Jowita Janusz

Tekst Shepparda stanowi w moim odczuciu dogłębną analizę problematyki

modernizmu nie tylko jako nurtu, ale także swoistego kryzysu jednostki w momencie
odkrycia prawdy o swojej pozycji w otaczającym ją świecie.

Najciekawszymi kwestiami były te dotyczące badania nad zmieniającym się ludzkim

postrzeganiem, czy też rozumieniem zarówno sensu ludzkiej natury jak i relacji pomiędzy
samym człowiekiem a otaczającą go rzeczywistością. Szczególnie mocno utrwalił się w mojej
pamięci fragment o różnicy widocznej w tytułach XIX wiecznych dzieł, mających w sobie
najczęściej imiona lub nadane przez człowieka nazwy miejsc a modernistycznych powieści,
które poprzez swój metaforyczny wydźwięk były jednocześnie odbiciem świata jako czegoś,
co pozostaje z natury niepojmowalne i wymyka się rozumowemu poznaniu, przez co też nie
jest możliwym określenie go w ludzki sposób.

Doceniam fakt, że Sheppard poświęcił wiele miejsca refleksji nad pozycją człowieka
w stosunku do gwałtownie zmieniającego się świata, ukazaniem zupełnie odmiennych reakcji
na owo zjawisko a także zwróceniem szczególnej uwagi na to, co wówczas rozgrywało się w
świadomości tamtejszych ludzi. Trafnym zamysłem było również przywołanie licznych
przykładów z literatury, które autor skrzętnie dopasowuje do poruszanych kolejno
problemów, przez co daje nam możliwość zatrzymania się nad danym problemem i jeszcze
dogłębniejszego zbadania go poprzez bezpośrednie doświadczenie.

Oprócz faktu, że tekst wydawał mi się gęsty, głównie ze względu na nagromadzenie

wielości informacji, nie napotkałam większych oporów podczas jego lektury, dlatego też nie
mam w stosunku do niego żadnych zastrzeżeń.