Machine Translated by Google
J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660 DOI
10.1007/s10964-017-0677-5
AMPİRİK ARAŞTIRMA
Ergenlerde Devam Eden Zorbalık Mağduriyeti: Uyumsuz
Aracı Mekanizma Olarak Şemalar
Esther Calvete 1 • Liria Fernández-González1 • Joaquín M. González-Cabrera2 •
Manuel Gámez-Guadix3
Geliş Tarihi: 13 Nisan 2017 / Kabul Tarihi: 17 Nisan 2017 / Çevrimiçi Yayın Tarihi: 22 Nisan 2017 ©
Springer Science+Business Media New York 2017
Öz Ergenlik döneminde zorbalık mağduriyeti, bazı mağdurlar
için zamanla kalıcı hale gelebilen önemli bir sosyal sorundur.
Bununla birlikte, sürekli zorbalık mağduriyetine katkıda bulunan
faktörleri inceleyen genel bir araştırma eksikliği vardır. Şema
terapi, zorbalığa maruz kalmanın neden bazı kurbanlar için kalıcı
olabileceğini anlamamıza yardımcı olabilecek bir model önerir.
Bu çalışma, şema terapide anahtar kavram olan uyumsuz
şemaların sürekli zorbalığa maruz kalma mekanizması olarak
rolünü incelemektedir. Hipotez, uyumsuz reddetme şemalarının,
hem ailede hem de okulda mağduriyet ile gelecekteki zorbalık
mağduriyeti arasındaki yordayıcı ilişkiye aracılık ettiğiydi.
Önceki araştırmalar mağduriyet riskini artırabileceğini öne
sürdüğü için sosyal kaygı da dikkate alındı. Katılımcılar, yaş
ortalaması 15.05 olan (SD = 1.37) 1328 ergen (%45 kadın) olup,
anketleri aralarında 6 ay arayla üç zaman noktasında doldurdu.
Zaman 2 uyumsuz reddedilme şemaları, Zaman 1 zorbalık
mağduriyeti, aile istismarı ve sosyal kaygıdan Zaman 3 zorbalık
mağduriyeti ile yordayıcı ilişkiye önemli ölçüde aracılık etti.
Kişilerarası mağduriyetin devam etmesini sağlayan uyumsuz
şemalar gibi potansiyel olarak şekillendirilebilir faktörlere
ilişkin bulguların, ergenlerle önleme ve tedavi stratejileri için
önemli çıkarımları vardır.
* Esther Calvete
esther.calvete@deusto.es
1
Deusto Üniversitesi, Bilbao, Bizkaia, İspanya
2
Uluslararası La Rioja Üniversitesi, Logroño, La Rioja, İspanya
3
Madrid Özerk Üniversitesi, Madrid, İspanya
Anahtar Sözcükler Zorbalık mağduriyeti • Uyumsuz şemalar •
Sosyal kaygı • Aile içi duygusal istismar
giriiş
Zorbalık mağduriyeti okullarda ciddi bir sorundur. Bir öğrenci,
tekrar tekrar ve zaman içinde bir veya daha fazla öğrencinin
olumsuz eylemlerine maruz kaldığında, zorbalık veya mağdur
ediliyor (Olweus 2013 ). Zorbalık ortaokul yıllarında zirveye ulaşır
ve lisenin sonunda bir miktar azalır (Hymel ve Swearer 2015;
Kljakovic ve Hunt 2016). Zorbalığa maruz kalmanın bir sonucu
olarak mağdurlar, depresyon ve sosyal kaygı gibi uyum
güçlükleri yaşayabilirler (örn., Calvete ve ark. 2016b; Sigurdson
ve ark. 2015; Turner ve ark. 2013). Zorbalık mağduriyeti bazı
ergenler için zamanla kalıcı hale gelebilir. Yakın tarihli bir meta-
analizin sonuçları, çalışma özelliklerine bağlı olarak kronik
mağduriyetin %8 ila %43 arasında değiştiğini ve yaşla birlikte
arttığını göstermiştir (Pouwels ve ark. 2016 ). Mağduriyeti
sürdürme hem kızlarda hem de erkeklerde benzer
görünmektedir (Benedini ve ark. 2016).
Kronik mağduriyet, geçici mağduriyete kıyasla daha şiddetli
uyumsuzluk semptomlarına yol açabilir (Rueger ve ark. 2011). Bu
nedenle, bazı ergenler için sürekli zorbalığa maruz kalma riskini
artıran faktörlerin belirlenmesi gerekmektedir. Önceki
araştırmalar, kurbanların sosyal kaygı gibi bazı özelliklerinin
(Storch ve ark. 2005) kurban olma riskini devam ettirebileceğini
öne sürse de, sürekli zorbalık mağduriyetine katkıda bulunan
faktörleri inceleyen genel bir araştırma eksikliği vardır. Şema
terapi (Young ve diğerleri 2003), zorbalığa maruz kalmanın
neden bazı kurbanlar için kalıcı olabileceğini anlamamıza
yardımcı olabilecek bir model önerir. Bu çalışmada,
Machine Translated by Google
J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660
Şema terapide anahtar kavram olan uyumsuz şemaların sürekli
zorbalığa maruz kalma mekanizması olarak rolünü inceledik.
Uyumsuz Şemalar ve Devam Eden Zorbalık
mağduriyet
Gelişimsel psikopatoloji modelleri, çocukluktaki mağduriyet
deneyimlerinin bağlanma ilişkilerinin güvenliğini tehdit edebileceğini
ve mağdurların kendileri ve kendileri hakkında nasıl hissettikleri ile ilgili
uyumsuz şemalara yol açabileceğini önermektedir.
başkalarıyla ilişkileri nasıl algıladıkları (Hankin ve ark.
2013). Uyumsuz şemalar, şema terapide kişinin kendisi ve başkalarıyla
ilişkileri hakkında anılar, duygular, bilişler ve bedensel duyumlardan
oluşan geniş, işlevsiz ve yaygın kalıplar olarak tanımlanır (Young ve
ark.
2003). Uyumsuz şemalar, erken çocukluk döneminde ortaya çıktıkları
ve kişinin yaşamı boyunca geliştirilecekleri varsayıldığı için gelişimsel
bilimle ilgilidir.
Uyumsuz şemaların yapısı, bilişsel şemaların daha önceki
tanımlarında merkezi olan bilişsel işleme bileşenini korur (Beck 1967),
ancak aynı zamanda birkaç başka bileşeni de (yani duygular, bedensel
duyumlar) içerir ve daha çok tematik içeriğe odaklanır (Zeigler-Hill ve
diğerleri 2011). Şema terapi modeli, çocuğun karşılanmayan duygusal
ihtiyaçlarına göre beş uyumsuz şema alanı veya kategorisinin varlığını
önermiştir: reddedilme, bozulmuş özerklik, başkalarına yönelik olma,
bozulmuş sınırlar ve amansız standartlar. Bunların arasında, uyumsuz
reddetme şemaları özellikle mağduriyet bağlamında önemlidir,
çünkü daha önceki çalışmalar bu şemaların hem ailede (Gay ve ark.
2013) hem de okulda (Calvete 2014; Calvete) mağduriyetin bir sonucu
olabileceğini ortaya koymuştur . ve diğerleri 2015). Uyumsuz reddetme
şemaları, kişinin kabul ve saygı ihtiyaçlarının karşılanmayacağı
beklentisini içerir. Değersizlik duygusu ve kişinin bir şekilde kusurlu
olduğu inancı olarak ortaya çıkan kusurluluk ve başkalarının kasıtlı
olarak zarar veren istismarcılar olduğu inancı olarak ifade edilen
güvensizlik gibi içerikleri içerir. Kızlar genellikle uyumsuz reddedilme
şemalarında erkeklerden daha yüksek puan alırlar (Calvete ve ark.
2013a).
Uyumsuz şemalar, devam eden mağduriyeti açıklamaya nasıl
katkıda bulunabilir? Şema terapi, belirli şemaları onaylamanın yeni
mağduriyet durumları yaratmaya neden katkıda bulunabileceğini
açıklayan teorik bir model sağlar. Yukarıda belirtildiği gibi, ailede ve
okuldaki mağduriyet gibi erken dönemdeki olumsuz deneyimlerin,
uyumsuz şemaların kaynağı olduğu ileri sürülmüştür. Şemalar
geliştikten sonra kalıcı olma eğilimindedirler. Uyumsuz şemalar, çok
olumsuz olmalarına rağmen, insanın tutarlılık ihtiyacı nedeniyle hayatta
kalmayı başarır. Spesifik olarak, şema terapi, şemalara uyum
sağlamak için üç uyumsuz başa çıkma stili önerir. bu
651
ilki şema teslimidir. Bireyler bir şemaya teslim olduklarında, şemanın
içeriğinin doğru olduğunu kabul ederler ve şemayı doğrulayacak
şekilde davranırlar (Young ve ark.
2003). Örneğin, reddedilme şemalarında yüksek puan alan bir ergen,
muğlak bağlamlarda akranlarının davranışlarına daha kolay
düşmanca atıflarda bulunabilir ve agresif tepkiler verebilir (Calvete ve
Orue 2012). Bu agresif tepki, akranları tarafından reddedilme olasılığını
artırabilir. İkinci uyumsuz başa çıkma stili, şemanın aktivasyonunu
önlemek için bilişsel, davranışsal ve duygusal stratejileri içeren
şemadan kaçınmadır. Örneğin, aynı reddedilme şemalarına sahip bir
ergen, reddedilmekten kaçınmak için başkalarıyla etkileşime girmekten
kaçınabilir. Bu tecrit, diğer akranların onun düşmanca ve kibirli
olduğu şeklinde yorumlanmasına yol açarak, ergeni istemeden
başkaları tarafından suistimal edilecek bir hedef haline getirebilir.
Son başa çıkma tarzı, şemalarda örtük olan sınırlamaları veya
zayıflıkları telafi etmeye çalışan davranış ve düşüncelerden oluşan
şema aşırı telafisidir.
Aynı örneği takiben, reddedilme şemalarını benimseyen bir ergen,
onlar tarafından reddedilmekten ve istismar edilmekten kaçınmak için
başkalarını istismar edebilir (“onlar seni ele geçirmeden sen onları al”;
Young ve ark. 2003) . Ergenin akranlarına karşı kendi agresif
davranışları, zorbalık kurbanı olma riskini artıracaktır. Bu, reaktif
saldırganlığın özellikle zorba-kurbanlarda mağduriyet riskini
artırabileceğini gösteren çalışmalarla tutarlıdır (Yang ve Salmivalli
2015). Böylece, şema terapi kuramından, okul ve aile içindeki
mağduriyetin mağdurlarda uyumsuz şemaların gelişmesine yol
açabileceği ve bu şemaların da gelecekte mağduriyet olasılığını
artıracağı tahmin edilebilir.
Aileye Kötü Muamele ve Zorbalık Arasında Aracı Bir Mekanizma
