Γενικά

Το Μεταξοχώρι (Ρέτσιανη) ανήκει διοικητικά στο δήμο Αγίας, στην περιφέρεια

Θεσσαλίας. Βρίσκεται στους νότιους πρόποδες του Κισσάβου σε υψόμετρο 366
μέτρα από τη στάθμη της θάλασσας και σε απόσταση 1,5χλμ. από την Αγιά και 36,8
χλμ. από την Λάρισα. Είναι ένας από τους πέντε χαρακτηρισμένους παραδοσιακούς
οικισμούς του νομού Λάρισας. Το εύφορο έδαφος και τα πολλά νερά είναι ο λόγος
που η περιοχή κατοικείται συνεχόμενα από τα προϊστορικά χρόνια. Στην περίοδο
της Τουρκοκρατίας και πιο συγκεκριμένα κατά τους 17ο,18ο και 19ο αιώνα άκμασε
στην περιοχή η παραγωγή και το εμπόριο νημάτων και υφασμάτων από βαμβάκι και
μετάξι.

Ο Ναός του προφήτη Ηλία βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του χωριού, πάνω σε
ύψωμα από όπου μπορεί κανείς να δει το Μαυροβούνι απέναντι αλλά και όλον τον
κάμπο της Αγιάς. Σύμφωνα με επιγραφή στο νάρθηκα ο σημερινός ναός χτίστηκε το
1873. Προφορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι χτίστηκε σε θεμέλια προϋπάρχοντος
ναού του 17ου αιώνα ενώ το ξυλόγλυπτο τέμπλο ανήκει στον παλιό ναό και
χρονολογείται στα 1641.

