ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ και η πραγματική τους εξήγηση

Ήδη από τα βάθη της αρχαιότητας οι άνθρωποι, αντιλαμβάνονταν, πως το φαινόμενο των εκλείψεων,
γινόταν αιτία να αλλάξει κυριολεκτικά σε όλα τα επίπεδα το ρου της ανθρώπινης ζωής. Γνώριζαν
όμως ελάχιστα σχετικά. Ένα τόσο εκπληκτικό φυσικό φαινόμενο όπως η αιφνίδια ολική εξαφάνιση
του Ηλίου στην διάρκεια της ηµέρας, αποτυπώθηκε στους µύθους, τις δοξασίες και τις παραδόσεις
ολόκληρου του αρχαίου κόσµου. Στην προσπάθεια τους να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της
εκλείψεως του Ηλίου, φαντάζονταν ότι την ώρα της επενέργειας του, τα ουράνια αυτά σώματα
περικυκλώνονταν από δράκοντες ή δαίμονες, που προσπαθούσαν να τα καταπιούν ή να κάνουν
οποιοδήποτε κακό.

Ειδικότερα οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως οι μάγισσες κατέβαζαν τη Σελήνη και τον Ήλιο, γι' αυτό
τις εκλείψεις τις ονόμαζαν "καθαιρέσεις". Είναι ηλίου φαεινότερο, πως ή σύνδεση των εκλείψεων με
μύθους και δεισιδαιμονίες ή σημαίνοντα γεγονότα που όντως άλλαξαν τη ροή της παγκόσμιας
ιστορίας, εξηγεί το γιατί το φαινόμενο αυτό εξελήφθη και εσφαλμένως εκλαμβάνεται μέχρι σήμερα,
με φόβο, τρόμο ή και δέος.

Είναι πράγματι έτσι; Να αναμένουμε λοιπόν, τις εκλείψεις φοβούμενοι πως όντως θα συμβούν τα
χειρότερα στην ζωή μας; Οι διαθέσιμες πληροφορίες γύρω από την επίδραση των εκλείψεων στην
εποχή μας είναι πλέον πλούσιες και ευρείς, και πιο σαφείς από ποτέ. Το γνωστό στους αρχαίους
πολιτισμούς φυσικό φαινόμενο των εκλείψεων ως κεντρικό σημείο κάθε είδους δεισιδαιμονίας,
εξακολουθεί δυστυχώς ακόμα και μέχρι σήμερα να συνοδεύεται από πολλών και διαφορετικών ειδών
προκαταλήψεις, τάσεις καταστροφολογίας ιδίως όμως, χάριν εντυπωσιασμού και συμφέροντος,
αβαθείς εκτιμήσεις και προχειρολογίες.

Κανένα απολύτως αστρικό γεγονός όσο σπουδαίο είτε από άποψης επιρροής ή από την σκοπιά της
θέασης του στον ουρανό και εάν είναι, δεν αποτελεί αιτία φόβου. Εμπλεκόμενοι σε μοιρολατρικές
θεωρήσεις και ερμηνείες περί των εκλείψεων ή και άλλων πλανητικών δρώμενων είναι φυσικό να
αντιδρούμε υπό το βάρος όλων αυτών των αναχρονιστικών θεωρήσεων.

Είναι όμως και θέμα προσωπικής επιλογής στο να γίνει κατανοητό ότι αφού η ύπαρξη μας είναι
δεδομένη, είναι επίσης δεδομένο ότι άλλοτε θα ευτυχήσουμε, και άλλοτε θα δυσαρεστηθούμε, θα
κοπιάσουμε, θα πονέσουμε. Ο νόμος της έλξης ισχύει για τα πάντα. Δεν είναι γραμμένο στα αστέρια
αν θα είμαστε δυστυχισμένοι ή ευτυχισμένοι. H αστρολογία είναι ένα «παρεμβατικό» και
«συντονιστικό» εργαλείο αλλά όχι πυξίδα ευτυχίας ή δυστυχίας.

Αντίθετα, αυτό που είναι γραμμένο στα άστρα, ή αυτό που διαβάζουμε εμείς στηριζόμενοι στις
συνθέσεις των πλανητών είναι το εάν, πότε, πως και με ποιο τρόπο μπορούμε ή έχουμε την ικανότητα
και την θέληση της αυτοπραγμάτωσης.

