THESEVS ET MINOTAVRVS

Antiquis temporibus erat in insula Creta horrendum monstrum, Minotaurus nomine. Monstrum habebat
caput tauri in humano corpore atque in Labyrintho habitabat. Labyrinthus erat magnificum aedificium unde
homines exire nesciebant, nam multae viae flexae faciebant errorem. In Labyrintho rex Minos Minotaurum
hominibus vivis alebat. Itaque Athenienses multos pueros multasque puellas quotannis in Cretam mittere
debebant atque monstrum saevum omnes avide vorabat. Minos, Cretae rex atque Minotauri pater, paucis
annis antea magno bello Athenas vicerat. Victor non solum magnam pecuniam, sed etiam multos obsides ab
Atheniensibus quotannis flagitabat atque obsidibus Minotaurum alebat. Sed Theseus, Athenarum regis filius,
Minotaurum occidere constituit. Itaque cum obsidibus in Cretam pervenit. Cretae rex filiam pulchram
quoque habebat, Ariadna nomine. Ariadna, magno amore Thesei capta, Theseum servare constituit. Itaque
Theseo longum filum dedit ut certam viam ad portam Labyrinthi invenire posset. Theseus in Labyrinthum
intravit atque Minotaurum post longam pugnam gladio occidit. Deinde auxilio fili ad portam Labyrinthi facile
pervenit atque e Labyrintho evasit. Ita Athenienses obsides a saevitia monstri liberavit. Ariadna cum Theseo
e Creta, patria sua, evasit, sed Theseus nocte in insula Naxo Ariadnam reliquit atque in patriam suam
navigavit. Mane Ariadna, e somno excitata, Theseum in litore frustra quaesivit, multisque cum lacrimis
frustra vocabat, dum capillos vestemque scindebat maesta atque magna aegritudine afflicta. Tunc Bacchus
deus in insulam Naxum venit atque Ariadnam a solitudine ac periculis liberavit. Postquam Theseus Ariadnam
in litore deseruit ad patriam vento secundo laetus navigabat. Aegeus, Thesei pater Athenarumque rex, de
altis saxis in mare prospiciebat, nam filium suum anxius opperiebatur. Iam Theseus patriae suae litoribus
appropinquabat, cum pater Aegeus atra vela navigii conspexit. Theseus enim non mutaverat atra vela
candidis velis ut victoriam nuntiarent. Itaque Aegeus pater mortem filii ex atro colore velarum putavit atque
dolore amens statim de alto saxo in mare se proiecit. Ex eo tempore Graeci mare, ubi Aegeus mortem
invenit, "mare Aegeum" nominaverunt. Post Aegei mortem, Theseus rex Athenarum fuit multosque per
annos magna sapientia patriam suam rexit.

1) L’ESCOLA
Prima luce puer e lecto surgit; togam praetextam propere induit atque ad ludum cotidie venit. Servus ei
ceratas tabellas ad scholae ianuam portabit. Discipuli omnes in subselliis considunt atque silentium faciunt.
In ludo libros legunt, scribunt multasque artes discunt atque clarorum virorum dicta recitant. Magister
linguam latinam et linguam graecam docet. Deinde is verba clara voce dicit atque pueri ea in tabellis stylo
scribunt. Pigros discipulos magister ferula castigat. Deinde, post prandium in Campo Martio pueri ludis
exercitationibusque animos recreant et corpora firmant. «Mens sana in corpore sano», dixit Iuvenalis poeta.

2) INFLUÈNCIA GREGA EN L’EDUCACIÓ ROMANA

Romani Graeciam bello subegerunt. Postea a Graecis artes litterasque didicerunt. Etenim, non solum Romae
multi Graeci praeceptores erant, sed etiam Romani filios suos in Graeciam saepe mittebant, ibique graecam
linguam discebant atque clari magistri graeci illos litteris graecis erudiebant. «Graecia capta ferum victorem
cepit et artes intulit agresti Latio», dixit poeta.

3) VULCÀ
Volcanus, Iunonis et Iovis filius, taeter et deformis erat. Ideo pater eum e caelis in terras proiecit. Sed
terrarum incolae acceperunt Volcanum infantem. Postea in speluncis montis Aetnae cum cyclopibus
laborabat, nam erat peritissimus faber omnium immortalium. Achilli galeam, loricam et scutum fecit. His
armis Hectorem, maximum ducem Troianum, Achilles vicit et necavit. Praecipuum opus eius fuit: aqua et
argilla mulierem pulcherrimam fecit. Hanc feminam dei ipsi honorabant, multa dona ei praebuerunt et
vocaverunt eam Pandoram.

4) L’ORACLE PREDIU EL FUTUR D’ÈDIP

Oedipus filius Laii, Thebarum domini, et Iocastae est. [Cum puer parvulus est], Laius oraculum interrogat de
filii fato, et oraculum respondit: «[Ubi Oedipus adultus erit], Thebarum regem necabit et Iocastae maritus
erit». Laius, <oraculi vaticinio territus>, Oedipum derelinquit et exitum pueri exoptat. Sed Corynthi dominus
parvulum invenit et sicut filium in regia sua educat. Post multos annos Oedipus Coryntho Thebas remeat, in
via in Laium incidit patremque necat. Denique Thebas pervenit et Iocastam in matrimonium ducit. Ita
Thebano oppido magnam ruinam parat. Dei in Olympo horrescunt, Oedipum et Thebas multis malis
perdunt.

5) L’ESFINX, EL TERROR DE TEBES

● Sphinx erat monstrum atrox: habebat virginis caput, manus et vultum; hominis vocem, corpus canis,
caudam serpentis, pennas passeris et ungues leonis. In cacumine montis apud Thebas manebat et
viatoribus aenigma proponebat. Homines quaestionem solvere nesciebant et monstrum omnes
vorabat. Tunc coram Sphinge apparuit Oedipus. Monstrum dixit ei: «Quis est animal quod mane
quattuor pedibus ambulat, meridie duobus et vesperi tribus?». Oedipus respondit: «Hoc animal est
homo: infans manibus et pedibus procedit, iuvenis tantum pedibus et in senectute pedibus et baculo pro
tertio pede ambulat». Sphinx, furore caeca, de saxo se proiecit et caput eius dissiluit.

● In Boeotia, heroicis temporibus ferum monstrum Thebanorum regionem terrebat: Sphingem Thebani
monstrum vocabant. Os et pectus Sphingis mulieris erat; leonis autem corpus aquilaeque alas habebat.
Semper prope viam claram in rupe sedebat viatoribusque obscura aenigmata magna subtilitate
proponebat. Sphynx omnes viatores, iustorum responsorum ignaros, statim magna crudelitate vorabat.
Itaque Creon, Thebanorum rex, monstri victori regnum promittebat.