Olarak Uyumsuz Şemalar
mağduriyet
Bir bağlamda (örneğin aile içinde) mağduriyetin başka bağlamlarda
mağduriyet riskini artırabileceği öne sürülmüştür. Örneğin,
çocukluk döneminde ebeveynlerin kötü muamelesi ile daha sonra akran
mağduriyeti arasında bir bağlantı bulunmuştur (Benedini ve ark. 2016;
Lereya ve ark. 2013). Mağduriyetin farklı biçimleri arasında köprü görevi
gören mekanizmaların tanımlanması önemlidir, çünkü mağduriyeti
birden fazla bağlamda deneyimlemek ciddi olumsuz sonuçlarla ilişkilidir
(örn. Turner ve diğerleri 2016 ).
Ancak, aile ve okul ortamlarındaki mağduriyet arasındaki bağlantıyı
açıklayan mekanizmalar hakkında çok az şey bilinmektedir. Uyumsuz
şemaların hem ailede hem de okuldaki mağduriyet sonucunda
kötüleştiği tespit edildiğinden (Calvete 2014; Gay ve ark. 2013), sadece
zorbalık mağduriyetinin zaman içinde sürekliliği için bir mekanizma
değil, aynı zamanda aracılık mekanizması olarak
Machine Translated by Google
652
bu, aile içindeki mağduriyet ile zorbalık mağduriyeti arasındaki
yordayıcı ilişkiyi açıklar.
Sosyal Kaygı, Zorbalık Mağduriyeti ve Uyumsuz
şemalar
Sosyal kaygı belirtilerinin okulda (Calvete 2014; Turner ve ark. 2013;
Wichstrøm ve ark. 2013) ve aile ortamında (Bruce ve ark. 2012; Simon ve
ark. 2009). Ek olarak, sosyal kaygı belirtileri, bazı ergenleri zorbalık
mağduriyetine ve dolayısıyla sürekli mağduriyete karşı daha
savunmasız hale getirmeye katkıda bulunabilir (Pabian ve Vandebosch
2016; Storch ve ark. 2005). Örneğin, sosyal kaygı belirtileri, zorbaları
kendilerini savunmada daha fazla güçlük çekeceklerine inanarak onları
kurban olarak seçmeye teşvik edebilir. Bu nedenle, sosyal kaygı sadece
mağduriyetin bir sonucu olamaz, aynı zamanda gelecekte zorbalığa
maruz kalma riskini artıran bir faktör olarak da hareket edebilir. Ayrıca,
zorbalığa maruz kalmada sosyal kaygının rolü, kızlar arasında daha
güçlü olabilir çünkü genellikle sosyal kaygıda erkeklerden daha
yüksek puan alırlar (Caballo ve ark. 2014).
Daha da önemlisi, sosyal kaygı belirtileri olan ergenlerde birçok
uyumsuz şema mevcuttur (Calvete ve ark. 2013b). Önceki araştırmalar,
uyumsuz şemaların zorbalığa maruz kalma deneyimleri ile sosyal
kaygı belirtilerinin artması arasında aracılık ettiğini (Calvete 2014) ve
sosyal kaygının bazı uyumsuz şemalar ile sosyal işlevsellik arasındaki
ilişkiyi açıkladığını göstermektedir (Cohen ve ark. 2015). Bu nedenle,
hem sosyal kaygı hem de uyumsuz şemalar, sürekli zorbalık
mağduriyetinin arabulucu mekanizmaları olarak dahil edilebilir.
Mevcut Çalışma
Devam eden zorbalık mağduriyeti, mağdurlar için ciddi olumsuz
sonuçlarla ilişkilidir (Rueger ve ark. 2011).
Ancak, kronik mağduriyete katkıda bulunabilecek faktörler hakkında
çok az araştırma yapılmıştır. Okullarda zorbalığa birden fazla faktör
dahil olmasına rağmen (örneğin, saldırganlığı haklı çıkaran tutumlar,
şiddete maruz kalma vb.), bu çalışmada uyumsuz şemalara odaklandık.
Şema terapinin varsayımlarından yola çıkarak (Young ve ark. 2003),
hem aile ortamında hem de okuldaki mağduriyet deneyimlerinin
ergenlerde uyumsuz şemaların gelişimine katkıda bulunabileceğini
ve bu şemaların da sırasıyla yeni mağduriyet deneyimlerinin olasılığının
artmasına yol açar, böylece mağduriyetin zaman içindeki istikrarına
katkıda bulunur. Bu varsayımsal aracılık mekanizmasının, güvensizlik
gibi içerikleri içeren uyumsuz reddetme şemalarına özgü olmasını
bekliyorduk.
J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660
kusurluluk ve duygusal yoksunluk. Bu nedenle, farklı bir kategorideki
(zayıf özerklik) uyumsuz şemaların, geçmişteki mağduriyet ile
gelecekteki mağduriyet arasındaki yordayıcı ilişkiye aracılık etmemesini
bekledik.
Sosyal kaygının hem ailede hem de okulda istismarın bir sonucu
olabileceği tespit edildiğinden, çalışmaya sosyal kaygı ölçümlerini de
dahil ettik (Bruce ve ark.
2012; Turner ve ark. 2013) ve zorbalık mağduriyetinin bir öncülü
(Wichstrøm ve ark. 2013) ve sosyal kaygılı ergenlerde uyumsuz şemaların
mevcut olduğu (Calvete ve ark. 2013b). Bu nedenle, sosyal kaygı
semptomlarının, ailede/okulda önceki mağduriyet ile gelecekteki
zorbalık mağduriyeti arasında aracı bir mekanizma görevi görebileceğini
ve uyumsuz şemaların sosyal kaygı ile gelecekteki zorbalık mağduriyeti
arasındaki ilişkiye aracılık ederek mağduriyetin uzamasına katkıda
bulunacağını varsaydık. mesai.
Son olarak cinsiyet farklılıkları incelenmiştir. Mağduriyeti
sürdürmenin kız ve erkek çocuklarda benzer olduğunu (Benedini ve
ark. 2016) ve diğer bilişsel tarzların hem erkek hem de kızlarda
mağduriyete yol açtığını (Hamilton ve ark. 2013) öne süren daha
önceki çalışmalar olsa da, arabuluculuk yolları farklı olabilir, kızlar
geleneksel olarak uyumsuz reddedilme şemalarında (Calvete ve ark.
2013a, b) ve sosyal kaygıda (Caballo ve ark. 2014) erkeklerden daha
yüksek puan almaktadır .
Yukarıdaki hipotezleri değerlendirmek için, zorbalığa maruz kalma,
uyumsuz şemalar ve sosyal kaygı belirtileri ölçümlerini tamamlayan
büyük bir ergen örneklemiyle üç dalga boylamsal bir çalışma
yürüttük. Ek olarak, aile duygusal istismarı çalışmanın başında
değerlendirildi ve bu nedenle çalışma, mağduriyet deneyimlerinin
ciddi olumsuz sonuçlarla ilişkilendirildiği bir gelişim aşaması olan
ergenlik dönemindeki farklı bağlamlarda mağduriyet arasındaki ilişki
hakkındaki bilgilerin genişletilmesine de katkıda bulunuyor (Turner ve
ark. al. 2016).
Yöntem
Katılımcılar
Toplam örneklemi ise araştırmaya katılmaya davet edilen 1460 ergen
oluşturmaktadır. Bizkaia'daki (İspanya) 8 eğitim merkezindeki 51
sınıftan geldiler. Okullar, Bizkaia'daki mevcut okullar listesinden rastgele
seçildi. 1460 ergenden 1311 ergen T1'de ölçümleri tamamladı (katılım
oranı: %89,79), 1197 T1 ve T2'de ölçümleri tamamladı (katılım oranı:
%81,99) ve çalışmanın üç dalgası boyunca 1001 ölçümleri tamamladı
(katılım oranı) : %68,56).
Yıpratma oranı, hastalık nedeniyle okula devamsızlık ve zaman içinde
ölçümleri eşleştirmek için kullanılan kodlardaki hataların sonucuydu.
Bu araştırmayı tamamlayan 1328 ergen
Machine Translated by Google
J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660
çalışmanın üç dalgasından en az ikisinde ölçümler seçilmiştir
(597 kız, 729 erkek ve cinsiyetini belirtmemiş 2 denek). Katılımcılar
çalışmanın başında 12 ila 17 yaşları arasındaydı (M = 15.05; SD
= 1.37). Sosyo-ekonomik düzeyler, İspanyol Epidemiyoloji
Derneği'nin (2000) ebeveyn eğitimi ve geliri için önerdiği
kriterlere göre belirlendi. Sosyo-ekonomik düzeyler %6 düşük,
%17,8 düşük-orta, %28,4 orta, %24,1 yüksek-orta ve %23,7
yüksek dağılım gösterdi.
Aletler
Zorbalık mağduriyeti
Çocuklar için Akran İlişkileri Anketi'nin (PRQ; Rigby 1996) 7
maddelik mağduriyet alt ölçeği , akranlar tarafından mağduriyeti
değerlendirmek için kullanıldı. Bir madde fiziksel mağduriyeti
(örneğin, “Bana vurdular ya da ittiler”) ve geri kalan maddeler
duygusal mağduriyeti tanımladı (örneğin, “Okulda bana
sataşıyorlar”, “Beni kasıtlı olarak gruptan çıkarıyorlar”).
Katılımcılardan son 6 ayda bu tür bir deneyimin ne sıklıkta
meydana geldiğini 1 (hiçbir zaman) ile 4 (çok sık) arasında
değişen 4 puanlık bir yanıt ölçeğinde belirtmeleri istendi.
İspanyolca versiyonu bir çeviri ve geri çeviri prosedürü ile
geliştirilmiş ve yapısı doğrulanmıştır (Calvete 2014). Çalışmalar,
bu anketin zorbalık deneyiminin iyi bir geçerlilik ve güvenilirlikle
yeterli bir ölçüsü olduğunu göstermiştir (örn., Bond ve
diğerleri 2007). Mevcut çalışmada alfa katsayıları T1, T2 ve T3'te
sırasıyla .84, .85 ve .83 idi.
Ebeveynler tarafından duygusal istismar
Ebeveynden çocuğa duygusal istismarı ölçmek için Çatışma
Taktikleri Ölçeği-Ebeveynden Çocuğa Versiyonunun (CTS-PC;
Straus ve diğerleri 1998) Psikolojik İstismar Ölçeğinin İspanyol
uyarlaması kullanıldı. Ölçek, bir kez anneye ve bir kez de babaya
atıfta bulunarak iki kez sorulan (örn. “Annem/babam evde kendimi
değersiz hissettiriyor”) 5 maddeden oluşmaktadır. İspanyolca
versiyonunda, katılımcılardan bu deneyimlerin geçmişte
meydana gelme sıklığını 1 (hiçbir zaman) ile 4 (çok sık) arasında
değişen 4 puanlık bir yanıt ölçeğinde belirtmeleri istendi.
İspanyolca versiyonu, bir çeviri ve geri çeviri prosedürü
aracılığıyla geliştirilmiştir ve yeterli psikometrik özelliklere sahip
olduğu gösterilmiştir (Calvete 2014). Bu çalışmada alfa katsayısı
