ΑΡΙΑΔΝΗ

Ιωάννα Τσαλίκη, Σίλια Κουτρουμπή

ΑΡΙΑΔΝΗ
Περίληψη:
Η “Αριάδνη” είναι μια γλυκόπικρη ιστορία, στην οποία η θεϊκή ευημερία είναι
χρωματισμένη με μοιραία τραγωδία. Με συναρπαστική γραφή σε όλη τη διάρκεια και μια φανταστική χρήση
διπλών προοπτικών, παραμένει πιστό στη μυθολογία, ενώ δίνει έμφαση ακριβώς σε δύο ατελείωτα
συναρπαστικούς γυναικείους χαρακτήρες. Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι μια απόλαυση, καθώς
αναμειγνύει μερικούς από τους πιο γνωστούς θρύλους με αντίστοιχους, πιο σκοτεινούς. Η ποιότητα της
αφήγησης είναι τέτοια όπου το βιβλίο γίνεται εξαιρετικά δύσκολο να απορριφθεί. Η πριγκίπισσα
Αριάδνη και η αδερφή της Φαίδρα ζουν στο νησί της Κρήτης, το οποίο κυβερνάται από τον δεσποτικό
πατέρα τους Μίνωα. Εκείνος θυσιάζει δεκατέσσερις άνδρες και γυναίκες από την Αθήνα κάθε χρόνο στα
χέρια του Μινώταυρου. Στεγασμένος σε έναν λαβύρινθο κάτω από το παλάτι, ο Αστερίων
(Μινώταυρος)είναι ο μικρότερος αδερφός της Αριάδνης και της Φαίδρας. Η τελευταία ομάδα επίδοξων
θυμάτων περιλαμβάνει τον Θησέα, τον πρίγκιπα της Αθήνας, που προσφέρθηκε εθελοντικά να θυσιαστεί με
στόχο να εκπληρώσει το πεπρωμένο του. Η Αριάδνη σαγηνεύτηκε από τον Θησέα στην πρώτη τους κιόλας
συνάντηση. Έτσι, συμφωνεί να τον βοηθήσει να σκοτώσει τον Μινώταυρο και να δραπετεύσει από την
Κρήτη ώστε να γίνει γυναίκα του. Ο μοναδικός όρος που έθεσε ήταν να τους συνοδέψει η μικρότερη αδελφή
της, Φαίδρα. Όταν η επικίνδυνη αποστολή τους φέρεται εις πέρας, φεύγουν χωρίς τη Φαίδρα καθώς ο
μεγάλος ήρωας υποσχέθηκε να γυρίσει να την πάρει. Μαζί φτάνουν στο ακατοίκητο νησί της Νάξου, που
ανήκει στον θεό του κρασιού Διόνυσο. Όταν η Αριάδνη ξυπνά το επόμενο πρωί, ο Θησέας και τα Αθηναϊκά
πλοία είχαν φύγει από το νησί. Η Αριάδνη, αφού εγκατέλειψε κάθε ελπίδα πώς ο αγαπημένος της θα γύριζε
για εκείνη, μένει να παλεύει για την επιβίωση, ξεκινώντας μια σειρά γεγονότων που θα μεταμορφώσουν τη
ζωή της ίδιας και της αδελφής της. Οι ζωές τους διασταυρώνονται με περίεργο τρόπο, καθώς οι πράξεις
άλλων χαρακτήρων όπως ο Θησέας και ο Διόνυσος, τους επηρεάζουν πολύ. Παρά το γεγονός ότι η
Αριάδνη είναι ο πρωταγωνιστής, η Φαίδρα είναι από πολλές απόψεις εξίσου κεντρική στην ιστορία. Λέγεται
από την οπτική γωνία και των δύο γυναικών, που είναι εξίσου συμπαθείς και σαγηνευτικές. Αν και
συγκλίνουν αρκετά παρουσιαστούν αντίθετες αντιδράσεις στη μητρότητα.

Χαρακτήρες:
Η εξέλιξη των χαρακτήρων είναι αισθητά εντυπωσιακή καθώς η Αριάδνη ξεκινά ως αφελής και
εντυπωσιακή, προτού μετατραπεί σε κάποιον πιο άγρυπνο άνθρωπο που αμφισβητεί τον κόσμο γύρω της,
διατηρώντας την ευγένεια και τον ιδεαλισμό της. Η Φαίδρα είναι πολύ πιο θαρραλέα, με ισχυρή θέληση και
με ένα επίπεδο ανεξαρτησίας που την έκανε εύκολα να ριζώσει μέχρι το απελπιστικό τέλος της. Παρ' όλη τη
φήμη του ήρωα που νίκησε τον Μινώταυρο, πρέπει να ειπωθεί ότι ο Θησέας είναι ένα πραγματικά ποταπό
άτομο. Το αξιότιμο πρόσωπο που βλέπουμε στην αρχή είναι απλώς ένα καμουφλάζ καθώς αποδεικνύεται ότι
είναι η προσωποποίηση της εξαπάτησης και της τοξικής αυταρέσκειας. Ο Διόνυσος είναι κάπως πιο
περίπλοκος, συχνά επιπόλαιος και δείχνει ότι δεν μοιάζει με άλλους θεούς, αλλά μέσα από τα μάτια της
Αριάδνης αναδεικνύονται σταδιακά τα ελαττώματά του. Δεν υιοθετεί τον ρόλο του κακού ή του καλού, απλά
ενός χαρακτήρα. Η Πασιφάη είναι η μητέρα των κοριτσιών και η γυναίκα που έδωσε ζωή στο τέρας
της Κρήτης. Ο θεός Ποσειδώνας χάρισε έναν λευκό ταύρο στον Μίνωα με σκοπό να τον θυσιάσουν. Ο
βασιλιάς της Κρήτης πίστεψε πώς μπορούσε να εξαπατήσει τον θεό και έτσι θυσίασε έναν κοινό ταύρο
κρατώντας το ιερό ζώο για τον εαυτό του. Θύμα της οργής του Ποσειδώνα εξαιτίας του Μίνωα ήταν η
Πασιφάη, που έμεινε έγκυος από το ιερό ζώο και γέννησε τον Μινώταυρο. Μετά αυτή την εμπειρία δεν ήταν
 ΑΡΙΑΔΝΗ
Ιωάννα Τσαλίκη, Σίλια Κουτρουμπή

