Marrying The Devil Billionaire

By.Jarm Mijares

SORRY FOR TYPO ERROR.

WARNING: SUPER RATED SPG! READ YOUR OWN RISK!

BOOK 1 -COMPLETED
BOOK 2 -COMPLETED
BOOK 3 -COMPLETED

Lara Laureen Montenegro and Damon Adler Miller's story

Si Lara Laureen Montenegro ay ang nakakatandang kapatid ni Isabelle Montenegro.

Dahil siya ang unang anak sa pamilya, kailangan niyang isakripisyo ang sariling
kaligayahan para sa kanyang kapatid. Kahit ayaw niyang maging tagapagmana sa
kanilang negosyo ay wala siyang nagawa kundi tanggapin ito at mahalin. Si Lara ay
isang masunurin na anak at lahat nang sinasabi ng kanyang ama ay sinusunod niya
upang hindi ito ma disappoint at ayaw niya rin na madamay si Isabelle sa mga
paghihirapan na nararanasan niya.
Paano kung dumating sa punto na ipakasal ang kanyang kapatid sa hindi niya naman
kilala? Ang pinaka ayaw ni Lara ay makitang umiiyak ang kapatid at nasasaktan, kaya
gagawin niya ang lahat nang kanyang makakaya upang hindi matuloy ang kasal at ito
ay ang akitin ang Ialaking papakasalan ni Isabelle.
Pero paano kung pumalpak ang plano ni Lara? at sa iba palang lalaki ang naakit
niya! Hindi si Luke Archer Coleman ang nakasama niya kundi si Damon Adler Miller,
ang demonyong bilyonaryo at kailangan niya itong pakasalan kahit labag man sa
kanyang kalooban.

SIMULA
MARRYING THE DEVIL BILLIONAIRE
SIMULA
"Lara, iwan mo na siya para hindi ka na masaktan nang demonyong iyon!" galit na
sabi ng aking kaibigan na si Steven.
Napakagat ako sa aking labi at hindi nakapagsalita. Nandito kami ngayon sa isang
resto bar na malapit lang sa kompanya namin. Nakipagkita ako kay Steven dahil hindi
ko na kayang itago itong matagal ko ng nararamdaman na pasakit galingsa asawa ko.
"Wala siyang magandang naidulot sa 'yo simula noong kinasal kayong dalawa. Wala
siyang pakialam sa 'yo, hindi ka niya mahal!"
Alam kong masyadong harsh si Steven sa sinasabi niya sa akin ngayon pero totoo
naman ang lahat ng iyon. Simula noong kinasal ako sa asawa ko ay wala ng magandang
nangyari sa buhay ko. Ang magulong buhay ko noon ay mas lalong gurnulo no'ng
kinasal ako sa demonyo kong asawa. I tried to make our relationship healthy but I
failed. Wala siyang plano na makipag-ayos sa akin. Ang gusto niya ay ang saktan ako
nang paulit-ulit at iparamdam sa akin ang kagagahan na nagawa ko noon.
Napahilamos ako sa aking mukha dahil hindi ko na alam ang aking gagawin. Humarap
ako kay Steven at tignan siya ng seryoso.
"Our company needs him, Steven. Hindi ko siya pwedeng iwan. Magagalit din sa akin
si
Daddy kapag nalaman niyang balak kong iwan si Adler," seryoso kong sabi.
Umigting ang kanyang panga habang seryoso rin na nakatingin sa akin.
"Plano mong magpaka-martyr, Lara Laureen Montenegro?"
Nangingilid na ang aking mga luha ngayon at ang bigat na ng aking pakiramdam.
Napapikit ako at kasabay nito ang pagpatak ng aking mga luha. Hinay-hinay akong
turnango at umiyak nangumiyak.
"M-Mahal ko na rin siya, Steven. Hindi ko kayang iwan ang asawa ko kasi mahal ko na
siya," mahina kong sabi.
Naramdaman ko ang paglapit sa akin ni Steven at niyakap ako. Sumiksik ako sa
kanyang dibdib at doon umiyak nang umiyak. Sa kanya ko lang naipapalabas ang mga
problema ko at sa kanya lang ako umiiyak ng ganito. Kahit masyadong harsh ang
sinasabi niya, dinadamayan niya naman ako.
"Ang tanga mo talaga kahit kailan, Lara!" sabl' niya habang nakayakap sa akin.
Mahina akong napatawa at mas niyakap pa siya lalo. Nang matapos na akong urniyak ay
napagpasyahan na naming umuwi sa mga sarili namingtahanan. Kailangan ko na rin
umuwi dahil sigurado akong nasa bahay na ang asawa ko.
"Mag-ingat ka, Lara!" paalam ni Steven sa akin bago pumasok sa kanyang kotse at
pinaandar ito. Ngumiti ako at kumaway sa kanya. Nang makaalis na si Steven ay
pumunta na rin ako sa aking sasakyan at napagpasyahan ng umuwi.
Mabilis lang akong nakarating sa subdivision namin dahil hindi ito masyadong malayo
sa aming kompanya. Pagkatapos kong nilagay sa garage ang kotse ko ay lumabas na ako
at pumasok sa aming bahay. Pagpasok ko sa 100b ay katahimikan kaagad ang bumungad
sa akin. Dalawa lang ang kasambahay namin dito sa bahay at tahimik lang din sila
kaya walang nag-iingay clito sa amin.
Umakyat na ako sa hagdan at pumunta sa aming kwarto ni Adler. 00, tabi pa rin kami
sa pagtulog dahil iyon ang gusto ni Adler. Ayaw niya man sa akin pero gusto niya
ang aking katawan. May pangangailangan pa rin kami sa isa't isa at dito ko lang
nararamdaman na mag-asawa kamingdalawa. Masakit man para sa akin pero wala akong
magagawa, mahal na mahal ko ang asawa ko.
Pagpasok ko sa 100b ay kaagad kong nakita si Adler sa may balcony namin habang
naninigarilyo. Nakasuot siya ng white sando at naka pajama na rin siya. Nang
maisirado ko na ang pintuan ay humarap siya sa akin at kaagad kong nakita ang
matalim niyang mga titig sa akin.
"A-Adler, ang aga mo atang nakauwi galing kompanya," sabi ko sa kanya na may halong
kaba.
Nakipagkita ako kanina kay Steven at ayokong malaman iyon ni Adler. Hindi man ako
mahal ng asawa ko pero nagagalit siya kapag may ibang lalaki na lumalapit sa akin
at pati si Steven ay ayaw niyang lapitan ko.
Pinatay niya muna ang sigarilyo na hawak niya at itinapon ito. Hinay-hinay siyang
lumapit habang may matalim pa rin na tingin sa akin. Napalunok ako sa aking laway
at naramdaman ko rin ang malakas na pagtibok ng aking puso.
"A-Ad ler!" tili ko.
Hinapit niya ako sa aking beywang at pinagdikit ang aming mga katawan. Nilapit niya
ang kanyang mukha sa may tenga ko at dinilaan ang aking tenga at kinagat ito.
Napakapit ako sa kanyang balikat at mahinang napaungol.
Napapikit din ako sa aking mga mata dahil hindi ko kaya ang titigan siya.
"Where have you been, Lara Laureen Miller?" bulong niya malapit sa aking tenga.
Napalunok ako sa aking [away at nahihirapan siyang sagutin sa aming posisyon
ngayon. Naramdaman ko ang paghaplos ni Adler sa may hita ko kaya mas lalo akong
hindi mapakali.
"Someone saw my wife earlier with Steven Saavedra. Can I ask if that's true, Mrs.
Miller?" tanong sa akin ni Adler gamit ang kanyang malambing na boses.
Imbis na kiligin ako sa uri ng pagkakasabi niya pero mas lalo pa akong natakot
dahil alam ko na ang sunod na mangyayari.
"Open your eyes!"
Napatalon ako sa gulat sa kanyang pagsigaw at mabilis na minulat ang aking mga mata
at napatingin sa kanya. Nanginginig ang buong katawan ko sa takot sa kanyang
susunod na gagawin.
Nakita ko ang nakakatakot niyang eksprisyon habang nakatingin sa akin.
Hinawakan niya ang aking baba at inilapit ang mukha ko sa kanyang mukha. Nanlamig
ako nang dilaan niya ang gilid ng aking labi at muli akong binulongan.
"Ano 'yung sinabi ko sa 'yo noon, wife?"
Nanginginig ang aking labi na sinagot ang kanyang tanong. "B-Bawal makipagkita sa
ibang. .. ibang lalaki," nauutal kong sabi.
"Hmmm." Hinaplos niya ang aking beywang at hinalikan ang aking pisngi.
"Can you explain what happened earlier?" "M-Magkaibigan lang kami ni Steven, Adler.
W-Wala akong ginagawa na masama—"
"Liar!" sigaw niya.
Hindi ko na mapigilan na maiyak. Napatili ako nang buhatin ako ni Adler at inihiga
sa aming kama. Nanlaki ang mga mata ko ng pumatong siya sa akin.
"Walang ibang pwedeng lumapit sa 'yo, urnangkin sa 'yo at humawak sa 'yo dahil akin
ka lang, Lara Laureen Miller! Hindi ka makakatakas sa akin dahil hindi ko hahayaan
na maging masaya ka!" sigaw niya at tumawa ng
mala-demonyo.
Napapikit ako sa aking mga mata at urniyak nangtahimik.
Ito ang buhay ko.
Nangdahil sa kagagahan na nagawa ko noon ay nakulong ako sa isang relasyon na hindi
ko naman ginusto. Ikinasal ako sa lalaking walang ibang ginawa kundi gawing
impyerno ang buhay ko. Pero hindi ko akalain na kahit puro pasakit lang ang
binibigay niya sa akin ay mahuhulog ako sa kanya, mahuhulog ako sa demonyong
katulad niya.
I am Lara Laureen Montenegro Miller, and I married the Devil Billionaire named
Damon Adler Miller.

EPISODE 1 - Lara Laureen Montenegro

MARRYING THE DEVIL BILLIONAIRE
EPISODE 1
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Lara babe, please, mamaya na iyang trabaho mo at samahan mo muna akong mamasyal,"
pangungulit ni Steven sa akin.
Napatigil ako sa aking ginagawa at napairap kay Steven. Si Steven Saavedra ay ang
nag-iisang masasabi ko talagang totoong kaibigan. Naging magkaklase kaming dalawa
ni Steven sa kolehiyo at minsan niya na rin akong niligawan ngunit binasted ko
kaagad ito kaya napagpasyahan na lang naming dalawa na maging mag kaibigan na lang
hanggang sa maging mag best friend na talaga kaming dalawa hanggang ngayon na may
mga sariling buhay at negosyo na kaming pinagkakaabalahan.
"Steven, wala ka bang trabaho? Baka pagalitan ka ng Daddy mol" sabi ko sa kanya.
Hindi pa kasi si Steven ang humahawak sa kanilang kompanya dahil kailangan niya
pang magpakitang gilas sa kanyang ama. Masyado kasi itong pasaway si Steven noong
nag-aaral pa kami at palagi rin siyang nasasangkot sa mga gulo. Wala namang magawa
ang kanyang mga magulang dahil siya ang unang anak ng mga Saavedra, sa kanya pa rin
ibibigay at siya ang mamamahala sa kanilang kompanya kahit may mga kapatid pa siya.
"Sus! Pabayaan mo na iyon si Daddy. Kahit anong gawin ko ay sa akin pa rin naman
niya ibibigay ang kompanya namin. Mag se-seryoso naman ako sa pagta-trabaho kung
ako na ang mamamahala, pero ngayon ay kailangan ko munang enjoy-in ang buhay ko
nang walang pino-problema. Kaya please, babe! Samahan mo na ako," sabi ni Steven sa
akin at ngumuso.
Mahina akong natawa dahil sa kanyang ekspresyon. Tinanggal ko ang aking suot na
eyeglasses at nginitian siya. Wala na rin naman akong gaanong gawain ngayon sa
kompanya kaya sasamahan ko na lang muna ang makulit kong kaibigan at gusto ko rin
munang makapag unwind kahit sa kunting oras lang.
"Fine! Pero uuwi tayo kaagad, ah?! Baka pagalitan ako ni Daddy!" wika ko.
Lumapit sa akin si Steven at niyakap ako ng mahigpit.
"Kaya love kita, best friend! Promise ko sa 'yo na hindi tayo na la-late ng uwi,
Princess Lara," nakangisi niyang sabi sa akin at hinalikan ako sa aking pisngi.
Bago kami urnalis ni Steven ay nagpalit na muna ako ng aking damit dahil masyadong
pormal ang aking kasuotan. Hindi naman pwedeng mamasyal kaming dalawa ni Steven
tapos naka business attire ako parang hindi lang fit.
"Let's go, babe!" masaya niyang saad at lumapit sa akin. Ngumiti ako kay Steven at
kumapit sa kanyang braso at sabay na kaming lumabas sa aking opisina.
Inutusan ko na rin ang aking secretary na huwag na siyang tumanggap ng mga tawag
dahil may importante akong pupuntahan at di-diretso na rin ako sa bahay kapag
natapos na kami ni Steven sa aming pupuntahan ngayon, kung saan man niya ako
dadalhin para mamasyal kami.
Sa sasakyan niya ako sumakay dahil ayaw niyang mag convoy kaming dalawa. Dinala
niya muna ako sa isang Italian restaurant at kumain kami roon at nagpakabusog.
Dinala ako ni Steven sa isang amusement park at hindi ko mapigilan na matuwa nang
sobra dahil ngayon lang ulit ako nakabalik sa amusement park at huling punta ko sa
mga lugar na ganito ay 'yung bata pa ako.
"Marang salamat talaga dahil pinasaya mo ako ngayong araw, Steven!" masaya akong
sabl' sa aking kaibigan at niyakap siya.
Mahina siyang natawa at niyakap din ako pabalik at hinalikan ako sa aking noo.
Sanay na ako sa pagiging sweet ni Steven sa akin dahil simula pa noong nang-aaral
pa kami ay ganito na siya sa akin at iyon ang isa sa mga nagustuhan ko sa kanya
kaya hanggang ngayon ay close pa rin kami sa isa't isa.
"Sabi ko naman sa 'yo eh! Oh diba! Napasaya kita ngayong araw kaya may utang ka na
naman sa akin," nakangisi niyang sabi.
Mahina ko siyang sinuntok sa kanyang braso at nakitawa na rin ako sa kanya. Hinatid
ako ni Steven sa bahay namin at muli akong nagpasalamat sa kanya bago siya umalis.
Alas kwatro ako sa hapon nakarating clito sa bahay kaya hindi pa ako late.
Nakangiti akong naglalakad papasok sa aming bahay at nagulat na lang ako nang
marinig kong nagsisigawan ang aking mga magulang sa taas at alam kong nasa office
sila rito sa bahay namin. Mabilis akong humakbang paakyat sa hagdanan namin at
pumunta roon sa may office kung saan naririnig ko pa rin ang pagsisigawan nila.
Nang mabuksan ko na ang pintuan ng office
ni Daddy ay hindi nga ako nagkamali sa aking hinala, nagsisigawan nga ang mga
magulang ko. Natigilan lang sila sa kanilang pagsisigawan nang makita nila ako na
pumasok. Namumula ang buong mukha ni Daddy at alam kong galit siya, si Mommy naman
ay nanlilisik din ang mga mata na para bang galit din kay Daddy. Hindi nagsalita si
Mommy at padabog na lumabas sa opisina ni
Daddy kaya kami na lang ang naiwan dalawa. Nang makaalis na ng tuluyan si Mommy ay
sinirado ko na ang pintuan at muli akong humarap kay Daddy na may pagtatanong sa
aking mukha.
"Dad, what was that? Kakapasok ko lang kanina sa 100b ng bahay natin tapos
maririnig ko na lang bigla ang sigawan ninyo ni Mommy rito sa itaas!" sabi ko kay
Daddy.
Huminga siya ng malalim at urnupo sa kanyang swivel chair at bahagyang hinilot ang
kanyang noo bago siya muling nag-angat ng tingin sa akin.
"Nag-away kami ng Mommy mo dahil hindl siya pumayag na ipakasal namin ang kapatid
mo na si Isabelle sa pangalawang anak ni Rachel at Anderson Coleman na si Luke
Archer," wika ni Daddy.
Nanlaki ang aking mga mata sa narinig ko galing sa aking ama. Hindi rin ako
makapaniwala at hindi ko rin ito tanggap.
"W-What?! Daddy, bata pa si Isabelle!" bahagyang turnaas ang boses ko sa inis na
aking nararamdaman sa sinabi ni Daddy.
"Hindi rin ako sang-ayon na kay Isabelle ipakasal si Luke Archer Coleman! Ikaw,
ikaw dapat ang ikasal sa isang Coleman dahil magaling ka sa business at ikaw lang
ang pinagtitiwalaan 1<0!" sabi ni Daddy.
Bahagya akong natigilan at hindi makahinga ng maayos sa sinabi ni Daddy sa akin
ngayon lang. 00, hindi pa handa ang kapatid ko na ikasal sa ibang lalaki at sa
lalaking hindi niya naman kilala, pero mas lalong hindi pa akong magpakasal at ayaw
ko rin ng fixed marriage! Gusto kong makasal ako sa isang lalaki nagmamahalan
kaming dalawa, ayokong makasal nang dahil lang sa negosyo at sa
kapangyarihan. Ano pa nga ba ang magagawa ko? I can't say no to my dad. I'm scared
of him and I respect him also.
Buong buhay ko ay sinunod ko ang mga kagustuhan ng aking ama. Business is not my
type, I want to dance and be a ballerina, but can't pursue that dream because I am
the firstborn of Jose Montenegro and I have to take responsibility about our
business. Hindi ako nag reklamo, never akong nag reklamo. Dahil alam ko na once I
disagree to what my dad wants me to do, he will make my sister do it and I want
that to happen. Ayokong maranasan ng kapatid ko ang labis kong naranasan sa buhay
ko simula nang bata pa ako. Bata pa lang ako ay palagi na lang ako pini-pressure ng
mga magulang ko at ang magagawa ko na lang clito ay ang urniyak sa sulok at pilitin
ang sarili na maging malakas.
"Sinabi ko kay Anderson na ikaw na lang ang ipakasal sa kanilang anak na si Luke,
pero ayaw ni Rachel! Gusto niyang si Isabelle ang makasal sa anak niya! Ano bang
nakita niya sa batang iyon?! Wala namang ginawangtama iyon sa pamilya natin, puro
na lang siya pagpapasaway at sakit siya sa ulo!" galit na saad ni Daddy.
"Daddy!" sigaw ko.
Hindi ko na kayang marinig na pinagsasalitaan niya ng ganoon ang aking kapatid.
Malungkot ko siyang tinignan sa kanyang mga mata habang siya naman ay malamig ang
ekspresyon na nakatingin sa akin.
"Bata pa si Isabelle at hindi siya sakit sa ulo! She's an achiever and she's a good
daughter of yours and a good sister of mine. Pero dad, hindi pa rin maganda na
ipakasal niyo siya sa edad niyang ito. Masyado pa siyang bata, Daddy!" sabi ko sa
kanya.
Naging matigas si Daddy, hindi niya ako pinakinggan. Pinaalis niya ako sa kanyang
opisina at wala akong nagawa kundi ang lumabas sa kanyang opisina habang
nanghihina. Bakit ganito ang nangyayari sa buhay namin? Why cant we choose what we
want in our lives? Bakit kailangan pa nila kaming kontrolin? May sarili kaming
buhay at dapat kami rin ang nag de-desisyon. Pero anong magagawa ko? I am part of
the Montenegro family at ganito na talaga ang pamilya namin. No love, just pure
business.
Makakahanap pa kaya ako ng lalaking mamahalin talaga ako? Ayokong maikasal sa isang
lalaking hindi ko naman mahal at hind naman ako mahal. Ayokong mag dusa kagaya sa
nangyayari sa relasyon ng aking mga magulang. Hindi ko kayang mas lalo akong maging
miserable sa buhay na lyon.

EPISODE 2 - WRONG ROOM

MARRYING THE DEVIL BILLIONAIRE
EPISODE 2
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
Hindi mawala sa isipan ko ang lahat ng nalaman ko kahapon tungkol sa pagpapakasal
sa aking kapatid sa lalaking hindi niya naman kilala. Nagsimula nang mag trabaho si
Isabelle rito sa kompanya namin dahil ito ang gusto ng aming mga magulang. Alam
kong hindi masaya si
Isabelle kung nasaan siya ngayon dahil alam kong gusto niyang maging isang fashion
designer at mag tayo ng isang clothing company. We have different dreams in life
but the sad part of it is we can't pursue it because of our family and their
expectations.
"Bakit parang ikaw pa ang malungkot diyan?
Ikaw ba ang ipapakasal huh?" tanongsa akin ni Steven nang muli na naman siyang
mapadalaw clito sa aking opisina. Kada araw na yata siyang pumupunta rito at hindi
na rin ako nagugulat.
Bumuntong hininga ako at napasandal sa aking swivel chair habang nakatingin sa
kanya.
"Naaawa ako sa kapatid ko, Steven. Wala
siyang kaalam-alam sa mga nangyayari at kung ano ang plano ni Daddy sa buhay niya.
Bata pa lang ang kapatid ko para pumasok sa isang relasyon nang takasan," seryoso
kong sabi sa kanya.
Sumeryoso na rin ang mukha ni Steven at turn ango siya bilang pagsang-ayon sa aking
sinabi.
"Kung pagbibigyan ka ng pagkakataon na iligtas ang kapatid mo, tatanggapin mo ba na
ikaw na lang ang ipakasal sa lalaking hindi mo naman mahal at kakilala?" tanong sa
akin ni Stevn.
Napaisip ako sa kanyang katanungan sa akin. Nasabi ko na ito sa aking sarili
kahapon at ito pa rin ang aking isasagot hanggang ngayon. Ayokong maikasal sa
lalaking hindi ko naman mahal at hindi ako mahal. Ayokong maging miserable ang
buhay ko kagaya ng aking mga magulang, pero nang maalala ko ang aking kapatid at
napagtantong ito pala ang mangyayari sa kanya kapag kinasal siya at hindi ko
maiwasan na masaktan at maging emosyonal para sa aking kapatid.
Malungkot akong ngumiti sa aking kaibigan na si Steve at nahihirapan kung ano ang
isasagot sa kanya.
"I-I don't know, Steven. I love my sister so much, and I will do everything to keep
her safe and happy. Pero... hindi ko kaya na ako ang ipakasal sa lalaking hindi ko
naman mahal— don't know, Steven! Naguguluhan ako! Huwag mo akong tanungin niyan!"
inis kong sabi at napasimangot.
Gusto kong pigilan ang plano ni Daddy na ipakasal ang kapatid ko pero hindi ko
sinabing ako na ang magpapakasal para lang mailigtas si Isabelle. Masyado pa kaming
mga bata ni Isabelle para magpakasal! I am 25 years old while my sister is only 21
years old! Marami pa kaming mararating sa aming buhay at hindi pa namin panahon
para itali ang mga buhay namin at magpakasal.
"Okay, fine. Nandito lang naman ako palagi kung kailangan mo ng kausap at advice na
rin kung darating man ang panahon na ipapakasal ka rin sa lalaking hindi mo mahal,"
wika ni Steven at kinindatan ako.
Inirapan ko siya at hndi na ulit nagsalita.
Maaga akong umuwi sa bahay dahil may family dinner kami. Kinakabahan na rin ako
dahil ngayon na ang gabi na sasabihin ni Daddy ang tungkol sa kasal kay Isabelle.
Gusto ko sana siyang kausapin tungkol doon kanina sa kompanya pero pinangunahan ako
ng aking kaba at takot.
"What?! No! Hindi ako papayag sa gusto niyo!" galit na sigaw ng aking kapatid nang
sabihin na ni Daddy ang tungkol sa pagpapakasal niya kay Luke Archer Coleman.
"Isabelle!" saway ko sa kanya dahil hindi pa rin maganda na sinisigawan niya ang
aming mga magulang.
"Huwag mo akong hawakan!" galit niyang sigaw sa akin at inalis ang aking kamay na
nakahawak sa kanyang braso.
Hindi ko mapigilan na masaktan para sa kapatid 1<0. Hindi ko ito gusto para sa
kanya. I want to help her.
Nagalit nang sobra si Isabelle at hindi na niya maiwasan na makipag sagutan sa
aming ama. Nang mas lumakas pa ang tension at kitang-kita ko na ang labis na galit
ng aking ama ay pinaalis ko na muna si Isabelle sa aming bahay habang kami naman ni
Mommy ay pinapakalma si
Daddy. Nang muling nakauwi si Isabelle sa bahay namin ay mas lalo itong gumulo lalo
na no'ng nakita ni Daddy ang kumakalat na video ni Isabelle sa isang bar. Mas
lalong naging determinado si Daddy na ipakasal na si Isabelle.
Habang pinagmamasdan ko na umiiyak ang
aking kapatid ay hindi ko rin mapigilan angsarili ko na urniyak. Mas lalo akong
nasasaktan sa sitwasyon ngayon ng aking kapatid. I promised to her way back when we
were just a kid, I promised that I will take care of her and I will do everything
for my sister.
"A-Ate, ayokong magpakasal," nahihirapan na sabi ng aking kapatid habang yakap-
yakap ko siya.
Hinaplos ko ang kanyang buhok at hinalikan ito at mas lalo pa siyang niyakap.
"Gagawa ako ng paraan para hindi matuloy ang kasal niyo ni Luke. Nandidto lang ako
para sa 'yo, Sis. Mahal na mahal ka ni Ate," malambing kong sabi sa aking kapatid
at mas hinigpitan ang pagyakap sa kanya at pinahatan na siya.
Buo na ang aking desisyon, may gagawin akong plano para hindi matuloy ang kasal
nilang dalawa ni Luke Archer Coleman.
"Lara Laureen Montenegro, nababaliw ka na ba?! Sinong matinong babae ang gagawin
iyang pina-plano mo?!" hindi makapaniwalangtanong ni Steven sa akin nang sabihin ko
sa kanya ang aking Plano.
Plano kong pasukin ang condo unit ni Luke at makipagtalik sa kanya roon. Pagkatapos
no'n ay tatawagan ko ang numero ni Daddy at
papapuntahin ko siya rito at kapag nakita niya kamingdalawa ni Luke na hubo't
hubad, sa akin na ito ipapakasal at hindi na kay Isabelle. Hindi ko man gusto ang
ganitong plano pero desperada na talaga ako. Wala na akong ibang mapagsasabihan pa
kaya kahit lalaki si Steven ay sinabihan ko pa rin siya sa aking plano dahil
kailangan ko rin ang kanyangtulong.
"l need your help, Steven," seryoso kong sabi sa kanya.
Pinanlakihan niya ako ng mga mata at sarkastiko siyang tum awa.
"Are you serious, Lara?! I'm not joking here!"
Inirapan ko siya. "l"m dead serious and desperate, Steven Saaverd ra," sagot ko sa
kanyang tanong.
Napahawak siya sa kanyang noo at hinilot ito.
"Fine! Susuportahan pa rin kita diyan sa kabaliwan mo. Basta kapag nagsisi ka diyan
at iniyakan mo iyang pina-plano mo, hindi na ako kasali diyan!" wika niya.
Ngumiti ako at tumango.
"00 na, Steven
Bumuntong hininga siya at tumango. "Ano bang klaseng tulong ang gusto mong gawin
1<0?"
"Alamin mo kung anong room ng unit ni Luke para mapuntahan ko siya ngayong gabi,"
seryoso kong sabi sa kanya.
"Oh God!" sambit ni Steven.
Nandito na ako sa pinaka maganda at mahal na condominium sa Pilipinas, ang Coleman
Condominium. Huminga ako ng malalim at nagsimula ng maglakad papasok sa building.
Kanina pa nag text si Steven sa akin at sinabi niya na rin sa akin kung anong room
number ni Luke. N ang makapasok ako sa 100b ng elevator ay kinuha ko muna ang
pabaon kong malakas na alak sa aking tumbler at diretso itong ininom. Parang gusto
kong mag mura nang malakas sa naramdaman na pait at init sa aking katawan ng ubusin
ko ang alak sa aking tumbler.
Nakaramdam na rin ako ng hilo dahil hindi ako sanay uminom.
Nang bumukas ang elevator ay nag simula na akong maglakad papunta sa room 45—wait
saan nga ulit iyon? Napatigil muna ako sa aking paglalakad at mulingtinignan ang
aking cellphone at tinignan kung ano iyong room na sinabi ni Steven. Kahit
naduduling at nahihilo na ako ngayon ay nabasa ko pa rin ang nasa screen ng aking
cellphone.
Oh! 456 pala! Room 456 ang number ng unit
ni Luke Archer Coleman. Ngumisi ako at hinanap na ito. Nang mahanap ko na ang
room ay kaagad akong nag doorbell para pagbuksan niya ako. Nakailang doorbell na
ako at makalipas ang limang beses na pag do-doorbell ay burnukas na ang pintuan. Oh
damn! Ito ba si Luke Archer Coleman? Wait! Bakit mas lalo siyang naging hot at
yummy?
"Who the hell are you?!" s* *t. Pati ang boses niya ay nag iba at mas lalo itong
naging buo at yummy.
Hindi ko sinagot ang kanyang tanong. Agad siyang sinunggaban ng halik sa labi at
tinulak siya papasok sa kanyang unit habang patuloy siyang hinahalikan ng mapusok
sa kanyang labi. Akala ko ay itutulak ako ng lalaking kahalikan ko, pero nagulat na
lang ako nang halikan niya ako pabalik at hinapit niya ako sa aking beywang upang
mas madikit ako sa kanya lalo.
At may nangyari na nga sa amin.
Successful ang naging plano ko kahit hindi talaga ito ginusto. Isinuko ko ang
aking bataan sa isang lalaking hindi ko naman kilala. Para sa kapatid ko, gagawin
ang lahat para lang maging masaya siya.
Maaga akong nagising at naramdaman ang labis na pananakit sa aking buong katawan
lalo na sa aking gitna. Naramdaman ko ang kamay na nakapulupot sa aking beywang at
doon ko napagtanto na nakipagtalik nga pala ako sa isang Coleman. Napakusot ako sa
aking mga mata at huminga ng malalim. Ang init ngyakap niya sa akin at nararamdaman
ko ang kanyang hininga sa may balikat ko. Hinay-hinay akong lumingon sa lalaking
katabi ko ngayon.
"Oh, God!" gulat kong sigaw.
Nanlaki ang aking mga mata at nanlamig nang makita ko kung sino ang lalaking
mahimbing na natutulog sa akingtabi. Hindi siya si Luke Archer Coleman! Damn! Totoo
ba itong nakikita 1<0?!
He's Damon Adler Miller, the luxury Miller Hotel and Casinos CEO, the famous devil
billionaire!
I slept with the wrong man! s* *t!

EPISODE 3 - YOU'RE SO DEAD

EPISODE 3
YOU'RE SO DEAD
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
OH. MY. GOD.
Napakurap ako sa aking mga mata at kinusot ko na rin ang mga ito pero kahit anong
gawin ko ay si Adler pa rin ang nakikita ko na nakahiga rito sa aking tabi sa kama
at hindi ang inaasahan kong si Luke Archer Coleman. s* *t! Ano itong katangahan na
nagawa 1<0? No! Hindi maaari!
"AHHH!" malakas ko na tili at napaatras hanggang sa nahulog na ako nang tuluyan sa
kama at napadaing ako sa sakit dahil parang nabalian ata ako ng buto sa may
balakang. "Ang ingay!" rinig kong galit na sigaw ni Adler.
Agad kongtinakpan ang hubad kong katawan gamit ang kumot na nalaglag kasabay sa
akin. Hinay-hinay akong turnayo at bahagya akong napatalon sa gulat nang makita
kong gising na si Adler at nakaupo na siya ngayon sa kama at nakasimangot siya
habang nakatingin sa
akin. Para akong kinakapusan ng hininga at hindi ko alam ang aking sasabihin.
Natigilan na lang ako nang marinig ko ang pagtunog ng aking phone at muli kong
naalala ang aking ginawa bago ako pumunta rito sa Coleman
Condominium. OH. MY. GOD! Don't tell me na-send iyon kay Daddy? No! No! No!
Napatakbo ako kung saan nakalagay ang aking sling bag at agad kong nilabas ang
aking phone at binuksan ito. Hindi ko muna pinansin ang malagkit na tingin sa akin
ni Adler dahil hindi naman din siya nagsasalita ngayon at baka inaantok pa kaya
hinayaan ko na muna siya. Kailangan ko munang pigilan na makapunta rito si Daddy.
Hindi pwede na makita niya kami ni Adler dito sa 100b ng condo unit niya!
Pagbukas ko sa aking phone ay nagulat na lang ako nang makita ko ang 100 missed
calls from dad! Inutusan ko kasi ang secretary ko na e-text si dad ngayong umaga
para makapunta siya rito sa lugar kung nasaan ako at in-open ko rin ang aking GPS
para madali niya lang akong mahanap. And I think it's too late. .. narinig ko na
may nag doorbell sa labas ng unit ni Adler and I know it's daddy!
Nagkatinginan kamingdalawa at nakita ko siyang turnayo at sinuot ang kanyang shirt.
Nakaboxer lang siya at wala siyang pakialam kung ganoon ang kanyang suot. Aakmang
lalabas na siya ng kwarto nang mabilis akong tumakbo palapit sa kanya at pinigilan
siya.
"N-No! Don't open the door, please! Just ignore it! Let's. .. let's talk," naiiyak
kong sabi habang nakatingin sa kanya.
Malamig lang na nakatingin si Adler sa akin na para bang wala siyang pakialam kung
ano ang aking nararamdaman ngayon. Isang malamig na ekspresyon lang ang binibigay
niya sa akin na mas lalong nagpakaba sa aking damdamin. Bahagya akong nagulat sa
kanyang sunod na ginawa... itinulak niya ako paalis sa kanyang harapan dahil
nakaharang ako at binuksan niya ang pintuan ng kwarto at lumabas na siya. Naiiyak
na ako ngayon. Alam kong si Daddy ang nasa labas ngayon ng unit ni Adler at kapag
nakita niya kami ay sigurong patay na talaga ako! Alam at sigurado akong galit na
galit na si Daddy sa labas.
Bago ko sinundan si Adler sa labas ay nagmadali na muna akong nagbihis dahil
nakahubad lang ako. Baka mas [along magulat si Daddy at magalit kapag nakita niya
ang ayos ko.
s* *t! Nasaan na ang skirt ko?! Wala akong nagawa kundi ang suotin ang oversize na
t-shirt ni Adler
na nakita ko malapit sa kanyang table at isunot ko na rin ang aking panty. Wala na
akong pakialam kung mahapdi at medyo masakit ang gitnang parte ng aking katawan
ngayon. Mas inaalala ko ang mangyayari ngayong araw. "Hayop ka! Anong ginawa mo sa
anak ko?!
Nasaan ang aking anak?!"
Napatakip ako sa aking bibig at nataranta nang marinig ko ang galit at malakas na
boses ni Daddy sa labas. Nagmadali akong umalis sa kwarto at pumunta kung nasaan ko
narinig ang boses ni Daddy.
"Dios Mio!" bulalas ni Mommy nang makita niya ako. Napatakip sa kanyang bibig si
Mommy habang nanlalaki ang mga matang nakatingin sa akin.
Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko si Adler na nakabulagta ngayon sa may
sahig.
Hawak niya ang kanyang pisngi at nakita ko ang duguan niyang ilong at may pasa rin
siya sa gilid ng kanyang labi.
"Lara!" galit na sigaw ni Daddy. Napatingin naman ako sa kanya at nakita kong
papalapit sa akin si Daddy.
"D-Daddy, let me explain
Sinampal ako nang napakalakas ni Daddy sa aking mukha kaya muntik na akong matumba
sa lakas nang pagkasampal niya sa akin. Buti na lang at may nakapitan kaagad ako
kaya hindi ito naituloy. Hindi ko na napigilan na mapatulo sa aking luha dahil
ngayon lang ito ginawa ni Daddy sa akin, ngayon niya lang ako nasampal nang ganito
kalakas at ang sakit. .. ang sakit.
"Estupida! Akala ko ay matino kang babae,
Lara! Katulad ka rin pala ng kapatid mo na si Isabelle. mga walang kwental” galit
na sigaw ni Daddy.
Napayuko ako dahil hindi ko na matignan si Daddy at nasasaktan na rin ako ng sobra.
"Jose! Anak mo pa rin iyan!” rinig kong sigaw ni Mommy.
Napatili ako nang mahigpit akong hinawakan ni Daddy sa aking braso at nasasaktan
ako sa kanyang ginagawa.
"D-Daddy, masakit!” naiiyak kong daing dahil sa kanyang ginagawa.
"Let go of her!”
Natigilan kaming lahat nang biglang sumigaw si Adler. Napatingin ako sa kanya
habang patuloy pa rin sa aking pag iyak. Nakatayo na pala siya at nagpupunas siya
ng dugo sa may ilong niya at matalim niyangtinignan si Daddy na mahigpit pa rin na
nakahawak sa aking braso.
"Is she your daughter? If yes, how dare you hurt your own daughter," malamig na
sabi ni Adler kay Daddy.
Nakita kong nagulat si Daddy sa sinabi ni Adler.
"Hayop ka! Wala kang karapatan na sabihin sa akin cyan!" galit na sigaw ni Daddy at
aakmang susuntukin na niya sa mukha si Adler nang mabilis itong nakaiwas at agad na
hinawakan ni Adler sa braso si Daddy at binaliktad ito.
Napatakip ako sa aking bibig sa gulat dahil sa kanyang ginawa sa akingAma.
"Bitawan mo akong hayop ka!" galit na sabi ni dad.
Agad naman itong sinunod ni Adler at binitawan niya si Dad at bahagyang itinulak
palayo sa kanya. Napatingin sa akin si Adler kaya naramdam ulit ako ng kaba sa
aking dibdib dahil iba siya tumitig. Parang madadala ka at kakabahan kapag tumingin
sa 'yo si Damon Adler Miller.
"Who the hell are you? And why are you bringing your family here in my goddamn
condo unit?! Are you planning something that I didn't want to? l"
Napalunok ako sa aking [away nang sabihin sa akin iyon ni Adler.
Binuka ko ang aking bibig at aakmang magsasalita na ako nang maunahan na ako ni
Daddy.
"You're going to marry my daughter, asshole! Hindi ako makakapayag na hindi mo siya
panagutan!"
Napaawang ang aking bibig nang sabihin iyon ni Daddy. Muli akong napatingin kay
Adler at nakita kong namutla siya at nanlalaki ang kanyang mga mata. Nang
mapasulyap siya sa akin ay matalim niya akongtinitigan at may binigkas siya sa
kanyang bibig at binasa ko naman ito.
You're so dead.
Napalunok ako sa aking [away nang ito ang kanyang sinabi habang matalim na
nakatingin sa akin.
I'm so dead! Sigurado akong hindi ito magugustuhan ni Isabelle. Mas dinagdagan ko
pa ang problema namin. Stupid, Lara Laureen Montenegro!

EPISODE 4 - REALIZED
EPISODE 4
REALIZED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"I-I need to talk to your boss. Urnm... S-Steven Saavedra? Nasa office niya ba siya
ngayon?"
"Yes, Ma'am. Pwede ko bang malaman ang name ninyo para masabi ko kay Sir na gusto
mo siyang kausapin?"
"Ah, yes! Urnmm. I-I'm Lara Laureen Montenegro. Paki sabi sa kanya na importante
ang pag uusapan namin."
Agad namang tumango ang secretary ni Steven at pumasok sa office nito. Pinakalma ko
muna ang aking sarili at pinigilan na hindi maiyak dahil nakakahiya kapag nakita
ako ng mga empleyado rito ni Steven na umiiyak ako. Mamaya ko na lang ipapalabas
ang totoo kong nararamdaman sa 100b ng office ni Steven para siya lang ang makakita
sa kahinaan ko.
Makalipas ang ilang minuto ay muli kong nakitang lumabas ang secretary ni Steven at
agad din akong urnayos sa aking pag tayo at napahawak ako ng mahigpit sa akingdala
na sling bag. Ngumiti ang secretary niya sa akin bago magsalita.
"Pumasok na raw po kayo sa 100b, Miss Montenegro. Free po ngayon si Sir at pwedeng-
pwede niyo siyang kausapin," sabi nito.
Turnango naman ako at agad din na pumasok sa 100b ng office ng aking kaibigan. Nang
makapasok ako ay sinirado ko rin kaagad ang pintuan at hinarap ko na si Steven.
Nakita kong nakasandal siya sa may table niya habang nakahalukipkip na nakatingin
sa akin. Hindi ko na napigilan ang akingsarili na mapaiyak at patakbo akong lumapit
sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Naramdaman ko na natigilan siya sa aking
ginawa pero hindi niya naman ako itinulak pabalik. Tahimik akong umiyak habang
yakap-yakap si Steven ngayon. Hindi siya nagsalita at pinakiramdaman niya lang ako.
Makalipas ang ilang minuto ay ako na ang bumitaw sa yakap at bahagya rin akong
napalayo sa kanya at pinunasan ko ang luhang pumatak sa aking mga mata.
"What was that, Lara Laureen Montenegro? Don't tell me. ..."
Napahilamos ako sa aking mukha at
malungkot akongtumingin kay Steven at huminga nang malalim. I'm so f-cked up! Ano
ba 'tong napasok ko?
Napahawak siya sa kanyang ulo at napatalikod sa akin na para bang alam na niya ang
ibig sabihin ng aking tingin sa kanya. Narinig ko ang mahina niyang pagmumura at
muli siyang humarap sa akin.
"Anong nangyari kagabi, Lara? Hindi ba nangyari ang pina-plano mo? I helped you!"
sabi niya.
"Nangyari ang nasa Plano, Steven," mahina kong sabi.
Nagsalubong ang kanyang kilay habang nakatingin sa akin.
"Then? Bakit ka umiiyak ngayon at bakit mukhang problemado ka? Sabi ko na nga ba,
e! Hindi talaga ako sang-ayon diyan sa gusto mong mangyari, Lara!" inis na sabi ng
aking kaibigan.
Napakagat ako sa aking labi dahil alam ko naman na sinabihan na ako ni Steven pero
hindi pa rin ako nakinig sa kanya dahil naging desperada na ako.
"l went to the wrong condo unit," seryoso kong sabl' sa kanya.
Nanlaki ang kanyang mga mata at muntik pa
siyang ma out of balance, buti na lang at nakahawak kaagad siya sa edge ng kanyang
table.
"Y-You what?"
Bumuntong hininga ako at muling sinabi kay Steven ang nangyari kagabl.
"l went to the wrong condo unit, Steven! Hindi ako sa unit ni Luke napunta kundi
sa. ..
sa..
s* *t! Bakit pati pangalan niya ay hindi ko na mabanggit ngayon?! Masyado akong
naapektuhan sa banta niya sa akin kanina nang sabihin ni Daddy na dapat niya akong
pakasalan. Alam ko na kahit mayaman siya at mas kilalang demonyo sa business world,
hindi niya pa rin kaya si Daddy. Kayang gawin ni Daddy ang lahat at kapag sinabi
niyang ikakasal kaming dalawa ng lalaking iyon—ikakasal talaga kami kahit labag man
sa kalooban ko.
"What the hell, Lara?! I gave you the right floor and number of Luke's unit! Bakit
ka pa magkakamali? Bulag ka ba?!" naiiritang sigaw ni Steven sa akin.
Tinignan ko siya ng masama.
"Sinunod ko ang text mo sa akin, asshole! I went to room 456 just like what you
texted to
me!" sigaw ko sa kanya.
Nakita kong napakurap sa kanyang mga mata si Steven at humakbang siya palapit sa
akin at hinawakan ang magkabila kong balikat. Naguluhan naman ako sa kanya at
kinabahan na rin.
"S-Steven?"
Huminga siya ng malalim habang nakatingin pa rin sa akin na parang naaawa siya sa
akin. "Lara, It's room 455 not room 456," mahina niyang sabi.
Muntik na akong mapaupo sa lapag sa sobrang panghihina pero agad din akong
naalalayan ni Steven at pinaupo niya ako sa pinakamalapit na couch sa aming pwesto.
Magkaharap kaming dalawa at ako ngayon ay tulala pa rin at hindi ako makapaniwala
sa sinabi ni Steven. Muli akong napatingin sa kanya habang naiiyak.
"S-Steven, sabihin mo na nagkakamali ka lang, ikaw ang nagkamali at hindi ako!"
natataranta kong sabi.
Bumuntong hininga siya at nakita kong nilabas niya ang kanyang phone. Makalipas ang
ilang minuto ay iniharap niya ang cellphone niya sa may mukha ko at nakita ko na
ang text
conversation naming dalawa ang nakikita ko ngayon sa kanyang phone.
"Look what I texted to you, Lara. Wala akong sinabi na room 456," sabi niya.
Kinuha ko ang kanyang phone sa kanyang kamay at tinitigan nang maiigi ang kanyang
phone kung nasaan mababasa ko ang conversation naming dalawa ni Steven.
Lara:
Steven, nandito na ako sa labas ng Coleman Condominium. Please text me the exact
room number ng unit ni Luke. Thank you!
Steven:
Are you really doing this, Lara? Basta kung pumalpak ka diyan ay wala na akong
kasalanan! Pinagsabihan na kita!
Lara:
I know, Steven! Faster! Please send me the number!
Steven:
Fine! It's room 455. Be careful, Lara.
Muntik ko nang mabitawan ang cellphone ni Steven nang mabasa ko ang conversation
namin kagabi. Kinuha niya pabalik sa akin ang cellphone niya at tinaasan ako ng
kilay.
"Now, tell me kung saan ka nakapasok na unit? Anong nangyari sa 'yo do'n?" sunod-
sunod niyangtanong.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na mapaiyak sa sobrang hiya sa aking kaibigan
at sa hiya ko para sa aking sarili. Stupid! Boba! Kahit kailan talaga Lara ay wala
kang nagawang matino! Magpa-plano ka na rin, palpak naman! "H-Hey, stop crying!"
natataranta niyang sabl' at nilapitan ako.
Seryoso kong tinignan ang aking kaibigan habang patuloy pa rin sa aking pag iyak.
"l went to Damon Adler Miller's unit, Steven. May... may nangyari sa amingdalawa
at... at nakita kami ni Dad kaninang umaga. He wants me to marry the devil," mahina
kong sabi at napahagulgol.
Napaawang ang bibig ni Steven at napakurap din siya sa kanyang mga mata.
"L-Lara—"
"Alam mong wala na akongtakas dito, Steven! Gusto ko lang namang tulungan ang
kapatid 1<0, e. I want to help Isabelle but. .. but I made our problem worst. So
ano na ang mangyayari ngayon? Double wedding?! I hate this! I hate my self! I'm so
stupid!" nanghihina at
urniiyak kong sabi.
Niyakap ako ni Steven at hinagod niya ang aking likuran. Hindi siya nagsalita at
hindi niya rin ako pinagalitan. He just hugged me back and listen to my rants.
I don't want to marry Adler. He's a devil, and he's arrogant! Alam ko na kapag
sinabi niyang patay ako, patay talaga ako sa kanya lalo na kapag natuloy na talaga
ang kasal namin.
Damn! Kasalanan talaga ito ng alak na ininom 1<0, e! Hinding-hindi na talaga ako
iinom ng alak! Isusumpa ko na ang lahat ng alak sa mundo!
Gagawin ko pa rin ang lahat para lang mapigilan ang kasal ko sa demonyong iyon. I
will never marry that man.

EPISODE 5 - PRINCE CHARMING

EPISODE 5
PRINCE CHARMING
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Hindi ko nagustuhan ang ginawa mo, Lara. Isang malaking kahihiyan kapag nalaman ng
mga tao ang ginawa mo, pero hindi ko akalain na iyang pagpasaway mo ang nag bigay
nang daan sa ating kompanya na mas lumago pa."
Nag angat ako ng tingin nang sabihin iyon ni Daddy. Nakita ko siyang ngumisi habang
nakatingin sa akin na para bang may masama siyang bin abalak.
"Alam kong kilala mo si Damon Adler Miller at hindi lang siya nagmamay-ari ng mga
hotels and casinos dito sa buong Pilipinas, maraami rin siyang mga properties sa
iba't ibang lugar, may malaking farm sa probinsya at malayong kamag-anak siya ng
Spanish royal family. Gusto ko sanang humingi ng tawad kung napagbuhatan kita ng
kamay nang araw na iyon, Anak. Alam mo naman na concern Inag ako sa 'yo, diba? Ayaw
ko lang na mapunta ka sa taong hindi naman karapatdapat sa 'yo, hindi kasing yaman
natin.
Pero dahil si Damon ang lalaking nakasama mo no'n, ay hindi na kita pagagalitan at
hindi ako tutol sa inyong dalawa," malumanay na sabi ni Daddy habang nakangiti sa
akin.
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o mas lalong malulungkot sa kanyang sinabi.
Halata naman na wala talagang pakialam sa akin si Daddy at mas may pakialam lang
siya sa negosyo namin. Paano na lang kaya kung hindi si Adler iyong nakasama ko
nang araw na iyon at hindi mayaman? Siguro ay kanina pa ako bugbog sarado at
hanggang ngayon ay galit pa rin si Dad sa akin.
Isang maliit na ngiti na lang ang isinagot ko sa sinabi ni Dad dahil hindi ko alam
ang aking sasabihin at natatakot din ako na baka may masabi akong masama kay Dad at
hindi mapigilan ang aking saili.
"Bago kayo ikasal ni Damon ay una munang ikakasal ang kapatid mo kay Luke Coleman."
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ni Daddy. Tuloy pa rin pala ang kasal na pina-
plano niya sa kapatid ko?
"D-Dad, hindi ba pwedeng huwag niyo na lang ipakasal si Isabelle? P-Pwede ako na
lang? Mayaman naman si Adler at kayang-kaya nang urnangat pa lalo ang kompanya
natin kapag
ikinasal na ako kay Adler," sabi ko sa kanya.
Alam kong naging palpak ang naging plano ko at mas lumala pa lalo ang aming
problema ng aking kapatid. Pero pwede ko naman ata na magawan ng paraan diba? 00,
mayaman nga ang mga Coleman pero mayaman din naman si Adler at kayang kaya niya mag
handle ng business at magaling siya mag manipula ng mga tao at mga kalaban kaya
palagi siyang nasa itaas dahil gin agamit niya ang pagiging demonyo niya at wala
siyang puso, ayan ang naririnig ng mga empleyado ko noon tungkol sa kanya. Kahit na
ayaw na ayaw ko kay Adler ay kaya kong isakripisyo ang aking sariling kasiyahan at
kalayaan para lang hindi matuloy ang kasal ng aking kapatid na si Isabelle sa
lalaking hindi niya naman kakilala. Ayokong maghirap ang kapatid ko at gusto ko pa
na ako nag maghirap kaisa makita ko siyang maghirap dahil hindi ko kayang makita na
ganun siya.
"D-Dad, ako na lang po ang ipaksal ninyo at layuan niyo na si Isabelle. Huwag niyo
na pong pakialaman ang buhay niya at hayaan niyo siya na matupad ang kanyang mga
pangarap," nagmamakaawa kong sabi sa aking ama.
I can sacrifice everything for my little sister at ganun ko siya kamahal. Kami na
lang ang nagmamahalan dito sa aming bahay ni Isabelle dahil hindi namin ramdam ang
pagmamahal galing sa aming mga magulang. My parents are a product of forced and
arranged marriage. Hindi ginusto ni Dad na makasal siya sa aking ina and my mom was
obsessed of my dad and she did everything para lang makasal ito sa kanya at nanyari
nga. Nakasal silang dalawa at ang naging bunga sa toxic at unhealthy marriage nila
ay kamingdalawa ni Isabelle.
Turnawa si Daddy kaya natigilan ako at bahagyang nagulat dahil sa kanyang pag tawa.
May nakakatawa ba? Wala naman akong sinabl na nakakatawa.
"Oh, Lara! Alam ko kung ano ang ginagawa mo ngayon. Kahit anong gawin mo ay hindi
mo na maililigtas si Isabelle. Hindi ko pwedeng bitawan ang mga Coleman dahil
malakingtulong din sila sa negosyo natin at kaibigan ko si Anderson. Kung pwede nga
lang na dalawa ang makasal sa 'yo ay gusto ko rin na sa 'yo maikasal si Luke," sabi
ni Dad.
Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi at hindi ako mapaniwala na kaya niya
iyong sabihin sa sarili niyang anak. Wala na ba talaga siyang pagmamahal kahit one
percent man lang para sa akin? Sino ang matinong
magulang na sasabihin iyon sa anak niya? Para na akong binubugaw ni Dad at
nasasaktan ako.
Nang hindi ko na nakayanan ay napatayo na ako kaya ang kanina na nakangisi na
ekspresyon sa mukha ni Dad ay nawala at napalitan ito ng simangot habang nakatingin
sa akin.
"Where are you going? Kinakausap pa kita," malamig na sabi ni Dad. Kinakabahan man
ako sa tono ng boses ni Dad pero hindi ko ito pinansin at pinalakas ko rin ang
aking 100b.
Bahagya akong ngumiti sa kanya at nagdahilan para makaalis ako rito sa kanyang
opisina na nasa 100b ng aming bahay.
"May dinner meeting nga pala ako ngayon, Dad. Ngayon ko lang natandaan at late na
pala ako," sabi ko sa kanya at kunwari akong nagmamadali at napatingin din ako sa
akingsuot na relo.
Nagsalubong ang mga kilay ni Daddy habang nakatingin sa akin pero makalipas ang
ilang segundo ay tumango na rin siya at pinayagan akong makaalis at makalabas na sa
kanyang opisina. Nang makalabas na ako sa opisina ni Dad ay nakahinga na ako ng
maginhawa at napahawak din ako sa aking dibdÏb habang naglalakad paalis.
Nakasalubong ko si Mom sa may hagdan at paakyat siya ngayon
at alam kong papunta siya sa office ni Dad dahil may dala siyang isang tasa ng
kape.
"Anak, aalis ka ba? Nagpaluto ako ng paborito ninyong pagkain ni Isabelle. Pauwi na
rin iyong kapatid mo ngayon, e," sabi ni Mom. Ngumiti ako sa kanya at lumapit upang
mahalikan siya sa kanyang pisngi.
"Sorry, Mom, may dinner meeting kasi ako ngayon kaya hindi ako makakasama mamaya sa
dinner ng family. Alis na po ako!" nagpaalam na ako kay Mom at agad na lumabas sa
aming bahay at sumakay sa aking sariling sasakyan at umalis.
Alam ko na sinumpa ko na ang alak pero kailangan ko siya ngayon. Kailangan ko
munang mag lasing at gusto kong makalimutan muna ang mga problema ko sa buhay. Nag
simula na akong mag drive at pumunta ako sa bar na alam kong pwede akong
makapaglasing kung kailan ko gusto at walang mangingialam sa akin.
Alas otso na ng gabi at alam ko na masyado pang maaga para sa party pero pumasok na
ako kagad sa 100b ng bar para makapag order ng mga alak na iinumin ko dahil seryoso
ako sa aking sarili na maglalasing talaga ako. Mag isa lang ako sa table na inupuan
ko at maraming alak na nakakalat sa aking harapan at mamimili lang ako kung ano ang
iinumin ko. Bago ako tuluyang mag lasing ay umiyak na muna ako at nag drama nang
isa at kalahating oras at pagkatapos nun ay nagsimula na akong uminom nang umiyak
at hindi na rin ako nakakapag isip ngtama.
Naranig ko ang malakas na tugtog dito sa 100b ng bar at alam kong nagsisimula na
ang party. Muli akong nag lagay ng alak sa aking baso at muntik ko pa itong
maitapon dahil nanghihina na ang aking katawan sa sobrang kalasingan. Pagkatapos
kong inumin ito ay napagpasyahan ko nangtumayo at naglakad papunta sa may dance
floor para makapagsayaw at makapag enjoy. Bago ako makarating sa may dance floor ay
may nakabangga ako at muntik na rin akong maturnba dahil urniikot na ang aking
paligid at buti na lang at nahawakan niya ako sa aking beywang kaya hindi ako
tuluyan na natumba.
Napahagikhik naman ako dahil nakaramdam ako ng kilig. Siya na ba ang lalaking para
sa akin? itatanan niya ba ako? Kung oo man, ready na ready na akong umalis kasama
siya at magpakalayo-layo! Wala akong pakialam kung unang beses naming nag kita
ngayon pero agad din akong na love at first sight dahil tinulungan niya ako.
Napahawak ako sa kanyang balikat at turningin ako sa kanya at ngumiti.
"Hi," pa-cute kong sabi.
Nakita kong kumunot ang kanyang noo habang nakatingjn sa akin.
"Are you stalking me, weirdo?!"
Napasimangot ako nang magsungit siya bigla sa akin. Nakakatampo naman! Huwag niya
akong sungitan dahil hindi ko naman siya sinusungitan ngayon, e.
Lumapit ako sa kanya at sumandal sa kanyang dibdib. Naramdaman kong natigilan siya
sa aking ginawa at aakmang itutulak na niya ako palayo sa kanya nang mas lalo ko
pang hinigpitan ang pagkakakapit sa kanya.
"Itakas mo na ako rito, prince charming. Sasama na ako sa 'yo! Pakasalan mo na
ako!" naiiyak kong sabi habang nakasiksik sa kanya.
"What the f*ck, Lara Montenegro?! Are you drunk?! Lumayo ka nga sa 'kin!" pagalit
niyang sigaw na para bang ayaw niyang mapadikit ako sa kanya. Ayaw ba sa akin ni
Prince Charming? Hindi ba siya naaawa sa akin? Kailangan ko siya!
Umiling ako at tumingala sa kanya at pinakita ang aking malungkot na mukha. Maawa
naman sana sa akin si prince charming. Ayokong makasal kay Adler dahil hindi kami
magka wavelength! Malayong malayo ang personality
niya sa akin at hinding hindi kami magkakasundo lalo na't mabait ako tapos siya
naman ay demonyo. Ayoko! Tatakas na ako at sasama ako rito kay prince charming!
"Please, prince charming! Ayokong makasal kay Adler! Ikaw ang gusto kong pakasalan,
umiiyak kong sabi habang nakapikit sa aking mga mata at nakasandal sa kanyang
balikat.
Hindi nagsalita si prince charming kaya muli akong tumingala sa kanya at nakita ko
siyang seryosong nakatingin sa akin. Ang pogi niya at nakakaakit halikan ang
kanyang labi. Pwede kaya iyong hawakan at halikan?
Inangat ko ang aking kamay at idinikit ito sa kanyang labi at hinaplos ko rin ito.
Nakita kong nagulat siya sa aking ginawa kaya mabilis niyang nahawakan ang aking
kamay at inilayo ito sa kanyang labi.
"What the hell?!"
Napanguso ako habang nakatingin pa rin sa kanya.
"Pwede ko bang halikan ang labi mo?" mahina kongtanong habang nakatitig pa rin sa
kanyang labi.
Napakurap sa kanyang mga mata si Prince
Charming at hindi siya makapagsalita pero
nakatingin langdin siya sa akin. Nang hindi ko na napigilan ang aking sarili ay
kumapit na ako sa kanyang batok at bahagyang turningkayad dahil masyado siyang
matangkad at ako na ang humalik sa kanyang labi.
Damn!
Ang lambot ng kanyang labi. Parang..
parang natikman ko na ito noon, a? Napailing ako sa aking isipan. No.
Iba si Prince charming sa lalaking iyon. Malayong malayo sila sa isa't isa!
Nanlaki ang aking mga mata nang bigla niyang hapitin ang aking beywang palapit sa
kanya at hinalikan niya ako pabalik at mas lalo pang pinalalim ang aming
paghahalikan. Para na akong malulunod sa nararamdaman kong sensasyon kaya ipinikit
ko na ang aking mga mata at nag focus sa pag hahahalikan naming dalawa ni Prince
Charming.

EPISODE 6 - ENEMIES
EPISODE 6
ENEMIES
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Weirdo, stop moaning! Wake up! You're having wet dreams!"
Atomatiko akong napamulat sa aking mga mata nang marinig ko ang malakas na boses na
iyon. Nagulat ako nang makita kong nasa unfamiliar room ako pero parang napuntahan
ko na ito last time, feeling ko lang iyon? Nasaan ba ako at bakit ang sakit ng
aking ulo?
Napahawak ako sa aking ulo at bahagya kong hinilot ang aking sentido. Anong
nangyari? Nabagok ba ako? Napatingin ako sa aking sarili at nakita kong kompleto
naman ang aking suot at hindi masakit ang aking katawan, ang ulo ko lang talaga.
"Weirdo!"
"Ano ba?!" sigaw ko pabalik sa kanina pa sumisigaw nang weirdo.
Napatingin naman ako rito at muntikan na akong mahulog sa kama nang makita kong
nakatayo sa hindi kalayuan si Adler habang ang nag iisang nakatakip lang sa kanyang
hubad na katawan ay towel na nakapalibot sa may beywang niya. Anong ginagawa niya
rito? At. .. at bakit ang perfect naman masyado ng abs niya sa may tiyan? At may
tattoo pala siya sa gilid ng tummy niya? Wow. Ang ganda pala ng katawan ng
demonyong ito.
"Stop drooling over me, weirdo!"
Napakurap ako sa aking mga mata nang muli na naman niya akong tinawag na weirdo.
Tinignan ko siya ng masama at umalis na rin ako sa aking hinihigaan na kama kanina.
Ngayon ko lang napagtanto na nandito pala ako sa 100b ng kanyang kwarto. Kaya pala
nasabi ko kanina na parang nakapunta na ako rito kahit unfamiliar pa rin ang
paligid, dito nga pala nangyari ang dapat hindi nangyari. Damn.
"Stop calling me weirdo, freak! Anong ginawa mo sa akin, ah?! Bakit ako napunta
rito sa kwarto mo?! Pinagsamantalahan mo ang kahinaan ko?! Ang kapal nang mukha
mol" naiiyak kong sabi at niyakap ko ang aking sarili habang nakatingin pa rin ng
masama sa kanya.
Nameywang siya sa aking harapan at mas lalo pang nabalandra ang kanyang abs kaya m
abilis akong umiwas ng tingin doon at pinilit ko talaga na hindi ako mapatingin sa
may baba dahil... dahil delikado!
"Na ah! It must be, what did you do to me, Miss Montenegro. Baka nakalimutan mo na
ako ang pinagsamantalahan mo kagabi!"
Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi.
"H-Huh? No! Anong pinagsasabi mo diyan, freak?! Wala akong ginawang—"
"Let's kiss, Prince charming," mapang-akit kong sabi sa kanya nang hindi na niya
ako hinalikan pabalik at bahagya niyang inilayo ang mukha ko sa mukha niya.
"Stop, weirdo! You're drunk! luuwi na kita sa inyo," sabi niya at naramdaman ko na
binuhat niya ako kaya muli na namang umikot ang mundo koe
"Prince charming, huwag mo akong iuwi sa amin! Baka makita tayong dalawa ni Daddy!"
naiiyak kong sabi habang nakapikit pa rin sa aking mga mata
"Yeah. Hindi kita iuuwi sa inyo dahil sigurado akong wala na akong takas kapag
nakita tayo ng ama mo na magkasama, Ayoko rin makasal sa 'yo, weirdo, " rinig
kongsabi niya pero hindi ko na ito pinansin dahil inaantok na ako at umiikot ang
aking paningin.
Makalipas ang ilang minuto ay naramdaman kong ibinaba na ako ni prince charming at
nang mapamulat ako sa aking mga mata ay nakita kong nasa 100b na ako ng isang
sasakyan at nakita ko rin na papasok na sa 100b si Prince charming. Nang makapasok
na siya sa 100b ay agad akong lumapit sa kanya at hinawakan ko ang magkabila niyang
pisngi at sinunggaban siya ng isang malalim at mainit na halik. Nang maramdaman mo
na bahagyang napaawang ang kanyang labi ay agad kong ipinasok ang aking dila Umupo
ako sa kanyang kandungan at bahagya akong gumiling at dinikit ko ang aking katawan
sa kanyang katawan para maramdaman niya na nag iinit na ako ngayon.
"F*ck! You little weirdo! Stop whatyou're doing!" rinig kong sabi ni prince
charming nang mapababa ang halik ko sa may leeg niya at agad ko rin na binuksan ang
butones ng kanyang suot na long sleeve polo at bumaba ang aking halik papunta sa
kanyan dibdib.
"Ah!" he groaned.
Hindi ko mapigilan na mapangisi at pinagpatuloy ang akingginagawa. Bumaba naman ang
aking mga kamay papunta sa may gitna niya at binuksan ko ang kanyang belt na suot
para mabuksan ko ang suot niyang pantalon.
"F*ck! Stop, Mon tenegro!" galit niyang sabi at inalis niya ang aking kamay na
nakahawak sa kanyang belt kaya wala na akong magawa kundi tinigilan siya roon.
Muli ko na lang siyang hinalikan sa kanyang labi at mabilis niya rin akong
hinalikan pabalik. Muling bumalik ang aking halik papun ta sa kanyang leeg at
dinilaan ko rin ang likod sa kanyang tainga kaya muli kong narinig ang mahina
niyang pag ungol. Makalipas ang ilang segundo habang hinahalikan siya sa kanyang
leeg ay agad akong dinalaw ng aking antok kaya napasandal na ako sa kanyang balikat
at hindi ko na natandaan ang sunod pang nangyari.
Napatakip ako sa aking bibig nang maalala ko lahat nang nangyari kagabi. Galit na
galit ako kay Daddy at gusto ko munang makalimutan ang lahat ng mga problema ko
kaya napagpasyahan ko na munang pumunta sa isang bar at napagpasyahan na maglasing
mag isa kahit isinumpa ko na noong mga nakaraang araw ang mga alak. Mabilis akong
nalasing at naisipan kong pumunta sa may dance floor upang mag sayaw sana pero. ..
pero may nakabangga akong isang lalaki at nang tignan ko ito ay isa itong
napakapoging lalaki at hindi ko maialis ang aking paningin sa kanya kaya ko siya
tinawag na prince charming dahil muntik na akong matumba pero mabilis niya akong
nahawakan. s* *t! Si Adler ang lalaking 'yon? Bakit. bakit hindi ko kaagad siya
namukhaan? O namukhaan ko siya pero binalewala ko lang ito? AHHH! OMG!
"So you remember, huh?"
Muli akong napatingin sa kanya at nakita ko siyang nakahalukipkip na ngayon habang
nakangisi na nakatingin sa akin.
"You are the one who did something to me, weirdo. Kung tutuusin nga ay pwede kitang
ipakulong sa ginawa mo sa akin kagabi dahil pinapatigil na kita pero hindi ka pa
rin nakinigsa akin. Now, tell me, sino ang makapal ang mukha sa atingdalawa, hmmm?"
Nakakurap ako sa aking mga mata at napalunok din ako sa aking laway nang wala sa
oras. Ang lakas ng tibok ng aking puso dahil hindi ako makapaniwala na nagawa ko
lahat ng iyon kagabi. Ako ba talaga 'yon? Baka hindi? Hindi ko 'yon magagawa!
"L-Lasing ako kagabi! Hindi ko alam ang mga ginagawa ko! H-Hindi ako ganung klase
na tao dahil mabait ako!" pagtatanggol ko sa aking sarili.
Ngumisi siya at bahagyang napayuko at nakita ko na lang na bahagyang gurnagalaw ang
kanyang balikat at narinig ko ang mahina niyang pagtawa. Pinagtatawanan ba ako ng
lalaking
"Stop making fun of me, freak!" inis kong sabi sa kanya.
Muli siyang nag angat ng tingin sa akin at ngayon ay nakita kong nag iba na ang
ekspresyon sa kanyang mukha at sumeryoso na ito. Wow! Ang bilis mag palit ng
ekspresyon sa mukha, a? "l don't want to get married to you," malamig niyang sabi.
Tinaasan ko siya ng kilay at hindi rin ako nagpatinag sa kanya.
"Mas [along ako! Ayokong makasal sa 'yo!" inis kong sabi.
Nakakairita ang pagmumukha niya. Hindi pa ba siya magbibihis? Kanina pa siya
nakahubad
"Ah, really? Hindi ko nakalimutan iyong gabi na sumugod ka rito sa condo unit ko at
agad mo akong sinalubong ng isang halik nang buksan ko ang aking pintuan. Baka
nakalimutan mo lang naman, gusto ko lang ipaalala sa 'yo," nakangisi niyang sabl'
sa akin.
Napakagat ako sa aking labi at naramdaman ko na nag init na rin ang aking buong
mukha dahil sa sobrang hiya.
"S-Shut up!" inis kong sabi at patakbo akong pumunta sa may pintuan ng kanyang
kwarto at binuksan ko ito upang makalabas. Muli akong napatigil sa aking pag
hakbang nang maalala kong hindi ko nga pala ang aking bag kaya kahit labag man sa
aking kalooban ay muli akong bumalik sa loob ng kanyang kwarto.
Nang makapasok ulit ako sa loob ng kwarto ni Adler ay muntik na akong atakihin sa
puso nang makita ko siyang nakahubad at kitang-kita ko na ngayon ang matambok at
makinis niyang pwetan.
"AHHH!" malakas kong tili at mabilis napatalikod habang nakatakip sa aking buong
mukha. Para akong hihimatayin sa gulat sa aking nakita. Buti na lang talaga at
nakatalikod si Adler sa akin pagbukas ko sa pintuan dahil siguro kapag nakaharap
siya kanina ay baka tuluyan na talaga akong mahimatay.
"Akala ko ba umalis ka na? What do you want, weirdo?" rinig niyang tanong sa akin.
Napalunok naman ako sa aking laway.
"B-Bag. my bag! Give me my bag!" nauutal at natataranta kong sabi sa kanya.
Narinig ko ang kanyang pag buntong hininga at ang kanyang mga galaw. Kinukuha niya
na ba ang bag 1<0? Natatakot kasi akong humarap sa kanya at baka pag harap ko ay
nakahubad pa rin pala siya.
Naramdaman ko na may turnama sa may balikat ko at nakita ko na ang bag ko pala ito
kaya mabilis ko itong kinuha at lumabas na sa kanyang kwarto. Bago ako tuluyan na
makaalis ay narinig ko siyang surnigaw.
"Wow! You're welcome, weirdo!" sigaw niya.
"Thanks!" sigaw ko pabalik at nagmadali nang lumabas sa kanyang condo unit kahit
hindi na maitura ang aking pagmumukha at sabog na sabog pa ako.
Kailangan ko munang makaalis dito at makauwi. Baka nagtataka na sila Mom at Dad
kung bakit hindi ako umuwi at lowbat din ang aking phone. Ayoko naman na magalit
sila sa akin.
Argh! Bakit si Adler pa? I really hate that man! Hinding-hindi talaga ako papayag
na makasal ako sa kanya. Feeling pogi siya, mayabang at pangit! Gagawin ko ang
lahat at ipipilit ko pa na hindi ako makasal sa kanya. NO WAY, HIGH WAY!
HINDI AKO MAGPAPAKASAL SA FREAK NA IYON!
EPISODE 7 - HOPELESS
EPISODE 7
HOPELESS
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
Pauwi na ako sa bahay namin at nakasakay ako ngayon ng taxi. Tulala lang ako habang
nakatingin sa labas at hindi mawala sa aking isipan ang ginawa ko kagabi kay Adler.
Nagawa ko ba talaga iyon sa kanya? Parang. .. parang napaka imposible naman. Hindi
ko naman alam ang mga ganung bagay at hindi ko magagawa yun— ginawa ko na nga eh!
Napasabunot ako sa aking buhok sa sobrang hiya para sa aking sarili. Oh My God,
Lara Laureen Montenegro! Wala ka pa ngang nagiging boyfriend pero ganun na ang
ginagawa mo sa lalaking hindi mo naman kilala?! Argh! I hate you, Lara Laureen!
Nakakagigil, nakakahiya!
"M-Ma'am? Okay lang po ba kayo riyan sa likuran? Gusto niyo po bang dalhin ko na
lang kayo sa hospital?"
Napatigil ako sa aking ginagawa nang magsalita ang driver ng taxi na sinasakyan ko
ngayon. Napaayos naman ako sa aking sarili at bahagyang ngumiti kay Kuya driver.
Baka akala niya ay nababaliw na ako kasi kanina ay umiiyak ako tapos bigla na lang
akong matatawa sa mga kagagahan na ginawa ko tapos muli na naman akong mapapaiyak
tapos matutulala na lang bigla. Hindi ko masisisi si Kuya driver kung
mapagkakamalan na niya akong baliw.
"Hehe. Diretso na lang po ako sa bahay, Kuya. Pagod lang po siguro ako kaya ako
ganito ngayon. Huwag niyo na lang akong pansinin dito sa likuran at mag focus na
lang po kayo sa pag da-drive dahil nag-aaway lang po ang other personalities ko,"
sabi ko kay Kuya driver at nag peace sign din ako sa kanya. Nakita ko naman na
napangiwi siya at hindi niya na lang ulit ako pinansin.
Napasandal na lang ako sa aking inuupuan at hinintay na lang na makarating ako sa
bahay. Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na ako sa bahay at agad din akong
pumasok sa 100b at nagmamadali ako sa aking paglalakad dahil ayokong makita ako ng
pamilya ko na sabog ang mukha dahil sigurado akong magtataka sila at tatanungin
kung anong nangyari sa akin.
Pagpasok ko sa 100b ng aming bahay ay napatigil ako sa aking paglalakad nang makita
ko si Isabelle sa may living room at nang makita niya ako ay mabilis siyang tumayo
at lumapit sa akin.
"Ate Lara!"
Nang makalapit na siya sa akin ay napakunot ang kanyang noo na para bang nagtataka
sa aking ayos. Alam kong mukha na akong adik at sabog na sabog talaga ang
pagmumukha ko ngayon at pati na rin ang aking buhok. Inalalayan ako ni Isabelle
papunta sa may living room namin at pinaupo niya ako sa may couch at mag kaharap na
kaming dalawa. "Ate, what happened?" alalang tanong sa akin ng aking kapatid.
Hindi ko mapigilan na makaramdam ng guilt habang nakatingin sa kanya. Hindi ko alam
kung ano ang aking gagawin at kung paano ko sisimulan na sabihin sa kanya ang mga
nangyari at sa plano ko noon na palpak. Nasabi ko sa aking kapatid na tutulungan ko
siya at magtiwala lang siya sa akin at kita ko sa kanyang mukha na tuwang-tuwa siya
dahil hindi ko siya pinabayaan.
Napahawak ako sa aking ulo at bahagyang yumuko. Hindi ko na kayang itago ito,
kailangan ko nang sabihin kay Isabelle ang totoo. Ayaw kong magsinungaling sa akin
dahil alam ko na mas lalo lang siyang masasaktan at aasa siya sa wala. Nag angat
ako ngtingin sa aking kapatid at hindi ko na rin mapigilan ang aking sarili na
mapaiyak.
"I'm sorry, Isabelle. I ruined everything," mahina kong sabi habang urniiyak.
Kumunot ang kanyang noo na para bang naguguluhan sa aking sinabi.
"What do you mean you ruined everything, Ate?" she asked.
Huminga ako ng malalim at pinigilan ang aking sarili na mapaiyak pa lalo habang
kausap ko si Isabelle ngayon. Nahihiya ako sa ginawa kong kapalpakan. Sinabi ko
noon sa kanya na tutulungan ko siya na hindi matuloy ang kanilang kasal ni Luke
Archer Coleman pero mas lalo ko pa itong pinalala. s* *t. Wala talagang plano na
hindi ako puma-palpak.
"My original plan is to seduce Luke Archer Coleman, but I failed. I slept with
another guy, and dad found out, and he wants me to marry that man, Isabelle.
Ipapabilis na rin ni Dad ang pagpapakasal mo kay Luke dahil gusto nyang maging
engrande ang kasal 1<0," mahina kong sabi at muling naiyak sa sakit na nararamdaman
ko ngayon.
Tulala lang si Isabelle habang nakatingin sa akin at bahagya rin na urnawang ang
kanyang bibig na parang hindi rin siya makapaniwala sa akingsinabi.
Huminga ako ng malalim at muling nagpatuloy sa aking pagsasalita.
"l'm sorry, Isabelle. Alam kong sinabi ko na sa iyo na tutulungan kita na hindi
matuloy ang kasal ninyo ni Luke pero mas pinalala ko pa lalo ang sitwasyon at
dumoble pa ang problema natin," humihikbi kong sabi at napayuko dahil sa sobrang
hiya na nararamdaman 1<0.
Naramdaman ko ang paglapit sa akin ni Isabelle at niyakap niya ako kaya mabilis ko
rin siyang niyakapa pabalik at mas lalo pa akong naiyak.
"Kakayanin natin ito, Ate Lara," malambing na sabi ng aking kapatid habang
hinahagod ang aking likuran.
Napatango naman ako at mas lalo pa siyang niyakap.
Matagal kaming nagyakapan ni Isabelle at pareho rin kaming hindi nagsasalita.
Pinapakiramdaman lang namin ang isa't isa at gumaan din ang aking pakiramdam habang
kayapan ko ang aking kapatid. Sinabi ko sa kanya pagkatapos naming magyakapan na
naglasing ako kagabi dahil nagalit ako kay Daddy, pero hindi na sinabi kay Isabelle
angtungkol kay Adler dahil sigurado akong mag tatanong lang siya nang magtatanongsa
akin at ayokong malaman niya ang tungkol sa amin ni Adler.
Inalalayan ako ni Isabelle papunta sa aking kwarto at pinagdalhan niya rin ako ng
makakain sa 100b dahil tinatamad na akong lumabas.
Malaki ang pasasalamat ko sa aking kapatid dahil inalagaan niya talaga ako at
dinalhan niya rin ako ng gamot para sa sakit ng aking ulo. Pagkatapos kong kumain
ay agad din akong nakatulog dahil sa sobrang pagod ng aking katawan at ng aking
sarili.
Hindi ko namalayan na napasarap pala ang akingtulog at nagising na lang ako na
umaga na kaya mabilis akong bumangon sa aking kama at pumunta sa may shower room
upang makaligo na at makapag ayos sa aking sarili dahil kanina pa ako nagugutom.
Pagkatapos kong makaligo at mag ayos sa aking sarili ay lumabas na ako sa aking
kwarto at naglakad na para makababa at makapunta sa may dining area para kumain.
Nang makababa na ako sa may hagdanan ay natigilan ako sa aking paglalakad nang
makita ko kung sino ang pumasok sa aming bahay ngayon. Napalunok ako sa aking laway
at hindi mapigilan na kabahan. Nakasuot siya ngayon ng business suit at nakaayos
din ang kanyang buhok at hindi ko mapigilan na kabahan talaga dahil nakaka-
intimidate ang kanyang aura. Anong ginagawa niya rito sa bahay namin?
"A-Anong ginagawa mo rito?" nauutal kong tanongsa kanya.
Malamig niya akongtinignan at akala ko ay hindi niya ako papansinin pero sinagot
niya pa rin ang aking katanungan.
"Your dad wants to talk to me, so I'm here," sagot niya sa aking tanong at
nilagpasan na ako at nagsimula nang maglakad para makapunta sa office ni Dad.
Hindi ko mapigilan na magtaka dahil parang na ko-kontrol ni Dad si Adler. Ang alam
ko noon galing sa secretary ko ay masyadong mapili si Adler sa mga ka-meeting
niya at siya rin palagi ang nasusunod. Naging hobby ko na rin kasi noon na alamin
ang mga iba't ibang personalidad sa business world dahil ako na ang namamahala sa
aming kompanya at gusto ko rin na malaman ang mga backgrounds.
Napailing na lang ako at nagsimula na ulit na maglakad papunta sa may dining area.
Sana naman ang pag usapan nila ngayon ni Adler at Dad ay ang hindi pagtutuloy sa
kasal na mangyayari sa aming dalawa. Alam ko na ayaw ni Adler na makasal sa akin at
makapangyarihan siyang tao at madaling nasisilaw si Dad sa pera at alam kong
magagawan ng paraan ni Adler na
hindi matuloy ang kasal naming dalawa.
Sana... sana.
Alam ko naman na magagawan ng paraan ito ni Adler.
Sa ngayon ay mag titiwala na muna ako kay Adler dahil pareho naman kami ng gustong
mangyari, e—ang hindi matuloy ang aming kasal.

EPISODE 8 - THE MILLER FAMILY

EPISODE 8
THE MILLER FAMILY
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
Sa mga nagdaan na araw ay mas naging busy na ako sa akingtrabaho dahil may bago
kaming project at kailangan ko itong mabantayan nang maigi dahil ayokong pumalpak
ito at malaki rin ang budget namin dito at kapag nagkamali kami ay siguradong
malaking kawalan din ito sa aming kompanya at magagalit si Dad sa akin. Naaawa ako
sa aking kapatid na si Isabelle dahil wala na talaga siyang takas sa kasal niya kay
Luke Archer Coleman lalo na't next week na siya ikakasal sa lalaki. Masyado na
talagang pinapabilis ni Dad ang mga pangyayari at hanggang ngayon ay kinakabahan pa
rin ako sa kanyang mga pasabog.
Simula no'ng pumunta si Adler sa bahay namin para kausapin si Dad ay hindi ko na
siya nahagilap ulit. Hindi na rin ako kinukulit ni Dad tungkol sa kasal namin ni
Adler. Hindi na ba ito matutuloy? Nagawan kaya nang paraan ni Adler para mapigilan
ang binabalik ni Dad? I know he
can do it because he's more powerful and rich than my father.
Sana nga talaga ay hindi matuloy ang kasal namin ni Adler. Hindi ko kayang makasal
sa lalaking hindi ko naman mahal. Kahit ganito ako ay naniniwala pa rin ako na mas
maganda at masaya kapag ikinasal ka sa lalaking mahal mo at hindi iyong
napipilitan ka lamang. Ayokong magaya ako sa aking mga magulang na walang araw na
hindi nag aaway at nagsisigawan. Sana hindi matulad ang kapatid ko na si Isabelle
sa mga magulang namin pero nang pina imbestiga ko naman ang lalaking nakatadhana sa
aking kapatid na si Luke Archer Coleman ay nalaman ko na siya ang pinakamabait na
responsible sa magkakapatid na Coleman. Nang malaman ko iyon ay nakahinga ako ng
maginhawa dahil nasa mabuting kamay ang kapatid ko at sana maganda rin talaga ang
pakikitungo ni Luke sa kapatid ko at matutunan niya rin itong mahalin. Ang gusto ko
lang mangyari ay maging masaya ang kapatid ko, iyon langtalaga ang aking nais.
"Ma'am Lara, nasa labas po si Sir Saavedra at gusto niya po kayong makausap," sabi
ng aking secretary nang pumasok siya sa aking office.
Itinigil ko naman ang aking ginagawa at nag inat sa aking katawan at tumingin sa
aking secretary at nginitian siya.
"Sige. Papasukin mo siya rito sa 100b," utos ko.
Tumango naman ito at muling lumabas sa aking office upang papasukin ang aking
kaibigan na si Steven. Makalipas ang ilang segundo ay nakita ko nang pumasok sa
100b ang aking kaibigan at katulad ko ay nakasuot din ng pang business attire ang
aking kaibigan at nakasimangot siya ngayon. Sigurado akong pini-pressure na naman
siya ng dad niya dahil sa kanya magmamana ang mga negosyo nila. Wala na rin kasing
choice si Steven dahil ang nakakatanda nilang kapatid na si Erickson Saavedra ay
mas piniling manirahan ng tahimik sa New Zealand kasama ang asawa't mga anak nito.
Dahil si Steven ang sumunod sa kanilang magkakapatid ay sa kanya nasalo lahat ng
responsibilidad, lalo na't ayaw din ng kanyang sumunod na kapatid na si Jackson na
mag handle ng negosyo nila kaya no choice na talaga itong kaibigan ko.
"Work problem? Or family problem?" tanong ko sa kanya nang makaupo siya sa may
couch na malapit lang dito sa aking inuupuan.
Napahilot sa kanyang sentido si Steven at nag angat siya ngtingin sa akin.
"Pwede both? Tangina. Bakit kasi sa akin napunta lahat ng responsibilidad sa
negosyo ng pamilya namin? Gusto ko lang namang mag enjoy sa buhay ko pero hindi na
enjoy itong nararamdaman ko kundi too much pressure," inis na sabi ng aking
kaibigan na si Steven.
Huminga ako nang malalim at napagpasyahan na lumapit sa kanya. Umupo ako sa
kanyang tabi at inakbayan siya at tinapik ko rin ang kanyang balikat.
"You can rant whatever you want. I'm here to listen to you, and if you need advice,
I'll give you one," nakangiti kong sabi sa kanya.
Tumingin siya sa akin at bahagyang ngumiti at nagsimula na niyang sabihin sa akin
lahat ng gumugulo sa kanyang utak at sa kanyang mga problema sa buhay. Ako lang din
ang isang kaibigan na pinagkakatiwalaan talaga ni Steven at ganun din ako sa kanya.
Hindi naging hadlang ang magkaibang gender namin para maging mag best friend.
Walang halong malisya ang paglapit ko sa kanya at sa mga lambingan at kulitan
namin—just best friends things. Pagkatapos sabihin ni Steven sa akin lahat ng
kanyang problema ay binigyan ko rin siya ng mga words fo wisdom ko at pinaintindi
sa kanya ang kanyang sitwasyon at kung ano ang kanyang dapat gawin
at hindi dapat gawin. Hindi naman sa pinapangunahan ko si Steven pero as his
bestfriend, nandito ako para tulungan siya at ayoko rin na mapunta siya sa maling
desisyon sa buhay.
"Thanks, Princess. Tama talaga ang naging desisyon ko na puntahan ka rito. Alam mo
na, ikaw ang aking guidance councelor," nakangisi niyang sabi. Inakbayan ako ni
Steven at mabilis na hinalikan sa aking pisngi.
Natawa ako sa kanyang ginawa at bahagya ko rin na kinurot ang kanyang pisngi dahil
masaya ako dahil nakangiti na siya ngayon at mukhang naging maayos na rin ang
kanyang pakiramdam. Napagpasyahan namin ni Steven na sabay kaming kumain sa aming
lunch at maaga rin akong umalis sa kompanya kasama ang aking kaibigan. Pumunta kami
sa paborito naming korean restaurant at nag samyeopsal kami sa aming lunch dahil
gusto naming kumain ng madami. Habang kumakain kami ni Steven ay hindi nawala ang
mga jokes niya at pareho kaming nag tawanan. Natigil lang ako sa aking pagtawa nang
ma open up ni Steven angtungkol sa amin ni Adler.
"Hindi na ba tuloy ang kasal?" tanong niya sa akin gamit ang seryosong boses.
Bago ko sagutin ang kanyang tanong ay urninom na muna ako ngtubig at seryoso rin
akong tumingin sa aking kaibigan at sinagot ang kanyang katanungan sa akin.
"I-I don't know, Stev. Hindi na namin napag usapan ni Dad ang tungkol sa kasal
namin ni Adler dahil naging busy si Dad sa kasal ni Isabelle at kay Luke Coleman.
Gusto ko sanang maitanong sa kanya pero natatakot ako, baka kasi bigla niya na lang
akong ipakasal sa lalaking iyon at masabihan pa akong excited," sagot ko sa kanyang
tanong.
Mahina siyang natawa at nginisihan ako.
"For sure ayan talaga ang iisipin ni Tito kapag nag tanong ka. Huwag ka na lang mag
tanong at hintayin mo na lang ang sasabihin niya, pero kailangan mo pa rin na mag
handa para sa mga posible na mangyari, Lara," sabi ni Steven.
Napabuntong hininga naman ako at turnango. Nag focus na lang ako sa aking pag kain
at hindi na lang muna inisip ang problema kong iyon.
Pagkatapos naming kumain ni Steven ay inihatid niya ako pabalik sa kompanya ko
dahil marami pa akong gagawin na trabaho. Nag focus ako sa mga kailangan kong
matapos ngayong araw at nang mag five pm na ay napagpasyahan
ko nang mag ligpit ng aking mga gamit dahil uuwi ako sa bahay ngayon. Nag text sa
akin kanina si Mommy at sinabi niya na may family dinner kami at kailangan kong
makauwi ng maaga dahil may makakasama raw kami sa aming dinner mamaya. Ang nasa
aking isipan ko naman ngsabihin iyon ni Mommy ay makakasama namin sa dinner ang
Coleman family dahil malapit nang ikasal ang aking kapatid na si Isabelle.
Sumakay na ako sa aking sariling sasakyan at umalis na ako para makauwi na sa aming
bahay. Pagkarating ko sa aming bahay ay nagulat ako nang makakita ako ng isang
bugatti sa labas na naka park. Wow. Kaninong sasakyan kaya ito? Kay Luke kaya? Kung
oo man, same sila ng brand ng sasakyan ni Adler.
Pumasok na ako sa aming bahay at natigilan ako sa aking paglalakad nang makakita
ako ng isang unfamiliar na tao at para itong kasing edad nila Mom at may striktang
mukha siya at hindi ko rin mapigilan na matakot dahil sa kanyang dala-dalang aura.
Napatingin ito sa akin at tinaasan niya ako ng kilay. Unti-unti siyang humakbang
palapit sa akin at tumigil lang siya nang nasa may harapan ko na ito.
"You must be Lara Laureen Montenegro?"
malamig niyang tanong sa akin.
Lihim akong napalunok sa aking laway dahil sa kaba. Pati boses niya ay nakakatakot.
Masyado siyang intimidating. Sino ba siya?
Propesyonal akong ngumiti at turnango. "Yes, Madame. I'm Lara Montenegro. Nice to
meet you, Madame..
Bahagya siyang ngumiti. "Devon. Miss Devon
Miller, I'm Damon's aunt, Miss Montenegro."
Nanlaki ang mga mata ko sa gulat nang malaman ko ang kanyang buong pnagalan.
0m g.
What's the meaning of this? Bakit nandito sa aming pamamahay ang tiyahin ni Adler?
Hindi mga Coleman ang makakasama namin ngayon sa family dinner?
"Great! Nandito na pala ang anak ko."
Napatingala ako sa may hagdan nang marinig ko ang boses ni Dad. Mas lalo akong
nagulat nang makita kong kasama niya si Adler at seryoso ang mukha nito at para
itong mangangain ngtao. Nang magkasalubong ang aming mga panangin ay parang biglang
turnalon ang puso ko sa sobrang kaba. Matalim ang tingin sa akin ni Adler na para
bang may malaki ang kasalanan.
Nang makababa na silangdalawa ni Dad ay lumapit sa akin si Dad at inakbayan niya
ako. Para akong nanghihina at hindi ko alam ang aking sasabihin o kung ano ang
aking magiging reaksyon.
"Good thing you're already here, anak. The
Miller family is here to discuss your wedding with
Damon!" nakangising sabi ni Dad at tumingin kay Damon at pati na rin sa kanyang
Tita na si Aunt Devon.
Bahagyang ngumiti si Aunt Devon at turnango.
Muli akong napatingin kay Dad habang nakakunot sa aking mga noo sa sobrang
pagtataka.
"D-Dad, what do you mean about the wedding? H-Hindi po ako ikakasal!" bahagyang
turnaas ang aking boses habang kinakausap ko ngayon si Dad.
Napatingin siya sa akin at nawala na rin ang ngiti sa kanyang mukha at napalitan
ito ng seryosong ekspresyon. Hinawakan ni Dad ang aking braso at bahagya niyang
inilapit ang kanyang mukha sa may tainga ko at may binulong siya sa akin.
"Lara, don't be stubborn. Huwag kang gumawa nang kalokohan ngayon sa harapan ng
mga Miller, utang na 100b," bulong ni Dad.
Para akong kakapusan ng hininga nang sabihin niya iyon pero lumaban pa rin ako at
pinilit ko ang aking sarili na hindi sumabog sa kanilang harapan at manatiling
kalmado. Naging talent ko na rin siguro ito kaya sanay na sanay na ako.
"I'm marrying Lara Laureen Montenegro, and I want it as soon as possible."
Nanlaki ang aking mga mata nang sabihin iyon ni Adler. Napatingin ako sa kanya at
mas lalo pa siyang pinanlakihan ng mga mata pero wala siyang ibinalik sa akin na
ekspresyon kundi ang isang malamig na ekspresyon na para bang wala siyang pakialam
kung ano ang aking iisipin at ang aking gagawin, ang importante ay mangyari ang
gusto niyang mangyari.
Naiiyak ako.
Akala ko ba ay ayaw niya rin na makasal sa akin? Bakit ngayon ay nag bago na ang
kanyang isipan?
F-ck!
Wala na ba talaga akong takas? Sigurado na ba talaga ito? Wala na akong karapatan
na urnayaw?
Am I finally marrying the devil billionaire?
For real?

EPISODE 9 - HIS WRATH

EPISODE 9
HIS WRATH
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Masayang-masaya ako na ikasal ang paborito kong anak sa pamangkin mo, Devon,
nakangiting sabi ni Dad habang nakangiti sa Auntie ni Damon na si Devon Miller.
Nandito na kaming lahat sa dining area at katabi ko ngayon ang aking kapatid na si
Isabelle na kanina lang din tahimik at nagtataka siya kung bakit nandito sila Adler
at sigurado akong hindi niya ito kilala dahil hindi naman talaga into business si
Isabelle. Si Mom naman ay tahimik lang din sa tabi ni Dad at hindi siya
nakikihalubilo sa Tita ni Adler na si Madame Devon. Hindi ko rin alam kung ano ang
magiging reaksyon ko at kung ano ang aking sasabihin dahil hanggang ngayon ay hindi
pa rin ako makapaniwala na nag iba na ang desisyon ni Adler at gusto na niya akong
pakasalan. Bakit? Bakit nagbago ang kanyang isipan?
"I'm also excited na maging magkapamilya na rin nag Miller at Montenegro, sa wakas!
Isn't
amazing, my dear?" nakangiting tanong ni Madame Devon kay Adler na seryoso lang din
na nakaupo sa kanyang pwesto sa tabi ng kanyang Tita.
Nag angat ng tingin si Adler at simple lang siyang turnango. liwas na sana ako nang
tingin sa kanya nang makita ko siyang napatingin sa akin. Ang lakas ng tibok ng
aking dibdib at para akong matutunaw sa aking unuupuan ngayon dahil sa uri ng
kanyang titig sa akin.
"Ate, okay ka lang?"
Napakurap ako sa aking mga mata at urniwas na ng tingin kay Adler nang marinig ko
ang mahinang boses ng aking kapatid na nasa aking tabi. Hinawakan niya rin ang
aking kamay at alam ko na ramdam niya ang panlalamig ng mga ito. Simple kong
nginitian si Isabelle at tumango. Ayokong malaman niya na may problema ako ngayon
dahil alam ko na may problema rin siya.
Nagingtahimik ang pag kain namin dito sa dining area. Ang awkward ng atmosphere
rito at alam ko na nararamdaman din ito ng aking kapatid dahil kanina pa
kamingdalawa nagtitinginan. Nang natapos na kaming kumain ay hindi pa rin kami
makaalis dito sa dining area dahil nag uusap pa sila Daddy at angAunt ni Adler.
Tungkol lang sa mga negosyo ng mga Miller ang pinag uusapan nila Daddy ngayon at
nahihiya rin ako na makisali at ayokong makisali.
Habang nag uusap sila Dad at Madame Devon, gurnawa naman ako nang paraan para hindi
ako matulala rito sa aking kinauupuan. Kinuha ko ang aking baso na may laman pang
tubig at ininom ko ito. Muntik ko pang maibuga ang aking iniinom sa sobrang gulat
nang marinig kong nagsalita si Adler at binanggit niya pa ang aking pangalan.
"Can I talk to Lara in private?"
Nakita kong natigilan din ang aking mga magulang at si Madame Devon nang magsalita
si Adler. Para namang natataranta si Dad pero agad din siyang turnango at ngumiti.
"Sure, Hijo! Tapos na rin naman tayong nag usap kanina at tapos na rin na kumain
kaya pwedeng-pwede na kayong mag usap ni Lara," wika ni Dad.
Napalunok ako sa aking [away at hindi mapigilan na manlamig. Napatingin ulit ako
kay Adler at nakita ko na siyang tumayo at sumulyap siya sa akin at sinenyasan niya
akong sumunod sa kanya kaya wala akong nagawa kundi ang turnayo at sumunod sa
kanya. Nakalabas na kami ni Adler sa dining area pero tuloy-tuloy pa rin siya
sa kanyang paglalakad hanggang sa makalabas na siya ng bahay namin. Nang makalabas
na rin ako ay nagulat na lang ako nang bigla niyang hawakan ang aking braso at
hinila niya na lang ako at dinala niya ako sa madilim na parte rito sa labas ng
aming bahay na walang makakakita na ibangtao.
"Adler, ano ba! Saan mo ba ako dadalhin?! Bitawan mo nga ako!" nagpupumiglas ako
ngayon upang makahawala ako sa mahigpit na pagkakahawak ni Adler sa akin pero kahit
anong gawin ko ay mas malakas pa rin siya sa akin at nasasaktan lang ako kapag
pinilit pa na makahawala sa pagkakahawak niya.
"AHHH!" napatili ako nang malakas niya akong isinandal sa may pader at hindi ko
namalaya na nakapunta na pala kami sa may bandang ikuran ng aming bahay at madilim
na sa parteng ito at kapag gabi ay hindi na napupunta ang mga trabahador namin dito
sa bahay kaya walang makakakita sa amin at makakarinig sa oras na ito.
"B-Bitawan mo ako, Adler! Ano ba!" galit kong sigaw habang nakatingin ng masama sa
kanya.
Hinawakan niya ang magkabila kong palapulsuhan at itinaas ang aking kamay sa may
ulo ko at idinikit ito sa pader para hindi ko na ito maigalaw ulit at kahit anong
pagpupumiglas ko ngayon ay hindi ko na magawa dahil dikit na dikit na ako kay Adler
at wala na rin akong kawala.
"Stop fighting with me, Lara. We're getting married, so you need to obey me all the
time," he said huskily, and he smirked.
Nanayo ang aking mga balahibo sa katawan nang sabihin iyon sa akin ni Adler. Ang
lakas din ng tibok ng aking puso at para na akong kakapusan ng hininga.
"B-Bakit ka pumayag? Bakit gusto mo nang makasal sa akin?" mahina kong tanongsa
kanya. Nakaramdam na rin ako ng takot dahil hindi ko talaga kilala si Adler at
natatakot ako na baka may gawin siyang masama sa akin ngayon.
Inalis niya ang isang kamay niya na nakahawak sa aking kamay at hinaplos niya ang
aking pisngi. Napakurap ako sa aking mga mata at hindi makagalaw sa kanyang
ginagawa sa akin ngayon.
"Hmmm. Bakit nga ba, Miss Lara Laureen
Montenegro? First of all, you ruined my life."
Napatingin ako sa kanyang mga mata nang sabihin niya iyon sa akin. Kitang-kita ko
sa kanyang mata ang labis na galit habang nakatitig din sa akin. Pero kahit kitang-
kita ko ang kanyang galit at nararamdaman ko ito ay nanatili pa rin siyang kalmado
sa aking harapan at mas lalo siyang nakakatakot.
"Please, Adler, kung ano man ang binabalak mo, huwag mo nang ituloy," mahina kong
sabi habang nakatingin sa kanya.
Huminga siya ng malalim habang bakas pa rin sa kanyang mukha ang mala-demonyong
ngiti at bahagya niya rin na kinurap ang kanyang mga mata at nagsalita.
"Oh, weirdo, you should be thankful because you're marrying a powerful man. Diba
iyan naman talaga ang plano mo simula noong una? Kaya ka pumunta sa condo unit ko
para magawa mo ang plano mong pikutin ako," malamig niyang sabi sa akin.
Tinignan ko siya ng masama.
"Hindi ko nga ginusto iyon, diba?! Okay, I admitted that I was wrong, it's all my
fault! Kasalanan ko kasi hindi ko dinoble check ang room na papasukan ko at
nalasing ako no'n! You don't have to marry me, Adler. I can handle my dad so
please, reject the wedding and I will do my best to convince my dad na hindi ituloy
ang binabalak niyang kasal para sa atin," seryoso kong sabi sa kanya.
Kahit masaktan man ako ni Dad, gagawin ko
pa rin ang lahat para lang hindi matuloy ang aming kasal. Gusto kong ipakita kay
Adler na nagsisi ako sa aking ginawa at hindi ko intensyon na gawin ko iyon at
hindi ko 'yun sanadya kagaya ng paratang niya sa akin.
Hindi siya nagsalita. Nakatingin lang siya sa aking mga mata habang may seryosong
ekspresyon sa kanyang mukha. Naramdaman ko na unti-unti niyang binitawan ang aking
kamay kaya naibaba ko na ito at nakahinga na rin ako ng maginhawa dahil nakikita ko
na nakukumbinsi ko na rin sa wakas si Adler.
Pero lahat ng pag-asa ko kanina ay bigla na lang nawala nang hawakan ni Adler ang
aking beywang at hinapit niya ako palapit sa kanya kaya nagulat ako nang sobra at
napahawak ako sa kanyang dibdib.
1er!
Hindi ako makagalaw nang inilapit niya ang kanyang mukha sa may mukha ko at
tinitigan niya ang aking mga mata. Hinaplos niya nag aking pisngi at inilapit niya
ang kanyang mukha sa may tainga ko at nanayo ang aking mga balahibo nang maramdaman
ko ang kanyang dila roon at napakapit din ako kay Adler dahil bigla akong nanghina.
He licked rny earlobe at bahagya niya rin itong kinagat.
"A-Adler.. mahina kong ungol.
Muli niyang hinaplos ang aking pisngi at ang aking labi na bahagyang nakaawang
ngayon nang dahil sa kanyang ginawa kanina.
"I'm not going to let you go, Lara," seryoso niyang sabi sa akin.
Napakurap ako sa aking mga mata nang sabihi niya iyon. Naramdaman ko ulit ang
malakas na pag tibok ng aking puso at napapaso na rin ako sa uri ng kanyang
pagtitig sa akin. Nagpatuloy siya sa kanyang pagsaslita na nagpagunaw sa aking
mundo.
"l will make you suffer while you are married to me, Lara Laureen Montenegro. Face
your consequences and good luck to your new journey being Mrs. Miller."

EPISODE 10 -ANGER
EPISODE 10
ANGER
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
F-CK HIM! I HATE HIM TO THE BONES! Akaia niya matatakot na niya ako sa sinabi niya
sa akin?! W-Well... a little bit—pero hindi ako magpapadala sa kanya! Kung wala na
talaga akong kawala kay Adler, I'll accept it at gagawin ko ang lahat para hindi
ako mag mukhang kawawa. I am the President of Montenegro Company and I'm a strong
woman. Hindi niya kaagad ako mapapatumba kung ano man ang kanyang pina-plano. But
now, I want to be alone. Ayokong lumabas sa aking kwarto at gusto ko lang magmukmok
dito sa 100b. Ayokong makita nila na mahina rin ako at umiiyak. Hindi ko ipapakita
ang ganitong side ko dahil alam ko na kapag nalaman nila na mahina rin ako, gagawin
nila ang lahat para lang saktan ako.
Nakaupo ako ngayon sa aking kama at nakasandal sa headboard at nakapikit sa aking
mga mata. Kanina pa ako umiiyak at ngayon ay wala nang luha na pumapatak sa aking
mga mata, naubos na siguro kanina.
Natigilan ako sa aking pananahimik at napamulat sa aking mga mata nang marinig na
may kumatok sa aking kwarto. Hindi ako nag abala na tumayo upang buksan ko ito.
Seryoso ako sa sinabi ko na gusto munang mapag isa ngayon dahil ubos na ang aking
energy. Hinintay na magsalita ang tao na kumatok sa labas ng aking kwarto. Siguro
ay nasa kay Morn or Isabelle ang kumakatok ngayon dahil kanina pa ako hindi
lumalabas sa aking kwarto at nagpapadala na lang ako ng pagkain dito kapag
nakaramdam ako ng gutom at uhaw.
"Ate, natutulog ka pa rin ba?"
Oh. It's Isabelle.
Hindi ako sumagot. Pinili kong ipinikit ulit ang aking mga mata at nakinig kung ano
ang susunod na sasabihin ng aking kapatid. Ngayon lang naalala na bukas na pala
ang kasal niya, ang bílis ng panahon. Hindi akalain na hindi ko napigilan ang kasal
ni Isabelle, hindi ako akalain na wala man lang akong nagawa para hindi ito matuloy
at mas lalo pa itong pinalala dahil ikakasal na rin ako kay Adler. Bakit ba ang
tanga at ang bobo 1<0? Kung pwede lang sanang maibalik ang panahon ay matagal ko na
itong ginawa.
Narinig ko na muling nagsalit si Isabelle kaya tahimik lang akong nakinig dito sa
100b ng aking kwarto.
"Ate, alam kong may problema ka rin ngayon at alam ko rin na ayaw mo itong malaman
at ipakita ng ibangtao. Lagi mongtatandaan na kahit anong mangyari ay nandito lang
ako para sa 'yo, nandito pa rin ang kapatid mo para samahan at alalayan ka. If you
need help, call me please. Sana makapunta ka rin sa kasal ko, Ate. I need you to be
there. I love you forever."
Hindi ko na napigilan ang aking sarili na mapaiyak sa sinabi ng aking kapatid.
Napatakip ako sa aking mukha at mahinang humikbi. Minsan ay mapapakwestyon ako kung
bakit ako binigyan ng ganitong buhay. Mabait naman ako wala akong ginawang
kasalanan kahit kailan sa buong buhay ko. Sinusunod ko palagi ang mga utos ng aking
mga magulang lalo na ang mga utos ni Dad sa akin. I gave up my own dream just to
satisfy him and to be worthy in his eyes. Pero bakit? Bakit kahit anong gawin ko ay
hindi pa rin ako nabibigyan ng pagkakataon na maging masaya? Naging masamang tao ba
ako sa other life ko kaya ako pinaparusahan ngayon sa aking pagkatao bilang Lara
Laureen Montenegro? I hate this, I hate my life.
Napahawak ako sa aking ulo nang makaramdam ako na bigla itong kumirot. Wala akong
nagawa kundi ang turnayo at umalis sa aking kama. Kinuha ko ang aking gamot at
mabilis itong ininom. Nang mainom ko ito ay muli na naman akong naiyak dahil
hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nilalayuan ng nakaraan.
Five years ago ay punong-puno na ako kay Dad dahil ayaw niya akong payagan na mga
aral ulit at susundin ko na ang aking gusto pero kahit anong gawin ko ay wala pa
rin, ayaw pa rin ni daddy. Galit na galit ako sa mga magulang ko nun kaya tinawagan
ko ang kaisa-isa kong kaibigan na si Steven at tumakas kaming dalawa. Dahil gusto
kong mag rebelde sa unang beses, pinayagan niya ako na ako ang mag drive sa kanyang
sasakyan. Nag road trip kaming dalawa ni Steven at hindi namin alam kung saan kami
pupunta, ang alam lang namin ay nagsasaya kaming dalawa. lyon din ang unang beses
ko na uminom ng alak, uminom ako ng alak kahit nag da-drive ako ng sasakyan. Lasing
na kaming dalawa ni Steven pero ako ay kaya ko pa rin na mag drive pero may biglang
nangyari, nahilo ako bigla at hindi ko namalayan na may nasagasaan na pala
kaming sasakyan. Na aksidente kami ni Steven at sa kasamaang palad ay ako iyong
malala ang natamo. Every week akong nagpapa checkup sa aking doctor dahil minsan ay
sumasakit ang aking ulo. Dala-dala ko na ata ito hanggang sa pag tanda at ito ang
resulta ng aking pag re-rebelde noon. Walang kaalam-alam ang mga magulang ko sa
nangyari at pati na rin si Isabelle, kami lang ni Steven.
Nang dahil sa nangyari sa akin ay na-realize ko na kahit anong gawin ko ay hindi pa
rin ako magiging masaya sa aking buhay. Siguro kailangan ko na lang tanggapin kung
ano ang binigay sa akin kahit na nasasakal na ako. Kailangan ko na siguro talagang
sanayin ang aking sarili dahil hanggang pagtanda ko ay ganito ang aking buhay.
KASAL na ang aking kapatid kay Luke Archer Coleman. Ang venue ng kanilang kasal ay
sa prívate resort ng mga Coleman. Gusto sana ni Tita Rachel na sa simbahan ikasal
sila Isabelle a ang kanyang anak pero mas gusto ng aking kapatid na maging pribado
lang ang kanilang kasal ni Luke at wala na rin silang nagawa dahil ito ang gusto ng
aking kapatid. Ako ang nag ayos sa aking kapatid na si Isabelle at ako na rin ang
naging maid of honor niya. Habang pinagmamasdan ko
ang aking kapatid sa kanyang kasal ay hindi ko mapigilan na maiyak dahil hindi ako
makapaniwala na may asawa na ang kapatid ko, ang kapatid ko na aking pinakamamahal
at pinakaiingat ko nang sobra. Masaya naman ako dahil habangtinitignan ko ang
kanyang asawa na si Lüke ay nakikita kong gusto niya ang aking kapatid at mabait
din siyang lalaki, alam ko na hindi niya pababayaan ang kapatid ko.
Pagkatapos ng kasal ni isabelle ay umalis na rin siya sa aming bahay dahil
magsasama na sila ni Lüke. Habang kayapan ko si isabelle ay hindi ko mapigilan na
maiyak dahil wala na akong kakampi sa aming bahay, pero para sa aming dalawa ay
magiging matatag ako.
"Dahil tapos nang ikasal ang aking bunsong anak ay pwedeng-pwede na nating
umpisahan ang pagpa-plano sa engrandeng kasal ng aking paboritong anak na si Lara,”
nakangiting sabi ni Dad.
Tahimik lang ako rito sa aking kinauupuan at hindi ko magawang tumingin sa lalaking
nakaupo kaharap ko ngayon. Nandito karni sa office ni Dad dahil pinatawag niya ako
at hindi ko akalain na nasa loob na rin pala si Adler at mukhang pati siya at
pinapunta rin ni Dad dito sa aming kompanya.
"Anak, mag hire ka na ng wedding coordinator at gusto ko na bongga ang iyong kasal
at lahat ng mga kakilala natin dito sa business world ay imbitado! Dapat din
invited ang pridente ng Pilipinas at isama mo na rin sa list si Raoul Villa dahil
kaibigan ko iyon at alam kong dadalhin niya rin ang mga kaibigan niya sa senado,"
nakangiting sabi ni Dad na mukhang excited na sa mangyayaring kasal namin ni Adler.
Hindi ko magawang ngumiti ngayon at magpaka-plastik sa mga nangyayari. Bagong kasal
lang ang kapatid ko at lumipat na siya ng bahay, hindi ko pa ata kaya na harapin
itong sarili kong problema... ang kasal namin ni Adler.
"Mr. Montenegro."
Pareho kaming napatingin ni Dad kay Adler nang mag salita ito, kanina pa kasi siya
tahimik na mukhang may malalim siyang iniisip. Nakita ko naman na bahagyang
nataranta si Dad pero agad niya rin itong naitago sa kanyang ekspresyon sa mukha.
"Ano iyon, Hijo?"
"l don't want to have a grand wedding. I hate it," malamig niyang sabi.
Hindi ko mapigilan na mapataas sa aking kilay nang sabihin niya iyon.
Tinignan ko ang reaskyon ni Dad sa sinabi ni Adler at nakita ko sa kanyang
eskpresyon ang gulat.
"H-Hijo, bakit? Hindi pwedeng hindi engrande ang kasal ng paborito kong anak! Kaya
kung gumastos ng malaking pera para lang masabi sa buong mundo na ikakasal na ang
aking anakl"
Hindi ko mapigilan na mapayuko nang sabihin iyon ni Dad. Paborito niya lang akong
anak dahil ako ang napapakinabangan niya sa kanyang negosyo. Nasabi niya lang na
paborito niya ako dahil wala na siyang iba pang anak bukod sa aming dalawa ni
Isabelle. Gusto niya lang na magkaroon ako ng isang engrandeng kasal dahil gusto
niyang magmayabang, hindi dahil mahal niya ako.
"What if I don 't want to have a grand wedding with your daughter, sir? What Will
you do?" bakas sa boses ni Adler ang pangungutya niya kay Dad at nakatingin din
siya rito habang nakataas ang isang kilay.
Kitang-kita ko ang pagpipigil ni Dad sa kanyang galit at nagulat na lang ako nang
ngumiti siya at hindi na nakipag sagutan kay Adler.
"S-Sure, Hijo. Kung ano ang iyong gusto—
doon na rin kami. Diba, anak?"
Bahagya akong napatalon sa gulat nang malipat na sa akin ang kanilang atensyon.
Nakita ko ang matalim na tingin sa akin ni Adler at hindi ko ito sinalubong dahil
baka matunaw ako sa uri ng kanyang pagtitig sa akin.
"K-Kahit ano PO, Dad, okay lang po sa akin," mahina kong sabi at bahagyang ngumiti.
Turnango naman si Daddy at ngumiti rin pabalik.
Natapos na ang aming pag uusap at agad din akong nag paalam at lumabas sa opisina
ni Dad. Nang makalabas na ako ay mabilis ang aking pag hakbang sa aking mga paa
paalis dahil ayokong makasabay si Adler. ...
. pero kahit ano pala ang gawin ko ay hindi ko pa rin siya matatakasan.
Pasarado na sana ang sinasakyan ko na elevator pero mabilis itong napigilan ni
Adler at pumasok siya sa loob. Umatras ako at hindi ako dumikit sa kanya. Tahimik
lang din si Adler at ang kanyang dalawang kamay ay nakatago sa loob ng bulsa ng
kanyang suot na pants. Seryoso ang kanyang mukha habang nakatingin sa harapan at
kahit hindi siya nagsasalita ay lumalabas pa rin talaga ang kakaiba niyang aura.
"Do you want a grand wedding?"
Napakurap ako sa aking mga mata at napatingin kay Adler nang magsalita ito.
Nakatingin siya sa akin habang nakataas ang isang kilay.
Matapang akong um iling at sinagot ang kanyang tanong.
"Hindi. Ayoko naman na makasal sa 'yo," malamig kong sabi.
Mahina siyang tumawa at turnango.
"Okay. Bukas na pala tayo ikakasal."
Nanlaki ang aking mga mata at mabilis na lumapit sa kanya at hinawakan ko ang
kanyang suot na coat at pinaharap siya sa akin.
"W-What did you say?! B-Bukas? Nababaliw ka na ba?l"
Muli siyang ngumisi at marahas niyang inalis ang mga kamay ko na nakahawak sa
kanyang suot na coat at inayos niya ito habang malamig na nakatingin sa akin.
"That's your Dad's decision, Lara. Your company needs me. Nakikita ko sa ama mo na
uhaw na uhaw talaga siya sa pera. Kawawa naman kayo ng kapatid mo, ginagamit niya
lang kayo," mapang-asar niyang sabi.
Hindi ko na napigilan ang aking sarili na sampalin siya ng malakas sa kanyang
mukha. Napahawak siya sa kanyang pisngi at muling humarap sa akin habang nakangisi
pa rin.
"Wala kang karapatan na sabihin iyan sa akin dahil wala kang alam!"
Mahigpit niyang hinawakan ang aking braso at hindi ko mapigilan na mapadaingdahil
masyadong mahigpit ang kanyang pagkakahawaksa akin. Ramdam na ramdam ko ang kanyang
matinding galit.
"l will make your life miserable, Lara. You don't know how much damage you've done
because of your stupidity. You already crossed the line, Lara Montenegro. You can
never escape from me. You will live in hell with me."

EPISODE 11 - THE WEDDING

EPISODE 11
THE WEDDING
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
STANDING in front of the big mirror, wearing a simple wedding gown and a small veil
in my head, all I can say now is I'm getting married... for real. But I am not
happy. This is the worst day of my life that I am marrying a man that I didn't
like, which I hated in my whole life. I want to run away, but I know if I do that,
my family will be furious, and Adler will find me and punish me with all of my
life.
"Ate?"
Napakurap ako sa aking mga mata at napatigil sa aking pag iisip nang makita ko si
Isabelle na pumasok sa aking kwarto. Dito lang kami ikakasal ni Adler sa amin bahay
at ang mga pamilya lang namin ang pupunta at wala ng iba. Okay lang naman sa akin
iyon dahil wala naman talaga akong pakialam sa kasal naming dalawa. Hindi ko pa
nasasabihin ang aking nag iisang kaibigan na si Steven at alam ko na kapag sinabi
ko sa kanyang ikinasal na ako ay magugulat siya at magtatampo siya sa akin. Pero
alam ko naman na maintindihan ni Steven kung bakit hindi ko siya pinapunta rito
dahil ayoko naman talaga sa kasal na ito. Babawi na lang siguro ako sa kanya kapag
siya na ang ikinasal, pupunta ako sa kasal niya kahit ano ang mangyari.
"Ate, are you good with this?"
Napatingin ako kay Isabelle nang itanong niya iyon sa akin. Seryoso siyang
nakatingin sa akin at alam kong nararamdaman niya na hindi ako maayos ngayon, na
parang gusto kong umalis at hindi na magpakita.
Pinilit ko na ngumiti sa aking kapatid at tumango. Humakbang ako palapit sa kanya
at hinawakan ang kanyang kamay at bahagya itong hinaplos.
"I'm fine, Isabelle. Adler is good, and I know he will be a good husband to me,"
pinilit ko na pasiglahin ang aking boses dahil ayokong mag alala si Isabelle sa
akin.
Ngumiti siya at niyakap ako ng mahigpit. Hindi ko mapigilan na maging emosyonal
habang kayakap siya pero pinilit ko pa rin na hindi ako maiyak sa oras na ito.
"l love you so much, Ate Lara," malambing niyang sabi pagkaapos niyang kumalas sa
yakap at muling humarap sa akin.
Hinaplos ko ang kanyang pisngi at matamis din siyang nginitian.
"l love you too, Isabelle."
Sabay kaming lumabas ni Isabelle sa aking kwarto at burnaba na kami sa hagdanan
para makapunta kami sa likuran ng aming buhay kung nasaan naka setup ngayon ang
para sa kasal namin ni Adler. Isangjudge na kaibigan ni Dad ang magkakasal sa amin
ngayon ni Adler. Nang makalabas na kami ni Isabelle sa bahay ay agad kong nakita
ang wedding setup sa may garden area namin at kahit na hindi ko gusto ang kasal ko
na ito, hindi ko pa rin mapigilan na mapangiti dahil nagustuhan ko ang setup kahit
simple lang ito. Nakita ko kaagad sa aking paningin si Adler at nasuot siya ng
isang black tuxedo at nakaayos din ang kanyang buhok. Nakangiti si Adler habang may
kausap siyang isang matandang lalaki at mukhang ito iyong magkakasal sa amin dahil
minsan ko na rin itong nakita sa mga gatherings. Sa hindi kalayuan ay nakita ko rin
si Madame Devon at siya lang ang kamag-anak na kasama ni Adler dito dahil matagal
nang patay ang kanyang mga magulang at simula pa noong bata pa siya ay si Madame
Devon na ang nag alaga at nagpalaki sa kanya. Nakita ko rin ang asawa ni Isabelle
na si Luke Archer Coleman at kasama ni Luke ngayon ang kanyang mga magulang na si
Tita Rachel at Tito Anderson na close friends din ng aking mga magulang.
Makalipas ang ilang minuto ay nagsimula na ang kasal namin ni Adler. Nagsimula nang
tumugtog ang orchestra at nagsimula na rin akong maglakad papunta sa harapan,
papunta kay Adler. Diretso lang ang aking mukha ngayon dahil hindi ako makangiti.
Nang masulyapan ko si Dad ay sinenyasan niya akong ngumiti kaya wala akong nagawa
kundi ang ngumiti nangtumutok sa akin ang camera at kinunan ako habang naglalakad.
Pagkatapos akong kunan ng litrato ay burnalik na ako sa dati kong ekspresyon at
matalim kong tinitigan si Adler habang nag lalakad ako. Malamig langdin ang
binibigay niyang ekspresyon sa akin habang ako ay naglalakad at nang magkalapit
kaming dalawa ay kumapit na ako sa kanyang braso at nagsimula na muli kaming mag
lakad palapit sa judge.
Tahimik kaming dalawa ni Adler nang magsimula na ang seremonya. Nakatingin lang ako
sa judge ngayon kahit ang totoo ay wala akong naintindihan sa kanyang sinasabi.
Gusto ko na kaagad matapos ito dahil naririndi na ako sa sinasabi ngjudge tungkol
sa salitang love.
Hindi niya ba napapansin ang itsura ko ngayon?
Napipilitan lang ako! Hindi kami nandito ni Adler para magpakasal dahil mahal namin
ang isa't isa, nandito kami dahil ito ang gusto ng aking ama at ito rin ang
pakarusahan sa aking nagawang katangahan.
Turnayo na kaming dalawa ni Adler at sinuot na namin ang aming mga singsing na
nagsisimbolo na kasal na kaming dalawa. Tapos na rin kaming pumirma sa papel na
nasa aming harapan at ngayon ay mangyayari na ang palagl kong nasasaksihan sa mga
kasal na napupuntahan ko, ang halikan.
"l now pronounce Lara Laureen and Damon Adler Miller, married! You may now kiss
each other."
Narinig ko ang malakas na palakpakan ng mga bisita namin dito sa aming kasal ni
Adler.
Huminga ako ng malalim at humarap sa kanya. Nagkatitigan kaming dalawa at walang ni
isa amin ang ngumiti ngayon. Humakbang palapit sa akin si Adler at hinapit niya ako
sa aking beywang palapit sa kanya. Habang magkalapit ang aming mga mukha ngayon ni
Adler ay hindi ko mapigilan na kabahan at mailang. Bakit kapag nagkakadikit kaming
dalawa ay kinakabahan ako at lumalakas ang tibok ng aking puso?
"Why are you shaking, my little kitten?" he
whispered.
Napalunok ako sa aking [away at nilakasan ang aking 100b na salubungin ang kanyang
tingin sa akin.
Hinawakan niya ang aking baba at ngumisi siya sa akin.
"Welcome to hell, my wife," he said before he kissed me on my lips.
I'm now finally married to Damon Adler Miller, the devil in disguise.

EPISODE 12 - PRIVATE J ET
EPISODE 12
PRIVATE JET
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
PAGKATAPOS ng kasal namin ni Adler ay nakipag usap na muna kami sa aming mga bisita
lalo na ang mga ka-business partners ng Montenegro at Miller. Hindi pa rin ako
makapaniwala na isa na akong ganap na Miller. Alam ko na itong apelyedo na ito ay
makapangyarihan at marami akong magagawa dahil asawa na ako ni Adler. Pero hindi ko
pa rin mapigilan na kabahan lalo na sa sinabi kanina ni Adler sa akin pagkatapos
niya akong mahalikan sa aking labi.
"Congratulations, hija! Welcome to the family!" niyakap ako nang mahigpit ni Madame
Devon at hinalikan niya ako sa aking pisngi.
Ngayon ko lang napansin na naka itim pala ngayon si Madame Devon at naka red
lipstick din siya. Kahit na nakakakaba ang kanyang ayos at aura ay nakangiti pa rin
siya at binati ako.
"M-Maraming salamat PO, Madame Devon," nahihiya kong pasasalamat sa kanya.
Mahina siyang tumawa at tinapik ako sa aking balikat.
"Call me Tita Devon from now on, Lara. You're already part of the Miller family
after all," nakangiti niyang sabi at kinindatan ako.
Ngumiti ako kay Tita Devon at turnango. Ayoko man dumikit kay Adler pero kailangan
naming umarte na masaya kami sa aming kasal ngayon kahit anong totoo nun ay gusto
ko na talagang umalis at lumayo sa kanya.
Nakahawak sa aking beywang si Adler at ako naman ay nakakapit sa kanyangdibdib at
kausap namin ngayon si Tita Rachel at si Tito Anderson. Bakas sa mukha ni Tita
Rachel na masayang masaya siya para sa amin ni Adler.
"I'm so happy for the both of you, Lara and
Damon. Parang kailan lang binubuhat pa kita, Lara! Ngayon ay kasal ka na talaga,
pareho na kayong kasal ng kapatid mo na si Isabelle. Bigyan niyo ng maraming apo
ang mga magulang niyo, ah? Para naman may pagkakaabalahan na si Isabela lalo na't
lilipat na rin kayo ng bahay," nakangitingsabi ni Tita Rachel.
Hindi ko mapigilan na pamulahan sa aking pisngi at mailang dahil sa sinabi ni Tita.
Hindi ko pa naisip ang magkaroon ng anak. Magkakaroon kaya ako ng anak kay Adler?
Parang hindi ko
ma-imagine iyon.
"Saan ba ang honeymoon ninyo, Hijo?" tanong ni Tito Anderson kay Adler. Napatingin
naman ako sa kanya na nasa akingtabi at nakahawak pa rin sa aking beywang.
"Sa Hawaii, Tito. Namiss ko na rin na magbakasyon kaya doon ko dadalhin ang asawa
1<0," wika ni Adler at tumingin siya sa akin at nginitian ako ng matamis. Hindi ko
alam kung ano ang mararamdaman ko ngayon kaya pinilit ko na lang din siya na
nginitian pabalik para hindi magtaka sa amin ang mag asawang Coleman na nasa aming
harapan.
Narinig kong pumalakpak si Tita Rachel kaya napatingin ako sa kanya at nakita ko
siya na parang kinikilig sa aming dalawa ni Adler.
"That's so sweet, Hijo! Maganda sa Hawaii at alam kong mag e-enjoy talaga kayo
roon. Best wishes, couple!"
"Thank you, Tita Rachel."
Pagkatapos ng reception ng kasal namin ni Adler ay agad din kaming dumiretso sa
airport para makapunta kami sa Hawaii. Hindi ako makapaniwala na totoo pala ang
kanyang sinabi kanina kina Tito Anderson na sa Hawaii kami mag ho-honeymoon. Wala
rin akong alam na may honeymoon pala kaming dalawa ng lalaking ito!
May mangyayari kaya sa aming dalawa?
Akala ko ay sa isang normal na airplaine lang kami sasakay ni Adler pero nagulat na
lang ako nang may lumapit sa amin na isang staff sa aiport at tahimik lang akong
nakasunod sa likuran ni Adler. Nang makalabas na kami ay may naghihintay na sa amin
na private jet at sigurado ako na dito kami sasakay para makapunta sa Hawaii.
Possible naman na mangyari ito dahil mayaman si Adler at baka nga siya ang
nagmamay-ari nitong private jet na sasakyan namin e, ayoko lang talaga mag tanong
sa kanya at ayoko siyang makausap.
Nang makapasok na kaming dalawa sa private jet ay may nakita kaagad ako sa 100b ng
isang mahabang couch at sa gitna nito ay isang gintong lamesa at merong nakalagay
clito na wine bottle at dalawang wine glass. Wow! Ang expensive ng mga bagay rito
sa 100b, hindi ko alam kung ano ang aking gagawin.
Nakita kong umupo na si Adler at napatingin siya sa akin habang nakataas ang kilay.
"Hindi ka uupo?" malamig niyang tanong sa akin.
Napakurap naman ako sa aking mga mata at urnupo na sa isa pang couch na kaharap
niya at nag salin na ako ng wine sa aking kinuha na wine
glass. Hindi ko mapigilan na mailang ngayon dahil ramdam ko angtitigsa akin ni
Adler na parang binabasa ang aking iniisip.
"Hindi ka na ba marunong magsalita?"
Napatigil ako sa pag inom at napatingin sa kanya nang marinig ko siyang magsalita.
Seryoso lang siyang nakatingin sa akin kaya tinaasan ko siya ng aking kilay.
"Marunong naman. Ayoko lang talaga makipag usap sa 'yo," masungit kong sabi sa
kanya.
Ngumisi siya at turnango. Sinenyasan niya akong lumapit ako sa kanya pero hindi ko
ito ginawa. Ano siya, sinuswerte? Hindi ko siya susundin! Tinaasan ko lang siya ng
kilay at inirapan.
Nawala ang ngisi sa mukha ni Adler at muli itong bumalik sa pagiging seryoso kaya
muli ko na namang narinig ang malakas na tibok ng akin g puso.
"Lara, I said come here," seryoso at nakakatakot niyang sabi.
Napalunok ako sa aking [away at wala akong nagawa kundi ang lumapit sa kanya. Hindi
pa ako nakakaupo sa kanyangtabi pero nagulat na lang ako nang bigla niya akong
hilain at napaupo ako sa kanyang kandungan. Aalis na sana ako nang bigla kong
maramdaman ang kanyang kamay sa may gitna ko at hinahaplos niya ako roon.
Mahigpit akong napakapit sa balikat ni Adler at napapikit din ako sa aking mga mata
nang dahil sa kakaibang sensayon na nararamdaman ko nang dahil sa kanyang ginawaga
sa akin ngayon.
Inilapit ni Adler ang kanyang mukha sa may tainga ko at hinalikan niya ako roon.
"Do you like it, my little kitten?" mapang-akit niyang tanong sa akin habang
patuloy pa rin akong hinahaplos sa parteng iyon.
Pinilit ko na hindi mapaungol pero hindi ko talaga kaya. .. masyado niyang
ginagalingan.
1er. .
Hinalikan niya ako sa aking leeg at ang kanyang isang kamay ay humahaplos at
pumipisil sa aking dibdib.
"Yes, my wife? That's right, moan my name. I like that."
Mahigpit akong napakapit sa balikat ni Adler at napatingala na rin ako. Hindi ko
akalain na nabuksan niya na rin pala ang tatlong butones sa aking suot na damit at
kitang-kita na ang aking
suot na itim na bra. Tatakpan ko na sana ito ngunit mabilis niyang nahawakan ang
aking kamay kaya napatingin ako sa kanyang mga mata.
Hinawakan niya ang aking baba at ngumiti siya sa akin ng nakakatakot.
"We're now married, Lara. As a wife, you should satisfy and make your husband
happy. Do you understand me?"
Napalunok ako sa aking laway at napaawang sa aking bibig.
Inilapit niya ulit ang kanyang mukha sa may tainga ko at binulungan ako roon.
"Nagkakaintindihan ba tayo, Lara?" Napapikit ako sa aking mga mata at sunod-sunod
na tumango.
"Good. Now, moan my name."
Napamulat ako sa aking mga mata nang tuluyan na niyang nabuksan ang lahat ng
butones sa aking damit at mabilis niyang nilapit ang kanyang mukh sa may dibdib ko
kaya napahawak ako sa kanyang buhok at napaungol.
ler!
F-CK.
Totoo ba ito? Burnigay na talaga ako sa lalaking 'to?
Mukhang alam ko na kung ano ang mangyayari sa buhay ko bilang asawa ng lalaking
ito.

EPISODE 13 - BEGGED R18+

EPISODE 13
BEGGED
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN RISK. NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS AND CLOSE-
MINDED PEOPLE.
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Ah! Adler!"
Bahagya akong napaliyad nang maramdaman ko ang pagpasok niya sa kanyang daliri sa
aking kaloob-looban. Nakababa na ang suot kong pants at underwear sa ibaba at
nakahiga na ako ngayon clito sa mahabang couch sa sinasakyan naming private jet
papuntang Hawaii. Kinakabahan pa rin ako dahil baka may biglang pumasok na flight
attendant at makita ang kahalayan na ginagawa namin ngayon ni Adler. Pero ilang
ulit niya naman na sinabi sa akin na walang papasok dahil pinagsabihan niya na ang
mga ito at wala ring makakarinigsa amin.
"Adler!" napahiyaw ako nang maramdaman ko ang kanyang dila sa aking gitna and I
know that he's teasing me there!
"A-Adler, please!" I begged.
Tumigil siya sa kanyang ginagawa at napatingala siya sa akin habang nakangisi siya
sa akin.
"Please what, my little kitten?" he huskily asked.
I licked my lips and looked at him into his eyes, begging. Hinawakan ko ang kanyang
buhok at bahagya itong hinaplos.
"A-Adler, eat me now, please!"
F-CK. Ako ba talaga ito? Bakit ibang iba ang epekto sa akin ni Adler at parang may
sumasapi sa akin na ibang pagkatao. Parang kanina lang ay ayaw ko siyang makausap
pero ngayon ay nagmamakaawa na ako sa kanya na kainin ako. What the hell, Lara?!
"As you wish, my little kitten."
Muling surnubsob sa aking gitna si Adler at naramdaman ko ulit ang kanyang dila at
nilabas masok na niya ito. His one hand is playing my c s and the other one is
caressess my mound.
Napatingala ako at mahigpit ang aking pagkakahawak sa buhok ni Adler at mas lalo ko
pa siyang dinidikit sa aking sarili. Napapaliyad ako sa kanyang ginagawa at hindi
ko mapigÏlan
na mapaungol nang malakas lalo na't bumibilis ang pag labas masok ni Adler sa
kanyang dila at sinabayan pa ito ng kanyang daliri. Bahagya niya pang pinaikot-ikot
ang kanyang dila sa habang nasa aking loob kaya mas lalo akong napaungol nang
malakas.
"Ah! Oh rny Gosh! Yes!" I moaned.
Hindi ko na kilala ang boses dahil nag iiba na ito habang inuungol ang pangalan ni
Adler at wala na rin ako sa tamang wisyo, ang naiisip lang ngayon ay kung gaano
kasarap ang ginagawa sa akin ni Adler at para na akong mababaliw.
"0h, Godi"
Napatakip ako sa aking bibig at napaliyad nang maramdaman ko nang may lumabas sa
aking kaibuturan. Hina akong napatingala at napapikit sa aking mga mata habang
humihingal. Naramdaman kong umalis na si Adler doon sa may gitna ko at naramdaman
ko rin na sinuot na niya ulit ang aking panty at pants. Para akong nawalan ng lakas
sa ginawa niya sa akin kaya hinayaan na siya kung ano man ang gawin niya sa akin.
Hindi na namalayan na nakatulog na pala ako habang nakahiga ako rito sa couch.
"Lara, wake up!"
Napakunot ako sa aking noo at nagising
nang may tumapik sa aking pisngi. Unti-unti kong minulat ang aking mga mata at
nakita kong nasa 100b pa rin kami ng private jet na aming sinasakyan. Nakita kong
nakahiga pa rin ako sa couch kaya napaupo na ako at inayos ko ang darnit na nagusot
galing sa aking pagkakahiga. Bahagya akong napatalon sa gulat nang makita kong
nakatitig pala sa akin si Adler at hindi ko mapigilan na pamulahan sa aking mukha
nang maalala ko ang nangyari kanina rito sa may couch, sa 100b ng sinasakyan namin
private jet.
s* *t! Hindi ko talaga napigilan ang aking sarili. "Malapit na tayo sa Hawaii. Mag
handa ka na riyan," malamig niyang sabi.
Turnango naman ako at umayos na sa aking pag upo. Makalipas ang ilang minuto ay
narinig na namin na nagsalita ang pilot sa may speaker at palapag na ang aming
sinasakyan na private jet. Nang makalabas na kami ni Adler sa aming sinasakyan na
private jet ay agad kaming sinalubong ng napakaraming bodyguards at nakapalibot
sila sa amin ngayon. Gabi na nang makarating kami rito sa Hawaii at nakita kong sa
isang private property kami inilapag ng aming sinasakyan na private jet. Kay Adler
ba itong property na ito? Nakasunod lang ako sa kanya at sa hindi kalayuan ay may
nakita akong isang
black car limousine at may isang lalaki na naghihintay sa amin doon. Nang makalapit
na kami ni Adler sa sasakyan ay agad kaming pinag buksan ng lalaki at pumasok na
rin kaming dalawa sa 100b.
Gusto ko sanang mag tanong sa kanya pero nahihiya ako dahil sariwang-sariwa pa sa
aking isipan ang nangyari kanina sa 100b ng private jet at hindi ako makapaniwala
sa aking ginawa at sa pagmamakaawa sa kanya kanina.
Inabala ko na lang ang akingsarili sa pag inom ngwine at sa pagtingin sa tanawin sa
labas kahit wala na akong nakikita dahil gabi na.
Makalipas ang isang oras ay nakita kong pumasok ang aming sinasakyan na limousine
sa isang resort at may nakita akong mga staffs sa resort sa labas na nakalinya na
para bang hinihintay ang aming pagdating. Wow. Wait a minute. .. si Adler ba ang
may ari nitong resort, o baka naman ay kakilala niya ang may-ari rito? Napakurap
ang aking mga mata at napasulyap ako sa kanya. Nakita ko siyang seryosong
nakatingin sa kanyang phone na parang may ginagawa siyang importante roon. Hindi ko
na lang siya pinansin at hinintay ko na lang na tumigil ang aming sinasakyan at
buksan ito upang makalabas na kami.
Nangtumigil na ang aming sinasakyan na limousine ay nakaramdam na ako ng ginhawa at
nakita kong nilagay na rin ni Adler ang kanyang phone sa kanyang bulsa at hinintay
niya na rin na buksan ang pintuan. Nang mabukas na ito ay siya na ang naunang
lumabas at sumunod naman ako sa kanya. Bahagyang napaawang ang aking bibig nang
makita kong bahagyang napayuko ang mga staffs na nandito sa labas at nakaharap
silang lahat kay Adler.
"Welcome to Hawaii, Mr. Miller," sabay nilang bati kay Adler.
Tumango lang si Adler at muli nang naglakad kaya agad din akong sumunod sa kanya.
May lumapit sa kanyang isang lalaki na parang head ng mga staffs dito sa resort at
sinasabi niya ngayon kay Adler ang room na aming matutuluyan at hindi lang ito
simpleng room dahil sa isang luxury villa kami mag sa-stay! He really so damned
rich. Kaya siguro hindi talaga mabitawan ni Dad itong si Adler dahil marami siyang
mga ari-arian sa iba't ibang lugar sa mundo and he's powerful.
"Enjoy and feel at home to our resort, Mr. and Mrs. Miller!"
Nakapasok na kaming dalawa ni Adler sa
100b ng Villa at hindi ko mapigilan na mapatingin
sa paligid dahil maganda ang style ang kanilang villa at kitang-kita rin dito sa
aming villa ang dagat sa hindi kalayuan. What a nice view.
Napakurap ako sa aking mga mata at agad na napatingin kay Adler nang magsalita ito.
Tinignan ko naman siya at hinintay kung ano ang kanyang sasabihin sa akin. Kita ko
ang seryosong ekspresyon sa kanyang mukha at may nakikita rin ako sa kanyang mga
mata na parang nag-aalala at kinakabahan siya. Okay lang ba siya?
"There's only one room in this villa. Matulog ka na at magpahinga, kung hindi ka pa
inaantok ay ikaw na ang bahala sa sarili mo. May importante pa akong gagawin,"
malamig niyang sabi at agad na turnalikod sa akin at mabilis siyang lumabas sa
amingvilla at iniwan niya akong mag isa rito na tulala at hindi makapagsalita.
Napakurap ako sa aking mga mata at muling napatingin sa tanawin ng dagat na
nakikita ko sa may balcony. Ano kaya ang nangyari at bakit mukhang kinakabahan si
Adler? Napailing ako at hindi na ito inisip. Bakit ko ba inaalala iyon? Ano namang
pakialam ko sa kanya diba? Kung may problema siya, problema niya na iyon. Mas
mabuti nga na wala siya rito para hindi ako mailang, e! Tama, tama.
Hindi ko na lang inisip si Adler at napag isipan ko na lang na mag swimming sa pool
na nasa labas ngvilla namin. Maliligo na lang muna ako bago ako matulog para naman
mawala sa aking isipan ang nangyari kanina sa may private jet.

EPISODE 14 - THE HEAD

EPISODE 14
HEAD
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
NAGISING ako sa isang napakalakas na ingay, parang may nag che-cheer at parang may
paligsahan na nangyayari. What is happening? Napakusot ako sa aking mga mata at
nang tinignan ko ang aking tabi ay hindi ko makita si Adler pati ang bakas nito.
Hindi ba siya rito natulog kagabi? Pagkatapos ko kasing mag swimming sa pool kagabi
upang pakalmahin ang aking isipan ay pumunta na rin kaagad ako sa kwarto rito sa
villa at nakatulog. Hindi ko na inisip pa si Adler at mukhang matatagalan pa siya
sa labas at mukhang hindi nga talaga siya bumalik kagabi. Saan kaya siya natulog?
Napailing na lang ako at dumiretso na sa may shower room upang masimulan ko nang
maligo dahil gusto ko nang lumabas clito sa villa at matinignan ko kung ano ang
nangyayari sa labas at bakit sila nagsisigawan. Baka may concert diba?
Binilisan ko ang aking pag ligo at dahil nasa
beach resort ito at bakasyon ko na rin ito, nag suot ako ng two piece swim suit at
tenernohan ko muna ito ng white crochet coverups at nilugay ko lang ang aking buhok
at nag dala rin akon ng isang beach hat at sunglasses at nag lagay rin muna ako ng
sunblock bago ako lumabas.
Nang makalabas na ako sa villa ay nakita ko kaagad ang nakita ang nagkukumpulan na
mga tao sa habang nakaharap sa may dagat. Nang mapatingin ako sa may dagat ay
nakita kong may mga nag su-surfing pala. Now I know kung bakit nagsisigawan ang mga
tao rito dahil may surfing competition dahil may nag a-anounce rin sa mga
nangyayari ngayon sa may dagat. Dahil gusto kong manood ay lumapit ako sa mga
nangkukumpulan na mga tao at nakisiksik din ako para makapunta ako sa may harapan
at matignan ko ng maayos ang mga nag su-surfing.
Nanlaki ang aking mga mata nang may makita akong napaka pamilyar na mukha sa mga
kalahok ngayon sa surfing competation. Sandali, si Adler ba itong nakikita ko?!
Bakit siya kasali sa mga nag su-surfing ngayon? Marunong pala siya?! "Oh my Gosh!
Is that Damon? He's back! He's still hot and talented."
Napakunot ang aking noo nang marinig kong sinabi iyon ng babaeng nasa akingtabi.
Dalawa sila at nakatingin sila sa mga nag su-surf ngayon sa mga alon. Isang kulot
na foreigner na may suot na black one piece swimsuit at ang kanyang katabi naman ay
may waivy blonde hair at nakasuot ng maroon one piece swimsuit. Kilala nila si
Adler? Hindi niya pala ito first time rito sa Hawaii? Well, mukha namang hindi
talaga dahil pagkarating namin dito sa resort ay maraming mga staffs na naghintay
sa amin at binati nila si Adler. Mukhang suking-suki na siya rito sa Hawaii at nag
sa-sideline rin siya sa pag su-surfing. Ibang klase. Gusto ko rin ang ganun eh,
kahit na may responsibilidad na ako sa kompanya namin ay nagagawa ko pa rin ang
gusto ko at ito ay ang pagsasayaw pero mukha malabo nang mangyari iyon sa akin lalo
na't ikinasal na ako kay Adler. "Is he still single? I want to ask him out tonight!
I want to taste him."
Nanlaki ang mga mata ko at muling napatingin sa kanilang dalawa nang patuloy nilang
pinag uusapan si Adler. Seryoso ba sila sa mga pinagsasabi nila? At kapag tinanong
nila si Adler ay papayag kaya ito? Kahit naman hindi kami nagmamahalan ay mag asawa
na kami. Ayoko naman na may makakita na kakilala namin si Adler na may kasamang
ibang babae tapos kasal na siya sa akin. Sigurado akong masisira ang
mga Montenegro at Miller at pag uusapan kami sa business world, iyon lang naman ang
aking concern.
"Ahem," pang-iistorbo ko sa kanila.
Hindi ko na mapigilan ang aking sarili. Natapigil silang dalawa sa kanilang pag
uusap at tinaasan ako ng kilay.
"What do you want, Miss? Do you see that we were talking?!" malditang tanong ni
babaeng may suot na itim na two piece swimsuit. Mukhang galing Australia ang
babaeng ito nang dahil sa kanyang accent.
"You two were talking about my husband, sagot ko sa kanya habang nakangiti.
Pareho naman silang napakunot sa kanilang mga noo at nagkatinginan silang dalawa.
Muli silang napatingin sa akin habang nakataas ang kilay.
"We don't care about your husband b* * *hi"
Ngumiti ako sa kanila at ngumuso sa papaahon nang si Adler. Mukhang tapos na silang
mag laro, a! Hindi ko tuloy nalaman kung siya ba ang nanalo o hindi. Nang
mapatingin ang dalawang malditang babae sa aking nginuso, nakita kong kumislap ang
kanilang mga mata sa tuwa.
"Oh my! It's Damon!" wika ng malditang kulot.
"And he's my husband that I said to you earlier."
Nanlaki ang kanilang mga mata nang sabihin ko iyon sa kanila. Muli silang
nagkatinginan at sabay silang natawa na para bang nagsisinungaling ako.
"Dream on, girl! We all know that every girl here in Hawaii is crazy over him, so
we understand you," nakangiti na sabl' nung babaeng nakasuot ng maroon one-piece
swimsuit.
Ngumiti naman ako sa kanila at napagpasyahan kong lumapit kay Adler na may kausap
na isang lalaki ngayon. Hindi niya naman siguro ako ipapahiya diba? Gusto ko lang
naman na tumigil sa kalandian nila iyongdalawang foreigner na kanina pa pinag
uusapan ang asawa
1<0.
"Adler!" tawag ko sa kanya.
Napatigil siya sa pakikipag usap sa lalaking kaharap niya at tumingin siya sa aking
gawi. Nakita kong bahagyang kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa akin kaya
hindi ko mapigilan na kabagan, pero pinagpatuloy ko pa rin ang aking pag ngiti at
patakbo akong lumapit sa kanya.
Nang makalapit na ako kay Adler ay agad ko siyang niyakap sa kanyang beywang at
turningala sa kanya habang nakangiti. Napasulyap naman ako sa dalawang babaeng
kinaiinisan ko at nakita kong napanganga sila sa kanilang mga bibig habang
nakatingin sa akin.
"What do you think you're doing?" malamig na tanongsa akin ni Adler habang
nakatingin sa akin.
Napalunok ako sa aking laway at kumalas ako sa yakap sa kanyang beywang. Muli akong
napatingin sa mga dalawang babae at hindi ko mapigilan na mainis nang makita ko
silang nakangisi na sa akin at tumatawa. Mukhang hind sila naniniwala sa
akingsinabi na asawa ko si Adler.
Huminga ako nang malalim at humarap kay Adler. Nakita kong taka pa rin siyang
nakatingin sa akin. Kumapit ako sa kanyang leeg at bahagyang turningkayad at
inilapit ko ang aking bibig sa may tainga niya upang makabulong dito.
"Kiss me," utos ko sa kanya.
Nakita ko ang gulat sa kanyang mukha nang sabihin ko iyon.
"What the f*ck, Lara? Umalis ka nga!"
Aakmang itutulak na niya ako palayo nang
muli akong nag salita na nagpatigil sa kanya.
"I-I will give you a head tonight if you kiss me! Please, kiss me, Adler,"
pagmamakaawa ko sa kanya at tinignan ang kanyang ekspresyon.
Hindi ko alam kung ano ang reaksyon ni Adler sa aking sinabi sa kanya dahil hindi
ko ito mabasa sa kanyang mukha pero nakatingin pa rin siya sa akin. Napakagat ako
sa aking labi sa sobrang inis at mukhang mapapahiya talaga ako sa mga dalawang
malandi at malditang foreigner kanina.
Aakmang tatalikuran ko na si Adler nang hilain niya ako aking braso at muli akong
hinarap sa kanya. Hinapit niya ako sa aking beywang at nagulat na lang ako sa sunod
niyang ginawa.
He kissed me!
Oh My God!
He f*cking kissed me!
Kahit na gulat pa rin ako ay agad din akong nag adjust at hinalikan pabalik si
Adler at sinulyapan ko angdalawang babae na nakatingin pa rin sa amin at nakita ko
silang gulat na gulat ngayon kaya naging masaya na ako kahit na kinakabahan ako
para mamayang gabi. Pinakita ko sa dalawang malditang foreigner ang aking kamay na
may suot na singsing at kumapit na ako
sa batok ni Adler at mas pinalalim pa ang aming paghahalikan.
Mukhang mapapasubok din ako mamayang gabi sa lakaking ito.

EPISODE 15 - BINGE-WATCH R18+

EPISODE 15
BINGE-WATCH
WARNING: RATED SPG (VULGAR WORDS).
READ YOUR OWN RISK! THIS CHAPTER IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS AND CLOSE-MINDED
PEOPLE.
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
Bakit ko ba nasabi iyon kay Adler?
Nakakainis kasi iyong dalawang foreigner na mga maldita! Akala naman nila
kagandahan sila, hind naman! Nakakagigil lang talaga ang kamalditahan nila kaya
hindi ko napigilan ang sarili ko at napasubo tuloy ako sa sitwasyon. Paano ko
babawiin ang sinabi ko kanina kay Adler? Tangina! Bakit bibigyan ko siya nang
ganun? Hindi ko pa nga... hindi ko pa nga nasusubukan na mag blowj*b! What the
heck?! I'm so in trouble right now. I need to run.
"You keep your promise to me, my little kitten. Magkita na lang tayo mamaya sa
villa at maghanda ka na para mamaya. Kakausapin ko lang ang kaibigan ko rito,"
bulong sa akin ni Adler
at naglakad na siya palayo sa akin habang data-dala niya ang surfboard na ginamit
niya kanina sa surfing.
Napalunok ako sa aking laway at naramdaman ko na rin ang pamamawissa aking noo. Nag
walkout na kanina angdalawang babae na foreigner habang naghahalikan kaming dalawa
ni Adler, hindi ata nakayanan ang pagseselos. Buti nga sa kanila! Pero nang matapos
akong halikan ni Alder ay muli akong nakaramdam nang kaba lalo na no'ng nakita ko
ang mala-demonyo niyang ngisi habang nakatingin sa akin.
Possible ba na makalimot ang isang tao?
luntog ko kaya ang ulo mamaya ni Adler para hindi niya maalala ang sinabi ko sa
kanya kanina?
s* *t! Ano nang gagawin ko? Wala akong alam! Hindi ko alam kung paano sumubo ng
ano. .. ng hatdog.
Napatingin ako sa kinaroroonan ni Adler at nakita ko siyang may kausap na isang
foreigner na lalaki at may dala rin itong surfboard. Kaya ba gustong pumunta rito
ni Adler sa Hawaii para makapag surf siya? Ibang klase rin ang lalaking 'to, e.
Huminga ako nang malalim at napakagat
ako sa aking kuko at napanguso habang gurnagawa ng plano para mamayang gabi.
Mag kunwari kaya akong tulog mamaya?
Pero sigurado akong gigisingin ako ni Adler! Walang awa ang hinayupak na iyon at
hindi niya hahayaan na hindi makuha ang kanyang gusto. F*ck. Ang hirap naman mag
isip kung ano ang gagawin ko mamaya. Manood na lang kaya ako ng tutorial sa mga
p*rnsites kung ano at paano ang tamang pag subo? Tangina. Para akong tanga rito!
Napagpasyahan kong urnalis na muna roon sa tabing dagat at iwan si Adler. Wala
naman siyang pakialam sa akin at mukhang busy rin siya dahil may kumausap ulit sa
kanya na lalaki at may dala na itong camera, mukhang isa iyong reporter at ini-
interview si Adler. Ayoko naman na maka istorbo sa kanya kaya iniwan ko na siya.
Naisipan kong pumunta sa isang restaurant clito sa resort at nag order ako ng
dessert upang makain at habang naghihintay ako sa aking inorder ay kinuha ko na
muna ang aking phone at buti na lang at dala-dala ko ang aking earpods kaya mabilis
ko itong kinonek sa aking phone at isinuot sa aking tainga. Plano kong manood ng
s*x videos lalo na iyong sinusubo ng babae iyong hatdog ng partners nila errr. ..
whatever! I just call it hatdog dahil ayokong direkta na itawag iyong kanya sa
pangalan nito dahil naiilang ako. Anyways, pupunta ako sa mga p*rnsites na naaalala
kong namention noon ni Steven kaya agad ko itong vinisit sa website at ang una kong
pinuntahan ay ang famous at kilala ng lahat ng tao, ang p*rnhub. Agad akong nag
type roon tungkol sa bl*wjob at mabilis lang lumabas ang mga result at hindi ko
mapigilan na mapangiwi dahil agad na bumungad sa akin ang iba't ibang hatdog ng
lalaki. Napalunok ako sa aking [away at nanginginig na rin ang aking mga kamay.
Kaya ko bang gawin ito?
Alam kong may nangyari na sa amin ni Adler pero madilim ang 100b ng kanyang kwarto
at lasing din ako no'n. Hindi ko matandaan ang detalyadong nangyari nang gabing
iyon at hindi ko rin nakita ang hubad na katawan ni Adler lalo na sa may baba niya.
Pinatay ko muna ang aking phone at napahilamos ako sa aking mukha at gusto ko na
rin urniyak sa inis. I hate this! Bakit kasi head iyong sinabi ko ni Adler kanina?
Sigurado akong mag e-expect talaga siya na gagawin ko iyon kaya niya ako agad na
hinalikan kanina. He's still a man at isa siyang lalaking malibog! Alam na alam ko
'yon lalo na no'ng nakasakay pa kami ng private jet papunta pa rito sa Hawaii.
Nakakainis.
"Ma'am, here's your order PO."
"Thank you."
Dumating na pala ang orders ko. Ang inorder ko ngayon ay isang milk shake, ice
cream, at footlong hotdog dahil urnmm. wala lang, gusto ko lang nun! Kinuha ko na
muna ang aking milk shake at urninom dito at binuksan ko na ulit ang aking phone at
pumili ako ngvideo na papanoorin ko. Nang makapili na ako ng isang video na hindi
gaanong malaswa ay iyon na ang pinindot ko at pinanood. Bago ako manood, pinili ko
muna kanina ang pinaka sulok dito sa restaurant upang walang makakita sa akin dito
na nanonood ng bold. Ang anghel kong tignan tapos makikita na lang nila akong
nanonood ng x-videos, ayokong mapahiya.
Focus na focus ako sa aking pinapanood ngayon at napapalunok na rin ako sa aking
laway dahil nadadala na rin ako sa kanilang ginagawa. Nakatitig ako sa babae sa
video habang sinusubo niya ang hat. .. hatdog ng lalaking katalik niya. Nakaluhod
siya sa harapan ng lalaki at ang dalawa niyang kamay ay nakahawak sa may beywang ng
lalaki upang sandalan habang ang lalaki naman ay nakahawak sa ulo ng babae at
bahagya niya ring sinabunotan ang babae. s* *t.
Ganito ba ang mangyayari sa amin ni Adler mamaya? Parang. .. parang nakakatakot
naman.
Pinagpatuloy ko ang aking panonood hanggang sa unti na lang ang natira sa milk
shake ko kaya kinain ko na muna ang footlong na aking inorder at habang nag bi-
binge watch ako ng porn videos. What the heck. Parang gusto ko na lang talagang
tawanan itong ginagawa ko ngayon habang nanonood ng nag aanuhan na couples.
Napangiwi ako nang sinagad ng lalaki ang pag ulos at habang tinitignan ko ang babae
ay para siyang nahihirapan at nasusuka. Napalunok ako sa aking [away at mabilis
kong inilayo ang footlong na kinakain ko at sumubo ako ng ice cream dahil parang
nag iinit ang 100b ng bibig ko, parang napapaso.
Naubos ang buo kong araw dito sa restaurant habang nanonood ng iba't ibang porn
videos at para na akong mahihilo dahil hindi ko na alam ang aking gagawin, para
akong lalagnatin. Napagpasyahan ko na lang na tigilan ang aking ginagawa dahil mas
lalo pa akong nakaramdam ng kaba habang pinapanood ang mga videos na iyon. Para
kasing ang hirap ma-apply sa sarili mo, hindi naman kasi ako marunong at wala akong
alam sa ganun! Sigurado akong malaki ang hatdog ni Adler at masasaktan ako kapag
mag-aanuhan na kaming dalawa.
Napailing ako at ginulo ang aking buhok at napagpasyahan ko na lang na lumabas sa
restaurant at naglakad na para makabalik sa villa namin ni Adler. Mukhang
nasobrahan ang pag bi-binge watch ko ng porn videos, a? Gabi na pala at sigurado
akong naghihintay na sa akin si Adler sa villa namin.
Huminga ako nang malalim at pinalakas ang aking 100b. Bahala na nga si Batman!
Matanda na rin naman ako at mas mabuti nang may mangyaring ganito sa amin ni Adler
para hindi na ako ma curious pa sa mga pinag uusapan ng mga empleyado ko sa
kompanya namin. Kahit naman na hindi kami nagmamahalan ni Adler ay mag asawa na rin
naman kami at pwedeng-pwede na naming gawin ang ganitong bagay kahit kailan namin
gusto.
Woah!
Good luck, Lara! Itayo mo ang bandera ng mga kababaihan! Kailangan mong galingan
mamaya. Tama, tama. I need to trust myself and I need to be strong.
Nang makarating ako sa villa ay agad akong pumasok sa 100b at binuksan ko na rin
ang pintuan sa tinutuluyan naman. Muntikan na akong mapatili sa gulat nang
pagmumukha ni Adler kaagad ang bumungad sa akin pagkapasok ko sa 100b.
"Good evening, mi esposa."
Napalunok ako sa aking [away nang makita ko kaagad si Adler pagkapasok ko sa 100b
ng villa. May hawak siyang wine glass ngayon at umiinom siya. Nakasuot siya ng
isang hawaiian shorts at tenernohan niya ito ng white sando shirt.
Pinilit kong ngumiti sa kanya kahit ang totoo ay kinakabahan na talaga ako sa
mangyayari. Sana naman nakalimutan na ni Adler angsinabi ko kanina. Baka may
himalang pumasok na tubig sa kanyang ulo kanina habang nag su-surf siya ulit or
naligo sa dagat or sa shower tapos bigla niyang nakalimutan ang aking sinabi. Sana.
.. sana nga. "A-Adler, ikaw pala! Kumain ka na ba?" tanong ko sa kanya.
Napasandal siya sa may pader habang nakatingin pa rin sa akin ng seryoso.
"Tapos na akong kumain pero may nakalimutan kasi ako."
Napakunot ang aking noo sa kanyang sinabi.
"Ano naman 'yon?" tanong ko sa kanya.
Inilapag niya ang hawak niyang wine glass sa table na malapit lang sa kanya at
nakita ko siyang
unti-unting humahakbang papalapit sa akin. Nagsimula na ulit na kumabog ng malakas
ang aking dibdib habang hinihintay si Adler na makalapit sa akin. Para akong
estatwa rito sa aking kinatatayuan at hindi rin ako makagalaw. Nakita ko na lang na
nasa harapan ko na si Adler at nakahawak siya ngayon sa aking beywang. Inilapit
niya ang kanyang mukha sa may tainga at binulongan ako rito.
"l forgot to eat my dessert, mi esposa." Nagulat na lang ako sa sunod na ginawa ni
Adler sa akin....
Binuhat niya ako at isinandal sa may pader at agad na hinalikan nang mapusok ang
aking labi. Agad akong napakapit sa kanyang batok at pinulupot rin ang aking mga
binti sa kanyang beywang upang mas mailapit pa siya sa akin. Ito na talaga...
mapapasubo na talaga ako nito.
Ma-a-apply kaya ang pinanood ko kanina sa may restaurant? s* *t. Na-mental block
ako bigla! Paano nga 'yun? Hindi ko na maalala.
s* *t. Bahala na nga! Bahala na si Batman.
Sana kayanin 1<0.

EPISODE 16 - PLEASURE R18+

EPISODE 16
PLEASURE
WARNING: RATED SPG. THIS CHAPTER
CONTAINS MATURE CONTENT THAT IS NOT
SUITABLE FOR YOUNG READERS AND
CLOSE-MINDED PEOPLE. READ YOUR OWN RISK!
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
Mas lalo pa akong isinandal ni Adler sa may pader at ang kanyang mga halik ay
bumaba hanggang sa may leeg 1<0. Napahawak ako sa kanyang buhok at napatingala
dahil sa kakaibang sensayon na nararamdaman. Ang isang kamay ni Adler ay abala sa
pag hubad sa aking pang itaas na damit habang ang isa naman ay nakahawak sa may
pwetan ko upang hindi ako mahulog sa pagkakakapit sa kanya.
"Oh, Adler!" bahagya akong napaliyad nang maramdaman ko ang kanyang dila sa may
dibdib ko and he's teasing me there.
Nahubad niya na pala ang aking pang itaas at mabilis niya lang nasunggaban ang
aking mga dibdib. Pinisil-pisil ni Adler ang aking isang dibdib habang ang isa
naman ay pinaglalaruan niya gamit ang kanyang bibig at lalong-lalo na sa kanyang
mainit na dila.
"F*ck," mahina kong mura nang bahagya niyang kinagat ang nippl* ko. Napatingin ako
kay Adler habang patuloy niya pa rin na pinaglalaruan ang aking dibdib at nakita ko
siya na parang baby na nakadede sa aking dibdib. Hinaplos ko ang kanyang buhok at
napanganga nang maramdaman kong bumilis ang kanyang dila sa paglalaro sa aking
n*pple. He really knows how to make me crazy.
ler!
Muli akong ibinaba ni Adler at muntik pa akong mapaupo sa sobrang panghihina, buti
na lang at nahawakan niya ako sa aking beywang. Mabilis na hinubad ni Adler ang
kanyang damit at tinulungan ko rin siya na mahubad ang kanyang suot na shorts at
nang makita kong ang suot niya na lang na boxer ang natira ay napalunok na ako sa
aking [away at muling napatingin sa kanya. Ito na ba iyon?
Ngumisi si Adler at hinaplos ang aking pisngi.
"Go on, mi esposa. Give me what I wanted, he huskily said.
Napalunok ako sa aking [away at napatingin sa baba at nakita ko ang kanya na parang
gusto nang kumawala sa kanyang suot na boxer. Unti-unti akong lumuhod sa harapan ni
Adler at tuluyan ko ng hinubad ang natitirang saplot sa katawan ni Adler. Muli
akong napalunok sa aking laway nang makita ko ang kanyang p*gkalalaki na buhay na
buhay at hindi ko mapigilan na kabahan at matakot dahil ang laki at ang haba nito.
Normal ba ang ganito? Alam ko naman na hindi pure Filipino si Adler at may lahing
kastila sila kaya hindi na imposible na may ipagmamayabang din ang lalaking ito.
Natigil ako sa aking pag iisip nang hawakan niya ang aking ulo kaya napatingala ako
sa kanya. "Hindi 'yan tinititigan, Lara," parang naiinip niyang sabi.
Huminga ako nang malalim at hinawakan ang kanyang uhmmm... ano ba ang pwede kong
itawag dito? Jumbo hotdog? Ang laki at ang haba kasi.
"Ahh, Lara! Move your hands—up and down."
Sinunod ko naman ang kanyang sinabi at pinagalaw ko ang aking kamay habang
nakahawak sa kanyang buhay na buhay na p*gkalalaki at habang ginagawa ko iyon ay
nakatingin lang ako kay Adler at hindi ko mapigilan na matuwa at mas lalong ganahan
sa aking ginagawa nang makita ko siyang para
siyang nararasarapan.
"L-Lara, stop!"
Napatigil ako sa aking ginagawa nang sabihin iyon ni Adler. Kahit na labis ang
aking pagtataka ay itinigil ko iyon. Muli akong napatingala sa kanya at nakita ko
siya na malalim ang paghinga ngayon. Napatingin sa akin si Adler at hinawakan niya
ang aking buhok at hinaplos ito.
"Eat me, Lara."
Nanlaki ang mga mata ko at muntik na akong mabilaukan sa sarili kong laway nang
sabihin iyon ni Adler. s* *t. Bakit ang halay naman masyado?! Hindi ko tuloy
mapigilan na pamulahan sa aking pisngi.
ler..
"Come on, mi esposa! You said to me earlier that if I kissed you, you would give me
a head tonight, and it is the time to do it."
F*ck. Hindi nga niya nakalimutan angsinabi ko sa kanya kanina. Sana inuntog ko na
ang ulo niya kanina nang makalapit siya sa akin, e. Sayang!
Huminga ako nang malalim at muli akong napatitig sa kanyang p*gkalalaki. Hinawakan
ko ito and I kissed the head of it. Muli napahawak si
Adler sa aking buhok at medyo humigpit ito.
"Go on, Lara," mahina niyang sabi.
Napapikit ako sa aking mga mata at inimagine ko na may dinidilaan akong lollipop
pero ang kaibahan lang ay malaking lollipop itong nasa aking harapan ngayon.
Adler groaned. I'm happy that he enjoys what I am doing right now.
"Eat me, Lara." Utos niya sa akin.
Napatigil ako sa aking ginagawa at huminga nang malalim bago ko isubo ang kanya sa
100b ng aking bibig at sinunod ko lang kung ano iyong napanood ko sa aking phone
kanina sa may restaurant. Mahigpit na napakahawak sa aking buhok si Adler at
nagulat na lang nang bigla niyang ipasok nang tuluyan ang kanya sa aking bibig.
Napahawak ako sa kanyang hita at beywang at napatingala sa kanya. Turningin naman
siya sa akin and his biting his lips! "Go on, Lara. Make me happy."
Napapikit ako sa aking mga mata at mahigpit akong napakapit sa hita ni Adler at
sinimulan ko nang ilabas masok ang kanyang p*gkalalaki sa aking bibig at kahit
nabubulunan ako minsan ay kinakaya ko pa rin ito lalo na't naririnig ko ang pag
ungol at pag daing ni Adler.
"f*Ck! Yes, Lara!"
Mahigpit na hinawakan ni Adler ang aking buhok at siya na ang nagsimulang gurnalaw
habang nasa 100b pa rin ng aking bibig ang kanyang pagkal*laki. Gurnawa nang tunog
ang aking pagsipsip kay Adler at mas lalo pa akong ginaganahan sa aking ginagawa
nang marinig ko ang makalas niyang pag ungol.
"Stop!"
Lumayo sa Adler sa akin at nagulat ako sa kanyang ginawa. Akala ko ay pagagalitan
na niya ako at mali ang aking ginawa, pero nagulat na lang ako nang patayuin niya
ako at bigla niya akong pinatalikod sa kanya at mabilis niyang naihubad ang
natitirang saplot sa aking katawan. Napahawak ako sa may pader nang bahagya akong
ipatuwad ni Adler at napalunok ako sa aking laway nang mapagtanto ko kung ano ang
kanyang sunod na gagawin.
"Ah!" napapikit ako sa aking labi nang malakas niyang sinampal nang dalawang beses
ang magkabila kong pwetan. Sigurado akong namumula na ang mga ito nangdahil sa
kanyang ginawa.
Hinawakan niya ako sa aking beywang at nagulat na lang ako nang bigla siyang
pumasok sa aking 100b kaya agad akong napatakip sa aking bibig para hindi makasigaw
ng malakas. Niyakap ako ni Adler sa may likuran at hinawakan niya ang aking leeg at
nagsimula na siyang umulos ng marahas sa aking likuran.
"A-Adler!" malakas kong ungol.
"F*CK! Lara, you're so tight!" he groaned. He thrust inside me deeper and faster.
Napahawak ako sa kanyang beywang at napatingala habang hinahabol ang aking hininga
habang siya sa aking likuran ay tuloy-tuloy sa pag labas-masok sa aking 100b.
Itinaas niya ang isa kong binti at idinikit niya ang aking katawan sa may pader at
muli siyang gumalaw habang nakayakap ng mahigpit sa akin.
"Ahhh! Ahhh!" I moaned.
He's a beast. Oh, holy molly! Para na ata akong mababaliw nito.
Napaawang ang aking bibig nang bigla akong hinarap ni Adler sa kanya habang nasa
100b ko pa rin siya. Naramdaman ko rin ang pag ikot ng kanya sa aking 100b at
napaungol ako nang maramdaman ko iyon. Hinalikan ako ni Adler sa aking labi and I
kissed him back. Hinawakan niya ang aking balakang at muli siyang umulos at may
halo itong panggigigil kaya napakapit ako ng mahigpit sa kanya at napakagat din
ako sa kanyang balikat.
"A-Ad ler!"
"Ahhh!"
We didn't stop. Pagkatapos niya akong angkinin habang nakatayo kaming dalawa ay
muli niya akong inangkin sa may couch habang nakaupo ako sa kanyang kandungan.
Hindi ko alam kung nakailan kami ni Adler sa gabing ito, ang alam ko lang ay ang
sakit ng aking katawan at lalong lalo na sa aking baba. Pagkatapos namin sa may
couch ay binuhat na ako ni Adler at dinala niya ako sa aming kwarto. Akala ko ay
matutulog na kami but I got it wrong, inangkin niya ulit ako sa huling beses ago ko
sinabi sa kanya na pagod na ako at gusto ko nang matulog. Inabot kami nang madaling
araw ni Adler at hindi na talaga kaya ng mga mata ko at ng aking katawan kaya agad
ko na rin siyang tinulugan pagkatapos naming magtalik sa may kama.
Mukhang hindi na ako makakalakad nito bukas.

EPISODE 17 - YOU'RE MI NE
EPISODE 17
YOU'RE MINE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
s* *t. Ang sakit ng katawan ko. May dumangan ba sa katawan ko na isang mabigat na
bagay? Mukhang napuruhan ata ang buo kong katawan lalo na angsa may baba ko dahil
nakaramdam ako ng labis na sakit dito at hapdi. F*ck! May nangyari nga pala sa amin
ni Adler kagabi at madaling araw na kaming natapos dahil hindi ko na kaya at
inaantok na rin talaga ako.
"Hmmm..."
Naramdaman ko na may yumakap sa akin mula sa aking likuran at naramdaman ko rin ang
kanyang paghalik sa aking balikat sa at hubad kong likuran.
"A-Adler, hindi ako makagalaw, masakit ang katawan ko," mahina kong sabi nang
maramdaman ko na naman ang kanyang kamay na naglalakbay sa aking katawan.
Wala bang kapaguran ang lalaking ito?!
Malo-losyang ata ako nang wala sa oras kay Adler.
"l know, Lara. Hindi ko naman gagawin sa 'yo ulit 'yon. Gusto ko rin munang uminom
ng gatas," bulong niya sa akin.
Napakunot ang aking noo at unti-unti akong humarap sa kanya kahit ang sakit pa rin
ng aking katawan. Hindi ko mapigilan na mapatulala nang makita ko ang pagmumukha ni
Adler sa aking harapan. Bakit para siyang anghel kapag bagong gising? Magulo ang
kanyang buhok at mapupungay ang kanyang mga mata na nakatingin sa akin. May balbas
si Adler sa kanyang mukha pero mas nakakadagdag ito sa kanyang hotness at pagiging
seryoso. Napalunok ako sa aking [away nang maramdaman ko ang malakas na pagkabog ng
aking puso. Anong nangyayari sa akin? Diba dapat galit ako sa lalaking ito? Bakit
parang lumalambot ang puso ko para kay Adler? Argh!
"Lara, I want to drink milk."
Muli akong napatingin kay Adler nang sabihin niya iyon sa akin at nakita kong
bahagya siyang napanguso habang nakatingin sa akin.
Hindi ko mapigilan na mainis sa kanyang sinabi. Anong gusto niya, ako ang
magtitimpla ng gatas sa kanya sa labas? Hindi na nga ako makalakad!
"Hindi nga ako makalakad, Adler! Ang sakit
ng katawan ko sa ginawa mo sa akin kagabi! Hindi mo ako tinigilan, remember?!"
hindi ko na mapigilan na mapataas sa aking boses dahil sa inis sa kanya. Uutusan
niya pa ako na pagtimplahin siya ng gatas, hindi na nga ako makalakad!
Bahagyang napayuko si Adler at mahina siyang natawa. Inilapit niya ang kanyang
mukha sa may tainga ko and he licked at bite my earlobe. Napakapit ako sa braso ni
Adler at kinagat ang aking labi upang hindi ako makagawa ng ungol.
"You don't need to get out of bed, mi esposa. All you need to do is to moan my name
and enjoy what I will do to you now."
Napaawang ang aking bibig nang bilga niyang lamasin ang aking dibdib at hinalikan
niya ang aking leeg at burnaba ito papunta sa aking dibdib. Napahawak ako sa unan
na nasa aking tabi at napatingala.
"Ahhh!" ungol ko nang isubo ni Adler ang aking dibdib at bahagya niya itong
sinipsip na parang bata. Now I get it kung bakit niya sinabing gusto niya ng gatas,
hindi pala literal na gatas ang kanyang gusto—gusto niya lang dumede sa dibdib ko!
"A-Adler, stop! Gutom na ako," mahina kong sabi habang hindi ko pa rin mapigilan
ang sarili
ko na maapektuhan sa kanyang ginagawa.
Turnigil siya sa pagdede sa aking dibdib at nag angat siya ngtingin sa akin.
Natulala ako bigla nang ngumiti si Adler sa akin. Ang ngiti Iliya... iba ito sa mga
ngiti na pinapakita niya sa akin noon. Napakurap ako sa aking mga mata at pinakalma
ang aking sarili, lalo na't naramdaman ko ulit ang malakas na pagkabog ng aking
puso.
"Before we eat, l'll get you to shower."
Napatili ako nang bigla akong buhatin ni Adler habang pareho kaming hubo't hubad.
Hindi ko na lang pinansin ang buhay na buhay niyang jumbo hatdog dahil hindi ko pa
talaga kaya na umisa ngayon dahil ang hapdi ng aking p*gkababae.
Pinasok ako ni Adler sa loob ng CR at inilagay ako sa bathtub. Hindi na rin ako nag
reklamo pa dahil hirap ko talagang maigalaw ang aking katawan. Hindi rin kasi ako
mahilig mag exercise at isa pa, ilang ulit akong inangkit ni Adler kagabi kaya
sumakit talaga ang katawan ko.
Nilalagyan na ng tubig ni Adler ang bathtub at seryoso lang ang kanyang mukha
habang ginagawa niya ito. Napasulyap ang aking mga mata sa kanyang nakatayong
p*gkalalaki. Okay lang ba na ganun iyon? Hindi ba malalamigan ang ano niya kapag
hindi siya nag damit?
"Your eyes, Lara!"
Bahagya akong napatalon sa gulat nang marinig ko ang boses ni Adler. Hindi ko
namalayan na tulala na pala ako habang nakatingin pa rin sa kanyang ano. Nahiya
tuloy ako bigla at baka sabihin ni Adler sa akin na nabaliw na ako sa kanya!
Tumikhim ako at umiwas ngtingin sa kanya. Naging tahimik na rin kami ulit ni Adler.
Tinitignan ko na lang ang kanyang ginagawa at habang nilalagyan niya ng tubig ang
bathtub kung nasaan ako nakaupo ngayon ay nilagyan niya rin ito ng bubble bath at
tinulungan ko siya para mabilis itong bumula.
Makalipas ang ilang minuto ay natapos na rin si Adler at napuno na niya ng tubig
ang bathtub at puno na rin ito ng bubbles.
Napalunok naman ako sa aking laway nang pumunta rin si Adler sa bathtub at umupo
siya na nakaharap sa akin. Nagkatitigan kaming dalawa at seryoso lang ang kanyang
ekspresyon sa mukha habang natitig sa akin. Ako ang unang umiwas ng tingin at
nilagyan ko na lang ng bubbles ang aking balikat papunta sa aking dibdib.
"Is it hurt?"
Muli akong napatingin kay Adler nang itanong niya iyon sa akin.
Hinay-hinay naman akong turnango kasi totoo naman, masakit talaga.
Lumapit sa akin si Adler at nagulat na lang ako nang bigla niya akong halikan sa
aking labi and that kiss. .. that kiss is different from all his kisses to me.
Napatulala ako sa ginawa ni Adler at napatitig ako sa kanyang mga mata. Muli siyang
ngumiti sa akin at hinaplos niya ang aking pisngi.
"I'm sorry for hurting you last night, mi esposa. I can't stop myself from wanting
you.
You're so hot, and your body belongs to me, Lara."
Napapikit ako sa aking mga mata nang maramdaman ko ang mga kamay ni Adler na
hinahaplos ang aking beywang at magkadikit na rin ang aming mga mukha ngayon.
"You're mine, Lara," bulong niya at hinalikan ang aking leeg. Napahawak ako sa
kanyang buhok at hinaplos ito.
"Say it that you're mine," muli niyang sabl habang hinahalikan ako.
Napalunok ako sa aking [away at tuluyan na akong nahulog kay Adler. "I-I'm yours,
Ad ler. .. yours on ly."

EPISODE 18 - DANGEROUS FEELINGS

EPISODE 18
DANGEROUS FEELINGS
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
Dahil masakit ang buo kong katawan ay inalagaan ako ni Adler. Hindi siya umalis sa
villa at binubuhat niya ako dahil hirap pa rin ako sa aking paglalakad. Nang dahil
sa kanyang ginawa niya hindi ko mapigilan na mapatanong at magulat sa kanyang
pinapakita sa akin. Ibang iba angAdler na nakita ko nang araw na iyon. He's so soft
and he always smile at me. I never saw him frowning or getting mad at me, hindi
niya talaga ako pinagalitan or sinungitan! Epekto ba ito sa nangyari sa amin ni
Adler? Baka naawa lang siya sa ginawa niya sa akin dahil buong araw talaga akong
hindi nakagalaw.
Muntik na nga niya akong bilhan ng wheelchair pero ako na ang tumanggi dahil
masyado nang over acting kapag nakasakay pa ako sa wheelchair. Mapapatanong ang mga
tao sa akin kapag nakita nila akong naka wheelchair.
Anong sasabihin ko kapag nagtanong sila?
Nakasakay ako sa wheelchair kasi hindi
nakayanan ng buo kong katawan ang stamina ng asawa 1<0? My Gosh! Nakakahiya. Pinili
ko na lang na manatili sa 100b ngvilla at buti na lang at hindi ako iniwan ni Adler
at nakahinga ako ng maluwag sa kanyang tulongsa akin.
Ngayon ay nakakalakad na ulit ako at nandito ako sa tabing dagat habang pinapanood
si Adler na nag su-surfing sa malalaking alon. Hindi ko pa pala natanong sa kanya
kung bakit kilala siya ng mga tao rito pero halata naman kaya hindi ko na ito
itatanong sa kanya. Mag a-assume na lang ako na pumupunta rito palagi si Adler para
maglaro ng surfing.
Niyaya niya akong maligo sa dagat kanina bago siya mag surfing pero tinanggihan ko
ito dahil wala ako sa mood maligo at hindi rin ako marunong lumangoy sa dagat. Sa
akin niya na lang binilin ang kanyang mga garnit habang siya ay nasa may dagat.
Natatakot kasi ako na baka dalhin ako sa alon at madala ako nito at mapunta ako sa
malalim na parte at hindi na ako makalangoy. Nakakatakot kaya iyon kapag nangyari!
Nakasuot ako ng two piece swimsuit ko at nakasuot din ako ngayon ng sunglasses.
Hindi nakakasakit ang init ng araw dito sa Hawaii kaya malaya kong nabibilad ang
aking katawan sa araw. Marami rin akong nakikita na mga foreigners na ganun ang
ginagawa at nakahiga Sila sa may buhangin. Ako naman ay nakaupo lang dito sa lounge
chair at nakatingin ako sa may dagat. Nakita kong tumigil na sa pag su-surfing si
Adler at lumalangoy na siya ngayon. Gusto ko sana siyang samahan kaso natatakot
lang talaga ako.
Ipipikit ko na sana ang aking mga mata nang makita kong may babaeng foreigner na
papalapit kay Adler. Naningkit ang aking mga mata at inayos ko ang aking pagkakaupo
ngayon habang nakatingin pa rin sa babae. Umahon na si Adler at sinusuklayan niya
ang kanyang buhok gamit ang kanyang kamay. Natigil siya sa kanyang ginagawa nang
magsalita ang babae kaya lumingon siya rito habang nakakunot ang noo. May sinabi sa
kanya ang babae habang nakangiti at hindi ko ito marining! Argh! Nang matapos nang
magsalita ang babae ay nagulat na lang ako nang biglang turnawa si Adler at tumango
sa babae. Hindi ko alam ang pinag uusapan nila. Bakit tumango si Adler? Ano ang
sinabi o tinanong sa kanya ng babae? Ano ang ibig sabihin ng kanyang pag tango?
Nababaliw na ako!
Turnayo ako galing sa pagkakaupo sa lounge chair at gustong-gusto ko n ang sumulong
ngayon
sa may dagat at lumapit sa kanila. Bago ko pa magawa iyon ay nakita ko ngtumalikod
si Adler sa babaeng kumausap sa kanya kanina at nagsimula na siyang maglakad paalis
sa may dagat. Napaawang ang aking bibig at parang bigla na lang nag slow motion
ang paligid [along lalo na kay Adler. Napahawak ako sa aking dibdib nang maramdaman
ko ang malakas na pagtibok nito. Ano ang nangyayari sa akin? Bakit parang iba na
ang nararamdaman ko para kay Adler?
Habang naglalakad si Adler ngayon ay para siyang nasa isang Korean drama na may pa
slow motion ang paligid at may pa background music din. Habang papalapit sa akin si
Adler ay nakatingin lang siya sa akin at ngumiti siya..
ngumiti siya sa akin! Even his smiles are in slow motion. F*ck! Anong nangyayari?!
"Lara, are you okay?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang makita kong nasa aking harapan na ngayon si
Adler. Nagpupunas siya sa kanyang buhok gamit angtuwalya na binabantay niya sa akin
kanina. Tinakpan niya na rin ang kanyang katawan gamit dito kaya nakahinga ako ng
maluwag dahil hindi na ako mapapatingin dun.
"0-0kay lang ako," sagot ko sa kanyang tanong at ngumiti. Pinakalma ko ang aking
sarili dahil nakakahiya kay Adler.
Turnango siya at hinawakan ang aking beywang kaya muli akong nakaramdam ng
kakaibang enerhiya sa kanyang pagkakahawak sa akin pero pinigilan ko lang ang
sarili ko na mag react.
"Let's eat? I'm already hungry," wika ni Adler at nagsimula na siyang mag lakad.
Nakasunod lang ako sa kanya habang hawak niya pa rin ang aking beywang. Malakas pa
rin ang tibog ng aking puso at hindi ko alam kung kailan ito titigil.
Nakarating din kaagad kami sa restaurant at nang makaupo na kami sa isangtable for
two person ay agad na may lumapit sa amin na waitress at kinuha ang aming mga
order. Tahimik lang ako rito sa aking kinauupuan habang si Adler naman ay busy sa
kanyang cellphone at seryoso ang kanyang mukha habang nakatingin dito.
Hindi ko na lang siya inabala dahil busy na tao si Adler at mas marami siyang
negosyo na pinapalakad kaysa sa akin. Ako naman ay pinayagan ako ni Dad na makapag
pahinga rito sa honeymoon vacation namin ni Adler at lahat ng trabaho ko ay siya na
muna ang nag ha-handle. Masaya na rin ako na may nangyaring ganito pagkatapos ng
kasal namin ni Adler kahit na galit na galit ako sa kanya nun. Ngayon ko lang
naranasan na makapag bakasyon ako ng ganito at hindi ko ito makakalimutan.
Pagkatapos ng ilang minuto na paghihintay sa aming pagkain ay dumating na rin ito.
Hindi na ako sumulyap pa kay Adler at nag focus na lang ako sa aking pag kain kahit
na nahihirapan akong sumubo dahil nasa harapan ko siya. Bigla akong na conscious
kung ano ang itsura ko sa harapan ni Adler habang kumakain kaya kahit gustong-gusto
ko ng kumain nang madami ay pinipigilan ko ito at manatili na maging mahinhin ang
aking pag galaw.
Nang matapos na kaming kumain ni Adler ay naglakad na kami pabalik sa amingvilla.
Siya ang naunang maglakad habang ako naman ay nakasunod langsa kanyang likuran.
Busy pa rin siya sa kanyang cellphone at parang may mino-monitor siya roon. Ayoko
naman na mag tanongsa kanya dahil baka bigla na lang siyang magalit sa akin at
privacy rin niya iyon kaya hindi ko siya pakikialaman.
Pagkapasok namin sa 100b ng tinutuluyan namin ay muling tinawag ni Adler ang aking
pangalan kay napaharap ako sa kanya at hinintay ko ang kanyang sasabihin sa akin.
"l have an emergency. Kailangan kong umalis ngayon," seryoso niyang sabi habang
nakatingin sa akin.
Napakurap naman ang aking mga mata habang nakatingin sa kanya at hindi ako
makapaniwala na nagpapaalam sa akin ngayon si Adler. Hindi ba ako nananaginip?
Paano kung sabihin kong huwag siyang aalis, aalis pa rin kaya siya?
"S-Saan ka pupunta?" tanong ko sa kanya. Nakita ko ang malamig na ekspresyon ni
Adler nang muli siyang mapatingin sa akin.
"It's none of your business, Lara. Dito ka lang at huwag kang aalis. Babalik din
ako," malamig niyang sabi at naglakad na siya papunta sa kwarto namin at pumasok sa
100b upang makapag bihis siguro.
Napatulala naman ako at napahawak sa akingdibdib. This is so wrong. .. am I falling
for him? Bakit parang ang bilis naman at bakit?!
How?! Wala siyang ginawan tama—except sa s*x.
More than that? Wala na! Paiba-iba ang mood ni Adler at iyon lang na nasaktan niya
ang buo kong katawan ay doon ko lang nakita ang iba niya pang ugali pero hindi ko
na ulit ito nakita. Kailangan ko nang itigil itong nararamdaman ko para sa kanya
hangga't maaga pa dahil sigurado akong masasaktan lang ako sa huli.
Ayokong matulad ako sa aking ina. My mom
is a martyr at kahit ilang ulit na siyang saktan ni Dad ay hindi pa rin siya
sumusuko at hindi siya umaalissa tabi ni Dad dahil mahal na mahal niya ito. I don't
want to experience that. Ayokong..
ayokong m aging martyr.
Napahilamos ako sa aking mukha.
I need to stop these dangerous feelings for my devil husband.

EPISODE 19 - THE REALITY

EPISODE 19
THE REALITY
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
AFTER one week in Hawaii, nakauwi na kami ni Adler sa Pilipinas habang sakay pa rin
ang private jet na sinakyan namin papunta roon. Hindi na ako di-diretso sa
tinutuluyan ko noon which is ang bahay ng parents ko. Sasama na ako kay Adler at
may sarili siyang bahay sa isang subdivision at doon na kami titira bilang mag
asawa.
Nang urnalis kami roon sa resort na pinuntahan namin ni Adler sa Hawaii ay hindi ko
mapigilan na malungkot dahil mamimiss ko rin ang kagandahan na lugar na iyon at
hindi ko makakalimutan ang nangyari roon, lalo na sa nangyari sa amin ni Adler sa
may villa. 00, inaamin ko na may nararamdaman na ako kay Adler pero pinipigilan ko
na ito hangga't maaga pa. Wala pa akong nagiging boyfriend sa tanang buhay ko kaya
hindi ko alam kung ano ba talaga ang pagmamahal at kung paano mo na masasabi na
mahal mo ang isang tao. Sa ngayon ay gusto ko lang mangyari ay maging maayos ang
relasyon namin sa isa't isa ni Adler. Alam ko kasi na hindi na talaga ako
makakaiwas sa kanya at hindi na ako makakawala sa kasal na ito dahil nga kasal na
talaga ako kay Adler, isa na akong ganap na Miller. Ang iniiwasan ko lang ay ang
matulad kami sa aming aking mga magulang. Kung magkakaanak man ako kay Adler,
ayokong maranasan ng anak ko ang mga naranasan namin ni Isabelle at ayokong matulad
si Adler kay Daddy.
"This will be your new home," wika ni Adler nang makapasok na kami sa aming
magiging bahay bilang mag asawa.
Malaki ang bahay at may second floor din ito at rooftop. Pag ku-kwento sa akin
kanina ni Adler habang papunta pa kami rito ay si Luke Archer Coleman ang engineer
nitong bahay namin at siya na rin ang humanap ng architect. Maganda ang bahay at
minimalist ang design ng bahay kaya mas [along nakakatuwa dahil ang ganda.
"lisa lang ang kwarto natin, sa masterbedroom ka matutulog kasama ko," malamig
niyang sabi at nagsimula na siyang maglakad papunta sa may hagdan at urnaykat na
rito. Tinignan ko kung saan papunta si Adler at nakita kong papunta ito sa magiging
kwarto namin.
Huminga naman ako nang malalim at sumunod na rin sa kanya at dala ko ang suitcase
na ginamit ko noong pumunta kami sa Hawaii. Kailangan kong makausap si Adler
ngayong gabl na ito bago kami matulog. Napapansin ko na maganda ang mood ni Adler
at kanina pa siya chill kaya maganda kung ngayon ko siya kausap kaysa badtrip siya.
Nang makapasok ako sa aming kwarto, bahagya akong nagulat nang makita ko siyang
nakahubad at ang kanyang suot lang ay boxer shorts. Napalunok ako sa aking laway at
huminga ng malalim at umiwas ng tingin sa kanya.
"I'm going to shower. You want to join me?"
Namula ang buo kong mukha nang sabihin iyon ni Adler sa akin. Muli akong napatingin
sa kanya at nakita ko siyang nakangisi habang nakatingin sa akin. Dahil wala ako sa
mood para makipaglaro sa kanya, umiling ako habang may seryoso pa rin na
ekspresyon sa mukha.
"We need to talk, Adler," seryoso kong sabi sa kanya.
Napameywang naman siya at tumango. Gusto kong takpan ang harapan niya ngayon dahil
hindi ko maiwasan na hindi mapatingin sa kanyang abs at pati na rin sa kanyang
gitna lalo na't kitang-kita ko ito dahil bakat na bakat. "Now, Lara? Pwede bang mag
shower muna
Urniling ako.
Gusto na ngayon na namin pag usapan ito dahil baka bigla na namang mag iba ng mood
si Adler at hindi ko naman siya makausap ng matino. Mabuti pang kausapin na siya
ngayon hangga't maaga pa at hindi na rin ako makapag hintay.
"Mag usap muna tayo bago ka maligo," sabi sa kanya.
Tumango naman si Adler at nagsuot na muna siya ng short at ng damit kaya nakahinga
na ako ng maluwagdahil hindi na ako ma di-distract pa sa kanyang katawan. Umupo si
Adler sa gilid ng aming kama at nakatingin lang siya sa akin at naghihintay kung
ano ang aking sasabihin at kung ano ang aming pag uusapan ngayon.
Huminga na muna ako nang malalim at seryosong tumingin sa kanya.
"Ngayon ay nakatira na tayo sa iisang bahay at mag asawa na tayong dalawa, gusto
sanang ayusin ang relasyon natin sa isa't isa, Adler," seryoso kong sabi sa kanya.
Nanlalamig ang aking mga kamay ngayon sa sobrang kaba. Ayoko na bigla na lang mag
iiba ang mood ni Adler
habang kausap ko siya.
Tumaas ang kanyang kilay at humalukipkip habang nakatingin pa rin sa akin.
Hinintay ko ang sasabihin at magiging reaksyon niya sa aking sasabihin pero wala
akong natanggap, nakatingin lang siya sa akin.
Napakurap ako sa aking mga mata at muli na lang pinagpatuloy ang aking pagsasalita.
"G-Gusto ko na may maganda tayong relasyon sa isa't isa, Adler. Alam kong hindi
naging maganda ang unag pagkikita natin at nagkaroon ako ng malaking pagkakamali.
Pero pwede naman itong baguhin diba? Hindi ako mahirap pakisamahan, Adler. Pwede...
pwede natingsubukan na... uhmmm.....”
F*ck. Bakit hindi ko masabi ng diretso kay Adler ang gusto kong sabihin sa kanya?
Napakagat ako sa aking labi nang marinig ko ang mahina niyang pagtawa. Nakaramdam
ako ng kaba dahil sa kanynag naging reaksyon. Nag angat siya ng tingin sa akin at
nakangisi pa rin siya ngayon na para bang may nakakatawa akong sinabi sa kanya.
Turnayo si Adler at humakbang siya palapit sa akin kaya naestatwa ako bigla sa
aking kinatatayuan.
Nanlamig ang buo kong katawan nang bumulong sa akin si Adler.
"Do you really think that I will love you,
Napakurap ako sa aking mga mata at napatulala sa kanyang sinabi sa akin.
Hinawakan niya ang aking baba kaya wala akong nagawa kundi ang mapatingin sa
kanyang mga mata. Matalim siyang nakatingin sa akin ngayon kaya hindi mapigilan na
manginig sa takot.
"You have no right to command me, Lara. I'm the boss in this house, and you're my
slave. You have the responsibility as my wife to obey all my rules. Do you want a
peaceful marriage life? Don't be stubborn."
Umalis na si Adler sa aking harapan at narinig ko na lang na bumakas at sumirado
ang pintuan ngCR namin dito sa kwarto at binuksan niya na rin ang tubig sa may
shower room.
Huminga ako nang malalim at humakbang ako palapit sa may kama at hinang napaupo
rito. Napahawak ako sa aking dibdib at napapikit sa aking mga mata nang makaramdam
ako ng sakit dahil sa sinabi ni Adler sa akin kanina.
Akala ko ay magbabago na? Akala ko ay may koneksyon na kaming nabuo ni Adler noong
nasa Hawaii kami. .. pero mukhang nagkamali lang pala ako. Galit pa rin siya sa
akin at tuloy pa rin
siya sa kanyang plano na sirain ang buhay ko. Napahilamos ako sa aking mukha at
napatulala. I f*cked up again.
Paano ko kakayanin ito? Pano ko ito pipigilan? Paano ko lalabanan ito kung. .. kung
nahuhulog na ako kay Adler?

EPISODE 20 - SACRIFICES
EPISODE 20
SACRIFICES
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
NAGSIMULA na ang aking panibagong araw bilang asawa ni Adler. Wala kaming
kasambahay rito sa bahay namin kaya maaga akong gumising upang makapagluto sa aming
agahan. Habang nandito kami sa dining area at kumakain, tahimik lang kaming dalawa
ni Adler at siya naman ay may binabasa sa kanyang hawak na Ipad. Pagkatapos
niyangsabihin sa akin ang mga salitang nasaktan talaga ako nang sobra, pinilit ko
na lang ang sarili ko matulog habang nakatalikod sa kanyang gawi dahil hindi ko
alam kung ano ang aking gagawin pagkatapos niyang makapag shower. Buti na lang at
nakatulog ako kaagad kahit na ang bigat ng akingdamdamin at nagising din ako ng
maaga.
"Lara
Napatigil ako sa aking pag kain nang tawagin ako ni Adler. Nag angat naman ako ng
tingin sa kanya at hinintay ang kanyang sasabihin sa akin.
"Ano 'yon?"
Tumingin siya sa akin. "Umuwi ka nang maaga mamaya. Gusto ko na nakapagluto ka na
pag uwi ko," malamig niyang sabi at muli niyang ibinalik ang atensyon sa kanyang
hawak na ipad.
Napaismid ako at umiwas ngtingin sa kanya. Gusto ko siyang pagalitan at sigawan
ngayon at sabihin sa kanya na hindi ako katulong sa pamamahay na ito, pero hinayaan
ko na lang at mas pinili pa na turnahimik. Wala naman akong magagawa kung makipag
away ako kay Adler, e, ako pang magmumukhang masama at siya pa rin ang mananalo sa
argumento na magaganap sa aming dalawa kung sakali.
Binilisan ko na lang ang aking pag kain upang makaalis na ako sa bahay na ito.
Balik na ulit ako sa kompanya at mag ta-trabaho na ulit ako. Ngayon ko lang ata
naramdaman na mas maganda pang nasa kompanya ako kaysa nandito sa bagong bahay na
kasama si Adler. Magiging payapa pa ang buhay ko roon kahit na marami akong gagawin
na trabaho kaisa rito sa bahay na palaging pinapamukha sa akin ni Adler na
kasalanan ko ang lahat—kasalanan ko kung bakit ako nakulong sa kasal na ito.
"Tapos na akong kumain. Aalis na ako para makapunta nang trabaho."
Tumayo na ako at niligpit na ang aking
pinagkainan at umalis na sa bahay namin nang hindi tinatapunan ngtingin si Adler.
Nasasaktan pa rin ako sa kanyang sinasabi sa akin at hindi ko alam kung kailan ito
mawawala. Minabuti ko na lang muna na hindi siya isipin at pumunta na lang sa aming
kompanya.
Nang makarating na ako sa Montenegro Company ay agad din akong binati ng mga
empleyado sa aming kompanya at silang lahat ay nakangiti sa akin at binabati ako ng
congratulations. Mukhang nalaman na nila ang tungkol sa kasal namin ni Adler, a?
Sigurado akong pinakalat na ito ni Dad lalo na't malaki ang impluwensya ng mga
Miller sa business world at kapag nalaman nila na nag merge angdalawang malaking
pangalan sa larangan ng negosyo ay sigurado akong manginginig sila sa takot.
Idagdag pa na nakapangasawa ang kapatid ko ng isang Coleman kaya double jackpot ito
para sa aming ama na walang ibang iniisip kundi ang am ing negosyo.
Bago ako dumiretso sa aking opisina ay dumiretso na muna ako sa opisina ng aking
ama upang magpakita sa kanya. Hindi na rin kasi ako nakapag message sa kanila ni
Mommy na nakauwi na ako dahil agad din akong natulog kagabi dahil nawalan ako ng
gana dahil doon sa
sinabi ni Adler sa akin.
Pagpasok ko sa 100b ng opisina ni Dad ay agad ko siyang nakita na may mga
pinipirmahan na mga papeles sa kanyang table. Nag angat siya ng tingin nang marinig
niya ang pag sirado ng pintuan. Nanlaki ang kanyang mga mata sa gulat at napatayo
rin siya nang makita niya ako.
"Good morning, Dad," bati ko sa aking ama.
"Anak!" ngumiti si Dad at lumapit sa akin upang mayakap ako. Niyakap ko rin pabalik
si Dad at ngumiti ako sa kanya.
Hinawakan niya ang magkabila kong balikat habang hindi pa rin mawala ang ngiti sa
kanyang mukha.
"How's your vacation with Damon in Hawaii?" he asked
Ngumiti ako kay Daddy at sinagot ang kanyang tanong sa akin. "It was amazing, Dad.
Nag enjoy kaming dalawa ni Adler sa bakasyon namin at nagandahan din ako sa
pinuntahan naming resort."
Tumango si Dad at tinapik ang aking balikat. Nagsimula na ulit siyang maglakad
pabalik sa kanyang table at urnupo siya sa kanyang swevil chair at muli siyang
humarap sa akin.
"Masaya ako at nakabalik na rin kayo rito,
Lara. May importante rin pala akong sasabihin sa 'yo kaya tamang tama ang iyong pag
punta rito sa aking office," sabi ni Dad sa akin.
Napakunot naman ang aking noo at naupo na muna ako sa pinakamalapit na upuan sa may
table ni Dad.
"What is it, Dad?"
Ngumiti siya sa akin. "Because you already married to Damon Adler Miller, it means
that we are now the new partner of Miller Empire, and I want you to work in their
company as the COO." Nanlaki ang aking mga mata at atomatikong napatayo sa sinabi
ni Dad.
"W-What? Dad! Hindi pwede 'yon. Hindi ako aalis dito sa kompanya natin! You
promised me that you will give our company to me if I did my best! Bakit mo ako
papaalisin dito?!" hindi ko na mapigilan ang aking sarili na maging emosyonal.
Hindi ako makakapayag na lahat ng sakripisyo na ginawa ko sa mga nagdaang taon ay
mawawala na lang bigla. Ganun na lang ba talaga kadali lahat para kay Dad? Hindi
niya ba na appreciate lahat ng gin awa ko sa kompanya namin? He promise to me na
kapag marami
akong nagawang achievements sa kompanya namin aytuluyan na niyang bibitawan ang
kompanya at ibibigay na niya ito sa akin. But I guess I was wrong. .. hindi niya
ito ibibigay sa akin at sigurado akong kay Adler niya ito ibibigay. Wala pa rin
siyang tiwala sa akin dahil babae ako. Palaging pinapamukha sa akin ni Dad kahit
noong bata ako na nagsisi siya na ako ang naging unang anak niya at isa pang babae.
Nahihinaan siya sa akin kaya kahit na ayoko naman sa field na ganito ay nagsikap
ako sa aking sarili at pinakita ko kay Dad na malakas ako at kaya kong patakbuhin
ang kompanya namin kahit na babae ako. Kahit na nape-pressure na ako palagi dahil
ako ang unang anak ay kinakaya ko pa rin.
"Hindi niyo pa rin ba tanggap na ako ang hahawak sa kompanya natin, Dad? Kulang pa
ba ang mga sakripisyo ko para sa kompanyang ito?" nasasaktan kong tanong sa aking
ama. Hindi ko na rin mapigila na maluha habang sinasabi ko iyon dahil nasasaktan
ako—nasaktan ako nang sobra! Parang pinipiga ang puso ko ngayon sa sakit.
"You still have to learn before I give to you our company, Lara Laureen
"You don't want to give the company to me because you will give it to Adler, am I
right?"
Hindi siya nakasagot sa aking tanong sa kanya.
Napahawak ako sa aking noo sa sinabi ni Dad at huminga nang malalim upang hindi
ulit mapaluha sa sobrang sakit. Pinakalma ko muna ang aking sarili bago ako muling
hum arap sa kanya.
"S-Simula bata ako ay pinag aralan ko na ang kompanyang ito, Daddy. Ang dami ko
nang binigay sa kompanyang ito pero hindi pa rin enough?! I still need to learn
more?! To learn what, Daddy? Ang sabihin niyo lang ay wala pa rin kayong tiwala sa
akin!"
"Shut up, Lara! I'm still your father, and I know what I'm doing, and if I said you
need to learn more, you do it!"
Napailing ako at napahikbi habang malungkot na nakatingin sa aking ama.
"You're heartless, Daddy," mahina kong sabi sa kanya.
Nakita ko sa kanyang ekspresyon sa mukha na nagulat siya sa aking sinabi. Urniling
na lang ako at turnalikod na sa kanya at mabilis na lumabas sa kanyang opisina.
Pinunasan ko na kaagad ang aking luha dahil pinagtitinginan na rin ako ng mga
empleyado rito sa building.
Nang makapasok na ako sa elevator upang makapunta sa aking opisina ay muli akong
napaiyak at napasandal dito sa 100b ng elevator.
Nakayuko lang ako habang mahinang urniiyak. Hindi ko akalain na may mas sasakit pa
palang idudulot sa akin ang akingAma. In my whole life I always obey them
especially my dad. I want to feel that he also loves me as his daughter, that he
also proud of me. Isabelle always said to me that I am the favorite daughter but
she was wrong—I'm not the favorite daughter, I am the pressured daughter.
Bata pa lang ako ay namulat na ako sa reyalidad na hindi ako lumaki sa isang normal
na pamilya. Sa murang edad ay wala akong ibang ginawa kundi ang pag aralan ang
tungkol sa aming kompanya. Hindi ko na nagagawa pa ang mga nagagawa ng
pangkaraniwan na mga kabataan. Malaki ang sinakripisyo ko sa kompanyang ito—sa
pamilyang ito dahil wala akong choice kundi ang tanggapin kung saan ako nanggaling.
Pero ang sakit pa rin talaga, 'no? Sana sa next life ko ay maging isang simpleng
tao na lang ako at mamuhay nang simple hindl kagaya nito na mayaman nga kami pero
puro pasakit naman ang bigay.
Nang marinig ko ang pag bukas ng elevator
ay agad kong pinunasan ang aking luha at naglakad na palabas at dumiretso na ako sa
aking opisina. Pagkapasok ko sa 100b ay agad kong ni-lock ang pintuan at doon na
ako umiyak nang urniyak. Malakas man ako sa paningin nila, pero ang totoo nito'y
mahina rin ako at madaling nasasaktan.
Sana mabigyan din ako nang pagkakataon na maging masaya naman ako sa aking buhay.
Hindi ko ata kakayanin kung ganito na lang palagi hanggang sa aking pag tanda. May
pangarap din ako, may gusto rin akong matupad sa buhay ko. May karapatan din akong
maging masaya at maging malaya, may karapatan akong pumili at mag desisyon sa aking
buhay.
Sana makahanap ako ng isangtao na mamahalin din ako at pahahalagahan.

EPISODE 21 - THE PUNISHMENT

EPISODE 21
THE PUNISHMENT
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Ang tagal mong hindi nagparamdam sa akin, a? Saan ka ba pumunta at parang nag iba
ka bigla sa paningin ko," nakakunot ang noo na ttanong sa akin ni Steven.
I decided na makipag kita ako sa aking kaibigan na si Steven. Kalat na sa kompanya
namin ang tungkol sa kasal namin ni Adler at ayokong urnabot ito kay Steven nang
hindi ko pa nasasabi sa kanya ang totoo. Si Steven lang ang nag iisa kong kaibigan
kaya kailangan niyang malaman ang totoo. Pinuntahan ko siya rito sa kanilang
kompanya dahil alam ko na busy rin si Steven. Ayoko na rin munang mag stay roon sa
kompanya dahil alam ko naman na lilipat na ako sa kompanya ni Adler. Ano pang
gagawin ko roon sa amin diba? Mas mabuti pang magpalamig na muna ako dahil para
akong mawawalan ng hininga sa kompanya namin at ayoko munang makita si Dad.
"l have something to tell you, Steven,"
seryoso kong sabi sa aking kaibigan.
Kumunot ang kanyang noon angsabihin ko iyon sa kanya na para bang nagtataka siya sa
aking ayos.
"O. .. kay? What is it, Princess?" he asked.
Huminga na muna ako nang malalim bago muling tumingin sa kanya at sinabi sa kanya
ang totoo.
"I'm already married to Damon Adler Miller,
Steven."
"W-What?!"
Nanlaki ang kanyang mga mata at napatayo sa kanyang pagkakaupo sa kanyang swevil
chair. Napahawak siya sa kanyang beywang habang gulat na nakatingin sa akin.
"l know it was so fast. Parang noong nakaraan lang ay sinasabi ko sa 'yo na ayaw
kong makasal sa kanya pero ngayon... I'm already part of the Miller Family."
Napakurap sa kanyang mga mata si Steven habang nakatingin pa rin sa akin. Inaasahan
ko na itong reaksyo ni Steven dahil pati ako ay hanggang ngayon hindi pa rin
makapaniwala na kasal na.
"Bakit hindi ako imbitado? I'm your bestfriend for God's sake, Lara!" nakasimangot
na sabl' ni Steven.
Hindi ko mapigilan na matawa sa kanyang sinabi. Lumapit ako sa aking kaibigan at
niyakap siya upang maalis na ang kanyang pagtatampo.
"Sorry na, okay? Alam mo naman na ayaw ko sa kasalan na iyon, diba? You don't need
to be there, Steven. Ganito na lang, kapag ikaw ang ikinasal ay sisiguraduhin kong
nandoon ako at hindi ako mawawala," malambing kong sabi sa kanya.
Nakasimangot pa rin siya pero nang mapatingin siya sa akin ay hindi na niya
mapigilan na mapangiti.
"00 na! Alam na alam mo talaga ang kahinaan ko, 'no? Pasalamat ka talaga at mahal
kita!" sabl' ni Steven.
Tumawa naman ako at mabilis na hinalikan ang kanyang pisngi.
"l love you more, Steve!"
Dahil marami kamingdapat pag usapan, napagpasyahan naming pumunta na muna kami sa
paborito naming pinupuntahan palagi noong college palang kaming dalawa, sa isang
amusement park. Nang makarating kami roon ni Steven ay para kaming biglang bumalik
sa aming kabataan at agad kaming sumakay sa mga rides
doon. Kinalimutan ko muna lahat ng problemang dinadala ko dahil ayokong maiyak
habang nag e-enjoy kaming dalawa ng kaibigan ko rito. Nang tumunog na ang aming mga
tiyan at nagutom na kaming dalawa, pumunta na kami sa kainan dito sa amusement park
na aming napuntahan. Marami kaming pinag usapan ni Steven at lahat ng ito ay
tungkol sa mga masasayang nangyari sa amin noong nag aaral pa lang kami.
"Oh, God! I missed this moment."
Napatingin ako kay Steven nang sabihin niya iyon sa akin. Napangiti na rin ako
dahil na miss ko na rin ang ganito. Huminga ako nang malalim at napasandal ako sa
kanyang balikat. Nakaupo kami ngayon sa isang bench at hinihintay namin na lumubog
ang araw.
"Sana palagi na lang ganito, 'no? Masaya lang at walang problem a," mahina kong
sabi habang nakatingin sa sunset.
Malapit lang kasi sa dagat itong amusement park na napuntahan namin ni Steven at
pwedeng-pwede kami makapanood sa sunset dito at ito ang ginagawa naming dalawa ng
aking bestfriend ngayon.
Naramdaman ko na hinawakan niya ang aking kamay kaya napatingin ako rito at
ngumiti.
"l know you have problems, Lara. I felt it
earlier when you came into my office."
Napakagat ako sa aking labi nang sabihin iyon ni Steven. He really knows me so
well, that's why he became my best friend.
Huminga ako nang malalim at napapikit sa aking mga mata.
"Alam mo naman na hindi na ako nawawalan nang problema, Stev," mahina kong sabi.
"Yeah. Palagi naman 'yan, hindi na mawawala. Pero ang palagi kong sinasabi sa 'yo,
Lara, lumaban ka lang at huwag kang susuko sa buhay," seryosong sabi ni Steven.
Napatango ako at yumakap sa kanyang beywang habang siya naman ay inakbayan ako.
Nagtagal kami nang ilang oras ni Steven doon sa may bench at hinintay lang namin na
mawala na iyong araw. Napagpasyahan niyang ihatid ako sa bago naming pamamahay ni
Adler at nagpahatid na rin ako dahil hindi ko dala ang aking kotse at nakisakay
lang ako kay Steven papunta sa amusement park. Nakaramdam ako ng kaba dahil
nakalimutan ko ang sinabi ni Adler kanina na kailangan kong umuwi ng maaga para
ipagluto siya. Ayoko naman na mag away kaming dalawa kaya kahit na naiinis ako sa
kanya dahil parang ginawa na niya akong katulong, kailangan ko pa rin sundin ito
dahil asawa niya ako. It's also part of my wife duties kaya I need to deal with it.
"Steven, dito mo na lang ibaba," sabi ko sa aking kaibigan nang nasa labas na kami
ng subdivision.
Napatingin naman sa akin si Steven na may halong pagtataka.
"Huh? Maglalakad ka papasok? Delikado, Lara," alala niyang sabi.
Hinarap ko si Steven at ngumiti.
"Safe ang subdivision namin, Steven. Hind rin madilim ang daan sa 100b at hindi
masyadong malayo ang bahay namin kaya rito mo na lang ako ibaba, okay?"
Bumuntong hininga siya at walang nagawa kundi ang tumango. Bago ako lumabas sa
kotse ni Steven ay niyakap ko muna ang aking kaibigan at nagpaalam na ako sa kanya.
Nang makababa na ako, nagsimula na akong maglakad papunta sa may gate at binati rin
ako ng security guards na nagbabantay roon. Nakita kong hindi pa umaalis si Steven
kaya nang makapasok na ako sa gate ay kumaway na ako sa kanya at sinenyasan siya na
umalis. Sinunod niya maman ang aking gusto at umalis na ito.
Nagsimula na akong maglakad papunta sa pamamahay namin ni Adler. Tahimik akong
nagdadasal na sana wala pa si Adler sa bahay para mabilis pa akong makapag luto ng
dinner namin at hindi niya mapansin na late ako sa pag uwi.
Hindi ko mapigilan na mapamura nang makita kong nasa may garage na ang kotse ni
Adler. Mukhang ito na ang unang away na mangyayari sa amin bilang mag asawa, ah?
Bago ko mapagpasyahan na pumasok sa 100b ay pinalakas ko muna ang aking 100b at
huminga na muna nang malalim bago ako pumasok. Sana hindi magalit sa akin si Adler
at mapagbigyan niya ako. Sasabihin ko na lang na naging busy ako sa kompanya namin
at marami akong ginawa kaya ako naging busy. Tama, tama! Hindi niya naman siguro
malalaman na umalis ako sa kompanya namin, diba?
Good luck, Lara! Kaya mo ito.
Nang makapasok na ako sa 100b ng bahay ay nakarinig kaagad ako ng tunog ng mga
kubyertos. Agad kong narinig ang malakas na pagkabog ng aking puso at hinay-hinay
akong naglakad papunta sa may dining area kung saan ko naririnig ang mga tunog na
naririnig ko kanina. Nang makapasok na ako rito ay agad kong nakita si Adler na
seryosong kumakain at may tinitignan din siya na isang balita sa kanyang ipad.
"A-Adler?" tawag ko sa aking asawa.
Napatigil siya sa kanyang pag kain at napalingon siya sa akin. Nakita ko kaagad ang
malamig na ekspresyon sa mukha ni Adler na mas lalong nagpakaba sa akin. Napalunok
ako sa aking laway at napahawak ng mahigpit sa aking bag.
Tinaasan niya ako ng kilay.
"Good evening, Lara. Bakit ngayon ka lang umuwi?" kalmado niyangtanongsa akin
habang nakatingin pa rin sa aking mga mat ang seryoso.
Bakit mas nakakatakot si Adler kapag kalmado lang siya? Parang mas gusto ko pang
hilingin na sigawan niya ako ngayon para naman masigawan rin siya pabalik, pero
hindi e! s* *t. "U-Uhmmm... nabusy ako sa kompanya kasi matagal akong nawala,
Adler. Marami akong tinapos kaya hindi ko namalayan ang oras at nakalimutan ko rin
ang sinabi mo sa akin kanina na umuwi ako nang maaga. l'm sorry," pinilit kong
maging kalmado sa aking boses upang kapani-paniwala ang pagsisinungaling sa kanya
at hindi niya mahalata na kinakabahan ako.
Turnango sa akin si Adler at mukhang naniniwala siya sa aking sinabi.
Napangiti ako sa tuwa.
"Don't worry, maaga akong uuwi bukas at ipagluluto kita ng pagkain na paborito mo.
Ano bang paborito mo? Para mapaghandaan ko na bukas," nakangiti kong sabi sa kanya.
Turnayo si Adler kaya nagtaka ako.
Humakbang siya papalapit sa akin at nagulat na lang ako nang bigla niya akong
hapitin sa aking beywang at tinitigan ako sa aking mga mata.
"Akala mo maloloko mo ako, Lara? Alam kong urnalis ka sa kompanya ninyo kanina at
hindi ka na ulit burnalik," malamig niyang sabi. Nanlaki ang aking mga mata nang
sabihin iyon ni Adler.
Paano niya nalaman?! Oh my God!
ler. ..
Hinaplos niya ang aking pisngi at inilapit niya ang kanyang mukha sa may tainga
ko.
"l always know what you're doing, wife. You cannot lie to me. Dahil nagsinungaling
ka sa akin at hindi mo sinunod ang utos ko, paparusahan kita," bulong niya sa akin.
Tumaas lahat ng malahibo ko sa katawan at nanginig din ako nang sabihin iyon ni
Adler.
"A-Adler, l'm sorry. Hindi ko na uulitin 'yon," naiiyak kong sabi sa kanya.
Mahina siyangtumawa at idinampi niya ang kanyang labi sa may pisngi ko at ikiniskis
ang kanyang ilong.
"You Will definitely love rny punishment for you, mi esposa."
Nagulat na lang ako nang bigla akong buhatin ni Adler at pinaupo niya ako sa may
table kung saan nakalapag din ang mga pinagkainan niya na hindi niya pa natatapos.
"A-Adler! Huwag dito! Nandito ang mga pagkain mol" natataranta kong sabi sa kanya.
Ngumisi siya at sinulyapan ang pinagkainan niya kanina lang at muli siyang humarap
sa akin at tinaasan ako sa kanyang kilay.
"Yes, Lara. Nasa harapan ko ang kakainin ko."
"Adler—
Nagulat ako sa kanyang sunod na ginawa...
sinunggaban niya ako ng halik sa aking labi at muli niyang hinapit ang aking
beywang palapit sa kanya.
"Hmmm..."
"This is your punishment for lying to me,
Lara Laureen Miller. I Will f*ck you until you
cannot walk."
Hindi na naman ako makakalakad.

EPISODE 22 - ADLER'S PUNISHMENT R

18+
EPISODE 22
ADLER'S PUNISHMENT
WARNING: RATED SPG. THIS EPISODE
CONTAINS MATURE CONTENT LIKE s
ACTIVITIES AND VULGAR WORDS THAT ARE NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS AND CLOSE-
MINDED PEOPLE.
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"A-Adler, please, don't do this," kinakabahan kong sabi habang nanginginig dito sa
aking kinauupuan.
Dinala na niya ako sa aming kwarto at pinaupo niya ako sa aming kama. Agad niya
akong pinahubad sa aking mga saplot sa katawan kaya wala akong nagawa kundi ang
sundin ang kanyang inuutos sa akin. Nakayakap ako sa aking hubad na katawan at
nakatingin sa kanya na puno nang pagmamakaawa. Yes, Adler is really so damn good in
bed and he always make me crazy when he thrust inside of me, but he is also a beast
in bed. Naranasan ko nang hindi makalakad at hindi makagalaw ng maayos nang dahil
sa
ginawa ni Adler sa akin at ayokong mangyari ulit iyon. I am willing to give myself
to him because he's my husband but my only wish to him is to be gentle to me while
doing it.
Nag hubad siya ng kanyang darnit sa aking harapan at kaagad kong nakita ang
nakakapanghina niyang katawan. Palaging nag gy-gym si Adler kaya malaki ang kanyang
katawan at kitang-kita rin ang kanyang abs.
Lumapit sa akin si Adler at ikinulong niya ako garnit ang kanyang dalawang bisig.
"Why do you look so nervous, Lara? I'll take care of you, and you will like what we
will be doing right now."
Hinalikan niya ang aking labi nang matapos niyang sabi sabihin iyon. He kisses me
slowly kaya nadala na rin ako sa kanyang mga halik and I kissed him back. Kumapit
ako sa kanyang batok at naramdaman kong gurnalaw na rin si Adler at bahagya niya
akong binuhat at pinaupo niya ako sa kanyang kandungan. Tuloy-tuloy ang
paghahalikan naming dalawa at nagpapalitan na rin kami ng mga laway. Bahagya akong
napaungol nang kagatin niya ang aking labi at burnaba ang kanyang halik papunta sa
aking leeg hanggang sa mapunta na siya sa may dibdib 1<0.
"Ahhh!"
Napasabunot ako sa kanyang buhok at napaawang sa aking labi nang maramdaman kong
isinubo na niya ang isa kong dibdib habang ang isa kong dibdib ay nilalamas niya.
Bahagyang kinagat ni Adler ang aking n*pple at dumede siya sa aking dibdib na
parang uhaw na bata. Habang ginagawa iyon ni Adler ay nakatitig lang siya sa akin
at ganun din ang aking ginawa sa kanya. Mas lalo akong ginaganahan sa aming
ginagawa ngayon lalo na't ang init ng kanyang tingin sa akin at para akong
napapaso.
"Ah! Adler!"
Nang bitawan niya ang aking dibdib, muli niya akong hinalikan sa aking labi at
hindi na ito kagaya kanina na maingat, ngayon ay puno na nang pananabik. Hinalikan
ko rin pabalik si Adler at idinikit ko ang aking sarili sa kanya. Mahina akong
napaungol nang maramdaman kong tumutusok na ang kanya sa basa kong gitna. F*ck.
He's so turn on and he's already hard.
Tumigil sa paghalik sa akin si Adler at urnalis siya sa kama. Magtatanong na sana
ako kung bakit siya umalis pero nagulat na lang ako nang maghubad na siya ng
natitirang saplot sa kanyang katawan at nang mahubad na niya ito ng tuluyan ay
bumungad na kaagad sa akin ang kanyang sandata na tayong-tayo na. I can't help
myself to gulp because he is so f*cking huge and hard as rock.
Lumapit ako sa kanya at lumuhod sa kanyang harapan. Tumingin sa akin si Adler at
nakita ko ang kanyang pag ngisi na parang ginanahan sa aking ginawa. Hinawakan niya
ang aking ulo at hinaplos ang aking buhok.
Napatingin na ako sa kanyang sandata sa aking harapan at hinawakan ko na ito at
sinimulan kong igalaw ang aking mga kamay, paatas at pababa.
"Ahhh! Lara!" he groaned.
While doing a handjob, I kissed his head there and licked it.
"s* *t! Lara! Continue," umuungol na sabi ni Adler habang nakahawak pa rin sa aking
buhok.
Tinigilan ko na ang ginagawa ko sa aking kamay and I started to sucked him, slowly
so that it can fit in my mouth. Adler is so f*cking huge, so I have a hard time
sucking his c*ck.
"F*ck, Lara! That's right!"
I started to move my mouth while sucking him. He also moves his hips to help me.
Nahihirapan ako habang sinusubo ko si Adler pero habang naririnig ko ang kanyang
halinghing at pag ungol ay mas lalo akong ginanahan sa aking ginagawa. Hindi pa
nilalabasan si Adler pero agad
niya rin akong ipinatigil kaya tinigilan ko siya. Hinawakan niya ang aking braso at
nagulat na lang ako nang bigla niya akong pinatalikod pahiga sa aming kama habang
ang kalahati kong katawan ay nasa may sahig pa rin. Sinampal ni Adler ang aking
pwetan kaya napapikit ako sa aking mga mata nang makaramdam ako ng sakit. Muting
sinampal ni Adler ang aking pwetant at hinaplos ito at pinisil-pisil.
ler..
Dumikit sa aking likuran si Adler at hinalikan ang likod ng aking tainga.
"Do you like it, Lara?"
Napaawang ako sa aking labi nang maramdaman ko ang kamay ni Adler sa may gitna ko
at hinahaplos ang naglalawa kong perlas.
"Y-Yes! Ahhh. .. A-Adler. .. Oh my God!"
Ipinasok ni Adler ang kanyang daliri sa aking 100b kaya bahagya kong itinuwad ang
aking pwetan at pinaghiwalay ang aking mga binti para malayang magawa ni Adler ang
ginagawa niya sa akin.
"Ahhh!"
Itinago ko ang aking mukha sa may comforter habang binibilisan ni Adler ang kanyang
ginagawa sa aking p*gkababae.
Mahigpit akong napakapit dito sa kama lalo na't naramdaman ko na rin angdila ni
Adler.
"A-Ad ler! Ang sarap!"
He continued to pleasure me until I felt myself explode in his mouth. He tasted my
juice and licked me there. Nang matapos na akong labasan ay tinigilan na ako ni
Adler doon. Binuhat niya ako at ibinalik niya ako sa pagkakahiga sa may kama.
Hinintay ko ang kanyang susunod na gagawin at nakita ko siyang turnayo at tinignan
ang hubad kong katawan.
"Wait here," seryoso niyang sabi at nagsimula siyang maglakad papunta sa kanyang
walk-in closet. Huminga naman ako nang malalim at pinakalma ang aking sarili nang
maramdaman kong may gagawin na kakaiba si Adler.
Makalipas ang ilang minuto ay nakita kong lumabas na si Adler sa kanyang walk-in
closet at may dala siyang dalawang gamit na ikinataka ko at mas lalong nagpakaba sa
akin. May hawak siyang isang posas at itim na necktie. Surnampa na si Adler clito
sa kama at hinay-hinay siyang lumapit sa akin. Hinalikan niya muna ang aking labi
bago niya ako pinahiga nang maayos.
"A-Adler, anong gagawin mo?" kinakabahan
kong tanong sa kanya.
Ngumisi siya sa akin at lumapit sa may tainga ko.
"Punishing you, baby," he whispered.
Napalunok ako sa aking labi at bahagyang napatalon nang pinosasan na ni Adler ang
aking mga kamay at ikinabit niya ito sa may headboard ng kama namin. Ang sunod na
ginawa ni Adler ay tinakpan niya ang aking mga mata gamit ang kanyang dala-dalang
necktie kanina. Napalunok ako sa aking [away at nanginig sa kanyang susunod na
gagawin. Hindi ako makapagsalita at hinintay na lang ang kang susunod na galaw.
Naramdaman kong dinilaan ni Adler ang aking pisngi at pababa sa may leeg ko at
kinaagat ako roon na parang bampira. I can't help myself to moaned.
"I'll make you scream my name all over again, Lara. I will f*ck your wet p*ssy and
claim you until you can't walk. You're only mine. Your body only belongs to me,"
Adler whispered to me, and he spread my legs wider.
Napaawang ang aking bibig nang muli akong hinawakan ni Adler sa aking p*gkababae
and he played my c S.
"Ahhh!"
"You're mine, Lara. Welcome to hell."
"Adler!" I screamed when he entered inside me.
Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa dahil nakaposas ang aking mga kamay at
wala rin akong nakikita ngayon, hindi ako makagalaw ng maayos.
"Ahhh! Ahhh! Ahhh!" I moaned when he thrust inside me deeper and faster. I feel his
hard c*ck inside me. I feel so full!
Mahigpit ang pagkakahawak ni Adler sa balakang ko at nakayakap na rin ang aking mga
binti sa may beywang niya.
"A-Adler! s* *t! A-Ang sarap!"
Hinawakan ako ni Adler sa aking leeg at sinakal niya ako, pero ang kanyang sakal ay
hindi masyadong mahigpit kaya nakakahinga pa naman ako. Ipinasok ni Adler ang
kanyang daliri sa aking bibig at isinubo ko naman ito habang tuloy-tuloy pa rin ang
kanyang pag labas-masok sa akin.
"Uhmmm.. Ahhhh! A-Adler! F*ck me hard! Ohhh!" I begged. God! Nababaliw na ako!
Parusa ba talaga ito ni Adler sa akin? Bakit hindi ako nasasaktan? Nasasarapan ako
ngayon sa kanyang ginagawa sa akin.
"s* *t! You're so hot, Lara! Your body belongs to mel"
Pinabilis pa ni Adler ang kanyang paglabas masok sa aking 100b at malapit na akong
sumabog.
"A-Adler, I'm coming!" I screamed.
Kinagat niya ang aking tainga at dinilaan din ako roon.
"Don't come, Lara. .. not yet."
Tumigil si Adler sa paggalaw sa aking ibabaw at urnalis din siya sa aking tabi.
Naramdaman kong inis niya ang pagkakaposas ng mga kamay ko sa headboard ng kama
pero nagulat na lang ako nang ipag-isa niya ang aking mga kamay at ipinosas ito sa
may likuran ko. Pinatalikod ako ni Adler at pinatuwad. Napaawang ang aking bibig
nang muli niyang pinalo ang aking pwetan at hinalikan niya ang magkabilang pisngi
nito. Makatapos ang ilang segundo ay naramdaman ko na ang kanyang unti-unting
pagpasok sa aking 100b habang nasa aking likuran ko siya.
ler!
Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa aking balakang and he f*cked me hard and fast.
Para akong mahihilo sa bilis nang pagbayo ni Adler at rinig na rinig ko ang
pagtunog ng paghampas ng may pwet ko.
"Ahhh! Ahhh! Ahhh!" I can't understand it anymore!
Paulit-ulit akong inangkin ni Adler in different position. Pagkatapos niya akong
angkinin patuwad ay pinasakay niya ako sa may kandungan niya at ako na ngayon ang
gumagalaw at tinutulungan niya rin ako. Hindi niya inalis ang takip sa aking mga
mata at mas nakakadagdag ito ng thrill sa aming pagtatalik. He never stops f*cking
me, and I also never stop wanting him to own my body.
I think I'm already in love with my husband, and I know I'm so f*cked up.

EPISODE 23 - SHOWER ROOM R18+

EPISODE 23
 SHOWER ROOM
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN RISK!
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
SABI ko na nga ba, hindi na naman ako makagalaw nang maayos nito. Maaga akong
nagising nang maramdaman ko ang pagtunog sa aking tiyan. Naalala kong hindi nga
pala ako kumain ngdinner at hindi namin namalayan ni Adler ang oras. Madaling araw
na ata kaming natapos dahil narinig ko na lang ang tilaok ng manok sa labas pero
agad din akong nakatulog nang hindi na makayanan ng aking katawan ang aming ginawa.
Kailan ba ako masasanay kay Adler? Mukhang palaging bugbog sarado ang katawan ko sa
aking asawa. Wala ata siyang kapaguran sa katawan, e!
Napailing na lang ako at hinay-hinay kong inalis ang braso ni Adler na nakadantay
sa aking beywang. Nakadapa siya ngayon sa may kama namin habang mahimbing na
natutulog. Hindi ko mapigilan na mapangiti habang pinagmamasdan ang mukha ng aking
asawa. Hindi ko na talaga mapigilan na mahulog sa kanya. Siya lang naman kasi ang
nag iisang lalaki na dumaan sa buhay ko at sa kanya ko lang din naramdaman ang
ganitong pakiramdam. Mukhang mahihirapan na akong alisin itong nararamdaman ko sa
aking asawa, baka matulad pa ako sa aking ina.
Huminga na lang ako nang malalim at pinilit ang sarili ko na mapatayo dahil wala
kaming katulong sa bahay ni Adler at kung hindi ako gagalaw ay wala kaming
kakainin. F*ck! Ang sakit ng katawan ko at. .. at ang hapdi ng kepsko! Natatakot na
tuloy akong hawakan ito dahil ang sakit talaga. s* *t. Saan na ba iyong mga damit
1<0? Napakamot ako sa aking buhok at kinuha ko na lang ang long sleeve polo ni
Adler na nandito sa may sahig. Kinuha ko rin ang kanyang boxer shorts at iyon na
muna ang aking isinuot.
Lumabas na ako sa aming kwarto habang nagtatali ng aking buhok at hirap pa rin ako
sa aking paglalakad at para akong nasagasaan ng isang ten wheeler truck kahit ang
totoo naman ay ang hotdog ni Adler ang sumagasa sa akin. Hindi pwedeng hindi ako
gumalaw ngayon dahil ngayon ang lipat ko sa kompanya nila Adler at ngayon din ako
ipapakilala bilang COO ng Miller Empire. Napahawak na lang ako sa aking balakang at
hinay-hinay na burnaba sa hagdanan.
Nang makapasok ako sa loob ng dining area ay kaagad kong nakita ang mga pinagkainan
ni Adler kagabi na panis na ngayon at nilalangaw. Nakakalat din ang aking mga damit
kaya mabilis ko itong kinuha at itinabi na muna. Nilinis ko muna ang mga kalat
namin dito sa dining area bago ako makapagluto ng agahan namin. Gusto ko sanang
maligo na muna pero gutom na gutom na talaga ako.
Pagkatapos kong mag linis ng mga kalat namin ni Adler ay agad akong napapunta sa
may kusina namin at nag luto ako ng aming breakfast at ang napili kong iluto ay
hotdog at itlog para mabilis lang. Agad din akong nakapag luto at umuna na akong
kumain at nag tira na lang ako ng pagkain na para kay Adler. Pagkatapos kong kumain
ay muli akong naglakad pabalik sa kwarto upang makaligo na ako.
Pagkapasok ko sa loob ay bahagya akong nagulat nang makita kong gising na si Adler
at nakaupo na siya ngayon sa kama habang ang kalahating parte ng kanyang katawan
ay natatabunan pa rin ng kumot. Tulala si Adler at magulo ang kanyang buhok.
Napatingin siya sa akin nang marinig niya ang pag bukas at pagsirado ng pintuan.
Pinilit ko na ngumiti sa kanya at bumati dahil ayoko naman sabihin na snob ako at
baka bad mood si Adler kaya ayokong mas mainis pa siya sa akin.
"Good morning," bati ko sa kanya.
Nakita kong napakamot sa kanyang ulo si Adler at bahagyang napapikit sa kanyang mga
mata at napanguso. Hindi ko mapigilan na mapangiti habang nakatingin sa kanya dahil
ang cute at ang inosente niyang tignan ngayon, parang hindi niya ako inangkin nang
paulit-ulit kagabi. IbangAdler na naman ang nakasama ko kagabi at mas naging
mabagsik ito dahil may mga props na siyang dala. Parang natatakot na tuloy akong
magkasala kay Adler ulit, baka kakailanganin ko na talaga ng wheelchair dahil
tuluyan na akong hindi makalakad.
"Anong oras na?" inaantok niyang tanong habang nakapikit sa kanyang mga mata at
nakahawak sa kanyang noo.
"8 AM. Diba 10 AM ang pasok mo? Ngayon din ang araw na lilipat na ako sa kompanya
ninyo. Ipapakilala mo pa ako sa board of directors," seryoso kong sabi kay Adler at
naglakad na rin ako papunta sa may shower room upang makaligo na.
Hindi ko na ni-lock ang pintuan at pumasok
na lang sa 100b at hinubad ang mga saplot ko sa katawan. Agad kong binuksan ang
tubig sa shower at huminga ako nang malalim at napapikit sa aking mga mata. Ang
sarap ng pakiramdam ko at nawala rin ng kunti ang sakit sa aking katawan. Kinuha ko
na kaagad ang sabon at nagsabon na sa aking katawan. Habang busy ako sa aking
pagsasabon, muntikan ko na itong mahulog nang marinig ko ang pag bukas ng pintuan
at nang mapatingin ako rito ay nakita ko si Adler na hubo't hubad na pumasok at
sinirado na niya ang pintuan at lumapit siya sa akin. "A-Anong ginagawa mo rito?!
Naliligo ako, Adler!" taranta kong sabi sa kanya.
Hindi siya nagsalita. Lumapit siya sa may shower at itinapat niya ang kanyang ulo
rito at napatingala at binasa niya ang kanyang sarili. Hindi ko mapigilan na
mapalunok sa aking [away dahil masyado siyang hot sa kanyang ginagawa.
"l need to shower too, Lara. Mala-late na tayo, and it will help to reduce the
water bills if we shower together." Seryoso niyang sabi at kumuha na siya ng
shampoo at nilagay na niya ito sa kanyang buhok at pinabola ito. Ah, talaga ba,
Adler? Nasa isip niya pa pala ang mga bills kahit angyaman na niya?
Bahagyang napaawang ang aking bibig at
hindi makasagot sa kanyang sinabi. Hindi ko na lang pinansin si Adler at
pinagpatuloy na lang ang aking pagsasabon. Tapos ko ng sabonan ang aking katawan
pero sa may likod ay hindi kong abutin.
"Ako na."
Nagulat ako nang sabihin iyon ni Adler at kinuha niya ang sabon sa aking kamay at
naramdaman ko na ito sa aking likuran.
Napakagat ako sa aking labi at napapikit sa aking mga mata. Naramdaman ko naman ang
mga kamay ni Adler na burnaba hanggangsa may pwetan ko kaya muli akong napamulat sa
aking mga mata at pinigilan ang kanyang kamay.
"A-Adler, masakit pa rin," mahina kong sabi.
"l know."
Niyakap niya ako sa aking likuran at pinisil niya ang aking dibdib bago niya ako
halikan sa aking labi. Isinandal ako ni Adler sa glass door at hinaplos niya ang
aking buong katawan. I moaned and closed my eyes while we continue our kisses.
"A-Adler, Oh my God..
Bahagya akong napaliyad nang maramdaman ko ang kanyang kamay sa aking gitna at he
rubbed his fingers in my c s. Alam kong masakit at mahapdi pa rin ang akin doon
pero parang... parang bigla na lang nawala ang sakit nang hawakan ni Adler at
ramdam na ramdam ko na rin na basang basa na ako roon.
"Damn. You're so f*cking wet, Lara."
Napakapit ako sa kanyang balikat at napatingala nang maramdaman ko ang mabilis na
paggalaw ng mga daliri ni Adler.
ler. .. Ah!
Nang maramdaman ko na ang aking pagsabog ay agad akong sinalubong ng isang mainit
na halik sa labi ni Adler. Dinala niya ako sa may shower at naramdaman ko na
angtubig na dumadaloy sa aming mga katawan. Patuloy kaming naghahalikan at bumaba
naman ang aking kamay papunta sa kanyang sandata. His c*ck is still so damn hard so
I touch it and rubbed just like what Adler did to me earlier.
Napatigil siya sa kanyang pag halik sa aking at napatingin siya sa aking mga mata
na puno nangpagnanasa.
He groaned.
"F*ck. Yeah!"
Lumuhod ako sa harapan ni Adler and I sucked his c*ck and gave him a bl*wjob.
We can't have s*x right now dahil masakit pa
rin at hindi ko kayang pumasok ulit si Adler sa aking 100b. May trabaho pa kaming
dalawa kaya pinaligaya na lang namin ang isa't isa rito sa shower room.
God! Maliligo lang naman sana ako pero bakit may ganito? He's so f*cking horny all
the time! Buti na langtalaga at natigil na rin kaming dalawa ni Adler at
napagpatuloy namin ang aming pag ligo kahit ang kulit ng kamay niya at bigla niyang
mapupunta sa may dibdib ko.
Ipapakilala niya pa ako sa board of directors sa kanyang kompanya at ma la-late na
kami!
"Thanks for the early breakfast," bulong sa akin ni Adler nang matapos na kaming
maligo at nauna siyang lumabas sa shower room.
Bahagya akong natulala sa kanyang sinabi at napailing na rin at lumabas na sa
shower room upang makapag bihis at makapunta na kami sa trabaho.
Mukhang magiging active ang s*x life ko nito nang dahil kay Adler. Ang hilig niya.
Masaya na rin ako dahil kahit na ramdam kong katawan niya lang ang kanyang habol sa
akin ay may koneksyon pa rin sa aming dalawa.
God! Ito na ba ang simula sa pagiging martyr 1<0? Hindi naman ako sinasaktan ni
Adler at wala siyang babae kaya kontento na ako roon. Masaya
na ako kahit ganito kami at kasama ko siya. Hindi ko na ata kayang mawala si Adler
sa buhay ko, hindi ko kaya.

EPISODE 24 - ELEVATOR
EPISODE 24
ELEVATOR
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Meet our new COO of Miller Empire, my wife, Lara Laureen Miller."
Nagpalakpakan lahat ng board of directors dito sa 100b ng conference room nang
ipakilala ako ni Adler sa kanilang lahat. Buti na lang at hindi kami na late dahil
ayokong paghintayin ang board at ayokong may masabi silang masama sa akin. Nakita
ko sa hindi kalayuan na upuan si Tita Devon na pumalakpak din at nakangiti siya
habang nakatingin sa akin. She's still intimidating kahit na nakangiti siya, para
kasing iba ang ibig sabihin ng ngiti ni Tita Devon at parang may kasalanan ako sa
kanya.
Dahil unang araw ko rito sa kompanya nila Adler, ingat na ingat ang aking mga
galaw.
"Ma'am, ang laki ng kompanya ng asawa ninyo! Hindi ako makapaniwalang dito na kayo
mag ta-trabaho at dinala niyo pa ako," masayang sabi ng aking secretary na si Lily.
Nandito na kami sa new office ko at mas malaki ito kaysa dati kong
office sa Montenegro Company.
Huminga ako nang malalim at napatingin sa paligid. Kailangan ko na namang mag
adjust dahil nasa bagong kompanya na ako at kailangan ko rin na panatilihin ang
pagiging mahinhin ko at hindi ako pwedeng pumalpak dahil sigurado akong kahit nasa
malayo na ako, tinitignan pa rin ako ni Dad at alam niya ang aking mga galaw.
"You're my secretary, Lily. Alangan namang iwan kita roon sa kompanya ng pamilya ko
habang ako nandito, diba?" sabi ko sa kanya habang nakataas ang kilay.
Napangiwi siya at tumango.
"T-Tama nga PO, Ma'am. Ang shunga ko talaga. Hehe."
Inutusan ko na lang si Lily sa mga kailangan ko pa rito sa aking office. Malinis
naman ang paligid pero kailangan ko pa rin itong ayusin dahil kulang pa ang nasa
100b at kailangan kong ilagay ang mga gamit ko rito. Dahil first day ko rito sa
opisina ko at sa kompanya ni Adler, ang ginawa ko lang buong araw ay ang mag linis
at ayusin ang aking mga garnit. Butl' na lang at tinulungan din ako ng aking
secretary na si Lily kaya madali lang akong natapos.
Natigil lang ako sa aking pag aayos dito sa
100b ng aking opisina nang tawagan ako ni
Isabelle at gustong makipagkita sa akin. Dahil marami pa akongdapat gawin at gusto
ko rin na makipagkita sa aking kapatid, sinabi ko na lang sa kanya na rito na
langsa kompanya ni Adler dahil may coffee shop sa baba at doon na lang kami mag
usap dalawa. Ako ang naunang pumunta roon at naghintay ako ng ilang minuto bago ko
siya makita na pumasok sa 100b. Hindi ko mapigilan na manibago habang nakatingin sa
aking kapatid dahil kitang-kita sa kanyang mukha na masaya siya.
"Ate Lara!"
Lumapit sa akin si Isabelle at niyakap niya ako. Niyakap ko rin siya ng mahigpit
dahil matagal na kaming hindi nagkita dalawa. Pagkatapos naming mag yakapan ay agad
kaming naupo at nag usap na rin kami.
"Kumusta ka na? Mukhang angsaya mo ngayon, ah!" nakangiti kong sabi sa kanya.
Ngayon ko lang kasi nakitang ganito si
Isabelle kaya masayang-masaya ako sa kanya. "Okay lang naman ako, Ate.
Nagkakamabutihan na rin kami ng asawa ko at mabait naman si Luke sa akin," sagot
niya sa aking tanong. Bahagyang namula ang kanyang mukha at alam kong kinikilig
siya. She's in love with her husband.
"That's good, Isabelle! Masaya ako na maayos ang buhay mo kasama si Luke."
Napatango naman siya at muling ngumiti sa akin.
"lkaw, kumusta kayo ni Damon, Ate? Tinanong ko si Luke tungkol sa asawa mo at
sinabi niya naman na mabait ang lalaki. Totoo ba iyon?" seryoso niyang tanong sa
akin.
Bahagya akong natigilan sa tanong ni
Isabelle at tinitigan siya. Mabait nga ba si Adler sa akin? Siguro 00, kapag may
nangyayari sa aming dalawa. Mabait lang siya kapag gusto niya akong makaisa sa
kama. Pero kapag hindi? Malamig ang kanyang pakikitungo sa akin at minsan ay
iniiwasan niya ako.
Bahagya akong ngumiti kay Isabelle at turnango. Ayokong malaman niya ang totoong
istado ng relasyon namin ng aking asawa. Alam ko na kapag sinabi ko kay Isabelle
ang totoo ay hindi niya ako titigilan.
"Okay lang din ako bilang asawa ni Adler, Isabelle. Mahal ko ang asawa ko at masaya
rin ako kung ano ang buhay ko ngayon," sagot ko sa kanyang tanong.
Totoo ang sinabi ko, mahal ko ang aking asawa. Kahit na nararamdaman ko lang ang
koneksyon sa pagitan namin kapag nagkakaisa
kamingdalawa, masaya na ako roon. Masaya pa rin ako na nakilala ko si Adler at
naging asawa ko siya. Masaya na ako na hindi niya ako sinasaktan sa pisikal.
"Totoo ba 'yan, Ate?" parang hindi naniniwala si Isabelle sa aking sinabi sa kanya.
Mahina akong natawa at tumango.
"00 nga! Ikaw lang ba ang pwedeng maging masaya? Mahal namin ang isa't isa,
Isabelle, kaya wala kang dapat ipag-alala sa akin." What a lie, Lara.
Huminga nang malalim si Isabelle at tumango.
"That's good to hear, Ate Lara. Gusto ko lang naman na maging masaya ka sa buhay mo
dahil deserve mo rin na maging masaya," nakangiti niyang sabi sa kanya.
Hinawakan ko ang kamay ng aking kapatid at ngumiti sa kanya.
"lkaw din, Isabelle."
Pagkatapos naming magkamustahan dalawa ay sinabi na niya sa akin ang kanyang pakay
kung bakit niya ako gustong makausap. Gusto niyang bum alik sa pag-aaral at gusto
niyang ipagpatuloy ang kanyang pangarap, ang maging isang fashion designer. Hindi
ko mapigilan na maging emosyonal habang sinasabi niya iyon dahil masayang-masaya
ako para sa kanya. Suportado siya ng kanyang asawa na si Luke at pinayagan niya rin
ang aking kapatid na makapag aral ulit. Nagta-trabaho pa rin si Isabelle sa aming
kompanya at gusto niyang pagtakpan ko siya dahil ayaw niyang malaman ng aming mga
magulang ang tungkol sa kanyang pag-aaral ulit dahil sigurado kaming hindi papayag
si Dad at m agagalit ito.
"Don't worry, Isabelle. Ako ang bahala sa trabaho mo sa kompanya kahit wala na ako
roon. Marami akong pwedeng utusan at hindi malalaman ni Dad ang tungkol sa
pagbabalik mo sa pag-aaral," nakangiti kong sabi sa kanya.
Tumayo si Isabelle at lumapit siya sa akin upang mayakap ako nang mahigpit at
hinalikan niya rin ako sa aking pisngi.
"Thank you so much, Ate Lara! I love you." Napangiti na rin ako at niyakap pabalik
si Isabelle.
"l love you more, Isabelle."
Hindi ko man matupad ang gusto ko sa aking buhay, matutupad naman ang pangarap ng
kapatid ko. Kontento na ako roon at para na rin na natupad ang gusto kong mangyari
sa aking buhay nang dahil kay Isabelle.
Pagkatapos naming mag usap ay nagpaalam na siya sa akin at burnalik na rin ako sa
100b ng building para makabalik sa aking opisina.
Sumakay na ako sa 100b ng elevator at may nakita akong isang babae na nakasuot ng
sunglasses sa 100b at ngumiti siya sa akin kaya ngumiti rin ako sa kanya pabalik
kahit hindi ko siya kilala. Sumara na ang elevator at kami lang dalawa ng babae
rito sa 100b. Ininom ko na lang ang binili kong ice coffee habang hinihintay na
makarating na ako sa floor ng office ko.
"Are you a new employee here?"
Napatingin ako sa babae nang magsalita ito. Bahagya akong napakunot sa aking noo
dahil m asyado siyang feeling close.
Mahina siyang turnawa at inalis niya ang kanyang suot na sunglasses kaya kitang-
kita ko na ang kanyang mukha. She's beautiful and she looks like a model.
"I'm sorry kung tinanong ko sa 'yo 'yon, a? Ngayon lang kasi kita nakita rito,"
sabi niya.
Bahagya akong ngumiti at tumango.
"I'm Lara, the newly appointed COO of Miller Empire," sabi ko sa kanya.
Napatango naman.
"Oh! Nice to meet you, Ma'am Lara. I'm
Patricia Aquino, and I'm close with the CEO of this company."
Natigilan ako sa kanyang sinabi at napatitig ako sa kanya. Close sila ni Adler?
Adler is the CEO of this company.
Magsasalita pa sana ako upang maitanong ko sa kanya kung ano ang relasyon niya sa
asawa ko nang marinig ko na ang pag bukas ng elevator. Si Patricia ang unang
lumabas at lumingon na muna siya sa akin at kumaway.
"Nice to meet you again, Lara! See you around!" sabi nito at nagsimula nang
maglakad paalis.
Lum abas na rin ako sa elevator at tinanaw ko si Patricia na naglakad papalapit sa
opisina ni Adler. Hindi na siya kumatok at agad nang pumasok sa 100b. Huminga ako
nang malalim at napatalikod na rito at nagsimula na rin akong maglakad pabalik sa
aking opisina.
Baka magkamag-anak sila ni Adler, diba? Maraming negosyo si Adler at sigurado akong
magkakilala lang silangdalawa, o hindi naman ay modelo nila iyong babae. Ang
inalala ko lang ay baka anong sabihin ng ibang tao kung may ibang babae si Adler.
Hindi naman siguro mag ri-risk si Adler diba para lang sa babae niya? Wala siyang
ibang babae.
"Ma'am Lara?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang marinig kong tinawag ako ni Lily. Hindi ko
namalayan na nandito na pala ako sa 100b ng aking opisina.
"Ma'am Lara, okay ka lang ba?" alala nitong tanongsa akin.
Pinilit kong ngumiti rito at turnango.
"Y-Yes, I'm fine. Napagod lang ako sa ginagawa natin ngayon."
Napaupo ako sa may couch at ininom ang kanina ko pang hawak na ice coffee. Bakit ba
ako nag o-over think?
Simula nang mapagtanto kong mahal ko na si Adler ay nagkakaganito na ako.
Napahilamos ako sa aking mukha at napakagat sa aking kuko.
I need to stop this. Hindi pwedeng magselos na lang ako kahit wala namang pwedeng
ikaselos. God! Binabaliw talaga ako ni Alder!

