komunikatywnością.

Oznaczenie powinno mieć taką strukturę aby było możliwe objęcie całości
oznaczenia jednym natychmiastowym aktem poznawczym czyli mówiąc potocznie na pierwszy rzut oka
bez dokonywania analizy celem postrzeżenia całości w sposób dłuższy niż jedna chwila. Oznaczenie nie
może być nadmiernie rozbudowane i trudne do zapamiętania. Zakres jego ochrony musi być możliwy
do precyzyjnego określenia. W konsekwencji musi je cechować wewnętrzna spójność i skrótowość.
Jednolitość, o której mowa występuje wówczas gdy może zostać zapamiętane.
- zmysłowa postrzegalność oznaczenia - znak towarowy aby mógł pełnić swoją podstawową funkcję
musi być zdatny do postrzegania go za pomocą zmysłów czyli wzroku, słuchu, dotyku. Wykaz w tym
przepisie ma charakter otwarty. Potencjalną zdolność do bycia znakiem towarowym mają również i te
oznaczenia, których odbiór angażuje również inne zmysły np. węch, smak. Warunkiem jest to, że
oznaczenia te spełniają pozostałe te rewalentne wymagania, a zwłaszcza wymóg graficznej
przedstawialności. Oznaczenie, które nie może być przedmiotem tej percepcji zmysłowej siłą rzeczy
nie może funkcjonować w obrocie jako znak towarowy. Zgodnie z przywołanym przepisem znakiem
towarowym może być w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, litera, kolor.

REJESTRADA ZNAKU TOWAROWEGO

• Ochrona znaków towarowych - jest zawsze terytorialna czyli jak zarejestrujemy znak towarowy na
terenie Polski, to ochrona będzie udzielona tylko na terenie Polski. Natomiast jeżeli zarejestrujemy
znak towarowy w urzędzie Unii Europejskiej do spraw własności intelektualnej to ochrona będzie
obowiązywała na terenie całej UE.
• System ochrony znaków:
- krajowy -czyli np. znaki towarowe chronione na terenie Polski i rejestrowane przez Urząd Patentowy
RP
- regionalny - np. unijny znak towarowy ETUM, który zapewnia ochronę znaku na całym terytorium
Unii Europejskiej i jest rejestrowany przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej.
- międzynarodowy - rejestrowany przez Biuro Międzynarodowej Organizacji Własności Intelektualnej
WIPO w Genewie, ochronę można zyskać w wybranych krajach na całym świecie, ale w tych krajach w
które są stronami tej konwencji czy które przystąpiły do tej międzynarodowej Organizacji Własności
Intelektualnej.

DLACZEGO WARTO ZAREJESTROWAĆ ZNAK TOWAROWY?

• przede wszystkim ze względu na bezpieczeństwo
- prawo ochronne na znak towarowy pozwala zmniejszyć ryzyko naruszeń, a w przypadku ich
wystąpienia ułatwić przedsiębiorcy dochodzenie swoich roszczeń,
• Sposób na budowę zaufania do marki
- posiadanie świadectwa ochronnego na znak towarowy to element budowania zaufania do marki
Inwestycja/Źródło dodatkowego przychodu
- znak towarowy z każdym rokiem działania przedsiębiorstwa zwiększa swoją wartość rynkową, istotny
składnik majątkowy przedsiębiorstwa, możliwość udzielania licencji, sprzedaży praw, itd.

BEZPIECZNY ZNAK TOWAROWY

• Przed zarejestrowaniem znaku towarowego warto zrobić szeroki research, który obejmie:
- już zarejestrowane znaki towarowe w bazie Urzędu Patentowego
- unijne znaki towarowe w bazie EUlPO
- wykaz już istniejących firm na terytorium Polski, baza przedsiębiorców CEIDG i baza Ministerstwa
Sprawiedliwości KRS
- internet: Google, YouTube, social media
- należy unikać niepewne źródła

WYNALAZKI I PATENTY
Ochrona wynalazków i patentów w prawie międzynarodowym.
- sprawy z zakresu zarządzania utworami osieroconymi

Jest to kolejna instytucja, która zajmuje się własnością intelektualną w zakresie szerokorozumtanego
prawa Unii Europejskiej. Zadania tego urzędu zostały sprecyzowane w rozporządzeniu parlamentu
europejskiego z 2017r. w sprawie znaku towarowego UE oraz w rozporządzeniu Rady Europejskiej z
2001 r. Urząd UE do spraw własności intelektualnej zajmuje się sprawami wyłącznie znaków
towarowych, wzorów wspólnotowych oraz zarządza tzw. „utworami osieroconymi - tzn. z pojęcia
olfarłork oznacza takie dzieła które wciąż są objęte ochroną prawno-autorską ale w ramach tych dzieł
nie można uzyskać zgody na ich wykorzystanie od osoby posiadającej pełnie praw autorskich. Wiąże
się to z tym, że takiej osoby nie można zidentyfikować lub nie można się z nią skontaktować".

ŚWIATOWA ORGANIZAGA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ - to organizacja międzynarodowa,

utworzona na mocy konwencji o ustanowieniu światowej organizacji własności intelektualnej. Jest
jedną z 16 wyspecjalizowanych organizacji ONZ.
• Cele organizacji:
- popieranie ochrony własności intelektualnej na całym świecie przez współdziałanie państw we
współpracy, w razie potrzeby, z każdą inną organizacją międzynarodową
- zapewnienie współdziałania administracyjnego miedzy Związkami obsługa administracyjna Związku
Paryskiego, Związku Berneńskiego.

PRAWO ZNAKÓW TOWAROWYCH

Znakiem towarowym może być:
- każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego
przedsiębiorstwa
- możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie
jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony

Jest kilka definicji znaku towarowego stworzonych przez doktrynę osób zajmujących się własnością
intelektualną. Po pierwsze wskazuje się, że ten znak towarowy uznaje się to jako dobro niematerialne
pojęciowy związek pomiędzy oznaczeniem towaru, który obejmuje ogół wyobrażeń o towarze i
związany z nim świadczenia wyodrębnionych na podstawie kryterium pochodzenia, który posiada
zdolność wywołania u odbiorców określonych skojarzeń dotyczących towarów skojarzeń oznaczenia.
Druga mówi o tym, że znak towarowy należy do dóbr niematerialnych czyli stanowi nośnik informacji
o komercyjnym pochodzeniu towaru lub usługi. Trzecim jest, że znak towarowy jest postrzegany
zmysłowym oznaczeniem, który jest przeznaczony do odróżniania towarów pochodzących z jednego
przedsiębiorstwa od towarów takich samych z innego.
Istotą znaku towarowego jako dobra niematerialnego nie jest oznaczenie ale głównie chodzi o związek
tego oznaczenia z towarem żeby zapadł w pamięć.

