[ The Devil's Stolen Heritage (COMPLETED) ]

-------------------------------

[ 1 PrinceofHell ]
-------------------------------

Prince of Hell. It is an exclusive magazine for elite society. This contains highly
classified information about most prominent people in the business world, making
this the most expensive magazine of all time.
This has an A-list of the wealthiest and the naughiest bachelors around the globe.
Evil business magnates, no matter how bad they are, millions of women want them for
their godly looks and ultra thick bank accounts. The magazine talks about their
lifestyles, acquisitions and of course ... women.

2nd issue of the month:

The Dashing Steel MagnateDrico Antonio DiVanne

[ 2 AuthorsNote ]
-------------------------------

New Readers:
Please read two of my previous works:
POH #3 Phoenix Arthur DizeriuSavage Billionaire's One Night Stand (Completed)
POH#4 Christian Black DemetriWanted Perfect Boyfriend For The Lady Boss (Completed)
For my beloved followers:
PLEASE help me promote my stories by writing your precious reviews about those
previous works down below. And don't forget to press the star sign, Ok? I love you
all.
Fb Group: Princes of Hell Club

Plz join for more story updates!

[ 3 Chapter1TheAbduction ]
-------------------------------

Malakas ang tilian ng mga kaibigan ni Hannah sa maliit na sala ng apartment na

pinaghahati-hatian nilang bayaran, ngunit wala siyang pakialam, halos walang
naririnig, panay lang ang kutkot sa kanyang kukong pudpod na dahil sa ginagawa
niya. Kagabi pa niya natanggap ang tawag ngunit hanggang ngayon ay kinakabahan pa
rin siya.
"Hay, kahit man lang sana ang pinakapangit sa mga Princes of Hell ang mapunta
sa'kin, kompleto na ang buhay ko, pwede na akong mapunta sa impierno pagkamatay
ko..."eksahiradong bulalas ni Julia na may kasamang tili. Nakatutok pa rin ang mga
mata nito sa monitor ng TV kahit na kanina pa tapos ang pinapanood nito.
"Sira!" banat ni Mexie, isa pa niyang kaibigan. " May pangit ba sa mga Princes of
Hell, wala noh! Lahat ng mga lalaki na nakalistang member dun ay perfect, wala kang
itulak-kabigin sa kanilang lahat. But it would be best if you get to have the least
evil of them all of course!."
Si Lira ang nagtanggal sa DVD player ng pirated na video ng kasal ng pinaka-unang
prinsepe ng kadiliman na si Jandrix Alexis DiMarco. Kasal na kapanga-pangarap,
parang ending ng isang eleganteng fairytale. Napaka-swerte ng babaeng minahal nito.
"Ngayon ay may isa nang patunay na ang mga cold-blooded demons of the corporate
world ay may itinatagong puso sa kaibuturan ng kanilang pagkatao. Ang kailangan
lang ay hukayin iyon ng bonggang-bongga." palatak din ni Lira.
"Ano kaya ang ginawa ng asawa ni Jandrix dito no?" nakangusong tanong ni Julia na
banaag ang pagkainggit kay Mrs. Dimarco. "Sana naman ngayong Mrs. Jandrix DiMarco
na siya ay magpa-interview siya! Sabihin sana niya ang sekreto kung paano niya
napa-amo ang isang mabangis na leon na kagaya ni Jandrix!"
"What's the use, magkakaiba ang mga personality ng mga Princes of Hell, ang charm
na ginamit ni Mrs. Dimarco sa asawa niya, maaring hindi gumana sa iba." si Mexie.
"But they have one common denominator, they're all devilishly ruthless. Kung
mahanap natin ang weakness nila, madali nang pumasok sa puso nila di ba? Well ang
tanong panu?" laglag ang balikat ni Lira sa sariling tanong.
"Weakness? Anong klaseng weakness naman kaya yun eh lahat sila powerful. Kagaya ni
Prince #2 Drico Antonio DiVanne, anong klaseng weakness meron siya?"
Nang dahil sa pangalang yun ay awtomatikong napatingin si Hannah sa kaibigang si
Julia. Katulad ng dati, mga Princes of Hell na naman ang topic ng mga ito. At kung
hindi lang siya tensionado at nanginginig sa kaba ay malamang nakipagkulitan na rin
siya sa mga ito.
They were first introduced to the Princes of Hell ng mayamang Hapon na madalas
tumambay sa club na pinagta-trabahuan nilang magkakaibigan. Iniwan nito sa kanila
ang isang napaka-mahal na magazine ng mga Princes of Hell, simula noon ay nagsimula
nang mangolekta ang mga kaibigan niya ng tungkol sa mga ito. Una ay hindi siya
sang-ayon sa kagagahang yun pero nung makita niya ang litrato ng tinaguriang Prince
#2 na si Drico ay nagkaroon na rin siya ng di matatawarang interes dito. Kakaiba
ang dating sa kanya ni Drico, hindi na siya teenager para magpantasya ng ganito
pero, hindi niya mapigilan ang hiyaw ng kanyang puso sa tuwing may kakaunting
balita siyang nasasagap tungkol dito.
Princes of Hell, ito yung listahan ng mga lalaking may mala-diyos na kagwapuhan
ngunit may mala-demonyong pag-uugali. Cold-blooded demons ang mabentang adjective
sa kanila, mga walang puso sabi pa ng media. Pero sabagay in fairness naman sa
kanila mukhang hindi naman lahat, kasi ang nauna sa listahan na si Jandrix, ang
Prince #1 eh kinasal na di ba? At ang matindi, patay na patay ito sa asawa nito.
Napabuntong-hininga siya sa pag-asam na sana ang pangalawa sa listahan ay may puso
din. Si Drico Antonio DiVanne, ang pinakapaborito niyang Prince of Hell, the
paparazzi-shy lion. Hindi lang panga niya ang nalalaglag sa tuwing masisilayan niya
ang mga pictures nito, kundi pati ang puso niya fall na fall dito.
Muli niyang sinulyapan ang topless picture nito na nagawa pa niyang I-frame at
ilagay sa center table ng sala nila. She adored him so much at hindi niya alam kung
bakit, maybe because of the intelligent slant of his brow, the arrogant twitch of
his lips or maybe because of the mysterious cold-stare in his eyes na para bang
tumatagos sa kaluluwa kung tumitig?
"Nakita niyo na, Drico Antonio DiVanne lang ang magpapabalik sa lupa ng kaluluwa ng
isa diyan eh!" nakangising komento ni Mexie na siya ang tinutukoy.
"Uy bes, kanina ka pa tense diyan pino-problema mo pa rin ba ang tawag ng ate mo
kagabi?" si Lira.
Napalunok siya nang maalala ang paos at nahihintakutang boses ng ate niya kagabi.
Lumapit sa kanya sa Lira at hinagod siya sa likod. "Alam mo wag kang mag-alala dun,
malay mo nananakot lang yun o kaya nagbibiro. Hindi ka kailangang magtago dahil
wala ka namang atraso sa kahit na sino, walang magtatangka sa buhay mo noh!"
"Papanu pala kung ang bruha niyang ate ang may atraso at siya tong balikan? Kaya
siya pinapatago?" sabay pa ni Mexie.
Napatitig siya dito. May punto si Mexie, nang sabay na mamatay ang kanilang mga
magulang tatlong taon na ang nakakalipas ay hindi na rin ito nagpakita sa kanya.
Nabalitaan niyang nagpunta ito ng Athens at nagsilbing personal assistant ng isang
mayamang bilyonaryo. Matalino at sobrang ganda ng ate niya, hindi na siya nagtaka
kung isang bilyonaryo ang kumuha sa serbisyo nito. Sa loob ng mahabang panahon ay
wala silang naging kumunikasyon sa isa't isa.
Ngunit kagabi, tumawag ang Ate Rebecca niya. Binalaan siyang magtago, tinanong niya
kung bakit pero wala itong sinabi. Matapos humingi ng tawad sa kung ano mang
kasalanan ay pinutol nito ang linya.
Kinabahan siya hindi para sa kanya kundi para sa Ate Rebecca niya. Anong nangyari
dito sa Athens? Did she mess with her billionaire boss? Malakas ang kabog ng dibdib
niya, ito na lang ang natitira niyang pamilya, hindi niya matatanggap kung pati ito
ay mawawala sa kanya.
Matapang siya, hindi nga ba't siya ang amazona ng grupo nila, siya ang nag-iisang
tagapagtanggol ng mga kaibigan niya. Ang kahinaan niya lamang ay ang mga taong
mahal niya, para sa kanya ang mga ito ang natatanging yaman niya sa mundo.
"Pero alam mo Hannah, kinakabahan din ako. Hindi natin alam kung ano ang nangyari
kay Rebecca sa Athens, baka may nakabangga itong mayamang tao, magtago ka na lang
kaya?" seryosong komento ni Julia.
Sumimangot si Mexie. "Hay naku! Kung sino man yang kinatatakutan ng ate mo,
malamang nadamay ka na sa galit nun. Yang kapatid mo na yan, pahamak!"
"Oiisst!" saway ni Lira dito. Kinurot pa ang taklesang kaibigan.
Gusto niyang tulungan ang kapatid niya sa kinasasangkutan nitong problema pero
panu? Ni hindi niya alam kung nasaan ito, at kung sino ang kaaway nito.
Pinakiusapan siya ng mga kaibigan niya na wag munang pumasok sa club hangga't wala
pang linaw ang lahat ngunit nagpumilit siya. Siya yata si Hannah Victoria, ang
amazonang walang kinatatakutan. Kayang-kaya niyang ipagtanggol ang sarili niya.
Nauna nang pumasok sa loob ng club ang mga kaibigan niya dahil magsusuot pa ng
uniporme ang mga ito. Siya ay hindi na kailangan, kahit nakasibilyan lang ok na.
"Hannah Victoria?"
Napalingon siya sa tinig na nagmula sa kanyang likuran. Naalarma siya ng tatlong
hindi pamilyar na lalaki ang kanyang nalingunan. Panay nakablack suit ang mga ito
at malalaking tao! Teka sandali, sila ba yung mga nawawalang Presidential Security
Guards ni Duterte?
"Sino kayo?" lakas loob niyang tanong.
"Pinaiimbetahan ka ni Boss sa bahay niya." sagot ng nasa gitnang lalaki.
"Sinong Boss?"
"Makikilala mo rin kapag sumama ka samin."
Tinaasan niya ng kilay ang mga ito. Anong akala ng tatlong ugok na ito, kaladkarin
siya?
"Eh kung ayokong sumama?" maangas na supalpal niya dito. "Bastos yang amo mo ah,
kung may kailangan siya sakin, siya kamu ang lumapit!"
Tinalikuran na sana niya ang mga ito nang biglang humarang sa daraanan nya ang isa.
Mukhang wala siyang balak pakawalan ng mga ito. Nang hawakan siya sa balikat ng
isang nasa gilid niya, ubod lakas niyang inikot ang braso nito hanggang sa
napangiwi ang malaking lalaki sa sakit. Dinaluhan ito sa isa pa ngunit kaagad
siyang naka-ikot at nasipa ito sa panga. Ganun kataas ang abot ng paa niya, black
belter yata siya. At hindi basta-basta. Champion mixed-martial artist din siya.
Ginamit niya ang kanyang pambihirang reflexes upang malabana ng sabay sabay ang
tatlong lalaki. Hindi siya patatangay sa mga ito ng ganun ganun na lang, mamatay
muna siya bago siya madala sa kung saan. Hindi umobra ang tatlo, ilang minuto lang
napadapa niya ang mga ito, ngunit hindi niya inaasahan ang pagdating ng sampu pang
mga lalaki. Pinagtulungan siya ng mga ito, at ang isa pang hindi niya inaasahan ay
ang pagbaril sa kanya ng isa pang lalaking galing sa dilim. Napangiwi siya sa sakit
ng karayom na bumaon sa balat niya. Umikot ang paningin niya at bigla siyang
nanghina...
Nang magkamalay siya ay nasa loob na siya ng isang magarang van kasama ng mga
unipormadong lalaking kumidnap sa kaniya. Tumingin siya sa bintana, pero may takip
iyon at wala siyang makita.
"San niyo ko dadalhin? Kidnapping to ah! Mga tanga wala akong pera, nagkamali kayo
ng dinampot!" Pilit syang kumawala ngunit mahigpit ang tali niya sa kamay at paa.
Hindi rin siya pinansin ng mga lalaki. Nagtitinginan lamang ang mga ito, parang mga
pepeng hindi makapagsalita.
"Pakawalan niyo ako! San niyo ba ako dadalhin??"
Pero wala pa ring sagot. Naiinis na siya sa katahimikan ng mga ito. Kinabahan siya
nang pagkatapos ng mahabang biyahe ay huminto ang sasakyan. Hindi niya alam kung
gaano siya katagal bumiyahe pero pihadong hindi bababa ng 6 na oras iyon kasi ay
bukang-liwayway na. Kinalagan ng isang lalaki ang tali niya sa paa ngunit hinayaang
nakagapos ang mga kamay niya. Todo bantay din ang mga ito sa bawat kakaibang galaw
niya. May epekto pa ang gamot na naiturok sa kanya dahil nang magsimula siyang
maglakad ay ramdam pa niya ang panghihina at pagkahilo.
Iginala niya ang paningin sa paligid, bahagya nang maliwanag kaya nakikita na niya
ang kapaligiran. Nasa harapan sila ng isang malaking puting mansyon sa gitna ng
kulay berdeng hardin. Kaya pala ang bango dahil ibat' ibang klase ng bulaklak ang
nasa paligid niya ngayon. Sabayan pa ng mala-probinsyang ihip ng hangin. Nasa
probinsya na nga siguro siya.
Sosyal at mabusisi ang landscape ng buong mansyon, pihadong mayaman ang may-ari ng
bahay na ito. Sino naman kaya ang magkakainteres na dalhin siya sa ganitong klaseng
lugar? Sino ang bOss na gusto siyang makilala? Teka sandali, baka isa sa
matatandang mayamang nangungursunada sa kanya sa club? Langya, wag naman sana!
"Pasok na sa loob, the Boss is expecting you now."
Nanlaki ang mag mata niya sa sinabi nito. Pakiramdam niya mga terorista ang kasama
niya at leader ng sindikato ang Boss na tinutukoy ng mga ito. Nagpumiglas siya sa
pagkakahawak ng mga lalaki at sinubukang makawala, pero walang silbi. Talagang
mahina pa siya, mas lalo siyang nahihilo sa tuwing gumagalaw siya.
"Bitiwan niyo ako! Ayokong sumama sa inyo! Sino ba yang Boss niyo na yan,
bobogbogin ko yan pag nagkaharap kami!" halos mapaos na siya kakasigaw ngunit
walang epekto sa mga ito ang pinagsasabi niya. "This is kidnapping, ipapaselya-
elektrika ko kayong lahat!!"
Natahimik lang siya nang busalan siya ng lalaking nasa unahan nila. MUkhang yun ang
leader, at tandang-tanda niyang ito ang bumaril sa kanya ng nakakahilong droga.
Pumasok sila sa isang malawak na kwarto na pulos mamahalin ang mga gamit, tingin
niya sa iba ay mga Philippine antique. Natigilan siya sa ganda ng sunrise na
kitang-kita dahil isang makapal na glasswall lang ang nagsisilbing harang ng bahay
mula sa kalikasan. Napakaganda ng kwartong napasukan niya, at napakaganda pa mga
tanawin sa labas.
Natuon ang atensyon niya sa malaking bulto ng lalaking nakatalikod at kasabay
niyang nanonood ng pagsikat ng araw.
"Boss, she's here."
Engliserong tipaklong pala ang ang leader ng mga long-lost PSG! Kaya siguro siya
hindi pinansin kanina kasi di siya maintindihan.
Bahagyang iginalaw ng lalaking nakatalikod ang ulo in recognition. Matapos yun ay
iniwan na sila ng mga ito sa malaking kwartong yun.
Napangisi si Hannah, lagot sa kanya ang maangas na Boss ng mga sangganong ito.
Napakalaking pagkakamali inalisan siya ng tali sa kamay. Kahit pa sobrang tangkad
nitong Boss at sobrang lapad ng likod, hindi siya kakayanin nito pag nagpambuno
sila. Totoo, bibigwasan niya ito ng paulit-ulit hanggang sa sumuka ito ng barya.
Ang walanghiya, ang lakas ng loob nitong ipakaladkad siya sa mga tao nito! Walang
sinuman ang pwedeng gumawa nun sa kanya.!
"Ikaw pala ang Boss, humarap ka nga! Anong kailangan mo sakin?!" sigaw niya dito
nang walang katakot-takot. Kahit pa, nasa labas lang ang mga tauhan nito.
Hindi tumugon ang lalaki.
Mas lalo siyang naasar.
"Ang yabang mo ah! Sinabi nang humarap ka!"
Inilapag ng lalaki ang hawak na kopita ng kulay pulang alak sa side table na
malapit dito. Napipikon na siya dahil mukha itong walang pakialam sa mga sinasabi
niya. Pagkatapos ng power display na pinakita nito sa kanya ay aaktuhan sya ng
ganito, na parang gusto pang lumuhod siya para tapunan ng kahit na konting
atensyon? Sa lahat ng ayaw niya ay ang mga taong kagaya nitong arogante at mataas
ang bilib sa sarili porke mayaman!
"Kung sa tingin mo natatakot ako sayo dahil sa dami ng tauhan mo sa labas,
nagkakamali ka! Kung ayaw mong masaktan, pakawalan mo ako ngayon din!"
Walang sagot. Letche. Kailangan ba English?
"Pag kinakausap ka humarap ka ha, alien ka ba, hindi ka makaintindi ng tagalog
Gusto mo bang sapatusin kita??"
Napansing niyang kumuyom ang magkabilang kamay nito, siguro ay napikon sa sinabi
niya. Dahan-dahan itong pumihit paharap sa kanya.
Laglag ang panga niya literal.
Nanlaki din ang mga mata niya.
Napakurap siya ng sampung beses.
Namutil ang mga pawis niya sa noo kahit na malamig naman ang paligid
Those intelligent brows...
Those firm and arrogant lips...
And the icy cold stare...
Totoo ba to? Parang pinunit sa pahina ng Prince of Hell magazine at hinarap sa
kanya si Prince of Hell #2 in flesh and breathing. Utang na loob lang! Hindi lang
panga ang nahulog sa kanya, pati na rin puso, atay at mga kidneys! Nagka-riot sa
buong sistema niya, dahil sa ang lalaking pinagnasaan niya ng matagal na panahon
nasa harap na niya ngayon!
A/N your thoughts please??

[ 4 Chapter2TheDevil ]
-------------------------------

Dahan dahang lumapit sa kanya ang lalaking pantasya ng kanyang buong buhay at
pagkatao. Hindi niya malaman kung mamimilipit siya o mamamaluktot sa sobrang kilig
at tensyong nararamdaman. He started to talk. Alam niya yun dahil nagsimulang
gumalaw ang natural na mapula nitong mga labi. Pero sa kasamaang palad walang kahit
na anumang salitang rumehistro sa kanya. Walang siyang naintindihan sa mga sinabi
nito dahil abala ang kanyang utak sa pag absorb ng katotohanang kaharap na niya
ngayon ang taong laman ng kanyang bawat panaginip.
Si Drico Antonio DiVanne. First of all, he's a prince of hell, secondly; he's a
Greek billionaire. Sa madaling salita, imposibleng nasa harapan niya ito ngayon.
Pero paanong ito pa mismo ang nagdala sa kanya sa lugar nito?
"..Rebecca Victoria...damn you lady...."
Naibalik sa totoong mundo ang utak niya ng mga salitang yun. First he mentioned her
sister's name, secondly; he just cursed her. Anong problema ng matangkad, mabango,
at sobrang gwapong lalaking to sa kanya?
When he opened his mouth again, she was more than ready to listen, unfortunately he
uttered his next words in Greek, wala siyang naintindihan pero base sa tono at sa
expresyon ng mukha nito, pakiramdam niya minumura na naman siya nito.
Humugot siya ng isang malalim na hininga to regain her composure. "Kailangan mong
tagalogin kung gusto mong maintindihan kita."
Kumunot ang noo ni Drico sa kanya.
Napalunok siya.
"I understand that you are Rebecca Victoria's younger sister, and her only
remaining family."
Sabi nang tagalog eh. Pero bumangon ang kuryusidad niya sa narinig. "What's your
business with my sister?"
His jaw tightened as he gave her a furious answer. "Lethal. She has made a grave
sin by betraying me and she will pay for it with her life!"
Kinuyom niya ang kamay dahil nagsimula iyong manginig nang dahil sa narinig. So her
sister had messed with one of the members of Princes of hell. They were all known
for their psychotic tendency to be very bad at nakakatakot ang banggain sinuman sa
kanila. Anong nangyari at na-involve sa isang taong kagaya nito ang Ate niya?
"Anong sinabi mo?" tinatagan niya ang boses. Drico Antonio DiVanne speaks Tagalog,
she knew that for a fact. "Kung anuman ang kasalanan sayo ng kapatid ko, hindi yun
sapat para magsalita ka ng ganyan sa kanya."
"Hindi sapat? Ang halaga ng ninakaw niya sa akin ay higit pa sa pinagsamang buhay
ninyong dalawa. At alam mo ba kung ano ang ginagawa ng mga royal family sa Greece
kapag nagnakaw ang isang alipin? Pinuputulan ng kamay at pinapahiya sa maraming tao
bago patayin. Maswerte si Rebecca kung pagpatay lang ang gagawin ko sa kanya.."
"That sounds like an ancient punishment..wala kang karapatang patayin ang isang tao
kahit pa gaano kalaki ang halaga ng ninakaw nito mula sayo.."
"You're wrong. That is still the Divanne's way of punishment. I can always make her
death looks legal..."
Napamulagat siya. "Ano bang kasalanan sayo ng Ate ko? Hindi siya magnanakaw,
sinisigurado kong nagkakamali ka..."
"She was one of my trusted people. Siya ang may pinakamalaking access sa lahat ng
assets ko because she was my executive assistant for such a long time. I never had
imagine her, taking the most precious possession I have. Kung ibang bagay ang
kinuha niya, I can consider sparing her life, but she took what she knew the most
valuable thing for me. My goblet. The symbol of all the DiVanne clan's heritage. My
family had kept that treasure for centuries now, ang lakas lang ng loob niyang
nakawin iyon mula sakin, given the gravity of its value for me."
Napaawang ang mga labi niya. "Hindi magnanakaw ang ate ko.."
"You're an accomplice, is that right?"
"No!"
"Then don't try to negate what's obvious. I have all the video footage, the
evidences to prove her crime. Hindi ako magaabalang ipahanap ka at dalhin dito kung
hindi ako sigurado. Hindi ako komportableng humarap sa mga lowlives na kagaya mo,
isang malaking discomfort para sakin ang paapakin ka sa bahay ko."
Naningkit bigla ang mga mata niya sa insultong narinig. Hindi niya inaasahan ang
masaktan ng tagus-tagusan pero pakiramdam niya nawasak ang puso niya sa narinig.
Siguro dahil halos sambahin na niya ang taong ito na sa pahina lamang ng magazine
niya nakikita, siguro ay dahil ito ang laman ng halos lahat ng kanyang pangarap.
Mapait siyang tumawa. "Ako? Lowlife? Anong tingin mo sa sarili mo, diyos? Sino ka
ba sa akala mo?" Umangat ang boses niya dito at wala siyang pakialam kung magalit
man ito.
Mabangis ang ngising pinukol nito sa kanya. "Sino ako? Ako lang naman si Drico
Antonio DiVanne. At tama ka, ang kakayanan kong paikutin ang lahat ng bagay sa mga
kamay ko ay katumbas ng pagiging isang diyos sa mundong to."
"Kilala kita... prince of hell. The second throne holder, pangalawang
pinakamasamang tao sa business world. Hindi ka Diyos. Demonyo siguro pwede pa."
"Hindi mo alam kung ano ang kaya kong gawin sayo.." he said with a very cold stare.
Nakakapanginig ng laman. "Hindi mo pa rin ba naiintindihan kung bakit ka nandito?
You're my prisoner. Gagawin kitang pain para lumabas ang magnanakaw mong kapatid.
Hindi ka makakawala dito.."
"Uulitin ko sa mukha mo ito Drico, hindi magnanakaw ang kapatid ko, at kidnapping
tong ginagawa mo!"
"Kidnapping lang to kung malalaman ng mga pulis, ang problema, hindi nila alam na
nandito ka. Walang nakakaalam.."
Umahon ang munting kaba sa puso niya. He might looked like an adorable angel on the
outside pero sa dami ng nabasa at narinig niya mula sa taong to, nasisiguro niyang
itsura lang ang mala-anghel sa lalaking ito. He's a devil reincarnate according to
most people around him.
"I have friends who will look for me too..."
"Are you sure you will let you're friends get involved? Gusto mo bang isa isa kong
wasakin ang buhay ng lahat ng kaibigan mo?"
Nanggigigil siyang napatitig dito. Napakasama talaga pala ng lalaking ito. Isang
malaking kagagahan na pinagpantasyahan niya ito ng mahabang panahon.
"Sige idamay mo sila." nakatawang dagdag nito. "Mas marami, mas masaya. I'll enjoy
every moment of making your friends' lives miserable."
"Demonyo.."
"Crap. Tell me something I don't know." Mabagsik ang mga titig nito. "Ano na nga
ulit ang tawag ng media sakin? Prince of Hell? Well at least pag pinalutang kita
sampu ng mga kaibigan mo sa ilog, napatunayan ko nang karapat-dapat ako sa
listahang yun."
"You're a psycho case Drico Divanne. Kriminal ka!"
"You bet I am. A white collared criminal. I'm one of those few who can get away
with every mortal sin they do.."
Napalunok si Hannah. Walang duda kaya siya nitong palutangin sa ilog nang hindi
nakukulong. Napapitlag siya nang tumunog ang cellphone niya. Tumatawag si Lira.
Sasagutin ba niya? Panu kung idamay nga ng hudyong to ang mga kaibigan niya?
"Sagutin mo." utos nito. "Give them instructions. Kapag tumawag si Rebecca sa
apartment mo, sabihin nilang kasama kita."
Nakipagtagisan siya ng matalim na tingin dito. Sa huli ay pinili niyang sagutin ang
telepono para wag nang magalala ang mga kaibigan.
"Hello Lira.."
Nagsimulang tumalak ang pinakabungangera niyang kaibigan.
"I'm fine.." She cutted her off. Sumulyap siya kay Drico na nakikinig sa bawat buka
ng bibig niya. " Lira listen to me, kapag tumawag si Ate Rebecca sa landline natin
diyan, pakisabing kasama ko si Drico Antonio DiVanne."
Tumawa ng malakas ang kaibigan niya. Iniexpect na niya yun. Kailangan niyang
maisahan ang lalaking nasa harapan. Di pa man siya nakakapagpaalam sa kaibigan ay
inagaw na nito ang cellphone niya at pinatay iyon.
"Ano ba! Give me back my phone." Asik niya dito. Tinangka niyang agawin ngunit
inangat nito ang kamay na may hawak niyon. Kahit tumalon siya imposibleng maabot
niya ang cellphone dahil sa tangkad nito She had tried anyway. Sa kagustuhang
makuhang muli ang cellphone. Dahil doon she accidentally bumped her body with his.
She was also able to smell his intoxicating breath, and his very manly scent with a
pinch of a signatured cologne.
She instantly backed off. HIndi niya kinaya ang kuryenteng lumandas sa buong
katawan niya nang madikit dito.
"Nice try. But you won't be needing this for sometime, until your traitor sister
showed her face in front of me."
Yun lang at iniwan siya nito sa kwartong iyon.
Ilang sandali pa ay pumasok nang muli ang mga tauhan nito. Dahil nanghihina pa siya
wala siyang nagawa kundi magpatianod nalang. Wala pa syang maisip na paraan kung
paano makakawala sa mga kuko ni Drico DiVanne.
Dinala siya ng mga lalaking yun sa isang kwartong nasa underground ng mansyon.
Kahit na malaki at maaliwalas ang puting pintura ng kwartong yun, nakakatakot pa
rin. Alam niyang kapag pinatay niya ang ilaw ay magmimistulang basement ng isang
hunted house sa mga horror movies ang lugar na iyon. Walang kahit na anong liwanag
na magmumula sa labas dahil nasa ilalim na ito ng lupa.
Umahon na ang matinding kaba sa puso niya. Lalo na nang iwanan siya ng mga kasamang
lalaki at ikulong siya doon.
Wag naman sanang magbrownout. Panalangin niya.
San siya matutulog? Wala man lang bang kama ang kwartong to? Iginala niya ang
paningin. Ang naroon lang ay sirang katre na kulang ng dalawang paa. Nilapitan niya
iyon. Maraming alikabok pero kailangan niyang pagtiyagaan dahil mukhang aabutin
siya ng ilang araw sa lugar na iyon. Pwera nalang kung magkamilagro. Kailangan
niyang makaisip ngparaan para tumakas.
Naala niya ang malakas na tawa ni Lira at ng mga kaibigan niya nang sabihin niyang
kasama niya si Drico DiVanne. Natural tatawa ang mga yun, likas na sa kanya na sa
tuwing hindi siya uuwi ng apartment ay sasabihin niyang kasaman niya si Drico. Ang
pinagkaiba lang, sa pagkakataong ito, totoo na.
Gusto niyang malaman ang katotohanan. HIndi siya naniniwalang nagnakaw ang kapatid
niya. Sa kanilang dalawa, ito ang mas mabait at mas sumusunod sa mga rules noong
bata pa sila. Kaya hindi maari ang sinasabi ng lalaking yun.
Kailangan niyang makawala. Siya dapat ang unang makakita sa Ate niya para
maprotektahan niya ito laban sa kampon ng demonyong Drico na yun.
Bumuntong hininga siya at nakapameywang na pinagmasdan ang nag iisang gamit sa loob
ng kwartong yun. Ang katre. Isa lang ang paraan para magpantay ang mga paa niyon at
magamit niyang tulugan. Inangat niya ang manggas ng suot na polo.
Isang mabilis na ikot at igkas ng paa ang ginawa niya. Isang sipa lang bali na ang
pangatlong paa ng kama, ganun din ang ginawa niya sa pang-apat.
Tatawa-tawa siya. Sisiw sa kanya ang mga ganoong bagay. Pinanganak siyang babae,
pero higit pa ang mga kakayahan niya sa halos lahat ng lalaking kilala niya.
Malakas siya, matapang, kaya wala siyang kabalak-balak magpasindak sa isang Drico
Antonio DiVanne. Kahit pa isa itong Prince of hell at pangalawa sa listahan.
Kahit pa ang gwapo nito.
Naalaa niya ang unang sulyap niya sa mukha nito. HIndi siya makapaniwala. Buong
akala niya'y sobrang gwapo na nito sa mga litrato, mas matindi pa pala sa personal.
Para siyang nag agaw buhay kanina nang masilayan ito.
Ipinilig niya ang ulo. She needed to get a hold of herself. Kailangan na niyang
iwaksi ang lahat ng pantasyang meron siya para dito, kailangan niyang lumaban.
Pansamantala, kailangan niyang mabawi ang lakas, wala bang balak ang lalaking yun
na pakainin man lang siya?
Hinubad niya ang polong nakapatong sa puting sando niya. Yun ang ginamit niyang
panglinis sa katreng puno ng alikabok. Yun din ang ginamit niyang pansapin sa likod
nang mahiga na siya doon.
Pesteng Drico DiVanne na yun. Kahit gwapo pa ang unggoy na yun, lintik lang ang
walang ganti. May araw din ito sa kanya.

[ 5 Chapter3TheLoathsomePrince ]
-------------------------------

Hindi niya alam kung ilang oras siyang nakaidlip sa kwartong yun. Pakiramdam niya
wala na ang epekto ng gamot na naiturok sa kanya dahil hindi na sya nahihilo, pero
napahawak siya sa tiyan nang bumangon. Naalala niyang hindi pa siya kumakain simula
nang tangayin siya ng mga tauhan ni Drico. Ang walanghiyang yun, balak pa yata
siyang patayin sa gutom.
Tinungo niya ang pinto. Sinikap niyang pihitin ang door knob ngunit nakalock iyon.
Sinubukan niyang sipain at kalampagin ang pinto, baka sakaling may makarinig sa
kanya sa labas.
"Hoy!! May tao ba diyan??? Buksan niyo to! Di niyo man lang ba ako pakakainin, mga
walanghiya??" Sigaw niya on the top of her lungs. Pero kahit napatid na ang boses
niya ay wala pa ring sumagot. Napansin ang pawis sa katawan dulot ng matinding init
sa kwartong iyon. Hindi man lang naisip ng mga taong yun na bigyan siya ng electric
fan? Napakawalanghiya ng demonyong Drico na yun, wala siyang kasalanan dito para
tratuhin siya ng ganito. Siya na walang ibang ginawa kundi ang pagpantasyahan at
sambahin ang mga litrato nito? Tapos bigla na lamang itong susulpot at pahihirapan
siya ng ganito? Masakit.
"Letse ka DiVanne, tandaan mo ang araw na to!" Nanggagalaiti niyang bulong habang
nakakuyom ang mga kamay. Tagaktak na rin ang pawis sa buo niyang katawan at
pakiramdam niya kinakain na ng bituka niya ang tiyan niya sa sobrang gutom. Muli
niyang kinalampag ang pinto. "Buksan niyo sabi to, pag ako nakawala dito
sisiguraduhin kong lahat kayo sasamain!"
Hindi niya inaasahan ang pagbukas ng pinto. Bumungad sa kanya ang isang malaking
lalaking halos doble ng size niya kailangan niya itong tingalain. May dala itong
isang plato ng pagkain. "Oh. Kumain ka. At wag kang maingay!" singhal nito sa
kanya.
Irap ang isinagot niya dito, pinagmasdan niya itong ilapag ang plato sa maalikabok
na sahig. Walanghiya! "Anong akala niyo sakin dito, aso?? Palabasin niyo ako!" Bago
pa man siya makalapit ay naisara na ng lalaki ang pinto. Walang siyang nagawa kundi
ang hampasin na lamang ng kamay ang pintong yun.
Napatitig siya sa pagkaing dinala nito. Kung pagkain ngang maituturing ang tira-
tirang kanin at ulam ng mga tao sa labas. Nasisiguro niyang maraming nakabantay sa
kanya sa loob ng kwartong yun. Gusto niyang maiyak at maawa sa sarili.
Naalala niya kung panu niya itago at alagaan ang lahat ng mumunting litrato ng
Drico DiVanne na yun. Tapos ganito lang siya itatrato? Nakakaiyak. Mas gugustuhin
pa niyang hindi na lang sila nagkita. Nakakapanghinayang, pero ang sarap itapon ng
espesyal na nararamdaman niya para dito.
Dahan-dahan siyang napadausdos sa pinto. Inabot niya ang pagkaing kailangan ng
katawan niya para makatakas sa lugar na yun. Nasimot niya iyon sa sobrang gutom,
kahit na sobrang bigat sa pakiramdam.
Nang matapos siyang kumain, nagpabalik-balik siya ng lakad sa buong kwarto, nag
isip siya kung papaano makakalabas. Tiningnan niya ang pinto. Maari niyang mabuksan
ang door knob na yun mula sa loob pero hindi ang double lock na nakalagay sa labas.
Imposible siyang makatakas nang hindi nabubuksan ang pinto mula sa labas.
Napatingin siya sa ceiling ng kwarto. Sprinkler system. May sprinkler system sa
basement ng bahay na ito? Kapag na-trigger ito, hanggang saan kaya aabutin ang
pagbuhos ng tubig mula doon? Siguradong mag-aalarm. At siguradong may magbubukas ng
pinto.
Napangisi siya. She fixed her hair in a ponytail. She had to start a fire at alam
niyang lagi siyang may tinatagong lighter sa bulsa for security reasons. At madalas
ring may manghiram sa kanya nun sa trabaho. MUkhang kumakapit pa rin ang swerte sa
kanya. Gamit ang nabawing lakas, itinapat niya ang katreng gawa lamang sa kahoy sa
sprinkler. Sinindihan niya ng apoy ang polo na ginamit niyang pansapin sa pagtulog.
Nang magsimulang umusok, hinanda niya ang katawan at isip. Malalaking tao ang
kailangan niyang pabagsakin para makatakbo palabas ng lugar.
Napakuyom siya nang magsimulang magliyad ang damit, ilang sandali pa kumapit ang
apoy sa katre.
Dun na nagsimulang maactivate ang sprinkler at nagpasabog ng tubig. Napangisi siya
ng marinig ang fire alarm sa labas.
Lumapit siya sa may pinto. Sinalubong niya ng mataas na sipa ang mukha ng unang
pumasok at nagbukas ng pinto. Ang matangkad na lalaki iyon. Napadapa ito ng sipang
iyon kaya wala siyang sinayang na sandali kumaripas siya ng takbo palabas.
Hindi naging madali ang daan palabas dahil sa ilan pang malalaking lalaki ang
humarang sa kanya. Maliit lamang siya pero maliksi. At malakas din ang kanyang
kamao. Sa pagkakataong yon puro paa ang ginamit niya. Mas mapwersa kasi iyon kesa
sa kamao niya. She had advance blackbelt lessons about kicking men double her size,
at siya ang pinakamagaling sa klase niya noon.
Ilang minuto lang tatlong lalaki ulit ang napadapa niya. Tumakbo siya ng mabilis
paakyat sa upper ground. Pasalamat siya sa fire sprinkler system na nakakabit sa
mansyon, nadeactivate nito lahat ng fire exit doors ng underground. Malaya niyang
narating ang ground floor ng bahay.
"Letse!" Mura niya. Sa laki ng mansyong yun hindi niya alam kung saan ang exit ng
ground floor. Pero tumakbo na lamang siya, ginamitan ng insticnt, inalala niya kung
saan sila dumaan kanina. Marami na naman ang sumalubong sa kanya, apat na lalaki
ulit, at malamang hinahabol na rin siya ng mga napatumba niya kanina.
Sa ganitong sitwasyon, hindi siya dapat na mabahala. Kailangan niyang
magconcentrate, nakasalalay ang buhay niya dito at hindi siya dapat na matalo. Nang
lumapit ang isang lalaking upang tangkaing suntukin siya, kaagad siyang nakailag.
Tapos ay inigkas ang paa sa mukha nito. Ganun din ang ginawa niya sa pangalawa. She
had to do spinning kick on the third opponent dahil mas mapwersa iyon. Sa kasamaang
palad, hindi niya naagapan ang pangatlong lalaki.
He came from her blind side at isang malakas na suntok sa sikmura ang tinamo niya
mula dito. Napapikit siya sa sakit, pero kailangan niyang maging manhid. Gumanti
siya ng sipa sa sikmura nito, tapos ay sinundan niya ng pagsiko sa mukha ng
kalaban.
Nang makahanap siya ng tiempo, tumakbo siyang muli palayo. Sa wakas nasilayan niya
ang liwanag na nagmumula sa labas. Kailangan niya lang sundan iyon.
"Shit!" It was a locked glass door. Na realized niyang underground alarm system
lang ang naactivate niya. Hindi kasali ang lahat ng pinto sa ground floor. Naghanap
siya nang pwedeng pambasag sa pinto. It will be a tough job, may humahabol sa kanya
kaya kailangan niyang magmadali, at alam niyang makapal ang glass door.
Her eyes caught a baseball bat! Nagbunyi ang utak niya. Tinakbo niya iyon. "Hindi
mo ako kayang ikulong Drico DiVanne. Ubos na ang swerte mo." bulong niya sa sarili.
Sinadya pa niyang basagin ang isang mamahaling vase na nakadisplay doon gamit ang
baseball bat.
Tapos ay buong pwersa niyang hinampas ang glass door upang makalabas na siya ng
bahay. Pero nabigla siya ng isang matibay na kamay ang pumigil sa kanya. It was
like a steel gripping her pulse, sa sobrang higpit nabitawan niya ang hawak na
baseball bat.
Napaangat ang tingin niya sa taong nagmamay-ari ng malabakal na kamay na yun.
Drico Antonio DiVanne. It was the devil himself.
"Don't even try to move, bitch!"
He just called her bitch. Nagpanting ang tainga niya, walang tumatawag sa kanya ng
ganun, ito palang, at hindi niya palalagpasin iyon. Since he was holding her hand,
she tried to maneuver her body so she could kick his knee to kneel the ground. Pero
bago pa man niya magawa ang naisip ay nauna na itong kumilos, pinaikot siya nito,
and firmly held her hand on her back.
"AAahhhharrayy!" Napasigaw siya dahil pakiramdam niya mababalian siya ng braso sa
ginawa nito. She tried to step on his foot real hard, yun lang ang paraan para
mabitiwan siya nito pero parang nababasa nito ang utak niya, nakaiwas pa rin ito.
Muli siyang napatili nang diinan pa nito ang pagkakalapat ng kamay niya sa likod.
Pakiramdam niya may nabali nang buto sa katawan niya.
"Tumigil ka na kung ayaw mong lumpuhin kita!!!" sigaw nito sa tainga niya halos
mabingi siya doon. Sa unang pagkakataon she felt so helpless. Alam niya ang rason
kung bakit kayang-kaya siyang lumpuhin ng taong ito. He was a level 10 black belter
himself. Lahat ng mga princes of hell, martial arts masters. At sa kasamaang palad
kasali si Drico doon.
"Wala kang karapatang tratohin akong parang aso dito! Unang una sa lahat, wala
akong kasalanan sayo!"ganting singhal niya kahit nakangiwi sa sobrang sakit. Lalo
pa nang sipain nito ang likod ng tuhod niya at bumagsak siyang paluhod sa matigas
na marbled floor. Nakagat niya ang labi sa kirot ng pagbagsak na yun. "Hayop ka!"
"Matagal na." Mabalasik nitong sagot.
Nang dumating ang mga tauhan nito, muli siyang ginapos at sapilitang pinatayo,
kahit pa parang napilay ang tuhod niya. Hinarap siya nito kay Drico. Tinitigan niya
ng masama si Drico, hinding hindi siya magpapakita ng kahit na anumang takot dito.
"Binabalaan kita. Kapag sinubukan mo ulit tumakas. Ipapabaril kita sa noo!" Marahas
pa nitong diniinan ng daliri ang pagitan ng kilay niya. "Naintindihan mo ba?"
"Makinig ka demonyo. Hindi ako natatakot sayo. Subukan mong kantiin kahit na dulo
ng daliri ng Ate ko, ako ang maglalagay ng tingga diyan sa bungo mo! Naintindihan
mo??"
Parang demonyong tumawa lang ito sa sinabi niya. Pero ang mga mata ay nanatiling
mabagsik ang tingin sa kanya.
"Talaga? Ang tapang mo ah. Tingnan natin kung hanggang saan ka dadalhin ng tapang
mong yan. May gagawin akong palabas para sa Ate mo...." Lumapit ito sa kanya. His
hand gently caressed the side of her face, nilapit nito ang mukha sa mukha niya.
Kinailangan niyang ibaling ang ulo niya. "....at Ikaw ang gagawin kong bida."
Nakakatakot ang tono nito, nanindig ang balahibo niya. "Ibalik siya sa
underground." Utos nito sa mga tauhan.
Paika-ika siyang hinila ng mga lalaki pabalik sa mala-impiernong basement na yun.

"Welcome to my play room."

Napasinghap siya sa tinuran ni Drico. Ginala niya ang mga mata. Ang kwartong iyon
ay napapalibutan ng barb wires. Sa gitna ay may isang upuan. This was not a child's
play room. This was a torture room. What kind of a man would hide a torture room
deep beneath his mansion? Only a Prince of Hell, she guessed.
Matapang ang panlabas niyang anyo pero ang kalooban niya'y nanginginig na sa takot.
Anong balak gawin ng lalaking ito? Balak ba nitong pasakitan siya at ipakita sa Ate
niya para mapilitan itong lumabas para isalba siya?
Hindi maari!
Pinilit niyang magpumiglas, pero dahil sa pilay na braso at namamagang tuhod, wala
na siyang gaanong lakas. Wala siyang nagawa kundi ang maupo sa silyang nasa gitna
ng mga nakakatakot na torture devices. Hindi niya alam kung gagamitin ba sa kanya
ang lahat ng iyon, o mamatay na muna siya bago niya maranasan lahat ng parusang
dulot ng mga bagay na yun sa paligid niya.
Itinali siya ng mga lalaki sa upuan. Kaharap niya ang isang live camera.
"Kung alam mo kung nasaan si Rebecca, magsalita ka na ngayon pa lang." Saad pa ng
demonyong prenteng nakapamulsa lang while looking down at her.
"Go to hell...asshole." Madiin niyang sagot.
Hindi niya inasahan ang kapalit ng sinabi niyang iyon. Mula sa likuran ay may
nagbuhos sa kanya ng isang timbang punong puno ng yelo. Literal na nanginig ang buo
niyang katawan. Napasinghap siya ng malalim. Pakiramdam niya nagyelo ang puso niya
at saglit siyang hindi nakahinga.
"Ano? Magtatapang-tapangan ka pa rin ba? O sasabihin mo na sakin kung ano ang
nalalaman mo?"
"Pagsisisihan mo ang araw na to Drico DiVanne!"
Tawa lang ang isinagot nito. Tapos ay muling bumuhos sa kanya ang isa pang timba ng
yelo, pakiramdam niya mas malamig iyon kesa sa nauna. Pinigilan niya ang umiyak.
Nahugot niya ang hininga nang isang lalaki ang naglabas ng buhay na kable ng
kuryente. Kukuryentehin siya? Diyos ko! Hindi niya napigilan ang pumikit at humingi
ng saklolo sa nag iisang pwede niyang kapitan, si Lord. Hindi niya alam kung
kakayanin niya yun.
"Magsalita ka na!" Utos sa kanya ni Drico.
"Hindi ko alam kung nasaan siya, at kung alam ko man, wala akong sasabihin sayo,
patayin mo nalang ako!"
"Feisty bitch!" Lumapit ito sa kanya to firmly grip her jaw. "Alam mo ba kung anong
mangyayari sayo kapag dumikit sa balat mo ang live wire na yan? Unti-unti kang
mangingisay hanggang sa masunog ang puso mo at tuluyang mamatay! Alam mo ba kung
gaano katagal at kasakit ang prosesong yun ng kamatayan?!"
"Gawin mo! Wag kang puro dada, akala mo natatakot ako sayo!"
"Shit!" Marahas din nitong binitiwan ang panga niya. Masakit iyon, pakiramdam niya
nagkapasa ang pisngi niya sa higpit ng hawak nito. "Matapang ka ah.." Ang matalim
na titig nito ay napansing niyang bumaba sa leeg niya, pababa hanggang sa umbok ng
dibdib niya na klarong-klaro dahil sa basa ang suot niyang manipis na sando. Hindi
nakatulong ang itim niyang bra sa pagtago ng malalim na cleavage ng dibdib niya.
Ngumisi na naman ito ng nakakatakot. Hindi niya mabasa ang iniisip nito pero bigla
siyang naging aware sa halos kahubaran niya.
"Tingnan ko ang tapang mo.... HUBARAN yan!" Utos nito sa mga tao nito. Nahintakutan
si Hannah ng sobra. Yun ba ang balak nito? Ipagahasa siya?
"Hayop ka talaga! Kuryentehin mo nalang ako, patayin mo nalang ako!!" sigaw niya
dito. Lalo pa at nagsitawanan ang mga tauhan nito na tila gustong-gusto ang balak
ng amo. Pinilit niyang kumawala, pero sa tuwing hinihila niya ang kamay niya,
nagagasgasan ang balat niya sa gaspang ng lubid na nakatali sa kanya. At sobrang
sakit nun.
Hindi siya makapaniwalang ito ang sasapitin niya sa lalaking ito. Kung alam niya
lang na ganito pala talaga ito kasama, sana noon pa niya ito pinakulam.
Napapikit siya ng isang lalaki ang lumapit upang hubaran siya. "Wag!! Wag! Parang
awa mo na!!!" Naisigaw niya.
Hindi niya malaman ang gagawin. Kahit na anong parusa kaya niyang tanggapin pero
wag lang ang ganitong klase ng torture. Hinding hindi na siya makakabangon pag
nagkataon. Importante sa kanya ang iniingatang puri at hindi iyon pwedeng mawala ng
ganun ganun na lang.
"Tama na!"
Narinig niyang utos ni Drico bago pa man dumikit ang kamay ng lalaki sa damit at
balat niya.
"Boss?" Tila panghihinayang nito.
Napaangat ang tingin niya kay Drico. Pinatay nito ang camerang nasa harapan. "Tama
na yan. Iakyat niyo siya sa kwartong katabi ng kwarto ko."
Napatitig siya sa mukha ni Drico. For a brief moment, she felt as if he had just
saved her. Blanko ang mukha nito nang kunin ang camerang nasa harap niya at naunang
lumabas ng kwartong iyon. Walang nagawa ang mga tauhan kundi ang sumunod. Inakyat
siya ng mga ito sa second floor ng bahay at ipinasok sa isang malaki at magarbong
silid.
Anong nangyari? Ba't biglang nag iba ang ihip ng hangin? Ano ang iniisip at ano ang
binabalak ng demonyong DiVanne na yun?
Ilang sandali pa, naramdaman na ulit niya ang kakaibang lamig na nanunuot sa
kanyang katawan gawa ng basa niyang mga damit.
Nakarinig siya ng katok sa pinto. Si Drico. Anang utak niya. Pero isang katulong na
babae na halos ilang taon lang ang tanda sa kanya ang pumasok. May dala itong damit
at robe. Nadismaya siya. Anong nangyayari sa kanya? Pagkatapos ng kalupitang
pinamalas nito sa kanya, nag aasam pa rin siyang makita ito?
Hannah, siraulo ka, nababaliw ka na. Bulong niya sa sarili.
"Ang sabi ni Sir Drico, maligo ka daw po ng mainit na tubig, tapos magbihis." Yun
ang sabi ng unipormadong katulong bago umalis.
Mapait siyang tumawa. "Letse. Anong inaalala niya? Hypothermia?" Asik niya.
Ano ba talagang balak sa kanya ng psychotic na yun??
Bago pa nga siya magkasakit ay tinungo niya ang shower upang malapatan ng mainit ng
tubig ang nanginginig niyang katawan.
Anumang oras na pumasok si Drico sa kwarto niya, gagawin niya ang lahat nasuntok
niya lang ito sa mukha.

[ 6 Chapter4TheEscape ]
-------------------------------

A/N: Unedited.

Pagkatapos niyang maligo pakiramdam niya nakarecover na siya sa sobrang panlalamig

na dulot ng dalawang beses na pagbuhos sa kanya ng yelo. Ang totoo'y kaya naman
niya talagang tiisin ang bagay na yun, mas matindi pa nga ang naranasan niyang
hirap sa martial arts school, ang pinakamatinding nagpabagsak ng katawan niya ay
ang katotohanang sa dami ng tao sa daigdig, si Drico pa ang gumawa nun sa kanya.
Yun ang pinakamapait.
Nang muling magbukas ang pinto, inasam pa rin niyang makita ang mukha ng lalaki.
Pero sa pangalawang pagkakataon ay nadismaya siya. Hindi si Drico, kundi isa na
namang unipormadong katulong ang pumasok doon. May dala itong isang tray ng pagkain
at .... first aid kit?
Oo nga pala, bago niya makalimutan, puno pala ng mumunting galos ang paligid ng
pulsuhan niya sa magkabilang kamay, at may gasgas din siya sa tuhod. Namanhid na ba
talaga siya at nakalimutan niyang indahin ang sakit na dulot ng mga yun?
"Miss, gamutin daw po natin ang mga sugat niyo, pagkatapos ay kumain daw po kayo."
Pilit ang ngiting ibinigay sa kanya ng babae. Mas matanda rin ito sa kanya ng mga
ilang taon, kagaya ng naunang katulong na pumasok.
"Pagkatapos niya akong saktan, gagamutin niya ako? Pagkatapos gutumin, pakakainin?
Pakisabi sa amo mong siraulo, kailangan niya ng lethal injection sa utak!"
Malumanay pero madiin ang mga sagot niya dito. Alam niyang isa lamang ito sa mga
inosenteng katulong na hindi niya dapat pagbuntungan ng galit, kaya tinimpi niya
ang sobrang ngitngit na nararamdaman.
Impit na ngiti ang isinagot sa kanya ng babae.
"Panu kayo nakakatiis sa ganung klaseng tao??" Hindi pa rin talaga matahimik ang
budhi niya.
Nagkibit balikat lang ang kausap niya. "Malaking sahod at maraming benefits dito.
Kahit na nakakatakot siyang Boss, bawing bawi naman sa lahat ng benepisyo. At saka
maraming may gustong pumasok dito.....siguro dahil...sobrang gwapo ni Sir Drico?"
Ayun. Ngayon naniniwala na talaga siya sa tsismis. Kahit sukdulan hanggang langit
ang sama ng ugali ng mga Princes of Hell, taglay ng mga ito ang katangiang kusang
nagpapanikluhod sa kahit na kanino, yun bang galit na galit ka na, mamahalin mo pa
rin sila, as if you don't have a choice and that's the only thing you can do. And
we're talking about the second on the list here.
Ang nakakadismaya lang, lahat na ng mga Princes of Hell married. Lahat ng ibang
members may tinatagong lambot sa kaibuturan ng kanilang mga puso. Pero mukhang si
Drico DiVanne, wala! Sagad sa buto ang kasamaan ng ugali ng isang iyon.
"Nasaan siya?" Naisipan niyang itanong.
"Umalis na." Sabi ng babae habang nilalagyan ng gamot ang mga gasgas niya sa kamay.
"San nagpunta?"
"Hindi ko alam eh."
Bigla siyang kinabahan. Naalala niya ang videong nakunan nito, naisip niyang baka
kumilos na ito para palutangin ang Ate niya. Kailangan niyang makatakas para
mabigyan man lang ito ng babala. Hindi niya lubos maisip kung ano ang kayang gawin
ng lalaking yun sa Ate niya. Hindi siya makapapayag! Ito na lamang ang nag iisa
niyang kadugo at gagawin niya ang lahat maprotektahan lamang ito.
Pasimple siyang tumayo at sumilip sa labas. Nagkalat ang tauhan ni Drico sa lahat
ng sulok ng mansyon, sigurado siyang pati sa labas ay nakabantay din ang iba pa
nitong mga tauhan. Hanggat hindi siya gagamitan ng armas, nasisiguro niyang kaya
niyang makipaglaban sa mga ito, isa lang naman ang kinatatakutan niya, at yun ay si
Drico. Malinaw pa sa memorya niya kung paanu siya nito nagawang talunin ng walang
kaeffort effort. Ngayong wala ito, malaki ang pag asa niyang makatakas!
Nang tumingin siya sa labas sigurado siyang malapit nang dumilim. Tamang tama ang
oras para sa kanyang plano.

"Ate sorry ah? Palit muna tayo ng damit, kailangan lang talaga." Hingi niya ng
paumanhin sa katulong na ginapos niya at kinuhanan ng uniporme. Hindi na rin ito
nakasigaw dahil tinakpan din niya ang bibig ng tela.
Yuko siyang lumabas ng pinto. Patago-tago siyang naglakad sa buong bahay upang
hanapin ang exit. Madali niyang natunton iyon ng walang nakakapansin. Napamura siya
nang makitang nakasara ang malaking gate palabas ng mansyon at napapalibutan iyon
ng mas marami pang mga tauhan ni Drico.
"Letse!" Kuyom niya ang dalawang kamao. Nag antay siya ng tiempo, nagtago siya sa
matataas na halaman sa garden. Nagmasid siya at nag antay ng pagkakataong
makalabas. Bumilis ang tibok ng puso niya ng may namataang isang babaeng katulong
na may dala-dalang isang cart ng mga basura. Sa tingin niya ay lalabas ito ng gate,
yun ang pagkakataong hinihintay niya.
Patakbo niyang dinaluhan ang babaeng katulong nang tuluyang buksan ng guard ang
malaking gate. Abot langit ang kaba niya kailangan niyang makalapit ng husto sa
nakabukas na gate at tuluyang makatakbo palabas, pero nakakailang hakbang pa lang
siya..
"Hoy! San ka pupunta? Isang tao lang ang pwedeng maglabas ng basura, hindi mo ba
alam yun?" Sigaw ng isang tauhang lumapit mula sa likuran niya. Napapikit siya.
Bigla siyang napayuko nang sinubukan nitong siyasatin ang mukha niya.
"Teka nga--"
Hindi na niya ito hinayaang makasigaw, kaagad niyang binigwasan ito sa mukha at
sinundan ng sipa sa sikmura. Bago pa maagapan ng ibang tauhan ang gate, mabilis
siyang tumakbo palabas. Madilim na sa paligid at pihadong malayo pa ang main road,
ang duda niya ay nasa loob siya ng isang malawak na private property ni DiVanne sa
kalapit probinsya ng Maynila. Hindi niya alam ang eksaktong lokasyon niya sa totoo
lang. Kailangan niyang magtago, kailangan niyang mawalang parang bula sa dilim.
Dahil sa likas siyang maliksi, nagawa niyang makatakbo ng malayo sa mga humahabol
sa kanya. Imbis na lumayo pa, pinili niyang kumubli sa mataaas na talahib sa tabi
ng daanan. Nagmasid siya at nag antay ng mga susunod na mangyayari.
Ang buong akala ng mga humahabol sa kanya ay dumiri-diretso lang siya, yun ang
gusto niyang isipin ng mga ito. Nag antay pa siya ng ilang minuto sa kinukublihan,
tatlong sasakyan ang namataan niyang dumaan, pihadong sa main road na ang tungo ng
mga ito. Nang naging matahimik na ang buong lugar at wala na siyang naramdamang tao
sa paligid saka siya tumakbo patungong main road. Sigurado siyang hindi pa babalik
ang mga humahabol sa kanya.
"Thank you Lord!"Halos mapatalon siya sa tuwa nang saktong may dumaang trak ng mga
prutas papuntang Maynila. Pumagitna siya sa daan para siguradong hihintuan siya
nito. Patakbo siyang lumapit sa driver.
"Kuya, pwede po bang makisabay?" Hinaluan niya ng hikbi ang boses niya. Yung
paraang tila takot na takot at naghahanap ng saklolo. "Hinahabol po kasi ako ng mga
tauhan ng amo kong manyakis eh..." Ginalingan pa niya lalo ang paghikbi.
Tiningnan siya ng driver, medyo may edad na ito at mukha namang mabait. Naawa pa
nga sa kanya kaya kaagad siyang pinasakay. Binigyan pa siya nito ng tubig nang
makapwesto siya sa tabi nito.
"Ok ka lang ba? Gusto mo bang magreport sa mga pulis?" Alalang sabi nito.
"Wag na po. Gusto ko lang po talagang makauwi ng Maynila. Malakas ang impluwensya
ng amo ko, hawak niya sa leeg ang mga pulis sa probinsyang to.."
"Ganun ba? Tama ka nga, mas mabuting makalayo ka na lang sa lugar na ito. Tamang-
tama papunta rin ako ng Maynila isasama na kita doon, para makatakas ka na.." May
pag aalala sa tinig nito.
Lihim siyang natuwa. Hindi sa gusto niyang manloko ng tao, pero kailangan niya
talagang makawala sa mga kuko ni DiVanne.
"Teka sandali, sino ba yang amo mong sabi mo ay maimpluwensya?"
"Ha eh...foreigner po yun...sobrang manyakis..gusto niya akong pagsamantalahan.
Kaya bago pa man niya magawa sakin yun, tumakas na ako."
"Susmaryosep. Aba'y walanghiya talaga ano? Mabuti nalang at sakto ang pagdaan ko,
kundi ay baka napanu ka na.."
"Oo nga po eh, salamat po talaga Mang--"
"Henry. Henry ang pangalan ko.
"Mang Henry. Ako nga po pala si Hannah, salamat po talaga ng marami."
Tumawa ito. "Wala yun, kahit naman sino ay gagawin ang ginawa ko. May mga foreigner
talagang mga walanghiya, nakikitira na nga lang dito, nakuha pang mang-agrabyado ng
mga Pilipino, dapat sa mga ganyan pinapatapon sa labas ng Pilipinas!"
Tumango-tango siya sa pagsang ayon.

Madaling-araw na nang makarating siya ng Maynila. Nagpasalamat siya sa kabutihan ng

driver tapos ay tumakbo na ulit siya papunta sa kung nasaan ang mga kaibigan niya.
Sa mga oras na yun, pihadong nasa club pa ang mga yun. Dun siya nagpunta.
Pero bago pa man siya makarating doon ay isang magarang kotseng kulay itim ang
humarang sa dadaanan niya. Hindi niya naisip na si Drico DiVanne ang iluluwa ng
sasakyang iyon kaya hindi siya nakahuma nang marahas siya nitong hawakan sa braso.
"Ahh!" Napasigaw siya. Sobrang sakit nitong humawak parang pinipiga ang buto niya.
"You really think you can easily get away from me??" sa dilim tila nagbabaga ang
titig nito sa kanya. Dahilan para bumilis ng sobra ang tibok ng puso niya. Galit na
galit ang anyo nito at alam niyang hindi ito mangingiming balian siya ng buto.
Pinilit niyang makawala, pero wala siyang laban sa lakas nito. Maraming dumadaang
mga tao, isa lang ang naisip niyang paraan.
"Tulong! Tulong! Rapist ka, manyakis ka! Bitiwan mo ako! Bastos!!" Nagsisigaw siya
hanggang makakuha ng atensyon sa maraming tao.
"Damn you woman, shut the fuck up!!" sabay busal sa bibig niya gamit ang kamay,
pinaikot din siya nito at pilit kinulong sa mga braso, habang ang likod niya ay
nakadiin sa matigas nitong dibdib.
Ilang mga bakla at GRO sa kalapit ng mga club sa lugar ang lumapit sa kanila. Nag-
usisa.
"She's my girlfriend...she's just upset..." Ang hayop na Drico, nagpakawala ng
isang matamis na ngiti sa mga nakaposturang bakla at mga babaeng puno ng kolorete
sa mukha. "She's kidding...really." dagdag pa nito gamit ang mapanggayumang boses
in a super rich Greek accent.
"Di bale na Mare, kung ganyan ka-hot at ka-fafable ang rapist mo. Magpa-rape ka na
lang, para kang tumama sa lotto!" Katulad ng inaasahan nagsipagkinangan ang mga
mata nito sa mala Greek-God na anyo ni Drico.
Ahh! This was hopeless.
May isa pang paraan.
Kung aapakan niya ito sa paa, malamang makailag ito. Pero kung kakagatin niya ang
braso nitong nakapaikot sa ibaba ng leeg niya. Makakawala siya.
Yun ang ginawa niya!
Napasigaw sa sakit ang prince of hell. Buti nga. Yun ang ginamit niyang pagkakataon
para makawala sa yapos nito at makatakbo.
No matter how romantic it was to be trapped around his arms, she desperately had to
run away bago pa niya ikamatay ang yakap na yun ng demonyo.
Dahil kilala siya sa club, madali lang siyang nakapasok. Waitress ang mga kaibigan
niya sa club na yun habang si Lira ang tanging cashier.
"Chambermaid ka na sa Malacanang ngayon? Ba't ganyan ang suot mo? Tapos late ka
pa!" Salubong sa kanya ni Lira.
"Itago mo ko.." Humihingal niyang turan. Nakatukod na ang kamay niya sa tuhod niya
sa sobrang pagod.
"Ano??" Kunot noong tanong ng kaibigan, hindi siya maintindihan.
"Hinahabol.. ako... ni Drico!" Kinakapos siya sa hininga kaya halos wala siyang
maipaliwanag dito.
Tinawanan lang siya nito. "Gutom ka ba? Nalipasan ka na naman ano?"
Nang dumating sina Mexie at Julia, tawa lang din ang sinagot ng mga ito sa kanya.
"Hindi nga ako nagbibiro, totoo na to!" Giit niya.
"Best actress, pang FAMAS, magbihis ka na, kagabi ka pa hinahanap ni Boss!" Pang
aasar pa ni Mexie. Napahawak siya sa sentido. Hinawakan pa siya ni Julia sa
magkabilang balikat para dalhin sa locker room.
"Sabi ko na nga ba, nandito ka."
Pamilyar ang tinig na yun na nagmula sa likuran. Sabay-sabay na pumihit paharap sa
lalaking nagsalita ang tatlo niyang kaibigan. Isa-isang natuod ang mga ito at
walang kakurap-kurap na tumitig lang sa mukha ni Drico.
Mahigpit ang pagkakahawak sa balikat niya ni Julia at hindi rin siya nito
pinayagang makatakbo.
"D-Drico?" Si Mexie ang unang nakapagsalita pagkatapos ng mahabang sandaling
pagkatulala.
"Mr. D-DiVanne?" Dagdag pa ng nakangangang si Lira.
"Ito ba yung kailangan mo?" Sabi pa ni Julia na siya ang tinutukoy. Mahigpit pa rin
ang kapit nito sa magkabila niyang balikat.
"Oo, sya nga."
"Ito na oh!" Hindi niya inaasahan ang pagtulak sa kanya ni Julia sa dibdib ni
Drico, napasobsob siya doon. At matigas yun, kaya masakit. Awtomatikong umikot ang
braso nito para makulong ulit siya. There's no sense of running away. Sa
pagkakataong yun, siguro nga magandang ideya kung nasa tabi niya si Drico.
Para sa Ate niya. Para nababantayan niya ang bawat galaw nito. May kasabihan ngang
keep your friends close, and your enemies closer.
Of course, not to mention the fact that Drico Divanne's arms really felt like
heaven around her.
Kung hindi lang talaga ito demonyo...kung hindi lang talaga demonyo....

[ 7 Chapter5Secrets ]
-------------------------------

Nang mawala siya sa paningin ng mga kaibigan, kinaladkad siya nito papasok sa
nakaabang nitong kotse. Mala-bakal ang kamay nitong mahigpit na nakahawak sa
kanyang braso. Kahit na ilang beses siyang dumaing ng sakit tila wala itong
narinig.
"Bitiwan mo ako!" Paulit-ulit niyang apela dito. Pero nanatiling mabagsik ang anyo
nito. Wala siyang nagawa nang hawakan siya nito sa ulo at sapilitang ipasok sa
passenger seat ng kotse. "San mo na naman ako dadalhin??"
"Shut up!" Hinawakan siya nito ng mahigpit sa panga. Ang mga peke nitong ngisi
kanina ay napalitan ng nakakatakot at nanlilisik na mga mata. "Shut up!! Wag mong
subukang sagarin pa ang pasensya ko dahil baka hindi ako makapagpigil, baka kung
ano ang magawa ko sayo!"
Nahintakutan siya sa paraan ng pagkakasabi nito nun. Parang totoo sa tono nito na
sasaktan siya sa kahit na paanung paraan. Hindi pa siya nakakita sa buong buhay
niya ng isang taong may ganun kabangis na pananalita. Never siyang natakot sa isang
tao sa buong buhay niya, nun pa lang. Kay Drico DiVanne palang.
Nakahinga siya ng maluwag nang bitiwan nito ang kamay niya, para siyang sinampal sa
sakit na naiwan sa parteng yun ng mukha niya.
Pinili na lang niya ang manahimik na muna. Sinubukan niyang pakalmahin ang tibok ng
puso niya na sobra-sobra ang bilis. Pati na rin ang buong katawan niyang
nagsisimula nang manginig. Kahit na sanay siya sa sindak, tao lang din naman siyang
may kinatatakutan.
Mas mabuti na sigurong walang alam ang mga kaibigan niya, kesa naman madamay pa ang
mga ito sa gulo niya. Wala din namang maitutulong ang mga ito sa kanya pag
nagkataon. Hahayaan na lamang niya ang mga itong isipin na nasa mabuting kalagayan
siya, sisikapin niyang kontakin si Lira upang pagsabihang wag ipaalam sa ate niya
kung sino ang kasama niya, mag iisip na lamang siya ng dahilan kung bakit niya
gustong ilihim. Sa ganoong paraan, walang sinuman ang madadamay. Di bale nang siya,
wag lang ang mga taong iniingatan niya. Lalong-lalo na ang Ate niya.
Sa sobrang pagod, hindi na niya namalayan ang unti-unting pagbagsak ng talukap ng
mga mata. Wala na siyang pakilalam san man siya dalhin ni Drico, basta lang malayo
ito sa mga kaibigan niya.