.78'dir.
Uyumsuz şemalar
Uyumsuz şemaları değerlendirmek için Young Şema Anketi-3
(YSQ-3; Young 2006) kullanıldı. YSQ-3 90 maddeden oluşmasına
ve beş uyumsuz davranışı değerlendirmesine rağmen
653
şema kategorilerinde, reddedilme şemalarını ve bozulmuş
özerklik şemalarını değerlendirmek için sadece 30 madde
kullandık. Reddetme şemaları, şu içeriklere sahip maddeleri
içermektedir: güvensizlik, duygusal yoksunluk, kusurluluk ve
terk edilmişlik. Güvensizlik, diğerlerinin bireyi inciteceği,
suistimal edeceği veya aşağılayacağı beklentisini tanımlar
(örneğin, "İnsanların benden faydalanacağını hissediyorum").
Duygusal yoksunluk, başkalarının kişinin duygusal destek
ihtiyacını yeterince karşılayamayacağı inancını içerir (örneğin,
“Hayatımın büyük bir bölümünde, kimseye özel olduğumu
hissetmedim”). Kusurluluk, kişinin kusurlu, istenmeyen veya
önemli yönlerden geçersiz olduğu hissini tanımlar (örneğin,
“Sevimli olmadığımı hissediyorum”). Terk etme, önemli diğer
kişilerin daha iyi biri için bireyi terk edecekleri için duygusal
destek sağlamaya devam etmeyecekleri algısını ifade eder
(örneğin, "Başkalarına o kadar çok ihtiyacım var ki onları
kaybetmekten endişe ediyorum"). Bozulmuş özerklik şemaları,
herhangi bir zamanda rastgele bir felaketin baş gösterebileceğine
ve kişinin bunu önleyemeyeceğine dair abartılı bir korku (örn. ,
kişinin başarısız olduğu, kaçınılmaz olarak başarısız olacağı
veya farklı başarı alanlarında akranlarına kıyasla temelde yetersiz
olduğu inancını içerir (örneğin, “Başarı söz konusu olduğunda
yetersizim”). Katılımcılar her bir maddeyi 1 (benim için tamamen
yanlış) ile 6 (beni mükemmel şekilde tanımlıyor) arasında
değişen 6 puanlık bir ölçekte derecelendirdi. YSQ-3'ün
İspanyolca versiyonu, faktör yapısının doğrulanması ve ölçekler
için yeterli alfa katsayıları ile iyi psikometrik özellikler göstermiştir
(Calvete ve ark. 2013a). Bu çalışmadaki alfa katsayıları, reddetme
şemaları için sırasıyla .89 ve .91 ve T1 ve T2'de bozulmuş özerklik
şemaları için sırasıyla .81 ve .84'tür.
Sosyal anksiyete
18 maddelik Ergenler için Sosyal Kaygı Ölçeği (SAS-A, La Greca
ve López 1998) , olumsuz değerlendirilme korkusu, sosyal kaçınma
veya yeni durumlara özgü sıkıntı ve genel sosyal kaçınma
açısından sosyal kaygı semptomlarını değerlendirmek için
kullanıldı. Maddeler, katılımcıların 1 () arasında değişen 5 puanlık
bir yanıt ölçeğine göre yanıt vermesi gereken kendi kendini ifade
etme biçiminde açıklanır (örneğin, "Akranlarımla çok iyi
tanımadığım kişilerle konuştuğumda gerilirim"). hiç) ila 5 (her
zaman). SAS-A, Revize SAS'ın (La Greca ve Stone 1993) bir
uyarlamasıdır ve iyi bir güvenilirlik ve geçerlilik göstermiştir
(Inder bitzen-Nolan ve Walters 2000). Anketin İspanyolca
versiyonu da iyi psikometrik özellikler göstermiştir (Olivares ve
ark. 2005). Mevcut çalışmada alfa katsayıları T1 ve T2 için sırasıyla
.89 ve .92 idi.
Machine Translated by Google
654
prosedür
Ergenler anketleri sınıflarında 6 ay arayla üç farklı zamanda
doldurdular. Üç kez de zorbalığa maruz kalma ölçümlerini, T1 ve
T2'de endişeli otomatik düşünceler ve uyumsuz şemaların
ölçümlerini ve T1'de ebeveyn istismarı ölçümlerini tamamladılar.
Ö1, Ö2 ve Ö3 anketlerini eşleştirmek için yalnızca katılımcının
bildiği bir kod kullanılmıştır. Katılım isteğe bağlıydı ve ergenlere
verdikleri yanıtların gizli olduğu ve sadece araştırma ekibi
tarafından okunacağı bilgisi verildi. Eğitimli bir psikolog, sınıflarda
veri toplama işlemine rehberlik etmiştir. [Üniversitenin maskeli
adı] Üniversitesi Etik Kurulu bu çalışmayı onayladı.
Anketlerde öğrenci isimleri yer almadığı için, okul personeli
velilerden pasif onay almayı seçti. Böylece ebeveynler bilgilendirildi
ve çocuklarının katılımına izin vermeme seçeneği sunuldu. Hiçbir
ebeveyn, çocuğunun katılımına izin vermeyi reddetmedi.
Veri Analitik Planı
Bu çalışmadaki katılımcılar sınıflarda yuvalanmış olduğundan,
çalışmadaki tüm değişkenler için sınıf içi korelasyon katsayılarını
(ICC) tahmin ettik. ICC değerleri küçüktü ve .028 ile .046 arasında
değişiyordu; bu, sınıflar arasındaki değişkenliğin küçük
olduğunu gösterir ve bu nedenle çalışmanın varsayılan modeline
çok düzeyli bir yaklaşımın dahil edilmesi gerekli değildir.
Çalışma hipotezlerini test etmek için, eksik değerleri yönetmek için
Tam Bilgi Maksimum Olabilirlik (FIML) ile LISREL 9.2 ile Yapısal Eşitlik
Modellemesi (YEM) kullanıldı.
Şemaların ve sosyal kaygının gizil değişkenlerinin göstergesi
olarak üç maddelik parsel kullanılmıştır. Zorbalık ve aile duygusal
istismarı için iki maddelik parsel kullanılmıştır çünkü bu
değişkenler az sayıda madde içermektedir. Maddeler açımlayıcı
faktör analizi yapılarak parsellere atanmıştır ve tüm maddeler bir
gizil değişkene karşılık gelecek şekilde parseller içindeki faktör
yükleri dengelenecek şekilde atanmıştır. Bunu yapmak için Little
ve diğerleri tarafından açıklanan bir prosedür kullandık. (2002).
Örneğin, ret şemaları için, yükleri rehber alarak, en yüksek
yüklere sahip üç öğeyi üç parseli sabitlemek için kullanarak
başladık. Bir sonraki en yüksek öğe-inşa yüküne sahip üç öğe
ankrajlara ters sırada eklendi. Çapa maddelerden en çok yüklenen
madde, ikinci seçimlerden en az yüklenen madde ile eşleştirildi.
Daha fazla kalem mevcutsa, daha düşük yüklü kalemler daha
yüksek yüklü kolilere yerleştirilerek temel prosedüre devam
edildi. Farklı durumlarda değerlendirilen aynı değişkenin hata
terimleri, ilişkili olarak ele alındı.
Modelin zaman içindeki değişmezliğini inceledikten sonra
varsayılan modeli tahmin ettik. tarafından önerilen adımlar
J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660
Küçük (2013) takip edildi. İlk olarak, her gösterge ve yapısı
arasındaki ilişkilerin her dalgada aynı sabit ve serbest yük modeline
sahip olduğunu ima eden yapısal değişmezlik test edildi. İkincisi,
yapılandırma modeli daha kısıtlayıcı bir modelle (zayıf bir faktör
değişmezliği modeli) karşılaştırıldı; bu, yapılar içindeki faktör
yüklerinin zaman noktalarında eşit olduğunu ima eder.
Üçüncüsü, zayıf faktör değişmezliği modeli, daha kısıtlayıcı bir
modelle (güçlü bir faktör değişmezliği modeli) karşılaştırıldı;
bu, her kesişmenin zaman içinde matematiksel olarak eşit olduğu
anlamına gelir. Daha sonra, T1'den T2'ye ve T2'den T3'e zorbalık
mağduriyeti için otoregresif yolları ve T1'den T2'ye uyumsuz
şemalar ve sosyal kaygı için otoregresif yolları içeren varsayılan
modeli test ettik. Ek olarak model, T1'de ölçülen tüm
değişkenlerden tüm T2 ve T3 değişkenlerine ve tüm T2
değişkenlerinden T3 zorbalık mağduriyetine kadar öngörücü
yolları içermektedir. Yaş, değişkenlerin geri kalanıyla ilişkilerini
kontrol etmek için modele dahil edildi.
Son olarak, çoklu grup analizi yoluyla arabulucu modelin erkek
ve kadın alt örneklemlerinde değişmez olup olmadığını inceledik.
Bu analizler birkaç adım içeriyordu. Öncelikle modeli kız ve erkek
çocuklar için ayrı ayrı tahmin ettik. İkinci olarak, sabit ve serbest
parametre modelinin alt örnekler arasında eşdeğer olduğunu
göstermek için modelin yapılandırma değişmezliğini test ettik.
Üçüncüsü, erkek ve kızlarda faktör yüklerini eşit olarak
belirlemeyi içeren zayıf faktör değişmezliğini test ettik. Son
olarak, modelin uzunlamasına gizli değişkenlerini birbirine
bağlayan yolların değişmezliğini test ettik.
Model uyumunun iyiliği, karşılaştırmalı uyum indeksi (CFI),
normatif olmayan uyum indeksi (NNFI) ve ortalama karesel yaklaşım
hatası (RMSEA) kullanılarak değerlendirildi. Genel olarak, .90 veya
daha yüksek olan CFI ve NNFI değerleri iyi bir uyumu yansıtır.
.06'dan düşük RMSEA değerleri mükemmel uyumu gösterir
(Little 2013). χ2'deki değişiklik örneklem büyüklüğünden
büyük ölçüde etkilendiğinden iç içe modelleri karşılaştırmak için ΔCFI kulland
.01'den küçük veya buna eşit bir ΔCFI değeri, sıfır değişmezlik
hipotezinin reddedilmemesi gerektiğini gösterir (Cheung ve
Rensvold 2002).
Sonuçlar
Betimsel Analizler
Ergenlerin yaklaşık yarısı son 6 ay içinde en az bir kez zorbalığa
maruz kalmıştır. Spesifik olarak, bir tür zorbalık davranışının
kurbanı olan katılımcıların yüzdesi T1'de %57,7, T2'de %52,9 ve T3'te
%48,1'dir. Zorbalık mağduriyeti yaygınlığı tüm dalgalarda
erkeklerde kızlardan biraz daha yüksekti (T1'de %57,8 ve %57,5;
T2'de %55,0 ve %50,3 ve 48,9 ve
Machine Translated by Google

