Professional Documents
Culture Documents
Untitled
Untitled
By bloomy_rain
<PROLOGUE>
An ordinary
No one would think that a woman with innocent beautiful face could do such crime...
Its just
an accident.....
ayon na din sa
pulis...
A certified murderer...
<CHAPTER 1>
....an angel....
a beautiful angel
....I'm walking in the hallway of University when a bitch woman bumps me.
She is Ruth the darling of this university and one of the mean girls that I hate.
Hinayaan ko lang syang gawin yon sa akin.You couldn't imagine that cheap bitch bump me?
That's funny because no one of the student knows that I'm an heiress.
No one notice that I'm a rich woman because I just remained simple even my friend Diane doesn't know
about it.
"Are you okay Zia?" Diane asks me.
"DAMN THAT RUTH. Shes always doing this. gusto ko syang sakalin," she said angrily.
"Just ignore her, magsasawa din yan sa pangugulo sa akin," I said with
a sweet smile.
"Nakakatakot nang maglakad-lakad pag-gabi kasi may mga killer na gumagala-gala," the one said.
"Sino ba yang killer na yan?" the one ask.
"Tinatawag nya ang sarili nyang Zero. Isa daw syang magaling na kriminal na nag-didisguise kaya hindi nila
alam ang tunay nyang Identity,"
I went to the canteen alone because Diane has something to do. Everyone notices me when I enter the
canteen. They are greeting me "hi" and "hello".
I'm known as a pretty and kind woman with a beautiful smile so everyone loves me except that bitch who
keeps on bullying me and irritating me but it's ok. I just ignore her.
When I'm about to sit in an empty table when Ruth pour a cold soda on my hair.
I shouted in shock. Then I stand and one nerd lady tinulungan akong punasan ang mukha ko.
Ruth slapped her face and the kind nerd cried.
"Don't ever dare na makialam ulit," Ruth said in a mad tone.
"You don't know why?" she smiled then she looks at me with a fierce eyes "Because i hate you! I hate you
because your claiming my spotlight"
"I never did that. Its ok kung ako lang saktan mo dahil ako lang naman ang kaaway mo diba? Pero ang
idamay ang mga inosenteng taong nakapaligid sa akin ay maling-mali"
Walang nakikialam dahil alam nila na pagnakialam sila maki-kick out sila sa university.
Kagaya ko mayaman at maimpluwensya ang pamilya ni Ruth but ang pinagkaiba ako silent-billionaire sya
lantaran.
Mamaya-maya may humila din sa buhok ni Ruth.
"WALANG HIYA KA! BAKIT MO SINASAKTAN ANG KAIBIGAN KO!!!" Diane said while pulling her hair.
"Dahil tinulungan nyo sya humanda kayo!!! Simula ngayon mag-ingat-ingat na kayong dalawa at hwag nyo
akong sisisihin pag may nangyari sa inyo dahil sisisihin nyo yang BITCH na yan!!!!" Ruth said in mocking
tone then she left me.
"Im okay, Thank you ah" i said while smiling then i saw her smiled.
Then inalalayan ako nila Diane na umupo then everyone offered me water.
Di naglaon naging kaibigan namin yong nerd. Her name is Lynvie, LYN for short.... First year student sa fine
art department. Mabait sya at madali kaming naging close.
Two weeks makaraan ang insidenteng iyon sa canteen hindi na nagpaparamdam si Ruth.
"Mauna ka na Zia may gagawin pa kami ni Lyn sa newspaper ng University. kaasar nga eh madilim na kung
makauwi ako sa bahay" Diane said.
Tumango lang si Diane. Mga Staff kasi sa Newspaper sina Diane at Lyn kaya mas madalas silang
magkasama pag-uwian dahil naiiwan pa sila sa school para magpasa ng kung ano-ano.
Umuwi na ako.
Walang tao sa mansion tanging dalawang katuong lang at gwardiya dahil sina mama at papa nasa Europe
don kasi kami nakatira. Pagka-graduate ko siguro susunod na ako at bibisita lang siguro ako ditto sa
Pilipinas pag-gusto kong magbakasyon.
Naghain na sa hapag ang katulong at inaya ko silang kumain. Pinatawag ko na din ang gwardiya sa gate ng
mansion para kumain. Sila ang kasabay ko at nakikipagkwentuhan pa ako. Minsan nakikisalo din ako sa
kusina pag-kumakain sila don. Sabi nga nila ang bait-bait ko daw.
They were saying that my angelic face suits with my personality and attitude.
Nang matapos kumain ay iinum na sana ako ng juice but nadulas ang baso.
Kinabahan ako.
"Ayos lang po Miss" sabi ni Manang Laura habang nililinisan yong nabasag ko.
Mamaya-maya ay may narinig akong parang may nabasag din sa Living room. Tumambad sa akin ang basag
na frame kung asan ang picture namin ni Diane. Mas lalo akong kinabahan.
"Hello" i said.
Then sa sinabi ng caller nagulantang ako. Nanghihina akong napa-upo sa semento at umagos ang luha sa
aking mata.
"Y-y-....yong mga.....K-k-kaibigan ko po.... nasa ospital... comatose po..." Tuluyan na akong umiyak at
napapahikbi. Inalalayan naman nila ako at pumunta kami sa ospital at naroon ang pamilya nila Diane at
Lyn.
Kwenento sa akin nang kapatid ni Lyn na si Tina ang nangyari sa ate nya.
Pauwi na raw sila nang may masalubong daw silang mga tatlong kalalakihan na pinagtatadyakan at
pinagsusuntok daw sila. Kinuha daw ang mga gamit nila. Buti na lang daw at nakaresponde ang guard ng
university at nadala sila sa ospital ngunit sa kasamaang palad hindi pa rin nagigising ang dalawa nyang
kaibigan. Hindi na daw nakita ang tatlong lalaki dahil agad silang nakatakas.
Masama ang loob kong umupo sa isang upuan sa hallway at napaluha akong ulit. Ayokong makita sa
ganong kalagayan ang mga kaibigan kong nasa kaawa-awang kalagayan.
"Wag ka nang umiyak hija," wika ng mama ni Lyn. "Mas mabuti pang puntahan mo na sila sa loob at
kausapin mo sila. Sabi nila naririnig at nakikita daw nila tayo kahit na nakapikit sila. Sabihin mo sa kanilang
tibayan nila ang kanilang loob at gumising na sila.
"Gumising na kayo dyan. Magtatampo na ako sa inyo kasi iniwan nyo akong mag-isa. Pag-nagising na kayo
pupunta tayo sa isang amusement park at magpapakasaya tayo ah. kya gising na. Lyn pagkagising mo
kakain tayo ng paborito mong pizza at treat ko na yon para wala ka nang msabi na kuripot ako. Ikaw
naman Diane bilisan gumising ka na din para makapaglalaki ka na... alam ko namang mahal mo pa rin si
mark kaya makipagbalikan ka na pagkgising mo."
Dalawang Linngo na ang nakalipas ngunit hindi pa rin sila nagigising. Mag-isa akong naglalakad sa corridor
at pinag-titinginan ako. malungkot ang mga mata nila gaya ko.
Papasok sana ako sa locker room para kunin ang libro ko but may narinig akong tinig kaya nagtago ako.
"Good job, mabuti naman at maganda ang trabaho mo. Alam mo bang hindi pa rin nagigising sina Diane at
Lyn."
Napasinghap ako sa aking narinig at kinilala kung kanino ang tinig na naririnig ko.
"May ipapatrabaho pa ako sayo. Isunod mo sa dalawa si Zia Montesero at gusto ko na nagmamakaawa sya
sa akin. kailangn nating pagplanuhan ng mabuti"
"Im Ruth Villanueva and i can do what i want" sabi nito at umalis na sa locker room.
Mga duguan at nakabenda at kasalukuyang may mga fracture kung saan-saan.at... hanggang ngayon hindi
pa rin nagigising.
Isang Ruth Villanueva ang may gawa nito sa kanila. hindi ko sya mapapatawad.
Hindi ko sya kailanman mapapatawad...
i want........................
to kill her.
Naroon ako sa gilid at hinihintay ang kanyang pag-dating hindi ko alam kung anong gagawin ko sa kanya
para patayin.
"Sige lang, have fun... dahil yan na ang huli' i said while smirking.
I just wait na matapos sila then when its already 12 lumabas na sya sa kotse at mukhang lasing ito dahil
pasuray-suray ito mag-lakad at bigla syang sumigaw bago umalis ang kotse.
"I have fun, next time ulit" she said then the car left her.
Sa likod ako pumasok at nahalata ko na agad kung asan ang kwarto nya dahil nag-sindi ito ng ilaw.
sa wakas at napansin din nya ako at tumawa pa ito. She thought na imagination nya lang ako.
"OH! you know what Zia, ako ang nag-utos na ipabog-bug ang kaibigan mong bitchy nerd at pakialamerang
negrang babae. hahahhahah... it is very fun... "
"Yeah, Fun right? do you also have fun fucking with your lover?" I ask her in my cold voice.
"HAHHAHAHAHHA!!!! Yeah Zia, I have fun very much"
"Everyone desired my sexiness.....my lustful body and everyone desired me and they love fucking me so
many times not like you who is not desirable."
I smirked and gaze her "How pity are you, RUth. Those guys just want to sex with you but they are not
respecting you as a woman as they respect me".
"BULLSH*It!!!!"
"I want you to bear this in your mind Ruth, Im Zia Montesero and I can do what i want".
Pagkatapos non ay agad ko syang nilapitan at sinubsob sya sa tubig. Hindi ko sya binigyan ng chance na
makasigaw.
<CHAPTER 3>
Mamaya-maya ay
binitawan ko si Ruth at hindi pa rin ito lumulutang.
Hindi man lang ako natakot o di kayay na-guilty sa ginawa ko dahil siguro kilala ko sya.
at alam ko ang mga baho nya. Lumapit sa akin ang lalaking matanda at naka-suit ito. Isa siguro syang
kamg-anak pero bakit parang kalmado lang ito?
Then mas lalo akong nagulat nang inalis nito ang maskara nito na matanda at tumambad ang isang...
I took a deep breath. Then gaze the gorgeous man I've ever seen.
A little bit long hair like Korean then dark little eyes. Then I look at his beautiful skin.
The kissable lips that he possess that no woman can't ever resist that.
The charm that he had makes my knee trembled. I want to laugh because how could it be that a gorgeous
man can make me nervous than killing a woman?
He smiled.
Damn!!! That exquisite man is very attractive.
"No, I'm really serious about it. I'm about to kill her but I'm surprise when somebody followed her." He
said while smiling.
Damn I'm serious talking but this gorgeous man keep on smiling. I look at him from head to feet.
"You can't believe that a gorgeous man like me can do a crime?" he said.
"I can't believe that a man that keeps on smiling in this crime scene is a killer," I said.
"And I can't believe that a woman with..." He looks at me and smiled "beautiful innocent face can kill".
"Who are you?"
Then, hinawakan nya ang baba ko at mas lalo ko pang napagmasdan ang gwapo nitong mukha. Ang singkit
nitong mga mata...
There was something in me that want to taste it. To moisten it.... To claim it.
So this is the
criminal that always on diguise and no one knew about his true identity...
Binitawan nya ako and i heard him chuckled. I raise a one brow.
He smirked. "And you're not afraid of me? Do you want to die now?"
"Im not afraid of Death," i said.
"Akala ko ba gusto mo akong patayin? Why dont you kill me? Come on!" I demanded.
