SMART CITY

SLAJD 1

W dobie rosnącej liczby mieszkańców miast (zgodnie z danymi Światowej Organizacji Zdrowia do
2050 r. w miastach będzie mieszkało ponad 2/3 populacji Ziemi –
World Urbanization Prospects 2015).

Rozwój technologiczny, w połączeniu ze znacznym wzrostem liczby mieszkańców na świecie, przynosi

bardzo dynamiczne zmiany w sposobie funkcjonowania społeczeństw. Głównym miejscem interakcji
tych dwóch podstawowych czynników są szybko zmieniające się miasta i ich charakter. Z jednej
strony wyczerpuje się model rozwoju zachodnich miast, z drugiej zaś państwa rozwijające się
przeżywają potężny przyrost mieszkańców, często w bardzo biednych dzielnicach. Jednym z
rozwiązań mających na celu tworzenie strategii przystających do obecnych realiów jest koncepcja
tzw. smart city. W Polsce koncepcję tę tłumaczy się zazwyczaj jako „miasto inteligentne”. Wciąż
trudno wskazać jakiekolwiek sensowne tłumaczenie tego zwrotu na język polski, ponieważ termin
„inteligentne miasto” nie oddaje w pełni tego, co ono faktycznie oznacza. Wszystkie stworzone
definicje Smart City łączą dwie cechy: wykorzystanie nowych technologii teleinformatycznych
oraz poprawę jakości życia mieszkańców.

Pierwsze poważne wdrożenia Smart City rozpoczęły się w pierwszej dekadzie XXI wieku, ale obecnie
mamy do czynienia z wejściem w dojrzałą fazę zupełnie nowej filozofii w podejściu do miast.

Warto zaznaczyć, że wbrew niektórym teoriom projekt ten nie powinien się koncentrować jedynie na
„wszczepieniu” w przestrzeń miasta nowoczesnych technologii, ale przede wszystkim skupiać się na
wykorzystaniu aktywności mieszkańców, tak by innowacyjne rozwiązania współgrały z potrzebami
użytkowników przestrzeni miejskiej.
Miasto uznawane jest za smart, gdy inwestuje w kapitał ludzki i społeczny oraz w tradycyjną
(transport) i nowoczesną (teleinformatyczną – ICT) infrastrukturę komunikacyjną, która napędza
zrównoważony rozwój gospodarczy i podnosi jakość
życia mieszkańców, przy jednoczesnym mądrym zarządzaniu zasobami naturalnymi poprzez
partycypację obywatelską (Caragliu i in. 2009).

SLAJD 2

W literaturze coraz częściej przyjmuje się sześć podstawowych wymiarów definiujących smart city i
porządkujących jego składowe [Giffinger 2007]:
1. Smart economy (gospodarka) – wykorzystywanie innowacyjnych i elastycznych rozwiązań do
zwiększania efektywności i produktywności lokalnych gospodarek. Podstawowymi indykatorami
są: innowacyjność i przedsiębiorczość (liczba start-upów, wydatki na badania i rozwój itd.),
produktywność, globalność (międzynarodowe wydarzenia czy rola eksportu), elastyczność rynku
pracy, zdolność do transformacji.
2. Smart mobility (mobilność) – wykorzystanie kreatywności lub
zaawansowanych technologii do zarządzania transportem i komunikacją (również cyfrową).
Wskaźnikami są: wydajność transportu, stosowanie zrównoważonych rozwiązań, wykorzystanie
transportu publicznego, lokalna i globalna dostępność transportu czy infrastruktura technologiczna,
np. dostęp do inteligentnych kart miejskich.
3. Smart environment (środowisko) – odpowiedzialne i zrównoważone podejście do środowiska
oraz wykorzystania zasobów energetycznych. Podstawowymi wskaźnikami są np. atrakcyjność
warunków naturalnych, ochrona środowiska, zrównoważone zarządzanie surowcami,
zanieczyszczenie, inteligentne budynki, wykorzystanie czystej energii, konsumpcja wody, czystość
powietrza czy ilość terenów zielonych w mieście.
4. Smart people (ludzie) – kluczowy czynnik kapitału ludzkiego, stawiający w centrum
zainteresowania edukującego się człowieka, rozumiany również jako katalizator pozytywnych
zmian. Kluczowe indykatory to edukacja (liczba studentów i uczniów, chęć podnoszenia
kwalifikacji), kreatywność jednostek (liczba i rola imigrantów, praca w przemyśle usług
kreatywnych, zaangażowanie w życie publiczne) czy „włączenie technologiczne” obywateli (np.
udział smartfonów czy szybkiego Internetu).
5. Smart living (jakość życia) – czynnik uwypuklający jakość życia w mieście przez powszechny
dostęp do szeroko rozumianych usług publicznych (dostęp do mieszkań, kultura, rozrywka),
bezpieczeństwo (np. wykorzystanie technologii do zapobiegania przestępstwom), zdrowie (np.
długość życia, jakość służby zdrowia), atrakcyjność miejsca czy inwestycje w polepszanie jakości
życia mieszkańców.
6. Smart governance (zarządzanie) – wielopoziomowy system zarządzania miastem,
polegający na procedurach współudziału władz lokalnych oraz obywateli, np. przez
wykorzystanie e-usług, uwzględnienie budżetu obywatelskiego, budowę infrastruktury
proobywatelskiej czy sieci otwartych danych. W tym punkcie należy ująć również lokalne
strategie rozwojowe.

SLAJD 3-Trzy generacje smart city wg. B. Cohena.

Trafny podział na różne generacje Smart City został opracowany przez Boyda Cohena, naukowca
z EADA Business School. W trakcie swoich badań i analiz uznał, że można wyróżnić już trzecią fazę
rozwoju tej idei, ale oczywiście nie wszędzie została ona wdrożona – poszczególne regiony i miasta
świata są na różnych etapach wprowadzania Smart City.
można za B. Cohenem wyróżnić trzy generacje rozwoju smart cities (Cohen 2015). Zdaniem tego
badacza w zależności od podmiotu inspirującego takie działania miasta mogą być napędzane:
● aktywnością firm technologicznych oferujących swoje rozwiązania miastom (technology driven)w
generacji smart city 1.0,
● własnymi działaniami władz miasta przy wykorzystaniu dostępnych nowoczesnych technologii
(technology enabled, city-led) w przypadku generacji 2.0,
● inicjatywą i aktywnym udziałem mieszkańców (citizen co-creation), których potencjał i
zaangażowanie wykorzystywane są do poprawy jakości życia i zarządzania miastem – w generacji 3.0
(ryc. 2).

Pierwszym stadium rozwoju inteligentnych miast było Smart City 1.0. Za rozwój odpowiadali giganci
sektora usług informatyczno-telekomunikacyjnych, sprzedając swoje gotowe rozwiązania. Działo się
to bez szczególnej uwagi, czy realnie rozwiązują one jakiekolwiek problemy, a celem było sztuczne
pobudzanie popytu na najnowsze technologie.

Przy Smart City 2.0 inicjatorem zmian stały się władze lokalne, poszukujące odpowiednich rozwiązań
poprawiających jakość życia mieszkańców. Wybór samych technologii oraz partnerów odbywa się
w znacznie bardziej przemyślany sposób.

Niewątpliwie mamy do czynienia z narzędziami, które rozwiązują wiele problemów miast, ale krytycy
słusznie wskazują, że wciąż kładą one większy nacisk na implementację technologii, a nie skupiają się
na rozwiązywaniu problemów obywateli. Prowadzi to do tego, że najbardziej znane projekty, jak
Songdo czy Masdar City, czyli Smart City tworzone od zera, prawdopodobnie nigdy nie staną się
pełnowartościowymi miastami.

Dopiero po wdrożeniu wszystkich rozwiązaniach zauważono, że zbytnio skupiono się na potrzebie

wdrożenia nowych technologii, a zupełnie zapomniano o zwróceniu uwagi na problemy, jakie
ta technologia miałaby rozwiązywać.
Niepowodzenia związane z realizacją innowacyjnych projektów skłoniły do ponownego rozważenia,
czy na pewno technologia jest ich najważniejszą składową. Tak zrodziła się generacja Smart City 3.0.
Kluczowa różnica między trzecią generacją Smart City a poprzednikami polega na skupieniu się
na inicjatywach mieszkańców. Smart City 3.0 ma opierać się na działaniach wszystkich: lokalnych
władz, firm i obywateli. Co więcej, ostatnia z wymienionych grup ma mieć duży wpływ na dany region
i jego rozwój, co finalnie powinno przełożyć się na wyższy poziom życia oraz szybsze wprowadzanie
innowacji. Smart City 3.0 zachęca mieszkańców do korzystania ze wszystkich dostępnych technologii,
ale również ich tworzenia – temu ma służyć m.in. otwarty dostęp do danych.

Na świecie Smart City 3.0 dopiero zaczęła dynamicznie się rozwijać, jednak już teraz jesteśmy
w stanie wskazać liderów. Wśród pionierów jednogłośnie wymienia się: Amsterdam, Barcelonę,
Medellin, Seul, Wiedeń i Vancouver.

Mimo że smart city 3.0 wciąż dotyczy wykorzystania nowoczesnych rozwiązań do polepszania jakości
życia mieszkańców, to charakterystyczne dla tej generacji – poza miejskimi projektami z
zastosowaniem narzędzi technologicznych – są przede
wszystkim zagadnienia społeczne, edukacyjne, inkluzyjne czy ekologiczne (Dominiak 2015). W tym
przypadku innowacje miejskie są wdrażane w otwartym, ciągłym procesie, w którym
kluczową rolę odgrywają mieszkańcy. Nierzadko wymaga to dużej odwagi władz miejskich, które
muszą zaakceptować rosnącą pozycję użytkowników miasta. Zachodząca tutaj zmiana musi mieć
miejsce nie tylko w warstwie mentalnej (władza – obywatele), lecz przede wszystkim w warstwie
komunikacyjnej, gdyż coraz ważniejszą rolę zaczyna odgrywać dialog z mieszkańcami.

SLAJD 4-

Zarówno w publikacjach ekspertów tematyki smart city: Townsenda (2013) i Cohena (2015), ale też
innych można odnaleźć przykłady miast będących w danym momencie na konkretnym etapie
ewolucji smart city (tab. 1). Należy pamiętać – na co wyraźnie zwraca uwagę Cohen – że zarówno
ocena stopnia ewolucji smart może dynamicznie zmieniać się w czasie, gdyż miasta mogą przechodzić
przez kolejne generacje smart cities, ale mogą także „przeskakiwać”, np. z modelu 1.0 do modelu 3.0
(Kansas City w USA), lub pozostawać wyłącznie w obszarze jednej generacji (Cohen 2015).

SLAJD 5

U-City (Ubiquitous City) – nowoczesne miasto przyszłości oparte na wszechobecnej infrastrukturze i

technologiach oraz usługach mających na celu poprawę jakości życia i podniesienia wartości miasta
poprzez systematyzację funkcji administracyjnych i procesów miasta:

SLAJD 6

Nowoczesne miasto biznesowe. Aktualnie znajduje się w trakcie rozbudowy. Jest położone na
sztucznie usypanej wyspie w pobliżu miasta Incheon w Korei Południowej. inteligentne i ekologiczne,
zostało zaprojektowane tak, aby każdy mógł żyć bez śladu węglowego.

W 2003 roku, 55 km na południowy wschód od Seulu, promotor Stan Gale położył kamień węgielny
pod budowę najmłodszego miasta świata – Songdo International Business District, położonego na
sztucznym przesmyku Morza Żółtego.