Nagising siya sa marahas na pagyogyog sa kanyang balikat. Sumakit ang kanyang ulo
sa biglaan nitong paghila sa kanya palabas ng kotse.
"Aray! Dahan-dahan naman!" Reklamo niya dito. Pero natahimik lang din ng titigan
siya nito ng masama. Nakakatakot ang mga mata ni Drico. Parang matalim na
kutsilyong gumuguhit sa balat niya ang bawat sulyap nito.
Nakayuko ang lahat ng tauhan nito nang madaanan nila, pakiramdam niya katakot takot
na sermon ang inabot ng mga ito dahil sa pagtakas niya. Ang buong akala niya ay
ibabalik siya nito sa basement at doon ikukulong na parang isang busabos na preso,
pero nagkamali siya, ipinasok siya nito sa isang malaking kwartong katabi ng
master's bedroom.
Drico DiVanne was a mass of contradiction. Kung gustong niyang manalo dito,
kailangan niyang mabasa kung ano ang iniisip nito. At yun ang isang bagay na alam
niyang mahihirapan siyang gawin.
"Bakit dito mo ako dinala? Hindi ba dapat sa mainit na basement? Total hayop naman
ang turing sa sakin di ba? " Untag niya bago pa man ito makaalis.
"Sino ang nagbigay sayo ng karapatang magtanong?" Makahulugan ang ngising kasunod
noon. " Ang sabi ko nga sayo, kailangan kita sa palabas ko."
Yun lang at tinalikuran na siya nito.
"Hindi mo ila-lock ang pinto? Hindi mo man lang ba ako itatali?" Habol niya. Gusto
niyang malaman ang nasa isip nito.
Napalingon ulit ito sa kanya. Tiningnan siya mula ulo hanggang paa bago kumunot ang
noo. "You're just an ordinary service girl in a club, how the hell did you manage
to injure almost half of my professional bodyguards??"
"Dahil para sabihin ko sayo, hindi ako service girl doon. Bouncer ako!" Taas noo
niyang sabi.
Nakakainsulto ang naging ngisi nito. "Well then, thanks for the info, I know better
now."
Pero hindi pa rin nito isinara ang pinto. Iniwanan nitong nakaawang iyon, napaisip
siya kung anong klaseng laro ang nasa utak ng demonyong yun. Anong ibig sabihin
nitong kailangan sya nito para sa isang palabas?
Ano naman kayang klaseng palabas yun? Horror ba? Thriller? O Baka naman romance?
Natawa siya sa sarili, nakuha pa niyang mangarap sa ganitong pagkakataon.
Yaman din lamang na hinayaan na siya nitong magkaroon ng kalayaan kahit man lang sa
loob ng pamamahay na yun. Ba't hindi niya nalang libutin ang lungga ng kalaban? She
could use it to her advantage just in case.
Iginala na muna niya ang paningin sa buong paligid. Naupo siya sa gilid ng isang
queen size bed na naroon. Sobrang lambot nun para siyang nakaupo sa mga ulap. Tapos
tumingin siya sa gilid niya kung saan naroon ang isang malaking salamin. Noon niya
lang napansin ang itsura niyang parang isang linggong walang ligo at walang kain.
Inamoy niya ang sarili, nakagat niya ang ibabang labi nang maalala ang dalawang
insedenteng nakapulupot ang braso ni Drico sa katawan niya. Nakakahiya!
Ngayon ang problema niya pa, ay kung saang kamay ng langit kukuha ng damit na pwede
niyang isuot kapalit ng uniporme ng katulong na suot niya.
Sa sobrang pagod, imbes na lumabas at pagaralan ang paligid ay pinili niyang mahiga
sa napakalambot na kamang naroon. Hindi naman siguro masama ang magpahinga. Lalo
pa't hindi siya sigurado kung papayagan siya ni Drico na kumain sa kusina nito.
Kahit man lang sa kaunting pahinga ay makabawi siya.
Tumihaya siya sa kama at matamang tinitigan ang ceiling ng kwarto niya. Pumasok sa
isip niyang alamin ang tungkol sa goblet na tinutukoy ni Drico na umano'y ninakaw
ng ate niya. Ano ba ang itsura nun at gaano kahalaga ang bagay na yun?
Meron kayang impormasyon tungkol dun sa internet? Baka alam ni google?
Pero malabo, halos lahat ng bagay tungkol kay Drico DiVanne na nakalathala sa
internet ay kabisado na niya. At ni isa sa mga kakarampot na article tungkol dito
ay walang nabanggit na goblet na tinago ng pamilya nito sa loob ng mahabang
panahon. Mas maniniwala pa siya kung imbento lang ni Drico ang tungkol sa goblet
ek-ek na yun.
Sa kabilang banda, may punto naman ito nang sabihin nitong wala naman itong
mapapala kung gagawa ito ng drama, sino ba naman sila ng Ate niya? Ni hindi nga
sila mayaman.
Baka nga totoo ang existence ng goblet. Pero hindi pa rin tanggap ng utak niya na
ninakaw iyon ng ate niyang si Rebecca. Kailangan niyang malaman ang totoo.
May isang parte lang sa internet na hindi pa niya nagagalugad. Ang Prince of Hell
website. Ang sabi ay naroon ang pinakamabusising pagsasalaylay ng buhay at pamilya
ng lahat ng mga princes of hell. Ang website na sa sobrang mahal, kulang ang ilang
buwang sahod niya sa club para lang mabayaran ang registration fee.
Isang issue nga ng POH magazine wala siyang pambili, access pa kaya sa website?
Isang malaking pangarap!
Bigla siyang napabalikwas ng may biglaang naisip. Madalas niyang mapanood sa TV na
ang mga mayayamang kagaya ni Drico ay kalimitang may library sa loob ng mansyon.
Pag nahanap niya ang lugar na yun, may tyansang makahanap siya ng impormasyon
tungkol sa nawawalang goblet at kung ano ang itsura nito.
Bumangon siya upang hanapin ang private library na yun.
Nakapagtataka, maraming tauhang nakakita sa kanyang lumabas ng kwarto pero wala man
lang ni isang sumita sa kanya. Malaya na nga ba siya? Pinilig niya ang ulo, wala
muna siyang balak tumakas, marami pa siyang dapat alamin, at mas marami siyang
makukuhang impormasyon kung naroon siya sa mansyon ni Drico.
"Ate, alam mo ba kung nasaan ang library dito?" Lakas loob niyang tanong sa dumaang
katulong.
Tila nag alangan itong sagutin siya.
"Nabobored na kasi ako eh, gusto kong magbasa." Tapos ay pinilit niya ang isang
ngiti.
"Nasa third floor, dulong kwarto sa kanan." Sagot ng babae matapos pag isipan ng
mabuti.
"Thank you.."
Nasa second floor siya. Ibig sabihin, isang akyat pa.
Nang sa wakas ay narating niya ang pintong yun. Dahan dahan niyang binuksan. Walang
kahirap-hirap dahil wala namang lock iyon. Nakakabingi ang katahimikan sa third
floor ng mansyon ni Drico. Pakiramdam niya anumang oras aatakihin siya ng mga
naninirahang maligno doon.
Malawak ang sumalubong sa kanyang library. Napapalibutan ito ng mga shelves na
punong puno ng makakapal na libro na halos lahat ay tungkol sa negosyo. Tungkol sa
pagpapayaman. Naghanap siya ng interesante, yung kakaiba. Pero halos mag iisang
oras na siya sa kabubusisi ng mga librong naroon ay wala pa rin siyang mahanap na
tungkol man lang sa pamilya ng demonyong may ari ng bahay.
Pagkatapos ng mahabang pag iikot ay napansin niya ang isang kakaibang painting na
nakasabit sa may dulong bahagi ng library. Nilapitan niya iyon. Medyo kinabahan pa
siya dahil ang bahaging iyon ay halos hindi na abot ng ilaw kaya medyo may
kadiliman na. Pero nakikita pa rin naman niya ang nakapinta doon.
It was like an ancient painting depicting an old ritual na palagi niyang nakikita
sa mga greek mythology books. She could see darkness, and thousands of pale hands
trying to grab a luminous yet dark and silvery goblet. Medyo natakot pa nga siya
nang matitigan ang imahe dahil pakiramdam niya those pale hands all over the
painting belonged to dead people.
Umahon ang curiosity sa dibdib niya, Inangat niya ang kamay upang subukang hawakan
ang painting na yun, she could almost hear thousands of ghostly voices coming from
that thing when she reached out her hand..
"What are you doing here?"
Napapitlag siya sa boses na yun mula sa likuran.
Si Drico DiVanne. And as usual, he looks godly in his black shirt and black jeans
attire. Just like a dark prince ready to bite her to death. Was he a vampire or
something? Hindi man lang niya namalayan ang paglapit nito.
"Ito ba yung goblet na tinutukoy mo?" baka sakali niyang tanong.
"Get the hell out of here." Mahinahon pero madiin ang utos nito.
"This thing looks like ancient..and demonic. May powers ba to?"
Kumislap na naman ang pagkaasar sa mga mata nito. " I said, get out!"
"Alam mo, hindi ko alam kung alin ang mas creepy, kung itong painting na to..o
ikaw. May nakapagsabi na ba sayong sobrang gwapo mo? Yung tipo ng kagwapuhang hindi
makatotohan? Yung nakakatakot? Yung parang demonyong galing sa impierno na
nagpapanggap na prince charming?"
Tumitig ito sa mga mata niya, para bang sinusukat siya. "Lalabas ka ba, o sisipain
kita papunta sa pinto?"
Irap siyang tumalima sa utos nito. Iniwan niya ang pinag aaralang painting at
tinungo ang pinto. Napansin pa niyang napatitig din si Drico sa larawang naroon.
Mas lalo siyang nacurious.
"Kaya kong patunayan sayo na walang kinalaman ang kapatid ko sa nawawala mong
gamit. Malalaman ko ang totoo kahit hindi ka magkwento. Itaga mo yan sa invisible
mong sungay Drico Divanne." Hirit pa ni Hannah bago tuluyang lumabas ng pinto.

Pabalik balik si Hannah sa kwarto niya, nakahawak ang isang kamay niya sa sentido.
Pilit niyang inaalala kung saan niya nakita ang simbolong nakita niyang nakapinta
sa gilid ng lumang painting na iyon. It was like the painter's signature. Nakita na
niya iyon dati sigurado siya, hindi niya lang maalala.
Nasa kalagitnaan siya ng paggagalugad sa loob ng utak niya nang kumatok sa pinto
niya ang isang katulong.
"Bakit?" Aniya.
"Pinapasabi ni Sir Drico na nakahanda na ang pagkain sa baba, kung may balak ka raw
kumain bumaba ka na."
Ang sweet.
Bakit pag may pinapasabi ito eh parang ang thoughtful nitong tao, pero pag kaharap
na siya, kulang na lang balatan siya ng buhay at ipalapa sa mga tigre?
"Susunod na ako." Sagot niya dito.
Inilahad din ng maid ang isang paper bag sa kanya. "Baka daw po kailangan niyong
magbihis."
Wow. Ibang level na ang pagkasweet nito. Ang sarap maniwala.
Ang ngiting unti-unting namuo sa mga labi niya ay napawi nang makita niya kung
anong klaseng damit ang nakapaloob doon. Nanlaki pa ang mga mata niya nang iangat
niya iyon. Tama ba ang nakikita niya?
Maikling dress ba talaga ang damit na pinapasuot sa kanya? At sa dinami-dami ng
kulay sa daigdig, kulay pink pa??
Leche.
"Wala bang iba?" Kaagad niyang reklamo. "Nasisiraan na ba talaga ng ulo yang amo mo
para pagsuotin ako ng ganito---"
"Hindi po si Sir Drico ang namili niyan." Singit ng maid.
Natigilan siya. Marami pa sana siyang ililitanya, napahiya siya ng konti doon.
"Sino?"
"Si Mam. Ang mayordoma sa mansyong ito."
"Talaga?" tigagal niyang sabi.
"Pasensya ka na, hindi pa kasi namin alam kung ano ang mga damit na gusto mo.
Papalitan nalang po namin, pero sa ngayon po, tingin ko, kailangan niyo nang
magpalit.."
Nakatingin ito sa madumi niyang damit pangkatulong. Nakaramdam na rin siya ng
lagkit sa katawan. Kailangan na niyang maligo. Wala siyang nagawa kundi ang sumang
ayon na lamang dito.

[ 8 Chapter6Mystery ]
-------------------------------

Matapos maligo pinusod lang niya ang mahaba at walang suklay na buhok. Saglit
siyang tumingin sa salamin kung ano ang itsura niya. Nairita pa siya dahil kahit na
anong hila ay hindi talaga magawang umabot sa tuhod niya ang laylayan ng pink dress
na suot niya. Tapos off
shoulder pa. Kung hihilahin niya pa lalo baka naman dibdib na niya ang lumuwa.
Tinungo niya ang dining room. Buong akala niya mag isa lang siyang kakain, kaya
napahakbang siyang pabalik nang makita si Drico na naroon at kumakain. Ilan din sa
mga staffs nito ang nakalinya sa gilid, nagbabantay. Mahaba ang mesang naroon at
mukhang sa kabilang dulo siya dapat na maupo.
Binaling nito ang tingin nang mapansin ang pagdating niya. Pakiramdam niya nalula
siya. Simpleng paglingon lang nito sa gawi niya pakiramdam niya nag slow motion ang
buong paligid at nanonood siya ng commercial ng.... drugs.. Sinong may sabing
kelangan pa niyang humithit ng droga para ma-high? Isang lingunan lang ni Drico
halos maghallucinate na siya at umakyat ng langit sa lakas ng tama niya.
"This way po..." Iginiya siya ng isang staff na naroon. Pakiramdam niya nasa isang
five star hotel siya sa pag aasikasong ginagawa sa kanya ng mga maid dito. Maid nga
bang maituturing ang mga babaeng nasa paligid niya? Kung postura at anyo ang
pagbabasehan baka nga mas mataas pa ang pinag aralan ng mga ito sa kanya.
Sumama siya sa babae, inalalayan siya nitong maupo sa kabilang dulo ng mahabang
mesa, ilan pang mga lalaking staffs ang dumating mula sa kusina at hinanda sa harap
niya ang mga pagkaing sa litrato lang niya nakikita. Nasa bahay ba siya? O nasa
isang first class restaurant? Yung totoo?
Ibinalik niya ang atensyon sa lalaking kahit na malayo ang distansya sa kanya ay
matindi pa rin ang epekto sa kanya. Wala itong kaimik-imik, nakatutok lang ang
atensyon sa pagkain. Kahit na sobrang sarap ng pagkaing nakahain ang buong atensyon
niya ay kay Drico lang. Binantayan niya ang pagsulyap nito sa kanya. Na hindi naman
nangyari. Ni hindi siya nito tapunan ng tingin. Nang akmang tatayo na ito at
lalabas ng dining room, tumayo din siya at humabol dito.
"Sandali!" Tawag niya. Sinikap pa niyang harangan ang dadaanan nito dahil alam
niyang hindi siya papansinin. "Ibalik mo na sakin ang cellphone ko. Kailangan ko
yun!"
He looked down to her. Literal. Ilang inches ba naman ang tangkad nito sa kanya.
Nakalimutan niya ang iba pa nyang mga sasabihin nang napansin niyang bumababa ang
tingin nito sa suot niyang dress. Yung damit na kahit anong gawin niya kulang
talaga sa tela, labas na nga shoulders niya, labas pa pati malaking bahagi ng legs
niya. Nag-init tuloy ang pisngi niya. Pakiramdam niya bagong labas siya ng banyo at
tapis lang ang suot niya. Yun kasi ang feels ng damit niya sa kanya eh!
"Anong tinitingin-tingin mo ha?" Asik niya kahit na medyo napahiya.
"Mas maganda sigurong ganyan na lang lagi ang mga damit mo....." Untag nito.
Napamaang siya. Ano raw? Compliment ba yun? Sinasabi ba nitong bagay sa kanya ng
damit na suot niya? Nagandahan ba ang demonyo sa kanya? Wala pa siyang suklay niyan
ah! Pumalakpak ang puso niya sa kilig.
"....para hindi mo na masipa ang mga tao ko dito." dagdag nitong nakairap sa kanya.
Tila nahulaan ang nasa isip niya.
Nainis siya. "Kahit na ano pang damit ko, hindi mo ako mapipigilan kapag gusto
kitang sipain sa mukha!"
"Talaga?" hamon nito.
Tuluyan na siyang nilamon ng hiya. Naimagine niya. "Ayoko nang makipag usap ng
nonsense sayo. Balik mo nalang ang cellphone ko!"
Wala itong sinabi. He just left her with a smirk. A very gorgeous and deadly smirk.
Puta. Ang gwapo.
Ayan na naman, napapamura na naman siya. Nagkakasala talaga siya dahil sa taong yun
eh. Mabigat ang mga paang bumalik na lang ulit siya sa harap ng pagkain.
Kailangan niyang makuha ang cellphone niya. Pero san naman kaya tinago ng demonyo
yun? Sa impierno? Hindi niya kayang pumunta doon, mainit masyado.
Kinagabihan, ginugol niya ang buong magdamag sa kakaisip kung paanu niya mababawi
ang cellphone. Kailangan niya ng mandatory selfie with the prince of hell para
souvenir! Tapos bukod doon, may kailangan siyang kumpirmahin. Para kasing naalala
na niya kung saan niya nakita ang simbolong nakita niya doon sa kakaibang painting
na nasa library. Kung hindi siya nagkakamali meron siyang naisave na greek article
tungkol doon, na nasa cellphone niya.
At ang cellphone na yun ay malamang nasa kwarto ni Drico.
Kung papasok siya sa master's bedroom, para na rin siyang pumasok sa bunganga ng
leon.
Napatingin siya sa orasan, malalim na ang gabi. Malamang natutulog na yun.
Nagpasya siyang kumilos. Pero nadismaya siya nang iawang niya ng konti ang kanyang
pinto para masilip ang katabing kwarto. Ilang mga tauhan ang nakabantay sa pintuan
nito. Hindi siya pwedeng pumuslit at basta nalang pumasok.
Nag isip siya ng paraan. Kadalasan, sa mga mansyong ganito, ang master's bedroom ay
palaging may adjacent na kwarto, konektado ito sa pinakamalapit na kwarto dito. At
ang pinakamalapit sa master's bedroom ay .... itong kwarto niya! Baka may pintong
nakakonekta sa kwarto ni Drico mula sa loob ng silid niya.
Bumalikwas siya upang buksan lahat ng ilaw na mayroon sa loob ng kwarto niya.
Malakas ang kutob niyang may natatagong pinto roon na pwede niyang daanan patungo
sa kwarto ni Drico! At kung wala, gagawa siya!
Pero mabuti na lang tama talaga lahat ng kutob niya. Dahil sa ilalim ng nakadisplay
na painting sa wall niya ay may nakapa siyang secret button. Nang pindutin niya
iyon, may isang bahagi ng wall ng kwarto ang nagslide at gumawa ng puwang.
Gift talaga ni Lord sa kanya ang intuition at instincts niya eh. Palagi siyang
gina-guide ng mga katangian niyang yun. Madilim sa kabilang kwarto, kaya para hindi
maalarma si Drico na malamang ay natutulog na, pinatay ulit niya lahat ng ilaw sa
kwarto niya upang hindi iyon maglikha ng liwanag sa kabilang silid.
Dahan dahan siyang pumasok sa lungga ng demonyo. Pasalamat siya sa liwanag na
nanggagaling sa labas dahil gawa sa makapal na glass ang isang bahagi ng wall ng
kwarto nito. Sinikap niyang hagilapin sa dilim ang may ari ng kwarto. Pero wala
ito! Bakante ang malaking kama sa gitna. Mabuti nalang.
Sinimulan niya ang paghahanap, ang tibok ng puso niya nakakabingi na, hindi niya
malaman kung bakit siya kinakabahan ng sobra. Sa paghahanap naencounter niya ang
isa sa mga drawer sa study table nito na nakalock. Hindi problema sa kanya yun.
Madali niya lang nakalikot at nabuksan iyon.
Unang tumambad sa kanya ang mga importanteng kontrata tungkol sa negosyo nito.
Nanlaki pa ang mga mata niya sa mga figures na nakita doon. Milyon-milyong dolyar
ang halaga ng bawat papel na naroon.
Napalunok siya. Sa palabas lang siya nakakakita ng mga kontratang ganun kalalaki
ang halaga.
Dahan-dahan niyang ibinalik sa ayos ang mga papel na yun bago pa siya mahimatay.
Alam niyang bilyonaryo si Drico, pero hindi niya sukat akalaing super mega
billionaire pala itong tunay base sa tipo ng mga business transactions na
pinipirmahan nito.
Pero hindi yun ang kailangan niya. Simpleng alcatel flash lang na cellphone niya
ang kailangan niya, hindi pa niya mahanap.
Isasara na sana niya ang drawer na yun nang may makapa siyang isa pang compartment
sa loob nun. Dali-dali niyang kinuha ang mga papel na maingat na nakatago sa secret
compartment na yun.
Pinagpawisan siya ng malamig ng maaninag mula sa kakarampot na liwanag sa labas ang
printed black n white picture na naroon. It was the painter's symbol again.
Ang itsura ng simbolong iyon ay hugis kopita na may nakapaikot na ahas at ulo ng
dragon. Maliit lang iyon pero klaro. Kinabahan siya lalo. Hindi niya alam kung ano
ang ibig sabihin ng simbolong iyon pero alam niyang may kaugnayan iyon sa
nawawalang goblet ni Drico.
Kalakip ng simbolong iyon ay ang mga litrato ng halatang mga prominenteng tao base
sa suot na damit at sa itsura ng mga pagmumukha. Tingin niya mayayamang tao sa
Greece ang mga iyon.
Natuon pa ang atensyon niya sa panghuling papel. Ang painter. Alexo Andreadis.
Ngayon naalala na niya. Dahil nga matindi ang tama niya kay Drico, madalas siyang
magpunta sa mga Greek websites na kahit hindi niya maintindihan ay pilit niyang
kinakabisa baka sakaling may balitang lumutang tungkol kay Drico DiVanne. She came
across this controversial painter named Alexo Andreadis. Controversial ito dahil sa
mga painting nitong patungkol sa isang kopitang may kapangyarihang magbigay ng
walang katapusang swerte sa pera at sa negosyo. Ang sabi pa ng pintor na ito, ang
kopitang iyon ay pag aari ng isa sa pinakamatanda at pinakamayamang angkan sa
Greece.
DiVanne Clan. Naisip niya bigla. Kung totoo ang kwento, yun yata ang dahilan kung
bakit maraming nagkakainteres sa kopitang yun.
Napatawa siya. Lucky charm ba ika niyo? Tsk. Ang dami sa Binondo, hindi ba alam ng
mga Greek na to na mas expert na lucky charm ang mga Chinese? Sana bumisita nalang
sila sa China!
Isa pang papel ang kumuha sa atensyon niya. Ito ang pinakaluma at pinakagusot sa
lahat ng naroon. Isa iyong english article dated March 1934.
......the legend of an ancient goblet, forged from the dark and silvery armor of
the fallen angel himself, still haunts and stirs delusional greed to some of
Greece's secret societies today. As it was claimed that the goblet holds the key to
incomparable godlike beauty, unending wealth, and everlasting life....
Anong kalokohan tong mga to? Natawa siya ngunit napaisip. Nawala ang tawa sa mukha
niya nang gumuhit sa utak niya ang anyo ni drico na sa sobrang perpekto ay animo
sumailalim sa genetic manipulation at sadyang dinisenyo upang maging perpekto ang
itsura.
Tapos idagdag pa ang halos hindi masukat na kayamanan nito
Ipinilig niya ang ulo. Ang tanda na niya para magpapaniwala sa mga ganung bagay.
Hindi kasalanan ni Drico na maganda ang combination ng genes ng parents nito, at
pinanganak itong nalulunod sa pera. Walang kinalaman sa maganda nitong kapalaran sa
buhay ay isang luma at nakakatakot na goblet.
Sa halip, nabuo sa utak niyang maraming nagkakainteres sa goblet na yun ng pamilya
DiVanne, at imposibleng isang kagaya lamang ng Ate niya ang nakapagnakaw nun. Hula
niya, naipit lamang ito sa paligsahan ng mayayamang taong nag uunahang makakuha ng
kopitang iyon.
Dapat ay alam ni Drico ang tungkol doon. Nagbubulag-bulagan lang ba ito?
Umahon ang matinding asar sa dibdib biya. Sinamsam niya ang mga dokumentong
kailangan. Kokomprontahin niya si Drico tungkol sa bagay na iyon.
Ikinagulat ng mga tauhang nakabantay sa pinto nito ang paglabas niya mula sa loob.
Wala siyang pakialam, sinong mang pumigil sa kanya mananagot! Hindi man siya
makagalaw ng maayos dulot ng damit, makakasuntok pa rin naman siya kapag nagkataon.
Hinablot niya ang kwelyo ng isang tauhang nagtangkang humarang sa kanya. "Nasaan
ang amo mo??" Singhal niya dito.
Tumingin muna ito sa isa pang kasama bago nagsalita. Tila humingi ng permiso. "S-Sa
pool."
Matalas ang memorya niya. Nakita na niya ang pool minsan, kaya alam niya ang
papunta doon.
It was like an olympic size swimming pool. Iginala niya ang mga mata sa paghahanap
kay Drico. Nasa kanang kamay niya ang mga papel na gusto niyang ipamukha dito.
Napalunok siya nang umahon ito mula sa ilalim ng tubig.
Wet hair.
Water dripping out his beautiful head.
He looked like the god of water himself!
Napalunok siya, bago niya makalimutan ang pakay sinadya niyang pumikit ng ilang
segundo para kalmahin ang sarili.
"Drico!" Tawag niya dito. Hindi magandang ideya dahil nang tumingin ito sa
kinaroroonan niya at magtama ang kanilang mga mata. Mas lalo siyang hindi
nakahinga. Baka nga totoo ang powers ng goblet. Walang karapatan ang sinumang
normal na tao na magkaroon ng ganun kagandang mga mata!
Mas lalong hindi nakatulong sa kanya ang pag ahon nito sa tubig just wearing a
black swimming trunks. His body was a perfect anatomy of human male perfection.
Perfect arms, shoulders, body and extremely sexy built.
"Who gave you the right to invade my privacy?"
Hindi niya namalayan ang paglapit nito dahil abala ang utak niya sa kanyang mga
imahinasyon.
"Ang private naka-lock. Akala mo naman ang ganda niyang katawan mo!" Ganti niya.
"Ito ang tinutukoy ko!" Galit nitong inagaw sa kanya ang hawak na mga papel. "How
did you get into my room??"
"You forgot your room is connected to mine?"
"You're not supposed to know that."
"Why? You supposed I'm an ordinary woman? Well you're mistaken. Alam mo naman
siguro kung ano ang ibig sabihin ng mga yan. Marami ang may interes sa goblet ng
pamilya niyo, paanong ang kapatid ko lang ang pinagdidiskitahan mo?!"
"Just because you saw the tip of the iceberg does not mean you understand its
nature already. Don't act as if you know everything because you don't! The only
reason I'm keeping you here is to catch a thief, at kung hindi ka aayon sa mga
plano ko at ipagpipilitan mo yang pagkapakialamera mo...I might as well get rid of
you!"
"Anong gagawin mo, papatayin mo ko?"
He gave her an evil smile. "That's one brilliant suggestion."
Lihim siyang kinabahan. "Paano mo nasasabing si Ate ang may kasalanan sa pagkawala
ng goblet mo kung maraming mga underground society sa Greece ang naghahangad nun?
Hindi ba dapat sila ang inuuna mo at hindi ang kapatid ko??"
"This is gonna be the last time I'm warning you about this...wala kang karapatang
magtanong, at wala kang karapatan ni kausapin o lapitan ako...kung mahal mo ang
buhay mo, bumalik ka sa kwartong binigay ko sayo dahil hanggang doon ka lang
nararapat!"
"kailangan mo akong igapos kung gusto mong manatili ako dun--"
"Wag kang mag alala, masusunod. Now, get the hell out of here. Ayokong nakikita
ka."
Isinantabi nito ang mga papel na dala niya at lumusong na muli sa tubig. Sa paraan
ng pambabalewala nito, parang wala na talaga itong balak na kausapin pa siya. Sa
sobrang asar niya parang ipinako ang mga paa niya doon. Wala talagang kasing
walanghiya ang lalaking yun, ang taas ng tingin nito sa sarili. Alin, kung siya ang
biniyayaan ng ganung kaperperpektong panlabas na kaanyuan at yaman, hinding-hindi
siya magsusungit. Araw-araw siyang magpapasalamat sa Diyos....napaka-ungrateful
nitong nilalang.
Ilang sandali pa napansin niyang ilang minuto na ang nagdaan hindi pa rin umaahon
si Drico mula sa ilalim ng tubig. Ilang minuto lang ba ang maximum na pwedeng
itagal ng isang tao sa ilalim ng tubig kapag walang oxygen? Hindi niya alam,
depende sa tao siguro, pero sa tagal ni Drico sa tubig, kung ano-ano na ang pumasok
sa utak niya.
Paikot-ikot siya sa pool, pilit hinahanap kung saang parte na ito, pero dahil medyo
may kadiliman ang ilalim ng tubig, hindi niya ito makita.
Ilang minuto na ba ang lumipas? Baka kung ano na ang nangyari dito? Baka nawalan
ito ng malay? O baka may nangyaring aksidente sa ilalim ng tubig! Hindi siya nag-
aksaya ng ilang pang sandali, every second counts kaya lumusong na siya sa malalim
na pool.
Madilim pa rin sa ilalim, hindi niya ito mahanap. Ilang beses niyang kinailangang
umahon sa surface ng tubig para huminga. Pero si Drico, hindi pa rin niya makita.!
"Oh my God, Oh my God....Drico!" Napapasigaw na talaga siya sa kaba. "Drico
DiVanne! Hayop ka wag mo akong pinapakaba ng ganito gugulpihin kita.."
Ilan pang lusong ang ginawa niya.
"Drico!!"
Nag simula na siyang maiyak. Ang pakiramdam niya sa mga oras na iyon ay mawawala na
si Drico...at isipin pa lang niya parang napakasakit na nun.
Nawala sa isip niyang siya mismo ay nasa ilalim ng tubig at kailangang huminga.
HIndi niya namalayang ang huling lusong niya ay naging napakatagal sa tindi ng pag
aasam na mahanap si Drico.
She started to fall short of oxygen..hanggang sa...napapikit na ang mga mata
niya...nawalan na siya ng lakas na umahon kahit gustuhin niya.
Katapusan na niya.
Pero bago ang huling tibok ng puso niya, isang malakas na kamay ang humila sa
kanya. Her body felt numb, hindi na niya alam ang sumunod na nangyari dahil pumikit
na ng tuluyan ang mga mata niya.
Ilang sandali pa kung saan nag aagaw na ang liwanag at dilim sa utak niya,
naramdaman niya ang biglang pagpasok ng masaganang hangin mula sa bibig niya right
straight to her chest. It supplied her the air she needed to breath on her own.
Napasinghap siya at napa-ubo ng malakas. Nagawa niyang mailuwa ang tubig na
nakabara sa kanyang paghinga!
She felt weak. But alive. What the hell had just happened??
"Are you ok? Dammit! How do you feel now??" si Drico iyon. Nasa tabi niya. She
realized she was on the side of the pool now. Her dress disheveled , her skirt
almost on the top of her undies.
Sinubukan niyang bumangon upang ayusin ang laylayan ng damit. It was useless, sa
sobrang nipis ng dait niya nang nabasa iyon, halos kita na ang buong katawan niya.
Kahit gaanu niya kagusto si Drico, hindi pa rin siya komportable sa ideyang
magbilad ng katawan sa harap nito.
"Akala ko nalunod ka na...ok ka lang ba?" Tanong niya dito.
Tumawa ito ng sarkastiko" Are you crazy? Why the hell did you jump in the water if
you don't know how to swim??"
"Marunong akong lumangoy..hinanap kita! Hinanap kita ng matagal, pero hindi kita
makita kaya...." Hindi niya nagawang ituloy.
"Kaya ano?"
"Ba't ba kasi ang tagal mong umahon? Nagpapakamatay ka ba?" sa halip ay singhal
niya dito.
"Ano ba sabi ko sayo? Di ba sabi ko wag kang mangialam??" Napabuntong hininga ito.
Napatitig sa mga mata niya. Titig na naging napakatagal, parang pinag-aralan nito
ang kulay ng mga mata niya. Naramdaman niyang sa unang pagkakataon nag effort itong
kalmahin ang sarili. " It's called diving reflex. I have innate skill of holding
breath underwater for much longer than any average person can. Wag ka nang
magtanong kung bakit, coz its the way I am. This is like a form of an exercise for
me.. like a mental exercise to get control."
Siya naman ang tumawa. Tumawa siya sa sarili niya. Sa sobrang pag aalala niya sa
demonyong to kanina muntik na siyang mamatay, tapos exercise lang pala ang ginagawa
nito. Nakakatawa talaga ang katangahan niya.
Ang hindi niya inaasahan ay ang pagdampot sa kanya ni Drico mula sa sahig ng pool,
he scoop her from the floor like she weigh next to nothing. Napakapit siya sa leeg
nito nang buhatin siya nito palabas ng pool at dalhin sa kwarto.
Ilang mga tao ni Drico ang sumalubong upang mag alok ng tulong sa amo pero hindi
siya nito binigay. Ito ang naghatid sa kanya hanggang sa kwarto niya. All the
while, sumisirko kung saan saan ang puso niya.
Hindi niya malaman kung ano ang nakita nito sa mga mata niya ng titigan siya kanina
at bigla nalang nitong naisipang maging mabait sa kanya.
Dahil sa kakaibang parte ng pagkataong ipinakita nito sa kanya sa mga oras na yun,
mas lalo siyang nagkaroon ng motibasyong alamin ang lahat tungkol dito
Sino nga ba at ano nga ba ang mga nakatagong lihim sa pagkatao ng pangalawang
prince of hell na to?
A/N: Sa mga walang time magcomment kahit VOTE nalang mga darling...hehe..thnx.
Plz press the star below to vote.
[ 9 Chapter7DealingWDiVanne ]
-------------------------------

A/N: Sa mga bumati maraming thank you po;) The best talaga kayo.
Nang marating nila ang kwarto agad siya nitong ibinaba sa sofa. Kumuha ng malinis
na tuwalya at inabot sa kanya.
"Magpatuyo ka." Utos nito.
Nadismaya siya ng slight dahil doon, akala pa naman niya pupunasan din siya nito.
HUmaba pa ang nguso niya. Mahina niyang kinuskos ng tuwalya ang basang ulo. Dahil
nanghihina pa nga ang buo niyang katawan dahil sa muntik na pagkalunod hindi niya
magawa ng maayos iyon.
Nakita niyang tumirik ang mga mata ni Drico sa kanya. "You're hopeless." Pagkasabi
niyon ay ito na mismo ang nagpunas ng basa niya buhok. Lihim pa siyang napapikit sa
pagnamnam ng sandaling sa pangarap niya lang nararanasan. Buong akala niya'y
mamamatay nalang siyang hindi nasisilayan ang mukha ng dream man niya kaya hindi
siya makapaniwalang nangyayari ang bagay na to sa kanya. Hindi niya talaga
mapigilan ang mamilipit sa kilig, pati ngiti niya hindi niya mapigilan. Mabuti na
lamang at nasa likuran niya si Drico, abala sa pagpapatuyo sa kanyang buhok.
"Ba't mo ko niligtas?" Tanong niya.
Nang lumakad ito paharap sa kanya, hindi niya napigilan ang mapalunok. He was now
wearing a sinfully sexy black robe that was slightly open showing a glimpse of his
hot greek olive skin. Anong kaya ang pakiramdam na mahawakan ang balat nito at
mapasadahan ng mumunting halik ng kanyang mga labi? How would a demon be like in
bed nga kaya? She and her naughty thoughts again. Gusto niyang matawa sa tinatahak
ng kanyang utak. Kelan pa siya naging manyakis ha?
"Because I still need you. It's too early for you to die.."
Nakz naman! Tumbling ang puso niya dun. Parang sinabi na rin nitong, I need you
because I love you, ang sarap sa pakiramdam.
"May nakakatawa ba sa sinabi ko?" Kunot noong untag nito.
Narealized niyang nakatawa nga talaga siya. At hindi niya mapigilan.
"Wala..." Sagot niya.
"I'm giving you your phone back."
Nanlaki ang mga mata niya. "Talaga??"
"Sabihin nalang nating It's my way of showing gratitude for what you did
earlier...you still have tried to save me..kahit hindi naman kelangan...and it
almost cost you your life..."
Tama ba ang naririnig niya? Si Drico ba talaga ang nagsabi ng mga yun? Mahiwaga
talaga ang araw na to para sa kanya.
"I'll send one of my staffs to help you here. Pagkatapos kung kaya mo na, meet me
downstairs, hindi ako komportableng makipag-usap sayo dito."
Nang makaalis si Drico saka lamang niya napansin kung bakit ang mga mata nito
hangga't maari ay nakatutok lang sa mukha niya habang nag uusap sila. Nang tingnan
niya ang sarili sa salamin, walang nagbago sa anyo niya, she was still a very wet
lady in a very wet see through pink dress. Her white bra and undies beneath the
freakin see through dress didn't give much effort in concealing itselves.
Nakagat niya ang labi sa hiya. Leche baka isipin pa ni Drico na sinasadya niyang
magbilad ng katawan dito. Kahit pa maganda ang katawan niya, well toned and mga
feminine muscles at well define ang girly abs niya dulot ng trainings, hindi pa rin
tamang basta nalang pabayaan ang lalaking kagaya ni Drico na magfiesta doon.
Kunsabagay, mukha namang hindi ito nag-enjoy. Umalis nga kaagad eh. Siya lang tong
nagpantasyang apektado ito sa kanya. Kahit nga siguro halikan niya ito hindi ito
magkakainteres....teka!
Napahawak siyang bigla sa mga labi. Panu siya niligtas ni Drico? Paanong bigla
siyang nagkamalay at nakabawi ng hininga. Uso ang mouth to mouth resuscitation sa
mga nalunod, hindi kaya....
Naputol ang iniisip niya nang dumating na ang staff na tinutukoy ni Drico.
Tinulungan siya nitong makapagbanlaw at makapagpatuyo ng katawan. Nang ibigay nito
sa kanya ang isusuot kapalit ng dress na nabasa niya, umangat na naman ang kilay
niya.
"Miss, pakisabi naman sa mayordoma niyo na sa susunod na kailanganin niyang bumili
ng damit para sakin, kahit tshirt at pantalon size 26, pwede na.."
"Maam, hindi po ang mayordoma ang pumili ng damit na yan..."
Napatingin siya dito. Pinipigil pa nitong ngumiti sa harap niya. "Sino?"
"Si Sir Drico po..."
BInalik niya ang mga mata sa damit. Naalala niya ang sinabi nitong mas maganda na
ang nakadress siya para di siya makapanipa ng mga tauhan nito. Natutop niya ang
noo. Leche. Pinasadahan niya muli ng tingin ang damit. It was a mini white haltered
type and body fitting dress. Kagaya ng nauna, ang haba nito ay hindi man lang
umabot sa kalahati ng hita niya. Uminit ang dugo niya. Buti sana kung binili ni
Drico ang damit na yun dahil gusto ng mga mata nito, pero hindi eh, binili nito
iyon dahil sa ibang dahilan, at yun ang nakakapikon.
Handa siyang magtiis-ganda kung naappreciate naman ng crush niyang demonyo ang
looks niya, pero nakakainis kasi mukhang wala itong pakialam.
Nakabusangot ang mukha bumaba siya sa living room upang puntahan si Drico. He was
now wearing a black long sleeves and thick cotton pants. He was on the phone and
talking in Greek. Nawala ang asar niya dahil doon. He was using his native greek
tongue and he sounded very sexy with it.
Habang tumatagal, mas lalong bumabaon ang paghanga niya sa lalaking to. Pero just
like what she originally told herself...kung hindi lang talaga ito demonyo...
"....grandfather is sick now and I know it's because of the goblet, I'll find it
very soon mother, I promise.."
Nakuha ang atensyon niya nang magsalita ito ng wikang naiintindihan niya. So he was
talking to his mother? And its about their family's missing goblet? What happened
to his grandfather??
Nang maramdaman nito ang presensya niya. Pinatay nito ang phone at humarap sa
kanya. His face still hard and ....angry.
"You picked this dress for me..?" Siya ang unang nagsalita.
"I thought it suits you...Hindi pala." Malamig nitong tugon.
Sabi na nga ba. " Sa susunod, hayaan niyong ako ang pumili ng damit ko. Hindi niya
ako barbie doll dito."
"You don't look like a barbie doll anyway." Tila wala itong ganang makipag usap sa
kanya sa tono nito.
Nakagat niya ang ibabang labi sa asar. Pero pinilit pa ring kumalma. "Nasan na ang
cellphone ko?"
Kinuha nito sa bulsa ang cellphone. "Gusto mong malaman kung bakit si Rebecca
Victoria ang tinututukan kong hanapin sa dami ng pwedeng maging suspect?. Nandito
ang sagot." Inabot nito sa kanya ang cellphone.
"What happened to my security lock?" Aniya nang mahawakan iyon. He cracked open her
password.
"You deserve it after breaking into my room."
Inagaw muli ni Drico ang cellphone, tinungo nito ang photo gallery. All the while
napapapikit siya dahil bago nito mahanap ang tinutukoy na ebidensya ay ilang
litrato muna nito ang nadaanan sa phone gallery niya. Totoo, kalahati ng storage ng
cellphone niya puro Drico DiVanne ang laman.
"Walanghiya ka talaga.." Bulong niya na malapit nang maiyak dahil sa pagkapahiya.
Nang ibalik nito ang gadget itinuon niya ang atensyon sa litratong gusto nitong
ipakita.
It was her sister's photo in one of Greece's social parties. She was wearing a dark
red long sexy gown.
"Zoom it in." Utos ni Drico.
Ginawa naman niya. Ganun na lang ang panlalaki ng mga mata niya nang sa gilid ng
leeg ng kapatid niya, malapit sa tainga, ay naroon ang isang kakaibang tattoo. It
was that symbol again. The dragon snake.
"That symbol represents one of the oldest secret societies in Greece. They call
themselves the descendants of Hades, ruler of the underworld. And ever since I can
remember, they were always there, silently threatening my family so they could have
the goblet for themselves, and to finally be able to execute the ritual they had
kept for thousands of years now, the ritual to an everlasting life and to
immortality."
"Nagbibiro ka ba? Sinasabi mo bang miembro ang ate ko ng baliw na grupong to na
hanggang ngayon naniniwala sa ganitong klaseng kalokohan?"
"Oo. She honestly believed that my family's wealth and success came from the
goblet. That's atleast what the legend says.."
"Hindi ka sigurado doon. Malakas ang kutob kong naipit lang ang ate ko dito. Baka
may isang masamang taong nandamay sa kanya. Sabihin na nating siya nga ang kumuha
ng goblet, hindi mo ba naisip na baka may nanakot lang sa kanya kaya niya ginawa
yun? Ikaw na rin ang nagsabing maraming masasamang taong umaaligid sa pamilya mo!"
"Siya ang kumuha ng goblet. At tama ka, may kutob akong may nag utos sa kanya. Isa
lang ang taong alam kung umaaligid kay Rebecca noon, at yun ay ang mismong pinuno
ng Hades na si Alexo Andreadis.... her lover.."
"I know that painter, he's almost 70 for god's sake!" Anong lover-lover ang
sinasabi nito?
"But that didn't prevent your sister from going after him. Sana alam mo kung gaano
kataas ang pangarap ni Rebecca, she was not an ordinary woman, kaya siya ang napili
kong maging personal assistant at pagkatiwalaan ng lahat. Pero simula ng makilala
niya si Alexo at malaman niya ang tungkol sa goblet, she showed her true colors.."
Hindi siya makapaniwala.
"The reason why I'm after her is because I heard the news that your sister betrayed
the Hades' elders. She didn't bring them the goblet, she had kept it for herself."
"May tanong ako Drico DiVanne, I know this sounds ridiculous pero... totoo ba ang
tungkol sa goblet? Ito nga ba ang dahilan kung bakit sobrang yaman ng pamilya mo?
At totoo bang isang itong instrumento para sa pagkakaroon ng buhay na walang
hanggan?"
Tawa ang isinagot sa kanya ni Drico. "Ano sa palagay mo?"
"Hindi ako mapalagay, kaya sagutin mo nalang!"
"Hindi. Hindi totoo ang kalokohang iyon. My family had kept that heirloom for a
very long time because it has been the symbol of our roots and ancestors. Wala
itong anumang kapangyarihan. It was just a simple, silver chalice made many
centuries ago."
"Kung ganun, saan nila nakuha ang ideyang may powers ang goblet niyo?"
Nagsalubong na ang kilay nito sa sunod-sunod niyang tanong. " You're asking too
many questions."
"Kasi gusto kong malaman ang totoo!"
"Don't worry, once I found your traitor sister, I'll let her talk to you before I
kill her, para masagot yang mga tanong mo kung bakit naging ganun siya kaganid!"
Bumalik na naman ang kadilimang nasa mga mata nito. Hindi niya sasagarin ang
pasensiya nito. Baka mamaya bigla na namang maactivate ang demon mode nito mas lalo
siyang walang mapala.
"Oh sige, wag na yun. May iba akong tanong..." Lakas loob niya. "Panu mo ako
niligtas kanina? Nag-k-kiss b-ba tayo....?"
Napakurap ito sa tanong niya.
"Ibig kong sabihin, yung , mouth to mouth--"
"I said stop asking too many questions!" Bigla nitong singhal, napakislot siya.
"Get back to your room now, matulog ka na!" Bago ito umalis ay nagtanong rin sa
kanya. "Why do you have so many pictures of me in your phone?"
Nanuyo ang lalamunan niya sa tanong na yun. Pakiramdam niya nag init ang buong
mukha niya. " Stop asking me questions as well." Akala mo ikaw lang. Bahala ka
diyan. Siya na ang naunang magwalk out ng living room.
Kinabukasan, kahit late siyang natulog maaga siyang nagising. She found several
kitchen staffs preparing breakfast.
"Good morning Maam.." bati sa kanya ng mga ito.
"Hannah nalang..hindi niyo naman ako Boss dito eh." sagot niya.
"Ako nga pala si Euly, ako ang mayordoma dito."
Napansin niya ngang iba ang uniporme nito sa ibang mga staff. "Ah...Ikaw yung ..."
"Pumili ng pink na dress?"
Napatawa siya.
"Narinig kong hindi mo nagustuhan.."
Napakamot siya sa ulo. "Eh ano kasi..hindi lang ako sanay sa mga ganung damit..pero
maganda."
Ngumiti ito sa kanya. "Anong gusto mong kainin?"
"Hmm. Hotdog? Itlog tsaka sinangag..meron ba kayo nun?"
Nagtinginan ang mga ito. Nang makita niya ang hinahanda ng mga ito, napangiwi siya,
mukhang hindi kasama sa menu ang nirerequest niya.
"Ok lang kahit ano, hindi naman talaga ako mapili...." Dagdag nalang niya.
Tumawa ulit sa kanya ang mayordoma "Yun ang breakfast namin, gusto mong ipaghanda
rin kita?"
Sunod-sunod ang tango niya. Mabuti nalang mababait ang mga staffs, kahit pa
ninakawan niya ng damit ang isa sa mga ito. Mukhang makakakuha siya ng mga bagong
kaibigan.
Later that morning she received a giant box from one of the staffs. Ang laman niyon
ay isang mahaba at kulay itim na gown. Halatang mamahalin iyon at kumikinang ang
white gold necklace na katerno.
"Para saan ang damit?" Usisa niya kay Drico na inabutan niyang nasa living room.
"You have to be seen in public, so that your sister would know na nasakin ka."
Kaswal nitong sagot.
"Hindi ako sasama." Taas noo niyang sagot.
"Tinatanong ko ba kung gusto mong sumama? Ang sabi ko isasama kita."
"Aba't--" Nanggigil na naman siya sa kaprekohan nito. Pero sinalubong ng masamang
tingin ni Drico ang asar niya. " I can be one of your bodyguards. Hindi ko
kailangan magsuot ng ganung klaseng damit. For sure it comes with a high heels,
ayokong guwama ng eksena doon!"
" I thought you're a martial artist? A damn good martial artist? Magbalance lang ng
high heels hindi mo kaya?"
"Hindi sa hindi ko kaya. Uncomfortable lang.."
"Wag kang mag alala. Kapag nadapa ka...sasaluhin kita."
Pagkasabi nun ay umalis na ito.
Naiwanan siyang pilit na pinupulot ang nahulog na puso. Ni hindi siya nakagalaw sa
kinatatayuan ng ilang minuto.Masama ito. Kung makikipagpaligsahan siya sa isang
demonyong kagaya ni Drico Antonio DiVanne, dapat ay kaya niyang kontrolin ang
anumang nararamdaman niya para dito. Kundi ito ang ikapapahamak niya.

[ 10 Chapter8TheBodyguard ]
-------------------------------

A/N: Just a short update. Sori kindda busy pa po. thankz!

#Unedited.
****************
The following night they have attended one of the most famous socialite gatherings
in the business world. The venue of the party was one of DiVanne Realty's biggest
hotels in the metro. Maraming mayayamang tao ang dumating. Base sa mga alahas sa
katawan at sa kasuotan, hindi basta-bastang mga negosyante ang mga ito.
"Nag arranged ka ng ganito kagarbong party para lang ipangalandakan sa publiko na
kasama mo ako?" bulong niya kay Drico habang nakakawit ang kamay niya sa balikat
nito, sa kadahilanang anumang oras ay tatraydurin siya ng 4inch heels niya na ga-
pako sa nipis. They call it stilettos. Killer stilettos to be exact. "Ang sweet mo
naman.." dagdag pa niya.
Nagsalubong ang kilay ni Drico. Wala itong pakialam kung panay ang flash ng mga
reporter's camera sa kanila. Hindi man lang ito nag abalang ikubli ang gaspang ng
ugali. Kunsabagay, he had a demonic reputation already, wala na itong itatago pa. "
Hindi sakin ang party na to, I just own the place, the client requested my presence
here, pinagbigyan ko lang."
Alam niya naman yun. Gusto lang niyang mang-asar. Pero dahil sa paraan ng
pagkakasabi nito, pakiramdam niya napahiya siya. Sumama na din ang timpla ng mukha
niya. Ngali-ngaling apakan niya ng matulis na takong ang paa ng masungit na
lalaking to. Nakakagigil! Sinadya niyang bumitiw mula sa pagkakahawak dito. Hindi
man lang ito nagtangkang bawiin ang kamay niya.
Lihim na lamang niyang pinagaralan ang paligid. Itinuon niya ang atensyon sa mga
bodyguards na nakapalibot. Isang maling galaw ng mga ito, malalaman niya kung nasa
paligid ang ate niya. Pumayag siyang maging pain, dahil sa oras na lumitaw si
Rebecca, may pagkakataon siyang ipagtanggol ito. Kesa naman sa nakakulong lang siya
sa mansyon at hindi niya alam kung ano ang kalagayan ng kapatid niya sakaling
mahuli ito ng Drico.
Pinabayaan siya ni Drico nang dumistansya siya dito. Ilang mga binatang mayayaman
ang alam niyang nakapako ang tingin sa kanya, nagsimula tuloy siyang mairita sa
damit niya ng gabing iyon. It was a long bodyfitted black gown na may malalim na
neckline, kahit ayaw niya kusang gumagalaw ang umaapaw na cleavage niya sa tuwing
naglalakad siya. Marahil ay yun ang dahilan kung bakit walang puknat ang tingin sa
kanya ng ilang mga kalalakihan.
Nakagat niya ang labi. Nalasahan niya ang makapal na red lipstick na ipinahid doon
ng isa sa mga babaeng stylist ni Drico sa mansyon. Mas lalo siyang nairita.
Walang nagtangkang lumapit sa kanya kahit pa madami ang nakatitig. Dahil ba alam ng
lahat na kasama siya ni Drico? Ganito ba ang pakiramdam ng maging isang partner ng
isang Prince of Hell? Gusto niyang matawa sa ideyang pumasok sa utak niya.
Hinagilap na muli ng mga mata niya si Drico. Hindi niya ito kaagad nasumpungan sa
dami ng mga tao sa paligid. Pero ikinagulat niya nang magsalubong ang paningin
nila. Wait a minute. Did she just catch him staring at her from afar?
Akala niya naghahallucinate lang siya. Pero napatunayan niyang hindi nang ikurap
niya ang mga mata at masumpungan itong nakatitig pa rin sa kanya.
Ngumiti siya dito. Yung ngiting hindi pilit. Yung ngiting masaya na medyo
nakasingkit ang mga mata.
Tila napahiya ito, nagbaba ng tingin at tinalikuran siya. Humarap ito sa mga kausap
nitong businessman.
Natawa si Hannah. Aasarin niya ito mamaya. Itatanong niya dito kung bakit ito
nakatitig sa kanya.
Natuon ang atensyon ng lahat nang isang matandang lalaki ang umakyat sa entablado
upang kumustahin ang mga bisita nito. Tama nga ang sinabi ni Drico, maybe this old
man rented the whole place to celebrate his business success. And Drico was
invited, being the owner of the whole place.Kumuha siya ng isang baso ng red wine
mula sa dumaang hotel staff. Habang ang mga mata niya ay nakamasid sa paligid.
Panaka-naka ay sumusulyap siya kay Drico na abala sa pakikipag usap sa ibang mga
bisita.
The prince of hell was wearing his favorite black executive suit. Kahit na
napapaligiran ng mga gwapo at mayayamang lalaki ang buong lugar ay bukod tangi pa
rin ito sa lahat. Hindi niya iyon sinasabi dahil sa personal niyang crush si Drico,
pero dahil yun talaga ang totoo. Bukod tangi at nangingibabaw sa lahat ang taglay
nitong kagwapuhan.
Kahit na hindi ito marunong ngumiti at madalas na seryoso ang mukha, wala nang
hihigit pa sa napakaeleganteng paraan nito ng pagdadala ng sarili.
Buong lakas niyang binawi ang paningin mula dito at ibinaling sa ibang bagay.
Nakakahiyang malaglagan ng panty sa ganito kataong lugar. Natawa siya sa sarili.
Naputol na bigla ang tawa niya ng isang malakas na pagsabog ang narinig niya mula
sa kanyang gilid. Awtomatiko siyang napayuko. Mukhang electrical failure, naalarma
ang mga tao at dumilim ang gitnang bahagi ng lugar.
Hinagilap ng paningin niya si Drico. Palingon-lingon ito na parang may hinahanap.
Naging abala ang mga guard sa paligid upang asikasuhin ang nabahalang mga tao.
Sumagi sa utak niya. Electrical failure? In a hotel like this with state of the art
technology? Hindi maari. Kinutubang siyang it was just a facade to create panic.
May foulplay na nangyayari, bago niya tukuyin kung ano iyon, kailangan niyang
masigurong nasa tabi niya si Drico at safe ito.
Tumakbo siya patungo sa kinaroroonan nito.
Ngunit isang nakaitim at nakamaskarang lalaki ang kasabay niyang tumatakbo sa gawi
ni Drico.
"Leche!" Naiusal niya. Habang mabilis na tumatakbo ay sinadya niyang punitin ang
magkabilang side ng gown niya para makakilos siya ng maayos. Sinipa niya sa gawi ng
lalaking nakamaskara ang isang upuan, tumama iyon sa dibdib nito at natigil ito
pasumandali. It was enough time for her to reach Drico first.
The masked guy was fast approaching, bago pa man ito makalapit kay Drico ay
sinalubong niya ng isang malakas na sipa ang dibdib at mukha nito. Dahilan para mas
lalong umangat ang punit ng gilid ng gown niya.
"Get down on the floor!" Utos niya kay Drico while trying to cover him. Kahit hindi
pa nakakabangon ang kalaban alam niyang mas marami pa ang katulad nito sa paligid.
Lalo na nang mawala ng tuluyan ang ilaw at mangapa sila sa dilim.
"Are you crazy? You get down on the floor!!" Asik sa kanya ni Drico matapos siya
nitong hilahin sa isang sulok. Naramdaman niyang ilang mga kalalakihan ang
nagsitakbuhan sa parteng pinanggalingan nila. Hindi siya sigurado kung mga tauhan
ni Drico iyon o mga kaaway. Isa lang ang sigurado siya, sino man ang nanggugulo, si
Drico ang pakay ng mga ito.
"Get ready." Dinig niyang sabi ni Drico. Hinawakan nita ang pulsuhan niya ng
mahigpit. She heard the sound of his badge. Bumukas ang pintong sinasandalan nila,
kaagad siyang hinila ni Drico palabas.
Hindi iyon nakaligtas sa mga kaaway, sumunod ang mga ito sa mahabang hallway na
napasukan nila. Kabisado ni Drico ang lugar kaya alam nito kung saan sila liliko.
Habang tumatakbo nauulinigan niyang kinokontak ni Drico gamit ang blutooth device
na nasa tainga nito ang mga tauhang nakaassign sa control room ng hotel.
"Shit". Dinig niyang mura nito. "They're dead!"
Humigpit ang hawak nito sa kanya, bumibilis ang pagtakbo nito. Halos hindi siya
makasabay dahil sa mataas na heels. Pakiramdam niya sugat-sugat na ang paa niya
mahapdi na iyon.
Sabay silang napayuko nang mula sa likuran ay may nagpaputok ng baril. Leche.
Mukhang desidido ang mga taong to na patayin sila ah.
"Hang on. We're near the exit." Sabi ni Drico.
"Mukhang seryoso silang patayin tayo!"
"Tsk!" Tinapunan siya nito ng masungit na tingin.
He badge on the last door. It opened.Bago pa man sila maabutan ng mga armadong
lalaki ay isinara na ni Drico ang makapal na steel door.
They were on the basement already. Mukhang shortcut ang dinaanan nila.
Isang magarang yellow sports car ang mabilis na humarurot patungo sa gawi nila.
Akala niya sasagasaan sila, she was prepared to jump out of its way kasama si
Drico, pero hinawakan siya nito ng mahigpit. "Relax. Its mine. Get in the car.
Now!"
The car was remote controlled. She realized. Wala itong driver. Drico was
controlling it earlier.
Nang makasakay sila, ilang nakamaskarang lalaki ang tumangkang harangin ang
sasakyan. Pinaputukan ulit sila. Hindi siya magkanda ugaga sa pagyuko. Then she
also realized that the car was bullet proof.
Mabilis silang nakalayo sa lugar, pero may kutob siyang hindi titigil ang mga ito
hahabulin pa rin sila.
"Sinong may sabing iharang mo ang katawan mo sakin kanina? Nagpapakamatay ka ba??"
Galit na singhal ni Drico.
"I was just trying to protect you! Nakita kong papatayin ka ng lalaking yun!"
"I can perfectly take care of myself. Sa susunod na gawin mo ulit iyon tatamaan ka
sakin!" His look was deadly again.
"Ba't ka ba nagagalit? Ikaw na nga tong inaalala?!" Ganti niya dito.
Isang masamang irap ang isinagot ni Drico. Hindi niya alintana kung sobrang bilis
na nila halos hindi na niya makita ang gilid ng daan. May tiwala siya sa innate
skills ng lalaking to.
"Wag mo nang uulitin yun. If this happened again. Run for your life. Don't try to
protect me, or anyone else, you understand?? Just take care of yourself." Kalmado
ngunit seryoso nitong sabi.
Parang may malamig na kamay na humaplos sa puso niya ng marinig iyon. Pakiramdam
niya rin nagkariot ang buong sikmura niya dahil sa mga salitang binitiwan ni Drico.
They were heading home. His car detected several armed cars following them. Mukhang
walang balak na sumuko ang mga taong yun. Mas binilisan ni Drico ang takbo ng
kotse.
Ewan ba niya. Hindi siya kinakabahan para sa sarili. Mas kinakabahan siya kapag
naabutan sila ng mga taong yun at kung ano ang masamang gawin kay Drico. Hindi niya
yun kaya. Nasisiraan na nga talaga siya ng bait sa sarili. Akala niya malala na ang
pagkabaliw niya sa taong ito noon palang, mas malala pa tuloy ngayong nakita at
nakasama na niya ito. Hindi-hindi niya hahayaang may masamang mangyari dito. Kahit
ika-lumpo pa niya.
"Sino ba sila? Anong kailangan nila sayo?" Tanong niya dito.
"Hindi ko alam. Hades never openly attacked me like this. Ngayon lang nangyari to,
so I also don't have the idea of what's going on!"
"Kailangan nating magreport sa mga pulis, baka kung ano ang mangyari sayo!"
Tumawa ito ng pagak. "Ako talaga ang inisip mo? Unahin mo muna kayang isipin yang
sarili mo. Baliw ka ba talaga?"
Hindi siya umimik. Tama naman ang sinabi nito.
"I can't report this to the police, this will cause public stir. Ayokong mangyari
yun. Tama nang alam nila ang tungkol sa nawawalang family heirloom para maalerto
ang international market sinuman ang magtangkang magbenta nun. Pero hanggang doon
lang ang dapat nilang malaman, Ayokong magumpisa silang magkalkal ng impormasyon
tungkol sa pamilya ko!"
"Paano kung Hades nga ang gustong pumatay sayo ngayon?"
"I have my personal guards. I can take care of myself. Thank you very much!"
sarkastikong sabi nito.
"San na mga bodyguards mo? Aber?"
"They're on their way. They need to settle the hotel perimeters first before they
can leave the place. Para walang makitang foul play ang mga pulis."
Sabay silang napamura when the enemy tried to shoot them again. Alam ng mga itong
hindi ordinaryong kotse ang sasakyan nila kaya ang gulong ang puntirya ng mga ito
at kakaibang bala ang gamit nito.
Pazigzag ang ginawang pagmamaneho ni Drico para umiwas.
"Ubos na pasensya ko sa mga to. May baril ka ba??" tanong niya.
"What?!"
"Anong what-what? Sabi ko may baril ka ba? Hindi ako papayag na mamatay ka dito ng
walang kalaban-laban! Uunahin ko na silang pasabugin, bago pa nila tayo macorner!"
"You know how to use a gun??"
"Oo naman. Bouncer ako remember? Professional bodyguard pa nga minsan."
"Anong klaseng babae ka.."
"Tama na ang daldal. Amin na ang baril."
A secret compartment underneath her seat slide open. Naroon ang isang maliit na
baril. It was just small but she knew it was a high powered gun. At alam niya kung
paano umasinta gamit iyon.
"Its showtime!" Bulong niya.
She opened the window beside her and gave the people at their back the bullets they
deserve.She also tried to hit them by the wheels, para hindi na ito makasunod pa sa
kanila. Napasigaw siya sa tuwa nang isa sa mga kotse sa likuran ang gumiwang at
bumangga sa gilid ng daan. Two more to go.
Gumanti ng baril ang mga ito kaya kinailangan niyang itago ang ulo.
"Careful!" Sigaw sa kanya ni Drico. Namumula ito at nababanaag niya ang pag
aalalang nakaguhit sa gwapong mukha nito
Kindat ang isinagot niya ito bago muling sinungaw ang ulo sa bintana upang gumanti
ng putok sa mga kalaban.

[ 11 Chapter9DeepWildness ]
-------------------------------

#unedited.
***************
Hannah's energy was rising. Masyadong matinik ang mga kalaban niya. Asentado naman
siya pero magaling umiwas ang driver ng mga kalabang sasakyan.
"Bagalan mo." Baling niya kay Drico. "Napipikon na ako sa mga ito!" Namumula na ang
pisngi niya sa pagkaasar. Hindi siya sanay na hindi tumatama ang mga balang
pinapakawalan niya. Simula't sapul ng mga training na pinagdaanan niya, ni minsan
hindi siya sumablay sa anumang misyon na binigay sa kanya. Pero sa pagkakataong ito
nakakaraming bala na siya, pero isang kotse palang ang napapatumba niya at masakit
sa pride niya yun. Lalo pa't kasama niya si Drico at kailangan niya itong
ipagtanggol kahit na anong mangyari.
"I can't, they'll catch us." Sagot nito habang nakatutok ang atensyon sa daan.
"Ako ang bahala, bagalan mo!"
Masamang tingin ang ipinukol sa kanya ni Drico. "Can you just sit there and let me
think? Hindi ako makapag isip ng maayos ganyang nakalabas yang bungo mo sa
bintana!"
"Gusto kitang tulungan alam ko ang ginagawa ko. Magtiwala ka nalang sakin, pwede?"
Alam niyang ang mga lalaking kagaya ni Drico na sanay na maging bossy, hindi niya
mamamanduhan kahit na magtaas pa siya ng boses. Ang mabisang paraan para sa
lalaking ito ay ang makiusap ng may kasamang lambing. Soothe the beast ego, ika
nga.
"Fine! Pagod na rin ako. Let's take care of them right here!" His jaw tightened.
His eyes narrowed in lack of patience.
Napatitig siya sa panibagong bangis na gumuhit sa mga mata ni Drico. Naging
mahigpit ang hawak niya sa baril, hindi niya alam kung ano ang plano nito pero
kampante siyang kaya niyang sabayan iyon. He took another gun from a secret
compartment, and use one hand to handle the wheels. Napapahanga siya sa bawat galaw
nito. He was a pro in everything, alright.
He didn't just slow down, he back drove the car furiously. Ikinagulat ng dalawang
kasunod na kotse ang ginawa nito, upang makaiwas ay napilitan ang mga itong gumilid
at sumadsad sa mabatong parte ng daan. Drico made his way in between two smoking
cars. Wala itong pinalampas na oras. Binaril nito ang bintana ng kotseng nasa gilid
nito. He didn't care if those inside were killed, his eyes were ruthless. Hindi rin
nito pinalampas ang gulong ng kalaban, to make sure it couldn't follow.
Nang magpangabot na ang kotse nila sa pangalawang kotse ng kalaban na nasa side
niya. It was her turn to shoot them dead. Kailangan niyang barilin ang mga ito
kundi sila ang babarilin. She pointed her gun on the enemy's direction. Ngunit bago
pa man niya makalabit ang gatilyo, she saw someone who shouldn't be inside the
enemy's car. Rebecca. Her sister. Nanlaki ang mga mata nito, at umiiling-iling,
parang sinasabi sa kanyang wag iputok ang kanyang baril.
Naalarma siya. Hindi niya naiputok ang baril na hawak. Dahilan para sila ang sumalo
ng baril na galing sa kalaban. She saw someone pointed a gun at her face in that
brief moment were they're cars almost beside each other, hindi siya pwedeng yumuko,
baka si Drico ang tamaan ng balang iyon, napapikit siya. Mukhang this time, ubos na
ang swerte niya.
Ngunit bago pa man sumayad sa noo niya ang balang iyon, naisara na ni drico ang
bintana ng kotse. The bullet hit the bulletproof glass window of his car.
"Shit!!"
She heard him cursed so loud, halos ikabingi niya. Pinaabante nito ang sasakyan,
pero huli na, the enemy caught the chance and blow their tire. Gumiwang-giwang ang
sasakyan nila, halos malamog ang katawan niya sa alog ng kotse.
Nang huminto iyon, napilitan silang lumabas. Hinawakan siya ni Drico sa kamay at
hinila papasok sa madilim at masukal na kakahoyan sa gilid ng main road. Nang
lumingon siya sa pinanggalingan, ilang mga lalaki ang lumapit sa kotseng iniwan
nila para siyasatin. Then she quickly took a glance of the black device Drico was
holding. He pressed a button on it, his car exploded. Kadamay ang mga kalabang
lumapit doon.
Nahintakutan siya sa mga naganap. Sa pelikula niya lang napapanood ang mga
pangyayaring ganito. Halos hindi kayanin ng dibdib niya.
Parang walang katapusan ang ginawa nilang pagtakbo. Halos maubos na lahat ng
stamina na nakaimbak sa katawan niya. Hiningal siya ng sobra.
"Nakasunod pa ba sila?"
He looked at his sleek watch, tila may kakayahan iyon na madetect kung may
humahabol pa sa kanila.
"It was three of them left. At bumalik na sila."
"Wala na? Pwede na ba tayong magpahinga? Pagod na ako eh."
Tila napasok sila sa isang mapuno at masukal na lugar sa isang probinsya malapit sa
syudad. Ang nagsisilbing ilaw nila ay ang maliit na led light na hawak ni Drico.
"Sige. Pero hindi tayo pwedeng magtagal. Kailangan makahanap tayo ng telepono.
Kailangan kong tumawag sa mansyon."
Tumango-tango siya. Dumausdos sa punong sinasandalan upang maupo. Hindi na matakpan
ng mahaba niyang gown ang mga binti niya dahil sa taas ng punit nito sa magkabilang
gilid. Naramdaman niyang nagsisimula nang mangati ang mga yun dulot ng matataas na
talahib na nadaanan. Maswerte na lamang siya at hindi siya nakaencounter ng ahas sa
masukal na daan.
Nang makabawi siya ng hininga. Saka niya naramdaman ang lamig ng lugar. Pasulyap-
sulyap siya kay Drico, natatakot siyang magsalita dahil alam niyang kokomprontahin
siya nito sa kung ano ang nangyari kanina. Kung bakit hindi niya nagawang barilin
ang mga kalaban.
Hindi niya inaasahan ang pagtayo nito at paglapit sa kanya. Naupo ito sa harap niya
at tumitig sa mukha niya. Hindi niya alam kung ano ang iniisip nito. Kampante
nalang siya na hindi ito mukhang galit. Pagkatapos ng ilang sandaling pagtitig sa
kanya, hinubad nito ang jacket na suot at ipinatong sa balikat niya. Nakaramdam
niya ng kakaibang init mula doon, na pumawi sa lamig na nararamdaman.
Naupo ito sa tabi niya. Her senses heightened. Bumilis ulit ang tibok ng puso niya,
pakiramdam niya bumalik siya sa pagtakbo. Mas malala pa. She could smell his
intoxicating scent. Pinaghalo-halong cologne, pawis at natural nitong amoy.
Nakakagising ng pagkababae.Leche.
"What happened earlier, Hannah?"
It was his first time saying her name like that. It felt magical. Ang lalaking
pinangarap niya at sa magazines niya lang nakikita, sa wakas, kilala na siya. Pero
bago pa man ang mga makamundong imahinasyon, kailangan niyang sagutin ang tanong
nito. Hindi niya pwedeng sabihing nakita niya si Rebecca...kailangan niya munang
ilihim dito ang bagay na yun hanggat hindi pa malinaw sa kanya ang mga pangyayari.
"I'm sorry. I'm not yet prepared to kill anybody..."Dahilan niya.
"Kahit ikaw ang mapatay? Besides you're not supposed to kill them. Pwede namang
patamaan mo lang ang gulong nila para hindi na makahabol. Instead, you sat there
like a stone waiting for a bullet to hit your head. They almost killed you back
there, you realized that?"
"Niligtas mo naman ako. Kaya ok lang.."
"Pero wala sana tayo sa gubat na to ngayon."
Napangiwi siya. "Sorry na.."
"Sa susunod kung ano lang ang sinabi ko, yun lang ang gagawin mo, maliwanag?"
Tumango na lamang siya.
Tumayo ito. "Tara na. Kailangan na nating makaalis dito, dahil anumang oras pwedeng
bumalik ang mga yun. Malapit nalang bayan, pwede tayong magpalipas ng oras doon."
Tahimik siyang lumakad kasunod nito.
They reached the closest place they can rent to spend the night. It was a small
motel in the barrio. Kinakabahan siya when they approached the lady at the
reception.
"Bakit?" Tila napansin ni Drico ang pagkabalisa niya sa lugar.
"Hindi pa ako nakakapasok sa ganitong lugar sa buong buhay ko noh!"
Inis itong umangil sa kanya. " Ilang oras pa bago dumating ang mga susundo sa atin,
anong gusto mo, pagpiyestahan ng lamok at magpagala-gala sa labas o papasok ka?"
"Ito naman. Masyadong mainitin ang ulo. Nagmomoment lang ako. Kung may cellphone
ako baka nakipagselfie pa ako sayo. Achievement na kasama kita dito no..." Pabulong
niyang turan.
"Ano yun?"
Ngumiti siya ng makahulugan dito. "Wala. Sabi ko, ang cute mo. Sobra."
Inirapan siya nito at tinungo ang reception. "Dalawang kwarto nga..."
Nanlaki ang mga mata niya. Anong dalawang kwarto? Hindi pwede! Kaagad siyang
lumapit sa receptionist. "Ay Miss, nagbibiro lang ang asawa ko. Isang kwarto lang
talaga."
Aangal pa sana si Drico, pero pinulupot niya ang kamay niya sa braso nito na
ikinagulat nito. "Hon, wag ka nang magtampo. Bati na tayo. Isang kwarto lang para
tipid..tsaka para sweet..para namang hindi mo ako asawa niyan...." May paglalambing
sa tono niya, pero ang mga mata nakatitig dito parang nagbabanta.
Gusto niyang magkasama sila sa isang kwarto. Baka mamaya biglang may emergency
kailangan pa niyang hagilapin ito. Nakakatakot pa ang mag isa sa mga motel na
ganito sa probinsya, baka mamaya bigla siyang pasukin ng kung sino diyan eh, balak
pa man din niyang matulog.
"Isang kwarto na po ba Sir?" Kumpirma ng babae.
Pinandilatan niya ang receptionist. "Sabi nang isang kwarto , di ba?"
"Sige po." Atubiling saad nito.
Ibinalik niya ang tamis ng ngiti. Tapos ay tiningnan muli si Drico. He wasn't
talking, nakatingin lang sa kanya at nakapamulsa.
Nang maglakad sila patungo sa binigay na kwarto, saka ito nagsalita. "Napakalabo
mong nilalang, hindi kita maintindihan, kanina asiwa ka sa lugar tapos, makikwarto
ka sakin? At anong asawa ang pinagsasabi mo?"
"Alam mo sa mga baryong ganito, kung papasok ka sa motel nakakahiya kung sasabihin
mong magsyota lang tayo. Hindi kasing liberated ng mga taga Maynila ang mga tao
dito. Baka pag usapan pa tayo kaya mas mabuti na yun para chill lang sila. Bagay
naman tayo. Gwapo ka, tapos maganda ako--"
"Sinong may sabi?"
Natigilan siya sa sabat nito. "Ha?"
"Sinong may sabing maganda ka?" Kumpirma nito.
Tumaas ang kilay niya. "Bakit, hindi ba?"
Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa. Nag-antay siya ng verdict pero hindi
iyon dumating. Iniwanan lang siya nito sa hallway na parang hindi siya kilala.
Bumaba-taas ang dibdib niya sa sobrang asar. Napakuyom rin ng mahigpit ang dalawang
kamay niya.
Pikon siyang sumunod sa kwartong pinasukan nito. Kokomprontahin niya ito,
pagsasabihan ng masasakit na salita at baka nga tamaan pa ito ng sipa sa mukha.
Hindi siya makapapayag sa insultong iyon. Padabog niyang binuksan ang kwarto para
giyerahin si Drico ngunit......
"Drico!" Natigilan siya pagharap nito.
Puta. Ang gwapo. Lecheng abs yan. Diyos ko Lord.
Naghalo halo na ang Diyos at mura sa utak niya. Makasalanan na talaga siya dahil sa
lalaking to na sugo ng diablo.
Ilang sandali siyang napatanga lang sa pinto. She found Drico half naked inside a
very small room, with a very small white bed na kasya ang dalawang tao kapag
magkapatong! He removed his top shirt and left his sleek black pants on. Mamasa-
masa ang katawan nito dulot ng walang katapusang lakarang ginawa nila kanina
marating lang ang bayan.
She studied his very rugged and very handsome feature. Para itong bida sa mga
action movies na napapanood niya, kahit pagod na, ang hot pa rin ng pagkakahulma ng
mukha. Dahan-dahang bumaba ang tingin niya sa leeg nito, pababa sa malapad na
balikat at maskuladong tiyan. Sa mga oras na yun, naniniwala siyang totoo ang
kapangyarihan ng goblet, si Drico ay literal na luto ng impierno. Nakakatakam.
Nakakasabik. Nakakagutom. At nakakapanghina ng pagkababae...
"Ano pang tinatanga-tanga mo diyan, pumasok ka na! And would you mind closing the
door behind you. Please?" Sarkastiko ang tunog ng please nito. Pero ok lang,
bawing-bawi naman ang mga mata niya sa sarap ng ulam na nakahain. Kulang na lang
kanin, pawi na ang gutom niya eh.
Kinikilig niyang sinara ang pinto. Halos maghyperventilate siya sa isiping kasama
niya sa isang cheap at masikip na motel ang lalaking pantasya ng kanyang buhay.
Kung tatamaan ka nga naman ng swerte! Diyos ko Lord. I kennnnnaaatt!!
"Mauna ka nang maligo. Tatawag lang ako sa bahay." Utos nito.
Wala sa loob siyang tumango, habang abala ang utak sa mga imahinasyong nabubuo sa
utak niya.
Pagpasok niya sa CR, kaagad niyang winisikan ng malamig na tubig ang mukha niya.
Pakiramdam niya napailalim siya sa isang makapangyarihang spell kanina. Hindi siya
dapat nagpapatukso sa Demonyo. Ang luto ng demonyo ay talaga namang nakakatakam,
pero kung matino ang utak niya, dapat alam niyang hindi siya dapat magpaakit
sapagkat ang pagkaing nakahain ay nakakalason. Tama. Nakakalason ang mapupulang
labing iyon. Nakakatunaw ang mga mata. At nakakawala sa sarili.
Kinalog niya ang utak niya. Tapos ay nagbabad sa malamig na shower para
mahimasmasan.
Ilang minuto pa ang nagdaan, ready na ulit siyang humarap sa temtasyon!
"Ang tagal mo." Reklamo nito.
"Eh syempre kelangan kong magkuskos ng mabuti. Kung saan saan mo kaya ay pinatakbo
kanina! Ang sakit pa ng paa ko oh.."
Sinundan nito ang tingin niya papunta sa paa niyang namamaga at halos tadtad ng
mumunting sugat dulot ng sandals. Naalala niyang tinanggal ni Drico ang magkabilang
heels nun ng tumakbo na sila sa gubat pero hindi pa rin nakatulong.
Bumuntong-hininga ito. Made a brief phone call.
Siya naman ay tinungo na ang kama upang mahiga na doon.
"Saan ka pupunta?"
"Magpapahinga, matutulog!"Asik nya.
"Hindi tayo kasya diyan, sa baba ka."
"Kasya tayo kung papatong ka sa sakin." Pabalya niyang sagot.
Nagsalubong ang kilay nito, tila hindi nagustuhan ang joke niya. "Wag mong ubusin
ang pasensya ko ha, sa baba ka!"
"Whatever." Nakatirik ang mga matang sagot niya. Bago niya marating ang kama at
tuluyang makahiga, humarang si Drico. Hindi siya magpapatalo dito, ginamitan niya
ng kaalaman sa judo upang mapadapa ito. Pero hindi siya nagtagumpay, kada tangka
niyang suntukin ito, nasasalag nito, tinangka din niyang sipain ang likod ng tuhod
nito upang mapaluhod, nasalag pa rin nito. Kahit puro salag ang ginawa ni Drico,
nanakit pa rin ang katawan niya. Lalo na ng paikutin na naman nito ang braso niya
papunta sa likod. Hindi na siya nakagalaw.
"Napakawalang modo mo talaga! Ako ang babae dito, hindi ba't tama lang na ako sa
kama at ikaw sa sahig??! Absent ka ba ng nagturo ng goods manners and right conduct
sa school niyo??" Sigaw niyang pilit kumakawala.
"Babae? Ikaw? Babae ang tawag mo sa sarili mo? Sorry hindi ko napansin." Kusa siya
nitong binitiwan.
Humarap siya dito nang salubong ang kilay at madilim ang anyo. "Hoy, kanina ka pa
ah. Nakakababae ka na ah.." Itinaas niya ang noo, hindi siya papayag na basta
nalang magpatalo. Humugot siya ng malalim na hininga. Inayos ang itim na gown na
suot, bumaba ang ukab nito sa tamang pwesto sa gitna ng kanyang medyo malusog na
dibdib. Tapos ay nilabas niya ang mahabang legs na pinalutang ang kaputian ng
maitim na tela ng damit.
Naging mailap ang tingin ni Drico. Irap itong tumalikod sa kanya, kunwari may
tatawagan. Pero alam niyang gusto lang nitong umiwas. She felt triumphant because
of that.
"Hoy, Drico harapin mo ako ah! Wag mo akong tatalikuran pag kinakausap kita."
Nakailang ungot siya dito bago ito muling humarap sa kanya. Napikon na naman.
"Hannah Victoria! Listen, no matter how freakin' sexy and tempting you look in that
dress, hindi ka pa rin babae sa paningin ko!"
"E ano ako para sayo? Hayop? Gulay? Kamatis? Okra? Mukha ba akong patola sa
paningin mo?" Sagad hanggang litid niyang singhal dito. Nakakapikon na eh.
Irap ang isinagot nito.
Ilang sandali pa may kumatok sa pinto at nag abot ng ilang mga first aid supply. So
he called the front desk to request for medicines. Natahimik siya dahil doon.
"Maupo ka." Utos nito while tilting his head towards the bed. Naupo siya doon. Then
he sat in front of her, ipinatong ang paa niya sa tuhod nito and worked on her
scratches. He can see the fullness of her thigh and legs dahil sa mataas na
pagkakapunit ng gown. She didn't pay attention on it, mas naging abala ang utak at
puso niya sa pag absorb sa gesture na yun ni Drico. Hindi niya lubos maisip na
magaaksaya ito ng panahong gamutin ang munting mga sugat niya.
Dahan dahan ang ginawa nitong pagpahid ng gamot doon. Ganun din ang ginawa nito sa
kabila niyang paa. Nang mga oras na yun pakiramdam niya tumigil ang ikot ng mundo,
wala siyang ginawa kundi pagmasdan ang masuyong mukha ni Drico habang hinihipan ang
sugat niya bago lapatan ng band aid upang hindi na kumirot.
" Tama ka. Parang mas feel kong matulog nalang sa sahig." Nasabi niya. Tapos ay
sinamsam ang extra comforter na naroon.
"Wag na. Sa kama ka nalang." Sagot nito.
"Tabi nalang tayo?" Nakagat niya ang labi pagkasabi nun. Gusto niyang bawiin. Siya
pa talaga ang nagyaya. Malala na talaga ang tama niya sa utak. Napaghahalatang
patay na patay siya dun sa tao.
"Hindi nga tayo kasya."
"Kahit patagilid?"Giit niya. Joke lang na gusto niyang bawiin. Minsan lang to.
Hindi na mauulit to.
"Bahala ka." Irap nito bago pumasok sa banyo.
Halos magtatalon siya sa tuwa. Malandi na kung malandi. Pero sinong babae ang hindi
kikiligin kapag ang lalaking pinangarap at nakikita lang sa TV o sa magazine ay
makakatabi na niya? Oh di ba? Babae lang siya. Marupok.
Sabay tawa.

