Professional Documents
Culture Documents
ISBN 978-975-16-3041-4
9 789751 630414
CİLT I
(İnceleme - Tercüme)
ALİ ERTUĞRUL
ANKARA, 2015
Ertuğrul, Ali
Niğdeli Kadı Ahmed'in El-Veledü'ş-Şefîk ve'l-Hâfidü'l-Halîk’ı (Anadolu
Selçuklularına dair bir kaynak) cilt I : (inceleme-tercüme) / Ali Ertuğrul. —
Ankara : Türk Tarih Kurumu, 2015.
956.1014
Baskı:
Afşaroğlu Matbaası
Kazım Karabekir Cad. Altuntop İşhanı
No. 87/7 İskitler-Ankara
Tel: 0312 384 54 88 · Faks: 0312 384 54 98
Aziz ve hürmetli evladım Musa Sina’ya
en derin muhabbetlerimle...
,
İÇİNDEKİLER
KISALTMALAR....................................................................................................XIII
ÖN SÖZ .................................................................................................................XV
GİRİŞ
1. Selçuklular Döneminde Anadolu’nun Umumî Vaziyeti ve Niğde..................................... 1
2. İlk Örneklerinden İtibaren Farsça Tarih Yazımı ve Anadolu’daki Durum...................... 21
3. el-Veledü’ş-Şefîk ve’l-Hâfidü’l-Halîk’a Değinen Bazı Çalışmalar.................................. 38
3.1. Anadolu Selçuklu Tarihi Kaynaklarının Tanıtımında el-Veledü’ş-Şefîk
ve’l-Hâfidü’l-Halîk................................................................................................ 38
3.2. Anadolu Selçuklu Tarihi Yazımında Kaynak Olarak el-Veledü’ş-Şefîk
ve’l-Hâfidü’l-Halîk................................................................................................ 47
BİRİNCİ BÖLÜM
NİĞDELİ KADI AHMED VE
EL-VELEDÜ’Ş-ŞEFÎK VE’L-HÂFİDÜ’L-HALÎK
İKİNCİ BÖLÜM
EL-VELEDÜ’Ş-ŞEFÎK VE’L-HÂFİDÜ’L-HALÎK’IN
BAZI BÖLÜMLERİ
Birinci Cild
Nebiler ve Resûllere Dair Kıssalar, Yunan Filozofları ve İslâm Hekîmlerinin Zikri ve
Acem Melikleri Bahsi
Birinci Fasıl: Nebilerin Tarihlerinin Zikrine Dair.................................................................. 285
Birinci Nev‘: Hepsinin Tarihlerinin Zikrine Dair............................................................. 285
İkinci Nev‘: Kıssaları Zikre ve Onları Beyana Dair........................................................... 286
Beşeriyetin Atası Muhammed (sas)’in Babası Âdem’in Tarihi..................................... 287
İkinci Cild
Nebî’nin Hicretinden Âl-i Cenkishan Meliklerinin Nihayetine Kadar İslâm Tarihinin
Zikrine Dair
Mukaddime ........................................................................................................................... 289
Resûllerin Seyyidi ve Öncekilerin ve Sonrakilerin Evveli Muhammed Resûlüllah’ın Zikri........ 290
Evlâd-ı Resûl.......................................................................................................................... 292
Resûllerin Seyyidi Muhammed Resûlüllah’ın Dönemiyle İlgili Geride Kalan Hususlar............. 292
Ebû Bekir-i Sıddîk-ı Ekber’in Hilâfeti....................................................................................... 294
Emirü’l-Mü’minîn Ömer b. el-Hattâb’ın Hilâfeti....................................................................... 295
Atıf Harfi Olan “Vav” ile Bağlayarak İcazî Bir Tarzda Muhtasar Olarak............................... 296
Emirü’l-Mü’minîn Osman b. Affân’ın Hilâfeti............................................................................ 301
Resûl’ün Amcaları.................................................................................................................. 302
Nebî’nin Halaları.................................................................................................................... 302
Osman b. Affân’ın Hilâfetiyle İlgili Geride Kalan Hususlar........................................................ 303
Özet Olarak ........................................................................................................................... 303
Emirü’l-Mü’minîn Ali b. Ebî Tâlib’in Hilâfeti............................................................................ 306
Beliğ Bir İcmâl ile................................................................................................................... 307
Emirü’l-Mü’minîn Hasan b. Ali (Allah ikisinden de razı olsun)’nin Hilâfeti.............................. 315
Bu Ümmetin Neciblerinin, Nakiblerinin ve Havvârilerinin Zikri.......................................... 315
Benî Ümeyye’nin ve Âl-i Mervân’ın Hilâfet İsimli Emirlikleri................................................... 316