EPISODE 25 - HOPE
EPISODE 25
HOPE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Kumusta ang unang araw mo bilang COO ng Miller Empire, Anak? I'm so proud of you!
Malaking opportunity iyon at marami pang makakakilala sa 'yo, lalo na't asawa mo si
Damon!" wika ni Dad.
Ayoko man na pumunta rito sa pamamahay nila Dad ay wala akong magawa dahil iyon ang
kanyang utos. Kailangan kong mag report kung ano ang nangyayari sa kompanya ni
Adler at hindi ko mapigilan na magtaka kung bakit kailangan ko pang sabihin ang
lahat ng iyon kay Dad. Para na tuloy akong spy pero hindi ko na lang din ito
tinanongsa kanya dahil baka pagalitan niya ako.
"Thanks, Dad," simple kong sabi.
Napasulyap ako sa aking ina at nakita ko siya na nakaupo sa tabi ni Dad at tahimik
lang siya. Gusto kong kausapin si Mom dahil gusto kong malaman ang buhay niya
bilang asawa ni Dad. Iniiwasan kong matulad ako ni Mom kaya kailangan ko siyang
makausap.
"Sundin mo lang palagi ang utos ko sa iyo, Lara. Lahat naman ng ginagawa ko ay para
sa 'yo dahil ikaw ang paborito kong anak. Ibibigay ko naman sa 'yo ang kompanya
natin, sa tamang panahon," malumanay na sabi ni Daddy.
Ngumiti lang ako sa kanya at tumango. Parang nawalan na akong nang gana para sa
kompanya namin simula nang sabihin sa akin ni Daddy na marami pa akong dapat
malaman at hindi pa ako pwedeng humawak dito. Kahit ano namang gawin ko ay kulang
pa rin para kay Daddy e. Hindi niya pa rin kayang ma appreciate ang mga efforts ko
kaya simula ngayon ay hindi na ako mag e-effort.
Kinausap ako ni Dad dito sa kanyang opisina tungkol sa trabaho at tungkol sa
kompanya namin. Kahit wala akong gana na pag usapan ang tungkol dito ay wala akong
nagawa. Malaki ang pasasalamat ko nang may tumawag sa telephone ni Dad at pinalabas
niya muna ako sa kanyang opisina kaya kaagad kong hinanap si Mom para makausap ko
ito. Hinanap ko siya sa buong bahay pero hindi ko siya nakita kaya I decided to go
outside at hindi nga ako nagkamali, nasa garden area si Mom habang nag didilig ng
mga halaman. Naglakad ako palapit sa kanya at tinawag ang kanyang atensyon.
"Mommy," tawag ko sa kanya.
Napatigil siya sa kanyang ginagawa at humarap siya sa akin. Pinatay niya muna ang
tubig sa hose na hawak niya at itinabi niya muna ito. Lumapit sa akin si Mommy at
hinawakan niya ang aking kamay.
"Tapos na ba kayong mag usap ng daddy mo sa office niya? May kailangan ka ba,
Anak?" sunod-sunod na tanong ni Mom sa akin.
Naupo na muna kami sa maliit na kubo rito sa may garden area ng aming bahay.
Tinitigan ko si Mommy at wala naman akong nakikita na anumang lungkot o pagsisisi
sa kanyang mukha. "Mom, gusto ko po sana na kwentuhan niyo ako," sabi ko sa kanya.
Humarap ulit si Mommy sa akin habang may pagtataka sa kanyang mukha.
"Kwento tungkol saan naman, Lara?" Ngumiti ako sa kanya at hinawakan ang kanyang
kamay.
"Tungkol sa pagiging asawa ninyo kay Dad, sagot ko.
Nakita ko ang lungkot sa kanyang mukha at umiwas din siya ngtingin sa akin.
"A-Ano naman ang iku-kwento ko sa 'yo,
Lara... alam mo naman ang tungkol sa amin ng dad mo," mahinangsabi ni Mommy. Ramdam
ko ang lungkot sa kanyang boses nang sabihin niya iyon sa akin.
"M-Mahirap po ba?"
Muli siyang napatingin sa akin habang nakakunot ang noo.
Huminga ako nang malalim at muling pinagpatuloy ang aking sasabihin sa kanya.
"M-Mahirap po ba ang mag mahal ngtaong hindi ka naman maha, Mom?" mahina kong
tanongsa kanya.
Lumapit siya sa akin at hinawakan niya ang aking pisngi habang nakatitig sa aking
mga mata.
"L-Lara, bakit mo tinatanong iyan?" naguguluhan niyang tanong sa akin.
Napayuko ako at napakagat sa aking labi.
"Mahal mo ba ang asawa mo, anak?" Tahimik lang akongtumango habang nakayuko pa rin.
"Pero hindi ka niya mahal?"
Napapikit na ako sa aking mga mata hindi mapigilan na maging emosyonal. Isinandal
ni Mommy ang aking ulo sa kanyang balikat at niyakap niya ako. Tahimik akong umiyak
habang yakap-yakap ni Mommy. Makalipas ang ilang minuto ay tumigil na rin ako sa
aking pag iyak at
agad ko rin na pinunasan ang pumatak na mga luha sa aking mga mata at humarap na
ako kay Mommy. Nahihiya ako sa kanya ngayon pero alam ko na siya lang ang
makakatulong sa akin dahil pareho kami ng sitwasyon.
"Anak, ayokong matulad ka sa akin," mahina niyang sabi.
Turn ango ako habang seryosong nakatingin sa kanya.
"l know, Mom. Ayoko rin na matulad ako sa 'yo. Ayokong matulad ang buhay ko sa
'yo," seryoso kong sabi.
Bahagyang ngumiti sa akin si Mom at tumango. Hinaplos niya ang aking pisngi at
muling nagsalita.
"Sinasaktan ka ba niya, anak?" mahina niyang tanong sa akin.
Napailing naman ako. Adler never hurt me physically, well, except when we were
having s*x.
"N-No, Mom."
"That's good to hear, Lara. Iyan ang pinaka importante sa lahat, ang hindi ka
sinasaktan at pinagbubuhatan ng kamay. Siguro naninibago pa lang ang asawa mo? Bago
pa lang kayong mag asawa at alam kong mamahalin ka rin niya pabalik, anak. Maganda
ka. .. mabait at
mapagmahal na babae. Ang swerte ng asawa mo dahil ikaw ang napakasalan niya. Hindi
ka matutulad sa akin, Lara, lagi mo iyang tatandaan
Tumango ako at niyakap si Mommy.
"Thank you, Mom."
Hinalikan niya ang aking pisngi at hinagod ang aking likuran.
"Mahal na mahal ko kayo ni Isabelle, anak. Masaya na ako na makita kayong nasa
maayos na kalagayan
Pagkatapos kong makausap si Mom ay nagpaalam na ako sa kanya dahil hapon na at
kailangan ko na rin na umalis. Hindi ko na nakausap si Dad dahil may kausap pa rin
siya sa kanyang telepono at busy rin siya. Umalis na lang ako sa kanilang bahay at
urnuwi na sa amin.
Wala pa si Adler nang makauwi ako sa aming bahay. Alam kong nasa trabaho pa si
Adler kaya ang ginawa ko na lang ay ang mag luto para sa aming hapunan.
Nang matapos na akong mag luto ng aming hapunan, narinig ko angtunog ng sasakyan ni
Adler sa labas. Nagmadali kong nilagay ang mga niluto ko sa lamesa at pumunta na
ako sa may living room upang abangan ang pagpasok ni Adler. Makalipas ang ilang
minuto ay pumasok na si Adler at nakita ko siyang nagtatanggal sa kanyang necktie.
Hindi ko mapigilan na mapangiti nang makita ko siya.
"Hi," bati ko sa kanya.
Napatingin siya sa akin at tinaasan ako ng kilay. Hindi ko pinansin ang pagiging
seryoso ng kanyang mukha. Lumapit ako sa kanya at tinulungan ko siyang alisin ang
kanyang necktie at tinanggal ko rin ang dalawang butones ng kanyang suot na long
sleeve polo. Nakatitig lang sa akin si Adler habang ginagawa ko iyon sa kanya.
"What are you doing?" malamig niyang tanongsa akin.
Tumingala ako kay Adler at hinawakan ko ang kanyang pisngi at nginitian siya ng
matamis.
"Wifey duties? Serving my handsome husband?" mapang-akit kong sabi sa kanya.
Ang kanina'y seryosong mukha ni Adler ay napalitan ng isang mapaglarong ekspresyon.
"Oh, really? May ginawa ka na naman bang kasalanan sa akin, Lara?" tanong niya sa
akin.
Kumapit ako sa kanyang leeg at umiling.
"Of course not, Adler. Hinding-hindi na ulit ako magpapasaway sa 'yo dahil hindi ko
na kaya ang iyong parusa," nakasimangot kong sabi.
Mahina siyang natawa at hinalikan ang aking leeg at bahagya niya itong kinagat.
"That's good, mi esposa. You should obey your husband every time," he whispered.
Napakagat ako sa aking labi at tumango.
"Y-Yes, Adler."
Mamahalin niya ako. I have hope. All I need to do is to obey him all the time.
Mamahalin ako ni Adler at may tiwala ako roon.

EPISODE 26 - FRIGHTENED
EPISODE 26
FRIGHTENED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Ano iyong nalaman ko na lumipat ka na raw ng pinagta-trabahuan, Mrs. Miller?"
nakataas ang kilay na tanong sa akin ni Steven.
Ayoko pa sanang makipagkita sa kanya dahil marami pa akong gagawin sa aking bagong
trabaho at ayoko rin munang sabihin kay Steven ang totoo dahil sigurado akong
kukulitin niya ako. Pero mukhang wala na rin akong magagawa dahil nalaman na niya
ito. Ang bilis talagang kumalat ng balita, lalo na't asawa na ako ni Adler at isa
na rin akong Miller kaya marami kaagad makakaalam kung ano ang balita tungkol sa
amin.
Nakipagkita sa akin si Steven sa isang restaurant na hindi malayo sa Miller
Building. Hindi ako komportable na pumunta roon sa kompanya ni Adler si Steven kaya
ako na ang pumunta rito upang kitain siya.
"Yeah. lyon ang gusto ni Dad at bago ako makapag desisyon sa aking sarili ay
mukhang nag
usap na ang aking ama at ang asawa ko kaya wala akong nagawa kundi ang lumipat sa
kompanya ni Adler at m aging bagong COO roon," seryoso kong sagot sa kanyang tanong
sa akin.
"Wow! Ibang klase na kaagad ang posisyon mo sa kompanya ng asawa mo, a! To the
highest level ka na pala kaagad sa Miller Empire!" pang-aasar sa akin ni Steven.
Inirapan ko na lang siya dahil gusto niya lang akong asarin.
"Shut up, Steven. Alam mo naman ang gusto ko, diba?"
Tumigil siya sa pang asar sa akin at sumeryoso na rin ang kanyang mukha.
"Your family's company? Pero ayaw pa rin ibigay ng Dad mo dahil wala pa rin
siyangtiwala
Bingo.
Huminga ako nang malalim at tumango. "And I think he will give it to Adler," mahina
kong sabl.
Nanlaki ang kanyang mga mata nang sabihin ko iyon.
"H-Huh? Bakit?! Hindi niya naman anak ang lalaking 'yon!" bulalas ni Steven.
Bumuntong hininga ako at tumango.
"l know right, Steve. Kaya naisip ko na kaya siguro ako pinakasalan ni Adler dahil
nangako sa kanya si Dad na ibibigay ang kompanya namin sa kanya. Hindi ko na
maintindihan si Dad, Steve, he's so desperate to have more money and to make our
company on the top. Kaya siguro pumayag si Dad na ibigay ito kay Adler kasi ma-
influence na tao ang asawa 1<0."
Napailing si Steven habang nakikinig sa akin. Kitang-kita ko sa kanyang mukha na
hindi niya nagustuhan ang kanyang narinig galingsa akin at ganun din ako. Kagabi ko
lang napagtanto na iyon ang dahilan kung bakit pumayag si Adler. F*ck. Hindi ako
nasasaktan dahil pinakasalan niya ako para makuha ang kompanya namin, nasasaktan
ako sa ginawa ni Dad, kaya niya akong isakripsyo para lang sa kompanyang inaalagaan
niya. Mas lalo lang akong nawalan ng gana para muling kunin at ipaglaban ang
kaparatan ko sa kompanya namin. Parang ayoko na... pagod na pagod na akong surnunod
sa ama ko at sundin ang mga gusto niya. Sa ngayon ay iisipin ko muna ang sarili ko,
angsarili kong kasiyahan.
"Your dad's crazy," seryosong sabi ni Steven habang urniiling.
Tumango ako at sumang-ayon sa kanyang
sinabi. Wala namang ibang minahal si Dad kundi ang kompanya lang naman namin.
"Oh, s* *t!" biglang mura ni Steven at para siyang nakakita ng multo.
Napakunot ang noo ko at tinignan ko rin ang tinitignan ngayon ni Steven. Nanlaki
ang aking mga mata nang makita ko ang babaeng nakasabay ko sa elevator sa kompanya
ni Adler.
Wait... ano nga ang pangalan niya ulit? Pat. .. Pat... Patricia Aquino!
"Kilala mo siya?" tanong ko sa aking kaibigan nang muli akong mapatingin sa kanya.
Kita ko pa rin ang gulat sa mukha ni Steven at nakatitig pa rin siya sa babae.
Kumunot ang aking noo dahil nagtataka na ako sa kinikilos ng aking kaibigan.
"Sino ba cyan?" muli kong tanong sa kanya.
Napakurap siya sa kanyang mga mata at turningin sa akin habang may malaking ngiti
sa kanyang mukha.
"Hindi mo siya kilala? She's Patricia Aquino!
She's one of the Victoria's Secret Models, Lara. Siya lang ang pinay na nakasama sa
ro'n kaya Pinoy pride rin 'yan si Patricia! Sikat din 'yan! Nandito na pala siya sa
Pinas? 00 nga pala, may papalapit na event kaya siguro siya umuwi rito," sagot ni
Steven sa aking tanong sa kanya.
Mukhang kilalang-kilala nga ng maraming tao ang babaeng ito. Wala naman kasi akong
kaalam-alam sa mga nangyayari sa paligid, e. Focus kasi ako masyado sa kompanya
namin at huli na rin ako sa mga balita.
Muli akong napatingin kay Patricia at nakita ko siyang may kausap na isang babae.
Nakangiti si Patricia at hindi talaga mapagkakailang maganda talaga ito at agaw
pansin. Kaano-ano kaya siya ni Adler? Hindi pa rin talaga mawala sa aking isipan
ang pag punta niya roon sa office ng asawa ko.
Napakurap ako sa aking mga mata at hum arap kay Steven.
"Nag e-endorse rin ba 'yan?" tanong ko sa kanya.
Napanguso si Steven at nag isip.
"00, siguro? Hindi ako sure pero palaging nasa magazine ang pagmumukha niyan,"
sagot niya.
Napatango na lang ako at hindi na ulit nagsalita.
Pagkatapos kaming kumain ni Steven ay napagpasyahan ko nang bumalik sa building
para mapagpatuloy ko na ang mga naudlot kong mga trabaho. Ang darni kong e che-
check ngayon at mga pi-pirmahan. Nag a-adjust pa ako sa aking bagongtrabaho pero
kaya ko pa naman, madali naman akong matuto.
Nang malapit na ako sa aking opisina ay agad akong sinalubong ni Lily na para bang
kanina pa siya naghihintay sa akin. Napakunot ang aking noo dahil mukhang balisa
siya at kitang-kita ko rin ang pawis sa kanyang noo. Anong nangyayari sa babaeng
'to?
"M-Ma'am Lara! Buti na lang po dumating ka na," sabi nito.
Mas lalong nagsalubong ang aking kilay at humalukipkip ako habang nakatingin sa
kanya.
"Anong problema? Bakit mukhang natataranta ka diyan?" tanong ko sa kanya.
"K-Kanina pa po kasi pabalik-balik dito si Sir Damon, Ma'am. Sabay raw kayong
kumain ng asawa mo pero wala ka PO. Hindi mo naman sinabi sa akin kung nasaan ka at
hindi niyo rin sinasagot ang mga tawag 1<0. T-Tinakot po ako ni Sir na papaalisin
niya raw ako rito kung hindi ko kayo mahanap, Ma'am," naiiyak nitong sabi at
napayuko nang matapos na niyang sabihin sa akin ang problema.
Hindi ko mapigilan na magulat sa sinabi ni Lily. Bakit niya naman tinakot ang
secretary 1<0?! Hindi naman siya ang nagpapabayad dito at ako ang nag hired kay
Lily. Baka sinungpong na naman sa pagkatupak si Adler.
Huminga ako nang malalim at tinapik ang balikat ni Lily para hindi na siya
mamroblema.
"Hindi ka niya papaalisin, okay? Ako ang nagpapasok sa 'yo, ako lang din ang
magpapaalis sa 'yo. Maliwanag ba iyon, Lily?”
Nag angat siya ng tingin sa akin at nakita kong umiiyak na pala ito. Sunod-sunod
siyang tumango na para bang takot na siyang makagawa ng masama.
Ngumiti ako sa kanya upang hindi na siya makaramdam ng lungkot at kaba.
"Ako na ang bahala sa asawa ko, okay? Bumalik ka na sa trabaho mo. Pupuntahan ko
lang siya sa kanyang opisina.”
Mabilis na tumango si Lily at umalis na siya sa aking harapan. Napahagod ako sa
aking buhok at napagpasyahan na maglakad papunta sa opisina ni Adler. Sana sinabi
ko na lang kay Lily kanina na may importante akong meeting. Nakalimutan ko nga
palang sabihin sa kanya para incase na may mag hanap sa akin ay alam niya ang
kanyang isasagot. Malay ko bang gusto akong makasama ni Adler kumain!
Nang nasa harapan na ako sa office ni Adler
ay hindi na kaagad ako kumatok at napagpasyahan ko na lang na pumasok sa kanyang
opisina. Nanlaki ang aking mga mata at hindi ako makagalaw sa aking nakita nang
mabuksan ko na ang pintuan ng office ng aking asawa.
May hawak na baril si Adler at nakatutok ito sa isang lalaki na umiiyak habang
nakaluhod sa kanyang harapan.
"A-Adler!" taranta kong sigaw nang makita kong aakmang igagalaw na niyang trigger.
F*ck!
Natigil siya at nilayo niya na rin ang baril na kanyang hawak sa lalaki. Agad kong
sinenyasan ang lalaki na umalis kaya mabilis itong tumayo at patakbong umalis sa
opisina ni Adler. Nang makalabas na ito at nasirado na ulit ang pintuan at muli na
akong humarap kay Adler habang gulat pa rin sa aking nakita.
Hindi na niya hawak ang baril at wala na rin ito sa kanyang kamay, tinago na niya.
Nakahawak siya sa kanyang buhok habang nakanguso na nakatingin sa akin. Hindi ko
mapigilan na kabahan habang nakatingin sa kanya dahil kanina lang ay parang papatay
na talaga siya ng isang tao. Paano na lang kung hindi ko siya napigilan? Papatayin
niya ba iyong lalaki kanina?
"A-Ano 'yon?!" tanong ko habang
kinakabahan pa rin.
Turnalikod siya sa akin at umupo siya sa kanyang swevil chair at sinuot ang kanyang
eye glasses. Naging seryoso na ang ekspresyon sa mukha ni Adler at nagsimula na
siyang magtrabaho.
"It's nothing, Lara," malamig niyang sagot sa aking tanong. Muli siyang nag angat
ng tingin sa akin at tinaasan ako ng kilay.
"Wala ka kanina sa office mo. Where have you been, hmmm?" tanong niya sa akin.
Napalunok ako sa aking [away at umiwas ng tingin sa kanya.
"M-May meeting ako, Adler."
"Pero hindi alam ng secretary mo kung saan ka pumunta? What a surprise."
Burnilis ang kabog ng aking puso nang sabihin niya iyon sa akin.
"Next time, ayokong urnalis ka na lang nang hindi ko nalalaman, Lara. Hindi mo
magugustuhan kapag nagalit ako sa 'yo," seryoso niyang sabi habang nakatitig sa
aking mga mata.
Para akong estatwa rito sa aking kinatatayuan at hindi rin ako makahinga ng maayos
sa sobrang kaba na aking nararamdaman.
"Do you understand me, Lara?" Mabilis akong turn ango sa kanya.
"Y-Yes, Adler."
"Good girl."

EPISODE 27 - CONFRONTATION
EPISODE 27
CONFRONTATION
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
Hindi pa rin ako makapagsalit at hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala sa lahat
ng aking nakita. Bakit may baril si Adler? Isa ba siyang myembro ng sindikato?
Bakit may baril siya at parang hindi pa siya natatakot na makapatay siya ng isang
tao!
"Kumain na muna tayo sa restaurant bago tayo urnuwi sa bahay."
Napasulyap ako kay Adler nang sabihin niya iyon. Sabay na kasi kami sa pag uwi
dahil iyon din ang kanyang gusto. Buti na lang talaga at kalmado na si Adler ngayon
at nabawasan na rin angtakot at kaba na nararamdaman 1<0.
Si Adler na ang nagpili kung saan kami kakain at nakita kong pumunta kami sa isang
Spanish Restaurant at tahimik lang din akong lumabas sa sasakyan nang ma-park na
niya ito at sumunod sa kanyang likuran. Nang makapasok kami sa 100b ay agad kaming
nilapitan ng isang staff ng restaurant at hiningi ang aming mga order. Habang
naghihintay kami sa aming mga pagkain ay tahimik lang ako sa aking inuupuan at
nilibang ko na langdin ang aking sarili sa pagtingin sa paligid clito sa 100b.
Ramdam ko kasi ang mainit na titig sa akin ni Adler at baka kapag napatingin ako sa
kanya ay muli na naman akong makaramdam ng sobrang kaba.
"Nakipagkita ka kay Steven Saavedra?"
Nanlaki ang aking mga mata at atomatikong napatingin kay Adler nang sabihin niya
iyon sa akin. W-What the f*ck? Bakit niya nalaman ang bagay na iyon? Walang
nakakaalam na nagkita kami ni Steven!
Itinaas niya ang kanyang kanang kamay upang patigilin ako sa aking pagsasalita.
Para akong hindi makahinga sa aking kinauupuan sa kanyang sinabi sa akin. Magagalit
ba siya? Steven is my best friend! Hindi pwedeng iwasan ko siya dahil siya lang ang
nag iisa kong kaibigan. "A-Adler, kaibigan ko si Steven," seryoso kong sabl' sa
kanya.
Nakatitig lang sa akin si Adler at gusto ko sanang mabasa ang kanyang iniisip pero
hindi ko ito magawa dahil masyado siyang magaling mag tago ng kanyang ekspresyon sa
mukha.
Makalipas ang ilang segundo na pagtitigan namin ay tumango siya na parang walang
nangyari.
"It's okay. Nagtanong lang naman ako kung nakipagkita ka kay Steven Saavedra. Why
so defensive, Lara Laureen?" tanong niya sa akin gamit ang kanyang mapaglarong
boses, parang gusto niya akong ma-corner at magsabi ako ng totoo sa kanya.
Pinakalma ko na muna ang aking sarili bago ako nagsalita.
"Hindi ako defensive, Adler. Sinasabi ko lang ang totoo dahil ayokong magkamali ka
ng iniisip tungkol sa amin," seryoso kong sagot sa kanya.
Bahagya siyang ngumisi at tumango.
Hindi na ulit kami nag usap nang makita naming dumating na ang aming mga pagkain na
in-order. Tahimik kaming kumakain ni Adler at hindi rin ako sumulyap sa kanya.
Ayokong magkamali ng sasabihin sa kanya kaya minabuti ko na lang na manahimik
hanggangsa natapos kami sa aming pag kain nang walang nagsasalita sa amingdalawa.
Nakasunod pa rin ako sa kanya nang makalabas kami sa restaurant at pumasok na ako
sa 100b ng kanyang sasakyan. Minsan na akong nasigawan ni Adler noong hindi pa kam
kasal at ayoko nang mangyari ulit iyon dahil
natatakot ako, nakakatakot siya.
Nang makarating na kami sa aming bahay ay ako na ang naunang pumasok dahil ayokong
makasabay si Adler. Dahil tapos na rin naman kaming kumain, napagpasyahan ko na
lang na dumiretso sa aming kwarto. Nang makapasok na ako sa aming kwarto ay agad
din akong pumunta sa walk-in closet at nagpalit ng aking damit. Nang matapos na
akong magbihis ay lumabas na ako sa closet at tinalian ko rin ang aking buhok.
Nakita kong nasa loob na pala ng aming kwarto si Adler at naghuhubad siya ng
kanyang mga saplot. Hindi ko mapigilan na mapatitig sa kanyang katawan lalo na't
nakatalikod siya sa akin at kitang-kita ko ang kanyang malapad na likuran. Ang laki
talaga ng katawan ni Adler at halatang nag gy-gym talaga siya eh. Pero hindi pa rin
talaga mawala sa aking isipan angtungkol sa kanyang baril. Bakit siya may baril at
saan niya ito tinatago at saan niya rin ito ginagamit?
"Are you done checking on me?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang marinig ko ang boses ni Adler na nagsalita.
Hind ko namalayan na nakaharap na pala siya sa akin at kitang-kita ko na ang
kanyang hubad na katawan. Nakapameywang si Adler habang nakataas ang kanyang isang
kilay na nakatingin
sa akin.
Napalunok ako sa aking [away at sinalubong ko ang kanyang tingin sa akin.
"M-May tanong ako sa 'yo," nauutal kong sabi sa kanya.
Tumango naman siya habang nakatingin pa rin sa akin at hinihintay niya ang aking
tanong. "B-Bakit may baril ka kanina? Bakit mo tinutukan ng baril ang lalaki kanina
nang makapasok ako sa office me?" matapang kong tanongsa kanya.
Kahit na ang lakas na ng kabog ng aking puso ay pinagpatuloy ko pa rin na itanong
kay Adler iyon dahil hindi talaga ako matatahimik kung hindi ko iyon itanong sa
kanya.
"Lara Laureen Miller. ..
Napalunok ako sa aking [away nang banggitin niya ang buo kong pangalan.
Humakbang siya papalapit sa akin at ako naman ay nandito pa rin sa aking
kinatatayuan. Tumigil siya sa kanyang paghakbang nang nasa harapan ko na siya.
Nakita ko ang kanyang kamay na may binunot siya sa kanyang likuran at nakita kong
hawak na niya ang baril na nakita ko kanina sa kanyang opisina. Para akong
kinakapos ng hininga at ramdam ko rin ang aking pamumutla. ler..
Itinaas niya ang hawak niyang baril at pinakita ito sa akin.
"Ito ba ang hinahanap mo, Lara? It's normal to have a gun especially when you're a
powerful person," nakangisi niyang sabi at nakita kong hinimas niya ang baril na
kanyang hawak.
Kahit na dinadala sa masiglang boses ni Adler ang sinasabi niya ngayon, hindi ko pa
rin mapigilan na kabahan. Ngayon lang ako nakakita ng baril sa malapitan at
natatakot ako bigla na lang itong pumutok.
"I-Ialis mo nga 'yan sa harapan ko!" inis kong sabi sa kanya habang natataranta.
Sinunod niya naman ang akingsinabi at muli niya itong itinago sa kanyang likuran.
Saan niya nilagay iyon? Nakaipit sa kanyang pants? Paano kung pumutok 'yon?!
"Don't freak out, Lara. It's normal for me to do that thing, and I'm not going to
shoot that guy. I'm just kidding right there," muli niyang sabi.
Matalim ko siyang tinitigan. Hindi ako naniniwala sa sinasabi ni Adler. Ibang siya
ang nakita ko kanina at kitang-kita ko rin ang galit sa kanyang mukha.
"Oh, really, Adler? Totoo ba talaga 'yan, o
ayaw mo lang na malaman ko ang masama mong ginagawa?" hindi ko na mapigilan
angsarili ko na itanong iyon sa kanya.
Nakita kong nawala na ang ngisi sa kanyang mukha at napalitan ito ng seryosong
tingin.
"Bakit, ano ba sa tingin mo ang masama kong ginagawa, Lara?" tanong niya pabalik sa
akin.
Napalunok ako sa aking [away at hindi nakasagot sa kanyang tanong.
Muli siyang humakbang papalapit sa akin at hinawakan niya ang aking beywang.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa may tainga ko at bumulong siya sa akin.
"You don't have to know anything about me, Lara. Just do your job, your wifey
duties. Stop minding others business."
Hinaplos niya ang aking pisngi at ngumiti siya sa akin.
"Masasanay ka rin sa akin, Lara. Just make sure that you will obey all my rules so
that I will not get mad at you. Hmmm. Masama akong galitin, Lara," malambing niyang
sabi at hinalikan ang aking pisngi bago siya umalis sa aking harapan.
F*ck. Bakit hindi pa rin ako kontento sa
kanyang sinabi? May tinatago ba siya sa akin?
s* *t. Ang hirap kapag nakapangasawa ka ng isang lalaking may saltik sa utak. Hindi
ko mapigilan ka kabahan palagi lalo na kapag nasa harapan ko si Adler at kausap ko
siya. Pero kahit na anong mangyari ay hindi pa rin nagbabago ang nararamdaman ko sa
kanya, mahal ko pa rin siya.
Gusto ko lang naman siyang makilala nang lubusan. Bakit ayaw niyang mangyari iyon?
I want to know him more.
Ano bang nakita kong maganda sa lalaking ito at bakit siya pa ang aking minahal?!
May saltik din ata ako sa utak. Damn this heart!

EPISODE 28 - PROMISE
EPISODE 28
PROMISE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
Hindi pa rin ako kontento sa sinabi ni Adler sa akin. Parang. parang may tinatago
siya at gusto ko iyong malaman.
"Ma'am Lara?"
Napakurap ako sa aking mga mata at nag angat ng tingin kay Lily nang tawagin niya
ako. Nandito na pala siya. May inutos kasi ako sa kanya ngayon, kahit maliit lang
na impormasyon ay makakatulong na ito sa akin.
"May nahanap ka ba?" seryoso kong tanong sa kanya.
Tumango si Lily at ni-lock niya muna ang pintuan ng aking office at lumapit siya sa
akin.
"Nagtanong po ako sa ibang mga empleyado rito sa kompanya ni Sir Damon, Ma'am. Sabi
pa nila ay strict po raw talaga ang asawa ninyo at nakakatakot. Marami na itong
napaalis dahil hindi niya nagustuhan ang mga trabaho nito at minsan naman ay
pinapahiya ni Sir Damon sa
harapan ng ibang empleyado kaya po takot na takot ang iba rito ma magkamali. Pero
sabi naman ng iba ay ginagawa lang daw ito ni Sir para hindi maging tamad ang lahat
at galingan nila sa kanilang trabaho," pagku-kwento ni Lily. Napakagat ako sa
aking labi at napaisip. Baka pinaalis na rin ni Adler 'yung lalaking naabutan ko sa
office niya. He's really a devil in disguise. Kaya pala iyan ang bansag sa kanya ng
maraming tao, pinanindigan niya talaga ang pagiging demonyo niya.
"Iyan lang ba ang nalaman mo, Lily?" tanong ko ulit sa aking secretary.
Malungkot siyang tuman go.
"Iyan lang po ang nalaman ko, Ma'am. Ingat din po kasi ang mga empleyado rito sa
pagsasalita tungkol kay Sir Damon kasi baka makarating ito sa kanya. Huwag ninyong
sabihin sa asawa ninyo, Ma'am, a? Nako!"
Ngumiti ako sa kanya at turnango.
"Hindi ko sasabihin sa kanya kaya wala kang ipag-aalala diyan. Sige na, lumabas ka
na rito at ipagpatuloy mo na ang pinapagawa ko sa 'yo kanina," utos ko sa kanya.
Tumango na si Lily at nagpaalam na siya sa akin.
Nang makalabas na ito ay napasandal naman ako sa aking inuupuan at napahilot sa
aking sentido. Sino pa nga ba ang mas nakakakilala kay Adler? Gusto ko pang mas
makilala ang asawa 1<0. Ayoko naman na magtanong ako kay Adler dahil sigurado akong
hindi niya sasagutin ang aking mga katanungan sa kanya. Baka magalit pa siya sa
akin at ayokong gawin iyon.
Muli akong napamulat sa aking mga mata nang may naisip ako na makakatulongsa akin
para mas makilala ko pa ang aking asawa.
Si Tita Devon.
Nakaka-intimidate man ang kanyang mga tingin sa akin pero alam ko na siya lang ang
makakatulongsa akin. I need to talk to her right now. Turnayo ako at agad kong
kinuha ang aking bag. Sasabihin ko na lang maaga akong uuwi ngayon at kapag hinanap
ako ni Adler, sabihin na lang na urnuwi na ako.
Nang makalabas ako sa aking opisina ay binilin ko muna kay Lily na uuwi na ako at
kapag may naghahanap sa akin, sabihin na maaga akong nag out. Hindi naman siguro
magagalit si Adler kapag nakita niya akong wala sa opisina niya, e.
Pupuntahan ko si Tita Devon sa kanyang
Clothing company. She's a fashion designer at sikat din siya at ang kanyang mga
gawa lalo na't ang iba ng mga designs niya ay nasuot na ng mga Miss universe
candidates.
Mabilis lang akong nakapunta sa building kung saan ang clothing company ni Tita
Devon. Kilala ako ng guards na nagbabantay sa labas kaya agad din akong nakapasok.
May lumapit sa akin na isang babae at tinulungan niya ako para madala niya ako
papunta kung saan si Tita Devon.
Dinala ako sa office ni Tita Devon at nang makapasok na ako roon ay agad ko siyang
nakita habang nag aayos sa isang gown na nakasuot sa isang maniquin. Tumigil siya
sa kanyang ginagawa at humarap siya sa akin.
Lara
Lumapit si Tita sa akin at niyakap niya ako. Ngumiti ako kay Tita Devon at binati
siya.
"Hello po sa inyo, Tita. Pasensya na po kung pinuntahan ko kayo rito nang walang
pasabi," malumanay kong sabi sa kanya.
Umiling si Tita at pinaupo ako sa kanyang couch clito sa kanyang office. Urnupo rin
siya katabi ko at humarap sa akin.
"What brought you here, Hija? May gusto ka bang itanongsa akin?" she asked.
Agad akong nakaramdam ng kaba dahil sa uri ng pagtitig niya sa akin. Itatanong ko
ba kay Tita ang gusto kong itanong? I really want to ask her about Adler.
"I-I want to ask you about my husband, Tita Devon," I asked her.
Napataas ang kilay ni Tita Devon sa akin at humalukipkip siya.
"Why, Lara? Ayaw mo naba sa pamangkin
Nanlaki ang mga mata ko sa tanong ni Tita sa akin. Mabilis akong napailingdahil
baka masamain niya ang akingtanong kanina.
"N-No, Tita! W-What I mean is. . . is.
Turnawa si Tita Devon kaya natigil ako sa aking sasabihin. Pati ang kanyang pagtawa
ay may class pa rin talaga. Ibang klase si Tita Devon.
Tumigil siya sa kanyang pagtawa pero nakangiti pa rin ito na humarap sa akin.
"I'm just kidding, Hija. Go on! Ask me anything and I will answer it. Alam ko naman
ang dahilan mo kung bakit ka napunta rito para itanong iyan. Hindi naman kita
masisisi kasi minsan ay wala talagang kwentang kausap si Damon," nakangiti niyang
sabi habang nakatingin sa akin.
Huminga muna ako nang malalim bago magsimulang mag tanong sa kanya.
"S-Si Adler PO, ganun na po ba talaga siya kahit noon pa?" tanong ko sa kanya.
Kumunot ang kanyang noo pero nakangiti pa rin si Tita sa akin.
"What do you mean, Hija? Ang pag-uugali ba ni Damon ang tinutukoy mo?"
Napakagat ako sa aking labi at turnango. Ngumiti si Tita na para bang naintindihan
niya ang aking tanong sa kanya.
"Damon's parents died in front of him."
Nanlaki ang aking mga mata nang sabihin iyon ni Tita Devon. Hinintay ko ang kanyang
sunod na sasabihin.
"Bata pa lang ang pamangkin ko pero nasaksihan na niya ang ganung bagay, Lara. You
know what kung ano ang kinamatay ng parents niya? Namatay ang mga magulang ni Damon
dahil masyado silang nagtiwala at masyado silang mabait. Trinaydor sila ng business
partners nila na pinagkatiwalan nila nang buong puso. Buti na lang at mabilis na
nakapagtago ang pamangkin ko... pero hindi siya nakaligtas na masaksihan ang
pagkamatay ng kanyang mga magulang. Kaya nagkaganun si Damon, hija,
ayaw na niyang maging mabait dahil natatakot siyang mangyari ulit ang trahedyang
iyon. Ayaw na niyang ipakita sa maraming tao ang pagiging mapagmahal niya. He
became ruthless in any ways and he became a devil in disguise, just like what the
other people say about him... pero lahat ng kasamaan ng isang tao ay may kwento,
Hija, at ganun sa aking pamangkin."
Napatulala ako nangsabihin iyon ni Tita Devon. Adler has a rough childhood memory.
He saw his parents die and he can't do anything because he's still young and they
might kill him too. Naninikip ang aking dibdib at parang hindi ako makahinga sa
aking mga nalaman tungkol kay Adler.
Muli akong napatingin kayTita Devon nang muli siyang magsalita.
"Kaya pagpasensyahan mo na kung ganun ang asawa mo, Hija, but even Damon's changes
a lot, he still a softie. I love him so much, and he deserves also love and care
from his family, from you. Can you promise me one thing, hija?"
Napakurap ang aking mga mata at tumango kay Tita Devon.
"Y-Yes, Tita? Ano po iyon?"
Ngumiti siya sa akin.
"Can you love and take care of him? Can you promise me that you will never leave my
nephew?" seryosong tanong sa akin ni Tita Devon.
Napalunok ako sa aking [away at nagdadalawang isip ako kung ano ang aking isasagot
kay Tita.
Hinawakan niya ang aking kamay kaya nakaramdam na ako ng kaba.
"Lara, this is my first time to ask a favor. You know, my Damon deserves to be
happy. Hindi ako nag-asawa dahil gusto kong mag focus sa pag-aalaga sa kanya dahil
ako na lang ang natitira niyang pamilya. Mahal na mahal ko ang pamangkin ko, Lara.
Dahil kasal na siya sa 'yo, humihingi sana ako nang pabor na sana ay mahalin mo rin
siya at alagaan," malumanay na sabi ni Tita habang nakatingin sa akin.
Hindi ko na mapigilan ang maging emosyonal dahil kanina pa mabigat ang aking
nararamdaman sa lahat ng nalaman ko kanina tungkol kay Adler.
"Y-Yes, Tita. promise you, I will love and take care of my husband," naiiyak kong
sabi habang nakatingin sa kanya.
Ngumiti siya sa akin at niyakap niya ako ng mahigpit.
"Thank you, hija. Masaya ako na ikaw ang naging asawa ng pamangkin ko. I trust you
so please take care of him," mahinang sabi ni Tita habnag nakayakap sa akin.
Nang matapos na ang pag uusap namin ni Tita Devon, napagpasyahan ko nang umuwi sa
bahay namin ni Adler. Alam niya naman na uuwi ako nang maaga dahil sinabihan ko na
rin si Lily.
Pagkarating ko sa bahay ay nag ayos na muna ako sa aking sarili at pagkatapos nun
ay naupo ako sa may couch sa aming living room at napatulala. Hindi ko akalain na
ganun pala ang nangyari kay Adler at nasasaktan ako. Mas lalo ko pa siyang minahal
at gusto ko pa siyang mahalin pa lalo. Baliw na ata ako. Pero anong magagawa 1<0?
Sa kanya ako nahulog at asawa ko na rin si Adler.
Napapikit ako sa aking mga mata at naalala ko ang sinabi ko kay Tita Devon kanina.
Nangako ako na hindi ko iiwan si Adler, mamahalin ko siya at aalagaan... at gagawin
ko lahat ng iyon— tutuparin ko ang aking pangako.
Huminga ako nang malalim at napatingin ako sa orasan. Nang makita kong malalim na
pala ang uwian ni Adler ay nagmadali akong pumunta sa may kusina upang makapagluto.
I'm doing my wifey duties.
Makalipas ang ilang minuto ay natapos na rin ako sa aking pagluluto ay nakahanda na
ang lahat. Hinihintay ko na lang na makauwi si Adler at nang marinig ko ang tunog
ng kanyang sasakyan sa labas ay agad din akong pumunta sa harapan ng pintuan namin
para masalubong ko siya.
Nakita kong lumabas na si Adler sa kanyang kotse pagkatapos niyang ma-park ito sa
garahe. Naglakad na siya papunta rito sa bahay at nag angat siya ngtingin sa akin
nang makita niya ako sa harapan ng pintuan. Napatigil siya sa kanyang paglalakad at
tinaasan ako ng kilay.
"Umuwi ka nang maaga. Why?" malamig niyang tanong sa akin.
Ngumiti ako kay Adler at humakbang ako palapit sa kanya. Nang makalapit na ako sa
kanya ay agad ko siyang niyakap sa kanyang beywang.
"What the aakmang itutulak na ako palayo ni Adler nang magsalita ako bigla na
ikinatigil niya.
"l missed you," mahina kong sabi habang nakayap sa kanya.
Naramdaman kong natigilan si Adler at hindi rin siya nagsalita at hindi na niya
tinuloy ang pagtulak sa akin palayo.
Napapikit ako sa aking mga mata at mas lalo pang hinigpitan ang pagyakap ko sa
kanya. "I'm always here for you, Adler... no matter what happened."

EPISODE 29 - MAD
EPISODE 29
MAD
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
NANG dahil sa aking sinabi kay Adler ay hindi na niya ako kinausap at hindi na rin
siya makatingin sa akin. Naiilang ba siya? Naninibago ba siya nang sabihin ko iyon
sa kanya? Paano na lang kaya kung sabihin ko sa kanya na mahal ko na rin siya? Baka
bigla na lang siyang lilipat nang mahihigaan at hindi na niya talaga ako
kakausapin. Tsk.
"Bakit nakasimangot ang princess ko, hmmm?"
Napatingin ako kay Steven nang magsalita siya. Isa pa ang lalaking 'to, bigla-bigla
na lang siyang sumusulpot dito sa opisina 1<0! llang beses ko nang pinagbawalan si
Steven na pumunta rito at ako na lang ang makikipagkita sa kanya pero kahit anong
sabi ko talaga ay matigas pa rin ang kanyang ulo. 00 nga pala, siya nga pala ang
pinakamatigas na Saavedra na nakilala ko at surnunod sa kanya ang kanyang nag
iisang babaeng kapatid na si Samantha.
"What do you want, Steven? llang ulit ko bang ipaalala sa 'yo na huwag mo akong
puntahan dito sa office ko?!" inis kong sabi sa kanya.
Bahagya siyang napanguso at humalukipkip habang nakaharap pa rin sa akin.
"You want me to get out of here?" ma-drama niyang tanong sa akin.
Inirapan ko si Steven at hinagisan ko siya ng aking ballpen na hawak pero mabilis
niya rin itong nasalo at turnawa siya nang malakas.
"Hindi mo talaga ako matiis, 'no?" nakangisi niyang sabi.
Napaismid ako habang nakatingin pa rin sa kanya.
"May magagawa pa ba ako, Steven? Sigurado akong sa oras na ito ay alam na ni Adler
na nandito ka sa kompanya niya," sabi ko at pinagpatuloy na ang aking ginagawa.
Napasandal si Steven sa kanyang kinauupuan at bahagyang napanguso.
"No pressure, Princess. Hindi naman ako takot diyan sa asawa mo," mayabang na sabin
ni Steven at ngumisi.
Napailing na lang ako at pinagpatuloy ang aking trabaho. Habang nag ta-trabaho ako
rito,
panay naman angdaldal ni Steven sa akin at sa mga kalokohan na ginawa niya buong
linggo. Pinasakit na naman niya ang ulo ng kanyang mga magulang at nalaman ko rin
na ikakasal na pala ang kanyang kapatid na babae sa isang business man na
nagngangalang si Leandro Salvatore. Kilala ko ang lalaking iyon dahil minsan ko na
rin iyong nakasama sa mga business parties and conferences. Marami pang kinu-kwento
sa akin si Steven at ako naman ay nakikinig lang sa kanya at minsan ay sinasagot ko
rin ang kanyang mga tanongsa akin.
Natigil lang sa pagsasalita si Steven nang biglang bumukas ang pintuan ng aking
opisina at bumungad sa aming harapan ang seryosong mukha ng aking asawa na si Damon
Adler Miller. Napalunok ako sa aking laway at naasulyap din ako sa aking kaibigan
na si Steven at nakita kong bigla siyang nataranta at napatayo sa kanyang
kinauupuan. Gusto ko sanang matawa ngayon dahil nakakatawa ang itsura ni Steven
pero ang pangit naman kapag turnawa ako bigla tapos nandito si Adler na nakatingin
sa akin.
"Adler," banggit ko sa pangalan ng aking asawa.
Bahagyang turnagilid ang kanyang ulo at napatingin din siya kay Steven na ngayo'y
parang natatae na.
"Mr. Saavedra, what a surprise to see you here in my company," Adler said, and he
smirked. Napasulyap ako sa aking kaibigan upang tignan ang kanyang susunod na
gagawin.
"M-Mr. Miller! Oh My God! What a pleasure to meet a handsome guy like you!" wika ni
Steven at lumapit siya kay Adler.
Nagulat ako sa sunod na ginawa ng aking kaibigan, niyakap niya ng mahigpit ang
aking asawa at mabilis itong hinalikan sa kanyang pisngi. Napatakip ako sa aking
bibig sa gulat sa ginawa ni Steven sa aking asawa. Nang mapatingin ako sa reaksyon
ni Adler ay nasa kanyang mukha rin ang kanyang pagkagulat at parang hindi siya
makagalaw nang mahalikan siya sa pisngi ni Steven. Unti-unting tumingin si Adler sa
aking kaibigan at nakita ko na parang sasabog na ito sa galit kaya dali-dali na
akong lumapit sa kanila at hinila ko si Steven at mabilis siyang pinalabas sa aking
opisina.
"Umalis ka na kung gusto mo pang mabuhay!" sigaw ko sa kanya at mabilis na sinirado
ang pintuan ng aking opisina at hindi na hinintay ang isasagot ni Steven. Mabilis
kong ni-lock ang pintuan at muli akong humarap kay
Adler.
Nakita kong nanginginig pa rin siya sa galit at nakahawak siya sa kanyang pisngi na
hinalikan ni Steven.
"A-Ad ler?" tawag ko sa kanya.
Lumingon siya sa akin at matalim akong tinignan.
"How dare that guy kiss my cheeks?!" galit niyang sigaw.
Mabilis akong lumapit kay Adler at hinawakan ko ang magkabila niyang balikat upang
pakalmahin siya.
"P-Pagpasensyahan mo na si Steven.
Palabiro lang talaga siya at iyong ginawa niya? Wala lang 'yoni. Ganun lang talaga
siya sa ibang tao!" sabi ko sa kanya habang patuloy pa rin siyang pinapakalma.
Akala ko ay kakalma na talaga siya nang sabihin ko iyon sa kanya pero mukhang mas
lalo pa siyang nagalit dahil ang sama ngtingin niya sa akin ngayon.
"He kissed you?!" tanong niya sa akin. Nanlaki ang aking mga mata at mabilis na
umiling. Ano ba 'tong pinag-iisip niya!
"Huh? Of course not! Bakit naman ako hahalikan ng lalaking iyon?! Were just
friends, Adler!" pagtatanggol ko sa aking sarili.
"Yeah. Friends. Bakit siya nandito sa 100b ng
opisina mo? You're working for God's sake! Wala ba siyang trabaho?!" inis niyang
sabi at turnalikod siya sa akin.
Napakurap ako sa aking mga mata at bahagya rin akong nagulat sa mga pinapakita sa
akin ngayon ni Adler. Bakit siya galit? Galit ba siya kasi hinalikan siya sa pisngi
ni Steven, or galit siya dahil nandito si Steven sa 100b ng opisina ko nang pumasok
siya rito?
"From now on, that Saavedra guy is now banned in my company!" sigaw ni Adler at
muli siyang humarap sa akin.
Nanlaki ang aking mga mata nang sabihin niya iyon.
"W-What. .. why?! Wala siyang ginagawang masama,Adler!"
Tinignan niya ako ng masama.
"Walang ginawang masama? He kissed me! He's crazy! Hindi na siya makakapasok dito
sa kompanya ko at hindi na siya makakapasok dito sa opisina mo!" galit na sigaw ni
Adler at agad siyang umiwas ng tingin sa akin.
Hindi ko mapigilan na mapangisi at muli akong napatingin sa kanya nang may maisip
ako. Humakbang ako palapit kay Adler at kumapit ako sa kanyang leeg. Muli siyang
napatingin sa akin
habang nakakunot ang noo. Nakita kong unti-unti nang nawawala ang galit at inis sa
kanyang mukha kaya mas lalo akong ginanahan na gawin ang naiisip ko.
Hinaplos ang pisngi ng aking asawa at mapang-akit siyangtinitigan.
"May pwede ba akong gawin para mawala ang init ng ulo ng aking pinakapoging asawa?"
mapang-akit kong tanong sa kanya at kinagat ko rin ang aking labi at bahagyang
ngumisi habang nakatitig pa rin sa kanya.
Naging mapungay ang mga mata ni Adler na nakatingin sa akin ngayon at naramdaman ko
rin ang kanyang paghawak sa aking beywang at bahagya niya itong hinaplos.
"Yes, Lara," mahina niyang sagot sa aking tanong habang nakatitig pa rin sa akin.
Muli akong napangiti at inilapit ang aking mukha sa may tainga niya at bumulongsa
kanya kagaya ng ginagawa niya palagi sa akin. Darnn.
Ang dami na talagang natutunan sa lalaking
itO!
"What do you want me to do, Adler?" mahina kong tanongsa kanya habang nakatingin pa
rin sa kanyang mga mata.
Unti-unting sumilay ang ngiti sa labi ni Adler
at hinaplos niya ang aking pisngi.
"Masyadong mainit at matigas ang ulo 1<0, Lara. I need you to do something about
it."
Napalunok ako sa aking laway at napasulyap ako sa may pintuan upang ma-double check
kung na-lock ko na ba talaga ang pintuan ng aking office or hindi.
Soundproof ang office ko at walang makakakita sa amin ni Adler galing sa labas.
Mukhang mabibinyagan ang office ko nito sa aming dalawa.

EPISODE 30 - OFFICE WORK R18+

EPISODE 30
OFFICE WORK
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN
RISK! THIS EPISODE CONTAINS MATURE
CONTENT THAT IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS AND CLOSE-MINDED PEOPLE. LARA
LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Strip."
Napakurap ako sa aking mga mata habang nakatingin kay Adler. Nakaupo siya ngayon sa
aking swevil chair at seryoso siyang nakatingin sa akin habang ako naman ay
nakatayo sa kanyang harapan.
ler..
"Strip and dance in my lap.
Para akong mahihimatay sa aking kinatatayuan at hindi ko alam kung susundin ko ba
ang sinasabi ni Adler sa akin. Rinig na rinig ko kasi ang ingay sa labas ng office
ko, mga tunog ng computers, mga printers, mga tawanan ng mga empleyado at ang tunog
ng mga papel. Para akong hindi makapag concentrate sa ganung ingay kaya
nagdadalawang isip ako sa aking gagawin. Bakit ko kasi naisip ito? Pwede naman sa
bahay na lang sana, pwedeng-pwede roon kasi walang istorbo at tahimik pa ang
paligid "Lara,” tawag ni Adler sa akin gamit ang kanyang nakakatakot na boses.
Napakagat ako sa aking labi at muli akong napatingin sa kanya.
"P-Pwede bang sa bahay na lang natin gawin, Adler? Promise, hindi kaagad ako
mapapagod! Pagbibigyan kita kahit na abutin pa tayo nang umaga, h'wag lang nating
ituloy rito— Adlerl” napatili ako nang bigla niya akong hinila at napaupo na nga
ako nangtuluyan sa kanyang kandungan.
Naramdaman ko ang kamay ni Adler sa dulo ng aking suot na skirt at itinaas na niya
ito hanggang sa nasa may beywang ko na ang aking suot na skirt. Kitang-kita na ang
aking suot na itim na lace panty. Agad akong umupo nang paharap sa kandungan ni
Adler at hinalikan na siya sa kanyang labi. Hinalikan ako pabalik ni Adler habang
ang kanyang isang kamay at nasa may pwetan ko pa rin at hinahaplos niya ako roon.
Bahagya kong pinagalaw ang aking balakang at idinikit ko pa lalo ang aking sarili
sa kanya.
Napatigil siya sa kanyang paghalik sa akin at napatitig siya sa aking mga mata at
bahagya ring nakaawang ang kanyang bibig. Habang patuloy kami sa pagtititigan namin
ni Adler, hinawakan ko ang kanyang damit para mahubad na niya ito. Naintindihan
niya ang aking gustong mangyari kaya mabilis niyang hinubad ang kanyang pang-itaas
na saplot at tinulungan niya rin akong mahubad ang aking suot. Dahil masyado kaming
nahirapan ni Adler sa aming posisyon, turnayo na muna kamingdalawa at para kaming
nagmamadali at may importanteng pupuntahan sa aming mabilis na mga galaw. Mabilis
naming nahubad ang aming mga saplot sa katawan hanggang sa pareho na kaming
dalawang hubo't hubad. Agad na lumapit sa akin si Adler at binuhat niya ako at
sinalubong niya ako ng kanyang mainit na halik. Narinig ko ang mga pagkahulog ng
mga gamit ko sa aking table at pinaupo ako ni Adler dito.
Muli akong hinalikan ni Adler sa aking labi habang ang kanyang mga karnay ay
naglalakbay na sa iba't ibang parte ng aking katawan. Ikinapit ko naman ang aking
mga binti sa may beywang ni Adler at hinahaplos ko rin ang kanyang malapad na
dibdib. Bumaba ang halik ni Adler papunta sa aking leeg kaya bahagya akong
napatingala at hinawakan ko siya sa kanyang
batok.
"Ahhh. ... Adler. ...
He sucked my mound while his other hand touched me in my wet center. Adler
continues to pleasure me while enjoying it and moaning his name.
ler..
Hindi ko na napigilan ang aking sarili at bumaba na ang aking kamay papunta sa
kanyang sandata and I started to plays with it using my hands. Mahigpit ang
pagkakahawak sa akin ni Adler at bahagya ring napaawang ang kanyang bibig. Habang
nakahawak ako sa kanyang matigas na p*gkalalaki, patuloy pa rin ang paglalaro ni
Adler sa aking gitna Napapikit ako sa aking mga mata nang maramdaman kong burnilis
ang mga darili ni Adler at bahagya rin akong napaliyad at binilisan ko rin ang
pagtaas-baba ko habang nakahawak ako sa kanya.
"L-Lara, stop," nanghihina niyang sabi.
Tumigil na rin ako at tumigil na rin siya. Muli siyang lumapit sa akin at hinalikan
niya ako sa aking labi.
"A-Adler, please. I-I. ... I can't take this anymore. I want you inside me," I
begged. "F*ck!" he cursed.
Bumukaka ako sa kanyang harapan at hinawakan niya rin ang magkabila kong mga hita
at itinutok na niya ang kanya sa aking gitna hanggang sa ipinasok na niya ito nang
buo sa aking 100b kaya mabilis akong napakapit sa kanya at iniyakap ko rin ang
aking mga binti sa kanyang beywang nang magsimula nang gumalaw si Adler.
"Ahhh! A-Adler! Faster!" I moaned.
He's not wearing condom because I'm safe. Simula no'ng may nangyari sa amin ni
Adler ay napagpasyahan ko na munang magpa-birth control shot. Hindi pa ako handang
magkaanak at hindi pa ito ang tamang oras para magkaanak kami kaya gumagamit na
muna ako no'n at hindi alam iyon ni Adler.
"s* *t! You're still so tight for me, Lara! Your body only belongs to me."
Napakapit pa ako lalo kay Adler at pinagalaw ko na rin ang aking balakang upang
salubungin ko ang kanyang pagbayo. Bahagya akong inangat ni Adler at mahigpit ang
kanyang pagkakahawak sa aking pwetan ngayon habang patuloy siya sa kanyang pagbayo.
He's hitting my g-spot and it makes mo more crazy right now.
"Ohhh! Ohhh!"
Binuhat ako ni Adler at bigla niya akong pinatayo at pinatalikod niya ako sa kanya
habang nag-iisa pa rin kami kaya nakaramdam ako nang labis na sarap nang maramdam
ko rin ang pag ikot ng kanya sa aking 100b.
Hinawakan ni Adler ang aking pisngi habang nasa likuran ko siya at he licked my
earlobe and he whispered to me.
"Bend over."
Agad kong sinunod ang kanyang utos at napahawak na rin ako sa may edge ng aking
table.
"Ahhh!" malakas akong napaungol nang muling gumalaw si Adler sa aking likuran and
his moves are a bit rough but I like it.
Pabilis nang pabilis ang paggalaw ni Adler sa aking likuran at palakas nang palakas
din ang aking mga ungol. Wala na akong pakialam kung may makarinig man sa amin
ngayon, ang nasa isipan ko lang ay kung gaano ko nagugustuhan ang ginagawa namin ng
aking asawa rito sa aking office. s* *t! Were having s*x in my goddamn office and
it's f*cking working time! While the employees of this company are busy in there
different works, the CEO and the COO of this company are doing different work and
it's a
steamy work and were enjoying it right now.
"Adler! F*ck! Yes! Ahhhh!" malakas kong ungol. Napahawak ako sa kanyang kamay na
mahigpit na nakahawak sa aking balakang ngayon at turningin ako sa kanya habang
patuloy siya sa kanyang pag galaw sa aking likuran. He kissed me in my lips and I
kissed him back.
Pumulupot ang isang braso ni Adler sa aking beywang at hinawakan niya ako sa aking
leeg at mas lalo niya pang pinabilisa ang paglabas-masok sa aking 100b hanggang sa
malapit na naming maramdaman ang aming pagsabog.
"Ahhh! Adler!"
"F*ck! Ahhh!"
Napaawang ang aking bibig at napapikit sa aking mga mata nang maramdaman kong
magkasabay kaming nilabasan ni Adler, and he c*m inside me.
Hina at pawisan akong napasandal sa kanyang dibdib habang siya naman ay niyakap ako
sa aking beywang at naramdaman ko rin na inayos niya ang aking buhok na bahagya
nang nagulo dahil sa mga galaw namin kanina. "I'm tired," mahina kong sabi habang
nakapikit pa rin sa aking mga mata.
Naramdaman kong binuhat ako ni Adler at kumapit na lang din ako sa kanyang leeg at
nagpadala sa kanya kung saan niya man ako dadalhin. Naramdaman kong inihiga niya
ako sa may couch at agad din akong dinalaw ng aking antok at hindi ko na alam
angsunod na nangyari. "Ma'am Lara? Gising na PO, Ma'am."
Naalimpungatan ako nang marinig ko ang boses ni Lily at may tumapik din sa aking
balikat. Minulat ko ang aking mga mata at kinusot din ito dahil malabo ang aking
tingin. Nang malinaw na ang aking paningin, nakita ko sa aking harapan ang aking
secretary na si Lily na mukhang kanina pa naghihintay sa aking pagkagising. Nanlaki
ang aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kanina rito sa loob ng office ko.
Mabilis akong napaupo galing sa pagkakahiga ko rito sa couch at napatingin din ako
sa may table ko at nakahinga ako ng maginhawa nang makita kong maayos na ito at
wala na ang mga kalat na ginawa namin kanina ni Adler. Siya ba ang nag ayos nito
habang tulog ako? Napatingin din ako sa aking sarili at nakita kong nakasuot na
ulit ang mga damit ko kanina at maayos na rin ang aking sarili at pati ang aking
buhok ay nakatali na rin. Siya ba ang may gawa nito, o si Lily?
"Ma'am, utos po ni Sir Damon na gisingin ko raw po kayo kapag nag4 PM na po at 4 PM
na po kaya ginising ko na kayo. Nasa meeting pa po pala si Sir Damon, Ma'am, kaya
sabi niya po kanina ay hintayin niyo na lang daw siya sa 100b ng kanyang opisina
dahil sabay na raw kayo pauwi," sabi ni Lily.
Inaantok ka rin ako ngayon at magkasalubong ang aking mga kilay na nakatingin kay
Lily pero lahat ng kanyang sinabi ay naintindihan ko. Turnango na lang ako at
tumayo upang makuha ang aking mga gamit.
Lumabas na rin kaagad ako sa aking opisina at si Lily na ang aking inutos na mag
lock nito dahil di-diretso na ako sa opisina ni Adler.
Nakita ko pa ang ibang empleyado rito sa labas at binati nila ako kaya binati ko
rin sila pabalik. Pagkapasok ko sa 100b ng opisina ni Adler ay hindi ko na naman
mapigilan na mamangha dahil masyadong malinis ang paligid at namamangha rin ako
dahil vintage ang theme ng kanyang office.
Pumunta na muna ako sa may bookshelves ni Adler at namili ako ng libro niya roon
para aking basahin habang naghihintay ako sa kanya. Marami siyang mga libro rito at
halo-halo ang mga nandito sa kanyang bookshelves. Nang
makapili na ako ng aking babasahin ay napagpasyahan kong maupo ako sa may swevil
chair ni Adler. Magbabasa na sana ako ng aking napiling libro nang makita ko ang
kanyang laptop dito sa ibabaw ng kanyang table na nakabukas. Lumapit naman ako rito
para ma-shutdown ko na ang laptop ni Adler. Pero nang mapindot ko na ang kanyang
laptop at napunta na ito sa desktop ay nakita ko kaagad ang background ni Adler sa
kanyang laptop. Bahagyang napakunot ang aking noo nang makita kong isang lalaki at
babae na magkahalikan sa sunset at nasa may dagat sila ang wallpaper ni Adler clito
sa kanyang laptop. Hindi kita ang kanilang mga mukha pero alam kong masaya sila sa
litrato.
Sino itong nasa wallpaper ng desktop ni Adler? Siya ba ito? At... at sino itong
babae? Hindi naman pwedeng si Adler itong lalaki diba? Hindi... hindi pwede.

EPISODE 31 - WAITED FOR NOTHING

EPISODE 31
WAITED FOR NOTHING
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
SINO iyang babaeng nasa desktop ni Adler? Hindi naman siguro siya 'yon at may
kasama siyang ibang babae diba? Baka kinuha niya lang iyon sa pinterest or sa
internet para gawing wallpaper sa laptop niya. Tama, tama. Bakit ba ako nag-iisip
ng ganito?! I need to stop this.
Bahagya akong napatalon sa gulat nang magsalita si Adler. Nandito nga pala kami sa
100b ng kanyang kotse at pauwi na kami sa aming bahay. Pagkatapos ko kasing makita
iyong nakita ko sa laptop ni Adler ay agad ko rin itong pinatay dahil ayoko naman
na mangialam ako ng mga gamit niya dahil privacy niya iyon. Naghintay na lang ako
na matapos niya ang kanyang meeting at binasa na lang ang napili kong libro kanina.
Pero kahit nanahimik na ako ay hindi pa rin mawala sa aking isipan kung sino iyong
nasa laptop ni Adler.
"Ano 'yon?"
"You are coming with me next week to a party," wika ni Adler habang naka-focus siya
sa kanyang pagd a-drive sa kanyang kotse.
Napakunot ang aking noo sa kanyang sin abi at napaisip. Kaninong party kami
pupunta? lyon ba 'yong pinagme-meeting-an nila kanina? "Party para saan? Sino ang
mag ho-host?" tanong ko sa kanya.
Sumulyap siya sa akin bago sinagot ang aking tanong sa kanya.
"We are going to host the party in the newly built Miller Hotel and Casino in
Makati. There will be a lot of visitors coming in the even and the announcement of
the new model of the hotel," sagot ni Adler sa aking tanong.
Seryoso naman akong napatango at muling napatingin sa labas ng bintana.
"Don't worry. We will have another meeting tomorrow for the final plan for the
event," muling sabl' ni Adler.
Napatango naman ako at hindi na muli nagsalita.
Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na rin kami sa bahay ni Adler. Nang
makapasok kami sa 100b ng bahay ay agad siyang dumiretso paakyat sa hagdanan para
makapunta sa aming kwarto habang ako naman ay dumiretso sa may kusina upang
makapagluto. Gusto ko sanang sabihin kay Adler na kumuha na kami ng kasambahay rito
dahil minsan ay parang gusto ko na lang matulog pag uwi namin ni Adler galing sa
trabaho at nakakapagod din na magtrabaho rito sa bahay. Sa susunod ko na lang
siguro sasabihin sa kanya iyon, hahanap muna ako ng magandang tyempo para pumayag
talaga siya sa aking gusto.
Inalis ko muna sa aking isipan iyong nakita ko sa laptop ni Adler at nag-focus na
lang muna ako sa pagiging asawa ko kay Adler at pati na rin sa aking trabaho.
Dagdag problema lang iyon at alam ko naman na hindi iyon big deal kaya hindi ko
naiisipin ulit iyon.
Natapos na akong mag luto para sa hapunan namin at habang nag pe-prepare ako rito
sa may dining area, nakita kong nagmamadaling bumaba si Adler sa may hagdan at iba
na rin ang kanyang bihis pero hindi siya nakapangbahay kaya agad akong nagtaka.
Binitawan ko muna ang hawak kong mga pinggan at lumapit ako kay Adler. Para siyang
nagmamadali at hawa-hawak niya rin ang kanyang phone ngayon.
"Adler, may problema ba?" tanong ko sa kanya.
Napatigil siya sa kanyang paglalakad.
Lalabas na sana siya sa pintuan ng bahay namin pero narinig niya ang boses ko kaya
napatigil siya at humarap siya sa akin. Aalis siya nang hindi ako sinasabihan? Para
akong nakaramdam ng kunting kirot sa aking puso nang mapagtanto ko iyon pero agad
ko rin itong inalis at tinignan ng seryoso si Adler at muling nagtanong sa kanya.
Kahit naman na hindi niya ako mahal ay may karapatan pa rin ako na magtanongsa
kanya dahil asawa niya ako.
"Aalis ka? Katatapos ko lang magluto sa hapunan natin, Adler. Hindi ka ba muna
kakain?" tanong ko sa kanya na may kunting pag-aalala sa boses.
Okay lang sa akin kung hindi niya sasabihin kung saan siya pupunta, pero ang gusto
ko lang malaman kung importante ba talaga ang kanyang pupuntahan at mas gugustuhin
niya pang magutom para lang mapuntahan niya kung saan man siya pupunta ngayon.
Seryoso akong tinitigan ni Adler at nakikita ko pa rin sa kanya ngayon na gustong-
gusto na niyang lumabas sa aming bahay at umalis.
"l have an emergency to go, Lara," sagot niya sa aking tanong.
Napakurap ako sa aking mga mata habang nakatingin pa rin sa kanya.
Nakukulangan ako sa kanyang sagot. Hindi iyon ang gusto kong isagot niya sa akin.
"Adler, hindi ka pa kumakain," mahina kong sabl' habang malungkot na nakatingin sa
kanya. Pagod ang buo kong katawan pero pinilit ko pa rin na makapagluto ng hapunan
naming dalawa dahil ayokong magutom siya. Hindi ko naman siya pinagbabawalan na
lumabas ng bahay at umalis kung saan niya gusto, ang aking lang naman ay kumain
siya at huwag siyang magpakagutom.
"Uuwi rin ako kaagad. llagay mo na lang ang pagkain ko sa ref," malamig niyang sabi
at lumabas na siya sa aming bahay.
Napakurap ako sa aking mga mata at para akong nanghina. Importante ba talaga ang
kanyang pupuntahan? Saan siya pupunta nang ganitong oras? Gabi na. Mukhang
importante nga talaga ang pupuntahan ni Adler. Napabuntong hininga ako at hinagod
ang aking buhok at sinirado ko na ang pintuan ng aming bahay bago ako bumalik sa
may dining area.
Hindi ko mapigilan na malungkot habang tinitignan ko ang niluto kong tinolang manok
para sa amingdalawa ni Adler. Naupo ako sa aking pwesto at malungkot na kumain.
Hihintayin ko na lang ang pag-uwi ni Adler at
itatabi ko na lang ang kanyang pagkain.
Gusto kong maiyak.
Ang lungkot pala kapag mag-isa ka lang sa bahay. Parang. Parang nakakapanghina ang
katahimikan ng paligid. Sasabihin ko na talaga pag-uwi ni Adler na kumuha na kami
ng kasambahay rito. Hindi ko na kayang kami lang dalawa ni Adler at kapag umaalis
naman siya ay ako lang mag-isa rito at minsan natatakot din ako na baka may biglang
pumasok sa bahay pero alam ko naman na safe kami rito sa subdivision. Hinintay ko
ang pagbabalik ni Adler. Nandito lang ako sa may dining area at nakaupo. Hawak-
hawak ko ang aking cellphone at nakatingin ako sa orasan na nasa screen ng aking
phone. 11 PM na pero hindi pa rin urnuuwi si Adler. 3 hours na siyang nasa labas at
hindi pa siya nakakauwi. Tawagan ko na lang kaya siya? Baka kung ano na ang
nangyari sa kanya sa labas!
Tinawagan ko na si Adler. Nasa may tainga ko ngayon ang aking phone at naghihintay
sa kanyang pagsagot sa aking tawag, kinakagat ko rin ngayon ang aking kuko sa
sobrang kaba.
Nakailang call na ako kay Adler pero nag ri-ring lang ito at hindi niya sinasagot.
Anong nangyayari? Bakit hindi niya sinasagot ang aking tawag? Huminga ako nang
malalim at sa huling pagkakataon ay muli ko siyangtinawagan at kapag hindi pa rin
siya sumagot sa aking tawag..
hindi ko na siya tatawagan ulit at hindi na ako maghihintay sa kanya.
Napayuko ako at nanghina nang hindi pa rin talaga sinasagot ni Adler ang aking
tawag.
Tumulo na ang aking mga luha nang makita kong 12 AM na pala. Napasulyap ako sa
tinolang niluto ko kanina at itinabi ko para kay Adler, malamig na ito at hindi na
siya masarap kagaya kanina. Mabilis kong pinunasan ang aking mga luha at tumayo.
Napagpasyahan kong hindi na ako maghihintay kay Adler. Baka mamaya na iyon uuwi...
sana nga urnuwi na siya.
Dumiretso na ako sa aming kwarto at nahiga na rin ako sa kama pagkatapos kong
makapagbihis ng pantulog. Bago ako matulog ay napatulala na muna ako sa may kisame
at huminga ako nang malalim upang mawala ang mga naiisip ko ngayon. Busy na tao si
Adler at normal lang ang kagaya ng ganito, ang bigla na lang siyang umaalis at
hindi kaagad umuuwi. More patience, Lara. Your husband is a f*cking billionaire and
he's a busy person. Sigurado akong related sa trabaho ang kanyang pinunta ngayon
kaya hindi dapat ako mag isip ng kung anu-ano.
Muli akong bumuntong hininga at tuluyan na rin akong dinalaw ng antok at nakatulog
na ako.
Nagising ako sa ingay ng manok sa labas ng aming bahay. Kinusot ko ang aking mga
mata at napabangon sa aking hinihingaang kama.
Napatingin ako sa aking tabi at nakita kong wala pa rin si Adler. Nang hawakan ko
ang comforter kung saan ang pwesto ng pagtulog ni Adler ay naramdaman kong malamig
ito, ibig sabihin ay hindi siya natulog dito.
Agad akong napabangon at pumunta na muna ako sa may CR at sa walk-in closet upang
hanapin si Adler pero wala siya roon.
Napagpasyahan kong lumabas sa aming kwarto upang mahanap ang aking asawa pero kahit
nakababa na ako at pinuntahan ko na ang lahat ng sulok ng aming bahay at pati na
rin sa labas ay hindi ko mahanap si Adler. .. wala akongAdler na nakita kahit anino
man lang niya.
Muli akong nanghina at napagpasyahan kong bumalik sa kwarto upang kunin ang aking
phone. Nang makarating na ako sa kwarto ay agad kong kinuha ang aking cellphone at
binuksan ito upang makita kung may message ba sa akin si Adler, pero nang mabuksan
ko ito ay muli lang akong nanghina, wala akong natanggap na mensahe galing kay
Adler o tawag man lang.
Hina akong napaupo sa gilid ng kama at napatulala.
I waited for nothing.

EPISODE 32 - HEARTLESS
EPISODE 32
HEARTLESS
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
HANGGANG sa pag-alis ko sa aming bahay papuntang trabaho ay wala akong nakitang
Damon Adler Miller na umuwi sa bahay namin. Saan kaya siya natulog at kumain
kagabi? Gusto kong magalit sa kanya dahil ang totoo ay inis na rin talaga ako. Pero
mas nangingibabaw pa rin talaga ang labis kong pag-aalala kay Adler lalo na't wala
talaga akong natanggap na texts at calls galing sa kanya. Sinubukan kong tawagan si
Adler pero out of coverage na ang kanyang phone. Habang nag da-drive ako ngayon sa
aking kotse papunta sa Miller Empire, hindi ko mapigilan ang aking sarili na
kabahan nang todo. Okay lang kaya si Adler? Tumawag na lang kaya ako kay Tita Devon
at mag tanong ako sa kanya kung alam niya ba kung nasaan si Adler ngayon? Pero
hindi ko na muna ito gagawin. Kapag nakarating na ako sa kompanya ay agad akong
pupunta sa office ni Adler upang mahanap siya, kung nandoon na ba siya sa kanyang
office, kung
okay lang ba ang kanyang kalagayan. Gosh! Nakaka-paranoid naman ito. NakakaÏnis.
Nang makarating ako sa Miller Empire ay agad akong pumasok sa 100b ng building at
mabilis din ang aking paglalakad ngayon. Binabati ako ng mga nakakasalubong kong
empleyado rito at tinanguan ko na lang sila dahil masyado akong nagmamadali.
Pagkarating ko sa floor kung saan ang opisina naming dalawa ni Adler ay hindi na
muna ako dumiretso sa aking opisina kahit nakita ko si Lily sa labas ng pintuan at
tinatawag ang aking pangalan. Diretso ang aking paglalakad papunta sa opisina ni
Adler at nang makalapit na ako rito ay hindi na ako kumatok at pumasok na ako sa
100b.
Nang makapasok na ako sa 100b ng opisina ni Adler ay hindi ko mapigilan ang aking
sarili na matigilan at maging emosyonal
Nakita ko si Adler na nakaupo sa kanyang swevil chair habang may pinipirmahan
siyang mga papeles. May suot siyang eyeglasses sa kanyang mata at seryoso ang
kanyang eskpresyon sa mukha.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayo nang makita ko na si Adler,
kung magagalit ba ako sa kanya dahil pinag-alala niya ako nang sobra at hindi man
lang siya nag text sa akin para naman mapanatag ang aking 100b, o hindi naman ay
matutuwa dahil nakita kong maayos naman ang kalagayan ni Adler ngayon at nakita ko
na talaga siya.
Nag angat ng tingin sa akin si Adler at natigil na rin siya sa kanyang ginagawa.
Turnayo siya at namulsang papalapit sa akin. Seryoso ang tingin sa akin ni Adler
habang ako naman ay malamig na nakatingin sa kanya dahil para akong pinagtaksilan
kahit hindi naman. Malaki ang pagkakamali ni Adler at hindi ko ito kakalimutan na
lang bigla. May responsibilidad siya bilang asawa ko at hindi niya ito nagagawa ng
tama.
"Bakit hindi ka umuwi sa bahay kagabi?" malamig kong tanong sa kanya nang makalapit
na siya sa akin.
Gusto ko sana siyang sinagawan ngayon pero pinipigilan ko lang ito at pinapakalma
ko rin ang aking sarili. Kailangan naming mag-usap ng maayos at hindi magsigawan
dahil wala ring mangyayari kapag pareho kaming nagpadala sa mga emosyon namin.
"l was busy, Lara."
Napayukom ako sa aking mga kamao at pinigilan ang aking sarili na ipalabas na ang
totoo kong nararamdaman ngayon, ang sobrang galit sa kanya at inis.
"Busy? Sinabi mong uuwi ka kagabi, Adler. Naghintay ako sa 'yo at tinabihan din
kita ng niluto ko para may makain ka, pero hindi ka urnuwi. Tinawagan kita nang
paulit-ulit pero nag ri-ring lang ang phone mo at hindi mo ito sinasagot. I waited
for almost 4 hours last night, Adler! Kahit isang text man lang sana sa akin para
mapanatag ang 100b ko pero hindi mo ito nagawa!" hindi ko na napigilan ang
akingsarili na mapataas sa aking boses sa sobrang galit at sakit na aking
nararamdaman.
Naramdaman ko na rin ang nagbabadyang luha sa aking mga mata kaya mabilis akong
urniwas ng tingin kay Adler at palihim kong pinunasan nag nagbabandyang luha sa
aking mga mata bago ako muting turningin sa kanya. Nakita ko ang inis na ekspresyon
sa mukha ni Adler habang nakatingin sa akin.
"Sinabi ko bang maghintay ka sa akin, Lara? Wala. Nakita mo namang maayos ang
kalagayan ko ngayon, diba? Stop being annoying and go back to your office and do
your job!" inis niyang sabi.
Matalim ko siyang tinignan at hindi ko rin mapigilan na masaktan sa kanyang sinabi
sa akin. Nag-aalala lang naman ako sa kanya pero bakit parang naging kasalanan ko
pa ngayon? Dapat ako ang magalit sa kanya dahil hindi niya ginagawa ng maayos ang
pagiging asawa niya sa akin! Kahit respeto na lang sana sa akin bilang asawa niya
pero hindi niya magawa-gawa.
Simpleng text message lang naman ang hinihingi ko pero hindi niya ito maibigay.
"I'm just worried about you, Adler! Bakit parang ikaw pa ang galit diyan?! I'm your
wife, and you are my f*cking husband! You also have responsibilities as my husband,
and I only needed updates from you last night, but you can't give it to me!"
"Stop acting like a perfect wife, Lara! You know our real status as a married
couple. I don't need to give you updates about my life. Hindi porket may nangyayari
sa ating dalawa ay pwede mo na akong pagalitan at utusan diyan. Hinding-hindi mo
ako utusan at hindi ako susunod sa 'yo. Stop your fantasies about us having a happy
life as a married couple. Hindi ko pa rin nakakalimutan ang ginawa mong pagsira sa
buhay 1<0. Mind your own business and leave me alone!"
Umalis si Adler sa aking harapan at narinig ko na lang ang malakas na pagsara at
pagsirado sa pintuan ng office ni Adler. Napahawak ako sa akingdibdib at hina akong
napaupo sa pinakamalapit na upuan sa aking kinatatayuan. Napatulala ako at kasabay
nito ay ang pagtulo ng aking mga luha.
Parang pinipiga ang aking puso at hindi ako makahinga ng maayos. Ang sakit. .. ang
sakit masampal ng katotohanan.
00 nga pala, hindi nga pala ako mahal ni Adler at galit pa rin siya sa akin.
Napayuko ako at napahawak sa aking bibig at mahinang napaiyak. Ang sakit. .. ang
sakit magmahal sa taong hindi ka naman kayang mahalin pabalik. Mukhang nagigingsi
Mommy na talaga ako and I hate it. Gusto ko mang kalimutan at bawiin ko ang
pagmamahal ko kay Adler pero hindi ko magawa, ang hirap gawin. .. ang hirap na
hindi siya mahalin.
He's heartless.
Hindi ba pwedeng maging civil na lang siya sa akin? Kunti lang naman ang hinihingi
ko sa kanya pero bakit hindi niya ito maibigay sa akin? Bakit hindi niya ako kayang
mahalin? Hindi ba ako kamahal-mahal? Mahirap ba akong mahalin? Ginawa ko naman
lahat ng gusto niya—lahat ng inuutos niya ay sinusunod ko para lang hindi siya
magalit sa akin pero bakit ganito pa rin ang turing niya sa akin?
Mababago pa kaya ang pagtingin ni Adler sa akin?
Mapapalitan pa kaya ang pagkamuhi niya sa akin nang pagmamahal?

EPISODE 33 - IGNORE
EPISODE 33
IGNORE
LARA LAUREE'S POINT OF VIEW.
ANG SAKIT. Ang sakit ng mga sinabi ni Adler sa akin at hanggang ngayon ay nag e-
echo pa rin ito sa aking utak. Hindi ako makapagtrabaho ng maayos at bigla na lang
akong matulala kapag muli kong naalala ang nangyaring sagutan namin sa kanyang
opisina. Deserve ko bang pagsalitaan niya ako ng ganung masasakit na salita? Naging
mabait at masunurin naman akong asawa sa kanya!
"Ma'am Lara, may meeting po kayo ngayon with the heads ofthe different departments
at nandoon din po si Sir Damon."
Napakurap ako sa aking mga mata at napatingin sa harapan nang marinig ko ang boses
ng aking secretary na si Lily. Nandito na ako sa aking opisina at hindi ako lumabas
simula nang mag walk out si Adler sa sarili niyang opisina at iwan ako ro'n.
Ayokong makita ang pagmumukha niya dahil masasaktan lang ako lalo at ayoko na rin
na umiyak ulit dahil mahapdi sa mata.
"A-Attend si Adler?" mahina kong tanong kay Lily.
Turnango siya. Alam kong sinabi na ni Lily na nandoon din si Adler pero gusto ko pa
rin itong ma-make sure kung nandoon ba siya dahil hindi ako pupunta. Ayokong makita
muna siya ngayon dahil sigurado ako na kapag umuwi ako sa bahay mamaya ay makikita
ko na naman ang kanyang pagmumukha. Pwera na lang kung hindi uuwi si Adler mamaya
sa bahay kagaya ng ginawa niya kagabi. Tsk. Sana hindi na nga talaga siya urnuwi sa
bahay! Kaya ko namang mabuhay mag-isa, eh.
"Yes PO, Ma'am. Hindi naman po pwedeng hindi a-attend si Sir kasi siya po ang CEO,"
sagot ni Lily sa akin.
Gusto ko sanang sagutin ang pamimilosopo ni Lily sa akin pero wala ako sa mood.
Tumango na lang ako napasandal sa aking kinauupuan at tinignan siya ng seryoso.
"lkaw na lang ang um-attend," utos ko sa kanya.
Nanlaki ang mga mata ni Lily nangsabihin ko iyon.
"P-Po? Ma'am, bakit po ako? Secretary niyo lang naman ako at hindi ako ang COO!"
wika ni Lily.
Hindi ko na mapigilan ang aking sarili na mapairap at nakasimangot akong tinignan
ulit si Lily.
"Masama ang pakiramdam ko, Lily. Hindi ako makatayo at hindi ako makapag-isip ng
tama kaya hindi ako pwedeng pumunta roon," inis kong sabi.
Mabilis na lumapit sa akin si Lily at hinipo niya ang aking noo upang malaman kung
mainit ba ako or hindi. Inalis ko naman ang kanyang kamay habang inis na nakatingin
sa kanya.
"Halal May sakit po ba kayo, Ma'am? Gusto niyo bang dalhan ko kayo ng gamot dito? O
gusto niyong dalhin na lang namin kayo sa hospital PO," natataranta niyang tanongsa
akin.
Mabilis akong napailing at hinawakan ko ang kamay ni Lily upang kumalma siya.
Natigil na rin siya sa pagkataranta pero nakatingin pa rin ito n ang puno ng pag-
aalala.
"Okay lang talaga ako, Lily. Kailangan ko lang siguro magpahinga rito at kapag
nakapagpahinga ako ay magiging maayos na rin ang aking kalagayan. Ikaw na lang ang
pumunta roon at mag observe, okay? Isulat mo na lang ang mga importanteng pinag-
usapan nila roon," seryoso kong sabi sa kanya at inutusan siya sa kanyang mga
gagawin.
Turnango naman si Lily at nilabas na niya ang kanyang maliit na notebook at ang
kanyang ballpen.
"Wala na po ba kayong iutos sa akin, Ma'am? Gusto niyo po bang puntahan ko po si
Sir Damon sa office niya at sabihin kung ano ang tunay ninyong nararamdaman
ngayon?"
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ni Lily at mabilis akong umiling. Pinagsasabi
ng babaeng 'to?!
"No!—l mean no thanks, Lily. Busy ang asawa ko at kung tatanungin niya man kung
bakit ako hindi pumunta sa meeting, sabihin mo sa kanya na busy ako.
Nagkakaintindihan ba tayong dalawa, Lily?"
Mabilis na tumango si Lily at napalunok din siya sa kanyang laway. Nagpaalam na
siya sa akin at pumunta na siya sa meeting na dapat ay ako ang um-attend. Pipilitin
ko ba ang sarili kong pumunta roon kahit na nasasaktan ako? Sa ngayon ay pipiliin
ko muna ang akingsarili. Maintindihan naman siguro ni Adler kung bakit wala ako
roon at isa pa, kasalanan niya! Nagmamagandang 100b lang naman ako sa kanya kanina
at nag-aalala ako kasi baka may nangyaring masama sa kanya dahil hindi siya umuwi
at wala siyang update sa akin. Tapos makikita ko na lang siya sa 100b ng kanyang
opisina na parang walang nangyari, na parang wala siyang pinaghintay na asawa niya
sa bahay at nag-aalala ng sobra. Bahala nga siya sa buhay niya! Hindi sa lahat ng
oras ay siya palagi ang nasusunod. Sa ngayon ay gusto ko munang mapag-isa.
Tumayo ako sa aking pagkakaupo at pumunta ako roon sa may pintuan ng aking office
at agad ko itong sinirado at ni-lock parang walang umistorbo sa akin. Plano kong
matulog ngayon at iyon ang aking gagawin buong araw.
Bago ako humiga sa mahabang couch dito sa aking office, pumunta muna ako sa may
table ko at binuksan ko ang aking laptop at kinonek ko ang Bluetooth speaker clito
at pumunta ako sa spotify at nagpatugtog ako ng mga calming music upang masarap ang
aking tulog. Nilakasan ko ang volume nito at naglakad na ako papunta sa may couch
at natulog ng mahimbing.
Masarap ang naging tulog ko at nagising ako around 3 PM. Hindi ko alam kung tapos
na ba ang meeting nila ngayon pero parang tapos na nga ito. 9 AM ako nagsimulang
matulog kaya sigurado akong tapos na sila. Napabangon ako sa aking pagkakahiga at
kinusot ko ang aking mga mata.
Masarap at mahiginhawa ang aking paggising at nagpapasalamat ako dahil medyo nawala
na rin ang sakit na dinadala ko ngayon.
Ganito kasi ako kapag may problema man o umaatake ang aking anxiety, natutulog ako
at nagpaptugtog ng mga calming musics at malaking tulong ito sa akin. Ngayon pa ba
ako susuko at maging mahina kung buong buhay ko naman ay ganito naman ang
nangyayari sa aking paligid? No. Hindi ako susuko at ipapakita ko kay Adler na
hindi ako nasasaktan sa mga sinasabi niya sa akin—kaya ko itong ipeke dahil
magaling ako ro'n.
"Steven, pwede bang diyan na muna ako sa condo unit mo matulog? Ayoko kasi sa bahay
namin at ayoko rin sa condo unit ko dahil baka mapuntahan ako ni Adler," seryoso
kong sabi sa aking kaibigan habang kausap ko siya sa aking phone.
Narinig ko ang malakas niyang pagsigaw sa kabilang linya kaya bahagya kong inilayo
ang aking phone sa may tainga ko kasi ang lakas ng boses niya.
"Anong ginawa nang hinayupak mong asawa, Princess? Gusto mo bang suntukin ko 'yon
sa mukha?!" pagalit niyang sigaw sa kabilang linya.
Hindi ko mapigilan ang akingsarili na
mapairap at mapaismid sa sinabi ng aking kaibigan.
"Huwag kang magmayabang diyan, Steven. Hindi ko pa rin nakakalimutan ang ginawa
mong pagyakap at paghalik sa asawa ko! Akala mo nakalimutan ko na 'yon? Nababakla
ka na ba?!" sabi ko sa kanya at napangiti na rin ako lalo na't malutong siyang
nagmura sa akin sa kabilang linya.
"Tangina naman, Lara! Kalimutan mo na nga ang pangyayaring iyon! 00 na, pumunta ka
sa unit ko mamaya at doon ka matulog kahit kailan mo gusto!" sabi ni Steven.
Napangiti ako sa sinabi sa aking kaÏbigan at nagpasalamat na rin ako sa kanya. Si
Steven lang talaga ang matatakbuhan ko kung ako ay may problema sa aking buhay.
Hindi ko kayang mag-share ng problema sa pamilya ko—kay Mommy or kay Isabelle. May
mga problema na sila sa kanilang buhay at ayoko nang dumagdag pa sa kanila.
Dahil wala na akong gagawin dito sa aking opisina at tinamad akong gawin ang aking
mga dapat gawin, napagpasyahan kong umalis na ako. Si Lily na ang aking inutusan na
magsirado sa aking opisina at agad na rin akong lumabas dito.
Nagmamadali akong maglakad papunta sa elevator dahil ayokong makita si Adler. Buti
na lang at nakalabas ako sa building nang hindi man lang nakikita ang pagmumukha ng
aking asawa. Nagmadali akong mag-drive papunta sa condominium kung saan nakatira si
Steven.
Malaki angtiwala niya sa akin kaya alam ko ang passcode ng kanyang unit at mad ali
lang akong makakapasok doon. Pagkarating ko sa unit ni Steven ay wala pa siya kaya
ang akin na lang ginawa ay nag halungkat ng pwede kong makain or mainom sa kanyang
kusina.
May nakita akong alak sa cabinet ni Steven at may mga chichirya rin siya kaya agad
ko itong kinuha lahat at dinala ko ito sa may living room at napagpasyahan kong
manood ako ng palabas ngayon habang umiinom ng alak at kumakain. Hindi naman
magagalit sa akin si Steven dahil magkaibigan kamingdalawa.
Napagpasyan kong manood ako ng isang palabas sa kanyang malaking smart tv at
pumunta ako sa Netflix at nanood ng movie. Ang pinili kong panoorin ang Hello Love
Goodbye ni Kathryn Bernardo at Alden Richards. Hindi ko pa ito napapanood kaya
focus na focus ako sa aking panonood at sinimulan ko na rin ang aking pag inom ng
alak at pag kain. Malapit na ako sa katapusan ng palabas at hindi ko mapigilan na
maging emosyonal dahil iniwan ni Kathryn si Alden at mas pinili nito ang kanyang
pangarap. Tangina. Kahit sa palabas ay walang forever?!
s* *t! Bakit ba ito ang napili ko?!
Napakurap ako sa aking mga mata at napatigil din ako sa aking pag-iinom nang
marinig ko ang boses ng aking kaibigan.
Napatingin ako sa kanya at hindi ko mapigilan na mapangiti nang makita ko si
Steven. Mabilis akong tumayo kahit na medyo nahihilo na ako sa aking ininom na
alak.
" Steven
Mabilis siyang lumapit sa akin at inalalayan niya akong mapaupo ulit sa may couch.
Nakangiti lang ako habang nakatingin sa aking kaibigan dahil sa wakas, hindi na ako
mag-isa rito!
"What the hell is this, Lara?! Why are you drinking that?! Broken-hearted ka ba?!"
sunod-sunod niyang tanong sa akin.
Unti-unting nawala ang ngiti sa aking labi at nang maalala ko ang nangyari kanina
sa may office ni Adler sa kanyang hindi pag-uwi sa bahay kagabi ay muli na naman
akong naiyak. Malakas akong umiyak dahil nasasaktan ako. Lumapit sa akin si Steven
at pinatahan niya ako.
"Ano bang nangyayari sa 'yo? Nag-away ba kayo ng asawa mo?" alala niyangtanong sa
akin.
Pinunasan ko muna ang aking mga luha at huminga nang malalim bago ko sabihin sa
kanya ang totoo. Habang kinu-kwento ko ang mga nangyari kay Steven, hindi ko
mapigilan na mapaiyak at nakaramdam na naman ako ng labis na sakit. Kahit anong
gawin kong pagtapang-tapangan ay masakit pa rin talaga lalo na't mahal ko talagang
tunay si Adler.
"Tanginang lalaking 'yon, a! Ang kapal nang pagmumukha niyang saktan ka ng ganiyan,
Lara! Sinunod mo lahat ng gusto niya, ginawa mo lahat ng responsibilidad mo bilang
asawa niya tapos siya kahit isang text message lang ay hindi magawa?! Gago 'yon,
ah!" galit na sigaw ni Steven.
Nakayuko lang ako ngayon habang tuloy-tuloy pa rin ako sa aking pag-iyak. Kay
Steven lang ako nakakaiyak nang ganito at hindi ko kayang umiyak nang ganito sa
harapan ng aking pamilya. Kahit na sabihin pa ng ibangtao na matapang akong babae,
nasasaktan pa rin ako at nanghihina rin.
"Mahal ko siya, Steven," mahina kong sabi habang nakayuko pa rin.
"F*ck, Lara! Kahit sinaktan ka na ng lalaking
iyon at halata namang hindi ka niya mahal at pinamukha niya na rin na hindi ka niya
kayang mahalin at hindi ka niya kailanman mamahalin ay ganyan pa rin ang iniisip
mo?! Don't be a martyr, Lara Laureen! Unahin mo naman ang sarili mo!"
Nag-angat ako ng tingin kay Steven habang tuloy-tuloy pa rin ako sa aking pag-iyak.
"U-Unahin ko naman ang sarili ko, e. .. sinabl ko lang naman na mahal ko siya,"
nakasimangot kongsabi at muli ko na namang naramdaman ang pagtulo ng aking mga
luha.
Pareho kaming natigilan ni Steven nang tumunog ang aking cellphone. Agad ko itong
kinuha at bahagya akong napatalon sa gulat nang makita kong si Adler ang tumatawag
sa akin. Pareho kaming nagkatinginan ni Steven at seryoso siyang umiling sa akin
habang ako naman ay nagdadalawang isip kung sasagutin ko ba angtawag ni Adler o
hindi.
"Lara, don't you ever answer his calls!
Pabayaan mo siyang ma-praning kahahanap sa 'yo!" sabi ni Steven at agad niya inagaw
ang aking phone at nakita kong pinatay niya ito at muli niyang inilapag sa may
table.
Napalunok ako sa aking [away at muli akong napatingin sa aking kaibigan na seryoso
pa rin na
nakatingin sa akin.
"Ignore him just this night, Lara. Choose yourself first and rest. Nandito lang ako
para samahan ka at makinigsa lahat ng problema mo tungkol sa pag-ibig!"
Natawag ako sa sin abi ni Steven at tumango na rin ako bilang pagsang-ayon. Lumapit
ako sa kanya at sumandal sa kanyang balikat.
Tama si Steven, sa ngayon ay hindi ko muna iisipin si Adler at hindi ako magiging
marupok. Bahala siya sa buhay niya! Ngayon ay mararamdaman na niya ang naramdaman
ko kagabi—pwera na lang kung wala talaga siyang puso at wala siyang pakialam sa
akin. Pero bahala na siya! Hindi ko muna siya kilala ngayon.
EPISODE 34 - THE PARTY
EPISODE 34
THE PARTY
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
PWEDE na akong maging artista. Ang galing kong umarte na maayos lang ang lahat, na
maayos ang pagsasama namin ni Adler. Nag-away kaming dalawa pagkatapos kong mag-
sleepover sa condo unit ng aking kaibigan na si Steven. I already expected it to
happened kasi ayaw na ayaw ni Adler na natatapakan ko ang ego niya. Hindi niya ako
mahal, pero ayaw niyang may iba akong kinikita dahil masyado siyang mapagmataas,
gusto niya siya lang ang lalaki sa buhay ko. Nagagalit siya sa akin dahil sa condo
unit ako ni Steven natulog? Ano namang pakialam niya?! Hindi nga siya nagmessage sa
akin na hindi siya makakauwi no'ng gabing grabe ang pag-aalala ko sa kanya.
Ngayon ang opening ng bagong hotel ng Miller Empire at dito rin gaganapin ang party
kung saan maraming pupuntang mga bisita na mga kilala rin sa business world. Ngayon
din ipapakilala ang new model ng Miller Hotel kung saan siya ang mag e-endorse sa
Miller Hotel and Casinos. Hindi ko kilala ang magiging model ng kompanya ni Adler
dahil hindi ako um-attend sa meeting dahil masama ang 100b ko sa aking asawa no'ng
naganap ang meeting. Pwede rin naman akong hindi pumunta roon kaya nagkulong na
lang ako sa aking opisina at natulog.
llang araw ko nang iniiwasan si Adler at hindi ko rin siya kinakausap habang nasa
bahay kaming dalawa. Hindi naman siya nag e-effort na kausapin ako kaya bakit ko
siya papansinin? Hindi porket mahal ko siya ay maghahabol na ako nang parang aso.
Hindi ko kailangan na magpapansin sa kanya dahil alam ko naman na pagsasalitaan
niya na naman ako ng masama at ayokong mangyari ulit iyon.
Mas lalong hindi na kami nakakapag-usap at masyado na kaming malayo sa isa't isa
nang maging busy kami sa paparating na event. Kung may kailangan naman ako sa kanya
dahil siya pa rin ang CEO, si Lily na ang inuutusan ko para pumunta sa kanyang
office. Kung hindi lang talaga para sa kompanya namin at para kay Dad ay matagal ko
nang iniwan ang hinayupak na ito. Mahal ko siya pero alam ko kung ano angtama para
sa akin at alam kong masasaktan lang ako sa
kanya, pero anong magagawa 1<0? Hindi na ako makakawala kay Adler. Hindi na ako
malalayo sa kanya kahit nasasaktan na ako. Ang hirap alisin ang pagmamahal ko sa
kanya dahil hindi naman talaga madali iyon, lalo na't palagi mo siyang nakikita at
nakakasama pa sa isang bahay at sa isang kwarto.
"Lara anak!"
Napakurap ako sa aking mga mata at napalingon nang marinig ko ang boses ni Mommy.
Nandito na kami sa hotel at sinasalubong namin ang aming mga bisita. May mga na-
hire rin kaming mga photographers upang kunan ng mga litrato ang mga bisita at may
mga reporters din na invited para advertisement na rin sa aming bagong hotel.
Ngumiti ako at lumapit sa kanya upang mayakap ito. May lumapit sa aming isang
photographer kaya nag-pose na muna kami ni Mom at humarap sa camera at ngumiti.
Nandito ako sa may entrance habang wini-welcome ang mga bisita habang si Adler
naman ay nasa 100b habang kausap ang ibang mga businessman.
"You look exquisite, Anak! Congratulations to you and Damon for the new branch of
Miller Hotel and Casinos!" nakangitingsabi ni Mommy
habang nakahawak sa aking mga kamay. Ngumiti rin ako pabalik kay Mommy at
nagpasalamat.
"Thank you, Mom. Where's Dad?" tanong ko. Ngumuso naman si Mommy at nakita ko si
Dad sa hindi kalayuan habang kausap si Tito Anderson. Sabay pala silang dumating at
sa hindi kalayuan ay nakita ko ang aking kapatid na si
Isabelle kasama ang kanyang asawa na si Luke Archer Coleman. Alam kong pupunta sila
ngayon dahil isa sa importantengtao ang asawa ni Isabelle para sa event dahil siya
ang engineer at head ng project dito sa aming new hotel. Lumapit sa amin si
Isabelle at nag-usap kaming tatlo at sabay na rin kaming pumasok sa 100b. Hindi ko
na nakausap si Dad dahil masyado siyang busy at marami ring mga kakilala niyang
mga businessman na lumalapit sa kanya at nakipag-usap.
Pagpasok namin sa 100b ng hall ay agad naming narinig ang classical music at marami
na rin ang mga bisita sa 100b na nakaupo sa kanilang mga assigned tables. Masyadong
malaki ang hall dito sa new hotel ni Adler at marami ang magkakasya rito na mga
bisita.
"Oh! Nandito na pala ang asawa mo, Lara!" rinig kong sabi ni Mommy.
Bahagya akong kinabahan nang makita kong papalapit na pala sa amin si Adler.
Okay, Lara. ... Calm down. Nag-practice ka na, diba? Kailangan alam mo na kung ano
ang iyong gagawin. Matagal ko nang tinatanggap na hindi na talaga ako makakawala
kay Adler dahil kailangan pa siya ng pamilya ko, ng negosyo namin. Gusto ko man na
lumayo pero hindi pwede, kahit sabihin ko pang nawalan na ako ng gana sa kompanya
namin pero pinaghirapan iyon ng aking mga magulang lalo na si Dad. Malaki ang
matutulong ng pamilya ni Adler lalo na siya dahil mas makapangyarihan ang mga
Miller kaysa sa amin. Sa ngayon ang gagawin ko ay makisabay kung ano man ang gusto
ni Adler. Gusto niya akong makitang nahihirapan dahil sinira ko ang buhay niya,
ipapakita ko sa kanya na matapang ako at hindi niya ako masasaktan. Hindi ako iiyak
ulit sa kanyang harapan at hindi ko ipapakita sa kanya na nahihirapan ako. Hindi
ako aalis dahil hindi ako sumusuko kaagad. Hindi ko rin siya hahayaan na maging
masaya.
"Adler!" nakangiti kong tawag sa kanya at lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng
mahigpit at mabilis siyang hinalikan sa kanyang labi.
Nakita kong napataas siya sa kanyang kilay habang nakatingin sa akin. Alam kong
nagtataka
siya sa aking ginagawa dahil ilang araw ko na rin siyang iniiwasan at hindi
kinakausap. Ngayon ko lang siya ulit kinausap at nilapitan kaya sigurado akong
nagtataka siya sa kinikilos 1<0.
"Hijo, congratulations for the opening of your new branch of Miller Hotel and
Casinos!" bati ni Mom at lumapit siya kay Adler para mayakap ito.
Bahagyang ngumiti si Adler at nagpasalamat siya sa aking ina.
"Thanks, Tita. I'm glad that you all came here for the party," nakangiting sabi ni
Adler sa aking ina.
Hindi ko mapigilan na palihim na mapaismid nang masyadong malambing ang pagkakasabi
no'n ni Adler sa aking ina at nakangiti pa siya.
Pwede rin pala itong maging artista ang lalaking 'to, magaling din siyang urnarte.
"May I excuse myself for awhile, Tita? May pupuntahan pa kasi ako," nakangitingsabi
ni Adler. Mabilis namang turnango si Mom at ngumiti sa kanya.
Lumapit muli sa akin si Adler at hinalikan niya ako sa aking pisngi pero bago siya
makalayo sa akin ay binulungan niya muna ako.
"I'm not done with you," he whispered.
Napataas ang aking kilay nang ibulong niya ito sa akin pagkatapos niyang umalis.
Problema ng isang 'yun?
Napailing na lang ako at dinala na muna sila
Mom at Isabelle sa kanilang assigned table.
Nakasalubong ko rin sila Tita Rachel at Tito Anderson at binati ko silang dalawa.
Kompleto ang kanilang tatlong anak dahil sa hindi kalayuan ay nakita ko si Alec,
ang panganay nila Tita Rachel, kasama nito si Tito Raoul at nandoon din ang unija
hija nitong si Naime na best friend ng aking kapatid na si Isabelle. Nakita ko rin
ang bunsong Coleman na si Trevor Gideon na kausap si Sabrina Generoso, at ang asawa
ni Isabelle na si Luke na kausap ngayon si Adler at iba pang mga kilalang tao sa
business world. Ang dami talagang mga kilalang tao ang nandito, nandito rin ang mga
magulang ni Steven at ang kanyang nakakabatang kapatid na si Samantha Saavedra at
ang rumored fiancé nitong si Leandro
Salvatore. Sayang at wala si Steven dahil busy raw siya.
Ngayon ko lang din napagtanto kung bakit hindi kayang pakawalan ni Daddy si Adler
at gusto niya itong maikasal sa akin. Isa si Adler sa pinakamayaman na businessman
clito sa
Pilipinas at maraming humahanga sa kanya lalo
na't siya lang ang mag-isang tumaguyod ng kanilang iba't ibang negosyo dahil siya
lang ang nag-iisang anak ng kanyang mga magulang na matagal nang wala. Magaling si
Adler makipag-negotiate at magaling din siyang magmanipula ng isang tao. Marami na
siyang napabagsak na mga kalaban sa negosyo at wala pang nakalaban niya ang nanalo.
Kaya ang ginagawa na lang ng ibang mga negosyante ay makipag-partner kay Adler
dahil hindi nila ito kayang patumbahin.
Kaya ngayon ay napagpasyahan kong laruin kung ano ang nilalaro ng aking asawa.
Gagamitin niya ako? Gagamitin ko rin siya. Malaki ang tulong niya sa kompanya namin
at susundin ko kung ano ang inuutossa akin ni Dad dahil alam niya ang lahat at
mahalaga sa kanya ang negosyo namin. Masasaktan man ako pero hindi ko ito
ipapakita o ipaparamdam sa kanya dahil sigurado akong ikakatuwa niya lang ito.
"A lovely evening, everyone!"
Nagsimula na ang event. Nasa may unahan kami na table ni Adler nakaupo at magkatabi
rin kami dahil mag-asawa kaming dalawa. Ayokong magkataka ang mga bisita rito sa
amin kapag nakita nila kaming magkalayo sa isa't isa at hindi nagpapansinan. Isa
pa, nakamasid sa akin si Daddy kaya kailangan kong magdoble panggap na maayos lang
ang lahat, na nagmamahalan nga talaga kami ni Adler at masaya kami sa isa't isa.
Buti na lang at iyon din ang ginagawa niya dahil kapag hinahawakan ko ang kanyang
kamay at ngumingiti ako sa kanya ay iyon din ang kanyang ginagawa pabalik.
Tinawag ng host si Adler at pumunta naman si Adler sa may stage. Dahil ang main
purpose naman ng party ngayon ay ma-showcase ang new built building ng Miller Hotel
and Casinos, pinakita ni Adler ang hotel sa mga bisita ang mga magagandang
facilities clito sa 100b at mga kailangan na abangan at subukan. Habang
pinagmamasdan ko ang ibang mga bisita rito, kitang-kita sa kanilang mga mukha at
hangang-hanga sila sa sinasabi ni Adler at nagugustuhan din nila ang mga ito. Lihim
akong napangisi at muling napatingin sa harapan at muling nakinig kay Adler.
Magaling talaga siya magmanipula ng mga tao at magaling siyang mag-deliver ng
kanyang mga salita at maniniwala talaga ang mga tao sa kanya. Kaya nga mabilis lang
din na nahulog ang 100b ko sa kanya... f*ck him.
Pagkatapos ipakita ni Adler ang tungkol sa bagong hotel, pinakilala na ngayon ang
bagong model ng Miller Hotel and Casinos.
"Let's welcome the pride of the Philippines, one of Victoria's Secret models, the
new model of Miller Hotel and Casinos, Patricia Aquino!"
Nagpalakpakan ang lahat habang ako ay hindi mapigilan na magulat dahil siya iyong
nakita ko sa 100b ng kompanya at pumunta siya sa opisina ni Adler. Kilala rin siya
ni Steven dahil sikat itong model. Kaya ba siya pumunta sa office ni Adler dahil
dito? Dahil may kontrata siya sa Miller Empire?
Lumabas si Patricia Aquino sa stage at nakasuot siya ng isang revealing dress at
kitang-kita ang kurba ng kanyang katawan at kunting tela lang ang nakatakip sa may
dibdib niya. She's stunning and she's so beautiful. Hindi ko mapigilan na
makaramdam ng inggit habang nakatingin sa kanya nang makalapit na ito kay
Adler. Nagyakapan silangdalawa at hinalikan ni Adler si Patricia sa pisngi nito
habang nakangit• pa rin dito. Nag-pose sila sa harapan at kinunan sila ng litrato.
Hindi ko mapigilan na mapaisip habang nakatingin sa kanilang dalawa sa may stage,
bakit may nararamdaman akong kakaiba? Bakit hindi ako naniniwalang hanggang model
lang ito si Patricia sa buhay ni Adler? Habang tinitignan
ko kasi sila sa may stage rito sa aking kinauupuan ay parang close na close talaga
sila sa isa't isa. Napatitig ako sa kanila nang may maalala ako. ..
iyong litrato sa laptop ni Adler. sila ba 'yon?
Hindi.
Hindi naman siguro diba?
Bakit ko ba iniisip ito sa kalagitnaan ng event? Baka mapansin nila ang pagiging
balisa
Huminga ako nang malalim at kumuha ng tubig at ininom ito. Nakipalakpak na rin ako
at pinilit ko na ngumito nang makita kong natapos na si Patricia sa kanyang
pagpapasalamat sa
Miller Empire at sa lahat ng nandito sa event. Bago pa makabalik si Adler sa aming
kinauupuan ay napatayo na ako at umalis na muna ako sa may hall upang makahinga
nang maayos. Naninikip kasi ang akingdibdib sa 100b at ayokong makita ito ng ibang
mga tao dahil sigurado akong mapapaisip sila at machismis pa ang relasyon namin sa
isa't isa ni Adler.
Bago ako makalabas sa hall ay nakasalubong ko si Isabelle kasama ang kanyang
kaibigan na si Naime na nagtatawanan. Napatigil silang dalawa at napatingin sa
akin. Binati naman ako ni Nairne dahil kilala niya na rin ako dahil nakapunta na
rin siya sa aming bahay nang ilang beses.
"Hello, Ate Lara! Ang gorgeous niyo ngayon, ah! Iba talaga kapag nakapangasawa ng
isang hotty Damon Miller. Rawr!" sabi ni Naime.
Mahina naman siyang pinalo sa braso ng kapatid ko kaya napatigil na rin si Nairne
at ngumuso.
"Thanks, Naime. Masaya ako at nakapunta ka rito sa party namin," nakangiti kong
sabi.
"Ate, saan ka pupunta?" seryosong tanong sa akin ni Isabelle.
"Mag c-cr lang ako, Isabelle. Babalik din kaagad ako rito," sagot ko sa kanyang
tanong.
Tumango naman siya sa akin pero kita ko pa rin ang seryosong ekspresyon sa kanyang
mukha. Nagpaalam na lang ako sa kanilangdalawa at lumabas na sa hall. Agad akong
naglakad papunta sa pinakamalapit na restroom sa may hall at nang makapasok ako sa
100b ay ni-lock ko ang pinto dahil ako lang din naman ang mag-isa rito.
Agad akong napapunta sa may sink at tinignan ko ang sarili ko sa salamin. Huminga
ako nang malalim at ngumiti ako sa akingsarili. Kaya mo ito, Lara. Ngayon ka pa ba
susuko? Marami ka nang pinagdaan sa buhay mo. Muli akong huminga nang malalim at
binasa ko ang aking mga kamay bago ko maisipan na lumabas na sa
restroom at napagpasyahan kong lumabas na muna sa hotel. Dumaan ako sa fire exit at
nang makalabas na ako sa building ay naglakad ako sa malapit na playground dito sa
labas. Buti na lang at naisipan nila Luke na lagyan ng playground dito sa labas ng
hotel para sa mga anak ng bibisita at mag che-checkin dito.
Nang makalapit na ako sa playground ay agad akong napaupo sa pinakamalapit na swing
at napatingala ako sa langit. Hindi ko mapigilan na mapangiti dahil marami akong
nakikitang mga bituin sa langit. What a beautiful night. Buti na lang at hindi
umulan at hindi rin makulimlim angpanahon.
Napapikit ako sa aking mga mata at nagswing. Gusto ko ang ganitong pakiramdam,
tahimik at malaya. Sana ganito na lang palagi.
H abang nagsu-swing ako rito at nakapikit sa aking mga mata, may naramdaman akong
presensya sa aking likuran kaya napatigil ako sa aking ginagawa. Nakaramdam ako
nang matinding kaba at aakmang lilingon ako nang may biglang nagtakip ng panyo sa
aking ilong. Papalag na sana ako ngunit may naamoy akong kakaiba sa panyong
nakatakip sa aking ilong at. .
at tuluyan na akong nawalan ng malay at hindi ko na alam ang sunod na nangyari sa
akin.

EPISODE 35 - KIDNAPPED
EPISODE 35
KIDNAPPED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Sigurado ka bang asawa ito ni Damon
Miller? Baka magkamali na naman tayong lintek
"Siya nga 'yan, Boss! Pinaulit-ulit ko pang tignan ang binigay mong litrato sa akin
bago ko nilapitan 'yan sa may swing. Ang swerte ko nga na makita ko 'yan sa labas
ng hotel, eh! Papasok na sana ako sa 100b para kunin siya ro'n, pero nakita ko 'yan
na lumabas sa may fire exit!"
Naalimpungatan ako nang marinig ko ang dalawang boses ng lalaki na nag-uusap. Anong
nangyari? Bakit ang sakit ng aking ulo at bakit wala akong makita?!
"Hala, boss! Gising na ata itong asawa ni
Damon Miller!"
Sandali. .. bakit nila kilala ang asawa 1<0? Nasaan ako?
Sinubukan kong igalaw ang aking mga paa pero hindi ko ito maigalaw at parang may
nakatali sa aking mga kamay para hindi ko ito magamit. Hindi rin ako makapagsalita
dahil naramdaman kong may nakadikit na parang tape sa aking bibig kaya kahit anong
gawin kong pagsasalita ay hindi ko magawa ng tama.
"Paparating na rin si Big boss dito. Tangina, kapag itong babae na dinala mo ay
hindi asawa ni Miller, lintek! Mapapatay na naman tayo ni bossing!" wika ng isang
lalaki na hindi ko naman nakikilala ang boses.
"00 nga, Boss! Sigurado akong iyan ang asawa ni Damon Miller! Lara ang pangalan
niya
Nakaramdam ako nang labis na takot nang banggitin ng isang lalaki ang aking
pangalan.
Bakit nila ako dinukot? Ano ang aking kasalanan? Wala akong ginagawang masama!
Sinubukan ko ulit na magpumiglas pero kahit anong gawin kong pagpipilit na makawala
pero wala akong magawa, ang higpit ng pagkakatali sa aking mga kamay at pati na rin
sa aking mga paa.
"Mukhang gising na ang asawa ng demonyo, ah!"
"Alisin mo ang nakatakip sa mukha ng babaeng 'yan para makita natin kung iyan nga
ba talaga ang hinahanap ni Boss."
Naramdaman ko ang paghakbang ng isang tao papalapit sa akin at bahagya akong
nagulat nang may nag-alis ng takip sa aking mukha kaya bahagya akong napapikit
dahil sa ilaw at hinay-hinay rin kong minulat ang aking mga mata. Nakaramdam ako
nang sobrang takot pagmulat ko sa aking mga mata nang makita kong nasa parang isang
maliit na bodega ako at may dalawang lalaki na malalaki ang katawan na nasa aking
kaharapan. Nakakatakot ang kanilang mga mukha at may mga baril din silang hawak.
Hindi ko na mapigilan ang sarili kong mapaiyak sa sobrang takot dahil ayoko pang
mamatay. Marami pa akong pangarap at marami pa akong gustong maranasan sa buhay ko.
Hindi pa ako handang mamatay dahil marami akong maiiwan a hindi pa ako handang
mawala!
Lumapit sa akin ang isang lalaki at marahas niyang tinanggal ang tape na nakadikit
sa aking bibig. Bahagya akong napadaing sa sakit at nakaramdam din ako ng hapdi
pero mas nangingibabaw pa rin ang takot na mamatay ngayon.
"P-Please, pakawalan niyo na po ako rito. Wala po akong ginagawang masama,"
pagmamakaawa sa kanila habang umiiyak.
Madadala ko pa naman siguro ito sa isang
masinsinan na pag-uusap, diba? Pwede kong tanungin ang kanilang mga gusto, kung
kailangan ba nila ng pera ay pwedeng-pwede ko silang bigyan—kahit magkano pa ang
kanilang gusto basta lang pakawalan nila ako rito at hindl ako magsusumbongsa mga
pulis kung iyan man ang kanilang kinakatakot.
"K-Kailangan niyo ba ng pera kaya ninyo ako dinukot? Magkano ang kailangan ninyo?
Sabihin niyo lang at ibibigay ko ito kaagad basta pakawalan niyo lang ako."
Pinipilit kong maging matatag ngayon pero kahit anong gawin ko ay nangingibabaw pa
rin ang takot at pagiging mahina 1<0.
Nagkatinginan angdalawang lalaki pagkatapos ko iyong sabihin at nagulat na lang ako
nang tumawa Sila nang malakas na para bang may sinabi akong nakakatawa. Humakbang
papalapit sa akin ang isang lalaki at bahagya siyang urnupo nang squat position sa
aking harapan at itinutok niya ang kanyang hawak na baril. Naramdaman ko ang aking
pamumutla at hindi rin ako makagalaw sa sobrang takot.
Nanginginig ang aking mga bibig at sunod-sunod ang pagtulo ng aking luha sa aking
mga mata.
"Hindi namin kailangan ang pera mo,
Madame. May big boss kami na nagpapasweldo
sa amin at loyal kami ro'n. Hindi namin kailangan ang pera mol" sabi niya sa akin
at muting tumawa.
Napalunok ako sa aking laway at muling nilakas ang aking 100b na makapagsalita
ulit. "K-Kahit million ang ibigay ko sa inyo?" tanong ko.
Alam kong masisilaw sila sa pera. Malaking halaga na angrnillion at sila na ang
pumili kung magkano ba ang kanilang gustong halaga—l million? 5 million? 10? 50?
Kaya ko itong ibigay sa kanila basta pakawalan lang nila ako at hayaan na makabalik
sa pamilya 1<0.
Natigilan ang lalaki na nasa aking harapan sa kanyang pagtawa at inalis na niya rin
ang pagkakatutok ng baril sa akin kaya nakahinga ako ng maluwag. Nagkatinginan sila
ng lalaki na kanyang kasama at nagsi-senyasan silang dalawa ngayon at hindi ko alam
kung anong ibig sabihin nito.
"P-Pakawalan niyo na ako, please. Alam kong mabait kayong mga tao, alam kong may-
awa pa kayo. Please, hindi pa ako handang mamatay. Pakawalan niyo na ako," muli
kong pagmamakaawa sa kanila at tuluyan na akong naiyak.
"Hindi ka makakaalis dito hangga't hindi ko
napaparusahan ang asawa mol"
Bumukas ang pintuan ng bodegang pinaglalagyan ko ngayon at pumasok ang isang
lalaking parang kaedad lang nila Daddy. Bahagyang naningkit ang aking mga mata
habang nakatingin sa kanya dahil parang nakita ko na siya noon... pamilyar siya sa
akin. Sino siya?
"Magandang gabi, big boss!" bati ng dalawang lalaki sa bagong dating na lalaki at
bahagya rin silang yumuko rito. Sinenyasan ng bagong dating na lalaki ang dalawa na
lumabas kaya mabilis din na lumabas ang mga ito.
Kinuha ng lalaki ang isang silya sa hindi kalayuan at ipwenisto niya ito sa aking
harapan at urnupo habang nakatingin sa akin. Bahagya siyang ngumiti at may kinuha
siya 100b ng kanyang suot na jacket at isa itong litrato. Iniharap niya ito sa akin
at nagulat ako nang makita ko ang litrato naming dalawa ni Adler sa aming kasal.
Bakit meron siya ng litrato na iyon?
"Kayo ito ni Damon, diba? Hindi ako makapaniwala na ikakasal pa pala ang lalaking
'yon. Akala ko ay nasira ko na ang buhay niya," nakangisi niyang sabi habang
nakatingin sa akin.
Hindi ko mapigilan na maguluhan sa kanyang sinasabi. Anong ibig niyang sabihin sa
nasira niya ang buhay ni Adler? Sino itong nasa aking harapan at ano ang kanyang
gusto?
"S-Sino ka ba?" tanong ko sa kanya.
Ngumisi siya sa akin bago niya sinagot ang akingtanong.
"Sabihin na lang natin na isa ako sa pinakamayaman na negosyante noon pero nawala
na lang ito nang parang bula dahil sa kagagawan ng hinayupak at demonyo mong
asawa."
Nanlaki ang aking mga mata at hindi ko mapigilan na maging emosyonal dahil sa wakas
at naalala ko na rin kung sino itong nasa aking harapan. Siya. siya ang ninong 1<0!
Kaibigan siya ni Dad dati at nakapunta na rin siya sa bahay namin.
"N-Ninong Edward?"
Si Edward Dela Cueva. Malaki ang negosyo ng mga Dela Cueva noong bata pa ako pero
nang nasa kolehiyo na ako ay hindi ko na narinig ulit ang pangalan ng kanilang
kompanya at negosyo hanggang sa wala na akong balita sa kanila.
Isa rin ba siya sa kalaban ni Adler sa negosyo? Sinubukan niya kayang kalabanin at
higitan si Adler kaya nawala ang kanyang pinaghirapan at ngayon ay maghihiganti
siya kay Adler dahil hindi nito matanggap na natalo siya?
Oh my God. Ano ba itong napasok ko!
"Bingo! Matalino ka talaga, Lara. Patawarin mo sana ako kung madadamay kita rito.
Alam kong magagalit angAma mo kung malaman niya man na ako ang may kagagawan nang
pagkawala mo, naging kaibigan ko na rin 'yun si Jose, pero wala na akong pakialam,
nandito na ako at sasagarin ko na ito."
Muli akong napaiyak at urniling habang nakatingin kay Ninong Edward.
"N-Ninong, please, pakawalan niyo na po ako rito. Wala po akong kasalanan! Maawa po
kayo sa akin
"Manahimik kal"
Sinampal niya ako nang malakas sa aking pisngi. Ramdam na ramdam ko ang hapdi ng
aking pisngi sa kanyang ginawa.
"AHHH!" napatili ako sa sobrang sakit nang bigla niyang hilain ang aking buhok.
Nagpupumiglas ako at sumisigaw pero mas lalo lang humigpit ang pagkakahawak ni
Ninong sa aking buhok at parang matatanggal na ang buhok sa aking ulo sa sobrang
sakit.
"N-Ninong, itigil niyo na ito!"
Hindi siya nakinig. May kinuha siya sa kanyang bulsa at nakita kong isa itong
cellphone itinapat niya ito sa akin at ngumisi siya.
Kinukunan ako ngvideo ni Ninong Edward.
Napapikit ako sa aking mga mata habang tuloy-tuloy ako sa aking pag-iyak at tahimik
akong nagdasal na sana ay matigil na ito—na sana ay makaalis na ako rito.
Habang tuloy-tuloy ako sa aking pag-iyak habang nakapikit, rinig kong nagsalita si
Ninong Edward at mas lalo pa akong napaiyak nang mabanggit niya ang pangalan ni
Adler. Kinukunan niya ako ng video ngayon para maibigay ito kay Adler at makita ang
kalagayan ko.
"See this, Damon Adler Miller? Nagtataka ka ba kung bakit hindi mo makita ang asawa
mo? Surprise! Nandito siya sa akin at papatayin ko siya. Hinayupak ka! Kinuha mo na
ang lahat sa akin at kukunin ko rin angsa 'yo! Hindi man kita mapapabagsak sa
negosyo mo, papatayin ko na lang ang asawa mo para magdusa ka habang-buhay!"
"AH H H!"
Muli akong napatili nang hilain muli ni Ninong Edward ang aking buhok at muli niya
akong sinampal nang malakas sa aking pisngi. Parang namamanhid na ang aking mukha
sa ginawa niyang pagsampal sa akin at nanghihina na rin ako. Nawawalan na ako ng
pag-asa... hindi
ko gusto 'to.
"Idilat mo ang iyong mga mata, Lara! Sabihin mo ang gusto mong sabihin sa asawa
mo!" sigaw ni Ninong.
Hinay-hinay kong minulat ang aking mga mata habang patuloy pa rin sa aking pag-
iyak.
Agad na bumungad sa aking harapan ang cellphone ni Ninong Edward na nakatutok sa
akin. Muli akong napaiyak habang hinang nakatingin sa may camera.
Sinubukan kong ibuka ang aking bibig para masabi ko ang gusto kong sabihin kay
Adler. "A-Adler, mahal kita," mahina kong sabi at muling napapikit sa aking mga
mata.
Mahal na mahal kita, Adler.
Kung hahanapin mo man ako at ililigtas, sana maabutan mo pa akong buhay.

EPISODE 36 - I ' M HERE TO SAVE YOU

EPISODE 36
I'M HERE TO SAVE YOU
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"K-Kuya, pakawalan niyo na po ako rito," nanghihina kong sabi nang makita kong
pumasok iyong isang na dumukot sa akin.
May dala itong isang baso ng tubig at hindi ko mapigilan na mauhaw dahil matagal na
rin akong hindi nakakainom ngtubig at nanghihina na rin ang aking katawan.
Lumapit ang lalaki sa akin at inilapit niya ang baso sa aking bibig kaya agad din
akong uminom at inubos ko ang laman ng tubig sa sobra kong pagkauhaw. Naiiyak na
naman ako. Hindi ko akalain na mararanasan ko ang ma-kidnap. Akala ko ay hanggang
sa mga palabas ko lang ito nakikita, pero hindi ko akalain na mararamdaman ko pala
ito ngayon.
"Pasalamat ka at may kunting awa pa kami sa 'yo dahil kanina ka pa urniiyak!
Pasensya ka na talaga kung tubig lang ang maibibigay namin sa 'yo, wala kaming
budget sa pagkain mo kaya magtiis ka diyan," malamig na sabi ng lalaking
nagpainom sa akin ngtubig.
Hindi ko na mapigilan ang aking pag-iyak at muli akong nagmakaawasa kanya.
"K-Kuya, please, pakawalan niyo na po ako rito. Wala po akong kasalanan, damay lang
po ako," pagmamakaawa ko sa kanya.
Umiwas ng tingin ang lalaki at lumayo siya sa akin at tumalikod
"Manahimik ka diyan! Hindi ako maaawa sa 'yo, loyal ako sa big boss namin!" sabi
niya at lumabas na sa bodega at iniwan na naman akong mag-isa rito.
Napayuko na lang ako habang tuloy-tuloy pa rin sa aking pag-iyak. Hindi ko na ulit
nakita si Ninong at dalawang araw nako rito. Hinahanap na kaya ako ng pamilya ko?
Hindi ako sigurado kay Adler dahil wala naman siyang pakialam sa akin. Nasabi ko na
ang gusto kong sabihin sa kanya at kung makita niya man 'yun at wala na ako,
atleast alam niya ang tunay kong nararamdaman para sa kanya. Hindi magtatagumpay si
Ninong dahil walang puso si Adler, kung nakakatakot siya. .. mas nakakatakot ang
asawa ko. Hindi niya masasaktan si Adler, hindi ako ang kahinaan niya.
Umaasa na lang ako ngayon sa pamilya ko— kay Daddy. Hahanapin kaya ako ni Daddy?
Napansin kaya nila ang pagkawala ko sa party nang gabing iyon? Naisip kaya nila
ako? Sana nga, sana nga at hanapin nila ako.
Napapikit na lang ako sa aking mga mata habang nakatali pa rin ang aking mga kamay
at paa sa isang silya. Namamanhid na ang buo kong katawan at ang hapdi na rin ng
balat kong nakatali dahik sa higpit nito. Kailan ba nila ako papatayin? Kung
papatayin man nila ako, sana ngayon na... hirap na hirap na ako rito at hindi ko na
kaya ang sakit.
"Gising ba 'yan?"
"Gising po siya kanina, Big boss."
Napakurap ako sa aking mga mata nang maramdaman ko ang pagbukas ng pintuan dito sa
bodega. Nag-angat ako ng tingin at muli kong nakita si Ninong Edward. Humarap siya
sa akin at ngumiti ng matamis. Ilang araw na ba akong nandito? Isa? Dalawa? Hindi
ko na alam. Ang alam ko lang ay nanghihina na ako dahil hindi nila ako pinapakain
at hindi rin nila sinasabi sa akin kung anong oras o anong araw na ngayon. Madilim
dito sa bodega at isang ilaw lang ay nagsusuporta rito para hindi maging madilim
ang paligid. Hindi ko alam kung umaga o gabi na ba sa labas dahil walang mga
bintana rito.
"Gising na pala itong inaanak ko.
Magandang tanghali, Lara! Gutom ka na ba? Pasensya kung ngayon lang ulit ako
nakadalaw dito. May inaasikaso kasi ako at ayokong paghinalaan ako ni Damon na ako
ang dumukot sa 'yo," nakangising sabi ni Ninong Edward habang nakatingin sa akin.
Matalim ko lang na tinignan si Ninong Edward dahil galit na galit ako sa kanya.
Hindi ako makapaniwala na kaya niya pala akong saktan nang ganito. Nalaman niya
lang na ako ang asawa ni Adler ay agad niya akong pinahuli at sinaktan nang paulit-
ulit. Hindi niya man lang naisip na inaanak niya ako at magkaibigan sila ni Daddy
noon. Naalala ko pang tinulungan ni Daddy ang pamilya ni Ninong noon, pero anong
nangyari ngayon? Wala siyang utang na 100b.
"May dala nga pala akong pagkain para sa 'yo. Bruno! Dalhin mo ang pagkain na
binili ko para sa aking inaanak!"
Pumasok iyong isa sa mga lalaking kumidnap sa akin at magdala siyang isang supot.
Nakita kong sumenyas si Ninong at lumapit sa akin ang lalaki at nakita kong unti-
unti niyang niluwagan ang pagkakatali sa aking mga kamay. Aakmang susuntukin ko na
ang lalaking nasa aking harapan nang makarinig ako ng isang kasa ng baril kaya
hinay-hinay akong napatingin kay Ninong at nakita kong may nakatutok na sa akin na
baril. Nanginig ang buo kong katawan at hindi ako makagalaw.
"Subukan mo lang na magmatigas at turnakas, pasasabugin ko 'yang bungo mo, Lara,"
malamig niyang sabi.
Tahimik akong umiyak sa aking kinauupuan at hindi ako gurnalaw. Naramdaman kong
wala nang nakatali sa aking mga kamay at paa kaya nakahinga rin ako ng kunting
ginawa dahil hindi na ako makakaramdam ng sakit galing dito.
"Kainin mo 'yang dinala ko," utos ni Ninong. Binigay ng lalaki angsupot sa akin at
tahimik ko naman itong kinuha. Nang buksan ko ang supot ay nakakita ako ng kanin sa
100b at dalawang fried chicken. Dahil gutom na gutom na ako ay dali-dali ko itong
kinain at hindi ko na muna pinansin sila Ninong na nandito pa rin sa 100b ng bodega
habang nanonood sa akin na kumakain. Mabilis kong naubos ang aking kinain at
binigyan din nila ako ng tubig na maiinom. Nang maubos ko na lahat ng ito ay muli
akong humarap kay Ninong at seryoso siyang nakatingin sa akin.
"Hindi ko ginustong madamay ka rito, Lara," seryoso niyang sabi.
Matalim ko siyang tinitigan.
"Talaga, Ninong? Hindi ako naniniwala sa 'yo. Sa lahat—sa lahat ng ginawa mo sa
akin ay hindi na ako maniniwala sa 'yo! Sinaktan mo ako, Ninong. Kinidnap, ginutom
at sinaktan mo ako!
Worth it ba ang ginawa mo sa akin, Ninong? Masaya ka na ba?"
Seryoso lang siyang nakatingin sa akin habang sinasabi ko ang mga salitang iyon sa
kanya.
"Nanghingi ako ng 1 billion pesos sa asawa mo. Wala pa akong natatanggap na
response galing sa panig nila pero sigurado akong nakita na niya angvideo na
pinadala 1<0. Nakakasiguro akong worth it itong ginagawa 1<0, Lara. Hindi ka na
isang Montenegro, isa ka ng Miller kaya kalaban na rin kita ngayon. Babawiin ko
lang ang kinuhasa akin ng asawa mol" galit na sabi ni Ninong habang nakatingin sa
akin.
"Big Boss! May dapat po kayong makita!"
Pumasok sa 100b iyong isa pang lalaki na dumukot sa akin at siya iyong nagbigay sa
akin kanina ng tubig. Napatayo si Ninong at seryosong tinignan ang lalaW.
"Ano na naman Cyan?!"
Muling lumabas 'yong lalaki at makalipas ang ilang segundo ay may kasama na siyang
dalawang lalaki at may dala silang isang lalaki na
duguan at walang malay. Nanlaki ang aking mga mata at napatayo nang makilala ko
ito.
"Adler!" malakas kong sigaw.
Anong ginagawa niya rito? Bakit siya nandito?! At bakit siya duguan at walang
malay?! Mabilis akong hinawakan ng lalaking nasa aking tabi at mahigpit ang kanyang
pagkakahawak sa akin na kahit anong pagpupumiglas ay hindi ko magawa.
Nakaramdam ako ng tuwa dahil nakita ko ulit si Adler pero mas nangingibabaw ang
kaba at pag-aalala ko sa kanya nang makita ko siyang duguan ngayon at walang malay.
"Anong ginawa niyo sa asawa ko?! Adler!
Gumising ka diyan!" sigaw ko habang umiiyak. Pumalakpak si Ninong Edward at lumapit
sa kanila at tumawa siya nang malakas.
"Kung sinu-swerte nga naman! Siya pa talaga ang sumugod dito sa atin para lang
iligtas ang asawa niya," turnatawang sabi ni Ninong Edward at lumingon siya sa akin
para ngisihan ako.
Matalim ko lang siyang tinitigan.
"Patay na ba ang lalaking cyan?" tanong ni Ninong.
"Hindi pa, Big boss. Pero nabaril ko ito sa
may tiyan na bahagi at pinukpok ko ang kanyang ulo para makatulog. Knock-out na
ito, Big boss! Wala na itong lakas kapag nagising na siya," sagot no'ng lalaki.
"May kasama ba siya na pumunta rito?"
"Wala PO, Big Boss. Mukhang siya lang po ang sumugod dito mag-isa. Sinuyod na namin
ang labas pero walang ibang tao. Nakakasiguro kaming siya lang ang pumunta rito
para sumugod
Turnango si Ninong Edward at nakita kong inutusan niya ang mga tauhan niyang iupo
si Adler sa isang silya at talian ang mga kamay at paa nito upang hindi makagalaw.
Ang darning dugo sa may tiyan na parte ni Adler at may dugo rin siya sa may noo at
sa kanyang pisngi. Baka mawalan siya ng dugo!
"H-Hindi niyo ba muna siya gagamutin? May tama siya ng baril!"
Napatingin silang lahat sa akin lalo na si Ninong na parang natatawa sa aking
sinabi.
"Nagpapatawa ka ba, Lara? Bakit naman namin siya gagamutin? Mamamatay rin naman
ang asawa mo kaya isagad na!" sabi ni Ninong at mulingtumawa nang malakas.
Napasigaw ako sa labis na galit at gusto ko
sanang sumugod kay Ninong pero mahigpit ang pagkakahawak sa akin ng [alaki na
nakahawak sa aking mga kamay.
"Patulugin niyo nga ang babaeng 'yan! Ang ingay!”
May lumapit sa akin na isang [alaki at may kinuha siyang panyo sa kanyang bulsa at
may nilagay siya roon. liwas na sana ako nang mabilis niyang matakpan ang aking
ilong at tuluyan na akong nawalan ng malay.
"Lara! Lara, wake up! Wala na tayong oras!”
Naalimpungatan ako nang maytumatawag sa aking pangalan. Kumirot bigla ang aking ulo
at para itong sasabog sa sakit. Nag-angat ako ng tingin at nanlaki ang aking mga
mata nang makita kong nasa aking harapan na si Adler at buhay siya!
"Shhh* Maririnig nila tayo," mahina niyang sabi at inilapit niya ang kanyang daliri
sa aking labi upang hindi ako muling makapagsalita.
Muli akong naiyak dahil akala ko ay mamamatay na ako. .. akala ko ay wala na talaga
siyang pakialam sa akin. Nawalan na ako ng pag-asa para kay Adler dahil wala naman
akong halaga sa karıya, galit siya sa akin. Kaya ngayon ay hindi ko na mapigilan
angsarili kong mapaiyak dahil hindi ako makapaniwalang pumunta siya rito para
iligtas ako at nag-take siya ng risk para lang mapuntahan ako.
"Stop crying!" inis niyang sabi habang tinatanggal niya ang pagkakatali sa aking
mga kamay at paa.
"I-Ikaw ba talaga 'yan?" nanghihina kong tanong habang nakatingin pa rin sa kanya.
Napatigil siya sa kanyang ginagawa at seryoso siyang napatingin sa akin.
"Tingin mo, hindi ba ako totoo, Lara?" tanong niya pabalik sa akin.
Hindi ako nakasagot. Nakatingin lang ako sa kanya habang humihikbi. Naramdaman kong
natanggal na niya ang pagkakatali sa aking mga kamay kaya malaya ko nang nagagalaw
ang mga ito.
Muling lumapit sa akin si Adler at hinaplos niya ang aking pisngi at pinagdikit
niya ang aming mga noo.
"I'm here to save you, Lara," he whispered and kissed my lips.

EPISODE 37 - THE OTHER SIDE OF HIM

EPISODE 37
THE OTHER SIDE OF HIM
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"P-Paano ka nakapunta rito? Bakit parang hindi ka naman nabaril? Bakit ang bilis
mong makawala sa pagkakatali sa 'yo? Paano ka nakapunta rito na ikaw lang mag-isa?"
sunod-sunod kong tanong sa kanya habang inaalalayan niya akong makatayo.
Matalim akong tinignan ni Adler at nakita ko ang inis sa kanyang mukha.
"Seriously, Lara? Ngayon mo talaga'yan itatanongsa akin na kunti na lang ang
natitirang minuto para makatakas tayo rito? Pwede bang mamaya ko na lang lahat 'yan
sagutin kapag nakaalis na tayo rito?" inis na sabi ni Adler habang nakatingin sa
akin.
Tumahimik na lang ako at hindi na ulit nagtanong kay Adler baka muli na naman
siyang magalit sa akin. Gusto ko lang naman magtanong sa kanya pero umaandar na
naman ang pagiging suplado niya.
"Hey, listen. .
Nag-angat ako ng tingin kay Adler nang hawakan niya ang aking baba at seryoso niya
akongtinignan.
"l'm not mad at you, okay? Pwede kong sagutin lahat ng katanungan mo, pero hindi
ngayon. Kailangan nating umalis dito bago tayo maabutan ni Dela Cueva," seryosong
sabi ni Adler. Napalunok ako sa aking laway at tumango sa kanya. Bahagyang ngumiti
sa akin si Adler at hinaplos niya ang aking pisngi.
Napatigil kaming dalawa ni Adler sa aming pagtititigan nang biglang bumukas ang
pintuan. Para akongtinakasan ng kaluluwa at namulta nang makita ko sa harapan namin
ni Adler iyong isang tauhan ni Ninong Edward, iyong nagbigay sa akin ng tubig.
Inangat niya ang kanyang dalawang kamay na parang sumusuko at hinay-hinay niyang
sinirado ang pintuan dito sa bodega.
"Huwag kayong mag-alala, Ma'am, hindi niyo po ako kalaban. Ako po ang tumulong kay
Sir Damon na makapunta rito at makapasok dito sa hideout," Wika ng lalaki.
Nanlaki ang aking mga mata at napatingin ako kay Adler na nasa aking tabi. Turnango
siya sa akin at bahagya niyang itinaas ang kanyang damit na maraming mantsa ng
dugo. Bahagya akong nagulat nang makita kong wala siyang sugat doon kagaya ng
sinabi ng tauhan kanina ni Ninong Edward na nabaril niya ito sa may tiyan. Muli
akong nag-angat ng tingin kay Adler habang gulat pa rin ang aking ekspresyon.
"P-Paanong...
"He helped me. He saw me outside the building, hiding and ready to get here. We
made a quick plan, and we decided to act that I was caught and shot by his gun,"
Adler explained.
Napatango naman ako at humarap ako sa lalakingtumulong sa amin ni Adler. Ngumiti
ako sa kanya at ngumiti rin siya pabalik sa akin.
"Alam kong mabait kayong tao, Ma'am, at wala kayong kasalanan dito. Hindi po ako
makakapayag na may isang inosenteng tao na madadamay sa paghihiganti ng big boss ko
kaya pasensya na po talaga kung masyado akong harsh sa inyo kanina, iyon kasi ang
utos ni Big Boss," Wika ng lalaki sa akin.
Ngumiti naman ako sa kanya at tumango.
"Maraming salamat po sa inyo at naawa po kayo sa akin. Hindi talaga ako nagkamali
na busilak ang inyong puso dahil tinulungan niyo ako kahit na masyado kayong loyal
kay Ninong
Edward," sabi 1<0.
Magsasalita pa sana ang lalaki nang sumabat na si Adler na kanina pa tahimik at
nakasimangot.
"Okay, that's enough. We don't have much time for chitchats," seryosong sabi ni
Adler.
Naging alerto na rin ako at na-realize na nandito pa nga pala kami sa may bodega.
Kailangan naming makalabas dito nang hindi nalalaman ni Ninong Edward.
"You have gun? Can I borrow it?" tanong ni
Adler sa tauhan ni Ninong na tumulongsa amin. Seryoso itong tumango at binigay kay
Adler ang kanyang baril. Nakaramdam ako nang kunting kaba nang makita kong hawak-
hawak na ni Adler ang baril. Para kasing may kakaiba siyang pagkatao kapag
nakakahawak na siya ng baril. Bago kami lumabas ni Adler ay muli muna siyang
napatingin sa akin.
"Lara, can you walk on your own?" he asked.
Napalunok ako sa aking [away at sinubukan kong turnayo ng matuwid at pinadyak ko
rin ang aking mga paa para maging matibay ito ulit. llang araw na rin kasi akong
nakaupo sa silya at nanghihina ang aking mga tuhod pero nakakalakad pa naman ako at
wala silang ginawa sa may paa ko, sa pisngi langtalaga dahil palagł akong
nasasampal ni Ninong.
Bahagya akong ngumiti kay Ad ler at tumango.
"Yes. Kaya kong maglakad ng ako lang, Adler. Kaya ko na ang sarili ko kaya huwag mo
na akong alalahanin,” sabi ko sa kanya.
Tumango naman siya.
Bago kami makalabas ay sinuntok na muna sa mukha ni Adler iyong tauhan na tumulonv
sa amin para kapani-paniwala na natakasan namin sila at walang ibang tumulongsa
amin. Nagpasalamat ako sa huling beses sa lalaki at lumabas na kami ni Adler.
Hawak-hawak niya ang aking kamay habang ang isa niya namang kamay ay hawak ang
baril na binigay sa kanya ngtauhan ni Ninong na tumulong sa amin. Nasa kanyang
likuran niya ako dahil iyon ang kanyang gusto. Baka raw kasi may bigla kaming
makasalubong na mga tauhan ni Ninong at bigla na lang magpaulan ng baril.
Naglalakad kami ni Adler sa isang madilim na hallway at malamigdin ang paligid na
mas nagpapadagdag sa kaba ko habang naglalakad kamingdalawa ni Adler.
Malamig na kami sa may labas pero napatigil
sa paglalakad si Adler kaya napatigil na rin ako dahil suminyas siya sa akin.
Bahagyang naningkit ang aking mga mata nang makita kong may papalapit sa aming apat
na malalaking lalaki at may hawak silang malalaking armas! Bigla akong kinabahan
para sa amin ni Adler.
Napatingin ako sa kamay ni Adler nang bahagya niya akong itinago sa kanyang
likuran. Sinunod ko naman kaagad ang kanyang gusto kong gawin at tahimik akong
nakamasid dito sa likuran.
"Akala mo ay matatakasan niyo na kami? Hindi kayo makakaalis dito nang buhayl”
sigaw nang isang lalaki.
Bahagyang lumingon sa akin si Adler at seryoso niya akong tinignan.
"Lara, pumunta ka diyan sa may gilid, magtago ka a maupo ka lang at takpan mo rin
ang mga tainga rno. Magbilang ka ng 60 seconds bago mo idilat ang iyong mga mata,”
seryosong utos ni Adler sa akin at muli siyang napatingin sa may harapan kung saan
nakatayo ang apat na lalaki.
"A-Ad ler, pero—”
"No more buts, Lara Laureen Miller! Sundin mo ang utos ko!” he shouted.
Mabilis kong sinunod ang kanyang utos at patakbo na akong lumayo sa kanya at naupo
ako sa may gilid kung saan pwede akong magtago at agad kong tinakpan ang aking
dalawangtainga at pinikir ko rin ang aking mga mata at tahimik na nagdasal para sa
kaligtasan ni Adler.
Nagsimula na akong magbilang habang nakapikit pa rin sa aking mga mata.
1 . . . 2. . . 3. . . 4. . . 5. . .
Kahit na nakatakip ang aking mga mata ay rinig na rinig ko pa rin angtunog ng mga
suntok na hindi ko alam kung kanino galing. May naririnig akong mga daing pero alam
kong hind ito galing kay Ad ler dahil kilala ko ang kanyang boses.
20. . . 21. . . 22. . . 23. . . 24. . . 25.
Nagdadasal ako na sana ay hindi mapuruhan si Adler at hindi siya ang madihado sa
laban ngayon dahil masyadong malalaking tao ang mga kalaban niya at apat pa sila,
samantalang siya lang isa at hindi ko alam kung marunong ba siyang makipaglaban
dahil wala naman akong alam sa kanya.
56. . . 57. . . 58. . . 59. . . 60.
Tapos na akong magbilang ng 60 seconds.
Wala na rin akong narinig na mga nagsusuntukan kaya mabilis kong idinilat ang aking
mga mata at napatayo na rin ako. Lumabas ako sa aking kinatataguan at pumunta ako
pabalik doon kay Adler. Nakita ko siyang kinukuha ang baril sa sahig habang ang
apat na lalaki na mga tauhan ni Ninong Edward ay nakabulagta na ngayon sa sahig at
hindi na sila gumagalaw. What the hell? Anong ginawa ni Adler sa kanila?
"Adler!" tawag ko habang papalapit sa kanya. Napatingin siya sa akin at naglakad na
rin siya papalapit sa akin para salubungin ako. Niyakap ko siya nang mahigpit at
naramdaman ko rin ang paghaplos niya sa aking buhok.
"Let's go," seryoso niyang sabi at hinawakan na niya ang aking kamay.
Nakalabas na kami sa 100b ng hideout at hindi ko mapigilan na manibago sa sinag ng
araw dahil matagal akong nakakulong sa 100b. Natigil kaming dalawa ni Adler sa
paglalakad nang may makita kaming tatlong sasakyan na papalapit sa building kung
saan ako dinakip.
Tumigil ang mga sasakyan sa aming harapan ni Adler at makalipas ang ilang segundo
ay lumabas na kung sino ang mga nakasakay rito. Nanlaki ang aking mga mata nang
makita ko si Ninong Edward na may hawak na baril at ang mga lalaki namang iba na
lumabas sa mga sasakyan ay may hawak din na baril.
Mahigpit akong napahawak sa kamay ni Adler sa sobrang kaba. Ang dami na nila at
wala na kaming laban! Sigurado akong dito na ang huling oras namin.
Humakbang papalapit sa amin si Ninong Edward habang nakangiti.
"Kahit anong bugbog at pagpapahirap sa 'yo ay hindi ka pa rin talaga namamatay,
Damon Adler Miller," seryoso at galit na sabi ni Ninong kay Ad ler.
Ngumisi naman si Adler clito at sinagot ang sinabi ni Ninong.
"Of course, Dela Cueva! My parents didn't named me Damon for nothing," malamig at
seryosong sabi ni Adler kay Ninong.
Nakita ko sa pagmumukha ni Ninong ang labis na galit nang sabihin iyon ni Adler sa
kanya. Ang gusto niya ay makitang nasasaktan at nagdudusa si Adler pero hindi niya
ito magawa dahil masyadong bato pa rin angdamdamin ng lalaki at hindi ito kaagad
natatalo sa simpleng emosyon lamang.
"Punyeta ka! Papatayin na kita rito at hindi na kayo makakaalis ng asawa mol" galit
na sigaw ni Ninong at tinutukan na niya kami ng baril at ganun din ang kanyang mga
tauhan na nasa kanyang likuran.
Ang lakas na ng tibok ng aking puso at nararamdaman kong mapapahamak na talaga kami
ni Adler. Aakmang ipipikit ko na ang aking mga mata nang muling magsalita si Adler
na ikinagulat ko at pati na rin si Ninong na nasa aming harapan.
"Do you really think that I didn't come here without back-up, Dela Cueva? I'm
brilliant and evil than you."
Itinaas ni Adler ang kanyang isang kamay at sa isang iglap ay sunod-sunod na
nahiga sa may lupa ang mga tauhan ni Ninong Edward at wala na itong mga malay at
duguan ang mga ito. Napatakip ako sa aking bibig sa sobrang gulat at napatingin ako
sa paligid. May mga snipers!
Natigilan si Ninong Edward at nabitawan niya ang hawak-hawak niyang baril nang may
mga ilaw na kulay green ang nakatutok sa kanyang buong katawan. Hindi ko mabilang
kung ilan ito dahil ang dami! Ibigsabihin nito ay marami ang snipers ni Adler at
nakatago ang mga ito sa iba't ibang sulok clito sa labas ng hideout.
Ngumisi nang nakakatakot si Adler kay Ninong at lumapit siya rito at sinakal niya
ito sa leeg.
"Akala mo ay hindi ko alam ang pinaggagagawa mo, Edward Dela Cueva? I know
everything—I always know everything. You will pay for all of these, you have done a
lot of damages in my life, and you kidnapped my wife.
Your life will be the payment of your doings. Goodbye and welcome to hell, Edward
Dela Cueva
Tumalikod na si Adler kay Ninong at lumapit siya sa akin at agad niya akong niyakap
at tinago sa kanyangdibdib. Narinig ko na lang ang mahinang pagdaing ni Ninong at
pagbagsak niya sa lupa. Napatulala ako nang ma-realize ko kung anong nangyari sa
kanya... he died.
Napapikit ako sa aking mga mata at naramdaman ko rin ang pagtulo ng aking mga luha
habang yakap-yakap pa rin ako ni Adler. "Four done, one to go," rinig kong mahinang
sabi ni Adler.
Hindi ko maintindihan ang kanyang sinabi pero nakaramdam ako ng ginhawa dahil
ligtas na rin ako sa wakas. Pero hindi ko pa rin matanggap na nasaksihan ko ang
pagpatay ng maraming tao rito sa labas ng hideout, lalo na ang pagkamatay ni
Ninong.
Inalis ko na lang ito sa aking isipan at napagpasyahan na huwag na itong isipin.
I married a man who is not scared of everything. He kills people even though he is
not the one who kills them. He makes commands. Adler's the boss.
Now, I finally saw the other side of him, the brutal one.

EPISODE 38 - SORRY
EPISODE 38
SORRY
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"ARE you on a mafia?"
Napatigil siya sa kanyang paglagay ng ointment sa aking tuhod nang itanong ko iyon
sa kanya. Nandito kami sa 100b ng aming kwarto namin pero ngayon lang ulit ako
nagkaroon ng panahon para magtanong at kausapin siya. May kasabay kasi kaming isang
lalaki sa sasakyan habang pauwi kami at hindi ko maintindihan ang pinag-usapan nila
kaya ang ginawa ko na lang ay ang matulog doon sa sasakyan hanggangsa hindi ko na
lang namalayan na nakauwi na pala kami.
Nilalagyan ko rin ng cold compress ang mga pasa ko sa aking mukha ngayon nangdahil
sa paulit-ulit na pagsampal sa akin ni Ninong. Para akong binugbog at kapag may
makakita nito ay mag-aakala silang binubugbog ako ni Adler at ayokong kumalat ang
chismis na iyon. Kaya naisipan ko munang hindi pumasok sa trabaho sa 100b ng
dalawang linggo dahil gusto ko rin munang magpahinga rito sa bahay at magpalakas.
"Why are you asking me that kind of question, Lara? I'm not part of that mafia
group thing," nakangising sagot ni Adler at muli niyang pinagpatuloy ang paglalagay
ng mga ointment sa mga galos ko sa may paa.
Muli kaming natahimik dalawa. Napatulala ako habang nakatingin sa kanya habang si
Adler naman ay naging seryoso ang ekspresyon habang ginagawa ang paggagamot sa
akin. Ramdam ko na parang may gustong sabihin sa akin si Adler pero hindi niya lang
masabi, kaya ngayon ay nag-iisip ako nang paraan para makausap ko ulit siya at
masabi niya ang gustong sabihin sa akin. "Paano mo ako nahanap?" muli kongtanong sa
kanya.
Nag-angat ng tingin sa akin si Adler at seryoso akong tinignan.
"Edward sent a video of yours to me, and we easily tracked his location, and then
we found you," sagot ni Adler sa aking tanong.
Napatango naman ako habang nakatingin sa kanya.
"You have snipers? Paano nangyari 'yon?" tanong ko ulit sa kanya.
Hindi ako naniniwalang walang koneksyon
si Adler. Ang dami niyang backup at sa ilang segundo ay nabagsak na lahat ng mga
tauhan ni Ninong Edward at hindi na humihinga at lahat sila ay patay.
Ngumisi si Adler na para bang natutuwa siya sa naging tanong ko.
"l have connections and a lot of money, Lara Laureen Miller," nakangisi niyang
sagot sa aking tanong.
Bahagya akong napanguso sa naging sagot niya. Magaling talaga siyang maglaro ng mga
salita at masyado siyang maraming sekreto kaya kahit tinatanong mo siya ay kunting
detalye lang ang sinasagot niya.
Nagkatitigan kaming dalawa ni Adler at hindi ko mapigilan na mapangiti habang
nakatingin pa rin sa kanya.
"Thank you," mahina kong sabi.
Bahagya akong napayuko at pinigilan na hindi maiyak. Muli akong nagsalita at sinabi
ko ang gusto kong sabihin kay Adler.
"A-Akala ko ay mamamatay na talaga ako ro'n. Hindi na ako urnasa na hahanapin mo
ako dahil... dahil galit ka naman sa akin at wala ka ring pakialam sa akin.
Nagdadasal na lang ako no'n na sana ay may himala pang dumating—na sana may
naghanap sa akin at iligtas ako ro'n, pero hindi ko akalain na ikaw pala ang
magliligtas sa akin," sabi ko at muling nag-angat ng tingin sa kanya.
Bahagyang lumapit sa akin si Adler at hinawakan niya ang aking pisngi at bahagya
niya itong hinaplos—hinaplos niya ang pisngi kong kitang-kita ang mga pasang ginawa
ni Ninong sa akin. Hindi ko na mapigilan ang sarili kong mapaiyak—hindi sa lungkot
ngunit sa tuwa na binigyan pa ako ng chance para mabuhay sa mundong ito.
"I'm sorry."
Bahagya akong nagulat nang sabihin iyon bigla ni Adler habang nakatingin sa aking
mga mata. Totoo ba itong naririnig 1<0? Nagso-sorry talaga siya sa akin?
Ngumiti sa akin si Adler habang hinahaplos ang aking pisngi.
"I'm sorry if you get involved in my problems because you're my wife. I will never
forgive myself if anything bad happens to you, Lara."

Hinawakan niya ang aking kamay kaya napatingin na rin ako rito. Ang lambot ng mga
kamay ni Adler at ang sarap sa pakiramdam nang
hawakan niya ang aking kamay. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko ngayon dahil
natameme ako bigla nang dahil sa kanyang panghihingi ng tawad sa akin. Hindi ako
sanay na ganito si Adler sa akin, hindi naman siya ganito dati at galit siya sa
akin.
"l was so damn worried about you, Lara," seryosong sabi ni Adler sa akin. "When
Edward sent me a video of you being slapped by that man, I was so mad, and I want
to kill him for doing that to you."
Hindi ko na napigilan ang sarili kong mapaiyak nang magtapat sa akin si Adler kung
ano angtunay niyang naramdaman nang makidnap ako ni Ninong at nang makita niya ang
video ko na sinasaktan.
Mas lumapit pa sa akin si Adler at pinagdikit niya ang aming mga noo. Ang kanyang
dalawang kamay ay nasa magkabila kong pisngi habang ang mga kamay ko naman ay
nakakapit sa may beywang niya. Napapikit ako sa aking mga mata habang magkalapit pa
rin kami sa isa't isa ni Adler.
"l missed you, Lara," he whispered. "I'm sorry for everything. .. for everything
that I did to you."
Mas lalo pang humigpit ang pagkakakapit ko
sa kanya habang sinasabi niya iyon sa akin. Ang lakas ngtibok ng aking dibdib at
para na itong sasabog.
"That will never happen to you again, Lara, muli niyang sabi.
Tumango ako at niyakap si Adler. I missed him too. Kung nakita niya na iyong video
na pinadala ni Ninongsa kanya, alam kong alam na niyang mahal ko siya. Gusto ko san
ang sabihin iyon sa kanya pero nahihiya ako, hindi pa ako handang sabihin ulit iyon
sa kanya, kapag siguro malakas na ang 100b ko? Ang importante ngayon ay kasama ko
na ulit ang asawa ko at pareho kaming ligtas.
Alam kong sinabi ko na noon na di-distansya na ako kay Adler at hindi na ako aasa
sa kanya, pero ngayon ay naging malambot na naman ang 100b ko sa asawa ko. Ngayon
ko lang naranasan na may ganitong tao na sobrang mag-alala sa akin at ililigtas ako
kahit sa bingit man ng kamatayan. Hindi ko pa naranasan ang ganitong pakiramdam at
masayang-masaya ako na naranasan ko ito kay Adler at ramdam ko rin ang kanyang
labis na pag-aalala sa akin kahit na palagi siyang suplado at malamig ang kanyang
pakikitungo sa akin.
"Thank you for saving my life, Adler. I will never forget that."

EPISODE 39 - IMPROVEMENT
EPISODE 39
IMPROVEMENT
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
BAKIT ang darning mga lalaking nakasuot ng coat sa labas at 100b ng bahay namin?
Para silang mga bodyguards, mga bodyguard?!
Kagigising ko lang at nang mapatingin ako sa aking tabi ay hindi ko na nakita si
Adler at alam kong gising na iyon at nandito siya sa labas. Binilisan ko na lamang
ang aking pagligo at pag-aayos ng aking sarili at nang makalabas ako ay may nakita
kaagad akong mga bodyguards sa iba't ibang parte ng bahay namin.
Dalawang araw na ang lumipas nang makidnap ako at niligtas ako ni Adler.
Napagpasyahan ko munang hindi pumasok sa trabaho at sumang-ayon naman si Adler at
pinagbigyan niya ang aking gusto. Sabado ngayon kaya walang trabaho ang aking asawa
at nandito lang siya sa aming bahay.
"Alec? What are you doing here in our
Bahagya akong nagulat nang makita ko ang panganay na anak nila Tita Rachel at Tito
Anderson Coleman na si Alexander Oren
Coleman. Nalaman ko galing kay Isabelle na si Alec pala ang bagong boduyguard ng
nag-iisang anak ni Tito Raoul na si Nair-ne na best friend din ni Isabelle.
Magsasalita na sana si Alec nang maunahan siyang magsalita ni Adler na bigla na
lang sumulpot sa aming tabi.
"l asked him for help to get more bodyguards here in our house, Lara," sagot ni
Adler at inakbayan niya si Alec na nakataas na ang kilay ngayon.
Nginitian ako ni Alec na para bang sinasabi na iyon nga ang kanyang pinunta rito.
Napatango naman ako at muli akong napasulyap sa mga bodyguards na nandito sa aming
bahay. Mull' akong napaharap sa kanila habang nakangiwi.
"Ganiyan ba talaga sila? Kailangan ba talaga na sa bawat sulok ng ating bahay ay
may nagbabantay?" tanong ko sa kanila.
"Of course, Lara, ayaw mo ba?" sabi ni Adler.
Napakamot ako sa aking pisngi at bahagyang ngumuso.
"llan ba silang lahat?" tanong ko.
"14 boyguards," si Alec ang sumagot.
Muntik na akong mapamura nang malakas, buti na lang at napigilan ko ito sa pagtakip
sa aking bibig. Nakakahiya naman sa harapan ni Alec kapag nagmura ako bigla, diba?
At baka magalit na naman sa akin si Adler.
Pinanlakihan ko ng mga mata si Adler dahil masyado namang OA ang 14 bodyguards dito
sa bahay namin. May gold ba rito sa aming bahay o hindi naman ay makapangyarihan na
bagay kaya kailangan nang maraming bantay? One bodyguard or 2 is enough!
"Hehe," peke akongtumawa at hinawakan ko ang braso ni Adler at hinila siya palapit
sa akin. Nagpahila naman siya sa akin at bahagya muna kaming lumayo kay Alec upang
makausap ko ng maayos si Adler.
"Bakit ang darni?! Isa lang or dalawa, Adler. Wala namang gold dito sa pamamahay
natin," mahina kong sabi sa kanya.
"Gold? Ah. I have it in my office. I have gold bars there," sagot niya.
Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabi. Hindi niya maintindihan!
"What I mean is sobrang darni ng 14, Adler!
Masyadong OA at ang dami na no l n," sabi ko sa kanya.
Tinaasan niya naman ako ng kilay na para bang hindi niya nagustuhan ang
pangingialam 1<0. Wala akong pakialam kung magalit man siya sa akin, masyadong
marami ang 14! Mas kinabog ko pa ata ang prisidente ng Pilipinas sa dami ng
bodyguards namin dito.
Makalipas ang ilang segundong pagtitigan namin ni Adler ay siya ang unang sumuko at
bumuntong hininga siya at tumango.
"Fine, two bodyguards," matigas nitong sabl at humarap na ulit kami kay Alec na
nakakunot ang noong nakatingin sa aming dalawa ng asawa ko. Para siyang naiilang
habang nakatingin sa amin.
"Dalawang bodygurds na lang," seryosong sabi ni Adler.
Tumango si Alec na parang naintihan ang sinabi ng asawa ko. Ang dali namang
magkaintindihan ng dalawang 'to. Nagpaalam na sa amin si Alec at dinala niya nga
ang 12 na bodyguards pabalik sa agency nila habang ang dalawa ay nakabantay sa
labas.
Umagang-umaga ay may nanggulat sa akin.
Para na rin naman ito sa kaligtasan ko at sang-ayon din ako kay Adler na magkaroon
ako ng bodyguards. Sa ngayon ay magpapahinga na muna ako at hindi na muna ako
[alabas ng bahay at hindi muna ako magta-trabaho.
"Masakit daw ang tiyan mo kaya ka kaagad umalis sa event, Ate?"
Muntik ko nang maibuga ang iniinom kong juice nangsabihin iyon ng aking kapatid na
si Isabelle. Dinalaw niya kasi ako rito sa aking opisina sa Miller Empire dahil may
sasabihin daw siya sa akin na good news. Masaya ako para sa aking kapatid dahil sa
wakas ay pumayag na rin si Dad na ipagpatuloy niya ang kanyang pag-aaral sa fashion
designing. Maraming dinaang pagsubok si Isabelle bago tuluyan na sumuko si Dad at
hinayaan na lang ang aking kapatid na matupad niya ang kanyang pangarap.
Masayang-masaya ako para sa kanya lalo na't nakikita kong mahal niya na rin talaga
ang kanyang asawa.
Nag-alala nang sobra sa akin si Isabelle kung bakit daw ako biglang nawala roon sa
event namin sa bagong hotel ng Miller Empire. Naalala ko pa ang gabing iyon na
nakita ko papalabas sa hall sila Isabelle at Naime at sinabi kong pupunta akong CR
at hindi na ako nakabalik sa 100b ng hall
dahil nga nakidnap na ako at nadala na ako roon sa hideout kung saan ako tinago at
sinaktan nang paulit-ulit ni Ninong.
"Saan galing ang chismis na 'yan?!" gulat kongtanongsa aking kapatid nangdahil sa
kanyang tanong sa akin.
Bahagyang ngumuso si Isabelle at sinagot niya ang aking tanong.
"Kanino pa ba? E 'di diyan sa asawa mong si Damon! Tinanong namin siya ni Mom no'ng
gabing iyon dahil hindi ka na ulit namin nakita na bumalik sa hall at nag-aalala na
rin kami kasi baka bigla ka na lang nakidnap, 'no! Malay ba namin? Masyadong
makapangyarihan 'yang asawa mo," sabi ni Isabelle.
Natigilan ako sa kanyang sinabi dahil totoo iyon, nakidnap nga talaga ako kaya
hindi na ako nakabalik sa event namin sa 100b ng hotel. Huminga ako nang malalim at
ngumiti kay Isabelle. Gusto ko mang sabihin sa kanila ang totoo, mas nangingibabaw
pa rin sa akin na hindi na lang ito sabihin sa kanila dahil ayokong mag-alala sila
sa akin at baka magalit pa sila kay Adler. Maayos na rin naman ang aking kalagayan
at nakapagpahinga na rin ako ng dalawang linggo sa aming bahay. Mahigpit na rin nag
security ko at may bodyguard na akong kasama palagi dahil ito ang gusto ni Adler.
Ayoko pang mag-alala sila sa akin dahil may mga sariling mga problema na rin sila
at ayoko nang dumagdag.
"A-Ah? 00! Masakit talaga ang tiyan ko no'n. Kaya nga no'ng nakita niyo ako ni
Naime na papunt sa CR, taeng-tae na talaga ako! Hindi na kaya nang tiyan ko kaya
umalis na lang ako at umuwi sa bahay. Hindi na ako nakapagpaalam sa inyo at si
Adler na lang ang tinawagan ko at nakiusap na sabihin sa inyo ang nangyari sa
kalagayan 140," sabi ko kay Isabelle at bahagyang napangiwi. Ang sikip pala sa
dibdib kapag nagsinungaling ka sa isa sa pinakamamahal mo pero no choice ako, ayoko
naman na mag-alala pa sa akin si Isabelle.
Napatango siya na para bang naniniwala sa akingsinabi.
Buti naman.
"Ano nga pala 'yong gusto mong sabihin sa akin kaya ka napunta rito, Isabelle?"
pag-iiba ko sa aming usapan.
Ngumiti ang aking kapatid at lumapit din siya sa akin at kumapit sa aking braso.
"Ate, ako ang napiling mga de-design ng gown ni Patricia Aquino! Susuotin niya ito
sa GALA event at mafe-feature rin ang design ko! Alam mo ba, malaking opportunity
raw ito dahil sikat na personalidad si Patricia at marami rin siyang kakilala pang
mga international celebrities. Baka pagmakita nila ang design ko na suot-suot ni
Patricia ay magtatanong sila tungkol sa designer at marami nang makakakilala sa
akin! Ate Lara, ito na talaga iyon, ito na ang simula nang pangarap ko!" masayang
pagku-kwento sa akin ni Isabelle at agad niya akong niyakap ng mahigpit. Habang
pinagmamasdan kong kinu-kwento ni Isabelle ang mga achievements niya sa kanyang
pangarap lang noon na gustong gawin, hindi ko mapigilan na mapangiti habang
nakatingin sa kanya.
"Wow! I'm so happy for you, Isabelle. You did a great job at hindi pa 'yan
magtatapos ang mga makukuha mo, marami pa!"
Ngumiti siya at turnango.
"You know Patricia? Ngayon ko lang na-realize na siya nga pala 'yung bagong model
ng hotel ninyo ng asawa mo, Ate. Super sikat daw kasi 'yon sabi ng kaibigan ko na
si Jackson," sabi ni Isabelle.
Napaisip naman ako at naalala ko ang pagmumukha ni Patricia. 00 nga pala, siya
iyong babaeng nakasabay ko sa elevator at. .. at pinagseselosan ko rin ito kay
Adler dahil masyado silang malapit sa isa't isa. Ang ganda niya naman kasi! At. ..
at naiinggit ako nang kuntl.
"Yeah, siya nga ang model namin."
Bakit ko ba pinagseselosan ito kay Adler?
Wala naman siguro silang ibang relasyon, diba? Kahit na saksakan ng kapogian si
Adler at masyado siyang hot, walang magtatagal sa kanya na babae nang dahil sa
kanyang ugali, well, ako lang siguro?
Habang patagal nang patagal ay nararamdaman ko nang may nag-improve sa relasyon
naming dalawa ni Adler. Ayoko sanang mag-assume pero ito ang nakikita at
nararamdaman ko. Kung noon ay hinding-hindi ko siya nakikitang ngumi-ngiti sa akin,
pero ngayon ay nagagawa na niyang ngumiti na ako ang dahilan and that's a great
improvement for me and I am happy for that.
"How's your work?" Adler asked.
Sabay kami sa aming pag-uwi sa bahay at tapos na rin ang aming trabaho. Pagkatapos
makipagkwentuhan sa akin ng aking kapatid na si Isabelle kanina ay agad na rin
siyang umalis para makapagsimula na sila sa paggawa ng gown na susuotin ni Patricia
sa isang party. Ito rin pala ang pagbabalik ko sa trabaho pagkatapos nang mga
nangyaring kidnapan at p n na hindi ako makapaniwalang naranasan ko sa boring kong
buhay.
"Work's fine," sagot ko sa tanong ni Adler.
Even this, hinding-hindi siya nagtatanong sa akin noon at hindi niya ako
tinatanongsa mga nangyayari sa buhay ko and it's really an improvement for him!
Nakita kong muling napasulyap sa akin si Adler habang nagda-drive sa kanyang
sasakyan para makauwi na kami.
"You, how are you?" mull' niyang tanong sa akin.
Umiwas ako ng tingin kay Adler at bahagya akong ngumuso upang itago ang paunti-
unting pagsilay ng aking ngiti, hindi ko na mapigilan ang sarili ko na kiligin!
Pakiramdam ko tuloy ay muli akong bum alik sa pagiging teenager ko at ang eksina
ngayon ay bigla akong napansin ng crush ko kaya hindi ko maiwasan na kiligin.
Hindi ko kasi naranasan ang ganito noong highschool at college ako dahil masyado
akong focus sa aking pag-aaral at wala rin akong panahon para sa sarili ko at sa
pag-ibig.
"Uhm... I'm fine. Ikaw ba?" sabi ko at napasulyap sa kanya.
Nakita kong bahagyangtumagilid ang kanyang ulo at para siyang naiilang na ewan at
bahagya ring nakanguso ang kanyang labi habang nagfo-focus pa rin siya sa kanyang
pagda-drive. Ngayon ko lang nakitang ganito si Adler kaya naninibago ako at mas
[along kinikilig, pero hindi ko ito pinapakita sa kanya dahil nakakahiya.
"Same," maikli niyang sagot sa tanong ko at bumuntonghininga.
Hindi na ulit ako nagsalita at napatingin na lang sa labas ng bintana at
naghihintay na lang ako na makarating na kami sa aming bahay. Nagingtahimik ang
buong byahe namin pauwi at nang makarating kami sa bahay ay ako na ang naunang
lumabas sa kotse at pumasok na sa aming bahay.
"Good evening, Ate Lara!" bati ng kasambahay naming si Inday.
Nahihirapan na kasi talaga akong pagsabayin ang trabaho sa bahay at trabaho sa
kompanya. Pumayag naman si Adler sa aking hiling na magkaroon kami ng kasambahay
rito sa bahay at ako rin ang kanyang pinapapili kung sino ang kukunin naming
kasambahay. Si Inday ay 19 years old at anak niya ng mayordoma namin sa bahay roon
kina Daddy. Kilala ko na itong si Inday at mapagkakatiwalaan kaya siya na ang
dinala ko rito para makasama namin sa bahay.
"Magandang gabi rin sa 'yo, Inday. Nagluto ka na ba ng hapunan para sa amin ni Kuya
Damon mo?" tanong ko sa kanya.
Tumango siya sa akin at ngumiti.
"Yes PO, Ate! Nabasa ko po iyong text ninyo kanina at lahat po ng sinabi niyong
foods doon sa text ninyo at niluto ko," sabi nito.
Ngumiti ako sa kanya at nagpasalamat.
Pumasok na rin si Adler at binati rin siya ni Inday. Tumango si Adler dito at
dumiretso na kaagad siya sa may dining area upang makapagsimula na kami sa aming
pag kain.
Awkward.
lyon ang nararamdaman ko ngayon habang sabay kaming kumakain ni Adler. Bakit kasi
kumain na nang una si Inday at iniwan niya kami rito ni Adler sa may dining room.
Ang awkward tuloy at parang hindi ko na rin maigalaw ang aking mga kamay ng maayos.
"Lara?"
Napatalon ako sa sobrang gulat at pati si Adler ay bahagya rin na nagulat sa naging
reaksyon ko. s* *t! Lara Laureen Miller, nakakahiya ka!
"H-Huh? Ano 'yon, Adler?" nauutal kong
tanong sa kanya.
"Kasal ng pinsan ko next week sa Spain and you're coming with me, they want to meet
you," sabl' nito.
Napalunok ako sa aking [away at hind makapaniwala sa kanyang sinabi. Isasama niya
ako ro'n? Isa ba sa royal family ang ikakasal at invited kami ni Adler? Sabi pa nga
ni Dad ay malayo siyang kam ag-anak ng royal family sa Spain at marami rin siyang
mga relatives doon dahil Spanish ang kanyang ina.
"0-0kay," sagot ko sa kanya at muling napayuko at pinagpatuloy ko na ulit ang aking
pag kain.
Kinakabahan na ako. Magugustuhan kaya ako ng pamilya ni Adler doon sa Spain?

EPISODE 40 - THINK
EPISODE 40
THINK
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"KUMUSTA na kayo ni Damon, Hija?"
Napatigil ako sa aking pag kain nang itanong iyon sa akin ni Dad. Nandito ako sa
kanilang bahay at dinadalaw sila dahil matagal na rin akong hindi nakapunta rito at
namiss ko na rin silang dalawa ni Mommy. Hindi pa rin nila alam ang nangyari sa
akin at ayokong ipaalam ito dahil ayoko nang dagdagan pa ang kanilang problema.
Bahagya akong ngumiti kay Daddy at sinagot ang kanyang tanong sa akin.
"Were good, Dad. Sa lunes po ay pupunta kami sa Spain dahil ikakasal ang kanyang
pinsan. He wants me to go there with him," nakangiti kong sabi sa kanya.
Tumango naman si Dad at nagpatuloy siya sa kanyang pag kain. Napasulyap naman ako
kay Mom at nakita kong napatingin siya sa akin at nginitian ako, nginitian ko rin
siya pabalik.
Pagkatapos naming kumain sa may dining area, pinapunta ako ni Dad sa may office
niya kaya sinunod ko naman ito. Seryoso ngayon si Dad na para bang may malalim na
iniisip. Nang makapasok na kami sa kanyang office ay agad siyang humarap sa akin
habang seryoso pa rin ang ekspresyon sa mukha.
"Napirmahan na pala ni Damon iyong kontrata sa partnership ng Montenegro Company at
Miller Empire. Sigurado akong sa susunod na buwan ay tayo na ang mangunguna sa
ranking at marami rin na papasok na mga investment," seryosong sabi ni Dad sa akin.
Hindi ko alam kung bakit niya sinasabi iyon sa akin ni Dad, infact ay matagal ko
naman na alam na mangyayari ang bagay na iyon. Masyadong uhaw sa kapangyarihan si
Dad at gagawin niya ang lahat para lang umangat ang kompanya namin dahil sabi pa sa
akin ni Dad ay pinaghirapan ng kanyang mga magulang ang kompanya kaya gagawin niya
ang lahat para mapanatili niya itong nasa itaas, kahit anong mangyari.
"That's good, Dad. Pasensya na kung hindi ako nakapunta sa signing of contracts,
nagpahinga kasi ako sa bahay namin at hindi na muna ako pumasok sa trabaho, pero
ngayon ay balik na rin ako sa dati kaya kapag may kailangan kayo sa akin at gustong
itanong sa trabaho, pwede niyo akong tawagan," sabi ko sa kanya.
Seryoso siyang tumango at naglakad siya papunta sa kanyang swevil chair at urnupo
siya ro'n at muli siyang humarap sa akin.
"Hindi ka pa ba buntis, Hija?"
Bahagya akong nagulat sa naging tanong sa akin ni Dad. Buntis? Bakit naman? Wala pa
sa isipan ko ang pagbubuntis at balak ko na rin na magpa-shot next week dahil
patapos na ang tatlong buwan.
"p_po?"
Ngumiti sa akin si Dad. "Lara, matanda ka na. Pareho na kayong kasal ni Isabelle at
gusto ko na bago siya magkaanak, ikaw muna ang mauna. Huwag mo nang hintayin ang
panahon na iwan ka ni Damon, hija, gawin mo ang lahat para lang matali mo siya at
hindi na siya malayo sa 'yo." Napakurap ako sa aking mga mata at hindi ako
makasagot sa sinabi ni Dad sa akin.
Hindi ko pa naiisip ang bagay na iyon at. .. at ayokong itali ko si Adler ssa akin
dahil sigurado akong kamumuhian ko na siya.
"D-Dad..
Ngumisi siya.
"l know the real status of your relationship
with your husband, Lara. Ganiyan na ganiyan din kami ng Mommy mo noon at alam mo ba
ang ginawa nang mommy mo para hindi ko siya iwan? Nagpabuntis siya sa akin at ikaw
ang naging bunga. Gusto ko man iwan ang ina mo pero wala na akong magagawa, anak
kita at hindi kita iiwan," seryoso niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Napayukom ako sa aking mga kamao at pinigilan ang aking sarili na hindi ipakita ang
tunay kong nararamdaman sa lahat ng sinasabi sa akin ni Daddy. Hindi ko alam kung
ano ang purpose niya para sabihin ang tungkol sa kanila ni Mommy at parang
pinapakita niya lang sa akin na masyadong desperada si Mommy sa relasyon na meron
sila ngayon at gusto niya akong magaya sa kanila. Masyado akong nasasaktan dahil
mas lalo lang pinapakita sa akin ni Dad na wala talaga siyang pakialam sa akin,
dahil kung meron man siyang pakialam sa akin bilang anak niya ay hindi niya na
sasabihin ang mga salitang iyon.
Pagkatapos na sabihin iyon ni Dad sa akin ay napatayo na ako kaya napatingin na rin
siya sa akin na may pagtataka.
Seryoso ko siyang tinignan at bahagya akong yumuko.
"Aalis na pala ako, Dad. May kailangan pa
akong asikasuhin sa aming bahay at uuwi na rin si Adler. Ingatan niyo palagi ang
sarili ninyo," malamig kong sabi at nagpaalam na ako sa aking Arna.
Nang makalabas ako sa office ni Dad, nakasalubong ko si Mommy at may dala siyang
isang baso ng kape at alam kong para iyon kay Dad. Hindi ko mapigilan na maging
emosyonal at agad akong lumapit sa kanya upang mayakap siya ng mahigpit. Bahagya pa
siyang nagulat sa aking ginawa pero nakabawi naman siya at niyakap niya rin ako
pabalik.
"l love you, Mom," sabi ko habang yakap-yakap siya.
Narinig ko ang kanyang mahinang pagtawa at hinalikan niya rin ang aking pisngi at
hinaplos niya ang aking buhok.
"l love you too, Anak. Tapos na ba kayong mag-usap ng daddy mo? Aalis ka na ba?"
tanong niya sa akin.
Ngumiti ako sa kanya at turnango.
"Okay. Mag-iingat ka, ah? Huwag mong kalimutan na dalawin mo ulit kami rito at
isama mo na rin si Isabelle, namiss ko na rin iyong bunso natin at gusto ko na rin
siyang makita."
"Don't worry, Mom, pagpunta ko rito sa
susunod ay dadalhin ko na siya,” nakangiti kong sabi at muli ko siyang hinalikan sa
kanyang pisngi bago ako umalis para makabalik na ako sa bahay namin.
Sabado kasi ngayon at wala akong trabaho kaya naisip kong dumalaw sa pamamahay ng
mga magulang ko.
Nang makarating ako sa bahay namin ni
Adler ay muli ko na namang naisip iyong sinabi ni Daddy tungkol sa pagbubuntis.
Hindi ko alam kung bakit hindi ito mawala sa aking isipan at gumugulo talaga ito
sa buong sistema ko ngayon.
Napakurap ako sa aking mga mata at hindi ko namalayan na napatulala na pala ako at
nakita ko si Adler sa aking harapan na may dalang tasa at sa kanyang isa namang
kamay ay may hawak siya na Ipad. Nakashorts at sando na puti lang ang kanyang suot
at nakasuot din siya ng eyeglasses. Kahit na ang simple lang ng kanyang suot ngayon
ay hindi pa rin mawawala kung gaano siya ka-attractive tignan.
"A-Adler, ikaw pala.
Tumango siya at nagsimula na siyang maglakad papunta sa may living room at umupo
siya sa may couch at humigop siya sa kanyang dalangtasa na may laman na kape.
"Mag impake ka na pala, bukas na ang flight natin papunta sa Spain."
Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabi. Bukas? Akala ko ba ay sa lunes?
"Huh? Diba sabi mo ay sa lunes pa ang byahe natin?" tanong ko sa kanya.
Napatingin siya sa akin ng seryoso.
"Yeah, but I have business to do there so we have to go tomorrow," sagot niya sa
aking tanong.
Napatango naman ako sa sinabi ni Adler at naglakad na ako papunta sa aming kwarto
upang makapag-impake na rin ako dahil bukas na pala kami aalis.
Nang makapasok ako sa kwarto namin ni Adler ay muli kong naalala ang sinabi ni Dad
sa akin kanina.
Para hindi ako iwan ni Adler ay kailangan ko nangmabuntis.
Napahagod ako sa aking buhok at huminga nang malalim.
Bakit ba ako nagpapaapekto sa sinabi ni Dad sa akin? Hindi sa Iahat ng panahon ay
susundin ko ang Iahat ng kanyang sasabihin. Buhay ko 'to at ako ang magde-desisyon
kung ano ang gusto ko. Sa ngayon ay ayoko na munang magkaanak dahil hindi pa ako
handang maging ina. Hindi
naman siguro ako iiwan ni Adler diba? Naging maganda na rin naman ang relasyon
namin sa isa't isa, hindi kagaya noon na parang hangin na lang ako sa kanyang
paningin.
Gusto kong magkaanak, pero ngayon? ayoko muna. Aayusin ko muna ang relasyon ko kay
Adler at kapag nasigurado ko nang maayos na kami sa isa't isa, iyon na ang panahon
na handa na rin akong pumasok sa pagiging ina. Ayokong matulad ako kay Mommy at
ayoko rin na matulad ang anak ko sa akin. I'm just concern for my future baby.

EPISODE 41 - SPAIN
EPISODE 41
SPAIN
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Señorito! Nos alegramos de que usted está aquí! [Sir, We are glad thatyou are
finally here!]" Bahagya akong napangiwi nang hindi ko maintindihan angsinabi ng
isang lalaking lumapit sa amin ni Adler nang makababa na kami sa aming sinasakyan
na private jet. Hindi ko alam kung ilang oras lang ang biniyahe namin papunta rito
sa Spain pero alam ko na mabilis at ilang oras lang ang aming byahe at gabi na nang
makarating kami rito. May mga lalaking lumapit sa amin ngayon ni Adler at sa hindi
naman kalayuan ay mga bodyguards na nakakalat dito sa labas. Sa isang open area
lumapag ang sinasakyan naming private jet at hindi sa airport.
"Es bueno verte aquí, Pietro, [It's good to see you here, Pietro]" wika ni Adler sa
lalaking nasa aming harapan at nginitian niya ito.
Hindi ko na mapigilan na bahagyang hilain ang darnin ni Adler kaya napatingin siya
sa akin at tinaasan ako ng kilay na parang tinatanong kung
ano ang aking kailangan.
"Anong pinagsasabi niyo diyan? Wala akong maintindihan, Adler. Mag English na lang
kaya kayo para makasabay ako sa usapan?" sabi ko sa kanya.
He chuckled.
"We were just greeting each other, Lara," sagot ni Adler sa aking tanong sa kanya.
Inakbayan ako ni Adler at muli siyang napaharap sa lalaking kausap niya kanina.
"Pietro, this is my wife, Lara Laureen Miller. Lara, this is my great friend and my
butler here in Spain, Pietro."
Nakipag-shake hands naman ako kay Pietro at ngumiti sa kanya. Para lang din silang
magka-edad ni Adler at matangkad din ito at hindi halatang butler siya.
"Is everyone already in the mansion?" tanong ni Adler kay Pietro.
Tumango naman ito. "Sí, Señorito. They are now waiting for you and your wife. The
car is now ready, and you can come inside so we can escort you to the mansion
Nagsimula na kaming maglakad ni Adler papunta sa kotse na tinutukoy ni Pietro at
pumasok na sa 100b. Sabi ni Pietro ay siya na raw ang bahala sa mga gamit namin ni
Adler at mauna na raw kami papunta sa tinutukoy nilang mansion. Ang lakas ng tibok
ng aking dibdib ngayon at kanina pa rin ako napapa-buntong hininga sa sobrang kaba.
Paano kung mag-uusap sila lahat ng espansyol? Hindi ko maintindihan!
Alam ko naman na sinakop ng mga espansyol ang Pilipinas nang matagal na panahon
pero hindi ko naman alam angsalita nila kaya sana mag English sila mamaya, o pwede
rin na si Adler ang gawin kong translator, good mood naman siya ngayon at
napapansin ko na palagi siyang napapangiti. Siguro kasi nandito na siya ulit sa
espanya? Sabi niya kasi kanina no'ng nasa 100b pa lang kami ng private jet ay
matagal na raw siyang hindi nakakadalaw clito at matagal niya na rin na hindi
nakita ang mga kamag-anak niya.
"Adler, h'wag ka sanang magalit sa tanong ko ah, pero marunong bang mag English ang
mga kamag-anak mo? Para naman ma-ready ko ang sarili ko kung sakali. Mag i-install
na lang siguro ako ng audio translator para naman maintindihan ko ang pag-uusapan
ninyo," tanong ko sa kanya habang bahagyang natataranta.
llalabas ko na sana ang aking phone na nasa aking dalang bag ngunit mabilis na
nahawakan ni Adler ang aking kamay ay bahagya niya itong hinaplos kaya hindi ko
mapigilan na matigilan at mapatingin sa kanya.
He smiled.
"They can talk and understand English, Lara. You don't need a translator or
translation app. I am here if you need one, I'm willing to be your translator,"
nakangiti niyang sabi sa akin at kinindatan ako.
Napakurap ako sa aking mga mata habang nakatingin sa kanya. Did he just wink at
me?! Totoo ba itong nakikita ko, o nananaginip lang ako? Napapikit ako sa aking mga
mata at makalipas ang ilang segundo ay muli kong idinilat ang aking mga mata at
tinignan siya. Nanghinayang ako nang makita ko na siyang nakasandal sa kanyang
inuupuan habang nakahalukipkip at nakapikit sa kanyang mga mata.
Napanguso ako at napasandal na rin sa aking inuupuan at huminga nang malalim. Baka
namalikmata lang ako kanina at hindi talaga ako kinindatan ni Adler. Himala naman
kung bigla niya akong kinindatan, 'no! Hindi niya naman gawain at galawan ang mga
gano'n.
Nilibang ko na lang ang aking sarili sa pagtingin sa labas ng bintana ng sinasakyan
naming kotse. Nakapunta na ako sa Paris pero hindi pa ako nakapunta rito sa Spain.
Nandito kami sa capital ng Spain, ang City of Madrid. Marami akong nakikitang mga
establishments at kahit na gabi na ay marami pa ring mga tao sa labas.
llang oras din ang naging byahe namin sa aming sinasakyan na kotse hanggang sa
makapasok kami sa isang malaking gate at pagpasok sa 100b ay agad na umagaw sa
aking atensyon ang isang hedge maze. Wow! At sa gitna nito ay makikita ang isang
mataas na fountain. Kapag siguro pumasok ako sa 100b ay hindi na ako makakalabas
dahil masyadong malawak ang hedge maze na ito at mataas din at hindi nakikita ang
nasa 100b. Nakakatakot naman na pumasok dito! Bakit kaya may ganito sila? Uso ba
ito sa Europe countries?
Hindi ko namalayan na tumigil na pala ang sinasakyan naming kotse. Pagtingin ko sa
labas ay agad kong nakita ang isang napakalaking bahay na para na ring palasyo. Ang
mansion na nasa aming harapan ay may combination ng modern at old mansion style,
parang pina-renovate nila ang mansion na ito at maganda talaga ang kalabasan.
"Let's go, Lara."
Hindi ko namalayan na nakalabas na pala si
Adler sa kotse kaya mabilis na rin akong lumabas at sumunod sa kanya nang magsimula
na siyang maglakad papasok sa 100b. Maraming bumati kay Adler at may mga bumati rin
sa akin kaya ang ginawa ko na lang ay ngumiti sa kanila dahil hindi ko maintindihan
ang kanilang mga sinabi. Nakita kong may mga kasambahay na may dala ng mga bagahe
namin ni Adler at ipinasok na rin nila ito sa 100b ng mansion.
Maliwanag at maluwag sa 100b. Makikita talaga ang kaibahan sa simpleng bahay sa
ganito kalaking mansion. Ang lakaw dito sa 100b at may nakita rin kaagad ako na
hagdan papunta sa second floor.
"Adler! Mi Sobrino!"
Agad akong napatingin sa isang babae na papalapit sa amin. Sinalubong niya ng isang
mahigpit na yakap si Adler at hinalikan din nito ang pisngi ng aking asawa. Habang
tinitignan ko si Adler ay kitang-kita ko sa kanyang eskpresyon sa mukha ang sobrang
saya at nakangiti rin siya na nakatingin sa babaengyumakap sa kanya.
"Te extrañé, Adler. Estoy tan feliz de que hayas venido aquí para la boda de tu
prima. [ l missed you, Adler. I'm so happy that you came here foryourcousin 's
wedding]." Wika ng babae kay Adler habang nakangiti. Hula ko ay Tita niya
itong kausap niya. Bakit ko nasabi? Wala lang, hula ko nga langdiba? Hindi ko naman
kasi maintindihan ang pinag-usapan nila. Sabi ko na nga ba kanina, sana nag-install
na lang ako ng translator app sa cellphone ko kanina.
"Por supuesto, Tita. Yo también extrañé esta casa y a todos ustedes. [Ofcourse,
Tita. I also missed this house and all ofyou.]" sabi ni Adler sa babae at hinalikan
ito sa kanyang noo.
Hindi ko mapigilan na mamangha habang pinagmamasdan ang aking asawa kung paano siya
makipag-usap sa kanyang Tita ngayon. He's so gentle and sweet. Parang bigla siyang
naging anghel sa paningin ko, may bigla akong nakitang pakpak sa kanyang likuran
habang nagsasalita si Adler habang nakangiti. Ang hot at mas lalo siyang nagiging
attractive habang nagsasalita siya ng Spanish language ngayon. Hindi siya nabubulol
at maganda rin ang kanyang accent.
"By the way, Tita, this is my wife, Lara Laureen Miller."
Napatalon ako sa gulat nang hilain ako palapit ni Adler sa kanya at nasa harapan ko
na rin ngayon ang kanyangTita na nakatingin sa akin na puno nang kuryusidad sa
mukha.
Bahagya akong yumuko at pinakilala ko ang akingsarili.
"Hola, Madame. I'm Lara and nice meeting you," nakangiti kong pagpapakilala sa
aking sarili kahit kinakabahan at nanlalamig na rin ang aking mga kamay.
Ngumiti sa akin angTita ni Adler at lumapit siya sa akin upang mayakap niya ako.
"I'm so happy to meet you, Lara amor, por fin!" malumanay niyang sabi at hinalikan
niya rin ang aking pisngi.
Malaki ang ngiti ko ngayon at nakahinga na rin ako nang maluwagdahil ramdam ko na
tanggap niya ako at masaya siya na nandito ako kasama ng kanyang pamangkin.
"T-Thank you PO."
"I'm Adler's Tita, Eulalia Gómez-Acebo y Borbón. But you can call me Tita Lia for
short," nakangitingsabi ni Tita Lia at kinindatan ako.
Ngumiti naman ako at turnango.
Muli siyang tumingin kay Adler at nagsalita.
"Your cousins are not here yet. They will come tomorrow, and you will have a mini-
reunion here at the mansion. Did you already eat your dinner? We can ask the chef
to cook you food
Ako na ang sumagot sa tanong ni Tita Lia sa amin ni Adler.
"We already eat at the private jet, Tita. Thank you so much for asking."
Turnango naman si Tita Lia at ngumitl.
"Then, you both now ready to sleep and relax your body and soul! Let me guide you
to go to your room to rest."
Tahimik kaming sumunod ni Adler kay Tita Lia at pumunta na kami sa pangalawang
palapag ng mansion nila rito. Pagkarating namin sa pangalawang palapag ay agad na
bumungad sa amin ang napakaraming rooms at isang napakalawak at tahimik na hallway.
Para kaming nasa hotel pero ang kaibahan lang ay mas malawak dito. Nang makarating
na kami sa magiging kwarto namin ni Adler ay agad na rin kaming iniwan ni Tita Lia
at pumasok na ako sa 100b ng kwarto.
Hindi ko mapigilan na mamangha nang makita ko ang 100b ng kwarto namin. Ang laki ng
kwarto at may isang golden chandelier din dito sa 100b at may malaki at malawak
akong nakitang salamin na nakaharap sa magiging kama namin ni Adler. Hindi ko tuloy
mapigilan na mapaisip tungkol sa salamin clito sa 100b ng kwarto. Bakit kaya may
ganito?
"Maliligo ka ba?"
Napakurap ako sa aking mga mata at
napatingin kay Adler nang magsalita siya at magtanong sa amin.
"I-Ikaw na lang ang mauna," sagot ko.
Tumango naman siya at pumasok na siya sa 100b ng CR. Huminga naman ako nang malalim
at naglakad ako papunta sa may kama at umupo sa gilid nito. Mull' akong napatingin
sa may salamin at hindi ko mapigilan na mailang. Kapag siguro may nangyari sa amin
ni Adler clito sa kwarto namin dito ay kitang-kita sa salamin kung ano ang aming
ginagawa. s* *t. Bakit ba iyon ang naiisip ko? Tinapik ko ang aking pisngi at
napapikit din ako sa aking mga mata. Kailangan kong magpahinga dahil may pupunta na
rito bukas ang mga kamag-anak ni Adler at sa susunod na araw naman ay may dadaluhan
din kaming kasal.
Hindi pwedeng mapagod ako lalo kaya kailangan ko nang matulog bago pa may
mangyaring kakaiba rito sa kwartong ito pag natapos nang maligo si Adler.

EPISODE 42 - I LOVE YOU

EPISODE 42
I LOVE YOU
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Finally, we've met again, my cousin
"Congrats in advance on your wedding day for tomorrow, Ariana," nakangiting sabi ni
Adler sa pinsan.
Pagkagising namin ni Adler at pagkatapos naming maligo at mag-ayos ng sarili,
lumabas na rin kami sa aming kwarto at pumunta rito sa first floor ng mansion nila.
Agad na bumungad sa amin ang mga kamag-anak ni Adler at nandito rin iyong ikakasal
niyang pinsan bukas na si Ariana.
"Thank you, Adler. I am so glad to met your beautiful esposa! It nice to met you,
Lara, nakangitingsabi ni Ariana at muli niya akong niyakap.
Anak pala siya ni Tita Lia at at nandito rin ang kanyang kapatid na si Anthony at
Benjamín at ang kanila pang pinsan na si Liam. Kaya pala kahit na busy si Adler at
masyadong malayo ang Spain ay pumunta pa rin siya para sa kasal ng kanyang pinsan
dahil si Ariana lang ang nag-iisang babae sa kanilang lima at prinsesa rin ang
turing nila kay Ariana kaya dapat present sila sa kasal ng pinsan nila.
Pinagbigyan ko muna si Adler na makausap at makasama ang kanyang mga pinsan. Pinili
ko na lang munang surnama kay Tita Lia at tumulongsa kanya rito sa kanilang grand
kitchen para sa mga lulutuin na mga pagkain mamayang gabi. May sarili silang mga
cook at may iba't iba rin na trabaho ang kanilang mga kasambahay rito hindi kagaya
sa amin sa Pinas na all around ang ginagawa ng mga kasambahay. Makikita mo talaga
na kahit malayong pamilya na sila sa Royal family ng Spain, makikita mo pa rin ang
pagiging graceful at para rin silang nasa isang palasyo.
"You know what, Lara, I am so beyond happy that Adler got married—even so, I am a
bit sad because I was not there at my nephew's wedding." Wika ni Tita Lia habang
pinapanood niya ang ginagawa ng mga chefs clito sa kusina. Nakaupo lang din ako
katabi niya at ginaya ko rin ang ginawa ni Tita.
"I'm so sorry, Tita if we didn't invite you to our wedding. Our wedding is not
grand, and we decided to make it private and simple. We only invite the closest
family and friends that we
have," sabi ko kay Tita.
Turningin siya sa akin at ngumiti. Hinawakan niya ang aking kamay at bahagya niya
itong hinaplos.
"It's okay, Lara. The most important thing is my dear Adler is now finally happy
with his beautiful wife," malambing na sabi ni Tita Lia sa akin.
Ngumiti ako kay Tita at bahagyang natuwa sa kanyang sinabi at may kunti rin na
lungkot Masaya nga ba talaga si Adler sa akin? Sana nga kahit ilang pursyento lang
sana ay napasay ko si Adler dahil iyon lang din naman ang gusto ko.
"Are you not yet pregnant, Lara?"
Muntik na akong mabilaukan sa sarili kong laway nang itanong iyon sa akin ni Tita
Lia.
Napangiwi ako habang nakatingin sa kanya at sinubukan kong ngumiti para hindi niya
makita na naiilang at kinakabahan ako.
"I-I'm not yet pregnant, Tita Lia," sagot ko sa kanyang tanong.
Nakita ko ang panlalaki sa kanyang mga mata at humarap siya sa akin.
"Why not yet pregnant?! You're beautiful, and my nephew is handsome! You will have
a beautiful or handsome baby because of your
genes!"
"We still don't talk and have no plans about having babies, Tita. Adler and I are
very busy in our companies, so it is not the right time to have babies," nakangiti
kong sagot kay Tita Lia.
Nakita ko ang panghihinayang sa kanyang mukha nang sabihin ko iyon pero ngumiti pa
rin sa akin si Tita Lia at turnango.
Makalipas ang ilang minuto na pag-uusap namin ni Tita Lia ay nakita naman naming
pumasok sa 100b ng grand kitchen si Adler kaya napaharap ako sa kanya at napatigil
na rin si Tita Lia sa kanyang pagsasalita.
Lumapit sa amin si Adler kaya napatayo na rin ako dahil mukhang may kailangan siya
sa akin.
"Let's go. You are coming with me," sabi ni Adler at hinawakan niya ang aking
kamay.
Napakurap ako sa aking mga mata at kahit na hindi ko alam kung saan ako dadalhin ni
Adler, sumama na lang din ako sa kanya para walang problema. Nagpaalam na rin muna
kami kayTita Lia at pinagbigyan niya kaming makaalis.
Lumabas kami sa kanilang mansion at napanganga na lang ako nang makakita ako ng
isang Ferrari sporst car sa labas. Actually apat talaga ang nandito sa labas at
magkakaiba ang mga kulay.
"Hey, Lara!"
Napatingin ako sa tumawag sa aking pangalan. Nakita kong si Benjamin pala ito at
nakasakay na siya sa isang black sports car at bahagya siyang kumaway sa akin at
ngumiti. Sa kabilang sasakyan naman ay si Anthony at nandoon din sa 100b si Ariana
at sa isang yellow sports car naman ay nandoon si Liam kung saan siya rin ang
nagda-drive.
"I'm glad that you're here! Come with us. We will have car racing!" sabi nito.
Nanlaki ang aking mga mata at napaharap kay Adler na nakatingin din kay Benjamin
habang may seryoso at malamig na ekspresyon sa mukha.
"Car racing? Magaling ka ba do'n, Adler?" tanong ko sa kanya.
Inis siyang humarap sa akin at tinaasan niya ako ng kilay.
"I'm good at everything, Lara Miller. Anong akala mo, sila lang ang magaling?!"
parang galit nitong sabi at umuna na siyang maglakad papunta sa kanyang sasakyan at
pumasok na siya sa 100b.
"What are you waiting for? Get inside!" sigaw niya.
Napanguso ako at pumasok na lang din sa 100b ng kanyang sasakyan. Bakit siya galit?
Nagtatanong lang naman ako kung marunong ba siya, ang simple naman ng sagot e!
Pwede lang siyang mamili sa oo at hindi pero mas pinili niyang magalit. May saltik
talaga 'to sa utak.
Nang paandarin na ni Adler ang sports car na sinasakyan namin ay naging tahimik na
kami sa 100b. Kahit na hindi pa nagsisimula ang racing nilang magpipinsan, nag-
uunahan na silang apat at ang ginawa ko na lang ay mahigpit akong napahawak sa
aking setbelt at tahimik na nagdasal na sana ay huwag kaming madisgrasya ni Adler
clito sa daan.
Makalipas ang ilang minuto ay nakarating na kami sa parang isang racetrack. Marami
rin akong nakikita sa labas na mga sports car na nakakalat. Itinigil na ni Adler
ang sasakyan at lumabas na rin siya kaya lumabas na rin ako. Agad na lumapit sa
akin si Ariana at kumapit siya sa aking braso habang nakangiti.
"Let's watch them play car racing!" masaya niyang sabi at dinala niya ako sa isang
bench kung saan kitang-kita na namin ang buong racetrack at may nakikita rin kaming
napakalaking monitor sa hindi kalayuan.
"They always play this sport when we were always together. I wanted to join my
cousins, but they didn't let me because they didn't want me to get hurt,"
nakasimangot na sabi ni Ariana.
Napangiti na rin ako habang nakatingin kay Ariana. Kung isa din naman ako sa pinsan
niyang lalaki ay hindi ko rin siya papayagan, lalo na't siya lang ang nag-iisang
babae sa magpipinsan. Pero mukhang masaya na rin naman si Ariana habang manonood
lang siya.
"OMG! They already changed their outfits!" masayang sabi ni Ariana at itinuro nila
sila Adler na nakapalit na ng mga darnit na pang racing.
Hindi ko mapigilan na matigilan at mamangha habang nakatingin sa aking asawa. He's
so f*cking hot! Hindi ako makapaniwalang magaling din pala si Adler sa ganito,
akala ko ay surfer lang siya, isa rin pala siyang racer.
"Ariana! Lara! Hi!" sigaw ni Liam at kumaway siya sa amin ni Ariana.
"Liam! Hi!" sigaw din ni Ariana at nagflying kiss siya sa pinsan.
Kinawayan ko na rin si Liam dahil nakakahiya naman kung hindi ko siya papansinin.
Nang mapatingin ako kay Adler ay bahagya akong
nagulat nang makita ko siyang matalim na nakatingin sa akin. Ano na namang ginawa
ko na mali?! Ibinaba ko na lang ang aking kamay.
"Lara, why are you not cheering for your husband?! It would be best if you did it!"
wika ni Ariana na nasa akingtabi.
Napakurap naman ako sa aking mga mata at hindi makasagot sa sinabi ni Ariana.
Urnismid sa akin si Ariana at tumayo siya.
"Adler! Your wife wants to say something for you before you play!" sigaw ni Ariana
na labis kong ikinagulat.
"Ariana!" tawag ko sa kanya.
Nakita kong muling napasulyap sa amin si Adler at humarap na siya sa akin habang
nakapameywang. Tinaasan niya ako ng kilay na para bang sinasabi kung ano ang gusto
kong sabihin sa kanya. Napalunok ako sa aking laway at nataranta bigla.
"Lara, faster!" sabi ni Ariana at hinila niya ako patayo kaya wala akong nagawa
kundi mapatayo na rin.
Huminga ako nang malalim at sumigaw. "A-Adler! Go! Go! Go! Kaya mo 'yan!" cheer ko
sa kanya. s* *t. Para akongtanga!
Aakmang uupo na ako nang pigilan ako ni
Ariana. Pinanlakihan niya ako ng mga mata na para bang nakukulangan siya sa aking
sinabi.
"Where are the sweet three words for your husband? Say it!'
"H-Huh? What three words?"
"The I love you word, Lara!"
Napakurap ako sa aking mga mata at muling napatingin kay Adler na nakatingin pa rin
pala sa akin ngayon at naghihintay sa aking susunod na sasabihin.
Ipinikit ko ang aking mga mata at nilakasan ang aking 100b.
"A-Adler, I love you!" I shouted.
Nang imunulat ko ang aking mga mata ay nagulat na lang ako nang makita ko siyang
nakangisi at nilapitan kaagad siya ng kanyang mga pinsan at para siyang tinutukso
ng mga ito. Natigilan naman ako nang bigla akongyugyugin ni Ariana at mahinang
sinapak sa aking braso at nagtitili rin siya ngayon.
"OMG! That's so sweet!"
Hindi ko na rin mapigilan na pamulahan sa aking mga pisngi at natahimik na rin ako
rito sa aking kinatatayuan. F *Ck.
Nakakahiya.
Napasabi tuloy ako nang I love you kay Adler nang wala sa oras. Paano ko siya
lalapitan mamaya? Nakakahiya!
"You and Adler are the sweetest couple I've ever known, Lara!" wika ni Ariana sa
aking tabi.
Bahagya akong napangiwi at nginitian ko na lang siya at hindi na nagsalita.
Pasalamat talaga 'tong si Ariana na kasal niya bukas at pinsan siya ni Adler, kundi
nako! Ewan ko na lang talaga. Nakakahiya!

EPISODE 43 - TEMPER
EPISODE 43
TEMPER
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"YOU may now kiss your bride!"
Nagpalakpakan ang lahat ng nandito rito sa church nang maghalikan na ang bagong
kasal na si Ariana at ang kanyang asawa na si Fabio. Magkatabi kami ni Adler ngayon
at nakasuot ako ng isang pink gown at si Adler naman ay nakasuot ng tuxedo.
Pagkatapos ang unang halik bilang mag-asawa nila Ariana at Fabio, nag pictorial na
muna rito sa 100b ng church. Marami ang mga pumunta dahil isang ding businessman
ang husband ni Ariana at marami rin silang mga relatives at mas muntikan na rin
talagang dumugo ang ilong ko dahil hindi ko maintindihan ang mga pinag-uusapan
nilang lahat. Buti na lang at tin a-translate palagi ni Adler kung ano ang gusto
kong malaman kaya thanks to him.
Pagkatapos ng pictorial sa may simbahan ay agad na kaming pumunta sa kanilang
reception sa kasal. Sa isang private resort ang reception ng kanilang kasal at
nagulat pa ako nang makita ko iyong ibang mga sikat na artista na nakikita ko sa
TV, mga artista na naka-base rito sa Spain. Sabi pa ni Adler ay marami raw kaibigan
si Ariana sa showbiz dahil isa siyang fashion designer.
Nakaupo na kami ni Adler sa amingtable at kausap niya ngayon sa kanyangtabi ang
kanyang pinsan na si Liam na ka-business partners din pala ni Adler at nakapunta na
rin ito sa Pilipinas noon at plano nitong bumalik para sa isang project na gagawin
with Adler. Hindi ko na muna sila inistorbo dahil seryoso sila sa kanilang pag-
uusap.
Napangiti ako at napatayo nang makita kong papalapit sa aming table si Ariana at
kasama niya rin ang kanyang asawa na si Fabio.
Nang magkalapit kaming dalawa ni Ariana ay agad ko siyang niyang niyakap at niyakap
niy arin ako pabalik.
"Congratulations, Ariana. I am so happy for you," nakangiti kong sabi sa kanya.
"Thank you, Lara! This is rny husband Fabio," pakilala ni Ariana sa kanyang asawa.
Binati ko rin ang kanyang asawa at pagkatapos no'n ay nilapitan din nila sila
Adler.
Maraming nangyari sa reception sa kasal nila Ariana at Fabio. May mga tumugtog na
mga sikat na banda rito at nag-enjoy naman lahat ng bisita at isa na rin ako nito.
Nakaupo lang ako sa table namin ni Adler at wala akong ibang kausap dahil hanggang
ngayon ay patuloy pa rin sa pag-uusap ng seryoso sila Adler at ang kanyang pinsan
na si Liam.
Nang hindi ko na makayanan ang sarili ko sa sobrang bored, bahagya akong lumapit
kay Adler at bumulong ako sa kanya.
"Can I go get some wine?" bulong ko sa kanya.
Napatigil muna siya sa pagsasalita at pakikipag-usap kay Liam nang itanong ko iyon
sa kanya. Humarap sa akin si Adler at inakbayan niya ako.
"Why?" tanong niya pabalik sa akin.
"Because I want to drink?" patanong kong sagot sa kanyang tanong sa akin.
Tinaasan ako ng kilay ni Adler at tinitigan niya ako, pero makalipas ang ilang
segundo ay tumango siya at pumayag sa aking gusto na gawin. Napangiti ako nang
pumayag si Adler at tumayo na rin para makakuha ng maiinom 1<0. Hindi naman ako
maglalasingdahil alam ko naman ang mangyayari sa akin kapag maglasing ako at
ayokong mangyari iyon, nakakahiya sa pamilya ni Adler.
Pumunta na ako malapit doon sa may mga drinks at humingi ako ng isang basong wine.
Habang hinihintay ko ang bartender na kunin ang aking gusto, kumuha na rin muna ako
ng makakain habang hinihintay ko na makabalik ang bartender.
"Lara, hey there."
Napatingin ako sa aking gilid nang may biglangtumawag sa aking pangalan.
Napangiti naman ako nang makita kong ang pinsan pala ni Adler at Ariana na si
Benjamin ang nandito. May hawak siyang baso na may laman din na alak. Naging close
ko na rin ang mga pinsan ni Adler lalo na si Ariana dahil pagkatapos ng car racing
na si Adler ang nanalo sa paligsahan nila kahapon ay pumunta rin kami sa isang
pasyalan at nag-usap din. Si Benjamin ay isang pediatrician kaya masyadong
malumanay ang kanyang boses kapag nagsasalita siya at palagi rin siyang nakangiti,
siya ang pinakamabait sa kanila.
"Where's your husband?" he asked.
"He's in our table while business talking with Liam," nakangiti kong sagot sa
kanyang tanong sa akin.
Tumango naman siya at uminom sa kanyang hawak na alak.
"You? why are you here?" he asked again.
"l want to drink wine," I said.
Turningin siya sa akin at bahagyang naningkit ang kanyang mga mata.
I chuckled.
"l don't want to get drunk, Benj. It's embarrassing if I get drunk here in Ariana's
wedd ing reception ."
Napatango siya sa aking sinabi at muling ngumiti.
"So, you're the COO of Adler's company?" he asked.
I nodded and answered his question.
"Yes. But when I was still working at our family's company, I was the president
with my d ad's assistance."
Napatango naman si Benjamin at ngumiti sa akin.
"You're cool," sabi niya habang nakataas ang kanyang kilay.
Napangisi ako at nang dumating na ulit ang bartender ay kinuha ko na ang kanina ko
pa nire-request na wine. Uminom naman ako nito bago ako muling humarap kay Benj at
kausapin
siya.
"Thanks, Benj."
Nagtawanan kamingdalawa ni Benjamin and he ask me about my work and also some of
the travel spots in the Philippines because he wants to go there too.
Natigil kami sa pag-uusap ni Benjamin nang may biglang umakbay sa akin at alam na
alam ko kung sino iyon.
"Adler!" nakangitingsabi ni Benjamin kay Adler na nakaakbay na sa akin.
Napakurap ako sa aking mga mata at hindi ako makapagsalita ngayon. Bakit bigla na
lang akong n a-speechless.
"What's up, Benjamin. Why are you talking to my wife?"
Nanlaki ang aking mga mata at napatingin ako kay Adler nang itanong niya iyon kay
Benjamin. Nang mapatingin ako kay Benjamin ay nakita ko rin ang gulat sa kanyang
mukha at para siyang kinakabahan sa uri ngtingin sa kanya ng aking asawa.
"Man, I just saw her here, so I talk to her a little bit, nothing else," sagot ni
Benjamin.
Humarap ako kay Adler at hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi nang maramdaman
ko ang kanyang panginginig. He's mad.
"Adler, look at me," tawag ko sa kanya.
Inalis na niya ang tingin kay Benjamin at napatingin na siya sa akin. Lihim kong
sinenyasan si Benjamin na umalis kaya agad na rin siyang umalis at iniwan na
kamingdalawa ni Adler. "Calm down," mahina kong sabi habang nakatingin sa kanyang
mga mata.
Huminga siya nang malalim at pinikit niya ang kanyang mga mata at pinagdikit niya
rin ang aming mga noo.
"Let's go home," he whispered to me while controlling his tern per.
I licked my lips and nodded.
"Yes, Adler, let's go home."

EPISODE 44 - CONFESSION
EPISODE 44
CONFESSION
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
UMALIS na kami sa private resort kung saan nagaganap ang reception ng kasal ni
Ariana at Fabio. Agad kong nakita si Pietro na butler ni Adler nang makalabas na
kami sa reception area sa kasal ni Ariana. Ang unang pumasok sa 100b ng sasakyan ay
si Adler at sumunod naman ako sa kanya. Tahimik lang siya pero kita pa rin sa
kanyang mukha ang pagiging badtrip. Bakit ba siya galit? Wala naman akong
ginagawang masama at nag-uusap lang kami ng pinsan niya. Nagseselos ba siya?! God!
Benjamin is his f*cking cousin! At may girlfriend na rin 'yung tao. "Adler—" I
tried to talk to him, but he immediately cut my words.
"Not now, Lara," malamig niyang sabi habang nakapikit sa kanyang mga mata habang
nakasandal sa kanyang kinauupuan.
Napasimangot ako at hindi na ulit nagsalita, baka masigawan pa ako bigla ni Adler
at ayokong mangyari 'yon. Nagingtahimik na ulit kami sa 100b ng sasakyan habang
papauwi na kami sa mansion nila. llang oras din ang tinagal namin sa byahe dahil
medyo malayo ang reception ng kasal nila Ariana at ng kanyang asawa na si Fabio sa
mansion. Pagkarating namin sa mansion ay agad na akong lumabas dahil ako ang nasa
tabi ng pintuan ng kotse pero nang makalabas ako sa sasakyan ay si Adler pa ang
naunang maglakad papasok sa 100b habang hindi niya ako tinatapunan ngtingin. Mas
lalong kumunot ang aking noo at naguguluhan na rin ako sa kanya.
Tahimik akong surnunod kay Adler hanggang sa umakyat na kami papunta sa second
floor kung saan ang kwarto naming dalawa. Pagkapasok namin sa 100b ay agad ko
siyang nakita na tinatanggal ang kanyangsuot na coat at ang kanyang suot na necktie
at hindi pa rin siya makatingin sa akin.
"What the hell is your problem, Adler?" hindi ko na mapigilan na mapatanong sa
kanya at hindi ko na rin mapigilan na mainis. Wala naman akong ginagawang masama
pero bakit niya pinaparamdam sa akin na may malaki akong kasalanan sa kanya?!
Nang maalis niya ang kanyang suot na necktie at nabukas niya na rin ang dalawang
butones sa kanyang suot na white long sleeve polo ay humarap na siya sa akin habang
may malamig na eskpresyon sa mukha. Mas lalo akong nainis sa uri ng kanyang
pagtingin sa akin. Akala ko pa naman ay magbe-behave rito si Adler sa Spain pero
nadala niya pa rin talaga ang pagiging moody niya rito.
"Ano bang problema mo?!" muli kong tanongsa kanya.
Hindi sumagot sa aking tanong si Adler. Malalim siyang nakatitig sa akin na para
akong matutunaw. Nakita kong unti-unti niyang inihakbang ang kanyang mga paa
palapit sa akin habang hindi pa rin naaalis ang kanyang mga tingin sa aking mga
mata. Nagsimula nang lumakas ang kabog ng aking dibdib sa kaba habang papalapit sa
akin si Adler. Hindi ako makagalaw kaya naghihintay na lang na makalapit sa akin
ang akinga asawa.
Nang makalapit na siya sa akin ay agad niya akong hinapit sa aking beywang kaya
napahawak na rin ako sa may balikat niya habang nagkatitigan pa rin kami hanggang
ngayon. "You're flirting With my cousin," he coldly said.
Nanlaki ang aking mga mata sa gulat sa kanyang sinabi sa akin ngayon. Aakmang
lalayo na ako sa kanya at itutulak ko na siya palayo sa akin nang mas hinigpitan
niya pa lalo ang paghawak sa aking beywang at hinawakan niya rin ang aking baba
kaya hindi ko maalis ngayon ang tingin sa kanya.
"You're laughing with Benjamin earlier, Lara. What should I think while watching my
wife talking with my cousin?"
Napasinghap ako sa gulat sa kanyang sinabi at hindi ko mapigilan na mas mainis lalo
sa kanya.
"Asshole! He's your damn cousin, and I'm not flirting with him for God's sake,
Damon Adler!" pasigaw kong sabi sa kanya.
Ginamit ko lahat ng aking takas para makawala sa kanyang hawak sa akin at nang
gawin ko iyon ay nakawala nga ako at agad akong lumayo sa kanya at muting humarap
sa kanya habang nakahalukipkip at magkasalubong ang kilay.
"You're laughing with him!" he shouted again while pointing his fingers at me.
Hindi ko mapigilan na mapatawa sa kanyang sinabi. Nakaka-stress siya!
"Oh my God, Adler! Bawal na ba akong turnawa?! Why are you acting like that?! Are
you f*ckingjealous?!" I shouted. I'm pissed off!
Nakita kong natigilan siya sa aking tanong sa kanya at mabilis siyang umiwas
ngtingin sa akin. Napakurap ako sa aking mga mata at napatakip sa aking bibig nang
mapagtanto ko kung bakit siya nagkakaganito ngayon. Ang kaninang nararamdaman kong
inis kay Adler ay napalitan nang tuwa nang mapagtanto kong nagseselos siya sa amin
ni Benjamin kanina.
"Oh my God.. . is it true, Adler? You're f*ckingjealous right now because I talked
and laughed with Benjamin earlier in the wedding reception?" hindi makapaniwala
kong tanong sa kanya.
"Shut up, Lara!" inis niyang sabi habang hindi pa rin makatingin sa akin.
Muli akong humakbang papalapit sa aking asawa. Hindi ko mapigilan na mapangiti
habang nakatingin kay Adler ngayon dahil ngayon ko lang siya nakitang ganito—ang
Adler na parang naiilang at hindi mapakali. Kinakabahan siya.
Nang makalapit na ako kay Adler ay agad kong hinawakan ang kanyang balikat at
nakita kong bahagya siyang nagulat sa aking gin awa kaya mas lalo pa akong
napangisi. Hinawakan ko ang kanyang baba at iniharap ang kanyang ulo sa aking para
naman matignan ko na ang kanyang mga mata. Ngumiti ako kay Adler nang magkatitigan
na kami ngayon. Kita ko pa rin sa kanyang mukha ang pagkailang pero natatago na
niya ito ngayon dahil sa kanyang pinakitang seryosong ekspresyon sa mukha.
"Tell me, Adler, are you jealous of your cousin?" I asked him.
Umigting ang kanyang panga habang nakatitig pa rin sa aking mga mata.
"Why should I answer your f*cking question?" matigas niyang sabi.
Bahagya akong napanguso at mas lalo pa akong lumapit sa kanya. I licked my lips and
look at him again.
"Because I want to know the truth, Adler. You're making me confused! I can't
understand why you are acting like that even though I didn't do anything!"
Huminga siya nang malalim at bahagya siyang napatingala at muli siyang tumingin sa
akin gamit ang seryosong ekspresyon sa kanyang mukha.
"You want to know the truth, Lara?" Napalunok ako sa aking [away at hindi mapigilan
na kabahan.
Inilapit ni Adler ang kanyang mukha sa may tainga ko at bumulong siya sa akin.
"Yes, I'm so f*ckingjealous because of what you and Benjamin did! Nag-uusap lang
kayo? I don't f*cking care if you two are just talking with each other, Lara! I
hated it when you were with other guys! You're mine! Your attention must be with me
always, not the other guys! Do you understand me?! Do you get my point?!"
Napakurap ako sa aking mga mata at bahagyang napaawang ang aking bibig sa kanyang
sinabi. Ang lakas ng tibok ng aking puso at para akong hindi makahinga ngayon—
nahihirapan akong huminga dahil parang tumigil lahat nangyayari sa aming paligid.
Over acting na ba ako? This is the first time na nag-open up si Adler at sin abi
niyang nagseselos siya.
ler—
"I'm f g mad in myself right now, Lara. You're making me crazy— you're the only
woman who made me like this!"
Oh my God.
Hinawakan niya ang aking pisngi at bahagya itong hinaplos habang nakatingin pa rin
sa aking mga mata. Ngumiti si Adler sa akin at muli siyang nagsalita na ikinagulat
ko nang sobra.
"Lara, I love you."
Nanlaki ang aking mga mata at hindi ko mapigilan angsarili ko na maging emosyonal.
Totoo ba itong naririnig ko? Nabibingi lang ba ako? Pinagloloko ba ako ni Adler?
"A-Adler, ano?" nanghihina kong tanong sa kanya.
Muli siyang ngumiti sa akin at inalapit niya ang kanyang mukha sa akin at
pinagdikit niya ang aming mga labi.
"Mahal kita, Lara. Hindi ko na kayang itago at pigilan itong nararamdaman ko para
sa 'yo. I love you so damn much." ler—
Hindi ko na naituloy ang aking sasabihin sa kanya nang bigla niya na lang akong
halikan sa aking labi at hinawakan niya rin ang aking batok upang mas palalimin pa
lalo ang aming paghahalikan.
"l love you, Lara, and you're only mine."

EPISODE 45 - MIRROR R18+

EPISODE 45
MIRROR
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN RISK.
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
ADLER is f*cking in love with me. He loves me! Hindi ba ako nananaginip?
Aakmang hahalikan ulit ako ni Adler nang itinulak ko siya palayo sa akin. Sandali
lang, parang ang bilis, kailangan ko nang assurance.
Hindi ako papayag na prank lang ito o panaginip. Magdadabog ako!
"What?!" inis niyang tanong sa akin na para bang naiinis siya sa pagtulak ko palayo
sa kanya.
Kita mo na, nagsusungit na naman siya sa akin! Akala ko ba ay mahal ako ng lalaking
'to? Diba kung mahal mo ang isang tao ay dapat kang maging malambing dito? Pero si
Adler hindi pa rin nagbabago.
"Mahal mo ako? Hindi ako naniniwala sa 'yo. Pina-prank mo lang ako,e!" nakasimangot
kong sabi habang nakatingin sa kanya.
"Prank? What word is that?!" gulong tanong ni Adler sa akin habang nakakunot ang
noong nakatingin sa akin.
"You don't know what prank means?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.
"No, but I only know the word I love you, so shut the f*ck up and let me kiss you
again."
Muli akong hinalikan ni Adler sa aking labi at hinapit niya ulit ako sa aking
beywang. Ang mga halik ngayon ni Adler ay ibang-iba sa mga halik niya noon, ang
halik niya ngayon ay may halong pag-iingan na para bang ayaw niyang akong masaktan.
Kumapit din kaagad ako sa aking batok at hinalikan siya pabalik at mas pinalalim pa
ang aming paghahalikan.
Habang patuloy kami sa paghahalikan ni Adler, naramdaman ko ang kanyang pagbuhat sa
akin at nagsimula na siyang maglakad habang buhat-buhat ako at hindi napuputol ang
aming paghahalikan. Naradaman ko na lang na naupo na ako sa malambot na kama rito
sa aming kwarto. Natigil na muna kami sa paghahalikan namin ni Adler nang turnabi
siya sa akin at magkaharap na kamingdalawa. Nagkatitigan kami rito sa may kama.
Napatingin ako sa mga kamay ni Adler nang sinimulan na niyang buksan ang mga
butones ng kanyang suot na white long
sleeve polo at inihubad na niya ito habang hindi pa rin natatanggal angtingin sa
akin. Hindi ko mapigilan na mapatingin sa hubad na katawan ni Adler at nakita ko na
naman ang kanyang makisig na katawan at ang kanyang abs na kitang-kita ko ngayon sa
aking dalawng mga mata.
"What are you waiting for? Take off your clothes, baby," he huskily said while
watching me with full of desire.
Parang hindi ako makahinga ngayon dito sa aking kinauupuan. Inangat ko ang aking
kamay at hinay-hinay kong inalis ang strap ng aking suot na gown. Bahagya akong
napatalikod at sinenyasan si Adler na tulungan niya akong ma-open ang zipper sa
aking suot na gown sa may likuran. Mabilis niya naman itong ginawa at naramdaman ko
pa ang kanyang mainit na labi na dumampi sa aking likod habang patuloy niyang
hinuhubad ang aking kasuotan. Tuluyan nang nahuhad ni Adler ang aking suot na gown
at ang natitira na lang na saplot sa aking katawan ay ang aking itim na underwear.
Si Adler naman ay ang suot niya na lang na boxer ang natirang saplot sa kanyang
katawan.
Muling lumapit sa akin si Adler at hinalikan niya ako sa aking labi. Pumunta si
Adler sa aking likuran at nakaharap na kami ngayon sa malaking salamin na nandito
sa aming kwarto. Hindi ko mapigilan na mas lalong mag-init nang makita ko ang hubad
kong katawan at ang mainit na tingin sa akin ni Adler galing sa salamin.
"You're so f*cking hot, baby," he whispered, and he touched my fold.
Napakapit ako kay Adler at napasandal ako sa kanyang matigas na dibdib habang
nakatingin pa rin ako sa repleksyon naming dalawa sa salamin. Patuloy ang paghaplos
ni Adler sa aking gitna habang may suot pa rin ako na underwear. Hindi ko mapigilan
na mapaawang sa aking bibig nang maramdaman kong basang-basa na talaga ako sa aking
gitna.
Nakita ko sa repleksyon namin ni Adler sa salamin na inilapit niya ang kanyang
mukha sa may tainga ko at bahagya niya itong hinalikan.
"You're soaking wet, baby. You're so turned on."
Napapikit na ako sa aking mga mata nang maramdaman ko ang pagpasok ng kamay ni
Adler sa 100b ng aking underwear and he played my c s.
"Ahhh!" bahagya akong napaliyad at napahawak ako sa braso ni Adler nang maramdaman
kong ipinasok na niya ang kanyang isang daliri sa aking 100b hanggang sa
nagingdalawa na ito.
I licked my lips and moaned when he started to move his fingers inside my wet
entrance.
"Ahhh! Oh s* *t"'
"Open your eyes, Lara," utos ni Adler sa akin kaya agad ko rin itong isinunod.
Mas napalakas pa ang aking pag-ungol nang makita ko ang repleksyon namin ni Adler
sa salamin. Hindi ako makapaniwala na kaya ko palang ibuka ng ganito kalawak ang
aking mga binti para sa isang lalaki. Patuloy akong pinapaligaya ni Adler sa
kanyang mga daliri habang ang kanyang isang kamay naman ay pinaglalaruan ang aking
dibdib.
"Yes, Baby? Do you feel good? Hmmm."
Napatango ako at napaawang sa aking bibig at napaliyad nang maramdaman kong malapit
na akong labasan. Mas binilisan pa ni Adler ang paglabas-masok sa kanyang daliri sa
akin hanggang sa naramdaman ko na lang na sumabog na talaga ako. Hina akong
napasandal sa kanyang dibdib habang hinihingal.
"Taste yourself, Lara."
Inilapit ni Adler ang kanyang daliri sa may bibig ko at kitang-kita ko ang aking
katas sa may daliri niya. Napatingala ako kay Adler at nakita ko siyang nakatingin
din sa akin. Hinaplos niya ang aking pisngi at ngumiti siya sa akin. Sinunod ko
naman ang kanyang gusto at isinubo ko na ang kanyangdaliri at dinilaan ko rin ito
habang mapang-akit na nakatingin sa kanya. F*ck. He smiled again, and he kissed my
lips.
"Good girl."
Hinaplos ni Adler ang aking buhok habang patuloy kami sa aming paghahalikan.
Naglakbay ang aking mga kamay sa matipunong katawan ni Adler at hinaplos ko ang
kanyang dibdib. Bumaba ang aking paghaplos hanggang sa makarating na ito sa may
tiyan niya at sa may baba. Napatigil kami sa aming paghahalikan at nagkatitigan
kami ni Adler. Hindi ko na hinintay si Adler na makapagsalita at agad ko nang
inihubad ang natitirang saplot sa kanyang katawan at tumambad na sa akin ang buhay
na buhay niyang sandata. Agad ko itong hinawakan at itinaas baba ko na ang aking
mga kamay habang nakahawak sa kanya.
"Lara.
Bumaba na ang aking ulo at pumantay na ito sa kanya. Tinitigan ko ito at hindi ko
mapigilan na mamangha dahil habang tumatagal ay lumalakl ang kanyang p*gkalalaki.
May ginagawa ba rito si Adler para mas lalong lumaki? F*ck. He's so huge.
"Lara, h'wag mo nang titigan please," mahina niyangsabi na parang naiinip na.
Dahan-dahan ko nang ibinuka ang aking bibig at pinagkasya na siya sa aking
bunganga. F*ck! He's so f*cking big at nabubulunan na ako.
started to move my head up and down at naramdaman ko rin na hinawakan na ni Adler
ang aking buhok at pinagpatuloy ko pa ang aking ginagawa. Mas lalo pa akong
ginaganahan sa aking ginagawa lalo na't naririnig ko ang kanyang mga ungol at
pagmumura.
"F*ck!" he said.
Oh, s* *t. He's enjoying what I'm doing to him right now.
"Ahhh! Lara!" s* *t. His moans are so hot. He's cursing—it makes me feel hotter.
"L-Lara! Stop! Let's do something new," nagpipigil niyang sabi.
Napatingala naman ako sa kanya habang nagtataka.
Ngumiti siya sa akin at hinaplos ang aking buhok.
"l want to eat your p*ssy while you continue sucking my c*ck, Lara."
"l want to eat you, Baby," he whispered, and he ripped my underwear. I'm fully
naked now.
Sinunod ko naman ang gusto ni Adler at nakaharap na sa kanyang mukha ang aking
p*gkababae at nasa aking harapan na rin ang kanyang sandata. Para akong mawawalan
nang bait nang maramdaman ko na ang kanyang dila sa aking p*gkababae at sinumalan
na akong kainin. Nang dahil sa sobrang pagkabaliw sa kanyang ginagawa sa akin
ngayon, muli kong isinubo sa aking bibig ang sandata ni Adler at muli kong itinaas-
baba ang aking ulo.
"Uhmmm...
"Ahhh!"
Habang pinapaligaya namin ang isa't isa, hindi ko mapigilan na mapatingin sa
repleksyon namin sa salamin. Naramdaman ko ang pagtayo ng aking mga balahibo at mas
nakaramdaman pa ako ng init nang matignan ko sa salamin ang ginagawa namin ni
Adler. Ipipikit ko na sana ang aking mga mata nang biglang tumingin si Adler sa
akin sa may salamin at ngumisi siya bago muli akong paligayahin.
F *Ck.
This position is so hot. Ito ba 'yong sin asabi nilang sixy-nine? I saw a video
like this in the sites at hindi ako makapaniwalang ginagawa na
namin ni Adler ito ngayon and it feels good.
I came in his mouth at napatigil na rin ako sa pagsubo sa kanya at muling nanghina.
Hinawakan ni Adler ang aking beywang at inihiga niya ako sa kama at pumaibabaw na
siya sa akin. Hinawakan niya ang isa kong binti at itinaas niya ito at isinabit sa
kanyang balikat. Nagulat na lang ako nang bigla na lang siyang pumasok sa aking
100b nang walang pasabi. "F*ck, Adler!" I cursed.
It hurts!
Napapikit ako sa aking mga mata at naramdaman ko rin ang pagtulo ng aking luha.
"I'm sorry, Baby. I can't stop myself from wanting you. I love you," malambing na
sabi ni Adler at naramdaman ko ang paghalik niya sa aking pisngi at paghaplos niya
sa aking buhok.
Hindi na muna siya gurnalaw sa aking ibabaw at hinintay niya ang aking hudyat dahil
masakit talaga. .. ang laki niya kasi.
Hinalikan ako ni Adler sa aking labi at hinalikan ko rin siya pabalik para maalis
ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Nang unti-untl nang nawawala angsakit, ako na
ang nagsimulang gurnalaw upang malaman ni Adler na kaya ko na. Hinawakan niya ang
aking balakang and he start to thrust inside me.
"Ahhh! Adler!" napayakap ako sa kanya habang patuloy si Adler sa kanyang paggalaw
sa aking ibabaw.
"Lara baby, open your eyes."
Sinunod ko naman ang kanyang gusto at nakatingin na ako kay Adler ngayon. Puno nang
pagnanasa ang kanyang tingin sa akin at ganun din ako sa kanya.
"A-Adler, faster!" I begged.
Mahigpit niya namang hinawakan ang magkabil akong beywang at mas binilisan niya pa
ang paglabas-masok sa aking 100b at para na akong mawawasak. Habang patuloy sa
paggalaw si Adler, umupo siya sa kama habang ibinuhat niya ako at pinaupo niya ako
sa kanyang kandungan at ako na ang nagtaas-baba ngayon. "Lara, look at us in the
mirror," bulong ni Adler sa akin kaya sinunod ko naman ang kanyang sinabi.
Napaawang ang aking bibig nang makita ko angsarili namin sa salamin. Mas lalo ko
pang binilisan ang aking pagtaas-baba at tinulungan na rin ako ni Adler. Muli niya
akong inihiga sa kama at itinaas niya ang dalawa kong binti and he thrust deeper
and faster inside me hanggang sa naramdaman ko na lang na nanginig na ang buo kong
katawan nang sumabog na ako at surnunod din kaagad si Adler sa akin.
Hina siyang napahiga sa aking tabi at naramdaman ko ang kanyang paghalik sa aking
noo. Pareho kaming hinihingal at pinagpapawisan.
"l love you," rinig kong sabi ni Adler kaya napatingin ako sa kanya. Napangiti
naman ako at hinaplos ko ang kanyang pisngi.
"l love you more," sabi ko sa kanya at hinalikan siya sa kanyang labi.
Pumatong muli ako kay Adler at muli siyang pinasok sa aking 100b at muli akong
gurnalaw.
"Ahhh!"
Hinawakan niya ang aking beywang at bahagya niya rin na pinisil ang akingdibdÏb.
"F *Ck."
"Ahhh!" llang beses kaming nilabasan ni Adler at hindi kami nagsawa sa isa't isa.
Wala akong nararamdaman na pagod ngayon at ang gusto ko lang gawin ay ang makatalik
si Adler. We didn't stop. We made love every single part of our room here in the
mansion. Ito ang unang pagtatalik namin ni Adler na itinapat niya sa akin na mahal
niya rin ako kaya hindi ako titigil, hindi ko siya titigilan.
Adler is mine—all mine.

EPISODE 46 - ROAD TRIP R18+

EPISODE 46
ROAD TRIP
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN RISK.
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
LAST night was amazing. Hindi namin tinigilan ni Adler ang isa't isa at naabutan na
rin kami ng madaling araw sa aming ginagawa. Mas nauna pa ata kami mag honeymoon sa
bagong mag-asawa na si Ariana at si Fabio, e. Pero Sige lang, nagustuhan ko naman
ang ginawa namin ni Adler kahit hindi na naman ako makalakad ng m aayos nito.
"Adler?" tawag ko sa kanya at turningala na rin dito.
Nakasandal ako sa dibdib ni Adler habang siya naman ay pinaglalaruan ang aking
buhok. Nakapikit ang kanyang mga mata ngayon nang tinignan ko siya. Hindi ko
mapigilan na mapangiti dahil ang pogi at ang peaceful ng pagmumukha ng asawa ko
ngayon.
"Yes, baby?"
Isa pa 'yang baby na 'yan! Kagabi pa niya akong tinatawag na baby. Ang darni ko
namang nicknames sa kanya. No'ng una tinawag niya akong weirdo, tapos sumunod naman
tinawag niya akong little kitten tapos naging mi esposa tapos ngayon naman naging
baby na. Mahilig siguro talaga gurnawa ng mga nicknames si Adler at natutuwa naman
ako ro'n at kinikilig na din.
"Diba uuwi na tayo bukas?" tanong ko sa kanya habang bahagyang napanguso sa aking
labi.
Sabi kasi ni Adler no'ng papunta pa kami rito ay hindi kami magtatagal clito sa
Spain kasi may maraming trabaho pa kaming gagawin pagbalik namin. Ang kasal
langtalaga nila Ariana ang pinunta namin clito at hindi ang pagbabakasyon. "Yes,
Lara. Why, do you want to stay here a little bit?" he asked.
Napakurap ako sa aking mga mata habang nakatingin sa kanya. Sino ba ang aayaw ng
bakasyon? Gusto ko rin talaga muna mag stay kami rito, pero naalala kong busy man
itong napangasawa ko at ang darni niya talagang trabaho kahit hindi niya man
pinapakita sa akin o sinasabi.
Umiling ako at maliit na ngumiti kay Adler.
Mas niyakap ko pa siya lalo at sumiksik ako sa
kanyangdibdib.
"H'wag na. Maybe next time? Alam ko naman na busy ka at makakapaghintay naman ako,"
mahina kong sabi habang nakayakap sa kanya.
Naramdaman ko naman ang kanyang paghalik sa tuktok ng aking ulo at hinaplos niya
ang aking buhok.
"Okay, baby. 1 ' 11 take you someday to a vacation
Turn ango ako at muling ipinikit ang aking mga mata. Nagpahinga na muna kami saglit
ni Adler bago namin maisipan na bumangon at makapag-ayos sa aming mga sarili. Hindi
ko na pinasabay si Adler sa pagligo dahil alam kong may gagawin na naman siya sa
akin at hindi na kaya ng powers ko ang powers niya. Ibinuhos ko na kagabi lahat ng
lakas ko at nakipagsabayan sa kanya, pero ngayon ay masakit na talaga ang kepsko
kaya kailangan na niya muna akong tigilan.
Nang matapos na akong maligo at mag-ayos sa aking sarili ay lumabas na rin ako sa
kwarto namin. Nauna na si Adler sa labas dahil hinahanap siya ni Liam. Mukhang
hindi pa Sila tapos sa pag-uusap nila ro'n sa reception ng kasal nila Ariana at
mukhang seryoso talaga Sila sa pag-uusap nila.
Pagkababa ko sa may hagdanan ay agad kong nakita si Tita Lia na kausap ang isa sa
mga maids nila. Nang makita ako ni Tita ay natigil na rin siya sa pakikipag-usap
nito at pinaalis na, lumapit siya sa akin at niyakap niya ako.
"How's your condition, Lara? Adler told me that you're not feeling well. That's why
you and
Adler left earlier the venue last night," wika ni Tita Lia.
Bahagya akong napangiwi nang sabihin iyon ni Tita. So, Adler already made an alibi
kung bakit ang aga naming umalis kagabi kahit ang totoo naman ay nagselos siya sa
aming dalawa ni Benjamin kaya nagalit ito at umalis na lang karm ro'n para hindi
siya gurnawa ng eksina.
"Y-Yes, Tita. I'm already good. Thank you for asking," sagot ko sa tanong ni Tita.
Hinawakan niya naman ang aking kamay at sabay na kaming naglakad papunta sa dining
area nila upang makakain na ako. Late na kaming nagising ni Adler kaya nakaramdam
na rin ako ng gutom. Pagkarating ko sa dining area ay hindi ko nakita si Adler kaya
agad akong nagtanong kay Tita kasi baka ay alam niya kung nasaan ang asawa ko
ngayon.
"He's in outside the mansion, Hija, talking
with Liam about business matters. Liam plans to have a business in the Philippines,
and Adler is willing to help him," nakangiting sabi ni Tita Lia.
Napangiti na rin ako sa kanya at nagsimula na akong kumain. Maraming inihanda si
Tita na pagkain para sa akin at hindi ko alam kung kaya ko ba itong ubusin lahat,
pero dahil gutom ako ay marami rin akong naubos at nakailang balik ako sa pagsandok
ng kanin at pagkuha ng mga ulam. Umiinom ako ngjuice ngayon nang makita kong
pumasok sa 100b ng dining area si Adler at naglakad siya papalapit sa akin.
Bahagyang yumuko si Adler at bumulong siya sa aking tainga. "Are you done eating?
Let's go somewhere," he said.
Napakunot naman ang aking noo habang nakatingin sa kanya. Inilapag ko muna sa table
ang hawak kong baso at humarap ako sa kanya at nagtanong.
"Where are we going?" I asked him. Hinawakan niya ang aking kamay at pinatayo niya
ako.
"Road trip."
Bigla akong na-excite sa sinabi ni Adler na mag ro-road trip kamingdalawa.
Nakasunod lang ako sa kanya ngayon at nakalabas na rin kami sa
mansion. Agad na bumungad sa aming paglabas ang kanyang ferarri sports car at
pinapasok na niya ako sa 100b. Nang makapasok na si Adler sa 100b ay pinaandar na
niya ito at umalis na kami. Habang nasa byahe kami ni Adler ay nagpatugtog ako ng
mga kanta rito sa 100b dahil masyado kaming tahimik. Nakikanta na rin ako kahit ang
totoo naman ay wala akong talent sa pagkanta at sintonado ako pero nakikita ko pa
rin na ngumingiti sa akin si Adler habang patuloy siya sa kanyang pagd a-d rive.
Sa una ay marami kaming nadadaanan na mga bahay at mga establishment pero makalipas
ang ilang minuto na pagba-byahe ay dumaan na kami sa isang daan kung saan may
pangpang sa gilid at sa hindi kalayuan ay may nakita akong malawak na dagat. Hindi
ko mapigilan na mapasandal sa may bintana at mapatingin dito habang malaki ang
ngiti sa mukha. Hindi masakit ang sinag ng araw kaya malaya kong nabibilad ang araw
ko rito sa nakabukas na bintana ng kotse ni Adler habang nilalanghap ko ang
sariwang hangin na galing din sa dagat.
"Ang ganda rito," mahina kong sabi.
"Yeah. That's why I brought you here," rinig kong sabi ni Adler kaya napaharap ulit
ako sa kanya.
Ngumiti ako kay Adler at mabilis ko siyang hinalikan sa kanyang pisngi at niyakap
siya ng mahigpit. Tuloy-tuloy pa rin ang aming pagba-byahe hanggang sa nakita ko na
lang na pumasok kami sa isang gate at para itong mini resort pero walang katao-tao.
Napaayos naman ako sa aking pag-upo at napatingin ulit ako kay Adler na may halong
pagtataka.
"Where are we?" I asked him.
Tumingin siya sa akin at ngumiti.
"In my property," sagot niya sa aking tanong at lumabas na siya sa kanyang kotse.
Sumunod naman ako kay Adler at naglakad na kami papunta sa tabing dagat.
Hindi ko mapigilan na mamanha dahil masyadong malawak itong sinasabi niyang kanyang
property. Kapag pina-renovate at nilagyan niya ito ng mga buildings at ginawa
niyang business ito ay sigurado akong maraming pupunta dahil malinaw ang tubigsa
dagat dito at ang ganda ng paligid.
"Sa 'yo talaga 'to?" tanong ko kay Adler nang makalapit ako sa kanya.
Hinawakan niya ang aking kamay at tumango. Muli kaming naglakad at napatigil na rin
kami sa paglalakad namin nang makarating na kami sa may tabing dagat. Agad akong
niyakap ni Adler mula sa aking likuran kaya niyakap ko rin si Adler na sa kanyang
braso na nakapulupot sa akin at sumandal ako sa kanyang dibdib habang nakatingin
ako sa mga alon.
"Totoo ba talaga 'to, Adler? Parang. .. parang hindi pa rin ako makapaniwalang
totoo ang sinabi mong mahal mo ako," mahina kong sabi at hindi ko na rin mapigilan
na maging emosyonal.
Naramdaman ko ang hininga ni Adler sa may balikat ko at dinampian niya ito rito at
hinalikan niya ako sa aking pisngi bago siya sumandal sa aking balikat.
"Lara, this is so true. I love you. Alam kong hindi naging maganda ang unang
pagsasama natin and I blamed you for everything, but it is not your fault, you
didn't do anything, Lara."
Iniharap niya ako sa kanya at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at hinaplos
niya ito. Inilapit niya ang kanyang mukha sa akin and he kissed my lips
passionately. Kumapit ako sa kanyang batok at mabilis siyang hinalikan pabalik.
"l can't imagine my life without you, my wife." Sabi ni Adler sa pagitan ng aming
paghahalikan.
Napangiti ako at muli na naming pinagpatuloy ang aming paghahalikan.
Naramdaman ko ang pagbuhat sa akin ni Adler at tuloy-tuloy pa rin siya sa kanyang
paglalakad habang buhat ako hanggang sa hindi ko na lang namalayan na nandito na
pala kami sa 100b ng kotse ni Adler. Bahagya niyang pinahiga ang upuan sa may
likuran na bahagi ng kanyang sasakyan at pinahiga niya ako ro'n. He kissed my lips,
cheeks, neck, at pumunta siya sa may dibdib ko na hindi ko na malayaan na naitaas
na niya pala ang aking damit.
He sucked my mound while his other hand played with my other breast.
"A-Adler, baka may makakita sa atin dito," mahina kong sabi sa pagitan ng mahina
kong mga ungol.
Bahagya niyang itinigil ang ginagawa sa akin at turninga siya. Hinaplos niya ang
aking pisngi at hinalikan ang aking labi.
"No one knows, Lara. You are free to scream my name here," he huskily said.
He removed my clothes and also my underwear. I'm fully naked. Nakahubad na rin ang
darnit ni Adler at ang natitira na lang na saplot sa kanyang katawan ay ang kanyang
pants kaya hinawakan ko na rin ito at binuksan ang kanyang belt. Tinulungan ako ni
Adler hanggang sa pareho na kamingdalawa na nakahubad.
"Lara, bend over."
Napalunok ako sa aking [away at agad ko rin na sinunod ang kanyang sinabi. Hindi ko
alam kung paano namin napagkasya ang isa't isa rito sa kanyang maliit na sasakyan
hanggang sa naramdaman ko na lang na ipinasok na ni Adler ang kanya sa aking
likuran.
"Ahhh!"
Mabilis akong napahawak sa may bintana rito sa kotse ni Adler nang magsimula na
siyang gumalaw sa aking likuran. Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa aking
balakang habang patuloy siya sa paglabas masok sa aking 100b.
Napahawak ako sa braso ni Adler at bahagya akong umangat para mahalikan siya sa
kanyang labi. Hinawakan niya ang aking leeg at mas binilisan niya pa ang kanyang
paglabas masok.
llang ulit na akong nauuntog dito sa kotse niya pero wala akong pakialam dahil mas
masarap ang ginagawa namin ngayon ni Adler.
"Ahhh! Adler!"
F*ckl"
Pinag-iba niya ang posisyon naming dalawa. Umupo si Adler habang ako naman ay
nakaupo rin sa kanyang kandungan. Nagsimula na ulit akong gumalaw at napayakap ako
at bahagya rin
akong tumingala nang pabilis nang pabilis ang pagbayo ni Adler. He thrust faster
and deeper. Mahigpit ang pagkakahawak ni Adler sa aking leeg na para bang
nanggigigil siya sa akin pero hindi naman niya ako nasasakal at hindi rin niya ako
nasasaktan, mas ginananahan pa ako lalo.
Nanginig ang buo kong katawan at mabilis akong napasiksik sa balikat ni Adler nang
maramdaman kong nilabasan na ako at burnayo pa siya ng ilang beses hanggang sa
naramdaman ko na rin na nilabasan na si Adler and he came inside me. F*ck. Hindi ko
nga siya pinayagan na makasama ko siya sa pagshower kanina dahil natatakot ako na
baka may mangyari sa aming dalawa, pero hindi pa rin pala ako nakatakas, may
nangyari pa rin sa amin kahit na nagroad trip lang kaming dalawa ni Adler.
Ito siguro ang plano niya kanina kaya niya ako dinala sa property niya para walang
istorbo. F*ck. Wala talagang kapaguran ang lalaking 'to at gagawin niya ang lahat
para lang matupad ang gusto niyang mangyari.
"You're so f*cking horny every time, Ad ler," natatawa kong sabi habang hinang
nakasandal sa kanyang balikat.
Narinig ko rin ang kanya mahinang pagtawa at hinalikan niya ang aking balikat.
"Just for you, Lara. You always make me turn on, and it makes me want you every
time," he whispered.
God.
Hindi ko na kaya.
Napatango ako at ipinikit ang aking mga mata.
"Oh. Tama na. Nakaisa ka na sa akin ngayon kaya tigilan mo na ako," mahina kong
sabi sa kanya.
Muli siyangtumawa at hinalikan ang aking pisngi.
"Next time ulit."
"Gago."
Napailing na lang ako at napapikit sa aking mga mata hanggang sa naramdaman ko na
lang na inaantok na ako at tuluyan na akong nakatulog sa bisig ni Adler.