Άπτεται της δικής μας πρωτοβουλίας το τι θα αξιοποιήσουμε, και τι όχι. Κοντολογίς, το εάν, πως και
προς τα πού θα λειτουργήσει η ατομική μας βούληση. Ποιες από τις δυνατότητες και τις προοπτικές
που μας παρέχονται θα αξιοποιήσουμε ή όχι. Από αυτή την οπτική ιδωμένο κάθε αστρολογικό
γράφημα, αναγάγει την αστρολογία σε σπουδαίο εργαλείο διαφωτισμού.

Με λίγα λόγια, είναι λάθος να αναμένουμε τις εκλείψεις ως ένα φαινόμενο το οποίο θα φέρει
συμφορές. Θα έλεγα ότι οι εκλείψεις αποτελούν ένα φαινόμενο μετασχηματισμού πληροφοριών σε
γνώση. Οι διάφορες φάσεις τους αποτελούν ένα διαφορετικό δοχείο επεξεργασίας πληροφοριών, και
ρίχνουν το βάρος της στο να στραφούμε στην μελέτη των συγκεκριμένων λειτουργιών μέσα από μία
πιο βαρύνουσα οπτική. Συνεισφέρουν δε την ευκαιρία να αντιμετωπίσει κανείς την ζωή του υπό
διαφορετική σκοπιά.
Μη «Φοβού τις Εκλείψεις»

Αξιολόγησε, κρίνε, ενσωμάτωσε, και αναλόγως συντονίσου!

ΑΠΟΥΣΙΑ, ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ, Ή ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ;

«Έκλειψη» - 1. Η κατάσταση απουσίας, ανυπαρξίας προσώπου, πράγματος ή φαινομένου. ΣΥΝ.

εξαφάνιση 2. Η μερική ή ολική συσκότιση ή ολική συσκότιση ουράνιου σώματος από παρεμβολή
άλλου: - ηλίου / σελήνης.

Αυτή είναι η ερμηνεία όσο αφορά την λέξη «έκλειψη» που πολύ εύλογα και απολύτως σωστά μας
παρέχει το Λεξικό Της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη. Δικαίως επομένως οι
αξιολάτρευτοι ημών πρόγονοι μας τις ονόμαζαν «καθαιρέσεις»!

Καθαίρεση και πάλι κατά το λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη σημαίνει «εκδίωξη» από αξίωμα, δημόσια
θέση σε συγκεκριμένη στρατιωτικού χαρακτήρα ιεραρχία.

Κάπου όμως, με τις ελλιπείς τότε γνώσεις, δεν είχαν και τόσο άδικο που θεωρούσαν τις εκλείψεις
αιτία ολέθριων καταστάσεων.

Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΛΕΙΨΕΩΝ

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αστρονομικά φαινόμενα ορατά δια γυμνού οφθαλμού είναι η «Έκλειψη
Σελήνης». Έκλειψη είναι γενικά το φαινόμενο όπου ένα ουράνιο σώμα εξαφανίζεται από τον ουρανό
«εκλείπει». Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε γιατί εισέρχεται στη σκιά κάποιου άλλου σώματος, είτε
γιατί παρεμποδίζεται η οπτική επαφή με τον παρατηρητή. Έτσι ένα αυτόφωτο σώμα, όπως για
παράδειγμα ο Ήλιος, θα προξενήσει ή θα πάθει «έκλειψη» επειδή ένα τρίτο σώμα θα μπει ανάμεσα
στον παρατηρητή και στο σώμα. Αντίστοιχα ένα ετερόφωτο σώμα όπως για παράδειγμα η Σελήνη θα
υποστεί έκλειψη επειδή θα πέσει η σκιά ενός τρίτου σώματος πάνω σε αυτό. Όπως για παράδειγμα η
σκιά της Γης.

