MESSAGE FOR ALUMNI BATCH ‘91

‘Where your heart is, is where your home is.”

Your coming back to our Alma Mater means your hearts are with Mantiguib Elementary School. For that, we are
all thankful. Welcome home! Welcome to our Alma Mater!

As your Alumni president, while you were away, let me assure you that our Alma Mater is in good hands.

Today, it becomes a reality and not only for me but for the thousand of graduates this school had produced.
Nothing change for me since I left this school, maliban lang sa aking edad, but I am the same student and friend.

Before I continue, I would like to give thanks and show our appreciation to the following: Ma’am Ibanez, Ma’am
Isada at Ma’am Redaniel at sa mga pumanaw na nating guro, na alam natin na nandito po sila ngayon, nagmamasid at
nagagalak sa kanilang nakikita.

Thank you for all the patience and understanding you’ve shown, we are just a little boys and gilrs then who are
beginning to explore this world. You provided us with the tools-love, thrust, patience, simplicity, and right values so we
can travel the road. There are lots of humps and bumps but you thought us how to face it and we learn from it. Our
journey becomes not just bearable but pleasant because of your help. Maaari po bang mag-sitayo ang ating mga guro –
mga kamag-aral bigyan po natin sila ng masigabong palakpakan….Salamat po Ma’am.

To my classmates – thank you for being a good friend, I’m glad I have a friends like you. After in
elementary, your friendship becomes stronger-we’ve laughed together, dined together, cried together. No man is designed
to be alone. He needs friends and his friends need him, too. The only reason why friendship last is because love is there.
Ngayon, magpasalamat kayo sa mga classmate natin na dumalo at marami pa kayong mapag-uusapan mamaya.

Now I’ve seen that almost of our alumni are successful in life.

Look around you, this is the school we attended in elementary. Each part of this school has a story. For
6 years this has become our second home, in here we have lauhgter’s, sadness. Who can forget that? Me! I can never
forget that-it is always been a part of me. From that experiences and teachings we become strong to face the game of
what we called life. I wish all our alumni were here today for this is not simply a get together but a coming home, a
celebration of life and paid homage who continue guiding us on our journey.

May nabasa akong tula na ganito ang nilalaman ng isang linya, “I had no shoes and complained until I
met a man who had no feet. And then I was content”. Ibig sabihin po, makuntento tayo kung anong meron tayo.

Ang patuloy na pagtaas ng bilihin, sa kabila ng pag ganda ng piso. Ang kakulangan ng hanapbuhay at
serbisyo publiko. Ang mga bagay na ito ang nagbibigay sa atin ng problema upang tayo ay mag-isip. The best way to deal
with all these things is to simply remember: No person can ever be happy until he has learned to enjoy what he has, and
not to worry over what he does not have. Let us count our blessings…..Our body parts are complete, we are alive and we
are all given 24 hours in a day to be productive.

I always count my blessings so stat counting yours.

Meron lang akong kwento na gusto kong sabihin sa inyo, tungkol ito sa isang may-ari ng isang kumpanya na
umuwi sa kanyang probinsiya para magbakasyon. Sakay siya ng kanyang kotse at habang nasa daan ito ay may nadaanang
maputik na kalsada at siya ay nabalaho. Hindi niya malaman ang kanyang gagawin dahil sanay lamang siya sa risk
management at paggawa ng financial projections. He is totally helpless…May dumating na magsasaka at nag-alok ng
tulong para hilahin ang kanyang kotse sa tulong ng kanyang kalabaw na ang pangalan ay Malakas.

Itinali na ng magsasaka si Malakas para mahila ang kotse, at nagwika ng hila, FIDEL, hila! Hindi kumilos si
Malakas.
 Tapos, sumigaw amg magsasaka ng Hila, ERAP, Hila! Hindi pa rin kumikilos si Malakas.

Sumigaw ulit ang magsasaka, Hila, GLORIA, Hila! At wala pa ring nangyari.

Habang ito ay nangyayari ay nakatingin lamang ang may-ari ng kumpanya. Hindi niya maintindihan ang
ginagawa ng magsasaka. Pero nanatili siyang nagmamasid sa mga mangyayari.

Walang anu-ano’y sumigaw ulit ang magsasaka Hila, MALAKAS, Hila! At nahila ng kalabaw ang kotse ng
walang kahirap-hirap. May pagtatakang tinanong ng may-ari ng kumpanya ang magsasaka kung bakit tinatawag niya ang
kanyang kalabaw sa iba’t ibang pangalan sa loob ng tatlong beses bago niya bigkasin ang tamang pangalan nito sa ikaapat
na pagkakataon.

Sumagot ang magsasaka, ang aking kalabaw na si Malakas ay hindi nakakakita at kung alam niya na siya lang ang
hihila ay hindi niya ito gagawin. Pero ang alam niya ay may tatlo pang kalabaw na katulong niyang humila kaya niya
sinunod ang aking utos.

Ang aking tanong:-Have you ever encountered people in the workplace or in the community who wouldn’t even
lift a finger unless he or she knows that someone else has been tasked to do the same thing? Meron po ba? Lahat po tayo
ay binigyan ng mata upang Makita ang nangyayari sa ating kapaligiran, may puso upang maipadama ang pagmamahal, at
tayo ay may talino upang mag-isip kung paano tayo makatutulong hindi lamang sa ating kapwa kundi pati na rin sa
komunidad.

Today, our Alma Mater is asking each of us to do the same, to work together – katulad nina Malakas, FIDEL,
ERAP at GLORIA. Hindi tayo mga bulag para hindi natin Makita ang pangangailangan ng ating komunidad. Balikan natin
an gating mga sarili noong tayo’y nag-aaral pa dito, may mga panahon na wala tayong baon dahil sa kahirapan ng buhay. Meron
tayong mga kamag-aral na hindi nakatapos ng elementarya at dito nais nating maging tulay para mabigyan sila ng oportunidad na
magkaroon ng mahusay na edukasyon.

Ang okasyong ito ay ginawa hindi upang tayo ay magkita-kita lamang at pagsaluhan ang pagkain na inihanda. Kundi gusto
nating ito ay maging makabuluhan sa pamamagitan ng paglulunsad ng isang samahan na tutulong sa ating mga mag-aaral.

Tayo ay naririto upang magsilbi sa iba at hindi sa ating sarili. We are graduates that SHARE, DARE and CARE for this
community.

START COUNTING YOUR BLESSINGS AND SHARE IT TO OTHERS.

Salamat po.