Περιγραφή του ναού

Ο ναός είναι χτισμένος σε απότομη πλαγιά στην άκρη του χωριού. Ο

προσανατολισμός μοιάζει να παρουσιάζει μικρή απόκλιση 5° προς τα
βορειοανατολικά μάλλον λόγο της μορφολογίας του εδάφους. Είναι εκκλησία
ξυλόστεγη βασιλική, τρίκλιτη με διώροφο νάρθηκα στα δυτικά. Απέναντι από το
νοτιοδυτικό άκρο του ναού βρίσκεται παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων με
ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες.
Το σχήμα του ναού είναι σχεδόν ορθογώνιο (ο νάρθηκας εξέχει λίγο στην νότια
πλευρά), με εξωτερικές διαστάσεις 18,80x11,60 μ. χωρίς την κόγχη του ιερού. Στο
ορθογώνιο του ναού προσκολλάται εξωτερικώς η κόγχη του Ιερού Βήματος η οποία
εσωτερικά και εξωτερικά είναι κυκλική. Οι κόγχες των παραβημάτων είναι μικρές και
εγγράφονται στο πάχος του ανατολικού τοίχου ενώ υπάρχει ακόμα μία κόγχη
εγγεγραμμένη στο πάχος του βόρειου τοίχου.
Ο χώρος του κυρίως ναού χωρίζεται σε τρία κλίτη με δύο κιονοστοιχίες από
τέσσερις κίονες η κάθε μία. Οι κίονες ενώνονται μεταξύ τους και με τον τοίχο στην
ανατολική πλευρά του ναού με ημικυκλικά τόξα. Η είσοδος στον κυρίως ναό γίνεται
με θύρα στον ανατολικό τοίχο του νάρθηκα η οποία οδηγεί στο κεντρικό κλίτος. Το
κεντρικό κλίτος έχει μεγαλύτερο ύψος από τα πλαϊνά. Και τα τρία κλίτη καλύπτονται
με επίπεδη οροφή από ξύλινες τάβλες τοποθετημένες παράλληλα με τον κατά μήκος
άξονα του ναού. Στο κεντρικό κλίτος η ένωση της οροφής με την τοξοστοιχία
διαμορφώνεται σε τεταρτοκυλινδρικό σχήμα. Ο φωτισμός του χώρου
πραγματοποιείται από μια σειρά ορθογωνικών παραθύρων στο νότιο τοίχο. Τα
παράθυρα είναι μεγάλα και ο φωτισμός του χώρου αρκετά ικανοποιητικός. Ο ναός
καλύπτεται με ενιαία δίρριχτη στέγη με λοξές αποτμήσεις στην ανατολική και δυτική
πλευρά. Η ίδια στέγη καλύπτει και τον νάρθηκα. Το γείσο της στέγης διαμορφώνεται
από μία σειρά σχιστόπλακες που δεν προεξέχουν πολύ από την εξωτερική
επιφάνεια της τοιχοποιίας. Τα κεραμίδια είναι ρωμαϊκού τύπου σημάδι
μεταγενέστερων επεμβάσεων. Το δάπεδο του νάρθηκα, του ναού και του ιερού
καλύπτεται από σχιστόπλακες διαφόρων μεγεθών, ορθογωνικού σχήματος.
Το Ιερό βήμα χωρίζεται από τον κυρίως ναό με ξυλόγλυπτο τέμπλο. Η στάθμη
του δαπέδου του βρίσκεται περίπου 25 εκ. ψηλότερα από εκείνη του κυρίως ναού
μέσω δύο αναβαθμών. Στην κάτοψη ο χώρος είναι ενιαίος ενώ στην ανωδομή είναι
τριμερής καθώς συνεχίζεται στην οροφή ο χωρισμός σε τρία κλίτη. Η Αγία Τράπεζα
είναι χτιστή σε σχήμα ορθογωνικού πρίσματος και είναι επιχρισμένη. Στην κόγχη του
Ιερού βρίσκεται μικρό τετραγωνικό άνοιγμα και πάνω από την κόγχη, στον
ανατολικό τοίχο, υπάρχει ακόμα ένα μεγαλύτερο ορθογωνικό παράθυρο. Η κόγχη
του ιερού στεγάζεται με βυζαντινά κεραμίδια. Το γείσο της στέγης σχηματίζεται με
δύο σειρές από σχιστόπλακες τοποθετημένες εκφορικά.
Ο διώροφος νάρθηκας έχει εξωτερικές διαστάσεις 12,00x4,80 μ. Στο ισόγειο
είναι ανοιχτός και λειτουργεί ως στοά και είσοδος στο ναό. Η πρόσβαση στον
νάρθηκα γίνεται μέσω δύο τοξοτών ανοιγμάτων ένα στη δυτική και ένα στη νότια
πλευρά. Το δάπεδό του βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το δάπεδο του κυρίως ναού.
Την δυτική, ανατολική και βόρεια πλευρά του νάρθηκα περιτρέχει εσωτερικά χτιστό,
πέτρινο πεζούλι με ξύλινο κάθισμα. Ο όροφος λειτουργεί ως γυναικωνίτης. Η
πρόσβασή γίνεται με σκάλα από το εσωτερικό της εκκλησίας. Η σκάλα ξεκινάει με
τέσσερις χτιστούς αναβαθμούς, ημικυκλικούς σε κάτοψη και συνεχίζει με ξύλινη
κλίμακα. Ο χώρος του γυναικωνίτη προεκτείνεται στον κυρίως ναό με καμπύλο
