Κρανιοεγκεφαλική Κάκωση

Κρανιοεγκεφαλική κάκωση ορίζεται η βλάβη που μπορεί να δημιουργηθεί στον εγκέφαλο ή/και
στο κρανίο. Ένα μεγάλο ποσοστό αυτού του είδους των κακώσεων προέρχονται απο τροχαία και
ατυχήματα στο εργασιακό περιβάλλον, σε έντονη αθλητική δραστηριότητα και σε συνθήκες
βαιοπραγιών. Οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις κατατάσσονται στις κυριότερες αιτίες θανάτου
παγκοσμίως, όπως επίσης αποτελεί βασική αιτία αναπηρίας (Jaganathan and Sullivan, 2022).
Σύμφωνα με την αναφορά των Georges and Das (2023), η τραυματική εγκεφαλική βλάβη μπορεί
να προέλθει απο ένα τραύμα που μπορεί να προέρχεται απο ένα απλό χτύπημα στο κεφάλι μέχρι
ένα διαπεραστικό τραυματισμό στον εγκέφαλο. Οι κύριες περιοχές του εγκεφάλου που
εμπλέκονται είναι οι μετωπιαίες και κροταφικές περιοχές. Φυσιολογικά ο συνολικός
ενδοκρανιακός όγκος (συμπεριλαμβανομένου του εγκεφαλικού ιστού, εγκεφαλονωτιαίου υγρού,
φλεβικού αίματος και αρτηριακού αίματος) πρέπει να παραμένει πάντα σταθερός λόγω του ότι
το κρανίο είναι ένα δύσκαμπτο και μη διαστελλόμενο δοχείο. Στην περίπτωση που εισαχθεί ένα
επιπλέον διαμέρισμα (όπως λόγου χάρη ενα αιμάτωμα), πρέπει να υπάρχει αντισταθμιστική
μείωση σε ένα άλλο διαμέρισμα για να μπορέσει να αποφευχθεί η ενδοκρανιακή υπέρταση.
Στην αναφορά τους οι Bose, Hou and Thompson (2015), αναφέρουν οτι η εγκεφαλική βλάβη
λόγω τραυματισμού επηρεάζει τη ζωή 1.5 έως 2 εκατομμυρίων νέων ατόμων κάθε χρόνο. Ένα
ποσοστό της τάξεως των 75 έχω 100.000 απο αυτά κατατάσσονται ως σοβαρές και υποφέρουν
απο σοβαρή σπαστικότητα εκτός απο τις γνωστικές, αιθουσαιοκινητικές (ισορροπία) και άλλες
κινητικές βλάβες. Μετά την κρανιοεγκεφαλική κάκωση, η έναρξη της σπαστικότητας και των
ορθοπεδικών δυσλειτουργιών είναι ραγδαία, ξεκινώντας ήδη από την πρώτη εβδομάδα μετά τον
τραυματισμό. Κλινικά η σπαστικότητα καλείται η αυξημένη ταχοεξαρτώμενη αντίσταση των
σκελετικών μυών κατά την παθητική κίνηση των μελών. Αποτελεί μια δευτερογενή νευρολογική
πάθηση που είναι αποτέλεσμα της νευρολογικής υπεραντανακλασης που έχει σχέση με την
τραυματική εγκεφαλική βλάβη και τον τραυματισμό του νωτιαίου μυελού, εγκεφαλικού
επεισοδίου, σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκεφαλικής παράλυσης και άλλες διαταραχές. Η
σπαστικότητα αποτελεί κύριο συστατικό του τραυματισμού του άνω κινητικού νευρώνα, με
κύριο χαρακτηριστικό του ο αλλοιωμένος μυικός τόνος των σκελετικών μυών. Ο βαθμός της
σπαστικότητας ποικίλλει από ήπια μυική δυσκαμψία έως και επώδυνους, σοβαρούς μη
ελεγχόμενους μυικούς σπασμούς.