- art. 120 ust. 1 i w p.w.p. - definiuje nam jakie oznaczenia mogą być znakiem towarowym w oderwaniu
od konkretnych towarów i usług.

CECHY ZNAKU TOWAROWEGO

• Abstrakcyjna zdolność odróżniająca:
- samodzielność oznaczenia względem towaru/usługi - znakiem towarowym może być tylko
oznaczenie, którego wybór jest swobodny w stosunku do towaru, a więc nie jest narzucony przez
naturę towaru i nie stanowi jego funkcjonalnej cechy, która może pełnić funkcję odróżniającą.
Oznaczenie może być składnikiem towaru ale w każdym przypadku potencjalny nabywca tego
oznaczonego towaru powinien mieć możliwość przynajmniej pojęciowego oddzielenia oznaczenia od
towarów
- jednolitość oznaczenia - ma charakter jednolity jeżeli może być w całości objęty jednym aktem
poznawczym w swej wewnętrznej strukturze powinno cechować się właśnie taką wyrazistością czy
- orzekanie w sprawach udzielania praw wyłącznych - dotyczy również wzorów, znaków towarowych
ale także orzeka w sprawie praw z rejestracji wzorów przemysłowych czy też oznaczeń np. nazw
geograficznych czy topografii układów scalonych.
- rozstrzyganie spraw w postępowaniu spornym w zakresie określonym ustawą
- prowadzenie rejestrów np. rejestr patentowy, tzw. dodatkowych praw ochronnych, wzorów
użytkowych, wzorów przemysłowych itd.
- wydawanie „Biuletynu Urzędu Patentowego" oraz „Wiadomości Urzędu Patentowego"
- udział w pracach organów międzynarodowych
- prowadzenie centralnego zbioru polskich i zagranicznych opisów patentowych art. 261 ustawy prawo
własności przemysłowej.

Katalog zadań RP zawarty w art. 261 ustawy pr. wł. przemysłowej ustęp 2 ma charakter otwarty.
Zadania urzędu są określone także w innych przepisach ustawy, przepisach wykonawczych do ustawy
czy przepisach innych ustaw. Na czele urzędu patentowego RP stoi prezes urzędu patentowego, który
zostaje powołany przez prezesa rady ministrów, reprezentuje go na zewnątrz przy czym eksperci
urzędu patentowego reprezentują urząd w postępowaniach, przed sądami administracyjnymi, w
sprawie skarg o prawomocne orzeczenie urzędu patentowego, które zapadło w postępowaniu
zgłoszeniowym czy rejestrowym. Urząd w ramach swojego funkcjonowania ustala szczegółową
organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań poszczególnych komórek organizacyjnych, które
funkcjonują w ramach urzędu patentowego.

REJESTRY PROWADZONE PRZEZ URZĄD PATENTOWY RP - prowadzone rejestry są przeznaczone do

dokonywania wpisów o stanie prawnym np. o udzielonych patentów, patentów europejskich,
dodatkowych praw ochrony itd.
Te wymienione rejestry są prowadzone na tzw. papierze w formie tak zwanych ksiąg rejestrowych, w
niektórych przypadkach mogą być prowadzone elektronicznie. Szczegóły prowadzenia rejestrów
zostały określone w rozporządzeniu w sprawie rejestrów prowadzonych przed urząd patentowy PR.
- rejestr patentowy, dodatkowych praw ochronnych, wzorów użytkowych/przemysłowych, znaków
towarowych, oznaczeń geograficznych, topografii układów scalonych.
W rejestrach są ujawniane m.in. dane dotyczące trwania udzielonych praw, uprawnionych obciążeń
czy nawet zajęć tych praw np. prawa do korzystania z wynalazków, umowy licencyjne. W stosunku do
wskazanych rejestrów obowiązuje zasada jawności, prawdziwości wpisu czyli wpisy, które zostały
ujawnione w tych wpisach są jawne czyli dostępne dla wszystkich są zgodne ze stanem prawnym. Jest
też zasada domniemania znajomości wpisów np. jeżeli urząd patentowy odrzuciłby nasz wniosek o
rejestrację patentu na wynalazek, a okaże się że taki wynalazek został już wcześniej zarejestrowany to
zgodnie z zasadą domniemania znajomości wpisów nie można się odwoływać. Obowiązek
zaznajomienia/sprawdzenia należy do nas.

EUROPEJSKIE I MIĘDZYNARODOWE INSTYTUCJE ZAJMUJĄCE SIĘ SPRAWAMI WŁASNOŚCI INTELEK.

• Europejski Urząd Patentowy - jest organem wykonawczym. Została powołana w 1973 r. na mocy
konwencji o udzielaniu patentów europejskich. Do ich zadań należy:
- przyznawanie patentów europejskich - prowadzi również europejski dostęp do rejestru
patentowego oraz publikuje europejski biuletyn patentowy oraz dziennik patentowy europejskiego
urzędu patentowego.
- prowadzenie Europejskiego Rejestru Patentowego
- wydawanie Europejskiego Biuletynu Patentowego oraz Dziennika Urzędowego Europejskiego Urzędu
Patentowego

URZĄD UNII EUROPEJSKIEJ DS. WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ

• Do zadań EUlPO należą:
- sprawy dotyczące znaków towarowych Unii Europejskiej od 1993 r.
- sprawy związane ze wzorami wspólnotowymi od 2003 r.
do prawa publicznego w tym prawa administracyjnego i karnego czy finansowego, a w pozostałej części
prawa prywatnego zwłaszcza prawa cywilnego.