6) IFIGÈNIA
Cum Graeci exercitum ad Troiam urbem ducere vellent navibus, in portu classem retinebat diuturna
tempestas ob iram Dianae. Agamemno, exercitus dux, cervam Dianae sacram vulneraverat. Tantum mors
Iphigeniae, Agamemnonis filiae, iram deae placare poterat. Itaque pater, magno dolore anxius, filiam suam
in castra vocavit, simulans nuptias cum Achille. Misera puella in castra venit, de curru descendit et citato
gradu ad patrem contendit. Agamemno longo amplexu filiam suam tenet. Pater et filia lacrimas effundunt;
filia gaudio lacrimat; pater imminentem filiae mortem cogitat. Tandem sacrificii tempus appropinquat. Sed
Diana, magna misericordia mota, cervam per aera traxit et Iphigeniae in sacrificio supponit; deinde
Iphigeniam per nubes in terram Tauricam abripuit ibique Dianae templi Iphigenia sacerdos fuit.

7) JASÓ I ELS ARGONAUTES

Multas fabulas a Graecis accepimus. Nobilis fabula miram Iasonis Argonautarumque navigationem narrat.
Iason, filius Thessaliae regis, magnam expeditionem paravit ut vellus aureum arietis raperet. Rex Colchorum
vellus aureum servabat, idque custodiebant immanis draco et tauri feri. Cum Iason immensam navem
construxisset, et in navem conscendisset, cum Theseo et Hercule multisque Graeciae principibus in
Colchidem pervenit. Ibi Medea, regis filia, Iasonem adiuvit. Cum Iason Colchidis regem post multos labores
vicisset, vellus aureum rapuit et Medeam in patriam secum vexit. Cum Argonautae in Graeciam venerunt,
Olympicos Ludos instituerunt.
8) L’ASE I EL RIU
Asinus saccos portabat sale plenos et per viam iuxta rivum iter faciebat. Magno labore onus suum
ferebat et mulionis voces et cruciatus tolerabat. Sed casu cecidit in rivum atque in aquis diu permansit.
Denique surrexit ex aquis cum magna difficultate ac rem mirabilem animadvertit: salis magna pars in
aqua diluta pondus leve fecerat. Inde asinus laetus ambulavit. Post paucos dies asinus spongiarum
pondus ferebat iuxta rivum. Suae prioris fortunae memor in aquas se proiecit, spongiae aquam
sumpserunt et ponderis gravitas auxit. Tunc magno labore onus comportare debuit. Homo saepe
voluptatem immoderate quaerit et dolorem invenit.

LES ALFORGES
Iuppiter duas peras nobis imposuit. Unam [peram] vitiorum propriorum plenam dedit et post tergum
collocavit. Alteram [peram] vitiorum alienorum plenam dedit et ante pectus collocavit. Hac re, nostra mala
non videmus, sed aliorum malorum censores sumus.

9) EL GOS I EL RIU
Canis quidam per fluminis ripam praedam portabat et in aquarum speculo simulacrum suum vidit. Id simile
erat alii cani. Canis praedam alii cani eripere voluit. Tunc cibum dimisit ex ore et cibus in flumen cecidit. Sic,
qui alienum appetit amittit proprium.

10) LA GUINEU I LA MÀSCARA

Personam tragicam forte vulpes viderat. Vulpes dixit: «O quanta species, sed cerebrum non habet!». Etiam
homines sunt quibus honores et gloriam Fortuna tribuit, sed sensum communem non dedit.

11) EL LLOP I LA GRUA

Lupus avide carnem vorabat, sed praedae os in gutture eius fixum restitit et ei dolorem acutissimum ferebat.
Tunc clamare coepit voce magna et petere auxilium. Grus lupi gemitus audivit et ad feram accurrit. «Cur
clamitas?» «Os —inquit lupus— in gutture fixum habeo. Tibi magnum praemium donabo si rostro tuo os
mihi detraxeris.» Grus caput suum in lupi fauces introduxit et spinam magna cura ei detraxit. Tum a lupo
praemium petiit, sed ille ridens respondit: «Caput tuum in faucibus meis habui et non voravi, num praemium
maius desideras? Hoc praemium a pravis hominibus tantum accipere potes: nullum accipere malum».

12) ELS DÉUS PRIMITIUS DELS ROMANS

Initio Romani, genus agricolarum, ruda numina invocabant. Invocabant enim Iovem, numen caeli et fulminis;
Martem, dominum hiemis et tempestatis; Saturnum, auctorem sementis et agrorum; Terminum, custodem
limitum; Silvanum, deum silvarum nemorumque; Cererem, deam frugum et herbarum; Venerem, dominam
florum; Palem, propitiam pecori pastoribusque.

13) L’ORACLE DE DELFOS

Inter Peloponesum et Thessaliam surgebat mons Parnassus: huius montis radices limpidi fontes lavabant et
in ipsa valle florida pascua gregibus praebebant. Sed hanc vallem incolae et pastores relinquebant quia
Python, ingens serpens, hanc regionem vastabat. Mox Apollo ex Olympo discessit, ex suo arcu sagittas
plurimas emisit illudque monstrum interfecit. Ad memoriam illius necis, Graeci deo in illa regione templum
magnificum dedicaverunt. Per multa saecula Graeci ad illud templum veniebant et oraculum consulebant. Ibi
non ipse deus responsa dabat, sed Pythia virgo.

14) L’ILLA DE SICÍLIA

Caelum Siciliae raro nubes et imbres foedant. Laetae messes campos ornant, sed mons Aetna eructat
aeternos ignes, causam cladis vicinarum urbium. Montes et valles Siciliae sunt antiqua sedes Cyclopum.
Cyclopes habent multos ovium greges, corpora pellibus vulpium ornant, et in litore maris magnis retibus sine
lintribus captant pisces. Cyclopibus est saeva indoles: famem sedant lacte ovium et carne non solum
piscium, sed etiam hostium.

15) POLIFEM
Polyphemus princeps Cyclopum erat. Cyclopes pastores erant et unum oculum in media fronte habebant. In
Sicilia horrendam speluncam Polyphemus habitabat, ibique capellas suas magna cum diligentia custodiebat.
Filius erat Neptuni, pelagi dei, sed tamen saevus erat et homines quoque, beluarum more, laniabat
vorabatque. Cyclopes sacras leges hospitalitatis non servabant deosque non colebant.

