Διόνυσος , σάτυροι , νύμφες , αριάδνη ,

ήφαιστος – η επιστροφή , Αχιλλέας και Τρωίλος

Διόνυσος - σατυροι – θιασος – μεναδες

Α ) Διόνυσος- ύπαρξη σε πολλά αγγεία ως θεός του συμποσίου – σύνδεση με άλλους
θεούς – ακολουθία από σατύρους και μενάδες -διακριτά σύμβολα - συσχετισμός με
γάμους θέτιδας και πυλέα - εικονογραφία = η αναλογία των έργων που απεικονίζουν τον Διόνυσο
στην κεραμική είναι πολύ μεγαλύτερη από την θέση που ενδεχομένως κατείχε συνολικά στην λατρεία και αυτό
γιατί ήταν ο θεός του συμποσίου και επειδή τα αγγεία χρησιμοποιούνταν κατά κύριο λόγο στο συμπόσιο επίσης
ακόμη ένας λόγος που εμφανίζεται συχνά ο Διόνυσος είναι πως ενώ δεν έχει ανεπτυγμένη μυθολογία είναι
σημαντικός γιατί τον συνδέουν με άλλους θεούς ( π.χ. Ήφαιστο , Δία κτλ. ) επιπροσθέτως οι πιο πολλές
παραστάσεις δεν αφορούν μυθολογικά επεισόδιά από την ζωή του θεού αλλά αφορούν είτε την παρουσία του σε
συναθροίσεις θεών είτε να βρίσκεται με θνητούς και με την μυθολογική ακολουθία σατύρων και μενάδων επίσης
υπάρχει μια εικονογραφία τελετουργικών σκηνών επιπλέον σε έναν αμφορέα κρατά ένα από τα δύο
χαρακτηριστικά αγγεία ποτού καθώς συνήθως κρατά είτε κάνθαρο είτε κέρας (ρητόν ) επίσης το ένδυμα του θεού
είναι τυποποιημένο στην αρχαική περίοδο καθώς φορά χιτώνα , ιμάτιο , στεφάνι κισσού , είναι γενειοφόρος και
έχει μακριά κόμμωση επίσης σε ένα μυθολογικό πλαίσιο σχετίζονταν με τους γάμους του πυλαία και της θέτιδας
ακόμα ο Διόνυσος εμφανίζεται συχνα συνοδευόμενος από ζώα όπως πάνθηρας και τράγος

Β ) Διόνυσος – γάμος πυλέα θέτιδας – διακριτά σύμβολα – θεός της ετερότητας – λατρεία
– συσχέτιση με δήμητρα -εικονογραφία = από τα παλαιότερα αγγεία με τον διόνυσο είναι ένα βίνος
στον οποίο υπάρχει επιγραφή με το όνομα Διόνυσος ενώ απεικονίζεται η Θέτιδα , ο πυλαίας και οι καλεσμένοι του
όπου ένας από αυτούς είναι ο Διόνυσος ο οποίος διαχωρίζεται από τους υπόλοιπους θεούς επίσης κρατά ένα
κλαδί με σταφύλι μιας και αυτό αποτελούσε ένα από τα σύμβολα του επιπλέον όλα αυτά μαρτυρούν ότι ο
Διόνυσος είναι ένας θεός που ενώ δεν είναι ξένος παρουσιάζει χαρακτηριστικά ετερότητας – ως ένας αντίποδας
συγκεκριμένα ο διόνυσος από την μια είναι θεός του κρασιού και του συμποσίου και από την άλλη θεός των πιο
σκοτεινών μύθων (παιδοκτονίας , ανθρωποφαγίας κτλ. ) επίσης το σύνηθες μυθολογικό σχήμα είναι πως όποιος
αποδέχεται την λατρεία του Διονύσου ανταμείβονταν και όποιος όχι συντρίβονταν συγκεκριμένα το βασικό όπλο
που είχε ήταν η μανία με αποτέλεσμα να μπορεί να προκαλέσει στον άλλο την τρέλα έτσι ήταν ένας θεός που ήρθε
να επιβάλλει την θεϊκή του ταυτότητα στους ανθρώπους η οποία δεν γίνεται αποδεκτή από όλους επίσης από
άποψη λατρευτική βρίσκεται συχνά κοντά στην Δήμητρα ( τα δημητριακά και το κρασί ήταν τα δύο πιο σημαντικά
αγαθά)