CHARAKTER NORM PRAWA WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ

• Normy prawa publicznego:
- organizacja Urzędu Patentowego RP
- przepisy regulujące postępowanie przed UPRP
- przepisy o odpowiedzialności za przestępstwa przeciwko prawom własności przemysłowej
- przepisy dotyczące opłat za ochronę wynalazków, wzorów użytkowych I innych dóbr własności
intelektualnej, wszelkiego rodzaju opłaty związane z rejestracją w urzędzie patentowym wynalazków
itd.
• Normy prawa prywatnego:
- przepisy prawa własności przemysłowej, które normują zakres i treść podmiotowych praw tej
własności, obrót tymi prawami czy skutki ich naruszenia to prawo cywilne i materialne.
- przepisy prawa cywilnego prywatnego w kontekście własności przemysłowej normujące zasady
dochodzenia roszczeń na drodze sądowej to prawo cywilne formalne.
- przepisy prawa międzynarodowego prywatnego - to takie prawo, które określa w przypadku norm
kolizyjnych, które prawo będzie miało zastosowanie np. przedsiębiorca z Polski i Niemiec zawierają
umowę pomiędzy sobą i w przypadku naruszenia tej umowy to przepisy prawa międzynarodowego
prywatnego (najlepiej określić w umowie) będą obowiązywać do rozstrzygnięcia sporu.

CHARAKTERYSTYKA USTAWY - PRAWO WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ

• Ustawa prawo własności przemysłowej normuje:
1. Stosunki w zakresie:
- wynalazków
- wzorów użytkowych
- wzorów przemysłowych
- znaków towarowych
- oznaczeń geograficznych
- topografii układów scalonych
2. Zasady na jakiś przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać Ich
twórców.
3. Zadania i organizację Urzędu Patentowego RP

Ta Ustawa z 30 czerwca ZOOOr. jest kompleksowym aktem o charakterze materialno-ustrojowym.

Zakres tej regulacji i próba ujednolicenia poszczególnych rozwiązań wskazuje, że jest to ustawa o
charakterze kodeksowym. W odróżnieniu od innych kodeksów nie ma podziału, które jest
charakterystyczne dla kodeksów czyli na część ogólną i część szczególną.

URZĄD PATENTOWY RP
Zgodnie z treścią art. 12 Konwencji paryskiej każde państwo będące stroną konwencji na mocy
postanowień tego aktu prawa międzynarodowego zostało zobowiązane do utworzenia urzędu właśnie
do spraw własności przemysłowej. Obecnie urząd RP jest centralnym organem administracji rządowej
w sprawach z zakresu własności przemysłowej. Jak stanowi ustawa urząd RP podlega radzie ministrów,
a bezpośredni nadzór urzędu sprawuje minister właściwy do spraw gospodarczych. Siedziba urzędu
patentowego mieści się w Warszawie, nie posiada on żadnych struktur terenowych czyli żadnych
działów, filii, delegatur.

• Zadania UPRP
- przyjmowanie I badanie zgłoszeń dot. dóbr własności przemysłowej dokonanych w celu uzyskania
ochrony
prawnego przez które uznaje się utwór, prawną topografię układu scalonego, topografię wynalazek,
wzór przemysłowy czy oznaczenia geograficzne. W ramach prawa wyłącznego wszyscy inni adresaci
tego prawa są zobowiązani do nienaruszania tego prawa do wymienionych dóbr, które przynależą
wyłącznie autorowi. Własność przemysłowa odnosi się do dóbr niematerialnych czyli takich których
istnienie jest niezależne od istnienia rzeczowego substratu. To prawo nie opiera się na władztwie nad
rzeczą np. książka ale na stworzeniu sfery monopolu prawnego, który obejmuje określone sposoby
korzystania z danego rozwiązania czy oznaczenia.

DZIEDZINY PRAWA WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ

Własność przemysłową określa się zespół norm prawnych, w które regulują stosunki związane z
ochroną przedmiotów tej własności i korzystaniem z tych dóbr oraz obrotem nim. Regulacja w
szczególności dotycząca we własności przemysłowej reguluje stosunki materialne czyli prawa I
obowiązki stron, po drugie z ustawy można wywnioskować kwestie dotyczące stosunków procesowych
czyli procedury sądowe, administracyjne oraz zagadnienia ustrojowe i organizacyjne tj. w jaki sposób
funkcjonuje urząd RP, jak działają samorządy zawodowe rzeczników patentowych, czy w jaki sposób
jest zorganizowana struktura organizacyjna praw tych własności przemysłowej np. w
przedsiębiorstwie.
Poszczególne dziedziny to:
• Prawo patentowe - to zespół norm prawnych, który reguluje stosunki związane z ochroną
patentową dotyczącą np. Innowacji technicznych czyli to prawo patentowe będzie obejmowało
np. kwestie związane z wynalazkami czy z jakimiś wzorami. Główne zasady tej ochrony jest zasada
ochrony innowacji praktycznych, zasada twórczości, zasada czasowości, zasada terytorialności
ochrony.
• Prawo znaków towarowych - normuje ochronę oznaczeń, których innamentną cechą jest
zdolność odróżniająca, obejmuje wszystkie oznaczenia, które nadają się do odróżnienia w obrocie
towarów lub usług. Może być to jednego przedsiębiorstwa od tego samego rodzaju towarów czy
też usług innego przedsiębiorstwa. Spokrewnione z przepisami tego prawa znaków towarowych są
przepisy normujące np. ochronę oznaczeń geograficznych służących do odróżnienia towarów np.
ze względu na miejsce pochodzenia jak również przepisy o ochronie tzw. nazw handlowych, które
służą do indywidualizacji poszczególnych przedsiębiorców.
• Prawo wzorów przemysłowych - reguluje stosunki związane z ochroną nowych i oryginalnych
wzorów zdobniczych np. rysunków przemysłowych.
• Prawo konkurencji - reguluje zróżnicowany zespół przepisów normujących konkurencję w
działalności gospodarczej, w tym przepisy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Ochrony o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji poszukiwać powinno się dopiero w zakresie nieobjętym
przepisami dotyczącymi właśnie prawa własności przemysłowej czyli jeżeli nie znajdziemy
odpowiedzi w tej ustawie prawo własności przemysłowej to w zakresie tej nieuczciwej konkurencji
wtedy należy skierować się ku tej ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

PRAWO WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ - JAKO CZĘŚĆ PRAWA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ

