Żyjemy raz

wstep okreslenie tematu

teza: życie jest nasze i powinnismy miec prawo do robienia sobie co z nim tylko chcemy, ale
najważniejsze jest dbac o to aby byc ze soba szczesliwym

argument 1 - emocjonalny:

argument 2 - rzeczowy: wskaźnik samobójstw, dążenie do sukcesu w pracy, zbytnie porównywanie się,
uzależnienie

zalezni, sztuczne szczescie

najwazniejsza rzecz - mysl, bo to ona nie przemija

argument 1: dzieki temu ze zycie jest krotkie, ograniczajace, powoduje ono ze nie jestesmy leniwi,
naklada rozwijajace ograniczenia

Drodzy Słuchacze!

Jestem niezmiernie zaszczycony, że przybyło was tutaj aż tylu. Z pewnością wielu z was myśli, że podczas
tej przemowy poruszony zostanie temat przemijalnośći ludzkiego życia. Nie mogliście być w większym
błędzie! Chyba każdy z tutaj zebranych byłby w stanie przytoczyć sytuację, w której został do czegoś
zmuszony, do czegoś co w skutkach mogło spowodować ogromny ból psychiczny jak i też fizyczny. Nikt z
nas tego nie lubi, każdy próbuje o tym zapomnieć, ponieważ musimy jakoś żyć, nawet jeśli ta chęć nie
pochodzi od nas. Czy takie postępowanie jest na pewno właściwe? Czy powinniśmy stawiać dobro
innych, nad dobrem naszym? Wszyscy, którzy myślą, że życie jest marne i nie mamy często na nie
żadnego wpływu, to muszę wam powiedzieć, nie macie racji! Sądzę, że nie powinniśmy marnować
naszego czasu na głupoty, ponieważ żyjemy tylko raz

Jak wszyscy dobrze wiemy Trudno zaprzeczyć, że żyjemy w czasach, w których mamy dostęp do
praktycznie wszystkiego. Dzięki rozwojowi technologicznemu, jak nigdy dotąd ludzi mogą dotrzeć do
źródeł informacji, które akurat potrzebują. Istnieje jednak problem. Wraz z rozwojem, wielu z nas zaczęło
się uzależniać od urządzeń elektronicznych. Chyba każdy znalazł się w takiej sytuacji, w której włączył
telefon tylko na chwilę, po czym gdy już go wyłączył okazało się, że czas przeleciał mu między palcami.
Przypomnijcie sobie, jak wtedy się czuliście. Czy nie było tak, że żałowaliście tego straconego czasu. Choć
niektórzy z pewnością mogli się czuć usatysfakcjonowani tak spędzonym czasem, to wielu z nas z
pewnością czuło zal, smutek a nawet gniew na samych siebie. Czy na pewno to sztuczne szczęście jest
tym do czego chcemy dążyć? Czy na pewno chcemy, żeby nasze całe życie było zależne od widzimisie
 ogromnych korporacji?

Dzisiiejsze spotkanie będzie dla mnie okazją do podzielenia