Ψαλμός ριη’ (118ος) (153-160)

[…]
153 ῎Ιδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ ἐξελοῦ με, ὅτι τοῦ
νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. 154 κρῖνον τὴν κρίσιν
μου καὶ λύτρωσαί με· διὰ τὸν λόγον σου ζῆσόν με.
155 μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία, ὅτι τὰ
δικαιώματά σου οὐκ ἐξεζήτησαν. 156 οἱ οἰκτιρμοί
σου πολλοί, Κύριε· κατὰ τὸ κρῖμά σου ζῆσόν με. 157
πολλοὶ οἱ ἐκδιώκοντές με καὶ θλίβοντές με· ἐκ τῶν
μαρτυρίων σου οὐκ ἐξέκλινα. 158 εἶδον
ἀσυνετοῦντας καὶ ἐξετηκόμην, ὅτι τὰ λόγιά σου
οὐκ ἐφυλάξαντο. 159 ἴδε, ὅτι τὰς ἐντολάς σου
ἠγάπησα· Κύριε, ἐν τῷ ἐλέει σου ζῆσόν με. 160
ἀρχὴ τῶν λόγων σου ἀλήθεια, καὶ εἰς τὸν αἰῶνα
πάντα τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου.
[…]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

[…]
153 Ἴδε τὴν καταφρόνησιν καὶ τὴν ἐξουθένωσιν,
εἰς τὴν ὁποίαν μὲ ἔχουν ρίξει οἱ ἐχθροί μου, καὶ
σπεῦσε νὰ μὲ βγάλῃς ἀπὸ αὐτήν, διότι ἐγὼ δὲν
ἐλησμόνησα ποτὲ τὸν Νόμον σου. 154 Σύ, ὡσὰν
δίκαιος ποὺ εἶσαι, κρῖνε μὲ δικαιοσύνην τὴν
ὑπόθεσίν μου καὶ ἁπάλλαξέ με ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς
μου. Σύμφωνα δὲ μὲ τὴν ὑπόσχεσίν σου
περιφρούρησε καὶ παράτεινε τὴν ζωήν μου. 155 Ἡ
σωτηρία τῶν δικαίων εἶσαι σύ. Ἡ σωτηρία ὅμως
τῶν ἁμαρτωλῶν εἶναι μακράν, εἶναι ἀνύπαρκτος,
διότι δὲν ἐζήτησαν νὰ μελετήσουν καὶ νὰ
καταμάθουν τὰς ἐντολάς σου. 156 Τὰ ἐλέη σου,
Κύριε, εἶναι πολλά. Σύμφωνα μὲ τὴν εὔσπλαγχνον
κρίσιν σου περιφρούρησε καὶ παράτεινε τὴν ζωήν
μου. 157 Πολλοὶ εἶναι οἱ ἐχθροί μου, ποὺ μὲ
καταδιώκουν καὶ μὲ καταθλίβουν. Ἐγὼ ὅμως ποτὲ
δὲν παρεξέκλινα ἀπὸ τὰς ἐντολάς σου. 158 Εἶδα
ἀσυνέτους ἀνθρώπους νὰ ἀπορρίπτουν τὰς
ἐντολάς σου καὶ ἔλυωνα ἀπὸ τὸν πόνον, διότι
αὐτοὶ δὲν ἐτήρησαν τὰ λόγια σου. 159 Ἴδε ὅμως,
Κύριε, ὅτι ἐγὼ ἠγάπησα μὲ ὅλην μου τὴν καρδίαν
τὰς ἐντολάς σου. Κύριε, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου,
χάρισέ μου ἀσφαλῆ καὶ μακρὰν τὴν ζωήν. 160
Ἀρχή, βάσις καὶ περιεχόμενον τῶν λόγων σου
εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ ὅλαι αἱ κρίσεις τῆς
δικαιοσύνης σου εἶναι αἰώνιοι καὶ ἀμετάθετοι.
[…]

Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ριη’ διαβάζεται γιὰ νὰ πατάξει ὁ Θεὸς

τοὺς βαρβάρους, καὶ νὰ ταπεινώσει τὴν δράση
τους, ὅταν σφάζουν ἀθῶα γυναικόπαιδα.