1.

Uvod

Kyot protokol

Kyoto protokol je protokol koji je dodatak United Nations Framework Convention on Climate
Change (UNFCCC), tj Konvenciji Ujedinjenih Nacija o klimatskim promjenama, koji je
usmjeren na borbu protiv globalnog zagrijavanja. UNFCCC je međunarodni ekološki
sporazum koji se tiče postizanja stabilizacije koncentracije gasova koji izazivaju efekat
staklene bašte (gasovi staklene bašte) u atmosferi, na nivou koji bi spriječio kritične
antropogene promjene klimatskog sistema Zemlje.

1.1 Predmet istrazivanja

Osnova istraživanja ovog seminarskog rada zasniva se na: uzrocima i posljedicama globalnog
zagrijavanja,mjerama koje se moraju preduzeti da bi se smanjilo globalno zagrijavanje i
njegov uticaj na životnu sredinu.

1.2 Cilj istraživanja

Cilj Kyoto Protokola je da smanji globalnu emisiju gasova staklene bašte, u stvari da ustanovi
legalno obavezujući međunarodni sporazum, u kome se sve nacije koje učestvuju, obavezuju
da se bave pitanjem globalnog zagrijavanja i emisije gasova staklene bašte.

1.3 Struktura rada

Ovaj rad cine poglavlja :

- Uvod
- Zakonska regulativa koja se bavi zaštitom životne sredine
- Usvajanje Kyoto protokola
- Kyoto protokol u BiH
- Ciljevi Kyoto protokola

1
 - Mehanizmi trgovine emisijama
- Promjene u emisiji gasova staklene bašte od 1990. Godine
- Revizija Kyoto protokola
- Zaključak

1.4 Primjenjena metodologija

Istraživanje uzroka, posljedica i potrebe smanjenja zagađenja zahtjeva različite

metodološke pristupe, jer ovim tempom će brzo dovesti do promjene naše klime gdje
prijeti proces izumiranja biljnog i životinjskog svijeta.

2. Zakonska regulativa

2
ZAKON O ZAŠTITI OKOLIŠA ( Sluzbene novine Federacije BIH, br. 33/03 )
Članak 1.
2.1 Ciljevi Zakona
Ovim zakonom uređuje se:
• očuvanje, zaštita, obnova i poboljšanje ekološke kvalitete i kapacitete okoliša, kao i
kvalitete života;
• mjere i uvjeti upravljanja, očuvanja i racionalnog korištenja prirodnih resursa;
• pravne mjere i institucije očuvanja, zaštite i poboljšanja zaštite okoliša;
• financiranje djelatnosti vezanih za okoliš i dragovoljne mjere i
• poslovi i zadaci organa uprave na različitim razinama vlasti.
Sukladno načelima suradnje i podjele odgovornosti ovome zakonu je cilj:
• smanjeno korištenje, sprječavanje opterećivanja i zagađivanja okoliša, sprječavanje
narušavanja, kao i
poboljšanje i obnova oštećenog okoliša;
• zaštita ljudskog zdravlja i poboljšanje uvjeta okoliša za kvalitetu života;
• očuvanje i zaštita prirodnih resursa, racionalno korištenje resursa i takav način
gospodarstva kojime se
osigurava obnova resursa;
• usklađenost drugih interesa entiteta sa zahtjevima za zaštitom okoliša;
• međunarodnu suradnju u zaštiti okoliša;
• poticanje javnosti i sudjelovanje javnosti u djelatnostima kojima je cilj zaštita okoliša;
• koordiniranje gospodarstva i integriranje socijalnog i ekonomskog razvitka sukladno
zahtjevima zaštite
okoliša i
• uspostavu i razvitak institucija za zaštitu i očuvanje okoliša.
Članak 2.
2.2. Odredbe ovoga zakona se odnose na:
• sve oblike okoliša (zrak, vodu, tlo, biljni i životinjski svijet, krajolike, izgrađeni okoliš);
• sve vidove djelatnosti kojima je svrha korištenje i opterećivanje prirodnih resursa,
odnosno, djelovanje
na okoliš koje znači opasnost od njegova zagađivanja, zagađuje okoliš ili imaju izvjestan
utjecaj na

3
 okoliš (poput buke, vibracija, radijacije - izuzimajući nuklearnu radijaciju i nuklearni
otpad, itd.).
Ovim zakonom utvrđuju se prava i odgovornosti pravnih i fizičkih osoba koja obavljaju
djelatnosti utvrđene
ovim zakonom.
Ovim zakonom utvrđuju se zadaci u području okoliša koji proistječu iz međunarodnih
konvencija, ukoliko se
odredbama međunarodne konvencije ne nalaže drugačije.

