Spektrofotometryczna ocena właściwości
nauka • technika
promieniochronnych produktów kosmetycznych
zawierających filtry UV
Agata WAWRZYŃCZAK, Izabela NOWAK – Wydział Chemii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza,
Poznań
Prosimy cytować jako: CHEMIK 2011, 65, 7, 655-660
Wstęp
Powszechnie wiadomo, że nadmierna ekspozycja na promienio-
wanie z zakresu UV może powodować wiele problemów skórnych,
takich jak: oparzenia, przedwczesne starzenie się skóry, obniżenie wy-
dajności systemu odpornościowego organizmu oraz skórne choroby
nowotworowe. Stosowanie filtrów UV jest rekomendowane przez
lekarzy dermatologów już od wielu lat; mogą one bowiem skutecznie
chronić przed nadmierną ilością promieniowania, a tym samym, zapo-
biegać uszkodzeniom skóry [1]. Produkty kosmetyczne zawierają filtry
UV, które są tak skonstruowane, aby absorbować lub odbijać promie-
niowanie z zakresu UV i w ten sposób chronić komórki skóry przed
uszkodzeniem, czy też całkowitym zniszczeniem.
Promieniowanie UV stanowi część promieniowania elektromagne-
tycznego o długości fali od 200 do 400 nm (rys. 1) i zazwyczaj dzieli
się je na trzy zakresy: UVA: 320‒400 nm; UVB: 280‒320 nm; UVC:
200‒280 nm.
Z całkowitej ilości promieniowania UV, które dociera do po-
wierzchni Ziemi, zaledwie 6% stanowią fale z zakresu UVB, natomiast
aż 96% to promieniowanie UVA. Zakres fal o najwyższej energii (UVC)
jest całkowicie pochłaniany przez warstwę ozonową w stratosferze,
gdyż fale te mają relatywnie krótki zasięg, zgodnie ze wzorem 1, któ-
ry pokazuje wyraźnie, że im wyższa energia fali, tym krótsza jest jej
długość.
Rys. 1. Widmo (spektrum) fal elektromagnetycznych
(1)
Wzór 1. Zależność między energią kwantu promieniowania
a długością fali (E – energia, h – stała Plancka, ν – częstotliwość fali,
λ – długość fali)
Zdolność promieniowania UV do niszczenia komórek skóry rośnie
wykładniczo wraz z malejącą wartością długości fali. Promieniowanie
o długości fali 280 nm wykazuje 1000 razy większy potencjał niszczą-
cy niż fala o długości 340 nm, dlatego też skuteczna ochrona przed
promieniowaniem z zakresu UVB wydaje się być najbardziej istotna
w zapobieganiu negatywnym efektom nadmiernej ekspozycji na świa-
tło słoneczne [2]. Niemniej jednak, wiele badań wskazuje na to, że nie
tylko promieniowanie UVB, ale również UVA może wywierać nega-
tywny wpływ na komórki ludzkiej skóry [3÷5]. Dlatego też niezwykle
istotnym zagadnieniem stało się opracowanie metod pozwalających
na ocenę stopnia ochrony przed promieniowaniem UVA.
nr 7/2011 • tom 65
W niniejszym artykule opisano różne metody pomiaru stop-
nia ochrony przed promieniowaniem UVB i UVA, ze szczególnym
uwzględnieniem metod spektrofotometrycznych.
Pomiar stopnia ochrony przed promieniowaniem UV
Destrukcyjny wpływ promieniowania UV, a w szczególności UVA,
na ludzką skórę przejawia się już na poziomie komórkowym i funkcjo-
nalnym. Elementem powodującym te niekorzystne zmiany są wolne
rodniki, a zwłaszcza niezwykle reaktywne formy tlenu rodnikowego.
Z tego powodu niezwykle istotne jest, aby chronić skórę nie tylko
przed powszechnie już znanym zagrożeniem ze strony UVB, ale rów-
nież przed promieniowaniem UVA.
Ochrona przed promieniowaniem UVB
Powszechnie znany czynnik ochronny SPF (Sun Protection Factor),
stosowany do opisu preparatów kosmetycznych zawierających filtry
UV, definiuje się najczęściej jako stosunek czasu, po którym pojawi się
rumień na skórze chronionej kremem z filtrem do czasu powstania
efektu rumienia na skórze nie chronionej (wzór 2).
(2)
Wzór 2. Sposób obliczania czynnika SPF
Najczęściej parametr SPF mierzony jest zgodnie z tzw. procedurą
in vivo, w której odpowiednie testy przeprowadzane są na ochotnikach.
2 mg badanego produktu nakłada się na niewielką powierzchnię skóry
(1 cm2) ochotnika, po czym obszar ten poddaje się napromieniowa-
niu aż do momentu pojawienia się pierwszego zaczerwienienia skóry.