Άρα σε ένα κόσμο όπως ο κόσμος της αρχαιότητας όπου οι πόλεμοι, οι νικητές και οι ηττημένοι
έδιναν και έπαιρναν, δεν θα μπορούσαν να εκλάβουν τις εκλείψεις παρά μόνο ως ένα δυσοίωνο
σημάδι του ουρανού που συνέτεινε στην ανυπαρξία, την εξαφάνιση, την απουσία, την παρεμβολή,
κ.ο.κ.

Η περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη για παράδειγμα είναι η αιτία των εκλείψεων, όταν το ένα
από τα δύο αυτά ουράνια σώματα σκιάζει το άλλο. Οι σκιές των δύο αυτών σωμάτων αποτελούνται
από δύο διαφορετικές περιοχές: έναν εσωτερικό κώνο πλήρους σκιάς που λέγεται κύρια σκιά και μια
περιοχή μερικής σκιάς που λέγεται παρασκιά. Όταν παρατηρούμε μια έκλειψη Ηλίου από την
περιοχή της Γης που πέφτει η παρασκιά, η Σελήνη καλύπτει ένα μόνο τμήμα του Ήλιου. Αυτή είναι
η μερική έκλειψη του Ηλίου.

Όταν όμως κοιτάζουμε τον Ήλιο από την περιοχή που καλύπτει η πλήρης σκιά της Σελήνης, ο Ήλιος
είναι τελείως αθέατος και τότε η έκλειψη του Ηλίου είναι ολική. Στην πραγματικότητα η διάμετρος
του Ηλίου είναι 400 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της Σελήνης. Φαίνεται όμως ότι έχουν το
ίδιο σχεδόν μέγεθος, γιατί ο Ήλιος είναι 400 φορές πιο μακριά μας απ` ό,τι η Σελήνη, γι` αυτό και ο
Ήλιος και η Σελήνη έχουν το ίδιο φαινόμενο μέγεθος στον ουρανό της Γης.

Οι Ηλιακές Εκλείψεις είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές αλλά ορατές από ένα πολύ μικρό κομμάτι της
Γης, πράγμα που τις κάνει πολύ σπάνιες για ένα συγκεκριμένο τόπο. Όταν όμως η Σελήνη να κρύβει
ακριβώς τον Ήλιο και δημιουργείται μία τόσο έντονη συσκότιση είναι για εμάς απολύτως κατανοητό,
ότι οι άνθρωποι της αρχαιότητα πέρα από το ότι αισθάνονταν ότι χάνεται η γη κάτω από τα πόδια
τους, έφτασαν να πιστεύουν πως μπορεί να έρθει και η συντέλεια του κόσμου!

Γενικά για τις πεποιθήσεις, τις αρχές και τις αξίες των αρχαίων λαών, οι εκλείψεις ήταν κατά κανόνα
κακός οιωνός. Αντίθετα στις μέρες μας θεωρείται η αφρόκρεμα των ουράνιων φαινομένων. Δεν είναι
καθόλου τυχαίο δε, που ορισμένοι άνθρωποι ταξιδεύουν στα άκρα του κόσμου για να ζήσουν την
εμπειρία της ολικότητας έστω και για λίγα λεπτά!

Ποια όμως είναι η πραγματικότητα του φαινομένου των εκλείψεων συσχετιζόμενο με την αστρολογία
του σήμερα; Να τονίσω ευθύς εξαρχής, πως σκοπός μου δεν είναι ούτε να αποκηρύξω το φαινόμενο
των εκλείψεων ούτε να το αναγάγω σε ένα άνευ μαγευτικής ωραιότητας και αξίας φαινόμενο.

Πεποίθηση μου είναι, πως κάθε ζήτημα το οποίο συνδέεται με τα ουράνια φαινόμενα, πολύ δε
περισσότερο εκείνο των εκλείψεων, μπορεί να γίνει προπομπός να συντονίσουμε, να προωθήσουμε
ή και να προφυλάξουμε την ζωή μας με το καλύτερο δυνατό τρόπο.