3. Usvajanje Kjoto protokola

4
Protokol je inicijalno usvojen 11. Decembra 1997. godine u Kjotou, Japanu, i stupio je na
snagu 16. Februara 2005. godine. Od Novembra 2009. godine 187 zemalja su potpisale i
retifikovale ovaj sporazum.

Po Protokolu, 37 industrijalizovanih zemalja (zvane „Zemlje Aneksa I”) obavezale su se na

smanjenje četiri gasa staklene bašte (ugljen dioksid, metan, azot oksid, sumporheksaflorid) i
dvije grupe gasova (fluorougljovodonici i perfluorokarbonska jedinjenja) koje proizvode.

Zemlje Aneksa I, su se sporazumjele da smanje svoju ukupnu emisiju gasova staklene bašte
za 5.2% od nivoa na kom su oni bili 1990. godine. Ovo ne uključuje emisije prouzrokovane
međunarodnom aviotransportom i brodskim saobraćajem, ali su u dodatku industrijskim
gasovima, kojima se bavi Montreal Protocol on Substances that Deplete the Ozone Layer
(Montrealski protokol o supstancama koje utiču na smanjenje ozonskog omotača) iz 1987.
godine.

Kao benchmark, nivoi emisije iz 1990. Godine, su prihvaćeni Konferencijom potpisnica

UNFCCC gde su vrednosti potencijala globalnog zagrevanja izračunati od strane IPCC
(Intergovernmental Panel on Climate Change) u svom Second Assessment Report (drugi
izveštaj o proceni). Ove cifre se koriste za prevođenje raznih gasova staklene bašte u
ekvivalente emisije ugljendioksida uzimajući u obzir sve izazivače (izvore).

3.1. Fleksibilnosti mehanizma

Ovaj protokol dozvoljava nekoliko takozvanih fleksibilnih mehanizama, kao što su trgovanje
emisijama, mehanizam čistog razvoja, i zajedničku implementaciju, da bi se omogućilo
Zemljama Aneksa I da ispune svoje ciljeve u smanjenju emisija gasova staklene bašte, tako
što im je omogućeno da kupuju smanjenja emisija, bilo preko finansijske razmjene, projekata
koji smanjuju emisije zemljama koje ne pripadaju Aneksu I, od drugih Zemalja Aneksa I, ili
od Zemalja Aneksa I koje su ispunile više od predviđenog.

Svaka od Zemalja Aneksa I je obavezna da uradi godišnji izveštaj o svim emisijama gasova
staklene bašte i njihovim izvorima, kao i o načinima za njihovo redukovanje i redukovanim
količinama po UNFCCC i Kjoto Protokolu. Ove zemlje određuju osobu (zvanu „izabrani
nacionalni autoritet”) da pravi ove izveštaje i da njima upravlja. Ovakvu osobu su izabrale i
sve zemlje koje nisu potpisnice Aneksa I.

5
 Slika 1. Zemlja

Na slici 1. je prikazano učešće u Kjoto Protokolu, od Juna 2009. godine gde su tamno
zelenom prikazane zemlje koje su potpisale i ratifikovale sporazum (Kjoto Protokol), siva
predstavlja još ne odlučene, a crvenom su prikazane zemlje bez namere da potpišu.

4. Kyoto protokol u BiH

Bosna i Hercegovina je ratifikovala Okvirnu konvenciju o UN-a promjeni klime (UNFCCC)

17. Maja 2000. godine. Kyoto protokol ratifikovan je 22. aprila 2007, nakon završetka
procedure za ratifikaciju na mnogobrojnim bosanskohercegovačkim nivoima vlasti (diskusiju
i stav o Protokolu, te saglasnost o njegovoj ratifikaciji, morali su da daju: dva entitetska
ministarstva zaštite životne sredine, vlade oba entiteta, Vijeće ministara i Predsjedništvo
BiH).