[ 12 Chapter10TheKiss ]
-------------------------------

#another short yet interesting chapter

************
Imagine you are in a very small room.
Imagine the room was very dim lighted and well scented.
Imagine a very soft, overly romantic music in the air.
And you’re sleeping in a tiny bed, back to back with the man of your dreams.
Yun si Hannah sa mga oras na yun. Kumikiskis ang likod niya sa likod ng
pinakapangarap niyang lalaki, at katabi niya ito sa isang napakaliit ngunit
malambot na kama ng motel. She was living her dreams at the moment. Ngayon nila
sabihin sa mukha niya na imposibleng mangyari ang mga pantasya niya kay Drico?
Lahat ng taong komontra sa kanya noon, WHO YOU silang lahat sa kanya ngayon.
“Drico..gising ka pa?” Kagat labi niyang bulong dito. Magkatalikod pa rin sila sa
isa’t isa. Hindi ito umimik. Hindi rin gumalaw. “Drico…” Pangungulit niya.
“Shut up.” Sa wakas sagot nito. Napasimangot siya. Sinadya niyang humarap dito.
Hindi niya inaasahan na sa sobrang close nila sa isa’t isa nadikit ang labi niya sa
leeg nito. Napamulagat siya pero hindi inalis ang mga labi. She just tasted Drico’s
skin. His neck. His mouth watering, very delicious neck.
Sumingit sa nangangarap niyang utak ang isang kantang narinig niya sa jeep.
Ginalaw niya ang mga labi niyang nakadikit sa leeg nito. Pumikit din siya. Dumilat
lang siya ng gumalaw ang kamang hinihigaan, senyales na humarap si Drico sa kanya.
She found herself wide-eyed, helplessly staring straight to his deep enchanting
dark eyes. Magkatapat ang mga mukha nila, her lips was inch away from his.
Then he spoke. “What are doing, Hannah?”
Nalanghap niya ang mabango nitong hininga.
“I didn’t know that I was starving till I tasted you. Don’t need no butterflies but
you gave me the whole damn zoo. By the way, by the way you do things to my body. I
didn’t know that I was starving till I tasted you…”.
Nagsalubong ang kilay nito. Yun ang kantang pumasok sa utak niya.
“What?”
Oh. He’s so cute when confused. Such an adorable devil. “Kumakanta ako.”
“It’s not a song.”
“It is. Starving ang pamagat nun. Narinig ko yun sa jeep.”
Napakurap ito. “When you sing you put rhythm on it.. you don’t just say it..”
“Eh sa hindi ako marunong kumanta eh, kaya sinasabi ko nalang..”
Tumirik ang mga mata nito. Parang nasisiraan na ng ulo sa pakikitungo sa kanya.
“Ewan ko sayo. Sumasakit ang ulo ko sayo. Alam mo kung ano ka, isa kang malaking
sumpa. Bakit kailangang makasama kita dito?”
Napalis ang matamis niyang ngiti at maganda niyang mood sa sinabi nito. “ Bakit?
Kasi pinakidnap mo ako. Nanahimik ako sa lugar ko, dinala-dala mo ako dito!”
Napabuntong-hininga ito. “Oo na. Tumahimik ka na. Matulog ka na lang.”
“May tanong ako..” Aniya.
“Ano?” Kumunot ang noo nito.
Kagat niya ang labing nakatitig sa medyo nakaawang nitong bibig. Nagaantay ng sagot
niya.
“Umamin ka nga sakin. Totoo ang powers ng goblet no? Luto ka talaga ng demonyo kaya
ganyan ka kagwapo?”
Mas lalo lang kumunot ang noo nito. At mas lalo lang lumala ang kagwapohan nito sa
paningin niya.
“Yan ba ang epekto ng amoy ng pulbura sayo?”
“Hindi. Ito ang epekto ng amoy mo sakin. Anong brand ng pabango mo?”
“Wala akong pabango. Mukha bang makakapagdala pa ako nun dito?”
Tumango-tango siya. “Drico.”
“Ano?”
“Kapag ginahasa ka ba magdedemanda ka? Magsusumbong ka sa mga pulis?”
“Siraulo.” Ang sagot nito.
Nasisiraan na nga siguro siya ng ulo. Hindi na niya alam ang sinasabi niya.
Pakiramdam niya lutang na lutang na siya. Narinig pa niyang nagsalita si Drico pero
dulot ng sobrang pagod at tensyong naramdaman kanina, inagaw na ng antok ang diwa
ni Hannah. Tangay niya sa panaginip ang nakakabighaning close up look ni Drico
DiVanne.
Bukang liwayway nang dumating ang sundo nila . Dalawang kotse ang nasa unahan nila
samantalang dalawa rin ang nasa likuran. Drico was driving their car, tinanggihan
nito ang alok ng isang tauhan na ito ang magdrive para dito. Sobrang lakas ng
kompyansa sa sarili, nakakaasar.
Base sa report ng isang tauhan nito. Kompirmadong Hades nga ang nakaengkwentro
nila. At pakay ng mga itong dukutin si Drico. Ang hindi niya maintindihan ay kung
bakit kailangan pang dukutin si Drico kung kasama na ng mga ito si Rebecca? Ibig
sabihin hawak na ng grupong iyon ang pinag aagawang kopita.
Ngayon hindi na siya sigurado kung inosente nga ba ang kapatid niya, o totoong
nilamon na ito ng sobrang taas nitong mga ambisyon.
Napalingon siya kay Drico. Abala ito sa pagmamaneho at mukhang malalim ang iniisip.
Ilang sandali pa ng may namataan siyang gasoline station, nakaramdam sya ng
pananakit ng puson. “Pwede bang itabi mo muna diyan, naiihi na ako kanina pa eh.”
“Nagmamadali tayo. Tiisin mo nalang muna yan.”
“Malayo pa ang biyahe. Hindi na to aabot!” Reklamo niya dito. Wala itong nagawa
kundi ang iparada ang kotse sa may gasoline station. Patakbo siyang lumabas ng
kotse, nakiusap siya sa isang bantay na naroon na makigamit ng banyo. Itinuro siya
sa likod na bahagi ng lugar. Tinungo niya iyon.
Dalawang maliit na banyo ang nakita niya. Kaagad siyang pumasok sa pambabae.
Matapos ang ilang minuto hindi niya inaasahan ang mabubungaran sa paglabas niya.
“Ate?” Nanlalaki ang mga mata niya. She hushed her.
“Hannah. Let’s go. Sumama ka na sakin.” Halata sa tinig nito ang tensyon. Iginala
niya ang mga mata sa paligid. Wala itong kasama.
“Anong ginagawa mo dito? Hindi ba kasama ka ng masasamang taong yun kagabi?”
“ Tumakas ako at sinundan kita dito. Nakuha na nila ang goblet kaya wala na silang
kailangan sakin. Bago pa nila ako patayin, nakatakas ako. Ikaw din, bago pa malaman
ni Drico DiVanne na wala ka nang silbi sa kanya, tumakas ka na. Papatayin ka rin
niya. Masasamang tao ang nag aagawan sa kasumpa-sumpang kopita na yun! Hindi ka
dapat nadadamay sa gulong to. Umalis na tayo habang may panahon pa!”
Napaawang ang mga labi niya sa sinabi nito. “Hindi masamang tao si Drico..”
“Hannah! Naririnig mo ba ang sarili mo? That man is a prince of hell. Ilang taon ko
siyang nakasama kaya alam ko kung gaano kaitim ang buto ng taong yun. Si Drico
DiVanne ang pinakatuso sa lahat ng mga Princes of Hell baka hindi mo alam, siya ang
pinakanakakatakot dahil hindi mo alam kung kelan siya nagsisinungaling at kung
kelan nagsasabi ng totoo! Kailangan ka niya ngayon dahil sakin, pero sa oras na
malaman niyang wala na sakin ang goblet, pwede ka niyang patayin.”
“Hindi kita maintindihan..” Aniya. Sa totoo lang sinasabi ng utak niyang tumakas na
kasama ng ate niya. Yun naman ang pinaka-goal niya, ang ipagtanggol ang kapatid
niya sa lahat ng kaguluhang ito. Pero parang ang bigat ng puso niyang iwanan ni
Drico sa ganitong sitwasyon. “Kung nasa kanila na ang goblet. Bakit kailangan
nilang dukutin si Drico?”
“Hindi ko alam! Wag ka nang maraming tanong sumama ka nalang!” Singhal nito sa
kanya. Inabot nito ang kamay niya upang hilahin siya palayo sa lugar.
“Alam mo kung ano ang nangyayari Ate, sabihin mo kung bakit kailangan nila si
Drico!” Giit niya. Nakipagmatigasan siya dito.
“Because of his bloodline. The descendants of Hades are one of the oldest
organizations in Greece, isang grupo sila ng mga kultong naniniwala sa kakayahan ng
goblet na magbigay ng walang hanggang buhay. At kailangan si Drico sa ritual na yun
dahil siya ang pinakahuling henerasyon ng mga guardians ng goblet..”
“Anong kailangan nila kay Drico?”
“Hannah please..let’s go. Sumama ka nalang. Mas makakabuti..”
“Sagutin mo ang tanong ko!” Asik niya.
“They need his bleeding heart! They need to kill him and drink the blood from his
heart using the goblet! It was a cult thing Hannah! Nakakatakot ang mga Greek na
yan. Kaya utang na loob bunso, sumama ka na sakin!” Bigla nitong naibulalas.
Hinila niya ang kamay niyang hawak ng kapatid. Halos mawalan ng dugo ang mukha niya
sa narinig. Kung ganun, delikado ang buhay ni Drico laban sa mga taong yun. Alam
niyang maraming tauhang nagbabantay dito ngunit hindi sa lahat ng pagkakataon ay
siswertihin itong makaligtas. Nakita niya ang abilidad ng mga taga-Hades.
Magagaling ang mga ito at bihasa sa lahat ng klase ng duelo. Hindi basta-bastang
mapapatumba ang sinuman sa mga ito. Ang kaba niya ay umabot na sa pinakamalalim na
parte ng kanyang puso. Halos sumakit ang buong katawan niya sa rebelasyong iyon.
Hindi niya pwedeng pabayaan si Drico. Kailangang mabuwag ang Hades, kundi hindi ito
magkakaroon ng katahimikan, parating manganganib ang buhay nito.
“Hannah.”
Nanlaki ang mga mata niya. It was Drico. He was looking for her. Nahintakutan siya
para sa kapatid. Itinulak niya ito upang makapagkubli sa gilid ng banyo.
“Ano bang ginagawa mo? Kanina ka pa dito ah! Nagmamadali tayo.” Halos namutla siya
sa tanong nito. Kung lalapit pa si Drico sa kanya, ilang hakbang lang makikita nito
ang ate niya.
“Tara na!” Pilit niyang kinalma ang sarili. Ngunit parang kinutuban si Drico.
Tinitigan siya nito tapos iginala ang paningin sa paligid. Naalala niya ang sinabi
ni Rebecca. Mapanlinlang si Drico DiVanne. Kahit mukha itong mabait sa paningin
niya, hindi niya alam kung anong klaseng demonyo ang nakatago sa maganda nitong
anyo. Mas makabubuti kung hindi nito makikita ang kapatid niya, hindi siya sigurado
sa kung ano ang kaya nitong gawin kay Rebecca. Lumapit siya dito at hinila ang
kamay nito palayo sa lugar.
“Bakit ngayon bigla kang nagmamadali?” Usisa nito. Hindi ito nagpahila sa kanya.
Nanatili lang sa kinatatayuan.
“Ikaw ang nagmamadali, hindi ako. Kaya tara na! Bago pa kita magahasa dito!”
Naghabulan sa bilis ang tibok ng puso niya nang humakbang si Drico palapit sa gilid
ng banyo. Kung pipilitin niya itong umalis sa lugar mas lalo lamang itong
maghihinala. She needed something to distract his thoughts.
Nanlaki ang mga mata niya nang patuloy itong humakbang patungo sa direksyong hindi
nito dapat puntahan. Mahuhuli ang ate niya. Yun ang siguradong mangyayari kung
hindi siya gagawa ng paraan. Umandar ng mabilis ang utak niya, kasing bilis ng mga
paa niyang tumakbo patungo sa harapan nito.
Ikinagulat ni Drico ang paghila niya sa leeg nito at ang biglaang paglapat ng mga
labi nila.
Hindi niya alam kung saan siya kumuha ng lakas para gawin ang bagay na yun. Ngunit
kalaunan, wala siyang pinagsisihan. She was kissing the man of her dreams. Her lips
right next to his. He’s warm and soft and very intoxicating. She could feel his
breath on his face and it was like a touch of heaven. Ang mga labi nitong nakadikit
sa mga labi niya ay nagdulot ng bolta-boltaheng kuryenteng pumasok sa puso niya.
Gusto niyang bawiin ang mga labi pero hindi niya magawa, natukso pa siyang ipikit
ang mga mata at namnamin ang sandali.
Sana hindi na gumalaw ang oras.
Sana walang katapusan ang sandaling yun.
Pinikit ni Hannah ang mga mata para kumpirmahin sa sarili ang nararamdaman para sa
lalaking ito. Sa ngayon isa lang ang sigurado.. hindi siya papayag na may masamang
mangyari dito. Mamamatay na muna siya bago makuha ng Hades ang puso nito. Ang puso
ni Drico ay para sa kanya lang. Walang pwedeng makialam nun. Haharapin kahit isang
batalyon maprotektahan lamang iyon.

[ 13 Chapter11Perceptions ]
-------------------------------

Belated Happy Valentines from your prince of hell #1;)

********"""""""""*********"""""""""*******
#unedited
*******
Si Drico ang pumutol ng halik na yun. Sapagkat hindi kaya ng will power ni Hannah
na kalasin ang pagkakadikit ng mga labi niya dito. Hindi siya makapaniwala,
napakasimple lang naman ng halik na yun. Kung tutuosin naglapat lang naman ang mga
labi nila, pero bakit pakiramdam niya nastroke siya? Hindi siya nakagalaw
pagkatapos. Tapos parang pagod na pagod pa siya naghahabol siya ng hininga  na
parang tumakbo siya sa isandaang kilometrong marathon. Yun ba ang karma ng
pagnanakaw ng halik? Nakakaloka. Nakakasira ng ulo. Hindi na naman niya napigilang
kutkutin ang kuko.
“Will you stop that. It’s bothering me!” Asik sa kanya ni Drico nang nasa kotse na
sila nabibiyahe pabalik ng mansyon.
“Alin ba? Hindi ka inaano diyan ah.” Kunway asar niyang ganti. Pero nang natuon ang
mga mata niya sa mga labi nito, napalunok siya. Biglang umangat ang kanyang
temperatura. Kung hindi lang talaga kasalanan ang manggahasa kanina pa niya
pinuwersa ang lalaking ito.
“Hindi nail cutter yang bibig mo, tigilan mo kakukutkot diyan sa kuko mo.”
Inirapan niya ito. Bakit kasi nangingialam. Eh sa ang init ng pakiramdam niya eh.
Chura nito.
“Nahihiya ka sa ginawa mo?” Biglang tanong nito.
“Aba. Ikaw ang mahiya. Sa lahat ng ninakawan ng halik ikaw lang ang hindi pumalag!”
palusot niya. Pero namula ang magkabila niyang pisngi alam niya. Hindi siya
sigurado kung dahil iyon sa hiya o sa init na nararamdaman. Tinapunan siya ng
masamang tingin ni Drico.
“Eh bakit ka nanghahalik?”Tanong nito.
“Ba’t andami mong tanong? First kiss mo ba? Virgin ka pa ba? Ang arte mo ah!”
Singhal niya dito, alam na ngang napapahiya na siya kailangan pang ulit-ulitin sa
mukha niya. “Magmaneho ka nalang diyan. At tsaka tip lang, sa susunod na halikan
kita, pumalag ka naman!”
Umusok na ang tumbong ni Drico sa narinig. Ito naman ang nagsimulang mapikon sa mga
pinagsasabi ni Hannah. “Sa susunod na halikan mo ako, papaputukin ko yang nguso mo.
At wag kang papalag ah!”
“Ay, grabe siya. Pumapatol sa babae..”
“Wag kang mag-ambisyon. Hindi ka babae.” Giit pa nito na mas lalo niyang
kinatahimik. Ano naman kaya ang tingin nito sa kanya kung hindi babae? Linta?
Higad? Ipinilig niya ang ulo. Hindi naman siguro.
Natigil ang iniisip niya ng tumunog ang cellphone nito. He was on his bluetooth
earphone. Natuon ang atensyon niya kay Drico nang magbago ang expresyon ng mukha
nito. Naging seryoso at tila nanigas ang panga in trying to control anger.
“What did you say? She was there? You saw her??” Sigaw nito sa phone.Sabay napamura
ito.
Napaayos siya sa pagkakaupo. Kinutuban siyang si Rebecca ang tinutukoy nito ,wala
ng iba. Mas lalo siyang kinabahan nang magbigay ng instruction si Drico na bumalik
sila sa lugar at itrack ang sasakyan ng kapatid niya.
“Anong nangyayari?” Tanong niya nang kabigin ni Drico ang manibela pabalik.
Tiningnan din siya nito ng masama.
“It looks like your sister was following us. She was on that gasoline station.Sabi
ko na nga ba, lulutang siya kapag nalaman niyang nasakin ka.” Nakakatakot ang
ngiting sumungaw sa mga labi nito.
Naalarma siya nang makita ang bangis na kumislap sa mga mata ni Drico. Bigla siyang
kinabahan. “Hindi si Ate ang kalaban mo, pabayaan mo na siya!”
“Siya ang nagbigay sakin ng maraming sakit ng ulo. Pababayaan ko siya kung patay na
siya!”
Nahintakutan siya sa narinig. Mas lalo na ng magbigay pa ito ng instructions sa
ibang tauhan na hulihin si Rebecca sa kahit na paanung paraan patay man o buhay.
“Hindi mo gagawin sa kapatid ko yun!” Isang maliksing kilos ang ginawa niya. Ubod
lakas niyang hinambalos ng kamao ang cellphone nito dahilan para mayupi iyon at
mawasak.
“What the hell---!” Reaksyon ni Drico. “Wag mong ubusin ang pasensya ko Hannah!”
Singhal nito.
Napaiktad siya dahil doon. “HIndi kita papayagang saktan ang kapatid ko. Hindi siya
ang kalaban mo. Wala na sa kanya ang goblet nakuha ng mga totoong kalaban mo!”
Deklara niya dito.
“Panu mo nalaman yun?”
“Nabihag si Ate ng Hades at isinuko niya ang goblet kaya maling tao ang
pinupuntirya mo!”
Tumawa ito. “Maraming alam si Rebecca tungkol sa mga underground activities ng
grupong yun, marami akong makukuhang impormasyon sa kanya! Pwede ko siyang
mapakinabangan bago patayin!”
Hindi ito nakikinig sa kanya kahit na ano pa ang sabihin niya. Sa bilis ng
pagmamaneho ni Drico madali nilang naabutan ang dalawang naghahabulang sasakyan.
Kinabahan siya dahil alam niyang ang ate niya ang laman ng isa sa mga sasakyang
iyon. Kung hindi man mahabol ng tauhan ni Drico si Rebecca, tiyak wala itong kawala
kay Drico mismo. Magaling sa manibela ang lalaking ito, talo pa nito ang mga kilala
niyang professional car racers. Inisip niyang kabigin ang manibela. Ngunit sa
sobrang bilis ng takbo nila pareho silang mamamatay kapag ginawa niya yun . Ayaw
din naman niyang mapahamak si Drico. Kahit na gaano pa ito kagago.
Naggitgitan ang tatlong sasakyan. Pilit na kinokorner ng dalawa ang isa. Magaling
din magmaneho si Rebecca, hindi ito basta-basta napatigil kahit dalawa na ang
umiipit dito. Wag lang may maglabas ng baril at magpaputok, mangingialam talaga
siya.
“Wala ka pala sa Ate ko eh. Galingan mo naman.” Pangaasar pa niya kahit halos
malamog na ang katawan niya sa mga banggaan. Dapat dito kay DiVanne, binibigyan ng
distraction.
Ngunit hindi nila inaasahan ang pagsalubong ng tatlong iba pang kotse mula sa
unahan. Mga tauhan ng Hades. Binangga ng mga ito ang sasakyan ni Rebecca hanggang
sa bumalandra ito sa harapan nila, naglabas ng baril ang mga nakamaskarang lalaki
at pinaulanan sila ng bala. Kahit pa bullet proof ang sasakyan, hindi naging
kampante si Drico, gumawa ito ng paraan para iatras ang kotse at makakuha ng bwelo.
Narinig niyang nakipagpalitan ng putok ang mga tauhan ni Drico para icover sila. Sa
bilis ng mga pangyayari hindi na niya nasundan kung nasaan na ang ate niya, dahil
pagtingin niya sa kotse nito, wala nang laman iyon.
“Shit!!” Malutong na mura ang namutawi sa mga labi ni Drico. Kung bakit, yun ay
dahil nakita nilang tumakas ang mga kalaban nang makitang ilan pang mga tauhan ni
Drico ang dumating.
“Si Ate??”
“They got her.” Asar nitong sagot.
Halos matuyuan siya ng dugo sa mga pangyayari. Hawak na naman ng kalaban ang
kapatid niya.
“Bawiin natin siya!” Deklara niya.
“I Intend to! Papatayin ko ang traydor na yun kapag nahuli ko siya!” Galit nitong
sigaw sa mukha niya.  Marahas nitong kinabig nito ang manibela dahilan para
aksidenteng mauntog ng malakas ang ulo niya sa matigas na bahagi ng kotse.
Pinaharurot ni Drico ang sasakyan upang sundan ang mga tumakas. Sa nakikita niya
wala itong balak na pabayaang tangayin ng kalaban si Rebecca. Nakasunod sa kanila
ang lahat ng mga bodyguards nito.
Napatitig siya kay Drico at sa kakaibang anyong nakikita niya dito. Ang nakikita
niyang Drico ngayon ay tila demonyong nababalot ng kasamaan, halos mag-apoy ang mga
mata nito. Larawan sa mukha nito ang kagustuhang pumatay ng sinumang taong lalabag
sa mga kagustuhan nito. Naging isang malaking insulto para dito na maunahan ng
Hades sa pagtugis kay Rebecca. Napakurap si Hannah at pilit na inalis sa mukha ni
Drico ang mga mata. Hindi niya gusto ang nakikita niya. Gusto niyang itanong sa
sarili kung tama ba siya ng kampong napuntahan? Pumasok sa utak niyang baka si
Drico nga talaga ang kalaban.
Nakaramdam si Hannah ng pagkahilo. Tapos may mainit na likido umagos mula sa ulo
niya. Nang kapain niya, masaganang dugo iyon mula sa ulo niya. Sa tindi ng
pagkakauntog ng ulo niya hindi niya akalaing puputok ang anit niya.
Nagsimulang manlabo ang paningin niya.
“Hannah??” Untag ni Drico nang mapansin siya.
Nakatitig lang siya sa dugong nasa kamay niya.
Drico slowed down. Sunod-sunod ang murang narinig niya dito. Pinarada nito ang
sasakyan sa gilid ng daan. Kaagad din nitong kinalas ang seatbelt upang daluhan
siya.
“You’re bleeding! God damn it!” Bulalas nito. His voice sounded very scared.
Napatitig siya sa mukha nito, ang galit na nasa mukha nito kanina ay napalitan ng
kakaibang takot at pagaalala. Napakunot ang noo niya sa pagkagulat, kasi ay iyon
ang unang pagkakataong nakita niyang ganoon kahelpless ang mukha nito na tila hindi
alam ang gagawin.
Naramdaman niyang inangat nito ang ulo niya para itingala. Nang ipikit niya ang mga
mata tuluyan nang nagdilim ang paningin niya.
She woke up with all the parts of her body hurting. Iginala niya ang paningin. She
recognized the place, she was in her bedroom ,in Drico’s mansion. Tinangka niyang
bumangon pero nakaramdam siya ng pananakit at bigat ng ulo. Nang hawakan niya iyon,
it was covered in bandage. Naalala niya kung ano ang huling nangyari bago siya
nawalan ng malay. Napamura siya. She was not easily knocked down just like that.
She was disappointed of herself. Pinilit niyang bumangon.
“Don’t force yourself to get up, hindi mo pa kaya.” It was Drico who appeared in
front of her all of a sudden. He was in his usual sweatshirt. Pinagmasdan niya ang
mukha nito, kalmado na ito tulad ng dati. Wala na ni katiting na bangis ng mukhang
nakita niya dito.
“Anong nangyari?” Tanong niya.
“Nabagok ang ulo mo. Maliit lang ang sugat pero marami ang dugong nawala sayo.
Don’t worry you’re fine now.”
“Ang ate ko ang tinutukoy ko. Anong nangyari sa kanya? Anong ginawa mo sa kanya??”
“Wala siya sakin, hindi ko siya nakuha. I had to stop because you’re bleeding to
death, for your information.”
Napatitig siya dito. Hindi niya alam kung matutuwa siya o matatakot na nasa kampo
ng Hades ang ate niya ngayon. Pero sigurado siyang hindi rin makakabuti dito kung
mahuhuli ito ni Drico DiVanne.
“Gusto mong kumain?” Tanong nito sa kanya.
Dun lamang siya nakaramdam ng sakit ng sikmura. Hindi na niya mabilang kung ilang
oras nang hindi nasayaran ng pagkain ang kanyang tiyan. Napalunok siya.
“You need something to eat.” Deklara ni Drico. Pinindot nito ang intercom upang
pagsabihan ang mayordoma ng bahay na mag akyat ng pagkain para sa kanya.
Pagak na tawa ang pinakawalan niya. Napatitig kay siya kay Drico. Hindi niya
malaman kung ano ang iniisip nito. Galit na galit ito sa Ate niya, wala itong
kiming bumaril at pumatay ng tao, buo rin ang paniniwala niyang masama itong tao.
Pero ang hindi niya maintindihan ay ang espesyal na pagtrato nito sa kanya na
parang wala naman sa karakter nito. Hindi niya alam kung bakit ang gaan ng
pakikitungo nito sa kanya, kung tutuosin, sa mga pangaasar na ginawa niya dito,
dapat matagal na siya nitong pinalutang sa ilog pasig o kaya pinalapa sa mga pulang
langgam, pero hindi nito ginawa. Sa halip ay inaalagaan siya ng ganito. Tama nga
ang ate niya, nakakatakot itong tao, wala itong kasing tuso. Baka mamaya kinukuha
lang nito ang loob niya para mapasunod siya sa mga gusto nito. Kailangan niyang mag
ingat sa mga kinikilos ng prince of hell na to.
Nang maupo si Drico sa gilid ng kama niya at kapain ang noo at leeg niya to
probably check her temperature, lusaw lahat ng iniisip niya tungkol dito. Sa tuwing
titingin siya sa mga mata nito, nawawala sa utak niya ang mga babalang nabuo sa
isip niya. Wala siyang kakayahang makapag-isip ng maayos kapag nasa harapan niya
ito.
Ilang sandali pa dumating na ang dalawang babaeng staff na may dalang cart ng
pagkain. Kasama ng mga ito ang mayordomang si Euly.
“Kumusta ang pakiramdam mo Ms. Hannah?” tanong ni Euly sa kanya.
Bahagya siyang tumango dito. “Ok lang ako. Ako pa ba..”
“Nag-alala kaming lahat sayo nang makita ka naming buhat ni Sir Drico at duguan ang
ulo mo. Akala namin kung ano na ang nangyari sayo.”
May ugat na pumitik sa puso niya ng marinig iyon. Buhat ulit siya ni Drico? Kanina
lang iniisip niyang kalaban ito, ngunit sa pag aalagang binibigay nito sa kanya,
gustong magwala sa tuwa ng puso niya. Parang gusto niya nalang tablahin ang
katotohanang masamang tao ito.
Nang tangkain niyang bumangon para kumain, naging maagap si Drico sa pagtulong sa
kanya. Pinaikot nito ang braso sa balikat niya para iangat siya. He was almost
hugging her in the process. Leche! Nawala na yata ang gutom niya sa amoy nitong
nanunuot sa ilong niya, and she could feel his hard chest pressing her
shoulder ,pakiramdam niya busog na busog na siya, pwede na siyang mamatay.
Nang tuluyang makaupo, sinadya niyang sapuhin ang ulo.
“Is it hurting?” Tanong kaagad nito. Napahawak din ito sa ulo niya kaya nagtama ang
mga kamay nila.
Kuryente.
Tinamaan na naman siya ng lightning bolts ni Picachu!
“Hannah, I’m asking you!”
“Nakuryente ako.” Naisagot niya.
“Ha?” Gulat nitong tanong. “Saan? Panu ka naman makukuryente??”
Wala siyang naisagot dito, nakatitig lang siya sa gwapo nitong mukha.
“Ang bilis ng tibok ng puso ko..”bulong niya.
“Bakit? Anong masakit, magsalita ka kasi!!”
Napalunok siya. Ang gwapo ng mukha ni Drico sa malapitan. Parang si Four sa
Divergent, ang sarap nitong lapastanganin mula ulo hanggang paa. Ang mga mata nito
ay puno ng pag aalala para sa kanya, abala din ito sa paghahanap ng kung ano ang
masakit sa kanya. Hindi ba nito alam na masakit ang puson niya? Masakit ang puson
niya para dito!
Napansin niyang naghagikhikan ang mga taong nakapalibot sa kanilang dalawa. Tila si
Drico lang ang hindi nakakahalata ng kung ano talaga ang nangyayari sa kanya.
“Sir sa tingin ko, nalipasan lang ng gutom si Hannah. Kailangan lang magkalaman ng
kanyang sikmura.” Komento ni Euly na natatawa.
Tila nakahalata na rin si Drico sa wakas. “Niloloko mo ba ako?” Baling nito sa
kanya.
Umiling-iling siya. “Nakuryente talaga ako. At mabilis talaga ang tibok ng puso ko.
Pero tama si Ate Euly, gutom lang to. Kakain na ako.” Sinabayan pa niya ng
nakakalokong ngisi.
“Siraulo.” Asar nitong irap sa kanya bago lumabas ng kwarto.
Paglabas nito ang pinipigil na halakhak ng mga staff at ni Euly ay kumawala. Pati
siya natawa na rin.
Ilang araw lang nakarecover na si Hannah. Malakas pa siya sa kalabaw, hindi siya
papayag na makulong nalang sa kwarto dahil sa munting galos sa ulo. Maaga siyang
bumangon ng araw na yun. She just wore a hanging sleeveless top and low waist
cotton pants. Paminsan-minsan dapat lang sigurong pakitaan si Drico ng kaunting
alindog. Ilang araw na rin kasi siya nitong hindi pinapansin, lagi itong wala sa
bahay, hindi na niya alam kung saan ito nagpupunta at kung ano ang pinaggagagawa
nito.
Ang nakakaasar pa, kinakabahan siya ng bongga kapag umaalis ito ng bahay at hindi
siya nakakatulog hanggat hindi pa ito bumabalik!
Hindi naman siya nito asawa. Pero hindi niya mapigilang makaramdam ng ganoon.
Pagbaba niya sa namataan niya si Drico sa living room na seryosong nakikipag-usap
sa telepono. HIndi niya maintindihan dahil Greek na naman ang salita nito. He
sounded very sexy in his native tongue, para siyang nanonood ng pelikula. Greek
movie na walang subtitle. Asar.
She can recognized his language, kasi ang Lolo niya noong nabubuhay pa ito ay
marunong ng salitang iyon. Madalas siya nitong kausapin gamit ang linggwaheng iyon
pero hindi siya natuto. Sadyang napakahirap intindihin at bigkasin.
Dumaan siya sa harapan nito para magpapansin. Pero tinalikuran lang siya nito at
tinuloy ang pakikipagusap sa telepono. Sinadya niyang dumaan ulit sa harapan nito.
“Ano ba Hannah, naalibadbaran ako sayo!” Asar nitong singhal sa kanya. Natuwa siya
dahil napansin siya.
“Sino ang kausap mo?” Tanong niya.
“Umalis ka sa harapan ko.” Sagot nitong nakadilat. Tinakpan nito ang cellphone para
hindi marinig ng kausap.
“Anong balita tungkol sa kapatid ko?”
Hindi siya nito pinansin. “I’ll call you later Mom.” He said.
“Mama mo yun?” Naexcite niyang tanong.
“Anong kailangan mo?” Kompronta nito sa kanya. “Bakit tinanggal mo na ang benda sa
ulo mo?”
“Ok na ako kaya isama mo na ako sa mga lakad mo simula ngayon.”
Tinawanan siya nito. “Ba’t ko naman gagawin yun?”
“Kasi kung ayaw mo ako ang kikilos mag isa. Nanganganib ang buhay ng kapatid ko
mula sa grupong yun, hindi ako pwedeng magmukmok dito, kailangang may gawin ako!
Ano bang balak mo para mabuwag na yang Hades na yan?”
“I’m planning to kill your sister. Yun muna bago ang lahat.”
Isang masamang tingin ang pinukol niya dito. “Hindi mo ba nakikita na biktima lang
din siya dito? Ang Hades ang dapat mong pagtuonan ng pansin dahil nanganganib ang
buhay mo sa kanila. Aamin na ako, nagkausap kami ni Ate, sinabi niya sakin na hindi
lang ang goblet ang pakay ng Hades kundi pati ikaw mismo. Kailangan nila yang puso
mo para makompleto ang isang walang kwentang ritual. Baliw ang mga kalaban mo, kaya
kailangan mong ingatan ang sarili mo, wag kang masyadong mayabang!”
Napamaang si Drico sa kanya.
“Alam na ng Hades ang tungkol sa proseso ng ritual?”
“Bakit? Dapat ba hindi?” Ganti niya.
“Hindi dapat.” Tila sumakit ang ulo nito sa narinig. “Maliban sakin, isa nalang ang
kailangan nilang mahanap para makompleto ang ritual…” bulong nito.
Hindi siya makapaniwalang seryoso nga ang mga kultong yun sa paniniwala nilang may
ritual nga na nakakapagbigay ng buhay na walang hanggan. “Ano yun? Ano pang
kailangan nila?”
“The incantation itself.”
Napatanga siya dito. “Ano yun?”
“Ang dasal na kailangan sa ritual. Nasa pangangalaga iyon ng isang tumiwalag na
pinuno ng Hades, na nanirahan dito sa Pilipinas many years ago. Even before you are
born.”
Siya naman ang napahawak sa noo. Ngayon pakiramdam niya totoong nasa pelikula siya,
hindi niya malaman kung horror o fantasy ang genre ng kwentong nasangkutan niya.
May mga kulto pala talaga sa totoong buhay?Nakakaloka. Leche.
“At sino naman tong dating pinuno ng Hades na to? Buhay pa ba? Alam mo ba kung
nasaan?”
“Kung alam ko, eh di sana matagal ko nang pinuntahan!” Asik nito sa kanya. “Hindi
ko siya mahanap, nagbago siya ng pangalan, wala siyang iniwang bakas nang magpunta
siya dito sa Pilipinas.”
Naisip niya bigla ang kapatid niya.“Mga baliw pala talaga ang grupong yun. Baka
kung anong gawin dun sa kapatid ko, kailangang mahanap ang kuta nila. Naibigay na
ni Ate ang goblet sa kanila, bakit kailangan pa nilang kidnapin ulit?”
Tila napaisip si Drico sa sinabi niya. “May kailangan pa sila kay Rebecca maliban
sa goblet kaya nila kinidnap..maaring..maaring may alam si Rebecca kung nasaan ang
orasyon!”
“Ano naman ang magiging kinalaman ng kapatid ko dun?”
“kapatid mo siya dapat alam mo. Saan kayo lumaki? May kakilala ba ang pamilya mo na
isang matandang nanggaling ng Greece?”
Pumasok sa utak ni Hannah ang Lolo niya. Magaling ito sa salitang Griyego pero ang
pagkakaalam niya ay puro itong Pilipino. Hindi kaya….
Hindi kaya ang lolo niya ang tinutukoy ni Drico na dating pinuno ng Hades na
tumiwalag…?

[ 14 Chapter12Loyalty ]
-------------------------------

“Panu kung sabihin ko sayong Oo, may nakilala kami ng kapatid ko na isang taong
magaling magsalita ng Greek kagaya mo. Noon, sigurado akong Filipino siya, pero
ngayon na napag-isip-isip ko….posibleng hindi talaga siya taga-dito.”
Naging curious ang anyo ni Drico dahil sa sinabi niya. Tinutok nito ang atensyon sa
kanya. “Sino naman ang taong yun?”
“Lolo ko.”
Napatitig si Drico Tila tinatantiya kung nagsasabi siya ng totoo. “Nasan na siya
ngayon?”
“Patay na. Malamang.” Irap niya dito.
“Alam mo ba kung bakit marunong siyang mag-Greek?”
“Hindi.” Iling niya. Saglit niya lang nakasama ang Lolo niya, bata pa siya ng
mamatay ito. Pero ang naalala niya ay siya ang paboritong apo nito. Kung ang ate
niya ay pinag aral ng mabuti sa school, siya naman halos ubusin niya ang oras niya
sa gym. Sa pag aaral ng lahat ng uri ng martial arts. Ayon sa Papa niya, kagustuhan
daw iyon ng Lolo niya. Gusto siya nitong ihanda para sa lahat ng pagsubok na
haharapin niya balangaraw. Ang sabi ng Lolo niya bago ito mamatay, kakailanganin
niya iyon para ipagtanggol ang sarili niya. Ipagtanggol laban saan? Hindi niya
alam.
Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin nun. Basta ay nagtraining siya nang
nagtraining kasama ng Papa niya sa isang maliit na martial arts gym na pag aari ng
Lolo niya. Mas lalo siyang nawalan ng pagkakataong itanong kung ano ang tinutukoy
na pagsubok ng maganap ang isang malaking sunog at matupok ang gym, kasama ng mga
magulang niya.
“Saan siya nakatira?” Tanong ni Drico na nagpabalik sa kanya sa kasalukuyan.
“Wala na. Nasunog ang bahay na tinirhan niya noon. Namatay din sa sunog na yun ang
mga magulang ko. Walang naisalbang gamit o kahit na ano.”
Tumango lang si Drico nang marinig iyon. Napansin siguro nitong lumamlam ang mga
mata niya. “Pumunta ka na sa kusina, magpaluto ka kay Euly ng kahit na anong gusto
mo.”
Inirapan niya ito. “Bakit ba lagi mo nalang akong pinapakain? Sinasabotahe mo ba
tong abs ko?” Para may epekto, itinaas pa niya ang damit para ipakita nga ang
magandang pagkakahulma ng tiyan niya.
Napasulyap si Drico doon. Tapos ay tumingin ng sa kanya. “Hindi ko gusto ang
babaeng may abs.”
Napasimangot siya. Yung abs naman niya, hindi OA, sakto lang para sa isang babae.
Ang OA, ay itong unggoy na to! Hindi man lang maka-appreciate ng tunay na
kagandahan. Ang sarap dukutin ng mga mata. “At ano namang gusto mo, yung namumutok
na bilbil??”
Kinagat nito ang gilid ng bibig na tila iniisip ang isasagot. Tumigil ang tibok ng
puso niya dahil doon. Isang kilong Leche! Ba’t ang gwapo ng gagong sa kahit na
anong gesture na gawin nito?
“Siguro. Pero hindi ako sigurado.” Yun ang isinagot nito.
Walang kwenta kung makikipagtalo pa siya dito, ang mabuti pa magpunta siya ng
kusina at magluto ng pagkaing gusto niya. HIndi na niya aabalahin pa sina Euly at
ang mga staffs.
Tamang-tama walang siyang taong naabutan sa kusina. Maari niyang gawin lahat ng
gusto niya. Naghanap siya ng pwedeng lutuin. Pagbukas niya ng ref, tumambad sa
kanya ang lahat ng uri ng ingredients ,para siyang nasa mall. Hindi lang isang
freezer ang naroon, marami. Kaya marami siyang nadikwat.
Tatawa-tawa siyang nagsuot ng apron. Ang lulutuin niya, pritong itlog. Pritong
itlog na may repolyo, bell peppers, kamatis at kung anu-ano pa. Bukod sa
napakadaling lutuin, paborito niya pa iyon.
Ilang sandali pa, napaghalo-halo na niya lahat ng ingredients sa pan. Nageenjoy
siya sa ginagawa ng biglang sumulpot sa kusina si Drico. Kumunot ang noo nito sa
pagkaing niluluto niya.
“Bakit?” Tanong niya.
“Di ba ang sabi ko, tawagin mo si Euly?”
“Kaya ko na to.”
“Kakain din ako, nagugutom na ako.” Angil nito sa kanya.
“Eh di share na lang tayo dito. Maupo ka na dun sa table ako na ang bahala sayo….
gagayumahin kita, este bubusugin kita ng todo-todo Makakalimutan mo ang pangalan
mo, at sasambahin mo ako!” Sabay kindat. Mapang-akit din ang ngising pinakawalan
niya para dito. Sinadya pa niyang paikutin ang dila sa kabuuan ng kanyang labi na
para bang nag-iimbeta ng halik. Imbes na uminit ang katawan, uminit ang ulo ni
Drico sa ginawi niya. Nagsalubong ang kilay nito at naningkit ang mga mata sa asar
sa kanya. Napasimangot siya bigla.
“Ayusin mo yan ah.” Banta pa nito bago tumungo sa dining table.
Nang matapos na siya sa pagluluto. Namroblema siya sa presentation. Imposibleng
magaya niya ang mga potaheng maganda ang pagkakalagay sa pinggan na kagaya ng mga
staffs. Bahala na nga. Ang importante naman ay maganda ang lasa ng pagkain.
Inabutan niya si Drico na nasa table na. Leche. Ba’t ba kinakabahan siya? Humugot
siya ng isang malalim na hininga, tapos ay nagpakawala ng isang malawak na ngiti.
“Nandito na po ang pagkain Sir Drico.” Aniya, tapos ay inilapag ang pagkain.
Nang buksan ni Drico ang cover nun, napatitig ito sa fried itlog with veggies
niya.  “Anong klaseng pagkain ito? Pagkain ng itik?”
“Grabe siya. Itlog yan na may halong gulay! Kainin mo yan, pinaghirapan ko yan ah!”
Pinandilatan niya pa ito ng mata. Imbes na sa kabilang dulo ng table, kung saan
siya laging nakapwesto, naupo siya sa tabi nito. “Kain na tayo!”
HIndi gumalaw si Drico, nakatitig lang sa pagkain.Nag iisip siguro kung kakain o
lalayas nalang. Hindi na niya ito bibigyan ng pagkakataong makapag isip. Ang sabi
nila, the way to a man’s heart is through his stomach. Kailangan niya lang itawid
to, sigurado, pagkatapos, maglalaway to si Drico sa kanya. Ume-evil laugh na ang
utak niya ng mga oras na yun.
Siya na ang kusang naglagay ng pagkain sa pinggan nito. “Gusto mo ng kanin?”
Umiling ito.
“Itlog lang? Diet ka?” Ang sarap na nga ng katawan mo, magda-diet ka pa? Gusto mo
talagang malaglag ang matris ko ano?
Inirapan siya nito.
“Sakin nalang ang kanin kung ayaw mo.” Aniya. Nilagay niya sa pinggan niya ang
sangkaterbang kanin.
“Ano ka, construction worker?? Ganyan kadami ang kain mo?” Nanlaki ang mga mata
nito.
“Gutom ako eh.” Hindi niya na ito pinansin, tuloy-tuloy lang ang naging subo niya
sa pagkain.
Ilang sandali lang itong nakatitig sa kanya habang kumakain, bandang huli ay kinuha
din nito ang kutsara at tinidor para kumain. Lihim siyang napangiti, nainggit
siguro.
“Masarap ba?” Tanong niya pagkatapos nitong sumubo.
Gumuhit sa mukha nito ang lasa ng pagkaing pinakain niya dito, mapakla.Nilabas din
nito mula sa bibig ang maliit na shell ng itlog na humalo sa niluto niya. Ngising
aso ang isinukli niya dito. Pero hindi ito nagsalita, itinuloy lang ang pagsubo. Ni
hindi na siya pinansin pa.
Nagkibit-balikat nalang din siya at hinarap ang isang bandehadong kanin. Napaparami
siya ng kain ng kanin lalo na kung masarap ang ulam. Jaw line palang ni Drico na
naka-anggulo sa kanya, ang sarap na ng kain niya eh. Shit. Taena. Ang sarap
magmura!
Malakas ang kutob ni Hannah na may kinalaman ang Lolo niya sa nawawalang
incantation ng Hades. Maaaring coincidence lang ang lahat, pero hindi niya
maipagkakailang kakaiba ang nararamdaman niya tungkol sa mga pangyayari. May
pakiramdam siyang hindi lang ang ate niya ang konektado sa nawawalang goblet na
yun. Pati siya, at ang buong pamilya niya.
Kailangan niyang malaman ang lahat tungkol sa Hades at sa nawawalang goblet. Baka
sakaling malutas niya ang misteryo sa kabila ng biglaang pagkamatay ng mga magulang
niya at pagkasunog ng martial arts school na kinalakihan niya. Baka ito rin ang
maging daan para malutas na ang problema ng kapatid niya at makawala na ito sa
grupo ng mga kultong kumo-kontrol dito.
Naalala niyang sa kwarto ni Drico nakatago ang mga papeles na patungkol sa Hades.
Marami pa sigurong impormasyon ang nakaimbak doon na ayaw nitong ipaalam sa kanya.
Kung ayaw nitong malaman niya, pwes siya ang gagawa ng paraan para matuklasan ang
lahat ng lihim na tinatago nito mula sa kanya, at sa mundo.
Alas tres ng madaling araw. Kinakabahan niyang pinindot pabukas ang sekretong pinto
na nagdudugtong sa kwarto nila ni Drico. Sana lang ay hindi nito ini-lock iyon.
Napapitik siya sa daliri ng bumukas ang lihim na pinto. Dahan-dahan siyang pumasok
sa madilim na kwarto ni Drico na natatanglawan lang ng lampshade. This time, he was
on his bed, mahimbing ang pagkakatulog nito base na steady nitong paghinga.
Imbes na sa study table at mga drawers pumunta, natukso siyang lumapit nalang sa
kama nito at pagmasdan itong matulog hanggang pagsikat ng araw. Pero kaagad niyang
kinurot ang sarili. Leche. Kapag napatitig siya sa mukha ni Drico, hindi na naman
siya makakapag-isip ng maayos. Nalulusaw lahat ng mga plano niya sa buhay kapag
kaharap niya ito. Kaya mas mabuting dumiretso nalang siya sa pakay.
Dahan-dahan ang kilos niya, inapply niya ang kaalamang itinuro sa kanya kung paano
gumalaw sa dilim ng hindi nakakaagaw ng atensyon ninuman. Magaan ang buong katawan
niya, mabilis ang kilos ng mga kamay niya sa pagbubukas ng mga lihim na drawers ni
Drico. Napamura siya dahil triple ang lock ng mga iyon, yung iba kailangan pa ng
combination.
Malaya niyang nabuksan ng walang kahirap-hirap ang karamihan sa mga drawers, pero
puro tungkol sa negosyo ang mga iyon, wala doon ang kailangan niya. Isang secret
compartment nalang ang hindi pa niya nabubuksan, ang vault na nasa ilalim ng study
table ni Drico. Sumuot siya sa ilalim nun upang subukang buksan iyon.
Anong numero naman kaya ang ilalagay nito sa mga vault nito? Maloloka siya sa pag-
iisip. Kung pwepwersahin niya naman, gagawa iyon ng ingay at magigising ang
natutulog na dragon. Baka bugahan siya ng apoy pag nagkataon.
Eksperto si Hannah hindi lang sa martial arts, kundi pati na rin sa paghahanap ng
mga nakatago. Magaling siyang magbukas ng mga secret compartments, at maliksi ang
utak niya sa pagbubukas ng mga vaults. Sinubukan niyang ikutin ang lock, idinikit
niya ang tainga niya dito, base sa tunog nito malalaman niya kung anong combination
at kung anong ikot ang kailangan niyang gawin para magbukas ito.
Pinagpawisan si Hannah, lumipas na ang ilang minuto, hindi pa rin niya mawari kung
paano bubuksan ang vault na sa tingin niya ay naglalaman ng mga importanteng
dokumentong kailangan niyang malaman.
Napalunok siya nang maramdamang gumalaw sa kama si Drico.
Patay talaga siya kapag nagising ito. Pupulbusin nito lahat ng buto niya sa
katawan, pagiging isang maganda at birheng bangkay ang aabutin niya kapag
nagkataon. Diyos ko Lord. Wag mong gisingin ang Dragon! Parang awa mo na..
Pagkatapos ng mahabang sandali, she heard the ‘tick’ she had most awaited. Ibig
sabihin, bukas na ang vault! Ang galing talaga niya. Yess!! Sigaw niya sa utak
niya. She was about to gather what’s inside when a firm hand grip her arm real
hard. Napatili siya nang halos umikot ang buto niya sa braso nang pihitin iyon.
With pure instinct she dodge on her attacker, siniko niya ito at sinundan ng suntok
sa mukha, pero ang dalawang atakeng yun ay parehong bigo. Mabilis lang na nasapo ng
lalaking may hawak sa kanya ang lahat ng binibitiwan niya. She knew who the man
was, based on his skill…and his smell…no doubt. Gising na ang dragon. Ramdam na
niya ang galit nito base sa marahas nitong pagpihit sa braso niya.
“A-Aray!!” Reklamo niya dito. “Aray ko!”
Drico said something in Greek. Akala niya minumura na siya, hindi pala. Astig ang
mga ilaw sa kwarto nito, nauutusang bumukas. Greek nga lang ang sinusunod nitong
linggwahe. Lumiwanag ang buong paligid. Napangiwi siya nang makita ang mga mata ni
Drico na kulang na lang bumulwak ng lava, parang bulkang sumasabog.
Tinangka niyang agawin mula dito ang kamay niya bago pa man mabali iyon. Pero
mahigpit ang hawak nito. Wala siyang choice, she will have to defend herself.
Singbilis ng kisapmata ang naging galaw niya, pumaikot siya dito upang lumuwag ang
pagkakahawak sa kanya, sabay igkas ng paa sa dibdib ni Drico. But he was not taken
aback, sinapo lang ulit nito ang paa niya gamit ang kamay, at iyon naman ang
pinaikot nito. Tumalon si Hannah at inikot ang katawan sa ere upang sundan ang ikot
ng paa niya at hindi mabali iyon.
Napikon na siya dahil lahat nalang ng opensa niya nasasalag nito. Umabot sa puntong
itinulak siya nito ng malala, halos magiba ang likod niya, napasobsob pa siya sa
kama. Dumagan ito sa likod niya upang hindi na siya makapalag pa.
Hay ang sarap.
Ang utak niya, nagawa pang magpantasya sa ganung sitwasyon, kahit puro salag lang
ang ginawa ni Drico, nalamog pa rin nito ang katawan niya at basag na basag ang
pride niya dahil hindi niya ito matalo-talo! At yun ang pinuputok ng budhi niya.
Tinangka niyang bumangon, kaya mas lalo lang binigay ni Drico ang buong bigat sa
kanya.
“Stop it!” Singhal nito sa tainga niya. “What the hell is your problem?? What are
you doing in my room, huh??” His breath was at the back of her neck leaving her
neurons ecstatic.
Ngumisi siya ng nakakaloko. “Ganito ba ang gusto mong posisyon, lovecake?
Patalikod??” Sabay ang maharot na tawa. “How exciting!”
He grabbed her neck. “I said, what are you doing inside my room??” Bulyaw nito sa
nakakatakot na tono. “Are you also trying to betray me?”
Tumawa siya ng pagak. Nararamdaman na niya ang higpit ng magkakahawak nito sa leeg
niya. Kapag nilagyan pa nito ng pwersa iyon, mababali ang leeg niya. “Betray you?
This is not a question of loyalty Drico, coz I was never your ally. My priority
here is my sister! Hawak siya ng Hades at kailangan kong malaman kung anong klaseng
grupo yun at kung saan nila dinala ang kapatid ko! Marami kang tinatago, sabihin mo
sakin kung ano ang alam mo!”
“At pag sinabi ko sayo? Anong magagawa mo? Do you honestly believe you could defeat
Hades with that little fist of yours? Hades is a very large coven lead by the
wealthiest criminals in the world. They are surrounded by elite mercenaries and
notorious killers. Their only goal is to perform the ritual and they will stop at
nothing just to get what they wanted. Are you sure you really want to get in their
way??”
Lumuwag ang hawak nito sa leeg niya. Pero pakiramdam niya mas masakal siya sa
sinabi nito, halos mapugto ang hininga niya. Bigla siyang natakot para sa ate niya…
at para kay Drico. Hindi niya nakakalimutang para magawa ang ritual, kailangan
nitong mamatay. Hinding-hindi siya makakapayag anuman ang mangyari.
“Hindi ako pinalaking duwag ng tatay ko. Kahit sino babanggain ko maprotektahan ko
lang ang mga mahal ko sa buhay.”
Tinawanan lang ni Drico ang pahayag niya. Pinakawalan na rin siya nito kaya malaya
siyang nakaupo sa kama nito.
“You’ve got more guts than brains lady.” Komento nito.
“Malakas ang kutob kong may kinalaman si Lolo sa Hades. At yun ang dahilan kung
bakit nila binihag ulit ang ate ko. Hindi pa ako sigurado, pero baka siya ang
tumiwalag nitong miembro.”Napatitig si Drico sa kanya. “Hindi lahat ng gamit niya
natupok sa apoy. May isa pa kaming bahay sa probinsya, tumira ang lolo doon bago
kami lumipat ng Maynila. Naalala kong maraming kakaibang gamit ang Lolo ko na
nakatago sa bahay na yun.”
“Saang probinsya? Nasaan ang bahay na yun?”
“Wag kang masyadong excited. Ang sabi ko nga sayo, isa lang ang goal ko dito. Kung
maipapangako mong hindi mo papatayin ang ate ko at tutulungan mo akong mabawi siya,
tutulungan din kitang bawiin ang goblet mo at buwagin ang Hades.”
“Ang lakas ng loob mong makipag-bargain sakin. I can get any information from you
without compromising anything!”
“Wag masyadong mayabang at makapal ang mukha Drico, alam mong buhay mo rin ang
nakasalalay dito. Tanggapin mo na ang alok ko. Bawiin natin si Ate, sigurado akong
marami siyang maitutulong sa pagbuwag mo sa Hades na yan.”
Masamang tingin ang ipinukol ni Drico. “Sabihin mo nalang sakin kung nasaan ang
bahay na yun. Don’t get yourself involve in this war, dahil baka hindi ka na
makalabas ng buhay. Naintindihan mo ba?”
“Wala akong pakialam. Kung ayaw mong makipagtulungan sakin, kikilos ako ng mag
isa.” Banta niya. Tumayo siya at nakipaglaban ng tingin dito.
“Baka nakakalimutan mong bihag lang kita dito…”
“Well, obviously, wala na akong silbi sayo. Dahil si Ate Rebecca ay bihag na rin ng
Hades. Pero malaki ang maitutulong ko sayo kapag napatunayan nating si Lolo nga ang
nawawalang miembro ng grupong yun. Anong malay mo, ako pa ang magdala sayo sa
incantation na hinahanap mo.” Walang kakurap-kurap si Hannah. “Wala na tayong
panahon. Magdesisyon ka na kung kailangan mo ang tulong ko o hindi.”
“Your traitor sister surely doesn’t deserve this kind of loyalty from you. Sige,
pumapayag na ako. Pero sa oras na nakuha mo si Rebecca, I want her to stay far away
from me as possible, dahil hindi ko maipapangakong ligtas siya sa mga kamay ko.”
Gumuhit ang ngisi sa mga labi ni Hannah sa narinig. It still sounded like a threat
pero, mas ok na yun.
“Kelan tayo aalis?”
“Sinong may sabing kasama ka?”
Kumunot ang noo niya. “Ako ang magtuturo kung nasaan.”
“Just give me the exact place. Aalis ako mamaya.”
“No way. Kailangan kasama ako.”
Tumirik lang ang mga mata nito. “Get the hell out of my room, now!” Napipikon
nitong bulyaw.
Umingos siya dito. Bago umalis, tiningnan muna si Drico mula ulo hanggang paa. We
was wearing  just a simple white shirt and cotton pants pero grabe ang sex appeal
na sumusungaw sa bawat himaymay ng muscles nito. Ang hirap huminga. Ganito matulog
ang Greek God? Ang sarap makijoin! Ang sarap na namang magmura!Leche.