16) ELS DÉUS GRECS I ROMANS

Graeci et Romani non unum deum colebant, sed multos; deorum domicilium non solum caelum vel
Olympum, sed totum mundum putabant; nam, Graecis et Romanis, dei et deae in astris, in terra, in ventis, in
Oceano, in fluviis, in silvis, in caelo, in Inferis habitabant. Antiqui diis et formam humanam et animum fere
humanum adsignabant; multae inimicitiae et discordiae deos deasque movebant; iurgabant, armis
decertabant, denique ludis et epulis animos curis relaxabant. Itaque poetae antiqui de deis deabusque
fabulas fictas tradunt.

17) ELS SOLDATS ROMANS

Miles est vir, qui pro patria armatus pugnat; itaque scutum et gladium et pilum portat, nam galea et scutum
et gladius et pilum arma militis Romani sunt. Strenuus dux milites in proelia ducit atque militibus imperat.
Equites atque pedites milites sunt. Eques ex equo pugnat; pedes pedibus pugnat, nam pedes equum non
habet. Milites Romani non in oppidis, sed in castris vitam agunt. In castris militum Romanorum feminae non
sunt. Patria suis strenuis militibus pro virtute sua magna praemia saepe dat.

18) HANNÍBAL
Hannibal, Hamilcaris filius, erat Carthaginiensis. Adhuc puerulus, odium aeternum erga Romanos apud aram
iuraverat. Deinde cum patre in Hispaniam discessit atque post mortem Hamilcaris et Hasdrubalis imperium
suscepit copiarum terrestrium. Statim cum Romanis bellum inchoavit: omnes Hispaniae gentes bello subegit;
Saguntum, foederatam civitatem, vi expugnavit ingentesque copias comparavit. Deinde cum magno
elephantorum numero atque cum ingentibus militum copiis Alpes superavit et in Italiam pervenit, ubi bellum
cum Romanis gessit.

19) FEDRE
Antiqui poetae Phaedri vitam tradunt. In Thracia, terra Graeciae proxima, poeta vivebat, sed Romanae copiae
eius terram subegerunt et in Italiam poetam duxerunt. Romae Augusti servus fuit, sed postea Augustus ob
ingenium et doctrinam Phaedrum manumisit. Poeta in Augusti regia vixit et parvas pulchrasque fabulas
creavit. In suis fabulis propter iustitiae studium vitam describit et mendacium, superbiam et humana vitia
damnat. Fabularum personae saepe bestiae sunt: timidus agnus, improbus lupus, stultus asinus, callida
vulpecula. Aesopi fabulas in lingua Latina vertit. Multi discipuli ex Phaedri fabulis vitae exempla et iusta
praecepta discunt.

20) ORFEU I EURÍDICE

● Orpheus poeta, lyrae sono, beluas molliebat et saxa commovebat. Nuptiarum die vipera Orphei sponsam,
pulchram nympham Eurydicam, momordit. Eurydica ob venenum vitam amisit: multis cum lacrimis carum
virum reliquit et ad Inferos, mortuorum domicilium, descendit. Diu Orpheus flevit, cibum recusavit, per
silvas erravit. Denique, quia sponsam recuperare exoptabat, ad Inferos descendit et ad solium
Proserpinae, Inferorum regina, accessit et lyra suaviter cecinit: mortuorum umbrae acucurrerunt;
Cerberus, horrendum monstrum, tacuit. Denique etiam Proserpina poetae vota exaudivit: Euridicam
Orpheo reddet, sed vir oculos ad sponsam vertere non debet. Sed Orpheus propter gaudium Proserpinae
iussa neglexit et incaute oculos vertit: statim Euridica in auram ex oculis viri evanuit et miser Orpheus
frustra sponsam retinere temptavit.

● Orpheus poeta feras etiam cantu suo domabat atque magna saxa lyrae suavitate movebat. Eurydicam,
pulchram feminam, in matrimonio habebat multumque amabat. Orpheus beatus erat, sed vipera
Eurydicam in prato mordet suoque veneno propere necat. Eurydica in Inferos, mortuorum magna regna,
descendit. Orpheus in Inferos venit atque inter mortuorum umbras quaerebat Eurydicam suam.
Postremo etiam Proserpinam, Inferorum deam regnamque, suis verbis canoris movit. Proserpina dea
Eurydicam Orpheo reddit. Iam Orpheus Eurydicam ex Inferis in terras secum ducebat laetusque erat.
Orpheus ad Inferos respicere non debebat, sed, magna cura motus, ad Inferos respexit. Tunc Eurydica in
Inferos rursus descendit atque in Inferis perpetuo mansit.

21) EL MINOTAURE
Minos, Cretae rex atque Minotauri pater, paucis annis antea magno bello Athenas vicerat. Victor non solum
magnam pecuniam, sed etiam multos obsides ab Atheniensibus quotannis flagitabat atque obsidibus
Minotaurum alebat. Sed Theseus, Athenarum regis filius, auxilio Ariadnae, filiae tyranni Cretae, monstrum
saevum occidit. Ariadna cum Theseo e Creta, patria sua, evasit, sed Theseus in insula Naxo nocte puellam
reliquit.

Non procul a Graecia est Creta, parva insula. Olim Cretae incolae clarum tyrannum, Minoa, habebant.
Tyrannus non solum in Creta magna sapientia et sollertia regnabat sed etiam in finitimis insulis terrisque
imperium administrabat. Tributa a populis vicinis accipiebat et piratae etiam tyrannum timebant nec inter
insulas navigabant. Minos in insula Creta locum clausum habebat ubi monstrum semper habitabat, nam
viros et feminas saeve vorabat. Quotannis tributum ab Athenarum incolis poscebat. Septem pueri et septem
puellae tributum erant. Athenis, Theseus, Egei filius, vir intrepidus nec pericula nec monstri famam timebat.
Ad Cretam navigare statuit inter pueros puellasque. Ibi cum Ariadnae auxilio in labyrinthum intravit et
Minotaurum necavit.

22) DOS TIPUS DE VIDA: EL MARINER I EL CAMPEROL

Nauta et agricola diversi sunt moribus et studiis. Hic stabilem habet sedem, ille locum mutat. Hic mores
antiquos servat, ille morum alienorum studiosus est. Huic sermo tantum patrius, illi aliae quoque linguae
notae sunt. Huius vita tranquilla est, illius periculorum plena. Hunc agri et prata, illum fluvii et maria
delectant. Sermones quoque nautarum et agricolarum diversi sunt: hi narrant de agris, de frugibus, illi de
terris alienis, de urbibus, navibus, procellis.