EPISODE 47 - QUESTIONS
EPISODE 47
QUESTIONS
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
WE GOT BACK to the Philippines. Akala ko ay maiiwan na ang mga sinabi sa akin ni
Adler at ang kanyang pagbabago ro'n sa Spain, but I got it wrong. He really in love
with me. Nang makabalik kami sa aming bahay ay mas naging malapit kami ni Adler sa
isa't isa. He always talk to me and we always hugged each other. Hindi ako
makapaniwalang aabot kami sa ganito, ang maramdaman ko ang pagmamahal ni Adler sa
akin. May kunting doubt akong nararamdaman pero mas nangingibabaw pa rin ang saya
nang dahil sa mga nangyari at pagmamahal ko para kay Adler.
"This is your second time to have a birth control shot, Lara. Wala pa rin ba kayong
plano magkaanak ng asawa mo?" my doctor asked me.
Huminga ako nang malalim pagkatapos naming gawin ang shots ko. Agad akong pumunta
rito sa doctor ko para sa regular checkup and for my shots dahil tapos na ang
tatlong buwan. Hindi ko pinalagpas itong araw na para sa shots ko and I am willing
to do it again. Even though Adler loves me, I am not yet ready to get pregnant—not
now. Alam ko na kapag nalaman man ito ni Adler ay maintindihan niya ako. I need to
fix myself first before I decide to become a mother. Marami pa akong dapat malaman
at gusto ko kapag magkaanak na ako ay maibibigay ko lahat sa anak ko ang lahat at
wala akong maging pagkukulang, akong matulad ang anak ko sa akin. Bahagya akong
ngumiti sa aking doctor at umiling.
"I'm not ready to be a mother. And also, busy pa kami sa trabaho, Doc. Wala pa rin
muna sa isipan ko ang magkaanak kaya mas mabuti nang safe ako kaysa naman kawawa
ang baby, diba?" sagot ko sa kanyang tanong.
Ngumiti siya sa akin at hinawakan niya ang aking kamay.
"l understand you, Lara. But if you are just afraid to become a mom, you don't have
to. You will become the best mom of your baby. Pero bata ka pa naman, marami pang
panahon para maging mommy ka," malumanay na sabi ni Doc sa akin.
Ngumiti naman ako sa kanya at turnango.
"Soon, doc, but not now."
Pagkatapos nang aking sched sa aking doctor, muli na akong nag-drive pabalik sa
kompanya. Umalis lang ako saglit at hindi ako nagpaalam kay Adler kahit na sa aking
secretary na si Lily. Mabilis lang naman akong natapos at sasabihin ko na lang na
bumili ako ng pagkain sa labas kaya ako umalis. Para kapani-paniwala ang
akingsinabi ay dumaan na muna ako sa isang fastfood chain at bumili ako ng burger,
fries at drink ko.
Nakabalik na ako sa kompanya at nandito na ako sa 100b ng building at naglalakad na
rin ako para makabalik na sa aking opisina. Nang nasa 100b na ako ng elevator,
narinig kong tumunog ang aking aking phone kaya mabilis kong kinuha at tinignan
kung sino ang tumatawag. Nang makita kong si Adler pala ang turnatawag ay agad kong
sin agot ito dahil baka importante ang kanyangsasabihin sa akin.
"Hello, Adler?" bungad ko nang masagot ko ang kanyangtawag para sa akin.
"Where are you, Lara?" tanong sa akin ni Adler sa kabilang linya garnit ang kanyang
seryoso na boses.
"Umalis lang ako saglit para makabili ng pagkain, Adler. Why? May kailangan ka ba
sa akin?"
"Go to my office when you get back here in the company," utos niya at agad na
pinatay ang tawag.
Napakunot ang aking noo at lumabas na rin ako sa elevator nang bumukas na ito.
Dahil nagsusungit na naman si Adler at hinahanap niya ako, hindi na muna ako
dumiretso sa aking opisina at naglakad na muna ako papunta sa kanyang opisina upang
malaman kung ano ang problema ng aking asawa. Binati ako ng mga empleyadong
nakakasalubong ko at binabati ko rin Sila pabalik dahil ayokong magmukha akong snob
at maldita sa kanila dahil hindi naman ako gano'n na klaseng tao.
Nang makarating na ako sa opisina ni Adler ay hindi na ako kumatok at agad na akong
pumasok sa loob. Nakita ko kagaad ang asawa kong nakaupo sa kanyang swevil Chair at
nakasimangot na para bang hinihintay niya ang aking pagdating. Sinirado ko na ang
pintuan dito sa kanyang opisina at kumagat na muna ako sa hawak-hawak ko na burger
bago ako magsimulang maglakad papalapit sa kanya.
"What? Bakit mo ako hinahanap?" tanong ko sa kanya.
Naupo ako sa upuan na nakaharap sa kanya at hinintay kong sagutin niya ang aking
tanong.
"You were not in your office when I got there. I asked your secretary where are you
but even her she didn't know where you were," malamig niyang sabi habang nakatingin
sa akin.
Hindi ko mapigilan na kabahan sa hindi malaman na dahilan. Pagsiguro naman malaman
ni Adler na pumunta ako sa hospital ay hindi niya malalaman ang ginawa ko ro'n,
diba? Sasabihin ko na lang na may regular checkup ako dahil sa aksidente na
nangyari sa akin sa nakaraan. "Nasabi ko na sa 'yong bumili ako ng pagkain, Ad
ler."
"Bakit hindi mo iutos 'yan sa secretary mo?! That's her job, not yours! It's office
hour, so you better be here and do your work," inis niyang sabi habang nakatingin
sa akin.
Huminga ako nang malalim at inubos ko muna ang natitirang burger na hawak ko bago
ko mapagpasyahan na turnayo at lumapit ako kay Adler. Inis pa rin siya at matalim
ang kanyang tingin sa akin pero hindi ako takot sa kanya dahil sanay na ako sa
ganyang ugali niya. Pumuwesto ako sa bandang likuran niya at bahagya kong hinilot
ang kanyang balikat. Hinalikan ko siya sa kanyang pisngi at sumandal ako sa kanyang
balikat at tinignan ko siya.
"Are you mad at me?" pa-cute kong tanong
sa kanya habang nakatingin sa kanyang mga mata.
Turningin sa akin si Adler habang nakakunot pa rin ang kanyang noo pero nang
matignan niya ako at ang aking ginagawa, unti-unting nawala ang kunot sa kanyang
noo at nakita ko rin ang maliit niyang pagngiti kay napangiti na rin ako.
"Sorry na!" sabi ko sa kanya habang nakanguso.
Inirapn niya ako at tumango. Hinila niya ang aking kamay at naupo ako sa kanyang
kandungan kaya kumapit na rin ako sa kanya at nginitian siya.
"Magpaalam ka kung aalis ka, Lara, please.
Alam mo naman na marami akong kalaban diba? Ayokong mangyari na naman ang nangyari
sa 'yo noon," seryoso niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Ngumiti ako sa kanya at tumango.
"Yes, Adler. I'm sorry na, okay?"
"Okay," sabi niya at hinalikan ako sa aking labi.
Masaya ako ngayon sa buhay ko bilang asawa ni Adler lalo na't inamin niya na rin sa
akin na mahal niya ako. Parang noong mga nakaraan na buwan lang ay umiiyak pa ako
dahil galit sa akin si Adler at sinisisi niya ang lahat sa akin, pero ngayon ay
maayos na kami at nagmamahalan.
"Weh? Sure na talaga 'yan na mahal ka rin ng asawa mo, Lara Laureen? Baka
imagination mo ang limit lang 'yan!"
Napasimangot ako nang ikwento ko sa aking kaibigan na si Steven ang pag-amin sa
akin ni
Adler na mahal niya rin ako. Pinuntahan ko rito si Steven sa kanyang opisina dahil
hanggang ngayon ay banned pa rin siya sa Miller Empire at hindi ko pa nakakausap si
Adler tungkol kay Steven kaya ako na muna ang sumugod clito sa piñata-trabahuan ng
aking kaibigan.
"Bakit ba ang hirap paniwalaan na mahal ako ni Adler?" nakasimangot kong tanong
habang nakatingin sa kanya.
Ngumuso naman si Steven at tinaasan niya ako ng kanyang kilay.
"Gusto mo talaga isa-isahin ko 'yang tanong mo, Lara?"
Napasabunot ako sa aking buhok at inis siya na tinignan.
"Bakit ba ayaw mo na lang maging supportive friend sa akin, Steven?! Mahal naman
ako ni Adler!" naiiyak kong sabi habang nakatingin sa kanya.
Bumuntong hininga si Steven at tumayo siya at naglakad palapit sa akin. Tinabihan
ako ni Steven sa pag-upo at hinawakan niya ang aking balikat at tinignan niya ako
ng seryoso sa aking mga mata.
"Lara, I'm always here to support you for your happiness dahil iyon lang naman ang
gusto kong mangyari sa 'yo, ang maging masaya. Ayoko lang na masaktan ka ulit,
Lara. llang luha na ba ang iniyak mo dahil sa lalaking 'yan? Diba hindi mo na
mabilang?"
Napayuko ako sa sinabi ni Steven at napakagat ako sa aking labi upang mapigilan ang
pagtulo sa aking luha.
"Princess, ayoko lang na masaktan ka sa huli at urniyak ka na naman dahil sa
lalaking 'yon. Naintindihan ko ang nararamdaman mo—ang mabilis lang ma-attach sa
isang tao lalo na't sinabi nilang mahal ka nila dahil iyon ang matagal mo nang
gustong maramdaman, ang mahalin ng isangtao. Kilalang-kilala kita, Lara, alam ko
ang tungkol sa 'yo, kaya bilang best friend mo ay po-proteksyonan kita dahil
ayokong masaktan ka."
Hindi ko na mapigilan ang sarili kong mapaiyak nangdahil sa madamdamin na sinabi ni
Steven. Nag-angat ako ng tingin sa kanya kahit
na patuloy ang pagtulo ng aking mga luha.
Hinaplos ni Steven ang aking pisngi at pinunasan niya rin ang luhang pumatak sa
aking mga mata.
Ngumiti siya sa akin.
"Bakit ba ako nagkaroon ng isang marupok na best friend?"
Natawa ako sa kanyangsinabi at niyakap ko si Steven. Niyakap niya rin ako pabalik
at hinagod niya ang aking likuran.
"Lara, huwag ka munang masyadong mahulog sa asawa mo. Siguraduhin mo munang hindi
niya pinaglalaruan ang damdamin mo. Alalahanin mong galit siya sa 'yo noon at
sinira mo ang buhay niya. Siguraduhin mo munang totoo ang sinabi at pinaparamdam
niya sa 'yo para hindi ikaw ang kawawa sa huli. Huwag masyadong marupok, Lara,"
seryosong sabi ni Steven habang nakayakap sa akin.
Humigpit ang pagyakap ko sa kanya at naramdaman ko rin ang paghalik niya sa aking
noo.
"You went to your sister?"
Napatigil ako sa aking pagbibihis nang marinig ko ang boses ni Adler sa aking
likuran.
Kauuwi ko lang galing sa kompanya nila Steven at medyo napahaba rin ang aming pag-
uusap. Hindi ko sinabi kay Adler ang totoo na pumunta ako kay Steven dahil ayokon
magselos siya at magalit sa akin. Hahanap pa ako ng tyempo para sabihin sa kanya na
best friend ko si Steven at hindi pwedeng layuan ko ito dahil ito lang ang kaisa-
isa kong kaibigan.
Nilingon ko si Adler at maliit akong ngumiti sa kanya at tumango.
"Yeah. Kinamusta ko langsi Isabelle dahil pupunta na siya sa Paris next week para
sa ipagpatuloy niya ang kanyang pag-aaral," sagot ko sa tanong ni Adler.
Nagkatanggap kasi ng isang invitation si Isabelle na makapag-aral sa isang
prestigious fashion school sa France at dahil malaking opportunity na ito at
malaking achievement ang mararating ni Isabelle, tinanggap niya ang offer at
pupunta na siya ro'n next week. Hindi ako pumunta sa kapatid ko kanina dahil
dinalaw ko na ito kahapon, si Isabelle na lang ang sinabi kong pinuntahan ko ngayon
para hindi na magtanong ng marami si Adler.
"Good for her. I'll shower now. You want to join me?"
Napakurap ako sa aking mga mata at ngayon
ko lang napansin na may nakasabit palang towel sa may balikat niya.
Mabilis akong umiling at umiwas ng tingin sa kanya.
"l-lkaw na lang. Ayokong maligo ngayon dahil giniginaw 1<0."
Tumango naman siya at naglakad na papasok sa CR at sinirado na ito. Huminga ako
nang malalim at pinagpatuloy ang paghubad sa aking damit at pagbihis ng pambahay.
Pinapaluto ko ngayon si Inday sa may kusina at hindi pa naman niya kami tinatawag
ni Adler kaya sigurado akong hindi pa luto ang mga pagkain.
Nang matapos na akong makapagbihis ay naupo na muna ako rito sa gilid ng kama namin
at binuksan ko ang aking cellphone nang marinig kong tumunog ito. Nag-text sa akin
si Isabelle at may mga itinanong siya sa akin kaya sinagot ko naman ito. Habang
busy ako sa pakikipagtext sa aking kapatid, narinig ko naman na may tumunog na
ibang cellphone at nangtinignan ko ito ay nakita ko ang phone ni Adler. Hindi ko na
sana ito papansinin nang marinig ko ang sunod-sunod na pagtunong nito. Dahil hindi
ko na nakayanan ang kuryusidad at naiinis na rin ako sa sunod-sunod na pagtunog ng
phone ni
Adler ay kinuha ko na ito at tinignan kung sino
ang nagtext. Walang password ang cellphone ni Adler kaya mabilis ko itong nabuksan
at mas lalong kumunot ang aking noo at naguluhan nang makita ko kung saan galing
ang sunod-sunod na text messages sa cellphone ni Adler.
Patricia Aquino.
Bakit niya tini-text ang asawa ko? at bakit sunod-sunod? 10 messages?
Bago ko buksan at tinignan kung ano ang mga messages ni Patricia para sa aking
asawa ay pinakiramdaman ko muna si Adler sa 100b ng shower room. Nang marinig ko
ang ragasa ng tubig ay mabilis ko ng binuksan ang text message ni Patricia para sa
aking asawa.
Napakunot ang aking mga noo at hindi mapigilan na magulat nang makita kong nagsend
ng mga pictures ng kanyang sarili si Patricia sa aking asawa. Ang dalawang pictures
ay selfie niya na walang makeup habang angdalawa naman ay mirror selfie na may
iba't ibang outfits.
Pagkatapos niyang masend iyon ay Adler ay may mensahe siya sa aking asawa at tanong
na ikinataka ko nang sobra.
Patricia Aquino:
What do you think about my outfits, Adler? Am I looking so hot?
Patricia Aquino:
You're ignoring me!
Patricia Aquino:
I can't wait to see you tomorrow! I miss you.
Dali-dali kong dinilete ang messages ni Patricia sa cellphone ni Adler at muli ko
na itong ibinalik sa kinalalagya nito nang marinig kong hindi ko na marinig ang
pagragasa ng tubig sa 100b ng shower room. Napaupo ulit ako sa gilid ng aming kama
at napahilamos ako sa aking mukha at huminga nang malalim. Bakit gano'n ang mga
messages ni Patricia kay Adler? Close ba talaga sila sa isa't isa kaya ganun ang
mga tono ng mga messages niya? she missed my husband! Saan sila magkikita bukas?
Bakit sila magkikita bukas? Damn! Ang claming mga tanong sa utak ko ngayon.
"Lara, are you okay?"
Bahagya akong napatalon sa gulat nang hindi ko namalayan na lumabas na pala si
Adler galing sa shower room at nagpupunas siya sa kanyang basang buhok ngayon.
Pinilit kong ngumiti kay Adler na parang walang nangyari at turnango ako sa kanya.
"Y-Yes, I'm fine." llang segundo niya akong tinitigan bago siya tumango at pumasok
sa 100b ng walk-in closet upang makapagbihis. Nang makapasok na si Adler ay muli
akong napahilamos sa aking mukha at napatulala.
Mahal ba talaga ako ni Adler?
Hindi niya ba pinaglalaruan angdamdamin ko kagaya ng sinabi ni Steven sa akin
kanina?
Anong relasyon nilang dalawa ni Patricia?
F *Ck.
I'm not too fond of this.

EPISODE 48
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW. "ANONG schedule mo ngayon?"
Napatigil sa paglalakad si Adler nang magtanong ako sa kanya. Pababa na kami sa
hagdan at paalis na rin para makapunta sa trabaho. Hindi ako makatulog nang maayos
kagabi kakaisip sa naging text message ni Patricia Aquino para kay Adler. Gusto
kong malaman kung saan pupunta ang asawa ko ngayon dahil hindi ako mapakali,
kailangan kong malaman ang totoo.
"l have meetings to attend tod ay, Lara," seryosong sagot ni Adler sa aking tanong.
Napatango naman ako at muli akong nagtanong sa kanya sa huling beses.
"Sa kompanya ka lang? Hindi ka aalis?" muli kong tanong sa kanya.
Nakita ko ang pagtataka sa kanyang mukha kaya nakaramdam na rin ako ng kunting kaba
kasi baka mahalata niya ako.
"No. Pero may kailangan dapat akong puntahan ngayon sa hotel sa Makati dahil may
gagawin silang promotional video," sagot ni Adler sa aking tanong.
Napakurap ako sa aking mga mata at nagsalita.
"A-Ako na lang ang pupunta, Adler."
Kumunot ang kanyang noo na para bang nagtataka sa aking sinabi. Halata na ba ako
masyado?
"Wala ka bang trabaho?" tanong niya sa akin. Ngumiti ako sa kanya at kumapit sa
kanyang balikat.
"Meron naman pero gusto ko rin lumabas kaya ako na lang ang pupunta ro'n para sa
'yo.
May kailangan ba akong dapat gawin?"
Nagsimula na kaming maglakad ni Adler palabas sa aming bahay at sumakay na rin kami
sa kanyang sasakyan upang makapunta na kami sa kompanya.
"Wala. Pumunta ka lang do'n para tignan kung gingawa ba talaga nila ang trabaho
nila, that's it," sagot ni Adler sa aking tanong.
Natango naman ako at nakahinga na rin ako ng maginhawa. Mukhang wala namang
namamagitan kay Adler at Patricia, pero bakit gano'n ang mga messages ni Patricia
kay Adler kagabi? Masyado siyang clingy. Boss niya si Adler kaya hindi dapat ganun
ang mga text niya at nagse-send pa siya ng mga selfie niya na kita ang cleavage!
Sino ang hindi maiinis no'n?
Nang makarating ako sa aking opisina ay agad kong ginawa lahat ng aking trabaho
para makapag-focus na ako mamaya pagpunta ko sa hotel namin doon sa Makati. Wala na
akong problema kay Adler dahil halata namang wala siyang pakialam sa pagpunta doon
sa hotel, ang problema ko na lang ngayon ay si Patricia at kung bakit gano'n ang
kanyang mga messages para kay Adler.
"Ma'am, nag me-makeup kayo?"
Napatigil ako sa pag-aayos ng aking sarili nang magsalita si Lily na aking
secretary. Inirapan ko siya at pinagpatuloy ang aking ginagawa dahil malapit na ang
oras at mala-late na ako. "May gyera po ba kayong pupuntahan, Ma'am?"
"What the hell, Lily?! Kanina ka pa, a! Ano bang mga klaseng tanong iyan?" inis
kong sabi sa kanya.
Napasimangot siya at tumingin ulit sa akin.
"Kanina ko pa kasi kayo binabantayan at para kayong nagmamadali sa trabaho ninyo,
ang bilis ninyong matapos! Tapos ngayon naman ay nag-aayos kayo ng sarili ninyo
kahit magche-check lang naman kayo doon sa mangyayaring shooting sa Miller Hotel,"
sabi ni Lily sa akin.
Napatigil ako sa aking ginagawa at napatingin kay Lily. Halata ba talaga ako
masyado? Gusto ko lang naman na makita iyong si Patricia Aquino, iyon lang.
"Pero nevermind na, Ma'am, gusto ko lang na sabihin sa inyo na kahit mag-ayos or
hindi— maganda pa rin kayo! Ikaw ang pinakamaganda kong boss!" pagbawi ni Lily sa
kanyang sinabi kanina.
Napailing na lang ako at turnayo. Nagawa pa talagang mambola ng babaeng 'to.
Pasalamat talaga siya na mabait ako.
Lumabas na kami ni Lily sa aking opisina upang makapunta na kami sa hotel. Busy
ngayon si Adler dahil marami siyang meetings at nandito rin sa Pinas ang kanyang
pinsan na si Liam at nasa opisina ito ngayon ni Adler.
Dahil nakisakay lang ako sa kotse ni Adler kanina, sa company van kami sumakay ni
Lily papunta sa hotel. Habang nandito kami sa loob ng sasakyan ay tinawagan ko muna
si Steven para sabihin ang pagpunta ko ngayon sa hotel upang makita ko si Patricia.
Nasabi ko na rin kasi kagabi kay Steven thru text ang mga nakita ko sa cellphone ni
Adler at muli na naman niya akong pinagalitan at pinagsabihan kaya mas lalo akong
naguguluhan ngayon.
"Nababaliw ka na ba, Lara? Anong gagawin mo ro'n, ah? Susugurin mo si Patricia
Aquino?!" inis na sabi ni Steven sa kabilang linya. Buti na lang at nakasuot ako
ngayon ng airpod ngayon kaya hindi maririnig nila Lily pati na rin ng driver ang
mga sigaw ni Steven sa akin.
"Hindi ko siya susugurin, Gago! Pupunta ako ro'n para magtrabaho at mag-check,"
sabi ko. "Ah, talaga ba" parang hindi naniniwala niyang sabl' sa akin.
Napairap ako at huminga nang malalim bago kinausap si Steven.
"Hindi ko nga siya susugurin! Hindi ako ganyan na tao, Steven, you know me!" mahina
kong sabl' dahil baka marinig ako ni Lily na nasa akingtabi.
Narinig ko ang pagbuntong hininga ni Steven sa kabilang linya.
"Basta huwag ka lang gurnawa nang gulo,
Lara. Kapag ikaw man ang unang inaway, huwag mong papatulan dahil magiging ka-level
mo lang siya kapag pinatulan mo pa," seryosong sabi ni Steven sa kabilang linya.
Huminga ako nang malalim at sumang-ayon sa kanyang sinabi.
Makalipas ang ilang minuto na byahe, buti na lang at walang traffic sa daan kaya
mabilis lang kaming nakarating, agad na kaming bumaba ni Lily at pumunta sa hotel.
Binati kaagad kami ng mga guards na nagbabantay sa labas at pumasok na rin kami sa
100b. Agad naming nakita ni Lily ang iba't ibang mga cameras at pati na rin
lighting dito sa may ground floor, sa may lobby. Nakita ko rin kaagad sa hindi
kalayuan si Patricia na mini-makeup-an at nakabihis na rin ito.
"Mrs. Miller!"
May lumapit sa akin na isang lalaki at nakangiti siya. Ngumiti rin ako pabalik sa
kanya dahil ayokong magmukhang maldita.
"I'm Floyd, the manager of this branch, Ma'am. Hindi po namin akalain na kayo pala
ang pupunta ngayon dito, akala po namin ay si Sir Damon," wika niya.
"My husband is having a lot of meetings, and he can't go here, so I decided to go
inside."
Napatango naman ito at ngumiti ulit sa akin. Pinaupo na muna kami ni Lily at
nagsimula nang sabihin ni Floyd ang kanilang mga gagawin ngayon. Ang ka-partner
pala namin dito sa shoot ay ang advertising company ni Sabrina Generoso at nandito
na rin ang team nila.
Habang kinakausap ko ngayon si Floyd at nagtatanong tungkol sa Hotel at sa mga
gagawin ngayon ay narinig ko na lang na binanggit ang pangalan ni Patricia kaya
natigil ako sa aking pagsasalita at napalingon.
"Tapos na pala si Miss Patricia ayusan!"
Nakita kong papalapit na ito sa akin ngayon habang nakangiti. Turnayo naman ako at
hinintay na makalapit siya sa akin.
"Oh! You're the COO of Miller Empire!" nakangiti niyang sabi habang nakatingin sa
akin. Hindi niya ba naalala ang pangalan ko? o sinadya langtalaga niya?
"Yes, I am, Miss Patricia. I'm also Adler's wife, Lara Laureen Miller," pakilala ko
sa aking sarili sa kanya.
Nakita ko ang kanyang ngiti na unti-unting naging pagngiwi nang sabihin ko 'yon sa
kanya. I knew it, he likes my husband.
"Akala ko si Adler ang pupunta rito ngayon,"
sabl' niya sa akin.
Ang kapal talaga ng pagmumukha.
"Bakit naman pupunta rito ang asawa ko? My husband is busy in our company that's
why as his wife, I am here to be his proxy," mataray kong sabi sa kanya.
Nawala na ang ngiti sa mukha ni Patricia at para na rin siyang naiirita sa akin.
Ganyan nga, mairita ka langsa akin. Akala mo hindi ko alam ang pangungulit mo sa
asawa ko?
Humakbang ako palapit kay Patricia at nang nasa kanyang harapan na ako ay sinabi ko
na sa kanya ang gusto kong sabihin.
"Stop bothering my husband, Miss Aquino.
May asawa na 'yong tao pero ginugulo mo pa rin? Maganda ka naman sana kaya humanap
ka ng ibang guguluhin, h'wag ang asawa ko," matigas kong sabi habang nakatingin sa
kanya.
Humalukipkip si Patricia at tinaasan niya ako ng kanyang kilay.
"You can't command me, Lara. I am one hundred percent aware that Adler is already
married to a woman like you, a woman with no class." Tinignan niya ako mula ulo
hanggang paa at muli siyang ngumisi.
Pinigilan ko ang akingsarili na masabunot
siya dahil ayokong makagawa kami ng eksina at gulo rito dahil sigurado akong
malalaman ito ni Adler at ayokong mangyari 'yon.
"Alam mo naman pala, eh, bakit nanggugulo ka pa rin?"
"Hindi ako nanggugulo, Mrs. Miller. Close lang talaga ako sa asawa mo kaya palagi
akong nadidikit sa kanya, and why do you care if ever I like him? Why so mad, Mrs.
Miller? Natatakot ka ba na maagaw ko sa 'yo ang asawa mo?" sabi niya at ngumisi sa
akin.
Natigilan ako sa sinabi ni Patricia at napayukom ako sa aking kamay.
"You know what, ayaw ni Adler sa mga babaeng masyadong paranoid at selosa. Kawawa
naman si Adler sa 'yo kasi wala kang tiwala sa asawa mo. Sigurado akong masasaktan
siya nang sobra kapag nalaman niyang wala kang tiwala sa kanya," nakangisi niyang
sabi sa akin. Ngumiti ako sa kanya at sinagot ang kanyangsinabi.
"May tiwala ako sa asawa 1<0, pero sa 'yo? Wala. Hindi ko alam kung ano ba talaga
ang relasyon mo sa asawa ko, o kung may gusto ka man sa kanya kaya mo siya
ginugulo, pero wala na akong pakialam dahil nakikita ko naman na walang paki sa 'yo
si Adler, ang akin lang ay
tigilan mo na ang panggugulo sa kanya dahil wala kang mapapala," seryoso kong sabi
kay Patricia. Muli siyang ngumisi habang nakatingin sa akin.
"Bakit kita susundin? You're not my mom or even part of my family. I am a model and
I have a contract in your company, kaya kahit sabihin mo pang lumayo ako kay Adler,
may panahon pa rin na malalapit ako sa kanya."
Tinapik niya ang aking balikat at muli siyang ngumiti sa akin.
"Don't be triggered of me, Mrs. Miller. Napaghahalataan ka masyado, eh," sabi niya
at iniwan na ako.
Huminga ako nang malalim at pinakalma angsarili ko. F*ck. Muntik na ako ro'n.
Bitch.

EPISODE 49 - LIED
EPISODE 49
LIED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Ma'am Lara, three years pa po ang contract ni Miss Patricia Aquino rito sa Miller
Empire as the Model of Miller Hotel and Casinos," sabi ni Lily at binigay niya ang
kontrata na hinihingi ko.
Agad ko naman itong kinuha at binasa. Hindi ko mapigilan na mainis nang makita kong
three years nga talaga ang kontrata ni Patricia rito sa Miller Empire kaya three
years ko rin siyang makakasama at kahit na model lang siya rito, possible pa rin na
magkita kami sa isa't isa at magkita sila ni Adler.
"Bakit niyo pala gustong malaman, Ma'am? At bakit niyo po hinihingi ang kopya ng
kontrata ni Miss Patricia?"
Matalim kong tinignan si Lily nang magtanong siya sa akin tungkol sa kontrata at
tungkol kay Patricia.
"Tapos na ang inuutos ko sa 'yo, Lily.
Bumalik ka na ro'n sa trabaho mo at huwag mong painitin ang ulo ko," inis kong sabi
sa kanya.
Mabilis siyang tumango at dali-daling lumabas sa aking opisina. Nang makaalis na si
Lily sa aking opisina ay napasandal na ako sa aking kinauupuan at napahilot din ako
sa aking sentido habang nakatingin sa papel kung saan nakasulat ang kontrata ni
Patricia. I don't like her and she's a b* * *h. Pinakiusapan siya ng maayos pero
hindi siya nagpatalo sa akin, masyado siyang nagmamatigas at malandi siya. Argh!
Ngayon ko lang naramdaman ang ganitong inis sa buong buhay ko. Hindi pa ako
kailanman nainis nang ganito at hindi pa ako nakaramdaman ng sobrang inggit at
pagseselos at pati na rin ang pagiging insecure. Simula nang makilala at minahal si
Adler ay naramdaman na ang lahat ng ito at nahihirapan ako— natatakot ako na iwan
ako ni Adler at ipagpalit niya ako kay Patricia na mas maganda at mas sexy sa akin.
Wala akong kalaban-laban sa kanya kung physical man dahil mas matangkad siya sa
akin at mas attractive habang ako ay simpleng babae lang.
"F*ck," mura ko nang bigla na naman akong nag-o-overthink. Hindi naman ako ganito
dati, pero bakit nagiging paranoid na ako? Nagiging totoo na kaya ang sinabi ni
Patricia sa akin noong nagkita kami sa may hotel?
I hope not.
Napahilamos ako sa aking mukha at napatulala. Bumalik lang ako sa katinuan nang
marinig kong tumunog ang aking phone kaya nagmadali ko itong kinuha at nakita kong
ang kapatid ko pala na si Isabelle ang tumatawag. Mabilis ko naman itong sinagot at
excited na rin akong makausap si Isabelle dahil nasa Paris na siya ngayon upang
ipagpatuloy ang kanyang pag-aaral.
"Isabelle!" bungad ko sa kanya nang masagot ko ang kanyang tawag.
"Ate Lara! OMG! Nandito na talaga ako sa Paris at nandito na ako sa apartment ko.
Hindi ako makapaniwala na nandito na ako, Ate.
Naiiyak din ako dahil nalayo na ako sa inyo at ako na lang ang mag-isa rito," wika
ni Isabelle sa kabilang linya at ramdam ko rin ang lungkot sa kanyang boses ng
sabihin niya iyon sa akin.
"Kaya mo 'yan, Isabelle! Ikaw pa ba? You are so very close in your dream, my little
sister. Always remember that I am always here for you and I am so proud of you,"
madamdamin kong sabi sa aking kapatid sa kabilang linya.
Narinig ko ang kanyang pagsinghot sa kabilang linya at alam kong umiiyak na siya
kaya hindi ko mapigilan na matawa.
"Stop crying!" natatawa kong sabi.
"Thank you for always being there to support me, Ate Lara. Don't worry, gagalingan
ko rito at magkakaroon din ako ng sarili kong brand at fashion event!" sabi ni
Isabelle sa kabilang linya. Muli akong napasandal sa aking kinauupuan at napangiti
sa sobrang tuwa para sa aking kapatid.
"Malaki rin ang pasasalamat ko kay Patricia, Ate. Siya talaga ang dahilan kung
bakit ako nandito ngayon dahil ako iyong napili niya na maging designer sa gown na
susuotin sa event. Kung hindi siguro ako ang pinili niya ay baka hanggang ngayon ay
nahihirapan pa rin akong humanap ng mga clients at hindi ko maabot ang ganitong
achievement sa buhay ko, Ate Lara."
Unti-unting nawala ang ngiti sa aking labi nang mabanggit ni Isabelle ang pangalan
ni Patricia sa akin. 00 nga pala, kaibigan ni Isabelle si Patricia at ito ang
tumulong sa kanya para magkaroon ng maraming clients at makatanggap ng invitation
sa isang prestigious fashion school sa Paris. s* *t. Kaibigan nga pala siya ng
kapatid 1<0.
"A-Ah. Yeah. I'm so happy for you, Isabelle.
Hindi ka pa ba matutulog? Gabi na riyan, diba?" pag-iiba ko sa usapan.
"Oh my! Matutulog na pala ako, Ate. Babye and I love you!"
"l love you more."
Pagkatapos naming mag-usap ng kapatid ko ay muli na lang akong nag-focus sa aking
trabaho at hindi na inisip pa si Patricia dahil naiinis lang ako at nasisira ang
aking mood. May dalawa akong meetings na pinuntahan at naging busy rin talaga ang
araw ko. Hindi kami nagkita ni Adler dito sa kompanya dahil marami siyang
pinuntahan at hectic din ang kanyang schedules ngayon na week. Naintindihan ko
naman si Adler dahil siya ang CEO ng Miller Empire at marami pa siyang ibang
trabaho. Hindi na rin kami sabay ni Adler sa pag-uwi at pagpunta sa trabaho dahil
nauuna palagi si Adler at nala-late siya sa pag-uwi. Hindi na rin kami nakakapag-
usap palagi dahil kapag umuuwi siya ay agad siyang matutulog o hindi naman ay di-
diretso siya sa kanyang opisina sa bahay namin at magta-trabaho buong magdamag.
Were fine but I miss him so much. Kailan kaya ulit kami makakapagbonding nang
walang iniisip na trabaho? This is one of my reasons why I don't want to get
pregnant yet. Kawawa ang magiging anak namin ni Adler at ayoko rin na ipabantay ko
ito palagi sa yaya dahil malalayo ang 100b nito sa amin ni Adler.
"Inday, nakauwl na si Kuya Adler mo?" tanong ko sa kasambahay namin na si Inday
nang makauwi ako sa aming bahay.
Nakita ko na kasi ang sasakyan niya sa may garahe sa labas at ito rin ang ginamit
niya kanina papunta sa trabaho. Na-late ako sa pag-uwi dahil may tinapos pa akong
important meeting kaya nauwi na ako rito nang8 0'clock.
"Yes, Ate Lara. Nagulat nga ako nang makita kong pumasok sa 100b si Kuya! Ang aga
niyang urnuwi, mga 4 PM ata siya umuwi rito, Ate Lara.
Pero nakakatakot po ang ekspresyon sa mukha ni Kuya Adler, para po siyang badtrip!
Kaya hindi ko na lang siya binati kanina nang pumasok siya rito sa 100b ng bahay
dahil baka bigla niya lang akong masigawan," wika ni Inday.
Napakunot naman ang aking noo at hindi mapigilan na magtaka sa sinabi ni Inday.
Badtrip? Bakit kaya? May nakaaway kaya si Adler kanina kaya maaga siyang urnuwi sa
bahay?
"Nasa kwarto ba siya namin ngayon, Inday?" tanong ko sa kanya.
Nagkibit balikat naman ito. "Hindi ko po alam, Ate Lara, eh. Pero ang alam ko lang
po ay nandito na siya sa bahay at hindi na ulit siya
umalis," sagot nito.
Turnango ako at naglakad na papunta sa kwarto namin ni Adler at para mapuntahana na
siya. Pagkapasok ko sa 100b ng aming kwarto ay agad kong nakita si Adler na nakaupo
sa gilid ng aming kama at nakayuko siya ngayon habang may hawak na bote ng alak—
bote ng alak?!
"Adler! Anong nangyayari sa 'yo!" natataranta ko sabi at agad kong inagaw sa kanya
ang hawak niyang bote ng alak na malapit ng maabos. God! Naglalasing siya! Ano bang
nangyari sa lalaking 'to?
Inilapag ko muna ito sa may lamesa at muling humarap sa kanya. Nakatingin na rin sa
akin ngayon si Adler at hindi ko mapigilan na mas lalong magtaka sa uri ng kanyang
tingin sa akin, para akong may malaking kasalanan na nagawa sa kanya dahil angtalim
ngtingin niya sa akin. "A-Adler, what's your problem?" tanong ko sa kanya.
Hindi ako sinagot ni Adler. Tumayo siya at unti-unting humakbang papalapit sa akin
at mabilis niyang hinawakan ang aking braso at bahagya akong napadaing nang
maramdaman kong bahagyang humigpit ang pagkakahawak sa akin ni Adler na para bang
nanggigigil siya sa akin.
"A-Adler, ano ba! Nasasaktan mo na ako!" inis kong sabi sa kanya at nagpupumiglas
na ngayon.
"You secretly go to the hospital for doing birth control shots, Lara Laureen
Miller? Without my permission? Without me knowing?!" he shouted.
Nanlaki ang aking mga mata at nagulat sa sinabi ni Adler. Unti-unti akong nanghina
habang nakatingin sa kanya.
"A-Adler, let me explain, please—"
Binitawan ako ni Adler at lumayo siya sa akin at turnalikod. Napahawak siya sa
kanyang beywang at muli siyang humarap sa akin at kitang-kita ko pa rin ang galit
sa kanyang mukha.
"For what, Lara? Bakit ka nagpapaturok ng gano'n? Para malaya kang makapagtalik sa
lalaki mo? Kanino? Kay Steven Saavedra ba na palihim mo rin na pinupuntahan?!"
Mabilis akong lumapit sa kanya at sinampal siya ng malakas sa kanyang pisngi nang
sabihin niya iyon sa akin. Nanginginig ang aking buong katawan sa sobrang galit at
naramdaman ko rin ang pagpatak ng aking mga luha sa sobrang sakit.
"Wala akong ibang lalaki, Adler! What the f*ck?! Baka ikaw ang may babae! I heard
na may
something kayo ni Patricia Aquino!"
Napakunot ang kanyang noo at mas lalo pa siyang nagalit nang sabihin ko iyon.
"Huwag mong ibahin ang usapan, Lara! Wala akong ibang babae, ikaw ang may ibang
lalaki! Bakit mo ginawa 'yon, ah? Para hindi ka mabuntis ng kabit Imo?!"
"l did that because I am not ready to get pregnant, Adler! Hindi dahil may ibang
lalaki ako at hindi ako malandi kagaya nang iniisip mo!
Steven is just my bestfriend for God's sake, Adler!
Wala ka bang tiwala sa akin?!"
"lkaw, wala ka bang tiwala sa akin, Lara? Why did you lie to me?" malamig niyang
tanong habang nakatingin sa akin.
Napaawang ako sa aking bibig at hindi ako makapagsalita sa kanyang naging tanong
para sa akin.
Malungkot siyang ngumiti habang nakatingin pa rin sa aking mga mata.
"l genuinely love you, Lara. Akala ko kapag naamin ko na sa 'yo angtunay kong
nararamdaman ay magiging matapat ka sa akin, but I got it wrong. You lied to me and
you hurt my feelings."
Napailing ako at lumapit kay Adler.
Hinawakan ko ang magkabila niyang kamay ngunit mabilis niya rin itong inilayo sa
akin at tinignan niya ako ng malamig. Bumalik na 'yong dating Adler na unang
nakilala ko, ang Adler na walang pakialam sa akin.
"Adler, mahal kita! Hindi kita niloloko at wala akong ibang lalaki! Plano ko
talagang sabihin sa 'yo ang totoo pero—"
"Pero ano? Naunahan na kita? Kung hindi ko nalaman ang totoo ngayon, sasabihin mo
kaya sa akin ang tungkol dito?"
Napahikbi ako habang nakatingin sa kanya.
"0-0f course, Ad 1er. .
Umiwas siya ngtingin sa akin at huminga nang malalim.
"You hurt my feelings, Lara. Kahit sinabi mong sasabihin mo pa rin sa akin ang
totoo, sana ginawa mo na ito nang mas maaga at hindi sa ganitong paraan ko pa
malalaman ang katotohanan. Everyone made mistakes and no ones perfect kaya hindi
kita kamumuhian. Siguro ngayon ay huwag mo muna akong guluhin dahil ayokong makita
at makausap ka," malamig at seryoso niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Nilagpasan na ako ni Adler at lumabas na siya sa kwarto namin. Nang marinig ko na
ang
pagsara ng pintuan ay hina akong napaupo sa sahig at umiyak nang urniyak. Alam kong
kasalanan ko iyon at hindi ko masisisi na ganun ang naging reaksyon ni Adler at
ganun ang mga sinabi niya sa akin. I lied to him. He loves me. Alam kong masakit sa
pakiramdam kapag malaman mong nagsisinungaling ang partner mo kaya hindi ko
masisisi si Adler. Masyado akong naging duwag at hindi ko kaagad sinabi sa kanya
ang totoo kaya umabot kami sa ganito.
This is all my fault.
I lied to my husband.
I hurt his feelings.
Napatakip ako sa aking mukha at tuloy-tuloy sa aking pag-iyak.
Sa masyadong pagiging independent ko ay nakalimutan ko nang may asawa nga pala ako
at kailangan ko rin sabihin sa kanya ang lahat ng mga desisyon ko sa buhay dahil
hindi na ako mag-isa sa buhay ko dahil may asawa ako—asawa ko si Adler.
Sinira ko angtiwala ni Adler.

EPISODE 50 - COLD
EPISODE 50
COLD
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
HE'S STILL MAD AT ME, and I can't blame him for being like that. I lied to him and
I hurt his feelings. Pero gumagawa naman ako ng effort para maging okay ulit kami
ni Adler but he didn't give me a chance. Para lang akong hangin sa kanya at
napapansin na rin ito ng kasambahay namin na si Inday kaya nang kami na langdalawa
at umalis na si Adler ay napatanong na siya sa akin.
"Ate Lara, nag-away po ba kayo ni Kuya
Adler? Ang lamig kasi ng pakikitungo ni Kuya sa 'yo at hindi rin niya kayo matignan
sa mga mata kapag may tanong kayo sa kanya," malungkot na tanongsa akin ni Inday.
Napainom na muna ako sa akingtubig at huming nang malalim bago ko sin agot ang
kanyang tanong.
"Away mag-asawa lang, Inday. Normal lang naman ang ganito kapag may asawa ka na,
maaayos din kami ng Kuya Adler mo, hindi nga lang muna ngayon," sagot ko sa kanyang
tanong at binigyan siya ng isang ngiti.
Bumuntong-hininga si Inday at tumango.
"Sana po magkaayos na kayo ni Kuya, Ate Lara. Pati po kasi ako ay nalulungkot
habang pinagmamasdan ko kayong hindi nag-iimikan at hindi nagpapansinan. Kahit
minsan ay nakakainggit na rin ang pagiging sweet ninyo sa isa't isa, mas gustuhin
ko na lang na ganun kayo palagi kaysa naman ganito na hindi kayo ayos,"
nakasimangot niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Maliit akong ngumiti kay Inday at huminga nang malalim.
Sana nga maging maayos na kami ni Adler. Ayoko rin na ganito na lang kami palagi,
gusto ko nang makipag-ayos sa kanya.
Sabado ngayon kaya wala akong trabaho at ganun din si Adler pero mas pinili niyang
umalis dahil ayaw niya pa rin akong makasama at makausap. llang araw na kaming
hindi nag-uusap ng matino at hindi na rin siya natutulog sa kwarto namin, kumukuha
lang siya ng mga darnit niya at doon siya nagsa-stay sa kanyang office. Aaminin
kong nasasaktan ako sa pag-iwas at paglayo sa akin ni Adler at namiss ko na rin
siya.
Pakiramdam ko ay burnalik ang dati niyang
pakikitungo sa akin, iyong panahon na hindi niya pa ako mahal at galit pa siya sa
akin. Kung maibabalik ko lang sana ang panahon, sana ay nasabi ko sa kanya ng maaga
ang mga desisyon ko sa buhay at hindi ako nagtago ng sekreto sa kanya dahil asawa
ko na siya.
Dahil wala akong magawa ngayong araw, napagpasyahan ko na lang na magkulong sa
kwarto namin ni Adler at napatulala sa kawalan. Natigil lang ako nang narinig ko
ang pagtunong ng aking phone at nang kunin ko ito at tinignan kung sino
angtumatawag, agad ko rin itong sin agot.
"Steven?" mahina kong banggit sa kanyang pangalan nang masagot ko ang kanyang
tawag.
00, si Steven nga ang tumatawag sa akin kaya mabilis kong sinagot ang kanyan tawag.
Alam kong nasama siya sa away namin ni Adler dahil akala ng asawa ko ay kabit ko
ang aking best friend. Bakit kasi pinagseselosan niya si Steven? Kaibigan ko lang
naman si Steven at ito lang ang nag-iisa kong kaibigan kaya hindi ko ito maiwan-
iwan.
"Bakit ang lungkot ng boses mo, Princess? May sakit ka ba?" alala niyang tanong sa
kabilang linya.
Huminga ako nang malalim upang hindi ako
maiyak. Kapag kausap ko na lang si Steven ay bigla na lang akong nagiging emosyonal
dahil gusto kong sabihin sa kanya lahat ng problema ko kagaya ng ginagawa ko noon.
"Nag-away kami ni Adler," mahina kong sabi sa kanya.
Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya na para bang hindi na siya
nagulat sa aking sinabi.
"Ano namang pinag-awayan ninyo?"
"Nalaman niya kasing nagpapaturok ako ng birth control at... at akala niya rin na
kabit kita kaya siya nagalit sa akin," sagot ko sa kanyang tanong.
Narinig ko ang kanyang pagsinghap na parang nagulat sa aking sinabl.
"Wait!—bakit ako nasali diyan sa away ninyo?! Tangina naman, Lara! Baka bigla na
lang akong ipapatay niyang asawa mo at makita na lang ang patay kong katawan na
palutang-lutang sa ilog!"
Kung hindi lang siguro seryoso ang sitwasyon ngayon at mabigat ang nararamdaman ko,
baka kanina pa ako tumatawa nang dahil sa naging reaksyon ngayon ni Steven sa aking
sinabi sa kanya.
"Bakit ba? Ano ba kasi ang ginawa mo?!" muli niyangtanongsa akin na may halong
inis.
Napahilamos ako sa aking mukha at huminga nang malalim bago ko sinabi kay Steven
ang lahat, ang mga inilihim ko kay Adler na labis niyang ikinagalit sa akin.
Nang sabihin ko na lahat ng iyon kay Steven ay sinimulan na niya akong pagsabihan.
"Syempre magagalit at masasaktan talaga 'yong asawa mo, Lara Laureen! Hindi naman
sa kinakampihan ko ang asawa mo—best friend pa rin naman kita, pero kailangan
niyong maging open sa isa't isa dahil mag-asawa na kayo. Jusko naman! Nadamay pa
ako diyan sa problema ninyo, Princess, nananahimik ako rito, e!" Npayuko ako habang
nakikinig sa mga sinasabi ni Steven sa akin.
"Sorry," mahina kong sabi sa kanya dahil nadamay siya sa pag-aaway namin ni Adler.
Narinig ko ang kanyang pagbuntong-hininga.
"It's okay, Princess. Huwag ka na diyan maging sad girl, magiging okay rin kayo
niyan ng asawa mo. Mahal ka na niya diba? Hindi ka matitiis ng lalaking 'yon!
Suyuin mo na lang nang suyuin hangang sa umamo," wika ni Steven
habang kausap ko siya sa phone.
Napangiti ako at nagpasalamat sa kanya. "Hindi na muna tayo magkikita, okay?
Aayusin ko muna ang relasyon ko sa asawa ko," sabi ko sa kanya.
Tumawa siya nang malakas sa aking sinabi.
"Okay, Lara. Busy rin naman ako sa trabaho and more 1<0. Ayusin niyo muna 'yang
problema ninyo! Bye."
Nang matapos kong kausapin ang aking bestfriend ay nakahinga ako ng maluwag—kahit
sa madaling oras lang. Napatulala ako ulit hanggang sa napagpasyahan ko na lang na
matulog.
Umabot nang tatlong linggo ang hindi pagpansin sa akin ni Adler at napapagod na rin
akong suyuin siya dahil parang wala akong epekto sa kanya, ang lamig niya sa akin
at nasasaktan ako.
Ngayon ay nandito kami sa bahay nila Mommy at Daddy dahil inimbitahan nila kami
para sa dinner. Matagal ko na rin na hindi nakikita ang aking mga magulang kaya
nasasabik din akong makita sila. Buti na lang at sumama si Adler sa pagpunta ko sa
bahay ng aking mga magulang at wala akong narinig na kahit isang salita galing sa
kanya.
"Kumusta ang kompanya, Hijo? Balita ko ay marami na raw kayong foreign investors!
Bilib na bilib talaga ako sa'yo," masayang sabi ni Dad habang nakatingin kay Adler.
Hindi ko mapigilan na makaramdam ng luungkot at kunting inggit dahil never pa akong
sinabihan nang ganun ni Dad at never pa siyang naging masaya nang ganiyan para sa
akin, pero para kay Adler ay ang bilis niya lang itong purihin na parang sarili
niyang anak.
"Thanks, Tito. Kaya naging busy rin kami lately sa kompanya nang dahil diyan,"
seryosong sabi ni Adler kay Dad, napakapormal niya masyado.
Nakita kong bahagyang napangiwi si Dad habang nakatingin kay Adler. Naguguluhan
siguro siya kung bakit hanggang ngayon ay Tito pa rin ang tawag sa kanya ni Adler
kahit matagal na kaming kasal nito.
"Hijo, kasal ka na sa anak ko kaya stop calling me Tito, it should be Dad!"
natatawang sabi ni Daddy at ngumiti rin si Mommy na tahimik lang sa kanyang tabi.
Tinignan ko ang reaksyon sa mukha ni Adler at hindi nagbago ang ekspresyon sa
kanyang mukha, seryoso pa rin ito at malamig, hindi siya
ngumiti.
"l don't want to call you Dad. Even you're my wife's father—it doesn't mean that
you're also my father."
Nanlaki ang aking mga mata sa sobrang gulat nang sabihin iyon ni Adler. Parehong
napasinghap sa gulat ang aking mga magulang, lalo na si Dad na para bang uusok na
sa sobrang galit ngayon.
Ngumiti si Adler pero para itong ngiti nan ang-aasar.
"l still prefer you to call Tito, if you don't
Napakurap sa kanyang mga mata si Dad at huminga siya nang malalim bago pinilit na
ngumiti kay Adler at tumango.
"Of course, Hijo! You can call me any name whatever you want," sabi ni Dad at
turnawa nang malakas kahit wala namang katawa-tawa sa kanyang sinabi.
Muli kaming natahimik sa hapag-kainan at nagfocus na rin ako rito sa aking pag
kain. Natigil lang ako nang muling magsalita si Dad na muli kong ikinagulat.
"Matagal na kayong kasal, Adler at Lara, wala pa ba kayong balak na magkaanak? O
may laman
na 'yang tiyan mo, Lara anak?" tanong ni Daddy.
Bahagya akong napatalon sa gulat nang padabog na inilapag ni Adler ang kanyang mga
kubyertos. Hindi ko mapigilan na kabahan sa n aging reaksyon ni Adler ngayon at
parang gusto niyang manigaw sa galit. Matalim ang tingin ko kay Dad dahil hindi ko
nagustuhan ang kanyang tanongsa amin. Hindi naman siya tanga para hindi maramdaman
na hindi kami maayos ni Adler ngayon, gusto niya lang talagang mas guluhin ang
lahat!
"Excuse me, I need to go. May emergency pala ako ngayon kaya kailangan ko nang
umalis," malamig na sabi ni Adler at tumayo na siya. Bago ako makapagsalita ay
naglakad na ito paalis at lumabas na siya sa dining area.
Hindi ko na mapigilan ang aking sarili na mapaiyak sa magkahalong emosyon na
nararamdaman. Mabilis kong pinunasan ang aking luha at huminga nang malalim.
"Ano bang problema nang asawa mo, Lara?!
May ginawa ka bang masama kaya siya ganun?! Sabi ko naman sa 'yo ay maging mabait
ka at sundin mo lahat ng gusto niya! Hindi ka pa rin ba buntis? Anong hinihintay
mo? Ang iwan ka ni
Damon? Minsan ay gamitin mo rin ang utak mo, Lara!" galit na sigaw ni Dad.
"Jose!" rinig kong saway ni Mommy kay Dad. Napatayo ako sa sobrang galit at
tinignan ko ng masama si Daddy.
"Pwede ba, dad, tigilan mo na ang buhay ko! Bakit kailangan mo pa rin pakialaman
ang buhay ko, Dad? May asawa na ako! Kung may problema man sa aming dalawa ni
Adler, sa amin na iyon at wala ka nang karapatan na sumali rito! Stop meddling with
other people's lives, Dad! Hindi na ako bata para palaging makinig ako sa 'yo!
Pagod na pagod na akong sumunod sa 'yo! Ayoko na!" galit kong sigaw at inilabas ko
na lahat ng galit na nararamdaman ko ngayon para sa aking ama.
Kita ko sa kanyang mukha ang sobrang gulat nang sabihin ko iyon sa kanyang lahat.
Hindi siguro siya makapaniwala na ang kanyang masunurin na anak ay ngayo'y naisipan
nang sugitin siya at sigawan. Sawang-sawa na akong sumunod at makinig sa kanya.
Sawang-sawa na akong mangialam siya sa buhay ko! Hindi ako makakapayag na makisali
pa siya sa problema naming dalawa ni Adler dahil sa amin na iyon at hindi siya
kasali.
Pagkatapos kong sabihin lahat ng iyon kay
Dad ay nagwalk-out na rin ako at umalis na roon.
"LARALAUREEN!"
Narinig ko pa ang malakas na pagsigawa ni
Dad sa aking pangalan pero hindi ko na ito nilingon at nagtuloy-tuloy na ako sa
aking paglalakad palabas sa kanilang bahay. Hindi na ako makakapayag na kontrolin
ulit ni Dad ang buhay ko. Sawang-sawa na akong maging sunod-sunuran sa kanya para
lang maging masaya siya at maging proud siya sa akin.
Ayoko na.
Ayoko nang maging sunod-sunuran kay Dad. Ito na angtamang panahon na unahin ko na
muna ang aking sarili, ang aking kasiyahan.
Ang iisipin ko na lang ngayon ay kung paano ko maaayos ang relasyon ko sa aking
asawa. Hindi ako makakapayag na maging ganito na lang kami palagi. Miss na miss ko
na siya.

EPISODE 51 - FIX
EPISODE 51
FIX
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
WALA akong choice kundi ang sumakay ng taxi pauwi sa bahay namin dahil hindi ko na
nakita ang sasakyan ni Adler paglabas ko sa bahay ng aking mga magulang. Mapakla
akong napatawa at mas lalong masaktan nang mapagtanto kong iniwan nga niya ako
rito.
Huminga na lang ako ng malalim at umalis na rito sa pamamahay kung saan para akong
sinasakal.
Tahimik lang ako sa 100b ngtaxi at nakatingin lang ako sa labas ng bintana. Hindi
ko alam kung tama ba ang ginawa kong pagsigaw kanina kay Daddy, nagu-guilty ako sa
aking ginawa. Kahit na galit na galit na ako kay Dad ay hindi pa rin tama na
sigawan ko siya. Maybe humingi na lang ako ng tawad sa kanya sa susunod? Sa ngayon
ay ang po-problemahin ko muna ang asawa kongsuplado na hindi pa rin ako pinapansin.
Kailangan na naming mag-usap nang maayos at masinsinan dahil ayoko nang tumagal pa
ito lalo, ayokong urnabot ito ng buwan at mas worst ay taon!
Nang makarating na ako sa bahay namin ay agad akong pumasok sa gate at nang
makapasok na ako sa amin ay nakita ko kaagad ang sasakyan ni Adler sa garage at
alam kong nandito na siya sa bahay. Nagmadali akong pumasok sa 100b at nakita ko
kaagad si Inday sa may dining area na nagpupunas ngtable. Nginitian ko na lang ito
at nagmadali na ako pumunta sa kwarto at nagbabasakaling nandoon si Adler, pero
nang makapasok ako sa aming kwarto ay hindi ko siya nahanap. Hanggang ngayon ay
nagmamatigas pa rin talaga siya. Huminga ako nang malalim at napagpasyahan kong
maglakad papunta sa kanyang office rito sa bahay dahil alam kong clito lang siya
pupunta kapag hindi siya matutulog sa kwarto namin.
Hindi nga ako nagkamali.
Nasa 100b ng opisina niya si Adler nang mabuksan ko ito at pumasok na rin ako sa
100b. May tina-trabaho siya at nakasuot din siya ng eyeglasses ngayon at iba na rin
ang kanyang damit. Ang bilis niya naman atang makapag-ayos?
"Adler, let's talk," seryoso kong sabi sa kanya nang makalapit ako sa may table
niya.
Napatigil siya sa kanyang ginagawa at
nag-angat siya ng tingin sa akin, malamig pa rin ang kanyang ekspresyon sa mukha
habang nakaharap sa akin. Hindi ko na mapigilan ang sarili kong mainis dahil gigil
na gigil na talaga ako sa kanya.
"Hindi mo ba talag ako papansinin, Adler?! Talk to me!" inis kong sabi.
Napatayo si Adler at inalis niya rin ang suot niyang eyeglasses at humalukipkip
siya habang nakatingin sa akin. Hindi siya nagsalita at nakatingin lamangsiya sa
akin na para bang gusto niyang basahin ang iniisip at kung ano ang tumatakbo sa
aking utak.
"It's been three weeks since you ignored my presence, Damon Adler Miller! Yes, I
made mistakes! Yes, I lied to you and kept a secret, but never had a mistress or
other guy. I didn't sleep with anybody! You didn't let me explain my side. You just
got mad at me and decided to ignore me!" dahil sa labis na frustration na akong
nararamdaman ngayon ay hindi ko na mapigilan angsarili ko na mapaiyak.
Damn these tears!
When I got home earlier, I made a mental reminder that I would not cry while
talking to Adler and explaining my side, but I think it never happened because I
had already cried. I lost.
Gusto ko na talagang maayos kami that's why I feel desperate right now.
"You said you love me! Then why are you letting me be hurt right now?! Why don't
you want to talk to me and fix our problem?! You choose to ignore me, and it hurts
too much!" I shouted.
Nakita kong napahawak sa kanyang sentido si Adler at bumuntong-hininga siya bago
muling tumingin sa akin ng seryoso.
"l didn't ignore you, Lara. I was busy!"
"Bullshit!"
Busy? Kaya ba siya hindi natutulog sa kama namin at hindi siya sumasabay ng kain sa
akin kapag urnaga at gabi dahil busy siya? He choose to go to work early and go
home late because of what? Because he was busy? What a lame excuses is that?!
"That's the truth, Lara! If you don't believe in me just like what you always do!"
Napahikbi ako habang nakatingin sa kanya.
"Please, let's talk. 'yong walang sigawan at galitan?" nanghihina kong pakiusap sa
kanya.
Umigting ang kanyang panga at muli siyang tumingin sa akin at makalipas ang ilang
segundo na pagtitigsa akin at pumayag din siya sa aking
kagustuhan. Magkaharap kaming magkaupo ngayon ni Adler at pareho kaming tahimik.
Seryoso siyang nakatitig sa akin habang ako naman ay nakatitigdin sa kanya.
"Why didn't you tell me about having birth control shots? When did it start, and
what was the reason?" sunod-sunod na tanong ni Adler sa akin. Huminga ako nang
malalim at pinakalma ko muna ang aking sarili.
Now, we're having a serious talk, and we badly need it right now.
"Hindi ko kaagad sinabi sa 'yo ang totoo dahil natakot ako, Adler. Natakot ako na.
muli akong huminga nang malalim dahil naramdaman ko na naman ang pagbigat ng aking
dibdib. Muli akong nagpatuloy sa aking pagsasalita. "Natakot ako na baka mabuntis
ako at. .. at hindi mo panagutan ang magiging anak natin," mahina at seryoso kong
sabi.
Nakita kong napakunot ang kanyang noo na parang hindi siya makapaniwala sa aking
sinabi. "Why would I do that, Lara? That's my child!
Papanagutan ko 'yan!"
Napatango ako at napakagat sa aking labi para magpigil ng aking pag-iyak.
"l know, Adler, pero alalahanin mo na hindi naging maganda ang unang pagsasama
nating dalawa. You hated me for ruining your life. We started having s I activities
even though our relationship wasn't good. I was afraid to get pregnant, and the
baby would be turned just like me, having a dysfunctional family, and I don't want
to happen, Adler."
Napayuko ako nang sabihi ko iyon at lihim kong pinunasan ang aking luha na pumatak
sa aking mga mata. That's the truth, and that's one of the reasons why I am having
my birth control shots.
Huminga ako nang malalim at muli akong tumingin kay Adler at malungkot na ngumiti
sa kanya.
"l know you said to me that you love me, but I continued my shots because I'm not
still ready to become a mom, Adler, not now. Masyado akong magulo—kahit sabihin
nating mahal natin ang isa't isa ay hindi pa rin ito sapat, may kulang pa at may
kailangan pa tayong gawin bago magkaroon ng anak. Ayokong lumaki ang anak ko na
puro away na lang ang nakikita at naririnig sa paligid niya, Adler, ayokong matulad
siya sa akin. I'm sorry kung. .. kung hindi ko man sinabi sa 'yo ang lahat ng ito
at naintindihan ko na nagalit ka sa akin dahil normal lang naman ito dahil
mag-asawa tayong dalawa," seryoso kong sabi sa kanya.
He nodded while he was still staring at me. "l want to have babies with you, Lara."
Bahagya akong nagulat sa kanyang sinabi at napakurap din ako sa aking mga mata.
Muli siyang nagsalita.
"That's why when I know what you did—I can't stop myself from getting mad at you
and to doubted you that you have a mistress. I'm sorry if I'm an asshole. I'm sorry
for ignoring you for three weeks. just can't accept the fact that you lied to me,
and you choose to have shots than having a baby with me."
Turnayo si Adler at lumapit siya sa akin. Lumuhod siya sa aking harapan at
hinawakan niya ang mga kamay kong nakadantay sa aking hita. Napatingin ako sa mga
mata ni Adler at kita ko ang lungkot dito habang nakatingin siya sa akin.
"I'm not perfect, Lara. I have many flaws, made many mistakes, have anger issues,
and I'm a bad guy. But the only thing I know is I love you— I love you so much. I'm
sorry if I easily get jealous. I just don't want other guys to have you. I'm scared
to lose you too, Lara. You are the only one I
have."
Hinaplos ni Adler ang aking pisngi na napuno na ng mga luha ko. Bahagyang ngumiti
sa akin si Adler at hinalikan niya rin ang likod ng aking kamay.
"I'm sorry for making you cry always. I'm sorry for hurting you over and over again
mahina niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Pinagdikit niya ang aming mga noo at hinaplos niya ang aking pisngi. Pinikit ko ang
aking mga mata pinakiramdaman ko si Adler.
"I'm sorry for everything, baby. Let's fix what we need to improve. I want this
relationship to be healthy. Let's stop fighting and no more lies and secrets," he
whispered.
Napatango ako at niyakap si Adler. Sumiksik ako sa kanyang balikat habang siya
naman ay hinahaplos ang aking buhok.
"I'm sorry too, Adler, for everything," mahina kong sabi habang nakayakap pa rin sa
kanya.
Naramdaman kong hinalikan ako ni Adler sa gilid ng aking ulo at bumulong siya sa
akin.
"Apology accepted, baby. I missed you so much."
"l missed you too."
Aayusin muna namin ni Adler ang isa't isa at
ang relasyon namin at kapag naging maayos na ang lahat, pwede na kaming magkaroon
ng anak. I also want to have babies with Adler just like what he want with me, pero
bago mangyari iyon ay kailangan na muna naming patatagin ang aming relasyon.
Kailangan na muna naming mag-focus sa isa't isa kung gusto man namin itong maayos.
Hindi man naging maganda ang unang pagsasama namin ni Adler, pwede naman itong
maayos at ito ang gagawin namin.

EPISODE 52 - HEARD
EPISODE 52
HEARD
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"I'm jealous of Patricia Aq uino."
Napataas ang kilay ni Adler at nakita ko rin ang pag-angat ng kanyang labi na para
hbang natuwa siya sa aking sinabi. Nandito kami ngayon sa aming kama at hindi ko
mapigilan na yakapin siya nang mahigpit dahil namiss ko na siyang katabi rito at
clito na ulit siya matutulog katabi ko.
"Why? She's nothing to me," sabi ni Adler at hinalikan ang aking noo.
Napasimangot ako at muling nag-angat ng tingin sa kanya.
"Palagi niyang sinasabi sa akin na close kayo! Kaya naiinis ako sa katarayan nun!
Bakit kasi iyon ang ginawang model sa Miller Hotel?" hindi ko na napigilan
angsarili kong maipalabas ang aking inis sa babaeng 'yon. Hindi ko pa rin
nakalimutan ang pagtataray niya no'ng pumunta ako sa may hotel.
Mahinangtumawa si Adle kaya matalim ko siyang tinignan at kinurot ko rin ang
kanyang beywang kaya bahagya siyang napadaing pero nakangisi pa rin siya.
"Ouch! Why did you hurt me? I didn't do anything," sabi nito habang nakangisi pa
rin.
"Tinatawanan mo ako! Bakit kasi si Patricia at anong relasyon mo sa kanya? is she
contacting you always?" sunod-sunod kong tanong sa kanya. Napag-usapan na rin naman
namin ni Adler kanina na h'wag na kaming magtago ng mga sekreto at kaagad na
sabihin sa isa't isa kung ano ang problema, kung meron mang problema. Kaya ngayon
ay sasabihin ko na kay Adler ang mga gusto kong malaman, kung bakit dikit nang
dikit sa kanya si Patricia at ginugulo siya ng babae.
"She was my schoolmate back in college, Lara. The Aquino's are friends with my
family, especially my Tita Devon is friend's with Patricia's parents," sagot ni
Adler.
"Hindi mo siya friend?" tanong ko sa kanya.
Muli siyang natawa at mabilis niyang hinalikan ang aking labi.
"No, Lara. Nag-usap lang ulit kami ni Patricia no'ng naging model siya sa kompanya
natin. She asked questions and I answered it as the CEO of
Miller Empire, not her friend," seryoso niyang sabi sa akin na para bang mini-make
sure niyang maniniwala ako sa kanyang sinabi.
Bumuntong hininga ako at tumango. Mas lalo pa akong sumiksik kay Adler at inamoy ko
rin ang kanyang natural na annoy, ang bango niya kasi.
"I'm jealous of Steven Saavedra, panggagaya niya sa sinabi ko kanina. Muli akong
nag-angat ng tingin sa kanya at mahinang kinurot ang kanyang pisngi.
"Adler, Steven is my only friend—he's my best friend, no romantic feelings
involved, okay?" Turnango si Adler at hinalikan ang aking noo. We stayed in this
position for an hour.
Pinaglalaruan ni Adler ang aking buhok at minsan naman ay nararamdaman kong
dumadampi ang kanyang malambot na labi sa aking ulo, dahil sa kanyang ginagawa ay
agad din akong dinalaw ng aking antok at nakatulog na ako habang yakap-yakap si
Adler.
Masarap ang naging tulog ko at masarap din ang aking paggising dahil ang
nakangiting mukha ni Adler ang burnungad sa akin nang iminulat ko ang aking mga
mata. Napangiti ako sa kanya at mabilis siyang hinalikan sa kanyang labi.
"Good morning, baby," he huskily said. "Good morning, Adler," bati ko sa kanya
pabalik at burnangon na ako sa kama.
Tinalian ko muna ang aking buhok at burnangon na rin si Adler sa kama at nagsuot ng
darnit. Inayos ko muna ang aming higaan bago ko maisipan na mag shower na dahil may
trabaho pa kaming dalawa ni Adler ngayon.
"Can I join you?"
Napatigil ako sa aking paglalakad at napalingon kay Adler nang magsalita ito.
Bahagya siyang nakanguso habang naghihintay sa aking sagot sa kanyang tanong.
Naningkit ang aking mga mata at hindi mapigilan na matawa dahil para siyang bata na
naghihintay na payagan ng kanyang magulang ngayon.
"Join from what?" nakangisi kong tanong sa kanya. Alam ko naman ang kanyang gusto,
ang surnama sa akin sa pagligo.
"Nevermind."
Umirap si Adler at naglakad siya papunta sa shower room at siya pa ang naunang
pumasok.
"Hurry, Lara!"
Natawa ako sa sinabin ni Adler at sumunod na rin ako sa kanya sa 100b. Sabay
kaming naligo dalawa at syempre, hindi lang ligo ang ginawa
namin. We make love in the shower room, but quicky. We have many works to do in the
company so we better be hurry. Mabilis lang kaming natapos ni Adler at pagkatapos
naming magbihis ay lumabas na rin kami sa kwarto at pumunta sa dining area upang
makakain. Agad naming nakita si Inday na nag-aayos ng table at nang mapatingin siya
sa amin ni Adler ay nakita ko ang gulat sa kanyang mukha at napangiti na rin siya.
"OMG! Good morning, Ate Lara at Kuya Adler! Bati na ba kayo?"
Napangiti ako sa kanyangtanong sa amin at binati ko rin siya pabalik at naupo sa
aming pwesto.
"Yes, Inday. Bati na kami ngAte Lara mo," si Adler ang sumagot sa naging tanong ni
Inday sa amin.
Nakita ko naman ang labis na tuwa ni Inday nang sabihin ni Adler 'yon.
"Ayos! Akala mo pa naman patatagalin niyo pa ang awayan ninyo. Ang sad kayang
makitang nag-aaway kayo kasi ang lungkot ng bahay!" sab ni Inday.
Mahina na lang akong natawa at nagkatinginan kami ni Adler bago kami magsimulang
kumain.
Ang saya pala at hindi nakakasawang ngumiti kapag wala kang problema. Sana ganito
na lang kami palagi ni Adler at wala nang malaking problema ang dumating sa buhay
namin. Pero naniniwala naman ako na kapag may dumating man na problema sa aming
mag-asawa, madali lang namin itong maayos dahil mahal namin ang isa't isa at
maytiwala rin kami sa isa't isa.
Pagkarating namin ni Adler sa kompanya ay agad kaming nag-separate ways at gin awa
ang mga trabaho namin. Marami siyang meetings at marami rin akong meetings. Gusto
sana niyang sabay kaming kumain sa lunch pero may pupuntahan pa akong meeting with
Mr. Sandoval kaya ko masasamahan si Adler. Sinama ko si Lily sa meeting ko with Mr.
Sandoval at nagkita kami at nag-meeting sa restaurant na pagmamay-ari nito. Umabot
ng isang oras ang pag-uusap namin at masaya ako dahil naging successful ang dea
namin at nagustuhan din ni Mr. Sandoval ang partnership with Miller Empire.
Nasa 100b na ako ng sasakyan at pabalik na kami ni Lily sa kompanya. Nakatingin
lang ako sa labas ng bintana habangsi Lily naman ay pinag-drive ko. May traffic sa
daan kaya napatigil na muna ang kotse namin kaya ang ginawa ko na lang para mawala
ang boredom aytumingin ako sa labas ng bintana. Hindi ko mapigilan na maningkit sa
aking mga mata nang may makita akong napakapamilyar na taong nasa 100b ng isang
restaurant at may kausap din ito.
Dad? Anong ginagawa ni Daddy roon? At. ..
at bakit niya kasama si Patricia Aquino?
Yes. He's with Patricia at mukhang masaya silang nag-uusap dahil nakangiti si Dad
habang kausap niya ang babae.
Umandar na ang sinasakyan ko kaya hindi ko na naituloy ang pagtingin kay Dad at
Patricia na nasa 100b ng restaurant habang masayang nag-uusap. Napasandal ako sa
aking kinauupuan at napaisip ngtahimik.
Magkaanu-ano sila ng Dad ko?
Don't tell me kabit ni Dad si Patricia?
Napangiwi ako sa aking iniisip tungkol kay Patricia at kay Dad. Hindi naman siguro,
nakakadiri naman kung ganun. Kahit halatang hindi mahal ni Dad si Mom ay hindi
naman niya siguro ipagpapalit ang nanay namin ni Isabelle sa isang babae na kaedad
ko lang.
"Ma'am Lara, okay ka lang po ba? Paiba-iba kasi ang ekspresyon sa mukha niyo."
Napakurap ako sa aking mga mata at
napatingin kay Lily. Bahagya akong ngumiti sa kanya at urniling.
"M-May iniisip lang ako, Lily. Pakibilisan na lang ang pagda-drive para marami pa
akong magawa sa opisina," utos ko.
"Copy PO, Ma'am Lara."
Hindi ko na lang inisip pa ulit ang nakita ko kanina dahil wala talaga akong
magagawa sa trabaho ko. Magfo-focus na lang ako sa trabaho
1<0.
"How's your work?"
Sinalubong ako ng isang mahigpit na yakap ni Adler at hinalikan niya rin ang aking
labi. Hindi kami sabay urnuwi ni Adler dahil may meeting pa siyang pinuntahan sa
Coleman Company. Double talaga ang busy ngayon ni Adler dahil maraming projects ang
Miller Empire at tinutulungan niya rin ngayon ang pinsan niya na si Liam. Pero
kahit busy si Adler ay hindi niya pa rin nakakalimutan na kamustahin ako at
yakapin kapag makauwi na siya sa bahay.
"Works fine, how about you?"
Napasimangot si Adler at muli niya akong niyakap at sumiksik siya sa aking balikat
kaya napangiti na rin ako at hinaplos ko ang kanyang
buhok.
"I'm so tired, baby," mahina niyang sabi habang nakasandal sa aking balikat at
nakayakap sa akin.
"Okay. Pagkatapos nating kumain sa dinner ay magpapahinga na tayo," sabi ko sa
kanya at hinila na siya papunta sa dining area upang makakain.
Pagkatapos naming kumain ni Adler ay agad kaming dumiretso sa aming kwarto at
nagpalit na rin kami ng mga darnit namin. Bago kami matulog ni Adler ay minasahe ko
muna ang kanyang likod at hinilot ang kanyang ulo ang noo. Kitang-kita ko kay Adler
ang sobrang pagod kaya nag-volunteer na lang din ako na gawin ito sa kanya.
Nakatulog din kaagad si Adler pagkatapos kong gawin iyon sa kanya at turnabi na rin
ako sa kanya at napagpasyahan na rin na matulog.
"Is she okay? What about her condition?"
Nagising ako nang marinig ko ang boses ni Adler. Napakusot ako sa aking mga mata at
unti-unting minulat ang mga ito. Napatingin ako sa orasan at nakita kong3 A.M na
pero gising pa si Adler at nakaupo siya sa gilid ng kama habang nakatalikod sa
aking gawi. May kausap siya sa kanyang phone ngayon at mahina rin ang kanyang
boses.
"l want to go there, but I'm still busy in the company, Tita."
Napakunot ang aking noo. Tita? Si Tita Devon ang kanyang kausap ngayon? bakit sila
magkausap ng ganito kaaga? At ano ang pinag-uusapan nila.
Bumuntong-hininga si Adler at napahagod siya sa kanyang buhok.
"Yeah. I'll go there when I have time. Please take care of her, Tita. Goodbye."
Mabilis kong ipinikit ang aking mga mata at nagpanggap akong mahimbing na natutulog
upang hindi ako makita ni Adler at hindi niya malaman na nakikinig ako sa usapan ng
kausap niya sa phone kanina.
Naramdaman ko ang muling paglubog sa kama at naramdaman ko rin ang pagyakap sa akin
ni Adler at hinalikan niya ang aking noo. Pinigilan kong hindi ulit mapamulat sa
aking mga mata dahil baka gising pa si Adler at nakatingin siya sa akin.
Hindi ko mapigilan na mapaisip sa mga narinig ko na sinabi ni Adler sa kanyang
kausap sa phone kanina.
Sinong her? Babae?
May hindi pa ba sinasabi sa akin si Adler?

EPISODE 53 - WAR
EPISODE 53
WAR
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Adler, nasaan nga pala ngayon si Tita Devon? Hindi ko na kasi siya nakikita at
kahit hindi naman kami close ay namimiss ko na rin si Tita," tanong ko sa aking
asawa.
Ayokong tanungin sa kanya ang narinig ko kagabi dahil baka hindi sabihin sa akin ni
Adler ang totoo at baka magalit lang siya kaya magtatanong na lang ako ng isang
tanong na hindi obvious at hindi siya mapapaisip.
Napatigil siya sa kanyang binabasa at napatingin sa akin. Nandito kami sa living
room ng aming bahay dahil Sabado at wala kaming trabaho. Nagbabasa ng libro si
Adler at nakaakbay siya sa akin habang ako naman ay nanonood ng palabas sa TV pero
hindi talaga ako interesado sa pinapanood ko.
"She's in New York right now, Lara. May bahay kasi ro'n si Tita at may business din
siya ro'n," sagot ni Adler sa aking tanong.
Napaisip ako kung anong oras nagising si Adler at kausap niya si Tita Devon, 3 AM
ay kausap pa niya ito at kung bilangin ko kung anong oras doon ay 2 PM doon sa New
York kung nandoon nga si Tita Devon.
"Ah. Ganun ba?" muli ko nang ibinalik ang aking atensyon sa panonood kahit hindi ko
naman talaga maintindihan itong pinapanood ko.
Hindi na rin nagsalita si Adler at pinagpatuloy na niya ang kanyang pagbabasa.
Siguro pamilya lang nila iyong tinutukoy ni Adler habang kausap niya si Tita Devon.
Kailangan kong magtiwala si Adler at nasabi na rin naman niya sa akin na hindi siya
magsisinungaling at hindi siya magtatago ng sekreto at ganun din ako sa kanya, kaya
wala dapat akong problemahin pa.
"Ma'am Lara, nakita ko po si Ma'am Patricia na papunta sa office ni Sir Damon."
Napatigil ako sa aking ginagawa rito sa aking office nang biglang pumasok sa 100b
si Lily na parang hinihingal. Sinabihan ko kasi siya noong mga nakaraang araw na
sabihin niya sa akin kaagad kapag makita man niya si Patricia sa rito sa Miller
Empire. Noon kasing mga nakaraang araw ay ginugulo na naman niya si Adler sa text
messages at minsan naman ay tumatawag ito, syempre dahil wala na kaming secrets sa
isa't isa ay agad na sinabi sa akin ni Adler at ako na ang pinagawan niya ng
desisyon kung ano ang aking gagawin kaya ang ginawa ko para matahimik kami ay
binlock ko ang numero ni Patricia sa cellphone ni Adler para hindi na ito
makaistorbo. "Hindi talaga titigil ang babaeng 'yon, ah," inis kong sabi at
napatayo.
Nakita ko namang biglang nataranta si Lily. "M-Ma'am, ano pong gagawin ninyo?"
tanong niya sa akin.
Bago ako lumabas sa aking opisina ay nilingon ko muna si Lily at nginitian.
"Wala. Babatiin ko lang naman ang model natin," sagot ko sa kanyang tanong at
lumabas na sa aking opisina at naglakad papunta sa opisina ni Ad Ier.
TOTOO NGA iyong sinabi ng iba na kahit masaya na kayo sa isa't isa ng partner mo,
may isa talagang animal na gagawin ang lahat para lang masira ang inyong pagsasama.
At ito ang nangyayari ngayon, kapapasok ko lang sa loob ng opisina ni Adler at agad
na bumungad sa akin ang nakaw na paghalik ni Patricia kay Adler na busy sa pagpirma
ng isang papel.
"What the hell?! F*ck!" hindi ko mapigilan na mapamura nang malakas nang makita ko
kung paano halikan ni Patricia Aquino ang asawa ko sa kanyang labi.
Hindi naman ito nagtagal dahil mabilis siyang naitulak palayo ni Adler at muntikan
pang mapaupo si Patricia sa sahig kung hindi lang siya nakahawak kaagad edge ng
table ni Adler. Napaharap si Patricia sa akin at nanlaki ang kanyang mga mata sa
sobrang gulat.
"B*tch!" sigaw ko sa kanya at nagmadali akong lumapit dito at hinila ko ang kanyang
buhok.
"AHHH" she screamed.
"Lara!" rinig kong tawag ni Adler sa aking pangalan.
Hindi ako nakinig. Sinabunotan ko nang malakas si Patricia sa sobrang inis at galit
ko sa kanya. llang buwan na ba akong nagtitimpi sa babaeng 'to? Tatlo? Apat? Lima?
Anim na buwan!
At malapit na rin siyang magtaon dito sa Miller Empire bilang model ng hotel namin.
Wala akong pakialam kung idemanda niya man ako sa pagsabunot ko sa kanya ngayon.
Wala siyang karapatan para halikan ang asawa ko!
"Let my hair go, B*tch! Bwesit ka!" tili ni
Patricia habang hila-hila ko pa rin ang kanyang
buhok.
"lkaw ang b*tch! Ang tagal ko nang nanggigigil sa 'yo! Ang tagal ko nang gustong
gawin 'to sa 'yo! Malandi ka!" galit kong sigaw sa kanya.
"Lara, stop!" inaawat kami ngayon ni Adler at may pumasok na rin na dalawang lalaki
sa opisina ni Adler upang mapalayo kami sa isa't isa ni Patricia.
Naawat na kami ni Patricia at hawak-hawak na rin ako ngayon ni Adler. Magulo na ang
buhok ni Patricia at para na rin siyang aswang ngayon at nasira ko rin ang make-up
niya sa mukha. Lihim akong napangisi at napatawa dahil ang malayong-malayo na ang
kanyang ayos kanina kaysa ngayon.
"B*tch! Ipapakulong talaga kita!" galit niyang sigaw sa akin.
Hindi ako nagpatinag.
"Mas ipapakulong kita! Ang kapal ng mukha mong nakawan ng halik ang asawa ko!"
Natigilan naman siya pero matalim pa rin ang kanyangtingin sa akin.
"Patricia, can you please get out of my office," seryosong sabi ni Adler kaya
napangisi ako habang nakatingin kay Patricia na parang nang-iinggit sa kanya.
Nakita kong nanlaki ang kanyang mga mata at hindi makapaniwala sa sinabi ni Adler.
"Ikaw ang nagpapunta sa akin dito, Adlerl How could you do this to rne!” sigaw
niya.
Kumunot ang aking noo at napatingin ako kay Adler. Mabilis siyang umiling at
tumingin sa akin ng seryoso na parang sinasabi na hindi totoo ang sinasabi ni
Patricia.
"Hindi ko siya pinapunta rito, ang manager niya ang pinapunta ko kasi nagka-
violation si
Patricia sa kanyang contract,” seryosong sabi ni
Adler habang nakatingin sa aking mga mata. Dahil nakikita ko sa mga mata ni Adler
na nagsasabi siya ng totoo, tumango ako at muling napatingin kay Patricia na parang
iiyak na ngayon.
"Ang dami mo pa lang nagawang violations, hinalikan mo pa ang asawa ko. lalis niyo
na nga 'yan ditol” inis kong sabi at agad namang hinawakan si Patricia ngdalawang
lalaki at pinalabas ito sa opisina ni Adler.
"Maghihiganti ako sa 'yo, Lara! sasagasaan kita sa pinakamahal kong kotse! Bwesit
ka!” sigaw ni Patricia at itinaas niya pa ang kanyang middle finger at malakas na
nagmura sa akin hanggang sa nakalabas na ito at sumirado na ang
pintuan ng opisina ni Adler.
Nang kami na langdalawa ni Adler ay inalis ko na muna ang pagkakahawak niya sa akin
at humarap din ako sa kanya habang nakahalukipkip.
"Bakit nandito si Patricia?! Paano na lang kung hindi ako urnabot kanina? ltutulak
mo kaya ang babaeng 'yon, o magpapadala ka sa halik
Pinanlakihan ako ng mga mata ni Adler at m abilis na sinagot ang kanyang tanong.
"Of course not! Bakit ko naman hahalikan ang babaeng 'yon?!"
"Cause she's pretty and sexy!"
"lkaw naman ang mahal ko!"
Hindi ako makapagsalita nang sabihin niya iyon sa akin.
Napakurap sa kanyang mga mata si Adler at umiwas siya ngtingin sa akin.
"Mas maganda at mas sexy ka naman sa kanya," parang nahihiya niyang sabi sa akin.
Naramdaman ko ang pamumula sa aking pisngi kaya mabilis akong umiwas ngtingin sa
kanya at bahagya kong hinawakan ang aking pisngi upang hindi niya ito mahalata.
"We will termin ate her contract with Miller
Empire. Wala ka nang pagseselosan pa kaya kumalma ka na diyan." Lumapit sa akin si
Adler at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi kaya wala akong nagawa kundi ang
mapatingin ulit sa kanya.
Ngumiti siya sa akin at hinaplos ang aking pisngi kaya ang simangot ko ay unti-
unting napalitan ng ngiti.
"Nakakainis kasi siya! Hinalikan niya ang labi mo."
Inilapit ni Adler ang kanyang mukha sa akin at bahagya siyang ngumuso.
"Linisin mo gamit ang labi mo, Lara."
Mahina akong napatawa at agad akong kumapit sa batok ni Adler at hinalikan siya sa
kanyang labi.
I still win.

EPISODE 54 - ANNIVERSARY PLAN

EPISODE 54
ANNIVERSARY PLAN
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
DALAWANG TAON na kaming nagsasama ni Adler at anniversary namin ngayon. No'ng unang
taon namin ay dinala ako ni Adler sa Hawaii at nagbakasyon kami ro'n in three days
at syempre naglaro rin si Adler doon ng surfing. Bukas ay ang 2nd wedding
anniversary na namin ni Adler.
Ang darning nangyari sa amin sa 100b ng dalawang taon. Naging mas matatag ang
relasyon namin ni Adler at hindi pa rin talaga maiwasan ang mga away at selosan
pero kaagad din naman namin itong nasusulosyunan at masaya ako dahil nakikita ko
talaga ang progress ng relasyon naming dalawa.
Sa pamilya ko naman ay walang pinagbago, nakikialam pa rin sa buhay ko si Dad pero
pinababayaan ko na lang ito dahil matanda na siya at nakikita ko rin ang kanyang
panghihina. Si Mommy naman ay malakas pa rin at kapag tinatanong ko siya kung
kumusta na siya ay palagi niyang sinasabi na masaya siya at mahal na
mahal niya pa rin si Dad. Iba talaga ang nagagawa ng pag-ibig. Ang aking kapatid
naman na si Isabelle ay mas nakilala bilang fashion designer sa Paris at ako rin
muna ang namamahala sa kanyang kompanya rito sa Pilipinas habang busy siya ro'n sa
ibang bansa at masaya ako sa kanya dahil nagagawa na niya ang matagal na niyang
pangarap. Ako naman ay masaya rin ako sa buhay ko ngayon. Hindi ko man natupad ang
pangarap kong maging isang ballerina, napangasawa ko naman ang pinakamamahal ko na
si Damon Adler Miller at proud ko.na proud ako sa kanya dahil ibang-iba na siya sa
unangAdler na nakilala
"Bakit ba ako ang pinagtanungan mo sa ganyang problema, Lara Laureen?! God! Lalaki
kaya ako!" nakasimangot na sabi ng aking kaibigan na si Steven at napasapo rin siya
sa kanyang noo.
Pinuntahan ko kasi siya rito sa kanyang opisina upang humingi ng mga suggestion
niya kung ano ang maganda kong gawin na surpresa para sa aking asawa. Wala naman
kasi akong ibang kaibigan at busy rin si Isabelle kung siya ang aking tatanungin,
at isa pa si Steven lang ang pinagkakatiwalaan ko at kahit na minsan ay loko-loko
siya, may mga matino naman siyang
nasasabi sa akin.
"Ano naman kung lalaki ka? Wala ka bang maw-suggest?" tanong ko sa kanya.
Napasabunot siya sa kanyang buhok habang pinanlakihan niya ako sa kanyang mga mata.
Nginisihan ko lang si Steven dahil alam kong hindi niya ako matitiis.
"Hindi ko pa nga alam kung ano ang gagawin ko sa monthsary namin ni Danica!" sabi
ni Steven.
May girlfriend na pala ang best friend ko, sa wakas! Marami na rin namangdumaan sa
kanya na mga babae pero ngayon langtalaga nagseryoso si Steven sa girlfriend niya
kaya proud na proud din ako sa kanya. Nangako rin naman siya sa akin na hindi niya
sasaktan ang girlfriend niya dahil natamaan talaga siya ng pana ni kupido. Kaya
ngayon ay hindi na talaga siya pinagseselosan ni Adler dahil kaibigan lang talaga
angturingan namin sa isa't isa ni Steven.
"Tanungin mo kaya si Danica? Baka may suggestion siya na mabibigay sa akin," sabi
ko sa kanya.
Napakamot siya sa kanyang buhok.
"Ayan ka na naman, aagawan mo na naman ako ng girlfriend! Ako na nga lang ang
tutulong sa
'yo, h'wag mo nang istorbohin si Danica dahil busy 'yon sa kanyang trabaho,"
nakasimangot niyang sabi.
Natutuwa kasi ako kay Danica at mabait din siya at mahinhin, malayong-malayo siya
kay Steven. Masayang kausap si Danica kaya kapag sinasama ni Steven ang girlfriend
niya sa mga lakad namin ay ang palagi kong kausap ay si Danica at naiiwan palagi si
Steven. Kaya naiinis na rin si Steven at napagbibintangan na niya rin ako na
inaagaw ko sa kanya ang girlfriend niya. Parang tanga talaga 'no?
Napangisi ako.
"Sige na kasi! Last minute preparation na lang ako, oh? Bukas na ang anniversary
namin ni
Matalim niya akong tinitigan.
"Pini-pressure mo ako! turnahimik ka muna dahil nag-iisip ako!" sabi niya at
napahawak siya sa kanyan sentido.
Mahina na lang akong napatawa at turnango at hinintay si Steven na makapag-isip.
Makalipas ang ilang minuto ay muli siyangtumingin sa akin at unti-unti siyang
ngumisi na para bang may naisip siyang kalokohan.
Naningkit ang aking mga mata at inunahan
ko na si Steven kung ano man ang kanyang sasabihin.
"Steven, don't tell me—oh my god!" bulalas ko at napatakip sa buo kong mukha.
Malakas na turnawa si Steven, as in ang lakas! Muli ko siyangtinignan at
pinanlakihan siya sa aking mga mata.
"S-Steven! Ibang suggestions ang gusto ko. ..
hindi 'yan!"
"Why not, Princess? Wala ka nang time para mag prepare ng mga ballons, umorder ng
mga foods, burnili ng regalo, gumawa ng poems or kumanta. lyon na lang ang gawin mo
at sigurado akong magugustuhan 'yan ng iyong asawa!" wika ni Steven at mull' siyang
ngumisi sa akin at kinindatan niya rin ako.
Hinagis ko sa kanya ang throw pillow na nasa akingtabi at mabilis niya naman itong
nasalo at muli siyang tumawa nang malakas.
"Go na, Princess! Sigurado akong sasaya talaga niyan si Damon Adler! Make your
husband screams your name," nakangisi niyang sabi at kinindatan ako.
Inirapan ko siya at nagpaalam na sa kanya na aalis. Loko talaga! Nang makalabas na
ako sa opisina ni Steven at naglakad na paalis ay
napaisip ako sa kanyang sinabi sa akin. Hindi man niya sinabi sa akin
nangdiretsahan ay alam ko ang kanyang pinapahiwatig.
Huminga ako nang malalim at napahawak sa aking noo nang makasakay na ako rito sa
aking kotse at babalik na ako sa opisina. Gusto kong maunahan si Adler sa pag-
surprise sa akin at gusto kong ako naman ang mag-effort ngayon.
Napakagat ako sa aking labi at kinuha ko ang aking cellphone sa aking bag at
tinawagan ko ang manager ng isa sa mga hotel namin. Bakit hahanap pa ako ng ibang
place kung mas maganda naman ang Miller Hotel? Doon na lang namin eh celebrate ang
aming anniversary.
"Hello, Ma'am Lara! How can I helpyou?" Bumuntong-hininga ako bago ko sabihin ang
akinggusto.
"Royal suite for me and my husband for tomorrow's night. It's our anniversary. I'll
send you more information when | get to my office. Reserve us a room, and it should
be the most luxurious room, okay?"
"Yes, Mrs Miller. Copy!"
Nang matapos na akong makipag-usap manager ng hotel ay pinaandar ko na ang aking
kotse at di-diretso ako ngayon sa mall para burnili ng mga masusuot ko bukas.
Steven 's right, Adler will definitely love what I will give to him in our 2nd
wedding anniversary celebration. I just need to prepare and get ready for what's
happening tomorrow. Adler became more busy at work and he can't take a rest so
tomorrow I'll give him a prize for being the best CEO that I've known.
Ngayongtaon ay hindi na ako gurnagamit ng birth control shots. Yes, hindi na ako
nagpapaturok ngayon at hindi pa ito alam ni Adler. I want to surprise him and I'm
also ready to get pregnant. I'll give him the best gift that he wants, a baby.

EPISODE 55 - ANNIVERSARY GIFT R18

EPISODE 55
ANNIVERSARY GIFT
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN
RISK
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Please come to the address that I've sent to you, Adler. I have something to show
you," tawag ko sa aking asawa nang mag-text siya sa akin kung nasaan ako.
Maaga kasi akong umalis sa bahay at hindi rin ako pumasok sa trabaho para hindi
kami magkita ni Adler. Inutusan ko rin si Inday na sabihin kay Adler na maghintay
lang ito sa tawag ko at siguro ay alam na niya kung bakit ko ginagawa ito ngayon.
"Okay. I'll be there in an hour."
Pinatay ko na kaagad ang tawag at mabilis akong naghanda sa aking sarili. Kanina pa
ako rito sa royal suite na pin a-reserved ko kahapon at nakahanda na rin ang lahat.
Sa may living room
area ay may nakalagay na roon na isang round table at may dalawa na upuan na para
sa aming dalawa ni Adler. May nakakalat din na rose petals sa sahig at hindi ko
alam kung maganda ba ang ganun kasi hindi ko pa naman nararanasan ang ganito at
hindi ko rin alam kung ano ang magiging reaksyon ni Adler. Nagtiwala na lang ako sa
lahat ng mga tumulong sa akin kanina rito sa paged-design at sana magustuhan ni
Adler ang pag-e-effort ko.
Woah.
Okay, Lara... breathe. Kailangan nating huminga dahil paparating na si Adler.
Sigurado akong galing pa 'yon sa trabaho at diretso na kaagad siya rito sa tawag at
message ko sa kanya kanina.
Kinuha ko muna ang aking bag at kinuha sa 100b ang maliit kong salamin at kinuha ko
rin muna ang aking makeup upang makapag-retouch. Shems. Kailangan ko nang magmadali
kasi baka dumating na si Adler. Nagmadali ako sa aking pagre-retouch at bin alik ko
na ang mga garnit ko sa 100b ng bag at tamang-tama lang na natapos ako ay narinig
ko na kaagad ang pagdoorbell sa may pintuan at alam kong si Adler na iyon dahil
sinabihan ko na ang mga staffs clito sa hotel na huwag na kaming istobohin at
walang ding ibang nakakaalam na nandito ako kundi si Adler lang.
Huminga ako nang malalim at inayos ko muna ang aking suot na black silky dress na
galing sa Belle's Clothing Collection at si Isabelle mismo ang nag-design nito kaya
proud na proud akong suotin ito ngayon sa anniversary date namin ni Adler.
Naglakad na ako papunta sa may pintuan at binuksan ko na kaagad ito at burnungad
kaagad sa aking harapan ang aking asawa na halatang galing pa talaga sa trabaho at
hindi pa maayos ang pagkakasuot niya sa kanyang necktie. Napatingin sa akin si
Adler at napataas siya sa kanyang kilay. Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa at
muli siyang napatingin sa akin at nginitian ako.
"So, you plan all of this?" nakangisi niyang tanongsa akin at hinawakan niya ako sa
aking beywang at sabay na kaming pumasok sa 100b.
Pinakita ko naman kay Adler ang pinahirapan kong ayusin kanina at pinagkaabalahan
ko. Nakita ko ang saya sa mukha ni Adler nang makita niya lahat ng mga hinanda 1<0.
Muli siyang humarap sa akin at hinapit niya ako sa aking beywang at hinalikan ang
aking labi at hinaplos ang aking pisngi.
"l love you," nakangiting sabi ni Adler at muli akong hinalikan.
Kumapit naman ako sa kanyang balikat at hinalikan din siya pabalik.
"l love you too."
Buti na lang at nagustuhan niya ang pinaghandaan ko ngayon, pero hindi pa talaga
ito iyong pinaka-main na pinaghahandaan 1<0..
mamaya na kapag natapos na kaming kumain dahil kitang-kita ko sa kanyang mukha ang
sobrang gutom at narinig ko rin na tumunog ang kanyang tiyan.
Naupo na kami ni Adler sa may table at nagustuhan niya lahat ng mga nakahain na mga
pagkain dahil lahat ng mga pinaluto ko ay mga paborito ni Adler. Parang kanina lang
ay pagod na pagod ang kanyang mukha pero ngayon ay parang bumalik na siya sa
pagiging masigla niya at palagi na rin siyang nakangiti habang kumakain kami
ngayon.
Nang matapos na kaming kumain ni Adler ay pareho kaming umiinom ng wine at
nagpatugtog din ako ng sweet background music para feel na feel talaga namin ang
moment. Nakatingin si Adler ngayon sa glass window at kitang-kita ang mga buildings
at mga bahay sa labas clito sa royal suite na pinagsa-stay-an naming dalawa.
Mabilis ko namang inubos ang wine na nasa hawak kong baso at muli kong sinulyapan
si Adler. Nakapikit siya sa kanyang mga mata habang nakikisabay sa tugtog ngayon,
classic music backgrounds kasi ang pinapatugtog ngayon at nakaka-relax talaga
kapag ito ang pinapakinggan mo... pero ngayon ay hindi ako nare-relax kasi
kinakabahan ako sa aking gagawin. Woah! Sana magustuhan ni Adler.
"Adler?" tawag ko sa kanya.
Napamulat siya sa kanyang mga mata at turningin siya sa akin.
Napalunok na muna ako sa aking laway bago magsalita.
"Uhm... may ipapakita pala ako sa 'yo. Pwede bang doon ka urnupo sa may couch?"
sabi ko sa kanya at itinuro ang living room at may couch doon na magkakasya sa
amingdalawa ni Adler kung doon man namin iyon gagawin ngayon.
Napataas siya sa kanyang kilay at mabilis din siyang turnango at turnango.
Nilapitan niya muna ako at mabilis na hinalikan sa labi bago siya dumiretso roon at
umupo habang dala-dala niya pa rin ang kanyang wine glass. Tumayo na rin ako at
nagmadali akong pumasok sa kwarto upang makapagpalit ako ng aking susuotin. Nang
makapasok na ako sa kwarto ay agad kong kinuha ang aking susuotin. Agad kong
hinubad ang darnit ko ngayon at nagsuot kaagad ako ng isang black fishnet stockings
tapos isinuot ko rin ang binili kong sexy black lingering. Inulugay ko ang aking
buhok at nagretouch ako sa aking lipstick at pinalitan ko ito ng pula na kulay.
Isinuot ko rin ang binili kong black masquerade mask kanina kahapon sa mall. Sinuot
ko rin ang aking black high heels.
Pagkatapos kong maisuot lahat ng dapat kong suotin, pumunta na muna ako sa may
salamin at tinignan ko ang aking sarili. Hindi ko mapigilan na mamangha nang makita
ko ang aking sarili habang suot-suot itong nabili ko lang kahapon. Ang sexy kong
tignan at litaw na litaw din ang dalawa kong bundok. Sh*t. Sigurado akong
maglalaway nito si Adler. Tignan lang natin kung saan ang kanyang kaya.
Huminga muna ako nang malalim bago ako lumabas sa kwarto at bago ako dumiretso sa
may living room kung saan naghihintay si Adler, pumunta na muna ako ro'n sa may
speaker at pinalitan ko ang tugtog at ang pinalit nito ay ang kanta ni The weekndna
Wicked Games
Alam kong nagtataka na si Adler ngayon
kung bakit naiba ang kanta. Nilakasan ko na ang aking loob at naglakad na ako
papunta roon sa may living room kung saan naghihintay sa akin si Adler. Nang
malapit na ako sa kanya ay nakita ko siyang napatingin sa akin at nanlaki ang
kanyang mga mata at bahagya rin na umawang ang kanyang labi habang hindi maalis ang
tingin sa akin.
"What the..
Tumigil ako sa harapan ni Adler at nagsimula na akong sumayaw sa kanyang harapan.
Ang lakas ng tibok ng aking puso ngayon at para na itong sasabog sa sobrang kaba
pero hindi ko na muna ito pinansin. Pinagpatuloy ko ang aking pagsayaw habang
mapang-akit na nakatingin kay Adler. Nakatitig lang din sa akin si Adler at nakita
ko sa kanyang mga mata ang labis na pagnanasa habang nakatingin sa akin.
Kinagat ko ang aking labi at unti-unti akong lumapit sa kanya habang patuloy sa
aking paggiling. Umupo ako sa kandungan ni Adler at naramdaman ko rin ang mabilis
niyang paghawak sa aking beywang upang suporta sa akin. Bahagya kong hinila ang
kanyang suot na necktie upang malapit ang kanyang mukha sa akin at hinalikan ko ang
kanyang labi at nagpatuloy ako sa aking paggiling habang nakaupo rito sa kanyang
kandungan.
"F*ck. You're so hot, baby," mahinang sabi ni Adler habang nakatingin sa akin.
Ngumisi ako sa kanya at umalis na muna ako sa pagkakaupo sa kanyang kandungan at
muling pinagpatuloy ang pagsayaw ko sa kanyang harapan, syempre ang mga steppings
ko ngayon sa aking mga sayaw ay iyon ding mga sexy dance, mga nakakaakit para mas
lalong mabaliw sa akin si Adler. Hindi ako makapaniwala na ang makakabalik sa aking
pagsayaw ay si Adler at sa ganito pang sitwasyon pero masaya akong masayawan ang
asawa ko at nakikita kong nag-e-enjoy siya sa aking ginagawa at iyon lang ang
importante sa akin.
Nang malapit nang matapos ang kanta na sinasayaw ko, muli akong lumapit kay Adler
at hinubad ko ang kanyang damit at hinawakan ko ang kanyang hubad na katawan at
hinalikan siya sa kanyang leeg at pababa sa kanyang dibdib.
"Lara.
Muli akong umupo sa kanyang kandungan at hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi
at nginitian siya ng nakakaakit.
"Happy 2nd anniversary, my husband," bati ko sa kanya.
Ngumiti si Ad ler at unti-unti niyang inalis ang maskara na suot ko at hinaplos
niya rin ang aking pisngi.
"Happy anniversary, Mi esposa.
Ilang segundo kamig nakatitigan ni Adler hanggang sa bigla niya na lang akong
sinunggaban ng isang mainit at mapanabik na halik. Napakapit ako sa buhok ni Adler
at mabilis siyang hinalikan pabalik. Bahagya kong ibinuka ang aking bibig at
mabilis niya rin na ipinasok ang kanyang dila at nagpapalitan na kami ng aming mga
laway ngayon. Habang patuloy kami sa paghahalikan ni Adler ay naramdaman ang
kanyang mga kamay na lumalakbay sa iba't ibang parte ng aking katawan. Hinimas niya
naman ang aking dibdib at bahagya niya itong pinsil-pisil.
ler..
"You're so f*cking hot, Lara."
Ngumiti ako sa kanyang sinabi at tumayo na muna ako para mahubad ko ang aking suot
na lingering. Ang naiwan langsa akin ay ang suot ko na high heels at ang stocking
pero hindi naman ito nakakaabala at mas lalo pa akong naging hot sa paningin ni
Adler dahil nakita ko ang pagkislap ng kanyang mga mata.
Tumayo na rin si Adler at mabilis niyang hinubad ang kanyang mga naiwan na saplot
hanggang sa pareho na kaming dalawa na hubad ngayon. Muli siyang lumapit sa akin at
hinalikan ako sa aking labi. Kumapit ako kay Adler at binuhat niya rin ako. Akala
ko ay ihihiga niya ako sa may couch pero nagulat na lang ako nang bigla niya
akongdalhin sa may gilid at isinandal niya ako sa pader at pinagdikit niya ang
aming mga sarili.
"Ahhh!" napaungol ako nang maramdaman ko ang kamay ni Adler sa aking gitna.
"God! You're soaking wet, baby," he huskily said and kissed my lips.
Hinaplos ni Adler ang aking gitna at napaliyad na lang ako nang ipasok niya ang
kanyang daliri sa 100b. Mahigpit akong napakapit sa balikat ni Adler habang siya
naman ay hinahalikan ang aking leeg habang pinapaligaya ako sa aking gitna.
"Adler.
"Ahhh. Lara! Hindi ko na talaga kaya." Ibinaba na ako ni Adler at bigla niya na
lang pinatalikod kaya napahawak ako sa may pader. "Bend over, baby," bulong niya sa
may tainga ko.
Napalunok ako sa aking laway at mabilis na sinunod ang kanyang gusto.
Hinawakan niya ang aking balakang at napapikit ako sa aking mga mata nang malakas
niyang pinalo ang aking pwet at hinimas niya ito at pinisil-pisil.
"A-Adler, go on. .. I want you now inside me," I begged.
"F*ck," he cursed.
"Ahhh!"
" Christ, Lara! Sh*tl"
He's now inside me, and he is starting to thrust faster and deeper.
ler..
"Lara, I can't be gentle anymore. I want to make love with you rough and hard,"
parang nahihirapan niyang sabi sa akin.
Nilingon ko naman siya at hinalikan ko siya sa kanyang labi at hinaplos ang kanyang
pisngi.
"A-Adler, f*ck me hard, baby."
Napapikit siya sa kanyang mga mata at hinawakan nang mahigpit ang aking balakang at
napamura siya ng malakas.
"Ahhhh! Ahhh! Ahhh!"
He f*cked me hard and... rough.
"Harder. deeper.
Rinig na rinig ko ang tunog ng pagbangga ng mga katawan namin ni Adler sa bilis ng
kanyang paglabas-masok sa aking 100b galing sa aking likuran. Bahagyang tumigil si
Adler sa paggalaw at napaungol na lang ako nang bigla niya akong iniharap sa kanya
at binuhat ako ni Adler at isinandal niya ako lalo na sa pader at muli siyang
gumalaw nang mabilis. Napatingala na lang ako at napatirik sa aking mga mata habang
pabilis nang pabilis ang paggalaw ni Adler at ramdam na ramdam ko ang labis niyang
panggigigil. God!
He's still a beast. Nakakabaliw si Adler!
"A-Adler! Oh my God
"Baby, come with me," bulong niya sa aking tainga at bahagya niya rin itong
kinagat.
"Ahhh!"
He thrusts again and again inside me.
"Adler!"
Unti-unti ko nang naramdaman ang malapit kong pagsabog at mas binilisan pa lalo ni
Adler ang kanyang paggalaw at ipinasok niya ang kanyang dalawang daliri sa aking
bibig kaya mabilis ko naman itong isinubo at napapikit ako sa aking mga mata.
"Ahhh!"
Magkasunod kaming nilabasan ni Adler at ipinutok niya ito sa aking 100b. Hina akong
napasandal sa kanyang balikat at pareho kaming pinagpapawisan at hinihingal ngayon.
He's still inside me,a nd he's still hard as rock kaya alam kong hindi pa kami
tapos. Nag-angat ako ng tingin kay Adler at nginitian ko siya at hinaplos ang
kanyang pisngi. God! He's so f*cking handsome, mas lalo siyang naging hot habang
pinagpapawisan si Adler at hinihingal ngayon. "Happy anniversary again, Adler,"
bati ko sa kanya.
Ngumiti siya sa akin at hinalikan ang aking noo.
"Best ann iversary ever, Lara."
Napahagikhik ako sa kanyang sinabi at hinalikan siya sa kanyang labi.
Dinala ako ni Adler sa may couch at muli niya akong inangkin doon. Hindi ko alam
kung nakailan kami ngayong gabi, ang alam ko lang ay sinubukan naming lahat sa
iba't ibang sulok dito sa royal suite at hindi kami natulog.
Best ann iversary ever.

EPISODE 56 - HOSPITAL
EPISODE 56
HOSPITAL
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Ahem, mukhang good mood si Princess Lara ngayon, ah? Feeling ko talaga nadiligan
'to kagabi, eh.
Muntik ko nang maibuga ang iniinom kong ice coffee nang sabihin iyon ni Steven.
Pinanlakihan ko siya ng aking mga mata at napatingin ako sa paligid dahil baka may
nakarinig sa kanyang sinabi, nakakahiya kaya!
"Steven! What the f*ck?"
Tumawa naman siya at nag-peace sign sa akin. Bahagyang lumapit sa akin si Steven
habang may ngisi pa rin sa kanyang mukha.
Minsan nakakabwesit din ang isang 'to, eh.
Pasalamat na lang talaga siya at mahal ko siya. "Ano na nga, ginawa mo ba 'yung
suggestion ko sa 'yo para do'n sa anniversary ninyo ni Damon?" pangungulit sa akin
ni Steven.
Hindi ko sana kikitain ngayon si Steven dahil busy ako sa trabaho ko at medyo
masakit pa rin
ang aking katawan dahil walang tigil kaming nagtalik ni Adler kagabi at hindi ko na
alam kung anong oras na kaming nakatulog dalawa. Na-late nga kami sa pagpasok sa
trabaho at hindi naman pwedeng lumiban kami, ang darning dapat tapusin na trabaho
sa kompanya at marami ring mga nakapilang mga meetings at contract signings kaya
hindi kami pwedeng um-absent ni Adler.
Pero itong napakaulit kong best friend na si Steven ay hindi talaga ako tinigilan,
kanina pa siyang umaga text nang text sa akin at gusto niyang malaman kung ano ang
latest update. Minsan talaga mapapaisip na lang ako kung straight ba talaga 'tong
si Steven dahil may pagkamarites din talaga siya at ang daldal niya masyado, pero
hindi naman siguro dahil ang dami niyang nakasamang mga babae at girlfriend niya na
rin ngayon si Danica.
"Ano ba! Kailangan ko ba sabihin sa 'yo ang nangyari kagabi?" nakasimangot kong
sabi sa kanya.
Pinanlakihan niya ako sa kanyang mga mata at kumapit siya sa aking braso.
"Syempre! Hindi pwedeng wala akong alam, Lara. So, ano nga? Success ba? Did he
screamed your name last night?" nakangisi niyang tanong
sa akin.
Mabilis akong urniwas ng tin gin kay Steven nang maramdaman ko ang pamumula ng
aking mukha. Oh my God! Naalala ko na naman ang nangyari kagabi sa amin ni Adler.
Last night was so hot and... and... unforgettable. Adler made me come multiple
times and I screamed his name multiple times too. Hinding-hindi ko talaga
makakalimutan ang nangyari kagabi. ..
hinding-hindi talaga.
"Hoy, Lara!"
Bahagya akong napatalon sa gulat at napakurap sa aking mga mata nang biglang
magsalita si Steven at kinaway-kaway niya ang kanyang kamay sa harapan ng aking
mukha kaya pinalo ko ito at tinignan siya ng masama.
"Ano bal" inis kong sabi sa kanya.
Napanguso siya habang nakatingin sa akin. "Grabe, moodswing kaagad? Kagabi ka pa
nga ulit nadigilan, buntis ka na kaagad?"
Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabl at malakas siyang pin alo sa kanyang
balikat kaya napadaing siya at tinignan ako ng masama. "Aray! Ang sakit mong
mamalo, ah!" sabl niya.
"lkaw kasi! Hindi ako buntis, Steven," sabi ko
sa kanya at muling umiwas ngtingin.
Kahapon lang ulit may nangyari sa amin ni Adler nang hindi ako gum agamit ng birth
control shots. Sinabi ko na sa doctor ko na hindi ko na itutuloy ang pagpapaturok
dahil gusto ko na rin na magkaanak at masayang-masaya siya sa naging desisyon. Kaya
ang ginawa ko na lang ay nagpapacheck-up na lang ako sa aking sarili kagaya ng
palagi kong ginagawa noon. Imposible rin naman na mabuntis kaagad ako dahil kahapon
pa naman may nangyari ulit sa amin ni Adler at sana nga may mabuo na kamingdalawa
dahil alam kong nasasabik na rin siya na magkaroon ng isang anak.
"Ay, sayang naman! Mukhang mauunahan pa kita na magkaanak," nakangusong sabi ni
Steven.
Nanlaki ang aking mga mata at muli siyang pinalo sa kanyang balikat kaya napahawak
ulit siya rito at tinignan ako ng masama.
"Gago ka! Nabuntis mo si Danica?!" tanong ko sa kanya.
Umilingsiya.
"Syempre hindi pa! Excited lang? Pero sige, uunahan namin kayo!"
Napailing na lang ako at muling pinagpatuloy ang aking pag-inom sa ice coffee ko.
Sinabi ko na lang kay Steven ang nangyari kagabi at syempre hindi 'yong about sa
pagtatalik namin ni Adler, amin na 'yon at hindi na iyon pwedeng sabihin sa iba.
Ang sinabi ko na lang kay Steven ay sinurprise ko si Adler at natuwa ito sa efforts
na ginawa ko at naging memorable ang aming anniversary. Tumango naman si Steven at
mukhang naniwala na sa aking mga sinabi kaya nakahinga na rin ako ng maluwagdahil
hindi na niya ulit ako guguluhin kagaya kanina.
Nang matapos kaming mag-usap ni Steven ay hinatid niya ako pabalik sa kompanya at
bumalik na rin ako sa opisina ko. Gusto ko sanang puntahan si Adler sa office niya
pero sinabi sa akin ni Lily na umalis ito at parang nagmamadali, mukhang may
importante ata itong appointment kaya ang ginawa ko na lang ay pinagpatuloy ko ang
aking trabaho rito sa opisina at nag-attend din ako ng mga meetings kahit ang totoo
ay antok na antok na ako at gusto ko nang matulog.
"Lily, hindi pa ba nakabalik si Adler?" tanong ko sa kanya nang matapos na ang last
meeting na in-attend ko ngayong araw.
Nag-angat ng tingin sa akin si Lily at umiling.
"Hindi PO, Ma'am, eh," sagot niya.
Bumuntong-hininga na lang ako at turnango at bumalik sa aking opisina.
Dahil tapos na ang mga meetings ko at wala na akong ibang appointments,
napagpasyahan kong maaga akong uuwi ngayon upang makapagpahinga at makatulog. Si
Lily na ang aking inutusan na mag-lock sa aking opisina dahil may mga ginagawa pa
ito. Dumiretso na lang ako sa aking sasakyan at nagdrive na pauwi sa aming bahay.
"Hello, Ate Lara! Ang aga niyo naman pong urnuwi," bati ni Inday sa akin nang
makauwi na ako sa bahay.
"Hi, Inday! Wala na kasi akong schedule ngayon sa opisina kaya maaga akong urnuwi
para makapagpahinga."
Nginitian ko ito at pumasok na ako sa 100b. Nagpabili na ako ng mga pagkain kay
Lily no'ng nasa opisina ako dahil nagutom ako bigla kaya hindi na ako kakain
ngayon. Dumiretso na lang ako sa kwarto namin ni Adler at nagpalit na ako ng mga
darnit at inayos ko rin ang aking sarili. Nahiga na ako sa aming kama at
napagpasyahan kong ipikit na muna ang aking mga mata at magpahinga. Mabilis lang
akong dinalaw ng aking antok dahil kulang na kulang pa talaga ang aking tulog.
Masarap ang aking naging tulog at nagising na lang ako nang may humalik sa aking
noo at nang imulat ko ang aking mga mata ay agad na bumungad sa aking harapan ang
napakagwapong pagmumukha ng aking asawa na si Damon Adler Miller. Hinaplos niya ang
aking pisngi at nginitian niya ako.
"Hello, baby."
Ngumiti ako pabalik sa kanya at kinusot ko ang aking mga mata. Nakita kong hindi pa
nakakapagpalit ng darnit si Adler kay mag-a-assume akong galing pa siya sa trabaho.
"Bago ka lang nakauwi?" mahina kong tanongsa kanya.
Turn ango siya at inalis ang kanyang necktie na suot at binuksan niya ang dalawang
butones ng kanyang polo.
"Yes, Lara. I have an emergency meeting earlier with Liam, but it's now fixed."
"Magpahinga ka na rin, alam kong pagod ka. Kumain ka na ba?" tanong ko sa kanya.
Bahagyang ngumiti sa akin si Adler at hinubad na niya ang kanyangdamit at sa
harapan ko siya nagbibihis ngayon.
"Yeah. Sa meeting na ako kumain at kasama ko si Liam," sagot niya.
Muli akong napatango at napahikab nang maramdaman ko na naman ang antok. Nakita
kong muling lumapit sa akin si Adler habang nakasuot lang sa kanyang boxer shorts
at hinalikan niya ang aking noo at bahagya niya itong him aplos.
"Go sleep now, Lara. Magpapahinga na rin ako pagkatapos kong magbihis dito,"
malambing niyang sabi sa akin.
Ngumiti naman ako at turnango.
"Okay. I love you."
Mabilis niyang hinalikan ang aking labi at ngumiti.
"l love you, Lara."
MAAGA AKONG nagising pero mas maagang nagisingsa akin si Adler at nakakapagtakang
ang aga niya rin na umalis, pero may binilin na sticky note sa akin si Adler at
nakasulat dito na may emergency siya sa business nila ni Liam ngayon kaya kailangan
niyang umalis ng maaga. May tiwala naman ako kay Adler kaya hinayaan ko na lang ito
at normal lang naman ang ganito sa kanya dahil busy siya at isa siyang bilyonaryo,
maraming mga negosyo na pinapangalagaan.
Kunti lang ang schedules ko ngayong araw kaya napagpasyahan ko munang pumunta sa
hospital at dalawin ang doctor ko. Itatanong ko kasi kung possible na ba akong
mabuntis ngayong hindi na ako gumagamit ng birth control shots, natatakot kasi ako
na baka hindi na ako mabuntis at wala pa naman akong alam sa mga gano'n kaya
kailangan kong magtanong sa doctor
1<0.
Pagkarating ko sa hospital ay agad akong pumunta sa doctor ko at nalaman kong
possible pa akong magkaanak kaya nakahinga na rin ako ng maluwag at sinabi na rin
ni Doc na maging healthy rin ako palagi. Pagkatapos ng aking checkup ay lumabas na
ako sa kanyang office at naglakad na ako sa hallway. Napatigil naman ako sa aking
paglalakad nang makita ko sa hindl kalayuan si Tita Devon at hindi niya ako
nakikita ngayon dahil naka-focus nag kanyang tingin sa kanyang hawak na cellphone.
Nakauwi na pala si Tita Devon? Bakit hindi sinabi sa akin ni Adler angtungkol diba?
O baka nakalimutan niya lang dahil masyado siyang busy sa trabaho?
Hindi ko na lang ito inisip at lumapit na lang ako kay Tita dahil namiss ko na rin
siya.
"Tita Devon!" tawag ko at lumapit na rin sa kanya.
Natigil siya sa kanyang paglalakad at pagtingin sa kanyang cellphone at nag-angat
siya ng tingin sa akin. Nakita ko ang gulat sa kanyang
ekspresyon na para bang nakakita siya ng multo.
Hindi ko na lang pinansin ang naging reaksyon ni Tita nang makita ako, niyakap ko
na lang siya at nginitian.
"Nakauwi na pala kayo, tita Devon! Ang tagal nyo rin doon sa New York," nakangiti
kong sabi sa kanya.
Napakurap siya sa kanyang mga mata at ngumiti siya pabalik sa akin at tumango.
"Y-Yeah. May mga inasikaso kasi ako ro'n, Lara. Pwede bang sa susunod na lang tayo
mag-usap, Hija? May importante pa kasi akong pupuntahan. Pupuntahan ko na lang kayo
sa bahay ninyo ni Damon at doon na lang tayo magkamustahan," sabi ni Tita Devon at
nagmadali na siyang urnalis.
Napakunot ang aking noo at napalingon sa kanya at nakita kong nagmamadali na itong
maglakad.
Anong problema niya at bakit siya nandito sa hospital? Alam kaya ni Adler na
nakauwi na si Tita Devon?
Nagkibitbalikat na lang ako at nagpatuloy sa aking paglalakad. Ang importante
ngayon ay malaman na healthy ako at pwedeng-pwede pa akong magkaanak.
Sana talaga meron na. sana may baby na kami ni Adler.

EPISODE 57 - WARNING
EPISODE 57
WARNING
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
DALAWANG linggo na ang nakalipas at kinakabahan pa rin ako ngayon. May nabuo na
kaya kami ni Adler? Pero wala pa naman akong nararamdaman na kakaiba sa katawan ko
at no'ng nag-try akong pumamit ng PT, negative naman ang result kaya nakaramdam ako
ng lungkot at ayoko muna na mag-try ulit dahil baka m aging negative ulit at
masasaktan lang ulit ako kaya maghihintay na lang ako kung meron na ba talaga, kung
wala naman pwede naman kaming mag-try ulit ni Adler, ang importante ay mahal namin
ang isa't isa.
"Adler, nandito na pala sa Pinas si Tita Devob, 'no?" tanong ko sa kanya.
Ngayon ko langdin kasi na-open ang topic na ito sa kanya dahil masyado kaming busy
sa aming mga trabaho at ngayon ay sabado kaya nandito kaming dalawa ni Adler sa
aming bahay pero kahit nandito kami sa bahay namin ay may mga ginagawa pa rin si
Adler sa kanyang laptop at may mga pinipirmahan din siya, hindi talaga siya
nawawalan ngtrabaho.
Napatigil siya sa kanyang ginagawa at napatingin siya sa akin. Kita ko sa kanyang
mukha ang gulat pero nawala rin naman ito bigla at napalitan ng isang seryoso na
ekspresyon sa mukha.
"Yeah. Last month lang ata siya nakauwi rito sa Pinas. Why? Nagkita ba kayo ni Tita
Devon?" sagot niya at nagtanong din siya sa akin pabalik.
Napatango naman ako sa kanya.
"Yeah. Nakita ko siya sa hospital last two weeks, Adler. Okay lang kaya si Tita?
Hindi pa rin kasi siya dumadalaw dito, sabl' niya dadalaw daw siya sa bahay natin,"
sabi ko sa kanya at bahagyangnapanguso.
Napakurap sa kanyang mga mata si Adler at muli niyang binalik ng atensyon ang
kanyang laptop at nagpatuloy siya sa kanyang ginagawa.
"Baka may pinuntahan lang siya ro'n na kaibigan, Lara. Masyadong busy si Tita Devon
sa buhay niya kahit wala naman siyang asawa't anak, pero marami siyang kaibigan
kaya siguro nakita mo siya sa may hospital. Tatawag naman 'yon si Tita at pupunta
siya rito kung hindi siya busy," seryosong sabi ni Adler.
Napatango naman ako at hindi na muling nagsalita.
Napasandal na lang ako sa kanyang dibdib at niyakap siya habang siya naman ay
nagpatuloy sa kanyang ginagawa. Hindi naman nagalit si Adler sa pagiging clingy ko
at sinabi niya naman na kahit busy siya ay gagawin niya lang lahat para hindi lang
siya magkulangsa akin.
LUNES, balik na naman ako sa trabaho namin. Parang gusto ko na lang na palaging
weekend para naman nasa bahay lang kaming dalawa ni Adler at makasama ko siya
palagi. Kapag kasi weekdays ay palagi talaga kaming busy sa trabaho at palagi rin
siyang umaalis at marami siyang mga appointments.
Nandito ako ngayon sa aking opisina habang nakayuko sa may table ko dahil katatapos
ko lang pirmahan ang mga documents na dumating clito sa aking office. Hinihintay ko
na lang ang oras na mag 10 para makapunta na ako sa aking appointment ngayon.
Pinuntahan ko si Adler sa kanyang office pero hindi ko siya makita, sabi ni Lily ay
meron itong pinuntahan na meeting kaya wala akong nagawa kundi ang burnalik dito sa
akingopisina.
"Ma'am Lara, nakahanda na po ang kotse sa labas," wika ni Lily nang makapasok siya
sa aking opisina.
Nag-angat naman ako ng tingin sa kanya at turnango. Wala akong gana na tumayo at
inayos ko ang aking sarili bago lumabaas sa aking opisina. Naramdaman ko naman na
nakasunod sa aking likuran si Lily kaya napatigil ako sa aking paglalakad at
tinignan siya.
Tinaasan ko siya ng aking kilay.
"Ma'am, ayaw niyo ba talaga na samahan ko kayo?" kanina pa kasi siya nangungulit sa
akin na sasama raw siya sa akin pero hindi ko na ito pinayagan dahil marami pa
siyang trabaho rito at kaya ko na rin ang aking sarili.
"Bakit ba ang kulit mo, Lily? Sabing kaya ko na ang sarili ko," inis kong sabi sa
kanya.
Napayuko naman siya at tumango at walang nagawa kundi ang hayaan na ako. Muli akong
naglakad at nang makapunta na ako sa ground floor ay agad kong nakita sa labas ang
driver namin kaya lumabas na ako at sumakay na sa sasakyan. May appointment ako
ngayon sa isang restaurant at kausap ko ulit si Mr. Sandoval at sa kanyang
restaurant ulit ang venue. Nang makarating ako ro'n ay agad akong sinamahan ni Mr.
Sandoval at nilibre niya rin ako ng lunch at kumain na rin kaagad ako kasi
nakaramdam ako ng gutom. Pagkatapos kong kumain ay nag-usap
na kaming dalawa tungkol sa business at umabot ito ng ilang minuto hanggang sa
naging maayos na ang aming pag-uusap, nagpaalam na ako kay Mr. Sandoval na aalis na
ako at sinamahan naman ako nito palabas sa restaurant.
Wala sa labas ang driver at ang kotse na sinakyan ko kanina dahil may importante
itong pinuntahan, company van din kasi iyong sinakyan ko papunta rito at alam ko
rin na may importanteng ihahatid ito ngayon kaya nagpahatid na lang ako. Kaya ang
ginawa ko na lang ngayon ay naghintay ako ng taxi sa daan para makabalik sa
kompanya.
Bahagya akong natigilan at nanlaki ang aking mga mata nang makita ko sa aking
harapan si Patricia.
"Patricia?"
Bakit siya nandito at bakit ganito ang ayos niya? Parang galing lang siya sa
kanyang pag-iyak at malungkot din ang kanyang mukha habang nakatingin sa akin.
Humakbang siya palapit sa akin at ako naman ay nanatili langsa aking kinatatayuan.
"Pwede ba tayong mag-usap?" seryoso niyang tanong sa akin.
Napakunot naman ang aking noo habang naguguluhan na nakatingin sa kanya.
"Why? Wala na tayong pag-uusapan pa, Patricia," malamig kong sabi at umalis na sa
kanyang harapan at naglakad ako palayo sa kanya. Pero natigilan na lang ako nang
bigla niyang hawakan ang aking braso at hinila niya na lang ako bigla. Nasa may
gilid na kami ng daan at kapag bigla niya akong itulak sa may daan ay may
posibilidad na masasagasaan ako ng mga humaharurot na mga kotse sa daan.
Nilingon ko siya at tinignan ng masama.
"Ano ba?! Hindi ka pa ba napapagod, Patricia?! Tigilan mo na ako, tigilan mo na
karm ng asawa ko!" galit kong sabi sa kanya habang nagpupumiglas.
Tinignan niya ako ng seryoso at nakita ko rin na parang iiyak na siya.
"Iyan nga ang gusto kong sabihin sa 'yo,
Lara, may kailangan kang malaman sa asawa mol.
Hindi mo siya kilala! May tinatago siya sa 'yo!"
Nagsalubong ang aking kilay at hindi ko mapigilan na magalit sa kanya. Ginamit ko
ang lahat ng lakas ko para makawala sa kanya at itinulak ko siya palayo sa akin.
"Are you crazy, Patricia?! Ganyan ka na ba talaga ka-desperada para lang makuha sa
akin si Adler? Humanap ka ng ibang lalaki at doon ka magpakabaliw, h'wag sa asawa
1<0!" galit kong sigaw sa kanya.
Matalim niya akong tinignan.
"Concern lang ako sa 'yo, Lara, pero sige, hindi naman talaga kita gusto at
ginagawa ko lang ang lahat ng ito nang dahil sa daddy ko. Mas pipiliin mo 'yang
sinungaling at demonyo mong asawa? E 'di uunahin na lang kitang mawala sa mundong
ito!"
Muling napakunot ang aking noo sa kanyang sinabi.
"What the hell, Patricia?! Anong pinagsasabi mo diyan
Hindi ko naituloy ang aking sasabihin nang maramdaman kong may papalapit na
sasakyan sa aking direksyon at nang tinignan ko ito ay huli na ang lahat...
nabangga na ako nito at naramdaman ko na lang ang aking pagtilapon at pagsakit sa
aking buong katawan. Nanlalabo ang aking mga mata at nanghihina na rin ako.
Ang huli ko na lang naalala ay may babaeng lumapit sa akin at nginisihan niya ako.
"Goodbye, Lara. Isa ka sa bwesit sa buhay ko
at sa buhay namin ni Daddy, kaya mawala ka na sana."
Gusto kong magsalita... gusto kong gumalaw pero hindi ko magawa.
Tulong.
Hindi ako makahinga.
Nawalan na ako ng malay at hindi ko na alam angsunod na nangyari sa akin.

EPISODE 58 - PREGNANT
EPISODE 58
PREGNANT
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
ANG SAKIT ng aking buong katawan.
nasagasaan ba ako? Ang naalala ko lang ay may isang sasakyan na humaharurot ang
papalapit sa aking direksyon at binangga niya ako at unti-unti akong nawalan ng
aking malay at naramdaman ko ang labis na sakit ng aking katawan at pakiramdam ko
ay mamamatay na ako sa sob rang sakit.
Hinay-hinay kong binuksan ang aking mga mata at napatingin ako sa paligid, nasa
isang hospital room ako. Totoo iyong napanaginipan 1<0? Totoong nasagasaan ako?
"Lara, naririnig mo ba ako?"
Napatingin ako sa nagsalita at nakita ko si Steven na nasa akingtabi at sa kanyang
tabi naman ay si Danica na kanyang girlfriend. Napakunot ako sa aking mga mata at
huminga ako nang malalim bago ako magsalita at tanungin siya kung ano ang nangyari
sa akin.
"Steven? Anong nangyari sa akin?" mahina kong tanong sa kanya.
Nagkatinginan silangdalawa ni Danica bago sagutin ang aking tanong. Hinawakan ni
Steven ang aking kamay at bahagya siyang ngumiti sa akin.
"Lara, nasagasaan ka ng isang sasakyan. Nakita ka ni Danica na pinapasok sa isang
ambulansya dahil nasa malapit lang siya kanina kung saan nangyari ang pagkasagasa
sa 'yo. Mabilis niya akongtinawagan at sabay kaming pumunta rito at hinintay ka
naming magising. Hindi naman daw malala ang nangyari sa 'yo, pero kailangan pa rin
nating malaman kung okay ka na ba talaga, hindi pa kasi lumalabas ang mga resulta
at hinihintay pa namin ang doctor na bumalik dito," seryosong sabi ni Steven habang
nakatingin sa akin.
Napatingin naman ako sa aking sarili at napahawak din ako sa aking noo nang
maramdaman kong may nakadikit sa akin doon. "Tinatawagan namin ang asawa mo pero
hindi niya sinasagot ang mga tawag namin, naka-off ang kanyang cellphone, Lara,"
muling sabl' ni Steven kaya napatingin ako sa kanya.
"H-H'wag mo na langtawagan si Adler,
Steven. Sa atin na lang muna ito, walang pwedeng makaalam sa nangyari sa akin,”
mahina kong sabi sa kanya.
Nakita ko ang pagkunot sa noo ng aking kaibigan at parang hindi siya makapaniwala
sa aking sinabi pero hindi ko na ito pinansin.
Napaiwas ako ng tingin kay Steven at naalala ko iyong sinabi ni Patricia sa akin
bago ako bumangga sa isang sasakyan.
Sinabi niyang may tinatagong lihim sa akin si Adler at hindi ko kilala ang asawa
ko. May nabanggit din siya sa akin na ginagawa niya iyon para sa kanya at sa Daddy
niya. Anong pinagsasabi niya? May mga nalalaman ba siyang hindi ko alam? May
sekreto ba ang asawa ko? Napahawak ako sa aking ulo nang bigla itomg kumirot.
"Ahhh!” daing ko sa sobrang sakit.
"Lara?! Lara, okay ka lang ba?l” rinig kong alalang tanong sa akin ni Steven.
"Danica, tawagin mo ang doctor!”
Unti-unti na akong nanghina sa sobrang kirot ng aking ulo at nawalan na ako ng
malay. Nagising na lang ako nang maramdaman kong may humahawak sa aking kamay.
Hinay-hinay kong minulat ang aking mga mata at may nakita ko ang aking doctor na
nasa aking harapan. Ngumiti siya sa akin at hinaplos ang aking buhok.
"Finally, you're awake, Lara," malumanay niyang sabi.
Napatingin ako sa paligid at nakita ko sa hindi kalayuan ang aking kaibigan na si
Steven at nasa kanyang tabi rin ang kanyang kasintahan. Muli akong napatingin kay
Doc at tinanong kung ano ang nangyari sa akin.
"Doc, okay lang po ba ako? May sakit po ba ako? May kailangan po ba akong ipag-
alala dahil nasagasaan ako ng sasakyan?" sunod-sunod kong tanongsa kanya.
Mahinangtumawa si Doc at bahagya siyang lumapit sa akin.
"Wala kang dapat ipag-alala, Lara, maayos ang kalagayan mo. Infact, I have a good
news to tell you right now," wika ni Doc.
Napakunot ang aking noo at hindi mapigilan na magtaka sa kanyang sinabi, kinabahan
din ako dahil iba ang naiisip ko. .. sana iyon na nga.
"A-Ano po 'yon, Doc?" tanong ko sa kanya.
Hinawakan niya ang aking tiyan kaya napatingin ako rito bago muling mag-angat ng
tingin sa kanya.
"Lara, you're pregnant. Congratulations!
Mommy ka na talaga."
Nanlaki ang aking mga mata at napatakip ako sa aking bibig sa sobrang gulat.
Narinig ko naman ang malakas na hiyawan nila Steven at nagyakapan silangdalawawa ni
Danica at masaya silang tumingin sa akin. Hindi ko mapigilan na mapaiyak sa
sobrangtuwa at nanginginig ang mga kamay na napahawak ako sa ibabaw ng akingtiyan.
"D-Doc, totoo po ba talaga 'yan? Buntis po ba talaga ako?" tanong ko ulit sa aking
doctor, sinisigurado kung totoo ba talaga ang kanyang sinabi sa akin.
Tumango siya at muling ngumiti.
"Yes, Lara, magiging mommy ka na talaga. Kailangan mo nang mag-double ingat dahil
dalawa na kayo ni Baby," wika niya.
Tumango naman ako at napapikit sa aking mga mata.
Oh my God.
Buntis nga talaga ako.
Napatingin ulit ako kina Steven at nagthumbs-up silangdalawa ni Danica sa akin at
ako naman ay muling napaiyak sa sobrang tuwa.
Thanks, God.
Dumating na talaga ang pinakahihintay ko.
HINDI ko sinabi ang nangyari sa akin kay Adler dahil maayos na rin naman ang
pakiramdam ko at wala akong natamo na malalim na mga sugat, kunting galos langsa
may Siko at sa may paa na kaya ko namang itago. Hindi ko na rin muna inisip si
Patricia dahil ayokong ma-stress kahit ang totoo ay gustong-gusto ko nang sugurin
ang babaeng iyon kung saan man siya nagtatago ngayon at ipapasagasa ko rin siya sa
sasakyan ko para naman makabawi ako sa ginawa niya sa akin, hindi ko siya
mapapatawad. Pero sa ngayon ay iisipin ko muna ang baby na nasa tiyan ko at kung
paano ko ito sasabihin kay Adler.
"Inday, hindi pa ba nakauwi si Adler?"
Gabi na ako nakauwi sa bahay dahil marami pang mga tinignan sa akin ang doctor at
sinigurado pa nila kung maayos na ba talaga ako, kung kailangan ko pa bang mag-stay
sa hospital or pwede na ba akong ma-discharge. Buti na lang at pinayagan na ako ng
doctor ko na umuwi at binigyan niya na lang ako ng resita at kailangan kong inurnin
lahat ng gar-not na binilin niya sa akin. Malaki rin ang pasasalamat ko sa
magkasintahan na si Steven at Danica dahil hindi nila ako iniwan sa hospital at
hinatid din nila ako rito sa bahay namin. Makakaasa rin ako na wala siyang
pagsasabihan na ibang tao tungkol sa nangyari sa akin dahil ayoko na rin ng gulo.
"Wala pa PO, Ate Lara, eh. Ikaw po ang naunang nauwi sa inyo ni Kuya," sagot ni
Inday sa akin.
Napatingin ako sa aking relo at nakita kong 10 PM na. Bago ako makauwi rito sa
bahay ay nilibre na muna ako ng pagkain nila Steven kaya hindi ko na kailangan pang
kumain clito dahil busog na ako.
"Ganun ba? Okay. Pagbuksan mo na lang ng pintuan si Kuya mo kapag nakauwi na, ah?
Magpapahinga na ako sa kwarto namin," utos ko kay Inday.
"Sige PO, Ate Lara. Good night PO!"
Naglakad na ako papunta sa kwarto namin ni Adler at nang makapasok na ako sa 100b
ay napaupo na muna ako sa gilid sa aming kama at hindi ko mapigilan na mapatingin
sa wedding picture namin ni Adler na nakakabit sa dingding. Hindi pa namin mahal
ang isa't isa ng mga panahong iyon. Sa litrato ay halatang pilit ang aking ngiti
habang si Adler naman ay matalim lang na nakatingin sa camera na para bang
napipilitan lang siyang pakasalan ako.
Hindi ko mapigilan na mapaisip bigla kung
mahal ba talaga ko ni Adler. Dalawangtaon na rin kami na magkasama at ilang ulit ko
nang nakita at naramdaman na mahal niya ako, pero bakit parang may kulang? Bakit
kahit anong gawin kong pagtitiwala at maging masaya ay may gumugulo pa rin sa aking
isipan? Idagdag pa iyong sinabi ni Patricia sa akin tungkol kay Adler. Kung hindi
ko ba siya pinigilan kanina na sabihin sa akin ang gusto niyang sabihin, ano kaya
ang aking malalaman? Katotohanan kaya ang sasabihin ni Patricia sa akin, o puro
kasinungalingan lamang?
Napapikit ako sa aking mga mata at napahawak ako sa aking tiyan.
Kailangan kong maging malakas dahil buntis na ako. Hindi ako pwedeng mag-isip ng
ganito dahil dumating na ang hinihintay namin ni Adler at ito ay ang makabuo ng
isang pamilya.
Walang pwedeng sumira nito dahil ito ang matagal ko nang ninanais sa buong buhay
1<0.
Hindi ako makakapayag na may mangyaring masama lalo na't may magiging anak na ako.

EPISODE 59 - THE SECRETS

EPISODE 59
THE SECRETS
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"I'm sorry, Lara. I can't go home tonight.
have an important appointment to go with Liam.
I'll be there tomorrow, okay? I love you."
Huminga ako nang malalim at napahiga sa aming kama. Sasabihin ko na sana kay Adler
ang tungkol sa pagbubuntis ko ngayong pag-uwi niya, but it turns out na hindi siya
makakauwi ngayong gabi at bukas pa siya makakauwi. Nakaramdam ako ng lungkot at
pagtatampo sa kanya pero naintindihan ko naman si Adler at nagpaalam naman siya sa
akin na hindi siya makakauwi, at least nagsabi siya sa akin hindi kagaya noon na
pinag-alala niya ako ng sobra.
Baka maunahan ko pang sabihan ang pamilya ko tungkol sa aking pagbubuntis dahil
magkakaroon kami ng family dinner bukas dahil successful ang runaway fashion show
ng Belle's Clothing Collection ng kapatid ko na si Isabelle at umuwi na rin siya
rito sa Pilipinas. Kung hindi pa uuwi si Adler bukas ng maaga, wala akong choice
kundi ang sabihin ng una sa aking mga magulang at kapatid angtungkol sa aking
pagbubuntis at kapag nalaman ni Dad angtungkol sa pagbubuntis ko ay sigurado akong
matutuwa iyon nang sobra.
"Inday, hindi pa rin ba nakauwi si Kuya Adler mo?" tanong ko kay Inday nang makita
ko siya sa may living room namin na nagwawalis. Bago lang akong gising at lumabas
na muna ako sa kwarto upang hanapin si Adler dahil hindi ko naramdaman ang kanyang
presensya sa kwarto namin kaninang paggising ko.
Napatigil siya sa kanyang pagwawalis at humarap siya sa akin at seryosong urniling.
"Hindi PO, Ate Lara," sagot niya sa aking tanong.
Nanlumo ako sa aking nalaman at napakagat ako sa aking labi. Bakit hindi pa umuuwi
si Adler? Nasaan kaya siya? Huminga ako nang malalim at napahagod ako sa aking
buhok at bumalik na lang ako sa kwarto upang makapag-ayos ng aking sarili. Dahil
walang trabaho ngayon ay nandito lang ako sa bahay namin at hinihintay ko ang
pababalik ni Adler. Nag-try akong gum amit ng PT kanina pagkatapos kong maligo
upang masiguro kung buntis nga talaga ako at labis akong natuwa nang makita ko
angdalawang linya, hindi nga ako nananaginip kahapon.
Pero kahit masayang-masaya na ako sa nalaman ko na buntis ako, hindi ko pa rin
nakakalimutan ang ginawang kahayupan ni
Patricia at magbabayad siya sa kanyang ginawa. Siguro mamaya pag-uwi ni Adler ay
sasabihin ko rin sa kanya kaagad kung ano ang ginawa ni Patricia sa akin at alam
kong hindi ito palalagpasin ni Adler lalo na't muntik nang mapahamak ang anak
namin.
"Lara, I'm so sorry kung hindi ako nakauwi diyan. Promise, uuwi ako mamayang gabi.
Hindi ko kasi maiwan-iwan ang project namin ni Liam dito sa Cebu. Babawi na lang
ako sa 'yo, okay? I love you, Lara."
Muling akong nanghina nangtawagan ako ni
Adler at sabihin niyang hindi pa rin siya makakauwi. Akala ko ay sasabihin niyang
on the way na siya pauwi sa bahay pero hindi pala, nasa Cebu pala siya at hindi
niya man lang sinabi sa akin kagabi.
Huminga na lang ako nang malalim at inabala ang aking sarili sa pagbabasa ng libro
at hinintay ko na lang na maghapon dahil pupunta na ako sa bahay nila Mommy at
Daddy. Excited na rin talaga akong umuwi dahil sa wakas ay makukompleto na ulit
kaming apat. Tinawagan ko na lang din si Isabelle para ipaalam sa kanya na may
family dinner kami pero hindi ko sinabi sa kanya na magce-celebrate kami sa
achievements niya sa kanyang trabaho. Bibilhan ko siya ng cake mamaya pagpunta ko
sa bahay ng aming mga magulang.
Nang malapit nang mag-alas kwatro, nagbihis na ako ngdamit para susuotin ko sa
family dinner namin at naghanda na rin ako sa aking sarili. Tinext ko na rin si
Adler na pupunta ako sa bahay ng aking mga magulang dahil baka pagmakauwi na mamaya
si Adler ay nasa bahay pa ako nila Daddy kaya kailangan ko rin na magpaalam sa
kanya.
To Adler:
Adler, pupunta ako sa bahay nila Daddy at doon kami magdi-dinner. Baka kasi umuwi
ka na tapos nasa bahaypa ako nila Dad kaya gusto ko lang malaman mo kung nasaan ako
mamaya.
Makalipas ang ilang minuto ay nakita kong nag-reply ang asaw ako sa aking text
message. Ang bilis naman.
From Adler:
Okay, baby, Please take care ofyourself, and | love you.
Bahagya akong napanguso upang maitago ang aking ngiti nang mabasa ko ang kanyang
reply sa akin. Nakakainis naman! Nagtatampo ako sa lalaking 'to pero bakit ako
kinikilig?
Nakakainis. Ang rupok ko talaga pagdating kay
Adler.
Napailing na lang ako at muli akong napatingin sa aking sarili sa salamin at
pinagpatuloy ko ang pag-aayos sa aking sarili.
Bago ako makapunta sa bahay nila Mommy at Daddy, burnili na muna ako ng cake para
kay
Isabelle para naman kompleto ang pagce-celebrate namin. Tinext ko na rin si
Mommy tungkol dito at go naman siya at alam ko rin na go si Dad kahit wala naman
siyang say pero ramdam kong proud naman siya sa mga narating ng bunso namin kaya
masaya na rin ako ro'n. "Blow mo na ang candle, little sister!" nakangiti kong sabi
kay Isabelle habang hawak-hawak ko angcake na binili ko para sa kanya.
Nandito kaming apat sa dining area at kita masayang-masaya ako dahil kompleto kami
ngayon at nakisabay rin ang aming mga magulang sa pagce-celebrate namin sa mga
achievements ni Isabelle. Nang mapatingin ako kay Isabelle ay nakita ko siyang
malaki ang ngiti
sa mukha at naiiyak din siya habang nakatingin sa cake. Plano ko pagkatapos ma-blow
ni Isabelle ang cake ay sasabihin ko na sa kanila ang tungkol sa pagbubuntis 1<0.
Excited na rin ako sa magiging reaksyon nila lalo na sa reaksyon ni Dad. Sigurado
akong matutuwa siya sa ibabalita ko dahil matagal na niya akong kinukulit na
magpabuntis na raw ako kay Adler at ngayon ay nangyari na nga.
Hihipan na sana ni Isabelle ang candle na nasa cake na aking hawak nang bigla
kaming makarinig ng isang malakas na palakpak at may pumasok sa 100b ng dining room
namin. Nanlaki ang aking mga mata sa sobrang gulat at nakaramdam din ako ng sobrang
galit nang malaman ko kung sino ang pumasok sa 100b ng aming dining area.
"P-Patricia?" rinig kong banggit ni Isabelle sa pangalan ng demonyitang nasa
harapan namin. Mabilis kong nilapag ang cake na hawak ko at hindi ko na nakayanan
ang akingsarili na sigawan si Patricia at sumugod ako sa kanya.
"You How dare you to come here in our house!" galit kong sigaw kay Patricia at
matalim din ang tingin ko sa kanya. Hindi ko naituloy ang pagsugod sa kanya upang
masabunotan ko sana ang kanyang buhok dahil
mabilis akong inawat ni Mommy.
Anong ginagawa ng babaeng 'to rito sa pamamahay namin?! She's ruining our peaceful
family dinner!
"What are you doing here, Patricia? Anong karapatan mong pumasok sa pamamahay namin
nang walang imbitasyon?" tanong ni Isabelle kay Patricia.
Kita ko rin ang disgusto sa pagmumukha nang kapatid ko habang nakatingin kay
Patricia. Don't tell me totoo 'yong naisip ko noong nakita ko silang magkasama ni
Dad?
Jesus Christ!
Don't tell me kabit ni Dad itongsi Patricia?!
Napasulyap ako kay Daddy at nakita kong tahimik lang siya sa kinauupuan niya at
hindi siya makatingin sa amin. Nahihiya ba siya na malaman namin ang sekreto niya?
What the hell?!
Muli akong napatingin kay Patricia nang turnawa siya nang malakas. Matalim ko
siyang tinignan.
"Dad, bakit hindi mo sinabi sa mga kapatid ko na pupunta ako rito?" tanong ni
Patricia habang nakatingin siya kay Daddy.
Dad?
Anong ibig niyang sabihin.
Napailing ako at nagpabalik-balik ang tingin ko kay Dad at Patricia. Nag-angat na
ngtingin si Dad at napatayo na rin siya habang nakatingin sa amin. Kita ko rin ang
gulat at pagtataka sa mukha ni Isabelle at tahimik lang din si Mommy sa aking tabi
pero kita ko rin sa kanyang mukha na pati siya ay naguguluhan.
"Anong palabas na naman ito, Patricia? Tigilan mo na 'to!" sigaw ni Isabelle.
"Ganiyan na ba angturing mo sa ate mo, Isabelle?" nakangising sabi ni Patricia.
What the f*ck? Anong ate ang pinagsasabi ng babaeng 'to? Baliw na ba siya?
Napatingin sa akin si Patricia kaya matilim ko ulit siyang tinitigan.
"Hey, Lara, sister! I missed you! Kumusta ka? Akala ko ay grabe ang natamo mong
sugat sa pagkabangga sa 'yo, hindi pala? So sad!" This b*tch!
Lalapitan ko na sana ulit ito upang masampal nang malakas sa kanyang mukha pero
mahigpit na napahawak sa akin si Mommy kaya pinakalma ko na rin muna ang aking
sarili at napatingin ulit ako kay Daddy nang magsalita na si Mom na kanina pa
tahimik.
"Jose, who is she?" tanong ni Mom.
Napakurap sa kanyang mga mata si Dad at sinulyapan niya si Patricia pagkatapos niya
kamingtignan tatlo nila Mommy at Isabelle at sinagot niya ang sagot ni Mom na
ikinagulat naming lahat.
"She's Celine's daughter, and I'm her father."
Napasinghap ako sa sinabi ni Dad at nataranta na lang kami nang biglang mahimatay
si Mom na nasa akingtabi.
"Mommy!"
What is the f*cking f*ck happening?
Hindi natuloy ang celebration namin para sana kay Isabelle at ang tahimik at masaya
naming family dinner nang dahil sa pagdating ni Patricia sa bahay namin at sa mga
rebelasyon na aming mga nalaman.
Hinintay naming magising ni Mom dahil nahimatay siya kanina. Habang naghihintay
kami sa paggising ni Mom, nag-usap kaming dalawa ni Isabelle. Sinabi ko sa kanya
ang ginawa ni Patricia sa akin at nakita kong hindi makapaniwala si Isabelle sa
kanyang nalaman at sinabi rin ni Isabelle sa akin na ex-girlfriend pala ng kanyang
asawa na si Luke si Patricia. Bahagya akong napatulala at hindi makapaniwala sa mga
nalaman.
What a coincidence.
Nilalandi rin ni Patricia ang asawa kaya galit na galit ako sa kanya.
Sinasadya niya bang gawin itong lahat? Para saan? Para saktan kaming dalawa ni
Isabelle?
Nang magisingsi Mom ay sinabi niya ang lahat sa amin tungkol kay Patricia at sa
babaeng binanggit kanina ni Dad na si Celine. Hindi ako makapaniwalang naging
desperada rin si Mom noong kabataan niya pa. May ibang mahal si Dad at ito ang
nanay ni Patricia, pero mahal ni Mom si Dad kaya ginawa niya ang lahat para siya
ang mapakasalan ni Dad at nagpabuntis siya... at ako iyon.
Hindi pa rin ako makapaniwalang may kapatid pa kami ni Isabelle at nakakapanghina
nang malaman na si Patricia pa ito, ang babaeng kinaiinisan nang sobra. Kaedad ko
lang si Patricia at mas nauna pa siya sa akin kaya ibig sabihin nito ay siya ang
mas Ate sa aming tatlo ni Isabelle at hindi ko ito matanggap.
Lumabas si Isabelle upang kausapin si Dad at ako naman ay inalagaan muna saglit si
Mom at nagpaalam na muna akong lalabas sa kwarto upang mapuntahan si Isabelle at si
Dad pero nang makababa ako ay nakita kong papalabas na si Patricia sa bahay nami
pero nang makita niya ako ay napatigil siya sa kanyang paglalakad at humarap siya
sa akin habang nakangisi.
"Hey, sis!"
Urnigting ang aking panga at naglakad ako palapit sa kanya habang nakahalukipkip.
"Stop calling me sis, I'm not your sister," malamig kong sabi sa kanya.
Muli siyang ngumisi at humakbang siya palapit sa akin.
"Okay, Lara. Pero dahil alam mo nang magkapatid tayo at pamilya kita, may gusto
sana akong sabihin sa 'yo," sabi nia sa akin.
Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Patricia at hindi mapigilan na magtaka.
Maniniwala ba ako sa sinasabi ng babaeng 'to?
"Are you curious?" nakangisi niyang tanong sa akin.
"Just say it, b*tch!" inis kong sabi.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa may tainga ko at bumulong siya sa akin.
"Your husband is hiding something, my dear sister. Are you curious why he's always
going somewhere, and he's always busy?"
Napakurap ako sa aking mga mata at seryosong napatingin sa kanya. Naramdaman ko rin
ang malakas na pagtibok ng aking puso. How
did she know?
"Lara, you're so naïve. You're trusting your husband without knowing his real
identity. I feel bad for you, my sister. I hope you will know very soon about your
husband's greatest secret," wika ni Patricia at umalis na siya sa aking harapan at
naiwan ako sa aking kinatatayuan na tulala at naguguluhan.
Ano ang ibig sabihin nang sinabi ni Patricia?
EPISODE 60 - GIFT
EPISODE 60
GIFT
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
HINDI MAALIS sa aking isipan ang sinabi sa akin ni Patricia. Totoo ba 'yung mga
sinasabi at mga babala niya sa akin, o pinagti-trip-an niya lang ako dahil inis na
inis siya sa akin? Pero hind maalis sa aking isipan ang tungkol do'n at naiinis
ako sa sarili 1<0! Palagi kong sinasabi na malaki ang tiwala ko kay Adler pero
kapag maaalala ko ang sinabi ni Patricia at sa mga pag-alis ni Adler at pagiging
busy niya ay nagdadalawang isip na rin ako kung magtitiwala ba talaga ako sa asawa
ko dahil nag-o-overthink na naman ako.
"I'm so sorry for being late, baby. I promise, I'm all your today," nakangiting
sabi ni Adler at hinalikan niya ako sa aking labi.
Buti na lang at umuwi na si Adler sa bahay at wala naman akong nakikitang weird kay
Adler at sweet pa rin siya sa akin. Sasabihin ko na ba ang tungkol sa pagbubuntis
1<0? o sasabihin ko muna sa kanya ang malaking rebelasyon tungkol sa pamilya ko?
Naguguluhan ako kung ano ang
uunahin kong sasabihin sa kanya.
"Please don't leave me anymore," nakanguso kong sabi at tumingala ako sa kanya.
Hinaplos ni Adler ang aking pisngi at nginitian niya ako.
"l will not let you go, Lara."
Niyakap ko si Adler at napasandal ako sa kanyang dibdÏb at pinikit ko ang aking mga
mata.
"Sana nga, Adler. .. sana nga."
Tinupad ni Adler ang kanyang sinabi na hindi siya aalis sa aking tabi. Linggo
ngayon kaya nandito lang kami sa bahay at nakaupo lang kami rito sa sala habang
nakayakap ako sa kanyang beywang at siya naman ay pinaglalaruan ang aking buhok
habang nagbabasa siya ng librong hawak niya sa kabila. Okay na rin na libro ang
kanyang hawak kaysa naman gadget at may kausap siya sa phone, nakakainis kaya 'yon.
Sinabi ko na rin sa kanya na no gadgets allowed ngayon at bawal siyang sumagot ng
mga tawag kaya nag-silent mode na rin muna siya sa kanyang cellphone para makapag-
focus talaga siya sa akin.
Nag-iisip ako ngayon kung paano ko sasabihin sa kanya na buntis ako, gusto ko ma-
surpresa siya at hindi iyong simpleng sasabihin ko na lang sa kanya na buntis ako.
Bahagya akong napanguso at nag-isip nang magandang gawin ngayon para sabihin ang
totoo kay Adler. Ang unang sasabihin ko muna sa kanya ay ang tungkol sa pagbubuntis
1<0, sa sunod naman ay tungkol sa nangyari sa aking pamilya. Gusto ko munang
sabihin ang good news bago ang bad news.
Nang makaisip na ako kung paano ko sasabihin kay Adler ang totoo ay napatingala ako
sa kanya at tinawag ko na rin siya.
"Adler?" tawag ko sa kanya.
Napatigil siya sa kanyang pagbabasa at napatingin siya sa akin at hinaplos niya ang
aking buhok.
"What is it, baby?" malambing niyang tanongsa akin.
Hindi ko mapigilan na kiligin sa kanya. Sa darni ng endearment niya sa akin ay
babyang pinakagusto kong itawag niya sa akin dahil feeling ako na ang
pinakamagandang babae sa buong mundo at feels ko rin na ang swerte kong tawagin na
babyng lalaking 'to. Baby pa rin kaya ang tawag niya sa akin kapag nanganak na ako?
"May surprise ako sa 'yo," excited kong sabi at urnupo ako ng maayos at humarap sa
kanya.
Humalukipkip si Adler at bahagyang
naningkit ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.
"Hmmm. What is it, Lara? Bakit nakaramdam ako ng kaba bigla?" tanong niya sa akin
habang nakangiti.
Mahina akongtumawa at tumayo. Hinalikan ko muna siya sa kanyang labi at nagpaalam
na muna sa kanya saglit.
"Wait lang, kukunin ko lang sa kwarto. Diyan ka lang, ah! Huwag kang pupunta sa
kwarto, ako ang babalik dito dala ang regalo ko!" sabi ko sa kanya at nagmadali
akong purnunta sa kwarto namin.
Nang makapasok ako sa loob ay agad kong ni-lock ang pintuan at hinanap ko kung saan
ko tinago ang ginamit kong PT kung saan makikita roon ang result kung buntis ba ako
or hindi. Hindi pa kasi ako nagpa-checkup sa OB kaya wala pa akong kopya sa
ultrasound at magsasabing buntis ako kaya ito na muna ang aking gagawin. May gift
box pala akongtinago rito sa kwarto, laman nito ay kwentas na binigay sa akin ni
Adler no'ng birthday ko kaya ito na lang muna ang aking paglalagyan ng PT para
mabigay ko kay Adler. Nang mailagay ko na ito ay muli na akong lumabas sa kwarto
namin at muling bumalik kungsaan naghihintay sa akin ang aking asawa.
Nakatitig lang sa akin si Adler habang pababa ako at kita ko rin sa kanyang mukha
ang excitement kaya iyon din ang nararamdaman ko ngayon. Itinago ko muna sa aking
likuran ang gift box upang hindi niya ito makita. Napatigil ako sa paglalakad nang
nasa harapan na ako ni Adler at nakangiti lang ako ngayon habang nakatingin sa
kanya.
Tinaasan niya ako ng kilay at muli siyang humalukipkip habang nakatingin pa rin sa
akin. "What's your gift for me, mi esposa?" tanong ni Adler at bahagya siyang
ngumiti sa akin.
Lumapit ako sa kanya at mabilis siyang hinalikan sa kanyang labi at inilabas ko ang
hawak kong gift box at agad kong binigay sa kanya. Napakunot naman ang kanyang noo
habang nakatingin sa gift box na binigay ko sa kanya. Muli siyang nag-angat ng
tingin sa akin na may halong pagtataka sa mukha.
"Is this the gift box of the necklace I gave to you, Lara?" he asked.
Bahagya akong nagulat sa kanyang tanong sa akin.
Hala! Naalala niya kung ano angdesign at kulang ng gift box kung saan nakalagay
'yong kwentas na binigay niya sa akin? Grabe naman siya.
Napasimangot ako habang nakatingin sa kanya. Bakit iyan kaagad ang napansin niya?
Pwede bang buksan niya na lang ang binigay ko sa kanya?! Nakakairita.
"Ayaw mo? E 'di 'wag!" inis kong sabi sa kanya. Aakmang kukunin ko na ito sa kanya
nang bigla niya itong itinaas at inilayo sa akin.
Tinaasan niya ako ng kilay at tumayo na rin siya at binuksan na niya ito.
Nang mabuksan na ni Adler ang binigay ko sa kanyang gift box ay nakita ko ang
pagkagulat sa kanyang mukha at hinay-hinay niyang kinuha iyong PT na nakalagay sa
loob at tinitigan niya ito. Hindi ko mapigilan na kabahan at masabik sa magiging
reaksyon ni Adler.
"Lara..."
Seryoso at parang hindi makapaniwala si Adler sa uri ng boses na kanyang ginamit
habang tinawag ang aking pangalan.
"Hmmm?"
Nag-angat siya ng tingin sa akin at tinignan niya ako ng seryoso. Akala ko ay
magagalit na siya sa akin pero nagulat na lang ako nang bigla niya akong yakapin
nang mahigpit at binuhat niya ako kaya mabilis akong napakapit sa kanya at napatili
sa gulat nang bahagya niya rin akong inikot-ikot.
"Adler!" malakas kong tili.
Itinigil na ni Adler ang pagbuhat sa akin at pag-ikot at hinawakan na niya ang
magkabila kong pisngi at nagkatinginan kami ngayon. Nakangiti si Adler sa akin at
abot tainga ang kanyang ngiti at ramdam ko ang sobrang saya niya dahil nakikita ko
ito sa kanyang mga mata.
" God, Lara! Is this for real?" hindi makapaniwala niyang tanong sa akin.
Hindi ko na mapigilan na maging emosyonal at turnango ako sa kanya.
"Yes, Adler. This is for real," sagot ko.
"God! Thanks, God!"
Hinalikan niya ako sa aking labi at niyakap niya ako nang mahigpit. Niyakap ko rin
siya pabalik at napapikit ako sa aking mga mata habang may malaking ngiti sa mukha.
"Thank you for this beautiful gift, mi esposa. I'm so happy. I'm going to be a
dad," masayang sabl' ni Adler habangyakap pa rin ako.
Naramdaman ko ang pagtulo ng aking Il-Iha at napatango ako.
"Y-Yes, Adler, you're going to be a dad." Finally.
Magkakapamilya na talaga kaming dalawa ng asawa 1<0.
EPISODE 61 - TRUTH ISSUES
EPISODE 61
TRUST ISSUES
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
Masayang masaya si Adler nang malaman niyang buntis ako. Ayoko sanang sirain ang
moment niyan bilang daddy pero kailangan ko rin na masabi sa kanya ang problema ng
pamilya ko, ang tungkol kay Patricia, at pati na rin sa ginawa nito sa akin. Wala
akong pakialam kung kapatid ko man siya, inis at galit pa rin ako sa kanya!
Itatanong ko rin kay Adler ang tungkol sa sinabi ni Patricia dahil hindi ako
matahimik ngayon, kailangan kong malaman ang totoo.
"Thank you for giving me a chance to be a dad, baby," malambing na sabi ni Adler
habang nakasandal siya sa aking balikat at hinahaplos niya ang aking tiyan ngayon.
Gusto kong maiyak sa tuwa dahil nakikita ko talaga kay Adler ngayon ang sobrang
tuwa nang malaman niyang buntis ako. Parang... parang ayokong maniwala sa paalala
at panakot sa akin ni Patricia na may tinatago sa akin na sekreto si Adler at hindi
ko pa siya lubosan na kilala. 00,
wala pa akong masyadong alam sa background ni Adler pero ang alam ko ay totoo ang
kanyang pagmamahal sa akin at mabuti siyang tao kahit hindi niya ito pinapakita sa
ibangtao, kahit demonyo angtingin ng iba sa kanya nangdahil sa pinapakita niyang
ugali. Ginagawa niya lang ito dahil ayaw na niyang mangyari ang nangyaring trahedya
sa kanyang mga magulang, gusto niya lang maging matapang para hindi siya lokohin at
paglaruan ng kanyang mga kalaban. Wala pa nga akong alam masyado sa kanya pero
kilala ko ang asawa ko at alam kong mahal niya ako at iyon ang importante.
"Are you happy?" tanong ko habang nakatingin sa kanya.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at ngumiti. "Yes, Lara, I'm beyond happy right now
and it's because of you and to our little angel," malambing niyang sabi at muli
siyang napatingin sa aking tiyan at hinaplos niya ito.
Napangiti ako at pinagmasdan si Adler habang nakatingin sa aking tiyan na maliit pa
naman ngayon. Bago ko pa lang nalaman na buntis ako at maliit pa ito sa aking
tiyan, pero si Adler ngayon ay parang hangang-hanga siya sa tiyan ko kahit hindi pa
naman ito malaki.
"Adler?" tawag ko sa kanya.
"Hmmm?" sagot niya habang nakatingin pa rin sa aking tiyan habang hinahaplos ito.
Napalunok ako sa aking [away at huminga nang malalim dahil plano ko nang sabihin sa
kanya ang totoo, ang nangyari sa pamilya ko, tungkol kay Patricia at sa ginawa nito
sa akin na muntik ko nang ikinamatay at ikinapahamak ng aking anak.
"May sasabihin sana ako sa 'yo," seryoso kong sabl' sa kanya.
Nag-angat ngtingin sa akin si Adler at napaupo na rin siya ng maayos habang
nakaharap sa akin.
"What is it, Lara?" seryoso niyang tanong habang nakatingin sa aking mga mata.
Napakagat ako sa aking labi upang maiwasan na mapaiyak pero hindi ko pa rin
napigilan ang pagtulo ng aking luha dahil ang bigat nang nararamdaman ko ngayon.
Gusto ko itong ilabas lahat kay Adler ngayon at alam kong makikinig siya sa akin at
dadamayan niya ako.
Hinawakan ni Adler ang aking isang kamay at ang isa naman ay pinagpunas niya sa mga
luhang pumatak sa aking mga mata.
"Hey, what's wrong, baby? Why are you crying?" alala niyang tanongsa akin.
Huminga ako nang malalim at tumingin sa kanya at pinilit kong hindi ulit mapaiyak
upang makapagsalita ako ng maayos at masabi ko kay Adler kung ano ang gusto kong
sabihin.
"Patricia is my half-sister," mahina kong sabi habang nakatingin sa kanya.
Nanlaki ang kanyang mga mata sa sobrang gulat.
"W-What?"
Tumango ako at bumuntong-hininga.
"Patricia interrupted our family dinner last night. She made a scene, and Dad had
no choice but to confess to us that Patricia is her daughter when a woman named
Celine. My mom collapsed, and Isabelle and I are in shock, and we can't accept the
fact that the woman we loathed is our half-sister."
Muli akong huminga nang malalim at napatingin kay Adler. Hindi siya nagsalita pero
seryoso ang kanyang tingin sa akin at may nakikita rin akong pag-aalala nito.
"Si Patricia rin ang nagpautos na sagaan ako ng kotse," sabi ko kay Adler.
Napakurap siya sa kanyang mga mata at n aging iba ang ekspresyon sa kanyang mukha,
nakakunot na ang kanyang noo ngayon na parang hindi nagustuhan ang aking sinabi sa
kanya.
"What did you say, Lara? Anong sinagasaan?" naguguluhan niyang tanong sa akin.
Malungkot akong ngumiti sa kanya.
Naalala ko ang sinabi sa akin ni Steven, tinatawagan niya si Adler pero hindi ito
sumasagot sa mga tawag kahit ilang ulit na itong tinawagan.
"Adler, nagsasabi ka ba ng totoo sa akin?" tanong ko sa kanya, hindi ko sinagot ang
kanyang tanong at iniba ko ang usapan.
Mas lalong kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa akin. Naiinis na siya,
nagagalit na naman siya.
"Of course, I'm telling the truth always, Lara. What's your problem? You didn't
answer my questions to you! Bakit ka naman sasagasaan ni Patricia? For what reason?
At kailan ito nangyari bakit hindi ko alam?!"
"Because you're always not in my side, Adler! Ako pa ang sinisisi mo dahil hindi mo
alam na nasagasaan ako ng kotse?!"
"No, I mean—
"Kasi wala ka sa tabi ko palagi, Adler. Palagi ka na lang wala—palagi kang umaalis!
Saan ka ba pumupunta? Gusto kong magtiwala sa 'yo pero ang hirap, Adler! Ang hirap
magtiwala lalo na't iba ang mga naririnig ko," hindi ko na mapigilan na mapataas sa
aking boses habang kausap ko siya. Napailing siya habang nakatingin sa akin. He
look likes disappointed to me. Hindi niya ata matanggap na bigla akong mag-open up
nang ganitong topic.
"Then trust me, Lara!" he said.
"How can I trust you when you can't even tell the truth, Adler?! You always said
that you're busy, busy at work with Liam, but you can't even say the exact reason—
the detailed information why you are always busy!" galit kong sigaw sa kanya at
napatayo sa sobrang inis.
"l already said to you what I did when I was busy, Lara! I even send pictures to
you as a piece of evidence!"
"But it's not enough, Adler!"
Parang kanina lang ay ang saya-saya namin sa isa't isa dahil nalaman niyang buntis
ako, pero naging pangit ang ihip ng hangin nang maging iba ang topic namin at
narating na rito, sa usapin na gustong-gusto ko malaman. Gusto kong malaman kung
nagsasabi nga ba siya ng totoo sa akin—gusto kong malaman ang totoo.
Napatayo na rin si Adler at napahawak siya sa kanyang buhok na para bang
pinapakalma niya ang kanyang sarili at ang kanyang galit ngayon. Napatingin siya sa
akin at nagsalita.
"Bakit ba nauwi sa ganito ang usapan natin, Lara Laureen Miller?! Tungkol sa anak
natin ang naging usapan natin kanina tapos bigla na lang tayong narating dito at
galit na galit ka na sa akin?!" inis niyang sabi.
Mas lalo akong nainis sa kanya at matalim ko siyangtinignan.
"Because you're hiding something from me, Adler! You're not telling the truth, and
you're playing with my feelings!"
"What the f*ck, Lara?!" he cursed. Umuusok na siya ngayon sa sobrang galit.
Nakaramdam ako ng sobrang takot habang nakatingin sa kanya. Parang bum alik iyong
Adler na sobra kong kinatatakutan noon.
Napatigil ako sa aking pagsasalita at tahimik na humihikbi habangtakot na
nakatingin sa kanya.
Nakita kong humakbang siya palapit sa akin kaya umatras din ako palayo sa kanya.
Nakita niya ang ginawa ko kaya natigilan siya at parang napagtanto niya na rin kung
bakit ako umatras palayo sa kanya. Unti-unting nawala ang galit sa
mukha ni Adler at kumalma na rin siya.
"Lara, baby, I'm sorry," mahina niyang sabi at lumapit siya sa akin at hinawakan
ang aking braso.
Inalis ko ang kanyang pagkakahawak sa akin pero muli niya akong hinawakan at
niyakap na niya talaga ako nang tuluyan. Hindi ko na napigilan angsarili ko na
mapaiyak nang malakas habang yakap-yakap ako ni Adler.
"Lara, I'm sorry. I didn't mean to shout and curse at you. It was my mistake.
Please forgive me, baby," malambing niyang sabi habang yakap ako nang mahigpit.
Hindi ako ang salita at nagpatuloy lang sa aking pag-iyak. Hindi niya pa rin sinabi
sa akin ang totoo, hindi man lang siya umamin sa akin kung may tinatago ba siya o
wala, hindi niya sinagot ang tanong ko kanina. He's really hiding something from me
and I need to know this.
I love Adler so much, but I already have trust issues with him.
I need to know the truth. I need to know kung ano ang pinagkakaabalaan niya at kung
bakit hindi niya ito masagot-sagot.
You're hiding something from me, Adler.

EPISODE 62 - THE GIRL

EPISODE 62
THE GIRL
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
HE'S really indeed hiding something from me, pero hindi niya pinapahalata sa akin
dahil magtatanong na naman ako sa kanya. He knows what he will do, he's smart and
he knows that I still suspected him something. Hindi na ulit ako nagtanong sa kanya
tungkol do'n dahil pinapakita sa akin ni Adler na mali ang hinala 1<0, na nag o-
overthink lang ako. Gusto ko pa san ang pagtuonan ito nang pansin pero something
bad happendsto my dad, he had lung cancer at ngayon lang namin ito nalaman, itinago
ito ng aming mga magulang.
Nandito ako ngayon sa hospital room kung saan naka-confine si Dad at pinalabas na
niya muna si Isabelle dahil gusto niya akong makausap. Tahimik akong umiiyak ngayon
at hindi ako makatingin ng diretso sa kanyang mga mata dahil nakaramdam ako nang
labis na pagtatampo at galit kay Daddy, sa kanilang dalawa ni Mommy. Kung hindi
lang siguro inatake si Daddy at isinugod sa hospital ay baka hindi pa rin namin
alam ang condition niya ngayon. He's so selfish and I hate it.
"Anak, Lara, talk to me please," rinig kong sabi sa akin ni daddy.
Muli akong napahikbi at mabilis kong pinunasan ang aking mga luha at huminga nang
malalim. Pinigilan ko munang hindi mapaiyak ulit bago ako turningin kay Daddy.
"Why you do this to me, to us, Daddy?! You're so selfish!" hindi ko mapigilan na
mapataas sa aking boses sa sobrang inis.
Bahagyang napayuko si Dad at huminga siya nang malalim bago mulingtumingin sa akin.
Nawala na iyong kinakatakutan namin noon ni Isabelle na matapang at nakakatakot na
ekspresyon sa mukha ni dad kapag napapatingin siya sa amin. Kitang-kita na sa
kanyang pagmumukha ang panghihina at ang putla niya na rin at namamayat na siya.
"Patawad kung hindi kaagad namin sinabi sa mommy ninyo ang tungkol sa kalagayan ko,
Lara. Ayoko lang bigyan pa kayo ng problema ng kapatid mo, ayoko nang dumagdag pa
sa problema ninyo. Ang dami kong kasalanan na nagawa sa inyo kaya ayaw ko nang
manggulo pa sa inyo, Lara."
Matalim kongtinitigan si Dad at pinigilan ko ang sarili kong mapasigaw ulit sa
sobrang galit na aking nararamdaman ngayon.
"So, kung hindi ka inatake kanina at hindi ka nadala rito sa doctor ay hindi mo pa
rin sasabihin sa amin ang totoo? Anong gagawin mo?
Hihintayin mo na lang na mamatay ka nang hindi mo nasasabi sa amin na may sakit ka
pala, Dad?
hate you!" napatayo ako sa sobrang galit at hindi ko na napigilan na mapaiyak ulit
habang nakatingin ng masama sa kanya.
Ngumiti siya sa akin at nakita ko ang pagtulo ng kanyang luha.
"Lara, I'm sorry for everything."
Napailing ako habang nakatingin pa rin sa kanya.
I don't want to hear it. . don't want to see my dad like this.
Mas gustuhin ko pa siyang maging malupit at galit kaysa maging mahina at sakitin
kagaya nang nakikita ko sa kanya ngayon.
"Marrying you to Damon Adler was a big mistake, Lara."
Napakurap ako sa aking mga at takang napatingin kay Dad nang sabihin niya iyon sa
akin. Humakbang ako palapit sa kanya at hinawakan ko ang kanyang mga kamay at
tinignan siya ng seryoso sa kanyang mga mata. "W-What are you are talking about,
Dad? What do you mean of Marrying me to Adler was a big mistake?" kinakabahan kong
tanong sa kanya.
May alam ba siya?
May alam ba siya tungkol sa sekreto ni Adler? Huminga nang malalim si Dad at
napapikit siya sa kanyang mga mata.
"Alam kong hindi maganda ang relasyon niyo ni Damon, anak. Sana hindi ko na lang
pinilit na makasal ka sa kanya. Patawad kung naging sakim ako sa kapangyarihan—
naging mukhang pera. Hindi ko na lang sana kayo dinamay ni Isabelle sa pagiging
miserable ko, anak," mahinang sabi ni Dad habang nakayuko.
Nanlumo ako sa sinabi ni Dad dahil hindi ito ang gusto kong marinig galing sa
kanya.
Napatingala ako at huminga nang malalim bago mulingtumingin sa kanya.
"Hindi ka mamamatay, okay? Kailangan mo pang makita ang apo mo," seryoso kong sabi
sa kanya.
Mabilis siyang napatingin sa akin habang may gulat na ekspresyon sa mukha.
"B-Buntis ka, Lara?" tanong ni Dad sa akin. Ngumiti ako sa kanya at tumango. Muting
napayuko si Dad at nakita ko na lang na gumagalaw ang kanyang balikat at narinig ko
ang kanyang mahinang paghikbi. Mabilis akong lumapit sa kanya at niyakap siya ng
mahigpit at hinalikan siya sa kanyang pisngi.
"Kaya hindi ka dapat lumaban, Dad. Kailangan mo pang makita ang apo mo, Okay?
Please be strong," sabi ko sa kanya.
Turnango siya at niyakap niya rin ako ng mahigpit.
Pagkatapos kong makausap si dad ay lumabas na ako sa kwarto niya upangsi Isabelle
naman ang kanyang makausap. Nang makalabas ako ay agad kong nakita ang kapatid ko
na yakap-yakap ng kanyang asawa na si Luke.
Ngumiti ako sa kanila at naglakad na rin si
Isabelle papasok sa kwarto ni Dad. Naupo na muna ako sa may bench na malapit lang
kay Luke.
"Thank you for always being there for my sister, Luke. She's so lucky to have a
caring and loving husband like you," seryoso kong sabi sa asawa ng aking kapatid.
Nakikita kong mahal na mahal talaga ni Luke si Isabelle and he's willing to do
everything just
for her. Nakaramdam ako ng kunting inggit dahil kahit ilang ulit nang sinabi sa
akin ni Adler na mahal niya ako pero kulang pa rin, nasasaktan pa rin ako nang
paulit-ulit. How I wish na ganito rin kasaya ang relasyon namin kagaya ni Isabelle
and Luke.
Ngumiti si Luke sa akin. "I'm also lucky to have her as my wife, Lara. Sa ngayon,
alam kong mabigat ang pinagdadaanan niyo kaya makakaasa kang hindi ko pababayaan si
Isabelle," wika niya.
Turnango ako at ngumiti sa kanya.
Hindi na ako nagpagabi sa hospital dahil kailangan ko rin magpahinga. Alam na ni
Adler na pumunta ako sa hospital at sinabi ko na rin muna sa kanya na hindi na muna
ako magta-trabaho at agad naman siyang pumayag dahil ayaw niyang ma-stress ako at
mapagod lalo na't buntis ako sa anak namin ngayon.
"Inday, where's you Kuya Adler?" tanong ko kay Inday nang makauwi ako sa bahay.
Napatigil siya sa kanyang ginagawa at sinagotl niya ang aking tanong.
"Ate, nasa kwarto niyo na po si Kuya Adler. Bago lang din siya nakauwi galing
trabaho at mukhang pagod na pagod po siya kasi hindi na po siya kumain eh," sagot
niya sa aking tanong.
Huminga ako nang malalim at tumango kay Inday. Hindi na rin ako kumain dahil
kumain na ako sa labas bago ako makauwi rito sa aming bahay. Dumiretso na ako sa
kwarto namin upang makita si Adler pero nang makapasok ako sa loob ng aming kwarto
ay nakita ko kaagad siya na mahimbing nang natutulog sa aming kama. Hindi pa siya
nakakapagbihis dahil suot-suot niya pa ang kanyang attire para sa trabaho at suot
niya pa rin ang kanyang sapatos.
Burnuntong-hininga ako at naglakad papalapit sa kanya at in alis ko ang kanyang
suot na sapatos at inayos ko rin ang kanyang pagkakahiga at ang kumot. Tinitigan
muna ang mukha ni Adler at hinaplos rin ang kanyang pisngi at hinalikan ko siya sa
kanyang labi.
"Good night. I love you."
Nang magising ako sa sumunod na araw ay hindi na nakita si Adler sa aking tabi.
Masama ang aking pakiramdam pero pinilit ko pa rin na tumayo at makaligo. Hindi pa
kami nagpapa-checkup sa OB dahil maraming mga problemang dumating at mas lalong
naging busy si Adler lalo na't siya na muna ang nag ha-handle sa mga trabaho 1<0.
Ako naman ay pumupunta sa bahay nila Daddy para alagaan sya at ganun din si
Isabelle.
Pagkalabas ko sa kwarto namin ni Adler ay nakita ko kaagad si Inday sa baba na
nagwawalis pero nagulat na lang ako nang tuluyan na akong makababa ay nakita ko si
Tita Devon na nakaupo sa may couch sa may living room namin na para bang may
hinihintay. Nag-angat siya ng tingin sa akin at seryoso ang ekspresyon sa kanyang
mukha.
"T-Tita Devon."
Nagmadali akong burnaba upang lapitan si Tita Devon. Simula no'ng magkita kami sa
may hospital ay hindi ko na siya ulit nakita kaya nagulat ako nang makita ko siya
rito sa bahay namin ni Adler.
Tumayo siya at humarap sa akin.
"Lara," banggit niya sa aking pangalan. Napalunok ako sa aking [away dahil
nakaramdam ako ng kaba.
"B-Bakit po kayo nandito, Tita? Si Adler po ba ang hinahanap ninyo?" tanong ko.
"lkaw ang pakay ko rito, Lara."
Napakurap ako sa aking mga mata habang nakatingin kay Tita Devon.
"A-Ano po ang kailangan ninyo sa akin?"
"Come with me. May ipapakita ako sa 'yo,"
sabl' niya sa akin at naglakad na siya palabas sa aming bahay.
Nagtaka ako sa mga kilos ni Tita Devon pero sumunod na langdin kaagad ako sa kanya.
Buti na lang at maayos ang aking suot at nakaligo na rin ako. May dala na sasakyan
si Tita at siya rin ang nagda-drive nito. Sumakay ako sa kanyang sasakyan at
pinaandar na niya rin ito kaagad. Ang tahimik ni Tita Devon at nakakatakot din ang
kanyang awra ngayon. Huminga ako nang malalim at pinakalma ko ang aking sarili at
napatingin na lang ako sa labas ng bintana habang nagda-drive si Tita Devon.
Makalipas ang ilang minuto na byahe ay nagulat na lang ako nang makita kong nasa
isang hospital kami, isa itong private hospital na pagmamay-ari ng mga Lockwood.
Bakit karm nandito? Nakaramdam ako ng labis na kaba nang maalala ko si Adler. May
nangyari ba sa asawa ko? Napatingin ako kayTita Devon at hindi ko na napigilan
angsarili ko na mapatanong.
"Tita, anong ginagawa natin dito?"
Sumulyap siya sa akin pagkatapos niyang ma-park ang kanyang sasakyan.
"May ipapakilala lang ako sa 'yo, Hija, malamig niyang sabi at lumabas na siya sa
kanyang sasakyan.
Lumabas na rin ako at tahimik na sumunod kay Tita Devon papasok sa hospital. Hindi
ko man pinapahalata ngayon pero iyong lakas ng tibok ng aking dibdib ngayon ay
rinig na rinig ko na sa sobrang lakas. Kinakabahan ako at nakaramdam din ako ng
kunting takot.
Nang makapasok na kami sa 100b ng hospital ay agad na may lumapit sa aming dalawang
nurses at sinundan namin ito ni Tita Devon. Dumaan kami sa isang napakatahimik na
hallway dito sa hospital at para ng nasa isang restricted area kami. Nakasunod pa
rin kami kahit na nagtataka na talaga ako at hindi ko alam kungsaan kami pupunta.
Makalipas ang ilang minuto na paglalakad at pag-ikot nang paulit-ulit dito sa
hallway ay may nakita ako sa hindi kalayuan na isang room at ito lang ang nag-
iisang room dito. Surnulyap sa akin si Tita Devon at sinenyasan niya akong sumunod
sa kanya.
Pumasok sa 100b ng room si Tita at pumasok na rin ako.
Labis ang aking gulat nang may makita akong isang babae na nakahiga ngayon sa isang
hospital bed at maraming nakakabit na mga tubo sa kanyang katawan at marami rin na
mga machines sa paligid. Napatitig ako sa babae at para akong kinakapos ng hininga
at nanlamig din ang aking buong katawan sa hindi malaman na dahilan.
"TLTita, who is she?" nanghihina kong tanong kayTita Devon habang hindi pa rin
maalis sa aking tingin ang babaeng walang malay.
"Her name is Rebecca Del Rios, Lara. Siya ang gusto kong ipakilala sa 'yo."
Atomatikong naglandasan ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan.
Bakit. bakit nakakaramdam ako ng ganito?
Anong meron sa babaeng 'to?
At bakit pinakilala ni Tita Devon sa akin si Rebecca?

EPISODE 63 - SCARED
EPISODE 63
SCARED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
GUI-ONG-GUI-O ang isipan ko. Hindi ko alam kung ano ang dahilan kung bakit ako
umiiyak habang nakatingin sa babaeng nasa aming harapan na nakahiga sa hospital bed
habang may iba't ibang tubo na nakakabit sa kanyang katawan. Sino siya? At bakit
kailangan ko siyang makilala?
Pinunasan ko ang aking luha at huminga nang malalim. Humarap ako kay Tita Devon at
seryoso ko siyang tinignan, nakita ko rin na nakatingin pala siya sa akin at
pinagmamasdan ang aking reaksyon.
"Sino siya? Bakit kailangan ko siyang makilala? Bakit niyo ako dinala rito, Tita
Devon? Alam ba ni Adler 'to? luwi niyo na lang ako, please."
Hindi ko mapigilan na kabahan at matakot. Parang gusto kong um atras, ayokong
makilala ang babaeng 'to—ang babaeng nagngangalang Rebecca Del Rios. Nararamdaman
ko nang anytime ay masasaktan ako sa sasabihin ni Tita Devon. Gusto kong magbingi-
bingihan at magbulag-bulagan. Gusto kong maging selfish sa oras na ito. Ayoko..
Ayokong masira ang pamilyang gusto kong buohin kapag nalaman ko ang katotohanan
ngayon.
"Walang alam si Damon na dinala kita rito at kapag nalaman niya ang totoo,
magagalit siya at kamumuhian niya ako," seryosong sabi ni Tita Devon habang
nakatingin sa akin.
Napasinghap ako habang naguguluhan na nakatingin kay Tita Devon. Hindi ko mapakali
ang aking mga mata at nanginginig din ang aking mga kamay ngayon sa hindi malaman
na dahilan. "T-Tita, bakit niyo po ako dinala rito? Ano ang rason kung bakit niyo
akong gustong makilala si Rebecca?" tanong ko sa kanya.
Nakita kong humakbang papalapit sa akin si Tita Devon at bahagya akong napatalon sa
gulat nang hawakan niya ang magkabila kong balikat at seryoso niya akong tinitigan
sa aking mga mata.
"l like you a lot, Hija. Nakita ko na mahal mo talaga ang pamangkin ko at hindi mo
siya iniwan kahit anong mangyari. Tiniis mo ang pag-uugali niya, minahal mo ang
lahat ng nasa kanya, and I am very thankful that you are his wife, Lara. But I want
you to know something, I want to see kung hanggang saan ang pagmamahal mo sa
pamangkin ko, kung kaya mo pa rin ba siyang tanggapin kapag nalaman mo ang
katotohanan," wika ni Tita Devon habang nakatingin sa akin.
Hinawakan ng mahigpit ni Tita Devon ang aking balikat at iniharap niya ulit ako sa
babaeng nakahiga sa hospital bed habang may nakakabit na iba't ibang tubo sa
kanyang katawan. Maraming machines sa paligid at ito ang nagsisilbing ingay sa
tahimik na hospital room na pinasukan namin ngayon ni Tita Devon.
Napalunok ako sa aking laway at napatingin ako kayTita na nasa aking tabi at
nakahawak pa rin siya sa aking balikat ngayon.
"W-Who is she?" I asked.
Bumuntong-hininga si Tita Devon at napatingin siya sa akin.
"She's Rebecca, and she's Damon's fiancée." Nanlaki ang aking mga mata at napaawang
ang aking bibig. Muli akong napasulyap sa pagmumukha ni Rebecca at hindi
maipagkakailang maganda nga ito. Para siyang isang prinsesa na nangangailangan ng
isang halik galing sa isang prinsipe upang magising ito at burnalik sa dating
buhay.
Para akong kinakapos ng hininga nang
sabihin iyon ni Tita Devon. Why she's doing this to me? Ayokong... ayokong
makaramdam ng sobrang sakit ngayon pero wala kong magagawa, nandito na ako at
kailangan ko rin malaman ang katotohanan. Ang tagal nang tumatakbo sa aking isipan
kung ano ang tinatagong sekreto sa akin ni Adler pero hindi ko ito malaman-laman
dahil magaling siyang magmanipula ng isang tao, magaling siyang magsinungaling at
maniniwala ka na lang sa kanyangsasabihin—ganun ang aking asawa.
"W-What happened to her? Bakit nandiyan siya sa hospital bed at bakit ang claming
mga tubong nakakabit sa kanya?" tanong ko kahit nahihirapan.
"She got into a car accident seven years ago,
Lara. Hinahabol siya ng kalaban ni Damon na si Edward Dela Cueva. May nakasalubong
na isang sasakyan si Rebecca habang nagda-drive at napaputukan din siya ng baril ni
Edward sa may tiyan kaya mabilis siyang nawalan ngdugo. That night is one of the
devastating moment of my nephew. Rebecca is in a critical condition and put into
comatose. Seven years na pero hindi pa rin siya nagigising. Damon blamed himself
for Rebecca's condition right now. He can't forgive himself. Kaya hanggang hindi
nagigising si Rebecca ay hindi niya ito pababayaan, Lara," pagku-kwento ni Tita
Devon habang nakatingin sa akin.
Hindi na mapigilan ng mga luha kong pumatak sa aking mga mata. Ang bigat ng aking
nararamdaman at hindi ako makahinga ng maayos sa mga nalaman ko.
So, this is Adler's greatest secret?
Is Rebecca his secret?
Kaya ba palagi siyang umaalis dahil si Rebecca ang pinupuntahan niya?
"l know it sounds like he's cheating on you, Lara, but it is not. Rebecca is his
responsibility, and he can't leave her alone. Rebecca is not just his fiancée.
Rebecca is also part of our family, Lara. It would be best if you accepted that
Damon cares for Rebecca. You're still his wife, and he's your husband. If you love
Damon, you will accept him even this, even with Rebecca, Lara."
Napailing ako at bahayang napalayo kay Tita Devon. Hindi ako makapaniwala sa
kanyang pinagsasabi sa akin ngayon. I'm so disappointed at her. Hindi ko gets kung
ano ang pinaglalaban niya ngayon at kung bakit niya sinasabi ito sa aking lahat.
What's her point? Gusto niyang tanggapin ko
si Rebecca dahil responsibilidad siya ni Adler?
I'm the wife.
Asawa ako ni Adler.
Sino ang matinong asawa ang tatanggapin na lang ang katotohanan na may ibang
pinupuntahan ang asawa mo kahit na naka-coma man ito o wala. Yes, Rebecca was his
fiancée pero hindi na ngayon dahil kasal na si Adler sa akin. There is no way that
I will accept Rebecca in our lives and he is not Adler's responsibility,
pinapaniwala lang nilang responsibilidad nila ito dahil hanggang ngayon ay hindi
maayos ang kalagayan ng babae.
Muli akong urniling habang nakatingin kay Tita Devon. I can't believe na kaya
niyang sabihin ang lahat ng mga iyon na parang ayos lang sa akin ang lahat, na
parang matatanggap ko lang kaagad ang mga nalaman ko ngayon.
Akala ko ba ay gusto niya ako para kay Adler? Pero bakit parang wala lang ako kay
Tita, na parang hindi ako asawa ni Adler? 00, nakikita kong mas nag-aalala siya
ngayon dito kay
Rebecca, pero ako ang asawa ng pamangkin niya.
"No."
Napakunot ang noo ni Tita Devon nang sabihin ko ito sa kanya.
"What do you mean by no, Lara?" she asked. Napalunok ako sa aking [away at tinignan
siya ng seryoso.
"Adler is my husband," wika ko.
Turnango si Tita. "Yes, Lara, asawa mo si Damon. Alam kong asawa mo siya at kahit
pagbaliktarin pa ang mundo sa 'yo siya," sabi ni Tita.
Napatango rin ako at bahagyang ngumiti kay Tita.
"That's right, Tita. I'm his wife and he's my husband, kahit pagbaliktarin man ang
mundo," sabi ko at napasulyap kay Rebecca bago ako muling humarap kay Tita Devon at
pinagpatuloy ang aking pagsasalita. "Sa akin si Adler at hindi ako makakapayag na
may kahati ako sa kanya," seryoso kong sabi kay Tita Devon.
Nanlaki ang kanyang mga mata na para bang hindi makapaniwala sa aking sinabi.
"My God, Lara, I thought you would understand the situation, but you're not! You're
being selfish. Hindi ka man lang nag-iisip?!
Kailangan ni Rebecca si Damon."
Hindi ko mapigilan na mapataas sa aking kilay habang nakatingin kay Tita. Wala
akong pakialam kung magmukha man akong mataray ngayon pero kailangan kong ipaglaban
ang karapatan 1<0.
"I'm pregnant, Tita. Magkakaanak na kami ni Adler at kahit anong sabihin niyo
diyan, hindi ako makakapayag na may kahati kami ng anak ko sa atensyon ni Adler.
Iniisip ko lang ang pamilya namin, Tita, kaya pansensya na kung nagmumukha man
akong selfish sa inyo pero iyon talaga ang totoo," seryoso kong sabi sa kanya at
nagpaalam na ako na aalis.
Hanggang sa paglabas ko sa hospital room ay tulala pa rin si Tita Devon na para
bang hindi makapaniwala na buntis ako at magkakaanak na kami ni Adler.
Hindi ko na sinulyapan si Rebecca hanggang sa paglabas ko dahil ayokong makita ang
pagmumukha niya.
Nang bahagya na akong makalayo sa kwartong pinagdalhan sa akin ni Tita, inilabas ko
na ang kanina ko pang pinipigilan na mga luha. Napatakip ako sa aking bibig at
mahinang humikbi. Hindi ko man pinapakita sa harapan ni Tita Devon kanina pero
labis talaga akong nasaktan sa aking nalaman at nakaramdam din ako ng galit kay
Adler at pati na rin kay Tita Devon dahil sa pagsisinungaling nila, dahil tin ago
nila ang katotohanan na may Rebecca pala.
Natatakot ako.
Natatakot ako na kapag magising si Rebecca ay ito ang piliin ni Adler at hindi ako
at ang anak niya.
Natatakot ako na maiwan.
Natatakot ako na baka mahal pa rin talaga ni Adler ang pakakasalan niya sana na si
Rebecca.
Napatigil ako sa aking paglalakad nang makaramdam ako nang panghihina. Walang
katao-tao rito sa hallway kaya malaya akong makapaglabas ng aking sama ng 100b.
Pumunta ako malapit sa may pader at unti-unti akong naupo sa may sahig habang
nakasandal sa may pader at niyakap ko ang aking mga tuhod at umiyak ako nang
umiyak.
Bakit sunod-sunod ang problemang dumadating sa buhay ko?
Bakit kahit na may magandang nangyari sa at ito ang aking pagbubuntis, may mga
masama pa rin na nagyayari sa paligid ko, may mga problema pa rin na labis na
nagpapasakit sa akingdamdamin.
F*ck! Hindi na ata ako magiging masaya sa buon g-buhay ko.
Tama naman ang ginawa ko diba? Ayokong magpaubaya. Ayokong
mag-pretend na okay lang ang lahat, na kaya kongtanggapin kaagad ang mga nalaman
ko, na kaya kongtanggapin na may kaagaaw ako kay
Adler.
Ayoko.
Hindi ako makakapayag.
Ngayon lang ata sa buong-buhay ko na pinagseselosan ko ang isang babaeng nasa-
comatose. Hindi ako makapaniwalang matatakot ako nang ganito. ... Natatakot na baka
makuha ulit ni Rebecca si Adler.
Ipaglalaban ko ang karapatan ko bilang asawa at hindi ako makakapayag na maiwan
kami ng anak ko.

EPISODE 64 - SECRET ROOM

EPISODE 64
SECRET ROOM
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
MY DAD DIED. Hindi ko akalain na iniwan na talaga kami nang tuluyan ni Dad, hindi
niya tinupad ang gustong kong makita niya pa ang kanyang apo. Wala na kaming
magagawa, sumuko na talaga siya at tatanggapin na lang namin ito kahit na masakit.
Manhid na ata ako. Angdaming sakit na mga pangyayari na dumating sa buhay ko
ngayong taon pero parang nasanay na rin ako ngayon sa sakit. Nandito kami sa
memorial chapel kung saan dinala ang katawan ni Daddy. Maraming pumupunta rito na
mga kakilala na Dad at mga kamag-anak namin. Merong binigay si Dad na letter para
sa akin pero hindi ko pa ito nababasa— ayoko muna itong basahin dahil sigurado
akong masasaktan ako nang sobra.
Nandito si Adler sa aking tabi at hindi niya ako iniwan. Pagkatapos naming mag-usap
ni Tita Devon at sabihin niya sa akin angtungkol kay
Rebecca Del Rios at kung ano ito sa buhay ni Adler
ay hindi ko na pinaalis si Adler sa aking tabi lalo na ngayon na kailangan na
kailangan ko siya dahil patay na si Dad. Alam na rin nila Isabelle at Mommy ang
tungkol sa aking pagbubuntis at palagi nilang sinasabi sa akin na huwag akong
magpupuyat kaya kahit gustong-gusto kong magpuyat upang bantayan si Dad ay mas
inalala ko kapakanan ng baby ko lalo na ngayon na sunod-sunod ang problema at nase-
stress ako nangbongga.
"Lara, urnuwi na muna tayo," wika ni Adler na nasa akingtabi.
Nakatitig ako ngayon sa kabaong ni Dad at hindi ko mapigilan ang aking mga luha na
pumatak sa aking mga mata. Hinang-hina ang katawan ko ngayon dahil kahit sabihin pa
ng iba na isang malupit na ama si Dad, ama ko pa rin siya at masakit sa akin na
mawalan ng Tatay.
"I'm fine, Adler. Hindi pa naman gabi at hindi pa ako inaantok," mahina kong sabi
at tinignan siya.
Bumuntong-hininga siya at tumango.
Gusto ko san ang maka-usap si Adler tungkol kay Rebecca at bakit hindi niya masabi
sa akin ang tungkol do'n, bakit kailangan niya pang magsinungaling sa akin. Gusto
kong malaman ang side ni Adler dahil handa ko siyang intindihin, handa ko siyang
tanggapin basta ipangako niya lang sa akin na kahit anong mangyari ay karm lang ng
anak niya ang kanyang pipiliin at hindi si Rebecca. Sa mga oras na ito ay wala
akong ibang iniisip kundi ang kapakanan ng anak ko at ang magiging future niya. Ito
'yong kinatatakutan ko noon kaya ayaw ko pang magkaanak, ayokong makaranas siya ng
mga naranasan ko noon. Kaya kagagawin ko ang lahat para lang manatili si Adler sa
akin at kami ng kanyang pamilya ang kanyang pipiliin. Wala na akong pakialam sa mga
sinabi ni Tita Devon sa akin at mas lalo nang wala akong pakialam kay Rebecca.
Nag-angat ako ng tingin at nakita ko si Mommy sa aking harapan. Pagod ang kanyang
mukha at namumugto rin ang kanyang mga mata sa kaiiyak niya kanina.
"M-Mom."
Lumapit siya sa akin at niyakap niya ako ng mahigpit. Hinalikan niya ang aking ulo
at hinaplos niya rin ito.
Bahagyang ngumiti si Mom nang matapos na kaming magyakapan dalawa.
"Anak, ang putla mo! Umuwi na muna kayo ng asawa mo sa inyong bahay para
makapagpahinga ka," wika niya.
Naramdaman ko naman ang paghawak ni Adler sa aking balikat kaya napasulyap ako sa
kanya.
"Lara, please," mahinang sabi ni Adler at hinalikan niya ang aking pisngi.
Huminga ako nang malalim at turnango. Muli akong napatingin kay Mom at ngumiti sa
kanya at napatayo na rin ako upang yakapin siya ulit.
"Babalik kami rito bukas, okay?"
Tumango si Mom at hinalikan ang aking pisngi.
"Okay. Please take care of yourself, Lara," paalala ni Mom.
Nagpaalam na kami ni Adler at umuwi na rin kami sa aming bahay.
Na-focus ako sa pagkamatay ng aking ama at binalewala ko muna ang iba kong problema
at ang tungkol kay Rebecca Del Rios. Hindi na rin naman ako ginugulo ni Tita Devon
at hindi rin urnaalis si Adler kaya naging kampanti na muna ngayon pansamantala.
Hindi ko pa binubuksan angsulat ni Dad para sa akin dahil natatakot ako kung ano
man ang mga isinulat niya sa 100b. Plano ko itong basahin kapag nalibing na si Dad
at kukuha na muna ako ng lakas para mabasa ito.
"Lara, matulog ka na. Kanina ka pa tulala riyan at baka kung ano ang mangyari sa
inyo ng anak natin.”
Napakurap ako sa aking mga mata at napatingin ako kay Adler. Nandito na ako sa
aming bahay at agad din niya akong dinala sa aming kwarto upang makapagpahinga pero
hindi pa rin ako makaramdam ngtulogsa dami ng tumatakbo sa aking isipan.
"Lara,” muling tawag sa akin ni Adler.
Humakbang siya palapit sa akin at bahagya siyang lumuhod sa aking harapan at
hinawakan niya ang magkabila kong karnay at tiningala niya ako.
"Anong problema?” tanong niya sa akin habang nakatingin sa aking mga mata.
Habang nakatingin ako kay Adler ay hindi ko mapigilan angsarili ko na mapaiyak.
Hindi mawala ang takot ko na baka iwan ako ni Adler, na iwan niya kami ng anak
namin... hindi ko kayang mangyari iyon.
"Hey, baby, why are you crying?”
Mabilis na umupo sa aking tabi si Adler at niyakap niya ako. Napasiksik ako sa
kanyang dibdib at niyakap siya ng mahigpit habang ako naman aytahimik na umiiyak.
Gusto ko sanang sabihin sa kanya ang tungkol kay Rebecca pero ayokong mag take ng
risk ngayon. Kailangan ko si Adler ngayon at kapag nag-away kami ngayon ay baka
tuluyan na akong mabaliw sa darni ng problema ko ngayon. Nawala na si Dad sa akin
at ayokong mawala rin si Adler sa akin ngayon at piliin niya si Rebecca.
"H'wag mo akong iwan, please," mahina kong sabi habang yakap siya.
Naramdaman ko ang pagbuntong hininga ni Adler at hinalikan niya ang aking ulo.
"Hindi kita iiwan, Lara. I'm always here for you."
Napahikbi ako at mas lalo pa siyang niyakap na para bang ayoko na talagang mawala
si Adler sa akin, natatakot ako na bitawan niya ako. Natatakot ako na maiwan ulit.
NGAYON ANG ARAW NG LIBING NI DAD. Tahimik akong umiiyak habang nakasandal sa dibdib
ni Adler. Sa hindi kalayuan ay nakita ko ang kapatid kong si Isabelle na urniiyak
din habang yakap-yakap siya ng kanyang asawa na si Luke. Si Mommy naman ay nasa
unahan habang umiiyak. Lahat kami rito ay nag-iiyakan dahil tuluyan na talagang
nagpaalam si Daddy. Hindi ko nakita si Patricia pero alam ko ay pupunta siya
rito para madalaw niya rin ang kanyang ama.
Galit man ako sa kanya pero ama niya pa rin si Dad at alam kong pati siya ay
nasasaktan sa pagkawala ni Daddy.
Pagkatapos ng libing kay Dad ay urnuwi na rin kamingdalawa ni Adler sa bahay namin.
Pareho kaming tahimik sa 100b ng sasakyan at hindi rin siya nag-abala na kausapin
ako kaya mas maganda na rin iyon dahil wala akong kwentang kausap ngayong oras.
Napagpasyahan ko na lang na matulog habang nandito sa 100b ng kanyang sasakyan at
ginising lang ako ni Adler nang nasa bahay na kami.
"Gusto mo na bang matulog? Gusto mo bang kumain? Saan mo gustong mag-stay, Lara?"
sunod-sunod na tanong sa akin ni Adler habang nakaalalay sa akin sa paglalakad
papasok sa aming bahay.
Tumigil ako sa paglalakad at humarap ako kay Adler. Nakita ko naman ang pagiging
alerto niya at naghintay siya sa aking sasabihin.
"Pwede ba akong mag-stay muna sa office mo? Nalulungkot lang kasi ako kapag nasa
kwarto ako. Gusto ko rin munang magbasa ng libro, mahina kong sabl' sa kanya.
Ngumiti naman si Adler at mabilis na turnango. Muli niya akong inalalayan sa
paglalakad at dinala niya ako sa kanyang opisina rito sa aming bahay. Pagpasok
namin sa 100b ay hindi ko pa rin mapigilan na mamangha dahil sa magkabila na side
ng kanyang office ay may malalaking bookshelves at puno rin ito ng mga libro.
Iniupo ako ni Adler sa may couch at agad ko rin na kinuha angthrow pillow na nasa
akingtabi at niyakap ko ito.
Tumayo naman si Adler sa aking harapan habang nakapameywang.
"May gusto ka bang kainin? Ipagluluto kita sa labas," malumanay niyang sabi.
Bahagya naman akong ngumiti kay Adler. Naa-appreciate ko ang pag-e-effort niya
ngayon para lang mabigay lahat ng aking pangangailangan at mataas din ang pasensya
nya ngayon at hindi niya sinasabayan ang galit ko kapag naiinis ako sa kanya.
"Gusto kong kumain ng Carrot cake, chocolate cake tapos strawberry ice cream,
cookies and cream flavor na ice cream at mango juice," sabi ko kay Adler.
Turnango siya at hinawakan ang magkabila kong pisngi at hinalikan ako sa aking noo.
"Okay, baby. Your wish is my command. Dito
ka lang, ah?" kinindatan ako ni Adler at nagmad ali siyang lumabas sa kanyang
office.
Napangiti na rin ako at napagpasyahan kong tumayo upang makapunta sa kanyang
bookshelf upang makapili ako ng libro na mababasa ko ngayon.
Habang pumipili ako ng libro ngayon, hindi ko mapigilan na mapatingin sa isang
kakaibang libro dahil wala itong sulat at para rin itong hindi silang simpleng
libro. Humakbang ako palapit clito at sinubukan ko siyang kunin pero nagulat na
lang ako nang gurnalaw bigla itong bookshelf ni Adler at sisigaw na sana ako dahil
baka mahulugan ako ng libro pero nagulat ako nang parang may biglang bumukas na
pintuan.
May pintuan? Anong klaseng pintuan ito?
Humakbang ako palapit dito at hinay-hinay ko itong binuksan at laking gulat ko na
lang nang makitang isa pala itong kwarto.
Secret room?
Bakit may ganito sa 100b ng aming bahay? At bakit may ganito si Adler dito sa 100b
ng kanyang opisina? May tinatago pa ba siya?
Lumakas ang kabog ng aking dibdib at nilakasan ko ang aking 100b na pumasok sa 100b
ng kwartong nakita ko.
Madilim sa paligid kaya kinapa ko ang mga dingding upang mahanap ang switch ng
ilaw. Makalipas ang ilang segundo na paghahanap ng switch ay may nahanap na talaga
ako at binuksan ko na ito. Nang umilaw na ang paligid ay hindi ko mapigilan na
magulat sa aking nakita sa paligid lalo na sa isang napakalaking white board sa
aking harapan na may iba't iba akong mga litrato ng tao na nakikita. .. at
konektado itong lahat.
Humakbang ako palapit dito at laking gulat ko nang makita ko ang mga litrato na
nakadikit sa white board.
"Oh my God
Napatakip ako sa aking bibig nang hindi ako makapaniwala sa nakita kong litrato
rito ngayon.
Bakit nandito ang lirato ko?
At bakit may nakalagay na ekis?

EPISODE 65 - LIAR
EPISODE 65
LIAR
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
NAKITA ko ang aking mukha sa white board at may nakalagay na ekis doon. Bakit
nandito ang mukha ko at bakit may ekis? Sa aking tabi naman ay nando'n ang
pagmumukha ni Isabelle at wala itong ekis. Tinignan ko ang ibang larawan at nakita
ko ang mukha ni Dad sa may itaas namin ni Isabelle at sa kanyangtabi ay si Mom. Sa
tabi ni Dad sa isa pang gilid na litrato ay nakita ko ang pagmumukha ni Ninong
Edward Dela Cueva at angdalawa pang mukha ng lalaki na hindi ko kilala pero
familiar sa aking mga mukha. May nakalagay na sulat sa itaas na targets. Targets
saan? Napalunok ako sa aking laway at nakaramdam ako ng labis na kaba at takot nang
may maalala ako at maisip habangtinitignan ko itong mga litrato na nakadikit sa
white board.
Naghihiganti ba si Adler?
Bakit kasi ang pamilya namin? Si Papa?
Oh My God
Napatakip ako sa aking bibig habang nanlalaki ang mga matang nakatingin sa mga
litrato na nakadikit dito sa white board sa aking harapan. Naalala kong pinatay ang
mga magulang ni Adler at nakita niya kung sino ang pumatay sa kanyang mga magulang
dahil nandoon siya. Pinatay niya si Ninong Edward dahil kalaban niya ito at ito rin
ang dahilan kung bakit na-comatose si Rebecca ngayon. Posible bang kasama si Dad sa
mga pumatay sa mga magulang ni Ad ler?
Napailing ako habang nakatingin sa litrato ni
Dad at hindi ko mapigilan na mapaiyak ulit. Kalilibing lang ni Dad kanina at hindi
ko ata kakayanin kapag malaman kong kasali siya sa pumatay sa mga magulang ni
Adler. 00, malupit siya sa amin ni Isabelle at hindi siya katulad sa ibang mga
Tatay na pinapakita talaga sa mga anak ang kanilang pagmamahal. Iba si Dad pero
alam ko, alam namin ng aking kapatid na mahal kami ni Dad at kahit na malupit siya
ay hindi niya kayang pumatay ng isang tao.
No.
Hindi iyon magagawa ni Daddy.
"Lara? Nandito na ang mga pagkain mo!"
Nanlaki ang aking mga mata at bahagyang napatalon sa gulat nang marinig ko ang
boses ni Adler. Oh my God! Makikita niyang bukas itong pintuan sa may secret room
at sa mga oras na ito ay alam ko nang alam na niyang nandito ako sa 100b.
Huminga ako nang malalim at hinanda ang akingsarili.
"Lara Laureen...."
Mabilis akong napaharap kay Adler at nakita ko siyang nakapasok na sa 100b ng
secret room at seryoso siyang nakatingin sa akin. Hindi ko malaman kung ano ang
kanyang iniisip ngayon o ang kanyang ekspresyon sa mukha dahil wala akong nakikita,
blanko ang kanyang ekspresyon sa mukha habang nakatingin sa akin na mas lalong
nagpakaba sa akin lalo.
"What are you doing here?" malamig niyang tanongsa akin.
Para akong kinapusan ng hangin nang tanungin niya iyon sa akin habang nakatingin pa
rin sa aking mga mata. Gusto ko sanang umiwas ng tingin sa kanya pero ayoko,
ayokong ipakita sa kanya na natatakot ako ngayon kahit iyon naman talaga ang totoo.
"Bakit may ganito sa opisina mo, Adler?" matapang kong tanong sa kanya.
Hindi niya kaagad sinagot ang aking tanong.
Tinitigan niya ako ng ilang segundo bago siya humakbang palapit sa akin. Hindi ako
umatras. Nanatili ako sa aking kinatatayuan habang nakikipagtitigan sa kanya. Hindi
ako natatakot ni Adler dahil alam kong hindi niya ako kayang saktan ng physical,
emotional pwede pa.
Tumigil siya sa kanyang paghakbang ng malapit na siya sa aking kinatatayuan. Nakita
kong napatingin siya sa aking likuran, sa may white board. Huminga siya nang
malalim at bahagyang napatango at muting napatingin sa akin.
"Lara, it's not what you think," kalmado niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Pinigilan ko ang aking sarili na sigawan siya ngayon. Bago ako muling magsalita at
huminga muna ako nang malalim.
"So, ano ang dapat kong isipin, Adler? Na naglalaro ka lang clito sa 100b ng secret
room sa 100b ng office mo? At naisipan mong paglaruan ang mga pictures namin at
nilagyan mo ng ekis ang mukha ko?" malamig kong tanong sa kanya. Nakita ko ang pag-
igting ng kanyang panga habang nakatitig pa rin siya sa akin.
"l don't have the intention to hurt you, Lara, wika niya.
Sarkastiko akongtumawa habang nakatingin pa rin kay Adler.
"What is the purpose of marking my picture in an x?"
Siya na ang unang burnitaw sa pagtititigan namin dahil umiwas siya at huminga nang
malalim bago ako muling tinignan.
"Lara, let me explain everything, please."
"Then explain! Ginagawa mo akong tanga, Adler! Ano 'yong sinabi mong hindi dapat
tayo nagtataguan ng mga sekreto? You are a f*cking liar! Ang darni mong sekreto sa
akin. Akala mo hindi ko malalaman?" galit kong sabi sa kanya.
Bumuntong-hininga siya at nagsalita.
"My parents were murdered in front of me,
Lara."
Natigilan ako nang sabihin iyon ni Adler.
Muli siyang nagpatuloy sa aking sinabi.
"l was young when that happened. Do you know why my parents got killed? Because
they were too kind to others. They are easily manipulated. That's why my parents
were not here anymore. Do you want to know who are the m asterminds of murdering my
parents?"
Mabilis na lumapit sa akin si Adler at hinawakan niya ang magkabila kong balikat at
iniharap niya ako sa white board at itinuro niya ang apat na taong nasa itaas at
kasali na rito si Daddy. Hindi ko mapigilan ang luha kong pumatak sa aking mga mata
habang nakatitig sa itinuturo ngayon ni Adler.
"They are the one who killed my parents, Lara," bulong sa akin ni Adler malapit sa
aking tainga. Nakahawak pa rin siya sa magkabila kong balikat at mahigpit ang
kanyang pagkakahawak nito.
Umiling ako at mabilis na inalis ang pagkakahawak ni Adler sa aking balikat at
hinarap siya. Matalim ko siyang tinitigan. "My dad is not a killer!" I shouted.
Tum ango siya.
"Yes, he's not, Lara. But your dad is a f*cking traitor. Hindi man siya ang isa sa
pumatay sa mga magulang ko, kasabwat naman siya ng tatlo at nakinabang siya sa
kayamanan namin," seryosong sabi ni Adler at para siyang nagtitimpi sa kanyang
galit, ayaw niyang sumigaw sa sobrang galit kahit kitang-kita ko na ang paggalaw sa
kanyang isang kilay na nagpapahiwatig na galit siya.
Malungkot akong ngumiti sa kanya at nagsalita.
"Kaya mo ba tinuloy ang pagpapakasal sa akin kasi gusto mong gumanti sa pamilya
1<0? Kaya nakalagay ng ekis ang mukha ko rito sa may white board dahil ako ang
target mo?" diretso kong tanong sa kanya.
Napaawang siya sa kanyang bibig na para bang hindi siya makapaniwala sa aking
tanong sa kanya ngayon. He's so stunned to speak.
"L-Lara—"
"Answer my f*cking question, you f*cking devil liar!" galit kong sigaw at
humagulgol nang malakas habang nakatingin sa kanya.
Nanlalabo na ang aking mga mata sa aking pag-iyak. Ang sikip na ng aking dibdib at
hindi na rin ako makahinga ng maayos kaiiyak ko ngayon. Kahit anong pigil sa aking
mga luha ay hindi ito matigil sa pag-agos.
F*ck these lies! F*ck this reality!
Nakatitig lang sa akin si Adler at nakikita kong nahihirapan siyang sagutin ang
aking tanong. Nahihirapan siyang sagutin dahil totoo ang aking tinanong sa kanya.
Malungkot akong napangiti at mas lalong naiyak. He f*cking used me. He played with
me.
"Yes, Lara—pero noon 'yon! Noon 'yon nang mas nanaig pa sa puso ang pahihiganti.
Pero nang mawala ka sa akin? Makuha ka ni Edward? That was the time I realized that
I f*cking in love with you, Lara! I'm f*cking in love with my enemy's daughter!" he
shouted.
Napaawang ang aking bibig nang sabihin niya iyon sa akin.
Mabilis na lumapit sa akin si Adler at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at
hinaplos niya ito.
"Baby, I love you so much. Gagawin ko ang lahat para sa 'yo. Tinigil ko ang
paghihiganti ko nang minahal na kita. Ayokong masaktan ka kaya hindi ko na inisip
ang paghihiganti ko sa natitirang nagtraydor sa magulang ko and that was your dad.
Pero patay na ang tatay mo kaya wala na akong rason para ipagpatuloy ang ginagawa
ko noon. Lara, kalimutan na natin ang nakaraan, please? Were having a baby for
God's
Muling napatulo ang aking luha habang nakatingin kay Adler. He looks so sincere
while he was saying that to me in my eyes. Pero kahit na ganun ay ang hirap nang
magtiwala kay Adler, lalo na't angdami na niyang nagawang pagsisinungaling sa akin.
"Then, why are you hiding Rebecca from me?" mahina kong tanong habang nakatingin sa
kanya. Parang may bigla na namang kumirot sa akingdibdib nang banggitin ko ang
pangalan na ito.
Unti-unting bumitaw ang mga karnay ni Adler na nakahawak sa aking pisngi at hinay-
hinay siyang umatras sa akin habang umiiling.
"Akala mo hindi ko malalaman ang tungkol kay Rebecca?"
"Lara—"
"You're a big f*cking liar, Damon Adler Miller!
I cannot stand With you anymore. Ayoko na! Sawang-sawa na ako!" sigaw ko at
napatakbo na ako palabas sa secret room at iniwan siya roon sa loob.
"Lara!" rinig kong sigaw ni Adler at naramdaman ko rin na sinundan niya ako
palabas.
Mas binilisan ko pa ang aking pagtakbo palabas, palabas sa bahay namin at paalis sa
buhay niya.
Ayoko na.
Ang sakit na.
Ang sakit mahalin ni Adler.
Hindi ko na kayang mabuhay nang ganito,
mabuhay ng puro kasinungalingan na lang ang nasa paligid.
Ayokong mabuhay ng ganito ang an ak ko.
Kailangan ko nang umalis. .. magpakalayo-layo.

EPISODE 66 - PROPERTIES
EPISODE 66
PROPERTIES
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
MABILIS kong nakuha ang susi ko sa aking sasakyan. Pagkalabas ko sa 100b ng aming
bahay ay mabilis din kaagad akong pumasok sa aking kotse at pinaandar ko ito.
Nakita ko ang paglabas ni Adler sa may bahay namin at patakbo siyang lumapit sa may
bintana ng aking sasakyan ta bahagya niya itong kinatok.
"Lara! Lumabas ka diyan! Let's fix this problem, please! Huwag mo akong iiwan!"
sigaw ni Adler habang patuloy sa pagkatok sa aking bintana.
Tinignan ko siya ng malalim at itinaas ko ang aking isang kamay at pinakita sa
kanya ang aking middle finger. I don't give a f*ck. Naubos na ang lahat ng pasensya
ko kay Adler. Mahal ko siya pero ayoko na. .. ang sakit na. llang ulit ko na siyang
pinapakinggan at pinapatawad pero hindi pa rin siya nagtitino, niloloko niya pa rin
ako.
Does he love me? Then he should be honest with me.
"Lara!" malakas niyang sigaw nang pinaharurot ko na ang aking din a-drive na kotse.
Habang patuloy ako sa aking pagda-drive ngayon ay tinawagan ko si Lily na aking
secretary at may mga pinakuha ako sa kanyang mga papeles. Pupunta ako ngayon sa
pamamahay ng aking mga magulang at dala-dala ko rin ang sulat na binigay sa akin ni
Dad bago siya mamatay. Babasahin ko iyon doon at alam kong marami pa akong
malalaman. Ramdam kong marami pang kasinungalingan si Adler at ito ang aking
tutuklasin ngayong araw.
Damn!
I am supposed to mourn my dad now, but here I am, having another problem.
Mabilis akong nakarating sa pamamahay ng aking mga magulang dahil sa bilis ng
pagda-drive ko kanina at kita ko pa ang mga plastic chairs sa labas na ginamit
kanina sa burol ni Daddy. Lumabas ako sa 100b ng aking sasakyan at narinig ko ang
sunod-sunod na pagtunog ng aking phone. Napatigil na muna ako sa aking paglalakad
at tinignan ko kung sino ang tumatawag. Mabilis kong pinatay ang aking phone nang
makita kong si Adler ang turnatawag sa akin. Wala akong panahon ngayon para sa
suyuan, ang gusto ko ay ang malaman ang
katotohanan.
Alam na rin naman ni Lily kung saan ako ngayon at pupunta siya rito sa pamamahal ng
aking mga magulang para dalhin ang mga kinakailangan ko. Naglakad na ulit ako
papasok sa aming bahay at may mga nakasalubong kaagad akong mga kasambahay at
bahagya silangyumuko at binati ako. Napatigil naman ako sa aking paglalakad nang
makita ko si Mom na kakalabas lang sa dining area habang yakap-yakap ang sarili.
Napatigil din siya sa kanyang paglalakad at nag-angat siya ng tingin sa akin.
"Lara anak, ano ang ginagawa mo rito?" mahinang tanong ni Mommy sa akin.
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Alam kong nasasaktan pa siya
ngayon dahil kalilibing lang ni Dad. Ayoko man bigyan siya ng problema ngayon, pero
nandito na ako.
Pagkatapos naming magyakapan ay muli akongtinignan ni Mom habang nakakunot pa rin
siya sa kanyang noo.
"Lara, anong problema? May panibago ka bang problema ngayon?" alala niyang tanong
sa akin.
Hinaplos ko ang pisngi ni Mom at mabilis siyang hinalikan doon.
"May titignan lang po ako rito, Mom. Pwede po ba akong pumunta sa office ni Daddy?"
tanong ko sa kanya.
Kahit na naguguluhan siya sa akin ay turnango na rin si Mom. Nagpaalam na muna ako
sa kanya at naglakad na papunta sa second floor. Nang makarating na ako sa 100b ng
office ni Dad ay hindi ko mapigilan na mapaiyak ulit nang makita ko si Dad na
nakaupo sa kanyang swevil chair at may binabasang papeles at unti-unting nawala sa
paningin ko nang mag-angat siya ng tingin sa akin.
Huminga ako nang malalim at pinunasan ang aking luha. Hinay-hinay akong naglakad
papunta sa may table ni Dad at napatingin din ako sa paligid. I missed him. I
f*cking miss my dad. Umupo ako sa swevil chair ni Daddy at kinuha ko ang sulat
niyang nakalagay sa aking bulsa. Nanginginig ang aking mga kamay habang hawak-hawak
ko ito. Huminga na muna ako nang malalim bago ko unti-unting binuksan ang sulat at
binasa ko na ito.
Dear Lara,
Anak, siguro kung nababasa mo na ito ngayon ay wala na ako. Unang-una, gusto kong
sabihin sa 'yo na mahal na mahal kita, Anaki
Mahal ko kayo ni Isabelle kahit hindi ko man ito
maipakita sa inyong dalawa. Naging miserable man ang buhay ko pero nandiyan kayo ni
Isabelle para magbigay ng lakas sa akin na magsikap at mabigyan kayo ng magandang
buhay. Anak, alam kong galit ka sa akin dahil marami akong ginawang hindi mo
nagustuhan. Gusto ko sanang humingi ng tawad sa 'yo lalo nang pinilit kitang
magpakasal kay Damon. Malaki ang naging kasalanan ko, Anak. Hindi ako isang
mabuting tao, masama ako at isang traydor. Hindi ko akalain na alam pala ni Darnon
ang totoong nangyari sa kanyang mga magulang at sa mga taong nagtraydor sa kanilang
pamilya. Kung alam mo na ang nangyari sa kanyang mga magulang, hindi ako isa sa mga
pumatay sa kanila, Lara. Hindi ko kayang pumatay ng tao. Pero inaamin kong nasilaw
ako sa pera at naging sakim kaya tinraydor ko sila. Ginawa ko ang lahat para lang
urnangat ang kompanya natin. Masama ang ginawa ko noon, Lara at habang-buhay ko
iyong pagsisisihan hanggang sa kamatayan ko rin.
Nagkamali akong ipakasal ka kay Damon. Nagkamali akong nagtiwala ako sa kanya nang
sobra. Anak, patawarin mo ako sa kagagohan na ginawa ko. Nakuha ni Damon lahat ng
properties natin. Sa kanya nakapangalan ang lahat at pati na rin ang kompanya
natin. Huli na nang malaman ko ang totoo dahil sinabi sa akin ni
Patricia ang plano ni Damon. Wala na akong ibang magawa at nanghihina na rin ako,
hindi na ako makalabas ng bahay para pigilan ang asawa mo. Patawarin mo sana ako sa
lahat, Lara. Hanggang sa kamatayan ko ay binigyan pa rin kita ng problema. Mahal na
mahal kita at patawad kung hindi ko na maabutan ang apo ko.
Nabitawan ko ang sulat na binabasa ko na galing kay Dad. Hindi ko rin namalayan na
kanina pa tumutulo ang aking luha habang patuloy sa aking pag-iyak. Oh rny God! Our
properties... lahat ng iyon ay nakapangalan lahat kay Adler?
Natigil ako sa aking pag-iyak at pag-iisip nang makarinig ako ng katok sa may pinto
at narinig ko rin ang boses ni Lily. Mabilis kong pinunasan ang aking luha at
huminga nang malalim upang hindi ulit maiyak. Pumasok na si Lily sa opisina ni Dad
at binigay na niya ang mga kailangan ko. Pinaalis ko na rin kaagad si Lily dahil
may trabaho pa siyang gagawin sa kompanya. Mabilis ko naman na binuksan at binasa
ang mga papeles na dinala ni Lily para sa akin. Mga papeles ito tungkol sa
properties ng mga Montenegro at pati na rin ang Montenegro Company. Hindi ko
mapigilan na manginigsa
aking mga kamay habang tinitignan ang mga properties ng pamilya kong nakapangalan
lahat kay Adler. Ang kompanya, ang mga lupain namin, ang bahay, at iba pa naming
mga negosyo.
Para akong kakapusan ng hininga sa sobrang gulat sa aking mga nabasa. Hindi ako
makapaniwala na ito ang dahilan kung bakit pumayag si Adler na makasal sa akin.
Kaya pala hindi siya umatras nang sabihin ni Dad na ikakasal kaming dalawa kahit
kita ko naman sa pagmumukha niya na galit siya sa akin.
Oh my God.
Hindi ko kinaya lahat ng aking nalaman ngayong araw.
Ang daming nangyaring hindi maganda ngayong araw.
Nilibing si Dad, nalaman ko angtungkol sa secret room at sa mga plano ni Adler,
nalaman kong niloko niya ako nang paulit-ulit, na-komperma ko sa ekspresyon sa
pagmumukha ni Adler na importante si Rebecca sa kanya nang banggitin ko ang
pangalan nito, nalaman kong nakapangalan sa kanya lahat ng properties ng pamilya
ko.
May dadagdag pa ba? Hindi pa tapos ang araw! Baka may gustong humabol?
Bumukas ang pintuan ng office ni Dad at agad na bumungad sa aking harapan ang
hinihingal na si Adler. Mabilis niyang sinirado ang pintuan at humakbang siya
palapit sa akin. Matalim ko siyang tinitigan at naglakad din ako palapit sa kanya.
Nang makalapit na ako kay Adler ay malakas ko siyang sinampal sa kanyang pisngi
kaya natigilan siya at nanlaki ang mga mata. Muli ko siyang sinampal sa kanyang
mukha hanggang sa sinuntok ko na siya nang paulit-ulit sa sobrang sakit at galit na
nararamdaman ko ngayon. Hindi niya ako pinigilan. Nanatili lang siyang nakatayo sa
aking harapan habang tinatanggap niya lahat ng pananakit ko sa kanya.
"Walang hiya ka! Napakasinungling mo, Adler! Demonyo kal Wala kang puso! Ang kapal
ng pagmumukha mong paikotin kaming lahat! Napakasama mong tao!" galit kong sigaw
habang patuloy siyang sinasaktan. Wala akong pakialam kung malakas man ang
pagkakasuntok ko sa kanya, mas masakit pa rin ang ginawa niya sa akin.
Nang manghina na ako ay tumigil na rin ako sa pananakit sa kanya at napaiyak na
lang nang malakas. Nakayuko si Adler ngayon at tahimik
lang siya.
"Nakapangalan sa 'yo lahat ng properties namin."
Nag-angat siya ng tingin sa akin at kitang-kita ko na rin ang mamula-mula niyang
mga mata.
Malungkot akong ngumiti habang patuloy pa rin sa pagpatak ang aking mga luha.
"Hindi pa rin pala sapat ang pagpapahirap mo sa akin, Adler, 'no? Kinuha mo pa
talaga ang lahat ng pinaghirapan ng pamilya 1<0," mahina kong sabi habang
nakatingin sa kanya.
"Kinuha ko lang ang dapat ay sa amin, Lara," malamig niyang sabi habang nakatitig
din sa akin.
Muli akong nakaramdam ng sobrang galit sa kanya at muli ko siyang sinuntok nang
paulit-ulit. Natigil lang ako nang hinawakan niya ang magkabila kong palapulsohan
at matalim niya akong tinitigan.
Nagpupumiglas ako pero mas malakas sa akin si Adler.
"Masakit din 'to para sa akin, Lara! Hindi naging maganda ang naging takbo ng buhay
ko lalo na no'ng pinatay ang mga magulang ko kahit wala naman silang kasalanan!
Ginawa ko lang kung ano ang dapat na gawin kaya h'wag kang magmagaling na ikaw lang
ang nasasaktan dito!"
Ginamit ko ang lahat ng aking lakas para makawala ang isa kong kamay at malakas ko
siyang sinampal sa kanyang mukha.
"F*ck you, Adler! Inuna mo pa talaga lahat ng iyan kaysa sa akin? Mahal mo ako?
Pero bakit habang nalalalaman ko ang lahat ng katotohanan ay napapaisip ako kung
totoo ba lahat ng mga pinakita mo sa akin, o lahat ng iyon ay purong pagpapanggap
lang?!"
Umigting ang kanyang panga habang nakatingin sa akin.
"Mahal kita, Lara!"
"Ah, talaga?! Hindi na ako maniniwala sa 'yo,
"Lara, please! Dammit! Listen to me first! Let's talk!"
Tumalikod na ako sa kanya at nagsimulang maglakad palayo pero hindi pa ako
nakatatlong hakbang ay nakaramdam na ako ng pananakit sa aking tiyan kaya napahawak
ako rito.
"Ahhh!" napapikit ako sa aking mga mata at naramdaman ko rin na parang may likidong
dumadaloy sa may hita ko. Napatingin ako rito at napatakip ako sa aking bibig nang
makita kong may dugo.
No.
Sh*t.
"Lara! F*ckl"
Hindi ko na narinig pa angsunod na sinabi ni Adler at mabilis akong nawalan ng
malay at hindi ko na alam ang nangyari sa akin sa susunod.

EPISODE 67 - GONE
EPISODE 67
GONE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
MALUNGKOT na tumingin sa akin ang doctor na pumasok sa aking kwarto. Napakurap ako
sa aking mga mata at hindi mapigilan na kabahan sa sasabihin ng doctor sa amin
ngayon. No, please.. hindi pwede, hindi ko kaya.
"D-Doc, o-okay lang po ba ang baby ko?" kinakabahan kong tanong habang nakatingin
sa kanya.
Mahigpit din ang pagkakahawak ni Mom sa akin at hindi niya ako binitawan.
"I'm sorry, Lara. You lost your baby."
Napapikit ako sa aking mga mata at umiyak nang malakas nang sabihin iyon sa akin ng
doctor. Lumapit sa akin si Mommy at niyakap niya ako ng mahigpit.
Napailing ako at hinawakan ang akingtiyan. Hindi! Hindi pwedeng hindi nakaligtas
ang baby
1<0, nararamdaman ko pa siya sa aking tiyan. Hindi pwede.
"No! Buhay ang baby ko! Please, doc, hindi kayo pwedeng magkamali! Buhay ang anak
ko!" umiiyak kong sabi habang hawak-hawak ang aking tiyan. Mahigpit ang
pagkakayakap sa akin ni Mommy at narinig ko rin nag kanyang pag-iyak. Pagkatapos
kong hinimatay at dinugo ay mabilis nila akong dinala sa hospital at nang magising
ako ay nakita ko na lang ang sarili ko sa 100b ng isang hospital room at may
papalapit sa akin na doctor at sinabi niya na hindi nila nailigtas ang anak ko.
"M-Mommy, hindi pwedeng mawala ang anak 1<0! Hindi niya ako pwedeng iwan!"
Umiiyak si Mommy ngayon kagaya ko habang hinahaplos ang aking pisngi. Natigil ako
sa aking paghagulgol nang marinig kong bumukas ang pintuan dito sa tinutuluyan kong
hospital room at bumungad sa akin ang pagmumukha ni Adler. Nakaramdam ako ng labis
na galit nang makita ko siya. Wala akong pakialam kahit na umiiyak siya ngayon
katulad 1<0. Kasalanan niya... kasalanan niya kung bakit nawala ang anak 1<0.
"Bakit ka nandito? Umalis ka! Hindi ko kailangan ang presensya mo rito! Get out!
F*ck you! You heartless and devil asshole!" galit kong sigaw habang nakatingin sa
kanya.
Lumapit sa akin si Adler at hinawakan niya ang magkabila kong kamay ng mahigpit.
Nakita kongtahimik na umalis si Mom sa kwarto at naiwan kamingdalawa ni Adler na
parehong nag-iiyakan. Nakaluhod siya sa aking harapan habang mahigpit na nakahawak
sa akin.
"L-Lara, please, hindi ito ang oras para magsisihan tayong dalawa. I need you! You
need me! Kailangan natin ang isa't isa," umiiyak na sabl' ni Adler habang
nakatingin sa akin at hinalikan niya rin ang likod ng aking kamay na hawak-hawak
niya ngayon.
Napailing ako at napapikit sa aking mga mata.
Ang bigat ng dibdib ko. Ang sakit ng nararamdaman ko. Hindi ko kayang makapag-isip
ng matino ngayon sa lahat ng nangyari sa akin ngayong araw. Hindi pa rin pumapasok
sa aking utak na wala na ang anak 1<0, na wala na ang baby kong hinintay ko nang
matagal.
"Hindi patay ang baby ko," mahina kong sabi at muling umiyak.
Naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap sa akin ni Adler at dahil sa labis kong
panghihina ay hindi ko na siya naitulak pa palayo sa akin. Narinig ko ang kanyang
paghikbi at ang mga luha niya sa aking balikat. Mas lalo akong napaiyak sa
sakit na aking nararamdaman. Paulit-ulit niyang sinasabi sa akin ang sorry habang
nakayakap siya ng mahigpit at patuloy siya sa kanyang pag-iya.
"I'm sorry. I'm sorry, Lara.
Ang sakit.
Ang sakit mawalan ng anak.
Sa kanya na lang ako kumukuha ng lakas pero hindi ako makapaniwala na pati siya ay
mawawala sa akin.
Kasalanan ko rin... kasalanan ko dahil masyado akong nagpadala sa mga problema sa
paligid ko. Masyado akong emosyonal at hindi ko na nainisip ang kapakanan ng anak
ko.
Ano nang gagawin 1<0?
"Maghiwalay na tayo, Adler."
Matapos naming mag-iyakan habang nakayakap siya sa akin ay bumitaw na siya at
bahagyang napalayo. llang minuto kaming tahimik at tulala hanggang sa ako na ang
unang burnasag ng katahimikan at sinabi ko na ang gusto kong sabihin kanina pa
lang.
Napakurap siya sa kanyang mga mata at napatingin sa akin na may gulat sa kanyang
ekspresyon sa mukha.
Umilingsiya.
"No. Lara, we can fix this together. We can
have a happy family just like what we had when we were okay," mahinang sabi ni
Adler habang nakatingin sa akin. Hinawakan niya ang aking kamay at hinalikan niya
ang likuran nito at bahagyanghinaplos.
Malungkot akong ngumiti kay Adler at muli kong naramdaman ang pagtulo ng aking mga
luha.
"Adler, wala na ang anak natin," mahina kong sabi at muli akong napahikbi sa
sobrang sakit.
Napapikit siya sa kanyang mga mata at nakita ko ang pagtulo ng kanyang luha.
Huminga ako nang malalim at muli akong nagsalita.
"Ang anak na lang natin ang dahilan kung bakit ako kumakapit pa rin sa relasyong
ito, Adler, dahil ayokong bigyan siya ng isang wasak na pamilya. Mahal kita pero
durog na durog na ang puso ko, Adler. Kapag nakikita ko ang pagmumukha mo ay mas
lalo lang akong napapaiyak at naaalala ko na naman ang pagkawala ng anak natin.
This relationship is toxic, Adler. Walang patutunguhan ang relasyon na ito.
Magsasakitan, maglolokohan, magtataguan ng mga sekreto. .. iyon pa rin ang
mangyayari kapag pinilit nating ayusin ito, Adler.
Ayoko na. Pagod na pagod na ako."
Hindi siya nagsalita. Umiiyak lang siya ngayon habang nakayuko at mahigpit na
nakahawak sa aking mga kamay.
"Let's file an annulment. I'm not happy anymore, Adler. Para na rin sa ikabubuti
nating dalawa, binatawan mo na ako," nahihirapan kong sabi habang nakatingin sa
kanya. Pinilit kong hindi mapaiyak pero tumutulo pa rin talaga ang mga luha ko sa
aking mga mata.
Nag-angat ngtingin sa akin si Adler at nang makita ko siyang umiiyak ngayon ay mas
lalo lang sumisikip ang aking dibdib sa sobrang sakit. Kung noon ay pinapangarap ko
lang na makita ko siyang urniiyak dahil masyado siyang nakakabwesit at wala siyang
puso, pero ngayon na makita ko na siyang umiiyak sa aking harapan ay parang gusto
kong lumapit sa kanya at punasan ang kanyang mga luha.
"l love you," mahina niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Napayuko ako at muling napaiyak.
Hindi ako nagsalita, hindi ko ibinalik ang kanyang sinabi sa akin.
Mahal din kita, Adler, pero hindi ko na ito kayang sabihin sa 'yo.

EPISODE 68 - LET GO
EPISODE 68
LET GO
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Lara, hindi ka pa ba uuwi?"
Napakurap ako sa aking mga mata at napalingon nang marinig ko ang boses ni Steven.
Nakauwi na si Mom dahil nahilo siya at kailangan niya rin ngtulog. Nandito kami
ngayon sa cemetery at nilibing namin ang anak ko. Pinakita sa amin ng doctor ang
anak ko at hindi ko mapigilan na maiyak at masaktan nang makita ko kung gaano siya
kaliit. Kung buhay pa sana at naligtas siya ay lalaki pa siya at ibibigay ko sa
kanya ang lahat ng magpapasaya sa kanya, pero wala na siya, iniwan na ako ng anak
1<0.
"Dito lang muna siguro ako, Steve," mahina kong sabi habang nakatingin sa lapida ng
anak 1<0. Nilagyan lang namin siya ng Baby Miller dahil hindi pa namin alam ang
gender niya.
"Pipirmahan mo pa ang annulment papers niyo ni Damon, diba?"
Napakurap ako sa aking mga mata at
napaharap na sa kanya.
Tama.
Ngayon ko nga pala pipirmahan iyon.
Pagkatapos naming mag-usap ni Adler sa hospital tungkol sa paghihiwalay namin ay
agad kong tinawagan si Lily at siya na ang pinaasikaso ko sa annulment paper namin
ni Adler. Hindi nagsalita si Adler tungkol sa annulment pero wala na siyang
magagawa dahil iyon ang gusto kong mangyari sa amingdalawa. Hindi lang naman ito
para sa akin, para rin ito sa kanya. Ayoko na rin magpakatanga at gusto ko munang
unahin ang sarili ko. Gusto kong maging malaya at gusto kong makalanghap ng
sariwang hangin. Masyado nang masikip ang dibdib ko at hindi na rin ako makahinga
ng maayos.
"Lara, you're going to be fine, okay?" hindi ko namalayan na nakalapit na pala sa
akin si
Steven at hinawakan niya ako sa aking balikat. Ngumiti ako sa kanya at niyakap siya
ng mahigpit at tum ango.
Dahil hiwalay na kami ni Adler ay hindi na ako roon sa bahay naming dalawa tumitira
ngayon. Bumalik na muna ako sa bahay ng mga magulang ko at doon na muna ako tirira
pansamantala. Dinala ko na rin pabalik dito sa pamamahay ng aking mga magulangsi
Inday dahil hindi na rin naman kailangan ng kasambahay si Adler. Pansamantala lang
ako rito dahil plano kong pumunta sa Switzerland at doon na muna ako titira.
Narinig ko rin galing kay Mom na aalis din siya at gusto niya munang mag-ikot-ikot
sa buong mundo at mag-travel na mag-isa. Suportado naman ako sa gusto ni Mom kaya
hindi ako urnangal. Si Isabelle naman ay planong surnama sa Canada kasama ang
kanyang kaibigan na si Nairne. Mukhang kaming lahat ay aalis ng Pilipinas, ah? Alam
ko naman na nasasaktan kami sa mga problemang dumating sa buhay namin at kailangan
din namin na magpahinga at gurnaling galing sa sakit.
Nag-stay na muna ako ng ilang minuto sa cemetery at umalis na rin kami ni Steven at
hinatid niya ako pabalik sa pamamahay ng aking mga magulang. Pagpasok ko sa 100b ng
bahay ay agad kong nakita si Lily na naghihintay sa akin sa may living room at nang
mapatingin ako sa may lamesa ay may nakita akong envelope roon at alam kong ito na
'yungAnulment papers.
Huminga ako nang malalim at naglakad papalapit kay Lily at umupo ako sa bakanteng
couch at kinuha ko na rin ang envelope at binuksan ko na ito at kinuha ang papel sa
100b.
Bumuntong-hininga ako at napatingin sa aking kaibigan na si Steven na nakatayo sa
hindi kalayuan habang nakahalukipkip at nakatingin sa akin. Tinaasan niya ako ng
kilay at nginuso niya ang hawak kong papel na parang sinasabi na pirmahan ko na
ito. Gigil na gigil si Steven kay Adler at gusto niya rin sana itong sugurin at
suntukin sa mukha pero napakaimposible na gagawin niya 'yon kasi takot 'to kay
Adler.
Bago ko pirmahan ang annulment paper namin ni Adler ay napasulyap na muna ako sa
aking secretary na si Lily dahil kanina ko pa nararamdaman ang kanyang titig. Nang
makita niyang nakatingin na ako sa kanya ay siya naman ang mabilis na umiwas ng
tingin sa akin at napayuko. Isa si Lily sa saksi ng pagmamahalan namin ni Adler at
alam kong nakaramdam din siya ng lungkot at panghihinayang dahil nakikita ko ito sa
ekspresyon sa kanyang mukha.
Pinirmahan ko na ang annulment paper at nilagay ko ito ulit sa loob ng envelope at
ibinigay pabalik kay Lily. Kinuha naman ito kaagad ni Lily at muli siyang
napatingin sa akin habang may malungkot na eskpresyon sa mukha.
"M-Ma'am, maghihiwalay na po ba talaga kayo ni Sir Damon? Aalis na po ba talaga
kayo sa kompanya? liwan niyo na po ba talaga ako?
Ma'am, pwede po bang sumama na lang ako sa inyo sa Switzerland?" napaiyak na si
Lily habang tinatanong niya ang mga iyon sa akin.
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit at hinagod ang kanyang likuran.
Maliban kay Steven ay kay Lily rin ako nagtitiwala kaya ko siya gin awang secretary
ko. Aalis na ako sa kompanya ni Adler pero nangako naman ito na hindi niya
pababayaan si Lily kaya hindi mawawalan ng trabaho itong secretary ko. Hindi ko
lang alam kung ano na ang kanyang magiging trabaho pero ang alam ko lang ay
mananatili siya ro'n sa kompanya ni Adler.
"Tuloy pa rin naman ang trabaho mo kaya huwag ka na riyan umiyak!" natatawa kong
sabi at pinunasan ang kanyang luha.
Tumigil naman siya sa pag-iyak at suminghot habang nakatingin sa akin.
"Mamimiss po kita, Ma'am," wika ni Lily at nagbabadya na naman ang kanyang luha na
pumatak kaya nginitian ko siya at bahagyang kinurot ang kanyang pisngi.
Pagkatapos ko siyang patahanin ay umalis na si Lily habang data-dala ang annulment
papers na pinirmahan ko at ibibigay niya ito kay Adler upang mapirmahan na rin.
Nang makaalis na si Lily ay lumapit na si Steven sa akin at umupo siya sa aking
tabi at tinitigan ako habang nakanguso. "So, kailan ka pupuntang Switzerland,
Princess?" tanong niya sa akin.
"Bukas," simple kong sagot.
Nanlaki ang kanyang mga mata sa gulat sa akingsinabi.
"H-Huh? Bukas kaagad?! Hindi ba pwedeng next week?" gulat niyang tanong sa akin.
Mahina akong natawa at ngumiti sa kanya. "Bakit kailangan ko pang patagaling kung
pwede namang bukas na ako aalis?"
Natahimik naman siya sa aking sinabi at bumuntong-hininga.
"May magagawa pa ba ako? Iyan ang gusto mo kaya susuportahan kita," seryosong sabi
ni Steven.
Muli akong ngumiti at niyakap ng mahigpit ang aking kaibigan. Mamimiss ko si Steven
dahil siya lang ang kaibigan ko pero sa ngayon gusto ko munang mapag-isa at
mapalayo rito kaya aalis na rin ako bukas para hindi ko na makita pa si Adler.
"Please take care of yourself, Ate Lara. Gusto ko sanang surnama sa 'yo pero nasabi
na ni Naime sa Grandma niya na ro'n ako tutuloy sa kanila sa Canada," wika ni
Isabelle nang ihatid niya ako rito sa airport.
Hindi na sumama si Mom sa paghatid sa akin
kasi kailangan niya rin na magpahinga lalo na't aalis din siya next day para
simulan ang kanyang bakasyon.
Ngumiti ako kay Isabelle. "Ano ka ba! Okay lang ako, Isabelle. Gusto ko rin naman
munang mapag-isa kaya mas mabuting kay Naime ka sumama," sabi ko.
Turnango siya at lumapit sa akin upang mayakap ako ng mahigpit.
"Mag-iingat ka, Ate Lara. I love you so much," mahinang sabi ni Isabelle habang
yakap ako. Niyakap ko rin siya pabalik at hinalikan ko ang kanyang pisngi at
ngumiti.
"l love you too, my sister."
Napabitaw kami sa aming pagyayakapan nang narinig ko nangtinatawag na ang aking
flight. Muli kaming nagkatinginan ni Isabelle at mabilis ulit kaming nagyakapan at
nagpaalam na a ako sa kanya.
Dinala ko na ang aking luggage at naglakad na palayo sa aking kapatid.
Huminga ako nang malalim at naramdaman ko ang pagpatak ng aking luha kaya napatigil
ako sa aking paglalakad at mabilis na pinunasan ang aking luha sa aking pisngi.
Bago ako tuluyan na makaalis ay napatingin na muna ako sa likuran at
sa paligid, nagbabasakali na makita ko si Adler, pero malungkot na lang akong
napangiti at pinagpatuloy na ang aking paglalakad.
Bakit ko ba hahanapin si Adler dito? Sigurado akong nasa kompanya siya ngayon at
nagta-trabaho. Hindi siya mag-aakasaya ng panahon para puntahan ako rito sa aiport
at pigilan ang aking pag-alis.
Napangiti ako at napatingin sa kalangitian.
Anak, binabantayan mo ba si Mommy riyan? Miss na miss na kita. Huwag kang mag-
alala, magiging okay rin ako. Gagawin ko ang lahat para maging maayos ulit ako at
bumalik ako sa dati. Sa ngayon, lalayo na muna ako sa lahat at uunahin ang aking
sarili.
For the first time in my life ay ngayon ko lang nagawa ito, ang gawin ang gusto
kong gawin nang walang sagabal. .. na walang gustong pumigil.
Sana mahanap ko ang gusto kong mahanap sa lugar na aking pupuntahan. Anong
hahanapin 1<0?
Ang aking sarili.
Kailangan kong maging matapang ulit at dahil ngayon... hindi ko na kilala ang
sarili ko.
Ayokong umiyak na lang ako palagi dahil hindi sasang-ayon nito ang aking anak.
Babalik din ako rito sa Pinas, anak, pero hindi muna ngayon.
May we meet again.
END OF BOOK I
Writer
Jarm Mijares
Hello, everyone! Dont worry, dito pa rin ang book 2. POV po mamaya ni Adler.
Maraming salamat!

