Καλησπέρα σας... Είμαι η (ονομα της ηθοποιου).

Έχετε καθίσει όλοι – έτσι δεν είναι; Χαίρομαι πολύ που

είστε εδώ... Είναι μεγάλη τιμή που ήρθατε... Σηκωθήκατε από το σπίτι σας, ντυθήκατε, πήρατε την
συγκοινωνία και φτάσατε ως εδώ... (Αν την μέρα της παράστασης έχει καλό καιρό.) Με τέτοιο ωραίο
καιρό... (Αν την μέρα της παράστασης δεν έχει καλό καιρό. ) Με τέτοιο παλιόκαιρο... Τι να πω; Είμαι
ευγνώμων προς όλους σας...
Απόψε λοιπόν, θα σας μιλήσω για την υπόθεση της Επίφανι Γκούντμαν... Είναι η Νιγηριανή πόρνη που
αυτοκτόνησε το 2013... Δέκα μέρες πριν κρεμαστεί της βγάλανε την φωτογραφία στην τηλεόραση πως
είχε AIDS... Για λόγους Δημόσιας Υγείας... Και δέκα μέρες μετά την βρήκανε κρεμασμένη... Στο
Κατάστημα Προσωρινής Κράτησης... Φυλακή είναι – αλλά έτσι το λένε επίσημα... Κατάστημα...
Είχε γίνει μεγάλος σαματάς τότε... Το θυμάστε, έτσι δεν είναι... Το Υπουργείο είχε δώσει τα ονόματα και
τις φωτογραφίες με τις πόρνες που είχαν AIDS… Για να τις δούνε οι πελάτες τους και να πάνε να κάνουν
εξέταση... Οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα ξεσηκώθηκαν... Είπαν για διαπόμπευση... Είπαν
πολλά... Πολύ κόσμος πήρε το μέρος από τις πόρνες... Ανθρωπιστικές οργανώσεις, φορείς για τα
δικαιώματα των γυναικών και τέτοια... Μετά το πράγμα έκατσε... Η Επίφανι Γκούντμαν ήταν παράνομη
στη χώρα και έτσι κι αλλιώς είχε μπει στην διαδικασία της απέλασης.... Κρεμάστηκε στο Κατάστημα της
Προσωρινής Κράτησης για τους χαρακτηρισμένους προς απέλαση... Με το σύρμα από το καζανάκι της
τουαλέτας... Προφανώς από απελπισία... Αν θέλετε, μπορείτε να την ψάξετε στο Google… Θα βγει και η
φωτογραφία της... Είναι καλό να διασταυρώνετε όσα σας λέω...
Μην βάλετε το “Επίφανι Γκουντμαν”... Πατήστε “πόρνες με AIDS, 2013”… Θα την βρείτε εύκολα... Ήταν
η μοναδική εμαύρη...
Θα προσπαθήσω να μιλήσω για λογαριασμό της, λοιπόν... Αλλά προσοχή: δεν θα γίνω αυτή... Δεν θα
γίνω η Επίφανι Γκουντμαν – και, ας πούμε, να πω έναν μονόλογο σαν να ήμουν εκείνη... Να μιλήσει με
το στόμα μου... Να ήμουν λόγου χάρη το φάντασμα της Επίφανι Γκούντμαν και να μιλούσα... Αυτό θα
ήταν πολύ ωραίο... Ρολάρα...
