Ψαλμός ριη’ (118ος) (169-176)

[…]
169 ᾿Εγγισάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου, Κύριε·
κατὰ τὸ λόγιόν σου συνέτισόν με. 170 εἰσέλθοι τὸ
ἀξίωμά μου ἐνώπιόν σου, Κύριε· κατὰ τὸ λόγιόν
σου ῥῦσαί με. 171 ἐξερεύξαιντο τὰ χείλη μου ὕμνον,
ὅταν διδάξῃς με τὰ δικαιώματά σου. 172 φθέγξαιτο
ἡ γλῶσσά μου τὰ λόγιά σου, ὅτι πᾶσαι αἱ ἐντολαί
σου δικαιοσύνη. 173 γενέσθω ἡ χείρ σου τοῦ σῶσαί
με, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ᾑρετισάμην. 174
ἐπεπόθησα τὸ σωτήριόν σου, Κύριε, καὶ ὁ νόμος
σου μελέτη μού ἐστι. 175 ζήσεται ἡ ψυχή μου καὶ
αἰνέσει σε, καὶ τὰ κρίματά σου βοηθήσει μοι. 176
ἐπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός· ζήτησον τὸν
δοῦλόν σου, ὅτι τὰς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην.
[…]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

[…]
169 Ἂς πλησιάσῃ, λοιπόν, ἐνώπιον τοῦ θρόνου τῆς
μεγαλωσύνης σου ἡ δέησίς μου, Κύριε, καὶ
σύμφωνα μὲ τὴν ρητὴν ὑπόσχεσίν σου ὅτι ἀκούεις
τὰς προσευχάς μας, δός μου σύνεσιν καὶ φωτισμόν.
170 Εἴθε νὰ φθάσῃ εἰς σέ, Κύριε, ἡ ἱερὰ αὐτὴ
ἀξίωσίς μου. Κύριε, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσίν
σου, γλύτωσέ με ἀπὸ τοὺς διαφόρους κινδύνους,
ποὺ ἀπειλοῦν τὴν ζωήν μου. 171 Εἴθε ἀπὸ τὴν
καρδίαν καὶ τὰ χείλη μου νὰ ἀναβλύζουν πλούσιοι
ὕμνοι εἰς δόξαν σου. Καὶ τοῦτο θὰ γίνη, ὅταν μὲ
διδάξῃς τὰ προστάγματά σου. 172 Εἴθε ἡ γλῶσσά
μου νὰ ὁμιλῇ καὶ νὰ διαλαλῇ πάντοτε τὰ λόγια
σου, διότι ὅλαι αἱ ἐντολαί σου εἶναι δίκαιαι καὶ
ὀρθαί. 173 Ἂς ἀπλωθῇ πρὸς ἐμὲ τὸ προστατευτικό
σου χέρι, διὰ νὰ μὲ σώσῃς, διότι ἐγώ, ὑπὲρ πάντα
τὰ ἄλλα, ἐπροτίμησα καὶ ἠγάπησα τὰς ἐντολάς
σου. 174 Μὲ ὅλην μου τὴν καρδίαν ἐπόθησα τὴν
σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν σύ, Κύριε, δίδεις, καὶ ὁ
Νόμος σου εἶναι παντοτεινή μου μελέτη. 175 Χάρις
εἰς τὴν ἰδικήν σου προστασίαν θὰ ζήσω καὶ θὰ σὲ
ὑμνῷ, αἱ δὲ δίκαιαι κρίσεις σου θὰ μὲ βοηθήσουν.
176 Ἐπλανήθην, Κύριε, σὰν ἀπολωλὸς πρόβατον,
μὴ μὲ ἀφήσῃς· ἀναζήτησε ἐμὲ τὸν δοῦλον σου,
διότι ποτὲ ἐγὼ δὲν ἐλησμόνησα τὰς ἐντολάς σου.
[…]

Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ριη’ διαβάζεται γιὰ νὰ πατάξει ὁ Θεὸς

τοὺς βαρβάρους, καὶ νὰ ταπεινώσει τὴν δράση
τους, ὅταν σφάζουν ἀθῶα γυναικόπαιδα.