εξώστη πάνω από την είσοδο ο οποίος φέρει και την αγιογραφία της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου. Στο δυτικό τοίχο υπάρχουν τρία παράθυρα, ένα φυλλόσχημο κεντρικά και
εκατέρωθεν δύο ορθογωνικά. Στην νότια πλευρά υπάρχει επίσης ένα ορθογωνικό
παράθυρο. Το δάπεδο του γυναικωνίτη είναι ξύλινο.
Οι τοίχοι έχουν πάχος γύρω στα 76 εκατοστά. Είναι κατασκευασμένοι από
αργολιθοδομή και αρμολογημένοι με τσιμεντοκονία. Στις γωνίες γίνεται χρήση
ημιλαξευτών λίθων. Ο νότιος τοίχος του κυρίως ναού φαίνεται να ξαναχτίστηκε
μεταγενέστερα καθώς βρίσκεται σε μερική υποχώρηση από τον νότιο τοίχο του
νάρθηκα. Στο ύψος της ποδιάς και στο ανώφλι των παραθύρων υπάρχουν εμφανή
διαζώματα από σκυρόδεμα τα οποία συνεχίζουν και στον ανατολικό τοίχο. Οι
ξυλοδεσιές δεν είναι εμφανείς παρά μόνο σημειακά φαίνονται τα εγκάρσια στον
τοίχο καδρόνια. Ο βόρειος τοίχος στέκει μονολιθικός, χωρίς κανένα άνοιγμα. Η
τοιχοποιία της κόγχης του ιερού είναι πιο επιμελημένη με ημιλαξευτούς λίθους. Η
επιφάνεια της διαρθρώνεται με εφτά τυφλά, τοξωτά αψιδώματα. Τα αψιδώματα
διακόπτονται στα 2/3 του ύψους με πέτρινο κοσμήτη. Το τύμπανο των αψιδωμάτων
κλείνει με ημικυκλική πλάκα. Πάνω από τις σχιστόπλακες στο γείσο της
στέγηςωφαίνεται διάζωμα από σκυρόδεμα, ακόμα ένα σημάδι ότι ο ναός δέχτηκε
μεταγενέστερες επεμβάσεις.
Οι κίονες είναι ξύλινοι και έχουν επιχριστεί ώστε να αποκτήσουν κυλινδρικό
σχήμα. Πατούν σε λίθινο δίσκο. Το πάχος τους, με το επίχρισμα, είναι περίπου 26 εκ.
Η τοξοστοιχία που ενώνει τους κίονες είναι από ελαφριά ξυλόπηκτη κατασκευή
(μπαγδατί) όπως φαίνεται στο τόξο βόρεια της κόγχης του ιερού σε σημείο που έχει
αποκολληθεί ο σοβάς. Στο γυναικωνίτη διακόπτεται η τοξοστοιχία και
αποκαλύπτεται η ξύλινη δοκός που στηρίζει την στέγη. Οι δύο κίονες που βρίσκονται
μέσα στο ιερό και πάνω τους στηρίζεται το τέμπλο είναι ανεπίχριστοι αλλά στην
κορυφή τους φέρουν, όπως και οι υπόλοιποι, ψευδοκιονόκρανο από επίχρισμα ή
γύψο.
 Στο ναό διατηρείται ξύλινο τέμπλο. Είναι ευθύγραμμο σε κάτοψη, εκτείνεται
και στα τρία κλίτη και στηρίζεται στο ανατολικό ζεύγος κιόνων. Χωρίζεται με
ορθοστάτες σε δεκατρία ανισοπλατή διάχωρα. Στο μεσαίο βρίσκεται το άνοιγμα της
Ωραίας Πύλης, στο δεύτερο η είσοδος της πρόθεσης και στο δωδέκατο η είσοδος
στο διακονικό. Η όψη διαρθρώνεται σε τρία μέρη. Οι ορθοστάτες και τα θωράκια
χωρίζονται σε δύο καθ'ύψος ζώνες από οριζόντια τραβέρσα. Θριγκός που
αποτελείται από πολλαπλές ζώνες επιστέφει το σύνολο. Το τέμπλο κατά το
μεγαλύτερο μέρος του είναι ανακατασκευασμένο με απλό τρόπο, χώρίς γλυπτικό
διάκοσμο. Μόνο οι δύο πάνω ζώνες του κεντρικού τμήματος, με την Ωραία Πύλη και
τα τρία διάχωρα εκατέροθεν αυτής φαίνεται να ανήκουν στο παλιό ξυλόγλυπτο
τέμπλο.
Το παρεκκλήσιο των Αγίων Αναργύρων είναι μονόκλιτο ναΰδριο ακανόνιστου
ορθογωνικού σχήματος. Χωρίζεται από τον νάρθηκα και τον κυρίως ναό με έναν
εξωτερικό διάδρομο πλάτους περίπου ενός μέτρου. Στη βόρεια πλευρά υπάρχει
μικρός ημιυπαίθριος χώρος από όπου γίνεται η πρόσβαση στο εσωτερικό. Τα
μοναδικά ανοίγματα είναι δύο σχισμές σαν πολεμίστρες στον νοτιοδυτικό τοίχο και
ένας μικρός φωταγωγός στη στέγη -μεταγενέστερη προσθήκη- με αποτέλεσμα η
απουσία φωτός στο εσωτερικό να είναι σχεδόν πλήρης. Ξυλόγλυπτο τέμπλο χωρίζει
το ιερό από τον υπόλοιπο χώρο. Ανατολικά υπάρχουν τρεις μικρές κόγχες που
εγγράφονται στο πάχος του τοίχου. Το δάπεδο είναι ξύλινο όπως και η μονόριχτη
στέγη που είναι εμφανής εσωτερικά. Η επικάλυψη της στέγης γίνεται με βυζαντινά
κεραμίδια. Οι τοίχοι είναι από αργολιθοδομή.