Επιπρόσθετα, στην αναφορά που παρουσιάστηκε απο τους Matney, Bowman and Berwick
(2022), θέλωντας να κατανοήσουν τους ασθενείς με κρανιοεγκεφαλική βλάβη, αναφέρουν οτι θα
πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κατάσταση και όχι ως γεγονός, εξετάζοντας τη μέσα απο ένα
πλαίσιο, λαμβάνοντας κατα νού πολλές παραμέτρους. Το βιο-ψυχο-κοινωνικό-οικολογικό
μοντέλο αναγνωρίζει οτι ο τραυματισμός και η ανάρρωση αφορά μια αλληλεπίδραση πολλών
παραγόντων- σωματικών και ιατρικών, ψυχολογικών και κοινωνικών και οικονομικών
συμπεριφορών. Η κατανόηση της ιατρικής πορείας των ασθενών αυτών είναι σημαντική,
ωστόσο, για την καλύτερη αντιμετώπιση και αποτελεσματική πρόληψη των ατόμων με
κρανιοεγκεφαλική κάκωση απαιτείται ένα γενικότερο πλαίσιο απο ένα ιατρικό μοντέλο
τραυματισμού, συμπεριλαμβάνοντας δεδομένα πολλαπλών προσωπικών και
κοινωνικών/περιβαλλοντικών παραμέτρων που επιδρούν στην εμπειρία και στην ανάρρωση μετά
απο ένα τέτοιο τραυματισμό.
Το 1ο κλινικό δίλημμα, με το οποίο θα ασχοληθώ είναι η εύρεση φυσικοθεραπευτικής
παρέμβασης για την βελτίωση της ισορροπίας και της βάδισης του ασθενή. Πρίν την έναρξη της
παρέμβασης θα πρέπει να αξιολογηθούν και να βελτιωθούν οι κινητικές διαταραχές που έχουν
προκύψει στο δεξί κάτω άκρο και βελτιωθεί ο μυικός τόνος (λόγω σπαστικότητας) στους
πελματιαίους καμπτήρες και οπίσθιους μηριαίους. Θα ληφθεί υπόψη ότι στην παρούσα χρονική
στιγμή βαδίζει με την βοήθεια Π και χρησιμοποιείται κνημοποδικός κηδεμόνας έσω
υποδήματος. Αρχικά, θα υπάρξει αξιολόγηση του εύρους κίνησης και των δύο κάτω άκρων,
όπως επίσης θα ελεγχεί και η αισθητικότητα τους ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει η
φυσικοθεραπευτική παρέμβαση. Ως βραχυπρόθεσμος στόχος είναι ο έλεγχος της ισορροπίας
(σταθερότητα στάσης, δυναμική ισορροπία, ικανότητα παράλληλης δραστηριότητας). Για την
βελτίωση της σταθερόητας στάσης η παρέμβαση θα καθοριστεί μέσω συγκεκριμένης σειράς
στάσεων με αυξανόμενη δυσκολία καθ’όλη την διάρκεια της συνεδρίας. Σε περίπτωση διακοπής
καταγράφονται για την εφαρμογή. Για την βελτίωση της δυναμικής ισορροπίας θα
πραγματοποιηθεί δοκιμή για την εκτίμηση της λειτουργικής βάδισης. Αν συγκεντρωθεί
βαθμολογία πάνω απο το όριο κινδύνου πτώσης (>22), τότε μπορεί να πραγματοποιηθεί ως
πρόσθετη πρόκληση για αξιολόγηση η προηγμένη εκτίμηση λειτουργικής βάδισης. Για την
βελτίωση της ικανόητας παράλληλης δραστηριότητας θα μπορεί να διενεργηθεί τεστ
περπατήματος ενώ μιλάμε. (Joyce et. al., 2022). Προοδευτικά με την πάροδο του χρόνου, θα
μπορούσε να τοποθετηθεί εξωτερικό βάρος στα κάτω άκρα για να πραγματοποιείται ενεργητική
κινησιοθεραπεία απο καθιστή θέση με στόχο και την ισορροπία του κορμού αλλά και την
προοδευτική ενδυνάμωση των μυών στις αρθρώσεις των κάτω άκρων (ισχίο, γόνατο,
ποδοκνημική). Η χρήση του κνημοποδικού κηδεμόνα κρίνεται απαράιτητη για να αποφευχθούν
βραχύνσης των μυών της ποδοκνημικής. Μια άσκηση που θα μπορούσε να γίνει είναι η
τοποθέτηση του βοηθητικού Π σε μικρή απόσταση 2-3 μικρών βημάτων και ο ασθενής να
βρίσκεται σε καθιστή θέση σε καρέκλα με χέρια.
