6:30 na at nagsisimula

pa lang lumubog ang

araw, ang mga ulap na
kulay cotton candy ay
nakikipaglaban sa
isang labanan ng mga
kulay na hindi
namamalayan ang asul
sa kalangitan na dahan
dahang gumagapang. Lagi kong
hinahangaan ang kalangitan sa oras na iyon,
Lumilitaw ang isang bagong lilim bawat
araw, at ang mga huwaran ng mga ulap ay
hindi kailanman naulit. Isang malamig na
simoy ng hangin ang nakabalot sa akin sa
isang magaan na yakap na nagpapaalala sa
akin kung gaano katagal ako nakaupo dito
naghihintay lamang ang tunog ng mga
dahon sa ilalim ng mga yapak ng isang tao
na nag aalerto sa akin na ang taong ito ay
papalapit sa akin.

"Pwede ba akong umupo dito?"

Umusog upang mabigyan siya ng espasyo at

ibinaling ang aking
pansin pabalik sa
kalangitan, ang asul
na kalangitan na
ngayon ay isa nang
magandang lilim ng kahel. "Maganda, di ba?
" ang boses niya ang nagpahinto sa akin sa
pagmumuni, hinayaan ko ang sarili ko na
tingnan ng mabuti ang matangkad at
misteryosong lalaki na ngayon ay katabi ko,
sinalubong ako ng kanyang mga itim na
mata, bahagyang tumaas ang kanyang kilay
at napagtanto ko na marahil ay nakatitig ako
kaya sinagot ko na lamang siya.

"Oo, napakaganda nga."

"Madalas ka bang umupo dito? "

Lihim akong umaasa na matatapos ang

usapan para makabalik ako sa magandang
langit pero mukhang wala akong magagawa.

"Ngayon palang ako nakaupo rito"

Inilipat niya ang kanyang katawan hanggang
sa puntong ngayon ay lubos na siyang
nakaharap sa akin, ang mga paa ay
nakaangat at ang mga tuhod ay nakabaluktot
hanggang sa kanyang dibdib na mas malaki
na ang espasyo niya, ang isang malayang
kamay ay nakabitin nang maluwag sa likod
ng upuan habang ang isa naman ay
nakabaon nang malalim sa bulsa ng kanyang
jacket. Matapos ang ilang segundong
pagiging komportable sa bago niyang
posisyon, tumingin siya sa akin, at
nakangiting sabi niya.

"Ako si Noah"

"Anna"
" Anna, ano ba ang ginagawa mo dito mag
isa ".
"Gusto ko ring itanong iyan sa iyo, pero
hinihintay ko na lang na sunduin ako ni
mama"

"Naghihintay ako sa kaibigan ko; Dapat nga

nandito na yun ngayon. Pareho pala tayong
walang magagawa kundi mag enjoy sa
company ng isa't isa."

Sabi niya na may bahagyang pagkibit balikat

at nagsisimula nang lumabas ang isang ngiti
sa mukha niya at hindi ko mapigilan ang
sarili ko na ngumiti rin. Lumipas na ang
ilang minuto at nagpatuloy kami sa aming
pag uusap, madali itong umaagos na parang
ilog, parang pareho kaming naghubad ng
mga alalahanin at pinapalaya ang aming
isipan. Nag usap kami tungkol sa lahat ng
bagay at wala, siya ay nakikinig nang
masigasig. Nagsisi na ako ng palihim na
gustong tapusin ang usapan noong una, ang
paglubog ng araw na dati ay prayoridad
kong panoorin ay matagal ko nang
nakakalimutan ngayon, pero ngayon ay lalo
akong napatitig sa kanyang mga mata at
halos parang matagal ko na siyang kilala.

"Ano ba yan, ano ba ang binabasa mo? "

Tanong niya na nakaturo sa librong

nakahiga sa tabi ko, isang bagay na lubos
kong nakalimutan, hindi ito isang libro
bagaman, ito ay ang aking notebook, ang
aking gate pabukas sa aking imahinasyon,
ito ay napaka personal, isang bagay na
ibinahagi ko lamang sa aking mama, ngunit
dahil ngayon kami ay naging kahit papaano
magkaibigan ay nagpasya akong ibahagi ito
sa kanya din.

"Nagsusulat"

"Huh?"

"Tinanong mo kung ano ang binabasa ko,

pero hindi ako nagbabasa. Nagsusulat ako.
Notebook ito."
"Pwede ba akong sumilip."
Hinawakan niya ito nang maselan hangga't
natatakot siya na ito ay masira sa anumang
sandali, at sa sobrang pag aalaga ay
binaligtad niya ang mga pahina nagsimulang
magbasa ng may ngiti sa kanyang mga labi
na tumagal lamang ng ilang sandali, ngayon
ay magkasalubong na ang kanyang kilay at
isinara niya ang notebook na iniabot pabalik
sa akin.

"Bakit bigla kang tumigil sa pagsusulat?

Hindi ka man lang nakapasok sa plot.
Maganda sana."
Alam ko na ang sinasabi niya, ang huling
kwento, na pinaghirapan ko na isulat ang
introduksyon nito na tila wala nang
makakakumpara sa ganda nito.

"Hindi ko lang nahanap ang isang bagay na

magbibigay sa akin ng sapat na
inspirasyon".

"Sigurado akong kaya mong gawing

maganda at nakaka-inspire ang lahat ng
bagay, Anna. Meron kang natatangi at
magandang paraan sa iyong pagsusulat."

May sasabihin pa sana ako nang narinig ko

ang boses ni mama.
"Anna! Salamat sa Diyos at ayos ka"
Puno ng sobrang pag aalala ang boses niya
at ramdam ko na ngayon ang paglapit niya
hanggang sa nakabalot ang mga braso niya
sa akin sa isang yakap. Nakapahinga na
ngayon ang mga kamay niya sa pisngi ko at
ramdam ko ang paghahanap niya sa mukha
ko ng anumang bakas ng sakit at pinsala.

"I'm so sorry honey naipit ako sa traffic ayos

ka lang ba dito mag isa "

"Okay lang po ako, wala naman po kayong

dapat alalahanin. Actually, si Noah dito ang
kasama ko."
Naramdaman ko ang pagsikip ng hininga
niya sa lalamunan niya, "Sino?"
"Si Noah, yung katabi ko".

"Anna, wala namang nakaupo dito, ikaw

lang mag isa."

Tumingin ako kay Noah na naghihintay na

batiin niya si mama, ngunit hindi ko siya
mahanap kahit saan at sa wakas, ang
katotohanan ay tumama sa akin, na sa
katunayan, hindi kailanman nagkaroon ng
isang Noah. Inakay ako ng mama ko pabalik
sa kotse niya na mahigpit pa rin ang
pagkakahawak sa akin.
"Paano kung umuwi na muna tayo para
maisulat ko ang bago mong kwento,
sigurado akong pasok lang ito sa
pinakahuling intro na sinabi mong isulat
ko?"

Tumango ako sa kanya at sumilip muli sa

kalangitan at nalaman ko na lamang na ang
kulay asul ay sumakop na ngayon sa
kalangitan, pininturahan ito ng mas madilim
pang lilim, at kumalat sa kalangitan na
parang itim na balabal na sutla. Tulad ng
aking paningin.
 ANG
HULING
TANAW

Shama Joy Buenaventura

Allan Tagle