He just smirked. "I want to kill people who are afraid of death. Like this woman you killed".
"You lady, what your intention to kill her?" he ask while gazing me.
I look at her dead body for a second and smiled, "I just want to take revenge because she's the one who
command three men to hurt my friends. I can't forgive her."
"It seems that you're not guilty of what you did?"
"Like us"
"Your the first person know about my true identity and once you open your mouth about this, Im going to
kill your friends" Sabi nito....
The gorgeous famous murderer just grin and I immediately left him.
humiga...........
<CHAPTER 4>
KINABUKASAN....
Kumakain ako nang breakfast while watching tv sa living room and there was a news...........
..............
"Ayon sa mga Police si Miss Ruth ay lasing at aksidente itong nalunod sa bath tub"
"Pinaghinalaan ng mga pulis na kagagawan ito ng killer na si Zero pero walang nakita na ito nga ang
pumatay sa mayamang si Miss Villanueva".
..sya lang naman ang tumulong para maging aksidente ang nangyari...
Nagpahatid ako sa driver namin sa medyo malapit sa school para hindi mapansin na mayaman ako. Pag-
uwian din dito na din ako sinusundo... para maitago na may kaya kami.
Habang sa hallway sa 2nd floor ng accountancy department ,naglalakad ng walang emosyon ang mukha ay
narinig ko ang kwentuhan ng mga studyanteng nadadaraanan ko.
"UY si Miss Zia oh! MIss Zia!" nakangiti itong tinawag ang pangalan ko.
Nanlaki ang mata ko nang makita ang lalaking kriminal na tumulong sa akin kagabi sa pagpatay kay Ruth.
He was wearing the male uniform of our university then his wearing a glasses.
"BLAG!"
"Nakita nyo ba kung san pumunta yong lalaking gwapo na nakasalamin?" i ask them.
Tumango na lang ako dahil alam kong namumula yong dalawa kong pisngi...
mas lalo akong kinabahan nang nasa kotse na ako dahil ramdam ko may sumusunod pa rin sa akin..
mas lalo akong kinabahan nang may makasalubong kaming pilice patrol car... pinagpawisan ako ng
malamig...
"Ayos ka lang ba Miss Zia?" tanong sa akin ni manong Edwardo, ang driver ko.
..Habang nag-sho-shower ay may naririnig akong kaluskus mula sa labas hindi ito ang unang pagkakataon
na makarinig ako nang ganon ngunit ngayon narinig ko ang kaluskus sa terrace ng silid ko.
Nagtapis ako nang twalya and grab the gun from my walking closet.
Bigay yon ng papa ko sa akin at may lisensya din iyon ang problema hindi ako marunong gumamit non.
There was a shadow sa terrace at nang pumasok ito ay itinutok ko ang baril sa kanya.
"Who are you?" i ask.
The man didnt answer at inalis nito ang mukha sa kadiliman and nagulat ako nang makita na si Zero pala
ito. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi, basta bigla na lang akong kinabahan ng sobra....
"Shut up... dapat sa main door ka na lang pumasok. may gate naman sa bakod pa dumaan." I said.
He laugh.
"Yes"
"Why?"
bahagya akong tumingin sa kanya at ang singkit nyang mga mata is waiting for my answer.
"im a criminal"
"Bakit baril? Pang self defence ko yan kaya iba na lang" i said.
"No need, mas gusto ko nga pag-nakatowel ka lang. Your like a goddess" sabi nito at humiga na sa kama.
"Are you stalking me? Ikaw ba yong nararamdaman kong sumusunod sa akin?"
Tumango ito na nakangiti at sumandal sa pader at nilagay ang dalawang kamay sa bulsa.
Ngumiti ito.
umirap ako. "Don na sila nakatira. Susunod ako don pagka-graduate ko"
Tinanong ko ang sarili ko? Takot ba ako sa kanya. Kailan ba ako natakot sa kanya? Natakot ako sa kanya
nang halikan nya ako.
Tumingin ako sa kanya and there was a smile curving in his lips...
I look at him...
Then suddenly he just claims my lips and I close my eyes and response not knowing why.
Passionately exploring my lips and i just moan for the sensation I felt.
He grinned......
.............I dont know why he is doing this all I know i learned to enjoy every single moment that he moisten
my lips and explored my mouth.
I dont response...
"Well see each other, tommorrow night." he said while smiling.
"Just make sure that you will use the gate and the door"
He laugh.
...I can't deny that there was an attraction that i couldnt resist.
....the handsome man I met when I did that crime and help me kissed me and sneak around....
<CHAPTER 5>
It's Sunday so I decided to wake up early to visit my friends. There was a smile in my face when I enter
their room. The mother of Diane and Lyn is in the room when I enter. They greeted me a sweet smile.
Then I look at my two friends.
Lumabas ang mga magulang nina Diane at Lyn pupunta daw ito sa cafeteria para mag-almusal at ako muna
ang pinagbantay.
Inayos ko ang bulaklak na dala ko sa isang vase.
When I look at the doctor my heart beats faster and my cheeks turn to florid. He smiled and it makes my
veins in my cheeks is going to burst in a second if Zero will continue that smile.
"You're very pretty while smiling with those white roses," he said while smiling.
"Why you're here?" I said without looking at him to hide my blush face.
"I told you last night that I'm stalking you right? So what is the usual thing that a stalker does? Stalker
always following the one he or she stalking, am I right?"
I just shrug because I saw him smile. He is very gorgeous, attractive, striking, alluring, good-looking,
appealing, enchanting, dazzling, stunning, and whatever you called him because I can't find a right word to
describe him. One thing is what I'm sure.... I have a crush on him....or im attracted with him...
I look at him.
He smiled.
Tinawid nya ang distansya ng mga labi namin and claim my lips.
"Mamayang gabi na lang tayo mag-usap masosolo mo naman ako eh," he said.
"Why you keep on kissing me and claiming my lips?" I ask him confidently.
My cheeks turn to red of what he said. Damn this man who keeps on returning my question to me.
Narinig mo ba yon? (AUTHOR: OO NAMAN NARINIG KO KASI AKO YONG GUMAWA SA INYO NOH)
Nakakaasar na talaga sya. Bakit ba kailangan na ibato nya sa akin ang mga tanong ko sa kanya bago nya
sagutin ang tanong ko.
Bakit ba ang lalaking ito ang kayang mag-pagalit sa akin. Im a calm woman pero dahil sa lalaking ito
ngayon ay nawawala ang kalmado kong pag-uugali. Ganon ba talga kalaki ng epekto nya sa akin.
Tumawa sya.
"Ang kulit mo kasi. Hindi ka makapaghintay na mag-sama tayo mamayang gabi," he said habang nanlalaki
ang mga mata ko sa pinagsasabi nya.
Humakbang sya papunta sa pinto. Ipipihit na sana nya ang doorknob pero lumingon sya sa akin.
"ha?"
"Its not fun to sleep alone," he said while smiling then he left me.
Napangiti ako.
"Gwapo nga mayabang naman. Ang lakas ng loob na halikan ako sa harap ninyo. Nagtataka siguro kayo sa
pinag-uusapan namin noh?," napangiti ulit ako. (ADIK)
"Ang galing ngang umakyat sa bakod at pumunta sa terrace ng kwarto ko then hahalikan ako"..
Nasa sinehan ako at napansin ko ang dalawang magkasintahan na nasa harapan ko.
Ang sweet nila.
Mga tatlong buwan lang nagtagal relasyon namin kasi masyado daw akong mabait.
Wild? Masungit?
Kasama kong nanood ang anak ni Manong Edwardo na si Emily. Nasa Grade school pa lang ito. Pinag-aaral
ito ng mga magulang ko.
Laman ng balita ang isang pagpaslang sa isang mayamang tao na may ari ng isang kilalang bangko sa bansa
at ang pumatay daw dito ay si Zero ayon na din sa mga senyales na iniiwan nito sa mga pinapatay nito.
Ang mga pinapatay ni Zero ay nilalagyan nya ng ZERO na sugat sa mga bangkay nito at iniiwan ang mga ito
sa kwarto nila at inaayos na para bang natutulog lang ang mga ito. Yan ang palatandaan na si Zero ang
may-gawa ng pagpaslang...
"Ang galing naman ni Zero," Sabi ni Emily.
Nanahimik lang ako. At inisip kung ano ang dahilan ni Zero sa pagpatay nya sa tao.
Papasok na sana ako sa shower nang marinig ko na naman ang kaluskus and I know that Zero is in my
terrace.
I just look at him. No one would believe that this gorgeous man is the murderer behind those successful
crimes.
"Ano ka sinuswerte?"
"Alam mo sa lahat ng babaeng nakilala ko ikaw lang ang maganda pag-nakangiti, nagagalit, napipikon,
natatakot, kalmado, walang emosyon sa mukha, at kahit anong itsura mo maganda ka pa rin."
Umupo ako sa kama at pinagmasdan ang gwapong lalaki na umupo sa semento.(PERO SA TOTOO LANG
KINIKILIG ANG LOLA...HAHHAHH)
"What is your reason to kill Ruth in the night that I killed her?"
He smiled.
"Numerous of successful killing that I made. Ang lahat ng pinapatay ko lahat may kasalanan. People who
are evil like me and afraid to die. It is very fun to kill those people who are afraid to die... to hear those
cried, scream.... they would beg you just to save their lives. Im very excited when I sense that they are very
nervous and afraid," he said then he looks at me.
"So thats the reason why you keep on kissing me because im afraid of you when your doing it?" I said
sarcastically.
"No. Because your not afraid when im kissing you... you are enjoying it right Zia?" he ask seductively. "You
cant deny the fact that because i can feel the reaction of your body to mine." he said in no doubt.
"Gusto mo bang may mangyari sa atin? Gusto mo bang may mamagitan sa atin."
_____________________________
"Th' expense of spirit in a waste of shame
CONTINUATION........
"I'll make sure that your the one will give your self to me."
He smiled.
"Hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko sayo, What is your intension to kill Ruth?"
He smile. "I always saw her bullying people who are weaker than her, your one of them right?" then he sit
beside me and whisper. "She thought that a lovely woman like you is her rival. She thought that you're a
weak woman so she keeps on bullying you because you never get mad with her. But she's totally wrong
because you killed her."
I look at him.
It is a glass shower inside that cr. I'm totally naked when I saw a familiar shadow outside the shower.
"Nasa labas naman ako ng shower ah. Baka gusto mong pumasok ako."
Tumawa ito.
Matapos kong maligo ay hinagilap ko ang towel sa loob ng shower but unfurtunately naiwan ko sa ibabaw
ng kama nang kausap ko si Zero.
"Zero can i have a favor?"
"ano yon?"
"San mo nilagay?"
Napansin kong nawala ng anino sa labas then nagulat na lang ako nang buksan nya ang glass door ng
shower at bago pa ako nakasigaw ay binalot nya sa akin ang towel na para bang wala syang pakialam na
nakahubad ako sa harap nya.
I look at him...
"Magdamit ka na. You might can catch colds." he said without looking at me.
Pumunta ako sa walking closet at naghanap ng maidadamit, while Zero is now on my bed.
I cant believe that a gorgeous man is now on my bed and I felt something.
Pushing me to....
Gosh...
"Yeah, and I know that this lust is also what you feel with me, right?" I said without looking at him.
"Frankly speaking, I'm a playboy and a killer Miss Zia Montesero," then he look at me. "I'm the kind of man
that will never sleep with a woman once or twice I claim her."