πια ο ίδιος άνθρωπος. Δεν παρουσιάζεται καν σαν άνθρωπος, μόνο σαν ένα άψυχο πλάσμα που ακούει αλλά
δεν αντιδρά σε κανένα ερέθισμα. Ο Μίνωας ήταν ο αυταρχικός βασιλιάς της Κρήτης. Βασιλεύει στην
Κνωσό και εμφανίζεται σαν έναν φιλόπλουτο και αναιδή άνθρωπο, χωρίς αισθήματα.

Θέματα Που Θίγονται:

Παρατηρείται στο βιβλίο πώς οι γυναίκες στον ελληνικό μύθο ήταν τόσο συχνά αυτές που
τιμωρούνταν από τους Ολύμπιους για αμαρτίες που διέπραξαν άνδρες, γεγονός που δημιουργεί μια ισχυρή
υποπλοκή. Αυτά περιλαμβάνουν αυτό που συνέβη σχετικά με την αποπλάνηση της Μέδουσας από τον θεό
Ποσειδώνα, την τιμωρία της από την Αθηνά και τη γέννηση του Αστερίωνα σε μια ολοένα και πιο απούσα
Πασιφάη
Η ηρωίδα κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να αντιμετωπίσει την αισχρή κατάσταση στην
οποία εγκλωβίστηκε . Βρέθηκε μόνη της σε ένα ερημικό και άγονο νησί προσπαθώντας να ανακαλύψει
έστω και ένα τρόπο να επιβιώσει. Οι εγωιστικές επιλογές ενός άνδρα ανάγκασαν την κοπέλα να αναπτύξει
το ένστικτο της επιβίωσης σε ένα φαινομενικά άγονο και αφιλόξενο νησί. Εκτός όμως από την Αριάδνη
βλέπουμε μέσα από το βιβλίο και άλλες γυναίκες που δεινοπαθούν και καταπιέζονταν από τους άντρες οι
οποίοι έτειναν να φέρονται εγωκεντρικά και να τις αντιμετωπίζουν ως αντικείμενα. Ουσιαστικά τους
στερούσαν την ελευθερία τους και γίνονταν η αιτία της παθητικότητάς τους.

Η Συγγραφέας:
Η Τζένιφερ Σεντ μεγάλωσε διαβάζοντας ελληνική μυθολογία και γοητευόταν πάντα από τις
άγνωστες ιστορίες που κρύβονταν μέσα στους μύθους. Μετά από δεκατρία χρόνια διδασκαλίας σε σχολεία
της Αγγλίας, έγραψε την Αριάδνη, που αφηγείται τον μύθο του Θησέα και του Μινώταυρου από την οπτική
της Αριάδνης, της γυναίκας δηλαδή, που έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του συγκεκριμένου μύθου.
Η “Αριάδνη” είναι ένα βιβλίο που παρουσιάζει την ιστορία του Θησέα και την νίκη του εναντίων
του Μινώταυρου. Διαβάζοντάς το, εκτός από τον κλασικό μύθο, γνωρίσαμε δυο απίστευτες γυναίκες οι
οποίες δεν δίστασαν και δεν δείλιασαν να θυμώσουν, να επαναστατήσουν και να ζητήσουν. Η φεμινιστική
αυτή εκδοχή της ιστορίας διατυπώθηκε εντυπωσιακά από την οπτική γωνία του θύματος. Απολαύσαμε την
πνευματική άνοδο της κεντρικής ηρωίδας, από ένα πιο παθητικό άτομο σε μια ανεξάρτητη κοπέλα. Η
συγγραφέας έκανε μία εξαιρετική επιλογή στο έργο της εισάγοντας άλλες ιστορίες στην κύρια. Μαθαίνουμε
πώς η Μέδουσα έγινε τέρας και τι ώθησε τον Ίκαρο να πετάξει πολύ κοντά στον ήλιο. Επιπλέον μας άρεσαν
τα εισαγωγικά κεφάλαια όπου παρουσιάζουν την μετατροπή του μικρότερου αδελφού της Αριάδνης στο
σύμβολο της υστεροφημίας του Μίνωα. Ως αντίλογο στην συναρπαστική πλοκή και στις πρωτότυπες βάσεις
του βιβλίου θα μπορούσαμε να πούμε πως η μακρά αναδιήγηση και η λεπτομερής περιγραφή κουράζουν τον
αναγνώστη με αποτέλεσμα να χάνει το ενδιαφέρον του. Συνοψίζοντας, η “Αριάδνη” είναι ένα αρκετά καλό
βιβλίο που αξίζει να το διαβάσουν όλοι όσοι τους ενδιαφέρει η ελληνική μυθολογία!