Što se tiče implementacije Protokola, zbog zamršenosti nivoa vlasti i složenosti političke
situacije u BiH, još uvijek ne postoji kvalitetan institucionalni okvir za njegovu provedbu.
Pripreme za izradu Inicijalnog izvještaja o klimatskim promjenama u BiH za UNFCCC
započele su 2008. godine. Izvještaj je konačno i usvojen u nadležnim državnim tijelima, a
Sekretarijatu UNFCCC-a je predstavljen na COP sastanku 2010 godine u Meksiku. Prvi

6
nacionalni izvještaj predstavlja dokument za Bosnu i Hercegovinu i uključuje radove više od
50 stručnjaka iz cijele BiH i različitih akademskih disciplina. Ovaj izvještaj nije samo
doprinos izvršavanju obaveza zemlje kao članice UNFCCC-a, već predstavlja i važan
strateški dokument za održivi razvoj Bosne i Hercegovine. Inventar gasova sa efektom
staklene bašte za BiH za 1990. godinu takođe je formiran, i to u skladu sa metodologijom i
preporukama za izradu inventara iz Smjernica o izvještavanju UNFCCC-a.

Većina zemalja  u regionu Zapadnog Balkana je dosta ispred Bosne i Hercegovine što se tiče
učestvovanja u odredbama i mehanizmima Kyoto protokola. Samo Hrvatska  u regionu ima
status razvijene zemlje, pa stoga i obavezu smanjenja svojih emisija GHG do 2012. godine.
Treba istaći Makedoniju kao zemlju koja je u ovoj problematici postigla najviše u regionu i
već uveliko iskorištava razvojne šanse predviđene Protokolom.

Tabela 1. Pregled stanja sprovođenja odredbi Kyoto protocola

Hrvatska Srbija Crna Gora Makedonija BiH

Ratifikacija 2006.
UNFCCC-a 1999. 2001. (sukcesija) 1997. 2000.

Ratifikacija
Kjoto prot. 2000. 2007. 2007. 2004. 2007.

status Aneks 1 Ne- aneks 1 Ne- aneks 1 Ne- aneks 1 Ne- aneks1
Nacionalni 1, 2, 3 i 4 1.u nacrtu 1.u nacrtu 1.u nacrtu
izvještaj 1i2

Inventar GHG Da U pripremi Da Da U pripremi

CDM projekti Da Da Da Da U pripremi

5. Ciljevi Kjoto Protokola

Kjoto Protokol je predviđen da smanji globalne emisije gasova staklene bašte. Cilj je u stvari,
stabilizacija i rekonstrukcija koncentracije gasova staklene bašte u atmosferi na nivou koji će
spriječiti opasne antropogene promene klimatskog sistema.

Cilj Kjoto Protokola je bio da ustanovi legalno obavezujući međunarodni sporazum, u kome
se sve nacije koje učestvuju, obavezuju da se bave pitanjem globalnog zagrevanja i emisije

7
gasova staklene bašte. Cilj oko koga su se potpisnice sporazumele je smanjenje gasova
staklene bašte u proseku 5.2% do 2012. godine od nivoa na kom su bili 1990. godine.

Nasuprot popularnom verovanju, Protokol ne ističe 2012. godine, već se samo radi o obavezi
da do 2012. godine Zemlje Aneksa I moraju ispuniti svoje obaveze koje se tiču smanjenja
emisije gasova staklene bašte koje su ustanovljene za prvi period (2008-2012).

5.1. Pet principa Kjoto Protokola su:

1. Obaveza smanjenja emisije gasova staklene bašte koji su legalno obavezujući za

Zemlje Aneksa I, kao i obaveze za ostale potpisnice sporazuma;

2. Implementacije za ispunjenje ciljeva Protokola. Spremanje politika, i mjera koje

smanjuju emisiju gasova staklene bašte, kao i korišćenje svih dostupnih mehanizama,
kao što su zajednička implementacija, mehanizam čistog razvoja, i trgovanje
emisijama koji će biti nagrađeni kreditima koji dozvoljavaju više emisija u svojoj
zemlji.

3. Minimiziranje uticaja na zemlje u razvoju ustanovljavanjem fonda za adaptaciju

klimatskih promena

4. Računovodstvo, izveštavanje i revizija, u cilju osiguranja integriteta Protokola

5. Saglasnost (sa Protokolom), oformljavanjem komiteta koji će osiguravati integritet

Protokola.

6. Mehanizmi trgovine emisijama

Odredba Kjoto protokola datim u članovima 6, 12 i 17 predviđeno je uvođenje mehanizma

trgovine emisijama, čime je omogućen izvjestan stepen fleksibilnosti za industrijske zemlje i
zemlje u tranziciji u pogledu ispunjavanja njihovih osnovnih obaveza koje se odnose na
kvantifikovano smanjivanje emisija gasova sa efektom staklene bašte.