What would I expect with this gorgeous man... That saying that he is a gift given by God...
"I want you to choose....Are you going to take the risk that you will give yourself to me to satisfy me and
your needs then you will never see me after our second night or you will not give your virginity and not
satiesfy ourselves".
"You're insane, Zero".
"Definitely... it's because I want to own you... and make you mine."
"If I chose the first option... I will never see you forever?"
"I'm a type of a man that will be satisfied at the second night but if I sleep with you at the third night it
means I want to own you ...and make you mine forever. and if that happen wherever you go and wherever
you are im always with you. Hindi na kita tatantanan."
I look at him.
"Are you going to choose the first option or the second one?"
I sit in the floor because I'm tired in talking with this arrogant hot man.
"I never said that it came from your own tongue." He said while smiling.
Nakaka-asar na talaga sya.
How ridiculous...
"Umalis ka na sa kama ko at matutulog na ako." asar na sabi ko.
"Ayoko".
Alaga nito ang balat dahil wala man lang akong makitang pimple marks or pores.
Nararamdaman ko ang paghinga at pagbuntong-hininga nya dahil maiksi lang ang distansya ng aming
mukha.
"All men are rapists and that's all they are. They rape us with their eyes, their laws, and their codes."
<CHAPTER 7>
This is the first time that I sleep with a woman that nothing happen to us.
Kasi...pagnakita mo ang maamo nyang mukha you would bear in your mind that you need to respect this
woman...
Kahit alam kong may nararamdaman din syang attraction and lust mas maganda pa ring hindi nya
dapat..ide-deny...
Ang hirap magpigil at kontrolin ang sarli ko.. lalo na kung ang kasama mo ay tulad ni Zia...
This woman who is sleeping beside me is sexy.
I love the way her pinkish lips opened specially when talking with me.
She has a long straight black smooth hair that has a lovely scent.
Then I whisper a romantic poem to make this lady more deep in sleep.
"Thus whispering, his warm, unnerved arm
Upon his knees he sank, pale as smooth-sculptured stone"..then I smiled. (SOME VERSES FROM THE EVE
OF SAINT AGNES OF JOHN KEATS)
I love this poem from a romantic poet named John Keats
and this poem entitled "THE EVE OF SAINT AGNES"...
One of the most famous love poems of the 19th century and of the romantic movement in literature.
According to legend, if a virgin goes to bed without supper on the night of the feast of Saint Agnes, she will
see her future husband in a dream. As the poem opens, the young maiden Madeline leaves a festival early
to carry out the ritual of St. Agnes's Eve. Porphyro, a youth in love with Madeline despite the enmity of
Madeline's family, enlists the help of an aging servant to steal into Madeline's room while she is asleep.
The servant reluctantly agrees, and Porphyro, following an elaborate plan to woo Madeline, wins her
heart.
I want also to win her heart.
I hug and kiss her forehead I need to leave her dahil baka may magawa pa akong iba.
Pumunta ako sa isang condo.
I kiss her....
Hallucination began... as I kiss her I saw Zia kissing me and smirking and seducing me.
I kiss her then I kiss her neck...
Zia's body is naturally beautiful and her scent is not as cheap as her.
Zia is on my mind.
My lust awake because I remember her exquisite body that I fantasized to see, satisfaction is not on me I
want to claim her as mine.
When she's totally naked, I pull her and press against mine.
I want to see their expression, I want to hear the enjoyment without taking it a hurry... I want to take it
slowly... and slowly...
but because of Zia...
...nagmamadali na ako.
I grin in excitement...
I want to see blood.
Because of that I remember again the extraordinary woman I met in a extraordinary and unexpected
place... THE CRIME SCENE.....
A woman never begs me to save her life.
A woman that instead to cry for her life, she just forced me to kill her.
A divine woman who is not afraid of what they called Death.
A lovely woman that I never thought can do such crime that I'm always doing.
...Divine...
..Godly...
I need to go away because I never sleep with woman and stay with her all night and wait them until
they're awake...
____________________________________________________________________
......"Adam was but human-this explains it all. He did not want the apple for the apple's sake, he wanted it
only because it was forbidden."
-Mark Twain
(1835 - 1910)
<CHAPTER 8>
I wake up and wala na si Zero sa tabi ko.
Exam namin...
Kinakabahan ako dahil Finals na at sa susunod na pasukan 3rd year college na ako...
Third year na still pure...
Pero napakabata ko pa para makipagrelasyon at ibigay ang sarili and I dont prefer pri-marital sex.
Ilang taon na ba si Zero?
Didiretso na sana ako sa dining room but I heard something na nagpatigil sa akin.
May pinatay na naman ang killer na kasama ko kagabi.
Bumuntong hininga ako dahil parang hindi naman na bago yon at ano bang inaasahan ko sa kanya...
Dumiretso na sa dining at kumain tapos pumasok na dahil exam kailangan kong maging maaga.
Hay nakuh... nakalimutan kong mag-review kagabi dahil sa INTRUDER+ STALKER kong Killer.
KAASAR!
Nakatayo sya sa hallway hawak ang isang bag at naka-uniform at ID din ito.
Nakasalamin din and PROMISE ang gwapo nya pag-nakasalamin.
"Can we talk for a minute. Wala naman kasi akong maka-usap dito dahil masyado akong maaga," i said.
"Twenty two".
I look at him...
It doesnt look like his twenty two he looks like my age.
"Really?" he smiled...
"Palabasa ka naman di ba kaya makakapasa ka dyan sa Litterature mo,"
"An English poet, who was one of the most important and versatile writers of the romantic movement" He
said then grin. "Want to know who is my favorite poet?"
He smiled.
"Let me tell you his story. Keat completed his medical training but he never practiced instead he wrote and
published a book. In 1818, Keats younger brother Tom was dying in Tuberculosis and while nursing Tom he
met this lovely woman named Fanny Brawne and soon he declared his love...but they never been
married.."
"Always remember this Zia that my favorite poet quoted 'Beauty is truth, truth beauty,'-that is all
"Nga pala alam mo ba kung sino ang napangasawa ni Edgar Allan Poe?"
Umiling ako at ngumiti sya...
then he winked.
O imbento lang?
When I read the question nagulat ako dahil halos lahat ng pinag-usapan namin ni Zero kanina ay lumabas.
Lumabas yong mga quotation na pinagsasabi kanina ni Zero at nasagot ko yong mga yon...
Alam ba ni Zero na lalabas yong mga yon????
Madali kong natapos ang examination sa litterature at naghanda na sa mga sususnod na examination.
_________________________
_______________________
............
Muli na naman nyang binanggit ang tulang iyon upang mas lalo pa itong makatulog.
Napangiti sya nang masiguradong mahimbing na itong natutulog muli na syang umalis at bago non ay
hinalikan nya ito sa noo at inamoy ang kanyang mabangong buhok.
_____________________________
British monarch.
<CHAPTER 9>
Sa paggising ni Zia naramdaman nya ang malamig na hangin na nagmumula sa pinto ng terrace.
Ipinagtaka nya iyon dahil nakasara naman iyon kagabi...
Ini-lock ko iyon.
naghanda sya sa pagpunta sa school para ma-isubmit ang kailangang ma-isubmit at makwenta na ng mga
prof nila ang grade nila... sana UNO...
..
Kasalukuyan silang papunta sa eskwelahan at nasa loob sya nang mapansin nya na makulimlim pa rin
ngunit hindi naman umuulan.
"Mga 7 po siguro, marami pa po akong gagawin sa music club dahil next sem na po." sagot ko napansin ko
na parang may alinlangan sa mukha nito. "Bakit po?"
Malakas ang ulan sa labas ngunit pinilit ko pa rin para maka-uwi na ako.
Nang makapasok sa Mansion ay nilapitan ako ni Emily.
Inabot ko ang hook ng bra ko and im very surprise when somebody is knocking the terrace door.
Basang-basa ito.
"Dito ka lang kukuha lang ako ng damit".
Agad akong kumuha nang twalya upang maibalot yon sa akin at lumabas nang kwarto para makakuha
nang damit ni Papa na nasa silid pa rin nito.
Napansin nito ang dala kong mga damit ngunit hindi na ito nagtanong pa.
Nakaupo ang intruder ko sa kama at para bang hinihintay nya talaga ako.
"Wear those things hindi pa gamit yang mga yan pati yang brief".
Kinuha nya sa akin at tumalikod ako para magkaroon sya nang privacy na makapagpalit.
"One hour na akong naulanan dyan kung bakit naman kasi nakalock yang pinto dyan".
"Malay ko bang pupuntahan mo pa ako eh ang tagal mo kayang di nagpakita".
Pinigilan nya ako kaya hinila ko ang kwelyo nya at tinitigan ko sya nang masama.
"Hey! hindi naman grabe yan eh. Daplis lang yan ng bala" reklamo nito na nakatingin sa akin.
"Kailangan pa rin magamot yan dahil baka ma-infect".
"Okay." Ngumiti ito at binitawan ko na ang kwelyo nya. "You really cared that much, nakakatuwa naman".
Nang matapos ay ipinakain ko sa kanya ang soup while eating his staring at me.
Nakalimutan kong naka-bra and suot ko pa rin ang basa kong pantalon.
He raise an eyebrow "If your always like that then baka may gawin akong masama sayo"
Lumapit ako sa kanya. I look at him eye to eye.
And I grin.
Inilapag nito ang cup ng soup sa may side table at tumingin sa akin.
"What are you saying?" he ask me.
Kasabay non ang malakas na kidlat mula sa labas at ang pagkawala ng liwanag sa silid.
"Are you sure about that?" i heard him ask me.
"Yes, Zero and I'll make sure your going to be mine, only mine"
<CHAPTER 9.5>
Then, while kissing he start to explore my upper body using his hands, beginning with my shoulder to my
waist and he unhook my undergarments and caress the breast that hiding from that thin cloth.
He kisses her neck then when his tongue finally reaches the proud mounds of her breast. He sucks a bit
and teased tormented until she felt that she's going out of her mind. She can't help moaning...
Then he captured her lips again and kiss it... claim it.
There was no tenderness now, nothing but a mutual heat and passion, the thirst of two people lost in the
wildness of their own desire and... love... that they both don't realized it yet....
While his lips busy kissing, his hands are now busy unzipping and tossing her pants.
When she's totally naked in that darkness she response with his kisses as ardent as him. He removed his
shirt and touches his body. She could feel the muscle of this man. She missed him so much.
He explored every inch of her soft skin and she didn't resist.
Her hand is also uncontrolled he helps the damn gorgeous passionate killer that kissing her, to toss
everything that his wearing....
He plays her breast again and kisses it.
Down...
....
Down...
The purity is now broken and red liquid starts on flowing inside her.
She wanted him with desperation that both amazed and shock her.
They can't control their self anymore...
He cried his name and bit her lower lips to avoid her noisy mouth...
because of the sensation that she feel right now...
then they finally reach their destination... the heavenly love of pleasure...
they slept warpped in each others arms.... and the darkness and rain is the witness of their love that not
yet revealed...
Gumapang ang kilabot sa kanyang katawan... hindi dahil sa may nangyari sa kanila kagabi dahil hindi nya
iyon pinagsisisihan...
kundi.... kung ano ang mangyayari sa ikatlong gabi... narito pa kaya si Zero o wala na ito....
She embrace the guy tightly... hindi maaaring iwan sya nito... hindi sya papayag..
...
~William Shakespeare
<CHAPTER 10>
Idinilat ko ang aking mga mata...