23) PERSEU MATA LA MEDUSA

Perseus ex insula discedit et Medusam quaerit. Diu frustra quaerebat; namque naturam loci ignorabat.
Tandem Apollo et Minerva Perseo viam demonstrant. Primum ad Graeas, sorores Medusae, pervenit. A
Graeis talaria et galeam magicam accepit. Apollo autem et Minerva Perseo falcem et speculum dant. Tum,
postquam talaria pedibus induit, in aera ascendit. Diu per aera volabat; tandem ad locum venit ubi Medusa
cum ceteris Gorgonibus habitabat. Medusae praesentia homines in saxum vertebat, sed Minerva speculum
Perseo dat. Perseus igitur tergum vertit, et in speculum inspiciebat; sic ad locum venit ubi Medusa
dormiebat. Tum falce sua caput Medusae abscidit. Ceterae Gorgones arma rapiunt, sed Perseus galeam
magicam induit et fugit.

24b)
Gorgonis conspectu homines in saxum vertebantur. Propter hanc causam Minerva speculum Perseo dederat.
Ille igitur tergum vertit, et in speculum inspiciebat; hoc modo ad locum venit ubi Medusa dormiebat. Tum
falce sua caput eius abscidit. Ceterae Gorgones statim e somno excitatae sunt, et ubi rem viderunt, ira
commotae sunt. Arma Persei rapuerunt. Ille autem dum fugit, galeam magicam induit; et ubi hoc fecit,
statim e conspectu earum evasit.

24) L’ORIGEN DE ROMA

Civitas Romae ex caede fratrum originem habet. Haec fabula est. Rex Albanorum duos filios, Numitorem et
Amulium, habebat; sed Amulius fratrem expulit regno et Rheam Silviam, Numitoris unigenitam filiam, Vestae
sacerdotem fecit, quod Vestales sine nuptiis liberisque vivebant. Rhea, tamen, cum deo Marte Romulum et
Remum genuit. Tum Amulius parvulos in flumine adiecit. Aqua in sicco geminos relinquit et lupa ad lamenta
acucurrit et parvulos lingua lambit. Faustulus, armentium pastor, puerulos in casam suam portavit et uxori
dedit. Postea Romulus et Remus urbem condiderunt in locis ubi lupa eos nutriverat. Inter colles Palatinum
eligerunt. Deinde contentio inter fratres exstitit, nam uterque regnum in nova urbe cupiebat. Romulus fuste
vulneravit caput Remi, qui misere cecidit. Romulus urbem a suo nomine evocavit, postea solus regnavit.

25) RÒMUL I REM

Romulus Remusque oppidum condere cupiebant. Multi agricolae quoque novas terras quaerebant.
Intervenit deinde avitum malum, nam gemini regni cupidi erant. Inde foedum proelium a satis benigno
principio surgit. Auguria capiunt victoriae avidi. Romulus in alto Palatio quaerit augurium, Remus in Aventino
conspicit caelum. Signa Remo prima veniunt sed Romulus signorum numero vincit. Turba ad geminos
incedit. Alii Romulo, alii Remo favent; magna irarum pugna gemini ad violentiam veniunt. Ibi in turba Remus
cadit. Sed sic fama quoque narrat: Remus ludibrio Romuli novos transilit muros. Tum Romulus Remum
interficit. Ita solus imperium obtinet Romulus, novum oppidum Romam apellat.

26) EGIPTE
In Africa Nilus Aegyptiis magnas divitias dabat. Nili enim aquae limo campos laetificabant. Itaque
Aegyptiorum terra fecunda erat. Aegyptii laboriosam vitam agebant, sed magna cura terram arabant et
magnam copiam cibi habebant. In Aegypto multi incolae erant, in campis prope Nilum vivebant. Aegyptii
servos etiam habebant. Aegyptiorum servi in campis terram arabant et plantas colebant, itaque dominos
adiuvabant. Aegyptiorum servi multas aras deis aedificabant. Aegyptiorum terra clara est.

27) SATURN I L’EDAT D’OR

Saturnus in Olympo per multos annos regnavit, sed Iuppiter, filius suus, contra patrem bellum movit.
Iuppiter post maximam pugnam patrem vicit et ex caelis Saturnum expulit. Primus Saturnus in Italiam venit
et genus hominum altis montibus dispersum composuit. Ex illo tempore sub rege Saturno illa aetas aurea
fuit. Poeta Ovidius sic celebrat: homines sine lege vitam agebant; timor non illis erat et sine vindice bonum
rectumque faciebant; nondum fossae oppida cingebant, nec tuba milites ad pugnam congregabat, nec
matres bella et gladios cruentos horrebant. Tellus, illa sola, optimos fructus omnibus ferebat; non boves, non
tauri terram arabant. Ver erat aeternum et placidi Zephiri flores arboresque auris tepidis mulcebant; flumina
iam lactis, iam nectaris currebant et mella flava de ilice dura stillabant.

28) L’EDAT D’OR

Antiqui poetae de prima aetate humani generis mira et incredibilia scribunt. Tum enim neque tempestates
neque marium fluminumque impetum neque caeli fulmina homines cognoscebant sed caelum semper mite
et salubre erat, quia ver perenne erat: terra inarata copiosas fruges ferebat; arbores sponte dulcia poma
praebebant; omni tempore viridia prata multitudine fragrantium florum erant ornata. Inter animalia nullae
erant inimicitiae: mites greges voracium luporum insidias non timebant; feroces leones cum timidis cervis
cibum communicabant. Pariter homines concordes in pace vivebant: nondum atrocia scelera nondum
mortalia arma nondum acria bella hominum mentes terrebant.

Erat quondam aetas aurea: omnes homines beati erant, deos colebant, fidem servabant. Quia homines
honeste modiceque vivebant, non leges, non iudices, non urbium moenia, non agrorum termini erant. Non
bellum, non fures, non scelerum conscientia, non mortis timor homines terrebant. Agnus cum lupo, cum
tigride capella dormiebant. Caelum quoque semper costans et temperatum, ver aeternum erat; placidi
Zaphiri natos sine semine flores mulcebant et terra inarata omnia ferebat. De ramis dulcia poma pendebant:
semper uvae de palmite vitis rubescebant, flumina lactis fluebant, stillabant de ilice mella. Erant quoque
casae, sed aureae: aureus matris et patris thalamus, aureae atri columnae; omnia aurea erant.

29) FETS MIRACULOSOS EN NÈIXER ALEXANDRE EL GRAN

Res mirabiles de Alexandro Magno dicuntur. Nam nocte qua eum mater concepit, ingens serpens apparuit,
qui corpus eius circumvolvebat; eadem die, duae aquilae supra culmen domus patris eius sederunt, quasi
omen duplicis imperii: Europae et Asiae. Praeterea, ea die, eius pater nuntium duarum victoriarum accepit:
alterum belli Illyrici, alterum certaminis Olympici, in quod quadrigarum currum miserat; id omen universi
orbis terrarum victoriam infanti portendebat. Is enim, admodum iuvenis, immensum imperium condidit.