Γ ) αγγειο φρανσουα ( 570) – διόνυσος με κύπελο στο κεφάλι – εικονογραφία = το αγγείο

φρανσουά αποτελεί έναν κρατήρα που βρέθηκε σε ένα τάφο της ετουρίας καταλάθος το 1843 σε αποσπασματική
κατάσταση επίσης παρουσιάζει μια εκτενή εικόνα πολλών μυθολογικών επεισοδίων ( π.χ. γάμοι πυλαία και
Θέτιδας ) έτσι τότε αποκρυσταλλώθηκε σε μεγάλο βαθμό η εικονογραφία του Διονύσου ( 570) επίσης στο αγγείο ο
Διόνυσος ξεχωρίζει από τις άλλες μορφές μιας και στρέφει το βλέμμα του στον θεατή και μοιάζει να υποφέρει από
το βάρος του χρυσού αμφορέα που κουβαλάει επίσης τον χρυσό αμφορέα τον έκανε δώρο στην Θέτιδα η οποία
τον χρησιμοποίησε για αναμείξει τις στάχτες του Αχιλλέα και του Πάτροκλου με κρασί και να γίνει ταφικό αγγείο

Δ ) διόνυσος – γέννηση (από μηρό του δία ) – σεμέλη μητέρα του - εικονογραφία= σε ένα
ψηφιδωτό δάπεδο απεικονίζεται ο Ερμής , ο Διόνυσος , νύμφες κτλ. και η δράση τοποθετείται στο όρος νίσα η
οποία αφορά την γέννηση του Διονύσου συγκεκριμένα η γέννηση του Διονύσου είναι διπλή μιας και η Σεμέλη η
μητέρα του ζήτησε από τον δια να της παρουσιαστεί με την πραγματική του εικόνα και τότε ο Δίας έγινε κεραυνός
και την έκαψε ωστόσο πρόλαβε να ρίξει έναν κισσό ο οποίος τύλιξε το έμβρυο και το προστάτεψε έτσι το έμβρυο
ράφτηκε στον μηρό του Δία όπου ολοκληρώθηκε η κύηση

Ε ) Διόνυσος – γέννηση – εικονογραφία = υπάρχει μια λήκυθος από την Ερέτρια όπου δείχνει το μωρό
– Διόνυσο να βγαίνει μέσα από τον μηρό του Δία επίσης υπάρχει ο Ερμής ο οποίος έπρεπε να πάρει το παιδί και να
το αναθρέψει και μάλιστα μοιάζει να κρατά ο Ερμής το σκήπτρο του δια προκειμένου να γεννήσει

Ζ ) Διόνυσος – γέννηση διονυσου και θεοί τριγύρω – αντιπαλότητα διονύσου ήρας –

εικονογραφία = σε ένα αγγείο υπάρχει επιγραφή με το όνομα Διόνυσος και Ζευς και αναπαρίσταται ο
Διόνυσος να βγαίνει από τον δεξί μηρό επίσης υπάρχει η ήρα , ο Ερμής , ο Απόλλων, ένας σάτυρος , ο πάνας και
άλλες θεότητες που παρακολουθούν επίσης η αντιπαλότητα του Διόνυσου με την ήρα είναι μυθολογική όμως
υπάρχει και μια πραγματική χροιά μιας και οι πηγές αναφέρουν ότι ο ιερέας του Διονύσου και η ιέρεια της ήρας
στην Αθήνα απαγορεύονταν να μιλούν μεταξύ τους

Η ) εκδοχές ανατροφής διονύσου –παράδοση του σε νύμφες – αναθρεψη από αθάμα και
ινώ = Βασική εκδοχή είναι να υπάρχει ο Ερμής να πηγαίνει τον διόνυσο – βρέφος στις νύμφες να το μεγαλώσουν
ωστόσο υπάρχει μια παραλλαγή που σίγουρα σχετίζεται με το κωμικό έργο ‘’διονισίσκος ‘’ και εμπλέκει τον
παποσυρινό ( σάτυρος ) επίσης η Τρίτη εκδοχή είναι ότι το βρέφος παραδόθηκε στην Ινώ και στον σύζυγο της
Αθάμα γι αυτό και τιμωρήθηκαν από την ήρα με τρέλα