DAMON ADLER - THE REVENGE

THE REVENGE
DAMON ADLER'S POINT OF VIEW.
AUGUST 2, 1997. That's the date my parents got killed by the people they trusted in
their whole life. I was there when my parents got killed. I saw how they
mercilessly killed my dad and hurt my mom. That was the time that I will never
forget in my whole life. I promised myself that the people who killed my parents
would pay the price of whatever they did in the past.
"Damon?"
Napakurap ako sa aking mga mata at napalingon nang marinig ko ang boses ng aking
Tita Devon, my father's sister. Tita Devon became my guardian when I lost my
parents. I have no siblings, and only Tita Devon is the closest family I have here
in the Philippines. I have my family on my mother's side in Spain, but I don't want
to live there. I want to be here in the Philippines because I have a business to
run, and I have a very important thing to plan in the future.
"Yes, Tita?"
Lumapit siya sa akin at hinawakan niya ako
sa aking balikat.
"Hindi ka ba pa uuwi? Makulimlim na ang panahon at baka maulanan ka pa rito," wika
ni Tita.
Napatingin naman ako sa kalangitan at nakita kong makulimlim na nga at parang
malapit na rin na umulan. Nandito kami ngayon sa cemetery to visit my family
becacuse it's their death anniversary. Kahit ilangtaon na ang lumipas ay masakit pa
rin ang nangyari sa mga magulang ko at hinding-hindi ko iyon makakalimutan.
Muli akong napatingin sa museleo ng mga magulang ko. Napayukom ako sa aking mga
kamao at napapikit sa aking mga mata nang makaramdam na naman ako ng sobrang galit.
My parents are good people. Marami na silangtinulungan na mga kaibigan nila sa
negosyo, lalo na sa mga kakilala nilang nagsisimula pa lang at hindi pa masyadong
kilala ang pangalan sa mundo ng business. My family is born rich. My dad owns farms
in five provinces here in the Philippines. The Miller family also had a lot of gold
bars that, until now, are still there. We also have the Miller Empire, which my
great grandparents build, and until now, the Miller
Empire is still on top. My Mom is Spanish, and her
family is the closest relative to the royal family in Spain. Despite their
richness, they still stay humble and help their friends. I am their only son, so I
have no choice but to become the successor of our richness and businesses.
One day, my parents and I are in our mansion. My dad taught me how to become a wise
and a good businessman, and we were in his office at that time. But something
happened—we heard gunshots, and my dad rushed me to hide at the table so that they
would not catch me. Hindi ko alam na iyon na pala ang huling pagkakataon na makita
kong buhay ang mga magulang 1<0.
Kilala ko ang pumatay sa mga magulang 1<0, kung sino ang nando'n no'ng araw na 'yon
para barilin ang nakakaawa kong mga magulang.
Judel Lopez
Harry Trinidad
Edward Dela Cueva
And lastly, the traitor, Jose Montenegro. I f*cking know them all and what they did
to my parents.
Before making my moves, I researched their lives and what they stole from my
family. I discovered that they took our family's money and put their company on
top. My Tita Devon helped me with my plans, and I promised myself that I would
never be good to anyone because it would kill me in the end. Being a good person is
sucks.
I did everything to make our company, Miller Empire, put on the top again—and I
did. I become the devil billionaire, and everyone is scared of me. Yes, they should
be scared of me. If someone tries to fight with me, I'll do everything to put them
in the ground, and I don't have mercy at all.
My parents didn't name me Damon for anything, and I will use it to make my enemies
more scared of me. I will take my revenge and take all of ours they stole from us.
I killed Judel Lopez and Harry Trinidad, and I take back their belongingness that
was supposed to be ours in the first place.
Edward Dela Cueva, who killed my mom, hid from me when he heard I killed his two
friends.
Before he can hide from me, pinabagsak ko muna ang kompanya niya. Galit na galit
siya sa akin at sinumpa niya ako na sisirain ang buhay ko, but I'm not scared of
him, he should be the one who will be afraid of me because I will do everything to
kill him for messing up my life and the people who are important to me.
"Marry my daughter, you bastard! Hindi ako papayag na hindi mo siya pananagutan!"
Jose
Montenegro angrily shouted at me.
Napataas ako sa aking kilay habang nakahalukipkip na nakatingin sa kanya.
He's a traitor.
Hinanap ko kung sino ang mga kasabwat nila Lopez at isa siya sa nagtraydor sa mga
magulang ko kahit hindi naman siya surnama no'ng araw na pinatay nila ang magulang
ko sa aming mansion.
I don't know if he knows me that I am Regina and Troy Miller's son, or he just
wants to not talk about it?
"Why would I marry your daughter? I don't love her. It is just a one-night
mistake," malamig kong sabi sa kanya.
Nakita kong nanggigil siya sa sobrang galit nang sabihin ko 'yon sa kanya. Lihim
akong napangisi dahil ito ang gusto kong makita sa kanya, ang galitin siya lalo.
"You asshole! You slept with my daughter! Pinagsamantalahan mo ang kahinaan ng anak
1<0! Hindi ako makakapayag na hindi mo siya pakasalan!" muli niyang sigaw.
I don't get it. Yes, may nangyari nga sa amin ng anak niya pero isang beses lang
naman 'yon at hindi ko kilala ang anak niya. Nagulat na lang ako nang bigla itong
nag-doorbell sa unit ko at nang buksan ko ang pintuan ay agad niya akong sinalubong
ng halik at itinulak niya ako papasok sa 100b. I tried to stop her pero hindi siya
nagpapigil. Lalaki lang din ako kaya hindi ko na rin mapigilan ang sariling patulan
siya, and now they want me to marry that girl? What the f*ck?! Hindi ko nga kilala
'yoni. She's not my f*cking type. She's a weirdo!
"Paano naman kung ayaw ko talaga? Hindi niyo ako mapipilit na pakasalan ang anak
ninyo, Mr. Montenegro," malamig kong sabi sa kanya at bahagya siyang nginisihan.
Natigilan siya at nakita kong napalunok siya sa kanyang laway. He's scared.
I knew it.
"You want our company? I will give it to you. Marry my daughter, and I will give
our company to you. I want the Miller and Montenegro families to be merged, Damon.
Your parents are a good friend of mine, and I know if they're still here, they will
make you and my daughter marry each other," seryoso niyang sabi.
Umigting ang aking panga at pinigilan ang sarili kong suntukin siya sa kanyang
pagmumukha.
Ang kapal ng mukha niyang banggitin ang mga magulang ko at tawaging good friend.
Ngumisi ako at turnango.
Nanlaki ang kanyang mga mata sa gulat at bahagya pa siyang humakbang palapit sa
akin. "P-Pumapayag ka nang pakasalan ang anak 1<0?" masaya nyang tanong.
He's crazy.
Anong klaseng magulang ang ipakasal na lang ang anak sa lalaking hindi naman nito
kilala para lang sa kasakiman sa pera? He's really crazy. Kawawa ang mga anak niya.
"Yes, pumapayag na akong makasal sa anak mo," malamig kong sabi.
Pumalakpak siya nang malakas na parang nanalo siya sa lotto at lumapit siya sa akin
at niyakap niya ako kahit hindi ko naman siya niyakap pabalik. Napangiwi ako at
itinulak siya palayo sa akin at pinagpagan ko rin ang aking darnit.
Nakangisi pa rin siya habang nakatingin sa akin.
"Welcome to our family, Damon! Sigurado akong magiging masaya ang pag-iisa ng
Miller at Montenegro!" wika niya.
I don't think so.
Gagawin ko ang lahat makuha lang lahat ng mga kinuha ninyo sa pamilya ko.
I'll take my revenge on you, Jose
Montenegro. Hindi rin makakatakas sa akin ang anak mong si Lara Laureen Montenegro.
Gagawin kong misreble ang buhay ninyo.
"Damon, kailangan mo nang maghanda, bukas na ang kasal ninyo ni Lara," rinig kong
sabi ni Tita Devon na nasa akingtabi pa rin.
Huminga ako nang malalim at bahagyang yumuko hang nakaharap pa rin ako sa museleo
ng aking mga magulang.
Babalik ako, Mom and Dad. Gagawin ko ang lahat para masira ko ang buhay ng mga
taong sumira sa buhay ko, sa mga taong naglayo sa akin sa inyo.
I will take my revenge.
Hindi ako makakapayag na hindi mangyari ang matagal ko nang pin a-plano.
I'm Damon Adler Miller, and I'm the devil billionaire.

DAMON ADLER - THE DAY SHE LEFT ME

THE DAY SHE LEFT ME
DAMON ADLER'S POINT OF VIEW.
"Sir, nakaalis na po si Ma'am Lara at nakasakay na po siya sa eroplano papuntang
Switzerland."
Napapikit ako sa aking mga mata at napahawak sa aking noo nangsabihin iyon ng aking
secretary. Sinenyasan ko naman siya na palabasin sa aking opisina at nang marinig
ko ang pagsirado nito ay muli akong napamulat at napatulala.
Because of my eagerness to fulfill my revenge plan for a long time, I lost the
person who made me feel complete again. I lost my wife and our angel because of my
stupidity. This is the first time I have felt this pain again in my whole life. The
last time I felt this pain was when my parents died. Hindi ko akalain na mahuhulog
ako sa anak ng kalaban ko, sa anak ng tumryador sa mga magulang ko.
Huminga ako nang malalim at kinuha ang cellphone ko sa aking bulsa. Binuksan ko ito
at
agad na bumungad sa akin ang aking homescreen sa cellphone, my wife, Lara Laureen
Miller. It's a candid shot of her when we were in Hawaii. Nakangiti siya sa
litrato habang nakatitig sa may dagat. She's so goddamn beautiful and she's an
angel.
She's my angel.
But I lost my angel. Hinayaan kong mawala siya sa akin. Sinaktan ko siya nang
paulit-ulit hanggang sa siya na talaga ang sumuko at bumitaw sa akin.
It's all my fault.
Hindi ako naging tototoo sa kanya, niloko ko siya at marami akongtinago sa kanya na
alam kong masasaktan siya nang sobra. Akala ko ay iyon na ang pinakamagandang
desisyon para hindi ko siya masaktan pero nagkamali pala ako, mas lalo ko siyang
nasaktan.
The day she told me that she was pregnant, I felt that I was the luckiest man in
the world. I can't help myself being happy and crying because of too much joy. That
time, I promised myself to be a good husband and a good father of our baby.
Lara changed me a lot.
Hindi ko akalain na mahuhulog pala ako sa
kanya. I was harsh to her when we first met and our first week being a married
couple. I am only attracted to her physically, but I never like her because she
ruined my life, and she's the traitor's daughter, and I will never like a woman
related to my enemies, and Lara is included in the list. Muli akong napapikit sa
aking mga mata at napahilot sa aking sentido.
Kahapon pa binigay sa akin ngdating secretary ni Lara ang annulment papers namin at
pinirmahan na niya ito. Nakapagdesisyon na talaga siyang hiwalayan ako at ayaw na
niyang malapit sa akin ulit. Naintindihan ko siya kung bakit niya ito ginawa. I
betrayed her. I took all of their properties, even their company. Jose Montenegro
was so stupid to trust me back then.
was so easily to took all of his properties beacause he's letting me to access all
of his riches.
Nakapangalan na sa akin lahat ng properties nila at matagal na itong nangyari,
ngayon lang nila nalaman, lalo na't pina-imbestiga pala ako ng isa pang anak ni
Jose Montenegro na si
Patricia Aquino, ang dating model ng Miller Hotel and Casinos. Pero kahit nalaman
nila ang ginawa ko ay hindi na nila ito makukuha ulit sa akin dahil sa akin na 'yon
nakapangalan lahat. May parte sa akin na masaya ako sa nangyari dahil sa wakas,
nakompleto ko na rin ang matagal ko nang pina-plano—ang bawiin ang lahat ng
kayamanan namin na kinuha nilang lahat galingsa mga magulang ko.
Pero hindi ko akalain na ang kapalit pala sa paghihiganti ko ay ang pagkawala ng
babaeng hindi ako pinabayaan at minahal ako kahit napakamasama kong tao, My wife
Lara.
Minulat ko ang aking mga mata at kinuha ang envelope kung saan nakaloob ang
annulment paper nami ni Lara. Kapag pinirmahan ko ito ay mapapawalang-bisa na ang
aming kasal at hindi ko na siya matatawag pang asawa 1<0. May parte sa akin na
ayokong pirmahan ang papel dahil gusto ko pa siyang burnalik sa buhay 1<0, pero may
parte rin sa akin na gusto kong pirmahan ito dahil ayoko nang maghirap si Lara at
ayoko na siyang saktan pa lalo at ikulong siya sa relasyong mas magpapasakit lang
sa kanya.
"F*ck," I cursed.
Ang hirap.
Gusto ko siyang sundan sa Switzerland at magmakaawa na burnalik siya sa akin. Pero
sino ang gagong tatanggapin ako ulit, sa lahat ba naman ng pagsisinungaling at
kagagohan na ginawa ko ay hindi na talaga siya babalik sa akin.
Kailangan ni Lara 'yon. Ang darning dumating na mga problema sa buhay niya at isa
na ako sa problemang iyon at para maging maayos siya ulit ay kailangan niyang
lumayo muna sa magpapasakit sa kanya lalo, kailangan niyang lumayo sa akin.
"Sh*t," muli kong mura.
Kinuha ko ang aking ballpen at nilabas ko ang annulment paper na nasa 100b ng
envelope. Napatitig ako sa pirma ni Lara at hindi ko mapigilan na makaramdam
ngsakit. Kapag pinirmahan ko ito ay tuluyan na talagang mawawala ang koneksyon
naming dalawa at wala na siyangdahilan para bumalik sa akin.
Should I sign it? Or should I leave it and deal with her anger at me when she
discovers that she's still married to me?
Napakamot ako sa aking buhok at napatingala.
Mas mahirap pa ata ito sa board exams ko noong nasa kolehiyo ako.
Huminga ako nang malalim at naging mahigpit ang pagkakahawak ko sa aking ballpen.
Just sign it, idiot!
Umigting ang aking panga at mabilis kong
pinirmahan ang annulment paper at nang matapos ko na ito ay mabilis kong binitawan
ang aking hawak na ballpen at itinago ang papel at inilayo ito sa akin.
I already signed it. Mapapawalang-bisa na ang kasal namin ni Lara.
Hindi na siya mahihirapan pa at masasaktan.
Napatakip ako sa aking mukha at napasandal sa aking inuupuan.
llang minuto akong tahimik at pinapakiramdaman ang paligid.
Makalipas ang ilang minuto ay narinig kong tumunog ang aking cellphone kaya inayos
ko ulit ang aking sarili at kinuha ko ito at tinignan kung sino angtumatawag.
Nakaramdam ako ng kaba nang makita kong si Tita Devon angtumatawag sa akin. Huminga
muna ako nang malalim at sinagot na ngtuluyan ang tawag ni Tita.
"Hello, Tita?"
"Damon, she's awake."
Natigilan ako at napatulala nang sabihin iyon ni Tita Devon sa akin.
Napatayo ako at mahigpit na hinawakan ang akingcellphone.
"Kailan lang?" I asked
"Ngayon lang, Damon. Pumunta ka na rito
para makita mo siya."
"Okay. I'll be there in a minute."
Mabilis kong pinatay ang tawag ni Tita at kinuha ko ang aking mga gamit at
nagmadali akong lumabas sa aking opisina.
She's awake, finally.
After seven years of being in a coma, Rebecca finally woke up, and I can't wait to
see her again.

MTDB2: SWITZERLAND
EPISODE 1
SWITZERLAND
5 YEARS LATER. ..
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
ANG sabi ko, magbakasyon lang ako rito sa Switzerland, pero nagulat na lang ako
nang bigla akong burnili ng bahay at lupa rito sa lugar na ito at inabot na ako ng
limangtaon at dito na rin ako nagtrabaho. Masyado akong nahumaling sa lugar na ito
at may mga naging kaibigan na rin ako at mabait din ang aking mga workmates sa
isang publishing company, isa akong proofreader doon.
Dahil dito na ako nakatira sa Switzerland, hindi na ako nakabalik ulit sa
Pilipinas at hindi rin ako nakapunta sa kasal ni Isabelle at Luke, nagpakasal kasi
ulit sila pagkatapos bum alik ulit ni Isabelle sa Pilipinas galing Canada at
nagpropose ulit sa kanya si Luke at nagpakasal ulit sila, may anak na rin sila
ngayon. Si Mommy naman ay nanatili na siya ngayon sa Finland, doon na niya pinili
rin na manirahan at suportado naman kaming dalawa ni Isabelle sa kanyang
kagustuhan. Pareho kami ni Mommy na wala
nang balak na bumalik ulit sa Pilipinas at mas ginusto na lang na mag-settle sa
ibang lugar.
Masaya at tahimik naman dito at okay na rin ako.
Nang bago pa ako rito sa Switzerland, wala akong ibang ginawa kundi ang urniyak,
mag-party, magwalwal ulit at iyan lang ang palagi kong ginagawa nang unang buwan ko
rito.
Makalipas ang ilang araw ay napagpasyahan kong ayusin ang aking sarili at surnama
ako sa isang group ng mga hikers at iyon na 'yong panahon na nakahiligan ko na ang
pagha-hike. Ang maganda rin kasi sa hiking ay mawawala lahat ng problemang iniisip
mo kapag nakapunta kana sa tuktok ng buntok at nakita mo ang malawak na tanawin,
ang sarap sa pakiramdam.
Sinimulan kong ayusin ang aking sarili, kasi in the first place ay iyon naman
talaga ang dahilan kung bakit ako pumunta rito at umalis sa
Pilipinas, kaya kailangan ko nang ayusin ang sarili 1<0. Makalipas ang ilang buwan
ay napagdesisyunan kong mag-stay na rito sa Switzerland at tinulungan din ako ng
aking kaibigan na Swiss at tinulungan niya akong makahanap ng mabibili kong bahay
at lupain. Nang makahanap na ako ng matutuluyan ko, nagsimula na rin akong maghanap
ngtrabaho.
Buti na lang at hindi ako nahirapan at agad akong natanggap sa isang publishing
company bilang proofreader. Hindi ito kagaya sa trabaho ko noon na isang president
sa kompanya, o pagiging COO, pero natutuwa pa rin ako sa trabaho ko at hindi ako
nahihirapan. Wala naman akong problema sa pera dahil marami akong ipon at malaki
naman ang sweldo ko sa aking trabaho.
Nandito ako ngayon sa labas ng aking bahay at nakaharap ako sa aking laptop habang
may tina-trabaho ako. May araw kasi na binibigyan kami ng aming kompanya na
makapag-work from home at naka-work from home ako ngayon. Habang nagta-trabaho ako
rito ngayon sa labas ng bahay ko, hindi ko mapigilan na mapatingin sa tanawin dahil
kitang-kita ko ang bundok na hina-hike namin noon pa. Hindi na rin kasi ako
nakakapag-hike dahil busy ako sa aking trabaho.
Napatigil ako sa aking pagta-trabaho nang marinig ko na tumunog ang aking phone.
Hindi ko mapigilan na matuwa at masabik nang makita ko kung sino ang tumatawa.
Mabilis ko itong sinagot at napasandal ako sa aking inuupuan. Aw, my angel is
calling me.
"Mommy Lara!" tili niya sa kabilang linya n ang masagot ko ang kanyang tawag.
Mahina akong napahagikhik at sinagot siya.
"Yes, pretty boy? I missed you! Kailan ka
uuwi rito, ah?" tanong ko sa kanya.
"l don't know, Mommy Lara, eh! But Papa Steven said we would visit you there on the
weekend," sagot niya sa kabilang linya.
Napapikit ako sa aking mga mata at napayakap ako sa aking sarili habang kausap siya
sa kabilang linya.
"l miss you so much, Baby. I wish you were with me," mahina kong sabi.
Narinig ko ang pagbuntong hininga niya sa kabilang linya.
"Do you want me to ask Papa Steven to go there to your house? I miss you too,
Mommy! I miss your hugs and kisses to me. Please give me a hug and kisses when we
see each other!" malambing niyang sabi.
Napangiti ako nang sabihin niya iyon.
"l miss you more, Baby. Huwag mo na lang muna istorbohin ang Papa Steven mo, busy
pa 'yan sa work. Uuwi ka naman dito sa Saturday, right?"
"Yes, Mommy! Papa promised me that would go there to your house."
"Okay. I can't wait to see you again. Sige na, mag-study ka muna diyan. Diba exams
niyo tomorrow?"
"Yes, Mom. Goodbye! I love you!"
"l love you more."
Nang matapos ko nang kausapin si Ambrose
Miles ay nagpatuloy na ako sa aking ginagawa. Umalis na rin pala ng Pilipinas si
Steven at kasama niya ang girlfriend niya noon na si Danica na asawa na niya
ngayon. Iniwan niya ang kanilang kompanya at ang responsibilidad doon at namuhay ng
simple sa Germany kasama si Danica at sa kanila rin nakatira ngayon si Ambrose na
anak 1<0.
Yes, Ambrose is my son. Nakakalito ba? Anak ko nga si Ambrose and he's already five
years old now. Totoo nga ang aking pakiramdam, nasa tiyan ko pa ang anak ko.
Nalaman ko na langsa doctor clito sa Switzerland na kambal pala ang anak ko at isa
lang ang nalaglag, totoo pa rin na nawalan ako ng anak at iyon ang isa sa
panakamasakit na araw na hindi ko malilimutan. Pero malaki ang pasasalamat ko na
hindi ako iniwan ni Ambrose at kumapit siya sa akin.
Mama at Papa ang tawag niya kay Steven at
Danica dahil sila na rin ang nag-alaga kay Ambrose kasama ko. Malaki ang
pasasalamat ko sa mag-asawa dahil hindi nila ako pinabayaan lalo na no'ng
pinagbubuntis ko pa ang aking anak at labis akong nahirapan sa pagbubuntis ko. Alam
ni Ambrose na ako ang kanyang totoong Mommy pero gusto pa rin siyang mabigyan ng
isang kompletong pamilya kaya ang tawag niya kay Steven at Danica ay Mama at Papa.
Doon nakatira si Ambrose sa kanila dahil mas maganda ang international school doon
sa lugar na tinitirhan nila Steven sa Germany kaysa rito sa Switzerland.
Kahit na magkalayo kamingdalawa ni Ambrose ay hindi ako nagkulang sa kanya bilang
ina. Ginawa ko ang lahat para maibigay ko sa kanya ang lahat, lahat ng magpapasaya
sa kanya. Ayoko man na malayo sa akin ang aking anak ay para naman ito sa kanyang
ikabubuti. Kontento na ako kung ano ang meron ako, masaya na ako sa buhay ko habang
kasama si Ambrose.
Hindi ko na kailangan pang burnalik sa Pilipinas para harapin ang nakaraan. Masaya
na ako rito at maayos na rin ako. Nawala na ang lahat ng sakit na dinala ko nang
ilangtaon. l'm all free. Hindi ko na kailangan pang bumalik sa nakaraan, ang gusto
ko na lang gawin ngayon ay mag-focus sa hinaharap kasama ang aking anak.
Ayoko nang burnalik sa dati.
Kontento na ako rito sa Switzerland.

MTDB2: AMBROSE MILES

EPISODE 2
AMBROSE MILES
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Behave ka lang dito sa chair ni Mommy, okay? Kailangan ko munang pumunta sa office
ng boss ko. Do you understand me, Ambrose?" malumanay kong sabi sa aking anak.
Napakurap sa kanyang mga mata ang aking anak na si Ambrose at tumango. Binigay ko
rin muna sa kanya ang aking phone at pinasuot na lang din siya ng earphone para
hindi siya m aka-istorbo sa ibang tao rito sa office.
"Okay, Mommy Lara," nakangiti niyang sabi.
Ngumiti ako at hinalikan ang kanyang pisngi at umalis na ako sa aking cubicle at
naglakad na papunta sa office ng boss ko kung saan ako pinatawag. Semester break ng
anak kong si
Ambrose sa school niya kaya hinatid siya rito nila Steven at Danica para dito na
muna magstay ang anak ko sa akin habang wala siyang school.
Dinala ko na lang din siya sa trabaho ko dahil wala akong maid sa bahay at ayoko
rin siyang iwan na mag-isa ro'n dahil natatakot ako na baka may
mangyaring masama sa kanya. Hindi naman bawal na magdala ng anak dito sa company
namin, ang importante ay hindi ito makakaabala sa ibang empleyado.
Mabait at matalinong bata ang anak ko. Kapag sinasama ko siya rito sa pinagta-
trabahuan ko ay magbe-behave kaagad siya at alam niya kung kailan siya magiging
makulit at kailan siya tatahimik. May mga katrabaho naman ako sa office namin kaya
kampanti akong iwan si Ambrose sa may cubicle ko habang naglalaro ng games sa aking
cellphone habang ako naman ay papunta sa office ng boss namin.
Binuksan ko ang pintuan at nakita ko kaagad si Sir Aguilar, ang aming editor-in-
chief dito sa pinagta-trabahuan kong publishing company. Iba't iba ang lahi namin
clito at hindi lang mga Swiss kaya rin ako natanggap sa trabaho ko. Ang editor-in-
chief namin na si Sir Aguilar ay isang Portuguese at lahit na iba-iba ang lahi
namin dito ay nagkakaintindihan naman kaming lahat dahil english ang pangunahin
naming language rito. "Good morning, Sir!" bati ko kay si Aguilar at pumasok na ako
sa 100b.
May nakita akong unfamiliar na lalaki rito sa lokb ng kanyang opisina at mukhang
baguhan lang din siya rito dahil ngayon ko lang siya nakita.
Nagkatinginan kamingdalawa at nginitian niya ako kaya nginitian ko rin siya pabalik
dahil ayokong magmukha akong snob.
"Good morning, Lara. I'm glad that you're already here. I have someone to introduce
to you, our new illustrator, Angelo Ramirez," sabi ni Sir
Aguilar at lumapit siya sa lalaking nagngangaang Angelo at hinawakan ito sa balikat
habang nakatingin sa akin.
Ngumiti si Angelo at bahagya siyang yumuko at bumati sa akin, binati ko rin siya
pabalik.
"He's a Filipino, so that's why I called you because I want you to assist him in
his new workplace and be his tour guide for a while in the company," sabi ng aming
Editor-in-chief na si Sir Aguilar.
Bahagya akong nagulat at muling napatingin kay Angelo. Nginitian niya lang ako at
bahagya siyang kumaway sa akin.
"Okay, Sir."
May mga pinaalala muna si Sir kay Angelo bago kami lumabas sa opisina nito.
"Wow! Hindi ako makapaniwalang may Pilipino na rin akong kasama rito sa trabaho ko,
masaya kong sabi nang pareho na kaming nakalabas sa office ng editor-in-chief
namin.
Ngumiti naman si Angelo sa akin at bahagya siyang nagkamot sa kanyang ulo. Nakikita
kong mahiyain siya at hindi palasalita. Mukhang mahihirapan din akong makikipag-
usap dito kahit na pareho kaming Pilipino. Namiss ko na rin kasi talagang makipag-
usap ng Filipino rito sa workplace ko dahil hindi naman nila maintindihan ang aking
sinasabi.
"Ganyan ka ba talaga?" tanong ko sa kanya at tinaasan siya ng aking kilay.
Nanlaki ang kanyang mga mata na para bang may nagawa siyang masama sa akin. "H-Huh?
Anong ganito ako?" tanong niya habang nauutal.
Hindi ko na napigilan ang aking pagtawa. Urniling ako at nagsimula na akong
maglakad at sumunod na rin siya sa aking likuran.
"Huwag kang mahiyang makipag-usap sa akin, Angelo. Dapat tayo palagi ang nag-uusap
dito dahil pareho tayong Pinoy. Ang hirap na rin kasing mag English clito sa
trabaho kaya masaya ako na nandiyan ka na," nakangiti kong sabi at sinulyapan siya.
Nakita kong nagkamot siya ulit ng kanyang buhok at nag-angat siya ng tingin sa
akin. "S-Sorry PO. Hindi ko kasi mapigilan na
mahiya sa inyo dahil ang ganda niyo."
Napatingin ako sa aking paglalakad at humarap sa kanya.
"Crush mo ba ako?" diretsahan kong tanong sa kanya.
Bahagya siyang napatalon sa gulat at napahawak din siya sa kanyang dibdib habang
nanlalaki ang mga matang nakatingin sa akin. "M-Miss Lara.
Mahina akong napatawa at lumapit ako sa kanya at tinapik ang kanyang balikat at
nginitian ako.
"May anak na ako, Angelo. Humanap ka na lang ng ibang magiging crush, okay? Friends
na lang tayo kaya halika na at pumunta na tayo sa magiging workplace mo," sabi ko
sa kanya at nagsimula na ulit akong maglakad at siya naman ay tahimik na sumunod sa
akin.
Ang mga galawan kasi ni Angelo kanina ay masyadong halata. Sa limang taon ko rito
sa Switzerland ay marami na rin ang nanligaw sa akin pero lahat ng mga ito ay ni-
reject ko dahil ayoko nang makipagrelasyon ulit at kontento na rin ako sa aking
anak na si Ambrose.
Kapag may lalaking nagpapakita sa akin ng motibo na gusto nila akong landiin, agad
kong
sinasabi sa kanila na may anak ako, pero iyong iba ay walang pakialam kung may anak
ako basta magingjowa lang daw nila ako pero hindi pa rin talaga ako pumayag.
Sakit lang sa puso at sa buhay ang magkaroon ng karelasyon kaya huwag na.
Dinala ko na si Angelo sa kanyang workplace at pinakilala ko rin siya sa ibang mga
ka-trabaho namin. Nakita ko kaagad sa mga katrabaho kong foreigners ang pagkislap
sa kanilang mga mata nang maipakilala ko si Angelo sa kanila bilang new illustrator
namin. Mukhang naging instant crush ng workplace namin ngayon si Angelo, ah? Pogi
naman kasi talaga siya, pero mahiyain nga lang at wala masyadong confidence sa
sarili.
"Angelo, babalik na ako office namin, ah? Puntahan mo na lang ako kapag may
kailangan ka. Kailangan ko na kasing balikan ang anak ko," sabi ko sa kaya.
Tapos ko na rin kasi siyang ilibot dito sa kompanya namin kaya babalikan ko na si
Ambrose na naghihintay sa akin doon sa aming office.
"D-Dala mo ang anak mo?" tanong niya sa akin.
Tumango ako at ngumiti sa kanya.
"00. Maiwan na kita rito, ah? Goodluck!"
Ngumiti siya sa akin at bahagyang kumaway.
Lumabas na ako sa kanilang opisina at nagmadali na akong bumalik sa aming opisina
upang mapuntahan na si Ambrose. Nang makapasok na ako sa aming opisina ay nakita ko
kaagad si Ambrose sa may table ko at hindi na siya naglalaro sa aking phone, ka-
video call niya ngayon si Mommy. Matalinong bata si Ambrose kaya alam na alam na
niya ang mga pipindutin sa phone, kung paano tumawag o kung paano makipag-video
call kagaya ng nakikita ko ngayon. "You're going home to the Philippines, Lola? Can
I go with you? I want to go to the Philippines too! Mama Danica said that the
Philippines is one of the most beautiful countries in Asia. Nandoon din po ang real
daddy 1<0, right? I want to meet him, Lola."
Natigil ako sa paglapit kay Ambrose nang marinig ko siyang itanong iyon kay Mommy.
Nakita ko sa mukha ni Mom sa may screen ng aking cellphone ang gulat nang sabihin
iyon ni
Ambrose. Nakita kong nagsasalita na ngayon si Mommy pero hindi ko ito naririnig
dahil nakasuot ng earphone si Ambrose.
Nakaramdam ako ng kaba sa sinabi ni
Ambrose kanina. Ngayon ko lang narinig si
Ambrose na magtanong ng ganun at banggitin niya ang real dad niya. Si Steven na
kasi ang tinuturing niyang ama at wala namang reklamo si Ambrose at nakikita kong
masaya at kontento na si Ambrose kay Steven, hindi ako makapaniwalang hahanapin
niya si Adler.
F*ck. Sa limang taon ko rito sa Switzerland ay ngayon ko lang ulit nabanggit ang
kanyang pangalan.
Ano nang sasabihin ko kay Ambrose? Parang nakaramdam na rin ako ng kaba kapag
mapapatanong sa akin si Ambrose kung nasaan ang totoo niyang tatay. Ayoko naman na
sabihin na patay na ito dahil minahal ko na rin noon si Adler at kahit puro pasakit
lang ang binigay niya sa akin noon ay minahal ko pa rin siya at nang hindi dahil sa
kanya ay wala rin along Ambrose na mahal na mahal ko.
"Mommy!"
Napakurap ako sa aking mga mata nang naramdaman ko ang biglang pagyakap sa akin ni
Ambrose. Hindi ko namalayang nag-space out pala ako ngayon at tapos na rin na mag-
usap si Mom at si Ambrose. Huminga ako nang malalim at pinilit kong itago ang kaba
na aking nararamdaman at bahagya akong lumuhod sa harapan ni Ambrose at hinaplos
ang kanyang
pisngi.
"Naging behave ka ba rito, baby 1<0?" malambing kong tanong sa kanya.
Sunod-sunod siyang turnango habang nakangiti pa rin sa akin.
"Yes, Mom! Nag-talk nga kami ni Lola dahil tumawag siya sa phone mo. Sabi pala ni
Lola ay tawagan mo raw siya mamaya kapag burnalik ka rito sa office," wika ni
Ambrose.
Tumango naman ako at ngumiti sa kanya bago ko buhatid si Ambrose at iniupo siya sa
upuan na ibinigay ko para sa kanya para upuan. Binigyan ko ng maiinom ang aking
anak at tahimik niya naman itongtinaggap at ininom.
Napaupo na ako sa aking upuan at nakaharap na rin ako sa aking monitor dito sa
cubicle. Tatawagan ko na lang siguro mamaya si Mom kapag nasa bahay na kaming
dalawa ni Ambrose. Ayokong marinig ni Ambrose ang pag-uusapan namin ni Mom dahil
sigurado akong may pag-uusapan kaming hindi dapat marinig ng aking anak.

MTDB2: WHAT HAPPENED -ro ADLER?

EPISODE 3
WHAT HAPPENED TO ADLER?
DAMON ADLER'S POINT OF VIEW.
"She has panic attacks again, Damon."
Napaigting ako sa aking panga at napasulyap kay Rebecca na natutulog ngayon sa
kanyang kama. Chini-check siya ngayon ng kanyang private doctor at nurses. Hindi na
naman nakontrol ni Rebecca ang kanyang sarili kanina at muntikan na naman niyang
sinaktan ang kanyang sarili, buti na lang at naabutan siya ni Tita Devon at
napigilan ito sa binabalak. Mabilis akong tinawagan ni Tita kaya mabilis akong
napapunta rito sa bahay kung saan n aka-stay si Rebecca.
"Hindi mo siya pwedeng pabayaan na lang, Damon! Hindi ka ba naaawa sa kanya? Limang
taon na simula nang magising siya sa seven years in coma, pero kahit nagising na
siya ay naghirap pa rin si Rebecca. She's your fiancé!'
Hindi ko mapigilan na mainissa sinabi ni Tita Devon, pero pinigilan ko lang ito.
"She was my fiancé, Tita, hindi na ngayon. Wala na kami ni Rebecca, ginagawa ko na
lang ito dahil nako-konsensya ako sa nangyari sa kanya..
dahil kasalanan ko kung bakit siya nagkakaganito," I said to her.
Five years ago, Rebecca finally woke up from the seven years in a coma. I was so
happy that time because she was finally awake and could start to live again, the
life that she wanted in a long time. She's a good person, and she always wanted to
have her whole life to be happy and travel the entire world. Pero lahat nang iyon
ay nasira nang mangyari ang insidenteng iyon, ang kademonyohan na ginawa ni Edward
Dela Cueva sa taong wala naman talagang kinalaman sa galit niya sa akin. Desperado
na si Edward no'ng panahon na iyon na masira ako kaya ang mga taong malapit sa akin
ang kanyang tin a-target. Wala siyang magagawa kay Tita Devon dahil hindi niya ito
kayang saktan dahil mahigpit ang seguridad nito, pero nang malaman niyang
girlfriend ko noon si Rebecca ay siya ang kanyang pinuntirya. Kahit pinatay ko na
si Edward ay hindi ko pa rin mapigilan na sumpain siya nang paulit-ulit.
"Anong gagawin mo ngayon, Damon? Hindi pwedeng pabayaan mo na lang si Rebecca!
She's
your responsibility!" she shouted.
Natigilan ako nangsabihin iyon ni Tita sa akin. Mukhang natauhan na rin siya sa
kanyang sinabi at mabilis siyang umiwas.
"She's not my responsibility, Tita, you know that," malamig kong sabi sa kanya at
lumabas na muna sa kwarto ni Rebecca at naglakad na ako papunta sa aking opisina at
doon nagkulong.
Simula nang maghiwalay kami ni Lara ay hindi na ako turnira ro'n sa dati naming
bahay dahil maaalala ko na lang siya bigla kapag napapatingin ako sa iba't ibang
parte ng bahay namin at ayokong mangyari iyon. Hindi ko na ulit siya inistorbo at
alam ko na sa nagdaang limang taon ay masaya na siya at hindi ko na siya kailangan
pang guluhin. Sapat na lahat ng sakit na inibigay ko sa kanya noon at ayoko nang
saktan pa siya ulit.
Bago ko mapagpasyahan na hindi ko na siya guguluhin, pinuntahan ko siya sa
Switzerland, one month after she goes there.
Pinuntahan ko si Lara sa Switzerland, isang buwan nang umalis siya at nagpakalayo
sa akin. Nakita ko siya ro'n, hindi ako lumapit sa kanya, pinagmasdan ko lang siya
sa malayo at masaya na rin ako nang makita ko siyang nakangiti habang nag-e-enjoy
sa ginagawa niyang hiking noon. Matapos iyon ay muli akong bumalik sa Pilipinas at
pinagpatuloy ang buhay ko, ang buhay ko na wala si Lara.
Dahil gising na si Rebecca ay itinuon ko na lang ang atensyon ko sa kanya. Akala ko
ay pagkatapos niyang magising ay magiging maayos na ang lahat, pero hindi pa rin
pala. Mahigit isang taon na hindi makalakad si Rebecca at kailangan niya pa ng
theraphy para makalakad ulit. Sabi ng doctor ay normal lang ito lalo na't matagal
si
Rebecca na nasa comatose. Naging tahimik si Rebecca at hindi na siya ang dating
palangiti at madaldal na Rebecca na nakilala ko noong high school pa lang kami.
Maraming nagbago sa kanya at nakikita kong naninibago rin siya sa paligid at sa
kanyang sarili nang dahil sa nangyari sa kanya.
Limang taon na ang nakalipas pero nagkakaroon pa rin ng panic attacks si Rebecca at
minsan naman ay bigla na lang siyang mahihimatay kaya kumuha na ako ng private
doctor at nurses na mag-monitor sa kanya 24/7 para walang mangyaring masama sa
kanya.
"I'm sorry, Adler. Alam kong nagiging pabigat na ako sa 'yo. Hindi ko naman ginusto
ang lahat ng ito na mangyari," nakayukong sabi ni Rebecca at narinig ko rin ang
mahina niyang paghikbi. Napatingala ako at huminga nang malalim
bago ako lumapit sa kanya at sinandal siya sa aking balikat at hinaplos ang kanyang
buhok.
"You don't have to say sorry, Bec. It's all my fault why all of these happen to
you," I said to her. Umiling siya at humarap sa akin. Hinawakan niya ang aking
kamay at bahagyang ngumiti.
"Hindi mo kasalanan, Adler, walang may kasalanan, okay? Gagawin ko ang lahat para
gumaling ako at kapag naging maayos na ang aking kalagayan ay aalis na rin ako para
hindi na ako maging pabigat sa 'yo. Adler, hindi mo ako responsibilidad. Alam kong
may sarili ka ring buhay, hindi mo kailangan na makulongsa akin," malumanay niyang
sabi habang nakatingin sa aking mga mata.
Napakunot ang aking noo habang nakatingin kay Rebecca. Naguluhan ako sa kanyang
sinabi ngayon sa akin. Narinig niya kaya ang usapan namin ni Tita Devon kanina?
"D-Did you hear—"
Pinutol na ni Rebecca ang na aking itatanong sa kanya.
"Totoo naman ang sinabi mo, Adler. Alam kong nawala na ang pagmamahal mo sa akin.
Alam kong hindi na ako ang babaeng mahal mo," sabi niya at ngumiti siya sa akin.
Umiwas ako ngtingin sa kanya.
Nakaramdam ako ng awa sa kanya at inis sa sarili ko.
She's so precious. I feel sorry for her that I fell in love with another woman
while she's still unconscious. Pero hindi ko mapigilan ang sarili na mahalin si
Lara at hindi rin ako nagsisisi na minahal ko siya.
"H'wag kang mag-alala, Adler, hindi naman ako galit sa 'yo, e. Dapat pa nga akong
magpasalamat dahil hindi mo pa rin ako pinabayaan kahit hindi na ako ang tinitibok
ng puso mo. Kaya huwag kang mag-alala, gagawin ko ang lahat para gumaling na ako at
para makaalis na ako rito at hindi na kita mabigyan pa nang panibagong problem a."
Muli akong napatingin kay Rebecca. Ngumiti siya sa akin at hinawakan niya ang aking
pisngi at hinaplos niya ito. Lumapit sa akin si Rebecca at nagulat na lang ako nang
mabilis niya akong hinalikan sa aking labi at niyakap niya ako ng mahigpit. Kahit
gulat pa rin ako sa mabilis na paghalik na ginawa ni Rebecca sa akin ay niyakap ko
na rin siya pabalik.
"Mahal pa rin kita, Adler," rinig kong sabi niya.
Napapikit ako sa aking mga mata at hindi ko
alam kung ano ang aking isasagot sa kanyang sinabi.
I'm sorry, Rebecca.

MTDB2: DECISION
EPISODE 4
DECISION
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"LARA ANAK, alam mo namang wala na sa amin nakapangalan ang bahay, diba? Nakuha na
lahat ng dati mong asawa ang lahat ng properties natin."
Napahilot ako sa aking ulo habang kausap ko si Mommy ngayon sa cellphone. Nang
makauwi kami ni Ambrose galing trabaho ko ay agad kong tinawagan si Mom dahil hindi
ako mapakali kung ano ang kanyang sadya sa akin, nang malaman kong ito pala ang
kanyang sadya ay hindi ko mapigilan na ma-mroblema.
"Mom, pwede naman kayong bumili ng bagong properties do'n sa Pinas kung gusto niyo
talagang bumalik do'n. Pwede rin naman kayong magpatulong kay Isabelle, o hindi
naman ay sa kanila ka na lang muna tumira," sabi ko kay
Mommy.
Narinig ko ang kanyang pagbuntong hininga sa kabilang linya.
"Anak, ang bahay namin ng Daddy mo, marami kaming memories do'n, hindi pwedeng
hindi ko ulit mabawi iyon, Lara," rinig kong sabi ni Mom sa kabilang linya.
Napapikit ako sa aking mga mata.
"Mom! Alam mo naman na hindi na sa atin iyon, diba? Akala ko ba ay naka-move on ka
na at gusto mo na riyan manatili sa Finland?" sabi ko sa kanya.
"Naka-move on na ako sa sakit, Lara, pero hindi ko sinabing kalilimutan ko na ang
pinagsamahan namin ng Daddy mo. Gusto kong mabawi ulit ang pamamahay natin, kahit
iyon na lang, Anak! llang araw na akong walang maayos na tulog habang iniisip ko
ang bagay na iyan. Gusto ko kapag nakauwi na ako sa Pilipinas ay doon ako titira sa
bahay namin ng Dad mo, kaya tulungan mo ako," pagmamakaawa ni Mommy sa akin.
Huminga ako nang malalim at mahinahon kong kinausap si Mom.
"Mommy, bakit ako? Pwede naman si Isabelle, sa kanya ka na lang humingi ngtulong
dahil nasa Pilipinas naman siya at isa siyang Coleman. Mas matutulungan ka ng bunso
natin at wala akong matutulong sa 'yo kasi dito na ako nakatira sa Switzerland at
hindi na ako babalik sa
Pilipinas," seryoso kong sabi sa kanya.
"Bakit hindi ikaw, Lara? Dati mong asawa si Damon! May pinagsamahan na rin kayo ng
lalaking 'yon at alam kong papayag naman 'yon na kunin mo ang bahay natin, kahit
bahay lang. Mayaman na 'yon kaya wala langsa kanya ang bahay. Pwede mong pakiusapan
si Damon na ibalik sa atin ang bahay, Lara."
Napatayo ako galing sa aking pagkakaupo at lumabas na muna ako sa bahay upang hindi
marinig ni Ambrose ang sasabihin ko kay Mommy. Nang bahagya na akong nakalayo sa
bahay ay kinausap ko na ulit si Mom sa kabilang linya.
"Mom! Nababaliw ka na ba? Hindi naging maganda ang paghihiwalay namin ni Adler
tapos bigla na lang akong pupunta ro'n para makiusap na ibaliksa atin ang bahay? My
God, Mom! Baka nakakalimutan mong may Ambrose akong
Ayokong malaman ni Adler na may anak kaming dalawa dahil ayoko nang malapit ako sa
kanya. Alam kong selfish ang ginawa ko dahil anak din naman niya si Ambrose pero
natatakot na talaga ako, ayoko nang makita ulit si Adler at ayokong makuha niya sa
akin si Ambrose. Kapag nalaman niyang kambal pala ang anak namin at kumapit si
Ambrose ay baka kunin siya ni Adler sa akin at ayokong mangyari iyon.
Ambrose is my miracle baby. Hindi ko akalain na mahigpit ang kapit niya sa akin
no'n at ginawa ko ang lahat para manatili lang siyang nakakapit sa akin hanggang sa
pinanganak ko siya. Hindi madali ang pagbubuntis ko no'n at marami rin akong iniyak
at muntikan pa akong surnuko, pero hindi ko ginawa dahil mahal na mahal ko ang
aking anak. Kaya kung malaman man ni Adler na may anak siya sa akin at kukunin niya
si Ambrose, hindi ako papayag kahit na makipagpatayan pa ako sa kanya.
"Alam ko naman iyon, Lara. Hindi naman malalaman ni Damon na anak mo si Ambrose,
eh! Ang alam ng lahat ay anak si Ambrose ni Steven at Danica kaya h'wag kang mag-
alala, hindi niya malalaman ang totoo."
Napahilamos ko ang aking mukha at muling napabuntong-hininga. Totoo iyong sinabi ni
Mom, ang alam ng ibangtao at pati na rin sa mga kakilala namin sa Pilipinas ay anak
nila Steven at Danica si Ambrose, pero kahit na sila ang kilalang mga magulang ni
Ambrose ay naka-apelyedo pa rin siya sa akin. Sinadya namin iyon dahil hind
imposible na ipahanap ako ni Adler at alamin kung ano ang nangyari sa buhay ko.
Kung malaman niya man ang tungkol kay Ambrose ay iisipin niyang ampon ko lang ito,
o inaanak kasi alam niyang nakunan ako at nakita niya rin iyong anak namin bago
namin ito ilibing.
Naintindihan ko naman si Mom kung bakit niya pinipilit sa akin na mabawi namin ulit
ang bahay dahil siguro ay miss na miss na niya si Dad at hindi ko naman siya
masisisi dahil mahal naman talaga niya ang tatay namin ni Isabelle kahit na malupit
'yon. Grabe langtalaga magmahal si Mommy.
"Pwede bang pag-isipan ko muna ang tungkol diyan, Mom? Hindi madali ang hinihiling
ninyo sa akin," mahina kongsabi.
"Okay, Lara. Pero sana pumayag ka. .. kahit iyong bahay na lang sana natin," sabi
ni Mommy sa kabilang linya.
Nagpaalam na ako sa kanya at pinatay ko na rin ang tawag. Muli akong bumalik sa
100b ng bahay at napatingin ako kay Ambrose na nanonood ng cartoon network sa may
living room namin. Hindi ko mapigilan na mapangiti at naglakad ako palapit sa kanya
at umupo sa kanyang tabi. Napatingin siya sa akin at niyakap niya ako kaya
hinalikan ko siya sa tuktok ng kanyang ulo at hinaplos ang kanyang buhok. "Are you
done talking to Lola, Mommy? Are
we going to the Philippines?" tanong niya sa akin.
Nakaramdam na naman ako ng kunting kaba nang itanong niya iyon sa akin. Sumagi na
rin naman ito sa aking isipan noon na hindi ako makakaiwas sa mga ganitong
katanungan ni Ambrose dahil matalinong bata siya, pero hindi pa rin pala ako handa
kahit limangtaon na ang nakalipas. Paano ko ba sasabihin kay Ambrose an g totoo?
Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang kanyang pisngi at bahagya itong pinisil.
"Not yet, pretty boy. Mom still has work to do here in Switzerland, so we can't go
to the Philippines yet."
Napasimangot si Ambrose nang sabihin ko iyon sa kanya pero turnango na rin siya
bilang pagsang-ayon sa aking sinabi. Nakaramdam ako ng guilt dahil nakikita kong
gusto talagang pumunta ni Ambrose sa Pilipinas. Matagal na rin na hindi nakikita ni
Ambrose ang mga pinsan niya at alam ko na isa ito sa kanyang gustong puntahan sa
Pinas, sa video call na lang kasi muna nakakausap ni Ambrose ang mga anak ni
Isabelle. Siguro ay tatawagan ko muna si Steven at hihingi ako ng tulong sa kanya.
"But we can go there when I have a break in my work," nakangiti kong sabi sa kanya.
Napatingala sa akin si Ambrose at nakita ko ang pagkislap ng kanyang mga mata.
Bahagya siyang napatalon clito sa pagkakaupo sa couch at niyakap ako sa aking
beywang habang nakatingala pa rin sa akin at nakangiti na abot tainga.
"Talaga, Mommy? Yes, please!"
Mahina akong natawa at hinalikan siya sa kanyang pisngi.
"Okay, baby."
NANG sumunod na araw ay dinala ko ulit si Ambrose sa opisina at hindi naman siya
nagreklamo dahil naging kaibigan niya na rin ang mga workmates ko, mabait at
palakaibigan din kasi itong anak ko.
"Because of your performance in this company, Lara, the big bosses decided to
promote you to a higher position."
Pinapunta ako ni Sir Aguilar dito sa kanyang office at nagulat ako nang iyon ang
kanyang sabihin sa akin. Wala naman sa akin kung ma-promote man ako o hindi sa
trabaho, ang gusto ko lang ay mag-enjoy sa aking buhay at hindi ako makapaniwala na
mapo-promote pala ako kaya nakaramdam din ako ng labis na tuwa.
"W-Wow! Thank you so much, Sir!"
"You're going to be the editor-in-chief in one of our branches, and it is in the
Philippines, Lara."
Nanlaki ang mga mata ko sa sobrang gulat sa sinabi ni Sir. Napakurap ako sa aking
mga mata at muli siyang tinanong, baka kasi namali lang ako ng dinig.
"S-Sir? C-Can you repeat what you said earlier."
Ngumiti siya sa akin.
"You're going to be the editor-in-chief in the Philippines, Lara. At first, they
wanted you to assign somewhere in London, but when they saw your information and
know that you are a Filipino, they decided to make you the new editor-in-chief in
one of our branches in the Philippines."
Para akong tinakasan ng dugo sa sinabi ni Sir Aguilar sa akin. Hindi ako
makapagsalit at hindi ko rin alam kung ano ang magiging reaksyon 1<0.
Tulala lang ako ngayon habang nakatingin kay Sir Aguilar.
"Are you okay with that, Lara? Do you accept your promotion and your new job? But
if you don't want it, we can give it to other employees in the com pany."
Mabilis akong umiling at pinilit na ngumiti
kay Sir.
"N-No—l mean, I'll accept the promotion and be the new editor-in-chief in one of
our branches in the Philippines, Sir," wika ko. Ngumiti siya sa akin at turnango.
"Congratulations, Lara!"
Pinilit kong ngumiti at bahagya akong ngumuso.
Mukhang wala na talaga akong choice. Makakabalik na nga talaga ako sa Pilipinas
makalipas ang limang taon.

MTDB2: STRONGER
EPISODE 5
STRONGER
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"YOU'RE telling me that you're going back to the Philippines at dadalhin mo si
Ambrose? No!" sabi ni Steven habang nakatayo sa aking harapan at nakapameywang.
Napasimangot ako nang sabihin iyon ni Steven. Dumalaw sila rito ni Danica sa bahay
ko at clito na rin sila matutulog. Meron kasing conference meeting si Steven
malapit clito sa lugar ko kaya napagpasyahan na lang nila na dito mag-stay sa bahay
ko kaysa naman mag-rent pa sila ng hotel, diba?
"Love, kailangan bumalik ni Lara sa Pilipinas dahil doon na siya naka-assign sa
trabaho niya," sabi ni Danica bago ako makapagsalita.
Napatingin naman ako sa kanya at sinulyapan din ako ni Danica at kinindatan. Six
months pregnant na ngayon si Danica sa first baby nila ni Steven at malaki na rin
angtiyan ni Danica.
Huminga nang malalim si Steven at pinakalma niya ang kanyang sarili bago siya
makapagsalita ulit dahil masyadong sensitive ngayon si Danica at ayaw niyang
turnataas ang boses ni Steven kapag kausap siya nito.
"Alam ko naman 'yun, Love, pero paano kung malaman ni Damon ang totoo? Kukunin niya
si Ambrose kay Lara! Alam naman natin ang ugali ng lalaking 'yon, wala siyang awa,"
sabi ni Steven.
Buti na lang at tulog na ngayon si Ambrose dahil napagod siya kakalaro kanina
kasama si Steven sa labas. Namiss niya rind aw kasi ang Papa Steven niya kaya
nakipag-bonding ito buong araw at ngayon ay knockout na at nakatulog na sa kanyang
kwarto.
"Kailan ka ba babalik ng Pilipinas, Lara?" tanongsa akin ni Danica.
"Next month pa naman, Danica. Pinaalam ko langsa inyo ng maaga dahil nandito na rin
naman kayong dalawa ni Steven sa bahay ko," sagot ko sa kanyang tanong.
Napatango naman siya at napatingin kay Steven na hanggang ngayon ay nakasimangot pa
rin habang nakatingin sa akin. Alam ko naman kung bakit siya ganito kaya inintindi
ko na lang din si Steven. Ngumiti ako sa kanya nang magkasalubong ang aming mga
tingin at tinaasan ko siya ng kilay. Inirapan niya ako at huminga rin siya nang
malalim.
"Paano kung magkita kayo ni Damon, Lara? H'wag mong sabihin na babalik ka sa
lalaking 'yun?" masungit na tanong sa akin ni Steven. "Steven Saavedra!" rinig kong
saway ni Danica sa kanyang asawa.
Tinignan ko ng seryoso si Steven bago ko sagutin ang kanyang mga katanungan sa
akin.
"Ano naman kung magkita kami ni Adler, Steven? Wala naman akong dapat ikatakot at
hindi rin ako babaliksa kanya. Ganyan na ba talaga kababa angtingin mo sa akin? na
kapag makita ko siya ulit ay agad akong tatakbo palapit sa kanya at susunggaban
siya ng halik at magpapakatanga ulit?" hindi ko mapigilan na masaktan sa naging
tono ng pananalita ni Steven sa akin. Parang pinapamukha niya sa akin na ako pa rin
iyong Lara five years ago, ang Lara na mahina at ang Lara na palaging
nagpapakatanga para kay Adler.
"Lara—"
Itinaas ko ang aking kamay para patigilin siya sa kanyang sasabihin. Tumayo ako at
n agwalk out.
Ayoko munang kausapin si Steven dahil nasaktan ako sa kanyang sinabi sa akin.
Limang taon na ang nakalipas ay iyon pa rin angtingin niya sa akin.
Hindi ba pwedeng magbago?
Makalipas ang limang taon na nandito ako sa
Switzerland at binubuhay ko ang anak kong si Ambrose ay naging matapang ako at mas
naging matatag. Simula no'ng malaman kong hindi ako binitawan ni Ambrose, naging
matapang ako dahil ako na lang mag-isa, ayokong bumalik sa
Pilipinas at muling lalapit kay Adler at magpapakatanga ulit. Marami akong
natutunan at marami rin akong mga realization nang m aging isang single mom ako.
Kung magkikita man kami ulit ni Adler, e 'di magkita. Hindi ko alam kung mahal ko
pa rin ba siya, o nawala na ba ang pagmamahal ko sa kanya dahil ngayon ay wala na
sa aking isipan iyang mga ganyang bagay. Ang importante na lang sa akin at ang
pinakamamahal ko ay walang iba kundi ang anak kong si Ambrose Miles. Gagawin ko ang
lahat para sa kanya, kahit ako man ang maghirap.
Pumunta ako sa kwarto ni Ambrose at doon na muna ako nagpalamig bago ko maisipan na
lumabas ulit para kausapin si Steven. Alam kong nadala lang siya sa kanyang emosyon
kanina kaya magpapalamig na muna kami bago kami muling mag-usap.
Nang makapasok ako sa 100b ng kwarto ni Ambrose, nakita ko siyang mahimbing na
natutulog habang yakap-yakap niya ang binili kong stufftoy sa kanya noong 4th
birthday niya. Simula nang matanggap niya ito ay hindi na siya makakatulog kapag
hindi niya kayakap ang stufftoy niya.
Humakbang ako palapit kay Ambrose at hinalikan ko ang kanyang noo at humiga ako sa
kanyang tabi at niyakap siya ng mahigpit. God! Hindi ko ata kakayanin na mawala sa
akin si Ambrose. Simula nang dumating siya sa buhay ko ay wala na akong ibang
inisip kundi ang kapakanan ng aking anak.
Nang kumalma na ako ay naisipan ko nang lumabas sa kwarto ni Ambrose at nang
makalabas ako ay nakita ko kaagad si Steven sa labas ng kwarto ng aking anak na
mukhang kanina pa naghihintay sa paglabas ko. Mabilis siyang tumayo ng maayos at
lumapit siya sa akin.
"I'm sorry," sabi ni Steven habang nakatingin sa akin ng seryoso. "l shouldn't have
say that," muli niyang sabi.
Bahagya akong ngumiti at niyakap ang akin
best friend.
"Nasaktan lang ako sa sinabi mo kasi iyon pa rin ang tingin mo sa akin," mahina
kong sabi.
Urniling siya. "No, Lara, hindi iyon ang ibig kong ipahiwatig sa 'yo, nasabi ko
lang iyon dahil ayokong bumalik ka ulit kay Damon at muli ka na namang masaktan.
Pino-proteksyonan lang kita at pati na rin si Ambrose. Saksi ako sa lahat ng
paghihirap mo habang binubuntis mo pa ang anak mo at pati na rin sa pagpapalaki sa
kanya kahit mag-isa ka lang."
Hinawakan ko ang kamay ni Steven ang ngumiti sa kanya.
"Hindi na ako ang dating Lara na nakilala mo, Steven. Hindi na ako iyong Lara na
palaging umiiyak at hindi alam ang gagawin. Matapang na ako at kaya kong harapin
lahat ng mga problemang dadating sa buhay namin ng anak ko at kahit anong mangyari
ay magiging matatag ako para sa amin ni Ambrose," seryoso kong sabi.
Bumuntong-hininga siya at tumango sa akin.
"Gusto rin umuwi ni Danica sa Pilipinas para mapuntahan ang pamilya namin. Next
month ang alis ninyo ni Ambrose? Sasabay na lang kami ng asawa ko, pwede ba 'yon?"
Mahina akong natawa sa sinabi ni Steven at tumango.
"Of course, Steven, pwedeng-pwede kayong sumabay sa amin ni Ambrose pag-uwi."
Ngumiti siya at muli akong niyakap at hinalikan niya rin ang tuktok ng aking ulo.

MTDB2: SHE'S BACK

EPISODE 6
SHE'S BACK
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
MASAYANG masaya si Mommy nang sabihin ko sa kanyang uuwi kami ni Ambrose sa
Pilipinas. Muli niyang sinabi sa akin ang tungkol sa dati naming bahay na
nakapangalan na ngayon kay Adler. Wala akong plano para puntahan si Adler at maki-
usap na ibigay ulit sa amin ang aming bahay at ipangalan ulit ito sa mga
Montenegro. Pero para sa ikinatatahimik ng aking ina ay sinabi ko na lang sa kanya
na susubukan ko pero hindi ako sigurado, ang kulit kasi ni Mommy.
"Mommy Lara, kapag po ba nasa Philippines na tayo, pupuntahan po ba natin sila
Matt?" tanong sa akin ni Ambrose.
Nakasakay na kami ngayon sa eroplano at nasa kabilang side na rin clito sa aming
pwesto ang mag-asawang Danica at Steven. Pareho silang natutulog kaya mahina lang
ang boses namin ni Ambrose ngayon habang nag-uusap kami dahil baka magising namin
sila Steve.
Hinaplos ko ang buhok ni Ambrose at
nginitian siya bago ko sagutin ang kanyang tanong.
"Magpapahinga muna tayo, Pretty boy, tapos bukas ay dadalawin na natin ang mga
cousins mo at sila Tita Isabelle, okay ba 'yon?"
Tumango naman siya at sumandal sa akin.
"Mommy, sleep po muna ako," mahina niyang sabi at napapikit sa kanyang mga mata.
Hinaplos ko ang kanyang buhok at hinayaan ko siyang makatulog habang nakasandal sa
aking dibdib. Napapikit na rin ako sa aking mga mata habang hinahaplos ang buhok ni
Ambrose.
Makalipas ang ilang oras na byahe pauwi sa Pilipinas, nakarating na rin kami sa
wakas at gab* na kami nakauwi rito sa Pilipinas. Tulog pa rin si Ambrose kaya
binuhat ko na lang siya palabas sa eroplano at hindi na rin kami nahirapan sa aming
sasakyan dahil may inutos na si Steven na magsundo sa amin. Sa kanilang bahay na
muna kami mag-stay ni Ambrose dahil maghahanap pa ako ng condo unit or apartment na
malapit lang sa magiging workplace ko. Baka bukas o sa susunod na araw pa kami
makakahanap dahil magkikita pa kami bukas ni Isabelle at nangako rin ako kay
Ambrose na pupuntahan namin ang mga pinsan niya.
Nang makarating na kami sa bahay nila
Steven at Danica, agad ko rin na dinala si Ambrose sa pansamantala naming kwarto at
inihiga na siya sa kama at inayos ang kanyang hinihigaan bago muling lumabas sa
kwarto dahil iinom na muna ako ng mainit na tubig. Pagbaba ko sa hagdan ay nakita
ko na papunta rin si Steven sa may dining area at napatingin siya sa akin kaya
hinintay niya ako at nagsabay na kami papunta roon.
"Natulog na si Danica?" tanong ko sa kanya.
"00. Dinala ko na lang siya sa kwarto namin dahil gusto niya na raw magpahinga.
Kawawa naman ang buntis kapag napuyat kaya inalalayan ko muna siya papunta sa
kwarto namin," sagot ni Steven.
Napatango naman ako at nagtimpa na ako ng gatas para aking inurnin.
"Anong nararamdaman mo ngayon, Lara?"
Napatigil ako sa aking pagtitimpla nang itanong iyon sa akin ni Steven. Napalingon
ako sa kanya at bahagyang ngumiti.
"Hmmm. Ano nga ba? Masaya?" patanong kong sagot sa kanyang tanong habang mapang-
asar na nakangiti kay Steven.
Inirapan niya ako at sumimangot din siya.
"Masaya ka because?"
"Masaya ako kasi nakauwi na ako ng
Pilipinas at makikita ko na rin ang kapatid ko at mga pamangkin ko!" sagot ko sa
kanyang tanong at inirapan ko rin siya.
"Weh? Sure na talaga 'yan? May balita pa naman ako sa 'yo tungkol sa kanya," pang-
aasar na sabi niya sa akin.
Ayan na naman siya sa pagiging malisyoso niya. Kaya kami nag-aaway palagi nang
dahil sa mga paganito niya eh. Tapos kapag nakita niya naman akong nagiging mahina
na naman ay maiinis siya sa akin at sasabihin na huwag na huwag na akong bumalik sa
nakaraan. Magulo din ang utak ng lalaking 'to eh. Pasalamat na lang talaga siya at
best friend ko siya at buntis si Danica ngayon, ayokong mawalan ng ama ang inaanak
1<0.
"Manahimik ka diyan, Steven. Susuntukin koi yang pagmumukha mo kahit pagod na pagod
ang aking katawan," seryoso kong sabi at humigop na sa akingtinitimpla na gatas.
Natawa naman siya at nag-peace sign sa akin.
"Joke nga lang! 'to naman, masyado kang seryoso," nakangisi niyang sabi.
Inirapan ko na lang siya at naglakad palabas sa dining area at naglakad pabalik sa
kwatro namin ni Ambrose. Doon ko na lang itutuloy ang pag-inom ko sa akingtinimpla
na gatas.
Sa sumunod na araw ay nakigamit ako sa kotse ni Steven at pumunta kami ni Ambrose
papunta sa pamamahay nila Isabelle at Luke. Pagkarating namin doon ay agad kaming
nagyakapan ni Isabelle at nakipaglaro rin kaagad si Ambrose sa kanyang dalawang
pinsan na si Matthias, Lucianna at si Alaric. Kahit na medyo may pagka-englishero
itong anak ko ay mabilis pa rin silang nagkaintindihan ng mga pinsan niya at
naglalaro na sila ng mga toys ngayon dito sa may backyard nila Isabelle at kami
naman ng kapatid ko ay nakaupo lang dito sa may kahoy na upuan habang pinagmamasdan
ang mga anak naming nagtatawanan at naglalaro.
"Grabe, Ate Lara, ang gwapo at ang laki na ni Ambrose. Ang saya lang kasi sa wakas
nagkita na talaga sila ng mga pinsan niya," wika ni Isabelle habang nakatingin sa
anak ko.
Napangiti naman ako at turnango.
"Kaya nga, Issa. Kinu-kwento nga sa akin ni
Danica na marami raw nagkakagusto kay Ambrose sa school nila. Ang bata-bata pa pero
may nagkakacrush na kaagad sa anak ko," sabi ko at mahinang natawa.
Turningin sa akin si Isabelle habang
nakanguso.
"Maganda ka naman kasi, Ate! Tapos 'yung tatay pa ng lalaking 'to.. Biglang humina
ang boses ni Isabelle nang sabihin niya ang tungkol sa tatay ni Ambrose. Nag peace
sign siya sa akin na para bang nakagawa siya ng kasalanan.
Mahina akong turnawa at mahina ko rin na pinalo ang kanyang braso.
"Ano ka ba, okay lang!" natatawa kong sabi sa kanya.
Bahagyang napanguso si Isabelle habang nakatingin sa akin.
"Okay ka na po ba talaga, Ate Lara?" tanong niya sa akin.
Bumuntong-hininga ako at turnango.
"Of course, Isabelle. Limang taon na rin ang nakalipas at may anak na ako na mas
dapat kong pagtuonan ng pansin. Hindi ako babalik dito sa Pilipinas kung hindi man
ako maayos," nakangiti kong sabi sa kanya.
Turnango naman si Isabelle at muli siyang napatingin sa mga bata.
"Pero, Ate Lara, paano kung malaman ni Damon ang totoo? Hindi imposible na hindi
kayo magkita at hindi niya makita si Ambrose. Ate, may hawig din si Ambrose kay
Damon lalo na
pagsumeryoso ang mukha niyang anak mo, kamukhang-kamukha niya ang tatay niya.
Maniniwala kaya 'yon kapag sabihin mong anak ni Steven 'yan si Ambrose?" seryosong
sabi ni
Isabelle habang nakatingin pa rin sa mga bata.
Huminga ako nang malalim.
"Bahala na. .. kung ano ang mangyayari—e 'di mangyari! Ang kinatatakutan ko na lang
ngayon ay ang mawala sa akin si Ambrose, Isabelle. Alam mo naman ang pinagdaan ko
sa batang 'yan diba? Mahirap. .. sobrang hirap, kaya hindi ako makakapayag na
mawala sa akin si Ambrose," seryoso kong sabi.
"Paano kung hindi naman kukunin ni Damon si Ambrose sa 'yo? Paano kung humingi siya
ng second chance sa 'yo, Ate? Pagbibigyan mo ba siya? at paano kung sabihin ni
Ambrose na gusto niyang mabuo ang pamilya ninyo, anong gagawin
Tumingin ako kay Isabelle nang itanong niya iyong lahat sa akin. Hindi ko mapigilan
na matakot at kabahan at mapaisip sa mga naging tanong niya. Hindi ko alam ang
aking isasagot dahil hindi ko naisip ang mga bagay na iyon habang nasa Switzerland
pa ako at mag-isang bumubuhay kay Ambrose.
don't know.. mahina kong sabi at
urniwas ngtingin at napakagat ako sa aking labi.
Ang hirap naman.
Pero kung para sa akin lang, hindi na ako babalik kay Adler. Ayoko na ulit bum alik
sa kanya.
Pero paano kung si Ambrose na ang humiling na magkabalikan kami ni Adler?
tatanggapin ko ba?
Huminga ako nang malalim at muli akong napatingin sa mga anak namin ni Isabelle
habang naghahabulan.
"Ayoko munang isipin ang mga bagay na iyan, Isabelle."

MTDB2: MALL
EPISODE 7
MALL
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"KAILANGAN nating mag-shopping, Lara! Diba, Ambrose?" nakangiting sabi ni Steven at
tinanong niya rin ang anak ko.
"Yes, Papa Steven masayang sagot Ill Ambrose at tumalon-talon pa siya.
Napailing ako at tinignan ko si Danica upang humingi nangtulongsa kanya. Ngumuso
naman siya at kinausap ang kanyang asawa.
"Love, hindi mo naman kailangan na isarna pa si Ambrose. Dito na lang siya kasama
ko sa bahay," malumanay na sabi ni Danica kay Steven habang nakaupo sa couch at
hinahaplos ang kanyang malaking tiyan.
Napanguso naman si Steven at hindi siya makapagsalita.
"Mama Danica! Gusto ko pong surnama sa Mall!" naiiyak na sabi ni Ambrose at lumapit
sa kanyang Mama Danica at hinawakan ang kamay nito.
Napatingin naman sa akin si Danica na parang tinatanong sa akin kung ano ang
kanyang sasabihin, o gagawin. Napasapo ako sa aking noo at huminga nang malalim
habang nakatingin kay Ambrose na papalapit na rin sa akin at yumakap siya sa aking
beywang at tumingala siya sa akin. "Mommy, punta po ako ng mall, please!" pagpapa-
cute na sabi ni Ambrose.
"Payagan mo kasi, Mommy Lara!" rinig kong sabi ni Steven kaya napasulyap ako sa
kanya at matalim siyang tinignan. Ngumisi lang siya sa akin at kumindat.
"00 na! Pupunta na tayong mall!" suko ko at binuhat ko si Ambrose.
"Yehey! Thank you, Mommy!" masayang sabi ni Ambrose at yumakap siya sa may leeg at
hinalikan ako sa aking pisngi. Napangiti na rin ako sa pagiging sweet ni Ambrose at
nawala na rin ang inis ko.
Nang muli akong mapatingin kay Steven ay nakangisi lang siya habang nakatingin sa
amin ni
Ambrose at nakayap siya ngayon sa nakaupong si Danica.
Natatakot lang kasi ako na baka bigla na lang mawala si Ambrose habang naglalakad
kami sa mall. Hindi pa naman 'to mahilig humawak sa kamay ko habang pumupunta kami
sa mga mall
dahil kaya na raw niya ang sarili niya, eh nandito na kami sa Pilipinas tapos
angdami pang mga tao palagi sa mga malls lalo na ngayon na malapit na ang
valentines day.
"Hawakan mo nang mabuti si Ambrose kapag nasa mall na kayo, Steven. Alam mo naman
ang batang 'yan, masyadong magalaw," paalala ni Danica nang matapos na magbihis ng
damit si Ambrose at palabas na rin ito sa bahay.
Ayaw kasi sumama ni Danica dahil tinatamad daw siyang lumabas, pero may mga nilista
naman siyang mga ipabibili kay Steven na pati ako ay naguluhan dahil ang iba sa mga
isinulat niyang gusto niyang kainin ay napaka-imposibleng hanapin. Tinanggap na
lang din ito ni Steven at pipilitin niya na langdaw na mahanap ang mga pagkain na
gustong kainin ng kanyang asawa.
"Yes naman, Love. Huwag kang mag-alala diyan at magpahinga ka lang dito sa bahay
natin, okay?" malambing na sabi ni Steven at hinalikan niya ang labi ni Danica.
Hindi ko mapigilan na mapangiti habang tinitignan silang naglalambingan ngayon
dahil bagay na bagay talaga sila sa isa't isa at kahit marami na silang mga
pinagdaanan sa buhay bago sila ikinasal, naging matatag pa rin sila.
Malaki ang pasasalamat ko kay Danica dahil kahit maloko itong best friend ko ay
hindi niya pa rin talaga 'to iniwan at pinabayaan, pinakasalan niya pa.
"Mag-ingat kayo, Lara!" nakangiting sabi ni Danica.
Ngumiti naman ako at lumapit sa kanya upang yakapin siya. Hinalikan ko rin ang
kanyang malaking tiyan at muling nagpaalam at urnalis na kami ni Ambrose kasama si
Steven. Si Steven ang nagda-drive ng kanyang sasakyan at nasa likuran kami nakaupo
ni Ambrose. Habang nasa byahe kami ngayon ay nasa labas lang angtingin ng aking
anak na para bang namamangha siya sa kanyang nakikita. Hinayaan ko na lang din si
Ambrose dahil ibang-iba naman talaga ang Germany at Switzerland dito sa Pilipinas
kaya naninibago pa talaga siya.
Hindi na kami lumayo nila Steven at sa pinakamalapit na mall kami pumunta.
Masayang-masaya si Ambrose n ang makapasok na kami sa 100b ng Mall. Hawak ni Steven
ang kamay ni Ambrose at wala nang magagawa ang anak ko ro'n. Mabuti na rin na hawak
ni Steven si Ambrose para hindi ito mawala bigla.
"Mommy, Jollibee!" masayang sabi ni
Ambrose nang makita niya ang pwesto ng
Jollibee rito sa 100b ng mall. Hinila niya si Steven at nag-request ito sa akin na
makipag-picture raw siya kay Jollibee kaya nilabas din namin ni Steven ang aming
mga cellphone at kinunan ng litrato itong makulit na bata na nasa aming harapan.
Nakangiti lang ako habang nakatingin kay Ambrose dahil mukhang tuwang-tuwa talaga
siya.
"Mommy Lara, let's picture together with Jollibee! Papa Steven, please take a
picture of us!" sabi ni Ambrose at hinila na ako palapit kay Jollibee.
Napasimangot naman si Steven at sinunod ang utos ng anak 1<0.
"Ang unfair, ah! Third wheel lang ata siguro ang role ko sa inyong mag-ina. Sana
nagpaiwan na lang ako sa bahay para makapag-baby time kami ni Danica!" nakasimangot
na sabi ni Steven.
Pareho kaming natawa ni Ambrose sa pagda-drama ni Steven.
"Ang OA mo, ah? Halika nga! Magselfie na lang tayong tatlo," nakangisi kong sabi.
Mabilis naman siyang lumapit sa amin ni Ambrose at nagselfie na kaming tatlo kasama
si Jollibee sa aming likuran. Pagkatapos naming mag-picture taking ay umalis na rin
kamo ro'n at
nagpatuloy na kami sa paglilibot dito sa mall. Hawak pa rin ni Steven ang kamay ni
Ambrose at nag-uusap sila ngayon dahil mukhang may gustong ipabili si Ambrose sa
Papa niya ngayon. Ako naman ay napatingin sa may sale na mga gamit sa bahay. Naisip
ko naman na burnili para sa magiging bahay namin ni Ambrose. Bago ako pumunta ro'n
ay lumapit na muna ako kina Steven at Ambrose.
"Steve, bibili na muna ako ng mga gamit para sa matitirahan namin ni Ambrose sa mga
susunod, ah? May nakita kasi akong sale," sabi ko sa kanya.
Mabilis naman siyang turnango.
"Sige. May bibilhin na langdin kami ni Ambrose. Dito ka lang, diba? Puntahan ka na
lang namin ni Ambrose rito mamaya."
"Okay."
Umalis na silangdalawa at ako naman ay pumunta na ro'n sa may sales at pumili ng
mga gamit. May mga gamit para sa living room kagaya ng mga kurtina, mga pillow
case, pati na rin mga rug. Pumili na ako ng mga gandang kulay at mga mura. Pumunta
rin ako sa may mga sales na mga gamit sa kusina, kailangan ko rin ang mga lyon para
may garnit ako sa pangluto. Hindi naman pwedeng kunin ko ang mga garnit nila Steven
at Danica sa kusina nila para madala sa bagong matitirhan namin ni Ambrose.
Kailangan ko rin na bumili ng mga gamit para sa amin.
Busy ako sa pagpipili ng mga gamit ngayon at nakalagay na rin sa aking maliit na
cart ang mga napili 1<0. Habang nagtitingin ako ng mga paninda rito sa may sale
area, nagulat na lang ako nang makita kong palapit sa akin si Steven at hindi na
niya kasama si Ambrose. Nanlaki ang aking mga kamay at nabitawan ko ang hawak ko at
mabilis akong lumapit kay Steven at hinawakan ang magkabila niyang balikat.
"N-Nasaan si Ambrose? Bakit hindi mo kasama si Ambrose, Steven?!" natataranta kong
tanong sa kanya.
Nagsimula na akong kabahan lalo na't nakikita ko sa pagmumukha ni Steven ang
pagkataranta.
"L-Lara, hawak-hawak ko lang kanina si Ambrose pero nagulat na lang ako, pagtingin
ko sa aking tabi ay wala na siya. Promise Lara, hinawakan ko talaga nang mahigpit
si Ambrose!" natataranta at naiiyak niyang sabi.
Napasabunot ako sa aking buhok at napamura. Ang lakas ngtibok ng aking puso at para
akong mahihimatay.
"F*CK!" malakas ko na mura.
Mabilis akong tumakbo at sinimulan ko nang hanapin si Ambrose.
"Ambrose! Ambrose anak!" wala akong pakialam kung malakas man ang boses ko ngayon
at nagmumukha akong tanga. Kailangan kong mahanap si Ambrose. Sh*t! Hindi pwedeng
hindi ko mahanap ang anak ko.
"Ambrose! Ambrose, nasaan ka na?l"
Naiiyak na ako dahil hindi ko pa rin nahahanap si Ambrose. Narinig ko rin ang boses
ni Steven at nagtatanong din siya sa ibang mga tao rito sa Mall.
Napahilamos ako sa aking mukha at napatingin sa aking paglalakad at tinignan ko ang
mga tao rito sa aking paligid, baka kasi mahanap ko si Ambrose.
Nakahawak ako sa aking beywang at ang isa ko namang kamay ay nakahawak sa aking
ulo.
Ambrose anak, nasaan ka na ba? Binabaliw mo si Mommy. Please, huwag kang mawala sa
akin. ikamamatay ko kapag mawala ka sa akin,
Anak.
"Ambrose!"
Muli akong nagsimulang maglakad at hinanap na ang aking anak.
Habang hinahanap ko si Ambrose ngayon ay
natigilan ako nang makita ko sa malapit sa may foodcourt ang aking anak na si
Ambrose at hindi siya nag-iisa. .. hawak siya ng isang lalaking kilalang-kila ko.
Natigilan ako sa aking paglalakad at nanlaki ang aking mga mata. Kung kanina ay ang
takas ng tibok ng aking puso, mas lalo itong lumakas nang makita ko kung sino ang
hawak-hawak ngayon ang aking anak.
Hawak ni Adler ang anak ko habang si
Ambrose naman ay kumakain ng ice cream.
Oh my God.
Anong gagawin ko?

MTDB2: KID
EPISODE 8
KID
DAMON ADLER'S POINT OF VIEW.
"TITA Devon, where are you? I'm already here inside the mall, and I can't find you.
I still have a meeting to attend."
"Hijo, diba sinabi kong nasa salon area ako? Doon sa malapit sa foodcourt. Nagpapa-
relax pa ako rito at kausap ko rin ang kaibigan ko. Meron lang akong ibibigay sa
'yo at pwede ka nang makapunta sa meeting mo. Makikita mo kaagad ako dahil dalawa
lang kaming costumer sa salon dahil ni-rent ko ang salon para sa amin ng aking
amega.
Bumuntong-hininga ako at pinatay ko na angtawag sa amingdalawa ni Tita Devon.
Nagsimula na akong maglakad sa sinasabi niyang foodcourt area. Natagalan pa ako sa
aking paglalakad dahil masyadong maraming tao ngayon dito sa mall at sa aking
harapan ay may isang matandang naglalakad, hindi naman pwedeng unahan ko ito dahil
masyadong dikit ang mga tao rito sa first floor sa mall. Bakit ba maraming tao
rito? Ganito ba talaga kapag nasa 100b ka ng mall? Hindi kasi ako nagpupunta sa mga
ganitong lugar dahil wala naman akong kinakailangan dito.
Bakit ba kasi naisipan ni Tita Devon na rito magpasalon sa may mall? May salon
naman sa mga hotels namin at hindi pa siya makikisiksik.
"Mommy! Papa!"
Napatigil ako sa aking paglalakad nang may umagaw sa aking atensyon, isa itong bata
habang umiiyak at tumitingin sa paligid na para bang hinahanap. Kitang-kita sa
kanyang ekspresyon na natatakot siya at hindi alam ang gagawin. "Mommy! Mommy!"
muli nitong sigaw at umiyak nang malakas.
Naupo ito sa may sahig habang umiiyak. Hindi ko mapigilan na maawa sa bata at
parang may tumutulak sa akin na lapitan ko ito at tulungan. Alam kong nagmamadali
ako ngayon dahil may meeting pa akong pupuntahan at kapag makapunta na ako kay Tita
Devon ay sigurado akong kakausapin pa ako no'n kaya mas lalo akong matatagalan.
Huminga ako nang malalim at napahagod sa aking buhok habang nakatingin sa batang
urniiyak. Marami ng mga taong napapatingin sa kanya pero kahit isa sa kanila ay
wala man lang tumulong kaya nakaramdam ako ng inis at galit. Nagsimula na akong
humakbang palapit sa bata upang matanong ito kung nasaan ang kanyang mga magulang.
Nasaan nga ba ang mga magulang nito? Bakit pinabayaan lang nilang mag-isa ang anak
nila?!
"Mommy! I'm scared!" muli nitong sigaw at umiyak.
Nang makalapit na ako sa bata ay bahagya akong umupo sa kanyang harapan upang
pumantay ako sa kanya.
"Hey, kid," tawag ko rito.
Tumigil siya sa kanyang malakas na pag-iyak at hinay-hinay siyang nag-angat ng
tingin sa akin. Nagkasalubong ang aming paningin at hindi ko mapigilan na maningkit
sa aking mga mata habang nakatitig sa bata. Bakit parang may nararamdaman akong
kakaiba sa batang ito? Hindi ko naman siya kilala.
"Kid, why are you crying?" tanong ko rito.
Suminghot siya habang nakatingin pa rin sa akin. Ang pula ng kanyang mga mata nang
dahil sa kanyang kaiiyak.
"D-Do I know you?" patanong niya pabalik sa akin.
Hindi ko mapigilan na mapataas sa aking kilay nang iyon ang kanyang isagot sa
tanong 1<0. Nagmamagandang 100b na nga ako rito tapos ganito pa ang isasagot niya
sa akin? Pasalamat siya at bata siya kaya hindi ko siya papatulan.
Turnayo na ako at inabot ko ang aking kamay sa kanyang harapan para tulungan siyang
makatayo. Napakunot ang kanyang noo habang nakatingin sa aking kamay. Muli siyang
nag-angat ng tingin sa akin habang may pagtatanong pa rin sa kanyang mukha.
"What will I do in your hand, Mister?" he asked.
Hindi ko na mapigilan ang sarili ko na mapairap.
"Madumi diyan sa inuupuan mo. Get up and let's talk."
Sumimangot siya habang nakatingala sa akin Urniling siya at mas lalo siyang urnupo
sa sahig.
Stubborn.
"But I didn't know you! My mommy said I should not talk to strangers!" masungit
nitong sabi.
Okay, Damon, calm down. He's just a kid.
Huminga ako nang malalim at nilabas ko ang aking wallet at kumuha ako ng isang
business card ko at binigay ko ito sa bata na nasa aking harapan. Mabilis niya
naman itong kinuha at nakakunot ang noo niya itong binasa.
"Damon Adler Miller. .. CEO of Miller Enterprises, and the owner of Miller Hotel
and Casinos. Pagbabasa niya sa nakasulat sa business card na binigay ko sa kanya.
Humalukipkip ako habang nakataas sa aking kilay at hinihintay kung ano ang kanyang
sasabihin. Mas lalo niya pang idinikit sa kanyang mukha ang card na para bang
binabasa ng maigi. Makalipas ang ilang segundo na pagtitig sa binigay ko sa kanya
ay muli siyang nag-angat ng tingin sa akin at siya na ang kusangtumayo at pinagpag
niya ang kanyang pants na bahagya nang nadumihan.
Buti naman. Akala ko pa naman kailangan ko pa itong pilitin para lang makatayo.
"You're rich?" he asked.
Napataas ang kilay ko nang iyon ang una niyang itanong sa akin. Wow. I didn't
expect that question.
"Yes, I'm rich. So, answer my questions, kid, why are you crying, and what's your
name?" muli kong tanong sa kanya.
Bahagya siyang ngumuso habang nakatingin pa rin sa akin. Pinunasan niya muna ang
kanyang mga luha na nakakalat na sa kanyang mukha bago niya sagutin ang aking
tanong.
"Hmmm. .. my name? My name is Ambrose Miles Monte—I mean Ambrose Miles Saavedra.
was crying because I got lost. I was with my Papa Steven earlier, and then I saw a
mascot, so I followed it, and when I watched my back, I didn't see my Papa anymore.
I tried to find him, but I got lost more, and there's a lot of people here in the
mall, and it scares me."
His name is Ambrose, and he is a Saavedra. Pero bakit hindi mawala sa aking isipan
ang muntikan na niyang pagkamali sa pagsabi sa kanyang pangalan? Parang may
tinatago ang batang ito. Monte what? And his father's name is Steven? Steven
Saavedra? Kaibigan ni Lara? I thought that man is in the Germany right now? "Okay,
Ambrose.. let me help you find your Papa, okay?"
Tumango ito at ngumiti sa akin. Bahagya akong nagulat nang bigla niyang hawakan ang
aking kamay.
"Mr. CEO, can you buy me ice cream before we find my Papa? I want to eat ice cream
eh!"
"Okay."
I don't understand myself right now. I don't like kids, but it feels different with
this stubborn kid holding my hand and asking me to buy him ice cream. I should
ignore him earlier and not helped him because I'm too busy in my life and have
work to do.
"What flavor do you want?" I asked him.
Nandito na kami sa harapan ng ice cream parlor at naghihintay na ang nagbabantay
kung ano ang kanyang ibibigay sa batang kasama ko. "Hmmm. .. I want cookies and
cream flavor, Mr. CEO!" sagot nito.
Tinignan koang nagbabantay at agad niya namang nakuha kung ano ang uri ng pagtingin
sa kanya. Agad niyang binigyan ng cookies and cream flavor na ice cream si Ambrose.
Kumuha ako ng 1000 pesos sa aking wallet, buti na lang at may laman nap era ang
wallet ko. Kadalasan kasi ay puro cards lang ang aking dala pero nang ipatawag ako
ni Tita at sinabi niyang nasa mall siya ay kaagad akong nag-withdraw ng 1000 pesos
sa ATM.
"Sir, here's the change—"
"Just keep it," pagpuputol ko sa sasabihin nito at muli kong hinawakan ang kamay ni
Ambrose at nagsimula na kaming maglakad paalis sa food court.
Tahimik ngayon ang batang kasama ko dahil masyado siyang focus sa kanyang pag kain
ng kanyang ice cream na binili ko para sa kanya.
Napatigil na muna kami sa aming paglalakad at hinarap ko si Ambrose.
"What's your dad's name again?"
Tumigil siya sa kanyang pag kain sa kanyang ice cream at nag-angat siya ng tingin
sa akin.
"My Papa's name is Steven Saavedra, and he's wearing a super badoy yellow polo
shirt and eyeglasses right now."
So, he's really Steven's son. Bakit ba pinabayaan ng lalaking 'yon ang anak niya?
"Okay, let's find your father," sabi ko at hinawakan ko muli ang kanyang kamay.
Turnango naman siya at sumunod sa akin.
"Ambrose!"
Napatigil kami sa paglalakad nitong batang kasama ko at napalingon nang may tumawag
sa pangalan nitong si Ambrose. Sabay kaming lumingon ni Ambrose at hindi ko
mapigilan na mapataas sa aking kilay nang makita ko kung sino ito.
"Papa Steven!" burnitaw sa aking pagkakahawak si Ambrose at patakbo siyang lumapit
kay Steven at yumakap dito. Mabilis
siyang binuhat ni Steven at hinalikan sa pisngi. "Thanks, God! Akala ko ay nawala
ka na, Ambrose!"
"Mr. CEO helped me! And he also buys me ice cream."
Napatingin sa akin si Ambrose at bahagya siyang kumaway sa akin. I smirked at him
and nodded.
"Damon..."
Napatingin ako kay Steven nang tawagin niya ang aking pangalan.
"l thought you're in Germany, Saavedra, malamig kong sabi sa kanya.
"Ah.... kasi. .. uhm, pinapauwi ako ng Dad 1<0," sagot niya sa aking tanong.
I raised one of my eyebrows while staring at him.
"Oh, really? Hindi ko akalain na may anak ka na pala, Steven," sabi ko sa kanya at
inginuso ang kanyang buhat-buhat na si Ambrose habang kumakain ng ice cream.
Nakita kong napalunok si Steven sa kanyang laway na para bang kinakabahan.
"A-Ah, hahaha. .. oo nga! Kagulat diba?" Mas lalo akong napakuot sa aking noo
habang nakatingin kay Steven. Bakit parang hindi siya sigurado sa kanyang isasagot
sa mga katanungan ko, at bakit parang kinakabahan siya?
"Papa, where's Mommy Lara?"
Nanlaki ang aking mga mata nang banggitin ni Ambrose ang pangalan ni Lara.
Is Lara here?
Muli akong napatingin kay Steven at nakita ko ang pamumutla sa kanyang mukha.
"A-Ah... uhmmm... Damon, alis na kami ng anak ko! Maraming salamat sa pagtulong sa
anak 1<0. Kailangan na talaga naming umalis!" sabi ni Steven at naglakad na paalis.
"Babye, Mr. CEO!" rinig kong sabi ni Ambrose at bahagya siyang kumaway sa akin
habang papaalis na sila ni Steven. Nginitian ko ito at bahagya rin akong kumaway
pabalik.
Nang makalayo-layo na sila ay muli akong napaisip sa binanggit ni Ambrose kanina.
Nandito si Lara sa Pilipinas? Akala ko ba ay nasa Switzerland siya ngayon?
Mag-asawa na ba sila ni Steven? Anak nila si Ambrose?
Habang nag-iisip ako ngayon ay hindi ko namalayan ang sarili kong hawak na pala ang
aking cellphone. Marami ng missed calls sa akin si Tita Devon pero hindi ko ito
pinansin. Tinawagan ko ang aking secretary at mabilis niya rin itong sin agot.
"H-Hello, Sir Damon? Papunta na po ba kayo rito sa meeting?" rinig kong tanong ng
aking secretary sa kabilang linya.
F *Ck.
Muntik ko nang makalimutan! May meeting nga pala akong pupuntahan ngayon.
"Not yet, Albert. I have an order for you. I want you to know the information about
Ambrose Miles Saaved ra, his father is Steven Saavedra, and I want to know who is
the kid's mother, understand?"
"Yes, Sir! Copy and clear."
"Good. Give me the information as soon as possible." Pinatay ko na ang tawag at
nagsimula na akong maglakad papunta sa tinutukoy na salon ni Tita Devon.
Hindi pa rin mawala sa aking isipan ang tungkol ka Steven Saavedra at sa batang
nakasama ko kanina. Para kasing may nararamdaman akong kakaiba sa batang iyon pero
hindi ko maintindihan kung ano ito at kailangan ko 'tong malaman. .. at kailangan
kong
malaman kung nakauwi na ba talaga si Lara rito sa Pilipinas.
I need to know everything.

MTDB2: CALL
EPISODE 9
CALL
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
F*CK! It's Adler! Anong gagawin ko? Hindi naman pwedeng lapitan ko sila ni Ambrose
tapos sasabihin ko na anak ko si Ambrose? Hindi pa ako handang magpakita kay Adler!
"L-Lara, walang nakakita kay Ambrose. Anong gagawin natin? Tumawag na lang kaya
tayo ng mga pulis?" naramdaman ko ang paglapit ni Steven sa akin.
Huminga ako nang malalim at humarap ako sa kanya. Bakas sa kanyang mukha ang labis
na pag-aalala dahil kung tuluyan man talagang nawala si Ambrose ay siya ang
masisisi dahil siya ang huling kasama ng anak ko.
"Turningin ka sa likuran ko," seryoso kong sabi habang nakatingin sa kanya.
Kumunot ang kanyang noo at sinunod niya naman ang aking sinabi. Ang kaninang
naniningkit na mga mata ni Steven ay unti-unting nanlaki nang mapagpatanto niya
kung ang ano
kanyang nakita ngayon. Nakita ko rin ang bahagyang pagputla ng kanyang mukha.
Muting napatingin sa akin si Steven habang bakas pa rin ang gulat sa kanyang mukha.
"L-Lara, b-bakit... bakit kasama ni Damon si Ambrose?" gulat at nauutal na tanong
sa akin ni Steven.
Muli akong napatingin kita Ambrosse at Adler at nakita kong kinakausap ngayon ni
Adler ang anak ko at ang anak ko naman ngayon ay nakatingin langsa kanya habang
dinidilaan ang kanyang hawak na ice cream. Huminga ako nang malalim at muli akong
humarap kay Steven at hinawakan ko ang magkabila niyang balikat at tinignan siya
ng seryoso.
"Steven, hindi ako pwedeng makita ni Adler ngayon, not now. Kailangan mong kunin si
Ambrose kay Adler at ikaw na ang bahalang magsinungaling, kung ano man ang
kasinungalingan na sasabihin mo," seryoso kong sabi sa kanya.
Nanlaki ang kanyang mga mata at inalis niya ang mga kamay kong nakahawak sa kanyang
balikat.
"H-Huh? Bakit ako?! Ayoko, Lara!" parang n atatakot niyang sabi.
Napasapo ako sa aking noo at bumuntong-hininga bago muling nag-angat ng tingin kay
Steven.
"Sige, ako ang kukuha kay Ambrose ngayon doon kay Adler, at kapag tinanong niya
kung kaano-ano ko ang bata, sasabihin kong anak namin siya, Iyan ang gusto mo
diba?" seryoso kong sabi sa kanya.
Mabilis siyang umiling at mahina siyang napamura. Napakamot siya sa kanyang buhok
bago muling humarap sa akin.
"00 na! Ako na ang kukuha kay Ambrose!
Dito ka lang ba maghihintay?"
"Hindi. Sa may sasakyan mo na lang ako maghihintay. Sa susunod na lang tayo muling
mag-shopping. Akin na ang susi ng kotse mo."
Mabilis niya naman na binigay sa akin ang susi ng kanyang kotse at nagsimula na
siyang maglakad palapit kina Ambrose at Adler. Mabilis din akong nagtago at bago
ako maglakad paalis ay tinignan ko muna ang paglapit ni Steven kay Ambrose at
Adler. Nang makita ko nang karga na ni Steven si Ambrose ay mabilis na akong
naglakad paalis at lumabas na sa mall. Naghintay na lang ako sa loob ng kotse ni
Steven at hindi ko mapigilan na kabahan kapag makita ni Adler si Steven. Kilala
niya si Steven dahil pinagselosan na niya ito noong mag-asawa pa kaming dalawa.
Sana naman hindi siya magtaka kapag nakita niya si Steven. Sana rin ay hindi
mabanggit ni Ambrose kay Adler. Oh my God! Kinakabahan na talaga ako rito.
Makalipas ang ilang minuto na paghihintay, narinig ko na lang ang pagbukas ng
pintuan ng kotse ni Steven at agad kong narinig ang malakas na boses ni Ambrose at
sinalubong niya ako ng mahihgpit na yakap.
"Mommy Lara!"
"Oh my God, Anak!"
Niyakap ko ng mahigpit si Ambrose at pinudpod ko ng halik ang kanyang magkabilang
pisngi at muli ko siyang niyakap.
"Tinakot mo ako, Ambrose Miles! Alam mo bang muntikan na akong atakihin sa puso
nang sabihin ng Papa Steven mo na nawala ka?!" naiiyak kong sabi sa kanya habang
mahigpit pa rin na yakap si Ambrose.
Mahina siyang turnawa at hinalikan ang aking pisngi at pinunasan niya ang ilang
luha na pumatak sa aking pisngi.
"Sorry na PO, Mommy Lara. Tinulungan naman po ako ni Mr. CEO, eh," nakangiti niyang
sabi.
Napakurap ako sa aking mga mata at hindi
makapagsalita. Napasulyap naman ako kay Steven na nasa driver's seat na. Bahagyang
kumunot ang aking noo nang makita ko siyang pinagpapawisan at namumutla siya.
"Steve, anong nangyari?" tanong ko sa kanya.
Sumulyap siya sa akin bago niya pinaandar ang kanyangsasakyan.
"Mamaya na lang tayo mag-usap," sabi niya at tuluyan na kaming umalis.
Nakatulog si Ambrose habang nakayakap sa akin at nakaupo siya sa aking kandungan.
Nang makauwi kami sa bahay nila Steven ay binuhat ko na si Ambrose papasok sa
bahay. Habang nag-uusap ngayon ang mag-asawa, dinala ko muna si Ambrose sa kwarto
namin at pinalitan ko muna ang kanyang mga darnit at inayos ko na rin ang kanyang
hinihigaan bago ko mapagpasyahan na lumabas sa kwarto at pumunta sa may living room
kung saan nag-uusap kanina sila Danica at Steven.
Nang makababa ako ay nandoon pa rin sila kaya nilapitan ko silang dalawa.
"Steven, anong nangyari kanina?" tanong ko rito nang makarating ako sa mag-asawa.
Pareho silang napatingin sa akin at kitang-kita ko ang seryosong ekspresyon sa
pagmumukha ni
Steven.
"Lara, I think Damon has an idea already." Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Steve
sa akin ngayon at hindi ko rin mapigilan na makaramdam ng kaba.
"H-Huh? Anong ibig mong sabihin na may idea na siya?" kinakabahan kong tanong.
Bumuntong-hininga si Steven bago muling magsalita.
"Nabanggit ka kasi ni Ambrose kanina habang karga ko 'to. Hindi ko mapigilan ang
sarili kong mautal habang kausap ang dati mong asawa, Lara! Alam mo naman ako,
hindi ako magalingsa pagpapanggap! Kaya ang ginawa ko na lang para makaiwas sa
tension ay ang mabilis na umalis habang kasama ko si Ambrose. Alam kong ngayon ay
nagtataka na iyon si Damon lalo na't alam niyang nasa Germany pala ako at sigurado
akong alam niya rin na nasa Switzerland ka," seryoso niyang sabi habang nakatingin
sa akin.
Napahawak o sa akingdibdib nang maramdaman ko ang paninikip nito. Huminga ako nang
malalim at hinang napaupo sa pinakamalapit na couch sa aking pwesto.
"Hindi naman siguro malalaman ni Damon
na anak niya si Ambrose, diba?" rinig kong sabi ni Danica.
Napatingin naman ako sa kanya habang napakagat sa aking labi.
Sana nga.. .
"l don't think so. Kasi kanina habang tinitignan ko ang ekspresyon sa pagmumukha ni
Damon ay para na siyang naghihinala. Lara, burnalik na lang kaya ulit kayo ni
Ambrose sa Switzerland? Huwag mo na lang ituloy ang pagtanggap sa promotion at doon
na lang kayo manatili," wika ni Steven.
Napailing naman ako at tinignan ko silang dalawa ni Danica.
"No. Hindi ako aalis, hindi kami aalis ni
Ambrose rito. Nandito na kami sa Pilipinas, Steven. Hindi na ako duwag at. .. at
kung ang tadhana na talaga ang maglapit sa mag-ama, wala na akong magagawa. Pero sa
ngayon ay gagawin ko muna ang lahat para hindi malaman ni Adler ang katotohanan,"
seryoso kong sabi sa kanya.
Bumuntong-hininga naman siya at walang nagawa kundi ang tumango upang pagsuko sa
akingsinabi.
"Sa bagay, ilang araw pa nga lang tayo
nandito sa Pilipinas ay pinagtagpo na kaagad ang mag-ama mo. Hay nako, Lara
Laureenl Wala ka talagang takas diyan sa dati mong asawal”
Napailing na lang ako at napapikit sa aking mga mata.
Hindi ko na lang muna inisin si Adler.
Naisipan ko na lang munang bumalik sa kwarto namin ni Ambrose at nakita ko na
siyang gising ngayon pero nasa kama pa rin siya, nakaupo at may hawak siya ngayong
parang calling card at seryoso siyang nakatingin dito. "Ambrose?” tawag ko sa kanya
nang makapasok na ako sa loob ng kwarto.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at bahagyang ngumiti. Lumapit naman ako sa kanya
at umupo sa kanyang tabi.
"Ano 'yang tinitignan mo?” tanong ko sa kanya.
Inabot niya naman sa akin ang kanyang hawak kaya mabilis ko rin itong kinuha at
binasa. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong calling card ito ni Adler. Muli
akong napatingin sa aking anak na seryosong nakatingin sa akin ngayon. Hindi ko
mapigilan na kabahan dahil parang bigla kong nakita si Adler sa pagmumukha ni
Ambrose ngayon.
"That's the business card of Mr. CEO who helped me find my Papa Steven, Mommy Lara.
He also buys me my favorite ice cream flavor earlier, and even he looks like a
strict man—he's good to me."
Napakurap ako sa aking mga mata.
"Did you say something to him about me?" I asked.
Umiling naman siya at nangdahil sa kanyang pag-iling ay nakahinga ako ng maluwag.
"Your name. about your name, anong pinakilala mo sa kanya sa sarili mo?" muli kong
tanong.
"Ambrose Miles Saavedra, Mommy, just like what you always said to me, I introduce
to the people I didn't know a lot as Ambrose Miles Saavedra, not Ambrose Miles
Montenegro," seryoso niyang sabi.
Huminga ako nang malalim at napatango. Mas lalo pa akong lumapit kay Ambrose at
niyakap siya at hinalikan ang kanyang noo.
"Very good at hindi mo kinakalimutan ang mga bilin ko sa 'yo," malambing kong sabi.
Muli siyang nag-angat ng tingin sa akin.
"Pero, Mommy, you know what? I like him!
Can we call him, Mommy? Meron naman tayong number niya rito sa business card niya,
eh. Gusto ko lang pong magpasalamat sa kanya," wika ni Ambrose.
Napalunok ako sa aking laway at ngumiti sa kanya.
"L-Later na lang, Pretty boy. Diba sabi mo CEO itongtumulong sa 'yo? Baka busy pa
siya ngayon kaya huwag na lang munang istorbohin, okay?"
Napasimagot naman siya pero turnango na rin si Ambrose bilang pagsang-ayon.
"Okay, Mommy."
"Gusto mo bang maglaro muna tayo sa labas, pretty boy?" pagyayaya ko sa kanya, para
naman maalis niya muna sa kanyang isipan ang tungkol kay Adler.
Ngumiti si Ambrose at sunod-sunod na turnango.
"Yes, Mommy! Let's play PO!"
Tumango ako at sabay na kaming lumabas sa kwarto, para naman makabawi ako sa kanya
dahil mabilis lang kaming umuwi galingsa mall at hindi kami nakapag-ikot-ikot
talaga nang dahil sa nangyari.
Buong araw kaming naglaro sa backyard dito sa bahay nila Danica at Steven. Nakisali
na rin ang
mag-asawa sa paglalaro at nag-order kami ng mga pagkain at ng mga favorite Jollibee
foods ni Ambrose. Nangdumating na ang hapon ay umalis na rin kami kaagad sa labas
at kumain na rin kami sa amingdinner.
Mabilis lang dinalaw ng antok si Ambrose kaya mabilis ko siyang dinala sa kwarto
namin para maging komportable ang kanyang tulog.
Bago ako tumabi kay Ambrose sa pagtulog ay naligo na muna ako at nag-ayos sa aking
sarili. Pagkatapos kong mag-shower ay lumabas na ako habang nagpupunas sa aking
buhok.
Magsusuklay na sana ako nang marinig ko na lang bigla ang phone ko na tumutunog.
Mabilis ko namang hinanap ang aking phone at kinuha ko ito.
Unknown number.
Sino ba itongtumatawag sa akin?
Kahit na hindi ko kilala ang tumatawag sa akin ay sinagot ko na lang din ito dahil
baka work related at mapagalitan pa ko ng kompanya namin.
"Hello, who's this?" tanong ko nang masagot ko na ang tawag nito.
llang segundo na hindi sumagot ang nasa kabilang linya kaya napakunot ako sa aking
noo.
Aakmang papatayin ko na angtawag nang magsalita na ito na muntikan nang magpabitaw
sa pagkakahawak ko sa aking phone.
"Hi, ex-wife. Nakauwi ka na pala sa Pilipinas?
Nagkita nga pala kami kanina ni Steven."
Mahigpit kong hinawakan ang aking phone at napakagat sa aking labi nang marinig ko
ang boses ni Adler.
Ang lakas ng tibok ng aking puso ngayon at rinig na rinig ko ito.
ler. ..
"Let's meet tomorrow. I'll send you the address of the house I'm living in right
now. We have a lot of topics to talk about, Lara."
"Adler—"
Hindi ko na naituloy ang aking sasabihin nang bigla niyang pinatay ang tawag naming
dalawa.
F*CK!
Alam na niya ba na anak niya si Ambrose?
Napasabunot ako sa aking buhok at napasulyap ako sa anak kong mahimbing na
natutulog ngayon.
Hindi niya naman siguro aagawin sa akin ang anak ko diba?
Ayoko.
Hindi ako makakapayag.
Akin ang anak ko.

MTDB2: HELLO
EPISODE 10
HELLO
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"MOMMY! Bakit mo tinawagan si Adler? Hindi mo ba talaga mahintay ang gagawin ko at
ikaw na talaga ang turnawag kay Adler? My God, Mommy! I'm sorry kung masasaktan ko
kayo sa sasabihin ko pero sumu-sobra na kayo! Naiinis na ako! Palagi ninyong
pinapangunahan ang mga desisyon at ginagawa ko! Hindi ba kayo nag-iisip?!" galit
kong sabi habang kausap ko si Mommy sa telepono.
Nalaman ko kasi na si Mommy pala ang dahilan kung bakit napatawagsa akin si Adler
kanina. Pagkatapos tumawagsa akin ay agad na tumawagsa akin si Mommy at masaya pa
niyang sinabi sa akin na nakausap na niya raw si Adler at makipagkita na lang ako
rito bukas para kausap ang lalaki tungkol sa property namin sa bahay.
Hindi ko mapigilan na magalit nang sobra kay Mommy dahil nagpadalos-dalos siya sa
kanyang ginagawa. Alam niya naman na may tinatago akong Ambrose at iniingatan ko
ang
identity ng anak ko tapos siya naman ay bigla-bigla niya na langtatawagan ang dati
kong asawa? Nakakainit ng ulo!
"A-Anak, alam ko naman na mali ang ginawa
1<0, kaya nga humihingi kaagad ako ng tawad sa 'yo ngayon, diba?" humihikbi niyang
sabi sa kabilang linya.
Napasapo ako sa aking noo at napamura sa aking isipan. Kahit gustong-gusto ko nang
magmura ngayon ay hindi ko pa rin magawa dahil magulang ko itong kausap ko at kahit
na bwesit na bwesit na ako ngayon nang dahil sa ginawa ni Mommy, nirerespeto ko pa
rin siya bilang magulang ko.
"Mom, hindi ba pwedeng huminga na muna ako? Bago lang kami nakauwi rito ng apo mo
sa Pilipinas! Hindi pa nga ako nakakahanap ng matitirhan naming apartment at
nakikitira pa kami ngayon kina Steven. Tapos ito kaagad ang bubungad sa akin? Hindi
niyo ako masisisi kung bakit ako galit na galit ngayon!" muli kong sabi sa kanya.
Kanina pa gustong makipag-video call sa akin si Mommy pero hindi ako pumapayag
dahil magmamakaawa lang siya sa akin at ipapakita niya lang ang sarili niyang
umiiyak at ayoko no'n.
Hindi ako madadala sa paiyak-iyak ni Mommy
ngayon dahil muntikan nang mapahamak ang anak 1<0. Paano na lang kung biglang
pumunta rito si Adler? E 'di buking na kami!
"P-Pwede ko namang tawagan ulit si Damon, Anak. Sabihin ko na langsa kanya na busy
ka kaya hindi ka makakapunta bukas," sabi ni Mom sa kabilang linya.
Bumuntong-hininga ako bago ko muling kausapin si Mommy.
"Huwag na, Mom. Tapos na diba? Alam na ni Adler na nandito ako sa Pilipinas at
hindi na ako titigilan ng lalaking 'yon," inis kong sabi.
"A-An ak, sorry talaga... please, patawarin mo na ako? Gusto ko lang talaga makauwi
diyan sa Pilipinas at sa bahay na pinaghirapan namin ng Dad mo ako titira. G-Gusto
mo bang ako na lang ang mag-asikaso tungkol do'n sa bahay at lupa? Huwag mo na lang
isipin iyon, Anak, ako na ang bahala! Magpatulong na langdin ako kay Isabelle."
"Si Isabelle na naman ang kukulitin mo? May tatlong anak na inaalagaan 'yon, Mom,
huwag mo na siyang istoborhin pa. Ako na ang bahala rito, and please, huwag niyo na
akong pangunahan sa mga desisyon 1<0," matigas kong sabi.
Narinig ko ang kanyang pagbuntong hininga sa kabilang linya.
"0-0kay, anak. Pasensya na talaga, anak. Sana mapatawad mo ako sa ginawa 1<0.
Babawl ako sa inyo ni Ambrose kapag nakauwi na ako diyan sa Pinas."
Pinatay ko na angtawag ni Mom at muli akong pumasok sa bahay dahil sa lumabas ako
upang hindi marinig nila Steven, Danica, o pati naman kay Ambrose ang pag-uusap
namin ni Mommy.
Nang makapasok na ako sa 100b ng bahay ay agad kong nakita si Steven na para bang
nag-aabang sa aking pagpasok. May hawak siyang baso na may laman na kape at
humihigop siya ngayon.
"Nag-away kayo ng Mommy mo?" tanong niya sa akin.
Napairap ako at huminga nang malalim. "00. Nakakainis kasi si Mommy! Magkikita kami
bukas ni Adler."
Muntik na niyang maibuga ang iniinom niyang kape sa pagmumukha ko, buti na lang at
mabilis niyang natakpan ang kanyang bibig.
Matalim ko siyang tinignan.
"Steven! Kadiri 'to! Paano na lang kung nabugahan ako niyang iniinom mong kape?!
Masasakal talaga kita!" inis kong sabi.
Mas lalo pa ata akong maiinis ngayon nang dahil dito sa best friend ko.
"A-Anong magkikita kayo ni Damon? Bakit? Nalaman niya bang anak ninyo si Ambrose?
Lara, sorry talaga! Kasalanan ko talaga 'to, eh! Masyado akong pahalata kanina!"
natatarantang sabi ni Stevebn. Inilapag niya muna ang hawak niyang tasa at lumapit
siya sa akin at hinawakan ang magkabila kong kamay.
Bumuntong-hininga ako at bahagyang ngumiti sa kanya at tinapik ko rin ang kanyang
balikat kaya natigil siya sa kanyang pagkataranta.
"Hindi, Steven, hindi nalaman ni Adler ang totoo. Diba nakwento ko na sa inyo na
gustong makuha ulit ni Mommy ang bahay namin na nakapangalan na ngayon kay Adler?
Hindi ko alam na tumawag pala si Mom kay Adler kanina, or kahapon—l don't know!
Tapos kanina, nagulat na lang ako nang biglang may unregistered number na tumawagsa
akin at nangsagutin ko ito ay boses ni Adler. Gusto niyang magkita kami bukas,
Steven."
Nakatingin lang siya ng seryoso sa akin. Makalipas ang ilang minuto ay nagsalita na
siya.
"H'wag kang makipagkita sa kanya, Lara.
Sabihin mo na lang kay Tita Isabela na humanap siya ng ibang mauutusan at busy ka.
Bumuntong-hininga ako habang nakatingin pa rin kay Steven.
"Steven, wala na akong choice."
"May choice ka, Lara! Aminin mo na lang kasi na excited ka na rin na makita ang ex-
husband
Natigilan ako nangsabihin iyon sa akin ni Steven. Hindi ko magawang magalit, o
mainis man sa kanya, at mas lalong hindi ko alam ang aking sasabihin. Umiwas ako ng
tingin kay Steven at napahawak ako sa aking batok.
"Kailangan ko na palang matulog. Marami pa akong gagawin bukas," sabi ko kay Steven
at iniwan ko na siya sa may living room.
"Lara! Huwag kang marupok!" sigaw ni Steven nang papaakyat na ako sa hagdan. Hindi
ko na lang siya pinansin at nagdiretso na sa kwarto namin ni Ambrose.
Nahiga na ako sa tabi ng aking anak at niyakap ko na langdin siya.
Maaga akong nagising sa hindi malaman na dahilan. Alas tres pa lang ng madaling
araw ay nakadilt na ang mga mata ko at hindi na ulit ako makatulog ulit kahit ilang
ulit ko pang pagpilit na makatulog. Napagpasyahan ko na lang na maligo ng maaga at
magtingin-tingin sa internet kung saan ang mga available na apartments or condos na
malapit lang sa pagta-trabahuan ko.
Nang makita kong 7 AM na ay ginising ko na si Ambrose at pinaliguan ko siya at
tinulungan sa pag-aayos. Sabay na kaming lumabas sa kwarto at dumiretso na kaagad
kami sa may dining area. Nandoon na ang mag-asawa at mabilis naman na lumapit si
Ambrose sa kanyang Mama Danica at Papa Steven at binati ito at hinalikan sa pisngi.
"Wow! Ang aga namang gumising ng pretty boy namin!" nakangising sabi ni Steven at
sinulyapan ako.
Napasimangot na lang ako at umupo na sa aking pwesto at nilagyan ng mga pagkain ang
pinggan ni Ambrose. Hindi kami in-open-up ang tungkol sa pagkikita namin ni Adler
ngayon dahil sigurado akong makikisali sa usapan namin si
Ambrose, lalo na't kilala niya na rin si Adler bilang Mr. CEO na tumulongsa kanya
at binilhan siya ng ice cream.
Nagsend na sa akin si Adler ng address kung saan kami magkikita at hindi ko
mapigilan na kabahan. Ibinilin ko na muna kina Danica at Steven ang anak kong si
Ambrose at buti na lang ay hindi na ako inasar pa ni Steven.
Nag-ayos na ako ng aking sarili at simpleng
jeans at tshirt lang ang isinuot ko dahil wala naman akongdapat pang pag-ayusan at
isa pa, kahit na anong isuot ko ay maganda na ako. Dahil maiksi na ang aking buhok
ay pinabayaan ko na lang itong nakalugay at naglagay na lang ako ng maliit na clip
sa may gilid ng aking buhok.
Kinuha ko na ang aking bag at lumabas na ako sa kwarto. Agad kong nakita si Ambrose
na naglalaro habang nakaupo sa may carpet at kaharap niya si Steven. Naglalaro sila
ngjenga at nakisali na rin si Danica.
Nakita ko naman na napalingon sa akin si Ambrose.
"Mommy, aalis na po kayo?" tanong ni Ambrose sa akin.
Ngumiti ako sa kanya at tumango.
Napatingin na rin sa akin ang mag-asawa at nginitian ako ni Danica habangsi Steven
naman ay nakangisi langsa akin. Nakakainis talaga ang lalaking 'to. Nagpaalam na
lang sa ako sa kanila at hiniram ko na rin muna angsasakyan ni Steven.
Ngayon ko lang nagpagtanto na nag binigay palang address sa akin ni Adler ay ang
address ng pamamahay ni Tita Devon. Doon na pala siya nakatira ngayon? lyon kayang
bahay namin noon... binenta niya na kaya? Sino na kaya ang nakatira ron?
Napailing ako habang mahigpit na napahawak sa manibela. Bakit ko ba iniisip ang mga
bagay na iyon? Ang kailangan kong isipin ngayon ay kung paano ko mapapapayag si
Adler na ibigay sa amin ulit ang aming pamamahay, kahit iyon na lang. Ayoko na
talagang kulitin pa ako ni Mommy dahil malapit nang magsimula ng trabaho ko, next
week na, gusto kong magfocus na lang ako sa trabaho ko at pati na rin kay Ambrose.
Mabilis akong nakarating sa pamamahay ni Tita Devon at lumabas na ako sa kotse.
Huminga na muna ako nang malalim at lumapit sa may pintuan at kumatok doon. llang
ulit akong kumatok dahil walang bumubukas pero makalipas ang ilang segundo ay unti-
unti nang burnukas ang pintuan at burnungad sa akin ang pagmumukha ng isang maamong
pagmumukha ng isang babae.
Natigilan ako at nanlaki ang aking mga mata nang mapagtanto ko kung sino ang
babaeng nagbukas ng pintuan para sa akin.
Rebecca Del Rios.
Hindi ako pwedeng magkamali! Siya nga itong nasa harapan ko at buhay na buhay siya.
..
at dilat ang mga mata.
Gising na si Rebecca? Wow. Kailan pa? Buti naman at nagising na siya, akala ko
talaga ay ganun na siya hahambuhay. Kawawa naman.
"Hi! Ano pong kailangan ninyo? May appointment po ba kayo rito? Kay Tita Devon po
ba, or kay Adler?" malumanay niyang sabi sa akin.
Napakurap ako sa aking mga mata dahil masyado akong nadala sa aking pagkagulat nang
makita ko sa harapan si Rebecca.
"A-Ah, nandito ako para kausapin si Damon Adler Miller," sagot ko sa kanyang
tanong.
Malaki niya manang binuksan ang pintuan at pinasok ako.
"Pasok po kayo, Ma'am! Nasa office po si Adler. May gusto ba kayong inumin bago
kayo dumiretso sa office ni Adler? Pwede ko kayong pagtimpahan ngjuice, or coffee,"
nakangiti niyang sabi.
Bahagya rin akong ngumiti sa kanya at nagsalita.
"Okay lang ako."
Napatingin ako sa paligid at wala akong ibangtao na nakikita at tahimik din ang
paligid. Wala silang mga maids?
"Pwede po bang matanong kung ano ang
sadya ninyo kay Adler?"
Muli akong napatingin kay Rebecca nang magsalita ito. Nakangiti pa rin siya habang
nakatingin sa akin.
"Nandito ako para pag-usapan ang tungkol sa business," sagot ko sa kanyang tanong.
Napatango naman siya at muling ngumiti sa akin.
"Ah, ganun ba? Ako nga pala si Rebecca Del Rios. Pasensya na sa kadaldalan ko, ah?
Nasasabik kasi talaga ako kapag may nakikita akong ibang tao. Seven years kasi
akong na-comatose at madalang lang akong nakakalabas dito sa bahay dahil umaatake
ang sakit ko," nakangiti niyang sabi sa akin. Tumango ako at ngumiti rin pabalik sa
kanya.
"Okay lang, Rebecca. My name is Lara pala," pagpapakilala ko rin sa sarili ko sa
kanya.
"Ang ganda naman ng pangalan mo, kasing ganda mo, Miss Lara!"
Mahina akong natawa sa kanyang sinabi.
I can't believe it na muntikan ko pang sumpain na hindi magising ang babaeng 'to
nang malaman kong dati siyang kasintahan ni Adler. Nagkabalikan ba silangdalawa?
"Dalhin na kita sa office ni Adler para makapag-usap kayong dalawa, Lara."
Turnango naman ako at surnunod na ako sa kanya. Ngayon ko lang nakita na may dala
pala siyang tungkod at hindi diretso ang kanyang paglalakad. Anong nangyari sa
kanya? Hindi pa rin ba siya maayos? llangtaon na ang nakalipas,
Nakaakyat na kami sa second floor at tumigil kami sa isang kwarto at ito na ang
office ni Adler. hindi ko mapigilan na makaramdam ng sobrang kaba ngayon. Bakit ba
ako kinakabahan? Nakakainis naman!
"lkaw na lang ang pumasok, Lara. May kailangan pa kasi akong gagawin, eh." Umalis
na si Rebecca at naiwan na akong mag-isa rito sa harapan ng pintuan.
Huminga na muna ako nang malalim bago ako kumatok at hinay-hinay kong binuksan ang
pintuan.
Mas lalong lumakas ang tibok ng aking puso nang makita ko si Adler na nakaupo
ngayon sa kanyang swivel chair at nakatutok siya sa kanyang laptop. Nakasuot siya
ng isang eyeglasses at seryoso ang ekspresyon sa kanyang pagmumukha. Nang
mapatingin siya sa akin ay hindi ko mapigilan na bahagyang mapatalon sa gulat.
Unti-unti kong nakita ang pagngiti ni Adler sa akin at tinaasan niya ako ng kanyang
kilay.
"Hello, little kitten

MTDB2: MOVES
EPISODE 11
MOVES
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"It's nice to see you again, my little kitten ."
Muli akong napairap nang muli niya akong tawagin na little kitten. Hindi pa rin ba
siya tapos sa mga nicknames niya sa akin? Kung anu-ano na lang angtinatawag niya sa
akin kahit wala namang connect. Baka sa susunod bigla niya na lang itawagsa akin ay
mga pangalan ng aso, o anong klaseng hayop diyan.
Pumasok na lang ako sa 100b ng kanyang opisina at naglakad na papunta sa may upuan
na malapit sa kanyang table at umupo rito habang nakaharap pa rin sa kanya. Seryoso
ang aking ekspresyon sa mukha habang nakatingin kay Adler na hanggang ngayon ay
nakangiti pa rin na nakatingin sa akin.
"Okay, let's talk about the house, Adler. Alam kong may ideya ka na kung bakit ako
nandito ngayon, kaya mo nga ako tinawagan kahapon diba? We want it back, my mom and
I want it back," seryoso kong sabi habang nakatingin pa
rin sa kanya.
llang segundo kaming nagtitigan ni Adler at walang gustong bumitaw. Makalipas ang
isang minuto ay siya na ang bumitaw sa pagtititigan namin at mahina siyang turnawa.
Hindi ko mapigilan na mapakunot sa aking noo habang nakatingin sa kanya. Anong
nakakatawa? Nabaliw na ba ang lalaking 'to?
"Agad-agad, Lara? Wala ka man lang greetings para sa akin? I missed you!" nakangiti
niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Bahagya akong nagulat sa kanyang sinabi pero hindi ko ito pinakita sa kanya dahil
ayokong mag-assume si Adler. Ikinunot ko lang ang aking noo habang nakatingin sa
kanya. Tumikhim ako at napakurap sa aking mga mata at muli siyang seryosong tin ign
an.
"Nice to see you again, Adler. How's life? I hope you are doing good," sarkastiko
kong sabi at nginitian siya ng pilit.
Sana maramdaman naman ni Adler na wala akong panahon na makipagbiruan sa kanya
ngayon. Kailangan ko nang makuha ang gusto ko at makaalis na rito. Ayoko nang
pumasok ulit sa buhay ng lalaking 'to at gusto ko nang tapusin ang lahat.
"Life's good, Lara. For the past years, I was
always thinking about you."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Adler at hindi mapigilan na matigilan.
What the f*ck? Anong pinagsasabi ng lalaking 'to? Wala ako rito ngayon para
makipagharutan.
"Stop it," malamig kong sabi at umiwas ng tingin sa kanya.
Muli kong narinig ang mahina niyang pagtawa kaya hindi ko na mapigilan na mainis at
muling napatingin sa kanya.
"Pwede bang magseryoso ka na? Wala ako rito para makipagharutan sa 'yo, Adler!"
inis kong sabi.
Itinaas niya angdalawa niyang mga kamay na para bang sumusuko na. Ngumiti siya sa
akin at turn ango.
"A' right, my little kitten."
"Stop calling me that! I'm not a cat!"
"Okay, baby."
F*ck this man.
Huminga ako nang malalim at pinakalma ang aking sarili. Hindi ko na lang pinatulan
ang huli niyangsinabi sa akin at iniba ko na angtopic.
"Nakapangalan na sa 'yo lahat ng properties
namin, Adler. Lahat ng pagmamay-ari ng pamilya ko ay nakapangalan na sa iyo lahat.
You're a billionaire, you have many businesses, and properties. Nandito ako ngayon
para makipag-negosasyon sa 'yo tungkol sa bahay at lupa namin. Alam kong hindi mo
na kailangan iyon dahil wala ka namang mapapala sa pamamahay namin. Payagan mo
kaming maibalik ito sa amin at babayaran ka na lang namin kung magkano ang
kailangan mo," seryoso kong sabi habang nakatingin ka Adler.
Seryoso siyang nakatitig sa akin. Sumandal siya sa kanyang inuupuan at pinaglaruan
niya sa kanyang mga kamay ang hawak niyang ballpen. "Hmmm. .. magkano ang ibibigay
mo sa akin?" tanong niya.
Bago ako sumagot sa kanyang tanong ay huminga na mun ako nang malalim.
"15 million," sagot ko sa kanyang tanong. Napataas siya sa kanyang kilay habang
nakatingin pa rin sa akin.
"That's it? Wala na bang mas mataas diyan?" parang pang-aasar niyang tanong sa
akin.
Napayukom ako sa aking mga kamao at hindi pinakita sa kanya na naiinis na ako rito,
kalmado pa rin ako dapat dahil baka bigla na lang
humindi si Adler at hindi ko na makuha angtitle ng bahay at lupain namin.
"50 Million? Maliit pa rin para sa 'yo? Gusto mo dagdagan ko pa? 100 Million, is
that enough? I will not accept no for an answer, Adler." malamig kong sabl.
Bahagya siyang napayuko kaya nagsalubong ang aking kilay. Nakita ko ang paggalaw sa
kanyang mga balikat kaya hindi ko na napigilan ang inis ko.
"Are f*cking kidding me, Damon Adler Miller?! I'm f*cking serious talking to you
right now, and you're just making fun of it?! Are you on d rugs?
Muli siyang nag-angat ng tingin sa akin at tinakpan niya ang kanyang bibig para
hindi ko makita ang ngisi niya, pero kitang-kita ko pa rin itto sa pagitan ng
kanyang mga mata na parang tuwang-tuwa.
Pinikit niya ang kanyang mga mata at inalis niya na rin ang kanyang kamay na
nakatakip sa kanyang bibig. Nang muli niyang idilat ang kanyang mga mata at seryoso
na siyang nakatingin sa akin.
"I'm sorry—I just. I'm sorry. Okay, let's get back to the business, Lara. I don't
want to sell my property to your fam ily."
Napakurap ako sa aking mga mata at bahagyang napaawang ang aking bibig nang sabihin
niya iyon sa akin.
"W-What?"
Tinaasan niya ako ng kilay.
"I'm not selling my house to your family, Lara," muli niyang sabi.
"That's our house!"
"Not anymore," malamig niyang sabi.
Natigilan ako nang sabihin iyon ni Adler.
"That's not your family's house anymore,
Lara. It's mine, and I have a plan ofthat property." "W-What plan?"
"l was planning to make it a hotel? Maganda ang lugar sa dati ninyong bahay at
kapag nalaman nilang gagawin ko iyong hotel ay maraming matutuwa," sabi ni Adler at
bahagya siyang ngumiti sa akin.
Umiling ako at hindi naniwala. "N-No. You're jokin g, Ad ler."
He smirked. "I'm not Joking, Lara. Baka nakakalimutan mo, I'm a businessman."
Napakagat ako sa aking labi upang mapigilan angsarili ko na mapaiyak.
Nakita ko ang pagtayo ni Adler at naglakad
siya palapit sa akin. Hindi pa rin ako makagalaw sa aking kinauupuan ngayon. Nakita
ko na lang si Adler na nasa harapan ko na siya at naka sandal ang magkabila niyang
mga kamay sa gilid ng aking kinauupuan kaya na-corner na niya ako ngayon at
masyadong malapit ang aming mga mukha.
"Pero pwede namang magbago ang isipan 1<0," mahina niyang sabi habang nakatingin pa
rin sa akin.
Para akong kinakapos ng hininga sa aming posisyon ngayon pero hindi ako nagpatinag,
hindi ako mahuhulog sa bitag niya.
"What is it to change your decision? I will do everything," matapang kong sabi sa
kanya.
Ngumiti si Adler sa akin at hinaplos niya ang aking pisngi na nagpataas sa mga
balahibo ko.
"You will do everything for me, baby?"
F *Ck.
Napalunok ako sa aking [away at turnango.
"Y-yes."
Bahagya siyang napayuko at muli siyang nag-angat sa akin ngtingin habang nakangiti.
Tumango siya at ngumuso.
"Okay. Then, I want you to kiss me."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya,
pero agad din akong nakarecover at tinignan siya ng malamig.
He wants to play.
Then, I'll give him the game he wants. "Okay," sabi ko na ikinagulat niya.
"W-What—"
Hindi na niya naituloy ang kanyang sasabihin nang bigla ko na siyang sinunggaban ng
mainit na halik at pinaupo ko siya sa aking tabi. Pumatong ako sa kanyang kandungan
at mas pinalalim pa ang paghalik sa kanya. Naramdaman ko ang paghalik pabalik ni
Adler kaya hindi ko mapigilan na lihim na mapangisi at mas idinikit ko pa lalo ang
aking sarili sa kanya.
"F*ck," he cursed.
Naramdaman ko ang kanyang kamay sa may beywang ko at hinahaplos niya ako roon.
Turnaas ang kanyang mga kamay hanggang sa nasa may dibdib ko na ito at naramdaman
ko ang bahagya niyang paghaplos at pagpisil doon. s* *t. I missed this.
Hindi ko binigyan ng permiso na halikan ako ni Adler sa aking leeg at inunahan ko
na siya. Binuksan ko ang mga butones ng suot ni Adler na long sleeve polo at
hinubad ko na ang kanyang darnit hanggangsa bumungad na sa akin ang
malapad na dibdib ni Adler. Agad na bumaba ang halik ko ro'n at dinilaan ko rin at
muling bumalik sa kanyang leeg at sinipsip siya ro'n na parang bampira. I'm making
love marks in his neck.
"Ah! Lara!" he groaned.
Napangisi ako at hinaplos ko ang kanyang tiyan at bumaba ang kamay ko sa may gitna
niya at hinaplos siya ro'n at agad kong naramdaman ang pagtigas ng kanyang alaga.
Muli akong napangisi sa aking nahawakan. Yeah, ganyan nga.
Hinawakan ni Adler ang aking baba at mull' niya akong hinilikan sa aking labi at
ipinasok ko rin kaagad ang dila ko sa 100b ng kanyang bibig. F*Ck. This is so wild.
Bago pa ako tuluyan na bumigay ay itinulak ko na si Adler palayo sa akin at
napatayo na rin ako. Hindi ko mapigilan na mahinang matawa nang makita ko ang
reaksyon ni Adler at ang kanyang ayos ngayon. Kitang-kita ang kanyang alaga na
buhay na buhay na ngayon at magulo ang kanyang buhok at nakahubad na ang
kanyangdamit.
"What the f*ck, Lara?!" sigaw niya.
Ang sigaw ng lalaking nabitin.
Ngumiti ako ng matamis kay Adler at inayos ko muna ang darnit na nagusot sa ginawa
namin ni Adler kanina at sinuklay ko rin ang buhok ko garnit ang aking mga kamay.
"Akala mo magmamakaawa ako sa 'yo? No Adler. Ayaw mong ibenta sa akin ang bahay
namin noon? E 'di 'wag! Bahala ka sa buhay mo!" sigaw ko at mabilis kong kinuha ang
aking bag at lumabas sa kanyang opisina.
"LARA! F*CK!" rinig kong malakas na sigaw ni Adler sa 100b ng kanyang opisina.
Hindi ko mapigilan na mapangisi at matuwa nang sobra sa aking ginawa.
It's nice to finally meet you again, Freak,

MTDB2: TEXT MESSAGES

EPISODE 12
TEXT MESSAGES
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"WHAT THE—Lara! Kanina pa 'yan tumutunog ang cellphone mo! May ka-callmate
Napakurap ako sa aking mga mata nang marinig ko ang malakas na pagsigaw ni Steven.
Bukas na ang simula ng trabaho ko at pansamantala pa rin kaming naninirahan clito
sa pamamahay nila Steven at Danica, next week pa kasi kami lilipat ng anak ko. May
napili na akong apartment na malapit langsa kompanyang pinagta-trabahuan ko at
ngayon ay pini-pinturahan pa ro'n kaya hindi pa karm pwedeng lumipat ni Ambrose.
"Sino ba 'yang tumatawag sa 'yo? Kahapon pa 'yan, ah! May admirer ka na ba rito sa
Pinas?" muling tanong ni Steven sa akin.
Mabilis kong nilabas ang aking cellphone na nasa aking bulsa nang muli itong
tumunog. Nagsulubong naman ang aking kilay nang muli kong makita ang kanyang
pangalan sa aking
screen. Napairap ako at mabilis kong pinatay ang cellphone ko at muting napatingin
kay Steven na kanina pa nakasimangot. Nandito kasi kami ngayon sa dining area at
may tina-trabaho siya sa kanyang laptop habang kumakain ng cake. Ako naman ay
nandito rin at nakikikain. Natutulog kasi ngayon si Ambrose sa may kwarto habang si
Danica naman ay nagpapahinga rin muna sa kwarto nila Steven dahil masama raw ang
kanyang pakiramdam.
"Si Damon 'yon, 'no?" tanong niya sa akin. "H-Huh? Iwan," nagkibit-balikat ako at
umiwas ng tingin sa kanya.
Pumalakpak naman siya ng malakas at naramdaman ko ang kanyang pagtayo.
"Aha! Sabi ko na nga ba, may kakaibang nangyari sa inyo nang makita kayo no'ng dat•
mong asawa, eh! Hindi mo na talaga ako maloloko, Lara. Nako! Sabi ko na nga ba,
lalambot ka rin talaga sa lalaking 'yon!" sabi ni Steven.
Kinuha ko ang aking baso na may lamang juice at urninom ako rito nang hindi
umiimik. Muli kong narinig ang boses ni Steven kaya napatingin na ako sa kanya.
Urniiling siya ngayon habang nakatingin sa akin, para siyang dismayado na ewan,
bahala nga siya sa buhay niya.
"Ano? Wala akong ginagawa! Judgemental ka talaga," inis kong sabi at inirapan siya.
"Ah, talaga? Bakit siya paulit-ulit na tumatawag sa 'yo? Nako! May ginawa ka sa
dati mong asawa 'no? Ginayuma mo siguro?"
Naramdaman ko ang pag-iinit ng aking mukha at matalim kong tinignan si Steven.
"Steven, Il-no!"
Napatayo na ako at nag-walk out. Narinig ko ang pagtawag niya sa aking pangalan at
tumawa siya nang malakas pero hindi ko pa rin siya nilingon at napagpasyahan ko na
lang na pumunta sa kwarto namin ni Ambrose. Nang makapasok na ako sa 100b ng kwarto
ay ro'n lang ako nakahinga ng maluwag.
Lumapit na lang ako sa aking anak at humiga ako sa kanyang tabi. Napagpasyahan
kong muling buksan ang aking cellphone at nagulat na lang nang sunod-sunod ang text
messages na aking natatanggap sa isang tao at lahat ng iyon ay galing kay Damon
Adler Miller.
Ang kulit ng lalaking 'to!
Hindi niya ba talaga matanggap na binitin ko siya no'ng pumunta ako sa pamamahay
nila? Tama lang 'yon sa kanya, 'no! Anong akala niya, ibibigay ko kaagad ang sarili
ko dahil miss na miss ko na siya? 001—1 mean. No! Hindi ko gagawin 'yoni. Ano ba
'tong inisip 1<0?
Napailing ako at tinignan ang mga text messages ni Adler dahil ang kulit niya
masyado. Wala ba siyang trabaho na ginagawa?
Damon Adler Miller:
Answer my calls, please.
Luh? Ayoko nga. Ano siya, gold?
Napataas ang aking kilay nang mabasa ko ang unang message niya sa akin. Wow! May
nakalagay pa talagang please na word, ah? Muli kong binasa ang isa niya pang text
message sa akin.
Damon Adler Miller:
May kasalanan ka pa sa akin. You are going to pay forit, Lara
Mahina akong natawa sa sunod na mensahe sa akin ni Adler. mukhang dinibdib niya
talaga ang nangyaring pagbitin ko sa kanya, ah?
Sobrang namiss niya na ba talaga ako? Ang haba naman ng buhok ko kung ganun.
Napailing ako at muling binasa angsunod na message niya.
Damon Adler Miller:
I missedyou... for real.
Damon Adler Miller:
I want to kissyou again, Lara. You're making me crazy, baby
Napalunok ako sa aking [away at mabilis na pinatay ang aking cellphone at binaba ko
ito. Napahawak ako sa aking mukha nang maramdaman ko ang pag-iinit nito. Anong
nangyayari sa akin? Napahawak din ako sa aking dibdib nang maramdaman ko ang
malakas na pagtibok nito.
Oh my God!
No. No. No way!
Hindi ka pwedeng mahulog sa patibong ni Adler, Lara! Alam mo na ang mga galawang
'to, diba? Hindi ka na dapat magpapadala ulit sa hinayupak na lalaking 'to!
Tama, tama.
"Hmmm. Mommy?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang marinig ko ang malambing na boses ng aking
anak na si Ambrose. Napatingin ako sa kanya at nakita ko siyang namumungay ang mga
matang nakatingin sa akin, bago lang siyang gising. Ngumiti ako sa kanya at
hinaplos ang kanyang malambot na buhok.
"Hey, pretty boy, tulog ka ulit."
Niyakap niya ako sa aking beywang kaya napahiga na ako sa kanyangtabi at hinalikan
ko ang kanyang noo.
"What time is it, Mommy?" inaantok niyang tanong.
Napatingin ako sa relo rito sa kwarto namin bago ko sinagot ang tanong ng aking
anak.
"It's 9 in the evening, pretty boy. Let's sleep na, okay?" malambing kong sabi at
muling hinalikan ang kanyang pisngi.
Mas lalo siyang sumiksik sa akin at tumango.
"Okay, Mommy. I love you."
"l love you more."
SIMULA na ang trabaho ko at hiniram ko na muna ang extra sasakyan ni Steven dahil
hindi pa ako nakakabili ng sarili kong sasakyan, kapag nakalipat na siguro kami sa
apartment namin ni Ambrose. Ibinilin ko muna kay Danica si Ambrose sa bahay nila.
Pina-process pa rin hanggang ngayon ang school papers ni Ambrose dahil ililipat ko
na rin siya ng paaralan dito sa Pinas at maghahanap na rin ako ng malapit na
international school dito sa lugar namin.
"Good morning, Miss Montenegro! Masaya po kami na ikaw na ang aming bagong editor-
in-chief, at Pinoy pa! British po kasi 'yong dating editor-in-chief dito kaya puro
kami English sa kanya," sabi ng isang editor dito sa Publishing company na pinagta-
trabahuan 1<0.
Masaya ako dahil tanggap kaagad nila ako at maypa-welcome party rin sila sa akin.
Bilang ako na ang editor-in-chief dito, may sarili na akong office. Masaya ako para
sa bago kong trabaho at hindi ko rin mapigilan na ma-excite dahil hindi ko akalain
na magiging katulad na ako ni Sir Aguilar. Nandito na ako sa 100b ng aking opisina
at sinisimulan ko na ang aking trabaho.
Nagche-check ako ng mga pinapasa sa akin ng mga editors at pati na rin sa mga
illustrations at sa publication ng mga libro. Habang nagbabasa ako ngayon sa isang
manuscript na napasa sa akin, narinig ko ang pagkatok ng aking pintuan clito sa
aking opisina. Itinigil ko muna ang aking ginagawa at pinapasok na ang kanina pang
kumakatok sa pintuan.
"Come in."
Bumukas naman ito at nagulat ako nang makita kung sino ang nasa aking harapan.
"A-Angelo?" hindi makapaniwalang banggit ko sa kanyang pangalan nang makita ko siya
ngayon.
Mabilis akong napatayo at lumapit ako sa
kanya.
"W-Wow! Anong ginagawa mo rito? Diba dapat nasa Switzerland ka?!" tanong ko sa
kanya.
Ngumiti naman siya sa akin at nagkamot siya sa kanyang mukha na para bang nahihiya.
"Kailangan kasi raw ng illustrator dito sa branch sa Pilipinas. Pinapili rin ako ni
Sir Aguilar at ng big bosses kung saan ako magta-trabaho, kung mananatili ba ako
roon sa Switzerland, o umuwi rito sa Pilipinas at samahan po kayo rito," wika ni
Angelo at ngumiti mull' sa akin.
"So, mas pinili mong urnuwi rito sa Pilipinas at sundan ako?" hindi makapaniwala
kong tanongsa kanya.
Napakamot ulit siya sa kanyang buhok at nahihiyang ngumiti sa akin at tumango.
Wow.
Okay...
Nice.
"S-Sana po matanggap niyo ako rito, Ma'am Lara," nahihiya niyang sabi.
Mahina akongtumawa at tumango.
"Bakit naman hindi? It's nice to see you again, Angelo. Masaya na rin ako dahil may
kakilala na ako rito," nakangiti kong sabi sa kanya.
"Maraming salamat, Ma'am! Masaya akong makita rin kayo."
Nagpaalam na sa akin si Angelo at lumabas na siya sa aking opisina. Bumalik na ulit
ako sa aking trabaho at nag-focus sa aking mga ginagawa dahil ayokong sabihan ako
nang tamad sa un ang araw ko rito bilang editor-in-chief.
Naging smooth ang unang araw ko sa trabaho at maraming natutuwa sa akin dahil
mabait daw ako, hindi kagaya sa pinalitan ko. Natawa na langdin ako sa mga sinabi
nila at natuwa dahil nagustuhan nila ang pagpakitang gilas ko kanina.
Pauwi na ako ngayon sa bahay nila Steven dahil miss ko na rin si Ambrose. Bago ako
dumiretso pauwi, bumili na muna ako ng donuts para sa anak ko. Habang nasa may
counter ako ngayon at naghihintay sa aking order ay narinig ko ang pagtunog ng
aking phone at nakita kong tumawag na naman si Adler pero hindi ko ito sin agot.
Nag-order din ako ng pizza para naman sa amin nila Danica at Steven. Umupo na muna
ako sa pinakamalapit na table habang naghihintay sa aking order at muli ko na
namang narinig na tumunog ang phone ko kaya inis ko itong kinuha attinignan.
Text message ito galing kay Adler kaya binuksan ko na rin at binasa.
Damon Adler Miller:
I already know where you are living right now, Lara. You're living with Steven. I
want to talk to you. Pupuntahan kita diyan sa bahay ninyo.
Nanlaki ang mga mata ko at napatayo nang mabasa ko ang mensahe na pinadala sa akin
ni Adler.
Si Ambrose!
No. Hindi niya pwedeng makita si Ambrose!
Nanginginig ang mga kamay na pinindot ko ang call sign sa may itaas ng text message
ni Adler sa akin at mabilis ko siyang tinawagan. Mabilis niyang sin agot ang aking
tawag kaya nakahinga ako ng kunti ng maluwag.
"Hello, my little kitten. Bakit ang bilis mo naman atang napatawag sa akin
nangsabihin kong pupunta ako sa inyo? May tinatago ka ba sa akin?" mapaglaro niyang
sabi sa akin.
Napapikit ako sa aking mga mata at pinilit na hindi mapamura nang malakas ngayon
dahil nasa public area ako at nakakahiya sa mga makakarinig.
"Ano bang kailangan mo, Adler? Diba sinabi kong ayoko nang magpumilit na kunin sa
'yo ulit
ang bahay at lupa namin?! Leave me alone!" inis kong sabi.
"Paano kung sinabi kong pumapayag na
Natigilan ako nang sabihin niya iyon sa akin.
"H-Huh? Pumayag na ano?" tanong ko.
"Pumayag na ibigay ulit sa inyo ang bahay ninyo, nang libre. I want to talk to you
righ now, Lara."
"We're already talking, Ad ler," sarkastiko kong sabi.
Narinig ko ang pagbuntong hininga niya sa kabilang linya.
"l mean in person, Lara. I want to talk to you in person," seryoso niyang sabi.
Napahawak ako sa aking noo at mahinang napamura.
"Gusto mo bang puntahan kita sa bahay ninyo
"No!" pagpuputol ko sa kanyang sasabihin.
Muli akong napahinga nang malalim. "Let's meet somewhere, not in Steven 's house,
Ad ler," seryoso kong sabi.
llang segundo siyang hindi nagsalita sa kabilang linya pero narinig ko rin ang
kanyang
paghinga at sunod nito ay nagsalita na siya.
"Okay. I'll send the location."
Pinatay ko na ang tawag at napasabunot ako sa aking sarili at hinang napaupo. What
have I done? Oh my God.
Napatingin ako sa aking relo at nakita kong 7 PM na.
Mukhang hindl' ako maagang makakauwi ngayon, ah? May kailangan na muna akong
pupuntahan.
Tatapuin ko muna kung ano ang namamagitan namin ni Adler ngayong gabi para hindi na
siya maging purwesyo sa buhay 1<0.
MTDB2: STUNNED
EPISODE 13
STUNNED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
BAKIT dito ako pinapunta sa hotel ni Adler? Anong gagawin namin dito at sa may
royal suite pa kami magkikita. Hindi ba pwedeng dito na lang sa may lobby ng Miller
Hotel, o hindi na may restaurant? Nakaramdam ako ng kunting kaba.
"Ma'am, this way PO."
Sinamahan ako ng isang staff kung saan naghihintay sa akin si Adler. Natawagan ko
na si Steven at sinabi kong mala-late ako sa aking pag-uwi at kinausap ko rin si
Ambrose. Hindi ko na sinabi kay Steven na magkikita kami ngayon ni Adler dahil
sigurado akong aasarin na naman ako non kapag umuwi na ako.
Tumigil na kami sa paglalakad at nasa harapan na kami ng isang room at sa may
pintuan naman nito ay may nakalagay na crown na ginto. Ganito ang mga royal suite
ng Miller hotel, masyado nilang pinanindigan ang salitang royal dahil kapag pumasok
ka sa exclusive room ng Miller Hotel ay para talagang nasa isa kang palasyo.
"Nasa 100b na po si Sir Miller, Ma'am. Pumasok na lang po kayo sa 100b. Enjoy PO!"
umalis na ang staff at naiwan na akong mag-isa rito sa harapan ng malaking pintuan.
Hindi ko mapigilan na mapangiwi habang nakatitig ngayon sa pintuan. Huwag na lang
kaya akong tumuloy? Sabihin ko na lang kay Adler na may emergency ako. Hindi!
Sigurado ako na kapag umatras ako ngayon ay pupuntahan niya ako sa bahay ni Steven
at possible niyang makita si Ambrose at ayokong magkita na naman sila ng anak 1<0.
Huminga ako nang malalim at napahawak ng mahigpit sa aking bag. You got this, Lara.
Nakayanan mo nga ang unang pagkikita ninyo ni Adler, diba? Yes, kaya ko 'to.
Hinay-hinay ko nang binuksan ang pintuan at pumasok na ako sa 100b. Hindi ko
mapigilan na bahagyang magulat dahil may bigla akong naalala. Dito nga pala
nangyari iyong surprise ko kay Adler sa wedding anniversary namin. Mapait akong
napangiti at nagsimula na akong maglakad at hinanap si Adler.
Bakit kaya dito niya ako pinapunta? Coincidence, or sin adya niya? "Hey, my little
kitten."
Bahagya akong napatalon sa gulat nang marinig ko ang boses ni Adler. Napatingin ako
sa aking likuran at nakita ko siyang nakangiti habang nasa loob ng kanyang bulsa
ang kanyang mga kamay. Humalukipkip ako at tinignan ko siya ng seryoso.
"Seriously, Adler? Bakit dito mo gustong magkita tayo?” tanong ko sa kanya.
Ngumuso siya at naglakad papasok sa dining room. Sumunod naman ako sa kanya at
nagulat ako nang makita ko na puno ng iba't ibang pagkain angtable ngayon. Hindi ko
mapigilan na matakam dahil hindi pa ako nakakain ngdinner. Pa-simple akong
napahawak sa akingtiyan nang marinig ko itong tumunog.
"Before I answer your questions, let's eat first, Lara,” nakangiting sabi ni Adler
at umupo na sa may unahan at nagsimula na siyang sumandok at naglagay ng mga
pagkain sa kanyang plato.
Kahit na naguguluhan pa rin ako ay lumapit na rin ako sa maytable at umupo malayo
sa kanaya at nagsimula na akong kumain. Habang kumakain ako ngayon ay ramdam na
ramdam ko ang mga titig ni Adler sa akin at kahit na nakakailang ay hindi ko na ito
pinansin, nagpatuloy lang ako sa aking pag kain dahil kanina pa ako ginugutom.
"Mukhang hindi ka pinapakain ng maayos ng asawa mo, ah?"
Napatigil ako sa aking pagsubo nang marinig kong nagsalita si Adler. Nag-angat ako
ng tingin sa kanya at tinaasan siya ng kilay.
"Pake mo?" mataray kong sabi at nagpatuloy ulit sa aking pag kain.
Narinig ko ang kanyang mahinang pagtawa at hindi ko na ito pinatulan.
"You changed a lot, Lara," rinig kong seryoso niyang sabi.
Mahigpit kong hinawakan ang kutsara na hawak ko at hindi pa rin pinansin si Adler o
tignan man lang.
"l missed you, Lara. I never thought I would see you again
Hindi ko na nakayanan angsarili ko at nabitawan ko na talaga ang hawak kong
kubyertos at matalim na napatingin kay Adler. "Ano na namang trip mo sa buhay,
Adler?
Wala ako rito para makipaglokohan sa 'yo, okay?
Nandito ako para kunin iyong dapat sa amin."
"At nandito rin ako para bawiin ang dapat ay sa akin talaga, Lara."
Napakurap ako sa aking mga mata at bahagyang napasinghap sa sinabi ni Adler.
Hindi ako makapagsalita, parang bigla akong nawalan ng mga sasabihin sa kanya
ngayon habang nakatingin sa kanya. Ano na namang katarantaduhan ito, Adler? Ayoko
na.
"l still in love you, Lara," seryoso niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Napangisi ako at sarkastikong napatawa nangsabihin niya iyon sa akin.
"Love? Really, Adler? If you truly love me, bakit nakita ko si Rebecca kung saan ka
nakatira ngayon?" I know I sound like I am jealous, but want to know the truth
because he said he still loves me. Ayoko nang lokohan dito dahil sawang-sawa na
akong maloko.
"She's not my girlfriend. I don't have a choice but to still take care of her
because she's not yet fully recovered
Napaismid ako nang sabihin iyon ni Adler pero hindi na ako gaanong nagreact.
"Kailangan ba talagang nasa iisang bubong kayo kahit hindi na kayo magkasintahan?"
kalmado kong tanong sa kanya.
Bumuntong-hininga siya at napahawak sa kanyang noo na para bang naiinis. He still
the hot headed Adler I've known.
"Then, lilipat ako! Lalayo ako sa kanya!"
"Ngayon pa? Bakit hindi mo ako hinanap, Adler? If you still in love with me, bakit
hindi mo ako pinuntahan sa Switzerland at makipag-usap sa akin?" seryoso kong
tanong sa kanya.
Natigilan siya pero nakatitig pa rin siya sa akin. llang segundo kaming nagtitigan
at walang gustong burnitaw. Makalipas ang ilang segundo ay unti-unting ngumiti si
Adler sa akin pero hindi ito ngiti na hanggang tainga, para itong ngiti na
malungkot.
"Pinuntahan kita, Lara. Sinundan kita sa Switzerland
Nanlaki ang mga mata ko nang sabihin iyon ni Adler.
Alam niya bang nabuntis ako?
"One month after you left me alone here, pinuntahan kita ro'n sa Switzerland. Gusto
ko sanang lumapit sa 'yo pero nang makita kong masaya ka. .. I decided to walk
away. Na-realize ko na deserve mo rin talaga ang gano'ng kasiyahan at hindi ako
kasali sa kasiyahan mong iyon dahil ako ang dahilan kung bakit ka nasasaktan at
umiiyak. Kahit na mahirap aytiniis ko na hindi ka ulit kulitin dahil masaya ka na
sa buhay mo. Pero kahit anong gawin ko, Lara, ikaw pa rin talaga ang tinitibok
nito," sabay turo niya sa kanyang dibdib.
Napakagat ako sa aking labi at pinilit na hindi maging emosyonal sa mga pinagtapat
niya sa akin ngayon. Inaamin kong naaapektuhan ako sa mga sinabi ni Adler sa akin
ngayon lalo na't ramdam na ramdam ko sa kanyang boses ang labis na pagsisisi at ang
kalungkutan. Paano kaya kung tinuloy ni Adler na lapitan ako no'n at pinilit niya
akong bumalik ako sa kanya? Magiging masaya kaya kami?
Pero hindi ako nagsisi sa naging desisyon ko noon na lumayo sa kanya. Nangdahil sa
ginawa ko ay mas nakilala ang aking sarili at naging matapang ako. Kung siguro ay
nanatili ako rito sa Pilipinas ay baka walang ibang nangyari sa amin ni Adler
kundi mag-away at magsigawan lang. Nasasaktan ako kapag maisip ko ang magiging
buhay ng anak kong si Ambrose kung hindi ko piniling lumayo.
"Hindi mo na maibabalik ang nakaraan, Adler," seryoso kong sabi habang nakatingin
sa kanya.
Tumango naman siya at burnuntong-hinga.
"l know, Lara. Pero hindi pa naman huli ang lahat diba?" tanong niya habang
nakatingin pa rin sa akin.
Huminga ako nang malalim at pinakalma ang aking sarili lalo na't naririnig ko na
ngayon ang malakas na pagtibok ng aking puso.
"Adler—"
"Liligawan kita, Lara."
Nanlaki ang mga mata ko nang sabihin niya iyon sa akin.
Nakita kong tumayo si Adler at naglakad siya palapit sa akin. Lumuhod siya sa
akingtabi at hinawakan niya ang aking kamay. Nakatingin lang ako sa kanya at hindi
ko alam kung ano ang akingsasabihin.
"Alam kong hindi naging maganda ang pagsasama natin noon, Lara, kaya gusto kong
bumawi sa 'yo. Please, let me court you.
F *Ck.
Natulala ako bigla nangsabihin iyon ni Adler. Anong sasabihin ko? Bigla akong na-
mental block at walang lumalabas na salita sa aking bibig.
"Lara, seryoso ako at hindi ako nakikipaglokohan ngayon kung iyan man ang iniisip
mo. Alam kong hindi kapani-paniwala ang pinagtapat ko ngayon sa 'yo pero lahat ng
iyon ay totoo. Sana mabigyan mo ako ng pagkakataon na maipakita at maiparamdam ko
sa 'yo ang tunay kong nararadaman."
Nang hindi ko na mapigilan ang tension ay napatayo na ako at lumayo sa kanya. Bigla
akong nahiya nang makita ko ang lungkot sa kanyang mukha sa pag-atras at paglayo
ko. Urniwas ako ng tingin kay Adler at mabilis kong kinuha ang aking bag.
"U-Uuwi na ako," sabi ko habang umiiwas pa rin ng tingin sa kanya.
Lalabas na sana ako sa dining room nang marinig ko ang boses ni Adler kaya natigil
ako sa aking paglalakad pero hindi ko siya nilingon.
"Tungkol sa bahay ninyo dati, totoo ang sinabi ko kanina na ibabalik ko na sa inyo
iyon nang libre. Tatawagan ka ng abogado ko bukas at siya na ang bahalang mag
propeso sa mga papeles," rinig kong sabi ni Adler.
Huminga ako nang malalim at mahigpit na napahawak sa aking bag.
"0-0kay, thank you.
Naglakad na ako paalis at lumabas na rin ako sa royal suite.
Alam kong nasaktan ko si Adler sa gin awa ko ngayon pero hindi niya ako masisisi,
naninibago ako sa kanya at may doubt pa ako.
Hindi rin ako sigurado kung mahal ko pa rin ba si Adler, o nawala na ang pagmamahal
ko sa kanya. Ayoko munang magdesisyon ng maaga lalo na't may Ambrose na ako sa
buhay ko.
Kailangan ko muna itong pag-isipan ng mabuti at mas lalong kailangan ko munang
makita kung seryoso ba talaga si Adler sa mga sin abi niya.
Ayoko nang masaktan ulit.

MTDB2: APARTMENT
EPISODE 14
APARTMENT
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"PAPA Steven, kanina pa po tulala si Mommy Lara. Okay lang po ba siya?"
"Nako! Pabayaan mo na muna 'yang Mommy Lara mo, nagda-day dreaming ata cyan."
"Ganyan po ba kapag nag-day dreaming, Papa Steven?"
"00, Pretty boy. Tignan mo mamaya, may masulat na 'yang kwento at bigla na lang ma-
publish bilang libro!"
Huminga ako nang malalim at muting napasabunot sa aking sarili. Sabado ngayon kaya
wala akong pasok sa trabaho at apat na araw na rin ang nakalipas nang huli kaming
mag-usap ni Adler. Nasa amin na ulit ang bahay namin nila Mommy at nakapangalan na
rin ito kay Mom. Masayang-masaya siya nang ibalita ko sa kanya ang pagbawi sa bahay
namin at magpapa-book na raw siya ng flight para makauwi rito sa Pilipinas.
Apat na araw na rin ang nalipas at nagsimula na rin na magpadala nang kung anu-ano
sa akin si Adler. Hindi ko na kailangan pang bumili ng pagkain sa labas ng kompanya
namin kapag workdays dahil nagpapadala sa akin si Adler ng lunchbox na may laman na
mga pagkain na hindi ko naman maubos dahil sa dami. Araw-araw din na may
nagpapadala ng bulaklak at mga chocolates at nagtetext din sa akin si Adler at
minsan naman aytumatawagsiya sa akin.
Ang kulit niya! Super kulit!
Palagi niyang sinasabi sa akin na gusto na niya akong makita ulit pero ako naman
ang umaayaw dahil hindi ko alarn kung ano ang gagawin ko kung magharap ulit kami ni
Adler.
Gusto kong saktan nang paulit-ulit ang sarili ko dahil may nararadaman na akong
kakaiba habang binabasa ko ang mga messages sa akin ni Adler at lumalakas ang tibok
ng puso ko kapag kausap ko siya.
Napatakip ako sa aking mukha at napailing.
No, Lara! Stop it! Hindi ka na ba nadala sa mga nangyari sa nakaraan? Kapag ex na,
ex na talaga! Wala nang balikan!
Napatango ako at huminga nang malalim at napatulala.
"Papa Steven, I think my mommy is crazy." "Wow! We think the same thing, pretty
boy!" Napatingin na ako kay Steven at Ambrose na kanina pa ako pinag-uusapan.
Nandito kami ngayon sa living room at nanonood kami ng palabas sa TV at kumakain ng
pizza. Tahimik lang ako rito sa kinauupuan ko pero kanina ko pa naririnig na ako
ang pinag-uusapang ng dalawang lalaki, tahimik naman dito sa tabi ko si Danica at
focus na focus siya sa kanyang pag kain at panonood sa palabas.
"Pwede ba, hindi ako baliw," sabi ko sa kanila at muli akong napasimangot.
Nagkibit-balikat silang dalawa at muting pinagpatuloy ang kanilang pag kain at
panonood ng palabas sa TV.
Bigla naman akong napatalon sa gulat nang marinig kong nag-ring ang aking
cellphone.
Napatingin ako sa kasamahan ko rito sa living room at nakita kong nakatingin
silangtatlo sa akin. Mabilis akong napatayo at mabilis na itinago ang aking phone
na hanggang ngayon ay nagri-ring pa rin.
"Lara, sino ang turnatawag?" tanong sa akin ni Danica.
Napakurap ako sa aking mga mata at
napatingin sa aking phone at nakita kong si Adler angtumatawag sa akin. Muli akong
napatingin sa kanila at napalunok ako sa aking [away bago pinilit na ngumiti at
pinakalma ang aking sarili.
"W-Work call. Excuse muna," sabi ko at nagmadaling umalis sa may living room at
umakyat ako ng hagdan para makapunta sa kwarto namin ni Ambrose.
Nang makapasok na ako sa kwarto ay agad ko itong ni-lock at napasandal na ako sa
pintuan at sinagot ang tawag ni Adler.
Siya ang unang nagsalita nang masagot ko ang kanyangtawag sa akin.
"Hello, Lara? Did I disturb you?"
Mahigpit kong hinawakan ang aking cellphone at sinagot ang kanyang tanong.
"No—I mean, what do you want?" mataray kong tanong sa kanya.
Ayokong ipakita sa kanya na na-apektuhan na ako sa mga galawan niya ngayon dahil
lalaki lang ang kanyang ulo. Gusto ko pa siyang pahirapan at gusto ko pang makita
kung totoo na ba talaga ang mga sinasabi at ginagawa niya, kinukulangan pa ako, at
ilang araw pa ang nakalipas simula no'ng sinabi niyang liligawan niya ako.
Narinig ko ang kanyang pagbuntong-hininga sa kabilang linya.
"I've been busy here in the company, and I'm so tired. I want to see you in person,
amor. Ikaw lang ata ang makakapagbalik sa takas ko," malambing niyang sabi.
Napakagat ako sa aking labi at naramdaman ko rin ang pag-iinit ng aking mukha kaya
napahawak ako sa aking pisngi.
"P-Pake ko? Ayokong makipagkita sa 'yo! Bye ka nga," inis kong sabi at pinatay na
ang tawag.
Nang mapatay ko na angtawagan namin ni Adler ay mabilis akong napatakbo sa may kama
at napasubsob sa may unan at tahimik na surnigaw doon. Ano ba 'tong nangyayari sa
'kin? Para akong burnabalik sa pagiging teenager ko at nagpapakipot sa manliligaw
niya. Hindi ko pa naman binibigyan ng permiso na ligawan ako ni Adler diba? Hindi
ko siya manliligaw! Makulit lang talaga siya.
Napatihaya ako sa pagkakahiga sa kama at napatitig ako sa may kisame habang
nakahawak ako sa aking dibdib.
Kailangan ko na talagangtigilan ito.
LUMIPAT na kami ni Ambrose sa apartment namin at tinulungan din ako nila Danica at
Steven sa paglipat namin. Malaki ang apartment namin ni Ambrose at may tatlong
kwarto ro'n, sa aming dalawa ng aking anak, sa isa naman ay guest room at ang isa
ay para sa yaya. Napa-enrolled ko na rin ang anak ko sa pinakamalapit na
international school sa lugar namin at kumuha na rin ako ngyaya niya. Ayoko na rin
kasing abalahin pa sila Danica at Steven dahil nagiging pabigat na kami ng anak ko
sa mag-asawa lalo na't magkakaanak na sila ngayon.
"Do you like our new home, Pretty boy?" tanong ko sa aking anak nang matapos na
naming maayos ang lahat ng garnit dito sa apartment.
Ngumiti naman si Ambrose at patakbo siyang lumapit sa akin at yumakap siya sa may
beywang ko.
"l love it, Mommy!"
Buti naman at nagustuhan ng anak ko ang bagong matitirhan namin. Dahil sa pagod
namin sa paglilinis at pag-aayos dito sa apartment ay nakatulog na rin kami kaagad
ni Ambrose. Nang dumating ang lunes ay hinatid ko na muna si Ambrose kasama ang
yaya niya sa new school ng aking anak. Excited na rin si Ambrose na pumasok dahil
namiss niya na rin mag-aral.
Bumili na ako ng sarili kong sasakyan dahil ayoko nang humiram ng sasakyan kay
Steven.
Dumiretso na ako sa aking trabaho at agad kong ginawa ang mga kailangan kong gawin.
Hindi na ulit turnawagsa akin si Adler at nakaramdam ako ng kunting lungkot—kunti
lang naman. Pero kahit hindi na siya tumatawag ay tuloy pa rin ang pagpapadala sa
akin ng pagkain for lunch at bulaklak na may kasamang chocolates. Hindi ko na alam
kung ano ang gagawin sa mga bulaklak at nagmukhang flower shop na rin ang 100b ng
aking opisina. Tinutukso na rin ako ng mga katrabaho ko rito sa kompanya at kin
ukulit ako kung sino raw ang nagpapadala sa akin ng mga gifts at syempre hindi ko
iyon sinagot, 'no!
Pinabayaan ko na lang ang mga panunukso nila sa akin at nagpatuloy ako sa aking
trabaho. Naging busy rin kaming lahat dahil marami kaming mga naka-lineup na mga
manuscripts na kailangan ng gawing libro. Bago sa akin ang ganitong trabaho pero
nag-e-enjoy naman ako sa mga ginagawa ko at nakakabasa pa ako ng mga libreng
kwento.
Nangdumating ang hapon ay nagpaalam na ako sa mga kasamahan ko dahil naghihintay na
sa akin si Ambrose sa apartment namin. Half-day lang kasi ang class nila sa new
school niya ngayon kaya rin ako nag hire ng yaya niya para may makasama siya habang
wala ako.
Bago ako umuwi ay bumili na muna ako ng pasalubong para kay Ambrose. Mabilis lang
akong nakarating sa apartment namin dahil hindi ito malayo sa pinagta-trabahuan
1<0.
"Ambrose, nandito na si Mommy—"
Hindi ko naituloy ang aking sasabihin pagpasok ko sa 100b nang makita ko kung sino
ang nandito sa 100b ng apartment namin ngayon.
Nakaupo si Adler sa may couch namin habang nasa kandungan naman niya si Ambrose
habang kumakain ng ice cream.
Nanlaki ang aking mga mata at hindi mapigilan na mapasinghap sa sbrang gulat.
"Mommy!" sigaw ni Ambrose at urnalis siya sa kandungan ni Adler at patakbo siyang
lumapit sa akin at niyakap ako sa aking beywang.
Hindi ko magawangyakapin pabalik si Ambrose sa sobrang gulat ko ngayon at
nakatingin lang ako kay Adler na malamig ang ekpresyon sa mukhang nakatingin sa
akin. Turnayo siya at bahagyang humakbang palapit sa akin.
"A-Adler.. mahinang banggit ko sa kanyang
pangalan.
"You need to explain to me everything, Lara." Napalunok ako sa aking [away nang
sabihin niya iyon.
Alam na niya.
Alam na niyang anak niya si Ambrose.

MTDB2: NEVER GIVE UP

EPISODE 15
NEVER GIVE UP
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Yaya Larie!" tawag ko sa yaya ni Ambrose. Mabilis naman itong lumapit sa amin
habang may dala pang basahan.
"Yes, Ma'am Lara?"
Binagay ko sa kanya ang dala kong mga pagkain na pasalubong kay Ambrose.
"llabas mo muna si Ambrose, Yaya Larie. Pumunta na muna kayo sa may park, marami pa
namang tao ro'n ngayon at may mga kantahan na nangyayari doon ngayon. Dalhin mo
muna si Ambrose doon at dalhin mo itong mga pagkain na binili ko para sa kanya,"
utos ko sa Yaya ni Ambrose.
Mabilis namangtumango ang Yaya ng anak
1<0.
"Yes, Ma'am."
Pumantay na muna ako kay Ambrose at nginitian siya.
"Pretty boy, sumama ka muna kay Yaya,
okay? Mamasyal na muna kayo sa labas at may importante lang kaming pag-uusapan ni
Mr. CEO rito," malambing kong sabi sa kanya.
Tumango si Ambrose habang seryoso pa rin na nakatingin sa akin.
"Okay, Mommy Lara."
Sumama na si Ambrose sa kanyang yaya. Lumabas na sila sa pintuan at tinignan ko
muna ang kanilang pag-alis at sinirado ko na ang pintuan at humarap ako kay Adler.
Seryoso siyang nakatingin sa akin at ramdam ko sa kanyang reaksyon ngayon ang
galit. Muli akong nakaramdam ng sobrang kaba nang makita ko ang matalim niyang mga
tingin sa akin.
"He's your son?"
Napalunok ako sa aking laway at unti-unting turnango sa kanya.
"Y-Yes," nahihirapan kong sagot.
Napahawak si Adler sa kanyang beywang at huminga siya nang malalim bago muling
turningin sa akin. Nakikita ko sa kanyang pagmumukha ngayon na para siyang
nahihirapan. Nahihirapan na rin ako ngayon pero hindi ko ito pinapahalata kay
Adler.
"S-Sino. .. Sino ang ama ni Ambrose?" mahina niyang tanong habang nakatingin sa
akin.
Mahigpit kong hinawakan ang damit ko habang nakatingin sa mga mata ni Adler.
Sasabihin ko ba sa kanya ang totoo? Kung magsisinungaling ako ngayon, paniniwalaan
niya kaya?
"Answer my f*cking question, Lara!"
Bahagya akong napatalon sa gulat nang sumigaw si Adler. Matalim ko siyangtinignan
at humakbang ako palapit sa kanya at sinagot ang kanyang tanong.
"Bakit? Nagbabasakali ka ba na ikaw ang ama ng anak ko, Adler? Baka nakakalimutan
mong matagal nang patay ang anak nating dalawa," matigas kong sabi habang
nakatingin sa kanyang mga mata.
Umiling siya at mahigpit na hinawakan ang magkabila kong balikat.
"No. anak ko si Ambrose, diba? Anak ko siya, Lara! H'wag mo akong lokohin galit
niyang sabi.
Malakas kong inalis ang magkabilang karnay ni Adler na nakahawak sa aking balikat
at tinignan siya ng masama.
"Hindi mo siya anak, Adler! Walang nangyari sa atin pagkatapos na mawala ang ating
anak.
Umalis ako sa Pilipinas at sa Switzerland ko nakilala ang Tatay ni Ambrose. Hindi
lang ikaw ang nag-iisang lalaki sa mundong ito."
"No! You're f*cking lying to me, Lara! Ako ang ama ni Ambrose! Nahuli na kita,
Lara! Stop lying! I'm the father of Ambrose!" he shouted.
Hinawakan niya ako sa aking braso at hinila niya ako palapit sa kanya kaya
magkalapit na ang mga katawan namin at ramdam na ramdam ko ang kanyang panginginig
sa sobrang galit. Ang kanyang isang kamay ay hinawakan ang aking pisngi at hinaplos
niya ito. Hindi ko na napigilan angsarili ko na mapaluha nang makit ako ang pagtulo
ng kanyang luha.
"L-Lara, h'wag mo naman akong pahirapan ng ganito, please? Ako ang ama ni Ambrose,
diba? Lara, nararamdaman kong akin si Ambrose! Hindi ako makakapayag na hindi ako
ang ama niya!" nahihirapan niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Hindi ako nagsalita. Nakatingin lang ako kay Adler at nakita ko ang muling pagtulo
ng kanyang luha habang nakatingin pa rin sa akin. Hinay-hinay akong binitawan ni
Adler at napahawak siya sa kanyang ulo at hinagod niya ang kanyang buhok.
"Lara, magsalita ka naman diyan, oh! Akin si
Ambrose diba? Ako ang daddy niya, Lara!”
Napapikit ako sa aking mga mata nang hindi ko mapigilan na maiyak din kagaya ni
Adler. "I'm sorry,” mahina kong sabi habang nakapikit pa rin sa aking mga mata.
Naramdaman ko ang kanyang pagluhod sa aking harapan at niyakap niya ako sa aking
beywang kaya nataranta ako bigla.
"A-Adler! Tumayo ka diyan
Mas lalo niyang hinigpitan ang pagyakap sa akin.
"K-Kahit hindi ako ang ama ni Ambrose, tatanggapin ko siya. Pwede akong maging
tatay ni Ambrose, Lara. Bumalik ka [ang sa akin, please. Nagmamakaawa ako sa 'yo.
Bumalik ka na sa akim Magiging mabait akong ama sa anak natin, Lara. Hindi ko kayo
pababayaan ni Ambrose. Mahal na mahal kita,” umiiyak niyang pagmamakaawa sa akin
habang mahigpit na nakayakap sa aking beywang habang nakaluhod.
Oh, God.
Anong gagawin ko?
Ako na ata ang pinakamasamang tao sa mga oras na ito. Kahit na sabihin kong hindi
sa kanya si Ambrose ay wala siyang pakialam, tatanggapin niya pa rin ito na parang
totoong anak. Paano na lang kaya kung sabihin kong sa kanya talaga si Ambrose? Pero
hindi pa ako handa... ayoko pang sabihin sa kanya ang totoo. Natatakot akong
masaktan ulit. Andami ko pang what ifs ngayon kung sasabihin ko man kay Adler ang
totoo.
"A-Adler, turnayo ka na diyan, please," nahihirapan kong sabi. Mas lalo pang
humigpit ang pagkakayakap ni Adler sa akin na kahit anong pagtulak ko sa kanya ay
wala pa ring epekto.
Wala akong nagawa kundi ang pumantay na lang din sa kanya, bigla akong niyakap ni
Adler at sumiksik siya sa aking balikat at doon umiyak nang urniyak. Niyakap ko na
langdin siya pabalik at tahimik na umiyak.
"l love you. I love you so much, Lara. Para akong patay sa 100b ng limang taon nang
hindi kita nakikita at nakakasama. Ikaw palagi ang laman ng puso't isipan ko. Hindi
ko na sasayangin ang pagkakataon na ito para maging akin ka ulit," wika ni Adler at
bumitaw siya sa pagkakayakap sa akin at tinitigan niya ako sa aking mga mata.
Kitang-kita ko ang pulang mga mata ni Adler ngayon dahil sa kaiiyak kanina. Bakas
pa rin ang lungkot sa kanyang mukha pero nagawa niya pa rin na ngumiti sa akin.
Hianwakan niya ang magkabila kong pisngi at hinaplos ito habang nakatitig pa rin sa
akin.
"Simula nang pumasok ka sa buhay 1<0, hindi ko na ata kayang mabuhay nang wala ka,
Lara. Limangtaon angtiniis ko na wala ka. Naghintay ako sa 'yo at ngayon ay bumalik
ka na... hindi sasayangin ang pagkakataon na ito kahit na itulak mo pa ako nang
ilang beses. Hindi ako susuko dahil mahal na mahal kita."
"Adler—"
Hindi ko naituloy ang aking sasabihin nang bigla niya akong halikan sa aking labi.
Napakurap ako sa aking mga mata at habang gulat pa rin sa kanyang paghalik sa akin.
Hinawakan niya ang batok ko at mas idiniin pa ang aking mukha sa kanya kaya
napapikit ako sa aking mga mata at napahawak ako sa buhok ni Ad ler at hinalikan ko
rin siya pabalik.
Mas pinalalim pa ni Adler ang paghalik sa akin at ramdam na ramdam ko ang mga
emosyon niya habang hinahalikan ako. Ingat na ingat si Adler sa paghalik sa akin na
para bang natatakot siya na masaktan niya ako. Ito na ata ang pinakamasakit na
halik na naranasan 1<0. Gusto kong bawiin lahat ng sinabi kanina kay Adler, gusto
kong sabihin sa kanya na anak niya si Ambrose. pero nandito pa rin ang takot na
nararamdaman ko. Bago pa lang kami bumalik
dito ng anak ko sa Pilipinas at sa 100b ng limang taon ay marami na ang nagbago.
Marami pa akong aalamin kay Adler. Hindi pa ako pwedeng magpadala sa kanya.
"Adler," tawag ko sa kanya at itinulak siya palayo sa akin.
Natigil na kami sa aming paghahalikan at idinikit niya ang kanyang noo sa aking noo
at huminga siya nang malalim. Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at hinaplos
niya ito.
"Hindi ako susuko, Lara. Alam kong natatakot ka pa rin hanggang ngayon kaya mo ako
tinutulak palayo. Ipapakita ko sa 'yo kung gaano ako kaseryoso ngayon para sa 'yo."
Nag-angat ako ng tingin kay Adler at hindi ko mapigilan na maluha. Ngumiti siya sa
akin at pinunasan niya ang aking luha.
"Mahal kita, Lara."

MTDB2: THE BOSS

EPISODE 16
THE BOSS
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Mommy Lara, you didn't tell me that you and Mr. CEO are close friends,"
nakasimangot na sabi ni Ambrose.
Pinapakain ko ngayon ng breakfast ang aking anak na si Ambrose. Pagkatapos ng pag-
uusap namin ni Adler kagabi ay pinaalis ko na rin siya sa apartment namin dahil
kailangan ng burnalik nila Ambrose at ng yaya niya. Ayaw pa sanang umalis ni Adler
at nagpupumilit pa rin siyang sabihin ko sa kanya na anak niya si Ambrose pero
kahit anong gawin niya ay hind niya ako mapapaamin.
"Old friend ko lang, Pretty boy," sabi ko sa kanya at nginitian siya.
Mas lalong sumimangot si Ambrose habang nakatingin pa rin sa akin.
"Your old friend, but you didn't tell me!"
Natigil ako sa pagsubo ng pagkain sa kanya at naningkit ang mga matang nakatingin
kay
Ambrose.
"Bakit parang galit ka diyan at hindi ko kaagad sinabi sa 'yo na kakilala ko si Mr.
CEO?" nakataas ang kilay na tanong ko sa aking anak.
"Because he's rich, Mommy! He promised me that he would buy me more ice cream.
That's why last night, I was so happy that he came here to our new home and he
asked me about you."
"What did you tell him about me?"
"That you're my Mommy? He looked shocked when I said that. Maybe because I lived in
Germany for a long time?" sabi ni Ambrose.
Bahagya akong ngumiti sa kanya at nagkibit-balikat. Muli kong sinuboan ng pagkain
si Ambrose at nagpatuloy naman siya sa kanyang pag kain. Habang tinititigan ko
ngayon si Ambrose ay nakaramdam ako ng guilt dahil sa ginawa ko kagabi. Mas inuna
ko ang takot ko na sabihin kay Adler ang totoo, hindi ko naisip na kailangan din ni
Ambrose ng daddy, ang kanyang totoong Daddy. Maybe someday. .. kapag handa na ako
ay sasabihin ko kay Ambrose ang totoo tungkol sa kanyang totoong ama at sasabihin
ko rin kay Adler ang totoo.
Pero ngayon? Hindi muna. This is not the right time to tell him the truth.
Sisiguraduhin ko munang hindi kukunin ni Adler sa akin si Ambrose
kapag nalaman niyang anak niya rin ito.
Natatakot ako na baka kunin niya bigla sa akin si Ambrose, kinuha na niya lahat ng
kayamanan ng pamilya ko kaya hindi na imposible na pati ang pinaka-importante sa
aking buhay ngayon ay kaya niya ring kunin.
"Ingat, Pretty boy! I love you!"
"l love you, Mommy Lara!"
Hinatid ko muna si Ambrose sa school nila at kasama niya pa rin ang kanyang Yaya
para bantayan siya nito.
Dumiretso na ako sa aming opisina at naging busy na rin ako dahil nalaman ko
galingsa aking email kagabi na pupunta sa branch namin ang anak ng isa sa may-ari
ng aking pinagta-trabahuan na Publishing Company. Titignan nito kung naging maayos
ba ang trabaho ko sa ilang araw ko rito bilang editor-in-chief, at kapag positive
lahat at naging magaling at responsible ako sa aking trabaho ay mananatili ako rito
at may possible rin na ma-promote pa ako sa aking trabaho. Tatanggapin ko naman ang
lahat kung ano ang magiging kapalaran ko at hindi rin naman ako namo-mroblema sa
pera dahil may ipon ako at pwedeng-pwede rin akong mag-open ng business kung
gustuhin ko man at ayoko nang magtrabaho sa trabaho ko ngayon.
"Good morning, Ma'am Lara!" bati sa akin ng mga kasamahan ko rito sa pub house.
Binati ko rin sila pabalik at pumasok na ako sa aking opisina. Inaamin kong
namimiss ko na rin ang dati kong trabaho pero masaya rin naman ako sa trabaho ko
ngayon.
Habang busy ako rito sa mga papers na chini-check ko, narinig ko ang pagkatok sa
aking pintuan kaya napatingin ako rito nang burnukas ito. Nakita ko si Angelo na
nakangiti sa akin at bahagya siyang kumaway. Ngumiti ako sa kanya at pinapasok siya
rito sa 100b ng aking opisina.
"Hindi ka pa kumakain," sabi niya at napatingin sa lunch box na nasa gilid ng aking
table. Si Adler pa rin ang nagpapadala sa akin no'n at hindi siya tumitigil.
Napatingin ako sa aking relo at nanlaki ang aking mga mata nang makita kong 12 noon
na pala at hindi pa ako nakakapag-lunch break.
"Oh my God! Hindi pa pala ako nakakain," taranta kong sabi at kinuha ang lunch box
na may lamang pagkain na pinadala sa akin ni Adler. Bubuksan ko na sana ito nang
biglang magsalita si Angelo kaya napatingin sa kanya.
"Malamig na 'yan."
Napakunot ang noo ko sa kanyang sinabi.
Nagkamot siya sa kanyang ulo at bahagyang ngumiti sa akin na para bang nahihiya.
"l mean, malamig na iyang pagkain mo, Ma'a
Lara. Gusto mo bang eh treat kita ng lunch?" Bahagya akong nagulat sa sin abi ni
Angelo.
"Angelo, hindi na—"
"Please, Ma'am Lara? Ang tagal ko na kasi talagang gusto kang librehin, eh. Ang
bait niyo kasi sa akin at hindi niyo pa ako kailanman na pinagalitan kaya gusto ko
sana kayong ma-treat ngayon," nahihiya niyang sabi habang maliit na nakangiti sa
akin.
Bumuntong-hininga naman ako at ngimiti sa kanya at turnango. Nanlaki ang kanyang
mga mata at napangiti ng malaki nang pumayag ako sa kanyang gusto.
"Thank you, Ma'am?! Sabihin niyo lang kung ano ang gusto ninyong kainin, bibilhin
ko, masayang sabi ni Angelo sa akin.
Napailing na lang ako at sabay na kaming lumabas sa building. Nag-volunteer na si
Angelo na sa kanyang sasakyan na ako sasakay at pumayag na lang din ako dahil
tinatamad na akong mag-drive. Hinintay ko na lang na kunin ni Angelo ang kanyang
sasakyan at nagulat na lang ako nang may biglang lumapit sa aking kinatatayuan na
isang BMW Car. Magtataka na
sana ako nang biglang bumaba ang window nito at nakita ko sa driver's seat si
Angelo at nakangitl siya sa akin ngayon.
"Pumasok na kayo sa kotse ko, Ma'am Lara!"
Napakurap ako sa aking mga mata at tahimik na sumunod sa sinabi niya at pumasok na
sa 100b ng kotse. Ito iyong latest model ng BMW! Mukhang bagong bili rin ang
kanyang sasakyan dahil wala pang gasgas at sobrang bango sa 100b, amoy bagong bili.
Mayaman ba itong lalaking 'to?
Hindi ko na lang tinanongsa kanya at tahimik na lang akong nakatingin sa labas.
Dinala ako ni Angelo sa isang Italian Restaurant at hindi ko na naman mapigilan na
magtaka dahil mahal dito! Hindi sa nilalait ko siya pero kung ganito naman pala
siya kayaman ay bakit siya nagta-trabaho sa isang maliit na publishing house bilang
illustrator?
Tahimik lang ako ngayon habang naghihintay kami ni Angelo sa aming in-order na mga
pagkain. Hindi ko mapigilan na mapatingin sa kanya at napatingin ako sa kanyang
kasuotan. Ngayon ko lang napansin na branded ang kanyang suot na polo shirt kahit
na simple lang ito. Mukha nga siyang mayaman pero hindi lang ito halata dahil
simple lang ang kanyang mga galawan.
"M-Ma'am Lara, may problema po ba kayo? May dumi po ba sa mukha ko? May nagawa po
ba akong mali?" kinakabahan na tanongsa akin ni Angelo.
Napakurap ako sa aking mga mata at hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sa
kanya. Baka bigla na lang siyang matakot kasi ang lalim ng tingin sa kanya.
"S-Sorry. May iniisip lang kasi ako," pagdadahilan ko at nahihiyang ngumiti sa
kanya.
Tumango naman siya at muling napatingin sa paligid. Nang dumating na ang mga in-
order namin ay nagsimula na kaming kumain at dahil sa sobra kong gutom ay hindi ko
na napansin si Angelo at nagfocus na lang ako sa aking pag kain ngayon. Ramdam na
ramdam ang kanyang pagtitig sa akin kaya natigil ako sa aking pagsubo at napatingin
ako sa kanya na may pagtataka.
"May problema ba?" tanong ko.
Ngumiti siya sa akin at umiling.
"Wala po. Ang ganda niyo pa rin pala talaga kahit na kumakain," mahina niyang sabi.

Nanlaki ang aking mga mata at napaiwas ng tingin kay Angelo nang sabihin niya iyon.
Ngayon lang may nagsabi sa akin na ganun kaya hindi mapigilan na mahiya nangsobra.
Wala naman
kasi akong pakialam kung magmukha man akong patay-gutom habang kumakain.
"Salamat," nahihiya kong sabi at nagpatuloy na sa aking pag kain ngayon, pero
ngayon ay hinay-hinay na lang ako sa aking pag kain.
Pagkatapos naming kumain ni Angelo ay muli na kaming bumalik sa pub house at muli
kong pinagpatuloy ang aking trabaho.
Habang nakatutok ako rito sa aking monitor, narinig kong tumunog ang aking
cellphone kaya kinuha ko ito dahil baka meron akong importante na text message.
Bumuntong-hininga ako nang makita kong galing ito kay Adler kaya binuksan ko na
langdin at binasa ang kanyang mensahe para sa akin.
Damon Adler Miller:
Didyou eat the food I brought to you?
Napasulyap naman ako sa lunch box na may laman na pagkain na pinadala ni Adler.
Hindi ito nagalaw dahil nilibre ako ni Angelo. Huminga ako nang malalim at naisipan
kong reply-an si Adler.
Lara Laureen Montenegro:
Yes. Thanks!
Ayoko naman na maging maldita na talaga ako sa paningin ni Adler, sayang din ang
pagkain na pinadala niya sa akin. Siguro ay kakainin ko na
lang itong pagkain na pinadala niya kapag nagutom ako bigla mamaya? Buti na
langtalaga at itinigil na niya ang pagpapadala ng mga bulaklak at chocolates sa
akin dahil nagmumukha na talagang flower shop ang office ko at ayaw na rin sa
chocolates ni Ambrose.
Nakita kong mabilis na nag-response si Adler kaya binasa ko ito kaagad.
Damon Adler Miller:
Okay. Take care ofyoursel£ I love you.
Mabilis kong pinatay ang cellphone ko at inilapag ito sa aking table. Masyado pang
maaga para maramdam ko ulit ang ganito. Bakit ko ba kasi hinahayaan na mapalapit sa
akin ulit si ad ler?
Huminga ako nang malalim at napasandal sa aking kinauupuan. Hindi ko na nga lang
muna iisipin si Adler. Tatapusin ko muna lahat itong trabaho ko.
DALAWANG ARAW na ang nakalipas at naging busy ako sa aking trabaho. Palagi pa ring
nagpaparamdam sa akin si Adler at buti na lang ay hindi na ulit siya pumunta sa
apartment namin at mukhang busy rin siya sa trabaho niya, or sa ibang bagay... wala
akong pakialam.
Ngayon na ang araw na pupunta ang anak
ng isa sa mga big bosses namin at e-evaluate ako nito. Kinakabahan na ako pero
confident naman ako dahil hindi ako naging pabaya at natapos ko na lahat ngtrabaho
na dapat kong tapusin at naging mabuti rin ako sa iba kong mga kasamahan.
Kanina pa ako naghihintay rito sa 100b ng office ko kung kailan dadating ang bisita
at nakahanda na rin ang ibang empleyado dahil baka sila ay e-evaluate rin, mas
mabuti ng handa kaming lahat.
Napatalon ako sa gulat nang may biglang kumatok sa pintuan ng aking opisina at ng
bumukas ito ay nakita ko si Angelo. Napahawak ako sa aking dibdib at nakahinga rin
ako ng maginhawa.
"Akala ko pa naman ay ang bisita na, nakangiti kong sabi kay Angelo.
Ngumiti siya sa akin at nagtaka ako nang may hawak siyang folder.
"Actually, tapos na akong mag-evaluate, Lara."
Napakunot ang aking noo nang sabihin iyon ni Angelo.
"Huh? Anong tapos mo na?"
Muli siyang ngumiti sa akin at ibinigay niya
aa akin ang hawak niyang folder at nakita kong evaluation paper pala ito para sa
akin at lahat doon at perfect, 5 lahat! Meaning ay maganda ang naging trabaho ko
rito bilang editor-in-chief at naging responsible ako sa mga trabaho ko. Napatingin
ako sa may pirma sa baba at pangalan nito.
Angelo Ramirez Schafer
Napatakip ako sa aking bibig at unti-unti akong muling napatingin kay Angelo na
hanggang ngayon ay nakatingin pa rin sa akin at nakangiti.
"lkaw 'yong anak ni Sir Dennis Schafer?!" hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya.
Napakamot siya sa kanyang pisngi na para bang nahihiya at tumango siya.
"Pasensya na kung hindi ko kaagad sinabi sa 'yo, Ma'am Lara. Sinabi kasi ni Dad na
huwag ko raw ipakilala ang sarili ko bilang anak niya dahil ayaw niyang bigyan ako
ng special treatment at ayoko rin no'n. Pero dahil nandito ako sa Pinas at hindi
sila makapunta rito, ako na ang nag-evaluate sa 'yo. Kilala na rin naman kita, kaya
deserve mo ang nandiyan sa papel," nakangiting sabi ni Angelo sa akin.
Muling napakurap ang aking mga mata at napatingin ulit sa papel.
Hindi ako makapaniwalang boss ko pala itong si Angelo. Wow. .. kaya pala parang ang
bilis niya naman atang nakapasok sa trabaho na ito, tapos nalipat pa siya rito sa
Pinas. Kaya pala. "Sana walang makaalam na anak ako ng
Tatay ko, Ma'am Lara."
Napatango ako kahit na hanggang ngayon ay gulat pa rin sa mga nalaman.
"0-0kay."

MTDB2: JEALOUS?
EPISODE 17
JEALOUS
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Angelo, you don't need to do this always, okay?" sabi ko sa kanya nang makalabas
ako sa kanyang sasakyan. Hinatid niya kasi ako pauwi sa amin dahil nasira ang kotse
ko at mahirap maghanap ng masasakyan.
Nahihiya na rin ako kay Angelo dahil simula nang malaman niyang nasira ang kotse ko
ay hatid-sundo na niya ako palagi at nakakahiya dahil anak siya ng boss ko. Siya
kasi ang tumulong sa akin kung saan mapaayos ang kotse ko at hanggang ngayon ay
hindi pa rin ito nababalik. Simula nang malaman ko na anak pala siya ni Sir Dennis
Schafer ay nagiging pormal na ako sa kanya at ayaw niya na ganun ako.
"Lara, ikaw lang ang kakila ko sa kompanya, and we're friends, right?" nakangiting
sabi ni Angelo.
Bahagya naman akong ngumiti sa kanya at tumango.
"Yes, we're friend," sabi ko sa kanya.
"Sana h'wag kang mailang sa akin, Lara. Ako pa rin naman 'to, kaya ayokong malaman
ninyo na anak ako ni Dad, eh. Bigla kasing nagbabago ang mga pakikitungo ng mga
nagiging kaibigan ko sa trabaho," sabi ni Angelo at napayuko.
Mabilis akong umiling.
"No... hindi ako naiilangsa 'yo, Angelo. Baka kasi nakaistorbo na ako sa 'yo sa
paghatid at pagsundo mo sa akin araw-araw kaya medyo nahihiya na rin ako," sabi ko
sa kanya.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at ngumiti.
"Hindi ka istorbo sa akin, Lara. Nandito lang ako para sa 'yo. Send my regards to
Ambrose," ngumiti si Angelo at kinindatan ako.
Nagpaalam na si Angelo sa akin at naglakad na rin ako papunta sa apartment namin.
Nang makapasok ako sa 100b ay hindi ko na narinig ang boses ni Ambrose at baka
maaga na rin itong pinatulog ng kanyang Yaya. Naglakad na lang ako papunta sa
kwarto namin at napangiti ako nang makita ko ang aking anak na mahimbing na
natutulog. Lumapit ako sa kanya at hinalikan ko ang kanyang noo at hinaplos ang
kanyang pisngi. Kahit pagod na pagod ako sa trabaho ko ay napapawi na lang ito
bigla kapag nakikita ko si Ambrose dahil siya ang aking lakas.
Para makahiga na ako sa tabi ng aking anak ay nagbihis na ako ngdamit at naglinis
na muna sa aking sarili.
Sinusuklayan ko ang aking basang buhok ngayon dahil tapos na akong maligo. Hawak ko
ang aking phone dahil chini-check ko ang mga d apat kong gawin bukas sa trabaho
dahil gusto ko na organize na ang lahat para hindi na ako maguluhan kung ano ang
aking uunahin. Habang tinitignan ko ang aking schedule para bukas, nakita ko na
lang sa screen ko ang biglaan na pagtawag sa akin ni Adler. Hindi ko mapigilan na
kabahan dahil angtagal ko na rin na hindi naririnig ang kanyang boses at hindi na
rin siya nagpapakita sa akin.
Bakit kaya siya turnatawag ngayon? Sagutin ko kaya?
Huminga na muna ako nang malalim bago ko mapagpasyahan na sagutin ang tawag ni
Adler. "What do you want?" bungad kong tanong nang sagutin ko ang kanyang tawag.
"l missed you.
Natigilan ako nang bigla iyong sabihin ni Adler sa akin. Buti na lang at wala siya
rito sa tabl ko dahil hindi niya makikita ang reaksyon ko sa kanyang sinabi.
"Matutulog na ako, Adler," malamig kong sabi at napasulyap ako kay Ambrose na nasa
aking tabi, baka kasi magising ko siya bigla kaya hininaan ko pa lalo ang aking
boses.
"Hmmm. Okay. How's Ambrose? Is he okay?" muling tanong ni Adler sa kabilang linya.
Napasandal ako sa headboard dito sa aming kama at bahagyang napatingala sa kisame
habang kausap pa rin si Adler sa phone.
"He's fine," simple kong sabi.
Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya na para bang may gusto pa
siyang sabihin sa akin pero hindi niya lang ito maituloy.
"Take care of yourself always, Lara. I'm sorry if I can't be with you right now.
I'm so busy in the company. I'm still here in the office because I have to finish
my work."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Adler kahit na hindi naman ako nagtatanong sa
kanya kung kumusta ang buhay niya. At syempre, nakaramdam din ako ng kunting awa at
pag-aalala sa kanya dahil hindi naman ako masamang tao, concern citizen lang din
ako kaya nararamdaman ko ang ganito ngayon.
"Urnuwi ka na nga," inis kong sabi sa kanya.
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa.
"Pwede na ba akong umuwi sa 'yo, Lara?"
Natigilan ako at hindi makapagsalita sa biglaang pagbanat ni Adler. Naramdaman ko
rin ang pamumula sa aking mukha kaya napahawak ako rito.
Muling nagsalita si Adler sa kabilang linya kaya muling burnalik ang aking diwa.
"l think I already disturb you to go to your sleep. I just want to check on you
that's why I called you now. Bye, Lara. Good night." Pinatay na ni Adler ang tawag
pero nasa may tainga ko pa rin ang aking cellphone dahil tulala ako ngayon.
Makalipas ang ilang segundo ay napahiga na ako at pinatay ko ang aking phone at
nilagay ito sa may table na malapit langsa kama namin.
Niyakap ko na lang si Ambrose at natulog na ako.
"Angelo, hindi ko matatanggap cyan!"
Nandito ako ngayon sa aking opisina at pumasok dito si Angelo habang may dala na
malaking gift box. Nang makita ko ito ay mabilis akong umiling dahil hindi ko ito
matatanggap. Hindi ko naman birthday at wala ring okasyon ngayon kaya bakit niya
ako bibigyan ng regalo? "Lara, tanggapin mo na. Pasasalamat ko lang 'yan sa 'yo
dahil naging mabuti ka sa akin," nakangiting sabi ni Angelo.
Huminga ako nang malalim at walang nagawa kundi ang tanggapin ang kanyang regalo
para sa akin. Kita ko sa kanyang mukha ang labis na tuwa lalo na nang buksan ko na
at tignan ang laman nito. Nanlaki ang aking mga mata at napatakip sa aking bibig
nang makita ko kung ano ang regalo ni Angelo para sa akin.
Isa itong Louis Vuitton bag at ito iyong bago ko lang nakita sa internet na
Crocodile Lady Bag PM at nagkakahalaga ito ng $54,500!!! Ang laki! Wait lang. ..
hindi ata matatanggap ito!
Muli akong napatingin kay Angelo at nakita siyang nakangiti ngayon sa akin na para
bang naghihintay sa aking sasabihin.
"Nagustuhan mo ba?" tanong niya sa akin.
Napasinghap ulit ako at napasulyap sa kanyang regalo sa kanya. Ang ganda niya—
sobrang ganda at nagustuhan talaga ito nang bongga! Pero ang sakit sa mata ng
presyo ng bag na ito! Pwede na akong makabili ng kotse sa bag na ito.
"A-Angelo, ang mahal ng bag na ito! Hindi ko ito matatanggap," sabi ko sa kanya.
"Huh? Maganda naman, diba? Pinabili ko 'yan sa Tita ko na kauuwi langsa Pilipinas
kahapon. Siya ang pumili ng pang-regalo ko sa "Angelo, ang mahal nito!" "Pero
maganda naman, diba?"
"00, maganda siye pero—"
"Buti na lang nagandahan ka! Masaya ako at natanggap mo ang regalo 1<0! Iwan na
kita rito, Lara," masayang sabi ni Angelo at kinindatan ako at nagmadali siyang
lumabas sa aking opisina.
Wala akong nagawa kundi ang tanggapin ang kanyang regalo sa akin kahit ayoko
talaga. Grabe... hindi pa rin talaga ako makapaniwalang ang yaman talaga ng
lalaking 'yon. Parang wala lang sa kanya ang halaga ng bag na iniregalo niya sa
akin. Mas tinanong niya pa kung nagandahan ba ako sa bag—of course! Louis Vuitton
na ito at isa ito sa expensive bags nila.
Mukhang kailangan ko na talagang masanay rito kay Angelo. Baka sa susunod ay kotse
na ang ibigay niya sa akin at hindi ko na talaga iyon tatanggapin dahil magmumukha
na siyang sugar daddy ko.
Natapos na ako sa aking trabaho at dahil hindi pa rin maayos ang aking sasakyan,
muli akong hinatid ni Angelo sa apartment 1<0. Bago ako iuwi ni Angelo ay niyaya
niya akong mag dinner kaya wala akong nagawa kundi ang pagbigyan siya. Tinawagan ko
na langdin ang Yaya ni Ambrose at sinabi naman nito na
nakakain na ang aking anak ng dinner kaya kampanti na rin ako.
Pagkatapos naming kumain ni Angelo ay inihatid na niya ako pauwi.
Bago ako maglakad papunta sa apartment namin, nagpasalamat na muna ako kay Angelo.
"Maraming salamat sa regalo, sa paghatid, at sa dinner, Angelo. Spoiled na spoiled
na ako sa 'yo, nakakahiya na!"
Mahina siyang tumawa.
"Okay lang, Lara. Hindi pa naman ako naghihirap, eh," nakangiti niyang sabi.
Inirapan ko siya at kumaway na sa kanya. Nagpaalam na si Angelo at urnalis na. Nang
makalayo na ang kanyang sasakyan, naglakad na ako papunta sa apartment namin at
binuksan ko na ito. Bahagya akong napatalon sa gulat nang may makita ako ng isang
lalaki na nakaupo sa may couch namin dito sa living room.
Ni-lock ko muna ang pintuan at hinay-hinay na lumapit dito upang mas makita ko pa
ang pagmumukha nito dahil medyo madilim sa kanyang parte. Nanlaki ang aking mga
mata nang makita ko kung sino ito.
"A-Ad ! "
Humalukipkip siya at tinaasan ako ng kilay.
Nakita kong napatingin siya sa yakap-yakap kong malaking box kung saan nakalagay
ang regalo sa akin na bag ni Angelo. Muling nag-angat ngtingin sa akin si Adler at
nagsalubong ang kanyang kilay.
"Mukhang galing ka lang sa date mo, ah? Nag-enjoy ka ba?" sarkastiko nitong tanong
sa akin.
"Anong ginagawa mo rito?" tanong ko sa kanya at nilapag sa bakanteng upuan ang box
at muli akong humarap sa kanya ng seryoso.
Hindi nagpatinag sa akin si Adler at mukhang galit siya sa akin ngayon na para bang
may nagawa akong malaking kasalanan.
"Kanina pa naghihintay si Ambrose sa 'yo rito. Nakatulog na lang siya sa kakahintay
sa 'yo tapos malalaman kong nakipag-date ka pala sa katrabaho mo?l"
Napakurap ako sa aking mga mata at napahawak ako sa aking dibdib dahil hindi ako
makapaniwala sa sinabi ni Adler.
"H-Huh?! Wait nga—ano bang pinuputok ng butchi mo riyan?! Anong date ang
pinagsasabi mo at bakit mo dinadamay ang anak ko rito?! Bakit ka nandito?!" sunod-
sunod kong tanong sa kanya.
Tumayo siya at bahagya akong napaatras
nang makita ko ang paghakbang niya palapit sa akin. Tumigil siya sa aking harapan
at tinitigan ako sa aking mga mata.
"lyon na 'yong lalaking pinagpalit mo sa
'kin? Wala man lang 50 percent sa kagwapuhan 1<0," inis nitong sabi at nilagpasan
na ako at tuloy-tuloy siyang lumabas sa pintuan ng aming apartment at urnalis na
siya.
Napaawang ang aking bibig at hindi ako makagalaw sa sobrang gulat at pagtataka sa
mga sinabi at sa mga galaw ni Adler kanina. Wait. ..
Sino ang tinutukoy niyang lalaki?
Napatakip ako sa aking bibig nang maalala ko si Angelo. Si Angelo ba ang tinutuloy
niya?
Nagseselos ba siya?

MTDB2: MINE
EPISODE 18
MINE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.h
"Hindi pa rin ba talaga naaayos ang sasakyan ko, Angelo? Ang bago pa kasi no'n,
bagong bili ko lang 'yon, eh. Nakakapagtaka naman kung masisira kaagad lalo n't
hindi naman secondhand na sasakyan ang binili 1<0," sabl' ko sa kanya.
Siya kasi ang nag-volunteer na ipaayos ang aking sasakyan at mag-a-apat araw na
atang hindi pa rin maayos ang sasakyan ko. Naaawa na rin kasi ako sa anak ko na
palagi na lang nag co-commute papuntang paaralan nila at minsan naman ay nagpapa-
book ako ngtaxi para hindi na sila mahirapan ng Yaya niya. Kung hindi pa rin siguro
maaayos iyon ay bibili na lang siguro ako ng panibagong sasakyan at pipiliin ko na
iyong pinakabago at brandnew talaga.
"Kailangan mo na ba talaga ng sasakyan,
Lara? Pwede kitang bilhan ng sasakyan
"Nako! Oh my god. Tigilan mo iyan, Angelo!
Hindi na ako makakapayag na bigyan mo na naman ako ng kung anu-ano, lalo na iyong
mga mamahaling mga bagay. Hinding-hindi ko na talaga matatanggap kapag maisipan
mong bibilhan mo ako ng kotse!" sabi ko sa kanya habang nakahawak sa aking noo sa
sobrang stress sa lalaking 'to.
Napakamot siya sa kanyang ulo na para bang naguguluhan kung saan siya nagkamali sa
kanyang sinabi. Normal lang ba sa kanya na gurnastos nang hindi iniintindi ang mga
presyo ng binibili niya? May pera naman kami pero nasa akin pa rin talaga ang
pagiging kuripot at hindi ako bumibili ng mga kung anu-ano lalo na't hindi ko naman
kailangan. Pero kung si Ambrose na ang nanghingi sa akin, syempre ibibigay ko lahat
sa anak ko dahil mahal na mahal ko 'yon.
"Galit ka ba sa akin?" tanong ni Angelo. Mabilis akong umiling at huminga nang
malalim.
"Hindi ako galit sa 'yo, okay? Ang akin lang ay h'wag mo ang bigyan nang kung anu-
ano. Alam ko naman na nagiging mabait at concern ka lang na kaibigan sa akin, pero
hindi mo ako kailangan bigyan ng kung anu-ano, lalo na ang kotse. Kaya kong bumili
ng kotse, okay? Kaya ko angsarili ko dahil buhay ko 'to. Hindi mo kailangang
magbigay ng mga material na bagay sa mga kaibigan mo para masabihan ka lang na isa
kang mabuting kaibigan, okay na ang moral support," seryoso kong sabi sa kanya.
Kaya siguro nasasabi niya sa akin noon na pera lang ang habol ng mga dati niyang
kaibigan sa kanya dahil hindi niya kayangtumanggi. Kaya nga niyang magbigay sa akin
ng kotse, eh! My gosh. Hindi naman kasi ako mahiligsa mga material na bagay at
hindi rin ako mahilig na humihingi sa mga tao dahil kaya ko ang sarili ko at kung
may gusto man akong bilhin ay bibilhin ko ito garnit ang sarili kong pinaghirapan,
galing sa sarili kong pera. Kahit na hindi naging maganda ang childhood ko at iba
ang way nang pagpapalaki sa akin ni Daddy, natutunan ko sa kanya na kung may gusto
kaming makuha, paghirapan namin.
Napayuko si Angelo at nakita kong pinaglalaruan niya ang kanyang kamay, para siyang
bata na pinagalitan ng nanay. Magsasalita na sana ulit ako nang muli siyang mag-
angat ng tingin sa akin at nginitian ako.
"I'll take your pieces of advice, Lara. I'm sorry if I'm making you uncomfortable
because of my behavior. Maiwan na muna kita rito," wika ni Angelo at lumabas na
siya sa aking opisina.
Napasandal na lang ako sa aking
kinauupuan at napahilamos sa aking mukha bago ako muling magsimula sa akingtrabaho.
Dahil kunti na lang ang aking gagawin ngayon at natapos ko na Iahat ang trabaho ko,
napagpasyahan kong urnuwi ng maaga para makasama at makalaro ko ang aking anak.
Miss na miss ko na kasing ka-bonding si Ambrose at kunti na lang ang oras namin sa
isa't isa dahil kapag UmUUWi ako galing trabaho ay tulog na siya, kapag umaga naman
ay mabilis lang na oras na magkasama kaming dalawa dahil may class pa siya at ako
naman ay may trabaho.
Nagpaalam ako sa mga katrabaho ko at lalo na kay Angelo na maaga akong uuwi. Dahil
hindi pa maayos ang aking sasakyan ay nag-commute na lang ako at bago ako uuwi sa
apartment ay di-diretso na muna ako sa mall upang makabili ako ng regalo para kay
Ambrose. Sinabi kasi ng Yaya niya sa akin na gusto raw magpabili ng bagong laruan
si Ambrose kaso hindi niya masabi sa akin dahil nasa work pa ako, kaya ngayon ay
pupunta ako sa may mall at bibilhin ko ang gustong laruan ni Ambrose na robot.
Pagkarating ko sa loob ng mall ay agad akong pumunta sa floor kung saan naka-
display Iahat ng mga laruan. Tinulungan ako ng mga saleslady at tatlong laruan ang
binili ko para sa
aking anak. Nakangiti lang ako habang naghihintay rito sa may cashier dahil
sigurado akong magugustuhan ni Ambrose ang binili ko para sa kanya. Nang mabayaran
ko na ang mga laruan na para sa aking anak, bumili na rin muna ako ng mga gamit
para sa apartment namin. Busy ako ngayon sa pagpili ng mga bagong kurtina at iba
pang mga palamuti para sa apartment namin. Habang pumipili ako rito ay narinig kong
tumunog ang aking phone kaya mabilis ko itong kinuha sa aking bag at tinignan kung
sino ang turnatawag.
Napakunot naman ang aking noon ang makita kong si Steven ang tumatawag sa akin.
Mabilis ko namang sinagot ang kanyang tawag.
"Hello, Steven?"
"Mommy Lara!!!"
Bahagya akong nagulat nang hindi boses ni Steven ang sumagot sa akin sa kabilang
linya, ang anak kong si Ambrose.
Wait. .. magkasama sila ni Steven ngayon? "Ambrose, nasaan ka ngayon?" tanong ko sa
aking anak.
"Mommy, nandito po ako sa house nila Papa
Steven at Mama Danica. Sinundo po nila kami ni
Yaya sa school kanina. They buys me a lot of ice
cream! Mommy, can I sleep over here? I missed Mama and Papa.
Napahawak ako sa aking noo nang sabihin iyon ni Ambrose. Nasaan ba si Steven at
bakit ang anak ko ang pinasalita niya para sa kanya? Kaloka.
"Pretty boy, where's your Papa Steven? Can I talk to him?" malambing kong tanong sa
aking anak.
"He's here beside me, Mommy Lara. Wait a minute.... Papa!"
Sabi ko na nga ba, nakikinig lang si Steven,
"Ahem. Hi, best friend," rinig kong sabi ni Steven sa kabilang linya.
Hindi ko mapigilan na mapairap.
"Bakit kinidnap mo ang anak ko? Kaloka ka, ah! Alam mo bang may plano sana akong
makipag-bonding kay Ambrose ngayon dahil maaga akong umuwi galing sa trabaho, pero
naunahan mo ako!" nakasimangot kong sabi. Narinig ko ang malakas niyang pagtawa sa
kabilang linya.
"Pasensya ka na, Princess Lara. Hihiramin na muna namin ni Danica my loves si
Ambrose, ah? Miss na miss na kasi nitong asawa ko ang batang
'to. Ibabalik naman namin siya sa 'yo bukas ng maaga, sabado naman bukas," sabi ni
Steven sa kabilang linya.
Bumuntong-hininga ako at walang nagawa kundi ang pagbigyan sila Steven at Danica,
lalo na kay Danica na buntis at malapit na rin iyong manganak.
"Okay, fine, basta ibalik mo siya bukas! Akin si Ambrose, maliwanag?"
"00 na! Ang possessive naman nitong si Mommy Lara. Hahaha! Enjoy ka muna riyan sa
apartment niyo na mag-isa. Dito na rin muna magsa-stay ang Yaya ni Ambrose."
"Okay. Ingatan niyo si Ambrose."
"We will, Lara."
Nang matapos ang pag-uusapan namin ni Steven ay napag-isipan ko na lang na umuwi,
pero bago ako makauwi ay bumuli na muna ako ng mga pagkain dahil mag mo-movie
marathon ako ngayon mag-isa sa apartment namin. Ipapahinga ko na rin siguro ang
katawan ko at kailangan ko rin muna ng kunting katahimikan. Tama, tama.
Pagkatapos kong bumili ng mga pagkain ay napag-isipan ko nang urnuwi. Pagkapasok ko
sa 100b ay agad akong napaupo sa may couch at
binuksan ko ang aming TV. Napagpasyahan kong panoorin ang iba't ibang palabas ni
Cole Griffin, isa itong sikat na artista at singer sa Pilipinas at ngayon ay
tumigil na sa pag-aartista dahil nag-asawa na at may mga anak na rin ito. Naalala
kong tinitilian ito noon ni Isabelle dahil fan siya ng lalaki. Magaling naman
talagang um-acting itong si Cole at pogi rin siya, nakakadagdag ng kagwapuhan ang
kanyang mahabang blonde hair.
Hindi ko namalayan na naparami pala ang panonood ko sa mga palabas ni Cole Griffin.
Napatingin ako sa may orasan namin sa may dingding at nakita kong 10 PM na pala.
Hindi na ako nag-dinner at nagluto dahil nabusog na ako sa mga binili kong pagkain
kanina. Sumasakit na ang aking mga mata sa sobrang panonood sa TV ay napagpasyahan
ko nang patayin ito at matulog. Bago ako pumasok sa aming kwarto ni Ambrose ay
nilinis ko muna lahat ng lakat ko sa living room at naghugas din ako ng mga
pinggan.
llang minuto rin ang itinagal ko sa paglilinis at nang matapos na ako ay naglakad
na ako papasok sa aming kwarto, pero nang malapit na ako sa may pintuan ay narinig
ko ang sunod-sunod na pagkatok sa aming pintuan kaya bahagya akong napatalon sa
sobrang gulat.
Sino ang kakatok ng ganitong oras? 10:45 PM na! Hindi naman pwedeng si Steven dahil
binigyan ko na siya ng susi sa apartment namin dahil malaki ang tiwala ko sa kanya.
Muli akong napatalon sa gulat nang muting may kumatok sa pintuan. Napahawak ako sa
akingdibdib at napalunok sa aking laway. Minumulto ba ako? May multo kaya rito sa
pinagtatayuan ng apartment namin? Sa pagkakaalam ko ay bagong gawa ang building na
ito at pina-blessing-an na rin nila ang buon building at kasama na itong apartment
namin. Sayang naman ang bayad ko rito kung may kasama naman palang multo. Jusko
naman.
"Lara! Buksan mo ang pintuan."
Nanlaki ang aking mga mata nang makilala ko ang boses na iyon.
Si Adler!
Anong ginagawa ng lalaking iyon dito?
Mabilis akong naglakad papunta sa may pintuan at binuksan ko ito. Nanlaki ang aking
mga mata nang makita ko si Adler na nakayuko at pasuray-suray. Naningkit ang mga
mata ko habang nakatingin sa kanya. Bakit naglalasing ang isang 'to?
"Adler? Bakit ka nandito?" tanong ko sa
kanya.
Natigil siya sa kanyang paggalaw at nag-angat siya ngtingin sa akin. Mapupungay ang
kanyang mga mata na nakatingin sa akin at pulang-pula na rin ang kanyang pisngi
ngayon. God! Anong problema ng lalaking 'to? Ngayon na nga lang ulit kami nagkita
tapos ganito pa ang maaabutan ko sa kanya? My Goddness!
"Adler!" napatili ako nang bigla niya akong yakapin at napasandal siya sa aking
balikat. Nahihirapan ako ngayon dahil iyong bigat niya ay ipinasa niya ata sa akin.
"Sh*t ka talaga, Adler! Ang bigat mo!" sigaw ko at inalalayan siyang makapasok sa
100b. Hirap akong idinala si Adler sa may couch at inihiga siya ro'n.
Muli muna akong bumalik sa may pintuan at sinirado ko ito at ni-lock. Huminga muna
ako nang malalim bago ko maisipan na balikat ang lasing na lasing na si Adler.
Nakapameywang ako habang nakatingin sa kanya na nakatihaya habang nakapikit sa
kanyang mga mata at bahagya rin na nakaawang ang kanyang bibig. Hindi siya nakasuot
ng cooperate attire ngayon, nakasuot siya ng isang white t-shirt at tinernohan ito
ng black leather jacket at pants.
Bahagya akong lumapit kay Adler at tinapik siya sa kanyang pinsgi upang mapadilat
siya sa kanyang mga mata. "Hoy, gising!"
"Hmmm. Lara!"
Nanlaki ang mga mata ko nang bigla niyang hawakan ang aking kamay at hinila niya
ako palapit sa kanya kaya nasa kanyang ibabaw na ako ngayon. Aakmang aalis na ako
nang maramdaman ko ang pagpulupot ng kanyang braso sa aking beywang at mas lalo
niya pang idinikit ang katawan ko sa kanya.
"A-Adler, ano ba!"
Unti-unti niyang minulat ang kanyang mga mata at napatitig siya sa akin.
"AHHH!" tili ko nang bigla niyang ipalit ang aming mga posisyon.
Napalunok ako sa aking [away at naramdaman ko rin ang malakas na pagkabog ng aking
puso. Ang lapit ng mga mukha namin sa isa't isa at hindi rin ako makahinga ng
maayos nang dahil sa tension sa pagitan namin ni Adler. "A-Adler," nauutal kong
banggit sa kanyang pangalan.
Hinaplos niya ang aking pisngi at hinawakan niya ang aking baba at hinaplos ang
aking labi.
"Walang pwedeng umangkin sa 'yo kundi ako lang, Lara. Hindi ako makakapayag na
mapunta ka sa iba. You're mine, baby," he said huskily.
Nanlaki ang aking mga mata sa sunod niyang ginawa.
Hinalikan niya ako sa aking labi!

MTDB2: CLAIMED R18+

EPISODE 19
CLAIMED
WARNING: THIS EPISODE CONTAINS MATURE CONTENT. READ YOUR OWN RISK.
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Adler, ano ba! Lasing ka!" sabi ko kay Adler at itinulak siya palayo sa akin, pero
mas lalo lang siyang dumikit sa akin.
Nag-angat ulit siya ng tingin sa akin at tinaasan niya ako sa isa niyang kilay.
Hinaplos niya ang aking pisngi at ngumisi siya.
"I'm not drunk, Lara, nakainom lang ako. I know what I am doing right now, and I'm
claiming what is mine."
"A-Anong—
Muli akong hinalikan ni Adler sa aking labi at may halo itong pananabik. Mas lalo
pang pinalalim ni Adler ang paghalik niya sa akin at napahawak na rin ako sa
kanyang buhok at hinalikan siya pabalik. Bahagya kong binuka ang aking bibig at
agad niyang ipinasok ang kanyang dila at nilaro ang aking dila sa 100b. Napaliyad
ako nang maramdaman ko ang kamay ni Adler na naglalakbay sa may beywang ko at
ipinasok niya rin ang kanyang kamay sa loob ng aking damit.
"Natutulog na ba si Ambrose ngayon?" tanong ni Adler habang hinahalikan ang aking
leeg.
Kumuha muna ako ng hangin dahil para na akong hindi makahinga sa malalim na
paghalik sa akin ni Adler. Sinagot ko ang kanyang tanong habang pinipigilan na
hindi mapa-ungol.
"H-He's not here. Ako lang ang mag-isa rito sa apartment. Dinala siya ni Steven sa
bahay nila at. . . at mag-isa lang ako rito—ahh!" hindi ko na mapigilan na
mapaungol nang ipasok bigla ni
Adler ang kanyang isang kamay sa loob ng aking Short at hinaplos niya ako sa aking
gitna na ngayon ay basang-basa na.
"Buti na lang naisipan kong pumunta rito, solong-solo pala kita," mapang-akit
niyang sabi at naramdaman ko na ang pagpasok ng kanyang kamay sa loob ng aking
underwear at nilaro niya ako ro'n.
Napakagat ako sa aking labi at napatingin ako sa kanyang mga mata. Kitang-kita ko
ang pagnanasa sa mga mata ni Adler habang nakatitig sa akin at iyon din ang
nararamdaman ko ngayon habang binabaliw niya ako.
Napakapit ako sa kanyang balikat at muling napaliyad nang igalaw ni Adler ang
kanyang mga daliri at ipinasok niya ito sa aking gitna.
"Ahhh..
Inilapit niya ang kanyang mukha sa may tainga ko at hinalikan niya ako ro'n at
naramdaman ko rin ang kanyang maiinit na dila at bahagya niyang kin agat ang
earlobe ko.
"Do you like it, my baby?" mapang-akit niyang tanong habang pinagpapatuloy niya ang
kanyang gin agawang pagpapaligaya sa akin.
Mas lalo akong napayakap kay Adler at napapikit na rin ako sa aking mga mata at
tumango.
"Y-Yes, Adler. Continue. .. ituloy mo lang," mahina kongsabi at napaawang sa aking
labi.
"You're so wet for me, Lara."
Naramdaman kong bumilis ang mga daliri ni Adler at mas lalo niya pa itong idiniin
kaya napatakip na lang ako sa aking bibig hanggang sa unti-unti ko nang naramdaman
ang aking pagsabog.
"Sh*t," rinig kong mura ni Adler at inalis na niya ang kanyang daliri sa aking
gitna.
Napamulat naman ako sa aking mga mata nang maramdaman ko ang pag-alis niya sa aking
itaas. Nakita ko siyang nakatayo na at bahagya akong nagulat nang makita kong
dinilaan niya ang kanyang daliri na ipinasok niya sa aking gitna kanina at habang
ginagawa niya iyon ay nakatingin lang siya sa aking mga mata na para bang mas lalo
akong inaakit. at hindi nga siya nagkamali dahil mas lalo lang akong nag-iinit
ngayon.
Ngumisi si Adler at inihubad niya ang kanyang damit habang nakatayo pa rin sa aking
harapan.
"You're still sweet and juicy, my little kitten, he said huskily.
Inalis na niya rin ang kanyang suot na pants hanggang sa ang natira na lang na suot
niya ay ang kanyang boxer na kitang-kita na ngayon ang kanyang sandata na buhay na
buhay. Napalunok ako sa aking laway at mapupungay ang mga matang nakatingin sa
buong katawan ni Adler.
Mas lalong lumaki ang kanyang katawan at kitang-kita pa rin ang kanyang nakakabaliw
na abs.
"Done checking on my body, baby?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang biglang nagsalita si Adler. Hindi ko namalayan
na nakatualala na pala ako na nakatingin sa kanya.
Humakbang palapit sa akin si Adler at pinatayo niya ako kaya tahimik din akong
surnunod. Hinawakan niya ako sa aking beywang at nagkatitigan kaming dalawa.
Makalipas ang ilang segundo ay hinubad na niya ang suot kong darnit at tinulungan
ko na rin siya hanggang sa ang natira na lang ay ang suot kong underwears. Agad
akong napayakap sa aking sarili nang mapagtanto kong hindi pala terno ang kulay ng
bra at panty ko. Nakakahiya! Kulay pink ang panty ko habang ang aking bra naman ay
kulay violet.
Naramdaman ko ang pagpula ng aking mukha kaya umiwas ako ng tingin kay Adler.
"Hey, you don't have to feel shy, Lara. You're still hot even though your underwear
is not match," wika ni Adler kaya muli akong napatingin sa kanya at tinignan siya
ng masama. Sinabi pa talaga, eh!
"S-Shut up!" inis kong sabi.
Mahina siyang natawa at hinawakan ang magkabila kong pisngi at muli niya akong
hinalikan sa aking labi. Mabilis akong napakapit sa kanyang batok at hinalikan siya
pabalik. Ibunuhat ako ni Adler kaya mabilis kong ipinulupot ang aking mga binti sa
may beywang niya. Nagsimula nang maglakad si Adler habang
yakap ako at tuloy ang aming paghahalikan.
Naramdaman ko na lang ang malambot na kama nang inihiga na ako ni Adler. Tumigil na
muna kami sa paghahalikan at pumunta siya sa aking itaas at hinaplos niya ang aking
mukha at tinitigan ako na para bang mini-memorya ang bawat sulok ng aking mukha.
Malungkot siyang ngumiti sa akin. "I'm sorry," mahinang sabi ni Adler at napakagat
siya sa kanyang labi.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa aking mukha at malambing niyang hinalikan ang
aking pisngi, ilong, noo, at ang huli naman ay sa aking labi.
"l love you so much, Lara," madamdamin na sabi ni Adler at muli akong hinalikan.
Hindi ko masagot ang kanyang sinabi kaya dinaan ko na lang sa aking mga galaw
ngayon kung ano ang tunay kong nararamdaman para sa kanya.
Adler unhooks my bra, and he throws it somewhere. Agad kong naramdaman ang mga
kamay ni Adler sa aking dibdib at nilaro-laro niya ito at bahagyang pinisil ang
aking utong.
"Ahhh.
Burnaba ang halik ni Adler papunta sa aking
leeg. .. hanggang sa dumating na ang kanyang halik sa akingdibib. Hindi lang halik
ang ginawa niya, dinilaan niya rin ito at isinubo niya ang isa kong dibdib at
nilaro-laro ang aking utong gamit ang knayang maiinit na bibig at ng kanyang dila.
Nakahawak lang ako sa buhok ni Adler at nakatingin lang ako sa kanya habang
ginagawa niya iyon sa akin.
Naramdaman ang kamay ni Adler sa aking panty at nagulat na lang ako nang bigla
niyang pinunit ang aking panty nang walang kahirap-hirap gamit ang kanyang mga
kamay. Nanlaki ang mga mata ko at hindi makapaniwala sa nakita. Burnaba ang mukha
ni Adler hanggang sa makarating na ito sa aking gitna. Itinukod niya ang mga hita
sa may balikat niya at mas lalo pa niyang inilapit ang kanyang mukha sa aking gitna
hanggang sa naramdaman ko na lang na hinahalikan na niya ako roon.
"Ohhh! Adler!" halinghing 1<0.
Mahigpit akong napahawak sa kanyang buhok at mas lalo ko pang idinikit ang aking
sarili sa kanyang mukha. F*ck. Nakalimutan ko na ang ganitong pakiramdam. Inaamin
kong namiss na rin ang ganitong pakiramdam. Simula nang umalis ako ng Pilipinas ay
wala na akong ibang nakasamang lalaki, kahit na maraming mga foreigner ang
nagpaparamdam sa aking noong nasa Switzerland ako, but I didn't find them
attractive at isa pa buntis ako kay Ambrose. Inaamin kong pinapaliga ko rin ang
sarili ko mag-isa pero iba pa rin talaga kapag may kasama ka.
"Adler!" napahiyaw ako nang maramdaman ko ulit ang aking pagsabog.
Pumantay ulit si Adler sa akin at hinalikan ako sa aking labi. Nalalasahan ko ang
aking sariling kataas sa kanyang labi habang naghahalikan kami ngayon. Dahil
gustong-gusto ko rin maramdaman si Adler ay sinimulan kong haplusin ang buo niyang
katawan, ang kanyang katawan na nagpapabaliw at nagpainit sa akin ngayon. Burnaba
ang aking kamay hanggang sa makarating ito sa kanyang boxer shorts. Mukhang alam na
ni Adler kung ano ang aking gusto kaya mabilis niya itong hinubad hanggang sa
bumungad na sa akin ang kanyang sandata na tayong-tayo na ngayon.
Napasinghap ako at napatingin sa kanya nang bigla niya itong hinawakan.
ler..
"l want you so bad right now, Lara baby," m apang-akit niyang sabi.
Napalunok ako sa aking [away habang nakatitig sa kanya.
"l want you inside me, Adler. I want you to f*ck me hard—
Napatili ako nang bigla niyang hilain ang aking mga binti at nasa may gilid na kami
ng kama at nakatayo na si Adler ngayon sa aking harapan. Hinawakan niya ang
magkabila kong binti at itinaas niya ito at nagulat na lang ako nang bigla niyang
ipasok ang kanya sa aking 100b nangwalang warning. "Ahhh!" daing ko.
F *Ck.
Ang sakit.
"Lara! Sh*t. You're so tight, baby."
Nagsimula nang gum alaw si Adler habang nakataas pa rin ang aking mga binti at
hawak ito ng kanyang isang kamay habang ang isa naman niyang kamay ay mahigpit na
nakahawak sa aking balikat. Ako naman ay kumukuha ng lakas sa comforter ng kama at
mahigpit itong hinawakan. Madiin at mabilis ang mga galaw ni Adler na para bang may
hinahabol siya at nagugustuhan ko ito ngayon.
"Ahhh! Adler! Uhrnmm... ohh!"
He thrust inside me faster and deeper. Ang
kaninang nakahawak niyang kamay sa aking balikat ay narating na sa baba ko at
pinasubo niya sa akin ang kanyangdaliri at sinunod ko naman ito habang umuungol sa
kanyang ginagawa.
Habang nasa 100b ko pa rin si Adler, nagulat na lang ako nang bigla niya akong
pinatalikod sa kanya at hinawakan niya ng mahigpit ang aking balakang at muli
siyang gumalaw habang nasa aking likuran na ngayon. Napawang ang aking bibig at
isiniksik ko ang aking mukha sa may unan habang mabilis ang paglabas-masok ni Adler
sa aking lagusan.
"Ahhh! A-Adler! Oh my God!"
"l missed this, Lara. I miss you! Argh!" he groaned.
Inilapit ni Adler ang kanyang mukha sa akin at hinalikan niya ako sa aking labi
habang tuloy-tuloy pa rin sa kanyang paglabas-masok. Bumilis ang galaw ni Adler at
naging mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa aking leeg hanggang sa unti-unti ko
nang naramdaman ang aking pasabog.
"A-Adler! Oh my God! I'm coming. ahi"
" F*Ck!"
Napahiyaw ako at napasiksik sa may unan nang maramdaman ko ang aking pagsabog at
agad din siyang sumunod. Hina akong napahiga at napahiga rin sa akingtabi si Adler
at naramdaman ko ang pagpulot ng kanyang braso sa aking beywang at hinalikan niya
ang aking batok.
"We're not done yet, Lara," bulong sa akin ni Adler at pinagpalit niya ang aming
mga posisyon. Nasa kanyang ibabaw na ako at ako naman ang nagsimulang gumalaw
habang siya naman ay mahigpit na nakahawak sa aking beywang.
"Ahhh!"
"Damn."
Ito lang ata ang panahon na natuwa ako na wala rito sa apartment ang anak kong si
Ambrose.

MTDB2: SURPRISED
EPISODE 20
SURPRISED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
TUI-ALA ako habang nakatingin sa may pader habang nakahiga pa rin dito sa kama.
Hindi ko alam kung ilang oras na akongtulala, maaga akong nagising at hindi na ulit
ako nakabalik sa pagtulog dahil ang darning tumatakbo sa aking isipan. Nakapulupot
pa rin ang braso ni Adler sa may beywang ko at nakasiksik ang kanyang hubad na
katawan sa may leeg ko at ramdam na ramdam ko ang kanyang paghiga habang mahimbing
siya na natutulog.
Hindi ako makapaniwalang bumigay kaagad ako kay Adler. Oh my God! Hindi naman ako
nakainom ng alak kagabi at nag movie marathon lang naman ako pero bakit para akong
nalasing bigla? Sh*t. Nababaliw na ata ako.
Napasulyap ako kay Adler at nakita ko siyang mahimbing na natutulog at bahagya pang
nakaawang ang kanyang bibig. Mahina lang ang kanyang paghilik at hindi siya makalat
kapag natutulog, para siyang anghel. Tinitigan ko muna ng ilang minuto ang
pagmumukha ni Adler bago ko naisipan na bumangon na sa kama. Kumuha na lang ako ng
panibago kong damit na susuotin dahil nasa may sala pa angdamit ko at angdamit ni
Adler. Pagkatapos kong magbihis ay tinalian ko na rin ang magulo kong buhok.
Habang humahakbang ako ngayon ay nararamdaman ko ang hapdi at sakit sa may gitna
ko. Hindi talaga ako tinigilan ni Adler at para ring may sumapi sa akin na ibang
kaluluwa dahil hindi ko rin gustongtumigil kami sa aming ginagawa at inabot kami ng
madaling araw.
Oh, God.
Hindi ako makapaniwalang mangyayari pala sa akin Lilit ang ganito. Kahit na
pinagpilitan ko sa aking isipan ngayon na hindi ko nagustuhan ang nangyari sa amin
ni Adler. . . wala talaga— nagustuhan ko talaga ito nang sobra at hindi maaalis sa
aking isipan ang kompletong detalye ng nangyari kagabi at naloloka na ako!
Napahilamos na lang ako sa aking mukha at napagpasyahan kong pumasok na lang sa CR
at naghilamos sa aking mukha. Napatingin ako sa may salamin dito sa loob ng CR at
itinaas ko ang aking damit at nakita kong marami siyang mga iniwan na kiss marks sa
may dibdib ko at pati na rin sa maytiyan ko. Buti na lang at hindi niya naisipan na
lagyan ang leeg ko dahil baka masabunotan ko na talaga siya.
Pagkatapos kong maghilamos ay lumabas na ako sa CR at napasulyap na muna ako kay
Adler at mahimbing pa rin ang kanyang pagtulog at nakadapa siya ngayon at kitang-
kita ko ang makinis niyang hita dahil bahagyang nagulo ang kumot at sa may pwetan
at sa beywang lang ang natakpan nito kay Adler.
Napailing ako at umiwas ng tingin kay Adler at napagpasyahan kong lumabas na lang
sa kwarto at pumunta ako sa may living room at kinuha ang mga damit namin ni Adler
na nakakalat sa lapag. Inayos ko rin ang mga throw pillow na nakakalat na rin.
Pagkatapos kong maayos sa may living room, Ipinasok ko muna sa may kwarto ang mga
damit namin ni Adler at tinupi ito. Muli akong lumabas at pumunta ako sa may kusina
upang makapagtimpla ng kape.
Nang matapos na akong makapagtimpla, kinuha ko na ang baso na may lamang kape at
humigop na ako. Naglakad ako papunta sa may living room at natigil na lang ako sa
aking paghakbang nang biglang bumukas ang pintuan at agad kong nakita ang anak ko
kasama si Steven at Danica na pumasok sa loob ng apartment namin.
"Mommy Lara!" tili ni Ambrose at mabilis siyang lumapit sa akin at niyakap ako sa
aking beywang. Tumingala siya sa akin at ngumiti. "l missed you, Mommy!"
Napakurap ako sa aking mga mata at napatulala sa sobrang gulat.
Oh my God!
Nandito pa si Adler! Hindi nila pwedeng makita si Adler!
"Lara, bakit mukha kang nakakita ng multo diyan? Ilang linggo nga lang tayong hindl
nagkikita. Alam kong mas lalo akong pumogi, Best friend!" mahangin na sabi ni
Steven at inakbayan niya si Danica na nakasimangot ngayon.
Hindi ko magawang sabayan ang biro ni Steven dahil ang nasa isipan ko lang ngayon
ay kung paano ko maitatago si Adler sa kanila ngayon. Buti na lang at mabilis kong
nakuha ang mga damit namin ni Adler sa may sala at nalinis ko na ang aming mga
kalat.
"Mommy, punta po muna ako sa room." "No!" mabilis kong pinigilan si Ambrose sa
pagpunta sa kwarto namin kung nasaan natutulog ngayon si Adler.
Gulong napatingin silang tatlo sa akin at
napasulyap ako kay Steven at nakita kong naningkit ang kanyang mga mata habang
nakatingin sa akin. Napalunok ako sa aking laway dahil mukhang nase-sense na niya
kung bakit ako nagkakaganito ngayon.
"Why, Mommy?" naguguluhan na tanong ni Ambrose habang nakatingin sa akin.
Inilapag ko muna ang hawak kong baso na may lamang kape sa ibabaaw ng aparado at
muli kong hinarap ang aking anak at nginitian ko siya.
"Ah... hmm... kasi, ano—"
Hindi ko naituloy ang aking sasabihin nang may biglang magsalita at nagulat ako
nang mapagtanto kung sino ito.
"Lara, you didn't wake me up—"
Nanlaki ang mga mata ko sa gulat nang biglang burnukas ang pintuan ng kwarto kung
nasaan si Adler at nakita ko siyang lumabas at ang suot niya lang ngayon ay t-shirt
at ang kanyang boxer shorts. Narinig ko ang pagsinghap nila Steven at Danica at
mabilis ko rin na tinakpan ang mga mata ni Ambrose dahil kitang-kita ang umbok
niyang sandata at ang laswangtignan! Nanlaki rin ang mga mata ni Adler sa gulat at
mabilis siyang pumasok ulit sa kwarto at sinirado ang pintuan.
llang minutong tahimik ang paligid at napasulyap ako kay Steven at Danica at
kitang-kita ko ang gulat sa kanilang mga mukha, pero ang tingin ni Steven ngayon ay
kakaiba..
naniningkit ang kanyang mga mata habang urniiling na nakatingin sa akin. Napakagat
ako sa aking labi at umiwas ngtingin sa kanya.
"Mommy, is that Mr. CEO? Bakit po nasa 100b po siya ng room natin? Bakit po ganun
ang kanyang ayos? Dito po ba siya natulog kasama mo kagabi?" sunod-sunod na tanong
sa akin ni
Ambrose at hindi ko alam kung ano ang isasagot
1<0.
"H-Huh? Ah... ano—"
Hindi ko na naituloy ang aking sasabihin nang muling bumukas ang pintuan ng kwarto
at lumabas si Adler na nakabihis na ngayon at maayos na rin ang kanyang buhok.
Ngumiti siya sa aking anak na si Ambrose at bahagyang kumaway at humarap din siya
kay Steven at Danica.
"Nandito ako para sabihin na liligawan ko si Lara at walang makakapigil sa akin."
Nanlaki ang aking mga mata at napatakip sa aking bibig sa biglaang pagsabi no'n ni
Adler habang nandito sa aking tabi si Ambrose at nandito rin ang mag-asawang
Danica at Steven.
Napatingin ako kay Ambrose at nakita kong seryoso lang siyang nakatingin kay Adler
pero hindi siya nagsasalita. Hindi ko mabasa sa kanyang pagmumukha kung sang-ayon
ba siya sa gusto ni Adler na ligawan ako, o hindi.
"Dios Mio! Danica, nahihilo ata ako, love, saluhin mo ako!" rinig kong sabi ni
Steven habang nakahawak sa kanyang noo at pinapaypayan ang kanyang sarili.
"Steven, my gosh!" mabilis na hinawakan ni Danica ang balikat ni Steven na nag-a-
arteng nahihilo pa rin.
Muli akong napasulyap kay Adler at nakita ko siyang nakatingin pala sa akin at
kinindatan niya ako. Matalim ko siyang tinignan at inirapan.
Nakakainis!
Mukhang wala na talaga akongtakas sa lalaking 'to. Bakit ko kasi 'to pinapasok
kagabi, eh! Nakakainis!

MTDB2: CLINGY
EPISODE 21
CLINGY
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
KANINA pa ako naiilang dito sa aking kinauupuan at hindi ko magawang makaalis dahil
ayaw akong paalisin ni Steven. Nakauwi na si Adler dahil kailangan niya na rin
urnalis dahil may meeting pa pala siya ngayon. Nang maaalis si Adler ay mabilis
akong hinila ni Steven at pinaupo niya ako rito sa may couch at nasa harapan ko
silang dalawa ni Danica na seryosong nakatingin sa akin. Si Ambrose naman ay
nakipaglaro na muna sa guest room at hindi ko muna pinapasok sa 100b ng kwarto
namin si Ambrose dahil hindi ko pa iyon na lilinis. Amoy kalat pa namin iyon ni
Adler at ayoko naman na malaman ito ni Ambrose. Jusko naman!
"Wow. Kaya pala gustong-gusto mong umalis sa poder namin kasi may tinatago kang
sekreto, Lara Laureen Montenegro na dating Miller!" wika ni Steven at pinanlakihan
niya ako ng kanyang mga mata.
Napanguso naman ako at hindi alam kung
ano ang sasabihin. Napasulyap naman ako kay Danica na nakahawak na rin sa kanyang
noo habang nakatingin sa akin. Jusko, na-stress ko pa ata ang buntis.
"Nagkabalikan na ba kayo ni Damon, Lara?" seryosong tanong ni Danica sa akin.
Mabilis akong umiling at sumimangot. "Hindi! At hindi kami magkakabalikan!" sagot
ko sa tanong ni Danica.
"Talaga? Kaya pala nakita namin kanina na lumabas sa kwarto si Damon na nakasuot
lang ng boxer shorts at sinabi niya pa kanina na liligawan ka niya. 00 nga,
halatang hindi kayo magkakabalikan!" sarkastikong sabi ni Steven at inirapan ako.
"It was a mistake, okay?! H-Hindi. hindi ko 'yon ginusto!" sabi ko at umiwas
ngtingin kay Steven at Danica.
"Halata ngang hindi mo nagustuhan, Lara," rinig kong sabi ni Danica at mahinang
natawa. Napahilamos ako sa aking mukha at muling napatingin sa kanilangdalawa.
"Okay, fine! Aarnin na ako, nadala ako sa bugso ng damdamin ko at hindi ko
napigilan ang sarili kong papasukin ulit siya sa buhay ko!" pag-aamin ko sa kanila.
Napatakip sa mukha si Steven na para bang hindi niya nakayanan ang pag-amin ko.
Huminga siya nang malalim at mulingtumingin sa akin habang nakangiwi.
"Marupok ka nga! Ewan ko sa 'yo, Lara. Parang bigla ka na lang nagka-amnesia nang
makita mo si Damon. Nawala na lang bigla ang mga sinabi mo noon na hindi ka na
babalik sa nakaraan, pero sige, kung saan ka masaya, may magagawa pa ba kami?" sabi
ni Steven sa akin. Huminga ako nang malalim at napahawak sa aking magkabilang
pisngi.
"P-Pero hindi ko muna siya sasagutin "Wow! So, may plano ka talagang sagutin
siya?" sabat ni Steven.
Tinignan ko siya ng masama at siya naman ay inirapan ako.
Kung hindi lang siguro nagsalita si Danica at mag-aaway na naman kami ni Steven.
"Sasabihin mo na rin ba ang totoo kay Damon, Lara? lyong tungkol sa anak mo"
seryoso niyang tanong sa akin.
Napaisip naman ako sa kanyang tanong sa akin. Malungkot akong ngumiti bago
magsalita.
"H-Hindi ko alam, Danica. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Adler nang
hindi
siya nagagalit sa akin. Ayoko rin sanang galitin siya dahil baka bigla niya na
lang ilayo sa akin si Ambrose at doon ako natatakot. Hindi ko kayang malayo sa anak
ko at baka hindi ko kayanin," mahina kong sabi at napayuko.
"Maintindihan niya naman siguro iyon, Lara. Mahal ka naman ni Damon, eh," rinig
kong sabi ni Danica.
Malungkot akong ngumiti at muting nag-angat ng tingin sa kanila.
"Mahal nga ako ni Adler, pero iba na ang usapan kapag anak na, Danica. Baka bigla
na lang ma-realize ni Adler na hindi niya pala talaga ako mahal at nagalit siya sa
akin kaya gusto niyang kunin si Ambrose, iyon ang kinakatakot ko, seryoso kong
sabi habang nakatingin kay Danica.
"Hays! Hindi pa nga nagkakabalikan pero grabe na mag-over think! Hindi mangyayari
'yan kung hindi mo iyan palaging iniisipin. Ang isipin mo ay ang mga positibong
dapat mangyari kung malalaman na niya ang totoo. Ewan ko sa 'yo,
Lara! Puputi nang wala sa oras ang buhok ko sa 'yo," stress na sabi ni Steven at
nagkamot siya sa kanyang buhok habang nakasimangot na nakatingin sa akin.
Bumuntong-hininga na lang ako at hindi na muling nagsalita.
Pagkatapos naming mag-usap tatlo ay nagpaalam na ang mag-asawa dahil pupunta pa
sila sa 0B at magpapa-check up. Pumunta na lang ako sa kwarto at nilinis ang mga
kalat namin ni Adler. Habang naglilinis ako rito sa kwarto ay narinig ko ang
pagtunog ng aking phone na nasa ibabaw ng table. Tumigil ako sa aking pagwawalis at
kinuha ito at tinignan kung sino ang nagtext sa akin. Hindi ko mapigilan na
pamulahan sa aking pisngi nang makita ko ang pangalan ni Adler. Mabilis ko namang
binuksan ang mensahe ni Adler para sa akin at binasa ko ito.
Damon Adler Miller:
Hi, Baby. I'm here in the conference room having a meeting, and it'sso boring I
want to talk to you, but it will distract the presenter and other employees, Can
you text me back?
Napanguso ako at napaupo sa gilid ng kama at mabilis kong ni-reply-an si Adler.
Pasaway talaga ang isang 'to. Dapat magfocus siya sa meeting niya dahil siya ang
CEO, 'no!
Lara Laureen Montenegro:
Makinig ka diyan sa meeting ninyo! H 'wag kang pasaway,
Mabilis kong sinend ang mensahe ko sa kanya at makalipas ang ilang segundo ay agad
siyang nag-reply sa akin.
Damon Adler Miller:
I can 't, amor. I want to kissyou. I want to hug you tight, and I wantyou.
Namula ang aking pisngi sa nabasa kong mensahe galing kay Adler at hindi ko rin
mapigilan na kiligin—slight! Slight lang naman. mga 50 percent lang.
Huminga ako nang malalim at pinag-isipan ko muna ang magiging sagot ko sa text
message ni Adler pero makalipas ang ilang segundo ay nag-send na naman siya ng
panibagong text message kaya bin asa ko ito.
Damon Adler Miller:
I can 't stop thinking about what happened to us last night, baby. Hinding-hindi ko
iyon makakalimutan. You're so sexy and a goddess. Walang pinagbago.
Mabilis kong pinatay ang cellphone ko at inilayo ito sa akin. Napahawak ako sa
magkabila kong pisngi at bahagya itong tinapik. Ano ba 'tong si Adler! Ang hahalay
ng mga sinasabi. Ganito ba talaga siya kapag na-bored?! Alam ko naman na. .. na
hindi talaga kayang kalimutan ang nangyari kagabi, kagaya ko na hanggang ngayon ay
iyon pa rin angtumatakbo sa aking utak at naalala ko pa ang kompletong delasye nang
nangyari sa amin ni Adler simula pagpasok niya sa apartment hanggang sa rito sa
100b ng kwarto.
Gosh!
Nababaliw na ako.
Narinig ko ulit ang pagtunog ng aking phone kaya kinuha ko ito at nang makita ko
ang muling pag-text ni Adler ay mabilis ko itong binuksan at binasa ang kanyang
mensahe para sa akin.
Damon Adler Miller:
Pupunta ulit ako diyan sa apartment ninyo pagkatapos ko sa trabaho. I love you, Can
't wait to see you and kissyou.
Damon Adler Miller is so clingy!
And. .. and I kind of like it.

MTDB2: POSSESSIVE SUITOR

EPISODE 22
POSSESSIVE SUITOR
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Mommy Lara, is it really true that Mr. CEO is now courting you?"
Napatigil ako sa aking ginagawa nang bigla iyong itanong sa akin ni Ambrose. Ito
ang unang beses niyang pagttanong tungkol kay Adler. Hindi na kasi ito muling
nagtanong simula no'ng ideklara ni Adler na liligawan niya ako sa harapan ng
kaibigan at anak ko. Hindi ko na rin nasabi ulit kay Ambrose dahil hindi ko alam
kung paano ko sasabihin sa kanya. Ito kasi ang unang beses na nasaksihan ni Ambrose
na may gustong manligaw sa akin. Kasi kapag may gustong pumorma sa akin noon ay
agad ko itong nire-reject dahil ayokong malaman ni Ambrose. "Huh? Uhm, y-yes,"
alanganin kong sagot sa tanong ng aking anak.
Seryoso siyang napatango habang nakatingin sa akin. Hindi man siya gaanong kamukha
ni Adler pero nakikita ko pa rin sa pagmumukha niya na may pinagmanahan talaga
siya sa kanyang ama at ito ay ang pagiging intimidating lalo na kapag seryoso ang
kanyang ekspresyon sa mukha at tinititigan ka.
"Magiging daddy ko na ba siya kapag sinagot mo si Mr. CEO?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang itanong iyon ni Ambrose. Huminga ako nang
malalim bago sinagot ang kanyang tanong sa akin.
"G-Gusto mo bang maging Daddy si Mr. CEO?" mahina kong tanong habang nakatingin sa
aking anak.
Ngumuso si Ambrose at nagkibit-balikat habang nakatingin sa akin.
"It's okay for me, Mommy Lara. Mr. CEO is a rich man, and if he becomes your
boyfriend, he will buy me a lot of ice cream!" masayang sabl' ni Ambrose at bahagya
pa siyang pumalakpak.
Ngumiti ako sa kanya at tumango.
Kung siguro malaman ni Adler na anak ka niya, Ambrose, siguro hindi lang maraming
ice cream ang bibilhin niya para sa 'yo, baka bilhin na niya ang buong ice cream
factory na ang bilhin ni Adler. Kailan ko kaya masasabi sa kanya ang totoo?
Gustong-gusto ko nang sabihin kay Adler pero pinapangunahan pa rin ako ng mga takot
ko
hindi na rin naman ito mawawala dahil ayoko lang talaga na maulit iyong mga
nangyari sa nakaraan. Kailangan ko nang mas mag-ingat dahil hindi na ako nag-iisa
dahil kasama ko na si Ambrose. Siguro hahanap na muna ako ng tyempo kung kailan ko
sasabihin kay Adler ang totoo. Hindi ko naman ito itatago sa kanya habambuhay dahil
hindi naman ako ganung kasamang tao.
Hahanap na muna talaga ako ngtyempo at sana hindi ilayo sa akin ni Adler si
Ambrose, sana matanggap niy ang explanation ko.
"Sana po kapag pumunta ulit si Mr. CEO rito sa apartment ay magdadala na siya ng
ice cream," nakasimangot na sabi ni Ambrose. Mahina akong natawa at hinalikan ang
kanyang pisngi.
"Gusto mo bang kumain ng ice cream ngayon, Pretty boy?" tanong ko sa kanya.
Nag-angat naman siya ng tingin sa akin at nakita ko ang pagkislap ng kanyang mga
mata. Sunod-sunod siyang turnango at pumalakpak pa siya sa sobrang excitement.
"Mommy Lara, ice cream, please!" pa-cute na sabi ni Ambrose at mabilis siyang
kumapit sa may braso 1<0.
Mahina akong natawa at tumango.
"Okay, let's go. Burnili tayo ng ice cream sa labas," nakangiti kong sabi sa kanya.
Dahil wala akongtrabaho ay inubos ko ang oras ko sa aking anak na si Ambrose.
Pagkatapos naming bumili ng ice cream sa pinakamalapit na convencience store rito
sa lugar namin ay pumunta na rin kami sa pinakamalapit na park at doon kami kumain
ng ice cream at nagpahangin na rin muna doon.
Nang dumating ang lunes ay trabaho na naman kaya maaga akong pumasok. Wala na akong
pag-asa na maayos iyong bagong bili kong sasakyna kaya napagpasyahan kong bibili na
lang ako ng bagong sasakyan mamaya dahil kailangan ko na talaga ng sasakyan,
nakakamiss din m ag-d rive, eh.
"Good morning, Lara!" masayang bati sa akin ni Angelo nang makapasok ako sa
trabaho. Ngumiti ako pabalik sa kanya at binati rin siya.
"Magandang urnaga rin sa 'yo, Angelo." Bago ako pumasok sa office ko ay napatigil
ako sa aking paglalakad at napatingin sa kanya. Hindi ko mapigilan na maningkit sa
aking mga mata
habang nakatingin kay Angelo.
"Wow! Mas lalo kang guma-gwapo sa bago mong ayos, Angelo!" papuri ko sa kanya nang
makita ko ang kanyang bagong ayos.
Hindi na siya iyong dating badoy na Angelo na una kong nakilala sa Switzerland at
wala na rin siyang suot na eyeglasses at bagong gupit din ang kanyang buhok kaya
mas lalo siyang naging fresh tignan.
"G-Ganun ba? Alam mo bang kinakabahan ako sa magiging reaksyon mo sa bago kong
ayos," mahinang sabi ni Angelo at muli siyang nagkamot sa kanyang mukha.
Mahina akong natawa sa sinabi ni Angelo.
"Bakit ka naman kinakabahan? Nako! Mas bagay sa 'yo ang ayos mo ngayon, ipagpatuloy
mo iyan. Magkakajowa ka na talaga!" nakangisi kong sabi sa kanya at kinindatan
siya.
Bahagya siyang ngumiti sa akin at tumango.
"Sana nga magkajowa na ako at magustuhan ako ng babaeng gustong-gusto ko. . ."
mahina niyang sabi habang nakatingin sa akin. Muli akong ngumiti kay Angelo at
pumasok na ako sa akingopisina. Marami akong chini-check at pinipirmahan ngayon sa
aking opisina kaya hindi ko magawang lumabas. Natigil
ako sa aking ginagawa nang marinig kong tumunog ang aking phone. May alam na ako
kung sino ang nag-text sa akin kaya mabilis ko itong kinuha at binuksan ito. Hindi
ako nagkamali sa aking hula dahil si Adler nga ang nag-text sa akin. Hindi ko
mapigilan na mapangiti at mabilis na binasa ang kanyang mensahe para sa akin.
Damon Adler Miller:
Hi, sexy! Nagpadala ako ng lunch diyan para sa 'yo. Please eat it and
don'tskipyourlunch I love you.
Napakagat ako sa aking labi nang mabasa ko ang kanyang mensahe. Makalipas ang ilang
segundo ay may kumatok sa aking opisina ayt pumasok ang isa sa mga kasamahan ko
rito sa trabaho at may dala siyang lunch box at nang kunin ko ito ay may nakita
akong sticky note sa ibabaw kaya ibasa ko ito bago buksan ang lunch box.
Please eat me, baby.
Damon Adler,
Mahina akong natawa nang mabasa ko ang nasa sticky note. Kahit na sobrang busy ko
sa trabaho ko ngayon ay napawi rin naman ito nang dahil sa ginawa ni Adler. Ang
galing niyang magpakilig! At inaamin kong kinikilig ako sa kanyang ginawa ngayon—
mga 75 percent na ang
kilig ko ngayon.
Nang dumating ang hapon ay nag-ayos na ako ng aking mga garnit upang makauwi na
ako. Naglakad na ako palabas at natigilan ako nang makita kong urnuulan pala sa
labas. Napakagat ako sa aking labi nang mapagtanto kong hindi ako nakadala ng
payong. Mababasa ako sa labas kapag nag-abang ako ng masasakyan kong taxi.
"Lara!"
Napalingon ako at nakita ko si Angelo na nakangiting palapit sa akin.
"Sumabay ka na sa akin," nakangiting sabi niya.
Napakurap ako sa aking mga mata at umiling.
"N-Nako, h'wag na! Titigil naman siguro itong ulan," sabi ko.
Napatingin siya sa labas bago muling humarap sa akin.
"Sige na, Lara. Diba nagmamadali ka? Ihatid na lang kita sa inyo. May payong din
ako rito para hindi tayo mabasa paglabas," wika ni Angelo.
Napagat ako sa aking labi at unti-unting tumango. Baka mamaya pa tumigil ang ulan
at magabihan ako rito. Baka hindi ko na naman maabutang gising si Am brose.
"S-Sige."
"Ayon! Halika na!" sabi ni Angelo at nilabas na niya ang kanyang payong. Nagsimula
na kaming maglakad ni Angelo at nang aakmang bubuksan na niya ang kanyang payong ay
may tumigil na isang itim na ashton martin sa harapan ng building namin.
Pareho kaming natigilan ni Angelo at nang bumukas ito ay nanlaki ang aking mga mata
nang makita ko kung sino ang nagmamay-ari nito.
Si Adler!
Mabilis niyang binuksan ang kanyang hawak na itim na payong at lumabas siya sa
kanyang sasakyan. Nakasuot pa ng business attire si Adler at nakasuot din siya ng
eyeglasses na mas lalong nakakadagdag sa kanyang nakakatakot na aura ngayon.
"Sino ba siya?" rinig kong tanong ni Angelo na nasa akingtabi.
Hindi ako makasagot sa tanong ni Angelo ngayon dahil hindi maalis angtingin ko kay
Adler. Naglakad na ito palapit sa aming pwesto ni Angelo at ang mga mata ni Adler
ay nakatingin lamangsa akin.
Tumigil siya sa kanyang paglalakad nang nasa aking harapan na siya.
Napalunok ako sa aking [away.
"Lara, let's go," malamig na sabi ni Adler at hinawakan niya ang aking braso.
Aakmang hihilain na niya ako palapit sa kanya nang mahawakan din ako ni Angelos sa
aking kabilang braso kaya hindi ako makagalaw. "Sino ka ba? Bakit mo kinukuha si
Lara?" rinig kong tanong ni Angelo sa aking tanong.
Tinignan siya ng seryoso ni Adler at tinaasan ito ng kilay.
"I'm Lara's lover, man. Bitawan mo ang braso ni Lara kung ayaw mong pasabugin ko
'yang bungo mo."
Nakita ko ang papuputla sa mukha ni Angelo at mabilis niya akong nabitawan. Hinila
ako ni Adler palapit sa kanya at hinawakan niya ako sa akingbeywang.
"This woman is mine. No one can touch her, only me."