[ 15 Chapter13PreciousOne ]
-------------------------------

Hindi siya pumayag na hindi siya kasama papunta sa lumang bahay ng Lolo niya.
Malayong probinsya iyon at kailangan pa nilang tumawid ng dagat para marating iyon.
Kasama nila ni Drico ang ilan sa mga tauhan nito.
Habang nasa daan, pilit niyang binabalikan sa kanyang alaala ang mga panahong
kasama niya ang Lolo niya. Masayahin ito at palaging nakatawa, hindi sana sasagi sa
utak niyang may tinatago itong isang malaking lihim kung hindi niya lang ito
madalas masaksihang pumapasok sa isang lihim na kwarto sa lumang bahay nito noon.
Nang sundan niya ito doon, bilang bata at walang kaalam-alam, marami siyang
kakaibang bagay na nakita. Kagaya ng nakakatakot na litrato ng demonyo, mga itim na
kandila na nababalot sa ginto, at isang kahon na naglalaman ng isang makapal na
libro. Posibleng nakapaloob sa librong iyon ang incantation na hinahanap ng Hades.
“May tao ba sa bahay na yun?” Tanong sa kanya ni Drico. Ito ang nagmamaneho ng
sasakyan papunta sa liblib na bahay nila noon.
“Oo. Yung mga malayong kamag-anak ng Mama ko, sila ang nagbabantay sa bahay.”
Tumango ito. Natuwa siya sa isiping makikita niya ang mga pinsan niya doon. Naging
kalaro din niya ang mga iyon noong bata pa siya. Ilang sandali pa, naging pamilyar
na sa kanya ang daan. Natanaw na rin niya sa di kalayuan ang bahay ng Lolo niya.
It was an old spanish-style bungalow. Nagtaka siya nang sa bakuran ay maraming
nakapalibot na mga tao at parang disoriented ang mga ito. Parang may kakaibang
nangyari. Ipinarada ni Drico ang kotse sa harap ng bahay.
“I’ll check it first. Stay in the car.” Utos sa kanya ni Drico bago ito lumabas ng
kotse. HIndi siya mapakali habang nasa loob. Para kasing may mali, at malakas ang
kabog ng puso niya. Lumabas siya upang magtanong sa isang lalaking napadaan sa
harap ng sasakyan.
“Manong, anong meron sa loob?”
“Naku. Kawawa ang buong pamilya..” Yun lang ang isinagot nito na mas lalong
nagpakaba sa kanya. Nang patakbo siyang pumasok ng bakuran, sumunod sa kanya ang
dalawang tauhang nakabantay. Namataan niya si Drico na nakatalikod at may kausap sa
telepono. Kailangan niyang makapasok ng bahay para malaman kung anong nangyayari sa
loob, at kung bakit malaki ang pagkakabukas ng main door nun.
“Kawawa naman sila..” narinig niyang bulong-bulungan.
“Walang kalaban-laban..”
Napalunok siya sa mga kwento, patakbo siyang umakyat ng bahay. Tinangka siyang
salubungin ni Drico upang pigilang makita ang kung ano sa loob pero hindi ito
nagtagumpay. Bago pa man siya nito mahila at maisubsob ang ulo niya sa dibdib nito.
Nakita niya ang di dapat makita. Napakapit siya kay Drico. He firmly held her head
against his chest in a very protective manner, so she couldn’t see such horror.
Nanginig ang buong katawan niya habang nakakulong sa balikat nito. She just saw her
relatives, nakahandusay lahat at naliligo ng sarili nilang dugo. Pati mga bata.
“Let’s get you out of here. Ang tigas ng ulo mo, I told you to stay in the car.”
Inalalayan siya nito pabalik sa kotse. While making sure she didn’t see the horror
again. “Pinatay nila ang mga natitirang kamag-anak na kilala ko..” Hindi napigilan
ni Hannah ang humagulgol. “Ang sasama ng mga demonyong yun!”
“Ngayon alam mo na kung gaano kadelikado ang grupong yun. Gagawin nila lahat,
papatayin nila lahat ng hadlang para lang magawa ang ritual. Kaya pwede ba, sundin
mo man lang ang mga sinasabi ko. Don’t be so reckless here, kaya kapag sinabi kong
mag-stay ka sa kotse, mag-stay ka!” Sermon pa sa kanya ni Drico. Hindi ba nito alam
na nanginginig pa siya? Hindi lang yun, kakaibang kaba ang bumalot sa kanya sa
kaalamang hawak ng mga halang ang kaluluwa ang kapatid niya.
“Masisisi mo ba ako eh pamilya ko din sila..”
“Listen. From now on, you will only need to look after yourself. Think of your
safety first, before anything else. I know what you’re thinking right now. You’re
thinking about your sister, so don’t you dare do anything stupid Hannah, dahil
hindi sila magdadalawang isip na patayin ka,do you understand??” Drico’s golden
eyes were beaming with rage. “Rebecca brought them here--”
“Dahil bihag siya ng grupong yun, at natatakot lang din siya! Papanu kapag nakuha
na ng Hades ang lahat ng gusto nila sa kapatid ko? Anong gagawin nila dito?
Papatayin nalang? Kailangan ko siyang mabawi mula sa kultong yun sa lalong madaling
panahon!”
Nang maayos na mailabas ang mga bangkay ng mga kamag-anak ni Hannah, sinamahan niya
si Drico sa isang lihim na parte ng bahay na iyon.
“They’ve been here…” Komento ni Drico nang mapansin ang mga bakas ng sapatos sa
maalikabok na lugar. Naroon pa rin ang mga litrato ng demonyo na kagaya sa kanyang
alaala. Binusisi ni Drico at nang mga tauhan nito ang mga bagay na naroon. Siya
naman pilit niyang inaalala kung nasaan ang libro. Magulo at nagkalat ang mga
lumang gamit ng Lolo niya.
“Mga lumang kagamitan ito na tanging mga matataas na pinuno ng Hades ang mayroon.
With all these evidence, there’s no doubt that you’re grandfather was one of
them..”
Halos bumaliktad ang sikmura niya sa narinig mula kay Drico. Ngayon niya lang
napagtanto ang direktang kaugnayan niya sa mga kultong iyon. Kaya siguro tumiwalag
ang Lolo niya..dahil hindi maatim ng konsensya nito ang mga kahindik-hindik na
gawain ng Hades. Base sa mga pangyayari, hindi siya magtataka kung ang Hades din
ang pumatay sa mga magulang niya sa pamamagitan ng biglaang pagkasunog ng bahay at
martial arts school nila.
Binusisi ni Hannah ang buong paligid. Kulang-kulang na ang mga gamit na naroon.
Hindi niya akalaing alam din pala ni Rebecca ang tungkol sa lihim na kwartong yun.
Nagawa nitong ituro ang lugar sa mga kalaban.
Napamura siya nang namataang isang bahagi ng pader ng kwarto ang natibag. Sa loob
ng batong pader na yun nakalagay ang libro! Lumuhod siya sa harap nun at kinapa ang
butas, wala na iyong laman.
“Nakuha nila…” Nanghihina niyang turan kay Drico. “Dito nakalagay ang itim na
librong yun ni Lolo..wala na.”
Laglag ang balikat ni Drico sa narinig. Pero may inabot itong isang kapirasong
papel. “This must be your grandfather’s hand writing..”
Sinuri niya ang lumang papel at napatango. “Anong nakasulat?” It was all written in
Greek.
“He said all hopes lie on his precious one.”
Kumunot ang noo niya. “Precious one?”
Napatitig siya sa nakasulat. Then a word captured her eyes. “Polytimos?”
“It means precious in Greek..”
Yun ang palayaw sa kanya ng Lolo niya. While everybody was calling her Hannah, her
grandfather addressed her as his Polly. Malakas ang naging kabog ng dibdib niya
dahil doon. Pinahakot ni Drico ang lahat ng mga gamit na naiwan, tapos ay bumalik
na sila sa mansyon.
Habang nasa biyahe maraming mga alaalang unti-unting bumalik sa kanya nang
masilayan niyang muli ang luma nilang bahay. Mga nakakalitong alaala na hindi niya
lubos maisip.
“Are you OK?” Puna sa kanya ni Drico. Gabi na ng makarating sila ng bahay. At sa
buong biyahe ay hindi siya umiimik.
Tumango lang siya.
“Ang tahimik mo..” Komento nito. Napatitig siya dito. In a brief moment nakakita
siya ng pag aalala sa mga mata nito para sa kanya. Hindi ito sanay na hindi siya
dumadaldal at nakapagtatakang apektado ito ng katahimikan niya. Ang totoo, she was
thinking about her family roots. Kung anong klaseng dugo ang nananalatay sa kanya,
at kung ano nga ba ang magiging papel niya sa buhay ni Drico sa hinaharap. Magiging
kaaway din ba siya nito? Mortal na kalaban ng mga Divanne ang Hades mula pa noong
unang panahon. Ano kaya ang magiging reaksyon ng pamilya ni Drico sa kanya? Parang
ayaw niyang isipin.
Drico had been a devil in the past pero unti-unti nang napapalapit ang loob niya
dito. Hindi rin niya maipagkakailang nararamdaman din niyang kahit isa siyang
kaaway ay pinoprotektahan siya nito. Isang malaking dagok sa kanya na malamang ang
lahing kalaban ng pamilya nito ay ang mismong lahing pinagmulan niya. Pakiramdam
niya nagkaroon ng isang mataas na pader sa pagitan nila.
Hindi niya namalayang matagal na sandali na siyang nakatitig sa mga mata ni Drico.
His eyes were impossibly beautiful and very deep. In desperate situations like this
where his life was definitely at stake, walang siyang takot na nakikita sa mga mata
nito, sa halip puro pangalan niya ang lumalabas sa bibig nito. Constantly asking if
she was ok, and always reminding her to take care of herself. She saw genuine care
on his eyes, and it shocked her soul.
She would do everything just to protect this man. She would never allow anyone to
ever hurt Drico Divanne.
“What’s wrong?” UNtag nito nang mapansing matagal na siyang nakatitig.
“May tanong ako..”
“Ano?”
“Importante ba ako sayo? Anong gagawin mo kapag…nakuha ako ng mga kalaban mo..o
kaya mamatay ako..?”Seryosong tanong niya na nakatitig pa rin sa mga mata nito.
“Anong klaseng tanong yan?” Pairap nitong sagot.
“ Sagutin mo nalang.”
Tumitig ito sa kanya. Nabasa niya sa mga mata nito ang sagot at napangiti siya
dahil doon.
“Hindi ko alam ang sagot. Magpahinga ka na..” Anito.
Ngumisi siya dito bago tinungo ang sariling kwarto.
Mabigat ang pakiramdam niya tungkol sa mga natuklasan. Parang sa likod ng utak niya
may nagsasabing balang araw ay magdadala siya ng kamalasan sa buhay ni DRico. Sa
dugo niya nananalaytay ang dugo ng kaaway, kahit wala siyang alam sa pinagmulan
niya, hindi niya pa rin maiwasang isipin na baka siya pa ang maging mitsa ng
kapahamakan ni Drico.
Tumitig siya sa salamin. Polytimos mou.. Yun ang madalas niyang marinig sa bibig ng
Lolo niya sa tuwing hinahalikan siya nito sa noo. All hopes lie to his precious
one. Siya ang tinutukoy nito. Nasa kanya ang sagot.
Nanginginig ang mga kamay na inabot ni Hannah ang butones ng kanyang pang ibabaw na
damit. Dahan-dahan niyang inalis sa katawan ang kasuotan habang nakatitig sa
salamin. Inalis niya pati ang sandong pang ilalim. There was something on her body
that she needed to see. Matagal nang naroon iyon, hindi niya lang pinagtutuunan ng
pansin. It was there for as long as she can remember, she had become so accustomed
to it na ni hindi na niya iyon tinitingnan.
In front of the mirror she just wore her bra. Na-realized niyang kailangan niya
ring alisin iyon para makita ang hinahanap. Tumagilid siya. Tapos ay dahan-dahang
inalis ang natitirang saplot gamit ang namamawis niyang kamay. Sa gilid ng katawan
niya, sa gilid ng kanan niyang dibdib naroon ang pakay.
It was tattooed on her body when she was just a small child. It was a script. An
ancient Greek script.
Kahit hindi niya itanong kay Drico, sigurado siya kung ano yun.
Yun ang incantation na hinahanap ng Hades mula sa Lolo niya. They actually didn’t
find it, because she had it all along…

[ 16 Chapter14Care ]
-------------------------------

A/N: 1st person POV to mga bes!! haha..Maiba lang.. Pagbigyan niyo na,minsan lang
eh. Sana maitawid ko..haha!
Pinaghirapan ko to, aawayin ko talaga ang magrereklamo! hahaha..joke! Syempre
importante sa'kin ang feedback niyo eh.
**************
Hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot sa natuklasan. Naisip kong, dapat
masaya ako dahil hindi nakuha ng mga kalaban ang incantation, pero sa kabilang
banda, nakakapanginig isipin na ako ang kailangan ng Hades para magawa nito ang
minimithing ritwal sa napakatagal na panahon.
Ngunit ang totoo talagang pinagtatalunan ng puso at isip ko, ay kung sasabihin ko
ba kay Drico ang tungkol sa bagay na ito. Hindi ko alam ang magiging reaksyon niya
kapag nagkataon. Ang kinatatakutan ko ay ang kamuhian niya ako at isiping isang
mortal na kaaway, dahil simula’t sapol, kung angkan ang pagbabasehan, isa talaga
akong kalaban.
Ipagpapaliban ko muna. Kahit na alam kong sa mga oras na ito ay posibleng alam na
ng Hades kung saan matatagpuan ang hinahanap nila. Kung bakit naman kasi sobrang
takot nitong ate ko at sinabi na lahat ng nalalaman sa mga kultong ‘yon. At alam ko
ding aatakehin ulit siya ng pagkatanga, sasabihin pa rin niyang posibleng nasa akin
ang incantation dahil ako ang paboritong apo ni Lolo.
Nakarinig ako ng ilang katok sa pinto. Base sa pacing at diin ng katok, alam kong
si Drico iyon. Walang pasensya at hindi marunong maghintay. Ano na naman kaya ang
kailangan ng isang ito sa akin? Kung kanina ito kumatok na nakahubad pa ako,
malamang nakakita ito ng milagro. Hahaha!
“Bakit?” tanong ko nang pagbuksan ko siya ng pinto. Naku, baka bigla nitong
maisipang I-execute ako, patay na.
“I thought you’d like to eat…”
Wow. Seryoso itey? Sinusundo ako sa kwarto para yayaing kumain? Bigla akong kinilig
ng wala sa oras. Tatanggi sana ako pero, nang mapatitig ako sa mukha ni Drico,
langya, namagnet na naman ang mga eyeballs ko. Ito ang klase ng pagmumukhang kahit
na antok na antok ka na, hindi mo magagawang tanggihan. Drico, why so gwapo? I
really kennaattttt….
I cleared my throat. “ Bakit?” Haha! Feel kong magpa-importante, bakit ba?
“Anong bakit? Sabayan mo ako, wala akong kasama sa dining room, bilisan mo!”
pagkasabi no’n ay lumayas na siya sa harap ko.
Wala talagang pasensya, nagpapalambing lang eh. Ma’nong bang sabihin niyang gusto
niyang makita ang pagmumukha ko habang kumakain.
Paglabas ko sa kwarto, dumiretso na ako sa dining room. Habang papunta doon,
napapatingin ako sa mga guards na nasa paligid. Hindi ko alam kung dahil sa gutom,
o talaga bang totoong feeling ko may pagkatuliro ang mga ito at pabalik-balik,
paradyo-radyo. Kumunot ang noo ko. Tiningnan ko rin ang mga namumulang CCTV cams sa
lahat ng sulok ng mansyon, they looked more focused than ever. Ano kayang
nangyayari? Kinukutuban kong tanong sa sarili.
Pagdating ko sa dining table, nakita ko si Drico sa harap ng pagkain pero hindi
niya ginagalaw iyon. Sa halep, abala siya sa tablet na nasa harapan niya, tila
isang mapa na may umiilaw na mga pulang dots ang sinusuri niya. May kausap din siya
sa bluetooth earphone niya na hindi ko na naman maintindihan dahil tunog ibon na
naman ang salita niya. Wala na namang subtitle!
Doon ako umupo sa chair na pinakamalapit sa kanya. Pagka-upo ko, hinandaan kaagad
ako ng mga nakabantay na staff ng pagkain. Napatingin ako sa roasted beef na
nilagay nila sa harap ko, ang ganda ng pagkaka-arranged ng mga side dishes nito.
Ang tanong ko, ba’t ako walang katalent-talent sa mga ito? Humihilik ba ako ‘nong
magsabog ng ganitong talento ang Diyos? ‘Langya.Nagsimula na akong kumain pero si
Drico nakatutok pa rin sa tablet niya. Na-intrega na ako sa kung ano ang nangyayari
nang bigla siyang umahon sa pagkaka-upo at sumigaw sa kausap niya. Syempre para pa
rin akong nanonood ng Greek movie without subtitle. Yung tipong makabagbag-
damdaming kagwapuhan lang ng bida ang nagdala. Ganern.
“Ano bang nangyayari?” tanong ko nang bumalik siya sa upuan.
“I don’t know. But according to the patrols, they are around us. They couldn’t
breached this house’ security unless may malalakas silang weapon. I have a feeling
na nakuha na nila ang incantation and that they were after me now.”
Kinabahan ako sa sinabi nito. Mali si Drico sa isang bagay, pero kung umaaligid
lang ang mga hudas na ‘yon, malamang alam nilang nandito sa bahay na ito ang
dalawang mahalagang taong kailangan nila.
“They have tried to kidnap one of my cousins in Greece already. My family is in
panic, I just talked to Mom, she told me to go home. The clan’s castle in Greece is
much safer for me, now that I think I’m the only remaining element to perform their
goal…”
Napaawang ang labi ko sa narinig. Iiwanan na ba ako ni Drico sa puntong ito? Hindi
maari! Hindi dahil sa iniisip kong mawawalan ako ng kakampi, pero dahil ayokong
isipin na hindi ko na siya makikita araw-araw. Nasanay na ako sa ganitong set up
namin, mawiwindang ang buong pagkatao ko kapag nawala sa’kin si Drico.
“Tama si Mama, sa Greece mas marami akong tauhan at mas marami akong connections na
magagamit para buwagin sila. Sa loob ng mahabang panahong pananahimik ng angkan ko,
hindi na ako papayag na may masaktan pa sa kahit na sino sa pamilya ko dahil lang
sa lintik na family heirloom na yan! I’m the official guardian of the goblet now, I
have all the rights in the world to destroy it. Babawiin ko ‘yon sa kanila at
wawasakin ko ‘yon.”
Sounds like a plan. Pero mahirap gawin, buhay ni Drico ang nakasalalay….kung may
magagawa lamang ako…
Napatitig ako sa mga mata niya ng hindi sinasadya. Hindi ko alam kung ano ang
itsura ko, at kung ano ang mararamdaman niya sa pagtitig ko, pero hindi ko
mapigilan. Ngayon, parang gusto ko siyang yakapin, ikulong sa katawan ko para wala
nang kahit na sinong makapanakit sa kanya.
“I’m going back to Greece..”
It’s like a bomb dropped in front of my face. Aalis na si Drico at malamang hindi
ako isasama. Wala na akong pakinabang sa kanya dahil bihag na ng Hades si ate, at
wala naman akong kaalam-alam sa mga nangyayari maliban sa isang bagay na ‘yon, na
hindi niya alam tungkol sa’kin.
“Isama mo ako..” Namutawi sa mga labi ko bago ko pa man maisipang takpan ang bibig
ko.
Kumunot ang noo nito. “Hindi pwede.”
“Bakit hindi?”
“Kasi kung hindi mo napapansin hindi ito laro na papasukin mo, delikado ang buhay
mo dito, at isang maling galaw mo lang pwede kang mamatay, naintindihan mo?”
“Pero hindi ko pwedeng pabayaan ang kapatid ko--”
“Hindi nila papatayin si Rebecca, malaki ang kailangan nila sa kapatid mo! Coz if
she’s the eldest granddaughter of Markos Spirou, then she was destined to perform
the ritual for Hades.”
“Anong ibig mong sabihin?” Markos Spirou, yun siguro ang totoong pangalan ng Lolo
ko.
“kagaya ng iniisip mo.” Diretsong sagot niya na nakatitig sa mga mata ko. “Si
Rebecca ang kukuha sa puso ko papatay sa akin kapag nagkataon.”
Pakiramdam ko nalusaw ang apdo ko sa narinig. Hindi nila maaring gamitin ang ate ko
sa kahindik-hindik na ritual na ‘yon. Hindi talaga ako makapaniwalang may isang
ancient coven na hanggang ngayon ay nageexist pa rin sa paniniwalang magkakaroon
sila ng buhay na walang hanggan gamit ang isang lumang baso at dugo ng nagmamay-ari
nito. What a bunch of morons.
“All the more reason why I need to get my sister back. Hindi na ako labas dito, sa
ayaw mo at sa gusto, kasali ako sa gulong ‘to. Hindi ako magtatago at mananahimik
nalang habang ginagawa ng mga kalaban ang isang bagay na tinalikuran ng Lolo ko
noon. Kung hindi nagawa ni Lolo na buwagin ang Hades, hindi ako tutulad sa kanya na
magtatago nalang at matatakot. Isa pa, malakas ang kutob kong sila ang pumatay sa
mga magulang ko.”
Nagsalubong ang kilay ni Drico dahil sa sinabi ko. Tila hindi nito nagustuhan na
nakikisawsaw ako sa gulong ‘to.
“Hannah! Anong magagawa mo laban sa mga demonyong ‘yon? Akala mo ba sasantohin ka
nila kapag nakaharap mo sila? I know you’re trained and you’re a good fighter, pero
lahat ng members ng Hades ay dobleng mas magagaling kaysa sayo. Kapag pinagpatuloy
mo ang pakikialam mapapansin ka nila, baka pati ikaw paginteresan nila..”
“I can perfectly take care of myself, ang kailangan mo lang gawin ay isama ako,
para matulungan kita--”
Drico’s jaw tightened, tila nauubusan na siya ng pasensya sa mga sagot ko.
Napapikit na rin siya na para bang pinipigil ang pagkaasar. Nang tumayo siya at
lumabas ng dining room, hindi pa ako handang pakawalan ang isyu kaya sumunod pa rin
ako at humarang sa daan niya.
“ Ano ba kasing masama sa pagsama sa’kin? Ituring mo akong isa sa mga tauhan mo,
malaki ang maitutulong ko sayo, sinasabi ko sayo!”
“Get out of my way.” sabi lang niya sa naasar na tono. Nang akmang lalagpasan ako,
hinila ko ang braso niya na kagaya ng lagi niyang ginagawa sa akin. Nasa mukha ko
ang determinasyong ipagsiksikan ang baga ko sa lahat ng kaguluhang ito. Para sa mga
taong mahal ko.
“Ano bang problema mo? Bakit ayaw mo akong isama? Tingin mo ba hindi ako qualified
maging isa sa mga tauhan mo? Marami pa akong kayang gawin, makikita mo!”
Tumawa si Drico sa nakakauyam na tono. “Ano ba kasing gusto mo? Gusto mo bang
iligtas ang kapatid mo kaya ka sasama? O sige, ito ang maipapangako ko sayo, siya
ang una kong babawiin, she will be in the safest place in the world kapag nakuha ko
siya. Hindi ko kailangan ng tulong mo--”
“Kailangan mo ko--”
“Ang kailangan kong gawin mo ay magtago ka. I’ll leave most of my trusted men with
you here. Kapag bumalik ako sa Greece, susunod ang Hades sa’kin, and you will be
safe.”
“Wow. That’s very kind of you to think of my safety now, di ko alam kung kikiligin
ako o maasar sayo eh. You see, I’m not as fragile as you think. May dahilan ang
Lolo ko kung bakit buong buhay ko ay pinag-aral nila ako ng iba’t ibang uri ng
martial arts..’yon ay dahil balang-araw, alam ng Lolo kong haharapin ko ang Hades.
Kung isasama mo ako--”
“Kung isasama kita you’ll be a lot of distraction for me!” Biglang singhal ni Drico
sa’kin. Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Hindi ko talaga masundan kung ano ang
tinatakbo ng utak niya.
“Distraction?”
“Yes, distraction!” Ang kamay kong nakahawak sa braso niya, ubod lakas niyang
tinanggal doon, umangat ang isa ko pang kamay upang ihawak dito pero, naabot din
nito. This time he was holding both of my arms firmly. Hinarap niya ako sa kanya,
our breaths almost crushing on each other. Na-didistract ako sa ganitong pwesto
lalo’t naaamoy ko ang mabango at concentrated na amoy niya. “Hindi ako nakakapag-
isip ng maayos sa tuwing nakakasagupa ko ang Hades at kasama kita. Walang  ibang
laging laman ang utak ko kundi ang itakbo ka sa pinakasafe na lugar mula sa mga
kalaban. Ngayon kung puro takbo ang gagawin ko at kung puro takot at pagaalala para
sayo ang mararamdaman ko, sa tingin mo makakagalaw ako ng matino? Hindi ko sila
matatalo. This is the first time I’ve felt this protective for a person kaya hindi
ko alam kung ano ang gagawin ko. You’re giving me so much emotion I don’t even know
how to label each one of them, and worse, tolerate them! Bago pa ako magkamali ng
galaw at mapahamak ka, ilalayo na kita.”
Hindi ako nakasagot. Hindi ko inaasahan iyon. Ang alam kong dahilan kung bakit ayaw
niya akong isama ay dahil sa ina-underestimate niya ang kakayanan ko at sa tingin
niya wala akong magagawang matino para sa kanya. Hinding-hindi pumasok sa isip ko
na ayaw niya akong isama dahil…..sobrang nagaalala siya sa kaligtasan ko.
Oh my. My heart. Ang tibok ng puso ko parang tibok ng bombang malapit nang sumabog.
Naglinis ba ako ng tainga kanina? Para kasing nagmamalfunction ang eardrums ko eh,
kung anu-ano ang naririnig. Baka naman sa sobrang pagpapantasya ko kay Drico,
naapektuhan na ang utak ko. Oh my, baliw na ba ako?
“All I want is for you to be safe, that’s why I’m going back to Greece. Tatapusin
ko na ang kalokohan nila, hindi na ako mangingiming wasakin ang goblet sa oras na
mapasakamay ko ‘yon. There’s no sense of keeping a family heirloom that brings
death to the family. Kahit kalabanin ko ang buong angkan ko sa desisyon na ‘yon,
wala na akong pakialam. For centuries we’ve been protecting that bloody thing,
risking our lives just to hold it in our keeping, hindi na ngayon. Desisyon ko na
ngayon ang masusunod.”
Alam kong marami pang sinabi si Drico pero wala na doon ang atensyon ng utak ko.
Nakapako na ito sa isiping nasagot na ang tanong ko. Importante ako para sa kanya
at gugustuhin nalang niyang wasakin ang isang bagay na iningatan ng pamilya niya sa
napakatagal na panahon para lang mawala na ang Hades at tuluyan nang matahimik ang
lahat.
Kung siya ang magtatanong kung importante ba siya para sa’kin. Alam ko agad ang
isasagot ko. Bukod sa ate ko, si Drico na ang pinakaimportanteng tao para sa’kin at
sa oras ng kagipitan, alam kong ilalaban ko siya ng patayan!
Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatitig sa tattoo na nasa gilid ng
dibdib ko. Pilit na ginagamay ng mga mata ko ang nakasulat doon. Pero kahit na
anong pilit ko, wala pa rin talaga akong maintindihan. Nakakatawa lang, sa dinami-
dami ng tao sa mundo bakit ba kasi sa’kin pa napunta ang incantation na ‘to. Bwesit
naman oh, imbes na magfocus ako sa pagtatanggol kay Drico at sa kapatid ko
kailangan ko pa tuloy ingatan ang sarili ko para hindi ako makuha ng kalaban. Isang
importanteng sangkap kaya ako para sa bwesit na ritual na ‘yo!. Kung minamalas ka
nga naman, Oo.
Tapos bukod pa ‘don, ang ate ko pa ang gagawa ng ritual, kung tama ang
pagkakaintindi ko kay Drico, mukhang si ate pa ang nakatakdang kumuha ng puso niya.
‘Yong literal na kuha ng heart mula sa dibdib ha? Hindi ko maaatim kung umabot sa
ganoon ang sitwasyon, na ‘yong dalawang taong mahalaga sa akin ay kailangang
magpatayan. Eh kung sunugin ko nalang kay itong balat ko para mabura na ang tattoo
at mawala na ang pagasa ng mga baliw na kultong ‘yon na maisagawa ang ritual? Ano
kaya ang mangyayari?
Bigla kong sinabunutan ang sarili. Seryoso ba talaga ako sa naisip kong ‘yon?
Naririnig ko ang sarili kong utak na tinatawag akong tanga. Ni hindi nga ako
sigurado kung ano ang nakasulat tapos buburahin ko? Pa’no kung mahilig lang pala sa
tattoo ang Lolo ko at isang araw naisipan niyang kalmutin ng karayom ‘tong balat
ko? Tapos ay leron-leron sinta lang pala ang ibig sabihin? Eh ‘di naloko na? Asset
ko pa naman din ‘tong dibdib ko, sayang lang kung magkakapeklat ng wala sa oras, ni
hindi pa nga nakikita ni Drico my loves eh!
Teka.
Natigilan ako sa mga walang kwenta kong iniisip. Naalala ko ang matatamis na
salitang nanggaling sa bibig ni Drico kanina. Nakagat ko pa ang labi ko at
namilipit sa sobrang kilig nang maalala ko ‘yon. Hindi ko talaga akalaing ang isang
Drico na parang pinanganak sa north pole at tipong hinukay ng nanay niya sa
pinakamalalim na bundok ng yelo sa sobrang kalamigan ng pagkatao ay magsasabi ng
gano’n sa’kin? Shems! Ang haba ng hair ko! Gusto kong matatalon sa sobrang
kakiligan!
Buo na ang pasya ko. Dahil sa mga sinabi niyang ‘yon, ipapakita ko na ang dibdib ko
sa kanya. Mali, ‘yong incantation pala. Pero naisip ko, pareho lang pala ‘yon. The
best kasi ‘tong Lolo ko, sa dami ng paglalagyan sa dibdib pa talaga? Pwede naman sa
kili-kili, o kaya sa talukap ng mata. Haist!
#A/N: Kumusta po ang 1st Person POV ko, ok lang ba?/Tingin  niyo?

[ 17 Chapter15Desire ]
-------------------------------

#unedited
**********
Hindi ko na namalayan ang oras. Sa sobrang taba ng utak ko ang haba na ng naisip ko
. Gabi na pala, lumabas ako saglit sa kwarto ko pero hindi ko naman nakita si
Drico. Inisip ko kung saan na naman siya nagpunta, hindi ba siya natatakot na
lumabas samantalang alam niya namang ang daming umaaligid sa mansyon naghahanap
lang ng tamang tyempo para pasukin kami?
Ilang sandali pa akong nagpabalik-balik sa malawak na living room ng mansyon,
hinihintay kong dumating si Drico. Kaya nang marinig ko ang tunog ng mga sasakyang
paparating lumabas kaagad ako upang salubungin iyon. Alam ko kasing si Drico na ang
laman ng isa sa convoy ng kotseng dumating.
Pero nadismaya ako nang walang lumabas na Drico sa mga kotse.
"Nasaan siya?" Tanong ko kay Leo, isa sa mga bodyguards ni Drico na alam kong
Pilipino. Naisip kong makakausap ko ito ng matino.
"Pinauwi niya ako para bantayan ka. May importante pa siyang inaasikaso pero
susunod na siya." Great. Akala ko matinong kausap. Wala na bang kasunod ang susunod
na siya?
"Saan nga?" pangungulit ko.
"Nakipagkita si Boss kay Mr. DiMarco."
DiMarco?Kumunot ang noo ko. Parang biglang bumuka ang lupa at nakakita ako ng
dagat-dagatang apoy sa pangalang narinig ko. "DiMarco? The evil Jandrix Dimarco?"
Tumango si Leo.
Nanlaki ang mga mata ko. Puta, bakit?
Kilala ko yun eh! He's the evil of all evils, Prince of Hell number 1 himself!
"Hindi ba delikadong tao din yun si Jandrix? Bakit siya pumunta doon?"
"Dahil limitado lang ang mga tauhan ni Boss dito sa Pilipinas,"
"Anong limitado, eh sa tingin ko isang batalyon na kayo. Ano to, giyera??"
"Kukonti kami kumpara sa pwersa ng Hades. Dahil ayaw niyang bawasan ang mga taong
nagbabantay sa pamilya niya sa Greece, kailangan niyang magdagdag ng panibagong
mapagkakatiwalaang tauhan-"
"At manggagagaling kay Jandrix? No way! Ang mga tauhan ng taong yun kulang nalang
sungay at buntot mga demonyo na rin eh! At tsaka di ba mga kriminal yun?"
"Tama ka. Pero magagaling sila. At dahil hawak sila ni Jandrix, mapagkakatiwalaan
sila pagdating sa mga sikretong hindi pwedeng lumabas sa publiko..hindi rin basta-
basta pwedeng mag-hire ng mga tauhan si Boss, maraming koneksyon ang Hades,
nagkalat ang mga tauhan nilang may matataas na katungkulan sa lipunan, pwede nilang
manipulahin kahit sino.."
"Paano naman siya nakakasigurong mapagkakatiwalaan niya ang Jandrix Dimarco na yun?
Pangalan palang ng taong yun nanginginig na ang mga laman ko eh" pero sabagay,
ganun din naman ang naramdaman ko kay Drico noon, pero nung nakasama ko na siya at
nalaman kong pang-ibabaw lang pala ang pagka-devil niya, naging kampante na ang
puso ko.
"Judgment nalang siguro ni Boss yun. Siya ang mas nakakaalam kung sino ang
pagkakatiwalaan at kung sino ang hindi." sagot ni Leo. "Sige na Miss Hannah,
kailangan ko nang bumalik sa trabaho."
Naiwan akong nakatulala. Habang tumatagal mas narerealized ko kung gaano kalaking
grupo ang Hades at kung gaano sila kadelikado. Kasi isipin mo, Drico Divanne is
Drico Divanne. He's a Greek multi-billionaire, isa sa pinakamakapangyarihang tao sa
mundo. And a prince of hell number 2 himself, for God's sake! According to the
magazine, he's got thousands of underground elite armies and mercenaries in his
command. Maaring most of their number ay nasa Greece, pero shit, nakikita ko kung
gaano karami ang mga armadong tauhang romoronda at paikot-ikot sa bahay na 'to!
Hindi lang sila basta-basta mga tauhan, goodness, their very skilled and fearless.
Napatunayan ko yun ng minsan ko silang kalabanin, nahirapan ako. I'm a trained
warrior all my life, alam ko sa sarili kong magaling ako, yet, nahirapan akong
lusutan sila noon. Bukod pa dun, this entire house is covered by lasers and deadly
traps that can be activated anytime Hades tried to invade. Tapos sa kabila ng lahat
ng ito, kulang pa rin? Kailangan pa rin ni Drico ang tulong ng isa sa mga Prince of
Hell? Seryoso, gumagamit ba ng black magic ba ang Hades na yun? Hindi yata mga
kulto, parang mga mangkukulam!
Napilitan akong bumalik sa kwarto, habang tumatagal na wala si Drico mas lalong
lumalala ang inip ko at pagaalala. Hindi ko na alam kung paano ako makakatulong sa
kanya. Sana man lang kasi na-orient ako ng Lolo ko tungkol sa mga bagay na to,
hindi yung basta nalang akong nilagyan ng tattoo! Dapat sinamahan man lang nito ng
kahit na konting explanation. Kung ang exam nga sa school may instructions kung
paano sasagutan, ang Lolo niya, naglagay nga sagot wala namang tanong, wala ding
instruction! Hays.
Ilang saglit pa narinig kong tumunog ang phone ko. Si Lira? Bakit kaya?
"Hannah!" Bungad nito sa kanya sa kinakabahang tinig. Naalerto ako.
"Bakit? Anong nangyari?"
"May mga nakamaskarang taong dumating dito sa apartment, armado sila at malalaking
tao, hinaluhog nila ang buong bahay, parang may hinahanap-"
"Nasaktan ba kayo??"
"Si Mexie, pinokpok sa ulo at hanggang ngayon hindi pa nagkakamalay! Nanlaban kasi
siya. Mabuti nalang nakatawag ng pulis ang mga kapitbahay natin,kaya napilitan
silang umalis. Pero pakiramdam ko babalik sila."
"Ano??" Nag-alala siya kay Mexie. Yung babaeng yun talaga, kahit kelan ang tapang!
"Nasaan siya?"
"Papunta kami ngayon sa hospital, kinakabahan ako Hannah, baka ikaw ang hinahanap
ng mga taong yun, baka sila ang mga taong tinataguan ni Rebecca!"
Nakagat ko ang hinlalaki ko sa narinig. Masakit iyon pero mas masakit ang guilt na
nararamdaman ko para sa mga kaibigan ko. Hindi sila dapat na nadadamay sa gulong
ito, wala silang kinalaman.
"Saang hospital? Pupunta ako! Mag iingat kayo!" nang sabihin ni Lira ang hospital
na pagdadalhan kay Mexie, hindi na ako nag aksaya pa ng oras. Alam kong delikado sa
labas, pero hindi ko pwedeng pabayaan ang mga inosente kong kaibigan na mapahamak
dahil sa akin. Kailangan ko silang itago sa ligtas na lugar. Tatawagan ko nalang si
Drico kapag nandun na ako.
Sinalubong ako ni Leo nang utusan ko ang isang gwardyang buksan ang gate.
"Saan ka pupunta?" tanong nito.
"Sa Maynila, nanganganib ang buhay ng mga kaibigan ko, pati sila dinamay ng pesteng
Hades na yan!"
"Hindi ka pwedeng lumabas, delikado!"
"Alam ko, pero delikado din ang mga kaibigan ko!" Hindi nila ako pwedeng pigilan.
"Tatawagan ko si Boss!"
"Wag na. Ako na ang tatawag sa kanya pagdating natin doon.Kung gusto mo sumama
ka.." alam ko kasing hindi papayag si Drico.
Bumuntong-hininga si Leo. Alam na nito ang ugali ko, kapag hindi nila ako
sinamahan, gagawa ako ng paraan para mag-isang makapunta doon. Pumayag itong buksan
ng gwardya ang gate. Sumakay ako sa kotseng si Leo ang nagmamaneho. Dalawang kotse
ang nasa unahan namin at dalawa din ang nasa likuran. Mas maigi na itong may mga
kasama ako, dahil alam kong anumang oras ay pwedeng umatake na naman ang mga
kultong kalaban namin.
Nilabas ko ang cellphone, hindi pa rin ako makatiis, tatawagan ko pa rin si Drico,
kahit na alam kong sisigawan niya lang ako, mas mabuti na yun kaysa hindi magpaalam
sa kanya. Ughh! Bakit ba kasi ako nagi-guilty? Hindi ko naman siya asawa, hindi
naman boyfriend para sabihin sa kanya lahat ng mga kilos ko.
But he cares for you. Sabi ng pilya kong utak na over sa pagka-assuming. Heto na
nga, tatawagan na. Pero hindi ko pa man nada-dial ang number nito, biglang akong
napasubsob nang marahas na magpreno si Leo.
"Anong nangyayari??" Uh. Mukhang hindi ko na kailangang magtanong dahil niraratrat
na ng mga kalaban ang dalawang sasakyan sa unahan namin. One of them is down
already. Kinabahan ako dahil ang mga balang gamit ng kalaban ay tumatagos na sa mga
bulletproof naming sasakyan. Naging maagap si Leo, mabilis niyang napaatras ang
kotse namin upang makaiwas. Pinaputukan kami ng kalaban. Tumama sa gilid ng
sasakyan pero hindi naman tumagos ang bala. Thank God. Inabot ko ang baril na
nakasukbit sa beywang ni Leo, binuksan ko ang bintana ng sasakyan para
makipagpalitan ng putok sa mga ito. Pero habang tumatagal na nauubos na ang mga
kakampi namin, parami nang parami ang kalaban.
Shit! Nacorner na kami. Dahil pati dalawang sasakyang nakabuntot sa amin ni Leo ay
tinitira na rin ng mga bagong dating na nanggaling sa likuran. Kahit gumaganti kami
ng putok at napapabagsak ang ilan sa kanila hindi pa rin mabawasan ang dami nila.
Kumpara sa mga naunang engkwentro namin with Hades, mas matitinik na sila at mas
malalakas na ang armas.
"Leo!!" Napasigaw ako nang mabutas ang windshield ng kotse at tumagos doon ang
balang tumama sa balikat ni Leo. Nanlaki ang mga mata ko dahil didiretso ang kotse
namin sa gilid ng bangin kapag hindi naagapan. Kaagad kong kinabig ang manibela,
bumangga kami sa isang puno, nagawa kong patigilin ang sasakyan pero nang balingan
ko si Leo, wala na itong malay.
Grabe ang kaba ko. "Leo! Leo!" Oh my god, he's dead. Napalunok ako at nanginginig
na binuksan ang pinto ng sasakyan, kailangan kong makatakbo at makalipat ng ibang
sasakyan. Pero ganun nalang ang pagkadismaya ko nang mapag-alamang wala nang natira
sa mga kasama ko. Tumingin ako sa paligid, nasa probinsya pa kami kaya marami pang
mga matatangkad na puno at mga baging sa paligid. Kailangang makababa ako sa bangin
gamit ang mga baging na yun para makatakas. Tumakbo ako ng mabilis patungo doon.
Sa likuran ko nakasunod ang mga malalaking taong nakaitim at nakamaskara.
They can't catch me, kailangan ko lang ay kumapit sa mga baging na nakalaylay sa
mayayabong at matatangkad na puno upang marating ang ilalim ng bangin. Sa ilalim
naman ay punong-puno na nang matataas na halaman at maari na akong makapagtago.
"Ahrg!!" ano yun? May tumama sa akin. Shit! Not this one again. Karayom na may
lamang gamot. Mabilis ang epekto nun, umikot bigla ang paningin ko, tapos ay
dumilim, napapikit ang mga mata ko at nawalan ako ng balanse.
Pakiramdam ko hinila ako ng kadiliman at kinulong doon sa loob ng mahabang panahon.
Pagdilat ng mga mata ko, nasa isang hindi pamilyar na lugar na ako. Madilim ang
paligid na para bang nasa ilalim ako ng lupa. Kinabahan ako nang maalala ko ang
huling nangyari. Namatay si Leo at ang mga tauhan ni Drico dahil sa'kin. At sa mga
oras na ito ay sigurado akong bihag ako ng kalaban. Iginala ko ang paningin,
hinanap ko kung nasaan ang kapatid ko na alam kong bihag din. Nang tangkain kong
gumalaw, saka ko lang napansin ang malalaking kadenang nakatali sa kamay at paa ko.
Nasa loob ako ng isang napakadilim na kulungan, malamig at madumi ang sementong sa
tingin ko ay mahabang oras kong hinigaan.
"Hannah!"
Kumabog ang dibdib ko, si ate yun! Nakita ko siya sa kabilang kulungan at nakatali
din na kagaya ko. Madumi ang suot niya na parang kagaya nung damit niya mung huli
kaming magkita. Hindi ko maaninag nang mabuti ang mukha niya dahil nasa madilim na
sulok siya.
"Ate??! Anong ginawa nila sayo?!" Pinilit kong lumapit sa kanya ngunit pinigilan
ako ng mga tali ko.
"Hannah, sundin nalang natin sila. Ibigay mo na kung ano ang kailangan nila para
matapos na to.."nanghihina ang boses niya.
"Ate..."
"Kailangan nila ang incantation. Sigurado akong alam mo kung nasaan iyon.."
"Hindi pwede. Hindi nila pwedeng gawin ang ritwal, papatayin nila si Drico-"
"Eh ano ngayon??" Sigaw niya sa akin. "Mas gusto mo bang tayong dalawa ang
pahirapan at saktan nila? Mga demonyo ang mga taong may hawak sa buhay natin
ngayon, gagawin nila ang lahat para ritwal na yan..isa pa, dati nilang miembro ang
Lolo Markos, nangako silang kapag maayos na nagawa ang ritwal ibabalik nila sa atin
ang lahat ng kayamanang naiwan ni Lolo sa Greece."
"Mga kriminal sila. Hindi sila ang dapat na tinutulungan natin, tumiwalag ang Lolo
dahil ayaw niya ang karumal-dumal na ginagawa ng grupo. Si Drico ang dapat nating
tulungan, magagawa niyang buwagin ang sindikatong ito!"
Tumawa ng mapait si Ate, hindi siya naniniwala sa mga sinasabi ko.
"Alam mo ba kung sino-sinong makakapangyarihang tao sa lipunan ang kabilang sa
Hades? Hannah, this coven is as ancient and as powerful as Greece itself! Marami
silang galamay sa buong mundo na kahit na ang makapangyarihang taong kagaya ni
Drico Divanne ay hindi sila kayang talunin. Walang laban si Drico sa kanila dahil
mag isa lang siya, at hindi niya kilala ang lahat ng miembro nito. Para siyang
nakikipaglaban sa dilim na hindi niya alam kung nasaan ang kalaban at kung kelan
ito aatake."
Drico is trying to look for all the help he can get. Matalino ito at hinding-hindi
nito hahayaang magtagumpay ang mga kriminal.
"Nasaan ang incantation Hannah?"
"Hindi ko alam."
"Mamamatay tayo dito pareho.."
"Hindi ka nila papatayin, kailangan ka nila para sa ritwal. Pwede nila akong
patayin pero hindi ko ibibigay ang kailangan nila, sakali mang alam ko kung nasaan
ito."
"Kahit na sabihin ko sayong ang pamilya ni Drico ang pumatay sa mga magulang natin?
Ang mga Divanne ang nagsunog ng bahay natin, binanggit ba yan ni Drico sayo?"
Nanlaki ang mga mata ko na tinuran ni Ate. Anong kalokohan ang sinasabi niya? Hindi
ang angkan ni Drico ang masasama, kundi ang Hades mismo! "Hindi totoo yan!"
"Totoo! Kalaban ng Divanne ang mga magulang natin. Kahit wala na silang direktang
kaugnayan sa Hades, pinatay pa rin sila ng pamilya ng lalaking kinakampihan mo! Ano
ba kasing ginagawa mo Hannah, bakit hanggang ngayon hindi ka tumatakas kay Drico?
Alam mong masama siyang tao, hindi ba?"
"Hindi siya masamang tao. At hindi ako naniniwalang ang mga Divanne ang pumatay sa
mga magulang natin. Ang Hades ang may gawa nun malamang dahil sa incantation na
hinahanap ng mga ito."
"Hindi ang Hades, Hannah, maniwala ka sa'kin..."
Hindi ko gagawin yun. Kung noon niya sinabi sakin na pamilya ni Drico ang may
kagagawan ng sunog, baka naniwala pa ako. Pero ngayong nasaksihan ko kung gaano
kabangis ang Hades sa ginawa nilang pagpatay sa mga kamag anak ni Mama, hindi
mababali ang paniniwala kong ang mga kulto ang dapat na katakutan at hindi ang mga
Divanne. Hindi si Drico...
"Ate, ako ang tulungan mo...tatakas tayo dito." sabi ko nalang sa kanya.
"Bulag ka ba? Panu tayo tatakas dito, nasa ilalim tayo ng lupa. Bago pa man tayo
makalabas nakatutok na lahat ng baril sa'tin. Isa lang ang paraan Hannah, isuko mo
na ang incantation.."
"Hindi ko nga alam kung nasaan yun!" pagsisinungaling ko.
Ilang sandali pa biglang lumiwanag ang mga ilaw sa labas ng aming kulungan. Lumitaw
ang tatlong Greek sa harap ko. Pulos nakakulay itim na damit ang mga ito, kung
itsura ang pagbabasehan, mapaghahalatang mayayamang tao ang mga ito.
Seryoso ang usapan ng mga ito, nakatitig sa akin. Hindi ko maintindihan ang
sinasabi nila. Pero si Ate Rebecca ang nagreact.
"No! You can't kill my sister! I'll stop helping you if you do that, I swear!"
Pinag-usapan sigurong patayin na lamang ako.
"Ano ba Hannah, isusugal mo ba ang buhay mo para sa Drico Divanne na yan?? Kaano-
ano mo ba yan ha??"
"Mahal ko siya Ate.." Hindi ko namalayang lumabas sa bibig ko yun. Pero ramdam na
ramdam ng puso ko ang intensidad ng sinabi ko. Totoo, mahal ko si Drico. At handa
akong mamatay para dito.
"Ano?? That man is heartless, he's not capable of loving anybody, kung nabaliktad
ang sitwasyon, papatayin ka ni Drico, Hannah. Hindi mo siya pwedeng mahalin!"
"Pero mahal ko na siya. Wala akong pakialam kung hindi niya ako kayang mahalin,
pero ipagtatanggol ko siya kahit na ikamatay ko pa!"
"No! Hannah, don't do that, please..."
Napansin niyang ngumiti ang mga kalaban sa usapan nilang yun ng Ate niya. Hindi
niya maintindihan ang sinasabi ng mga ito,pero parang naiintindihan sila. Nagsalita
ang isa, tapos ay nagtawanan na naman ang iba pa.
"Anong sinasabi nila?" Tanong ko kay Ate.
"Sabi nila, parang alam na daw nila kung saan nakatago ang incantation..."
Napalunok ako. Tiningnan ko ang sarili ko, maayos naman ang damit ko, wala namang
napunit. Pa'nu malalaman ng mga ito? Isang armadong lalaki ang pumasok sa selda ko,
tinanggal ang mga bakal na kamay at paa ko tapos ay kinaladkad ako palabas.
Nasa katawan ko pa ang gamot kasi ay nanghihina pa rin ako, gustuhin ko mang
lumaban pero parang hindi ko iyon kayang gawin.
Itinapat nila ako sa liwanag, halos masilaw ako doon. Tapos ay naramdaman ko ang
pagsuntok ng isang babaeng Greek sa aking tiyan, nasuka ako dahil doon.
Shit. Uminit ang ulo ko, kailangan kong makaganti sa bitch na to! Kaya kahit
nanghihina ay sinugod ko ito at gumanti ng suntok. Mabilis ang kamao ko kaya tumama
iyon sa matigas niyang mukha. Naisip kong sana mas malakas pa ako.
Gumanti ito ng suntok pero hindi tumama, nakaiwas ako. Ang hindi ko inaasahan ay
may isa pang lalaking tauhan ang susugod sa akin. Pinagtulungan nila ako hanggang
sa hindi ko na nakayanang depensahan ang sarili ko dahil dumilim at umikot na naman
ang paningin ko.
"Stop fighting lady, you cannot defeat them." wika ng isang Boss, in a broken
accent. "Just show us the incantation and we're done with you."
"Fuck you!" Pinilit kong bumangon gamit ang nanginginig na tuhod.
Tumawa ito ng malakas. " I think that's an excellent idea. But you see, you have to
undress if you wanna fuck me.."
Umikot ang sikmura ko sa narinig. Kung bakit ko ba kasi nasabi iyon. Nilabas nito
ang isang mahabang karayom na punong-puno ng kung anong likido. Hindi pa nga ako
nakakabawi sa tinurok nila sa akin, heto na naman.
Drico...
Sa oras ng kagipitang kagaya nito puro siya lang ang naiisip ko. Mas lalo akong
nahilo nang magtawanan ang mga tao sa paligid ko matapos na magsalita ng Greek ang
taong may hawak ng injection.
Lumapit ito sa akin, isang malaking lalaki ang humawak sa akin para siguraduhing
hindi ako makakapalag. Tumayo ang balahibo ko nang halikan ako sa leeg ng lalaking
may karayom.
"Get off me, asshole!!" Nagpumiglas ako. Pero tumawa lang ito.
"Don't worry darling, you will crave for my touch later, after this...."
Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng lalaking to, pero napapiksi ako ng
tumusok sa braso ko ang mahabang karayom na hawak nito.
Hindi ko alam kung anong klaseng likido iyon pero mas matapang kaysa doon sa nauna,
hindi ako nahilo o dumilim ang paningin pero kakaibang init ang gumapang sa buong
katawan ko. Nang bitiwan ako, napaluhod ako sa sahig.
Ang init.
Sobrang init parang sinusunog ang buong katawan ko.
Nakakaramdam din ako ng kakaiba na gitna ng hita ko. Parang...parang gusto kong
maghubad sa sobrang init at sa hindi maipaliwanag na dahilan, I want somebody to
touch me there, touch me between my legs.
Then it hit me hard. Alam ko na kung ano ang likido yun. It's a very strong,
concentrated aphrodisiac!
Drico...
Naisip ko na naman siya...
Nakarinig ako ng malakas na kalabog sa pinto ng underground facility na
kinaroroonan ko. Pumailanlag ang red alert sound.
Sa kabila ng nag-iinit kong pakiramdam, alam kong nasa paligid lang, at malapit na
sa akin si Drico. Si Drico ko. Kailangan ko siya...higit kailanman..kailangan ko
siya...ngayon na...
[ 18 Chapter16TheDrugs ]
-------------------------------

Attention: The following scenes are not suitable for minors. SPG right ahead!
No Screenshots on the sensitive part. Please.
**********
Naririnig ko ang maraming palitan ng putok at pagsabog sa paligid. Gustohin ko mang
kumubli dahil alam kong nasa gitna ako ng mga putukan, hindi ko magawa. Bakit
ganito na lang ang init na  nararamdaman ko, bakit parang sinusunog ako ng buhay?
Habang tumatagal mas lalong umiinit parang nalalapnos na ang buong katawan ko.
Fuck! I’ve heard of the effects of aphrodisiac before pero ang naiturok sa akin na
yata ang pinakamatindi sa history ng mga gamot na nagpapataas ng libido! I can’t
explain what I’m feeling right now, ang totoo, ang lahat ng init, ng sakit at
matinding kagustuhang mailabas ang lahat ng nararamdaman ko ay nakasentro sa
pagkababae ko. For the first time in my life I feel so wet and hot down there.
Napahawak ako doon, nakagat ko ang labi ko nang makaramdam ako ng matinding
pagnanasang buksan ang zipper ng pants ko at ipasok ang kamay ko sa loob nun, as if
the idea of fingering my own is going to help me get through the impossible pain
I’m feeling right now.
“It’s Divanne! The asshole keeps getting in our way!” Napapiksi ako nang bigla
akong hawakan ng marahas ng lalaking nagturok ng karayom sa akin. Hindi ako
napapiksi dahil sa sakit ng hawak na yun, pumitlag ang katawan ko dahil gustong-
gusto ng balat ko na masayaran ng kamay ng lalaki. Nakakasukang isiping gusto kong
magpahawak sa lalaking ito, pero dahil sa gamot ay gusto iyon ng katawan ko.
I want a man’s touch all over my body. It’s like an ice with a cooling effect on my
burning skin. Hindi ko napapansin ang pag-ungol ko at pagliyad ng katawan ko.
Tumawa pa ng nakakaloko ang lalaki, nahalata siguro ang naging reaksyon ko sa hawak
nito.
“Can you feel it now , bitch? I told you, you will crave for my touch, you will
badly need it…”
“Lumayo ka sa ‘kin.” sigaw ko sa kanya. Pero ang sarili kong katawan ang
nagproprotesta.
“That’s not what you’re eyes are telling me, you’re blazing with arousal Hannah
mou, I’m sure you want me to touch you, and feel you and get inside you….”
sinasadya ng lalaki na mas lalong gatungan ang nagbabaga kong pakiramdam, parang
dumoble ang sakit na nararamdaman ko. “Lemme me see what you’re hiding Hannah
mou..”
“Get off me!!”sigaw ko nang buksan nito ang butones sa damit ko. Sa kabila ng sakit
na nararamdaman ko, buo pa ang huwisyo ko, hindi ko papayagan ang lalaking ito na
lapastanganin ako! Hindi niya rin pwedeng makita ang tinatago ko.
Pero anong magagawa ko kung ang katawan ko mismo ang sumusuko? It’s involuntarily
responding to his touch, lumiliyad pa ng kusa ang dibdib ko kapag nasasayaran ng
nakakadiring kamay ng taong to.
Gusto kong umiyak, gusto kong magwala at magprotesta, anong ginawa ng taong ito sa
akin? Bakit nagkakaganito ang katawan ko? Hindi ko na kilala ang sarili ko, I feel
like an animal controlled by sex and libido.
“Boss, come on now, we have to leave! Divanne’s group are insanely powerful now, we
can’t handle them, most of our men are killed!”
Narinig kong sigaw ng isa nitong tauhan. Habang nagsasalita hinihila nito ang Greek
na boss palayo sa akin upang tumakas. Nilingon ko ang kulungan ni Ate, wala na
naman ito dito. Nagawa na naman itong matangay ng mga kalaban.
“We need to take the girl!!” protesta pa ng Griyegong amo.
“We can’t! they’ll follow us! We don’t have much time…
Napapikit ako, everything starts to fade. Nawala na ang putok ng mga baril, nawala
na ang mga sigawan, nawala na rin pati ang nakakasilaw na ilaw na nakatapat sa
mukha ko. Kinakain na ng matinding sakit ang sistema ko, kapag tuluyan akong
bumitaw, baka tumigil na rin ang pagtibok ng puso ko.
Sinusubukan kong wag mawalan ng malay, sinusubukan kong labanan ang matinding
pangangailangan ng katawan ko na mailabas lahat ng init. Hindi ko na napigilan ang
kamay ko, I started to try and release myself from this pain, I unbuttoned the
jeans, pushed the zip of my pants open, then I buried my fingers to the elastic
band of my panties. I need to release the heat or I think I will die… I even
protested when somebody grip my hands and stop me. “No!!”
“Hannah, what the hell do you think you’re doing??”
Part of my consciousness was alerted. Hindi ko alam ko anong sinabi niya, nasentro
ang buong atensyon ko sa mainit na hininga niya na tumama sa mukha ko nang lumuhod
siya upang ibangon ako. Nakaupo pa rin ako sa sahig ngunit kalahati ng katawan ko
ang nakasandal sa kanya. Kahit hindi ko imulat ang aking mga mata, kilalang-kilala
ng mga pandama ko ang lahat ng detalye ng buong pagkatao ng lalaki ito.
“Drico..” Uh. That sounds so horny. Lumalabas sa bibig ko kung ano ang nilalaman ng
aking kalooban. Now that he’s near me, all the inhibition went out my body, kung
kanina nirerendahan ng utak ko ang katawan ko ngayon pakiramdam ko nakalaya ako. My
hand automatically traced the side of his face and the manly contour of his
jawline. Nakagat ko ang labi ko, damn, it will just be so easy to release the heat
with this man near me…doing me.
“Hannah..are you awake?” Tinatapik niya ang pisngi ko, sobrang liit ng pagkakabukas
ng mga mata ko kaya hindi siya sigurado kung gising ako. Ang totoo, nanghihina
akong magmulat ng mga mata, nanghihina ako sa pagnanasa, gusto ko nalang tumihaya
at pumatong siya sa katawan ko.
“Uhhmmmm..” ungol lang ang lumalabas sa bibig ko. Kagat-labi kong pinaglandas ang
palad ko mula sa mukha niya, pababa sa leeg at papasok sa matipunong dibdib. I
moaned hard when my finger brushed his nipple.
“Hannah!” napapitlag siya sa gulat ng ipitin ko ang nipple niya. “What’s happening
to you??!” Hindi ako sumagot, sa halip ay kinuha ko ang kamay niya at dinala sa
ibabaw ng dibdib ko. Para siyang napaso, kaagad niyang binawi ang kamay na yun.
“Ang init…” nasabi ko.
“Ano?”
“Ang init ng pakiramdam ko, para akong sinusunog...”
“God dammit what did they do to you?”
“Ang sakit….”
“Hannah, wake up. Open your eyes, look at me, what’s hurting you...? Come on, tell
me!”
Umiling-iling lang ako, hindi ko alam kung paano ipapaliwanag sa kanya ang
sitwasyon ko. Kahit ako hindi ko alam kung paano ipaliwanag ang taas ng pagnanasang
nararamdaman ko ngayon para kay Drico. I have fantasized him all my life, pero
hindi umabot sa ganito katindi na parang mamatay ako kapag hindi niya pinagbigyan
ang gusto ng katawan ko.
Dang it, I feel so wet just by touching his skin. I feel so itchy inside my pants,
I want him to rub my feminine bud roughly. I want all of him so bad that my whole
body is aching for it.
“Victor, get over her. Check Hannah, tell me what’s going on??” I heard his
desperate voice with genuine care enveloping his every word. Then somebody
approached and checked my pulse. Might be the group’s doctor.
“She’s in heat. She’s in the verge of convulsion, she needs to release it.” Kalmado
sabi ng lalaking lumapit, he has a very thick French accent kaya kahit hindi ko
nakikita ang mukha niya alam ko na kung anong lahi niya.
“Did they drug her?”
“Yes. I’ve heard of this drug before, but I have never encountered a patient who
has taken it. Drico, she’s on a high-powered aphrodisiac.”
Tama siya. Nararamdaman ko ang kapangyarihan ng gamot na tinurok sa akin.
“What?? What are we going to do now? What’s gonna happen to her?”
“I dunno. Like I said, I have never dealt with this kind of toxic before. All I
know is she needed to release the heat..or she will be in great pain.”
“How do we do that?”
“Come on Drico, you know the answer to that, she’s on aphrodisiac, her only release
is through orgasm! You need to make her cum, otherwise she’s gonna lose it, her
temperature is spiking rapidly!”
He said it right. That’s what my body is telling me, it needs a release otherwise
my heart would stop beating!
“Drico, Victor..we need to get out of here. The whole place gonna explode in few
minutes. Let’s move!” isa pang boses iyon mula sa di kalayuan. Naramdaman ko ang
biglaang pagbuhat sa akin ni Drico. Tinakbo niya ako palabas ng underground, kasama
ng mga tauhan niyang nakaalalay sa’min.
Base sa mga accent ng mga tao sa paligid. Drico acquired new set of bodyguards. At
sa tingin ko, they are even more skillful and powerful, kung hindi ako nagkakamali,
galing kay Jandrix DiMarco ang mga bagong tauhang ito.
Ilang sandali pa, naramdaman ko na ang pagtama ng sariwang hangin sa katawan ko.
Mabilis akong naisakay ni Drico sa kotse, pinaharurot niya ang sasakyan hanggang sa
makalayo kami, ilang minuto lang ang lumipas narinig ko ang malakas na pagsabog ng
lugar na pinanggalingan namin. Kahit na alam kong ligtas na ako, parang hindi
nabawasan ang sakit na nararamdaman ko. Nakatodo ang aircon ng kotse pero walang
kahit na anumang lamig ang papawi sa init na nararamdaman ko. I want Drico to touch
me, I want him to lie down with me in bed, I want him to be rough with me and take
me…
“Drico…”
“Are you feeling better?”
Umiling ako. “Ang sakit pa rin…” nahihirapan na akong huminga sa tindi ng sakit.
“Hold on, Hannah, we’re almost there, tiisin mo muna. Do you think a bucket of ice
would help?”
“Hindi ko na kaya…pakiramdam ko nauubusan na ako ng hininga. Hindi ko kailangan ng
yelo, kailangan kita! Kailangan ka ng katawan ko..naintindihan mo..?”
He cursed.
I reach for him, I want to at least touch his skin. Narinig ko ang marahas niyang
buntong-hininga, pero hindi ko na pinansin iyon, ang importante pinabayaan niya
akong hawakan ang katawan niya. Hindi rin siya nagprotesta nang ipasok ko ang kamay
ko sa damit niya. I feel his very flat and very hard stomach, I am a little relieve
but I want more.
“Does that make you feel better?” tanong niya.
“I need more…” yun ang naisagot ko. Ewan ko, hindi na gumagana ang utak ko patagal
nang patagal mas lalong lumalakas ang epekto ng gamot, mas lalong tumitindi ang
pangangailangan ko, anumang oras bibigay ang katawan ko sa tindi ng sakit. “Hindi
ko na kaya..” I reach for my own clothes. Hiniklas ko nalang gamit ang natitira
kong lakas dahil pakiramdam ko nasasakal ako sa damit ko, hindi makahinga ang buo
kong katawan.
Dahil sa ginawa ko. Itinigil ni Drico ang kotse. “Give me just one second, lemme
just take you to bed, Hannah..”
All the sexual desires that my body is feeling hit the scale when I heard him say
bed. At last he’s taking me to bed. I can wait for just a second because of that.
Hindi ko alam kung saan ako ipinasok ni Drico. Pero wala kami sa mansyon, tila
isang abandonadong hide out. Madumi ang lugar at puno ng vandals ang lahat ng wall.
Ipinasok niya ako sa isang kwarto. All his men were assisting nagawa nilang lagyan
ng cover ang sahig upang makahiga ako doon.
“You know what to do. You need to release her heat.” paalala pa ng French Doctor na
Victor ang pangalan.
“Fine. Get the hell out of here.” utos ni Drico sa mga tauhan. Tensyonado ang boses
nito, hindi ako sanay. My condition bothering him that much? Did he care for me
that much? Nang maramdaman kong lumapit siya sa’kin, hinila ko siya so he can
position on top of me. I’m no longer thinking, its my body doing what it has to do
to save itself.
Drico kissed my hair, his hand on my bare shoulder. Nakabukas na ang ilang butones
ng damit ko at nakababa na rin ito. It’s showing the top of my breast already.
“What do you want me to do to ease the pain latria mou, tell me..”
Nakagat ko ang labi ko. “Undress me..”
Hindi siya sumagot, sa halip. Tuluyan niyang binuksan ang mga naiwang butones ng
damit ko. He tossed it aside leaving my bra still on. His hand went back to my bare
shoulders, touching me, feeling me. Ang bawat dampi ng mga daliri at kamay ni Drico
sa balat ko parang tubig na pumapatay ng apoy na nararamdaman ko, saglit lang ang
epekto nun pero sapat na para makahinga ako sa sakit kahit papaano.
“Are you feeling better with this?” bulong niya. Napaliyad ang katawan ko nang
dumako sa ibabaw ng dibdib ko ang kamay ni Drico. Napaungol ako at napakapit sa
braso niya ng mahigpit. “I’m sorry Hannah, I didn’t mean to do this but it seems
like this is the only way to ease your pain..”
Pinilit kong tumingin ng diretso sa mga mata niya, tapos ay marahan akong tumango.
“Hindi mo kasalanan to, ako ang matigas ang ulo…wala kang ibang ginawa kundi ang
sagipin ako…kailangan kita  Drico..” paputol-putol kong nasabi iyon in between my
breath. Hindi ko namalayan tumutulo na pala ang luha ko.
“Sssshhhhhhh, you know I will always be here for you, hindi kita kayang pabayaan..”
Drico bent down his head to kiss my neck. His lips were hot, but it felt so good on
my burning flesh. He trailed little kisses from my neck down to my shoulders and to
the top of my bra. His one hand wandering all over my aching body while the other
grasped my left breast. Ilang ulit niyang pinisil iyon ng mariin bago pakawalan.
Hindi pa kontento ang katawan ko, mabuti nalang hindi tumigil si Drico. Pumailalim
ang dalawa niyang kamay sa bra ko, so he’s able to hold both of my breast, flesh to
flesh. It felt insanely good, hindi ko mapigilang maglabas ng emosyon,napapakagat
ako sa labi at napapaungol ng malakas, nanginginig ang buo kong katawan, habang ang
ulo ko ay pabaling-baling.
“Drico…” Nabigkas ko sa garalgal na tono ang pangalan niya, it sounded so horny, I
didn’t even recognize my own voice. Inangat niya ang bra ko, my rounded yet firm
breast stand tall right in front of his eyes. He lowered his head so he can kiss
one of them, my heart skip a beat when he put one hard nipple on his mouth and lick
it hungrily. Nagpalipat-lipat siya sa dibdib ko bago bumaba ng halik patungo sa
tiyan. Napasabunot ako sa buhok niya, matindi ang naging antisipasyon kong
tatahakin niya ang landas patungo sa pinakamainit ngunit pinakabasang parte ng
aking pagkababae. Ang parteng yun ang pinakangangangailangan ng kanyang atensyon..
“You need to feel good baby, you need to cum, you badly need to release that
heat..” dinig niyang bulong ni Drico while kissing the part right below her navel.
Tumango nalang ulit ako sa sinabi niya. Umangat ang katawan nito upang hubaran ako
at palayain sa pang-ibaba kong kasuotan. He continue to kiss my almost naked body.
His hands wandering my whole body, while gently pressing and caressing my breast.
Hanggang sa pumailalim ang daliri ng dalawa niyang kamay sa magkabilang side ng
panties ko..dahan dahan niyang binaba iyon. It feel so excruciatingly long and hot
at the same time, my throbbing goddess cannot hold it any longer. I feel so wet,
wild and painfully hot in between my legs.
Pigil ko ang hininga sa antisipasyon sa susunod na galaw ni Drico, pakiramdam ko
nakadepende ang buhay ko sa mga susunod niyang aksyon. Gumapang ang kamay niya sa
inner thigh ko, dahan-dahan patungo sa gitna ng aking pagkababae. First, he rubbed
his index in my clit, then little later he slowly slide his middle finger inside my
sex. It hurt a little, my goddess still being very tight and all. He calculates my
body’s reaction, he allowed me to get used to his touch.Then he starts to pump me
very tenderly. Nakakabaliw iyon sa pakiramdam, ang paglabas pasok ng daliri ni
Drico ay sobrang sarap sa feeling nakakalimutan ko ang sakit na nararamdaman ko sa
katawan.
Nahiga siya sa tabi ko, bahagyang nakaangat ang katawan niya para maabot ng bibig
niya ang dibdib ko habang ang daliri niya’y pabilis ng pabilis ang pagbaon sa loob
ko. Palakas ng palakas ang ungol ko, katawan at pangangailangan ko na ang
nagdidikta sa akin. Wala akong pakialam sa ibang bagay, ang gusto ko lang ay
mairaos ko ang sakit at libog na nararamdaman.
“This will hurt a little, darling..” bulong ni Drico sa tainga ko. Nalaman ko kung
ano ang ibig niyang sabihin nang ipasok niya ang pangalawang daliri sa pagkababae
ko. Dahil walang kasing dulas na iyon ay malaya nitong tinanggap ang isa pang
panauhin.
“Ahh..Ahhh…” walang tigil na ungol ang naririnig ko sa bibig ko. “Drico…deeper…and
faster…please….” Napakapit ako sa kanya ng mahigpit, then I felt my body release
something very hot and wet na mas gumanda ang pakiramdam ko dahil doon.
After he withdraw his fingers, niyakap ako niya ako ng mahigpit at hinalikan sa
noo.
Akala ko tapos na, humupa na ang init pero napadaing ako nang biglang bumulusok na
naman mula sa kaibuturan ng pagkababae ko ang init na bumalot sa buo kong katawan.
“Drico…ang sakit na naman…” halos bulong ko sa kanya.
“God dammit, I’m gonna kill them for doing this to you. I can’t bear to see you
suffer, baby, I just can’t..”
Inabot ko ang leeg niya. Then I crushed his mouth with my mouth. My need is getting
stronger and stronger I almost feel like a vampire towards a blood. Drico lied me
down properly, he positioned himself in between my legs. Hindi ako makatiis,
bumangon ako, I wanna help him get rid of his pants. Pero pinigilan niya ako.
“Baby, don’t I’m not gonna do that to you. I’m not taking you, just because you’re
in pain!”
“Pero kailangan ko…!” nagpumilit akong buksan ang pantalon niya. Pero hinuhuli niya
ang kamay ko.
“Hannah, wala ka sa sarili mo, alam ko. Bukas kapag wala na ang epekto ng gamot,
pagsisisihan mo to..hindi ko gagawin sayo ang gusto mo…hindi ikaw yan…believe me,
if you were normal, you will not like any of this!”
“Mali ka. Gusto ko to. Gusto kita. Masaya akong ikaw ang kasama ko ngayon sa
sitwasyong ito dahil hindi ko kailangang mandiri sa sarili ko pagkatapos! Ikaw lang
ang gusto ko Drico…”
“Hannah, listen, please honey, listen..you are on drugs. Whatever you’re feeling
right now, it will go away in the morning, I don’t have to be inside you, to ease
your pain, there are other ways..trust me…”
“This is not just want I need, this is what I want!” I retorted.
“SSsshhhh… I don’t want you to hate me the next morning. I will not rape you,
latria mou ” he kissed me in the mouth. God, he’s so sweet and, spicy and wildly
hot all at the same time. I can’t get enough of him. I know I’m on drugs, pero alam
kong ang nagdadala ng nararamdaman ko ay hindi lang basta ang gamot na yun.
Drico opened my legs and did what I never expected him to do. He buried his mouth
and kiss the lips of my goddess. His tongue on my clit sent me to unimaginable
ecstacy I have never felt before. Napalunok ako ng sunod-sunod, pabaling-baling ang
ulo ko, hindi ko malaman ang gagawin ko, parang titirik ang mata ko sa ginagawa
niyang pagsipsip sa parteng iyon ng katawan ko. Tama siya, there are other ways…
“Ahhh..” hindi ko mapigilan ang malalakas na ungol nang ipasok ni Drico ang
dalawang daliri sa loob ko, habang ang dila nito ay abala sa paggalugad sa
pagkababae ko. I can’t believe it, I climaxed again on his mouth fast and easy.
Drico collapsed beside me. Bumaling siya sa akin upang yakapin ako, alam ng katawan
kong babalik na naman ang sakit, pero wala na ang tensyon ko, alam kong kahit na
anong sakit pa ang dumating. Kaya ni Drico na tanggalin iyon at pagaanin ang
pakiramdam ko. I owe him my life. I will forever love this beautiful and respectful
Greek, I swear.

[ 19 Chapter17GuardianDevil ]
-------------------------------

A/N: Thank you for the very long yet very inspiring message Encelursal.
Also, maraming thank you sa lahat ng votes at magagandang feedback. Ang lakas
makapagpasipag magsulat! hehe.. Para sa inyong lahat 'to;)
It's morning. After a very long and a very painful night, finally it's morning. I'm
feeling a lot better now, pagdilat ko ng mga mata ko, ang gwapong mukha ni Drico
ang nasilayan ko. Nakatukod ang siko niya at nakatitig sa dibdib ko. Nanlaki ang
mga mata ko. I'm half naked, only an oversize polo shirt covering lower half of my
body. Loading bigla ang utak ko, sandali, anong himala ang nangyari ba't katabi ko
ang Greek God na to? At Diyos ko nakahubad ako! Nasagot ang tanong ko ng kakaibang
pakiramdam sa gitna ng hita ko. Fuck, I'm sore as hell down there, and I'm fuckin'
half naked nakatitig si Drico sa nagmamaganda at nagmamayabang kong dibdib. Lahat
ng memory ng nangyari kagabi walang pakundangang pin'lay ng utak ko. Napatili ako
bigla! Inangat ko ang damit na nakatabing sa pang-ibaba kong katawan, namaluktot
ako't pinagkasya ko ang buong katawan ko doon.
"Hannah!SSssssshhhh, you're fine now, it's OK. Can you remember what happened?"
Kinakausap ako ni Drico pero ayaw ko siyang sagutin. Natural, naaalala ko, hindi
naman pangpa-amnesia ang tinurok sa akin, pampalibog to the maximum level yun eh!
Naalala kong hiniga niya ako dito, hinubaran ng bra at panty, tapos...letseng utak
to, puro rewind ang ginagawa. Saan pwedeng pindutin ang STOP??
"Hannah, open your eyes, talk to me, come on."
Ayoko.
"I didn't take advantage of you, it's not what you think. You are in pain last
night, wala ka bang naalala?"
Pota. Naaalala kong pinipilit pa kitang butasin ang hymen ko. Hindi ako didilat,
promise. Kahit mamatay ako dito hindi ako didilat! Leche nakakahiya. Nakakahiya.
Sana mamatay na ako, ngayon na! Lord, handa na ako, kunin mo na ako!
Matapos ang mahabang panahong, hindi ako gumagalaw, nakapamaluktot lang at
nakapikit ng mariin, finally Drico gave up and didn't wait any longer. "Fine. Get
dressed. We need to get you back home."
Naramdaman ko ang paglabas niya sa lumang pinto ng abandonadong lugar na
kinaroroonan namin. Hindi ko man lang natiis, kinailangan ni Drico na huminto sa
pinaka-unang lugar na pwede kong pagparausan ng libog kahapon. Nakakamatay yung
sakit na naramdaman ko, pero mas nakakamatay ang kahihiyan ko ngayon. Sana tiniis
ko nalang. Walanghiya. Ano pang mukha ng ihaharap ko sa gwapong Greek na yun na
biniyayaan ng mahahaba at malalaking daliri, ngayong nakita na niya at nagalugad
ang lahat sa akin? Ano pa?
Tapos hindi man lang siya na-tempt na patulan ako? Kahit nakahubad na ako
nakabukaka at nagmamakaawa sa kanya, ala epek? Langya, internal organs ko nalang
ang hindi pa niya nakikita ah! Siguro kung may nangyari sa'min hindi ako mahihiya
ng ganito? Magpapa-party pa ako, pwede ko na siyang pikutin na pakasalan ako. Pero
wala?? As in wala!!
Ang nakakapanghina pa sa lahat ng nangyari, ni hindi ko man lang nakita ang kulay
ng brief niya!
"Hannah, kailan mo balak lumabas diyan?"
Narinig kong sigaw niya mula sa labas. Nagtatagalog na siya. Ibig sabihin inis na
siya. Atubili akong bumangon, hinagilap ang mga nawawalang parte ng pagkatao ko,
ang bra at panty ko, para makapagbihis na.
Paglabas ko ng pinto. Several men were waiting for me. Siguro mga lima sila, kasama
si Drico. Hindi ko alam kung ano ang mga itsura nila kasi nakatitig ako sa sahig.
Ayoko silang tingnan, promise.
"All the other troops went home, I want Hades to think na nakabalik na tayo sa
mansyon. Kaya hindi na tayo pwedeng magtagal dito, it's too risky already." sabi pa
ni Drico. Lumapit siya sakin para hawakan ako sa braso at alalayan pabalik ng
kotse. Ayan na naman, hawak-hawak na naman, pag ako nilagnat ulit, patay ka sa'kin!
Baka ikaw ang ma-rape ko, letse kang paasa ka!
Nakatitig ako sa picture ni Drico na nasa wall. Wala siyang kangiti-ngiti, tila
napipilitang humarap sa camera. Matagal na akong nakatitig doon, hindi ko pa rin
mawari kung anong klaseng kabayanihan ang ginawa niya sa unang buhay niya para
pagkalooban ng Diyos ng ganyan kaperpektong mukha. Artist ang nanay niya eh,
sigurado ako. Ang gandang gumawa ng bata. Masterpiece. Pati hulma ng katawan, pak
na pak, puro laman, walang tapon. Ang sarap papakin with unli rice and sabaw. Kung
ulam siya, pang Mang Inasal siya eh.
May kumatok sa pinto.
Takbo akong mabilis papuntang kama at nagtalukbong ng makapal na kumot.
"Hannah, bumaba ka na. Kakain ka, Ok ka lang ba?"
Nakahinga ako ng maluwag, si Ate Euly lang pala. Binaba ko ang kumot hanggang sa
leeg ko. Nakatayo si Ate Euly sa harap ng kama ko.
"Ok ka lang ba? Gusto mong tawagin ko si Sir Drico para matingnan ka?"
"Wag!" balikwas ako sa kama at parang napasigaw ako doon. "Ok lang po ako Ate
Euly."
"Gutom ka na, sabi ni Sir hindi ka pa kumakain, ayaw mo bang bumaba?"
Nakangiwi akong umiling. Ayokong makita ako ni Drico. Gusto ko siyang makita pero
ayokong makita niya ako. Ang arte ko alam ko, gusto ko ngang sabunutan ang sarili
ko eh, pero tao lang din akong may kahihiyan ano. Kung sa TV ok lang, pero kung sa
tunay na buhay, bigti na!
"Sige, dadalhan nalang kita ng pagkain dito."
"Thank you po Ate Euly!"
Tumawa ito sa akin. "Ayaw mong bumaba eh ang daming gwapo sa baba. Yung apat na
kasama ni Sir Drico na mga foreigners na parang iba-iba ang lahi, kanina pa
pinagpapantasyahan ng mga babaeng staffs. Kilala mo ba sila?
"Ah. Mga tauhan ni Jandrix DiMarco.."
"Nino?"
"Wala po. Hindi ako sigurado, di ko sila kilala." Hindi ko nakita ang mga mukha
nila. Sila kaya yung nakabantay sa labas ng pinto, malamang sa malamang narinig
nila ang malakas kong ungol kagabi. Anong feslak pa ba ang ihaharap ko sa mga yun?
"Sige, iaakyat ko ang pagkain dito.."
"Ate Euly!" tawag ko sa kanya nang paalis na siya. "Anong ginagawa ni Drico sa
baba?"
"Kausap niya ang mga lalaking yun, hindi ko alam kung ano ang pinaguusapan nila.
Ang daming linggwaheng ginagamit, may French, may Russian, may Greek kaya hindi ko
alam.."
Kasi dahil ang apat na lalaking iyon ay magkakaiba ng lahi? Victor ang pangalan ng
isa pero hindi ko nakita ang mukha. I don't know anyone of them. Alam ko lang may
grupo si Jandrix ng royal elite killer squad na minsan hero, pero mas madalas mga
supervillains. "Sige po." tumango ako kay ate Euly.
Bigla kong naisip ang mga kalaban, hindi na biro ang ginagawa nila, habang
tumatagal patindi ng patindi ang ginagawa nilang mga hakbang para makuha ang gusto
nila. Lahat na ng efforts binubuhos ni Drico para magampanan ang tungkulin niya sa
pamilya at mapigilan ang mga halang ang kaluluwang iyon. Sana naman, totoo ang
sinabi niyang hindi sasaktan ng mga ito si Ate. Kung bakit kasi sa dinami-dami ng
pagkakataong pwede namin siyang mabawi, lagi siyang nawawalang parang bola.
Naalala ko ang sinabi niya, pamilya daw ni Drico ang pumatay sa mga magulang namin.
Naniwala naman siya, kitang-kita naman kung sino ang masama sa lahat ng mga
pangyayaring ito. Ang Hades ang pumatay sa mga magulang namin, sila lang ang may
matinding kagustuhang maisagawa ang ritwal kaya pinatay nila ang parents ko dahil
hadlang ang mga ito.
Napahawak ako sa gilid ng dibdib ko. Nakatitig si Drico dito kaninang umaga
paggising ko. Kinabahan ako bigla, alam na niyang nasa akin ang incantation. Galit
ba siya dahil hindi ko sinabi kaagad? Biglang hindi ako mapakali. Napakotkot ako sa
daliri ko.
Naputol ang malalim kong iniisip nang pumasok muli si ate Euly na may dalang
pagkain. May mainit na tsaa sa gilid, sana nakakapagtunaw to ng hiya, naisip ko.
Ilang oras ang lumipas, kumakatok na naman si ate Euly, hinayaan ko lang siyang
pumasok. Nasa ilalim pa rin ako ng makapal na kumot, nagcoconcentrate ako,
nilalamog ko ang loob ng utak ko para magkaroon ako ng partial amnesia. Kailangan
kong makalimot, kundi baka hindi ko na makayanang harapin ang Drico ng buhay ko.
Naramdaman kong umalog ang kama sa likod ko. Dito ba matutulog si ate Euly?
Napilitan akong tumigil sa ginagawa ko para balingan siya. Muntik na akong mapatili
nang hindi si ate Euly ang nakita ko. Si Drico, in his sinfully sexy white shirt
and cotton pajamas. His Royalty is lying on the same bed with me looking all
magnificent from head to toe. Nakapikit ang mga mata niya at nakapatong ang braso
sa noo. Hindi ko napigilan ang mapatulala. Napatitig ako sa mukha niyang
nasisinagan ng malamlam na lamp shade. He's like a sleeping God from a different
dimension, ang kagwapuhan ni Drico, talagang out of this world, hindi ko
maipaliwanag kung gaano siya kagwapo sa mga oras na ito para akong nakatitig sa
mukha ng Diyos. Ngayon ko naintindihan ang bibliya nang sinabi ng aklat na yun na
ginawa ng Diyos si Adan na Kanyang kawangis.
Napahawak ako sa dibdib ko, ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit ganito ang
nararamdaman ko, naguumapaw ang puso ko sa paghanga sa lalaking ito.
"Talk to me, don't just stare." nagulat ako nang magsalita siya pagkatapos ng
mahabang sandaling nakatitig ako sa kanya. Napakurap pa ako ng magdilat siya ng
mata at ibaba ang braso mula sa noo para matitigan ako sa mukha. Namumutla ako
panigurado.
"Bakit ka nandito....?" sa dami ng naisip kong sabihin, yun ang lumabas sa bibig
ko.
"I need rest. I was awake for almost 72 hours now."
72 hours? Tatlong araw. Malamang kasi nawala ako, hinanap niya ako ng walang tigil
at walang pahinga. Tapos binantayan niya pa ako magdamag kagabi. "Dito ka
matutulog?"
Kumunot ang noo niya. "This is my room. This is my bed. Naturally, I will have to
sleep here."
Nakagat ko ang labi ko, sa ilang oras na pag-stay ko dito, hindi man lang pumasok
sa utak kong nasa kwarto ako ni Drico. Hindi pa man din ako bumaba para hindi niya
ako makita, tapos hindi ko narealized na dito ako sa kwarto niya nakahiga? Stupid.
That explains his picture on the wall. Wala naman siyang litrato sa kwarto ko eh.
"A-alis na ako.." dahan-dahan kong binaba ang kumot sa katawan ko para makatayo
pero bago ko pa magawa yun, pumaikot na sa beywang ko ang braso ni Drico. Isiniksik
niya ako sa katawan niya, nakaunan ako sa balikat niya.
"Stay. I brought you here, coz I don't wanna take my eyes off you and get the risk
of losing you again. I can't go through the same fear I felt when they captured
you. I felt my soul coming out of my body when I heard you were ambushed. I was so
scared, It killed me..." his voice sounds tired and strained. Naramdaman ko ang
bigat ng naramdaman niya nung nawala ako. Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko sa
mala-Diyos na nilalang na ito. Sino lang ba ako para pagtuonan niya ng ganoong
klase ng concern? Isa lang naman akong ordinaryong taong kinidnap niya noon dahil
ninakaw ng kapatid ko ang goblet ng pamilya niya. Ako lang naman ang bunsong apo ng
isa sa mga mortal niyang kaaway. Kaya anong karapatan kong mabigyan ng ganitong
klaseng pag aalaga?
Napahawak ako sa brasong nakapulopot sa beywang ko. I want to hug him real tight,
gusto kong iparamdam sa kanya na ok na ako, wala nang masakit sa akin, para hindi
na siya nahihirapan ng ganito.
"The stunt I did yesterday, nung sugurin ko ang kuta ng kalaban ng walang plano at
walang paghahanda, that was the most stupid thing I did. I could have been killed,
I could have let everyone of my troops killed too. Sinabi ko naman sayo, hindi ako
nakakapag-isip ng matino kapag ikaw ang involve, I was just lucky I had the best
squad in the world, we're able to get through and manage to stay alive to get you
back.
When I saw you lying on that stupid cold floor, I felt like I was hammered in the
head. Suddenly, I want to tell my troops' leaders in Greece to deploy every elite
mercenary I've got to destroy the roots of Hades. I will never ever forgive them
for what they did to you. I was prepared to launch an all out war against them.."
he was hard of breathing. I can feel his heartbeat in my arm, it's very rapid, alam
ko kung gaano katindi ang galit na nararamdaman niya, halos magiba ako. "...I had
to watch you cry in pain the whole night, I didn't wanna take advantage of you but
I did! I can't bear to see you suffer, I had to do everything I can to stop the
pain...I'm sorry Hannah, I'm so sorry.."
"Sssshhhhh.." naiiyak ako. Tumutulo na ang luha ko. Ayokong umiyak. Kasi baka mas
lalo kong madagdagan ang hirap na nararamdaman niya. Hindi ko alam na ganun ako
kaimportante sa kanya, wala akong ideyang ganoon katindi ang pagaalala niya sa akin
na halos mabaliw na siya. Nabubuysit ako sa sarili ko kasi wala akong alam. Sana
hindi nalang ako lumabas ng bahay, sana nagpaalam ako, sana hindi matigas ang ulo
ko. Nasasaktan akong nahihirapan siya ngayon. Nasasaktan akong isiping paulit ulit
ko siyang pinatay sa loob ng halos dalawang araw na nawala ako. "Wala kang
kasalanan. Kasalanan ko lahat, malas akong tao. Pero alam mo ba, simula nang
makilala kita, parang nagbago ang takbo ng mundo para sakin, una naisip ko,
siniswerte na ako, pero ngayon narealized ko, hindi ako naging swerte, hindi nawala
ang kamalasan ko sa katawan, malas pa rin ako, nagkataon lang na nandyan ka na at
sa sobrang galing mo, lagi mo akong nasasagip. Lahat ng kamalasan, nasasalo mo para
sa'kin..."
"I would trade my soul to the devil just to keep you safe. I will never let anyone
hurt you, Latria Mou, I swear.." he kiss my forehead gently.
Yumakap ako ng mahigpit sa kanya, sa pagkakataong ito ako naman ang nagbantay sa
pagtulog niya. Ang saya ko, sobrang saya ko, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman
ko. Hindi siya galit sa akin kahit alam niyang apo ako ng kaaway, hindi siya
nagalit kailanman. "I love you Drico Divanne, and I don't mind to fall into the
deepest hell if that means I can get to keep you with me." bulong ko sa tainga
niya. Alam kong malalim na ang tulog niya at hindi na niya naririnig ang sinasabi
ko. Pero somehow, I want his subconscious to know how I feel for him..how much I
love him.