8
Mehanizam zajedničke implementacije: do 2008.god.industrijski razvijene zemlje imaju
mogućnost da rezultat smanjenja emisija ostvare kroz projekte zajedničke realizacije na
teritoriji drugi zemalja iz Aneksa Konvencije, prepišu ispunjavanju dijela preuzetih obaveza.

Mehanizam čistog razvoja (CDM- Clean Development Mechanisam): omogućuje

industrijskim razvijenim zemljama i drugim zemljama sa liste iz Aneksa 1 Konvencije da
izvrše implementaciju projekata kojim se redukuju emisije gasova sa efektom staklene bašte u
zemljama u razvoju, pri čemu sertifikovane iznose redukcije emisije generisane takvim
projektom mogu prepisati ispunjavanju dijela svojih obaveza u pogledu smanjenja emisija
(sertifrikovani iznos se oduzima od kvote industrijske zemlje kao investitora čistog razvoja i
dodaje kvoti nacionalnih emisija zemalja u razvoju koja je u CDM projektu primalac čiste
tehnologije,čime se zemlja u razvoju praktično zadužuje dodatnim kvotama emisije koje će u
budućnosti morati da smanjuje).

Mehanizmi trgovine emisijama: ovaj mehanizam mogu koristiti samo zemlje koje su na listi u
Aneksu 1 Konvencije (industrijske zemlje i zemlje u tanziciji), na taj način sto dio svojih
dodjeljenih količina emisija koje mogu emitovati u toku obavezujećeg perioda, mogu
transferirati drugoj zemlji sa liste Aneksa 1 Konvencije.

Kako bi se zemljama članica Kjoto protokola olakšalo prihvatanje odredbi sporazuma i

istovremeno i dao poticaj SAD da mu pristupi, protokol dozvoljava korištenje i ovog
„fleksibilnog mehanizma“- trgovinu emisijama CO2. Prema sporazumu, nacije koje manje
emituju gasova staklene bašte od predviđene kvote mogu da prodaju emisione kredite
zemljama sa većim zagađivačima. To znači kompanije koje uspješno redukuju emisije u
većoj mjeri od tražene ili nisu dostigle emisije koje su im dozvoljene, mogu da trguju
emisionim kreditima sa kompanijama koje nisu uspjele ili nisu u stanju da ostvare postavljene
zahtjeve. Koncept je sa određenim uspjehom primjenjen za smanjivanje emisija uzročnika
smoga i kiselih kiša.

9
 Slika 2.Graficki prikaz gasova

Slika 2. Grafički prikaz u % grana koje proizvode gasove koji izazivaju efekat staklene bašte.

Najvažniji uspjeh Kjoto protokola je bilo utvrđivanje obaveze ograničenja i smanjivanje

emisije šest gasova koji stvaraju efekat staklene bašte:

1. Ugljen-dioksid (CO2)
2. Metan (CH4)
3. Azotoksid (N2O)
4. Hlorofluoruugljikovodonika (HFC)
5. Perfluorougljika (PFC)
6. Sumporheksafluorida (SF6)

6.1. Halogenizovani ugljik

Halogenizovani ugljik je bitan za efekat staklene bašte obuhvata perfluorougljenike

(perfluorocarbons- PFC) koji vode glavno porijeklo iz procesa proizvodnje aluminija i
fluorougljovodonike (hydrofluorocarbons- HFC) koji se danas koriste kao zamjena za
hlorofluorougljenike ( CFC) koji imaju negativan uticaj na ozonski omotač.

6.2. PFC

PFC ( CF4, C2F6 i C3F8) koji se koriste u sistemima za rashlađivanje kao i preparatima za
gašenje požara. Na žalost pokazalo se da to gasovi sa veoma izraženim „efektima staklene
10
bašte“. Njihovo vrijeme života u atmosferi se penje i do 50 000 godina, što je duže od bilo
kojeg poznatog gasa neprijatelja ozona ( predmet Montrealskog protokola). Istraživanja
objavljena 2003 godine su pokazala da je najrasprostranjeniji PFC tetrafluorometan (CF 4) ima
potencijal stvaranja efekta staklene bašte koji je 6.500 puta veći od CO 2, dok se potencijal
heksafluoroetana (C2F6) pokazao za 9.200 puta većim od CO 2. Ove osobine PFC su već
natjerale mnoge razvijene zemlje da ih se „odreknu“, odnosno te osobine su ih uvrstile u
Kjoto protokol.