Τι να σας πω... Ίσως να έχω διαφωνίες και με αυτό το είδος του θεάτρου... Να είσαι λευκή και να
μιλήσεις για μια μαύρη πόρνη με AIDS – αλλά χωρίς να είσαι αυτή η μαύρη... Χωρίς να βάλεις καν ένα
μακιγιάζ με μαύρη μπογιά... Μου φαίνεται δηθενιά αυτό... Εγώ έμαθα το θέατρο αλλιώς... Όταν θέλεις
να μιλήσεις για μια μαύρη πόρνη, βάζεις στη σκηνή μια νέα μαύρη κοπέλα και φοράς μίνι φούστα και
τακούνια... Κι αν δεν είσαι μαύρη, μακιγιάρουν το δέρμα σου για να φαίνεσαι μαύρη... Πώς κάνουν με
τον Οθέλλο... Τώρα πια υπάρχουν μακιγιάζ που δεν μπορείς να πιστέψεις στα μάτια σου... Σε κάθε
περίπτωση, δεν βάζουν μια κυριούλα να πλέκει... Εγώ θα μπορούσα να είμαι η μαμά αυτής της
Επίφανι... Αν με βάφανε μαύρη, βέβαια...
Και μην παραξενευτείτε που μια λευκή θα σας μιλήσει για την ιστορία μιας μαύρης... Εξάλλου δεν
υπάρχει και μεγάλη διαφορά... Θυμάστε εκείνη την διαφήμιση τη Benetton; Που έδειχνε τρεις καρδιές
γεμάτες αίματα και έγραφε στις τρεις λεζάντες: Καρδιά λευκού, καρδιά μαύρου, καρδιά κίτρινου...
Πατήστε την στο Google, θα την βρείτε... Ήταν διαφήμιση με αντιρατσιστικό περιεχόμενο... Μας έλεγε
πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι, πως έχουμε την ίδια καρδιά...
Μεγάλο πράγμα η ισότητα, δεν συμφωνείτε... Μήπως υπάρχει κάποιος που δεν συμφωνεί; Μήπως
υπάρχει κανένας που να πιστεύει πως μια καρδιά μαύρου είναι κατώτερη από μια λευκή καρδιά;
Κανείς; Πέστε το αν το πιστεύετε... Έχετε το δικαίωμα να πιστεύετε ότι θέλετε... Ακόμη και να είστε
ρατσιστές... Σε ελεύθερη χώρα ζούμε... Μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε... Αλλά να το πείτε και να πάρετε
την ευθύνη αυτού που λέτε... Και αν δεν το πείτε, πάλι παίρνετε μια ευθύνη... Την ευθύνη της
συμφωνίας σας... Από όσο βλέπω, δεν έχουμε κανέναν ρατσιστή εδώ μέσα... Δεν σας κρύβω ως
χαίρομαι για αυτό... Χαίρομαι πολύ... ο ρατσισμός είναι αναχρονιστικό πράγμα... Και απάνθρωπο... Και
η Επίφανι Γκούντμαν πέθανε επειδή γεννήθηκε στη Νιγηρία και επειδή ήτανε φτωχή και μαύρη... Την
πήρανε από το χωριό της επειδή γεννήθηκε στην Νιγηρία και επειδή ήταν φτωχή και μαύρη... Την
φορτώσανε στο αμπάρι του πλοίου επειδή ήτανε φτωχή και μαύρη... Την κάνανε πόρνη επειδή ήτανε
φτωχή και μαύρη... Αν είχε γεννηθεί λευκή και πλούσια σε μια επαρχία της Ελβετίας θα ζούσε μια άλλη
ζωή... Ή και κάποιας άλλης χώρας – μην κολλάμε στην Ελβετία... Αν είχε γεννηθεί, ας πούμε, στην πόλη
που γεννηθήκατε εσείς – στο ίδιο νοσοκομείο που σας γέννησε η μάνα σας... Για σκεφτείτε το... Αν είχε
πάει στο ίδιο σχολείο με εσάς, αν έπαιρνε τα ίδια δώρα με εσάς στα γενέθλιά της... Ναι, θα ζούσε μια
άλλη ζωή... Ούτε θα την παίρνανε από το χωριό της, ούτε θα την βίαζαν, ούτε θα την βασάνιζαν, ούτε
θα την κάνανε πόρνη, ούτε θα την φέρνανε στην Ευρώπη, ούτε θα κολλούσε AIDS, ούτε θα την πιάνανε
στην ... (Λέει το όνομα της πόλης που γίνεται η παράσταση. ) για να βγάλουν στις εφημερίδες τη
φωτογραφία της και να ενημερωθούνε οι πελάτες της... Και, φυσικά, δεν θα κρεμιότανε με το σύρμα
από το καζανάκι της τουαλέτας στο Τμήμα Προσωρινής Κράτησης... Θα ήταν ζωντανή και χαρούμενη...