J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660 655

T3'te %47,4), ancak farklılıklar çok azdı
T2'de önemli: χ2 (1, N = 1260) = 2.74, p = .098.
Tablo 1, hepsi arasındaki korelasyon katsayılarını göstermektedir.
çalışmanın değişkenleri, ortalamaları ve standardı
T1, T2 ve T3 için sapmalar. Görüldüğü gibi tüm
katsayılar istatistiksel olarak anlamlıydı ve birkaç
özellikle güçlüydüler (r .6). T1 değişkenleri arasındaki
katsayıların modeli, modele çok benzerdi
T2 değişkenleri arasındaki katsayıların. Genç kızlar
sosyal kaygı ve uyumsuz şemalarda daha yüksek puan almıştır.
hem T1 hem de T2, oysa ergen erkekler biraz puan aldı
üçünde de zorbalık mağduriyeti sıklığında daha yüksek
dalgalar (Tablo 2). önemli bir fark yoktu
Cinsiyetin bir fonksiyonu olarak aile istismarı.
Tahmin Modeli
Zaman içinde ölçüm değişmezliği
İlk adımda, yapılandırma değişmezliğinin olduğunu bulduk.
model verilere iyi uyuyor: FIML χ2 (144, N = 1328) = 317, p
< .001, RMSEA = .035 (%90 GA[.030, .041]), NNFI
= .982 ve CFI = .988. İkinci adımda, değişmezlik
faktör yükleri test edildi. Bu daralma bir
.002'lik CFI'deki değişiklik, bu nedenle kesme sınırı içindedir
otoregresif yollar istatistiksel olarak anlamlıydı;
önlemlerin zaman içindeki istikrarına bağlıdır. Ayrıca tüm T1
değişkenler (yani, ailede istismar, zorbalığa maruz kalma,
ve sosyal kaygı) şemalarında bir artışı yordamıştır.
T2'de reddedilme ve şemalar sırayla bir
T3'te zorbalık mağduriyetindeki artış. ek olarak
T1'deki reddedilme şemaları, zorbalıkta bir artışı öngördü
T2'de mağduriyet ve hem zorbalık mağduriyeti hem de
T1'deki şemalar, T2'deki sosyal kaygıdaki artışı öngördü
(Şekil 1). Model verilere iyi uyuyor: FIML χ2 (159, N =
1328) = 440, p < .001, RMSEA = .043 (%90 GA[.038,
.048]), NNFI = .974 ve CFI = .980. Daha sonra, önemi
5000 önyükleme çemberleme örneği aracılığıyla arabulucu
yolların oranı incelenmiştir. Sonuçlar, şemaların
reddedilme, T1 ailesi arasında aracı bir değişken olarak hareket etti
taciz ve T3 zorbalığa maruz kalma (0,231; %95 CI[0,067,
0.395]), T1 zorbalık mağduriyeti ve T3 zorbalık arasında
mağduriyet (0,215; %95 GA[0,075, 0,355]) ve arasında
T1 sosyal kaygı ve T3 zorbalığa maruz kalma (0.398;
%95 GA[0.114, 0.682]).
Alternatif model
Şemaları ile alternatif bir modeli test ettik.

Cheung ve Rensvold (2002) tarafından önerilmiştir. Böylece bozulmuş özerklik. Bulgular göstermiştir ki, bu
zaman içinde faktör yüklerinde değişmezlik savunulabilirdi. İçinde şemalar T1 ve T3 arasındaki ilişkiye aracılık etmedi

Üçüncü adımda, güçlü faktöriyel değişmezliği test ettik.
modeli. Bu daralma, CFI'de .004'lük bir değişiklik içeriyordu,
bu da kesişmelerdeki değişmezliğin
zaman dayanılabilirdi.
Hipotez aracılık modeli
Yukarıdaki modele dayanarak, hipotezi test ettik
yapısal model. Bulgular gösterdi ki, tüm
zorbalık mağduriyeti. Bozulmuş özerklik modelinde,
yolların çoğu şemalar için elde edilenlere benzerdi
reddedilme. Bununla birlikte, bozulmuş özerklik şemaları
zorbalık mağduriyetinde bir artış öngörmedi
T1'den T2'ye veya T2'den T3'e. Uyum indeksleri iyiydi:
FIML χ2 (159, N = 1328) = 397, p < .001, RMSEA = .040
(%90 GA[.035,.044]), NNFI = .975 ve CFI = .981.

