Καταδιώξεις θεων , εχθροι των θεών ,

ηρωες – περσεας

καταδιώξεις των θεών

α) γαννυμίδης- - αρπαγή από δία – οινοχόος των θεών – μεταμόρφωση δια σε αετό –
σύμβολα αγγειογράφων ( κόκκορας κτλ. ) =ο μύθος του γαννιμίδη έχει ευρύτερη απήχηση και δένει
εικονογραφικά στο πλαίσιο των καταδιώξεων συγκεκριμένα ο γαννιμίδης ήταν γιος του βασιλιά της Τροίας και
έγινε οινοχόος των θεών συγκεκριμένα υπάρχει ένα πήλινο άγαλμα από την Ολυμπία που δείχνει τον δια να
αρπάζει τον γαννιμίδη ενώ υπάρχει και ένας κρατήρας που δείχνει τον γαννιμίδη ως οινοχόο των θεών το
παραπάνω επιβεβαιώνει τον μύθο μιας και γνωρίζουμε πως ο δίας ερωτεύτηκε τον γανιμίδη γι αυτό και τον άρπαξε
μεταμορφωμένος ως αετός με προορισμό τον Όλυμπο έπειτα ο μύθος αναφέρει πως στην συνέχεια ο δίας χάρισε
την αθανασία στον γανιμήδη και τον προόρισε για οινοχόο των θεών του ολύμπου επίσης σε ένα αγγείο της ν.
Ιταλίας παρουσιάζεται ο Δίας , ο κόκορας ως ερωτικό δώρο και ο γανιμίδης που υποδηλώνει πάλι την αρπαγή του
από τον Δία -- σύμβολα που παρουσιάζουν οι αγγειογράφοι βοηθούν να καταλάβουμε ηλικίες και περιεχόμενα
π.χ. ο γανιμίδης στο αγγείο κρατά τον κόκκορα που αποτελούσε το δώρο του δια και υποδήλωνε μια ερωτική
ατμόσφαιρα ή ο γανιμίδης κρατώντας το παιχνίδι του και έχοντας μακριά μαλλιά μας κάνει να καταλάβουμε πως
ακόμα είναι παιδί επίσης σε ένα ετρουσκικό κάτοπτρο απεικονίζεται ο γαννμίδης να τον αρπάζει αετός

αρπαγή Αμφιτρίτης από ποσειδώνα = η εικονογραφία της αρπαγής της Αμφιτρίτης από τον
ποσειδώνα είναι ιδιαίτερη μιας και σε ορισμένες περιπτώσεις υποτείθεται πως ο ποσειδώνας
μεταμορφώθηκε σε σάτυρο ωστόσο όταν βλέπουμε ομάδα σατύρων πρόκειται για σατυρικό δράμα
( θεατρική παράσταση) όπου οι σάτυροι βοηθούν τον ποσειδώνα να αρπάξει την νύμφη ανεμώνη
επίσης άλλες παραστάσεις δείχνουν τον ποσειδώνα να αρπάζει μια γυναίκα και γενικά σε όλες τις
περιπτώσεις καταδίωξης όλων των θεών οι γυναίκες απεικονίζονται να κρατούν ένα καλάθι στο οποίο
έβαζαν μαλλί επίσης ο ποσειδώνας κατά την καταδίωξη κρατούσε την τρίαινα ή δελφίνι ώστε να
ξεχωρίζει πως είναι αυτός και όχι ο Δίας ακόμα σύμφωνα με τον μύθο η Αμφιτρίτη βρίσκονταν στην
Νάξο και τότε την βρήκε ο ποσειδώνας και την άρπαξε ξαφνικά με αποτέλεσμα να γίνει βασίλισσα του
ωκεανού

β) Απόλλωνας , Διόνυσος , Ερμής , πάνας – αρπαγές = ο Απόλλωνας ήταν θεός που άρπαζε και η
πιο γνωστή αρπαγή του Απόλλωνα είναι αυτή της μάντισσας στην λέσβο αλλά η εικονογραφία δεν δίνει πολλά
στοιχεία επίσης ο Ερμής κατά κύριο λόγο ασχολείται με την αρπαγή εφήβων και δευτερεύον γυναικών επιπλέον
ο θεός πάνας απεικονίζεται να καταδιώκει σπάνια αλλά όταν εμφανίζεται παρουσιάζεται ως επιθετικός προς
χωριατόπαιδα και ζώα τέλος παρόλο που γνωρίζουμε για την σχέση του Διόνυσου με την Αριάδνη εμφανίζεται και
αυτός αν και σπανιότερα ως διώκτης γυναικών