Songdo, miasto zlokalizowane w odległości około 65 km od centrum Seulu na powierzchni

ponad 2800 ha terenu odzyskanego od Morza Żółtego.
Według głównych założeń inwestorów – spółki Gale International1 and POSCO E&C JV
oraz architektów: NSIC – twórców Master Planu oraz wielu innych biur architektonicznych
takich jak min. początkowo OMA, a docelowo KPF Architects2 i Kunwon Architects odpowiedzialnych
za projekt IBD Songdo, tylko w dzielnicy IBD miało znajdować się 3 mln m2
powierzchni mieszkaniowej, 5 mln m2 powierzchni biurowej i ok. 1 mln m2 powierzchni usługowo-
handlowej3, a 65-piętrowa wieża – Północnoazjatycka Wieża Handlu miała stać się najwyższym
budynkiem w Korei Południowej. Cały projekt miał być zrealizowany w latach 2003–2020.
SLAJD 7-8
Pierwotnie rząd koreański uruchomił projekt w nadziei na przyciągnięcie międzynarodowych
koncernów z Singapuru i Hongkongu. Ale w rzeczywistości koreańskie miasto Songdo stało się
najbardziej zaawansowanym projektem Smart City na świecie, unoszącym się w pobliżu wybrzeża
Seulu. Stanowi część Specjalnej Strefy Ekonomicznej Incheon. Songdo jest połączone 21-
kilomentrowym mostem drogowym z Międzynarodowym Portem Lotniczym Incheon.

SLAJD 9- koncepcja
W zamierzeniu Songdo ma konkurować z takimi miastami, jak Szanghaj, Hongkong czy Singapur[1].
Architekci międzynarodowej firmy Kohn Pedersen Fox Associates Songdo odrzucili estetykę science
fiction chińskich metropolii; postanowili czerpać inspirację z miejskich atrakcji najpopularniejszych
miast: paryskich bulwarów, kanałów Wenecji (pole golfowe zaprojektował Jack Nicklaus), ogrodów
Savannah i inspiracji nowojorskim Central Parkiem.
Projektanci definiują Songdo jako „wszechobecne” miasto, tj. unikalną bryłę, której wzajemnie
połączone systemy odzwierciedlają systemy prawdziwego żywego organizmu.
Plany przewidują, oprócz typowych biurowców, również budowę szkół, szpitali i apartamentowców, a
także repliki atrakcji turystycznych, takich jak nowojorski Central Park czy kanały weneckie. Koszt
projektu ocenia się na 40 mld USD.
Położona jako brama do Azji Północno-Wschodniej, Songdo International Business District (IBD) o
powierzchni 1500 akrów jest modelem przyszłego, zrównoważonego rozwoju miast na skalę nie tylko
w Azji, ale na całym świecie. jest eksperymentem: stworzeniem „inteligentnego miasta”, którego
nacisk na zrównoważony rozwój środowiskowy ma na celu utrzymanie wysokiego standardu życia
mieszkańców przy jednoczesnym utrzymaniu zanieczyszczenia powietrza na absolutnym poziomie.
minimum.

SLAJD 10-11 ZIELEN

Songdo IBD obejmuje różnorodne elementy programowe i jest pomyślany jako miasto przyjazne
pieszym, z ulicami, po których można spacerować, 40% terenów zielonych i gęstością miejską, która
promuje aktywne życie uliczne. Dzielnice mieszkalne mają duże tereny zielone, a wszystkie miejsca
parkingowe znajdują się poniżej poziomu. Nowy park rekreacyjny o powierzchni 100 akrów jest
wpleciony w centrum bogatej tkanki miejskiej miasta, a sieć kanałów morskich jest napędzana przez
turbiny wiatrowe i odświeżana co 24 godziny. Projekt ustanawia nowy standard w zakresie
zrównoważonego rozwoju dzięki innowacyjnemu podejściu do wydajności budynku, zielonej
infrastruktury i planowania społeczności.

SLAJD 12 – 13 TRANSPORT

Projekt przyjazny dla pieszych zostanie zaprojektowany z chodnikami i trasami rowerowymi poza
ulicami, aby promować spacery i interakcje.
Miasto będzie wykorzystywać sprawne systemy transportowe. System transportu skupi się na
zmniejszeniu zanieczyszczenia powietrza i emisji. Loty krótkodystansowe zapewnią dostęp do innych
azjatyckich miast. Korzystanie z transportu publicznego będzie zachęcane do zmniejszania
użyteczności samochodów.
Songdo zostało zaprojektowane z czujnikami do monitorowania temperatury, zużycia energii i
natężenia ruchu. Czujniki te mogą – teoretycznie – ostrzegać Cię osobiście, kiedy autobus ma
przyjechać. Lub powiadom władze lokalne o wszelkich problemach.

Z powrotem w drogę: dzięki niezliczonym kamerom bezpieczeństwa monitorującym miasto, system

centralny jest w stanie automatycznie wysyłać ostrzeżenia, gdy dojdzie do wypadku. Jest również w
stanie przekierowywać pojazdy, które w przeciwnym razie wybrałyby trasę pełną wypadków, poprzez
interakcję z ich pokładowymi systemami nawigacyjnymi. Centralny system może również
identyfikować ofiary dzięki rozpoznawaniu tablic rejestracyjnych: służby ratunkowe mogą
bezzwłocznie uzyskać dostęp do dokumentacji medycznej i poprawić opiekę. Aby poradzić sobie z
ruchem drogowym, Songdo używa znaczników RFID na samochodach do wysyłania danych
geolokalizacyjnych do centralnego węzła identyfikującego czarne punkty i zatłoczone obszary, co
pomaga w dostosowywaniu sygnałów w celu zmniejszenia zatorów. (Ryc. 5) Również transport
publiczny jest całkowicie okablowany i wszystkie lokalizacje są zawsze znane.

W Songdo w Korei Południowej (rys. 6.), kolejnym zauważalnym przypadku budowy inteligentnego
miasta, każdy centymetr miasta został okablowany światłowodowym łączem szerokopasmowym, co
zapewnia łączność między ludźmi.
I prawie każde urządzenie, budynek lub droga w Songdo będzie wyposażona w bezprzewodowe
czujniki lub mikroczipy RFID (identyfikacja radiowa), wysyłające stały strumień danych do procesorów
komputerowych, które utrzymują miasto w ruchu. Zaowocuje to inteligentnymi innowacjami, takimi
jak latarnie uliczne, które automatycznie dostosowują się do liczby osób na ulicy lub domy
wyposażone w czujniki, którymi można zarządzać za pomocą dużego telewizora w salonie każdej
rezydencji. Obok domów ekrany pojawią się we wszystkich urzędach, szpitalach, szkołach i centrach
handlowych.
Innymi słowy, Songdo jest jak żywy organizm. Infrastruktura miejska zawiera czujniki, które
monitorują i regulują wszystko, od temperatury po zużycie energii i ruch uliczny. (Rita Lobo, 2014)
„Czujniki są centralnym układem nerwowym technologii zastosowanych w całym Songdo, niezależnie
od tego, czy chodzi o monitorowanie pożaru i bezpieczeństwa dla 8500 mieszkańców naszych First
World Towers, czy monitory przepływu kontrolujące sposób zasilania i odświeżania kanału ze słoną
wodą w Central Parku.
O dziwo, nie ma ruchu ulicznego (taksówki nie są łatwe do zauważenia), chodniki są szerokie,
wysadzane drzewami i niezamieszkałe, a domy z widokiem na park sprzedawane są w cenie od 400
000 do 5 mln USD za 2000 stóp kwadratowych jeszcze zanim wzrosły z gruntu odzyskanego z równin
morskich. Ceny domów pozostają wysokie, ponieważ ludzie wyprowadzają się z zatłoczonych miast
na południu w poszukiwaniu większej przestrzeni i zielonych okolic dla młodych rodzin.

Parkingi podziemne
Parking będzie pod ziemią, aby ułatwić bezpieczne i swobodne spacery na otwartej przestrzeni i
zmniejszyć ciepło. Stacje ładowania zostaną umieszczone na parkingach w celu osiągnięcia niskiej
emisji.
Około 95% parkingów Songdo znajduje się pod ziemią, w tym jeden parking z ponad 2000 miejsc. (Nie
zapomnij, gdzie zaparkowałeś!) Oznacza to więcej otwartej, zielonej przestrzeni dla wszystkich.
SLAJD 14 – 15 10 MINUT ZASADA
Miasto zostało zaplanowane wokół centralnego parku i zaprojektowane tak, aby każdy mieszkaniec
mógł dojść do pracy w dzielnicy biznesowej.

Obszary mieszkalne IBD są budowane zgodnie z kryterium „użytkowania mieszanego”, tak aby ludzie
mieli w pobliżu biura, parki, szpitale i szkoły. Budynki znajdują się 12 minut spacerem od przystanku
autobusowego lub stacji metra, a ścieżki rowerowe biegną przez 15 mil (25 kilometrów) i łączą się z
inną siecią o długości 90 mil (145 kilometrów) w aglomeracji Songdo. Wzdłuż jego kanałów kursują
taksówki wodne. „Songdo IBD jest zaprojektowane z myślą o ludziach, którzy tam mieszkają i
pracują”.
Transport kolejowy jest podstawą mobilności IBD, zwłaszcza w przypadku połączeń z Seulem i innymi
miejscami w otaczającym regionie Incheon.
Dzięki Koreańskiej Kolei Narodowej i systemowi Seoul Metropolitan Rapid Transit, IBD jest również
dobrze skomunikowane z resztą kraju.
które stara się stać wolne od samochodów, drogi Songdo są szalenie szerokie, obejmując aż 10 pasów
ruchu. Jest to częściowo zgodne z krajowymi przepisami budowlanymi, które określają szerokość ulic
i dostęp przeciwpożarowy, a częściowo jest hołdem dla szerokich, wysadzanych drzewami bulwarów
Paryża. „Odpowiada na to, co nazywamy modernistycznym paradygmatem w projektowaniu
urbanistycznym” – mówi Gonzalez. „Ma więc wiele naprawdę szerokich alei – niektóre z nich są zbyt
szerokie – a także te masywne ścieżki i duże parki”.

To idylliczne i zabawne miejsce pełne innowacji i ironii.

Obrazy zagubionych dzieci mogą pewnego dnia zostać wyświetlone na ścianach wideo, aby ostrzec
przechodniów. Kamery na latarniach ulicznych wykryją wypadki lub awantury i zaalarmują służby
ratownicze. A ściany wideo w stylu Nintendo Wii będą odczytywać ruchy rąk i ciała, aby aktywować
mapy, informacje i czaty „konsjerża”, aby uzyskać porady twarzą w twarz. Cisco nazywa to
„internetem wszystkiego”. Prawie jest.
Życie mieszkańcom mają umilać m.in. repliki znanych konstrukcji z różnych regionów świata. Pisząc
krótko: wielki biznes, ale w przyjemnych okolicznościach przyrody, nowoczesność połączona z ciszą i
zielenią.

SLAJD 16-18

Podobnie jak wszystkie inteligentne miasta, Songdo jest wybrukowane dobrymi intencjami.
Ekologiczne intencje przede wszystkim: miasto pełne jest paneli fotowoltaicznych i systemów filtracji
wody deszczowej.
Według przedstawicieli mieszkańcy Songdo zużywają o 40% mniej energii na osobę niż przeciętne
istniejące miasto, ze względu na takie rzeczy, jak izolacja budynków, zaawansowane technologicznie
systemy oświetlenia, ogrzewania i klimatyzacji itp. A miasto ma prawie 14 milionów stóp
kwadratowych powierzchni z certyfikatem środowiskowym.

W najnowocześniejszym biurze Cisco (newsroom.cisco.com) w lśniącej wieży POSCO na jednym

końcu Central Parku – tak, to jest bezpośrednio zapożyczone z Nowego Jorku – komputery
monitorują ruch, puls i potrzeby populacji. Na dużym ekranie możesz teoretycznie zobaczyć, gdzie
znajdują się twoje dzieci (poprzez bransoletki z chipem) i gdzie są zaparkowane samochody. Jeszcze
nie całkiem, ale prawie. Niegrzeczni kierowcy odeszli. To trochę jak wirtualna gra The Sims w czasie
rzeczywistym z jedną różnicą. To jest naprawdę.
SLAJD 19-20

Wiele z tych innowacji zaprojektowano z myślą o środowisku -system recyklingu wody, który
zapobiega używaniu czystej wody pitnej do spłukiwania biurowych toalet. Woda z recyklingu i spływy
deszczowe zostaną wykorzystane do osiągnięcia oszczędności wody.
Miasto przetwarza również wodę poprzez uzdatnianie i ponowne wykorzystanie wody do toalet,
parków, wody przemysłowej i czyszczenia. Pozwoliło to zaoszczędzić 44 miliardy wonów (40 milionów
dolarów) na opłatach za wodę i zmniejszyć 26 500 ton rocznej emisji dwutlenku węgla. Obecny
wskaźnik ponownego wykorzystania wody wynosi 10 procent, a miasto planuje zwiększyć recykling
ścieków o 40 procent do 2020 roku.