Bumungad sa akin ang gwapong mukha nang lalaking humagkan sa aking mukha...
Sumandal ako sa dibdib nya and I feel his strong muscles in his chest...
And I can smell his natural masculine scent that no one cant resist...
Nawala na din ang kadiliman sa aking silid dahil sa ilaw na nagmumula sa chandelier...
Tumayo si Zero and I just watch the damn gorgeous man his masculinity. He is the man who took my
purity...
"Where?"
Umupo sya sa kama... "Bakit gusto mo na bang tigilan ko ito? If that happen mawawala na ang justice."
"I love you kung ano ka man ngayon and tanggap kita... hindi kita pipilitang magbago para lang sa akin."
I said... Sana naman marinig ko din na mahal nya din ako pero wala akong narinig.
Nang makalabas sya ay nakaramdam ako ng disappointment... dahil wala man lang itong sinabi na
nagpapalabas na mahal nya ako...
tumayo ako at ibinabad ang aking katawan sa bathtub...hinayaan kong mawala ang pangamba sa aking
puso at isip...
Pagbaba ko...
Narinig ko ang isang usapan sa labas..
"Ayos ka lang ba Miss Zia?" Tanong ni Manang LAura nang makita ako.
Tumango ako... "Ano po ang kailangan nong P-Pulis?"
"Tinanong lang kung ayos lang tayo dahil sa magdamag na black out kagabi"
matapos kumain I just stayed in the music room and try to finish yong kino-compose ko.
I saw him smile and nang makabalik ito ay humiga sya sa tabi ko.
"Dahil kung ako ang author bat ako gagawa ng isang lovestory kung malungkot ang ending.... Trahedya... I
have the power to manipulate it but gagawin ko lang malungkot ang ending."
"Ganon sila mag-isip wala tayong magagawa... yon siguro ang way para matakasan nila yong problema ng
mga characters"
"Yong iba siguro pero yong iba naka-base sa real life story"
"If your the writer of our lovestory gusto mo bang happy ever after o tragedy?"
Napatanga ako...
...syempre gagawa ako nang lovestory namin na may masayang ending ksi nakakadepress kung
pinagtiyagaan mong basahin then tragedy ang ending...
He smiled and look at me..
ZERO'S POV....
I already took her innosence and purity but nandoon pa rin iyon sa maganda nyang mukha...
Lalo na ni Zia ang tunay kong katauhan... I grin.... and left my lovely woman...
ZIA'S POV....
..
"Miss Zia, Hihingi po sana kami nang bakasyon... kahit isng araw lang.. babalik din po kami bukas"... sabi ni
manong edwardo..
"Ikaw din Aling Rosa umuwi ka muna sa Bicol para makita mo ang asawt anak mo"
Isang oras na akong naghihintay at di ko mapigilan ang pagtulo nang masaganang luha sa aking mata...
Wala na si Zero...
nakrinig ako nang kaluskus at nakita ko si Zero na binubuksan ang pinto ng terrace...
"ZERO!"
"Miss me?"
Tumango ako and I know I blushed... "I though hindi ka na darating"
He hug me...
He kiss me...
Now his mine...
totally mine...
___________________________
"There is nothing more dreadful than the habit of doubt. Doubt separates people. It is a poison that
disintegrates friendships and breaks up pleasant relations. It is a thorn that irritates and hurts; it is a sword
that kills."
Buddha quotes (Hindu Prince Gautama Siddharta, the founder of Buddhism, 563-483 B.C.)
<CHAPTER 11>
...
...
...
Bakit ganito?
...
....
....
....Isa na akong bulag sa pag-ibig at kung hindi namay matatawag na isang MARTIR...
...
Bata pa lng ako noon ayokong maging isang kawawang babae ...
...
Agad akong bumangon upang makapagluto nang almusal.
Pagbaba ko...
Im very dumbfounded because I saw the man I love that cooking something delicious...
"No"
I stop and look at him...
I just realized na nagmahal at ibinigay ko ang sarili ko sa isang totally stranger killer...
then he smiled...
"But its really unfair rigth... kilala mo ako pero hindi kita kilala" I added...
"If you want to ask something...wag kang mahiyang magtanong. I just want to remind you na kakaiba ako...
Nagsasalita lang ako if may nagtatanong" he said...
"I just noticed na kaya mong bumasa nang pag-iisip nang isang tao and see you convinced me ... while
ayoko talaga nang pre-marital"
"The other woman would rather show how glamorous, how rich they are," he said amusedly...
"I'm not bluff and egotistical like them... It will just make my life despondent if they will find out that I'm a
rich woman..." I said... "If that will happen I'm in my miserable day of my life and I'm not happy of what
I'm doing"...
I look at the gorgeous man that I've ever seen in my life. Mas maganda nang mamatay kaysa mamatay
nang nahihirapan di ba?
"Are you happy in killing people?" I ask him seriously...
"Yes, I'm happy in killing people... killing those criminal like me... killing those people who done a very big
sin in people..."
I can see satisfaction and I really feel that his happy in what he is doing...
"You're the justice.... In a wrong way"...
"At least I punish my colleague... the criminals that afraid of death... "
"...ask what you want to ask Zia... I'm willing to answer it..."
He sense in my eyes that I want to ask something that bothers me a lot but... every woman in the world
will agree with me if they will hear those words of romance without asking it from the man and without
commanding them to say it...
I wanna hear from him that he loves me without asking him...gusto kong kusang magmula yon sa kanya....
willingly...
...It's just a simple way but I want it!!! and I will be the happiest woman in the world if I heard it....
...
every words....
"Gusto kong matakot sila sa akin...Matakot ang lahat nang masama at magbago sila bago ko malaman ang
kalokohn nila... Im giving chance for those people... pero hindi sa mga takot mamatay at pagsisihan ang
mga kasalanan nila"..
"So... pinasok mo ang buhay na ito na alam mo ang kahihinatnan...paparusahan ka din"
"I cant kill people because of you... because I just wanna stay beside you and im just waiting that you
command me to stop but you never did"
Im looking for an answer...
....
??????
RIDICULOUS!!!!!!
PATHETIC!!!
DAMN!!!!
I have the power to save thousands or millions of lives but I cant save them...
...
....
Matapos kumain ay pumunta kami sa sala...
umupo at nanonod...
"I have a three days sem break and I want
to spend it in Tagaytay, wanna join?"
"You want me not to go in Tagaytay but youre just going to left me alone..."
I pouted...
He laugh...
"Your really Cute!!!" He said amazingly... "Gusto ko lang na wag ka nang tumuloy sa vacation mo dahil
mabibitin ka lang... im sure na masisiyahan ka don"...
I get his point but I really want to go...
"Ok... hindi na nga ako tutuloy but paano ko naman maiintertain yong sarili ko?"
Gusto ko sanang magtanong kung ano ang gagawin nya dito but nakaalis na ito...
<CHAPTER 11.5>
sa Gabi ko lang nakakasama si Zero at sa umaga...
...
...
Bukas simula na nang klase at nakarating na sina Mang Edwardo at ang iba pang kasama ko sa mansion sa
loob ng isang subdivision...
____
Lumungkot na naman...
"Susunod na ako"..
....
Im walking in the hallway of our department building at mahahalata ang mga bagong mukha sa mga
studyante...
mga transfery....
...
mamaya-maya napansin ko ang mga babaeng nagkukumpulan at halatang may pinagkakaguluhan sila...
I think yon sigurong sikat na artista na nagtransfer sa university namin...
We are not just good in Education but hinuhubog din nang university na ito ang mga talents ng mga
studyante... maraming mga artista na nag-aaral dito dahil sa magandang effect nang mga club...
nadadagdagan ang karanasan nila at marami silang natutunan sa theater dahil ang mga club adviser ay
magagaling and proffessionals...
Ang music club namin ay isa sa mga kilalang club sa University dahil kami ang inilalaban sa maraming
choral competition pati na rin sa song writing contest...
...mascularity...was there...
hindi na nakapagtataka na pinagkakaguluhan sya...ng mga babae...
he said...
"Anong ginagawa nang isang tourism student sa building nang mga accountancy?" I said..
Nagtawanan ang mga studyante but the bastard man grin...
"Im just meeting some fans here... You want also my autograph?" he said...
"Im not harsh type of person... sorry to tell you i dont know who you are and im not interested of your
autograph" then I left him...
..
...
actually...Kilala ko sya because lagi syang laman nang dyaryo, TV at radyo dahil sa pagiging magaling,
gwapong actor ...then a very hot model...and...
a playboy...
Lagi itong nakukuhanan nang mga litrato na may kasama at kahalikang babae
and napansin ko
ang isa na namang bagong mukha...
I think nawawala sya???
... sa kakatitig ko sa maamong mukhang tuliro ay hindi ko napansin ang papalapit na bola sa akin...mula sa
taas nang hagdan...
...
TATAMA YON SA MUKHA KO....!!!!
GOSH!!!
Im expecting the ball na tatama sa mukha ko but naramdaman kong may yumakap sa akin at sinangga ang
bola...
GOSH!!!
"Are you ok?"
Aalis na sana sya but bigla syang lumingon at tumingin sa akin then nagkamot ng ulo...
"Im Zia Montesero.. 2nd year accountancy student... yong building nyo is nasa blue building at makikita
mo na yong numero nang room mo sa mga pinto"
________
ISANG mata ang nakatunghay...
...
I'll make sure that you will suffer and your going to pay for what you done to my LOVE...
...RUTH VILLANUEVA"...
SINO ANG TAONG ITO????
______
"HINDI LAHAT NANG NAKIKITA NATIN TOTOO AT ISA TAYO SA MGA HINDI TOTOO HINDI BA MS. ZIA
MONTESERO? JUST GO ON WITH YOUR LIFE... LIVE ... BUT YOUR GOING TO DIE...IN A BATHTUB"....
MUKHANG!!!!
...______________________________
<CHAPTER 12>
...natatakot na ako...
"Men fear death, as children fear to go in the dark; and as that natural fear in children is increased with
tales, so is the other.... IKAW HINDI MO BA KINATATAKUTANG MAMATAY??? O DI KAYAY PUMATAY????....
DEATH is really meant for you...ill make sure na don ka pupunta"
...Takot...
hindi ko alam kung anong oras na ako nakatulog o nakatulog ba talaga ako...
...nagpatuloy ang ganitong pangyayari...
May nagpapadala nang mga messages sa akin sa ibat-ibang number at puro pananatakot ang ginagawa
nito...
bakit
ganon???
nagsimula na ding ang laman nang pananginip ko ay ang KRIMENG ginawa ko...
Naglalakad ako sa gilid nang daan habang papunta sa school...
...I dont know kung bakit maling direksyon ang tinutungo nito...
....
...
AKO!!!!!
wala nang oras para iwasan ang kotse...
Ilang araw na syang hindi nagpaparamdam at nakikita and it makes my life very miserable without him...
...NAkaramdam ako na may yumakap sa akin and his scent is very familliar..
...
...
...He save me???
I look at him...
kahit pala mayabang sya may pagkaHERO din pala..
"That was so close buti naligtas ka ni JD," sabi nito "Ok ka lang ba Zia?"
Tumango lang ulit ako..
_________________________
That was really close and the BITCH and bastard man save her...
Ngumisi ito...
"Tignan natin ang swerte mo sa susunod"
______________________________
Inihatid ako ni Kevin sa room ko and rumors spread of what happen to me and ang pagliligtas ng sikat na
JD sa akin...