• Prawo własności przemysłowej stanowi część prawa własności intelektualnej
• Należy postrzegać je w dwóch aspektach:
- aspekt przedmiotowy - obejmuje całokształt norm wynikających z przepisów prawa
międzynarodowego, prawa UE oraz prawa krajowego. Podstawowy trzon tego prawa stanowią normy
cywilnoprawne i administracyjnoprawne.
- aspekt podmiotowy - prawo własności przemysłowej odnosi się do zespołu bezwzględnych
majątkowych praw podmiotowych, które wynikają z przepisów prawa cywilnego. Treścią tych praw
jest korzystanie czy używanie wynalazków, używanie wzorów użytkowych, używanie topografii
układów scalonych, wzorów przemysłowych itd. czyli przedmiotów o niematerialnej naturze. Ten
charakter norm w prawie własności przemysłowej jest bardzo zróżnicowany bo w aspekcie podziału
prawa na prawo publiczne czyli „jus publikum" i prawo prywatne czyli „jus priwaton" należą w części
- utwory co do których czas trwania autorskich praw majątkowych wygasi np. utwory wyłączone z pod
ochrony prawno-autorskich na podstawie art. 4 ustawy o pr. aut. i pr.pok. czy Inne materiały, które nie
spełniają tych cech oryginalności i indywidualności np. dane liczbowe, opracowania dokumentacyjne.
Włączenie do bazy danych utworu objętego ochroną wymaga zezwolenia podmiotu praw autorskich.
Taka ochrona prawno-autorska przysłueuie osobie/twórcy, która wniosła wkład twórczy do bazy
danych. Ta ochrona również będzie przysługiwała współtwórcą, pracodawcy oczywiście w zakresie
obowiązków wynikających ze stosunków prac.
Jeżeli chodzi o dozwolony użytek baz danych można korzystać jeżeli:
- baza danych nie stanowi utworu
- nie posiada formy elektronicznej
- może spełniać cechy utworu i posiadać formę elektroniczną ale jeżeli została stworzona do celów
naukowych, niezarobkowych.

WŁASNOŚĆ PRZEMYSŁOWA - ŹRÓDŁA PRAWA

• własność przemysłowa - to pojęcie została wprowadzona do systemu prawnego na mocy
Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r. Akt ten do dziś
pozostaje najważniejszą regulacją prawa międzynarodowego w zakresie własności przemysłowej.
Konwencja paryska w art. 1 wskazuje otwarty katalog dóbr własności przemysłowej.
• Przedmiotem ochrony własności przemysłowej:
- patenty na wynalazki
- wzory użytkowe
- wzory przemysłowe
- znaki towarowe
- znaki usługowe
- nazwa handlowa
- oznaczenia pochodzenia lub nazwy pochodzenia
- zwalczenie nieuczciwej konkurencji
Własność przemysłowa rozumiana jest w szerokim znaczeniu i stosuje się nie tylko do przemysłu i
handlu w ścisłym znaczeniu ale również stosuje się do przemysłów rolnych, wydobywczych, do
wszystkich produktów wytworzonych lub naturalnych np. nasion, owoce, zwierząt itd. Wynika to
również z art. 1 Konwencji paryskiej z ustępu 2 i 3.

ZNACZENIE PRZEDMIOTOWE WĄSKIE własność przemysłowa

- oznacza całość norm zlokalizowanych w aktach prawa krajowego prawo własności przemysłowej i
przepisy wykonawcze oraz prawa międzynarodowego konwencja paryska i porozumienia szczególne.

ZNACZENIE PRZEDMIOTOWE
- dotyczy całego zespołu norm prawnych, niezależnie od ich lokalizacji i tytułu aktu prawa, odnoszących
się w różnym stopniu do wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków
towarowych i usługowych, geograficznych oznaczeń pochodzenia i nazw pochodzenia, topografii
układów scalonych, odmian roślin, jak również do tajemnic produkcyjno-handlowych.
To znaczenie przedmiotowe jest bardzo zbieżne z tym co wynika z szeroko rozumianego prawa
międzynarodowego.

ZNACZENIE PODMIOTOWE
- własność przemysłowa stosowana jest jako nazwa zespołu wyłącznych, majątkowych, bezwzględnych
praw podmiotowych, skutecznych erga omnes wobec wszystkich, których treścią jest korzystanie z
wynalazków, wzorów użytkowych, topografii układów scalonych, wzorów przemysłowych, odmian
roślin i używanie znaków towarowych i innych oznaczeń odróżniających.

Prawo wyłączne jest takim prawem podmiotowym, które jest skuteczne erga omnes czyli wobec
wszystkich. Oznacza to, że uprawniony podmiot ma prawny monopol do korzystania norm/dobra
- bez utworów zależnych - polega na zezwoleniu kopiowania, dystrybucji, wyświetlania, dokładnych
kopii dzieła. W ramach tego warunku niedozwolone jest jego zmienianie (tworzenie na jego bazie jakiś
pochodnych utworów.
- na tych samych warunkach - polega na zezwoleniu kopiowania, dystrybucji, wyświetlania i
użytkowanie pochodnych dzieł pod warunkiem opublikowania w takiej samej licencji.
Kombinacja tych 4 warunków prowadzi do powstania podstawowych 6 licencji, które funkcjonują
właśnie w internecie.
W internecie pojawiają się również:
• licencja click-wrap - licencja, która swoje powstanie zawdzięcza upowszechnieniu się sprzedaży
oniine. Jej istota sprowadza się do akceptacji warunków licencji przez kliknięcie w odpowiednią
ikonę, gdzie jest napis "akceptuję". Umowy licencyjne związane z utworami zamieszczonymi w
internecie są realizowane najczęściej w takiej postaci licencji sieciowej. Oświadczenie woli
składane jest kliknięciem myszką na odpowiednią ikonę. Często te warunki umowy licencyjnej
przed zawarciem umowy są udostępnione potencjalnemu licencjobiorcy, a ich akceptacja równa
się zawarciem umowy licencyjnej, /web-wrap
Umowa licencyjna „bros?", z której korzystają najczęściej przedsiębiorcy Internetowi, którzy
przedstawiają swoim użytkownikom strony internetowe taką formę umowy licencyjnej, która łączy
w sobie zgodę czyli ma postanowienia umowy łącznie z przeglądaniem stron www i przybiera
formę zbieżną z warunkami użytkowania stron.
• Jednym z ważnych problemów jeżeli chodzi o rozpowszechnianie materiałów w internecie jest to,
że w tej czynności biorą udział różnego rodzaju podmioty, które można obciążyć
odpowiedzialnością za naruszenie praw autorskich w internecie.
- content provider,
- ips (network, access, seryice):
• wyłączenie odpowiedzialności:
- prosty przekaz/przesył - obejmuje usługi, które podlegają wyłącznie na pośrednictwie dostępu
do sieci telekomunikacyjnej. Ograniczają się do przenoszenia w sieci informacji wprowadzonej
przez użytkownika sieci,
- caching,
- hosting - udostępnianie przez dostawcę usług internetowych czyli zasobów serwerów, objętości
dysku twardego,
• monitoring sieci - w ramach pr.aut. w internecie jest brak obowiązku monitorowania sieci.