30) DÈDAL I ÍCAR

Illo tempore Daedalus, vir Graecus, Athenis habitabat cum filio. Filio nomen erat Icarus. Daedalus erat artifex
notus in omnibus Graeciae urbibus, quia multa templa per totam Graeciam aedificaverat et multa alia
mirabilia arte confecerat (etiam imagines hominum fabrificaverat; hae imagines erant veris hominibus
similes et ambulabant et canebant, saltem ut fabulae poeticae dicunt). Daedali fama artis pervenerat usque
ad insulam Cretam. Minus eum arcessivit, et ille et filius eius regis nave trans magnum mare a Graecia ad
regem venerunt.

31) LA DISSORT DE LES DONES TROIANES EN MANS DELS GRECS

Multos per annos Graeci Troiam oppugnabant et in planitie sub urbis moenibus multa proelia gerebant.
Cassandra, regis Priami filia et Apollinis sacerdos, suis civibus patriae cladem perniciemque praedicebat, sed
Troiani Cassandrae verbis fidem non tribuebant et magnam victoriae spem servabant. Equi dolo post longam
annorum seriem Graeci Troiam expugnaverunt; ita hostium acies urbem occupaverunt et omnia ferro
ignique vastaverunt. Postremo Cassandra et aliae mulieres Troianae Graecis serviebant.

32) LA CASA DELS FANTASMES

Erat Athenis spatiosa et lata domus, sed infamis et pestilens. Inquilini per silentium noctis sonum ferri et
strepitum vinculorum audiebant; mox apparebat idolum, senex macie et squalore confectus, promissa
barba, horrenti capillo: cruribus vincula, manibus catenas gerebat quatiebatque. Inde inquilini noctes per
metum vigilabant: vigilia morbum efficiebat, et cum formido augescebat, mors superveniebat. Nam interdiu
quoque, quamquam nullum idolum apparebat, memoria figurae oculis inhaerebat et timor obdurabat.
Desertam inde domum Athenienses reliquerunt.

33) DIÒGENES
Diogenes, philosophus Graecus, omnes honores, omnes divitias, omnia bona externa despiciebat. In summa
paupertate vitam degit. Dicebat: «Ego nihil fere habeo, nihil cupio, nihil desidero. Tamen beatior sum quam
rex Persarum. Nam illi ne maximae quidem divitiae sufficiunt. Is qui multum habet plus cupit et in dies plus
cupiet. Numquam sorte sua contentus erit».

34) ANÈCDOTA D’UN GLADIADOR

Servus viri consularis ad pugnam bestiarum introductus erat. Servo Androclus nomen fuit. Ubi leo hunc vidit
procul, repente stetit ac deinde placide ad hominem accedit. Tum caudam, more adulantium canum,
clementer et blande movet. Hominis se corpori adiungit cruraque eius et manus lingua leniter demulcet.

35) EL NUS GORDIÀ

Post victoriam contra Persas, Alexander ad Gordium oppidum pervenit. Ibi, in templo Iovis, iugum Gordii est.
Antiqua oracula canunt: «Vir qui iugi nexum solverit, tota Asia regnabit». Alexander igitur, cupidus victoriae,
in templum pervenit iugumque inspicit. Magnum et inexplicabile erat iugum: nodi ipsi nexum celabant. Circa
Alexandrum erat turba Phrygum et Macedonum: populus Phrygius exspectatione suspensus erat. Alexander
nequaquam diu cum occultis nodis pugnat, sed gladio universos nodos rumpit: ita oraculi responsum vel
eludit vel implet.

36) ELS GALS ENVAEIXEN ROMA

Galli de Alpibus in Italiam descenderunt et totam regionem ferro vastaverunt. Statim contra ingentes copias
barbarorum consul a Romanis missus est, sed Galli consulem eiusque legiones petiverunt et acri proelio
apud Alliam flumen vicerunt. Postea Romam accesserunt. Tum Romani Romam reliquerunt et in silvas
confugerunt. Barbari sine periculo ad Romam pervenerunt et Capitolium, Romae arcem, obsederunt. Tum
repente anseres acribus clangoribus Marcum Manlium, Capitolii custodem, e somno excitaverunt. Tum
Manlius Romanos milites vocavit, qui Gallos reppulerunt: itaque Capitolium a barbarorum insidiis liberatum
est.

37) PERSEU
Perseus ex insula discessit et Medusam quaesivit. Diu frustra quaerebat; namque naturam loci ignorabat.
Tandem Apollo et Minerva viam demonstraverunt. Primum ad Graeas, sorores Medusae, pervenit. Ab his
talaria et galeam magicam accepit. Apollo autem et Minerva falcem et speculum dederunt. Tum postquam
talaria pedibus induit, in aera ascendit. Diu per aera volabat; tandem tamen ad eum locum venit ubi Medusa
cum ceteris Gorgonibus habitabat. Gorgones autem monstra erant specie horribili; capita enim earum
anguibus omnino contecta erant. Manus etiam ex aere factae erant.
Gorgonis conspectu homines in saxum vertebantur. Propter hanc causam Minerva speculum Perseo
dederat. Ille igitur tergum vertit, et in speculum inspiciebat; hoc modo ad locum venit ubi Medusa
dormiebat. Tum falce sua caput eius abscidit. Ceterae Gorgones statim e somno excitatae sunt, et ubi rem
viderunt, ira commotae sunt. Arma Persei rapuerunt. Ille autem dum fugit, galeam magicam induit; et ubi
hoc fecit, statim e conspectu earum evasit.

38) GRAN MATANÇA D’ESCLAUS

Romanis mos erat hostes quos vivos ceperant in servitutem abstrahere, vel homines in foro emere quos
mercatores a diversis terrae regionibus in Italiam attulerant. Servi qui agros colebant vitam infelicissimam
agebant. Sed non sine periculo erant qui in aedibus splendidis divitis domini vivebant, sicut demonstrabit
haec narratio.
Pedanium Secundum, praefectum urbis sub imperio Neronis, servus interfecit. Lex antiqua mortem
postulabat non unius tantum servi qui dominum interfecerat, sed etiam ceterorum omnium servorum.
Secundus, vir opulentissimus, plus quam CCCC servos habebat. Senatus rem diutissime egit. Alii sanctitatem
legis antiquae defenderunt, nam violentiam servilem timebant. Alii misericordiam non minus vehementer
proposuerunt: num tot homines, et viri et feminae et infantes innocentes, propter unius crimen vitam
perdere debebant? Praevaluit tamen sententia durior eorum qui omnium mortem servorum advocaverant.