Και τώρα ίσως να καθόταν κάπου ανάμεσά σας και να έπαιζε με το κινητό της... Αλλά...
Αλλά δεν γεννήθηκε εδώ... Ούτε στην Ελβετία... Γεννήθηκε στην Νιγηρία φτωχή και μαύρη... Αυτό ήταν
το λάθος... δεν λέω πως ήτανε δικό της λάθος – δεν μπορεί να ευθύνεται κάποιος επειδή γεννιέται
κάπου... Αλλά, ας μην κρυβόμαστε, είναι λάθος να γεννιέσαι φτωχός στην Υποσαχάρια Αφρική... Ξέρετε
πώς ζούνε εκεί πέρα... Σε αδιανόητη δυστυχία... Δεν μπορούμε καν να την φανταστούμε εκείνη την
δυστυχία...
Όμως... Όμως, το είπαμε και πριν, τώρα πια μπορούμε να μαθαίνουμε όσα δεν μπορούμε να
φανταστούμε... Πλέον όλοι έχουμε κινητά με σύνδεση στο Ίντερνετ... Ό,τι και να μας πούνε, το πατάμε
στο Google να το τσεκάρουμε... Δεν δικαιούμαστε να λέμε “αδιανόητη δυστυχία”... Οφείλουμε να την
διανοηθούμε... Πατούμε, λοιπόν, στο Google “Υποσαχάρια Αφρική” και ψάχνουμε τα κατά κεφαλήν
εισοδήματα των χωρών εκεί πέρα... Και ψάχνουμε και τους πληθυσμούς των χωρών – πόσα
εκατομμύρια είναι σε κάθε χώρα... Και κάνουμε και τις διαιρέσεις – όλοι μάθαμε διαίρεση στο
σχολείο... Και βλέπουμε και τα σχετικά βίντεο στο You Tube… Βίντεο να δουν τα μάτια σου...
Η Επίφανι Γκούντμαν, λοιπόν, γεννήθηκε στη Νιγηρία φτωχή και μαύρη... Στην αρχή ο σκηνοθέτης είχε
βρει και το όνομα του χωριού που γεννήθηκε και με έβαζε να σας το πω... Αλλά στις τελευταίες πρόβες
σκέφτηκε πως δεν έπρεπε να σας το πω... Έτσι αποφάσισε... “Αφού οι θεατές δεν ενδιαφέρονται διόλου
για το χωριό της Επίφανι Γκούντμαν, γιατί να τους το πούμε; Θα είναι υποκρισία πρώτου βαθμού... Αν
ενδιαφερόντουσαν, θα το είχανε ψάξει στο Google…” Έτσι μου είπε... Και ξέρετε κάτι; Νομίζω πως έχει
δίκιο... Ξέρω, δεν κάνει να προσβάλουμε τους θεατές, αλλά το έχετε γραμμένο στ’ αρχίδια σας το
νιγηριανό χωριό γεννήθηκε η Επίφανι Γκούντμαν... Κι αν σας ένοιαζε τόσο, όντως θα το είχατε ψάξει
στο Google πολύ πριν γίνει η παράσταση… Δεν είναι ντροπή να το παραδεχτείτε... Ούτε ρατσισμός...
Ένα χωριό είναι... Ένα χωριό από τις δεκάδες χιλιάδες χωριά της Νιγηρίας...
Από αυτό το χωριό δίχως όνομα την πήρανε την Επίφανι... Ήταν δεκατριών και σχετικώς ανεπτυγμένη...