Λιθανάγλυφα-Επιγραφές

Στο ναό βρίσκονται δύο λιθανάγλυφα. Το ένα στο νάρθηκα, νότια της εισόδου
είναι κτητορική επιγραφή που αναφέρει τη χρονολογία του έργου (1873) και τους
αρχιμάστορες. Επειδή η επιγραφή είναι βαμμένη πρέπει να γίνει ψηλάφηση για να
αναγνωστεί σωστά. Το δεύτερο λιθανάγλυφο βρίσκεται στον δυτικό τοίχο, κοντά στη
στέγη. Διακρίνονται καθαρό ο σταυρός κεντρικά τοποθετημένος, πάνω αριστερά τα
γράμματα ΙΣ ΧΡ, από κάτω ένα πουλί και στην κάτω γωνία οι αριθμοί 1873.

Τυπολογικές παρατηρήσεις

Ο ναός είναι τρίκλιτη βασιλική με ξύλινη στέγη που καλύπτεται εσωτερικά με

ξύλινη οροφή. Στη δυτική πλευρά του ναού βρίσκεται διώροφος νάρθηκας με
ανοικτή στοά στο ισόγειο και γυναικωνίτη στον όροφο. Εξωτερικά το κτίριο είναι
λιτό αλλά εσωτερικά διακρίνεται η πρόθεση για μια πλουσιότερη κατασκευή με τη
δημιουργία της τοξοστοιχίας και την υπερύψωση της οροφής του μεσαίου κλίτους
σε σχέση με τα πλαϊνά. Το ίδιο φανερώνει και η ένωση της τοξοστοιχίας με την
οροφή, η οποία γίνεται με τεταρτοκύλινδρο, σαν να προσομοιάζει με θολοσκεπή
βασιλική. Μοιάζει με τυπική εκκλησία της εποχής της τουρκοκρατίας στον ελλαδικό
χώρο.
 Μορφολογικές παρατηρήσεις