Hindi man lang ako nakapagpasalamat sa ginawa ni JD sa akin...
"Im just afraid... sa nangyari kanina.. ksi may mga nattanggap akong nanakot sa text...."
"Di namn kaya may kinalaman yong puting kotse sa stalker mo?"
"I dont know... hindi ko na nga alam kung sino ang mga dapat kong pagkatiwalaan" I said...
"Dont trust anyone Zia.. lalo na sa mga bagong kakilala mo.. tulad ko" sabi nito...
Tinignan ko sya...
____
uwian na...
nagtext ako sa bahay na wag na akong sunduin dhil may pupuntahan ako...
..Uuwi na sana ako pero napansin ko si JD sa parking lot kaya sinundan ko sya..
papasok na sana ito sa kotse nito but napansin nya ang presensya ko...
"I didnt introduce my self yet... im Zia Montesero.. 2nd year accountancy student... Thank you nga pala
kanina"
"Its ok.."
"And gusto ko ding mag-sorry for being so rude sayo nong time na nagpakilala ka sa akin... nayabangan
kasi ako sayo"
"Umm... gusto ko pa sanang makipag-kwentuhan sayo..Zia... but I have to go kasi may taping pa ako eh"
sabi nito...
"Its ok.. Bukas na lang siguro pag breaktime.."
Nang mahipit..
"OUCH! ano ba nasasaktan ako..." nang tumingin ako sa lalaki ay nagulat ako...
si Zero...
He is wearing the male uniform of the university and he is also wearing that damn good looking
eyeglasses...
...but...
nakakatakot...
"Pasok" utos nito...
Gosh!!!
ngayon ko lang nakitang ganito si Zero...
nakakatakot!!!
ang bilis
nang takbo nang kotse...
I dont have time to look at how beautiful and elegant the place dahil sa sakit nang pagkkahawak nito sa
braso ko...
then nilapitan nya ang isang mini-bar at nagsalin nang alak sa isang baso...
Namumula ang parte na hinawakan ni Zero sa braso ko...
"Anong ....p-problema....." i ask him... at nauutal pa rin ako...dahil sa takot and tension na nararamdaman..
I heard na may nabasag...sa gawi ni Zero...
nilapitan ko sya...
"Why your doing this???" I ask him at kanina pa tumulo ang luha ko...
"mas mabuti pang saktan ko ang sarili ko...kaysa ikaw ang masaktan ko.." He said with calmness...
he kiss me...
claiming it so harsh...
moistening it so rude...
then don lang nito inihiwalay ang labi nito sa labi ko...
Tinignan ko ang mga nanlilisik nyang mata...
"Why your doing this?" I ask him at wala sa sarli akong napa-upo sa semento...
tinignan ko sya nang umupo sya sa tapat ko at sinalubong ang itim na mga mata nya...
there was...
"With whom???"
Napayakap
ako sarili .sa sarili ko.....
I Cant betray you... Zero... I cant never do that... Im just living rigth now because of loving you...kaibigan ko
lang sila..
"When the times that I really need you.. wala ka..." sabi ko..
"Ano ba talaga ako sayo??? a woman that you just need when you want to satisfy yourself???"... i added..
"I really need you but your not there... your busy with your stuff
habang ako... natatakot na... sina Kevin at JD lang ang andon pagkailangan ko sila lalo na sa panahong ito
na nanganganib ang buhay ko"
...passionate...
_______________
"As soon as you stop wanting something you get it. I've found that to be absolutely axiomatic"
<CHAPTER13>
When I open my eyes I was in a very familiar place, a bathroom that colored with blue and red tiles.
There was coldness in that room... then I just realized that I'm naked.
...
...
????
Then, I'm very surprise that my body is in the cold water of a tub.
..
I moan so hard...
...
...
This was the same place where I killed that bitch a month ago.
.....
...
This can't be!!! She's already dead!!!
Death is there...
..
"... lagi syang nagpapadala nang mga text message and... puro panakot....alam nya na ako ang pumatay
kay Ruth"
"I dont know.. Simula nang guluhin nang stalker ko ang bawat araw ko.. nagsimula na din akong hindi
makatulog nang maayos... tapos lagi lagi kong nakikita sa mga panaginip ko ang ginawa ko noon.. ang
krimeng nagawa ko..."
Tinitigan ako ni Zero sa mata...
Napangiti ako..
If Zero is always beside me..
"Nasan sila?"
"France"
"France din??? andon din parents ko ah... anong ginagawa nila don?" I ask him...
"Alam ba nilang Killer ka?"I ask him na bigla na lang lumabas sa bibig ko...
kissable..
"My father is the head and founder of an organization of assassins... and as his only son, my duty is to be
the next boss... of the organization. At the age of 14 I already graduated in collage because of money that
we have... from that day that I graduated I become a certified killer...This organization has the duty to kill...
but to kill those people who did a crime with those weak people... those people who are hungry to do bad
things to the mankind... yes we are the justice but in a wrong way like what you said..."
"What is the name of the organization?" I ask him...
"Im sorry Zia.. pero hindi ko pwedeng sabihin kung anong organization yon... hindi namin maaaring sabihin
yon lalo na sa mga hindi member"
"Nasa France din ako nong ... wala ako sa tabi mo... Im sorry for being possessive " sabi ni Zero...
Tumayo ako at ibinalot ang sarli ko sa isang puting kumot at tinungo ang terrace sa may likuran...
Humampas ang malaks na hangin na nagmumula sa dagat...
Kinabukasan...
sinabi kong nakitulog ako sa isang kaibigan dahil sa isang group study...
Pagkahatid sa akin...
Agad akong pumunta canteen para magagahan...
Ilalapag ko lang sana ang bag ko nang may mag-lapag nang isang tray si Kevin at ialok sa akin yon...
bigla akong naguton at pinagsaluhan namin yon...
naiwan nito kahapon sa canteen at nakalimutan kong ibigay kanina nang makausap ko sya...
lalapitan ko na sana sya nang papasok sya sa kotse nya...
then...
npansin kong unti-unti nang lumalapit sa kin ang mukha nya...
...
Nang makapag-park sa garahe ay agad akong pumunta sa likod nang mansion at pumasok sa gym...
ng galit!!!!
<CHAPTER 14>
hapon na...
malabo...
Bigla kong naalala na hindi pala ako nakakain nang almusal kaninang umaga dahil nagising na ako nang
mataas na ang araw..
Late na nag ako nang isa at kalahating oras sa unang klase ko... tapos kaninang tanghali... tinext ako ni
Kevin na mag-lunch pero tumanggi ako...
<KEVIN's POV>
Ngumisi ako...
Naglalakad ako sa hallway nang mga accountancy sa 1st floor nang mapansin ko na parang may sumigaw...
Tumakbo ako nang mabilis palapit sa hagdan and kaya pala ako kinabahan dahil...
hindi ko na lang pinansin dahil alam kong delikado ang lagay ni Zia...
Isinakay ko sya sa kotse ko kasama ang isang lalake na nagbolontaryong samahan ako...
agad namin syang isinugod sa ospital...
...
...
Nang papasok na sana ako sa silid ni Zia dahil binigyan na ito nang silid dahil ligtas na ito sa peligro ay may
nagsalita...
The Doctor is one of the handsome face that Ive seen i my life...
...so he is RICH!!!!
"I think your not a doctor" i said...
Tumango ako...
Kinabahan ako sa inasta ni JD kanina ang akala ko hindi na halata na hindi talaga ako doctor sa ospital na
to...
"I'll make sure na papatayin ko ang may gawa nito sayo...sigurado akong sya ang may gawa nito sayo..."
<JD's POV....>
Lumabas na ang resulta nang Ct scan ni Zia at ayos lang naman ito...
...
DANGER...
???
sabi nga nila ang mga taong tahimik at inosente ay mas mapanganib...
Kinagabihan umuwi muna ako dahil ang alam ko ay darating na ang mga kasama ni Zia sa mansion nila...
Mamaya-maya ay napansin ko si Kevin...
<ZIA's POV>
...
NASAN AKO???
nakasabit ang...
picture ni Ruth at...
"hello Zia..."
he said while smiling...
"Your so slow... and a foolish woman..." then he grin..."Ako ang stalker mo"..
Nanlaki ang mata ko...
pero...???
bkit???
"But...w-why???....why your doing this to me...???" i gaze him... na para bang hindi totoo ang nangyayari...
para bang... panaginip lang ito...
"Because you killed Ruth Villanueva..."
*PAK*
nanlaki ang mata ko kay Kevin...
kinabahan ako... ayokong madamay si Zero... pero alam ko namang kayang alagaan ni Zero ang sarili nya...
Then he smiled...
"Good answer... masyado kang matalino para yan ang maisagot mo sa akin... dahil isang pagkakamaling
sagot mo lang... maaamin mo na ikaw na ang pumatay kay Ruth"....
"Bakit mo ako niloko??? BAKIT KA NAGPANGGAP NA KAIBIGAN MO AKO???" i said... while tears is now
flowing...
"I never did that Zia... di ba't sinabi ko sayo na hwag mong pagkatiwalaan ang mga bago mong kakilala lalo
na ako?"
Umiling-iling ako...
.....mas lalong nanlaki ang mata ko at tinitigang mabuti ang maamong mukha ni Kevin..
....OH MY GOSH!!!! sya ang.... lalaking huling nakasama ni Ruth nong bago ko sya patayin...
Then he grin...
"Nasabi na ba nya sayo na mahal ka nya???" ... naalala ko si Zero... ni minsan hindi pa nito sinabi na mahal
nya ako..
napahinto ko si Kevin...
"I SAID SHUT UP!!!!" muli nya akong sinampal....pagkatapos ay hinila nya ako...
Pinunta nya ako sa banyo...kung saan ko pinatay si Ruth...
naka-inum ako...
mamaya-maya..ay inangat nya ang mukha ko...
"FEEL THE DEATH WOMAN!!!"' tawa nito... at muli na naman nyang iniloblob ang mukha ko sa tubig....
i cant breath...
kinakapos na ako ng hininga...
paalam...Zero... paalam....
..............
Mamaya-maya ay...naramdaman kong may nabasag at... agad akong umahon...
inu-ubo ako...
tapos napansin ko na lang Kevin na nakabulagta sa sahig...napansin ko din si Jd...agad ko syang nilapitan...
mamaya-maya ay itinuon ko ang atensyon ko sa daan... I remember the day na nakita kos sina Zia at Kevin
sa parking lot...
at nong araw ding yon... i become a very mad man like a lion of the forest...
sa ibang dahilan...
dahil ang taong pinagseselosan ko ay ang taong....
simula ngayon...
pro-protektahan ko sya...
<KILLER's POV>
....
...
I look at him...
how pity...
"Im Zero...."
nanlaki ang mata nya....
I smiled...
"bakit ka nandito?" he asked while her voice is shaking sa takot...
"What?"
"Sinaktan mo ang pinakamamahal kong babae...and i want to take your life..."
I smiled so sweetly...
"Tulad mo"
"Tulad mo... i dont expect na ikaw ang stalker ni Zia...at tulad din ni Zia..." I grin when his eyes turn to a
fury of anger... "yeah sya ang pumatay kay Ruth... no one would believe na ang sweet and innocent lady
and wek like Zia can kill that strong bitch"
"DAMN ALL OF YOU!!!"
shot him...
with no mercy...
ilang beses ko syang binaril???... well i dont know... im going to kill anyone na sasaktan ang
pinakamamahal kong babae...