Ένα πρωί μπήκανε στο χωριό της και την πήρανε... Πιθανώς να δώσανε στους δικούς της και κάποια
χρήματα... Ας πούμε είκοσι χιλιάδες Νάιρα – τουτέστιν εξήντα ευρώ... Τόσο δίνουνε συνήθως...
Πιθανώς να μην τα έδωσαν ούτε κι αυτά... Απλά να πήγανε, να μπήκαν στο σπίτι της και να την
πήρανε... Και να τους απείλησαν πως αν διαμαρτυρηθούν θα τους σκοτώσουν όλους... Και από εκεί την
βάλανε σε καρότσα φορτηγού και την πήγανε στο Μπενίν – που γίνονται τα μεγάλα σκλαβοπάζαρα...
Εκεί την μεταπώλησαν σε κάποιους άλλους – και άρχισε η εκπαίδευση... Βιασμοί, ξύλο, βασανιστήρια...
Άναβαν το ηλεκτρικό σίδερο και τους έλεγαν να διαλέξουν πού να τις κάψουν... Έμενε σε ένα δωμάτιο
με άλλες έντεκα κοπέλες... Τις έδιναν αναμεταξύ τους, τέσσερις-τέσσερις, με τετραπλές χειροπέδες...
Και τους έλεγαν πως αν το σκάσει έστω και μία θα τις σκοτώσουν όλες... Και θα σκοτώσουν και τους
δικούς τους... Και τις βιάζανε και τις καίγανε δυο φορές την μέρα, πρωί και απόγευμα... Αν σου το
κάνουν συστηματικά για δυο εβδομάδες το συνηθίζεις... Συνηθίζεις πως έχουν δικαίωμα να σε καίνε...
Πως υπάρχεις για να σε καίνε... Και εκπαιδεύεσαι.. (Γυρίζει και πάλι προς το κοινό.) Βέβαια μπορεί να
πει κανείς “Τι μας μπλέκετε με ρατσισμούς και τέτοια; Όλα αυτά τους τα κάνουν μαύροι, δικοί τους,
κατά κάποιο τρόπο...” Ναι, μαύροι τούς τα κάνουνε... Δικοί τους... Αλλά ξέρετε κάτι... Πάντοτε υπάρχει
ένα πολύ “αλλά”...
Αλλά οι πελάτες τους είναι λευκοί... Δικοί μας...
Άραγε πού να κόλλησε το AIDS η Επίφανι; Ποιος να ξέρει πού... Μπορεί στην Νιγηρία, μπορεί στην
Ευρώπη... Μπορεί από κάποιον πελάτη... Μπορεί από το ηλεκτρικό σίδερο που την καίγανε... Φυσικά
και κoλλάει το AIDS από το σίδερο... Το έγκαυμα είναι μια πολύ μεγάλη πληγή... Αν το σίδερο έχει κάψει
προηγουμένως μια κοπέλα που ήταν φορέας κι ύστερα κάψει εσένα είναι σαν να σε μαχαιρώνουν με
ένα μολυσμένο μαχαίρι...
Στην Αθήνα ήρθε πέντε ή έξι φορές σε αυτά τα δώδεκα χρόνια... (Το “Αθήνα” είναι ενδεικτικό. Η
ηθοποιός θα πει το όνομα της πόλη που παίζεται η παράσταση. ) Στην κατάθεσή της δεν ήταν σίγουρη –
και φυσικά όταν την πιάσανε δεν είχε μαζί της διαβατήριο ή χαρτιά... Της κάνανε εξέταση και την
βρήκανε φορέα του AIDS… Είπε πως δεν το ήξερε... (Συνεχίζει το πλέξιμό της .) Είναι πολύ πιθανό να
μην το ήξερε... Από πού να το ξέρει... Καθώς δεν μπόρεσε να γίνει οποιαδήποτε πιστοποίηση στοιχείων,
την φωτογράφησαν, έβγαλαν την φωτογραφία της στη δημοσιότητα “για την προστασία της Δημόσιας
Υγείας” και την ετοίμασαν για απέλαση... Το τρίτο βράδυ που έμεινε στο Τμήμα Προσωρινής Κράτησης
αυτοκτόνησε... Κρεμάστηκε από το σύρμα στο καζανάκι του μπάνιου... στοιχείων, την φωτογράφησαν,
έβγαλαν την φωτογραφία της στη δημοσιότητα “για την προστασία της Δημόσιας Υγείας” και την
ετοίμασαν για απέλαση... Το τρίτο βράδυ που έμεινε στο Τμήμα Προσωρινής Κράτησης αυτοκτόνησε...