OCHRONA BAZ DANYCH

• Podstawa prawna:
- Ustawa o ochronie baz danych z 2001 r.
• Definicja bazy danych - zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów I elementów
zgromadzonych wg określonej systematyki lub metody indywidualnie dostępnych w jakikolwiek
sposób, w tym środkami elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu
inwestycyjnego e celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości.
• Podmiot: producent bazy danych.
• Ochrona autorska zależna od twórczych elementów bazy.
• Ograniczenie poprzez dozwolony użytek dotyczy nieelektronicznych baz danych

Baza danych może korzystać z ochrony prawno-autorskiej musi się to odbyć pod pewnymi warunkami.
Takim warunkiem koniecznym jest żeby baza danych była uznana za twórczą, poszczególne części
składowe same w sobie nie muszą stanowić utworu. Mówiąc o częściach składowych możemy
wyróżnić:
- utwory objęte ochroną
 od każdego korzystającego z osobna. Twórca nie jest zobowiązany do korzystania z usług takiej
Organizacji.
• Przykładowe: ZAiKS, ZPAV (Związek Producentów Audio-Video), STOART (Związek Artystów
Wykonawców), SAWP (Stowarzyszenie Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowo-
Muzycznych)

• Komisja Prawa Autorskiego - odpowiedzialna za tabele wynagrodzeń

Programy komputerowe.
Ustawa o prawie autorskim I prawach pokrewnych nie zawiera definicji programu komputerowego.
Żeby ustalić definicję trzeba się odnieść do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 kwietnia
2009 r. Zgodnie z tymi regulacjami pojęcie definicji programu komputerowego obejmuje programy w
jakiejkolwiek formie, w tym programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym. W skład tego pojęcia
wchodzą również pojęcia przygotowawcze plany projektowe, które prowadzą do rozwoju programów.
Jeżeli chodzi o art. 1 ust. 3 tej Dyrektywy stanowi, że program komputerowy podlega ochronie jeżeli
jest oryginalny czyli jest własną intelektualną twórczością jego autora. Są pewne wyłączenia jeżeli
chodzi o programy komputerowe ponieważ jeżeli chodzi o własność intelektualną autora wyłączone są
programy, które służą do sporządzania lub obsługi baz danych, które są dostępne za pomocą środków
elektronicznych. Ochronie podlegają elementy tekstowe programów w znaczeniu konkretnego
znaczenia przedstawienia ciągu instrukcji czyli ochronie podlegać będą jakieś rozkazy, jakieś polecenia
adresowane do komputera. Sam algorytm, struktura, język ochronie nie podlegają. Twórcy programu
komputerowego nie przysługuje prawo do nienaruszalności treści ani prawo do decydowania o
pierwszym udostępnieniu publiczności ani prawo do nadzoru z korzystania z programu
komputerowego. Jedyne prawa osobiste jakie posiada twórca to prawo do autorstwa i oznaczenie
programu swoim nazwiskiem lub pseudonimem.
• Art. 74-772 pr.aut
• posiadają elementy chronione i elementy niechronione.
• prawa przysługują pracodawcy
• ograniczone są prawa osobiste - do autorstwa i oznaczenia nazwiskiem
• wyłączony został dozwolony użytek osobisty - lex specialis art. 75 pr.aut.
• licencje:
- zamknięte - wymaga opłaty licencyjnej,
- Shareware - na czas określony,
- adware - licencje programów, z których możemy korzystać z pełnej wersji ale zawiera reklamy,
- wolne (otwarte) - nie podlegają żadnym ograniczeniom

Prawa autorski w Internecie.

• Creative Commons jest to system licencji, w których uprawniony udziela zgody na korzystanie z
utworów lub dobra chronione prawami pokrewnymi na określonych warunkach. Dzięki temu
systemowi możliwe jest wyszukiwanie plików udostępnionych na konkretnej licencji co ułatwia
dotarcie do wolnych i darmowych utworów w internecie. Odpowiedni filtr do wyszukiwania tych
utworów, które są udostępnione na podstawie tej licencji to taki odpowiedni filtr to jak posiada
wyszukiwarka Google. Istnieją również inne wyszukiwarki wyspecjalizowane. Najpopularniejsza
encyklopedia wikipedia również jest udostępniana właśnie na w/w licencji. Utwory udostępniana
na licencji w/w oznacza się znaczkiem dwóch literek „cc" w kółku.
Licencje Creative Commons składają się o 4 warunki:
- uznanie autorstwa - zezwala na kopiowanie, na dystrybucje, wyświetlanie i użytkowanie dzieła pod
warunkiem umieszczenia informacji o twórcy.
- użycie niekomercyjne - zezwala na kopiowanie, dystrybucje, wyświetlanie i użytkowanie dzieła ale
tylko i wyłącznie w celach niekomercyjnych.
elektronicznej np. przez internet, ułatwiające ściąganie utworów czy ich zbyciu. Ten artykuł nie
wprowadza zasadności karalności za paserstwo elektroniczne.

• Występki (art. 7 kk)

- ściganie z urzędu: plagiat, paserstwo
- ściganie na wniosek: inne

Organizacje zbiorowego Zarządu.