SLAJD 21-22
powstała nowa elektrociepłownia dostarczająca energię elektryczną i cieplną do Songdo; Elektrownia
zasilana gazem ziemnym będzie dostarczać miastu czystą energię elektryczną i ciepłownię wodną.
zainstalowano nowy, najnowocześniejszy system oczyszczania ścieków, a czystą wodę z oczyszczalni
ścieków rozprowadzano z powrotem do miasta do zastosowań niezdatnych do picia, takich jak
nawadnianie parków.

SLAJD 23- 24
W przyszłości część odpadów z gospodarstw domowych zostanie wykorzystana do produkcji energii
odnawialnej, ale – podobnie jak wiele technicznych innowacji Songdo – nie jest jeszcze w pełni
operacyjna.

odpady z gospodarstw domowych są zbierane przez podziemną sieć rur i napędzane systemem
pneumatycznym, który trafia bezpośrednio z domów do centrów sortowania. Nie potrzeba więcej
śmieciarek. 75% odpadów jest poddawanych recyklingowi na biomasę, a zakład recyklingu
redystrybuuje ciepło w całym mieście. Na koniec opracowano ogólnomiejski automatyczny
pneumatyczny system zbierania i zarządzania odpadami. Odpady z miast były historycznie
obciążeniem. Kilkadziesiąt lat temu większość odpadów trafiała na wysypiska, powodując
zanieczyszczenie, niekorzystny wpływ na zdrowie i pojęcie NIMBY (nie na moim podwórku). Kiedy
zaczął się recykling, obciążenie składowisk zmniejszyło się, ponieważ część odpadów (szkło, metal,
plastik i papier) została poddana recyklingowi w nowe produkty. Pneumatyczny system zbierania
odpadów Songdo przenosi to do następnego kroku. To raczej gigantyczny skok.

„Miasto posiada sieć podziemnych rur, które zbierają odpady z gospodarstw domowych z budynków
mieszkalnych, biurowych i innych oraz transportują je do centrum przetwarzania odpadów. Tam
przedmioty nadające się do recyklingu są segregowane i poddawane recyklingowi, odpady organiczne
trafiają do spalarni, gdzie są spalane w celu wytworzenia energii, a niewielka ilość pozostałych
odpadów trafia na składowisko. Niewiarygodne, cały system gospodarki odpadami jest obsługiwany
przez zaledwie siedmiu pracowników.

„Zastosowanie tego automatycznego systemu zbierania odpadów powoduje, że śmieciarki nie muszą
jeździć po mieście, jak w przypadku konwencjonalnego systemu. Ponadto energia zawarta w
odpadach jest uwalniana i przekształcana w energię użytkową. System zarządzania odpadami Songdo
maksymalizuje efektywność gospodarowania odpadami i przyczynia się do zmniejszenia wpływu
Songdo na środowisko. Odpady nie są już obowiązkiem w Songdo. Jest to zasób, z którego
wytwarzana jest energia i ograniczany jest wpływ na składowiska”
Odpady odbierane są średnio dwa razy dziennie rurociągiem podziemnym. Zasada działania jest taka
sama jak odkurzacza: wentylator działa w celu obniżenia ciśnienia wewnętrznego w podziemnym
rurociągu, a po otwarciu zaworu generowany jest silny strumień powietrza o prędkości 60-70 km na
godzinę. Przepływ powietrza przenosi odpady do pośredniego miejsca zbiórki. W pośrednim miejscu
zbiórki różne rodzaje odpadów są sortowane za pomocą wirówki. Cały proces jest monitorowany
24/7 w centralnej dyspozytorni. Dzięki takim udogodnieniom region może pozbyć się pojazdów do
zbiórki odpadów domowych jeżdżących po kompleksach mieszkalnych i zbierających odpady wokół
Songdo International City. Ponadto system jest ekonomiczny, ponieważ wymaga niewielkiej liczby
pracowników utrzymania ruchu, wygodny dla mieszkańców, którzy teraz mogą w każdej chwili
wyrzucić odpady, a także higieniczny dzięki umieszczeniu odpadów pod ziemią i z dala od ekspozycji
na zewnątrz.

SLAJD 25-RECYKLING
Cement z popiołu lotnego zastąpi około 20% zwykłego cementu użytego do budowy.
75% odpadów jest poddawanych recyklingowi na biomasę, a zakład recyklingu redystrybuuje ciepło
w całym mieście.
Miasto będzie eksploatowane i projektowane w oparciu o zasadę wykorzystywania produktów
pochodzących z recyklingu i produktów ekologicznych. Odpady mokre i suche będą odbierane
centralnym systemem pneumatycznym. Około 75% odpadów budowlanych zostanie poddanych
recyklingowi.
Wiele budynków w mieście wykorzystuje również czystą energię, taką jak energia słoneczna, energia
wiatrowa i ciepło geotermalne, aby obniżyć koszty mediów i emisję dwutlenku węgla. Miasto planuje
również zwiększenie wykorzystania świateł LED począwszy od 2013 roku.

Songdo szczyci się doskonałymi warunkami życia dzięki instytucjom edukacyjnym, takim jak Songdo
Global University, Chadwick International School i Dalton School. Siedemdziesiąt dwa lokalne szpitale
zapewniają profesjonalną obsługę pacjentów z zagranicy, a także różne miejsca wypoczynku, takie jak
centra handlowe, centra sztuki i restauracje.

SLAJD 27 MIESZKANCY
W praktyce jednak samochody są nadal powszechnym widokiem w Songdo, a dla mieszkańców,
takich jak 32-letnia Lindy Wenselaers, niezbędnym narzędziem. Emigrantka z Belgii, która mieszka w
Songdo od ponad roku, Wenselaers kupiła samochód zaledwie po pięciu miesiącach – nie mogła już
znieść 20-minutowego spaceru do najbliższego sklepu spożywczego podczas zimowej pogody w
Songdo.
Ma windy, które komunikują się z garażem, więc kiedy wpisuje kod przy wejściu, natychmiast
sygnalizuje systemowi, aby wysłał windę na dół. „Całkiem fajnie” – zachwyca się.
Nowoczesne udogodnienia nie pomogły jej jednak w kontaktach z innymi ludźmi. Ubolewa nad
brakiem bezpośrednich połączeń z jednej części miasta do drugiej; w weekendy często jedzie godzinę
do Seulu.

W pewnym momencie znajdujemy się na węższej uliczce i nagle Songdo ożywa. Tutaj czujemy się
trochę jak w Seulu, ale z łatwiejszym do opanowania tłumem — być może dokładnie taki klimat mieli
na myśli twórcy. Kupujący wchodzą i wychodzą ze sklepów z przekąskami, kawiarni i sklepów z
kosmetykami (z których wszystkie są wszechobecne w Seulu). I podobnie jak w Seulu, budynki są tym,
co Gonzalez nazywa gęsto zaludnionymi budynkami o mieszanym przeznaczeniu, z innym sklepem na
każdym piętrze. Z wyjątkiem tych, które mają siedem pięter, a na każdym piętrze znajduje się wiele
jednostek. Jeden budynek miał wszystko: bary, kościół i co najmniej siedem hagwonów, czyli
prywatnych akademii pozalekcyjnych, które karmiły wymagającą kulturę osiągnięć akademickich w
Korei Południowej.
Problem polega na tym, że miasto się rozbudowuje (jest rozbudowywane, to proces odgórny), ale
brakuje w nim... ludzi. Liczba mieszkańców/pracowników nie odpowiada planom i założeniom
twórców. Problemem ma być m.in. nieodpowiednia odległość od Seulu: zbyt blisko, by z nim
konkurować, zbyt daleko, by mogło to tworzyć spójną całość. Część mieszkańców cieszy się, bo nie
ma tłoku, życie wygląda inaczej, niż w stolicy, inni chcą opuścić ten "raj", bo zbyt wiele w nim
ograniczeń.

Chociaż model Smart City rodzi uzasadnione pytania, takie jak ograniczenia prywatności, ilustruje
również, w jaki sposób budowa inteligentnych sieci pozwoli nam usprawnić ruch i zoptymalizować
zużycie zasobów w najbliższej przyszłości. A ponieważ Songdo wciąż się rozwija, jego projektanci
myślą o wyeksportowaniu swojej koncepcji do sąsiednich krajów, takich jak Chiny czy Indie. Mają
nadzieję, że model zyska zainteresowanie wszystkich gmin, które borykają się ze społecznymi i
środowiskowymi problemami szalejącej urbanizacji.

Jednym z liderów jest Amsterdam. Uwagę przykuwają projekty, w ramach których tamtejsi urzędnicy
położyli nacisk na tworzenie przestrzeni do rozwoju z prywatnymi firmami. Świetnym przykładem był
Internet of Things Living Lab. Nie sposób pominąć też projektu Smart Kids Lab, którego celem było
zaangażowanie dzieci i pokazanie im, jak mogą stworzyć system monitoringu oparty
o opensourcowe rozwiązania. Dostępna tam aplikacja Buur wykorzystywała wzajemną pomoc
sąsiedzką. Urby rekomendowało z kolei ciekawe wydarzenia w okolicy. Zadbano również o system
alarmowania, który zapewniał wspólne źródło informacji dla policji, straży oraz pogotowia
ratunkowego. GridFriends umożliwił natomiast udostępnianie energii poprzez jej gromadzenie
i dystrybuowanie.

Za wzór stawiana jest także Barcelona. W 2011 r. po raz pierwszy odbyły się tam targi Smart City
Expo, a miejska strategia Smart City miała za zadanie pomóc miastu w osiągnięciu zrównoważonego
rozwoju poprzez podniesienie jakości usług miejskich, poprawę funkcjonowania miasta, troskę
o środowisko oraz wyższy poziom życia mieszkańców. Barcelona miała być samowystarczalna
i bezemisyjna. Powinna była stać się potężną siecią. Pod tym ostatnim pojęciem kryje się polityka,
w ramach której cały model Smart City dzieli się na dziewięć obszarów. W nich znajdziemy kolejne
niezależne programy, które zawierają następne. Warto dodać, że w marcu 2014 r. Barcelona została
nagrodzona za swoją nowatorskość. Komisja Europejska nazwała ją Europejską Stolicą Innowacji.
Nagrodę przyznano z uwagi na mnogość nowoczesnych technologii, które udało się wdrożyć i które
przyniosły realną poprawę jakości życia mieszkańców.

Konkretne rozwiązania z Barcelony dotyczą m.in. gospodarki odpadami. Miasto jest w stanie znacznie
skuteczniej planować zarządzanie nimi dzięki zastosowaniu wielu czujników. Mieszkańcy korzystają
ze specjalnych śmietników, natomiast śmieci są przechowywane w specjalnych pojemnikach,
co przekłada się na brak przykrego zapachu oraz szybszy ich odbiór. Z kolei Transports Metropolitan
de Barcelona (TMB) dba o to, aby miasto oferowało optymalne i kompletne trasy przejazdowe.
Oznacza to szybsze przejazdy i mniejsze zanieczyszczenie powietrza.
Kolejne zmiany w strategii Smart City nastąpiły w 2015 r., kiedy władzę w mieście objęła aktywistka –
Ada Colau. Teraz największy nacisk kładzie się na przywrócenie miasta mieszkańcom. Oznacza to,
że obecne władze bardziej skupiają się na problemach społecznych i nie chcą dalej informatyzować
miasta, co jest jak najbardziej zrozumiałe i świetnie wpisuje się w trend rozwiązywania problemów
niekoniecznie z użyciem sektora ICT, ale kwitnącej idei Smart City 3.0.