Θ ) ο μύθος του διονύσου με τους τυρρινούς πειρατές – εικονογραφία = ο βασικός μύθος του
Διονύσου είναι αυτός των τυρινών πειρατών όπου αναφέρεται στον ομηρικό ύμνο προς τον Διόνυσο συγκεκριμένα
στον ομηρικό ύμνο του Διονύσου ο Διόνυσος παρουσιάζεται ως παιδί που θέλει να πάει από την Νάξο ( που ήταν
κέντρο της λατρείας του ) στην Ικαρία ωστόσο οι πειρατές – ναυτικοί αποφάσισαν να μην πάνε τον Διόνυσο στον
προορισμό του αλλά να τον πάνε στην Κύπρο και να τον πουλήσουν για δούλο επίσης ο μόνος που διαφωνούσε με
αυτό το εγχείρημα ήταν ο τιμονιέρης του πλοίου τον οποίο έδεσαν και απομάκρυναν επίσης έδεσαν τον Διόνυσο
στο κατάρτι ωστόσο έπεσαν τα δεσμά του θεού μαγικά και μεταμορφώθηκε σε ζώο τότε έπιασε τους πειρατές μια
μανία να χορέψουν και αυτή η μανία έσβηνε μόνο αν πηδούσαν στην θάλασσα με αποτέλεσμα πηδώντας στην
θάλασσα να μεταμορφώνονται σε δελφίνια επίσης σε ένα ετρουσκικό αγγείο αυτό που αλλάζει στον μύθο του
ομηρικού ύμνου είναι πως ο Διόνυσος δεν είναι παιδί και πως εμφανίζεται ως συμποσιαστής σε θρίαμβο ακόμη
υπάρχει μια υδρία όπου η έμφαση δίνετε στους τυρρινούς πειρατές οι οποίοι πηδούν στην θάλασσα και κατά την
διάρκεια του άλματος μεταμορφώνονται σε δελφίνια ενώ επίσης σε μια κύλικα υπάρχει ο Διόνυσος ως
θριαμβευτής στο πλοίο

Ι ) πομπή του καραβιού του διονύσου – πομπή με άρμα , σάτυρους – εικονογραφία = στο
τελετουργικό επίπεδο ο Διόνυσος σχετίζεται με το καράβι και με έναν άλλο τρόπο καθώς γίνονταν πομπή του
καραβιού του Διονύσου σε πολλές περιοχές της ιονίας επίσης σε ένα αττικό αγγείο υπήρχε ένα άρμα σε μορφή
καραβιού που το τραβούσαν άντρες ντυμένοι σάτυροι και μια θυσιαστήρια πομπή (γιορτή Ανθεστηρίων ή γιορτή
των Διονυσίων )

Κ ) μύθος με τρέλα του διονύσου - θεός των μυστηρίων - εικονογραφία = υποτίθεται πως η
ήρα έδωσε στον θεό την τρέλα – μανία έτσι εμφανίζεται ένα επεισόδιο με τον Διόνυσο να διασπά ζώα εν μέσω του
θιάσου επίσης σύμφωνα με τον μύθο υποτίθεται πως έπειτα πήγε στην Κυβέλη η οποία τον θεράπευσε μυώντας
τον στα δικά του μυστήρια ( διονυσιακά μυστήρια) έτσι έκτοτε ο Διόνυσος ήταν ο θεός των μυστηρίων ωστόσο δεν
υπάρχει εικονογραφία των μυστηρίων