[ 20 Chapter18Visions ]
-------------------------------

#thank you for all your funny remarks every chapter! nakakagoodvibes friend;)
porcupineTree..
********
Ang dilim ng paligid. Nakakabingi ang katahimikan.
Walang hangin pero nanunuot sa balat ko ang kakaibang lamig na hindi ko alam kung
saan nanggagaling. Naninindig ang mga balahibo ko.
Napabalikwas ako ng bangon.
Natulog ako katabi si Drico. Ang alam ko'y nanunuot sa ilong ko ang mabangong
singaw ng kanyang katawan at komportable akong nahihimbing sa kanyang bisig. Kaya
ngayon hindi ko maintindihan kung papaano ako napunta sa napakadilim na lugar na
ito. Nakahandusay ako sa malamig na sahig na gawa sa marmol. Tila ako nasa loob ng
napakalaking bulwagan, pakiramdam ko maraming taong nakamasid sa akin, pero hindi
ko sila makita, nababalot ng dilim ang buong paligid. Dahan-dahan akong tumayo, ang
kaba sa dibdib ko ay naguumapaw, nasaan ako? Nasaan si Drico? Paanong nangyari
bigla nalang akong napadpad sa lugar na ito?
Nakakatakot na mga bagay ang pumasok sa isip ko. Maaring nadukot na naman ako ng
Hades, at hindi ko alam kung anong ginawa nila kay Drico. Tumakbo ako sa dilim,
pero parang walang katapusan ang kadilimang binabaybay ko. Napagod na lamang ako sa
kakatakbo, wala pang nasusumpungan ang aking mga mata. Humihingal akong napahawak
sa tuhod , paikot-ikot ang tingin ko sa paligid.
Ikinagulat ko ang paglabas ng liwanag sa isang parte ng bulwagan. Kinakabahan akong
lumapit, ang liwanag ay nanggagagaling sa buwan. Bumuka ng maliit na bilog ang
bubong ng malaking lugar na kinaroroonan ko, pumasok doon ang liwanag. The
moonlight illuminated a high marble platform where a human seemed to be lying
unconscious. Kinain ako ng kuryusidad ko kaya dahan-dahan akong lumapit.
Nanginig ang buong katawan ko nang mapagtanto ko kung sino ang walang malay na
taong iyon. Drico! Halos sumabog ang puso ko sa takot, patay na ba siya? Bakit
parang hindi na siya humihinga. Tumakbo ako papunta sa kanya para gisingin siya,
pero laking gulat ko nang balutin ng maitim na usok ang dalawang kamay ko. Sa
kanang kamay ko, lumitaw ang isang matalas na punyal, sa kaliwang kamay naman ay
hawak ko ang isang luma ngunit kumikinang na kopita. Nahintakutan ako, hindi ako
makapaniwala, anong nangyayari??
Lumitaw sa harap ko si Ate, nakasuot siya ng sinaunang damit ng mga taga Greece na
kulay pula, sa likuran niya ang mga malalaking taong nakaitim na parang mga bantay
niya.
"Ate, anong ibig sabihin nito? Anong ginagawa ko dito? Anong ginawa niyo kay
Drico??"sigaw ko sa kanya. Sa mga oras na to, malakas ang kutob kong malaki ang
kinalaman ng Ate ko sa mga pangyayari.
"Nandito ka Hannah, para isakatuparan ang misyong nakapataw sayo simula nang
isilang ka. Ikaw ang magbibigay sa buong angkan ng mga anak ni Hades ng walang
hanggang buhay at kapangyarihan!"
Pagkatapos ay dumagundong ang mga hiyawan sa buong paligid. Tama ako, maraming
taong nakamasid. Hindi ko man sila nakikita pero nararamdaman ko ang presensya
nila, at alam kong napakarami nila.
"Gawin mo na Hannah! Ngayon na!" Sigaw pa ng kapatid ko. Pagkurap ko biglang
napunta na ako sa kinaroroonan ni Drico. Nakapikit ito na parang wala nang buhay.
Nang tamaan ako ng liwanag ng buwan, tila nagkaroon ng sariling buhay ang katawan
ko. May kung anong pwersang nagtulak sa akin na inangat ko ang kamay ko upang
itarak at buong lakas na ibaon sa dibdib ni Drico ang punyal na hawak ko. May
binibigkas na mga salita si Ate, sinasabayan siya ng lahat ng taong nakapaligid sa
amin, nanunuot sa tainga ko ang bawat kataga ng mga salitang hindi ko maintindihan.
Hindi ko alam kung anong klaseng itim na kapangyarihan ang lumukob sa akin, dahil
biglang nakaramdam ako ng matinding pagkauhaw, nakaramdam ako ng matinding
kagustuhang kuhanin ang puso ni Drico mula sa dibdib nito at inumin ang lahat ng
dugo mula doon .
"Ito ang tadhana mo Hannah, katawan mo na mismo ang nagdidikta ng kapalaran mo.
Ipinanganak ka para gawin ang ritwal na ito. Ibaon mo ang punyal na yan sa puso ng
huling lahi ng mga tagapagbantay, ito na ang panahon na pinakakaantay ng buong lahi
ni Hades!"
Yun ang kagustuhan ng katawan ko. Yun ang kagustuhan ko. Kailangang mapatid ang
matinding uhaw na nararamdaman ko, at ang dugo niya ang siyang tanging solusyon.
Hindi ako nagdalawang isip, umalab ang pakiramdam ko, namula ang mga mata ko. Ubod
lakas kong itinarak ang punyal sa dibdib ni Drico.
"Hannah...."
Nanlaki ang mga mata ko, matapos kong maibaon sa puso niya ang punyal ay tila
nagising siya mula sa malalim na pagkakatulog, dahan-dahang dumilat ang mga mata
niya at matamang tumitig sa akin na tila nagtatanong kung paano ko nagawa sa kanya
ang bagay na ito. Ikinulong niya sa mga kamay niya ang kamay kong hawak pa rin ang
patalim sa nakabaon sa puso niya.
"Hannah.."
Napalunok ako. Nakita ko sa mga mata niya ang sakit ng ginawa ko, naluluha siya
pero pinipigilan niya iyon. Walang tigil ang pagbanggit niya sa pangalan ko. Gusto
ko siyang patahimikin, kaya hinugot ko ang patalim at muli iyong itinarak sa kanya.
Bumulwak ang masaganang dugo mula sa dibdib ni Drico. Sinahod ko ang dugo gamit ang
kumikinang na kopita, at hayok na uminom mula doon!
Walang tigil ang tawanan at sigawan sa buong paligid. Pumalakpak ang Ate ko sa
ginawa kong animo'y kabayanihan para sa kanila. Pinupuri nila ako, sinasamba,
napakasarap sa pakiramdam. Sa sobrang sarap napahalakhak na rin ako ng malakas
kasama nila. Humalakhak ako ng humalakhak hanggang sa napagod ako, tumatawa ako
kahit na wala naman akong kaligayahang nararamdaman sa dibdib ko. Unti-unti ang
tawa ay naging iyak. Napasulyap ako sa walang buhay na katawan ni Drico, sa mga
sandaling iyon parang bumalik ang nawalang kaluluwa sa katawan ko.
Napasigaw ako. "Drico!" Niyogyog ko siya, pero hindi na siya sumasagot sa akin,
nanatiling nakapikit ang mga mata niya. Hindi ko maipaliwanag ang sakit na
nararamdaman ko nang mapagtanto kong wala na siyang buhay, na kahit kailan hindi na
siya babangon sa pagkakahiga niyang iyon. Walang tigil ang naging luha ko, walang
tigil ang tawag ko sa pangalan niya.
Anong nangyari, panu ko nagawa sa kanya ang bagay na ito?? Hindi maari, dapat na
mabuhay si Drico. Dapat ay may gawin akong paraan! Hindi ako papayag na mawala
siya, mahal na mahal ko siya, hindi siya pwedeng mamatay. "Drico..gumising
ka..gumising ka!" dinudurog ang puso ko, halos maupusan ako ng hininga sa sobrang
paghikbi.
Hindi pwede to..
Hindi maari..
Ikamamatay ko...
"Hannah! Hannah! Wake up!" Nakaramdam ako ng matinding pagyogyog sa katawan.
Napadilat ako. Punong-puno ng luha ang mga mata ko. "You're crying in your sleep.."
Magagandang mata ni Drico ang sumalubong sa akin.
Nanaginip ako.
Panaginip lang ang lahat ng iyon!
Awtomatiko akong napayakap ng mahigpit sa kanya sabay hagulgol sa balikat niya.
He's warm and breathing, Drico is alive! He's alive!
"Ssshhhh, it's okay. It's okay. It's just a dream..."
"Wag mo akong iiwan.." bulong ko sa kanya.
"I'm not going anywhere, I promise.."
Kumawala ako sa bisig niya at tinitigan siya sa mga mata. "Totoo?"
Tumango siya.
"What is it about?" Tanong niya.
Sasabihin ko bang pinatay ko siya sa panaginip ko? Ang gulo ng utak ko, hindi ko
maintindihan kung saan nanggaling ang mga eksenang iyon. May lihim ba akong galit
kay Drico? Kinapa ko ang dibdib ko, letse, nag-uumapaw ang pagmamahal ko para sa
gwapong to tapos papatayin ko lang? Kalokohan! Hindi ko magagawa yun. Oo inaamin
ko, naasar ako sa kanya kasi hindi niya ako pinatulan kahit nakabilad na katawan ko
sa kanya, pero hindi naman siguro ako magtatanim ng galit to the point na
sasaksakin ko siya sa heart. My gosh, over my dead-hot as hell-body!
"Hannah answer me! Is it about Hades?"
Ayokong sabihin, baka matakot siya sa akin. Alam ko sa sarili kong hindi ko yun
magagawa sa kanya. Kahit na buong katawan ko ang maging kalaban ko, lalaban ako!
Kung kailangang lumunok ako ng nuclear bomb para hindi ko magawa sa kanya ang
nakakatakot na bagay na iyon, gagawin ko.
"Do you have something you want to tell me?" naramdaman kong naging seryoso na ang
tinig ni Drico. Napatitig ako sa kanya, sinalubong niya ang tingin ko, para bang
binabasa ang iniisip ko. Mind reader ba siya?Hindi naman siguro! Baka mabasa niyang
pinagnanasaan ko siya mula ulo hanggang paa. Ang daming pumapasok sa isip ko eh
alam ko naman kung ano ang gusto niyang marinig sa akin.
"Yung incantation..." usal ko.
"It's tattooed on your body, I saw it of course." Napatitig ako sa kanya. "It means
you will kill me someday."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Napaawang din ang mga labi ko, nabuhay ang
buong sistema ko sa tinuran niyang iyon. "Anong sinabi mo?" Ngumisi lang siya at
humiwalay sa akin. Akmang babangon na siya pero hinila ko siya sa braso. "Ulitin mo
nga!"
His lips twisted in a crooked smile. Tila inaasar ako. "Wala. I'm just kidding,
don't take it seriously, Hannah. Bumangon ka na, I'm sure nakapaghanda na si Euly
ng breakfast." Tuluyan siyang tumayo ng kama, kumakabog ang dibdib kong nakasunod
sa bawat galaw niya. "Come on now, this is gonna be a long day. We have to arrange
your papers, I'm taking you to Greece."
"Ayoko."
Kumunot ang noo niya sa sagot ko. "Akala ko ba gusto mong sumama? I started a war
when I went looking for you and killed some of their important people, kung hindi
tayo kikilos, magkakaroon ng panahon ang Hades na makabuo ng sapat na lakas para
lusubin tayo dito. Kailangan kitang maitago sa pinakasafe na lugar na alam ko, sa
palasyo yun. Sa Greece."
"Bakit kailangan mo akong itago kung ako naman pala ang papatay sayo." mapakla kong
sagot. "Di ba dapat, mamatay na lang ako agad para wala ka nang problema!" Mapait
kong sagot na nagpabalik kay Drico sa kama. Padabog itong naupo sa tabi ko, matigas
ang anyo ng mukha na tila napikon sa sinabi ko.
"I told you I was just joking!" asik niya.
"Nagjo-joke lang din naman ako eh..."bulong ko.
"It's not funny at all." ang sama ng tingin niya sa akin. Para bang ang laki ng
kasalanan ko eh kung nagjojoke siya, nagjojoke lang din naman ako. Lumabas siya ng
pinto ng wala man lang good morning kiss? Tsk. Kagabi lang ang sweet-sweet niya sa
akin, tapos ngayon galit na naman? Siya lang ba may karapatang magjoke? Hindi ko
rin naman nagustuhan ang joke niya eh, natakot pa nga ako. Bwesit na yun!
Kinakabahan pa nga ako hanggang ngayon, paano kung hindi siya nagbibiro? Paano kung
totoo ang sinabi niyang ako ang nakatakdang pumatay sa kanya? Paano kung ang lintik
na tattoo ko na to eh may kakayahan pala na sapian ako at magawa ko kay Drico ang
nagawa ko sa panaginip ko. Pwes, hindi ako nagbibiro, pag dumating ang araw na yun,
lulunok talaga ako ng bomba.
Nag ayos muna ako ng sarili saglit bago bumaba para kumain. May pakiramdam akong
hinihintay ako ni Drico sa dining room at magbubuga na naman ng apoy iyon kapag
matagal pa akong dumating. Pero nang makarating ako sa kalahati ng stairs nakita ko
na sa baba ang apat na matatangkad na mga lalaki. Hindi sila nakauniporm na kagaya
ng mga guards sa paligid. They are all action star looking. Leather jacket, jeans,
high cut shoes and all that. Lahat sila may kanya-kanyang signatured na dating at
porma. At sa itsura nilang apat, mukhang magkakaiba sila ng nationality.
Infairness kay Ate Euly, nagsasabi siya ng totoo na ang ga-gwapo ng apat na ito!
Hindi lang basta gwapo, sobrang gwapo papasang model-slash-artista! Napatingin
silang lahat sakin nang mapansin ang pagbaba ko.
Taas-noo na sana ako eh, kaso may naalala ako. Diyos ko naman Lord, hanggang saan
ko dadalhin ang kahihiyahang iyon?? Pwedeng mag-evaporate? Kahit mga 10 seconds
lang??Tsk.
"Good morning Hannah."
Napapikit ako. Lalampasan ko lang dapat sila, pero nakakaasar binati pa ako ng isa.
Nakaharap na tuloy silang lahat sa akin.
Napilitan akong mag-angat ng tingin at plastik na ngumiti dun sa bumati sa akin.
"My name is Jan."
Nilahad niya ang kamay niya sa akin, pero hindi na ko nakapagfocus doon, napako ang
tingin ko sa mukha niya. Well, first of all, hindi niya kasing gwapo si Drico.
Lamang si Drico ng mga dalawang paligo siguro. Pero gosh, demi-god itong si Jan.
His hair is black as jet, medyo may kahabaan na tumatabing sa mga mata nitong kulay
green. Seryoso ako green nga. Isn't it the rarest eye color in the world? I can't
identify his nationality pero alam kong European siya. For a man, he's got quite
long lashes, and very smooth skin. Ang mga labi niyang natural na pinkish ang
pinakahighlight ng mukha niya, para siyang inosente tingnan kundi lang sa maliit na
tattoo niya sa leeg na parang isang simbolo mula sa impierno.
Pagkatapos ng ilang sandaling nakatitig ako sa kanya, tinanggap ko ang kamay niya.
"I'm Hannah."
"I know, my Lady." sagot niyang dinala ang kamay ko sa bibig niya para halikan.
Papalag sana ako,pero dahil demi-god naman, ok na lang. Hindi naman talaga ako
choosy. Tsaka My Lady daw? Oh ha! Sabi na kay Drico, babae ako eh! Parang naboost
ang ego ko dun. Pakiramdam ko tuloy ang ganda ko.
Sunod na lumapit sa akin ay ang lalaking kakulay ng Pacific ocean ang mga mata,
nakakaakit pero nakakalunod. Mas maiksi ang buhok niya, may pagkablonde ang buhok,
sa tantiya ko may lahi siyang Amerikano. He's got wide shoulders and a very strong
physique, seryoso ang mukha niya sa una pero nung nguniti siya at pinakitaan ako ng
pang colgate-closeup-sensodyne-hapee na smile, nalaglag ang puso ko. Asset niya ang
smile niya, promise.
"I'm Alec." He shaked my hand. Ngumiti ako sa kanya. Hindi nakaligtas sa paningin
ko ang tattoo niya sa leeg na kagaya ng kay Jan.
The third man in front of me, sigurado ako Asian. Kulay itim ang mata niya, kulay
itim ang buhok, hindi gaanong katangkaran kumpara sa dalawang nauna. Pero singkit
si Kuya. At siya ang may pinakamakinis na mukha sa lahat. Papatalo ba naman ang mga
Asian pagdating sa kagwapuhan?? Hindi. Kamukha siya ni Lee Min Ho. Seryoso, hindi
ako exagg! Yung pormahan ni Lee Min Ho bilang assassin sa City Hunter, kopyang-
kopya ng isang ito. With matching black cap!
"My name is Lee.." seryoso niyang pagpapakilala sa sarili. Bahagya siyang yumuko sa
akin pero hindi na inabot ang kamay ko. Sabi na eh Lee, kamag-anak niya si Lee Min
Ho.
The last but not the least is the tallest guy in the group. Unlike everybody, he's
unsmiling, mukhang laging may malalim na iniisip at kung makatitig sa akin parang
binabasa ang laman ng utak ko. His eyes are golden. Yeah, like the wolf's eyes.
Like he's got some supernatural powers hidden in his very sexy body. Katulad ng
tatlo, may halong gayuma ang pagkakahulma ng mukha nito. His movements are smooth
and cold. No doubt, this man is both attractive and dangerous.
"I'm Ares."
Ares. The god of war. Tinanguan ko lang siya. Kahit gwapo siya, nakakatakot ang
aura niya baka may lason ang kamay niya, mahirap na. Lahat silang apat may
magkakaparehong tattoo sa leeg.
"We're arranging your papers now. We will ask you to sign some docs, so we can fly
out to Greece as soon as possible." kwento ni Ares. Ang sexy niyang magsalita
promise. "You're not safe here."
Oo, sinabi na ni Drico sa akin yan. Hindi ba nila alam na si Drico ang hindi safe
sa akin?? Haayy. Sa kabilang banda, mas maigi nang nasa pangangalaga ako ni Drico,
kesa naman mahuli ako ng mga kalaban at magamit pa ako sa kung anong mga kahayupan
at kademonyohang binabalak nila sa bebe ko.
"Mabuti ngang pumunta na tayong lahat sa Greece, nagsisilaglagan na mga panty ng
mga babae dito dahil sa inyong apat. Nakakaloka kayo.." pabulong kong komento.
Tagalog yun ah! For sure hindi nila maiintindihan.
"Really..?" Nakatawang pahayag ni Alec. Ngumisi din ng palihim si Lee. Nanlaki ang
mga mata ko, naintindihan nila??
"Hannah, hinihintay ka na ni Sir sa dining room." biglang sumulpot si Ate Euly.
Buti nalang. Nakangiti na nakangiwi akong nagpaalam sa kanilang apat.
Habang kumakain kasama si Drico, napapangiti ako. Kung dati nasa magkabilang dulo
kami ng mesa, ngayon, nasa pinakamalapit na upuan na ako sa kanya. Nakakatuwa, ang
saya lang. Sa kabila ng mga near death experiences ko, nararanasan ko naman ang
langit na ito. Heto sa harap ko ang tunay na Diyos ng mga gwapo. Diyos ng mga
macho. At Diyos ng mga magagaling sa ... natigilan ang utak ko. Napatitig ako kay
Drico habang sumusubo ng pagkain gamit ang kutsara. Wala sa sariling sinundan ko
ang paggalaw ng panga niya, pagnguya niya at ang panaka-nakang pagikot ng dila niya
sa mga labi niya. Ang sarap..
"What are you staring at?"
Natigil ang imagination ko. Napastraight ako ng upo, tapos ay binalik ang atensyon
sa pagkain. Tingin lang eh, anong masama dun! Tingin na may halong pagnanasa, gusto
kong kagatin ang labi niya promise. Ba't ang gwapo ni Drico? I mean, ang daming
gwapo sa mundo, gaya nung apat sa living room, pero si Drico talaga ang pinakagwapo
sa lahat ng gwapo sa buong galaxy! Gusto ko siyang laging tinititigan dahil bawat
galaw ng katawan niya nakaka-wet. Ang katawan niya nagrerelease ng airborne
aphrodisiac na boltahe-boltahe ang epekto.
Kung kanina sa bibig, ngayon naman dahil nakayuko na ako, sa mga daliri niya ako
nakatitig. Ang hahaba ng mga daliri ni Drico, ang gaganda. Nakagat ko ang labi nang
maalala ang mga daliring iyon na.. hindi maituloy ng utak ko, tinablan na naman ako
ng hiya.
I didn't know that I was starving til I tasted you
Don't need no butterflies when you gave me the whole damn Zoo
Soundtrip sa loob ng utak ko. May gana pa tong braincells ko na iplay ang kantang
iyon.
By the way, by the way you do things to my body..
Napatigil si Drico sa pagnguya. Doon ko narealized na hindi ako nag iimagine ng
kanta. Naririnig din ito ni Drico, at nanggagaling ang tunog sa living room.
Malakas iyon kaya dinig hanggang dito.
I didn't know that I was starving til I tasted you..
Napatingin si Drico sa akin. Gusto kong pumikit sa hiya, alam kong naiisip niya ang
naiisip ko. Hindi ko na kaya to!
"Ate Euly, pakisabi naman kina Lee, Alec, Ares at Jan na utang na loob lang kung
sino man sa kanila ang nagpapatogtog pakipalitan ang kanta, nawawalan ako ng gana!"
sigaw ko kay Ate Euly na nasa likod.
Tumalima naman ito. Buti nalang. Pagtingin ko kay Drico nahuli ko ang ngisi niya.
One second lang siguro yun, kasi ay bumalik din agad ang atensyon sa pagkain.
Nakakaasar. Promise.
Nang matigil ang kanta, gumaan ang pakiramdam ko. Susubo na sana ako nang magsimula
na namang tumogtog..
So baby let's just turn down the lights and close the door
Oooh I love the dress but you won't need it anymore
Napahawak ako sa noo habang nakatukod ang siko sa mesa. Leche. Papatayin ko ang
taong nagpapatogtog, sinusumpa ko!
Versace on the floor
Take it off, for me, for me, for me now, girl
Sinilip ko si Drico. Alam kong natatawa siya, tinatago niya lang. Halos kainin na
ako ng hiya, ni hindi na ako makatingin sa kanya.
"Tapos na ako." Pahayag ni Drico. Tapos na siyang kumain at sa wakas ay iiwanan na
akong mag-isa. Buti naman.
Pero hindi siya tumayo sa pagkakaupo. Nanatili lang na nakabantay ang mga mata sa
akin. "You're not touching your food, don't you like it?"
"Wala ka bang lakad? Tapos ka nang kumain di ba? Alis ka na!"
"I prefer to wait for you til you're done." Halos umikot ang katinuan ko. Gusto ko
nang umalis ng mesa pero gutom pa ako, at ang sarap ng pagkain. "Have you meet your
new bodyguards?"
"Bodyguards? Yung mga tauhan ni Jandrix DiMarco?" tanong ko.
Tumango si Drico. "They are his deadliest squad. They are all extensively trained
with unique combat abilities. I hired them as your bodyguards. I can't be with you
all the time so I had to hire the best people to protect you. I left their profile
portfolios in my room. You can read it anytime so you get to know them a little
better."
"Hindi na kailangan baka matakot lang ako. Mga tauhan ni DiMarco ang mga yan, dun
palang nakakapanginig na ng laman."
Tumawa si Drico. "Why? What's wrong with Jandrix DiMarco at parang ang sama ng
tingin mo sa kanya? Nakita mo na ba siya in person?"
Umiling ako. "I happened to read one of the Princes of Hell magazines and he's on
the top list. Merong article dun na nagsasabing kriminal siya at mamatay tao. At
yang squad niya na yan ang taga-gawa ng maiitim niyang plano. Lahat kayong mga
prince of hell, meron kayong isang batalyong tauhan dahil marami kayong illegal
activities at masasama kayong tao!"
"Whoa! That's not true. The prince of hell magazine only explains how we are
ruthless in the business world but not as a person. And I don't have illegal
activities--or maybe I do, but those are just minor things. Hindi naman nawawala sa
negosyo yun eh. At alam mo ang dahilan kung bakit marami akong tauhan, dahil pino-
protektahan ko ang pamilya ko. Besides, Christian Demetri (prince#4) doesn't have a
battalion of soldiers..."
"But he has a facility full of deadly weapons, bio-weapons, and jet fighters!"
napapa-english na ako. Todo na talaga to!
"But--"
"Alam mo Drico Antonio Divanne, magpaliwanag ka sa pader. Wag sakin. Basang-basa ko
kayong lahat,  wag ka nang magpalusot dahil naging parte na ng buhay ko ang
manggalugad ng impormasyon tungkol sa inyo, lalong-lalo na sayo, hindi ko alam kung
bakit patay na patay ako sayo eh ang sama naman ng ugali mo--" tsk! Napahawak ako
sa bibig. Ano na namang kahihiyan ang pinagsasabi ko?
Napatitig si Drico sa akin, dagdag kahihiyan na naman. Letse. Sinabi ko lang naman
sa mukha niya na inistalk ko siya noon pa!
"Kaya pala ang dami kong picture sa kwarto mo..pati na rin sa cellphone mo.."
Sa kwarto ko? Oo nga pala, si Drico din ang nag asikaso sa mga kaibigan ko sa
Manila. Malamang naireport na ng mga tauhan niya ang buong itsura ng kwarto ko.
"Patay na patay ako sayo..noon! Hindi na ngayon!" Puta, kinakabahan ako sa mga
pinagsasabi ko. Napapamura na naman ako. Shit talaga!
"Really? What made you change your heart?" seryosong tanong niya.
Hindi naman nagbago, lumalala pa nga. Pero syempre, nakakahiya! Lalo pa't alam ko
nang wala man lang siyang ni katiting na pagnanasa sa akin, hindi pa nga
natatanggap ng budhi ko yun tapos ito na naman! Ang sakit sa atay. Natatae ako.
Napahawak ako sa tiyan.
"Natatae ako. Diyan ka na!" tumayo ako sabay takbo. Ni hindi ko siya nilingon.

[ 21 Chapter19 ]
-------------------------------

#jhoyce!! thank you sa mga comment mong puno ng energy lagi;;)))

#Head's up, this is a very short chapter. I'll continue this tomorrow.
Recently on FB:

********
Humahangos akong nakarating sa kwarto. Kumakabog ang dibdib kong isinara ang pinto.
Dumiretso sa kama at nagtalukbong ng kumot. Grabe, para kong graduating student
kanina na nagdedefend ng thesis sa harap ng pinakamasungit na professor sa balat ng
lupa! Tapos hindi ako makapagsalita dahil walang kwenta ang thesis ko at hindi ako
nag aral! Ganun ang feeling eh. Nakakasira ng ulo.
Tama bang tanungin niya ang isang dalagang Pilipina na kagaya ko ng mga bagay na
yun?? Palibhasa Greek siya, kaya wala siyang alam sa kultura ko! Dapat mag antay
siyang umamin ako, hindi yung kokornerin niya at pipiliting umamin! Ba't di siya
sa'kin manligaw? Saka niya itanong kung mahal ko din siya?? Napakainsensitive mo
Drico Divanne! Nagwawala ang buong pagkatao ko, bigla akong bumangon at hinagis ng
unan ang litrato niyang nakasabit sa wall.
"Anong tinatawa-tawa mo?? Akala mo kanina hindi ko nakita, tumatawa ka!
Pinagtatawanan mo ako, akala mo ang gwapo mo, akala mo ang macho, akala mo kung
sino kang sobrang hot!" binato ko pa ang isa pang unan sa picture. Tangina ang hot
niya nga talaga. "Oh eh ano ngayon kung hot ka?? Wag kang tumitig sakin naiirita
ako sayo!"
Bigla kong narealized nang medyo nahimasmasan na ako na bakit nga pala may picture
si Drico sa kwarto ko?
Napahawak ako sa sentido. Damn! Bakit ba dito ako sa kwarto niya pumasok?? Ang
sarap kaltokin nitong ulo kong punong-puno ng katok eh. I can't get my mind
straight, habang tumatagal na kasama ko siya pakiramdam ko patanga ako nang
patanga. Hindi na magandang senyales ito.
Nakaramdam ako ng pagkulo ng tiyan, wala naman kasi akong nakain kanina, paano ako
makakakain eh puro pambubuysit ang ginawa nilang lahat sa akin. Pinagtutulungan
yata ako. I didn't knew I'm starving til I tasted you, pweehh!! Ano bang tasted ang
sinasabi?? Eh ano ngayon?? Haiistt! Hindi ako mapakali napatayo ako sa kama, nakita
ko sa study table ni Drico ang portfolio na sinasabi niya. Matingnan nga, baka
sakaling nakasulat doon ang favorite song ng mga gago, maidentify ko kung sino ang
kumag na sumabotahe sakin kanina dahil lintik lang ang walang ganti!
Unang profile na nakita ko. Kay Lee, naroon ang full body picture niya, sa sobrang
tangkad hindi siya kasya sa papel. Di, joke lang. Ang gwapo naman talaga ng
pagkakasingkit ng isang ito, ang sweet pang tumawa, kung itsura ang pagbabasehan
napakainosente niya at napakabait tingnan. Pero napaubo ako nang mapunta ako sa
skillls section. Gago, totoo ba to? He's a 10th degree black belt holder in Judo?
Aba'y iilan lang sa mundo ang may titulong ganun ah. Hindi lang yun, he's also a
black belt holder in 11 different martial arts. He's known for his blinding speed,
oftentimes napagkakamalan siyang may superpowers dahil sa kakaibang galing niya sa
karate. Expert din siya sa lahat ng uri ng blade weapons, kaya siya ang
pinakamagaling sa hand to hand fights. Tsk. Tsk. Hayop na Lee 'to, akala ko ang
galing ko na sa karate, but reading his profile fucked up my 24 years of martial
arts education. Masakit sa pride, next chapter!
Si Ares. Victor Ares pangalan niya? Teka, eh di siya yung parang doctor na kausap
ni Drico nung libog na libog ako? Siya pala yun. Hindi ko na narecognized ang
accent at ang boses niya. Napakagwapo ng isang ito, pero nakakatakot ang mga mata,
parang lobong laging mangangain ng tao. He's a neurosurgeon, he graduated from the
most prestigious medical University abroad, his exceptional medical skills made him
an assistant doctor to the billionaire medical prodigy, Jandrix DiMarco himself.
His combat skills are exceptional too, he's most adept in handling different kinds
of weapons. He has mastery of human anatomy, pressures points and weak spots, kaya
nakakatakot siyang kalaban. Sa madaling salita alam niya kung saan ka babalian ng
buto na ikamamatay mo. Pheww. Next!
Saan pinagkukuha ni Jandrix DiMarco ang mga tauhang ganito?
Third on the list is the guy with brilliant blue-diamond eyes. Si Alec. Sa itsura
niyang yun na parang runway model, at artista ng toothpaste, wag ka, his profile
says, he's an ex-military Special Forces and Commando officer, he has special set
of skills taught only to elite soldiers in the US. Magaling siya sa lahat ng uri ng
laban, may it be in land, water or air. According to his records, Alec is also very
intelligent, making him a skillful leader and phenomenal strategist.
Holy shit! Shit tong mga papel na to, profile ba to ng mga tao? O ng mga cartoon
characters at marvel superheroes. Pinaglololoko lang yata ako nito eh.
Dito tayo kay Jan. Yung pinakacarefree looking sa kanilang lahat. Sa gwapo niyang
yun, malamang ang function niya sa grupo ay mang-distract ng mga babaeng kalaban!
Haha. Hindi ko na tiningnan ang picture niya, alam kong nagpacute lang siya sa
camera, dumiretso na ako sa skills na meron siya. Pero unang letra palang ng
nakasulat doon, nanlaki na ang mga mata ko. Si Jan ba ang tinutukoy dito? Yung
taong yun na mukhang walang ibang alam gawin kundi manalamin at magpa-gwapo??
Unang entry. Computer genius. He's an excellent hacker, he hacked NASA when he was
14 and was never caught! Hindi siya ganun kagaling sa hand to hand combat kagaya ng
mga nauna (tama, mukhang lalampa-lampa eh) pero ang shooting skills niya,
exceptional. He's the underworld's greatest sniper. He's got perfect aim abilities
with all kinds of weapons known to man including guns, knives, blades and even
toothpicks! Hindi lang yun, Jan is a master thief too! He can open any kind of
security doors no matter how tight and how complex it is. Sa grupo, siya lagi ang
nauuna, taga bukas ng pinto.
Marami pang nakasulat tungkol sa pinagmulan nilang apat, pero hindi ko na itinuloy,
ibinalibag ko nang pabalik ang mga papel sa desk.
I kissed my vengeance goodbye. Sabay yuko ng ulo.
Potek, panu ako magkakalakas ng loob ng gantihan sinuman sa apat na yun ngayon kung
ganun sila kagagaling? Mamaya sinapak ako sa mukha ni Lee, o kaya binalian ako ng
buto ng Ares na yun, tapos wala akong magawa. Dagdag sakit ng katawan na naman.
May kumatok sa pinto. Kinabahan ako, pagbubuksan ko ng pinto kahit sinong demonyo,
wag lang si Drico.
"Hannah, it's me, Jan."
Ok. Si Jan. Hindi daw ito masyadong magaling sa martial arts, baka kaya kong
batukan to sa ulo nang hindi nagagantihan! Sisisuraduhin ko lang na wala siyang
hawak na baril, kundi patay ang kinabukasan ng buong lahi ko.
Tinungo ko ang pinto upang harapin siya. Nakangiti na naman siya na para bang
camera ako at siya ang artista.
"Bakit?" total nakakaintindi naman siya ng Tagalog, tagalogin ko na, kaysa naman
paduguin ko pa ilong ko di ba? Marami na akong problema, mangangapa pa ba ako ng
english dictionary?
"You have to sign some docs here. Then your passport here. Later in the evening
we'll fly out to Greece." he said charmingly.
Inabot niya sa akin ang lahat ng iyon. "Sino ang nagpapatogtog ng Versace kanina?"
yun talaga ang gusto kong itanong eh, bago ang lahat..
Ngumiti ito. "It's Ares. Why, do you have a problem with that? I'll tell him--"
"No!" Si Ares pala eh. Wag na! Hindi ko pa gustong mamatay, virgin pa ako--virgin
ng slight (baka kumontra ang langit). "Ang ganda ng mga kanta niya, favorite ko!"
Tapos ay mapakla akong tumawa. Tiningnan niya lang ako at tinawanan. Peste din ang
isang ito eh. May langis ng kamanhidan sa katawan.
to be continued.....
******
P.S. Who's your JAN, ARES, LEE and ALEC?? Please comment on facebook! Help me with
their faces!!
Come on guys, this is fun;))

[ 22 Chapter19B ]
-------------------------------

#continuation, as promised!
*********
Beep. Beep. Beep.Beep.
Sunod sunod ang tunog ng maliit na black device na hawak ni Jan. Ang tawa niya ay
napalitan ng alertong mukha , napatitig ito sa aparatong iyon na may kulay green na
screen at may pulang mga dots na gumagalaw. An advance radar, I knew it!
“Anong ibig sabihin niyan?”
“Looks like the enemy suddenly just developed their goddamn balls, they decided to
attack this place!” Mabilis niyang sagot habang nagda-dial ng numero sa cellphone,
probably to alert others. “Get inside!” Utos niya sa’akin. “I’ll seal this door,
we’ll get you when its safe.”
“Teka si Dri--” Hindi na ako nakatapos ng sasabihin, marahas niya akong itinulak sa
loob ng kwarto at isinara ang pinto. Peste! Si Drico, nasa labas, bukod sa akin
siya ang target ng mga kalaban, hindi pwedeng wala siya sa tabi ko. Pinilit kong
buksan ang pinto, but like what Jan said, he will seal the door. I can’t open it
from the inside. Shit!
Tinakbo ko ang lihim na passage papunta sa kabilang kwarto. Pero deactivated na ang
button, hindi na bumukas iyon. Hindi ako makalabas! Anong gagawin ko? Kumakabog ang
dibdib ko sa isiping nasa labas si Drico at kung baka ano ang mangyari dito.
Napapitlag ako nang makarinig ako ng malakas na pagsabog mula sa labas. Indikasyon
iyon na tumangka nang pumasok ang mga kalaban at naactivate na lahat ng mga hidden
defenses ng buong mansyon. Ang sumabog na iyon, explosive landmine yun na nakatanim
sa front gate.
Kinuha ko ang pinakamabigat na bakal na silyang pwede kong ipanghampas sa glass
wall ng kwarto ni Drico, para makalabas ako but damn! I realized it’s a bulletproof
glass walls ni hindi ito magkaroon ng lamat kahit makailang hampas na ang ginawa
ko. Mas lalo akong hindi napakali nang sunod-sunod na palitan ng putok ang narinig
ko sa labas. Maraming kalaban! At napapalibutan ang mansyon, masusi nilang pinag-
aralan kung saan aatake kaya lahat ng tauhan ni Drico nabigla at halatang hindi
nakapaghanda. Sunod-sunod ang sabog sa paligid, naging alerto ako dahil baka
sumablay ang seal ng pinto makapasok ang masasamang elemento dito sa lungga ko.
I need weapons! I searched for the place, knowing Drico, alam kong sa isang sulok
ng malawak na kwartong ito may nakatagong mga gamit na kakailanganin ko. Mabilis
akong kumilos, hinulaan ko kung saan pwedeng ilagay ang mga armas.. Sa malapit sa
kama! Nang wala akong makita sa lahat ng sulok ng kama, gumapang ako sa ilalim.
Yes! Naroon nga, it’s a well hidden compartment with small knives and little guns.
Itinali ko ang mga kutsilyo sa binti ko, habang hawak ko sa magkabilang kamay ang
dalawang maliliit na baril.
Napayuko ako nang sumabog bigla ang pinto ng kwarto ko, sinasabi ko na nga ba!
Malalakas ang armas ng kalaban, nasira ang electronic lock na nakainstall doon,
alam kong hindi pa rin basta-basta mabubuksan ng pwersahan ang pinto dahil doble
ang bigat nito ngayon, pero laking gulat ko nang balewalang itulak ng dalawang
malalaking lalaki ang pinto, sinubukan akong barilin sa paa pero kaagad akong
nakagulong sa sahig hanggang maabot ko ang blind side ng mga ito sa bandang ilalim
at magkasabay kong kinalabit ang gatilyo ng baril ko sa gilid ng katawan nila.
Patago-tago akong tumakbo palabas ng pinto, madaling maidentify ang mga kalaban
dahil lahat sila nakasuot ng itim at nakamaskara. Maraming sumalubong sa akin, pero
dahil may armas ako, lahat ng nagtatangkang bumaril nauunahan ko, alam kong
asentado ako, lahat ng balang pinapawalan ko tumatama sa delikadong parte ng
katawan ng mga ito. I’m not a killer, I have never killed anyone in my entire life,
pero sa sitwasyong ganito na sarili kong buhay ang nakasanla, wala akong choice
kundi ang lumaban. Isa pa, hindi lang sarili ko ang pinaglalaban ko dito, kundi si
Drico, sampu ng mga inosenteng taong pwedeng madamay sa loob ng bahay na ito.
Panay ang takbo ko, paikot-ikot ako kakahanap kay Drico, hindi ko siya makita! Saan
na kaya ang isang iyon? Nanlaki ang mga mata ko nang namataan ako ng kalaban na may
hawak na malaki at malakas na automatic rifle, shit, I’ve seen that kind of weapon
before, isa sa pinakamalakas na baril sa mundo. Pag pinutok ng lalaking ito ang
hawak na armas, mapipino ang laman-loob ko! Leche. Napilitan akong magtago,
pinaputukan niya ako, kaya yumuko ako, tumakbo, gumapang at tumalon para lang hindi
mahagip ng kahit na isang bala ng baril na iyon. Naghanap ako ng tyempong barilin
siya sa noo, nang magkaroon ako ng pagkakataong umatake mula sa parteng hindi niya
ako nakikita, pinutok ko ang baril sa ulo niya.
Shit! Walang bala! Kung bakit kasi hindi ako marunong magbilang eh!
Napalundag ako ulit para makapagtago dahil muli niya akong inasinta, sa pagtalon
kong iyon, dalawang iba pa ang nakaharap ko, hinugot ko ang dalawang bayonet knives
sa magkabilang hita ko at kaagad na hinagis patusok sa noo ng dalawang babaril sa
akin. Nawala saglit ang atensyon ko sa lalaking may hawak na malakas na rifle,
muntik ko nang salubungin ang mga balang pinawalan nito kundi lang may dumamba sa
akin mula sa kung saan, pareho kaming tumilapon sa sahig, napunta ako sa ilalim
kaya masakit ang pagkakadagan niya sakin.
Isa pang lalaki ang dumating, ito ang tumapos sa lalaking naka-rifle. It’s Lee,
para siyang si Flash, nabali niya kaagad ang leeg ng kalaban.
“Hannah! I’ve been looking for you!” Si Drico pala tong savior ko na nakadagan sa
akin. Kung hindi lang kami mamatay, hindi ako babangon sa sahig eh! “Let’s get the
hell out of here.”
Kinover kami ni Lee para makalabas ng mansyon. Sinalubong kami nina Ares at Jan na
siyang gumawa ng daan para makalabas kami gamit ang isang sekretong lagusan para
makatakas. All these guardians around me are holding high-powered laser guns.
Hinabol kami ng mga putok ng baril, kailangan naming yumuko at tumago para maiwasan
ang mga iyon, sinalubong ng tatlo ang mga kalabang humahabol, nagpatuloy kami ni
Drico sa pagtakbo, para siyang pader na nakaharang sa likod ko para hindi ako
tamaan. Hindi ako komportable, hindi pwedeng siya ang tamaan pag nagkataong may
maligaw na bala sa amin! Pero hindi ko siya mapigilang gawin iyon, sa tuwing
tatangkain kong paunahin siya at siya naman ang ikubli, hinihila niya ako. Gusto ko
siyang sigawan dahil sobrang nagaalala akong baka tamaan siya! Fuck! Hindi pwedeng
ganito!
Pagkatapos ng mahabang pagtakbo, sinalubong kami ng dalawang kotse. Isa sa mga
iyon, si Alec ang nagmamaneho, doon kami sumakay ni Drico kasama si Lee.
Samantalang sa kabilang kotse sumakay sina Ares at Jan. Nauna sila, nakasunod kami.
Habang nasa kotse, hindi ako makapaniwalang buhay pa ako. Letse! Muntik na akong
matsugi kanina! Kundi lang kay Drico na napakabilis magdesisyong sunggaban ako
kahit na alam niyang posibleng tamaan din siya ng mga balang sa akin ang puntirya.
Syempre nakita ko na rin in action kung paano kumilos ang apat na lalaking kinuha
ni Drico para maging tagapagbantay ko, magagaling silang lahat, matatalino. Kagaya
ng sinasabi sa profile ng bawat isa, they live up to my expectation. They managed
to get us out of the warzone effortlessly. “Are you alright??” Tanong ni Drico.
Inis ko siyang tinanguan. “Hindi mo kailangang saluhin ang bala para sa ‘kin
Drico!”
“Don’t fuckin’ tell me what to do, Hannah! Shut the fuckin hell up!” bulyaw niyang
sobrang galit na galit. Hindi kaagad ako nakahuma. Ano bang problema niya, kung
galit ako mas galit pa siya kaysa sakin. Lahat ng sabihin niya may kasamang fuckin’
tama ba yun?? Puro siya, fuckin! Fuckin’ dito, fuckin doon! Fuckshit!
“Alec, take the fastest route to the hangar, we need to fly out as soon as
possible.” Hindi na niya ako pinansin, marami siyang sinasabi sa dalawa na hindi ko
maintindihan. Hala, Greek pa more. French pa more. Russian pa more. Gamitin niyo
pati lenggwahe ng alien, total, naiintindihan ko kayo. Leche tong mga to! “Lee, ask
Jan to make all the necessary arrangements, we’ll fly out earlier than expected.”
May gana pang mag-english, isang sentence lang pala!
“Hannah, I’m taking you to Greece.”
May choice ba ako. Inirapan ko siya. “Kung kakausapin mo ako, tagalogin mo ha? Kung
sila nga kinakausap mo sa lenggwaheng alam nila eh!”
Kumunot ang noo niya. Akala niya nagpapatawa ako? Seryoso ako, naiirita ako kapag
nagsasalita siya ng mga salitang hindi ko maintindihan! Kahit naman siguro sino
maiinis. Tiningnan niya lang ako ng masama tapos ibinalik ang atensyon sa dalawang
kausap.
Few hours later, nasa loob na ako ng private airplane ni Drico.
“Kumain ka. And later you need to get some sleep.” Nilapitan niya ako and offered
me food.
Yeah right. While everybody’s busy with their next move against Hades, he’s asking
me to go to sleep. Masyado niya akong minamaliit. Hindi yata alam ni Drico kung
ilang taon kong pinag-aralang ipagtanggol ang sarili ko. Well kung doon siya
masaya, bahala siya. Tahimik ko nalang na tinanggap ang pagkain.
Naupo siya sa harap ko at tumitig sa akin. Hindi ko siya tiningnan, tinuon ko ang
atensyon sa pagkain.
“Hannah..”
Napilitan akong tumingin sa kanya. Leche. Hindi ko siya matiis!
“You will need to be extra careful in Greece, hindi lahat ng makikilala mo doon,
kakampi mo. You have to always remember this, ikaw at ako lang ang magkakampi, wala
kang ibang pagkakatiwalaan kundi ako lang, naintindihan mo?”
“Makikilala ko ba ang pamilya mo pagdating natin doon?”
Tumango siya. “You’ll meet my whole family. And I tell you to trust no one.”
Napatigil ako sa pagnguya sa sinabi nyang iyon, kahit pamilya niya hindi ko pwedeng
pagkatiwalaan? Hindi ko alam kung bakit niya nasabi iyon pero hindi na ako
nagprotesta, alam kong marami akong lihim na matutuklasan pagdating ko doon, marami
akong taong makakaharap at higit na mas maraming panganib akong susuungin. Nang
tumayo si Drico para bumalik na kasama ng apat, yumuko siya upang halikan ako sa
ulo. Muntik ko nang mabitiwan ang kutsarang hawak ko. Nanginig ang katawan ko dahil
parang may kuryente ang labi niyang dumampi sa buhok ko. “Matulog ka pagkatapos mo
diyan, matagal pa ang biyahe.”
I felt so much care vibrating from those simple words. Halos hindi ako
makapaniwalang sa kanya nanggagagaling ang lahat ng iyon. Kung patuloy siyang
ganito kabait sa akin, hindi malayong, isang araw hindi na niya ako kailangang
tanungin ng nararamdaman ko, kusa kong sasabihin na pinakamamahal ko siya hingit
kaninuman. Ang pagmamahal ko sa kanya patindi nang patindi habang tumatagal, hindi
na ito simpleng paghanga o pagnanasa lang na kagaya ng dati. Mahal ko siya. Mahal
na mahal.

[ 23 Chapter20LoveandGreece ]
-------------------------------

# unedited
********
Athens, Greece.
Welcome to one of the oldest cities in the world, Hannah. Bulong ko sa sarili nang
pumasok ang limo na sinasakyan namin sa pinakamalaki at pinakahigh-tech na iron
gate na nakita ko sa buong buhay ko. Tinahak ng kotse ang malawak na private area
na pag aari ng mga Divanne.For the grand entrance, I saw majestic green trees
everywhere, ornamental garden with flowers of interesting colors, spectacular
landscape, and several pool-sized fountains. Ang pinakamalaki at pinakamagandang
fountain ay nakalagay sa front door ng mansyon ng mga Divanne. When I say mansion,
I’m not talking about a mansion as big as the Mall of Asia itself. This goddamn
mega mansion I’m looking at right now-believe me-it’s thrice as big as the freakin
MOA itself! Tell me I’m exaggerating right now, pero nag-eenglish na ako, totoo ang
sinasabi ko.
“Let’s go inside, they’re waiting for us.”
Napatingin ako sa taong nagmamay-ari ng kayamanang hindi mapaniwalaan ng utak ko.
Alam kong mayaman si Drico, Prince of Hell number two siya eh, pero leche, hindi ko
naimagine na ganitong yaman pala ang buong effort na dini-describe ng magazine
tungkol sa kanya. Hinawakan niya ang kamay ko. Diyos ko Lord! Anong karapatan kong
mahawakan ang kamay ng isang taong mas marami pa yatang pera kaysa kaban ng bayan
ng buong Pilipinas? Ano??
“Hannah…?” kinailangan niyang kuhanin ulit ang atensyon ko dahil nakanganga na
naman ako sa mansyong nasa harap ko na parang gawa ng mga engkanto. Pakiramdam ko
nasa ibang dimensyon na ako. Lord, nasa planet Earth pa ba ako? Pagtingin ko sa
mukha ni Drico na sobrang gwapo, nasa ibang planeta na nga talaga ako. Hinigpitan
niya ang pagkakahawak sa kamay ko, muntik na akong mangisay! Epileptic na yata ako.
“This is the place I grew up in, welcome to my world Hannah mou…”
Napatitig ako sa kanya nang dalhin niya sa bibig ang kamay ko at masuyong halikan
iyon habang ang magaganda niyang mata ay nakatitig sa akin. Hindi ako makakurap,
kakaiba ang pakiramdam na dinulot ng halik na iyon sa buong katawan ko, hindi lang
yun, did I just hear the prince say, ‘welcome to my world?’ Chills!
Nang kumilos ako, sumunod siya sa akin, pati na rin ang apat na bodyguards ko na
ang mga mata ay masusing pinag aaralan ang buong paligid. Sa gilid ng mga mata ko
ganun din ang ginawa ko, guards are not visible, pero malakas ang pakiramdam kong
ang buong lugar na ito ay napapalibutan ng mga explosive landmine, laser guns and
sensors that detects even the smallest foreign creatures inside the premises. Ito
ang tinatawag na heavy-duty security.
Siguro kong hindi hawak ni Drico ang kamay ko ngayon habang naglalakad papasok sa
napakalaking gusaling ito, napagtuonan ko sana ng pansin na ang interior ng mansyon
ay kasing ganda ng sa Buckingham Palace sa England. Pero wala ang atensyon ko doon,
nakafocus lahat ng senses ko pati na hormones ko sa pagkakahawak ng kamay niya sa
akin! Imaginin mong hawak ng crush mo ang kamay mo kundi ka mangisay sa kilig!
Hannah you’re about to meet his family.. singit ng matinong parte ng utak ko. Medyo
nanginig ang kamay ko doon.
“Are you OK?” slight na nginig lang ng kamay ko nagrereact na siya.
“Oo naman.” Pero nung nag-smile siya sa akin hindi na ako OK, nagkariot na sa buong
katawan ko pakiramdam ko nagkapalit-palit ang pwesto ng mga internal organs ko sa
katawan, feeling ko tumitibok ang puso ko sa noo. Langya! Hindi na ako nagkaroon ng
chance na mahimatay nang pumasok na kami sa isang malawak na kwarto. Ok, I see
several people inside-aristocratic people na pakiramdam ko kaharap ko ang mga hari
at reyna. Lahat ng mga mata nila nakatitig sa akin, napakurap-kurap ako at napayuko
sa sahig, hindi ko magawang salubungin ang tingin nila. Hindi nakawala sa mapanuri
nilang mga tingin ang mahigpit na pagkakahawak ni Drico sa mga kamay ko.
A beautiful woman approached us, niyakap nito si Drico and mumbled something in
Greek I couldn’t understand. Dito ako sa part na to mahihirapan eh, wala akong alam
sa linggwahe nila.
“Hannah, this is my mother, Helen. Mom, this is Hannah..”
Bumilis lalo ang tibok ng puso ko pakiramdam ko pinagpawisan ako ng malamig. I’m
meeting Drico’s mom and I don’t know how to behave. “N-nice meeting you Maam.”
Bahagya akong yumuko. Ang ganda ng Mama niya, buong akala ko isa siya sa mga pinsan
o kaya ay tita ni Drico dahil kung itsura ang pagbabasehan mukha lang siyang nasa
early thirties. Kulot ang buhok niya, matangkad, maganda ang katawan at may
napakagandang mukha. Ngumiti siya sa akin, para akong nauubusan ng oxygen sa
katawan.
“I’ve heard so much about you Hannah. I’m glad he’s able to take you here safe..”
Hindi ko napigilang mapamaang sa sinabi niya. She’s heard so much about me? Ibig
sabihin kini-kwento ako ni Drico sa mama niya?? Gosh! Ang ganda ko. Well, hindi
kasing ganda ni Madam Helen, pero ang ganda ko pa rin!
Isa-isang lumapit sa akin ang iba pang kamag-anak ni Drico pinakilala niya silang
lahat sa akin. Mga tita at tito niya, tapos ay mga first cousins niya ang naroon.
Although nakangiti silang lahat sa akin, hindi ko alam pero pakiramdam ko sa mga
titig nila gusto nila akong pagsasaksakin sa mukha hanggang sa mamatay. May ganoon
akong feeling. Kaya ba hindi nila ako inaatake dahil nandito si Drico? Papanu kapag
umalis si Drico sa tabi ko, eh di lagot na?? Bakit ganun sila makatingin sa akin?
Mabuti na lang iba ang pakiramdam ko sa Mama ni Drico. Sa kanilang lahat, mukhang
siya lang ang hindi peke ang pagkakangiti sa akin.
Ikinagulat ko ang biglang pagbukas ng pinto, at pagpasok ng isang babaeng maganda
pero may malditang pagmumukha, hindi ko inaasahan ang pagsugod niya sa akin at
pagsakal niya sakin! Sumisigaw siya parang galit na galit, hindi ko maintindihan
ang sinasabi niya, hinila siya ni Drico palayo sa akin.
Nagsigawan silang dalawa. Itinago ako ni Lee sa likuran niya, lumapit sa akin sina
Alec at Jan para ikubli ako, samantalang nasa likod ko lang si Ares.
“Anong sinasabi nila??” bulong ko kay Lee.
“They don’t want you here. You’re an enemy. That woman is his cousin, she wants to
strangle you to death. She’s convincing others to take you to the underground
basement and regard you as a prisoner…”
Namutla ako sa sagot ni Lee.
“Wag kang matakot. Drico is the head guardian. His words are law to his family.
They can’t possibly hurt you…” dagdag bulong sa akin ni Jan.
Narinig kong binanggit ng babaeng galit na galit sa akin ang pangalan ng Lolo ko,
Markos Spirou. Tapos kung tingnan niya ako parang gusto niya akong balatan ng
buhay. Pati na rin ang iba pang mga kamag-anak ni Drico sa paligid, ganun ang
tingin sa akin.
“You know for a fact Drico, that that woman is a danger to you!” sigaw nito in
English, pakiramdam ko gusto niyang maintindihan ko ang sinasabi niya.
“She has nothing to do with all of this. She’s also a victim, her sister might be
one of Hades, but I certainly can guarantee you that its a different story with
Hannah. As long as she’s on our keeping Hades cannot do anything against us, she
holds the key in performing the ritual!”
“So why not kill her?? If she’s so important in executing the ritual, why not just
get rid of her now??”
Tila nagliyab ang mga mata ni Drico sa narinig mula sa pinsan. Siya naman ang
sumakal sa leeg nito hindi nakahuma ang ibang mga myembro ng pamilya maliban sa
kasamang lalaki ng babae na parang asawa nito. Pinipigilan nito si Drico na
tuluyang mawalan ng kontrol sa sarili. Gusto kong lumapit pero hinarangan ako ni
Lee. “Stay back.”
“She’s Markos Spirou’s granddaughter Drico, do you realized you’re betraying your
clan by associating with her??”
“This is not betrayal, Bettina.” Kasunod nun ang mahabang speech na Greek na hindi
ko maintindihan. “ I know what I’m doing you just have to trust me with my
judgement. That’s the least you can do for your clan..”
Kahit na bumitiw na ang kamay ni Drico sa leeg ni Bettina, matalim pa rin ang
pagkakatitig ng babae. “ Make sure your judgment is not clouded by the special
attachment you have for that bitch, you know as much as I do, that you will pay for
this with your life!”
“I’ll end this war Bettina, and I will put down Hades, you know I will.” Binalingan
ni Drico ang mama niya. “Mom, take Hannah to my room, please.”
Puno ng tensyon ang buong paligid, hindi ko alam kung tamang ideya ba na umalis ako
sa kwartong to, pakiramdam ko nasa korte ako at naghihintay ng hatol. Dalawang
bagay lang ang magiging desisyon ng judge kapag nagkataon. Ang palayain ako, o ang
patayin ako. Pero malaki ang tiwala ko kay Drico, hindi niya ako dadalhin dito kung
hindi siya siguradong ligtas ako. Sa totoo lang, hindi ako natatakot. Ang inaalala
ko ay ang masira ang respeto ng angkan ni Drico sa kanya, pakiramdam ko ako ang
nagdala ng lamat sa relasyon ni Drico sa pamilya niya.
“I’m really glad, I’m able to meet you Hannah. Despite the commotion, I want you to
feel welcomed here.” nakangiting sabi ng Mama ni Drico sa akin bago ako pumasok sa
kwartong pinagdalhan niya sa akin.
“I’m sorry about the ruckus I’ve brought in your family..”
“SSsshhh. It’s not your fault. If my son trust you this much to bring you here,
I’ll do the same. Take a rest, Drico will be here soon enough.”
Tumango ako at ngumiti sa kanya. Nang maglakad siya papasok, sinamahan ako ni Jan
na icheck ang buong kwarto, naiwan ang tatlo sa labas. “Jan, may itatanong sana
ako.”
“Ano yun?” sagot niya habang abala sa pag-scan sa buong paligid gamit ang maliit na
device na hawak niya.
“Sabi ni Drico, ang pagdala niya sa akin sa bahay na ito is not an act of betrayal
pagkatapos nun nagsalita siya ng mahabang Greek, hindi ko naintindihan. Anong
sinabi niya?”
Tumingin sa akin saglit si Jan, ngumisi tapos ibinalik ang atensyon sa ginagawa.
“Loads of crap. He’s trying to justify why he hasn’t killed you yet when he’s
supposed to a long time ago.”
“Anong ibig mong sabihin?”
“This is just between you and me.” Humarap siya sa akin. “It’s true that he’s
betraying his family for you. He has taken all the risk of keeping you alive when
it would be so much easier for him to just kill you. In my honest opinion, wala
kang silbi sa kanya, but he cares for you so much he’s risking all his chances of
winning this war for you. Hindi lang buhay niya ang nakataya dito, pati na rin ang
paniniwalang pinaglaban ng buong angkan niya laban sa Hades sa loob ng napakahabang
panahon. You’re so lucky you’ve got the Divanne Clan’s Supreme Leader wrapped
around your fingers…the least that you can do for him right now is to take care of
yourself, that’s all he ever wants you to do.”
Napalunok ako. Totoo ba ang sinasabi ni Jan?
“Isa pa, alam ni Drico kung gaano kainteresado si Jandrix sa goblet ng pamilya
niya. Somehow, may katiting na paniniwala si Boss na totoong may kapangyarihan ang
basong iyon na magbigay ng walang hanggang buhay. Pero walang pakialam si Drico,
kinuha niya pa rin ang serbisyo namin dahil alam niyang kami lang ang pwedeng
magtanggol sayo laban sa malalakas na tauhan ng Hades. Our direct order is to keep
you alive at all cost, kaya sinuman ang magtangka sa buhay mo, may kalalagyan.
Kahit pa pamilya niya..”
“Sinabi niya yun?”
“Oo. Kahit pamilya niya. Kaya hulaan mo Hannah, kung gaano ka kaimportante para sa
pangalawang prince of hell na yan…” kumindat pa siya. Natigilan ako, nakaalis na ng
matagal si Jan, hindi pa rin ako makagalaw.
KInapa ko ang puso ko, ang bilis ng tibok nito. Kinakabahan ako pero hindi
mapigilang magdiwang ng puso ko, kung totoo ang sinasabi ni Jan, kung hindi siya
nagkakamali sa mga opinyon niya tungkol sa sitwasyon, posible kayang..posible
kayang mahal din ako ni Drico..??
Ayaw tanggapin ng utak ko. Parang napaka-imposibleng mangyari, pero totoo namang
may punto si Jan. Ano nga ba naman ang silbi ko kay Drico? Isa akong kalaban, nasa
akin ang incantation, kung papatayin niya ako walang mawawala sa kanya, magkakaroon
pa kamu siya ng mas malaking tyansa na mabuwag ang Hades at hindi maisagawa ang
ritwal.
Mahal nga kaya ako ni Drico..? Ang hirap isipin. Bakit niya ako mamahalin? Ano bang
espesyal sa akin??
Hindi ako mapakali, walang tigil ang kutkot ko sa kuko habang pabalik-balik sa
kwarto. Ni hindi ko magawang kalmahin ang katawan ko, gusto kong tumakbo, gusto
kong sumigaw ng malakas. Natigilan lang ako nang bumukas ang pinto at nakaharap ko
si Drico.
He closed the door behind him. Nakatitig siya sa akin, ganun din ako sa kanya..
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. Hihingi ba ako ng explanation
tungkol sa mga kilos niya, o pababayaan ko nalang siyang gawin ang gusto niya sa
paraang komportable siya. Nakakainis kasi ako itong hindi komportable. Lumapit siya
sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko at dahan-dahang tinanggal sa bibig ko ang
daliring kinukotkot ko. Nakatitig pa rin siya sa mukha ko, hindi siya nagsasalita.
Inayos niya ang mga hibla ng buhok na tumatabing sa mukha ko. Walang tigil ang
kabog ng puso ko sa mga inaakto ni Drico, napakasuyo ng mga galaw niya hindi ko
mapigilang kiligin ng matindi, halos maningig ang mga kamay ko. Dahan-dahan niyang
nilapit ang mukha niya sa akin. Hahalikan niya ako. Shit. Hahalikan niya ako! Ang
mga labi ni Drico, dumikit sa noo ko. Tapos ay puma-ikot ang kamay niya sa leeg ko
kinabig niya ako upang yumakap sa kanya ng mahigpit. Habang ang ulo ko ay nakahilig
sa balikat niya. Grabe ang tibok ng puso ko, kung may sakit ako malamang inatake na
ako sa sobrang kakaiba at halo-halong nararamdaman.
I can hear his heartbeat, it’s also beating frantically like mine!
“Drico..”bulong ko.
“Hm?”
“I want you to know that I don’t want you to fight with your family just because of
me.”
“I also want you to know that I’m prepared to do just anything in order to keep you
alive. I can no longer live my life without you Hannah..”
Sobrang hina ng pagkakabulong niyang yun pero dinig na dinig ko. Bakit hindi ko
maririnig eh buong buhay ko na yatang pinangarap ang mga salitang yun mula sa bibig
niya. Napalunok ako, napilitan akong kumawala sa mahigpit niyang pagkakayakap para
makita ko ang mga mata niya. I stared to the endless darkness of his eyes, most of
the time walang emosyon ang mga mata niyang iyon pero ngayon pakiramdam ko
nakakakita ako ng fireworks. Shit. He meant what he just said.
“ Like I told you before, you are my priority now. I can risk just everything so I
can keep you safe. You have brought so much light and happiness in my life that I
want you to stay with me even if it kills me.” dagdag niya.
Tumulo ang luha ko. Hindi ko maalis ang tingin ko sa mga mata niya. “Everybody’s
telling me that I’m the enemy..”
“You don’t have to believe them..”
“I saw myself killing you in my sleep..”
“There’s a chance that you will..someday.”
Shit. Hindi siya nagbibiro nang sinabi niya sakin noon na ako ang papatay sa kanya?
Natakot ako. “Kill me. Drico just kill me now.” Sigurado ako sa sinasabi ko kinuha
ko pa ang kamay niya at inilagay sa leeg ko. Naramdaman kong humigpit ang kamay
niya sa leeg ko. Bigyan pa niya ng konting lakas magagawa na niyang pigilan ang
paghinga ko. I encourage him to do just that. Pero imbes na ituloy ang pagsakal sa
akin, lumuwag ang hawak niya at hinaplos ako sa leeg. Kinulong niya sa mga kamay
niya ang mukha ko at dahan-dahang inilapit ang mukha niya sa akin. Sa pagkakataong
ito, hindi na sa noo, hindi na sa ulo, hindi na rin sa pisngi dumapo ang halik ni
Drico. He kissed me in the mouth this time. Napaawang ang labi ko kaya nanatili ang
mga labi ni Drico doon. Napapikit ako. Napakapit ako sa balikat niya para hindi ako
magcollapsed, pakiramdam ko kapag bumitiw ako sa kanya hindi ako kayang suportahan
ng dalawa kong paa.
Drico for the first time is kissing me voluntarily! Hindi dahil kailangan, kundi
dahil gusto niya. At mas ramdam ko ang sarap ng mga labi niya ngayon. I’ve waited
all my life for this magical moment to come, parang walang araw na hindi ko
pinangarap na mahalikan ni Drico noong mga panahong pinagpapantasyahan ko siya. At
ngayong nangyari na, hindi ako makahinga, hindi ko inexpect na ganito katindi ang
mararamdaman ko. Sobra-sobra pa ito sa pakiramdam na naimagine kong mararamdaman ko
noon.
Drico’s kissing me! He’s kissing me, and he’s sober.
“Hannah.. I …” nakaawang pa ang mga labi ko nang bitiwan niya. Dahan-dahan akong
napamulat para salubungin ang tingin niya. “I will die for you. Death is tolerable.
But losing you is the pain I can’t ever get through..”
Napahawak ako sa dibdib ko na parang sasabog. I gasped for some oxygen, literally.
Napatitig ako sa kanya na parang tanga. Drico’s face was even more beautiful now,
I’m not exactly sure if he’s human at all. He’s face full of emotion now, I can
feel the gravity of the words coming out of his mouth. Hindi ko alam kung ano ang
isasagot ko, madaldal akong tao pero sa mga oras na ito, wala akong masabi. “ Wag
kang ganyan…utang na loob..naiihi ako…” Naihilamos ko pa ang kamay ko sa buong
mukha ko. “Sandali..” Tatakbo na sana ako palabas ng kwarto nang hawakan niya ako
sa braso. Hinapit niya ako sa beywang at hindi ko inaasahan ang muli niyang
paghalik sa akin, mas madiin kaysa sa una, mas mapusok at mas nagdedemand ng tugon.
Nang bitiwan niya ang mga labi ko parang namanhid iyon.
“I love you.” bulong niya habang nakadikit ang noo niya sa noo ko at nakakulong ang
mukha ko sa mga kamay niya.
Nanlaki ang mga mata ko. “T-totoo?”
“Totoo..”
Shit. Totoo daw. Ano, ngisay na?? Ang saya ko!!

