Ang buhay ay ang aktibong pagpapanatili ng normal at tiyak na istraktura at ang pang-unawa nito ay ang

pang-unawa sa buhay. Ang pagkakaroon ng buhay sa gayon ay ang axiom kung saan nakabatay ang
siyentipikong biology. Ang pananaw na ito sa pangunahing katangian ng biology ay nagbigay inspirasyon
sa mulat na kilusan para sa pagbuo ng isang 'modernong biology' sa United Kingdom sa pagtatapos ng
1920s at unang bahagi ng 1930s. Bilang resulta, ang teorya ng mga phenotype ay isang mahalagang
bahagi ng pangkalahatang teorya ng biology. Ito ay tatalakayin sa ilalim ng maraming magkakaibang mga
pamagat. Sa biology, may katulad na nangyayari sa mga elementarya na proseso tulad ng end-product
repression at end-product inhibition, kung saan ang huling produkto ng isang enzymatic na reaksyon ay
pinipigilan o pinipigilan. Ang pathway ay kumikilos upang makontrol ang iba't ibang mga naunang
hakbang sa pagkakasunud-sunod kung saan ito na-synthesize

.Sa ngayon, ang pagmomodelo, tulad ng pagtatanong sa pangkalahatan, ay isang kumplikadong hanay
ng mga estratehiya sa halip na ang isang solong ako sa Biyolohikal na mga pilosopo ay nangangatwiran
na ang pagmomodelo ay pinakamahusay na nauunawaan sa konteksto ng epistemic na mga layunin nito
at nagbibigay-malay na mga kabayaran, na binabanggit ang mga biologist na magkakaibang layunin,
interes, at kulturang pandisiplina . Ang pagmomodelo ay tinalakay sa literatura ng edukasyon sa agham
sa iba't ibang paraan, ngunit madalas na walang tahasang pagtukoy sa iba't ibang mga papel na
ginagampanan ng mga modelo sa kasanayang pang-agham. Sa pamamagitan ng paglalahad ng isang
balangkas mula sa pilosopo ng biology na si Jay Odenbaugh na naglalarawan ng limang pragmatic na
estratehiya