γ) Βορέας – κατώτερη θεότητα - αρπαγή αθηναίας πριγκίπισσας = Άρα οι πιο δημοφιλής στην
καταδίωξη ανώνυμων ή επώνυμων γυναικών ήταν ο Δίας και ο ποσειδώνας και η τρίτη πιο δημοφιλής ανδρική
μορφή ήταν ο Βορέας συγκεκριμένα ο Βορέας αποτελούσε κατώτερη θεότητα και υποτίθεται πως ήταν ο βόρειος
άνεμος επίσης ο Βορέας γίνετε δημοφιλής μιας και οι Αθηναίοι τον θεωρούσαν γαμπρό τους διότι υποτίθεται πως
είχε αρπάξει την Αθηναία πριγκίπισσα ( σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ) γι αυτό και στο Αρτεμίσιο ο Βορέας
θεωρούνταν πως βοήθησε τους Αθηναίους μιας και φυσώντας διέλυσε τον στόλο των περσών έτσι το μοτίβο του
Βορέα που άρπαξε την Αθηναία πριγκίπισσα έγινε δημοφιλή στην τέχνη από το 480 και μετά συγκεκριμένα η
πριγκίπισσα υποτίθεται πως έπαιζε με τις φίλες της και τότε ο Βορέας προσγειώθηκε και την άρπαξε επίσης ο
Βορέας συνήθως εμφανίζεται με θρακικό ρούχο , κοντό χιτωνίσκο , μπότες , φτερά , άγρια γένια και μαλλιά
επιπλέον σε παλαιότερες απεικονίσεις δεν παρουσιάζεται με φτερά αλλά μετά η εικονογραφία του
κανονικοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό που δεν χρειάζονταν καν να υπάρχουν οι γύρω μορφές μιας και μπορούσε
κανείς να καταλάβει τον μύθο επίσης ένα αγγείο του ζωγράφου της ορυθίας απεικονίζει τον Βορέα να έχει
αρπάξει την γυναίκα ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις απεικονίζεται ο Βορέας είτε να έχει αρπάξει την
Αθηναία πριγκίπισσα είτε να προσγειώνεται επίσης έξω από την Αθήνα το μοτίβο της καταδίωξης του Βορέα δεν
ήταν συνηθισμένο ( εμφάνιση μόνο στην ετουρία)

δ) Ηώ – αρπαγές - θάνατος γιού της σε μονομαχία με Αχιλλέα = η πιο δημοφιλής άρπαγας είναι
η Ιώ η οποία αποτελεί την μοναδική γυναικεία μορφή που αρπάζει συγκεκριμένα η ηώ είχε δύο στόχους όπου
ήταν ο ήρωας της αττικής και κυνηγός κέφαλος και ο τιθωνός συγκεκριμένα ήταν η μόνη γυναικεία θεότητα την
οποία τιμώρησε η Αφροδίτη να έχει ασίγαστο ερωτικό πάθος για άνδρες επομένως συναντάμε την ιώ/ αυγή ως
επιθετική θεά και κατακτήτρια των ανδρών επίσης ο κυνηγός κέφαλος εμφανίζεται με μια συγκεκριμένη
εικονογραφία καθώς φορά μανδύα , κοντό χιτώνα , πέτασο , μπότες και κρατά δύο ακόντια επίσης η ιώ είναι πάντα
φτερωτή και ο τιθωνός συχνά εμφανίζεται να κρατά λύρα μιας και ήταν μικρό παιδί σε ένα αγγείο απεικονίζεται η
προσπάθεια του τιθωνού να αμυνθεί κάτι που αποτελεί εξαίρεση μιας και δεν βλέπουμε θνητούς να αμύνονται σε
θεούς επίσης συχνά η ιω φαίνεται να μεταφέρει το νεκρό σώμα του γιου της ο οποίος σκοτώθηκε στην μονομαχία
με τον Αχιλλέα άρα σε κάποιες περιπτώσεις είναι πιθανό να μην υπάρχει η αρπαγή του τιθωνού αλλά η ιώ που
μεταφέρει τον νεκρό γιό της έτσι συχνά δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν κουβαλά τον νεκρό γιο της ή τον τίθωνα
παιδί