Mówiąc o miastach realizujących założenia Smart City 3.0, warto spojrzeć również na te mniejsze.
Świetnym przykładem jest Kalasatama w Finlandii. W 2019 r. mieszkało tam mniej niż 5 tysięcy
mieszkańców i blisko jedna trzecia spośrób nich brała czynny udział w planowaniu miasta i projektów.
Co więcej, autorzy pomysłów muszą obowiązkowo udowodnić, że ich pomysł pozwoli mieszkańcom
zaoszczędzić czas. Najlepiej widać to na przykładzie inteligentnego systemu zarządzania ruchem,
jednak nacisk na realne korzyści pozwala skupiać się na realizacji wartościowych dla wszystkich
pomysłów. Kalasatama jest projektem pilotażowym. Znajduje się na obrzeżach Helsinek i stanowi
ciekawe małe miasto, które pokazuje, że nawet w niewielkiej skali da się z sukcesem zrealizować
ambitny projekt. Przewiduje się, że do 2025 r. mieszkać tam będzie 25 tysięcy mieszkańców.

Znając historię miast, które z sukcesami wdrażają tę ideę, można pokusić się o stworzenie listy
zaleceń. Po pierwsze, w całym procesie niezbędny staje się udział sektora prywatnego,
który najczęściej dysponuje odpowiednią technologią i potrafi szybciej wdrożyć nową usługę
czy rozwiązanie.

Po drugie, po stronie miasta musi powstać konkretny plan działania. Bez tego trudno zaplanować
jakiekolwiek następne kroki czy też jasno określić cele na najbliższe lata. Owszem, kadencyjność
władz nie sprzyja takim praktykom, ale bez nich trudno będzie mówić o długofalowym działaniu
i budownia miasta przyjaznego mieszkańcom.

Po trzecie, warto eksperymentować z pomysłami w projektach pilotażowych. W przypadku Smart City

1.0 skupiono się na tworzeniu wszystkiego w dużej skali z użyciem technologii, bez pytania finalnych
użytkowników o ich potrzeby. Po czwarte i najważniejsze, niezbędne pozostaje uczestnictwo samych
mieszkańców w całym procesie. Nie da się ukryć, że jedną ze składowych idei Smart City pozostaje
właśnie społeczeństwo, które powinno mieć spory wpływ na to, co się dzieje w zamieszkiwanej
przez nich przestrzeni.

MASDAR CITY

Inicjatywa budowy miasta, której projekt powstał w 2006 roku, została wyceniona na 22 mld USD,
a planowany termin ukończenia inwestycji przewidziano na rok 2015.
Jednak obecnie wiadomo już, że zarówno termin jak i planowane koszty zmienią się.

Dziś termin ukończenia inwestycji miasta jest przewidziany do 2020 roku, koszty natomiast spadły o
około 10 do 15 %.

Fundusze na budowę miasta, poza głównym inwestorem, pochodzą od innych przedsiębiorców,

którzy przewidują w tej inwestycji duży zysk.
Technologie zastosowane na terenie miasta

Wszystkie projekty technologiczne uwzględniały dwa główne cele miasta:

• samowystarczalność,
• ekologia
W związku z tym, w mieście zastosowano wiele rozwiązań, które pozwalają na wykorzystanie
naturalnych uwarunkowań, wynikających na przykład z położenia miasta na pustyni, i wytworzenia
energii.

projektu Masdar City – inwestycji o zerowym poziomie odpadów i emisji dwutlenku węgla, która
będzie pokazem zaawansowanych technologii energetycznych i gospodarki odpadami. Masdar City
zapewni Abu Zabi pozycję światowego lidera w dziedzinie badań i rozwoju technologii pozyskiwania
energii ze źródeł odnawialnych. Projekt urbanistyczny Masdar City – ekologicznej utopii, która ma
wyrosnąć w pustynnym krajobrazie Abu Zabi – jest dziełem architektów z biura Normana Fostera i
powstał w 2007 r. Nowy ośrodek, którego struktura urbanistyczna bazuje na układzie starożytnych
murów miejskich, będzie miał powierzchnię 600 hektarów. Od stolicy emiratu oddalony będzie
zaledwie o 17 kilometrów.
Nowe ekologiczne miasto ma powstawać przez ponad siedem lat i kosztować około 20 miliardów
dolarów. Zakończenie inwestycji planowane jest na rok 2016. Budowa miasta rozpoczęła się w 2006
roku i choć jest ono już w pełni funkcjonalne oraz gotowe do zamieszkania, to proces ten nadal trwa.
Trzeba przyznać, że wielkość Masdaru nie jest imponująca, ponieważ zbudowane na terenach
pustynnych miasto zajmuje zaledwie kilka kilometrów kwadratowych.[2] Atrakcyjne jest jednak jego
położenie – kilkanaście kilometrów od stolicy państwa – Abu Zabi, około pięciu minut jazdy od
międzynarodowego lotniska i 40 minut od Dubaju. Dostępność miasta ma ulec dalszej poprawie
w przyszłości, dzięki wprowadzeniu rozbudowanej sieci transportu publicznego i metra.[3]
Od samego początku, miejscowość powstaje przy wykorzystaniu najnowocześniejszych technologii
i materiałów, a także przy współpracy ze światowej klasy inżynierami, architektami i naukowcami.
Nawet nazwa miasta jest nieprzypadkowa, gdyż Masdar po arabsku oznacza „źródło”, co
w połączeniu z jego umiejscowieniem na pustyni oraz samowystarczalnością energetyczną
(pochodzącą z naturalnych źródeł energii), tworzy spójną całość.[4]
Budowa miasta ma na celu udowodnienie w praktyce badań przeprowadzonych na zlecenie Władz
Zjednoczonych Emiratów Arabskich nad pozyskiwaniem energii ze źródeł odnawialnych, a
przeprowadzonych przez Uniwersytet Massachusetts Institute of Technology w Bostonie, które
dowodzą, że: może istnieć miasto w pełni zasilane energią pochodzącą z odnawialnych źródeł energii,
które dodatkowo nie emituje dwutlenku węgla.

Prezentowane miasto nazywane jest miastem przyszłości i daje obiecującą perspektywę uporania się
z problemem zaspokojenia potrzeb energetycznych mieszkańców Ziemi. Jeżeli udałoby się stworzyć
taką jednostkę, w której funkcjonowanie byłoby możliwe, a w przypadku planów tego miasta miało
być komfortowe i prestiżowe, to można by ten projekt powielać na innych obszarach i wdrażać tę
ciekawą politykę ekologiczną.
SLAJD 27-32
Projekt centrum Masdar City to fuzja wschodu i zachodu. Z jednej strony, inspiracją dla projektantów
były oazy – epicentrum nomadycznego życia w krajach arabskich, z drugiej zaś – tętniące życiem
place-ikony w historycznych miastach europejskich. Wzorem dla głównych budynków założenia były z
kolei stworzone przez naturę organiczne formy wielkich kanionów i dolin rzek, powstałe w wyniku
erozji. Chris Bosse: „Masdar to najbardziej prestiżowy projekt na świecie, skupiający się na
ekologicznym pozyskiwaniu energii. To miasto przyszłości i wzorzec dla innych tego typu
przedsięwzięć. Wierzymy w przyświecające mu hasło: „Pewnego dnia wszystkie miasta będą tak
wyglądać”. Cały ośrodek będzie wolny od ruchu samochodowego, który zostanie zastąpiony
transportem publicznym, obejmującym także napędzane energią słoneczną indywidualne pojazdy,
dowożące ludzi z przystanków bezpośrednio do ich celu:

Inwestycja jest podzielona na dwa sektory połączone parkiem liniowym i jest budowana stopniowo,
w kilku fazach, zaczynając od większego sektora, w którym znajduje się Instytut Masdar. Główny plan
został opracowany w taki sposób, aby był wystarczająco elastyczny, aby w dowolnym momencie
uwzględnić pojawiające się technologie i odpowiedzieć na wnioski wyciągnięte podczas wdrażania
początkowych etapów projektu. Rozwój miast był przewidywany od samego początku. Aby uniknąć
niekontrolowanej ekspansji inwazyjnej ekspansji, geometryczny schemat miasta został
zaprojektowany jako siatka, którą należy wypełnić w zwarty i uporządkowany sposób, zapewniając w
ten sposób zachowanie organicznego charakteru miasta.

Chociaż Masdar City nie realizuje już swojej pierwotnej, wielkiej wizji zeroemisyjnej, zeroodpadowej i
zbudowanej na dziewięciometrowej platformie z elektrycznym systemem szybkiego transportu pod
spodem, zrównoważony rozwój środowiskowy pozostaje centralnym elementem historii Masdar City.
Miasto będzie teraz „niskoemisyjne” z następującymi celami zrównoważonego rozwoju [35]:
•
15% redukcja emisji dwutlenku węgla w miejskich materiałach budowlanych (w stosunku do
porównywalnych budynków w Abu Zabi).

•
Zmniejszenie o 30% zawartości węgla zawartego w materiałach budowlanych użytych do budowy
budynków (w stosunku do porównywalnych budynków w Abu Zabi).

•
40% zmniejszenie zużycia energii w swoich budynkach (w stosunku do porównywalnych budynków w
Abu Zabi).

•
40% redukcja zużycia wody we wnętrzach (w stosunku do porównywalnych budynków w Abu Dhabi).

Co więcej, wszystkie budynki Masdar City są zbudowane z niskoemisyjnego cementu i aluminium

pochodzącego w 90% z recyklingu, oprócz innych lokalnych i zweryfikowanych materiałów [36],
niektóre z nich pokazano na ryc. 4.

Budowa miasta rozpoczęła się na zlecenie Emira Abu Zabi, który powierzył projekt miasta pracowni
projektowej Normana Fostera.

Abu Zabi, stolica Zjednoczonych Emiratów Arabskich, która od dawna boryka się ze wzrostem,
ponieważ liczba ludności podwoiła się w ciągu ostatniej dekady. Region ten nie ma prawie żadnych
zasobów (poza ropą naftową) i znajduje się w surowym klimacie, w którym latem słupek rtęci może
wzrosnąć do 120 stopni Fahrenheita (50 stopni Celsjusza). uruchomieniem Masdar w 2006 roku.

Masdar City, wielofunkcyjna inwestycja położona pięć minut jazdy od międzynarodowego lotniska w
Abu Zabi. Ale Masdar obejmuje również fundusz inwestycyjny czystej technologii; grupa ds. rozwoju i
wdrażania energii odnawialnej.

Masdar City, które miało ambitne cele, biorąc pod uwagę, że żaden inny taki projekt nie istnieje na
Ziemi. Ale zanim miasto mogło zostać otwarte w 2010 r., plany zostały ograniczone podczas
światowego kryzysu finansowego w latach 2008-2009, podczas którego pobliski emirat Dubaju
potrzebował ratunku opiewającego na dziesiątki miliardów dolarów. Abu Zabi zgodziło się zapewnić
Dubajowi finansowe koło ratunkowe, ale oznaczałoby to, że niektóre projekty, w tym Masdar City,
musiałyby zostać wstrzymane.
Potem nadeszły okrzyki i były głośne. Miasto, które pierwotnie miało zostać ukończone w tym roku,
zostało przesunięte na 2030 rok, co wywołało falę krytyki.
Koncepcje, takie jak społeczność bez samochodów, zeroemisyjna z autonomicznymi samochodami
przewożącymi pracowników, gości i mieszkańców pod miastem, zostały odłożone na półkę, ponieważ
były albo logistycznie niemożliwe, albo nieopłacalne finansowo. Jak kilka lat temu jeden z moich
znajomych z Dubaju zapytał mnie z niedowierzaniem: „Czekaj. . . chcą miasta bez samochodu w kraju,
w którym wszyscy są uzależnieni od samochodu?” Dlatego prasa międzynarodowa bezlitośnie rzuciła
się na Masdara. Projekt nazwano mirażem, porażką i obietnicą, której w ogóle nie należało składać.