Tablo 1 Çalışma değişkenleri arasındaki korelasyon katsayıları

1 2 3 4 5 6 7 8 9 Ortalama SS

1. T1 Aile duygusal istismarı 2. 1 0,48 0.49

T1 Zorbalık mağduriyeti 3. T1 .171** 1 1.81 2.49

Reddetme Şemaları 4. T1 .310** .425** 1 2.32 0,82

Sosyal kaygı 5. T1 .157** .364** .671** 1 41,44 12,79

Bozulmuş özerklik şemaları .290** .310** .702** .474** 1 6. T2 Zorbalık mağduriyet 2.50 0.95
.154** .631** .353** .263** .239** 1 1.69 2,65

7. T2 Reddedilme Şemaları .279** .389** .681** .550** .498** .446** 1 2.20 0,85

8. T2 Sosyal kaygı .168** .331** .516** .597** .376** .380** .708** 1 40,50 13,25

9. T2 Bozulmuş özerklik şemaları .282** .304** .540** .408** .659** .360** .755** .582** 1 2.38 0.99

10. K3 Zorbalık Mağduriyeti .202** .530** .298** .189** .216** .594** .346** .307** .248** 1.49 2.40

T1 Zaman 1 (n = 1311), T2 Zaman 2 (n = 1197), T3 Zaman 3 (n = 1001)

**p < .001
Machine Translated by Google

656 J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660

Tablo 2 Cinsiyet farklılıkları

kızlar Erkekler farklılıklar
çalışmanın değişkenleri
Ortalama SS Ortalama SS t pd

T1 Aile duygusal istismarı 0.49 0.49 0,48 0,48 0,230 .818 0.02

T1 Zorbalık mağduriyeti 1.57 2.13 1.96 2,75 -2,291 .020 -0.16

T1 Reddetme Şemaları 2.41 0.80 2.22 0,83 3.478 .001 0,23

T1 Sosyal kaygı 42.91 12.51 39.94 12.7 3.598 <.001 0,24

T1 Bozulmuş otonomi şemaları 2,672 0,960 2,362 0,921 5.900 <.001 0,34

T2 Zorbalık mağduriyeti 1.39 2.15 1.88 2,94 -2,581 .010 -0.19

T2 Reddedilme Şemaları 2.28 0,81 2.11 0,86 3.363 <.001 0.20

T2 Sosyal kaygı T2 42.19 12.80 38.90 13.44 3.941 <.001 0,25

Bozulmuş özerklik şemaları 2,494 0,997 2,276 T3 Zorbalığa maruz 0,977 3.962 <.001 0,22

kalma 1.30 1.99 1.58 2,58 -1,504 .133 -0.12

T1 Zaman 1 (n = 1311), T2 Zaman 2 (n = 1197), T3 Zaman 3 (n = 1001)

Şekil 1 için boyuna yollar

devam eden zorbalık
mağduriyet. Not: Değerler
standartlaştırılmış temsil
katsayılar. T1 Zaman 1,
T2 Süresi 2, T3 Süresi 3, *p < .05;
**p < .01; ***p < .001