Następnie całą procedurę powtarza się na innym kawałku skóry tego
samego ochotnika, bez udziału preparatów promieniochronnych. Ten
eksperyment pozwala na pomiar odcinków czasu, a wartości te mogą
zostać podstawione do wzoru 2 w celu obliczenia czynnika SPF.
Jak już wcześniej wspomniano, ochrona przed promieniowaniem
UV, jaką zapewniają preparaty kosmetyczne, określana jest przede
wszystkim w testach przeprowadzanych na ochotnikach. Metody te
są jednak niezwykle czasochłonne. Dlatego podjęto próby opracowa-
nia naukowych technik in vitro, które pozwoliłyby na szybkie i wiary-
godne określenie czynnika SPF. Pierwsze badania z wykorzystaniem
metod spektrofotometrycznych polegały na określeniu spektrum
w zakresie UV dla rozcieńczonych roztworów lub cienkich filmów
badanych preparatów promieniochronnych. Obecnie najczęściej
stosuje się pomiary techniką tzw. rozproszonej transmitancji (diffuse
transmittance), które uzyskuje się dzięki spektrofotometrom UV-Vis
wyposażonym w specjalną przystawkę obiciową (a diffuse reflectance
accessory).
Za międzynarodowy standard w ocenie niekorzystnych efektów
wywoływanych przez promieniowanie UV w ludzkiej skórze uznaje
się dokument wydany prze CIE (Commission Internationale de L’Ecla-
irage): CIE Erythemal Action Spectrum [6]. W celu obliczenia czynnika
chroniącego przed UV, CIE zaleca określenie procentowego udziału
transmitancji w całym zakresie UV dla badanej próbki preparatu. W na-
• 655
 stępnym etapie obliczeń należy uwzględnić parametr korygujący, tzw.
nauka • technika
czynnik rumienia (erythemal weighting factor), który został wyznaczony
dla różnych długości fali i zestawiony tabelarycznie [6].
Podstawową zaletą tej metody jest to, że preparat może być ba-
dany bezpośrednio w celi pomiarowej spektrofotometru, bez rozcień-
czania ani wstępnych przygotowań próbki. Niemniej jednak należy
podkreślić, że wartości parametrów SPF określone technikami in vitro
w przypadku filtrów chemicznych są często nieco zawyżone w stosun-
ku do danych uzyskanych metodami in vivo. Problem ten nie jest jednak
tak wyraźny w przypadku tzw. fizycznych filtrów UV [2].
Wszystkie metody pozwalające wyznaczyć parametr SPF zostały
opisane oraz są standaryzowane, np. w dokumencie COLIPA Interna-
tional Sun Protection Factor Test [7]. Są one na bieżąco uaktualniane.
Ochrona przed promieniowaniem UVB
Parametr SPF, który mierzony jest zgodnie z zaleceniami COLI-
PA [7], wskazuje na zdolności promieniochronne danego preparatu
tylko w zakresie UVB, jednak nie daje żadnych informacji na temat
ochrony przed promieniowaniem UVA. Ze względu na to, że szko-
dliwy wpływ promieniowania UVA na ludzką skórę został już po-
twierdzony naukowo, potrzeba opracowania prostej i niezawodnej
metody oceny działania filtrów w tym zakresie promieniowania UV
staje się coraz bardziej pilna.
Do tej pory opisanych zostało kilka różnych metod in vivo: PPF (Pho-
totoxic Protection Factor), PFA (Protection Factor UVA), IPD (Immediate
Pigment Darkening) and PPD (Persistent Pigment Darkening), wśród któ-
rych dwie ostatnie mają największe znaczenie aplikacyjne [8, 9].
Podobnie jak w przypadku czynnika SPF, również metody określa-
nia ochrony przed promieniowaniem UVA powinny być wykonywane
zgodnie ze standardami opisanymi w literaturze, np. przewodnikiem
COLIPA [10]. Testy in vivo są nadal najpopularniejszą techniką okre-
ślania skuteczności preparatów kosmetycznych chroniących przed
promieniowaniem UVA. Przeprowadzane są one na ochotnikach
i w większości bazują na wizualnej ocenie zmiany zabarwienia napro-
mieniowywanej skóry.
Immediate Pigment Darkening (IPD) – metoda ta bazuje na oce-
nie zmiany koloru pigmentu skórnego w momencie pojawienia się
pierwszych oznak tworzenia rumienia pod wpływem naświetlania pro-
mieniowaniem UVA. Dość poważnym ograniczeniem w stosowaniu tej
techniki jest fototyp skóry ochotnika, na którym przeprowadzany jest
test. Reakcja pigmentu skórnego na promieniowanie UVA może być
bez przeszkód zaobserwowana tylko w przypadku osób z III lub IV
fototypem skóry. W przypadku ochotników o fototypie wyższym niż
IV ściemnienie pigmentu jest dość trudne do zaobserwowania. Metoda
ta jest również mało wiarygodna w przypadku osób z fototypem I i II.