[ 24 Chapter21CastleDeepWithin ]
-------------------------------

Gusto kong sagutin ng tumataginting na I LOVE YOU TOO ang I love you niya pero
inagaw na siya ng mundo ng mga panaginip mula sa akin. Magdamag akong tumitig sa
kanya habang natutulog siya. Kinakabisa ko ang kaperpektohan ng mukha niya. Ngayon
malaya ko na siyang nahahawakan nang hindi nangangambang bubulyawan ako. Oh my
first class gulay! Sobrang bait ko ba para pakinggan ng langit ang mga dasal ko??
Well, dalawa lang naman eh, either sobrang bait ko, o sobrang kulit ko lang talaga
narindi na si Lord. Kahit anu pa man yan, ang mahalaga, mahal ako ni Drico my
loves. Imaginin niyo ‘yun, si Drico Antonio DiVanne ‘to. Pangalawang prince of hell
to! At shit, kakaamin niya lang sa’kin na mahal na mahal niya ako!
Post na itey sa FB!
Except.
Nandyan ang mga bwesit na Hades, baka mauna pa silang pusuan ang status ko. Wag
nalang. Hay , ang ganda na sana ng love life ko eh, kung romance novel to, malamang
enggrandeng wedding at mapusok na jugjugan na kasunod nito eh, ang kaso may
panirang Hades. Ginagawa nilang horror ang pinangarap kong romansa kasama si Drico!
Hindi ko na talaga sila mapapatawad!
Ibinalik ko ang mga mata ko sa kagwapuhang nakalapag sa aking harapan! Iwas bad
thoughts, masaya ako ngayon ayokong mapanis. Hubaran ko kaya ‘to? Madaya ‘to eh,
nung nakaraan ni hindi ako pinasilip kahit man lang anino ng brief, nagtampo ako
doon ng lagpas langit! Kagat labi kong inangat ang damit niya, sisilip lang naman
eh. Potek, ang higpit ng pagkakatali ng cotton pants niya, panu kaya ‘to?
Gunting. Tama, gunting. Dahan-dahan akong umalis sa pagkakayakap niya para
hagilapin ang instrumentong magbibigay laya sa natutulog niyang dragon. Wahaha!!
Pero letse, sa laki ng kwartong to, sa dami ng mamahalin at mga antigong kagamitan,
wala akong makitang kahit na isang matalas na bagay na pwedeng pumutol ng lintik na
tali ng pants ni Drico. Lumabas ako ng kwarto, naabutan ko ang tatlo kong
bodyguard, maliban kay Jan. Naguusap-usap ang tatlo sa linggwaheng hindi ko
maintindihan. Ni hindi ko mapronounce.
“Nasaan si Jan?” Tanong ko nang maisara ko ng dahan-dahan ang pinto ng kwarto namin
ni Drico-take note-NAMIN NI DRICO KO.
Nagkibit-balikat si Ares. Si Lee naman parang walang narinig, ni hindi ako
tiningnan. Syempre si Alec ngumiti lang, sinilaw ako sa mala-perlas ng silangan na
mga ngisi. Kumunot ang noo ko, pakiramdam ko may something sa mga ‘to na ayaw
ipaalam sa akin. Naalala ko ang sinabi ni Jan na kaya nila tinanggap ang trabaho ay
dahil interesado ang big boss ng mga ito na si Jandrix DiMarco sa nawawalang goblet
ng mga DiVanne.
“Uulitin ko. Nasaan si Jan?” tumaas na ang boses ko.
Nagpantay ang kilay ni Ares, pero itinuro ng mala-lobo nitong mga mata ang
kinaroroonan ni Jan. Sinundan ko ang tingin niya. May malalim na hagdan pababa
akong nakita, sa dulo nun, nakita ko si Jan. May kinakalikot itong maliit na bagay
na tila lalagyan ng susi. Nagulat ako ng bumuka ang pader sa harap nito, isang
lihim na lagusan sa palasyong ito ang nabuksan niya.
Bago siya pumasok, hinarap niya ako, parang alam na niyang nasa likod lang ako at
pinag-aaralan ang kilos niya. Ngumiti pa siya sa akin na parang walang ginagawang
kataksilan. “Gusto mong sumama? I’m sure marami tayong matutuklasan sa lagusang
ito.”
Isang banda ng puso ko ang pumitik para pigilan ito. Pero mas malaking parte sa
pagkatao ko ang may gustong malaman lahat ng lihim. Gusto kong malaman kung paano
mapupuksa ang Hades, at kung ano ang pinagmulan ng lahat ng ito.
“I know you’re curious. Let’s go.”Nang hilahin ako ni Jan papasok sa madilim na
pintuan, hindi na ako nagdalawang isip na sumunod sa kanya. Isa pa, mas maigi nang
mabantayan ko rin ang kilos nito, isa yata ito sa mga kriminal na alaga ni Jandrix,
baka mamaya traydurin nito si Drico, ako na muna ang unang tatagpas ng ulo nito!
“This Castle has a 5-storey underground facility. Sinasabi ko na nga ba’t totoo
ito. Be careful Hannah, we’re intruders here, this place is covered by deadly
traps!” pagkasabi nito nun isang laser beam ang muntik nang tumama sa noo nito kung
hindi lang naka-ilag!
“Shit!” napamura ako nang sa paa ko naman dumaan ang laser, kung hindi ako tumalon,
hati ang binti ko.
“Told’yah.” nakatawa pa si Jan na para bang laro lang ang lahat.
“Leche ka! Dinamay mo pa ako dito, kung kelan magkakalove life na ako! Pag namatay
ako dito, papatayin kitang hayop ka!” galit kong asik sa kanya, nanlilisik ang mga
mata ko sa inis.
“Relax. Magaling ka, hindi ka mamatay dito alam ko.”
“Ano ka si Madam Auring? Naka-rugby ka ba? Laser yun, hati ang kaluluwa ko dun
kapag tinamaan ako nun!”
“SSSssshhhh..” sumeryoso ang anyo nito.
Nanlaki ang mga mata ko nang mula sa harapan nagsulputan ang matatalas at
makikinang na pana. Napatalon ako para umiwas, sa dami ng mga pana kinailangan kong
umangat, maglakad sa dingding at tumambling sa ere para hindi matuhog ng wala sa
oras.
“Shit! Shit!” sunod-sunod ang mura ko.
“Ang hot mo.” panloloko pa ni Jan. Nalampasan din nito ang mga pana sa parte nito.
“ Pwede ba kitang I-recruit sa grupo?”
“Siraulo!”
“Seryoso.”
Hinugot ko sa sahig ang nakatusok sa pana at ibinato sa leeg nito.
“Hey! Just kidding!”
Alam kong makakaiwas ito.

[ 25 Chapter22TheMyth ]
-------------------------------

Pagkatapos ng marami pang patibong narating namin ang nakatagong kwarto. Kahit
gaano kakomplikado at kasinauna ang pintong iyon, nagawang buksan ni Jan.
“Welcome to the secrets of the underworld, Hannah Victoria.”
He lit the torch resting on either sides of the mysterious room. Makitid at mahaba
ang kwarto, napapalibutan ng kakaibang mga painting, tumayo lahat ng balahibo ko.
Pinapakita sa mga painting ang sunod-sunod na larawan ng isang ritwal. Lahat
madidilim, lahat madugo. Sa bawat painting ay may nakasulat, like an ancient Greek
script na kahawig ng nasa katawan ko.
Pinagmasdan ko si Jan, kung kanina ay puro ito tawa ngayon ay walang kasing seryoso
ang mukha nito, binabasa nito ang lahat ng nakasulat na para bang alam nito kung
ano ang sinasabi sa mga iyon.
“Jan, what is it about?”
“Amazing. The legend about the infinite goblet might be real..” sagot nito.
“Anong ibig mong sabihin?”
“Look at this first image.”
Tiningnan ko ang unang painting. It was a picture of a war, in the middle was a
very beautiful woman with elegant long brown hair and fair skin. She was holding a
glowing cup, dead people rose beneath her. The painting was so demonic I can’t bear
to watch it for a long time.
“Nagbabasa ka ba ng Greek mythology, Hanna?” tanong ni Jan.
“Anong kinalaman ng Greek mythology sa mga satanistang painting na ‘to?”
“Kilala mo ba si Hades? Alam mo ba ang kwento niya?”
“Well, he’s the third mighty son of Cronus. He rules the underworld. He’s brother
to Zeus and Poseidon.” sagot ko.
“He? You call Hades ‘he’? That’s the myth version Hannah, ang totoo ay ito….”
Nilahad nito sa unang painting ang kamay. “Hindi lalaki si Hades. Isa siyang babae,
napakagandang babae. Siya ang bunsong anak ni Cronus, siya ang paborito dahil siya
ang pinakamaganda sa mga anak nito. Pero kung gaano  siya kaganda, ganoon naman
kasama ang ugali niya. Si Hades ang nag-udyok sa dakilang Cronus na lamunin ang mga
anak nito. Naghimagsik ang dalawa sa makapangyarihan nitong mga anak, yun ay sina
Zeus at Poseidon. Nang magtagumpay ang mga itong patayin si Cronus, napunta halos
lahat ng kapangyarihan ni Cronus kay Zeus. Bilang kaparusahan sa kasamaan ng
bunsong kapatid, isinumpa ni Zeus na maging isang matandang lalaking may
nakakatakot na anyo si Hades. Ikinulong siya sa pinakamalalim na dimensyon na
tinatawag natin ngayo’ng underworld, lugar ng mga mortal na kaluluwang pumanaw.
Walang sinuman ang pwedeng bumali ng sumpang iyon ni Zeus. Walang nakakaalam kung
nasaan ang susi at kung paano bubuksan ang underworld.”
Naglakad si Jan patungo sa pangalawang painting. “ Pero ang akalang walang hanggang
kaparusahan ay natuldukan. Sa paglipas ng panahon natutunan ni Hades na pumasok sa
panaginip ng mga mortal. Ginamit ni Hades ang pinakamaganda at pinakamataas na
priestess ni Zeus na nagngangalang ‘Ahnnah’ para akitin ang makapangharihang diyos.
Ipinangako ni Hades dito na kapag bumukas ang underworld maibabalik niya ang
namatay nitong mga magulang at kapatid. Kaya niyang gawin yun dahil siya ang diyos
ng lahat ng tao sa kabilang buhay. Pumayag si Ahnnah sa kasunduan. Dahil kahinaan
ni Zeus ang magagandang babae, nakuha ni Ahnnah ang atensyon nito. Nagkatawang lupa
si Zeus, nakipag-ibigan kay Ahnnah at tinanggap ang alay nitong katawan at
kagandahan. Nang malulong si Zeus sa matinding pag-ibig kay Ahnnah, pumasok si
Hades sa diwa ng mortal na si Ahnnah para alamin kung paano mabubuksan ang
underworld. Ang susi, isang makapangyarihang kopita, na sa ilalim ng bilog na
buwan, kapag napatakan ng dugong galing sa puso ni Zeus ay magniningning at
magbubukas ng pinto ng pinakamalalim na dimensyon kung saan naroon ang
pinakamasasamang nilalang sa kasaysayan! Kasama na si Hades..”

[ 26 Chapter23LoveandPain ]
-------------------------------

# advance thank ko ito sa mga pupunta sa megamall mamayang 2pm at makikipagkulitan

sa akin!! hehe..
#wanted perfect boyfriend for the lady boss postcards and bookmarks will be given
away!!
#so excited!!!
#psicom summer fiesta
#seeyah;)
********
Nagising ako sa alarm ng relo ko. Someone has trespassed the hidden sanctuary
underneath the castle. Binalingan ko si Hannah. Wala siya sa tabi ko kaya alam ko
na agad na siya ang pangahas na pumasok sa isa sa mga lihim na silid. I sent signal
to my men not to bother, baka kasi atakehin ng mga ito si Hannah at masaktan siya.
Ako na lang ang susundo sa kanya doon.
Saglit palang siya sa castle, yet she was able to penetrate one of the castle's
secrets. Kailanman ay hindi ko inunder-estimate ang kakayahan ni Hannah, alam kong
hindi magtatagal ay matutuklasan niya ang lahat ng lihim at wala akong ideya kung
ano ang magiging reaksyon niya sa mga bagay na kanyang malalaman.
Kaagad akong bumangon upang puntahan siya, bago pa man isa sa pamilya ko ang
makialam. Alam ko ang mga sekretong lagusan papunta sa sanctuary kaya madali kong
narating ang lugar. Inabutan ko siyang kasama si Jan. He was reading her the text
written on the paintings. Namutla si Hannah pagkakita sa akin, samantalang hindi
makatingin sa mga mata ko si Jan. Somehow, inasahan ko na noon pa man na hindi
mananahimik ang mga tauhan ni Jandrix, alam kong ang totoong dahilan ng pagpayag
nila sa misyong ito ay para halukayin ang katotohanan tungkol sa ma-alamat na
kopita ng pamilya DiVanne. Isang malaking risk ang pagkuha ko sa serbisyo nila,
pero wala akong magagawa, kailangan ko iyong gawin. Para sa kanya...
Napatitig ako sa mukha ng babaeng pinakaiingatan ko. I saw both guilt and curiosity
all over her pretty face. My jaw tightened when I saw her bite her lower lips in
despair, alam kong natatakot siya sa magiging reaksyon ko sa kapangahasang ito.
Inaamin ko dapat nga akong magalit, dapat ay ipataw sa dalawang ito ang kaparusahan
para sa mga traydor, pero hindi ko magawa. Maraming tradisyon na ng pamilya ang
binali ko para kay Hannah, parang nawalan ng saysay lahat ng babalang itinanim sa
isip ko ng mga matatandang tagapayo.
Para sa kapakanan ng lahat, si Hannah ay dapat na mamatay, tama si Bettina. Pero
dadaan sa malamig kong bangkay sinumang magtangkang manakit sa kanya.
"Drico.."
Tumagos sa puso ko ang kinakabahang bigkas niya ng pangalan ko. Nanginginig ang mga
labi ni Hannah, ng mga oras na iyon ay wala akong ibang gustong gawin kundi ang
siilin ng malalim na halik ang mga labing iyon. Pinilit kong iwaksi ang tingin sa
kanya at bumaling kay Jan, naningkit ang mga mata ko dito. Nagbabadya. Itinaas nito
ang dalawang kamay na parang sumusuko tapos ay iniwan kami ni Hannah sa loob ng
madilim na silid na napapalibutan lamang ng liwanag ng apoy mula sa torch.
"Who gave you the permission to trespass this sanctuary?" malamig ang boses na
lumabas sa bibig ko na mas lalong nagpakaba kay Hannah.
"Kasalanan ko ba kung maging curious ako?" ganti niya. Lagi siyang ganyan.
Nagtatapang-tapangan kahit na nababasa kong halos matunaw na siya.
"Ano ba talaga ang gusto mong malaman?" tanong ko.
"Lahat."
Napasulyap ako sa mga paintings na nakasabit sa maalikabok na dingding.
"Sino si Ahnnah? Anong nangyari kay Zeus matapos siyang traydurin nito?"
Pinilit kong tumawa. "Naririnig mo ba ang sarili mo? You're asking me about what
happened to Zeus? The great Greek God? Naniniwala kang totoo siya? Hannah, it was
all just a myth.."
"Hindi nakasulat sa myth na babae si Hades at desperado siyang buksan ang
underworld para pakawalan ang pinakamasasamang nilalang na nakakulong doon!" nasa
mga mata ni Hannah ang kagustuhang malaman ang katotohanan. "Kung walang
katotohanan ang lahat ng nakapaloob sa kwartong ito, bakit kailangan niyong lagyan
ng patibong ang daan papunta dito? Bakit ganun nalang ang kagustuhan ng Hades na
isakatuparan ang ritwal? Bakit ganun nalang ang pag-iwas mo sa tuwing tinatanong
kita ng tungkol dito??" lumapit siya sa akin at tumitig sa mukha ko. "Sabihin mo
nga ang totoo, ikaw ba si Zeus??"
"Hindi."
"Ako ba si Ahnnah?"
Hindi ako nakasagot. Kung titingnan ko ang mukha niya, hindi maipagkakailang
magkapareho sila ng mukha ni Ahnnah na nabuhay ilang daang taon na ang nakakaraan.
Ang simbolong nakaukit sa balat niya ay nagpapatunay na isinilang siya para sa
isang misyon, yun ay para gampanan ang misyong minsan nang tinangkang gawin ni
Ahnnah at yun ay maging katawang lupa ni Hades.
"Hindi ka si Ahnnah..." sagot ko. "Hindi ka magiging si Ahnnah.." dagdag na bulong
ko na hindi na niya narinig. Kailangan kong pigilan ang nakatakdang maganap,
kailangan kong labanan ang kapalaran naming dalawa. Sa ngayon ay selyado pa ang
katawan ni Ahnnah, hindi siya maaring pasukin ni Hades. Kahit na nangyari na ang
unang signus, yun ay ang umibig ako sa kanya. Sisiguraduhin kong hindi mangyayari
ang pangalawa....
"Are you ever going to explain to me what's going on?" sigaw niya.
"Are you ever going to stop Hannah??" ganti ko. Napahawak ako sa sentido, para sa
akin kasi mas magiging magaan para sa kanya ang lahat kapag wala siyang alam. Ang
plano ko ay pabagsakin ang Hades, wasakin lahat ng bagay na may kaugnayan sa
ritwal, lalong-lalo na ang kopita. Kapag napasakamay ko ulit iyon, wala nang
makapipigil sa akin na sirain ito. "Sige." bumuntong hininga ako. "Gusto mong
malaman ang kwento ng mga paintings na ito? Hanggang saan ang kwento ni Jan? 
Sinabi ba niya sayo na nagtagumpay si Hades na sumanib sa katawang lupa ni Ahnnah?
Sinabi ba niyang muntik nang mamatay si Zeus nang tangkain nitong labanan si Hades
dahil nakapaloob ang espiritu Zeus sa katawang mortal?  Sinabi din ba niyang
nabuhay na muli ang mga patay mula sa underworld at naghasik ng lagim sa mundo ng
mga tao? Isang malaking digmaan ang naganap sa pagitan ng mga patay at buhay, isang
digmaang hindi patas dahil sa itim na kapangyarihan ng mga taong namatay na at
gustong maghari sa mundo.
Pero kagaya ng lahat ng fairytale may dumarating na tagapangtanggol. Sa kwentong
ito, si Poseidon ang naging saving grace ng dakilang si Zeus. Sinalba ni Poseidon
ang kapatid sa tiyak na kamatayan sa kamay ni Hades sa pamamagitan ng isang
guardian na nagmula sa malalim na karagatan. Isang perpektong likha ni Poseidon ang
iniluwa ng dagat para puksain si Hades at mga kampon nito. Bandang huli nanaig ang
kabutihan sa kasamaan, nang magsanib ang pwersa nina Poseidon at Zeus, nawalan ng
laban si Hades at natalo. Muling ibinalik ni Zeus sa underworld si Hades, pinag-
igting niya rin ang kapangyarihan ng kopita na selyuhan ang kulungan nito. Dahil
wala nang tiwala si Zeus sa sariling kakayahang pangalagaan ang selyo ng
underworld, inilipat nito ang pangangalaga sa guardian. Alam ni Zeus na darating
ang araw muling tatangkain ni Hades ang tumakas at hindi na sila sigurado kung
makakaya pa nilang pigilan ito dahil habang tumatagal palakas nang palakas ang
kapangyarihan ni Hades."
Napatitig sa akin si Hannah. "Ibig sabihin muling tatangkain ni Hades na pumasok sa
katawan ng isang mortal para makatakas? At malamang sa malamang ako ang mortal na
yun, tapos ikaw ang huling lahi ng guardian ng kopita. Ganun ba yun Drico?"
"I told you, It was all a lie. A fabricated myth!"
"You're lying!" sigaw niyang pabalik. "Sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko parati
kong nakikitang pinapatay kita! Anong dapat kong gawin para pigilan si Hades na
pasukin ang katawan ko? Sabihin mo.."
"Your body needs to remain sealed and untouched.."
Pagak ang naging tawa ni Hannah sa sinabi kong iyon. "Leche. So virginity ko ang
seal na sinasabi mo?"
"Not necessarily your virginity Hannah--"
"So pwedeng makipagsex sa iba wag lang sayo, ganun?"
Tumango ako. Nakuha niya ang ibig sabihin. "Isa kang alay na temptasyon mula sa
underworld, kapag tinanggap kita, kagaya ni Zeus noon, para ko na ring isinuko ang
susi kay Hades. Walang silbi ang hawak nilang kopita hanggat hindi kita
ginagalaw.. 
And it's like hell for me. Hannah was born to be perfect in my eyes, she was born
to tempt me, my desire for her is nothing imaginable. I'm like a hungry lion to a
sheep, a vampire to a blood. Pinigilan ko ang kamay ko na abutin siya at pasayarin
ang balat ko sa balat niya. Kakaiba ang nararamdaman ko sa t'wing napapalapit sa
akin si Hannah, napapaso ang balat ko pero napakasarap sa pakiramdam. Halos mapatid
ang hininga ko at masiraan ako ng ulo sa pagpipigil na pakawalan ang init na
nararamdaman ng katawan ko para sa kanya. Namamatay ako sa tuwing napapalapit siya
akin ng ganito, gustong-gusto ko siyang halikan, yakapin at mahalin, tapos wala
akong magawa kundi ang umiwas. It's definitely hell and it's killing me!
"Now. Do you really wanna know what you can do to avoid things from happening?"
Tanong ko sa kanya na nakatitig sa kanyang mga mata? "Don't fall in love with me
Hannah, It's against the universe.."
"Walang kwenta. Mahal na kita."
Napaawang ang mga labi ko sa narinig. Sandaling tumigil ang pagtibok ng puso ko sa
tinuran ni Hannah.
"Fetus palang ako mahal na kita. At leche, fetus palang ako pinagnanasaan na kita!
Kung pipigilan mo akong mahalin ka, patayin mo nalang ako." nanggagalaiting turan
niya. "Tama ka, isang walang kwentang kwento lang ang lahat ng ito. Walang
karapatan ang sinumang demonyo na sumanib sa katawan ko. Higit sa lahat, walang
kahit na ano ang pwedeng pumigil sa akin na mahalin ka---"
Hindi niya natapos ang iba pang sasabihin ng biglang gumuhit sa mukha ni Hannah ang
matinding kirot. Napahawak siya parte ng katawan niya kung saan nakaukit ang
ritwal.
"Ahh!!" daing niya sa sobrang sakit na nararamdaman, bumuwal siya sa pagkakatayo
mabuti na lamang at nasalo ko. Hawak ko siya sa balikat ko.
"Hannah, anong nangyayari sayo??" kinakabahan kong turan, pinagpawisan ako ng
malamig bigla.
"Ang sakit, ang sakit ..." yun lang ang kayang bigkasin ng bibig niya. Naalarma
ako, I sent a signal to her bodyguards para puntahan kami. Kaagad ko siyang
binuhat, namutlang bigla si Hannah , ang anyo niya ay parang binibiyak ang katawan
niya sa sobrang sakit na nararamdaman. Mabilis ang mga hakbang ko, walang anuman sa
akin ang bigat niya, nagawa ko siyang itakbo sa sobrang pag aalalang nararamdaman
ko. Hindi ko alam ang nangyayari sa kanya, paanong ang markang nasa gilid ng dibdib
niya ay may kakayahang bigyan siya ng ganoong klaseng sakit? Hindi ko
maintindihan...

[ 27 Chapter24TrappedinPassion ]
-------------------------------

Ang napakatinding sakit na nararamdaman ko ay nagmumula sa markang nasa katawan ko.

Hindi pangkaraniwan ang sakit, kung hindi dahil sa kagustuhan kong pagtagumpayan
ang lahat ng pwedeng maging hadlang sa pagmamahalan namin ni Drico, malamang ay
iginupo na ako ng sakit na nararamdaman. Para akong sinisilaban ng apoy, parang
unti-unting tinutunaw ng matinding init ang loob ng katawan ko. Bawat himaymay ng
katawang lupa ko parang kinukuryente, dumidiretso sa puso na para bang pinipigilan
ang pagpintig nito. Pinagpapawisan ako ng matindi.
"Hannah...look into my eyes. Don't mind the pain, look into my eyes.. I want you to
focus on my face, please Latria Mou..."

His voice was like a breath of angel on my ears, like a divine intervention, my
saving grace. Sinunod ko ang utos niya, pilit kong kinalimutan ang sakit na
nararamdaman, nilunod ko ang sarili ko sa magaganda at malalalim niyang mga mata.
Ibinaba ko ang tingin sa magagandang pares ng mga labi ni Drico, hindi ko mapigilan
ang mapangiti, tama ako. Mas makapangyarihan ang pagibig ko sa kanya, kaysa sa
anumang sumpang nakalukob sa akin. Nagawa kong limutin ang sakit, nagawa kong
buhayin ang sarili sa pamamagitan lang ng pagtitig sa mala-Diyos niyang mukha.
Hindi siya si Zeus, siya ang sugo ni Poseidon, nanggaling siya sa dagat, at siya
ang pinakamahalagang tao sa buhay ko..

"Drico..."

"Yes, baby.."

Nasa loob na ulit kami ng kwarto niya, nakakulong ako sa yakap niya habang pareho
kaming nakahiga sa kama. Hindi ko napigilan ang matindi kong kagustuhang haplusin
ang mukha niya, hinayaan niya ako. Gusto ko siyang halikan, malakas ang pwersang
nagtutulak sa akin na halikan ko siya mula sa kaibuturan ng sistema ko. Hindi ko
alam kung saan nanggagaling pero wala akong kakayahang pigilan iyon. Naalala ko ang
sinabi niya, kung mananatili akong selyado, hindi makakapasok si Hades sa katawan
ko...

"Aaaaahhhh!!" bigla kong daing nang parang may tumusok na punyal sa puso ko. Sa
tuwing nilalabanan ko sa utak ko ang kagustuhan ni Hades parang gumaganti ito at
pinapatay ako ng paunti-unti. Napaiyak ako sa sobrang kirot na nararamdaman, habang
tumatagal mas lalong tumitindi ang sakit, parang sugat na patuloy pang sinusugatan
at pinalalaki..

"Hannah...." nasa tinig ng mahal ko ang matinding pag aalala.

"M-mamatay na yata ako..." natigil ako nang kabigin ako ni Drico at siilin ng
halik. Napapikit ako at napaawang ng mga labi. Sinalubong ng dila ko ang mainit na
dila ni Dricong naghahanap ng masusumpungan. Para akong lumutang sa alapaap dahil
sa sarap ng halik na ginawad niya sa akin. Naramdaman ko ang mga kamay ni Drico na
dahan-dahang inaangat ang pang-itaas kong damit, pinasok niya ang kamay niya sa
ilalim ng bra ko, sa gilid ng dibdib ko. Sa markang siyang sentro ng sakit na
nararamdaman ko. Sa di maipaliwanag na dahilan, nang dumampi ang mga kamay ni Drico
sa marka ko, nawalang parang bola ang sakit na nagmumula doon. Ang kamay niya'y
parang naging sagrado, inalis nito lahat ng kadiliman at sumpang nararamdaman ko...

Mahiwaga...

Pero mas mahiwaga ang sensasyong kapalit ng mumunting haplos ni Drico. Tumatagos
mula sa puso ko patungo sa bukana ng aking pagkakababae..kailangan ko
siya...kailangan siya ng katawan ko. Kung hindi ko nagawa noon,gagawin ko ngayon,
pinangarap ko ang mga sandaling ito. Dapat ay magkaroon na ng katuparan.
Nilaliman ko pang lalo ang halik ko kay Drico. Mas naging mapusok ang kamay ko
kaysa sa kanya, pinaglandas ko ang dalawa kong palad sa buong katawan niya. Mula sa
dibdib, patungo sa pormadong tiyan at balakang. Hindi pa ako nakontento, sinapo ko
ng dalawang kamay ang matambok niyang pwet. Para sa isang lalaki may laman ang pwet
ni Drico, bilogan at masarap himasin. Umangat na lalo ang libido na nararamdaman
ko, ibinababa ko ang halik ko sa leeg niya, hanggang sa balikat. Napakasarap ng
balat ni Drico, parang nektar, mabango at nakakahalina. Hindi ko mapigilan ang
sarili kong mas lalo pa siyang galugarin ng dila ko. Hinubad ko ang damit niya,
pumaibabaw ako sa kanya, puwesto ako sa ibabaw ng pagkalalaki niya, napahagikhik
ako nang maramdaman ko ang matigas na pagnanasang itinatago niya doon. Wala sa
sariling humalakhak ako, ang init ng pakiramdam ko kaya hinubad ko na ng tuluyan
ang sando at bra ko.

Napakagat ako sa labi nang makita kong lumitaw sa mga mata ni Drico ang pagnanasang
matikman na muli ang aking nakatagong kagandahan. Hindi ko siya pagdadamutan.
Ikiniskis ko ang mamasa-masang pagkababae ko sa kanya, nakapatong ako sa kanya na
parang nangangabayo. Nagpakawala ako ng isang masarap na ungol na mas lalong
ikinatindi ng libog na nakikita ko sa mukha niya..ang sarap sa pakiramdam, para
akong mababaliw.

Pinaikot ko ang dila ko sa labi ko, isinuklay ko ang kamay ko sa buhok hindi para
ayusin kundi para guluhin. Gusto kong maging isang napakagandang Dyosa sa paningin
niya..

Dumukwang ako upang abutin na muli ang mga labi ni Drico, paglapat ng bibig ko sa
bibig niya parang naglabas ng maitim na enerhiya ang katawan ko, pakiramdam ko
namumula ang mga mata ko sa sobrang init niyon. Naging pula na rin ang paningin ko.
Isinubsob ko ang mukha ni Drico sa pagitan ng dibdib ko. Napaungol ako ng malakas
nang abutin niya ang munting dulo niyon at simsimin. Habang ang isang kamay ay
abala sa pagpisil sa isa ko pang dibdib. Nalululong na siya, napangisi ako. Sa
wakas, ito na ang katuparan ng lahat, mapapasaakin na siya. Mapapasaakin ka na
Drico DiVanne..

Binaba ko ang mukha ko upang halikan at sambahin ang kaperpektohan niya, pumailalim
ang daliri ko sa pants niya at nakangising ibinaba iyon. Ito na ang sandali....

"HANNAH!"

Nagulat ako nang biglaang bumalikwas si Drico. Inagaw niya ang pants niya mula sa
akin, muling inangat iyon at itinali ng mahigpit.

Nanghina ako. Umikot bigla ang paningin ko. Napapikit ako sa kabiguan..

"Hannah, wake up. Wake up!" niyogyog niya ako. Napasinghap ako nang tila ang itim
na enerhiyang lumukob sa akin ay bumalik na muli sa katawan ko.

"Hannah..I'm sorry baby, I'm sorry..." bulong sa akin ni Drico. Tumitig akong muli
sa mukha niya, this time, yumakap ako ng mahigpit sa kanya. Natakot ako. Ang bilis
ng pintig ng puso ko, parang may kakaibang pwersang bumalot sa akin kanina.

"Bakit mo kasi ako hinalikan.." reklamo ko sa kanya. Hindi ko kailangang

magpaliwanag kay Drico, alam kong alam niya kung anong nangyari sa akin kanina.

"Dahil yun lang ang paraang alam ko para wag ka nang masaktan.." ganting bulong
niya sa akin. Tapos ay hinalikan ako sa leeg. Humarap siya sa akin, isinuot niyang
muli ang pang itaas kong damit saka ako hinalikan sa kamay. Tapos ay ngumiti siya
sa 'kin.

Gumaan bigla ang pakiramdam ko, napangiti nalang din ako. My goodness! Muntik ko
nang gahasain si Drico. Lokong Hades, muntik nang magtagumpay! Tsk. Pero sayang
kasi eh..andun na eh...langya naman oh.

Napahawak ako sa marka, kumikirot pa rin iyon. Napansin ni Drico ang pagngiwi ko
kaya niyakap niya ako at hinalikan sa noo.

Natuklasan kong sa tuwing nadidikit ako kay Drico, nawawala ang sakit at
napapalitan ng matinding kagustuhang magpa-angkin dito. It's my body working
against my heart and mind.

"Pack a few of your things Hannah, we're going on a long trip. I wanna understand
what's happening to you. Isang tao lang ang alam kong makakasagot ng mga tanong
ko..."

Mahaba ang naging biyahe namin ni Drico sa daan. Madaling araw na nang itigil niya
ang sasakyan sa bukana ng isang malawak at matalahib na kagubatan.

"We're here." sabi niya sa'kin.

"Saan tayo pupunta?"

Ngiti ang isinagot niya. "Malalaman mo din, pero bago yun, Latria Mou, kailangan mo
akong samahang pasukin ang gubat na yan."

"Tch." Irap niya dito. "Sa impierno nga prepared akong samahan ka, diyan pa kaya!
Piece of cake.."

Umiling-iling lang siya sa'kin. Whaaat now? Hindi siya naniniwala. Come on!

Iniwanan namin ang kotse sa tagong bahagi. Pareho kaming nakabackpack ni Drico at
komportable ang suot kong sports bra na umaabot sa kalahati ng tiyan ko. Pinatungan
ko iyon ng water proof jacket, nagsuot din ako ng performance leggings at trail
sneakers. Wala akong magagawa kong sa abs ko mapunta lahat ng atensyon ni Drico..
haha. I can't help it.

Pero nang mapatingin ako kay Drico, hindi
na ako. Akala ko hiking ang pinunta namin
Para siyang may shooting ng commercial ng
white body hugging shirt, cargo pants and
2017 version. Greek god na pauwi sa Mount
ko pa nakikita ang abs niya, nakanganga
dito, bakit feeling ko photoshoot. Leche.
hiking outfit. Palong palo ang simpleng
black trail boots niya. Indiana Jones
Olympus. Shit. Ang sarap magmura.

"Let's go." sabi ng Greek God.

Me: Nganga.

"Hannah. Let's go."

Nakakailang hakbang na siya hindi pa rin ako nakakagalaw sa kinatatayuan ko.

Humabol ako sa kanya, habang naglalakad sa masukal na daan, kumapit ako sa braso
niya. Imbes pagpantasyahan sa malayo, pwede naman sa malapit eh.

Ang sarap sa pakiramdam na lahat ng atensyon niya ay nasa akin, sa tuwing may
mahirap na daan na kailangang lampasan, inaalalayan niya ako, minsan binubuhat
nalang para hindi mahirapan. Ang totoo kaya ko, sisiw lang sakin tong hiking na
'to, gusto ko lang talagang magpabebe. Gusto ko lang sumayad ang kamay niya sa
katawan ko, bakit ba!

"Malayo pa ba tayo?" tanong ko.

"Malapit na..pagod ka na ba?"

"Hindi. Nagtatanong lang. Saan ba talaga tayo pupunta?"

"Kailangan kong alamin kung bakit sumasakit yang marka mo. Natatakot akong maulit
yun at hindi ko alam ang gagawin ko.."

Kinilig ako. Langya. "Ako alam ko kung ano ang gagawin mo...halik mo lang ok na
eh." pagbibiro ko.

"Naisip ko na rin yan. Pero delikado. Hindi sa lahat ng oras, nasa kondisyon ako
para pigilan ang sarili ko."

"Kasi nagagandahan ka na ng sobra sa'kin? Binabawi mo na ba ang sinabi mo dati na

ayaw mo sa babaeng may abs??" kumikinang ang mga mata ko.

"Ayoko ko pa rin sa babaeng may abs."

"Tsk. Bakit mahal mo ako?"

Tiningnan niya ako sa mga mata. "Hindi ko alam kung bakit mahal kita. Baka dahil sa
marka mo. O baka dahil nabibigla lang ako. Pinag-aaralan ko ngang wag kang mahalin
eh...."

Sumama ang mukha ko, biglang kumulo ang dugo ko sa kanya gusto ko siyang hampasin
ng backpack na hawak ko. " Ganun ba? Goodluck sayo!!" Masama ang loob kong
nagpatiuna sa paglalakad. Hindi ako nag iinarte, nasaktan talaga ako sa sinabi
niya.

"Hannah, watch out!!" Sigaw niya mula sa likod ko. Saka ko lang narealized kong
bakit nang namataan ko ang isang malaking log trap na patungo sa direksyon ko.
Nanlaki ang mga mata mo, kapag tumama ang trosong 'to sakin bali-bali ang mga buto
ko. Pero dala ng instinct nagawa kong tumalon sa gilid upang makaiwas. Isang pang
malaking troso ang paparating, tumalon ulit ako sa ibabaw niyon upang wag tamaan.
Ang lakas ng tibok ng puso ko habang nakaluhod ang isang tuhod ko sa lupa,
pinapakiramdaman ang paligid.

Tumakbo papunta sakin si Drico. "Shit! Are you ok???" halos mamutla siya sa kaba.
"We came to the part where forest traps are everywhere! Damn!"

"Kinabahan ka ba? Buti nga sayo!" irap ko sa kanya. Inalalayan niya akong tumayo
pero pinalis ko ang kamay niya.

Bumuntong hininga si Drico. "Nagbibiro lang naman ako.." seryosong sabi niya.

Kumunot ang noo ko.

"Mamahalin kita hanggang sa huling tibok ng puso ko." Sabi niya habang nakahawak sa
pisngi ko.

Napalunok ako. Nagvibrate ang puso ko sa kilig.

[ 28 Chapter25GladiatorCamp ]
-------------------------------

I managed to avoid all the traps with Drico’s help. He seemed to know this deadly
forest by heart. Sa gitna ng matatangkad na puno, makakapal at matutulis na damo
natagpuan namin ang pakay.
A secret training camp in the middle of the forest.
Hindi madali ang makapasok sa lugar na iyon, kinailangan pa naming umakyat ng puno,
maglambitin sa mga baging at tumalon sa mataas na bakod ng kampo na gawa sa buhay
na kawad ng kuryente. Ang hot ni Drico na gawin ang lahat ng iyon, paminsan-minsan
ko lang nakikita sa kanya ang mga stunts na ganun pero sa tuwing nakikita ko
nalalaglag ang puso ko.
Ang galing pa ng pagkakalapag niya . Nakabaluktot ang isang tuhod habang
nakasuporta ang isa, parang sa mga hot Greek Gods na nakikita ko sa palabas. Kapag
pinapanood ko siyang gumalaw, para akong nanonood ng pelikula sa big screen.
At dahil distracted ako, pagtalon ko sa loob ng kampo, nawalan ako ng balanse,
pagbagsak ko, humampas ako sa lupa at gumulong.
Aaiist! Ang sakit!!
“Hannah!!” patakbong lumapit sa akin si Drico.
Langya, hindi ako lampa, but when Drico’s around, lahat ng skills ko nakakalimutan
ko. Nagmumukha tuloy akong ewan.
“Ok lang ako.” Kahit hindi.
“Drico! You’re here!” May isang magandang babaeng lumapit sa akin na nakadamit pang
training. Nakalabas ang maganda at well toned na abs nito, pati na rin ang
magandang hulma ng legs na halatang sabak sa iba’t ibang mahihirap na activities sa
training camp.
Hindi ako pinansin ng babae, sa halip hinila nito mula sa akin si Drico at niyakap.
Shit. That’s below the belt!
Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niya. Kahit masakit ang balakang ko, pinilit kong
bumangon para makita ko ng maayos ang pagmumukha ng babaeng unang kita ko palang
kumulo na ang dugo ko.
Kinausap nito si Drico sa Greek. Base sa galaw nito mukhang sabik na sabik itong
makita si Drico. Nakakaasar kasi maganda ang mukha ng babae, ang sarap ingodngud sa
lupa at paduguin. Maganda din ang balat nito, naka-braid ang buhok parang
pinangangalandakan ang magandang leeg. Nakakapikon.
Bumaling si Drico sa akin. “Sigurado kang ok ka lang?”
Tumango ako. Pinagpagan ko ang damit kong kinapitan ng lupa.
“Hannah, this is Jamaica, she’s one of the best combat trainers here.”
Pagpapakilala ni Drico. As if I care! “Jamaica, this is Hannah-”
“The future vessel of Hades.” pagkokompleto ni Jamaica sa sasabihin ni Drico. Hindi
lang pala aura nito ang nakakabwesit, pati din pala dila nito. Lumapit ito sa akin
tiningnan ako mula ulo hanggang paa, mas matangkad ito kaya bahagyang nakatingala
ako.
Ngumisi pa ito sa harap ko. “I honestly don’t understand why the Goddess of the
Underworld choose a weakling like you. Ni hindi mo kayang pumasok sa camp nang
hindi gumugulong sa lupa.” bulong nito sa akin, hindi ko alam kung ayaw niya lang
iparinig kay Drico ang mga sinasabi niya.
Aba. Marunong magtagalog ang isang ito. Pero mas marunong mang insulto. Hindi ko na
pinansin, ayokong magmukhang kontrabida sa paningin ni Drico baka maturn off sa’kin
mahirap na. Pero ang totoo, gustong-gusto ko ng pakainin ng alikabok ang mayabang
na ‘to.
“Drico, your grandfather will see you now..” lapit sa amin ng may edad na lalaki.
Puti na ang balbas at buhok nito pero halata sa loob ng makapal nitong damit ang
matipunong pangangatawan na para bang hinubog na ng panahon.
Tinanguan ito ni Drico. Nagpaalam siya sa akin tapos ay pumasok sa malaking bahay
sa gitna ng kampo.
Nang umalis si Drico, matalim na tingin ang iniwan sa akin ni Jamaica bago umalis.
Mabuti nalang umalis ito, kundi hahatiin ko talaga ang atay nito!
Gumala ako sa buong kampo, iba’t ibang pagsasanay ang nakita ko. Napakaraming
tauhan ni Drico at lahat ay mukhang magagaling, kahit na mga babae. Lahat ng uri ng
martial arts ay kinakabisa nila, kasama na ang pag akyat sa mga puno, ,paglambitin
sa mga baging at pag asinta gamit ang patulis na kutsilyo.
Sa kabilang panig ng malawak na kampo naroon ang pagsasanay ng iba’t ibang weapons,
pag assemble ng baril , pagdetonate ng bomba, pati na rin ang walang mintis na
pagbaril.
Ang kumuha ng atensyon ko ay ang gladiator spear fighting na itinuturo sa mga
babaeng kasapi. Noong nasa training pa ako paborito kong weapon sa pakikipaglaban
ang spears. Gamay ko iyon at masasabi kong magaling ako doon. Tumayo lang ako sa
gilid upang manood, pero hindi ko inaasahang mapupunta sa direksyon ko ang sibat,
matulis iyon at gawa sa bakal, kung hindi ako nakailag, tatama sa leeg ko iyon.
Naningkit ang mga mata ko nang makita ko ang makahulugang ngisi ng isang babaeng
trainee, hindi iyon aksidente, sinadya niyang ibato sa akin ang spear na hawak
niya. Leche. Hindi mahaba ang pasensya ko, lalo’t wala si Drico, walang makakapigil
sa akin na lamugin ang mayabang na babaeng ito. Kinuha ko ang nakabulusok na sibat
na hinagis niya sa akin, exspertong pinaikot ko iyon sa kamay at katawan ko kagaya
noong nasa training pa ako. Manipis ang sibat, pero mabigat ito at gawa sa purong
bakal, maganda din ang pagkakahulma ng dulo nito, matalim at may kakayahang gumawa
ng malalim na pinsala sa kalaban.
Tinungo ko ang training field habang ang mga mata ko ay matalim na nakatingin sa
hambog na kalaban. Panakitaan ako nito ng mas mahaba at matalas na spear,
samantalang ako ay naghubad ng jacket, itinira ko ang panloob kong sports bra at
leather leggings para makakilos ng maayos. Umangat ang gilid ng labi ko, pinag
aralan ko ang tindig niya at kung ano ang advantage ko sa kanya, doon ko kailangan
magfocus.
Siya ang unang sumugod, gusto niya akong tapusin kaagad, inumang kaagad niya sa
leeg ko ang sibat na hawak. Pero hindi ako ganun kadaling patumbahin, umikot ako
para makailag, napunta ako sa likod niya at nagawa ko siyang sipain sa tagiliran.
Nangalit ang mukha ng babae, sunod-sunod ang atake niya, wala akong ginawa kundi
ang umiwas, nacorner niya ako, at nang madapa ako sa lupa doon niya ibinuhos lahat
ng opensa. Mabilis siya at malakas, halos hindi ko makita ang mga galaw niya. Hindi
ako pwedeng matalo, sinikap kung salagin lahat ng pagtatangka niyang tuhugin ako ng
sibat, nang makakita ako ng pagkakataon malakas ko siyang nasipa hanggang sa siya
naman ang nabuwal at akin naman ang advantage. Hinampas ko siya ng sibat sa
katawan, ininda niya iyon. Alam ko na ang kahinaan niya, magaling siyang umatake
pero mahina siya sa depensa. Kailangan ko lang talagang maghanap ng butas sa mga
atake niya. Naging matalas ang tingin ko, habang siya walang tigil ang pagnanais na
maibaon sa akin ang spear , ako naman pinag aaralan ang mga galaw niya. Naningkit
ang mga mata ko nang tumalon siya at atakehin ako mula sa itaas, kaagad kong
hinampas ng sibat ko ang sibat niya, tumalon ako at sinalubong ko siya ng sipa sa
ere. Paglapag niya sa lupa, hindi na siya nakabangon.
Napangisi ako.
Akala ko tapos na, pero tatlong iba pang fighter ang sumugod sa akin upang
ipaghiganti ang kasamahan nila. Isang lalaki, dalawang babae. Kung kanina’y mabilis
ako. Kailangan ko ng dobleng konsentrasyon ngayon. Tatlo ang kalaban ko at sabay
sabay sila ng atake. Mas mabilis ang ginagawa kong iwas at depensa. Pero kapag
nagkakaroon ako ng pagkakataong umatake, sinisigurado kong iindahin nila at bubuwal
sila sa lupa. Umikot ako, tumalon, at dumapa para lang makaiwas. Pero isang malakas
na hampas sa likod ng tatlo ang nagpagupo sa mga ito.
Shit! Pagod na ako. Dumudugo na bibig ko, nang matalo ko ang tatlo, isang grupo pa
ulit ang sumugod sa akin. Halos umikot na paningin ko. Nakapagtataka dahil parang
hindi na training ang nangyayari, parang gusto na akong patayin ng mga ito. Wala si
Drico sa paligid, tanging sarili ko at ang kakayahan ko sa gladiator fight ang mag
sasalba sa akin. Pinalibutan nila ako, pumwesto akong nakagwardia sa akin ang sibat
na hawak ko. Kailangan ko ng dalawa, sa dami nila, kaya inabot ko ang sibat ng isa
sa mga natalo ko.
Sabay-sabay na naman ang atake nila, mamatay ako kapag nagkamali ako ng kahit na
isang beses lang. Dalawang sibat ang gwardiya ko, hindi pwedeng bumaon sa katawan
ko ang mga sibat na hawak nila.
Shit! Mukhang hindi sila titigil hanggat hindi ako namamatay. Kung mabilis sila,
kailangan ako triple. Tumatakbo ako paminsan-minsan, kailangan silang maghiwa-
hiwalay dahil hindi ko kakayanin ang sabay sabay na atake. Ang unang makaabot sa
akin, sinisigurado kong mapupuruhan at hindi kaagad na makakabangon. Paisa-isa,
padala-dalawa, hanggang sa lahat sila mabuwal sa lupa at ako ang maiwang nakatayo.
Hinihingal na ako. I can’t barely stand, sa dalawang sibat nalang ako nakakapit.
Napaluhod na ang isa kong tuhod sa lupa. Napapikit ako, pinakiramdaman ang paligid.
Isang pares ng itim na combat shoes ang namulatan ko. Nang tingalain ko, si Jamaica
iyon. May hawak itong silver spear na halatang gustong itarak sa akin. Tumayo ako.
Sinalubong ko ng mas matalim na tingin ang mga titig niya.
Huminga ako ng malalim upang humigop na muli ng lakas. Hindi ako magpapatalo sa
babeng ito. Tinawag akong lampa nito kanina, tingnan natin ngayon.
Sinasabi ko na nga ba’t atat itong taposin ako. Tumalon ito sa gawi ko habang
nakaumang ang sibat sa ulo ko. Umikot ako upang makaiwas. Nang sundan niya ang
atake, umilag na ulit ako at bahagyang tumakbo upang makahanap ng distansya, pagod
na ako. Wala akong laban kung lalabanan ko siya ng harapan. Mas marami siyang
advantage sakin. Aminin ko man o hindi nakita ko agad sa mga kilos niya na isa
siyang magaling na fighter.
Kung hindi ko mababawi ang lakas ko, matatalo ako…
A/N:
Me and My 4 Demons;)) Hahaha
(c) Iyyah Muhsin

Sino pang may talent na helliannes diyan?? Pakipost po sa group..maraming thank u.

Kung hindi ka pa kasali..sali ka. Masaya dun!

[ 29 Chapter26HadesVessel ]
-------------------------------

Jamaica's body was moving fluidly with the two deadly spears on either side of her.
Magaling siya, mabilis at matalas ang pakiramdam. I can't believe I'm staring at my
own blood dripping out of my left arms. We've been fighting for few minutes now yet
I still can't figure out her technique nor her weakness. Hindi pa nawawala ang pag
asa ko, alam kong kaya ko siyang talunin, eventually, mahahanap ko ang kahinaan
niya. Pero anong gagawin ko kung mismong katawan ko ang sumusuko, kanina pa ako
nakikipag laban at tao lamang akong napapagod. Hinahabol ko ang hininga ko nang
muling umatake si Jamaica, hindi ko alam kung paano ako nakaiwas pero nagpasalamat
nalang ako sa natural reflexes ko.
Tinawanan niya ang bahagya kong pagyuko, kalahati ng bigat ko ay naka asa sa spear
na hawak ko na nakatusok sa lupa.
"What now, demon reincarnate? Do you feel like going back to the hell you've came
from??" mayabang niyang pahayag. Naningkit ang mga mata ko, hindi ako demon, wala
siyang karapatang akusahan ako. "Kung hindi ka kayang tapusin ni Drico, ako ang
gagawa nun. This place has no room for a plague like you!"
Itinapon niya ang spears na hawak niya sa akin, kasunod nun ay mabilis siyang
tumambling sa direksyon ko, nagawa kong salagin ang sibat na tatama sa akin pero
hindi ko na nagawang umiwas sa kanya, nahawakan niya ako sa leeg. Piniga niya iyon
hanggang sa hindi ako makahinga. Napakalakas ni Jamaica, sa pagpipilit kong
makahinga, nabitawan ko na ang dalawang armas na hawak ko. Nagawa niyang iangat ako
sa lupa, hindi ako makapaniwalang babae ang kalaban ko.
Ilang segundo nalang pakiramdam ko mauubusan na ako ng hangin. Kailangan kong
gumawa ng paraan, inangat ko ang tuhod ko at buong lakas na pinatama sa gitna ng
dibdib niya. Ininda niya iyon dahilan para mabitiwan ako. Pero mabilis na
nakarecover si Jamaica, sinugod na naman niya ako!
"You will never be Hades'vessel. I will make sure you die before she takes you
over!" sigaw ni Jamaica mula sa likod ko. Nakatalon siya ng mabilis, umatake siya
mula sa itaas hawak ang sibat na itatarak niya sa dibdib ko!
"AAahhhhhh!!" Humarap ako't hinuli ko sa gitna ng dalawang kamay ang sibat na hawak
niya. Nagdilim ang paningin ko sa paligid, kakaibang lakas ang pumasok sa akin,
nang ikurap ko ang mga mata, pula na ang kapiligiran. Namumula sa dugo ang mga mata
ko. Ubod lakas kong hinampas sa lupa ang hawak kong sibat, kasabay ng katawan ni
Jamaica. Sa sobrang lakas ng pagkakahampas ko nabitak ang lupa at bahagya siyang
bumaon doon.
"Hindi ako ganun kadaling patayin, ikaw ngayon ang ibabaon ko sa lupa!"
Bago ko mawakasan ang buhay ni Jamaica, pinalibutan na ako ng mga tao niya. I
pulled out a smile, my vision was red, and I felt like making it redder by their
bloods! Nakaramdam ako ng kakaibang lakas sa kamay ko na bawat lumapit sa akin ay
nagagawang kong patalsikin at pasukahin ng dugo. Umikot ang itim na hangin sa
katawan ko, ang iba ay dumistansya pero karamihan ay nagpapakabayani at sumusugod.
Lahat sila tumatalsik ka kakaunting lakas na pinapawalan ko. Si Jamaica ang target
ko, tinatakas siya ng mga tao niya kaya nakasunod ako kanya dala ang itim na
hanging nakapalibot sa katawan ko. Pakiramdam ko doon nanggagaling ang lakas ko,
kakaibang galit ang namuo sa dibdib ko. Ang gusto ko ay wasakin ang buong kampo,
walang itirang buhay na kahit na ano. Nararamdaman kong banta silang lahat sa mga
maiitim na bagay na gusto kong mangyari kaya ganun nalang ang pagnanasa kong
patayin silang lahat. Habang tumatagal palakas ng palakas ang hangin na nakapalibot
sa akin, palaki ng palaki ang sakop nito at kada naaabot nito ay parang papel na
tinatangay ng ipo ipo.
"Hahahahahaha!" ang lakas ng naging halakhak ko, umalingawngaw sa buong paligid
nagliparan lahat ng mga ibon sa kagubatan kahit milya milya ang layo. "Mamamatay
kayong lahat!!"
"Hannah!!"
Napalingon ako sa pamilyar na boses na iyon. Nakataas ang braso niya dahil sa mga
dahon at buhanging humahampas sa paligid dulot ng itim na hangin na nanggagaling sa
akin. Nang makita ko ang mukha niya, napangiti ako ng malawak. Siya ang kailangan
ko, siya ang hinahanap ng katawan ko. Kailangan siyang mapasaakin. Kinontrol ko ang
hangin sa pagitan namin para makadaan siya at makalapit sa akin. I opened my arms
to welcome him, "Drico...lumapit ka sa akin mahal ko. Kailangan kita.."
Lalapit na sana siya nang isang matandang lalaki ang pumagitna at pumigil sa kanya.
Umangat ang galit ko sa dibdib para sa matandang iyon.
"Drico, she's not Hannah! Can't you see she's possessed now!"
"That can't be, grandfather, she's untouched!" sagot ni Drico.
"Half of her is Hades now! She's using the power of the underworld! We have to stop
her!"
"She's still Hannah, I'll snap her out of it just don't touch her!!"
Hindi ko alam kung anong binabalak ni Drico, pero parang gusto ko ang ideyang
kaming dalawa lang sa loob ng mala ipo-ipong hangin na ito. Wala pwedeng makialam
sa amin, hinigop siya ng hangin palapit sa akin. Sinalubong siya ng nakabukas kong
mga bisig, niyakap ko siya ng mahigpit, binulungan sa tainga.. "Akin ka Drico, akin
ka..."
"I have always been yours Hannah, I always will be.." Ganting bulong niya sa akin.
Ginagap ni Drico ang mga labi ko, hinalikan niya iyon ng masuyo at madiin. His
tongue invaded the insides of my mouth, I couldn't help but gasp. I moaned in
pleasure on his mouth. Lust started to form in every part of my body. He touched
me, I was soar everywhere but when his hands touched my wound and pain, it was
gone. He's giving me life, he's giving me a breath of pure, holy air in my mouth.
"Come back to me Hannah Mou. This is not you..come back to me..." bulong niyang
muli sa tainga ko. Humupa ang maitim na hangin sa paligid ko. Nakaramdam ako ng
panghihina pero mas naging magaan ang puso ko. Nabalot ako ng galit, ng
paghihiganti at nang kasamaan , makapangyarihan ako pero mabigat ang dibdib ko.
Nang mabuwal ako, sinalo ako ni Drico at pinangalagaan sa kanyang mga bisig.
Kasabay ng kapangyarihang bumalot sa akin, nawala na rin ang mabigat na poot,
galit, at paghihiganti sa puso ko.
Muli akong hinagkan ni Drico. "Hannah, darling..."
"Drico.."
Sumilay ang magandang ngiti sa mukha niya. "You're back, my love!"
Nakabalik na nga ba ako? Akin pa ba ang katawang ito? Pakiramdam ko'y kalahati ng
pagkatao ko ay hindi ko na kilala.
Mahinang tawag ni Drico ang nagpagising sa akin. Apat na matatandang lalaki at
babae ang nakapalibot sa amin ni Drico.
"Thank God you're awake. You passed out.."
"Nasan tayo, Drico?" pinilit kong bumangon pero pinigilan niya ako. Naalala ko kung
ano ang nangyari, kinapa ko ang sugat ko sa braso pero wala na iyon doon. Natakot
ako sa bilis ng paggaling nito. Ako na ba si Hades ngayon? Nasa loob na ba siya ng
katawan ko?
"Don't panic. It's me. My touch has the power to heal you, hangga't nasa tabi mo
ako, walang masamang pwedeng mangyari sayo.."
Tumango naman ako. Si Drico lang ang mayroon ako, lahat ng sasabihin niya
paniniwalaan ko. Mahal na mahal ko siya. Tumingin lang ako sa malalim niyang mga
mata napapanatag na ang dibdib ko, marami kaming pagsubok na pagdadaanan pero
ipinapangako ko sa sarili kong hanggat nasa mga mata ni Drico ang pagmamahal niya
sa akin, hinding-hindi ako maliligaw at makakalimot.
"They have prepared a feast for you. You need to come out."
Tumawa ako ng pagak.
"I don't deserve it. I almost killed them.."
"Serve them right for trying to kill you first.."
Naalala ko si Jamaica. "Anong nangyari kay Jamaica??"
"She's fine. Unfortunately, the elders didn't allow me to burn her for hurting
you..."
Napatitig ako sa kanya, he was prepared to kill an old friend who has tried to kill
me? Now, I'm not sure if its a good thing or not. Paano kung dumating ang araw na
kailangan niya akong patayin at hindi niya magawa dahil sa pagmamahal niya sa akin?
I can't help but remember that I was destined to be Hades's vessel, and he's
supposed to be the guardian saving the world...

[ 30 FBFunArtsHannaDrico ]
-------------------------------

(c) Krizz Anne Gayatgay

(c) Iyyah Muhsin

(c) Kim Jae

#helliannes
FB GROUP: Princes of Hell ClubFB PAGE: VixenneAnne Stories

[ 31 Chapter27FateandTragedy ]
-------------------------------

I experienced a traditional Greek feast that night. Hindi ko alam kung ano ang
nangyari noong nakatulog ako pero parang mas naging friendly sa akin ang lahat.
Pati mga taong nasaktan ko sa pagkawala ko sa sarili ko kanina, nakapagtatakang
maganda na ang pakikitungo sa akin. Tama si Jan, isang malaking advantage sa parte
ko na nasa panig ko si Drico at hayagan niyang ipinapaalam sa lahat na hindi ako
pwedeng saktan ninuman.
Only a few of the camp people knew how to speak in English, haayy, malaking
problema ko na hindi ko sila maintindihan. Nakakainis naman eh! Panay alak ang
nakikita ko sa table, gusto kong uminom ng tubig pero wala kong makita, kaya naman
nang makakita ako ng isang malaking prutas na pula na hindi ko alam ang pangalan
yun nalang ang nilantakan ko, tamang tama makatas ang prutas kaya napawi ang uhaw
ko. Dumating si Drico nang may hawak na kopita ng tubig. Napatingin siya sa hawak
kong prutas, hindi ko alam kung bakit niya ako inangilan at inagawan ng kinakain.
"Ang damot nito, akala ko ba feast ko to!" reklamo ko.
"Hindi prutas 'to."
Tsk. Akala niya siguro bangag pa ako. Kahit naman si Hades alam na prutas iyon eh.
"Anong tawag mo diyan, akin na nga."
Inirapan niya ako. "Tinurukan nila ito ng iba't ibang klaseng alak, madami ka na
bang nakain?"
Napaawang ang bibig ko. Ginagawa nila sa prutas iyon? Langya bouncer ako sa club
dati hindi ko naalalang ginagawa nga ng mga bartenders 'yun. So panu na, lasing na?
Naramdaman kong lasing na nga ako nang magsimula nang umikot ang paningin ko.
"Come on, let's get you out of here." sabi ni Drico. Nang umikot ang kamay niya sa
beywang ko para tulungan akong itayo, nagpasalamat ako sa alak. Gusto ko pa. Ang
sarap sa pakiramdam na hawak niya ang katawan ko ngayon at malayang nakadikit sa
katawan niya. Sa tuwing nagkakalapit kami ni Drico parang sinisilaban ang buo kong
katawan, napakainit ngunit napakasarap sa pakiramdam. Inalalayan niya akong
maglakad palayo sa nagsasayawang mga tao sa gitna ng bonfire. Dinala ako ni Drico
sa isang tahimik na lugar sa ilalim ng puno at sa tabi ng isang maliit na lawa.
Mahangin ang buong paligid, puro ingay ng mga pang gabing hayop ang naririnig ko.
Tinulungan niya akong sumandal sa puno habang ang ulo ko ay nasa balikat niya. Ang
sarap sa pakiramdam, ginagap ko ang kamay ni Drico at pinisil iyon. Sa ilalim ng
sinag ng buwan, nakikita ko kung gaano kaperpekto ang kamay niya sa kamay ko. Para
bang ginawa ang mga iyon para sa isa't isa.
"How do you feel now, Hannah?"
"Hmmmm?" I moaned when I smelled the breath of fresh air that came from his mouth
when he opened it. Naalala ko ang marubdob niyang halik sa akin kanina, ang kamay
niyang dumako sa lahat ng parte ng katawan ko, pati ang dila niyang dumikit sa leeg
ko. Parang ang sarap ulit maramdaman ng mga bagay na iyon dito sa lugar na ito.
Saksi ang buwan at mga tala, saksi ang mumunting insektong nakapaligid sa amin
ngayon. Bumilis ang tibok ng puso ko, hinabol ko ang hininga sa pagpipigil na
hatakin siya at muling tikman ang mga labi. Hindi ko maintindihan ang katawan ko,
habang tumatagal mas lalong lumalalim ang pagnanasa kong maialay ang buong puso at
katawan ko kay Drico. Alam kong mali, alam kong hindi maari, pero parang unti-
unting hinihila ng dilim ang enerhiya ko sa bawat araw na dumaan na hindi ako
naangkin ni Drico.
"Hannah!"
I realized I was touching him again, nagsimula sa braso, paakyat sa leeg, pababa sa
dibdib niyang hindi kayang gibain ng kahit na ano. Hinayaan niya ako, kahit na
humahaplos na ang kamay ko sa matigas niyang tiyan. Nang ibaba ko ang kamay ko sa
zipper niya, doon niya lang ako pinigilan. In return he kissed me full in the mouth
passionately. His tongue labored to get inside my mouth and dwell in its treasures.
Drico's mouth tasted like an explosion of all the flavors in the world. Hindi ako
makapaniwalang kaya akong dalhin ng mga halik niya sa isang mahiwagang mundo.
Gumapang ang kamay ni Drico sa laylayan ng damit ko, napasinghap ako nang ipasok
niya ang kamay niya, it slowly traced the muscles in my abdomen, it went higher
until he's cupping my breast, with bra still on.
"Ahhh.." Napahamak ako sa batok niya at hinila siya upang maipatong ko ang baba ko
sa balikat niya, habang ang kamay niya ay unti-unting pumapasok sa loob ng aking
bra. "Drico.." banggit ko sa pangalan niya nang iangat niya ang bra ko at pisilin
ng buo ang dibdib ko.
"God! You're driving me crazy!" narinig kong sinabi niya. Before I knew his head
went down and sucked on my exposed breast. Shit, I like it. I like it very much I
even offered the other breast for him. This is wrong. What we're doing is wrong,
pero hindi ko kayang pigilan ang sarili ko. Naramdaman kong binuksan ni Drico ang
zipper ng pants ko, nagkagulo ang lahat ng hormones ko para akong sasabog sa
antisipasyon.
"You're killing me.." He whispered again. No. He's the one killing me. Ang bagal ng
kamay niya, nanatili lang iyon sa ibabaw ng garter ng panty ko, pinapaikot niya ang
daliri sa puson ko.
"Drico please.."
"Please what babe, say it.." garalgal ang boses niya na mas lalong nagpataas ng
pagnanasa ko. Ibinaba niya ang pants ko hanggang sa kalahati ng legs ko.
"I need it now..."
"You mean this..?"
"Ahhhh!" he slowly entered his finger in my opening. He rubbed my womanhood up and
down, stretched my folds to its limit while pushing his finger in and out. I can't
helped but moan in pleasure. My body cringed as it reached ecstasy.
Hinuli ko ang mga labi niya, idiniin ko ang dila ko sa loob ng bibig ni Drico
habang kulong ng dalawa kong kamay ang pisngi niya. Hindi ko sigurado kung anong
nangyayari sa aming dalawa sa mga oras na ito, ang alam ko lang pinapangarap ko ang
mga sandaling ito..sa ilalim ng buwan.
He's fingering me while sucking on my breast. It was the most fabulous feeling...
"Get inside me now, my love. I need you so bad, it hurts..."
Nang hindi ko maramdaman ang tugon ni Drico sa sinabi kong yun, literal sakit na
bigla kong naramdaman sa marka ko. "Ahhhh!" I gasped in pain.
"Drico...Ahhh!" Napakapit ako sa balikat niya.
"Shit!" I heard him swear. Para siyang natauhan, napatingala siya sa bilog na
buwan.
Hinawakan niya ang marka ko, nabawasan ang sakit pero hindi pa rin sapat para
matigil ang pamimilipit ko. Isa lang ang solusyon, ang pagbigyan ni Drico ang
hiling ng katawan ko na alam na alam ko namang hindi maaari.
"I'm sorry darling, I was lost. Nakalimot ako. I shouldn't have brought you here
where the moon goddess can see you.."
Hinubad ni Drico ang lahat ng saplot ko. Ganun din ang ginawa niya sa sarili niyang
damit. We were flesh to flesh when he carried me to the waters. I'm still in pain,
but when I touched the cold waters I felt better.
"Take a deep breath, Hannah."
Sinunod ko siya. Magkasabay kaming lumubog sa tubig. Pagdating sa ilalim, Drico
catch my mouth and kiss me deeply. He let me breath through his mouth while he's
holding the mark on my breast firmly. I started to feel even more better. That's
when I realized Drico was not an ordinary man. He's the descendant of the guardian
that Poseidon had sent to save the world. Ang dugong dumadaloy sa kanya ay dugo ng
isang sugo mula sa Diyos ng karagatan.
He can't touch me.
I can't touch him.
But we were made for each other. We were made to torture each other day by day.
"Drico! You're so stubborn you almost defied the Gods earlier!" dumadagundong ang
tinig ng Lolo ko sa buong kwartong kinaroroonan namin. Tungkol ito sa nangyari sa
batis, hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko't nakalimutan kong malakas ang
kapangyarihan ng buwan sa gabing ito. Hindi ako pwedeng dumikit kay Hannah, ni dulo
ng daliri niya hindi ko pwedeng hawakan.
I deliberately tried to stay away from her in the feast. Kasi alam ko ang panganib,
pero nang makita ko siyang kumakain ng prutas na may iba't ibang matatapang na alak
hindi ko napigilan ang sarili kong lapitan siya. Nang magdikit ang mga balat namin,
that was when I lost it. I had the nerve to even carry her to the pond where the
moon shines brighter.
Nararamdaman ko pa sa mga kamay ko ang lambot ng balat ni Hannah. Damn it, even if
I'm not a demi-god who has been forbidden to touch the Vessel, even if I'm an
ordinary man, I would still succumb to her innocent perfection. Hannah was just so
perfect, so delectable.
"Grandfather. I'm can't think of any reason why the Gods would chose me to guard
the world. I'm weak. I can't resist temptation, specially if its Hannah..."
"Drico, you realized you're fighting the same temptation even the great God Zeus
himself didn't succeed on..this is supposed to be beyond difficult, you know that.
All you have to do is to stay away from Hannah. Why are you even keeping her alive
when either way of the situation she's supposed to die??"
Namutla ako sa sinabi ng Lolo ko. Tama siya, manalo o matalo man kami sa laban
namin kay Hades, isa lang ang sigurado mamamatay si Hannah. Kapag sumapit ang
takdang panahon sa kabilugan ng buwan at manatiling birhen si Hannah, mamamatay
siya. Kapag nagpatalo ako sa temptasyon at ginalaw ko siya, sasakupin ni Hades ang
katawan niya at mamamatay pa rin siya. Sa kahit na paanong paraan magwakas ang
kwento..... mamamatay si Hannah.
At iyon ang hindi ko papayagang mangyari. There's a fine line between good fate and
tragedy, I have to find the line and cross it. Gagawin ko lahat mabago lang ang
tadhanang hindi nararapat na napunta sa kanya, gagawin ko lahat, kahit pa ang ialay
ang sarili kong buhay sa Diyos ng Underworld kapalit niya, gagawin ko.