Εξωτερικά επικρατεί ο συμπαγής όγκος με την ενιαία δίκλινη στέγη που φέρει
λοξές αποτμήσεις στην ανατολική και δυτική πλευρά. Κυριαρχούν οι μεγάλες
πέτρινες επιφάνειες με το αδρό αρμολόγημα. Η διάπλαση των όψεων είναι λιτή,
χωρίς διάθεση διακόσμησης. Η προεξέχουσα κόγχη του ιερού στα ανατολικά σπάει
στιγμιαία τη μονολιθικότητα του όγκου ενώ στα νότια και δυτικά οι καμάρες του
νάρθηκα ελαφραίνουν την όψη του κτιρίου. Ο νάρθηκας είναι ο πιο ενδιαφέρον
χώρος του κτιρίου. Ενώ είναι κλειστός, προφυλαγμένος σχεδόν από παντού, τα δύο
τοξωτά ανοίγματα σε νότο και δύση επιτρέπουν την θέα στον κάμπο και τα απέναντι
βουνά. Σε συνδυασμό με το παρεκκλήσι των αγίων Αναργύρων δημιουργούν ένα
αμυντικό σύνολο.
Ο ναός εσωτερικά είναι ολόφωτος από τα ανοίγματα που υπάρχουν στο νότιο
κλίτος. Τα παράθυρα αυτά είναι ορθογωνικής διατομής αλλά οι αναλογίες τους που
πλησιάζουν αυτές του τετραγώνου, το μέγεθος τους και τα διαζώματα από
σκυρόδεμα δείχνουν ότι έγιναν μεταγενέστερα, πιθανώς στις αρχές του 20ου αιώνα.
Αντίθετα το βόρειο κλίτος δεν έχει καθόλου παράθυρα. Η είσοδος στο ναό έχει
μονολιθικό ανώφλι και πάνω από αυτό διαμορφώνεται τυφλό τοξωτό τύμπανο όπου
βρίσκεται η τοιχογραφία του τιμώμενου αγίου του ναού.
Η διακόσμηση είναι ελάχιστη. Οι αγιογραφίες λιγοστές, σε μεμονωμένα
σημεία. Ανάμεσα στα τόξα υπάρχει επαναλαμβανόμενο ζωγραφικό, φυτικό μοτίβο
μέσα σε ανάγλυφη κυκλική κορνίζα. Τα ξυλόγλυπτα στο τέμπλο είναι διάτρητα με
φυτικά κυρίως μοτίβα.