6.3. CO2

CO2 na globalnom nivou najviše doprinosi efektu staklene bašte, nekih 64%. Koncentracija
CO2 se povećala u posljednjih 200 godina za 30%. Osnovni izvori CO2 je sagorijevanje
fosilnih goriva.

Tabela 2. Koncentracija CO2 u vazduhu kroz stoljeća

STOLJEĆE
KONCENTRACIJA
XIX
0,0250%
XX 0,0355%
XXI 0,0500%

6.4 Metan

Metan (CH4), gas koji doprinosi efektu staklene bašte nekih 20%. Koncentracija metana u
posljednjih 200 godina povećala se za nekih 145%. Osnovni izvori metana je proces varenja
kod nekih preživara ( goveda, ovaca, koza, divljači), uzgajanje pirinača, prirodni gas,
komunalne deponije.

7 Promjene u emisiji gasova staklene bašte od 1990. godine

Sve mjere Kioto protokola dovele su do sljedećih rezultata:

11
 Promjena u emisiji promjena u emisiji gasova
Obaveza
gasova staklene bašte staklene bašte (1990-
Cilj za po
(1990-2007) bez 2007) sa koriščenjem
Zemlja EU do sporazumu
koriščenja zemljišta, zemljišta, promjenom u
2012 od 2008 do
promjena u korišćenju korišćenju zemljišta i
2012
zemljišta i šumarstva šumarstvom
Danska -3.30% -5.60% −20% −11%
Njemačka -21.30% -20.80% −21% −8%
Kanada 26.20% 46.70% / −6%
Australija 30.00% 82.00% / 8%
Španija 53.50% 55.30% 15% −8%
Norveška 10.80% -22.00% / 1%
Novi Zeland 22.10% 18.30% / 0%
Francuska -5.30% -11.80% 0% −8%
Grčka 24.90% 25.20% 25% −8%
Irska 25.00% 22.60% 13% −8%
Japan 8.20% 8.20% / −6%
Velika −12.5
Britanija -17.30% -17.80% % −8%
Portugal 38.10% 30.80% 27% −8%
EU -4.30% -5.60% / −8%

Tabela 3 .Prikazuje emisiju gasova staklene baste

Tabela 3. prikazuje listu promjene emisija gasova staklene bašte od 1990 do 2007 godine
nekih zemalja koje su potpisnice UNFCCC.

Emisije CO2 u
promjena u
metričkim tonama udio u ukupnoj
emisiji GSB
po glavi svjetskojj emisiji
od 1992 do
stanovnika u CO2
2008
Zemlja 2008. godini
Kina 166.50% 5.3 22.20%
SAD 16.80% 18.6 17.80%
Indija 124.10% 1.5 5.50%
Rusjia −23.1% 11.3 5.00%
Japan 8.50% 10.3 4.10%
Njemačka −17.0% 9.4 2.40%
Kanada 20.50% 17 1.80%
VB -6.80% 8.9 1.70%
Južna Koreja 81.80% 10.8 1.60%
Iran 98.50% 7.5 1.50%
Italija 5.60% 7.9 1.40%
Meksiko 13.50% 4.1 1.40%

12
 Južna Afrika 36.00% 9.1 1.40%
Saudijska Arabija 52.60% 15.5 1.40%
Brazil 84.10% 2.1 1.30%
Francuska −4.4% 5.9 1.20%
Indonezija 78.90% 1.5 1.10%
Australija 18.80% 16.8 1.10%
Španija 42.60% 8.5 1.10%
Poljska −2.8% 8.6 1.00%
Ostale zemlje 45.10% 3 23.70%
Ukupno na svetskom nivou 41.70% 4.7 100.00%
Tabela 4. Prikaz zemalja koje najviše emitiraju gasove

U tabeli 4. su prikazane emisije 20 zemalja u periodu od 1992 do 2008 godine koje emituju
najviše gasova staklene bašte.

8 Revizija Kjoto protokola

Kada je bio donešen Protokol je ostavio neka pitanja da budu razmatrana u budućnosti. Jedna
od sjednica za ovo pitanje je bila šesta Konferencija potpisnica (COP6). Na COP6, održanoj u
Hagu krajem 2000. godine, na kojoj strane nisu uspjele da se usaglase, jer je sa jedne strane
bila EU (koja je bila zagovornik težih uslova), a sa druge strane, SAD, Kanada, Japan i
Australija (koji su bili za to sa sporazum bude manje zahtevan i fleksibilniji).