39) PRIMERES GESTES D’HÈRCULES

Hercules, Alcmenae filius, olim in Graecia habitabat. At Iuno, regina deorum, Alcmenam non tolerabat et
Herculem necare intendit. Misit igitur duas serpentes saevissimas; hae in cubiculum Alcmenae venerunt, ubi
Hercules cum fratre suo dormiebat. Nec tamen in cunis, sed in scuto magno cubabant. Serpentes iam
appropinquaverant et scutum movebant; itaque pueri e somno excitati sunt.
Iphicles, frater Herculis, magna voce exclamavit; sed Hercules ipse, fortissimus puer, haudquaquam
territus est. Parvis manibus serpentes statim prehendit, et colla earum magna vi compressit. Tali modo
serpentes a puero interfectae sunt. Alcmena autem, mater puerorum, clamorem audiverat, et maritum suum
e somno excitaverat. Ille lumen accendit et gladium suum rapuit; tum ad pueros properabat, sed ubi ad
locum venit, rem miram vidit: Hercules enim ridebat et serpentes mortuas monstrabat.

40) EL GOS, AMIC DE L’HOME

Homines canes diligunt; nam canes gaudiorum et maestitiae dominorum suorum socii sunt. Canes etiam
aedium custodes sunt, nam terrent atque fugant fures acutis dentibus suis et promptis unguibus. Canes
saepe sunt gregum defensores et venatoribus cari sunt narium sagacitate, crurum celeritate atque ardore in
proeliis contra feras. Nemora cum voluptate percurrunt atque investigant feras et aves e latibulis. Praedae
instant, retinent et saepe etiam ad venatores portant. Apud Homerum, in Odyssea, Ulixis canis Argus, primus
inter propinquos et familiares, domini vocem agnoscit, sed postea ad domini pedes non accurrit: viribus
enim carebat. Caudam solum leniter movebat et voce submissa dominum Ulixem salutabat.

41) TRES ANIMALS FAN SOCIETAT AMB UN LLEÓ

In clara fabula Phaedrus poeta homines monet: numquam tuta societas cum potentibus est nec erit. Vacca,
capella et ovis societatem cum leone faciunt. Leo, superbum animal, silvas peragrat ferasque agitat: denique,
magnum cervum capit et quattuor partes facit. Cum vacca, capella et ovis, propter societatem, ad cibum
appropinquant, leo sociis suis statim dicit: «Primam magnae praedae partem ego capio: nam leo sum et
nomen meum inter animalia clarum est; deinde etiam secundam cervi partem capio: nam validus sum; tum
tertiam quoque partem mihi tribuitis: nam multum valeo; postremo, quartam quoque partem mihi datis».
Sic, dum vacca, capella et ovis esuriunt, totam praedam leo improbus solus devorat.

42) TIBERI TORNA A ROMA PER L’ENSORRAMENT D’UN AMFITEATRE

Post Germanici filii mortem in Syria, imperator Tiberius Romam relinquit et in Campaniam contendit. Hic per
Campanorum fines errat: Neapolim et Pompeios visitat, Capuae aedem Iovi dedicat, denique Capreas
pervenit, ubi procul ab imperii negotiis per aliquot menses vivit. Sed, cum apud Fidenas multi ludorum
gladiatoriorum spectatores ob amphitheatri ruinam pereunt aut gravia vulnera accipiunt, imperator Romam
pergit. Ibi Tiberius populi querelas audit et rursus in insulam Capreas redit.

43) LA DIVERSITAT DE L’IMPERI ROMÀ

Populus Romanus militia excellebat. Multas urbes magnas possidebat imperium Romanum: exempli gratia,
Mediolanum, Neapolin, Tarentum in Italia, Syracusas in Sicilia, Athenas et Corinthum in Graecia, Ephesum
Pergamumque in Asia, Antiochiam in Syria, Hierosolyma in Iudaea, Alexandriam in Aegypto. Roma multa
aedificia habebat —templa, fora, theatra, amphitheatra, circos—. In urbe Roma habitabant homines
multarum nationum: exempli gratia, ex Hispania, e Gallia, e Germania, ex Arabia, ex India, e Persia, e Libya,
ex Armenia, e Britannia. Multas et varias linguas maternas habebant, sed omnes unam linguam
intellegebant, Latinam.

44) EL LLOP I ELS PASTORS

Pastores cum gregibus ovium in agris erant, secundum fluminis ripas. Inter greges laeti discurrebant teneri
agni haedique, et saepe a matribus discedebant. Aestuosus aer erat, et pastores cum canibus sub tegminibus
arborum recubabant, cum improviso ex silvis proximis lupi veniunt. Ferae obrepebant ad oves, maximeque
ad agnos, sed canes non fallunt: enim mox canes in feras concurrunt. Pastores cum clamoribus et baculis in
lupos impetus faciunt, atque ita ferae agnos haedosque non capiunt et in silvas fugiunt.

45) LA PRESA DE SAGUNT

Cum Saguntinis bellum nondum erat, belli causa iam erat. Tunc Saguntini Romam legatos mittunt atque
auxilium ad bellum petunt. Consules tunc Romae erant P. Cornelius Scipio et P. Valerius Longus. Etiam
Romani legatos, P. Valerium Flaccum et Q. Baebium Pamphilum, Saguntum ad Hannibalem atque
Carthaginem mittunt. Interea Hannibal Saguntum oppugnat. Saguntum erat oppidum opulentum ultra
Hiberum. Sagunti incolae a Zacintho insula oriundi erant.

46) ELS GRANS POETES DE GRÈCIA

Omnibus temporibus Graecia claros poetas numerat, et frequentes erant carminum publicae recitationes.
Viri et mulieres, pueri et puellae Homeri poemata magno gaudio praesertim audiebant, vel dulcia Alcaei et
Pindari carmina. Non viri docti solum, sed etiam homines humili genere vehementi animi concitatione
fabulas Aeschyli, Sophoclis et Euripidis in theatro spectabant.

47) EL CIRC MÀXIM

Populus Romanus spectacula amabat. Et senatores et plebs in theatris fabulas audiebant, in amphitheatris
pugnabant gladiatores et animalia. Sed maximum spectaculum praebebat Circus Maximus, ubi currus
contendebant. Saepe duo, saepe octo equi currus trahebant, sed saepissime quattuor. Religiosi erant
Romani: ergo ante cursus statuas Iovis, Iunonis, Martis, Apollinis et ceterorum deorum magnorum per
Circum portabant sacerdotes. Sed multis spectatoribus taedio erat pompam deorum inspicere, nam equos,
aurigas, currus videre cupiebant. Semper «quando equi —exclamabant—, quando aurigae, quando currus
venient? Si deae Victoriae favorem habebit auriga meus, palmam capiet. Equis meis plausum date,
spectatores!» Victor pecuniam multam recipiebat, sed saepe post cursum in harena equi et aurigae mortui
iacebant.