Τοιχογραφίες

Ο ναός είναι επιχρισμένος εσωτερικά στο μεγαλύτερο μέρος του. Τοιχο-

γραφίες υπάρχουν μόνο στην κόγχη του ιερού και στον εξώστη του γυναικωνίτη.
Σύμφωνα με τον ιστότοπο του δήμου Αγιάς τις τοιχογραφίες φιλοτέχνησε ο γνωστός
ζωγράφος Νικόλαος από το Λινοτόπι Καστοριάς ο οποίος έδρασε τον 17ο αιώνα.
Πάντως στην αγιογραφία του εξώστη υπάρχει η υπογραφή του αγιογράφου και
είναι ο Αργυρόπουλος από την Σελίτσανη (Ανατολή) ο οποίος έδρασε στις αρχές του
20ου αιώνα, ενώ σε μία από τις αγιογραφίες του τέμπλου βρίσκεται επιγραφή που
αναφέρει ότι η εικονογράφηση -του τέμπλου- έγινε με δαπάνη της κοινότητας
Ρέτσανης το 1907.
Στην κόγχη του ιερού η τοιχογραφία είναι κατά ένα μεγάλο μέρος σε κακή
κατάσταση. Στη κάτω ζώνη εικονίζονται συλλειτουργούντες ιεράρχες κρατώντας με
διάφορους τρόπους ανεπτυγμένα ειλητάρια. Βόρεια του παραθύρου διακρίνονται ο
άγιος Αθανάσιος και ο άγιος Ιωάννης ενώ ανάμεσά τους υπάρχει μια
κατεστραμμένη φιγούρα. Νότια του παραθύρου τρεις ακόμα φιγούρες ιεραρχών,
μία με μοναχική σκούφια, ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και τέλος δίπλα στο
παράθυρο πιθανώς είναι ο άγιος Βασίλειος. Στην πάνω ζώνη, στο τεταρτοσφαίριο
της κόγχης εικονίζεται η Πλατυτέρα των Ουρανών με τον Χριστό παιδί καθισμένο
στα γόνατά της. Δεξιά και αριστερά της Παναγίας βρίσκονται μάλλον οι άγγελοι
Μιχαήλ και Γαβριήλ ημίσωμοι εντός νεφελών. Ψηλότερα εικονίζονται περισσότερα
κεφάλια αγγέλων πάλι εντός νεφελών. Η ζώνη ανάμεσα στην Πλατυτέρα και τους
ιεράρχες είναι σε άσχημη κατάσταση και δεν διακρίνεται το περιεχόμενο της
τοιχογραφίας.
Στα δυτικά, στον εξώστη του γυναικωνίτη, πάνω από την είσοδο, εικονίζεται η
κοίμηση της Θεοτόκου. Εκατέρωθεν σε πλαίσιο σχήματος οβάλ άγιοι που κρατάνε
ειλητάρια με επιγραφές. Αριστερά ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Στο νάρθηκα,
πάνω από τη θύρα της εισόδου εικονίζεται ο Προφήτης Ηλίας σε άρμα με δύο
άλογα.
Οι τοιχογραφίες αυτές έχουν επηρεαστεί από την λαϊκή ζωγραφική και το
ύφος τους ξεφεύγει από τα αυστηρά βυζαντινά πρότυπα. Οι άγγελοι στην κόγχη του
ιερού έχουν στοιχεία σχεδόν αναγεννησιακά μεταφρασμένα από λαϊκούς τεχνήτες.
Οι αγιογραφίες στο τέμπλο φέρουν επιγραφές που τις χρονολογούνε σε δύο
φάσεις, μία το 1907 και μία το 1982-83. Αν και οι παλιότερες μάλλον συμπίπτουν
χρονολογικά με την εικόνα στον εξώστη του γυναικονίτη, έχουν διαφορετικό ύφος,
πιο ακαδημαϊκό. Οι εικόνες στο θριγκό αναπτύσσονται σε δύο ζώνες και μοιάζουν
ακόμη παλαιότερες, με τυπικό βυζαντινό ύφος. Αναπαριστούνε διάφορους αγίους
και σκηνές από την Καινή Διαθήκη.

Το παρεκκλήσι έχει πολλές και ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες. Αγιογραφίες

ξεπροβάλουν κάτω από το επίχρισμα σε διάφορα σημεία ακόμα και στην εξωτερική
πλευρά των τοίχων. Ο ανατολικός τοίχος του ιερού είναι ολόγραφος. Η μικρή κόγχη
του ιερού βήματος είναι χωρισμένη σε δύο ζώνες. Στην κάτω βρίσκονται έξι
συνλειτουργούντες ιεράρχες ενώ στην πάνω η Πλατυτέρα με το Χρηστό σε δόξα.
Πάνω από την κόγχη του ιερού είναι μια ιδιαίτερη τοιχογραφία, Το Άγιο
Μανδίλειων, όπως αναγράφεται. Η εικόνα δείχνει αγγέλους που κρατάνε απλωμένο
ένα πανί με το αποτύπωμα του προσώπου του Χριστού. Στη βόρεια κόγχη
βλέπουμε τον Ιησού ημίγυμνο, με τα σημάδια της σταύρωσης να βγαίνει ή να
μπαίνει στον τάφο. Στη νότια κόγχη δύο άγιοι ίσως οι Κύριλλος και Μεθόδιος.
Εξωτερικά, στο βόρειο τοίχο έχει αποκαλυφθεί μέρος μιας τοιχογραφίας σε τρεις
ζώνες. Κάτω διάφοροι άγιοι πιθανώς ολόσωμοι. Στις πάνω ζώνες , σε πλαίσια,
διάφορες σκηνές από την Καινή Διαθήκη. Τμήμα του ανατολικού τοίχου είναι επίσης
τοιχογραφημένο εξωτερικά με διάφορες παραστάσεις αλλά δυστυχώς βρίσκονται σε
άσχημη κατάσταση.
Οι αγιογραφίες στο παρεκκλήσι έχουν σκούρο, σχεδόν μαύρο φόντο που
αναδεικνύει τα χρώματα τους: ώχρες, βαθιά κόκκινα, κεραμιδί και γαλάζιο. Το ύφος
τους είναι κοντά στις αγιογραφίες των μακεδόνων ζωγράφων του 16ου και 17ου
αιώνα. Είναι πολύ πιθανόν αυτές να είναι οι αγιογραφίες του γνωστού ζωγράφου
Νικόλαου από το Λινοτόπι της Καστοριάς όπως λένε οι ντόπιοι.