MTDB2: TRAFFIC
EPISODE 23
TRAFFIC
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
NASA 100b na ako ng ashton martin ni Adler at pinaandar na niya rin ang kanyang
sasakyan at naka-focus siya ngayon sa pagda-drive. Walang nagsasalita sa amin
ngayon at ang tahimik din ng paligid. Gusto ko san ang magpatugtog ngayon clito sa
100b ng kanyang kotse pero nahihiya naman akong magtanong sa kanya lalo na't
nakikita kong parang badtrip ngayon si Adler dahil nakakunot ang kanyang noo at
hindi niya magawang magsalita, o ngumiti man lang.
Napasandal ako sa aking kinauupuan at napasimangot habang nakahalukipkip. Hindi pa
rin ako makapaniwala na tinakot niya ang kaibigan kong si Angelo. Hindi na tuloy
ako nakapag-sorry kay Angelo nang bigla na akong hinila ni Adler at pinasok na sa
kanyang kotse at pinaandar na niya ito paalis habang naiwan mag-isa si Angelo sa
may entrance ng building na pinagta-trabahuan ko.
"Manliligaw mo 'yon?"
Napakurap ako sa aking mga mata at napatingin kay Adler nang bigla siyang
magsalita. Ganun pa rin ang ekspresyon sa kanyang pagmumukha—seryoso.
"Hindi ko siya manliligaw, kaibigan ko lang siya," sagot ko sa kanyang tanong.
Nakita ko ang kanyang paismid na para bang hindi naniniwala sa akingsinabi.
"Ah, talaga? Hindi halata," suplado niyang sabi.
Anong problema ng lalaking 'to?
"Nagseselos ka ba kay Angelo?" diretsahan kong tanong sa kanya.
At sa wakas! Napasulyap na talaga siya sa akin.
"Angelo ang pangalan ng lalaking 'yon? Hindi siya mukhang anghel," pangungutya niya
at hindi sinasagot ang aking tanong. Napasimangot naman ako habang nakatingin pa
rin sa kanya.
"Kung sa inyo namangdalawa ay mas mukhang anghel pa si Angelo sa 'yo, 'no!" sabi
1<0.
Muli siyang napatingin sa akin habang nanlilisik ang mga mata.
"Do you like him?!"
Bahagya akong nagulat sa naging tanong sa akin ni Adler. Nagseselos talaga siya,
bakit ayaw niya pang aminin? Bwesit 'to. "Of course, I like him
"Bullsh*tl"
Napatili ako nang biglang igilid ni Adler ang kanyang sasakyan at itinigil niya ito
at humarap siya sa akin. Kinorner niya ako garnit sa kanyang dalawang kamay at
tinignan ako ng seryoso sa aking mga mata.
"Do you like him more than me?" malamig niyang tanongsa akin.
Napalunok ako sa aking laway at nakaramdam nang panghihina.
Nakakatakot UmUO sa tanong ni Adler ngayon dahil kapag nagkamali ka at hindi niya
nagustuhan ang tanong niya, paparusahan ka bigla.
"S-Syempre magkaiba kayong dalawa ni Angelo," mahina kong sabi sa kanya.
Tinaasan niya ako ng kilay.
"Mga ilang percent ang pagkagusto mo sa akin at pati na rin sa kanya?' muli niyang
tanong.
Napaiwas ako ng tingin kay Adler at bahagyang napanguso habang nag-iisip.
"Lara," tawag niya sa akin.
"M-Mga 75 percent ang pagkagusto ko sa 'yo. .. tapos si Angelo naman ay 25 percent
lang," mahina kong sagot sa kanyang tanong at muli akong mapatingin sa kanya.
Hindi ko naman maiwasan na mapatulala sa gulat nang makita ko siyang ngumiti na
para bang natuwa siya sa akingsinabi. Hinawakan niya ang aking baba at bahagya
itong hinaplos.
"Good girl."
Bumalik na ulit si Adler sa kanyang pwesto at nagpatuloy siya sa kanyang pagd a-
drive habang ako naman dito sa aking kinauupuan ay tulala. Napahawak ako sa aking
dibdib nang maramdaman ko ang malakas na pagkabog nito.
Mukhang hindi na 75 percent ang nararamdaman ko ngayong kilig para kay Adler—
naging 80 percent na.
Muli ulit kaming natahimik ni Adler dito sa 100b ng kanyang sasakyan at nakatingin
lang ako sa labas ng bintana at hanggang ngayon ay umuulan pa rin at mas lalo pa
itong lumakas. Nilabas ko na lang ang aking cellphone at tinext ko ang yaya ni
Adler at sinabi na baka ma-late ako sa pag-uwi dahil nakikita ko sa hindi kalayuan
ang mga sasakyan na hindi pa gumagalaw, may traffic. Ang malas ko naman! Gustong-
gusto ko na talagang umuwi para makausap ko pa si Ambrose
pero mukhang mala-late pa talaga ako at tulog na siya kapag nakauwi na ako.
"F*ck, traffic," rinig kong sabi ni Adler habang nakahawak ng mahigpit sa kanyang
manibela.
Napatigil na rin si Adler sa kanyang sasakyan at naghihintay kami kung kailangan
aabanti ang nasa aming harapan na sasakyan. Jusko naman. . .
ganito talaga nangyayari kapag umuulan eh, m agkaka-traffic talaga.
"Kinain mo ba ang pinadala kong pagkain sa 'yo kanina?" tanong ni Adler.
Napatingin naman ako sa kanya at tumango.
''Yes."
"Good girl."
Napalunok ako sa aking [away at urniwas ng tingin sa kanya. Bakit iba ang epekto sa
akin kapag sinasabi niyang good girl ako? Ano na naman itong kahalayan na naiisip
ko! Jusko naman, Lara!
Bahagya akong nagulat nang makita ko ang kamay ni Adler na nasa may hita ko na.
Napatingin ako sa kanya at nakita ko siyang seryoso lang na nakatingin sa harapan.
Kahit na seryoso ang mukha ni Adler ay iba naman ang ginagawa ng kanyang
makasalanang kamay. Hinahaplos na niya ang aking hita at nakarating na ito sa aking
gitna at kahit na may suot akong pants ay iba pa rin talaga ang epekto kapag ang
malaking kamay na ni Adler ang nakahawak dito. "A-Adler," muli kong banggit sa
kanyang pangalan at napakagat ako sa aking labi.
Inilapit na niya ang kanyang mukha sa akin at hinalikan niya ang aking pisngi bago
siya bumulong sa aking tainga.
"You like that, baby?" he asked huskily. Napapikit ako sa aking mga mata at sunod-
sunod na tumango.
"Y-Yes, Adler..
"Good girl," mahina niyang sabi at muli niyang hinalikan ang aking pisngi at
binuksan na niya ang ang aking suot na pants at mabilis niyang ipinasok ang kanyang
kamay.
Bahagya akong umangat upang makapasok ng maayos ang kanyang kamay sa 100b ng panty
Napaawang ang aking labi nang sinimulan nang pagalawin na ni Adler ang kanyang mga
daliri habang nasa 100b ng aking panty. Oh my God!
"Ahhh!"
Sumiksik sa aking leeg si Adler at sunod-sunod ang paghalik niya sa aking do'n.
"F*Ck. You're so wet for me, baby."
Napakapit ako sa kanyang balikat at bahagyang napaliyad nang ipasok na niya ang
kanyang dalawang daliri sa aking lagusan.
"Ohhh my God!" ungol ko at mabilis kong tinakpan ang aking bibig upang hindi ako
makagawa ng malakas na ingay.
Alam ko naman na imposible na maririnig ako sa labas dahil malakas ang ulan at ang
ingay ng mga bocina ng mga sasakyan sa labas.
"A-Adler, baka makita tayo sa labas," nahihirapan kongsabi at sinusubukan kong
maging porrnal pa rin sa aking kinauupuan ngayon.
"Hindi nila makikita ang ginagawa natin, Lara. My car is tinted so we can do
whatever we want here," bulong niya sa akin at hinalikan niya ako sa aking labi.
Mabilis kong hinalikan si Adler pabalik habang patuloy pa rin ang paglabas masok
niya sa aking 100b garnit ang kanyang dalawang daliri.
Habang naghahalikan kami ni Adler ngayon ay naramdaman ko rin ang kanyang isang
kamay sa may dibdib ko at hinahaplos niya ito at pinipisil.
Oh, God! Hindi ako makapaniwalang magagawa namin ang ganito sa gitna ng traffic.
"A-Adler!" halinghing ko nang maramdaman kong burnilis ang paggalaw ng mga daliri
ni Adler.
Napaliyad ako at napaawangsa aking labi hanggang sa unti-unti ko nang naramdaman
ang akin g pagsabog.
Sh*t!
Tamang-tama nang malabasan ako sa ginawa ni Adler ay gurnalaw na ang mga kotse na
nasa aming harapan kaya umayos na si Adler sa kanyang pag upo at pinaandar na niya
rin ang kanyang kotse.
Napasandal ako sa aking kinauupuan at napahawak sa aking noo habang hinihingal.
"That was crazy," mahina kong sabi.
Mahina siyang turnawa habang nagda-drive.
"That was hot, Lara."
Napalunok ako sa aking [away at napakagat sa aking labi at mapang-akit na
napatingin sa kanya.
Mukhang nadagdagan na ng 25 percent kay Adler at naging perfect 100 na ito ngayon.

MTDB2: RESULT
EPISODE 24
RESULT
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"NAKAUWI ka ba ng maayos sa apartment ninyo, Lara?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang marinig kong magsalita si Angelo. Sabay kasi
kaming kumakain ng lunch namin ngayon.
Nagpadala pa rin ng pagkain sa akin si Adler at ito ang kinakain ko ngayon kasama
si Angelo sa 100b ng aking opisina. Hindi ko mapigilan na maalala ang nangyari
kagabi sa may traffic habang naghihintay kaming umusad ang mga sasakyan. Bahagya
akong napayuko nang maramdaman ko ang pamumula sa aking pisngi.
"Lara?"
"H-Huh?" mabilis akong nag-angat ng tingin kay Angelo nang muli itong magsalita.
Hindi ko pala nasasagot ang kanyang tanong sa akin.
"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko sa 'yo.
Nakauwi ka ba ng maayos kagabi?" tanong niya.
Napatango naman ako at pinilit na ngumiti kay An gelo.
"Y-Yes. Maayos ang naging pag-uwi ko kagabi," sagot ko.
"Balita ko traffic kagabi doon sa daan papunta sa inyo, eh," sabi ni Angelo.
Napakurap ako sa aking mga mata at napayuko at naisipan na lang na ipagpatuloy ang
aking pag kain.
lyong traffic. . . hindi ako makapaniwala na ginawa iyon ni Adler sa akin habang
naghihintay kaming urnusad ang mga sasakyan sa harapan namin. Hindi ko napansin na
nagmamadali pala ako sa aking pag-uwi at hindi ko rin napansin ang traffic at
maingay ng mga bocina ng mga sasakyan kagabi nang dahil sa inis.
Ako lang ata ang pinakamasayang n-traffic kagabi, eh. Kaloka.
"Sino ba 'yong lalaking kumuha sa 'yo kahapon? Boyfriend mo ba siya?" seryosong
tanongsa akin ni Angelo.
Nag-angat naman ako ng tingin sa kanya. Ngumiti ako at umiling.
"Ex-husband ko siya," sagot ko.
Nanlaki ang mga mata ni Angelo na parang nagulat sa aking sinabi.
"E-Ex husband? Siya ba ang tatay ng anak mong si Ambrose?" hindi makapaniwalang
tanong ni Angelo.
Napakagat ako sa aking labi habang nakatingin sa kanya. Sasabihin ko ba kay Angelo
ang totoo? Sasabihin ko rin naman kay Adler ang totoo tungkol sa anak namin na si
Ambrose at hindi ko ito itatagoo sa kanya dahil karapatan din niyang makilala ang
anak niya. Nakikita ko naman ang pagbabago ni Adler at tangga niya ang anak ko kung
sakaling nangyari na hindi niya anak si Ambrose at anak ko ito sa ibang lalaki.
"00, Angelo. Pero atin lang muna 'to, ah? Hindi pa kasi alam ni Adler ang totoo.
Masyadong komplikado ang buhay ko kaya hindi ko masyadong maipaliwanag sa 'yo kung
bakit hindi alam ng lalakingsumundo sa akin kahapon na anak niya si Ambrose,"
seryoso kong sabi sa kanya.
Napatango naman siya habang seryoso rin na nakatingin sa akin.
"Pero sinabi niya kahapon na lover mo siya. . . totoo ba 'yon? Binantaan niya pa
ako," sabi ni Angelo sa akin.
Hindi ko mapigilan na maawa kay Angelo dahil nagmamagandang loob lang naman ito sa
akin kahapon dahil bigla na lang siyang tinakot ni
Adler. Bigla-bigla na langtalagang lumalabas ang pagiging demonyo ng lalaking 'yon.
"Hindi kami nagkabalikan, Angelo. Pero nililigawan ako ni Adler," sabi ko sa kanya.
Hindi ko alam kung normal ba na sabihin ko ang ganito kay An gelo ngayon.
"Ganun ba. .. tumatanggap ka pala ng manliligaw ngayon," sabi niya sa akin.
Alanganin naman akong ngumiti kay Angelo at hindi na ulit nagsalita, hindi ko kasi
alam ang sasabihin ko sa kanya.
"Pwede ba akong manligaw sa 'yo, Lara?"
Muntikan ko nang maibuga ang aking kinakain nang bigla iyong sabihin ni Angelo.
Nanlaki ang aking mga mata at napatingin sa kanya. Bago ako muling makapagsalita ay
kinuha ko muna ang akingtumbler at uminom ng tubig do'n at huminga nang malalim
bago muling humarap sa kanya.
"A-Anong pinagsasabi mo diyan, Angelo?" kinakabahan kongtanongsa kanya at mahinang
natawa pero itinigil ko na rin ito dahil hindi siya natawa, seryoso lang siyang
nakatingin sa akin.
"Seryoso ako, Lara. No'ng unang kita ko sa
'yo sa Switzerland ay nagustuhan na kaagad kita.
Nang malaman ko galing kay Dad na lilipat ka rito
sa Pilipinas ay agad akong nag-request sa kanya na dito rin ako ma-assign dahil
hindi ko ata kakayanin na mawala ka sa aking paningin."
Napasinghap ako sa sobrang gulat sa pag-amin ni Angelo sa akin ngayon. Hindi ako
makapaniwalang ganito pala ang nararamdaman niya para sa akin. Akala ko ay pagiging
kaibigan lang din ang tingin niya sa akin kagaya ng pagturing ko sa kanya.
"A-Angelo—" pinutol niya ang aking sasabihin.
"Pwede bang bigyan mo ako ng pagkakataon para ipakita at iparamdam ko sa 'yo na
seryoso rin ako sa nararamdaman ko para sa 'yo, Lara? Ngayon lang ako naglakas ng
100b ng ganito at. .. at nagbabasakali na bigyan mo rin ako ng pagkakataon,"
seryosong sabi ni Angelo at ngumiti siya sa akin.
Mabait si Angelo, sobrang bait. Wala akong nakikitang mali sa kanya at kahit na
sobrang yaman niya ay nanatili pa rin siyang humble at low profile. Matalino rin si
Angelo at marami siyang talent at isa na itong pag-i-illustrate niya. Gwapo at
matipuno rin na lalaki si Angelo pero hindi lang ito napapansin noon dahil hindi
siya marunong burnagay sa kanyang mga suot, pero ngayon ay naging iba na ang style
niya kaya marami ng mga kasamahan ko rito sa trabaho ang nagkakagusto kay Angelo.
Bibigyan ko rin ba ng chance si Angelo? Pero ayoko siyang masaktan at ayoko rin
siyang paasahin. Hindi ako tanga para hindi malaman na mahal ko pa rin si Adler.
00, mahal ko pa nga siya hanggang ngayon at totoo ang sinabi ni Steven na marupok
nga talaga akong babae. Mabuting tao si Angelo at kaibigan ko na rin siya.
Malungkot akong ngumiti sa kanya.
"A-Angelo, ayokong masaktan kita," mahina kong sabi.
Ngumiti siya sa akin pabalik.
"Alam ko naman ang consequences sa pinapasok ko ngayon, Lara. Alam kong malaki ang
lamang ng ex-husband mo dahil una sa lahat ay may anak kayong dalawa at matagal na
kayong magkakilala. Pero susubukan ko pa rin naman, hindi kita pipilitin na
gustuhin mo ako pabalik. Hayaan mo lang ako na iparamdam sa
'yo ang pagmamahal ko," malambing na sabi ni Angelo at hinawakan niya ang aking
kamay.
Napatingin naman ako rito at muli akong nag-angat ng tingin sa kanya at ngumiti.
Hindi ako nagsalita, hindi ko sinagot ang sinabi ni Angelo. Pero sa pagngiti ko sa
kanya
kanina ay binigyan ko siya ng permiso para gawin ang gusto niyang gawin, wala naman
akong magagawa pa, iyon ang kanyang gusto.
Meron na akong bagong sasakyan at hindi na ako magco-commute pa, o makikisakay sa
ibang sasakyan kagaya ng kay Angelo. Gusto pa sana niyang ihatid niya ako pauwi
pero sinabi kong meron na akong sasakyan na nabili kaya wala na rin siyang nagawa.
Habang nagda-drive ako ngayon ay hindi ko mapigilan na mapasulyap sa aking phone.
Kanina pa kasi hindi tumatawag sa akin si Adler, hindi naman ay text message man
lang. Nasanay na rin kasi ako na magte-text siya sa akin kapag uwian ko na at
minsan naman ay tatawagan niya ako at itatanong kung nakauwi na ba ako. Pero ngayon
ay wala akong naramdaman na Adler. Kahit na may pinadala pa rin siya sa aking
pagkain kanina ay wala itong nakalagay na sticky notes kagaya ng ginagawa niya
palagi kapag nagpapadala siya ng pagkain.
May nangyari ba kay Adler? o baka naman ay may emergency siya, diba?
Huminga ako nang malalim at hindi na lang ito inisip pa.
Makalipas ang ilang minuto na pagba-byahe pauwi ay nakarating na talaga ako sa
apartment
namin. Nakakamiss din mag-drive kaya mabilis lang ang paandar ko rito kaya mabilis
lang akong nakauwi, buti na lang walangtraffic.
Pumasok na ako sa building at naglakad papunta sa apartment namin. Binuksan ko na
ang pintuan ng apartment namin at pumasok na ako sa 100b. Bahagya akong nagulat
nang makita ko bigla si Adler sa may living room namin at nakaupo siya rito habang
nakayuko at may hawak siyang papel
Napakunot nag noo ko at naisipan kong lumapit sa kanya.
"A-Adler, anong ginagawa mo rito?" kinakabahan kong tanongsa kanya.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at nanlaki ang mga mata ako nang makita kong
mapula ang mga mata ni Adler na para bang kagagaling niya lang sa pag-iyak.
Tumayo siya habang seryoso at malamig ang ekspresyon na nakatingin sa akin.
"A-Adler?" muli kong tawag sa kanyang pangalan.
Hindi nagbago ang ekspresyon sa kanyang mukha.
Inabot niya sa akin ang hawak niyang papel kaya mabilis ko itong kinuha sa kanya at
binasa.
Nanlaki ang aking mga mata at napatakip sa aking bibig nang malaman ko kung ano
ito.
Isa itong DNA test report kung saan nakalagay ang pangalan ni Adler at pati na rin
kay Ambrose at nandito rin ang result at ang nakalagay clito ay match silang dalawa
ni Adler. Hindi ko mapigilan na maiyak at manginig sa aking nabasa.
"Bakit mo tin ago sa akin itong lahat, Lara? Ganyan na ba talaga kalaki ang galit
mo na pati sarili kong anak ay itinago mo sa akin?" malamig na sabi ni Adler habang
nakatingin sa akin. Napailing ako habang tuloy-tuloy sa aking pag-iyak.
"A-Adler, let me explain—"
Malungkot siyang ngumiti sa akin at urniling. "Nangyari na, Lara. You lied to me.
Pinaniwala mo akong hindi ko anak si Ambrose. Pero anong magagawa ko? lyon ang
kagustuhan mo, eh. Pero ngayon nang malaman ko na anak ko talaga si Ambrose, hindi
ko hahayaan na ilayo mo ulit siya sa akin, Lara. Ako ang ama niya at may karapatan
din ako sa kanya."
Nakaramdam ako ng sobrang takot sa sinabl ni Adler.
"H-Huwag mo siyang ilayo sa akin, please," mahina kong sabi.
Bahagya siyang ngumiti sa akin bago muting bumalik ang pagiging seryoso sa kanyang
mukha.
"You didn't give me a choice, Lara."

MTDB2: FATHER AND SON

EPISODE 25
FATHER AND SON
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"ALAM kong galit ka sa akin ngayon, Adler. Pero hindi mo ba naisip kung bakit ko
itinago sa 'yo si Ambrose? Hindi naging maganda ang paghihiwalay natin, Adler. Nang
urnalis ako ay hindi ko alam na buntis pala ako, na hindi ako iniwan ni Ambrose.
Natakot ako na masaktan ulit, Adler. Natakot ako na pabalik-balik lang ang
mangyayaring sakitan sa pagitan natin kung hindi ko itinuloy ang paglayo sa 'yo, at
hindi ako nagsisi na lumayo nga ako at iniwan kita dahil nahanap ko ulit ang aking
sarili."
Urniiyak ako ngayon habang nakatingin kay Adler at siya rin ay seryosong nakatingin
sa akin pero may lungkot din akong nakikita sa kanyang pagmumukha ngayon.
"Burnalik ka, Lara... tinanong kita noon kung sino ang ama ni Ambrose, pero ano ang
sinagot mo? Hindi ko siya anak at anak siya sa ibang lalaki! Sige nga, sino ang
hindi magagalit sa ginawa mo? Ginawa mo akong tanga, Lara! Paano na lang kung hindi
ako nag-initiative na magpa-DNA test? Itatago mo sa akin habambuhay si Ambrose?!"
"Humahanap lang ako ng tyempo, Adler! Malay ko bang mauunahan mo ako? Alam ko na
kahit anong gawin ko ay mali ang ginawa kong pagtago ko sa 'yo kay Ambrose, pero
sana naman maintindihan mo rin ang side 1<0 ! Akala mo ba madali lang magpatawad at
magtiwala ulit?! Baka nakakalimutan mo rin na sinaktan mo ako at niloko, Adler!?"
galit kong sigaw habang matalim na nakatingin sa kanya.
Nakita kong natigilan siya sa aking sinabi at urniwas siya ngtingin sa akin.
"Mommy Lara!"
Bahagya akong napatalon sa gulat nang biglang bumukas ang pintuan ng apartment
namin. Napatingin ako rito at nakita kong pumasok sa 100b si Ambrose kasama ang
kanyang Yaya at may kinakain itong fries.
Turnakbo palapit sa akin si Ambrose at yumakap sa aking beywang kaya pumantay ako
sa kanya at niyakap ko rin siya ng mahigpit at hinalikan ang kanyang pisngi.
"Nakauwi ka na pala, Mommy? Namasyal kasi kami ni Yaya sa may park dahil ang boring
dito sa 100b ng house— oh! Hi, Mr. CEO!"
napatingin si Ambrose kay Adler at bahagya siyang kumaway rito.
Napasulyap ako kay Adler at nakita ko ang maluha-luha niyang mga mata habang
nakatingin kay Ambrose at nakangiti. Napakagat ako sa aking labi upang maiwasan na
hindi maiyak ngayon kahit ang totoo ay kanina ko pa talaga pinipigilan na hindi
mapahagulgol. Huminga ako nang malalim at hinawakan ang magkabilang balikat ni
Ambrose at hinarap siya sa akin. Napatingin na rin sa akin si Ambrose at nakita ko
ang pagkunot sa kanyang noo na para bang nagtataka kung bakit maluha-luha ang mga
mata ko ngayon.
"Mommy Lara, is there's something wrong? Why are you sad?" alalang tanongsa akin ni
Ambrose.
Hinaplos ko ang kanyang mukha at tinitigan siya, tinitigan ang aking pinakamamahal
na anak. Ambrose deserve to know who is his real father, and Adler deserve to be
recogn ize as Ambrose's dad. Alam ko at inaamin kong naging selfish ako na hindi
sabihin kay Adler ang totoo tungkol kay Ambrose. Kaya ngayon. . . kahit na huli na
ang lahat ay gagawin ko ang tama.
"Ambrose, may sasabihin si Mommy Lara sa
'yo, ah?" malambing kong sabi sa kanya habang hinahaplos ang kanyang pisngi.
Kahit na naguguluhan ay turnango pa rin si Ambrose at hinintay niya ang aking
sasabihin. Huminga ako nang malalim at ngumiti sa kanya.
"Alam ko na kahit hindi ka nagtatanong tungkol sa totoo mong Daddy ay alam kong
gustong-gusto mo siyang makita at makilala, Anak," mahina kong sabi.
Nanlaki ang mga mata ni Ambrose sa sobrang gulat.
"M-Mommy, makikilala ko na ba angtotoo kong Daddy?" tanong niya sa akin habang may
kislap sa kanyang mga mata.
Sunod-sunod akongtumango at muling ngumiti sa kanya.
"Y-Yes, Ambrose. Your. ... Your real dad is here," mahina kong sabi at napasulyap
ako kay Adler na tahimik lang sa kanyang kinatatayuan pero nakatingin siya sa amin
ngayon ni Ambrose na para bang naghihintay siya na ipakilala ko siya sa anak namin.
"M-My Dad is right here? Is my dad is Mr. CEO, Mommy?" hindi makapaniwalang tanong
ni Ambrose habang nakatingin kay Adler.
Muli akongtumango at hindi ko na
mapigilan ang umiyak.
"Y-Yes, Am brose."
Tuluyan nang naiyak si Ambrose at patakbo siyang lumapit kay Adler at sinalubong
din ni Adler ngyakap ang anak namin.
"Daddy!"
"Oh, God! I'm sorry. .. I'm so sorry, son." Napatakip ako sa aking bibig habang
pinagmamasdan si Adler at Ambrose na parehong umiiyak ngayon habang nagyayakapan.
Parang pinipiga ang puso ko habang nakikitang umiiyak si Adler na parang bata
ngayon. Patuloy ang kanyang pagsambit ng salitang sorry habang hinahalikan ang
tuktok ng ulo ni Ambrose at yakap ito ng mahigpit.
Nag-angat ng tingin si Ambrose kay Adler at hinalikan ni Ambrose ang pisngi ng
kanyang ama at niyakap niya ito sa may leeg.
"D-Daddy, I love you."
"Mas mahal kita, anak.
Napatalikod ako at naglakad papunta sa may kusina at iniwan na muna silangdalawa na
makapag-usap. Nang makapasok ako sa may kusina ay nakita ko ang Yaya ni Ambrose na
nakasilip sa mag-ama na hanggang ngayon ay nagyayakapan.
"M-Ma'am, siya po ba ang totoo ama ni Ambrose?" hindi makapaniwalang tanong ni Yaya
Larie.
Maliit akong ngumiti at turnango. Pinunasan ko muna ang aking luha at huminga nang
malalim. Kumuha na rin muna ako ng baso ng tubig at ininom ito. llang segundo akong
napatulala at napagpasyahan kong muting balikan ang mg-ama at nagdala rin ako ng
baso na may laman na tubig upang ipainom ito kay Ambrose.
Nang makapunta ako ro'n ay hindi na sila nag-iiyakan pero kitang-kita pa rin ang
mapupula nilang mga mata na kagagaling lang sa pag-iyak. Nakaupo si Adler sa couch
habang si Ambrose naman ay nakaupo sa kanyang knadungan habang nakaharap sa kanya.
Nag-uusap sila ngayon at hindi ko ito naririnig pero nakita ko ang ngiti sa mukha
ni Adler habang pinagmamasdan ang kanyang anak na nagsasalita ngayon.
Huminga na muna ako nang malalim bago ko sila nilapitan.
"Ambrose, uminom ka muna ngtubig," malambing kong sabi.
Umalis na muna siya sa kandungan ng kanyang ama at lumapit siya sa akin at kinuha
niya ang basong hawak ko at ininom na niya ito. Hindi ko mapiglan na mapatingin kay
Adler nang maramdaman ko ang kanyang pagtitig sa akin. Hindi ko alam kung galit ba
siya ngayon sa akin dahil seryoso lang siyang nakatingin. Ako na lang ang unang
umiwas ng tingin sa kanya at tumingin na lang ulit ako kay Ambrose at pinunasan ko
ang luha na nakakalat sa kanyang mukha.
Ngumiti si Ambrose sa akin at hinalikan niya ang aking pisngi kaya napangiti na rin
ako sa kanya.
"Mommy, thank you po dahil pinakilala mo na sa akin ang Daddy 1<0. I'm so happy
right now, and I think this is the happiest moment in my whole life!"
Hindi ko mapigilan na mapaiyak ulit nang dahil sa sinabi ni Ambrose. Niyakap ko
siya at hinalikan ang kanyang pisngi.
"I'm sorry, Ambrose," mahina kong sabi at niyakap ng mahigpit ang anak ko.
Dahil gusto pang makasama ni Ambrose si Adler, hindi na muna umuwi si Adler at
naglaro silang dalawa sa may living room. Dito na rin sa apartment kumain ng dinner
si Adler at siya rin ang nagpapakain kay Ambrose. Tahimik lang ako sa aking
kinauupuan at pinagmamasdan silang dalawa. Hindi maalis sa mukha ni Adler ang
malaking ngiti habang sinusubuan niya ng pagkain ang anak namin.
Napapangiti na lang ako rito sa aking pwesto habang nakatingin sa kanilang dalawa.
Malaki ang pagkakamali ko na hindi kaagad sinabi kay Adler ang totoo lalo na no'ng
nagtanong siya sa akin no'ng nalaman niyang may anak ako. Pinangunahan ako ng takot
ko, pero ngayon ay alam na niya ang totoo... na may anak kami at ito ay si Ambrose,
my Pretty boy.
Pagakatapos nilang kumain dalawa sa dinner namin ay muli silang bumalik sa may
living room at naglaro silang dalawa. Pinabayaan ko na lang muna ang mag-ama dahil
oras nila iyon, mabilis din silang naging close sa isa't isa at ramdam ko rin ang
sobrang tuwa ni Ambrose habang kasama niya s Adler.
Bandang alas diez ng gabi ay nakarmdam na ng pagod si Ambrose kaya binuhat siya ni
Adler at dinala sa kwarto namin. Ako na ang nag-ayos ng kumot kay Ambrose at
inilapit ko rin sa kanya ang kanyang stuftoy at mabilis niya rin itong niyakap at
natulog na siya.
Pareho kaming tahimik ngayon ni Adler clito sa 100b ng kwarto habang nakatitig kay
Ambrose. Makalipas ang ilang minuto ay si Adler na ang unang nagsalita.
"Let's talk outside," malamig niyang sabi at nauna na siyang lumabas.
Nakaramdam ako ng kaba pero pinagsawalang-bahala ko na lang ito. Huminga ako nang
malalim ay lumabas na rin sa kwarto at pinunatahan si Adler.
Nakatayo siya ngayon at nakasandal sa may pader habang ang kanyang dalawang kamay
ay nasa 100b ng kanyang bulsa.
"Adler—
"Ako ang ama ni Ambrose," seryoso niyang sabi.
Napatango ako.
"Yes, Ikaw nga."
"May karapatan ako sa anak ko dahil limang taon ko siyang hindi nakasama, Lara,"
muling sabi ni Adler.
Napakagat ako sa aking labi.
Ito na ba ang kinakatakot 1<0?
llalayo na niya na ba sa akin si Ambrose?
Bahagyang napatingala si Adler at at napahawak siya sa kanyang noo bago siya muling
nag-angat ng tingin sa akin.
"Alam ko ang pinagdaan mo at naintindihan ko kung bakit mo ginawa iyon, pero hindi
ko
maiwasan na magalit at mainis, Lara. Normal lang naman siguro na makaramdam ng
ganito, diba?"
Kahit na nahihirapan ako ay tumango ako bilang pagsang-ayon sa kanyang sinabi.
Bumuntong-hininga siya bago magsalita ulit. "Hindi ko ilalayo sa 'yo si Ambrose
kung iyan ba ang kinakatakot mo, pero hindi mo ako mapapalayo sa anak ko, Lara.
Hindi mo na siya pwedeng ilayo sa akin at kapag ginawa mo 'yon... hindi mo
magugustuhan ang gagawin 140," seryoso at malamig niyang sabi habang nakatingin sa
akin.
Pigil ang hininga ko ngayon habang sinasabi iyon ni Adler sa akin. Alam kong kaya
niyang gawin ang lahat nangsasabihin niya. "Hindi ko siya ilalayo sa 'yo," ani ko.
Turn ango siya.
"Good. Gusto ko rin na ang gamitin ng apelyedo ng anak ko ay Miller because he's my
son. Ambrose is the heir of Miller Empire, and he should use my surname."
"0-0kay."
"Ako ang maghahatid sa kanya sa school bukas, maaga akong pupunta rito."
"Okay."
"Good. Alis na ako," sabi niya at lumabas na sa pintuan ng apartment namin at
naiwan ako ritong mag-isa na tulala.
Napakurap ako sa aking mga mata at hina akong naglakad papunta sa pinakamalapit na
upuan at umupo ako rito.
Malamig na ang kanyang pakikitungo sa akin.

MTDB2: LUNCH DATE

EPISODE 26
LUNCH DATE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Where's Am brose?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang makita ko sa harapan sa aming pintuan ang
pagmumukha ni Adler. Kumakain pa lang si Ambrose at maaga pa ngayon.
"Kumakain siya sa may dining area.
Pumasok ka muna rito sa 100b," mahina kong sabi at mas lalo pang binuksan ang
pintuan upang makapasok siya sa 100b.
Pumasok naman siya at naglakad na siya papunta sa may dining area upang mapuntahan
si Ambrose.
"Daddy!" rinig kong masayang sabi ni Ambrose.
"Hey, pretty boy!"
Bumuntong-hininga ako at napagpasyahan na bumalik sa kwarto upang makapagbihis na.
Inaamin kong namimiss ko na rin ang pagiging sweet sa akin ni Adler. Galit talaga
siya sa akin, o
nagtatampo sa aking ginawa. Pero kailangan talaga na hindi ako pansinin? Hindi man
lang niya ako mabati ngayon ng good morning! Baka nakalimutan niyang nililigawan
niya ako, ah?!
Bahala nga siya sa buhay niya! Kung ayaw niya akong pansinin, e 'di h'wag! Hindi
ako magmamakaawa sa kanya na pansinin ako. Masaya na rin ako at kontento na hindi
niya kinuha sa akin si Ambrose at hindi nangyari ang kinakatakot ko noon kaya hindi
ko masabi kay Adler ang totoo.
"Mommy Lara, hindi po ba kayo sasabay sa amin ni Daddy? Sa car na po kayo ni Daddy
sumakay, Mommy Lara!" sabi ni Ambrose nang makalabas na kami sa apartment.
Karga ni Adler ngayon si Ambrose. Ihahatid na ni Adler si Ambrose sa school nila,
habang ako naman ay pupunta na rin sa trabaho ko.
Napasulyap ako kay Adler at nakita ko siyang nakatingin sa akin pero nang
magsalubong ang aming mga tingin ay siya na ang unang umiwas ngtingin.
"May car si Mommy, Pretty boy, eh. Magbonding na lang muna kayo ng Daddy mo, okay?
Kailangan ko na rin kasing pumunta sa work," malambing kong sabi at nilapitan ang
anak 1<0.
Dahil karga ni Adler si Ambrose ay napalapit ka rin ako kay Adler ngayon. Hinalikan
ko ang pisngi ng anak ko at hindi ko mapigilan na mapatingin kay Adler at nakita ko
siyang nakatingin din sa akin. Mabilis akong lumayo dahil masyadong malapit ang
mukha namin ni Adler sa isa't isa. Ngumiti ulit ako kay Ambrose at nagpaalam na ako
sa kanya.
"Bye, Mommy Lara! I love you!"
"l love you too, Pretty boy!"
Pumasok na si Ambrose sa loob ng Ashton Martin ni Adler at pumasok na rin angYaya
niya sa loob. Hinihintay kong mapatingin sa akin si Adler pero hindi ito nangyari,
hindi man lang niya ako sinulyapan. Napairap na lang ako at naglakad na rin palapit
sa sasakyan 1<0.
Nang makapasok ako sa loob ng aking sasakyan ay hindi ko mapigilan na mapasimangot
at magtampo rin kay Adler. Daig niya pa ang babae! Ano pa ba ang kailangan kong
gawin para mapatawad niya ako at muli niya akong pansinin? Bahala nga siya diyan!
Bahala siya. Minus 70 points na siya sa akin! Meron na lang siyang 30 points kaya
manigas siya diyan.
Nang makarating na ako sa kompanya namin ay hindi ko maiwasan na maalis ang
simangot ko sa mukha dahil wala talaga ako sa mood ngayon na ngumiti. Binati ako ng
mga kasamahan ko at ang ginawa ko na lang para hindi ako magmukhang snob ay
tinanguan ko sila bago ako pumasok sa 100b ng aking opisina at doon ako nagkulong.
Wala ako sa mood makipag-interact sa iba kaya nandito lang ako sa 100b ng aking
opisina at ginagawa ang aking trabaho. Habang busy ako rito sa aking trabaho,
narinig ko ang pagkatok sa aking opisina at bumukas ito. Akala ko ay padala na ni
Adler pero hindi. . . si Angelo ang nakita ko at may dala siyang bouquet of
flowers. Bahagya siyang kumaway sa akin at ngumiti at pumasok na siya sa 100b.
"Hi! Pasensya na kung na-late ako, umuwi kasi ako sa farm namin," wika ni Angelo at
binigay niya sa akin ang hawak niyang bouquet.
Bahagya akong ngumiti kay Angelo at tinanggap itong bulaklak na binigay niya sa
akin.
"Maramimg salamat, Angelo. Okay lang, wala ka naman sigurong nakatambak na trabaho,
Ngumiti siya at umiling.
"Wala naman, Lara. Nagawa ko na lahat ng trabaho ko last week at naghihintay na
lang ako sa ipapagawa mo sa akin," wika niya.
Napatango naman ako at muling ibinalik ang atensyon sa aking trabaho. Hindi ko
alam kung ano ang sasabihin ko kay Angelo kaya ang ginawa ko na lang au manahimik.
"May problema ka ba, Lara?" tanong niya sa akin.
Muli akong nag-angat ng tingin sa kanya at umiling.
"H-Huh? Wala naman. .."
"May problema ka."
Bumuntong-hininga ako at binitawan ang hawak ko na ballpen at seryosong tinignan si
Angelo.
"Pagod lang siguro ako, Angelo," mahina kong sabi.
Napatango naman siya at tumayo. Lumapit sa akin si Angelo at hinawakan niya ang
aking kamay at pinatayo niya ako. Kahit na nagtataka ako sa kanyang ginagawa ay
napatayo na lang din ako.
"Anong ginagawa mo?" naguguluhan kong tanong kay Angelo.
"Date tayo," nakangiti niyang sabi.
Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabi.
"H-Huh? Anongdate ka diyan? Hindi pa lunch break at may trabaho pa ako, Angelo!"
natataranta kong sabi sa kanya.
Mahina siyang turnawa.
"Baka nakakalimutan mong ako ang anak ng may-ari ng pinagta-trabahuan mo, Lara?"
nakangisi niyangsabi sa akin.
Bahagyang napaawang ang labi ko sa sinabi ni Angelo at mahina na rin na natawa.
"Sige na nga! Pasalamat ka talaga na boss kita eh!" natatawa kong sabi. Kinindatan
niya ako.
"Thank you, Lara."
Sabay na kaming umalis ni Angelo sa trabaho at dahil malapit na rin ang lunch break
namin ay napagpasyahan naming pumunta sa isang Spanish restaurant at doon kumain.
Pagpasok namin sa 100b ay hindi ko mapigilan na magulat nang makita ko sa hindi
kalayuan si Adler at may kasama itong isang lalaki na parang ka-edad niya rin.
liwas na sana ako ng tingin sa kanya nang bigla siyang mapatingin sa akin. Naalis
lang ang tingin ko sa kanya nang hawakan ni Angelo ang aking beywang kaya
napatingin ako sa kanya. "Let's go," nakangiti niyang sabi at naglakad na kami
papunta sa may table namin.
Mukhang minamalas pa ako dahil ang lapit
lang ng table namin ni Angelo kay Adler. Hindi ko alam kung nakita na ba ni Angelo
si Adler at hindi ko naman ito masabi ngayon dahil baka marinig ako ni Adler.
Nag-order na kami ng aming makakain at habang naghihintay kami sa aming order ay
nag-usap na rin muna kami ni Angelo at nagtatawan. Habang kausap ko ngayon si
Angelo ay hindi mo mapigilan na makaramdam na para bang may nakatitigsa akin sa
aking gilid kaya napatingin ako rito at hindi nga ako nagkamali...
matalim na nakatingin sa akin si Adler ngayon.
"Lara.
Nawala ang tingin ko kay Adler nang marinig ko ang boses ni Angelo na tinatawag ang
aking pangalan. Tumingin naman ako sa kanya at nakita ko siyang seryosong
nakatingin sa akin.
Bahagya akong nagulat nang hawakan niya ang kamay kong nasa ibabaw ng table at
bahagya niya itong hinaplos.
"H'wag mo muna siyang isipin, h'wag ko siyang tignan.”
Nanlaki ang mga mata ko sa gulat nang sabihin niya iyon sa akin. Nakita niya rin si
Adler!
"A-Angelo—”
"Ako na muna. pwede bang ako muna? Huwag mo muna siyang isipin, sa akin muna ang
buo mong atensyon kahit isang oras lang, Lara?" Napalunok ako sa aking laway at
napakurap sa aking mga mata.
"0-0kay. . ."
Hindi ko muna iisipin si Adler kahit na ramdam na ramdam ko ang kanyang matalim na
titig sa akin. Bahala siya sa kanyang buhay. Akala niya ba siya lang ang manliligaw
1<0? Bahala siya diyan.

MTDB2: TAMPO
EPISODE 27
TAMPO
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW. "LARA, kumain ka na."
Napakurap ako sa aking mga mata at napatingin kay Angelo nang sabihin niya iyon.
Ngumiti ako sa kanya at tumango. Nagsimula na akong kumain at pinilit kong hindi
magpaapekto sa matalim na titig ngayon ni Adler na ramdam na ramdam ko.
Bakit kasi hindi pa rin urnaalis si Adler at ang kasama niya? Mukhang dito rin ito
kakain, eh. Mas [along hindi ako makakakain nito kahit na sabihin pa ni Angelo na
h'wag ko itong pansinin ay hindi ko pa rin maiwasan dahil para akong nila-laser sa
kanyang mga titig dahil ramdam na ramdam ko ito.
Muli akong nag-angat ng tingin kay Angelo at nakita ko siyang may hawak na tinidor
ngayon at may nakatusok na pagkain nito. Ngumiti siya sa
akin at parang sinasabi niyang kainin ko ang nasa hawak niyangtinidor. Ngumiti ako
sa kanya at kinain ko ito.
"Masarap diba?" he asked.
Tumango naman ako at nag thumbs up sa kanya.
"Masarap nga," sagot ko.
Nilagyan ako ni Angelo ng ganun sa aking plato at nagpasalamat din ako sa kanya at
pinagpatuloy ko ang aking pag kain. Hindi ko rin maiwasan na magulat sa mga
ginagawa ni Angelo sa akin ngayon kagaya ng paghawak niya sa gilid ng aking labi at
sinasabi niyang may dumi ako ro'n. Okay naman sa akin at hindi ako naiilang sa
kanyang ginagawa, pero ngayon ay parang natatakot ako para kay Angelo dahil nandito
si Adler—wait bakit ko ba siya iniisip? Wala akong pakialam sa kanya. Hindi nga
niya ako pinadalhan ng lunch kaya kami nandito ni Angelo ngayon, eh!
Napatigil ako sa aking pag kain nang marinig kong magsalita si Adler sa kanilang
table.
"Mr. Rodriguez, thank you very much for inviting me here to your restaurant, but I
really need to go for another appointment. Thank you for approving my
recommendations, and I hope we can talk some other time," rinig kong sabi ni
Adler sa kanyang kausap.
Aalis na siya?
"Thanks to you too, Mr. Miller! I'll escort you outside."
Hindi ko mapigilan na mapasulyap kay Adler at nakita ko na siyang tumayo at
napatingin din siya sa akin pero inirapan niya lang ako at naglakad na siya paalis.
Nagsalubong ang aking kilay sa kanyang ginawa at hindi mapigilan na mainis. Bakit
niya ako inirapan?!
Sa inis ko ay sunod-sunod akong kumain hanggang sa nabulunan na ako kaya dali-dali
akong binigyan ni Angelo ngtubig at mabilis ko rin itong kinuha at ininom. Nang
maging okay na ako ay turningin na ako kay Angelo at nakaramdam ako ng kunting
kahihiyan dahil alam ko na anakikita niyang naapektuhan pa rin ako kanina nang
nandito pa lang si Adler. "I'm sorry," panghihingi ko ng tawad kay Angelo.
Ngumiti siya sa akin at nagsalita.
"No need to apologize, Lara. Wala rin naman akong magagawa kung ma-apektuhan ka
talaga dahil nandito kanina ang ex-husband mo. Sorry kung hindi ko kaagad napansin
kanina pagkarating natin, lumipat na sana tayo ng ibang makakainan," wika niya.
Umiling ako at ngumiti sa kanya
"H-Huh? No—l mean gusto ko rin dito kasi masarap ang mga pagkain. Wala na rin naman
siya kaya ipagpatuloy na lang natin ang pag kain natin dito," sabi ko.
Ngumiti at tumango naman sa akin si Angelo at nagpatuloy na nga kami sa aming pag
kain bago kami ulit makabalik sa aming trabaho.
Kahit na nawala ako nang kunti ng makita ko si Adler sa loob ng restaurant, naging
masaya naman ang pag kain namin ni Angelo at nag-usap din kaming dalawa. Masayang
kasama si Angelo at kahit minsan ay nahihiya siyang mag-open ng topic sa akin dahil
baka raw ay hindi ko magugustuhan at magalit ako, napakasaya niyang kausap at hindi
mo namamalayan na napapangiti ka na niya pala. Malaki ang pasasalamat ko kay Angelo
dahil nawala ng kuntl ang inis na nararamdaman ko sa araw na ito.
"Maraming salamat dahil pinayagan mo akong ma-date ka kanina, Lara," nakangiting
sabi ni Angelo bago kami urnuwi.
Ngumiti ako sa kanya at humakbang palapit upang yakapin siya.
"Thanks to you because you made me happy
earlier," pasasalamat ko sa kanya.
Nagpaalam na ako kay Angelo dahil kanina pa nagte-text ang Yaya ni Ambrose na
kanina pa raw ako hinahanap ng anak ko. Bago ako umuwi ay burnili na muna ako ng
pasalubongsa aking anak, ganito kasi talaga ang ginagawa ko kahit na hindi siya nag
re-request sa akin ay nagdadala pa rin ako ng pagkain dahil alam kong sasaya siya
rito.
"Yaya, where's Am brose?"
Pagpasok ko sa 100b ng apartment namin ay wala akong nakitang Ambrose na naglalaro
sa may living room namin, doon ko kasi siya palaging nakikita kapag maaga akong
napapauwi galing trabaho at hinihintay niya ako ro'n.
Napatigil sa paglilinis si Yaya Larie nang marinig ako. Humarap siya sa akin at
ngumiti.
"Kayo pala 'yan, Ma'am! Pinapatulog na po siya ng Daddy niya sa may kwarto. Naglaro
kasi sila sa may labas kanina kaya napagod na rin si Ambrose at gusto nang
matulog," sagot nito sa akingtanong.
Bahagya akong nagulat sa sinabi ni Yaya Larie at napataas din ako sa aking kilay.
Nagpaalam na ito sa akin at umalis kaya ako na lang ang naiwan dito. Huminga ako
nang malalim at napagpasyahan na pumunta sa may kwarto
upang tignan kung totoo ba ang sinabi ni Yaya Larie sa akin. Hinay-hinay kong
binuksan ang pintuan ng kwarto namin ni Ambrose at hindi ako makapaniwala sa aking
nakita at parang may humaplos bigla sa aking puso sa aking nakita.
Nasa may kama si Adler at nakahiga sa kanyang tabi ang anak naming si Ambrose
habang nakapikit ang mga mata at nakayakap ng mahigpit sa kanyangAma. Binabasahan
ng bedtime story ni Adler si Ambrose at habang nagbabasa siya sa big book ng anak
ko ay hinahaplos niya rin ang buhok nito. Hindi ko mapigilan na mapangiti habang
pinagmamasdan silang dalawa. Nakakabwesit man si Adler pero isa siyang mabuting ama
kay Ambrose.
Araw-araw ay para niyang pinapakita sa akin na kahit gago siya, isa siyang mabuti
at responsible na ama.
Hindi ko muna inistorbo ang moment ng mag-ama kaya hindi ko na tinuloy ang pagpasok
sa kwarto at nagpasyahan ko na lang munang kumain sa may kusina at hintayin na
lumabas si Adler sa aming kwarto ni Ambrose.
Dahil wala ng naiwan na pagkain at nahihiya naman akong mag-utos sa yaya ni Ambrose
kaya nagluto na lang ako ng noodles at kumain ako ng donut na binili ko para sana
kay Ambrose kaso natulog na pala ito.
Humihigop ako ngayon ng noodles at focus na focus ako sa aking pag kain dahil
kanina pa rin ako ginugutom.
"Hindi ulit kayo nag date ng Angelo mo?"
Muntik ko nang maibuga ang aking kinakain nang marinig ko ang boses ni Adler.
Napatingin ako rito at hindi ko namalayan na nandito na pala siya sa 100b ng dining
area. Masyado akong focus sa aking pag kain at hindi ko na napansin ang presensya
ni Adler. Nakahalukipkip ito habang nakataas ang isang kilay na nakatingin sa akin.
Inis ko siyang tinignan.
"Ano ba! Nakikitang kumakain ako rito tapos i-istoborhin mo ako?!" inis kong sabi
sa kanya.
Humakbang siya palapit sa akin at umupo siya sa aking tabi. Napalunok ako sa aking
[away at mabilis na umiwas ngtingin sa kanya at urninom na lang ako ngtubig.
"Ang bilis mo atang makahanap ng ibang lalaki, Lara? Hindi lang ako nagparamdam sa
'yo ng ilang oras ay nakita na kagaad kita na may kasamang ibang lalaki."
Hindi ko mapigilan na inis na mapatingin sa kanya at matalim siyang tinignan.
Ang kapal naman ng pagmumukha ng isang
'to! Boyfriend ko ba siya? Hindi!
"Sino ka ba? Boyfriend ba kita?" masungit kong tanong sa kanya.
Napahawak siya sa kanyang sentido at bahagyang napapikit sa kanyang mga mata at
seryosong napatingin sa akin.
"I'm your suitor, Lara! and I'm Ambrose's father," sagot niya.
Nginisihan ko siya.
"Manliligaw ko rin si Angelo kaya wala kang karapatan magmarunong diyan inis kong
sab• sa kanya.
Nakita kong natigilan siya sa aking sinabi at inilapit niya ang kanyang mukha sa
aking mukha kaya natigilan din ako.
"So, he's my rival? Okay. I know you're upset with me because I didn't give you
lunch earlier." Nanalaki ang mga mata ko sa sinabi niya. "Ang kapal naman ng
pagmumukha mol "I'm sorry, baby," malambing niyang sabi at hinaplos niya ang aking
pisngi.
Napakurap ako sa aking mga mata at hindi nakapagsalita sa kanyang biglaang pagso-
sorry sa akin.
Ngumiti sa akin si Adler at bahagya niyang
pinisil ang aking pisngi.
"Nagtatampo lang ako sa 'yo kaya ang lamig ng pakikitungo ko sa 'yo kahapon at
kanina, pero hindi ako galit. Hinding-hindi ako magagalit sa pinakamagandang babae
na nasa harapan ko ngayon."
Napakagat ako sa aking labi habang nakatitig pa rin sa mga mata ni Adler.
"Alam kong nagtatampo ka rin sa akin—
"Hindi ako nagtatampo sa 'yo!" mabilis kong pagtanggi sa kanyang sinabi.
Mahina siyang tumawa at tumango.
"Okay, hindi ka na nagtatampo sa akin. Pero gusto ko lang sabihin sa 'yo na hindi
pa rin ako susuko at itutuloy ko ang panliligaw sa 'yo," sabl niya.
Itinulak ko siya palayo sa akin at inirapan ito.
"Hindi mo nga ako pinadalhan ng pagkain kanina," mahina kongsabi habang
nakasimangot.
Narinig ko ang kanyang pagtawa nang malakaas kaya tinignan ko siya ng masama.
Ngumisi siya.
"Hindi ka nga nagtatampo."

MTDB2: PICTURE
EPISODE 28
PICTURE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Mommy Lara, may family day po sa school namin at sabi ni Teacher ko na dalhin ko
raw po ang Mommy at Daddy 1<0."
Napatingin ako kay Ambrose nang sabihin niya iyon sa akin. Nandito kami sa kwarto
at nakayakap siya sa akin ngayon. Buti na lang talaga at maaga akong urnuwi at
naabutan ko pang gising si Am brose.
"Kailan 'yan, Pretty boy?" tanong ko sa kanya.
Gusto ko rin na makapunta dahil noong nag-family day sila noong nasa Germany pa
nag-aaral si Ambrose ay si Steven at Danica ang um-attend dahil busy ako sa trabaho
at hectic din ang schedule ko. Kaya ngayon na nandito na kami sa Pilipinas at
marami na rin akong oras kay Ambrose ay gagawin ko ang lahat para lang makadalo sa
family day nila.
"Next day, Mommy Lara. I want you to come
with Daddy Adler," wika ni Ambrose habang nakanguso na nakatingin sa akin.
Ngumiti naman ako sa kanya at hinalikan siya sa kanyang noo.
"Okay. Pupunta kami ni Daddy Adler mo sa school mo for family day, okay?" malambing
kong sabi sa kanya.
Humigpit ang yakap ni Ambrose sa akin at hinalikan niya ako sa aking pisngi. "Thank
you, Mommy. I love you!"
"l love you more, baby 1<0."
GABI-gabi pumupunta rito sa apartment si Adler para madalaw si Ambrose at. . . at
makita at makausap ako. Hindi naman tinatanggi ni Adler sa akin na gusto niya akong
makita, eh.
"Nagustuhan mo ba ang pinadala kong pagkain sa office mo kanina?" tanong Adler
habang umiinom ng kape ngayon.
Nandito kami sa may dining area at kumakain ako ngayon ng hapunan habang siya naman
ay sinasamahan ako rito sa may lamesa habang urniinom ng kape. Gabing-gabi na pero
nagkakape pa rin pero sabi niya naman ay para raw hindi siya maantok sa pagda-drive
pauwi mamaya kaya pinagtimpla ko na lang siya dahil ayoko naman na makatulog siya
habang
nagda-drive, baka may masamang mangyari pa sa kanya.
"Yes, thanks for the food," sabi ko at nginitian si Adler.
Pagkatapos niya akong kausapin simula no'ng maging malamig siya sa akin ay muli na
siyang nagpapadala sa akin ng pagkain at minsan naman ay pinapadalhan niya rin ako
ng snacks.
Hindi ko nauubos ang mga pinapadala sa akin ni Adler araw-araw kaya binibigay ko na
lang din ito sa mga kasamahan ko sa trabaho.
"Adler," tawag ko sa kanya.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at hindi ko mapigilan na matigilan ng ilang
segundo dahil ang. .. ang gwapo niya.
"Ano 'yon, Lara?"
Napakurap ako sa aking mga mata.
"M-May... uh. . . may family day raw sila Ambrose sa school nila bukas kaya
kailangan nating pumunta," sabi ko sa kanya.
Mabilis naman siyang tumango at humigop sa kanyang kape.
"Okay," simple niyang sagot.
Nagsalubong ang aking kilay habang nakatingin sa kanya.
"Hindi ka ba busy bukas, Adler? Baka may
trabaho ka. Pwede naman kahit si Steven ang pumunta," sabi ko.
Muli siyang napatingin sa akin habang nakakunot ang noo na para bang hindi niya
nagustuhan ang aking sinabi.
"What did you say? You want Steven to attend Ambrose family day active in school?!"
inis niyang tanong sa akin.
Napangiwi ako at hinay-hinay na turnango sa kanya.
"0-00? Kung busy ka lang naman—"
"Hindi ako busy, Lara," seryoso at mabilis niyang sabi.
Bahagya akong napanguso at turnango. "Okay. Pupunta ka bukas, ah?"
Tinaasan niya ako ng kanyang kilay. "Of course, Lara."
"ANG POGI naman niyan! Kaninong Daddy kaya ang hottie na 'yan?"
Hindi ko mapigilan na mapatingin sa dalawang babae na kanina pa pinag-uusapan ang
katabi kong si Adler. Hindi ba halata kung kaninong Daddy itong si Adler? Karga
ngayon ni Adler si Ambrose at terno rin sila ng darnit! My Gosh, bulag ba ang mga
'to?
"Let's go na, Mommy at Daddy!" masayang
sabl' ni Ambrose.
Maglalakad na sana ako nang mahawakan ni Adler ang aking kamay kaya natigilan ako
at napatingin sa kanya. Sumulyap siya sa akin at nginitian ako kaya nginitian ko
rin siya pabalik.
Terno ang suot naming tatlo at kulay blue ang kulay ngdamit namin na may nakalagay
na Team Miller.
Dumiretso kaagad kami sa may gym nila kung saan gaganapin ang program. Sumusunod
lang kami sa sinasabi ni Ambrose at kumaway siya nang makita ang teacher niya sa
100b kaya lumapit na rin kami rito.
"Hello, Teacher!" masayang bati ng anak ko sa teacher niya at bahagyang kumaway.
"Hello, Ambrose!"
"Hi PO," bati ko sa teacher ni Ambrose. Kilala na ako ng teacher ni Ambrose dahil
palagi akong nagpupunta rito sa school nila.
"Hello, Ma'am Lara! Buti na lang at nakapunta kayo rito," nakangiting sabi ng
teacher ng aking anak. Napatingin naman siya kay Adler at binati rin ito. "Hi, Sir!
Kayo po ba ang Dad ni Ambrose?"
Ngumiti si Adler at tumango.
"Yes. I'm Damon Adler Miller," pagpapakilala
ni Adler sa kanyang sarili.
"He's my Daddy, Teacher! And my daddy is a CEO, and he's rich! My Daddy Adler said
he would buy me an ice cream factory, Teacher!" pagmamalaki ni Ambrose.
Napasapo ako sa aking noo habang si Adler at ang teacher ni Ambrose ay
nagtatawanan.
Pumunta na kami sa aming assigned chair. Nasa may unahan kami na upuan at nasa
gitna namin si Ambrose. Hindi ko mapigilan na mapangiti habang pinagmamasdan ang
anak ko dahil kitang-kita sa kanya ang sobrang saya at pinagmamalaki niya rin kami
ni Adler sa kanyang mga classmate na mas [along nagpasaya sa akin. "Mommy Lara,
Daddy, picture po tayo!" sabi ni Ambrose at kumapit siya sa aking braso.
Nagkatinginan kaming dalawa ni Adler at muli kong tinignan si Ambrose at ngumiti sa
kanya.
"Okay, pretty boy," malambing kong sabi. Si Adler na ang nag-volunteer na maglabas
ng phone at doon na rin kami nag-selfie.
Pagkatapos naming magpicture tatlo ay nakiusap muna si Adler sa isang parent upang
kunan kaming tatlo ng litrato. Nag-pose naman kami at ngumiti rin ako sa camera.
Nakatatlong picture
na ang inutusan na parent ni Adler at nagpasalamat naman kami rito.
"Mommy, kayo naman ni Daddy mag picture!" turnayo si Ambrose at kinuha niya ang
phone ni Adler at pumunta siya sa aming harapan.
Nagkatingnan kaming dalawa ni Adler at ako ang unang urniwas ngtingin dahil hindi
ko alam ang gagawin.
"Faster! Daddy, lumapit ka kay Mommy Lara," nakasimangot na sabi ni Ambrose.
Mabilis naman na surnunod si Adler sa sinabi ng anak namin at umupo siya sa upuan
ni Ambrose kung nasaan na sa tabi ko.
Naramdaman ko naman ang pag-akbay sa akin ni Adler at inilapit niya ang kanyang
mukha sa aking mukha kaya hindi ako makagalaw.
"Mommy! You look stupid. Smile ka at dumikit ka ng kunti kay Daddy," nakasimangot
na sabi ni Ambrose habang nakatingin sa akin.
Napakurap naman ako sa aking mga mata at napasulyap kay Adler na ang lapit na sa
akin. Gaano pa ba kalapit ang gusto ng anak ko? My gosh.
"Wow! Lovely picture," rinig kong sabi ni
Ambrose. Napatingin naman ako sa kanya at
bigla niyang iniharap sa amin ang cellphone ni Adler at nakita kong kinunan pala
kami ng litrato ni Ambrose habang nagkatitigan kaming dalawa ni Adler.
Hindi ko mapigilan na pamulahan sa aking mukha dahil ang lapit ng mga mukha namin
ni Adler sa isa't isa at ang lagkit ng pagtitigan namin sa litrato.
"Wow! You have the potential to be a photographer, Pretty boy," rinig kong sabi ni
Adler na nasa aking tabi.
Ngumiti naman si Ambrose at lumapit kay Adler habang hawak pa rin ang cellphone
nito. Napasulyap ako sa cellphone ni Adler nang makta kong gawin niyang lockscreen
ang picture naming tatlo at ginawa niyang wallpaper sa kanyang phone ang litrato
naming dalawa habang nagtititigan.
Nanlaki ang mga mata ko at mahinang pinalo ang kanyang braso.
"Adler!"
Tumingin siya sa akin habang bahagyang nakanguso. Tinaasan niya ako ng kilay at
ipinakita ang kanyang wallpaper.
"This will be my forever wallpaper, baby."
Inirapan ko siya at hindi na lang nagsalita.

MTDB2: MEET AGAIN

EPISODE 29
MEET AGAIN
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"AMBROSE, may gusto ka pa bang ipabili sa akin? Nabili ko na ang wings mo."
Kausap ko ngayon ang aking anak sa cellphone at nandito ako sa 100b ng mall at
bumibili ng mga costumes ni Ambrose. Bukas kasi ang activity nila para sa
valentines day at kailangan niyang magsuot ng cupid costume kaya ako burnili ng mga
susuotin niya ngayon. Tapos na rin akong gawin ang mga trabaho ko sa opisina at
pinayagan din ako ni Angelo na pumunta na muna rito sa mall upang mabili ko ang mga
costumes ni Ambrose.
"Mommy! Buy me ice cream, please!" wika ni Ambrose sa kabilang linya.
Napathawak ako sa aking noo at bumuntong-hininga bago muting kausapin si Ambrose.
"Ambrose, palagi ka na lang kumakain ng ice cream. Masisira na iyang mga ngipin
mo!" sabi ko sa kanya.
"Mommy! Hindi naman ako always kumakain ng ice cream and I always brush my teeth
three times a day!" sagot ni Ambrose.
"Okay, fine. Pero no ice cream muna bukas, ah? Baka ubohin ka na naman."
"Yehey! Thank you, Mommy! I love you."
"l love you more."
Pinatay ko na ang tawag at nilagay ko na muna ang aking cellphone sa aking bag at
pumila na ako rito sa may cashier upang bayaran na ang mga nabili ko para kay
Ambrose.
Habang nakapila ako rito ngayon sa may cashier ay napatingin ako sa babaeng hindi
kalayuan sa aking pwesto at pumipili ito ngayon ng mga gamit na bibilhin. Bahagyang
kumunot ang akin noo dahil familiar ito sa akin kahit na nakasuot ito ng malaking
sunglasses at beach hat.
"Ma'am, item niyo PO."
Hindi ko namalaman na ako na pala ang magbabayad. Mabilis kong binigay sa cashier
ang mga napili ko at inalis ko muna ang atensyon sa babaeng familiar sa akin.
"l received 5000 pesos."
Ngumiti ako sa cashier at hinintay na
mabalot ang mga binili ko. Nang matapos na ito urnalis na rin kaagad ako pero hindi
ko mapigilan na hanapin ulit sa aking paningin ang babaeng 'yon. Para kasing...
para kasing si Tita Devon ang nakita 1<0.
"Lara?"
Mabilis akong napalingon nang may tumawag sa aking pangalan. Napalingon ako at
humarap dito at hindi nga ako nagkamali sa hinala ko kanina, si Tita Devon nga!
Inalis niya ang suot niyang sunglasses at nanlalaki ang kanyang mga mata na
nakatingin sa akin. "I-Ikaw nga!" hindi makapaniwala niyang sabi.
Bahagya akong ngumiti sa kanya at binati ito.
"Hello PO, Tita Devon. Masaya po akong makita ko ulit kayo," wika ko.
Hindi niya ba alam na nakauwi na ako? Hindi rin ba sinabi ni Adler kay Tita Devon
na anak niya si Ambrose?
Napakurap siya sa kanyang mga mata habang nakatingin sa akin at hindi lang
pagkagulat ang nakikita ko ngayon sa eskpresyon sa mukha ni Tita Devon, may
nakikita rin akong pagkataranta nito na para bang gusto na niya
akong mawala sa kanyang harapan.
"W-Wow! I'm glad to see you again, Hija! Mas lalo kang gurnanda at sumexy. I
thought you would live in Switzerland permanently?"
Napangiwi naman ako sa kanyang sinabi sa akin. Saan niya kaya nalaman iyon? Wala
naman akong sinabi na doon na talaga ako titira kahit na medyo nasanay na rin ako
sa environment sa Switzerland. Mas gugustuhin ko pa rin na makauwi rito dahil dito
ako pinanganak at mas komportable pa rin talaga ako rito sa Pilipinas. "Dito na po
kasi ako na-assign sa trabaho ko kaya bumalik na ako rito, Tita," sagot ko sa
tanong ni Tita Devon.
Napatango naman siya at nginitian ako.
Magpapaalam na sana ako sa kanya na aalis nang aytumawagsa pangalan ni Tita Devon
at lumapit ito sa amin.
"Tita Devon! Nahanap ko na po talaga 'yong sinasabi ko sa inyo noong nakaraang araw
na bikini—Lara!"
Napakurap ako sa aking mga mata nang makita ko si Rebecca na nasa aking harapan,
siya nga ang lumapit sa amin at siya ang kasama ni Tita Devon ngayon. May dala pa
rin siyang tungkod kung saan siya sumusuporta pero napapansin kong mas nagiging
maayos na ang kanyang paglalakad kaysa noong huli kong kita sa kanya. Napasulyap
ako kay Tita Devon at nakita ko ang pagkailang sa kanyang pagmumukha. Muli akong
napatingin kay Rebecca at nginitian siya.
"Hi, Rebecca. Nice to see you again," bati ko sa kanya.
"Magkakilala kayong dalawa?" tanong ni
Tita Devon kaya muli akong napatingin sa kanya.
Si Rebecca naman ang sumagot sa tanong ni Tita.
"Yes, Tita Devon. Pumunta kasi si Lara sa bahay ninyo noong nakaraang buwan upang
makipag-usap kay Adler, business daw eh," sagot ni Rebecca.
Napakagat ako sa aking labi at napatingin lang sa kanilangdalawa at pinagmamasdan
ang mga ekspresyon sa kanilang mukha lalo na si Tita Devon na para bang hindi
makapaniwala sa sinabi ni Rebecca at napatingin din ito sa akin na para bang may
nagawa akong kasalanan.
Alam ko naman noon pa na wala talagang gusto sa akin si Tita Devon at
pinapakisamahan niya lang ako noon dahil ako ang asawa ni Adler at wala siyang
choice. Ngayon ay nakikita ko na
iba ang turing niya kay Rebecca, tinuturing niya itong para na rin niyang anak
kagaya ng pagturing niya kay Adler. Inaamin kong nakaramdam ako ng inggit ngayon
dahil hindi ko nakitang gano'n sa akin si Tita Devon noong asawa ko pa ang
pamangkin niya.
"G-Ganoon ba? Nice! Uh, Lara? Una na kami ni Rebecca, ah? Magpapa-check up pa kasi
kami.
Ingat ka!" sabi ni Tita at inalalayan na si Rebecca. Ngumiti ito sa akin at
bahagyang kumaway kaya kumaway rin ako pabalik sa kanya.
Nang makalayo na sila Tita Devon at Rebecca ay doon pa ako nakaramdam ng ginhawa.
Para kasi akong hindi makahinga nang maayos nang nasa harapan ko ang Tita at Ex-
girlfriend ni Adler. Paano na lang kaya kung sagutin ko na si Adler at malaman nila
angtungol kay Ambrose?
Mabait si Rebecca dahil ito ang nakikita ko sa kanya at nararamdaman pero hindi ko
alam kung iyon pa rin ba ang mararamdaman niya kung malaman niya ang totoo. Wala na
rin naman sila ni Adler, matagal na, at sinigurado iyon ni Adler sa akin. Hindi na
siya nakatira sa bahay ni Tita
Devon at lumipat na siya sa kanyang condo unit. Nanatili lang siya noon sa bahay ni
Tita Devon dahil iyon ang gusto ng kanyang Tita at para na rin makita niya ang
kalagayan ni Rebecca.
Inaamin kong nagseselos ako sa mga nangyayari noong magkalayo kaming dalawa ni
Adler pero alam ko naman na ginagawa niya lang iyon dahil hanggang ngayon ay
sinisisi niya parin ang nangyari sa babae.
Nang makaalis na sila Tita Devon at Rebecca ayt napagpasyahan ko na lang din na
umalis upang makauwi ng maaga sa apartment. Binili ko muna ang ice cream ni Ambrose
dahil alam kong magtatampo iyon kapag hindi ko nabili ang kanyang gusto.
Nandito na ako sa 100b ng aking sasakyan at pauwi na ako sa amin. Narinig ko ang
pagtunog ng aking phone kaya kinuha ko ito at sinagot kahit hindi ko pa nakikita
kung sino ang tumatawag.
"Hello?" sabi ko nang masagot ko na ito.
"Are you busy?"
Napakunot ang noo ko nang marinig ko ang boses na iyon. Sinulyapan ko naman ang
aking phone at tinignan kung sino ang turnatawag at nakita kong si Adler ito. Muli
kong ibinalik ang aking phone sa may tainga ko at kinausap si Adler.
"No, why? Pauwi na ako sa apartment, galing
ako sa mall at bumuli ako ng costumes para kay Ambrose," sagot ko sa kanya.
Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya.
"Okay. Pupuntahan kita sa apartment ninyo mamaya. May gusto lang sana akong
puntahan at gusto kitang isama," seryoso niyang sabi sa kabilang linya.
Napakunot naman ang noo ko sa sinabi ni Adler.
"0-0kay? Hindi mo ba sasabihin kung saan tayo pupunta?" tanong ko sa kanya.
"Mamaya na. Puntahan na lang kita, okay? I love you." Mabilis niyang pin atay ang
tawagan namin ay wala akong nagawa kundi ang patayin ang phone ko at muli akong
nag-focus sa aking pagda-drive.
Ang weird naman ni Adler.
Saan naman niya ako dadalhin?

MTDB2: THE BEST DECISION

EPISODE 30
THE BEST DECISION
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
HABANG nagda-drive ako rito sa aking kotse at pauwi na sa aming apartment, hindi ko
mapigilan na mapaisip sa sinabi sa akin ni Adler sa phone kanina. Nagmadali na lang
ako sa aking pagda-drive upang makauwi na sa apartment. Nang makarating na ako ay
agad na akong burnaba sa aking sasakyan at naglakad na papunta sa aming apartment.
Pagbukas ko sa 100b ay agad kong nakita si Adler at kalaro niya ngayon si Ambrose
sa may living room. Si Ambrose ang unang nakapansin sa akin kaya ngumiti siya at
tumayo, tumakbo siya palapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit.
"Mommy Lara!" masaya niyang sabi at niyakap ako ng mahigpit sa aking beywang.
Pumantay ako kay Ambrose at hinalikan ang magkabila niyang pisngi.
"Did you buy my costumes na Mommy for the play tomorrow?" tanong ni Ambrose sa
akin.
Nilabas ko naman ang binili ko kanina sa mall at agad niya rin itong kinuha at
binuksan. Habang busy sa pagbubukas si Ambrose sa binili ko para sa kanya kanina sa
mall, napatingin ako kay Adler at nakita kong nakatingin din pala siya sa akin.
Bahagya siyang ngumiti sa akin at ako naman ay ngumiti rin pabalik sa kanya.
Nawala lang ang tingin ko kay Adler nang yakapin ako bigla ni Ambrose at pinudpod
niya ako ng halik sa aking pisngi kaya hinalikan ko rin siya pabalik sa kanyang
pisngi at niyakap siya ng mahigpit.
"Thank you so much, Mommy Lara! You're the best! You also buy me an ice cream and
it's a cookie and cream flavor. Yehey!" masayang sabi ni Ambrose at mabilis niyang
kinuha ang ice cream na binili ko at patakbo siyang pumunta sa may kusina.
Nang makaalis si Ambrose ay napatayo na ako at lumapit kay Adler.
"Ano 'yong sasabin mong isasama mo ako sa pupuntahan mo ngayon? Hindi natin pwedeng
iwan dito si Ambrose, Adler. Kahit na nandito ang
Yaya Larie niya ay siguradong hindi iyon makakapayag nang hindi siya sumasama sa
lakad natin," seryoso kong sabi sa kanya.
Hinapit ako sa beywang ni Adler at bahagya
niyang hinaplos ang aking beywang at nag-angat siya ngtingin sa akin at ngumiti.
"Isasama natin si Ambrose, Lara, malumanay na sabi ni Adler.
Napataas ang kilay ko sa kanyang sinabi at bahagya rin na napanguso.
Muling ngumisi si Adler at hinawakan niya ang aking nguso at bahagya niya itong
hinila kaya pinalo ko ang kanyang kamay at tinignan siya ng masama.
"Ano ba! Nakakainis 'to!"
"H'wag ka kasing ngumuso!"
"Nakaka-temp kasing halikan 'yang labi mo, baka hindi ko na tigilan,"
nakangisingsabi ni Adler at ngumuso rin siya sa akin kaya itinulak ko na siya
palayo sa akin at naglakad na lang ako papunta sa may dining area kung nasaan
ngayon si Ambrose.
Narinig ko ang malakas na pagtawa ni Adler na mas lalong nagpainis sa akin. Parang
gago lang, eh. Alam na alam niya talaga kung paano ako pakilig—oh... uhm. . . I
mean, paano ako uutuin! 'yon ang gusto kong sabihin.
Pumunta na lang ako sa tabi ng aking anak at ngumiti ako sa kanya. Tahimik siyang
kumakain ng ice cream at may nakakalat na rin sa gilid ng kanyang labi at sa
kanyang pisngi kaya pinunasan ko ito gamit ang kanyang panyo.
"Pretty boy, sabi ni Daddy mo ay may pupuntahan daw tayo ngayon pagkatapos mong
kumain ng ice cream," malambing kong sabi kay Ambrose.
Tumigil siya sa kanyang pag kain at tumingala sa akin.
"I'm done eating na PO, Mommy," wika niya at turnayo.
"Pretty boy, hindi mo pa nauubos ang ice cream mo," sabi ko sa kanya dahil hindi pa
nga niya nauubos ang nasa laman ng kanyang baso.
"Son, I can wait, okay? Finish your ice cream," rinig kong sabi ni Adler na nandito
na pala sa may dining area at surnunod siya sa akin. Urnuling si Ambrose at ngumiti
siya sa amin ni Adler.
"Busog na po ako, Daddy. Let's go na PO!" wika ni Ambrose at lumapit na siya kay
Adler at hinawakan ang kamay nito.
Nagkatinginan kaming dalawa ni Adler at nagkibit-balikat na lang ako at surnunod na
sa kanila. Bago kami makaalis ay binihisan ko na muna si Ambrose ng bagong darnit
at nag-ayos
na rin muna ako. Nang matapos na kaming mag-ayos ni Ambrose ay sabay na kaming
lumabas at pumunta na ro'n sa sasakyan ni Adler. Sa may likuran nakaupo si Ambrose
habang ako naman ay nandito sa front seat katabi ni Adler. Tahimik lang kami sa
loob at ang ingay lang dito ay ang pinapanood na cartoon video ni Ambrose sa aking
cellphone.
Walang ka-traffic sa daan kaya dire-diretso ang aming byahe kahit na hindi ko alam
kung saan kami pupunta. Makalipas ang isang oras na pagba-byahe ay hindi ko na
mapigilan na mapatingin kay Adler at magtanong dahil sobrang familiar na ng daan na
tinatahak namin. "Adler, saan tayo pupunta?” tanong ko sa kanya.
Sumulyap sa akin si Adler at ngumiti bago siya muling nag-focus sa pagd a-drive at
sinagot niya ang aking tanong.
"Pupunta tayo sa anghel natin, Lara,” sagot ni Adler na nagpaiyak sa akin.
Napatakip ako sa aking bibig at napatingin sa labas ng bintana at pinunasan ang
luhang pumatak sa aking mga mata.
Matagal ko na talagang plano na makapunta sa anghel ko pero humahanap pa ako ng
libreng oras dahil masyado akong busy sa trabaho at kay
Ambrose. Hindi ako makapaniwalang dito kami dadalhin ni Adler.
Muli akong napatingin sa kanya at nang makita ko siyang mapasulyap sa akin at
nginitian ko siya at hinawakan ko ang kanyang braso.
Hindi ko mapigilan na ma-excite sa pagpunta sa anghel namin at makilala na siya ni
Ambrose. Kahit na maaga niya kaming iniwan ay alam ko pa rin na nandiyan lang siya
palagi para bantayan kami ng Daddy at ng kanyang kapatid na si Ambrose.
"Mommy, Daddy, why are we here in the cemetery?" rinig kong tanong ni Am brose.
Napatingin ako sa kanya at nakita ko siyang nakasilip sa labas ng bintana.
"May bibistahin tayo rito at may ipapakilala rin kami sa 'yo, Pretty boy," sagot ko
sa tanong ng aking anak.
Nagsalubong ang kanyang kilay at napatingin siya sa akin.
"Sino PO?"
Sumulyap sa kanya si Adler at ngumiti.
"Makikilala mo rin, Anak."
Tumango na lang si Ambrose at tahimik na napasandal sa kanyang kinauupuan.
Pagkatapos ng ilang oras na byahe ay
nakarating na rin kami, kung saan nakalibing ang anghel namin ni Adler. Lumabas na
ako sa sasakyan at pinagbuksan ko na rin ng pintuan si Ambrose at inalalayan ko
siyang lumabas ng kotse at hinawakan ko ang kanyang kamay.
Sabay kaming naglakad habang si Adler ay nasa aming likuran. Sa hindi kalayuan ay
may puntod na may nakalagay na Baby Miller. Hindi ko mapigilan na mapaiyak at
lumuhod sa harapan ng punto ng aking anghel at hinaplos ko ang lapida.
"l missed you," mahina kong sabi at napapikit sa aking mga mata habang tuloy-tuloy
ang pagbagsak sa aking mga luha.
Nang umalis ako sa Pilipinas ay mabigat ang aking kalooban lalo na't maiiwan ko ang
anghel ko rito at hindi ko siya madadalaw palagi. Pero maintindihan niya naman kung
bakit ko ginawa iyon noon at kahit na magkalayo kaming dalawa ay palagi ko pa rin
siyang pinagdadasal at alam ko rin na binabantayan niya ako palagi.
"Daddy, why mommy's crying? Kaninong grave po ba itong iniiyakan ni Mommy?" rinig
kong tanong ni Ambrose kay Adler.
Nagpunas ako sa aking luha at tumingin ako kay Ambrose. Hinawakan ko ang kanyang
kamay at pinaupo siya sa aking tabi habang nasa
harapan namin ang kanyang kapatid. Umupo rin sa tabi ni Ambrose si Adler at pareho
na kaming tatlo na nakaharap sa puntod ng aming anghel. "Mommy, sino po siya?”
Ambrose asked
Hinaplos ko ang buhok ni Ambrose at nginitian siya bago sinagot ang kanyang tanong.
"Ambrose, meet your sibling, Baby Miller,” pagpapakilala ko kay Ambrose sa kanyang
kapatid.
Napaawang ang kanyang bibig at pareho siyang napatingin sa amin ni Adler.
Nagkatinginan kami ni Adler at nakikita ko na rin na malapit na siyang maiyak at
ngumiti lang siya sa akin at mabilis na pinunasan ang nagbabadyang luha na papatak
sa kanyang mga mata.
"M-My sibling, Mommy?”
"Your twin, Son,” wika ni Adler at tinapik ang balikat ni Ambrose.
Bahagyang lumapit si Ambrose sa lapida ng aming baby Miller at hinaplos niya ito.
Nang makita ko ang pagngiti ni Ambrose habang nakatitig sa puntod ng kanyang
kapatid ay hindi ko na mapigilan na muling mapaiyak. Mabilis kong tinakpan ang
aking bibig upang hindi ako mapahikbi ng malakas.
"Hello, my twin! I'm so happy that I finally met you," masayang sabi ni Ambrose
habang kausap niya ang kanyang kakambal.
Naramdaman ko ang paglapit sa akin ni Adler at inakbayan niya ako kaya napasandal
ako sa kanyang dibdib at hinawan ko ang kanyang kamay. Pinapanood namin si Ambrose
habang kausap ang puntod ng kanyang kakambal at tuwang-tuwa siya nang malaman
niyang may kakambal siya. Tinanong niya rin sa amin ni Adler kung bakit nawala na
ang kanyang kakambal at siya na lang ang mag-isa.
Hindi kaagad kami nakasagot sa tanong ni Adler at nagkatinginan kaming dalawa, sa
huli ay ako na ang sumagot sa tanong ni Ambrose.
Hinawakan ko ang magkabila niyang balikat at hinalikan ang kanyang pisngi.
"Is it because your twin is our guardian angel, Pretty boy. Even though your twin
is not here anymore, your sibling is always here to protect and guide us,"
malambing kong sagot sa kanyangtanong.
Turnango naman si Ambrose at muli siyang napatitig sa puntod ng kanyang kapatid.
Pagkatapos naming ma-explain lahat kay Ambrose ay nag-stay na muna kami rito sa
sementeryo. Nag-uusap ang mag-ama ngayon at kung anu-ano rin ang tinatanong ni
Ambrose sa kanyang ama at sinasagot din ito ni Adler na mataas nag pasensya. Nang
malapit nang dumilim ay napagpasyahan na naming umalis at bago kami umalis ay
nagdasal na muna kami at nagpaalam sa aming anak.
Pagtakbong pumunta si Ambrose sa may sasakyan at pumasok na sa 100b at kami na lang
dalawa ni Adler ang nandito sa labas. Bago pa siya makapasok sa driver's seat ay
tinawag ko na siya.
"Ad ler."
Napatigil siya at napatingin sa akin ng
"Yes? May problema ba, Lara?" nag-aalala niyang tanong.
Urniling ako at ngumiti ng matamis sa kanya.
"Yes," sabi ko habang nakatingin pa rin kay Adler.
Kumunot ang kanyang noo habang nakatitig sa akin.
"Huh? Anong yes?" naguguluhan niyang tanong.
Napairap ako at mahinang natawa bago mulingtumingin sa kanya.
"Sabi ko yes, sinasagot na kita, Adler!" sabi
ko at muli siyang nginitian.
Ang naguguluhan na ekspresyon sa pagmumukha ni Adler ay unti-unting napapalitan
nang labis na pagkagulat at nanlaki ang kanyang mga mata at napatakip din siya sa
kanyang bibig. "F-For real?" tanong niya na parang hindi pa rin makapaniwala.
Ngumiti ako kay Adler at turnango. "Yes, Adler. From now on, we're in a
relationship," masaya kong sabi.
Mabilis na lumapit sa akin si Adler at bahagya pa akong napatili nang bigla niya
akong buhatin at pinaikot-ikot at nang itinigil na niya ang pag-ikot sa akin ay
hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at pinagdikit ang aming mga noo.
"l promise, I will love and take care of you forever," sabi ni Adler habang
hinahaplos ang aking pisngi.
Ngumiti ako at tumango.
"Same thing, Adler," mahina kong sabi at kumapit ako sa kanyang batok.
Hinalikan niya ang aking noo at nginitian ako.
"l love you," he said.
Ngumiti ako kay Adler at hinaplos ko ang
kanyang pisngi at tinitigan ang kanyang poging pagmumukha.
"l love you too, Adler."
Inilapit niya ang kanyang labi sa aking labi at hinalikan niya ako. Napangiti ako
at hinalikan siya pabalik.
I know that this is the best decision I've ever made to this day.

MTDB2: N EW HOUSE
EPISODE 31
NEW HOUSE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
SINAGOT ko na si Adler at boyfriend ko na talaga siya. Ang sarap pala sa pakiramdam
ng ganito, 'no? Hindi ko kasi naranasan ang ganito sa buong buhay 1<0. Hindi kami
dumaan sa ligawan stage ni Adler at magkaaway pa kami no'ng ikinasal kaming dalawa,
hindi namin gusto ang isa't isa. Never pa akong nakaranasan ng may manliligaw kaya
masayang-masaya ako sa pinaranas sa akin ni Adler ngayon kahit na hindi na kami mga
teenager. Sa totoo lang ay para kaming bum alik sa pagiging teenager namin nang
magsimula siyang manligaw sa akin. Naranasan ko na rin ang magtampo, mga kadalasan
na ginagawa ng mga babaeng nililigawan kagaya ng mapagbigyan ng iba't ibang mga
regalo at iba pa. Lahat ng mga iyon ay pinaramdam sa akin ni Adler at masayang
masaya ako para ro'n.
"So, magjowa na kayong?" tanong ni Steven at tinuro niya kaming dalawa ni Adler.
Nandito kami ngayon sa bahay nila Steven at Danica dahil gusto nilang hiramin si
Ambrose. Sumama na rin si Adler at siya na rin ang nagsabi na sabihin namin kay
Steven at sa kanyang asawa na si Danica ang tungkol sa relasyon naming dalawa.
Nasa dating kwarto namin dito sa bahay nila Steven si Ambrose at naglalaro siya
ro'n kasama ang kanyang yaya. Naiwan kami rito sa may living room ni Adler habang
kasama namin ang mag-asawang Steven at Danica na seryosong nakatingin sa amin ni
Adler.
"Yes, Steven. Sinagot ko na si Adler dahil mahal ko pa rin naman siya, hindi
nagbago ang pagtingin ko sa kanya," diretsahan kong pag-amin sa aking kaibigan
tungkol sa totoong nararamdaman ko para kay Adler.
Naramdaman ko ang paghawak ni Adler sa aking kamay kaya napatingin ako sa kanya at
nagpalitan kami sa aming mga ngiti.
"Danica, love, kinagat ata ako ng langgam
Muli akong napatingin kay Steven nang umarte na naman ito. Panira talaga ng moment
ang lalaking 'to, eh. Inggitero masyado kahit na may asawa na rin naman siya.
"Steven, ano bal Ayan ka na naman," saway ni Danica at kinurot ang tagiliran ni
Steven. "Aray!" daing ni Steven at napasimangot.
Humalukipkip na lang si Steven at hindi na ulit nagsalita. Humarap sa amin ulit si
Danica at ngumiti.
"Saktong-sakto ang pagkuha namin kay Ambrose sa inyo, Lara! Makakapag-baby time pa
kayo ngayon," nakangiting sabi ni Danica.
Hindi ko maiwasan na pamulahan sa aking mukha at hindi ko magawangtumingin kay
Adler kahit na ramdam na ramdam ko na ngayon ang kanyang titig sa akin.
"Thanks, Danica and Steven. May pupuntahan din kami ni Lara ngayon kaya saktong-
sakto talaga na gusto niyong hiramin muna si Ambrose," si Adler an nagsalita.
Napatingin din ako sa kanya at nakakita ko siyang nakatingin na rin pala sa akin.
Kinindatan ako ni Adler at hinalikan niya ang likuran ng aking kamay.
"Ahem. Saan kayo pupunta ng best friend 1<0?" rinig kong tanong ni Steven kaya muli
akong napatingin sa kanya.
Pinanlakihan siya ng mga mata ni Danica at sumimangot lang si Steven at muting
tumingin sa akin.
"Secret. Hindi ko pwedeng sabihin ngayon,
eh,” sagot ni Adler na mas lalong nagpsimangot sa mukha ni Steven.
Nagpaalam na kami ni Adler sa mag-asawa at bago kami umalis ay pinuntahan na muna
namin si Ambrose sa kwarto kung saan ito naglalaro kasama ang Yaya Larie niya.
Nagpaalam na kami ni Adler at lumabas na kami sa bahay nila Steven at umalis.
"Saan ba tayo pupunta, Adler? Anong secret iyong sinasabi mo kanina kay Steven,
ah?” tanong ko kay Adler habang nandito na kami sa kanyangsasakyan.
Napasulyap siya sa akin at nginisihan ako. "Secret nga, diba? Kapag sinabi ko sa
'yo kung ano 'yon, hindi na iyon secret.”
Napasimangot na lang ako at hindi na ulit nagsalita dahil baka sarkastikong sagot
na naman ang ibigay sa akin ni Adler kaya nanahimik na lang ako sa aking
kinauupuan.
Kumunot ang aking noo at napatingin sa labas nang makita kong pumasok kami sa isang
subdivision. Agad din na pinasok si Adler sa loob ng gate at kumaway lang sa kanya
at guard, kilala siya nito. Anong ginagawa namin dito?
Tuloy-tuloy ang pag da-drive ni Adler at tahimik lang din ako rito sa aking
kinauupuan
habang nakasilip sa labas at nakatingin sa mga bahay na nadadaanan namin. May bahay
ba siya rito, o baka naman ay may pupuntahan kami rito? Hindi ko alam, wala rin
akong ideya.
Makalipas ang ilang oras na pagba-byahe ay tumigil na rin ang sasakyan niya sa
harapan ng isang 3 storey house at may rooftop din akong nakikita. Hindi ko
mapigilan na mamangha dahil ang ganda ng bahay at ang laki, halata rin na bago.
Napatingin ako kay Adler at turningin din siya sa akin.
"Kaninong bahay 'to?" I asked him.
Bahagya siyang ngumiti sa akin at kinindatan ako bago siya lumabas sa kanyang
Ashton Martin. Mabilis na naglakad si Adler palapit sa akin at pinagbuksan niya ako
ng pintuan at inalalayan niya rin ako sa paglabas. Nang makalabas na ako kay
napatingala ako sa may bahay at hindi ko talaga maiwasan na mapaisip kung kaninong
bahay 'to dahil ang ganda at ang laki talaga.
"Let's go?" sabi ni Adler at hinawakan niya ang aking beywang.
"Huh? Saan tayo pupunta?"
"Sa bahay," sagot niya at nagsimula na
kaming maglakad papasok sa loob.
Kahit na naguguluhan ako ay sumunod na rin ako kay Adler at nagpadala ako sa kanya
dahil nakahawak siya sa aking beywang. Nang makapasok kami sa loob ng bahay ay wala
akong nakita na ibang tao, kami lang dalawa ni Adler. Ang laki ng bahay at bagong-
bago ang lahat ng kagamitan.
Nakaramdam na ako kung bakit kami nandito ni Adler at kung bakit niya ako dinala
rito kaya humarap na ako sa kanya at tinignan siya ng seryoso.
"Adler, bakit tayo nandito? Bahay mo ba 'to?” sunod-sunod kong tanong sa kanya.
Humakbang siya palapit sa akin at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at
ngumiti.
"Hindi ko lang 'to bahay, Lara, bahay natin ito,” malambing niyang sabi*
Nanlaki ang aking mga mata at napatingin sa paligid bago muling mapatingin sa
kanya. "A-Adler, ang laki nito!” hindi makapaniwala kongsabi.
Ngumisi siya at malambing na hinalikan ang aking pisngi,
"Pinagawa ko 'to kay Luke. Nang umalis ka,
naisip kong magpagawa ng bahay. Sa 100b ng limangtaon na nawalay ako sa inyong
dalawa ni
Ambrose, dito ko binuhos lahat ang oras ko, Lara. Kahit na walang kasiguraduhan na
burnalik ka rito sa Pilipinas at mahalin mo ulit ako sa lahat ng ginawa ko sa 'yo
noon, pinagpatuloy ko pa rin ito. Pangarap ko kasi na tumira tayo sa ganitong bahay
kasama ang mga anak natin, Lara. Kaya ngayon na sinagot mo na ako at girlfriend na
kita, gusto ko sana na surnama kayo sa akin ni
Ambrose at dito na tayo tumira," seryosong sabi ni Adler habang nakatitig sa aking
mga mata.
Hindi ko mapigilan na maging emosyonal sa kanyang sinabi sa akin. Humakbang ako
palapit kay Adler at niyakap ko siya ng mahigpit.
Naramdaman ko ang pagyakap pabalik ni Adler at hinagod niya ang aking likuran at
hinalikan niya ang tuktok ng aking ulo.
"Maraming salamat sa lahat, Adler," mahina kong sabi habang nakapikit at nayakap sa
kanya. "Ako dapat ang magpasalamat sa 'yo, Lara." Nag-angat ako ng tingin kay Adler
nang sabihin niya iyon sa akin. Ngumiti siya at hinawakan ang magkabila kong pisngi
at hinaplos niya ito.
"Thank you for coming back, Mi amor. Kung hindi ka pa siguro burnalik ay baka
hinanap na
kita sa Switzerland."
Napataas ang kilay ko sa kanyang sinabi.
"Weh? 'Di nga?"
"00 nga."
Mahina akongtumawa.
"Hindi mo nga ako pinuntahan sa Switzerland!"
"Pinuntahan kita, remember?"
"Pero isang beses lang 'yun! Hindi mo nga alam na buntis ako kay Ambrose, eh."
"Kasi hindi na ulit ako tumatanggap ng balita tungkol sa 'yo at gusto kong hayaan
ka na muna dahil iyon naman talag ang rason mo kung bakit ka umalis, diba?" seryoso
niyang sabi habang nakatingin sa akin.
"Baka may iba ka langtalagang pinagkakaabalahan dito," nakanguso kong sabi sa
kanya.
Gusto ko sanang mag-mention ng pangalan ngayon pero hindi ko na lang ito tinuloy
dahil ayokong masira ang moment namin ni Adler at inaasar ko lang naman siya
ngayon, hindi ko siya sinusumbatan.
Inirapan ako ni Adler kaya nagpigil na ako sa aking pagtawa ngayon sa kanya.
"Kasasabi ko lang kanina, diba? Ito ngang bahay natin ang pinagkakaabalahan ko rito
habang wala ka, Lara," parang inis na niyang sabi sa akin.
Mahina akong natawa at kinurot ang magkabila niyang pisngi pero nakasimangot pa rin
si Adler habang nakatingin sa akin.
"00 na! Pikon naman 'tong boyfriend ko! Kiss mo na lang ako," malambing kong sabi
at ngumuso sa kanyang harapan.
Napairap si Adler at unti-unti na siyang ngumiti at nawala na ang simangot sa
kanyang mukha. Ang lakas ko talaga sa lalaking 'to! Hindi ako makapaniwala na ang
demonyo, pasaway, nakakabwesit at kinatatakutan ng lahat ay napamahal sa isang
babaeng katulad ko. Simple lang naman ako at wala akong maipagmalaki at isa akong
boring na babae. Malaki pa rin ang pasasalamat ko dahil sa akin napamahal si Adler,
sa dami ng babaeng nahuhumaling sa kanya ay si Lara Laureen Montenegro pa talaga
ang kanyang napili.
Hinawakan ni Adler ang magkabila kong pisngi at inilapit niya ang kanyang labi sa
nakanguso kong labi at hinalikan niya ito na may tunog pa kaya nagtawanan kaming
dalawa.
Nagkatitigan kami ng ilang minuto ni Adler at
hinaplos niya ang aking pisngi at nginitian ako.
"Binyagan natin ang bago nating bahay, Lara," mahinang sabi ni Adler habang
nakatingin sa akin.
Napakunot ang noo ko sa kanyang sinabi at hindi mapigilan na maguluhan.
"H-Huh? Anong binyagan ka diyan? Wala naman tayong kasama rito na magbe-bless sa
bahay natin, Adler," naguguluhan kong sabi sa kanya.
Pinagsasabi ng lalaking 'to? Gusto niya bang kami lang dalawa ang mag-bless dito?
Mahina siyang turnawa at inilapit niya ang kanyang mukha sa may tainga ko at
binulongan ako.
"What I mean is let's make love here in our new home, Baby."
Nanlaki ang mga mata ko at napatingin kay Adler.
ler..
"Happy Valentine's day, my baby weirdo," malambing niyang sabi at hinalikan na ako
sa aking labi.
Kumapit ako sa kanyang batok at hinalikan na rin siya pabalik.
Unang binyag sa aming bagong bahay.

MTDB2: VALENTINES DAY R18+

EPISODE 32
VALENTINE'S DAY
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN
RISK.
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
INIHIGA ako ni Adler sa may kama. Mabilis niya akong dinala rito sa master's
bedroom na magiging kwarto na rin naming dalawa kapag lumapit na kami rito. Malaki
ang kwarto at queen size rin ang kama.
"You want to make love with me here first?" tanong ko kay Adler habang nakatingin
sa kanya na naghuhubad na sa aking harapan.
We made foreplays in the living room. I gave him a hand and blowjob while he ate my
pu$sy. thought we would f*ck right there on the couch, but Adler carried me to go
here in the bedroom, and now he's removing all his clothes while looking at me.
Nang mahubad na ni Adler ang kanyang mga saplot sa katawan at mabilis siyang
pumaibabaw sa akin at muli akong hinalikan. Pareho na kaming hubo't hubad ni Adler
at ramdam na ramdam ko na ang kanyang katawan na nakadikit sa aking katawan ngayon,
lalo na ang kanyang sandata na tumutusok sa may bandang tiyan ko.
Burnaba ang halik ni Adler papunta sa aking leeg at ang kanyang kamay naman ay
pumunta sa may dibdib ko at hinaplos ito at bahagyang pinisil. Napakagat ako sa
aking labi at pinagmamasdan ang ginagawa ni Adler ngayon sa aking katawan.
Pagkatapos niya sa paghalik sa may leeg ko ay bumaba ito hanggang sa dumating na sa
may dibdib. While kissing my mound, his other hand is carasses my other boobs.
Napaawang ako sa aking labi nang isubo ni Adler ang isa kong dibdib at bahagya
niyang kin agat ang aking utong at nilaro-laro niya ito gamit ang kanyang dila.
Napahawak ako sa kanyang buhok habang nakaawang pa rin sa aking bibig habang
pinagmamasdan siya sa kanyang ginagawa. Para siyang batang dume-dede sa aking
dibdib ngayon at nag-angat din siya ng tingin sa akin at ang kanyang mga tingin sa
akin ay parang nang-aakin.
Tumigil na siya sa kanyang pagsubo sa isa kong dibdib at lumipat naman siya sa
kabila. Ang
isang kamay ni Adler at humahaplos sa aking katawan at naramdaman ko itong burnaba
hanggang sa makarating siya sa aking gitna. Bahagya kong ibinuka ang aking hita at
bahagyang napaliyad nang maramdaman ko na ang kanyang kamay na hinahaplos na ang
aking basang gitna. He touch my clit0ris at nilaro ako ro'n. Napapikit ako sa aking
mga mata at napakapit sa balikat ni Adler lalo na nang maramdaman ko ang pagbilis
ng kanyang mga daliri na nasa aking gitna.
"A-Adler. . . oh, god!" napaliyad ako nang mahigpit na napahawak sa buhok ni Adler,
nasasabunot ko na siya.
Tumigil na si Adler sa aking dibdib at burnaba ang kanyang halik sa papunta sa
aking dibdib hanggang sa nakarating na siya sa aking gitna. Hinawakan niya ang
magkabila kong hita at bahagya niya itong ibinuka at hindi naman ako nagreklamo.
Ikinapit ni Adler sa kanyang balikat ang dalawa kong binti at inilapit niya ang
kanyang mukha sa aking gitna and he kissed me right there.
Muli akong napahawak sa buhok ni Adler at ang isa ko namang kamay ay napahawak sa
aking dibdib. Napakagat ako sa aking labi nang maramdaman kong hinahalikan ni Adler
ang aking gitna na para bang hinahalikan niya ang aking labi. Makalipas ang ilang
segundo ay naramdaman ko na ang dila ni Adler sa may clit0ris.
"Oh... f*ck," mahina kong mura at napapikit ako sa aking mga mata.
Patuloy ang paglaro ni Adler sa aking gitna gamit ang kanyangdila at naradaman na
rin na ipinasok na niyaa ang dalawa niyang daliri sa aking loob at nilabas-masok na
niya ito habang tuloy-tuloy pa rin ang paggalaw ng kanyang dila. Sh*t, double kill.
"Ahhh! Adler, faster.. I begged.
Mabilis naman niyang sinunod ang aking sinabi at mas binilisan niya pa lalo ang
paglabas-masok niya sa kanyang dalawang daliri sa aking loob. Bahagya siyang
tumigil sa pagpasok sa aking loob kaya napadilat ako sa aking mga mata at
napatingin sa kanya. Akala ko ay titigil na siya pero nagulat na lang ako nang
tatlong daliri na niya ang ipinasok niya sa aking loob. Napaliyad ako sa kakaibang
nararamdaman nang dahil sa kanyang ginagawa sa akin ngayon.
Oh my God... it feels so good.
"Ad ler! Oh!"
Mahigpit akong napakapit sa buhok niya at
napaupo na rin at bahagyang napapaliyad sa ginagawa ni Adler hanggang sa unti-unti
ko nang nararamdaman ang aking pagsabog. Muli akong napapikit sa aking mga mata
habang nakaawang ang aking bibig at napatingala sa sobrang sarap na aking
nararadaman.
"A-Adler, I'm so near!"
"Just go on, Lara. I'm right here," mahinang sabi ni Adler at nag-angat ng tingin
sa akin at muli akong kinain.
"Ahhh!" bahagya akong nakiliti hanggang sa sumabog na talaga ako at naramdaman ko
ang pagdila ni Adler sa aking gitna at nang muli siyang turningin sa akin ay
dinilaan niya ang kanyang labi at mapang-akit na tumingin sa akin.
Umalis si Adler sa kama at nagulat na lang ako nang hawakan niya ang magkabila kong
binti at hinila niya ako palapit sa kanya. Napatili ako at bigla niya na lang akong
pinatalikod. Half of my body is still in the bed and the half part is hanging,
hinawakan niya ang aking mga binti upang hindi mahulog sa may sahig ang mga paa
1<0.
He stretches my back at bahagya niyang pinalo ang aking pwetan kaya napakagat ako
sa aking labi. Pagkatapos niyang paluin ang aking pwetan ay hinaplos niya ito at
naramdaman ko ang kanyang labi na hinalikan at magkabila kong pwet.
Inilapit ni Adler ang kanyang mukha sa may mukha ko habang nasa likuran ko pa rin
siya. Inabot niya ang aking labi at muli kaming naghalikan dalawa. Tumigil muna
siya sa paghalik sa akin at hinalikan niya ang aking tainga at binulongan ako.
"Easy, medium, or hard?" he whispered.
Napalunok ako sa aking laway at napapikit ako sa aking mga mata at hinaplos ang
pisngi ni Adler.
"Hard. f*ck me hard, baby. F*ck me and let me scream your name," bulong ko sa
kanya at hinalikan siya sa kanyang labi.
He chuckled, and he caressed my butt.
"Your wish is my command, my little kitten."
Napalunok ako sa aking [away at mahigpit akong napahawak sa may comforter upang
doon kumuha ng lakas. Hinawakan ni Adler ang magkabila kong hita at at bahagya
niyang inangat ang aking pwetan at napaawang na lang ako sa aking labi nang
maramdaman ko na ang unti-unti niyang pagpasok mula sa aking likuran.
"Oh, God! Adler!"
He started to thrust inside me deeper and
roughly.
Mahigpit niyang hinawakan ang aking hita at mas lalo pa akong inangat at mas
binilisan niya pa ang kanyang paglabas-masok mula sa aking likuran. Oh my God! He's
so goddamn huge and.. and good at making me crazy.
Hinawakan ni Adler ang aking mukha garnit ang kanyang isang kamay at ipinasok niya
kanyang hinlalaki sa aking labi kaya mabilis ko itong isinubo at napatingala habang
patuloy ang kanyang paggalaw sa aking likuran. Rinig na rinig namin ang pagbangga
ng aking pwetan kay Adler na mas lalo pang nagpabalik sa akin.
"Ahhh! Adler, harder. .. ohhh! Harder!"
"F*ck, Lara!"
Mabilis akong iniharap ni Adler sa kanya binuhat niya ako habang hindi pa rin siya
natatanggal sa akin. Hinawakan niya ang aking beywang para hindi ako mahulog at
muli siyang gumalaw habang nakatayo siya at buhat-buhat ako. Napakapit ako sa
kanyang batok at sumiksik sa kanyang balikat habang napapadaing sa sobrang pagsagad
ni Adler sa aking kaloob-looban. He's hitting my G-Spot.
Naramdaman ko ang paglalakad ni Adler at
ibinaba niya ako at isinandal sa may pader. Muli niya akong pinatalikod at
hinawakan niya ang aking beywang at muli siyang pumasok sa akin. Napahawak ako sa
may pader at muling napaungol nang malakas.
"Ahhh! Adler! Yes! Harder!"
Napasandal sa aking likuran si Adler at mas binilisan niya pa ang kanyang paggalaw
na nagpahiyaw at nagpabaliw sa akin lalo.
"A-Adler, I'm coming!"
"Me too. Damn! Let's come together, baby," bulong ni Adler sa akin at mas
hinigpitan niya pa lalo ang pagkakayakap sa akin.
Sunod kaming nilabasan ni Adler.
Akala ko ay titigil na siya pero hindi pa pala, dinala niya ako sa may shower and
he f*ck me hard right there.
Bibinyagan nga talaga siguro namin ang buong bahay.
God! This is the best valentine's day I've experienced.
Adler is still a beast, and I'm loving it.

MTDB2: REJECTED LOVE

EPISODE 33
REJECTED LOVE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"You were busy yesterd ay. I tried to contact you, but you're out of coverage."
Napakagat ako sa aking labi at napatingin kay Angelo. Hindi ko alam kung ano ang
sasabihin ko sa kanya, kung paano ko sasabihin na sinagot ko na si Adler at
nagkabalikan na kaming dalawa. Hindi naman ako tanga para hindi malaman at
maramdaman na may pagtingin siya sa akin at biglang kaibigan niya, ayokong masaktan
si Angelo. Pero alam ko naman na kahit anong gawin ko ay masasaktan ko pa rin siya.
"Y-Yes. May importante kasi akong ginawa kahapon," sagot ko sa kanya at hindi ko na
dinugtungan.
Napatango naman si Angelo at ngumiti siya sa akin.
"Gusto mo bang sabay tayo kumain mamaya?" tanong niya sa akin.
"Ah. A-Ano—" hindi ko naituloy ang aking pagsasalita nang biglang tumunog ang aking
phone na nasa ibabaw ng akingtable.
Nakita ni Angelo ang screen sa aking phone at nakita niyang si Adler ang tumatawag
sa akin. Nag-angat ako ng tingin sa kanya at alanganin na ngumiti.
"A-Angelo—"
Turnayo siya at ngumiti sa akin.
"Okay lang ako, Lara. Maybe next time na lang? Sige, magta-trabaho na muna ako,"
paalam niya at lumabas sa aking opisina.
Napahawak ako sa aking noo at huminga nang malalim bago sin agot ang tawag ni Adler
sa akin.
"What you took so long?" inis niyang tanong sa kabilang linya.
Hinilot ko ang aking sentido habang patuloy ko pa rin na kausap si Adler.
"Adler, nasa trabaho ako," sabi ko sa kanya.
Matagal siyang hindi nakasagot sa kabilang linya na para bang ngayon niya lang
napagtanto na working hour pa rin ngayon.
"Oh. I'm sorry. Did I disturb you?"
Napakagat ako sa aking labi at iniwasan na hindi kiligin ngayon. Hanggang ngayon ay
naninibago pa rin ako sa ibang pinapakita sa akin ni Adler, hindi naman talaga siya
ganito sa akin noon, eh. Totoo nga siguro iyong sinabi ni Tita Devon sa akin noon
na kahit maypagka-demonyo si Adler at may anger issues, kapag nagmahal naman ito ay
kakaiba, mas sweet pa sa langgam at ito ang nararamdaman at nakikita ko sa kanya
ngayon.
"N-No, you're not. Ano nga pala ang kailangan mo?" tanong ko kay Adler.
"Hmm. Gusto ko lang sabihin na susunduin kita diyan mamaya sa pinagta-trabahuan
mo," sabi ni Adler kabilang linya.
"W-Wala ka bang work? Kaya ko ang sarili ko, Adler," sabi ko sa kanya.
Hindi ko kasi ginamit ang kotse ko ngayon dahil tinatamad akong mag-drive kaya si
Adler na ang naghatid sa akin papunta rito sa trabaho at siya na rin ang naghatid
kay Ambrose sa school. Narinig ko ang kanyang pagbuntong-hininga sa kabilang linya.
"Hindi ako busy basta para sa 'yo, Lara, seryosong sabi sa kabilang linya.
Bahagya akong napanguso ako tinakpan ang
akong mukha nang sabihin iyon ni Adler, hindi naman niya makikita ang pagmumukha ko
ngayon kaya okay lang.
"Fine! Mamayang5 PM ang uwian ko. H'wag kang magpapa-late, ah? Baka hindi hindi ko
na maabutan ng gising di Ambrose mamaya," sabi ko sa kanya.
Hindi pa kami lumilipat sa bago naming bahay dahil may pinaayos pa kami ro'n ng
kunti pero baka sa susunod na araw, o next week ay makakalipat na kaming tatlo at
masayang-masaya si Ambrose nang sabihin namin ni Adler na may bahay na kaming tatlo
at may sarili na rin siyang kwarto. Hindi naman sa ayaw niya akong katabi pero big
boy na raw sya kaya kailangan na niyang lumipat ng kwarto.
"Okay, Baby. I love you."
"l love you too."
Natapos na kami sa pag-uusap ni Adler sa phone at muli kong pinagpatuloy ang aking
trabaho, pero kahit na pinagpatuloy ko ang aking ginagawa ngayon ay hindi pa rin
mawala sa aking isipan si Angelo, gusto ko nang sabihin sa kanya ang totoo para
hindi na sya umasa sa akin.
Huminga ako nang malalim at napagpasyahan ma tumayo at lumabas sa aking opisina.
Kailangan kong kausapin si Angelo at sabihin sa kanya ang totoo.
Seryoso akong naglakad papunta sa kanilang cubicle at agad ko siyang nakita sa
kanyang pwesto habang may ginagawa sa kanyangcomputer.
Bumuntong-hininga muna ako bago ko siya tawagin.
"Angelo," tawag ko sa kanya.
Tumigil siya sa kanyang ginagawa at napatingin siya sa akin. Bahagyang nanlaki ang
kanyang mga mata at tumayo rin siya at lumapit sa akin.
"M-May kailangan ka ba, Lara?" tanong niya.
Seryoso ko siyang tinignan ngayon.
"Pwede ba tayong mag-usap?" tanong ko. Mabilis na tango si Angelo at ngumiti sa
akin.
"Sure! Ano 'yun?"
"Labas tayo, Angelo? Punta tayo sa isang coffee shop malapit dito," pagyayaya ko sa
kanya.
Muli siyang tumango at ngumiti sa akin. God! Paano ko ba sasabihin kay Angelo nang
hindi siya nasasaktan? Parang ayokong saktan ang lalaking 'to dahil sobrang bait
niya.
Tahimik lang ako habang naglalakad kami ni
Angelo papunta sa malapit na coffee shop dito sa
pinagta-trabahuan namin. Hindi na kami sumakay ng kotse dahil pwede na rin naman
itong lakarin. Nang makapasok na kami sa 100b ay agad na rin kaming nag-order.
Habang hinihintay namin ang aming order ay hindi ko mapigilan na mailang.
"Lara, may problema ba?" tanong ni Angelo sa akin.
Muli akong napatingin kay Angelo nang magsalita ito. Nakita kong seryoso na rin ang
ekspresyon sa mukha ni Angelo habang nakatingin sa akin.
"Huh? Ah—" hindi keep na naituloy ang aking sasabihin nang muli siyang magsalita.
Bahagya siyang ngumiti bago muting magsalita.
"Tungkol ba 'yan sa panliligaw ko sa 'yo?" tanong niya sa akin.
Napakagat ako sa aking labi at urniwas ng tingin sa kanya. Bumuntong-hininga na
muna ako at nilakasan ang aking 100b na sabihin kay Angelo ang totoo.
"Nagkabalikan na kami ng ex-husband ko. He's now my boyfriend, Angelo," sabi ko at
mulingtumingin sa kanya.
Nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata
pero ngumiti pa rin siya sa akin na para bang sinasabi na okay lang siya. .. kahit
ang totoo naman nito ay hindi.
"G-Ganun ba? Wow! Congrats, Lara," wika ni Angelo at pinipilit niyang maging
masigla ngayon.
"I'm sorry."
Nagsalubong ang kanyang kilay at urniling. "Lara, you don't have to say sorry,
okay? Alam ko naman sa simula na wala akong pag-asa sa 'yo, eh. Diba sinabi ko
naman sa 'yo na okay lang sa akin na hindi mo ako mahalin pabalik? Okay lang
talaga. At least ngayon ay magiging masaya na kayo ng pamilya mo, mabibigyan mo na
rin ng kompletong pamilya si Ambrose," sabi ni Angelo at nginitian ako.
Lumapit ako kay Angelo at niyakap ko siya.
Naramdaman ko ang pagyakap pabalik sa akin ni Angelo at ramdam ko ang kanyang
lungkot ngayon.
"You deserve better, Angelo. Makakahanap ka rin ng babaeng mamahalin ka nang
sobrang-sobra at hindi ka pababayaan," wika ko habangyakap pa rin siya.
Naramdaman ko ang kanyang patango habang nakayakap pa rin sa akin.
"Sana nga. . . sana nga, Lara."

MTDB2: HIS PROMISE

EPISODE 34
HIS PROMISE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"WOW! The house is big and it's so beautiful! I like the style—I like everything!
Ibang klase talaga kapag Coleman holdings na ang humawak ng isang project kasi
bigatin talaga ang kalabasan! Pwede bang dito na rin kami makitira ng asawa't anak
ko, Lara? Marami naman kayong mga rooms dito, eh. Makiki-rent na lang kami ni
Danica, hindi naman namin kayo i-istorbohin ng jowa mo kapag sexy time," wika ni
Steven habang nakangisi at kinindatan ako.
"Gago!" sabi ni Danica at malakas na pinalo sa may balikat ang kanyang asawa.
"Aray!" daing ni Steven at napasimangot. Natawa na lang ako sa kanilang dalawa.
Lumipat na kami ni Adler sa bahay na pinagawa niya para sa amin at sila Steven at
Danica ang una naming bisita. Wala pa rito si Adler pero sabi niya ay pauwi na raw
siya dahil natagalan sila ng kunti sa kanilang meeting dahil may nagkasagutan daw
do'n.
"Papa Steven, dito na po kayo titira with us?" masayang tanong ni Ambrose at
kumapit sa braso ng kanyang Papa Steven.
Ayan na nga ba angsinasabi ko. ...
Napangiwi si Steven at bahagyang kinurot ang pisngi ni Ambrose.
"Dadalaw na lang kami palagi rito ng Mama Danica mo, Pretty boy. Pero syempre kayo
na muna angdadalaw sa bahay namin dahil malapit nang manganak si Mama Danica mo,"
nakangiting sabi ni Steven kay Ambrose.
"I'm so excited to meet our baby girl, Papa Steven, finally! I can't wait to be a
kuya na!" masayang sabi ni Ambrose. Lumapit ang anak ko sa kanyang Mama Danica at
hinalikan nito ang baby bump ni Danica at ang pisngi rin nito.
Nagtawanan naman kamingtatlo sa sinabi ni Ambrose at napangiti rin ako sa pagiging
sweet ng aking anak. Isa ito sa maipagmamalaki ko na kahit na mag-isa lang akong
pinalaki si Ambrose at noong una ay hindi ko pa alam ang gagawin, napalaki ko naman
siya ngtama at masaya na ako ro'n.
"lkaw, Mommy Lara, when po ba ako magkakaroon ng kapatid sa inyo ni Daddy?" Muntik
na akong mabilaukan sa sarili kong laway sa biglaang tanong sa akin ng aking anak.
"A-Ano 'yon, Ambrose?" nauutal kong tanong sa kanya. Baka kasi nagkamali lang ako
ng pandinig sa kanyang sinabi kanina kaya kailangan kong ma-make sure.
"Sabi ko PO, kailan ako magakakaroon ng kapatid sa inyo ni Daddy? I want a baby
brother!
Pwede rin pong Baby sister!" nakangiting sabi ni Ambrose at lumapit siya sa akin at
niyakap ako sa akingbeywang.
Namutla ako at hindi alam kung ano ang sasabihin. Natigil lang ako nang turnawa
nang napakalakas si Steven na para bang nakarinig siya ng isang nakakatawangjoke.
Mahina rin na tumawa si Danica na nasa kanyang tabi habang nakatakip sa kanyang
bibig. Pareho ko silang tinignan ng masama.
Nang-aasar pa, eh!
"Hoy, Lara, sagutin mo ang tanong ng anak mol" natatawang sabi ni Steven.
Pinanlisikan ko siya ng mga mata at mabilis na pinakita sa kanya ang middle finger
ko nang hindi nakikita ni Ambrose. Ngumisi lang si Steven sa akin at kinindatan
ako.
"Mommy, when? I want a baby brother na," nakangusong sabi ni Ambrose habang
nakatingala sa akin.
Napangiwi ako at bahagyang napakamot sa aking pisngi.
"Uh. Anak, hindi pa alam ni Mommy, eh. Pero wala namang imposible, ibibigay naman
ni Lord sa atin 'yan kaya maghintay na lang tayo," malambing kong sabi at hinalikan
ang kanyang pisngi.
Ngumuso siya at tahimik na tumango.
May narinig kaming tunog ng saskyan sa labas at alam na naming si Adler ito.
Mabilis na umalis si Ambrose sa aking tabi at nagmadali siyang lumabas sa bahay
upang salubungin ang kanyang Daddy. Napatayo na rin ako at sumunod kay Ambrose.
Hinintay ni Ambrose sa may labas ang paglabas ni Adler sa kanyang sasakyan at nang
makalabas na ito ay agad na turnakbo si Ambrose papunta sa kanyang Daddy at binuhat
din kaagad siya ni Adler at hinalikan sa pisngi nito.
"l missed you, Daddy! Did you buy me ice cream?"
Napasapo ako sa aking noo.
Ayan na naman siya sa Ice cream obsession niya.
Mahinang natawa si Adler at kinurot niya ang
pisngi ng kanyang anak.
"Maybe next time, son. Your mommy will kill me if I spoil you in your ice cream
obsession, nakangising sabi ni Adler at sinulyapan ako.
Inirapan ko naman siya at ngumiti na rin. Lumapit si Adler sa akin habang buhat pa
rin ang aming anak.
"Hey, baby. I missed you," malambing niyang sabi at mabilis na hinalikan ang aking
labi. Hinaplos ko ang kanyang pisngi at kumapit ako sa kanyang braso.
"l missed you too," sabi ko sa kanya.
Sabay na kaming pumasok sa 100b at lumapit kina Steven. Binati ni Adler ang mag-
asawa at binati rin siya ni Danica, si Steven naman ay simpleng tango lang ang
pagbati pabalik.
"Ang ganda ng pagkakagawa ng bahay ninyo, Damon," sabi ni Danica.
Ngumiti si Adler at tumango.
"These are all Luke's works. Well, I also helped with the decision-making, but
overall, it's the work of Luke and his team," sabi ni Adler.
Magaling naman talaga si Luke sa ganito dahil isa siyang Engineer at magaling din
ang kanyang team, kaya rin siguro nagtiwala si Adler
dito dahil magaling naman talaga ang asawa ng aking kapatid.
Nagpaalanm na rin sila Steven at Danica sa amin dahil inaantok na si Danica at
maaga pa silang pupunta bukas sa hospital para sa checkup. Nag-aya na rin si
Ambrose na matulog kaya binuhat na siya ni Adler at dinala na namin siya sa kanyang
kwarto. 00, iba na ng kwarto si Ambrose dahil ito ang kanyang request sa amin ng
Daddy Adler niya. naka-costumized na rin ang kanyang room at naging isang galaxy
room na ito, mahilig kasi siya sa mga ganun. Kaya sa may ceiling ng kwarto ni
Ambrose ay may mga nakalutang na mga planets at sa dingding naman ay may iba't
ibangstars.
Kinumutan na muna namin si Ambrose at sabay na kami ni Adler na pumunta sa aming
kwarto.
Naghuhubad siya ngayon sa kanyang kasuotan upang makapagpalit at ako naman ay
nakaupo lang dito sa kama habang nakatingin sa kanya.
"Adler," tawag ko sa kanya.
Napatingin siya sa akin habang patuloy siya sa pagbibihis.
"Yes, Lara?"
Bahagya akong napanguso at nagdadalawang isip kung itatanong ko ba ang tumatakbo sa
aking isipan ngayon, o pabayaan ko na lang. Pero sa huli ay tinanong ko na rin kay
Adler kasi baka hindi ako makatulog nito ng maayosmamaya.
"Bakit pala hindi na lang tayo bumalik sa dating bahay natin? Buhay pa naman 'yon,
diba?" tanong ko sa kanya.
Naalala ko na iyongtinirhan namin ni Adler noon no'ng mag-asawa pa lang kami ay
binili niya. Nagtaka lang ako kung bakit mas pinili niyang magpagawa ng ibang bahay
kaysa doon ulit kami tumira. Alam kong kayang-kaya ni Adler na magpagawa ulit ng
bahay, kahit ilan pa ang gusto niya dahil mayaman naman siya. Pero sayang din ang
bahay na iyon at marami rin iyong mga ala-ala namin ni Adler kahit na ang karamihan
doon na ala-ala ay puro sakitan lang ng damdamin.
Natapos na si Adler sa kanyang pagbibihis at humakbang siya palapit sa akin. Umupo
siya sa aking tabi rin sa may kama namin at hinaplos niya ang aking pisngi at
nginitian ako.
"Lara, ayoko nang balikan ang bahay na iyon. Alam kong marami tayong memorya sa
bahay na 'yon, pero doon din tayo nasira. iyong bahay na 'yon ang naging saksi ng
lahat ng sakit na naramdaman natin. Gusto kong magsimula tayo ulit kaya nagpagawa
ako ng bahay para clito ulit tayo bumuo ng isang masayang memorya," malambing na
sabi ni Adler habang nakatingin sa akin.
Ngumiti ako sa kanya at tumango.
God! I really love this man.
Inangat ni Adler ang kanyang mga kamay at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi
at pinagdikit niya ang aming mga noo.
Tumango ako at napahawak din sa kanyang kamay na nakahawak sa aking mukha.
"Let's make good memories in this house, Baby. I'll be better. I will protect and
take care of you and Ambrose. I promise that." Adler sincerely said, and he kissed
me on my lips.

MTDB2: FAINTED
EPISODE 35
FAINTED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"ADLER, kinakabahan ako," sabi ko sa kanya at hinawakan ang kanyang braso.
Napatingin sa akin si Adler at hinawakan niya ang aking pisngi at hinalikan ang
aking noo.
"Why? Magiging masaya si Tita Devon kapag malaman niyang nagkabalikan tayo at may
anak tayong dalawa," nakangiting sabi niya sa akin. Bumuntong-hininga ako at walang
nagawa kundi ang tumango at sumang-ayon.
Wala naman kasi siyang alam sa nangyayari sa pagitan namin ni Tita Devon at isama
mo na rin si Rebecca. Hindi niya alam na walang gusto sa akin si Tita Devon para sa
kanya dahil wala nang choice noon si Tita kundi angtanggapin ako dahil asawa ako ni
Adler.
"Si Tita Devon lang ba ang pupunta rito?" tanong ko kay Adler.
Nagluto ng iba't ibang mga putahi ang mga kasambahay namin dahil pupunta rito si
Tita
Devon sa aming bahay ni Adler at clito na rin niya sasabihin ang relasyon naming
dalawa at ang tungkol sa anak namin na si Ambrose.
Ayokong banggitin ang pangalan ni Rebecca ngayon at hindi ko rin natanong kay Adler
ang tungkol sa kanila ni Rebecca, kung may komunikasyon pa ba sila sa isa't isa.
Dahil no'ng nagkita kami ni Tita Devon sa mall ay nakikita ko ang pagiging close
nilang dalawa, iba ang kanilang closeness.
Nagkibitbalikat si Adler na halatang walang alam.
"l don't know, maybe?" he answered.
Napatango na lang din ako at nagpaalam na muna sa kanya na puntahan si Ambrose na
nasa kanyang kwarto na binibihisan ngayon ng kanyang Yaya Larie. Pagpasok ko sa
100b ng kwarto ni Ambrose ay nakita ko siyang nakasimangot habang nakaharap sa
kanyang malaking salamin at sinusuklayan siya ngayon ng kanyangYaya.
Lumapit ako sa kanya at nginitian siya. Ako na ang nagtuloy sa pagsuklay sa buhok
ni Ambrose at lumabas na muna si Yaya Larie at naiwan kaming dalawa ng anak ko rito
sa kanyang kwarto.
" Bakit nakasimangot si Pretty boy 1<0?"
tanong ko sa kanya habang nakangitl
Turningin sa akin at muling napasimangot.
"Mommy, do I need to change my clothes? I don't like to wear formal clothes!"
nakasimangot niyang sabi sa akin.
Hindi ko mapigilan na mapatawa sa pagre-reklamo niya ngayon sa akin dahil nakikita
ko sa kanya si Adler kapag nakasimangot. Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi
at bahagya ko itong kinurot.
"Anak, kailangan mong mag-ayos dahil dadating ang Tita ng Daddy mo, your Lola
nakangiti kong sabi sa kanya.
Nanlaki ang kanyang mga mata sa aking sinabi.
"My Lola, Mommy? Wow! I'm excited to meet her. I hope she will like me,"
nakangiting sabi ni Ambrose.
Ngumiti ako sa kanya at hinawakan ang magkabila niyang balikat at tinitigan ang
aking anak.
"Of course, she will defin itely like you,
Ambrose. You're a good boy, and you're Lara and Adler's pretty boy son," nakangiti
kong sabi sa kanya.
Turnango naman siya at niyakap ako.
Hinalikan ko ang noo ni Ambrose at napaisip din ako. Paano kung hindi matanggap ni
Tita Devon ang anak ko? Ayokong masaktan si
Ambrose. Hindi ako makakapayag na pagsalitaan mamaya ng masama ang anak 1<0, hindi
ko hahayaan iyon.
Pagkatapos kong maayusan si Ambrose ay napagpasyahan na naming lumabas sa kanyang
kwarto upang makapunta sa baba. Nasa may hagdanan na kami ni Ambrose at magkahawak
kamay kami ngayon pababa, may narinig akong usapan at tawanan sa baba kaya hindi ko
mapigilan na kabahan. Bahagyang humigpit ang pagkakahawak ko sa aking anak at nang
makababa na kami ay nakita ko na kung sino ang narinig ko sa may itaas.
Nakita ko si Tita Devon na kausap si Adler at hindi siya nag-iisa. . . kasama niya
si Rebecca Del Rios.
Anong ginagawa niya rito? Wala ba siyang ibang pamilya at kailangan niya na
palaging nakadikit kay Tita Devon?
"They're here," sabi ni Adler nang makita niya kami ni Ambrose at ngumiti siya.
Napalingon sila Tita Devon at Rebecca at pareho silang napatingin sa amin ng aking
anak. Nakita ko sa ekspresyon ni Tita Devon ang gulat at napatakip pa siya sa
kanyang bibig nang makita niya si Ambrose.
"Oh my God! Kamukhang-kamukha mo ang anak mo. Damon," wika ni Tita Devon at
sinulyapan si Adler.
Lumapit si Tita Devon kay Ambrose at lumuhod ito sa harapan ng anak ko at ngumitl.
Napatingin ako kay Ambrose at nakita ko ang seryoso niyang ekspresyon sa mukha
habang nakatingin kayTita.
"Hello, Ambrose! I'm your grandma Devon. I'm so happy to finally met you, APO!"
masiglang sabi ni Tita Devon at niyakap niya ang aking anak. Niyakap din siya
pabalik ni Ambrose at napasulyap siya sa akin kaya nginitian ko siya.
"I'm happy to met you too, Grandma Devon," mahinhin na sabi ni Ambrose habang
nayakap din sa kanyang Grandma Devon.
Napatingin ako kay Adler at nakita ko siyang nakatingin din sa akin habang
nakangiti kaya nginitian ko siya pabalik. Napasulyap naman ako kay Rebecca na
kanina pa tahimik sa kanyang kinatatayuan. Nakita ko siyang nakatingin kay Tita
Devon at Ambrose at hindi ko malaman kung ano ang kanyang inisip ngayon at hindi ko
rin mabasa sa kanyang mukha dahil blanko ang kanyang ekspresyon. Nakita kong
napasulyap
siya sa akin kaya bahagya akong nagulat pero m abilis din akong naka-recover sa
pagkagulat at binigyan si Rebecca ng isang matamis na ngiti, pero nagulat ako ng
hindi niya ako nginitian pabalik at umiwas siya ng tingin sa akin na para bang
hindi niya ako nakita. Okay lang ba siya? Nagkibitbalikat na lang ako at hindi na
lang pinansin si Rebecca.
Pagktapos magyakapan ng anak ko at ni Tita Devon, binati rin ako ni Tita at
niyakap. Napagpasyahan na naming pumunta sa may dining area at nakahain na lahat sa
lamesa ang mga hinanda namin kanina. Friendly si Ambrose kaya mabilis lang sila
naging close ni Tita Devon, ng kanyang Grandma Devon. Masaya ako dahil nakikita ko
naman kay Tita Devon na tuwang-tuwa siya sa anak namin ni Adler, buti na lang.
"So, nagkabalikan pala kayong dalawa?" tanong ni Tita Devon habang kumakain kami
rito.
Nag-angat ako ng tingin at napasulyap ako kay Tita Devon at pati na rink ay Rebecca
na kanina pa tahimik at nakayuko habang kumakain.
Naramdaman ko ang paghawak ni Adler sa aking kamay sa ilalim ng lamesa kaya
napatingin ako sa kanya at nakita kong nakatingin din siya sa
akin at nginitian ako bago humarap muli kay Tita Devon at sagutin ang tanong nito
sa amin.
"Yes, Tita Devon. We realized that even we parted away for so long, our love is
still there, and it never fades away," sagot ni Adler sa tanong ni Tita Devon at
muli siyang napasulyap sa akin at nginitian ako.
Hindi ko mapigilan na kiligin sa sinabi ni Adler at maging emosyonal dahil totoo
ang kanyang sinagot sa tanong ni Tita. Nagkalayo man kaming dalawa, hindi nagbago
ang nararamdaman namin sa isa't isa. Unang beses kong nakita ulit si Adler at may
naramdaman na kaagad akong kakaiba at isa na rito ang pananabik at gusto siyang
malapitan at mahagkan. Wala akong ibang lalaki na nagustuhan noong nasa ibang bansa
ako at nagpakalayo kay Adler. Kahit anong gawin kong magkagusto sa mga lalaki ro'n
kahit na ang ga-gwapo ng mga lalaki ro'n ay hindi ko magawa, si Adler lang talaga
ang nilalaman ng puso't isipan ko.
"Wow! That's so sweet, Hijo. I'm so happy na nagkabalikan na ulit kayo ng dati mong
asawa," nakangitinging sabi ni Tita at tinignan kaming dalawa ni Adler.
Napataas ako sa aking kilay nang sabihin
niya iyon at napasulyap ako kay Rebecca nang makita kong inilapag niya ang hawak
niyang kubyertos at napatulala habang nakayuko pa rin. Hindi ko mapigilan na
mapaisip sa babaeng 'to, wala ba talaga siyang alam na may ex-wife si Adler? Kung
wala man, bakit hindi siya sinabihan ni Tita Devon, o hindi naman si Adler? Bakit
nila dinala rito si Rebecca at binigla sa mga pangyayari?
"C-Congrats,” nag-angat ng tin gin si Rebecca at tumingin siya sa aming dalawa ni
Adler. Maliit siyang ngumiti habang nakatingin sa amin pero hindi niya ako
maloloko, may nakita akong lungkot sa kanyang mga mata habang nakatingin sa amin.
"Thanks, Rebecca,” rinig kong sabi ni Adler kaya napasulyap ako sa kanya. Seryoso
ang kanyang tingin kay Rebecca at wala akong nakikitang kaba, ang kalmado lang ni
Adler.
"Grabe... hindi ko alam na may anak ka na pala,” mahinangsabi ni Rebecca at
mahinang tumawa.
Napakurap ako sa aking mga mata at napasulyap sa aking anak, pero buti na lang at
focus siya sa kanyang pag kain ngayon at hindi nakikinig sa usapan namin.
”l'm sorry kung ngayon ko lang ito nasabi sa
inyo," seryosong sabi ni Adler.
Turnango si Rebecca at nakita kong tinapik ni Tita Devon at balikat ng babae na
para bang pinapakalma. Hindi ako nagsasalita ngayon pero ino-obserbahan ko ang
lahat ng nangyayari ngayon, ang mga galaw ni Adler at napapalita niya na kalmado,
ang nakangiting si Tita Devon at si Rebecca na halatang hindi komportable ngayon.
"It's okay, Hijo! Naintindihan naman namin at masaya kami na malaman na may anak ka
na," si Tita Devon at sumagot.
Napatango si Adler at napasulyap siya sa akin kaya nginitian ako.
"Nahihilo ako...
Napakunot ang aking noo at muli akong napatingin kay Rebecca. Nakita namin itong
namumutla ngayon at makalipas ang ilang segundo ay bigla na lang siyang nawalan ng
malay at bumulagta sa may sahig.
"Rebecca!"
"Oh my God!"
"Tita, call her doctor!" sabi ni Adler.
Sabay kaming napatayo lahat at napatigil din sa pag kain ang aking anak na si
Ambrose at gulat na napatingin sa nangyari. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang
kanyang balikat. Nakita kong mabilis na lumapit si Adler kay Rebecca at binuhat
niya ito at mabilis na inilabas sa dining area.
Napakurap ako sa aking mga mata at hindi makapagsalita.
"Mommy, what happened to that lady? Why she fainted?" takang tanong ni Ambrose
habang nakatingala sa akin.
Bumuntong hininga ako at bahagyang nginitian si Ambrose.
"I-I don't know, Pretty boy. Don't mind that lady. She will be fine, okay? Continue
your eating."
Napatango naman siya at hindi na nagsalita at pinagpatuloy na ang kanyang pag kain.
Gusto kong maging kalmado at hindi mag-isip nang kung anu-ano, pero hindi ko
magawa, napapaisip talaga ako. Sino si Rebecca at bakit ang close niya sa pamilya
ni Adler? Wala ba siyang pamilya? At bakit siya nahimatay?

MTDB2: HER SIDE

EPISODE 36
HER SIDE
LARA LAUREEN'S POINT O VIEW.
AGAD na dinala si Rebecca sa guest room clito sa bahay namin. Pinabantayan ko na
muna kay Yaya Larie si Ambrose nang matapos na itong kumain sa hapunan namin.
Pumasok na muna si Ambrose kasama ang kanyang Yaya sa kwarto nito at ako naman ay
dumiretso sa guest room kung saan dinala si Rebecca. Agad kong nakita sa 100b ang
labis na nag-aalalangsi Tita Devon at sa gilid naman ay si Adler na seryoso lang
ang ekspresyon sa mukha. Mabalis na dumating ang doctor ni Rebecca at agad na
tinignan ang kondisyon nito.
"Doc, kumusta si Rebecca? Bakit siya hinimatay?" alalang tanong ni Tita Devon sa
Doctor ni Rebecca. Hindi ko mapigilan na mamangha sa labis na pag-aalala ni Tita
Devon sa babae, ibang-iba talaga ang closeness nila. Kaya siguro nagmakaawa si Tita
sa akin no'n na hayaan kong makihati sa relasyon namin ni Adler si Rebecca dahil
gustong-gusto niya ito para sa
kanyang pamangkin.
Mapait akong napangiti habang pinagmamasdan ang maputlang si Rebecca na nakahiga
ngayon sa kama rito sa guest room.
"She's okay for now, Miss Devon. She needs more rest, and I advise her to do
exercise so that the blood in her body will circulate normally, and of course, she
should take the medicines I gave to her every day," seryosong sabi ng doctor.
May mga tanong pa si Tita Devon sa Doctor at sinagot din naman ito. Napatingin ako
kay Adler na nasa aking tabi at sumulyap siya sa akin at hinawakan niya ang aking
balikat at bahagya akong inilapit sa kanya, hinalikan niya rin ang aking noo.
"l know you have a lot of questions in your mind right now. I will answer all of it
when everything is good, okay?"
Tumango ako kay Adler at muli niyang hinalikan ang aking noo.
llang minuto pang magkausap si Tita Devon at angdoctor. Lumabas na rin muna sila
dahil may importanteng sasabihin ang doctor at sumama na rin si Adler dahil tinawag
siya ni Tita Devon, ako na lang ang naiwan dito at ayoko naman na iwan na mag-isa
si Rebecca dahil baka may masamang mangyari sa kanya.
Lumapit na lang ako sa may kama kung saan siya nakahiga at kumuha ako ng silya at
ipinuwesto ito sa kanyang tabi at umupo na rito habang nakaharap sa kanya.
Hindi ko rin mapigilan na maawa kay Rebecca, lalo na't ang darning mga kamalasan
ang nangyari ssa kanyang buhay. Kahit na nagising na siya galing sa comatose ay
marami pa rin siyang mga iniindang mga sakit. Alam kong nagulat siya sa nalaman at
nakita niya na may anak na pala si Adler. Wala na rin naman akong magagawa dahil
magkasama pala sila ni Tita Devon pagpunta rito. Kilala ako ni Rebecca bilang
kabusiness partner ni Adler dahil doon sa pagpunta ko sa bahay ni Tita Devon at si
Rebecca ang aking nakaharap. Pero wala na rin siyang magagawa dahil nagkabalikan na
kaming dalawa ni Adler at may anak kaming dalawa. Matagal na silang wala ni Adler
at guilt na lang ang natitirang nararamdaman ni Adler kaya hindi niya mabitawan si
Rebecca.
"N-Nasaan ako?"
Napakurap ako sa aking mga mata at napaayos sa aking pag-upo nang unti-unti nang
magising si Rebecca. Bahagya kong kinaway ang aking kamay sa kanyang harapan kaya
napatingin sya sa akin habang kitang-kita pa rin
sa kanyang pagmumukha ang labis na panghihina.
"N-Nahimatay na naman ba ako?" mahina niyang tanong sa akin at pinilit niyang
mapaupo akya inalalayan ko na rin siya. Napasandal siya sa headboard ng kama at
muli siyang turningin sa akin at mahinang ngumiti.
"Pasensya na kung sinira ko ang hinanda ninyong dinner ngayon, Lara, ah? Hindi ko
kasi talaga nako-kontrol ang mga ganito. Tapos na ba kayong kumain?"
Bahagya akong ngumiti sa kanya at tumango.
"Okay lang naman, hindi mo kasalanan kung bakit ka nahimatay. 00, tapos na kaming
kumain. Gutom ka na ba? Gusto mo bang pagdalhan kita ng makakain dito?"
Umiling siya habang nakatingin pa ri sa akin. "B-Busog pa ako, Lara, maraming
salamat."
Napatango ako at bahagyang napayuko dahil hindi pa rin ako sanay na tignan, o
kausapin man lang si Rebecca. Una ko siyang nakilala at nakita ay noong nasa
comatose pa siya at inis na inis ako sa kanya no'n dati, pinagsisihan ko na rin
iyon at matagal na rin 'yon.
Muli akong naatingin kay Rebecca nang tawagin niya ang aking pangalan.
Bahagya siyang ngumiti sa akin.
"Alam mo bang kasintahan ko si Adler?"
Napakurap ako sa aking mga mata at nakaramdam ng kaba at tension sa pagitan namin
ngayon ni Rebecca. Hindi ako nakagot at nagpatuloy rin siya sa kanyang pagsasalita.
"Pero nang mangyri ang aksidenteng nagpabago ng buong buhay ko ay nawala ang lahat
sa akin, pati na rin ang lalaking pinakamamahal ko at ang lalaking nangakong
pakakasalan ako at kasama kong bumuo ng isang pamilya," wika ni Rebecca habang
nakatingin sa akin.
Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngayon habang sinasabi ni Rebecca ang
mga iyon habang magkaharap kaming dalawa. Hinayaan ko na lang muna siyang
makapagsalita dahil ramdam kong hindi pa siya tapos. Huminga siya nang malalim at
muting nagsalita.
"Five years akong na-comatose, Lara, ang sakit. Hindi ko alam ang nangyayari sa
paligid ko, wala akong magawa. Ikakasal na sana kami ni Adler at handa na naming
tuparin ang mga pangarap naming dalawa, pero mukhang tutol talaga ang tadhana para
sa amin. Sa paggising 1<0. ang saya ko dahil ang una kong nakita sa pagmulat sa
aking mga mata ay ang lalaking pinakamamahal ko, si Adler. Masayang-masaya ako
dahil hindi niya ako pinabayaan, hindi niya ako tinalikuran at patuloy niya akong
minamahal. Pero habang pinagmamasdan ko siya at inaaral ko ang kanyang kilos, ang
kanyang pagtingin at uri ng pagsasalita habang kausap ako, lahat ng mga iyon ay
nagbago na lahat—ang darning nagbago. Doon ko lang napagtantong hindi na pala ako
ang kanyang mahal at may iniibig na siyang iba, pero hindi ko kilala kung sino ang
babaeng 'yon. ngayon ay alam ko na, ikaw iyon, Lara."
Napakagat ako sa aking labi at pinipigilan kong maging emosyonal sa sinasabi sa
akin ngayon kay Rebecca. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon, pero kung
sabihin man niya sa akin ngayon na ibigay ko sa kanya si Adler... hindi ko gagawin
'yon. May anak na kamingdalawa ni Adler at hindi ako makakapayag na magpaubaya.
"Hindi ko alam ang tungkol sa 'yo, Rebecca," malamig kong sabi sa kanya.
Ngumiti siya at turnango.
"Because they hid me from everyone. Natatakot kasi si Adler na baka may surnunod sa
akin at tuluyan na ako. Maraming gustong manakit sa akin dahil importante ako kay
Adler, kaya rin ako na-aksidente, Lara," wika niya.
Gusto ko san ang sabihin kay Rebecca ngayon na kinidnap din ako ng isa sa mga
kalaban ni Adler at ninong ko pa dahil ako ang asawa ni Adler at isa ako sa
imporante sa kanyang buhay.
"Pasenya na kung hindi maganda angtimpla ko kanina habang nasa harapan ko kayo ng
anak mo, ah? Hindi kasi ako makapaniwala sa nalamaan ko kanina—lalo na sa anak
ninyo ni Adler. Normal naman sigurong masaktan kapag nalaman mo ang nangyari sa
buhay ng mahal mo, diba?" sabi niya sa akin.
Simple akong tum ango habang seryosong nakatingin kay Rebecca ngayon.
Her feelings are valid, and I'm not mad at her. As long as she still respects me
and she didn't do something wrong to my son, I will understand her.
"Hindi ko sinabi lahat ng iyon para magmakaawa sa 'yo, Lara, baka iyan ang maisip
mo," sabi niya at bahagyag ngumiti.
Maliit din akong ngumiti sa kanya at umiling.
"Don't worry. I get your point, Rebecca," sagot ko.
Tumango siya at bumuntong-hininga.
"Alagaan mo ng mabuti si Adler, ah? Wala na rin naman akong magagawa, eh, ikaw na
ang mahal niya. Ayokong ipagsiksikan ang sarili ko sa isang taong hindi naman ako
mahal, Lara. Siguro pinagtagpo lang talaga kami ni Adler pero hindi kami
itinadhangdalawa," mahinang sabi ni Rebecca at pinunasan niya ang kanyang luha na
pumatak sa kanyang mga mata.
"I'm sorry," hindi ko alam kung bakit sinabi ko iyon ngayon kay Rebecca pero
nararamdaman ko na kailangan ko itong sabihin sa kanya para naman guminhawa ng
kunti ang kanyang pakiramdam.
Muli siyang nag-angat ng tingin sa akin at muling ngumitl.
"Bakit na nagso-sorry? Ako dapat ang mag-sorry sa 'yo, Lara. H'wag lang mag-alala,
hindi ko kayo guguluhin ni Adler at alam ko ang tama sa mali. Kahit na mahal ko pa
rin si Adler hanggang ngayon, kailangan ko na talagang tumigil dahil may anak na
kayong dalawa, seryoso niyang sabi sa akin.
Napatango naman ako habang nakatingin din sa kanya.
"Alagaan mo siya, ah?"
Ngumisi ako sa sinabi ni Rebecca.
"Kahit hindi mo na iyan sabihin ay aalagaan ko siya palagi, mamahalin ko siya nang
sobra," seryoso kong sabi sa kanya.
Urniwas ng tingin sa akin si Rebecca at nakita ko ang lungkot sa kanyang mukha.
"Makakahanap ka rin ng para sa 'yo,
Rebecca," sahi ko, pinapalakas ang kanyang 100b. Muli siyang napatingin sa akin at
mahinang tumawa.
"Wala na ata akong mahahanap pa, Lara. Siguro ay nabubuhay lang ako para maging
mapag-isa sa mundong ito, sanay na rin naman ako. H'wag ka nang masyadong mag-isip
nang kung anu-ano, Lara, hindi ko naman aagawin sa
'yo si Adler," sabi niya at muling ngumiti sa akin.
Ngumiti rin ako sa kanya at tumango.
"Hindi naman siya magpapa-agaw,
Rebecca."
Natigilan siya sa aking sinabi sa kanya pero ngumiti rin siya pabalik sa akin at
tumango. Hindi na ulit nagsalita si Rebecca at napatayo na rin ako lalo na nang
bumukas ang pintuan at pumasok si Tita Devon kasama si Adler na nakasunod.
Nagkatinginan kaming dalawa ni Adler at naglakad ako palapit sa kanya upang yakapin
siya ng mahigpit.
Si Rebecca man ang nauna sa buhay ni Adler, ako naman ang panghuli.

MTDB2: THE LETTER

EPISODE 37
THE LETTER
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"l hope you didn't get jealous of Rebecca because she was here with Tita Devon."
Napataas ang kilay ko at humarap kay Adler nangsabihin niya iyon. Kauuwi lang nila
Tita Devon at ni Rebecca at kasama rin nila pauwi ang doctor na pumunta rito.
Nandito na kami sa kwarto ni Adler para makapagpahinga na rin at tapos na rin
kaming pumunta sa kwarto ni
Ambrose at hintayin siyang makatulog bago kami burnalik clito sa aming kwarto.
"Why should I get jealous of her?" I asked him.
"Because she was my fiancé?" patanong niyang sagot sa aking tanong.
Mahina akong natawa at muling tinignan ng seryoso si Adler at nginitian ko siya.
"Adler, I'm fine. Hindi na ako ang Lara na nakilala mo noon—I'm more mature and I
know kung kailan ako magseselos at kung kailan ako dapat lumugar," seryoso kong
sabi sa kanya at muli siyang nginitian. Humakbang ako palapit kay Adler at kumapit
ako sa magkabila niyang balikat at tinitigan siya sa kanyang mga mata. "You prove a
lot already to me, Adler, about your real intension why you want me back in your
life. You're true to your words, your actions— everything. I've seen your
improvement and I'm so happy about it. You love me, you love our son, and that's
enough for me, baby," malambing kong sabi at hinaplos ang kanyang pisngi.
Hinawakan ni Adler ang aking kamay at hinalikan niya ito at nginitian din ako
pabalik. "Thank you for not getting jealous.
Mababawasan ang dapat kong e-explain sa 'yo ngayon," wika ni Adler at ngumisi sa
akin.
Mahina ko siya pinalo sa kanyang balikat at natawa sa kanyang sinabi.
Bago kami matulog at mahiga ni Adler sa aming kama, naglinis na muna kami sa aming
katawan at nagbihis na ng pantulog. Nang makahiga na kami sa aming kama ay agad
kong nilapitan si Adler at niyakap ko siya sa kanyang beywang at siya naman ay
niyakap din ako pabalik at naramdaman ko ang kanyang paghalik sa aking noo.
"Rebecca doesn't have parents or either relative anymore, so she's now living with
my Tita Devon."
Napaangat ako kay Adler nang sabihin niya iyon. Hindi naman ako nagtatanong, ayoko
na rin na magtanong. Alam ko naman na matagal nang walang nararamdaman si Adler kay
Rebecca at nagkausap na rin kami ni Rebecca kanina.
"l didn't ask, Adler," I didn't mean to sound that I was jealous—but I just sounded
like that, and he smirked when I said that. Inirapan ko siya at napasim angot.
"l just want to clarify you—that's why I said that. She was my friend before we got
engaged, so she's a part of my life—but you and Ambrose are different. You are one
of the important people in my life," seryoso niyang sabi sa akin.
Mahina akong natawa sa sinabi ni Adler dahil kahit na tungkol kay Rebecca ang
sinasabi niya ngayon ay hindi niya nakakalimutan na banggitin ang pangalan ko,
halatang natatakot siya na magselos ako kapag ikinuwento niya ang sa kanilangdalawa
ni Rebecca.
"So, where are her parents?" I asked him.
"Dead," he answered.
Napakurap ako sa aking mga mata at hindi
alam angsasabihin. Naramdaman ko ang paghaplos ng kamay ni Adler sa aking buhok
ngayon. Pinagpatuloy niya ang kanyang pagsasalita.
"Before the accident happened, her parents also died in a car accident. She has no
relatives too because her parents never said about her family. That's why Tita
Devon decided to adopt Rebecca and let her live in her house, and the incident
happened, and she got into a coma."
Huminga ako nang malalim at hindi mapigilan na maawa kay Rebecca, but I don't want
to talk about her anymore kaya pinatigil ko na si Adler sa pamamagitan ng paghalik
ko sa kanyang labi. Mabilis niya akong hinalikan pabalik at pumaibabaw siya sa
akin. Kumapit ako sa batok ni Adler at mas pinalalim ko pa ang paghahalikan namin
dalawa. Naramdaman ko ang kamay ni Adler sa may dibdib ko at bahagya niya itong
pinisil at burnaba ang kanyang kamay papunta sa akingtiyan at ipinasok niya ang
kamay sa 100b ng aking damit at hinaplos niya ako sa may tiyan ko.
Napatigil kami sa paghahalikan dalawa at turnitig sa isa't isa.
"Kailan ulit magkakalaman 'to?" mahinang tanong ni Adler habang hinahaplos ang
aking
tiyan.
Ngumiti naman ako sa kanya at malambing na hinalikan ang kanyang labi at hinaplos
ang kanyang pisngi.
"Very soon, Adler. Don't worry, I'm going to check it every time, and you're the
first one to know about it, okay?" malambing kong sabi sa kanya.
Turnango siya at muli akong hinalikan sa aking labi.
"l love that, Baby. Thank you.
The DISADVANTAGE of having a billionaire boyfriend is you can't stop him from
having a meeting outside the country, and he needs to go there.
Pumunta si Adler sa Spain para sa isang business conference at dadalawin niya rin
ang pamilya niya ro'n. Tatlong araw si Adler ro'n kaya mamimiss ko talaga siya nang
sobra, pero alam ko naman na para iyon sa trabaho niya kaya siya nando'n at nangako
rin siya na palagi niya akong tatawagan. Gusto niya sanang isama kami ni Ambrose
pero sinabi kong next time na lang dahil exam week ngayon ng anak namin at marami
rin akong ginagawa na trabaho sa aming kompanya.
Gusto ko rin naman talagang surnama kay Adler papuntang Spain dahil namiss ko na
rin ang mga kamag-anak niya ro'n lalo na si Tita Lia at ang kanyang pinsan na babae
na si Ariana. Pero hindi talaga pwedeng iwan ang trabaho ko kaya sa susunod na
lang, marami pa namang panahon at madali lang din kaming makakapunta ro'n sa Spain.
"Wala na bang problema sa pinasa ko sa 'yo, Lara? Hindi kasi ako satisfied sa
sinend ko sa 'yo kanina kaya agad kong pinalitan, pero mukhang mas lalong
pumangit," nakasimangot na sabi ni Angelo habang nagkakamot sa kanyang buhok habang
nakatingin sa akin.
Pinagawa ko kasi siya ng dalawang illustrated book covers para sa ma-re-release
naming mga libro ngayong buwan at si Angelo ang gumawa sa dalawa at wala naman
akong problema sa mga gawa niya dahil magaling naman talaga siya.
Mahina akong natawa sa kanyang sinabi at tinignan siya.
"Angelo, they were terrific, okay? Magaling ka, kaya h'wag kang mag-isip ng
ganyan!" nakangiti kong sabi sa kanya at kinindatan siya.
Masaya ako na kahit inamin ko sa kanyang nagkabalikan kami ni Adler at binusted ko
na siya sa panliligaw niya sa akin, nanatili pa rin ang aming pagkakaibigan at
hindi niya ako nilayuan, wala rin akong nararamdaman na awkwardness sa pagitan
naming dalawa.
"Thank you, Lara, ah? Pero kapag may problema sa mga gawa ko, please, sabihin mo na
kaagad at h'wag kang magdalawang isip na pagalitan ako!" sabi niya.
Napatango naman ako at mahinang natawa.
May kumatok sa pintuan ng aking opisina kaya pareho kaming napatingin ni Angelo
rito at siya na rin ang nagbukas ng pintuan at nakita ko na ang guard pala namin
ito sa building.
Nagsalubong ang aking kilay ng makita kong may hawak itong bouquet of flowers at
may maliit na gift box na dala.
"Ma'am, may nagpaabot nito sa labas, para raw sa inyo," sabi ng Guard at binigay sa
akin ang bulaklak at pati na rin iyong gift box. Kahit na litong-lito ako ay
tinanggap ko pa rin.
"Maraming salamat PO," pasasalamat ko. Nagpaalam na ang guard at lumabas na siya sa
opisina ko.
Napatitig ako sa bulaklak at pati na rin sa gift box.
Si Adler ang nagpadala nito sa akin?
"Wow! Ibang klase ang boyfriend mo, ah? May pa-flowers pa rin kahit na sinagot mo
na siya ."
Hindi ko namalayan na nandito pa rin pala si Angelo sa 100b ng opisina ko. Bahagya
akong ngumiti sa kanya at napagpasyahan kong buksan ang gift box at tignan ang nasa
100b.
Napakunot ang aking noo at hindi mapigilan na magtaka nang wala akong makita sa
100b kundi isang papel lang na tinupi.
"Ano 'yan?" rinig kong tanong ni Angelo at lumapit siya upang makita rin ito.
Kinuha ko ang nakatuping papel at binukan ko ito at binasa.
My Mademoiselle,
I hope you like the flowers that I gave to you.
/ heard your husband is in Spain right now. Should
I come to your house to fulfill his duties in the meantime?
Mabilis kong nabitawan ang sulat at hindi mapigilan na kabahan at magtaka nang
mabasa ito.
"What the f*ck? Who gave you this, Lara?!" rinig kong tanong ni Angelo at kinuha
niya ang papel na may sulat na para sa akin.
Napahawak ako sa aking dibdib nang
maramdaman kong hindi ako makahinga ng maayos.
"I-I don't know," nanghihina kong sagot sa tanong ni Angelo.
Narinig ko ang kanyang galit na boses at mabilis niya rin na pinatawag ang guard na
nagbigay sa akin nitong bulaklak at ng gift box para malaman kung sino ang
nagpadala. Hindi ako makagalaw ngayon at nakatulala lang ako habang iniisip ang
nasa sulat. Sino ang nagpadala sa akin no'n? At. . . at bakit niya alam na nasa
Spain ngayon si Adler?
Oh my God.
I can't help myself think and be scared, not just for me but also for my family.

MTDB2: LONG-DISTANCE R18+

EPISODE 38
LONG-DISTANCE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
BECAUSE of the fear that someone would go to our house and hurt my son and me, I
decided to sleep over at Steven and Danica's house in the meantime. Okay lang naman
sa akin kung mag-isa ako dahil kaya kong ipagtanggol ang aking sarili, pero
natatakot ako na baka may mangyaring masama ni Ambrose lalo na't bata pa siya.
Ayokong may masamang mangyari sa anak ko kaya mas pinili ko na lang munang
makitulog kami sa pamamahay ng kaibigan ko.
"Wala ka namang nagingjowa, Lara. Sino pa ba ang ibang lalaking lumandi sa 'yo
no'ng nag-aaral pa tayo maliban sa akin?" tanong ni Steven habang nakakunot ang
noong nakatingin sa akin.
Sinabi ko na rin sa kanya ang totoo, pati na rin kay Danica. Ang nakakaalam pa
ngayon tungkol sa sulat ay si Angelo na kasama ko kanina sa office, si Steven at si
Danica. Wala pang kaalam-alam si Adler at ayoko naman na sabihin ko kaagad sa kanya
sa phone dahil sigurado akong agad siyang babalik dito sa Pilipinas para masamahan
lang kami at mahanap kung sino ang nagpadala sa aki no'ng sulat at pati na rin sa
bulaklak. Sasabihin ko na lang kay Adler ang nangyari pag-uwi niya rito, ayokong
bigyan siya ng problema habang nagta-trabaho siya ro'n dahil alam ko na importante
ang kanyang pinunta sa Spain.
"Wala. Alam mong wala akong naging boyfriend at busy ako sa pag-aaral ko noon at
pag hahanda sa sarili ko sa kompanya," seryoso kong sagot sa tanong ni Steven.
"Kung wala ka naman palang nilalandi. ..
sino ang nagpadala no'n sa 'yo?" naguguluhan na tanong ni Steven sa akin.
Napakagat ako sa aking labi at napahawak sa aking noo at iniisip ko rin kung Sino,
pero wala talaga akong mahanap na suspect!
"Wala ka namang pinaasa no'ng nasa Switzerland ka, diba? Baka isa sa mga lalaki mo
ro'n, Lara!" muling sabi ni Steven.
Pinanlakihan ko siya ng mga mata. "Gago ka ba? Wala nga sabi! Nakakainis naman
'to!" bahagya kong ginulo ang aking buhok habang nakasimangot.
Nag-peace sign sa akin si Steven at kinindatan ako.
"Joke lang naman! Masyado ka kasing seryoso diyan, eh. H'wag kang mag-alala,
ipapahanap natin kung sino 'yang nagpadala sa 'yo ng sulat. Habang nasa ibang bansa
si Damon, dito na muna kayo sa bahay ni Ambrose, okay?" sabi ni Steven at nginitian
ako.
Tumango naman ako at huminga nang malalim.
"Thank you, Steven."
Hindi rin mawala ang pag-aalala ni Angelo na kasama kong nakabasa sa sulat.
Pinabalik niya kaagad ang guard sa may opisina at pareho namin itongtinanong, pero
ang sabi lang ng guard ay isang lalaking nakasuot ng mask at sombrero ang nagbigay
ng bulaklak at sulat sa kanya. Sinabing delivery boy raw ito kaya hindi na siya
nagtanong pa ng marami dahil nasanay na siyang may nagpapadala sa akin noon at iyon
'yong time na nagpapadala pa ng mga pagkain sa akin si Adler pati na rin mga
bulaklak.
Sumasakit talaga ang ulo ko habang iniisip ko kung sino ang nagpadala sa akin no'n.
F*Ck!
Wala naman akong ibang lalaki sa buhay ko, eh. Wala rin akong mga binabanggang mga
tao at wala akong mga kalaban.
Napahilamos ako sa aking mukha at bahagyangnapayuko.
"Diba nabanggit mo noon na maraming kaaway si Damon?"
Muli akong nag-angat nang tingin sa sinabi ni Steven sa akin.
Naningkit ang aking mga mata at naisip iyon, pero sino? Ang sabi ni Adler sa akin
noon ay pinatay na niya ang mga kalaban niya, iyong apat na nagpatay sa mga
magulang niya at isa na rito ang aking ama. Pero imposible naman na nasa kanila
lalo na kay Ninong Edward dahil nakita ko kung paano siya namatay. Baka nga may iba
pang mga kalaban si Adler. . . pero bakit ako ang pinupunterya at hindi siya?
"Marami nga siyang kaaway, pero bakit ako ang tin a-target?" naguguluhan kong
tanong sa aking kaibigan.
Bahagyang napanguso si Steven at napaisip sa aking tanong. Muli siyangtumingin sa
akin ng seryoso habang bahagya pa rin na nakanguso ang kanyang labi.
"Kasi girlfriend ka ni Damon? Kapag kasi ganyan ka-demonyo ang gusto mong kalabanin
at saktan, mas ta-target-in ko kung sino ang malapit sa lalaking 'yon, Lara. At
dahil mahal ka niya, ikaw ang tina-target ng kalaban ni Damon,"
seryosong sabi ni Steven sa akin.
Muli akong napakagat sa aking labi at napatingala. Hindi pa rin pala ako makakawala
sa ganito, akala ko ay tapos na. Jusko naman, ayoko nang makidnap! Natatakot din
ako na baka idamay nila ang anak ko, h'wag naman sana.
Napatingin ulit ako kay Steven ng seryoso.
"Steve, kailangan kong mag-hire ka ng bodyguard para kay Ambrose habang hindi pa
nakakauwi si Adler clito sa Pinas, pwede ba 'yon?" pakiusap ko.
Mabilis naman siyang tumango at ngumiti sa akin.
"Pwedeng-pwede, Lara. Ako na ang bahala kaya no worries."
Pagkatapos naming mag-usap ni Steven ay umakyat na ako sa second floor at pumunta
sa kwarto ni Ambrose. Nakiusap siya sa akin na gusto niya raw na hindi kami tabi sa
pagtulog dahil gusto niyang maging independent sa pagtulog. Medyo nalungkot ako sa
sinabi ni Ambrose pero pinayagan ko na lang din siya dahil mukhang nagmamadaling
nagbibinata ang anak ko. Pinunatahan ko na lang siya sa kanyang kwarto at inayos
ang kanyang kumot at hinalikan ang kanyang noo. Nang makita kong maayos naman ang
kanyang pagkakatulog at nakalock din ang mga bintana ay lumabas na ako sa kwarto at
pumunta na sa kwarto na tutulugan ko ngayon. Nandito na ako sa kama at nakahiga na.
Hindi ako makatulog ngayon sa dam' ng iniisip 1<0, lalo na do'n sa nagpadala sa
akin ng sulat. Sino ba kasi 'yon?! Nakakainis.
Hinihintay ko rin na tumawag sa akin si Adler. 10 PM na ngayon dito sa Pilipinas
habang doon naman sa Madrid, Spain ay 3 PM na. Nagme-meeting pa kaya sila ngayon, o
baka naman ay kasama niya ang mga pinsan niya at nag car racing sila ngayon?
Bahagya akong napatalon sa gulat nang tumunog ang aking phone at agad kong nakita
ang pangalan ni Adler kaya mabilis ko itong sinagot.
"Hello?" sagot ko at napakagat sa aking labi.
God! I missed him already.
"Hey, baby. How was your day?" he asked me.
Napapikit ako sa aking mga mata at napayakap sa unan na nasa akingtabi.
"Hmmm. I missed you," mahina kong sabi at hindi sinagot ang kanyang tanong, baka
kasi masabi ko sa kanya ang tungkol sa sulat. Pag-uwi niya na lang, doon ko
sasabihin sa kanya.
"l missed you more. Where are you right
Napamulat ako sa aking mga mata at napatingin sa kisame.
"I'm in my room right now, Adler. Natutulog na si Ambrose ngayon sa kwarto niya,"
sagot ko sa kanyang tanong.
"Hmmm. Nasa kwarto rin ako ngayon, nakahiga at iniisip ka, Lara," mapang-akit na
sabl ni Adler sa kabilang linya.
Napakagat ako sa aking labi at hindi mapigilan na makaramdam ng tension ngayon.
F*ck. Kausap ko lang si Adler pero nag-iiba na ang pakiramdam 1<0.
"God! I want you," mahina kong sabi at napasiksik ang mukha ko sa unan sa sobrang
hiya na nararamdaman.
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa sa kabilang linya.
"Do you want me to help you by that, Baby?"
Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Adler.
"How?" tanong 1<0.
Bago niya sinagot ang aking tanong, narinig ko muna ang kanyang pagbuntong-hininga.
"Touch yourself."
Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi.
"H-Huh? Nahihibang ka na ba?!" natataranta kongtanong.
Niyayaya niya ba akong makipag s*x on call sa kanya ngayon? Oh, Gosh! Hindi ko
mapigilan na pamulahan sa aking mukha.
Ang libog mo, Lara!
"Baby, come on....."
Napakagat ako sa aking labi at hinay-hinay kong hinawakan ang aking sarili at
napapikit din ako sa aking mga mata.
"I-I'm already touching myself, Ad ler," nauutal kong sabi at mas lalo ko pang
ibinuka ang aking mga hita.
Narinig ko ang paghinga niya sa kabilang linya, ini-imagine ko na lang na nandito
siya akingtabi ngayon.
"Oh, Lara. I want to eat you right now. I want to taste your juice."
Ipinasok ko sa aking suot na pajama ang aking kamay sinimulan ko nang hawakan ang
aking sarili na ngayon ay basa na. Sh*t! This is so embarrassing! Pero ako lang
naman mag-isa rito at kay Adler ko lang naman pinapakita ang ganito.
"Ahhh! Adler," mahina kong ungol habang binilisan ko ang paglaro sa aking clitoris
at ipinasok ko na rin ang aking daliri sa aking 100b kaya bahagya akong napaliyad.
"Ahhh, Lara. .. I'm also touching myself right now. I want you to suck my cock."
"Oh, God! Adler. ..
Napaawang ako sa aking bibig at ang naririnig ko lang ngayon ay ang ungol namin ni
Adler at ang tunog sa aking daliri na mabilis na naglabas-masok sa aking lagusan.
Mas binilisan ko pa ang aking paggalaw hanggang sa unti-unti ko nang naramdaman ang
aking pagsabog.
"Ohhh!" hiyaw ko at hinang napatingala.
Narinig ko ang ungol ni Adler sa kabilang linya at ang kanyang daing. Makalipas ang
ilang segundo ay natamik si Adler, mukhang nilabasan na rin siya. Narinig ko na ang
kanyang paghinga sa kabilang linya at nagsalita na rin siya.
"That was hot, Lara," natatawa niyang sabi. Napapikit ako sa aking mga mata at
mahina na rin na napatawa sa aming kalokohan na ginawa.
"Please come back quickly, Adler."
"l will, baby."
Nakalimutan ko saglit ang mga problemang kanina pa tumatakbo sa aking isipan at
nakalimutan ko ito bigla nangdahil sa nangyari sa amin ni Adler.
Dinalaw na ako ng antok at nakatulog ako habang kausap ko pa rin si Adler sa
telepono.

MTDB2: IMPOSSIBLE
EPISODE 39
IMPOSSIBLE
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
NAKAUWI na si Adler sa bahay namin at marami rin siyang mga pasalubong para kay
Ambrose at para rin sa akin. Hindi ko mapigÏlan na magulat nang makita ko ang iba't
ibang mga branded na bags at jewelries na padala sa akin ni Adler.
"Adler, I can't accept all of these!" sabi ko at humarap sa kanya.
Inilapag ko lahat ang padala sa akin ni Adler sa aming kama at muntikan na itong
hindi magkasya sa queen size bed namin. Jusko! Isang shop ba ang binili ni Adler?
Balak din atang magtayo ng shop nitong lalaking 'to, ang darni!
"Why? I thought you will like it?" nakakunot ang noong tanong ni Adler sa akin at
napasulyap siya sa kanyang mga padala.
Napasapo ako sa aking noo at bumuntong-hininga bago magsalita. "Ang dami nito!
Hindi naman ako mahilig sa mga material na bagay at hindi rin ako nagko-kolekta
kagaya nila Heart Evangelista, Adler!" sabi ko sa kanya.
Hindi ko pa nga nagagamit iyong bigay na bag sa akin ni Angelo noon. Balak ko nga
sanang ibalik ito sa kanya pero baka magalit, o masaktan ko lang siya kaya itatago
ko na lang iyon dahil may bag pa naman ako. Tapos ito namangsi Adler... jusko
naman! Saan ko naman ilalagay ang mga 'to?
"Si Tita Lia at Ariana at burnili ng mga iyan, gusto nilang dalhin ko ang mga 'yan
at ibigay sa 'yo," malamig na sabi ni Adler.
Muli akong napahawak sa aking noo at bahagyang napanguso. Mukhang ilalagay ko na
lang ang mga ito pansamantala sa bakanteng kwarto namin dito sa bahay. Sila Tita
Lia at Arian naman pala ang mga bumili nito, pero hindi ko pa rin ito magagamit
lahat dahil may mga garnit naman ako at hindi ako mahilig sa mga alahas.
Dinala ko ang mga pasalubong ni Adler at tinulukan niya rin ako na madala ito sa
bakanteng kwarto namin. Hindi pa alam ni Adler ang tungkol sa sulat pero sasabiihin
ko rin naman sa kanya ngayon ang totoo. He needs to know everything dahil baka
mabaliw na talaga ako kaiisip tungkol
sa nagpadala nitong sulat sa akin.
Malaya kong makakausap ngayon si Adler dahil nasa bahay nila Isabelle at Luke si
Ambrose at kalaro ang mga pinsan nito. Dinala niya rin ang mga bago niyang laruan
at binigyan ng regalo ang kanyang mga pinsan. Makakausap ko ngayon si Adler at
kailangan din namin pag-isipan ng mabuti ang tungkol sa natanggap ko.
Pagkatapos naming dalhin lahat ng mga bags, sapatos, alahas at iba pang mga dinala
ni Adler na para sa akin, dinala na namin ito sa kabilang kwarto at nang mailagay
na namin ito doon, kinuha ko na sa drawer ko ang nakatagong sulat na pinadala sa
akin... angdahilan kung bakit ako hindi makatulog ng maayos.
Dumiretso rin kaagad si Adler sa kanyang opisina rito sa bahay namin nang matapos
niya akong tulungan dahil may kailangan pa siyang gawin na trabaho. Napagpasyahan
kong istobohin ko muna si Adler sa may opisina niya dahil hindi na ako mapakaling
hindi sabihin sa kanya ang tungkol sa sulat.
Kumatok ako sa pintuan ng kanyang opisina at binuksan ko ito at pumasok sa 100b.
Napatingin naman siya sa kanyang ginagawa at inalis niya rin ang kanyang suot na
eyeglasses at napatayo at lumapit siya sa akin.
"May problema ba?" Alala niyang tanong sa akin.
Huminga muna ako nang malalim bago muling tumingin ng seryoso kay Adler at sabihin
ang totoo sa kanya.
"Adler, may dapat kang malaman," sabi ko. Kumunot ang kanyang noo at nakita ko ang
bahagya niyang pagkataranta.
W-What? Are you pregnant?" hind makapaniwala niyang tanong at hinawakan ang
magkabila kong balikat.
Napairap ako at mahinang natawa sa kanyang tanong sa akin. Inalis ko ang kanyang
kamay na naka hawak sa sa aking balikat at umiling ako sa kanya.
"Hindi—hindi pa, okay? May iba akong sasabihin sa 'yo at dapat mo itong malaman,"
seryoso kong sabi ni Adler.
Muli na rin siyang sumeryoso habang nakatingin sa akin. Ibinigay ko na sa kanyang
ang gift box at mabilis niya naman itong kinuha sa akin at tinignan niya ito na
parang naguguluhan. Napatingin ulit sa akin si Adler at tinaasan niya ako ng
kanyang kilay.
"What's this? A gift for me?" tanong niya sa akin.
Bahagya akong ngumiti at umiling.
"Buksan mo na lang 'yan at tignan mo kung ano ang nasa 100b," sabi ko.
Mabilis niya namang sinunod ang aking sinabi at binuksan na niya ang gift box.
Nakita ko ang pagkunot sa noo ni Adler at inilabas niya ang sulat na nakatupi rin
kagaya ng pagtupi no'ng una kong kita nitong sulat na kinatatakutan ko. "Lara,
what's this?" muting tanong ni Adler at winagayway ang hawak niyang papel.
Napakagat ako sa aking labi habang nakatingin dito.
"Open and read it," utos ko sa kanya.
Mabilis niyang binuksan ang sulat at tahimik niya itong binasa. Nakatingin lang ako
sa ekspresyon sa mukha ni Adler habang binabasa ang papel na hawak niya. Nakita
kong gurnalaw-galaw ang kilay ni Adler sa kabila at alam kong naiinis, o nagagalit
na siya—ganyan ang napapansin ko kay Adler kapag sinusubukan niyang makontrol ang
kanyang galit.
"Who the hell sent you this mother*cker letter?" galit at madiin na sabi ni Adler
sa akin. Napalunok ako sa aking [away at hindi maiwasan na kabahan habang
nakatingin ngayon kay Adler. Hindi naman siya galit sa akin, pero nakakatakot ang
kanyang aura ngayon.
"H-Hindi ko alam, Adler. No'ng nasa Spain ka, may biglang dumating na regalo sa
akin sa may office at akala nung guard na ikaw pa rin iyon kaya mabilis niyang
ibinigay sa akin at iyan ang nakuha ko," kinakabahan kong sagot sa kanyang tanong.
"F*ck!" malakas na mura ni Adler at mabilis siyang napatalikod sa akin habang
mahigpit na nakahawak sa papel at ang kanyang isa namang kamay ay nasa may beywang
niya.
"A-Adler, bakit?" tanong ko sa kanya.
Tumigil siya sa kanyang pagmumura at muli siyang humarap sa akin at may nakita
akong takot at pag-aalala sa kanyang mukha ngayon habang nakatingin sa akin kaya
mas lalo akong kinabahan.
"A-Adler, ano?" muli kong tanong sa kanya habang kinakabahan na rin. Ang lakas
ngtibok ng aking puso.
Bahagya siyang napayuko at umiling.
"Impossible..
Napakunot ang noo ko sa mahinang sinabi ni Adler. Anong imposible?
"Ad ler—
"This letter. .. I know this penmanship, Lara," mahinang sabi ni Adler at muli
siyang napatingin sa akin.
"H-Huh? Kanino?"
Umigting ang kanyang panga.
"Harry Trinidad.

MTDB2: FEAR
EPISODE 40
FEAR
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"He's dead. I already killed him!" Adler an grily shouted.
Naguguluhan din ako nang sabihin niyang si Harry Trinidad ang nagpadala sa akin ng
sulat. Nasabi na ni Adler sa akin no'n na pinatay na niya iyong tatlong pumatay sa
mga magulang niya, isa na rito si Ninong Edward na nasaksihan ko ang pagkamatay. Si
Dad naman ay hindi na niya nagawang patayin dahil namatay na ito sa
dinadalangsakit.
"Bakit mo nalaman na siya 'yan?" naguguluhan kong tanong sa kanya.
Muli siyang humarap sa akin at kita ko pa rin sa kanyang pagmumukha ang
pagkabalisa.
"l studied everything about them, right? Nagpapadala rin siya ng mga sulat sa akin
noon at bulaklak. Did he also gave you bouqet of flowers? What kind of flowers? Is
it red roses?" sunod-sunod na tanong ni Adler sa akin.
Nakaramdam ako ng labis na kaba at takot nang itanong iyon ni Adler sa akin.
"Y-Yes," mahina kong sagot sa kanyang tanongsa akin.
"F*ck!" muli siyang napamura ng malakas at napatalikod siya sa akin.
Nakita kong agad na kinuha ni Adler ang cellphone niya na nasa ibabaw ng kanyang
table at may pinindot siya ro'n at tinawagan. Tahimik lang akong nakatingin sa
kanya at ayoko rin na guluhin si Adler habang may tinatawagan siya ngayon.
"Hello, Alexander. . . yeah.. I have important matters to talk to you about right
now—yeah, about that. Thanks."
Mabilis na pinatay ni Adler ang tawag at ibinaba na niya ang kanyang phone at muli
siyang humarap sa akin habang seryoso pa rin ang mukha. Humakbang palapit sa akin
si Adler at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at hinalikan niya ako sa aking
noo.
"l know you're scared right now, but let me fix this problem, okay? I'm going to
Coleman Security Agency to talk and ask for help with Alec," seryoso niyang sabi at
hinalikan niya ang aking labi.
"What about us, Adler? Baka may biglang pumunta rito nang wala ka," alala kong
tanong sa kanya.
Ngumiti siya at muling hinaplos ang aking pisngi.
"May dadating mamaya rito na mga security at papahigpitan ko rin ang security sa
may gate ngvillage. Sa ngayon, puntahan mo na muna si Ambrose sa bahay nila
Isabelle, 'kay? Ihahatid kita ro'n," sabi niya sa akin.
Mabilis naman akongtumango at nagpalit na muna ako ngdamit at kinuha ang aking bag
upang makaalis na kami ni Adler.
Tahimik lang kamingdalawa sa 100b ng sasakyan ni Adler at hinatid na muna niya ako
sa bahay nila Isabelle at Luke kung saan ngayon si Ambrose. Mabilis lang kaming
nakarating do'n dahil hindi kalayuan ang mga bahay namin. Umalis din kaagad si
Adler at ako na lang ang pumasok mag-isa sa 100b ng bahay nila Isabelle. Nasa may
backyard sila Ambrose kasama ang mga pinsan niyangsi Matthias, Lucianna at Alaric.
Pumasok na rin muna kami sa 100b ng bahay at kinausap ako ni Isabelle.
"Nakakatakot naman 'yan, Ate Lara. H'wag ka na lang kaya muna magtrabaho? O hindi
naman ay h'wag mo na munang papasukin sa
school si Ambrose, mag homeschool na lang muna siya," wika ni Isabelle nang sabihin
ko sa kanya ang nangyayari sa pamilya ko.
Kasama rin namin ngayon si Luke na seryosong nakikinig sa aming pag-uusap ni
Isabelle.
Bumuntong-hininga ako at napahilamos sa aking mukha.
"Nagtataka si Adler kung bakit si Harry Trinidad ang nagpadala ng sulat sa akin,
matagal na iyong patay. Kaibigan iyon dati ni Dad, Isabelle, pero matagal na iyong
namatay at lumubog na rin ang negosyo nila at wala na rin iyong natira na pamilya,"
seryoso kong sabi sa kanya.
"Baka ginamit lang ang pangalan ni Harry Trinidad upangtakutin kayo?"
Napatingin kami pareho ni Isabelle nang biglang magsalita si Luke na nasa kanyang
tabi. "How can you say that, Luke?" tanong ni Isabelle sa kanyang asawa.
Nagkibitbalikat si Luke, pero sin agot niya pa rin ang tanong ng kapatid 1<0.
"Syempre kaaway siya ni Damon, diba? Para matakot lalo at mapaisip si Damon,
ginamit nila ang pangalan ng taong patay niya para maguluhan si Damon kung si Harry
ba talaga iyon o hindi," sagot ni Luke.
"Pero bakit dinamay niya ang Ate ko? Si Damon lang naman ang kalaban niya!" muling
sabl' ni Isabelle.
Bumuntong-hininga si Luke at sumulyap siya sa akin bago sagutin ang tanong ni
Isabelle.
"Isabelle, we all know that Damon is madly in love with your sister. Mas masasaktan
si Damon kapag may mangyaring masama sa mga mahal niya sa buhay kaya ito ang
pinupunterya ng mga kalaban niya."
Napakagat ako sa aking labi at napaisip sa sinabi ni Luke. He's right, dahil ito
ang ginawa dati ni Ninong Edward sa akin at kay Rebecca noon. .. kaya siya na-
aksidente at na-comatose.
Hindi nila matatalo kaagad si Adler at masasaktan kaya gagamit sila ng ibang tao na
malapit kay Adler para masaktan ito.
God.
Hindi ko ata kakayanin kapag dinamay nila si Ambrose. Mapapatay ko rin silang lahat
kapag may nangyaring masama sa anak ko.
Napatigil kaming tatlo sa aming pag-uusap nang may marinig kaming malakas na sigaw
sa labas. Mabilis akong napatayo at agad nataranta.
"Mommy! Si Ambrose!" rinig naming
malakas na sigaw ni Matthias sa labas.
"Ambrose!" mabilis akong tumakbo palabas sa sobrang kaba kung ano ang nangyari sa
aking anak.
Nang makalabas ako ay agad kong nakita si Ambrose na nakaupo na ngayon sa may
damuhan habang umiiyak at pinapatahan siya ngayon ng kanyang mga pinsan. Hindi ko
mapigilan na maging emosyonal at mabilis akong tumakbo palapit sa aking anak at
agad ko siyang binuhat at niyakap ng mahigpit.
Akala ko ay nawala na sa akin si Ambrose. . .
akala ko may kumuha na sa kanya.
"Mommy, nadapa po ako! Dumudugo ang tuhod ko!" umiiyak na sabi ni Ambrose habang
nakayap din sa akin.
Hinalikan ko ang kanyang pisgi at pinunasan ang kanyang luha. Bahagya akong ngumiti
sa kanya at hinaplos ang kanyang mukha.
"It's okay, Baby. Gagamutin natin 'yan," malambing kong sabi at inupo ko na muna si
Ambrose sa may silya at muling pinunasan ang kanyang luha sa may mukha.
Inabutan ako ng first aid kit ni Isabelle at ako na ang gurnamot sa sugat ni
Ambrose at tumigil na rin siya sa kanyang pag-iyak. Habang
gin agamot ko ang sugat ni Ambrose ay narinig kongtumunog ang phone ko na nasa
aking bulsa. Tinigil ko na muna ang aking paggamot kay Ambros. Suminyas na muna ako
kay Isabelle na siya na muna ang pumalit sa akin dahil sasagutin ko ang tawag.
Tumango ang aking kapatid at binigyan na muna ngtubig ni Isabelle ang anak ko at
siya na ang nagpatuloy sa paggamot sa sugat ng aking anak.
Bahagya akong lumayo sa kanila at sinagot ko ang tawag sa isang numerong hindi
naka-rehistro sa aking phone.
"Hello, sino 'to?"
"Hello PO, si Ma'am Lara Laureen
Montenegro po ba ito?"
Napakunot ang noo ko nang marinig ko ang malumanay na boses ng isang babae sa
kabilang linya.
Kahit na naguguluhan ay sinagot ko pa rin ang tanong nito.
"Yes, why? Sino sila?" tanong ko.
"Ma'am, we're from Lockwood Hospital PO.
Kayo po kasi ang nasa number one contact ni Mr. Damon Adler Miller. Dinala po siya
ngayon lang dito sa emergency room at na-aksidente po siya at gin agamot po siya
ngayon dito sa hospital
Nanlaki ang aking mga mata at bigla akong nawalan ng balanse at napaupo ako sa may
damuhan sa aking narinigsa kausap ko sa kabilang linya.
"Ate Lara!" rinig kong tawag ni Isabelle sa aking pangalan.
Adler.
Oh my God.
NO!

MTDB2: PARANOID
EPISODE 41
PARANOID
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
SINAMAHAN ako ni Isabelle papunta sa Lockwood Hospital upang puntahan si Adler
doon. Naiwan na muna ang mga bata sa pangangalaga ni Luke at hindi rin kami mag-
aalala sa mga bata dahil may security rin na nakapalibot sa kanilang bahay.
"Ate, kumalma ka lang diyan, nanginginig ang mga kamay mo," rinig kong sabi ni
Isabelle habang nagda-drive.
Huminga ako nang malalim at pinakalma ko ang aking sarili. Kanina pa malakas ang
pagkabog ng aking dibdib sa sobrang pag-aalala kay Adler. Nalaman namin galing kay
Alec na hindi pala nakaabot sa Coleman Security Agency si Adler dahil na-aksidente
na ito sa daan sa kanyang pinagda-drive na kotse.
Mabilis kaming nakarating sa hospital at patakbo rin akong pumasok sa 100b at
pumunta sa emergency room kung saan ngayon si Adler.
Agad naming nakita ang mag-asawang si Naime at Alec at nakita ko rin doon si Tita
Devon na parang hindi rin mapakali at kasama niya si Rebecca na tahimik lang sa
gilid.
"K-Kumusta si Adler?" tanong ko nang makalapit ako sa kanila.
Napatingin sila sa akin at nang sulyapan ko si Tita Devon ay nakita ko ang kanyang
malamig na tingin na para bang sinisisi niya ako sa nangyari kay Adler. Hindi ko na
lang ito pinansin at napaharap na lang kay Naime at Alec nang sagutin nila ang
aking tanong.
"Nasa operation room pa po si Damon, Ate Lara. Kasasabi naman po ng doctor kanina
bago pumasok sa 100b na h'wag tayong mag-alala dahil hindi masyadong malakas ang
impact ng pagkakabangga sa kotse niya," sagot ni Naime.
"Ini-imbestigahan na rin namin iyong nakabangga sa sasakyan ni Damon, Lara. Let's
think positive for the recovery of Damon, magiging maayos din ang lahat," seryosong
sabi ni Alec at bahagya siyang ngumiti sa akin.
Napangiti ako kay Nairne at Alec at tumango ako.
Nakahinga naman ako ng maginhawa sa sinabi nilangdalawa. Naramdaman ko ang paghawak
ni Isabelle sa aking balikat kaya napasandal din ako sa kanya. Inalalayan ako ng
aking kapatid na makaupo sa may bench at umupo rin kaagad ako dahil kanina pa ako
nanghihina. Tahimik kami rito sa labas habang hinihintay naming lumabas ang doctor
at malaman ang kalagayan ni Adler.
Ang kanina'y tahimik na paligid ay biglang nagkagulo nang magsalita si Tita Devon
na hindi ko nagustuhan.
"Bakit nangyari 'to sa pamangkin ko? Hindi naman nasangkot sa gulo ang pamangkin ko
nang wala ka pa sa buhay niya, Lara," sabi ni Tita Devon at matalim na nakatingin
sa akin. Nakita kong hinawakan siya ni Rebecca sa balikat at pinakalma pero hindi
nagpatinag si Tita Devon at nagpatuloy siya sa kanyang pagsasalita.
"Malas ka talaga sa buhay ng pamangkin ko, kayo ng buong pamilya niyo! Hindi ko pa
rin makakalimutan na isa ang ama mo Lara sa pumatay sa kapatid ko at sa asawa
niya!"
"Mawalang galang na PO, Ma'am, pero hindi ko nagustuhan na dinamay niyo rito ang
Dad namin. Matagal na po siyang patay at wala siyang pinatay, kahit na masama ang
ugali ng ama namin ay hindi niya magawang pumatay," galit na sabi ni Isabelle kay
Tita Devon.
Napatayo na rin ako at hindi ko na makontrol ang aking sarili.
"Hindi ko ginusto ang nangyari kay Adler, Tita Devon! Hindi kasama ang Dad ko sa
pumatay sa mga magulang ni Adler at alam na rin ni Adler ang totoo!" sagot ko sa
kanya.
Sasagot pa sana si Tita Devon sa aming dalawa ni Isabelle nang makita naming
lumabas na ang doctor galing sa operation room.
Nagmadali akong lumapit dito at naunahan ko si Tita Devon kaya ang ginagawa niya na
lang sa akin ay inirapan niya ako.
"Kumusta po si Adler, doc?" tanong ko rito.
"Mr. Miller is now stable, Ma'am. Kailangan na munang magpahinga ni Mr. Miller
dahil maraming dugo ang nawala sa kanyang katawan. Ililipat din namin kaagad siya
sa isang private room para doon niya na lang po siya makita, sagot ng doctor ni
Adler at nagpaalam na ito sa amin.
Nakahinga ako ng maayos sa aking narinig tungkol sa kalagayan ni Adler at niyakap
ko ang aking kapatid na si Isabelle na nasa akingtabi. Agad din na nalipat si Adler
sa Private room at doon na namin siya pinuntahan. Nagpaalam na rin sila Naime at
Alec at nagpasalamat din ako sa kanila. Naiwan kami rito sa 100b ng private room ng
aking kapatid at nandito rin si Tita Devon at si Rebecca na tahimik lang din sa
kanilang kinauupuan.
Ayoko munang makipag-plastikan kay Tita Devon dahil hindi ko talaga nagustuhan ang
sinabi niya sa akin kanina, dinamay niya pa si Dad na matagal nang patay.
Nag-stay ng ilang oras sila Tita Devon at Rebecca rito sa kwarto ni Adler sa
hospital, pero agad din silang urnalis at hindi man lang ako tinapunan ngtingin ni
Tita Devon. Nginitian lang ako ni Rebecca at siya na lang din ang nagpaalam sa akin
at tinanguan ko na lang dito ito.
Naiwan kamingdalawa ni Isabelle rito at ayaw niya akong iwan kahit ilang ulit ko
nang sabuhin sa kanya na kaya ko na ang aking sarili.
"Isabelle, umuwi ka na. Baka hinahanap ka na rin ng mga anak mo sa bahay ninyo.
Doon na muna matutulog si Ambrose, ah? Kung hindi pa alam ni Ambrose ang nangyari
sa Dad niya, h'wag mo na lang sabihin na na-aksidente ito, sabihin mo na lang na
nagkasakit at nandito sa hospital," seryoso kong sabi kay Isabelle.
Bumuntong-hininga siya at tumango.
"Kaya mo na ba talagang mag-isa rito? Hindi naman magagalit si Luke kung samahan
kita rito sa pagbabantay kay Damon," sabi ni Isabelle.
Ngumiti ako sa aking kapatid at tumango.
"l'm fine, Isabelle. Tawagan mo na lang ako mamaya kapag nakauwi ka na sa inyo,"
nakangiti kong sabl.
Tumango siya at niyakap ako bago umalis.
Naiwan na ako kasama ni Adler dito sa kanyang kwarto sa hospital. Tumayo ako at
humakbang palapit sa kanya at urnupo ako sa kanyang tabi at hinawakan ko ang
kanyang kamay. Hinalikan ko ang likuran ng kanyang kamay at tinitigan ang natutulog
na si Adler. Hindi ko ulit mapigilan na maging emosyonal dahil kitang-kita ko ang
mga galos sa mukha ni Adler nang dahil sa natamo niyang aksidente. Sinabi na rin
naman ngdoctor kanina na maayos na ang kanyang kalagayan at nagpapahinga lang muna
ito para muling bumalik ang kanyang lakas.
Natigil ako sa pagtitig kay Adler nang marinig ko ang pagtunog ng aking phone. May
isang text message, kaso hindi ko malaman kung kanino galing. Binuksan ko na lang
din ito at binasa.
Unknown Number:
How'syourhusband, Lara? Nagising na ba siya? Kung hindi na siya nagising,. .. Sa
akin ka na lang. I can be your boyfriend, your lover—l can give you everything.
Mabilis kong pinatay ang aking phone at nakaramdam ako nang labis na kaba para sa
aking sarili. Who the hell is this freak?! Bakit ako ang palagi niyang ginugulo?
Sino ba siya?!
Huminga ako nang malalim at muli kong binuksan ang aking phone at tinext ko si Alec
at pinasa ko sa kanya ang nakakakilabot na text message na natanggap ko. Bago
umalis ang mag-asawang Nairne at Alec kanina, sinabi ni Alec sa akin na kapag may
natanggap ulit akong mensahe o may naramdaman akong kakaiba, ipaalam ko kaagad ito
sa kanya, kaya ito ang akingginagawa.
Natigil ako sa aking page-text nang maramdaman kong may nakatingin sa akin, pero
hindi ko mawari kung nasaan ito banda.
Napatingin ako sa aking paligid at tumayo na rin muna ako at chineck kung may
ibangtao ba sa room. Nang makita kong wala naman, mabilis kong nilock ang pintuan.
Kakatok naman ang mga nurse at doctor kapag pupunta sila rito. Kailangan ko na muna
talagang eh lock ang pinto dahil baka may biglang pumasok na hindi ko naman kilala.
God!
Napa-paranoid na talaga ako.
Napahilamos ako sa aking mukha at mull' akong napatingin kay Adler. Bakit na
nangyayari
sa amin 'to? Alam ko naman na hindi mabuting tao si Adler, marami siyang nagawang
pagkakamali... pero may karapatan pa rin naman kaming sumaya, diba?
Sana mahanap na kung sino man ang gurnulo sa buhay namin ngayon.

MTDB2: UPDATES
EPISODE 42
UPDATES
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
NAGISING na si Adler at masaya ako dahil maayos lang siya at wala namang malalang
nangyari sa kanya. Buong araw akong nandito sa hospital at file rin muna ako ng one
week work leave dahil mas kailangan mong pagtuonan ng pansin ang pamilya ko ngayon,
lalo na't may kinakaharap kaming problema.
Pinayagan ko na rin na dumalaw si Ambrose rito sa hospital sa kanyang Daddy at
bakas sa pagmumukha ng aking anak ang labis na pag-aalala niya sa kanyang Daddy
Adler.
"Alam mo ba, Ate Lara, hindi makatulog ng maayos 'yang si Ambrose. Palagi niyang
tinatanong kung bakit daw nasa hospital ang Daddy niya, bakit daw bawal siyang
dumalaw," pagku-kwento ni Isabelle habang nakatingin kami kay Adler at Ambrose na
masayang nag-uusap habang nakaupo sa may hospital bed. Hindi ko mapigilan na
mapangiti habang pinagmamasdan ang dalawang lalaki na pinakamamahal ko.
"Sorry to tell you this, Ate, pero manang-mana si Ambrose kay Damon."
Napatingin na ako kay Isabelle nang sabihin niya iyon at pinaningkitan ko siya ng
aking mga mata.
"Kamukha ko si Ambrose!" sabi ko sa kanya. Mahinang natawa si Isabelle at ngumisi
sa akin.
"Hmmm, mga 25 percent siguro, 00. Pero habang tinitignan ko sila ngayon, nagiging
mini Damon na si Ambrose, eh," wika ni Isabelle at muli siyang nakatingin kay Adler
at Ambrose.
Napasimangot naman ako at hindi na nagsalita dahil totoo naman ang sinabi ng aking
kapatid. Habang tumatagal talaga ay nagiging kamukha na ni Ambrose ang Tatay niya
na dapat naman ay ako ang kamukha niya.
Siguro kasi no'ng pinagbubuntis ko si Ambrose noon ay si Adler lang ang palagi kong
iniisip kahit na nasa malayo na kami... siya pa rin ang iniisip ko, kaya siguro
nagiging magkamukha na sila at isa pa magtatay naman sila.
Dalawang oras lang ang binigay kay Ambrose na dumalaw sa kanyang Daddy dahil bawal
ang bata rito sa hospital, lalo na kapag
dumalaw. Umalis na rin Sila ni Isabelle at dadalhin niya ito sa bahay nila Steven
at Danica dahil tumawag sa akin kanina si Steven at sa kanila na raw muna ang anak
ko at pumayag naman si Ambrose na doon muna sya.
"May gusto ka bang kainin o inumin? Sabihin mo lang sa akin, Adler," malambing kong
sabi sa kanya.
Nakatingin lang siya ng seryoso sa akin habang nakaupo siya sa kanyang hospital
bed.
"Come closer," utos niya sa akin at sinenyasan niya rin akong lumapit sa kanya.
Sumunod naman ako sa gusto ni Adler at lumapit na rin ako palapit sa kanya.
Hinawakan niya ang aking beywang at napaupo ako sa kanyang tabi. Agad akong siniil
ng isang mainit na halik ni Adler sa aking labi at hinalikan ko rin siya pabalik.
"l love you," sabi ko sa pagitan ng aming paghahalikan.
Bumaba ang halik ni Adler papunta sa aking leeg at ang isang kamay niya naman ay
napahawak sa aking dibdib at bahagya niya itong pinisil-pisil. Ipinasok niya sa
loob ng aking suot na damit ang kanyang kamay at nilaro-laro niya ang aking dibdib.
Mahina akong napaungol at muli kong inabot ang labi ni Adler at muli kaming
naghalikan.
"l love you more, Lara."
Natigil lang kami sa aming ginagawa nang may marinig kaming isang katok sa Pinto
rito sa private room ni Adler. Agad akong napalayo sa kanya at inayos ko ang aking
sarili at aking damit. Inayos na rin niya ang kanyang sarili at pati na rin sa
nagulo niyang buhok. Huminga na muna ako nang malalim bago ako pumunta sa may
pintuan at binuksan na ang Pinto.
Agad na bumungad sa aking harapan ang seryosong pagmumukha ni Alexander Oren
Coleman, isa sa matalik na kaibigan ni Adler.
Nginitian ko siya at pinapasok sa loob. Lumapit si Alec kay Adler at binati nila
ang isa't isa.
Pagkatapos kong maisara ang Pinto ay lumapit na rin ako sa kanila dahil may dalang
isang envelope si Alec ngayon.
"l'm glad to see you're okay, man," Wika ni
Alec
Ngumisi si Adler at tumango.
"Thanks, Man. Any updates?" tanong ni Adler.
Muling sumeryoso ang kanilang mga mukha. Turn ago si Alec at may nilabas siya sa
kanyang hawak na envelope. Napasulyap sa akin si Alec at
may binigay siya sa aking papel at agad ko naman itong kinuha at binasa.
Hindi ko mapigilan na mangilabot at kabahan dahil isa na naman itong letter para sa
akin pero ibang style na ngayon ang kanyang pagsulat. Muling kinuha sa akin ni Alec
at nabasa kong letter at binigay niya ito kay Adler. Si Adler na ang nagbasa ngayon
at nakita ko ang galit na ekspresyon sa kanyang pagmumukha habang binabasa niya
ito.
"He's now using another penmanship," wika ni Alec.
Tumango naman si Adler at napatingin siya kay Alec at sumulyap din siya sa akin.
"He's using Edward's penmanship," malamig na sabi ni Adler.
Nanlaki ang aking mga mata sa sobrang gulat sa kanyang sinabi. Edward? Si Ninong
Edward?
"A-Adler, he's dead," nauutal kong sabi.
Turnango si Adler at nagkatinginan silang dalawa ni Alec. Humarap naman sa akin si
Alec at nagsimula siyang magsalita na para bang pinapaintindi niya sa akin kung ano
ang nangyayari ngayon.
"Unfortun ately, this mysterious person is
using Adler's dead enemies identity. Ginagawa niya, o nila ito para mas lalo
kayongtakutin at guluhin ang inyong utak. Ikaw ang pinupunterya nila dahil you are
more vulnerable than Adler, Lara," seryosong sabi ni Alec.
Napakurap ako sa aking mga mata at napahawak ako sa aking dibdib dahil ang lakas ng
tibok ng aking puso sa sobrang takot at kaba.
"But don't worry, Lara, hindi sila makakalapit sa 'yo dahil pinahigpit ko na ang
security at double na rin ito," muling sabi ni Alec.
Napangiti naman ako at nagpasalamat sa kanya. Muli akong napatingin kay Adler nang
magsalita ulit ito.
"How about the car accident, Alec? I know it's a setup. Hindi ako naniniwalang
nagkataon lang iyon," malamig na sabi ni Adler.
"Yes, Damon. You're right, it's a setup. They want to kill you."
Napatingin ulit ako kay Adler na puno nang pag-alala sa biglang sinabi ni Alec.
Hindi ko na mapigilan na mapatanongdito sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon.
"W-Wala pa rin bang lead kung sino ang may gawa nitong lahat, Alec? Kailan ba ito
matatapos?!" alala at inis kong tanong.
"May mga nakalap na kaming mga impormasyon, pero hindi pa ito sapat," sagot ni Alec
at nagkatinginan silang dalawa ni Adler na para bang may tinatago sila sa akin.
"Mi amor, don't stress yourself. Hindi ko hahayaan na maulit ang nangyari, okay?"
malambing na sabi ni Adler at nginitian ako.
Napakagat ako sa aking labi at hindi ko mapigilan na ma-chill ngayon at ngumiti
pabalik kay Ad ler.
"Hinding-hindi na talaga, Adler. Hindi ka na pwedeng mag-drive ng sasakyan simula
ngayon!" inis kong sabi.
Nakita kong napataas sa kilay si Alec pero tahimik lang siya sa gilid.
"Why? Lara, hindi na mauulit—
"Hindi na mauulit kung hindi ka na magda-drige ng kotse mol. Kung may pupuntahan
ka, dapat may driver at bodyguards kang kasama. Hindi ako makakapayag na may
mangyaring masama na naman sa 'yo. Kung may mga bodyguards kami ni Ambrose, dapat
ikaw din!" sabi ko kay Adler.
Pagkatapos kong sabihin iyon kay Adler ay hinarap ko naman ngayong si Alec na asawa
ni Nairne.
"lkaw, gusto kong magpadagdag ka ng mga bodyguards para kay Adler, okay? Hindi ako
kakapayag na walang kasamang bodyguards ang lalaking 'yan
Mabilis na turnango si Alec at bahagyang ngumiti at sumulyap siya kay Adler bago
magsalita.
"Sure, Lara."
Napanguso ako at muling napatingin kay Adler na nakanguso rin na nakatingin sa akin
na para bang nagpipigil na mapangiti.
Demonyo man itong lalaking 'to at alam kong kaya niyang ipagtanggol ang kanyang
sarili, kailangan niya pa rin magingsafe palagi.
Baka kasi atakihin na talaga ako sa puso kapag may mangyari na naman na masama sa
kanya.

MTDB2: BLAMED
EPISODE 43
BLAMED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Oh my God! Muntik na talaga akong atakihin sa puso nang malaman kong na-aksidente
ka, Hijo! Bakit kasi hindi ka nag-iingat sa pagda-drive mo? Alam mo naman na
delikado na ang daan ngayon at may takot na rin tayo diyan sa car accident na 'yan
lalo na't iyan ang nangyari kay Rebecca noon," wika ni Tita Devon habang kaharap si
Adler.
Hindi ko mapigilan na mapaismid sa aking kinauupuan habang nakatingin lang kay
Tita. Pinaparamadam niya talaga ngayon na ayaw niya talaga sa akin—na kailanman ay
hindi niya ako nagustuhan para kay Adler. Hindi niya ako pinansin kanina nang
makarating siya rito sa hospital room ni Adler at si Adler lang din ang kanyang
kinausap at pinansin. Wala naman akong pakialam kung hindi niya ako pansinin,
sawang-sawa na rin ako makipag-plastikan kay Tita Devon. Kung ayaw niya sa akin,
ayoko rin sa kanya.
"Tita, it was an accident, okay? I know I should be careful in driving, but I'm in
a rush. I promise, I will never do that again, okay? Stop worrying," malambing na
sabi ni Adler at hinawakan niya ang kamay ni Tita Devon at hinalikan niya ang kamay
nito.
Isa sa mga dahilan kung bakit hindi ko masagot-sagot si Tita Devon ay itong
pagiging close nila ni Adler. Si Tita Devon ang nagpalaki sa kanya at alam kong
mahal na mahal ni Tita si Adler at ganun din si Adler sa kanyang Tita. Kahit na
inis na inis na ako rito ay tatahimik na lang ako para walang gulo, ayoko rin na
makipagsagutan.
"Hay! Bakit kasi nangyayari 'to sa 'yo ngayon? Tahimik naman ang buhay natin sa
limang taon, gumulo lang nang may muling burnalik, eh."
Naningkit ang aking mga mata at napatingin ulit kay Tita Devon nang sabihin niya
'yon. Alam ko na ako iyong tinutukoy niya sa kanyang sinabi ngayon. Sino pa ba? Ako
lang naman ang burnalik sa buhay ni Adler makalipas ang limang taon, eh. Napahawak
si Adler sa kanyang sentido at bahagya niya itong hinilot.
"Tita, stop, madi-discharge na rin naman ako bukas," kalmadong sabi ni Adler.
Isa sa mga nagustahan ko kay Adler ngayon
at sa kanyang pagbabago, nako-kontrol na niya ang kanyang sarili. Hindi na siya
katulad noon na hindi niya nako-kontrol ang kanyang galit at bigla na lang siyang
magagalit at sisigaw, o hindi naman ay magwa-walk out.
"Ano?! Hindi ako makakapayag na tatahimik lang ako rito, Damon Adler Miller! Paano
na lang ang pangako ko sa mga magulang mo na hindi ko hahayaan na may masamang
mangyari sa 'yo, ah? Hindi ako nag-asawa dahil gusto kong mabantayan kita ng
maayos, dahil mahal na rin kita bilang anak ko! Alam kong matanda ka na at may
sarili ka nang pamilya, pero hindi ako tatahimik lalo na't muntik ka nang mawala sa
akin, hijo!" galit na sigaw ni Tita Devon at lumingon siya sa akin at matalim
akongtinignan.
Nandito na sa akin ang kanyang atensyon at hindi na kay Adler. Tahimik lang akong
nakatingin din sa kanya rito sa kinauupuan ko, hindi masyadong malayo kung nasaan
siya nakatayo. Tinaasan ako ng kilay ni Tita Devon habang nakapameywang na
nakatingin sa akin.
"Alam kong alam mo na ikaw ang tinutukoy ko kanina, Lara! Gulo lang talaga ang
binibigay mo sa pamangkin 1<0, sa buhay namin! Unang kita ko pa lang sa 'yo ay alam
kong sakit ka lang sa ulo at iyon nga ang nangyari!"
"Tita Devon, stop it! You're shouting at my girlfriend, and she's the mother of my
son, Tita. Respect her! everything that happened is not her fault! If you continue
disrespect her, you will never like what I'm going to do!" galit na sigaw ni Adler
habang matalim siyang nakatingin kay Tita Devon.
Bahagya akong nagulat sa pagsigaw ni Adler at sa kanyang sinabi kay Tita Devon.
Bakas sa pagmumukha ni Tita Devon ang gulat at disappointment nang sabihin iyon sa
kanya ni Adler.
"Kinakampihan mo pa siya kaysa sa akin, Hijo? Alam mong ginagawa ko lang ito at
nagkakaganito lang ako dahil nag-aalala ako sa 'yo, Damon Adler! Totoo lahat ng
sinabi ko at kasalanan iyon lahat ng babaeng 'to!" sigaw ni Tita at itinuro niya
ako.
Nakita kong napahilot sa kanyang noo si Adler at huminga siya nang malalim na para
bang kino-kontrol niya ang galit na nararamdaman niya ngayon.
"l don't want to get mad at you, Tita, but you're pushing my limits. I know that
you know me very well, and if I get mad, the devil inside me will be out. So,
please, while I still control myself, please leave my room and stop disrespecting
my
girlfriend," malamig at madiin na sabi ni Adler habang nakatingin kay Tita Devon.
Padabog na naglakad paalis si Tita Devon at sinira niya rin ng malakas ang pinto
upang ipakita sa amin na pati siya ay galit na galit. Nang makalabas na si Tita
Devon ay roon lang ako nakahinga ng maayos. Kanina ko pa talaga pinipigilan ang
sarili ko na masagot si Tita Devon, pinigilan ko lang ang aking sarili dahil kahit
na inis ako sa kanya ay nire-respeto ko pa rin siya.
"I'm sorry."
Napatingin ako kay Adler nang sabihin niya iyon. Seryoso siyang nakatingin sa akin
at ramdam ko rin ang kanyang sinceredad habang sinasabi niya iyon sa akin.
Bahagya akong ngumiti kay Adler at napatayo na rin ako at naglakad papunta sa
kanya. Urnupo ako sa kanyang tabi at hinawakan ko ang kanyang kamay at bahagya
itong hinaplos.
"It's not your fault, Adler. Kahit na gustong-gusto ko na talagang sagutin kanina
si Tita Devon ay pinigilan ko na lang dahil ako nang mas lumaki ang gulo."
Bumuntong-hininga siya at hinalikan niya ang aking kamay.
"l will not let anyone disrespect you, Lara."
Ngumiti ako kay Adler at niyakap siya, sumandal ako sa kanyang dibidb.
"Thank you for always being there for me, Adler."
Hinalikan niya ang aking noo at hinaplos ang aking buhok.
"I'm always here to protect you and
Ambrose, Lara."
Napapikit ako sa aking mga mata at mas lalo pang sumiksik sa dibdib ni Adler.
MAKALIPAS ang dalawang araw ay n a-discharge na talaga si Adler sa hospital. Habang
pauwi kami sa aming bahay ay may mga nakasunod sa aming mga bodyguards at kasama
rin namin si Alec. Sumakay kami sa isangtinted at armored car na pagmamay-ari ng
mga Coleman at doon kami pinasakay ni Alec para masiguro na ligtas ang aming pag-
uwi, baka kasi may biglang mang-ambush sa amin sa daan.
Hindi na talaga normal ang buhay namin, natatakot na talaga akong lumabas nang
walang kasamang mga bodyguards. Habang hindi namin nahuhuli kung sino ang gumugulo
sa aming buhay ay hindi matatahimik ang kaluluwa ko.
Ngayon ay nandito kami sa opisina ni Adler at kasama rin namin clito sa 100b ng
opisina niya
si Alec at nandito rin si Tito Louis upang tumulong. Si Tito Louis ay matalik na
kaibigan ng aking ama at kaya rin siya nandito ay para matulungan kaming matukoy
kung sino ang matagal na naming hinahanap, nakaranas daw kasi sila ng ganito noon
ni Tita Rachel.
"So, you already have a suspect in this mysterious case, Alexander?" seryosong
tanong ni Tito Louis sa kanyang anak.
Tumango si Alec at napasulyap siya kay Adler.
"Yes, Dad. Damon and I already had a lead, and we need more proof."
Bumuntong-hininga si Tito Louis at umiling-iling.
"More faster, son. If you badly want to end this, hulihin niyo na kaagad kung sino
iyang tinutukoy ninyo para hindi na siya makagawa ng susunod niyang hakbang,"
muling sabi ni Tito Louis.
Tahimik lang si Adler sa kanyang kinauupuan na para bang may malalim siyang
iniisip.
Natigil ang pag-uusap ngayon sa 100b ng office nang bumukas ang pintuan at pumasok
ang galit na galit na si Tita Devon at hila-hila niya ngayon si Rebecca na umiiyak.
Bahagyang
kumunot ang aking noo habang nakatingin sa kanya.
"What happened?" tanong ni Adler.
May itinaas na papel si Tita Devon at itinapon niya ito sa harapan namin. Kinuha
naman ito ni Alec at binuksan niya ito at binasa.
"Kailan ba matatapos 'yang pag-i-imbestiga ninyo, ah?! Nakatanggap ng isang death
threat si Rebecca! May nagpadala ng itim na bulaklak sa bahay ko, Damon! Sino ang
kakalma, ah?! Do something!" galit na sigaw ni Tita Devon.
Tumayo si Adler at pinagpagan niya muna ang kanyang suot at seryosong hum arap kay
Tita Devon.
"Ginagawan na po ng paraan ng Coleman Security Agency ang lahat Tita," kalmadong
sabi ni Adler.
Sarkastikong napatawa si Tita Devon na para bang hindi makapaniwala sa sinabi ng
kanyang pamangkin.
"Is this really you, Damon? Kung si Lara ang makatanggap ng letter ay agad kang
matataranta, pero nang makatanggap kami ng death threat ay kalmado ka lang diyan?!
Wala ka man lang gagawin?! Use your money!" sigaw ni Tita.
Tumikhim si Tito Louis at sumabat siya sa usapan.
"Devon, kaya nga kami nandito ay para pag-usapan ang mga nangyayari. Hindi kami
nandito para lang makipag-chismisan," wika ni Tito Louis.
Tinignan siya ng masama ni Tita Devon at napasulyap siya sa akin.
"This is all your fault!" sigaw ni Tita sa akin at muli siyang napatingin kay
Adler at ngumisi. "Ayaw mong gawan ng paraan itong natanggap namin? Pwes, ako ang
gagawa ng paraan! Hindi ko na kailangan ang tulong mol Let's go, Hija!" galit na
sigaw ni Tita Devon at muli niyang hinila paalis si Rebecca na tahimik na umiiyak
sa kanyang tabi.
Nang makaalis na silangdalawa ay natahimik kami rito sa 100b ng opisina. Unang
nagsalita si Alec at binagay niya kay Adler ang sulat na itinapon kanina ni Tita
Devon.
"It's still him, Damon."
Tumango si Adler at napaigting sa kanyang panga.
"Get ready. We will catch him."

MTDB2: STORAGE ROOM

EPISODE 44
STORAGE ROOM
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
HINDI ako makapaniwala na pinayagan na akong pumasok sa trabaho ni Adler. Sabi niya
ay safe naman daw na pumunta ako sa trabaho at may kasama rin akong limang
bodyguards sa pagpunta ko sa trabaho. Si Ambrose naman ay napagpasyahan na muna
naming mag-online class at hindi na muna siya pinapasok sa campus nila para
masiguro namin ang safety ng aming anak at hindi rin ako mapanatag kapag nasa
skwelahan si Ambrose dahil baka may biglang dumukot sa kanya.
Si Adler naman ay busy sa pakikipag-usap palagi kay Alec at hindi na nila ako
sinasama ro'n, wala naman kasi akong maintindihan at ramdam ko na may tinatago
talaga silang dalawa sa akin. Isang beses ay surnama rin si Nairne kay Alec sa
pagpunta sa bahay namin at nagchikahan lang kamingdalawa at kasama niya rin ang
kanyang nag-iisang anak na babae na si Alessandra na tahimik lang habang nasa tabi
ni Naime.
Palagi rin akong kino-kontak ng aking kapatid na si Isabelle at dahil na rin sa
takot ay nagpadagdag na rin sila Isabelle at Luke ng security sa kanilang bahay. Si
Mommy naman na plano nang umuwi rito sa Pilipinas ay pinaatras ko na muna. Ayokong
madamay si Mommy sa gulo kaya mas magandang doon na muna siya sa Finland at
sasabihin ko na lang sa kanya na pwede na siyang makauwi rito kapag maayos na ang
lahat, kapag wala ng gumugulo sa tahimik naming buhay.
"Masaya ako na walang nangyaring masama sa 'yo, Lara. Nahanap na ba kung sino ang
nagpapadala sa 'yo ng mga liham?" tanong sa akin ni Angelo.
Huminga ako nang malalim at hinang napailing. Kita ko rin ang dismayado sa
pagmumukha niya at bakas din sa pagmumukha ni Angelo ang pag-aalala sa akin. Nang
hindi ako pumasok sa trabaho ay palagi akong kinakamusta ni Angelo at tinatanong
kung kamusta raw ako, kung may gumugulo pa rin ba sa akin o wala na. Sinabi ko na
lang sa kanya na maayos ang aking kalagayan upang hindi na siya mag-alala pa.
"Sana hindi ka na lang pumasok dito sa trabaho, Lara. Pwede ko namang sabihin kay
Dad at sa ibang mga big bosses na may problema ka
kaya hindi ka pa makakapasok sa trabaho," wika ni Angelo.
Ngumiti ako sa kanya at umiling.
"Ano ka ba, h'wag na! Malaki na ang naitulong mo sa akin nang mag work leave ako ng
one week. Hindi naman pwedeng iasa ko na lang sa inyo palagi angtrabaho, 'no!
Pinayagan na rin ako ni Adler na magtrabaho, pero dapat may kasama pa rin akong
bodyguards," nakangiti kong sabi kay Angelo.
Napailing naman siya at napatingin sa labas ng bintana rito sa aking opisina.
Mahina siyang tumawa at muli siyang urnupo sa harapan ng aking table at hinarap
ako.
"Iba talaga kapag isang Miller ang boyfriend, diba? Hindi na talaga makakalapit
kung sino man 'yang nagpapadala sa 'yo ng sulat," nakangisi na sabi ni Angelo at
kinindatan ako.
Mahina rin akong natawa at napatingin ulit sa aking tina-trabaho rito sa aking
table.
Nagpaalam na rin sa akin si Angelo at lumabas na siya sa 100b ng aking opisina
upang masimulan niya ulit ang mga naka-assign na gagawin niya sa kanyang cubicle.
Tahimik akong nagta-trabaho rito sa aking opisina at hindi rin ako lumalabas.
Namiss ko rin ang magtrabaho kaya masyado akong focus sa aking ginagawa ngayon at
hindi ko na namalayan ang oras na lunch break na pala.
Muli kong narinig ang pagkatok sa pinto rito sa aking opisina at nang bumukas ito
ay agad na bumungad sa aking harapan ang nakangiti na si Angelo.
"Hi? Sabay tayong mag-lunch?" tanong niya sa akin.
Namiss ko rin ang presensya ni Angelo at ang pag-uusap namin kaya agad akong
pumayag sa kanya na sabay kaming kumain. Pinatay ko muna ang monitor ko rito sa
table at itinabi ang aking mga nagawa ngtrabaho at mga gagawin pa.
Sabay na kaming lumabas ni Angelo sa may building at nang makalabas kami ay agad
naming nakita ang dalawang bodyguards na nakabantay sa akin at nasa may entrance
sila malapit sa security guard, para rin silang security guard clito sa kompanya
namin. Bahagya pang nagulat si Angelo dahil lumapit sa amin ang dalawang guard at
sumunod sa aming likuran.
"Woah. Hindi pala basta-basta ang mga bodyguards mo ngayon, Lara. Akala ko ay
simpleng mga bodyguards lang ang meron ka, mga bodyguards pala galing sa Coleman
Security Agency," hindi makapaniwalang sabi ni Angelo.
Napataas ang kilay ko at napatingin sa kanya
nang sabihin niya iyon.
"Alam mo ang Coleman Security Agency?" tanong ko sa kanya.
Tumango naman siya at bahagyang ngumiti.
"00 naman! Sikat din ang agency nila sa ibang bansa, 'no. Isa sila sa pinasikat na
security agency sa Pilipinas at sa ibang bansa, lalo na sa Amerika," wika ni
Angelo.
Napatango ako sa kanyang sinabi at hindi na nagtaka dahil sikat naman talaga ang
mga businesses ng Coleman Family.
Napagpasyahan namin ni Angelo na hindi na masyadong lumayo sa building na pinagta-
trabahuan namin. Sumakay kami sa aking kotste at napansin ko rin ang pagsunod sa
mga bodyguards ko. Hindi ko na sila pinansin pa at inisip na lang na wala sila
dahil hindi talaga ako sanay na may mga bodyguards na sumusunod sa akin kahit saan.
Pero sinabi naman ni Nairne sa akin na masasanay raw ako habang turnatagal at para
naman ito sa safety ko.
Pumasok na kami ni Angelo sa isang restaurant at nagsimula na kaming kumain. Buti
na lang at hindi na naisipan na pumasok ang limang bodyguards ko rito sa restaurant
na pinagkakainan namin ngayon ni Angelo, pero namasid sila sa lahat ng aking galaw.
Habang
kumakain kami ngayon ni Angelo ay nag-usap din kamingdalawa at napapatawa niya rin
ako dahil marami siyang kinuwento tungkol sa mga kahihiyan niya sa pinagta-
trabahuan namin habangwala ako. May pino-pormahan palang katrabaho namin si Angelo
ngayon at isa ito sa editor namin na si Kris. Masaya ako para sa kanya dahil
nakahanap na rin siya ng ibang mapagkakaabalahan.
Mabilis kaming natapos ni Angelo sa aming pag kain at muli rin kaming burnalik sa
kompanya. Nakasunod pa rin sa amin ang mga bodyguards, pero hindi na nila kami
sinundan nang makapasok kami sa 100b ng building. Sabay na lang din kaming naglakad
ni Angelo papunta sa floor ng aming opisina.
"Hinding-hindi na talaga makakapalit sa 'yo kung sino man ang gustong manakit sa
'yo, Lara. Bigatin pala ang mga bodyguards mo, mahirap na training ang nangyari sa
mga bodyguards ng CSA bago makapasok!" pagku-kwento ni Angelo habang nakasakay kami
rito sa 100b ng elevator.
Sinabi niya sa akin na matagal na niyang sinusubaybayan ang Coleman Security Agency
at ang unang pangarap niya raw ay maging isang secret agent pero hindi siya
pinayagan ng kanyang ama dahil siya ang magmamana sa
kanilang negosyo. Delikado rin ang trabaho ng isang secret agent, ano! Lalo na
itong pagiging bodyguard, dapat nakabantay ka talaga sa alaga mo 24/7 eh.
Pumasok na ako sa loob ng aking opisina at burnalik na rin si Angelo sa kanyang
trabaho ro'n sa labas. Marami akong mga binabasang mga manuscripts at mga
pinipirmahan na mga papeles, nakatambak talaga ang mga trabaho ko. May gumagawa
naman ng iba sa trabaho ko noong nag leave ako, pero may mga trabaho talaga na
kailangan na ako iyong gumawa kaya nakatmbak na itong lahat.
Habang busy ako rito sa aking monitor, may kumatok ulit sa pinto ng aking opisina
kaya napatigil ako at napatingin dito. Dumungaw galing sa labas si Angelo at
ngumiti siya sa akin bago pumasok sa loob.
"Lara, pwede mo ba akong matulungan?" mahinang sabi ni Angelo, para siyang nahihiya
sa akin.
Napakunot ang noo ko sa kanyang sinabi.
"Tulong sa ano?"
Napakamot siya sa kanyang ulo at bahagyangnapanguso.
"Uhm, may itinago kasi ako sa storage room
na isang malaking teddy bear, bouquet of flowers, at chocolates doon para kay Kris.
Ayoko kasi na makahalata siya at lilibangin ko muna siya saglit ngayon. Gusto ko
sana na ikaw ang kumuha ng mga iyon sa storage room, wala kasi akong ibang kaibigan
dito," nahihiyang sabi ni Angelo at muli siyang ngumiti sa akin.
Mahina akong napatawa at turnango. Kinuha ko muna ang aking phone na nasa ibabaw ng
aking lamesa at nilagay ito sa aking bulsa at tumayo ako at humakbang ako palapit
sa kanya at tinapik ang kanyang balikat. Muli kong nginitian si Angelo dahil
tuwang-tuwa ako para sa kanya ngayon.
"Sure! Para sa 'yo. Aamin ka na ba sa kanya?" tanong ko.
Muli siyang napakamot sa kanyang ulo at nakita ko ang pagpula ng kanyang pisngi at
umiwas din siya ngtingin sa akin na parang nahihiya.
"0-00, eh. Lara, kinakabahan ako! Matatanggap kaya ako ni Kris?"
Turnango ako sa kanya at ngumiti.
"Of course, Angelo! Gwapo ka, mabait, matalino, at bonus na ang pagiging mayaman
mo!" sabi ko sa kanya.
Inakbayan ko si Angelo at sabay na kaming lumabas sa aking opisina. Pumunta na si
Angelo sa may office nila at nakita kong lumapit na siya kay Kris at kinausap na
niya ito. Ako naman ay nagmadali na akong pumunta sa may storage room.
Malayo ang storage room at nasa pinakalast room siya sa hallway. Turnatakbo ako
papunta ro'n at wala na akong nakikitang mga tao rito kaya hindi nila ako makikita.
Mabilis akong pumasok sa 100b ng storage room.
Bubuksan ko na sana ang switch dito sa 100b ng storage room nang may biglang
nagtakip sa akin ng isang panyo sa aking bibig upang hindi ako makapagsalita.
Nanlaki ang aking mga mata at malakas na nagpupumiglas at ginawa ko ang lahat ng
aking makakaya upang makaigaw ako.
"Hmmph! Hmmph!"
Natigilan na lang ako nang may biglang turnama na isang matigas na bagay sa aking
ulo at ito ang dahilan kung bakit ako unti-unting nanghina at nawalan ng malay.
"Goodbye, Lara." lyon ang huling salita na aking narinig sa hinid pamilyar na boses
bago ako mawalan ng malay.

MTDB2: BETRAYED
EPISODE 45
BETRAYED
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
HINDI ko maigalaw ang aking mga kamay at paa. Hindi rin ako makasigaw ngayon dahil
may nakalagay na tape sa aking bibig at mahigpit din ang pagkakatali sa aking mga
kamay at paa. Nakaupo ako ngayon sa isang napakalaking kama at nasa 100b ako ng
isang bakanteng kwarto dahil walang kagamit-gamit sa paligid. Hindi siya mukhang
lumang bahay dahil maayos pa ang paligid at malinis. Nasaan ako? Sino ang nagpa-
kidnap sa akin? Paano ako nakuha, nasa 100b lang naman ako ng kompanya namin
kanina, ah?
Oh, God! Sana mapansin na ni Angelo na hindi pa rin ako nakakabalik ngayon at
sasabihin niya kaagad sa mga bodyguards ko upang agad silang makagawa ng aksyon at
mahanap nila ako kung nasaan man ako ngayon. Ayoko pang mamatay, bata pa si Ambrose
at marami pa akong dapat gawin—para sa aking sarili, para sa pamilya ko, at para sa
lahat ng mahal ko sa buhay.
Hindi ko mapigilan na matakot ngayon para sa aking sarili dahil na-trauma na ako sa
nangyari sa akin sa nakaraan, no'ng kinidnap ako ni Ninong Edward at ilang ulit
niya akong sinaktan at muntikan pa akong mamatay no'n kung hindi lang dumating si
Adler para iligtas ako. Ililigtas kaya ako ni Adler? God.... please help me. I
don't want to die.
Napapikit ako sa aking mga mata at naramdaman ko ang pagtulo ng aking luha. Ayoko
pang iwan si Ambrose, ang bata pa ng anak ko. Marami pa akong dapat ituro sa kanya
at kailangan ko pang makipag-bonding nang matagal sa anak 1<0. Hindi ko pa nakikita
at nasasaksihan na grumaduate si Ambrose at magka-girlfriend. Ang aga pa masyado
ngayon para mamatay kaya gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para lang makaalis ako
rito—kung nasaang lugar man ako ngayon, aalis ako at tatakas.
Sinubukan ko ulit na igalaw ang aking katawan at magpumiglas. Gurnawa ako ng paraan
kung paano ko maialis ang mahigpit na pagkakatali sa aking mga kamay na nasa aking
likuran ngayon. Kagatin ko sana ito kagaya ng mga nakikita ko sa mga napapanood ko
sa mga pelikula, pero ang hirap ng sitwasyon ko ngayon dahil nasa likuran ko ang
aking mga kamay. Ang sinubukan ko na lang ngayon at may pag-asa ako ay ang aking
mga paa. Muli kong sinubukan na maabot ng aking bibig ang aking paa kung saan may
nakatali na lubid. Ang hirap. . . sobrang hirap. Pero kahit na nahihirapan na ako
ngayon sa aking ginagawa ay pinagpatuloy ko pa rin ito lalo na no'ng maabot na ng
aking bibig angtali na nasa aking paa. Kinagat ko ito at malakas kong hinila gamit
ang aking mga ngipin ang lubid upang maialis ang pagkakatali nito.
Malapit ko na sana itong magawa pero nagula na lang ako nang biglang bumukas ang
pintun kung saan ako nakakulong. Mabilis akong napaayos sa aking pag-upo at
pinagdikit ko ang aking mga paa at hindi pinahalata na sumubok akong makawala
ngayon.
May dalawang malalaking lalaki ang pumasok sa loob ng kwarto at may dala silang
isang lalaki na nakagapos din ang mga kamay at nakatakip ang mukha nito ngayon
kaya hindi ko makita ang pagmumukha. Gusto ko sanang malalman kung sino itong
kasama nila, gusto kong malarnan kung kilala ko ba ito o hindi.
"Alisin mo ang nakatakip diyan sa bibig ng babaeng 'yan," malamig na utos ng
lalaking may red hair. Lumapit iyong lalaking may blonde hair sa akin at marahas
niyang tinanggal ang nakatakip na tape sa aking bibig kaya hindi ko rin mapigilan
na mapadaing.
Matalim ko silang tinignan at nagsalita na ako.
"Ano bang kailangan ninyo sa akin, huh? Hindi niyo ba talaga ako titigilan? Kapag
nalaman ni Adler ang totoo ay papatayin niya kayong lahat!" malakas kong sigaw.
Nagkatinginan silangdalawa at turnawa ng malakas,
"Nako, Ma'am, hindi mo na kami madadala riyan sa patakot-takot mo, ano!" sabi ng
lalaki na may pulang buhok, para siyang manok lalo na nung magsimula na siyang
tumawa.
Nakitawa na rin ang kasamahan niyang lalaki na may blonde hair, para siya iyong
batang may blonde hair sa Alaska na brand. Nakakainis! Ang sarap nilag pagsuntukin
sa kanilang mga mukha. Hindi sa pagmamayabang pero nakapag-ensayo na rin ako noong
nasa
Switzerland ako ng taekwando kaya may alam na rin ako sa pakikipag-away—incase of
emergency lang naman at magagamit ko na ang mga pinag-aralan ko ngayong oras na
ito, makaalis lang ako rito sa pagkakatali at babalian ko sila ng mga buto.
"You, ugly bastard! Kapag ako nakawala rito ay patay kayong dalawa sa akin!" galit
kong sigaw sa kanilang dalawa.
Muli silang nagtawanan na para bang may sinabi akong nagpatawa sa kanila nang
sobra. Mga baliw. Hindi ko mapigilan na mapatingin sa kanilang hawak ngayon na
lalaki dahil hindi siya gumagawa ng galaw ngayon, pati na rin sa pagpupumiglas.
Sino ba siya? Si Adler ba 'to? Pero hindi. . . kung si Adler man ito ay
mararamdaman ko na kaagad na siya ito, pero hindi eh. . . hindi ko siya
nararamdaman kaya hindi ito si Adler ang nasa harapan ko na nakatakip ang mukha at
nakagapos.
"Gusto bang malaman kung sino ang nagpapadala ng bulaklak at sulat sa 'yo?"
nakangising sabi ng lalaking may pula na buhok.
Hindi ko mapigilan na mapalunok sa aking laway at kabahan ng sobra. Sabi ko na nga
ba, hindi talaga ako titigilan ng taong iyon at ngayon ay tuluyan na talaga akong
pinadakip.
Nakaramdam ako ng labis na kaba at ang lakas ng kabog ng aking dibdib ngayon.
"S-Sino?" nauutal kong tanong.
Nagkatinginan silang dalawa bago muling tumingin sa akin at ngumisi. Unti-unti
nilang inalis ang pagkakatakip sa kasama nilang lalaki ngayon at nang maalis na ang
takip nito ay hindi ko na mapigilan na magulat at matigilan nang makita ko kung
sino ito.
Para akong tinakasan ng aking kaluluwa sa aking nakita at nakaawang lang ang aking
bibig ngayon habang nakatingin sa kanya.
Ngumisi siya sa akin at inalis din ng dalawang lalaki ang pagkakagapossa kanyang
mga kamay. Bahagya niyang inayos ang kanyang buhok gamit sa pagsuklay nito gamit
ang kanyang kamay. Humakbang siy palapit sa akin at umupo siya sa aking tabi at
muli niya akong nginitian.
"Hello, Lara."
Nang banggitin niya ang aking pangalan ay doon na purnatak ang mga luhang kanina ko
pa pinipigilan. Ang bigat ng nararamdaman ko ngayon. Hindi ako makahinga ng maayos
at ang sakit ng aking dibdib. Niloko ako..
pinagtaksilan. .. gin awang tanga.
"Hey, don't cry. Hmmm." Hinaplos niya ang aking mukha kung saan pumatak ang aking
luha.
Tulala pa rin ako habang nakatingin sa kanya at tuloy rin ang pagbagsak ng aking
luha. Muli akong napahikbi at ginawa ko ang lahat ng makakaya ko upang
makapagsalita na.
"W-Why did you betray me, Angelo?"

MTDB2: OBSESSION
EPISODE 46
OBSESSION
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"LARA, I love you so much."
Matalim kong tinignan si Angelo at umiling. "No. You're crazy! Pakawalan mo ako
rito!" malakas kong sigaw sa kanya.
Natugilan lang ako nang hawakan niya nang mahigpit ang aking mukha at inilapit ito
sa kanyang mukha. Hindi ko mapigilan na manginig sa sobrang takot dahil hindi na
siya ang mabait at palangiti na Angelo na nakilala 1<0. Hindi ko na siya kilala at
nakakatakot siya ngayon.
"Kapag pinakawalan kita, anong gagawin mo? Tatakbo ro'n sa boyfriend mo?
Magsusumbong ka kay Damon Adler?
Ipapahanap niyo ako at papatayin? Hindi! Hindi kita pakakawalan dahil akin ka na,
Lara Laureen!" malakas na sigaw ni Angelo at maharas niyang binitawan ang mahigpit
na pagkakahawak niya sa aking mukha.
Hindi ko mapigilan na mapadaing sa
sobrang sakit at umiyak ako nang umiyak. Hindi pa rin mawala ang panginginig ko
ngayon at naramdaman ko na rin ang aking pamumutla.
Tumayo si Angelo at hinawakan niya ang kanyanng beywang bago muting hum arap sa
akin at ngumisi.
"Ang hirap mong abutin, Lara. Alam mo bang ilang araw din akong hindi makalapit sa
'yo dahil ang higpit ng seguridad ng bahay ninyo, pati na rin ng mga pamilya mo?
Buti na langtalaga at muli kang pumasok sa trabaho at nasilayan ko ulit ang maganda
mong ngiti. Hindi na ako nag-aksaya ng panahon at kinuha na kaagad kita."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni
Angelo. He's really crazy. Siya ang may pakana sa pagpapadala ng mga bulaklak at
mga letter sa akin, pati na rin mga text messages. Nasabi na sa akin noong mga
nakaraang araw ni Isabelle na may nakikita raw siya sa labas ng gate nila na isang
lalaki na nagmamasid doon kaya nagpadagdag kaagad ng mga security sila Isabelle at
Luke. Sigurado rin ako na siya ang nagpadala ng bulaklak kay Tita Devon at Death
threats.
"Baliw ka," madiin at mahina kong sabi habang nakatingin ng masama kay Angelo.
Napahilamos siya sa kanyang mukha at muli siyang turnawa ng malakas.
"Oh, Lara! Hindi mo alam kung gaano mo ako binaliw nang sobra," natatawa niyang
sabi at kinindatan ako.
Hindi ako natuwa sa sinabi ni Angelo, mas lalo lang akong nagalit at nandiri sa
kanya. Pinagkatiwalaan ko siya, tinuring ko siyang kaibigan, tinulungan ko siya, at
pinahalagahan ko siya. Pero anong ginawa niya? Trinaydor niya ako, kinidnap niya
ako ngayon, para ano? Para mapasakanya ako? Kahit anong gawin niya ay hindi niya
ako makukuha. Hindi ko siya mamahalin.
"Ikaw din ba ang dahilan kung bakit na-aksidente si Ad 1er?" malamig kong tanong
sa kanya.
Napahawak siya sa kanyang baba na para bang nag-iisip at bahagya rin siyang
napatingala. Muli siyangtumingin sa akin at mahina siyang tumawa at turnango.
"Uhmmm. Yes, Lara. Sayang nga at hindi masyadong napuruhan ang lalaking 'yon, wala
na sana akong kaagaw kung namatay si Damon," malambing niyang sabi at kinindatan
ako.
Napasigaw ako nang malakas at nagpupumiglas ako ngayon. Sinubukan kong
makatayo at makalapit kay Angelo pero hindi ko magawa dahil masyadong mahigpit ang
pagkakatali sa aking mga paa at hindi ko pa ito natatanggal.
"Hayop ka! Wala kang awa, Angelo! Bakit mo nagawa sa 'kin 'to, ah? Isa kang
traydor!
Manloloko ka! Ang kapal ng mukha mo!
Hinding-hindi kita mapapatawad sa mga ginawa mo, sa ginawa mo sa akin ngayon!
Marnatay ka na sana!" malakas kong sigaw at ramdam ko na ang pananakit sa aking
lalamunan nang dahil sa aking pagsigaw pero mas nananaig ang galit ko kay Angelo.
Mas masakit pa rin ang ginawa niya sa akin ngayon.
"Shut up!" malakas niyang sigaw at may kinuha siyang isang bagay at mabilis siyang
lumapitsa akin at mulingtinakpan ng isang malaking tape ang aking bibig kaya hindi
na ako makapagsalita.
Muli akong napaiyak at sinubukan ko pa rin na mapasigaw kahit na maytakip na ang
aking bibig. Umupo ulit si Angelo sa aking tabi at hinawakan niya ang aking pisngi
at hinaplos ito kaya nakaramdam ako ng kaba at kilabot kaya ginagawa ko ang lahat
para makaiwas lang sa kanyang paghawak sa akin, pero mabilis niyang hinawakan ang
aking braso at inilapit ako sa
kanya. Wala akong nagawa kundi ang umiyak at masama siyangtinignan. I'm so
hopeless.
"Simula nang makita kita sa hiking noong nasa Switzerland pa langtayo ay napamahal
na ako sa 'yo, Lara."
Bahagya akong nagulat kay Angelo nang sabihin niya iyon ngayon. Kilala na niya ako
noong unang beses pa lang ako sa Switzerland? Bakit hindi ko siya nakita? Bakit
hindi ko siya nakilala kaagad?
Ngumiti si Angelo sa akin at muli siyang nagsalita.
"Bakit hindi kaagad tayo nagkita? Kasi naduwag ako, Lara. Pinagmamasdan lang kita
sa malayo pero kahit na tahimik lang ako no'n ay inalam ko na ang buhay mo, kung
ano ang iyong pangalan at kung saan ka nanggaling," wika ni
Angelo at muli niyang hinaplos ang aking pisngi.
He's indeed crazy. He's an obsessed asshole.
Hindi ako makapaniwalang kilala na ako ni Angelo nang bago pa lang ako sa
Switzerland pero hindi niya ako nilapitan dahil inalam niya muna ang buhay ko.
Nagkakilala lang kami nang maglimang taon na ako sa kompanya nila.
Nanlaki ang aking mga mata nang may ma-realize ako habang pinagdikit-dikit ko ang
mga pangyayari. Si Angelo rin ba ang dahilan kung bakit ako napasok sa kompanya
nila? Kaya ako lang ang nag-iisang pinoy roon kasi iyon ang kanyang gusto? Siya ang
dahilan kung bakit ako nandoon? Oh my God.
Muli akong napatingin kay Angelo at naramdaman ko ulit ang pagpatak ng aking mga
luha.
"Yes, Lara. Kung ang iniisip mo ngayon ay tungkol sa naging trabaho mo sa
Switzerland, 00, may kinalaman din ako ro'n. Ginawa ko ang lahat ng iyon dahil
mahal na mahal kita at gusto kong malapit sa 'yo. You deserve someone like me,
Lara .11
Hinawakan niya ang aking pisngi at naramdaman ko ang pagpunas niya sa mga luhang
pumatak sa aking mukha.
"Lara, kaya kong ibigay sa 'yo ang lahat. Anong gusto mo? Mansion ba? Kaya kong
ibigay sa 'yo yan. Kotse, alahas, mamahaling damit at mga bags, sabihin mo lang sa
akin at ibibigay ko sa 'yo ang lahat para lang mahalin mo ako, Lara!
akin ka lang!" mahigpit niyang hinawakan ang magkabila kong balikat.
Nagpupumiglas ako ngayon at sinubukan ko ulit na mapasigaw pero wala talagang
lumalabas sa bibig ko dahil sa mahigpit na pagkaka-tape sa aking bibig. Muli akong
nagpumiglas nang makita
kong palapit ngayon ang mukha ni Angelo sa aking mukha at naramdaman ko ang
pagdampi ng kanyang labi sa may pisngi ko at bumaba ito sa aking baba at papunta sa
aking leeg.
Sinusubukan kong mapalayo sa kanya at malakas akong umiyak. Nandidiri ako sa
ginagawa ni Angelo ngayon sa akin. . . hindi kaya. God!
please, help me.
Tumigil si Angelo sa paghalik sa akin at muli niyang hinaplos ang aking pisngi at
nginitian ako.
"Bukas, aalis tayo rito sa Pilipinas at dadalhin ulit kita sa Switzerland, Lara.
Magpapakasal tayo ro'n at gagawa tayo ng isang masaya na pamilya kasama ang
magiging mga anak natin," nakakakilabot niyang sabi sa akin at hinalikan niya ang
aking noo.
Napapikit ako sa aking mga mata dahil hindi na kayang tignan si Angelo dahil
nandidiri ako sa kanya, kinasusuklaman siya.
"ARGGGH!"
Narinig ko ang malakas na pagbukas ng pintuan at ang malakas na pagdaing ni Angelo.
Muli akong napamulat sa aking mga mata at nanlaki ang aking mga mata nang makita si
Adler na may hawak na baril at hawak na niya ngayon ang buhok ni Angelo at hinila
niya ito paalis sa may kama. Nang maalis na si Angelo sa
may kama, malakas na sinuntok ni Adler si Angelo sa mukha nito at agad na may
lumabas na dugo sa ilong nito at napaubo rin ito ng dugo. Sunod-sunod ang pagsuntok
ni Adler kay Angelo at lahat ng mga suntok nito ay malakas at ramdam ang sobrang
galit. Hindi ko mapigilan na kabahan dahil ang lamig ng ekspresyon ng mukha ni
Adler ngayon habang sinusuntok si Angelo.
Hindi ko namalayan na habang pinapanood ko si Adler na sunod-sunod na sinusuntok si
Angelo ay nandito na pala si Alec sa aking tabi at inalis niya ang nakatakip sa
aking bibig at pati na rin ang mahigpit na pagkakagapos sa aking mga kamay at pati
na rin sa aking mga paa. Inalalayan ako ni Alec na makatayo at sinubukan ko rin na
makatayo kahit na nahihirapan ako at nanghihina.
Nang muli akong mapatingin kay Adler ay nagulat na lang ako nang bigla
niyangtutukan ng baril ang noo ng nakapikit na si Angelo at naliligo sa sarili
nitong dugo. Nakita kong gagalawin na sana ni Adler ang gatilyo ng hawak niyang
baril nang malakas akong napasigaw at pinatigil siya.
"STOP! ADLER, YOU'RE KILLING HIM!'
Napatigil si Adler sa kanyang gagawin at napatingin siya sa akin na para bang
natauhan.
Napaurap sa kanyang mga mata si Adler at napatayo siya habang nakaharap sa akin.
Muli akong napahikbi habang nakatingin sa kanya.
muntik na siya ro'n... Buti na lang at napatigil ko siya.
"L-Lara...."
"l don't want you to kill someone for me anymore, Adler."
Napakurap siya sa kanyang mga mata at nabitawan niya ang hawak niya baril.
Napatingin ako sa mga kamao ni Adler at hindi ko mapigilan na manghina nang makita
ko ang mga dugo ro'n na galing sa sunod-sunod niyang pagsuntok kay Angelo.
May mga pumasok ng mga lalaki sa 100b ng kwarto at agad na inutusan ni Alec ang mga
ito para buhatin si Angelo at dalhin palabas.
"Lara, gusto mo bang dalhin kita kay Damon?" rinig kong sabi ni Alec habang naka-
alalay pa rin sa akin.
Umiling ako habang malamig pa rin na nakatingin kay Adler ngayon.
"Ayoko. llayo niyo muna ako sa kanya," malamig kong sabi at umiwas ng tingin kay
Adler. Ginawa nila akong pain para lang ma-corner nila si Angelo.
Is it worth it?
Siguro, para sa kanila worth it.
Wala naman sigurong pakialam si Adler sa takot at sa trauma ko, kaya nagawa niyang
gawin ang mga bagay na ganito, kagaya ng pagpain sa akin sa kalaban para lang
mahuli si Angelo.
Malungkot akong ngumiti.
"Sana masaya kayo sa naging plano ninyo."