ε ) Αδης - αρπαγή Περσεφόνης - μύθος περσεφόνης ( δήμητρα , 6 μήνες κτλ. ) = η

περσεφόνη ήταν κόρη της δήμητρας και του δία και όσο μεγάλωνε γίνονταν όλο και πιο όμορφη με αποτέλεσμα να
την ερωτευτεί ο πλούτωνας και να την κλέψει συγκεκριμένα σύμφωνα με τον μύθο η γη χωρίστηκε στην μέρη και
μέσα από τα έγκατα παρουσιάστηκε ένα άρμα με οδηγό τον πλούτωνα ο οποίος άρπαξε την περσεφόνη και την
πήγε στον κάτω κόσμο έπειτα η δήμητρα έψαχνε παντού την κόρη της αλλά δεν την έβρισκε με αποτέλεσμα η γη
να μαραθεί έτσι η κόρη ήθελε να επιστρέψει στην μητέρα της γι’ αυτό προέκυψε ο συμβιβασμός 6 μήνες να
βρίσκεται στον κάτω κόσμο με τον άδη και 6 μήνες στον πάνω κόσμο με την μητέρα της συγκεκριμένα τους 6
μήνες που βρίσκονταν η περσεφόνη με την μητέρα της η γη άνθιζε και ο ήλιος έβγαινε ενώ τους υπόλοιπους 6
μαράζωνε έτσι διάσημη αρπαγή στην μυθολογία ήταν η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη ωστόσο δεν ήταν
δημοφιλής στην Ελλάδα προφανώς για λόγους ελευσίνιας ιδεολογίας ωστόσο την συναντάμε συχνά στην νότια
Ιταλία έτσι σε ένα αγγείο φαίνεται ο Άδης να έχει αρπάξει την Περσεφόνη ενώ απεικονίζεται ο κέρβερος και άλλες
μορφές επίσης ο μύθος απεικονίζεται σε μεγάλο αριθμό πύλινων πλακιδίων ( αναθήματα) που έδειχναν είτε τον
Άδη να αρπάζει την Περσεφόνη είτε έναν νεαρό άνδρα να αρπάζει μια γυναίκα και εκεί υπάρχει μια αμφιβολία για
τον μύθο --- επίσης το θέμα συνδέεται με τον γυναικείο κόσμο διότι η αρπαγή και ο θάνατος της περσεφόνης
οδήγησε στην επιστροφή της

Οι εχθροί των θεών

Ζ) Εχθροί δια - μύθος τιφών =υπάρχουν απεικονίσεις όπου ο δίας καταβάλει αρχέγονα τους αντιπάλους
του επίσης η εικονογραφία του δια να πετά κεραυνό και να καταβάλει τέρατα προέρχεται από την ανατολή στον
ελλαδικό κόσμο γύρω στο 690 ξεκίνησε η εικονογραφία με τον δια να κρατά έναν κεραυνό και να αντιμετωπίζει
έναν Κένταυρο ο οποίος στην μυθολογία δεν αποτελούσε αντίπαλο του δια άρα οι αγγειογράφοι σε μια πρώιμη
φάση το τερατώδες το εμφάνιζαν με τα χαρακτηριστικά Κενταύρου ωστόσο αργότερα η εικονογραφία
ακολουθούσε ότι έλεγαν οι πηγές – έτσι αυτός που απεικονίζονταν ως κένταυρος ήταν στην ουσία ο μεγαλύτερος
αντίπαλος του δια ο τιφών ο οποίος είχε 100 φιδίσια πόδια ( π.χ. λακωνική κύλικα) επίσης ο τιφών και η
τιτανομαχία δεν ήταν δημοφιλής αλλά η γιγαντομαχία αποτελούσε σημαντική νίκη των θεών μιας και τότε
εδραίωσαν την κυριαρχία τους ακόμη σύμφωνα με τον μύθο ο τιφών είχε τερατώδης μορφή ( άνθρωπος από την
μέση και πάνω και τέρας από την μέση και κάτω με φιδίσια πόδια ) και αποτελούσε γιο της γαίας και γεννήθηκε
μετά την εξόντωση των γιγάντων ενώ μια άλλη εκδοχή αναφέρει πως ήταν γιός της ήρας επίσης αναφέρεται πως
ο τυφώνας ανέβηκε στον Όλυμπο για να εκδικηθεί για τον χαμό των γιγάντων και τότε οι θεοί κρύφτηκαν
μεταμορφωμένοι σε ζώα για να μην τους βρει τότε ο δίας άρχισε να καταδιώκει τον τιφώνα πετώντας του
κεραυνούς ωστόσο ο τιφώνας κατάφερε να ακινητοποιήσει τον δια και να του κόψει τους τένοντες από τα χέρια και
τα πόδια ωστόσο ο δίας ανέκτησε την χαμένη του δύναμη και κατάφερε στο τέλος να εξοντώσει τον τιφώνα
πετώντας τον στο όρος αίτνα