Λ ) διονυσιακός θίασος – νύμφες – σάτυροι – εικονογραφία – αγγείο φρανσουά =

διονυσιακός θίασος ήταν η ακολουθία του θεού συγκεκριμένα υπήρχε ένας αγγειογράφος που εμφάνισε για
πρώτη φορά τον διόνυσο σε μυθολογικά επεισόδια και ο ίδιος εμφάνισε για πρώτη φορά τους σάτυρους να
κηνυγούν τις νύμφες με σεξουαλικό σκοπό ωστόσο δεν υπήρχε αγγείο του που να δείχνει τον διόνυσο , τις νύμφες
και τους σατύρους μαζί αλλά αυτό συνέβη στο αγγείο φρανσουα για πρώτη φορά σε ένα επεισόδιο που ήταν η
επιστροφή του Ηφαίστου στον Όλυμπο επίσης στο συγκεκριμένο αγγείο πέρα από την επιγραφή που υπάρχει ο
Ήφαιστος αναγνωρίζεται και από τα στραβά του πόδια επίσης στο αγγείο ( και σε κάποια άλλα) τα πόδια των
σατύρων είναι αλογίσια ενώ σε άλλα αγγεία τα πόδια είτε είναι ανθρώπινα είτε είχαν οπλές αντι για πατούσες
και παρουσιάζονται συχνά με ουρά και αυτιά αλόγου έτσι βλέπουμε πως ένας σάτυρος σηκώνει ΄μια νύμφη και
αυτό παραπέμπει στην σχέση μεταξύ σατύρων και νυμφών που υπάρχει σε πολλές απεικονίσεις επίσης οι νύμφες
χόρευαν μπροστά στον Διόνυσο και η νυφική ακολουθία του θεού ανάλογα με την περιοχή είχε και διαφορετικά
ονόματα ( π.χ συνήθως μενάδες) επίσης στην πρώιμη εικονογραφία οι νύμφες δεν είχαν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
ωστόσο σταδιακά απέκτησαν τα δικά τους διακριτά γνωρίσματα ( χιτώνα , ιμάτιο , στεφάνι όπως ο Διόνυσος)
συγκεκριμένα απεικονίζονταν να φορούν δέρματα ζώου μιας και σχετίζονταν με τον διασπαραγμό ζώων και την
ωμοφαγία επίσης σε ένα αγγείο οι νύμφες πρόσφεραν στον Διόνυσο λαγό που αποτελούσε ένα ερωτικό δώρο
επίσης οι νυμφες εμφανίζονταν να κρατούν φιλσο ο οποίος αποτελούσε ένα τελετουργικό αντικείμενο το οποίο
σχετίζονταν με τον Διόνυσο επιπλέον η γυναίκες της ακολουθίας του Διονύσου είχαν ως χαρακτηριστικό πως
βρίσκονταν σε έκταση – σε μανία πάνω στα βουνά που αποτελούσε μια ένθεη κατάσταση ενώ οι Αθηναίες γυναίκες
δεν είχαν τέτοια λατρεία γι αυτό και πήγαιναν στους Δελφούς και εκτελούσαν τις γιορτές του Διονύσου επίσης η
διονυσιακή λατρεία ήταν μυστική με την έννοια ότι συμμετείχαν μόνο γυναίκες αλλά υπήρχαν ιεραρχήσεις ( πρώτη
κατηγορία οι παντρεμένες κτλ. ) επίσης τα μαλλιά τους ήταν λιτά ή δεμένα σε ένα σκουφί που λέγονταν σακχος
κατά την λατρεία του Διονύσου ενώ στον δημόσιο χώρο ήταν πιασμένα επίσης έκαναν χορό με έντονες κινήσεις
του κεφαλιού προς τα πίσω και προς τα μπροστά ενώ συνοδεύονταν από τους ήχους του τύμπανου με
αποτέλεσμα να δημιουργείται μια παραζάλη και ένθεη κατάσταση επίσης στην εικονογραφία ο Διόνυσος
εμφανίζεται συνήθως ήρεμος σαν να είναι μια παρουσία που την νοιώθουν παρά σαν πραγματική παρουσία
επίσης υπήρχαν οι σάτυροι που συναναστρέφονταν με τις μενάδες ( χόρευαν , τις κυνηγούσαν κτλ. )

Μ) σάτυροι -φαλός – μύθος με ήρα και σατύρους - χειρονομίες σατύρων - εικονογραφία