MTDB2: I'LL DIE FOR YOU

EPISODE 47
I'LL DIE FOR YOU
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"ATE, may gusto ka bang kainin, inurnin, or mga gustong gawin? Sabihin mo lang sa
akin, agad kong ibibigay ito sa 'yo," malambing na sabi ni Isabelle habang nasa
aking tabi.
Tulala lang ako ngayon habang pinupunasan niya ako dahil wala akong gana na maligo,
turnayo at ayusan ang sarili 1<0. Nandito ako ngayon sa hospital dahil nawalan din
ako ng malay pagkatapos sa nangyari. Kailangan ko rin munang ma-confine dahil
nilagnat din ako at nagkaroon ako ng trauma. Nabalitaan ko galing kay Nairne na
nasa Coleman Security Agency na ngayon si Angelo at hindi na ito makakalaya at sila
na ang bahala kung ano ang gagawin nila sa lalaki. Hindi pa rin mawala sa akin ang
ginawa ni Angelo, ramdam ko pa rin ang ginawa niyang paghalik sa aking leeg na
kahit anong kuskos ko rito ay hindi mawala-wala.
"A-Ate, bakit ka na naman naiyak?" tarantang sabi ni Isabelle at mabilis siyang
kumuha ng panyo at pinunasan niya ang aking luha.
Hindi ko namalayan na urniiyak na pala ako ngayon habang tulala. Naalala ko ang mga
patay na katawan sa may hallway nang lumabas na kami ni Alec sa may kwarto habang
inaalalayan niya ako. Maraming patay na katawan sa paligid at hindi ko mapigilan na
mangilabot at hanggang ngayon ay sariwa pa rin ito sa aking isipan.
Minsan ay nagigising na lang ako sa bangungot ko at agad akong papakalmahin ni
Isabelle.
Nang dahil sa nangyayari sa akin, ni-refer ako sa isang Psychologist at nalaman na
nagkaroon pala ako ng PST D o ang tinatawag nilang Post-traumatic stress disorder.
Nakukuha ang ganito kapag may nangyaring kakaiba na hindi mo inaasan kagaya na lang
ng nangyari sa akin, ang kidnapping na sinangkutan ko ng dalawang beses, ang takot
ko na baka may kumuha na naman sa akin at gustong pumatay, ang nakakadiring ala-ala
ng paghawak at paghalik sa akin ni Angelo. Sa ngayon ay unti-unti na rin akong
burnabalik sa dati sa tulong ng mga doctor ko, sa mga iniinom kong gamot, sa tulong
ng mga kaibigan ko at ng aking kapatid na si Isabelle. Sa ngayon ay ayoko na munang
papuntahin clito sa Ambrose dahil ayokong
makita niya akong ganit dahil alam kong mag-aalala lang siya sa akin.
Hindi ko pa nakikita ulit si Adler simula nang mahuli si Angelo, pero sabi naman ni
Isabelle ay pumupunta siya rito kapag tulog na ako. Siguro ay binibigyan niya rin
ako ng oras para makapag-isip. Naintindihan ko naman kung bakit nila ginawa iyon,
para ma-corner nila si Angelo at madaling mapasuko. Pero ang kinaiinisan ko lang
at kung bakit ako galit ay hindi nila sinabi sa akin kung ano ang kanilang gagawin,
binigla nila ako. Alam ni Adler na na-kidnap na ako dati at trauma rin ang inabot
ko no'n lalo na sa mga sakit na nakuha ko ng mga panahon na iyon at sa mga
nasaksihan ko. Hindi ako makapaniwala na kailangan pang masaktan ako para lang
mahuli nila si Angelo. They used me as a bait.
"Isabelle," tawag ko sa aking kapatid.
Nakita kong mabilis siyang lumapit sa akin at ngumiti.
"Yes, Ate Lara? May kailangan ka ba?" nakangiti niyang sabi sa akin.
Malaki ang pasasalamat ko sa aking kapatid dahil hindi niya talaga ako iniwan at
hindi siya umalis sa akingtabi kahit ilang ulit ko nang sinasabi sa kanya na hindi
niya kailangang mag
stay rito dahil may pamilya siya, kailangan din siya ng kanyang mga anak. Hindi rin
kasi pwedeng maghapon dito si Steven dahil malapit ng manganak si Danica kaya mas
inuuna niya talaga ang kanyang pamilya. Si Isabelle naman ay nag-volunteer na
bantayan ako dahil nandoon naman si Luke para bantayan ang mga anak nila.
"Gusto kong urninom ng lemon juice," mahina kong sabi sa aking kapatid.
Bigla kasing pumasok sa aking isipan ang lemon juice at gusto kong makainom nito
ngayon, hindi ata ako makakatulog ng maayos kung hindi ako makainom ng lemon juice.
Mabilis na turnango si Isabelle at ngumiti siya sa akin.
"Okay, Ate Lara. Lalabas na muna ako, okay?
Don't worry, walang masamang mangyayari sa
'yo dahil may mga bodyguards na nakabantay sa 'yo rito sa labas ng hospital room,"
wika ni Isabelle.
Tumango naman ako at ngumiti sa kanya. Lumabas na si Isabelle at naiwan ako rito
mag-isa sa hospital room 1<0. Napatingin ako sa aking mga kamay at hindi ko na
naman mapigilan na maiyak nang makita ko ang sugat ko sa may palapulsohan ko ng
dahil sa mahigpit na pagkakatali sa aking mga kamay noong kinidnap
ako ni Angelo. Pinahiran na ito ng ointment pero hindi pa rin ito nawawala.
Narinig ko ang pagbukas ng pintuan dito sa kwarto ko kaya nagmadali akong pinunasan
ang aking luha at huminga nang malalim.
"Isabelle, ang bilis mo naman atang—" natigilan ako sa aking pagsasalita nang
makita kong hindi si Isabelle ang pumasok sa loob ng aking kwarto.
Si Adler ang aking nakita.
Sinirado na niya ang Pinto at humakbang siya palapit sa akin. Hindi ko mapigilan na
maiyak dahil miss na miss ko siya. Nang makalapit siya sa akin ay agad niya akong
hinalikan sa aking labi at mabilis din akong kumapit sa kanyang batok at hinalikan
din siya pabalik.
Tuloy-tuloy ang pagpatak ng aking mga luha habang patuloy kami sa aming
paghahalikan dalawa. Naramdaman ko ang paghaplos ni Adler sa aking buhok at nang
matapos na kami sa aming paghahalikan ay pinagdikit na niya ang aming mga noo.
Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at ako naman ay napapikit sa aking mga
mata.
"l'm sorry," mahinang sabi ni Adler.
Napasinghot ako at pinakiramdaman siya.
"l know that plan is very risky, and we made you as bait. Hindi ko agad inisip ang
mararamdaman mo at ang mga posibilidad na mangyari sa 'yo nang dahil sa naging
plano 1<0.
I'm mad at myself for what I've done to you, Lara. Nasasaktan ako. .. nasasaktan
akong nakikita kang ganito. Kung pwede lang sanang ipasa na lang sa akin ang mga
sakit na nararamdaman mo ngayon ay matagal ko nang ginawa. You don't need to
forgive me for what I've done because I also can't forgive myself, Lara. Mas
masakit pa lang nakikita kang ganito. F*ck."
Mas lalo akong naiyak sa sinabi ni Adler. Hindi ako makapagsalit ngayon kaya ang
ginawa ko na lang ay ang yakapin siya. Napasiksik ako sa kanyang dibdib at siya
naman ay hinaplos ang aking buhok.
"l missed you," mahina kong sabi habang yakap pa rin si Adler.
Hinalikan niya ako sa tuktok ng aking ulo.
"l missed you more. I missed you every day, Lara."
Burnitaw ako sa yakap at napatingin ako kay Adler. Pinagmasdan ko ang kanyang mukha
at may nakita akong itim sa ilalim ng kanyang mga mata. Namumula rin ang kanyang
mga mata ngayon, urniyak din pala siya. Hinawakan ko ang pisngi ni Adler at
hinaplos ko ito. Nakatitig lang siya sa akin at pinabayaan lang niya ako kung ano
ang aking susunod na gagawin.
"Kahit anong gawin ko ay mahal pa rin kita. Mas nangingibabaw ang pagmamahal ko sa
'yo kaysa galit, Adler," mahina kong sabi at nginitian siya.
Hinawakan ni Adler ang kamay kong nakahawak sa kanyang pisngi.
"We both made mistakes, so we don't need to blame each other, Adler. Ang mahalaga
ngayon ay wala na tayong problema, wala nang gagambala sa atin," muli kong sabi.
Turnango siya at muli siyang lumapit sa akin at hinalikan ako sa aking labi.
"I'll die for you, Lara. I love you so much.

MTDB2: I LOVE YOU

EPISODE 48
I LOVE YOU
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
LAHAT ng tao ay nagkakamali at nakakagawa ng isang bagay na sa huli ay pagsisisihan
nang sobra. Walang patutunguhan ang galit ko kay Adler kung palalain ko pa ito.
Ayoko na rin magpabebe pa dahil miss na miss ko na rin si Adler at may nararamdaman
akong kakaiba na hindi ko kayang mawala sa paningin ko si Adler at nalulungkot at
kapag hindi ko siya makita at mayakap man lang.
Mahal ko si Adler at alam ko na lahat ng ginawa niya ay para lang din sa akin, para
sa pamilya namin.
Na-discharge na ako sa hospital pero kailangan ko pa rin pumunta sa doctor ko para
sa aking trauma weekly para mabilis akong gurnaling. Masaya naman ako dahil araw-
araw ay nagiging maayos na rin ang pakiramdam ko at madalang na lang akong
binabangungot at improvement iyon para sa akin. Masaya rin sila Adler, ang kapatid
ko na si Isabelle at mga
kaibigan ko para sa akin.
Double ang alaga sa akin ni Adler at hindi pa siya pumasok sa kanyang trabaho,
gusto niya raw kasi akong pagsilbihan dahil hanggang ngayon ay nagu-guilty pa rin
siya sa ginawa niya, matagal ko na rin naman siyang pinatawad. Nagpumilit si Adler
sa kanyang gustong gawin kaya pinabayaan ko na lang siyang pagsilbihan ako at ako
naman ay tuwang-tuwa dahil nasa tabi ko lang palagi si Adler.
Napagpasyahan ko na rin na urnalis na ako sa pinagta-trabahuan kong publishing
company dahil ayoko nang mapalapit pa kay Angelo, kung ano ang magpapaalala ko sa
lalaking iyon. Payag na payag si Adler sa aking desisyon na pag-alis sa trabaho at
nag-offer siya sa akin na ako na ulit ang magpatakbo sa company ng pamilya ko, sa
Montenegro Company. Hindi ako makapaniwalang hindi ito pinabayaan ni Adler, o hindi
naman ay winala at minerge sa Miller
Empire. Mas lalo pa niyang pinalago ang sales sa Montenegro Company at dahil sa
sobrang tuwa ko sa aking nalaman, binigyan ko siya ng kiss. "Adler, lutuan mo nga
ako ng spagehetti. Gusto ko 'yung maraming cheese at hotdog, ah? Damihan mo ng
cheese, dapat mas madaming cheese kaysa spagehetti!" utos ko sa kanya habang
nakasalampak ako rito sa mahabang couch sa may living room namin at kumakain ng
popcorn na madaming cheese at nanonood ng palabas sa cartoon network.
Kasama kong nanonood ngayon ang anak kong si Ambrose at may hawak din siyang
popcorn niya at nakaupo siya sa aking tabi. Hind lang popcorn ang kinakain ngayon
ni Ambrose dahil may hawak din siya sa kanyang kabilang kamay na isang bowl na may
laman na ice cream. Napaka-multitasker talaga nitong anak ko, mana sa Nanay.
Napatayo si Adler at napatigil na muna sa paghilot niya sa aking paa at inayos niya
muna ang kanyang sarili at humarap siya sa akin.
"Cheese with spaghetti ba 'yang gusto mo?" tanong niya sa akin.
Napaimsid ako at inis na napatingin sa kanya. Bingi ba ang lalaking 'to? Kasasabi
ko lang kanina! Iniistorbo niya ang panonood ko ngayon ng palabas sa TV. Nawawala
tuloy ang mood ko ngayon.
"Paulit-ulit? Umalis ka na nga! Urniinit ang ulo ko sa 'yo," inis kong sabi at
inirapan siya.
Bahagyang napanguso si Adler at nagkakamot siya sa kanyang ulo habang naglalakad
papunta sa may kusina upang gawin
na ang aking inuutos.
Nang makaalis na si Adler ay muli kong pinagpatuloy ang aking panonood at pagkain
ng popcorn na madaming cheese at hindi ko mapigilan na mapatawa sa pinapanood namin
ngayon. Ang cute kasi ng mga cartoon characters sa palabas ngayon!
"Mommy Lara."
Napakurap ako sa aking mga mata at napaharap kay Ambrose nang tawagin niya ako.
Napaupo nanan ako at humarap ako sa kanya at ngumiti.
"Yes, pretty boy?"
Bahagya siyang napanguso. Bago siya muling magsalita ay surnubo muna siya ng
kinakain niyang ice cream at nang makain na niya ito ay doon pa siya nagsalita
ulit.
"Why are you so annoyed with Daddy Adler?" tanong niya sa akin.
Napaisip naman ako sa tanong ng aking anak.
00 nga 'no? Bakit ba ako naiinis kay Adler? Siguro dahil makulit siya?
Ngumiti ako kay Ambrose bago ko sagutin ang kanyangtanong sa akin.
"Wala 'yon, pinagti-tripan ko lang ang daddy
mo," sagot ko.
Mas lalong sumimangot si Ambrose na para bang hindi niya nagustuhan ang aking
sagot.
"Daddy Adler is so kawawa, Mommy! You're making him your slave, eh. Daddy can't say
no to you because he loves you. You're abusing his love for you, Mommy!"
Napaawang ang bibig ko sa sinabi ni Ambrose at napakurap din ako sa aking mga mata.
Aba't—
Mukhang mas kinakampihan pa ni Ambrose ang tatay niya, ah?! Hindi porket palagi
siyang binibilhan ni Adler ng ice cream at pinangakuan na bibigyan ng isang ice
cream factory ay hindi na niya ako kakampihan?!
"You should in mommy Lara's side, Pretty boy!" nakasimangot kong sabi sa kanya.
"No for now, Mommy! Daddy is so kawawa, and he can't say no to your utos because he
loves you. I love you so much, but for now, I'm on d addy's side."
Magsasalita pa sana ako nang makaramdam ako bigla ng pagkahilo. Napahawak ako sa
aking ulo at napapikit sa aking mga mata.
"Mommy, are you okay?" alalang tanong ni
Ambrose at nilapitan niya at hinawakan niya rin ang aking balikat.
"A-Ambrose, tawagin mo si Daddy mo sa may kusina at sabihin mo na kailangan kong
inumin ang gamot ko,” mahina kongsabi at napasandal ako rito sa may couch at
hinilot-hilot ang aking ulo.
"Okay, Mommy.”
Naramdaman ko ang pag-alis ni Ambrose at muli kong hinilot-hilot ang aking ulo at
hinihila ko rin ang aking buhok dahil para talaga itong mabibiyak sa sobrang sakit.
Hindi ko pa pala naiinom ang gamot ko kaya ko pinapatawag si Adler dahil tinatamad
akongtumayo at pumunta sa may kwarto para kunin ko ang aking gamot.
Makalipas ang ilang minuto ay narinig ko na ang boses ni Adler kaya napamulat na
ako sa aking mga mata. Nakita ko siyang papalapit sa akin na ma dalang isang baso
na may lamang tubig at sa kabilang kamay naman niya ay may hawak siyang gamot.
Tahimik lang din na nakasunod sa kanya si Ambrose at umupo na ito sa kanyang pwesto
kanina at pinagpatuloy ang pag kain ng ice cream at panonood ng palabas sa TV.
Umupo naman si Adler sa aking tabi at agad kong kinuha ang hawak niyang gamot at
mabilis ko itong ininom kasama ang tubig.
"Thank you," sabi ko kay Adler.
Ngumiti siya at hinaplos ang aking pisngi.
"Gusto mo na bang magpahinga? Mukhang antok na antok ka na, Lara," malumanay na
sabi ni Adler.
Nang sabihin niya iyon ay hindi ko na rin mapigilan na mapahikab. Bakit niya kasi
sinabi
'yon? Ayan tuloy, totoong inaantok na talaga ako.
Tahimik akongtumango. Inilapag na muna ni Adler sa may lamesa ang baso at turnayo
siya at binuhat ako kaya napakapit na rin ako sa kanyang balikat at napasandal sa
kanyang dibdib.
Bago siya magsimulang maglakad ay kinausap niya muna si Ambrose.
"Pretty boy, ihahatid ko lang si Mommy mo sa kwarto namin, ah? Dito ka lang, ah?
Manonoodpa tayo ng basketball game." "Okay, Daddy! I'll wait here."
Lihim akong napasimangot habang nakasandal ako rito sa dibdib ni Adler at buhat
niya. May plano palang magbonding ang dalawa at ayaw nila akong isama. Bad.
Dinala na ako ni Adler sa aming kwarto at inihiga na niya ako sa aming kama. Bago
siya umalis ay inayos niya na muna ang kumot at hinalikan niya ako sa aking labi
at aking noo.
"Sleep now, baby. Kung may kailangan ka ay tawagan mo na lang ako sa aking phone
para hindi ka mahirapan sumigaw, okay?" malambing niyang sabi at muli niyang
hinalikan ang aking noo.
Ngumiti ako sa kanya at tumango.
"Okay, Adler."
"l love you, mi amor."
Napahagikhik ako at ngumiti sa kanya.
"l love you more."
Ipinikit ko na ang aking mga mata at tuluyan na akong dinalaw ng aking antok.
NAGISING ako na parang umiikot ang aking mundo. Nasusuka ako kaya nagmadali akong
burnangon sa kama at patakbong pumunta sa may CR at nagsuka. Ang sama ng pakiramdam
ko at hindi ko alam kung anong klase, basta masama! Hindi ko mawari.
"Lara, what's the problem?"
Nagising ko pala si Adler. Nandito siya sa aking likuran at hinahagod niya ang
aking likod. Nang matapos akong magsuka ay napahilamos ako sa aking mukha at
napatingin sa salamin, sa repleksyon naming dalawa ni Adler.
"Adler, kunin mo nga ang PT ko doon sa may
drawer," utos ko sa kanya.
Nanlaki ang kanyang mga mata at hinawakan niya ang magkabila kong balikat at
iniharap ako sa kanya.
"Y-You're pregnant?!" tanong niya sa akin.
Pinanlakihan ko siya ng aking mga mata at malakas na hinampas sa kanyang balikat
kaya napadaing siya at nabitawan ako.
"Kaya nga magta-try ako ngayon para malaman kung totoo ba ang hinala ko! Kunin mo
na ro'n sa may drawer, bilis! Bago pa magbago ang isipan ko!" inis kongsabi sa
kanya at napahawak ako sa aking beywang.
Nagmadali naman na lumabas si Adler sa CR at agad na sinunod ang utos ko sa kanya.
llang araw na rin akong nakakaramdam ng hilo, pagsusuka at palagi rin akong
tinatamad..
tinatamad sa lahat ng bagay. Hindi pa ako nakakapag-pregnancy test kaya kailangan
ko itong subukan ngayon at titignan ko kung tama ba ang aking hinala o hindi—pero
sana naman ay totoo na dahil gusto ko na rin talagang mabuntis.
Nakabalik din kaagad si Adler clito sa may CR at agad niyang binigay sa akin ang
PT. Sinubukan ko na ito at hindi ko na pinaalis si Adler clito sa
100b para hindi na siya maghintay pa sa akin sa labas at isa pa wala na rin naman
akong dapat ikahiya dahil maraming beses na niyang nakita ang buo kong katawan.
Napatayo na ako nang matapos ko itong subukan at inilapag ko ang PT sa may lababo
at hinintay naming makita ang resulta. Pareho kaming kinakabahan ngayon ni Adler
dahil kitang-kita ko ito sa kanyang mukha ngayon at hindi ko naman siya masisisi.
Napakagat ako sa aking labi at unti-unting nanlaki ang aking mga mata at napaawang
ang aking bibig sa gulat nang makita ko ang resulta.
"I'm going to be a dad again!" malakas na sigaw ni Adler at bigla niya akong
binuhat at hinalikan niya ako sa aking labi.
Hindi ko mapigilan na maiyak sa sobrang tuwa dahil buntis na nga ako. Thanks, God!
Inilabas ako ni Adler sa may CR at niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan niya
ang tuktok ng aking ulo.
"l love you, Lara. Thank you for giving me this kind of gift."
Napangiti ako at niyakap din pabalik si Adler ng mahigpit.
"l love you too, Adler."
Magiging Kuya na talaga si Ambrose.

MTDB2: CRAVING R18+

EPISODE 49
CRAVING
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN
RISK
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
MASAYANG-MASAYA kami sa aming nalaman, ang lumabas na resulta na buntis ako. Agad
naming pinuntahan ni Adler sa kanyang kwarto si Ambrose at ginising ito at sin abi
ang tungkol sa aking pagbubuntis. Nawala bigla ang antok sa mukha ng aking anak at
pati siya ay masayang-masaya sa kanyang nalaman na magiging Kuya na talaga siya.
Sinabihan ko rin si Steven sa phone tungkol sa aking pagbubuntis at masaya rin
silang dalawa ni Danica para sa akin. Nasa hospital na kasi ngayon si Danica dahil
malapit na rin siyang manganak.
Lahat ng mga kakilala ko at mahal ko sa buhay ay binalitaan ko kaagad tungkol sa
aking pagbubuntis, lalo na sa aking kapatid na si Isabelle at si Mommy na nasa
Finland. Agad na nagpa-book ng flight si Mom at uuwi na siya rito
sa Pilipinas dahil wala na rin namang problema.
Hindi ko pa rin alam kung ano na ang ginawa nila Adler at Alec kay Angelo, pero ang
sinabi lang ni Adler ay hindi na ito makakaabala sa amin.
"Ate, I'm so happy for you. Excited na akong makita ang pamangkin ko!" wika ni
Isabelle at muli akong niyakap ng mahigpit.
Agad akong pinuntahan dito sa bahay ni Isabelle nang sabihin ko sa kanya ang
tungkol sa aking pagbubuntis, pero hindi siya mag-isa ngayon... kasama niya ang
dalawa niyang kaibigan na si Naime at Kira. Kaibigan naman sila ni Isabelle kaya
kaibigan na rin angturing ko sa dalawang ito at matagal ko na rin silang kilala.
"Hindi pa naku-kwento sa amin ni Isabelle ang tungkol sa pagbubuntis mo, Ate Lara,
pero alam ko na kaagad! Turnawag kasi si Damon kay Alec at sinabi ang balita,"
nakangiting sabi ni Naime at kinindatan ako.
00 nga pala, matalik na kaibigan ni Adler si Alec kaya sinabihan niya rin ito.
Habang tinatawagan ko kasi sila Isabelle at sabihin ang balita ay naging busy rin
si Adler sa kanyang phone.
"Congratulations, Ate Lara!" bati sa akin ni Kira.
Nag-stay sila rito buong maghapon at
nag-enjoy rin sila sa kadaldalan ni Ambrose at kung anu-ano na lang ang kinu-kwento
niya sa kanyang mga Tita. Nang mag4 PM na ay nagpaalam na silang tatlo sa amin para
makauwi sa kanilang mga bahay. Nakauwi rin kaagad si Adler galing sa kanyang
trabaho at agad ko siyang sinalubong ng isang mahigpit na yakap.
"l missed you," malambing kong sabi at surniksik ako sa kanyang leeg at inamoy-amoy
ko siya.
Pinaglilihian ko siguro si Adler dahil hindi ko kayang hindi ko siya naaamoy o
hindi naman ay nayayakap man lang.
Mahina siyang turnawa at hinalikan niya ang tuktok ng aking ulo.
"Kumain na ba kayo?" tanong niya. Bahagya akong ngumuso at sinagot ang kanyang
tanong.
"Kumain na si Ambrose at nagpaalam na kaagad siya sa akin na matutulog na siya.
Gusto kong kasabay kang kumain, eh," sagot ko sa kanyang tanong at hinalikan siya
sa kanyang leeg.
"Alright, let's eat our dinner," malambing niyang sabl' at binuhat niya ako at
naglakad na siya papunta sa may dining area.
Habang kumakain kami ni Adler ngayon ay hondi ko mapigilan na mapatitig sa kanya.
God! Normal ba 'to sa mga buntis? Bakit. .. bakit parang libog na libog naman ako
ngayon?
Nakakinis! Wala pa ngang ginagawa si Adler pero feeling ko wet na ako sa baba.
Napatigil sa pag kain si Adler at nag-angat siya ng tingin sa akin. Mukhang
napansin na niya ang kakaiba kong mga titig. Umiwas ako ng tingin at kinuha ko na
lang ang aking baso at ininom ito. "Lara, are you okay?" alala niyang tanong sa
akin.
Tumango naman ako at muling binalik ang atensyon sa pag kain.
"Y-Yes. Bilisan na lang natin kumain dahil magpapahinga na ako," mahina kong sabi.
"Okay," rinig kong sabi ni Adler.
Napalunok ako sa aking [away at sinulyap ko muna ulit si Adler bago ako magfocus
ngayon sa aking pagkain. Ngayon ko lang naramdaman ang ganitong craving. .. craving
makachukchakan kay Adler. Feeling ko kung hindi ko makuha ang gusto ko ngayon ay
iiyak talaga ako sa sobrang inis.
Natapos na kaming kumain ni Adler at nandito na kami sa aming kwarto. Katatapos
niya na rin mag shower at nagpupunas siya sa kanyang basang buhok ngayon. He looks
so hot. Damn! Ang swerte ko. Nandito ako ngayon sa aming kama at nakahiga ako
habang nakatitig sa kanya. Muli akong napalunok sa aking laway dahil inip na inip
na talaga ako, gusto ko na talaga siya!
"Adler," tawag ko sa kanya.
Napatigil siya sa kanyang pagpupunas ng buhok at napatingin sa akin.
"Yes, Lara?"
Napakagat ako sa aking labi at kumuha muna ng takas ng 100b bago ko sabihin ang
gusto kong gawin.
"Uhm. I have cravings right now," panimula
Tinaasan ako ng kilay ni Adler at humakbang siya palapit sa akin at umupo siya rito
sa may kama habang nakaharap sa akin. God! H'wag lang masyadong malapit sa akin,
Adler, baka bigla kitang atakihin sa kinauupuan mo.
"What is it, baby?" malambing niyang sabi. Umupo ako at bahagyang lumapit kay Adler
at hinawakan ko ang kanyang balikat at bumulong ako sa kanya.
"l want to suck your cock, Adler," mapang-akit kong sabi at muli kong kin agat ang
aking labi.
Sh*t! Nasabi ko na talaga.
Bakas sa pagmumukha ni Adler ang labis na gulat sa aking sinabi. Napakurap siya sa
kanyang mga mata habang nakatingin pa rin sa akin.
"L-Lara, what the f*ck?" hindi makapaniwala niyang sabi.
Napasimangot ako at nagkamot sa aking ulo.
"Eh 'yon ang gusto ko, eh! Alangan namang maghanap ako ng ibang t*ti?!"
"What the f*ck, Lara?! Bakit ka maghahanap ng iba?!"
"Hindi ako naghahanap! Kaya nga sinabi kong your cock, diba?! 'Wag na nga lang,
bahala ka aa buhay mo!" inis kong sabi at muli akong nahiga sa kama namin habang
nakatalikod sa kanya.
May muntint butil ng luha ang pumatak sa aking mga mata at agad ko itong pinunasan
at mas lalong sumimangot. Nakakainis! Nagiging double na naman ang pagiging
emosyonal ko dahil buntis ako, tapos nagca-crave pa ako ng cock ni Adler tapos ayaw
niya pa! Bahala siya. Hindi ko siya kakausapin ngayon at hanggang kailan ko
gusto!!!
Narinig ko ang malalim niyang
pagbuntong-hininga. Wala akong pakialam sa kanya! Bahala siya sa buhay niya.
"Okay, fine. You can suck my cock, Lara. Mine on ly."
Atomatikong kumislap ang aking mga mata at muli akong napaharap sa kanya at
ngumiti.
"Talaga?" masaya kong sabi.
Napahawak siya sa kanyang noo at mahinangtumawa.
"God! You're making me laugh and horny at the same time, baby! Paano mo ginawa
'yon?" natatawang sabi ni Adler.
Ngumisi lang ako sa kanya at kinindatan siya bago ko siya hinalikan sa kanyang
labi. Agad akong hinalikan pabalik ni Adler at dahil gusto ko na ako ang nasa
kontrol, pinahiga ko siya sa kama namin at agad akong pumaibabaw sa kanya. Hinubad
ko ang darnit ni Adler at ang kanyang suot na pajama at ang kanyang boxer, wala
akong tinira na saplot sa katawan ni Adler at nakahubad na siya ngayon habang
nakahiga. Kitang-kita ko na buhay na buhay na ngayon ang kanyang pagkalal*ki at
agad ko itong hinawakan at itinaas-baba ko ang aking kamay.
"Ah! Lara," he groaned.
Napakagat siya sa kanyang labi habang
nakatingin sa aking ginagawa. Hindi ko mapigilan na mamangha dahil mas lumalaki pa
ngayon ang sandata ni Adler habang itinaas-baba ko ang aking kamay rito sa kanya.
Dahil gustong-gusto ko na talagang gawin ang kanina pa turn atakbo sa aking utak,
agad kong isinubo ito aa aking bibig. Pinagkasya ko siya sa aking bibig at kahit na
nabubulunan na ako ay pinagpatuloy ko pa rin ang aking ginagawa dahil ito ang
aking gustong gawin.
"F*ck! Ah!" napaungol si Adler at mahigpit nyang hinawakan ang aking buhok.
Napatingala ako sa kanya at hindi ko mapigilan na mapangisi dahil bakas sa kanyang
pagmumukha na nagugustuhan niya ang aking ginagawa.
Mas lalo kong ginalingan ang aking pagsubo kay Adler at isinagad ko ito sa aking
lalamunan. Oh, God! He's so huge! Nakakabaliw talaga si Adler.
"Ah! Damn!"
Mas binilisan ko pa ang aking ginagawa hanggang sa naramdaman ko na ang pagsabog ni
Adler sa loob ng aking bibig. Nilunok ko lahat ng ito at hindi ko mapigilan na
sumaya.
Muli akong napatingin kay Adler at nakita ko siyang hinihingal ngayon na nakatingin
sa akin. "You're amazing, baby," hinihingal niyang sabi.
Ngumiti ako sa kanya at inabot ko ang kanyang labi.
"Now, I want you inside me," bulong ko sa kanya.
Ngumisi siya sa akin at ako na ang kanyang inihiga sa aming kama. Mabilis akong
hinubaran ni Adler at pareho na kaming walang saplot sa katawan ngayon. Agad niyang
isinampay ang isa kong binti sa may balikat niya at ipinuwesto na niya ang kanyang
sandata sa may lagusan ko at pumasok na siya sa 100b.
Napaawang ako sa aking bibig at agad akong napayakap sa kanyang likod.
"Ahhh! Adler! It feels so good. . . oh, God! F*ck me hard
Agad na sinunod ni Adler ang aking gusto at binilisan na niya nga ang kanyang
paglabas-masok sa aking lagusan.
Wala kaming naririnig na iba ngayon sa aming kwarto kundi ang aming mtga ungol,
halinghing, at ang paghampas ng aming mga katawan sa isa't isa.
Itinalikod ako ni Adler at bahagya niyang itinaas ang may pwetan ko at pumasok siya
sa aking 100b mula sa likuran. Muli akong napahiyaw at napaawangsa aking bibig sa
kakaiba niyang pag-angkin sa akin.
"Oh, Adler! Ahhh!"
Hindi ko mabilang kung ilang ulit niya akong inangkin. Ang alam ko lang ay pareho
kaming sumaya at ginanahan sa aming ginawa.
Craving satisfied.
Makakatulog na ako ng mahimbing ngayon.

MTDB2: PROPOSAL
EPISODE 50
PROPOSAL
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
ANNIVERSARY ngayon ng Miller Empire kaya nandito kami sa isa sa mga hotel ni Adler
upang eh celebrarate ang anniversary ng kanilang kompanya. Hindi ako makapaniwalang
50 years na ang Miller Empire at si Adler lang ulit ang nakapagpabalik sa Miller
Empire sa itaas matapos ang nangyaring trahedya sa kanyang mga magulang kung saan
pati ang kanilang negosyo ay nalugi.
Maraming mga businessman ang pumunta sa event, mga kakilala ni Adler at pati na rin
ang iba pang mga celebreties at mga politicians. May mga news reporters din ang
nandito at maraming hinire na mga phograpers para sa pictorial sa may red carpet.
Kaya double ang preparation sa event ngayon dahil ngayon din namin sasabihin sa
lahat ang tungkol kay Ambrose at sa pagbubuntis 1<0. Gustong-gusto na rin ipakilala
ni Adler sa lahat si Ambrose dahil ito ang magmamana sa negosyo
ni Adler, sa Miller Empire.
Si Ambrose ang magiging tagapagmana nito dahil siya ang unang anak ni Adler.
Matagal na niyang sinasabi ito sa akin, na ipakilala na namin sa lahat si Ambrose
pero hindi ako pumayag dahil delikado pa. Pero ngayon na wala ng gumugulo sa amin
ay pumayag na ako at ready na rin ako na humarap sa ibang tao. Hindi ko alam kung
narinig ba nila ang paghihiwalay namin ni Adler noo, pero wala na akong pakialam pa
dahil nagkabalikan naman kami ngayon.
"You look so gorgeous in your dress tonight, Mis Montenegro! I bet we already know
who is the designer of your dress you're wearing, Miss Lara, wika ng host ngayon
clito sa may red carpet. May nakatutok sa akin na camera ngayon at hindi ko alam
kung ano ang aking gagawin kaya ngumiti na lang ako at bahagyang kumaway sa may
camera. Sabi pa nila ay live raw kami sa isang channel sa TV kung saan ang mga
Coleman ang nagmamay-ari.
"Ah, yes. My sister Isabelle Montenegro Coleman is the one who designed my dress
tonight. Belle's clothing is the best! Kung gusto niyo ng magandang gown or dress
na susuotin sa mga event, sa kapatid ko na kayo magpagawa!
Thank you," sagot ko sa host at muli akong ngumiti at kumaway sa camera bago ako
tuluyan ng pumasok sa 100b ng event hall.
Nagawa ko pang mag promote sa kapatid ko, pero deserve naman iyon ni Isabelle dahil
sikat na sikat na talaga ang brand niya at mga dini-design niyang mga darnit, gown,
at kung ano pa diyan. Marami na rin na mga artista rito sa Pilipinas at pati na rin
sa ibang bansa ang nagpapagawa kay Isabelle.
Ako lang ang mag-isa ngayon na pumasok sa event hall dahil nauna na ang mag-ama ko
rito sa event hall. Na-late kasi na dumating ang damit ko at ayoko naman na ma-late
pa si Adler dahil siya ang CEO rito sa kompanya kaya dapat siyang dumating ng
maaga. Sinama niya na rin si Ambrose at sigurado na akong marami ng nakakaalam na
may anak na siya.
"Lara! Oh my God! My dear!" tumili si Tita Rachel nang makita niya ako. Lumapit
siya sa akin at niyakap niya ako ng mahigpit at nakipag-beso rin siya sa akin.
Manghang-mangha pa rin talaga ako sa kagandahan ni Tita Rachel dahil parang hindi
siya tumatanda, parang kapatid niya lang ang mga anak niyang lalaki.
"Hello, Tita Rachel. It's wonderful to see you again," nakangiti kong sabi.
"Oh, my dear! Me too. Bago ko lang nakita ang Mommy isabela mo at hinahanap ka niya
ngayon, pero kasama niya naman si isabelle.
Congratulations pala sa pagbubuntis mo, Hija.
Alexander told me kasi,” nakangiting sabi ni Tita Rachel at kinindatan niya ako.
Ngumiti rin ako kay Tita at nagpasalamat* Nagpaalam na muna siya sa akin dahil
nakita niya ang kanyang friend kaya kailangan niya itong puntahan. Ako naman ay
nagsimula na ulit maglakad at marami akong nakakasalubong na mga kakilala ko kaya
napatigil din ako sa aking paglalakad at binati ko silang lahat.
Nang ma[apit na ako sa may unahan ay nakita ko kaagad si Ambrose na kalaro ang
kanyang mga pinsan at mga anak nila Naime at Kira. Napatigil sa pakikipag[aro si
Ambrose nang makita niya ako kaya kumaway ako sa kanya at ngumiti.
"Mommy Lara!” tumili siya at patakbong lumapit sa akin at niyakap niya ako sa aking
beywang Bahaya akong yumuko at hinalikan siya sa kanyang pisngi at hinap[os ang
kanyang buhok.
"Where's your daddy?” tanong ko sa kanya.
"Over there, Mommy!” tin uro ni Ambrose kung nasaan ang kanyang ama at nakita ko
itong
may kausap na matandang lalaki at nakita ko rin na nandoon si Tita Devon na seryoso
lang ang mukha habang nakikinig.
liwas na sana ako ng tingin nang biglang mapatingin sa akin si Adler at ngumiti
siya sa akin at bahagyang kumaway. Iniwan ko muna si Ambrose at pinagpatuloy niya
rin ang pakikipaglaro sa ibang bata kaya naglakad ako palapit kay Adler. Agad akong
hinapit sa aking beywang ni Adler at hinalikan niya ang aking pisngi at iniharap
niya ako sa kanyang kausap at pati na rin kay Tita Devon. Kita ko ang inis sa mukha
ni Tita Devon pero nagawa niya pa rin na ngumiti sa akin kaya nginitian ko rin siya
pabalik. Wala na siyang magagawa kundi ang tanggapin ako sa pamilyang 'to dahil
magkakaroon ulit kami ng anak ni Adler.
"Mr. Yuchengco, meet my girlfriend and the mother of my son, Lara Laureen
Montenegro," pagpapakilala ni Adler sa akin sa kanyang kausap kanina na si Mr.
Yuchengco.
Ngumiti ako rito at nakipag-shake hands na rin.
"Magandang gabi po sa inyo. Maraming salamat pa pagdalo sa aming event," nakangiti
kong pagbati.
"Magandang gabi rin sa 'yo, Hija. Ikaw pala
iyong binabanggit sa akin noon ni Jose na anak niyang magaling sa negosyo!" bahagya
akong nagulat nang sabihin iyon ni Mr. Yuchengco. Tumawa naman siya bago muling
nagsalita.
"Your father and I are old friends, Hija."
Natawa na rin ako sa sinabi nito at tumango. Makalipas ang ilang minuto ay pumunta
na sa may stage ang host sa event at sinabing magsisimula na ang program. Kinuha ko
na si Ambrose at naupo na rin kami kasama si Adler sa aming assigned table. May
pinalabas muna na video presentation sa may screen sa may stage at ito iyong
history ng Miller Empire. Habang pinapanood ko ang video presentation sa harapan ay
hindi ko mapigilan na mamangha dahil masasabi ko talagang isa sa mga successful
business empire rito sa Pilipinas ay ang Miller Empire at si Adler lang ang may
gawa nun kaya super proud ako para sa kanya. Pagkatapios ng video presentation na
umaabot at ang 20 minutes ay pinakilala na ng host si Adler bilang owner at CEO ng
Miller Empire. Agad na nagpalakpakan ang mga tao rito sa event hall at napatayo na
rin ako habang pumapalakpak para kay Adler.
Pumunta na si Adler sa may stage at kinuha niya ang mic sa host at pumunta siya sa
may harapan at ngumiti. Ang pogi ng boyfriend ko. Umupo na ulit kami pero ang ngiti
ko ngayon ay hindi pa rin mawala-wala habang nakatingin kay Adler.
"Thank you for coming to our event, everyone. I'm Damon Adler Miller, and I'm the
CEO of Miller Empire."
Muling nagpalakpakan ang lahat at pinagpatuloy muli ni Adler ang kanyang
pagsasalita sa harapan. Nagpasalamat si Adler sa lahat ng mga empleyado sa kanyang
kompanya at minention niya rin ang kanyang mga yumaong pamilya na unang nagpatakbo
sa Miller Empire. Nalugi man ang negosyo nila noon pero muli itong naibalik ni
Adler sa itaas at mas lumago pa ang kanilang negosyo at hindi lang sila nakilala
rito sa Pilipinas, nakilala rin sila sa ibang bansa.
Natapos nang magpasalamat si Adler at ngayon ay i-a-announce na niya ang tungkol sa
anak namin na si Ambrose kaya napasulyap ako rito at hinawakan ko ang kanyang kamay
at nginitian siya nang makita ko na parang kinakabahan ngayon si Ambrose habang
nakatingin sa kanyang Daddy sa may stage.
"Before I end my speech, I have an announcement for everyone. I want you all to
meet the successor of the Miller Empire, my first
son, Ambrose Miles Montenegro Miller!"
Muling nagpalakpakan ang mga tao rito sa 100b ng event hall at napatayo na rin kami
ni Ambrose at sinamahan ko siya sa may stage. Habang hawak ko ang aking anak ay
naramdaman ko ang panlalamigsa kanyang kamay kaya hinalikan ko ang kanyang kamay at
nginitian siya. Nang makalapit kami ni Ambrose kay Adler ay agad niya kaming
sinalubong ng isang halik at yakap. Si Ambrose naman ay ngumiti sa may harapan at
bahagyang kumaway. Buti na lang at hindi na siya nahiya pa.
"The reason why all of you didn't know that already have a five-year-old son is
that my son was born in Switzerland, and my son lived there with his Mother, and
they just went here in the Philippines this year. But this is not our only
announcement for everyone," bahagyang tumigil sa pagsasalita si Adler at hinapit
niya ako sa aking beywang at hinalikan niya ako sa aking pisngi bago muling
magsalita.
"My girlfriend and I are expecting another baby. Yes, we're pregnant," wika ni
Adler at muling naghiyawan ang mga tao sa baba kaya napangiti na rin ako. Lumapit
si Adler sa akin at mabilis niya akong hinalikan sa aking labi.
Akala ko ay bababa na kami pero nagtaka
ako nang muli siyang magsalita at sinabi niyang may gagawin pa siya. Nagulat ako at
napatakip sa aking bibig nang biglang lumuhod si Adler sa aking harapan at may
kinuha siya sa kanyang bulsa na isang maliit na box at nang buksan niya ito ay may
nakita akong isang kumikinang na diamond ring.
Oh my God!
Ngumiti siya sa akin at muli siyang magsalita.
"Lara Laureen Montenegro, the love of my life, the mother of my children, I am here
in front of everyone, kneeling and asking you. .. will you be my Mrs. Miller
again?"
Hindi ko na napigilan ang sarili kong mapaiyak at mabilis akong tumango at lumapit
kay Adler at niyakap siya ng mahigpit.
"Yes, Adler. I'm one hundred percent willing to be your Mrs. Miller again,"
urniiyak kong sabi habang nakayakap sa kanya.
Muli kaming napatayo ulit at hinay-hinay niyang isinuot sa aking darili ang
singsing. Nang maisuot na niya ito ay muli kaming nagkatinginan dalawa at ngumiti
kami sa isa't isa.
"l love you, Lara."
Ngumiti ako kay Adler at hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at hinalikan siya
sa kanyang labi.
"l love you more, Adler."
Pagkatapos naming maghalikan ni Adler, binuhat niya si Ambrose at niyakap niya rin
kamingdalawa at hinalikan sa aking pisngi. Nagpose na muna kami sa may harapan
dahil kinukunan na kami ngayon ng litrato ng mg hired photographers at pati na rin
ang mga bisita.
Ikakasal na ulit ako kay Adler, pero sa pagkakaton na ito ay hindi na ako
napipilitin. Magpapakasal kamingdalawa na mahal na namin ang isa't isa.

MTDB2: FAMILY DINNER

EPISODE 51
FAMILY DINNER
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
PAGKATAPOS ng nangyaring proposal sa akin ni Adler sa anniversary ng Miller Empire
ay naging headline kaagad ang engagement namin ni Adler. Nagmukha tuloy akong
artista kahit hindi naman. Naiilang din ako na nakikita ko ang pagmumukha ko sa mga
balita sa TV at pati na rin sa mga video clips doon sa event hall sa proposal ni
Adler sa akin.
"Wow! 1 Million views kaagad at treding and video clips ninyo ni Damon nung
nagpropose siya sa 'yo! Gawin ko rin kaya 'to para malagay ang mukha ko sa mga
balita?" wika ni Steven habang nakatingin sa kanyang cellphone. Binatukan naman
siya ni Danica habang buhat ang baby nila.
"Manghold-up ka, try mo 'yon para malagay ka kaagad sa TV! Tignan natin sino ang
itatakwil sa mga Saavedra," nakasimangot na sabi ni Danica.
Sumimangot din si Steven nang barahin siya ng kanyang asawa. Si Danica lang talaga
nakakapagtahimik sa lalaking 'to, eh. Buti na lang talaga sila ang nagkatuluyan.
Mahina akong natawa habang pinagmamasdan na nagbabardagulan ang mag-asawa kong
kaibigan. Dinalaw ko si Danica rito sa Hospital dahil kakapanganak niya pa lang at
guto ko rin makita ang inaanak ko. Kasama ko rin ngayon si Ambrose at tahimik lang
siya ngayon habang nakatitig sa anak ng Mama Danica at Papa Steven niya. Para
siyang ngayon lang nakakita ng baby dahil manghang-mangha siya habang tinititigan
ito. Babae ang anak nila
Danica at Steven at ang pangalan ng anak nila ay Dianne Stephanie Saavedra. Buti na
lang at mukhang mana ito sa kanyang Mommy dahil tahimik lang at hindi masyadong
iyakin at magalaw.
"0y! Pero congrats sa inyo ni Damon, Lara, ah? Pasensya na kung hindi kami
nakapunta ni Steven sa party ninyo. Alam mo na, nasa labor na ako rito sa hospital
habang ginaganap ang party," nakangitingsabi ni Danica.
Ngumiti naman ako sa kanya at turnango.
"Ano ka bal Okay lang 'no. Syempre mas uunahin mong ipanganak si beautiful Dianne!"
sabi ko at kinindatan si Danica.
"Dapat pagkalabas niyan ng anak mo, Lara, dapat magbestfriend itong si Dianne at
anak mo, ah! Pwede rin maging asawa ni Ambrose si Dianne," wika ni Steven kaya muli
siyang pinalo ng malakas ni Danica sa may braso nito at napadaing naman si Steven.
Si Ambrose naman ay takang napatingin sa kanyang Papa Steven nang marinig nito ang
kanyang pangalan.
"Papa Steven, Dianne is still a baby," inosenteng sabi ni Ambrose at muli siyang
napatingin sa baby na buhat ni Danica.
Pinanlakihan ko ng mga mata si Steven at kinurot din siya sa beywang ni Danica kaya
muling napadaing si Steven pero hindi niya ito pinarinig at pinakita kay Ambrose.
Pekeng tumawa si Steven at humarap siya kay Ambrose na hanggang ngayon ay
nagtataka.
"Haha. Wala 'yon, pretty boy! Sabi ko ang cute ng baby sister mo, diba?" sabi ni
Steven. Ngumiti si Ambrose at turn ango bago siya muling napatingin kay Baby Dianne
at hinawakan ang kamay nito.
"Yes, Papa Steven! I can't believe that I finally met a baby now," nakangiting sabi
ng aking anak. Napangiti na rin ako habang pinagmamasdan ang aking anak dahil
ramdam ko ang pagiging sabik niya na magkaroon na rin kami ng baby. Don't worry,
Ambrose, kapag lumabas na itong kapatid mo ay ikaw na ang pababantayin ko. Charot.
Maghapon kami sa hospital room ni Danica at kung anu-ano na lang ang pinag-uusapan
namin, pero may filter pa rin ang aming bibig kapag ang pinag-uusapan namin ay mga
hind dapat marinig ng isang bata, kasama pa rin namin si Ambrose at tahimik lang
siyang nakabantay kay Baby Dianne na natutulog sa hospital bed ni Danica.
Sinundo kami ni Adler dito sa hospital at bago kami urnuwi ay binuhat na muna ni
Adler si Baby Dianne at agad siyang kinuha na ninong nila Steven at Danica dahil
bilyonaryo raw at siguradong mamahalin ang magiging regalo kapag pasko at
birthdays. Mga loko talaga, eh!
"Gusto niyo bang kumain dito sa labas bago tayo umuwi sa bahay?" tanong ni Adler sa
amin ni Ambrose habang patuloy siya sa kanyang pagda-drive.
Humiyaw naman si Ambrose na nasa likod nakaupo. Sinulyapan ko naman ito at tuwang-
tuwa siya.
"Yes, Daddy! Let's eat before we go home. I want to eat some Spanish dishes,
Daddy," wika ni Ambrose at napatingin siya sa labas ng bintana. "As you wish,
Pretty boy. Let's find a Spanish restaurant and eat there," sabi ni Adler.
Napangisi na rin ako at napasulyap kay Adler. Lumalabas din talaga ang dugong
espayol nitong anak namin, eh.
Makalipas ang ilang minuto ay nakahanap na kami ng isang restaurant na nagse-serve
ng mga Spanish dishes. Hinawakan ko ang kamay ni Ambrose at sabay kaming pumasok sa
100b. Pumili kaagad kami ng table at agad na may lumapit sa amin na waiter at
kinuha ang aming mga orders. Buti na lang talaga at hindi ako sensitive sa mga
foods ngayon at wala naman akong mga ayaw na pagkain ngayon. Iba lang siguro ang
kini-crave ko sa pangalaw kong pagbubuntis. Jusko naman.
Marmai kaming in-order ni Adler at pati na rin si Ambrose. Mukhang pareho kaming
tatlo na gutom kaya napadami ang aming pag-order. Nangdumating na ang mga pagkain
namin makalipas ang ilang minuto na paghihintay, nagsimula na kaming tatlo sa aming
pag kain. Buti na lang at walang gaanong tao ngayon sa pinasukan naming restaurant
at hindi awkward ikain kaya nag-enjoy kami ngayon sa aming family dinner sa labas.
Hindi pa nakontento si Ambrose at um-order pa siya ng dessert at syempre hindi
mawawala ang ice cream sa kanyang pinili. Dahil gusto naming maging masaya si
Ambrose at mabusog lalo, hinayaan namin siyang kumain pa.
"Ang ice cream factory na pinangako mo sa panganay natin, baka nakakalimutan mo
na," sabi ko kay Adler habang nakatingin pa rink ay Ambrose na masayang kumakain.
Mahinang natawa si Adler at inilapit niya ang kanyang mukha sa akin at mabilis
akong hinalikan sa aking pisngi.
"I'm working on it, baby. Years from now, magkakaroon na ng sariling ice cream
factory si Ambrose," seryosong sabi ni Adler kaya napatingin ako sa kanya at
tinaasan siya ng kilay. Seryoso talaga siya sa sinasabi niya ngayon?
"l was joking, Adler," sabi ko sa kanya.
Tinaasan niya rin ako ng kilay at sinulyapan niya muna si Ambrose bago muling
magsalita.
"And I'm serious, Lara. I also want to try a new business, so I'm going to push the
ice cream factory of Ambrose," seryosong sabi ni Adler.
Mukhang narinig ni Ambrose ang sinabi ni Adler na ice cream factory kaya napatigil
ito sa kanyang pag kain at napatingin siya sa kanyang
Daddy.
"Daddy, you're giving me an ice cream factory?!" hindi makapaniwalang tanong ni
Ambrose, mukhang tuwang-tuwa pa siya. Sigurado akong malulugi talaga si Adler kapag
binigay niya it okay Ambrose dahil siya lang ang uubos sa ice cream.
"Yes, Pretty boy. I will give it to you when you're ready to handle a business,
okay?" nakangiting sabi ni Adler.
Turnango naman si Ambrose. "Okay,
Daddy!" muli ng bumalik si Ambrose sa kanyang pag kain ng ice cream.
"Lara," muling tawag ni Adler sa akin at hinawakan niya ako sa aking beywang.
"Hmmm?" napatingin ako kay Adler.
"Gustong makita nila Tita Lia si Ambrose. They want to see you again, and I have
already told them that we're getting married again. Do you want to go back to
Madrid?"
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Adler. Ngumiti ako at tumango.
"Of course, Adler! Hindi ako tatanggi."
Napatingin ako kay Ambrose at tinawag siya.
"Pretty boy?"
Nag-angat siya ng tingin sa akin.
"Yes, Mommy?"
"We're going to Spain! Are you excited? We're going to meet your dad's relatives!"
masaya kong sabl' sa aking anak.
Nanlaki rin ang kanyang mga mata sa gulat at mabilis siyang tumango na para bang
excited siya sa aking sinabi.
"Yes, Mommy! Yehey! Thank you, Daddy Adler and Mommy Lara!" nakangiting sabi ni
Ambrose.
Nagkatinginan naman kami ni Adler at hinalikan niya ako sa aking noo.
Namiss ko na rin ang Spain at si Tita Lia, pat na rin ang mga pinsan ni Adler lalo
na si Ariana. Siguradong matutuwa sila kapag makita nila si Ambrose dahil makulit
at madaldal ang batang 'to.

MTDB2: BACK TO SPAIN

EPISODE 52
BACK TO SPAIN
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"MOMMY! It's so beautiful here!" masayang sabi ni Ambrose habang nakasilit sa may
bintana sa sinasakyan namin na private jet. Napangiti ako at hinalikan ang kanyang
pisngi at napatingin na rin ako sa labas ng bintana at nakita ko ang nag-iibang mga
lights sa ibaba dahil gabi na ngayon.
Sa private jet na kami ni Adler sumakay para mabilis lang kaming makapunta rito sa
Spain.
Pabor din sa akin 'to dahil ayokong makipagsiksikan sa ibang tao sa eroplano at
gusto ko rin ng tahimik ang pagbabyahe namin papunta rito at kahit na nasa
himpapawid kami ay makakapagpahinga ako ng maayos. Katatapos ko lang sa aking
pagtulog at nang mapatingin ako sa kinauupuan ni Adler ay nakita ko siyang
nakasandal sa kanyang kinauupuan habang natutulog at bahagya pang nakaawang ang
kanyang bibig. Hindi na lang namin siya inistorbo ni Ambrose dahil kagagaling lang
din niya sa trabaho nang paalis na kami papunta sa Spain at alam ko na pagod ang
katawan ni Adler at kailangan niya rin ng tulog at pahinga.
Nakikipag-usap na lang muna ako kay Ambrose at nakipagdaldalan habang pareho kaming
nakatingin sa labas ng bintana. Marami siyang mga tanong sa akin lalo na tungkol sa
pamilya rito ni Adler. Nakikita ko rin sa pagmumukha ni Ambrose na nasasabik na
siyang makilala ang pamilya niya rin dito sa Spain at noong unang sinabi ko sa
kanyang espanyol ang Lola niya na Mom ni Adler ay muntikan pang hindi maniwala si
Ambrose dahil pangarap niya raw talagang pumunta rito at gusto niya rin matuto sa
pagsasalita sa language nila rito. Sigurado akong matutulungan siya ni Adler dahil
marunong naman magsalita ng Spanish language ang lalaking 'to.
Nang magsalit na ang piloto sa may speaker na lalapag na ang sinasakyan naming
private jet ay lumapit na ako kay Adler at ginising na siya para sa sabihin na
malapit na kaming lumapag. "Adler, wake up," bulong ko sa kanya at bahagyang
tinapik ang kanyang pisngi.
Hinay-hinay niya namang minulat at napahikab din sya bago mapatingin sa akin.
"Nakarating na tayo?" inaantok niyang
tanong.
Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang kanyang pisngi bago ko sinagot ang kanyang
tanong.
"Yes. Nandito na tayo kaya kailangan mo ng magising diyan," sagot ko at muli akong
bumalik sa pagkakaupo sa tabi ni Ambrose.
Makalipas ang ilang minuto ay nakalapag na ang sinasakyan naming private jet at
inalis na rin namin ang mga suot naming seatbelt.
Hinawakan ko ang kamay ni Ambrose at masigla siyang sumunod sa akin. Kasabayan ko
kasi siyang natulog kanina kaya ang sigla niya ngayon kahit gabi na.
Nang lumabas si Adler sa private jet at sumunod naman kami ni Ambrose. Hindi ko
mapigilan na maalala ko ang unang pagpunta ko rito at ganitong-ganito rin ang
eksena nang makababa kamingdalawa ni Adler. Agad na may lumapit kay Adler na isang
lalaki at namumukhaan ko kung sino ito. Sino nga 'to? Nakalimutan ko na ang
pangalan niya pero alam kong personal butler siya ni Adler dito sa Spain.
Pagkatapos nitong makipag-usap kay Adler ay sa amin namin ito humarap ni Ambrose at
bahagya siyang yumuko at binati kami.
"Welcome back to Spain, Señorita Lara," bati
sa akin ng butler ni Adler at ngayon ko lang naalala na ang pangalan pala nito ay
Pietro! Tama, Pietro nga pala ang pangalan nito. Binati ko rin siya pabalik at
nagpasalamat. Pagkatapos niya akong batiin ay si Ambrose na ang kanyang binati at
masayang-masaya si Ambrose lalo na no'ng narinig niyang magsalita ng Spanish ang
tatay niya.
"Daddy, will you teach me how to speak Spanish?" tanong ni Ambrose habang karga-
karga siya ni Adler.
Naglalakad na kami ngayon papunta sa Limousine na sasakyan namin papunta sa mansion
nila Tita Lia.
"Yes, pretty boy. I'll teach you all I've know," nakangiting sabi ni Adler at
kinindatan niya si Ambrose.
Pagkasakay namin sa 100b ng limousine ay agad na rin itong umandar at umalis na
kami. Kagaya no'ng unang punta ko rito, may nakasunod pa rin na mga bodyguards sa
sinasakyan namin ngayon papunta sa mansion. Pati rito sa Spain ay ang higpit pa rin
talaga ng seguridad ng pamilya kaya panatag na rin ang 100b ko para sa amin lalo na
kay Ambrose.
Habang nasa byahe kami at busy rin sa pag-uuap ang mag-ama ko, napagpasyahan ko na
lang munang urnidlip dahil nakaramdam na naman ako ng antok ngayon.
Nagising na lang ako nang bahagyang tinapik ni Adler ang aking pisngi at nang
minulat ko ang aking mga mata at napatingin ako sa labas ng sinasakyan naming
limousine, nakita kong nasa harapan na namin ang mansion ng pamilya ni Adler dito.
Agad akong napakusot sa aking mga mata at inayos ko na ang suot kong damit at sabay
na rin kaming lumabas galing sa sasakyan. Buhat ngayon ni Adler si Ambrose at hawak
naman ng isang kamay niya ang aking kamay at sabay na kaming pumasok sa 100b ng
mansion.
Pagpasok namin sa 100b ay agad na bumungad sa amin ang nagmamadaling naglalakad
palapit sa amin na si Tita Lia.
"Mi Sobrino, Adler! Lara, amor!" malakas na tawag ni Tita Lia sa amin at agad
naming nilapitan at niyakap ng mahigpit.
Hindi ko mapigilan na mapangiti at matuwa nang makita ko ulit si Tita Lia dahil
namiss ko rin talaga siya at sa kanyang magaan na pagtanggap sa akin sa kanilang
pamilya.
"Oh My! Is this my apo niteo?" hindi makapaniwalang tanong ni Tita Lia habang
nakatingin sa anak namin ni Adler na si Ambrose habang buhat sa kanyangAma. Ngayon
ko lang
ulit nakitang nahiya si Ambrose sa harapan ni Tita Lia, pero kumaway pa rin siya
ito at nginitian si Tita Lia bago batiin.
"H-Hello PO," mahinang pagbati ni Ambrose.
Bahagya akong napangiti habang pinagmamasdan si Ambrose dahil ang cute
niyangtignan.
Napaawang ang bibig ni Tita Lia at agad niyang kinuha si Ambrose na karga ni Adler
at niyakap niya ito at kinarga. Gusto ko sanang sabihin na ibaba niya na lang si
Ambrose dahil masyado ng mabigat si Ambrose na buhatin at baka mapano pa si Tita
Lia habang karga si Ambrose, pero sinenyasan niya na rin naman kami na okay lang
kaya hinayaan na lang namin si Tita Lia na yakapin si Ambrose.
"Finally, my apo! Did you know that I was so happy when your Dad told me that he
already had a son? I badly want to meet you, but I can't go to the Philippines for
some reason, so I'm am so thankful to your parents that they brought you here!"
masayang sabi ni Tita Lia at muli niyang niyakap si Ambrose at niyakap din siya
pabalik ni Ambrose.
Napangiti lang ako habang pinagmamasdan ko sila dahil nakikita kong tanggap talaga
ni Tita
Lia si Ambrose, tanggap niya kami para kay Adler
at masayang-masaya na ako para ro'n.
Naramdaman ko ang paghawak ni Adler sa aking beywang kaya napatingin ako sa kanya.
Hinalikan niya ang aking pisngi at inilapit niya ang kanyang mukha sa may tainga ko
at may binulong siya sa akin.
"l have something to show you tomorrow, Baby."
Napataas ang kilay ko sa binulongsa akin ni Adler at mull' akong napatingin sa
kanya na may pagtatanong.
"Ano naman 'yon?" I asked him.
Bahagya siyang ngumisi at kinindatan ako.
"Secret."
Napasimangot ako at hindi na siya pinilit na sabihin sa akin kung ano ang kanyang
ipapakita bukas.
Ano kayang ipapakita niya sa akin bukas?

MTDB2: SURPRISE EVENT

EPISODE 53
SURPRISE EVENT
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Adler, wala akong dalang damit!"
"That's not a problem, Lara. You can just wear a simple dress at the wedding
reception."
Oh my God! am I really hearing this from Adler? Wala nga akong dalang damit! Hindi
ako makapaniwala na iyong maleta ko na nilagyan ng aking mga damit ay hindi nadala
rito sa Spain. Ang dami kong nilagay ro'n na mga damit dahil alam kong may
pupuntahan kami ni Adler dito sa
Spain at hindi nga ako nagkamali, may pupuntahan nga kaming event. Ang problema nga
lang ay wala akongdamit! Sino ba kasi ang naglagay ng mga bagahe sa likod ng
sasakyan? Hindi ko na kasi napansin dahil agad na akong pumasok sa loob at inaantok
na rin ako no'ng papunta pa kami sa airport. Sh*t! Ano na ang susuotin ko? Wala
akong parnalit.
"Adler, you didn't get that I am saying! I said, my suitcase full of clothes is not
here! I don't have a parnalit sa aking damit ngayon! Do you
understand my concern? God!"
Napatalikod ako kay Adler at napahawak ako sa aking ulo at hindi mapigilan na ma-
stress dahil may pupuntahan pala kaming kasal ngayon.
Kasal ng kanyang pinsan na si Liam, ang kabusiness partner din ni Adler. Dahil
nandito na rin kami sa Madrid, dadalo na lang din kami sa kasal ng kanyang pinsan
para makita rin ng ibang mga kamag-anak nila si Ambrose at mapakilala na rin ako ni
Adler bilang fiancée niya.
Pero hindi ko talaga maiwasan na mainis ngayon dahil wala akong damit! Mas
gugustuhin ko na lang na matulog dito kaysa naman sumama kay Adler nang wala akong
masuot. Pero nakakahiya naman kung hindi ako sumama, 'no!
"Lara, calm down
"Shut up! Hindi ako kakalma ngayon dahil wala akong damit!" inis kong sabi sa
kanya.
Buti na lang at wala rito sa kwarto namin si Ambrose dahil pinasyal siya ni Tita
Lia rito sa labas ng kanilang mansion. Kanina pa kasi nacu-curious si Ambrose sa
maze sa labas ng mansion nila Tita Lia kaya sinamahan niya ang anak ko roon at
pinakita ang maze.
Naramdaman ko ang pagyakap ni Adler galing sa aking ikuran at sinandal niya ang
kanyang baba sa may balikat ko at pinagmasdan ang aking mukha. Bahagya akong
napanguso at napasulyap sa kanya. Ayan na naman siya sa pagpapa-cute niya.
"That's not a problem, Lara. We can buy a lot of clothes here in Madrid. Pwede ko
rin utusan si Pietro para mabilhan ang mga gusto mo. Tell me what you want and l'll
buy everything for you," malambing niyang sabi at hinalikan niya ang aking leeg.
Bahagya akong napatingala at napapikit sa aking mga mata habang tuloy-tuloy ang
paghalik sa akin ni Adler. Ramdam ko rin ang kanyang paghaplos sa may tyan ko kaya
napahawak ako sa kanyang kamay at bahagyang napasandal kay Adler na nasa aking
likuran.
Ipinasok ni Adler ang kanyang kamay sa loob ng aking suot na damit at pumunta ang
kanyang isang kamay sa may dibdib ko at bahagya niya itong hinaplos at pinsil-
pisil.
"Ahhh. . . Adler, h'wag na lang tayong pumunta, please. I want to be With you
alone," paos kong sabi habang nakapikit sa aking mga m ata.
Tumigil si Adler sa paghalik sa akin at narinig ko ang kanyang mahinang pagtawa
kaya napamulat ulit ako sa aking mga mata at inis
siyang tinignan dahil tinawanan niya ako.
"Anong nakakatawa, ah? Loko ka!" inis kong sabi sa kanya.
Ngumisi siya at bahagya niyang kinurot ang aking pisngi at hinarap na niya ako sa
kanya.
"My horny Lara—"
Malakas ko siyang pin alo sa kanyang braso kaya mas [along lumakas ang kanyang
pagtawa.
"G-Gago! Anong horny ka diyan? Hindi ako horny!" sigaw ko at mabilis na urniwas ng
tingin kay Adler.
Naramdaman ko ang pag-init sa aking pisngl kaya napahawak ako rito at bahagya rin
akong napanguso. Hindi naman ako horny, ah?! Well, uhmm... sa kanya lang naman, ah!
Nakakainis ang lalaking 'to. Hindi ko nga pinagsasabihan noon sa kalibogan niya!
Kung horny lang naman ang pag-uusapan, mas horny si Adler! Buti hindi pa ako wasak
sa lalaking 'to, masyado siyang wild. Kapag talaga naging asawa o boyfriend mo ang
lalaking 'to, bawal ang mahina at kailangan ka maging alert palagi. Bawal kang
humindi dahil wala 'yan sa vocabulary ni Adler.
Muli siyang natawa at hinalikan niya ako sa aking labi at hinaplos ang aking
pisngi.
"Lara, I want you so bad, but we can't do that
right now," nakangisi niya pa rin na sabi.
Mas lalo akong napasimangot, para akong hindi pinayagan ng Nanay ko na gawin ang
isang bagay na gustong-gusto ko.
"Why?! Ambrose is not here," sabi ko.
Muli niyang kinurot ang aking pisngi.
"We need to go to Liam's wedding, Lara. Nasabi ko na sa kanya na pupunta tayo ro'n
at nandoon din sila Ariana at gusto ka niyang makita at makausap. Mamaya na lang
pag-uwi natin, okay? May sarili namang kwarto si Ambrose kaya solong-solo mo ako
mamaya," malambing na sabi ni Adler at kinindatan ako.
Bumuntong-hininga na lang ako at wala akong nagawa kundi ang tumango at tumahimik
na rin ako.
Sabi ni Adler ay hahanapan niya raw ng paraan para may masuot ako sa pupuntahan
namin na kasal. Sabay kaming lumabas ni Adler sa may kwarto dahil sabi niya ay
nandito na raw ang susuotin ko kaya sumunod na lang din ako sa kanya.
Nang makababa kami ni Adler sa may hagdan, may nakita kaagad akong isang bakla sa
may baba at napataas ang kilay ko nang may makita akong isang mannequin sa tabi
nito at
may suot ang mannequin ngayon ng isang white gown.
"Diego," tawag ni Adler sa lalaki.
Lumingon naman ito sa amin at lumaki ang kanyang ngitl.
"Ay mi Madre! Adler!" tumili ito at mabilis na niyakap si Adler. Mahinang natawa si
Adler at niyakap niya rin ito pabalik. Napataas na lang ang kilay ko habang
pinagmamasdan sila. Magkakilala sila?
"Mi Dios! I missed you, Adler! I am so glad to see you now. You have changed a
lot!" wika nitong baklang nagngangalang Diego.
Muling ngumiti si Adler dito.
"l missed you too, Diego. Ah! Meet my fiancée, my future wife and she's the mother
of Ambrose," pakilala ni Adler sa akin at inakbayan niya rin ako at inilapit ako sa
kanya. Napangisi ako sa ginawa ni Adler. Buti naman at naisip niya ako.
Napabaling ang tingin sa akin ni Diego at lumapit siya sa akin at nakipagshake
hands.
"Mamamia! Mucho gusto, Senyorita, Lara. Me llamo Diego, Adler's old friend," bati
nito sa akin sabay kindat.
Napangiti rin ako kay Diego at binati siya
pabalik.
"Ah! Here's the gown that you ask for me, Adler," wika ni Diego at lumapit siya sa
mannequin na may suot na white gown.
Hindi ko na mapigilan na mapaharap at magtanong kay Adler tungkol sa pinakita ni
Diego.
"Adler, hindi ko susuotin ang gown na cyan!" sabi ko sa kanya.
Hindi naman ata marunong mag Filipino si Diego kaya hindi niya maintindihan ang
sinabi ko at hindi siya masasaktan. Hindi naman sa ayoko ang gown na dinala niya,
pero masyado lang kasing bongga, eh!
"Lara, hindi simpleng kasal ang pupuntahan natin ngayon dahil gaganapin ito sa
labas ng palasyo."
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ni Adler.
"H-Huh? Sa may palasyo?" hindi makapaniwala kong tanong.
Tumango siya. "May posibilidad din na pupunta ang mga kamag-anak namin sa royal
family kaya kailangan mong suotin 'yan. Hindi naman sa nahihiya akong magsuot ka ng
normal na dress, but want the best for you, Lara. So,
please, suotin mo ang hinanda ni Diego para sa 'yo ngayon," malambing na sabi ni
Adler at nagsisimula na siyang magpa-cute ngayon sa aking harapan.
Napakagat ako sa aking labi at sinulyapan ko si Diego na nasa tabi ng mannequin sa
gown na susuotin 1<0. Ngumiti rin sa akin si Diego at bahagyang kumaway sa akin at
kinindatan ako bago niya inginuso ang gown na nasa tabi niya.
Bumuntong-hininga ako at muli akong napaharap kay Adler at dahil hindi ko siya
matiis, pumayag na ako sa kanyang gusto.
"Yes! I love you, baby," masaya niyang sabi at mabilis akong hinalikan sa aking
labi.
Muli naming hinarap si Diego at nagsimulang magsalita si Adler sa kanyang kaibigan
na hindi ko naman maintindihan.
"Ella accedió a usar el vestido, Diego. Por favor, ayúdala a usar eso, y sabrás
cuál es el siguiente paso, de acuerdo?" dire-diretsong sabi ni Adler. Ang fluent at
ang hot niyang magsalita pero hindi ko naman maintindihan.
"Sí, Adler," wika ni Diego at kumindat kay Adler.
Hinawakan ko ang kamay ni Adler at bahagya itong hinila kaya napatingin siya sa
akin habang nakangiti.
"Anong sinabi mo kay Diego? Anong pinag-usapn ninyo? Bakit nag yes si Diego? Sino
si Ella? Minumura niyo ba ako?" naguguluhan kong tanong habang nakakunot ang noo.
Malakas na tumawa si Adler at bahagya niyang kinurot ang aking pisngi.
"Silly! We didn't curse you, baby. Sabi ko kay Diego ay tinulungan ka niyang masuot
'yang gown sa 'yo," sagot niya sa aking tanong.
Hindi pa ako nakontento sa sagot ni Adler kaya muli akong nagtanong.
"Weh? Totoo 'yan? Pipilitin ko na talaga ang sarili kong mag-aral ng Spanish,
Adler!"
"Wala nga. Sige na, magbihis ka na kasi magbibihis na rin ako," nakangiting sabi ni
Adler at mabilis akong hinalikan sa aking pisngi.
Sumama na ako kay Diego at pumasok kami sa isang kwarto rito sa first floor at may
pumasok din na dalawang katulong at tinulungan na nila akong masuot ang gown. Isa
palang fashion designer si Diego at dito rin siya naka-base sa Spain. Kahit na isa
siyang fashion designer ay marunong din siyang mag-make up kaya siya na rin ang
nag-ayos sa akin. Kilala pala ni Diego ang kapatid ko na si Isabelle at naging
kaklase niya ito
sa isang subject noong nasa Paris pa sila. Naging close kaagad kami ni Diego at
marami rin siyang kinu-kwento tungkol kay Adler at nalaman kong dito pala siya
pinanganak at dito rin siya nagsimula sa kanyang pag-aaral pero dahil kailangan na
magfocus ng kanyang parents sa negosyo nila sa Pilipinas ay doon na sila tumira at
doon na rin pinagpatuloy ni Adler ang kanyang pag-aaral.
"You know what, you are the only woman that Adler brought here in the mansion."
Napatingin ako sa repleksyon ni Diego sa salamin ng sabihin niya iyon.
"R-Really?"
Ngumiti si Diego at tumango.
"Yes, Lara. He is madly in love with you, and I can clearly see it in his eyes."
Napangiti ako sa sinabi ni Diego at hindi ko mapigilan na matuwa at kiligin sa
aking nalaman. Si Rebecca man ang nauna kay Adler, ako naman ang unang babaeng
dinala niya rin at pinakilala niya sa kanyang pamilya. Mas lamang pa rin talaga ako
sa mga naging babae ni Adler dahil mahal niya ako, may anak kaming dalawa, buntis
ako sa pangalawang anak namin at pakakasalan ulit ako ni Adler. Ang swerte ko sa
kanya. .. ang swerte-swerte ko.
"Done! You look like a goddess, Lara. Adler is lucky to have you," nakangiting sabi
ni Diego habang nakahawak siya sa aking balikat at nakatingin sa repleksyon ko sa
salamin.
"Thank you, Diego."
Pareho lang kaming dalawa ni Adler. Swerte kami sa isa't isa.
Nang mapatingin ako sa sarili ko mula ulo hanggang paa sa may salamin ay hindi ko
mapigilan na mamangha. Hindi halatang buntis ako dahil maliit pa naman ang
akingtiyan. Sh*t! May ikakaganda pa pala ako? Wow. Pati ako sa sarili ko ay
namamangha. Ang galing mag makeover ni Diego!
Sabay na kaming lumabas ni Diego sa kwarto at nang muli kaming makabalik sa may
living room, nakita na namin doon na naghihintay si Adler at nakatalikod siya sa
aming gawi ngayon. Hindi ko mapigilan na mamangha dahil kahit na nakatalikod si
Adler ay ang pogi at ang hot niya pa rin.
"Ahem
Agad na humarap sa akin si Adler at nakita ko sa kanyang ekspresyon sa mukha ang
gulat habang nakatingin sa akin at ang pag-awang ng kanyang bibig.
"Wow," iyon lang ang natatanging nasabi ni Adler bago siya humakbang palapit sa
akin at hinapit niya ako sa aking bewang.
Kumapit ako sa balikat ni Adler at nginitian siya.
"Do I look beautiful now, Adler?"
Hinaplos niya ang aking pisngi habang nakatitig pa rin siya sa akin.
"You're always beautiful to me, Lara. you're the most beautiful woman in the world.

Ang exaggerated naman ng sinabi ni Adler para sa akin pero kinilig talaga ako ng
bongga.
"Enebe-"
Mahina siyang turnawa at mabilis akong hinalikan sa aking pisngi.
Let'S
Turnango ako at sabay kaming lumabas ni Adler sa mansion.
"Enjoy, couple!"
Bago kami makalabas ay narinig ko pa ang pagsigaw ni Diego at lumingon ako sa kanya
at bahagyang kumaway.
May naghihintay ng itim na limousine sa labas at agad kaming pinagbuksan ng pinto
sa lalaking naghihintay sa amin. Nang makapasok
kami sa 100b ay hindi ko mapigilan na manlaki sa aking mga mata nang mapagtanto
kong hindi nga pala namin kasama si Ambrose.
Mabilis ko siyang hinarap at hinawakan sa kanyang balikat.
"Adler, si Ambrose!"
Tumingin siya sa akin at ngumiti.
"Don't worry about him, Baby. Tita Lia will take care of him," sabi ni Adler at
kinindatan ako.
Bumuntong-hininga na lang ako at tumango.
Matagal ang naging byahe namin ni Adler dahil pupunta kami sa isa sa mga palasyo
rito sa Madrid kung saan gaganapin ang kasal ng pinsan ni Adler. Hindi ko mapigilan
na kabahan ngayon sa hindi malaman na dahilan. Para kasing may mangyayaring
kakaÏba, pero feel ko lang naman iyon. Feelingera naman ako kaya 'di bale na.
Makalipas ang isang oras na pagbabyahe ay pumasok na ang sinasakyan naming
limousine sa isang napakalaking gate na may nakalagay sa itaas na Alcalá de Gómez.
Nang makapasok na kami sa 100b ay nakita ko na sa hindi kalayuan ang palasyo na
sinasabi ni Adler at hindi ko mapigilan na mamangha dahil ang laki nito. Para
talaga siyang palasyo ng mga royal families!
Tumigil na ang sinasakyan naming limousine at hindi ko namalayan na nandito na pala
kami at sa hindi kalayuan ay nakita ko na angvenue ng kasal at marami na ring mga
bisita roon. Napalunok ako sa aking laway at muli akong nakaramdam ng kaba. Hindi
sa 100b gaganapin ang kasal kundi rito sa labas.
Unang lumabas si Adler sa sasakyan at inalalayan niya rin akong lumabas. Muli akong
hinapit sa aking beywang ni Adler at sabay na kaming naglakad papunta sa venue ng
kasal. Nanlaki ang aking mga mata at hind makapaniwalang makita si Ambrose kasama
si Tita Lia nang makalapit na kami sa venue. Nandito na sila?! Bakit hindi ko
alam?!
"Mommy Lara!" tawag sa akin ni Ambrose at kumaway siya.
Kahit na naguguluhan at gulat pa rin ako, kinawayan ko na lang din pabalik si
Ambrose.
"Adler, bakit—Adler?" nasaan na 'yon? Bakit bigla siyang nawala sa aking tabi at
hindi ko ito namalayan?
"Lara!" may biglang humila sa akin at nang mapaharap ako rito ay hindi ko mapigilan
na magulat nang makita ko si Ariana.
"Ariana!" mabilis ko siyang niyakap dahil namiss ko rin siya kahit na ilang araw
lang kaming magkasama noon at magka-usap pero magaan na ang 100b ko sa kanya.
Nang matapos na ang pagyayakapan namin ay nagulat ako nang makita kong may dala
siyang bulaklak pati na rin veil para sa bride.
"Lara, OMG! We need to hurry. Wear this," sabl' niya at nilagay niya ang veil sa
aking ulo
Naguluhan ako sa sinabi niya at bahagya akong lumayo kaya natigil siya sa pag-aayos
ng veil na nasa aking ulo.
"W-Wait! What did you say? I'm not the bride, Ariana!" sabi ko sa kanya.
Kaya hindi ako kagaad pumayag nang ipasuot ito sa akin ni Adler ang gown dahil
nagmumukha akong bride, eh!
Ngumisi sa akin si Ariana kaya kinabahan ako.
"Lara, you are the bride at this wedding, and Adler is the groom."
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi niya at bahagyang napaawang ang aking bibig.
"H-Huh?"
"Hurry, Lara!"
Agad akong hinila ni Ariana at nagulat na lang ako na iba na ang suot na coat ni
Adler ngayon at nasa may harapan na siya rito sa
wedding venue.
F*ck!
Ako ba talaga ang ikakasal ngayon?
Nanaginip lang ba ako?!
F*ck again.

MTDB2: TE AMO
EPISODE 54
TE AMO
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
WHAT? Kasal ko ngayon? I thought... I thought kasal ng pinsan ni Adler na si Liam
ang pupuntahan namin ngayon?!
"Lara, anaW"
Nanlaki ang aking mga mata at bahagyang napaawang sa aking bibig nang makita ko ang
babaeng papalapit sa akin ngayon. Nang makalapit siya sa akin ay agad niya akong
sinalubong ng isang mainit na yakap at hinalikan niya ako sa aking pisngi. Nang
matapos na niya akong yakapin ay hinawakan niya ang magkabila kong balikat at
nginitian ako.
"M-Mom, what are you doing here? I thought you were in Finland?" hindi makapaniwala
kong tanong sa aking ina.
Muli siyang ngumiti sa akin at hinaplos niya rin ang aking pisngi.
"Lara, hahayaan ko bang makasal ang panganay ko nangwala ako? Hindi. Kahit ilang
kilometro pa ang layo ng Finland dito sa Spain, pumunta ako rito para sa 'yo," wika
ni Mommy at muli niya akong niyakap.
Hindi ko mapigilan na maiyak dahil namimiss ko na rin si Mommy at ngayon lang ulit
kami nagkita at palagi na lang kaming nagvi-video call kaya masaya ako ngayon na
nandito siya kasama ko.
"H-How? Paano kayo nakarating dito? How did you know? Kasama ba kayo sa plano ni
Adler?" sunod-sunod kong tanong kay Mommy dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin
talaga ako makapaniwala na nandito na siya sa aking harapan.
Hinaplos ni Mommy ang aking pisngi garnit ang kanyang isang kamay, ang isa naman ay
hawak ang aking isang kamay at bahagya niya itong pinisil.
"Yes, Lara, my sweetheart. Last day ay kinausap ako ni Damon sa plano niyang kasal
dito sa Spain dahil nasabi niyang pupunta nga kayo rito kasama si Ambrose. Gusto
niyang nandito ako sa araw ng kasal mo kaya agad niyang pinapunta ang isa sa
private jet niya sa Finland at sinundo ako ron para makapunta ako clito sa Madrid,
nakangitingsabi ni Mommy sa akin.
Napaawang ang aking bibig sa sinabi ng
aking ina. Hindi ako makapaniwala na planado na itong lahat ni Adler at hindi ko
man lang ito napansin?!
"S-Saan kayo nag stay?" muli kong tanong kay Mommy.
"Sa hotel muna ako nag stay, anak. Kahit na gustong-gusto ko na talaga kayong
makita ng apo ko ay tiniis ko pa rin ito dahil ayokong masira ang pinaplano ng
iyong asawa na si Damon," sagot ni Mommy at kinindatan ako.
Natigil ang kami ni Mom sa aming pag-uusap ng lumapit muli sa amin si Ariana.
Medyo nahimasmasan na ako at natanggap ko nang ako ang ikakasal ngayong araw na
ito. In-assets ako ni Ariana sa mga gagawin ko at muli niyang inayos ang belo na
nasa aking ulo at may nilagay rin siyang maliit na korona sa aking buhok at
binigyan niya rin ako ng hahawakan na bulaklak. Hindi ko mapigilan na mailangsa
nilagay ni Ariana sa aking buhok dahil hindi naman ako prinsesa, hindi na kailangan
na may ganito ako. Panalo pa rin si Ariana kaya wala akong nagawa kundi ang
ipagpatuloy ang pagsuot nitong maliit na crown sa aking ulo. Katabi ko ngayon si
Mommy at nakakapit ako sa kanyang braso. Kasama ngayon ni Adler si
Ambrose sa may harapan habang hinihintay ako.
May nakita rin ako roon na isang pari sa may unahan at may hawak itong bible.
Napakagat ako sa aking labi at huminga ako nang malalim dahil nakaramdam na naman
ako ng kaba ngayon.
Ang darni kong nakikitang mga bisita na hindi ko naman kilala. Lahat ng mga bisita
rito ngayon sa labas ng palasyo ay magagara ang mga kasuotan at makikita mo
talagang hindi lang sila simpleng mamamayan dito sa bansa ng Espanya dahil may
malaki itong mga kontribusyon sa bansa.
Nandito ba ang sinasabi ni Adler na kamag-anak nila sa royal family? Nakakahiya
naman sa kanila dahil wala naman akong maipagmamalaki at hindi ako kagandahan
kagaya ng mga kababaihan dito sa bansa ng Espanya.
"Lara, smile!" wika ni Mommy sa aking tabi kaya napatingin ako sa kanya at pinilit
kong ngumiti para ipakitang masaya ako. Masaya naman talaga ako pero mas
nangingibabaw pa rin talaga ang kaba.
"You look gorgeous, my daughter. Sayang lang at hindi natuloy ng punta rito si
Isabelle kasama ang pamilya niya dahil nagkasakit si Lucianna," sabi ni Mommy.
"P-Pupunta sana rito sila Isabelle?" hindi makapaniwala kong tanong kay Mommy.
Ngumiti siya at turnango.
"Yes, anak. Pero biglang nagkasakit ang pamangkin mo kaya dinala kaagad nila
Isabelle at Luke si Lucianna sa hospital kaya hindi na sila natuoy pagpunta rito,"
sagot ni Mommy.
Tumango na lang ako at hindi na ulit nagsalita. Wala namang problema sa akin kung
hindi sila natuloy pagpunta dito kasi mas importante naman talaga ang anak nila na
si Lucianna na may sakit.
Nakita kong papalapit na ulit sa amin si Ariana at ngumiti siya sa amin ni Mommy.
"Lara, get ready. The wedding is going to start," wika ni Ariana at dinala na kami
ni Mommy roon sa may entrance kung saan maglalakad ako sa may red carpet.
Nakapwesto na rin ang mga bisita ngayon at nagsimula ng tumugtog ang nakita kong
orchestra team sa may gilid. Hindi pa rin talaga ako makapaniwala na kasal ko
ngayon. Nananaginip lang ba ako? Kung nananaginip lang ako, sana hindi na ako
magising pa.
Sumenyas sa akin si Ariana at nagsimula na kaming maglakad ni Mommy. May kumukuha
sa amin ng litrato ngayon habang naglalakad kami ni Mommy. Hindi ko kayang
turningin sa mga bisita namin dahil nakaka-intimidating masyado ang kanilang mga
tingin. Ang aking tinitigan na lang ngayon habang naglalakad ako rito sa red
carpet ay walang iba kundi ang lalaking pakakasalan 1<0. Nakatingin langdin sa akin
si Adler at nakangiti siya sa akin ngayon na para bang pinakita niya sa akin na ako
lang ang nag-iisang babae sa buhay niya, ang pinakamagandang babae sa kanyang
paningin.
Hindi na mapigilan ng Il-Iha kong mapatulo galing sa aking mga mata habang hinay-
hinay sa paglalakad at nakatitig kay Adler. Ewan ko kung nakikita niya ba ang pag-
iyak ko ngayon dahil nakasuot ako ng belo na puti at natabunan ang aking mukha.
Muli kong naalala ang kasal namin noon ni Adler. Hindi ako umiyak habang naglalakad
ako palapit sa kanya dahil ang nararamdaman ko lang ng mga panahon na iyon ay poot
at galit para kay Adler. Pareho naming hindi gusto ang isa't isa at hindi namin
gustong makasal. llang ulit akong nagmakaawa sa kanyang hindi ituloy ang kasal pero
desidido siyang ituloy ito dahil maghihigantl pala siya sa pamilya 1<0, sa Papa
1<0. Pero hindi ako makapaniwala na mamahalin pala namin ni Adler ang isa't isa. Sa
lahat ng nangyari sa buhay namin ay dito rin pala ang aming bagsak, ang magpakasal
ulit. Oh, God! Hindi ko ata kakayanin
na mawala sa akin si Adler.
"Stop crying, love."
Hindi ko namalayan na na malapit na pala kami ni Mommy kay Adler. Bago umalissi Mom
ay niyakap niya muna ako ng napakahigpit at hinalikan niya ang aking pisngi.
Urniiyak din ngayon si Mommy kaya hindi ko mapigilan na muli rin na mapapaiyak
kahit na sinabi na ni Adler sa akin na huwag akong iiyak.
"l love you forever, Lara Laureen. Your happiness is my happiness, my daughter. I
am so happy for you and to your family," nakangiting sabi ni Mom sa akin habang
umiiyak.
Ngumiti rin ako pabalik sa kanya at sinagot ang kanyang sinabi.
"l love you more, Mommy. Thank you so m uch for everythin g."
Pagkatapos akong halikan ni Mom sa pisngi at mayakap ng mahigpit, lumapit si Mom
kay Adler at niyakap niya ito. Niyakap din siya ni Adler at hinalikan sa pisngi
kaya hindi ko mapigilan na mapangiti habang pinagmamasdan sila.
Kitang-kita ko sa mga galaw ni Adler ang respeto niya sa aking ina ngayon at mas
lalo ko siyang minamahal dahil dito.
"Hijo, please take care of my daughter, okay?
Pinaubaya ko na siya sa sa 'yo kaya alagaan mo siyang mabuti. Mahal na mahal ko
itong anak 1<0," umiiyak na sabi ni Mommy.
Ngumiti si Adler at tumango.
"Don't worry, Mom. I will take care of her and I will love her forever," wika ni
Adler at pasulyap siya sa akin at nginitian ako, nginitian ko rin siya pabalik.
Turnango si Mommy at umalis na siya. Nakita kong palapit sa akin si Ambrose kaya
bahagya akong yumuko upang mayakap siya at mahalikan sa kanyang pisngi.
"You look like a queen, Mommy! You're the most beautiful woman here in the palace,"
nakangiting sabi ni Ambrose.
Ngumiti ako at bahagyang kinurot ang kanyang pisngi.
"Thank you, My pretty boy. I love you so much."
"l love you too, Mommy Lara!" niyakap ulit ako ni Ambrose at pagkatapos niya akong
yakapin ay lumapit siya sa kanyang Daddy at niyakap din ito.
Tumakbo na papunta kay Mommy Sl Ambrose at humakbang na rin palapit sa akin si
Adler at kumapit na rin ako sa kanyang braso.
Bago kami muling makapag lakad ulit, mahina ko siyang sinuntok sa kanyang balikat
at napasimangot.
"Ang daya mol May pa-surprise ka pa talaga. Hindi lang simpleng surprise, isang
surprise wedding!"
Mahina siyang turnawa at hinalikan ako sa aking noo.
"l want to marry you here in the place that I was born, Lara. I want you to feel
that you are a queen, my queen. That's why I decided to marry you here in the
palace because you deserve it," malambing na sabi ni Adler at nginitian ako.
Muli akong napaiyak at mas [along napasimangot. Nakakainis! Siguro ang pangit ko na
ngayon kasi iyak ako nang iyak. Nasira na ang make-up ko na pinaghirapan kanina ni
Diego.
"Stop making me cry!" sabi ko sa kanya.
Mahina siyang turnawa at kinindatan lang ako. Nagpatuloy na kami sa paglalakad ni
Adler sa may harapan at humarap sa magpapakasal sa amin. Habang nakaupo kami ngayon
ni Adler habang nasa harapan ni Father, magkahawak ang kamay naming dalawa ni Adler
at ayaw namin itong bitawan sa isa't isa. Tahimik kaming nakikinig sa sinasabi ni
Father, buti na lang at
English speaking siya at hindi siya nag-e-espanyol
ngayon kundi dudugo talaga ang aking ilong. Minsan ay napa pasulyap ako kay Adler
at mabilis niya rin itong napapansin kaya napatingin din siya sa akin at
hinahalikan niya ang aking kamay at nginingitian ako.
Makalipas ang ilang minuto na pagsasalita ni Father, tumayo na kami ni Adler para
sa aming exchange vows. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ngayon dahil hindi ako
prepared. Hindi ko nga alam na ngayon ang kasal namin ni Adler! Pero dahil nandito
na rin naman ako at mahal na mahal ko 'tong lalaking pakakasalan 1<0, kung ano na
lang siguro ang lalabas sa aking bibig ay iyon na angsasabihin ko.
Si Adler ang unang magsasalita para sa kanyang vow kaya sa kanya binigay ang mic.
Natahimik ang lahat at naka-focus silang lahat sa amin ngayon. Humarap na sa akin
si Adler at tinignan niya ako ng seryoso.
"To the woman who mistakenly got inside my condo unit, hello to you."
Hindi ko mapigilang matawa nang sabihin iyon ni Adler. Naalala ko iyong panahon na
gusto kongtulungan si Isabelle na hindi matuloy ang kasal nila ni Luke at ang plano
ko noon ay ang akitin si Luke at ibigay ko ang kanyang sarili at tatawagan ko si
Dad at papuntahin doon para sa akin na ikasal ang lalaki. Pero pumalpak ang malinis
kong Plano, sa ibang kwarto ako napunta at naibigay ko ang sarili ko sa lalaking
hindi ko naman kilala ng lubusan, sa lalaking nagngangalang Damon Adler Miller.
Muling nagpatuloy sa pagsasalita si Adler.
"At first, I hate you so much, and you knew that. I hurt you. I made you cry in my
time. I made you suffer when we got married. I'm sorry for everything, Lara.
Nalunod ako sa kagustuhan kong ipaghiganti ang mga magulang ko nangyari sa kanila,
mas inuna ko ang kagustuhang matapos ang matagal ko nang pina-plano. Habang
ginagawa ko iyon ay hindi ko namalayan na napapalayo na pala ako sa babaeng mahal
na mahal ako, ang babaeng tanggap ang lahat ng kasalanan ko at kung anong klaseng
tao ako. Hindi kita masyadong pinahalagahan noon dahil naging kuntento ako na hindi
mo ako iiwan, Lara.
lyong oras na sinabi mong pagod ka na, natakot ako. Natakot ako na tuluyan mo na
talaga akong iiwan kaya natauhan ako sa lahat ng kagaguhan na ginawa ko. Pero huli
na ang lahat, we lost our angel, we both suffered from the pain. You badly want to
leave me and I respect it because you deserve peace and I am not good for you. We
broke up, we annulled our marriage, and you left me. I became a trash. I'm all
alone. But years later, you came back, notjust you but with our pretty boy,
Ambrose.
"Thank you for giving me a second chance to prove my love for you, Lara. Thank you
for changing my life, for making my life brighter and happier. Thank you for
allowing me to become Ambrose's Dad and for giving me a chance to become a dad
again with our baby in your belly right now. I love you—I love you forever, Lara
Laureen Miller. And I am so happy right now marrying you in this beautiful place."
Iyak ako nang iyak habang sinasabi ni Adler ang kanyangvow para sa akin. Hindi ko
na rin matignan ng maayos si Adler dahil nanlalabo ang aking mga mata dahil sa
aking kaiiyak. Nang matapos na niyang sabihin ang kanyang vow, lumapit siya sa akin
at hinalikan ang aking noo at bumulong.
"l love you," he whispered.
Ngumiti ako sa kanya at pinunasan ko muna ang aking luha at huminga ng malalim bago
ko kinuha ang mic at ako na ang nagsalita sa impronto vow ko sa kasal namin ngayon
ni Adler. "Woah! Paano ko ba sasabihin 'to, Adler? Hindi ako nakapag handa!"
nakasimangot kong sabi. Mahina siyang natawa at nginitian ako.
Huminga ako ng malalim at muling ngumiti kay Adler bago ako muting magsalita.
"Adler, pogi ka pero gigil talaga ako sa 'yo noon
Ngumiti si Adler sa akin. Muli kong ipinagpatuloy ang aking pagsasalita.
"Hindi man naging maganda ang simula ng relasyon natin, pero natutunan naman kitang
mahalin at minahal mo rin ako pabalik kahit na medyo may katagalan nga lang.
Nagpapasalamat pa rin ako dahil ikaw ang naging asawa 1<0, ikaw ang lalaking
dumatingsa buhay ko. Nagsisi man ako sa unang nangyari sa atin dahil hindi iyon ang
plano ko, pero hindi ako nagsisi na ikaw ang lalaking pinakasalan ko. Adler, mahal
na mahal kita. Thank you for always there to protect me. Angdami mo ng ginawa para
sa akin at naramdaman ko talaga ang labis mong pagmamahal sa akin at kay Ambrose.
Thank you for everything, my love. I'm also happy to marry you right now and if I
am given a chance to marry a man again in my next life, I will choose you-I only
choose you. You are the only man that I want to marry, Ad ler."
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Naramdaman ko ang kanyang
paghalik sa aking noo at bumulong din ako sa kanya.
"l love you," humihikbi kong sabi.
Pinunasan niya ang luha ko at ngumiti siya sa akin.
"l love you more."
Pagkatapos ng aming exchange of vows, ito na iyongtime na isusuot na namin ang mga
singsing namin sa isa't isa. Pareho kaming nakaharap sa isa't isa ni Adler at
habang sinusuot ko ang singsing sa kanyang daliri ay hindi ko mapigilan na
manginig at muling napaluha dahil mapapalitan na talaga ng masayang memorya ang
kasal ko, ang kasal namin ni Adler, hindi na iyong kasal namin noon na pareho
kaming napilitan dalawa.
Pagkatapos naming mai suot sa isa't isa ang aming mga singsing ay naghawak kamay
kami at hindi ko mapigilan na mapatingin sa aming mga singsing dahil saktong sakto
ito sa aming mga daliri at bagay na bagay.
Muling nagsalita si Father at ito na ang pinakahihintay naming dalawa ni Adler, ang
opisyal na ideklara na kasal na kamingdalawa. "Congratulations! You may now kiss
your bride, Ad ler."
Ngumiti si Adler at muli siyang humarap sa akin. Hinay-hinay niyang inialis ang
belo sa aking ulo at humakbang siya palapit sa akin at hinawakan ang magkabila
kong pisngi.
"Lara, I love you so much."
Ngumiti ako pabalik at kumapit ako sa kanyang batok.
"l love you too."
Hinalikan na ako ni Adler sa aking labi at narinig ko rin ang sunod-sunod na
pagpalakpak ng mga bisita rito sa kasal namin. Narinig ko rin ang pagsigaw ni
Ambrose kaya mahina akong napatawa. Napangiti ako at hinalikan ko pabalik ang aking
asawa, ang mahal kong asawa.
Nang matapos na kaming maghalikan ni Adler ay pinagdikit niya ang aming mga noo at
hinaplos niya ang aking pisngi.
"Don't worry, ikakasal ulit tayo sa Pilipinas, Lara."
Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi.
"H-Huh? Adler, masyado ng mahal- hindi ko na natuloy ang aking sasabihin ng
maunahan na ako ni Adler.
"Mahal naman kita," seryoso niyang sabi habang nakatitig sa aking mga mata.
Hindi ko mapigilan na kiligin kaya ang ginawa ko ay kinurot ko ang kanyang pisngi.
"Nakakainis ka!"
Mahina siyang turnawa at muli akong hinalikan.
"Kahit ilang kasal pa ang mangyayari, ikaw pa rin ang gusto kong maging bride,
Lara." "At ikaw lang din ang gusto kong maging groom, Ad ler."
Niyakap niya ako kaya napasandal ako sa kanyang dibdib at napapikit sa aking mga
mata.
"Te Arno, Mi esposa.

MTDB2: BARCELONA R18+

WARNING: RATED SPG.
LARA LAUREEN'S POINT OF VIEW.
"Are you happy?"
Naramdaman ko ang pagyakap ni Adler galing sa aking likuran at ang kanyang baba
naman ay nasa may balikat ko. Napasulyap ako kay Adler at nginitian ko siya at
tumango. Humarap ako kay Adler habang nakapulupot pa rin ang kanyang braso sa aking
beywang. Muli kong nginitian si Adler at hinaplos ko rin ang kanyang pisngi.
"Bakit naman ako malulungkot, aber?"
"Kanina ka pa kasi tahimik," sagot niya. Mahina akong tumawa at sumiksik ako sa
kanyangdibdib.
"May iniisip lang ako.
Naramdaman ko ang pag-amoy niya sa aking buhok at hinalikan niya rin ako doon.
"Ano ang iniisip mo, hmmm?" mahina niyangtanong.
Ngumiti ako at mas lalong sumiksik sa kanyang dibdib.
"Wala. Iniisip ko lang kung ano ang nangyari sa atin kung hindi ako namali ng
pagpasok sa condo unit mo. Baka tuluyan na ata akong naikasal kay Luke at siya ang
naging asawa ko at hindi ikaw."
Mabilis na binitawan ako ni Adler at seryoso niya akong tinignan. Nakita ko ang
inis sa kanyang mukha na para bang hindi niya nagustuhan ang aking sinabi.
"What did you say? You want to marry Luke Archer Coleman?! Naisip mo talaga 'yan
habang kasama mo ako rito, Lara Laureen Miller?!" galit niyang tanong sa akin.
Napairap ako sa kanya.
Ayan.
Sabi ko na nga ba, sana hindi ko na lang sinabi kay Adler kung anong tumatakbo sa
aking isipan kanina. Naisip ko lang naman bigla iyon, 'no. Pero ayokong makasal sa
ibang lalaki, si Adler lang ang gusto kong pakasalan ng paulit-ulit.
"Ano ba! Asawa 'yan ng kapatid ko. H'wag ka ngang mag overacting diyan. Kaya ayaw
kong sabihin sayo dahil alam ko na ang magiging
reaksyon mo. Jusko," natatawa kong sabi sa kanya.
Nakasimangot na lang si Adler at hindi na muli siya nagsalita pa, pero bakas pa rin
sa kanyang mukha ang inis.
Nandito kami sa may balcony ng ni-re-rent naming apartment sa Barcelona. Pagkatapos
ng kasal namin ni Adler sa Madrid ay agad kaming pumunta ni Adler clito sa
Barcelona upang gawin ang two days honeymoon namin. Si Ambrose naman ay naiwan
doon sa mansion kasama si Mommy at pati na rin si Tita Lia. Hindi naman nagalit si
Ambrose at hindi rin siya nagpumilit na sumama sa amin ni Adler sa aming pagpunta
rito sa Barcelona.
Dahil dalawang araw lang kami ni Adler dito sa Barcelona at pagkatapos namin dito
ay uuwi na rin kami sa Pilipinas para maghanda sa ikalawang kasal namin, sinulit
namin ang aming araw at agad kaming nagpunta sa iba't ibang tourist spots nila
rito. Seryoso si Adler sa sin abl niyang pakakasalan niya ulit ako pag-uwi namin sa
Pilipinas. Marami rin kasi ang hindi nakapunta sa kasal namin ni Adler sa Madrid
kahapon at si-nurprise lang naman ako ni Adler kaya wala akong alam. Gusto ko rin
naman na makasama ko si Steven at si Danica sa kasal 1<0, pati na rin si
Isabelle kasama ang pamilya niya. Sabi ni Adler ay marami ang dadalo sa pangalawang
kasal namin at present din si Tita Devon. Nagtaka ako nang hindi ko siya makita sa
kasal namin kahapon sa may palasyo. Ayon pa kay Adler ay hindi pala close si Tita
Devon sa mga Gómez Acebo at lalo na kay Tita Lia. Ni-re-respeto naman ito ni Adler
at nangako lang din si Tita Devon na dadalo siya sa pangalawang kasal namin. Sana
naman ay maging maayos na kaming dalawa, nakakasawa na rin kasing makipag-
plastikan.
"Baby, I want you," bulong niya sa akin.
Naramdaman ko ang muling pagyakap ni Adler sa akin mula sa likuran. Nakatingin kasi
ako sa may baba, sa mga sasakyan sa may kalye at sa mga taong naglalakad ngayon sa
gilid ng daan. Ang peaceful ng lugar na ito, sana ganito rin karm palagi ni Adler
at sa pamilya namin at sa nakapalibot sa amin... peaceful. Sawang-sawa na rin ako
sa mga gulo, ayoko na ng gulo.
Bumuntong-hininga ako.
Kahit kailan talaga ay hindi kayang pigilan ni Adler ang kanyang pagiging malibog.
Pasalamat siya at good mood ako ngayon at hindi pinapasakit ni Baby ko ang aking
ulo at katawan. Humarap ako kay Adler at muli akong kumapit sa kanyang batok at
hinaplos siya roon.
"What do you want, baby?" mapang-akit kong tanong sa kanya.
Namungay ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin. He licked his lips before
he answered my question.
"Mi esposa, Te Deseo," bulong sa akin ni Adler at hinalikan niya ang aking aking
pisngi. Hahalikan niya rin sana ang aking labi ngunit umiwas ako at mahina ko
siyang itinulak palayo sa akin. Kita ko ang frustration sa kanyang mukha nang gawin
ko iyon.
"Lara!" nagmamaktol si Adler habang nakatingin sa akin.
Mahina akong natawa at humalukipkip.
"Sabihin mo muna kung ano ang ibig sabihin ng sinabi mo," nakangisi kong sabi.
Inirapan niya ako at sinagot ang aking tanong. "l said I want you, okay? That is
the translation of what I've said earlier. Now, let me kiss you, please." Muling
humakbang palapit sa akin si Adler at mabilis niyang hinawakan ang magkabila kong
pisngi at nang aakmang hahalikan na niya ako sa aking labi ay muli akong umiwas.
Napakamot na siya sa kanyang ulo. Para siyang bata na inagawan ng laruan.
"Lara! Are you playing with me?! I hate this!" he groaned in frustration.
Napa Hagikhik ako at bahagyang ngumuso habang nakaharap sa kanya.
"Ano ang gusto mo?" tanong ko sa kanya. Inirapan niya ako habang nakasimangot pa
rin siya.
"l want to kiss you so bad. So, please, let me kiss you!"
"Sabihin mo muna sa akin 'yan in Spanish," nakangisi kong sabi at tinaasan siya ng
kilay.
Nakakaturn-on kasi kapag nagsalita na ng Spanish si Adler dahil ang fluent niyang
magsalita at ang hot niya pang pakinggan.
Huminga ng malalim si Adler at humakbang ulit siya palapit sa akin at hinapit niya
ako sa aking beywang. Napalunok ako sa aking laway nang maramdaman ko ang kanyang
hininga malapit sa may leeg 1<0.
Bumulong siya sa akin.
"Te quiero besar. Quiero hacer el amor contigo.
"A-Anong ibig sabihin-"
"l said, I want you, and I want to make love with you, Mi esposa. Will you allow me
to make love with you? Hmmm?"
Inilayo na niya ang kanyang mukha sa may tainga ko kaya medyo nakahinga na ako ng
maayos ngayon. Muli siyang humarap sa akin at nginitian ako nang nakakaakit.
"Hindi mo ba ako namiss, baby?" mapang-akit niyang tanong at hinaplos niya ang
aking beywang.
Bahagyang napaawang ang aking bibig habang nakatingin pa rin sa aking asawa. Bumaba
ang kanyang mga haplos hanggang sa makapasok siya sa 100b ng aking suot na robe.
Underwear lang ang suot ko sa 100b kaya mabilis na nakapasok ang kamay ni Adler
doon at hinaplos niya ito kaya mas lalo akong nanghina.
Oh, f*ck! I missed him so much.
"A-Adler, I want you inside me."
"l also want to be inside you, baby."
Agad akong hinalikan ni Adler sa aking labi at hinawakan niya ang aking pwet at
binuhat. Mabilis akong kumapit sa kanyang batok at tuloy-tuloy ang aming
paghahalikan hanggang sa maramdaman ko ang pagpasok ni Adler sa 100b ng aming
kwarto. Mabilis niya akong naihiga sa aming kama at inalis niya ang robe sa aking
katawan. Wala akong suot na bra dahil kagagaling ko lang maligo sa shower kanina
kaya turnambad kaagad ang dibdib ko sa kanyang harapan.
Nakita ko ang pagtitig ni Adler sa aking dibdib, aakmang tatakpan ko na ito nang
bigla niya itong hawakan at bahagyang pinisil.
"Ohhh. Adler..
Napaliyad ako at inabot ko ang kanyang labi at muli siyang hinalikan. Habang
patuloy kami sa aming paghahalikan, hinawakan ko ang damit ni Adler at hinubaran
siya. Tinulungan niya rin ako na mahubad ang kanyang suot na shorts hanggang sa
pareho na lang na underwears ang natira sa amin.
Binaliktad ko ang posisyon naming dalawa ni Adler. Nakahiga ngayon si Adler sa
aming kama habang ako naman ay nasa kanyang ibabaw. Idinikit ko ang aking sarili sa
kanyang pagkalalalaki at ramdam na ramdam ko na ang pagtigas ng kanyang sandata
roon kaya mas lalo akong nang-init. Napahawak ako sa kanyang dibdib at sinimulan ko
ang aking pagkiskis sa aking sarili habang nakadikit sa kanyang sandata na nasa
100b pa ng kanyang boxer.
"Ah! Lara!" he groaned.
Alam kong nararamdaman niya na rin ang pagiging basa ng suot kong panty ngayon. I'm
so wet with him. God!
Bahagyang napatingala si Adler at hinawakan niya ang aking beywang at tinulungan
ako sa aking paggalaw. lginalaw niya na rin ang kanyang balakang at sinalubong ang
aking paggalaw. Muting binaliktad ni Adler ang aming posisyon at nasa ibabaw ko na
ulit siya.
Hinay-hinay niyang inalis ang suot kong panty at pagkatapos non ay burnaba siya at
pumantay sa aking gitna. Isinampay niya ang isa kong hita sa may balikat niya at
inilapit na niya ang kanyang mukha doon.
"Ohhh!" bahagya akong napaliyad at mahigpit akong napahawak sa kanyang buhok nang
maradaman ko angdila angdaliri ni Adler sa aking gitna.
His fingers are playing my clitoris, and his tongue is playing my entrance. He eats
me down there, and all I can do is moan and enjoy what he is doing right now.
"You like it, baby?"
I licked my lips and nodded.
"I'll make you scream tonight. Let me pleasure you, My little kitten."
Muli akong napaliyad. Mahigpit ang paghawak ko sa buhok ni Adler at mas idinikit ko
pa siya lalo sa akin. Naramdaman ko ang kanyang daliri na pumasok na sa aking 100b
at habang
nilabas-masok niya ang kanyang daliri, ang kanyang dila naman ay nilalaro ang aking
klitoris na mas lalong nagpaungol sa akin nang malakas. He's really good at this-
he's really good at making me scream for him.
"Ahhh!"
"A-Adler! Oh, God! I'm coming!" mas binilisan niya pa ang kanyang ginagawa hanggang
sa unti-unti ko nang naramdaman ang pagsabog ko at hindi pa rin siya umalis sa
aking gitna. He tasted my juice. Muling napatingala sa akin si Adler at nginitian
niya ako. Ngumiti rin ako pabalik sa kanya at hinaplos ko ang kanyang noo na
pinagpapawisan ngayon, pati na rin ang kanyang pisngi.
Inabot ko ang kanyang labi at muli kaming naghalikan dalawa. Mabilis kong ibinuka
ang aking labi upang makapasok ang dila ni Adler sa 100b ng aking bibig. Naramdaman
ko ang kanyang pag-upo sa kama kaya ang ginawa ko ay agad akong kumandong sa kanya.
Inalis ko na rin ang natitirang saplot sa kanyang katawan at tinulungan niya naman
ako hanggangsa pareho na kamingdalawa na walang saplot.
"l want you now, Adler," bulong ko sa kanya at bahagya kong kinagat ang kanyang
tainga. "l want to be inside you, Lara," he said
huskily.
Hinawakan ko ang kanyang alaga at nang gawin ko iyon ay napatingin ako sa kanya at
nakita ko ang pag-awang sa kanyang labi habang namumungay ang mga matang nakatingin
sa akin. Gusto ko man munang paligayahin siya, pero gusto ko na talagang makapasok
siya sa akin ngayon.
Ipinuwesto ko ang sarili ko sa kanya at unti-unti kong pinasok ang kanya sa aking
loob. Agad akong napakapit sa balikat ni Adler at siya naman ay mahigpit na
nakahawak sa aking balakang.
"Ahhh!"
"F*ck!"
Buo ng nakapasok sa aking loob si Adler at kahit ilang beses na namin itong
ginagawa ay hindi pa rin talaga ako nasanay sa kanyang laki, nasasaktan pa rin
talaga ako. Para mawala ang hapdi na nararamdaman 140, hinalikan ko si Adler sa
kanyang labi at ang kanyang mga kamay naman ay hinahaplos ang akingdibdib. Nang
wala na akong naramdaman na sakit ay nagsimula na akong magtaas-baba habang
nakakandongsa kanya. Napakayap sa akin si Adler at sumiksik siya sa may dibdib 1<0.
"Ohhh! Ahhh!" bahagya akong napatingala at
mas binilisan ko pa ang aking paggalaw. Naramdaman ko ang paggalaw ni Adler at
sinalubong niya ako kaya mas lalo akong ginanahan at nasarapan.
Napatingala ako at napahawak sa buhok ni Adler nang pabilis nang pabilis ang aming
paggalaw. Nakadikit pa rin ang mukha ni Adler sa may dibdib ko at mahigpit ang
kanyang pagka kayakap sa akin ngayon. Ang mga halinghing, ungol, at tunog ng
pagkakaisa ng aming katawan lang ang bukod tangi kong naririnig ngayon, nevermind
the noises outside our apartment.
"A-Adler, I'm coming!"
"Come with me, baby."
"Oh, God! Deeper!" I begged.
Ang ingay namin ni Adler ngayon, pero wala akong pakialam. Hindi ko alam kung may
nakakarinig ba sa amin ngayon lalo na't bukas ang bintana ng balcony ng pinag-re-
rent naming apartment. Ang isa't isa lang ang iniisip namin ngayon ni Adler.
Nagpaubaya na ako kay Adler at pagkatapos ng ilang paglabas-masok niya ay
naramdaman ko na ang magkasunod naming pagsabog ni Adler. Napayuko at inabot ang
kanyang labi at hinalikan si Adler habang naramdaman ko ang pagdaloy sa aking 100b
ng kanyang katas.
Akala ko ay titigil na muna kami ni Adler at magpahinga, pero nagkamali ako.
Umalis kami sa may kama at bigla niya akong dalhin sa may dingding at pinatalikod
niya ako at bahagya niya akong itulak padÏkit sa dingding at bahagya niyang
pinatuwad ang may balakang ko.
Napalunok ako sa aking laway at napatingin kay Adler nang maramdaman ko siya sa
aking ikod.
"Hindi naman magagalit si Baby kung ako muna ang maging baby mo ngayong gabi,
diba?" bulong sa akin ni Adler.
Mahina akongtumawa at hinaplos ang kanyang mukha.
"Payag naman si Baby, baby daddy. Gusto niyang pasayahin mo muna ngayong gabi si
Baby Mommy," mapang-akit kong sabi sa kanya. Ngumiti si Adler at hinalikan niya ako
sa aking labi.
"Okay, Baby Mommy."
"AHHH!" malakas akong napahiyaw nang biglang pumasok si Adler sa aking likuran ng
walang pasabi.
Inis ko siyang tinignan.
"What the f*ck, Adler?! Maghinay ka naman-Ahhh! Oh, God!" hindi ko na natuloy ang
aking sasabihin at napaungol na lang nang
muling gumalaw si Adler mula sa aking likuran at hinalikan niya ako sa aking
balikat.
"Let's enjoy this night, Baby Mommy. I want to own you over and over again," he
said to me huskily while thrusting inside me deeper and faster.
"Y-Yes, Adler! I'm all yours, body and soul!
Ahhh! Deeper. .. more, Baby Daddy!"
"Dammit!"
He meant what he said to me earlier. We didn't stop until I was the one who
surrendered and wanted to rest. We made love to every part of our apartment in the
City of Barcelona. Sinulit talaga namin ang dalawang araw na honeymoon dito dahil
balik na naman kami sa realidad. Ayoko mang umalis kami ni Adler pero kailangan
naming makabalik at naghihintay sa amin si Ambrose.
Sa pangalawa at huling araw namin sa Barcelona, wala kaming ibang ginawa kundi ang
magtalik sa 100b ng apartment namin. Tinamad na rin kasi akong lumabas kaya iyon na
lang ang ginawa namin at nagustuhan naman ni Adler at mas lalong nagustuhan ko.
Nang matapos na ang honeymoon namin sa
Barcelona ay burnalik na kaming dalawa sa
Madrid upang kunin si Ambrose. Nang
makarating kami sa mansion ay agad akong sinalubong ng isang halik sa pisngi ng
aking anak at niyakap niya rin ako ng mahigpit.
"l missed you, Mommy Lara!"
"l missed you too, my Pretty boy," nakangiti kong sabi at hinalikan ang kanyang
pisngi.
Ngayon din ang uwi namin sa Pilipinas at sasabay na rin sa amin si Mommy dahil uuwi
na talaga siya sa Pilipinas dahil tapos na rin ma-renovate ang dating bahay nila ni
Daddy, ang bahay na binawi namin kay Adler.
Bago kami urnalis ay nagpapasalamat na muna ako kay Tita Lia at nagpaalam din ako
sa kanila. Nandito rin si Ariana kasama ang kanyang pamilya at masaya ako na
makausap ko ulit siya. Nangako akong hindi ito ang huling pagkikita namin at muli
kaming babalik dito sa Madrid at magbakasyon kasama na ang pangalawang anak namin
ni Adler.
Sumakay kami sa private jet upang hindi hassle ang aming biyahe pauwi sa Pilipinas.
Nakatulog na rin ako sa aking kinauupuan dahil wala akong maayos na tulog nong nasa
Barcelona kami ni Adler.
Pag-uwi namin sa Pilipinas ay magsisimula na kaming maghanda para sa ikalawang
kasal namin ni Adler. Pagkatapos ng kasal naming
dalawa, nangako siyang mag-focus naman kami sa aking pagbubuntis. Excited na rin
ako at masayang-masaya dahil ito ang unang beses na kasama ko si Adler sa
pagbubuntis ko.
Kung noong pinagbubuntis ko si Ambrose ay labis na kaba at takot ang naramdaman ko,
ngayon sa pangalawa kong pagbubuntis ay hindi na ako nakaramdam ng takot dahil
kasama ko ang aking asawa.

MTDB2: DRESSING ROOM R18+

EPISODE 56
WARNING: RATED SPG
"Ma'am, wala na po ba kayong ipapadagdag sa mga kailangan sa kasal ninyo ni Sir
Miller? Pwede pa naman po naming dagdagan kung may gusto pa kayong ipapalagay sa
reception, or sa mga designs sa simbahan," wika ng wedding coordinator namin ni
Adler.
Nakauwi na kami ni Adler sa Pilipinas at agad naming pinagkakaabalahan ang mga
kakailanganin namin para sa aming kasal. Pero bago kami magsimula sa pag pe-prepare
para sa gagawing grand wedding namin, nagpa-checkup na muna kami sa 0B ko at
nalaman kongtriplets pala ang pinagbubuntis ko ngayon. Hindi ako makapaniwala nang
makita ko sa monitor na tatlo ang nakita namin ni Adler at iyon pala ang mga babies
namin ng asawa ko. Sabi ni Adler ay baka heredity ang cause kung bakit twins at
triplets ang pinagbubuntis ko dahil ang nabuntis din daw ang kanyang Mom noon ng
twins, pero hindi nga lang nagtagumpay dahil nakunan ang Mom niya. May side rin sa
Mom ni Adler na may
mga relatives siyang twins at triplets. Natakot tuloy ako sa susunod kong
pagbubuntis—kung may susunod pa naman, baka maging quadruplets na. Jusko! Hindi ko
ata kakayanin iyon. Baka ipalit ko na lang ang matris ko kay Adler at siya na ang
mabuntis.
"Oh my God, " hindi ko makapaniwalang sabi habang nakatingin sa monitor. Tuloy-
tuloy ang pagpatak ng aking luha at mahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni
Adler.
Naramdaman ko ang paghalik sa aking noo at ang paghaplos niya sa aking buhok,
"l love you, Mi esposa. Thank you forgiving me this kind ofgift. I'm always here
foryou," malambing na sabi ni Adler at muli niyang hinalikan ang aking noo at
niyakap niya ako ng mahigpit.
Nakaramdam ako ng takot kung kakayanin ko ba ang tatlong pinagbubuntis ko ngayon.
Nahimatay nga ako nang ipanganak ko si Ambrose dahil hindi ko nakayanan ang sakit
noong mga panahon na jyon. Pero sa sinabi ni Adler sa akin at palagi niyang
sinasabi na tutulungan niya ako, hindi niya ako pababayaan, hindi na ako nakaramdam
ng takot. Alam ko kasi na totoo siya sa mga salita niya para sa akin at kapag
sinabi niyang hindi niya ako pababayaan, hindi talaga niya ako pababayaan at
nandiyan lang siya para sa akin.
"l love you, Adler, " nakangiti kong sabi sa kanya habang umiiyak.
"l love you more, Lara "
Ngumiti ako sa wedding coordinator namin ni Adler at umiling.
"Wala na, Taylor. Okay na kami sa mga nakaplano at maytiwala naman kami ng asawa ko
sayo kaya ikaw ang napili naming coordinator sa pangalawang kasal namin ni Adler,"
sabi ko sa kanya.
"Maraming salamat PO, Ma'am Lara! Pangako ko pong gagawin ko ang lahat ng makakaya
ko at magiging wedding of the century talaga ang kasal ninyo ni Sir Miller!"
masayang sabi ni Taylor.
Mahina akong napatawa at muling ngumiti sa kanya. Nagpaalam na sa akin si Taylor at
urnalis na siya sa bahay namin. Hinihintay ko ngayon na makauwi si Adler galing
trabaho dahil may pupuntahan kami sa shop ni Isabelle at isusukat ko ang gown ko at
ang susuotin ni Adler para sa aming kasal. Lalayo pa ba kami? Fashion designer ang
kapatid ko at hindi na namin kailangan pang maghanap ng ibang mag de-design sa
susuotin namin para sa kasal dahil may tiwala kami sa mga gawa ni Isabelle. Ang
ganda kaya ng mga gawa ng Belle's! Pati na rin angquality ng mga gawa nila ay
maganda rin.
Si Ambrose ay nasa bahay ngayon ni Mommy at tinutulungan ng aking anak ngayon ang
kanyang Lola sa pagtatanim ng mga bulaklak sa garden nito. Sabi ni Mommy ay gusto
niya rin daw muna na makipag bonding sa kanyang apo kaya pinagbigyan ko na siya at
gusto rin ni Ambrose na makasama ang kanyang Lola.
"Baby, I'm sorry for being late."
Hindi ko mapigilan na mapasimangot nang makita kong pumasok sa 100b ng bahay namin
si Adler. Nagtatanggal pa siya ngayon ng kanyang suot na necktie at mabilis siyang
lumapit sa akin at hinalikan ako sa aking labi, pero hindi ko siya hinalikan
pabalik. Nagtatampo lang ako sa kanya kasi five minutes late si Adler! Ang usapan
namin ay dapat nakauwi na siya ng 2 PM pero ngayon ay 2:05 PM na kaya late siya ng
five minutes! Nakakainis. May pangako pa siyang nasasabi sa akin kanina tapos
pinaghintay niya lang pala ako rito, mala-late pala siya ng uwi! Sana hindi na lang
siya nangako, diba?!
Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya at urnupo siya sa akingtabi. Hinawakan niya
ang aking balikat at hinalikan niya ang aking leeg.
"Natagalan lang magpresent ng powerpoint iyong representative ng marketing team,
Lara. Nasigawan ko kasi iyong team bago sa kanya dahil pumalpak,” sabi ni Adler.
Otomatiko akong napaharap sa kanya at pinanlakihan siya ng mga mata.
"Bakit mo sinigawan?! Sino ka para sigawan ang mga empleyado mo, huh?!” inis kong
tanong sa kanya.
Nakita ko ang pagngiwi sa labi ni Adler habang nakatingin sa akin.
"Ah. Because l'm the CEO of the Company?” patanong niyang sagot sa tanong ko, nag-
aalanganin pa.
"Wala akong pakialam kung ikaw ang CEO sa kompanya ninyo, Adler! Hindi mo ba naisip
na baka magka-trauma iyong nasigawan mo kanina at hindi iyon makakatulog ngayon
kaiiisip sa maling nagawa niya?! Paano na lang kung ma-depress iyon, ah? Paano na
lang kung dibdibin niya iyon habambuhay?! Hindi mo dapat siya sigawan, Adler! Hindi
ka dapat naninigaw ng mga empleyado mol” hiningal ako sa sunod-sunod kong
pagsasalita habang nakaharap
kay Ad ler.
Hinawakan niya ang magkabila kong balikat at seryoso siyang tumingin sa akin.
"Hey, calm down, baby. Baka may mangyaring masama sa inyo ng babies natin." Pin alo
ko siya sa kanyang balikat.
"Ouch!" napahawak siya sa parteng pinalo ko at malungkot siyang napatingin sa akin.
Inis ko lang siyang tinignan.
"Baguhin mo 'yang pag-uugali mo sa mga empleyado mo, Damon Adler Miller! Kaya
walang nagtatagal na mga empleyado sa kumpanya mo at nagkukusa silang urnalis dahil
sinisigawan mo silang lahat!"
"Okay, fine. I'm sorry, okay? Bukas na bukas ay ipapatawag ko iyong nasigawan ko
kanina sa meeting and I'm going to apologize to him, okay?
I'm sorry. Huwag ka na magalit sa akin, please? Magbabago na ako, hindi na ako
maninigaw," malambing niyang sabi at agad niya akong niyakap.
Nakasimangot ako pero unti-unti na rin akong napapangiti dahil hindi ko matiis ang
paglalambing sa akin ng asawa ko.
"Sorry na, please?" pa-cute niyang sabi at muli akongtinignan habang nakanguso.
Kinurot ko ang kanyang pisngi at tumango.
"Basta huwag ka na manigaw ng mga empleyado mo, ah? Naiinis ako!"
"Opo, Madame."
Natawa ako sa kanyang sinabi at turnayo na ako galing sa pagkakaupo sa couch.
"Halika na at late na tayo sa pagsusukat para sa kasal natin!"
Mabilis siyang tumayo at lumapit sa akin para akbayan ako.
"Let's go, Mi esposa."
Sumakay na kami ni Adler sa kanyang
Ashton Martin at pumunta na kami sa shop ni Isabelle. Wala siya doon ngayon pero
nandoon naman ang mga staffs niya para asikasuhin kami ng asawa ko at alam na rin
nila na pupunta kami ni Adler at magsusukat ng aming susuotin para sa kasal.
"Good afternoon, Mr. and Mrs. Miller!" agad kaming binati ng mga staffs ni Isabelle
dito sa kanyang shop.
Binati ko rin silang lahat pabalik. May lumapit sa amin ni Adler na isang babae at
sinamahan niya kami papunta sa VIP room clito sa shop ng kapatid ko at doon kami
magsusukat ng mga darnit ni Adler. Nang makapasok na kami sa 100b ay agad naming
nakita ang wedding outfits namin ni Adler na si Isabelle ang nag design at
gurnawa. Hindi ko mapigilan na mamangha dahil
ang ganda talaga ng mga ito lalo na ang aking wedding gown na excited ko na
talagang masuot at ipakita sa ibangtao.
"Sino po ang unang magsusukat ng damit PO?" tanong ng staff sa amin na sumama sa
amin dito sa VIP room.
Tumingin ako kay Adler at sinenyasan siya na siya na ang unang magsukat.
Turnango naman siya at sinabi namin na si Adler ang unang magsusukat. May pinatawag
ang babaeng staff na mga kasamahan niya at may pumasok na dalawang lalaki at kinuha
nila ang outfit ni Adler at dinala ito sa dressing room. Habang nagsusukat ngayon
si Adler ay naupo na muna ako sa may couch at nagtanong ako sa babaeng staff na
kasama namin dito kung ano ang mga details tungkol sa gown 1<0. Hindi ko pa naman
natatanong si Isabelle dahil busy iyon sa iba pa niyangtrabaho at pati na rin sa
pamilya niya.
Makalipas ang ilang minuto ay lumabas na si Adler sa may dressing room at hindi ko
mapigilan na mamangha habang nakatingin sa asawa ko dahil ang pogi niya, ang hot
niya! Rumampa siya sa harapan ko na parang model at nag-pose rin siya kaya hindi ko
mapigilan na mapahiyaw at pumalakpak na parang fangirl. Pumapalakpak na rin ang
babaeng staff na nasa akingtabi para dagdag audience impact sa pagrampa ng asawa ko
ngayon dito sa VIP room bilang isang model.
"How do I look, baby? Do I look handsome in my outfit?" nakataas ang kilay na
tanong ni Adler sa akin.
Ngumiti ako at turnayo at patakbo ng lumapit sa kanya upang mahalikan siya sa
kanyang labi. Tumango ako at ngumiti.
"You look so handsome, Adler! So, so handsome! Pwedeng-pwede mo nang mapalitan ang
mga runway models ni Isabelle sa mga fashion events ng company niya!" sabi ko kay
Adler.
Mahina siyang turnawa at niyakap niya ako.
Nang mag-approve ako sa suot ni Adler ay muli na siyang burnalik sa may dressing
room upang makapag bihis para ako naman ang sunod na mag-try para sa aking wedding
gown.
Habang nagpapalit ng darnit si Adler, narinig kong nagtanong ang staff na nasa
aking tabi kaya napatingin ako sa kanya.
"Ang swerte niyo po sa isa't isa ng asawa mo, Madame, 'no? Bagay na bagaytalaga
ako. Balita ko galing kay Miss Isabelle ay pangatlong kasal ninyo na ang mangyayari
ngayon. Wow! Ang swerte niyo rin po kay Sir, Madame," nakangiting sabi ng babae.
Ngumiti rin ako pabalik sa kanya at tumango, proud ako.
"Ganyan niya ako kamahal," sabi ko at kinindatan siya.
Makalipas ang ilang minuto ay natapos na sa pagbihis si Adler kaya tumayo na ulit
ako at ako na ang pumalit pagpunta sa may dressing room. Muling nagtawag ng mga
tulong ang babaeng staff at dinala nila ang wedding gown ko sa 100b ng dressing
room. Nang makaalis na ang mga staffs ay nagsimula na akong maghubad sa aking suot
na saplot at sinukat ko na ang aking wedding gown. Nahirapan ako sa aking pagsuot
dahil masyadong malaki ang aking wedding gown. Kailangan ko talaga ng tulong dito
sa pagsukat pero hindi na ako humingi ngtulong dahil kaya ko pa naman.
Habang patuloy ako sa aking pagsusukat ay napatili na lang ako sa sobrang gulat
nang may bigla akong makitang lalaki sa may salamin na pumasok sa 100b ng dressing
room at nang mapatingin ulit ako dito ay si Adler lang pala.
"Walang hiya ka! Mapapaanak ako sa 'yo ng wala sa oras, Damon Adler Miller!" inis
kong sabi at sunod-sunod siyang pinalo ng mapaharap ako
sa kanya.
Mahina siyang turnawa at mabilis akong niyakap sa may likuran ko. Napatingin ulit
ako sa harapan ng malaking salamit at napatingin ako sa repleksyon naming dalawa ni
Adler. Hindi ko mapigilan na maging emosyonal ulit habang nakatingin sa aming
repleksyon.
"Adler, thank you," mahina kong sabi habang nakatingin sa kanya sa repleksyon sa
salamin. Ngumiti siya at napataas sa kanyang kilay habang nakatingin sa akin.
"Thank you for what?"
" For everything."
"You're welcome, baby," malambing niyang sabi at hinalikan niya ako sa aking
pisngi.
Tinulungan ako ni Adler na maisara ang zipper sa likuran ng aking wedding gown.
Nang maisara na niya ito ay agad akong humarap sa kanya at nagpose din ako sa
kanyang harapan at ngumiti.
"How do I look, hmmm?" tanong ko sa kanya.
Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at hinalikan ako sa aking labi.
"You're the most beautiful bride I've ever seen, baby."
Ngumiti ako at kumapit sa kanyang batok.
"You really know how to get me, hmmm." mapang-akit kong sabi sa kanya at agad
siyang hinalikan sa kanyang labi.
Mabilis akong hinalikan pabalik ni Adler at isinandal niya ako sa may pader dito sa
loob ng d ressing room.
Naramdaman ko ang pag bukas ni Adler sa zipper ng aking suot na gown at agad itong
nababa papunta sa may dibdib ko. Suot ko lang ngayon ang aking bra at agad na
bumaba ang halik ni Adler papunta sa may dibdib ko kaya napahawak ako sa kanyang
buhok at bahagyang napatingala.
"A-Adler, baka magtaka ang mga staffs kung bakit tayo matagal matapos dito sa
dressing room," nahihirapan kong sabi habang patuloy ang paghalik at paghawak sa
akin ni Adler.
"Hindi nila tayo hahanapin. Sinabi kong tutulungan na muna kita rito sa loob at
matatagalan tayo kaya hindi nila tayo didistorbohin," mahinang sabi ni Adler at
tuluyan na niyang naalis ang aking wedding gown na suot at bahagya niya itong
inilayo sa amin.
"Ahhh!" mabilis akong napatakip sa aking bibig upang hindi makagawa ng malakas na
ingay. Bigla kasing ipinasok ni Adler ang kanyang kamay sa 100b ng aking suot na
panty.
"A-Adler, no more foreplays, please. Ayokong magtaka sila sa labas sa ginagawa
natin," mahina kong sabl' sa kanya.
"Your wish is my command, baby."
Ngumisi si Adler at bigla niya akong itinalikod sa kanya at pinaharap niya ako sa
may salamin kaya napahawak ako rito. Nakita ko sa repleksyon ang ginagawa ni Adler,
mabilis niyang binuksan ang kanyang belt at ibinaba ang suot niyang pants at nakita
ko rin ang paglabas niya sa kanyang sandata. Napalunok ako sa aking [away dahil
nakita kong tayong-tayo na ito. Ibinaba ni Adler ang suot kong panty at mahigpit
niyang hinawakan ang aking balakang. Napaawang ang aking bibig at napatakip dito
nang maramdaman ko ang unti-unting pagpasok ni Adler sa aking 100b mula sa likuran.
"A-Adler, faster," mahina kong sabi sa kanya.
Hinalikan niya ang aking balikat at nagsimula na siyang gurnalaw mula sa aking
likuran. Muli akong napamulat sa aking mga mata at tinignan ko ang repleksyon namin
sa salamin. Nakatingin din sa akin si Adler sa may salamin at pinulupot niya ang
kanyang braso sa katawan ko kaya napasandal ako sa kanyang likuran habang tuloy
siya sa kanyang paglabas-masok.
"Ahhh. . . Oh, God! Faster, faster, Adler!" gustong-gusto kong sumigaw ngayon pero
hind ko magawa dahil nasa 100b kami ng dressing room.
F*ck!
Dito pa talaga kami sa dressing room ng shop ni Isabelle nagtalik ni Adler.
Mas lalo pang binilisan ni Adler ang kanyang paglabas-masok at pati na rin ako ay
sinalubong ang kanyang mga galaw. Pareho kaming nahihirapan sa aming pag-ungol at
kinagat niya na rin ang aking tainga at minsan ay napapasiksik siya sa aking leeg.
"L-Lara! Ahhhl"
"A-Adler! Sh*t! Ahhh!"
Napatirik ako sa aking mga mata ng nararamdaman ko ang sunod na pagsabog namin ni
Adler. Hina akong napasandal sa kanyang katawan at agad niya naman akong niyakap at
hinalikan niya ako sa aking pisngi.
Nang matapos kaming magtalik ni Adler ay agad niya rin akong pinasuot sa akingdamit
at pinunasan niya ang aking pawis. Inayos ko muna ang sarili ko na para bang walang
nangyari at pati rin si Adler ay nag-ayos na rin sa kanyang sarili.
Seryoso ang aming mga mukha at siya na rin ang nagdala ng wedding gown 1<0.
Huminga ako nang malalim bago ako lumabas sa dressing room at surnunod din sa akin
si Adler habang hawak ang gown ko. Agad kong nakita iyong staff na napatayo nang
makita kami ni Adler. Hindi ko mapigilan na kabahan dahil baka narinig niya ang mga
ungol namin ni Adler kanina sa may dressing room. Jusko, huwag naman sana.
Nakakahiya!
"Ma'am, kumusta PO? Nasukat niyo ba ng mabuti ang wedding gown ninyo?" nakangiting
tanongsa akin ng staff.
Hilaw akong napangiti at hindi ko alam ang akingsasabihin.
"Yes. Nasukat ng mabuti ng asawa ko ang wedding gown niya. Our apologize kung
natagalan ang pagsusukat ni Misis ko, kinunan ko kasi siya ng mga pictures," sagot
ni Adler sa tanong ng staff.
Napasulyap ako sa kanya at nakita ko rin siyang nakatingin sa akin at kinindatan
niya ako.
God! OMG!
NAKAKAHIYA!
"Buti naman po at nagustuhan ni Madame,
Sir! Best wishes po sa kasal ninyo ni Madame
Lara, Sir Miller!" masayang sabi ng staff.
Nginitian ko ito bilang pasasalamat. Hindi pa rin kasi talaga ako makapagsalita.
Naramdaman ko ang pag-akbay sa akin ni Adler at sabay na kaming nagpaalam at
urnalis na kami doon sa may VIP room.
Nang makalabas na kami sa shop ng kapatid ko na si Isabelle at nakasakay na kami sa
kotse ni Adler ay bigla siyang humarap sa akin at nagsalita.
"That was one of the best moments in my life that I will never forget, Lara."
Malakas ko siyang pinalo sa kanyang braso at napaiwas ng tingin sa kanya at hindi
ko mapigilan na mamula nang maalala ko ang nangyari sa amin kanina ni Adler.
"S-Shut up!" nahihiya kong sabi at napasimangot.
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at pinaandar niya na rin ang kanyang sasakyan.
"You're so hot, baby," rinig kong sabi ni Adler kaya mas lalo akong napanguso upang
maitago ang aking kilig.
Ngayon lang namin ma-try na magsex sa public place! God! Ang risky, pero. .. pero
ang hot.

MTDB2: OUT OF COVERAGE

EPISODE 57
"Mom, kinakabahan ako. Ang lakas ng tibok ng aking puso at feeling ko talaga na may
mangyaring masama ngayon
Humarap ako kay Mom at napakagat din ako sa aking labi. Nandito ako sa Miller Hotel
at dito ako inayusan para sa kasal namin ngayon ni Adler. Tinupad niya talaga ang
sinabi niya sa akin noong nasa Madrid pa lang kami na bibigyan niya ako ng isang
grand wedding pagkauwi namin dito sa Pilipinas. Hindi naman necessary na magkaroon
kami ng grand wedding ni Adler dahil solve na solve na talaga ako sa pa-surprise
castle wedding niya sa akin noong nasa Madrid, Spain kami ng pamilya 1<0. Pero
dahil makulit si Adler ay pumayag na rin ako magkaroon kami ng isang grand wedding
clito sa Pilipinas.
Lahat na ata ng mga kakilala namin ni Adler ay invited sa kasal namin. Gaganapin
ang kasal namin sa isang malaking simbahan para lahat ng mga bisita namin ay
makakapasok. May mga media rin na pupunta at magla-live broadcast ang isa sa mga
channel na pagmamay-ari ng mga Coleman para sa kasal namin ni Adler. Seryoso talaga
si Adler sa sinabi niyang grand wedding. Sana nga ay maging successful ang
pangatlong kasal namin, sana walang masamang mangyari hindi kagaya ng nararamdaman
ko ngayon.
"Lara, walang mangyayaring masama, okay?" seryosong sabi ni Mommy sa akin habang
mini-makeup-an siya ngayon.
"Ano ka ba, Ate Lara! Huwag mo ngang inii-stress ang sarili mo riyan! Iba talaga
kapag buntis, ang hilig talaga mag overthink, eh," natatawang sabi ni Isabelle at
lumapit siya sa akin para mayakap ako ng mahigpit. Niyakap ko rin ang aking kapatid
at hinalikan ko siya sa kanyang pisngi.
"Thank you for the beautiful and very expensive wedding gown, my little sister,"
malambing kong sabi kay Isabelle.
Suot ko na ngayon ang wedding gown ko na ginawa ng aking kapatid para sa akin. Ang
laki at ang ganda niya. Hindi talaga ako magsasawang mapatingin sa aking sarili sa
salamin habang nakasuot sa wedding gown ko ngayon, para kasi akong royalty sa gown
ko. Ang galing talaga ni Isabelle! Halatang sinadya niya na ito ang gown na
idinesign niya para sa akin at nagustuhan ko naman ito, nagustuhan ko nang sobra!
Ngumiti rin siya pabalik sa akin.
"Dapat lang na ikaw ang magkaroon ng pinakamaganda at pinakamahal na wedding gown
dahil ikaw ang reyna, Ate Lara!" wika ni Isabelle at kinindatan ako.
Mahina akong natawa sa kanyang sinabi. "Ano ba! Ako lang ata ang reyna na walang
korona eh," sabi 1<0.
"May Damon Adler Miller ka naman, Ate! Ikaw ang reyna sa buhay ng asawa't anak mo,
isama mo pa ang buong Miller Empire! Ikaw ang kanilang Empress! Diba? Ang bongga
lang."
Napatawa ako sa sinabi ni Isabelle at nabawasan din ng konti ang aking kaba.
Pagkatapos maayusan ni Mommy at nakabihis na rin siya sa kanyang gown ay agad
naming tinawag ang photographer na naghihintay sa amin sa labas ng hotel room na
pinagsa-stay-han namin. Tumayo kaming tatlo at nagpose kami sa harapan ng camera.
Pagkatapos kaming kunan ng litrato tatlo, agad kaming niyakap ni Mommy at narinig
namin ni Isabelle ang kanyang pag-iyak.
"Kahit ilang ulit kayong ikasal ay hindi ko talaga mapigilan na maiyak. Mahal na
mahal ko talaga kayo, Lara at Isabelle," urniiyak na sabi ni
Mommy.
Napanguso ako at hindi rin mapigilan na maging emosyonal. Si Isabelle naman ay
tumawa nang malakas at pinunasan niya ang luha ni Mommy.
"Ano ba! Katatapos ka lang makeup-an tapos bigla ka na lang maiiyak diyan? Stop
crying na, Mommy," sabi ni Isabelle at maingat na pinunasan ang luha ni Mommy.
Lumapit ako kay Mom at hinalikan ang kanyang pisngi at muli ko siyang niyakap.
"Lara Laureen Montenegro Miller!"
Natigilan kaming tatlo nang biglang bumukas ang pintuan at agad naming nakita ang
kaibigan kong is Steven at sa kanyang likuran naman ay nakasunod si Danica habang
karga ang baby nilangsi Dianne.
"Steven!" napatili ako at patakbo ng lumapit sa kanya at agad ko siyang niyakap.
Niyakap niya rin ako pabalik at bahagya niya akong kinarga at pinaikot-ikot.
Hinalikan ako sa pisngi ni Steven nang tumigil siya sa pag-ikot sa akin. Lumapit
din sa akin si Danica at nagyakapan kamingdalawa, hinalikan ko rin ang cute na
pisngi ni Baby Dianne.
"Hi Tita Isabela! Hi Isabelle!" bati ni Steven
sa Mom at kapatid ko. Binati rin sila pabalik ni Mommy at Isabelle.
Muling humarap sa akin si Steven at ngumitl siya.
"You look amazing, Lara. As your best friend, I am so happy for you," seryosong
sabi ni Steven sa akin habang nakangiti.
Hindi ko mapigilan na mapaiyak at muli ko siyang niyakap. Nagpapasalamat ako na
dumating sa buhay ko si Steven. Hindi man siya nagtagumpay sa panliligaw niya sa
akin noong nag-aaral pa kaming dalawa, naging mag best friend naman kami at
nagkaroon kami ng mga partners na mahal na mahal namin at mahal na mahal kami.
"l am also happy for you, Steven. I am so happy for us," nakangiti kong sabi sa
kanya. Muli kaming nagyakapan dalawa at muling pumasok sa 100b ng room namin ang
photographer at kinunan kami ng litrato nila Steven at Danica kasama si Baby
Dianne. Pagkatapos na makipag-usap nila Steven at Danica sa akin ay nagpaalam na
rin sila at pupunta na sila sa simbahan. Nang makaalis na sila Steven, may muling
kumatok sa pintuan ng hotel room namin at nang bumukas ito ay bumungad sa amin ang
pagmumukha ng half-sister namin ni Isabelle na si Patricia Aquino. Hindi ko
mapigilan na mapangiti at muling mapatayo ng makita ko siya.
"Hi b* * *hi" bati niya sa akin at nginitian ako.
Humakbang ako palapit kay Patricia at niyakap ko siya ng mahigpit.
"Thank you for coming to my grand wedding, Patricia," pasasalamat ko habang
nagyayakapan pa rin kaming dalawa. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at bumitaw
na rin kami sa pagyayakapan namin.
"lkaw na kaya ang pumunta sa studio para lang ibigay sa akin ang invitation card
para sa kasal ninyo ni Adler! Of course pupunta ako,
Lara," nakangisi niyang sabi at kinindatan ako.
Naramdaman ko ang paglapit nila Mommy at Isabelle sa amin. Niyakap at binati rin
nila si Patricia at hindi ko mapigilan na mapangiti habang nakatingin sa aming apat
ngayon, sigurado akong magiging masaya si Dad kung nasaan man siya.
Kahit na gaano pa kalaki ang galit ko kay Patricia ay kapatid ko pa rin siya.
Matagal na ring nangyari ang pag-aalitan namin at inaamin naman niya na nagkamali
siya sa ginawa niya. Ginawa niya lang iyon para mapalapit siya kay
Dad, para maramdaman niya naman na may pamilya siya.
"Wow! Mukhang ako na lang talaga ang hindi nakakasal sa atin," nakataas ang kilay
ba sabi ni Patricia habang nakatingin sa amingdalawa ni Isabelle.
Nagtatawanan naman kamingtatlo. Muli naming pinapasok ang photographer at nagpakuha
kami ng litrato tatlo kasama si Mommy. Pagkatapos magpakuha ng litrato na kasama si
Mommy ay kami namang magkakapatid ang nagpose sa camera. Never in our life na
makakasundo namin si Patricia, pero kahit anong mangyari ay kapatid pa rin talaga
namin siya kahit na half lang.
Nagkwentuhan na muna kami rito sa hotel room namin at marami rin na kinuwento sa
amin si Patricia. Isa pa rin siyang model at may kasintahan siya ngayon na
photographer at businessman, pero hindi niya ito kasama ngayon dahil complicated
daw.
Makalipas ang ilang minuto na pag-uusap ay nagpaalam na rin si Patricia sa amin
dahil di-diretso na siya sa simbahan at doon na lang kami magkita ulit. Nang mawala
na ang mga bisita, muli na naman akong kinabahan sa hindi malaman na dahilan.
"Lara, walang mangyayaring masama," wika
ni Mommy at hinawakan niya ang aking kamay at bahagya itong hinaplos.
Ngumiti ako kay Mom at tumango.
Sana nga. sana nga ay walang mangyari.
Kanina pa ako patingin-tingin sa orasan sa may dingding pero hanggang ngayon ay
wala pa ring pumunta na staffs para pumunta na kami sa simbahan. May problema ba?
Turnayo na si Isabelle at tinawagan niya ang kanyang asawa na si Luke na nasa
simbahan na at naghihintay, tinanong nito kung ano ang problema roon dahil
masyadong matagal ang pickup sa amin.
"Huh?! Bakit?! Okay. ... What?! Nasaan siya?!
Okay, ako ang bahala magsabi kay Ate Lara. Please, tawagan niyo siya ulit, baka na
traffic lang. Do something, Luke! Nandyan sila Alec, diba? Humingi kayo ng tulong."
Hindi ko mapigilan na kabahan sa mga naririnig ko ngayon galing kay Isabelle. Anong
nangyayari? Sino ang nawawala? F*ck! Hihimatayin ata ako sa kaba ngayon.
Nang makita naming tapos na sa pakikipag-usap si Isabelle sa kanyang asawa na si
Luke ay lumapit na ako sa kanya.
"Isabelle, what happened? Sino ang
nawawala? Bakit hindi pa tayo pinapapunta roon? May problema ba?" sunod-sunod kong
tanongsa aking kapatid.
Ang lakas ng tibok ng aking puso, para akong hihimatayin sa kaba!
"A-Ate, wala pa raw doon si Damon."
Muntik na akong ma out of balance, buti na lang at mabilis akong nahawakan ni Mommy
at naalalayan.
"Lara! Kumalma ka," nag-aalala na sabi ni Mommy.
Hindi ko mapigilan na maging emosyonal sa sinabi ng aking kapatid.
"H-Huh? Nasaan si Adler, Isabelle?! Anong pinagsasabi mong wala pa siya roon?!
Katawagan ko siya kanina! Sabi niya ay papunta na siya sa simbahan!" natataranta
kong sabi.
Napakagat si Isabelle sa kanyang labi at pati siya ay parang hindi na rin alam ang
sasabihin at gagawin.
"G-Gumawa na ng paraan sila Luke, Ate. Hinahanap na nila si Damon at inaalam kung
bakit hanggang ngayon ay wala pa rin siya sa simbahan," mahinangsabi ni Isabelle.
Napahawak ako sa aking noo at mas [along kinabahan.
"S-Si Ambrose, nasaan si Ambrose? Kasama siya ni Adler kanina!"
"Kasama ni Luke ngayon si Ambrose, Ate Lara, kaya huwag kang mag-alala sa kanya.
Nauna kasi sila sa simbahan kanina at ang ginamit ni Damon papunta sa Simbahan ay
ang big bike niya. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nakaabot sa simbahan,"
seryosong sabi ni Isabelle.
Hina akong napaupo sa may couch at napaiyak na rin ako sa sobrang kaba. Sabi ko na
nga ba, may nararamdaman akong kakaiba ngayon, eh!
Napahilamos ako sa aking mukha at bahagyang napatulala.
Oh, God! Sana walang masamang nangyari kay Adler, sana natraffic lang siya.
Mabilis kong kinuha ang aking phone at nagdial ako ng numero ni Adler at tinawagan
ko siya.
The number you have dialed is either unattended or out of coverage area. Please try
again later.
"F*ck!" malakas kong mura at napahagulgol na ako sa pag-iyak
Mabilis akongdinaluhan ni Mommy at
Isabelle. Binigyan ako ngtubig ni Mommy at mabilis ko naman itong ininom. Nakita
kong muling napatayo si Isabelle at may tinawagan siya.
Tulala lang ako ngayon habang iniisip kung ano ang nangyayari ngayon kay Adler,
bakit wala pa siya sa simbahan at bakit hindi niya sinasagot ang tawag ko.
"l need to find him," seryoso kong sabi at napatayo na ako.
Naglakad ako papunta sa may pinto at handa na akong lumabas nang marinig kong
magsalita si Mom kaya napatingin ako sa kanya.
"Lara! Where are you going?!"
"l will find my husband, Mom."
Lumabas na ako sa hotel room at patakbo ng urnalis.
"Lara!"
Mahigpit kong hinawakan ang aking gown at turnakbo na para makaalis dito sa hotel.
Nang makababa na ako sa may first floor, nakita ko ang driver namin na naghihintay.
Sinenyasan ko siya at tumango rin ito at nagmamadaling lumabas sa hotel. Nang
makalabas na ako sa hotel ay napasakay na ako sa sasakyan at pinaandar na rin ito
ng driver.
"Ma'am Lara, saan po tayo pupunta?" tanong ng driver
"Pumunta tayo sa simbahan. Kailangan kong malaman ang katotohanan, kailangan kong
makita kung wala ba talaga doon ang asawa ko," seryoso kong sabi.
Tumango naman ito at pinaandar na ang kotse.
Muli akong napatingin sa aking phone at muli kong tinawagan si Adler, pero kahit
anong ulit kong pagtawag sa kanyang cellphone ay wala pa ring sumasagot. Napakagat
ako sa aking labi at napatingin sa labas ng bintana rito sa kotse.
Nasaan ka na ba, Adler?
Prank lang ba ito?
God! Sana walang nangyaring masama sa asawa 1<0.
Habang nag-iisip ako rito kung ano na ang nangyari sa asawa ko, nagulat na lang ako
nang biglangtumigil angsasakyan namin. Napatingin ako sa may harapan at nanlaki ang
aking mga mata nang makita ko ang dalawang mga nakasuot ng itim na face mask at may
hawak silang mga baril. Nakita kong bumunot ng baril ang driver ko pero huli na
siya. mabilis siyang binaril ng isang lalaki na nakasuot ng mask.
Napatili ako ng malakas at nanginit sa sobrang takot. Walang ibang dumadaan na mga
kotse rito sa tinigilan naming kalye.
Lumapit ang isang tao na nakasuot ng face mask sa gawi ko at binuksan niya ang
pintuan at mabilis akong hinila palabas.
"A-Ano ba! Bitawan niyo ako! Arghhh!!!"
Napasigaw ako nang biglang pinukpok ng lalaki ang hawak niyang baril sa aking ulo.
Nakaramdam ako ng labis na sakit clito at unti-unting lumabo ang aking paningin
hanggang sa nawalan na ako ng malay. F*ck.... Ito na ba ang katapusan ko?

MTDB2: MASTERMIND
EPISODE 58
"Lara! Wake up, please. Wake up!"
Unti-unti kong minulat ang aking mga mata nang may malakas na tumapik sa aking
mukha. Napakurap ako nang makita ko si Tita Devon sa aking harapan. Duguan ang
kanyang noo at mugto ang kanyang mga mata. Napatingin ako sa paligid at bahagya
akong nagtaka nang gumagalaw ang aming paligid.
"Nasa isang yacht tayo," rinig kong sabi ni Tita Devon.
Napatingin ako sa aking sarili at nakita kong nakasuot pa rin ako sa aking wedding
gown pero dahil malaki ang aking gown ay nakita kong pinunit na ito kaya naging
maikli na lang at hanggang tuhod na lang ito.
"B-Bakit ako nandito at bakit kita kasama?" taka kong tanong sa kanya.
Burnuntong hininga siya at napaupo siya sa may sahig habang nakaharap sa akin.
Napatingin ako sa kamay ni Tita Devon at nakita kong duguan ito kaya mas lalo akong
nagtaka at kinabahan.
"Tita, bakit duguan ang mga kamay ninyo? Where's Adler? Nakita niyo ba ang asawa
ko?" muli kong tanong sa kanya.
Malungkot na ngumiti sa akin si Tita Devon at bahagya siyang napayuko. Ilang minuto
siyang hindi nagsalita at narinig ko na lang ang mahina niyang paghikbi.
Napahilamos siya sa kanyang mukha at muli siyang nag-angat ng tingin sa akin. "H-
Hija, l'm sorry. Sana mapatawad mo ako sa lahat ng kasalanan ko."
Bahagyang kumunot ang aking noo sa kanyangsinabi.
Nagpatuloy siya sa kanyang sasabihin. "l should not truth her. Hindi ko sana siya
tinuring na parang anak, sana hindi ko siya pinagkatiwalaan," humagulgol si Tita
Devon na para bang nasasaktan siya nang sobra. Tahimik lang ako na nakatingin sa
kanya habang tuloy-tuloy siya sa kanyang pag-iyak. Hindi ko pa rin maintindihan
kung bakit urniiyak si Tita ngayon, kung sino ang ibig niyang pinapahiwatig sa
kanyang sinabi.
Napatakip ako sa aking bibig ng maalala ko si Rebecca. Si Rebecca ba? Oh My God!
Kasi wala si Rebecca rito at si Tita Devon ang kasama ko at kung uunawain ko ang
kanyang sinabi ngayon ay wala siyang ibang kasama palagi kundi si Rebecca at palagi
niya itong tinutulak kay Adler dahil mas gusto niya itong maging girlfriend ng
kanyang pamangkin kaysa sa akin.
Napalunok ako sa aking laway at muli akong napatingin kay Tita Devon na tulala
ngayon habang tuloy-tuloy ang pagtulo ng kanyang luha. "T-Tita, where's Adler?"
muli kong tanong sa kanya.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at nginitian niya ako at unti-unti siyang tumawa
hanggang sa naging malakas na ang pagtawa ni Tita na ikinataka ko.
"T-Tita, bakit po kayo tumatawa? Nasaan si Adler?!" hindi ko na mapigilan na
kabahan dahil parang nasisiraan na siya ng bait.
Bago siya makasagot sa aking tanong ay bumukas na ang pinto at may pumasok sa 100b
ng kwarto ng kinalalagyan namin ni Tita at kilalang-kilala ko kung sino ito, walang
iba kundi si Rebecca. Hindi na ako nagulat at nagreact pa sa kanyang pagpasok dahil
may hinala na ako kanina pa. Nakita kongtumayo si Tita Devon at lumapit siya kay
Rebecca. Hindi ako makapaniwalang kayang pagtaksilan ni Tita Devon ang sarili
niyang pamangkin para lang sa babaeng 'to.
"Hi, Lara," malumanay na bati ni Rebecca sa
akin at umupo siya sa aking tabi.
Nakatingin lang ako ng malamigsa kanya at hindi ko sinagot ang kanyang pagbati.
I never thought she could do things like this, ang hulihin kami at saktan ni Adler.
Sa lahat ng ginawa ng asawa ko, sa lahat ng sakripisyo ni Adler para kay Rebecca ay
ganito lang ang magiging kapalit? Wala siyang utang na 100b. Kinulong ni Adler ang
kanyang sarili sa sobrang guilt dahil sa nangyari kay Rebecca, pero ganito lang ang
igaganti ng babae sa kanya?
"l know you have a lot of questions, Lara, but don't worry, I will answer all of
that. Before I answer your questions, let's have a little storytelling," nakangiti
niyang sabi sa akin.
Nagsimula na siyang magkwento.
"My real name is Rebecca Dela Cueva. Do you remember your Ninong Edward? Yes, he's
my father."
Nanlaki ang mga mata ko nang sabihin iyon ni Rebecca. Napailing ako habang hindi
pa rin makapaniwala sa kanyang sinabi. What? She was Ninong Edward's daughter? Pero
hindi ko siya nakilala!
"Because Tita Devon hid me. She did
everything she can do para lang walang makakaalam na anak din ako ni Edward, lalo
na kay Adler. Actually Adler is the real enemy, and also your Dad, Lara, but it
changed! You came to the picture kaya nadagdag ka sa kalaban 1<0," seryosong sabi
ni Rebecca.
Napatingin ako kayTita Devon at nakita ko siyang bahagyang nakayuko at seryoso ang
kanyang mukha.
Hindi ko mapigilan na maging emosyonal dahil nasasaktan ako para kay Adler. Mahal
na mahal ni Adler ang kanyang Tita Devon pero anong ginagawa ni Tita? She betrayed
him!
"T-Tita Devon, bakit niyo nagawa ito kay Adler? You betrayed him! Parnangkin mo
siya! Kadugo mo siya!"
Nag-angat siya ng tingin sa akin at humakbang palapit.
"Pinatay niya ang lalaking pinakamamahal 1<0! Pinatay niya ang... pinatay niya rin
ang lalaking nagparamdam sa akin na pwede pa pala akong magmahal, na pwede pa pala
akong sumaya sa buhay ko. Isang mamamatay tao ang asawa mo, Lara Laureen! Isa
siyang demonyo! Sinira niya ang buhay ko at sisirain ko rin ang buhay niya! He
mercilessly killed Harry and
Edward! I will never forgive him for ruining my life! For killing them nanginginig
si Tita Devon sa sobrang galit habang urniiyak at nakatingÏn sa akin.
Hindi ako makapagsalita. Hindi ako makapaniwala na dahil doon ay tatalikuran niya
ang kanyang pamangkin, ang anak ng kanyang kapatid.
She chooses love more than blood. She chooses to take revenge on her nephew rather
than accept that those bastards she loves are the ones who killed and betrayed her
brother and sister-in-law, the parents of Adler. She was out of her control because
of her unconditional love that turned into rage and took revenge on her poor
nephew, Adler.
Hindi ko alam kung nagkita na ba sila ngayon ni Tita Devon bago nila ako puntahan
ni Rebecca rito. Alam kong labis na masasaktan si Adler sa kanyang makikita at
magagalit siya nang sobra dahil ang dalawang labis niyang pinagkatiwalaan ay siyang
magtataksil pala sa kanya.
"l already chose my battle in a long time, Lara. Kahit sabihin mong nakilala mo na
nang lubosan si Adler, hindi mo pa rin talaga siya kilala. I have known him since
he was a kid and I knew from the very start, he would be the biggest problem in my
life and it became true! He killed everyone important in my life, and I will kill
him for that!"
"He loves you, Tita Devon! He treated you so well! You're his family!"
"Shut up or I will f*cking shut your mouth with my gun!" malakas na sigaw ni Tita
Devon at tinutukan niya ako ng baril. Mabilis kong itingil ang aking pagsasalita at
nanginig ako sa sobrang takot ngayon.
Mahinangtumawa si Rebecca at ibinaba niya ang kamay ni Tita Devon na nakahawak ng
baril habang nakatutok sa akin.
"Tita, calm down. Nagkukwento pa ako kay Lara, remember? Gusto kong tapusin ang
pagku-kwento sa kanya!" nakangiting sabi ni Rebecca.
Huminga ng malalim si Tita Devon habang matalim na nakatingin sa akin. Lumayo siya
sa akin at muling lumapit sa akin si Rebecca at umupo siya sa aking harapan at
nagsimula ulit siya sa kanyang pagsasalita.
"Remember the night you had your car accident with Steven Saavedra, Lara?"
Napakunot ang noo ko nang itanong iyon ni Rebecca sa akin.
Of course, I f*cking remembered that. I always remember that moment because I'm
taking my medication to avoid headaches until now. Bakit niya alam angtungkol doon?
Even my parents and sister didn't know about that incident!
"How-
"Ako ang nag da-drive ng isang kotse na nasagasaan ninyo, Lara. Yes, iyon ang
dahilan kung bakit ako na-coma, hindi si Dad ang dahilan kung bakit nangyari sa
akin iyon dahil hinding-hindi niya magagawa ang bagay na 'yon. Inako niya lang ang
kasalanan kahit ang totoo ay ikaw talaga angdahilan kung bakit nasira ang unang
plano namin, hindi natuloy ang kasal namin ni Adler at hindi natupad ang unang
plano namin ng Dad at ni Tita Devon. You ruined everything, Lara, that's why you're
here and you're going to pay for all the damage you've made."
" R-Rebecca—"
"Shhh." Nanlaki ang aking mga mata at nanlamig nang bigla niyang inilapit ang hawak
niyang baril sa aking pisngi at naramdaman ko ang lamig nito. Nanginig ako sa
sobrang takot at hindi ako makahinga ng maayos.
Ngumiti siya, "Nagkukwento ako, remember? You don't have the rights to speak lalo
na kung hindi kita binigyan ng pagkakataon na magsalita, naintindihan mo ba ako?"
Hindi ako sumagot sa kanyang tanong, hindi ako makapagsalita.
"Naintindihan mo ba ako?! Sumagot ka!"
Napapikit ako sa aking mga mata ng idiin niya sa aking pisngi ang hawak niyang
baril.
"Y-Yes, naintindihan 1<0."
Nakahinga ako nang maluwag nang alisin niya sa aking harapan ang hawak niyang
baril. Hinay-hinay akong napamulat sa aking mga mata at nakita ko siyang ngumiti sa
akin. Muli niyang pinagpatuloy ang kanyang pagkukwento.
"Good. So, back to the story! Hindi ako na-coma for five years, Lara. Hmm, I think
three months lang? Pinalabas lang namin 'yon para magawa namin ni Tita Devon ang
pangalawang plano namin. But you came, you ruined our plan again for the second
time."
Gusto kong magsalita. Gusto kong sabihin ngayon kay Rebecca na wala akong alam sa
mga pinagsasabi nila. Gusto kong ipagtanggol ang aking sarili pero hindi ko magawa
dahil may hawak siyang baril at may hawak din na baril si Tita Devon na tahimik na
nakikinigsa amin.
Kinakabahan ako hindi lang para sa akin kundi para na rin sa aming mga anak ni
Adler na nasa akingsinapupunan.
"Ako sana ang pakakasalan ni Adler, Lara.
Ako sana ang magiging Mrs. Miller at magmamana sa lahat ng kayamanan nila kung
hindi ka lang umeksena! Makukuha sana namin ang matagal na naming pinaplano but you
ruined everything! You're f*cking b*tch!" galit siyang sumigaw at sinampal niya ako
sa aking pisngi.
Mabilis akong napahawak sa pisngi kong sinampal niya. Awang-awa ako para sa aking
sarili dahil wala akong ibang magawa ngayon kundl ang umiyak at tumahimik sa aking
kinauupuan. I want to fight with her right now but I just can't. .. I don't want to
risk the safety of my babies. Alam ko na kapag lumaban ako kahit konti lang,
babarilin nila ako ng walang pag-aalinlangan.
"Alam mo ba na ang saya-saya ko dahil sa wakas! Matutupad na talaga ang matagal ko
nang gusto at ito ay ang masaktan ka, Lara! Hindi mo ba alam kung gaano kalaki ang
tiniis ko para lang hindi ka matarayan at hindi ko ipakita ang totoo kong ugali at
ang galit ko sa 'yo?!
Pwedeng-pwede na akong maging artista dahil sa kagalingan ng aking pag-arte!"
turnawa ng malakas si Rebecca.
Hindi ko mapigilan na mapa sulyap kay Tita Devon at hanggang ngayon ay nakayuko pa
rin siya habang may seryosong ekspresyon sa mukha, parang may malalim na iniisip.
Nagbabakasakali pa rin ako na magbago ang kanyang isipan kahit imposible na ang
aking hinihiling, pero pamangkin niya si Adler! Alam niyang buntis ako ngayon kaya
sana naman maisip man lang niya ang kanyang mga apo. "Hmmm. You remember your dear
friend
Muli akong napatingin kay Rebecca nang sabihin niya iyon sa akin. Don't tell me
siya rin ang may kagagawan kung bakit ginawa iyon ni Angelo sa akin?
Ngumisi si Rebecca. "He was f*cking obsessed with you, Lara, like wow! Kailangan ko
pa talaga siyang puntahan sa Switzerland para lang magawa ang plano ko. May mga
ganyang klase ng lalaki pa rin pala talaga, 'no? I helped him. He also helped us to
send the letters to you. He's f*cking crazy!"
F*cking b*tch! Siya rin ang nagpadala ng mga letters at bulaklak. Rebecca is
crazier than Angelo.
"l never thought thatAngelo would get caught! But he's stupid to come into the trap
of Adler. He didn't even give us any information or ask for help. He's a big
stupid, and he deserved what happened to him! Do you know what they did to Angelo?
Adler killed your ex-stalker, Lara."
Oh my God.
Pinatay talaga ni Adler si Angelo?
But he said he would never kill anyone anymore!
Rebecca chuckled. "You're shocked? I thought you already knew about your devil
husband, Lara? Kahit sinabi niya pang nagbago na siya para sa 'yo, he's still the
devil in disguise.
He will never stop killing people."
Rebecca smiled at me, and she stood up.
"l let you live, Lara. But I want you to do something for us."
Napakunot ang noo ko sa kanyang sinabi. Hinintay ko ang susunod niyang sasabihin
para sa akin at kung ano ang gusto niya.
"l let you live, pero kailangan mong urnarte na tinraydor mo si Adler. I want to
hurt him not just physically, but emotionally and mentally, Lara. Ano kaya ang
mararamdaman niya kung nakita niya ang asawa niyang tinraydor pala siya? It will
hurt him so much!" turnawa siya nang malakas.
Tinignan ko ng masama si Rebecca.
"l will never do that to him!" I shouted.
Muli siyang lumapit sa akin at sinampal ako nang malakas.
"Poor, Lara! I gave you a second chance to live a peaceful life, but you refused it
and decided to get killed with your devil husband. Get ready, Lara. This is your
last day, and you have an hour to say goodbye to your husband."
Napakunot ako sa sinabi ni Rebecca. May nilabas na walkie-talkie si Rebecca at may
kausap siya rito habang seryoso siyang nakatingin sa akin. Makalipas ang ilang
minuto ay muling bumukas ang pintuan at nagulat na lang ako nang makita ko ang
aking asawa na buhat-buhat ng tatlong lalaki at inilapag nila ito sa may sahig.
Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko ang maputlang pagmumukha ni Adler, para
na siyang patay at hindi na rin siya gurnagalaw.
"Adler!" napatili ako sa sobrang kaba at patakbo ng lumapit sa kanya at agad kong
inihiga ang kanyang ulo sa may hita ko at tinapik ko ang kanyang mukha. Hindi ko
mapigilan na mataranta at naiyak nang nararamdaman ko ang malamig na katawan ni
Adler. Hinanap ko kaagad ang kanyang pulso niya at nakahinga ako ng maluwag nang
may nararamdaman pa ako, pero mahina na ito kaya hindi pa rin mawala ang aking
kaba.
Matalim kongtinignan sila Rebecca at Tita Devon.
"Anong ginawa niyo kay Adler?!" malakas kong sigaw.
Ngumiti si Rebecca sa akin bago niya sinagot ang aking tanong.
"Don't worry, Lara, may pinainom lang naman kaming droga sa asawa mo. Hmmm, mga 50%
lang naman at fifty percent din ang chance na magising pa ang asawa mo," nakangisi
niyang sagot.
Hindi ko na napigilan ang labis kong galit at sumigaw na ako nang malakas at sinabi
ko na ang lahat ng kinimkim kong galit sa kanya, sa kanila. "Mga hayop kayo! Kapag
may mangyaring masama sa asawa ko ay hindi ko kayo patatawarin! Papatayin ko kayo!
Ako ang papatay sa inyo garnit ang aking mga kamay!" galit kong sigaw sa
kanilangdalawa.
Tahimik at umiwas lang ng tingin si Tita Devon samantalangsi Rebecca naman ay
tumawa lang ng malakas.
"l will wait for that to happen, Lara! I would love to fight with you, girl."
kumindatan sa akin si Rebecca at lumabas na silang lahat sa kwartong kinaroroonan
namin ngayon.
Muli akong napatingin kay Adler at hindi ko ulit mapigilan na maiyak dahil wala
akong nakikita na senyales na magigising na siya. Napayuko ako at niyakap siya ng
mahigpit.
"A-Adler, please, gumising ka. Kailangan kita! Kailangan ka namin ngayon."
Please don't die.

MTDB2: YACHT
EPISODE 59
Hanggang ngayon ay hindi pa rin nagigising si Adler. Kanina ko pa tinatapik ang
kanyang malamig na mukha pero hindi pa rin talaga siya nagpapatinag, hindi pa rin
siya nagigising. Hind ko alam kung anong droga at itinurok nila Rebecca sa asawa
ko at hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nagigising. Ang hina na rin ng pulso niya
na mas lalong nagpakaba sa akin ng sobra.
"A-Adler, If you're hearing my voice right now, please don't leave me! I need you.
We need you! Mahal na mahal kita, Adler," humagulgol ako at niyakap siya ng
mahigpit. Hindi ko yata kakayanin na mawala sa akin ang asawa ko. Hindi ko kayang
mawalan ng ama ang mga anak ko kaya mananalangin ako na magising si Adler at
makakaalis kami rito sa impyernong ito, kung nasaan man kami dinala nila Rebecca
ngayon.
Habang yakap at nag-iisip sa aking gagawin na hakbang para makaalis kami rito,
nagulat na lang ako nang biglang bumukas ang pintuan ng kinalalagyan namin ni Adler
ngayon. Nanlaki ang aking mga mata nang makita kong si Tita Devon pala ang pumasok.
Para siyang kagagaling sa pagtakbo dahil hinihingal siya at pinagpapawisan. Meron
ding preskong dugo sa kanyang mga kamay kaya mas lalo akong nagtaka.
"T-Tita Devon, anong ginagawa mo rito? H-Huwag niyo kaming patayin, please,"
pagmamakaawa ko sa kanya at mahigpit kong niyakap si Adler na hanggang ngayon ay
walang malay.
Sinirado ni Tita Devon ang pinto at ni-lock niya ito bago siya humarap sa amin.
Nagmadali siyang lumapit at bahagya rin siyang umupo sa harapan namin ni Adler
upang mapantayan kami. May inilahad sa akin na isang injection si Tita Devon kaya
napakunot ang noo ko at muling napatingin sa kanya.
"T-Tita, anong gagawin sa bagay na iyan?"
"lturok mo kay Damon, bilis!" mabilis niyang ibinigay sa akin iyong hawak niya kaya
wala akong magawa kundi ang kunin ito galing sa kanya.
"A-Ayoko! B-Baka tuluyan nang hindi magisingsi Adler! Bakit naman kita
mapagkakatiwalaan? You betrayed us!" sabi ko at hinagis ang ibigay niya sa akin.
Nanlaki ang kanyang mga mata na para bang hindi makapaniwala sa aking ginawa. Hindi
ako nagpatinag kay Tita Devon, tinignan ko rin siya ng masama.
Huminga siya ng malalim at seryosong turningin sa aking mga mata. Bahagyang
napakunot ang aking noo nang makita ko ang maluha-luhang mga mata ni Tita Devon
habang nakatingin sa akin.
"l know I made a mistake earlier, Hija—a big mistake. . I love my nephew. Yes,
galit na galit ako sa kanya dahil pinatay niya ang lalaking pinakamamahal 1<0,
pero. . . pero kahit na nanaig ang galit ko ay hindi ko pa rin mapigilan na
makonsensya sa ginawa ko sa kanya lalo na nitong nakita ko siyang ganito ang
kanyang ayos. Hindi mo man ako mapapatawad ngayon, Hija, para lang sa kaligtasan ng
asawa mo, sundin mo ang sinabi ko! lturok mo itong injection na dinala ko sa
katawan ni Damon dahil ito lang ang magpagaling sa kanya," seryosong sabi ni Tita
Devon at muli niyang inabot sa akin ang injection kaya kinuha ko ito at muli siyang
tinignan ng
Napatingin siya sa walang malay na si Adler na nakahiga sa aking hita ngayon.
Namumutla pa rin siya at malamig ang kanyang katawan, pero hindi pa siya patay
dahil may nararamdaman pa akong pulso sa kanya.
"Isang zombie drug ang itinurok ni Rebecca kay Damon, Lara," wika ni Tita Devon at
nag-angat siya ng tingin sa akin.
Zombie drug? Ano 'yon? Bakit may ganun?
"Rebecca's family has an underground business, Lara. Kasali na sa mga negosyo nila
ang paggawa ng iba't ibang illegal na droga at binebenta nila ito sa black market
at ini-export sa ibang bansa. Itong zombie drug ang pinakabagong nagawa nilang
droga at agad niya itong itinurok kay Damon kahit hindi pa ito n ate-test sa ibang
bagay."
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ni Tita Devon sa akin at hindi ko mapigilan na
kabahan ng sobra para sa aking asawa. Muli akong napatingin kay Adler na hanggang
ngayon ay hindi pa rin nagigising at maputla ang kanyang buong katawan na para bang
patay na siya. Napakagat ako sa aking labi at mahinang napa hikbi at umiling.
No.
Hindi ako pwedeng mag-isip ng ganito! Buhay si Adler at magigising siya.
Huminga ako ng malalim at pinunasan ko
ang aking luha bago muling mapatingin kay Tita Devon na nakatingin pa rin pala sa
akin.
"Hija, I know you have a hard time deciding whether you will trust me for injecting
Damon or let him be like that, and he will never wake up again."
Napatingin ako sa hawak kong injection at muli akong nag-isip kung ano ang gagawin
ko. Will I take a risk? Tita Devon is suspicious, and she is the one who betrayed
her blood, her nephew. Pero seryoso si Tita ngayon at nakikita ko sa kanyang ayos
na parang may tinakasan siya para lang makuha niya ang injection na binigay niya sa
akin ngayon.
Habang nag-iisip ako ngayon sa magiging desisyon ko ay nakarinig kami ng kalabog sa
may itaas kaya nanlaki ang mga mata ko at nagkatinginan kamingdalawa ni Tita Devon.
Nakita ko siyang naglabas sa kanyang baril at hinanda na niya ito.
"Lara, faster! llang minuto pa e-epekto ang antidote ng drogang itinurok kay Damon
kay bilisan mo na riyan kung gusto mo pang makaalis kayo ng asawa mo ng buhay!"
Napalunok ako sa aking laway at dali-dali kong binuksan ang injection at
nanginginig ang mga kamay kong itinurok ito sa may balikat ni Adler. Habang
ginagawa ko ito kay Adler ay hindi ko mapigilan na kabahan at mataranta dahil sa
sunod-sunod na kalabog na naririnig ko sa labas.
Nakatingin lang ako kay Adler ngayon habang hinihintay ko siyang magising. Hinaplos
ko ang kanyang pisngi at hinalikan ko ang kanyang labi habang tuloy-tuloy ako sa
aking pag-iyak.
"Baby, please wake up," mahina kong sabi habang nakatingin sa aking asawa.
Habang hinihintay ko na magising ngayon si Adler ay muli na naman kaming nakarinig
ng malakas na kalabog sa labas.
"Tangina!" malakas na mura ni Tita Devon at tumayo na siya at bahagya siyang
surnilip sa isang maliit na butas para mapatingin siya sa labas.
Muling humarap sa akin si Tita Devon at tinignan niya ako ng seryoso bago siya
ngumiti sa akin.
"Lara, alam kong hindi naging maganda ang relasyon nating dalawa sa isa't isa.
Naging malupit ako sa 'yo at hindi ako boto na ikaw ang naging asawa ng pamangkin
ko. Pero gusto ko lang sabihin sa 'yo na nagpapasalamat ako dahil ikaw lang iyong
babae na nagpabago kay Damon. He changed a lot because of you, Hija. Alam kong
hindi mo ako mapapatawad sa lahat ng
kasalanan na nagawa ko at sa pag traydor ko, pero gusto ko lang sabihin na nagsisi
ako sa lahat ng ginawa at naging desisyon ko sa buhay. Huli na nang mapagtanto kong
nasa maling landas ako, Hija. Alam kong hindi ko na maaabotan na magising ang
pamangkin ko ngayon. Pwede bang humingi ng pabor sa 'yo, Lara? Alagaan mo sana si
Damon at. .. at huwag mo siyang pababayaan. Huwag mong pabayaan ang sarili mo at
agalagaan mo rin ang mga anak ninyo. Pakisabi kay Ambrose na mahal ko siya. ... At.
.. at. ..." hindi na natuloy ni Tita Devon ang kanyang sasabihin nang muli kaming
makarinig nang isa pang malakas na kabog galingsa labas.
Muling sumeryoso ang mukha ni Tita Devon at tumango siya sa akin.
"I'll distract the men outside, and when Damon finally wakes up, find a way to get
away from here! Nasa gitna tayo ng dagat ngayon kaya ang nag-iisang solusyon para
makatakas ay ang lumangoy palayo sa yate, o hanapin ninyo ang lifeboat.
Nagkakaintindihan ba tayo, Lara?" Sunod-sunod akongtumango sa sinabi ni Tita Devon.
Ngumiti na muna siya sa akin bago niya napagpasyahan ngtuluyan na lumabas sa
kwarto.
Nang makalabas na si Tita Devon ay muli akong napaiyak dahil ang bigat ng dibdib ko
dahil sa dahilan na sinakripsyo niya ang kanyang sarili para makatakas kami ni
Adler. Nagpapasalamat ako dahil pinili niya pa rin pala ang kanyang kadugo, mas
malakas ang dugo kaysa iba. Masaya ako dahil naging totoo ang aking kagustuhan na
tutulungan kami ni Tita Devon.
"Arghhh."
Nanlaki ang aking mga mata sa sobrang gulat nang marinig ang boses ni Adler na para
bang labis na nasasaktan. Hinawakan ko ang kanyang pisngi at naramdaman ko na hindi
na masyadong malamig ang kanyang temperatura sa katawan at bumabalik na ito sa
dati.
"A-Adler, naririnig mo ba ang boses ko? Gising ka na ba talaga?" sunod-sunod kong
tanong sa kanya habang hinihintay ang pagmulat sa kanyang mga mata.
Hinay-hinay niyang minulat ang kanyang mga mata at halatang nanghihina pa nang
sobra si Adler dahil sa epekto ng malakas na droga na nakaturok sa kanyang katawan.
"Oh, God! Thank you!" mabilis ko siyang hinalikan sa kanyang labi at niyakap ng
mahigpit. Pagkatapos kong mayakap si Adler ay inalalayan ko na siyangtumayo.
Nakaya naman na tumayo
ni Adler pero medyo nahihilo pa siya kaya inaalalayan ko pa rin siya hanggang
ngayon.
"W-Where are we, Lara? What happened? Hindi ba natuloy ang kasal natin?” sunod-
sunod na tanong ni Adler sa akin habang nanghihina pa rin.
Malungkot akong ngumiti sa kanya dahil wala pa pala siyang kaalam-alam sa
kademonyohan na ginawa ng kanyang dating kasintahan at isa sa pinagkakatiwalaan
niyang tao na si Rebecca.
"Nandito tayo sa isang yacht at ayon pa kay Tita Devon ay ang nag-iisang solusyon
para makaalis dito ay ang lumangoy palayo sa yate. Ang kailangan lang natin gawin
ngayon ay ang umalis at hanapin ang life jacket at sabay tayong tumalon sa dagat,”
seryoso kong sabi kay Adler.
Nakatitig lang siya sa akin ngayon na para bang pinoproseso niya ang lahat ng
sinabi ko sa kanya ngayon.
"Rebecca did this to us, right?” malamig na tanong ni Adler.
Nanlaki ang aking mga mata sa biglaan niyang tanongsa akin. Napalunok ako sa aking
laway at unti-untingtumango. Seryoso rin na tumango si Adler habang nakatingin sa
akin na para bang sinasabi niya ng tama ang kanyang hinala.
"Let's go. We need to get out of here," seryoso at malamig na sabi ni Adler. Bago
kami makalabas sa kwarto ay may kinuha muna siya sa may sahig at nagulat na lang
ako na may hawak na siyang baril. Sino ang nag-iwan ng baril dito? Si Tita Devon
ba? Siya lang naman ang huling pumasok dito.
"Let's, go, Lara," hinawakan ni Adler ang kamay ko ng mahigpit at sabay na kaming
lumabas. Agad na bumungad sa amin ang hagdan pa-akyat. Si Adler na muna ang nauna
at kahit na paakyat kami sa hagdan ay mahigpit pa rin ang pagkakahawak niya sa
aking kamay.
Nang makaakyat na kami ni Adler ay hindi ko mapigilan na magulat nang makita ko na
hindi lang pala simpleng yacht ang sinasabi ni Tita Devon kanina, para na itong
barko sa sobrang laki!
"Ahhh!" napatili ako at mabilis na napatakip sa aking tainga ng makarinig kami nang
sunod-sunod na putokan.
Hinigit ako ni Adler palapit sa kanya at mahigpit niyang hinawakan ang aking braso
at nagsimula na kaming maglakad. Kita pa rin ang labis na panghihina ni Adler
habang pino-proteksyonan niya ako. Hinahanap namin ngayon kung nasaan nakalagay ang
mga life jackets at ang sasakyan naming lifeboat para makaalis kami rito, iyon lang
ang natatang naming pag-asa para makaalis clito dahil nasa gitna kami ngdagat at
wala kaming nakikita sa paligid na malapit na isla.
Mabilis ang mga galaw namin ni Adler at napunta na rin kami sa pinakadulo ngyatch
at doon namin nakita ang lifejacket pero isa lang ito. Kinuha ito ni Adler at
humarap siya sa akin at mabilis na isinuot sa akin.
"A-Adler, paano ka?"
Tinignan niya ako ng seryoso at hinaplos niya ang aking mukha.
"You need this, Lara. Kailangan mong proteksyonan ang mga anak natin, okay? I know
how to swim and you're not. All you need to do is be safe and protect our babies,
okay? I love you so much," hinalikan ako ni Adler sa aking labi at niyakap niya ako
ng mahigpit.
Natigil lang kami sa pagyayakapan ni Adler nang may marinig kaming isang palakpak.
Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko si Rebecca at kasama niya ngayon si Tita
Devon na nanghihina at marami nang mga dugo sa katawan.
"Rebecca," madiin na banggit ni Adler sa
pangalan ng babae.
Hinawakan ni Adler ang aking kamay at dinala niya ako sa kanyang likuran upang
maitago niya ako.
"Ang sweet niyo naman! Bakit ka pa ba nagising, Adler? Gusto ko san ang iparamdam
sa 'yo ang nangyari sa akin noon! Ang sarap kaya matulog habang naririnig mo ang
mga usapin sa paligid. Ano ang pakiramdam nang malaman na traydor pala ang
pinakamamahal mong Tita?" ngumisi si Rebecca at tinutukan niya ng baril ang sentido
ang nanghihina na si Tita Devon.
Nakita ko ang pagtulo ng mga luha ni Tita Devon at nakatingin siya ngayon kay
Adler. Naramdaman ko ang mahigpit na pagkakahawak ni Adler sa akin at ang kanyang
panginginig.
"Let her go, Rebecca. Pag-usapan natin kung ano ang problema mo," seryosong sabi ni
Adler. Pinanlakihan siya ng mga mata ni Rebecca at sumigaw ito.
"Wala na tayong dapat pang pag-usapan, Adler! You took everything from me! I loved
you! Minahal kita pero isa kang demonyo! You killed my family so I will kill
yours!"
"No!!!" malakas na sigaw ni Adler at kasabay nito ay ang malakas din na pagputok ng
baril na
hawak ni Rebecca.
Mabilis akong napatakip sa aking bibig at napahagulgol sa pag-iyak nang biglang
barilin ni
Rebecca si Tita Devon sa harapan namin ni Adler. Naramdaman ko ang labis na
panginginig sa katawan ni Adler at nang mapatingin ako sa kanya at nakita ko ang
galit sa kanyang mga mata habang may tumulo na luha rito.
"You're going to pay for this, Rebecca," malamig at nakakatakot na sabi ni Adler sa
babae.
Ngumisi si Rebecca at tumango.
"Let the game begin, Adler."

MTDB2: EXPLOSION
EPISODE 60
EXPLOSION
TUMAWA NANG MALAKAS si Rebecca at muli siyang ngumisi sa amin ni Adler. Ubos na ang
lahat ng tauhan ni Rebecca rito sa 100b ng yate dahil nabaril na itong lahat ni
Tita Devon, siya na lang ang naiwan mag-isa, kami na langtatlo ang naiwang buhay
rito sa malaking yate.
Naramdaman ko ang bahagyang paglapit ni Adler sa kanyang mukha sa akin at mahina
siyang nagsalita.
"Lara, I want you to do something for me, okay? Do you see that lifeboat over
there?" tanong ni Adler at may nginuso siya kaya sinundan ko ito nang tingin at may
nakita ako ng isang katamtaman lang ang laki na lifeboat at kapag sumakay kaming
dalawa ni Adler dito ay kaysa kaming dalawa.
"A-Adler, anong gagawin ko?" tanong ko sa kanya.
Seryoso niya akong tinignan at hinaplos niya ang aking pisngi.
"Kunin mo 'yun, dalhin mo sa may baba at
sumakay ka rin at umalis palayo rito sa yate.”
Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang sinabi. "A-Adler, hindi kita iiwan ditol l'm not
going anywhere without you
"Stop complaining, Lara! Just do what I said! Susunod ako sa 'yo, okay? Just go!”
inis niyang sabi at bahagya niya akong itulak palayo sa kanya at mabilis akong
napatago nang bigla na lang magpaputok ng baril si Adler habang nakatutok ito kay
Rebecca. Akala ko ay iyon na ang katapusan ni Rebecca dahil walang pasabi na
nagpaputok si Adler, pero mabilis ang galaw ni
Rebecca at agad siyang nakaiwas sa pagbaril ni Adler.
Ginawa ko ang lahat ng aking makakaya upang mapalayo ako sa kanila ngayon na
nagpapalitan ng putukan ng baril. Kahit na nanginginig ang buo kong katawan at
gustuhin ko na lang na magtago sa sulok at umiyak ay hindi maaari, kailangan kong
gawin ang inuutos ni Adler sa akin para makaalis na kami rito.
Mabilis akong lumapit sa may lifeboat na nandito sa may yacht at mabilis kong
inalis ang pagkakatali nito at kahit na labis akong nabibigatan ay tiniis ko na
lang at dinala ko ito sa may baba kung saan makikita ko na ang malinaw na tubig
ngdagat.
Bago ko maitulak sa may dagat ang lifeboat ay napatili na lang ako sa sobrang sakit
ng may nararamdaman akong masakit na bagay sa may hita ko at ng tingnan ko ito ay
may nakita akong dugo kaya hina akong napaupo habang nakahawak dito. Hindi ko
mapigilan na mapaiyak habang nakatingin sa sugat ko sa may hita. Binaril ako ni
Rebecca para hindi ko magawa ang inuutos ni Adler.
"Lara!” rinig kong malakas na pagtawag sa akin ni Adler. Hina akong napatingin sa
kanya at nakita kong may sugat na rin siya sa may tiyan dahil kitang-kita ko ang
dugo rito. May hawak pa rin siyang baril sa isa niyang kamay at muli niyang
pinaputukan ng baril si Rebecca.
"Walang aalis dito! Pare-pareho tayong mamatay dahil pasasabugin ko ang yateng
ito!” malakas na sigaw ni Rebecca at may iwinagayway siya na parang remote at bigla
niya lang itong pinindot at hinagis niya ito sa may dagat.
Napatakip ako sa aking bibig ng napagtanto ko kung ano ang ginawa ni Rebecca. May
bomba rito sa yacht! She activated it and it's going to explode!
Muli siyangtumawa nang malakas at tinignan niya si Adler habang nakangisi.
"The yacht is going to explode in five minutes at walang pwedeng urn alis dito!"
sigaw ni Rebecca at winagayway niya ang kamay niyang may hawak na baril.
"I'm going to kill you!" Adler angrily shouted.
Tumakbo siya palapit kay Rebecca at mabilis niya itong sinakal pero hindi ito
naituloy dahil nasipa ni Rebecca si Adler sa may tiyan, sa may sugat niya!
Napasigaw si Adler at napaupo sa may sahig at napadaing sa sobrang sakit.
"Adler!"
Mabilis nakabawi si Adler at binalibag niya si Rebecca at napahiga ito sa may sahig
kaya mabilis na lumapit si Adler dito at sinakal niya muli ang babae. Nakita ko ang
paghihirap ni Rebecca at hinawakan niya ang kamay ni Adler upang mapalayo ito sa
kanya. Napalingon sa akin si Adler habang patuloy niya pa rin ang pagsakal sa
babae. Kita ko sa mukha ni Adler ang labis niyang pag-aalala sa akin at kita ko rin
sa ekspresyon sa kanyang mukha ngayon na gustong-gusto niya akong malapitan. Hindi
ko mapigilan na maiyak habang nakatingin sa asawa
1<0.
"L-Lara! We only have two minutes! Go!
ltulak mo na ang lifeboat at lumayo ka sa yateng
ito!" malakas na sigaw ni Adler.
Nawala sa focus si Adler kaya nasipa siya muli ni Rebecca at sinuntok siya ng babae
sa mukha. Mabilis namang nakabawi si Adler at nagpalitan Sila ng suntukan ni
Rebecca ngayon. Habang pinagmamasdan ko si Rebecca at sa kanyang mga galaw ngayon
ay makikita mong matagal na talaga siyang may alarn sa pakikipag-away at hindi siya
isang simpleng babae lang. Masasabi kong isang malaking pagpapanggap nga ang
pinakita niya noon sa akin at sa ibangtao.
"Lara, faster!" muling sigaw ni Adler sa akin.
Pinilit kongtumayo kahit na labis akong nanghihina at hindi na ako makapag lakad ng
maayos ngayon. Umiiyak ako habang tinutulak ko ang lifeboat sa may dagat at mabilis
akong sumakay rito. Nang makasakay na ako sa bangka ay muli akongnapaharap kay
Adler at hinintay ko siya na sumunod sa akin dito. Lumalayo na ang sinasakyan kong
lifeboat sa yate dahil sa malakas na mga alon ngdagat. Kinabahan na ako para kay
Adler dahil medyo malayo ang kanyang lalanguyin para lang makasakay rito.
"Adler! Get in here! Tapusin mo na siya!" malakas kong sigaw kay Adler habang
patuloy pa rin sa aking pag hagulgol.
One minute left before the bomb to be exploded.
"Adler!" muli kong sigaw sa kanya.
llang ulit nang nasuntok ni Rebecca si Adler at nakita ko na rin ang labis na
panghihina ng asawa ko. Gustong-gusto ko na siyang balikan doon at gawin ang lahat
ng makakaya ko upang ako na ang pumatay kay Rebecca at para matulungan kong madala
rito si Adler sa may lifeboat na sinasakyan ko.
Nakita ko ang mahigpit na pagkahawak ni Adler sa mahabang buhok ni Rebecca at agad
siyang kumuha ng baril at mabilis niyang naitutok ito sa may ulo ng babae. Nang
makuha na ni Adler ang baril ay hindi ko mapigilan na kabahan at matakot dahil
kitang-kita ko ang pagbabago sa ekspresyon sa mukha ang aking asawa, parang wala na
siya sa kanyang sarili, ito iyong mukha niya kapag papatay na siya ng isang tao.
Hindi nga ako nagkamali, walang pasabi na pinaputok niya ang hawak niyang baril
habang nakadikit sa ulo ni Rebecca. Napatalon ako sa gulat ng nakita ko ang
pagsabog ng ulo ng babae.
Nang mabaril ni Adler si Rebecca ay agad siyang nag-angat ng tingin sa akin at
nakita kong binitawan niya na rin ang hawak niyang baril.
Kahit na labis ang aking pagkagulat sa ginawa ni Adler ay pinilit ko pa rin na
ngumiti sa kanya. I already accept and love the bad side of him. Ginawa niya lang
ang dapat gawin at dapat na siyang pumunta rito.
Ngumiti rin sa akin si Adler, and he gave me a flying kiss. At binuka niya ang
kanyang bibig kay binasa ko ito dahil hindi ko naman maririnig ang kanyang boses
dahil sa layo naming dalawa.
"l love you."
Hindi ko mapigilan na muling mapahagulgol at sinagot ko ang kanyang sinabi para sa
akin at nginitian ko siya.
Ten seconds left.
Unti-unting nawala ang ngiti sa aking pagmumukha nang magpagtanto kong seconds na
lang at sasabog na ang bomba. Parang biglang nag slow mo ang paligid namin nang
mapagtanto kong malapit nang sumabog ang bomba sa may yate.
"ADLER!" malakas kong sigaw sa kanya. Tumakbo si Adler at pati ang pagtakbo ni
Adler ay nag slow mo sa paningin ko at kitang-kita ko sa kanyang ekspresyon sa
mukha na gustong-gusto niya na rin na makaalis at makalapit sa akin.
Pero hindi naging sapat ang kanyang
pagtakbo, hindi pa siya nakakatalon sa may dagat nang bigla na lang sumabog ang
bomba. Mabilis din akong napayuko at itinago ang sarili ko rito sa aking sinasakyan
at para ring yumanig ang buong d agat sa sunod-sunod ang pagsabog nito at nang
mapagpasyahan kong mapatingin muli sa may yate ay hindi ko na maaninag si Adler
dahil sa sobrang usok at sa apoy.
"Adler!" napatili ako at napahagulgol habang hinahanap ko sa aking paningin si
Adler. Napailing at muli akong sumigaw nang malakas.
No.
Buhay pa si Adler.
Hindi siya pwedeng mamatay, hindi niya pwede akong iwan!
Napahikbi ako at napatulala habang nakatitig sa yate na umaapoy na ngayon at unti-
unting lumulubog sa tubig ang ibang mga parte nito.
Napapikit ako sa aking mga mata at mahigpit akong napayakap sa aking sarili.
Adler will never leave me. He promised me that.
Hindi pwedeng mamatay si Adler.
END OF BOOK Il
Writer
Jarm Mijares
Hello! This is the end of BOOK Il, and we will open BOOK Ill, the last book of the
MT DB Series. Gaya ng sinabi ko noon, mahaba talga ang kwentong ito pero hindi kayo
magsisisi dahil worth it ang coins ninyo. Thank you!

I l l . LARA
EPISODE 1
LARA
"Lara Laureen! Oh my God! You're so good.
Nganga talaga ang ibang kalaban sa 'yo!"
Napangiti ako at niyakap ang aking kaibigan na si Joseph nang matapos na ako sa
aking unang laro.
"Thanks, Joseph! Hindi ko akalain na mauuna ako sa laro ngayon. Ang nasa utak ko na
lang habang nagsu-surf ako ay ang hindi ako madala sa alon," nakangisi kong sabi sa
kanya. Inakbayan ako ni Joseph at bahagya niyang ginulo ang aking buhok.
"You're the future of surfing, Lara. Keep it
Natuwa ako sa kanyang sinabi at nagpaalam na rin sa kanya na aalis. Bago ako
makapunta sa may kotse ko ay may lumapit sa akin upang magpapicture at pumayag
naman ako dahil na rin siguro ay good mood ako ngayon. Pagkatapos nilang mag
picture sa akin ay dumiretso na ako sa kotse ko at nilagay ko muna sa likod ng
aking sasakyan ang aking surfboard at napagpasyahan ng urnuwi.
Apat na taon na ang nakalipas simula noong nangyari ang pagsabog sa may yate kasama
si Adler, ang asawa 1<0. Nahimatay ako habang nakasakay sa lifeboat at nang
magising na ako ay nasa isang hospital room na ako at nalaman kong nahanap pala ako
nila Alec. Pinagalitan ko sila. Nang panahon na iyon ay wala akong ibang ginawa
kundi ang hanapin nang hanapin si Adler at sisihin sila Alec kung bakit hindi
kaagad sila humanap ng paraan para mahanap kami. Pero agad ko rin naman silang
pinatawad dahil wala namang may gusto na mangyari iyon at walang may alam na iba.
They said na hindi nila kami ma-detect at malinis din ang mga galaw ni Rebecca kaya
wala silang makuha na mga clue kung saan kami dinala ng babae. Pero hindi iyon ang
aking concern, si Adler ang aking hinahanap.
"Lara, baka may masamang mangyari sa inyo ng babies mo. Kailangan mong magpahinga!"
alalangsabi ni Mommy.
Hindi ako nakinigsa kanya. Sumama pa rin ako kina Alec at sa team niya para hanapin
ang asawa 1<0. Hindi ako naniniwala na patay siya dahil wala pa ring nakakakita sa
kanyang katawan. Maniniwala lang ako na patay na siya
kapag makompirma ko sa aking sarili na si Adler nga ang nakita kong patay na
katawan.
Malakas ang kapit ng mga anak ko sa aking sinapupunan at buti na lang hindi nila
ako iniwan dahil baka mabaliw na ako ngtuluyan. Nandiyan din si Ambrose para
palakasin ang 100b ko at dahil ayokong magsinungaling ako sa kanya, sinabi ko sa
kanya ang totoo, pero hindi ang detalyadong nangyari noong nasa yacht kami.
"Lara, Damon is dead.
Hindi ako naniniwala.
Hindi patay ang asawa 1<0.
Kahit may pinakita na silang sunog na katawan ng asawa ko at marami silang mga
ebidensya na si Adler nga iyon ay hindi pa rin ako naniniwala.
Apat na taon na ang nakalipas pero hanggang ngayon ay naniniwala pa rin ako na
buhay si Adler. kahit na imposible na ang paniniwala ko.
"Mommy Lara!" patakbo ng lumapit sa akin ang aking mga anak nang makapasok ako sa
aming bahay.
My triplets are healthy and they are already grown up. Dalawang babae at isang
lalaki. The name of my triplets are
Apollo Aldrich Miller
Artemis Blithe Miller
Athena Cantia Miller
Wala man si Adler noong mga panahon na namimili ako ng ipinangalan sa mga anak 1<0,
alam kong magugustuhan niya ang mga ito kapag nalaman niya.
"Hey, babies! I missed you! Hindi ba kayo nagpasaway sa Yaya ninyo?" malambing kong
tanong sa kanila at hinaplos ang kanilang pisngl.
Sabay silang urniling tatlo habang nakatingin sa akin. Hindi ko mapigilan na
mapangiti at hinalikan ko silang tatlo.
Kamukhang-kamukha nila ang kanilang ama na si Adler at kung mamimiss ko bigla ang
asawa ko, tignan ko lang ang aking mga anak ay makikita ko na siya.
Pagkatapos akong batiin ng mga anak ko ay muli silang burnalik sa may sala at
ipinagpatuloy ang kanilang paglalaro. Hindi naman ako nahirapan sa pagpapalaki sa
kanila dahil kaya noong baby pa si Ambrose ay behave sila at hindi
masyadongmakulit.
"How's your game, Mom?"
Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko ang boses ni Ambrose. Matangkad na siya and
he's 10 years old already. Mabilis na nagmature si Ambrose at masasabi ko talagang
malaki ang nagingtulong niya sa akin noong nawala si Adler dahil siya ang kasama ko
sa pag-aalaga sa mga kapatid niya.
"It was good, Pretty boy," nakangiti kong sabi sa kanya. Lumapit si Ambrose sa akin
at niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan niya ang aking pisngi.
Sa nakalipas na apat na taon ay natuto akong mag surfing hanggang sa naging hobby
ko na talaga ito. Sumasali ako sa mga competitions na alam ko at nananalo naman ako
sa mga sinasalihan ko. Dahil sa sobrang miss ko si Adler ay lahat ng alam kong mga
ginagawa niya noon ay ginagawa ko na rin kagaya ng surfing at car racing. Kapag
kasi ginagawa ko ang mga hobbies niya ay pakiramdam ko ay kasama ko siya palagl.
"You did great, Mommy! I'm so proud of you," malambing na sabi ni Ambrose at
nginitian niya ako.
Hindi ko mapigilan na mapatitigsa kanya at hinaplos ko ang kanyang pisngi.
"God! I missed him," mahina kong sabi at niyakap ko ng mahigpit si Ambrose.
Naramdaman ko rin ang kanyang pagyakap sa akin pabalik at hinagod niya ang aking
likuran.
Habang tumatagal ay naging kamukha na rin ni Ambrose si Adler. Kahit anong gawin ko
para lang makalimutan siya ay hindi ko magawa dahil kasama ko araw-araw ang bunga
ng pagmamahalan naming dalawa.
"l missed him too, Mommy," mahinang sabi ni Ambrose at naramdaman ko ang mahigpit
niyang pagyakap sa akin.
Ako na ngayon ang CEO ng Miller Empire at ako na ang lahat ng nag-aasikaso sa mga
naiwan na negosyo ni Adler at pati na rin sa negosyo ni Tita Devon na nalaman kong
malaki rin pala ang shares ng company ni Adler doon kaya napagpasyahan ng board na
ako na rin ang magpapatakbo nito.
Mahirap man mag-isa pero kailangan kong maging matapang at lumaban sa buhay dahil
kailangan ako ng mga anak ko at pati na rin sa am ing negosyo.
"Hi, Adler. Uhm, if you're watching this right now, gusto ko lang sabihin sa 'yo
na nanalo ako sa competition kanina! Sana... sana proud ka sa akin. Hindi ko
akalain na matututo pala akong lumangoy at magugustuhan ko ang surfing kagaya ng
ginagawa mo noon. Okay lang kami ng mga anak natin, ikaw ba? Kumusta ka na diyan?
Sana magkita na tayo. I missed you, Adler. Palagi kang tinatanong sa akin
ngtriplets at palagi ko rin kinu-kwento kung gaano ka kabuting ama sa mga anak mo
at mabuting asawa sa akin. Mahal na namal kita, Adler."
Pinatay ko na ang recording video at pinunasan ko ang aking Il-Iha at huminga ng
malalim. Araw-araw ko itong ginagawa, ang paggawa ngvideo at sabihin lahat ng mga
nangyari sa araw namin ng mga anak ko. Nagsimula akong gawin ito noong 7 months
pregnant ako sa triplets at dahil miss na miss ko na si Adler ay ginagawa ko iyon
para kapag bumalik siya sa amin ay mapapanood at malalaman niya ang nangyari sa
amin habang hindi namin siya kasama. Naging gawain ko na rin ito hanggang sa hindi
ko na lang namalayan na magli-limangtaon na akong nag ke-keep ng mga videos para
kay Adler.
"Ma'am Lara, may meeting po kayo mamaya kasama ang board of directors. Mamayang3 PM
naman po ay magvi-visit kayo sa Montenegro Company," wika ni Lily habang ako naman
ay tuloy-tuloy sa aking pagpi-pirma aa mga papeles ngayon.
Seryoso naman akong tumabgo rito at nagpasalamat. Akala ko ay aalis na si Lily pero
hindi pa, nakatayo pa rin siya sa aking harapan
kaya napatigil ako sa aking ginagawa at nag-angat ng tingin sa kanya.
"May problema ba, Lily?" tanong ko sa kanya.
Napakagat siya sa kanyang labi na para bang nagdadalawang isip siyang sabihin sa
akin ang gusto niyang sabihin.
"H-Hindi naman po ito sure pero hindi ko lang po kasi mapigilan na kabahan," mahina
niyang sabi.
Napakunot ang aking noo habang nakatingin sa kanya at tinaasan ko rin siya ng aking
kilay.
"What is it? Tell me."
"Kasi Ma'am, may usap-usapan kasi sa buong kompanya na may papalit na raw sa Miller
Empire sa rank 1 at ito ay ang business na pagmamay-ari ni Lord D. Balita ko rin po
na sisirain daw nila ang Miller Empire kaya nababahala ako ngayon."
Anong pinagsasabi ng babaeng 'to? Hindi ko nga kilala ang tinutukoy niya!
Mas lalo akong naguluhan sa kanyang sinabi at hindi ko mapigilan na mainis.
"Ano ba 'yang pinagsasabi mo, Lily?!
Naniniwala ka na naman sa mga fake news? Itigil
mo iyan. Walang makaka pagbagsak sa Miller
Empire, okay? Hindi ko papayagan na mangyari 'yarn," seryoso kong sabi sa kanya.
Sunod-sunod naman siyangtumango.
"Y-yes, Ma'am Lara. Sorry po ulit! Hindi na po ako maniniwala sa mga chismis."
Nang makaalis na si Lily sa 100b ng aking opisina ay hindi ko mapigilan na
mapasandal sa aking kinauupuan at napahilot sa aking sentido. Isa rin ito sa naging
problema ko sa buhay, ang kompanyang naiwan ni Adler sa akin. Nang malaman nila na
nawala si Adler ay nagdiwang ang mga kakompetensya niya sa negosyo dahil gusto
nilang palitan ang Miller Empire sa Rank 1 sa pin aka successful empire sa Business
world. Pero hindi ko hinayaan na mangyari iyon, ginawa ko ang lahat ng aking
makakaya para manatili lang ang Miller Empire sa itaas, kaya ngayon lahat sila ay
galit sa akin.
Ayokong mamroblema si Adler pagbalik niya sa amin kaya gagawin ko ang lahat ng
makakaya ko para lang alagaan ang negosyong pinakamamahal niya.
Apat na taon na pero naniniwala pa rin akong buhay si Adler.
Siya lang ang lalaking mahal ko at hindi ko siya bibitawan.

I l l . ELEVATOR
EPISODE 2
"Mr. Salcedo wants to pull out the contract signing between the Salcedo's and the
Miller Empire, Ma'am Lara. Narinig ko po galing sa mga usap-usapan na kinuha
ngArison Company ang Salcedo's kaya hindi na nila ipagpapatuloy ang partnership
kasama ang Miller."
Napahilot ako sa aking sentido at hindi mapigilan na mainis sa narinig ko galingsa
aking secretary na si Lily. Napupuno na talaga ang pasensya ko sa mga Arison na
iyan! Noong una ay kinuha nila ang mga investors namin, nagpakalat sila ng fake
news tungkol sa mga hotels namin, tapos ngayon ay malaman ko na lang na pati ang
big project ng Miller Hotel and Casinos with the Salcedo's ay kinuha rin nila?! Ano
ba ang kasalanan namin at kami talaga ang pinupunterya nila?! Naiinis na ako! Hindi
ko nga kilala angArison Empire na iyan at kung anong mga businesses nila at kung
ano ang gusto nilang makuha!
Nagtatrabaho ako ng tahimik dito at ayokong makipag-away sa iba dahil hindi iyon
ang aking gawain, ang gusto ko lang ay manatili ang Miller Empire kung nasaan siya
ngayon at papalaguin ko rin ang kompanyang 'to at hindi ko hahayaan na bumagsak.
Mukhang kahit anong gawin kong pananahimik ay may mga masamang hangin pa rin talaga
ang kumakalaban sa akin. Inggit ba sila kasi nahigitan sila sa isang babae na
namamahala ng isang malawak na business?! Kaya nagawa nilang maglaro ng madumi
dahil hindi nila ako kaya?! What a shame.
"M-Ma'am Lara, hindi naman po kawalan ang kontrata ng mga Salcedo—"
"No, Lily!" pinutol ko ang kanyang sasabihin sa akin at hinarap ko siya. Nakita ko
ang labis na gulat at takot niya habang nakatingin sa akin.
"Ma'am..
"Alam na ng lahat ang collab project ng Miller Hotel at ng Salcedo's! Tapos
mangyayari 'to bigla?! They didn't respect me, Lily! Nagtatrabaho ako ng marangal
clito at ang ayoko sa lahat ay iyong gaguhin lang ako! I want to talk to the CEO of
the Salcedo's, please," inis kong sabi at napahawak ako sa aking noo at muling
napapikit. "I-Iyan nga po ang problema, Ma'am Lara. Ayaw na pong sumagot ng
Salcedo's sa tawag natin at nakapag-usap na rin daw ang mga ito sa Arison Company,
mukhangtuluyan na po
talagang um alis."
"F*ck!" mahina akong napamura sa inis. Muli kong hinilot ang aking sentido at
seryoso kong tinignan si Lily.
"l want to talk to the CEO of Arison Empire, Lily. Do you know the name of the CEO
of that company?"
"Uhrn, they call him Lord D, Ma'am Lara. Pero ang alam ko po ay Denver Arison po
ang pangalan nito. Hindi po siya nagpapakita sa ibang tao pero hindi ko rin po alam
kung sasagutin niya ang tawag natin at makipag-usap siya sa inyo."
Matalim kong tinignan si Lily at surnigaw. "Gawin mo ang lahat ng makakaya mol.
Hindi pwedeng gaguhin lang nila ako nang ganito, Lily! Hindi porket babae ako ay
minamaliit na nila ang kakayahan 1<0 ! I want to talk to that bastard as soon as
possible, got it?!"
"Y-Yes, Ma'am Lara. Gagawan ko na po ng paraan," natataranta na sabi ni Lily at
nagpaalam na siyang lumabas sa aking opisina.
Nang makaalis na si Lily sa aking opisina ay muli akong napasandal sa akin
kinauupuan at huminga ako nang malalim.
F*ck them! Palagi na lang nila akong minamaliit dahil babae ako. Bakit, kapag ba
babae ay hindi kayang magpatakbo ng isang kompanya? Sa apat na taon kong
nagpapatakbo sa Miller Empire at sa Montenegro company ay hindi pa ito bumagsak o
hindi naman ay bumaba ang mga sales. Kung sino man ang Denver Arison na iyan ay
hindi ko siya uurungan!
Bumuntong-hininga na lang ako at nag focus na lang sa aking trabaho at hindi na
inisip pang muli ang mga taong gustong sirain ang paghihirap ko.
"Mommy Lara, pwede niyo po ba kaming kwentuhan ulit tungkol kay Daddy?"
Napakurap ang aking mga mata nang sabihin iyon ng aking anak na si Artemis.
Magkatabi silang dalawa Athena sa iisang kwarto at pati na rin sa iisang kama. Si
Apollo naman ay may sariling kwarto pero malapit lang siya sa kwarto ni Ambrose
kaya mababantayan siya ng kanyang kuya.
Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang mahaba niyang buhok. Si Athena naman ay
tahimik lang din sa kabilang side ko habang nakayakap at nakasandal sa aking
beywang.
llang ulit ko nang gustong sumuko sa buhay dahil palagi kong sinasabi na hindi ko
kakayanin na mabuhay nang wala si Adler, pero habang tinitignan ko ang aking mga
anak ay napagtanto kong mas hindi ko kakayanin na mabuhay kapag mawala sila sa
piling ko. Kaya ako matapang ngayon dahil nandyan sila para sa akin at alam ko rin
na kapag nandito si Adler ay gagawin niya rin ang lahat maproteksyonan niya lang
ang mga anak niya.
"Hmmm. Ano ba ang gusto mong malaman sa Daddy mo, Princess Artemis?" malambing kong
tanong sa kanya.
Bahagya siyang ngumuso sa akin at muling nagsalita.
"Totoo ba 'yung sinabi ni Kuya Ambrose na binigyan siya ni Daddy ng isang ice cream
factory? Mommy, pwede mo ba kaming bigyan ni
Athena ng isang barbie factory?" tanong ni
Artemis at nagpa-cute siya sa aking harapan.
"Yes, Mommy! We want a Barbie factory so that we can have unlimited Barbie supplies
in our dollhouse!" wika ni Athena at ngumiti siya sa akin.
Mahina akong natawa at hinalikan ko ang kanilang mga noo.
"Don't worry paglaki ninyo ay bibigyan ko kayo ng kompanya na ma-manage, okay? You
will become a CEO too just like Mommy. You want that right?"
"Mommy, I want to be a boss!" wika ni
Artemis at itinaas niya ang kanyang kamay. Itinaas din ni Athena ang kanyang kamay
at ngumiti ito sa akin.
"Mommy, I want to become a model like Tita Patricia, but I want to become a boss
too," sabi ni Athena.
Mahina akong natawa at hinalikan ko ang kanilang mga pisngi.
"Okay, girls, noted na 'yan kay Mommy. Sa ngayon, matulog na kayo dahil late na,
malambing kong sabi at urnalis na sa kanilang kama. Inayos ko na ang kanilang kumot
at hinalikan ko muna ang kanilang mga noo at pinatay na ang lamp at lumabas na sa
kanilang kwarto.
Pinuntahan ko rin si Apollo sa kanyang kwarto at nakita kong natutulog na ito.
Inayos ko na lang ang kanyang kumot at hinalikan ang kanyang noo at lumabas na sa
kanyang kwarto, ganun din ang ginawa ko kay Ambrose bago ako pumasok sa kwarto ko
at makatulog. Bago ako humiga sa kama ay hindi ko mapigilan na maalala ang mga
alaala rito kasama si Adler. Malungkot akong ngumiti at napagpasyahan ng mahiga at
matulog.
"Lily, paparating na ba siya?"
"Yes, Ma'am. lyon po ang sabi ng secretary ni Mr. Arison at on the way na raw ito
clito sa Miller Hotel," sagot ni Lily.
Napatango ako at humigop sa aking iniinom na tea at napatingin sa paligid. Nandito
ako sa 100b ng restaurant sa hotel namin at hinihintay ko na paparating ang ka-
meeting ko. Ngayon ako makikipagkita kay Denver Arison at buti na lang nagawan ng
paraan ni Lily na makausap ko ang lalaking iyon. Sabi pa ng mga kakilala ko ay
mailap sa ibangtao si Mr. Denver dahil hindi ito mahilig makipaghalubilo. Pero
nagawan namin ng paraan na makausap siya dahil gagawin ko naman talaga ang lahat
makausap ko lang ito.
"M-Ma'am, nandito na po siya," bulong sa akin ni Lily kaya napatingin ako sa aking
harapan at makita ko ang isang lalaki na nakasuot ng isang business attire at
papalapit ito sa aking gawi. May nakasunod sa kanya na dalawang malalaking tao sa
likuran, mga bodyguards niya ata, sa tabi naman ay may kasama rin siyang lalaki na
may hawak na ipad at notebook na maliit. Mukhang ito na talaga ang hinahanap ko.
Turnayo na rin ako at hinintay na makalapit sa akin ang lalaki.
"Good day, Mr. Arison," nakangiti kong bati sa kanya at nakipag shake hands ako.
Ngumiti rin siya pabalik sa akin at tinanggap niya ang aking kamay.
Hindi naman nakakatakot ang kanyang mukha at kung titignan mo siya ngayon at pati
sa ekspresyon ng kanyang mukha ay parang hindi niya kayang gumawa ng kabulastugan,
pero may kasabihan nga na don't judge a book by it's cover kaya hindi pa rin ako
magtitiwala sa lalaking 'to. Baka nasa 100b ang kulo nito at kaya hindi ako agad
magtitiwala at maniniwala sa kanyang sasabihin.
"It's nice to see you in person, Mrs. Miller! Marami akong narinig tungkol sa 'yo
kaya nasasabik talaga akong makita at makausap ka, nakangiti niyang sabi.
Hindi ko mapigilan na mataas sa aking kilay habang nakatingin sa kanya. Inaaral ko
ang kanyang mga galaw at pati na rin ang paraan sa kanyang pananalita sa akin
ngayon. Napatingin ako sa kanyang kamay at nakita ko ang panginginig nito, mabilis
ko lang itong napansin dahil agad niyang itinago ang kanyang kamay sa suot niyang
coat.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya at nginitian ito.
"What a pleasure to talk to you, Mr. Arison.
Marami rin akong narinig tungkol sa 'yo at
nabalitaan kong kinuha mo pala ang Salcedo's sa amin," nakangiti ko pa rin na sabl'
sa kanya.
Nakita ko sa kanyang ekspresyon na para bang nagulat siya at hindi niya am ang
kanyang sasabihin. Hindi siya nagsalita at kumuha siya ng tubig at uminom siya
nito. Bahagya akong napataas sa aking kilay habang nakatingin sa kanya.
This doesn't seem right.
Parang hindi ako naniniwala na ito ang kinatatakutan ng ibang mga competitors
namin. Siya ba talaga si Denver Arison?
"Do you want to eat now, Mr. Arison? Marami kaming inihanda para sa 'yo," malambing
kong sabi.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at seryoso niya akong tinignan.
"l know what you were doing earlier, Mrs. Miller. Are you observing my moves? Hmmm,
well, you can't get anything information about me. Let me say this to you, the
Miller Empire will fall, and my empire will rise," seryoso niyang sabi at
nginisihan ako.
Pinilit kong hindi ipakita ang panggigigil ko sa lalaking nasa aking harapan at ang
inis ko sa kanya ngayon. Gustong-gusto ko siyang sigawan pero pinipigilan ko lang
ang aking sarili dahil ayokong masabi niya na madali lang akong kalabanin.
Ngumiti rin ako pabalik sa kanya. "We will see that, Mr. Arison. But let me say
this to you, too, I will never go down
Hindi ko alam kung paano ko natapos ang pagkain ko kasama si Denver Arison dahil
habang hawak ko ang kutsilyo ko habang hinihiwa ang aking steak ay naiisip ko bigla
na isaksak ito sa leeg ng lalaking nasa aking harapan. Hindi ko na lang siya
tinignan ulit at nang makaalis na ito ay doon pa ako nakahinga ng maayos. Agad na
lumapit sa akin si Lily at binigyan niya ako ng tubig.
"M-Ma'am, Okay lang po ba kayo?" alala niyang tanong.
Seryoso ko siyang tinignan at tumango. "Okay lang naman ako, Lily. That guy l've
met earlier, he's not a treat to me," mayabang kong sabi at ngumisi.
Napagpasyahan ko na langdin na umalis sa hotel at babalik na ako sa kompanya.
Naglalakad kami ngayon ni Lily papunta sa may elevator at nang makita namin itong
papasirado na ay nagmadali kaming lumapit dito kasi baka makasingit pa kami, pero
nang makalapit na ako sa elevator at nakita ko kung sino ang nasa 100b nito ay
hindi ko mapigilan na magulat at manlaki sa aking mga mata sa aking nakita.
Ad ler?
Nag-angat ito ng tingin sa akin at bigla na lang sumirado ang pinto ng elevator.
"Adler!" malakas kong tawag sa kanya at patakbo akong pumunta sa may hagdanan at
doon ako dumaan para makita ko pa si Adler sa may baba.
"Ma'am Lara!" rinig kong tawag ni Lily sa akin pero hindi ko siya pinansin.
Hindi ako pwedeng magkamali, si Adler ang nakita ko sa 100b ng elevator kanina bago
ito sumara, kahit na kalahating mukha lang ang nakita ko nito.
Hindi patay ang asawa ko.
Buhay siya!

I l l . INVESTIGATION
EPISODE 3
"Lara, are you really sure about that? Apat na taon na ang nakalipas at alam nating
lahat na matagal nang patay si Damon. Hindi kami pwedeng magkamali dahil nahanap
namin ang kanyang katawan at nakompirma rin namin na sa kanya ito," seryosong sabi
ni Alec.
Napatayo ako at tinignan ko siya ng masama. Akala ko ba ay kaibigan niya si Adler?
Bakit parang angdali na lang para sa kanya na sabihin na wala na ang asawa ko,
huh?! Hindi pa patay si Adler! Nang may pinakita silang katawan sa akin ng
isangsunog na lalaki ay hindi ako umiyak, hindi ako nagluksa dahil alam ko na hindi
iyon si Adler dahil malakas ang pakiramdam 1<0. Hindi ako nawalan ng pag-asa at
hanggang ngayon ay naniniwala pa rin ako na buhay ang asawa ko at hindi nga ako
nagkakamali.
Nang makita ko si Adler sa 100b ng elevator ay agad akong tumakbo papunta sa may
hagdanan at doon ako dumaan para makita ko pa si Adler pero hindi ko na ito
naabutan. Agad akong pumunta sa Coleman Security Agency at
pinuntahan ko si Alec sa kanyang opisina dahil alam kong matutulungan niya ako
ngayon, pero ngayon ay nagdadalawang isip na ako kung matutulungan pa ba ako ng
lalaking 'to dahil hindi siya naniniwala na buhay si Adler.
"Alec, buhay nga ang asawa ko!" hindi ko mapigilan na pagtaasan siya ng aking
boses.
Napahawak siya sa kanyang sentido at muli siyang nag-angat ng tingin sa akin at
tinignan ako ng seryoso.
"Okay, hindi ko ku-kwestyunin kaagad ang sinabi mo ngayon dahil nirerespeto kita,
Lara.
Gusto ko rin sabihin sa 'yo na kaibigan ko rin si Damon at labis din akong nasaktan
nang malaman kung wala na siya," seryoso niyang sabi sa akin.
Inirapan ko si Alec. "Hindi nga siya patay, Alec! llang ulit ko bang sasabihin 'yan
sa 'yo?! Stop saying he's dead!" I shouted.
Bumuntong-hininga siya at itinaas niya ang dalawa niyang mga kamay na para bang
sumusuko.
"Fine, Lara, I'm sorry. Bago ako maniniwala sa sinabi mo, gusto ko munang makita
ang CCTV camera ng hotel at pati na rin ang elevator. Pwede ba 'yon?"
Tahimik akong tumango sa sinabi ni Alec.
Napagpasyahan namin na pumunta sa may hotel kung saan ko nakita si Adler. Pumunta
kaagad kaming pumunta sa may security department sa hotel at pumasok sa room kung
saan mino-monitor every seconds ang CCTVs sa buong hotel. Hinahanap namin iyong mga
footage sa araw at oras na nakita ko si Adler. Habang hinahanap ito ng nagbabantay
sa CCTVs ay hindi ko mapigilan na kabahan at mapakagat sa aking kuko. Ang
unangtinignan namin ay ang entrance ng hotel pero wala kaming nakita na Adler na
pumasok dito. Ang sunod na naman naming tinignan ay ang malapit sa front desk pero
negative pa rin. Ang sunod naman ay ang sa may elevator, kung saan ko nakita si
Adler. Nakatitig lang ako sa monitor ngayon at nang makita ko na angsarili ko na
palabas sa may restaurant habang kasama ko si Lily at palakad na kami papunta sa
may elevator ay hindi ko na mapigilan na kabahan. Pinause na muna nila ito at
nilingon ako ni Alec.
"Ito na ba 'yon, Lara?" seryoso niyang tanong sa akin.
"0-00," nauutal kong sagot.
Turnango naman siya at may sinabi siy sa lalaking nag operate ngayon. Hindi ko
mapigilan na kabahan nang makita kongtinignan nila ang CCTV sa 100b ng elevator at
doon ko nakita si Adler habang may kasama siyang dalawang lalaki sa magkabila
nilang gilid.
"Ayan! Siya si Adler, Alec! Hindi ako pwedeng magkamali!" sabi ko at bahagya akong
lumapit sa kanila at itinuro ko ang lalaking matangkad sa may monitor na alam kong
si Adler. Alam ko ang hubog ng kanyang katawan at kahit na hindi ito nakaharap sa
akin at makikilala ko pa rin ito. Pinause nila ang video at bahagyang zinoom ang
pagmumukha ng lalaki pero hindi namin ito makita dahil nakasuot ito ng kalahating
mask kaya hindi makita ang pagmumukha nito. Muli akong napakagat sa aking labi ng
nakaramdam ako ng labis na kaba habang nakatingin sa may monitor.
"Lara, sigurado ka bang si Damon Adler 'to? Walang makita na ibang footage ang
lalaking 'to at dito lang sa 100b ng elevator pati na rin sa paglabas pero hindi
makita ang mukha niya. Chineck ko na rin kanina ang front desk at hinanap ang
pangalan ni Damon pero walang nakapangalan na Damon doon."
Muli akong napatingin kayAlec nang sabihin niya iyon sa akin. Hindi ko na mapigilan
na m aging emosyonal dahil habang nakatingin ako sa ekspresyon sa mukha ni Alec ay
makikita mong hindi siya naniniwala na si Adler nga ang aking nakita, na si Adler
nga ang nakita ko sa may elevator.
Huminga ako ng malalim at seryosong tinignan si Alec.
"At dahil diyan hindi ka naniniwala na buhay ang asawa ko, Alec?"
Mabilis siyang umiling.
"Lara, that is not what I meant to say to you
"Stop."
Napatigil din siya sa pagsasalita at nakita ko ang awa sa kanyang mukha habang
nakatingin sa akin. Malungkot na ngumiti si Alec at humakbang siya palapit at
bahagya niyangtinapik ang aking balikat.
"Lara, I know it's hard to accept the fact about what happened to your husband
because you love him so much, but he's gone. You need to move forward, Lara.
Masasaktan ka talaga nang paulit-ulit kapag pinaasa mo ang sarili mo sa imposibleng
mangyari. Kaya mo nasabi na nakita mo si Damon dahil siya palagi ang iniisip mo.
Lara, hindi ka nag-iisa, nandiyan ang mga anak mo at nandito rin kaming mga
kaibigan mo. You
need to accept and move forward even it's hard," seryosong sabi ni Alec habang
nakatingin sa akin.
Hindi ko na mapigilan na mapahagulgol dahil labis akong nasaktan at natamaan sa
kanyang sinabi. Humakbang palapit sa akin si Alec at niyakap niya ako kaya mas lalo
akong naiyak.
"Lara, kailan mo ba bibitawan si Damon?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang magsalita si Steven. Sinamahan niya ako ngayon
sa may dagat at nandito kami para lang pagmasdan ang mga alon at hintayin ang
sunset. Nasa bahay ngayon ng aking Mom ang aking mga anak kaya libre ako ngayong
araw. Matapos sabihin sa akin ni Alec na tumigil na ako sa aking kahibangan ay
walang araw na hindi ako mapapaiyak sa sobrang sakit na aking nararamdaman.
"Steven, hindi ko ata kayang bitawan si Adler," mahina kong sabi.
Naramdaman ko ang paglapit niya sa akin at inakbayan niya ako kaya napasandal din
ako sa kanyang dibdib.
Narinig ko ang kanyang pag buntong-hininga.
"Kung nasaan man ngayon si Damon ay
hindi niya gugustuhin na maging ganito ka, Lara. Kailangan mong maging matatag para
sa mga anak mo, remember? Kailangan ka nila, Lara."
Muli akong napaluha nangsabihin iyon ni Steven. Napatango ako at mas lalo pang
sumiksik sa kanya.
"M-Magiging matatag ako para sa kanila, Steven."
Pagkatapos na makapag-isip ng maayos ay napagpasyahan ko nang tigilan ang
kahibangan ko na buhay si Adler. Muli akong nag focus sa pag-aalaga sa mga anak ko
lalo na sa triplets na papasok na rin sa kindergarten. Si Ambrose naman ay palaging
TOP 1 sa kanilang klase kaya hindi ko mapigilan na maging masaya para sa panganay
1<0. Nagpatuloy na rin ako sa aking trabaho at simula nang magkita kami ni Denver
Arison ay hindi na ulit nanggulo ang mga ito sa kumpanya namin.
Isang araw habang pinipirmahan ko ang mga nakatambak na papeles ay nakita kong
pumasok sa 100b ng aking opisina ni si Lily habang hinihingal kaya napatigil ako sa
aking trabaho at hindi mapigilan na magtaka sa kanyang kilos. "What is it, Lily?"
seryoso kong tanong sa kanya.
Huminga na muna siya nang malalim dahil hiningal siya pagpasok niya sa 100b ng
aking opisina. Binigay ko na rin sa kanya angtubig ko kaya agad niya rin itong
kinuha at ininom at nagpasalamat din siya sa akin. Nang makita ko na siyang kumalma
na ay nagtanong ulit ako sa kanya.
"Bakit parang natataranta ka diyan, Lily?
May problema ba?"
Bahagya siyang lumapit sa akin kaya napataas ako sa aking kilay.
"M-Ma'am Lara, may dapat po kayong malaman! Diba po nakipagkita kayo kay Denver
Arison noong nakaraang lingo?"
Kumunot ang noo ko sa kanyang tanong at tahimik na tumango.
"Yes, bakit?"
"Kasi Ma'am, nakita ko kahapon iyong lalaking 'yon sa may ukay-ukay kahapon! As in
PO, na shock po ako nang makita ko ang lalaking 'yoni. Tinitigan ko talaga nang
maigi ang pagmumukha niya tapos nakita ko ang ID na suot niya at hindi Denver
Arison ang kanyang pangalan kundi Bruno Ramos! Nagtatrabaho lang siya sa Arison
Empire pero hindi siya ang CEO." Hindi ko mapigilan na magulat sa sinabi ni Lily at
napaisip.
I knew it.
Unang kita ko pa lang sa lalaking 'yon ay hindi na ako naniniwalang iyon si Denver
Arison. "M-Ma'am, niloloko nila tayo! Hindi talaga gustong makipagkita at makipag-
usap ang totoong Denver Arison," muling sabi ni Lily. Napatango naman ako at
seryoso siyang tinignan.
"Lily, walang pwedeng makaalam nito,
"May gagawin ako kaya walang dapat makaalam kundi tayong dalawa lang, okay? Ipapa-
imbestiga ko iyang sinasabi mo at may mga dapat pa akong malaman," seryoso kong
sabi sa kanya.
Mabilis naman siyangtumango. Pinalabas ko na muna si Lily sa aking opisina at nang
makalabas na ito ay agad kong kinuha ang aking phone at tinawagan ko ang isa sa
pinagkakatiwalaan ko na private investigator, si Bellamy Macallan. Agad kaming
nagkita sa isang malapit na coffee shop sa kompanya at sinabi ko sa kanya ang gusto
kong ipahanap.
"l want you to investigate Denver Arison, Bellamy. Nalaman ko na iyong kameet ko
last
week ay hindi pala ang totoong Denver.
Naniniwala ako na may tinatago sila at gusto ko itong malaman," seryoso kong sabi
sa kanya.
Tumango siya at sinulat sa kanyang cellphone at mga sinabi ko. Muli siyang nag-
angat ng tingin sa akin at seryoso niya akong tinignan.
"Anything else, Lara?"
Napakagat ako sa aking labi at nagdadalawang isip kung sasabihin ko ba sa kanya ang
susunod ko pang ipapahanap.
"Uhm, I want you to find Damon Adler Miller, Bell," seryoso kong sabi sa kanya.
Napataas ang kanyang kilay at bahagya ring umangat ang kanyang labi. Turnango siya
at isinulat niya ito sa kanyang phone bago siya mulingtumingin sa akin.
"Hmmm. Mukhang hindi ka pa rin talaga tumitigil sa paghahanap sa asawa mo, Lara"
Bumuntong-hininga ako at tumango.
"Nagbabakasakali lang, Bellamy. Alam kong buhay pa siya. iyon ang nararamdaman ko.
Susuko ako kapag wala na talagang pag-asa, pero ngayon ay malakas ang 100b kong
umasa na buhay siya."
Bahagya siyang napanguso at tumango na rin.
"Mukhang hindi ka tinulungan ni Alexander diyan sa problema mo, ah?" nakangisi
niyang tanong.
Inirapan ko si Bellamy.
Si Alec talaga ang unang pinupuntahan ko kapag humihingi ako ng tulong, pero kapag
hindi kami nagkakaintindihan nito ay doon pa ako lalapit dito kay Bellamy at sa
kanya ako hihingi ng tulong. Walang nakakaalam na isang investigator si Bellamy,
ang alam lang nila ay isa itong investor sa mga kompanya.
"Pati si Alec ay sumuko na sa paghahanap kay Adler, Bell. Buong puso na
niyangtinanggap na matagal nang patay ang asawa ko. Kaya bakit pa ako sa kanya
lalapit at hihingi ng tulong
Napatango siya.
"Kaya ka lumapit sa akin dahil wala naman akong pakialam sa mga personal ninyong
buhay?" tanong niya.
Tumango ako.
"Yes, and you're professional too. Magaling kang maghanap ng mga impormasyon at
alam kong mabibigyan mo ng impormasyon ang hinahanap ko sa 'yo," seryoso kong sabi.
Ngumiti si Bellamy at turnango.
"Thanks for that, and for the fees, just like the last time," sabi niya at
kinindatan ako at nagpaalam na siya sa akin.
Wala akong ibang pinagsabihan tungkol sa pinapa-imbestiga ko kay Bellamy. Nang
magkita-kita rin kami nila Isabelle kasama sila Naime at Kira ay muli silang na
patanong tungkol sa akin at sinabi kong maayos lang ako. Alam kong posible na
sinabi ni Alec kay Nairne ang tungkol doon sa nakita ko sa hotel kaya sunod-sunod
ang tanong nila sa akin. Ayokong pahabain ang usapan tungkol doon kaya nginitian ko
na lang sila at hindi na ulit nagsalita.
Makalipas ang apat na araw ay tumawag na sa akin si Bellamy at sinabi niya na may
balita na siya kaya agad din akong nakipagkita sa kanya. Habang naghihintay ako kay
Bellamy sa coffee shop kung saan kami nagkikita palagi ay hindi ko mapigilan na
kabahan. Nang makita kong dumating na si Bellamy ay agad akong napaupo ng maayos at
naghihintay sa kanya na makalapit. "Hey, Lara," nakangiti niyang bati at urnupo na
siya sa aking harapan.
Nginitian ko rin siya at binati pabalik.
"So, what's the progress of the investigation?" seryoso kong tanong sa kanya.
Ngumisi sa akin si Bellamy at may inabot
siya sa akin na isang brown envelope at agad ko naman itong kinuha at binuksan. May
nakalagay na mga papel sa loob kaya agad ko itong nilabas at binasa. Nanlaki ang
aking mga mata nang makita ko ang pagmumukha ng lalaking nagpakilala sa akin na si
Denver at ang kanyang pangalan niya rito sa papel na binigay ni Bellamy sa akin ay
Bruno Ramos. Tama nga si Lily sa kanyang sinabi sa akin.
"He's real name is Bruno Ramos. Kapag may gustong makipagkita kay Denver Arison ay
siya ang nagpapanggap na Denver at marami na rin siyang naloko," rinig kong sabi ni
Bellamy kaya nag-angat ako ng tingin sa kanya.
"Bakit niya ginawa ito, Bellamy? Ano ang purpose? At bakit nagtatago ang totoong
Denver?" sunod-sunod kong tanong sa kanya.
Ngumisi sa akin si Bellamy na para bang excited na siya na malaman ko ang susunod.
"Tignan mo ang papel sa sunod, Lara, para malaman mo ang totoo."
Hindi ko mapigilan na kabahan sa kanyang sinabi. Huminga na muna ako nang malalim
at tinignan ko angsusunod na papel. Nanlaki ang aking mga mata at nanginig din ang
aking mga kamay nang makita ko ang larawan ng isang lalaki malapit sa pangalan na
Denver Arison.
"He is the real Denver Arison, Lara. He's the only son of Antonius Arison, the
owner of the Arison Empire and the Arison Mafia. Are you shocked? He looks like
your husband
Tumulo ang aking luha habang nakatitig sa larawan. Isa lang itong stolen picture
pero kitang-kita ko ang pagmumukha ni Adler. Nakasuot pa rin ito ng mask sa
kabilang mukha niya pero makikita ko pa rin ang pagmumukha ni Adler at siya nga
ito!
"If you're asking me if Denver and Adler are the same person, I can't answer that.
But I have a solution para malaman mo kung paano mo malalaman ang totoo."
Muli akong napatingin kay Bellamy nang sabihin niya iyon.
"Puntahan mo siya sa headquarters nila, Lara. I have the address and all you need
to do is to go there and ask him about himself. Pero hindi ako sigurado kung
makakapasok ka doon dahil masyadongmahigpit—
"l will go, Bellamy. Give me the address and I will meet the real Denver Arison,"
seryoso kong sabl' sa kanya.
Ngumisi naman siya at turnango.
"Nandyan sa sunod na papel ang address ng headquarters nila, Lara. Diyan lagi
namamalagi si Denver at hindi sa kanilang kompanya. Good luck kung ano man ang
gagawin mo," sabi niya sa akin.
Mahigpit kong hinawakan ang papel na hawak ko at muling napatingin sa may address
na tinutukoy sa akin ni Bellamy.
I need to know the truth.
Kung si Adler at Denver nga ay iisa. .. bakit hindi siya burnalik sa amin?
Ano ang kanyang dahilan para pabayaan niya ang pamilya niya?

I l l . LORD D
EPISODE 4
"Cancel all my appointments and meetings for tomorrow, Lily. May pupuntahan akong
importante bukas," sabi ko sa kanya nang nakasalubong ko siya sa may hallway
papunta sa may opisina 1<0. Nakita kong sumunod sa akin si Lily pagpasok sa 100b ng
aking opisina at ako naman ay agad na dumiretso sa aking table upang masimulan ko
ang aking trabaho para hindi ko na ito problemahan pa bukas.
"Saan po kayo pupunta bukas, Ma'am?"
Napatigil ako sa aking ginagawa nang magsalita si Lily. Tinaasan ko siya ng aking
kilay kaya napanguso siya.
"Kailangan ko pa bang ipaalam sa 'yo kung saan ako pupunta bukas, Lily? Sundin mo
na lang ang utos ko at gawin mo ang trabaho mo, okay?" "0-0kay PO, Ma'am Lara.
Gagawin ko na po ang inuutos niyo sa akin," wika ni Lily at nagpaalam na siya sa
akin at lumabas na sa 100b ng aking opisina.
Nang makalabas na siya sa aking opisina ay agad akong kinuha ang aking phone at
binuksan ko ito at tiningnan ang litrato na pinasa sa akin kanina ni Bellamy, ang
stolen picture ni Adler. Hindi ko mapigilan na mapatitig clito dahil kamukhang-
kamukha niya talaga ang asawa ko kaya ang itatawag ko sa kanya ay Adler, kahit na
Denver ang kanyang pangalan ngayon.
Pero bakit gusto niyang pabagsakin ang kompanya na siya naman ang nag-angat sa
simula? Ano ang pinaplano ni Adler? At bakit siya nagtatago at hindi siya bumalik
sa amin? Kahit na natutuwa akong malaman na buhay siya at hindi nga nagkamali ang
aking kutob, hindi ko mapigilan na makaramdam ng galit sa kanya dahil ang unfair
masyado ni Adler. Apat na taon siyang nawala sa amin at lumaki na lang ang mga anak
namin ay hindi siya nagpakita man lang at ginagampanan ang kanyang pagiging ama.
Marami akong mga katanungan para sa kanya kaya kailangan ko siyang puntahan sa
binigay na address sa akin ngayon ni Bellamy. Pagkakataon ko na itong makita ulit
si Adler at makausap kaya hindi ko ito sasayangin.
Sa sumunod na araw ay nakahanda na ako sa aking sarili. Ngayon ko pupuntahan ang
sinasabing headquarters ni Bellamy kung saan palaging nagsa-stay si Adler—I mean si
Denver
Arison. Habang hindi ko pa nakukompirma kung
siya ba ang asawa ako o hindi, Denver na muna ang aking itatawag sa kanya.
Bago ako makapunta sa address na binigay sa akin ni Bellamy ay hinatid ko muna sa
school nila ang aking mga anak at panatag naman ako na walang mangyayaring masama
sa kanila dahil may mga kasama silang mga yayas at pati na rin mga bodyguards.
Simula nang mangyari ang mga hindi ko inaasahan na mangyari noong bago pa ako
makasal kay Adler ay naging masyado na akong mahigpit para sa aking mga anak at sa
kanilang seguridad kaya may mga bantay na rin sila palagi at lahat ng mga
bodyguards nila ay galing sa Coleman Security Agency.
"Lara, mag ingat ka sa pagpunta mo diyan sa headquarters nila Denver Arison. Hindi
sila nag papasok kaagad ng mga tao sa 100b, kahit sabihin mo pang kilala mo ang
boss nila. You need to bring your gun in case of emergency," paalala ni Bellamy
nang tawagan niya ako bago ako makapunta sa address na binigay niya.
Marunong na akong gurnamit ng baril at sa 100b ng apat na taon ay alam ko na kung
paano iligtas ang sarili ko kung may mangyari mang masama sa akin. Sinunod ko
angsinabi ni Bellamy na magdala ng baril kaya nilagay ko ito sa 100b ng aking bag.
Habang burnabyahe ako ngayon papunta sa address na binigay sa akin ni Bellamy ay
hindi ko mapigilan na makaramdam ng kaba. Kagabi pa ako nagpa-practice sa mga dapat
kong sabihin at itanong sa lalaking kamukha ang asawa ko. Kung hindi man ito si
Adler, marami pa rin akong mga katanungan tungkol kay Denver Arison kaya kung ano
man ang malalaman ko ngayong araw ay tatanggapin ko ito nang buong puso.
Nakarating na ako sa address na binigay sa akin ni Bellamy at itinigil ko ang aking
sasakyan malapit sa headquarters na tinutukoy ni Bell. Hindi na muna ako lumabas sa
aking sasakyan at pinagmasdan ko muna ang building na makikita ko ngayon sa
harapan. Malaki ang building na ito at may nakapalibot din na malaking pader at may
malaking gate sa harapan kaya hindi ko makita kung ano ang nasa 100b. Pero habang
pinagmamasdan ko ang 100b ng building ay may nakita ako malapit sa may entrance ng
gate na mga lalaki na may hawak na mga baril. Nako! Paano ako makakapasok nito
doon? Papapasukin kaya nila ako?
Napatigil ako sa aking pag-iisip at pagtingin sa may building nang may bigla akong
marinig na katok sa my bintana ng aking kotse. Tinignan ko naman ito at hindi ko
mapigilan na magulat nang
makita ko ang isang lalaki na may hawak na baril habang nakatingin sa akin.
Sinenyasan niya akong buksan ang bintana ng kotse ko kaya agad ko naman itong
sinunod. Hinay-hinay kong kinuha ang aking bag at kinapa ko ang baril ko doon pero
hindi ko pa ito nilabas, naghanda lang ako.
"Anong kailangan mo dito? Kanina ka pa nakatingin sa may building namin, ah?"
masungit na tanong nito habang nakatutok sa aking mukha ang hawak niyang baril.
Ang lakas ngtibok ng aking puso at nakaramdam na rin ako ng labis na kaba ngayon
pero hindi ko ito pinapakita sa harapan ng lalaking may hawak na baril na nakatutok
sa akin.
"Hinahanap ko si Denver Arison, gusto ko kasi siya makausap. Nandyan ba ang boss
ninyo sa loob?" matapang kong tanong dito.
Bahagyang kumunot ang noo ng lalaki habang nakatingin sa akin. Nakita kong unti-
unti niyang binaba ang hawak niyang baril kaya nakaramdam ako ng ginhawa.
"Bakit mo kilala si Lord D? Isa ka ba sa mga babae niya?"
Hindi ko mapigilan na mapataas sa aking kilay nang sabihin ng lalaki iyon sa akin?
Isa sa mga babae ni Lord D? What the heck?!
"No? What the heck?! I have an important thing to do with your Lord D. Can I talk
to him?"sabi ko sa kanya.
Nakita ko ang inis sa mukha ng lalaki habang nakatingin sa akin.
"Huwag mo nga akong ini-english diyan, babae! Hindi ko maintindihan angsinasabi mo.
Sino ka ba? Huwag mo akong tarayan diyan ah! Minumura mo na ata ako, eh!"
Napalunok ako sa aking laway at inayos ang aking pagkakaupo clito sa 100b ng aking
kotse.
"Lara Laureen Miller, that's my name-I mean iyan ang aking pangalan," sagot ko sa
kanyang tanong.
Seryoso itong turn ango at muling nagsalita. "Gusto mong makausap si Lord D, diba?
Lumabas ka dyan sa kotse mo at sumunod ka sa akin," sabi nito.
Mabilis ko namang sinunod ang kanyang sinabi. Lumabas ako sa aking kotse at dinala
ko ang bag ko na may laman na baril. Ang lalaki ang naunang maglakad at ako naman
aytahimik na nakasunod sa kanya sa kanyang likuran.
Nakarating na kami sa may gate at pinapasok din ako ng mga nag babantay.
"Sino 'yang kasama mo?" rinig kong tanong
ng isang lalaki na nagbabantay dito sa may entrance.
"Lara Laureen Miller daw ang pangalan nito, bro. Hinahanap si Lord D, eh. Nandyan
ba siya sa 100b ngayon? Mukhang isa ito sa mga babae ni Lord D."
Hindi ko mapigilan na mapasimangot sa sinabi ng lalaki tungkol sa akin.
Hindi nga ako babae ng Lord D nila! Nakakainis.
"00, bro. Nasa opisina niya ngayon si Lord D at may inaasikaso. May meeting iyon
kanina kasama ang ibang miyembro ng organization pero mukhang natapos na ang
meeting nila kaya free ngayon si Lord D. Ipaalam ko muna sa kanya ang tungkol dyan
sa babae bago natin 'yan papasukin," sabi ng isang lalaki na nagbabantay at agad
kong nakita na lumapit ito sa may telepono at may tinawagan.
"Dyan ka lang maghintay. Kapag pumayag si Lord D na papasukin ka sa 100b, sasamahan
kita papunta sa opisina niya," sabi ng lalaking tumutok ng baril sa akin kanina sa
may sasakyan ko.
Tahimik naman akongtumango at naghihintay sa aking kinatatayuan. Habang hinihintay
kong papasukin nila ako sa 100b ay
nakita ko ang nag-iisang pintuan ng building nila at para itong pintuan ng isang
bodega, wala ring mga bintana na makikita kaya hindi mo masilip ang 100b.
"Papasukin na raw ang babaeng 'yan sabi ni Lord D!"
Napatigil ako sa aking pag-iisip nang marinig ko iyon. Napatingin ako sa lalaking
nagdala sa akin dito at sinenyasan niya akong sumunod sa kanya kaya naglalakad na
ako palapit dito at sumunod. Bumukas na ang malaking pinto ng building nila at
hindi ko mapigilan na mamangha dahil parang hotel ang 100b ng building kapag
makapasok ka. May malaki akong nakit na chandelier sa itaas at gold ito. Marami
akong nakita mga lalaki sa paligid na nag-uusap at ang iba sa kanila ay nakasuot ng
mga magagarang mga darnit. Ayokong lumikha ng ingay at ayoko rin na makagawa ako ng
atensyon sa mga tao rito kaya napayuko na lang ako at tahimik na surnunod sa lalaki
na nagdala sa akin dito.
Sumakay kami sa isang elevator at nakita kong pinindot nito ang button na may
nakalagay na VIP. Hindi na ako nagtanong sa lalaki kung ano ang ibig sabihin nito
baka kasi sigawan na naman ako kagaya kanina nang bigla ko siyang english-in.
Makalipas ang ilang minuto sa 100b ng elevator ay bumukas na ito. Unang lumabas ang
lalaki at sumunod naman ako sa kanya. Hindi ko mapigilan na maging alerto nang
makita ko ang naglalakihang na tao sa may hallway na may mga hawak na baril at
lahat sila ay nakatingin sa akin. Bakit ganyan sila makatingin sa akin? Wala naman
akong ginagawang masama, ah?!
Tumigil kami sa isang kulay ginto na pinto at may dalawang malaking lalaki na
nakaharang dito.
"Sino 'yan?" matigas na tanong ng isa sa malaking lalaki na nakaharangsa pinto
habang nakatingin sa akin.
Bahagyang sumulyap sa akin ang lalaking nagdala sa akin dito at sinagot niya ang
tanong ng nagbabantay.
"Siya yung babaeng pinapasok dito ni Lord D, si Lara Laureen Miller," sagot nito.
Tumango naman angdalawa at turningin sila sa akin at pinalapit. Tahimik akong
humakbang palapit at bago umalis ang lalaking naghatid sa akin dito ay nagsalita na
muna ito.
"lkaw lang ang pwedeng pumasok sa 100b ng opisina ni Lord D. Huwag mo siyang
galitin kung gusto mo pang masikatan ng araw." Bahagya akong naguluhan sa sinabi ng
lalaki pero hindi ko na rin ito pinansin dahil muli na namang burnalik ang kaba ko
nang buksan na nila ang pinto at pinapasok na ako sa 100b ng opisina ng sinasabi
nilang Lord D.
Bumungad sa aking pagpasok ang isang billiard table at sa may unahan naman ay may
nakita akong malaking cabinet na may laman na iba't ibang mga inurning alak na para
bang isa itong koleksyon dahil may mga nakalagay ditong mga years kung kailangan
nagawa ang mga alak. Malaki ang opisina pero madilim dito sa 100b dahil wala akong
nakikita na mga bintana at sin ag ng araw galing sa labas. Ang nagsisilbing ilaw
lang clito ay ang chandelier sa gitna.
"Mrs. Miller, I'm glad you came here to our headquarters, and you want to talk to
me."
Muli akong bumalik sa aking sarili nang marinig ko ang boses na iyon. Hinahanap ko
ito at may nakita akong lalaki na nakatalikod sa aking gawi at may hawak siyang
isang baso na may laman na alak. Napakurap ako sa aking mga mata at humakbang ako
palapit clito habang hindi pa rin nawawala ang tingin ko sa kanya.
Kahit nakatalikod siya ay makilala ko pa rin siya, siya nga si Adler! Hindi ako
pwedeng magkamali dahil kilalang kilala ko si Adler at pati na rin ang kanyang
katawan kahit na nakatalikod.
"A-Adler?” tawag ko sa kanya.
Hinay-hinay siyang napaharap sa akin at nanlaki ang aking mga mata at natigilan
nang tuluyan na talaga siyang humarap sa akin.
Kahit na hindi ko buong nakita ang pagmumukha niya dahil may suot siya sa
kalahating mukha niya na isang mask, kilala ko pa rin siya at alam ko na siya si
Adler! Kamukha niya ang aking asawa at hindi ako pwedeng magkamali.
"A-Adler, h-how. .. bakit?” hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko ngayon sa
kanya. Nawala lahat ng mga ni-rehearse kong mga tanong kagabi para sa kanya nang
parang bula dahil natulala ako ngayon habang nakatingin sa kanya. Nakita kong
inilapag niya ang hawak niyang baso at humakbang siya palapit sa akin at bahagyang
ngumiti.
"Adler,” mull' kong tawag sa kanyang pangalan, nagbabakasakali na makilala niya
ako.
"Call me Lord D, Lara Laureen Miller.”
I l l . DENVER ARISON
EPISODE 5
4 YEARS AGO...
Nakaupo sa kanyang rocking chair ang matandang nagngangalang Antonius Arison, ang
nagmamay-ari ng isa sa mga successful empire kasunod ng Miller Empire, ang Arison
Empire. Maraming negosyo ang matanda at kasama na rito ang underground businesses
at ang kanyang itinayo na mafia organization, ang Arison Mafia. Habang turnatagal
ay hindi na maiwasan na mapasip ng matanda kung sino ang magmamana sa lahat ng
pinaghirapan niya at sino ang magpapatuloy sa kanyang mga negosyo. Wala siyang
pamilya at wala rin siyang anak. Nawala sa isipan ni Antonius na importante pala
magkaroon ng anak lalo na't ito ang susunod sa kanyang mga yapak, pero hull' na sa
lahat si Antonius at tanggapin na lang ang mga kamalian niya. Sa ngayon ay nag-
iisip na lang siya kung sino ang bibigyan niya ng mana sa mga kasamahan niya sa
organisasyon at mga taong pinagkakatiwalaan niya.
Nasa kanyang isla ngayon ang matanda at
dito niya naisip na magpahinga at gusto niya rin na dito na siya mamatay.
Nagpapahinga si Antonius sa balcony ng kanyang kwarto na nakaharap sa may dagat.
Habang nagpapahinga ang matanda ay hindi niya maiwasan na maningkit sa kanyang mga
mata nang makita niya ang mga tauhan niyang papunta sa mansyon habang may buhat na
lalaki.
Napatayo si Antonius at mabilis siyang lumabas sa kanyang kwarto at bum aba para
mapuntahan niya ang kanyang mga tauhan na may dalang lalaki. Pagkarating ni
Antoninus sa grand hall ay agad niyang nakita ang mga tauhan niya malapit sa
entrance at may nakahigang lalaki sa may sahig at para na itong patay.
"Sino 'yang dinala ninyo dito sa mansyon
1<0?!" takang tanong ni Antonius sa mga tauhan.
Hindi mapigilan na kabahan at matakot ng mga tauhan ni Antonius sa kanya dahil
kahit matanda na ito ay kayang-kaya niya pa rin pumatay ng isang tao nang walang
awa.
"Lord A, nakita po namin ang lalaking 'yan sa may tabing d agat habang nagbabantay
kami sa isla. Akala namin ay patay na siya pero nang e-check namin ang pulso ay
meron pa, pero mahina na nga lang. Mukhang galing din sa pagsabog ang lalaki dahil
sira ang kalahating
mukha niya," sagot ng isang tauhan ng matanda.
Napakunot ang noo ni Antonius Arison at hinay-hinay siyang napalapit sa lalaki at
tinignan niya nag pagmumukha nito. Hindi mapigilan na magulat ni Antonius nang
makompirma niya kung sino ang lalaki, si Damon Adler Miller! Kilalang-kilala niya
ang lalaki dahil ito ang kakompetensya niya sa negosyo pero hindi niya ito
kinalaban dahil bumibilib siya sa katalinuhan at kakayahan ng lalaki. Naguluhan si
Antonius habang nakatingin sa nanghihinang si Damon Adler. Bakit nagkaganito ang
lalaki? Ano ang nangyari?
"Tawagin ang mga doctor! Kailangan iligtas ang lalaking 'to! Dalhin niyo sa
operation room!" malakas na sigaw ni Antonius.
Mabilis naman na gurnalaw ang kanyang mga tauhan at muli nilang binuhat at walang
buhay na si Damon Adler Miller. May sariling hospital dito sa isla si Antonius
Arison at pati na rin mga doctor at iba't ibang mga espesyalista.
Hindi na niya kailangan pang pumunta sa syudad dahil kumpleto na ang lahat ng
kagamitan dito sa kanyang isla kaya tiwala siyang maliligtas pa ang lalaki ng
kanyang mga doctor.
Biglang pumasok sa isipan ang ang kanyang gagawin sa binata. Si Damon ay
malakingtulong
kay Antonius sa kanya at sa negosyo nito. Kung sa lalaking ito niya ipapamana ang
kanyang mga kayamanan ay sigurado siyang palalaguin niya ito, pero kailangan niya
munang manipula ang lalaki.
Mabilis na sumunod si Antonius sa may hospital dito sa kanyang isla at hinintay na
maging maayos ang kalagayan ng lalaki.
Habang naghihintay si Antonius sa labas ng operation room ay nalaman niya ang
totoong nangyari sa binata. Nasama pala ito sa pagsabog ngyacht na pagmamay-ari ni
Rebecca Dela
Cueva, ang natitirang anak ng drug lord na si
Edward Dela Cueva, ang mahigpit na kalaban ni Antonius. Hindi mapigilan na maawa ng
matanda sa sinapit ng lalaki lalo na noong malaman niyang kasama pala nito ang
asawa niya sa pagsabog at nailigtas ito samantalang siya naman ay hindi.
"Kumusta? Maayos na ba ang kondisyon niya?" tanong ni Antonius sa isa sa kanyang
mga doctor dito sa kanyang isla.
"Yes, Lord A. Pero malaki ang naging pinsala ng pagsabog sa mukha ng lalaki. Ang
kalahating mukha niya ay tuluyang nasira hanggang sa may dibdib nito. Pero sa
susunod na araw ay isasailalim na naman namin ito sa operasyon
upang maayos namin ang kanyang mukha hanggang sa may dibdib nito.”
Tumango si Antonius at napasilip siya sa binata na nasa loob ng operation room.
"Gawin niyo ang lahat para maligtas ang lalaking 'yan.”
"Masusunod, Lord A.”
Kasabay sa nangyaring pagsabog kay Damon Adler Miller ay nawalan din nito ng ala-
ala. Hindi niya kilala ang kanyang sarili at nagtaka siya sa nangyari sa kanya,
lalo na nang makita niya ang nangyari sa kalahati niyang pagmumukha.
"Ikaw ang anak ko. Ang iyong pangalan ay Denver Arison at ikaw ang magmamana ng
lahat ng negosyo natin, pati na rin ang organisasyong nabuo ko,” seryosong sabi ni
Antonius kay Ad ler at tinapik nito ang balikat ng lalaki.
Alam niyang mali ang kanyang ginawa at kailangan niyang ibalik si Ad ler sa totoo
nitong pamilya pero kailangan ni Antonius ng tagapagmana sa kanyang negosyo at wala
siyang ibang naisip na pagbigyan nito kundi ang tinulungan niya lang na si Damon
Adler Miller.
Nang gumaling na si Damon Adler ay tinuruan siya ni Antonius kung paano gumamit ng
baril at kung paano makipaglaban. Pinakilala niya rin sa lalaki ang mga negosyo
niya at lalo na sa underground business at ang pinapatakbo niyang Arison Mafia.
Hindi mapigilan na humanga ng matanda kay Adler dahil kahit na nawalan ito nang
alaala ay lumabas pa rin ang pagiging matalino nito sa negosyo at sa pagmamanipula
ng mga tao.
Buo na ang desisyon ni Antonius, ipapamana niya ang lahat ng ari-arian niya kay
Damon Adler Miller. Sa maikling panahon na kasama niya ito ay itinuturing niya na
rin itong anak at wala siyang nakita o narinig na reklamo galing sa lalaki.
"Dad, kailan po ba ako pwedeng pumunta sa syudad at puntahan ang mga sinasabi mong
mga negosyo natin?" tanong ni Adler kay Antonius. Bahagyang ngumiti ang matanda at
napatitig sa may dagat.
"Sa tamang panahon, Anak. Makakapunta ka rin doon, pero ngayon ay dito ka muna at
marami ka pang dapat malaman."
Napatingin si Antonius kay Adler at nakita niya ang lungkot sa mga mata nito at
alam niyang gustong-gusto na nitong lumuwas sa syudad. Pinagbigyan niya ang
itunuring niya na rin na anak na si Adler at pinakilala niya sa kanyang mga
kasamahan ang itinuturing niyang anak.
Dahil nasira na ang kalahating mukha nito ay nagsusuot na ito palagi ng kalahating
maskara para maitago sa ibang tao ang mga peklat nito.
Pinakilala niya sa kasamahan niya sa organisasyon si Damon Adler Miller bilang anak
niya na nagngangalang Denver Arison at ito na ang magiging tagapagmana sa kanyang
mga ari-arian.
Nang maramdam na ni Antonius na malapit na siyang mamatay ay pinatawag niya si
Adler— na Denver na ang pangalan ngayon at kinausap niya ito.
"D-Dad, makakaya ko kayang patakbuhin ang lahat ng mga negosyo natin kapag nawala
ka? Hindi ko kaya," sabi ni Adler habang nakatingin sa matanda.
Hindi mapigilan na mapatawa ni Antonius dahil kilalang-kilala niya ang lalaking
nasa harapan niya. Alam niya na ito ang nag angat ulit sa Miller Empire sa murang
edad niya lang kaya alam niyang nasa maayos na kamay ang kanyang mga pinaghirapan.
"Denver, may tiwala ako sayo kaya ko binigay sayo ang lahat ng kayamanan ko at pati
na rin ang organisasyon. Alam kong hindi mo ito pababayaan kagaya ng ginawa mo.
Gusto ko sanang humiling sa 'yo bago ako mawala sa mundong ito, anak."
Kumunot ang noo ni Adler at mas lalo pa siyang lumapit sa kanyang itinuturing na
ama na nanghihina na ngayon.
"What is it, Dad?"
"Bago ako mamatay, gusto kong kunin mo ang Miller Empire."
Mas lalong naguluhan si Adler sa sinabi ng kanyang ama kaya mull' siyang nagtanong.
"What do you mean, Dad? Alam kong ka kompetensya natin ang Miller Empire, pero
hindi ko maintindihan kung ano ang gusto niyong iparatingsa akin," muling sabi
nito.
Nanghihinang ngumiti ang matanda at tinapik niya ang pisngi ng lalaki.
"Kunin mo ang Miller Empire, Denver. Kung maaari ay pakasalan mo ang CEO nila
ngayon na si Lara Laureen Miller. Kunin mo ang kompanyang iyon at pakasalan mo ang
babaeng 'yon," seryosong sabi ng matanda habang nakatingin sa lalaking itinuring
niya na rin na anak.
Alam ni Antonius na naguguluhan pa rin hanggang ngayon si Adler lalo na't wala pa
rin talaga itong naaalala galing sa kanyang nakaraan. Pero dadating ang panahon na
maintindihan niya rin ang gusto niyang ipagawa sa lalaki. Ayaw niyang madaliin ang
lahat kaya si Adler na ang
bahalang gumawa ng paraan kung paano ito mapalapit sa babaeng nagngangalang Lara
Laureen Miller, ang asawa ng lalaki.
"Dad—
"Promise me, Denver."
Matagal hindi nakasagot ang lalaki pero unti-unti rin itong napatango kaya ngumisi
si Antonius.
"l promise, Dad."