Tahmin Modeli için Cinsiyet Farklılıkları
Varsayımlanan modelin kız ve erkek çocuklar için değişmez olup
olmadığını inceledik. Model ayrı ayrı tahmin edildi
erkekler için (FIML χ2 (159, N = 729) = 381, p < .001, RMSEA
= .052 (%90 GA[.046, .059]), NNFI = .963 ve CFI = .972)
ve kızlar (FIML χ2 (159, N = 597) = 266, p < .001,
RMSEA = .039 (%90 GA[.030, .047]), NNFI = .977 ve
CFI = .983). Aile içi istismardan şemalara giden yol
erkek örnekleminde reddedilme anlamlı değildi. biz o zaman
göstermek için modelin yapılandırma değişmezliğini test etti
sabit ve serbest parametre modelinin eşdeğer olduğunu
alt örnekler arasında. Bu model iyi uyum indeksleri gösterdi:
FIML χ2 (308, N = 1326) = 661, p < .001, RMSEA = .042
(%90 GA[.037, .046]), NNFI = .972 ve CFI = .964. Sonraki,
faktör yüklerinin her iki alt örneklemde eşit olacak şekilde
sınırlandırıldığı bir model tahmin ettik. Bu dayatma
CFI değişikliği 0 olduğu için savunulabilirdi. Son olarak, test ettik
gizli değişkenler arasındaki uzunlamasına yolların olup olmadığı
her iki alt örnekte de eşittir. Bu dayatma bir
Cheung ve Rensvold'un (2002) kriterlerine göre kabul edilebilir olan
.002'lik ΔCFI . Böylece, her ne kadar
aile istismarından uyumsuz şemalara giden yol sadece kızlarda
anlamlıydı, boylamsal şemaların genel örüntüsü
yollar hem erkekler hem de kızlar için benzerdi.
Tartışma
Zorbalık mağduriyeti kalıcı bir sorun olabilir
ciddi olumsuz sonuçları olan bazı ergenler için zaman. katkıda
bulunan faktörlerin belirlenmesi
kronik mağduriyet müdahaleler açısından büyük önem
taşımaktadır. Ancak, bu amaçla daha önce yapılan araştırmalar
Machine Translated by Google
J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660
nispeten kıt. Birden fazla faktör sürekli mağduriyet riskini
artırabilse de (örneğin, okul ortamı, failin özellikleri, çevresel
şiddete maruz kalma), bu çalışma mağdurların
değiştirilebilecek bazı özelliklerine odaklandı. Özellikle, bu
çalışma uyumsuz şemaların evde ve okulda önceki mağduriyet
ile gelecekteki zorbalık mağduriyeti arasında aracı bir mekanizma
olarak hareket edip etmediğini inceledi. Önceki araştırmaların,
sosyal kaygının mağduriyetin hem öncülü hem de sonucu
olabileceğini gösterdiği (Wichstrøm ve ark. 2013) ve sosyal
kaygısı olan ergenlerde uyumsuz şemaların oldukça yaygın
olduğu (Calvete ve ark. 2013b) göz önüne alındığında, uyumsuz
şemaları da inceledik. sosyal kaygı ile zorbalığa maruz kalma
arasında aracı bir mekanizma olarak şemalar ve sürekli
mağduriyetin potansiyel bir mekanizması olarak sosyal kaygı
belirtileri.
Hipotezimize uygun olarak bulgular, uyumsuz şemaların
T1'den T3 zorbalık mağduriyetine yordayıcı ilişkiye aracılık
ettikleri için zaman içinde devam eden zorbalık mağduriyetinde
önemli bir rol oynadığını göstermektedir.
Ayrıca, bu bulgu uyumsuz reddetme şemalarına özgüdür
çünkü aracılık, mağduriyetle daha az ilgili olan bozulmuş
özerklik şemaları için tekrarlanmamıştır. Bu bulgular, zorbalık
ve siber zorbalığın kurbanların bilişsel stillerini bozduğunu
gösteren önceki araştırmaların sonuçlarıyla uyumludur (Calvete
ve ark. 2015; Gibb ve Abela 2008; Padilla ve Calvete 2014). Ayrıca
bulgular, uyumsuz şemaların sürekli mağduriyete katkıda
bulunabileceğini göstererek önceki çalışmaların bulgularını
genişletmektedir. Böylece, akranları tarafından reddedilen,
hakaret ve aşağılanma yaşayan ergenler, uyumsuz reddetme
şemalarının özelliği olan bilişler ve duygular geliştirebilirler
(örneğin, kusurlu ve reddedilmiş hissetmek ve başkalarının
onlara kasıtlı olarak zarar vereceğine inanmak). Bu şemalar
sırayla kurbanların davranışlarını etkileyebilir. Bu yazıda gözden
geçirildiği gibi, şema terapi, şemalara uyum sağlamak için
çeşitli uyumsuz başa çıkma tarzları (yani şema teslimi, kaçınma
ve aşırı telafi) önerir (Young ve ark. 2003). Bu uyumsuz başa
çıkma tepkileri, mağdurlar için yeni kötü niyetli eylemler için
hedef olarak tekrar seçilme gibi istenmeyen bir etkiye sahip
olabilir.
Gelecekteki araştırmalar, şemaların mağduriyetin
sürdürülmesine katkıda bulunduğu mekanizmaları aydınlatmak
için başa çıkma tepkilerinin ölçümlerini dahil ederek mevcut
çalışmayı genişletmelidir.
Dahası, hipotezlerimizle uyumlu olarak, uyumsuz reddetme
şemaları da ailedeki duygusal istismar ile daha sonra zorbalığa
maruz kalma arasındaki yordayıcı ilişkiye aracılık etti. Bu nedenle,
uyumsuz şemalar, duygu aktarımında yer alan mekanizmalardan
biri gibi görünmektedir.
aile bağlamından okul bağlamına kadar mağdur olma riski. Bu
bulgu önemlidir, çünkü daha önceki çalışmalar esas olarak
öngörüye ilişkin kanıtlar elde etmiştir.
657
aile içi şiddete maruz kalma ile şiddet uygulama arasındaki
ilişki (örn., Calvete ve ark. 2016a; Duke ve ark. 2010). Buna
karşılık, mağduriyetin bir bağlamdan diğerine sürekli olarak
devam ettiğine dair boylamsal kanıtlar daha azdır (yakın tarihli
bir inceleme için bkz. Benedini ve ark. 2016). Çalışmamız,
gelecekte okulda yaşanacak mağduriyetler için risk faktörü
olarak ailedeki mağduriyetin rolünü destekleyen az sayıdaki
çalışmadan biridir ve bu ilişkinin kısmen uyumsuz şemaların
gelişimiyle açıklandığını göstermektedir. Farklı mağduriyet
biçimleri arasındaki bağlantıyı açıklayan mekanizmaların
anlaşılması, ergenliğin çoklu mağduriyetlerin zararlı sonuçlara
yol açabileceği kritik bir aşama olduğu göz önüne alındığında
büyük önem taşımaktadır (Turner ve ark. 2016) . Ayrıca, bu
bulgular, uygun ebeveynlik stillerini teşvik etmeyi amaçlayan
aile müdahalelerinin, ergenlik döneminde zorbalık mağduriyetini
önlemeye yardımcı olabileceğini düşündürmektedir.
Önceki araştırmalarla uyumlu olarak (Calvete 2014; Turner ve
diğerleri 2013), zorbalığa maruz kalma, sosyal kaygıda T1'den
T2'ye bir artış öngördü. Ancak diğer çalışmaların bulgularının
aksine (Bruce ve ark. 2012; Simon ve ark. 2009) aile içi istismar
sosyal kaygıdaki değişiklikleri yordamamıştır. Ayrıca sosyal
kaygıdan T1 ile T2 ve T2 ile T3 arasındaki zorbalık mağduriyetini
yordama yolları istatistiksel olarak anlamlı olmadığından,
hipotezimizin aksine, sosyal kaygı zorbalık mağduriyetinin zaman
içinde sürekliliği için aracı bir mekanizma olarak hareket
etmemiştir. . Bunun yerine, bizim çalışmamızda, T1 sosyal
kaygısı, uyumsuz reddetme şemalarının kötüleşmesi yoluyla
T3'teki zorbalık mağduriyetindeki artışı dolaylı olarak tahmin
etti.
Dolayısıyla bu uyumsuz şemalar, sosyal kaygılı ergenlerin neden
akran mağduriyeti riskinin daha yüksek olduğunu açıklayan
mekanizmalardan biridir.
Bu çalışmanın bulgularının gelişimsel çıkarımları vardır.
Uyumsuz şemalar, daha sonra yeni mağduriyet deneyimlerine
maruz kalmaya katkıda bulunan çocukluk ve ergenlikteki
mağduriyet deneyimlerinin bir sonucu olabilir. Bu süreç
ergenlik döneminde psikopatolojinin gelişimini anlamak için
önemlidir. Çapraz gecikmeli boylamsal ilişkilendirmeler için etki
büyüklüklerinin küçük olmasına rağmen, değişkenlerin
temel seviyeleri tarafından açıklanan varyansın ötesinde
sonuçlarda kalan değişimin tahminini temsil ettikleri için alakalı
olduklarını not etmek önemlidir.
Bulgular, yaşın herhangi bir değişkende zaman içindeki
değişiklikleri yordamadığını göstermektedir. Bununla birlikte,
daha genç bir yaş, T1'de daha az aile duygusal istismarı, ancak
daha fazla sosyal kaygı ve zorbalık mağduriyeti ile ilişkilendirildi.
Bu ilişkilendirmeler küçük olmasına rağmen, ortaokulda
zorbalık davranışlarında zirveye ulaştığını kanıtlayan önceki
araştırmaların sonuçlarıyla tutarlıdır (Hymel ve Swearer 2015).
Erken ergenlik döneminde sosyal kaygının da daha yüksek
olduğu bulunmuştur (Parker ve ark. 2006). bu
Machine Translated by Google
658
Yaş ve aile istismarı arasındaki pozitif ilişki, ergen daha fazla
özerklik için çabalarken, ergenlik döneminde çocuk-ebeveyn
ilişkilerinde artan çatışmalarla açıklanabilir. Genel olarak, bu
bulgular önleme çabalarının, ergenlerin zorbalığa ve sonuçlarına
daha fazla maruz kaldığı ve aile mağduriyeti artmadan önce
ergenlik döneminde daha erken uygulanması gerektiğini
göstermektedir.
Mağduriyette cinsiyet farklılıkları bul için küçüktü
yalancı mağduriyet ve ailede duygusal istismar için boş. Ayrıca
cinsiyet, önceki istismar ve gelecekteki mağduriyet arasındaki
boylamsal ilişkileri yumuşatmadı. Bu bulgu , istismar ve tekrar
mağduriyet arasındaki ilişkinin kız ve erkek çocuklar için benzer
olduğunu saptayan daha önce yapılmış çalışmaların sonuçlarıyla
(Benedini ve ark. 2016; Kim ve ark. 2009; Tyler ve Johnson 2006)
uyumludur. Kızlar, sosyal kaygı ve kopukluk ve reddedilme
şemalarında erkeklerden daha yüksek puanlar gösterse de, bu