Ta postrzegana nadmierna obietnica i porażka będą jednak błogosławieństwem na dłuższą metę i

mogą zaowocować o wiele bardziej przyjaznym i odpornym miastem niż to, co pierwotnie obiecano
w 2006 roku.

Zespół Masdara, któremu powierzono zadanie rozwoju miasta, musiał ponownie skalibrować i
przemyśleć ogólną strategię miasta. Tak, Masdar City musiało być tak zrównoważone, jak to tylko
możliwe, ale także musiało stać się opłacalne komercyjnie. Ryzyko związane z budową miasta zgodnie
z pierwotnym planem i nadzieją, że ludzie i firmy przyjdą, a większość z nich prawdopodobnie
doprowadziłaby do pustego miasta. Zamiast tego Masdar dostosował się do realiów rynkowych i
rozparcelował segmenty miasta pod zabudowę po jednej sekcji na raz, pod warunkiem, że
deweloperzy utrzymają określoną ocenę budynku Estidama (standard zrównoważonego
budownictwa w Zjednoczonych Emiratach Arabskich jest podobny do LEED lub BREEAM). Ogólnie
rzecz biorąc, firma twierdzi, że budynki w Masdar City są o około 40 procent bardziej wydajne pod
względem zużycia wody i energii niż porównywalne istniejące budynki w Abu Zabi.

W międzyczasie firma skupiła się na przygotowaniu swojej specjalnej strefy ekonomicznej, aby
przyciągnąć do Masdar City firmy zajmujące się czystymi technologiami i inne firmy. Z 50 firm w 2012
r., a następnie 200 firm w 2014 r. liczba ta wynosi obecnie ponad 360. Tak, niektóre firmy są
przedstawicielami z elastycznym biurkiem dla firm, które chcą zminimalizować swoje wydatki, dopóki
nie zobowiążą się do ZEA i regionu, ale inne takie firmy jak Lockheed Martin i Siemens.
Dziesięć lat temu niewiele firm lub mieszkańców chciałoby zlokalizować się w Masdar City, ponieważ
tak naprawdę znajdowało się ono pośrodku niczego. Ale Abu Zabi rozrosło się daleko poza pierwotną
wyspę, na której zostało założone, międzynarodowe lotnisko w Abu Zabi jest w trakcie masowej
rozbudowy, a Jebel Ali, obecnie ogromne centrum biznesowe w Dubaju, znajduje się zaledwie 45
minut jazdy od hotelu. Masdar City ma nie tylko szansę stać się dużym centrum biznesowym i
gospodarczym, ale dzięki większej liczbie sklepów i restauracji może również stać się centrum
rozrywki tego, co najlepiej można opisać jako przedmieścia Abu Zabi. Kiedyś odwiedzane głównie
przez delegacje i osoby prywatne, głównie w ramach misji rozpoznawczej inteligentnych miast,
miasto i jego udogodnienia są teraz celem podróży dla prawie wszystkich, dzięki czemu miasto jest
społecznie i ekonomicznie zrównoważone w perspektywie długoterminowej.
Ale jak powiedzieliby niektórzy goście, nie można nazwać miejsca „miastem”, jeśli nikt tam nie
mieszka – słuszna uwaga, ponieważ jedynymi mieszkańcami byli studenci w akademikach Instytutu
Masdar. Ale to się teraz zmienia.

Dźwigi górują obecnie nad całym miastem Masdar, ponieważ do 2020 r. rozwój wzrośnie
sześciokrotnie. Jak opisał dyrektor miasta, Anthony Mallows, w wywiadzie dla lokalnej gazety
angielskiej, miasto ma umowy na zagospodarowanie 200 000 m2 (50 akrów) rocznie przez 2020. W
planach są energooszczędne mieszkania i wille, szkoły, hotele i więcej powierzchni biurowej.
Dodatkowe projekty obejmują ośrodki badawcze, takie jak ten, który opracuje surowce do biopaliw
oraz, jak twierdzi Instytut Masdar, będzie to owoce morza uprawiane w sposób zrównoważony.
Planowane jest również przeniesienie pawilonu ZEA na ubiegłorocznej wystawie w Mediolanie; ta
struktura stanie się centrum dla zwiedzających. Dla personelu Masdar City, kilka pierwszych etapów

Strategicznie zlokalizowany dla infrastruktury transportowej Abu Zabi, Masdar będzie połączony z
sąsiednimi społecznościami i międzynarodowym lotniskiem istniejącymi trasami drogowymi i
kolejowymi. Ponadto będzie to pierwsze miasto, które będzie działać bez pojazdów napędzanych
paliwami kopalnymi i zlikwiduje pojazdy poruszające się po ulicach. Zaprojektowane tak, aby
najbliższa stacja szybkiego transportu lub obiekt użyteczności publicznej znajdowały się nie dalej niż
200 metrów, miasto będzie zachęcać do spacerów po przyjaznych w skali deptakach i placach,
osłoniętych przed ekstremalnymi klimatami nieprzeniknionymi kratownicami inspirowanymi lokalną
tradycją. Wokół tego gęstego centrum znajduje się kompleks infrastruktury (farmy fotowoltaiczne,
pola badawcze, plantacje itp.), dzięki którym miasto Masdar stanie się samowystarczalne
energetycznie.

Zestaw nowych aplikacji technologicznych, które zostały opracowane w Masdar City, w tym
słoneczne chłodzenie, wieże wiatrowe, geotermia i nowe systemy transportu, razem stanie się
awangardą nowego sposobu udostępniania planowania urbanistycznego w pozostałej części Zatoki
Perskiej regionie i całym świecie.
Strategia rozwoju Masdar City jest zgodna z nowym Master Planem (rys. 3) i dostosowana, aby
odzwierciedlić rzeczywistość rozwoju nowego miasta z wieloma równoczesnymi ambicjami, z których
realizacja niektórych z nich na arenie międzynarodowej zajęła dziesięciolecia. W rzeczywistości
istnieje nadzieja, że dzisiejsza strategia Masdar City opiera się na podejściu stopniowym, z mniejszym
naciskiem na budynki i technologię, a większy na ustanowienie nowego modelu formy, struktury i
mobilności miasta. Ta konieczna korekta kursu daje Masdarowi możliwość uniknięcia losu
niesławnych „eko-miast”, takich jak Dongtan w Chinach, które było pełne wizji zrównoważonego
rozwoju, które nigdy nie zostały zrealizowane [32]. Wydawałoby się, że Masdar City zmierza teraz w
kierunku zrównoważonego rozwoju z potrójną linią dolną, co lepiej pasuje do koncepcji eko-miasta.
Nie oznacza to, że dzisiejsze miasto Masdar jest wolne od wyzwań. Do najważniejszych z nich należy
spójność wizji i stabilność głównego planu przy zachowaniu wystarczającej modułowości, aby
dostosować się do szybkiego tempa zmian technologicznych zachodzących na całym świecie. Wizja
firmy Masdar w jej początkach była kierowana przez jej założyciela, dyrektora generalnego, dr
Sultana Al Jabera. Dr Sultan był główną siłą stojącą za uczynieniem Masdar globalną marką i stał na
czele inicjatywy w okresie jej największych ambicji w zakresie zrównoważonego rozwoju [20]. Chociaż
pozostaje prezesem Masdar, od czasu nominacji na stanowisko dyrektora generalnego ADNOC w
2016 r. bardziej angażuje się w rozwój Abu Dhabi National Oil Company (ADNOC). Teraz jako lider
dużej firmy naftowo-gazowej naturalnie ma mniej żywotnego interesu w budowaniu eko-miasta.

Chociaż nie jest tak, że Masdar City jest bez kierunku, jasne jest, że planowanie i realizacja operacyjna
są teraz jeszcze ważniejsze. W tej kwestii miasto walczyło o wejście na kurs przyciągający 1500
dużych międzynarodowych korporacji i start-upów, które pierwotnie planowały uczynić z miasta
klaster czystych technologii
SLAJD 33-36 ENERGIA
Przede wszystkim, położenie miasta to pustynia, obszar bardzo mocno nasłoneczniony i ogrzewany,
dlatego wykonano tam jedno z największych na świecie pól z kolektorami słonecznymi. Energia
słoneczna pochodząca z nich jest wykorzystywana na potrzeby budowy miasta a jej nadmiar
odprowadzany do elektrowni w mieści Abu Dhabi, około 17 km od Masdar.

Ta ogromna inwestycja solarna zajmuje powierzchnie 210 tys metrów kwadratowych i zawiera
87.780 ogniw fotowoltaicznych.

Panele i kolektory słoneczne zostały także zaplanowane, i już w części umieszczone na dachach
budynków w mieście, ma to w zupełności wystarczyć na potrzeby energetyczne mieszkańców tego
miasta.

Kolejnym sposobem na pozyskanie energii na potrzeby miasta jest plan wykorzystania wód
geotermalnych, których wysoka temperatura - szacowana na około 80 - 100 stopni Celsjusza ma być
wykorzystywana na potrzeby higieniczne mieszkańców - czyli dostarczana do kranów, pryszniców i
umywalek w mieście. Energia geotermalna ma także służyć do ochładzania budynków, i ma to
przebiegać na zasadzie wymiany termicznej…

Odwierty, które mają służyć temu celowi zostały już wykonane.

Zastosowane technologie mają zapobiegać emisji dwutlenku węgla do atmosfery oraz zwiększyć
wykorzystanie naturalnych zasobów ziemskich. Dzięki takim rozwiązaniom MASDAR ma być
niezależnym energetycznie miastem.

Abu Zabi, najbogatsze państwo Zjednoczonych Emiratów Arabskich, daleko wyprzedza w uznaniu, że
należy ograniczyć marnotrawienie wody i energii, aby uniknąć katastrofy ekologicznej. Agencja
ochrony środowiska wdrożyła liczne projekty i ulepszenia mające na celu ograniczenie zużycia wody.
Beton zastępuje wodochłonne tereny zielone, a nowe przepisy wymagają stosowania urządzeń
oszczędzających wodę we wszystkich budynkach. Rząd wyposażył także 2000 meczetów w urządzenia
oszczędzające wodę, co pozwala zaoszczędzić miliony galonów wody rocznie, gdy ludzie myją się
przed modlitwą.
Istotne jest, że dzięki nowoczesnym rozwiązaniom, zapotrzebowanie Masdaru na energię zostało
ograniczone aż o 75%, w stosunku do porównywalnych obszarów miejskich. Było to możliwe m.in. za
sprawą oświetlenia miasta, opartego na ekologicznych żarówkach ledowych. Skutkuje to nie tylko
oszczędnościami, ale również znaczną redukcją emisji gazów cieplarnianych do atmosfery.[5]
Miasto jest w całości zasilane ze źródeł energii odnawialnej, a w szczególności z energii słonecznej.
Systemy fotowoltaiczne zostały zamontowane na dachach budynków, a na obrzeżach Masdaru
znajduje się elektrownia słoneczna, w której pozyskiwana oraz przechowywana jest energia.
. Oprócz wykorzystania energii słonecznej, termicznej energii cieplnej do chłodzenia oraz mądrej
gospodarki odpadami, urbaniści mówią również, że „80% wody zostanie poddane recyklingowi”.

Na początku woda będzie pozyskiwana z sieci Abu Dhabi, ale trwają testy i programy pilotażowe
dotyczące komercyjnych, zrównoważonych i zasilanych energią odnawialną alternatyw dla
konwencjonalnego odsalania. Na przykład wychwytywanie wody burzowej zostało wbudowane w
architekturę krajobrazu w celu zbierania wody z dużych opadów deszczu.

