Szczęście, jest to pozytywna emocja, jest w wielu przypadkach określana i opisywana
przez filozofię oraz psychologię. Każdy człowiek definiuje inaczej szczęście, ale nie wszyscy je odczuwają. Szczęście jest jednym z najbardziej rozważanych tematów również w literaturze. Znany amerykański psycholog Abraham Maslow twierdził, że istotą szczęścia jest tak naprawdę spełnienie wszystkich swoich potrzeb, takich jak potrzeby fizjologiczne czy potrzeba samorealizacji. Według tego schemat, osoba która spełniła wszystkie swoje potrzeby jest szczęśliwa. Jako iż potrzeba samorealizacji jest najważniejszą z tych potrzeb, człowiek szczęśliwy jest uznawany za człowieka samorealizującego się. Współczesna psychologia podkreśla również wewnętrzną motywację do aktywności, jeżeli robimy coś dla przyjemności, bo to lubimy, a nie ze względu na korzyści jakie możemy z tego czerpać, będziemy odczuwać szczęście. Według filozofii, szczęście ma dużo pozycji w hierarchii wartości, według niektórych filozofów jest wyżej, a według niektórych niżej. Na przykład, Arystoteles twierdził że szczęście to działanie zgodne z naturą, a jako iż naturą człowieka jest myślenie, to życie filozofa, myśliciela, bądź męża stanu było życiem najszczęśliwszym. Według eudajmonizmu natomiast, szczęście jest najwyższą wartością, oraz jest celem do którego człowiek powinien dążyć w życiu. Eudajmonista nie odbiera szczęścia tak jak zwykły człowiek, odbiera on je jako stan mający miejsce na skutek odpowiedniego postępowania. Jak widać, szczęście ma wiele znaczeń, niektóre są poparte naukowo, a niektóre pochodzą prosto z duszy. Nie można się więc kłócić, że każdy człowiek na swój sposób inaczej odbiera i interpretuje szczęście, oczywiście nie można też odmówić faktu, że każda osoba może mieć rację w swoich przemyśleniach. Tak więc, szczęście nie ma tylko jednego znaczenia, powodu i skutku.
Abraham Maslow, od hierarchii potrzeb do samorealizacji: Podróż w psychologii humanistycznej przez hierarchię potrzeb, motywację i osiągnięcie pełnego potencjału ludzkiego