değişkenlerin mağduriyetteki rolü hem erkekler hem de kızlar
için benzerdi.
Çalışmanın bazı sınırlılıkları vardır. Ana sınırlama, tüm
önlemlerin yalnızca öz bildirimlere dayanmasıdır.
Kişisel bildirimler bu çalışmadaki değişkenleri değerlendirmek
için yeterli olsa da, okuldaki mağduriyete ilişkin akran raporları
ölçümlerin geçerliliğini geliştirebilirdi. Buna ek olarak, zorbalığa
maruz kalma ölçüsü esas olarak psikolojik istismara atıfta
bulunur ve yalnızca bir fiziksel istismar maddesini içerir. Psikolojik
istismarın en yaygın şekli ergenlik döneminde olsa da, gelecekteki
araştırmalar mevcut çalışmanın bulgularının fiziksel ve psikolojik
istismar için farklı olup olmadığını incelemelidir. Benzer şekilde,
gelecekteki çalışmalar, bu bulguların fiziksel istismar gibi diğer
aile içi istismar türlerine genellenip genelleştirilemeyeceğini
değerlendirmelidir, çünkü bazı araştırmalar, hem mağdur
hem de zorba olarak zorbalığa karışma olasılığının, daha önce
şiddet görmüş ergenlerde daha yüksek olduğunu
göstermektedir. evde fiziksel istismara maruz kalmış (örneğin,
Shields ve Cicchetti 2001). Son olarak, aile içi istismarı sadece
T1'de ölçtük ve bu nedenle uyumsuz şemaların, zorbalık
mağduriyetinin veya sosyal kaygının ailede mağduriyet riskini
artırıp artırmadığını inceleyemedik.
Sonuçlar
Bulgular, ergenlikte mağduriyetin sürdürülmesinde yer alan
bazı mekanizmaları açıklayarak gelişimsel bilime katkıda
bulunuyor. Hem ailedeki hem de okuldaki mağduriyetin bir
sonucu olarak, ergenler kendilerini yeni mağduriyet dönemleri
için daha yüksek risk altına sokan uyumsuz şemalar
geliştirebilirler. Hem uyumsuz şemalar hem de mağduriyet
psikolojik problemler için önemli risk faktörleri olduğundan, bu
psikopatolojinin gelişimini anlamak için önemlidir (Hankin ve ark.
2013).
J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660
Ek olarak, uyumsuz şemalar müdahaleler yoluyla
değiştirilebildiğinden, bulguların politika için önemli çıkarımları
vardır. Uyumsuz şemaların bu süreçte oynadığı rol önemlidir
ve önleme için ilginç kanallar açar. Kurbanlarla bu şemalar
üzerinde çalışmak, yeniden mağdur olma riskini azaltmalarına
yardımcı olabilir.
Ayrıca, uyumsuz şemalar geliştiren ergenler, belirsiz sosyal
durumları reddedilme, tehdit veya zorbalık (yani, şema teslimi)
olarak yorumlayabilirler. Müdahaleler bu olasılığı dikkate
almalıdır. Ek olarak, bulgular uyumsuz şemaların sosyal kaygı
semptomlarına katkıda bulunabileceğini ve bunun tersinin de
olabileceğini gösterdiğinden, müdahale programları ergenlik
döneminde psikososyal uyumu iyileştirmek için bu değişkenler
arasındaki etkileşimi dikkate almalıdır.
Ayrıca, zorbalık mağduriyeti sosyal kaygıda bir artışı
öngördüğünden, zorbalık mağduriyeti müdahaleleri
mağdurların kaygıyı azaltmasına yardımcı olmalıdır.
Spesifik semptomatolojiyi hedefleyen müdahalelerin ötesinde,
önleme programları her bir ergenin olduğu gibi (örneğin, daha
içe dönük) grup tarafından kabul edilmesini desteklemelidir. Bu,
daha zayıf veya sadece farklı olarak algılanan ergenlere karşı
farkındalığı artırmak ve saldırganlığı önlemek için grubun sosyal
normlarına müdahaleyi içerir. Ayrıca, bu çalışmanın sonuçları,
mağdurların maruz kaldıkları mağduriyeti nedensel bir yükleme
olarak yorumlanmamalıdır. Zorbalık mağduriyeti birden çok
faktörün sonucu olarak değerlendirilmelidir (Cook ve diğerleri
2010).
İstismardan zorbalar sorumludur ve ana önleme çabaları onlara
yöneltilmelidir. Psikopatik özellikler veya ahlaki bağsızlık gibi suçu
artıran bireysel değişkenleri ele almak (Orue ve Calvete 2016),
zorbalığın önlenmesine büyük katkı sağlayabilir. Sonuçlarımız
bu varsayımla uyumludur.
Teşekkür Bu araştırma, Ministerio de Economía y Competitividad
(İspanyol Hükümeti, Ref. PSI2015-68426-R) ve Bask Ülkesinden (Ref.
IT982-16 ve Ref. PI_2016_1_0023) alınan bir hibe ile desteklenmiştir.
Yazar Katkıları EC çalışmayı tasarladı, tasarımına katıldı, analizleri
gerçekleştirdi ve giriş ve tartışmanın ilk taslağını hazırladı; LF-G. giriş ve
tartışmanın tamamlanmış kısmı; JG-C. literatür taramasına katıldı, genel
istatistik tablolarını hazırladı ve referansları revize etti; MG G. giriş
bölümünü tamamladı, şekli hazırladı. Tüm yazarlar son makaleyi okudu
ve onayladı.
Etik Standartlara Uyum
Çıkar Çatışması Yazarlar herhangi bir çıkar çatışması olmadığını beyan
ederler.
Etik Onay Katılım isteğe bağlıydı ve katılımcılara cevaplarının gizli tutulacağı
ve sadece araştırma ekibi tarafından okunacağı bilgisi verildi. Prosedür her
zaman standartları takip etti
Machine Translated by Google
J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660
Helsinki Bildirgesi. Deusto Üniversitesi Etik Kurulu bu çalışmayı onayladı
(referans numarası verilmedi).
Bilgilendirilmiş Onam Okul personeli, anketlerde hiçbir öğrenci adı yer
almadığı için velilerden pasif onay almayı seçti. Ebeveynler bilgilendirildi ve
çocuklarının katılımına izin vermeme seçeneği sunuldu. Hiçbir ebeveyn,
çocuğunun katılımına izin vermeyi reddetmedi.
Referanslar
Beck, A. (1967). Depresyon: Nedenleri ve tedavisi. Philadelphia:
Pensilvanya Üniversitesi Yayınları.
Benedini, KM, Fagan, AA ve Gibson, CL (2016). Mağduriyet döngüsü:
Çocuklukta kötü muamele ve ergen akran mağduriyeti arasındaki ilişki.
Çocuk İstismarı ve İhmali, 59, 111–121. doi:10.1016/j.chiabu.2016.08.003.
Bond, L., Wolfe, S., Tollit, M., Butler, H. ve Patton, G. (2007). Ortaokuldaki
öğrenciler için Gatehouse zorbalık ölçeği ile akran ilişkileri anketinin
karşılaştırılması. Okul Sağlığı Dergisi, 77(2), 75–79. doi:10.1515/
ijamh-2012-0106.
Bruce, LC, Heimberg, RG, Blanco, C., Schneier, FR ve Lie bowitz, MR (2012).
Çocuklukta kötü muamele ve sosyal anksiyete bozukluğu: Semptom
şiddeti ve farmakoterapiye yanıt için çıkarımlar. Depresyon ve
Anksiyete, 29(2), 131–138. doi:10.1002/da.20909.
Caballo, VE, Salazar, IC, Irurtia, MJ, Arias, B., Hofmann, SG, Barinaga, E., &
Vivas, E. (2014). 18 ülkede erkekler ve kadınlar arasındaki sosyal kaygı
farklılıkları. Kişilik ve Bireysel Farklılıklar, 64, 35–40. doi:10.1016/
j.payed.2014.02. 013.
Calvete, E. (2014). Ergenlerde erken dönem uyumsuz şemaların yordayıcısı
olarak duygusal istismar: Depresif ve sosyal kaygı belirtilerinin gelişimine
katkılar. Çocuk İstismarı ve İhmali, 38(4), 735–746. doi:10.1016/
j.chiabu.2013.10.014.
Calvete, E., Fernández-González, L., Orue, I., & Little, TD (2016a).
Ergenlerde aile içi şiddete maruz kalma ve flört şiddeti uygulaması:
Potansiyel bilişsel ve duygusal mekanizmalar.
Şiddet Psikolojisi, doi:10.1037/vio0000076.
Calvete, E. ve Orue, I. (2012). Ergenlerde bilişsel şemalar ile saldırgan
davranışlar arasında aracı olarak sosyal bilgi işleme. Anormal Çocuk
Psikolojisi Dergisi, 40(1), 105–117. doi:10.1007/s10802-011-9546-y.
Calvete, E., Orue, I. ve Gamez-Guadix, M. (2016b). Dışadönüklük ve
nevrotiklik, zorbalığa maruz kalma ve içselleştirme semptomları
arasındaki ilişkiyi yumuşatır mı? Üç dalgalı uzunlamasına bir çalışma.
Okul Psikolojisi Dergisi, 56, 1–11. doi:10. 1016/j.jsp.2016.02.003.
Calvete, E., Orue, I. ve González-Diez, Z. (2013a). Erken dönem uyumsuz
şemaların yapısının ve istikrarının Young şema anketi-3 ile incelenmesi.
Avrupa Psikolojik Değerlendirme Dergisi, 29, 283–290. doi:10.1027/1015-
5759/a000158.
Calvete, E., Orue, I. ve Gámez-Guadix, M. (2015). Ergenlerde siber zorbalık
mağduriyeti ve depresyon: Bir yıllık ileriye dönük bir çalışmada beden
imajı ve bilişsel şemaların aracı rolü. Avrupa Ceza Politikası ve
Araştırma Dergisi, 22, 271–284. doi:10.1007/s10610-015-9292-8.
Calvete, E., Orue, I. ve Hankin, BL (2013b). Ergenlerde erken uyumsuz şemalar
ve sosyal kaygı: Kaygılı otomatik düşüncelerin aracı rolü. Anksiyete
Bozuklukları Dergisi, 27(3), 278–288. doi:10.1016/j.janxdis.2013.02.011.
Cheung, GW ve Rensvold, RB (2002). Ölçüm değişmezliğini test etmek için
uyum iyiliği indekslerinin değerlendirilmesi. Yapısal Eşitlik Modellemesi,
9(2), 233–255. doi:10.1207/S15328007SEM0902_5.
659
Cohen, JN, Jensen, D., Dryman, MT ve Heimberg, RG (2015).
İç içe geçme şeması ve yaşam kalitesi eksiklikleri: Sosyal kaygının
aracı rolü. Bilişsel Psikoterapi Dergisi, 29(1), 20–31.
doi:10.1891/0889-8391.29.1.20.
Cook, CR, Williams, KR, Guerra, NG, Kim, TE ve Sadek, S.
(2010). Çocukluk ve ergenlikte zorbalık ve mağduriyetin yordayıcıları: Bir
meta-analitik araştırma. Okul Psikolojisi Üç Aylık, 25, 65–83.
Duke, NN, Pettingell, S., McMorris, BJ ve Borowsky, IW
(2010). Ergenlikte şiddet eylemi: Çok sayıda olumsuz çocukluk