Το νόημα κάθε ενός ωροσκοπίου μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο στα πλαίσια των σχέσεων του με
το σύνολο. Η προσωπικότητα είναι εξελισσόμενη και δεν μπορεί να αναχθεί μόνο σε ένα τμήμα του
ωροσκοπίου πόσο μάλλον μόνο στο φαινόμενο των εκλείψεων. Όπως το νόημα των συμβόλων ενός
ωροσκοπίου περιέχει αναπόφευκτα μία «αμφισημία», άλλο τόσο και συμβαίνει και με το φαινόμενο
των εκλείψεων! Με λίγα λόγια, όπως με κάθε άλλη πλανητική συνήχηση, έτσι και η επίδραση κάθε
έκλειψης, αποτελεί συνήχηση ενός ολόκληρου ωροσκοπίου.

ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ

Η περιοδικότητα και η επανάληψη των εκλείψεων διέπεται από τον κύκλο που ονομάζεται «Σάρος».
Η περίοδος αυτή αντιστοιχεί σε μια περίοδο περίπου 6,585.3 ημερών, ή αντίστοιχα σε 18 έτη 11
ημέρες 8 ώρες. Κατά την περίοδο καθενός Σάρου προκύπτουν 71 εκλείψεις, εκ των οποίων οι 43
Ηλίου και 28 Σελήνης. Ο μέγιστος αριθμός των εκλείψεων που μπορούν να συμβούν σε ένα έτος
είναι 7. Από αυτές μπορεί να είναι: 5 ηλιακές και 2 σεληνιακές ή 4 ηλιακές και 3 σεληνιακές. Ο
ελάχιστος αριθμός εκλείψεων ανά έτος είναι 2 ηλιακές.

Έκλειψη Ηλίου ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο η Σελήνη παρεμβάλλεται ανάμεσα στον
Ήλιο και τη Γη, με αποτέλεσμα ορισμένες περιοχές της Γης να δέχονται λιγότερο φως από ότι
συνήθως. Μία έκλειψη μπορεί να είναι «μερική», «ολική» ή «δακτυλιοειδής».

Κατά τη φάση της «Ολικής Έκλειψης» του Ηλίου ο δίσκος της σελήνης εφάπτεται εσωτερικά με τον
Ηλιακό Δίσκο. Αυτό έχει σαν συνέπεια να κρύβεται το Ηλιακό Φως για μερικά λεπτά. Κατά την
«Ολική Έκλειψη Ηλίου» , το μέγεθος της σελήνης είναι τέτοιο ώστε καλύπτει πλήρως τον Ηλιακό
Δίσκο ενώ διακρίνεται ένα μικρό ηλιακό στέμμα. Το 28% των εκλείψεων είναι ολικές.

Στη «μερική έκλειψη ηλίου» ο παρατηρητής βλέπει ένα ποσοστό του ήλιου «φαγωμένο» από τη
σελήνη. Το 35% των εκλείψεων είναι μερικές.

Στη «Δακτυλιοειδή έκλειψη» παραμένει ορατός ένας δακτύλιος του δίσκου του ήλιου. Αυτό
συμβαίνει γιατί η σελήνη έχει μικρότερη φαινόμενη διάμετρο από την φαινόμενη διάμετρο του ήλιου.
Το 32% των εκλείψεων είναι δακτυλιοειδείς.

Υπάρχει και μία ακόμα σπάνια όμως έκλειψη η οποία εμφανίζεται σχεδόν κάθε 18 χρόνια η οποία
ονομάζεται «υβριδική». Οι υβριδικές εκλείψεις, αποτελούν το 5% όλων των εκλείψεων. Κατά την
υβριδική έκλειψη, ένα μέρος της κεντρικής τροχιάς της έκλειψης συμβαίνει μερική έκλειψη και στο
υπόλοιπο δακτυλιοειδής.
Η «Ηλιακή Έκλειψη» πραγματοποιείται κατά την εμφάνιση της «Νέας Σελήνης». Η «Σεληνιακή
‘Έκλειψη» με την «Πανσέληνο». Για μεν την Ηλιακή έκλειψη ο Ήλιος και η Σελήνη βρίσκονται στο
ίδιο ακριβώς σημείο ενός εκάστοτε ζωδίου ή οίκου, ή αλλιώς σε σύνοδο. Αντίθετα η Σεληνιακή
΄Εκλειψη προκύπτει με την θέση σε ακριβή αντίθεση από εκείνη του Ηλίου.