Η) Γιγαντομαχία = η γιγαντομαχία αφορά την πάλη των θεών με τους γίγαντες και στην τελευταία μάχη
εδραιώθηκε η κυριαρχία των θεών τα βήματα που ακολουθήθηκαν ήταν πως αρχικά έγινε η διάσωση του δια από
τον Κρόνο , το διώξιμο του Κρόνου , ο πόλεμος με τους τιτάνες και έπειτα την εξέγερση των γιγάντων και μετά από
όλα αυτά οι θεοί εδραίωσαν την κυριαρχία τους άρα η κυριαρχία των θεών ήταν το σύμβολο της νίκης της τάξης
απέναντι στο χάος επιπλέον σύμφωνα με τον μύθο η γιγαντομαχία άρχισε όταν η γαία προέτρεψε τα παιδιά της
τους γίγαντες να πάρουν την εξουσία από τους θεούς μιας και είχε ήδη εξαγριωθεί από το φιάσκο της τιτανομαχίας
επίσης σύμφωνα με τον μύθο ο κάθε θεός πάλευε με τον δικό του τρόπο με στόχο να εξοντώσει τους γίγαντες
ακόμη ο Διόνυσος αποτελούσε ειδική περίπτωση στο θέμα της γιγαντομαχίας καθώς πολεμούσε με την βοήθεια
λιονταριών , πανθήρων και αργότερα σατύρων και μενάδων (σαν ακολουθία ) έτσι τον 5ο αι στους ναούς της
Αθήνας το εικονογραφικό θέμα στις μετόπες συχνά απεικονίζεται μια σειρά από μάχες όπου τρεις από αυτές ήταν
δεδομένες ( αμαζονομαχία , κενταυρομαχία , γιγαντομαχία ) έτσι οι παραπάνω τρεις μάχες συμβολίζουν νίκη του
ανθρώπινου είδους πάνω στο χάος της φύσης που το αντιπροσώπευαν οι Κένταυροι και την εδραίωση της κοσμικής
κυριαρχίας των θεών πάνω στο κοσμικό χάος που εξέφραζαν οι γίγαντες επίσης αργότερα στην ελληνιστική
περίοδο το βασίλειο της περγάμου το οποίο ήθελε να είναι η νέα Αθήνα μετά από μια περίφημη μάχη ενάντια
στους γαλάτες και τους πέρσες στην μ Ασία πρόσθεσε στον κανόνα του μύθου την μάχη ενάντια στους πέρσες και
τους γαλάτες έτσι υπάρχουν δύο συμπλέγματα παραστάσεων που έστησαν οι βασιλείς της περγάμου στην αθήνα
όπου υπήρχαν γίγαντες , γαλάτες , αμαζόνες και πέρσες ένα μνημείο που εμφανίζεται ήταν ο θησαυρός των
σιφνίων στους δελφούς όπου υπήρχαν 4 σειρές από μετόπες και στην μια απεικονίζεται η γιγαντομαχία επίσης οι
θεοί μάχονταν στην γιγαντομαχία μαζί με τον θνητό Ηρακλή τον οποίο έφερε η Αθηνά μιας και ο χρησμός ανέφερε
πως οι θεοί μόνο μαζί με έναν θνητό θα μπορούσαν να κερδίσουν την μάχη με τους γίγαντες έτσι τα κεντρικά
πρόσωπα στην γιγαντομαχία ήταν το άρμα που μάχονταν Αθηνά – Δίας και Ηρακλής επίσης στην γιγαντομαχία
εμφανίζονται και άλλες γυναικείες και ανδρικές ένοπλες θεότητες ενώ κάποιοι είχαν την δική τους εικονογραφία
στην γιγαντομαχία π.χ. Διόνυσος επίσης το θέμα εμφανίζεται στο χαμένο αέτωμα του ναού στους Δελφούς μιας και
το περιγράφει ο ιων ωστόσο ο ναός γκρεμίστηκε και έπειτα ξαναχτίστηκε επίσης η γιγαντομαχία απεικονίζονταν
και στο πέπλο της αθηνάς στα μεγάλα παναθήναια ενώ ήταν ένα δημοφιλές θέμα ειδικά σε αγγεία που βρέθηκαν
στην ακρόπολη επιπλέον στην εικονογραφία οι γίγαντες σε πρώτη φάση εμφανίζονται σαν κανονικοί οπλίτες ενώ
οι θεοί εμφανίζονται με τα δικά τους διακριτά σύμβολα( π.χ. Ερμής με στεφάνι κισσού)

