Janek, lat 15

• Rodzice pacjenta zgłosili w celu przeprowadzenia diagnozy psychologicznej ze względu na trudności wychowawcze oraz
zachowania Janka związane z okazjonalnymi kradzieżami przedmiotów małej wartości oraz pieniędzy. Badanie zostało
przeprowadzone ambulatoryjnie, podczas pięciu spotkań. Z wywiadu wynika, że pacjent nie jest obecnie pod opieką psychiatryczną,
psychologiczną oraz nie jest objęty leczeniem farmakologicznym.
• Z zebranego wywiadu wynika, że zgłaszane przez pacjenta trudności w rozumieniu, nawiązywaniu oraz utrzymywaniu
relacji społecznych występowały w różnym nasileniu od wczesnego dzieciństwa. Wywiad okołoporodowy nieobciążony. Wywiad
rodzinny nieobciążony.
• Rozwój Janka przebiegał normatywnie zarówno w zakresie mowy jak i rozwoju ruchowego. Zainteresowania Janka
skoncentrowane były wokół klocków Lego (dopóki rodzice ze względu na kradzież nie ograniczyli mu do nich dostępu). Rodzice Janka
podają, że syn spędza czas grając na komputerze oraz czytając książki. Z tytułów jakie podaje Janek podczas wizyty wynika, że tytuły
przeznaczone są dla dzieci młodszych wiekowo.
• Janek ma również trudności z nawiązywaniem relacji społecznych, co najbardziej uwidacznia się w relacjach z rówieśnikami. W
relacjach z dorosłymi radzi sobie dobrze, choć – jak podają rodzice - często pojawiające się konflikty związane są z brakiem wyciągania
wniosków przez Janka .
Janek podczas spotkań jest w dobrym nastroju, poprawnie zorientowany w miejscu i czasie. Podczas spotkania kontakt wzrokowy
Janka był słabo modulowany, ekspresja mimiczna kierowana do diagnosty była ograniczona. Gestykulacja pacjenta była obniżona,
brak gestów deskryptywnych, emfatycznych wykorzystywanych w komunikacji, ograniczone gesty emfatyczne. Zaobserwowano
również niewielką zmienność wysokości i tonu głosu. U pacjenta można zauważyć bardziej formalne używanie słów oraz zdań niż
u większości osób z tym samym poziomem złożoności wypowiedzi, okazjonalnie pojawiają się również stereotypowe
sformułowania. Podczas spotkań pacjent nie udzielał w sposób spontaniczny informacji o swoich myślach, uczuciach lub
doświadczeniach. Przedstawione przez pacjenta wypowiedzi wydają się prawdziwe, przebieg wydarzeń na ogół jest sensowny,
lecz pacjent potrzebuje pytań uszczegóławiających by opowiedzieć przebieg jakiegoś wydarzenia. Kilkukrotnie Janek podszas
spotkań zadawał pytania nieadekwatne do sytuacji w jakiej się znajdywał (np. rozmawiając o emocjach nagle pytał czy jeżdżąc na
rowerze trzeba nosić maseczkę. Zapytany czemu o to pyta w tym momencie, mówił: „chciałem to wiedzieć”). Podczas rozmów
pacjent często sprawia wrażenie osoby wycofanej. Pacjent ma duże trudności z opisywaniem swoich emocji, ma też trudności z
rozpoznawaniem i rozumieniem stanów emocjonalnych osób trzecich. Pacjent dostarcza jednego przykładu wglądu w naturę
typowej relacji społecznej, ale nie rozumiejąc w pełni własną w niej rolę. Podczas spotkania nie zaobserwowano zachowań
autoagresywnych, kompulsji czy rytuałów. Pojawiały się natomiast pojedyncze manieryzmy w obrębie dłoni i palców. Ogólną
jakość kontaktu oceniam jako dobrą, nie zawsze adekwatną do sytuacji badania diagnostycznego.
• Wynik badania ADOS-2 wskazuje na występowanie u Janka zaburzenia ze spektrum autyzmu o umiarkowanym
poziomie nasilenia objawów.

• W badaniu Inteligencji Stanfordzką Skalą Inteligencji Bineta (Stanford Binet 5) – wersja skrócona – chłopiec
osiągnął wyniki na poziomie normy (IQ: 104). Chłopiec nieznacznie lepiej radzi sobie w sferze niewerbalnej (WP:
14), niż w sferze werbalnej (WP: 7).

• W badaniu Eyes Test Child Polish, Janek osiągnął wyniki poniżej punktu odcięcia, co jest wynikiem charakterystycznym
dla osób z Zespołem Aspergera.

• W badaniu Faux-pas Test Child Polish, pacjent poprawnie rozpoznawał zachowania społeczne, które były
nieprawidłowe, jednak nie zawsze był w stanie zrozumieć powód tych nieprawidłowości.