• Aktem prawnym, który reguluje kwestie związane z organizacjami zbiorowego Zarządu jest Ustawa
z dnia 15 czerwca 2018 r. o zbiorowym zarządzaniu prawami autorskimi i pokrewnymi, która
reguluje całościowo problematykę zbiorowego zarządu. Organizacje zbiorowego zarządu mają
charakter stowarzyszeń są podmiotami, które nie są nastawione na zysk. Łatwiejsze jest
zarządzanie pra wami autorskimi przez organizację, która dotyczy kilku tysięcy uprawnionych np.
.stowarzyszenie ZAIKS powołane w 1918 r. założyciel Julian Tuwn. Organizacje mogą działać
wyłączne w formie stowarzyszeń zrzeszających twórców, wykonawców, producentów, organizacje
radiowe i telewizyjne. Statutowym zadanie musi być zbiorowe zarządzenie i ochrona powierzonych
pr.aut. i pr.pok. Ukształtowanie formy prawnej O.Z.Z. oraz jej zadań ma dwie podstawowe
konsekwencje: - nie mogą działać w innej formie prawnej niż Stowarzyszenia, - organizacje
zbiorowego Zarządu mogą być tworzone zarówno przez uprawnionych z praw autorskich np.
kompozytorów jak i przez uprawnionych z praw pokrewnych np. aktorów wokalistów.
• Powołanie Stowarzyszenia (a więc podmioty nienastawione na zysk), działające na podstawie
zezwolenia, musi uzyskać zgodę Ministra Kultury i Ochrony Dziedzictwa Narodowego, zrzeszające
przede wszystkim podmioty praw autorskich i praw pokrewnych oraz podmioty ich reprezentujące,
których podstawowym celem jest tzw. zbiorowy zarząd. Minister ocenia wniosek stowarzyszenie
czy będzie dawało rękojmi prawidłowego wykonywania zbiorowego zarządzania. Minister jest
również uprawniony do nadzorowania działalności organizacji, badania ich finansów czy
sprawdzania czy prawidłowo realizują cele statutowe. Negatywna ocena Ministra może skutkować
decyzją o cofnięciu organizacji zbiorowego Zarządu zezwolenia właśnie na takie zbiorowe
zarządzania prawami autorskimi. Przyznanie przez Ministra statutu organizacji z.z. nakłada na te
podmioty wiele obowiązków w szczególności w zakresie równego traktowania uprawnionych i
korzystających oraz sprawozdawczości finansowych. Takie działalności są wnikliwie kontrolowane,
a finanse ich są jawne.
Zadania Organizacji działają w celu zbiorowego zarządzania i ochrony praw autorskich. Zbiorowe
zarządzanie to udzielanie przez Organizację zbiorowego Zarządu zgody, która przybiera postać
umowy licencyjnej na korzystanie z utworów (charakter globalny) przez zainteresowane podmioty
np. przez telewizję. Umowa powinna mieć formę pisemną. Taka licencja pozwala korzystającemu
na wykorzystanie wszystkich utworów właśnie z tego repertuaru reprezentowanego przez taką
Organizację. Z tytułu udzielenia zgody Organizacja pobiera stosowne wynagrodzenie, które jest
należne twórcą, korzystający z tych praw autorskich ma obowiązek wskazania z jakich utworów
korzystali i w jakim okresie. Informacje o wykorzystanych utworach wraz ze stosownym
wynagrodzeniem pot. naz. tantiemami ci korzystający z tych utworów przekazują do tych
Organizacji. Organizacja identyfikuje te wykorzystane utwory oraz dzieli uzyskane kwoty pomiędzy
uprawnionym. Organizacja może również zawrzeć tzw. umowę o reprezentację. Typ umowy, który
polega na tym, że umowa zawierana jest pomiędzy krajowymi lub krajową, a zagraniczną
Organizacją zbiorowego Zarządu prawami autorskimi na podstawie, której jedna Organizacja po
prostu upoważnia drugą do zbiorowego Zarządzania wykonywanymi przez siebie prawami w
zakresie i na zasadach określonych w umowie. Działania Organizacji działają na podstawie
przepisów o pr.aut. lub na mocy ustawy o zbiorowym Zarządzaniu pr.aut. i pr.pok.
Kontrolę nad stawkami pobieranymi przez Organizację zbiorowego Zarządu prowadzi komisja
prawa autorskiego. Działalność Organizacji przynosi korzyści artystom i uprawnionym. Twórcy
powierzając prawa takiej Organizacji nie muszą dochodzić należnym im wynagrodzeń autorskich
które mogłyby odnosić do ceny rynkowej utworu. Brakjest cech różnicujących odpowiedzialność karną
za naruszenie pr.aut. Co do zasady przestępstwa w prawie autorskim mają charakter
publicznoskargowy czyli z urzędu są ścigane te typy tzw. kwalifikowane przestępstwa, w których
występuje przesłanka, że z uczynienia przestępstwa robi się stałe źródła dochodu. Natomiast art. 122
wyróżnia czyny zabronione, które są ścigane na wniosek pokrzywdzonego. Przestępstwa określone w
ustawie o pr.aut. i pr.pok. przedawniają się z upływem 5 lat od momentu ich popełnienia (od tej zasady
są wyjątki 10 lat). Podmiotem przestępstw mogą być osoby fizyczne ale i osoby prawne jednostki
organizacyjne, którym przepisy w szczególności dają osobowość prawną.
Art. 115 naruszenia autorskich praw i osobistych.
Sankcje za naruszenia autorskich praw osobistych należy wskazać, że mowa jest o przestępstwie
nazywanym plagiatem lub przywłaszczeniem autorstwa. Przedmiotem ochrony tego artykułu jest są
tzw. osobiste prawa autorskie, z którymi pośrednio związane są np. dobre imię czy godność twórcy,
Prawo do autorstwa utworu stanowi fundamentalny element osobistych uprawnień przysługujących
wyłącznie twórcy. Pozorowanie faktu bycia twórcą wyraźnie ingeruje w więź pomiędzy autorem, a jego
dziełem, która stanowi fundament, który został wyrażony w koncepcji artykułu 16 ustawy o pr.aut. i
pr.pok. W przypadku art. 115 przedmiotem ochrony pozostają także interesy niemajątkowe twórców
lub artystów wykonawców. Norma prawna, która została wyrażona nakłada sankcje na czyny
powodujące naruszenia cudzych praw autorskich i praw pokrewnych w celu osiągnięcia korzyści
majątkowych w inny sposób niż określone w ustępie 1 i 2 stąd też przedmiotem ochrony są także
interesy twórców o wymiarze majątkowym.
Art. 116
Dotyczy bezprawnego rozpowszechniania, przewiduje odpowiedzialność karną związaną z
nieuprawnionym rozpowszechnianiem utworu, a także artystycznych wykonań, fonogramów,
wideogramów. Przewiduje typ podstawowy przestępstwa, a także kwalifikowany, który jest związany
z działaniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub uczynieniem z procederu źródła stałego