Θ) γιγαντομαχία και θεοί = στην γιγαντομαχία υποτίθεται πως οι θεοί χρησιμοποιούσαν νησιά ενάντια
στους γίγαντες γι’ αυτό και ο βασικός αντίπαλος της Αθηνάς ήταν ο εγκέλαδος έτσι όταν κινούνταν ένα νησί
θεωρούνταν πως κινούνταν ο γίγαντας από κάτω έτσι συχνά στην εικονογραφία δεσπόζει η μορφή του ποσειδώνα
είτε μόνος του με κάποιους αντιπάλους είτε στο κέντρο μιας παράταξης μεμονωμένα άλλοι θεοί όπως ο Ήφαιστος
μάχονταν με τα εργαλεία της δουλειάς του ( σιδηρουργού) επίσης στην γιγαντομαχία υπήρχε γκάμα θεών όπως
ηρακλης, διας , αθηνά , ερμής , απόλων , διόνυσος , αφροδίτη κτλ. αυτό το θέμα προσφέρεται συχνά για την
διακόσμηση μεγάλων επιφανειών μιας και τα πρόσωπα που εμπλέκονται είναι πολλά επίσης η Αθηνά και ο
ποσειδώνας εμφανίζονται στις περισσότερες παραστάσεις να πολεμούν έναν γίγαντα με αποτέλεσμα να είναι
δημοφιλής ως προς αυτό το θέμα (π.χ. στην ετρουσκική τέχνη η αθηνά εμφανίζεται να ξεριζώνει το ένα χέρι του
γίγαντα) κάποιες φορές στην απεικόνιση μιας πραγματικής μάχης ενσωματώνεται και η γιγαντομαχία ως
ιδεολογικό επιστέγασμα (το σκεπτικό ήταν πως όπως οι θεοί έφεραν την κοσμική τάξη έτσι και κάποιος έφερε την
τάξη στον τόπο του – π.χ. Αθηναίοι με περσικούς πολέμους ) έτσι το θέμα της γιγαντομαχίας ήταν πολύ δημοφιλής
στην πλαστική λόγω ιδεολογικής χρήσης του θέματος από την Αθήνα επίσης σταδιακά το θέμα απέκτησε πολιτικές
διαστάσεις με την εμφάνιση του στους ναούς και από ένα σημείο και μετά εξαφανίστηκε επίσης οι γίγαντες τόσο
στον ελλαδικό χώρο και στον ιταλικό εμφανίζονται να μάχονται με βράγχιά από ένα σημείο και μετά και όχι ως
οπλίτες που εμφανίζονταν στις πρώτες απεικονίσεις ενώ στην πέργαμο οι γίγαντες εμφανίζονται με ζωώδες το
κάτω μέρος του σώματος έτσι αυτή είναι η κύρια ιστορία όπου οι θεοί εχθρεύονται εναντίον μιας άλλης ομάδας
ενώ στην τιτανομαχία δεν υπάρχει εικονογραφία με εξέρεση τον τιφώνα

Ι ) εχθροί των θεών - ακταίων – κυνηγός – μεταμόρφωση από άρτεμης σε ελάφι – τον
κατασπάραξαν τα σκυλιά του = οι μορφές που παρουσιάζονται ως εχθροί των θεών κατά βάση
αμφισβητούν τις ικανότητες των θεών συγκεκριμένα ο ακταίων ήταν κυνηγός ο οποίος υποτίθεται αμφισβήτησε
την Άρτεμης και η τιμωρία του ήταν να το φάνε ζωντανό τα σκυλιά του τα οποία τον έβλεπαν ως ελάφι επίσης
όταν πέθανε και τον κατασπάραξαν τα σκυλιά έψαχναν να βρουν τον αφέντη τους και ήταν ανήσυχα τότε παλιός
δάσκαλος του χείρωνας ζωγράφισε την εικόνα του ακταίων και την έβαλε σε ένα σπήλαιο με αποτέλεσμα να
ηρεμίσουν τα σκυλιά διότι πλέον τον έβλεπαν το θέμα παρουσιάζεται σε μια μετόπη στον Σελινούντα όπου
απεικονίζεται η Αρτέμης να δίνει εντολή στα σκυλιά και αυτά κατασπαράσσουν τον ακταίων επίσης το θέμα αυτό
ήταν σχετικά δημοφιλές στην ελλαδόμορφη κεραμική αλλά κυρίως το συναντάμε στα ερυθρόμορφα αγγεία επειδή
ο ακταίων στα μάτια των σκυλιών του είναι ελάφι γι’ αυτό απεικονίζεται συχνά με κεφάλι ελαφιού επάνω του
παρόλο που ο ίδιος δεν είχε στην πραγματικότητα μεταμορφωθεί επίσης σε κάποια αγγεία υπήρξε η
προσωποποίηση της λύσας στον μύθο του ακταίων π.χ. σε ένα αγγείο υπάρχει η προσωποποίηση της λυσας των
σκυλιών γι αυτό και ο ακταίων έχει ένα σκυλί στο κεφάλι του και παρουσιάζεται με κέρατα ( μιας και τα ζώα τον
βλέπαν σαν ελάφι) άρα μερικά χαρακτηριστικά σημάδια συνόδευαν τις μορφές ακόμα και αν δεν
μεταμορφώνονταν στην πραγματικότητα του μύθου βέβαια στην περίπτωση του ακταίων δεν υπάρχει
μεταμόρφωση αλλά αυτό αφορά το πως έβλεπαν τα σκυλιά του