"Fear is very exciting. People like to get scared. It's exactly like the moment before you have an orgasm."
<CHAPTER 15>
Ilang araw na ring hindi ko nakikita ang lalaking bumihag sa puso ko...
sinkop na nya ang lahat sa akin...feeling ko...I cant live without him....I really miss him....
Nasa process pa lang ako ng recovery.
"Come on... tell me the truth Zia. Dont pretend na okay ka...i know your not" giit ni Jd...
The man I didn't expect to love and never imagine that I fall in love with someone like him...
"why secret?"
"not that...sadya lang talagang hindi pwedeng isiwalat ang relasyon namin"
"If im the guy ill be proud na maging girlfriend ang tulad mo"
oo nga naman...
bakit hindi ko naisip na ang mgandang babaeng tulad nya ay walang boufriend...
"I cant live without him...He is making my world turn around... I want to stay with his arms forever... I
wanna be with him eternally..."she said..
humihikbi na sya...
samantalang ako...
nasasaktan...
just imagine this situation na nagyayari sa akin...
the woman in my life is telling me about her dreams with other guy...
pati nga manager ko tumatawag na at pinapagalitan ako dahil sa walang paalam na absent ko sa trabaho...
Pakakasalan ka ba nya?
Matutupad ba ang mga pangarap na ini-expect mo... kung OO ang sagot mo...
<ZIA's POV>
napaisip ako sa sinabi ni JD....
wala na...
pero...
bakit????
BAKIT??? bakit ko itinuloy ang relasyong ito...
simple lang naman para magka-roon ako ng satisfaction ang sabihin nya sa aking na mahal nya ako...
"ok lang yon... Ginawa ko lang ang lahat para protektahan ka...
"Im really sorry... i...dont know... manhid lang talaga ako"...i said....
It takes...Forever" he said...
I look at him... ....
kasi...
Nang makaalis si JD ay tumunog ang Cp ko... inabot ko iyon sa side table na nasa kanan ng hospital bed
ko...
"Hello"
"Hello Zia..."
Nagulat ako...its my fathers voice....
"DAD?"
"Yeah... kamusta?"
Hindi alam ni Daddy na may nangyaring masama sa akin dahil inutos ko na ilihim kina Manong Edwardo na
ilihim ito...
"Well...I-im fine..."
na mangyayari...???
"Dad b-bat napatawag ka?"
"KASAL???"
"Yeah"
"dont entertain suitors from now on...ikakasal ka na 2 yeras from now...sinabi ko na nang maaga para
mapghandaan mo na"
paano na si Zero???
GOSH!!!
so miserable....
Sino ba ang susundin ko ang AMA ko??? o ang tinitibok ng puso ko...???
panibagong problema...
handa ba akong suwayin ang Daddy ko para kay Zero...
???
Matutupad ba ang mga pangarap na ini-expect mo... kung OO ang sagot mo...
___
Fred W. Leigh
British songwriter.
<CHAPTER 16>
<ZIA's POV>
Lalabas na ako sa ospital ngunit di ko man lang nakita si Zero na dumalaw o pumuslit man lang para makita
ako.
Mahal nya ako pero hindi ko sya mahal at pagmamay-ari na ng iba ang puso ko.
...
"bakit?" he said.
Cheering me up.
Then he smile.
"Sana nga" he whispered
Mahal ko si Zia.
Damn!!!
<ZIA's POINT OF VIEW>
Walang pinagbago.
Ngunit parang nakikita ko si Zero saan man ako tumingin.
.....
...
...
..
his expression...
..
..
kinatatakutan ko yon.
...
..
..
It makes my knee tremble.
Tinignan ko sya.
na ikinalaglag ko sa kama...
"Im not making love with you dahil galit ako sayo...satisfied???"he said then take a sharp glimpse.
"What??? ano bang ginawa ko para ikagalit mo?"
"Di ba sabi ko layuan mo si JD... but anong ginagawa mo...mas lalo ka pang nakikipag-lapit sa kanya" he
said.
Namumuo ang luha sa mga mata ko.
"Ni Ho...ni HA wala man lang...alam mo bang sa mga panahong ganon nasasaktan ako dahil walang
umaalalay sa akin...walang nandyan s tabi ko para i-cheer-up ako...I really need you that time pero wla
ka???" I Added..
Tumingin sya sa akin...
"Zia...kailangan mo lang ba ako pag-nangangailangan ka ng ZERO sa tabi mo? Hindi ba pwedeng nasa tabi
mo si ZERO kahit hindi mo sya kailangan?" he said...
Hindi ako nakapag-salita...
napahikbi ako...
"You always arguing with me because when you need me I'm not on your side... you were telling me that
I'm busy with my stuffs and don't care about you... why can't you realized that when the times that I need
you...you're not also present...pero tinitiis ko dahil alam kong makakasama din kita... sana ganon ka din"
he said...
"You just need me when you need my body...just to satisfy your needs" I said.
Damn!!!
Damn!!!
Damn!!!
Damn!!!
shit!!!
shit!!!
shit!!!
Kinabukasan naghanda ako para sa pag-alis ko...
Sumilip ako...
I saw a woman at mag-kausap sila ni Zero..
The woman ...was wearing black leather skinny ...naka-black coat ito ng mahaba...
...
...
...
kaya agad akong bumalik sa kotse at don ko binuhos ang galit at sama ng loob ko...bakit ang bilis naman
nyang makalimot??? and sino yong babaeng yon...
Naiinis ako sa sarili ko dahil sa nangyayari....Talaga ngang hindi ko kilala ang lalaking pinaglaanan ko ng
lahat..
DAMN HIM!!!
..
...
...
....
.....
ARRG!!! mas lalo akong nadepress dahil hindi ko yon masabi kagabi kay Zero... natatakot ako eh... baka
mapatay nya yong Finace ko...
Pinaharurot ko ang sasakyan at nagkulong ako sa kwarto...
..
..
Napansin nyang gising na ako kaya nagtama ang mga mata namin...
"Wala" sabi ko kaso...gustong kumawala sa bibig ko yong tungkol sa fiance ko pero...ayokong sabihin..
"Sigurado ka??" sabi nito...at nagbago ang kalmadong mata nito kanina.
"Yeah"
Ngumiti ito ng mapait at tumabi ng upo sa akin.
Kinabahan ako.
"Ayaw mong aminin na may fiance ka na... you dont trust me right?" sabi nito.
Nanlaki ang mata ko.
"And ano ito?" sabi nito...sabay bato sa kama ng isang babasahin at ang cover ay... ako at si JD na
magkayakap sa beach...
"Enjoying his company ha?" he accused.
"NO!"
Pumikit ito...
Nakapag-desisyon na sya....
mag-papark na sana ako pero inunahan ako ng isang Red Toyota Vios...
"SHIT!"
she was wearing a red fitted above the knee dress and exposing her clevage.
Nang makahanap ay agad kong isinuot ang shades at sumbrero ko na parang kay bruno mars...baka kac
pagkaguluhan ako ng fans...at pumasok sa isang Italian restaurant.
It was the gorgeous doctor... he is now wearing a shirt and jeans... but still wearing the glasses...
Inilapag nito ang magazine na sya ang cover at kayakap....si Zia sa beach??? buti na lang nakatalikod si
Zia...
"WHAT? paano... paano???" Im surprise..
"OH! hindi mo alam" Then ngumiti ang lalaki. "She's a lucky girl to have you..."
"Where is this pretty lady... sya yong patient ko di ba nong magkita tayo?" he asked as if teasing me...
"Shes not here anymore...ilang buwan na syang nasa ibang bansa..."
hindi ko na tinignan dahil alam ko namang natutuwa sila dahil sa lalaking kausap ko...
Damn!!!...
Tumingin ako sa taong kausap ko pero wala na sya...
"ah.. alm ko na... kailangan mo ba ng autograph ko... sige pagbibigyan kita basta wag mo na lang akong
ayaing kumain and leave me alone. Ok"
Sumimangot ito at nagtaas pa ng isang kilay...
"I dont need your autograph... Ikaw ang kailangan ko because I like you" sabi nito..
and young...
Tumalikod ako...
"ANDITO SI JD___"
Agad ko syang hinila at hinalikan ko...
gusto pa akong pagkaguluhan ng mga fans eh... iniiwasan ko nga yon eh...
Shes teasing me to deep the kiss kaya umurong ako at inilayo ang labi ko sa kanya...
This woman is expert in seducing... baka pag-nagtagal pa kaming ganon mawala na ako sa sarili ko...
Then tumingin sya sa akin habang hila ang kwelyo ng polo ko....
"Ikaw kasi pakipot ka pa gusto mo lang palang makahalik..." then the woman smirked... "see you around
Jhun Daniel Pineda"
<CHAPTER 17>
PRESENT DAY...(2 YEARS PAST)
"Mommy.. Mommy"
Tumingin ako sa orasan and notice na 6am pa lang...papasikat pa lang ang araw...
"Your so early...baby" umupo ako at niyakap sya..
"Mommy is tired baby...can mommy sleep first?" I ask the little boy...
Umiling ang batang lalaki... gusto ko pang matulog pero ayaw akong pagbigyan..
Nang nasa labas ako ay nilamig ako dahil sa winter na dito sa Finland...
Napakaganda ng paligid dahil sa mga yelong bumabalot dito..
Naglakad-lakad kami ni Baby Zero and nagtataka ako dahil hindi man lang tinatablan ng lamig ang batang
ito...
Tinitignan ko sya at naalala ko ang ama nya...
Bata pa lang ito pero gwapo na ito... paglaki siguro nito ay ilang babae kaya ang mapapaiyak nya???
"Why" JD ask...
"Aalis na ako at pupunta ako kung saan ko gustong pumunta...sana ihatid mo ako sa Ospital...kahit sa
ospital lang..." sabi ni Zia.
nakikiusap si Zia at wala nang magawa si Jd kundi pumayag.
Nang sumapit na ang tamang oras ay pinuslit ni Zia ang mga gamit na isakay sa kotse ni Jd..
Ayaw nyang magpa-alam kina Manang dahil baka maiyak lang sya...at gusto nyang magtago muna...sa mga
taong kakilala niya dito sa Pilipinas..
Tsaka na lang sya magsasabi kung ano ang reason ng pag-alis nya. Nag-iwan lang sya ng sulat sa may pinto
ng kwarto nya...
Nagpaalam sya nang makita sya ni Manong Edwardo na kasama si JD na dadalaw lang sya sa
ospital...Dadalawin
nya lang ang mga kaibigan nya na nagising na mula sa coma.
Nang nasa Ospital na ay kina-usap at nagpa-alam sya kina Lyn at Diane na aalis muna sya...
Habng kausap ni Zia ang mga kaibigan ay nagkaroon ng bisita sa mansion nila Zia.
Pinagbuksan ito ni Manong Edwardo.
at nakasuot ng salamin.
"Kaalis lang kasama ni JD Pineda yong artista. pupunta at sa Ospital dadalawin yong mga kaibigan nya..sino
ka ba hijo?"
"Boyfriend nya po" sabi nito.
Sige po susundan ko lang sila..at salamat din po" sabi n Zero at pumasok na sa kotse at pumunta sa ospital.
Nag-pa-iwan na dito sa ospital si Zia... Nang makapasok si JD sa kotse ay sinundan sya ni Zero.
Sinundan ito ni Zero at napansin na palabas ng Cavite ang tinatahak nitong daan.
Nanghihinayang sya kay Zia dahil nag-aaral pa lang ito pero nabuntis ito at titigil na daw ito sa pag-aaral.