Κρεμάστηκε από το σύρμα στο καζανάκι του μπάνιου... Τώρα πώς μια γυναίκα που έχει απαχθεί,
βασανιστεί φριχτά και βιαστεί χιλιάδες φορές επί τόσα χρόνια μπορεί να αυτοκτονήσει επειδή
αναγκάστηκε να φάει μια ομελέτα από το πάτωμα, αυτό μην το ρωτάτε... Είναι παράξενο πράγμα η
ανθρώπινη φύση...
Κανονικά έπρεπε να απολυθούν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι που το κάναν αυτό... Τι σκατά δημοκρατία
έχουμε; Η δημοκρατία δείχνει το πρόσωπό της σε σχέση με το πώς φέρεται στους ρημαγμένους
ανθρώπους... Άκου, άδειασαν το φαγητό της στο πάτωμα... Απολύτως απάνθρωπο... Εσείς δεν θα το
κάνατε ποτέ...
Ή μήπως κανένας θα το έκανε... Αν ναι, πείτε το... Δεν είναι ντροπή... Μεγαλύτερη ντροπή είναι να λέτε
ψέματα... Ας πούμε, σκεφτείτε πως η Επίφανι είχε χαλασμένα δόντια... Όλες οι πόρνες που είναι φορείς
του AIDS έχουν... Μπορείτε να μπείτε στη θέση της σωφρονιστικής υπαλλήλου... Γιατί να είστε
υποχρεωμένοι να πλύνετε έναν δίσκο που έφαγε μια κοπέλα που έχει AIDS και χαλασμένα δόντια; Έχετε
οικογένειες και παιδιά... Δεν είναι παίξε-γέλασε το AIDS.
μπορούσε να σκεφτεί εσάς... Αντί να σκέφτεται τους τριάντα χιλιάδες άντρες που πέρασαν από πάνω
της, να σκεφτεί εσάς... Αντί να σκέφτεται το AIDS και την φωτογραφία τους παντού να σκεφτεί εσάς...
Εσείς θα την σώζατε, είναι σίγουρο... Αλλά... Αλλά δεν σας ήξερε για να σας σκεφτεί... Αυτή ήξερε
εκείνους που την ξερίζωσαν από τη μάνα της, αυτούς που την καίγανε με το σίδερο, αυτούς που την
βίαζαν... Και τους τριάντα χιλιάδες πελάτες της.. Και αυτούς που έβγαλαν την φωτογραφία της στο
Ίντερνετ... Και την σωφρονιστική υπάλληλο που της άδειασε... Την ομελέτα στο πάτωμα... Η Επίφανι
έπρεπε να ζήσει και να το παλέψει... Είναι η βασική λειτουργία του ανθρώπου αυτή... Να ζει και να το
παλεύει... Εμείς, όλοι εμείς, θα ήμασταν δίπλα της... Έτσι δεν είναι; Και θα την βοηθούσαμε να
προχωρήσει τη ζωή της... Άλλος θα αγωνιζότανε για να μην απελαθεί, άλλος να δημοσιοποιήσει την
φοβερή ιστορία της, άλλος θα της έδινε δουλειά και ασφάλιση για να μπορεί να παίρνει τα φάρμακά
της... Κι άλλος θα έκανε στο θέατρο μια παράσταση με τη ζωή της... Και η Επίφανι θα προχωρούσε...
