“Dişi çıkan çocuğa, çiğnenip verilen aş olmaz.

”
Çocuk için beşik yırlarında, yaşamın en iyi yönlerini murat ediliyor. Böylece halk,
pedagojisinde, çocuğun karakterinin ve ilk davranışlarının, kendi yaşam metotlarıyla oluşmasını
istemiş. Buna, yaşam yolunun ilk adımlarından başlamak gerektiğini bildirmiş. İnsanın karakteri
çocukken oluşuyor. Bu yönden düşününce şimdiki ilmi çalışmalarda çocuğun küçükken, bir yaşından
beş yaşına kadar, karakterinin biçimlendiğini vurguluyorlar.
Halk, çocuğun psikolojisinin, büyürken, çeşitli yaşlarda nasıl şekillendiğini de araştırıp tahlil
etmiş: “Balası bardıñ bir kaygısı bar, balası yoktıñ mıñ kaygısı bar. (Çocuğu olanın bir kaygısı var,
çocuksuzun bin kaygısı var.)”, “Tisi şıkkan balaga, şaynap bergen as bolmas. (Dişi çıkan çocuğa,
çiğnenip verilen aş olmaz.)”, “Bala terbiyası besikte, buzav terbiyası bas yipte. (Çocuğun terbiyesi
beşikte, buzağının terbiyesi başındaki ipte.)”, “Bolayak on yasında da yas tuvıl, bolmayak yirma beste
de yas. (Olacak, on yaşında da genç değil; olmayacak, yirmi beşte de genç.)”
Ata Sözü Terbiyenin Temeli