48) EL MAR
In maris immensitate plurimi pisces natant et multum cibum suppeditant incolis litorum et urbium litoribus
proximarum. Nam piscis caro gratum et suavem saporem praebet et utilis valetudini hominum est. Etiam
classibus navium mare utile est: nam inter undas maris velocia navigia navigare valent et merces novas ad
gentes diversas vehere. At saepe hostes mare adiuvat: nam saepe temporibus antiquis piratarum naves et
rates ad regiones nostras veniebant, in litora militum multitudinem effundebant, urbes, agros, collium
amoenitates, vallium silvas, montium pendices occupabant, fruges ruris vastabant, ensibus incolas
trucidabant. Interdum in mari manant terribiles procellae: nubes in aere solem nigra caligine obscurant,
imbres de caelo cadunt, fulmina crebra micant. Veterum nautarum consuetudo erat parvas statuas in
puppibus navium ponere et post tempestatem finem Neptuno suas madidas vestes consecrare.

49) L’ÈTICA DE LA GUERRA

Civitas bellum sine causa bona aut propter iram gerere non debet. Si fortunas et agros vitasque populi
nostri sine bello defendere poterimus, tum pacem conservare debebimus; si, autem, non poterimus esse
salvi et servare patriam libertatemque nostram sine bello, bellum erit necessarium. Semper debemus
demonstrare, tamen, magnum officium in bello, et magnam clementiam post victoriam.

50) LES AVENTURES D’ULISSES

In Sardinia anthropophagi Laestrigones multos Graecos vorant et in clara insula Circe maga reliquos Ulixis
comites in porcos mutat. Ulixes autem omnes comites servat. Mox multas animas ab Inferis evocat et
interrogat, bonaque consilia obtinuit. Ita sine periculo, Ulixes Sirenum cantum audit et Charibdis voraginem
et Scyllae scopulum effugit. Mox Iuppiter omnes Ulixis comites necat, quia Solis boves in Sicilia vorabant.
Deinde post multa pericula ad patriam pervenit. Primus Ulixem agnovit canis Argos et magno gaudio vitam
finit. Deinde Telemachus et Euryclea, Ulixis nutrix, regem agnoscunt. Penelopa coniunx fidelis erat; nam
adhuc procis dicebat: ‘Ante novum coniugium telam texere cupio’. Telam autem interdiu texebat et nocte
retexebat. Tandem Ulixes cum Telemacho filio procos occidit et fidelem uxorem regnumque recuperat.

51) JACINT
Hyacinthus, Lacedaemonii regis filius, pulchritudinis causa clarus erat. Deus Apollo maxime iuvenem
amabat. Olim cum deo discis ludebat. Innocens ludus Zephyri venti invidiam movet, nam puer amat
Apollinem, Zephyrum autem non amat. Ventum acrem mittit et ingens Apollinis discus casu Hyacinthi caput
percutit. Statim in terram cadit mortuus. Infelicis pueri sanguis terram cruentat atque ex terra pulcher flos
surgit. Itaque florem omnes Hyacinthum vocamus.

52) ELS POBRES A ROMA

Romana plebs saepe misera atque omnium rerum expers erat. Genera paupertatis autem varia erant:
agricola simplicem vitam agebat et temperantem, in stramineo strato dormiebat, labori non parcebat, sed
felix cum uxore filiisque vivebat. In urbe plebeii ad divitum tutelam confugiebant: ita auxilium obtinebant
atque frumenti pecuniaeque largitionibus variis gaudebant. Sed, cum acre bellum aut ingens annona
saeviebat, agricolae in miseriam incidebant, agellum atque casam amittebant, tandem inopes ad urbem
concurrebant. Sed in urbe nullum auxilium saepe habebant, et ne humile quidem domicilium reperiebant;
corpus valetudinemque non curabant et gravi morbo saepe aegri, propter cibariorum penuriam, erant; in viis
vagabant atque ignobili morti occumbebant.

53) L’ASSASSINAT D’UN TIRÀ

Tyrannus dolo et audacia patriam opprimit, ergo Graeciae incolae liberi non sunt, praecepta iusta non
habent et ob tyranni iniurias semper in periculo vivunt. At iusti incolae iniquum tyrannum coniurant et
concordia animoque pugnant et patriam liberant a tyranni impio imperio. In moenia incolae et advenae
veniunt, arma conducunt intra moenia et, cum tyrannus unus ad aram appropinquat, pauci viri gladiis et pilis
tyrannum petunt et occidunt: nam socii tyranni, pecunia corrupti, non pugnant pro iniquo et patriam cum
incolis et advenis liberant.

54) CICERÓ I EL SEPULCRE D’ARQUIMEDES

Cicero Syracusas venit et oppidi incolas interrogat: «Ubi Archimedis sepulcrum est?». Semper tamen
respondent: «Nescimus». Sed, haud multo post, Cicero in oppidi loco, ubi multa sepulcra sunt, deambulat:
videt columellam cum figura sphaerae et cylindri. Incolae locum purgant et aperiunt. Cicero legit titulum et
exclamat: est summi mathematici sepulcrum!

55) LA CASA ROMANA

Romanorum aedificia paucas fenestras habent. In medio tecto magna lacuna est: ibi pluvia cadet in
impluvium. Ante ianuam est vestibulum, post ianuam ostium cum cella ostiarii. Est quoque magnum et
latum atrium. Ibi servi et amici mane salutant dominum, et familia interdiu habitat. Atrium ornatum est
avorum simulacris. Circa atrium sita sunt cubicula cum lectis, tablinum cum domini tabulis et pecunis, et
triclinia.

56) ENEES
Poetae fabulam Troianam ita narrant. Graeci Troianos non amabant et ad Asiam navigant; Troiam diu
obsident. Graeci et Troiani extra muros pugnabant; Graeci multos Troianos necabant, Troiani multos Graecos
necabant. Post multos annos Graeci equum ligneum aedificant; equus cavus multos Graecos portabat.
Troiani equum ligneum vident et intra muros portant. Nocte Graeci apparent et Troianos superant. Aeneas
est Troianus; Graecos non timebat. Itaque diu pugnat, sed tandem filium Iulium extra muros portat et ad
oram properat. Ibi apparet dea Venus et Troianos admonet. Postea Aeneas et pauci amici per multas terras
errant; tandem ad Italiam veniunt.