Benî Ümeyye’nin İlk Emiri Mu‘âviye b. Ebî Süfyan.................................................................... 317
İrem Şehrinin Hikâyesi.......................................................................................................... 318
Mu‘âviye b. Ebî Süfyan’ın Emirliğiyle İlgili Geride Kalan Hususlar........................................... 321
Mü’minlerin Anneleri Olan Resûlün Hanımları.................................................................... 322
Mu‘âviye b. Ebî Süfyan’ın Emirliğiyle İlgili Geride Kalan Hususlar........................................... 323
Benî Ümeyye Emirlerinin İkincisi Yezid b. Mu‘âviye.................................................................. 324
Benî Ümeyye’nin Hilâfet Şekilli Emirliğinin Üçüncü Emiri Mu‘âviye b. Yezid.......................... 325
Hilâfet İsimli Emirliğin Dördüncü Emiri Mervân b. el-Hakem................................................. 325
Mervânîlerin ve Benî Ümeyye’nin Hilâfet İsimli Emirliğinin Beşinci Emiri
İÇİNDEKİLER IX
Sultan Yedinci Gıyâseddin Üçüncü Keyhüsrev’in Haberleriyle İlgili Geride Kalan Hususlar..... 446
Sultan Sekizinci Gıyâseddin Mes‘ûd İbn Sultan İzzeddin Keykâvus.......................................... 447
Sultan Üçüncü Alâeddin Üçüncü Keykubad............................................................................... 447
Mezkûr Sultan Alâeddin’in İkinci Defa Tahta Cülusu........................................................... 447
Sultan Gıyâseddin Mes‘ûd-ı Âhir b. Sultan İzzeddin Keykâvus’un İkinci Defa Tahta
Cülusu ........................................................................................................................... 449
Hüdavend Hatun’un Zikriyle Selçuklular Bâbının Tamama Ermesi........................................... 449
Muhtelif Şahıslar ve Birbiriyle Uyumlu Olmayan Devletlerle İlgili Tarihlerin Müfredâtını
Beyâna dâir ........................................................................................................................... 449
Dikkat Çekmeye Mâtuf Bir İkaz................................................................................................. 456
Tehallus....................................................................................................................................... 457
Hâtime
Bu Hâtime Bâbının Açılışı Olarak Umde-i Kelâm..................................................................... 458
Temhîd ........................................................................................................................... 462
Tenbih ........................................................................................................................... 464
Ferâğ Kaydı ........................................................................................................................... 465
Kitâbet Kaydı ........................................................................................................................... 466
M. Fuad Köprülü’den buyana el-Veledü’ş-Şef îk’in bir kaynak olarak değerine dair sarf edilen
sözler, ona karşı ciddi bir alaka uyanmasına sebebiyet vermiştir. Ancak M.A. Köymen’in 1993’te ve
A.C.S. Peacock’un 2004’te yayınladıkları makaleleri hariç tutarsak bu ilgi bir neticeye dönüşmemiş
ve eser bir bilinmezlik hâlesiyle kuşatılmış vaziyette günümüze kadar sırrını korumayı bilmiştir. İşte
bizim, metni tashih etmek ve bazı bölümleri kısmen bazılarını da bütünüyle tercüme etmekteki
maksadımız da, metni ortaya çıkartarak araştırmacıların istifadesine sunmak ve bilhassa da Farsça
sıkıntısı çekenlere kolaylık sağlamaktı. Bu yönüyle çalışmamızı, daha sonraki incelemelere zemin
teşkil edecek tasvirî bir faaliyet olarak nitelemek mümkündür. Giriş bölümünde eserin yazıldığı
zaman ve zemine dair verilen malumat da genel olarak bu amaca, yani metnin daha iyi anlaşılması
isteğine matuftur.
Sayın Prof.Dr. Mehmet Ersan ile Sayın Yard.Doç.Dr. Süleyman Genç’in ve Türkçe metni okuyarak
tashih edilmesine katkıda bulunan Dr. Muhammet Ertoy ve Dr. Mehmet Şamil Baş’ın isimlerini
ayrı ayrı anmadan geçemeyeceğim. Ayrıca gerek metnin tashih aşamasında, gerekse mevcut
bilgilerin değerlendirilmesi safhasında emeği geçen, bilhassa da Tahran’da iken benden yardımlarını
esirgemeyen, ilim yolunun yolcusu uzak-yakın bütün dostlarımı ve arkadaşlarımı da burada minnetle
yâd ediyorum. Son olarak metni yayınlamak lütfunda bulunan Türk Tarih Kurumu’na ve sayın başkanı
ile kurumun ilgili çalışanlarına da teşekkürlerimi sunarım.