Το είδος όσο και ο τομέας αυτής της επιρροής των εκλείψεων, είναι πάντα σχετικός με τα
χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που εκπροσωπεί το ζώδιο καθώς και ο οίκος μέσα στον οποίο
συμβαίνει η κάθε έκλειψη. Οι εκλείψεις δεν προκύπτουν σταθερά τους ίδιους μήνες, αλλά οιονδήποτε
μήνα κατά την διάρκεια ενός εκάστοτε τρέχοντος έτους. Κάθε ζεύγος εκλείψεων –
Ηλιακή/Σεληνιακή, εμφανίζεται σε χρονική απόσταση έξη μηνών κάθε φορά. Η απόσταση αυτή
ονομάζεται «μεσοδιάστημα». Μία «Ηλιακή ΄Εκλειψη » ακολουθείται πάντα από μία «Σεληνιακή
Εκλειψη» σε απόσταση ενός χρονικού διαστήματος 14 ημερών.

Οποιοδήποτε πνευματικό υπόβαθρο και αν έχει κανείς, η αστρολογία και τα σχετικά τεκταινόμενα
της, - μεταξύ των οποίων τα φαινόμενα των εκλείψεων - δείχνει πως μπορεί να υπερβεί τα εσωτερικά
του εμπόδια, αναδεικνύει τα μοναδικά του χαρίσματα και δυνάμεις, και του αποκαλύπτει την
βαθύτερη κατεύθυνση στη ζωή. Είναι ένα μοναδικό συντονιστικό εργαλείο κατανόησης του
πραγματικού μας Εαυτού αλλά και των άλλων!

H ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΛΕΙΨΕΩΝ

Η επίδραση των εκλείψεων, λειτουργεί στις μύχιες πτυχές των πιο σπουδαίων σημαντικών γεγονότων
στην ζωή κάθε ανθρώπου. Αυτό συμβαίνει γιατί, οι επιρροές τους είναι μεγαλύτερης έμφασης και
έντασης αλλά και διαφορετικής ιδιότητας από ότι είναι για παράδειγμα η Πανσέληνος, η Νέα Σελήνη,
ή άλλες πλανητικές επιρροές. Είναι πράγματι το σημαντικότερο και για αυτό εξαιρετικά «κομβικό
καρμικό υπόβαθρου» για το επέκεινα της ζωής του ανθρώπου.

Το διάγραμμα των εκάστοτε εκλείψεων είναι δυνατόν να επισημανθεί και να αποχαρακτηριστεί για
κάθε άνθρωπο πολλά χρόνια πριν. Η σημασία και η ερμηνεία τους είναι ιδιαιτέρως λεπτοφυής. Τα
γεγονότα διαφοροποιούνται δραματικά. Η σπουδαιότητα και η βαρύτητα τόσο στην σύγκριση
ανάμεσα μίας Ηλιακής ή Σεληνιακής Έκλειψης συμβαίνει αρκετά συχνά να είναι σχεδόν ασύλληπτα
εκκεντρικά, παράδοξα, ξεχωριστά!

ΗΛΙΕ ΗΛΙΕ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ;

Συσχετίζοντας την επιρροή των εκλείψεων με το ατομικό ωροσκόπιο ενός ατόμου, θα μπορούσε
κανείς να τις εκλάβει σαν ένα είδος - ας το ονομάσουμε έτσι – «μπαλαντέρ». Ιδωμένες οι εκλείψεις
ως «μπαλαντέρ» της γενέθλιας ή και κάθε ετήσιας λειτουργίας ενός ωροσκοπίου, -άρα και ο κάτοχος
του - μας παράσχουν σημαντικές πληροφορίες όσο αφορά την υιοθέτηση του «εναλλακτικού ρόλου»
καθώς και του τρόπου της επιρροής στην οποία θα υπόκειται το ωροσκόπιο την συγκεκριμένη χρονιά.
Ρόλοι, οι οποίοι σε άλλες περιστάσεις - όταν δηλαδή το ωροσκόπιο δεν δέχεται την επιρροή μία
έκλειψης - εκπροσωπούνται αποκλειστικά και μόνο, από το πλανήτη, τον οίκο, το ζώδιο, ανακτά
άλλη βαρύτητα και σπουδαιότητα υπό το πρίσμα της ηλιακής έκλειψης.