I l l . CONFIRMATION
EPISODE 6
Napakurap ako sa aking mga mata habang nakatingin pa rin kay Adler na nakangising
nakatingin sa akin. Hindi pwedeng magkamali ako, siya si Adler! Hindi niya ba ako
naaalala? May amnesia ba siya? O pinaglalaruan niya lang ako? Hindi ako
nakikipagbiruan!
"You're my husband," diretsahan kong sabi sa kanya.
Nakita ko ang bahagyang pagkagulat sa kanyang mukha nang sabihin ko iyon. Mahina
siyang turnawa at muli siyang ngumisi.
"Hmmm. What are you planning to do, Lara Laureen? Alam kong pinaimbestiga mo ako
kaya ka nandito ngayon sa headquarters namin.
already expected you to come here."
Napakagat ako sa aking labi nang sabihin niya iyon sa akin. Hindi ko mapigilan na
mapatingin sa maskarang suot ni Adler at napatitig ako rito. Napansin niya atang
nakatitig ako rito kaya tumalikod siya sa akin at muli siyang naglakad papunta sa
kanyang table at kinuha niya ang kanyang baso na may lamang alak at
ininom ito.
"What do you want, Miss? Alam mo na ang totoong mukha ni Denver Arison kaya urnalis
ka na rito," malamig na sabi ni Adler.
Napailing naman ako kahit hindi niya ako nakikita.
"l want you, Adler," seryoso kong sabi at mabilis akong humakbang palapit sa kanya
at niyakap siya sa kanyang likuran. Naramdaman kong natigilan siya sa aking ginawa
at nang aakmang ilalayo na niya ako sa kanya ay mas lalo ko pa siyang niyakap ng
mahigpit at napapikit din ako sa aking mga mata.
"A-Ano ba?! Huwag mo akong yakapin! My name is Denver, and I'm not your f*cking
husband!" sigaw ni Adler at humarap siya sa akin at itinulak niya ako palayo sa
kanya. Muntik na akong mawalan ng balanse, buti na lang at napahawak ako sa edge ng
kanyang table.
Nakita ko ang pagsisisi sa kanyang mukha nang itulak niya ako pero mabilis lang
umiwas ng tingin sa akin at lumayo. Tinignan ko lang din siya ng masama dahil
naiinis ako sa kanya.
Isa lang ang magpapatunay kung siya ba talaga si Adler o hindi.
"Sige, ititigil ko 'tong kahibangan ko at hindi
na kita guguluhin sa isang kondisyon!" sabi ko sa kanya.
Muli siyang humarap sa akin at tinaasan niya ako sa kanyang kilay.
"What is it?"
Humakbang ako palapit sa kanya at tinignan siya ng seryoso.
"Maghubad ka ngdamit sa harapan ko, ngayon na!"
Nagulat siya sa aking sinabi.
"W-What the f*ck, woman?! Bakit naman ako maghububad sa harap mo?" inis niyang
sabi.
Lumapit ako sa kanya at hinawakan ko ang kanyang damit. Itataas ko na sana ito nang
mahigpit niyang mahawakan ang aking kamay upang hindi ko maitaas ng tuluyan ang
kanyang damit. Pinanlakihan niya ako sa kanyang mata at pinanlakihan ko rin siya sa
aking mga mata, hindi ako mag paawat!
"Stop it, woman! Isa!"
"Maghubad ka na nga kasi! May tingnan lang
"You're harassing me!" sigaw niya.
Umiling naman ako at mas lalo pang hinila ang kanyang damit paatas habang siya
naman ay pinipigilan ang aking ginagawa.
"Maghubad ka na kasi!" nakanguso kong sabi at muli kong inangat ang kanyang damit.
"Lord D, may problema ba rito?!"
Pareho kaming natigilan ni Adler at naramdaman ko ang pag hawak niya sa aking
beywang at bahagya niyang paghigit sa akin palapit sa kanya nang bumukas ang Pinto
ng kanyang opisina. Napakagat ako sa aking labi at itinago ko ang aking mukha sa
dibdib ni Adler sa sobrang hiya. Nakita kaya nila ang kagagahan na ginagawa ko sa
boss nila?
"N-Nothing. Get out!" malakas na sigaw ni Adler.
"P-Patawad, Lord D! Narinig kasi namin ang malakas ninyong pagsigaw dito sa loob—"
"Get out!"
Naramdaman ko ang pagsirado sa Pinto ng opisina ni Adler kaya muli akong bumalik sa
aking agenda ngayon, ang hubarin ang damit ni Denver Arison na kamukha ng aking
asawa. Itinaas ko na ang kanyang damit kaya wala na siyang nagawa kundi ang
pabayaan ako. Nang maitaas ko na ang kanyang damit ay agad kong nakita ang mga
tattoo niya, ang tattoo ng asawa ko! Nang makompirma ko ang tattoo niya ay hindi ko
mapigilan na mapatingin din sa kabilangdibdib ni Adler at nakita ko ang peklat
dito-malaking peklat sa kanyang kalahating dibdib. Hindi ko na napatuloy
itongtitigan nang alisin na ni Adler ang aking kamay na nakahawak sa kanyang damit
at ibinaba na niya ito at inayos.
Masama niya akongtinignan habang inaayos ang kanyang damit na nagusot.
"What the hell, woman?! Gusto mo bang ipaligpit na kita sa mga tauhan ko?! I can
kill you whenever I warnt!" galit niyang sabi sa akin.
Hindi ako nagsasalita. Nakatingin pa rin ako sa kanyangdibdib kahit na nakababa na
ang kanyang damit at hindi ko na nakita ulit ang kanyang tattoo at ang peklat sa
kabilang dibdib niya. Ang bigat ng aking dibdib ngayon at hindi ko mapigilan na
maisip kung ano ang nangyari kay Adler sa loob ng apat na taon na magkahiwalay
kami.
Muli akong nag-angat ng tingin kay Adler at hindi ko na mapigilan na maging
emosyonal. Ganun pa rin ang ekspresyon sa kanyang mukha ngayon, inis at galit dahil
sa aking ginawa. Pero hindi ko na ito masyadong pinansin, gusto kong mayakap muli
si Adler kaya ang ginawa ko ay muli akong humakbang palapit sa kanya at niyakap
siya sa kanyang bewang at napapikit ako sa aking mga mata.
"Woman! I said—"
"l missed you. Come back to me, come back to us, Ad ler."
Napahikbi ako habangyakap pa rin siya. Hindi niya ako itinulak palayo kaya mas lalo
ko pang hinigpitan ang pagyakap sa kanya.
Wala akong pakialam kung nawalan man siya nang alaala, o nag-iba siya ng pangalan—
ang importante ay buhay siya. .. buhay ang asawa ko, buhay si Adler!
Nag-angat ako ng tingin sa kanya at nakita kong nakatitigdin siya sa akin na para
bang naguguluhan siya sa aking ginagawa ngayon. "Who are you?" mahina niyang tanong
sa akin.
Inangat ko ang aking kamay at hinawakan ang kanyang pisngi at bahagya itong
hinaplos.
"l'm your wife, and l'm here to get you again," sagot ko sa kanyang tanong at
tumingkayad ako para maabot ko ang kanyang labi at hinalikan siya.
Nanlaki ang kanyang mga mata at bahagya siyang nagulat sa aking ginawa. Naramdaman
ko ang kanyang kamay na nakahawak sa aking bewang at bago niya pa ako itulak palayo
ay ikinapit ko na ang aking braso sa kanyang leeg at mas lalo pa siyang idinikit
sa akin at mas
pinalalim ko ang paghalik ko sa kanya.
May alaala o wala, kukunin ko si Adler. He's not Denver Arison. His real name is
Damon Adler Miller, and he's my long-lost husband.
 
I l l . PLAN
EPISODE 7
HINALIKAN ako pabalik ni Adler kaya bigla akong hindi makagalaw. Nagulat na lang
ako nang hinawakan niya ako sa aking bewang at naramdaman ko na lang ang pagbuhat
niya sa akin at pinaupo niya ako sa ibabaw ng kanyang table. Hinaplos niya ang
aking beywang at naramdaman ko na lang na ipinasok niya ang kanyang kamay sa 100b
ng aking damit kaya bahagya akong napaliyad sa pagitan ng paghahalikan namin
ngayon. Ang mga kamay niya ay napunta sa may dibdib ko at bahagya niya itong
pinisil pisil at nilalamas.
"A-Adler," banggit ko sa kanyang pangalan habang nanghihina na.
God! I missed this. ... I missed his kisses, his touches, everything about him !
Ibinuka ko ang aking bibig at agad niyang ipinasok ang kanyang dila kaya mas lalo
ko pang inilapit ang mukha ko sa kanya at ginagaya ang galaw ng kanyang labi habang
nakikipaghalikan sa akin. Kung saan-saan na rin naglalakbay ang kanyang mga kamay
at hindi ko na alam ang
PLAN aking gagawin, masyado na akong nalulunod.
Natigil lang ako sa aking pag-iisip at sa aking paghalik kay Adler at napamulat
ulit sa aking mga mata nang tumigil siya sa paghalik sa akin kaya napatingin ako sa
kanya na may halong pagtataka. Ngumisi si Adler at hinaplos niya ang aking pisngi.
"You're so hot, Miss Lara. Aware ba ang asawa mo na may kahalikan ka na ibang
lalaki? Baka magulat na lang ako na may biglang sumugod sa akin clito dahil
hinalikan ko ang asawa niya," mapaglarong sabi ng lalaking nasa akingharapan.
Matalim ko siyang tinignan at inalis ko ang kanyang kamay na nakahawak sa aking
pisngi at napatayo na rin ako habang nakatingin sa kanya. Hindi na ako nagdalawang
isip pa, sinampal ko na siya sa kanyang pisngi. Nakita ko ang gulat sa kanyang
mukha at napahawak siya sa pisngi niya na sinampal ko at muli siyang turningin sa
akin habang nanlalaki pa rin sa kanyang mga mata.
"What the heck, Lara Laureen Miller?! Bakit mo ako sinampal, huh?! Do you want to
die?!" galit niyang sigaw.
Hindi ako natakot sa kanya. Sinigawan ko rin siya pabalik dahil inis na inis ako sa
kanya.
"Sinampal kita kasi isa kang napakalaking
gago! 00 nga pala, naalala ko na hindi nga ikaw ang aking asawa. You're Denver
Arison the jerk, not my lovely husband, Damon Adler Miller!
Sinampal din kita dahil hinawakan mo ang boobs
1<0 ! Ang kapal ng mukha mong pisilin ang boobs 1<0!" inis kong sabi sa kanya at
pinanlakihan ko siya sa aking mga mata.
Napangisi si Adler—I mean si Denver! Simula ngayon ay Denver na ang itatawag ko sa
kanya kasi bwisit siya sa akin. Habang hindi pa siya nakakaalala at hindi niya ako
kilala, Denver ang itatawag ko sa kanya at hindi Adler.
"Baka nakakalimutan mong ikaw ang unang nagsabi na gusto mo ako, hmmm?" mahangin!
"Kanina 'yon noong akala ko na ikaw ang asawa ko na si Adler! Hinawakan mo pa rin
ang boobs 1<0."
"W-What?! I didn't touch your boobs!"
Tinaasan ko siya ng aking kilay.
"Huh? Anong hindi?! Pinisil-pisil mo pa nga ang dibdib ko! Tignan mo nga itong suot
ko, na gusot na!"
"You kissed me first!" pagtatanggol niya sa kanyang sarili.
"Because I thought you were my husband, but it turns out that you're a jerk!" sigaw
1<0.
Nawala ang ngisi sa labi ni Denver at nakita ko ang paggalaw sa kanyang kilay, ibig
sabihin ay naiinis na siya sa akin. He's really Adler, no doubt. Pero dahil nawalan
pala siya ng alaala, hindi ko muna ipipilit sa kanya na burnalik siya sa akin.
Aalamin ko muna ang lahat kung ano ang nangyari sa kanya sa 100b ng apat na taon at
kung bakit hindi siya nakabalik sa amin na pamilya niya.
"I'm not a jerk! You were the one who came here and told me that I am your long-
lost husband! I didn't know you! Sino ka ba?! Alam kong gusto mo rin na makilala
kung sino ang totoong Denver Arison kaya ngayon na alam mo na, pwede ka nang
umalis!"
Napakagat ako sa aking labi habang nakatingin pa rin sa kanya ngayon. Inaamin kong
nasaktan ako sa sinabi niya sa akin dahil bakas sa boses niya na hindi niya talaga
ako kilala—na wala lang ako sa kanya. What happened to you, Adler?
Huminga ako nang malalim at matapang kong sinagot ang kanyang sinabi sa akin.
"Well, you were right! Nandito rin ako para malaman ang totoong pagmumukha ng
bwisit na si Denver Arison at napagtanto kong mas nakakabwisit pala siya sa
personal. Kaya Mr.
Arison, bye!" mataray kong sabi at padabog na urnalis sa kanyang opisina at lumabas
na rito.
Agad na burnungad sa aking pag labas ang mga securities ni Denver sa labas ng
kanyang opisina. Inirapan ko lang ang mga ito at taas noong naglakad paalis sa
building nila. Hindi pa ito ang huling pagpunta ko rito, babalik ako! Sa ngayon ay
may mga dapat pa akong malaman at ito na muna ang aking aasikasuhin. Ang mahalaga
ngayon ay alam ko na talagang hindi ako nagkakamali, na buhay pa rin si Adler.
"Hindi ka naman pinaputukan ng baril niya,
Napairap ako sa tanong ni Bellamy nang sabihin ko sa kanya na tapos na akong
pumunta sa headquarters na pagmamay-ari ni Denver Arison, ang asawa kong may
amnesia.
"Well, hindi naman. Hinalikan ko kasi siya sa kanyang labi kaya hindi na siya
nakapalag pa sa akin," sagot ko sa kanyang tanong.
Muntik nang maibuga ni Bellamy ang iniinom niyang kape sa aking harapan kaya
bahagya kong napa atras sa aking kinauupuan at napangiwi sa kanya.
"Huwag mo kasi akong gulatin!" pagdadahilan niya.
Inirapan ko na lang si Bellamy at napahalukipkip. Agad ko siyang tinawagan at
nakipagkita ako sa kanya rito sa coffee shop kung saan kami nagkikita palagi.
"Gusto kong malaman kung ano ang nangyari sa kanya sa 100b ng apat na taon,
Bellamy. Bakit hindi ako maalala ni Adler? Ang tagal na noong nangyari ang
pagsabog!" sabi ko sa kanya.
Sumeryoso na rin ang mukha ni Bellamy habang nakatingin sa akin.
"Ayon pa sa mga nakalap kong mga impormasyon sa dating nagtatrabaho kay
Antonius Arison ay binibigyan nila ng gamot noon si Denver Arison na pangpawala ng
alaala nang tuluyan. Pero maliit na dose lang naman ito, parang pampatigil lang ito
para makaalala ang isang tao, Lara," seryosong sabi ni Bellamy. Nagsalubong ang
aking kilay at hindi ako makapaniwala sa kanyang sinabi.
"W-What? Why?! Bakit ginawa iyon ni Antonius Arison kay Adler? tanong ko.
"Because he's desperate to have a successor of his empire, Lara. Nararamdaman na
niyang mamamatay na siya kaya kahit na hindi maganda ang kanyang gagawin, ginawa
niya na lang para may mapagbigyan siya sa kanyang mga pinaghirapan at si Damon
Adler Miller lang ang qualified nito kaya ginawa ito ng matanda," sagot ni Bellamy.
Kinuha ko ang aking kape na in-order at napainom ako clito habang malalim na nag-
iisip. Inilapag ko ang aking hawak na baso at mull' akong napatingin kay Bellamy na
nakatingin pa rin pala sa akin ng seryoso.
"Bell, ang ibig sabihin ba nito ay hindi na makakabalik ang alaala ng asawa 1<0?"
kinakabahan kong tanong sa kanya.
"Lara, I'm not a doctor or specialist. Gusto mong masagot iyang mga katanungan mo?
Pumunta tayo sa doctor na makakasagot diyan sa mga katanungan mo."
Sinamahan ako ni Bellamy sa kilala niyang specialist, isang kaibigan niyang
neurologist na naka-assign sa Lockwood Hospital.
"Well, it depends pa rin naman iyan sa gumagamit at hanggang kailan pinapainom sa
kanya yung gar-not. Alam niyo ba kung hanggang kailan? Nakaabot ba ng taon?" tanong
ng doctor.
Napatingin naman ako kay Bellamy dahil wala naman akong alam. Siya lang naman itong
professional marites dito at sinu-sweldohan ko rin siya kaya dapat alam niya ang
lahat ng details. "Hindi umabot ng taon, Marky. Natigil iyong pagbibigay sa kanya
ng gamot nang hindi na ito magtanong tungkol sa mga nakaraan niya," sagot naman ni
Bellamy.
Tahimik lang akong nakikinig dito sa gilid pero lahat ng mga sin abi ng doctor ay
tinake down notes ko sa aking utak.
"Possibly pang bumalik ang alaala nito, lalo na't palagi ninyo itong pinapaalala sa
kanyang nakaraan. Siguro ay slowly lang muna, huwag ninyong biglain dahil apat na
taon din itong nawalan ng alaala diba? Slowly but surely. Mas importante rin na
dalhin ninyo ito sa mga specialist para mas alam kung ano ang gagawin," wika ng
doctor na kaibigan ni Bellamy.
Tumango naman ako at nagpapasalamat na rito.
Umalis na kami ni Bellamy sa may hospital at hinatid niya ako pauwi sa bahay.
Habang nasa byahe ay tahimik lang ako at malalim ang aking iniisip.
"So, what's your plan?" rinig kong tanong ni Bellamy.
Napatingin naman ako sa kanya at bumuntong-hininga.
"Hmmm. Well, gagamitin ko ang kumpanya
para mapalapit kay Adler—I mean Denver Arison, Bellamy."
Turnaas ang kilay ni Bell habang patuloy siya sa kanyang pagd a-drive.
"Ano namang plano 'yan? Need help ba?" Bahagya akong napasimangot.
"Pineperahan mo lang talaga ako palagi,
'no? Client lang ba talaga angturing mo sa akin, Bellamy? Kaibigan ang kailangan ko
ngayon!"
Mahina siyang turnawa at tumango. "Fine. I'm here for you as a friend, so continue
your talkings."
Bumuntong-hininga ako at muli akong nag salita at sinabi ang balak kong gawin.
"Alam mo naman na laging na-i-issue ang
Miller Empire sa kagagawan ng mga Arison, diba? Well, para mawala ang alitan sa
pagitan ng mga kumpanya namin ay bibigyan ko ng offer si Denver Arison na hindi
niya kayang tanggihan, sabi ko kay Bellamy at ngumisi.
Kumunot ang kanyang noo at muli akong sinulyapan.
"Paano mo gagawin 'yan? Hindi na siya ang asawa mo, Lara."
Napanguso ako at muling napatingin sa labas.
"l know, Bell. Pero kahit hindi ako maalala ni Adler ay alam ko pa rin na may
epekto pa ako sa kanya. He's still into me. I will use my charm at lahat ng nakapag
baliw sa kanya noong nakaalala pa siya,' sabi ko kay Bellamy at muli siyang
nginisihan.
Napailing lang ito habang patuloy sa kanyang pagdadrive.
"Well, good luck with your plan, Lara. I hope you succeed."
Ngumiti ako at bumuntong-hininga.
"Dapat lang."

I l l . CONFUSED
EPISODE 8
DENVER ARISON
"You're my husband. " "1 want you, Adler."
F*ck!
Bakit ba palagi kong naririnig ang boses niya sa aking ulo? Minsan naman ay
makikita ko na lang siya sa ibabaw ng table ko habang kinikindatan ako, o hindi
naman aytinatawag ako gamit ang kanyang nakakaakit na boses. Hindi ako
makapagtrabaho ng maayos at wala akong maintindihan sa mga pinagsasabi sa meeting
kanina sa may conference room. F*ck! Nababaliw na ata ako.
"Lord D."
Agad akong napaayos sa aking pag-upo at bahagyang niluwagan ang suot kong necktie
nang pumasok ang aking secretary sa 100b ng aking opisina. Siya iyong pinapunta ko
nang gustong makipagkita ni Lara Laureen kay Denver Arison. I don't want to take a
risk to show up, so I ask him to pretend to be me. Mukhang hindi nagalingan sa pag
a-arte ni Bruno si Lara kaya nagtaka at agad itong pinaimbestiga.
"Lord D, tapos ko na po ang inyong pinapagawa sa akin." Lumapit sa akin si Bruno at
may nilagay siya sa ibabaw ng aking table na brown envelope at agad ko naman siyang
tinignan at tinaasan ng aking kilay.
"Sigurado ka bang nandito na lahat ng pinapahanap ko sa 'yo?" malamig kong tanong
sa kanya.
Taranta siyang tumango at sumagot. "Y-Yes, Lord D. Lahat po ng kailangan ninyong
malaman ay nandyan na po sa 100b."
"Okay, you may now go out."
Mabilis itong urnalis sa opisina ko at nang makalabas na ito ay agad kong binuksan
ang envelope at agad kong nakita ang isang papel na may nakalagay na Damon Adler
Miller. 00, pinapa imbestiga ko nga ito dahil gusto kong malaman kung kamukha ko ba
talaga ang asawa na tinutukoy ni Lara Laureen Miller, o gusto niya lang talaga
akong landiin at ginagamit niya lang ang pangalan ng asawa niya.
While looking at the paper with the name of Damon Adler Miller, I can't stop myself
from feeling nervous, and I don't know why? Simula n ang masangkot ako sa isang
pagsabog, ayon pa sa aking ama na si Antonius Arison, pakiramdam ko ay maraming
nawala sa akin... at hindi ko alam kung ano ang mga ito. Kahit na noong
nagpapagaling pa lang ako sa aking mga natamong sugat ay marami akong
napapanaginipan na mga pangyayari pero hindi ko alam kung ano ang mga ito at kung
sino ang kasama ko sa mga pangyayaring iyon. Ang alam ko lang ay may kasama akong
isang babae at nagpakasal kami sa labas ng palasyo. Hindi ko alam kung isang
panaginip lang ba talaga iyon— gawa-gawa lang ng aking utak, o isa iyong alaala na
kailangan ko dapat malaman.
F*ck. I have so many questions, but I don't know where to get answers.
Apat na taon na ang nakalipas pero may gumugulo talaga sa aking utak at nang
makaharap ko ang babaeng nagngangalang Lara Laureen Miller ay hindi ko mapigilan na
magtaka dahil biglang bumilis ang tibok ng aking puso nang makita ko siya. Do I
know her from the past? She said that I am her husband and she wants to get me
again.
When I kissed her back. ... I felt something— like it's so familiar to me, and I
couldn't stop myself from kissing her soft lips. Is she my ex-girlfriend?
But she said I'm her husband!
But I'm not Damon Adler Miller. My name is Denver Arison, the only son of Antonius
Arison. May dapat ba akong malaman? May mga bagay ba akong hindi alam?
Damn! Ayan ka na naman, Denver. Kung anu-ano na lang ang iniisip mo kaya ka hindi
makalabas sa iyong opisina, eh.
I sighed. I decided to open the papers about Damon Adler Miller. Ang una kong
nakita ay ang buong pangalan ng lalaki.
Damon Adler Gómez-Acebo Miller. He's the former CEO of Miller Empire na ngayon ay
si Lara Laureen na ang pamamalakad. Damon is famously known as the Devil
Billionaire because of his ruthless strategies in business, and whoever fights with
him will go to the ground.
Hindi ko mapigilan na mapataas sa aking kilay nang nabasa ko 'yon. That's a little
bit exaggerated.
Damon Adler Miller already has four children, two boys, and two girls. Ambrose
Miles, Apollo
Aldrich, Artemis Blithe, and Athena Cantia Miller. The last three kids are
triplets, and they're already three years old, turning four this year.
Hindi ko mapigilan na mapatitig sa mga
pangalan ng mga bata at may kakaiba akong nararamdaman ngayon at hindi ko alam kung
ano. Nakaramdam ako ng paninikip sa aking dibdib kaya napatayo na muna ako at
kumuha ako ng alak at uminom bago muling bumalik sa aking upuan at ipinagpatuloy ko
ang aking ginagawa.
He married Lara Laureen Montenegro two times. The first wedding was held in the
Philippines, and it's a civil wedding while the other one is five years later in a
castle in Madrid, Spain— a castle?
Nabitawan ko ang hawak kong papel at napahawak sa aking ulo nang maramdaman kong
kumirot ito. Nang mapapikit ako ay muli ko na namang nakita ang isang imahe sa
aking isipan, naglalakad ang isang babae sa aisle at nakasuot ito ng isang wedding
gown at may maliit na korona sa kanyang ulo. Ako iyong lalaking naghihintay sa
kanya pero hindi ko mamukhaan ang babae dahil hindi ko ito nakikita wala akong
nakikita na malinaw na mukha sa babaeng hinihintay ko.
"F*ck!" malakas akong napasigaw at hinagis ko ang baso rito sa ibabaw ng aking
lamesa sa may dingding.
Napasandal ako sa aking kinauupuan at
napahawak sa aking ulo habang nakapikit pa rin. What happened to me? Nagkaganito
rin ako two years ago, and when dad knew that, he immediately gave me medications,
and the dreams and headaches I felt were gone.
Kailangan ko na bang uminom ulit ng gamot? But I didn't know what kind of medicine
they gave me when I had headaches.
Inalis ko muna ang suot kong mask at napahilamos ako sa aking mukha.
For the past four years, I've been wearing this mask. It's something I cannot live
without. I was upset when I saw my face after the surgery and couldn't accept that
the other side of my face had already been scarred. One of the reasons I couldn't
face other people is because of this, and I'm constantly here in our headquarters
rather than in my Dad's company. Because of my scars, I decided to stop dating
girls. They were scared when they saw the scars on my face up to my chest.
Well, wala na rin naman akong gana makipagrelasyon sa mga babae at mas gustuhin ko
pang mapag-isa sa aking buhay pero lahat ng ito ay nagbago nang magpakita sa akin
si Lara Laureen Montenegro Miller. Ang babaeng nanghalik na lang bigla sa akin at
nagsabing
gusto niya ulit akong kunin.
I can't stop myself from thinking about her— thinking about her soft lips pressing
mine. Damn.
Huminga ako nang malalim at napagpasyahan na muling tignan ang mga impormasyon
tungkol kay Damon Adler Miller. Muli kong inilipat sa kabila ang papel at nang
tingnan ko na angsusunod na pahina ay hindi ko mapigilan na magulat nang makita ko
ang mga litrato ni Damon Adler Miller. He looks like me! He looks like me without
scars on his face. I saw one photo and he's with Lara at a party. I can't stop
myself from staring at that photo. They look so happy and... in love.
Napahawak ako sa aking dibdib at napailing.
Am I Damon Adler Miller?
Kung oo man. ... Bakit naging Denver Arison na ang pangalan ko? Bakit walang
nabanggit na ganito si Dad noong buhay pa siya? At bakit ako nandito at hindi sa
piling ng pamilya ko?
I need to know more.

I l l . BUSINESS PROPOSAL
EPISODE 9
"Ma'am Lara, alam niyo na ba ang chismis tungkol sa Arison Empire? Nako! Bigla raw
nagsialisan ang mga investors ng kompanya nang malaman na iyong kinikita nilang si
Denver Arison ay isa palang impostor! Sino kaya ang nagpakalat ng tungkol doon na
balita, Ma'am?
Grabe naman!"
Napatigil ako sa aking ginagawa at nag-angat ng tingin kay Lily nang sabihin niya
iyon sa akin. Kapag talaga may chismisan na nangyayari sa kompanya at sa ibang
kumpanya ay present ang babaeng 'to, eh, kaya pati ako ay marami na ring alam dahil
sinasabi niya kaagad sa akin ang mga nasasagap niyang mga chismis sa paligid.
"Saan mo naman nalaman ang balitang Cyan?" tanong ko sa kanya habang nakataas sa
aking kilay.
"From a reliable source, Ma'am Lara! Sabi pa sa chismis ay wala na raw gustong mag
invest sa kompanya nila. Halal Karma is real talaga, Ma'am
Lara, 'no? Ayan ang napapala sa mga taong mga man 10101<0 at maduming maglaro!"
Hindi ko mapigilan na matawa sa sinabi ni Lily.
Of course, alam na alam ko angtungkol sa nangyari sa Arison Empire dahil una sa
Iahat ay ako talaga ang nagpakalat ng balitang iyon sa tulong ni Bellamy at syempre
binayaran ko rin ang mokong 'yon dahil hindi iyon gagalaw at tutulong nang walang
bayad, eh.
"Kawawa naman ang totoong Denver," sabi ko at bahagyang ngumuso. Ayokong makahalata
si Lily na matagal ko nang alam ang tungkol doon at ayokong malaman niya na ako ang
may kagagawan ng balitang 'yon kaya nagsialisan ang mga investors ng kompanya ni
Denver Arison. "Pero, Ma'am. ..." bahagyang lumapit sa akin si Lily kaya napatingin
ulit ako sa kanya.
"Ano 'yon?"
"Uhrn. Sino kaya ang totoong Denver Arison, 'no? Bakit kaya nagtatago siya? Ang
daming naloko sa impostor na Denver Arison! Grabe. Pa mysterious naman masyado ang
lalaking cyan. Gaano ba siya ke gwapo, ah?"
Sobrang gwapo ng totoong Denver Arison, Lily.
Gusto ko sanang sabihin iyon kay Lily pero alam ko na kapag sinabi ko iyon ay
magtatanong lang siya nang marami sa akin kaya ang ginawa ko na lang ay
angtumahimik.
Kasama iyon sa plano ko at sa mga susunod na araw ay pupuntahan ko na ulit si
Denver sa kanilang headquarters at bibigyan ko siya ng isang napaka lupet na
business proposal na hindi niya kayang tanggihan. Sayang naman ang pinaghirapan
ngdad niya kapag nalugi ito, diba? Tapos hindi pa lumalabas si Denver sa kanyang
lungga kaya hinding-hindi kaagad ito makakaahon. Sa ngayon ay papainitin ko muna
ang balita tungkol sa impostor na si Denver Arison at sa unting-unting pagbagsak ng
Arison Empire. Hmmm... minsan talaga ay masarap din magpahirap ng kalaban, eh.
Ganito pala ang nararamdaman nila Dad at Adler kapag may pinapabagsak silang
kompanya? Ang satisfying din pala kahit na alam mo naman sa una pa lang na may
madadamaytalaga sa gagawin mo. Pero hindi ko naman hahayaan na bumagsak talaga ang
kompanyang pinapalakad ni Denver dahil kawawa rin ang mga empleyado niyang walang
ibang ginawa kundi ang magtrabaho at nagpapakahirap.
"For sure na, Ma'am Lara, hindi talaga
mawawala sa rank one ang Miller Empire!" masayang sabi ni Lily at nag thumbs up
siya sa akin. Nginitian ko rin siya at napasandal ako sa akingupuan.
I know Dad and Adler will be proud of me. Hindi lang mga lalaki ang magaling sa
negosyo at sa mga iba't ibang strategies para mapanatili itong nasa itaas, magaling
din ang mga babae at isa na ako sa nagpapatunay nito. Hindi ako makakapayag na
hanggang ngayon ay minamaliit pa rin ang mga babaeng katulad 1<0.
Hays. Parang gusto ko tuloy magbakasyon kasama ang mga anak 1<0 ! Kaso sobrang busy
lang talaga ako sa aking trabaho at may paparating din na final exams si Ambrose
kaya busy siya sa school at ang triplets naman ay nag e-enjoy din sa kanilang pag-
aaral sa daycare.
Kahit na busy ako sa aking trabaho at kay Denver Arison, hindi ko pa rin
kinakalimutan ang trabaho ko bilang ina sa aking mga anak. Para sa kanila rin naman
itong ginagawa ko dahil matagal ko nang ramdam na gustong-gusto na nila makasama
ang daddy nila. Sana magtagumpay ako sa aking gagawin at hindi na mag inarte pa si
Denver sa akin at ibalik na niya sa amin si Adler.
DAHIL sa ginawa kong pagpapakalat sa impostor ni Denver Arison, mas [along urningay
ang business world at nakita ko rin sa balita ang tungkol dito. Maraming
nagpoprotesta sa labas ng Arison Building at gusto nilang malaman kung sino ang
totoong Denver Arison at alam ko na hinding-hindi haharap sa mga tao at mga media
ang nagtatago at ang totoong Denver Arison dahil takot ito. Dahil unting-unti nang
nababagsak ang kompanya nila, dito na ako eeksina.
Papunta ako ngayon sa headquarters nila Denver at ako lang mag-isa habang
nagdadrive sa aking kotse. May dala pa rin akong baril sa 100b ng aking bag, in
case of emergency lang naman. Angdami pa namang mga bantay sa buong headquarters
nila at may mga hawak pang mga baril kaya magdadala rin ako ng sarili kong baril.
Hindi ko alam kung papapasukin pa ba ulit ako sa 100b, baka kasi banned na ako
roon. Pero pwede namang mag try diba? Sabihin ko na lang na may business proposal
ako para sa kanilang boss.
Katulad ng ginawa ko noon, hindi ko talaga itinigil sa tapat ng building ang
sasakyan 1<0, sa medyo malayo ko ito pinark. Lumabas na ako sa aking kotse nang
mapatay ko na ang aking sasakyan at inayos ko muna ang aking suot na black fitted
backless dress. Pinaghandaan ko talaga ang araw na ito at sana mapansin din ni
Denver ang aking ayos ngayon dahil kung hindi ay babarilin ko talaga siya!
"Hi! Can I come in?" nakangiti kongtanong sa mga nagbabantay sa harapan ng gate ng
Arison Headquarters. Hindi ako familiar sa mga mukha nila at hindi ko rin nakita sa
loob iyong lalaking tumulongsa akin para lang makapasok sa loob.
"Sino ka at anong pakay mo rito?" malamig na tanong ng lalaking nagbabantay dito sa
may entrance.
Huminga muna ako ng malalim at muling ngumiti sa lalaki nang napakatamis.
"1'm here to talk to Lord D. Nandyan ba siya sa loob? Pwede ko ba siyang makita at
makausap?" malambing kong tanong sa lalaki, para naman papasukin ako.
"Sino ka ba? Anong pangalan mo para maibigay namin ito kay Lord D."
"Lara Laureen Miller. Sabihin mo na nandito ako para sa isang business proposal,
please?"
Malamig na tumango ang lalaki at turnalikod siya sa akin at nakita kong kinuha niya
ang telepono at may kinausap dito. Woah! Buti na lang talaga. Akala ko talaga ay
susungitan na naman ako kaya ginawa ko ang lahat para kalmado ko lang na makausap
itong
nagbabantay sa may gate.
Makalipas ang ilang minuto ay bumalik na ang lalaki malapit sa akin at binuksan
niya na rin ang gate kaya malawak ang aking ngiti dahil ibig sabihin ay pinapayagan
pa rin ako ni Denver na makapunta ako rito sa kanilang headquarters. Nice!
"Pumasok ka na at huwag kang gagawa ng gulo!"
Ngumiti ako sa lalaki at bahagya akong nag salute bako ako tuluyan na makapasok sa
100b. Marami akong nakikitang mga securities at kagaya ng mga nakikita ko noong
unang beses ko rito, marami akong nakikitang mga lalaking nagchichikahan sa gilid
at may mga nag-iinuman din. Mga miyembro siguro ito ng kanilang organisasyon at ito
na talaga ang official nilang tambayan.
Hindi na ako sinamahan ng mga bantay papunta sa opisina ni Adler dahil alam ko na
rin naman ito kahit na ikadalawang beses ko na itong punta rito. Kapag kasi sasakay
ka sa elevator ay pipindutin mo lang ang VIP button at mapupunta ka na sa floor
kung nasaan ang opisina ni Denver. lyon langdin ang nag-iisang room sa floor na
iyon kaya hinding-hindi ako mawawala.
Pagkarating ko sa floor kung nasaan ang office ni Denver ay agad ng bumungad sa
akin ang nakakalat na mga bodyguards sa hallway hanggang sa may pintuan ng opisina
ni Denver. Napalunok ako sa aking laway at nagsimula ng naglalakad nang hindi
pinapansin ang mga titig sa akin ng securities ni Denver. Grabe!
Nakakatunaw ang mga titig nila, para ka kasing may malaking kasalanan sa mga titig
nila.
Pew! Buti na lang at nakarating na talaga ako sa may pinto at agad ko rin itong
binuksan at bumungad sa akin ang mag-isang naglalaro ng billiard na si Denver
Arison. Sinirado ko na ang pinto ng kanyang opisina at naglakad ako palapit sa
kanya.
"Ahem," agaw pansin ko sa kanya upang tumigil siya sa kanyang paglalaro at lilingon
siya sa akin.
Tumigil nga siya sa kanyang paglalaro at tuluyan siyang humarap sa akin. Hindi ko
mapigilan na ngumiti at bahagya akong nagpose sa kanyang harapan at pinakita ang
aking suot. Pinasadahan niya ngtingin ang aking buong katawan mula ulo hanggang paa
at bahagya siyang ngumisi sa akin.
"Hello there, Lara."
Ngumiti ako nang nakakaakt kay Denver at bahagya ko ring kinagat ang aking labi.
"Hello, Mr. Denver Arison. Balita ko ay unti-unti nang bumagsak ang kompanya ninyo,
ah? Nalaman na ng mga investors at mga miyembro ng board of directors na iyong
palagi nilang nakakasama sa mga meetings at kinatatakutan nila ay isa palang
impostor."
Muling ngumisi si Denver at inilapag niya muna ang hawak niyang cue stick at
naglakad siya papunta sa may bar counter dito sa kanyang opisina at nagsalin siya
ng alak bago siya muling humarap sa akin.
"Oh, Lara! Do you really think na babagsak lang nang ganun ang negosyo namin? No. I
already predicted that it would happen, so I made plan B, plan C, and the whole
alphabet."
Napalunok ako sa aking [away nang sabihin niya iyon.
Naramdaman ko bigla ang aura ni Adler nang sabihin niya iyon sa akin. Totoo nga ang
sinabi ni Steven sa akin noong mga nakaraang araw na kahit nakalimut ka na sa mga
pangyayari sa nakaraan mo, lumalabas pa rin talaga ang totoong ugali mo at ito ang
nakikita ko kay Denver ngayon.
He still radiates the spirit of the devil billionaire, Damon Adler Miller.
Should I continue my plan?
Hindi ko napaghandaan ang ganitong pangyayari! Noong una ay one hundred percent
sure akong mananalo ako ngayon at walang ibang choice si Denver kundi ang makipag
partners sa Miller Empire.
Mukhang nagkakamali pa ata ako.
Kahit na nawalan ng alaala si Adler at siya na ngayon si Denver, hindi pa rin pala
talaga siya nagbabago!
Woah! Kailangan ko pa ring subukan ang pinaplano ko 'cause why not coconut, diba? I
can do it.
Huminga na muna ako ng malalim at matapan na humarap kay Denver at nginitian ko
ulit siya ng napakatamis.
"You know what, I have a proposal for you," sabi ko sa kanya.
Napataas siya sa kanyang kilay at humakbang siya palapit sa akin.
"Proposal? Hmmm. Is that an engagement proposal? Then, without any questions, I
will say yes to you, Miss Lara," mapaglaro niyang sabi at kinindatan niya ako.
Unting-unting nawala ang ngiti sa aking labi nangsabihin niya iyon sa akin.
Nakakasira ng
diskarte ang isang 'to! Inuunahan niya ako palagi.
Hindi ko pinakita kay Denver na hindi ko nagustuhan ang kanyang banat para sa akin.
Nginitian ko siya at humakbang din ako palapit sa kanya at hinawakan ko ang kanyang
dibdib at bahagya itong hinaplos habang nakatitig sa kanya.
"Hmm. That's so romantic, Mr. Arison! But I'm sorry to tell you, I already have a
husband, eh. Pero pwede naman nating pag-usap ang kasama sa business proposal ko
para sa 'yo," malambing kong sabi at nginitian siya.
Bahagyang yumuko si Denver at inilapit niya ang mukha niya sa aking mukha kaya
natigilan ako at hindi makagalaw.
"Na cu-curious tuloy ako dyan sa proposal mo para sa akin, Miss Lara. What is it?
I'm beyond interested," he said huskily, and he wrapped his arms around my waist.
Napahawak ako sa may dibdib niya at para akong nawawalan ng hininga sa lapit ng
katawan naming dalawa.
"Tell me, Lara," seryoso at madiin niyang sabi.
Sinubukan ko ang sarili kong makapagsalita ng maayos nang hindi nauutal. Nag-angat
ako ng tingin sa kanya at sinabi ang aking pakay.
"L-Let me invest in your company, and let's launch a project together."
Tumango siya at hinaplos niya ang aking pisngi.
Ngumisi si Denver habang mapang-akit akongtinignan.
"l like that idea, Miss Lara. It will definitely help our company. Thank you for
the concerns, and I will heartily accept your offer," seryoso at malambing niyang
sabi.
Hindi ko mapigilan na mapalunok sa aking laway habang hindi pa rin natatanggal
angtingin sa kanya. Hindi ko matanggal ang tingin ko sa lalaking nasa aking
harapan.
"Pwede ko na bang pirmahan ang kontrata sa proposal na binigay mo sa akin, Miss
Lara?" Napakurap ako sa aking mga mata sa kanyang tanong.
"H-Huh? Wala pa akong dalang kontrata rito," mahina kong sabi at napakagat ako sa
aking labi.
Damnit! Akala ko ba ay pinaghandaan mo ang araw na ito, Lara Laureen? Bakit hindi
ka nakapaghanda ng isang kontrata?! F*ck! Dapat ako ang nagmumukhang intimidating
ngayon,
eh. Bakit naging siya na?! Nakakainis! Mukhang nabaliktad pa ang sitwasyon ngayon.
"Hmmm. Okay. So, let's seal it in an altern ative way."
Napakunot ang noo ko sa kanyang sinabi.
"Altern ative way, what?"
Tinitigan niya ako sa aking mukha at nakita kong burnaba ang titig niya sa aking
labi kaya napalunok ako sa aking laway.
"This way."
He pulled me close to him, and he sealed me with a kiss on my lips!

I l l . BILLIARD TABLE R18+

EPISODE 10
WARNING: RATED SPG.
"S-Stop! Oh, God l"
Nakababa na ang strap sa suot kong backless dress at nasa may puson ko na ito.
Mabilis rin niyang naalis ang suot kong silicon bra kaya hubad na ako sa aking pang
ibabaw ngayon at kitang-kita na niya ang aking dibdib. Mabilis akong binuhat ni
Denver at pinaupo niya ako sa ibabaw ng kanyang billiard table at ako naman ay
nakakapit sa kanyang balikat.
"D-Denver, stop! I don't want to have s*x with you—Ohh!" bahagya akong napaliyad
nang maramdaman ko ang kanyang bibig sa may dibdib ko at bahagya niyang sinisipsip
ang aking utong at ang isa niya namang kamay ay nilalamas ang isa kong dibdib.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at nakita ko ang nag-aalab niyang mga titig habang
nakatingin sa akin. Bahagyang napaawang ang aking bibig habang nakatingin din sa
kanya at nakawak sa kanyang balikat.
Itinigil niya na muna ang kanyang ginagawa
sa aking dibdib at isinandal niya ang kanyang mukha rito habang nakatingin sa akin.
"Hmmm. Why?"
F *Ck.
Even his voice is so hot. Paano ko siya mapapatigil at paano ako titigil?!
Napalunok ako sa aking laway at matapang siyang tinignan sa kanyang mga mata at
nagsalita.
"I-I only give myself to my husband, only Adler. You're not him, so I don't want to
have s*x with you," mahina kong sabi habang nakatingin sa kanya.
"But you said I look like your husband, Lara."
"K-Kamukha ka lang niya, but you're not
"Then, I'll be him. I'm your husband, and I will mark you today, Lara."
Muli akong sinunggaban ng isang mainit na halik ni Denver—I mean Adler. Mas naging
mainit at marahas ang paghalik niya sa akin na para bang gigil na gigil siya sa
aking labi. Ikinawit ko ang aking mga binti sa kanyang beywang at ang aking kamay
naman ay kumakapit sa kanyang batok at nakipag palitan ako ng halik sa kanya
ngayon.
Naramdaman ko ang kanyang kamay na bumaba sa suot kong dress at pumasok ito sa
loob at naramdaman ko na lang na hinawakan niya ang aking hita hanggang sa
makapunta sa suot kong panty at hinaplos ako doon. Mahigpit akong napakapit sa
batok ni Adler at napapikit din ako sa aking mga mata ng bahagya niyang idiniin ang
kanyang daliri sa may panty at pinaikot-ikot niya ang paghaplos niya doon na mas
lalong nagpahina sa buong katawan ko.
"Open your eyes, Lara," bulong niya sa akin kaya hinay-hinay kong iminulat ang
aking mga mata at bumungad sa akin ang nag-aalab niyang mga mata.
Hinawakan niya ang aking baba at bahagya niyang ibinuka ang aking bibig garnit ang
kanyang hinlalaki at ipinasok niya ito sa loob kaya napanganga na rin ako habang
nakatitig sa kanya. Inilapit ni Adler ang kanyang mukha sa may tainga ko at
naramdaman ko ang kanyang dila doon kaya bahagya akong napatingala at namungay ang
aking mga mata sa kanyang ginagawa.
"You're like a living aphrodisiac to me, Lara. I can 't stop myself from wanting
you. What did you do to me? Who are you? Why can't I stop myself
from thinking about you?"
Tinignan ko siya sa kanyang mukha at hinawakan ko ang suot niyang maskara.
Hinawakan niya ang aking kamay na nakahawak sa kanyang suot na maskara, inalis ko
naman ang kamay niya at nagsalita.
'"Cause, you're crazy over me, Adler. I'm the only woman who can make you like
this. No one can make you like this, only me. Adler, come back to me, please."
Hinaplos ko ang kanyang pisngi at aakmang aalisin ko na ang suot niyang maskara
nang pigilan niya ako.
"No. Please, don't. don't take it away," mahina niyangsabi at urniwas ngtingin sa
akin.
Napakagat ako sa aking labi at hindi mapigilan na masaktan habang nakatingin sa
kanya. Sigurado akong nagkaroon siya ng malaking insecurities ng dahil sa mga
peklat sa kanyang mukha. Pero hindi ko siya lalayuan, hindi ko ititigil ang mga
plano kong kunin ulit siya. Ang mga peklat na ito ay nagsisimbolo ng totoo niyang
pagmamahal sa akin at sa mga anak niya. Kung hindi dahil kay Adler ay baka hindi na
kami maligtas ngtriplets at baka nasama pa ako sa pagsabog noon.
"Ad ler, do you know where you got these scars?" tanong ko sa kanya habang
nakatingin sa
kanyang suot na maskara at sa kanyang leeg na may nakita akong peklat. Ang peklat
niya ay galing sa kanyang kabilang mukha hanggang sa may dibdib niya.
Nakita ko ang pagkunot sa kanyang noo habang nakatitig sa akin.
"Where?" tanong niya sa akin.
Ngumiti ako at muling hinaplos ang kanyang pisngi.
"Nakuha mo 'yan habang nililigtas mo kami ng mga anak mo. You sacrificed yourself
just to ensure that your kids and I are safe. I was pregnant that time when we got
kidnapped by your crazy ex-girlfriend, Adler. Nakuha mo ang mga peklat na iyan
habang nililigtas kami, Adler.
You don't have to be ashamed of your scars. Tanggap ko cyan, tanggap ko ang buo
mong pagkatao kahit hindi mo na ako maalala ngayon."
Hindi ko mapigilan na mapaiyak habang sinasabi ko iyon sa kanya. Pinunasan niya ang
aking luha habang nakatitig pa rin sa akin.
"Lara
"Adler, I'm here to help you—to get your memories back. Your kids are waiting for
you, baby. I'm waiting for you to come back, Adler." Hinay-hinay kong inalis ang
kanyang suot na
maskara at habang inaalis ko ito ay napapikit si Adler na para bang natatakot siya
na makita ang aking reaksyon. Nang tuluyan ko nang natanggal ang kanyang maskara na
suot ay hindi ko mapigilan na mapatitigsa naging resulta ng pagsabog kay Adler.
Inangat ko ang aking kamay at hinaplos ko ito. Muling napamulat sa kanyang mga mata
si Adler at turningin siya sa akin.
"Lara."
I smiled at him. "You're still the most handsome man I've ever known, Adler."
Nakatitig lang siya sa akin at hindi ko mapigilan na kabahan dahil ang para siyang
mangangagat sa uri ng tingin niya sa akin ngayon.
"Stop the talkings. I want you now."
Muli niya akong hinalikan at naramdaman kong hinubad niya na rin ang kanyang suot
na damit. Hinila rin ni Adler pababa ang suot kong dress kaya ang natitirang saplot
na lang sa aking katawan ay ang aking suot na panty. Ibinaba niya ako sa billiard
table kaya nakatayo na ako ngayon sa kanyang harapan. Muli akong hinalikan ni Adler
kaya napakapit din ako sa kanyang balikat at hinalikan siya pabalik.
"With or without memories, you're mine," rinig kong sabi ni Adler at hinalikan niya
ako sa aking leeg at naramdaman ko ang bahagya niyang pagkagat sa akin doon na
parang bampira. "W-With or without memories, I'm all yours, Adler."
Ngumiti siya sa akin at muli akong hinalikan sa aking labi. Natigil ako sa paghalik
kay Adler nang marinig ko ang pagkasira niya sa aking panty at itinapon niya na
lang ito nang basta-basta. Binuksan niya na rin ang kanyang belt at inalis na ang
natitirang saplot sa kanyang katawan hanggangsa pareho na kaming dalawang nakahubad
ngayon.
"Adler! Wala akong masusuot mamaya!"
"Isipin na lang natin 'yan mamaya. Sa ngayon, ito muna ang isipin mo." Hinawakan
niya ang aking binti at bahagya niya itong itinaas at napaawang na lang ako sa
aking bibig nang maramdaman ko ang biglaan niyang pagpasok sa aking 100b.
"Ahhh!" napahiyaw ako nang malakas sa sobrang sakit sa kanyang pagpasok at
napakapit din ako ng mahigpit sa edge ng billiard table na sinasandalan ng aking
pwet.
"I'm sorry. I can't take this anymore," parang nahihirapan niyang sabi. Hindi muna
siya gurnalaw habang nasa aking 100b na siya ngayon. Isinandal niya ang kanyang
mukha sa may balikat
ko at hinalikan ako doon.
Napalunok ako sa aking laway at hinaplos ang kanyang buhok.
"1-It's okay. Nagulat lang ako sa pagpasok mo, pero kaya ko naman,” mahina kong
sabi. Nag-angat siya ng tingin sa akin at seryoso niya akong tinignan.
"Pwede na ba akong gumalaw?”
Napakagat ako sa aking labi at tumango.
”Y-Yes.”
Nang bigyan ko na siya ng permiso na gumalaw, naramdaman ko na ang mahigit niyang
pagkakahawak sa may pwet ko at bahagya niya rin akong binuhat at nagsimula na
siyang gumalaw habang nasa aking loob. Mahigpit akong napakapit kay Adler at
napaawang ako sa aking labi lalo na noong mas lalong bumilis ang paglabas masok ni
Adler.
"A-Ad ler!”
Buhat-buhat na niya ako ngayon at nakapulupot ang isang braso niya sa aking beywang
habang ang isa naman ay nakahawak sa may pwet ko. Kay Adler na ako kumukuha ng
lakas ngayon dahil buhat na niya ako.
"Ahhh! Adlerl” napasiksik ako sa kanyang balikat at tuloy-tuloy ako sa aking pag-
ungol
ngayon habang patuloy siya sa kanyang paglabas masok sa akin. I heard him groaned.
Muli akong iniupo ni Adler sa ibabaw ng billiard table at hinawakan niya ang aking
leeg at bigla niya akong pinahiga sa ibabaw ngtable habang ang kalahating katawan
ko naman ay nakabitin lang sa ere. Hinawakan niya ang magkabila kong binti at
itinaas niya ito bago siya muling gurnalaw.
"Ahhh!"
He thrusted inside me faster and deeper. Habang patuloy siya sa kanyang pagbayo ay
nagkatitigan lang kaming dalawa ni Adler at kitang-kita ko ang labis na pagnanasa
sa kanyang mga mata habang nakatingin sa akin. Muling ipinasok ni Adler ang kanyang
hinalalaki sa aking bibig kaya napanganga ako habang umuungol na nakatingin sa
kanya. Hindi ko alam kung naririnig ba kami ng mga securities ni Adler ngayon sa
labas ng kanyang opisina pero wala akong pakialam.
"Oh, Lara! I already marked you. You cannot f*ck other guys, only me."
"Y-You already marked me for a long time, Adler. Kahit hindi mo pa sabihin, sayong
sayo lang ako. Ahhh!"
Pinatalikod ako ni Adler at hinawakan niya
ang aking balakang at bahagyang inangat ang aking pwetan. Napaawang ang aking bibig
nang muli siyang pumasok sa aking 100b at naging marahas ang kanyang mga galaw
habang nasa akin siyang ikuran. "Ahhh! Adler!"
"F*ck!
Hinawakan niya ang aking baba at inilapit niya ang kanyang mukha sa may tainga ko.
"I-1'11 accept your offer, Miss Lara. You're going to be the new investor of my
company and we will have a project together," wika niya habang patuloy siya sa
marahas na pag-ulos sa aking likuran. Oh, God! Paano ako makapag-isip ng matino sa
ginagawa namin ngayon.
"Y-Yes, Adler. I-I'm going to be your new investor—Ahhh! Oh, God! Yes! Faster.
Ahhh! Malapit na ako!" napahiyaw ako at nanginig ang buong katawan ng nararamdaman
ko ang aking pagsabog at agad ko ring naramdaman ang pagsunod ni Adler. Niyakap
niya ako ng mahigpit at napasandal siya sa aking likuran.
Pareho kaming nakasandal ngayon sa ibabaw ng kanyang billiard table habang
hinihingal.
Hinalikan niya ang aking likuran at muli
siyang nagsalita.
"I'm excited to work with you, Mrs. Miller."

I l l . MOTHER AND SON

EPISODE 11
Hindi ako makapaniwala na may mangyayari sa amingdalawa ni Adler. Nandito lang ako
sa kanilang headquarters para sabihin ang plan ko, ang maging new investor ng
Arison Empire at makasama sa isang business project si Denver Arison. Pero bakit
nangyari 'yon?! Tapos nasundan pa dito sa kanyang kwarto kung saan nakahiga ako
ngayon at nakatulala sa may kisame. Tulog na tulog si Adler sa aking tabi at
mahigpit ang kanyang pagkakayakap sa akin at nakasiksik din ang kanyang mukha sa
may leeg ko.
Napatingin ako sa aking suot na relo at nakita kong 7PM na. Sigurado akong
hinahanap na ako ng mga anak ko ngayon. Hindi pwedeng magdamag ako rito sa
headquarters ni Adler dahil hindi makakatulog ang mga anak ko kapag hindi ko sila
pinuntahan sa mga kwarto nila.
Napatingin ako sa mahimbing na natutulog na si Adler at hindi ko mapigilan na
mapahaplos sa kanyang mukha. Hindi naman agaw ng pansin
ang kanyang peklat sa mukha. Gwapo pa rin naman siya kahit na meron siyang peklat
sa kalahati ng mukha niya at wala namang problema sa akin nito. Sana matutunan
niyang hindi na magsuot ng maskara at hindi na rin siya magtatago sa ibang tao at
kaya na niyang humarap sa mga ito.
"Adler, uuwi na ako," mahina kong sabi at tinapik ang kanyang pisngi.
Narinig ko ang mahina niyang pag-ungol at mas lalo niya pang isiniksik ang mukha
niya sa may leeg ko at naramdaman ko rin ang paghalik niya roon.
"Dito ka na lang matulog, please. Don't leave me here," mahina niyang sabi at
hinaplos niya ang aking beywang.
Bumuntong-hininga ako at tinignan siya. "Hindi pwede. Kailangan kong urnuwi dahil
hinahanap na ako ng mga anak ko, Adler," seryoso kong sabi.
Nang sabihin ko iyon sa kanya ay atomatiko siyang nag-angat ng tingin sa akin at
seryoso niya akong tinignan.
"Ambrose, Apollo, Artemis, and Athena?" tanong niya sa akin.
Hindi ko mapigilan na mamangha nang
banggitin niya ang apat naming anak. Bakit niya kilala ang mga ito? Pina imbestiga
niya rin ba
"Wow! Kilala mo sila," nakangiti kong sabi. Ngumiti rin siya at napatingin siya sa
may kisame at muling nagsalita.
"Yeah. How I wish I could remember the past. I'm sorry for causing big trouble,
Lara," mahina niyang sabi.
Hinawakan ko ang pisngi ni Adler at hinalikan ko siya sa kanyang labi.
"You will, okay? Ipapakilala rin kita sa kanila, sa tamang panahon. Sa ngayon ay
gagawan na muna natin ng paraan kung paano ka makakaalala ulit," malambing kong
sabi sa kanya.
Humarap sa akin si Adler at tinignan niya ako ng seryoso.
"How are you really sure that I'm your husband, Lara? Dalawang beses pa lang tayong
nagkita tapos. . . tapos ganito na ang nangyari sa atin, nakaramdam na kaagad ako
ng kakaiba sa pagitan nating dalawa. Paano kung hindi talaga ako ang asawa mo at
kamukha niya lang ako? Tatanggapin mo pa rin ba ako?" tanong niya sa akin.
Napakurap ako sa aking mga mata habang nakatingin pa rin sa kanya.
Muli akong napatingin sa dibdib ni Adler na may mga tattoos at hinaplos ko ito.
Nag-angat ako ngtingin sa kanya at nginitian siya.
"I'm one hundred percent sure that you are my husband, Adler. Hindi ko ibibigay ang
sarili ko kung hindi ako sure na ikaw nga si Adler. I only give myself to my
husband. Hindi mo man maalala angtungkol sa nakaraan mo, kilalang kilala naman
kita," sabi ko at nginitian siya.
Hinawakan ni Adler ang aking baba at hinalikan niya ako sa aking labi. Muli siyang
pumaibabaw sa akin at inalis niya ang nakatakip na kumot sa aking hubad na katawan.
Bumaba ang halik niya papunta sa aking leeg habang ang kanyang kamay naman ay
nilalamas ang aking dibdib.
"Ahhh! A-Adler, kailangan ko na talagang umuwi," sabi ko at napakagat sa aking
labi.
Bahagya akong napaliyad nang maramdaman ko ang kanyang kamay na nilalaro ang aking
gitna kaya bahagya kong ibinuka ang aking mga hita upang mas lalo ko pang
maramdaman ang kanyang ginagawa sa akin.
"A-Adler—oh, God!" paano ko ba siya mapapatigil kung pati ako ay hindi ko rin
mapapatigil ang aking sarili.
"Before you go, let's do a quickie, okay?" malambing niyang sabi at pinagpalit niya
ang aming posisyon. Si Adler ay nakaupo ngayon habang ako naman ay nakaupo rin sa
kanyang kandungan. Pumayag na rin ako sa kanyang gusto kaya ako na ang nagpasok ng
kanya sa aking 100b at nagsimula na akong tumaas-baba.
"Ohhh!"
Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa aking balakang at tinulungan niya rin ako sa
paggalaw. Natapos ng dalawang oras ang pagtatalik namin ni Adler sa kanyang kama at
umuwi na talaga ako. Pero bago ako umuwi ay kinuha niya na muna ang aking cellphone
number upang ma-text at matawagan niya ako kung kailan niya gusto.
"Mommy Lara!" patakbong lumapit sa akin si Athena nang makita niya akong pumasok sa
aming bahay.
Alas diez na ng gabi pero hindi pa rin natutulog ang mga bata dahil hinihintay niya
ang pag-uwi ko. Kaya ako nagpumilit kay Adler na kailangan kong umuwi dahil alam
kong mangyayari ito at kung hindi ako uuwi, sigurado akong magtatampo ang mga bata
sa akin.
"Bakit hindi pa kayo natutulog? Pumunta na
kayo sa mga kwarto ninyo," sabi ko sa kanila at isa-isa silang hinalikan sa
kanilang mga pisngi.
Turnango naman sila at pinatay na nila ang malaki naming TV sa may living room at
urnakyat na sa may hagdan para makapunta na sa kanilang mga kwarto at makatulog.
"Mom, bakit po kayo na late umuwi?"
Hindi ko namalayan na hindi pa pala nakaakyat sa may hagdan si Ambrose at seryoso
siyang nakatingin sa akin. Kuya na si Pretty boy at mature na rin siyang mag-isip.
Siguro ay siya ang una kong pagsasabihan tungkol sa kanyang Daddy. Alam kong miss
na miss niya na rin talaga ang Dad niya dahil ilang beses na niya itong naitanong
at nabanggit sa akin. Walang galit si Ambrose kay Adler kahit ano pang mangyari ay
hindi niya magawang magalit sa dad niya dahil idol niya ito.
"Ambrose, may sasabihin si Mommy Lara sa 'yo," sabi ko sa kanya at hinawakan ang
kanyang kamay.
Pareho kaming nakaupo habang magkaharap dito sa may couch. Tahimik lang siya na
nakatingin sa akin at naghihintay sa susunod kong sasabihin.
"Pretty boy, may sasabihin sana ako tungkol sa Daddy Adler mo," sabi ko sa kanya.
Nakita ko ang bahagyang pagkislap sa kanyang mga mata nang mabanggit ko ang
pangalan ng kanyang Daddy.
"About daddy, Mommy Lara? Nahanap niyo na po ba siya? Kailan po siya uuwi sa amin?
I missed him so much!"
Hindi ko mapigilan na maging emosyonal at lumapit ako kay Ambrose upang yakapin
siya. Hinalikan ko ang tuktok ng kanyang ulo at hinaplos ang kanyang buhok.
Isa sa dahilan kung bakit gustong-gusto ko na bumalik ang mga ala-ala ni Alder ay
dahil sa mga anak ko, lalo na kay Ambrose na mas nakasama ni Adler nang matagal
kaysa sa triplets namin na hindi pa siya kilala sa personal. Kaya ko silang buhayin
mag-isa pero kahit anong mangyari ay naghahanap pa rin talaga sila ng Tatay,
hinahanap pa rin talaga nila si Adler kahit na kaya kong maibigay sa kanila
lahat. . . si Adler lang ang hindi.
Kaya ngayon na may pag-asa na akong makompleto kami ay gagawin ko ang lahat ng
makakaya ko para lang burnalik sa amin si Adler, bumalik ang daddy nila.
"A-Ambrose, buhay ang Daddy mo," mahina kong sabi at tinignan ko ang reaksyon niya.
Nanlaki ang mga ni Ambrose habang
nakatingin sa akin. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig galing sa akin.
"M-Mommy, is that true?" mangiyak-ngiyak niyang tanong sa akin.
Malambing akong ngumiti sa aking panganay at hinaplos ko ang kanyang pisngi. "Yes,
Pretty boy. But we have a little problem, eh."
"What is it, Mommy? Tell me."
Bumuntong-hininga muna ako bago muling magsalita.
"Your dad lost his memories with us, his past, and it is because of the accident
that happened four years ago. Hindi niya tayo kilala, pero huwag kang mag-alala
dahil nakausap ko na siya at handa siyang gawin ang lahat para bumalik ang alaala
niya at. .. at burnalik siya sa atin, Kuya Ambrose," nakangiti kong sabi sa kanya
at naramdaman ko na lang ang pagtulo sa aking luha kaya mabilis ko itong pinunasan
at mahinang natawa.
"I'm willing to wait for him, Mommy," nakangiting sabi ni Ambrose at hinawakan ang
aking kamay.
Napasinghot ako at ngumiti rin sa kanya. "Hindi ka galit sa amin, Pretty boy? Pati
na rin sa Daddy mo?" tanong ko sa kanya.
Kumunot ang kanyang noo at urniling.
"Why would I get mad at you and Daddy, Mommy? You didn't do anything, and no one
wanted the accident to happen. The more important thing right now is Dad's back,
Mommy. Hindi ka na talaga iiyak gabi-gabi habang iniisip mo kung ano ang nangyayari
ngayon kay Dad."
Napakurap ako sa mga mata ko nang sabihin iyon ni Ambrose. Lumapit siya sa akin at
hinalikan niya ang aking pisngi at muli siyang ngumiti.
"l know everything, Mom. Alam ko na gabi-gabi kang pumupunta sa office ni Dad at
doon umiiyak habang namimiss mo siya. Pero ngayon ay hindi ka na iiyak sa lungkot
at pagkamiss sa kanya dahil buhay si Daddy. Ang mahalaga sa amin ay makita kang
masaya, Mommy. Your happiness is our happiness 'cause we love you so much."
Muli akong naiyak sa sinabi ni Ambrose at niyakap ko siya ng mahigpit. "l love you,
Ambrose."
"l love you too, Mommy."
Magiging kumpleto rin tayo, malapit na.

I l l . HATE
EPISODE 12
PINIRMAHAN na ni Denver Arison ang kontrata sa pagiging new investor ko sa Arison
Empire at pati na rin sa partnership naming dalawa. Marami kaagad ang kumalat na
mga balita tungkol sa partnership ng Miller at Arison Empire. Maraming nagulat
dahil alam ng lahat na mahigpit na magkalaban angdalawang kompanya, lalo na noong
nalaman nila na kinuha ng mga Arison ang mga new project collaborations namin sa
ibang kompanya. Pero ngayon ay alam ng balita ang collaboration naming dalawa ni
Denver Arison. Napatawag din sa akin si Isabelle nang malaman niya ang tungkol sa
balita at ang sinabi ko na lang ay magtiwala siya sa akin.
Bakit ko naman kakalabanin ang kompanyang pinapalakad ni Adler? Isa pa, sa kanya
rin ang Miller Empire kaya bakit pa kami maglalaban? Mas mabuti pang maging
partners na lang kami para walang gulo.
"Ma'am Lara, sure ba talaga kayo diyan sa ginawa ninyo? Bakit kayo nag invest sa
kompanya ng impostor at traydor! Gusto niyo bang maloko rin tayo nun? Hindi sa
sinasabi kong wala akong tiwala sa inyo, Ma'am, pero may bad records na ang mga
'yon! Diba kalaban natin
'yon? Ma'am Lara! Ginayuma ba kayo ng Denver Arison na iyon?!" hindi mapakaling
sabi ni Lily nang malaman niyang nag pirmahan na kami ng mga kontrata sa kabilang
panig.
Walang kaalam-alam si Lily sa mga pinaggagawa ko at hindi ko rin siya sinabihan.
Gugulatin ko na lang siya kapag nakita na niya si Denver at mapagtanto niyang iisa
lang si Denver at si Adler kaya nakipag-partnership ako sa Arison.
Nginitian ko si Lily at tinaasan ng aking isang kilay para makita niyang sure na
sure talaga ako sa aking ginawa.
"Sure ako, Lily. Trust me, okay? Wala naman akong nakikitang bad comments tungkol
sa collaboration ng Miller at Arison, eh," sabi ko sa kanya.
"Meron, Ma'am Lara! Sabi nila ay baka raw hawak ng mga Arison ang leeg mo kaya
hindi ka makapalag sa collab ng Miller at ng kompanya nila!" bulalas ni Lilly.
Napahawak ako sa aking noo at bahagyang napahilot sa aking sentido. Parang ang durm
tuloy ng isipan ko nang sabihin ni Lily na hawak ng mga Arison ang leeg ko. Nung
pumunta naman talaga ako doon sa headquarters nila ay hawak nga ni Denver Arison
ang leeg 1<0. sa ibang paraan nga lang.
"Ma'am Lara?! Hawak ba kayo sa leeg ng mga Arison? Hawak ba ni Denver Arison ang
leeg ninyo?! Huwag kayong magsinungaling, sabihin niyo sa akin ang totoo!" naiiyak
na sabi ni Lily. Napakurap ako sa aking mga mata at muli akong nag-angat ng tingin
sa kanya.
"H-Huh? Y-Yes—l mean, hindi! Hindi nila ako hawak sa leeg kaya huwag kang masyadong
madrama diyan," sagot ko sa kanyang tanong.
Pinalabas ko na rin si Lily sa aking opisina at nang makalabas na siya ay uminom na
muna ako ng tubig dahil nakaramdam ako bigla ng uhaw. Habang pinapakalma ko ang
aking sarili ay narinig kong tumunog ang aking phone, kaya naglakad ako palapit sa
aking table at tiningnan ang phone ko na nasa ibabaw ng akingtable. Nakita ko na
si Adler ang nag text sa akin kaya dali-dali kong kinuha ang aking phone at
binuksan ang text message niya para sa akin.
Ad ler:
Are you free today?
Mabilis akong nagtype sa aking magiging reply sa message niya.
Yes! why?
Adler:
I missed you. Let's talk about something.. .. about business?
Napalunok ako sa aking [away ng mabasa ko ang message niya na iyon sa akin. Should
I come? Sinabi ko na sa kanyang hindi ako busy at free ako, kaya mag e-expect
talaga iyon na pupunta ako sa may headquarters nila.
Hindi pa ako nakareply sa text message ni Adler para sa akin pero muli ko na namang
narinig na tumunog ang aking phone, pero hind na ito tunog ng text message kundi
tawag na talaga! Kinuha ko ito at napakagat ako sa aking labi nang makita kong si
Adler ang tumatawag. Huminga ako nang malalim at sinagot ang kanyang tawagsa akin.
"Hello?" sabi ko nang masagot ko ang kanyang tawagsa akin.
"Hey. Are you free tod ay? Uhrn, may tanong sana ako sa 'yo tungkol sa project,"
wika niya sa kabilang linya.
Napakagat ako sa aking labi at muli akong
naupo sa aking swivel chair at sinagot ang kanyangtanong.
"Wala na akong appointments ngayon kaya libre ako. Susunduin ko na lang din
mamayang hapon si Ambrose sa school niya, iyon na lang ang nasa schedules ko
ngayon," sagot ko.
Narinig ko ang pag buntong-hininga niya.
"So, you will come here?"
May magagawa pa ba ako?
"Okay. See you later."
Nang natapos na ang pag-uusap naming dalawa ay agad na akong nag-ayos sa aking
sarili. Bago lang ako natapos sa meeting namin at ang haggard na talaga ng mukha ko
kaya kailangan ko munang mag-ayos ng aking sarili. Nagbihis na rin muna ako ng
darnit dahil ayokong pumunta doon sa headquarters nila na naka business attire.
Pagkatapos kong mag-ayos ng aking sarili ay lumabas na ako sa aking opisina at bago
ako urnalis ay nakasalubong si Lily kaya wala akong nagawa kundi ang harapin siya.
"Wow! Mukhang may date po kayo ngayon, Ma'am Lara!"
Napaiwas ako ng tingin sa kanya at tumikhim.
"W-Wala akong date, okay? Hindi na ako babalik clito kaya kung may problema man,
just send me a text message or email, okay?" "Noted, Ma'am! Enjoy po sa date ninyo
ngayon!"
Napailing na lang ako sa kanyang sinabi at hindi na ito sinagot pa.
Sumakay na ako sa aking kotse at bumiyahe na papunta sa headquarters nila Adler.
Nang makarating ako doon ay mabilis lang akong nakapasok dahil mukhang pinagsabihan
na sila ng Lord D nila na kapag ako ang pumunta ay hindi na sila magtatanong pa
kung ano ang aking pakay.
Nang makapasok na ako sa opisina ni Adler ay agad ko siyang nakita na naglalaro ng
billiard mag-isa. Hindi ko mapigilan na maalala ang nangyari sa amin ni Adler sa
kanyang billiard table. Buti na lang talaga at matibay ito at hindi kaagad nasira.
"Hey! You're here."
Napakurap ako sa aking mga mata nang marinig ko siyang magsalita.
"Y-Yeah. Hi!"
Ngumiti ako kay Adler nang lumapit siya sa akin at hinalikan niya ang aking pisngi.
"Do you want to drink?" tanong niya sa akin. Mabilis naman akong umiling dahil
malasing lang ako. Hindi ako pwedeng malasing dahil susunduin ko pa mamaya si
Ambrose sa school nila. Ang triplets naman ay nasa pamamahay ni Mommy ngayon kaya
hindi sila pumasok sa kanilang class.
"N-No. Hindi ako pwedeng malasing," sabi ko.
Tumango siya at naglakad papunta sa kanyang table. May kinuha siyang papel at
binigay niya ito sa akin kaya agad ko naman itong binasa. Nakita ko na ito pala ang
kontrata namin tungkol sa aming project. Muli akong napatingin kay Adler at seryoso
siyang nakatingin sa akin ngayon.
"We have a project together. So, it means my presence is highly needed?" seryoso
niyang tanong.
Napatango naman ako.
"Yes, Mr. Arison. Hindi pwedeng ako lang ang gumalaw, kailangan mo rin na gumalaw.
I need you," sagot 1<0.
Muli siyang napainom sa kanyang hawak na baso na may lamang alak at tumingin sa
akin.
"Ayoko," malamig niyang sabi.
Kumunot ang aking noo sa kanyang sinabi.
"H-Huh? Okay. Hindi ka naman magpapakita sa ibang tao, Adler, eh. Ako naman ang
kasama mo at gusto ko sana na kasama kita palagi kapag may pupuntahan ako."
"No."
"Adler—
"My name is Denver, okay? Kapag sinabi kong ayoko, ayokong magpakita sa ibang tao.
Pwede akong magpadala ng mga tauhan ko kapag may meeting at pwede rin akong um-
attend in virtual. There are so many ways, Miss Lara. Hindi ko isasakripisyo ang
sarili ko para lang sa project na ito, at hindi mo rin ako mapipilit na lumabas
dito para lang makasama ka."
Hindi ko mapigilan na masaktan nang sabihin iyon sa akin ni Adler. Alam ko naman na
natatakot siya na makita ng ibang tao ang tinatago niya, pero hindi habambuhay na
magtatago siya sa dilim! Kailangan niya rin na lumabas at harapin ang maraming tao.
"Adler, stop being stubborn l"
"Then stop being annoying, okay? Hindi mo ako mapipilit kung ayokong lumabas." Turn
alikod siya sa akin habang naka pamewang.
Napakagat ako sa aking labi habang hindi mapigilan na mainis sa kanya.
"You said you want to know about your past," mahina kong sabi.
Muli siyang humarap sa akin at turnango.
"Yes, but it doesn't mean na pwede mo na akong mautos-utusan, Lara. I have my ways
to make my memories back, and I don't need you."
Bahagyang napaawang ang aking bibig nang sabihin niya iyon sa akin. Nakita ko sa
kanyang mukha ang malamig na ekspresyon habang nakatingin sa akin habangsinasabi
niya iyon. "l hate you," sabi ko at turnalikod na ako sa kanya at naglakad paalis.
"Lara! I didn't mean to say that to you! Hindi pa tayo tapos mag-usap!" hull' kong
rinig galing sa kanya bago ako lumabas sa kanyang opisina.
Bahala siya sa buhay niya!

I l l . RECOGNIZED
EPISODE 14
RECOGNIZED
"Hmmm. Mukhang pumapag-ibig na talaga ulit itong best friend natin, Danica! Hindi
pa nga nakakaalala si Damon pero may pa love quarrel na kaagad na nagaganap! Ibang
klase talaga ang kamandag ng isang Lara Laureen Montenegro Miller! Ayieh! Sana
all."
Hinampas ko ng throw pillow ang pagmumukha ni Steven nang sabihin niya iyon. Tumawa
naman siya nang malakas. Buti na lang talaga nasa labas ng bahay ngayon ang mga
bata kasama ang mga yaya nila habang naglalaro. Sabado kasi ngayon at naisipan
naming dumalaw dito sa pamamahay nila Steven at ni Danica. Dalawa na ang kanilang
anak at one year lang din ang gap ng pangalawa nilang anak sa triplets ko.
Sinadya ko rin na pumunta rito para sabihin sana angtungkol sa masakit na sinabi sa
akin ni Adler kahapon, pero hindi ko pa nga nasasabi kung ano ang puno't dulo ng
pagkainis ko kay Adler ay agad na akong inaasar ni Steven kaya hindi ko masimulan
na magsalita. Nakakabwisit talaga ang isang 'to kahit kailan.
"Ano ba! Huwag mo ngang inaasar si Lara diyan, Steven. Nakikita mo naman na bad
trip
'yan, eh! Ano ba ang problema, Lara?" tumabi si Danica sa akin at kumapit siya sa
aking braso.
Bumuntong-hininga ako bago sabihin sa kanila ang nangyari at kung bakit ako
naiinis.
"Diba sinabi ko sa inyo na Adler is alive, but he can't remember the past? He
agreed that I would help him because he wanted to know our kids and me. Pero nang
sabihin ko sa kanya na kailangan niyang lumabas ay doon na siya nagalit. Alam ko
naman na nahihiya pa rin siya dahil sa peklat niya pero hindi naman habambuhay na
palagi na lang siya sa 100b ng kanyang headquarters! Tapos sinabi niya pa sa akin
na hindi niya ako kailangan? Na hindi niya ako mauutusan? Nakakainis siya! Kahapon
pa siya tumatawag sa akin nang makauwi ako sa bahay pero hindi ko sinasagot ang
tawag niya kasi naba-badtrip ako," nakasimangot kong pagkukwento sa aking mag-asawa
na kaibigan. Nagkatinginan silangdalawa ni Steven at Danica bago sabay na tumingin
sa akin.
"LQ nga," wika ni Steven habang nakatingin sa akin.
Turnango ang asawa niyang si Danica bilang
pagsang-ayon.
"Unang love quarrel sa bagong yugto ng buhay ng LARAMON." Nakangising sabi ni
Danica at kinindatan ako.
Napakunot ang noo ko at napailing na rin dahil ginawan pa nila kami ng love team
name. Ano kami, artista? Duh.
"Seryoso na kasi! Nakakainis siya. Sobra. Kaya hindi ko sinasagot ang kanyang tawag
— speaking of tawag, ayan! Turnatawag na naman siya!" inis kong sabi at pinakita sa
kanilang dalawa ang aking cellphone na ngayon ay may pangalan ni Adler sa may
screen habang tumatawag siya.
Napatili si Danica habang si Steven naman ay napatayo at pumalakpak nang malakas.
"Go, bro! Marupok 'yan ang best friend mo! Suyuin mo 'yan!" wika ni Steven habang
tinuturo ang screen ng aking phone na hanggang ngayon ay tumatawag si Adler.
Matalim kong tinignan si Steven at napagpasyahan kong patayin ko na ang cellphone
ko upang hindi na ulit turnawag ang mokong.
"Ay! Bakit mo pinatay, Lara? Ayaw mo bang makausap ang asawa mo?" tanong ni Danica
na nasa aking tabi ngayon.
Tinignan ko siya ng masama at humalukipkip.
"Hindi siya ang asawa ko! Ang asawa ko ay hindi ako kayang bwisitin ng ganito. Sabi
niya siya raw si Denver Arison kaya hindi siya si Adler! Bakit ko naman siya
papansinin, diba? Hindi ko siya kilala. Ang kailangan ko si Adler, hindi si
Denver!" inis kong sabi.
Napanguso si Steven at tumango habang si
Danica naman ay nakangising nakatingin sa akin. Inirapan ko silang dalawa. Mukhang
nagkamali ata ako na dito ako pumunta at sinabi ko sa kanila ang kinaiinisan ko.
Mas lalo pa nila akong inisar at nagpustahan pa silangdalawa kung ano ang susunod
na gagawin ni Adler para lang pansinin ko na ito.
Wala siyang susunod na gagawin! Wala siyang gagawin na panunuyo sa akin dahil hindi
niya naman ako kilala. Isang beses lang may nangyari sa amin at sigurado akong
makakalimutan din niya ako at hindi siya mag-aaksaya ng panahon sa akin. Hindi na
siya ang dati kong asawa kaya bakit pa ako aasa diba? Ako nga ang naghahabol sa
kanya in the first place kaya bakit niya ako susuyuin?
Hindi na ako aasa dahil masasaktan lang ako kagaya sa mga nangyari sa akin sa
nakaraan.
Kung ayaw niya ng tulong ko, e 'di wag!
Siguraduhin niya lang na gagawin niya ang dapat gawin. Kahit hindi na siya bumalik
sa akin, bumalik lang siya sa mga anak niya. lyon lang ang hinihiling ko kaya sana
tuparin niya na babalik siya sa mga anak namin.
Tatlong araw na ang nakalipas at pagkatapos nung p n ko ng tawag si Adler ay hindi
na ulit siya turnawagsa akin. Hindi na siya nagpaparamdam pa at kapag naman may
meeting tungkol sa collaboration ng Miller at Arison ay wala akong nararamdaman na
presensya ni Adler sa paligid. Nagpadala lang siya ng kanyang mga tauhan para
tumulong sa mga plano at mga kailangan na gawin.
Mukhang pinanindigan niya talaga ang sinabi niya sa akin na hindi niya ako
kailangan, ah? Bahala na talaga siya sa buhay niya. Kapag nagpakita ulit siya sa
akin, hindi ko siya papansinin!
"Ma'am Lara, kanina pa po kita tinatawag.
May problema po ba?"
Napakurap ako sa aking mga mata nang magsalita si Lily. Nawala pala ako sa aking
sarili at hindi ko namalayan na nagsasalita pala siya.
"Ano nga ulit 'yon?" tanong ko sa kanya. "Sabi ko po sa 'yo na pupunta raw ang
secretary dito ni Sir Denver Arison tapos may ipapapirma raw na inyo. Hindi pa rin
talaga makakapunta si Sir Denver, 'no? Ano kaya ang itsura niya at bakit siya hindi
nagpapakita?"
Hindi ko mapigilan na mainis lalo na nang mabanggit na naman ang pangalan ng
hinayupak na iyon.
"Ang Denver na 'yon ay isang pangit, paasa, at nakakabwisit na lalaki! Ayaw niya
magpakita sa akin? E 'di wag! Hindi ko siya hahabulin!" napasigaw ako ng malakas sa
labis kong inis. Hindi ko namalayan na nandito nga pala si Lily sa aking harapan at
narinig niya ang aking sinabi. Nakatulala siya ngayon habang nakaawang ang kanyang
bibig na nakatingin sa akin. Napatikhim ako at inaayos ko ang aking sarili.
"Umalis ka na muna rito sa opisina ko, Lily. May trabaho pa akong dapat kong
tapusin at ayoko ng istorbo," seryoso at malamig kong sabi sa kanya.
"Ma'am Lara
"l said, get out!"
Nagmamadaling urnalis si Lily sa 100b ng aking opisina at nang makaalis na siya at
napahawak ulit ako sa aking noo.
"F*ck." Napamura ako ng mahina sa sobrang inis.
Masyado akong affected sa nangyari sa amin at. . . at namiss ko na rin si Adler
kahit na inis na inis ako sa kanya. Kumusta na kaya siya? Nasa kanilang
headquarters pa rin ba siya ngayon? Ano kaya ang ginagawa niya? Sigurado akong
naglalaro na naman iyon ng billiard, kung hindi siya nag lalaro ay sigurado akong
uminom iyon ng alak sa 100b ng kanyang opisina. Hindi siya mag-aaksaya ng oras para
sa akin kaya hindi na ako aasa pa sa lalaking 'yon.
Habang tulala ako rito sa harapan ng aking monitor, nagulat na lang ako nang may
kumatok sa pinto ng aking opisina kaya burnalik ako sa aking katinuan at napatingin
ako rito. Bumukas ang pinto at bumungad sa akin ang nakasilip na ulo ni Lily habang
malaki ang ngiti sa mukha. "Hello, Ma'am Lara!" bati niya sa akin parang hindi ko
siya pinaalis kanina, ah?
"Ano na namang kailangan mo?" tanong ko sa kanya.
Pumasok siya sa 100b ng aking opisina at napakunot ang aking noo nang makita kong
may dala siyang isang bouquet of flowers. Inilapag niya ito sa ibabaw ng aking
table kaya muli akong napatingin sa kanya at tinaasan siya ng kilay.
"At binilhan mo pa talaga ako ng bulaklak,ah? For what, Lily?" tanong ko sa kanya.
Mabilis siyang umiling. "Nako! Wrong send ka, Ma'am Lara! Hindi ako nag bumili
niyan para sa 'yo," sabi niya at humagikhik.
Mas lalong kumunot ang aking noo at kinuha ko ang bulaklak na nilapag niya sa aking
lamesa at bahagya itong inamoy. Ang bango. Sino kaya ang nagpadala sa akin nito?
"Sino?" tanong ko at muling nag-angat ng tingin sa kanya.
"Secret!"
"Lily!"
"Just joking, Ma'am Lara! Ito naman, hindi mabiro. Pero seryoso PO, galing daw 'yan
kay DAM! Sino si DAM, Ma'am Lara?"
Mas lalong nag salubong ang aking kilay nangsabihin iyon ni Lily sa akin. DAM?
Sinong
DAM?
DAM....
Damon
Adler
Miller
DAMN!
Napakurap ako sa aking mga mata at
napahawak sa aking pisngi nang maramdaman kong urninit ito bigla.
"Halal. Nagba-blush si Ma'am Lara!"
Tinignan ko ng masama si Lily.
"U-Umalis ka na nga rito!" inis kong sabi sa kanya.
Muli siyang humagikhik at lumabas na sa aking opisina. Nang makalabas na si Lily ay
muli akong napatingin sa may bulaklak at nakita kong may kapirasong papel akong
nakita kaya kinuha ko ito at binasa ang nakasulat sa maliit na papel.
I'm sorry for being stubborn, Please, answer my calls? I'm waiting foryou to
forgive me. Let's talk, please? I didn 't mean everything bad I said to you.
-From DAM
Nang mabasa ko iyon ay tumunog bigla ang aking phone at nakita ko na si Adler ang
tumatawag sa akin. Mas lalo akong sumimangot. Bakit ngayon lang siya turnawag? Kung
gusto niya talaga na humingi ng tawad sa akin, sana ginawa na niya ito noong mga
nakaraang araw. Wala na sigurong trip sa buhay ang lalaking 'to.
Hindi ko sinagot ang kanyang tawag.
Hindi naman ako marupok sa kanya.
Gusto niyang mapatawad ko siya? Mag effort
na lang siya sa mga anak niya, huwag na sa akin.
Pinatawag ko si Lily pagkatapos kong hindi na naman sagutin ang tawag ni Adler.
Binigay ko sa aking secretary ang bulaklak dahil hindi ko naman ito madadala sa
bahay kaya binigay ko na lang sa kanya.
Bago ako umuwi sa aming bahay ay bumili na muna ako ng pasalubongsa mga bata dahil
nagtext sa akin ang Yaya nila Apollo na gusto raw nila ng donut. Nang makauwi na
ako sa bahay ay agad akong sinalubong ng tatlo kong makulit na anak at kinuha nila
angdonut na bili ko at patakbo silang pumunta sa may dining area. Si Ambrose naman
ay nagpaiwan at lumapit siya sa akin upangyakapin niya ako.
"How's your day, Mom?" tanong ng aking binata.
Ngumiti ako sa kanya at bahagyang kinurot ang kanyang pisngi.
"Okay lang naman, Pretty boy. Nawala ang pagod ko nang makita ko kayo ng mga
kapatid mo," nakangiti kong sabi at hina akong napaupo sa may couch. Lumapit sa
akin si Ambrose at hinawakan niya ang aking paa at bahagya niya itong hin ilot-
hilot.
Ngumiti ako sa kanya at nagpasalamat.
"Thank you, Anak."
Habang hinihilot ni Ambrose ang aking paa, nakarinig kami ng doorbell sa labas kaya
tumayo ulit ako dahil ako ang magbubukas. Pumunta na rin muna si Ambrose sa mga
kapatid niya na nasa dining area at nakikain na sa dinala kong donut.
Nang buksan ko ang pintuan ng aming bahay ay nagulat ako nang makita kung sino ang
nasa labas at narinig ko na mag doorbell.
Totoo ba itong nakikita ko?
Baka namamalikmata lang ako!
Napakusot ako sa aking mga mata at muli siyang tinignan na nandito ngayon sa aking
harapan, sa labas ng aming bahay!
"A-Ad ler? Anong.. .."
"You didn't answer my calls. You keep avoiding me. You didn't even visit me at the
headquarters anymore," malamig niyang sabl habang nakatingin sa akin.
Muling burnalik ang inis ko nang sabihin niya iyon. Parang ako pa ang may
kasalanan, ah?!
"Kasalanan ko pa kung bakit hindi kita pinapansin? You said you didn't need me,
malamig kong sabi.
Napahawak siya sa kanyang sentido at bumuntong-hininga bago muting nag-angat ng
tingin sa akin.
"Hindi ko sinasadya iyon, okay? I need you!" wika niya.
Bago ako makasagot ulit sa sinabi ni Adler ay may narinig akong nagsalita sa aking
likuran kaya napalingon ako rito.
"Mommy, sino 'yang kausap mo?"
Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko si Ambrose na seryosong nakatingin sa
akin.
Nakaramdam ako ng labis na kaba at muli akong napasulyap kay Adler at ngayon ay
nakatitig na siya kay Ambrose na para bang nakakita siya ng isang multo sa labis na
panlalaki sa kanyang mga mata.
"Ambrose—"
"D-Daddy Adler?" sabi ni Ambrose habang nakatingin kay Adler na nasa labas pa rin
ng aming bahay. Hindi nagsalita si Adler, nakatingin lang siya sa anak namin.
Oh my God. Ngayon ko lang napagtanto na maaari na niyang makita ang mga anak niya
ngayon dahil pumunta siya rito sa pamamahay namin. At ngayon, nakita na siya ni
Ambrose! He recognized Adler easily even he was wearing his mask!

I l l . REUNITED
EPISODE 14
"D-Daddy Adler?" tawag ni Ambrose kay
Adler.
Bago pa ako makapagsalita ay tumakbo na si Ambrose papunta kay Adler at niyakap ito
sa may beywang. Nang tingnan ko ang reaksyon sa pagmumukha ni Adler ay nakita ko
itong natigilan sa ginawa ni Ambrose at nakaawang din ang kanyang bibig na para
bang hindi niya alam kung ano ang gagawin o ano ang kanyang sasabihin.
Please, huwag mo sanang itulak palayo si Ambrose. Alam na ni Ambrose na nawalan ka
ng alaala kaya ramdam na niya ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Pero sana naman
ay hindi itulak palayo ni Adler si Ambrose dahil sigurado akong masasaktan ang anak
namin kapag ginawa niya iyon.
"D-Daddy, akala ko hindi ka na magpapakita sa amin. I missed you so much, Daddy!"
narinig ko ang paghikbi ni Ambrose habang yakap pa rin ng mahigpit si Adler.
Napatakip ako sa aking bibig at hindi ko na mapigilan ang sarili ko na maging
emosyonal sa aking nakikita sa aking harapan. Nagkasalubong ang paningin namin ni
Adler at nakita ko ang mapupungay niyang mga mata at muli siyang napatingin kay
Ambrose at hinaplos niya ang buhok nito at bahagya siyang lumuhod sa harapan ng
aming anak upang mapantay siya nito.
"Hey, big boy. Stop crying, hmmm? I'm here.
I'm happy to see you," malumanay na sabi ni Adler at bahagya siyang ngumiti kay
Ambrose at pinunasan ang luha nito.
Nakahinga ako nang maluwag ng makita ko ang maingat na pag kausap ni Adler sa aming
anak na si Ambrose. Nang dahil sa kanyang ginawa ay nawala bigla ang inis na
nararamdaman ko para sa kanya.
"Pwede ba akong pumasok sa bahay ninyo?" tanong ni Adler kay Ambrose at napasulyap
din siya sa akin kaya ang ginawa ko na lang ay tahimik na tumango.
"Yes, Daddy! This is your house too. Come inside and meet my siblings," wika ni
Ambrose at hinawakan niya ang kamay ni Adler at pinapasok sa 100b.
Nang makapasok na si Adler sa 100b ng bahay namin ay tamang-tama rin na lumabas ang
tatlong bata galing sa may dining area habang kumakain ngdonut. Natigilan sila sa
kanilang paglalakad at napatingin sila kay Adler na hawak ang kamay ngayon ni
Ambrose.
"Kuya Ambrose, who is he?" seryosong tanong ni Apollo habang nakakunot ang noo. Ang
dalawa namang babae na nasa kanyang magkabilang tabi ay tahimik na ngumunguya sa
kanilang kinakain na donut habang nakatingin din kay Adler.
Naramdaman ko na kailangan ko na talagang magsalita kaya lumapit ako sa triplets ko
at nginitian sila.
"Uhrn, mga anak, kain muna kayo sa may dining area ng donuts okay? Mag-uusap muna
kami rito tapos tawagin na lang namin kayo kung okay na," malambing kong sabi sa
kanila.
Tahimik silang turnango. Unang naglakad pabalik si Athena papunta sa may dining
area at surnunod na ang kanyang dalawang kapatid. Nang makaalis na silang tatlo ay
muli akong napatayo at humarap kay Ambrose at Adler.
"Mom, why didn't you tell them that Daddy's here?" seryosong tanong ni Ambrose
habang nakatingin sa akin.
Nagkatinginan kaming dalawa ni Adler at bahagya akong ngumiti rito para sabihin na
ako na ang mag-explain kay Ambrose sa mga pangyayari. Lumapit ako kay Ambrose at
hinawakan ko ang magkabila niyang balikat at tinignan siya ng seryoso.
"Ambrose, Kuya ka na kaya alam ko kung ano ang sitwasyon natin ngayon. Your dad
lost his memories and he can't remember anything about us. Sasabihin naman natin
ang totoo na—" hindi ko na natuloy ang aking sasabihin nang sumabat si Adler kaya
pareho kaming napatingin ni Ambrose sa kanya.
"Lara, it's fine. I'm willing to be their dad even if I can't remember anything.
Anak ko sila kaya gagampanan ko ang responsibilidad ko bilang ama nila. Hindi lang
ako nandito para sa 'yo, nandito ako sa pamilya naiwan ko, sa pamilyang matagal
nang naghihintay sa akin na makabalik. Hindi ko man kayo maalala, alam ko na
importante kayo sa buhay ko," seryoso niyang sabi habang nakatingin sa akin.
Hindi ko na mapigilan na mapaiyak sa kanyang sinabi. Lumapit sa akin si Adler at
hinalikan niya ako sa aking noo at niyakap ng mahigpit. Hinaplos niya ang aking
buhok at hinalikan niya ang gilid ng aking ulo.
"I'm sorry for being late. Hindi na ako aalis," malambing niyang sabi. Tumango ako
at mas lalo
pa siyang niyakap.
Turn ango ako at mas lalo pang sumiksik sa kanyang dibdib at mahinang umiyak. Nang
mahimasmasan ako ay binigyan ako ngtubig ni Ambrose at mabilis ko naman itong
kinuha at ininom. Pinakalma ko muna ang aking sarili bago namin mapagpasyahan na
pumunta sa may dining area kung nasaan ang triplets. Tahimik lang si Ambrose habang
nasa tabi ng kanyang Daddy Adler. Hindi niya kayang bumitaw sa pagkakahawak nito sa
kamay na para bang natatakot siya na mawala ito ulit.
Nang makapasok na kami sa 100b ngdining area ay agad naming nakita ang pagkukulitan
ng tatlo. Palagi silang nagkakaintindihan at kahit na si Apollo lang ang lalaki sa
kanila ay hindi hinahayaan ng dalawa kong prinsesa na ma out of place ang kapatid
nila.
"Mga anak, may ipapakilala ako sa inyo," tawag pansin ko sa kanila.
Napatigil sila sa kanilang paghagikhik at napatingin sa amin. Unang lumapit sa amin
si Artemis at surnunod naman kaagad sa kanya ang tatlo. Napatingala sila kay Adler
at napasulyap naman ako sa kanya. Kitang-kita ko ang kaba sa pagmumukha ni Adler
habang nakatingin siya sa tatlong bata na seryosong nakatingin sa kanya.
"Mommy, sino po siya? Kanina ko pa po siya tinititigan at hawak niya ang kamay ni
Kuya
Ambrose. Why is he wearing a mask?" tanong ni Athena sa akin at nakasimangot.
Napalunok ako sa aking [away at kumuha na muna ng lakas para sabihin sa
kanilangtatlo ang totoo. Tahimik lang ang dalawang lalaki na nasa aking tabi at
pinabayaan nila ako na ako na ang magpaliwanag sa tatlo. Pumantay ako sa kanila at
hinawakan ko ang kamay nilang tatlo at inilapit sila sa akin.
"Mga anak, diba palagi niyong tinatanong angtungkol sa Daddy ninyo? Uhm... ang
lalaking nasa inyong harapan ay ang... ang Daddy ninyo," pinilit ko ang sarili na
huwag maiyak habang sinasabi ko iyon sa kanilang tatlo. Napakagat ako sa aking labi
nang masabi ko na iyon at naghihintay ako sa susunod nilang maging rea ksyon.
Bahagya akong nagulat nang patakbong lumapit si Athena kay Adler at niyakap niya
ito. Sumunod din si Artemis at nakayakap din siya.
"Daddy! Finally, you're here!"
"We missed you, Daddy!"
"I-I missed you too. I'm sorry for everything, sabi ni Adler.
Ngumiti si Adler at niyakap niya rin ang dalawa kong prinsesa. Nakisama rin sa
kanila si Ambrose na halata sa mukha nito ang sobrang saya. Nagtaka naman ako nang
hindi nakisali sa kanila si Apollo kaya napatingin ako rito at nakita ko siyang
nakatingin ng seryoso kay Adler na yakap ang kanyang mga kapatid.
Dinaldal na ngayon nila Athena at Artemis si Adler at nakita ko naman na tuwang-
tuwa si Adler habang nakikinig siya sa mga kinukwento ng aking dalawang prinsesa.
Muli akong napatingin sa isa kong anak na hindi lumapit kay Adler. Lumapit ako kay
Apollo at hinawakan ko ang kanyang balikat kaya napatingala siya sa akin habang
seryoso pa rin ang kanyang ekspresyon sa mukha.
"Apollo, hindi ka ba masaya na nandito na ang daddy mo?" taka kong tanong.
Hindi siya sumagot sa aking tanong. Muli siyang napatingin kay Adler na nakatingin
na rin pala sa amin ngayon.
"Apollo," muli kong tawag sa kanya, pero hindi pa rin siya nakikinig.
Nakita kong lumapit si Adler kay Apollo at nginitian niya ito.
"Hi, l'm Damon Adler. Alam kong masyado
na akong late para magpakilala sa inyo pero ako ang Dad ninyo. Matatanggap mo pa ba
ako, Apollo?" malumanay na sabi ni Adler habang kaharap niya si Apollo.
Hindi ko mapigilan na kabahan dahil ngayon lang naging tahimik si Apollo at habang
tinitignan ko ang kanyang ekspresyon sa mukha habang nakatingin kay Adler ay
nakikita kong hindi niya ito gusto.
"Apollo, he's your dad," sabi ko sa kanya.
Napailing naman siya kaya bahagya akong nagulat at nakita ko rin ang pagkagulat sa
ekspresyon ng mukha ni Adler.
"He's not my Dad. If he's our dad, bakit ngayon lang siya burnalik? We didn't need
him! I hate you!" itinulak ni Apollo palayo si Adler at turnakbo palayo si Apollo
palabas sa may dining area.
"Apollo!" tawag ko rito. Nakita kong urnakyat ito sa may hagdan at dumiretso ito
sa kanyang kwarto at padabog na sinirado ang pinto at n agkulong sa 100b.
Hindi ko mapigilan na masaktan sa naging asal ni Apollo ngayon kay Adler. Akala ko
ay magiging mad ali lang ang ganito, pero hindi pala. Hindi ko naisip na
posibilidad na may isa sa mga anak namin ang hindi tanggap si Adler at hindi
nga ako nagkamali, si Apollo ito.
Huminga ako at muling burnalik kung nasaan sila Adler kasama ang tatlo naming anak.
Nakita kong nakaupo na ang tatlong bata habang si Adler naman ay nasa tabi nila.
Nang makita niyang pumasok ulit ako ay napatayo na siya at lumapit sa akin.
"Where's Apollo?" seryoso niyang tanong sa akin.
Malungkot kong tinignan si Adler bago siya sinagot. "Nagkulong siya sa kwarto
niya."
Bumuntong-hininga siya at tumango.
"It's okay. His reaction is normal, and Apollo deserves to hate me because It's all
my fault, Lara."
Napailing ako at hinawakan ang braso ni Adler at tinignan siya ng seryoso.
"Adler, wala kang kasalanan. Hindi mo ginustong mangyari ito, walang gusto na
mangyari ito. Maintindihan din ni Apollo ang lahat at matatanggap ka rin niya,"
seryoso kong sabi at nginitian siya.
Muli siyang tumango at sinulyapan ang mga bata na masayang kumakain sa may table.
"From now on, dito na ako titira."
Nanlaki ang aking mga mata nang sabihin iyon ni Adler.
"H-Huh? Adler—"
Muli siyang humarap sa akin at seryoso akongtinignan.
"Lara, gusto kong mapalapit sa mga bata. Paano ko makukuha ang loob ng Apollo kung
wala ako dito palagi? Dito na ako titira at wala ka ng magagawa doon," sabi niya at
naglakad na siya pabalik sa mga bata.
Napaawang ang aking bibig at hindi nakapagsalita.
Dito na siya ulit titira sa pamamahay namin.

I l l . APOLLO
EPISODE 15
APOLLO
Decidido nang dito titira si Adler sa bahay namin. Sa ngayon ay sa guest room na
muna siya matutulog at pumayag naman siya sa aking gusto. Hindi ko muna siya
hahayaan na matulog sa kwarto ko dahil hindi pa siya nakakaalala. Alam ko naman na
asawa ko pa rin siya pero ayoko. . .
ayoko muna na makatabi siya ulit.
Ngayon ay nasa kwarto siya nila Athena at Artemis at hindi ko mapigilan na matuwa
nang makita kong tinanggal niya ang kanyang suot na maskara at pinakita sa mga anak
namin ang kanyang malaking peklat sa kalahati ng kanyang mukha. Hindi naman takot
sila Athena at Artemis, pati na rin si Ambrose nang ipakita ito ni Adler sa kanila.
Nagkatinginan kamingdalawa ni Adler pagkatapos nun at nginitian ko lang siya at
tumango para sa sabihin na wala siyang dapat ikahiya dahil pamilya niya kami.
Habang nasa kwarto nila Artemis at Athena si Adler, pumunta naman ako sa kwarto ni
Apollo at kumatok dito. Nakalock ang kanyang pinto pero may susi ako kaya nakapasok
din kaagad ako sa 100b. Nakita kong napasulyap siya sa may pintuan at nang makita
niyang ako ang pumasok ay naupo siya sa kanyang tabi sa may kama pero hanggang
ngayon ay nakasimangot pa rin siya.
Sinirado ko muna ang pinto ng kwarto ni Apollo at naglakad ako papunta sa kanya.
Turnabi ako sa pagkakaupo sa kanyang kama at humarap ako sa kanya.
"Apollo, bakit ganun ang asal mo sa Daddy mo? Akala ko ba ay namiss mo na rin siya?
Diba iyan palagi ang sinasabi mo noon?" tanong ko sa kanya.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at hindi ko mapigilan na mag-alala nang makita ko
ang mangiyaWngiyak niyang mga mata habang nakatingin sa akin.
"S-Sabi kasi ng mga classmates ko na kapag daw umalis ang Daddy at hindi pa
nakabalik ay sabl' nila may other family na raw, pinagpalit na tayo ni Daddy sa
iba," malungkot niyang sabi at tuluyan na siyang umiyak.
Urniling ako at niyakap ang aking anak at hinalikan ko ang tuktok ng kanyang ulo.
Hindi ko mapigilan na masaktan dahil iyon pala ang iniisip ni Apollo. Sa kanyang
murang edad ay ganun na ang naiisip niya at akala niya ay
iniwan kami ni Adler para surnama sa iba.
"Baby ko, hindi totoo 'yan, okay? Hindi ka iniwan ni Daddy mo. Hindi tayo iniwan ng
Daddy mo para sa ibang family dahil tayo lang ang nag-iisa niyang family,"
malambing kong sabi at hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at pinunasan ko ang
kanyang luha. Ngumiti ako sa kanya at hinalikan ko ang kanyang pisngi.
"Baby, mas maniwala ka sa akin, okay? Mahal na mahal ka ng Daddy mo. Kahit na. ..
kahit na mawalan man ng alaala ang Daddy mo ay mahal na mahal ka pa rin niya dahil
anak ka niya, okay? Please, wag ka nang mag-isip ng ganyan, okay? Mahal ka ng Daddy
mo at wala siyang other family. Don't listen to other people because they don't
know anything, understand?"
Turnango si Apollo at muli siyang yumakap sa akin at sumiksik siya sa aking
balikat.
"S-Sorry, Mommy. I'm sorry for my bad behavior earlier," mahinang sabi ni Apollo
habang yakap pa rin ako.
Bumuntong-hininga ako at hinaplos ang kanyang buhok.
"It's okay, baby. Pero magpromise ka sa akin na hindi mo na iyon uulitin, okay?"
"Yes, Mommy."
Ngumiti ako at hinalikan ang kanyang noo.
Nakarinig ako ng mahinang katok sa may pinto ng kwarto ni Apollo kaya napatingin
ako rito. Bumukas ang pinto at bahagyang sumilip ang ulo ni Adler at tinignan kami.
Sumenyas siya sa akin kung pwede ba siyang pumasok at turnango naman ako sa kanya.
Kumalas na sa yakap si Apollo at napatingin siya kay Adler. Umupo si Adler sa
aming tabi at bahagya siyang ngumiti kay Apollo.
"Hi," bati ni Adler.
Bahagyang kumaway si Apollo rito at bum ati pabalik. "H-Hello," mahina nitong sabi
at hinawakan niya ang aking kamay.
Naramdaman ko ang panlalamig sa kamay ni Apollo at alam kong kinakabahan siya
ngayon dahil lumalapit siya sa akin at hinahawakan ang aking kamay kapag
kinakabahan siya.
"Galit ka ba sa akin? I'm sorry sa lahat ng kasalanan na ginawa ko at nasaktan
kita, Apollo," malumanay na sabi ni Adler habang nakatingin siya sa anak namin.
Hindi ko mapigilan na mamangha sa kanya habang kausap niya ang aming anak. Ibang
iba siya kapag kaharap niya ang mga bata at hindi mo akalain na kaya niyang pumatay
ng isang tao
dahil ang lambing niyang tignan ngayon.
"I-I thought you left us because you didn't love us, D-Daddy. But Mommy said it's
not true.
so, I'm sorry for what I've said to you earlier," mahinang sabi ni Apollo at
yumuko.
Napatingin sa akin si Adler at may nakikita akong kakaibang emosyon sa kanyang mga
mata habang nakatingin sa akin. Siya ang unang umiwas ng tingin sa aming
pagtititigan at muli siyang humarap kay Apollo at hinawakan ang pisngi nito.
"l love you, Apollo. Kahit ngayon lang tayo nagkita, mahal na kaagad kita. You're
my son. Kahit anong mangyari ay mahal pa rin kita. I'm sorry kung ngayon lang ako
dumating," sabi ni Adler at niyakap niya si Apollo. Niyakap din siya pabalik ni
Apollo at ako naman dito sa tabi nila ay emosyonal lang na nakatingin sa kanila
habang nagyayakapan.
Hindi ko pinalaki ang mga anak ko na may galit kay Adler kasi kahit ilang ulit na
akong nasaktan noon habang kasama siya, hindi naman siya nagkulang sa kanyang
pagmamahal para sa kanyang mga anak kahit na hindi niya ito nakasama sa paglaki.
Adler is a good father to his kids. Hindi man siya angthe best dad, isa naman
siyang mabuting ama. Alam ko na gagawin niya
ang lahat para lang makabawi sa mga bata kaya masaya na rin ako para rito.
Gusto ko munang makapag-usap silang dalawa ni Adler at Apollo kaya nagpaalam na
muna ako sa kanila at dumiretso na ako sa aking kwarto. Nang makapasok ako sa aking
kwarto ay hindi ko mapigilan na mapangiti nang maisip ang mga nangyari ngayong
araw. Nagpadala ng bulaklak sa akin si Adler, pumunta siya rito sa pamamahay namin,
tinanggap niya ng walang pagdadalawang isip ang mga anak namin, at clito na siya
titira ulit para mapalapit pa siya lalo sa aming mga anak.
Isa na ata ito sa pinakamasayang araw sa buhay ko. Alam ko na mabilis lang na
babalik ang mga alaala ni Adler lalo na't nandito na siya kasama ang mga anak
namin. Malaki ang tulong ng mga anak namin para bumalik ang alaala niya at hindi
ako mawawalan ng pag-asa para rito.
Huminga ako nang malalim bago mapagpasyahan na pumunta sa may shower room at
maligo. llang minuto akong nasa 100b at nang matapos na akong maligo at mag-ayos sa
aking sarili ay lumabas na ako. Nakasuot lang ako ng bathrobe at nagpupunas ako sa
aking basang buhok nang may biglang kumatok sa pinto ng akingkwarto.
Naglalakad ako malapit dito at binuksan ang pinto. Hindi ko mapigÏlan na matgulat
nang makita ko na si Adler pala ito. Nakaramdam ako ng pagka ilang dahil hindi pa
ako nakapag-ayos sa aking mukha.
"A-Anong kailangan mo? Tapos na kayong mag-usap ni Apollo?" tanong ko sa kanya.
Turn ango siya habang seryoso pa rin na nakatitig sa akin. Napakurap ako sa aking
mga mata at matapang na sinalubong ang kanyang titig sa akin.
"Then, bakit ka nandito? Ano ang kailangan mo?" tanong ko ulit sa kanya.
"Dalawa ang pakay ko kung bakit ako nandito, Lara. Ang una kong pakay ay ang makita
ang mga anak ko, pangalawa ay ang makausap ka."
Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi.
"A-Ano pa bang pag-uusapan natin? Pinayagan na kitang dito tumira diba? Kaya umalis
ka na rito sa kwarto ko—Adler!" bigla siyang pumasok sa 100b ng kwarto at naglakad
siya papunta sa may kama at urnupo siya rito habang nakaharap sa akin.
Hindi ko mapigilan na mapahawak sa aking
bewang at matalim siyang tinignan.
"Ano ba?! Matutulog na ako!" inis kong sabi sa kanya.
Urniling siya. "Mag-usap muna tayo bago ka matulog."
"Adler—"
"Hindi ako aalis dito nang hindi tayo nag-uusap, Lara. Sa ayaw at sa gusto mo ay
mag-uusap tayo. Kaya pumunta ka na rito sa aking tabi para makaalis na rin ako at
makatulog ka na," malamig niyang sabi.
Napalunok ako sa aking [away at walang magawa kundi ang lapitan siya.
Siguro naman ay ilang minuto lang ang itatagal nitong pag-uusap naming dalawa,
diba? Naiilang ako kapag nasa akingtabi si Adler.
Tumigil ako sa kanyang harapan at nagdadalawang isip ako kung uupo ba ako sa
kanyang tabi o hindi.
"Pwede bang magbihis na muna ako?" tanong ko sa kanya.
Malamig niya akong tinitigan at umiling siya.
"No. Let's talk."
Napatili ako nang hilain ako palapit ni Adler at naupo ako sa kanyang tabi.
"Hindi ka makakaalis sa akingtabi nang hindi tayo natatapos sa pag-uusapan natin,
okay?"
"0-0kay."

I l l . TALK
EPISODE 16
TALK
"Adler, ano bang gusto mong pag-usapan natin dito? Kanina ka pa hindi nagsasalita
diyan," tanong ko sa kanya.
Kanina pa kasi kami tahimik. Nakatingin lang si Adler sa malaki naming wedding
picture sa may dingding. Ito iyong pangalawang kasal namin sa Madrid, Spain.
Matagal na naming napalitan ang wedding picture namin dito sa kwarto dahil gusto
namin na masaya kami sa wedding picture namin. lyon kasing unang kasal namin ay
para kaming nag-attend sa isang patay kaya ang pangit tingnan.
Habang tahimik na nakatingin si Adler sa aming wedding picture ay napatingin na rin
ako dito at hindi mapigilan na mapangiti. Naalala ko iyong araw ng kasal namin, ang
araw na hindi ko alam na ako pala iyong ikakasal. Akala ko nang araw na iyon ay a-
attend lang kami sa kasal ng pinsan ni Adler pero nang makapunta ako roon ay
nagulat na lang ako nang suotan na nila ako ng belo sa buhok at binigyan ng
bulaklak. lyon ang araw na hinding-hindi ko makakalimutan.
"l always dream about that wedding," rinig kong sabi ni Adler kaya napatingin ako
sa kanya. Nakatitig pa rin siya hanggang ngayon sa litrato naming dalawa sa labas
ng palasyo.
Muli siyang nagpatuloy sa kanyang pagsasalita habang nakatingin pa rin sa aming
litrato.
"Palagi kong napapanaginipan na nasa labas ako ng isang palasyo, naghihintay ako sa
isang babae na naglalakad sa aisle, may isang babae na nakasuot ng wedding gown
pero hindi ko mamukhaan ito. Masayang-masaya ako sa panaginip ko at para... parang
iyon na ang pinakamasayang araw para sa akin. Nakasal ako sa babaeng pinakamamahal
ko, pero hindi ko mamukhaan kung sino ang babaeng iyon." Humarap sa akin si Adler
at nakakunot ang kanyang noo ngayon habang nakatingin sa akin.
"Ito ba ang nasa panaginip ko, Lara?" tanong niya sa akin at itinuro niya ang
litrato naming dalawa.
Napakagat ako sa aking labi at turnango.
"Y-Yes. Kasal natin 'yang dalawa sa Madrid, Adler. It's a surprise wedding. Hindi
mo sinabi sa akin na pakakasalan mo ako doon, sa labas ng isang palasyo. Akala ko
ay a-attend lang tayo sa kasal ng pinsan mo pero nagulat na lang ako na ako na pala
iyong ikakasal, tayo na pala ang ikakasal," humarap ako kay Adler at malungkot
akong ngumiti sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay.
Nasasaktan ako na lahat ng pagsasama naming dalawa ay nakalimutan na niya talaga ng
tuluyan. Pero masaya ako na napapanaginipan niya pala an kasal naming dalawa, dahil
ang kasal na iyon ang hinding-hindi ko talaga makakalimutan.
"lyon ang isa sa mga pangyayari na hinding-hindi ko makakalimutan dahil pinaramdam
mo sa akin ang labis mong pagmamahal, Adler. N-Nasabi mo pa sa akin noon na kaya mo
ginawa yun dahil mahal na mahal mo ako, na gusto mong maiparamdam sa akin na ako
ang reyna ng buhay mo. I looked like a queen that time, marrying the king of my
life." Hinawakan ko ang pisngi ni Adler at nginitian siya.
Naramdaman ko na rin ang pagtulo ng aking luha habang nakatitig sa kanya.
"Iyang napapanaginipan mo palagi, kasal natin 'yang dalawa, Adler. Iyan ang
nagpapahiwatig na kahit mawalan ka ng alaala ay hindi makakalimutan ng isipan mo
ang araw na iyon," malambing kong sabi sa kanya.
Nakatitig lang siya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang iniisip ngayon ni Adler.
Hindi ko rin mabasa ang ekspresyon sa kanyang mukha. Ako na ang unang umiwas at
tumayo at at pinunasan ko ang aking luha na pumatak sa aking mukha.
Bahagya akong ngumiti kay Adler.
"May ipapakita pala ako sa 'yo," sabi ko sa kanya.
Kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa akin.
"What is it?"
"Wait."
Naglakad ako papunta sa aking closet at kinuha ko ang malaking box kung saan
nakalagay iyong camera ko at ang mga memory cards kung saan nakalagay doon ang mga
videos ko sa journey ko ang pinagbubuntis ko ang triplets at pati na rin ang
pagpapalaki ko kay Ambrose. Lahat ng mga nangyayari sa buhay namin habang wala si
Adler ay kinukunan ko ng mga dokumento para kapag bumalik na siya ay mapapanood
niya itong lahat. Dinala ko na lang ang buong box at nilabas ito sa closet.
Napatayo si Adler at tinulungan niya ako sa pagbubuhat sa box at inilapag niya ito
sa ibabaw ng kama. Nakapamewang na nakatingin si Adler
sa box na nilabas ko at napasulyap siya sa akin. "Ano ang nasa 100b ng box?" taka
niyang tanongsa akin.
Ngumiti ako sa kanya at lumapit sa may box at kinuha ko ang camera at may sinaksak
akong isang memory card. Binuksan ko ito at mabilis naman itong nagplay. Muli akong
naupo sa gilid ng kama at tumabi naman sa akin si Adler at nakinood.
Hindi ko mapigilan na mapangiti nang makita kong ito pala ang video na nagkukulitan
si Athena kasama si Artemis at si Apollo naman sa gilid ay naglalaro lang sa toys
niya. 5 months old sila rito sa video at sobrang cute nilang dalawa. Kasama ko si
Ambrose habang vini-video-han ko ang mga kapatid niya.
"Mommy, ang cute nila Athena at Artemis!" narinig kong sabi ni Ambrose sa video.
Sumali na rin siya sa video at bahagya siyang kumaway at nakipaglaro siya ngayon
kay Apollo.
"l love you, babies!" rinig kong sabi ko.
Tumingin naman ang mga anak ko sa may camera, kahit ang triplets ay turningin at
bahagyang kumaway.
"We love you, Mommy!" sabi ni Ambrose at tinuruan niya ang mga kapatid niyang
magsabi
ng I love you sa akin kahit hindi pa naman ito nakakapagsalita.
"Sabihin niyo rin na we love you, Daddy!"
"We love you, Daddy!" gaya ni Ambrose at nag flying kiss, hinawakan niya rin ang
mga kamay ng kanyang kapatid at nag flying kiss ito sa may camera. Napa Hagikhik
ako sa video at nakipag kulitan na rin ako.
Habang nanonood sa video hindi ko mapigilan na mapatingin kay Adler at labis ang
gulat ko nang makita ko siyang urniiyak ngayon habang nakatingin pa rin sa video sa
may camera.
"A-Adler," gulat kong tawag sa kanya.
Napasinghot siya at tumingin na rin siya sa akin habang tuloy-tuloy ang pagtulo ng
Il-Iha sa kanyang mga mata.
"Ang mga. .. ang mga laman ba ng box na dala mo ay mga videos sa mga anak natin? Sa
mga nangyari sa kanila, sa inyo habang wala ako?" nanghihinang tanong ni Adler
habang nakatingin sa akin.
Napapikit ako sa aking mga mata at hinay-hinay na tumango. Hindi ko na rin
mapigilan na mapaiyak dahil nasasaktan ako habang nakikita ko siyang umiiyak.
Naninikip ang aking dibdib habang nakatingin kay Adler na
umiiyak ngayon sa aking tabi.
"F*ck,” narinig kong mahinang pagmumura ni Adler.
Muli kong minulat ang aking mga mata at nakita ko na siya ngayon na nakayuko habang
nakatabon sa kanyang mukha at umiiyak. Lumapit ako kay Adler at niyakap ko siya ng
mahigpit.
"Adler. ..”
Patuloy siya sa kanyang pag-iyak. Ramdam ko ang labis na panghihina ni Adler kaya
wala akong magawa kundi ang yakapin lang siya. ”l'm sorry. Lara, l'm sorry.”
Paulit-ulit niyang sinasabi iyon habang patuloy siya sa kanyang pag-iyak.
Bahagya naman akong nagulat nang bigla siyang lumuhod sa aking harapan at hinawakan
niya ang magkabila kong kamay at hinalikan niya ito habang patuloy siya sa kanyang
pag-iyak.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at itinukot niya ang kanyang baba sa aking karnay
na hawak niya. Tuloy-tuloy pa rin ang pagtulo ng kanyang luha at nakita ko ang
labis na lungkot sa kanyang mga mata.
"Lara, ang sakit. Wala akong maalala pero ramdam ko ang labis na sakit. l'm sorry
kung magkalayo tayo ng ilang taon. I'm sorry kung hindi mo ako kasama habang
pinapalaki ang mga anak natin. I'm sorry. . . I'm sorry for being a failure husband
and a father to our kids."
Urniling ako at lumuhod na rin ako sa harapan ni Adler upang pumantay sa kanya.
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at nginitian siya.
"Adler, wala kang kasalanan, okay? Please stop apologizing for what happened.
Naniniwala ako na lahat ng problemang dumating sa buhay natin ay pagsubok lang para
mas lalong patatagin ang pagmamahal nating dalawa. Lahat ng nangyari sa atin ay may
rason at hindi natin kailangan magsisihang dalawa dahil walang may kasalanan.
Hindi mo kasalanan kaya wag kang mag sorry sa akin. Adler, hindi ako galit sayo,
hindi kita sinisisi kung bakit ka nawala sa apat na taon ng buhay namin. Huwag na
nating isipin iyon, okay? Ang mahalaga ay nandito ka na kasama namin."
Idinikit ko ang noo ko sa noo ni Adler at muli akong napaiyak.
"l love you so much, Damon Adler Miller. Kahit anong mangyari ay ikaw pa rin ang
mamahalin 1<0. Lalaban tayo, okay?"
Turnango siya at naramdaman kong hinalikan niya ako sa aking noo bago muli niya
itong idikit sa aking noo pabalik.
"Hindi na ako aalis. Hindi ko na kayo iiwan," rinig kong sabi ni Adler.
Napangiti ako sa aking mga mata at hinaplos ang kanyang pisngi.
"l love you," muli kong sabi at hinalikan ang kanyang labi.

I l l . BED R18+
EPISODE 17
BED
WARNING: RATED SPG
Adler kissed me back. Hinawakan niya ang aking batok at mas lalo niya pang
pinalalim ang aming paghahalikan. Nakaluhod pa rin kami rito sa may sahig at walang
gusto na gurnalaw sa aming dalawa. Naramdaman ko ang isang kamay ni Adler na
humaplos papunta sa aking bewang at ipinasok niya ito sa 100b ng aking suot na
bathrobe. Wala akong ibang suot sa 100b, ang suot ko lang na bathrobe ang
natatanging nakatabon sa aking hubad na katawan. Kaya nga sinabi ko kanina kay
Adler kung maaari ba munang magbihis ako kasi wala akong suot na underwear sa 100b
ng bathrobe ko.
Bahagyangtumigil sa paghalik sa akin si Adler kaya napatingin ako sa kanya. Tumayo
siya at hinawakan ang aking kamay at pinatayo na niya rin ako. Tahimik lang akong
nakasunod sa kanyang susunod na gagawin. Pinaupo ako ni Adler sa may kama at siya
naman ay nasa aking harapan. Napakagat ako sa aking labi nang
magsimula na siyang maghubad sa kanyang darnit sa aking harapan. Nang mahubad na
niya ang kanyangdamit ay sinunod na niya ang pagbubukas sa kanyang belt at sa suot
niyang pantalon hanggang sa ang naiwan na lang na saplot sa kanyang katawan ay ang
suot niya na boxer shorts.
"A-Adler," nauutal kong banggit sa kanyang pangalan.
Humakbang siya palapit sa akin at hinawakan niya ang aking baba at ipinasok niya
ang hinlalaki sa 100b ng aking bibig kaya bahagya akong napanganga habang
namumungay ang mga matang nakatingin sa kanya. Inilapit ni Adler ang kanyang mukha
sa may tainga ko at bahagya niyang dinilaan ang likod ng aking tainga kaya hindi ko
mapigilan na mahinang napaungol at manghina lalo sa kanyang ginagawa sa akin
ngayon.
"I'll make you happy tonight, baby. Do you want that?" he whispered.
Dahil nasa 100b pa rin ng aking bibig ang hinlalaki ni Adler ay hindi ako
makapagsalita ng maayos kaya ang ginawa ko na lang ay ang tumango. Inalis na niya
ang kanyang hinlalaki sa aking bibig at hinawakan ang aking baba at bahagya niyang
inilapit ang kanyang mukha sa kanyang mukha.
"You're only mine, Lara."
Muli akong hinalikan ni Adler sa aking labi. Ang paghalik ngayon ni Adler sa akin
ay may halong pag-iingat, parang natatakot siya na masaktan niya ako ngayon.
Kumapit ako sa kanyang batok at naramdaman ko na lang na inihiga na niya ako rito
sa kama. Natigil ang aking pag hahalikan at nagkakatitigan kaming dalawa. Ngumiti
ako sa kanya at siya naman ay hinaplos ang aking pisngi.
"Lara, hindi ko man maalala ang nakaraan nating dalawa pero ang alam ko lang ngayon
ay mahal kita. Wala akong ibang iniisip na babae kundi ikaw lang. Ikaw lang ang
babaeng nakakapagawa sa akin ng ganito. Ikaw lang ang babaeng nakakapagpa baliw sa
akin ng husto."
Hindi ko mapigilan na kiligin sa sinabi ni Adler para sa akin habang nagkatitigan
kaming dalawa. Bahagya kong hinaplos ang kanyang buhok at marahan kong hinalikan
ang kanyang labi at muling ngumiti sa kanya.
"lkaw ang una't huli kong pag-ibig, Adler.
Mahal na mahal din kita," malambing kong sabi.
Ngumiti siya at hinaplos ang gilid ng aking labi bago ako muting halikan.
Naramdaman ko na ang kanyang kamay sa may tali ng aking
bathrobe at inalis na niya ito sa aking katawan at tuluyan na niya akong nahubad.
Muli akong napakapit sa may balikat ni Adler at bahagya akong napaliyad nang
maramdaman ko ang kanyang kamay na nilalaro ang aking gitna. Bahagya kong ibinuka
ang aking mga hita upang mas lalo pang maramdaman ang kanyang ginagawa sa akin.
Bahagyang napaawang ang aking bibig nang pinasok niya ang kanyang dalawang daliri
sa aking lagusan.
"You're so wet for me, baby."
Napapikit ako sa aking mga mata at mahigpit na napahawak sa comforter sa kama.
Nararamdaman ko ang paghalik ni Adler sa aking leeg, pababa sa aking dibdib,
papunta sa may tiyan ko, hanggang sa makarating na siya sa baba at hinalikan na
niya ang aking basang gitna. I felt his tongue in my clit0ris and he also kissed me
there. Napahawak ako sa buhok ni Adler at mas lalo pa siyang idikit sa aking gitna.
Napaliyad ako nang sinabayan na ng kanyang dila ang kanyang daliri sa paglabas-
masok sa aking lagusan.
"Ahhh! A-Adler. ... F*ck." Napatingala ako at mas lalong napaungol nang pabilis
nang pabilis ang paggalaw ni Adler.
Alam na alam niya talaga kung paano ako pabaliwin. Alam na alam niya kung paano ako
paligayahin nang sobra.
"Ahhh!" malakas kong ungol nang maramdaman ko ang aking pagsabog at lahat ng katas
ko ay kanyang tinikman.
Hingal akong napatingin kay Adler at nag-angat naman siya ngtingin sa akin at m
apang-akit akong tinitigan.
"You like it?" he asked huskily. Oh, damn! That voice. mas [along nakaka-horny.
I licked my lips and nodded.
Muling pumantay sa akin si Adler at muli niya akong hinalikan sa aking labi.
Nalasahan ko pa sa kanyang labi ang aking katas at hindi ako nagreklamo. Habang
naghahalikan kaming dalawa ni Adler ay pinagpalit ko ang posisyon naming dalawa.
Siya na ang nakahiga ngayon habang ako naman ang nasa kanyang ibabaw. Natigil kami
sa aming pag hahalikan at nagkakatitigan kaming dalawa.
Nakatitig lang sa akin si Adler gamit ang kanyang mapungay na mga mata. Hinawakan
ko ang kanyangdibdib at hinaplos ito, lalo na ang dibdib niya na may peklat.
Hinalikan ko siya sa kanyang leeg at dinilaan siya doon.
"Lara," he groaned.
Idinikit ko ang aking dibdib sa malapad na dibdib ni Adler at muli siyang hinalikan
sa kanyang labi. Hinawakan niya naman ang aking dibdib at bahagya niya itong
pinisil-pisil. Habang patuloy kami sa paghahalikan namin ni Adler, burnaba ang
aking kamay papunta sa may boxer shorts niya at ibinaba ko na ito hanggang sa
nakita ko na ang nakatayo niyang sandata. Tumigil na muna ako sa paghalik sa kanya
at hinalikan ko ang kanyang tiyan hanggang sa nasa may harapan na ako ng kanyang
p*gkalalaki. Sinulyapan ko muna si Adler bago ko ito hinawakan at nakita ko ang
bahagyang pag-awang sa kanyang bibig nang hawakan ko ang nakatayo na niyang
sandata. Itinaas-baba ko ang aking kamay habang mahigpit na nakahawak sa kanyang
sandata.
"Ohhh... Lara."
Ang hot ng ungol ni Adler.
Mas lalo ko pa itong ginalingan. Inilapit ko na ang aking bibig sa kanyang sandata
na hawak ko pa rin at hinalikan ko siya sa kanyang ulo. Ibinuka ko ang aking bibig
at unti-unti ko nang isinubo ang kanyang sandata habang nakatingin sa kanya. Gusto
kong tignan ang reaksyon ni Adler habang pinapaligaya ko siya at habang ginagawa ko
ito ay nakikita ko sa pagmumukha ngayon ni
Adler na labis niyang nagustuhan ang aking ginawa.
Napahawak siya sa aking buhok at sinabayan niya ang paggalaw ng aking ulo habang
nakasubo ako sa akanya.
"Oh, God! Lara! Suck me more... ahhh!"
Kahit na nabubulunan na ako ay mas lalo ko pang ginagalingan ang aking ginagawa
habang nakatitig kay Adler. Dinila-dilaan ko ang ulo ng kanyang sandata at muli ko
itong sinubo.
"L-Lara, I don't want to come in your mouth.
S-Stop now. Ohhhh!"
Itinigil ko naman ang aking ginagawa at agad akong hinila palapit ni Adler at muli
niya akong hinalikan sa aking labi at ako naman ngayon ang nakahiga at siya ang
nasa itaas ko. Hinawakan ni Adler ang aking binti at bahagya niya itong itinaas at
ang naramdaman ko na lang ang unti-unti niyang pagpasok sa aking lagusan.
"F*ck! Argh!"
Nangtuluyan na niyang maipasok ang kanyang sandata sa aking lagusan ay nagsimula na
siyang umulos at marahas ang mga galaw ngayon ni Adler. Nahawak ang kanyang isang
kamay sa may hita ko at ang isa naman ay sa aking balakang.
"Ahhh! Adler! Oh my God!"
Sa bilis ng mga galaw namin ngayon ay tumutunog na ang aking kama na para bang
masisira na ito sa bilis ng mga galaw ni Adler at bahagya na rin akong nahihilo
pero mas nangingibabaw pa rin angsarap na aking nararamdaman sa aming ginagawa
ngayon.
"Ahhh! Lara! You're so hot. I love being inside you. Damn!"
"Adler! Ahhh!"
Sinabayan ko na ang paggalaw ni Adler at mas lalo rin siyang nangggigil dahil
hinawakan na niya ang aking balikat ngayon. Unti-unti ko nang nararamdaman ang
pagsabog ko at makalipas ang ilang pagbayo ni Adler ay naramdaman ko na ito at
sumunod naman kaagad si Adler at ipinutok niya ito sa aking 100b.
Hina siyang napahiga sa aking tabi at niyakap niya ang pawisan kong katawan.
Napalingon ako kay Adler at nakita ko itong nakapikit habang hinihingal. Iminulat
niya ang kanyang mga mata at hinalikan ang aking pisngi. "Magpahinga muna tayo nang
kunti bago tayo mulingmagsimula."
Napalunok ako sa aking [away at tahimik na tumango.
Mukhang hindi pa ako makakatulog nito.
Mamayang madaling araw pa ata kami titigil ni Adler, pero wala namang problema sa
akin dahil siya naman ang kasama 1<0.

I l l . SURFING
EPISODE 18
SURFING
Masarap ang naging tulog ko dahil katabi ko si Adler at buong gabi niya rin akong
niyakap at hindi pinakawalan. Ngayon ay nagising ako nang makarinig ako ng mahinang
pagtawa at paghikbi kaya napamulat ako sa aking mga mata upang malaman kung saan
ito nanggaling.
Napakurap ako sa aking mga mata nang makita ko si Adler sa aking harapan nakaupo
siya ngayon sa gilid ng kama habang nakayuko na para bang may pinapanood siya.
Pinulupot ko muna ang hubad kong katawan sa kumot at naupo ako rito sa kama at
lumapit ako kay Adler. Hinalikan ko ang kanyang balikat at napa sandal dito at
turningin ako sa kanya. Hawak niya iyong camera at nanonood siya ng videos na
galing sa documentaries ko sa amin ng aming anak.
Kitang-kita ko ang namumulang mga mata ni Adler at nang mapatingin siya sa akin ay
ngumiti siya at marahan na hinalikan ang aking labi. "Good morning, baby. Nagising
ba kita?" malambing niyang sabi.
Ngumiti ako at umiling at napasulyap ako sa kanyang pinapanood. Ang pinapanood niya
ngayon ay ang unang surfing tournament ko at nandoon din ang apat kong anak para
suportahan ako at kasama rin nila sila Isabelle at ang pamilya niya, si Steven at
si Danica kasama ang mga anak nila. Unang pagsali ko sa surfing tournament at ako
rin ang panalo kaya super memorable rin ito para sa akin at buti na lang nakunan ng
videos ni Steven.
"You're watching the videos pala," sabi ko sa kanya.
Tumango naman siya at muli siyang napatingin sa kanina niya pa ginagawa.
"Yeah. Maaga kasi akong nagising kanina at ayoko naman na istorbohin ka kasi alam
kong napagod kita kagabi kahit na gustong-gusto mo n ang matulog."
Hindi ko mapigilan na mapangisi at muli siyang hinalikan. Inilapag na muna ni Adler
ang camera sa may table at hinawakan niya ang magkabila kong bewang at dinala niya
ako sa kanyang harapan kaya nakaupo na ako ngayon sa kanyang kandungan. Wala akong
suot na bra pero suot ko na ngayon ang aking panty. Mas lalong pinalalim ni Adler
ang aming paghahalikan at hinahaplos niya na rin ang aking likuran at bahagyang
pinisil ang aking dibdib. Bumaba ang kanyang halik papunta sa aking leeg at
natagalan siya doon dahil bahagya niyang kinagat ang aking leeg at gurnawa siya ng
kiss marks.
Tumigil siya sa paghalik sa akin at sumiksik siya sa may leeg ko.
"You know how to surf?" rinig kong sabi ni Adler habang binibigyan ng maliliit na
halik ang aking leeg.
Ngumiti ako at hinaplos ang kanyang buhok.
"Na-inspired lang ako sa 'yo, Adler. Ikaw talaga ang magaling mag surf sa ating
dalawa, sabi ko sa kanya.
Nag-angat siya ng tingin sa akin habang nakakunot ang noo.
"l know how to surf?" tanong niya.
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngÏ at tumango sa kanyang naging tanong sa
akin.
"Yes, Adler. Surfing is your hobby. Alam mo ba noong first honeymoon natin—hindi pa
natin mahal ang isa't isa nun, sa Hawaii mo ako dinala nangtime na iyon. Akala ko
ay pinili mo roon na mag honeymoon tayo dahil maganda ang paligid at bagay na bagay
sa honeymoon vacation, pero nandoon ka pala para sumali sa isang surfing
tournament," pagkukwento ko sa kanya. Hindi ko rin mapigilan na mahinang matawa
dahil naaalala ko pa ang nangyari noong honeymoon namin ni Adler. lyon ang panahon
na napasubo talaga ako ng bongga.
Tinignan ko ang reaksyon sa pagmumukha ni Adler. Nakita kong seryoso siyang
nakatingin sa akin na para bang malalim ang kanyang iniisip.
"l want to try it," sabi niya.
Turnaas ang isa kong kilay sa kanyang sinabi.
"Surfing?" asked him.
He nodded.
Ngumiti naman ako at mabilis na hinalikan ang kanyang labi.
"Okay. Gusto mo bang mag surfing tayo ngayon? Tamang-tama, kailangan kong puntahan
ang friend ko dahil may competition din siya ngayon."
"Paano ang mga bata?" tanong niya.
Umalis na muna ako sa pagkakaupo sa kanyang kandungan at kinuha ko ang kanyang
darnit na nasa sahig at sinuot ko ito bago ako humarap sa kanya at sagutin ang
kanyang tanong.
"Schedule nilang pumunta sa Lola Isabela nila, Adler. Mag-isa na lang kasi ni Mommy
sa bahay niya kaya gusto niya na laging pumupunta
doon ang mga apo niya at schedule nila ngayon na pumunta doon kasama ang mga anak
ni Isabelle," sagot ko sa kanyang tanong.
Tahimik naman siya na tumango at hindi na nagsalita pa.
Pagkatapos naming mag-usap ni Adler ay naligo na kaming dalawa. Magkasabay kaming
nagshower at. . . at hindi lang shower ang nangyari sa amin—pero mabilis lang
naman. Baka magtaka na ang mga anak namin kung bakit ang tagal naming hindi
nagigising. Nang matapos na kami ni Adler sa shower ay lumabas na kami sa kwarto at
bumaba na. Agad naming nakita ang mga anak namin sa may living room habang
naglalaro. Lumapit kaming dalawa ni Adler at hinalikan at niyakap ko sila isa-isa
bago ako pumunta sa may kusina upang tingnan ang niluluto ng kasambahay namin. Si
Adler naman ay nakipag bonding na muna sa apat at nakikita ko naman na nage-enjoy
sila habang kasama nila ang Daddy nila.
Tumulong na muna ako sa kasambahay namin sa pag pe-prepare ng aming breakfast at ng
maluto na ang mga ito ay agad ko na rin silang tinawag upang makakain na kaming
lahat. Habang nandito kami ngayon sa harapan ng dining table ay hindi ko mapigilan
na maging
emosyonal dahil kasama na namin si Adler. Nilalagyan niya ng mga pagkain ang mga
pinggan ng mga anak namin, sinusubuan niya rin ang triplets at nakikipag tawanan
siya kapag may mga jokes sila o kwento. Ang sarap kapag lagi kaming ganito. ...
Sana palagi na lang kaming ganito.
"Huwag kayong magpasaway sa Lola ninyo, ah? Angdami ninyong pasaway doon kaya mag
behave kayo!" paalala ko sa aking mga anak bago sila pumasok sa 100b ng sasakyan.
Pinasundo kasi sila sa driver ni Mommy rito sa bahay kaya hindi na namin kailangan
ng ihatid doon ang mga bata.
"Okay, Mommy!"
"Behave, kids." Lumapit si Adler sa mga bata at niyakap niya ang mga ito bago
inalalayan na makasakay sa 100b ng sasakyan.
"Babye Mommy and Daddy!" sabay nilang sabi bago urnandar ang kotse at urnalis na
sila. Kumaway rin kami ni Adler at nang makaalis na ang mga bata ay lumapit naman
sa akin si Adler at niyakap niya ako.
"Tuloy ang surfing natin?" tanong niya.
Turningala ako kay Adler at turnango.
"Of course, baby. Let's go!"
Naghanda na kaming dalawa ni Adler at
nagdala na rin kami ng masusuot namin. Pinilit ko si Adler na huwag nang suotin ang
kanyang maskara at sa huli ay napapayag ko na rin siya. May surfing boards doon sa
pupuntahan namin kaya hindi na namin kailangan pang magdala ni Adler. Ako ang nag
drive ngayon sa sasakyan at nasa aking tabi siya. Nakikita ko sa kanyang ekspresyon
sa mukha at sa kanyang mga galaw na hindi siya mapakali at kinakabahan siya kaya
hinawakan ko ang kanyang kamay habang patuloy ako sa aking pagdadrive.
Sinulyapan ko si Adler at ngumiti.
"Relax, okay?" malambing kong sabi sa kanya.
Bahagya siyang ngumiti at turnango sa akin.
"0-0kay."
Mabilis lang kaming nakarating kung nasaan ang beach resort na pagmamay-ari ng
kaibigan ko na sasali ngayon sa competition na si Joseph. Malakas kasi ang mga alon
dito sa dagat ng beach resort nila at marami rin talagang dumadayo rito para lang
makapag surfing.
"We're here. Let's go," nakangiti kong sabi kay Adler at lumabas na sa sasakyan ng
mapark ko na ito.
Tahimik naman siyang surnunod sa akin at
lumabas na rin. Magkahawak ang kamay namin ni Adler at pumunta na kami doon sa may
surfing area. Nakita kong nagsisimula na nag competition kaya pagkatapos naming
magbihis ng rash guard ay bumalik kami doon sa taong nanonood sa paligsahan at
nakinood na muna kami ni Adler.
Habang nanonood kami ngayon ay hindi ko mapigilan na mapatili nang makita kong
nangunguna na ngayon si Joseph at ang galing niya rin.
"Go, Joseph!" pagche-cheer ko kahit na hindi niya ako marinig.
Narinig ko ang pag-ubo sa aking tabi kaya napatingin ako kay Adler at nakita ko
siyang nakasimangot ngayon habang nakapamewang na nakatingin sa akin.
"Who the hell is Joseph?" inis niyang tanong sa akin.
Napakagat ako sa aking labi ng napagtanto kong nagseselos siya. Nagseselos siya!
Ngumiti ako kay Adler at kumapit ako sa kanyang braso pero hindi pa rin mawala ang
simangot sa mukha niya.
"Joseph is my friend! Siya 'yung tinutukoy ko sa 'yo habang nagdadrive ako na may
friend akong kasali sa competition ngayon," sagot ko sa kanyangtanong.
Hindi na muling nagsalita si Adler at inirapan niya lang ako.
Suplado!
Hindi ko na lang din muna siya pinansin at nanood na lang sa competition. Kahit
anong gawin ko ng pagpipigil ay napapatili pa rin talaga ako lalo na't maganda ang
pag landing palagi ni Joseph at siya pa rin ang nangunguna. Mas lalong sumimangot
at nabadtrip ang katabi ko ngayon, susuyuin ko na lang siya pag-uwi namin.
N ang matapos na ang competition masayang-masaya ako sa naging resulta dahil si
Joseph ang panalo laban sa mga foreigners surfers na kalaban niya. Hinila ko si
Adler palapit kay Joseph dahil gusto kong magkakilala na sila at babatiin ko rin si
Joseph.
Nabitawan ko muna ang kamay ni Adler at patakbo akong pumunta kay Joseph at niyakap
ang aking kaibigan.
"Oh My God! Congratulations, Joseph! Ang galing-galing mo, sobra!" masaya kong sabi
at mabilis na hinalikan ang kanyang pisngi, normal na rin kasi ito sa amin lalo
na't apat na taon na rin kaming magkakilala.
"Thank you, Babe! Masaya rin ako na dumating ka talaga rito sa laro 1<0," nakangiti
niyang sabi.
"Ahem
Napabitaw ako sa pagyakap kay Joseph at bahagya rin akong napalayo nang marinig ko
ang pag-ubo ni Adler. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kanyang braso at
inilapit siya kay Joseph.
Napataas ang kilay ni Joseph nang makita niya si Adler at muli niya akong
sinulyapan. "Uhrn. Joseph, meet Adler—"
"Lara's husband. Nice to meet you, Man," malamig na sabi ni Adler at nakipag shake
hands siya kay Joseph.
Bahagya akong napanguso lalo na nung maramdaman ko ang pagpulupot ng braso ni Adler
sa aking bewang.
"Nice to meet you, man! Buti at nakilala na rin kita sa wakas. Kinukwento ka kasi
nitong si Lara habang tinuturuan ko noon sa pagsu-surf," nakangiting sabi ni Joseph

Nakita kong napataas ang kilay ni Adler at turningin siya sa akin, ako naman ay
nakanguso lang at hindi alam ang sasabihin.
"Ah, talaga ba? Nice," malamig na sabi ni
Adler.
Naramdaman ko ang awkwardness sa aming tatlo kaya pinutol ko na ang usapan.
"Ah! Joseph, congrats pala sayo ulit. Maiwan ka na muna namin, ah? Mag su-surfing
kas kami ni Adler."
Tumango naman si Joseph at nagpaalam na siya sa amingdalawa ni Adler. Nakita ko
naman na agad dinumog si Joseph ng kanyang mga fans at may mga interviewer din na
lumapit sa kanya.
"He's your friend, ha?"
Napatingin ako kay Adler at nagsalubong ang kilay nang sabihin niya iyon. Kinuha na
niya ang surfboard na gagamitin niya at muli siyang humarap sa akin at tinaasan
niya ako ng kilay.
"Ano pang hinihintay mo diyan? Let's go!" masungit niyang sabi at nagsimula na
siyang maglakad papunta sa may dagat.
Tahimik ko naman na kinuha ang surf board ko at sumunod na kay Adler. Nang
makapunta na kami sa may dagat ay sumakay na si Adler sa surfboard at pumunta niya
sa may malalim na part at naghanda na siya sa papalapit na alon. Hindi ko na muna
siya sinabayan at pinanood ko na lang muna ang kanyang gagawin. Marunong ba siya?
Akala ko ba ay hindi pa niya nata-try mag surfing sa 100b ng apat na taon na
nawalay siya sa amin? At nawala rin ang kanyang alaala!
Hindi ko mapigilan na mamangha nang makita kong tumayo na si Adler at nakipaglaro
na siya sa alon garnit ang kanyang surfboard.
Matagal siyang natigil bago siya nadala sa tubig. Habang pinapanood ko si Adler na
gawin niya iyon ay hindi ko mapigilan na maalala ang ginagawa niya noon. Katulad na
katulad ang moves niya noon at ngayon habang naglalaro siya.
Muling nagtry si Adler at sa pangalawang pagkakataon ay sinubukan niyang laruin ang
malaking alon at maganda rin ang kanyang landing, hindi siya naanod sa tubig.
Pagkatapos niyang gawin iyon ay nakita ko siyang lumangoy pabalik sa akin habang
nakasakay sa kanyang surf board at nang makalapit siya sa akin ay tinaasan niya ako
sa kanyang kilay na para bang nagyayabang siya.
"So, who is the better surfer now, hmmm?" tanong ni Adler at hinawakan niya ang
aking beywang ar hinila niya ako palapit sa kanya. Napalunok ako sa aking [away
habang nakatingin pa rin sa kanya.
"Y-You know how to surf? You said—" "Nawalan lang ako ng alaala, Lara, pero
madali lang matutunan ang matagal ko nang ginagawa noon," sagot niya.
Napatango naman ako at hindi nakapagsalita.
Inilapit ni Adler ang kanyang mukha sa may tainga ko at hinalikan niya ito bago
siya bumulong sa akin.
"Ayokong may niyayakap at hinahalikan kang ibang lalaki, Lara. Baka mahagis ko
itong surfboard na dala ko sa lalaking 'yun. Ayaw mo naman na mangyari iyon, diba?"
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya sa akin.
"A-Adler! Anong pinagsasabi mo diyan?
Anong hagis? Gago ka ba?!"
Madilim ang kanyang mga matang nakatingin sa akin ngayon at seryoso pa rin ang
ekspresyon sa kanyang pagmumukha.
"I'm dead serious, Lara. I'm f*ckingjealous, and if I can't handle my jealousy
anymore, I will do what I said to you earlier. Don't make me jealous, Lara. I hate
it. Do you understand me,
Napalunok ako sa aking [away at hinay-hinay na tumango.
Ngumiti sa akin si Adler at hinalikan niya ang aking labi.
"Good ."
Lumalabas na naman ang pagiging demonyo ni Adler.

I l l . FAMILY
EPISODE 19
FAMILY
Unti-unti nang bumabalik ang mga alaala ni Adler. Ang kanyang naalala pa lang
ngayon ay tungkol sa kanyang pamilya, kung saan siya nanggaling, sino ang kanyang
mga magulang at ang kanyang buhay noong bata pa. May doctor na rin si Adler at
dahil ayaw niyang pumunta sa hospital ay ang doctor niya na lang ang pinapapunta
namin dito sa aming bahay. Ayon pa sa kanyang doctor ay makakabalik din ang mga
alaala ni Adler kahit na apat na taon na ang nakalipas simula ng mangyari ang
pagsabog kung saan nalayo kami sa isa't isa. Nalaman na rin namin anggamot na
pinapainom nila noon kay Adler sa tulong ng kaibigan ko na si Bellamy. Isa itong
illegal drug na hindi pa nate-test ng maayos at kay Adler pa lang ginamit. Natakot
ako nang sabihin iyon ni Bellamy kaya agad kong pina-check sa doctor niya si Adler
at sa awa ng Dios ay wala naman kaming nakikitang kakaiba o side effect sa gamot na
iniinom nito noon. Ang gamot na iyon ay para lang mapapatigil ang
pagbabalik sa mga alaala ni Adler, hindi garnot para tuluyan nang mawala ang
kanyang mga alaala.
"Dad is good to me. Isang taon din akong nagpapagaling dahil masyadong malaki ang
naging pinsala ko sa pagsabog, Lara. Hindi ko magalaw ang aking katawan, hindi ako
makapagsalita, at lalong hindi ako makaalala. Pero ginawa ni Dad ang lahat para
bumalik ako sa dati. Makalipas ang isang taon na pagpapagamot ay tuluyan na akong
nakalakad ulit, pero sa kasamaang palad ay wala akong maalala at doon na
nagsimulang magsinungalingsa akin si Dad tungkol sa aking pagkatao."
Seryosong nagkukwento ngayon si Adler tungkol sa nangyari sa kanya apat na taon na
ang nakalipas. Namuhay siya sa isang isla sa loob ng apat na taon dahil ayaw ni
Antonius Arison na umalis si Adler dahil walang tao dito sa Pinas ang hindi
nakakakilala sa kanya at marami ring mga kalaban na patuloy siyang hinahanap at
gustong masigurado na mamatay siya.
Double ang purpose kung bakit tinago ni
Antonius Arison si Adler at ginawa niya itong Denver Arison. Una sa lahat ay para
gagawin niya itong tagapagmana sa kanyang mga ari-arian at gawin na anak.
Pangalawang rason ay ang itago si Adler upang hindi na siya mhanap ng mga tauhan ni
Rebecca. Kahit na namatay na si Rebecca ay tuloy pa rin ang pagpapatakbo ng
kanilang organisasyon at sa tulong ng Coleman Security Agency at sa kanilang mga
secret agents ay nabuwag na rin ang kanilang group at lahat ng miyembro ng grupo na
iyon ay nakulong. Pati mga droga na ini-export nila sa ibang bansa ay nakuha na rin
at pati na rin ang mga illegal na mga armas.
"I'm still thankful for dad—Antonius Arison. I kind of hate him for lying to me
about my past, but at the same, I'm also thankful for what he did for me. Because
of him, I'm being saved, and I am able to get back to my family after the
tragedy...
to you, Lara." Hinawakan ni Adler ang aking kamay at hinalikan niya ang likod nito
at ngumiti siya sa akin.
"And also I become the successor of Arison Empire, and I can do anything I want in
that business and also the organization that Dad's created," ngumisi si Adler sa
akin na para bang may plano siyang masama kaya mahina ko siyang pinalo sa kanyang
braso at napatawa naman siya sa naging reaksyon ko.
"Ano ka bal Ano na naman ang pinaplano mo, ah?"
He pouted. "Nothing! Naisip ko lang na mas lalo tayong yayaman dahil nasa akin din
ang Arison Empire," wika ni Adler at hinalikan niya ang aking balikat.
Napairap ako at napailing na lang sa kanyang sinabi. Naisip ko na rin naman iyon
lalo na noong malaman kong si Denver Arison at si Damon Adler Miller ay iisa. Ibang
klase ang pagtitiwala ni Antonius Arison kay Adler dahil kahit na hindi niya naman
talaga ito kadugo ay binigay niya pa rin sa lalaking ito ang mga kayamanan niya.
Well, Adler is really a good businessman and also he's good at everything.
Weeks later, Adler's condition is getting better every day, and he also calls his
family in Madrid. Tita Lia was so happy to know that Adler was okay. They are also
planning to go here to the Philippines to visit. Noong nawala si Adler ay humingi
rin ako ngtulong kina Tita Lia sa Madrid and they helped me. llangtao na
angtumulong sa amin sa paghahanap kay Adler noon pero wala kaming nahanap, ang mga
patay na katawan lang ni Tita Devon at Rebecca ang nahanap namin, sa huli ay may
dinala sa akin si Alec na patay na katawan ng isang lalaki at sin abi niyang si
Adler ito pero hindi ako naniniwala dahil wala akong maramdaman na kakaiba sa
bangkay na dinala
niya sa akin.
I was right.
My husband is alive, and he's here beside me.
Gustuhin ko man na pumarito na lang palagi si Adler sa pamamahay namin ay hindi
pwede. May kailangan siyang gawin sa trabaho at kahit na anong mangyari ay siya pa
rin ang kinikilalang boss sa Arison Empire and also their underground organization
which is the Arison Mafia. Bum alik si Adler sa headquarters at doon na muna siya
namalagi dahil may importante siyang ginagawa lalo na sa kanilang organisasyon.
Pero kahit na busy si Adler ay hindi niya pa rin nakakalimutan na tawagan ako at
kausapin din ang aming mga anak.
Kailangan na asikasuhin ni Adler nang maayos ang organisasyon na hinahawakan niya
dahil hindi lang ito simpleng organisasyon lang kundi isang mafia, an underground
group. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Alec kapag nalaman niyang
isang Mafia boss na itong kaibigan niya na si Adler. Huhulihin niya kaya ang
kaibigan niya? Hindi naman siguro. Tahimik naman sila Adler at ang mga transaction
na ginagawa nila ay hindi nakakasira sa ekonomiya ng Pilipinas.
"l missed you. Hindi ba talaga ako pwedeng pumunta dyan sa headquarters ninyo?"
tanong ko kay Ad ler habang kausap ko siya sa telepono.
Narinig ang kanyang pag buntong-hininga.
"Not yet, Lara. Nandito iyong mga kaibigan ni Dad at wala pa silang kaalam-alam
tungkol sa inyo at ayokong malaman nila ito dahil magiging delikado ang buhay
ninyo," rinig kong seryosong sabi ni Adler.
Napasandal ako sa aking kinauupuan at huminga ng malalim. Nandito ako ngayon sa
opisina ko sa kompanya at tapos na ako lahat sa appointments ngayon at ang gusto
lang gawin ngayon ay ang puntahan ko si Adler at yakapin ko siya at halikan.
"Kailan ka ba aalis dyan? Sabi mo ay ibibigay mo na sa iba ang pagiging boss dyan
sa grupo ninyo?" hindi ko mapigilan na mainis dahil mas busy pa si Adler sa
kanilang grupo kaysa sa kompanya nila. Wala nga siyang pakialam sa collaboration
namin eh! Binigay na niya sa akin ang lahat ng trabaho at kung ano raw ang gusto
kong mangyari ay a-approve na lang daw siya. Nakakainistalaga!
Nakinig ang pag buntong-hininga niya sa kabilang linya.
"Baby, konting tiis na lang, okay? Tatlong buwan na lang ay aalis na ako sa
posisyon ko rito at bibitawan ko na ang Arison Mafia. May taong pinagkakatiwalaan
na rin ako at ibibigay ko 'to sa kanya at pagkatapos nito, buong atensyon ko ay
nandiyan na inyo, okay?" sabi ni Adler habang kausap ko siya sa phone.
Bahagya akong napanguso at turn ango kahit hindi naman ako nakikita ni Adler
ngayon.
"Okay... promise me na hindi mo na ulit ipapahamak ang sarili mol. Masyadong
delikado ang grupo na hina-handle mo, Adler. Sana naisip mo iyan lalo na't may
naghihintay sa iyong pamilya mo rito!"
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa. "l know, baby. Uuwi ako dyan mamaya sa
bahay."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya sa akin.
"T-Talaga?" gulat kong tanong.
"Yeah. Sa kwarto mo ako matutulog, alright?"
Napairap ako sa sinabi ni Adler pero pumayag na rin ako dahil miss na miss ko na
siya. Natapos na ang pag-uusap namin ni Adler sa phone at mas naging masigla ako
ngayon
pagkatapos naming mag-usap dahil uuwi siya sa bahay mamaya. Pinatawag ko pa si Lily
at nnaghingi ako ng mga kailangan ko pang gawin dahil nasa mood ako ngayon na
gumawa ng trabaho. Kita ko sa pagmumukha ni Lily ang labis na pagtataka habang
nakatingin sa akin.
"Naka drugs kayo, Ma'am? Parang kanina lang ang tamlay ninyong tignan, tapos ngayon
ang sigla niyo na!" komento ni Lily.
Nawala ang ngiti sa aking labi at matalim ko siyangtinignan.
"Bawal mag change mood lang? Umalis ka na nga sa harapan ko at gawin mo ang inuutos
ko! Baka biglang mawala ang pagiging good mood ko dahil sinisira mo eh!" inis kong
sabi.
Napahagikhik si Lily at nag peace sign siya sa akin.
"Okay, Ma'am Lara! Mukhang may nagpapasaya na naman sa inyo kaya push lang!" sabi
ni Lily at kinindatan ako bago siya tuluyan na lumabas sa aking opisina.
Napailing na lang ako at sinimulan na ang pagtatrabaho ko kahit na pwedeng-pwede na
akong magpahinga ngayon.
Maaga akong nag-out sa work at sinundo ko rin ang mga anak ko. Nagtext sa akin si
Adler na medyo mala-late siya sa pag-uwi dahil may tatapusin pa siya na trabaho.
Wala namang problema sa akin iyon, ang importante ay makakauwi siya sa bahay, huwag
nga lang siya masyadong late umuwi dahil sigurado akong hihintayin siya ng mga
bata.
"Mommy, I missed Daddy! Sigurado po ba talaga kayo na uuwi na siya ngayon?" tanong
ni Apollo sa akin.
Napangiti ako at bahagyang kinurot ang kanyang pisngi.
"Yes, Apollo. Kaya bago makauwi si Daddy ninyo rito sa house ay magbihis na muna
kayo ng pangbahay, okay? Surnama na kayo sa mga Yaya ninyo," utos ko sa kanila.
Sumunod naman ang mga bata at pumunta na sa kanilang mga kwarto kasama ang mga yaya
nila.
Ako naman ay dumiretso na rin sa kwarto ko kwarto naming dalawa pala ni Adler. May
pa sabl' pa ako noong una na hindi ko muna papayagan na clito matulog si Adler sa
kwarto pero may nangyari na sa amin dito. Bakit pa ako magiging maarte diba? Mag
asawa naman kaming dalawa kaya dapat lang na magkatabi kami sa aming pagtulog.
Natapos na ako sa pagbibihis ng pangbahay na darnit at nang lumabas na ako sa pinto
ng kwarto ay agad kong narinig ang mga sigawan ng mga anak ko sa baba.
"Daddy! We missed you! Finally, you're home!"
Nanlaki ang aking mga mata sa aking narinig at nagmamadali akong bumaba sa may
hagdan at nakita ko kaagad si Adler na binubuhat niya ang triplets at nakayakap din
sa kanyang beywang ngayon si Ambrose.
"Adler!" tawag ko sa kanya ng mababa ako sa hagdan at makalapit ako sa kanila.
Napatingin siya sa akin at nginitian niya ako. Ibinaba na niya ang mga anak namin
at naglakad siya palapit sa akin, ako naman ay patakbo ng lumapit sa kanya at
tumalon ako upang mabuhat niya ako at agad niya rin akong hinawakan sa may bewang
at sa pwet ko upang hindi ako mahulog.
Kumapit ako sa kanyang batok at hinalikan ko siya sa kanyang labi at hinalikan niya
rin ako pabalik. Natigil lang kami sa paghahalikan ni Adler nang marinig namin ang
pagsisigawan ng mga anak namin kaya bumaba na rin ako sa pagkakabuhat sa akin ni
Adler.
Sinulyapan ko muna ang mga anak namin at sabay silang humagikhik na para bang
kinikilig.
"Yieee! Namiss ni Mommy si Daddy!" sabi ni Athena.
"So kilig!" sabi ni Artemis.
"So bagay, Mommy and Daddy!" sabi ni Apollo.
"May bata po rito na nanood!" KJ na sabi ni Ambrose.
Pareho na lang kaming napatawa ni Adler at muli akong napatingin sa kanya at
hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi.
"Buti at urnuwi ka pa rito!" masungit kong sabi sa kanya.
Ngumisi siya at marahan na hinalikan ang aking labi.
"Of course, Lara, nandito ang buhay ko kaya uuwi ako kahit anong mangyari,"
malambing niyang sabi.
Hindi ko mapigilan na kiligin at niyakap ko siya.
"l missed you, Adler."
"l missed you more," he whispered, and he kissed my forehead.
Natigil lang kami sa pagyayakapan namin ni Adler nang marinig namin na muling
magsalita ang aming mga anak.
"We want a hug too!"
Pareho kaming lumapit ni Adler sa kanila at sinama sila sa pagyakap.
Habang yakap namin ni Adler ang aming mga anak, hindi ko mapigilan na mapatingin sa
amin ngayon at labis na matuwa. Kumpleto na kami sa aming pamilya at masayang
masaya. Ang hiling ko na lang ay mananatili kaming masaya at wala ng problema na
dumatingsa aming buhay. "We will have an island vacation tomorrow."
Napatingin ako kay Adler nang sabihin niya iyon. Napatingala rin ang mga bata sa
kanya at nakita ko sa kanilang mga mata ang labis na pananabik.
"Wow! Really, Dad?" tanong ni Apollo.
Tumango si Adler at ngumiti.
"Yes, son. Dadahil ko kayo kung saan ako namalagi sa 100b ng apat na taon. Maganda
doon at sigurado akong mag-e-enjoy kayo," malambing na sabi ni Adler sa mga bata
bago siya muting turningin sa akin at ngitian ako.
Tomorrow will be great because we will have our first ever complete family vacation
bonding, and I can't wait for that.

I l l . ISLAND VACATION
EPISODE 20
ISLAND VACATION
Papunta na kami sa isla na tinutukoy ni Adler sa amin. Excited na ako at mas lalong
excited na ang mga bata dahil gustong-gusto na talaga nila na magbakasyon. Buti na
lang at pinayagan sila ng kanilang guro na um-absent at kapag may mamiss sila na
quizzes at exams ay babawi na lang sila sa kanilang pagbalik.
Sumakay kami sa isang private chopper na pagmamay-ari ni Adler dahil may nakalagay
sa helicopter sa labas na DenverArison, kaya alam ko na kaagad na pagmamay-ari niya
iyon. Akala ko ay simpleng sasakay lang kami sa chopper pero nagulat na lang ako
nang sabihin ni Adler na siya ang magpapalipad ng sasakyan namin papunta sa isla.
"Nababaliw ka na ba?! Piloto ka ba? Bakit ikaw ang magpapalipad ng sasakyan nating
chopper?! Delikado, Adler! Baka nakakalimutan mong kasama natin ang mga bata sa
byahe na ito?!" hindi ko mapigilan na mataranta dahil nagulat na lang ako nang
umupo na siya sa
pwesto ng piloto sa helicopter.
Hindi ko kailanman nakitang nagpapalipad ng isang eroplano si Adler sa ilang taon
naming pagsasama! Kaya hindi ko mapigilan na kabahan ngayon sa kanyang gagawin.
"Adler!" muli kongtawagsa kanya ng hindi siya makinig sa akin.
Humarap siya sa akin at nginitian.
"Baby, relax. I know how to fly this, okay? Pinag-aralan ko rin ito at tinuruan ako
ni Dad habang nasa isla pa ako. Umupo na kayo ng mga bata sa likod at aalis na
tayo," wika ni Adler at hinalikan niya ang aking pisngi.
Kahit na hindi pa rin ako sigurado sa gagawin ni Adler ay pumunta na kami sa
likuran at ang ginagawa ko na lang ay mahigpit ko na lang na hinawakan ang mga bata
dahil ang kukulit nila. Tuwang-tuwa ang mga bata habang nasa himpapawid kami at
papunta kami sa isla.
Nakatingin lang sila sa may bintana at nakatingin sa labas dahil kitang-kita ang
mga kabahayan sa ibaba at pati na rin ang malinaw na dagat.
Arison Island. Nakarating na kami sa isla na tinutukoy ni Adler at safe naman kami
na nakarating sa ila.
Sa 100b ng apat na taon na nalayo sa amin si
Adler ay dito siya namuhay bilang Denver Arison, ang nag-iisang anak ng Mafia Lord
na si Antonius Arison. Akala ko ay simpleng isla lang ang tinutukoy ni Adler kung
saan niya kami dadalhin, pero kakaibang isla pala ang makikita namin. Para siyang
isang city na maraming mga iba't ibang infrastructures at mga taong nakatira. May
nakita akong malaking building at sabi pa ni Adler ay ito ang private hospital nila
sa isla. Nakita ko rin ang isang hotel at katulad lang din ito ng mga hotels sa
Miller Hotel, malaki at bongga.
Private island lang ba talaga ito? Bakit ang laki at angdami naman atang mga
buildings dito? Pwedeng-pwede itong maging tourist spot at sigurado ako na kapag
binuksan ito ni Adler sa maraming tao ay maraming pupunta kahit mahal ang bayad
dahil maganda ang isla at malinaw din ang tubig, malaki ang alon at bagay na bagay
rito maglaro ng surfing.
"Daddy! Ang ganda ng isla! Para siyang isang luxury island!" hindi makapaniwalang
sabi ni
Ambrose habang nakatingin sa kabuohan ng isla. Pati ako ay hindi makapagsalita sa
sobrang gulat dahil ang ganda ng paligid. Hindi ko in-expect na ganito kaganda ang
isla na tinitirhan ni Adler noon.
"Okay, loves, let's go to our vacation house,"
nakangiting sabi ni Adler at hinawakan niya sa magkabila niyang mga kamay ang kamay
ng dalawa naming prinsesa at angdalawa naman naming pinsipe ay hawak 1<0.
May mga staffs na tumulong sa amin para kunin ang aming mga garnit kaya hindi na
namin kailangan ni Adler na mag-abalang kunin ito.
Habang naglalakad kami papunta sa sinasabing vacation house ni Adler ay hindi ko
mapigilan na mapatingin sa paligid dahil may nakikita akong mga bodguards na
nagbabantay sa iba't ibang sulok ng isla. Kitang-kita na mahigpit ang seguridad
dito sa isla at hindi basta-basta nakakapunta ang mga tao rito, unless may
permission sila sa may-ari—kay Adler.
Akala ko ay magsa-stay kami sa hotel, pero sa likod pala ng hotel building clito sa
isla ay may isang napakalaking villa at may private swimming pool din dito. Patakbo
Ng pumunta sa 100b ngvilla ang mga bata at ako naman ay hinay-hinay sa aking
paghakbang habang nakatingin sa paligid dahil ang ganda talaga rito. Nasa Pilipinas
pa rin ba kami?
"Do you like the place?" Adler asked.
Hindi ko namalayan na nasa aking tabi na pala siya ngayon at nakaakbay siya sa
akin. Turningala ako sa kanya at sunod-sunod na tumango at ngumiti.
"W-Wow! Hindi mo naman sinabi na ganitong isla pala ang pupuntahan natin ngayon.
Dito ka ba talaga tumira? Ang ganda! Kaya pala hindi ka na umalisdito dahil nandito
na lahat ng kailangan mo, hindi mo na kailangan pang lumuwas ng syudad," sabi ko sa
kanya.
Ngumiti si Adler at hinalikan niya ang aking noo.
"Sinadya ito ni Dad lalo na noong nalaman niyang may sakit siya na cancer. Ayaw
niyang umalis siya rito sa isla para magpagamot kaya nagpagawa siya ng isang
hospital dito, nagpatayo ng hotels kapag pumunta ang mga kaibigan niya, nagpagawa
ng mall upang kumuha na lang siya ng mga kailangan niya rito," pagkukwento ni Adler
sa akin.
Muling napaawang ang aking bibig sa sobrang gulat at pagkamangha sa sinabi niya sa
akin ngayon.
Wow!
Just like... WOW!!
Hindi ako makapaniwala na ang yaman-yaman pala talaga ng mga Arison at kaya nilang
magpagawa ng isang ganito sa isang isla.
Well, mayaman naman si Adler pero hindi pa siya nag pagawa ng ganito pero dahil
siya rin si
Denver Arison ay sa kanya na ang lahat ng ito! Ngayon ko lang napagtanto na si
Adler na ang pinakamayaman na tao rito sa Pilipinas kapag isinama niya ang
kayamanan ng Miller at ng mga Arison.
Muling humarap sa akin si Adler at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at
nginitian ako.
"Lara, lahat ng nakikita mo ay hindi lang para sa akin kundi para din sa inyo ng
mga anak natin, okay? Sa ngayon ay ang dapat nating gawin ay ang mag-enjoy at
magsaya."
Napatango ako sa kanyang sinabi at sabay na kaming pumasok sa villa kung saan nauna
nang pumasok ang mga bata rito.
Maraming kwarto ang villa at napagpasyahan ng dalawa naming prinsesa na tabi silang
matulog sa isang kwarto habang sila Apollo at Ambrose naman ay magkatabi, at kami
rin ng asawa ko na si Adler ay magkatabi.
Inayos na muna namin ang aming mga garnit at binihisan ko rin ang mga anak ko ng
kanilang mga beach outfits. Sila Athena at Artemis ay isinuot ang kanilang mga cute
na two piece swimsuits at sila Apollo at Ambrose naman ay nakasuot ng isang
hawaiian shorts at wala silang damit sa pang-itaas. Ako naman ay nagsuot ng isang
black two piece swimsuit at hindi ko mapigilan na mapatingin sa aking buong katawan
sa salamin na nasa aking harapan at tignan ang aking sarili.
Kitang-kita ang mga strech marks ko sa aking tiyan at dahil ito sa panganganak ko
sa triplets. Hindi ko naman kinakahiya ito dahil proud ako na normal ang
pagkapanganak ko sa tatlo at walang nangyaring masama sa akin at sa mga bata.
"You look so sexy, baby."
Napalingon ako nang marinig ko ang boses ni Adler. Nakita ko siya sa may pintuan at
nakasandal siya rito habang nakatingin sa akin. Sinirado niya ang pinto at
humakbang siya palapit sa akin at hinawakan niya ang magkabila kong beywang at
marahan na hinalikan ako sa aking labi.
"Huwag na lang kaya tayong lumabas ng kwarto?" malandi niyangsabi.
Pinalo ko siya sa kanyang braso kaya bahagya siyang napa-aray at ngumisi.
"Adler! llugar mo 'yang pagiging malibog mo.
Naghihintay na sa labas ang mga bata at gustong-gusto na nilang mag swimming sa may
dagat," sabi ko.
Bago kami makaalis ni Adler, hinaplos niya ang aking tiyan at nakatingin siya sa
mga marka ko doon.
"Pregnancy stretch marks," sabi ko kay Adler.
Napatango siya at tinignan niya ako ng seryoso at hinaplos niya rin ang aking
pisngi.
"Hindi ito nakakabawas sa pagiging maganda at sexy mo, Lara. Gusto kong sabihin
sayo na proud na proud ako dahil napalaki mo ang mga anak natin ng mabuti. I'm
sorry kung hindi mo ako kasama sa mga panahong kailangan na kailangan mo ako."
Ayan na naman siya.
Ngumiti ako kay Adler at kumapit ako sa kanyang batok bago siya hinalikan sa
kanyang labi.
"Ano ba? Ayan ka na naman, eh. llang ulit ko bang sabihin sa 'yo na huwag ka nang
mag sorry sa akin? I'm fine, okay? Masaya na ako na nandito ka sa tabi ko, sa tabi
namin. Kaya stop saying sorry kundi masasapak na talaga kita!"
Mahina siyang turnawa at hinalikan ang aking noo bago ako inakbayan.
"Okay, Lara. Let's go and let's have some fun," sabi ni Adler at sabay na kaming
lumabas sa kwarto namin at pinuntahan na namin ang mga bata.
Gusto nila na sa dagat maligo kaya doon kami pumunta nila Adler. Kumuha na rin ako
ng isang surfing board kasi gusto kong mag surfing. Habang kasama ng mga bata si
Adler sa may mababaw na part sa tubig ng dagat at naglalaro doon, ako naman ay
naglalaro sa mga alon sa dagat kasama ang surfboard na dala 1<0. Habang nag su-
surfing ako ngayon ay rinig na rinig ko ang mga sigaw ng mga anak ko at pati na rin
ni Adler.
"Go, Mommy!" si Athena.
"Mommy is the next queen of the waves!" sigaw ni Artemis.
"Go, go, go! Mommy!" cheer ni Apollo.
"Mommy, we love you!" sigaw ni Ambrose.
"Go, Baby!" sigaw din ni Adler.
Mas ginalingan ko ang pag su-surfing dahil todo suporta sa akin ng mga mahal ko
habang nanonood sa akin. Nang mapagod na ako ay nakilaro na rin ako sa kanila.
Kitang-kita ko ang labis na tuwa sa mga mukha ng aming mga anak at double na ang
saya ko habang nakikita ko silang masaya. Maghapon kaming naligo sa dagat at nang
mag gagabi na at nilalamig na rin ang mga bata ay urnahon na kami sa dagat at
burnalik
na sa Villa upang makapag-ayos at para na rin kumain ngdinner.
Sa loob kami ng hotel kumain at maraming mga hinandang mga pagkain ang mga staffs
sa hotel at masigla namang kumain ang mga bata na halatang gutom na gutom.
Pagkatapos naming kumain sa may hotel ay muli na kaming naglakad pabalik sa Villa.
Hindi ko mapigilan na mahinang mapa hagikhik nang makita ko ang porma namin. Hawak
ni Adler ang kamay ni Athena habang hawak naman ni Athena ang kamay ng kanyang
kapatid na si Artemis, hawak ni Artemis ang kamay ni Apollo at hawak din ni Apollo
ang kamay ni Ambrose, at sa huli ay hawak ko ang kamay ni Ambrose.
Ganun ang ginawa namin hanggang sa makarating kami sa Villa at makapasok sa loob.
Sinamahan na muna namin ni Adler ang mga bata sa kanilang mga kwarto at sinigurado
na maayos ang kanilang pag higa at pwesto bago kami pumunta ni Adler sa aming
kwarto.
Magkayakap na kami ni Adler ngayon sa may kama at pareho kamingtahimik at
nakatingin sa may kisame. Rinig na rinig ko ang hampas ng alon sa may dagat na mas
lalong nagpapa-relax sa akin.
"Adler?" tawag ko sa kanya, alam ko kasi na hindi pa siya tulog kahit nakapikit ang
kanyang mga mata.
Tumingala ako sa kanya at hinawakan ang kanyang baba kaya nakita kong napamulat
siya at mapupungay ang mga matang napatingin sa akin.
"Yes, Lara?" paos niyang tanong.
Ngumiti ako sa kanya at isinandal ko ang aking mukha sa may dibdib niya habang
nakatitig pa rin ako sa kanya.
"Thank you for everything, Ad ler. Thank you for making our situation easier. Akala
ko ay mahihirapan ako sa paghahabol sa 'yo at sa pag e-explain na asawa kita at may
anak tayo. Thank you dahil kahit hindi mo pa naalala ang lahat ng tungkol sa
nakaraan mo ay buong puso mong tinanggap ang responsibilidad bilang ama ng mga anak
natin."
Hinalikan ni Adler ang aking noo at hinaplos niya ang aking buhok.
"Hindi nawala ang pagmamahal ko sa 'yo at sa mga anak natin, Lara. Kahit ilang ulit
pang mawala ang alaala ko, sa inyo pa rin ako babalik dahil kayo ang tahanan ko."
Hindi ko mapigilan na maiyak sa kanyang sinabi. Sumiksik ako sa kanyang dibdib at
naramdaman ko rin ang pagyakap ni Adler sa akin.
"Excited na akong burnalik ka na nang tuluyan sa amin, Adler. Mahal na mahal kita."
"l love you more, Lara."
He kissed me on my lips, and I kissed him back.

I l l . MEMORIES
EPISODE 21
MEMORIES
Nagising ako nang maramdaman ko ang paggalaw ni Adler sa aming kama at mahina
niyang pagdaing at ungol. Hinay-hinay kong minulat ang aking mga mata upang
matignan ko kung ano ang nangyayari sa kanya. Agad akong nataranta nang makita kong
pinagpapawisan si Adler at para siyang binabangungot kaya mabilis akong lumapit sa
kanya at tinapik ang kanyang pisngi upang magising siya.
"Adler, wake up!”
"Please. .. no, no! Argh!” napasigaw si Adler at mabilis siyang napaupo galing sa
kanyang pagkakahiga at hinihingal siya ngayon habang nanlalaki ang kanyang mga
mata.
Hinawakan ko ang magkabila niyang balikat at hindi ko mapigilan na labis na mag-
alala sa kanya. Tulala ngayon si Ad ler at pinagpapawisan siya kaya pinunasan ko
ito at hinagod ang kanyang likod. Napahilamos siya sa kanyang mukha at huminga siya
nang malalim at napahawak siya sa kanyang ulo habang nakatulala pa rin.
"You're having a nightmare, Adler. Gusto mo bang uminom ngtubig? Dadalhan kita rito
ng tubig," sabi ko sa kanya. Aakmang aalis na ako sa kama nang mahawak ni Adler ang
aking braso kaya hindi ko naituloy ang aking pag-alis at napatingin na lang din ako
sa kanya.
Turningin sa akin si Adler at nakita ko ang pagtulo ng kanyang luha kaya muli akong
nataranta at lumapit ako sa kanya upang mahawakan siya sa kanyang mukha.
"Hey, why are you crying? What's wrong? Adler, magsalita ka naman diyan!
Kinakabahan na ako sa nangyayari sayo ngayon," natataranta kong sabl.
Hindi niya sinagot ang aking mga tanong sa kanya. Hindi siya nagsalita. Hinila niya
ako palapit sa kanya at niyakap niya ako ng mahigpit. Nagulat na lang ako nang
marinig ko ang kanyang pag hagulgol at mas lalo pa siyang sumiksik sa aking balikat
at hinigpitan ang pagka kayakap sa akin na para bang natatakot siyang mawala ako sa
kanya.
tinawag ko ang kanyang pangalan at hinagod ko rin ang kanyang likuran.
Tuloy-tuloy pa rin ang kanyang pag-iyak kaya hindi ko na rin mapigilan na maging
emosyona dahil ramdam ko ang sakit na nararamdaman ni Adler ngayon kahit hindi
niya pa sinasabi sa akin kung bakit siya umiiyak.
Hinayaan ko muna si Adler na mapalabas lahat ng hinanakit na nararamdaman niya
habang umiiyak siya at yakap ako. Makalipas ang ilang minuto ay natigil na siya sa
kanyang pag-iyak at bahagya na rin ng lumuwag ang pagkakayakap niya sa akin. Tulala
ngayon si Adler at nakatingin siya sa kawalan na para bang may malalim siya na
iniisip.
Anong nangyari sa kanya?
Muli kong hinawakan ang kanyang balikat kaya napakurap siya sa kanyang mga mata at
turningin sa akin. Nangtumingin sa akin si Adler ay nakita kong muling pumatak ang
luha sa kanyang mga mata at umiyak siya ulit, pero hindi na kagaya kanina.
"A-Adler, what's wrong? Sabihin mo sa akin kung ano ang problema, please. Hindi ako
mapakali rito at labis ang pag-aalala ko sayo," alala kong sabi sa kanya.
Humikbi si Adler at hinawakan niya ang magkabila kong kamay at hinalikan niya ang
likod nito bago siya muling mag-angat ng tingin sa akin.
"I'm sorry," mahina niyang sabi habang
nakatingin sa akin.
Napakunot ang aking noo habang nakatitig kay Ad 1er.
"Why are you saying sorry? For what, Adler?" taka kong tanong sa kanya.
Muli siyang naiyak at muli niyang hinalikan ang aking kamay bago siya tumingin sa
aking mga mata at nagsalita.
remember everything now, Lara, mahina niyang sabi habang nakatingin siya sa aking
mga mata.
Kusang pumatak ang mga luha ko sa aking mga mata at umiyak.
"Lara, I remember everything. Simula noong kinasal tayo. . . simula nung
pinahirapan kita nang husto sa relasyon natin ay naaalala ko na ang lahat. Sa lahat
ng mga kasinungalingan ko sa 'yo, sa lahat ng pasakit na binigay ko sa 'yo noon ay
naalala kong lahat. ... God!" napahilamos siya sa kanyang mukha at napayuko habang
nanghihina. Tahimik akong nakatingin sa kanya habang patuloy rin ang pagpatak ng
aking mga luha. Nakinig ako kay Adler at hinayaan na muna siyang sabihin ang lahat
ng gusto niyang sabihin ngayon.
"Hindi ko akalain na ganun pala ang nangyari sa atin, Lara. Nagsimulang gumulo ang
buhay mo nang mas piliin ko ang paghihiganti kaysa ang maging masaya tayo sa isa't
isa sa relasyon natin. Ilang ulit kang nakidnap nang dahil sa akin. Namatay. . .
namatay ang anak natin nang dahil sa akin, nadurog ko ang puso mo nang dahil sa
akin, muntik na kayong mawala ng mga anak natin nang dahil sa akin. Lara, kasalanan
ko ang lahat. Nadamay ka sa magulo kong buhay..
l'm so sorry."
Lumapit ako kay Adler at niyakap ko siya ng mahigpit at hinalikan ang kanyang noo
at hinagod ang kanyang likod. Pareho na kaming urniiyak at nanghihina ni Adler
ngayon dito sa loob ng aming kwarto. Nanghihina pa rin siya at ramdam ang pagsisisi
at sakit na nararamdaman ni Adler. Patuloy siya sa panghihingi ngtawad sa akin
habangyakap ako. "Adler, hindi mo kasalanan," mahina kong sabi.
Umiling siya at mas lalong hinigpitan ang pagyakap sa akin.
"Hindi ko kayo na proteksyon ng maayos, Lara. Masyado akong nagpakampante noon na
wala nang mangyayaring masama sa atin, pero hindi ako makapaniwala na isa pala sa
pinagkakatiwalaan ko ang ta-traydor sa akin at sisira sa pamilya ko. I'm sorry for
the suffering that I gave to you in our marriage, Lara. Sorry for being a devil in
disguise that causes you a lot of pain."
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at pinagdikit ang aming mga noo.
"Adler, ibang iba man ang naging relasyon natin sa ibang mga mag-asawa, hindi ko
naman pinagsisihan na minahal kita nang sobra. Adler, nakita ko ang pagbabago mo
and you're willing to change because of me, because of our family. Nakita ko ang
sinceridad mo, sa lahat ng sinasabi at pinapakita mo sa akin at sa mga anak natin.
Masakit man ang nangyari sa atin noon, masaya naman tayo ngayon, okay? Mahal na
mahal kita.
Ngumiti siya sa akin habang tuloy-tuloy pa rin ang pagpatak ng mga luha sa kanyang
mga mata. Hinawakan niya ang aking baba at hinalikan niya ako sa aking labi.
Kumapit ako sa kanyang batok at hinalikan ko rin siya pabalik. Natigil ang
paghahalikan namin ni Adler at nagkatitigan kaming dalawa.
Hinaplos niya ang aking pisngi at muli siyang ngumiti. "l missed you, Mi amor.
Thank you for waiting for me," paos niyang sabi.
Muli akong napa hagulgol at ngumiti rin sa kanya.
"God! I missed you so much!" muli ko siyang hinalikan at agad niya akong inihiga sa
aming kama at siya naman ay nasa aking itaas.
Naramdaman ko ang pag-alis ni Adler sa aking suot na nightgown at pagkatapos nito
ay inalis niya rin ang suot niyang damit hanggang sa pareho na kaming walang saplot
sa katawan.
Bahagya akong napatingala nang maramdaman ko ang halik ni Adler sa aking leeg
pababa sa may dibdib 1<0. Hinawakan ko ang kanyang buhok at bahagya itong
hinahaplos.
"Lara, I missed you. I miss this," sabi ni Adler at sinubo niya ang isa kongdibdib
at ang isa niya namang karnay ay inalalaro ang isa ko pang dibdib.
Napatingin ako sa kanyang ginagawa at naaawang sa aking bibig. Tumigil siya sa
paglalaro sa aking dibdÏb at muli siyang pumantay sa akin at hinalikan ang aking
labi. Naramdaman ko ang kanyang kamay na bahagyang ibinuka ang aking mga hita kaya
ginawa ko naman ito. Hinalikan ni Adler ang aking pisngi at mahigpit niyang
hinawakan ang aking balakang at naramdaman ko na lang na unti-unti siyang pumasok
sa aking lagusan.
"Ahhh! Adler." Bahagya akong napaliyad at ipinikit ko ang aking mga mata.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa aking tainga at hinalikan niya ako doon bago
bumulong.
"l will make love to you, Mi amor. Te amo tanto, esposa mía."
Nagsimula nang gurnalaw si Adler sa aking itaas and we make love. Ramdam na ramdam
ko sa mga galaw ni Adler ang labis niyang pagmamahal at pag-iingat sa akin. I
missed this. I missed him so much.
Ang saya ko na bumalik na talaga siya nang buo sa akin.
My husband's memories are finally back.
My devil billionaire husband is back.

I l l . SWIMMING POOL R18+

EPISODE 22
SWIMMING POOL
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN RISK
"Daddy, is it really true that you promised Kuya Ambrose that you will give him an
ice cream factory when he grows like a man like you?" our daughter Athena asked his
father.
Nandito kami ngayon sa may living room sa 100b ng aming villa. Katatapos lang namin
maligo ng dagat at mamasyal sa buong isla. Ngayon ay nandito na muna kami sa 100b
ngvilla at kumakain ng pizza at ang mga bata naman ay dinadaldal ang kanilang
Daddy Adler. Buti na lang at mahaba ang pasensya ni Adler sa mga anak namin na
kahit pabalik-balik na ang mga tanong nila ay nagagawa niya pa rin itong sagutin
lahat nang hindi napipilitan.
"Yes, Princess Athena. What do you want to have when you grow up? I can give you
everything," wika ni Adler at hinaplos ang buhok ng anak namin na si Athena.
Nagkislap ang mga mata nito na para bang nanalo siya sa lotto. Ayan na naman si
Adler sa pag so-spoil niya sa mga anak niya. Noong si Ambrose pa lang ang anak
namin ay palagi niya itong pinagbibigyan kung ano ang gusto nito kaya ngayon alam
ko na magingtriple pa ang pagso-spoil ni Adler sa mga anak niya.
"Daddy, I want a barbie factory so that me and Artemis will have an unlimited
barbie supply!" masayang sabi ni Athena. Bahagya namang turnili si Artemis at
sumang-ayon sa kanyang kapatid at nakidaldal na rin.
Ang dalawang prinsesa lang namin ngayon ay panay daldal kay Adler habang ang dalawa
ko namang lalaki ay focus sa panonood sa isang palabas sa TV habang kumakain ng
pizza. Kahit na magkalayo ang edad ni Ambrose at Apollo ay nagkakaintindihan sila
lalo na sa mga pinapanood nilang mga anime na palabas. Siguro dahil pareho silang
lalaki? Pero kapag magkasama naman angtriplets ay hindi hinahayaan ng dalawang
babae na ma out of place si Apollo kaya nag e-enjoy pa rin sila.
"Okay, my princesses, I will give you both a barbie factory very soon !" wika ni
Adler at pareho niyang hinalikan ang magkabilang pisngi ng dalawang prinsesa
nanmin.
Napangiti na lang ako habang pinagmamasdan si Adler kasama ang mga anak namin.
Nananaginip pa rin ba ako ngayon? Hindi ako makapaniwala na burnalik na ang lahat
ng alaala ni Adler, na burnalik na talaga siya sa akin. All my efforts are worth it
because his memories are back. Hindi ko sinukuan si Adler at hindi ko siya iniwan.
Naniniwala ako at hindi nawalan ng pag-asa na babalik ang kanyang mga alaala at
nangyari na nga, bumalik na talaga siya sa amin. Simula nangsabihin niya sa akin na
burnalik na ang lahat ng alaala niya, he's acting extra sweet to me and to our
kids. . . and I'm not against it, actually I love it!
Napapansin ko kay Adler na habang turnatagal ay mas nagiging sweet at nako-kontrol
niya na rin ang kanyang sarili. He's so gentle when it comes to the kids na hindi
ka mag-aakala na kaya niyang pumatay ng isang tao sa ilang segundo lang. Mas
maganda na rin ito dahil nakikita kong mas napapalapit ang mga anak namin kay Adler
na para bang ilang taon na nila itong kasama.
"Daddy, we want cars too! You know what, Mommy is very good at car racing, Daddy!"
wika ni Artemis.
Bahagya akong nagulat na pati ang
pagca-car racing ko ay nakwento na rin ng mga anak namin sa pagdadaldal nila sa
kanilang Daddy.
Nakita kong kumunot ang noo ni Adler at napatingin siya sa akin at tinaasan ako ng
kilay na para bang may nagawa akong kasalanan sa kanya kaya ang ginawa ko na lang
ay ang ngumuso at hindi nagsalita.
"Car racing?" tanong ni Adler habang nakatingin pa rin sa akin.
Pareho na tumango sila Artemis at Athena. Nakisama na rin angdalawang lalaki at
nagsalita si Ambrose.
"Yes, Daddy! Mommy Lara is a good car racer! Tito Benjamin taught her how to race!"
sabi ni Ambrose habang nakangisi, para bang proud na proud siya sa kanyang sinabi
ngayon.
Nang mapatingin ako kay Adler ay mas lalong kumunot ang kanyang noo at nakita ko
rin na gumalaw ang kanyang kilay habang matalim na nakatingin sa akin.
"Hmm, really? Your mother never told me that she's into car racing now," malamig na
sabi ni Adler habang nakatingin pa rin sa akin.
Napalunok ako sa aking laway at umiwas ng tingin sa kanya.
Bakit ba ako kinakabahan?! Wala naman akong kasalanan at wala na rin akongtime na
sabihin kay Adler na nagca-car racing na rin ako kasi kapag nasa Madrid lang naman
ako na napapalaro dahil niyayaya ako ng mga pinsan ni Adler. Mas naging focus ko sa
pagsu-surfing ko kaysa pag ra-racing kaya hindi ko na rin nasabi kay Adler ang
tungkol doon. At ngayon ay nakaalala na siya, may ideya na rin siya kung bakit ako
nag try na mag car racing.
"But she's really good, Daddy! Nakapanood kami one time ng laro ni Mommy and she's
really good! Siya ang nanguna sa race and she won!" sabl' ni Ambrose at turnango
naman ang mga kapatid niya bilang pagsang-ayon.
Hindi ko mapigilan na matuwa sa sinabi nila dahil proud na proud talaga sila sa
akin. First time ko na sumali sa competition noon sa Madrid dahil isinali ako ni
Benjamin. Para raw may lucky charm ako sa game ko, dinala nila Tita Lia at Ariana
ang mga anak ko at dahil sa kanilang pag che-cheer sa akin at suporta, nanalo ako.
"Hmm, okay. Pag-uusapan namin ng Mommy ninyo ang tungkol sa pagca-car racing niya
mamaya pagtulog namin," sabi ni Adler at muli siyang napatingin sa akin.
Umiwas lang ako ngtingin sa kanya at hindl
nagsalita.
Dahil maaga pa at marami pang energies ang mga anak namin, napagpasyahan namin ni
Adler na sumakay kami sa yacht at maglibot sa buong isla at pagmasdan ang mga
corals sa ilalim ng dagat. Inaamin kong may takot na ako sa pagsakay ng yate pero
alam ko naman na walang mangyayari na masama sa amin dito dahil masyadong mahigpit
ang securities nila Adler at nandito rin siya para sa amin, hindi niya kami
pababayaan.
"Wow! Fish! We saw Nemo!" nagtatalon na sabl' ni Apollo at may itinuturo siya sa
may dagat.
Nalibang ang mga bata sa panonood ng mga corals at pati na rin ang iba't ibang mga
isda na lumalangoy sa dagat. Habang busy ang mga bata sa panonood ng mga fishes sa
dagat kasama si Adler, kinunan ko sila ng video sa aking cellphone dahil gusto kong
may remembrance kami sa aming bakasyon dito sa isla na pagmamay-ari ni Adler.
Kinunan ko rin ng litrato ang mga bata at pati na rin kami na kasama si Adler. Ito
iyong first family picture namin na kumpleto kaya sobrang saya ko. Sisiguraduhin
kong ipapa-frame ko ito at ilalagay ko sa living room ng bahay namin, sa kwarto
namin ni Adler, at pati na rin sa aking opisina. Gagawin ko rin ito na homescreen
sa aking cellphone dahil ang saya namin sa picture at ang cute ng mga anak namin.
Nang dumating ang hapon ay napagpasyahan na naming burnalik sa isla. Sa may hotel
kami diretso at doon kumain sa aming dinner. Maraming requests na mga desserts ang
mga bata at agad naman itong pinagbigyan ni Adler. Nang mabusog na ang mga anak
namin ay agad na rin kaming burnalik sa amingvilla.
"Mommy, I'm sleepy," mahinang sabi ni Athena habang karga ko siya. Hinaplos ko ang
kanyang buhok at hinalikan ang kanyang noo bago ko siya isinandal sa aking balikat.
Si Adler naman ay karga sila Artemis at
Apollo na pareho na rin na tulog sa bisig niya at si Ambrose naman ay tahimik lang
dito sa aking tabi habang hawak ko ang kanyang kamay.
Dinala na namin ang mga bata sa kanilang mga kwarto at agad din silang dinalaw sa
kanilang antok at nakatulog na. Ganun din ang dalawang lalaki namin na si Ambrose
at Apollo, nakatulog din kaagad sila pagkahiga nila sa kanilang kama.
Nang matapos na naming masigurado na natutulog na ang mga anak namin at maayos ang
kanilang pagkahiga, lumabas na kami ni Adler sa
kwarto ng anak namin. Inakbayan ako ni Adler at hinalikan niya ang noo ko.
"Inaantok ka na ba?" tanong niya sa akin.
Napatingala naman ako kay Adler at bahagyang umiling. Hindi pa ako inaantok.
"Do you want to swim outside? Tulog naman ang mga bata," seryosong sabi ni Adler.
Napakagat ako sa aking labi habang nakatingin sa kanya at hinay-hinay akong
tumango.
"0-0kay."
Sabay na kaming lumabas ni Adler sa aming Villa at pumunta kami sa may poolside.
Agad kong hinubad ang suot kong damit at shorts at iniwan ko ang aking suot na two
Piece swimsuit. Habang hinuhubad ko ang aking damit ay nakatingin lang ako kay
Adler, seryoso ang kanyangtingin na nakatitig sa akin at nagsimula na rin siyang
maghubad sa kanyang mga saplot. Habang naghuhubad si Adler ay pumunta na ako sa may
pool at hinintay siya na pumunta dito sa akingtabi.
Bahagyang umawang ang aking bibig ng bigla niyang hubarin ang suot niya rin na
underwear at wala nang natira sa kanya. Naglakad na siya palapit sa may pool at
lumangoy siya palapit sa akin at agad kong naramdaman ang pahapit niya sa aking
beywang. Napahawak ako sa kanyang balikat at pinanlakihan siya ng aking mga mata.
"A-Adler! Baka makita ka ng mga bata na nakahubad ka," mahina kong sabi sa kanya.
He chuckled and kissed my lips.
"Baby, tulog na ang mga bata. Oras na natin ngayon kaya huwag mo na silang isipin,"
mapang-akit niyang sabi at muli niya akong hinalikan sa aking labi.
Agad akong napakapit sa batok ni Adler at hinalikan ko rin siya pabalik.
"Baby, hubad na natin 'to," rinig kongsabi ni Adler habang hawak niya ang tali ng
aking bra. Hinay-hinay niya itong inalis hanggang sa tuluyan na talagang naalis ang
suot kong bra at wala na akong pang-itaas.
Ilang segundong tinitigan ni Adler ang aking dibdib bago niya ako hinalikan pabalik
sa aking labi at hawakan angdalawa kong dibdib at nilamas niya ito at pinisil-pisil
ang aking utong.
Nakasandal ang pisngi ko sa pisngi ni Adler at bahagyang napaawang sa kanyang
ginagawa sa aking katawan.
"Hmm, Mi esposa. Let's make love here in our swimming pool," bulong sa akin ni
Adler at ipinasok niya ang kanyang kamay sa 100b ng suot kong panty.
"Y-Yes, Adler. Let's make love here," nanghihina kong sabi.
Tumigil si Adler sa kanyang ginagawa at hinila niya ang aking braso at dinala niya
ako sa pinaka gilid ng pool area kung saan hindi ito masyadong nakikita at madilim
din.
Naramdaman kong hinubad na ni Adler ang aking suot na panty at bahagya niyang
itinaas ang isa kong binti at walang pasabi na pumasok siya sa aking 100b.
"Ahhh! Adler!" napadaing ako at mahigpit na napahawak sa kanyang balikat.
Hinawakan niya ang aking pwet at bahagya akong inangat at nagsimula na siyang
urnulos kahit na nandito kami sa swimming pool.
"Ahhh. Lara, this is so f*cking satisfying, baby," ungol ni Adler malapit sa aking
tainga at mas lalo niya pang pinabilisan ang kanyang paglabas-masok sa aking 100b.
Pinigilan kong mapaungol ako ng malakas ngayon dahil baka marinig kami ng mga bata,
kailangan pa rin namin na mag-ingat. Inilapit ko na lang ang aking mukha sa may
tainga ni Adler
at pinaparinig ko sa kanya ang mga ungol at gusto kong sabihin.
"A-Adler, ohhh! f*ck me hard. Ahhhl”
Hinawakan ni Adler ang aking baba at hinalikan niya ako, nag espadahan ang aming
mga dila.
Pagkatapos ng ilang madiin at mabilis na paglabas-masok ni Adler, tumigil siya at
pinatalikod niya ako sa kanya kaya napahawak ako sa may tiles dito sa poolside.
Hinawakan niya ang aking pwet at muli siyang pumasok galing sa aking likuran at
nagsimulang gumalaw.
Hawak ni Adler sa isa niyang kamay ang aking balakang habang ang isa naman ay nasa
may leeg ko at bahagya niyang inilapit ang mukha ko sa mukha niya at pareho kaming
napapaungol sa sobrang sarap hanggang sa sunod kaming nilabasan ni Adler sa ikalawa
naming pagtatalik.
"Ohhh, Ad ler!”
Napasandal ako sa kanyang malapad na dibdib at napapikit sa aking mga mata nang
sumabog na ako. Hinalikan ni Adler ang aking pisngi at niyakap niya ako mula sa
aking likuran at pareho kaming napatingin sa tahimik at malinaw na dagat na
nakikita namin ngayon sa aming harapan.
"Pag-uwi natin ay aalis na ako sa grupo at magpapakita na ulit ako sa mga tao
bilang
Damon Adler Miller," rinig kong sabi ni Adler.
Napatingin naman ako sa kanya.
"Are you sure about that?" tanong ko sa kanya.
Tinignan niya ako sa aking mga mata at hinaplos niya ang aking pisngi.
"I'm one hundred percent sure about this, Lara. Gusto ko na rin na bumalik sa
normal ang lahat at clito ako magsisimula. Sana suportahan mo ako sa aking
gagawin."
Humarap na ako kay Adler at kumapit ako sa kanyang batok at nginitian siya.
"Of course, Adler, I'll support you always."
He smiled and hugged me.
"Thank you, mi amor. Te amo tanto."
Ngumiti rin ako at sumiksik sa kanyang dibdib
"Te AmO."

I l l . THE WIFE
EPISODE 23
THE WIFE
Isang linggo kami sa island na pagmamay-ari ni Adler at umuwi na rin kami sa amin.
Tuloy ang kanyang plano na pag-alis sa grupo ng Arison Mafia at ibibigay na niya
ito sa pinagkakatiwalaan niya. Sang-ayon naman ako sa kanyang kagustuhan na umalis
dahil delikado rin ang pagiging isang leader sa isang underground group at baka may
mangyari na namang masama kay Adler at baka madamay pa kami ng mga anak namin,
huwag naman sana. Marami ng problema ang dumating sa buhay namin at ang gusto ko na
lang ngayon ay maging masaya naman kami ng buo kong pamilya na walang
kinatatakutan.
Dahil aalis na si Adler sa grupong kinabibilangan niya, naging busy siya ngayon at
sa kanilang headquarters muna siya mamamalagi dahil na pa-praning na naman siya,
baka raw may mangyaring masama sa amin. Para mabawasan ang pagkapraning ni Adler ay
nagpadagdag ako ng securities sa buo naming bahay at pati na rin mga bodyguards sa
aming mga anak.
"Damon is alive?!"
Nandito ako ngayon sa pamamahay ng kapatid ko na si Isabelle. Kasama ko ang mga
bata pagpasyal dito at nasa may garden area sila at naglalaro habang kami naman ni
Isabelle ay nandito sa may living room. Wala ang kanyang asawa na si Luke dahil
busy ito sa construction site dahil may ginagawang bago na project.
Ayoko na rin na magsinungaling kay Isabelle at hindi naman namin itatago na buhay
si Adler dahil nasa plano na niya rin na magpakita sa mga kakilala namin at sa
lahat ngtao na nakakakilala sa kanya at nag-aakalang patay na siya.
Tumango ako kay Isabelle at bahagyang ngumiti.
"Yes, Isabelle. My husband is alive and he's with us, Isabelle. Nakilala na niya
ang triplets and the kids loves him so much," nakangiti kong sabi sa aking
kapatid.
Hindi siya nakakapagsalita. Bahagyang nakaawang ang kanyang bibig habang gulat na
nakatingin sa akin, hindi pa rin makapaniwala sa aking sinabi.
"A-Ate Lara, how? Diba may pinakitang katawan ng patay na lalaki sil Alec sa 'yo?
Pina DNA test din nila ang bangkay at maraming mga ginawang tests para lang malaman
kung sino iyon at ang resulta ng ginawa nilang mga tests ay nagtuturo kay Damon na
siya iyong bangkay na 'yon!" sabi ni Isabelle, hindi pa rin siya naniniwala na
buhay si Adler.
Bumuntong-hininga ako at tumango. Alam ko naman na hindi talaga kapani-paniwala
dahil matagal nang patay si Adler sa ibang tao at pati na rin ang mga pamilya niya
sa Spain ay paniwalang-paniwala na wala na si Adler. Pumunta rin sila rito para
madalaw ang puntod kung saan inilibing ang sinasabi nila Alec na patay na katawan
ni Adler na nasunog dahil sa pagsabog. Nasaktan ako ng sobra nang mga panahon na
iyon, pero palagi kong tinatak sa aking sarili na buhay ang asawa ko dahil
nararamdaman ko pa ang presensya niya kahit wala akong kasiguraduhan.
Buti na lang talaga at naniniwala ako sa aking pakiramdam na hindi patay si Adler
dahil totoo nga iyon at kasama na namin siya ng mga anak namin.
"Buhay nga ang asawa ko, Isabelle," sabi ko sa kanya at inilabas ko ang aking
cellphone.
Pinakita ko kay Isabelle ang aking homescreen sa aking phone kung saan ang litrato
namin ni Adler kasama ang mga bata ang nandoon. Nakangiti kaming lahat sa picture
at nasa may yacht kami
habang kinukunan ang litrato.
Kinuha ni Isabelle ang aking phone at inilapit niya ito sa kanyang mukha at
tinignan ng maigi. Ang kanyang nanliliit na mga mata ay unti-unting nanlaki at
napatakip din siya sa kanyang bibig at muli siyang napatingin sa akin. "Oh my Gosh!
Buhay nga ang papshie ng mga nakshie mo, Ate Lara! Oh my Gosh!
Kailangan kong matawagan si Luke!" turnili si Isabelle at nagmadali siyang kunin
ang cellphone niya at nang aakmang tatawagan na niya ang kanyang asawa, pinigilan
ko si Isabelle kaya taka siyang napatingin sa akin.
Umiling ako sa kanya.
"Hindi mo pa pwedeng sabihin ang totoo, Isabelle. Huwag mo munang sabihin sa iba
ang tungkol kay Adler, okay? Kahit ang asawa mol Alam mo naman na kapatid ni Luke
si Alec at sigurado ako na kapag sinabi mo sa asawa mo ang totoo, iku kwento niya
rin 'yan sa kapatid niya! May kailangan pang gawin si Adler bago siya muling
humarap sa ibang tao at magpakilala ulit. He's not just Damon Adler Miller,
Isabelle, he has other name and it's Denver Arison," seryoso kong sabi sa aking
kapatid.
Napasinghap siya at muling napatakip sa kanyang bibig.
"Shocking! D-Denver Arison? The CEO of
Arison Empire? Ate Lara, paano nangyari iyon? Naloloka ako sa mga sinasabi mol.
Jino-joke time mo ba ako?" tanong ni Isabelle at napahawak siya sa kanyang ulo
habang nakangiwing nakatingin sa akin.
Para hindi maguluhan ang aking kapatid ay ikinuwento ko na sa kanya ang lahat, ang
lahat ng nangyari kay Adler at kung bakit siya na ngayon si Denver Arison. Sinabi
ko rin kay Isabelle kung paano ko nalaman na si Denver Arison at si Adler ay iisa.
Sinabi ko rin na nawalan ng alaala si Adler at hindi kaagad ako nito nakilala, pero
bumalik na ang alaala nito kaya hindi na ito problema pa sa amin. Sinabi ko rin
kung paano nakaligtas si Adler at kung sino ang tumulong sa kanya, at kung bakit
siya na ngayon si Denver at ang nagmana sa lahat ng ari-arian ni Antonius Arison.
Maliban sa kaibigan ko na si Steven at
Danica, si Isabelle ang isa sa mga pinagkakatiwalaan ko dahil kapatid ko siya. Ang
nakakaalam pa lang na buhay si Adle ay sila Steve at Danica, buong pamilya ni Adler
sa Madrid at ngayon ay si Isabelle na aking kapatid. At kapag humingi ako ng pabor
sa kanya na huwag na muna sasabihin sa ibang tao ang tungkol kay
Adler, hindi niya ito sasabihin kahit na sa kanyang
asawa na si Luke.
Nang matapos kong sabihin ang lahat kay Isabelle, nakita ko siyang unti-unting turn
ango habang nakaawang pa rin ang bibig.
"Wow... as in super WOW! Totoo nga ang kasabihan na matagal namamatay ang mga
masamang damo. Masamang damo iyang asawa mo kaya hindi talaga 'yan matitigok
kaagad! Gabe, lodi ko na 'yang asawa mo, Ate Lara. Pang action romance ang love
story ninyong dalawa, pwedeng gawin na pelikula."
"Isabelle!" pinanlakihan ko siya ng aking mga mata.
Humagikhik siya at nag peace sign sa akin. Napailing na lang ako habang nakatingin
sa kanya.
Kung anu-ano na langtalaga ang lumalabas sa bibig nitong kapatid ko. Pero buti na
lang nasabi ko na rin sa kanya ang totoo. Ang nakakaalam pa ngayon na buhay si
Adler ay si Steven, Danica, Bellamy, at ang kapatid ko na si Isabelle. Nangako
naman siya sa akin na hindi niya sasabihin kay Luke ang totoo. Ayoko rin naman
kasing pangunahan si Adler sa mga plano niya sa buhay. Wala naman siyang sinabi sa
akin na ipagkalat na sa ibang tao na buhay siya eh, kaya hindi ko pa talaga
sasabihin ang totoo at
maghihintay lang ako sa kanya.
Pagkatapos kong makipag-usap kay Isabelle, umuwi na rin kaagad kami ng mga bata sa
bahay namin dahil maggagabi na. Hindi uuwi sa bahay si Adler dahil busy siya sa
kanilang headquarters. Sana talaga ay maging maayos na ang lahat para bumalik na sa
normal ang buhay namin at tuluyan na talagang bumalik si Adler at malaman ng ibang
tao na buhay siya.
Tatlong araw na ang nakalipas at busy pa rin si Adler. Katulad noong mga nakaraang
linggo ng busy rin siya, hindi niya kinakalimutan na tawagan kami ng mga bata at
kamustahin. Pero kahit na palagi akong tinatawagan at tini-text ni Adler ay hindi
ko pa rin mapigilan na mamiss talaga siya ng sobra. Kaya ngayon ay napag-isipan
kong puntahan si Adler sa kanilang headquarters at surpresahin. May dala pa rin
akong baril sa aking pagpunta—incase of emergency pa rin naman. Alam kong ilang
ulit na sinasabi ni Adler na huwag muna akong pumunta sa kanilang headquarters
dahil palagi raw nandoon ang mga miyembro niya sa mafia. Pero hindi niya naman ako
mapipigilan sa gagawin ko. I missed him so much! I need to kiss and hug him.
Mababaliw na ata ako kapag hindi ko magawa iyon ngayon kay Adler kaya bahala na
kapag mainis man siya sa
akin.
"I'm here to see my husband," nakangiti kong sabi sa mga nagbabantay sa entrance ng
headquarters.
Nagkatinginan lang ang dalawang bantay at agad din akong pinapasok sa 100b.
Nakilala na rin siguro nila ako at baka pinakilala na rin ako ni
Adler sa mga bantay rito sa kanilang headquarters para mad ali lang akong
makapasok.
Nang makapasok na ako sa 100b ay agad na bumungad sa akin ang malaking grand hall
at marami akong nakitang mga grupo ng makisig na mga lalaki at nag-uusapan ang mga
ito ngayon. liwas na sana ako ngtingin nang mapatingin sa akin ang isang lalaki at
malagkit ang tingin nito sa akin kaya mabilis akong umiwas ngtingin at nagmamadali
akong maglakad papunta sa may elevator. Nang makasakay na ako sa 100b ng elevator
ay doon pa ako nakahinga ng maluwag. Bakit ba kasi ako nagpupumilit na pumunta
rito?! Ang claming mga nakakalat na mga miyembro ng Arison Mafia rito sa kanilang
headquarters ngayon. Pero Sige na nga, nandito na rin naman ako kaya pupuntahan ko
na si Adler sa kanyang opisina para magawa ko ang aking gusto.
Pagkarating ko sa VIP floor kung nasaan ang opisina ni Adler ay agad na bumungad sa
akin ang naka linyang mga securties niya sa may hall. Naglakad na ako palapit sa
may opisina ni Adler at bago ako makapasok sa loob ay pinigilan ako ng isang
nagbabantay.
"Ma'am, hindi niyo po pwedeng istorbohin si Lord D ngayon. May bisita siya sa loob
kaya maghintay na lang kayo kung kailan matatapos ang kanilang pag-uusap," malamig
na sabi nito.
Nakaramdam ako ng inis sa sinabi nito sa akin. Matalim ko siyang tinignan at
tinaasan siya ng aking kilay.
"Hindi mo ba ako kilala? Ako ang asawa ng boss mo! May dala akong baril dito sa
aking bag at kapag ininis mo na naman ako, pasasabugin ko 'yang bungo mo! Ano naman
kung may bisita ngayon ang asawa ko? Karapatan ko ang pumasok sa loob kaya wag kang
mangialam!" mataray kong sabi rito.
Umatras lang ito at bahagyang yumuko at hindi na nagsalita. Inirapan ko silang
lahat bago ko mapagpasyahan na pumasok na sa loob.
Malaki ang aking ngiti nang makapasok ako sa loob ng malaking opisina ni Adler
dahil miss na miss ko na siya.
"Adler! l'm here—"
Hindi ko naituloy ang aking sasabihin ng mapaharap ako sa may table ni Adler at
hindi siya nag-iisa, may katawanan siya ngayon na isang sexy na babae at may hawak
itong baso na may laman na alak.
Pareho silang natigilan sa kanilang pagtatawanan at napatingin sa akin. Nanlaki ang
mga mata ni Adler at mabilis siyang napatayo, ang babae naman aytakang nakatingin
sa akin at tinaasan niya ako sa kanyang kilay.
Aba! Bakit niya ako tinataasan sa kanyang kilay?! Baka gusto niyang alisan ko siya
ng kilay ngayon? May blade ako rito sa 100b ng aking bag.
"Lara!" banggit ni Adler sa aking pangalan.
Hindi ko pinakita sa kanila ngayon na naiinis ako, ang ginawa ko ang ngumiti at
naglakad papalapit sa kanila. Hindi ako katulad ng ibang babae na kapag may nakita
silang ibang babae na kasama ng kanilang asawa ay agad silang mag wa-walk out at
hahabulin kaagad sila ng asawa nila tapos hindi maaabutan. Nako! Galawang teenagers
ang mga iyon at matanda na kami ni Adler kaya hindi ko na 'yon gagawin.
"l thought mag-isa ka lang dito, baby. May kasama ka palang magandang dilag,"
nakangiti kong sabi kay Adler at sinulyapan ang babaeng kasama namin ngayon dito sa
opisina ng asawa ko.
Ngumiti sa akin ang babae at inilahad niya ang kanyang kamay sa aking harapan at
ako naman ay tinaasan ko lang ito ng kilay at tinignan siya
"Hi! I'm Sancha Dela Valle. I'm Denver's close friend, and you?" nakangiting
pagpapakilala ng babaeng nasa harapan ko.
Ngumiti ako sa kanya nang napakatamis at nakipag shake hands ako sa kanya at
nagpakilala na rin.
"I'm Lara Laureen Miller, Denver's wife."
Nanlaki ang mga mata ni Sancha at binitawan niya ang kamay kong ka shake hands
niya. Napakurap siya sa kanyang mga mata at napatingin kay Adler na kanina pa
tahimik at nakatingin sa bawat galaw 1<0.
"Den, may asawa ka na?" parang nasasaktan na tanong ni Sancha sa asawa ko.
Nasaktan ba siya? Umasa? Kapal ng mukha! Tahimik na tumango si Adler at napatingin
sa akin.
"Yes, Sancha. I'm sorry kung hindi ko kaagad nasabi sa 'yo na may asawa na ako. But
yeah, Lara is my wife," seryosong sabi ni Adler kay Sancha at muling napasulyap sa
akin at nginitian ako.
Hindi ko siya nginitian pabalik at matalim lang ang tingin ko sa kanyang ngayon.
Ibinuka ko ang aking bibig at pinabasa sa kanya kung ano ang mga salitang sasabihin
ko nangwalangtunog.
"You're dead to me," sabi ko kay Adler at sinenyasan ko siya gigilitan ko siya ng
leeg.
Napalunok siya sa kanyang laway at mabilis na urniwassa akin.
Akala niya makakatakas siya sa akin?
Patay siya mamaya pag urnalis na itong hinayupak na si Sancha Dela Valle na ito—
sino ba 'to?! Bakit nandito siya sa 100b ng opisina ni Adler?! May plano ata ang
babaeng ito eh.
Nakakasira ng araw.
Kung kanina ay gusto kong halikan si Adler sa kanyang labi, ngayon ay gusto ko na
siyang sakalin.

I l l . LARA'S PUNISHMENT R18+

EPISODE 24
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN RISK!
"Great! Hindi ako makapaniwala na may asawa na pala si Denver. Hindi niya kasi ito
na kwento sa akin noong pumunta ako dito sa headquarters last month. Mukhang hindi
pa proud si Denver na may asawa siya," nakangising sabi ng aso—este ni Sancha Dela
Valle.
Humalukipkip ako at tinaasan ko siya ng kilay.
Kinakalaban niya ba ako?
"Anong sabi mo?! Anong hindi proud— hindi ko na natuloy angsasabihin ko kay Sancha
nang sumapaw si Adler at hinawakan niya ang aking braso at hinila ako palapit sa
kanya.
"Sancha, pwede bang umalis ka na? Kailangan pa kasi naming mag-usap ng asawa 1<0,"
seryosong sabi ni Adler.
Tinignan ko naman siya ng masama bago mulingtumingin kay Sancha. Nakita ko na
parang hindi niya nagustuhan ang sinabi ng asawa ko at nagdadalawang isip pa siya
kung aalis ba siya o hindi. Pinanlakihan ko siya sa aking mga mata
para matauhan naman siya. Anong gusto niya, mag stay rito sa office ni Adler? Ano
naman ang gagawin niya rito? Maki epal? Ang kapal naman ata ng kanyang pagmumukha.
"Umalis ka na ang! Panira ka ng araw!" mataray kong sabi. Wala akong pakialam kung
nag mukha akong masama ngayon, pero galit talaga ako!
Napasinghap si Sancha at napahawak siya sa kanyang dibdib na parang nagulat at
hindi makapaniwala sa aking sinabi. Over acting naman masyado ng babaeng 'to.
Pasalamat nga siya at hindi ko siya tinutukan ng baril ko eh. Kating-kati na ang
kamay kong ilabas itong baril na nasa 100b ng aking bag. Kapag siguro magpumilit pa
'tong babaeng ito na mag stay rito ay tututukan ko na siya ng baril ko.
Tinignan ako ng masama ni Sancha at tinignan ko rin siya ng masama. Magpapatalo ba
Siya ang unang umiwas ngtingin at ngumiti siya kay Adler.
"Den, alis na ako. Mukhang hindi na ako welcome rito eh. See you na lang sa party
next week! Ingat ka," sabi ni Sancha at umalis na siya sa opisina ni Adler.
Nang tuluyan nang makalabas ng opisina ni Adler si Sancha, humarap na ako kay Adler
habang nakapamewang at tinaasan ko rin siya ng kilay.
"You didn't tell me about Sancha Dela Valle, malamig kong sabi sa kanya.
Napahilot sa kanyang sentido si Ad ler bago siya muling nag-angat ngtingin sa akin
at nagsalita.
"Hindi ko kasi alam na pupunta at magpapakita pa sa akin si Sancha, Baby."
"Don't baby me! Kaano-ano mo 'yun? Close friend? Saan kayo nagkakilala?" sunod-
sunod kong tanong sa kanya.
Tunog nagseselos na ako sa sunod-sunod kong mga tanong kay Adler ngayon. Pero totoo
naman kasi eh, nagseselos talaga ako! May karapatan naman akong magselos dahil
asawa ko si Adler kaya magtiis siya sa pagiging selosa ko ngayon!
Bumuntong-hininga si Adler at humakbang siya palapit sa akin at hinawakan ang
magkabila kong balikat. Pumantay siya sa aking mukha at tinitigan ang aking mga
mata.
"She's a family friend, Lara. Anak siya ng kaibigan ni Dad at nakapunta na rin siya
sa isla
kasama ang pamilya niya kaya ko siya nakilala. Kaibigan lang angturing ko sa kanya
at wala kaming relasyon, okay? Akala ko nasa US na siya at hindi na siya babalik
dito pero dinalaw niya ako kaya hindi ko na rin na kwento sa iyo ang tungkol sa
kanya 'cause she's nothing to me, Lara."
Habang sinasabi iyon ni Adler ay nakikita ko sa kanyang mga mata habang nakatingin
sa akin na seryoso at nagsasabi siya ng totoo sa akin. Gusto ko siyang patawarin
kaagad pero gusto ko rin siyang parusahan muna.
"l want to punish you," malamig kong sabi sa kanya.
Kumunot ang noo ni Adler habang nakatingin sa akin. Nagtataka siya sa aking sinabi
sa kanya ngayon.
"What? Punish for what? Lara, I didn't cheat! Wala akong ibang babae, okay? Hindi
ko kayang magloko sayo dahil ikaw lang ang mahal ko!" sabi ni Adler at bahagya pang
tumaas ang boses niya nangsabihin niya iyon sa akin.
Napakurap ako sa aking mga mata at hinawakan ko ang suot niyang necktie at hinila
siya palapit sa akin. Nanlaki ang mga mata ni Adler at bahagya siyang nagulat sa
aking ginawa. Ang lapit na ng aming mga mukha ngayon at konting galaw lang namin ay
maghahalikan na
kamingdalawa.
"L-Lara..."
Nginitian ko siya ng napakatamis at inilapit ko ang aking mukha sa kanyang tainga
at bumulong sa kanya.
"Naalala mo pa ba ang ginagawa mo sa akin noon, Adler? Kapag hindi mo nagustuhan
ang mga ginagawa ko? Pinaparusahan mo ako. Ngayon, hindi ko nagustuhan ang nakita
ko at ang ginawa mo, Adler," bulong ko sa kanya at tinignan muli ang kanyang mukha
at hinaplos ang kanyang pisngi.
"l didn't do anything," seryoso niyang sabi.
"You did. Hindi mo kaagad sinabi sa babaeng 'yun na may asawa ka na and you're not
Denver Arison !"
"Sasabihin ko na sana sa kanya ang tungkol sa 'yo kanina, kaya lang bigla kang
dumating kaya hindi ko na naipagpatuloy!"
"Ah, really? I don't care. I still want to punish you," sabi ko sa kanya at muling
hinila ang kanyang necktie palapit sa akin at hinalikan ko siya sa kanyang labi.
Naramdaman ko na bahagya siyang natigilan sa aking ginawa, pero hinalikan din ako
pabalik ni Adler. Hahawakan na niya sana ako sa
aking batok at bewang ng matulak ko siya palayo sa akin. Nakasalubong ang kanyang
kilay na para bang hindi nagustuhan ang aking ginawa.
"Pumunta tayo sa kwarto mo at doon natin ipagpatuloy ang pagpaparusa sayo," sabi ko
kay Adler at tinaasan siya ng aking kilay.
Parang biglang kumislap ang kanyang mga mata sa aking sinabi at mabilis siyang
naglalakad papunta sa kanyang kwarto rito sa kanyang opisina at ako naman ay
tahimik na sumunod sa kanya habang nakangisi. Tingnan lang natin kung makakalimutan
niya pa ang araw na ito sa gagawin ko ngayon.
Nang makapasok na kami sa 100b ng kanyang kwarto ay agad akong urnupo sa kanyang
kama at siya naman ay nasa aking harapan at naghihintay sa aking susunod na
sasabihin.
"Hmm, undress in front of me," utos ko sa kanya.
Tahimik naman na sinunod ni Adler ang aking utos sa kanya. Una niyang sinimulan na
hubarin ay ang kanyang suot na long sleeve polo. Una niyang inalis ang kanyang suot
na necktie at aakmang itatapon niya ito sa sahig ng kunin ko ito sa kanya, I need
this one mamaya kaya I will keep it.
Nahubad na ni Adler ang kanyang pang-itaas na damit at kitang-kita ko na sa aking
harapan ang maskulado niyang katawan at malapad niyangdibdib. Hindi ko mapigilan na
mapalunok sa aking laway dahil nakatingin pa lang ako sa katawan ni Adler ay
nanghihina na ako.
Sinunod na ni Adler na hubarin ang kanyang suot na pants at binuksan niya na rin
ang kanyang belt. Itatapon niya na rin sana ang belt niya sa sahig pero kinuha ko
rin ito kagaya ng ginawa ko sa kanyang necktie. Napatigil siya sa kanyang ginagawa
at nakakunot ang noo na nakatingin sa akin.
"Parang may nararamdaman akong may gagawin kang kakaiba, Lara. Pwede bang bitawan
mo 'yang hawak mong necktie at belt ko?" sabi ni Adler.
Tinaasan ko siya ng kilay at humalukipkip.
"Nagrereklamo ka ba? Gusto mong umalis na ako dito at hindi na kita kausapin? Aalis
talaga ako!" mataray kong tanong sa kanya.
Mabilis siyang umiling na para bang ayaw niyang mangyari iyon. Hindi na ulit
nagsalita si Adler, o nagreklamo man lang at pinagpatuloy na niya ang paghubad ng
kanyang pants. Siguro natakot siya sa sinabi kong aalis ako rito at hindi na siya
kakausapin dahil gagawin ko talaga 'yun!
"Done," matamlay na sabi ni Adler nang mahubad na niya ang kanyang suot na darnit
at ang natira na lang ay ang suot niyang boxer short.
Tinignan ko muna ang buong hubad na katawan ni Adler mula ulo hanggang paa.
Nginitian ko siya habang siya naman ay malamig na nakatingin sa akin at nakayapan
siya sa kanyang sarili ngayon.
Bahagya akong napanguso habang nakatingin kay Adler. May naisip ako na ipagawa sa
kanya at parte ito ng aking parusa.
"Baby," mapang-akit kong tawag sa kanya.
Nakita ko naman na parang nabuhayan siya bigla sa aking sinabi. Turnayo siya ng
maayos at ngumiti sa akin ng pabalik.
Nilaro-laro ko ang hawak kong belt habang nakatingin ng nakakaakit kay Adler
ngayon.
"Adler, I want you to dance in front of me right now," mapang-akit kong utos sa
kanya. Nanlaki ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.
"W-What? No way, Lara! I will never do that!" sigaw niya.
Napanguso ako at nilabas ang aking phone. Dumiretso ako sa may music app ko at
pumili ng
sexy song doon na pwedeng gawing background music ni Adler habang sumasayaw siya sa
harapan ko.
"Sige na! Gusto mo mapatawad kita diba?
Sayawan mo ako!"
"Wala naman akong kasalanan sayo kaya hindi ko kailangan na humingi ng tawad!"
Napatigil ako sa aking ginagawa at tinignan siya ng masama at tinaasan siya ng
kilay.
Mukhang natauhan na rin siya sa kanyang sinabi kaya nag behave siya bigla at
urniwas ng tingin sa akin.
"Ah, ganun? Fine! Aalis na ako dito at hindi na kita kakausapin! Doon ka sa Sancha
mo at sayawan mo siya!" inis kong sabi at tumayo na.
Aalis na sana ako ng mahawakan niya ang aking balikat at muli niya akong itinulak
paupo sa may kama at seryoso niya akong tinignan.
"Fine, sasayaw na ako kung 'yan ang gusto mo! Bilisan mong maghanap ng kanta bago
pa bao ang isipan ko!" inis niyang sabi at muli siyang napayakap sa kanyang sabi.
Mahina akong humagikhik at muting itinuot ang sarili sa aking phone at pumili na ng
kanta para gawing background music ni Adler habang sumasayaw siya.
Makalipas ang ilang minuto ay nakahanap na ako ng song na magiging background music
ni Adler habang sumasayaw sa aking harapan at ito ay ang Careless Whisper ni George
Michael pero ito yung remix version, hot version kung baga. Pinapatugtog ko na ito
at napangiti ako habang nakatingin kay Adler.
"Oh, God! Not that," Adler groaned. Napahawak siya sa kanyang noo na para bang
sukong-suko na siya sa nangyayari ngayon.
Malakas akong napatawa sa naging reaksyon niya.
"Dali na, Adler! Akala ko ba sasayaw ka na? Sumayaw ka na bilis! 'Yung parang macho
dancer na sayaw ang gusto ko, ah?"
Muling nanlaki ang mga mata niya sa sinabi 1<0.
"W-What? Lara! Grabeng parusa naman ata nito para sa akin! Ayoko!" parang naiiyak
na niyang sabi.
Humagikhik ako at nag thumbs up kay Adler.
"Sige na, please! Sayaw ka na sa akin," nagpapa-cute kong sabi sa kanya.
Pinalakasan ko ang volume ng aking phone at muli kong binalik sa simula ang kanta
ng pinili kong song na sasayawin ni Adler. Nakita kong napatingala si Adler at
huminga siya ng malalim na para bang kumuha muna siya ng lakas ng 100b.
"Bilis na!" inip kong sabi.
Matalim niya akongtinignan at nagsimula na siyang sumayaw at nakisabay sa tugtog.
Oh my Goood! Kailangan ko 'tong video-han!
"Huwag mo akong kunan ng video!" inis niyang sabi habang nagsimula na siya sa
kanyang pag giling.
Inirapan ko siya at nagpatuloy sa pagkuha sa kanya ng video.
"Bawal mag reklamo dito for tod ay's video! Kaya galingan mo riyan sa paggiling mo
at dapat mapapatili ako ng bongga!" sabi ko sa kanya.
Inirapan ako ni Adler at ipinagpatuloy na niya ang kanyang pagsasayaw sa aking
harapan. Sinunod ni Adler ang aking gusto na sumayaw siya na parang isang macho
dancer.
Nakasimangot siya ngayon habang sumasayaw pero iyong pag giling niya naman ay todo
bigay kaya ako naman dito sa aking kinauupuan ay malakas ang pagtili at todo cheer
din sa kanya.
"Go, Adler! lgiling mo pa!"
Tumingin siya sa akin habang sumasayaw at hinawakan niya ang kanyang dibdib
hanggang sa bumaba ito sa kanyang gitna at lumapit siya sa
akin at sumayaw siya sa aking harapan. Hindi ko na natuloy ang aking pag video at
nabitawan ko ang aking phone dahil hinawakan niya ang aking kamay at pinatayo niya
ako.
"Oh my God!" napatakip ako sa aking bibig ng bigla siyang maghubad ng boxer shorts
sa aking harapan at ipinagpatuloy ang kanyang mga sayaw. Hindi na ako makapag focus
ngayon dahil na di-distract ako sa sandala ni Adler ngayon na nakatayo na.
"You want this right? I will obey everything you say, my queen," he said huskily,
and he continued to dance in front of me.
Nababaliw na ata ako nito sa ginagawa ni Adler! Malapit nang matapos ang tugtog
kaya malapit na ri matapos sa pagsayaw si Adler. Para talaga siyang macho dancer
ngayon pero mas vulgar at sexy na pagka macho dancer itong si Adler at exclusive
lang siya sa akin at bawal makihati ang ibang babae!
Nababaliw na ako! Gustong-gusto ko nang halikan si Adler pero kailangan niya munang
tapusin ang kanyang pagsayaw.
Nang matapos na ang kanta at ang kanyang pagsayaw. Mabilis akong lumapit kay Adler
at kumapit ako sa kanyang batok at hinalikan ko siya sa kanyang labi. Habang
naghahalikan kami ngayon ni Adler ay dinala ko na siya palapit sa may kama at
pinahiga na doon. Gagawin ko na ang gusto kong gawin ngayon sa kanya.
Maayos na siya sa kanyang paghiga sa kama at hinihintay niya na lang ang sunod kong
gagawin. Kinuha ko na ang kanyang necktie na kinuha ko sa kanya kanina at itinabon
ko ito sa kanyang mga mata ngayon.
"Lara, what the hell?” sabi ni Adler habang inaayos ko ang piring sa kanyang mata.
Idinikit ko ang aking daliri sa kanyang labi upang hindi siya makapagsalita.
"Shhh. Magsisimula na ang parusa mo, baby.”
Nakita ko ang pag galaw sa kanyang adams apple kaya hinawakan ko ito at bahagyang
inikot-ikot ang aking kamay habang nakahawak sa kanyang adams apple. Bahagyang
napaawang ang bibig ni Adler na para bang nagustuhan niya ang aking ginagawa.
"Lara.
ltinigil ko ang aking ginagawa at nagsimula na akong maghubad sa kanyang harapan
kahit hindi niya naman ako nakikita. Nang mahubad ko na ang lahat ng aking saplot
ay muli akong pumatong kay Adler at hinawakan ko ang kanyang dibdib at hinaplos
ito. Lumapit ako sa kanya at hinalikan ang kanyang labi at bumaba sa kanyang leeg.
Ginawan ko siya ng kiss marks doon para malaman ng iba na may nagmamay-ari na sa
lalaking ito.
"Lara..."
Ganyan nga, Adler. Ang pangalan ko lang ang banggitin mo nang paulit-ulit para
hindi na ako mainis sa 'yo!
Tumigil ako sa paghalik sa kanya at hinawakan ko ang kanyang baba at pinasok ko ang
aking hinlalaki sa kanyang bibig kaya bahagya siyang napanganga. Ginawa ko lang ang
ginagawa sa akin kapag nagtatalik kami ni Adler. Saan pa ba ako makakakuha ng mga
ideya na ganito? Syempre sa kanya lang!
"Adler, akin ka lang. Walang ibang pwedeng urnagaw sa 'yo sa akin.
Nagkakaintindihan ba tayo?" seryoso at malamig kong sabi sa kanya.
Hinay-hinay naman siyang tumango. Ngumiti ako at hinalikan ang kanyang pisngi.
"Good boy. ..
Umalis na muna ako sa kanyang ibabaw at kinuha ko ang belt niya at muling lumapit
sa kanya upang gawin ang susunod kong gagawin.
Pumatong ako kay Adler at agad kong isinuot ang belt sa may leeg ni Adler, ginawa
ko itong collar niya.
"Lara, anong gagawin mo?" taka niyang tanong.
"No more questions, Adler."
Hindi ko naman hinigpitan ang pagkakasuot ng belt sa kanyang leeg kaya hindi ko
siya masasakal. Ginawa ko lang ito para mahila ko siya kaagad kung gusto kong
malapit ang mukha niya sa akin.
Hinila ko ang belt kaya napalapit ang mukha ni Adler sa akin. Hinaplos ko ang
kanyang pisngi at hinalikan ang kanyang labi.
"l love you, Adler," bulong ko sa kanya bago ko ipinasok ang aking sarili sa
kanyang buhay na buhay na alaga.
"Ahhh!"
Muli kong inihiga si Adler at napahawak ako sa kanyangdibdib. Mahigpit niya rin na
hinawakan ang aking balakang kahit na hindi niya ako nakikita ngayon dahil sa
kanyang takip sa mata na ginawa ko.
"F*ck! Lara, ahhh!" Adler groaned.
Mas binilisan ko pa ang aking pagtaas-baba at bahagya akong napatingala. Hinila ko
ang belt na nakasuot sa leeg ni Adler ngayon at hinila siya palapit sa akin.
Hinalikan ko siya sa kanyang labi at kumapit ako sa kanyang batok habang ang kanya
namang braso ay nakapulupot sa aking beywang.
"Ahhh! Adler! Ohhh!”
Inilapit ko ang aking mukha sa may tainga niya at binilisan ang aking mga galaw.
Naramdaman ko rin ang pagsalubong ni Adler sa aking paglabas-masok at mas binilisan
niya ang kanyang pag-ulos.
"Lara! Ahhh!”
Napatirik ako sa aking mga mata at bahagyang napaliyad nang maramdaman ko ang
aking pagsabog at ang kanyang pagsunod. Hina akong napasandal sa balikat ni Adler
habang hinihingal at ganun din siya.
Walang nagsasalita sa aming dalawa ngayon. Pareho kaming tahimik at hinihingal at
pinagpapawisan. Hindi niya ginalaw ang pagkakapiring sa kanyang mga mata at sa
pagsuot ko ng belt sa kanyang leeg.
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at tinitigan siya. Ang kanyang braso ay
nakapulupot pa rin sa aking beywang.
"Adler,” tawag ko sa kanya.
"Inaamin kong nagseselos talaga ako," sabi ko sa kanya.
Mahina siyang turnawa at tumango.
"l know, baby. At hindi ako galit o naiinis," nakangisi niyang sabi.
Napasimangot ako.
"Mukhang tuwang-tuwa ka sa punishment ko sa 'yo ah!" inis kong sabi.
Muli siyang natawa.
"Can I take off this blindfold in my eyes?" he asked.
Pinalo ko ang kanyang kamay ng aakma niyang aalisin ang pagtatakip sa kanyang mga
mata.
"No! Hindi pa ako tapos!" sabi ko.
Ngumisi siya at nahiga sa kama.
"Okay, baby. Punish me again. I want you to punish me, Lara."
Napalunok ako sa aking [away at tinitigan si Adler.
"0-0kay. .
Paparusahan ko ulit siya nang bonggang-bongga.