Επίλογος

Ο τύπος της τρίκλητης βασιλικής συνηθίζεται κατά τους τελευταίους αιώνες

της Τουρκοκρατίας. Συνδυάζει τις μνήμες του βυζαντινού παρελθόντος με την λιτή
κατασκευή με απλά μέσα οπότε ευνοείται λόγω των οικονομικών και τεχνικών
περιορισμών της εποχής.
Σχ. 1 : σχηματική κάτοψη του ναού του Προφήτη Ηλία με το παρεκκλήσι των αγίων
Αναργύρων στα δυτικά.
Εικ. 1 : άποψη του ναού του Προφήτη Ηλία. Μπροστά φαινεται το παρεκκλήσι των
αγίων Αναργύρων.

Εικ. 2 : χάρτης της περιοχής με τη θέση του ναού

Εικ. 3 : Νότια όψη του ναού

Εικ. 4 : Δυτική όψη.

Εικ. 5 : Βορειοδυτική άποψη του ναού

Εικ. 6,7 : Ανατολική όψη

Εικ. 8 : Νάρθηκας

Εικ. 9 : Είσοδος στον κυρίως ναό

Εικ. 10 : Κτητορική επιγραφή στο νάρθηκα (φαίνεται η χρονολογία 1873).

Εικ. 11 : Λιθανάγλυφο με σταυρό στον δυτικό τοίχο.

Σχ. 2 : σχεδιάγραμμα του λιθανάγλυφου της Εικ. 11 .
Εικ. 12 : Άποψη του εσωτερικού του ναού από την είσοδο προς το ιερό.

Εικ. 13, 14 : Άποψη του εσωτερικού προς την είσοδο- νότιο κλίτος.
Εικ. 15 : Η κόγχη του ιερού.
Εικ. 16-23 : Λεπτομέρειες από την τοιχογραφία της κόγχης του ιερού.
Εικ. 24 : Η Κοίμηση της Θεοτόκου

Εικ. 25,26 : Λεπτρομέρειες της τοιχογραφίας της Κοίμησης.

Εικ. 27 : Κολάζ της όψης του τέμπλου.

Εικ. 28-37 : Οι εικόνες του τέμπλου. Οι επάνω βρίσκονται αριστερά της Ωραίας Πύλης και
οι κάτω στα δεξιά.
Εικ. 38,39 : Δυτική και νότια άποψη του παρεκκλησιού των αγίων Αναργύρων σε
σχέση με τον ναό.

Εικ. 40,41 : Βορεινή άποψη προσεγγίζοντας την είσοδο και ο τοίχος του ιερού στα
νοτιοανατολικά.
Εικ. 42 : Το παρεκκλήσι όπως φαίνεται από τον νάρθηκα

Εικ. 43 : Ο υπαίθριος χώρος του παρεκκλησιού.

Εικ. 44,45 : Είσοδος και λεπτομέρεια της τοιχογραφίας των αγ. Αναργύρων

Εικ. 46,47 : Παράθυρα νοτιοδυτικού τοίχου- αριστερά στο ιερό και δεξιά στον κυρίως ναό.
Εικ. 48 : Εσωτερικός χώρος – τέμπλο

Εικ. 49 : Ανατολικός τοίχος του ιερού.

