PROJEKTOWANIE PKM II – przekładnie

Przykład obliczania przekładni zębatej

Obliczenia modułu normalego:

– liczba zębów zębnika (małego koła przekładni): z1 15

– zadane przełożenie przekładni: u 4

– odległość osi (znormalizowana): aw 300 . mm

– kąt pochylenia linii zęba (8°÷15°): β 12. °

αn 20. °
– normalny kąt przyporu:

a w. 2 . cos( β )
mn m n = 7.825 mm
z 1. ( 1 u)

przyjmuję: mn 8 . mm

Obliczenia zerowej odległości osi:

– liczba zębów koła (dużego koła przekładni):

z2 z 1. u z 2 = 60

przyjmuję: z2 59

– "dopasowanie" kąta β, tak by a0 <aw: β 8. °

z1 z 2 .m n
a0 a 0 = 298.909 mm
2 . cos( β )

aw a0
– przybliżona suma wsp. korekcji (0÷0,9): = 0.136 – akceptowalna
mn

– moduł czołowy:

mn
mt
cos( β ) m t = 8.079 mm
– sprawdzenie błędu przełożenia:
– przełożenie rzeczywiste:
z2
u rz u rz = 3.933
z1

–błąd przełożenia:

u u rz
Δu . 100 . % Δu = 1.667 %
u
2.5. % < Δ < 2.5. % – akceptowalna

Wyznaczanie współczyników korekcji:

– kąt zarysu w przekroju czołowym:

tan α n
αt atan α t = 20.181 °
cos( β )

– kąt przyporu toczny w przekroju czołowym:

a0
α tw acos . cos α
t α tw = 20.74 deg
aw

– funkcje ewolwentowe wyznaczonych kątów:

invα t tan α t αt invα t = 0.0153264442

invα tw tan α tw α tw invα tw = 0.0166859166

– suma współczynników przesunięcia zarysu:

z1 z2
ΣX invα tw invα t .
2 . tan α n ΣX = 0.138

– podział współczynników korekcji wg DIN 3992:

ΣX
= 0.069
2
z1 z2
= 37
2

– odczytany z wykresu współczynnik korekcji dla zębnika: x1 0.26

– współczynnik korekcji dla koła:

x2 ΣX x1 x 2 = 0.122