Το 2ο κλινικό δίλλημα, αφορά την βελτίωση της αναπνευστικής λειτουργίας και της δύσποιας
που παρουσιάζεται κατά κύριο λόγο στη διαδικασία της βάδισης. Έχοντας υπόψη οτι η
κρανιοεγκαφαλική κάκωση μπορεί να σχετίζεται με κακή καρδιοαναπνευστική ικανότητα που
εμφανίζεται σε αυτά τα άτομα, θα πρέπει να αυξηθεί σταδιακά η αερόβια και αναερόβια
ικανότητα του ασθενή με στόχο την μειωση της εμφάνισης δύσπνοιας και κόπωσης. Έχοντας
κατα νού το ιστορικό του ασθενή, χρειάζεται το κόψιμο του καπνίσματος για να μπορέσει να
γίνει αποδοτικότερη η φυσικοθεραπευτική μας παρέμβαση μας και μειωθούν τα συμβάντα
δύσπνοιας.
Θα πρέπει να ληφθεί υποψη οτι η αναπνοή θα πρέπει να καλυτερεύση για να μπορέσει να
διατηρηθεί η οξυγόνωση και να προληφθεί η αναπνευστική δυσλειτουργία, λόγο του ότι οι
ακραίες τιμές CO2 μπορεί να οδηγήσουν σε εγκεφαλική αγγειοσύσπαση, αγγειοδιαστολή
αποδεικνύοντας ότι είναι προγνωστικά αίτια νοσηρότητας και θνησιμότητας (Vella, Crandall,
Patel, 2018).
Κρίνεται απαραίτητο, η εκπαίδευση του ασθενή για τον έλεγχο της αναπνοής με μισόκλειστα
χείλη. Με αυτό τον τρόπο προωθείται η χαλάρωση και η μείωση της δύσπνοιας. Οι οδηγίες που
θα πρέπει να δωθούν στον ασθενή είναι βα εισπνεέι με την μύτη και να εκπνέει με το στόμα. Η
εκπνοή του θα πρέπει να είναι ήπια και να μην ζορίζεται καθόλου, με συχνή προώθηση της
εκπνοής με μισόκλειστα χείλη. Θα πρέπει να εκπνεέι 2 με 3 φορές πιο παρατεταμένα απ’ότι
στην εισπνοή. Σε πρώτο στάδιο, δεν χρειάζεται να γίνεται εστίαση στην χρήση του
διαφράγματος αλλά θα του ζητηθεί να γεμίσει την περιοχή της κοιλιάς με όσο το δυνατόν
περισσότερο αέρα. Ακόμα χρειάζεται να ενθαρρυνθεί η επαρκή χρήση των επικουρικών μυών
διασφαλίζοντας όμως οτι η ωμική ζώνη είναι χαλαρή. Η αναπνοή με μισόκλειστα χείλη μπορεί
να βελτιώση την οξυγόνωση, σε ασθενείς με αναπνευστικές διαταραχές. Ωστόσο, θα πρέπει
παράλληλα με τις ασκήσεις να ελέγχεται το SpO2 και η κίνηση του θωρακικού τοιχώματος
καθ’όλη τη διάρκεια της αναπνοής με μισόκλειστα χείλη. Η τοποθέτηση σου στο κρεβάτι θα
πρέπει να γίνεται σε πλάγια κατάκλιση μιας αναφέρεται η θέση αυτή καλύτερη για την
διατήρηση της FRC. Η συχνή αλλαγή θέσεων μπορεί να είναι ευεργετικό για να μην παραμείνει
ο ασθενής παρατεταμένα ακινητοποιημένος. Στις περισσότερες θέσεις χαλάρωσης (που θα
πρέπει να γίνει αξιολόγηση αρχικά για το ποιές είναι ανεκτές απο τον ασθενή) το πάνω μέρος
του κορμού υποστηρίζεται. Ο κορμός θα πρέπει να παραμένει ίσιος σε όλες τις θέσεις. Θα
προσφερθεί υποστήριξη με επαρκή αριθμό μαξιλαριών για τις θέσεις που αφορούν το κρεβάτι ή
τη καθιστή θέση και χέρια με το κεφάλι να ακουμπούν σε κάποιο γραφείο. Ο ασθενής θα κληθεί
να κάνει έλεγχο της αναπνοής με μισόκλειστα χείλη ενώ βρίσκεται σε θέσεις χαλάρωσης. Στις
θέσεις χαλάρωσης που το κεφάλι ακουμπάει σε μαξιλάρι δε θα πρέπει να είναι είναι βυθισμένο
αλλά να τοποθετείται στραμμένο προς την μια πλευρά για να αποφευχθεί το έντονο αίσθημα της
δύσπνοιας. Η κινητοποίηση που πραγματοποιείται σε συνδυασμό με αναπνευστικές ασκήσεις
συχνά βοηθάει στην καλύτερη πνευμονική έκπτυξη από ότι οι αναπνευστικές ασκήσεις απο
μόνες τους (Reid and Chung, 2009).
