Ang Rome ang kinikilalang pinakadakilang mambabatas
noong unang panahon. Pinatupad nila ang twelve tables
kung saan ito ay nagsasaad ng karapatan ng mga mamamayan atmga pamamaraan ayon sa batas. Ito ang katumbas ng Konstitusyon ng Pilipinas.
"Twelve Tables" batas ay ginawa sa ilalim at sa. Sa "Twelve
Tables" bago ang paggawa ng batas ng salungatan sa pagitan ng populasyong sibil at nobles unang bahagi ng Roman Republic ay ang pangunahing pagsasalungatan, gaya ng nabanggit sa itaas, "Twelve Tables" Ito ay isang produkto ng mga ito pagkakasalungatan. Mula sa kanyang pag-unlad proseso maaari naming makita na ito ay populasyong sibil at marangal tagumpay sa pakikibaka ng mga produkto. Sumasalamin sa populasyong sibil sa pampulitika, pang- ekonomiya, at legal na mga kinakailangan katayuan. "Twelve Tables" pagkatapos Romanistic batas pa rin embodies ang kinakailangang ito, ang bawat promulgated ng isang code ng batas, sibilyan pampulitika, pang-ekonomiya, legal na katayuan ay bumuti na hakbang. Ang aqueduct ay isang kontribusyon ng Imperyong Romano na naglalayong mapadaloy nang maayos ang tubig mula sa isä ng malayong kuhaan ng tubig (maaaring ilog, dagat, o karagatan) papunta sa mga bayan. Itinayo sila na may layunin na magdala ng sariwang tubig sa mga sentro ng lunsod mula sa malalayong mapagkukunan. Dinisenyo nila ang mga ito sa anyo ng mga malalaking istraktura na may mga arko at may perpektong pagkahilig upang ang tubig ay hindi dumaloy nang napakabilis (at mabura ang bato), ni masyadong mabagal (at sumingaw o bumaling sa putik). Kapag ang tubig ay umabot sa mga lungsod, sinuportahan ito ng malalaking mga reservoir. Kaya't ito ay binago sa isang network, isang sistema kung saan nakakonekta ang mga pampaligo, mga bukal, banyo, at mga pribadong villa. Kasama rin nila ang mga tubo at sewer. Ang unang aqueduct ay ang Aqua Appia (312 BC), na nasa ilalim ng lupa at 16 kilometro ang haba, habang ang pinakamagandang napanatili na tulay ay ang Puente del Tajo sa Alcá ntara.
Utang nito ang pangalan nito sa tagagawa nito, si Julius
Caesar, na lumikha nito sa layunin na magbahagi ng isang karaniwang kalendaryo ang buong Imperyo ng Roma.
Ito ay batay sa tagal ng isang solar na taon, kahit na mali ang
pagkalkula ko sa mga 11 at kalahating minuto, kaya't sa kalaunan ay pinalitan ito ng maraming latitude ng kalendaryo ng Gregorian na gumawa lamang ng ilang maliit na pagbabago. Gayunpaman, ang kalendaryo ni Julian ay ginagamit pa rin ng maraming mga simbahan ng Orthodox.
Itinatag niya ang 12 buwan sa isang taon: Enero, ng diyos na
si Janus; Pebrero, para sa pagdiriwang ng Februa; Marso para sa Mars; Mayo, ng diyosa na si Maia; Hunyo, para sa diyosa na si Juno, Abril, na nangangahulugang aprire o bukas sa parunggit sa pamumulaklak ng tagsibol; Hulyo, ni Julius Caesar; Agosto, ni Emperor Augustus; Setyembre, bilang ikapitong buwan; Oktubre, bilang ikawalo; at iba pa hanggang Disyembre.
Bagaman ngayon ang isang basilica ay halos eksklusibo na
nauugnay sa simbahang Kristiyano, ang ganitong uri ng istraktura ay nilikha ng mga Romano bilang isang lugar para sa anumang malaking pagtitipon, at ang pinakakaraniwang gamit ay para sa mga korte. Ang pinakamagandang halimbawa ng ganitong uri ng konstruksyon ay ang Basilica ng Severan sa Lepcis Magna (216 AD). Tumayo din sila sa arkitektura para sa pagtatayo ng mga malalaking paliguan gamit ang kanilang mga katangian ng arko at domes, at kasama ang mga swimming pool, mainit at malamig na silid, mga bukal at mga aklatan. Bilang karagdagan sa pagpapataw ng mga pribadong bahay kasama ang kanilang mga hardin o malalaking apartment block na itinayo sa ladrilyo, kongkreto at kahoy, para sa hindi gaanong maayos sa lungsod.
Ang Roma ang unang emperyo na nagtatag ng isang sistema
upang magpalaganap ng impormasyon sa mga tao nito, na tinawag na Acta diurnal (Pang-araw-araw na Kaganapan), isang sulat-kamay na news sheet na may data sa mga kaganapan pampulitika, pagsubok, kampanya ng militar, pagpatay, atbp. Mayroon din silang Acta Senatus, isang talaan ng mga pamamaraan sa Senado ng Roma, na maa-access lamang sa publiko pagkatapos ng mga reporma na ipinakilala ni Julius Caesar sa panahon ng kanyang paghahari.