Κ ) εχθροί των θεών – Τιτυός – βιασμος λητώς – θάνατος από παιδιά της – γρύπας και
συκώτι =ο Τιτυός ήταν ο γίγαντας και γιός της γαίας και του δίας που επιτέθηκε στην λιτώ παρακινούμενος από
την ήρα με στόχο να την βιάσει ωστόσο επενέβησαν τα δύο παιδιά της λητώς ( άρτεμης και απόλλων ) και τον
σκότωσαν με τα τόξα τους το θέμα εμφανίζεται σε ασπίδες αργολικού τύπου και σε λίγα αττικά αγγεία με τον
γίγαντα να εμφανίζεται συνήθως με πλούσιο τρίχωμα κάτι που παραπέμπει σε ένα απολίτιστο ον (όμοια
εμφανίζονταν και οι σάτυροι ή οι Κένταυροι )επίσης το θέμα του Τιτυού είναι πολύ πιο διαδεδομένο στην ετουρία
και π.χ. σε μια κερετανή υδρία εμφανίζεται η λητώ να τρέχει προς τα παιδιά της την ώρα που αυτά τοξεύουν και
σκοτώνουν τον γίγαντα επίσης στον μύθο του Τιτυού εμφανίζεται σε μια απεικόνιση ο Απόλλωνας σε φτερωτό
άρμα να σκοτώνει τον Τιτυό με ξίφος έπειτα η τιμωρία του Τιτυού προέβλεπε την ακινησία του και κάθε μέρα
ένας αετός του έτρωγε το συκώτι χωρίς αυτός να μπορεί να αντιδράσει μάλιστα σύμφωνα με τον μύθο ο
οδυσσέας κάποια στιγμή αντίκρησε το σώμα του τιτυού στον κάτω κόσμο με τον αετό να του τρώει το συκώτι

Λ ) Εχθροί των θεών – Νιόβη – εχθροί άρτεμης και απόλλωνα = εχθροί του Απόλλωνα και της
Άρτεμης ήταν η Νιόβη και τα παιδιά της συγκεκριμένα η νιόβη συγκρίθηκε με την λητώ και τα παιδιά της άρτεμη
και απόλλωνα σε σχέση με την ομορφιά έτσι η οργή της λυτώς κινητοποίησε τον Απόλλωνα με την Άρτεμης όπου
σκότωσαν τα παιδιά της Νιόβης και αυτή έγινε βράχος από την θλίψη της συγκεκριμένα τον μύθο επιβεβαιώνει
ένα αγγείο της ν . Ιταλίας που δείχνει την Νιόβη να μεταβάλλεται σε πέτρα και οι μορφές γύρω της προέρχονται
από την τραγωδία ‘’ Νιόβη’’ ( π.χ. αγγελιοφόρος κτλ. )

Οι ήρωες – οι γιοί των θεών- περσέας

Μ ) οι γιοι των θεών – περσεας – βελερεφοντης , Ηρακλής και Θησέας = οι ήρωες ήταν όντα με
μεταφυσικές ικανότητες γι’ αυτό και δέχονταν λατρεία επίσης πολλές φορές ο ήρωας ήταν ένα ανθρώπινο ον
ωστόσο πέρα από τα ανθρώπινα μεγέθη ενώ υπήρχαν ήρωες με θεραπευτικές ιδιότητες (π.χ. ήρωες γιατροί στην
Αθήνα) ωστόσο οι πιο βασικοί και οι πρωταρχικοί ήρωες ήταν ο περσεας , ο βελερεφόντης , ο ηρακλης και ο θησέας
οι οποίοι ήταν πιο δημοφιλής στην τέχνη ενώ είχαν υπεροπτικό χαρακτήρα επίσης στην τέχνη στην περίπτωση του
περσεα πιο δημοφιλής είναι οι αντίπαλοι του και το ίδιο ίσχυε εως ένα βαθμό για τον βελερεφόντη με την χίμαιρα
επίσης ο ηρακλης ήταν ο πιο δημοφιλής ήρωας γι αυτό πίστευαν πως έφτασε κατευθείαν στο στάτους του θεού
πηγαίνοντας στον Όλυμπο ο θησέας ήταν τοπικός ήρωας της Αθήνας αλλά γι αυτόν ίσχυε ένα παράδοξο καθώς ο
μύθος του μινώταυρου ήταν πανελλήνιος ενώ όλη η υπόλοιπη μυθολογία του φαίνεται να αναπτύσσεται μόνο στην
Αθήνα-- επίσης ο ήρωας την αρχαϊκή περίοδο ήταν ο Ηρακλής παντού ωστόσο στην Αθήνα έγινε συνειδητά η
αντικατάσταση του από τον Θησέα έτσι το παραπάνω καταλαβαίνουμε καλύτερα σε ένα μνημείο στους δελφούς
όπου οι μισές μετόπες απεικονίζουν τον Ηρακλή και οι άλλες μισές των Θησέα αυτή η αλλαγή έδειχνε το πέρασμα
από την αριστοκρατική Αθήνα του Ηρακλή προς την δημοκρατική Αθήνα του Θησέα