Αυτός είναι και ο κυρίαρχος λόγος που οι εκλείψεις αποτελούν στην πραγματικότητα και το πιο
«δυνατό χαρτί» βάσει του οποίου η βαρύτητα και η αξία αλλάζει άρδην την σημασία και κατά
συνέπεια την ερμηνεία που θα προσδώσει κανείς στο ωροσκόπιο που επηρεάζει.

Η «Ηλιακή ‘Έκλειψη» -κάθε ηλιακή έκλειψη – εγείρει τις βασικότερες εκ των ιδιοτήτων των βασικών
χαρακτηριστικών του ΄Ηλιου. Ο Ήλιος, είναι κυβερνήτης του ζωδίου του Λέοντα, και σχετίζεται με
χαρακτηριστικά που εξάρουν την ανάγκη και την «δυνητικότητα» για «αυτονομία» «κυριαρχία»,
«εξουσία». Εκπροσωπεί επίσης τόσο την 1.«κυοφόρηση» , όσο όμως και την 2.δημιουργία νέων
γεγονότων.
Παράγοντες όπως:
 Η «αναλαμπή»
 Η «δυναμική αντιμετώπιση»
 Η «αποβολή»
 Το «απροκάλυπτο»
 Η «έμπνευση»
 Η «αυταρέσκεια»
 Η «αυτοπεποίθηση»
 Η «αυτονομία»
έρχονται με καταλυτικό τρόπο, θα μπορούσε να πει κανείς, στο προσκήνιο. Αναλαμβάνουν κατά
κάποιο τρόπο πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας. Προς άρση λοιπόν οποιαδήποτε παρερμήνευσης ή
σύγχυσης, θα πρέπει πριν προτάξουμε τις συνηθισμένες αλλά στην ουσία άνευ ουσίας επιφανειακές
και πρόχειρες ερμηνείες, να κατανοηθεί πλήρως, ότι εξ’ αφορμής και μόνο των ιδιοτήτων του Ήλιου,
- όπως θα δούμε στην συνέχεια κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την Σελήνη - , είναι λάθος να
εκλαμβάνουμε τις εκλείψεις ως ένα φαινόμενο τις επιδράσεις του οποίου ντε και καλά πρέπει να
αποφεύγουμε. Πολύ δε περισσότερο ως ένα φαινόμενο που πρέπει απαραιτήτως και να φοβόμαστε.

Οι προαναφερθείσες λέξεις κλειδιά, μας αποκαλύπτουν το γιατί. Αν για παράδειγμα κάποιος

υποσυνείδητα επιζητά την «αυτονομία» του, είναι πολύ πιθανό πολύ καιρό πριν καν εμφανιστεί
οποιαδήποτε έκλειψη να έχουν προηγηθεί όλες οι διεργασίες για αυτονομία. Ακόμα και όταν αυτή η
αίσθηση δεν έχει καν γίνει συνειδητή. Όμως η ανάλογη αυτής της ανάγκης έκλειψη μπορεί να εντείνει
ακόμα και να διευκολύνει αυτή του την τάση-ανάγκη, άσχετα εάν για αυτή την τάση θα απαιτηθεί
δυναμική, κουράγιο, ταλαιπωρία, κόπος, φόβος, μεγάλη ίσως και βασανιστική προσπάθεια.

Αντίθετα, εάν στο γραφτό του είναι ή πρέπει να «αποβληθεί» κάτι, ή κάποιος, ίσως μία από τις
επερχόμενες ηλιακές εκλείψεις να αποτελεί την κατάλληλη και ανάλογη προς αυτό το σκοπό επιρροή.
Διαφέρει όμως η περίπτωση εκείνη, όπου η «αναλαμπή» είναι το απαραίτητο συστατικό για την
επίτευξη κάποιου σημαντικού στόχου. Η ενός δρώμενου που εκ των υστέρων ίσως αποδειχτεί ότι
ήταν ότι το καλύτερο μπορούσε να συμβεί. Αυτό γιατί, μία σημαίνουσα αναλαμπή μπορεί σχεδόν
από το πουθενά να οδηγήσει τα βήματα, ή τις ενέργειες μας σε εκείνο το σημείο ή παράγοντα, που
εκ των υστέρων θα αποδειχτεί ότι εξαιτίας αυτής, άνοιξαν οι κατάλληλοι δρόμοι για την ζωή μας.