Όταν έχει αποκτηθεί καλύτερος έλεγχος του κορμού, θα ξεκινήσει προοδευτικά σε γονατιστή
θέση με υποστήριξη απο τον θεραπευτή, συνεχίζοντας απο ενεργή υποβοηθούμενη καθιστή θέση
σε όρθια θέση. Θα προστεθούν δραστηριότητες επίτευξης με μπάλα γυμναστικής. Καθώς
προχωράει η αποκατάσταση του ελέγχου του κορμού, θα ξεκινήσουν ασκήσεις συντονισμού
Frenkels σε ύπτια και καθιστή θέση μαζί με ημι- ενεργητική εκπαίδευση για την κινητικότητα
του ασθενούς. Προοδευτικά και μετά το πέρας ενός μήνα θα ξεκινήσει η προπόνηση δύναμης
και για τα δυο άνω και κάτω άκρα σε πολυμηχάνημα. Με βάση τα αποτελέσματα της
αποκατάστασης στη δύναμη του κορμού θα διενεργηθούν μετατοπίσεις βάρους. Η προπόνηση
βάδισης με περπατήρα (βοήθημα Π) θα βελτιώσει το μοτίβο της βάδισης (Kumar and Goyal,
2018).
Το πρόγραμμα που θα θέσουμε, απαιτείται χρήση ηλεκτρονικού διαδρόμου και θα
πραγματοποιηθεί δοκιμή περπατήματος με 1 mph για 3 λεπτά και μηδενική κλίση. Μετά το
πέρας των τριών λεπτών η ταχύτητα και η ισχύς αυξήθηκαν και με χρονική διάρκεια 6 λεπτών.
Στην συνέχεια θα ακολουθηθεί περίοδος ανάκτησης, διάρκειας 8 λεπτών στο 1 mph και με
μηδενική κλίση (Chin et. al. 2020).
Βιβλιογραφία
Reid, D. and Chung, F., (2009) «Κλινική προσέγγιση στην καρδιοαναπνευστική
Φυσικοθεραπέια», εκδ. Πασχαλίδης
Bose, P., Hou, J., Thompson, J. F., and Kobeissy, H. F., (2015) « Traumatic Brain Injury
(TBI)-Induced Spasticity: Neurobiology, Treatment, and Rehabilitation», Frontiers in
Neuroengineering. 26269896
Chin, M. K. L., Chan, L., Drinkard, B., and Keyser, E. R., (2020) « Oxygen Uptake On-
Kinetics Before and After Aerobic Exercise Training in Individuals with Traumatic Brain
Injury», Disabil Rehabil, 41(24): 2949–2957.
Georges, A., and Das, M. J., (2023), «Traumatic Brain Injury», StatPearls [Internet],
29083790
Jaganathan, S. K., and Sullivan, A. K., (2022), «Traumatic Brain Injury Rehabilitation: An
Exercise Immunology Perspective», Exercise Immunology Review, 28:90-97.
Joyce, M. J., Debert, T. C., Chevignard, M., Sorek, G., Katz-Leurer, M. Gagnon, I., and
Schneider, J. K., (2022), « Balance impairment in patients with moderate-to-severe traumatic
brain injury: Which measures are appropriate for assessment?», Frontiers in Neurology,
13:906697.
Kumar, V., and Goyal, R., (2018) « Influence of sensorimotor adaptation and learning
process for rehabilitation on the functional mobility of a patient with traumatic brain injury:
A case report», Chinese Journal of Traumatology, 21(4):246-248.
Matney, C., Bowman, K. and Berwick. D., (2022), « Traumatic Brain Injury A Roadmap for
Accelerating Progress», National Academies Press.