[ 32 Chapter28 ]
-------------------------------

“Drico.”
Napalingon ako sa tawag ng isa ng mga pinuno ng tagapagbantay ng kampo.
“Four men waiting for you outside the boundary.” he said in Greek. Alam ko kung
sino ang tinutukoy niya. Sina Ares at mga kasamahan nito. Pinadala ko sila sa isang
misyon, ngayong sapat na ang kaalamang natuklasan nila, narito sila para magreport.
“I will meet them.” sagot ko.
Ilang araw na ang nakakalipas simula nang ipadala ko sila sa kuta ng Hades upang
mag-espiya Sa loob ng maikling panahon nagawa nila ang misyon. Nakapagtataka ang
kakaibang galing ng grupong ito, kunsabagay, hindi sila magiging direktang kanang
kamay ni Jandrix DiMarco kung hindi sila magagaling. It cost me a fortune hiring
them, hindi lang iyon, I risked the secrecy of everything that’s been going on in
my family for centuries now.
“Ano ang natuklasan niyo?” tanong ko nang makaharap ko sila.
“Tama ka ng hinala tungkol sa tunay na dahilan ng pagkawala ni Markos Spirou sa
Hades ilang taon na ang nakakaraan. Hindi siya tumiwalag sa grupo, pinerpekto niya
ang mga orasyong nakasulat sa itim na libro ni Hades. Ang pagtakas niya patungong
Pilipinas ay isa lamang palabas.”
Napaawang ang mga labi ko sa sinabing iyon ni Jan. Malakas ang kutob ko noon pa man
na si Markos Spirou ay isa sa mga haliging sinasandalan ng Hades kaya imposible ang
pagtiwalag nito. Hindi naniwala ang Lolo ko sa palabas, isang masamang tao si
Markos kaya ginawa niya ang lahat mahanap lamang ito at mapuksa. Sinadya nitong
tangayin sa pagtakas ang dalawang bagay, ang dark book of Hades, at ang ritual
enchantment.
“Through the book and the enchantment he was able to make his own granddaughter a
Vessel for their goddess Hades. Si Hannah. Dahil nasa pangangalaga mo si Hannah ay
hindi sila magkaroon ng pagkakataon na isagawa ang ritwal, pero I’m warning you
Drico, anytime pwede na nilang isagawa iyon kaya anytime pwede ka nilang lusubin
para makuha si Hannah.”
Handa ako. Hindi ko pinag aalala iyon, pero may isang bagay akong kailangang
linawin. “Bakit ang lakas ng kapangyarihan ni Hannah? Wala pa sa katawan niya si
Hades pero bakit parang kaya na siyang kontrolin nito? Tama ba ang theory ko?”
“Unfortunately, DiVanne. Yes. Nakawala na ang espirito ni Hades sa Underworld kaya
malakas na ang epekto niya kay Hannah. Remember they have the goblet, the book and
the enchantment. ” si Ares ang sumagot. “I discovered this through Hannah’s sister
herself. Dahil mahigpit ang seguridad ni Hannah, at wala sa loob niya ang kusang
ibigay ang pisikal niyang katawan kay Hades, sinikap nilang baguhin ang nakatakda,
they performed another ritual making Rebecca as Hades’ Vessel at nagtagumpay sila.”
“Ano?” hindi ako makapaniwalang nakawala na naman sa Underworld si Hades. Sa
kabilang banda parang nakakita ako ng kaunting pag asa sa kalagayan ngayon ni
Hannah. “ Kung ganun, hindi na nila kailangan si Hannah? Hindi na siya ang Vessel
tama ba?”
Pero bumaba ang balikat ko nang umiling si Ares. “Walang lakas si Hades sa katawan
ni Rebecca. Wala siyang kapangyarihan, nagagawa lamang niyang palabasin ang
kapangyarihan niya sa pamamagitan ni Hannah. Kapag nakakaramdam si Hannah ng
matinding kaba, matinding galit at matinding lungkot nagagawang makapasok si Hades
sa utak niya. Pero kapag nagiging normal na ang sistema ni Hannah, sinisipa siya ng
katawan nito.”
Yun ang ekplinasyon kung bakit paminsan-minsan ay hindi ko kilala si Hannah. Kapag
pumupula ang mga mata niya, nakakaramdam ako ang malamig at maitim na enerhiyang
bumabalot sa kanya. At kapag nilalapitan ko siya, humuhupa anumang negatibong
emosyong bumabalot sa kanya kaya napapalayas niya si Hades sa utak niya.
“Kung nakalabas na ang espirito ni Hades, panu na ang selyo ng Underworld??”
kinakabahan kong turan.
“Wag kang mag aalala, hanggat buhay ka, mananatiling sarado ang Underworld.
Kailangan pa rin nila ng dugo ng guardian, isa pa hindi kayang buksan ni Hades ang
Underworld kung katawan ni Rebecca ang gamit niya. Kailangan niyang makapasok sa
katawan ni Hannah. Dahil si Hannah pa rin ang orihinal na Vessel.”
“May isa pang importanteng bagay na dapat kang malaman. Bukod sa hindi mo pwedeng
galawin si Hannah, hindi rin siya pwedeng magalit sayo.” dagdag na babala ni Ares.
“Bakit?”
“Dahil ikaw lang ang may kakayahang kalmahin siya.”
Napabuntong hininga ako.
“Kapag nagalit sayo si Hannah, at hindi humupa ang emosyon niya, makakaya ni Hades
na manipulahin ang utak ni Hannah upang patayin ka. Kapag nangyari iyon, mabubuksan
niya ang Underworld, mas lalong lalakas ang kapangyarihan niya at magagawa na
niyang sakupin ng buo ang katawan ni Hannah kahit na selyado pa ito.”
“Wag na wag mong bibigyan ng dahilan si Hannah na magalit sayo, bro.” singit ni
Jan. “Kundi tapos na ang maliligayang araw ng mga tao sa Planet Earth.”
Napalunok ako ng maalala ko ang isang bagay na kelan ko lang din natuklasan.
“Pamilya ko ang pumatay sa pamilya niya..”
Napatitig sa akin ang apat. “Anong sinabi mo?” tinig ni Lee.
“Hindi alam ni Hannah ito at hindi ko alam kung paano sasabihin. Despite her
family’s wickedness, naging mabait ang mga ito sa kanya kaya mahal na mahal sila ni
Hannah. Magagalit siya ng matindi kapag nalaman niyang pamilya ko ang pumatay sa
kanila at hindi ako nagsabi ng totoo sa kanya.”
“Malaking problema yan.” sabi pa ni Alec. “So what do we do now?”
“Kailangan nating putulin ang koneksyon ni Hades kay Hannah.” sabi ni Jan.
“Kamatayan lang ni Hannah ang puputol doon! At hindi pwedeng mangyari yun!” madiing
kong turan.
“Why not? You are the freakin guardian of this world, It’s your duty to ensure the
lives of all the people! You can’t risked it just because of your freakin love for
the Vessel! She should die!” deklara ni Ares.
Uminit ang ulo ko sa narinig ko. Nilapitan ko si Ares at walang babalang pinatama
ko ang kamao sa mukha niya. Napalakas ang suntok ko kaya natumba siya, pero kaagad
ding nakabawi, binalikan ako at sinuntok sa panga. Hindi ko ininda iyon, malakas si
Ares pero mas matatag ako sa kanya. Itinulak ko siya ng malakas, bumalandra siya sa
pader at nalamog ang katawan, susugod pa sana siya nang harangin na siya nina Jan
at Alec.
“Don’t forget the reason why you are here for!” singhal ni Alec dito. “It’s all
because of Hannah, we have agreed on protecting her no matter what, and you know
for a fact that we live by our commitment!” asik pa nito at bahagyang diniinan sa
balikat si Ares.
“We can find a logical solution to all this problem without sacrificing Hannah.
Tama si Alec, Ares. Besides, walang kasalanan si Hannah dito, isa lamang siyang
biktima.” dagdag pa ni Jan.
Pero hindi pa rin humupa ang galit sa mga mata ni Ares na nakatuon sa akin. Marahil
ay nasaktan ang ego nito sa ginawa kong panununtok sa kanya. Kilala ko ang kalibre
ng apat na ito, bihira silang madehado kaya masakit sa pride ang matalo ng walang
kalaban-laban. “Get back to your senses Ares, dahil kapag nagpatuloy yang pagpo-
protesta mo, I will not hesitate to kill you and get over with it. I don’t plan on
raising a traitor in my camp.” pinal kong pahayag bago lumabas ng kwarto at iwanan
silang apat.
Magulo ang isip ko, hindi ko alam kung paano haharapin ang lahat ng ito. Hindi ko
alam kung paano sasabihin sa kanya ang katotohanang ang mabait na pamilyang
kinagisnan niya ay nagbabalatkayo lamang. Ang Lolo niya mismo ang naglagay ng sumpa
sa katawan niya, it’s like putting a time bomb on his granddaughter’s body without
feeling any guilt about it. Ang nakikita kong pansamantalang solusyon upang
maibalik sa Underworld si Hades ay kung tatanggalan ko siya ng katawang lupa. Kapag
namatay si Rebecca, walang choice ang espirito nito kundi bumalik sa Underworld.
Ang masama, paano matatanggap ni Hannah ang solusyong naisip ko na hindi siya
makakaramdam ng matinding emosyong maaaring maging daan para makapasok na muli sa
utak niya si Hades.
As much as possible, I want Hannah’s emotion to be stable, mananatiling lihim ang
lahat ng ito, sasabihin ko nalang sa kanya kapag naging maayos na ang lahat. Kapag
tuluyan nang mawala ang banta ni Hades sa sangkatauhan.
#Next Chapter: Author's Note// FB UPDATES wag umasa, nakakasakit ng damdamin. Hehe.

[ 33 ANFBUpdates ]
-------------------------------
Voice-Act Challenge Winners:

Winner of Princes of Hell Magazine: Special Edition

Ako yung nakastripes sa tabi niya. Haha!

Helliannes, you may watch the video on our page: VixenneAnne Stories.
I hope you also participate in our fun games with exciting prizes!
Join the Group: Princes of Hell

[ 34 Chapter29MischievousHannah ]
-------------------------------

Ang sakit sa mata ng nakikita ko. Mga lalaki talaga ang hirap pagtiwalaan, kahit pa
demi-god na kagaya ni Drico, may dugong taksil pa rin. Ang sabi niya papatayin niya
si Jamaica sa ginawa nitong pagtatangka sa buhay ko, eh ano tong nakikita ko
ngayon? Papatayin niya sa sarap??
Ang lakas maka-korean drama ng dalawa, nagsusubuan pa ng lugaw! 'To namang Jamaica
na ito napaka-arte, mas matigas pa sa kalabaw ang balat kung makapag-drama akala mo
sinaktan ko siya ng malala!
Nakaingos ako habang nakatingin sa kanila sa malayo. Imbes na ma-stress, kinuha ko
ang dalawang bakanteng spears na nakita ko sa di kalayuan at nagsimulang magsanay.
Pinikit ko ang mga mata ko para damhin at kabisaduhin ang dalawang spears, ayon sa
mga previous trainings ko kailangang ang anumang armas na hawak ko ay maging parte
ng katawan ko para malaya kong magawa anuman ang gustuhin ko dito.
Nagsimula akong gumalaw, nakafocus ang lakas ko sa pagpapaikot ng spears sa katawan
ko. Kakaibang sayaw ang nabuo ko sa pamamagitan ng walang tigil na pagpapaikot,
paghampas at pagtapon ko sa ere ng spears kasabay ng katawan ko. Tumatalon ako at
umiikot sa ere. Habang ginagawa ko iyon, iniimagine kong sinasampal ng spears na
hawak ko si Jamaica ng paulit-ulit. Gusto kong tusukin lahat ng pores niya sa mukha
para lumaki! Walanghiya, akin lang si Drico, fetus palang siya akin na siya!
"Amazing.." narinig kong tinig ni Jan nang tumigil ako. Bumaba lahat ng alikabok na
umangat sa paligid ko. Namalayan kong nakapalibot sa akin ang apat kong bodyguard.
Hindi ko alam kung saan sila pinadala ni Drico, pero natutuwa akong nagbalik na
sila. Kahit papanu malilibang ang mga mata ko sa mga gwapo.
"How did you learn to fight like a pro gladiator, Hannah?" tanong ni Alec sa akin.
"Ako pa ba? Nasa dugo ko!" taas noo kong sagot. Pero ang gilid ng mga mata ko
nakatuon sa kung ano na ang ginagawa ni Drico sa kubo ni Jamaica. Nakita kong
inaalalayan niyang tumayo ang abnormal na babaeng makati pa sa higad at balat-
kalabaw. Umangat na naman ang dugo ko.
Napasigaw ako, tapos ay muling isinayaw ang dance of death na nabuo ko gamit ang
dalawang spears sa kamay ko. Tumalon ako nang mataas, tapos ay ubod lakas na
hinagis ang spear na hawak ko sa gawi nila Drico, sinadya kong patamaan si Jamaica
sa leeg.
"Fuck!" sigaw ni Lee.
Pati ako nanlaki ang mga mata, sobrang layo ni Jamaica para abutin ng spear na
iyon, hindi ko inaasahang makakarating sa leeg niya.
"Hannah!!!" sigaw ni Drico. Nakatalikod siya pero alam niyang sa'kin galing ang
spear. Hawak niya ito. Bago pa man makarating sa leeg ni Jamaica, nasalo na at
naipit ng kamay niya! Nanginig ang bibig ko nang bumaling siya ng tingin sa akin.
Galit siyang nagmartsa sa gawi ko hawak ang spear na pinawalan ko.
Hindi ko sinasadya. Pero sa nakikita kong asar niya dahil muntik ko nang matsugi
ang Jamaica niya, nagtaas ako ng noo. Sinadya ko nalang! Bakit ba!
"What the fuck do you think you're doing Hannah Victoria?? You almost killed her!"
"Yeah I did. Almost. Kaso epal ka, sinalo mo." nakipagtapatan ako ng tingin sa
kanya.
"Alam mo ba kung ano ang ginagawa mo?"
"Oo, alam ko. Ikaw alam mo? Ang galing mong sumalo ng sibat ah! Pag hinagis ko sa
kanya 'to ngayon, masasalo mo pa rin kaya?" tukoy ko sa isa pang sibat na hawak ko.
Napatingin si Drico doon, tapos sinubukang basahin ang mukha ko kung tototohanin ko
ba ang banta ko, sa kasamaang palad Drico, hindi ako nagbibiro.
Tumakbo ako upang makabwelo, tapos ay tumalon ulit ako ng mataas para ihagis sa
gawi ni Jamaica ang isa pang sibat. Nagulat ako nang salubungin ako sa ere ni Drico
at agawin sa akin ang hawak kong armas. Uminit ang dugo ko, desidido siyang
ipagtanggol ang babaeng yun, kaya nilabanan ko siya ng paspasan. Wala akong armas,
suntok at sipa lang ang panlaban ko sa kanya. Itinapon niya sa malayo ang sibat at
sinalag lahat ng mga opensa ko.
"Hannah! Stop it!" asik niya nang mahawakan niya ang kamay ko. Siniko ko siya para
bitawan niya ako. Tumama sa tiyan niya ang siko ko, pero ang iba pang kamao at
sipang pinawalan ko hindi na nakalusot sa depensa niya.
Hanggang sa nahawakan na naman niya ang buong katawan ko, nakatalikod ako sa kanya
at kontrolado niya ang magiging galaw ko. "Hindi ka talaga titigil? Anong problema
mo??"
"Ikaw ang problema ko!" sabay taas ng dalawa kong kamay, dumulas ako paibaba para
makawala sa hawak niya. TUmalon ako patungong likuran niya para masipa sana siya sa
pwet para matauhan, pero hindi ko nagawa, nakailag siya. Nanlaban ako ng ilan pang
minuto until he pinned my whole body to the ground using his own body. Nakapatong
lahat ng bigat niya sa akin, hinawakan niya ang magkabila kong kamay.
"Galit ka ba sakin?" tanong niyang mahinahon.
"Hindi."
"Eh bakit ka nagkakaganyan?? Pinagtitinginan tayo ng mga tao hindi ka ba nahihiya?
Bibitawan kita pero wag ka nang kikilos ng masama!"
"Pag binitawan mo ako, aatakehin ulit kita, at sinisigurado ko ako naman ang nasa
ibabaw mo!" ganti kong nakangisi.
His jaw went rigid in anger. Alam kong pikon na siya pero mas pikon ako sa kanya.
"Ano bang gusto mong mangyari Hannah, para tumigil ka na!"
"Gusto kong mangyari?? I want to kiss you hard right here! Right now! Because
you're so damn hot, you look like a God came to life! Tangina, ang gwapo mo,
naiinis ako sayo pero nawawala nalang bigla. Wag mo nga akong daganan baka sapian
ako ni Hades magahasa kita sa harap ng nakadilat na mata ng kalikasan!" Damn.
Naibigkas ko ba yun? Inisip ko lang iyon pero feeling ko nasabi ko. Damn!
Napaawang ang mga labi ni Drico. Umangat ako para salubongin ng halik ang nakabuka
niyang bibig. I tasted his tongue and my hormones went crazy. Ako na mismo ang
bumitaw dahil nararamdaman kong nawawala na naman ang kontrol ko sa sarili.
Tinawanan ako ni Drico nang hindi ako makatingin ng diretso sa kanya. Tinulungan
niya akong makatayo. Pagtingin ko sa paligid ko lahat sila nakatawa sa akin,
nakakahiya, narinig pa nila ang pinagsasabi ko.
"Nice stunt Hannah, idol na kita!" sabi pa ni Jan, nakasaludo pa sa akin. Napapikit
ako.
Sinubsob ko ang mukha ko sa dibdib ni Drico sa sobrang kahihiyan. Feeling ko
sinapian ako ng sarili kong espirito na patay na patay kay Drico.
"Hindi ko sinasadya ang nangyari kanina. Ang layo ko kay Jamaica, hindi ko akalaing
aabot ang sibat na yun sa kanya..." sa huli ay nagawa kong magpaliwanag kay Drico.
Ayokong sumama ang tingin niya sa akin, ayoko siyang bigyan ng dahilan para
magalit. Wala akong ililihim sa kanya, ganun ko siya kamahal. At alam kong ganun
din siya sa akin, wala siyang ililihim sa akin dahil nararamdaman kong mahal na
mahal niya rin ako.
"I know. Sshhh..tama na yan. Let's go inside." bulong niya habang hinahaplos ang
buhok ko.
"Galit ka ba?" tanong ko.
"Hindi."
"Galit ka eh."
"Isa pa, kakagatin ko yang bibig mo!" banta niya.
Shockkz! Naexcite ako. Umangat ang ulo ko para titigan siya. "Kagat na." ngumuso pa
ako. Tumawa si Drico, tinapalan ng kamay ang buong mukha ko.
"Ang dami mong alam, Hannah! Masisiraan ako ng ulo sayo."
"Buti ka nga ulo lang. Ako sinira mo braincells ko. Puro pangalan mo nalang naka-
encode sa bungo ko! I love you na agad, sagad."
Tumawa siya. "Fuck."
"Fuck agad? Di pwede!"
Mas lalong lumakas ang tawa niya. "S' agapo trela kyria.."
"Ha?" putok utak ko.
"It means I love you too, crazy."
Tumigil ang heartbeat ko. Shit.

[ 35 Chapter30 ]
-------------------------------

“Diinan mo pa baby, yung mas masarap..yung nakakatanggal ng kaluluwa… ” daing ko na

may kahalong landi at ungol.
“Ganito?” Drico asked, he’s eyes were dark with beads of sweat on his face.
“Ahh..” napaungol akong muli sabay kagat ng labi. Naniningkit akong tumitig sa
kanya habang ang ibabang nguso ko ay namumula na sa diin ng ngipin ko doon. “Sige
pa, sarapan mo pa…”
Ang mga himas ni Drico parang kuryenteng dumadaloy sa buo kong pagkatao, magaan pa
rin ang kamay niya pero pakiramdam ko ang bigat sa puso ko ng bawat dampi ng palad
niya sa katawan ko. I stared at him with pleasure. Ang mga kamay niyang nakalapat
sa balat ko ay parang puno ng apoy na kumakalat sa buo kong katawan. I stared at
him with pleasure, he’s absolutely the most magnificent man I knew. His dark brows
arched proudly, his whole face was a piece of art, an obra maestra like no other.
Hindi ako makapaniwalang ang lalaking pinangarap ko lang noon ay abot kamay ko na
ngayon. I can feel his heartbeat dancing with mine.
“Ibaon mo pa baby, sagarin mo..”
“Hannah!” asar niyang singhal.
Napatitig ako sa kanya. I noticed his cheeks reddened. Hindi ko napigilan ang
sarili kong bumunghalit ng tawa. Hindi ko alam na ganoon na kalakas ang epekto ko
sa kanya. Naalala ko pa dati kung ipa-harass niya ako sa mga tauhan niya ganun-
ganun na lang. Tapos ang sama lagi ng tingin niya sakin na para bang ako ang
pinaka-nakakabwesit na tao sa balat ng lupa. Pero iba na ngayon, iba na ang papel
ko sa buhay niya at iba na rin ang tibok ng puso niya para sakin.
“Ano?” Nakangisi kong sagot, gusto kong takpan ang bibig ko sa pagpipigil ng tawa.
Nakakatuwa talaga si Drico ko, masyado siyang cute pag nagba-blush.
“Stop sex-talking me I can’t concentrate!” pero ang pawis niya sa noo wagas.
“Hindi kaya, gusto ko lang iexpress kung gaano ka kasarap magmasahe,nawawala lahat
ng sakit sa katawan ko, nawawala pati kaluluwa ko sayo…ang sarap sarap mo talaga-”
“Tsk. Mawawalan ka ng buhay kapag hindi ka tumigil sa kalokohan mo.”
“Ok lang na mawalan ng buhay, basta sa mga kamay mo.” malandi kong turan.
Mas lalong namula si Drico, gusto niya kasing magalit sa akin pero alam kong hindi
niya magawa, lumalabas sa mga labi niyang gusto niya talagang tumawa. Ang cute
niya, ang sarap niyang lapastanganin.
“Sipain kita diyan eh.” asik na naman niya.
“Sipa ba ng pagmamahal yan? Dahandahanin mo darling para lasap na lasap ko..”
Umikot ang mga mata ni Drico. Pabagsak niyang binitiwan ang binti ko na nakapatong
sa legs niya. Umarte ako kanina na masakit ang buong katawan ko kaya pumayag siya
na imasahe ako. Pero mukhang napikon na naman sa mga pinagsasabi ko kaya walkout na
naman ang drama ni kuya.
“Hoy, saan ka pupunta? To naman masyadong seryoso, hindi na nga. Bumalik ka na,
masahiin mo pa ako.”
“Nakita mo ba yung mabatong bahagi ng training area doon? Gumulong ka, giginhawa
yang pakiramdam mo.”
Ang diin ng pagkakasabi niya na gumulong ako. Ano ako sako? Isako ko siya eh!
Ilang araw pa ang lumipas sa kampo naging routine ko na na magmasid sa pang araw
araw nilang pagsasanay. Masusi ko ding pinag aaralan ang mga kilos nila. Hindi
basta-bastang mga tauhan ang meron si Drico, karamihan sa kanila ay dayo at nagmula
pa sa kung saang sulok ng mundo. Halatang masusi ang ginawa niyang pagpili sa mga
taong kanyang pagkakatiwalaan sa nalalapit na digmaan. Nakapatong sa balikat ni
Drico ang malaking obligasyong puksain si Hades at mga kampon nito. Nakasalalay sa
kanya ang kaligtasan ng mundo, he’s a prince of hell before the world’s eyes, but
in reality, he’s the guardian who’s destined to save the world.
Natatawa ako. I wouldn’t have known all of this if I’m the ordinary Hannah the
bouncer I used to be. Ni sa hinagap hindi ko naisip na mangyayari sa amin ng
lalaking pinangarap ko ang lahat ng ito. Fate bound us together, I was meant to
ruin the world and he was destined to save it. Yet because of an extra ordinary
love that came between us, we are both fighting the destiny that the universe
cruelly designed for us.
I can’t be the devil. And he can’t be the guardian either.
I involuntarily touched my mark. Sa tuwing iniisip kong labanan ang nakatakda sa
akin sumasakit iyon na para bang nagpoprotesta. The pain was always unbearable but
I’m getting used to it everyday. Magtitiis ako, I can’t give in to the devil
knowing that Drico was doing everything in his power to save me. Bukod sa ayokong
maging kasangkapan ng kasamaan, mas ayokong biguin si Drico. Mas madali sa kanya na
patayin na lang ako and get done with all of this shit going on in his life, pero
mas pinili niyang maghanap ng mas mahirap at mas nakakatakot na paraan para lang
malagpasan ko ang tiyak na kamatayan. Kaya kahit gaano ako pahirapan ng markang
ito, hinding-hindi ako susuko. Mahal na mahal ko si Drico, para sa kanya titiisin
ko lahat.
“Hannah, we’re patrolling the boundaries of the camp tonight, would you like to
join us?” pukaw sa akin ni Jan.
“Tama na pagtitig mo kay Drico, baka bigla kang sapian ni Hades magka-laser yang
mga mata mo, tustado yan si Drico sigurado!” tumatawang biro ni Alec.
Napakurap tuloy ako. Kanina pa ako nakamasid kay Drico habang tini-train niya ng
combat skills ang ilan sa mga tauhan niya. Nalilibang akong panoorin siya, kahit na
araw araw ko pang gawin hindi ako magsasawa. He’s inhumanly perfect, a demi god
walking among mortals. Ang sarap panoorin ng swabe niyang mga galaw sa battle area,
nakakatukso ang paminsan minsan niyang pagngiti. Pinakaaabangan ko ang bibihira
niyang pagsulyap sa kinaroroonan ko. Sa tuwing ginagawa niya iyon, tumatalon ang
puso ko. Ganun ang epekto ni Drico sa akin, at hindi na mapapawi yun anuman ang
mangyari.
Napilitan akong ibaling ang atensyon sa apat na bwesit na lalaking laging panira ng
moment ko. Hindi ko namalayan ang paglapit nila, para silang mga kaboteng biglang
na lang susulpot.
“Pwede ba akong sumama?” tanong ko. Naexcite din kasi akong malibot ang buong camp
sa gabi, hindi ko pa nagagawa iyon dahil sabi ni Drico delikado. Kaya kong
pangalagaan ang sarili ko, pero dahil love ko siya sumusunod ako sa kanya.
“Hindi siya pwedeng sumama, delikado.” ang tahimik at matalim tumitig na si Ares
ang sumagot para sakin.
“Nakakaboring kasi kung tayo lang. I can protect her with my life!” sabi pa ni Lee
na itinaas pa ang kamay parang nanunumpa. Sira ang ulo, kaliwa ang itinaas!
“Bahala kayo kay Drico. Sinasabi ko sa inyo hindi pwedeng sumama yan!”
Sumimangot kaming lahat sa tinuran ni Ares. Galit itong nagmartsa palayo sa amin,
ilang sandali lang tumawa na ulit ang tatlo.
“Tara na Hannah! Kaming bahala sayo, masaya magpatrol sa gabi, maliwanag ang buwan
at maraming interesanting bagay kang makikita sa gubat na ito.”
Isa-isa ko silang tiningnan. Well, I don’t have doubts in their abilities. Kaya
kong ipagtanggol ang sarili ko, pero mas kaya nilang iligtas ako anuman ang
mangyari. Alam kong safe ako sa kamay ng apat na bodyguards ko. Late na kung
bisitahin ako ni Drico sa gabi, kaya hindi niya malalaman kung nawala ako ng ilang
oras.
Patrolling the borders seemed like a very interesting idea!
[ 36 Chapter31 ]
-------------------------------

We lead the patrolling team. Umikot kami sa buong kampo upang bisitahin ang mga
tauhang nakabantay sa bawat sulok niyon at suriin ang paligid kung may kakaibang
mga kaganapan. Itinuro sa akin ni Jan ang mga patibong na nakakalat sa paligid.
It’s actually a good idea that I was here, para alam ko kung ano ang gagawin ko
sakaling magkagulo. Baka kasi ako ang madali sa sarili naming mga patibong. All
though na explain na sa akin ni Drico ang tungkol sa paligid, iba pa rin kapag
personal kong makikita.
Tama si Jan, napakaganda ng buwan sa gabing ito, parang kakaiba ang liwanag niya,
nakakaakit sa mga mata. Ilang sandali akong nakatitig sa kalangitan, para bang may
pwersa mula sa paligid ang tumatawag sa akin at gustong sakupin ako. Inangat ko ang
kamay ko upang kahit sa ilusyon ay mahawakan ko ang maningning na buwan. May tinig
mula dito na bumubulong sa akin.
“Hannah? Let’s keep moving..” ani Lee.
“Oh.” napapitlag ako sa tinig niya. Nabasag ang kakaibang enerhiyang bumalot sa
akin. I tilted my head, that was strange. I felt a familiar force coming from my
subconscious trying to overpower me again. Napakurap ako, hinala ko ay epekto iyon
ng pagtitig ko sa buwan. I heard Drico said something about the bad nature of the
moon before, hindi ko lang natanong sa kanya ang detalye. Bumuntong hininga ako,
itinuloy ko ang paglalakad at pagbuntot sa apat kong kasama.
Wala namang kakaiba sa paligid, expect that the four men around me were visibly
quiet. Kanina lang madaldal pa sina Jan at Alec. Pero ngayon lahat sila ay
kalkulado ang galaw, maingat ang pagtapak sa lupa at para bang iniiwasang gumawa na
kahit na anong ingay.
Suddenly Lee was beside me. Trying to cover me from something. Gumana ang matalas
kong pakiramdam, kahit ako nararamdaman kong may banta ng panganib sa paligid.
Tahimik ang buong kagubatan pero tila mas maingay kesa sa normal ang mga nocturnal
animals sa paligid. Something weird was happening outside the borders.
“Hannah, come on now. We need to get you back to your room. Kailangan mo nang
magpahinga.” bulong sa akin ni Alec. Hinawakan niya ako sa braso na para bang may
aagaw sa akin mula sa kanila. Si Ares ay alertong nakagwardya sa di kalayuan,
samantalang nag mamadali ang tatlong kasama ko na ibalik ako sa maliwanag na parte
ng kampo.
“What’ going on?” tanong ko.
“Nothing. It’s Drico, he found out you’re in the woods. We need to get you back as
soon as possible.” sagot ni Jan. I know that the black device on their ears were
their direct communication to Drico and all the other warriors of the camp. Kaya
posibleng nagsasabi ng totoo si Alec. Pero iba pa rin ang kutob ko.
“Pero…”
“No more argument Hannah. Just keep moving!” asik sa akin ni Ares trying to catch
up with us.
Sasagot pa sana ako ng isang maitim at humahagibis na bagay ang dumaan sa harapan
namin. Sa sobrang bilis halos hindi na makita ng mga mata ko. That black thing was
holding a sharp silvery material and was about to hit me in the neck, I tried to
evade but I was too late. Mabuti na lamang mas mabilis si Lee, nagawa niyang
salagin ang atakeng iyon.
Nang gumulong sa lupa ang itim na bagay, saka ko lamang napagtanto na tao pala
iyon, napakabilis nitong kumilos halos hindi na makita sa dilim, Ares tried to
attack the black man with his knife, sa kasamaang palad nadaplisan lamang ito at
parang bulang nawala sa dilim ng kagubatan!
Black men were inside the area now! Yun ang napagtanto ko, napasok na nila ang
borders.
My four bodyguards couldn’t fight with the unseen enemy directly if they had me by
their side. They had to secure my safety first. They said I needed to get back to
my room.
Inalerto nila ang buong kampo gamit ang internal communication nila na nasa tainga.
Pero hindi na pala kailangan dahil umatake na ang mga lalaking nakaitim sa lahat ng
sulok ng kampo. Nagsimula nang magkagulo. Nakarinig na ako ng maraming ingay at
putok ng baril.
“Drico, Hannah’s with us!”
Narinig kong sabi ni Jan. He was talking to Drico on a small device on his ears.
“Meet us halfway. We’re heading to your direction!”
Dalawang nakaitim na lalaki ang sumugod sa amin. May hawak itong mga patalim at
halos hindi makita ang mga galaw sa dilim ng gabi, pero hinarap ito nina Lee at
Alec upang makatakbo ako kasama ni Jan papunta kay Drico.
Mula sa itaas isa pang naka-itim na lalaki ang sumugod sa amin ni Jan. May hawak
itong baril na nakaumang sa amin. Mabilis ang naging aksyon ni Ares, na mula sa
malayo ay nakabantay sa amin. Pinawalan niya ang matalim na kutsilyo, bumaon iyon
sa leeg ng lalaki na siyang tumapos sa buhay nito.
Nasindak ako. Pero wala akong panahong matakot. Tumakbo lang ulit ako kasama ni
Jan. Gusto kong makarating na agad kay Drico, hindi ko siya pwedeng pabayaan baka
kung ano ang gawin sa kanya ng Hades.
I managed to catch one of the black men who were following us. Simula nang mapasok
ako dito sa camp nahasa na din ang combat skills ko, mas malakas ako kaysa dati. I
was able to finish two black men in front of us in an instant. Magaling sila sa
laban, pero mas magaling ako. Hindi lang ang apat na bodyguard ko ang hasa sa
duelo, ako din.
“Nice move, Hannah.” compliment ni Jan na nakatawa pa.
Ito ang gusto ko sa apat na ito eh, nasa gitna na ng giyera nakukuha pang tumawa.
Para bang laro lang sa kanila ang lahat, kahit pa buhay ang nakataya!
The control room activated all the hidden traps inside the camp, kaya sunod-sunod
ang naririnig kong pagsabog sa paligid. Alam ko kung saan nakapwesto lahat ng
deadly traps sa loob ng kampo kaya alam ko kung saan tatakbo. Iniwasan ko maapakan
lahat ng mga triggers sa paligid. Kasabay kong tumakbo ang apat.
Namataan ko si Drico sa di kalayuan, he was heading towards us nang abangan siya ng
apat na lalaki at pagtulungan. Two of them were holding guns, bumugso ang takot sa
dibdib ko, nakatuon ang atensyon ko sa kanya kaya hindi ko namalayan ang bayonet na
lumipad sa gawi ko.
“Hannah!” sigaw ni Lee. Mabuti na lamang at sinbilis ng kidlat ang kilos nito
nagawa na naman nitong salagin iyon. “Focus! Drico can handle himself, you need to
focus in your surroundings! Just take goddamn care of yourself!” sigaw nito sa
akin.
Napalunok ako. Tama siya. Ibinalik ko ang atensyon sa pagtalo sa mga kalabang nasa
harapan namin. Takbo at gulong sa lupa ang ginawa namin para maiwasan lahat ng mga
ligaw na patalim at balang lumilipad sa gawi namin. We couldn’t directly attacked
the enemies, para silang kaboteng basta na lamang dumarating sa harapan namin. With
all the lights being ruined, mahina ang tyansa naming makipaglaban ng harapan sa
kanila. We can only defend ourselves whenever they attacked from nowhere.
“Ahhhh!!” napasigaw ako nang daplisan ako ng matalim na bagay sa braso. Mabuti na
lamang may humila sa akin kundi hindi lang daplis ang aabutin ko.
“Hannah!!” it was Drico. I’m in his arms now.
“Jan! Get to the control room as soon as possible. Turn on the main lights. Dark
was their advantage we need to get past that.” sigaw ni Drico sa gawi ni Jan. “The
rest, try to find their leaders. They’re out there somewhere. You need to eliminate
their commands. Hannah’s going with me!”
“Affirmative, Sir!” talima ni Alec at ng tatlo nitong kasama.
Habang ako, hawak ko ang sugat na dulot ng patalim na tumama sa akin. I realized it
was poisoned. Nag-iba ang pakiramdam ko para bang umiikot ang paningin ko.
“Hannah, kaya mo? Kailangan nating makatakas dito.”
Umiling ako. “Hindi ko kayang tumakbo…nanghihina ang tuhod ko. They poisoned me.”
Napatingin siya sa sugat ko sa kamay. Walang sabi sabing kinarga ako ni Drico at
itinakbo sa madilim na lugar upang itago sa mga kalaban. “They didn’t mean to kill
you. They deliberately poisoned you! Hades is here, somewhere. I can feel her
presence.”
“Hades? Panung nangyaring andito siya?”
“Nakawala na siya mula sa Underworld. Kailangan niya pa rin ang katawan mo para
magkaroon siya ng higit na kapangyarihan dito sa lupa. That’s why they poisoned
you, they wanted to kill your consciousness and take over the subconscious part of
your spirit that was destined to be the Vessel.”
“Hindi!” halos sigaw.
“I will not let that happen Latria Mou, trust me.” bulong ni Drico sa akin. “All I
want you to do is to remain conscious and awake…can you do that for me honey?”
Tumango ako. Kinawit kong muli ang braso ko sa kanya para makaalis na kami sa lugar
na ito. Alam kong kami ang puntirya ng lahat, but the warriors of the camp was
doing a great job in concealing us. I trust my bodyguards with the task given to
them, hindi kami matatalo sa gabing ito.

[ 37 Chapter32 ]
-------------------------------

Just when I was beginning to get the sweet taste of safety in the arms of my
guardian, out of nowhere a shadowy figure of a woman came in front of us. Malapit
na sana kaming makalabas ng camp kung saan naghihintay ang helicopter na magdadala
sa amin pabalik ng mansyon nang matigilan si Drico sa pagtakbo.
“Hello there lil sister…” pamilyar ang boses na iyon na nanggaling sa babaeng
nakakubli sa dilim.
Nanlaki ang mga mata ko nang tuluyan siyang lumabas sa liwanag ng buwan. Dahan-
dahan akong binaba ni Drico so I can stand on my feet and prepare himself if the
enemy suddenly decided to attack us.
“Rebecca?” naiusal ko. “Ate…”
She was wearing a very glamorous ruby dress. Kahit sa konting liwanag animo siya
kumikinang. Mas lalong gumanda ang ate ko sa ilalim ng liwanag ng buwan. Her cheeks
was even more smooth and blushing. Her eyes were unearthly radiant and her creamy
complexion was even more prominent in her red off shoulder clothing. Her hair was
darker and longer than ever..
“Oh, my little Hannah.. what are you doing in the arms of a murderer? I was so
worried about you I decided to gather all of our family’s allies just to get you.
The whole coven wants you back and safe..”
“Anong sinasabi mo?” bigla akong nainis sa tinuran nito, anong karapatan nitong
tawaging mamamatay tao si Drico kung ang mga kakampi nito ang siyang pumapatay ng
walang awa para lamang sa lintik na ritwal na yan! “ Nalason na nila ang utak mo,
hindi si Drico ang kalaban ng pamilya natin kundi ang mga halang ang bitukang
miembro ng Hades na itinuturing mong kakampi! Sila ang masasama nasisiraan ka na
ba? Hindi mo makita yun??” sigaw ko sa sarili kong kapatid. Nasasaktan ako para sa
kanya. Bakit napakakitid ng utak niya?
“I think you’re a little confused on the part Hannah. Our family has always been
with Hades. Grandfather created you to be the Vessel, he loves you so much he
wanted you to rule the world someday. He bestowed upon you the future of the whole
coven he protected all his life. Our parents did their best to protect you as well.
But Drico’s family was stubborn, we fled but they found us. They found our parents
and kill them savagely. They burned them alive, Hannah, they did that before their
very eyes! With pleasure….”
Napatda ako sa sinabi niya. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. Flashes of my
childhood overwhelmed my consciousness. Sa mga mata ko nakita ko ang masayang ngiti
ng Lolo ko. Ang madalas niyang paghalik sa noo ko at pagsasabing ako ang
pinakaimportanteng tao para sa kanya at mahal na mahal niya ako. Yes, I remembered
him telling me one day I will be the greatest gift to our race, that I will be the
Queen of the world. Then there’s my parents, they were the happiest and the kindest
couple I knew. Wala silang ginawa buong buhay ko kundi mahalin ako at pangalagaan.
Itinuro ni Papa sa akin lahat ng nalalaman niya sa martial arts dahil balang araw
sabi niya kakailanganin kong ipagtanggol ang sarili ko sa mga kalabang gustong
sumira ng mga pangarap nila para sa akin. Mababait sila, hindi makatarungan ang
pagkamatay nila, lalo na ang paraang ginawa para mabawian sila ng buhay. Umahon ang
matinding galit sa dibdib ko, namayani ang poot na matagal nang nakakubli sa puso
ko laban sa mga pumatay sa magulang ko. Ipinangako ko sa sarili ko na magbabayad
sinuman ang gumawa noon sa kanila. Ang Hades lang ang may kakayahang gumawa noon,
kaya galit na galit ako sa kanila.
“Hannah…gumising ka sa katotohanan-”dagdag ng kapatid ko.
“Tumahimik ka! Ikaw ang gumising sa katotohanan. Ang kinakampihan mo, sila ang
masasama. Alam mo naman siguro na gusto nilang buksan ang Underworld upang makalaya
lahat ng masasamang elementong naroon!”
“Gusto kong buksan ang Underworld para makabalik na sa pilin nating si Lolo, pati
na rin sina Mama at Papa. Ayaw mo bang muli silang makasama?”“Patay na sila!”
“Hindi pa dapat!” sigaw ni Rebecca! “Walang awa silang pinatay ng pamilya ng
lalaking pilit mong pinagtatanggol ngayon!”
“Hindi totoo yan..”
Tumawa si Rebecca. Ang tinis ng tawa niya ay waring malamig na hanging lumukob sa
akin.
“Bakit hindi mo siya tanungin?”
Napalunok ako. Dahan-dahan akong tumingin kay Drico, nakatitig siya sa akin.
Nababasa ko sa mga mata niya ang pagkabalisa. Kahit nakatitig siya sa akin parang
pakiramdam ko gusto niyang umiwas ng tingin. I studied the beautiful face of the
man I wholeheartedly love. I looked straight into his eyes, I was praying he would
deny the accusation, even if its a lie, I want him to deny it. I will believe him
no matter what..
“Drico…totoo ba…?
He didn’t answer.
I want him to lie. Even if its true, even if his family had burned my parents
alive, I want him to lie and tell me they didn’t. I love him so much I will forgive
him. Pinipigil ko ang emosyon ko, pinipigil ko ang luhang gustong pumatak sa mga
mata ko. Hindi ko matatanggap kung maririnig ko sa bibig niya….
Tumitig sa akin si Drico. Umiiling ako. Pinapahiwatig ko sa kanya na sabihin niyang
hindi totoo pero..
“My mother and my grandfather did it…” halos bulong niya.
“Ahhhhhhhhhhhh!!!!” I cried as soon as I heard it. It was loudest, the most
painful, and the most unearthly cry that ever came out of my mouth. Unexplained
pain, disappointment and fury engulfed my soul. I felt like I was burning in pain
and rage. Suddenly I saw Drico as the devil lurking inside a charming facade. He
looked godly but his heart was rotten.
“Hannah, let me explain, please hear me out. Listen to me….” pinipilit niyang
kalmahin ako pero huli na ang lahat. Hindi niya ako kayang kalmahin sa pagkakataong
ito. Walang kasing sakit ang pagpatay nila sa mga magulang ko, walang kasing sakit
na hayaan niyang mahalin ko siya sa kabila ng katotohanang pamilya niya ang sumunog
sa mga magulang ko. Nang tangkain niyang hawakan ako, tinapik ko ang kamay niya at
itinulak siya palayo. Hindi ko alam kung saan nanggaling ang lakas ko pero
tumilapon si Drico at bumagsak sa lupa.
Wala akong nakapang awa sa puso ko. Sa halip, gusto ko siyang sugurin at apakan
hanggang sa bumaon siya sa lupa. Yun ang ginawa ko, sinugod ko siya at sinipa ng
walang kasing lakas, muli siyang tumilapon. Naningkit ang mga mata ko sa galit nang
makitang sa kabila ng ginawa ko, sa kabila ng lakas na pinawalan ko ay nakuha pa
niyang tumayo.
“Hannah..” tawag sa akin ng kapatid ko.
Lumingon ako sa kanya.
“Come here darling…”malamyos ang tinig ng ate ko.
“Hannah! Don’t! Hindi siya si Rebecca. Patay na ang kaluluwa ni Rebecca. She’s
Hades now! She’s using your sister’s body!” sigaw ni Drico mula sa kinaroroonan
nito. Umangat lang ang gilid ng labi ko upang tawanan siya.
Lumapit ako kay Ate, nakalahad ang kamay niya sa akin. I was about to hold her hand
when men from behind snatched me away. Nakita kong dalawang lalaki din ang sumugod
sa Ate ko upang ilayo sa akin.
I needed to hold her hand. That’s what my body was urging me to do and these men
were preventing me from doing it. They need to die as well. They all need to die,
most especially Drico, I would love to kill him with my own hands, take his heart
out and drink from it.
Tumawa ako sa naisip ko.
Walang makakapigil sa akin na gawin ang nakatakda.

[ 38 Chapter33 ]
-------------------------------

“Drico are you ok?” Si Jan.

“I’m fine.” nakangiwi kong turan habang sapo ang tadyang ko na tinamaan ng sipa ni
Hannah. Hindi pa man tuluyang nakakasapi sa kanya si Hades pero ramdam ko na ang
kakaibang lakas ni Hannah. Hindi pwedeng mahawakan ni Rebecca ang kamay ni Hannah
kundi tuluyan itong makakasapi sa kanya. Mabuti na lamang at dumating ang apat.
Lee, Alec and Ares were trying to fight the women. While Jan came to my aid. “Don’t
let Hannah touch Rebecca’s hand.” utos ko kay Jan bago ito tumulong sa mga kasama
nito. I was trying to regain my strength. Iniisip ko kung paano mapapabalik sa
katinuan si Hannah.
“Drico!”
It was my grandfather. He approached me fast and checked me. Several men escorting
him. “Grandfather, what are you doing here! Get away from this place now!! I can’t
control Hannah anymore, she will try and kill you!”
“Hannah’s consciousness is asleep. Her subconscious took over her now. She was made
to be the Vessel of Hades, her subconscious will always be your enemy no matter how
you do not want to accept it! Before it’s too late you need to wake her up!”
grandfather told me sternly. “That’s the only solution! This is the night that they
have been waiting for Drico. Hades cannot take Hannah’s body, she cannot take your
heart and drink from your blood! Or else everything that we have worked for for
centuries will be all in vain!”
Napatingala ako sa buwan. Doon ko lang narealized ang kakaibang ningning nito.
Walang nakakaalam kung kelan ang takdang panahon, pero sa itsura ng buwan ngayon at
sa lakas na pinapakita ng buong angkan ng Hades, mukhang tama si Lolo, ito na ang
gabing pinakahihintay nila.
“Take this grandson.” binigay niya sa akin ang isang matalas na kutsilyo,
kumikinang ito sa ilalim ng sinag ng buwan. “This dagger was made out of Poseidon’s
trident. You need to stab Rebecca’s heart with this….and Hannah’s as well..if you
can’t wake her up, you don’t have a choice but to kill her..” Nanginginig ang kamay
ko nang tinanggap ko ang kutsilyo.
Binalingan ko ang mga tauhang nakabantay kay Lolo. “Get him away from here! The
reinforcement should be waiting outside the borders, you need to take him safe to
the palace!”
Nang makaalis na sila, itinuon ko ang atensyon kina Hannah at Rebecca. They were
both very strong, apat na pinakamalalakas kong tauhan ang kalaban nila pero hindi
pa rin namin magawang manalo. Nakita ko kung paano hinampas ni Rebecca sa lupa si
Ares. Isinunod si Lee.
Shit! Wala pa itong sapat na kapangyarihan pero sobrang lakas na ng pisikal nitong
katawan. May lason ang trident ni Poseidon, alam kong kapag nasugatan ko sila
manghihina sila. It would not be enough to kill them both but it would buy me some
time to try and wake Hannah up. Hindi ko alam kung paano, pero kailangan kong
subukan, hindi ako makakapayag na mawala siya sa akin kahit na anong mangyari.
Tumayo ako upang tulungan ang apat. We needed to work this out as a team, kailangan
kong pasayarin ang kutsilyong ito sa balat nilang dalawa.
Lima laban sa dalawa. Mas malakas sila sa amin pero mas mabilis ang galaw namin.
Naiparating ko na sa apat ang kailangan kong gawin kaya sa abot ng kanilang
makakaya kailangan nilang tulungan akong masugatan ang dalawang babae. Nasasaktan
ako sa tuwing tumatama sa katawan ni Hannah ang mga suntok at sipa ng apat kong
kasama, wala akong magawa, kailangan kong tiisin kesa naman tuluyan siyang patayin.
Somehow, hindi maiiwasang pagdaanan ni Hannah ang lahat ng ito.
Habang tumagatal mas lalong lumalakas ang magkapatid. I tried to focus on Rebecca
as much as possible. Nang sinubukan kong padaplisan ito ng kutsilyo sa kamay kaagad
niya itong naiwasan at binalikan ako ng sipa at suntok. Hindi ko ininda iyon,
naghanap ako ng butas sa galaw niya, Hades was a warrior, I know that for a fact.
She was the most agile, most clever warrior in the history of Gods, even Poseidon
himself cannot defeat her alone. Kailangan ng pinagsanib na pwersa nina Zeus at
Poseidon para lang matalo si Hades. Hindi ko alam kung ano ang laban ko, pero sana
ginagabayan ako ng dalawang Diyos na pinagsisilbihan ko.
“They’re too strong for us.” reklamo ni Alec.
We retreated. Kaya ganun na lang ang tawa ng magkapatid.
“Yan lang ba ang kaya niyo? Mahihina!” sigaw ni Hannah na tumatawa. Her eyes were
red with rage and evilness. I almost cannot recognized her.
“I’ll take Hannah, I know how she fights, I think I can get passed her defenses.
Kayong lahat, magfocus kayo kay Rebecca, Ares, take this dagger, you know what to
do with this.” saad ko. “… try not to stab her heart if you can..” dahil ikamamatay
ng katawang lupa ni Rebecca iyon.
Yun ang ginawa namin. Hinarap ko si Hannah. I know I have to hurt her this time,
but its only physical pain. Alam kong malakas ang katawan ni Hannah, makakayanan
niya ang lahat ng pagdadaanan niya sa kamay ko. Mahirap sakin ito pero kailangan
kong baliin ang depensa niya para makausap ko siya ng matino. Kailangan ko siyang
gisingin…
“Ano mahal ko…sasaktan mo na ba ako ngayon?” tinawag niya akong mahal pero malamig
iyon, hindi ramdam ng puso ko kaya alam kong nasa ilalim pa rin siya ng
kapangyarihan ni Hades.
“I need to baby..don’t worry I’ll try not to be too harsh on you…”
Ngumisi siya sa sagot ko, sabay mabilis na sumugod sa akin. Mas malakas si Hannah
ngayon, mas mabilis at mas matalinong umatake kaysa sa dati. Pero napag aralan ko
na kung paano siya gumalaw, kailangan ko lang makahanap ng paraan para makapasok sa
opensa niya at gibain ang kanyang depensa. Sunod-sunod ang ginawa niyang suntok at
sipa, tinatamaan ako minsan pero pinipilit kong wag indahin. Naghihintay ako ng
tamang panahon para umatake, at nang makita ko iyon kaagad ko siyang hinawakan sa
balikat inangat ko siya at ibinalibag sa lupa. It was painful for me but I need to
hurt her more. I targeted her stomach with a powerful kick, like what she did to me
earlier, ininda ng katawan ni Hannah iyon. Kahit na nasa ilalim siya ng
kapangyarihan ni Hades, may katawang mortal pa rin si Hannah, susuko at susuko siya
sa sunod-sunod na atake ko.
Sinubukan niya pa ring lumaban, pero alam kong umiikot na ang paningin niya.
Nacorner ko siya, pinaikot ko ang kamay niya sa likod. Her back against me, I was
whispering in her ears now.
“Hindi mo ako mahal…” narinig kong sabi niya.
“You’re wrong. I love so much I need to do this… I’m hurt as twice whenever I hit
you, but this is for your own good. Hannah Mou, you need to wake up..”
“Your family killed my parents!”
“They did. But it’s because of their evil plan of sacrificing your body for
Hades..for darkness. Hannah, my family might have killed them, pero paano naman
ako? Wala akong ibang ginawa kundi mahalin ka, simula ng makilala kita…” bulong ko.
Sinusubukan niyang tumakas pero binuhos ko lahat ng lakas ko para wag siyang
makawala. “Remember how we first met…?”
“You kidnapped me and let me rot in your basement you idiot!”
“Did I? You’re the most beautiful woman I have ever seen in my whole life, I wanted
to torture you then, pero hindi ko nagawa. All I did was look into your eyes and I
drowned..”
“Liar..”
“I’m not lying Latria Mou, you have felt it in your heart too. Remember our first
kiss….?” I heard her gulp. “ Sa pool..sa bahay nung nalunod ka trying to save me…sa
tingin mo paano kita niligtas? I have to breath air on you mouth…that was our first
kiss..I never intend to tell you all this but I think you have to know…I fell in
love with you right there..”
Hannah let out a soft cry.
“I love you Hannah, with all my heart. Please come back to me now, I can’t bear to
lose you like this..please…I’m begging you honey, come back to me now.”
“Drico…” heavy tears ran though her soft cheeks. I loosened my grip to let her face
me. Wala na ang galit sa mukha ng mahal ko. Nakikita ko na ulit ang walang kapantay
na pagmamahal na para sa akin lamang. Finally, mukha na ng Hannah ko ang nakikita
ko. Masuyo niyang pinahid ang dugong nasa gilid ng labi ko.
“Ako ba may gawa nito?”
Tumawa ako. Tapos tumango.
“Tskkk. I hate myself. Hindi ko dapat ginawa yan sayo. Ayoko na sa sarili ko. Ayoko
na talaga!” natatawa ako sa reaksyon ni Hannah.
“Ayaw mo na sa sarili mo?” nakangisi ako sa kanya.
Tumango siya nang humihikbi. “Pwede bang sayo nalang ako?”
Doon na kumawala ang tawa ko. “Kahit kailan ka!” ginulo ko pa ang buhok niya.
“Uhm excuse me, Divanne. Baka gusto mong sabihin samin kung ano na susunod na
gagawin dito??” asar na tinig ni Ares.
Nagawa nilang itali sa isang malaking puno si Rebecca, may sugat ito sa braso kaya
nanghina na at hindi na makagalaw ng maayos.
“Ate!!” nanlaki ang mga mata ni Hannah.
“Darling, darling calm down. Hindi si Rebecca yan, si Hades yan…” paliwanag ko.
“Pero..”alangang protesta ni Hannah.
“Saka na ako magpapaliwanag, kailangan mong makaalis dito, hindi ka safe dito.”
“At saan mo siya dadalhin Drico? Walang lugar sa mundong ito ang safe para kay
Hannah.” tinig iyon ni Rebecca. Kahit nanghihina ito kaya pa nitong magsalita.
“Alalahanin mo ang gabing ito. Ito ang gabing itinakda, baka nakakalimutan mo na
kung ano ang mangyayari kay Hannah kapag hindi mo ginawa ang dapat mong gawin para
mailigtas ang katawang lupa niya.”
“Anong ibig niyang sabihin Drico?” naguguluhang tanong ni Hannah.
Tumingin ako sa buwan. “Nothing. I need to take you to the waters. If Poseidon and
Zeus wants me to save the world, they will have to compromise something this time!”
Hinila ko si Hannah sa lugar kung saan pinakamalakas ang kapangyarihan kong tawagin
ang Diyos ng Karagatan, ang aking pinagmulan.
A/N: AshYow!!! Pagod na ang katawang lupa ko apat na chapters lang muna. Tawad na
yung isa. Hahahaha
PS. Mahal niyo ba si BLACK and Vee ng Wanted Perfect Boyfriend For The Lady Boss??
Chance niyo na ipakita ang suporta...please find this post in my wall and click the
link. Or just go directly to the THE 2017 LITERARY AWARDS Best OverAll Story
Category and find their Story there.
unli +1 lang  ...
I hope I see everyone there.

Thank you!! Lovelots Helliannes!

[ 39 Updates ]
-------------------------------

Sino gising pa??

I have a goal tonight Helliannes
UNLIMITED +1 to guys! I need to see 400k votes
400k votes til 7am tomorrow for this mag aupdate ako bukas kay Drico 2 Chapters;)
Please show your support to Black Demetri
As Best OverAll Story Nominee

Comment below lang po sa willing tumulong;)

Maraming salamat!

[ 40 Chapter34 ]
-------------------------------

There’s this unbearable pain again. Originating from the deepest part of my body.
It’s excruciating enough I can’t do anything but scream.
“Ahhhhhh!!!” sigaw ko na may kasamang iyak. Ang pakiramdam ko ay tinutusok ako ng
matalas na bagay mula sa loob ng paulit-ulit, parang pinipiga lahat ng muscles ko
sa katawan at hindi ko maipaliwanag ang biglaang pagbilis ng tibok ng puso ko na
para bang malulunod na ako sa bilis ng pagdaloy ng dugo ko sa katawan.
“I know it’s very painful sweetheart, but please bear with me a little, malapit na
tayo…” it was Drico’s soothing words again. His pitched was highly seductive in my
ears, I suddenly became aware of the heavy adrenaline that rushed through my body
because of his proximity. I felt his muscles flexed when he suddenly carried me and
ran. I heard him say waters, but I know I can’t be healed by waters alone. I wanted
his intimate touches again, I wanted him very close to my body. Nakapaikot ang
braso ko kay Drico habang karga niya ako, I smelled his neck’s immaculate scent,
it’s like the smell of a powerful drugs that relieved some of my pain. Ngayon
naintindihan ko na, ang marka ang nagpapahirap sa akin, I was born to offer my body
and soul to this guardian, nararamdaman kong kapag hindi ko nagawa ang misyong
nakapataw sa akin dito sa lupa wala na ring silbi ang buhay na ibinigay sa akin.
I came from hell, I was summoned by my parents from the deepest pit of the fiery
Underworld. My sole purpose was to tempt the guardian of surrendering his body, his
responsibility and all of his powers to me. At kapag hindi ko nagawa ang misyon,
babalik ako kung saan ako nanggaling…back to the ashes of hell where I came from.
“D-drico, hindi ko na kaya… hindi ko na kaya…” hindi ko gustong sabihin ang mga
bagay na iyon sa kanya. Pero marahil sinasabi na ng bibig ko ang tunay na
nararamdaman ng katawan ko. Sa utak ko ayokong sumuko, ayokong bitiwan si Drico,
ayokong tanggalan siya ng pag asang maililigtas niya ako. Nakikita ko sa mukha niya
ang matinding determinasyon na pangalagaan ako at protektahan. Nakikita ko sa kanya
na handa niyang ibuwis kahit ang sariling buhay para lamang mailigtas ako. Hindi ko
kayang agawin sa kanya ang mumunting liwanag na nakikita niya na magliligtas ng
buhay ko.
Kailangan kong magpakatatag. Kailangan niya ako.
“Hannah, darling please, I beg you. Don’t give up…” malumanay na bulong sa akin ni
Drico nang makarating kami sa gilid ng lake. Uminit bigla ang pakiramdam ko,
natakot ang katawan ko na lumusong sa tubig. Marahil dahil sa katotohanang ang
katawang ito ay nanggaling sa Underworld at ang mapayapang imahe ng katubigan ay
isang banta. Marahas ang naging pag iling ko at pagprotesta ng aking katawan.
“Hannah…ssshhh…calm down sweetheart…I know you’re scared, well I am too. But we
both have to do this. Ito lang ang alam kong paraan para iligtas ka.” He reached
for my shirt, his hands were trembling while discarding the rest of my clothing.
Whenever his fingers touched my skin it burns. It was both painful and extremely
pleasurable.
“When do we exactly kill this monster??” sigaw ko sa mga kasamahan ko. Kanina pa
ako nagpipigil na itarak ang punyal na hawak ko sa dibdib ng halimaw na nakatali sa
puno. Maling desisyon na ipinagkatiwala sa akin ni Drico ang instrumentong ito na
maghahatid sa halimaw na si Hades sa pinanggalingan nito. “Hindi na ako
makapaghintay!” maigting kong asik sa mga kasama ko.
“Ares! You better stop that nonsense now! Hindi tayo ang magdedesisyon niyan, kundi
ang guardian. Siya lamang ang nakakaalam kung ano na ang dapat gawin sa kanya!”
ganting sigaw ni Alec.
Well hindi ako nasisindak kay Alec, hindi rin ako natatakot sa kung ano ang gagawin
sa akin ni Drico pagkatapos kong tapusin ang buhay ng halimaw na ito! “Sa tingin
niyo ba naiisip pa niya ang pagiging guardian niya sa mga oras na ito? Alam niyo ba
kung saan niya dadalhin si Hannah? I have a strong feeling that any minute now
Drico will abandon his duty as a guardian. Hindi niya isusuko si Hannah, tayo ang
isusuko niya at ang buong mundo!”
Narinig namin ang matinis na tawa ng demonyo. Sabay-sabay kaming napalingon dito.
“Magaling Ares, matalino ka, gusto kita.” nakatitig ito sa akin, ang mga mata nito
ay napalitan na ng kulay. “Anumang oras mula ngayon ako na ang magiging reyna ng
buong mundo. I might spare your life and the lives of your friends, all you have to
do is to give me that sacred dagger of my dear brother Poseidon.” kakaiba talaga
ang mga demonyo. Papanu nito nagagawang maging kaakit-akit sa kabila ng nangingitim
na mga mata? The demon’s skin was the creamiest I’ve ever seen, her lips was the
reddest red I’ve ever encountered, and she has a voice that even the man with the
hardest heart would fall.
But she’s a demon.
And I know exactly what I need to do with demon.
Hinigpitan ko ang hawak ko sa punyal, my muscles suddenly tensed as I ran to
assault Hades in full speed. I expected Lee to first try and catch me, hinarangan
niya ako, marahas na sinuntok at sinipa pabalik. Uminit ang ulo ko, hindi ko
maintindihan kung bakit kailangan nilang tumanga dito at maghintay sa desisyon ni
Drico kung pwede namang kami nalang ang gumawa ng paraan. This she-devil needs to
die..pagkatapos ko sa kanya, isusunod ko si Hannah.
Umalab ang kagustuhan kong maisagawa ang plano, sinugod ko si Lee ng hawak kong
punyal, mabilis siya at maliksi pero alam ko kung saan sa parte ng katawan niya ang
kahinaan niya. Napangisi ako nang tamaan ko siya sa ilalim ng kanyang puso,
napahawak siya sa dibdib at kaagad na natigilan, alam kong tumigil ang pagtibok ng
puso niya kaya hindi siya makakilos. Inasahan ko na ang pagdamay nina Jan at Alec
sa kanya. Magkasabay nila akong sinugod, pero ewan ko ba, parang may kapangyarihang
dumadaloy mula sa punyal na hawak ko papunta sa katawan ko at nagawa ko silang
patumbahin lahat.
Nakangisi akong lumapit kay Hades na nasa katawan ni Rebecca Victoria. Pinwesto ko
ang punyal sa kamay ko para sa isang malinis na pagpatay. Ang kailangan ko lang ay
ibaon sa puso niya ang silver dagger of Poseidon. Walang kaunting kaba akong
nakikita sa mukha ng demonyo, sa halip ay mas lalo niya akong inaakit na lumapit pa
sa kanya.
Seduce me all you can, you might be the loveliest woman in my eyes tonight, but
unfortunately for you I’m the kind of man who can’t be dazzled.
“Such the kind of warrior I need when I rule this world… come closer to me my Ares,
I’ll will make you the general of my army….”
I smirked. Sinasayang niya ang laway niya, hindi ako interesadong maging general.
Hindi ko kailangan ng isang batalyon para maging makapangyarihan, dahil ngayon
palang I’m powerful enough to do just anything that I wanted to. Interesado akong
mapatay siya at ang Vessel niya para matapos na ang lahat ng ito. Nang makalapit
ako sa kanya, umihip ang hangin mula sa bibig niya, kakaiba ang amoy na nalanghap
ko, the devil trying to hypnotized me. Lumapit ako sa kanya para maitarak ang
punyal sa puso niya pero bago ko magawa ang pakay….. Hades reached for me and
claimed my mouth!
Nanlaki ang mga mata ko, lumuwag ang hawak ko sa punyal. Anong nangyayari sa akin?
Hades lips and tongue was the sweetest I’ve ever tasted, hindi ako makapaniwalang
ibinuka ko ang labi ko para mas lalong matikman ang dila niya. I consumed all the
will power left in my body to try and protest, but It didn’t even moved an ounce of
my body away from the she-devil.
“You’re mine Ares…body and soul…” bulong niya in between kisses. “Darling set me
free..please…I want to touch you…”
I did what exactly she had asked me to do. Pinakawalan ko siya, she trailed her
hands on the different parts of my body, and lastly held my hand that was holding
the dagger.
“Ares! It’s a trap! Snap out of it she’s hypnotizing you!” narinig kong tinig ni
Jan.
Bago ko pa marealized ang ginawa ko, huli na ang lahat, Hades snatched the dagger
out of my hands and stabbed me on the chest!
Napahigit ako ng hininga.
“I will still make you my general, darling, wait for me in hell….”
Yun ang huling salitang narinig ko bago tuluyang dumilim ang paningin ko at tumigil
ang pagtibok ng puso ko. I guessed this is death then, no matter how unhonorable it
is, this is the only acceptable excused to the brothers I have betrayed.
Nagising ang diwa ko sa nasa ilalim kami ng tubig ni Drico, he was breathing in my
mouth. My nakedness intertwined on his half naked form. He was holding me very
close to his body, eyes shut and praying. I can’t understand what he’s doing but he
told me he has to purify my body. I came from hell, black and evil things are
lurking inside my body, its eating me the life out of me.
Nararamdaman ko ang ginhawang unti-unting bumabalot sa buong katawan ko na
nagmumula sa tubig, Drico’s prayers seemed to be working, its healing my body.
Sumaya ang puso ko, kaunting oras nalang tuluyan nang makakalaya ang katawan ko sa
kasamaan…
Hindi ako nagkamaling nagtiwala ako sa kanya. Alam ni Drico kung ano ang gagawin.
Ipipikit ko na rin sana ang aking mga mata nang biglang umalon ang tahimik na
katubigan. Napamulat ng mata si Drico, isang saglit pa, natabunan ng kadiliman ang
mukha niya. Narealized kong umitim na bigla ang tubig, naramdaman kong unti-unting
pumasok sa balat ko ang kontaminadong tubig at mas doble ang dinulot na sakin nun
kesa dati. Drico’s mouth left mine, nawalan ako ng oxygen, naramdaman kong hinila
niya ako papuntang surface upang makasagap ng hangin.
Saka namin nalaman kung ano ang dahilan. Si Rebecca--o mas tamang tawagin sa
pangalang Hades. Malakas ang hanging bumabalot sa kanya, may kung anong orasyong
lumalabas sa bibig niya na nagpakirot ng husto sa marka ko namilipit ako’t
napakapit kay Drico.
“Shit! She poisoned the waters!” galit na turan ni Drico he’s eyes were blazing
with fury now.
Hindi na ako nakasagot pa, gumuhit sa mukha ko ang matinding sakit na nararamdaman
ko na mas lalong nagpaalab ng mga mata ni Drico.
“The pain will kill her, Drico… Are you going to just watch her die..?” Narinig
namin iyon pareho, boses ni Hades na dinala ng hangin. Hades was in the far end of
the waters while we’re in the middle.
“Drico… hindi ko na kaya..” bulong ko sa kanya “Patawarin mo ako pero hindi ko na
kaya..” bulong ko sa kanya nang sa wakas ay marating namin ang kabilang pangpang
malayo kay Hades.
Napahigit ng matalim na hininga si Drico. “Hannah, wag kang susuko!”
Kinuha ko ang kamay niya at ipinatong sa dibdib ko. Wala na akong pakialam sa
kahubdan ko, gusto ko lang maramdaman niya na sa kabila ng paghina ng tibok ng puso
ko, siya pa rin ang sinisigaw ng puso ko. Mamatay akong masaya, dahil minahal ako
ng taong mahal na mahal ko.
“Hindi ako natatakot. Hayaan mo na akong mawala Drico, gampanan mo ang tungkulin
mo, ikaw lang ang makakatapos kay Hades alam mo yan.” inabot ko ang pisngi niya at
marahang hinaplos. “Mahal na mahal kita…” nangangatal ang boses ko. “Patayin mo na
ang demonyo..ibalik mo siya sa kung saan siya nararapat...”
“Mamatay pati ang katawan ni Rebecca..”
Alam kong gusto niya lang magprotesta. “Patay na ang kaluluwa ni Ate sa katawan
niya, nararamdaman ko yun….” pinipilit ko nalang na palabasin ang boses sa bibig ko
kapalit ng miminsan kong paghinga.
Hinawakan ako ni Drico sa pisngi. “Hang on Hannah, babalikan kita…” he kissed me in
the mouth to seal his promise, nang umalis sa tabi ko si Drico..alam kong iyon na
ang huling halik na babaonin ko sa kabilang buhay.