U 2001. godini održan je nastav predhodnog sastanka (COP6bis), u Bonu, gde su zahtjevani
uslovi bili usvojeni.

COP7 je održavan od 29. Oktobra 2001. do 9. Novembra 2001. godine u Makarešu u cilju
ustanovljavanja konačnih detalja vezanih za Protokol.

Prvi sastanak potpisnica The first Meeting of the Parties Kjoto Protokola (MOP1), je održan u
Montrealu i trajao je od 28. Novembra 2005. do 9. Decembra 2005. godine, zajedno sa
COP11.

Australija je 3. Decembra 2007. godine ratifikovala Protokol za vrijeme prvog dana COP13
na Baliju.

13
U neobavezujućoj Wašingtonskoj Deklaraciji, koja je dogovorena 16. Februara 2007. godine,
vlade država Kanade, Francuske, Nemačke, Italije, Rusije, Velike Britanije, SAD, Brazila,
Kine, Indije, Meksika i Juzne Afrike su se dogovorile oko nasljednika Kjoto Protokola.

Na 33. samitu G8, 7. Juna 2007. godine, vođe zemalja G8 su se složile da u najmanju ruku
prepolove emisije gasova staklene bašte do 2050. godine.

Posljednjii sastanak u vezi sa ovim se održao u Kopenhagenu, Danskoj, i trajao je od 7.

Decembra 2009. do 18. Decembra 2009. godine.

Cilj COP15/MOP5 UNFCCC je bio da se ustanovi ambiciozni globalni klimatski sporazum za

period od 2012, kada istekne Kjoto Protokol.

Ova konferencija jeste postigla vezujući sporazum za post-Kjoto period. Ali ovaj sporazum
nije dobio koncenzus.

Za vrijeme konferencije, neke zemlje su istakle koje akcije predlažu u slučaju da se ovaj
sporazum prihvati. Na kraju takav sporazum ipak nije prihvaćen, ali su dogovoreni sljedeći
sastanici koji se tiču ovog pitanja u 2010, 2011 i 2012. godini.

14
9 ZAKLJUČAK:

Iz svega navedenog može se zaključiti da je Kjoto Protokol tj. sljedeći

koji će doći poslije njega neophodan u cilju očuvanja života kavim ga
poznajemo, jer sadašnja industrijalizacija proizvodi suviše veliku količinu
zagađenja koja ima za posljedicu promjene naše klime tj globalno zagrevanje.
Ovim tempom će relatvino brzo doći do tačke na kojoj će se temperatura
promeniti dovoljno da se lednici na polovima u potpunosti otope. Cjeli ovaj
proces prijeti i izumiranju brojnih životinjskih i biljnih vrsta usljed promena u
klimi, tj atmosferi. Ovo znači da je nekakva promjena neophodna, ali se
postavlja pitanje njene isplativosti i efektivnosti.

15
10 LITERATURA

1. Wikipedia - https://bs.wikipedia.org/wiki/Po%C4%8Detna_strana
2. Mirsad V. - Uvod u ekologiju.
3. Fatima M. – Uvod u ekologiju

16
 SADRŽAJ

1. Uvod....................................................................................................................................1
1.1. Kjot protokol................................................................................................................1
2. Zakonska regulativa..........................................................................................................2
2.1 Ciljevi Zakona.................................................................................................................2
2.2. Odredbe ovoga zakona se odnose na:...........................................................................2
3. Kjoto protokol....................................................................................................................4
3.1. Fleksibilnosti mehanizma..........................................................................................4
4. Kjoto protokol u BiH.........................................................................................................5
5. Ciljevi Kjoto Protokola....................................................................................................7
5.1. Pet principa Kjoto Protokola su:..............................................................................7
6. Mehanizmi trgovine emisijama........................................................................................8
6.1. Halogenizovani ugljik................................................................................................9
6.2. PFC..............................................................................................................................9
6.3. CO2.............................................................................................................................10
6.3 . Metan.......................................................................................................................10
7. Promjene u emisiji gasova staklene bašte od 1990. godine..........................................10
8. Revizija Kjoto protokola.................................................................................................12
9. ZAKLJUČAK:.................................................................................................................14
10. LITERATURA.............................................................................................................15

17
18