Εικ. 50 : Η τοιχογραφία στον τοίχο του υπαίθριου χώρου.
Κατάλογος εικόνων/σχεδίων

Σχ. 1 : σχηματική κάτοψη του ναού του Προφήτη Ηλία με το παρεκκλήσι των αγίων
Αναργύρων στα δυτικά.
Σχ. 2 : σχεδιάγραμμα του λιθανάγλυφου της Εικ. 11 .

Εικ. 1 : άποψη του ναού του Προφήτη Ηλία. Μπροστά φαινεται το παρεκκλήσι των
αγίων Αναργύρων.
Εικ. 2 : χάρτης της περιοχής με τη θέση του ναού
Εικ. 3 : Νότια όψη του ναού
Εικ. 4 : Δυτική όψη του ναού
Εικ. 5 : Βορειοδυτική άποψη του ναού
Εικ. 6,7 : Ανατολική όψη του ναού
Εικ. 8 : Νάρθηκας
Εικ. 9 : Είσοδος στον κυρίως ναό
Εικ. 10 : Κτητορική επιγραφή στο νάρθηκα (φαίνεται η χρονολογία 1873).
Εικ. 11 : Λιθανάγλυφο με σταυρό στον δυτικό τοίχο.
Εικ. 12 : Άποψη του εσωτερικού του ναού από την είσοδο προς το ιερό.
Εικ. 13 : Άποψη του εσωτερικού προς την είσοδο
Εικ. 14 : Νότιο κλίτος
Εικ. 15 : Η κόγχη του ιερού.
Εικ. 16-23 : Λεπτομέρειες από την τοιχογραφία της κόγχης του ιερού.
Εικ. 24 : Η Κοίμηση της Θεοτόκου
Εικ. 25,26 : Λεπτρομέρειες της τοιχογραφίας της Κοίμησης.
Εικ. 27 : Κολάζ της όψης του τέμπλου.
Εικ. 28-37 : Οι εικόνες του τέμπλου. Οι επάνω βρίσκονται αριστερά της Ωραίας
Πύλης και οι κάτω στα δεξιά.
Εικ. 38 : Δυτική άποψη του παρεκκλησίου των αγίων Αναργύρων.
Εικ. 39 : Νότια άποψη του παρεκκλησιού σε σχέση με τον ναό.
Εικ. 40 : Βορεινή άποψη προσεγγίζοντας την είσοδο του ναού του Πρ. Ηλία
Εικ. 41 : Ο νοτιοανατολικός τοίχος του παρεκκλησίου.
Εικ. 42 : Το παρεκκλήσι όπως φαίνεται από τον νάρθηκα
Εικ. 43 : Ο υπαίθριος χώρος του παρεκκλησίου.
Εικ. 44 : Είσοδος στο παρεκκλήσι.
Εικ. 45 : Η τοιχογραφία των αγίων Αναργύρων δίπλα στην είσοδο
Εικ. 46,47 : Παράθυρα νοτιοδυτικού τοίχου- αριστερά στο ιερό και δεξιά στον
κυρίως ναό.
Εικ. 48 : Εσωτερικός χώρος – τέμπλο
Εικ. 49 : Ανατολικός τοίχος του ιερού.
Εικ. 50 : Η τοιχογραφία στον τοίχο του υπαίθριου χώρου.
για την εργασία αυτή χρησιμοποιήθηκαν οι παρακάτω σύνδεσμοι:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%BF
%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9_%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CE
%B1%CF%82

http://www.dimosagias.gr/o-dimos/dimotiki-enotita-agias/topiki-koinotita-
metaksoxwriou.html

http://www.dimosagias.gr/buzantina-mnimeia-naoi-monastiria/item/192.html

http://anemourion.blogspot.gr/2015/01/15-19.html?view=mosaic

Θερμές ευχαριστίες στον πρόεδρο της κοινότητας Μεταξοχωρίου Γιάννη

Πατσιαβούρα για τη βοήθειά του καθώς και στον Σταύρο, το γιο του ιερέα που με
προθυμία άνοιγε την πόρτα του ναού.