Υπό το πρίσμα αυτής της οπτικής, κάθε έκλειψη μπορεί να επιφέρει σπουδαίες ή και «ριζικές
αλλαγές», χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι οι αλλαγές αυτές είναι για κακό, ή αντίθετα για καλό.
Άλλοτε πάλι, μπορεί να σηματοδοτεί την «έναρξη» , άλλοτε πάλι την «αναζωπύρωση» ή και σε
κάποιες άλλες εξίσου σημαίνουσες περιστάσεις, την πλήρη «εκκαθάριση» παλαιών ζητημάτων,
ανοίγοντας έτσι δρόμο για νέα πράγματα.

Για αυτούς τους λόγους, καμία Ηλιακή Έκλειψη, δεν μπορεί εξαρχής να εκληφθεί θετική ή κακή.
Ευοίωνη ή δυσοίωνη. Σημαντική ή ασήμαντη. Δεν είναι δε δυνατόν να αρθούν συμπεράσματα
σχετικά με τις εμπειρίες ή τυχόν τις προκλήσεις που θα αναδυθούν στον ορίζοντα εξαιτίας αυτού του
φαινομένου, εάν τα επίμαχα σημεία δεν έχουν συγκριθεί και επιβεβαιωθεί εκ των προτέρων ότι
πράγματι επηρεάζονται ή όχι. Επομένως είναι λάθος να γενικεύουμε και να περικλείουμε τις
Εκλείψεις σε κανόνες, λέξεις, και απόψεις του τύπου «μη», «όχι τώρα», «δεν πρέπει», «άφησε το
στην άκρη» κ.λ.π. Οιοσδήποτε δε που έχει παρακολουθήσει προσεχτικά την ροή των εκλείψεων για
πολλά χρόνια, θα διαπιστώσει ότι τα σημαντικότερο γεγονότα της ζωής του συνέβησαν όντος σε
περιόδους εκλείψεων, και ότι αυτά τα γεγονότα δεν ήταν πάντα για κακό, αντίθετα, πολλές φορές και
για καλό.
Μάλλον είναι σωστότερο να προσεγγίζουμε τις εκλείψεις πράγματι σαν ένα είδος «μπαλαντέρ» και
το πιο «δυνατό χαρτί » αυτού του φαινομένου που ακριβώς επειδή είναι δυνατό χαρτί προσδίδει μία
σημαίνουσα και αρκετά διαφοροποιημένης ως προς την σπουδαιότητα μελλοντικής «προοπτικής» ή
και μίας «πολύ καλής ευκαιρίας»!

Συνοπτικά μπορούμε να πούμε, ότι όλες οι εκλείψεις, είτε αυτές είναι ηλιακές είτε σεληνιακές,
προκαθορίζουν την «αλλαγή». Μια έκλειψη μπορεί εν ολίγοις να παράσχει καινούριες ευκαιρίες για
μείζονος χαρακτήρα μεταμορφώσεις ή να γίνει πηγή μίας πιο ενισχυμένης και πιο εστιασμένης
ενέργειας. Μπορεί να συμβάλλει στην αμεσότητα ή την επίσπευση, ή αντίθετα στο φρενάρισμα ! Την
παγίωση, την αναβολή, την καθυστέρηση για καλούς και όχι απαραίτητα για αρνητικούς λόγους.
Τέλος μία έκλειψη μπορεί εξίσου, να επιφέρει αλλαγές σε θέματα που είναι πέρα από τον έλεγχο μας.

Η κεντρική ουσία και σημασία των εκλείψεων λοιπόν, έγκειται στο ότι αυτές συνιστούν έναν
«μπαλαντέρ». Εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια, την ευστροφία και την εξυπνάδα του «παίκτη»
ως προς το πότε, πως, γιατί και εάν, η επιρροή μίας έκλειψης θα γίνει το «δυνατό χαρτί» στο παιχνίδι
της ζωής του.1

1
© Copy Right – Εναλλακτική Παιδεία