Dahil sa depression ay uuwi muna sya sa Pampanga.
nang makarating na si Jd sa destinasyon nito ay laking pagtataka nya na bakit walang Zia na lumabas sa
sasakyan ni JD...
ASAN SI ZIA???
Inakala nyang papagalitan at sesermonan sya ng mga ito sa halip ay niyakap sya ng mga ito... dahil
ditoy...mas lalo pa syang napaiyak... parang bumalik yong mga panahon na bata pa si Zia at umiiyak sya
non dahil inaway sya ng kalaro..
Ipagpalagay na lang nating biyaya ang batang yan...Isa syang regalo" sabi ng mama nito.
Lumayo sya...
Hinahanap sya ni Zero pero hindi sya nito natagpuan... hindi nito alam na nasa isang liblib na barrio lang sa
Finland naroon si Zia.
Gaano mang kagaling na tracker si Zero...hindi nya mahanap si Zia...magaling lang talaga syang magtago...
<END OF FLASH BACK>
Yon ang nagpagising sa akin mula sa pagbabalik-tanaw sa nakaraan..... ilang buwan din akong
nadepress...nalungkot pero narealized kong mas mabuting abalahin ang sarili ko kay Baby Zero...
Tumango ako...
then, bumalik na kami sa bahay...
Nang papasok na kami sa bahay ay napansin ko ang isang lalaki na nasa tabi ng pinto namin...
Don ko lang napagtanto na ito pala si Mr. Ben Roque... ang utosan ng aking Papa...
"Pinapabalik na po kayo ng Papa nyo sa France sa lalong madaling panahon po" sabi nito.
<CHAPTER 18>
"Ok...sasama na kami"...
Tinuruan ako ng lugar na ito na tumayo sa sarili kong mga paa nang ako lang...
Tinignan ko si baby Zero...
lalo na gayong hindi man lang sya nagalit o namuhi nang mabuntis ako...
Hindi din ito nagtanong kung sino ang Ama ng anak ko... pilit nya akong inintindi... kahit ngayon man lang
mapagbigyan ko sya...
pero may kaba pa rin...
gulong-gulo ako...
Muli akong tumingin sa labas at naka-alis na kami sa Barrio na kung saan kami nanirahan ng
Nang makababa na kami ay agad kaming sinundo ng isang lumang sasakyan na isa sa mga koleksyon ng
papa...1957 Mercedes-Benz 300SL ...
Nang nasa loob na kami ay...
"Mommy....i-I want to buy...toys...Please... i...w-want a Toy car like this...." nakangiting sabi ni baby Zero...
Ngumiti ako...
"OK... Mr. Ben... pwede po bang ibaba nyo na lang kami sa Mall... mamamasyal muna kami ni baby Zero"
utos ko..
"Opo.." sabi ni Mr. Ben...
Nahalata kong medyo nakasimangot at nadismaya dahil walang laruan na tulad ng gusto nito...
"Lets go..baby Zero..hanap pa tayo ng tindahan ng laruan baka sakaling meron sila nong gusto mo..."
nakangiting sabi ko...
Naglakad-lakad kami at hanggang sa matagpuan namin ang isang toy car shop...
Napangiti ako...pinasok namin ang tindahan...
I smile and sneak from my Mommy. I run so fast to look that car face to face and prove how beautiful and
cool it is....
It amazed me...
I smile when I touch it... I know that this is new... my instinct and mind saying it...
I just take a glimpse with the man who is blonde and wearing a dark jacket and shades....
and look again to the car.
Pinagmasdan ko sya...
Napangiti ako...
Naalala ko nong bata pa ako na may fanatic ako ng mga sasakyan... mapaluma o mapabagong modelo
man...
Mamaya-maya'y hinwakan nito ang kotse na para bang sinusuri ito...
"Hey, little boy what are you doing with my car?" I ask..
"Do you know what your talking about little boy this car is__" napahinto ako sa pagsasalita dahil sumingit
ito...
"T-this...is a b-buggati v-veyron...the F-fastest car .....model in 2011... This is a s-super car is e-expensive
right?" he said...
I'm speech less... and dumbfounded because this little boy is amazing.
He is really an intelligent boy than me when I was young.
Lumuhod ako...at inalis ang shades na suot ko para makita ang bata..
"You want this car?" I ask the little boy...
Eye to eye...
Para lang akong tumingin sa salamin which is my Version nong bata pa ako...
"S-she's Mommy_"
"BABY ZERO!!!"
"M-Mommy... i show... you the man... who l-looks like me...." sabay hila kay Zia palapit sa akin...
<ZIA's POV>
Nanlaki ang mata ko nang mapansin kung sino ang kausap ni baby Zero...
"M-Mommy... i show... you the man... who l-looks like me...." sabi ni baby Zero at hinila ako palapit kay
Zero..
Nakatingin pa rin sya sa akin at nag-iwas ako ng tingin sabay nito ang panginginig ko...
nanghihina ako...
Ganon nga ang nangyari.. nanghina ang tuhod ko kaya naman muntik na akong matumba...
Muli ko na namang naamoy ang pabangong yon na hinahanap-hanap ko sa gabing mag-isa lang ako...
Nag-iwas
ako ng tingin...
For the world's more full of weeping than you can understand."
<CHAPTER 19>
Hinablot ko si Baby Zero at tinalikuran ang lalaking minahal ko... i mean mahal ko...
Ramdam ko pa rin ang hapdi...
ASAR!!!!
He is looking for an answer if sino ang lalaking yon pero matalino si Zero kahit bata pa sya.
"Next time dont talk to strangers Baby," I said.
Mukhang nakuha nito ang lahat ng katangian ni Zero at hindi man lang nahulaan ng akin...
mula sa physical appearance ng anak ko ay nakuha nito sa ama pati pa ata pag-uugali nito.
Bumuntong hininga ako sa buong biyahe at pinagpasalamat kot hindi na muling nagtanong pa si baby
Zero...
Bumaba na kami at sinalubong ako ng mama at papa...
"Isa yan sa mga dahilan kung bakit tayo makikipag-kita... sasabihin natin ang katotohanan sa kanila" my
dad said.
huminga ako ng malalim...
"Tatanggapin kaya nila..." Tumingin ako kay Zero...na nakatingin din sa akin... "ang anak ko?"
"If...t-they c-cant accept me?" Zero asked.
"A-are you going to... marry my real Dad?...I-I k-know you still love him"
"Bakit mo naman nasabi yan apo? Do you have some proof to say that?" my dad asked...
"Yes, Granpa... we...saw him a while ago... in the mall... he looks like me... he is gorgeous too Granpa and
he owns.. a hot and c-cool super car... its a buggati veyron" Zero said.
Tumango ako.
"I dont think my... daddy did that to you... if he... is...t-then he deserve s-second chance r-right?" Zero said.
Kinampihan nito ang ama nito...
Dahil siguro sa hindi nito nakasama ang ama at nasasabik na ito sa totoo nitong ama.
Papasok na sana ako pero may napansin ako sa labas kaya..
Nagtataka man ay pumasok na mga ito at nilapitan ko ang lalaking nakasandal sa itim na Buggati Veyron...
Tinanggal nito ang suot na shades at tumingin sa akin...
Bakit ba sa tuwing ngingiti sya nang ganon mas lalo pa akong nababaliw sa kanya?
sumpain sya!!!
"You think you can get away from me that easy?" He grin na syang ikinainis ko.
"Kailan?"
"Nang umalis ka nang gabing huli tayong nagkita" I said.
"I want you to choose... are you going to take the risk that you will give yourself to me to satisfy me and
your needs then you will never see me after our second night or you will not give your virginity and not
satisfy our selves" he said
"If I choose the first option... i will never see you forever?" I ask him.
"Im the type of a man that will be satiesfied at the second night but if I sleep with you in the third night it
means I want to own you and make you mine forever . and if that happen, WHEREVER YOU GO AND
WHEREVER YOU ARE IM ALWAYS WITH YOU. HINDI NA KITA TATANTANAN"
<END OF FLASHBACK>
"First night pa lang akin ka na... and hindi ako papayag na mapunta ka sa iba." he is looking at me so
serious na tumagos sa kaluluwa ko.... ang tinging iyon... ang isa sa mga gusto ko.
Ngunit mas nangibabaw ang isip ko sa pagkakataong ito dahil naalala ko ang babaeng kasama nito sa
mansion at kahalikan pa nito...
"Di bat ako dapat ang magalit dahil hindi ka naging tapat sa akin?" he said.
Tumingin ako sa kanya...
"Dahil alam kong walang patutunguhan ang relasyon natin... sa mata ng mundong ito... hindi tayo pwede...
Magkaiba ang mundong ginagalawan natin."
AKALA???
Tumingin sya sa akin... mula paa hanggang ulo at na-concious ako sa ginawang nyang yon...
Ngumiti ito... "May anak na tayo Zia... and itinago mo sya sa akin... sa loob ng dalawang taon...Lets get
married"
"Ganyan ka ba talaga mag-propose...Hindi ganito ang pinangarap kong mariagge proposal.. and kaya ka
lang magpapakasal sa akin dahil sa anak natin..."
"so... pakakasal ka pa rin sa fiance mo?"
"Depende"
"Hindi ko alam kung tatanggapin nya si Baby Zero" sabi ko ng walang halong pagpapanggap.
iniwasan kong tumingin sa kanya dahil baka mabasa nya ang nasa mga mata ko... LOVE at PANGUNGULILA
SA KANYA.
gusto kong sabihin sa kanya ang lahat ng nararamdaman ko pero pinigilan ko ang sarili ko.
gusto ko sanang sumagot at gusto ko sanang magsinungaling pero... mukhang nabasa nito ang nasa mata
ko.
He smiled and hug me...
pero sinasabi naman ng utak ko na layuan ko na sya... dahil mali ang lahat ng ito..
then he turn away while im daze of what happening at kung anong ibig nyang sabihin...
"Every people should be the originators of their own designs, the projector of their own schemes, and
creators of the events that lead to their destiny-the consummation of their desires."
<CHAPTER 20>
I smile because its really cold and I love cold... even the rain..
Tuwing umuulan hindi ako nakakapaglaro sa labas at nakakapasyal pero mas gusto kong umuulan...
naroon ang backyard garden.. may tanim na grapes ang sila lolo... negosyo kasi nila ay wine making...
pagkatapos kong libutin ang buong farm ay pumunta ako sa gilid ng bahay at natagpuan ko don ang isang
fountain...
May sculpture ng isang babae na putol ang kamay and I know its an art...
Pano ko nalaman?
I love reading and watching anything... Madalas kong basahin ang mga binabasa ni Mommy.
...Tinuruan ako ni Mommy na magbasa so marami akong nalalaman... sabi nga nila madali kong
maintindihan ang mga bagay-bagay kung may tiyaga kang ipa-intindi sa akin...
Ang ayoko lang sa mga nabasa ko ay yong gawa ng isang English Novelist.. his name is William Shakespear..
Nag-tiyaga ako na basahin yong Romeo & Juliet, tapos Cleopatra and Mark Anthony tapos ganon yong
ending...
TRAGEDY...
Gusto ko tuloy maging novelist at baguhin ang ending non.
Sya yong lalaking nasa mall kanina at sya ang Daddy ko...
"No... I can see in her eyes what she really feel... When she's angry or sad"
Bumuntong hininga ito.
I smile
I hug him...
Dati naiingit ako sa mga batang pag-namamasyal ay kasama ang mama at papa nila... in short complete
andhappy family sila...