Robba, C., Poole, D., McNett, M., Asehnoume, K., Bosel, J., Bruder, N., Chieregato, A.,
Cinotti, R., Duranteau, J., Einav, S., Ercole, A., Ferguson, N., Guerin, C., Siempos, I. I.,
Kurtz, P., Juffermans, P. N., Mancebo, J., Mascia, L., McCredie, V., Nin, N., Oddo, M.,
Pelosi, P., Rabinstein, A. A., Neto, S. A., Seder, B. D., Skrifvars, B. M., Suarez, I. J.,
Taccone, S. F., Jagt, M., Citerio, G., and Stevens, D. R., (2020), « Mechanical ventilation in
patients with acute brain injury: recommendations of the European Society of Intensive Care
Medicine consensus», Intensive Care Med., 46(12): 2397–2410
Vella, A. M., Crandall, M., and Patel, B. M., (2018) «Acute Management of Traumatic Brain
Injury», Surg Clin North Am. 97(5): 1015–1030.
ΠΛΑΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Με βάση την κριτική αξιολόγηση των στοιχείων που δίνονται, συζητήστε την
φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση ή την θεραπευτική προσέγγιση, για την
επίτευξη/πραγματοποίηση ενός βραχυπρόθεσμου στόχου ενός ασθενή με πολύπλοκη ή
πολλαπλές παθολογίες.

Συζητήστε πως οι πολύπλοκές ή πολλαπλές παθολογίες του ασθενή ή το προηγούμενο

ιατρικό ιστορικό, επηρεάζουν την επιλογή/ εκτέλεση της θεραπείας σας και πως μπορεί
να χρειαστεί να προσαρμόσετε την προσέγγιση σας και/ ή την πρακτική σας, με μεγάλη
προσοχή στην επίτευξη του θεραπευτικού στόχου, και πάλι υπό το φώς της κριτικής
των διαθέσιμων ερευνητικών αποδείξεων

Η επιλογή περιστατικού που κάνω είναι:

Η επιλογή του περιστατικού είναι το case 1 ΚΕΚ με κλινικό δίλημμα 1,2

Αυτός ο ασθενής παρουσιάζει μια πολύπλοκη φύση προβλημάτων που προκαλεί την
κλινική συλλογιστική μου. Πως/με ποιον τρόπο;
Το συγκεκριμένο περιστατικό αφορά ενήλικο άνδρα 28 ετών. Υπάρχει αντηλιπτική ικανόητα
και ομιλία του είναι καλή έτσι ώστε να μπορέσει να επικοινωνήσει και να αντιληφθεί την
σημασία ή να εκδηλώση την δυσαρέσκεια του για κάποια μορφή άσκησης ή κόπωσης κατα
την διάρκεια της αποκατάστασης. Το περιστατικό μας επίσης έχει πρότυπο βάδισης με
χρήση περπατητήρα που μπορεί έστω και για μικρά χρονικά διαστήματα να στέκεται και να
εκτελεί μικρά βήματα. Και τέλος ο ασθενής μας έχει μειωμένη όραση σε συγκεκριμένο
τεταρτημόριο και στα δυο μάτια.
Ανακεφαλαιώνοντας και συνοψίζοντας την λίστα προβλημάτων του ασθενή, ο
βραχυπρόθεσμος στόχος που ιεράρχησα και σχεδίασα να συζητήσω στην εργασία μου
είναι:
Ως βραχυπρόθεσμοι στόχοι είναι η καλύτερη αναπνευστική λειτουργία (βοήθεια στον
βρογχικό καθαρισμό) για να μειωθούν τα συμβάντα δύσποιας, η αύξηση του εύρους τροχιάς
των αρθρώσεων τόσο των άνω όσο και των κατω άκρων με παθητικές ασκήσεις. Επιπλέον η
ενδυνάμωση των μυών του κορμού, των κάτω άκρων αλλά και η διατήρηση όλων των
θέσεων. Και όπως επίσης η μειώση του πόνου και να αντιμετωπιστεί η παράλυση.
Για να επιτύχω αυτόν τον στόχο σχεδιάζω να:
Λόγω σπαστικότητας θα εκτελέστούν ασκήσεις αναχαίτησης με στόχο και την μείωση του
τόνου αλλά και την αύξηση του εύρους κίνησης στα κάτω άκρα, θα συνεχίζει να γίνεται
χρήση κνημοποδικού κηδεμόνα και μετά το τέλος των συνεδρειών για αποτροπή βραχύσεων
και δυσκαμψίας των μυών του κάτω άκρου και να βελτιωθεί ο συντονισμπός των κινήσεων.