= οι σάτυροι ήταν μυθολογικά πρόσωπα αλλά ανήκαν και στο θέατρο μιας και υπήρχε ο χορός του σατυρικού
δράματος επίσης οι σάτυροι ήταν μυθολογικές μορφές , σχετίζονταν με τις νύμφες , υποτίθεται πως υπήρχαν
σάτυροι στα απομονωμένα δάση , ήταν η ακολουθία του Διονύσου , είχαν ζωώδη χαρακτηριστικά αλλά και
συμπεριφορά ( π.χ. τους έδιωχναν οι γυναίκες κτλ. )επίσης οι σάτυροι ήταν ιφίφαλοι ( τονισμένη στύση ) κάτι που
σχετίζονταν με τον φαλό που αποτελούσε σύμβολο του Διονύσου επίσης ο Διόνυσος για να τιμωρήσει έριχνε μια
ασθένεια που είχε ως αποτέλεσμα ο φαλός να είναι συνεχώς όρθιος ενώ υπήρξαν οι φαλοφορίες που αποτελούσε
μια γιορτή για τον Διόνυσο κατά την οποία κουβαλούσαν φαλούς ετσι βασικό στοιχείο στην λατρεία του διονύσου
ήταν ο φαλός κάτι που εξέφραζαν οι σάτυροι επίσης οι σάτυροι σχετίζονταν με το κρασί όπου έπιναν κατευθείαν
από τους αμφορείς ή τα ασκιά και με την μουσική επιπλέον κατά βάση οι σάτυροι προσπαθούσαν πάντα να
βιάσουν τις μενάδες επίσης οι σάτυροι ήταν ζωώδης σε πολλές εκφράσεις τους στην εικονογραφία αλλά το βασικό
τους χαρακτηριστικό ήταν πως άρπαζαν τις νύμφες οι οποίες συνήθως τους απέκρουαν . σε μια απεικόνιση ένας
σάτυρος βοηθά μια γυναίκα να κάνει κούνια και αυτό εξηγείται μια και η γιορτή ‘’ αιώρα ‘’ ήταν κομμάτι των
Ανθεστηρίων που ήταν η γιορτή του Διονύσου επίσης μια συνηθισμένη εικονογραφία είναι όταν η μενάδα
κοιμάται στο βουνό και ο σάτυρος είναι έτοιμος να της επιτεθεί ωστόσο σπάνια πετύχαινε την ερωτική συνεύρεση
έτσι οι σάτυροι μιας και δεν μπορούσαν να συνευρεθούν ερωτικά με τις μενάδες κατέφευγαν στην
αυτοικανοποίηση κάτι που αποτελούσε ένα συνηθισμένο μοτίβο ειδικά σε παιδικούς τάφους επίσης υπάρχει ένας
μύθος (κυρίως σε μνημεία της ιταλίας ) που αναφέρει ότι η ήρα μιας και αντιπαλεύονταν τον Διόνυσο έστελνε την
ίριδα να κλέψει τις προσφορές από τον τάφο του Διονύσου και τότε οι σάτυροι όρμησαν να την συλλάβουν ενώ ο
Ηρακλής στάθηκε ανάμεσα τους και απέκρουσε την επίθεση στο σατυρικό δράμα συχνά οι σάτυροι φορούν
κοστούμι και ένα περίζωμα πάνω στο οποίο είναι κρυμμένος ο φαλός επίσης σε κάποια αγγεία οι σάτυροι
θαύμαζαν τον προμηθέα που έφερε την φωτιά και όταν οι σάτυροι θαύμαζαν έκαναν διάφορες χειρονομίες (π.χ.
αποσκοπήν )

Ν ) αριάδνη – μύθος θησέα και αριάδνης – γάμος με διόνυσο –εικονογραφία = η Αριάδνη

ήταν σύζυγος του Διονύσου και κεντρικό επεισόδιο ήταν η εύρεση της από σατύρους στην Νάξο ενώ κοιμόταν και
έπειτα έγινε σύζυγος του Διονύσου επίσης σύμφωνα με τον πλούταρχο υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές
στον μύθο του Θησέα σχετικά με το τι γίνονταν με την Αριάδνη έτσι η Αθηναίοι υιοθέτησαν την πιο διαδεδομένη
εκδοχή όπου ο Θησέας δεν ήθελε να αφήσει την Αριάδνη αλλά επειδή την ήθελε ο Διόνυσος του είπε η Αθήνα να
την αφήσει και το έκανε με αποτέλεσμα η Αριάδνη να γίνει σύζυγος του Διονύσου ενώ άλλοι μύθοι αναφέρουν
διάφορες εκδοχές π.χ. ότι η Αριάδνη έζησε στην Κύπρο -- επίσης σε μια απεικόνιση φαίνεται να κοιμούνται η
Αριάδνη με τον Θησέα και τότε η Αθηνά ξυπνά τον Θησέα ενώ πάνω από το κεφάλι της Αριάδνης υπάρχει η μορφή
του ύπνου ακόμη σε αυτή την απεικόνιση στα πόδια του ζεύγους υπάρχει ένα παιδί που ονομάζονταν ανθιφαλής
ο οποίος κατά βάση κοιμόταν με την νύφη πριν το γάμο ( μαγική πρακτική) ώστε να στεριώσει και να αποκτήσουν
απογόνους επίσης στην απεικόνιση εμφανίζεται η ψυχή της Αριάδνης ιπτάμενη κατά την διάρκεια του ύπνου
( αντίληψη ότι κατά την διάρκεια του ύπνου η ψυχή ταξιδεύει ) ---σε μια άλλη απεικόνιση ο Θησέας στεφανώνεται
από την Αθηνά ενώ ο Διόνυσος στεφανώνεται την Αριάδνη όπου την στεφανώνει ο έρωτας επίσης στην
εικονογραφία η Αριάδνη και ο Διόνυσος εμφανίζονται ως ζευγάρι ενώ η Αριάδνη συχνά κάνει μια χειρονομία που
χαρακτήριζε τις νύμφες ενώ σπανιότερα το ζευγάρι εμφανίζεται μέσα σε ένα σπήλαιο --- σε ένα αγγείο
απεικονίζεται ο γάμος του Διονύσου και της Αριάδνης όπου έχει τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά ενός γάμου
δηλαδή ο διόνυσος τραβά την Αριάδνη από τον καρπό ( χειρονομία κατοχής)