Tinignan ko sya...
Sa mahabang pag-mumuni-muni...
"Good morning" bati nito sa akin ngunit wala akong mabanaag na kasiyahan sa mga mata nito kahit na
nakangiti ito..
"Please sit down..."
Pinagmasdan ko sya...
She was wearing a knitted clothes and i can sense na signature iyon..
Kumunot ang noo ko habang tinitignan sya... Hindi ko sya maintindihan... anong pinagsasabi nya.
"Im sorry pero hindi kita maintindihan" I said.
"I just want to know if kung sino ka talaga... He always comparing us nang magkakilala kami... and..."
Tinignan ko lang sya..
"Your the reason why he is verycold..." ngumiti ito... "Im just nothing kompara sayo..."
Tinitigan ko sya...
... a beautiful woman... who fall in love with JD... a friend of mine.
"Take care of Jd... Alam mo bang ang tagal kong nagdasal ng tamang babae na karapat-dapat sa
pagmamahal nya and Im glad... dumating ka na."
Ngumiti ito at di nagtagal umalis na din si Cheny...
Buti pa si JD ayos na... ako kaya kailan magiging maayos ang lahat?.. lalo na ngayong alam na ni Zero kung
asan kami.
Kinagabihan... dumating ang gabing... pinakahihintay ng lahat...
Nasa 2nd floor ako ng mansion at narinig kong dumating na ang mga bisita sakay ng isang mamahaling
sasakyan...
Tumingin ako sa antigong salamin at tinitigan ang aking repleksyon...
I'm wearing an expensive silhouette and I know it is a signature one. It was a simple long tube top red
dress...
Ikinagulat ko nang marinig mna hindi French ang salitang ginagamit nila... its Filipino... tagalog iyon...
Tumingin ako sa babaeng nagsalita... bagamat may edad na ito at makikita pa ring maganda ito...
Agad kong tinignan ang isang lalaki at biglang nanlaki ang mata ko at nanghina ang tuhod ko...
"i....I-Ikaw?"
Anong ginagawa dito ni ZERO!!!
HUminga ako ng malalim at tinitigan sya na para bang hindi ako makapaniwala...
Ngumiti sya...
'Good evening Zia..." Lumapit sya sa akin at hinalikan ang kamay ko...
Napapikit ako..
para akong tri-naydor ng patalikod...
Tinignan ko si Zero...
<CHAPTER 21>
"Explain this clearly please" I ask them.
"I and my father asked your Father na pakasalan kita... sinabi ko sa kanila ang lahat ng nangyari mula nang
una tayong nagkita..." Huminga ng malalim si Zero.
"at first hindi pumayag si DAddy dahil hindi ka namin katulad... then when my father do some research
about you at don lang namin nalaman na member din ang pamilya mo sa organization so my Dad and
your's agree with our marriage" Pinakita nya sa akin ang isang mark sa hinlalaki nito...
at alam kong may ganon di ang parents ko sa hinlalaki nila... parehong-pareho... its a fire... a black
fire....maliit lang but ican easily recognize pag tinitigan mo nang maigi... i though isang simpleng tattoo
lang iyon...
"Kung ganon... assassin din kami?" I ask him.
"The organization is divided into three class... 1st one is the council na syang namumuno sa organization
and this are the multi-billionaire people in different country." sabi ni Gustave Ross... ang ama ni Zero.
"The second one is the assassins... sila ang mga pumapatay sa mga target namin... the third one is the
protectors at isa ang Papa mo sa mga iyon... sila ang mga mayayamang negosyante sa ibat-ibat bahagi ng
mundo. Sila ang promo-protekta sa organization, impluwensya, at taga-report sa labas..." dagdag nito.
"So alam nyo na may anak na kami ni Zero?" I asked them.
"Yeah... your dad never told me and I didnt bother to asked kasi ang buong akala ko magaling akong
tracker pero hindi kita nahanap..." Zero said.
"Bakit hindi mo sinabi na ikaw ang Fiance ko at inaway mo pa ako dahil hindi ko sinabi sayo na may fiance
na ako?" I ask Zero.
Pumikit ako.. "OH GOD! all this time!!! For GODS SAKE!!!"
Halo-halong emosyon ang nasa dibdib ko.
Masaya dahil andito ang mahal ko at malungkot dahil sa mga kasinungalingan... then panghihinayang dahil
dalawang taon akong nag-tiis para sa wala...
Lumapit si Zero...
Ganon nga ang ginawa nila... pero bago non tinignan ko si Azumi Ross ang kapatid ni Zero.
Wala akong mabanaag sa mukha nya para bang wala syang emosyon..
Pamilyar sya sa akin hindi ko lang matandaan kung kailan at kung saan ko sya nakita.
nang tumalikod ito at umalis kasama ng parents ko at parents ni Zero ay naalala ko na sya... sya ang
babaeng kahalikan ni Zero sa mansion!!!
Umiling ito...
"Im just force to kiss her para matauhan na sya na may hindi pagmamahal ang sinasabi nya... brotherhood
lang yon... dahil kung totoong mahal nya ako.. then sana nabago ko na sya... o kaya sana naramdaman ko
iyon... Ikaw lang ang MAHAL ko Zia" sabi nito while staring at my eyes.
"Alam mo bang ang tagal kong hinintay na sabihin mo yan... na mahal mo din ako... dahil ni minsan di mo
yan nasabi sa akin..."
"Love is a word that heart can only understand. It is not needed to be told it has to be shown and proven"
Hinawakan ko ang pisngi nya... "Im sorry... im a fool... lagi na lang akong nakatuon sa sinasabi ng bibig"
"Ako dapat ang humingi ng sorry Zia... Naglihim ako sayo ng maraming bagay... and I cant be on your side
nong mga panahon na na-confined ka dahil sa kagagawan ni Kevin... that was the time na hiniling namin sa
Papa mo na pakasalan ako... pero bumalik naman ako... Ililigtas sana kita kay Kevin pero naunahan ako ni
JD..."
"Pumunta ka?"
"Yeah.. and pinuntahan kita sa hospital.. akala ni Jd Doctor ako pero galing lang ako non sa laboratory... at
yon din yong araw na kinuha ka ni Kevin... sinundan ko sya pero naunahan nga ako ni Jd... so sa galit ko I
killed that bastard man"
"What is the name of the organization? Siguro naman may karapatan na akong malaman yon... lalo na
magiging..." Tumingin ako sa mga mata nya... "Asawa mo na ako"
"Alam nyo naman palang mali bakit nyo pa ginawa ang organization?"
"Dahil sa kabilang pagiging mali namin mas marami kaming natutulungan... maraming mga tao na umaasa
sa organisasyon.. mga taong inaapi at walang magawa kundi magpa-api"
"What is yor real name?"
"Zeal Ross..."
Hinawakan ko ang pisngi nya... "I really miss you... Zero... or should i say Zeal"
He smile... "Me too... siguro kailangan mo nang tawagin akong Zeal dahil may Zero ka na...ang anak natin"
"Mommy.. daddy?"
He laugh.. "Your still blushing? May anak na tayo ah..." Then he whispered in my ears... "Where is yor
room? I want to sneak there and gusto kong makita yang pamumula mong yan"
Because of his husky and seductive voice sa tenga ko... tumayo ang balahibo ko ang lalo pang namula ang
mukha ko... and he laugh so hard..
"ang sama mo talaga.." I said.
<FINAL CHAPTER>
AUTHORS NOTE:
MARAMING SALAMAT A LAHAT... LAlo na sa mga nang-inspire sa akin... at sa mga writers na nainspire ko
din...
Then sa mga amateur writers na tulad ko at bago lang sa wattpad... Kailangan lang ng imagination... yon
lang tip ko... hehheheh... at inspiration... Salamat kay Kaido Kid ng detective conan dahil sa kanya nalikha si
ZERO...
CHAPTER 22
Nasa banyo ako kasalukuyan akong naliligo...pinatay ko na ang shower and pumunta sa walking closet ko
ng makarinig ng kaluskus sa may veranda ng silid ko...
Agad kong kinuha ang towel at ang baril na nasa closet ko...
nang matiyak kong nakapasok na ito ay itinutok ko ang baril sa taong iyon...
Ngumiti ito...
"What are you doing?" I said then itinago ko ang baril sa may bedside table. "May pinto naman kami para
katokin mo ah..."
"I want to sneak here... gaya nong dati sa Pilipinas...you know...ssame old story..."he said whil smiling
seductively...
Napangiti ako...
He look at me...
Nailang ako... at ang tinging iyon ay nakita ko na nang nasa Pilipinas pa kami... dalawang taon na ang
nakakalipas...
Every move that his eyes make... makes me took a deep breath...
Then he kisses my forehead... down to my right cheek and down to my trembling lips...
I really miss his kiss and touch, even his masculine scent.
"Don't give me that look Zia" he said and he took a deep breath.
"I want you to swear that I'm the only lady na mamahalin mo..."
"I Promise Zia... your the only woman na mamahalin ko... magpakailanman..." He promised it from his
heart and whispering that vows...
I feel every touch and every kiss in my body that burning me.
He is seducing me...
He lowered his kiss to my neck... then to my breast and sucks the pinkish nipple of mine.
I moan in sensation.
His husky and cold seductive voice makes me calm but in my eyes there was a fire... a fire of desire and to
make him mine.
His little dark eyes is one of the amazing thing about him... his dark eyes is now famished to make him
mine.
The rhythm that is now started and the cold place is the witness of the fire of our flesh and love that we
are whispering.
I'm calling his real name... and he is saying how much he loves me.
When we reach the destination and we feel the same... love bond us and we will never regret that we love
each other...eternally.
He sleep beside me and embraced me.
Kinuha ko ang isang may kakapalang kumot at tinitigan ang lalaking nasa kama...
I smile...
Mamaya-maya ay may yumakap sa akin and nakatulong ito para hindi ako lamigin.
We sat on the floor while looking at the fireplace and keeping our self warm.
I feel so safe...
Loving this Killer is one of the things that i will never ever regret.
Embracing her is one of the sweet things that I love doing on her.
I'll never regret the days that I'm with her and the following times that I will be with her.
Loving this Goddess is one of the things that I will never ever regret
I can be every man could ever think just for this woman...
Im always be a killer to everyone... and this woman loves me for being who I am... I will never stop the
justice that Im fighting..if this woman command me to stop I will stop but... Im difinitely sure na hindi nya
gagawin yon... dahil naunawaan nya kung ano ang ipinaglalaban ng organization.
Payong kaibigan lang... mag-ingat ang lahat... kung inaakala nating walang nakakakita sa mga masasamang
ginagawa natin then think again..
Ang nilalang na gustong marinig ang sigaw mo... at maamoy ang dugong dumadaloy sa iyong ugat...
Ang nilalang na isusulat sa bangkay mo ang...ZERO...
Napansin kong may bisita sina Lolo and may kasama silang little girl na iyak nang iyak...
Huminto na ito sa pag-iyak at titig na titig ito sa akin... Shes cute because of her pinkish cheeks na
matambok... pero lahat naman ng bata cute di ba tignan natin pag-lumaki sya kung cute pa rin sya...
Tumalikod na ako at iniwan ko ang batang babae na muling umiyak at mukhang nagwawala na...
Disgusting...
ang ingay kasi... so annoying...Paglaki nya ayoko syang makilala... ayoko syang makasama dahil
panigurado... annoying sya at makulit...
I smile...
by bloomy_rain