Με την ενδυνάμωση του κορμού θα υπάρχει καλύτερος έλεχγος της ισορροπίας του σε ολές
τις θέσεις και με την ενδυνάμωση των κάτω άκρων θα αρχίζω να ενσωματώνω λειτουργικές
κινήσεις χωρίς την βοήθεια του Π ώστε σταδιακά να σηκώνεται και να εκτελεί καθημερινές
κινήσεις.

Θα διασφαλίσω ότι το κύριο μέρος της δουλειάς μου αποτελεί μια εξειδικευμένη (&
προσαρμοσμένη) θεραπεία για αυτόν τον συγκεκριμένο ασθενή & θα απευθύνομαι και
θα χρησιμοποιώ το πρώτο πρόσωπο & θα προσθέσω λεπτομέρειες σχετικές με τον
ασθενή στο συγκεκριμένο περιστατικό όπως μου ζητείται. Έχοντας τα παραπάνω στο
μυαλό μου το πλάνο θεραπείας μου είναι:
Το πλάνο θεραπείας μου αρχικά θα ξεκινήσει με την υποκειμενική αλλά κυρίως
αντικειμενική αξιολόγηση για να καταλάβω σε τι κατάσταση βρίσκετε ο ασθενής. Στην
αντικειμενική αξιολόγηση θα εκτελέσω κάποια τεστ αξιολόγησης όπως: Αξιολόγηση
αισθητικότητας, Αξιολόγηση Κλίμακα Motor Assessment Scale (MAS) η οποία
δημιουργήθηκε για να παρέχει έγκυρα και αξιόπιστα µέσα για την αξιολόγηση της
καθημερινής κινητικής λειτουργίας και Gross Motor Function Measure (GMFM) το
συγκεκριμένο τεστ αξιολογεί την αδρές κινητικές λειτουργίες.
Έπειτα θα προχωρήσουμε στην θεραπεία η οποία θα περιλαμβάνει τόσο αναπνευστικές
ασκήσεις και όσο και ασκήσεις αναχαίτησης για την μείωση του αυξημένου μυϊκού τόνου.
Στην συνέχεια θα εκπαιδευτεί εκ νέου σε ασκήσεις αναπνοής για την μείωση της δύσποινας
στην ενδυνάμωση των κάτω άκρων για την όρθια στάση, την ισορροπία αλλά και την
βάδιση. Επίσης θα εκτελέσουμε ασκήσεις για την βελτίωση της έγερσης τοποθετώντας το
παιδί σε ένα σκαμπό ή μπάλα γυμναστικής, και θα το παροτρύνουμε να σηκώνεται από το
σκαμπό και να ξανά κάθεται.
Επομένως οι προσαρμογές/οι συλλογισμοί που πρέπει να κάνω/να λάβω υπόψιν
δεδομένου της πολύπλοκης φύσης που παρουσιάζουν τα προβλήματα του ασθενή είναι:
Στο περιστατικό δίνουμε έμφαση και στην δύσποια αλλά και στον αυξημένο μυϊκό τόνο
ώστε να μην προκληθεί περαιτέρω βράχυνση των μυών. Προσέχουμε τις κινήσεις μας στο
άνω άκρο να είναι αργές και σταθερές για να μην μας εμφανίσει το φαινόμενο του
οδοντωτού τροχού. Επίσης προσέχουμε το SpO2 καθ’όλη την διάρκεια της θεραπείας, άρα
θα προσέχω να κάνω παύσεις κατά την διάρκεια της θεραπείας και αν παρατηρώ πως
ζορίζεται να σταματάμε την θεραπεία μας.

Η λογική/αιτιολογία πίσω από την λήψη της κλινικής μου υπόθεσης είναι:
Η λογική είναι ότι αυτή η μελέτη περίπτωσης είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη, με έναν
συγκεκριμένο ασθενή να συνοδεύεται από άλλα θέματα και ιδιαιτερότητες που πρέπει να
λάβουμε υπόψη για να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα χωρίς να τον θέσουμε σε
κίνδυνο. Στόχος μας είναι ο ασθενής όσο το δυνατόν γίνεται να γίνει πιο λειτουργικός και να
καταφέρει να κάνει καθημερινές δραστηριότητές χωρίς την βοήθεια κάποιου βοηθήματος ή
υποστήριξης.
