Ψαλμός ρμ’ (140ος)

Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
ΚΥΡΙΕ, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου·
πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ
κεκραγέναι με πρὸς σέ. 2 κατευθυνθήτω ἡ
προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου, ἔπαρσις
τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή. 3 θοῦ, Κύριε,
φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ
τὰ χείλη μου. 4 μὴ ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς
λόγους πονηρίας τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν
ἁμαρτίαις σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις τὴν
ἀνομίαν, καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν
αὐτῶν. 5 παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει
με, ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν
κεφαλήν μου· ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς
εὐδοκίαις αὐτῶν· 6 κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρας
οἱ κριταὶ αὐτῶν· ἀκούσονται τὰ ρήματά μου ὅτι
ἡδύνθησαν. 7 ὡσεὶ πάχος γῆς ἐρράγη ἐπὶ τῆς γῆς,
διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ αὐτῶν παρὰ τὸν ᾅδην. 8 ὅτι
πρὸς σέ, Κύριε, Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί μου· ἐπὶ σοὶ
ἤλπισα, μὴ ἀντανέλῃς τὴν ψυχήν μου. 9 φύλαξόν
με ἀπὸ παγίδος, ἧς συνεστήσαντό μοι, καὶ ἀπὸ
σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν. 10
πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτῶν οἱ ἁμαρτωλοί·
κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως ἂν παρέλθω.
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση
Κύριε, πολλὲς φορὲς ἔκραξα πρὸς σέ. Κάμε δεκτὴν
τὴν προσευχήν μου. Δῶσε προσοχὴν εἰς τὴν φωνὴν
τῆς δεήσεώς μου κάθε φοράν, ποὺ μὲ κραυγὴν
ἰσχυρὰν ἀπευθύνομαι πρὸς σέ. 2 Ἂς ἀνέλθῃ κατ'
εὐθεῖαν ἡ προσευχή μου ὡς εὐάρεστον εὐῶδες
θυμίαμα ἐνώπιόν σου. Κατὰ τὴν ὥραν τῆς
προσευχῆς, ἡ ἀνύψωσις τῶν χειρῶν μου πρὸς σὲ ἂς
γίνῃ δεκτὴ ὡς εὐάρεστος ἐσπερινὴ θυσία. 3 Θέσε,
Κύριε, φρουρὰν εἰς τὸ στόμα μου, ὥστε νὰ ἐλέγχῃ
καὶ μὴ ἀφήνῃ νὰ βγαίνουν ὅλα τὰ λόγια μου. Θέσε,
Κύριε, θύραν, ὥστε νὰ περικλείη τὰ χείλη μου, διὰ
νὰ μὴ ἐξέρχωνται λόγοι κακοὶ ἀπὸ αὐτά. 4 Μὴ
ἐπιτρέψῃς νὰ παρεκκλίνῃ ἡ καρδία μου εἰς λόγους
καὶ ἀποφάσεις πονηράς, ὥστε νὰ παρασυρθῶ εἰς
ἀνοήτους προφάσεις, διὰ νὰ δικαιολογήσω
ὁλοφάνερες ἁμαρτίες μου, κατὰ τὸ παράδειγμα
τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι καταπατοῦν τὸν Νόμον
σου καὶ ἐργάζονται τὸ κακόν. Δὲν θέλω νὰ
συναναστρέφομαι καὶ νὰ ἔχω ἐπικοινωνίαν οὔτε
μὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς ἄνδρας αὐτῶν. 5 Ἂς μὲ
διαπαιδαγωγήσῃ ὁ δίκαιος, ἔστω καὶ μὲ
αὐστηρότητα, τὴν ὁποίαν ὅμως θὰ τοῦ ἐμπνέῃ ἡ
πρὸς ἐμὲ ἀγάπη του καὶ συμπάθεια, καὶ ἂς μὲ
ἐλέγξῃ. Μυρωμένον εὐῶδες ἔλαιον ἁμαρτωλοῦ νὰ
μὴ ἀρωματίσῃ ποτὲ τὴν κεφαλήν μου. Δὲν ζηλεύω
τὴν εὐημερίαν τῶν ἁμαρτωλῶν, προσεύχομαι ἐξ
ἀντιθέτου ποτὲ νὰ μὴ μετάσχω εἰς αὐτήν. 6 Διότι οἱ
πρόκριτοι καὶ ἐπίσημοι μεταξὺ αὐτῶν
κατεποντίσθησαν εἰς τὴν θάλασσαν πλησίον
ἀποκρήμνων βράχων. Οἱ δίκαιοι θὰ ἀκούσουν τὰ
λόγια μου αὐτὰ καὶ θὰ αἰσθανθοῦν γλυκεῖαν καὶ
δικαίαν ἱκανοποίησιν. 7 Ὅπως οἱ βῶλοι τοῦ παχέος
χώματος ὅταν ρίπτωνται εἰς τὴν γῆν, σπάζουν καὶ
διασκορπίζονται ὡς χῶμα, ἔτσι θὰ διασκορπι-
σθοῦν ἄταφα τὰ ὀστᾶ τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων
παραπλεύρως εἰς τὸ στόμα τοῦ ᾅδου. 8 Θὰ
τιμωρηθοῦν αὐτοί, διότι ἐγὼ πρὸς σέ, Κύριε Κύριε,
ἔχω ἐστραμμένα τὰ μάτια μου. Εἰς σὲ ἔχω στηρίξει
τὴν ἐλπίδα μου. Μὴ ἐπιτρέψῃς νὰ ἀφαιρεθῇ ἡ ζωή
μου ἀπὸ τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους. 9 Φύλαξέ με
ἀπὸ τὰς παγίδας, τὰς ὁποίας αὐτοὶ ὁλόγυρά μου
ἔχουν στήσει καὶ ἀπὸ τὰ προσκόμματα, τὰ ὁποῖα
παρεμβάλλουν εἰς τὸν δρόμον μου αὐτοί, ποὺ
καταπατοῦν τὸν Νόμον σου καὶ ἐργάζονται τὸ
κακόν. 10 Οἱ ἁμαρτωλοὶ θὰ πέσουν καὶ θὰ
περιπλακοῦν εἰς τὰ δίκτυα τῆς δολιότητός των, τὰ
ὁποῖα εἶχαν κατασκευάσει καὶ στήσει διὰ τοὺς
ἄλλους. Ἐγὼ ὅμως θὰ ζῶ μεμονωμένος,
χωρισμένος ἀπὸ αὐτούς, ἕως ὅτου προσπεράσω
σῶος καὶ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ πονηρὰ διαβούλιά των.

Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ρμ’ διαβάζεται γιὰ νὰ ἡμερέψει Θεὸς
τὸν βάρβαρο ἄρχοντα τοῦ τόπου, ποὺ βασανίζει
τοὺς συνανθρώπους του.