Oświetlenie Ziemi przez Słońce w pierwszych dniach astronomicznych pór

roku.

Na półkuli północnej astronomiczne pory roku pokrywają się z kalendarzowymi.

Natomiast na półkuli południowej kalendarzowe przesunięte są o 6 miesięcy w stosunku
do astronomicznych. Znaczy to że astronomicznej zimie na półkuli północnej odpowiada
kalendarzowe lato na półkuli południowej. Kalendarzowe pory roku zaznaczają się
najwyraźniej w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Dzień polarny jest to
zjawisko występujące w strefach polarnych tj. na obszarach ograniczonych kołami
podbiegunowymi. Jest to okres, w którym Słońce znajduje się nad horyzontem dłużej niż
24 godziny. Długość dnia polarnego jest różna. Dzień polarny trwa najkrócej 24 godziny
na terenach położonych na szerokościach geograficznych wyznaczających koła
podbiegunowe. Zjawisko to obserwowane jest najdłużej na biegunach- 6 miesięcy. Noc
polarna natomiast to okres, w którym Słońce pozostaje ukryte pod horyzontem przez
okres dłuższy, niż 24 godziny. Wiosną i latem w strefach podbiegunowych, oraz
częściach stref umiarkowanych położonych w pobliżu kół podbiegunowych występuje
zjawisko białych nocy. Tarcza słoneczna nie chowa się wtedy głęboko pod horyzontem,
przez co zmierzch przechodzi bezpośrednio w świt. Pomimo tego, że Słońce znajduje się
pod horyzontem nie zapada typowa noc, gdyż dochodzi do rozproszenia promieni
słonecznych.

21 marca
Wysokość Słońca w czasie górowania na równiku wynosi 90°. Kula Ziemska oświetlona
jest równomiernie, lecz wysokość Słońca nad horyzontem zależy od szerokości
geograficznej: maleje ona wraz odległością od równika. Na biegunach wysokość Słońca
nad horyzontem wynosi tego dnia 0°. Równomierne oświetlenie kuli ziemskiej powoduje,
że dzień jest równy nocy, i trwa 12 godzin. Dzień ten nazwano dniem równonocy
wiosennej. Poczynając od 21 marca półkula północna jest coraz bardziej ogrzana i
oświetlona, a punkt podsłoneczny zaczyna przesuwać się w kierunku Zwrotnika Raka.
Na biegunie północnym rozpoczyna się dzień polarny, a kończy noc polarna. Na półkuli
południowej rozpoczyna się tego dnia astronomiczna jesień, a na biegunie południowym
obserwuje się początek nocy polarnej wraz z końcem dnia polarnego.
22 czerwca
Promienie słoneczne tego dnia padają prostopadle na Zwrotnik Raka. W tym miejscu
Słońce świeci w zenicie. W tym dniu bardziej oświetlona jest półkula północna, na której
rozpoczyna się kalendarzowe lato. Na półkuli północnej także odnotowuje się najdłuższy
dzień w roku, oraz najkrótszą noc. Dzień ten nazywany jest przesileniem letnim.
Długość trwania dnia rośnie wraz ze wzrostem szerokości geograficznych północnych.
Na półkuli południowej obserwujemy początek kalendarzowej zimy. Promienie
słoneczne w tym dniu oświetlają biegun północny, natomiast na półkuli południowej
docierają tylko do koła podbiegunowego południowego. Od 22 czerwca punkt
podsłoneczny zaczyna przesuwać się w kierunku równika. Za kołem podbiegunowym
północnym Słońce znajduje się stale nad horyzontem, więc trwa tam dzień polarny. Za
południowym kołem podbiegunowym obserwuje się noc polarną.

23 września
Tego dnia promienie słoneczne w momencie górowania padają pod kątem prostym na
równik, podobnie jak 21 marca. Cała kula ziemska jest równomiernie oświetlona, dzień i
noc trwają ponownie po 12 godzin. Dzień ten nazywany jest momentem równonocy
jesiennej. Poczynając od dnia 23 września coraz bardziej ogrzana i oświetlona staje się
półkula południowa. Na półkuli północnej rozpoczyna się kalendarzowa jesień, podczas
gdy na półkuli południowej wiosna. Od 23 września punkt podsłoneczny zaczyna
przesuwać się w kierunku Zwrotnika Koziorożca. Na biegunie północnym rozpoczyna
się noc polarna, a na biegunie południowym obserwuje się początek dnia polarnego.
22 grudnia
Promienie słoneczne padają tego dnia prostopadle na Zwrotnik Koziorożca, a więc
Słońce świeci w zenicie nad tym równoleżnikiem. Bardziej oświetlona jest półkula
południowa. Dzień ten nazywany jest przesileniem zimowym. Na półkuli północnej trwa
wówczas najdłuższa noc i najkrótszy dzień w roku. Na półkuli północnej rozpoczyna się
kalendarzowa zima, natomiast na półkuli południowej jest to pierwszy dzień
kalendarzowego lata. Za północnym kołem podbiegunowym zaczyna się noc polarna. Od
22 grudnia punkt podsłoneczny zaczyna przesuwać się w kierunku równika. Poczynając
od tego dnia zmniejsza się oświetlenie i ogrzanie półkuli południowej. Ziemia w swej
wędrówce po orbicie zwracać się zaczyna ku Słońcu ponownie półkulą północną.

Źródło: zasoby Internetu.