dochodu, kierowaniem lub organizowaniem działalności przestępczej. W tym artykule przewidziano
nieumyślną postać przestępstwa. Regulacja ma służyć zwalczaniu rozpowszechniania cudzych
utworów bez ponoszenia kosztów wynikających z przestrzegania praw autorskich. Za bezprawne
uznaje się również przechwytywanie nadań radiowych i telewizyjnych, a także innych utworów z
Internetu.
Art. 117
Obejmuje przypadki nieuprawnionego utrwalania lub zwielokrotniania utworu w celu ich dalszego
rozpowszechniania. Przedmiotem przestępstwa może być utwór w wersji oryginalnej lub w postaci
opracowania, wykonanie, fonogram. Określa się to mianem piractwa. Różnica miedzy art. 116, a 117
dotyczy czynności sprawczej dlatego, że do przestępstwa dochodzi z chwilą utrwalenia lub
zwielokrotnienia ma charakter materialny czyli skutkowy. Zamiar bezpośredni. Ustawodawca wyraźnie
wykluczył zamiar ewentualny czyli przewidywanie możliwości popełnienia czynu zabronionego i
godzenie się, że może do takiego czynu dojść. Nie jest istotne dla popełnieniu przestępstwa
określonego w art. 117 czy to rozpowszechnienie nastąpiło w wyniku utrwalenia lub zwielokrotnienia
będzie wiązało się z uzyskaniem przez sprawcę korzyści majątkowych. Po prostu przestępstwo jest
popełnione niezależnie od otrzymanego wynagrodzenia.
Art. 118
Obrót nielegalnymi kopiami. Regulacje zawarte w tym artykule penalizują zachowania związane z
wykorzystaniem egzemplarzy utworów czyli nośników fonogramu, wideogramu, które odpowiadają
klasycznemu przestępstwu paserstwa. Pokrywa się częściowo z zakresem z paserstwem, które zostało
uregulowane w art. 291 i 292 KK. Między przestępstwami określonymi zarówno w ustawie pr.aut. i
pr.pok jak i w kodeksie karnym zachodzą istotne podobieństwa, które dotyczą przedmiotu czynności,
podmiotu odpowiedzialności za umyślne i nieumyślne przestępstwo tego rodzaju. Różnice dotyczą
przesłanek w kodeksie karnym czyli celu przestępczego działania sprawcy i osiągnięcia korzyści
majątkowej. Nie podlega kwestii, że w ustawie pr.aut. i pr.pok. znacznie zawężono zakres
przedmiotowy poprzez zastosowanie zwrotu „przedmiot będący nośnikiem utworu" w takim
brzmieniu tego przepisu zakresem karalności pozostają czyny dokonywane z użyciem sieci
 twórcy. Adresatem żądania o zaniechanie takich działań będzie sprawca naruszenia np.
administrator jakiejś strony www, właściciel profilu na Facebooku czy sklepu internetowego.
Twórca w przypadku zaniechania tego naruszenia może żądać zaprzestania naruszeń zarówno
wtedy kiedy stan naruszenia trwa jak i wówczas gdy istnieje obawa, że do naruszenia może zaraz
dojść czyli może zareagować z pewnym wyprzedzeniem. Twórca może wytoczyć powództwo o
zaniechanie naruszeń w każdym czasie niezależnie od tego czy sprawca naruszenia ma
świadomość, że tamie prawo osoby trzeciej czy też nie. Twórca może również wytoczyć powództwo
nawet wtedy kiedy sprawca nie uzyskuje żadnej korzyści majątkowej w związku bezprawnym
wykorzystanie dzieła. W wielu przypadkach roszczenie o zaniechanie naruszeń nie będzie
wystarczające i może on podjąć kolejne roszczenie, które oferuje mu prawo autorskie czyli o
usunięcie skutków naruszenia.
Usuniecie skutków naruszenia - twórca może dodatkowo domagać się usunięcia skutków
naruszenia, czy może podjąć takie działania, które mają na celu usuniecie określonego stanu
sprzecznego z prawem tj. usunięcie ze strony internetowej treści, które naruszają prawa autorskie
twórcy, wycofanie ze sprzedaży oniine towarów. 2 tytułu naruszenia pr.aut nie ma znaczenia ani
dobra wiara ani fakt, że dochował on najwyższej staranności przy sprawdzeniu czy jego działanie
nie narusza praw osób trzecich. Twórcy również przysługuje roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej
niezależnie od w/w roszczeń. Uprawniony, u którego autorskie prawa majątkowe zostały
naruszone może żądać od osoby, która naruszyła prawa naprawienia wyrządzonej szkody przez
zapłatę sumy pieniężnej.
Jakiego odszkodowania może domagać się twórca, którego pr.aut. zostały naruszone?
- może domagać się zapłaty tzw. stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia
byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu, czyli
należałoby się twórcy w normalnych warunkach gdyby zawarł taką umowę o korzystanie z utworu
w zakresie w jakim doszło do naruszenia.
Odpowiedzialność naruszyciela nie jest zależna od winy, odpowiada za sam fakt naruszenia
prowadzącego do powstania szkody. Warunkiem uwzględnienia roszczenia jest wykazanie przez
podmiot uprawnione, że naruszenie autorskich praw majątkowych doprowadziło do powstania
szkody w jego majątku. Roszczenie o zapłatę stosownej sumy pieniężnej w wyjątkowych sytuacjach
gdy takie naruszenie było bezprawne np. roszczenie o zaniechanie naruszenia lub usunięcia tych
skutków byłoby dla naruszyciela niewspółmiernie dotkliwe np. naruszenie pr.aut do tatuażu, który
został bezprawnie zamieszczony na stałe na ciele człowieka ale działanie naruszyciela nie było
zawinione to w tej sytuacji roszczenie o zaprzestanie naruszeń czy usunięciu skutków byłoby
niewspółmiernie dotkliwe dlatego zgodnie z treścią art. 79 ust. 3 pr.aut. sąd może nakazać osobie,
która naruszyła autorskie prawa majątkowe na jej wniosek i za zgodą uprawnionego w przypadku
gdy naruszenie jest niezawinione zapłatę tzw. stosownej sumy pieniężnej na rzecz uprawnionego
jeżeli zaniechanie naruszenia lub usunięcie skutków naruszenia byłoby dla naruszającego
niewspółmierne dotkliwe.
Naruszenia praw autorskich a kumulowanie roszczeń - pamiętać należy, że konstrukcja naszych
przepisów w ustawodawstwie cywilnym dopuszcza możliwość tzw. kumulowania roszczeń oznacza
to, że w tym samym czasie można zwrócić się do osoby, która bezprawnie wykorzystuje nasze
dzieło zarówno z roszczeniem o zaniechanie naruszeń jak i z roszczenie odszkodowawczym
powołując się na przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji lub przepisy o ochronie
dóbr osobistych, które wynikają z KC. Każde z tych roszczeń ma charakter samoistny i w polskim
prawie jest dopuszczalne kumulowanie roszczeń.

