Rzymski system zapisywania liczb

Rzymski system zapisywania liczb to system, w którym do zapisu liczb używa się 7 znaków
(liter), gdzie :

IV – 4 IX – 9 XL – 40 XC – 90 CD – 400 CM – 900

VI – 6 XI – 11 LX – 60 CX – 110 DC – 600 MC – 1100

W systemie rzymskim nie istnieją znaki do zapisu liczb większych niż 1000 co
oznacza, że za pomocą dostępnych znaków możemy zapisać jedynie liczby od 1 do 3999.
Rzymianie używali również znaków do zapisania liczb 5000 oraz 10 000 ale wyszły one z
użycia. 
Rzymski sposób zapisu liczb nazywany jest systemem addytywnym co oznacza, że
wartość danej liczby określamy jako sumę wartości jej znaków cyfrowych. Wyjątkiem są
liczby 4, 9, 40, 90, 400 i 900, które zapisujemy w postaci różnicy dwóch liczb. 
Zapisując liczby w systemie rzymskim należy pamiętać o przestrzeganiu kilku
istotnych zasad.

Zasady zapisu liczb w systemie rzymskim:

 Jeżeli za znakiem rzymskim odpowiadającym danej liczbie występuje znak, który

odpowiada liczbie mniejszej lub równej, to stosujemy dodawanie, np.: 

 Jeżeli za znakiem rzymskim odpowiadającym danej liczbie występuje znak, który

odpowiada liczbie większej to stosujemy odejmowanie (od większej odejmujemy
mniejszą liczbę), np.:

 Znakami rzymskimi, które mogą poprzedzać znaki odpowiadające większym liczbom

są I, X oraz C. Każdy z tych znaków może wystąpić tylko jeden raz. 
 Znak I może występować tylko przed V lub przed X, znak X może występować tylko
przed L lub przed C, znak C może występować tylko przed D lub przed M.
 Obok siebie nie mogą występować dwa jednakowe znaki V, L czy D.
 Obok siebie mogą występować maksymalnie trzy jednakowe znaki spośród: I, X, C
oraz M.