„Zakład odsalania to duża fabryka położona na wybrzeżu, coś, co można łatwo wysadzić w powietrze
bombą lub pociskiem”.
Dyrektor technologiczny Masdar City, Jay Witherspoon, powiedział w wywiadzie dla TreeHugger w
2009 roku, że spróbują również zebrać hipersolną wodę gruntową, która ma zawartość soli 3-4 razy
wyższą niż woda oceaniczna. „Rozważamy różne sposoby uzdatniania i odsalania wody, zamiast
metody wysokociśnieniowej i wysokotemperaturowej, ze względu na zapotrzebowanie na energię.
Przyglądamy się również zasilaniu warstwy wodonośnej ściekami, wykorzystując wodę szarą i czarną
do rozcieńczyć sól, abyśmy mogli potraktować ją w bardziej tradycyjny sposób”.
Głównym planem będzie jednak ponowne wykorzystanie wody tak często, jak to możliwe. Jeden
pomysł polega na przechwytywaniu resztek podlewania upraw, co nazywa się regeneracją
nawadniania. Po nawadnianiu woda przechodzi przez górną warstwę gleby na głębokość 2-3 stóp i
zaspokaja potrzeby roślin, a podziemne systemy zbierania odzyskują resztki. Woda ta zostanie
następnie użyta do nawadniania innego dnia lub skierowana do innego celu.

Planiści miejscy dążą również do zmniejszenia całkowitego zużycia wody z 250 l na osobę dziennie w
Abu Dhabi BAU do 105 l na osobę dziennie. Aby osiągnąć niższe wskaźniki zużycia, miasto zainstaluje
technologie i systemy zmniejszające zużycie wody, takie jak wydajna armatura, armatura i
urządzenia, taryfa za wodę promująca oszczędne gospodarowanie wodą, inteligentne wodomierze
informujące konsumentów o ich zużyciu oraz inteligentne liczniki eliminujące wycieki system.
Dodatkowo, miasto w energię zaopatruje także znajdująca się na jego obrzeżach elektrownia
wiatrowa. Ciekawym rozwiązaniem są również odwierty geotermalne, umożliwiające ogrzewanie
wody za pomocą naturalnych źródeł termicznych, znajdujących się pod powierzchnią miasta.
Podobnie, jak w przypadku energii, wygląda polityka miasta względem wody. Za sprawą
wprowadzonych innowacji, zapotrzebowanie na nią także zostało mocno ograniczone, z 20 tysięcy
metrów sześciennych dziennie (jak na obszarach miejskich o podobnej powierzchni) do zaledwie
8 tysięcy. Jest to korzystne dla środowiska nie tylko dlatego, że wykorzystuje w mniejszym stopniu
zasoby naturalne, ale również skutkuje to zmniejszeniem ilości wytwarzanych ścieków.
Z kolei do zaspokojenia zapotrzebowania miejskiego, Masdar wykorzystuje odsoloną wodę
pochodzącą z Zatoki Perskiej, która po wstępnym wykorzystaniu w większości nadaje się do
ponownego użytku, np. do nawodniania miejskich farm. Kolejnym źródłem wody jest innowacyjna
technologia – SOURCE. Polega ona na tym, że nowoczesne urządzenie przeprowadza ekstrakcję wody
pitnej z pary wodnej, poprzez usunięcie z niej powietrza, a następnie przeprowadza jej mineralizację.
Otrzymany w ten sposób płyn jest równie zdrowy, co naturalna woda mineralna.[7]

Architektura

Oryginalna i klimatyczna architektura i zieleń

Miasto Masdar wyróżnia się także bardzo oryginalnym połączeniem zastosowanym w architekturze -
połączeniem nowoczesności i tradycyjnego designu.
Zarówno zastosowane tworzywa jak również ich kształty to harmonijne powiązanie nowoczesnej
technologi z szacunkiem dla pięknej i zachwycającej architektury Wschodu. Charakterystyczne
delikatne, opływowe kształty, ażurowe konstrukcje czy ceglana barwa tynków została bardzo
pomysłowo zestawiona z nowoczesnymi tworzywami jak szkło czy stal w sztywnych, niemal
kanciastych formach. Efekt końcowy zapiera dech!
Ciekawym elementem, który pełni dwie funkcji - dekoracyjną i użytkową, są ogromne konstrukcje
‘parasoli’, które w dzień rozkładają się nad miastem, ochraniając mieszkańców przed słońcem, a
dodatkowo czerpiąc energię słoneczną, która nocą zostaje wykorzystana do oświetlenia miasta. Jest
to również bardzo atrakcyjna architektura, stanowiąca niemal znak rozpoznawczy tego miasta.

W mieście zadbano także (pomimo, a może właśnie na przekór) o projekt bardzo bujnej, zdrowej
zieleni, która pojawia się niemal wszędzie, e centrum miasta, na deptakach, na ścinach budynków czy
w budynkach, na dachach… wszystko po to, aby stworzyć wrażenie prawdziwie naturalnego,
przyjaznego dla ludzi miejsca.

SLAJD 37-38-39 MASDAR HEADQUATERS

Masdar Headquarters – pierwszy na świecie budynek o dodatnim bilansie energetycznym
Znaczy to, iż będzie wytwarzał więcej energii niż jej zużywał.
Co więcej, w przyszłości nad głównym placem miejskim mają pojawić się także parasole słoneczne,
które będą rozkładać się w trakcie dnia, jednocześnie pozyskując energię i zacieniając plac przed
ostrym, pustynnym słońcem
Nad projektem Masdar Headquarters pracuje zespół składający się z projektantów Adrian Smith +
Gordon Gill Architecture (AS+GG), konstruktorów z Thornton Tomasetti oraz inżynierów.
dodatni czynnik energetyczny ze względu na około 103-procentowy bilans energii.
W ośmiokondygnacyjnym budynku powstaną lokale biurowe i handlowe, sala modlitw, bezpośrednie
przejścia do systemów komunikacji miejskiej, a nawet ogrody. Obiekt będzie zużywać o 70 procent
mniej wody niż porównywalne budynki. Wśród licznych proekologicznych elementów
konstrukcyjnych, znajdzie się 7 akrowe zadaszenie, które zapewni cień, a jednocześnie będzie
stanowić armaturę jednego z największych na świecie zestawów paneli słonecznych.
Charakterystycznym elementem architektonicznym budynku jest zestaw 11 stożków wspierających
potężną kratownicę dachu. Umożliwią one także naturalną wentylację i chłodzenie, kierując ciepłe
powietrze na poziom dachu, gdzie rozwieje je wiatr. Stożki umożliwią także oświetlanie budynku
światłem naturalnym oraz stworzą atrakcyjne, wewnętrzne dziedzińce przypominające oazy.
ukończenie globalnej kwatery głównej IRENA jest znaczącym kamieniem milowym w rozwoju miasta
Masdar. „Realizacja IRENA Global Headquarters podkreśla wiodącą rolę Masdar City jako modelu
zrównoważonego projektowania i rozwoju miejskiego w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i na
całym świecie. Ocena czterech Pereł ustanawia nowy standard zrównoważonego projektowania i
pokazuje, w jaki sposób budynki o wysokiej wydajności mogą zmniejszyć zużycie energii i wody,
pozostając jednocześnie konkurencyjnymi cenowo”. Kompleks budynków łączy wspólne atrium i
pojedynczy dach. Kompleks oszczędza energię i wodę oraz tworzy wspólną przestrzeń. Atrium łączy
biura z otwartymi przestrzeniami, w których ludzie będą mogli robić zakupy, jeść posiłki i doświadczać
nowoczesnego, zrównoważonego stylu życia, którego przykładem jest Masdar City.

ON. Falah Al Ahbabi, dyrektor generalny UPC, powiedział: „Od koncepcji do budowy kompleks ściśle
przestrzegał czterech filarów zrównoważonego rozwoju Estidama — społecznego, środowiskowego,
gospodarczego i kulturowego. Dział Estidama firmy UPC włożył wiele wysiłku wraz z Masdarem i
zespołem budowlanym w zapewnienie ich zaangażowania w optymalizację zrównoważonego rozwoju
i wydajności, w wyniku czego budynek wielofunkcyjny tworzy wyjątkowe środowisko, które
pielęgnuje społeczność i promuje efektywne gospodarowanie zasobami. Ten projekt jest
pozytywnym przykładem współpracy sektora publicznego i prywatnego.”
Globalna siedziba IRENA obejmuje 1000 metrów kwadratowych paneli fotowoltaicznych na dachu do
wytwarzania energii elektrycznej, podczas gdy słoneczne podgrzewacze wody dostarczają 75 procent
szacowanego całkowitego rocznego zużycia ciepłej wody. Oczekuje się, że zrównoważone strategie
projektowania zmniejszą zużycie energii w budynku o ponad 40 procent i wodę o 53 procent w
porównaniu z budynkiem bazowym innym niż Estidama. Zewnętrzna powłoka budynków,
wyposażona w lamele chroniące przed słońcem, ogranicza nagrzewanie się promieni słonecznych bez
zasłaniania widoku od wewnątrz. Wysokowydajne przyciemniane szkło i wysokowydajna izolacja są
również wykorzystywane do optymalizacji oszczędności energii. Materiały użyte podczas budowy
obejmują lokalnie pozyskiwany, niskoemisyjny cement oraz stal z recyklingu.

SLAJD 40-SUNPIPES
Obszary systemu transportu pasażerskiego w Masdar City w Abu Dhabi, jednym z najbardziej
zrównoważonych miast na świecie, zostaną oświetlone naturalnym światłem dziennym stworzonym
za pomocą rur jednociągowych Sunpipes.

w celu zminimalizowania wpływu miasta Masdar na środowisko. Wkład Monodraught, jeszcze

bardziej zrównoważony Sunpipe, został zaprojektowany specjalnie dla tego projektu.

System obejmuje układ pustaków szklanych zaprojektowany do przenoszenia naturalnego światła z

chodnika na podium na poziomie gruntu bezpośrednio nad systemem transportowym do podziemi
poniżej.

Odpowiadając na zaproszenie od Foster+ Partners, Monodraught zaproponował następnie projekt

Sunpipe na zamówienie, który nie tylko spełnia cele instalacji związane z naturalnym światłem
dziennym, ale także spełnia surowe wymagania projektu w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Dyrektor zarządzający firmy Monodraught, Tony Cull, wyjaśnia: „Od samego początku wiedzieliśmy,
że pierwotne aluminium nie nadaje się do tego projektu. Dlatego pozyskaliśmy materiał z recyklingu
specjalnie po to, aby spełnić wymagania Masdar City bez uszczerbku dla wydajności spektralnej”.
Wykorzystanie aluminium z recyklingu zmniejsza zawartość węgla w tych rurach Sunpipe bez wpływu
na ich wydajność.

SLAJD PRT TRANSPORT

Masdar to pierwsze na świecie miasto, w którym ruch miejski opiera się na elektrycznych kapsułach,
poruszających się po gęstej sieci szyn magnetycznych. Proces ten odbywa się w większości pod
powierzchnią miasta, a same pojazdy są niewielkie (mogą pomieścić 4 dorosłych oraz 2 dzieci)
i poruszają się z prędkością do 40 km/h. Istotne jest to, że o punkcie docelowym podróży decydują
sami użytkownicy, dowolnie wybierając miejsce, do którego kapsuła ma ich zawieźć. Jest to transport
całkowicie bezemisyjny, cichy i nieszpecący wizualnej strony miasta.
Komunikacja dalekobieżna natomiast, pomiędzy dworcem w Masdarze oraz pobliskim Abu Zabi,
odbywa się za pomocą ekologicznych i nowoczesnych autobusów elektrycznych.[8]
Włodarze miasta zachęcają jego mieszkańców oraz osoby odwiedzające także do samodzielnej,
fizycznej aktywności. Dlatego właśnie, zadbano m.in. o ciągnące się w obrębie niemal całego
Masdaru deptaki i ścieżki rekreacyjne. Z kolei dla osób nieprzepadających za spacerami, dostępne są
rowery publiczne, zlokalizowane w trzech głównych punktach miejscowości.