Ξ ) ταξίδι διόνυσου στον κάτω κόσμο για την μάνα του – παιδιά Διόνυσου από άλλες
γυναίκες – σχέση διονύσου με ικάριο- εικονογραφία = υπάρχει ο μύθος όπου ο Λυκούργος καταδίωξε
τον Διόνυσο και αυτός έπεσε στην θάλασσα και τον περιέθαλψε η Θέτιδα κάτι που απεικονίζεται σε ένα οριχάλκινο
- επίχρυσο αγγείο — ο Διόνυσος είχε παιδιά και από άλλες γυναίκες αργότερα ( π.χ. θόας ή π.χ. εμφανίζεται ως
οινοχόος του πατέρα του ) επίσης σημαντική μυθολογική μορφή ήταν η μητέρα του Διονύσου Σεμέλη την οποία
πήγε και έφερε από τον κάτω κόσμο ο ίδιος ο Διόνυσος έτσι ο Διόνυσος ήταν ένας από αυτούς που από τον πάνω
κόσμο ταξίδεψε στον κάτω ενώ αυτοί που κατάφεραν να επιστρέψουν από τον κάτω κόσμο ήταν λίγοι ( π.χ.
Ηρακλής , Ορφέας κτλ. ) επίσης υπάρχει μια ομάδα αγγείων που κάποιοι θεωρούν πως δείχνουν τον Διόνυσο και
τον ικάριο ωστόσο αυτό είναι αμφίβολο πάντως σίγουρα η σκηνή που εμφανίζεται ο ικάριος υπάρχει σε μια πελική
όπου ο Διόνυσος του παραδίδει το δώρο της αμπέλου --συνηθισμένη ήταν η σκηνή όπου ο Διόνυσος βρίσκεται σε
συμπόσιο με θεούς , την Αριάδνη κτλ. ενώ ο θεός παρίστανται και όταν οι σάτυροι και οι μενάδες φτιάχνουν
κρασί ή τον βλέπουμε να σερβίρει κρασί

