Reactie Rapportage

ontvangen op 9 Augustus 2022

A. Reuvekamp, Praktijk Dichterbij

Ik wil een ieder herinneren dat deze OTS er is omdat moeder het niet nodig achtte dat Carlos
een relatie heeft met zijn vader en broer, niet omdat onze relatie met Carlos niet goed was
of dat we niet de capaciteit hebben om deze opnieuw op te bouwen. In het begin van dit
traject in december 2021 als onderdeel van het protocol van SAVE is mij gevraagd welke
zorgen ik had omtrent Carlos. Ik heb toen diverse legitieme zorgen geuit over de veiligheid
van Carlos waar niks mee gedaan is. SAVE vond het zelfs niet eens nodig terug koppeling te
geven. De werkwijze van SAVE is dat men verwacht dat je constant komt opdagen voor hun
protocollen niet rekening houdende met je agenda, werk of gezin. De evaluatie gesprekken
zijn er simpelweg om de illusie te wekken dat je inspraak zou hebben terwijl in realiteit alle
besluiten al gemaakt zijn. Daarnaast is dit nu de tweede gezinsvoogd zonder enige verklaring
te hebben gehad van SAVE waarom er een nieuwe is.

Hetgeen waar ik nog het meest moeite mee heb is dat SAVE en haar hulpverleners niet aan
waarheidsbevinding doen. Dit is heel gevaarlijk want feiten bestaan alleen als SAVE zegt dat
iets een feit is dan is het zo. Alles wat niet in lijn is met wat SAVE zegt wordt afgedaan als
een mening, ook al is deze onderbouwd met bewijzen.

Het positieve is dat Carlos eindelijk weer omgang kan hebben met zijn vader en zijn broer.
We hebben een goede band met Carlos waarin hij zich duidelijk veilig voelt en het leuk heeft.
We proberen een positieve bijdrage in zijn leven te zijn en hem te laten zien dat we hem
accepteren als een van ons en hem liefhebben. Ook hebben we gezien dat hij steeds meer
open is richting ons en ons verteld over dingen die hij heeft gedaan met mensen uit zijn thuis
situatie omdat hij ziet dat we dit ok vinden en niet veroordelend zijn. We zien dat Carlos zich
goed hecht aan ons ook al heeft hij moeite met alles er omheen wat het ingewikkeld maakt
voor hem. In dit proces heeft Carlos moeten wennen aan ons en onze normen en waarden
die verschillen van zijn thuis situatie. Ook lijkt het ons lastig voor Carlos om zijn vader en
broer alleen te mogen zien in een zeer kind onvriendelijke omgeving met toezicht wat het
niet leuker maakt voor hem. In het proces van het opnieuw bouwen van contact met Carlos
hebben we gezien dat Carlos het lastig vindt om aan te geven als hij iets niet leuk vindt of
anders zou willen. We weten dat dit komt doordat Carlos jaren lang negatieve dingen is
vertelt over mij. We hebben tevens gezien dat Praktijk Dichterbij deze zaken dan oppakt met
Carlos en deze los van ons bespreekt met ons zonder ons te betrekken. Ik heb Praktijk
Dichterbij gevraagd dit anders te doen en Carlos te stimuleren om dit soort dingen met ons
direct te bespreken in plaats van met iedereen behalve ons. Hier wordt geen gehoor
aangegeven. Het uitgangspunt van Praktijk Dichterbij is dat Carlos niet de emotionele
capaciteit zou hebben om dit te kunnen doen. Ook het ontwikkelen hiervan is blijkbaar geen
optie. Dit vinden wij zeer zorgwekkend want Praktijk Dichterbij denkt blijkbaar onze relatie
met Carlos te moeten managen en in plaats van hem te leren open dingen te bespreken met
ons, leert men hem het tegenovergestelde. Dit is niet bevorderlijk voor onze relatie met
Carlos en op lang termijn zelfs ondermijnend! Dit terwijl ik en zowel Diego Carlos continue
hebben verteld en hebben gedemonstreerd dat als hij met ons is hij zich veilig en vrij mag
uiten over alles. Toch zien we dat Praktijk Dichterbij geen interesse heeft om dit Carlos bij te
brengen en te versterken. We zien wel dat onze oprechtheid hierin zijn vruchten afwerpt en
Carlos zich openstelt. Een voorbeeld is hoe hij deelde hoe hij met zijn stiefvader naar een
voetbalwedstrijd zou gaan en zo kan ik nog vele andere voorbeelden opnoemen. Praktijk
Dichterbij maakte de opmerking in het rapport, dat Carlos tijdens een gesprek met ons de
begeleider bevestigend zou hebben aangekeken, alsof dat iets vreemds is terwijl dit
overduidelijk een gevolg is van hun eigen werkwijze. Dat men dit inzicht zelf niet heeft is
zorgelijk want dit is de partij die hulp zou moeten verlenen. Zoals aangegeven tijdens de
vorige evaluatie, het bezoek onder toezicht, het constant gesprekken moeten voeren
wanneer het SAVE en Praktijk Dichterbij uitkomt, eisen een tol op ons gezin, persoonlijk
leven en financien. Diego mist bijvoorbeeld vele lesuren en ik werk, dit heb ik dus al eerder
aangegeven maar SAVE heeft hier geen enkel begrip voor. De werkwijze en professionaliteit
van SAVE en Praktijk Dichterbij schept niet veel vertrouwen en laat duidelijk zien dat ik als
vader door hen niet als volwaardig gezaghebbende wordt geacht. We blijven proberen om
met moeder een normale verstandshouding te bouwen wat moeilijk is. Namelijk, elke
gezonde relatie is gebaseerd op eerlijkheid, openheid en respect. Als deze elementen van
moeders kant er niet zijn en de wil om een normale verstandshouding omwille van Carlos te
hebben, hoe kunnen dit dan ooit realiseren? Ik heb dit ook neergelegd bij Praktijk Dichterbij
als hulpvraag, hoe moeten we hiermee omgaan? Ik was als vader bereid om tijdens mijn
twee maanden verblijf in het buitenland wekelijkse gespreken te blijven voeren met Praktijk
Dichterbij ook al was er 6 uur tijdsverschil. Deze gesprekken werden vervolgens door Praktijk
Dichterbij zelf veranderd naar eens in de twee weken en daarna geheel gecanceld.

We zullen ons blijven inzetten om Carlos te kunnen zien in een normale kindvriendelijke
thuis situatie. Ik zie dat ons contact met Carlos een zeer positieve impact heeft op hem en ik
zal blijven bewijzen dat ik mijn verantwoordelijkheid hierin zal nemen. We willen moeder
bedanken voor al haar medewerking en willen er alles aan doen om onze verstandshouding
te verbeteren zodat Carlos normaal zijn vader en zijn broer in zijn leven kan hebben.