deneyimine sahip çağrışımlar. Pediatri, 125, 778–786. doi:10.1542/
peds.2009-0597.
Gay, LE, Harding, HG, Jackson, JL, Burns, EE ve Baker, BD
(2013). Bağlanma stili ve erken dönem uyumsuz şemalar, çocukluktaki
duygusal istismar ve yakın partner şiddeti arasındaki ilişkinin aracıları
olarak. Saldırganlık, Kötü Muamele ve Travma Dergisi, 22(4), 408–424.
doi:10.1080/10926771.2013. 775982.
Gibb, BE ve Abela, JRZ (2008). Duygusal istismar, akran mağduriyeti ve
çocukların olumsuz çıkarım stillerinin ve depresif semptomların
gelişimi. Bilişsel Terapi ve Araştırma, 32, 161–176. doi:10.1007/
s10608-006-9106-x.
Hamilton, JL, Stange, JP, Shapero, BG, Connolly, SL, Abramson, LY ve Alaşım,
LB (2013). Erken ergenlikte stres oluşumunun yordayıcıları olarak
bilişsel güvenlik açıkları: Depresif semptomlara giden yol. Anormal
Çocuk Psikolojisi Dergisi, 41 (7), 1027–1039. doi:10.1007/s10802-013-9742-
z.
Hankin, BL, Snyder, İK ve Gulley, LD (2013). Gelişimsel psikopatolojide
bilişsel riskler. D. Cicchetti (Ed.), Gelişimsel psikopatoloji Wiley,
Hoboken, NJ: John Wiley & Sons Inc.
Hymel, S. ve Swearer, SM (2015). Okul zorbalığı üzerine kırk yıllık araştırma:
Bir giriş. Amerikalı Psikolog, 70, 293–299. doi:10.1037/a0038928.
Inderbitzen-Nolan, HM ve Walters, KS (2000). Ergenler için sosyal kaygı ölçeği:
Normatif veriler ve yapı geçerliliğine ilişkin ek kanıtlar. Klinik Çocuk
Psikolojisi Dergisi, 29, 360–371. doi:10.1207/S15374424JCCP2903_7.
Kim, MJ, Tajima, EA, Herrenkohl, TI ve Huang, B. (2009).
Erken yaşta çocuklara kötü muamele, evden kaçan gençler ve
ergenlikte suçluluk ve mağduriyet riski: Arabulucu bir model.
Sosyal Hizmet Araştırması, 33, 19–28. doi:10.1093/swr/33.1.19.
Kljakovic, M. ve Hunt, C. (2016). Ergenlikte zorbalık ve mağduriyetin
yordayıcılarının bir meta-analizi. Ergenlik Dergisi, 49, 134–145.
doi:10.1016/j.adolescence.2016.03.002.
La Greca, AM ve López, N. (1998). Ergenler arasında sosyal kaygı: Akran
ilişkileri ve arkadaşlıklarla bağlantı. Anormal Çocuk Psikolojisi Dergisi,
26, 83–94. doi:10.1023/A: 1022684520514.
La Greca, AM ve Stone, WL (1993). Gözden geçirilmiş çocuklar için sosyal
kaygı ölçeği: Faktör yapısı ve eşzamanlı geçerlilik. Klinik Çocuk Psikolojisi
Dergisi, 22(1), 17–27. doi:10.1207/ s15374424jccp2201_2.
Lereya, ST, Samara, M. ve Wolke, D. (2013). Ebeveynlik davranışı ve kurban
ve zorba/mağdur olma riski: Bir meta analiz çalışması. Çocuk İstismarı
ve İhmali, 37, 1091–1108. doi:10. 1016/j.chiabu.2013.03.001.
Küçük, TD (2013). Boyuna yapısal eşitlik modellemesi. Yeni
York: Guilford Basın.
Little, TD, Cunningham, WA, Shahar, G., & Widaman, KF
(2002). Parsellemek ya da parsellememek: Soruyu keşfetmek, esası
tartmak. Yapısal Eşitlik Modellemesi, 9, 151–173. doi:10.1207/
S15328007SEM0902_1.
Olivares, J., Ruiz, J., Hidalgo, MD, Garcia-López, LJ, Rosa, AI ve Piqueras, JA
(2005). Ergenler için sosyal kaygı ölçeği (SAS-A): İspanyolca konuşan
bir çocukta psikometrik özellikler
Machine Translated by Google
660
nüfus. Uluslararası Klinik ve Sağlık Psikolojisi Dergisi, 5, 85–97.
Olweus, D. (2013). Okul zorbalığı: Gelişim ve bazı önemli zorluklar. Yıllık
Klinik Psikoloji İncelemesi, 9, 751–780.
Orue, I. & Calvete, E. (2016). Psikopatik özellikler ve ahlaki kayıtsızlık, ergenler
arasında zorbalık ve siber zorbalığı tahmin etmek için etkileşime girer.
Kişilerarası Şiddet Dergisi. doi:10.1177/ 0886260516660302
Pabian, S. ve Vandebosch, H. (2016). Sosyal kaygı ile mağduriyet ve geleneksel
zorbalık ve siber zorbalığın işlenmesi arasındaki kısa vadeli boylamsal
ilişkilerin araştırılması.
Gençlik ve Ergenlik Dergisi, 45, 328–339. doi:10.1007/ s10964-015-0259-3.
Padilla, P. ve Calvete, E. (2014). Duygusal istismar ve depresif belirtiler
arasında aracı olarak bilişsel güvenlik açıkları. Anormal Çocuk Psikolojisi
Dergisi, 42, 743–753. doi:10.1007/ s10802-013-9828-7.
Parker, JG, Rubin, KH, Erath, SA, Wojslawowicz, JC ve Buskirk, AA (2006). Akran
ilişkileri, çocuk gelişimi ve uyum: Gelişimsel bir psikopatoloji
perspektifi. D'de
Cicchetti, DJ Cohen (Eds.), Gelişimsel psikopatoloji: Teori ve yöntemler.
2. baskı (Cilt 1, s. 96–161). New York: Wiley.
Pouwels, JL, Souren, PM, Lansu, TAM ve Cillessen, AHN
(2016). Akran mağduriyetinin istikrarı: Uzun süreli araştırmanın bir
meta-analizi. Gelişimsel İnceleme, 40, 1–24. doi:10.1016/
j.dr.2016.01.001.
Rigby, K. (1996). Akran ilişkileri anketi kılavuzu (PRQ). Underdale: Güney
Avustralya Üniversitesi.
Rueger, SY, Malecki, C. ve Demaray, MK (2011). Erken ergenlikte akran
mağduriyetinin kararlılığı: Zamanlama ve sürenin etkileri.
Okul Psikolojisi Dergisi, 49, 443–464. doi:10.1016/j.jsp. 2011.04.005.
Kalkanlar, A. ve Cicchetti, D. (2001). Orta çocuklukta zorbalık ve mağduriyet
için risk faktörleri olarak ebeveyn kötü muamelesi ve duygu
düzensizliği. Klinik Çocuk Psikolojisi Dergisi, 30, 349–363. doi:10.1207/
S15374424JCCP3003_7.
Sigurdson, JF, Undheim, AM, Wallander, JL, Lydersen, S., & Sund, AM (2015).
Ergenlikte zorbalığa veya zorbalığa uğramanın yetişkinlikte ruh
sağlığı sorunlarının dışsallaştırılması ve içselleştirilmesi üzerindeki
uzun vadeli etkileri. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi ve Ruh Sağlığı, 9, 1–13.
doi:10.1186/s13034-015-0075-2.
Simon, NM, Herlands, NN, Marks, EH, Mancini, C., Letamendi, A., Li, Z., & Stein,
MB (2009). Çocuklukta kötü muamele, sosyal anksiyete bozukluğunda
daha fazla şiddet ve daha düşük yaşam kalitesi ve işlev ile
bağlantılıdır. Depresyon ve Anksiyete, 26(11), 1027–1032. doi:10.1002/
da.20604.
İspanyol Epidemiyoloji Derneği ve Aile ve Toplum Hekimliği. (2000). Una
propuesta de medida de la clase social [Sosyal sınıfı ölçmek için bir
öneri]. Atención Primaria, 25, 350–363.
Storch, EA, Masia-Warner, C., Crisp, H. ve Klein, RG (2005).
Ergenlikte akran mağduriyeti ve sosyal kaygı: Prospektif bir çalışma.
Agresif Davranış, 31(5), 437–452. doi:10. 1002/ab.20093.
J Gençlik Ergenliği (2018) 47:650–660
Straus, MA, Hamby, SL, Finkelhor, D., Moore, DW ve Runyan, D. (1998). Çocuğa
kötü muamelenin ebeveyn çocuk çatışma taktikleri ölçekleriyle
belirlenmesi: Ulusal bir Amerikan ebeveyn örneği için geliştirme ve
psikometrik veriler. Çocuk İstismarı ve İhmali, 22, 249–270. doi:10.1016/
S0145-2134(97)00174-9.
Turner, HA, Shattuck, A., Finkelhor, D. ve Hamby, S. (2016).
Farklı bağlamlarda çoklu mağduriyet ve gençlik şiddetine maruz kalma.
Ergen Sağlığı Dergisi, 58, 208–214. doi:10.1016/j. jadohealth.2015.09.021.
Turner, MG, Exum, ML, Brame, R., & Holt, TJ (2013). Zorbalık mağduriyeti ve
ergen ruh sağlığı: Cinsiyet genelinde genel ve tipolojik etkiler. Ceza
Adaleti Dergisi, 41(1), 53–59. doi:10.1016/j.jcrimjus.2012.12.005.
Tyler, KA ve Johnson, KA (2006). Yüksek riskli ergenler arasında erken
istismarın daha sonraki mağduriyet üzerindeki etkilerine dair boylamsal
bir çalışma. Şiddet ve Kurbanlar, 21, 287–306. doi:10.1891/ vivi.21.3.287.
Wichstrøm, L., Belsky, J. ve Berg-Nielsen, TS (2013). Çocukluk anksiyete
bozukluklarının okul öncesi yordayıcıları: Prospektif bir toplum
çalışması. Çocuk Psikolojisi ve Psikiyatri Dergisi, 54 (12), 1327–1336.
doi:10.1111/jcpp.12116.
Yang, A. ve Salmivalli, C. (2015). KiVa zorbalıkla mücadele programının zorba-
kurbanlar, zorbalar ve kurbanlar üzerindeki etkinliği. Eğitim
Araştırması, 57(1), 80–90. doi:10.1080/00131881.2014. 983724.
Genç, J. (2006). Young şema anketi-3. New York: Bilişsel Terapi Merkezi.
Young, J., Klosko, JS ve Weishaar, ME (2003). Şema terapi. Bir uygulayıcının
kılavuzu. New York: Guilford Basın.
Zeigler-Hill, V., Green, BA, Arnau, RC, Sisemore, TB ve Myers, EM (2011).
İleride sorun, arkada sorun: Narsisizm ve erken dönem uyumsuz
şemalar. Davranış Terapisi ve Deneysel Psikiyatri Dergisi, 42, 96–103.
doi:10.1016/j.jbtep.2010. 07.004.
Esther Calvete, İspanya Deusto Üniversitesi'nde kıdemli bir Psikoloji öğretim
görevlisidir. Başlıca araştırma ilgi alanları, ergenlik döneminde ailede ve
okulda şiddete maruz kalmaktır.
Liria Fernández-González, İspanya Deusto Üniversitesi Psikoloji ve Eğitim
Fakültesi'nde doktora sonrası araştırmacıdır. Başlıca araştırma ilgi alanları,
ergenlerde ve gençlerde flört şiddeti ve saldırgan davranışlardır.
Joaquín M. González-Cabrera, İspanya'daki Uluslararası La Rioja
Üniversitesi'nde Psikoloji öğretim görevlisidir. Okuldaki şiddetin çeşitli
biçimlerine, özellikle de siber zorbalığa ilgi duyuyor.
Manuel Gámez-Guadix, İspanya'nın Madrid Özerk Üniversitesi'nde Psikoloji
öğretim görevlisidir. Araştırma ilgi alanları arasında ebeveynlik ve ergenlik
döneminde problem davranışlar yer almaktadır.