I l l . DANGEROUS WOMAN
EPISODE 25
DANGEROUS WOMAN
"Party? Anong party ang mangyayari next week, Adler? Hindi ako pwedeng magkamali ng
dinigdahil sinabi iyon ni Sancha kahapon," sabi ko kay Ad ler.
Dito na ako natulog sa headquarters nila Adler at magkatabi kami sa kama. Hindi ko
na kailangan pang urnuwi sa bahay dahil kinuha ni Mommy ang mga bata at doon
natulog sa kanyang bahay. Minsan ang good timing din ni Mommy sa pagkuha niya sa
mga bata kapag namimiss niya ang mga ito eh. Kaya hindi ko na kailangan pang urnuwi
muna at nakasama ko n ang magd amag si Ad ler dito.
Well, dahil dito ako natulog sa headquarters nila Adler at katabi ko siya sa
kanyang kama rito sa kwarto sa kanyang opisina, ipinagpatuloy ko ang pagpaparusa
kay Adler na nagustuhan niya naman ng bongga. Parang hindi nga parusa cyun kasi nag
e-enjoy pa siya at ilang ulit din siyang nagmakaawa sa akin na ulitin ko ang ginawa
ko. Kaloka.
Ngayon ay urnaga na at ayaw pa rin ni Adler na burnangon kami at nakayakap pa rin
siya sa akin ngayon at nakasiksik ang kanyang ulo sa may leeg ko habang nilalaro ng
isa niyang kamay ang aking dibdib. Pinabayaan ko na lang din siya dahil gusto ko
naman ang ginagawa niya ngayon sa akin.
"Aalis na ako sa Arison Mafia at may papalit na sa akin," sagot ni Adler sa aking
tanong.
Napakunot ang aking noo sa kanyang sinabi at napatingin sa kanya.
"Really? Aalis ka na ba talaga? Hindi ba delikado 'yan, Adler?" tanong ko ulit.
Itinigil niya muna ang paglalaro sa aking dibdib at seryoso siyang nag-an gat ng
tin gin sa akin.
"Nakapag-usap na kami sa papalit sa akin, Lara, pati na rin sa mga higher rank
members ng organization and they respect my decision. Next week ay gusto ko sana
na samahan mo ako sa party at maging ka date kita, pwede ba yon?" Bahagyang akong
ngumuso at humarap ako kay Adler at tinaasan ko siya ng kilay.
"Kung hindi ako papayag na maging date mo, sino ang yayayain mo na bagong ka date?
Si Sancha ba?"
Inirapan niya at kinurot niya ang magkabila kong pisngi. Pinalo ko ang kanyang
kamay at sinimangutan siya.
"Aray! Ang pisngi ko. .. ang sheket."
"Ayan ka na naman sa mga tanong na cyan. Wag mo kasing pagselosan si Sancha, okay?
She's not a threat to you, okay? She's just a friend of mine, and her brother will
be the new leader of the organization," seryosong sabi ni Adler.
Oh! So, kapatid pala ng bruhang iyon ang papalit kay Adler sa pagiging leader ng
Arison Mafia. Kaya siguro ang lakas ng 100b ng babaeng iyon na pumasok na lang
bigla clito sa opisina ni Adler eh. Tsk!
"Kapag ba siya na ang papalit sa 'yo bilang mafia leader, aalis ka na ba clito sa
headquarters ninyo?" tanong ko sa kanya.
Tahimik siyang tumango habang nakatingin sa akin.
"W-Why?" asked him again.
"Lara, ginawa ang headquarters na ito para may puntahan ang mga members ng
organisasyon at dito kami mag-meeting at magkikita kapag kinakailangan. Naisipan ko
lang na dito manirahan simula nang mamatay si Dad dahil mas safe ako dito at walang
makakakita sa
akin. Pero ngayon na burnalik na ang alaala ko at gusto kong bumalik bilang Damon
Adler Miller, kailangan ko na rin na umalis dito at sasama ako sa 'yo," wika ni
Adler.
Napangiti naman ako sa kanyang sinabi at turnango.
Kung yan ang gusto ni Adler, I will support him one hundred percent.
"Okay, I will be your date. Sasamahan kita sa party na gagawin ninyo next week.
Sasama ako sa 'yo dahil mahal na mahal kita at sinusuportahan kita palagi sa mga
gusto mong mangyari," malambing kong sabi at hinalikan ang kanyang labi.
Hinalikan niya ako pabalik at hinaplos niya ang aking buhok at pinagdikit niya ang
aming mga noo.
"Thank you, Mi Amor."
Buti na lang at naisipan na rin ni Adler na burnangon na kami sa kanyang kama.
Sabay kaming nag shower ni Adler at napadala na lang din kami ng pagkain dito sa
kanyang opisina. Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam siya sa akin na aalis na
muna siya at [alabas sa opisina dahil may meeting siya ngayon kasama ang ibang
miyembro ng organisasyon nila para sa gaganapin na party next week.
"Don't worry about me, okay? Kaya ko ang sarili ko at aaliwin ko na lang muna ang
sarili ko sa pagpasyal dito sa inyong headquarters. Tawagan mo na lang ako kapag
tapos na kayo para makabalik ako dito sa opisina mo," nakangiti kong sabi kay Adler
at hinalikan ko ang kanyang labi.
Tumango siya at niyakap niya muna ako at hinalikan sa aking noo bago siya lumabas
sa kanyang opisina. Nang makaalis si Adler ay naghanda na rin ako sa aking pag alis
dahil gusto ko rin na malibang habang wala ang asawa ko. Para sigurado ko na safe
ako, dinala ko ang aking baril at nilagay ito sa may hita ko kung saan may
nakalagay na lalagyanan ng aking baril. Binilhan ako ni Adler ng isang Black
backless dress at tinernohan ko rin ito ng black sandal at nagsuot ako ng
sunglasses kahit nasa 100b lang ako ng kanilang headquarters. Kinuha ko ang aking
handbag at lumabas na ako sa opisina ni Adler. Binati ako ng mga nagbabantay na
securities sa labas ng kanyang opisina at dahil good mood ako ngayon, binati ko rin
sila pabalik.
Habang naglalakad ako sa may hallway dito sa VIP floor ni Adler ay hindi ko
mapigilan namamangha sa mga paintings na nakasabit, hindi ko kasi siya napapansin
nung pumunta ako dito dahil nagmamadali ako palagi makapasok sa 100b ng opisina ni
Adler.
Kinukunan ko ng mga litrato ang mga paintings dito sa hallway dahil kapag aalis na
si Adler dito sa headquarters nila, gusto kong dalhin niya itong mga paintings para
may masabit kami sa bahay at pati na rin sa opisina. Mukhang mamahalin kasi at
sayang talaga! Pagmamay-ari niya naman ito kaya kailangan niyang kunin.
Pumunta ako sa may first floor dito sa headquarters nila Adler at nang makapunta
ako sa may lobby ay hindi ko mapigilan na mapataas sa aking kilay nang makita ko si
Sancha Dela Valle na nakaupo sa may couch habang kumukuha ng litrato sa kanyang
sarili habang nakanguso. Aba! Ibang klase rin eh.
Dahil gusto ko siyang bwisitin, lumapit ako sa kanya.
"Ahem, hi!" istorbo ko sa kanyang pagkuha ng litrato.
Ibinaba niya ang kanyang phone at tinignan ako. Nanlaki ang kanyang mga mata at
tumayo.
"H-Hey!" nauutal niyang bati sa akin.
Ngumiti ako sa kanya a inalis ko muna ang suot kong glasses bago ko siya sinenyasan
na maupo ulit kaya umupo siya at ako naman ay urnupo sa na nakaharap sa kanya.
"Hey. I never thought na nandito ka pa rin pala," sabi ko sa kanya.
Urniwas siya ngtingin sa akin.
"My kuya is having a meeting with Denver. So, sumama ako sa kanya dahil matagal na
rin akong hindi nakapunta clito sa headquarters," sagot niya sa aking tanong.
Napatango naman ako habang nakatingin pa rin kay Sancha. Hindi siya makatingin ng
diretso sa aking mga mata at halatang kinakabahan at naiilang siya sa aking
presensya. "Do you like my husband?" diretsahan kong tanongsa kanya.
Napatingin siya sa akin habang nanlalaki sa kanyang mga mata.
"W-What kind of question is that?! I will not answer that," inis niyang sabi.
Mahina akong natawa sa kanyang naging reaction.
"Girl, relax! Nagtatanong lang naman ako," nakangisi kong sabi sa kanya.
Matalim niya akong tinignan.
"Fine! 00, may gusto nga ako kay Denver! Pero hindi ko naman alam na may asawa
siya, eh!
Kaya hindi ko na kasalanan kung na fall man ako
sa kanya. Ano naman sayo kung gusto ko siya?
Hindi mo ako mapipigilan," mataray niyang sabi.
Turnango ako at turnayo at humakbang malapit kay Sancha at umupo sa kanyang tabi.
Aakmang tatayo na siya ng mahawakan ko ang kanyang braso kaya hindi na niya
naituloy ang kanyang pina-plano.
"A-Ano ba! Bitawan mo nga ako!" inis niyang sabi at nagpupumiglas.
"Shut up, o baka gusto mong pasabugin ko ang bungo mo," malamig kong sabi at
bahagya kong pinakita ang hita ko kung saan nakalagay ang aking baril.
Natigil siya sa kanyang paggalaw at napatingin sa aking baril. Napalunok siya sa
kanyang laway at namutla.
"M-Miss, hindi magandang biro 'yan!" kinakabahan niyangsabi habang matalim na
nakatingin sa akin.
Napailing naman ako habang seryoso na nakatingin sa kanya.
"Sinong may sabi na nagbibiro ako, Miss Sancha? I'm serious as hell."
"A-Ano bang kailangan mo sakin?! You're obsessed b*tch! Akala mo magugustuhan 'yan
ni Denver ang ganyan mong pag-uugali?!"
Inilapit ko ang mukha ko sa may tainga niya at binulongan siya.
"Of course, Miss Sancha. Tanggap ni Denver ng asawa ko ang lahat ng tungkol sa
akin at sa pag-uugali 1<0. Alam mo kung bakit ko 'to ginagawa ngayon?"
Napalunok siya sa kanyang laway habang takot na nakatingin sa akin.
"W-Why?'
"Dahil ayoko nang mawala sa akin ang asawa ko nang dahil sa ibang babae. Call me
anything—obsessed b*tch or other names, I don't care. I'm just protecting my
family, kagaya ng ginagawa niya para sa amin. Kaya Miss Sancha, habang maaga pa,
layuan mo ang asawa ko at huwag mo siyang guluhin. Hindi ako makakapayag na landiin
mo siya," seryoso kong sabi sa kanya.
Napakurap siya sa kanyang mga mata at padabog na tumayo habang nakatingin ng
matalim sa akin.
"B*tch! Bahala ka sa buhay mo!" sigaw niya at umalis.
Huminga ako nang malalim at napasandal sa aking kinauupuan.
Alam ko naman na hindi maiiwasan na may
mga babae talagang magkakagusto kay Adler, pero ayoko nang mangyari ang katulad ng
nangyari noon.
May tiwala ako kay Adler pero wala akong tiwala sa ibang babae na urnaaligid sa
kanya.
Kaya huwag lang silang magkamali na lumapit sa asawa ko at babarilin ko talaga
sila!
Hindi na ako katulad noon na mahina at tahimik, ipaglalaban ko ang karapatan ko
ngayon.

I l l . THE PARTY
EPISODE 26
THE PARTY
"Steven, make sure you take good care of my children. Hindi ko sila pwedeng isama
sa party kaya dito na muna sila sa bahay ninyo ni Danica,
Inirapan ako ni Steven at kinuha niya ang malaking bag kung saan nakalagay ang mga
gamit ng triplets. Ang mga bata ay nasa 100b na ng kanilang bahay at nandoon din si
Danica kasama ang mga bata at nilutuan niya ito ng meryenda.
"Fine, Madame! Mag enjoy ka sa party na pupuntahan ninyo ni Damon at huwag kang
masyadong wild doon! Alalahanin mo, mga mafia members ang nandoon sa party na
pupuntahan mo."
Pinalo ko ang balikat ni Steven at siya naman ay tumawa nang malakas.
"Hinaan mo ang boses mol. Baka makarinig sila Ambrose at magtatanong na naman iyon
tungkol sa mga narinig nila galing sa 'yo. Sige na, aalis na ako dahil mag-aayos pa
ako sa aking
sarili."
"Okay, Princess! Mag-ingat ka!"
Nagpaalam na ako sa mga bata at pati na rin sa mga kaibigan 1<0. Bumalik ako sa
bahay at nag-ayos na ako sa aking sarili dahil susunduin ako ni Adler. Ang party ay
gaganapin sa isla na pagmamay-ari niya, iyong pinuntahan namin ni Adler kasama ang
mga bata.
Ang isinuot ko ngayon ay isa sa mga naging 2021 collections ng Belle's kung saan si
Isabelle pa talaga ang nagtahi at pati na rin ang nag design. Isa itong black
fitted gown at kitang-kita rin ang aking likod sa aking suot na gown at aking legs.
Nagsimula na rin akong ayusan ang aking sarili at napagpasyahan kong ilugay ko lang
ang aking buhok at pakulutin ko na lang ito para bouncy.
Nang matapos akong mag ayos sa aking sarili ay dumating na rin si Adler para
sunduin ako sa bahay. Pinagbuksan ko siya ng pintuan at nakita ko kaagad siya sa
aking harapan at nakabihis na rin siya. Napangiti ako nang makita kong ang pogi
niya ngayon, sobra! Proud din ako na wala ng suot si Adler na mask at wala na
siyang pakialam kung makita man ng iba ang peklat sa kabilang mukha niya. Hindi
naman ito nakakabawas sa kagwapuhan niya at mas lalo pa siyang naging hot tignan at
yummy.
"Hi," bati ko sa kanya at hinalikan ang kanyang pisngi.
Hinawakan niya ako sa aking beywang at hinalikan at mabilis na hinalikan ang aking
lab*. "You're so beautiful, my love."
Hindi ko mapigilan na kiligin nang sabihin iyon ni Adler sa akin. Ngumiti ako sa
kanya at kinuha na ang aking bag para makaalis na kami. Kailangan pa naming sumakay
sa isang chopper para makapunta sa isla! Kaya kailangan na talaga namin na urnalis
para hindi kami ma late sa party. Sabi ni Adler ay nandoon na ang ibang mga bisita
at hinihintay nila si Adler na magpakita. Ito kasi ang unang beses na magpapakita
siya sa lahat ng ka-miyembro ng kanilang grupo. Ang nakakita pa lang kay Adler ay
ang mga ka-miyembro nila na nasa itaas at hindi ang lahat kaya marami ang pupunta
ngayon.
Si Adler ang nagpalipad sa aming sinasakyan na chopper papunta sa isla. Habang
nagba-byahe kami ngayon ay hindi ko mapigilan na kabahan sa mga mangyayari sa
party. Sabi naman ni Adler ay wala dapat akong ipag-alala dahil safe naman doon at
pinagbabawal na magdala ng mga baril sa isla at mahigpit din ang seguridad bago
makapasok doon, kaya din pinili ni Adler na doon gaganapin ang party.
"Magandang gabi, Lord D!"
Binati kami ng mga securities na lumapit sa amin at nag escort papunta sa may
hotel. Habang naglalakad kami ni Adler ngayon ay mahigpit siyang nakahawak sa aking
beywang at ako naman ay mahigpit rin na nakahawak sa aking dala na handbag.
Pinasuot na rin muna ni Adler ang coat niya sa akin dahil malakas ang hangin dito
sa may isla at medyo giniginaw din ako.
"Baby, relax."
Napatingin ako kay Adler nang ibulong niya iyon sa akin. Masyado na pala akong
halata na kinakabahan ako ngayon. Ngumiti ako kay Adler at tumango. Lihim akong
huminga ng malalim at pinakalma na ang sarili ko dahil palapit na kami sa hotel.
Muli kaming binati ng mga staffs at marami kaagad akong nakita na mga kalalakihan
sa 100b na nag-uusap. May lumapit sa amin ni Adler at pareho kaming binati. Wala
akong nakilala sa mga nandito sa 100b ng hotel at kapag binabati nila ako ay
ngumingiti na langdin ako sa kanila.
"Huwag kang lumayo sa tabi ko, okay?" bulong sa akin ni Adler nang makapasok na
kami sa 100b ng event hall.
Nasilaw ako sa ilaw nang mag focus ito bigla sa amin ni Adler. Agad ako nakarinig
ng malakas na palakpakan at may nagsalita rin gamit ang isang mic.
"Let's welcome the leader of the Arison Mafia, Denver Arison !"
Bahagyang kumaway si Adler at ngumiti bago kami magsimulang maglakad ulit. Kahit na
nakaramdam ako ng konting kaba ngayon ay nandito naman si Adler sa aking tabi at
ramdam ko ang kanyang pag po-protekta sa akin dahil sa kanyang mahigpit na
pagkakahawak sa aking bewang. Ayaw niya rin na malayo ako sa kanyang tabi.
Naka upo na kami ni Adler sa aming assigned table sa may unahan at sa kabilang
table naman ay nakita ko si Sancha Dela Valle at may kasama itong lalaki na kamukha
niya rin, siguro ay ito iyong tinutukoy ni Adler na papalit sa kanya. Katulad ni
Adler ay napaka intimidating din tignan ng lalaki na kasama ni Sancha. Bagay na
bagay ito bilang bagong leader ng kanilang organisasyon.
liwas na sana ako ngtingin sa may table nila Sancha nang makita ko itong napatingin
sa may table namin. Nginitian ko ito at bahagya rin akong kumaway sa kanya. Hindi
niya ako kinawayan at
nginitian pabalik, inirapan niya lang ako at urniwas na siya ng tingin.
Mahina akong natawa at napailing. Bitter parin siguro talaga siya sa mga nalaman
niya. Well, sorry siya! Adler is not available for landi sa ibang babae dahil sa
akin lang iyon lalandi at bahal na sa iba.
Nagsimula na ang event at wala naman akong nakikitang kakaiba sa paligid, pwera na
lang sa mga seryosong lalaki na nag attend ngayon sa party na kahit nagpapatawa na
ang dalawang host ay seryoso pa rin ang kanilang mga mukha.
Para lang normal na party ang ina-attend namin ngayon. Pagkatapos ng ilang mga
sinasabl ng mga hosts ay tinawag na nila si Adler at tumayo naman ito. Nag
Palakpakan ang mga nandito sa event at pati ako ay naki palakpak na rin. Hindi pa
pumunta si Adler sa may stage kaya nagtataka ako. Nagulat ako ng pumunta siya sa
aking harapan at hinawakan ang aking kamay at pinatayo niya ako.
"W-What are you doing? Dito lang ako, Adler!" natataranta kong sabi sa kanya.
Hindi siya nakinig sa akin. Dinala niya ako sa may stage kaya wala akong magawa
kundi ang magpadala na langdin sa kanya. Para akong natatae nang nasa taas na kami
ng stage ni Adler at kinuha na niya ang mic sa may host. Hindi ko magawang pumunta
sa may likuran na bahagl dito sa stage dahil hawak ni Adler ang aking bewang kaya
nasa tabi niya ako.
Nagsimula na siya sa kanyang pagsasalita.
"First of all I would like to say thank you to the members of Arison Mafia who join
us tonight for this wonderful party. l, Denver Arison will step back as the leader
of this organization. I know my dad Antonius Arison made me the leader of this
mafia group but I need to leave. Denver Arison is not my real name, and my real
identity."
Napakagat ako sa aking labi ng sabihin iyon ni Adler sa harapan ng mga ka-miyembro
niya sa kanilang grupo. Ang mga taong nasa unahan na tables ay hindi na nagulat sa
sinabi ni Adler, mukhang alam na nila angtungkol dito sa sinasabi m' Adler. Ang mga
nasa likuran lang ang mga gulat na gulat sa pag-amin ni Adler ngayon. "I'm Damon
Adler Miller, and this woman by my side is my wife, Lara Laureen Miller."
Muli kong narinig ang mga malakas na usapan ng mga tao ngayon dito sa party.
Hinawakan ko ang braso ni Adler kaya napatingin siya sa akin. Hinalikan niya ang
aking pisngi at bumulong siya.
"No need to be nervous, Baby. I got this."
Turnango ako kay Adler at ngumiti sa kanya. Muli siyang nagsalita sa mga tao rito
sa party.
"Alam kong kilala ninyo si Damon Adler Miller and he's dead, but I'm not. Antonius
Arison helped me and he made me Denver Arison. I'm still thankful for him, for all
that he did just to save me, and for trusting me with all of his properties,
businesses, and this Mafia group. Now, I'm officially giving the highest position
of Arison Mafia to the person that I trusted the most, and I know he will protect
and take good care of the organization that my Dad created, Dennis Christian Dela
Valle."
Nag Palakpakan ang mga tao rito sa event. Nakita ko rin na tumayo si Dennis at
bahagya siyang kumaway sa mga tao dito sa event hall at ngumiti siya kay Adler.
"Ngayon, gusto kong bumalik sa buhay ko bilang Damon Adler Miller at burnalik sa
pamilya ko. Nagpapasalamat ako sa inyong lahat at hinding-hindi ko makakalimutan
ang walang sawang pagsuporta ninyo sa lahat ng mga desisyon ko at ginagawa para sa
ating lahat. I love this Mafia group, but I love my family the most. So, I'm sorry
to everyone."
Napakagat ako sa aking labi habang
nakikinig at nakatingin kay Adler habang sinasabi niya iyon sa lahat ng mga ka-
miyembro niya sa kanilang mafia group. Nakikita ko sa kanyang mga mata na napamahal
na rin siya sa kanilang grupo pero dahil mas mahal niya kami, kami ang kanyang
pinili.
Tumingin si Adler sa akin at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at hinalikan
niya ang aking noo.
"l love you," sabi ni Adler at niyakap niya ako. Niyakap ko rin siya pabalik ag
hinalikan ang kanyang pisngi.
"l love you more."
Super PDA kami ngayon dito sa may stage! Pero wala kaming pakialam. Si Adler naman
ang nag-umpisa nito kaya nakisabay na rin ako sa kanya dahil gusto kong malaman ng
lahat ng nanonood dito na tama ang ginawang desisyon ni Adler kasi kami naman
talaga ng pamilya namin ang pinakamamahal niya.
Nakarinig ulit ako ng malakas na palakpakan at hindi ko namalayan na naka-akyat na
rin pala ang papalit kay Adler na si Dennis Christian Dela Valle.
Pagkatapos na mag speech ni Dennis
Christian Dela Valle sa may stage at may sinabi rin si Adler pagkatapos nun, umalis
na kami at bumalik sa aming table.
Nagsimula na rin ang pinakagusto ng lahat, ang pag-uusap ng isa't isa. May mga
lumapit na lalaki kay Adler at kumausap sa kanya. May mga nag congratulates din sa
amin at tuwang-tuwa sila para kay Adler. Napapangiti na lang din ako habang
nakatingin at nakikinigsa kanila dahil ramdam at nakikita ko ang labis na pag
respeto nila kay Adler at paghahanga.
Ibang klase talaga ang asawa ko! Ang dami niyang naimpluwensyahan na mga tao. Ang
lakas ng dating niya na pati ang ibang tao ay natatakot na kalabanin siya.
Naisipan ko muna na tumayo para makakuha ng maiinom at ayaw pa sana akong payagan
ni Adler pero pinilit ko siya. Nabusy na rin siya sa pakikipag-usap sa ibang mga
dumalo sa party kaya pinayagan na lang din niya ako.
Nakita ko sa hindi kalayuan si Sancha at urniinom ito ng wine mag-isa. Napangiti
ako at naisipan kong lumapit sa kanya para kausapin ito at bwisitin na rin ng
konti.
"Hi, Sancha!" I greeted her.
Napatigil siya sa kanyang pag-inom at humarap siya sa akin. Napangiwi siya habang
nakatingin sa akin pero plastik niya rin akong
nginitian pagkatapos.
"Hey, Miss. Ang saya mo ngayon ah?" sarkastiko niyang sabi.
I giggled and smirked at her.
"Of course, Miss Sancha! Hindi mo ba narinig ang mga sinabi ng asawa ko kanina at
ang ginawa niya? That was the sweetest thing he did right now in this party. Kahit
mahal niya ang grupo, iniwan niya ito para sa amin—para sa akin." Matamis kong
nginitian si Sancha at kinindatan siya.
Matalim na nakatingin sa akin si Sancha at nakita ko rin ang mahigpit niyang
pagkakahawak sa kanyang hawak na wine glass.
"B*tch! Hindi ako bulag at bingi kaya kitang-kita ko ang nangyari kanina, okay?
Ikaw na ang panalo at hindi na ako manggugulo pa kaya wag ka na lumapit sa akin! I
hate you!" inis niyang sabi at padabog na urnalis sa aking harapan.
Napahalukipkip ako at ngumiti habang nakatingin kay Sancha na pabalik sa kanilang
table.
Humingi ako ng maiinom sa isang waiter na may dalang mga maiinom. Napatingin ako sa
paligid at may mga taong binabati ako kaya binabati ko rin sila pabalik.
I like this group of people. Hindi sila 'yung mga taong masasabi mong makakagawa ng
masamang bagay. Para lang isang normal na party ang pinuntahan namin at hindi isang
party ng isang mafia group. Kaya siguro nagustuhan at napamahal din si Adler sa
grupong ito dahil ang gaan din pala kasama ng mga ka-miyembro nila.
Malungkot ako na kailangan na talagang umalis ni Adler sa grupo nila, pero mas
nangingibabaw ang aking saya dahil muli na namang pinatunayan sa akin ni Adler ang
labis niyang pagmamahal sa akin at sa aming pamilya.
Napatingin ako kung nasaan si Adler ngayon... nakita ko siyang seryosong nakikipag-
usap sa mga lalaking kasama niya. Napangiti ako habang nakatingin sa aking asawa.
He's one of a kind.
I love him so much.

I l l . HE'S BACK
EPISODE 27
HE'S BACK
Tuluyan nang umalis si Adler sa Arison Mafia at inilipat na niya ang kapangyarihan
kay Dennis Christian Dela Valle, sa kapatid ni Sancha. Pinoproseso niya na rin na
malipat sa kanyang pangalan angArison Empire at ibang mga properties na ibinigay sa
kanya ni Antonius Arison sa pangalan niyang Denver Arison. Gusto ni Adler na ipag-
isa angArison Empire at ang Miller Empire at kapag nangyari iyon ay wala na
talagang makakapigil sa Miller Empire sa top one ranking dahil nag merge na ang
dalawang kompanya na ilang taon ng pagpapalitan sa pinaka una sa ranking sa pinaka
successful na imperyo sa business world.
"Damon Adler Miller is alive, right? Don't lie to me, Lara!"
Nag-angat ako ngtingin nang sabihin iyon ni Alec. Nandito siya sa aking opisina at
sumulong lang siya dito sa kompanya para lang matanong sa akin kung buhay ba si
Adler o hindi. Mukhang ang bilis nakarating sa kanila ang balita, ah? Sabi
ni Adler ay hindi makakalabas ang balita tungkol sa kanya at mananatili lang ito sa
party at sa mga taong dumalo doon, pero mukhang may chismoso ang nagkalat ng
tungkol sa kanya ngayon at dumating na ito sa kaibigan ni Adler na si Alexander
Oren Coleman.
Hindi ko naman masisisi si Alec kung bakit siya nandito ngayon at nagtatanong sa
akin tungkol sa kanyang kaibigan. llangtaon na rin kasi nitong tinanggap na wala
na talaga si Adler lalo na noong may pinakita siyang patay na katawan sa akin at
sinasabing si Adler ito pero hindi ako naniniwala sa kanya. llang ulit ko rin na
sinabi sa kanya na buhay ang asawa ko pero hindi siya nakinig sa akin.
"Bakit mo naman 'yan tinatanongsa akin, Alec? Diba sabi mo na matagal nang patay
ang asawa ko? I already moved on!" seryoso kong sabi sa kanya, nag a-acting lang
ako ngayon.
Gusto ko lang siyang asarin dahil hindi niya ako pinaniniwalaan noon na buhay si
Adler! Hindi niya ako tinulungan at sinabihan niya pa akong nahihibang na ako at
hindi nakapag move on. Bahala na mag overthink ngayon si Alec.
Nakita ko siyang bumuntong-hininga at muli siyang turningin sa akin ng seryoso.
"Don't fool me, Lara. May picture ako sa inyongdalawa ni Damon na magkasama kayo sa
isang party. He is using the name of Denver Arison kaya walang nakakakilala kaagad
sa kanya na siya si Damon," seryosong sabi ni Alec sa akin. Humalukipkip ako at
tinaasan ko siya ng kilay.
"Alam mo naman pala, eh. Bakit ka pa nagtatanong sa akin ngayon kung buhay ba siya
o hindi?"
"Because I want to clarify to you if it is true or not! Alam kong naiinis ka sa
akin dahil hindi ako naniniwala sayo kahit noon pa na buhay ang asawa mo. Pero
kaibigan ko rin siya, Lara, I want to know the truth from you kung totoo ba na
buhay si Damon. Totoo ba?"
Nakita ko sa ekspresyon ni Alec na gusto niya talagang malaman ang totoo kung buhay
ba si Adler o hindi. Kaya ang ginawa ko na lang ay ang sabihin sa kanya ang totoo.
Alam kong isa sa trabaho nila Alec sa kanilang security agency ay ang maghanap ng
mga nawawalang tao kagaya ng nangyari noon kay Adler, pero alam kong hindi sila
perpekto at may mga pagkakamali rin sila at hindi nila nahahanap ang lahat.
Tumango ako bago magsalita.
"Yes, Alexander. Buhay si Adler, buhay ang asawa ko. He lost his memories kaya
hindi kaagad
natin siya nahanap dahil ginagamit niyang pangalan sa 100b ng apat na taon na
nawala siya sa atin ay Denver Arison. But don't worry, Adler's memories are now
back. Marami pa siyang inaasikaso ngayon kaya hindi pa siya pwedeng humarap sa
ibang tao. Pero dahil kaibigan ka niya ay kailangan mong malaman ang totoo," sabi
ko kay Alec.
Napahawak siya sa kanyang bewang at tumingala. Huminga siya nang malalim at tumango
bago siya muting humarap sa akin na may seryosong ekspresyon sa kanyang mukha.
"I'm sorry, Lara. Sana pinaniwalaan kita noon na buhay ang asawa mo. Sana nahanap
kaagad natin si Damon at nakasama niyo siya ng matagal, hindi sana urnabot ng apat
na taon na nawalay kayo sa isa't isa. Sana mapatawad mo ako sa pagiging walang
kwenta kong kaibigan."
Tumayo ako at lumapit kay Alec at hinawakan ko ang kanyang balikat at ngumiti sa
kanya.
"Alec, marami kang naitulong sa amin, okay? Malaki ang pasasalamat ko sayo dahil
ginawa mo ang lahat ng makakaya mo para lang protektahan ang pamilya namin at pati
na rin sa paghahanap kay Adler noon kahit na turnigil kayo nang may mahanap kayong
katawan at makompirma na ang asawa ko ito. Hindi ka walang kwenta, Alec, isa kang
mabuting kaibigan at malaki ang pasasalamat namin ng pamilya ko sa iyo at pati na
rin sa Coleman Security Agency."
Ngumiti si Alec at ngumiti sa akin.
"Thank you, Lara."
Sinabi ko kay Adler na nagkita kami ni Alec sa opisina ko. Sa bahay na ulit namin
siya tumira ngayon dahil tuluyan na siyang urnalis sa headquarters nila at lumipat
na rito sa bahay. Buti na lang at dinala talaga ni Adler ang mga paintings na
hiningi ko sa kanya kaya nakalagay na ito ngayon sa mga dingding sa may living room
namin at pati na rin sa 100b ng aking opisina.
"Adler, hindi kita pinapangunahan pero gusto ko lang malaman kung kailan ka
magpakita sa ibang tao, sa mga kaibigan natin?" tanong ko sa kanya habang hinihilot
ko ang kanyang likuran.
Nandito kami sa aming kwarto ngayon at kakauwi langdin naming dalawa sa aming mga
trabaho. Tulog na ang mga anak namin at nasa kanilang mga kwarto na sila ngayon.
Lumingon sa akin si Adler at bahagyang ngumiti.
"Very soon, Lara. May inaasikaso lang ako at
kapag natapos na iyon, magpapakita na ako sa lahat," sagot ni Adler sa aking tanong
at hinalikan niya ang aking labi.
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at napapikit sa aking mga mata at
bumuntong-hininga
"I'm so happy, Adler," mahina kong sabi habang hinahaplos ang kanyang pisngi.
Hinawakan niya ako sa aking beywang at nagsalita.
"Masaya rin ako para sa atin, Lara. Ipapangako ko na wala nang mangyayaring masama
sa pamilya natin. Hindi ko hahayaan na may sumira sa kaligayahan natin ngayon,"
sabi ni Adler at hinalikan niya ako sa aking labi.
Makalipas ang isang linggo ay natapos na rin si Adler sa kanyang importanteng
ginawa, ang maipasa ang pangalan ni Denver Arison sa kanya bilang Damon Adler
Miller. Pagkatapos gawin iyon ay gusto ni Adler na mapag-isa ang mga kompanya niya,
merging of Miller and Arison Empire. At sa pamamagitan nito ay magpapakilala na rin
si Adler sa maraming tao. Gagawa kami ng isang party kung saan gaganapin ang
merging ng dalawang kompanya at magpapakita na rin siya sa maraming tao. Pero sabi
niya naman ay magiging exclusive ang party
na iyon para lang sa mga malapit sa pamilya namin at sa aming negosyo. Hindi muna
kami magpapadala ng mga reporters dahil gugulo ang party.
Siguradong si Adler kaagad ang laman ng balita kapag nangyari iyon lalo na't alam
ng mga tao na matagal na siyang patay. Pagkakaguluhan siya ng mga tao at maraming
mapapatanong kung anong nangyari sa kanya at kung paano siya nabuhay. Siguro ay
ihahanda ko na lang si Adler sa mga posibleng tanong para sa kanya, gusto niya rin
kasi na magpa press-con si Adler para masagot niya lahat ng katanungan ng mga tao.
Hindi artista si Adler pero kilala siya ng maraming tao, ganyan siya kagaling.
"You ready?" tanong ko kay Adler nang makita ko siya na nakatayo sa harapan ng
aming malaking salamin dito sa kwarto at nag-aayos siya sa kanyang necktie.
Humarap sa akin si Adler at suminyas siya na tulungan ko siya sa pag-aayos sa
kanyang necktie. Naglalakad ako palapit sa kanya at tinulungan siya sa pag-aayos
sa kanyang suot. Ngayon ang alis namin papunta sa Miller Hotel kung saan gaganapin
ang party at ang pirmahan para sa merging ng dalawang kompanya. Sasama sa amin ang
rnga bata at nasa may living room na sila ngayon at naghihintay sa amin. Tapos na
rin kaming magbihis at ang hinihintay na lang namin ngayon ay si Adler. Pupunta
lahat ng mga kakilala namin at pati na rin ang mga Coleman at ang mga Generoso ay
pupunta sa party ngayon.
Nagkita na si Adler at Alec noong isang araw dahil hindi na ata nakatiis si Alec at
pumunta na talaga siya dito sa aming pamamahay. Bakas sa kanyang mukha ang sobrang
saya nang makita niya si Adler at nagyakapan din silang dalawa at nag-usap. Hindi
na ako nakinigsa kanilang pag-uusap dahil alam ko na marami silang pag-uusapan na
sila lang dapat dalawa ang nakakaalam.
Alam na ng mga Coleman na buhay si Adler pero marami pa rin ang hindi alam ang
tungkol clito lalo na sa mga dadalo ngayon sa party. Pati si Lily na secretary ko
ay hindi rin alam ang tungkol kay Adler at nagulat siya nang sabihin ko sa kanya na
mag me-merge na ang Arison at Miller Empire. Nagtanong pa siya sa akin kung
magpapakasal ba ako kay Denver Arison kaya mag-iisa ang mga kompanya namin. Gusto
kong matawa at sabihin sa kanya ang totoo pero naisip ko na mas maganda kung
malaman niya sa party ang totoo na buhay si Adler.
"I'm so ready because you're here with me,
mi esposa," nakangiting sabi ni Adler at hinaplos niya ang aking pisngi.
Nang matapos kong ayusin ang kanyang necktie, kumapit ako sa kanyang batok at
hinalikan siya sa kanyang labi.
"I'm always here by your side, Adler. I'm your number one supporter and I will
never leave you alone."
Hinalikan niya ang aking noo at niyakap niya ako ng mahigpit.
Sabay na kaming lumabas ni Adler sa aming kwarto at umalis na rin kami papunta sa
party dahil nandoon na ang ibang mga bisita. Nag text din sa akin si Mommy na
nandoon na sila nila Isabelle at nasasabik na rin siya sa mga mangyayari ngayon
dahil hindi pa nakikita ni Mommy si Adler at ngayon niya pa ulit ito makikita sa
personal.
Mabilis kaming nakarating sa venue at hindi kami dumaan sa may entrance kundi doon
kam dumaan sa may likod dahil may mga nakita kaming mga reporters sa labas na
naghihintay sa amin.
Sinalubong kami nila Mommy nang makarating kami sa backstage ng even hall. Agad
niyang niyakap si Adler at niyakap din siya pabalik ng asawa ko.
"Anak, masayang-masaya ako na malaman na buhay ka pala. Masaya ako na burnalik ka
sa pamilya mo," wika ni Mommy habang nakayakap kay Ad ler.
Ngumiti si Adler kay Mommy.
"Thanks, Mom. Masaya rin ako na makabalik clito at makasama kayong lahat ulit.
Pagkatapos ng maikling pag-uusap sa may backstage ay pumasok na kami sa event hall
at humarap sa mga tao. Magkahawak ang kamay namin ni Adler habang ang mga anak
naman namin ay nauna nang pumasok sa 100b kasama si Mommy.
Nakita kong napatingin ang ibang mga bisita sa amingdalawa ni Adler at nanlaki ang
kanilang mga mata habang nakatingin sa aking asawa. "S-Sir Damon? Oh my Gosh!"
Nakita kong papalapit sa amin si Lily at pati siya ay nanlalaki sa kanyang mga mata
habang nakatingin kay Adler na kasama ko ngayon.
"Shocks! Ikaw nga!" muting sabi ni Lily at itinuro si Adler nang makalapit ito sa
amin.
Ngumiti si Adler at binati niya si Lily.
"Hello, Lily. Masaya ako na makita ka ulit," bati ni Adler sa aking secretary na
sinisigawan niya lang noon kapag nawawala ako at
hinahanap niya ako.
"Oh my Gosh! Sir Damon, ikaw nga! Kyah!" lumapit si Lily sa aking asawa at niyakap
niya ito.
Napataas ang kilay ko sa kanyang ginawa at hinila na ito palayo kay Adler at
pinanlakihan siya sa aking mga mata. Nakasimangot si Lily at lumayo na rin.
"Ang selosa mo, Ma'am Lara! Anyways, ito pala ang rason kung bakit may merging? Oh
my Gosh! Si Sir Damon at Denver Arison ay iisa?!" napatakip si Lily sa kanyang
bibig at napatingin sa amingdalawa ni Adler.
Ako na ang sumagot sa kanyang tanong.
"Yes, Lily. lisa lang sila at ito ang malaki naming balita sa lahat ngayong gabi.
Kaya magsimula na tayo," sabi ko rito.
Tumango si Lily at pumunta na siya sa may stage dahil siya ang host ngayong gabi.
Nagsimula na ang program at nang tawagin na ako ni Lily ay pumunta na ako sa may
stage at nagsalita. Marami akong nakitang mga kilalang tao rito ngayon sa aming
party at kompleto rin ang mga Coleman na nakaupo sa iisang table at nakatingin
silang lahat sa akin ngayon. Unang ginawa ko ay nagpapasalamat ako sa lahat ng
pumunta sa party at pinakita rin namin ang mga achievements ng Miller Empire sa
100b ng apat na
taon na ako ang may hawak. Habang nakatingin ako sa malaking screen sa harapan ay
hindi ko mapigilan na maging proud sa aking sarili dahil ito ang matagal ko nang
ninanais noon, ang ipakita sa ibang tao ang kaya kong gawin. Alam ko na kung
nandito man si Daddy ay magiging proud siya sa akin kahit na hindi siya naging
mabuting ama sa amin ni Isabelle. Malaki pa rin ang pasasalamat ko sa kanya dahil
kung hindi dahil sa kanya ay hindi ako naging ganito katapang at pursigido para
magpalakad sa aming kompanya.
Nang matapos ng maipalabas ang video sa malaking screen sa harapan ay nag
palakpakan silang lahat para sa akin at ngumiti rin ako sa kanila at nagpasalamat.
Napatingin kay sa pwesto nila Adler at nakita ko siyang nakatayo ngayon at
nakangiting nakatingin sa akin. Nakita ko rin si Mommy sa tabi niya at umiiyak ito
ngayon habang nakatingin sa akin.
Proud sila sa akin.
Kinuha ko na ang mic at nagsimula na ulit akong magsalita.
"Thank you, everyone. Sa 100b ng apat na taon kong pamamalakad sa Miller Empire ay
masayang-masaya ako sa mga naging achievements ng kompanya at alam kong proud din
sa akin ang asawa ko na si Damon Adler Miller
dahil hindi ko pinabayaan ang kompanyang pinakamamahal niya." Muli akongtumingin
kay Adler at nginitian ko siya.
Ipinagpatuloy ko ang aking pagsasalita.
"Ngayon, mangyayari ang merging ng Miller at Arison Empire. Yes, iyan ang isa sa
rason kung bakit namin ito ginawa ngayon. Isa pang rason kung bakit may party na
naganap ay ang announcement tungkol sa asawa kong si Adler."
Nakita ko ang pagtataka sa kanilang mga mukha at nang mapatayo si Adler at naglakad
ito papunta sa stage ay napatingin silang lahat clito at napasinghap.
Muli kong ipinagpatuloy ang aking sasabihin nang makita kong papalapit na si Adler
sa aking pwesto.
Humarap ako sa mga bisita ang ngumitl.
"Damon Adler Miller is Alive. Siya rin ang may-ari ng Arison Empire kaya
napagpasyahan naming dalawa na pinag-isa angdalawang kompanyang pagmamay-ari niya.
Yes, totoo nga ang nakikita ninyo. ... My husband is back, Damon Adler is back."

I l l . TEARS
EPISODE 28
TEARS
Alam na nilang lahat na buhay si Adler at iisa lang sila ni Denver Arison.
Pagkatapos ng party na ginawa namin ay pumutok kaagad ang balita tungkol kay Adler
at sa merging ng dalawang kompanya. Agad kaming nagsagawa ng isang press conference
para masagot lahat ng mga katanungan ng mga tao. Matapang na humarap si Adler
kasama ako sa mga reporters at sinagot ang lahat ng mga katanungan nila. Halos
lahat ng mga katanungan nila aytungkol sa pagbabalik ni Adler, kung paano ito
nakaligtas sa pagsabog at bakit siya naging si Denver Arison at nagbago siya ng
pangalan. Sinabi ni Adler ang lahat at pati na rin ang pagtulong ni Antonius Arison
sa kanya, pero hindi na niya binanggit ang kanilang organisasyon dahil pribado ito
at walang ibang tao ang dapat na makaalam tungkol dito.
Sa pagbabalik ni Adler sa kompanya ay ramdam ko kanyang kasiyahan. Ibabalik ko na
sana sa kanya ang posisyon bilang CEO sa kompanya pero hindi pumayag si Adler.
Noong
una ay nagtataka ako dahil hindi siya pumayag, pero pinaintindi niya sa akin kung
bakit at hindi ko mapigilan na mas lalong humanga kay Adler.
"Lara, sayo na ang kompanya. You work hard for the company and you deserve to be
the CEO of Miller Empire. Hindi mo na kailangan pang ibalik sa akin ang kompanya
dahil marami pa namang posisyon na pwede kong pasukan at hindi lang ang pagiging
CEO. You are the perfect CEO of our company, mi esposa. Kung ikaw ang number one
supporter ko, ako rin ang number one supporter mo. You stay in your position, my
CEO."
Naiyak ako sa sinabi ni Adler at niyakap ko siya ng mahigpit. Ang saya-saya ko
dahil nagbunga rin ang lahat ng paghihirap ko noon, at ngayon ay marami na ang
naniniwala sa akin at unang-una na si Adler doon. Ang swerte ko dahil nagkaroon ako
ng napaka supportive at mapagmahal na asawa. Hindi ko na ata kakayanin na
makahanap ng pamalit kay Adler dahil nag-iisa lang siya at wala ng makakahigit pa
sa kanya.
"Malakas talaga ang kutob ko noon pa na buhay pa talaga si Sir Damon, Ma'am Lara.
Akalain mo 'yun, nakatama pa ako sa aking hula!" wika ni Lily habang nandito siya
sa 100b ng aking opisina at tinulungan ako sa mga papeles na pinirmahan ko ngayon.
Napatingin ako sa kanya at nginisihan siya. "Weh? May kutob ka talaga na ganyan?"
"00 naman, Ma'am! Hindi ko lang sinasabi sa inyo kasi baka pagalitan niyo lang
ako," sabi niya.
Mahina akong natawa at umiling.
Muli kong ipinagpatuloy ang aking ginagawang trabaho pero natigil din ako ng
nakaramdam ako ng pagkahilo. Hinawakan ko ang aking noo at inilapag ko muna sa
ibabaw ng lamesa ang aking hawak na ballpen para sa pagpirma.
"Hala! Ma'am Lara, ano ang nangyari sa inyo?" alalang tanong ni Lily at lumapit din
siya sa akin.
"Kunin mo ang gamot ko sa may bag ko, Lily," utos ko sa kanya.
Mabilis niya namang sinunod ang aking utos at binigay niya kaagad ang gamot ko sa
akin at inabutan niya rin ako ngtubig. Ininom ko kaagad ito at napasandal ako sa
aking kinaupuan at bahagyang hinilot ang aking sentido.
"Ma'am, gusto niyo bang hilutin ko kayo? Magpahinga na lang kaya po muna kayo?
Kanina pa kasi kayo nagtatrabaho at baka nasobrahan na
kayo, Ma'am. Gusto niyo bang tawagin ko si Sir Damon at puntahan ko siya sa kanyang
opisina? Sabihin ko na hindi maganda ang pakiramdam ninyo."
Nag-angat ako ng tingin kay Lily at nginitian siya para makita niya na okay lang
ako.
"Lily, hindi na kailangan ng istorbohin si Adler sa kanyang trabaho. Marami siyang
ginagawa ngayon at nasa meeting siya sa mga oras na ito. Magpapahinga na lang muna
ako rito at sigurado akong mawawala na rin itong sakit sa ulo 1<0," sabi ko sa
kanya at tumayo para maglakad papunta sa may couch dahil doon ako hihiga at
magpahinga.
Inalalayan ako ni Lily hanggang sa nakahiga ako sa may couch. Inutusan ko muna siya
na ayaw ko munang magpa istorbo sa mga tao kaya sinunod niya naman ito. Inantok
kaagad ako at nakatulog. Nagising ako nang tumunog ang aking tiyan at nakaramdam
ako ng gutom. Pagkagising ko ay agad na bumungad sa aking harapan ang pagmumukha ni
Adler kaya napahawak ako sa aking dibdib sa gulat.
"Ano ba?! Bakit ka ba nanggugulat? Anong ginagawa mo rito?" sunod-sunod kong tanong
sa kanya at naupo na ako sa may couch at inayos ang aking sarili.
"Lily said that you had a headache. Masakit pa rin ba ang ulo mo?" tanong niya sa
akin. Lumapit si Adler at umupo siya sa aking tabi at dinampi niya ang kanyang
kamay sa may noo ko.
Tahimik akong nakatingin sa kanya at napakurap din ako sa aking mga mata.
"Gusto mo bang urnuwi na? Ano pa ang kailangan mo? Just tell me, Lara," malambing
niyang sabi.
Bahagya akong napanguso at sumandal ako sa dibdib ni Adler. Naramdaman ko ang
paghalik niya sa aking noo.
"I'm hungry, Adler. Gusto kong kumain ng marami ngayon," nakanguso kong sabi sa
kanya at tiningala siya.
Ngumiti siya at hinaplos ang aking pisngi bago turn ango.
"Okay, baby. Let's eat and after that, uuwi na tayo sa bahay natin."
Turnango ako at tumayo na.
Napagpasyahan kong ibukas ko na lang ipagpatuloy ang aking trabaho dahil hindi na
talaga kakayanin ng aking powers at tinatamad na rin ako. Mas gustuhin ko pang
lumamon at matulog sa aing bahay at ipagpatuloy ang aming pagpapahinga.
Nakalabas na kami sa kompanya ni Adler at dahil ako ang masusunod kung saan kami
kakain dalawa, naisip ko na pumunta kami sa isang karinderya at doon kumain.
Natagalan pa maghanap si Adler ng isang karinderya dahil wala siyang alam na kainan
kyaa nagtanong pa kami sa mga nakasalubong naming naglalakad sa gilid ng kalye.
Pagkarating namin sa isang karenderya ay agad kaming um-order ng maraming mga
pagkain at hindi ko mapigilan na matakam at mas lalong gutumin. Naubos ko ang
adobong binili namin at nakailang kanin din ako sa aming pag kain. Tahimik akong
kumakain at ramdam ko ang titig sa akin ni Adler at hindi ko ito pinansin dahil
focus ako sa aking pag kain.
"Gosh! Busog na busog ako sa pagkain," sabi ko habang umiinom ng softdrinks.
Katatapos lang naming kumain ni Adler at nagpapahinga muna kami ng konti clito sa
karinderya na pinagkainan namin at urniinom pa ako ngayon ng softdrinks.
"Busog na busog ka nga. Ikaw nga ang nakaubos sa mga binili kong ulam at mga kanin
natin," sabi ni Adler at ngumisi. Tinignan ko siya ng masama at napasimangot din
ako.
"Gutom nga ako, diba?! Akala mo naman
hindi ka kumain! Malakas ka din kayang kumain. Kainis 'to! Ginawa pa akong patay
gutom eh," inis kong sabi at iniwasan siya ngtingin.
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa kaya muli akong napatingin sa kanya at
tinaasan siya ng kilay.
"Anong tinatawa mo diyan?!" inis kong tanong.
Ngumiti siya at umiling.
"Nothing, baby. Masaya lang ako na busog ka na talaga," sabi niya at kinindatan
ako.
Inirapan ko na lang si Adler at turnayo na ako. Siya ang nagbayad sa mga
pinagkainan namin at urnalis na rin kaagad kami at urnuwi sa aming bahay.
Pagkarating namin sa bahay ay nandoon na ang mga bata sa may living room at
naghihintay sila sa aming pag-uwi. Sinalubong kaagad nila kami ng mahigpit na yakap
at isang napakatamis na halik sa pisngi.
"Mommy, Daddy, we got a perfect score sa aming exams kanina!" masayang pagkukwento
ni Athena. Tumango naman sila Apollo at Artemis at malaki ang ngiti sa amin.
"Wow! Good job, babies! Ano ang gusto ninyong pagkain at bibili kami ni Daddy?"
"We want ice cream !" sabay nilang sabi.
Napatingin naman ako kay Ambrose na tahimik lang na nakaupo sa may couch namin.
Nag-angat siya ng tingin at ngumiti siya sa akin.
"l want Ice cream too, Mommy," sabi ni Ambrose.
Tumango ako at tumingin kay Adler.
Nakuha niya kaagad ang gusto ko kaya turnayo siya at kinuha ang kanyang cellphone,
tatawagan niya siguro ang kanyang secretary at uutusan na burnili ng ice cream.
Habang naghihintay ang mga bata na dumating ang kanilang request na ice cream ay
urnakyat na muna ako papunta sa may kwarto namin para makapagbihis ako ng aking
darnit.
Habang nandito ako sa 100b ng CR ay hindi ko mapigilan na mapatingin sa aking
sarili sa may salamin. Itinaas ko ang aking suot na darnit at kitang-kita ko na ang
aking tiyan ngayon. Bahagya akong turnagilid at turnalikod at tinignan ang aking
sarili sa salamin. Para kasing may nag-iiba sa aking katawan ngayon.
Napailing ako at ngumuso at pinagpatuloy ang aking paghihilamos. Baka pagod lang
ako. .. o baka buntis ako? Hindi pa ako dinadatnan ngayong buwan, naalala ko!
Buntis kaya ako? Muli akong napatingin sa aking sarili sa may
salamin at ilang segundo akong napatulala bago ko ikinurap ang aking mga mata at
huminga ng malalim.
Kapag siguro hindi pa rin naging maayos ang pakiramdam ko at muli ko na naman na
maramdaman ang mga weird na nangyayari sa katawan ko ay mag p-pt na talaga ako at
titignan kung totoo ba ang hinala ko o hindi. Sa ngayon ay hahayaan ko muna ito,
nag fefeeling lang siguro ako ngayon... masyado pa naman akong assuming.
"Ang pangit mo, Lara."
Tinignan ko ng masama si Steven. Dumalaw siya sa opisina ko ngayon para lang
bwisitin ako. Bakit ba siya nandito?
"Ano na namang kailangan mong itlog ka?!" inis kong tanong sa kanya. Naka army cut
kasi ang hairstyle ngayon ni Steven kaya tinatawag ko siyang kalbo.
Nagtaka ako noong una kong makita ang bago niyang hairstyle dahil sabi niya sa akin
ay magpapahaba raw siya ng buhok. Pero nagalit sa kanya si Danica at may pinag-
awayan siguro sila kaya para mapatawad siya ng kanyang asawa ay nagpakalbo si
Steven kahit ayaw na ayaw niya. Sumimangot si Steven habang nakatingin sa akin.
"Gusto ko lang kasi makipag-usap sayo, princess. Na miss din kita, 'no! Pero
seryoso, may napapansin kasi akong kakaiba kay Danica," sabi ni Steven at nagkamot
siya sa kanyang ulo. Kumunot ang aking noo habang nakatingin sa kanya.
"What do you mean na may napapansin ka na kakaiba sa asawa mo?" tanong ko sa kanya.
He sighed.
"Palagi kasing bwisit sa akin si Danica, pero sweet naman siya sa mga anak namin!
Tapos ang lakas niyang kumain lately, palagi siyang natutulog at pagod ang katawan
niya, at turnataba rin siya! Sa tingin mo, buntis kaya ang asawa ko, Lara?" tanong
sa akin ni Steven. Napakurap ako sa aking mga mata at urniwas ng tin gin kay
Steven.
Lahat ng mga sinabi ni Steven ngayon ay iyon din ang nangyayari sa akin. Buntis din
kaya ako? Minsan kasi na bubwisit ako kay Adler kahit wala naman siyang ginagawa.
Hindi ko na lang siya pinapansin o iiwas na lang ako kapag wala ako sa mood na
makipag landian sa kanya. Tapos napapansin ko rin na malakas akong kumain at palagi
akong gutom.
"Buntis din ata ako, Steven," mahina kong
sabl' sa kanya.
Turnango siya at huminga ng malalim.
"Hays! Bakit ba ang daming nabubuntis ngayon—Huh?! Buntis ka rin?!" nanlaki ang
kanyang mga mata at napatingin siya sa akin. Napangiwi ako habang nakatingin sa
kanya at hinay-hinay na tumango.
"Uhrn, yes? Pero hindi pa ako sigurado, Steven. Hindi pa ang nag try mag PT at
lately ko lang din napapansin ang pagbabago sa katawan ko at sa mga ginagawa 1<0.
Napagtanto ko na magkaparehas pala kami ni Danica ngayon. Baka buntis talaga siya?"
Napatakip siya sa kanyang bibig at tumayo. Palakad lakad ngayon si Steven sa aking
harapan na parang hindi mapakali. Napahawak siya sa kanyang ulo at humarap siya sa
akin.
"Paano na lang kung buntis talaga kayong dalawa 'no? Pwedeng-pwede na natin
pagkakasundo ang mga anak natin, Lara! Lalo na kapag lalaki ang anak namin tapos
babae ang anak ninyo, pwede rin na babae ang anak namin tapos lalaki ang anak
ninyo!" nakangising sabi ni Steven.
"Baliw!" sabi ko sa kanya at hinagis ko ang hawak kong ballpen. Mabilis naman niya
itong nasalo at tumawa siya ng malakas.
"Totoo naman! Pero masaya ako para sa yo, Lara. Congrats kaagad kapag totoo na
buntis ka, kaya mag PT ka kaagad pag-uwi mo at iyon din ang gagawin ko kay Danica
pag-uwi ko sa aming bahay," wika ni Steven.
Ngumiti ako sa kanya at tumango.
Hindi kami sabay umuwi ni Adler sa aming bahay. Pumunta kasi siya kay Alec ngayon
at may importante silang pinag-uusapan tungkol sa trabaho. Pero nag text naman sa
akin si Adler na hindi siya magpapa late ng uwi dahil alam niya na hihintayin siya
ng mga anak namin kaya hindi siya pwedeng malate sa pag uwi.
Bago ako dumiretso sa pag-uwi sa aming bahay ay huminto na muna ako sa isang
pharmacy at burnili ng Pregnancy test kit.
Pagkauwi ko sa bahay ay agad akong pumunta sa 100b ng CR sa aming kwarto at
sinubukan ko na ito para malaman kung buntis ba ako o hindi.
Habang hinihintay ko ang resulta ay hindi ako mapakali at nanlalamig din ang aking
mga kamay.
Makalipas ang ilang segundo ay nakita ko na ang resulta ng PT. Nanginginig ang mga
kamay na kinuha ko ito at tinitigan.
"Oh my God. .
Napatakip ako sa aking bibig at hindi ko na mapigilan ang sarili ko na mapaiyak sa
sobrang tuwa.
Oh my God!
I'm pregnant again.
Magkakaanak na ulit kami ni Adler.

I l l . DARE
EPISODE 29
DARE
BUNTIS AKO!
Magkakaroon ulit kami ng anak ni Adler at nandito na siya para makasama ko sa pag-
aalaga a baby namin. Ang saya-saya ko sa aking nalaman at hindi ko makapaghintay na
masabi ang magandang balita kay Adler pag-uwi niya at pat na rin sa mga anak 1<0.
Huminga ako ng malalim at naglakad palabas sa CR at naupo na muna ako sa gilid ng
aming kama. Napagpasyahan kong tawagan ko muna si Steven dahil magtatanong ako sa
kanya kung ano ang resulta ng PT ni Danica, kung buntis din ba siya o hindi.
llang ring ang inabot bago sagutin ni Steven ang aking tawag at mabilis kong
nailayo ang aking hawak na phone na malapit sa akingtainga ng bigla siyang surnigaw
ng malakas sa kabilang linya.
"Tangina, Lara! Magiging tatay ulit ako! Sh*t! Yes! Ang galing ko talaga!" sigaw ni
Steven sa kabilang linya.
"Gago! Parang tanga 'to," rinig kong sabi ni Danica.
Hindi ko mapigilan na mapangiti habang pinapakinggan ang boses ng dalawa kong
kaibigan. Masaya ako na biniyayaan ulit sila ng isang anak dahil gustong-gusto na
ulit talaga ni Steven na mag-alaga ng baby pero ilang taon silang hindi biniyayaan
kaya ngayon ay pati ako ay tuwang-tuwa para sa kanila.
"Congrats, Steve and Danica! Hindi na talaga bunso si Carlsen dahil may bago na
kayong baby," sabi ko sa kanila sa kabilang linya.
"Thank you, Lara! I love you so much!" rinig kong sabi ni Danica.
"Thank you, Princess! Ikaw, ano na ang balita riyan? Akala mo nakalimutan ko ang
sinabi mo sa akin kanina? Ano na?!" tanong sa akin ni Steven.
Muli akong nakaramdam ng excitement at napatingin ako sa hawak ko na PT na may
nakalagay na positive.
"Steve, buntis ako!" sabi ko sa aking kaibigan at hindi ko na mapigilan na maiyak
sa sobrangtuwa.
Narinig ko ang hiyawan nila Steven at Danica sa kabilang linya. Mukhang ni-
loudspeaker ni Steven ang tawag namin ngayon dahil narinig din ni Danica ang
akingsinabi.
"Congrats, Lara! We're so happy for you and for Damon! Alam na niya ba ang totoo?"
muting tanong ni Steven.
"No. Hindi pa kasi siya nakakauwi pero kapag nakauwi na siya ay sasabihin ko kaagad
sa kanya ang totoo," sagot ko.
"Happy pregnancy to you, Lara
Nang matapos na akong makipag-usap sa aking dalawang kaibigan na si Steven at
Danica, tinawagan ko rin si Adler dahil hindi na ako mapakali. Hindi ko pa naman
sasabihin sa kanya ngayon sa tawag ang tungkol sa aking pagbubuntis, itatanong ko
lang kung pauwi na siya rito sa aming bahay para makapag handa na ako.
Mabilis na sinagot ni Adler ang aking tawag kaya malawak ang naging aking ngiti sa
labi.
"Yes, mi esposa? Pauwi na ako," sabi ni Adler sa kabilang linya.
"Tapos na ba kayo sa meeting ninyo ni Alec? Pauwi ka na ba talaga? Nasa sasakyan ka
na ba at kasalukuyan na nag drive sa kotse mo?" sunod-sunod kong tanong sa kanya.
Masyado akong halata sa boses ko ngayon na
may sasabihin ako kay Adler at sigurado akong nagtataka na rin siya.
"Why, Baby? Is there anything wrong? What happened? Don't worry, naglalakad na ako
papunta sa may parking lot at pauwi na ako diyan."
Napakagat ako sa aking labi at pinigilan ang sarili ko na masabi kay Adler ang
totoo. Gosh! Hindi na talaga ako makapaghintay.
"Okay, Adler. Please. . . huwag ka nang pumunta kahit saan at dumiretso ka na
kaagad clito sa bahay, okay?"
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa sa kabilang linya. Narinig ko rin ang tunog ng
makina sa kanyang sasakyan at mukhang nakasakay na siya sa kanyang kotse at handa
na siyang umuwi.
"Yes, baby. Hindi na ako pupunta kahit saan at didiretso na ako sa tahanan ko,"
malambing na sabi ni Adler.
Bahagya akong napanguso upang itago ang aking kilig na nararamdaman para sa aking
asawa. Ang sweet kasi ng boses niya at para siyang nagpapacute sa akin. Argh! I
badly want to kiss his soft lips.
"Sino ba ang tahanan mo?" tanong ko sa
kanya.
Syempre gusto ko lang naman magpalambing ng kunti, 'no.
"Hmm, sino nga ba angtahanan ko?" pabalik niyang tanong sa akin at mahina siyang
tumawa.
Sumimangot ako sa naging sagot ni Adler.
"Ewan ko sa 'yo! Bilisan mo na nga lang diyan sa pagdadrive mo nang makauwi ka na
kaagad dito sa bahay—"
"Lara, ikaw ang tahanan ko. Kayo ng mga anak natin ang tahanan ko," seryoso at
malumanay na sabi ni Adler.
Natigil ako sa aking pagsasalita at ang inis na naramdaman ko sa kanya kanina ay
biglang nawala at napalitan ito ng sobrang tuwa at kilig na rin.
"Okay. Hindi na ako inis sa 'yo," sabi ko sa kanya.
Muli siyang natawa.
"Thanks, God! I'll be there in a minute, okay?
I love you!"
"l love you too."
Nang matapos na kaming mag usap ni Adler ay mull' akong napatayo at napatingin sa
hawak ko na PT. Paano ko sasabihin sa kanya ang balita?
Gusto ko kasi na may excitement bago sabihin
ang totoo.
Hmm... ano kaya? Ano kaya ang gagawin kong pakulo bago niya malaman ang tungkol sa
aking pagbubuntis?
Nagawa ko na noon na pinalabas kong regalo ang tungkol sa aking pagbubuntis.
Ngayon, ano kaya ang magandang gawin?
Napangiti ako nang may naisip ako.
Naglakad ako papunta sa may drawing at nilagay ko ang PT sa 100b at naisipan ko
nang lumabas sa kwarto at burnaba papunta sa may living room. Agad kong nakita ang
mga anak namin doon na nanood ng palabassa TV at si Ambrose naman ay busy sa
kanyang hawak na iPad.
Nakaupo ako ngayon sa may couch at nakaupo sa aking kandungan si Artemis at sa
magkabila ko namang gilid ay si Apollo at si Athena na seryosong nanonood sa
palabas sa TV ngayon. Nakinood na rin ako para hindi ako ma bored kakahintay sa
pag-uwi ni Adler.
Makalipas ang ilang minuto ay narinig na namin ang tunog ng sasakyan ni Adler sa
labas ng aming bahay kaya sabay kami ng mga bata na napatayo at pumunta sa labas
para salubungin si Adler. Malaki ang aking ngiti at hinihintay ko ang kanyang
paglabas sa kanyang sasakyan. Pin ark
niya muna sa garage ang kanyang kotse bago niya pinatay ang makina at lumabas na sa
kanyang sasakyan. Agad siyang sin alubong ng isang yakap ng mga bata at niyakap
niya rin ito at inisa-isang hinalikan sa kanilang mga noo.
"l bought pizza for the kids!" nakangiting sabi ni Adler at nilabas na niya ang
binili niyang dalawang box na pizza. Mabilis itong kinuha nila Apollo at Ambrose at
urnuna nang pumasok sa 100b ng bahay ang mga bata.
Nang makapasok na sila sa 100b ng bahay ay ako naman ang lumapit kay Adler at agad
akong kumapit sa kanyang batok at hinalikan siya sa kanyang labi. Pinulupot niya
ang kanyang braso sa aking bewang at hinalikan niya ako pabalik.
"You missed me so much, huh?" nakangising sabl' ni Adler pagkatapos naming
maghalikan dalawa.
Napa Hagikhik ako at sumandal sa kanyang dibdib at sabay na kaming pumasok sa 100b
ng bahay. Lumapit ako sa mga bata na nasa may living room ngayon at kumakain ng
pizza.
Napaupo kami ni Adler at siya naman ay hinubad ang suot niyang necktie at binuksan
ang tatlong butones ng kanyang suot na puting long sleeve polo.
Huminga na muna ako ng malalim bago ko
maisapan na gawin ang gusto kong gawin ngayon para malaman na ni Adler ang totoo.
"Uhm, Adler?" tawag ko sa kanya.
Napatingin naman siya sa akin at hinawakan niya ang aking kamay.
"Yes, Lara?"
"Hmm, truth or dare?" tanong ko sa kanya habang nakangiti, nasasabik sa mga
mangyayari.
Napakunot ang kanyang noo habang nakatingin sa akin.
"Truth or dare for what? Are we playing something, mi amor?" nakangising sabi ni
Adler. Nawala ang ngiti sa aking mukha nang sabihin iyon ni Adler.
"Sumagot ka na lang kasi!" inis kong sabi.
Dahil sa aking pagsigaw ay napatigil ang mga bata sa kanilang panonood ng palabas
sa TV at pag kain ng pizza.
"Mommy Lara, are you okay?" tanong ni Ambrose sa akin.
Napangiti ako sa kanila at turnango. "Yes, mga anak. Naglalaro lang kami ng daddy
ninyo rito," sagot ko.
Kumislap ang mga mata ngtriplets at lumapit sila sa amin ni Adler.
"Mommy, we want to join the play!" sabi ni Athena.
"Yes, Mommy!" si Artemis.
"What kind of game is that, Mommy Lara? We want to join!" nakangusong sabi ni
Apollo.
Napakamot ako sa aking buhok at hind alam kung ano angsasabihin sa kanila. Mukhang
hindi successful ang aking plano ngayon.
Sabihin ko na lang kaya kaagad kay Adler at sa mga bata ang totoo ngayon?
"Okay, kids, pasasalihin namin kayo ni Mommy sa game pero ako muna ang una, okay?"
wika ni Adler kaya napatingin ako sa kanya.
Kinindatan niya ako at nginitian.
"I'll choose dare, baby. What's your dare for me?" Adler asked.
Muli akong napangiti at burnalik na ulit ang excitement ko.
"Hmm, ang dare ko sa 'yo ay kunin mo ang isang napakahalaga na bagay sa 100b ng
ating kwarto, nasa 100b siya ng drawer at kailangan mo itong makuha kaagad at
madala sa akin, nakangisi kong sabi sa kanya.
Kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa akin. Tumayo si Adler at
nakapamewangsa aking harapan.
"Is that a thing?" he asked.
Bahagya akong ngumuso at unti-unting turnango.
"Hmm, yes? Kunin mo na doon tapos ibigay mo na agad sa akin. Go"'
Agad na sinunod ni Adler ang aking utos at naglalakad na siya papunta sa may
kwarto namin at gawin ang dare ko sa kanya. Nang nakaakyat na sa may hagdan si
Adler at nasa second floor na siya, naramdaman na ako ng konting kaba at excitement
kapag makita niya ang pregnancy test ko doon.
"Mommy, ano ba 'yung dare mo kay Daddy?" tanongsa akin ni Apollo na nasa
akingtabi. Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang kanyang pisngi.
"Malalaman niyo rin ang dare ko sa daddy ninyo, Apollo. Sigurado akong matutuwa rin
kayo kapag nalaman ninyo ang totoo," masaya kong sabl' sa aking anak at kinindatan
ko siya. "We're excited, Mommy!" sabi niya at bahagyang tumalon-talon. Ngumiti ako
at tumango.
"Me too, baby."
Makalipas ang ilang minuto ay narinig na namin ang malakas na pag sigaw ni Adler
kaya
lumawak na ang aking ngiti at hinintay ang pagbabalik ni Adler dito.
"Mom, what happened to Daddy Adler?
Bakit siya nag sisigaw?" alalang tanong ni
Ambrose sa akin. Pati ang triplets ay nagtataka na rin sa sunod-sunod na pag sigaw
ni Adler sa 100b ng kwarto.
"Is Daddy a baliw na PO?" nakangiwing tanong ni Artemis.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na mapatawa nang malakas.
"No—no, mga anak. Ang daddy ninyo ay—"
"I'M GOING TO BE A DAD AGAIN!"
Hindi ko na natuloy ang aking pagsasalita nang lumabas na si Adler sa aming kwarto
at mull' siyang sumigaw. Nakita ko na hawak na niya ngayon ang pregnancy test at
dali-dali siyang bumaba sa may hagdan at lumapit siya sa amin. Iniisa-isa niyang
hinalikan ang mga pisngi ng mga anak namin kahit na hanggang ngayon ay takang-taka
pa rin sila sa mga nangyayari at sa mga reaksyon ng kanilang Daddy Adler.
Lumapit sa akin si Adler at napatili na lang ako nang bigla niya akong buhatid nang
pa bridal style at inikot-ikot niya ako kaya mahigpit akong napakapit sa kanyang
braso.
"Adler!" tili ko at pinalo ko rin siya sa kanyang balikat dahil nakaramdam na rin
ako ng konting hilo.
Itinigil niya ang pag-ikot sa akin at ibinaba niya ako. Hinawakan niya ang
magkabila kong pisngi at hinalikan niya ako sa aking labi.
Nang matapos na akong hinalikan ni Adler ay nagulat na lang ako nang bigla siyang
umiyak at lumuhod sa aking harapan.
"A-Adler!" tawag ko sa kanya at hinawakan ko ang kanyang kamay para sana patayuin
siya. Pero mas lalo akong nagulat nang yum akap siya sa aking bewang at isiniksik
niya ang kanyang mukha sa may tiyan ko at patuloy siya sa kanyang pag-iyak.
"Mil gracias, mi esposa. Te amo.Thank you so much for giving me a chance to take
care of you and our upcoming baby. I love you so much. Hiding-hindi na ako
makakapayag na mawalay ako sa inyo," sabi ni Adler habang patuloy siya sa kanyang
pag-iyak at mahigpit na nakayakap sa akin.
Hindi ko na rin mapigilan na naiyak habang nakatingin kay Adler ngayon.
"Mommy, what happened? Bakit kayo nag-iiyakan ni Daddy?" napatingin ako sa mga anak
namin at pati rin si Adler at napatingin sa
mga bata habang nakayakap pa rin siya sa akin. Ngumiti ako sa kanila at muling
tumulo ang aking luha.
"I'm pregnant. Magkakaroon na ulit kayo ng kapatid, mga anak," nakangiti kong sabi
sa kanila.
Nanlaki ang kanilang mga mata at nagkatinginan silang apat. Makalipas ang ilang
segundo ay naghiyawan na sila at lumapit sila sa amin at niyakap kamingdalawa ni
Adler. Mas lalo akong naiyak sa pagyakap ng mga anak namin at niyakap ko rin sila
pabalik.
"Mommy, Daddy, we are so happy for the news!" si Athena.
"Yehey! Magkakaroon na kami ng baby sister!" sabi ni Artemis.
"l want a baby brother!" si Apollo.
"We love you, Mommy and Daddy," sabi ni Ambrose.
Niyakap kami ng mahigpit ni Adler at hinalikan niya rin ako sa aking noo.
"l love you, Lara. I love you, Kids. I love this family so much," nakangiting sabi
ni Adler habang patuloy ang pagtulo sa kanyang Il-Iha sa mata.
Ngumiti ako habang humihikbi at turnango.
"l love this family too."
God! Thank you for giving me a family like this. Hinding-hindi ko hahayaan na
masira ang pamilyang ito. Ipaglalaban ko 'to at mahal na mahal ko ang asawa at mga
anak 1<0.

I l l . PERFORMANCE R18+
EPISODE 30
PERFORMANCE
WARNING: RATED SPG!
"Kailan kaya 'to lalaki 'no? Gustong-gusto ko na kaagad lumabas ang anak natin
diyan sa tiyan mo, Lara."
Hindi ko mapigilan na matawa sa sinabi ni Adler habang nakadantay ang kanyang
mukha sa may tiyan ko at hinahaplos niya ito at hinahalikan kada segundo. Napangiti
ako habang nakatingin kay Adler at hinaplos ko ang kanyang malambot at mabango na
buhok. Nandito na kami sa aming kwarto at nagpapahinga na rin ang mga anak namin sa
kanilang mga sariling kwarto.
Nang sabihin ko sa kanila ang tungkol sa aking pagbubuntis ay tinawagan ko rin
kaagad si Mommy para ipaalam sa kanya ang balita. Tuwang-tuwa si Mommy at
madadagdagan na naman daw ang apo niya. Ayaw na kasing magkaanak ulit ni Isabelle
at masaya na silang dalawa ni Luke sa tatlo nilang anak kaya ako na lang ang pag-
asa ni Mommy para madagdagan pa ang kanyang mga apo. Sinabihan ko rin ang aking
kapatid tungkol sa aking pagbubuntis at masayang-masaya sila para sa akin at para
sa pamilya ko.
"Ito 'yung unang beses na makakasama kita sa pagbubuntis 1<0, Adler," sabi ko sa
kanya.
Turningin sa aking mga mata si Adler. Umalis na muna siya sa pagkakadantay sa may
tiyan ko at umupo siya sa aking harapan clito sa ibabaw ng aming kama. Hinawakan
niya ang aking kamay at hinaplos niya ito habang nakatingin pa rin siya sa akin.
"Hindi ko hahayaan na mag-isa ka sa pagbubuntis na ito, Lara. Gagawin ko ang lahat
para lang manatiling ligtas ang pamilya ko," seryosong sabi ni Adler.
Ngumiti ako sa kanya at lumapit para yakapin siya. Sumiksik si Adler sa may leeg ko
at humigpit din ang kanyang pagyakap sa akin. "Natatakot ako, Lara," mahina niyang
sabl habangyakap pa rin ako.
Napakurap ako sa aking mga mata at tinignan si Adler.
"Natatakot ako na malayo ulit ako sa inyo. Hindi ko na kayang malayo sa inyo, Lara.
Kung parusa ko man ang ilang beses nang malayo sa inyo, parang hindi ko na ata
kakayanin ang
parusang iyon," mahinang sabi ni Adler at mas lalo pa siyang sumiksik sa aking
leeg.
Nataranta na lang ako nang marinig ko ang kanyang pag-iyak at may naramdaman na rin
akong basa sa may balikat ko kung saan nakasiksik ang mukha ni Adler habang
nakayakap siya sa akin.
"A-Adler," tawag ko sa kanya.
Hinagod ko ang kanyang likod at hinayaan ko muna siya sa kanyang pag-iyak.
Napakagat ako sa aking labi at ginagawa ang lahat ng makakaya ko upang hindi maiyak
dahil nasasaktan ako ngayon habang nakikitang urniiyak at nanghihina si Adler. Isa
sa mga kahinaan ko ay ang makitang umiiyak ang aking asawa.
"Mahal na mahal kita, Lara."
Nag-angat ng tingin sa akin si Adler at hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at
hinalikan ako sa aking labi. Ngumiti ako sa kanya at pinunasan ang mga luhang
nakakalat ngayon sa kanyang mukha.
"Adler, mahal na mahal din kita. Wala nang makakapaghiwalay sa ating dalawa, okay?
Hindi na tayo malalayo sa isa't isa. Ako. .. natatakot din ako na mawala ka ulit sa
amin, Adler. Kasabay nang kasiyahan ng aking pagbubuntis, kinakabahan din ako na
baka maulit na naman ang nangyari sa nakaraan at ayoko ng mangyari iyon. Ayoko
na. .. gusto ko na maging masaya n aman tayo.”
Naiyak na ako ng tuluyan.
Hinalikan ni Adler ang aking noo at niyakap ako ng mahigpit.
"l Will never let that happen, mi esposa.” Tumango ako at yumakap din pabalik kay
Adler.
Ilang minuto kaming tahimik ni Adler.
Magkayakap lang kami sa isa't isa at ang naririnig ko lang ngayon ay ang paghinga
namin at ang tunog ng tibok ng aming mga puso.
"Inaantok ka na ba?”
Napaangat ako ngtingin kay Adler nang itanong niya iyon sa akin.
Ngumiti ako sa kanya at umiling. "Hindi pa. Gusto ko pang makipag lambingan sa
'yo,” landian kamo.
Hinaplos ni Adler ang aking pisngi at bumaba ito hanggang sa may leeg ko. Napapikit
ako sa aking mga mata at dinama ang mga haplos ni Adler sa aking katawan.
"A-Adler, huwag na muna tayong matulog,” mahina kong sabi at napakapit na ako sa
kanyang braso.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa may leeg ko at dinampian niya ito ng halik.
"Hmm, ano bang gusto mong gawin natin?" m apang-akit niyang tanong.
I licked my lips.
"A-Adler, I want. ... I want y-you. . . Ohhh."
I heard him chuckle.
"l want you too, baby."
He kissed me on the lips.
Inihiga na niya ako sa aming kama at pumaibabaw siya sa akin. Kumapit ako sa
kanyang batok at hinalikan ko siya pabalik.
"Hindi naman magagalit si baby kapag ako muna ang lambingin mo, diba?" tanong ni
Adler habang nakatingin sa aking mga mata.
Mahina akong napatawa at hinawakan ang magkabila niyang pisngi.
"Okay lang daw sabi ni Baby, Adler. Tutuwa naman si Mommy sa gagawin ni Daddy,"
nakangisi kong sabi sa kanya.
Ngumisi rin siya pabalik at muli niya akong hinalikan sa aking labi. Mabilis niyang
nahubad ang suot kong night gown at naghubad din siya sa kanyang suot na white t-
shirt at pajama. Muli siyang pumaibabaw sa akin at hinalikan ako sa aking labi
habang ang kanyang kamay ay nakahawak sa aking dibdib at hinihimas ito.
"Magpapa-check up tayo bukas sa 0b Gyne para malaman natin ang kalagayan ni Baby sa
tiyan mo," sabi ni Adler habang patuloy pa rin akong hinahalikan.
Bumaba ang halik ni Adler papunta sa aking leeg at bahagya niya itong kinagat na
parang bampira at nag iwan din siya ng kiss marks doon. Pagkatapos niya sa aking
leeg ay bumaba ang halik niya papunta sa aking dibdib at sinubo niya ang isa kong
dibdib at bahagya kinagat ang aking utong.
I licked my lips and nodded.
"Y-Yes, Adler. Pupunta tayo bukas sa doctor. E-Excited... excited na rin ako para
malaman ang kalagayan ni Baby," nanghihina kong sabi.
"Excited na rin ako na maangkin ka ngayon, Lara."
Hinawakan ni Adler ang aking hita at bahagya niya akong hinila palapit sa kanya.
Pumantay ang kanyang mukha sa aking gitna at hinalikan niya ako doon. Napahawak ako
sa kanyang buhok nang maramdaman ko ang kanyang mga daliri na pinapaligaya ako sa
aking gitna.
"Thank you for everything, Mommy Lara,
mahinang sabi ni Adler bago niya akong simulan na kainin.
"Ohhh! Adler!" I moaned.
Hinding-hindi talaga ako magsasawa na gawin ang ganitong bagay kasama si Adler.
Everytime we do things like this, he always makes me feel like I am the most
important woman in his life. Pinaparamdam niya sa akin na sa akin lang siya baliw
na baliw at walang makakapantay na ibang babae. Ako lang ang nag-iisang babae na
kayang pabaliwin ng ganito si Adler, at siya lang din ang lalaking kaya akong
pabaliwin ng ganito.
"A-Adler, faster. ... Ahhh!!!"
Mahigpit akong napahawak sa kanyang balikat habang siya naman ay mahigpit na
nakahawak sa aking balakang at ikod habang patuloy siya sa kanyang pag-ulos.
Pangalawang beses na namin ito ngayon at hindi pa rin napapagod si Adler at hindi
rin ako napapagod. "L-Lara, f*ck! I love you. I'll f*ck you hard Napaawang ang
aking bibig at napasandal ako sa kanyang balikat hanggang sa naramdaman ko na lang
ang aking pagsabog at kasunod nito ay kay Adler at pinutok niya ito sa aking 100b.
"Oh, God!" hina akong napahiga sa kama
habang hinihingal at pinagpapawisan.
Turnabi sa akin si Adler at hinaplos niya ang aking pisngi.
"Are you okay? Hindi ba nasaktan si baby sa tiyan mo? Masyado akong mabilis at
marahas kanina, Lara," seryosong sabi ni Adler at kita ko rin sa ekspresyon sa
kanyang pagmumukha ang labis na pag-aalala.
Hindi ko mapigilan na matawa sa kanyang sinabi at hinawakan ang magkabila niyang
pisngi at hinalikan siya sa kanyang labi.
Nagkasalubong ang kanyang kilay. "Why are you laughing? Seryoso ang tanong ko,
Lara," sabi niya. Hindi nga siya nakikipag biruan.
Humagikhik ako at yumakap kay Adler at sumiksik sa kanyang dibdib.
"Hindi nga. Okay lang naman daw, Daddy Adler. Satisfied naman si Mommy sa ibinigay
na performance ni Daddy," nakangisi kong sabi. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa
at hinalikan niya ang tuktok sa aking ulo.
"Okay, baby. Now, let's rest. May pupuntahan pa tayong appointment bukas."
Tumango ako at ipinikit ko na ang aking mga mata.
"Good night, Adler."
"Good night, Ml' esposa."

I l l . BABY
EPISODE 31
BABY
"l want a baby brother!"
"No! We want a baby sister! Right, Artemis?"
Napasapo ako sa aking noo habang pinapanood ang triplets namin na kanina pa hindi
matigil sa kanilang pinag-uusapan kung babae ba o lalaki ang kapatid nila.
Gusto ni Apollo na magkaroon kami ng baby boy, pero ayaw ngdalawang prinsesa namin
ni
Adler dahil gusto nila na babae ang baby namin.
"Kids, stop na 'yan, okay? Accept na lang natin kung ano ang magiging gender ng
kapatid ninyo kapag nalaman na natin. Huwag na kayong mag-away diyan," sabi ko sa
kanila.
Hindi na ulit sila nagbangayan at napasimangot na lang habang nakaupo sa may couch.
Si Ambrose naman ay walang problema kung babae o lalaki ang magiging bagong parte
ng aming pamilya. Palagi na lang siyang nakatutok sa kanyang iPad at minsan naman
ay
napapangiti siya rito. May tinatago ba ang batang 'to? Nagbibinata na talaga at
mukhang may girlfriend na rin kaso hindi pa sinasabi sa amin ni Adler. Ngayon ay
nasa bahay siya nila Isabelle dahil may gagawin daw sila ng kanyang pinsan na si
Matthias at for boys only raw kaya hindi pwedeng sabihin sa akin. Kaloka.
"Pero kahit ano naman po Mommy, love pa rin namin si Baby!" nakangiting sabi ni
Athena at lumapit siya sa akin para yakapin ako at halikan ang akingtiyan. Ganun
din ang ginawa ngdalawa niyang kapatid kaya niyakap ko rin sila pabalik.
"The car is ready."
Pareho kaming napatingin ng triplets sa may pintuan a nakita namin ang pagpasok ni
Adler sa loob ng bahay. Lumapit siya sa amin at umupo sa aming tabi.
"Kids, ihahatid na muna namin kayo ng Mommy ninyo sa inyong Lola, okay? Huwag
kayong magpasaway doon," malumanay na sabi ni Adler sa mga bata.
Sabay naman silangtumango sa sinabi ni Adler. Turnayo na kami at napagpasyahan ng
umalis. Ngayon ang punta namin sa doctor ko at hindi pwedengsumama ang mga bata sa
amin sa hospital kaya doon na muna sila sa bahay ni
Mommy dahil na miss na rin ni Mom ang mga apo niya.
Hindi na kami nagtagal sa bahay ni Mommy att dumiretso na kaagad kami sa hospital
ni Adler nang mahatid na namin ang mga bata doon.
"Natatakot ako na baka triplets na naman ang ibubuntis ko, Adler," sabi ko at
napatingin sa kanya na seryoso sa kanyang pagdadrive.
Napasulyap sa akin si Adler at hinawakan niya ang aking kamay at bahagya itong
pinisil.
"Why, baby?"
Irapan ko siya. "Ang hirap kaya nung nagbuntis ako sa triplets! Hinimatay pa ako
noong nanganak ako sa kanila at muntik na akong sumuko nang [alabas na si Artemis
kasi pagod na pagod na ako kaka-iri. Pero okay lang naman, nakayanan ko naman iyon.
Pero hindi ko na kayang mag-anak ng tatlo, Adler! Okay lang sa akin kahit dalawa,
mas maganda kung isa lang," sabi ko sa kanya.
Mahina siyang turnawa at hinalikan niya ang aking kamay at sinulyapan ulit ako.
"Baby, nandito naman ako at hindi kita pababayaan, okay?" malambing niyang sabi.
Sumimangot ako at humarap sa kanya.
"Talaga? Sige nga, sagutin mo itong tanong ko sa iyo... willing ka na ikaw ang
mabuntis?
Ililipat ko itong matris ko sa katawan mo," sabi ko sa kanya.
Automatikong nagsalubong ang kanyang kilay at napatingin siya sa akin.
"What kind of question is that, Lara? Pwede bang ilipat ang matris ninyo sa
lalaki?" taka niyangtanong.
"00. Sa lalaking malibog na katulad mo ay pwedeng-pwede lipatan ng matris!"
Pinanlakihan niya ako ng mga mata. "Lara!"
Tumawa ako nang malakas at kumapit ako sa kanyang braso at hinalikan ang kanyang
pisngi.
"Joke lang! 'To naman, masyado kang seryoso, Daddy Adler. Hindi naman ako nagsisisi
na nabuntis ulit ako, ang akin lang ay sana hindi na triplets," nakangisi kong
sabi.
Hinalikan niya ang aking noo.
"Hindi na 'yan. Nararamdaman ko na kambal ang magiging anak natin," sabi niya.
Pinalo ko siya sa kanyang braso at siya naman aytumawa lang.
"Wow! Manghuhula 'yan? Sige, hula mo 'yan, ah? Sa akin isa lang."
Tumango siya at sinulyapan ako.
"Okay. Kapag nanalo ako, ano ang aking prize?" tanong niya at tinaasan ako ng
kilay. Kinurot ko ang kanyang pisngi. Ang lalaking 'to, kailangan talaga may
kapalit eh.
"Kapag nakatama ka sa hula mo ay magiging maganda ang gabi mo mamaya," nakangisi
kong sabi.
Muting napatingin sa akin si Adler at pinaningkitan ako ng kanyang mga mata.
"Three rounds?"
Muli ko siyang pinalo at siya naman ay tumawa.
"You horny devil!"
"Just joking, Lara. Syempre kung saan lang ang kaya mo ay doon din ako," sabi niya
at kinindatan ako.
Napailing na lang ako sa sinabi ni Adler at muling naupo ng maayos at tumahimik na.
Mabilis kaming nakarating sa hospital at pumunta na kami sa aking doctor. Ang takas
ng tibok ng aking puso lalo na at magpapa-ultrasound na ako ngayon. Nakahiga na ako
sa isang bed at may pinahid na rin ang doctor sa aking tiyan. Nasa aking tabi si
Adler at nakahawak siya sa aking isang kamay. Nakatingin lang kami sa monitor na
nasa aming harapan at
hinintay namin na makita ang aming baby. "Here's your babies, Mommy and Daddy!"
Napakunot ang noo ko at napatingin sa doctor nang sabihin niya iyon.
"Babies? Anong ibig ninyong sabihin, Doc?" taka kong tanong.
Tumingin sa akin si Doc at ngumiti. Bahagya siyang lumapit sa may monitor ay may
itinuro siya sa amin ni Adler.
"As you can see here sa monitor, hindi lang isa ang nakikita natin kundi dalawa.
Hindi lang isa ang anak ninyo, Mrs. Miller—kambal ang anak niyo ni Mr. Miller! Wala
rin akong nakikitang complication sa babies ninyo and they are so healthy!
Congratulations, Mr. and Mrs. Miller" masayang sabi ng Doctor.
Napatakip ako sa aking bibig at napatingin kay Adler. Nakita ko ang malaki niyang
ngiti at naiiyak na mga mata habang nakatitig siya sa may monitor. Turningin sa
akin si Adler at agad niya akong niyakap at hinalikan sa aking noo.
"God! Thank you so much for everything, Lara. Ang saya-saya ko ngayon. Hindi ko
kayo pababayaan ng babies natin. Hindi ako mawawala sa inyo."
Napaiyak na rin ako at kumapit ako sa batok
ni Adler at niyakap ko siya.
Kambal ang pinagbubuntis ko. Kasama ko si Adler sa aking pagbubuntis ngayon. Labis
na kasiyahan ang aking nararamdaman at parang ayoko nang matapos ang araw na ito.
May kaba man akong nararamdaman, pero alam ko naman na hindi hahayaan ni Adler na
may mangyaring masama sa akin at sa aming mga anak.
I trust him with all of my heart and soul. "l love you so much, Lara," nakangiting
sabi ni Adler.
Ngumiti ako sa kanya at inabot ang kanyang labi upang mahalikan siya.
"l love you more."
Pagkatapos naming malaman na kambal ang pinagbubuntis ko ngayon, muli nang
nagsalita ang doctor at pinaalala ako sa mga dapat kong gawin at mga bawal para sa
kalagayan namin ng babies 1<0. Sa buong checkup ko ngayon ay wala akong ibang
maramdaman kundi ang kasiyahan at excitement lamang. Maraming naging tanong si
Adler sa doctor at kitang-kita sa kanyang ekspresyon sa mukha pananalita at sa
kanyang mga galaw na masayang-masaya siya at excited para sa pag-aalaga sa amin ni
baby.
"Are you happy?" tanong ko kay Adler ng makalabas na kami sa hospital. Naglalakad
kami ngayon papunta sa may parking lot at nakaakbay sa akin ngayon si Adler.
Tumigil siya sa kanyang paglalakad kaya napatigil na rin ako. Humarap siya sa akin
habang nakakunot ang kanyang noo.
"Hindi ba halata sa akin kanina na masaya ako?" masungit niyang sabi.
Natawa ako at lumapit sa kanya upang yakapin siya.
"Joke lang! Bakit parang ikaw pa ang may mood swing sa atingdalawa? Ikaw ba ang
buntis,
Ngumisi siya at hinalikan ang aking labi.
"Ang prize ko sa bahay mamaya, akala mo nakalimutan ko na?"
Oh, sh*t. Tama nga pala! May pustahan nga pala kami ni Adler kanina.
Nanalo siya kasi tama ang hula niyang kambal ang pinagbubuntis ko ngayon.
Inirapan ko siya at nagsimula na ulit na maglakad.
"00 na! You horny devil husband," nakanguso kong sabi.
Tinaasan niya ako sa kanyang kilay.
"Bakit, ikaw ba hindi? Baka nakakalimutan mong—"
Mabilis kong tinakpan ang kanyang bibig.
"Shut up!"
Turnawa siya nang malakas at hinalikan niya angtuktok ng aking ulo at muli na
kaming naglakad papunta sa aming sasakyan.
"May gusto ka bang kainin bago tayo umuwi sa bahay, Lara?" tanong sa akin ni Adler
pagkasakay namin sa kotse.
Humarap ako sa kanya at ngumuso.
"Wala na. Kasama ko naman ngayon ang gusto kong kainin, pwede rin sa bahay ko na
ito kainin," sabi ko sa kanya na ikinataas sa kanyang kilay.
Mukhang agad niyang na gets ang aking sinabi dahil bigla siyang ngumisi at
turnango. Kahit kailan talaga ang bilis ni Adler kapag kalibogan na eh. Kung hindi
siguro nawala sa akin si Adler sa 100b ng apat na taon ay baka nakailang anak na
rin kaming dalawa at baka nakagawa na kami ng isang basketball team sa dami namin.
Team Miller.
"Hmm, okay. Mas mabuti ngang UmUWi na tayo nang maaga habang wala pa ang mga bata
sa bahay," sabi ni Adler at pinaandar na ang kanyangsasakyan.
Turn ango ako at ngumisi.
"Kailangan na talaga nating umuwi, kaya bilisan na natin."

I l l . MASTER
EPISODE 32
MASTER
"Grabe, kahit naka apat ka ng anak, ang ganda mo pa rin! Tapos ngayon madadagdagan
pa ng dalawa? Woah! Hangang-hanga na talaga ako sayo, Ate Lara," sabi ni Isabelle
sa akin. Natawa ako sa kanyang sinabi at inirapan siya.
"Ano ba! Binobola mo naman ako."
"Ate Lara, Isabelle's right! You look so young at your age, and you already have
four kids! Tapos ngayon madadagdagan pa ngdalawa, pagsang-ayon ni Nairne sa sinabi
ni Isabelle.
Nandito sila Isabelle, Nairne at Kira sa pamamahay namin upangdalawin ako nang
malaman nila ang tungkol sa aking pagbubuntis. Surnama rin ang mga asawa nila at
pati na rin ang mga anak nila na kalaro ang mga anak ko ngayon sa labas. Ang
magkapatid na Coleman ay nasa opisina ni Adler ngayon at mukhang tungkol sa
business ang kanilang pag-uusapan kaya hindi na namin ito inistorbo at nandito na
lang kami sa may living room. Dinalhan ako ng mga fresh
vegetable and fruits nila Isabelle at na-appreciate ko ang effort nila. Ganito rin
ang ginawa nila noong nalaman nilang pinagbubuntis ko ang triplets.
"May naisip na ba kayong pangalan sa kambal, Ate Lara?" tanong sa akin ni Kira.
Ngumiti ako at urniling.
"Wala pa, Kira. Siguro kapag nalaman na namin ni Adler ang gender ng kambal ay doon
pa kami mag-iisip ng ipapangalan sa kanila," sagot ko kay Kira at nginitian siya.
May naisip na akong pangalan sa kambal namin ni Adler pero hindi ko pa ito nasasabi
sa kanya. Siguro ay pagbibigyan ko si Adler ngayon na siya ang mag pangalan sa mga
anak namin, kasi ako iyong nagpangalan kay Ambrose pati na rin sa triplets.
Pagbibigyan ko ng pagkakataon si Adler na siya ang mag angalan sa aming kambal.
Dahil may kambal na anak si Kira, tinanong ko siya sa mga bagay-bagay. Hindi ko
mapigilan na ma-excite na lumabas na ang kambal kong anak at malaman ang kasarian
nila. Pero kung ano ang magdedesisyon, gusto ko sana na isang babae at isang lalaki
ang gender ng kambal kong an ak dahil gustong-gusto ng triplets na magkaroon sila
ng baby sister at baby brother. Umabot ng hapon ang pag-uusap namin nila
Isabelle, Naime at Kira. Pumasok na rin ang mga bata galingsa labas dahil napagod
na sila kakalaro nila. Naging maingay ang 100b ng aming bahay dahil kumpleto ang
mga anak nila Isabelle, Naime at Kira na nandito sa amin. Tig ta-tatlo ang anak
nilang magkakaibigan at mukhang pinagplanohan talaga nila ang bilang ng magiging
anak nila.
Urnuwi na rin sila Isabelle at mga kaibigan niya nang makita namin na bumaba na ang
magkakapatid na Coleman kasama ang asawa ko na si Adler.
"Mag-ingat ka, Ate Lara! Dadalaw ulit ako dito sa pamamahay ninyo, okay? Ingatan mo
ang mga pamangkin ko!" sabi ni Isabelle pagkatapos akongyakapin.
Nagpaalam na silang lahat pagkatapos naming kumain sa amingdinner, at nang urnalis
na sila ay naramdaman ko na ang pag-akbay sa akin ni Adler. Turningala naman ako sa
kanya at bahagyang ngumuso upang makahingi ng isang halik. Ngumiti siya at inabot
ang aking labi upang halikan ako.
Sabay na kaming pumasok ni Adler sa aming bahay habang nakaakbay pa rin siya sa
akin. Nasa kanilang mga kwarto na ngayon ang mga bata dahil pagod sila sa kanilang
paglalaro kanina.
Kami naman ni Adler ay dumiretso na rin sa aming kwarto upang makapaghanda na sa
aming pagpapahinga.
"Anong pinag-usapan niyo sa magkapatid na Coleman sa opisina?" tanong ko kay Adler
nang makapasok na kami sa 100b ng kwarto.
Tumingin siya sa akin at naglakad palapit at urnupo sa aking tabi.
"Gideon wants to collaborate with me on something. Luke will help us, and also Alec
will be there to support the project," sagot ni Adler sa akingtanong.
Napatango naman ako at hindi na ulit nagtanong pa tungkol sa pribadong pag-uusap ni
Adler kasama ang magkapatid na Coleman.
Hihiga na sana ako sa aming kama nang bigla kong marinig na magsalita si Adler kaya
napatingin ako sa kanya.
"Okay ka lang ba, baby? Wala bang masakit sa 'yo? Wala ka bang gustong ipagawa sa
akin? Sabihin mo lang ang mga kailangan mo at agad ko itong gagawin," sabi niya
habang nakatitig sa aking mga mata.
Malaki ang naging ngiti ko at lumapit ako sa kanya upang mahalikan ang kanyang labi
at sumandal sa kanyang dibdÏb.
"Bakit naging double ang sweetness mo sa akin ngayon, hmm?" tanong ko habang
nakatingala sa kanya.
Tumingin naman siya sa akin habang nakakunot ang noo.
"Sweet naman ako sa 'yo araw-araw, ah?" sabl' niya.
Sumimangot ako at umayos sa aking pagkakaupo.
"Hindi kaya! Alam mo ba na ang cold mo sa akin noon? Umiiyak pa nga ako ng palihim
kapag inii-snob mo ako eh!" sabi ko sa kanya.
Napahawak siya sa kanyang noo at mahinangtumawa. Muli siyang turningin sa akin at
ngumiti.
"Baby, in denial pa ako sa nararamdaman ko para sayo noon. Kaya hindi kita
pinapansin at palagi kitang iniiwasan dahil nawawala ako sa katinuan kapag nasa
tabi kita."
Hindi ko mapigilan na nagulat sa sinabi ni Adler sa akin ngayon. Napatakip ako sa
aking bibig at umiling.
"Weh? Hindi nga? 'Yan ang nararamdaman mo kapag nasa malapitan ako? Kailan 'yan?
Ikaw huh, sabi ko na nga ba eh at mafa-fall ka kaagad sa akin," nakangisi kong sabi
habang
umiling-iling.
Inirapan niya ako at humiga na siya sa kama.
"Ang feeling mo naman," sabi niya.
Umarte na ako na parang nasaktan sa kanyang sinabi at pinalo ko siya sa kanyang
braso. Tumawa naman si Adler at hinila niya ako palapit sa kanya at niyakap. Ako
naman ay sumandal sa kanyang dibdÏb at turningala ako sa kanya.
"Pero seryoso, gusto kong malaman ang unang impresyon mo nang makita mo sa labas ng
condo unit mo nang gabing iyon. Hindi pwedeng trip mo lang na halikan mo ako
pabalik nun, ano!" sabi ko sa kanya.
Turningin siya sa akin at hinaplos niya ang aking pisngi.
"Hmm, that night? I think you look good, that's why I kissed you back, and we did
that." "Good? Hindi beautiful o sexy man lang?!" nakasimangot kong sabi.
Muli siyang natawa at kinurot niya ang aking pisngi.
"Lara, nakainom din ako ng gabi na iyon at wala na akong ibang iniisip pa sa gabing
iyon kundi ang maangkin ka. Pero the next day? Hmm, I find you pretty and. . .
sexy, lumitaw kasi ang dibdib mo nang mapatingin ako sayo nun," sabi niya at
kinindatan ako.
Muli ko siyang pinalo sa kanyang balikat.
"Kahit kailan talaga hindi mawawala 'yang kamanyakan mo sa sistema mo, Damon Adler
Miller!"
He chuckled.
Niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan niya ang aking noo.
"At least ikaw lang ang nilalandi ko, Lara. Wala akong ibang minahal na babae
simula nang makilala kita."
Napangiti ako at medyo nagiging emosyonal na naman ako sa biglaang confession ni
Adler. "Do you think it's still a mistake that we got married, Adler? Paano kaya
kung hindi ako nagkamali ng condo unit na pinasukan... ikaw pa rin kaya ang
magiging asawa ko? Ikaw kaya ang asawa ko ngayon?"
Inilapit ni Adler ang kanyang mukha sa aking mukha at hinalikan ang tungki ng aking
ilong. "Of course, baby. You are my destiny, and we're made to love and marry each
other.
Naniniwala ako na lahat ng mga nangyari sa ating buhay at lalo na sa pagkilala
natin sa isa't isa ay tadhana lahat. Wala akong ibang babae na
mamahalin kundi ikaw lang. Even in another world, I will still choose and love you,
Lara Laureen Miller."
Tuluyan ng tumulo ang aking luha habang nakatingin kay Adler habang sinasabi niya
iyon sa akin.
Hinaplos niya ang aking pisngi at hinalikan niya ako sa aking noo.
"You are the perfect one for me, Lara. Hindi ako magsasawang sabihin sa iyo na
mahal na mahal kita."
Mahina akong natawa at kinurot ko ang kanyang pisngi.
"Naturingan kang demonyo pero ang cheesy at ang iyakin mo!" asar ko sa kanya.
Sumimangot siya at urniwas ng tingin sa akin.
"I'm not!"
Hinalikan ko siya sa kanyang pisngi at sumandal sa kanyang dibdib.
"Okay lang naman maging cheesy at iyakin ka sa akin, Adler. Hindi ko naman
ipagkakalat iyon, lalo na sa video mong sinasayawan ako." Muli siyang napatingin sa
akin habang nanlalaki ang mga mata.
"Lara, huwag kang magkamali na ipakita
iyon sa iba!"
Humagalpak ako sa aking pagtawa habang nakatingin sa ekspresyon sa mukha ni Adler
nang sabihin ko iyon sa kanya. Ewan ko ba pero trip ko ngayon na asarin si Adler.
Alam ko naman na hindi niya ako magagawang saktan dahil mahal na mahal niya ako,
kaya hahayaan niya akong asarin siya ngayon lalo na't buntis ako sa anak namin.
"Hmm, hindi ko naman libreng ibibigay sa kanila ang video eh."
Napakurap ang mga mata ni Adler habang nakatingin sa akin.
"H-Huh? What do you mean na hindi mo libre ibibigay?" tanong niya sa akin.
Ngumisi ako.
"Syempre magpapabayad ako! Sigurado akong babayaran ako ni Alec kapag sinabi ko sa
kanya na may video ako sa 'yo na nagma-macho dancer." muli akong turnawa.
"Lara!"
"Joke langl Inaasar lang kita, 'to naman.
Syempre exclusive pa rin sa akin ang video na 'yun, ano! Ayokong may ibang makakita
kasi ako lang naman ang sinayawan mo nun eh," sabi ko sa kanya.
Para naman siyang nakahinga ng maluwag sa aking sinabi.
"Thanks, God! Pero wag kang magkakamali na ipasa iyon kay Alec... please."
"00 nga!"
Nakaisip naman ako ng isang kalokohan kaya muli akong humarap sa kanya at ngumisi.
"Pero sa isang kondisyon," sabi ko at tinaasan siya ng kilay.
Napahawak siya sa kanyang noo na para bang stress na siya sa akin. No choice siya
kasi buntis ako! Nag promise na siya sa akin na gagawin niya ang lahat para lang
mapasaya ako.
"Ano na naman?" tanong niya sa akin.
Ngumiti muna ako ng napakatamis sa aking pinakamamahal na asawa bago ko sabihin ang
naisip ko na kalokohan na hindi niya pwedeng tanggihan.
"Adler, sayawan mo ulit ako ngayon na." Nagulat siya sa aking sinabi at namutla.
"Lara—"
"Ano ang sabi mo sa akin pagkatapos natin magpa check up?" tanong ko habang
nakataas ang aking kilay.
Bumuntong-hininga siya at walang magawa kundi sagutin ang tanong ko.
"Ang sabi ko ay gagawin ko ang lahat ng iuutos mo sa akin at agad ko lyong gagawin
at susundin," parang napipilitan niyang sabi.
Ngumiti ako at turnango.
"Ayan! Ngayon, ang request ko sa iyo ay sayawan mo ako. Gusto ng twins natin na
maging happy ang kanilang Mommy, kaya gawin mo na ang request ko!" sabi ko kay
Adler at ngumuso. Muling nanlaki ang kanyang mga mata sa akingsinabi.
"Lara! Pwedeng iba na lang? May gusto ka bang kainin? Bibilhan kita kahit na
gabing-gabi na."
Umiling ako habang seryoso na nakatingin sa kanya.
"Sasayawan mo ako, o papaalisin kita rito sa kwarto ko at sa labas ka matutulog?
Your choice!" panakot ko sa kanya.
Huminga siya ng malalim at napahagod siya sa kanyang buhok bago turnango.
"Fine! Pero please, wag mo ng video-han pa."
Napakurap ako sa aking mga mata nang tuluyan ko ng nalabas ang aking phone.
"F*ck," rinig kong mura ni Adler at
bumangon na siya at naglakad papunta sa aking harapan
"Hubarin mo ang damit mo," nakangiti kong sabl.
Walang pag aalinlangan ay agad niyang hinubad ang kanyang suot na damit at
seryosong tumingin sa akin.
Tinaasan niya ako ng kilay at napahawak siya sa kanyang beywang.
"Turn on the music, Lara," utos niya sa akin.
Hindi ko mapigilan na mapatawa at agad din na sinunod ang kanyang sinabi. Ginamit
ko ang phone niya para sa pagpapatugtog ng kanta at ang sasayawin niya ngayon ay
Careless Whisper pa rin kagaya ng sinayaw niya sa akin noon.
Nang magsimula na ang kanya ay nagsimula na rin na gumiling si Adler kaya napatili
ako habang kinukunan siya ng video.
"Go, go, sexy love! Igiling mo pa nang bonga!" cheer ko sa kanya.
Habang patuloy si Adler sa kanyang pagsasayaw ay hinay-hinay niya naman na ibinaba
ang kanyang suot na pajama hanggang sa naka boxers na lang siya ngayon habang
sumasayaw sa aking harapan.
Enjoy na enjoy ako habang nagsasayaw si
Adler at kahit na napilitan siya sa pinagawa ko sa kanya, ginalingan niya naman sa
pagsayaw ngayon at pag giling sa aking harapan.
"Woah! So hot! Go, baby!"
Pumunta siya sa may kama malapit sa akin at sinayawan niya ako kaya muli akong
napatili sa kanyang ginawa. OMG! Ganitong-ganito talaga ang nakikita ko sa mga
macho dancer. Bakit alam ni Adler ang mga ganito? Dati ba siyang macho dancer bago
siya naging CEO ng Miller Empire at Mafia Leader ngArison Mafia?
"Master Lara, please own me. Please, make me your property," mapang-akit na sabi ni
Adler habang tuloy-tuloy siya sa kanyang pagsayaw sa aking harapan.
Napakagat ako sa aking labi at hindi mapigilan na mang-init sa kanyang ginagawa. Oh
MY GOSH! Ang hot ni Adler. ... Sobra!
Nalunok ako sa aking laway ng may maisip ulit ako na ipagawa kay Adler.
"A-Adler, maghubad ka sa harapan ko."
Agad niyang sinunod ang aking inutos sa kanya at napaawang ang aking bibig nang
makita kong tayong-tayo na ang kanyang alaga.
Oh, gosh!
Hinawakan niya ito habang nakatingin sa
akin.
"Pwede mo bang pakalmahin ito, Master?"
Napakurap ako sa aking mga mata habang nakatingin pa rin sa kanyang sandata. Nag-
angat ako ng tingin kay Adler at unti-unting turnango. "C-Come here. Pakalmahin
natin 'yang alaga mo," sabi ko.
Mabilis siyang lumapit sa akin at agad kong hinawakan ang kanyang sandata.
"Oh!" Adler groaned.
Ngumiti ako sa kanya at siya naman ang pinaligaya ko ngayon.
"Thank you for dancing, Baby. Ngayon, ako naman ang magpapaligaya sa 'yo," mapang-
akit kong sabi sa kanya at bumaba na ang mukha ko papunta sa kanyang sandata.
"Ah! Lara..
Hinawakan niya ang aking buhok.
I sucked his cock, at sinimulan ko na namang baliwin si Adler.

I l l . DATE NIGHT
EPISODE 33
DATE NIGHT
Hiniram na naman ni Mommy ang mga anak ko kaya nandoon ang mga bata sa bahay ng
kanilang Lola. Pati rin ang mga anak ni Isabelle ay hiniram ni Mommy kaya maingay
ngayon doon sa bahay ni Mommy dahil kompleto ang apo niya at ang iingay pa nila
kapag nagsama-sama.
"Saan mo ba gustong pumunta ngayon, Baby? I can take you anywhere, sabihin mo lang
sa akin."
Napatingin ako kay Adler nang sabihin niya iyon.
Nandito kami sa aming living room habang nanonood kami ng isang romantic movie.
Nakaupo kami sa couch, ako ay nakasandal sa dibdib ni Adler habang kumakain ng ice
cream habang siya naman ay nakaakbay sa akin. Tinatamad akong gurnalaw kaya niyaya
ko na lang si Adler na manood ng palabas sa TV kahit hindi ko naman maintindihan
ang pinapanood namin ngayon dahil mas naging focus ako sa aking pag kain ng ice
cream. Mukhang naging
favorite ko na rin ang favorite na flavor ni Ambrose na cookies and cream at ito na
lang palagi ang pinapabili ko kay Adler kapag nag ca-crave ako ng ice cream.
Turningala ako kay Adler at tinignan siya. "You will date me? Hmm."
Tumango siya at hinaplos ang aking pisngi.
Napangiti ako habang nakatitig sa aking pinakapogi, mapagmahal at sweet ko na
asawa.
Araw-araw ay mas nagiging sweet sa akin si Adler at triple ang kanyang pag-aalaga
sa akin. Kitang-kita ko ang effort ni Adler at gusto niya talagang bumawi sa mga
nasayang na taon noong pinagbubuntis ko pa ang apat naming anak.
"Tinatamad akong lumabas, Adler," nakanguso kong sabi sa kanya.
Tumango siya at hinalikan ang aking noo.
"Okay, baby. Pwede namang dito lang tayo sa 100b ng bahay at manood ng palabas,"
sabi niya.
Natahimik naman ako at napatingin sa malaking screen ngTV. May naisip ako bigla
kaya muli akong napatingin kay Adler at tinawag ko siya.
"Adler," tawag ko sa kanya.
Napatingin siya sa akin at napataas siya sa kanyang kilay.
"Hmm?"
Ngumiti ako bago magsalita. "Buhay pa ba 'yung condo unit mo sa Coleman
Condominium?" tanong ko sa kanya.
Kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa akin.
"Why did you ask that? May plano ka ba na doon tayo tumira?"
Umiling ako. "Hindi! Gusto ko lang pumunta ulit doon. Isang beses lang akong
nakapunta doon, iyong gabing nagkamali ako ng unit na pinasukan. Buhay pa ba 'yun,
o nabenta mo na ito?" tanong ko sa kanya.
Seryoso siyang nakatingin sa akin. "l didn't sell it, Lara. Buhay na buhay pa rin
ang condo unit na iyon at pinapalinis ko lang siya every week para kahit hindi na
ako nakatira doon, malinis naman ang paligid."
Napatango naman ako at ngumiti sa kanya.
"l want to go there, Adler," sabi 1<0.
Nagsalubong ang kanyang kilay habang nakatingin sa akin.
"Hmm, why?"
"Dahil doon tayo nagkakilala! Doon kita
unang nakita at. .. at doon nangyari ang unang gabi natin na magkaisa," sabi ko at
kinindatan siya.
Mahinang tumawa si Adler at kinurot niya ang aking pisngi.
"Kung anu-ano na lang talaga ang naiisip mo, 'no? Okay, let's go there," sabl' ni
Adler at tumayo na siya.
Turnayo na rin ako at bago kami umalis ay nagpalit na muna kami ng aming susuotin.
Simula nang malaman ni Adler na buntis ako, hindi na niya ako pinasuot ng aking
laging sinusuot na high heels kaya ang sinuot ko na lang ngayon ay isang flat
sandals. Nagsusuot talaga ako ng high heels palagi para naman magmukha akong
matangkad lalo na kapag katabi ko si Adler, pero ngayon na buntis ako at triple ang
aming pag-iingat ay hindi na muna ako pwedeng magsuot ng ganun dahil baka matapilok
pa ako at may mangyari pang masama sa mga anak namin na dinadala ko. Nagsuot din
ako ng isang floral dress at nilugay ko na lang din ang aking buhok. Nang matapos
na akong mag-ayos ay napatingin ako sa repleksyon ko sa salamin at napatingin ako
nang makita ko ang aking ayos. Hindi ako laging nakasuot nito noon dahil ang palagi
kong suot ay business attires dahil [aging trabaho ang
aking nasa utak. Ngayon ay nasusuot ko na ang gusto kong suotin dahil napaka
supportive sa akin ni Adler at pinagbibigyan niya ako palagi kung saan ako masaya.
"You look so beautiful, mi esposa."
Napalingon ako nang marinig ko ang boses ni Adler. Patakbo akong lumapit sa kanya
at kumapit sa kanyang batok at hinalikan siya sa kanyang labi.
"Careful, rny [ove," sabi niya at hinawakan ako sa aking beywang.
"Nagustuhan mo ba ang ayos ko, Adler?" nakangiti kong tanong sa kanya at urnikot
ako sa kanyang harapan para ipakita sa kanya ang aking suot.
Nakangiting nakatitig sa akin si Adler at tumango siya. Humakbang siya palapit sa
akin at inipit niya ang buhok ko sa aking tainga at hinaplos ang aking pisngi.
"Of course, Mi amor, I love it! You're always beautiful, rny Lara. Kahit ano ang
suotin mo, maganda ka pa rin—kahit nga nakahubad ay maganda ka pa rin—Aray!"
Pinalo ko siya sa kanyang braso.
"Kahit ano talaga ang mangyari, manyak ka pa rin 'no?" nakasimangot kongsabi.
Mahina siyang tumawa at inakbayan niya ako.
"Sayo lang naman ako ganito, eh."
Inirapan ko siya.
"Umalis na nga langtayo! Baka kung saan pa mapunta ang usapang ito eh."
"Mabuti pa nga.
Umalis na kami ni Adler sa bahay at dumiretso na kami sa Coleman Condominium kung
saan ang unit ni Adler. Madali lang kaming nakarating doon dahil hindi ito kalayuan
sa aming bahay. Nakapasok kaagad kami sa 100b dahil kilala na kami ni Adler ng
guards at pati na rin ng mga staffs sa building.
Habang nasa 100b kami ng elevator at papunta sa floor sa unit ni Adler, hindi ko
mapigilan na maalala ang ginawa ko ng pumunta ako sa unit ni Adler. Uminom muna ako
ng alak upang pampalakas ng 100b, pero dahil hindi ako sanay sa alak ay mabilis
akong natamaan nito at nahilo kaya hindi ko na makita ng maayos ang mga numero na
tinext sa akin noon ni Steven kung nasaan ang unit ni Luke.
Pagpasok namin sa 100b ng unit ni Adler ay hindi ko mapigilan na mamangha dahil
katulad na katulad pa rin ang ayos nito sa unang
pagpunta ko rito. Humarap ako kay Adler at nakita ko siyang nakatingin lang sa
akin, pinagmamasdan ako.
I smiled at him.
"It's still the same!" sabi 1<0.
Tumango siya at ngumiti.
"Yes, it's still the same, Lara."
Lumapit sa akin si Adler at niyakap niya ako mula sa likod at isinandal niya ang
kanyang baba sa aking balikat. Hinawakan ko ang kanyang kamay na nakahawak sa may
tiyan ko at napatingin ako sa paligid habang hindi mawala ang ngiti ko sa aking
labi.
"This is what I wanted when I was still a child, Adler," sabi ko sa kanya at
hinarap siya. Hinawakan ko ang magkabila niyang kamay at bahagya itong hinaplos.
Tumitig naman siya sa akin.
I licked my lips before I spoke.
"To have a complete family—a happy and toxic-free family, Adler. Alam mo na hindi
ako nagkaroon ng isang masayang pamilya, laging nag-aaway sila Mommy at Daddy at
walang pagmamahal sa amin si Daddy dahil pangalawang choice niya lang kami, hindi
kam ang pamilyang ninanais niya. Noon, habang pinagmamasdan ko ang mga magulang ko—
ang buhay namin ng pamilya ko. . . napasabi ako na ayokong magkaroon ng ganitong
pamilya kapag ako naman ang makapag-asawa, ayokong maranasan ng mga anak ko ang
naranasan naming dalawa ni Isabelle. Kaya... kaya malaki ang pasasalamat ko sa
Diyos dahil binigyan niya ako ng asawa na katulad mo, Adler."
Ngumiti ako sa kanya habang nanlalabo na rin ang aking paningin ng dahil sa mga
luhang pumatak sa aking mga mata. Hinaplos ko ang kanyang pisngi at agad niya
namang hinawakan ang aking kamay at hinalikan niya ako sa aking noo. Pinunasan niya
ang aking luha at niyakap niya ako, napasandal ako sa kanyang dibdib at napapikit
sa aking mga mata.
"Lara, you deserve the world. You deserve to have a beautiful family because you
work hard for your life. I promise, I'm always here for you—your number one
supporter, and I always believe in you. Mawala man ang ibang tao, pero hindi kami
mawawala ng mga anak natin, Lara. Mahal na mahal ka namin ng mga anak natin at
gagawin namin ang lahat para lang ma-proteksyonan ang aming reyna. We will protect
you at all cost, our queen
Mas lalo akong napahigpit sa pagyakap kay Adler at tahimik na umiyak sa sobrang
saya.
Nagstay na muna kami ni Adler clito sa condo unit niya. Naupo kami malapit sa may
window glass kung saan makikita ang nagtataasang mga buildings. Nakaupo kami habang
nakaharap dito. Nakaakbay sa akin si Adler habang ako naman ay nakasandal lang sa
kanyang dibdib at nakatingin sa tanawin sa labas.
We managed to keep our silence, making us more comfortable and peaceful. Wala mang
nagsasalita sa aming dalawa ni Adler pero hindi naman mawawala ang sweet gestures
niya kagaya ng paghalik sa aking noo, paghaplos sa aking kamay, at paglaro sa aking
buhok.
Nagpadala rin ng pagkain si Adler clito sa 100b ng condo unit niya dahil nagutom
ako. Wala kaming ibang ginawa rito sa 100b ng kanyang unit kundi ang kumain at—nag
cuddle lang. Walang nangyaring kababalaghan dito 'no! Gusto ko lang magpalambing
kay Adler at matagal na rin kaming hindi nagkaroon ng ganitong pagkakataon kaya
sinusulit talaga namin ang oras na ganito.
Hindi uuwi ang mga bata sa bahay ngayon kaya pwede kami ma-late ni Adler sa pag-uwi
sa bahay. Doon pa rin kasi matutulog ang mga bata
sa bahay ni Mommy at pati na rin ang mga anak ni Isabelle at Luke.
"Adler, punta tayo sa night market! Gusto ko kumain ng street foods," sabi ko sa
kanya ng makaalis na kami sa condo unit niya.
Gumagabi na kasi kaya napagpasyahan na naming umuwi.
Nakaakbay sa akin ngayon si Adler habang naglalakad kami paalis. Tumingin siya sa
akin habang nakakunot ang noo.
"Street foods? Hindi ba bawal 'yan sa iyo, Lara? Baka kung anong mangyari sa inyo
ng mga anak natin," alala niyang sabi.
Inirapan ko siya.
"OA mo naman. Malinis naman ang mga street foods, Adler. Nakakain na ako ng mga
ganun noong college student palang kaming dalawa ni Steven. May mga nagtitinda kasi
ng kwek-kwek ar isaw sa labas ng university kaya nakakakain ako niyan noon. Hindi
ka pa ba nakakakain niyan?"
Ngumiwi siya at hinay-hinay na urniling. Nanlaki ang aking mga mata at napatakip sa
aking bibig.
"Seryoso?! Kahit isang beses man lang?" gulat kong tanong sa kanya.
Muli siyang umiling habang nakatingin sa akin.
"l can't believe it! Pero sabagay, mayaman ka naman kaya wala kangtime sa pag kain
ng mga ganun. Kaya ngayon, papakainin kita ng street foods!" masaya kong sabi at
niyakap ang beywang ni Adler.
"Hindi ba pangit ang lasa niyan?"
"Masarap kaya! Kailangan mong ma-try kainin ang mga ganun, lalo na ang ulo sa
manok!" "W-What? Ulo sa manok?!"
"Yes! Tapos atay rin sa manok which is called
Isaw! Pati na rin pala balut."
"Oh, God!" he groaned.
Walang nagawa si Adler kundi ang pagbigyan ang aking request na kumain kami ng
street foods. Pumunta kami sa pinakamalapit na night market dito sa aming lugar at
pagkarating namin ay marami kaagad kaming mga nakitang mga tao na nagda-date,
burnibili sa mga tindahan, naglalaro, kumakain, nagpapahangin, at iba't-iba pang
mga gawain. Pumili kami ng isang pwesto sa mga nakakalat na nagbebenta ng mga
street foods. Sabay na muna kaming pumunta sa isang stall at agad kong nakita ang
iba't ibang naka-display na street foods at naglalaway na ako
ngayon.
"Hello PO, Ma'am and Sir! Ano po ang gusto ninyong kainin? Mainit pa po itong isaw
namin, bagong luto pa lang—mainit pa!" wika ng vendor. "Kuya, pabili po ng bali 100
pesos na isaw, 100 pesos na kwek-kwek, 50 pesos na fishball, tapos isama niyo na
rin po ng takoyaki, tapos betamax, chicken skin at dalawang balut—isama nyo na rin
po pala ng buko juice!" nakangiti kong sabi kay Kuya Vendor.
Ngumiti naman ito at agad din na hinanda ang mga orders ko.
"L-Lara, kaya mo bang ubusin lahat ng in-order mo? Ang darni nun!"
Napatingin ako kay Adler nang sabihin niya iyon sa akin. Bakas sa kanyang mukha ang
sobrang gulat habang nakatingin sa akin.
Humalukipkip ako at tinaasan siya ng aking kilay. "Sinong may sabi na ako lang ang
uubos ng mga in-order ko ngayon? Kasama kita sa pag-ubos!" sabi ko sa kanya.
Napalunok siya sa kanyang laway at napatingin siya sa mga street foods na in-order
ko kanina bago mulingtumingin sa akin ulit.
"L-Lara, I can't.
"Anong I can't ka diyan?! Kakain ka sa ayaw
at sa gusto mo. Masarap ang mga pagkain dito kaya huwag mong sayangin! Dito ka lang
at maghintay ka sa mga orders natin. Uupo lang ako sa may table dahil masakit ang
paa ko," sabi ko sa kanya at naglakad na papunta sa isang maliit na kahoy na table
na hindi naman kalayuan sa stall na pinagbilhan namin ni Adler ng street foods.
Nang makaupo na ako sa may table ay agad kong nilabas ang aking cellphone at kumuha
ako ng mga litrato sa paligid at mabilis ko itong ipinasa kay Steven. Sigurado
akong maiinggit iyon dahil siya ang palagi kong kasama noon kapag kumain kami ng
mga street foods.
Lara Laureen Miller
Guess where am I right now, b*tch!
Mabilis nagreply si Steven sa aking text at hindi ko mapigilan na matawa sa naging
response niya sa akin.
Steven Saavedra
Ang daya! Bakit nandyan ka?! Sino ang kasama 1770, ah? Hindi mo kami niyaya ni
Danica! Double date sana, eh. Ang daya talaga! Parang hindi kaibigan. Nakakagigil!
Friendship over na tayo! Hindi ko na lang ipagkakasundo ang anak ko sa anak mo.
Lara Laureen Miller
Hahaha! Gaga Wala ito sa Plano, naisip ko na lang nang pauwi na kami niAdlerna
kumain na muna kami ng street foods kaya nandito kami ngayon sa night market.
Yayain mo minsan si Danica at mag date naman kayo!
Steven Saavedra
Mag da-date talaga kami at ikaw naman ang i-inggitin namin! Bruha ka talaga.
Hindi ko na ni-replyan si Steven at pinatay ko na ang aking phone. Muli akong
napatingin kung nasaan si Adler ngayon at automatikong nawala ang ngiti sa aking
labi nang makita ko ang napakaraming babae sa may likuran ni Adler na nagtutulakan
para makadikit kay Adler. Naningkit ang aking mga mata at hindi mapigilan na mainis
sa aking nakikita ngayon.
Kahit saan talaga ang darning mga higad sa paligid eh. Pwede bang ibalik ko na lang
ang maskara ni Adler sa kanyang mukha para naman walang makapansin sa kanya at
lumapit na mga babae? Pero imposible! Kahit na nakasuot si Adler ng kanyang maskara
ay marami pa rin na mga babae ang na-a-attract sa kanya dahil ang laki niyang tao
at maganda ang kanyang katawan may matambok din siyang pwet.
"Ang pogi niya!"
"Lapitan na kaya natin at itanong ang
pangalan at number niya? Baka single mga sis, mukha pang yayamain!"
Aba! May plano pa talaga siyang lapitan ang asawa 1<0, ah?
Hindi ko na natiis ang aking sarili, turnayo na ako at humakbang palapit kay Adler.
"Baby!" tawag ko kay Adler.
Mabilis itong lumingon sa akin at ngumiti.
"Yes, Lara?"
Napasulyap ako sa mga babae na kanina pa nagpapansin kay Adler at nakita ko silang
nanlaki ang mga mata na nakatingin sa akin, ang iba ay nakangiwi pa na para bang
hindi matanggap na tinawag ko na baby si Adler.
Inirapan ko silang lahat at lumapit ako kay Adler at agad akong kumapit sa kanyang
batok at mabilis siyang hinalikan sa kanyang labi. Narinig ko ang pag singhap ng
mga echoserang frog kaya napatingin ako sa kanila at tinaasan sila ng kilay. This
is my property, mga echosera! He 's mine!
"Girl, mukhang may girlfriend na si pogi at m ataray pa."
"00 nga, urnalis na tayo! Nakakainis."
"Feeling maganda naman!"
Umalis na ang mga echoserang frog habang pinag-uusapan ako pero wala akong
pakialam. Bumitaw na ako sa pagkakakapit sa batok ni Adler at bahagyang lumayo sa
kanya.
"What was that?"
Muli akong napatingin sa kanya at nakita ko siyang nakangising nakatingin sa akin
kaya inis ko siyangtinignan at inirapan.
"Isuot mo ulit ang mask mo sa susunod! Kapag may magkagusto na naman sayo ay hindi
na talaga kita ilalabas!" inis kong sabi at padabog na bumalik sa aming table at
nakasimangot na nakaupo.
Makalipas ang ilang minuto ay bumalik na si Adler ang habang dala-dala ang mga
orders namin. Napuno ang table namin dahil angdami kong in-order.
"Lara, anong problema? May kasalanan ba
Umiling ako at kumuha na ako ng isang isaw at isinawsaw ko ito sa maanghang na
ketchup.
"Lara
"Wala nga, diba?! Kumain ka na diyan! Ubusin mo lahat ng binili ko," inis kong sabi
at ipinagpatuloy ang aking pag kain.
Napangiwi siya at kumuha siya ng isang stick
ng isaw at gin aya niya ang aking ginawa. Napatigil na muna ako sa aking pagkain at
hinintay ko ang kanyang susunod na gagawin. Sumubo si Adler at kitang-kita ko sa
ekspresyon sa kanyang pagmumukha ang pandidiri. Nginuya niya ito habang nakangiwi
pa rin at ng malunok na niya ito ay nagtanong na ako sa kanya.
"Ano? Masarap ba? Sabi ko naman sa iyo na masarap eh!"
Tumingin siya sa akin at hinay-hinay na tumango.
"M-Masarap nga," mahina niyang sabi at kinuha niya ang kanyang buko juice at
ininom niya ito.
Inirapan ko na lang si Adler at nagpatuloy sa aking pag kain ng mga street foods.
Para akong walang kain dahil sunod-sunod ang naging subo ko at para akong hindi
nabubusog. Naging masaya na rin ako nang makita kong nagustuhan ni Adler ang
chicken skin at kwek-kwek kaya ito ang kinain niya ng marami.
Na-bwisit man ako sa mga echoserang nagpapansin kay Adler kanina, mas naging masaya
naman ako dahil sa date namin ni Adler. Pinasaya niya ako nang sobra ngayong gabi
at angdami ko ring nakain ngayon!
Mukhangtataba na talaga ako nito. Hindi ko na makontrol ang aking pag kain.

I l l . CARE
EPISODE 34
CARE
"Adler, ang kati ng aking likuran! Kamutin mo please."
"Hmm, okay," inaantok niyang sabi.
Lumapit siya sa akin at kinamot niya ang aking likuran. Alas dos na ng madaling
araw pero ginigising ko pa rin si Adler kapag may gusto akong ipagawa sa kanya
kagaya nitong pagkamot sa aking likod. Minsan ay nagugutom ako kahit madaling araw
na pero handa namang sundin ni Adler ang mga utos ko sa kanya at malaki ang tulong
niya sa pagbubuntis ko ngayon. Naalala ko pa noong pinagbubuntis ko ang triplets,
hirap na hirap ako ng mga panahong iyon. Wala akong mapag-utosan dahil ako lang
mag-isa at kapag kasama ko naman sila Steven at Danica ay hindi ko kaagad sila
natatawag dahil nahihiya ako lalo na kapag nagigising ako ng madaling araw.
"Adler," muli kong tawag sa kanya.
Humarap ako sa kanya at nakita kong
nakapikit ang kanyang mga mata at bahagya pang nakaawang ang kanyang bibig. Narinig
ko ang mahinang paghilik ni Adler at nagdadalawang isip ako kung tawagin ko ulit
siya. Hindi kasi ako makatulog ulit pagkatapos niyang kamutin ang aking likod.
Nagugutom ako at gusto kong kumain ng kanin, hotdog, pati na rin itlog ngayon.
Huminga ako ng malalim at napagpasyahan na lang na hindi na gisingin pa si Adler.
llang araw na rin siyang walang maayos na tulog at kapag umaga naman ay pumupunta
pa siya sa kompanya dahil siya na muna ang pansamantalang may hawak sa mga trabaho
ko dahil tumigil na muna ako para alagaan ko ng maayos ang aking mga anak at hindi
ako mapahamak.
Masyadong dedicated si Adler sa kanyang trabaho, pagiging Daddy niya sa mga anak
ko, at sa pagiging asawa niya sa akin. Tama lang talaga ang naging desisyon niya na
bitawan ang mafia group dahil marami siyang responsibilidad doon at hindi niya
pwedeng pabayaan niya lang ito dahil malaki ang gulong mangyayari sa grupo. May
koneksyon pa rin naman si Adler sa dati niyang grupo dahil kaibigan niya ang
pumalit clito na si Dennis Christian Dela Valle.
Bago ako lumabas sa aming kwarto ay kinuha ko muna ang akingtumbler na nilagyan ng
tubig ni Adler. Sinadya niyang magdala ng tumbler dito sa 100b dahil kada oras ay
nanghihingi ako sa kanya ng tubig dahil nauuhaw ako. Ngayon ay naubos na ang tubig
sa 100b ng aking tumbler kaya lalagyan ko na lang ulit ito para kapag nauhaw ako
mamaya ay hindi ko na kailangan pang tawagin si Adler.
Habang pababa ako sa hagdan ay nagtatali ako sa aking buhok. Kitang-kita na rin ang
baby bump ko at tuwang-tuwa si Adler habang hinahawakan niya ito at hinihimas.
Naninibago pa si Adler at manghang-mangha siya sa mga nangyayari. Naintindihan ko
naman siya kung bakit ganun siya dahil hindi niya ako nakasama nang pinagbubuntis
ko si Ambrose sa Switzerland, nalayo rin siya sa akin nang pinagbubuntis ko ang
triplets. Ngayon na muli na naman akong buntis, palagi na siyang nakaalalay sa akin
at hindi niya hinayaan na malayo ulit kami sa isa't isa.
"Hmm, ano ba ang masarap kainin dito?" tanong ko sa aking sarili habang nakatingin
ako sa laman ng aming refrigerator.
Marami akong mga pagpipilian kung ano ang aking lulutuin, ang akin lang ay ayoko na
matagalan ito dahil kumukulo na talaga ang aking tiyan. Mukhang gutom na ang kambal
ko sa aking tiyan at hindi naman pwedeng pabayaan ko lang ito.
Matapos ang ilang min uto na pagdedesisyon kung ano ang aking lutuin para kainin,
napagpasyahan kong kumuha ako ng corned beef at dalawang itlog. May karne naman sa
100b ng aming ref pero tinatamad na akong magluto kaya ito na lang madaling lutuin
ang aking gagawin para agad na akong makakain.
Nagluluto na ako rito sa may kusina at tulala lang ako habang hinihintay na maluto
ang itlog. Luto na rin ang kanin na nilagay ko kanina sa rice cooker at pati na rin
ang corned beef at ito na lang itlog ang natitira bago ako pwedeng kumain na ng
tuluyan.
"Bakit hindi mo ako ginising? Ako na lang sana ang nagluto para sa iyo."
Bahagya akong napatalon sa gulat nang may magsalita sa aking likuran. Nangtingnan
ko ito ay nakita ko si Adler na nagkukusot pa sa kanyang mga mata at halatang
inaantok pa ito. Inilipat ko na muna ang itlog na niluto ko sa may plato at pinatay
na ang stove bago ko hinarap si Adler at kinausap.
"Bakit ka pa pumunta rito? Hindi na nga kita
ginising kasi alam kong kulang ka sa tulog mo at tulog na tulog ka kanina. Kaya ko
naman ang sarili ko kaya hindi na kita ginising. Burnalik ka na lang doon sa kwarto
at ipagpatuloy mo iyong pagtulog mo dahil may meeting ka pa bukas, Damon Adler
Miller," seryoso kong sabi sa kanya at dinala ko na ang aking mga ulam sa may
lamesa at naupo na ako sa silya.
Nagsimula na akong sumandok at kumain dahil gutom na gutom na ako. Akala ko ay
susundin ni Adler ang aking sinabi na bumalik na siya ulit sa aming kwarto upang
makapagpatuloy sa kanyang pagtulog, pero hindi siya burnalik at naupo siya sa
harapan ko at pinagmasdan niya ako sa ako sa aking pag kain.
Tumigil na muna ako sa aking pag kain at tinignan ko siya ng seryoso.
"Adler, bumalik ka na doon sa kwarto natin at matulog ka na, please. Hindi mo naman
ako kailangan na bantayan kada minuto. Kaya ko ang sarili ko at tatawagin naman
kita kapag kailangan na talaga kita eh," sabi ko sa kanya.
Hindi naman sa lahat ng panahon ay kailangan na nakabantay sa akin si Adler. Hindi
naman ako mawawala sa kanya at kumakain lang naman ako ngayon. Kailangan niya rin
na magpahinga, kailangan niya ngtulog.
"Adler!" muli kong tawagsa kanya dahil hindi siya nakikinig sa akin. Nakatingin
lang siya sa akin na para bang kinabisado niya ang bawat sulok ng aking
pagmumukha.
Kumaway ako sa kanyang harapan kaya napakurap siya at nagsalita na.
"I'm fine, Lara. Hindi rin naman ako makatulog kapag hindi kita katabi. Kaya nga
ako pumunta rito dahil kinapa ko kanina ang pwesto mo para sana yakapin ka pero
hindi na kita maramdaman kaya napagpasyahan ko na bumaba ako rito para hanapin ka,"
sabi niya.
Wala akong magawa kundi ang pagbigyan na lang si Adler at sinubukan ko siyang ayain
sa pagkain ko ngayon pero sin abi niyang busog siya at titignan niya na langdaw ako
habang kumakain.
"Busog na rin naman ako kaagad kapag mapatingin ako sayo kaya sa iyo na 'yang
niluto mo at clito lang ako para titigan ka," wika ni Adler at kinindatan ako.
Nagawa pa talagang lumandi kahit alas tres na ng madaling araw eh.
Hinayaan ko na lang siya na tignan ako habang kumakain. Wala naman akong magagawa
pa dahil matigas ang kanyang ulo.
Patuloy sa pag-aalaga sa akin ni Adler at kahit na busy siya sa kanyang trabaho ay
hindi niya pa rin malilimutan na pagsilbihan ako. Pero dumating ang oras na
kailangan niya talaga na urnalis sa bansa upang um-attend sa isang business
conference sa Taiwan. Kaya naiwan kami ng mga bata ngayon sa aming bahay at isang
araw pa lang na urnalis si Adler ay namimiss ko na siya.
"Ate Lara, kanina ka pa nakasimangot diyan. May gusto kabang kainin ngayon? Sabihin
mo lang at mag o-order kaagad ako," wika ni Isabelle.
Laging pumupunta rito sa bahay namin si Isabelle para mabantayan ako lalo na kapag
nasa trabaho si Adler. Ewan ko ba rito sa kapatid kong ito, parang walang trabaho
eh. Kapag tinanong ko naman sa kanya kung may trabaho ba siya o hindi siya busy,
ang sinasabi niya lang palagi ay siya na ang bahala. Hinahayaan ko na langdin siya
dahil kitang-kita kay Isabelle na excited na rin siya sa babies ko.
"Wala, Isabelle. Okay lang ako rito," sagot ko sa kanyang tanong at bumuntong-
hininga.
Urnupo siya sa akingtabi at tumingin sa akin ng seryoso kaya napatingin na rin ako
sa kanya at tinaasan siya ng kilay.
"Weh? Kanina ka pa kasi nakasimangot dyan
eh. Para kang inis na inis, ano bang nangyari?" muli niyangtanong.
Napasulyap ako sa aking hawak na phone at nakita kong wala pa rin akong natatanggap
na message hanggang ngayon. Bumuntong-hininga ako bago magsalita at sagutin ang
tanong ni Isabelle sa akin.
"Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin nag re-reply sa akin si Adler! Kanina ko pa
siya mini-message pero kahit seen man lang ay hindi niya magawa!" inis kong sabi at
napatingin ako kay Isabelle.
Kita ko sa kanyang mukha ang pagkamangha habang nakatingin sa akin. Mahina siyang
turnawa bago magsalita.
"Ate, baka busy lang si Damon. Kaya nga siya nandoon para sa trabaho niya diba?"
Mas lalo akong sumimangot sa sinabi ni Isabelle.
"Free time niya ngayon, Isabelle! Alam ko ang schedule niya sa pagpunta niya ngayon
sa Taiwan!" sagot ko sa kanyang sinabi.
Napahawak siya sa kanyang dibdib habang nakatingin sa akin.
"Bakit parang sa akin ka galit dyan?
Kumalma ka nga! Magpapabili ako ng ice cream
para lumamig 'yang ulo mo! Sumasabay ka sa panahon eh, jusko," sabi ni Isabelle at
tumayo na siya at inutusan na niya ang isa sa aming kasambahay upang bumili ng ice
cream.
Humalukipkip na lang ako at huminga ng malalim at hindi na lang inisip si Adler.
Ang hirap talaga kapag nasanay ka nang lag siyang nasa tabi mo at natatakot ka rin
na baka may mangyaring masama sa kanya kaya gusto mo na lagi kang updated sa mga
nangyayari sa kanya kahit wala siya sa iyong tabi.
"I'm so sorry kung hindi ko kaagad nasagot ang mga text mo sa akin kanina, Lara.
May emergency meeting kasi at hindi ko na maasikaso ang phone ko."
Nang sumapit ang gabi, tumawag sa akin si Adler at humingi siya ng tawad sa akin
dahil hindi niya ko siya nakausap buong umaga. Alam ko naman na busy siya at
naintindihan ko 'yun, ang akin lang ay ininform niya ako kung ano ang nangyari sa
kanya doon para hindi ako mag-alala at mag-isip ng kung anu-ano.
"Okay," simple kong sagot sa kanyang sinabi.
Narinig ko ang kanyang pag buntong-hininga sa kabilang linya. "Baby, I'm sorry,
please? Babawi ako sayo ngayon," malambing niyang sabi.
Kinuha ko ang unan na nasa akingtabi at niyakap ko ito.
"Huwag na. Alam ko naman na pagod ka na, kaya matulog ka na lang diyan," nagtatampo
kong sabl.
I heard him groan.
"Baby, let's talk pa, please. I miss you so much."
Napanguso ako at isiniksik ko ang mukha ko sa unan.
"Ano bang pag-uusapan natin, huh? Huwag mo ngang ganyanin ang boses mol. Parang
tanga 'to...."
Narinig ko ang kanyang pagtawa.
"Why? Ano bang meron sa boses ko?"
"Para kang nagpapacute na ewan. Baka bigla akong magrequest sayo na umuwi ka na
ngayon kapag pinagpatuloy mo pa cyan."
"Bakit, gusto mo na ba akong umuwi diyan?"
"Sino ba ang hindi gusto?!" Muli siyang turnawa.
"Baby, uuwi ako dyan bukas."
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi niya
sa akin.
"H-Huh? Diba three days ka diyan sa Taiwan? Bakit ka uuwi kaagad?" sunod-sunod kong
tanong sa kanya.
"Namimiss mo na ako, diba? Uuwi na ako diyan dahil namimiss ko na rin kayo. Kaya
rin ako hindi nakasagot sa mga text at tawag mo kanina dahil inaasikaso ko ang mga
trabahong kailangan kong gawin bukas at sa susunod na araw. Hindi ko kayang malayo
sa inyo kaagad dahil natatakot ako, Lara."
Napangiti ako sa sinabi ni Adler.
"Okay. .. We will wait for you here, Adler."
"Ano bang gusto mong pasalubong ko sayo, Lara? Nakabili na ako para sa mga bata, sa
'yo na lang ang wala pa."
"Huwag na, Adler. Ikaw lang naman ang kailangan ko. Urnuwi ka langdito ay masaya na
kami ng mga anak mo." "Okay, Baby. I love you."
"l love you too."
NGAYON ang araw ng pag-uwi ni Adler at nagtext din siya sa akin na nakasakay na
siya sa private jet. Kanina pa ako tumitingin sa aking phone pero hanggang ngayon
ay hindi pa rin dumatingsi Adler.
"Ate Lara, baka na-traffic lang sila Damon." Napatingin ako kay Isabelle nang
sabihin niya iyon sa akin.
Napakagat ako sa aking labi at mas lalong kinabahan.
"Isabelle, kung na-traffic man sila Adler, magagawa niya pa rin akong tawagan o ma-
text! Hindi niya sinasagot ang tawag ko at out of coverage rin ito," alala kong
sabi at napahilamos ako sa aking mukha.
Hindi na nagsalita si Isabelle at nag-alala na rin siya.
Lumipas ang dalawang oras ay wala pa rin si
Adler. Nalaman ko na nakaalis na pala ito sa Taiwan dahil pina-check namin ito sa
airport doon at nakita nila ang pagsakay ni Adler sa eroplano. Kinakabahan na
talaga ako! Feeling ko talaga may nangyari nang masama sa asawa ko.
Napatayo na ako at humarap sa aking kapatid na si Isabelle.
"Isabelle, kinakabahan na talaga ako! Tawagan na kaya natin si Alec at humingi ng
tulong sa kanya?" natataranta kong sabi. Mabilis naman na turnango si Isabelle at
tumayo na rin siya.
Nasa labas ngayon ang mga bata at kasama
ang kanilang mga yaya. Pinabantayan ko na muna ito sa mga yaya nila dahil plano
namin Ill Isabelle na urnalis para hanapin si Adler. Bago kami makaalis sa bahay,
nakarinig kami ng isang tunog ng sasakyan sa labas kaya nagmamadali akong lumabas
upang makita kung kanino ito.
Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko ang sasakyan ni Adler na naka-park na
ngayon sa labas ng aming bahay. Nakita ko siyang lumabas sa kotse at pumasok na
siya sa 100b ng aming gate at nakita ko siya na may hawak na bouquet of flowers.
Patakbo akong lumapit kay Adler at hindi ko mapigilan na maiyak at niyakap ko siya
ng mahigpit. Humagulgol ako habang nakasiksik sa kanyangdibdib.
"I'm sorry for making you worried, baby."
Nag-angat ako ng tingin kay Adler at pagagalitan ko na sana siya nang mapansin ko
ang mga pasa sa mukha ni Adler at pati na rin sa kanyang noo.
"Anong nangyari sayo?!"
Bahagya siyang ngumiti at hinaplos ang aking pisngi.
"l got into a minor accident on the road,
Lara. But don't worry, I'm good. Dinala kami sa
hospital at nang makita nilang okay lang ako ay pinauwi na rin nila ako. Hindi na
kita matawagan dahil lowbat ang phone ko—"
"Bakit hindi ka nag-iingat?! Nakakainis ka! Alam mo bang labis ang pag-aalala ko
sayo?! liwan mo na naman kami ng mga anak mo?! Nakakainis ka! Palagi mo na lang
akong pinapaiyak!" humahagulgol kong sigaw habang sunod-sunod kong sinusuntok ang
dibdib ni Adler hanggang sa nanghina na ako nang tuluyan at urniyak na lang ako
nang urniyak.
Niyakap niya ako at hinagod ang aking likuran. Hinalikan niya ang tuktok sa aking
ulo at bumulong siya sa akin at humingi ngtawad. "I'm sorry. I love you, Lara. I'm
so sorry." "Nakakainis ka!" patuloy ako sa aking pag-iyak.
"l know. I know, Lara."
Humigpit ang pagyakap ko kay Adler at pinikit ko ang aking mga mata.
"Huwag mo na ulit gawin 'yun. Aatakihin ako sa puso sa 'yo."

I l l . APOLOGY ACCEPTED R18+

EPISODE 35
APOLOGY ACCEPTED
WARNING: RATED SPG!
"Hindi mo ako masisisi kung bakit ganun ang naging reaksyon ko nang hindi kita
makontak ng ilang oras, Adler. Natatakot na akong. .. natatakot na akong mawala ka
ulit sa akin."
Napakagat ako sa aking labi at yumuko.
May nakabanggaan pala na isang kotse si Adler habang nag da-drive siya pauwi rito
sa bahay. Lasing ang nakabangga sa kanya na sasakyan at buti na lang at hindi
masyadong malaki ang natamo ni Adler ng dahil sa aksidente. Nagpapasalamat na
langdin ako na hindi siya na-confine sa hospital at maayos naman ang kanyang
paglalakad kanina at mga galaw.
"I'm sorry for making you worried, Lara. Hindi ko na uulitin 'yun at gagawin ko ang
lahat para hindi ulit ako masangkot sa ganong aksidente," wika ni Adler kaya
napaangat ulit ako ng tingin sa akin.
Bahagya akong ngumiti at urniling.
"H-Hindi mo naman kasalanan 'yun. Aksidente ang nangyari at hindi mo ginusto na
mangyari sayo 'yun. Nagalit lang ako kanina at nag-alala nang sobra dahil akala ko
ay may nangyari ng masama sa iyo at mawawala ka na naman sa amin ng mga anak mo.
Natatakot ako na baka hindi na naman kita makasama sa buo kong pagbubuntis hanggang
sa pagpapalaki sa mga anak natin, Adler. Hindi ko alam kung sumpa na ba ito, o
parusa na hindi kita makasama kapag nagbubuntis ako sa anak natin," muli akong
naiyak at ang bigat din ng damdamin ko ngayon.
Naramdaman ko ang paghaplos niya sa aking pisngi at mahigpit niya rin na hinawakan
ang aking kamay
"Hindi na mangyayari ulit 'yon, okay? Hindi ako mawawala sayo, Lara."
Tumango ako at niyakap ko si Adler at sumandal ako sa kanyang balikat. "Huwag mo
akong iwan."
"Hinding-hindi kita iiwan."
Nag-angat ako ng tingin kay Adler at tinitigan ko ang kanyang mukha. Itinaas ko ang
aking karnay at dinala ito sa kanyang mukha at hinaplos ko ito at kinabisado ang
bawat sulok ng mukha ng aking pinakamamahal na lalaki. Ilang taon ko nang minamahal
si Adler, pero hindi pa
rin ako nagsasawa sa pagmamahal sa kanya.
Adler is not my type of guy. I never liked him when I first saw him. I hated him so
much and I want him gone. But when we got married and I finally saw the different
side of him, I started to like him—to love him. Makasalanang tao si Adler. Marami
siyang ginawang kasalanan, marami na siyang pinahirapan at pinatay. He's indeed a
devil in disguise. But even with his dark side, I accepted it. I love him—I love
everything about him. Hindi man siya naging mabuti sa ibang tao, pero naging mabuti
siyang asawa at ama sa amin ng mga anak niya.
Ngumiti ako sa aking asawa habang nakatitig pa rin ako sa kanya.
"Adler, mamahalin mo pa rin ba ako kahit na kulubot na ang aking balat? Turnanda na
ako at pumangit?" tanong ko sa kanya.
Alam kong napaka-random ng tanong ko sa kanya ngayon pero gusto ko lang malaman ang
sagot ni Adler. Mamahalin niya pa rin ba ako kahit na tumanda na kaming dalawa?
He smiled and nodded.
"Yes, Lara. I will still continue to love you. Simula nang makilala kita, nangako
ako sa aking sarili na ikaw lang ang babaeng mamahalin ko na katulad nitong
pagmamahal ko sayo. Kahit
kulubot na ang mukha mo, tumaba kaman, pumangit, hindi magbago ang pagmamahal ko sa
'yo," malambing na sabi ni Adler habang nakangiti siyang nakatingin sa akin.
Hindi ko mapigilan na burnaba angtingin ko sa labi ni Adler. Hindi ko pa siya
nahahalikan simula ng dumating siya sa pamamahay namin ngayon. Nakipagkulitan pa
kasi siya sa mga bata kanina at binigay niya rin ang mga pasalubong niya sa mga
anak namin. Tuwang-tuwa si
Ambrose nang makita niya na ang pasalubong ng kanyang Daddy Adler ay isang libro
tungkol sa science at math. Matalinong bata si Ambrose at mukhang namana niya ito
kay Adler.
Tuwang-tuwa rin ang triplets dahil niregaluhan sila ni Adler ng mga laruan.
Ngayon lang ulit kami nagkaroon ng oras sa isa't isa ni Adler dahil tulog na ang
mga bata ngayon at nandito na rin kamingdalawa ni Adler sa aming kwarto. At ngayon.
.. gusto ko siyang halikan.
Napalunok ako sa aking laway ng kagatin ni Adler ang kanyang labi.
Oh, God.
"A-Adler, pwede bang—
"Lara, can we make love?"
Napakurap ako sa aking mga mata at nagulat sa kanyang sinabi sa akin ngayon.
Ang lakas ngtibok ng aking puso at. .. at nag-iinit na rin ang buo kong katawan.
Pati ang katawan ko ay miss na miss na rin ang katawan ni Adler at kanyang mga
haplos.
"Baby, kaya rin ako umuwi ka agad dahil miss na miss ko na ang katawan mo. I missed
f*cking your sexy body, baby. I missed eating your juicy p*ssy. I missed your
boobs. F*ck!"
Napaawang ang aking bibig sa sinabi ni Adler at naramdaman ko na rin ang nasa aking
gitna na nag-iinit na rin.
Hinawakan ko ang batok ni Adler at ako na ang umunang humalik sa kanya. Mabilis
akong hinalikan pabalik ni Adler at binuhat niya ako. Dinala niya ako sa aming kama
at inihiga doon. Hindi na nag dalawang isip si Adler at agad na niyang hinubad ang
mga saplot ko sa katawan. Nang mahubad na niya ako ay agad niyang inatake ang aking
dibdib at sinubo niya ang isa kong dibdib at sinipsip ito na parang sanggol.
Napakapit ako sa kanyang buhok at bahagya akong napaliyad dahil sa kakaibang
sensayon na aking nararamdaman ngayon sa kanyang ginagawa sa akin.
"Ahhh."
Napapikit ako sa aking mga mata at napaawang sa aking bibig nang maramdaman ko na
bahagyang kinagat-kagat ni Adler ang aking utong at nilalaro niya ito garnit ang
kanyang dila.
"Baby, bakit mas [along lumalaki itong dibdib mo, hmm? Nawala lang ako ng isang
araw, lumaki na kaagad ang mga ito."
Hindi ko magawang sagutin ang tanong ni Adler sa akin. Ang mga halinghing ko lang
ang narinig ni Adler at hindi ko rin kayang tingnan ang mga mata niya dahil mas
lalo akong nanghihina.
Kinagat ni Adler ang aking tainga at naramdaman ko rin ang dila ni Adler na pumasok
sa akingtainga kaya muli akong napaliyad at mahigpit na napakapit sa comforter ng
aming kama.
"Baby, open your eyes, please. I want to see your beautiful eyes, hmm," he
whispered.
Sinunod ko ang kanyang utos sa akin. Iminulat ko ang aking mga mata at agad na
bumungad sa aking pagmulat ang kanyang magandang mga mata na nakatitig sa akin.
Ngumiti siya sa akin at hinawakan niya ang aking baba at ipinasok niya sa 100b ng
aking bibig ang kanyang hinlalaki. Mas lalo akong nanghihina sa ginawa ni Adler at
mas lalo ko pang ibinuka ang aking bibig habang namumungay ang mga matang
nakatingin sa kanya.
Hinaplos niya ang aking pisngi at nginitian niya ako.
"l will f*ck you hard tonight, my love."
A—Adler.
Sinimulan na niyang hawakan ang aking gitna na parang naglalawa na ngayon sa
sobrang basa. God! I'm so wet with him. Ang bilis kong burnigay kay Adler.
"Hmm, so wet, mi amor."
Muli akong napaliyad nang nilaro-laro ni Adler ang aking clit. Makalipas ang ilang
segundo ay naramdaman ko nang ipinasok niya ang daliri sa aking 100b. Sinimulan na
niya akong paligayahin garnit ang kanyang habang mga daliri. Daliri pa lang ni
Adler ay para na akong nawawala sa aking sarili.
"Ahhh! Adler! Oh, God!"
Tumigil siya sa kanyang ginagawa at magtatanong na sana ako sa kanya nang bigla ko
na lang maramdaman ang kanyangdila sa aking gitna.
Sinabunutan ko ang buhok ni Adler at pinalibot ko ang aking binti sa may balikat
ni Adler at mas nilapit pa lalo ang kanyang ulo sa aking gitna.
"A-Ad ler!"
Ang galing niya... ang bilis ng dila niya at ang init. Isinabay niya ang kanyang
dila at daliri sa pagpapaligaya sa akin at wala akong ibang magawa kundi ang
umungol sa sobrang sarap na aking nararamdaman ngayon.
"Ahhh! Adler!" napahiyaw ako nang tuluyan na akongsumabog at naramdaman ko na
sinipsip ni Adler ang buo kong katas na mas lalong nagpabaliw sa akin.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at nginisihan niya ako.
"Sweet juice, baby."
Namula ako sa kanyang sinabi.
Umalis si Adler sa may kama at nakita kong hinubad na niya ang kanyangsaplot sa
katawan. Napalunok ako sa aking laway nang makita ko na tayong-tayo na ang kanyang
alaga at nakita ko rin ang mga ugat nito. Oh rny gosh!
"A-Adler, bakit parang lumaki siya?" tanong ko at itinuro ang kanyang alaga.
Ngumiti siya at hinawakan ito bago
sumampa ulit sa kama at pumuwesto sa aking itaas.
"Masyado ka kasi niyang namiss, Lara.”
Hinawakan ni Adler ang magkabila kong hita at bahagya niya akong hinila palapit sa
kanya at ibinuka na niya ang aking rnga hita at pumuwesto na sa aking gitna.
Nilagyan ni Adler ng unan ang balakang ko bago siya pumasok sa aking lagusan.
Ipinangko ko ang aking mga binti sa bewang ni
Adler at napakapit din ako sa kanyang balikat*
"Ahhh! Ahhh! Ahhh!”
Ang bilis ng mga galaw ni Adler at mahigpit din ang pagkakayakap niya sa akin.
Ramdam ko ang gigil ni Adler sa kanyang mga galaw at hindi ako nagreklamo dahil
nagustuhan ko rin ang ginagawa niya ngayon.
"F*ck, Lara!”
"F*ck me hard, baby!”
Sa kanya lang talaga ako nakakapagsalita ng ganito at nangyayari lang ang mga ito
kapag nagtatalik kaming dalawa. Hindi ko na masyadong maintindihan ang lumalabas sa
aking bibig at kung anu-ano na lang ang aking masasabi.
"Ahhh! Angkinin mo pa ako, Adler!”
Sabay kaming nilabasan ni Adler at
pagkatapos nitong mangyari ay pinatalikod na niya ako sa kanya at bahagya niyang
inangat ang aking pwet at mahigpit niyang hinawakan ang aking balakang. Pumasok
siya mula sa aking likuran at muli siyang nagsimulang gumalaw.
"Ahhh! Adler!"
"Lara, ahhh! I love you!"
Pareho kaming nakaupo ngayon sa ibabaw ng aming kama at nasa likuran ko pa rin si
Adler. Nakaupo ako sa kanyang kandungan at ako na ngayon ang gurnagalaw at siya
naman ay mahigpit na nakahawak sa aking bewang at ang kanyang mukha at nasa may
leeg 1<0.
Pareho kaming pinagpapawisan ni Adler at hinihingal. Masyado naming namiss ang
isa't isa at hindi na namin namalayan na madaling araw na pala.
Natapos kami sa aming sunod-sunod na pagtatalik nang marinig na namin ang tilaok ng
manok sa labas ng aming bahay at nang mapatingin ako sa orasan ay nakita kong alas
tres na ng madaling araw.
"Kailangan na talaga natin matulog, Lara. Baka kung ano pang mangyari sa inyo ng
kambal," hinihingal na sabi ni Adler at hinalikan niya ako sa aking noo at niyakap
ng mahigpit.
Napatango ako at sumiksik sa kanyang dibdib.
"I'm sorry again earlier, Lara," rinig kong sabi ni Adler.
Ngumiti ako at turnango.
"Apology Accepted ."

I l l . GENDER REVEAL
EPISODE 36
GENDER REVEAL
"Ang taba ko na! Ang laki na ng mukha ko at pati na rin ang aking mga hita,"
naiiyak kong sabi habang nakatingin sa aking sarili sa salamin at ang laki na rin
ng aking tiyan ngayon dahil malapit na akong manganak.
"Lara, ano ka bal Tignan mo nga ako, mataba na rin ako."
Napatingin ako kay Danica nang sabihin niya iyon sa akin. Katulad ko ay malaki na
rin ang kanyang tiyan at malapit na siyang manganak. Ngayon gaganapin ang baby
shower ko at isasabay namin ito sa gender reveal ng kambal. Sinadya namin na hindi
alamin ng maaga kung ano ang magiging kasarian ng kambal. Ngayon ay isasabay namin
ito sa baby shower ko at lahat ng mga kakilala namin ay pupunta dito sa aming
bahay. Nauna na ang mag-asawang Danica at Steven dito sa bahay at hindi ko
mapigilan na matuwa dahil magkapareho kami ni Danica ngayon na malaki ang tiyan.
Napasimangot ako habang nakatingin kay
Danica. Hindi naman kasi siya mataba eh. Lumaki lang ang kanyangtiyan at hindi
lumaki ang kanyang mukha o pati ang hita niya. Ang sexy niya pa rin na buntis.
"Hindi ka naman mataba, eh! Ang sexy mo pa rin kaya," naiiyak kong sabi.
Umirap siya sa akin at nilapitan niya ako. "Aray!" daing ko nang paluin niya ako sa
aking braso.
"Huwag ka ngang ano dyan, Lara Laureen! Nag o-overthink ka na naman tapos iiyak ka
na naman. Babalik ka rin naman sa dati mong katawan eh. Naka dalawang anak ka na
kaya pero ang sexy mo pa rin!" sabi ni Danica.
Mas lalo akong sumimangot habang nakatingin sa kanya. Pinilit ko na hindi maiyak
dahil magagalit na naman sa akin si Danica.
"Iba kasi ngayon, Danica. Kasama ko si Adler ngayon sa pangatlo kong pagbubuntis at
inii-spoil niya ako palagi! Palagi akong lumalamon at hindi ko na lang namalayan na
lumulubo na rin ako. Gusto ko nga sana na mag-exercise pero tinatamad naman akong
gurnalaw at gusto ko lang na matulog at lumamon ulit," sabi ko sa kanya.
Bumuntong-hininga si Danica bago siya magsalita ulit.
"Lara, kahit tumaba ka man ng bongga, mahal ka pa rin ng asawa mo. Kaya ka tumataba
dahil masaya ka at masarap ang buhay mo ngayon dahil nandyan si Damon para alagaan
ka."
Ngumiti ako kay Danica at turnango. Inabala ko na lang ang sarili ko sa mga haplos
sa aking tiyan at paglalaro sa aking buhok. Minsan ay nag-usap kami ng kung anu-ano
ni Danica rito sa 100b ng aking kwarto. Ngayon ang baby shower ko pero hindi pa
nila ako pinapalabas sa kwarto dahil gusto raw nila akong surpresahin.
Pinagbigyan ko na langdin sila at si Danica ang ginawa nila distractor ko para
hindi ko maisip na pumunta sa labas.
Makalipas ang ilang minuto ay may kumatok na sa pintuan ng kwarto. Si Danica na ang
nag volunteer na bumukas ng pinto at nang mabuksan niya ito ay nakita namin ang
kapatid ko na si Isabelle na nakangiti na ngayon.
"Hey Ate Lara and Danica! Done na sa labas at pwede na kayong lumabas."
Napangiti naman ako at tumayo na rin. Sabay na kamingtatlo na umalis at pumunta na
kami sa may likod ng aming bahay kung nasaan ang venue ng baby shower namin at
gender
reveal.
Paglabas namin sa may kusina ay nagulat na lang ako nang makita ko ang napakaraming
bisita at lahat ng mga nandito ay kilala ko at malapit sa akin.
"Surprise, Lara!" sabay nilang sabi.
Napatakip ako sa aking bibig habang nakatingin pa rin sa kanila. Nandito ngayon ang
buong pamilya ni Adler galing sa Madrid—sila Tita Lia! Nandito sila Tita Lia at
pati na rin sila Ariana at iba nilang mga pinsan. Nakita ko rin ang secretary ko na
si Lily at kumaway siya sa akin kaya kumaway rin ako sa kanya. Si Steven naman ay
nakangiting nakatingin sa akin at kinindatan niya ako bago siya lumapit sa kanyang
asawa na si Danica. Nandito ang pamilya Coleman at syempre si Mommy 1<0.
"Mommy Lara!" agad nagtakbuhan ang apat kong an ak at sinalubong ako ng isang
mahigpit na yakap. Niyakap ko rin sila at inisa-isang hinalikan sa kanilang pisngi.
Pagkatapos ko na mahalikan ang aking mga anak ay agad kong nakita si Adler na
palapit sa akin habang may dala na bouquet of roses. Ngumiti ako kay Adler at
kinilig dahil ang pogi niya sobra ngayon.
"Hello, mi esposa," bati ni Adler at binigay
niya sa akin ang bulaklak na hawak niya.
Kinuha ko rin ito sa kanya at bahagyang inamoy ang bulaklak na binigay sa akin bago
ulit ako tumingin kay Adler at ngumiti sa kanya.
"Do you like our surprise for you?" tanong sa akin ni Adler.
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya.
"Yes, Adler. I love it!"
Hinawakan niya ako sa aking beywang at hinalikan ang tuktok ng aking ulo.
Sabay kaming lumapit kina Tita Lia at binati ko sila. Masaya ako at nakapunta na
rin sila dito sa amin at kita ko naman sa kanila na masaya sila na nandito.
Napatingin ako sa paligid at may nakita akong mga bulaklak na kulay pink at kulay
blue. Sa gitna naman ay marami rin na mga balloons na kulay pink at kulang blue.
Ang cute ng paligid at nag eenjoy rin ang mga bata sa kanilang paglalaro.
Inihain na muna ang pagkain at kumain na muna kami kasama ang mga bisita.
Pagkatapos ng aming masayang pag salo-salo, may hinandog na mga palaro sila
Isabelle at Naime at marami rin ang sumali. Sila Isabelle at Naime ang naging hosts
ngayon sa kanilang pa programs at
tawang-tawa rin kami dahil ang dami nilang kalokohan May mga pa-premyo rin sila at
mga intermission number na pinangungunahan ni Trevor Gideon Coleman at hinarana
kaming lahat. Buong program ay nakangiti lang ako habang nakasandal sa dibdib ni
Adler.
I never experience this kind of event in my whole life, kahit na nakadalawa na
akong pagbubuntis ay hindi ko naranasan ang ganito. Ayoko kasi na mag baby shower
dahil wala si Adler. Nasasaktan ako na wala siya habang buntis ako sa anak namin.
Ngayon ay nandito na siya at kasama ko siya sa pagbubuntis ko at sa aking
panganganak ay masayang-masaya na ako.
Pagkatapos ng intermission number nila Trevor ay tinawag na kami ni Adler at
pumunta kami sa may harapan. Nag Palakpakan silang lahat at ko naman ay ngumiti.
"Maraming salamat sa pagpunta ninyo clito sa aming muntingtahanan. Para sa mga
taong naghahanda at nag-ayos dito sa venue ng baby shower at gender reveal namin,
maraming salamat—lsabelle and the company, thank you. To our family from Madrid,
thank you for coming here to the Philippines. Maraming salamat sa inyong lahat at
hindi ko ma explain ngayon ang kasiyahan ko! At syempre, nagpapasalamat din
ako sa aking pinakamamahal na asawa," humarap ako kay Adler at nginitian siya.
Pagkatapos kong magpasalamat sa mga bisita ay nagpasalamat din si Adler sa kanila.
Bago namin magawa ang gender reveal, tinawag na muna ang aming mga anak upang mag
picture taking.
"Okay, 1. . . 2. . . 3. . . smile!"
Nang matapos na ang picture taking ay may dinala na silang balloon na kulay itim sa
harapan at ang gagawin lang namin ay paputukin ito at kung ano ang lumabas na kulay
ay ito ang kasarian ng aming anak. Dalawa angdinala nila dahil kambal ang
pinagbubuntis ko.
Kasama pa rin namin ngayon sa harapan ang mga anak namin at kanina pa sumisigaw
sila Athena at Artemis na babae ang gusto nilang baby namin. Si Apollo naman ay
hindi nagpahuli at sumisigaw siya na boy ang gusto niyang maging babies namin.
"Okay, sa unang balloon... si Ate Lara ang puputok nito!" wika ni Isabelle.
Binigyan na nila ako ng isang needle upang pamputok ko sa balloon at napahawak ako
ngayon sa aking dibdib para makapag handa ako sa aking pagkagulat. Nakaalalay rin
sa akin si
Adler at hinawakan niya rin ang aking beywang. "Ate Lara, iputok mo na!"
Napakagat ako sa aking labi at hinay-hinay ko nang inilapit ang needle sa may
balloon at nang pumutok na ito ay sabay kaming napasigaw lahat ng makita naming
pink ang lumabas.
Nagtilian sila Athena at Artemis at tumalon sila sa sobrangtuwa.
Ako naman ay malaki ang ngiti at napaiyak na rin ako. Niyakap ko si Adler at
naghalikan kamingdalawa.
"We have a baby girl! Congratulations, Mr.
and Mrs. Miller! Sa ating second baby ay ano kaya ang kanyang gender? Girl pa rin
ba, or boy naman?" sabi ni Naime.
"We want boy!" sigaw ni Apollo.
Si Adler naman ang magpaputok sa isang balloon. Nakakapit lang ako sa kanyang braso
ngayon at naghihintay sa magiging resulta.
"Mr. Miller, iputok mo na!"
Pinutok na ni Adler ang natitirang balloon at nagulat kaming lahat at napahiyaw sa
sobrang tuwa nang makita naming blue ang lumabas.
"We have a baby boy!"
Tuluyan na akong naiyak at niyakap ko ng mahigpit si Adler. Niyakap niya rin ako
pabalik at hinalikan niya ang aking noo.
"We have a baby girl and a baby boy, Lara. Magkakaroon na naman tayo ng little Lara
and little Adler," malambing na sabi ni Adler at hinalikan niya ako sa aking labi.
Tumango ako at ngumiti sa kanya.
Lumapitsa amin ang aming mga anak at niyakap ako.
Ang saya-saya ko ngayon! Malapit na akong manganak at nasasabik na rin ako na
makita ang baby boy at baby girl namin.
Our baby Ares and baby Anais.
Yes, may pangalan na kaagad kami sa aming mga anak. Nakaisip na kami kung ano ang
mga possible naming ipangalan sa kanila kahit hindi pa namin alam ang kasarian ng
aming mga anak. "I'm so excited, mi amor," bulongsa akin ni Adler.
Sumiksik ako sa kanyang dibdib at tumango.
"Excited na rin ako, Adler."

I l l . N EW MEMBERS OFTHE FAMI LY

EPISODE 37
NEW MEMBERS OF THE FAMILY
Kabuwanan ko na ngayon. llang araw na lang ang bibilangin namin at manganganak na
ako. Nauna na sa akin si Danica at hanggang ngayon ay nasa hospital pa rin silang
dalawa ni Steven kasama ang kanilang baby boy. Gusto na sana ni Adler na pumunta na
kami ng hospital para raw maging maayos ang kalagayan ko at hindi na namin
kailangan pang mag rush papunta doon kapag pumutok na ang panubigan 1<0. Hindi na
rin ako masyadong nakakagalaw dahil ang laki ngtiyan ko ngayon, pero mas malaki pa
rin ang tiyan ko noong pinagbubuntis ko ang triplets.
Dahil hindi pa ako gustong pumunta sa hospital, naghanda na lang kaagad kami ng mga
kagamitan ko at nilagay na ito sa bag para hindi na kailangan ni Adler na kumuha ng
mga gamit at baka mataranta pa siya at hindi tama ang malagay niya sa 100b ng bag.
"Lara, wala ka bang gustong kainin? Inumin?
luutos sa akin?" sunod-sunod na tanong ni Adler sa akin.
Napatigil ako sa panonood ko ng palabas sa TV ng lumapit siya sa akin para itanong
ang mga iyon. Natigil na rin ako sa mga iba't iba kong cravings pero mahilig pa rin
akong kumain nang kung anu-ano pero ngayon ay wala na akong pili at favorite ko na
ang lahat.
"Wala naman akong gustong ipagawa sa 'yo, Adler,” tinatamad kong sabi habang
hinahaplos ang malaki kongtiyan at muli kong binalik ang tingin sa may TV.
Tumigil na muna siya sa pagtatrabaho upang mas matuunan ng pansin ang pag-aalaga sa
akin at pati na rin sa aming rnga anak Ngayon ay nasa kanilang mga eskwelahan ang
mga bata at kami lang naiwan dito ni Adler sa bahay kasama ang mga kasambahay
namin.
"Gusto mo bang kamutin ko ang likod mo, Lara?” muli niyangtanongsa akin.
Naputol ko na naman ang panonood ko kaya tumingin ako sa kanya at tinaasan siya ng
kilay. "Ano ba! Sabi ko na wala diba? Ang kulit mo naman,” inis kong sabi.
Bahagyang napanguso si Adler at kin amot niya ang kanyang buhok habang malungkot na
nakatingin sa akin.
"Why do I feel that you've changed?” arte
niyang tanong sa akin.
Piningot ko ang knayang tainga kaya napadaing siya.
"Lara, ouch!"
"Ang OA mo, ah? Nakikita mo namang nanonood ako ng palabas ngayon sa TV. Hindi na
ako nakakagalaw ng maayos kaya humanap ako ng pagkakaabalahan at itong panonood ko
ng teleserye ang napili ko. Ang ganda na ng scene nang pinapanood ko tapos
iniistorbo mo ako! Sige, para matapos ka na sa pangungulit mo sa akin aytimplahan
mo ako ngjuice! Dapat 'yung malamig na malamig ah? Alis!"
Hindi na ulit nagsalita si Adler.
Nakasimangot lang siya at turnayo na rin para sundin ang aking inuutos. Huminga ako
ng malalim at ipinagpatuloy ang panonood ko ng palabas. Palabas kasi ni Cole
Griffin ang pinapanood ko at ang galing niyang umakteng kaya dalang-dala ako sa mga
eksena.
Habang focus ako sa panonood ng palabas sa TV, bahagya akong napangiwi nang
makaramdam ako ng sakit sa may balakang ko. May naramdaman din ako na parangtubigsa
may hita ko kaya dali-dali ko itong tinignan kung ano ba ito, baka bigla akong
nakaihi. My Gosh!
Nanlaki ang aking mga mata nang
mapagtanto ko kung ano ang nangyayari sa akin ngayon.
"ADLEEER!”
Sunod-sunod na akong napasigaw upang marinig kaagad niya ako dahil masyadong malakl
itong bahay namin at hindi ko alam kung maririnig niya ba ako kaagad.
"ADLER! LALABAS NA ANG MGA ANAK MO!” muli kong sigaw.
"Lara! Lara—Oh my God!”
Patakbong lumapit sa akin si Adler at nahihirapan na ako ngayon at natatakot dahil
baka dito na ako makapanganak sa bahay namin dahil ramdam ko nang lalabas na talaga
sila. Aakmang bubuhatin na ako ni Adler nang magsalita ako.
"Kunin mo na muna ang mga gamit sa kwarto, Adler! Kailangan natin iyong dalhinl”
Nanlaki ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin at nakikita ko na rin sa
kanya na hindi siya mapakali at hindi niya alam ang kanyang gagawin.
"L-Lara, baka—"
"Bilisan mo na lang! Bilis!” sigaw ko.
Patakbo siyang umakyat sa may hagdan at natalisod pa si Ad ler sa kanyang pagtakbo
pero
agad itong nakatayo at pumunta na sa aming kwarto. Napasandal ako rito sa aking
kinauupuan at huminga ako ng malalim at pinapakalma ang aking sarili habang
hinihimas ko ang aking malakingtiyan.
"Mga anak, huwag muna kayong lumabas, ah? Maghintay kayo na makapunta tayo sa
hospital. Wag niyo kaming masyadong pahirapan ni Daddy," pag kausap ko sa aking mga
anak sa aking tiyan. Pinagpapawisan na rin ako ngayon at hindi na ako mapakali.
"Adler!" tawag ko sa kanya nang hindi pa siya makabalik.
Makalipas ang ilang segundo ay nakita ko na siyang may dalang bag—hindi ito ang bag
na hinanda namin! Hindi pa sirado ang Zipper ang bag at may nakalabas pa na damit
ko doon. Pinanlakihan ko sa aking mga mata si Adler nang makalapit na ito sa akin.
"Bakit ibang bag ang dala mo?! Nasaan na iyong hinanda ko, ah? Nasa may taas siya
ng closet, Adler! Bakit hindi iyon ang kinuha mo?!"
Napakamot siya sa kanyang ulo habang nakatingin sa bag na dinala niya pababa rito.
"Ano?!" tinaasan ko siya sa aking kilay. Nag-angat ng tingin sa akin si Adler at
seryoso akong tinignan.
"Ang importante ay may dala akong bag dito pababa, Lara. Umalis na nga tayo, baka
dito ka pa makaanak!" sabi ni Adler at mabilis niya akong binuhat habang ang bag na
kinuha niya at isinampay niya sa kanyang balikat at lumabas na siya sa aming bahay
habang buhat ako.
Mabilis akong isinakay ni Adler sa kotse at pinaandar na niya ito at umalis na
kami.
Nakaramdam ulit ako ngsakit at ang ginawa ko na lang ay huminga ng malalim at
pinapakalma ang aking sarili dahil nararamdaman ko rin ang malakas na pagtibok ng
aking puso.
"Adler, bilisan mo ang pagdadrive mo! Ang sakit na talaga!" naiiyak kong sabi at
hinawakan ang kanyang braso at bahagyang kinurot ang kanyang balat gamit ang kuko
ko. Nakita ko ang pagngiwi sa mukha ni Adler na para siyang nasasaktan sa aking
ginawa pero hindi siya nagreklamo.
"Konting tiis na lang, baby, malapit na tayo," rinig kong sabi ni Adler.
Napapikit ako sa aking mga mata at napasandal sa aking kinauupuan habang
pinapakalma pa rin ang aking sarili.
"Hinding-hindi na ako manganganak ulit!
Ang sakit! Argh!" sigaw ko nang maisakay na ako sa stretcher upang madala na ako sa
delivery room upang makaanak na.
Hindi na ako kailangan pa na idala sa labor room dahil alam kong manganganak na ako
ngayon at [alabas na ang mga bata sa tiyan 1<0. Mahigpit akong napahawak sa kamay
ni Adler at hindi niya talaga ako iniwan hanggang sa nakarating na kami sa 100b ng
delivery room.
Pumasok na si Doc at kasama ang mga nurses. Hindi ko pinalabas si Adler at
sinamahan niya ako hanggang sa makapunta kami rito sa 100b. Hindi ko binitawan ang
kamay ni Adler at pinapakalma niya rin ako at tinutulungan na huminga ng maayos.
"Lara, breathe. Masyadong mataas ang dugo mo. You need to calm down and relax
yourself, baby. Nandito lang ako, okay? Hinding-hindi kita iiwan. Mahal na mahal
kita, Lara," malumanay na sabl' ni Adler habang hinahaplos niya ang aking buhok at
hinahalikan ang aking pisngi.
Huminga ako ng malalim at pinakalma ko ang aking sarili. Muli nilang chineck ang
aking blood pressure at napangiti ako nang burnaba na ang aking dugo. Lumapit sa
akin si Doc at ngumiti siya sa akin habang nakahawak siya sa aking kamay.
"Lara, ready ka na ba manganak? Pangatlo
mo na ito at masaya ako para sayo dahil kasama mo na ang asawa mo at may
makakapitan ka na talaga," wika ni Doc at sinulyapan niya si Adler at nginitian
ito.
Ngumiti ako sa kanya at tumango bago ko sinulyapan si Adler at ngitian din ito.
"Ready na ako, Doc. Ready na kami ng asawa ko na lumabas ang aming kambal."
Turnango siya at muling ngumiti. "Then magsimula na tayo."
Muli akong huminga ng malalim at napatitig ako sa mga mata ni Adler habang siya
naman ay nakatingin din sa akin at nakahawak siya sa aking kamay. Hinaplos niya ang
aking pisngi at hinalikan ako sa aking labi.
"You got this, mi esposa."
Tumango ako sa sinabi ni Adler at muling bumuntong-hininga.
"AH HI-I!"
Ginawa ko ang lahat ng makakaya ko upang urniri. Gusto sana nila Doc na gawin
nalang na Cesarean section ang panganganak ko dahil nakita niyang hirap ako sa
aking pag-iri at hanggang ngayon ay hindi pa rin lumalabas ang baby. Pero hindi ako
pumayag, gusto kong manganak sa normal na paraan. Kakayanin ko ito
 kaya ko ito.
"My baby, good job, kunti pa, Lara," rinig kong sabi ni Adler at kung anu-ano na
lang ang binubulong niya sa akin para lang gumaan ang pakiramdam 1<0.
"AHHHH!" muli akong urniri at sumigaw ako ng malakas habang mahigpit na nakahawak
sa kamay ni Adler. Para ko ng mababali ang kamay niya sa higpit ng pagkakahawak ko
pero hindi siya nagreklamo, hindi niya ako iniwan.
Makalipas ang ilang beses kong pag-iri ay nakarinig na ako ng isang maliit na pag-
iyak ng isang baby. Hina kong iminulat ang aking mga mata at nakita ko ang hawak na
baby ni Doc. Napaiyak na ako at napangiti sa tuwa dahil sa wakas ay lumabas na rin
ang isa sa kambal. Si
Anais ang unang lumabas, ang aming prinsesa. Hinalikan ako ni Adler sa aking noo at
bumulong siya sa akin.
"I'm so proud of you, Lara. Isa na lang, isa na lang at [alabas na ang baby natin.
Mahal na mahal kita. You're so brave, baby."
Turnango ako at muli kong hinawakan ng mahigpit ang kamay ni Adler at muli naman
akong umiri kahit ang sakit na talaga at nanghihina na ang katawan 1<0. Pero ginawa
ko pa rin ang lahat ng aking makakaya upang lumabas na ang isa pa naming anak.
Nilakasan ko ang aking 100b upang lumaban ulit upang lumabas na ang aming anak.
Makalipas ang ilang minuto ay tuluyan ng lumabas si Ares at rinig na rinig namin ni
Adler ang kanyang pag-iyak.
Muli akong napaiyak lalo na nang itabi na sa akin ni Doc ang kambal namin ni Adler.
Napatingin ako sa kanila at nakita ko ang maamo nilang mga mukha na manang-mana kay
Adler. Napasulyap ako sa aking asawa at nakita ko siyang umiiyak habang
nakangiting nakatingin din sa kambal. Nagkatinginan kamingdalawa ni Adler at
inilapit niya ang kanyang mukha sa akin at hinalikan niya ako sa aking labi.
"Thank you, Lara. Mahal na mahal kita.
Nandito na ang kambal natin," nakangiting sabi ni Adler at muli siyang napatingin
sa aming mga anak.
Kin arga ko sa aking braso si Ares at kin arga niya si Anais at muli siyang naiyak
at napatingin sa akin.
"Ang saya ko ngayon, Lara. Isa ito sa pinakamasayang araw sa buhay 1<0. Mahal na
mahal ko kayo ng mga anak natin," sabi ni Adler at muli siyang lumapit sa akin
upang mahalikan ang noo ko at mahalikan ang kambal.
Sa wakas, nakasama ko na rin si Adler sa panganganak ko at nadagdagan na ang aming
pamilya.
God! I love my family so much.

I l l . FULL-TIME DAD
EPISODE 38
FULL-TIME DADDY
"Hmm, bilyonaryo, pogi, sexy, sweet, responsable na asawa, responsable na tatay sa
mga anak, loyal—grabe! Inangkin na ni Damon Adler Miller ang lahat, Ate Lara—pati
ikaw ay naangkin niya rin! Naka anim na anak pa nga kayo."
Napailing ako habang may ngiti sa mukha sa sinabi ni Isabelle sa akin ngayon. Isang
linggo na ang nakalipas ng manganak ako kay Ares at Anais. Umuwi rin kaagad kami at
dito na namin pinagpatuloy ang pag-aalaga sa aming kambal na anak. Sa awa ng diyos
ay wala namang complications ang kambal at healthy silang dalawa. Ngayon ay nasa
may kwarto namin ang kambal at nandoon si Adler upang bantayan ang mga ito. He
initiates to babysit the twins at wala na rin akong magawa kundi pagbigyan siya
dahil dumalaw clito sa bahay si Isabelle kasama ang tatlo niyang anak at ngayon ay
kalaro na ng mga anak ko sa labas ng aming bahay.
"Tama na ang anim na anak, Isabelle. Ang
dami na rin at parang hindi ko na kayanin ang panganganak at sigurado akong
mahihirapan na akong manganak ng normal na paraan kung mangyari man ulit iyon.
Matanda na rin ako at ngayon ay magfo-focus na lang ako sa pag-aalaga sa mga anak
namin ni Adler lalo na sa kambal," sabi ko sa aking kapatid.
"Huh? Anong matanda? 37 ka palang kaya!
Pero sabagay, ang hirap din talagang manganak, Ate. Kaya nga tatlo lang ang anak
namin ni Luke dahil ang hirap din magbuntis eh. Pero final answer na talaga na ayaw
niyo na, Ate? Ikaw na lang ang inaasahan ni Mommy para dumami pa ang apo niya,"
sabi ni Isabelle at turnawa.
Napailing ako at napatawa na rin.
"Hindi na, Isabelle. Nag-usap na rin naman kami ni Adler at nirerespeto niya ang
gusto ko at masaya na rin siya sa mga anak namin," sagot ko sa kanyang tanong.
Titigil na rin ako sa pagiging CEO ng Miller Empire at Montenegro Company. Ngayon
ay hindi pa namin ito inaasikaso ni Adler pero alam na niya ang plano 1<0. Hindi na
rin muna siya pumasok sa trabaho dahil abala siya sa pag-aalaga sa mga anak namin.
He's enjoying being a full-time daddy. llang araw na rin na walang maayos na tulog
si Adler dahil kada oras na lang umiiyak ang kambal at kailangan namin itong bigyan
ng pansin upang tumigil sa pag-iyak. Hindi ako hinahayaan ni Adler na mapagod sa
pagbabantay sa kambal at palagl niyang sinasabi sa akin na magpahinga raw ako at
huwag mag puyat.
Ewan ko ba sa lalaking 'yun kung anong nangyari sa kanya, masyadong kinareer ang
pagiging Daddy at nakakakilig naman dahil nakikita mong ang dedicated ni Adler at
mahal na mahal niya talaga ang mga anak namin.
May iba palang pakay si Isabelle kaya siya pumunta dito sa aming pamamahay. Hindi
lang siya pumunta rito para dalawin ang mga pamangkin niya kundi ang pilitin ako na
gawin akong model sa bago niyang design sa Belle's clothing line.
"Isabelle, jusko! Ako talaga? Hindi ako pang-model at hindi ako marunong sa mga
pose na 'yan, o mga pictorial at runway na 'yan!
Pinagsasabi mong gagawin mo akong model?
Business woman ako at hindi model, Isabelle. Nakita mo namang kapapanganak ko lang
at ang laki pa ngtiyan ko. Kaloka 'to! Si Naime o si Kira ang gawin mong models,
maganda mga katawan nila at pang model talaga," seryoso kong sabi kay Isabelle.
Sumimangot siya at kumapit sa aking braso.
"Pero para sayo 'yun na design eh! I named it Lara because it is for you," wika ni
Isabelle.
Napasapo ako sa aking noo at huminga ng malalim bago muting humarap kay Isabelle na
nakanguso habang may ekspresyon sa mukha na nagmamakaawa.
Inirapan ko siya bago magsalita. "Patingin nga ng design na 'yan! Pasalamat ka
talaga at kapatid kita eh.
"Yehey! Thank you so much, my pretty sister. Ito pala ang design oh, dalawa siya..
Pinakita na sa akin ni Isabelle ang mga nagawa niyang design na inspired daw sa
akin. Hindi ko rin mapigilan na humanga dahil lahat ng pinakita niya sa akin ay bet
ko at ganun talaga ang style ko sa mga darnit. Dahil masyado akong nadala sa
matatamis na mga salita ni Isabelle at sa mga pambobola niya sa akin ay napapayag
niya ako.
"Next year na! Hindi pwede ngayon dahil haggard pa ako at hindi pa ako bumabalik sa
dati kong katawan. Kailangan kong paghandaan 'yan kaya huwag mo akong minamadali,
okay?" sabi ko kay Isabelle at tinaasan siya sa aking kilay.
Tumawa siya at yumakap sa akin.
"Of course naman, Ate. Dadaan pa rin tayo sa legal na paraan kaya may contract
signing na mangyayari at depende na sayo kung kailan ito. Basta ah, G ka na sa
proposal ko sayo?"
Muli kong inirapan si Isabelle at nginitian siya.
"May magagawa pa ba ako?"
Humagikhik siya at hinalikan ako sa aking pisngi.
"The best sister ever! I love you, Ate Lara."
"l love you too, Isabelle."
Nang makuha na ni Isabelle ang pakay niya rito sa pagpunta niya sa amin at ito ay
ang gawin ang model, umalis na rin sila ng kanyang mga anak at umuwi na sa kanila.
Bago ako pumunta sa may kwarto at bantayan ang kambal, inasikaso ko muna ang apat
ko pang anak at tinulungan sila sa pagpalit sa kanilang mga damit at sa pag kain na
rin sa kanilangdinner.
"Mommy Lara, you know what, when we went to see the twins, I saw Daddy's eye bags,
and it's really big!"
Muntik ko ng maibuga ang aking iniinom na kape nang sabihin iyon ni Athena sa akin.
Mabilis naman na sumang-ayon ang kanyang kapatid na si Artemis at Apollo.
"Daddy looks like a zombie," komento ni Apollo.
"His face is also pale, Mommy!" sabi ni Artemis.
"Daddy needs to rest, Mom," seryosong sabi ni Ambrose.
Pati ang mga bata ay napapansin na rin na kulang sa tulog si Adler. Masyado siyang
dedicated sa pagiging full-time dad niya at pati ang pagtulog ay nakakalimutan na
niyang gawin.
"Don't worry kids, pagsasabihan ko ang daddy ninyo at patutulugin ko na iyon
mamaya," sabi ko sa kanila.
Pagkatapos naming kumain sa aming hapunan ay sinamahan ko na ang mga bata sa
kanilang mga kwarto at sinigurado ko munang natulog na sila at maayos ang kanilang
pagkakahiga bago ako naglalakad papunta sa kwarto namin ni Adler kung nasaan ang
kambal.
Nang makapasok ako sa 100b ng kwarto ay nakita ko kaagad si Adler na buhat-buhat
ang dalawang anak namin sa magkabila niyang braso. Nakapikit ang mga mata ni Adler
at nakasandal siya ngayon sa headboard ng aming kama. Hindi ko mapigilan na maawa
sa kanya dahil kitang-kita sa kanyang mukha ang pagod.
I can't stop myself from thinking about the time when Adler is still lost and I am
the only one who takes care of the triplets. Ang hirap din ng pinagdaanan ko noon
dahil tatlong babies ang inaalagaan ko at wala akong makakapitan dahil nawawala ang
asawa 1<0. Ngayon, ang swerte ko dahil kasama ko na si Adler. Hindi ko man siya
kasama noong pinapalaki ko palang ang triplets, nandito naman siya para burnawi sa
amin at ibinuhos niya ang mga nawalay na taon noon sa mga kambal ngayon.
"Lara, nandito ka na pala. Nakakain naba kayo ng mga bata? Hindi na ako nakasama sa
inyo sa pagkain dahil urniyak na naman sila Anais," nanghihinang sabi ni Adler.
Ngumiti ako sa kanya at naglakad ako palapit sa kanya. Surnampa na rin ako sa kama
at kinuha ko sa kanya si Anais at karga niya pa rin ngayon si Ares.
"Adler, napapansin na rin ng mga anak mo ang ginagawa mo. Naintindihan naman kita
kung bakit hindi mo mabitawan ang pag-aalaga sa kambal, pero kailangan mo pa rin na
magpahinga at alagaan ang sarili mo. Pwede ba, matulog at magpahinga ka na!"
seryoso at may konting inis kong sabi kay Adler.
Napakusot siya sa kanyang mga mata at
nakita ko pa ang lihim niya na paghikab. Pagkatapos niya itong gawin ay nag-angat
ulit siya ngtingin sa akin at ngumiti.
"Lara, l'm fine. Sinong may sabi na inaantok ako? Magpapahinga naman ako kung
kailangan ko,” nakangiti niyang sabi, pero hindi na ako naniniwala.
Inirapan ko siya.
"Stop lying to me, Damon Adler Miller. Ilagay mo na sa higaan niya si Ares at
matulog ka na. Ako na ang bahalang mag-alaga ngayong gabi sa kambal.”
"Lara
"Huwag kang makulit at matigas ang ulo! Nakakainis ka na ah!” pinanlakihan ko siya
sa aking mga mata.
Bumuntong hininga si Adler at nilagay na niya si Ares na mahimbing na natutulog sa
crib nila ni Anais na malapit langsa kama namin ni Adler. Inihiga ko na rin si
Anais sa tabi ni Ares at hindi ko mapigilan na mapangiti habang nakatitig sa kanila
dahil para silang mga anghel na natutulog, kamukha talaga sila ni Adler.
Buti na lang at hindi na ulit umiyak ang kambal at nakakagalaw na kami ngayon.
Lumapit ako kay Adler at kumapit ako sa kanyang
batok at hinalikan siya sa kanyang labi.
"Magpahinga ka na, hmm? Ang haggard mo na kasing tignan, baby," malambing kong sabi
sa kanya.
Ngumiti siya at hinalikan ang aking noo.
"As you wish, mi esposa. I'm sorry for making you worried. I promise, hindi ko na
pababayaan ang sarili 1<0," nakangiti niyang sabi.
Sinimangutan ko siya.
"Dapat lang! At dapat may schedule rin tayo sa pag-aalaga sa kambal at sa apat pa
nating anak. Nagkakaintindihan ba tayo, Damon Adler
Mahina siyang turnawa at niyakap ako.
"Yes, Mrs. Lara Laureen Miller. I'm sorry na
PO, Ma'am."
Bahagya akong kinilig sa kanyang sinabi. Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi
at hinaplos ito.
"Nakailang overtime ka na rin sa trabaho mo bilang full-time Dad, Mr. Miller. Ang
dapat diyan ay bigyan ng reward!"
Napangisi siya sa aking sinabi at hinaplos ang aking bewang.
"What kind of reward, hmm?" nakangisi niyang tanong, excited sa aking sinabi sa
kanya tungkol sa reward.
Ngumiti ako at kinurot ang kanyang pisngi.
"Syempre tulog! Matulog ka na nga! Ayan na naman iyang madumi mong pag-iisip eh,"
sabi ko at itinulak siya sa may kama namin.
Kahit kailan talaga ay hindi nawawala ang pagiging malibog nitong asawa ko, pero
okay na yun dahil mabait naman siya at responsable na ama at syempre nasa kanya na
rin ang lahat.
Nakasimangot siya hanggang sa makahiga sa aming kama. Lumapit ako kay Adler at
mabilis siyang hinalikan sa kanyang labi. "Good night, my Damon Adler." "Good
night, my Lara Laureen."

EPISODE 39
BIRTHDAY PARTY AND...
"Ang pretty naman ng mga prinsesa namin!" wika ni Mommy nang matapos niyang ayusan
ang buhok ni Athena at Artemis.
Urnikot sila sa aming harapan at pareho silang humagikhik.
"Thank you, Lola! Thank you for fixing mine and Athena's hair," nakangiting sabl'
ni Artemis kay Mommy.
Karga ko ngayon si Ares habang si Anais naman ay nandoon kasama ni Adler sa may
event hall. Nandito kami ngayon sa Miller Hotel dahil birthday ng triplets. Dahil
gusto ni Adler na bigyan ng isang bonggang birthday celebration ang triplets, dito
namin hineld ang kanilang birthday sa pinakamalaking hotel ng Miller Empire. Marami
kaming inimbita na mga bisita at marami rin kaming hinanda na mga pasabog na
siguradong ikakatuwa ng tatlo naming anak na nag birthday ngayon. Ngayon ay nandito
pa kami sa hotel room at inaayusan ang mga bata. Si
Ambrose at Apollo ay nasa kabilang kwarto kasama ang mga pinsan nila.
"Mommy Lara, how do we look? Mukha na ba kaming princess?" nakangiting tanong ni
Artemis at hinila niya rin palapit sa kanya si Athena na kaharap pa si Mommy.
Ngumiti ako sa kanila at hinaplos ang kanyang mga pisngi.
"Yes, my babies. Mukha na kayong prinsesa at kayo lang ang prinsesa namin ng Daddy
ninyo —kasama ang baby princess natin na si Anais syempre," malambing kong sabi sa
kanila.
"Yehey! Thank you so much, Mommy!" sabay nilang sabi ni Athena at Artemis. Niyakap
nila ako at hinalikan din nila ang pisngi ng natutulog nilang kapatid na si Ares na
aking buhat ngayon.
Para talagang mga prinsesa ngayon si
Athena at Artemis lalo na't may suot sila na maliit na crown sa ulo at sa kanilang
suot ngayon na gown na gawa ng kanilang Tita Isabelle. Ito ang bagong edition ng
mga gowns na gawa ni Isabelle at si Athena at Artemis pa lang ang nakakasuot nito
kaya very thankful kami sa kanilang mabait at sweet na Tita Isabelle.
Every year, ginagawa ko ang lahat para lang maging memorable ang birthday
celebration ng mga anak ko. Palagi ko na tinatanong sa kanila kung ano ang gusto
nilang gawin namin sa birthday nila at noon ay palagi kaming nag o-out of town at
pumupunta sa iba't ibang resorts. Ngayon, gusto nila ng bongga na birthday party at
agad itong sinunod ni Adler. Masaya sila noon na sini-celebrate namin ang birthday
nila kahit kami lang at wala si Adler, ngayon ay makikita sa kanilang mga mukha na
mas masaya sila ngayon dahil kasama na namin ang kanilang Daddy.
Nang matapos nang ayusan si Athena at Artemis, napagpasyahan na namin na lumabas sa
aming hotel room. Dahil karga ko ang mahimbing na natutulog na si Baby Ares, si
Mommy na ang humawak sa magkabilang kamay ng dalawa naming birthday celebrant. Bago
kami pumunta sa hall kung saan gaganapin ang party, pumunta muna kami sa hotel room
nila Ambrose at nang makapunta kami doon ay nakita ko si Ambrose at Apollo na
kalaro ngayon ang mga pamangkin 1<0, anak nila Isabelle. Tinawag ko na sila at
sabay na kaming pumunta sa event hall.
"Huwag tumakbo!" sabi ni mommy ng mag takbuhan si Matthias at Ambrose at nag-
uunahan na makapasok sa elevator.
Nasa may event hall na pala ngayon si Adler at kinakausap ang mga bisita habang
kasama niya si Anais. Gising kasi iyon at buti na lang tahimik lang ang kambal at
hindi sila mahilig urniyak, hindi kagaya ng triplets noon na kada minuto na lang
urniiyak.
"Happy birthday, my beautiful Athena and Artemis—and of course, our prince
Apollo!" malambing na sabi ni Tita Lia nang makarating kami sa event hall. Nandito
sila Tita Lia kasama ang anak niya na si Liam at ang pamilya nito. Hindi nakasama
sila Ariana dahil busy ang kanyang asawa na si Fabio.
Kung noon ay hindi gustong pumunta ni Tita Lia rito sa Pilipinas, ngayon ay palagi
na lang siyang nagbabakasyon dito upang makasama kami at mga anak namin ni Adler.
Simula nang malaman ni Tita Lia na patay na si Tita Devon at si Rebecca ay malaya
na rin na nakakapunta dito si Tita Lia dahil alam niyang hindi na magiging delikado
ang kanyang buhay.
"Lorenzo!"
Lahat kami ay natigilan nang biglangtumili si Athena at patakbo siyang lumapit sa
isang batang lalaki na hawak ng kanyang Daddy na si Dennis Christian Dela Valle.
Niyakap ni Athena ang batang lalaki at hinalikan ito sa kanyang pisngi. Hindi ko
mapigilan na mapataas sa aking kilay at nagkatinginan kami ni Mommy at Tita Lia.
"Happy Birthday, Athena," nakangiting bati ng batang si Lorenzo sa anak ko. Binati
niya rin si Artemis at Apollo na lumapit na sa kanilang kapatid.
Nakita kong papalapit na rin sa amin si Adler habang karga niya pa rin si Anais na
gising ngayon at nakangiti habang nakatingala sa kanyang Daddy. Binati na muna ni
Adler ang kanyang kaibigan na si Dennis at pareho silang lumapit sa amin. Bumati si
Dennis sa akin, kay Mommy at kay Tita Lia. Kahit si Dennis na ang Mafia leader ng
Arison Mafia, hindi mo makikita sa pagmumukha nito na isa siya sa pinaka
nakakatakot na tao rito sa event. Para lang din siya na si Adler na kayang itago
ang pagiging marahas. Nandito siya ngayon kasama ang anak niya dahil matalik silang
magkaibigan ng asawa ko at matalik din na kaibigan ng anak niya na si Lorenzo ang
mga anak namin ni Adler lalo na si Athena na mukhang crush pa itong anak ni Dennis.
Ang theme ng birthday party ng triplets ay royal party. Ang mga bisita ngayon ay
nakasuot ng mga gowns, mga suot ng mga prinsesa at prinsipe. May mga mascots din ng
mga prinsesa na kinababaliwan ng mga anak ko na sil Snow white, cinderella,
sleeping beauty, at pati na rin
ang mga prinsipe ng mga ito. Enjoy na enjoy ang mga bata lalo na't may mga games
kaming mga inihanda sa kanilang lahat.
Ang mga anak ko ay may iba't ibang mga partners ngayon dahil mga royalties sila
ngayon sa kanilang kaarawan. Si Artemis ay partner niya ang kanyang kuya Ambrose.
Si Athena naman ay partner niya ang anak ni Dennis Christian na si Lorenzo Dimitri,
habangsi Apollo naman ay partner niya ang pinsan niyangsi Lucianna.
Sumayaw ngayon ang mga bata sa harapan at vini-videohan namin sila. Hindi ko
mapigilan na mapangiti habang pinapanood ang mga anak ko na nagsasaya ngayon.
"They look so happy."
Napatingin ako kay Adler na nasa aking tabi nang sabihin niya iyon. Natutulog na
ang kambal at nilagay na muna namin ni Adler ang kambal sa kanilang stroller.
Hinawakan ko ang kamay ni Adler at surnandal ako sa kanyang balikat bago muting
pinagmasdan ang mga anak namin na nasa aming harapan ngayon habang nagsasayaw
kasama ang mga partners nila.
"Yes, Adler. Ngayon ko lang nakitang ganito kasaya ang mga anak natin kapag
birthday nila," sabi ko at turningala kay Adler. Turningin din siya sa akin at
hinaplos niya ang aking pisngi.
Ngumiti ako sa kanya at ipinagpatuloy ang aking sasabihin. "Iba pa rin talaga kapag
nandito ka, Adler. Kinaya ko man na alagaan ang mga anak natin noon na ako lang
mag-isa, iba pa rin talaga kapag kasama namin ang aming haligi ng tahanan. You
complete us, Adler. Ikaw ang dahilan kung bakit iba angsaya na nararamdaman namin
ngayon ng mga anak mo, seryoso at malambing kong sabi kay Adler habang nakatitig
sa kanyang mga mata.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa aking mukha at siniil niya ako ng halik sa aking
labi. Idinikit niya ang aming mga noo at hinaplos niya ang aking pisngi.
"Kinumpleto niyo rin ako, Lara. Binago niyo ako ng mga anak natin and l'm thankful
for that," malambing na sabi ni Adler at ngumiti siya sa akin.
Magsasalita pa sana ako nang bigla na lang tumapat sa amin ni Adler ang spotlight.
Natigil na rin sa pagsayaw ang mga bata at nang mapatingin ako sa mga tao sa
paligid ay lahat Sila ay nakatingin sa amin ngayon. Bahagyang kumunot ang noo ko at
nagtataka sa mga nangyayari. Nagtaka rin ako ng biglang umiba ang tugtog dito sa
loob ng event at naging Unang
Sayaw ni NOBITA ang kanta.
Hindi ko na natuloy ang aking sasabihin ng bigla na lang siyang lumuhod sa aking
harapan at naglabas siya ng isang singsing galing sa kanyang bulsa. Napaawang ang
aking bibig at tulala na nakatingin kay Adler.
Nakita kong lumapit si Ambrose sa kanyang Daddy at binigyan ito ng mic.
Nagpasalamat muna si Adler sa anak namin bago siya muling humarap sa akin at
nagsalita.
"Lara, alam kong ilang ulit na tayong kinasal —pero hindi pa natuloy ang matagal na
nating plano na ikasal sa simbahan. Alam kong hindi na kailangan na ikasal pa
tayong ulit dahil masaya naman tayo kasama ang ating mga anak, pero gusto kong
maibigay sa 'yo ang matagal na nating nais. .. ang ikasal sa simbahan. I want to
marry you for the third time, mi esposa. I want to marry you everyd ay, everytime,
and whenever we want. Wala akong pakialam kung ilang pera na naman ang magagastos
ko sa kasal natin, ang mahalaga ay makasal ulit ako sa babaeng pinakamamahal
1<0."
Habang sinasabi iyon ni Adler sa akin habang nakaluhod, ako naman dito sa aking
kinauupuan ay tuluyan ng bumuhos ang mga luha habang nakatingin sa kanya.
Ngumiti sa akin si Adler at nakita ko ang pagpatak ng luha sa kanyang mga mata.
"Lara, gusto kong palitan ang masalimuot na ala-ala sa kasal natin na hindi
natuloy, gusto kong palitan ito ng magandang alaala kasama ang mga an ak natin."
Bahagya akong napayuko at napa hibik ng maalala ko ang nangyari sa kasal sana namin
sa simbahan. Hindi ito natuloy dahil umeksena si Rebecca at nalayo kami sa isa't
isa ni Adler. Kapag naaalala ko ang mga pangyayaring iyon ay naninikip ang dibdib
ko sa sobrang sakit dahil ang sariwa pa rin nito sa aking isipan.
Huminga ako ng malalim at muli akong nag-angat ng tingin kay Adler at nginitian
siya habang tuloy-tuloy pa rin ang aking pag-iyak.
"Lara Laureen Miller, will you marry me for the third time?" tanong ni Adler habang
nakatitig sa aking mga mata.
Sunod-sunod akong turnango mabilis akong lumapit sa kanya upang mahalikan siya sa
kanyang labi. Narinig ko ang malakas na hiyawan ng mga tao rito sa event hall at
ang malakas nilang mga palakpakan. Pagkatapos naming maghalikan ni Adler ay isinuot
na niya ang singsingsa aking daliri. Hindi ko mapigilan na matawa habang nakatingin
sa mga singsing sa aking mga daliri. Ang darni na nila pero galing lang ito sa
isang tao at kay Adler lang, sa asawa
1<0.
Hinalikan ako ni Adler sa aking noo at turnayo na kaming dalawa at niyakap niya ako
ng mahigpit.
"Magpapakasal na tayo sa simbahan at wala ng makakapigil sa ating dalawa, Lara,"
rinig kong seryosong sabi ni Adler.
Ngumiti ako at tumango at sumiksik pa lalo sa kanyang dibdib.
"Yes, Adler. Wala nang makakapag hiwalay sa ating dalawa."

EPISODE 40
CHURCH WEDDING - THE LAST EPISODE
For the third time, I'm getting married—I'm getting married to the man that
unexpectedly falls in love. Hindi man natuloy ang kasal namin noon sa simbahan,
ngayon ay tuloy na tuloy na ito at wala nang makakapigil sa aming dalawa ni Adler.
Nakasuot ako ngayon sa aking wedding gown na gawa ng aking kapatid na si Isabelle.
Nandito ako ngayon sa 100b ng puting limousine at nasa labas na kami ng simbahan.
Hinihintay ko na lang ang wedding coordinator namin na sabihin na pwede na akong
lumabas. Kasama ko kanina rito sa 100b si Mommy pero lumabas din ito dahil
babantayan niya muna ang mga anak ko kasama sila Tita Lia. Sila Isabelle at Luke na
rin muna ang nagbabantay sa kambal.
Dalawang taon muna ang lumipas bago namin ginawa itong church wedding namin ni
Adler. Pagkatapos kasi ng proposal sa akin ni Adler ay nag-usap kami tungkol sa
aming susunod na kasal at napagkasunduan naming
dalawa na mag focus na muna kami sa pag-aalaga sa kambal at magpapakasal lang kami
ulit kapag malaki na ang kambal. Ngayon, malakl na ang mga anak namin kaya
tutuparin na namin ang pangako sa isa't isa na magpakasal sa simbahan.
"Ang pinaka maswerteng babae sa balat ng
Bumukas ang pinto ng sinasakyan kong limousine.
Mabilis akong napalingon nang marinig ko ang boses na iyon. Napangiti ako ng makita
ko ang aking pinakamamahal na kaibigan.
" Steven !
Nang makapasok si Steven sa loob ay agad ko siyang sinalubong ng isang mahigpit na
yakap at niyakap niya rin ako pabalik. Hinagod niya ang aking likod at hinalikan
ang aking pisngi. Nang matapos na kaming nagyakapan ni Steven, nagtitigan kaming
dalawa at hindi ko mapigilan na maging emosyonal habang nakatingin sa nag-iisang
kaibigan na pinagkakatiwalaan ko ng sobra. Hinawakan ko ang kanyang kamay at
bahagya itong hin aplos bago muling tumingin sa kanya.
"Ikakasal ka na naman forthe third time,
Princess—Queen pala!" nakangising sabi ni
Steven at kinindatan niya ako. Natawa na rin ako sa kanyang sinabi at muli siyang
niyakap. Ipinikit ko ang aking mga mata at sumiksik ako sa dibdib ni Steven.
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at hinayaan niya muna ako na yakapin siya.
"Hmm, ang clingy naman ng bestfriend ko ngayon. Para namang ngayon lang nakaranas
ng kasal, sa katunayan pang apat na niya ito kahit hindi natuloy iyong isa—aray!"
Sinapak ko siya at bumitaw na ako sa pagkakayakap kay Steven.
"Panira ka ng moment!" inis kong sabi.
Inirapan niya ako pero ngumiti rin siya ulit at inakbayan niya ako at mabilis na
hinalikan sa aking pisngi.
"Taon-taon na ata kayong ikakasal ni Damon at hindi kayo magsasawang gurnastos ng
ganito. Sabagay, mayaman naman 'yang asawa mo at go ka naman nang go sa
pagpapakasal sa kanya dahil marupok ka," sabi ni Steven.
Natawa na rin ako sa kanyangsinabi.
"Inggitero ka! Yayain mo kaya ulit ng kasal si Danica?" tanong ko sa kanya.
Ngumuso si Steven bago muling tumingin sa akin.
"Nako, huwag na! Mapahiya lang ako sa babaeng 'yun kapag nag propose ulit ako.
Siguro kapag 50 years na kami sa relasyon namin ni Danica, doon namin gagawin ang
aming golden wedding," sabi ni Steven at kinindatan ako.
Habang hindi pa ako pinupuntahan clito sa 100b ng sinasakyan ko ay nagkukwentuhan
na muna kamingdalawa ni Steven.
"Niligawan kita noon dahil gusto ko na ikaw ang babaeng pakakasalan ko, pero hindi
ako makapaniwala na naging mag bestfriend pa tayongdalawa!"
Mahina akong natawa sa sinabi ni Steven. Hambog at nakakabwisit si Steven noong
nag-aaral pa ako sa college. Nang manligaw siya sa akin ay agad ko siyang binusted
dahil hindi ko siya gusto at ayaw ko sa kanyang ugali, mga galaw at sa kanyang uri
ng pagsasalita. Pero makulit si Steven kaya hindi niya ako tinigilan hanggang sa
naging magkaibigan kaming dalawa at tuluyan kaming naging magkaibigan.
"Buti na lang binusted kaagad kita eh, nakangisi kong sabi.
Inirapan niya ako.
"Ang feeling mo naman sa lagay na iyan! Ang sweet ko kayang boyfriend at loyal pa,
pero butl na lang talaga at hindi mo ako sinagot dahil pareho tayong napunta sa mga
taong pinakamamahal natin at mahal na mahal tayo. Pero don't worry, pagpapatuloy ng
mga anak natin ang naudlot nating pagmamahalan, Lara aray! Pangalawang beses na
'yun ah!" napakamot si Steven sa kanyang batok ng sinapak ko ulit siya.
Natigil kami sa pag-aasaran namin ni Steven ng bumukas na ang pinto ng limousine at
bumungad sa amin ang mukha ni Anna, ang wedding coordinator ng aming kasal ni
Adler.
"Mrs. Miller, pwede na po kayong lumabas dahil magsisimula na po ang inyong kasal,"
sabi nito.
Ngumiti naman ako at tumango. Si Steven ang unang lumabas sa sasakyan at inalalayan
niya rin akong lumabas. Si Steven ang maghahatid sa akin sa altar, para maiba
naman. Pumayag naman si Mommy at wala siyang problema sa gusto kong mangyari. Nang
nawala si Adler sa amin, si Steven ang nag-iisang lalaki na agad kong nakakapitan.
Hindi niya ako iniwan at hindi niya ako pinabayaan kasama ang mga anak namin ni
Adler. Ang darni ng ginawang tulong ni Steven sa pamilya ko—sa akin. I have loved
him all of my life and I want him to walk me to the altar and give me to Adler.
"Are you ready, my Princess?" tanong ni
Steven sa aking tabi.
Turningin ako sa kanya at kumapit sa kanyang braso at tumango.
"Yes, Steven. Thank you for everything," hindi ko na naman mapigilan na maging
emosyonal.
Bumuntong-hininga siya at mabilis na lumapit sa akin at maingat na pinunasan ang
luhang pumatak sa aking mga mata.
"Huwag ka nang umiyak diyan! Masisira ang makeup mo, Lara, ang pangit mo pa naman
umiyak!"
Sumimangot ako sa kanya at siya naman ay tumawa at kinindatan ako.
"Mrs. Miller, Mr. Saavedra, get ready na po tayo," wika ng wedding coordinator at
sinenyasan kami na maghanda na.
Tumayo ako ng maayos at ganun din si Steven habang hinihintay namin na bumukas ulit
ang malaking pintuan ng simbahan. Ang mga bisita lang sa aming kasal ngayon ay mga
close friends namin, family friends, at mga pinagkakatiwalaan naming mga business
partners. Hindi na namin kailangan pang ipa-broadcast ang kasal namin dahil alam na
ng lahat na nagmamahalan kami ni Adler at hindi
nila mapipigilan ang aming pagmamahal sa isa't isa.
"Here we go," rinig kong mahinang sabi ni Steven.
Unti-unting bumukas ang malaking pinto ng simbahan at ako naman ay huminga ng
malalim upang pakalmahin ang aking sarili. Usok ang agad na bumungad sa amin ni
Steven ngtuluyan ng bumukas ang pinto. Nagsimula na kaming maglakad at unti-unti na
rin naming nakikita ang 100b ng simbahan. Nakatingin ang lahat ng bisita sa akin at
lahat sila ay nakangiti at tuwang-tuwa para sa aming dalawa ni Adler. Mahigpit
akong napakapit sa braso ni Steven at muli akong huminga ng malalim at ngumiti ako
sa mga nadadaanan namin ngayon ni Steven.
Napatingin ako kay Steven nang maramamdaman ko ang pag hawak niya sa aking kamay na
nakakapit sa kanyang braso. Ngumiti siya sa akin at kumindat.
"Calm down, Princess. Huwag mong hayaan na mahimatay ka rito sa sarili mong kasal,"
mahinang sabi ni Steven sa akin.
Mahina akong natawa sa kanyang sinabi at tumango ako.
Muli akong napatingin sa harapan at napatingin na ako kay Adler na naghihintay na
sa
akin. Nginitian ko siya at nginitian niya rin ako pabalik. Katabi niya ngayon
angdalawa kong anak na lalaki na si Ambrose at Apollo. Kumaway ako sa kanila at
kumaway rin sila sa akin habang malaki ang ngiti sa mukha. Sa kabila naman ay
nakita ko ang kambal na buhat ni Mommy at Tita Lia. Itinaas nila ang kamay ng
kambal at ikinaway ito sa akin. Nakangiting nakatingin sa akin si
Anais at Ares kaya ngitian ko rin siya at kumaway. Nakita ko rin si Athena at
Artemis, ang aming little brides. Nag flying kiss sila sa akin at nag flying kiss
din ako pabalik sa kanilang dalawa.
Kumpleto ang mga importante at mga naging parte sa buhay ko rito sa aming kasal ni
Adler. Nandito rin si Lily, ang dati kong secretary at naging kaibigan ko na rin at
kasama niya ang kanyang pamilya. Kompleto rin ang mga Coleman family, pati ang mga
bata. Nandito rin ang buong pamilya ni Adler galing Madrid at kapag sinabi kong
buo, kompleto silang lahat pati na rin si
Ariana kasama ang kanyang asawa at mga anak.
And of course, nandito rin ang aking dalawang kapatid na si Isabelle at Patricia.
Kahit hindi palaging present si Patricia sa mga family gatherings namin dahil busy
siya sa buhay niya, hindi niya pa rin kinalimutan ang kasal ko ngayon at pumunta
talaga siya. Nang magka salubong ang aming mga tingin ay nginitian niya ako at
nginitian niya rin ako pabalik.
"Girl, malapit na tayo sa asawa mo kaya mag focus ka na diyan at umiyak ka," rinig
kong sabi ni Steven sa aking tabi.
Bahagya akong natawa sa kanyang sinabi at napatingin na ulit ako kay Adler. Seryoso
pa rin siyang nakatingin sa akin na para bang ako lang ang nag-iisang tao rito sa
simbahan—ako lang ang nasa kanyang paningin. Ngumiti ako kay Adler at hindi ko na
lang namalayan na tumulo na ang luha ko sa aking mga mata habang nakatingin sa
lalaking pinakamamahal ko. Sa wakas, nakalapit na kami ni Steven kay Adler. Bago
ako binigay ni Steven sa asawa ko, nilapitan na muna ni Steven si Adler at niyakap
ito. Hindi ko mapigilan na mapangiti at mahinang tumawa habang pinagmamasdan ang
dalawang lalaking pinakamamahal ko.
Nakita kong nagpunas ng luha si Steven sa kanyang mga mata pagkatapos niyang
yakapin si Adler at huminga siya ng malalim bago magsalita.
"A-Alagaan mo ng mabuti ang bestfriend 1<0, bro. Mahal na mahal ko ang babaeng 'to
kahit na minsan ay nakakairita ang pagiging marupok sayo."
"Steven!" pinanlakihan ko siya sa aking mga
mata.
Nakita kong ngumisi si Adler na para bang tuwang-tuwa pa sa sinabi ng aking
kaibigan. Tinaasan ako ng kilay ni Steven at pinagpauloy ang kanyang pagsasalita.
"Hindi man ito ang unang beses na ikinasal kayong dalawa ni Lara, pero gusto ko
lang sabihin sayo na mahalin mo ng buong puso ang bestfriend ko. Alam kong mahal na
mahal mo si Lara at kahit hindi ko sinabi iyon sayo ay gagawin mo pa rin. Marami na
siyang pinagdaanan sa buhay niya, and she deserves to be happy and to be love.
Please take care of my princess—your queen, Damon."
Naiyak ako sa sinabi ni Steven kay Adler. Nakita kong ngumiti si Adler kay Steven
at tumango. Tinapik ni Steven ang balikat ni Adler bago siya muling humarap sa
akin. Nakita ko ang pulang mga mata ni Steven at lumapit siya sa akin para yakapin
ako ng mahigpit at hinalikan niya ako sa aking noo.
"Be happy, Lara," wika ni Steven bago niya ako tuluyan na ibigay kay Adler.
Huminga ako ng malalim at tinginan ko si Adler at nagpalitan muna kami sa aming mga
ngiti bago kami tuluyan na lumakad papunta sa may altar kung saan naghihintay sa
amin si
Father, ang magkakasal sa aming dalawa ng aking asawa.
llang pagsubok man angdumaan sa buhay namin ni Adler, ilang beses kaming
nagkahiwalay dalawa at sinubok ng tadhana, sa huli ay ikakasal pa rin pala kami sa
simbahan. Parang kailan lang ay hanggang panaginip na lang ako na magkaroon ako ng
isang masaya na pamilya sa hinaharap dahil hindi na ako umaasa na magkaroon ako ng
ganun dahil sa relasyon ng aking mga magulang. I never thought that the man that I
accidentally slept with would be the love of my life, the father of my kids, and
the man who will do everything for me just to make me happy.
Hindi perpekto ang relasyon namin ni Adler —he's not even perfect. Walang perpekto
sa mundong ito at lahat ay may mga pagkukulang, may tinatagong masamang ugali, at
nagkakamali.
But Adler? He did everything to be a good father to his children and a good husband
to me. Lahat ng mga pangakong sinasabi niya sa akin, lahat ng iyon ay tinupad ni
Adler—isa na itong pagpapakasal naming dalawa sa simbahan.
"l give you this ring as a sign of our love for and commitment to each other. I
promise to support you, care for you, and stand alongside you for all of our days."
Pareho na naming naisuot sa isa't isa ang aming mga singsing. Kanina pa ako umiiyak
habang si Adler naman ay nakangiti lang na nakatingin sa akin pero mapula na ang
mga mata niya ngayon at pinipigilan niya na lang na urniyak.
Ngayon, kasal na talaga kami ni Adler dito sa simbahan—sa harapan ng Diyos, sa
harapan ng maraming tao.
"You may now kiss your bride!"
Huminga ng malalim si Adler bago niya unti-unting inalis ang veil na nakatabon sa
aking mukha. Tinitigan muna ako ni Adler pagkatapos niyang maalis ang belo sa aking
mukha. Ngumiti rin ako kay Adler at kumapit na ako sa kanyang batok at hinaplos ang
kanyang pisngi.
Nakita kong tuluyan ng burnagsak ang mga luhang kanina pa pinipigilan ni Adler
habang nakatitig siya sa akin.
Muli ko siyang nginitian.
"You made your promise, Adler. We finally got married in the church. I love you so
much," malambing kong sabi sa aking asawa habang nakatingin pa rin sa kanya.
Napapikit siya sa kanyang mga mata at bahagyang yumuko. Narinig ko ang kanyang
paghikbi at muli siyang nag-angat ng tingin sa akin at nginitian ako habang tuloy
pa rin ang pagtulo ng kanyang mga luha.
"Te amaré por siempre. Nadie puede separarnos. Te amo tanto, esposa mía."
Hinawakan ni Adler ang aking baba at tuluyan na niya akong hinalikan sa aking labi.
Hindi ko man maintindihan ang huli niyang sinabi sa akin, ang alam ko ay mahal na
mahal niya ako at mahal ko rin siya.
I am Lara Laureen Montenegro Miller, and I married the former devil billionaire
Damon Adler Miller—he's crazy in love with me, and he's only mine.

WAKAS
MARRYING THE DEVIL BILLIONAIRE
WAKAS
"Wow! So, seven kids? Buti hindi ka pinutulan ng pagkalal*ki ni Lara dahil masyado
kang hardworking—kahit sa paggawa ng bata ang sipag mo!"
"Gago."
Sinuntok ko sa balikat si Alexander nang sabihin niya iyon sa akin, pero hindi ako
galit. Nginisihan ko lang siya at umiling.
Napag-usapan na namin noon ni Lara na kuntento na kami sa anim naming anak at ayaw
niya na rin na manganak dahil nahihirapan na siya, pero hindi namin akalain na
bibigyan pa kami ng panibagong anak ng panginoon. Buti na lang at hindi na kambal o
triplets ang pang apat na pagbubuntis ni Lara at isa na lang ito. We named our baby
Avery Leia Miller. Hindi ko naman nakikita ang pagsisisi sa mukha ng asawa ko nang
nagkaroon kami ng bagong anak at masayang-masaya rin ang aking mga anak kay Ave ry.
"May plano pa kayo na sundan si Avery?
Pwedeng-pwede pa naman mabuntis ulit si Lara dahil 40 years old pa lang siya,"
muling sabi ni Alexander.
Bahagya akong ngumiti at umiling.
"Mahihirapan na si Lara, Alexander. Nangako na rin ako sa kanya na hindi na
masusundan si Avery. Baka sa pang limang pagbubuntis niya ay mahihirapan na talaga
siya, at ayokong mangyari iyon, Alexander. Matanda na rin kami ni Lara at ayoko na
rin talaga siya na mahirapan," sagot ko sa kanyang tanong.
Napatango si Alec na parang sang-ayon sa aking sinabi.
"Baka sa susunod ay inilipat na ni Lara ang matris niya sayo, kaya kabahan ka na."
Natawa ako sa sinabi ng aking kaibigan dahil ito rin ang sinabi ni Lara sa akin
nang malaman namin na buntis siya kay Avery. Kung pwede lang malipat ang matris ng
babae sa mga lalaki—why not? Kung iyon lang naman ang nagpapahirap sa asawa ko ay
gagawin ko ang lahat para hindi siya masaktan. Kung ayaw na niyang mabuntis, ako
ang magvo-volunteer na mabuntis sa anak namin —kung pwede lang naman na gawin ang
ganun na bagay.
"Si Ambrose, mukhang siya ang susunod sa yapak mo, Adler. He's smart, looks exactly
like you and he's also serious when it comes to business talking. Minsan ko na rin
siyang nakausap at sabi niya ay gusto niyang magpatakbo sa Miller Empire," sabi ni
Alec sa akin.
I smirked at him and nodded.
Alexander's right. Nakikita ko ang potential kay Ambrose bilang susunod na
magpapatakbo sa business namin. My first son is now a teenager. Maraming
nagkakagulo na babae sa kanya at ni minsan ay wala siyang pinakilala na girlfriend
sa amin at ayon pa sa kanyang madaldal na kapatid na si Athena, maraming bina-
basted si Ambrose at sinusungitan. Hindi ko alam kung saan siya nagmana sa lagay na
iyon dahil hindi naman ako ganun dati noong nag-aaral pa lamang ako, baka kay Lara
niya namana ang kasungitan dahil masungit din si Lara—hindi naman ako masungit.
"Sisimulan ko nang turuan si Ambrose sa murang edad niya, Alec. Hindi ibig sabihin
na matalino si Ambrose ay namana na ito sa akin, his mother is also intelligent,
Alec. Hindi mananatili ngayon sa itaas ang Miller Empire nang hindi dahil kay Lara.
Kung hindi lang siguro tumigil ang asawa ko sa pagtatrabaho sa kompanya, siya pa
rin ang CEO ng Miller Empire dahil naniniwala ako sa kakayahan ng aking asawa."
Ngayon, Lara decided to become a full-time
mom to our children. Hindi na niya kayang pagsabayin ang pagtatrabaho at pag-aalaga
sa mga anak namin, lalo na't pito na ang aming mga anak ngayon. Ayaw din ni Lara na
lumayo ang 100b ng mga anak namin sa amingdalawa. Ako na ulit ang namamahala sa
Miller Empire at sa Montenegro Company. Kahit dalawa na ang kompanyang pinapalakad
ko, hindi pa rin ako nawawalan ng oras sa aking pamilya at pag weekends ay nasa
pamilya ko ang aking buong oras—bawal angtrabaho sa mga panahon na iyon.
"Adler, sa tingin mo sa akin ngayon..
nananaba ba ako?"
In front of our bedroom mirror, I turned away from my laptop and stared at my wife.
Turnayo ako at lumapit kay Lara at hinapit siya sa kanyang bewang. Sumimangot siya
habang nakatingin sa akin.
"Magsabi ka ng totoo, Adler! Huwag kang mag sugarcoat! Gusto kong malaman ang totoo
para naman makapag simula na ako sa pag gy-gym 1<0," wika ni Lara.
Hinaplos ko ang kanyang bewang at hinalikan ang kanyang labi.
"Baby, kahit mataba ka. . . maganda ka pa rin at mahal na mahal kita—ouch! Bakit mo
ako sinaktan?!" napahawak ako sa aking balikat nang suntukin ito ng malakas ni Lara
at masama siyang nakatingin sa akin.
"Walang hiya ka! At sinabi mo talagang mataba na ako ngayon? Ano, maghahanap ka na
ng sexy at magandang babae at iiwan mo na ako?!" galit niyang sabi sa akin at muli
akong sinuntok.
Taka kong tiningnan ang aking asawa at hindi mapigilan na maguluhan nang magalit na
lang siya bigla sa akin.
"You said I tell you the truth, and I just did—"
"Pero sinabi mong mataba na ako! Asawa mo ako, diba? Dapat pinaparamdam mo sa akin
na ako ang pinakasexy na babae sa balat ng lupa kahit mataba na ako!" galit niya pa
rin na sabi sa akin.
Napasapo ako sa aking noo habang naguguluhan pa rin na nakatingin kay Lara.
What is happening to her? Nagtanong siya, kaya sinagot ko ito. . . wala akong
ginawang mali. Ganito ba talaga ang mga babae kapag tumatanda? Ang tagal na rin
kasi naming hindi nakakapag-away, humahanap siguro siya ng away at ayaw ko ng away.
Gusto ko na lang siyang lambingin nang todong-todo.
Muli akong napatingin ng seryoso kay Lara na matalim pa rin angtingin sa akin.
Wait.... don't tell me....
"Wait—are you pregnant, Lara Laureen?" seryoso kong tanong sa kanya.
Nanlaki ang kanyang mga mata at muli niya akong sinuntok—at sa dibdib ko na ito.
"Of course not! I'm on my pills, remember? Hindi ako pwedeng mabuntis!"
Bumuntong-hininga at humakbang palapit sa kanya. Hinaplos ko ang kanyang pisngi at
hinalikan ang kanyang noo bago ko siya tingnan sa kanyang mga mata.
"I'm sorry, baby. Huwag na tayong mag-away, please? Nasasaktan ako kapag galit ka
sa akin eh," mahina kong sabi at hinawakan ko ang aking dibdib. .. umaarte na
nasasaktan.
Inirapan niya ulit ako at ngumuso.
"lkaw keshe eh. . .. Pero seryoso, mataba na talaga ako, Adler? Sagutin mo ang
tanong ko, hindi ako magagalit sayo," seryoso niyang sabi.
Nagdadalawang isip pa ako kung ano ang aking isasagot sa tanong ng aking asawa.
Hindi ako pwedeng magkamali ng pagsagot dahil sigurado akong sa labas ako matutulog
at hindi na naman ako makatulog ng maayos dahil hind
ko magiging katabi si Lara. "Hmm—"
"Sagutin mo na kasi!"
"Yes, Lara. Tumaba ka nga, pero hindi masyadong mataba.. " f*ck. I don't want to
hurt her, but she wants to know the truth, so I tell her the truth about her
question to me.
Naghihintay ako sa galit ni Lara sa aking sinabi, pero hindi niya ito ginawa.
Bumuntong-hininga siya at muling tumingin sa akin at seryoso na turnango.
"Thanks for telling me the truth, Adler.
Napaparami kasi ang kain ko araw-araw dito sa bahay at naiinggit ako sa mga
kinakain ng mga bata. Pero don't worry, magpapayat na ako ngayon kaya babalik na
ulit ako sa dati kong katawan."
Muli kong hinapit ang bewang ni Lara at inilapit siya lalo sa akin. Ngumiti ako sa
kanya at tinitigan ang aking asawa.
"Lara, no matter how big or small you are, I still love you. Hindi mo na kailangan
pang magpapayat dahil ikaw lang naman ang babaeng mahal ko at mamahalin ko,"
seryoso kong sabi sa kanya.
Ayaw kong mag-isip si Lara na kapag turnaba
siya, ipapalit ko na siya sa mas bata at mas sexy sa kanya. Hindi ko kayangtumingin
o maakit pa ng ibang babae dahil kay Lara lang ang mga mata ko at nasa kanya rin
ang aking puso—pagmamay-ari ni Lara ang puso 1<0.
Ngumiti siya at tumango. Kumapit siya sa aking batok at bahagya itong hinaplos.
"l know, Adler. Pero hindi ko ito gagawin para lang sayo, gagawin ko ito para sa
sarili ko. I want to lose weight, baby. Nahihirapan akong gumalaw kung ganito ang
katawan ko kaya magpapayat ako," sabi ni Lara.
Tumango ako at hinalikan ang kanyang labi.
"Okay. Do you want me to buy gym equipment for you? We can put it on the rooftop,
and you can exercise there anytime."
She hugged me and kissed my neck.
"Thank you for always being a supportive husband to me, Adler."
Hinaplos ko ang kanyang buhok at hinalikan ang tuktok ng kanyang ulo.
"l am always here for you, my wife."
Mas humigpit pa lalo ang pagyakap ko sa aking asawa.
"l love you, Adler," sabi niya at turningala siya sa akin.
Ngumiti ako sa kanya at hinalikan ang kanyang labi.
"Te amo, Lara."
Right now, my life is in my arms, and I can't imagine living without her.
FIN...

SPECIAL EPISODE: THE REASON WHY ADLER PUT AN X SIGN ON LARA'S FACE IN THE PICTURE.
"Are you still on your revenge plan?"
I stop myself from writing something on a piece of paper when someone comes into my
office, and it's my close friend Alexander Oren Coleman. His family has a security
agency, so I can ask him for help with my revenge plan that I have made for a long
time.
Napasandal ako sa aking kinauupuan at nginitian si Alec.
"Yes, man. Did you have the information that
I asked you for last week?"
Napairap siya bago niya inilapag ang envelope sa ibabaw ng aking table at umupo
siya sa couch na nakaharap sa akin.
"Hindi ka ba titigil diyan? Akala ko pa naman ay titigil ka na lalo na't engage ka
na ngayon kay Rebecca."
Tinignan ko ng seryoso si Alec.
"Ikakasal lang kami ni Rebecca pero hindi ko ititigil ang matagal ko nang
pinaplano, Alexander."
Nagpropose na ako kay Rebecca kahapon at pumayag siya na magpakasal na kaming
dalawa. Matagal na kaming magkaibigan at siya ang tumulong sa akin para maging
matatag ako at matapang. Mahal niya ako at mahal ko rin siya kaya papakasalan ko na
siya, kailangan ko na rin ng tagapagmana sa aking kayamanan at hindi ko hahayaan na
makuha ulit ang Miller Empire sa akin.
"Damon, alam mong illegal itong ginagawa mo—hindi ito maganda. Hindi namin
ginagamit ang security agency namin para sa mga illegal na bagay, pagpatay ng mga
tao na wala namang kasalanan—
"Don 't you ever say that they're innocent, Alexander! They killed my parents,
remember that! Nangdahil sa kanila ay maaga akong naulila at mag-isa lang ako sa
buhay 1<0. Alam mo ang pinagdaanan ko sa buhay, Alexander. Wala kang karapatan para
diktahan ang mga ginagawa ko ngayon," galit kong sabi sa kanya.
Natigil siya sa kanyang pagsasalita at seryosong tumango habang nakatingin sa akin.
"I'm sorry, Man. Ayaw ko lang na mapasama ka dyan sa pinaplano mo. Ayoko rin na may
madamay na mga inosentengtao na hindi kasama sa pinaplano mo, Damon. Alalahanin mo,
tatlong tao lang ang may kasalanan sa pagpatay sa ama mo, huwag mong idamay ang
pamilya nila," seryosong sabi ni Alec.
Tinignan ko lang siya at hindi na nagsalita. Kinuha ko ang envelope na inilapag
niya sa aking table at binuksan ko ito. Nasa 100b ang mga impormasyon na gusto kong
malaman, tungkol sa mga taong pumatay sa aking mga magulang.
Nang buksan ko na ito ay agad na bumungad sa akin ang pagmumukha ni Jose
Montenegro. Hindi siya isa sa pumatay sa aking mga magulang, pero siya ang
trumaydor sa kanila at angdahilan kung bakit wala na ngayon ang aking mga magulang.
May kasalanan din siya sa pamilya ko at nakinabang siya dahil isa siya sa kumuha sa
aming mga ari-arian.
"Jose Montenegro.. .." banggit ko sa pangalan nito habang nakatitig sa kanyang
litrato.
"Damon, ifyou plan to involve Mr.
Montenegro's family in your revenge plan, just stop it."
Napakunot ang aking noo ng sabihin iyon ni
Alec. Tinaasan ko siya ng aking kilay at napasandal ako sa aking kinau upuan habang
nakatingin pa rin sa kanya.
"Why? Is your girlfriend one of Montenegro's daughters?" nakangisi kong tanong sa
kanya. Urniling si Alec at sinagot ang aking tanong.
"One of Mr. Montenegro's daughters, Isabelle, is Naime's best friend, Damon. The
first daughter of Mr. Montenegro is also Luke's schoolmate in college. I know them,
and they didn't know what their father did in the past. Wala silang kaalam-alam
kaya huwag mo silang idamay."
Hindi ako nagsalita. Muli akong napatingin sa mga papel na hawak ko at agad kong
hinanap ang mga litrato ng anak ni Jose Montenegro at ang mga impormasyon nila.
Napatigil ako sa isang papel na may nakalagay na litrato ng isang babae na nakasuot
ng eyeglasses at may braces din siya sa kanyang ngipin, para itong kuha noong high
school pa siya. Tinignan ko kung ano ang pangalan ng babae at hindi ko mapigilan na
mapangisi ng makita ko kung ang ano ang kanyang pangalan.
Lara Laureen Montenegro.
Siya ang panganay na anak ni Isabela at Jose
Montenegro. Dahil walang anak na lalaki ang mga
Montenegro, siya ang magmamana sa kanilang negosyo, ang Montenegro Company.
Kasalukuyan na nag-aaral ang babae sa kolehiyo at graduating na ito ngayon.
Matalino ang panganay na anak ni Jose dahil palagi itong may parangal at sumasali
rin ito sa mga academic competitions simula elementarya hanggang sa tumuntong itong
college.
"Damon Adler Miller."
Napatigil ako sa pagtitig sa litrato ni Lara ng tawagin ako ni Alexander. Napakurap
ako sa aking mga mata at seryosong tinignan si Alec.
"Don't do stupid things."
Nginisihan ko si Alec at tumango.
"As you wish, man."
Napaparanoid talaga siya kapag humihingi ako ng mga impormasyon sa kanya ng kung
sinu-sino. Natatakot siya na baka may patayin na naman ako at baka madamay pa siya
sa aking mga ginagawa. Hindi naman ako pumapatay ng mga walang atraso sa akin,
hindi ko kayang pumatay ng mga inosenteng tao at hindi ko rin idadamay si Alexander
sa mga ginagawa ko. "Sir, hindi pa po ba tayo aalis? Kanina pa po tayo sa labas ng
university."
Huminga ako ng malalim habang nakatingin pa rin sa labas.
"Just wait for my command, Ben. I'm not here for fun, may hinihintay ako," inis
kong sabi sa akin g driver.
"S-Sorry, Sir! Sige PO."
Hindi na lang ulit ako nagsalita at hinintay ko na lang na lumabas sa may gate ang
hinihintay ko na lumabas. Makalipas ang ilang minuto na paghihintay, nakita ko nang
lumabas sa gate ang matagal ko ng hinihintay na si Lara Laureen Montenegro. May
dala itong maraming libro at nakasuot pa rin siya ng salamin sa kanyang mata. Hindi
siya tumitingin sa kanyang nilalakaran dahil nagbabasa siya ngayon ng libro.
Malapit na siyang bumangga sa may pader kaya tuluyan na akong lumabas sa kotse at
nagmamadaling lumapit sa kanya at hinawakan ang kanyang braso upang hindi siya
tuluyan na bumangga sa may pader.
Natigil siya sa kanyang paglalakad at hinay-hinay siya na humarap sa akin. Nanlaki
ang kanyang mga mata at napatingin siya sa aking kamay na nakahawak sa kanyang
braso.
Nagmadali ko naman itong binitawan at inayos ko ang aking sarili at nagsalita.
"Muntik ka ng mabangga sa pader kaya
pinigilan kita sa paglalakad mo," sabi ko sa kanya at itinuro ang pader na muntikan
nang makabangga sa kanya.
Napatingin din siya doon at tumango bago muling humarap sa akin.
She looks so innocent. .. She's so beautiful.
Inayos niya muna ang kanyang suot na salamin at niyakap niya ang mga dala niyang
libro bago magsalita.
"M-Maraming salamat po sa inyo, K-Kuya. M-May exams po kasi ako bukas kaya
nagrereview ako habang naglalakad pauwi. Maraming salamat po ulit sa inyo!"
nauutal niyang sbai habang hindi makatingin ng diretso sa aking mga mata at
bahagya siyang yumuko upang magpasalamat sa akin,
Hindi ko mapigilan na mapangiti habang nakatingin sa kanya. Ang lumanay ng kanyang
boses at para siyang anghel.
Anak ba talaga siya ng walang hiyang si Jose Montenegro na iyon? This girl didn't
deserve to have a father like him.
"Okay. Mag-ingat ka sa susunod sa paglalakad mo, baka anong mangyari sayo sa
susunod," seryoso kong sabi.
Sunod-sunod siyang turnango at nag-angat
siya ng tingin sa akin at nginitian ako.
"S-Sige PO. Mauuna na pala ako sa inyo, bye!" nagmadali siyang naglakad paalis sa
akin at pumasok siya sa isang sasakyan na hindi kalayuan sa sasakyan ko.
Nang makaalis na si Lara ay napahawak ako sa aking beywang at huminga ng malalim.
Ngayon na nakaharap at nakausap ko na ang panganay na anak ni Jose Montenegro,
nakapag desisyon na ako kung ano ang aking gagawin sa kanya.
Umuwi rin kaagad ako sa aking bahay at pumunta ako sa aking secret room sa loob ng
aking opisina. Dito ko ginagawa sa loob ang aking plano at nandito rin ang iba't
ibang mga impormasyon sa aking mga kalaban at kung paano ko Sila mapapabagsak.
Agad akong lumapit sa whiteboard kung saan nakadikit na rito ang mga litrato ng mga
taong may kasalanan sa kamatayan ng aking mga magulang at sa pagbagsak sa aming
negosyo. Nakalagay rin dito ang mga mukha ng buo nilang pamilya kaya kilalang-
kilala ko na kung Sino ang mga pababagsakin ko.
Habang tinitignan ko ang mga litrato sa mga taong paghihigantihan ko, napatingin
ako sa litrato ni Lara. Humakbang ako palapit dito at tinitigan ang kanyang
litrato habang nakangiti. Hindi ko kayang idamay siya sa gulong ito, she's so
precious.
Kinuha ko ang litrato niya na nakadikit at tinitigan ito.
"Lara Laureen Montenegro. ..
She's smart, marami rin siyang alam tungkol sa negosyo. Sigurado akong magagamit ko
siya sa mga plano ko sa hinaharap.
Huminga ako ng malalim at muli kong ibinalik sa pagdikit ang litrato ni Lara.
Naglakad ako palapit sa may table at kumuha ako ng red marker at muling pumunta sa
harapan ng whiteboard, sa harapan ng litrato ni Lara. Agad kong nilagyan ng ekis
ang kanyang pagmumukha at nang magawa ko na ito ay napangiti na ako.
"l will not harm you now, but I will come for you, Lara."
Alam ko na darating ang araw na magkikita kami ulit. Kapag mangyari man iyon at
pagbibigyan ako ng pagkakataon, pakakasalan ko siya and I will make her my Mrs.
Miller. "l will make you mine, Lara."
Not now, but soon.

SPECIAL EPISODE: THE POSSESSIVE DAMON ADLER

"No improvements?! Are you kidding me, Tita Devon? llang specialists pa ba ang
kailangan ni Rebecca para magising siya?!"
Hindi ko mapigilan ang pagtaasan ng boses ang aking Tita Devon dahil hindi ko
matanggap ang kanyang sinabi sa akin. Hanggang ngayon ay comatose pa rin ang dapat
ay asawa ko na ngayon, pero nasangkot siya sa isang car accident at hanggang ngayon
ay hindi pa rin siya nagigising. Ang dami ng mga doctor na tumingin sa kanya,
dinala ko na siya sa iba't ibang parte ng mundo upang ipagamot pero hindi pa rin
siya nagigising at wala akong improvement na nakikita kay Rebecca. Limang taon na
siyang natutulog! Normal pa ba 'to? Hindi ako mapakali dahil gustong-gusto ko na
siyang magising at burnalik sa dati dahil kasalanan ko kung bakit siya
nagkakaganito.
"Hijo, alam kong nag-aalala ka kay Rebecca
dahil mahal na mahal mo siya. Huwag kang mag-alala, gagaling si Rebecca—hindi niya
tayo iiwan, okay? Lalaban siya," wika ni Tita at lumapit siya sa akin upang yakapin
ako.
I didn't hugged her back, pero hinayaan ko lang siya na yakapin ako dahil alam kong
nasasaktan din siya sa kalagayan ni Rebecca because she loves her like her own
child.
"Aalis na ako. Tawagan niyo na lang ako kung may improvement kay Rebecca," sabi ko
at bahagyang lumayo kay Tita.
Kumunot ang kanyang noo habang nakatingin sa akin.
"Huh? Hijo, hindi mo ba babantayan si Rebecca? Kararating mo lang dito at ang tagal
mo na rin na hindi nakadalaw sa kanya! Hindi mo ba siya kakausapin? Baka kapag
kinausap mo siya ay bigla na lang siyang gumising, Hijo."
Hindi ako sumagot sa sinabi ni Tita. Bahagya akong yumuko sa kanya at nagpaalam.
Bago ako makaalis ay sinulyapan ko muna si Rebecca na mahimbing na natutulog sa
kanyang higaan at tuluyan na akong lumabas sa private room niya. Sumakay na ako sa
aking sasakyan upang makauwi sa condo unit ko sa Coleman
Condominium. May sarili akong bahay pero may pinapaayos pa ako doon kaya sa ngayon
doon na muna ako sa unit ko magpahinga. Nang makauwi ako, agad akong pumunta sa may
bar counter at naghanap ng alak na maiinom. Kailangan kong maglasing ngayon dahil
nakatakas si Edward—isa sa pumatay sa mga magulang ko. Papatayin ko na sana siya
ngunit may tumulong dito kaya nakatakas at hindi ko na alam kung nasaan na ito
ngayon. Hahanapin ko na naman ang putanginang iyon dahil sigurado akong
maghihiganti 'yun sa akin at bago niya magawa ang pinaplano niya ay uunahin ko na
siya.
F*ck! Sunod-sunod ang problemang dumating sa buhay ko ngayong buwan. Well, it's not
really a big problems but it's still a problem— lalo na sa kalagayan ni Rebecca na
hanggang ngayon ay wala pa ring improvement. Gusto kong magtaka, gusto kong hindi
maniwala sa pinagsasabi ni Tita Devon dahil napakaimposible na limang taon na ang
nakalipas pero ganun pa rin si Rebecca. Ang darni ko ng nasayang na pera para lang
mapagaling siya pero hindi pa rin ito gumigising.
I got my bourbon whiskey. Umupo ako sa bar counter at urninom ako nang urninom
hanggang sa nararamdaman ko na ang init sa aking buong katawan. I badly need to get
drunk right now. Kulang na kulang pa ang ginagawa ko, wala
pa ako sa kalahati sa mga pinaplano ko. llang ulit na rin akong kinukwestyun ni
Alexander sa aking ginagawa pero hindi ko ito pinansin dahil masyado akong focus sa
aking gustong gawin. May isangtao pa akong hindi nadadalaw at ito ay si Jose
Montenegro.
I have focused on Judel Lopez, Harry
Trinidad, and Edward Dela Cueva for five years.
They killed my parents, so I did the same. I killed them, but Edward escaped from
my wrath, and I will do everything to get him back and to kill him.
Jose Montenegro is a traitor, and he's also responsible for my parents' death. I
will make him pay for everything he took from our family.
Gagawa na ako ng hakbang para mapalapit sa mga Montenegro.
"F*ck! Sino ba itong manbubulabog nang ganitong oras?" inis kong sabi nang marinig
ko ang sunod-sunod na tunog ng doorbell sa pintuan ng aking unit.
Wala akong nagawa kundi ang tumayo at naglakad ako palapit dito upang buksan ko ang
pinto.
Bahagya akong nagulat at nagtaka nang makita ko ang isang babae sa aking harapan.
Sino siya? Anong ginagawa niya rito sa condo unit ko
at bakit alam niya na nandito ako?
Nag-angat ngtingin sa akin ang babae at ngumiti siya sa akin. Is she drunk? Ang
pula ng mukha niya at amoy alak siya.
"Who the hell are you?!" tanong ko sa kanya. Hindi siya nagsalita, nakatingin lang
siya sa akin.
ltutulak ko na sana siya palayo at isasarado ko na ang pinto nang bigla na lang
siyang humakbang palapit sa akin at siniil ako ng halik sa aking labi. Nanlaki ang
aking mga mata at hindi ako makagalaw sa kanyang ginawa. Mapusok ang mga paghalik
niya sa akin at ang lambot ng kanyang labi.
I kissed her back, and I wrapped my arms around her waist. Naramdaman ko ang
kanyang pagpasok sa 100b ng aking unit at agad ko siyang isinandal sa pader at mas
pinalalim pa ang aming paghahalikan.
Burnaba ang halik ko papunta sa kanyang leeg at hinaplos ko rin ang kanyang hita at
ang isa kong kamay ay nasa dibdib niya na rin habang pinipisil ito.
"Hmm. .. ahhh."
Sh*t! Her moans are so addictive, making me want her so bad.
Nagmadali akong hubarin ang aking damit at hinubad ko rin ang kanyangdamit hanggang
sa kanyang suot na lang na bra ang natitira sa itaas niyang kasuotan. Natigil muna
ako sa paghalik sa babaeng hindi ko naman kilala at tinignan ko ang kanyang
pagmumukha.
F *Ck.
Is this. .. is this Lara Laureen Montenegro?
"Hmm! Baby, kiss me more please," mapang-akit niyang sabi at kumapit siya sa aking
batok habang mapupungay ang mga matang nakatingin sa akin.
Nakakunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya. Bakit siya nandito at bakit niya
ako hinalikan? Is she my stalker? Anong kailangan niya? Nandito ba siya dahil
inutusan siya ng kanyang ama na akitin ako at pikutin?
"Baby," muli siyang nagsalita at hinaplos niya ang aking pisngi.
Napakurap ako sa aking mga mata at para akong na estatwa sa aking kinatatayuan
ngayon. May kakaiba akong nararamdaman kapag hinawakan niya ako, dumidikit siya sa
aking balat —para akong nanghihina. ..hindi ako makahinga ng maayos. Damn!
"Kiss me," muli niyang sabi at sinubukan
niyang halikan ang aking labi ngunit itinulak ko siya palayo sa akin.
Nakita ko ang pagtataka sa kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.
"S-Stop kissing me—stop harassing me!
What the hell are you doing in my condo unit? Get
Hinawakan ko ang kanyang braso at idadala ko na sana siya sa may pintuan at
palalabasan ng yakapin niya ako bigla mula sa aking likuran at hinalikan niya ang
aking batok.
"Ayaw mo ba sa akin? Ayaw mo bang maangkin ang buo kong katawan? Hmm, please don't
reject me, my love. I want you to get inside me. I want you to f*ck me hard with
you c*ck, and I want you inside of my wet p*ssy—ahhh!"
Hinawakan ko siya sa kanyang leeg at isinandal siya sa may pader. Nakita ko ang
pagkagulat sa kanyang mukha at bahagyang umawang ang kanyang bibig habang
nakatingin sa akin. Matalim ang tingin ko sa kanya at labis ang panggigigil ang
nararamdaman ko ngayon sa babaeng nasa aking harapan.
"You want me to f*ck you?" malamig kong tanong sa kanya.
Napalunok siya sa kanyang laway at
sunod-sunod na tumango.
"Y-Yes. F*ck me hard—hanggang hindi na ako makalakad."
F*ck this woman!
Inilapit ko ang mukha ko sa may leeg niya at bahagya ko siyang kinagat doon.
Napakapit siya sa aking balikat at bahagya siyang turningala.
"Hindi ka na makakawala sa akin."
Siniil ko siya ng halik sa labi at mas lalo itong naging agresibo. Mabilis niya rin
akong hinalikan pabalik at binuhat ko na siya upang madala sa akin g kwarto.
Once I get inside her, she's officially mine. No one can f*ck, touch, or have her—
only me.
This woman belongs to me.

END.
DATE SAVE 03/31/2022