Ήφαιστος
Ο ) Ήφαιστος- μύθος με αχχιλέα ( αναφορά ) – μύθος με επιστροφή στον Όλυμπο
(αναλυτικά) – παρθενογένεση ήρας – μύθος με Πανδώρα (αναφορά) – εικονογραφία =
διακριτά σύμβολα του ηφαίστου ήταν λαβύδες , ο πέλεκυς ενώ συχνά φορούσε ένα καπέλο εργάτη η βασική
εικονογραφία του Ηφαίστου είναι στον μύθο του Αχιλλέα ενώ ακόμη ένας μύθος που τον αφορά είναι η επιστροφή
του στον Όλυμπο επίσης ο Ήφαιστος ήταν παρθενογένεση της ήρας καθώς μόλις τον είδε τόσο καχεκτικό τον
εκσφεντώνησε και έπεσε στον Όλυμπο και τότε τον μάζεψε η Θέτιδα ο Ήφαιστος εξελίχθηκε σε κορυφαίο
σιδηρουργό , χαλκουργό και μάγο επίσης το επεισόδιο της επιστροφής του Ηφαίστου είναι μεν μύθος που αφορά
τον Ήφαιστο αλλά και άθλος διονυσιακός γι’ αυτό και υπήρχε σε φωτογραφία στον ναό του Διονύσου στην Αθήνα
επίσης στην πρωιμώτερη εκδοχή του μύθου δεν υπήρχαν ακόμα σάτυροι αλλά όντα που τους έμοιαζαν ενώ
φαίνεται πως χαρακτηριστικό του Ήφαιστου ήταν τα στραβά του πόδια --- σημαντικά στοιχεία για την επιστροφή
του Ηφαίστου έχουμε από την εικονογραφία στο αγγείο φρανσουά που χρονολογείται περίπου στο 570 και
απεικονίζονται διάφορες μορφές επάνω του και μυθολογικά θέματα ενώ υπάρχει ευκολία ως προς την αναγνώριση
των μορφών μιας και υπάρχουν επιγραφές σύμφωνα με τον μύθο ο Ήφαιστος για να εκδικηθεί την μάνα του της
έστειλε έναν θρόνο με αόρατα δεσμά και τότε η ήρα παγιδεύτηκε σε αυτόν και δεν μπορούσε να ελευθερωθεί άρα
ο μόνος που μπορούσε να την ελευθερώσει ήταν ο Ήφαιστος γι’ αυτό και τότε έστειλε τον αγαπημένο της γιο τον
Άρη να φοβίσει τον Ήφαιστο ωστόσο χωρίς αποτέλεσμα τότε ο Διόνυσος προσφέρθηκε να αναλάβει αυτός τον
Ήφαιστο γι’ αυτό και τον προσκάλεσε σε ένα συμπόσιο με ποτό και φαγητό έτσι ο Ήφαιστος μέθυσε και τότε τον
έβαλαν ο Διόνυσος με τις νύμφες και τους σηλινούς ( μισό σώμα αλόγου και μισό ανθρώπου) σε ένα μουλάρι και
τον πήγαν στον Όλυμπο επίσης μόλις πάει στον Όλυμπο ο Ήφαιστος παραβρίσκονται όλοι οι θεοί και η ήρα δεμένη
επιπλέον σε έναν αττικό κιονωτό κρατήρα εμφανίζεται ο ήφαιστος πάνω σε ένα μουλάρι μαζί με τον διόνυσο ,
σάτυρους , σιληνούς κτλ. ακόμη σε μελανόμορφες σκηνές παρουσιάζετε μόνο ο ήφαιστος πάνω στο μουλάρι και
τριγύρω του οι σάτυροι και σε τέτοιες σκηνές συνήθως κουβαλά μαζί του έναν πέλεκυ ( σήμα κατατεθέν του )
βέβαια σε άλλες απεικονίσεις του μύθου ο ήφαιστος κουβαλά φυσερό και λαβίδες επιπλέον εκτός αττικής ο μύθος
της επιστροφής του ηφαίστου είχε διάφορες παραλλαγές στην εικονογραφία του ( π.χ. σε μια λακωνική κύλικα δεν
εμφανίζεται ο Διόνυσος ) σχετικά με την εικονογραφία ο Ήφαιστος εμφανίζεται και στην κεραμική της ιονίας , της
ετουρίας κτλ. επίσης σταδιακά (5ος αι) το επεισόδιο απλοποιούνταν και απέκτησε χαρακτηριστικά πεζής πομπής
και όχι με μουλάρι ακόμη σε αποσπάσματα θεατρικών έργων ή σε αττικά αγγεία υπάρχει αναφορά στην στιγμή
που ο Διόνυσος μέθυσε τον Ήφαιστο επιπροσθέτως σε έναν αμφορέα από την απουλία παρουσιάζεται ο μύθος της
επιστροφής ως μια παρωδία επίσης σημαντικό ρόλο έχει ο Ήφαιστος και στον μύθο με την δημιουργία της
Πανδώρας η οποία ήταν η γυναίκα που έφτιαξε ο Ήφαιστος