Ν ) ήρωες – περσεας – γέννηση του από δανάη και δια ως χρυσή βροχή - μύθος με
μέδουσα = ο περσέας γεννήθηκε όταν ο Δίας μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή και επισκέφτηκε την Δανάη
παρά τις προσπάθειες του πατέρα της επίσης ο πατέρας της δανάης μόλις γέννησε την έκλεισε μέσα σε ένα κουτί
μαζί με το μωρό το οποίο πέταξε μαζί με αυτή στην θάλασσα έτσι οι περισσότερες σκηνές δείχνουν τον ξυλουργό
που φτιάχνει το συγκεκριμένο κουτί ή την στιγμή που κλείνεται μέσα του η Δανάη επίσης υπάρχουν σπάνιες σκηνές
που απεικονίζουν την εύρεση της Δανάης και τον απεγκλωβισμό της από το κουτί έπειτα λέγετε πως το κουτί
ξεβράστηκε στην Σέριφο όπου βασίλευε ο τύραννος πολυδέκτης ο οποίος φέρθηκε άσχημα στον περσέα και την
δανάη έτσι ο περσέας αποφάσισε να τον εκδικηθεί και να του κάνει δώρο το κεφάλι της μέδουσας ---βασικός ο
μύθος του περσέα αφορά την προσπάθεια του να σκοτώσει μια γοργόνα- την μέδουσα έτσι ο περσέας
απευθύνθηκε στις γραίες για να του δείξουν τον δρόμο ώστε να βρει την μέδουσα επίσης η πιο σημαντική στιγμή
του μύθου είναι αυτή του αποκεφαλισμού και υπάρχουν λίγα άλλα επεισόδια που συνοδεύουν αυτή την ιστορία
μια βασική παραλλαγή από το 670 εως τον 4 ο αι ήταν πως ο περσεας δεν έπρεπε να κοιτάξει την μέδουσα την ώρα
που της έκοβε το κεφάλι καθώς θα πέτρωνε επίσης αρχικά οι γοργόνες ( όπως και άλλα τέρατα) απεικονίζονταν με
μορφή κενταύρου ωστόσο αργότερα ανέπτυξαν την δική τους εικονογραφία (όν με ανοιχτό στόμα , έξω την
γλώσσα , φίδια στα μαλλιά , γένια και δερματοστιξία στο κούτελο ) επίσης από την στιγμή που ο περσέας σκότωσε
την μοναδική θνητή από τις γοργόνες οι υπόλοιπες τον καταδίωξαν ακόμη υποτίθεται πως από το κεφάλι της
μέδουσας ξεπήδησαν δύο όντα όπου το ένα ήταν ο πήγασος και το άλλο ο χρυσαν στην εικονογραφία ο περσεας
εμφανίζεται να κρατά ένα σακούλι ώστε να βάλει μέσα το κεφάλι της μέδουσας γενικά αυτός ο μύθος
απεικονίζεται σε πολλά αττικά αγγεία αλλά και κάτοπτρα , μετόπες , έργα μικρογραφίας με αποτέλεσμα ο περσεας
να αποτελεί δημοφιλή ήρωα επίσης υπάρχει μια απεικόνιση από σατυρικό δράμα όπου ο περσέας δείχνει το
κεφάλι στους σατύρους οι οποίοι φεύγουν τρομοκρατημένοι επιπροσθέτως ο περσέας από την στιγμή που δεν
μπορούσε να κοιτάξει την μέδουσα απεικονίζεται να βλέπει μόνο την αντανάκλαση της στην ασπίδα της Αθηνάς
έτσι καταλαβαίνουμε πως σε αυτό του το εγχείρημα είχε βοήθεια από τους θεούς στην συνέχεια σύμφωνα με τον
μύθο ο περσεας έχοντας το κεφάλι της μέδουσας γύρισε στην Σέριφο βρήκε τον βασιλιά πολυδεύκη και τον έκανε
να κοιτάξει το κεφάλι ώστε να πετρώσει