57) LA CIGARRA I LA FORMIGA

Olim garrula cicada in frondosa silva canebat, laboriosa formica autem assidue laborabat. Cicada formicam
videt et bestiolae industriam ita vituperat: «Stulta formica, cur vitam tuam in opera dissipas? Ego contra in
umbra requiesco, vitam laetam et sine curis ago et agricolas delecto». At sedula formica cicadae pigritiam
contemnit, nec insoletiam curat, sed in sua opera perseverat. Cum autem hiems venit propter pristinam
industriam formicae magna copia micarum est et cum laetitita vivit; cicada, contra, negligentia sua escas non
habet et in miseria est. Tunc formicam implorat: «Da mihi, quaeso, paucas micas, quia famelica sum». Sed
improvidae cicadae formica respondet: «Antea canebas, nunc salta!».

58) EL RAPTO DE PROSERPINA

Proserpina cum amicis in prato pulchro errabat. Sol ardebat, aves in arboribus laeta carmina canebant et
flores ubique florebant. Prope pratum silva magna erat. Proserpina ibi violas magnificas videt. Statim in
silvam currit dumque violas carpit, in mediam silvam procedit.
Subito duo equi nigri emergunt. Pluto, deus inferorum, puellam in currum rapit et cito in inferos redit.
Ceres ubique filiam quaerit et clamat: "Proserpina, ubi es?" Flet et per noctem obscuram errat, sed filiam
nusquam invenit.
Proximo die sol apparet et Plutonis scelus Cereri aperit. Cereris tristitia magna erat: in saxo sedebat
filiamque maerebat. Et Terra maerebat: in pratis flores languescebant, in agris nihil iam crescebat, homines
et animalia fame perebant

59) LA GUERRA DE TROIA

Clarum oppidum Asiae Troia erat. Troiani oppidum incolebant atque cum Graecis pugnabant, nam Graeci
Troiam obsidebant. Belli causa Priami filius est, nam pulchram Graeciae feminam raptat et secum vehit.
Multi dei Graecos iuvabant. Multi populi deique Troianos quoque iuvabant. Graeci Troianique varia fortuna in
latis Troiae campis strenue pugnabant. Tandem Graeci Troiam dolo expugnant atque praeclaram victoriam
obtinent. Viros, feminas et pueros interficiunt aut capiunt. Oppidi tecta templaque ferro flammaque impie
delent.

60) EL CAVALL DE TROIA

Achivi Troiam oppidum non expugnabant; ita Epeus equum magnum et ligneum construebat; in amplo equi
alvo colligebat strenuos Graecos viros. Graeci in equo scribebant «Danai Minervae dono dant» castraque
traducebant in Tenedum insulam. Troiani Graecorum fugam videbant et magnam laetitiam habebant. Troiani
equum in templum Minervae ducebant et ludos cum gaudio celebrabant. Cassandra autem, Priami filia, sic
exclamabat: «In equo sunt inimici». Sed Troiani Cassandram non audiebant et filiae Priami verba vera non
putabant; sic in templo Minervae equum statuebant. Vinum et oblectamenta Troiae incolas arto somno
opprimebant; Sinon, infidus Graecus, equum aperiebat et viri Achivi erumpebant: portarum vigilas
occidebant sociosque in oppidum admittebant et Troiam exspugnabant.

61) GERMÀNIA
Germania est terra silvis horrida, sed satis fecunda. Antiquae Germaniae incolae Lunam colebant et victimis
humanis deam placabant. Non agricolarum vitam amabant, sed pugnas, hastas, sagittas. Nam cum magna
audacia pugnabant. Non amabant divitias, nam pecunia ignaviae saepe causa est. Vitam ducebant plenam
insidiarum et delicias contemnebant.

62) LUCRÈCIA, UNA DONA EXEMPLAR

Dum Romani Ardeam obsidebant, in castris interdum nobiles iuvenes otium conviviis comissationibusque
terebant. Olim mentio de uxoribus incidit, et omnes suas uxores miris modis laudabant. Tum Collatinus
dicebat: “Lucretia mea certe omnes ceteras uxores praestat, nec verbis egeo”. Itaque iuvenes equos
conscendunt et Romam, ad uxores, avolant: omnes mulieres suas inveniunt in convivio, dum cum aequalibus
tempus terunt. Pergunt inde Collatiam, ubi Collatinus habitabat. Lucretia, dedita lanae, inter ancillas in
domicilio sedebat. Propter magnam castitatem et excellentem virtutem, certaminis victoriam Lucretiae
iuvenes tribuunt.

63) ELS TITANS SÓN DERROTATS PELS GEGANTS I ELS CICLOPS

In terrae cavernis, in quibus tenebrae aeternae erant, Tartara patebant. Ibi Cyclopes vivebant, Iovis amici
fideles. Ibi quoque sedem habebant Gigantes, monstra quinquaginta capitibus et brachiis centum. Ab iis
omnibus Iuppiter auxilium petivit atque impetravit. Gigantes Cyclopesque, e tenebris in lucem vocati, Titanes
rebelles et adversos habuerunt. Statim infesto animo cum Iovis hostibus conflixerunt. Vibrabant Cyclopes
dextris igneas hastas. Gigantes autem manibus suis innumerabilibus ingentia saxa coniciebant. Titanes in
aciem acri impetu irruunt et ferociter conclamant. Anceps tamen erat proelii fortuna. At subito Iovem
flammeus currus advehit et deus fulmina sua sicut tela iacit. Tunc Titanum fuit caedes atrox. Alii, a deorum
rege perculsi, gregatim concidunt. Alios densus fumus silvarum incensarum opprimit et mox suffocat.

64) EL CORB I LA GUINEU

Corvus caseum rapuerat et in altissima arbore sederat. Corvus caseum in ore tenebat. Tum vulpes,
callidissima omnium animalium, caseum vidit et corvo dixit: «Corve, tu es fortunatissima avis, nam es
pulchrior quam pavo, nigrior pice. Si habes vocem dulciorem quam lusciniae vocem, tunc avium rex eris».
Corvus, beatissimus et laetissimus, os aperuit et caseus ex eius ore cecidit. Vulpes caseum cepit et ridens
dixit: «Corve, tu es stultissima inter omnes aves».

Olim corvus in celsae ulmi ramis residebat et de fenestra raptum caseum tranquille devorare desiderabat.
Vulpecula callida hunc vidit et statim caseum optavit, ad ulmum frondosam accessit et deinde corvum
blandis dictis temptavit: «Corve, tu es fortunata avis, pulchra et nigra. Si vocem dulcem habes, tunc avium res
eris». Tum corvus, blanditis inflatus, rostrum aperuit, sed caseum emisit. Vulpecula extemplo caseum arripuit
celeriterque voravit. Sic corvus deceptus sero vulpeculae dolum adnimadvertit suamque stultitiam ingemuit.