… για την πατρίδα …

Λέων Τρότσκι
Κάθε μεγάλη επανάσταση είναι λαϊκή ή εθνική
με το νόημα ότι συγκεντρώνει γύρω στην επανα-
στατική τάξη όλες τις ζωντανές δυνάμεις του
έθνους και τις ανασυγκροτεί γύρω από ένα
καινούριο άξονα.
Η εργατική τάξη, ως πολιτική τάξη είναι ε-
θνική και αυτή την πολιτική τάξη θέλουν να την
μεταβάλουν με την εισβολή των ξένων εργατών σε
«εργάτες χωρίς πατρίδα», σε αγέλη ατόμων,
σε ανίσχυρα και αλλοτριωμένα «εξαρτήμα-
τα» του πολυεθνικού κεφαλαίου.
(Η τραγωδία της Ισπανίας, σελ. 15,
μετ. Κ. Βούλγαρη, εκδ. Εργατικής Πάλης)

Μιχαήλ Μπακούνιν
Το κράτος δεν είναι πατρίδα.
Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός,
νομικός μύθος της πατρίδας. Οι προλετάριοι έ-
χουν πατρίδα. Οι λαϊκές μάζες όλων των χω-
ρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αυτή
είναι μια φυσική, αληθινή αγάπη. Ο πατριωτισμός
του λαού δεν είναι ιδέα, αλλά γεγονός.
Ο πολιτικός πατριωτισμός, η αγάπη του κράτους,
είναι η εκφυλισμένη, μέσω απατηλής αφαιρέσεως
έκφραση αυτής της αγάπης, προς όφελος της εκμε-
ταλλεύτριας μειοψηφίας.
(Γαλλική έκδοση απάντων Μ. Μπακούνιν, τόμος I,
σελ. 225 -227, μετ. Πόλυ Γκέκα, εκδ. Πλέθρον)
Η πατρίδα αντιπροσωπεύει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα
κάθε ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, να
ζουν, να σκέφτονται, να θέλουν και να δρουν κατά τον τρόπο τους, που γεν-
νήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των
λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα, η σκέψη και η θέληση κάθε λαού.
Γι’ αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων.
Είμαι πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα.
(“Το Κράτος”, Γράμματα για την Πατριωτισμό, 1869, σελ. 111-112,
μετ. Πόλυ Γκέκα, εκδ. Πλέθρον)
… για την πατρίδα …

Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

… Αλλά η επιβίωση απαιτεί και κάποιους συ-
μπληρωματικούς όρους: Να διατηρεί κα-
νείς τη συμπάγεια στο εσωτερικό της
χώρας του, να έχει εμπιστοσύνη στο πε-
πρωμένο της και να ’ναι σταθερά απο-
φασισμένος να παλέψει μέχρι θανάτου
για να υπερασπιστεί την πατρίδα του
και την επανάσταση.
… Η ειρηνική συνύπαρξη μπήκε επίσης σε
δοκιμασία κατά κτηνώδη τρόπο στην Κύπρο,
εξ’ αιτίας των πιέσεων που ασκούν η κυβέρ-
νηση της Τουρκίας και το ΝΑΤΟ. Ο λαός της
Κύπρου και η κυβέρνησή του υποχρεώ-
θηκαν να υπερασπιστούν ηρωικά την
αυτοκυριαρχία τους.
… Η ιστορία θα υποχρεωθεί τώρα να πάρει υπ’ όψη της τους φτωχούς της
Αμερικής, τους καταληστευμένους και καταφρονεμένους που αποφάσισαν
να αρχίσουν να γράφουν στο εξής μόνοι τους την ιστορία τους. … Τους
βλέπει κανείς τώρα οπλισμένους με πέτρες, με ραβδιά, με μαχαίρια, από
κάθε μεριά, κάθε μέρα, να κυριεύουν τα χωράφια, να γαντζώνονται στα
χωράφια που τους ανήκουν και να τα υπερασπίζονται με τη ζωή
τους.
… Γιατί η μεγάλη αυτή ανθρωποθάλασσα είπε:
- Φτάνει!
Κι άρχισε να πορεύεται. Η γιγάντια πορεία της δε θα σταματήσει παρά
τότε μόνο, όταν θα έχει κατακτήσει την αληθινή ανεξαρτησία για
την οποία έχουν θυσιαστεί τόσοι και τόσοι ανώφελα.
… Όλα αυτά, τούτη η καινούρια κατάσταση πνεύματος μιας ηπείρου, της
Αμερικής, ενσαρκώνονται και συνοψίζονται στην κραυγή που εκφωνούν
κάθε μέρα οι μάζες μας σαν αδιαμφισβήτητη απόδειξη της απόφασής τους
να αγωνιστούν, απόφασης που παραλύει το οπλισμένο χέρι του επιδρομέα.
… Τούτη η φωνή είναι:
ΠΑΤΡΙΔΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.
(Ομιλία στη Γεν. Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, εκπροσωπώ-
ντας την επαναστατική κυβέρνηση της Κούβας, 11 Δεκέμβρη 1964,
"Τσε Γκεβάρα", Πολιτικά Κείμενα, σελ. 182, 184 & 204-205,
Εκδόσεις Καρανάση, Αθήνα, 1970)