Koncepcja szybkiego transportu osobistego (PRT) jest przekonująca ze względu na wydajność

logistyczną, oszczędność paliwa, redukcję emisji i poprawę bezpieczeństwa, jaką mogą zapewnić
takie systemy. Jednak ich wdrożenie na poziomie metropolii pozostaje bliższe filmowi science fiction
niż rzeczywistości, nawet w planowanych miastach, takich jak Masdar.
PRT istnieją w wielu formach, ale ich podstawową zasadą jest zapewnienie współdzielonych,
autonomicznych podróży z punktu do punktu dla ludzi na obszarach miejskich, umożliwiając
podróżnym odpoczynek lub pracę zamiast prowadzenia pojazdu. Dzięki zmniejszeniu rozmiaru
pojazdu i liczby przystanków, PRT zużywają mniej energii podczas ruszania i zatrzymywania się niż
tradycyjne pociągi lub autobusy, które są zwykle nie w pełni wykorzystywane, z wyjątkiem okresów
szczytu. Niektóre PRT używają torów z przewodnikiem, takich jak ten na lotnisku Heathrow, podczas
gdy inne, takie jak ten w Masdar, polegają na podziemnych magnesach do prowadzenia naziemnych
kapsuł, które przewożą 4-20 osób.
Odpowiednio zaprojektowany i wdrożony system mógłby wyeliminować lub znacznie zmniejszyć
zapotrzebowanie na samochody, autobusy i pociągi w obszarze metropolitalnym, znacznie
zmniejszając zużycie energii i emisje, zmniejszając problemy związane z błędami ludzkimi i
zwiększając liczbę dostępnych godzin niezwiązanych z dojazdami dla mieszkańców miasta i ich
pracodawców. Korzyści ekonomiczne, jakie można osiągnąć dzięki takiemu systemowi poprzez
zwiększenie wydajności i zmniejszenie kosztów pracy, są nadzwyczajne.

Biorąc pod uwagę te korzyści, względna rzadkość takich systemów świadczy o istnieniu istotnych
barier, które uniemożliwiają ich powszechne przyjęcie. Podobnie jak wiele projektów transportu
miejskiego, systemy PRT opierają się na skali generowania popytu i wymagają dużej przestrzeni do
wdrożenia infrastruktury. Stwarza to problem „jajka lub kury” dla systemów PRT. Zazwyczaj miasta, w
których istnieje duże zapotrzebowanie na innowacyjne systemy transportowe, to te, które mają
najmniej miejsca na ich wdrożenie. Niewiele metropolii ma miejsce na PRT, aby dodać dedykowane
tory, co wymaga od systemu wykorzystania istniejących dróg lub arterii tranzytowych, które zwykle
są już zatłoczone. Alternatywnie, metropolie, które nie mają tych ograniczeń przestrzennych, są jak
Masdar, wcześniej zaplanowane eko-miasta, które albo istnieją tylko na papierze, albo są na bardzo
wczesnym etapie rozwoju. W takich miastach przyciągnięcie mieszkańców jest kluczowe dla ich
sukcesu.
1,7 km torowiska z 10 pojazdami łączącymi 2 stacje. Stacja North Car Park znajduje się po lewej
stronie toru i posiada 4 ustawione pod kątem miejsca do cumowania; stacja w Masdar Institute of
Science and Technology znajduje się po prawej stronie toru i posiada 6 miejsc do cumowania. Podróż
między stacjami zajmuje mniej niż 2 minuty. System jest zbudowany w Undercroft, aby zapewnić
pełną dostępność ulic dla pieszych. Działa 7 dni w tygodniu, przez 18 godzin dziennie (06.00 – 24.00),
wymagając do wykonywania operacji personelu składającego się z 6 operatorów, 3 inżynierów i
Kierownika Operacyjnego. System może przewozić do 300 pasażerów na godzinę w jednym kierunku,
przewożąc od 700 do 1000 pasażerów dziennie przez pierwsze 10 miesięcy działalności.

1. Transport PRT
Największą atrakcją z mojego punktu widzenia jest w pełni autonomiczny system transportu PRT
(Personal Rapid Transit) na terenie całego miasta. Już teraz można przejechać się takim
bezobsługowym pojazdem do części miasta oddanej już do użytku. Auto może pomieścić 4 osoby
dorosłe oraz 2 dzieci, rozwijając prędkość do 40 km/h.

SLAJD MASDAR CITY CENTER

Wielkie parasole-słoneczniki na głównym placu w mieście projekt najważniejszego miejsca w nowym

ośrodku zwyciężyła koncepcja Laboratory of Visionary Architecture (LAVA) mającej swoje biura w
Sydney, Stuttgarcie i w Abu Zabi. Przedmiotem konkursu, w którym zwyciężyło LAVA, był projekt
wielofunkcyjnego kompleksu, na który złoży się pięciogwiazdkowy hotel z centrum konferencyjnym
(MHHC) oraz centrum handlowo-rozrywkowe i kulturalne z kinem i galeriami. Nowe zabudowania
powstaną wokół centralnego placu, nad którym zadaszenie stworzą potężne parasole. Tak jak kwiaty
słoneczników, będą się one obracać w stronę słońca, przez cały dzień zapewniając na placu
przyjemny cień. Jednocześnie, będą magazynować ciepło, a następnie uwalniać je w nocy, kiedy
parasole będą zamknięte. Na placu pojawią się też „słupy światła” – interaktywna instalacja
inspirowana ogniskami w oazach. Intensywność oświetlenia będzie się zmieniało w zależności od
natężenia ruchu, można je także będzie uruchomić za pomocą telefonu komórkowego. Parasole-
słoneczniki nie są jedynym przyjaznymi środowisku (i ludziom) rozwiązaniem w projekcie LAVA.
Oprócz nich pojawią się „kanciaste” elewacje, odbijające i rozpraszające promienie słoneczne,
materiały dostosowane do klimatu o dużych amplitudach temperatur oraz ogrody na dachach,
łączące uprawę warzyw i owoców, produkcję energii i system umożliwiający powtórne wykorzystanie
odpadów organicznych
Miedziak 43- 44?
Budynki w Masdarze od podstaw konstruowane są z wykorzystaniem innowacji sprzyjających
środowisku. Przykładowo, zamiast standardowych komponentów, przy ich budowie użyto cementu
niskowęglowego oraz aluminium, w dziewięćdziesięciu procentach pochodzącego z recyklingu. Co
więcej, szacuje się, że nieruchomości te wytwarzają aż o czterdzieści procent mniej dwutlenku węgla,
niż zwykłe, porównywalne budowle. Dodatkowo, zaimplementowano w nich technologie
ograniczające zużycie wody oraz umożliwiające jej ponowne wykorzystanie.

WIEYA WIATROWA

Kolejną ciekawą rzeczą łączącą tradycję z nowoczesną technologią jest Wieża Wiatrowa. Takie wieże
budowano już setki lat temu w starożytnych arabskich miastach. Przeznaczone były do chłodzenia
gorącego powietrza i domów. Wieża jest wyższa niż inne budynki – zasysa gorące powietrze gnane
przez wiatr nad miastem i odprowadza je niżej, ochładzając je. Powietrze w takiej postaci trafia na
ulice Masdaru. Prosta i tania klimatyzacja uliczna!

Drugim obiektem wartym wspomnienia jest Inkubator Innowacji. Budynek ma podobne parametry
redukcyjno-energetyczne jak wspomniany budynek Siemensa, ale dodatkowo został wyposażony w
kilka unikalnych cech. Wspomniałem wcześniej, że ma skośne ściany zacieniające ulice. Dodatkowo
kąt wykonanej elewacji daje o 30% mniejsze nasłonecznienie, co zmniejsza koszty chłodzenia
budynku. Cofnięty wysoki parter tworzy całkowicie zacieniony korytarz, którym można spacerować
po budynku. Ponadto ściana frontowa wykonana jest ze szkła spiekanego, co zmniejsza ekspozycję na
promienie słoneczne, a warstwy spieków zawierają szkło w różnych kolorach, w zależności od
intensywności nasłonecznienia elewacji w danym miejscu.
KONTENERY
Ciekawym rozwiązaniem urbanistycznym jest też tzw. Park Technologiczny Masdar City. Jest to zespół
biur oraz miejsc komercyjnych, stworzony ze zużytych i przetworzonych kontenerów transportowych.
Dzięki takiemu rozwiązaniu, oszczędzana jest przestrzeń oraz energia, której pobór jest znacznie
niższy niż w zwykłych biurach. Trzeba jednak przyznać, że choć jest to ciekawe i skuteczne
rozwiązanie, to pod względem estetycznym powinno się jeszcze nad nim trochę popracować.

Wychodzący na park Masdar Park Tech to przyjazne dla środowiska skupisko biur, biurek i
warsztatów wykonanych z przetworzonych kontenerów transportowych.
Tech Park pozwala nam budować na fundamentach miasta w zakresie zrównoważonego rozwoju
miejskiego, zapewniając dostęp do wiedzy, usług i kapitału, których wszystkie innowacyjne start-upy
potrzebują, aby przejść na wyższy poziom – z dobrze prosperującej społeczności w stolicy
zrównoważonego rozwoju ZEA”.

„W miarę jak rozwój miasta Masdar nabiera tempa, coraz więcej mieszkańców wybiera to miasto na
swój dom, a coraz więcej firm zakłada tu działalność, kształtuje się prawdziwy ekosystem innowacji”
— kontynuuje Baselaib. „Tech Park to punkt wyjścia dla rodzimych innowacyjnych start-upów, które
aspirują do bycia międzynarodowymi firmami przyszłości, a także przestrzeń współpracy dla
przedsiębiorczości w nowej gospodarce cyfrowej, która niewątpliwie jest sektorem wzrostu dla
Zjednoczonych Emiratów Arabskich i całego regionu ”.
W dzisiejszej odsłonie Parku Technologicznego wzięło udział kilkudziesięciu przedstawicieli rządu i
sektora prywatnego, w tym partnerzy Abu Dhabi Innovation Platform, internetowej współpracy
mającej na celu usprawnienie dostępu do informacji i finansowania innowacyjnych start-upów w Abu
Zabi.

Partnerami inicjatywy, wspólnie prowadzonej przez Catalyst, Abu Dhabi Global Market i Krypto Labs,
są Uniwersytet Khalifa, Abu Dhabi Investment Office, Tawazun, StartAD of NYU, Abu Dhabi
Investment Office, Agencja Kosmiczna ZEA, Abu Dhabi Municipality i Sandooq Al Watan, a także
Masdar i Mubadala Investment Company.

„Dzięki Parkowi Technologicznemu możemy zaoferować naszym start-upom przestrzeń do rozwoju”

– powiedział Cinar Kurra, dyrektor generalny Catalyst, spółki joint venture Masdar i BP, która została
wznowiona podczas Tygodnia Zrównoważonego Rozwoju w Abu Dhabi w zeszłym roku. „Następnie,
po trzech latach, kiedy firmy osiągną masę krytyczną, możemy pomóc im znaleźć stałe miejsce
zamieszkania w Masdar City, gdzie będą mogli nadal korzystać z miejskich obiektów badawczo-
rozwojowych i wielokrotnie nagradzanych usług biznesowych Wolnej Strefy Masdar”.

MOZAIKA

Dzieło sztuki o powierzchni 1015 metrów kwadratowych bije rekord Guinnessa w dziedzinie mozaiki
wykonanej z materiałów pochodzących z recyklingu
Mozaika przedstawia ewolucję Zjednoczonych Emiratów Arabskich – ich przeszłość, teraźniejszość i
przyszłość – oraz przedstawia kluczowe punkty orientacyjne ze wszystkich siedmiu emiratów

Mozaika o powierzchni 1015 metrów kwadratowych – mniej więcej wielkości dwóch boisk do
koszykówki – została ułożona w ciągu miesiąca i zawiera prawie 90 500 przedmiotów pochodzących z
recyklingu, w tym plastikowe butelki, puszki i karton. W projekcie uczestniczyła lokalna społeczność,
w tym pracownicy Masdar City, najemcy i lokalni mieszkańcy, a także członkowie szerszej
społeczności Abu Zabi i uczniowie.

Celem mozaiki, która została oficjalnie odsłonięta przed Tygodniem Zrównoważonego Rozwoju w
Abu Zabi 2020, jest zachęcenie obywateli, mieszkańców i gości ZEA do wzięcia większej
odpowiedzialności za swój wpływ na środowisko oraz zainspirowanie ich do ograniczenia,
ponownego wykorzystania i recyklingu odpadów.