Ξ ) γοργόνες , εικονογραφία = επίσης η καταγωγή των γοργόνων θεωρείται πως είναι διάφοροι δαίμονες
της μεσσοποταμίας ενώ συχνά εμφανίζονταν ρυτιδιασμένες να έχουν άσεμνη στάση , φτερωτές , να έχουν φίδια
αντί για μαλλιά κτλ. για παράδειγμα υπάρχει ένας πρώιμο αρύβαλος όπου εμφανίζεται ( η γοργόνα) με την γλώσσα
έξω επίσης το πιο χαρακτηριστικό μνημείο αποτελεί το αέτωμα στην Κέρκυρα και από εκεί και πέρα η μορφή του
γοργονίου ώστε να λειτουργήσει ως αποτρόπαιο βρίσκεται σε πολλά αρχαικά μνημεία ( π.χ. στο κέντρο του
αετώματος) συχνά υπάρχει είτε μια μορφή γοργόνας είτε μόνο το κεφάλι και από εκεί και πέρα εναλλάσσονται με
μορφές σατύρων σε υδρορροές στους ελληνικούς ναούς ή στην Ιταλία ήταν ακροκέραμο γοργόνιο με εναλλαγή με
σατύρους -επίσης το σύμβολο της γοργόνας εμφανίζεται σε νομίσματα και στην Αθήνα τα νομίσματα που
κόβονταν στην εποχή του λισιστράτη έχουν διάφορους τύπους επάνω τους επιπλέον το γοργόνιο συχνά
χρησιμοποιείται ως έμβλημα στην ασπίδα μιας και αποτελεί κάτι τρομακτικό για να δει ο αντίπαλος επίσης το
γοργόνιο λόγω του ότι ήταν τρομακτικό μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στον πάτο ενός αγγείου διότι πίστευαν πως
αν πίνεις κρασί και κοιτάς το γοργόνιο τότε σε φυλάει το κακό μάτι σε διάφορες περιοχές το γοργόνιο αποτελούσε
έμβλημα σε σφραγιδόλιθους , σε κοσμήματα , σε αναθεματικές ασπίδες επίσης από την εποχή του φειδία η
γοργόνα έχασε την ασχήμια της και μετατράπηκε στις απεικονίσεις σε ένα πιο όμορφο πρόσωπο

Ο ) Ήρωες – περσεας – άλλος μύθος= σύμφωνα με τον μύθο ο περσέας πετούσε με την Πήγασο πάνω
από την Αιθιοπία και τότε είδε πως ο βασιλιάς των αιθιόπων ήταν έτοιμος να σκοτώσει την κόρη του Ανδρομέδα
συγκεκριμένα ο λόγος ήταν πως η ανδρομέδα ήταν λευκή αλλά όλοι οι άλλοι ήταν μαύροι με αποτέλεσμα ο
βασιλιάς να καταλάβει πως δεν είναι δικό του παιδί έτσι ο περσέας έσωσε την ανδρομέδα από τον βέβαιο θάνατο
αυτός ο μύθος είναι δημοφιλής στην τέχνη και υπήρχαν πολλές παραστάσεις γύρω στο 450 και από εκεί και πέρα
τον συναντάμε συχνά στην ν. ιταλία όπου ασχολούνταν συχνά με την αθηναϊκή τραγωδία έτσι ο μύθος ήταν
συνηθισμένο θέμα στα αττικά αγγεία που εμπνέονταν από την τραγωδία

Π ) Γενικά μύθος περσέα – παππους περσέας ακταίων = ο μύθος του περσέα έχει φολκλορικά
στοιχεία δηλαδή στοιχεία λαϊκού παραμυθιού και προφορικού λόγου επιπλέον ο παππούς του περσέα ακταίων
είχε καταφύγει στην λάρισα ώστε να αποφύγει την εκπλήρωση του χρησμού σχετικά με τον περσέα ωστόσο ο
περσέας κατέφυγε στην λαρισα για να πάρει μέρος σε κάποιους αγώνες προς τιμήν του πατέρα του και τότε
καταλάθος χτύπησε έναν από τους θεατές στο κεφάλι ο οποίος τελικά ήταν ο παππούς του ακταίων