Odpowiedzialność za naruszenia - karna.

art. 115-123 pr.aut. (rozdział XIV)
• Przykładowe naruszenia: plagiat, piractwo, rozpowszechnianie/utrwalanie/zwielokrotnianie,
produkcja/obrót/posiadanie/wykorzystywanie/itd., urządzeń do obchodzenia zabezpieczeń.
Wszystkie czyny zabronione przez ustawę o pr.aut. i pr.pok. są przestępstwami. W ustawie nie
wprowadzono kryteriów ilościowych dotyczących obrotu nielegalnymi kopiami lub wartościowych,
wstęp został zakwalifikowany do kategorii utworów ze względu na zawarte w nim elementy
oryginalności i indywidualności. Niezależnie od takiego prawno-autorskiego statusu poszczególnych
elementów nie można kwalifikować całości takiej edycji w ramach wydań naukowo-krytycznych jako
utworów. Podobnie jak przy artystycznych wykonaniach niekiedy takie wydanie może zostać uznane
jako utwór zależny czyli potocznie nazywanym opracowaniem np. gdy stanowi tłumaczenie w raz z
komentarzem lub streszczenie. Przyznanie ochrony tym wydaniom naukowym lub krytycznym co do
zasady jest związane z poniesieniem wysiłku intelektualnego taką twórczą pracą naukową, która jest
nakierowana na zrekonstruowanie oryginału cudzej działalności intelektualnej. Podmiotem, który
będzie korzystał z tej 30-letniej ochrony liczonego od daty publikacji będzie osoba fizyczna czyli po
prostu twórca tego wydania, jakiś krytyk, naukowiec czy osoba, która zajmuje się badaniami.

Ochrona wizerunku i adresata korespondencji.

• Art. 81-83 pr.aut. + 23-24 KC
• Definicja wizerunek - w doktrynie nie ma takiej legalnej definicji przyjmuję się, że to są wszelkie
cechy fizyczne człowieka, które pozwalające na jego identyfikację przez innych ludzi. Przyjmuję się,
że wizerunek tak naprawdę jest ustaleniem takiego obrazu fizycznego, wyglądu człowieka, który
nadaje się do rozpowszechnienia. Wizerunek nie jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego,
natomiast w utworze może być przedstawiony np. na obrazie, fotografii, w rzeźbie, karykaturze
albo na wideogramie. Wizerunek sam w sobie nie podlega przepisom dotyczącym utworów.
Korzystanie z wizerunku tak naprawdę regulują odrębne przepisy znajdujące się w ustawie o
prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przepisy wynikające z kodeksu cywilnego, które
dotyczą ochrony dóbr osobistych.
• Zasady rozpowszechniania wizerunku - jest to stworzenie możliwości by z wizerunkiem mógł się
zapoznać nieograniczony krąg osób czyli może być to umieszczenie w internecie, zawieszenie w
miejscu ogólnodostępnym, czy wydrukowanie czyjegoś wizerunku na jakimś programie np.
koncertu. Zezwolenia rozpowszechniania wizerunku może mieć dowolną formę, takiej zgody
można udzielić ustnie, maiiowo, pisemnie. Takie zezwolenie na rozpowszechnienie wizerunku musi
być udzielone dla każdego aktu rozpowszechnienia w określony sposób np. zezwolenie na
umieszczenie wizerunku artysty wykonawcy na stronie internetowej nie uprawnia firmy
fonograficznej do wykorzystanie tego wizerunku np. na okładce wydawanej przez tą samą firmę
płyt. Zezwolenie na rozpowszechnianie wizerunku nie jest wymagane jeżeli np. osoba, której
wizerunek jest wykorzystywany otrzymała umówioną zapłatę np. za pozowanie i nie jest też
wymagana zgoda osób powszechnie znanych, a ich wizerunek został utrwalony np. w związku z
pełnieniem funkcji publicznych w szczególności tj. funkcje polityczne, społeczne, zawodowe.
Zezwolenie równie nie jest wymagane jeżeli osoba stanowi jedynie szczegół całości tj.
zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza. Wizerunek nie stosujemy przepisów dotyczących
utworów pojęcie, które odrębnie zostało uregulowane w pr.aut i pr.pok. Każdy akt
rozpowszechnienia wizerunku wymagane jest zezwolenie.
• Ochrona adresata korespondencji: przysługuje wyłącznie osobom fizycznym.
Odpowiedzialność za naruszenia - cywilna.
• Cywilna art. 79 pr.aut.
• W przypadku odpowiedzialności za naruszenie w ramach pr.aut. występują dwa podmioty:
uprawniony i naruszający.
• Roszczenia: majątkowe i niemajątkowe
- przykładowe: zaniechania naruszenia, usunięcia skutków, naprawienia szkody na zasadach
ogólnych albo przez dwukrotność bądź trzykrotność sumy także przy np. próbie obejścia
zabezpieczeń programów.
Roszczenie o zaniechanie naruszeń - twórca, który zauważy swoje dzieło bezprawnie
opublikowanie np. w sieci może żądać zaniechania naruszeń. Roszczenie polega na żądaniu
powstrzymywania naruszającego od podejmowania działań, które wkraczają w monopol twórcy,
czyli możemy żądać zaprzestania rozpowszechnienia treści, które naruszają prawa autorskie