Baba: Babalar, kız çocuklarına daha düşkün olurlar.

Her zaman
çocuklarımla, bir babadan önce, iyi bir arkadaş olmaya çalıştım. Bir
baba, çocukları için neler yapmaz ki? Her şeyi yapar.

Ama bir gün, hayatımda öyle bir şey yaşandı ki altı ay boyunca tek bir
gece bile gözüme uyku girmedi. Bir hafta boyunca kızımdan hiç haber
alamadım. Hiç yüzünü göremedim, sesini bile duyamadım.

Sonra bir akşam telefonum çaldı ve kızımın tutuklandığının haberini

aldım. Ona, 6 yıl hapis cezası vermişler ve mahkeme kararı ile idam
cezası bile alabilirdi.

Aylardır kızıma; hiçbirimizle konuşma, görüşme izni vermemişlerdi.

Aylar sonra bizi arayabildiğinde ise “Ben burada tehlikedeyim, beni
buradan kurtarmanız gerek.” dedi.

Onun her yardım çığlığında kendimi çok daha çaresiz hissediyordum.

Ve onun için bir şeyler yapmalıydım. Avukat tuttum, savcıyla konuşup
annesinin rahatsızlığından ötürü 24 saatlik izin ayarlayabildik. Ve 24
saat içerisinde Leyla'yı buradan kaçırma planı yaptık.

Ben, bir gecede, onu daha bir ömür görmemek üzere kızımdan
vazgeçmek, onunla vedalaşmak zorunda kaldım. Bir baba, neden kızını
hiç bilmediği bir yere göndermek zorunda kalır ki? Ben sadece kızım
yaşasın istedim. Sadece nefes almaya devam etsin ve hayatta kalsın
istedim.

Çünkü ben, birçok kız çocuğunun tecavüze uğradığına ve ailelerinin bu

durum karşısında susmak zorunda kaldıklarına şahit oldum. Yerlerde
sürüklendiklerini gördüm. Dövülerek öldürüklerini gördüm.

Annelerini haftalarca, gece-gündüz cezaevi kapılarında beklettiler.

Kiminin bacaklarını kırdılar. Kimisinin cenazesini bile ailesine
göstermeden toprağın altına gömdüler.

Ne masum çocuklar, sadece normal bir hayat yaşamak istedikleri ve

haklarını savundukları için öldüler, öldürüldüler. Babaların ellerinden
çocuklarını aldılar, onlar da çiçeklere sarıldı.

Bir insan kendi toprağını neden bırakmak zorunda kalır ki?