Zywnosc
Masdar jest jednym z liderów innowacji związanych z bezpieczeństwem żywnościowym, opierającym
się w dużej mierze na ekologii. Tamtejsi naukowcy prowadzą projekty, mające na celu osiągnięcie
samowystarczalności żywieniowej oraz stworzenie zielonego i zdrowego miasta. Dobrym przykładem
tych starań jest choćby znajdująca się w mieście wieża do zbierania wody. Gromadzi ona wilgoć,
która jest następnie wykorzystywana do nawadniania innowacyjnych, miejskich obszarów rolniczych,
takich jak m.in. „zielone ściany” budynków, na których rosną zioła, owoce i warzywa.
Kolejnym ciekawym pomysłem jest też unikalny, pionowy kontener rolniczy do uprawy zieleniny
liściastej, który za sprawą zastosowania nowych technologii, wymaga znacznie mniejszego zużycia
wody. Projekt ten zyskał szerokie uznanie i zainteresowanie również ze strony zewnętrznych
przedsiębiorców.
Część z ekologicznych rozwiązań, związanych z żywieniem, jest możliwa do zastosowania
w prywatnych gospodarstwach domowych. Dlatego też, władze miasta prowadzą liczne akcje
społeczno-informacyjne, popularyzujące takie pomysły, jak m.in. automatyczny robot ogrodowy,
skrzynka do hodowli grzybów czy domowy kompostownik. Te, a także wiele innych rozwiązań
z zakresu inteligentnego domu, prezentowane są w wyjątkowym, specjalnie do tego celu stworzonym
budynku – Eco-Villa. Dodatkowo, miasto wspiera startupy z zakresu technologii ekologicznego
i bezpiecznego żywienia, a zwycięskie w konkursach innowacje nagradzane są wysokimi kwotami
pieniężnymi (mogącymi wynosić nawet do miliona dolarów).[10]
w swoim prototypie Eco-Villa, aby zademonstrować nowe rozwiązania rolnicze, które pomogą
mieszkańcom ZEA produkować własną żywność w domu.

Wystawa, która będzie otwarta dla publiczności przez cały 2019 rok, zademonstruje ponad 15
innowacyjnych rozwiązań domowych, związanych z produkcją żywności, recyklingiem wody i
odpadów, podano w komunikacie prasowym wydanym w czwartek. Te rozwiązania, które Masdar
pozyskał od lokalnych i międzynarodowych dostawców przed zainstalowaniem w Masdar City Eco-
Villa na początku tego miesiąca, będą testowane przez cały rok.

Prezentacja jest wynikiem współpracy między Masdarem a specjalistami z branży technologii rolnych
Madar Farms z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i jest jednym z rezultatów partnerstwa
między Biurem ds. Bezpieczeństwa Żywności ZEA i Masdarem.
Gigantyczny eksperyment
Dlaczego więc, to futurystyczne miasto nie znajduje się na szczytach corocznych list inteligentnych
miast? Ponieważ jedne z głównych kryteriów oceny inteligentnych miast, wiążą się z ich
społecznościami. Miasto spełnia część warunków w tym zakresie i oferuje m.in. możliwości rozwoju
oraz edukacji na wysokim poziomie, inwestuje w kapitał ludzki, oferuje mieszkańcom wysoki poziom
życia, a także jest zarządzane przez wysokiej klasy liderów. Jednak Smart city powinno być również
zaludnione przez inteligentną i świadomą społeczność.[11] W tym wypadku problemem nie jest to,
jacy ludzie zamieszkują miasto, ale ich liczba. Ciężko bowiem mówić o zaludnieniu miasta, podczas
gdy jest ono niemal puste, a większość tamtejszej ludności to pracownicy lokalnych instytucji wraz
z rodzinami. Czym jest to spowodowane? W głównej mierze, wspomnianymi wcześniej obawami.

W przypadku większości inteligentnych miast na świecie, problem niepewności w stosunku do

innowacji nie jest znaczny. Spowodowane jest to tym, że rozwijają się one systematycznie, stopniowo
wprowadzając kolejne rozwiązania, a tym samym dając swoim obywatelom czas na przystosowanie.
Jednak w przypadku Masdaru, mamy do czynienia z zupełnie nowym i rozwiniętym na niespotykaną
dotąd skalę środowiskiem, które pod wieloma względami może niemal oszołamiać. Nie pomaga
również fakt, że sami włodarze miasta określają je jako eksperyment i poniekąd poligon
doświadczalny dla nowych technologii oraz rozwiązań. Nie dziwi więc, iż wiele osób podchodzi
sceptycznie do zamieszkania w takim miejscu, bo kto chciałby z własnej woli zostać przysłowiowym
„królikiem doświadczalnym”? Może jednak warto czasami podjąć ryzyko? Trzeba bowiem przyznać,
że oferowane warunki są bardziej, niż zachęcające.
Firmy i instytucje
Masdar jest pionierem nie tylko we wdrażaniu nowoczesnych, przyjaznych środowisku technologii,
ale również mekką dla organizacji i osób zajmujących się ich rozwojem. Przykładem tego jest m.in.
„Catalyst” czyli akcelerator startupów związanych z tzw. czystymi technologiami. Za jego pomocą
odbywa się dofinansowywanie ekologicznych projektów biznesowych, a także oferowane są usługi
i szkolenia przydatne do ich wspierania.
W mieście znajduje się także Masdar Institute of Science and Technology (MIST), czyli pierwszy
uniwersytet na świecie, zajmujący się rozwojem technologii pozyskania energii
odnawialnej.[12] Miejscowość jest również siedzibą Międzynarodowej Agencji Energii Odnawialnej
oraz Centrum Innowacji Honeywell Masdar. Centrum to zajmuje się m.in. rozwiązaniami z dziedziny
automatyki, inteligentnych domów i miast, a także transformacją cyfrową poszczególnych sektorów
gospodarki.[13]
Codzienne potrzeby, rozrywka i wygląd
Jak wspomniano wcześniej, miasto zachęca do fizycznych aktywności i czyni to nie tylko za sprawą
tras spacerowych, jak Szlak Al Mamsha o długości prawie sześciu kilometrów. W Masdarze znajduje
się także przyjazny i atrakcyjny park, w którym znajdują się m.in. ławki zasilane energią słoneczną
z możliwością ładowania urządzeń cyfrowych, instalacje artystyczne (jak interaktywne „Drzewo
Światła zmieniające kolory pod wpływem dotyku), plac zabaw dla dzieci oraz ściana muzyczna.
W pobliżu są także boiska do koszykówki i piłki nożnej oraz siłownia na świeżym powietrzu.
W mieście działa również ponad 800 firm, od międzynarodowych koncernów, po regionalne
korporacje. Każdy więc znajdzie produkty i usługi odpowiednie dla siebie. Dodatkowo, poza
poszczególnymi punktami konsumenckimi, w mieście znajduje się także nowoczesne i ekologiczne
centrum handlowe.[14]
Masdar jest z pewnością miejscem wyjątkowym na skalę światową, a jego szacowany koszt budowy
to około dwadzieścia miliardów dolarów. Prawdą jest, że wymagany nakład finansowy jest ogromny
i nieco zniechęcający dla większości inwestorów. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby pojedyncze,
sprawdzone w tym mieście rozwiązania, wprowadzać w innych zakątkach świata. Złośliwi twierdzą (i
pewnie mają w tym sporo racji), że Masdar jest pewnym zadośćuczynieniem ze strony Zjednoczonych
Emiratów Arabskich. Państwo to jest bowiem jednym z obszarów, emitujących największe ilości
zanieczyszczeń w postaci gazów cieplarnianych, w tym dwutlenku węgla. Powodem jest m.in. emisja
związana z procesami odsalania wody, dużą liczbą pojazdów silnikowych (zapełniających 10-pasmowe
autostrady) oraz ogromną ilością urządzeń do klimatyzacji.
Czy powody są jednak tak istotne, gdy ich skutki są korzystne dla wszystkich? Tym bardziej, że
Zjednoczone Emiraty Arabskie prowadzą obecnie zdywersyfikowane działania w kierunku ekologii
i wprowadzania korzystnych dla przyrody modernizacji. Masdar z kolei, ze swoimi instytutami,
skoncentrowanymi na rozwoju przyjaznych dla środowiska technologii oraz nowoczesnymi
rozwiązaniami, jest symbolem tych starań, a także przyszłych zmian i ogromnych możliwośc

Rozwiązania przyjazne dla środowiska

W tym planowanym mieście bardzo dużą uwagę skupia się na najnowocześniejszych, prestiżowych i
zaskakujących rozwiązaniach, które powstają w myśl świadomości ekologicznej i przeciwdziałaniu
zagrożeniom ekologicznym na świecie.

Poniżej przedstawiamy najciekawsze.

• Oszczędność
• Naturalne chłodzenie

Miasto zostało zaplanowane w taki sposób aby ograniczyć niepotrzebne nakłady energetyczne, czyli
ulice miasta zaplanowana tak, aby naturalnie powstające ciągi powietrza ochładzały otoczenie i aby
ograniczyć potrzebę klimatyzacji. W mieście powstał nawet komin chłodzący, który wykorzystujący
naturalne przepływy mas powietrza ma powodować chłodzenie miasta.

Budynki zaplanowano w taki sposób, aby energia słoneczna nie nagrzewała pomieszczeń, a jedynie
bezpiecznie je doświetlała.

Recykling wody
To nie błąd! woda w Masdar będzie wykorzystana tyle razy, ile to tylko możliwe, a to wszystko dzięki
systemowi uzdatniana wody.
Dodatkowo przy każdym kranie znajduje się licznik, który wskazuje ile zostało zużyte przez nas wody,
podlicza czas naszego działania i przelicza, ile z tego można zaoszczędzić.

Redukcja odpadów do minimum

Miasto ma na celu maksymalne wykorzystanie odpadów wytwarzanych przez jego mieszkańców.

Odpady biologiczne, organiczne będą przerabiane na biomasę z której można pozyskać energię w
miejskiej elektrowni.

Odpady nieorganiczne będą trafiać do recyklingu, która wytworzy z nich energię ( oczywiście nie
wytwarzając i redukując ilość szkodliwych gazów pochodzących ze spalania). W ten sposób miast
także rozwiązało problem wywożenia śmieci z jego terenu.Tworzywa pochodzące z recyklingu mają
być głównym materiałem służącym do budowy i wyposażenia miasta.

Ciekawym rozwiązaniem jest także sposób odprowadzania śmieci z domów i mieszkań. Będą one
transportowane specjalnymi zsypami, połączonymi podziemnie z ‘podziemnym wysypiskiem śmieci’.
Sortowane od razu w mieszkaniu, będą trafiać dokładnie tam gdzie ich miejsce.

Masdar City Detailed Master Plan: Phase 2

2 etap masdar
SLAJD 54-55

Społeczność oceniona na cztery perły: DMP fazy 2 dla Masdar City zapewnia solidne ramy do
stworzenia międzynarodowego precedensu w zakresie zrównoważonego projektowania
urbanistycznego i budowania społeczności. DMP integruje zrównoważone praktyki projektowe i
zachęca do ekologicznego stylu życia na wszystkich poziomach, od budynku, przez blok, po krajobraz
miasta.

Razem te imponujące inicjatywy stworzą jedną z najbardziej zrównoważonych społeczności w

Zjednoczonych Emiratach Arabskich, zgodnie z oceną Rady Planowania Miejskiego Abu Zabi (ADUPC).
Estidama, rygorystyczny program zrównoważonego rozwoju ADUPC, wyznacza ambitne cele
promowania dobrobytu społecznego, środowiskowego, kulturowego i gospodarczego poprzez
przemyślane projekty urbanistyczne i architektoniczne. Podobnie jak program certyfikacji LEED,
Estidama przyznaje budynkom i społecznościom od jednej do pięciu pereł za coraz bardziej
inteligentne i zrównoważone projekty. Zaprojektowana, aby uzyskać ocenę czterech pereł, dzielnica
Masdar City w fazie 2 wyróżnia się tętniącą życiem przestrzenią publiczną, pięknym krajobrazem i
innowacyjnym planowaniem urbanistycznym.