Hebrenjtë në Shqipëri gjatë Luftës II-të Botërore

Shqipëria kishte rreth 200 hebrenj në fillim të luftës së dytë botërore. Ajo më pas u bë një strehë e sigurt
për disa qindra refugjatë hebrenj nga vende të tjera. Në Konferencën e Wannsee në vitin 1942, Adolf
Eichmann, projektuesi për vrasjen masive të hebrenjve nëpër Evropë, vlerësoi numri i hebrenjve në
Shqipëri që do të vriteshin si 200. Megjithatë, hebrenjtë në Shqipëri mbanin e mbrojtur nga popullata
vendase dhe kjo mbrojtje vazhdoi edhe pas pushtimit të Shqipërisë nga forcat naziste, pas kapitullimit të
Italisë më Shtator 1943. Në fund të luftës, Shqipëria kishte një popullsi prej 2.000 hebrenjve.

Hebrenjtë në Shqipëri gjatë Regjimit Komunist

Gjatë sundimit komunist të Shqipërisë nën diktaturën e Enver Hoxhës, komuniteti hebre ishte i izoluar
nga bota hebreje, edhe pse kjo nuk reflekton masa anti-hebraike. Në mënyrë që të krijojnë unitet të
qëndrueshëm kombëtar si dhe socializmit të ri, Hoxha ndaloi besnikëritë konfesionale në të gjithë
spektrin fetar. Në këtë mënyrë, fati i komunitetit hebre ishte i lidhur pazgjidhshmërisht me fatet e
shoqërisë shqiptare si një tërësi. Të gjitha fetë u ndaluan rreptësisht në vend. Popullsia judenje
numëronte rreth 200 qytetarë. Pas rënies së komunizmit, në vitin 1991, pothuajse të gjithë Judenjtë të
Shqipërisë emigruan në Izrael dhe u vendosën kryesisht në Tel Aviv.Kishte pak histori të antisemitizmit
në Shqipëri midis të krishterëve lokalë, muslimanëve dhe hebrenjve. Pjesa më e madhe e popullsisë
shqiptare nuk ishte armiqësore ndaj judenjve dhe ndihmoi t'i fshihte ato gjatë luftës, veçanërisht kur
Italia dhe Gjermania pushtuan vendin.