• W badaniu IDS-2 pacjent osiągnął wyniki w normie wiekowej w regulacji emocji, natomiast osiągnął wyniki poniżej
normy w strategiach społecznych.
Marta, 29 lat
• Pacjentka zgłosiła się w celu przeprowadzenia diagnozy psychologicznej. Psycholog-seksulog
zasugerował diagnozę pod kątem całościowych zaburzeń rozwoju, a lekarza psychiatra ze względu na
zauważane przez niego trudności skierował pacjentkę na diagnozę psychologiczną. Badanie zostało
przeprowadzone ambulatoryjnie.
• Z zebranego wywiadu wynika, że zgłaszane przez pacjentkę trudności w rozumieniu,
nawiązywaniu oraz utrzymywaniu relacji społecznych występowały od wczesnego dzieciństwa. Wywiad
okołoporodowy oraz rodzinny nieobciążone. Z udzielonego na wizycie wywiadu wynika, że rozwój
pacjentki przebiegał normatywnie zarówno w zakresie mowy jak i rozwoju ruchowego.
• Z otrzymanych informacji można wywnioskować, że pacjentka od zawsze miała trudności w obrębie
rozumienia sytuacji społecznych, regulacji emocji oraz stosowania strategii społecznych. Obecnie
pacjentka zgłasza, że ma trudności z wyrażaniem emocji. Dopiero, gdy się źle czuje fizycznie, to myśli o
tym, że może czuje jakieś negatywne lub pozytywne emocje. W kontaktach społecznych również ma
wrażenie, że jakość relacji jest uboższa niż u innych. Z rozpoznawaniem emocji u innych nie ma problemu,
jeśli są jej bliscy, u osób dalszych jest gorzej, ale zdaniem pacjentki nie jest to większy problem.
• Pacjentka podczas spotkań była w wyrównanym nastroju i napędzie, poprawnie zorientowana w
miejscu i czasie. Podczas spotkań pacjentka miała obniżony kontakt wzrokowy, ekspresja mimiczna
kierowana do diagnosty była osłabiona. Gestykulacja pacjentki była obniżona, brak gestów
deskryptywnych, ograniczone gesty emfatyczne. Zaobserwowano również niewielką zmienność wysokości
i tonu głosu. U pacjentki można zauważyć bardziej formalne używanie słów oraz zdań niż u większości
osób z tym samym poziomem złożoności wypowiedzi, okazjonalnie pojawiają się również stereotypowe
sformułowania. Podczas spotkań pacjentka nie udzielała w sposób spontaniczny informacji o swoich
myślach, uczuciach lub doświadczeniach. Przedstawione przez pacjentkę wydarzenia wydają się
prawdziwe, przebieg wydarzeń na ogół jest sensowny, nie potrzebuje pytań uszczegóławiających by
opowiedzieć przebieg jakiegoś wydarzenia. Podczas rozmów pacjentka często sprawia wrażenie osoby
wycofanej. Pacjentka prawidłowo opisuje swoje emocje, lecz ma trudności z rozpoznawaniem i
rozumieniem stanów emocjonalnych osób trzecich. Pacjentka dostarcza przykładów wglądu w naturę
typowych relacji społecznych, ale nie rozumiejąc w pełni własną w nich rolę. Podczas spotkania nie
zaobserwowano zachowań autoagresywnych, kompulsji czy rytuałów. Ogólną jakość kontaktu oceniam
jako dobrą.
• Wynik badania ADOS-2 wskazuje na występowanie u pacjentki na zaburzenia ze spektrum autyzmu o umiarkowanym poziomie nasilenia
objawów / 7 /. Pacjentka łącznie zdobyła 13 pkt, co oznacza, że przekroczony został punkt odcięcia dla spektrum autyzmu. Pacjentka zdobyła 11
punktów w skali „afekt społeczny (SA)” oraz 2 punkty w podskali „ogranicozne i stereotypowe zachowanie (RRB)”.

• W badaniu intelektu Stanfordzką Skalą Inteligencji Bineta Stanford-Binet 5 pacjentka osiągnęła wynik powyżej przeciętnej (IQ: 109). Badany
funkcjonuje równie dobrze w sferze werbalnej (WP: 12) jak w sferze niewerbalnej (WP: 12).

• W badaniu Eyes Test Polish, pacjentka osiągnęła wyniki poniżej normy wiekowej. Natomiast, w badaniu Faces Test Polish, pacjentka
osiągnęła wyniki w dolnej granicy normy. Rozbieżność pomiędzy umiejętnością odczytywania stanów emocjonalnych z okolicy oczu (Eyes Test
Polish), a całej twarzy (Faces Test Polish) jest charakterystyczne dla osób z Zespołem Aspergera.

• W kwes_onariuszu Au_sm Quo_ent Ques_onnaire Polish, pacjentka osiągnęła wyniki typowe dla osób z wysokofunkcjonującym
autyzmem/zespołem Aspergera.
• W kwes_onariuszu Sensory Percep_on Ques_onnaire badana osiągnęłą wyniki typowe dla osób z zaburzeniami integracji sensorycznej.
• W kwes_onariuszu SCID-5-PD pacjentka nie spełniła kryteriów żadnego z zaburzeń osobowości wymienionych w DSM5.