Ik geloof niet zo zeer dat er ‘iets’ is na de dood.

Althans mijn rationeel deel van mijn brein probeert

me als het waren te overtuigen dat er niets is na de dood. Het leven is simpel. Je wordt geboren, je
participeert in het leven zoals elk ander mens en je sterft. Mijn rationele kant van mijn brein wilt me
overtuigen dan de dood net zoals slapen is. Het gebeurt zonder dat je er echt voor kiest en daarna
weet je niets meer. Je bestaat als je slaapt als het waren niet echt. Je denkt niets, voelt niets, hoort
niets. De wereld is er niet meer in die 8 uur. En zo denkt de rationele kant van mijn brein over de
dood. Je bent er gewoon niet meer. Je enige vorm van ‘bestaan’ na je dood is de voedingstoffen die je
teruggeeft aan deze aarde. Mijn rationele kant van mijn brein gelooft er dus niet in dat je nog ‘iets’
bent na je dood behalve een deel van ons ecosysteem. Mijn emotionele kant van mijn brein wil dan
weer argumenteren dat dat net bewijst dat je na de dood nog iets bent. Je geeft namelijk terug aan
de natuur. Uit dit kunnen planten ontstaan die op hun beurt weer herbivoren voeden die op hun
beurt dan weer carnivoren voeden. Volgens de emotionele kant van mijn brein leef je verder via de
nieuwe dingen die je creëert tijdens je leven en na je dood. Dus ook de kinderen die je misschien op
deze aarde zet en via waar je je eigen waarde en normen doorgeeft, of de muziek stukken die je hebt
geschreven, de mensen die je hebt laten lachen of die naam die je in een steen hebt gekerfd tijdens je
klas uitstap in de Ardennen. En dus op die manier nog verder ‘leeft’ na je dood.
Maar uiteindelijk hopen zowel de emotionele als rationele kant dat er iets is na de dood. Ze geloven
er niet in maar ze hopen het wel. Niet voor mezelf maar eerder voor dierbaren die ik heb verloren.
Om zo rust te vinden in het verliezen van die dierbaren. Deze dierbare zien terugkomen in dieren, ze
voelen rond om jou wanneer je verdrietig bent… helpt mij om om te gaan met hun dood. Dus
vandaar die hoop dat er toch nog iets na de dood zou kunnen zijn om dat verlies draagbaarder te
maken.