Κατά τον σχεδιασμό και την εφαρμογή αυτής της θεραπείας έλαβα υπόψιν μου τα:
Έλαβα υπόψιν στο συγκεκριμένο περιστατικό πως είναι απαιτητικό λόγω της
κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης του ασθενή. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει συγκεκριμένο
χρονικό διάστημα για να μπορέσουν να φανούν ικανοποιητικά αποτέλεσμα της θεραπείας.
Τέλος θα μας δυσκολέψει η επικοινωνία με τον ασθενή λόγω της διαταραχής στην όραση
του, σε αυτή την περίπτωση θα προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε την επικοινωνία μας μέσω
διευκόλυνσης του χώρου στο όποίο ζεί και να εκπαιδευτεί στην αποφυγεί εμποδίων σε
εξωτερικούς χώρους.
Είναι στον σχεδιασμό μου να διασφαλίσω ότι βάσισα τα επιχειρήματα μου σε μια
κριτική αξιολόγηση των υποστηρικτικών ερευνητικών αποδείξεων, του εφαρμοσμένου
πλαισίου αναφοράς και της εφαρμοσμένης πρακτικής σχετικά με την επιλογή
φυσιοθεραπευτικής παρέμβασης ή προσέγγισης αντιμετώπισης. Συγκεκριμένα
παραδείγματα, ιδέες και υλικό προς απόδειξη των παραπάνω είναι:
Reid, D. and Chung, F., (2009) «Κλινική προσέγγιση στην καρδιοαναπνευστική
Φυσικοθεραπέια», εκδ. Πασχαλίδης
Bose, P., Hou, J., Thompson, J. F., and Kobeissy, H. F., (2015) « Traumatic Brain Injury
(TBI)-Induced Spasticity: Neurobiology, Treatment, and Rehabilitation», Frontiers in
Neuroengineering. 26269896
Chin, M. K. L., Chan, L., Drinkard, B., and Keyser, E. R., (2020) « Oxygen Uptake On-
Kinetics Before and After Aerobic Exercise Training in Individuals with Traumatic Brain
Injury», Disabil Rehabil, 41(24): 2949–2957.
Georges, A., and Das, M. J., (2023), «Traumatic Brain Injury», StatPearls [Internet],
29083790
Jaganathan, S. K., and Sullivan, A. K., (2022), «Traumatic Brain Injury Rehabilitation: An
Exercise Immunology Perspective», Exercise Immunology Review, 28:90-97.
Joyce, M. J., Debert, T. C., Chevignard, M., Sorek, G., Katz-Leurer, M. Gagnon, I., and
Schneider, J. K., (2022), « Balance impairment in patients with moderate-to-severe traumatic
brain injury: Which measures are appropriate for assessment?», Frontiers in Neurology,
13:906697.
Kumar, V., and Goyal, R., (2018) « Influence of sensorimotor adaptation and learning
process for rehabilitation on the functional mobility of a patient with traumatic brain injury:
A case report», Chinese Journal of Traumatology, 21(4):246-248.
Matney, C., Bowman, K. and Berwick. D., (2022), « Traumatic Brain Injury A Roadmap for
Accelerating Progress», National Academies Press.
Robba, C., Poole, D., McNett, M., Asehnoume, K., Bosel, J., Bruder, N., Chieregato, A.,
Cinotti, R., Duranteau, J., Einav, S., Ercole, A., Ferguson, N., Guerin, C., Siempos, I. I.,
Kurtz, P., Juffermans, P. N., Mancebo, J., Mascia, L., McCredie, V., Nin, N., Oddo, M.,
Pelosi, P., Rabinstein, A. A., Neto, S. A., Seder, B. D., Skrifvars, B. M., Suarez, I. J.,
Taccone, S. F., Jagt, M., Citerio, G., and Stevens, D. R., (2020), « Mechanical ventilation in
patients with acute brain injury: recommendations of the European Society of Intensive Care
Medicine consensus», Intensive Care Med., 46(12): 2397–2410
Vella, A. M., Crandall, M., and Patel, B. M., (2018) «Acute Management of Traumatic Brain
Injury», Surg Clin North Am. 97(5): 1015–1030.