A/N : Thx for this wonderful creation Ysay Go;)

[ 41 Chapter35 ]
-------------------------------

Leaving Hannah alone and dying in the colds was a worst nightmare for me. Pero ito
ang kailangan kong gawin. Hindi ko alam kung paano ko tatalunin si Hades dahil wala
naman talaga akong espesyal na kakayahan at kapangyarihan sa pakikipaglaban. All
the fighting skills, I got it from intensive training since I was a kid. Ang buong
buhay ko ay hinubog para sa araw na ito na magkakaharap kami ni Hades. Dehado lang
ako dahil kahit nasa iba siyang katawan at hindi wagas ang kanyang kapangharihan,
mas malakas at mas mabilis pa rin siya sa akin. Isa pa, kaya niyang kontrolin lahat
ng elementong nakapaligid sa amin, lalong lalo na ang hangin.
Pero buo na ang loob ko, I’m not doing this for the Gods who had left and betrayed
me. I’m doing this for the world and most especially for my Hannah. Hindi ako
natatakot mamatay, mas natatakot akong gumising araw araw na wala sa tabi ko ang
pinakamamahal kong babae. Ang mamuhay ng malungkot at mag isa pagkawala niya.
Inilabas ko ang dalawang punyal na nakasoksok sa magkabila kong hita. Kailangan ko
ng ibayong liksi at talino para mabuwag ang depensa ng hangin na nakapalibot sa
kanya. I can’t control the waters, I’m the freakin guardian sent by Poseidon
himself but for some insane and cruel reason the freakin god didn’t even provide me
with the powers I need to defeat Hades.
Kailangan ko nalang umasa sa alamat na tinalo ng unang guardian si Hades gamit lang
ang mortal na bilis, talino at galing sa pakikipaglaban.
Nang marating ko ang kinaroroonan ni Hades, sinadya nitong pakalmahin ang hangin na
nakapalibot dito. Tumatawa itong nakatitig sa akin.
“Oh why so stunningly handsome my ever dear Guardian, you make my heart skip a
beat.”
“Too bad I want your heart to skip beating forever, I guess I need to exert more
effort in doing that.” I coldly told her.
Malakas at matinis ang naging tawa ni Hades nagliparan at nagtakbuhan ang mga hayop
sa paligid. Her laugh sounded very demonic even the trees around us seemed to
withdraw. “You know how to make my soul flatter with those sexy words coming from
your even more sexier mouth. I want to negotiate this with you Guardian. Hannah’s
body can live though my spirit. Don’t you like seeing her everyday, making love to
her every minute and most of all having everyone in this planet bow down on your
feet? I can give you all of that, I can make you the King of the world. Once I’m
able to unleash the power of the Underworld and resurrect Cronus and all the other
Titans locked in the pit, I will let them do the honor of devouring all the Gods in
the Olympus including the brothers who abandoned me, the bloody Zeus and Poseidon.”
Nakakapanginig ng laman ang mga plano niya. Pero Wala akong pakialam sa sinasabi
niya, nakafocus ang attensyon ko sa kung ano ang taktikang gagamitin ko para
mapabagsak ka.
“Hannah’s mortal body is dying. Kapag hindi ko nagawa ang gusto ko dito sa lupa at
hindi ka nagtagumpay na iligtas ang babaeng pinakamamahal mo sa tiyak na kamatayan.
Sinisigurado ko sayo na walang araw na hindi maghihirap ang kaluluwa ni Hannah
pagpasok niya sa Underworld.”
Nanlaki ang mga mata ko. Suddenly I was distracted. “Hindi mo magagawa yan…”
“Bakit hindi kung ako ang Diyos ng mga patay? Baka nakakalimutan mo Drico, wala man
akong kapangyarihan dito sa lupa, ako pa rin ang Diyos ng Underworld, at kontrolado
ko lahat ng kaluluwang naglalakbay patungo sa kabilang buhay. Ilang minuto nalang,
lalamunin na ng kaharian ko ang kaluluwa ni Hannah, mapapasaakin siya…at matitikman
niya ang pinakamalupit na parusa ng impierno…”
Nanigas ang katawan ko pasumandali sa narinig ko. Tumingala ako sa langit, malapit
ng kainin ng dilim ang buwan. Kapag tuluyang naglaho ang buwan sa gabing ito
mawawalan ng saysay ang lahat. Babalik si Hades sa Underworld at magpaplano ng
muling pagbabalik. Tapos ay mamamatay si Hannah, babalik sa Underworld ang espirito
niya…at …at… hindi ko gustong isipin kung ano ang sasapitin niya doon.
Mas lalong uminit ang pagnanasa kong mapuksa si Hades, kailangan siyang mawala,
kailangang maibalik ko siya sa Underworld para luminaw na muli ang kontaminadong
tubig. When that happens I can get Hannah back to the waters as soon as possible to
purify her. Wala na akong inaksayang oras, una akong sumugod kay Hades, pero hindi
pa man ako nakakalapit, marahas na akong naitulak ng hanging nakapalibot sa kanya.
Sumadsad ako sa lupa, napangiwi ako sa sakit ng bagsak ko. Hindi ko alam kung saan
papasok sa depensang nakabalot sa kanya. Bumangon ako, muling umatake, pasasaan
ba’t makikita ko ang kahinaan nito.
I tried to get into her defenses pero masyado siyang matalino. Napangiwi na naman
ako sa sakit nang sipain niya ako sa dibdib at tumilapon ako sa batuhan. Doble ang
sakit na naramdaman ko nang bumagsak ako. Sumuka na ako ng dugo dahil sa tindi ng
pinsalang tinamo ng katawan ko. Mas malakas si Hades sa normal na tao kaya
kailangan kong ilagan ang mga atake niya. Ilang sipa at suntok lang bibigay din ang
mortal kong katawan.
Pinilit kong bumangon at subukang matamaan man lang siya para malaman ko ang
kahinaan niya. Pero sa tuwing nakakalusot ako sa hanging nakapalibot sa kanya,
hindi ko naman nalalagpasan ang bilis ng mga galaw niya. Makailang beses na akong
tumilapon. Nararamdaman ko na din ang pagtulo ng dugo sa ulo ko nang tumama ako sa
bato.
Umikot na ang paningin ko. Naramdaman ko ang pagsuot ng sakit sa katawan ko dulot
ng nabaling tadyang. Shit. Malapit nang bumigay ang katawan ko.
Ang hanging nakapalibot sa kanya ay may blind spot. Kapag mabilis ang kilos at
hindi nahahagip ng mata ni Hades nakakapasok ako. Nabuhayan ako ng loob ng masuntok
ko siya at masipa sa katawan at indahin niya iyon. May katawang mortal pa rin siya,
kailangan kong tamaan ang mga sensitibong parte niya para maigupo ko siya.
Nakipaglaban ako ng harapan kay Hades hanggang sa mahawakan niya ang leeg ko at
diinan iyon.
Napasinghap ako.
“Pumayag ka na sa gusto ko Drico, wala ka naman nang magagawa para sa Hannah mo.
Kapalaran niyang mamatay, isinilang siya para sa iisang misyon at yun ay ang
buhayin akong muli. Siya ang magiging katawan ko.”
Ngumisi ako. “Isinilang siya para sa’kin, hindi para sayo!”
Itinapon niya ako ng ubod lakas sa nakausli at naglalakihang mga bato. Mas lalong
tumindi ang sakit na nararamdaman ko sa muling pagkapinsala ng tadyang ko. Sa
nagdidilim kong paningin nakita ko ang dahan dahan niyang paglapit sa akin.
“Tanggapin mo na ang nakatakda, Drico.. Hindi mo na ako mapipigilan sa pagkakataong
ito..”
Kumuyom ang kamay ko. Talaga lang ha. You will not have it your way Hades. Kung
kinakailangang masunod ang nakatakda para mailigtas ko si Hannah, we will do it our
way…
Kinapa ko ang panghuli kong alas. Isang bote ng nakakalasong gas na kahit ako pag
nasinghot ko o kaya ay pumasok sa balat ko ay mapipinsala ako. Pero wala akong
magagawa, ito na ang huling barahang mailalapag ko. Pagkakataon ko na dahil wala
namang ibang taong madadamay. Kinagat ko ang pin niyon at hinagis sa gawi niya.
Dahil hangin ang nakapalibot kay Hades, napahawak siya sa leeg nang malanghap iyon.
Her face was in total horror when she realized I poisoned the air. Nagkusa siyang
tanggalin ang hangin sa palibot niya, pagkakataong inasam ko para sugurin siya
habang nanghihina ang katawan niya sa lason.
Pagkakataon ko na para siya naman ang paulanan ng mga sipa at suntok. Bandang huli,
nakuha ko ang pakay ko, naagaw ko mula sa kanya ang punyal na kailangan ko.
Nanghina ng tuluyan si Hades at nabuwal sa lupa. Hawak nito ang leeg na tila
iniinda ang maraming lasong nalanghap. Alam kong igugupo ng lason na yun ang baga
niya, konting minuto lang mamatay na ang katawang lupa ni Rebecca.
Wala akong sinayang na oras nang makita ko ang paglinaw na muli ng tubig, sa kabila
ng sakit na nararamdaman ko sa sariling katawan, tinakbo ko si Hannah. Halos wala
na siyang malay pero humihinga pa siya. Malapit nang kainin ng dilim ang buwan,
kaagad kong kinarga si Hannah upang ilusong na muli sa tubig.
I reached for her mouth, I’m giving her all the strength and energy I have left.
Hindi ko alam kong magsusurvive ako pagkatapos ng lahat ng ito pero sisiguraduhin
kong maliligtas si Hannah.
I reached for her hand, wala nang epekto ang tubig sa kanya. I prayed hard to the
God Poseidon to allow me to just use the healing powers of the waters just this
once, just this time…pero wala siyang sagot. Nawalan na ako ng pagasa..
Shit! Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari sana sumuko na ako kay Hades..
Naramdaman ko ang pagkislot ng bibig ni Hannah sa bibig ko. She was kissing me. I
couldn’t think of anything else to do but to kiss her back. Maybe its her body
trying to save its own. Baka ito nalang talaga ang natitirang paraan.
Ipinikit ko ang aking mga mata, bahala na ang mga Diyos sa Olympus na pangalagaan
ang mundo. I did my part they didn’t do theirs. Pagkatapos ng gabing ito isusuko ko
ang lahat ng responsibilidad ko, tatanggapin ko kung ipapatapon ako sa impierno.
Basta sa gabing ito, ililigtas ko ang babaeng pinakamamahal ko……sa kahit na paanong
paraan.
[ 42 Chapter36 ]
-------------------------------

I’m in the waters again. Sa pagkakataong ito ang bumubuhay sa katawan ko ay hindi
na ang tubig, nararamdaman kong nanggagaling ang enerhiya sa katawan ni Drico. Sa
mga labi niyang nakalapat sa akin, sa mga kamay niyang naglalandas sa buo kong
katawan. Naramdaman ko ang pag angat namin mula sa tubig, I needed some air and he
let me breath for a second before claiming my mouth again. The water was so cold
yet his body was literally warm and tempting. Drico, in my eyes now was a living
god. His face and body sparkling with crystal waters underneath the moonlight.
I can feel the heavy intrusion of his tongue in my mouth. His warm hands doing
magic all over my weak body. Bawat himaymay ng katawan ko na ginagapangan ng kamay
niya ay nagkakaroon ng buhay. Nakakaramdam ako ng mumunting ginhawa sa sakit na
bumabalot sa akin dahil sa yakap at halik niya.
“Hannah…”
Nang marinig ko ang pangalan ko sa labi ng walang kasing gwapong nilalang na ito,
kakaibang tensyon ang naramdaman ko sa katawan ko. Mas lalong lumala ang kagustuhan
kong maangkin na muli ang bibig niya at iyon nga ang ginawa ko. Drico’s mine. Only
mine.
My inexperience hands reached for his body. I let my hands travel his masculinity
and perfection. Bawat kurba ng muscles ni Drico sa katawan ay nagbibigay ng
kakaibang excitement sa akin. Nang ibaba niya ang halik sa leeg ko nakalimot na
ako. Hindi ko na naisip kung bakit kami nandito, kung bakit nakalubog ang katawan
namin sa tubig at kung bakit ginagawa namin ito sa ilalim ng buwan. Ang gusto ko
lang sa gabing ito ay maangkin si Drico at maramdaman ng tuluyan ang kaganapan ng
pagmamahal niya sa akin.
Saglit na tumitig si Drico sa mga mata ko. Nang maghiwalay ng kaunti ang mga labi
at katawan namin gumuhit na muli sa mukha ko ang matinding sakit. Tumingala si
Drico sa buwan, para bang may ibig sabihin ang unti unting pagkain ng dilim sa
liwanag ng buwan.
“I love you Hannah, always remember that..”
Nang muli niyang abutin ang mga labi ko, I felt his desperation this time. His
hands on my body were a little disturbing as I feel his tension growing. Nanlaki
ang mga mata ko nang maisip ko kung ano ang binabalak niyang gawin.
“Drico, no! Don’t--” hindi na ako nakapagprotesta, mabigat ang kamay niyang
pinatalikod ako sa kanya. Niyakap niya ako sa tiyan ng buong higpit while working
his way to part my legs under the waters. My body suddenly was very hot with
desire, I felt my whole system radiated with the need to let him do what he’s
trying to do.
And with all the willpower left in me I tried to fight it. “Drico, wag mong gagawin
to, bitawan mo ko…”
“Huli na ang lahat Latria Mou, ito na lang ang magagawa ko para sagipin ka…” bulong
niya sa tainga ko. Ang mga kamay niya ay parang bakal na nakapulupot sa balikat at
tiyan ko. Sinasadya niya iyon para hindi na ako makapagprotesta.
I felt his hard desire for me from my behind. Sinubukan kong makaalpas pero huli na
rin ang lahat para doon. I felt him reached for the zip of his fly and with just
one quick move, he entered me from behind.
“Ah!” napakapit ako sa leeg niya sa kirot na dulot ng biglaan niyang pagsakop sa
pagkababae ko. “Shit! Drico….”
“Sshhhh… I want this to be memorable sweetheart. I’m yours, and remember that you
are mine…always and forever Hannah mou..” bulong niya sa likod ng tainga ko while
gently moving his hips in an old and ancient dance of passion.
I accepted him inside my body wholeheartedly. Siya si Drico Antonio Divanne, ang
lalaking pangarap ko, na ngayon ay akin na…
Pinawalan niya ako ng maikling sandali upang muling humarap sa kanya. He claimed my
mouth again.
“Akala ko kapag natalo ko si Hades at maibalik ko ang espirito niya sa Underworld
makakaya ka nang pagalingin ng tubig. Nagkamali ako..." malungkot niyang turan.
"This is the last few minutes of the night when the moon shines the brightest
before its gone..”
Bago ko pa maintindihan ang sinasabi niya mabilis niyang pinahawak sa akin ang
isang punyal, sa ibabaw ng kamay ko ay ang kamay niya, sinisiguradong hindi ko
bibitawan ang patalim. Matapos ang isang napakatamis na ngiting pinagkaloob niya sa
akin, buong pwersa niyang itinarak ang punyal na hawak namin sa sariling dibdib.
“Hindi!!” sigaw ko. Gumapang ang matinding sakit sa puso ko nang makitang bumaon sa
puso ni Drico ang punyal.
“Mahal kita Hannah, mahal na mahal…”
Umiling-iling ako. Hindi pwede, hindi siya pwedeng mamatay. Si Hades! Si Hades ang
diyos ng buhay at kamatayan… siya ang reyna ng Underworld, kailangan ko siya!
Nakapagtataka ang kakaibang lakas at kapangyarihang bumalot sa akin. Nagawa kong
dalhin ang katawan ni Drico sa pangpang, ang kopita! Nasaan na ang kopita!
Nakita ako ang katawan ni Rebecca sa hindi kalayuan, tinakbo ko iyon. Wala na itong
buhay, umiiyak kong kinapa ang buong katawan ng kapatid ko hanggang sa matagpuan ko
ang pakay. The goblet was glowing under the moonlight. Bumalik ako sa tabi ni
Drico. Walang tigil ang agos ng luha ko…
Hindi ko alam kung ano ang ginagawa ko, hindi ko alam ang orasyon. Hindi ko alam
basahin ang markang nasa katawan ko. Ang alam ko lang, ito ang magliligtas kay
Drico…kailangan kong tanggapin ang kapalaran ko. Hindi ko alam ang ginagawa ko,
hindi ko alam kung ano ang mangyayari pagkatapos na maganap ang ritwal, isa lang
ang tiyak ko. May dahilan si Drico kung bakit niya ginawa ito, baka kailangan
munang mangyari ang nakatakda bago namin magawang baguhin ang hinaharap.
“Mahal, masakit to, tiisin mo please…” humihikbi kong turan. Hindi ko talaga alam
ang ginagawa ko natataranta na ako. Binunot ko ang punyal na nasa dibdib ni Drico,
nasaktan ako ng doble nang makita ko ang sakit na gumuhit sa mukha niya. “Drico…
Drico…parang awa mo na wag mo kong iwan…”
Umaagos ang luha ko. Hinawakan ko ang mukha niya pero hindi ko na nagawang habulin
ang mga mata niyang tuluyan nang pumikit.
“Tangina!” namutawi sa labi ko sa tindi ng tensyon. “Hindi pwede…Drico! Gumising
ka!” Tinatapik ko ang mukha niya pero wala na talaga. “AAaahhhhhhhhhhhhhhhh!!!” ang
pait at ang sakit ng sigaw ko. Ang bigat ng puso ko hindi ko mawari kung paano pa
kikilos. Hindi ko na maramdaman ang tibok ng puso niya, hindi ko na maramdaman ang
init ng enerhiya niya.
Wala na si Drico…wala na siya..at leche hindi ko alam ang gagawin ko…

[ 43 Chapter37 ]
-------------------------------

Drico. Hindi ko na maramdaman ang presensya niya, pati ang tibok ng puso niya ay
wala na. Ito na ang pinakamapait na sandali ng buhay ko, kaya patawarin ako ng
mundo kung ilalagay ko man ito sa tiyak na kapahamakan. Tao lang ako, hindi ako
Diyos, magiging makasalanan ako sa gabing ito, ilalagay ko ang kaligtasan ng mundo
sa aking mga kamay, bubuhayin ko sa katawan ko si Hades. Pero hindi ko isusuko ang
sarili ko ng buo sa kanya, kailangan ko lang ang kapangyarihan niya para gisingin
ang katawang lupa ni Drico. Akin ang katawang ito, ako dapat ang maghari dito.
Inangat ko sa buwan ang kopita.
“Ito ang aking alay Diyosa ng Buwan, pagmasdan mo ang pagpatak ng dugo ng sugo ni
Poseidon sa kopitang pilak na ito. Buksan mo ang Underworld, palayain mo ang
espirito ni Hades at ipasok ito sa katawan ko.”
Isang patak ng dugo ni Drico mula sa punyal patungong kopita, napapikit ako.
Lumabas sa bibig ko ang kakaibang linggwaheng hindi ko mawari kung ano ang ibig
sabihin. Na para bang may sariling buhay ang dila ko na bigkasin ang mga iyon.
Umikot ang hangin sa paligid ko, naging kulay itim din ito. Pagkatapos nun
naramdaman ko ang kakaibang kapangyarihang dumaloy na bigla sa katawan ko. Ang
kapangyarihang iyon ay nagdulot ng matinding sakit sa ulo ko na para bang gustong
kumawala ng kaluluwa ko sa sarili kong katawan . Hindi maari, kahit gaano pa
kasakit ang dulot nito sa akin hindi ko iiwanan ang katawang lupa ko. Dumilim na
bigla ang paningin ko, kinabahan ako, pagbalik ng paningin ko kulay pula na ang
paligid. Kahit hindi ko tingnan ang sarili ko sa salamin alam kong kulay pula na
ang mga mata ko.
Inangat ko ang balikat ko, kumalat ang marka sa buong katawan ko. Bawat bigkas ko
ng kakaibang salita tila gumuguhit iyon sa balat ko. Ang kulay puti kong kuko ay
naging itim, humaba na bigla ang buhok ko umabot sa ilalim ng pwetan ko. Muli kong
ipinikit ang aking mga mata pilit kong kinakalimutan ang matinding sakit ng ulo na
unti-unting pumapatay sakin.
“Sumuko ka na Hannah, ibigay mo na sa akin ang katawang ito.” nakita ko ang maganda
ngunit nakakapanginig na anyo ni Hades sa balintataw ko.
“Hindi! Akin ang katawang ito, kailangan ko ng kapangyarihan mo. Ibalik mo sa lupa
ang espirito ni Drico.”
Tumawa lang si Hades. “Sino ka sa tingin mo para utusan ako? Ilang minuto nalang
matatapos na ang orasyon. Mamatay ang espirito mo kapag hindi ka umalis sa katawang
ito. Ang lakas ng loob mong gawin ang orasyon, hindi mo pala alam kung anong
mangyayari…”
“Hindi ko iiwanan ang katawan ko.”
“Pwes, maglalaho ang espirito mo, hindi ka na makakatawid sa kabilang buhay kapag
pinilit mo ang gusto mo..” nakangising sabi ni Hades.
“Wala akong pakialam sa kabilang buhay, wala akong balak na magpunta doon. Ibabalik
ko sa lupa ang espirito ni Drico at gagawin ko yun dahil ako na ang magiging Reyna
ng Underworld.” maigting kong turan na naggusot sa mukha ni Hades.  “Hindi na
ikaw…. Si Hannah na ang bagong Hades..”
Nang imulat ko ang aking mga mata, naging mapayapa na ang hangin sa paligid. Gusto
kong makita ang sarili ko. Inaangat ko ang kamay ko, nagulat ako sa naging reaksyon
ng tubig, umangat din ito at malinaw na ipinakita sa akin ang aking repleksyon.
Mukha ko pa rin ang nakita ko, itim ang kulay ng labi ko at mas maitim ang mata ko
kaysa dati. Mas maganda ako at mas matapang ang anyo. Damit ko pa rin ang suot ko,
nababalot man ng ancient Greek script ang buong katawan ko, kakaiba naman ang kinis
at ningning ng balat ko.
Ang kapangyarihang nananalaytay sa katawan ko ay hindi matatawaran. Kasunod ng
nakakabinging katahimikan, ay ang isang malakas na pagsabog mula sa ilalim ng lupa.
Nabungkal ang lupa sa paligid ko, naglabasan ang mga nilalang na may nakakatakot at
naagnas na anyo.
Bukas na ang Underworld!!
Tumingin ako kay Drico. Bakit wala pa rin siyang malay?
Nilapitan ko siya. “Drico, gumising ka! Sa ngalan ng kapangyarihan ng Diyosa ng
Buhay at Kamatayan, inuutusan ko ang espirito ni Drico na bumalik sa katawang lupa
niya ngayon din!”
Pero nanatiling nakapikit si Drico Sumikip ang dibdib ko sa kaba at sa matinding
takot na hindi ko na siya kayang ibalik.
Hinawakan ko ang kamay niya, ramdam ko ang init ng kapangyarihang bumabalot sa
akin. Pumikit ako upang galugarin ang Underworld. Kahit mga magulang ko ramdam ko
ang espirito nila, kaya ko silang tawagin at buhayin kung gugustuhin ko. Si Ares.
Patay na siya? Anong ginagawa niya sa Underworld? Hindi pa siya dapat na nandoon,
hindi niya pa panahon. Tinawag ko ang kaluluwa niya upang subukan ang
kapangyarihang ramdam na ramdam ko sa katawan ko. Tumalima ang espirito ni Ares at
alam kong bumalik iyon sa katawang lupa nito. Pero bakit hindi ko mahanap si Drico?
Bakit wala siya…?
“Drico, magpakita ka, hindi kita maramdaman mahal ko...” bulong ko sa hangin.
“Hindi mo na maibabalik si Drico sa lupa. Patay na siya. Mananatili siyang patay
kahit na ikaw pa ang Reyna ng buhay at kamatayan. Hindi ordinaryong nilalang si
Drico. Si Poseidon ang bumuhay sa kanya, kaya si Poseidon lang ang may kakayahang
magbalik sa kanya.” bulong ni Hades sa utak ko. “Ibigay mo na sa akin ang katawan
mo Hannah, walang silbi ang paglaban mo sa kapalaran dahil hindi mo na maibabalik
ang buhay ng pinakamamahal mo. Wala na siya sa mundo….. di ba mas matamis kung
mawawala ka na rin…?”
Kumirot na muli ng mas matindi ang ulo ko. Alam kong kagagawan ni Hades iyon. Nasa
loob siya ng utak ko. Kailangan kong magfocus, malingat lang ako masasakop na niya
ang buo kong katawan at hindi ko alam kong kaya ko pang ibalik ang kontrol ko.
“Sumuko ka na Hannah, sumuko ka na….patay na ang pinaglalaban mo. Ibigay mo na sa
akin ang katawan mo.” walang tigil na bulong ni Hades. “Gusto mo bang malaman ang
totoo? Hindi ako ang hadlang sa pagmamahalan niyo ni Drico. Sina Zeus at Poseidon,
ayaw ka nila para kay Drico, yun ang totoo….” bulong ni Hades.
“Anong sinabi mo?”
Tumawa si Hades. “ They call themselves the righteous and the holiest. Hindi nila
ibig na mabahiran ng putik na nagmula sa Underworld ang lahat ng nilikha nila. Kaya
nang piliin ka ni Drico, pinatay nila ito. Hindi ako ang kaaway mo Hannah, sila…..
Wawasakin ko ang mundo. Wawasakin ko ang lahat ng nilikha ng mga kapatid ko
hanggang sa magmakaawa sila sa paanan ko, at kapag nangyari yun…hulaan mo kung ano
ang ipapagawa ko sa kanila..”
“Ano?”
“Iuutos kong buhayin nila si Drico..”
“Hindi mo gagawin yun!” sigaw ko sa kanya sa utak ko.
“Bakit hindi? Walang mawawala sa kin kung mabubuhay si Drico… Nanggaling ka sa akin
Hannah. Ako ang nagpadala sayo sa lupa, bawat himaymay ng katawan mo, bawat dugong
dumadaloy sa mga ugat mo ay galing sa’kin, hindi ako madamot sa mga nasasakopan ko,
mapagbigay ako Hannah.. Ibigay mo sakin ang iyong huling hiling, ipinapangako kong
tutuparin ko iyon.”
Napatitig ako sa mukha ng pinakamamahal ko. Dahil marahil binalot na ng kadiliman
ang katawan ko hindi ko na naisip kung ano ang mangyayari sa mundo, makasalanan
ako. Tatanggapin ko anumang parusa, pero sa ngayon walang ibang laman ang utak ko
kundi ang makitang dumilat ang mga mata ni Drico. Ang makita siyang nakangiti sa
akin, ang maramdamang muli ang init ng yakap niya at mga halik niya sa labi ko…

[ 44 Chapter38 ]
-------------------------------

ARES' POV
Narinig ko ang pagtawag ng boses ni Hannah sa akin. Nalunod ako sa kawalan ng mga
ilang sandali, pagdilat ko, kinapa ko kaagad ang katawan ko. Buhay ako? Paano….?
“Ares!!” tawag sakin ni Lee, nanlalaki ang mga mata nito tila hindi makapaniwalang
naglaho lahat ng sugat ko sa katawan.
“Si Hannah..” sagot ko. Si Hannah ang bumuhay sa akin.
“Thank God you’re alive bro. Kailangan ka namin, Hannah lost it already. Sakop na
ni Hades ang katawan niya, kailangan nating kunin ang katawan ni Drico, tingnan mo
kung makakaya mo siyang irevive, kailangan natin siya.” humihingal na wika ni Alec.
“Tangna! Baka balak niyo akong tulungan dito! Dumadami na sila!” sigaw ni Jan mula
sa di kalayuan kalaban ang mga taong inaagnas na na lumabas mula sa lupa.
“Bukas na ang Underworld??!” gulantang kong tanong.
“Dapat alam mo, galing ka dun eh!” umiiling na wika si Lee. Hinagisan ako ng
mahabang armalite upang tumayo na at ipagpatuloy ang laban.
Lintik, hindi ako nanonood ng mga paranormals at kung ano-anong kalokohan sa
pelikula pero tangina sana nanood ako. Baka nagka-ideya pa ako kung paano papatayin
ang mga patay!
Masyadong malakas ang kapangyarihan ni Hannah, patunay ang mga buwal at tuyot na
puno na dinaanan niya, nakarating kami sa pangpang, lahat kaming apat duguan na sa
walang tigil na pagatake ng mga kalaban na nagmula sa ilalim ng lupa.
Namataan namin si Drico, binabantayan ang katawan niya ng isang grupo ng mga
naglalakihang zombies, pasalamat nalang kami at wala na sa lugar si Hannah,
maghahasik ito ng lagim sa syudad, pero may dapat kaming unahin.
Hinarap naming apat ang mga kalaban. Napag alaman namin sa ulo ang kahinaan nila,
kailangang tagpasin ang ulo upang mawalan ng buhay ang katawan. Madaling gawin iyon
lalo’t sa dulo ng baril namin naroon ang mahabang patalim na kayang-kayang hiwain
ang kahit na ano.
Nakakairita lang dahil bukod sa madumi sila, ang babaho pa!
“Tangina! Alec, lumayo ka!” Yung dugo ng zombie na tinagpasan nito ng leeg napunta
sa mukha ko.
“Ang arte mo, amoy patay ka rin naman!” ganti niya habang tinatagpasan ang ulo ang
isa pa.
“Ikaw ang papatayin ko!” asar kong sagot sa kanya.
Ilang sandali pa nakuha namin ang katawan ni Drico. Sakto ang pagdating ng
helicopter kung saan naroon si Mrs. DiVanne. Nagawa naming itali ang katawan niya
upang maiangat bago kami sumunod dito.
Sa underground facility ng mga DiVanne naroon ang pinaka high end na mga medical
equipments na kakailanganin ko para suriin ang katawan ni Drico. Wala kaming alam
sa kung ano ang nangyayari sa labas ng malawak na property ng mga DiVanne, pero isa
lang ang sigurado, nagsimula na si Hannah na lipulin ang buong siudad ng mga
Griyego.
“He needs to be submerged in the water, hindi siya pababayaan ni Poseidon,
nakakasiguro ako doon. Kailangan siya mga Diyos para talunin si Hades.” wika ng ina
ni Drico.
Kinabit ko ang mga tubo ng oxygen sa katawan niya matapos kong obserbahan ang puso
niya. Tama siguro si Mrs. DiVanne, base sa reaksyon ng puso ni Drico nang patakan
ko ng tubig, mukha mas mabubuhay nga siya kung ilulubog namin siya tubig.
As being the doctor in the group I personally monitor Drico’s condition. Habang ang
iba abala sa pansamantalang lunas sa mga gulong dulot ni Hannah sa syudad, naging
abala ako sa pag-rerevive ng heartbeat ni Drico. It’s an impossible task to do,
even my mentor Jandrix DiMarco will not be able to do anything about this is the
real world. Pero dahil nga nasa mundo ako ng kababalaghan at kagaguhan, naniniwala
akong mabubuhay ng tubig ang katawang lupa ni Drico.
Ilang oras ang lumipas, biglang tumunog ng malakas na red alert ang buong security
system ng DiVanne palace. Indikasyon iyon na napasok na ng mga zombie ang main gate
ng bahay. Pinagmasdan ko ang katawan ni Drico na nakalubog sa tubig. Wala pa rin
itong kahit na anong senyales ng buhay. Huminga ako ng malalim, nagsimula akong
mawalan ng pag-asa. Awa nalang talaga ng diyos na may gawa sa kanya ang hinihintay
namin. Napilitan akong lumabas ng laboratory. Wala na akong magagawa, nagawa ko na
lahat ng paraang alam ko para irevive siya pero walang kahit na isa na gumana sa
kanya. Kinuha ko lahat ng mga armas na kakailanganin ko at lumabas ako ng mansyon
para tulungan ang mga kasamahan ko na pigilang makapasok sa loob ng mansyon ang mga
zombie.
Several snipers are in the tower samantalang kaming apat kasama ng maraming tauhan
ng palasyo ay nasa bakuran at harapang nakikipaglaban. Sobrang dami nila, hindi ko
alam kung saan sila nanggagaling.
“Si Drico? Ano nang nangyari bakit nandito ka na?” tanong ni Alec. Were on each
others’ back while fighting.
“Patay na siya. Wala na akong magawa, kaya kung marunong kang magdasal, umpisahan
mo na.” sagot ko.
“Shit!” asar na tinagpas ni Alec ang ulo ng dalawang zombie na lumapit dito. Ganun
din ang ginawa ko sa mga zombie sa harap ko, binagbabaril ko sila sa ulo. Pero
kahit anong dami ng kalabang napapabagsak namin parang di nababawasan ang bilang
nila, parang mas lalo pang dumadami.
Paubos na ang bala ko, paubos na rin pati lakas naming lahat.
“Ano na gagawin natin parang hindi sila nauubos??” ani Jan.
Hinagisan kami ni Lee ng isang maliit na box, bomba iyon na nagiiwan ng malaking
apoy sa paligid. “We’ll burn them!”
Naghiwa-hiwalay kaming apat para maayos na ipwesto ang explosive device na iyon,
lahat ng mga zombie na nakapaloob sa malaking square na may nakatanim na bomba,
matutusta. Iyon na ang huling alas namin. Maayos naming nagawa ang plano, nang
sumirit ang apoy nagliyab lahat ng mga patay na nakapitan nito. Kinailangan naming
apat na tumakbo ng mabilis. Gumulong kami sa lupa upang wag dikitan ng apoy. Hingal
na hingal ako nang bumangon at pagmasdan ang lahat ng mga zombie na natusta. Naubos
ang lahat ng nasa bakuran ng palasyo. Akala ko tapos na, pero napakuyom nalang ako
ng kamao nang makita ko ang itim na ipo-ipong papalapit sa gawi namin. Umiikot ng
mabilis ang itim na hangin, bawat may buhay na bagay na tamaan nito natutuyo at
namamatay.
Si Hannah.
Kung kelan wala na kaming bala, wala na kaming bomba at wala na kaming lakas na
panlaban sa kanya. Napabuntong hininga nalang ako, nagkatinginan pa kaming apat.
Mano-mano ba naming lalabanan si Hannah? Suicide ‘to. Pero wala namin kaming
choice. Nasa likuran namin lahat ng tauhan ng mga DiVanne sa loob ng palasyo. Isa-
isa kaming tumayo na apat sa harapan ni Hannah. May lason ang hangin na nakapalibot
sa kanya, kaya isang malaking pagsubok ang paglapit sa kanya.
“Hannah, alam kong buhay pa ang espirito mo sa loob ng halimaw na yan. Ikaw pa nga
ang bumuhay sa akin. Wag mong hayaang kontrolin ka niya! Lumaban ka!!” sigaw ko.
Pero malakas na tawa lang ang isinagot ng halimaw. “Sinong kinakausap mo? Ang may-
ari ng katawang ito? Patay na ang kaluluwa niya. Hindi na siya makakabalik kahit
kailan.” wika ng halimaw sa ibang linggwahe. Ancient Greek language iyon na
nagkataong naiintindihan naming apat kahit na paano.
“Nakita ko kayong lumaban na apat. Imbes na patayin ko kayo, mas magiging maganda
kung magiging magkakampi tayo. Kailangan ko ng mga aliping maasahan sa pagsakop ko
sa mundong ito. At kayo ang napili ko…”
“Pwe! Mas gusto kitang patayin kesa pagsilbihan!” sabat ni Alec. “Bumalik ka sa
impiernong pinanggalingan mo!!!” sigaw ni Alec, tapos at pinalipad sa noo ni Hannah
ang kutsilyong hawak. Hindi pa man nakakalapit ang kutsilyong iyon ay naging abo na
nang harangin ng hangin na nakapalibot sa kanya. Napapikit ako, mahihirapan kami.
Hindi, talo na kami.
Nakaramdam kaming lahat ng malakas na pagyanig na nagmula sa ilalim ng lupa. Mula
iyon sa malayo pero pakiramdam ko parang may napakalaking bagay na gustong kumawala
mula sa ilalim ng lupa.
“Parating na ang mga kapatid ko….” bulong ni Hannah.
Kapatid niya? Titans? Shit!
“Gusto niyo ba talagang mamatay kasama ng sangkatauhan?” dagdag pa ni Hannah. “Ako
pa rin naman ang magiging diyos niyo pag namatay kayo. Wala kayong pagpipilian..”
tumatawang pahayag niya.
“Alec, may naisip ka?” bulong ko sa katabi ko.
“She’s invincible because of the poisoned air around her. But it has weakness..”
bulong nito.
“Ano?”
“It doesn’t have a will of its own. Si Hannah ang nagkokontrol sa hangin kaya kapag
sinugod natin siya ng sabay sabay, she can be distracted too..”
Mahigit isangdaan ang mga tauhang pwedeng makatulong sa amin sa plano. We can’t
battle her in short distance kaya kinailangan naming lumayo sa kanya. Dumating si
Mrs. DiVanne kasama ng ilang mga tauhan nito na may dalang mga bagong armas. We
started firing high powered weapons at her from a distance. Lahat nasasalag ng
hangin iyon, kaya to distract Hannah, we throw several can of teargas on her, it
creates heavy and dark smokes she couldn’t see us anymore. Tinamaan siya ng mga mga
balang pinaulan namin sa kanya. Nang humupa ang usok, kitang-kita namin kung paano
namula at nag apoy ang mga mata ni Hannah sa galit. Tinunaw ng umuusok niyang
katawang ang mga tingga ng balang pumasok sa katawan niya.
“Hinahamon niyo talaga ako!” Isa-isang kong pinagmasdan ang mga tauhan na lamunin
ng malakas na hangin na nagmula sa mga kamay ni Hannah. Nang tamaan ako ng hangin
na iyon, humampas ang katawan ko sa pader ng mansyon halos mabiyak iyon, alam kong
nabali ang buto ko dahil sa sobrang sakit. Ganun din ang nangyari kina Alec, Jan at
Lee. Malulumpo muna kami bago mamatay!
Naramdaman ko ulit ang pagyanig ng lupa. Katapusan na yata ng buong mundo ‘to…
Napahiga ako ng tuluyan sa lupa. Gusto nang pumikit ng mga mata ko sa sobrang
pagod, sa sobrang sakit ng mga butong nabali sa akin at sa sobrang kawalan ng pag-
asa. Pero isang itim na sapatos ang dumaan sa harap ko, nakita kong naglakad ito
patungo sa direksyon ni Hannah. My vision was blurry. Pinilit kong iangat ang
paningin ko para makita kung sino ang pangahas na iyon, ganun na lamang ang
pagkagulat ko nang mukha ni Drico na nakita ko. Hindi ako sigurado kasi malabo ang
paningin ko. Pero si Drico nga ang naaaninag ng mga mata ko. He was wearing a black
suit with silver blades on both hands. Buhay siya? At tatapusin niya na ba si
Hannah…?
Things are getting exciting I can’t pass out now.
[ 45 Chapter39 ]
-------------------------------

ARES POV
Pinilit kong kumubli sa likod ng mga tipak ng pader na gumuho mula sa matinding
laban nina Drico at Hannah. Nang makarecover ang paningin ko nasiguro kong si Drico
nga ang dumating at nagsalba sa aming lahat.
“Akala ko patay na siya?” tanong ni Jan.
“Akala ko din.” sabi ko habang binebendahan ang malaking sugat ko sa braso na
siyang nagpapahina ng katawan ko dahil na malakas na agos ng dugo.
“Malala ba yan?” tanong ni Lee.
Umiling ako. “Kaya ko ‘to. Muntik na akong matigok na naman kanina. Damn! Ayoko
nang bumalik sa underworld, ang babaho ng mga patay doon!”
We all ducked when large chunks of bricks fell on us. Napilitan kaming maglipat ng
pwesto. Nagiging mapanira na ang laban ng dalawa. Binalik ko ang atensyon kina
Drico at Hannah. Mukhang sa pagkakataong ito, sa muling pagkabuhay ni Drico,
desidido na nga siyang patumbahin si Hannah. Nakikita ko sa mga mata niya ang
kagustuhang mapatay ang kalaban. The blades he was holding, hindi iyon basta-basta
patalim lang, gawa iyon sa tubig. Kulay asul ang liwanag na bumabalot dito at yun
ang tila pinanggagalingan ng kakaibang lakas ni Drico para lumaban sa diyos ng
Underworld. Hindi rin niya iniinda ang lason sa hangin na nakapalibot sa katawan ni
Hannah, dahil iyon sa basang katawan ni Drico. Pinoprotektahan siya ng tubig na
nakabalot sa katawan niya. Sugo nga siya ni Poseidon, nasa kanya na ang
kapangyarihang kailangan niya ngayon para puksain si Hannah.
Magkasingbilis sila at magkasinglakas. Sa tuwing inaatake ni Hannah ng itim na
hangin si Drico, naglalabas ng tubig ang sandata nito na siyang pumapatay sa lason
na dulot ng hangin. Nawasak na ang buong paligid sa tindi ng labanan nila, hindi na
rin kami pwedeng lumabas at tumulong dahil na rin sa sagad na ang lakas naming
lahat. Si Drico nalang ang pag-asa. Kailangang tapusin niya si Hannah bago pa man
mabuhay ang mga kapatid nito at tuluyang makawala sa Underworld.
“He has to kill her soon!”
“Mukhang hindi niya gagawin yun..” sagot ni Jan. “Hindi mo ba napapansin, sinubukan
lang niyang I-corner si Hannah. Hindi niya talaga ito sinasaktan, umiiwas lang nang
umiiwas si Drico…”
“Yun din ang napapansin ko. Kanina pa niya dapat nagilitan sa leeg si Hannah, hindi
niya ginawa…” dagdag ni Alec.
“Nababaliw na talaga siya. Hindi na si Hannah yan!”
Napamura kaming lahat nang makita naming bumagsak mula sa ere si Drico at gumulong
sa lupa. Tumawa ng malakas si Hannah. Tatakbo na sana si Lee upang alalayan si
Drico pero pinigil namin siya. “Wag! Wag kang makikialam, hindi ka makakatulong!”
Nagtangis ang panga ni Lee.
Pinagmasdan naming bumangon si Drico na may panibagong bangis sa mga mata. Walang
kwenta ang bangis na iyon kung patuloy siyang magpapadikta sa letseng pagmamahal
niya sa babaeng patay na.
“Drico makinig ka!!” sigaw ko. “Patay na si Hannah. Si Hades na yang kaharap mo.
Kaya kung ayaw mong mamatay sa pangalawang pagkakataon, gawin mo na kung ano ang
dapat mong gawin. Tapusin mo na siya!!”
Narinig niya ako dahil tumingin siya sa gawi ko. Ganun din si Hannah. “Tumahimik
ka!” sigaw nang halimaw, tapos pinaulanan kami ng naglalakihang semento. Mabuti na
lamang, may lakas na ulit kami para iwasan ang mga iyon. Kaya nga lang ay masama
ang naging tingin sa akin ng mga kasama ko.
“Manahimik ka Ares!” asik ni Alec.
Irap ang isinagot ko sa kanya. Alam ko naman na kampihan silang lahat pagdating kay
Hannah. Hindi makaintindi na hindi na si Hannah ang babaeng halimaw na yan. Wala na
si Hannah. Nang ibalik ko ang mga mata ko sa laban, ang hinihintay na sandali ni
Drico, dumating na. Napuruhan nito sa braso si Hannah, hindi nito magamit ang
kapangyarihan ng hangin dahil napuno ng lason na nagmula sa sandata ni Drico ang
katawan nito. Nanghihinang lumugmok sa lupa si Hannah.
“Drico…Drico mahal ko….” umiiyak nitong pagmamakaawa.
Tiningnan ko ang mukha ni Drico, nababasa ko ang awa sa mga mata niya. Hindi maari,
pagkakataon na niyang patayin ang halimaw, hinila ko ang bakal na nakausli sa
sementong nasa harap ko. Kung hindi ito kayang patayin ni Drico at nang lahat ng
tao dito, ako ang gagawa nun.
“Drico ako to si Hannah, wag mo akong patayin, natatakot ako…”
Hinila ako nina Alec at Lee bago pa man ako makatayo at makalapit kay Hannah.
Dahan-dahang lumapit si Drico kay Hannah. Lumuhod siya upang maiangat ang katawan
ni Hannah sa lupa.
“Bitawan niyo ako!” sigaw ko sa mga nakahawak sa akin. Alam kong naghahanap lang ng
pagkakataon ang halimaw na maisahan si Drico, ngayon na ang tamang oras para
patayin ito.
“Hannah…” bulong ni Drico habang nakatitig sa mga mata ni Hannah. “I’m sorry I had
to hurt you. I’m sorry I had to leave earlier.. I’m sorry I can’t protect you..”
“It’s ok.. It’s ok love…” pero habang sinasabi iyon ni Hannah, nanlaki ang mga mata
ko nang umangat ang kamay nito sa likuran ni Drico. Lumitaw ang isang matalas na
punyal na pilak sa kamay nito na handang isaksak sa likod ni Drico.
“Sa likod mo!!” sigaw naming lahat.
Pero mukhang alam ni Drico iyon, bago pa man kami makasigaw, ibinaon niya sa dibdib
ni Hannah ang asul na espadang hawak nito. The devil let out a very demonic cry.
“I love you, Hannah mou..Remember me when you return back to life, promise me…
please..” he said before the she-devil closed her eyes.
Pagkarinig ko nang mga huling salita na yun ni Drico kay Hannah, biglang parang may
tumusok sa utak ko, napagapang at napagulong ako sa lupa sa sobrang sakit. Hindi
lang ako, pati na lahat ng mga tao sa paligid ko, tila nararanasan ang sakit na
kagaya ng nararamdaman ko. Anong nangyayari? Kagagawan pa ba ito ng halimaw? O ni
Drico??
Patindi nang patindi ang sakit na naramdaman ko hanggang sa tuluyan nang bumigay
ang sistema ko. Nagdilim ang paningin ko at hindi ko na alam kung ano ang sumunod
na nangyari.

[ 46 Chapter40 ]
-------------------------------

“Private plane will be leaving for Philippines in 30 minutes, Mr. DiVanne..”

anunsyo ng personal assistant kong si Rebecca Victoria while wearing her always
glamorous smile.
Tumango lang ako. Philippines. Hindi ko na maalala kung kelan ako huling bumisita
sa Pilipinas. Pero sa tuwing nababanggit sa akin ang lugar na iyon parang may
kumukurot sa puso ko. Parang may mga alaalang nabura sa utak ko na kahit anong
pilit kong alalahanin hindi ko magawa.
Nitong mga huling linggo hindi ko maintindihan ang sarili ko, I had to see a
psychiatrist just to check if I’m still normal. Coz most of the time in the middle
of my busy schedule, I find myself crying over things I cannot remember. My heart
is empty and I’m longing for something…or someone I do not know.
Pupunta ako sa Pilipinas upang asikasuhin ang ilang mga kliyente. Ilang araw akong
mamamalagi doon, umaasa akong kapag umalis ako ng palasyo, tatantanan na ako ng mga
masasamang panaginip na dumadalaw sa akin gabi-gabi. Nang umandar ang eroplano,
pinilit kong maging komportable sa higaan ko. Ipinikit ko ang mga mata ako….
“Who are you??” I said in Greek. Pagdilat ko ng mga mata ko nasa kakaibang lugar na
ako kung saan lahat ng bagay ay nagliliwanag. Nasa harapan ko ang tatlong
napakagagandang mga babaeng nakabalot ng puti ang katawan at nababalot din ng ginto
ang mga braso at leeg nila.
“We are the time and fate deities. We hold your future in the palm of our hands.”
sabi ng isa sa kaparehong griyegong linggwaheng binitiwan ko.
“And oh, Hannah’s fate too.” sabat ng isa.
Noon ko lang napansin na hindi sumasayad ang paa nila sa lupa. Lumulutang sila.
Iginala ko ang paningin ko, hindi ko alam kung anong klaseng lugar ang napuntahan
ko. “Nasaan ako?”
“Nandito ka sa Olympus. Mas pinili mong kitlin ang sarili mong buhay kesa ang
isakripisyo ang babaeng mahal mo. Naalala mo na?”
Nag-play sa utak ko ang nangyari sa lake, kasama ni Hannah. Tama ni Hannah!
“Anong nangyari sa kanya? Ligtas na ba siya??”
“Ibabalik ka ni Poseidon sa lupa. Hindi ka pwedeng mamatay nang hindi mo nagagawa
ng maayos ang misyon mo sa mundo. Papatayin mo si Hannah. Dahil hindi pwedeng
hindi!!” ang maamo nilang mukha ay napalitan ng galit. Nag-apoy ang mata ng bawat
isa sa kanila, magkakapareho sila ng mukha at magkakapareho din ng boses. Ang
gintong ahas na naka-ikot sa braso nila ay biglang gumalaw at nabigyan ng buhay.
“Tinalikuran ako ni Poseidon ng mga panahong nananalangin ako sa kanya. Pinili kong
iligtas si Hannah, wala akong pakialam sa ibang bagay maliban sa kanya. What makes
you think na babalik ako sa lupa at papatayin ang babaeng pinili kong iligtas
kapalit ng pagkawasak ng mundo? Makasarili ako, oo. Pero hindi ba’t mas makasarili
ang mga Diyos niyo??”
Tumawa ng malakas ang tatlong babae na halos ikasira ng tainga ko. “Sa tingin mo ba
nailigtas mo siya? Sinakop na ni Hades ang katawan niya. Ang espirito ng babaeng
mahal mo ay nakakulong sa kawalan at tumatangis. Hindi siya makakalaya hanggat
hindi mo naibabalik sa dapat niyang kalagyan si Hades. Kailangan mo syang ibalik sa
Underworld at selyuhan itong muli! Yun ang misyon mo! Yun ang kaisa-isang bagay na
hindi mo kailanman dapat na talikuran!”
“Huli na ang lahat.” walang emosyon kong sagot. Tinalikuran ko sila pero lumitaw
sila sa harap ko.
“Hindi pa huli ang lahat. Hawak naming mga Fates ang oras at kapalaran. Maaring
naming ibalik ang lahat sa dati. Maaring tumulong si Zeus na ibalik ang buhay ni
Hannah na kagaya ng dati na parang walang nangyari. Yun ay kung susunod ka sa
kagustuhan ng mga nakakataas na pinuno ng Olympus. Gamit ang pinagsama-sama naming
lakas at kapangyarihan. .. we can turn the hands of time back to where it all
began..all you need to do is to defeat the Goddess of the Underworld. Siya lang ang
kalaban dito Drico..siya lang ang kailangan mong patumbahin.”
“Gagawin niyo yun? Ibabalik niyo ang lahat sa dati na parang walang nangyari? Ang
pagkakaalam ko mapagtanim ng sama ng loob ang mga Diyos ng Olympus, hindi ba kayo
nagalit na mas pinili ko si Hannah kesa sa misyon ko?”
Ngumisi na naman silang tatlo at nagpaikot-ikot sa akin. Malalamig ang kamay nilang
humahaplos sa pisngi ko.
“Galit kami. Galit na galit..” bulong nila. “Kaya nga paparusahan ka namin
pagkatapos ng lahat ng ito. Kapag binalik namin ang oras, tatanggalin namin lahat
ng alaala mo kay Hannah. Ganun din ang lahat ng alaala niya sayo. Makakalimutan
niyo ang isa’t isa. Kahit kelan, hindi kayo pwedeng magsama at magmahalan…”
“You might be the Fates, maari niyong ibalik ang oras at paglaruan ang kapalaran
pero hindi niyo sakop ang puso ng mga tao. At sigurado akong hindi papayag si Eros
at si Aphrodite na pigilan niyong magmahal ang kahit na sino sa mga nilalang sa
mundo..”
Tinawanan ulit ako ng mga babae. “Papanu ka mamahalin ni Hannah kung hindi na kayo
magkikita kahit kailan….”
“Dadalhin siya ng puso niya sa akin. Makakalimutan niya ang mukha ko, pero hindi
ang pagmamahal niya para sa akin.Tandaan niyo yan…babalik ng kusa sa kin si
Hannah..”
Sumama ang mukha ng tatlo, bumangis ang mga ito na para bang gusto na akong patayin
sa mga oras na iyon. Marahas nila akong itinulak sa isang walang hanggang bangin.
Wala akong nagawa kundi ang sumigaw at hintayin ang pagbagsak ng katawan ko sa
lupa.
“Sir! Sir! Mr. DiVanne. Lalapag na po tayo.”
Napahawak ako sa dibdib ko. Masamang panaginip na naman! Pinagpawisan ako ng sobra,
nagalala si Rebecca kaya pinatingnan kaagad ako sa doctor na nasa loob ng eroplano.
“His vital signs are stable.” sabi ng doctor.
“I’m fine, Rebecca.”
“Sir, are you sure? Do you need to go to the hospital first?”
“I said I’m fine.” nanaginip ako. Nanaginip lang ako.
“Naalala niyo po ba ang panaginip niyo ngayon?”
Napatitig ako sa magandang mukha ng assistant ko. Nakakatawa. “Hindi ko maalala.”
ganito ako, gumigising mula sa bangungot na hindi man lang alam kung tungkol saan
ang naging panaginip ko.

[ 47 Chapter41 ]
-------------------------------

“Hello, sino ‘to?” tanong ko agad nang isang hindi kilalang numero ang tumawag sa
cellphone ko. Pagod ako sa magdamag na trabaho kaya nakahilata lang ako sa sofa.
Bouncer ako sa club. Samantalang waitress naman itong malalandi kong kaibigan na
wala nang ginawa kundi agawan ako ng mga pictures ni Drico myloves DiVanne.
“Ate mo ‘to. Nasa Pilipinas ang amo ko kaya nandito ako.”
Napabangon ako mula sa pagkakahiga.
“Ate Rebecca?? Nandito ka??”
“Aray, Hannah, ang sakit sa tainga..”
“Ay! Sorry ate. Pupuntahan ba kita?”
“Masungit ang Boss ko hindi pwede ang bisita kapag oras ng trabaho. Magkita nalang
tayo mamayang gabi.”
“Sige ate.” excited kong sabi. “May pasalubong ka ba sakin?”
“Meron. Chocolates and make up..”
“Kahit yung chocolates nalang.” tumatawa kong sagot.
“Sige Hannah. I gotta go..”
Napatalon-talon ako nang maibaba niya ang telepono. Tuwang-tuwa ako dahil
pagkatapos ng ilang taon makikita ko na ulit si ate. Siya nalang ang natitirang
kamag anak na meron ako kaya miss na miss ko na siya. Kasalanan niya, bihira siyang
makipagusap sa akin. Kaya kukulitin ko siya ng kukulitin mamaya.
“Sino yun Hannah?” tanong ni Lira.
“Ate ko. Umuwi galing Greece. Pupuntahan ko siya mamaya.”
“Di ba siya yung sabi mo na personal assistant ng isang bilyonaryong Greek??
Natanong mo na ba sa ate mo kung kilala ng boss niya ang crush mong si Drico
DiVanne?” singit ni Julia.
Nagningning ang mga mata ko. “Kaya nga excited akong makita si Ate eh, kasi
itatanong ko. Tapos kapag kilala ng boss niya, mag aapply na ako ng trabaho sa
kanila.” sabay tawa. “Gusto kong makapunta ng Greece, sana tulungan ako ni Ate.”
“Para talaga sa crush mo gagawin mo lahat noh?”
“Naman! Kahit pa ang magpasaksak ng espada sa puso, basta si Drico ang gagawa
papayag ako.”
“Baliw. Bat ka naman niya sasaksakin?”
Napakamot ako sa ulo. Bat ko nga naisip yun? Nanginig tuloy ako. “Ah basta, malapit
ko na siyang makita sa personal, nararamdaman ko!” sabay evil laugh na natutunan ko
yata noong nakaraang buhay ko. Ang galing kong magevil laugh eh. Natatakot nga mga
kaibigan ko. Haha!
Kinagabihan nagpaalam ako sa trabaho na mali-late ako dahil pupuntahan ko ang ate
ko. Binigay niya sakin ang address ng building ng amo niya kaya nagtaxi nalang ako
papunta doon. Hinintay ko siya sa loob ng cafe sa ground floor ng building. Nang
namataan ko ang mahabang luxury car na pumarada sa entrada ng building napatayo ako
sa upuan ko. Baka yun na ang chairman ng company, sobrang ganda ng kotse at
maraming mga nakaitim na bodyguard na lumabas sa isa pang kotseng nakabuntot sa
luxury car na iyon. Naglabasan lahat ng staff sa lobby ng building para salubungin
ang bagong dating.
“Wow”. Baka yun na ang taong pinagsisilbihan ni Ate. Bilyonaryo ang boss ni ate
kaya hindi malabong ito din ang magari ng napakataas na gusaling ito. Gusto ko sana
itong makita kaso natakpan na ang view ko ng mga tsismosang empleyado at mga
customer ng cafe. Kaya naupo nalang ulit ako. I’m sure matandang mayaman lang yan
na kukuba-kuba. Kung si Drico DiVanne ang laman ng sasakyan na yan, pagsisipain ko
ang humarang sa view ko. Haha. Kaso hindi kaya wapakels ako.
Ang tagal naman ni ate. Ang mamahal pa naman ng mga kape dito, mapipilitan pa akong
bumili. Nakakainis.
Tumunog ang cellphone ko.
“Hello Hannah. Nasaan ka na?”
“Nasa cafe na ako ate dito sa baba ng building niyo. Boss niyo ba ang dumating
kanina nakasakay sa mahabang kotse?”
“Oo. Something came up. Kailangan kong mag-overtime. Umuwi ka na muna, tatawagan
nalang kita bukas. I’m sorry Hannah.”
Nadismaya ako. Tiningnan ko ang oras. Alas onse na ng gabi. Wala bang balak ang amo
niya na pauwiin siya? Nakakainis naman. Hindi ako nakatulog magdamag dahil sa
excitement tapos hindi ko lang pala siya makikita. “Sige ate..”
Hay. Bumili pa ako ng napakamahal na kape. Isang baso lang two hundred pesos na.
Nakakapag-init ng ulo. Hays. Asar kong kinuha ang backpack ko tapos lumabas ng
cafe. Magji-jeep nalang ako papuntang trabaho. Tatlong sakay pa yun mula dito.
Paalis na ako nang madaanan ko ang isang matandang babaeng nagpupumilit na
makapasok sa loob ng building. Hindi ko sana papansinin kaso ay nakita kong tinulak
ito ng guard na nasa front door, natumba ang matanda, hindi man lang nito
tinulungan.
“Leche. Gago to ah!” binalikan ko ang mga ito. Tinulungan ko muna ang matanda na
makatayo bago ko sinipa ng malakas ang binti ng guard na nambastos dito.
“Gago kang babae ka, ano bang problema mo??” Dinuro niya ako pero malakas kong
hinampas ang kamay niya halos mapasigaw siya sa sakit.
“Anong problema ko? Nakita kong tinulak mo yung matanda. Wala kang galang!” Gaganti
sana siya ng sapak sa akin pero mas tinaasan ko ang noo ko.
“Ano ha? Sasapakin mo ako! Sapak na bilisan mo! Ang yabang mo!”
“Tama na yan Miss, ok lang ako..” pigil sa akin ng matanda.
“Pasalamat ka ha!” angil ko pa sa guard bago ako hinila ng matanda palayo.
Hindi ako natatakot sa masamang tingin ng guard na yun. Kayang-kaya ko siyang
pakainin ng alikabok.
“Bakit niyo po ba gustong pumasok sa loob Lola?” tanong ko sa matanda nang makaupo
kami sa gilid.
“Hahanapin ko sana ang apo ko. Hihingi sana ako ng pera dahil nasa hospital ang
Lolo niya hindi maoperahan dahil kailangan na kailangan ng downpayment.”
“Wala po ba kayong number niya?”
Umiling ang matanda.
“Naku, eh panu po yan?bawal po talagang pumasok dyan eh. Isa pa sa dami ng
empleyado sa loob saan naman natin hahagilapin ang apo niyo..”
“Yun na nga eh..”
“Sigurado po ba kayong nasa loob siya?”
Tumango ang matanda. “ Oo, sigurado ako.”
“Sige, gagawa tayo ng paraan.” kinuha ko ang cellphone ko. Sinubukan kong tawagan
ang number ng ate ko pero hindi naman nagriring iyon. “Lola, ganito ah. Idi-
distract ko ang mga guard. Tapos pumuslit ka, ok? Susundan nalang kita sa loob, ang
importante makapasok ka.”
“Sige-sige..”
Huminga muna ako ng malalim. Lumunok ng maraming beses. Kinakabahan ako sa gagawin
ko pero buhay ng asawa ni Lola ang nakasalalay dito. Bahala nang masermunan ni Ate
mamaya, hindi naman niya ako pababayaan dito eh. Sumisipol akong bumalik sa
frontdoor, tulad ng inaasahan, pinigilan ng guard ang pagpasok ko dahil wala naman
akong company ID at wala akong business sa loob.
“Pinapapunta ako ng ate ko. Kailangan kong pumasok.”
“Maam, hindi pwede wala po kayong appointment. Hindi po basta-basta nagpapapasok ng
outsider dito kahit na may kakilala kayo sa loob.”
“Di mo ba kilala ang ate ko? Alam mo bang kaya ka niyang ipatanggal sa trabaho kung
gugustuhin niya. Kung papapasukin mo ako, papabayaan kita, di kita isusumbong pero
kung magiging matigas ang ulo mo, wala akong magagawa. Papasukin mo na ako.”
Sinubukan kong humakbang papasok pero hinarang niya ako at marahas na tinulak
palabas kagaya ng ginawa niya sa matanda kanina. Wala talagang galang ‘tong isang
ito. Nagkipagtulakan ako sa kanya. Kinabig ko pa siya para hindi niya mapansin ang
pagtakbo ni Lola papasok ng building.
“Hindi nga pwede eh.” rumadyo ito sa kasamahan. “May nanggugulo dito. Tumawag ka ng
pulis.”
“Pulis?? Sure ka ba sa sinasabi mo? Eh kung ikaw kaya ang kasuhan ko ng
harassment??” Sinubukan kong pumasok ulit pero mas marahas na ito sa pagtulak sa
akin. “Kapatid ako ni Rebecca Victoria, naintindihan mo! Ipapatanggal kita sa
trabaho mo! Nakakainis ka, wala kang galang sa babae.”
“What’s going on here?” dumating ang isang babaeng mukhang manager base sa postura
nito.
“Hindi mo ba alam na kapatid ako ni Rebecca Victoria at asawa ako ng Boss mo??
Manginig ka na!!” sabi ko pa sa guard.
“Eh itong babaeng to Mam, nanggugulo. Nagpatawag na ako ng pulis.”
“Miss, totoo bang kapatid ka ni Mam Rebecca?” tanong ng manager.
Tumango ako. “Oo.”
“Asawa ka ng Boss? As in ng big boss?”
“Nagsisinungaling lang po yan. May kasamang matanda yan kanina, gusto lang talaga
nilang pumasok.” singit ng guard.
Bumuntong-hininga ang babae. “Sige, maupo ka muna sa lobby. Ipapakuha ko ang
pangalan mo sa frontdesk, itatawag natin sa office ng boss. Protocol po kasi talaga
dito yun, Mam. Sana maintindihan mo.”
“Naintindihan ko.” tipid kong sagot na nakaangat pa rin ang kilay sa guard.
“Pumasok na po kayo.”
Nilabas ko pa ang dila ko sa asar na asar na guard. Nakapasok pa rin ako. Pupuslit
nalang ako para hanapin si Lola. Sana mahanap niya ang apo niya kaagad.
“Mam, may I have your name and your ID?” sabi sa frontdesk.
“Hannah Victoria.”
“Id niyo po..”
Inabot ko ang ID na meron ako sa club na pinagtatrabahuan ko.
“Maghintay lang po kayo sa lobby. Tatawagan ko na po ang Boss.”
“Wag na yung boss. Ate ko nalang.. si Rebecca..”
“Utos po ni Manager na tawagan ang Boss, kasi sabi niyo po, asawa kayo..kailangan
po namin iconfirm.
Nakagat ko ang labi ko. Tsk. Bat ko ba sinabi yun! Nagyabang pa ako. Baka ako ang
madali dito. “Panu kapag dineny ng asawa ko?”
“May naghihintay pong mga pulis sa labas.”
Nanlaki ang mga mata ko. “Ano???”
Ngumiti ng plastic ang babae. “Sa lobby nalang po kayo Mam.”
Nanghihina akong lumakad papuntang lobby. Langya, tumulong lang ako makukulong pa
ako. I kennnneetttt. Hingang malalim Hannah, tek wag masyadong malalim, baka
malunod tayo. Putres na buhay ‘to oh. Sana nalang mahanap ni Lola ang apo niya.
Dahil mukhang magoovernight ako sa presinto nito. Langya, sana nagdala ako ng
thermos, makapagkape sa preso. Leche.
Tatakas ako. Pero hahakbang palang ako palayo isang taga-frontdesk na ang sumundo
sa akin. “I’m sorry po sa misunderstanding Madam, pinapatuloy na po kayo ni Boss sa
Chairman’s office. Nasa 15th floor po iyon, dito po tayo sa VIP elevator. Sasamahan
ko po kayo. Sorry po talaga sa nangyari kanina. Sana hindi kayo nasaktan..”
Napanganga ako. Anong nangyayari? Bakit pupunta ako sa Chairman’s office? Bakit
hindi sa kulungan??
“Miss, a-anong sabi ng Boss…?”
“Umakyat daw po kayo sa office niya..”
Patay. Patay talaga.

[ 48 Finale ]
-------------------------------

“Pwede ba akong mag-CR saglit? Naiihi na ako eh..” kagat labi kong tanong sa mga
security ng building na nakabuntot sa akin. Pero lahat sila hindi man lang
nagrespond, ni hindi ako tiningnan. “Hello, naiihi po ako!” nilakasan ko na this
time ang boses ko. Pero wala pa ring epekto sa mga eardrums nila. Nakakaloka na
talaga ito. Kaya nang makasilip ako ng restroom kaagad akong nagmadali sa
direksyong iyon. Kailangan kong makatakas, kailangan kong gumawa ng paraan dahil
may kutob akong may masamang mangyayari sa akin kapag tumuloy ako sa opisina ng
boss na hindi ko naman talaga kilala. Walanghiya, nakakaiyak, minsan na nga lang
ako gumawa ng mabuti parurusahan pa yata ako. Dahil ba nagsinungaling ako?
Walanghiya.
Sinikap kong makawala sa mga guards at makapasok sa CR, pero bago pa man ako
makalihis ng landas, hinawakan na ako ng dalawang lalaki sa magkabilang kamay. Kung
hindi ko iniisip ang ate ko malamang napulbos na ang dibdib ng mga mayayabang na
guards na ito. Akala siguro, hindi ko sila kayang pagsabay-sabaying patumbahin!
Lintik lang talaga ang walang ganti, sa oras na makawala ako dito, lahat ng
nambwesit sa akin bibigwasan ko talaga.
Mahinahon akong sumama sa kung saang impierno man ako nila balak dalhin. Di bale,
uutuin ko nalang ang Boss, pagkakataon ko na ito, baka kilala nito si Drico
DiVanne, eh di blessing in disguise pa pala ito kasi tumulong ako sa matanda
kanina.
“Nandito na tayo.”
OFFICE OF THE CEO
CEO? CEO nga ang nagpatawag sa akin? Shit, Boss ni ate talaga ito. Nanginig ang
tuhod ko bigla, kakalbuhin talaga ako ni Rebecca Victoria. Ano ba naman Hannah, san
ang utak? Nasa kalyo sa paa? Shit!
“Pumasok na po kayo..” anang isang guard.
Akalain mo yun marunong pala silang magsalita. Akala ko mga robot lang sila na may
speech defect. Parang matatanggal ang puso ko sa dibdib ko nang kumatok ang isang
guard sa pinto at magsalita ang nasa loob.
“Come in.”
Hindi naman pasmado ang kamay ko pero biglang napasma nang pihitin ko ang doorknob
ng pinto. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan, eh ano ngayon kung makulong
ako? Nakulong na ako dati, hindi na bago yun, I’m sure ilalabas ako ng mga kaibigan
ko. Overnight lang sa presinto ito, chicken feed lang ito sa akin. Kinakalma ko ang
puso ko pero hindi ko magawa, parang sasabog na sa lakas ng tibok, hindi ko na alam
kung normal pa ba ang kabang nararamdaman ko.
Ang malamig at mabangong hangin ng aircon sa loob ng opisina ang unang nanoot sa
ilong ko. Ang kwarto ng CEO ang pinakamagandang opisinang nakita ko sa buong buhay
ko. Mamahalin ang mga paintings na nakasabit sa paligid, pati lahat ng kagamitang
nakapaloob mula sa mga upuan, book shelves at maliliit na design na naroon,
talagang mapaghahalatang isang napakayamang tao ang may ari ng opisinang ito.
Hinagilap ng mga mata ko ang ate ko, baka mamaya andito ito at ito talaga ang
nagpatawag sa akin para maligtas ako sa mga pulis na nagaabang sa labas. Pero wala
ni anino ng ate ko sa loob ng opisina.
“I heard that my strange little wife came over to see me..” narinig kong boses ng
isang lalaki. Saka ko lamang napansin ang isang bulto ng napakatangkad na lalaking
may suot na itim na executive suit. Matikas ang tindig ng lalaki habang
nakapamulsang nakaharap sa glass wall ng opisina kung saan nakikita ang makinang na
mga ilaw ng syudad sa gabi. Naroon siya sa madilim na parte kaya kahit na humarap
na siya ay hindi ko pa rin makita ang mukha.
Ang akala ko ay matanda na ang CEO, maputi ang buhok, malaki ang tiyan at kulubot
ang balat. Pero mukhang mali ako, sa boses at tindig nito sa dilim hindi ako
maaring magkamali, batang-bata pa ang CEO. Napakagwapo ng boses nito, hindi ko
maipagkakaila iyon.
Napakuyom ako, ano bang nangyayari sa akin, bakit biglang parang nabuhay lahat ng
kuryenteng dumadaloy ng katawan ko? Napalakas ang kuyom ng magkabilang kamay ko
nang dahan-dahang maglakad ang lalaki patungo sa liwanag, kung saan makikita siya
ng mga mata ko.
“Problem is that.. I can’t recall ever marrying a woman before, so I decided to see
you so I can probably remember you..” dagdag niya.
Mas lalo akong natense, halata namang nainis siya sa ginawa kong pagpapakilalang
asawa niya kaya ako nasa harapan niya ngayon. Gusto kong sumagot, pero pagkakaalam
ko Greek siya, maiintindihan kaya niya kapag nagtagalog ako?
“Of course I’m not your wife. I don’t even know you.” feeling naman nito. Si Drico
DiVanne lang ang pakakasalan ko kaya wag kang masyadong mag-enjoy na pinakilala ko
ang sarili kong asawa mo. “I was forced to do it. Your guard’s attitude in the
front gate is beyond horrible.”
“What? You’re forced to do it?” Then the rest of his words were in Greek. Dumugo
ang ilong at tainga ko.
“Magtagalog ka kung gusto mong maintindihan kita.” sagot ko, wala akong ideya kung
kaya niya ring intindihin ang wikang alam ko. “Sorry po sa abala Mr. CEO, pero
hindi naman po siguro isang malaking krimen ang ginawa ko. Ngayong nakita mo na ako
pwede mo na siguro akong paalisin.”
“Paalisin? After going around my place telling everybody you’re my wife? I can put
you in jail for ten years just by insulting my name like that.”
Insulting? Ha! So nakakaintindi din siya ng tagalog. Mabuti. “Panu naging insulto
yun? Teka, sinasabi mo bang ganun ako kapangit para sabihin mong isang malaking
insulto para sayo ang sinabi ko?”
“Bakit nagagandahan ka ba sa sarili mo?”
“Nakakapikon ang tabas ng dila mo ah, nagtitimpi lang ako dahil boss ka ng ate ko.
Pero sino ka sa tingin mo? Ipakita mo nga yang mukha mo! Tatanggapin ko ang insulto
mo kung kasing gwapo mo si Drico Antonio DiVanne, pero kung mukha kang basahan,
sasapakin kita ---”
Dumapo ang liwanag sa pisngi ng boss nang bumukas ang ilaw sa parteng kinaroroonan
niya. Nakagat ko ang dila ko. Natahimik ako ng wala sa oras, pakiramdam ko nalunok
ko ang vocal chords ko.
Drico Antonio DiVanne.
The second throne holder, Prince of Hell number two. And for some insane work of
fate..he’s standing in front of me.
“Akala ko ba hindi mo ako kilala. But, did you just mention my name..? I think you
did.”
Napalunok ako nang lumapit siya sa akin at pagmasdan ang mukha ko. Tiningnan niya
rin ako mula ulo hanggang paa na para bang minamaliit ako ng sobra. As expected, he
looked like perfection in person. He’s flawless. He’s godly. But his eyes was the
coldest pair I’ve ever seen in my whole life.
“You know my name, and you go around telling everybody I’m your husband.. That
doesn’t sound so nice, should I be threatened?”
“Hindi ko alam na ikaw ang Boss dito. Kilala kita dahil sikat ka, member ka ng
Princes of Hell.”
“Hindi ako sikat. Ang Princes of Hell ay kilala lang ng mga taong may matataas na
posisyon sa lipunan, kaya nakapagtatakang kilala mo ako..”
“Pinaakyat mo ba ako dito para insultuhin?” hindi ko alam kung bakit ganito kabigat
ang nararamdaman ko sa mga sinabi niya. Dahil ba ilang taon kong sinamba ang taong
ito tapos ganito kasakit na mga salita lang ang maririnig ko? Hindi ako mayaman,
oo, pero dahil ba hampaslupa ako wala na akong karapatang makilala siya?
“Ano sa tingin mo?” sagot niya sa tanong ko. “Hindi ko gusto na kilala mo ako. Mas
lalong hindi ko gustong pinagkakalat mong asawa kita.”
Umahon ang matinding asar sa puso ko. Alam kong masama ang ugali niya, alam ko kung
anong klaseng pagkatao meron siya. Pero hindi ko akalaing ganito pala kasakit na
manggaling mismo sa bibig niya ang pangaalipusta sa pagkatao ko at sa kalagayan ko
sa buhay.
Pantay-pantay ang lahat pagdating sa pagibig. Hindi imposibleng pakasalan ng
mayaman ang isang mahirap. Masyado lang talagang mayabang ang Drico na ito, tingin
ko kailangan niyang maturuan ng leksyon.
“Binabawi ko na. Kagaya mo, nandidiri akong sinabi ko yun. Ipakulong mo na ako
ngayon, para malaman ng lahat na hindi talaga kita asawa, kasi nakakadiring
magkaroon ng kahit na anong koneksyon sa kagaya mong inaamag ang pagkatao. Ang
yabang mo…” umangat ang kilay ni Drico sa sinabi ko. Napatitig ako sa mukha niya.
Ang mukhang pinangarap kong makita sa loob ng mahabang panahon nasa harapan ko na
ngayon. “…eh ano ngayon kung sobrang gwapo mo, kung sobrang tangkad mo at kung
sobrang bango mo…hindi na kita gusto simula ngayon…”
Nagulat ako dahil ngumisi siya sa huling sinabi ko. Natutop ko ang bibig ko nang
marealized ko kung ano-anu ang lumabas sa bibig ko. Napahawak ako sa pisngi kong
sobrang pula na sigurado. Sinundan ng tingin ni Drico ang kamay ko, tapos ay
napatitig sa mukha ko. Nagvibrate ng wala sa oras ang puso at puson ko dahil sa
mainit na titig niya.
“Sinasabi mo bang gusto mo ako dati…?”
“Hindi na ngayon!” tsk. Nakagat ko na naman ang labi ko. Sinong niloko ko? Sarili
ko? Tsk.
Tumawa na naman siya. “Sigurado ka? Wala pang babaeng bumabawi ng pagkakagusto sa
akin…”
“Ako na ang mauuna.”
“Sigurado ka talaga?”
Itinaas ko lang ang noo ko.
The moment I saw her face in the CCTV monitor back then I was quite sure I didn’t
know her. But there’s something about this woman I can’t explain. Kaya ipinatawag
ko siya sa opisina ko para kumpirmahin ang nararamdaman ko. Ngayong kaharap ko na
siya, hindi ko maipaliwanag ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Kakaiba sa
pakiramdam, yun bang parang kilala siya ng puso ko pero hindi ko siya maalala?
Tinitigan ko ang mukha niya matapos niyang sabihing gusto niya ako noon, pero hindi
na ngayon. Hindi ako dapat maapektuhan pero bakit parang sumakit ang dibdib ko? Ano
bang nangyayari sakin??
“Sigurado ka? Hindi mo na ako gusto…??”
“Pinagsisisihan ko talaga na ginusto kita.” Nanatiling matigas ang anyo ng babae,
nanginginig na umangat ang kamay ko patungo sa pisngi niya. I felt the hot blood on
her cheeks, dahan-dahan kong hinaplos ang mukha niya, hanggang makarating ako sa
mga labi ng babae.
Sudden flashes of unknown images came to my thoughts. Napapikit ako. Images came in
blurred and in chaotic sequence. I saw her in my mind. I saw her laughing. Crying.
And dying. And it struck my heart real hard I felt the pain. I didn’t know what
came to me, I just found myself lowering my head and kissing her partly opened
mouth.
Sinubukan niyang magprotesta. Pero saglit lang iyon. When I deepened the kiss, when
my tongue collided with hers, it was the sweetest thing ever. I felt her soul came
out to welcome me. I felt like home. Strange.
Kung hindi pa ako naupusan ng hininga hindi ko siya bibitawan. Napatitig siya sa
akin. Ganun din ako sa kanya. Isa lang ang ibig sabihin ng magkaparehong expresyon
sa mukha namin, pareho naming hindi alam kung ano ang nangyari.
“Well, having a strange wife to visit me and make me flutter like this everyday is
I think not a bad idea…. in fact its the best surprise ever..” naibulong ko.
“Ha?” maang na sagot niya.
Napatawa ako. This is finally the first time in a very long time na tumawa ako at
gumaan ang pakiramdam ko. Hindi ko alam kung anong hiwaga ang meron sa babaeng nasa
harapan ko ngayon, I probably will figure it it soon, pero sigurado akong hindi ako
papayag na lumabas siya ng opisina ko at mawala sa paningin ko.
“ I said thank you for the surprise visit, Latria Mou..” I said while hugging her
tightly.
                          
                          - -THE END- -