463/1071’de Malazgirt’in Rahva ovasında Büyük Selçuklu sultanı Alparslan tarafından Bizans
hükümdarı Romanus Diogenis’e karşı kazanılan zafer, Anadolu’nun Müslüman Türkler tarafından
fethi açısından önemli bir atıf noktası oluşturur. Bu tarihten önce de Anadolu’ya önemli bir ilgi ve
teveccüh gösterildiği kaynaklarda kayıtlı ise de, 1071 ve sonrasında gelişen hâdiseler ve fetih dalgaları,
Bizans’ın önemli savunma merkezlerini ve direnç noktalarını saf dışı ederek Anadolu’nun bir daha
geri dönülmez şekilde baştan başa fethedilmesiyle ve 467/1075 yılında1 İznik’te, gelecekte bu toprak-
ların kaderine hükmedecek olan yeni ve taze bir devletin kurulmasıyla neticelenmiştir.2
Alparslan’ın 465/1072 yılında ölümü ile baş gösteren saltanat mücadelesinden istifadeyle Ana-
dolu’ya gelen Kutalmışoğlu Süleymanşah ile başlayan Anadolu Selçukluları devletinin ilk on yılları
bir hayli sıkıntılar ve buhranlar içinde geçmiştir. Selçuklu hanedanının isyan edip gadre uğramış bir
kolunu temsil eden Süleymanşah’ın bu vasfı, daha başlangıçta Büyük Selçuklu idaresinin bu yeni
devlete mesafeli ve soğuk davranmasına sebebiyet vermiştir. Nitekim Emir Porsuk kumandasında
gönderilen Büyük Selçuklu ordusunun te’dib edip itaat altına almaya yönelik seferi başarıyla atlatılsa
bile 479/1086’da Haleb civarında Şam meliki Tutuş’la vuku bulan savaş I. Süleymanşah’ın vefatıyla
sonuçlanmıştır.3
1
İznik’in fethi ve Anadolu Selçuklu devletinin kuruluşuyla ilgili olarak birkaç farklı tarih verilmektedir. Osman
Turan, ‘Azîmî (Tarih) ve İbn Şeddâd (A‘laku’l-Hatîra) gibi Suriye kökenli tarihçilerin verdiği malumata dayanarak
1075 tarihini işaret eder. Anadolu Selçuklu devletinin 1077’de kurulduğu kanaatinde olan Mükrimin Halil Yinanç,
Bryennos ve Leneau gibi Bizans tarihçilerine istinaden İznik’in 1080 yılında fethedildiğini ve Konya’da bulunan
payitahtın buraya nakledildiğini söyler. Süleymanşah’ın Üsküdar’a kadar ilerleyip Boğazı denetimi altına alması
esnasında, 1078’de İznik’e girdiğini, ancak 1080’de burayı kendisine payitaht ittihaz ettiğini söyleyenler de vardır.
Bizans İmparatoru Alexios Komnenos’un Süleymanşah’ın Anadolu’daki egemenliğini resmen tanıdığı 1081 yılını
da tartışma konusu etmek mümkündür. Bkz. Mükrimin Halil Yinanç, Türkiye Tarihi Selçuklular Devri I Anadolu’nun
Fethi, İstanbul 1944, s. 105-109; Osman Turan, Selçuklular Zamanında Türkiye, İstanbul 1999, s. 54-55; İbrahim
Kafesoğlu, “Melikşah”, İA, c. VII, Eskişehir 1997, s. 668; Mehmet Altay Köymen, Selçuklu Devri Türk Tarihi, Ankara
1998, s. 102-106; A. Zeki Velidî Togan, Umumî Türk Tarihine Giriş, İstanbul 1981, s. 202. Ali Sevim, Anadolu’nun
Fethi Selçuklular Dönemi, Ankara 1993, s. 117. Mevcut görüşlerin tenkitli bir incelemesi ve devletin fiilen ve hukuken
Süleymanşah’tan sonra oğlu Kılıç Arslan tarafından 1092’de kurulduğu hususunda ise bkz. İbrahim Kafesoğlu,
“Anadolu Selçuklu Devleti Hangi Tarihte Kuruldu”, İÜEFTED, sayı: 10-11 (1979-1980), İstanbul 1981, s. 1-28.
2
Malazgirt öncesi ve sonrası Anadolu’ya yapılan seferler ve Anadolu’nun fethi için bkz. Yinanç, Türkiye Tarihi
Selçuklular Devri, s. 19-161; Sevim, Anadolu’nun Fethi Selçuklular Dönemi, s. 35-181; Turan, Selçuklular Zamanında
Türkiye, s. 1-44; Claude Cahen, Osmanlılardan Önce Anadolu’da Türkler, trc. Yıldız Moran, İstanbul 1994, s. 79-
87; Ayrıca konuyla ilgili olarak şu makalelere de bakılabilir: Ahmet Toksoy, “Malazgirt Zaferinden Önce Doğu
Anadolu’ya Yapılan Türk Akınları”, Türkler, c. IV, Ankara 2002, s. 678-693; M. H. Yinanç, “Anadolu’nun Fethi”,
Türkler, c. VI, Ankara 2002, s. 194-202.
3
Turan, Selçuklular Zamanında Türkiye, s. 45-82; A. Sevim, Anadolu Fatihi Kutalmışoğlu Süleymanşah, Ankara
1990, s. 21-40.