Και θα ζούσε... Κι εσείς θα σπαράζατε από το κλάμα... “Την καημένη την Επίφανι Γκούντμαν τι έχει
περάσει..... Τι καημένες τις μαύρες που τις βγάζουν στην πορνεία... Τους καημένους τους μαύρους...”
Έτσι θα λέγατε... Κι έπειτα στην υπόκλιση, θα έπεφτε το θέατρο από τα χειροκροτήματα... Θα νιώθατε
πως με το χειροκρότημά σας θα βοηθούσατε κάπως την Επίφανι – και όλες τις μαύρες πόρνες του
κόσμου... Πως θα δίνατε ένα χαστούκι στους πελάτες της... Στα σιχαμένα μούτρα τους... Δέκα αυλαίες
θα κάνατε χειροκροτώντας... Κάθε αυλαία θα ήταν και ένα σκαλοπάτι που θα σας έβγαζε από το
σκοτεινό υπόγειο προς το φως... Αλλά...
Δηλαδή πώς την είδατε; Ήρθατε εδώ να εκδηλώσετε την αλληλεγγύη σας στην δυστυχισμένη Επίφανι
Γκούντμαν ακούγοντας το “Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες”; Δεν είναι πολύ εύκολο αυτό; Και πολύ
λίγο; Μια κοπέλα διακινούνταν ως σκλάβα επί δεκατρία χρόνια, την καίγανε με το σίδερο επί δεκατρία
χρόνια, την έφεραν ως σκλάβα στην πόλη σας, την εξέδιδαν στους δρόμους τους δικούς σας,
κρεμάστηκε στα είκοσι εφτά της χρόνια κι εσείς θα τελειώσετε με ένα “μαραμένες οι ελπίδες μου
όλες...” Ξέρετε πως μου φαίνεται αυτό; Μου φαίνεται κάτι σαν “αλληλεγγύη–μαγιονέζα”... Ενώ εμείς
γυρεύουμε μια άλλη αλληλεγγύη... Γυρεύουμε μια αλληλεγγύη ... ματωμένη…
. . .Μι α α λ λ η λ ε γ γ ύ η - α ί μ α . . .
(Τα επόμενα λόγια της η Ε τα λέει μετακινούμενη ανάμεσα στους θεατές – και αγγίζοντάς τους στο
πρόσωπο, στο κεφάλι, στο σώμα.)
Θα ζήσετε πολλές ακόμη μέρες, που θα τις διαδεχτούν νύχτες, κι ύστερα πάλι μέρες και πάλι νύχτες...
Θα υποφέρετε υπομονετικά τις δοκιμασίες που θα σας φέρει η μοίρα... Θα δουλέψετε για όλους τους
άλλους και τώρα και στα γηρατειά σας – χωρίς ξεκούραση... Κι όταν έρθει η ώρα σας, θα πεθάνετε
σιωπηλοί, δίχως το παραμικρό παράπονο... Κι εκεί, πέρα απ’ τον τάφο σας, θα πείτε πως υποφέρατε,
πως κλάψατε, πως πονέσατε, πως η ζωή σας πίκρανε – και τότε ο Θεός θα σας αγκαλιάσει... Και τότε...
Θα ξαναδείτε τη ζωή γεμάτη με φως, με χαρά και με ομορφιά... Και τότε η χαρά θα πλημμυρίσει την
ψυχή σας κι θα κοιτάξετε τα βάσανα και τις λύπες της επίγειας πορείας σας με καλοσυνάτο χαμόγελο...
Και θα αναπαυτείτε... Έτσι θα γίνει... Θα αναπαυτείτε... Και τότε, μέσα στην υπερκόσμια γαλήνη, θα
μπορέσετε να αγκαλιαστείτε με την Επίφανι Γκούντμαν...