 0dx  C

 dx  x  C
1
 x dx  r  1 x
r r 1
 C dla r  1

1
 x dx  ln x  C
 e dx  e
x x
C

 sin xdx   cos x  C

 cos xdx  sin x  C
1
 cos 2
x
dx  tgx  C

1
 sin 2
x
dx  ctgx  C

1
 1  x2
dx  arcsin x  C   arccos x  C

1
1 x 2
dx  arctg x  C   arc ctg x  C

Jeśli f jest funkcją ciągła w przedziale E, a k jest stałą, to dla x  E

 kf ( x)dx  k  f ( x)dx (jednorodność)

czyli stałą można wyłączać przed znak całki.

Jeśli f i g są funkcjami ciągłymi w przedziale E, to dla x  E

  f ( x)  g ( x) dx  f ( x)dx  g ( x)dx (addytywność)

czyli całka nieoznaczona sumy funkcji jest równa sumie całek tych funkcji.