Αχιλλέας και τρωιλός

Π ) Μύθος Αχιλλέα και Τρωίλου - βιβλίο = στο αγγείο φρανσουα παρουσιάζεται ένας νέος άνδρας
επάνω σε έναν άλογο με το όνομα τρωιλός ενώ δίπλα του υπάρχει και ένα άλλο άλογο ωστόσο λείπει το κομμάτι
του αγγείου για να αποκαλυφθεί ποιος είναι ο αναβάτης συγκεκριμένα στο αγγείο τον τρωιλό μοιάζει να τον
κυνηγά ένας άλλος άνδρας ο οποίος κρατά δόρυ επίσης ο όμηρος αναφέρετε στον τρωιλό και η μόνη πληροφορία
που δίνει ήταν πως πρόκειται για έναν από τους γίους του παυσανία και πως ήταν αυτός που αγαπούσε τα άλογα
βέβαια άλλες πηγές αναφέρουν πως ο τρωιλός ήταν γιος του απόλλωνα και πως ο θάνατος του τρωιλού από τον
αχχιλαία πραγματοποιήθηκε στο ναό του απόλλωνα επιπλέον η ιστορία του θανάτου του τρωιλού από τον αχχιλέα
λίγο πριν την πολιορκείο της τροίας θεωρείται πως εμφανίζεται στα κύπρια και σε ένα χαμένο έργο του σοφοκλή
συγκεκριμένα σύμφωνα με τον μύθο υπάρχουν δύο εκδοχές σχετικά με την αιτία που υπήρξε για να σκοτώσει ο
αχχιλέα τον τρωιλό δηλαδή η μια εκδοχή ανέφερε πως ο αχχιλέας είχε ερωτευτεί τον τρωιλό και τον σκότωσε όταν
αρνήθηκε τις προτάσεις του η άλλη αναφέρει πως υπήρχε ένας μύθος που έλεγε πως αν ο τρωιλός έφτανε σε
ηλικία έκλεινε τα 20 χρόνια τότε θα ήταν αδύνατον να πολιορκήσουν την τροία γι αυτό και ο αχχιλέας αναγκάστηκε
να τον σκοτώσει επίσης σε αυτό το μυθολογικό επισόδειο εμπλέκεται και η αδερφή του τρωιλού πολυξένη επίσης
άλλα επισόδεια του μύθου του τρωιλού υπάρχουν στην αρχαία τέχνη ( και της ιταλίας ) όπου εμφανίζεται ο
αχχιλέας να στήνει ενέδρα , ο φόνος του τρωιλού στο ιερό του απόλλωνα , η μάχη για την ανάκτηση της σορού του
ακόμη στις αττικές παραστάσεις ο τρωιλός εμφανίζεται μαζί με δυο άλογα ενώ υπάρχει η παρουσία της αδερφής
του και ένα πουλί που μάλλον είναι το κοράκι του απόλλωνα επιπλέον σύμφωνα με τον μύθο η πολυξένη ύστερα
από την πτώση της τροίας θυσιάστηκε στον τάφο του αχχιλέα ύστερα από απαίτηση του ( π.χ. αττικό αγγείο 6 ου αι )
ενώ αργότερα απεικονίζεται απλά να πηγαίνει στον τάφο ακόμη υπήρχε μια παράδοση ως προς τον μύθο καθώς η
καταδίωξη συνήθως παρουσιάζονταν με τον τρωιλό μαζί με δύο άλογα να ακολουθεί την αδερφή του και από πίσω
του να τον κυνηγά ο αχχιλέας με δόρυ ενώ υπάρχει πεσμένη μια υδρία επίσης σύμφωνα με τον μύθο μόλις ο
αχιλέα άρπαξε τον τρωιλό τον μετέφερε στον βωμό του απόλλωνα όπου τον έσφαξε γι ‘ αυτό σε έναν απουλικό
αμφορέα εμφανίζεται ο τρωιλός να παρακαλά τον αχιλέα γονατιστός όταν εκείνος ήταν έτοιμος να του κόψει το
κεφάλι βέβαια από εκεί και πέρα εικονογραφικά υπάρχουν και παραλλαγές του μύθου ( π.χ. αχιλλέας να τραβά τον
τρωιλό από τα μαλλιά) ακόμη σε μια απεικόνηση του μύθου του τρωιλού παρουσιάζεται και ένας κόκορας ο
οποίος αποτελούσε ερωτικό δώρο με αποτέλεσμα να παραπέμπει στην μια εκδοχή του μύθου ( έρωτας αχιλλέα)