Κεφάλαιον ε’ (1-14)

ΥΙΕ, ἐμῇ σοφίᾳ πρόσεχε, ἐμοῖς δὲ λόγοις

παράβαλλε σὸν οὗς, 2 ἵνα φυλάξῃς ἔννοιαν
ἀγαθήν· αἴσθησις δὲ ἐμῶν χειλέων ἐντέλλεταί σοι.
3 μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί· μέλι γὰρ ἀποστάζει
ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης, ἣ πρὸς καιρὸν
λιπαίνει σὸν φάρυγγα, 4 ὕστερον μέντοι
πικρότερον χολῆς εὑρήσεις καὶ ἠκονημένον
μᾶλλον μαχαίρας διστόμου. 5 τῆς γὰρ ἀφροσύνης
οἱ πόδες κατάγουσι τοὺς χρωμένους αὐτῇ μετὰ
θανάτου εἰς τὸν ᾅδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς οὐκ
ἐρείδεται· 6 ὁδοὺς γὰρ ζωῆς οὐκ ἐπέρχεται,
σφαλεραὶ δὲ αἱ τροχιαὶ αὐτῆς καὶ οὐκ εὔγνωστοι. 7
νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου καὶ μὴ ἀκύρους ποιήσῃς
ἐμοὺς λόγους. 8 μακρὰν ποίησον ἀπ᾿ αὐτῆς σὴν
ὁδόν, μὴ ἐγγίσῃς πρὸς θύραις οἴκων αὐτῆς, 9 ἵνα
μὴ πρόῃ ἄλλοις ζωήν σου καὶ σὸν βίον
ἀνελεήμοσιν· 10 ἵνα μὴ πλησθῶσιν ἀλλότριοι σῆς
ἰσχύος, οἱ δὲ σοὶ πόνοι εἰς οἴκους ἀλλοτρίων
ἔλθωσι 11 καὶ μεταμεληθήσῃ ἐπ᾿ ἐσχάτων, ἡνίκα
ἂν κατατριβῶσι σάρκες σωματός σου, 12 καὶ ἐρεῖς·
πῶς ἐμίσησα παιδείαν, καὶ ἐλέγχους ἐξέκλινεν ἡ
καρδία μου; 13 οὐκ ἤκουον φωνὴν παιδεύοντός με
καὶ διδάσκοντός με, οὐδὲ παρέβαλλον τὸ οὖς μου·
14 παρ᾿ ὀλίγον ἐγενόμην ἐν παντὶ κακῷ ἐν μέσῳ
ἐκκλησίας καὶ συναγωγῆς. […]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

Παιδί μου, δῶσε προσοχὴν εἰς τὰς ἰδικάς μου

σοφὰς συμβουλάς. Κλῖνε καὶ τέντωσε τὸ αὐτί σου
εἰς τὰ λόγια μου, 2 διὰ νὰ πάρῃς ἔτσι καὶ
διατηρήσῃς ὀρθὴν καὶ ὠφέλιμον γνῶσιν. ἡ ὀρθὴ
καὶ ὠφέλιμος αὐτὴ γνῶσις, ποὺ ἐξέρχεται ἀπὸ τὰ
χείλη μου, σοῦ δίδει τὴν ἐντολήν· 3 Μὴ δίδῃς
προσοχὴν εἰς φαύλην καὶ ἀνήθικον γυναῖκα, διότι
ἀπὸ τὰ δόλια χείλη τῆς πόρνης γυναικὸς στάζει
μέλι, τὸ ὁποῖον πρὸς στιγμὴν μόνον γλυκαίνει τὸν
φάρυγγά σου· 4 ἔπειτα ὅμως θὰ εὕρῃς αὐτὸ
πικρότερον ἀπὸ τὴν χολὴν καὶ ἀκονισμένον
περισσότερον ἀπὸ δίκοπον μαχαίρι, ὥστε νὰ
σφάζῃ τοὺς ἀσυνέτους. 5 Διότι τὰ πόδια τῶν
ἀφρόνων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι συγχρωτίζονται μὲ τὴν
γυναῖκα αὐτήν, τοὺς ὁδηγοῦν εἰς τὸν θάνατον καὶ
εἰς τὸν ᾅδην. Τὰ βήματά των δὲν εἶναι ἀσφαλῆ,
ἀλλὰ διαρκῶς γλυστροῦν εἰς τὸν κατήφορον τοῦ
κακοῦ. 6 Διότι ἡ ἀφροσύνη δὲν ἀκολουθεῖ καὶ δὲν
ὁδηγεῖ εἰς δρόμους ζωῆς καὶ σωτηρίας. Τὰ δὲ
μονοπάτια της εἶναι εἰς ἐσφαλμένας κατευθύνσεις,
δυσδιάκριτα δὲ ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ τὰ ἀκολουθοῦν.
7 Σύ, λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσε τώρα τὰς
σύμβουλάς μου· μὴ θεωρήσῃς καὶ μὴ
καταφρονήσῃς ὡς ἀναξίους προσοχῆς καὶ
σημασίας τοὺς λόγους μου. 8 Ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴν
πονηρὰν αὐτὴν γυναῖκα τὴν πορείαν σου. Μὴ
πλησίασῃς ποτὲ εἰς τὰς θύρας τοῦ οἴκου της, 9 διὰ
νὰ μὴ παραδώσῃς τὴν ζωήν σου εἰς ξένους καὶ τὴν
περιουσίαν σου εἰς τὰ χέρια ἀσπλάγχνων. 10 Διὰ
νὰ μὴ πλουτήσουν καὶ χορτάσουν ξένοι ἀπὸ τὴν
ἰδικήν σου δύναμιν καὶ νὰ μὴ περιέλθουν οἱ
καρποὶ τῶν κόπων σου εἰς οἶκον ξένων ἀνθρώπων.
11 Καὶ διὰ νὰ μὴ μεταμεληθῇς ἀνωφελῶς εἰς τὸ
τέλος τῆς ζωῆς σου, ὅταν πλέον θὰ ἔχουν
κατατριβῆ καὶ φθαρῆ αἱ σάρκες τοῦ σώματός σου
ἀπὸ τὴν παραστρατημένην ζωήν. 12 Καὶ θὰ
εὑρεθῇς τότε εἰς τὴν ἀνάγκην νὰ εἴπῃς· «πῶς
ἐμίσησα τὴν παιδαγωγίαν τοῦ Κυρίου καὶ ἡ καρδία
μου παρεξέκλινεν ἀπὸ τοὺς δικαίους καὶ
σωτηρίους ἐλέγχους; 13 Δὲν ἤκουα καὶ δὲν
ὑπήκουα εἰς τὴν φωνὴν τοῦ παιδαγωγοῦ μου καὶ
τοῦ διδασκάλου μου. Δὲν ἔκλινα καὶ δὲν
ἐπλησίαζα τὸ αὐτί μου εἰς τὰς συμβουλάς του. 14
Ὀλίγον ἔλλειψε νὰ φθάσω εἰς τὴν πληρότητα
ὅλων τῶν κακῶν, νὰ ἐκτεθῶ εἰς τὴν
ἀποδοκιμασίαν ἐνώπιον συναθροίσεως πολλοῦ
λαοῦ, ἐν μέσῳ συναγωγῆς ἀνθρώπων»! […]