Ψαλμός ριη’ (118ος) (57-64)

[…]
57 Μερίς μου εἶ, Κύριε, εἶπα τοῦ φυλάξασθαι τὸν
νόμον σου. 58 ἐδεήθην τοῦ προσώπου σου ἐν ὅλῃ
καρδίᾳ μου· ἐλέησόν με κατὰ τὸ λόγιόν σου. 59
διελογισάμην τὰς ὁδούς σου καὶ ἐπέστρεψα τοὺς
πόδας μου εἰς τὰ μαρτύριά σου. 60 ἡτοιμάσθην καὶ
οὐκ ἐταράχθην τοῦ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου.
61 σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι, καὶ
τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. 62 μεσονύκτιον
ἐξηγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσθαί σοι ἐπὶ τὰ
κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. 63 μέτοχος ἐγώ εἰμι
πάντων τῶν φοβουμένων σε καὶ τῶν
φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου. 64 τοῦ ἐλέους σου,
Κύριε, πλήρης ἡ γῆ· τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με.
[…]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

[…]
57 Σὺ εἶσαι, Κύριε, ἡ κληρονομικὴ μερίς μου· διὰ
τοῦτο ἐγὼ ἀπεφάσισα καὶ εἶπα νὰ φυλάττω
πάντοτε τὸν Νόμον σου. 58 Παρεκάλεσα μὲ ὅλην
μου τὴν καρδίαν τὸ ἅγιον πρόσωπόν σου. Ἐλέησέ
με σύμφωνα μὲ τὰς ὑποσχέσεις, ποὺ μᾶς ἔχεις
δώσει. 59 Μὲ τὸν νοῦν μου ἐσκεπτόμην πάντοτε
τοὺς δρόμους, τοὺς ὁποίους ἐχάραξε τὸ ἅγιον
θέλημά σου, καὶ χάρις εἰς τοὺς εὐλαβεῖς αὐτοὺς
διαλογισμοὺς ἐπανέφερα τοὺς πόδας μου εἰς τὸ
θέλημά σου καὶ συνεμόρφωσα τὴν ζωήν μου πρὸς
αὐτό. 60 Προετοιμάσθηκα καταλλήλως ἐν ὄψει
ἐνδεχομένων πειρασμῶν καὶ δὲν ἐκλονίσθην εἰς
τὴν ἀπόφασίν μου νὰ τηρήσω τὰς ἐντολάς σου. 61
Αἱ παγίδες καὶ αἱ ἐπιβουλαὶ τῶν ἁμαρτωλῶν, ὡς
ἄλλα σχοίνινα δίκτυα, περιεπλέχθησαν ἐπάνω
μου. Ἀλλὰ ἐγὼ οὔτε τότε δὲν ἐλησμόνησα τὸν
Νόμον σου. 62 Κατὰ τὸ μεσονύκτιον ἐξυπνοῦσα,
ἐσηκωνόμην ἀπὸ τὴν κλίνην μου, διὰ νὰ σὲ
ἀνυμνολογήσω καὶ σὲ δοξάσω διὰ τὰς δικαίας
κρίσεις σου καὶ ἐνεργείας σου. 63 Εἶμαι καὶ ἐγὼ
ἔνας ἀπὸ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σὲ εὐλαβοῦνται,
Κύριε, καὶ προσπαθοῦν νὰ φυλάττουν τὰς ἐντολάς
σου. 64 Ἀπὸ τὰ ἔργα τῆς φιλανθρωπίας καὶ
ἀγαθότητός σου εἶναι γεμάτη ἡ γῆ. Δίδαξέ με
περισσότερον καὶ ἀναλυτικώτερον, διὰ νὰ
γνωρίσω βαθύτερον τὰ δικαιώματά σου.
[…]

Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ριη’ διαβάζεται γιὰ νὰ πατάξει ὁ Θεὸς

τοὺς βαρβάρους, καὶ νὰ ταπεινώσει τὴν δράση
τους, ὅταν σφάζουν ἀθῶα γυναικόπαιδα.