Persistent Pigment Darkening (PPD), to metoda pomiaru ochro-
ny przed promieniowaniem UVA, której zasada zbliżona jest do oceny
czynnika SPF. Oznacza to, że filtr o wartości promieniochronnej UVA
wynoszącej 5 powinien pozwolić na 5-krotnie dłuższą ekspozycję, niż
miałoby to miejsce w przypadku skóry niezabezpieczonej. W trakcie
przeprowadzania testu skóra ochotników naświetlana jest za pomocą
źródła promieniowania UVA (320-400 nm), a następnie oznaczane są
trwałe zmiany w zabarwieniu skóry, po upływie od 2 do 24 godzin
od momentu zaprzestania napromieniowywania. Zmiany te rejestro-
wane są zarówno dla skóry chronionej, jak i niechronionej filtrem [9].
Zaletą tej metody, w porównaniu z techniką IPD, jest to, że zmiana
koloru pigmentu wywołana promieniowaniem UVA jest już utrwalona
i pozwala na zdecydowanie bardziej precyzyjne odczyty. Jednak, pomi-
mo tego, że metoda PPD daje dość wiarygodne i powtarzalne wyniki,
to jej znaczenie kliniczne może zostać podważone ze względu na to,
że nie pokrywa ona zakresu o długości fal poniżej 320 nm, a dodatko-
wo ze względu na wydłużony czas jej trwania; odpowiedź skóry może
zostać zakłócona przez inne źródła promieniowania UV, np. podczas
pobytu na zewnątrz [9].
656 •
Jak już wspomniano, testy in vivo są metodami niezwykle czaso-
chłonnymi, zwłaszcza w przypadku badania skuteczności filtrów chro-
niących przed promieniowaniem UV o większej długości fali (UVA).
Z tego też powodu podjęto próby opracowania prostych i efektyw-
nych metod in vitro, które pozwoliłyby na skuteczne określenie czyn-
nika ochrony przed UVA.
Przewodnik COLIPA zawiera metody dedykowane głownie filtrom
w formie cieczy lub emulsji [10]. Zgodnie ze wskazówkami zawartymi
w tym dokumencie, test do oceny czynnika ochronnego przed UVA
(UVAPF) powinien opierać się na ocenie transmitancji promieniowania
przepuszczanego przez cienki film (0,75 mg/cm2) badanego preparatu,
naniesionego na porowatą płytkę wykonaną z polimetakrylanu mety-
lu (PMMA). Pomiar ten powinien być przeprowadzony dwukrotnie:
przed oraz po ekspozycji próbki na promieniowanie UV pochodzące
ze ściśle zdefiniowanego źródła. Wyniki pomiarów przeprowadzonych
tą techniką są w znacznym stopniu zgodne z parametrami promienio-
chronnymi ustalonymi dla tych samych preparatów za pomocą opisanej
metody in vivo (PPD). Metoda PPD stanowi odnośnik dla techniki in
vitro zaproponowanej przez COLIPA [10].
Wytyczne COLIPA zawierają również dość dokładną specyfika-
cję spektrofotometru UV-Vis, który może zostać użyty w pomiarach
UVAPF [10]. Jednym z najważniejszych wskazań jest to, aby układ
optyczny aparatu mógł pracować w trybie zarówno rozproszonego
naświetlania (diffuse illumination), jak i odbierania (diffuse collection)
promieniowania, które zostaje skierowane na porowatą płytkę z na-
niesionym preparatem.
Lampa stosowana w tego typu pomiarach musi emitować ciągłe
spektrum promieniowania w zakresie 290-400 nm. Jednocześnie po-
ziom promieniowania powinien być na tyle niski, aby nie naruszyć fo-
tostabilności badanego preparatu. Takie rozwiązanie zapewnia m.in.
ksenonowa lampa błyskowa. Warto więc podkreślić, że dawka UV
w trakcie pojedynczego cyklu pomiarowego nie powinna przekraczać
wartości 0,2 J/cm².
Szczegółowe dane specyfikacyjne oraz opis metody pomiarowej
i sposobu opracowania wyników zawarte są m.in. w opublikowanym
w 2007 r. przewodniku COLIPA [10].
Norma australijska (AS/NZS 2604.1993) opiera sie na spektro-
fotometrycznych pomiarach procentu transmitancji promieniowania,
którym naświetlana jest badana próbka. Zgodnie z tą metodą preparat
zapewnia odpowiednią ochronę tylko wtedy, gdy przepuszcza mniej
niż 10% promieniowania z zakresu 320 – 360 nm.
Technika opisana w normie australijskiej zapewnia zatem, że ba-
dany preparat posiadać będzie szerokie spektrum ochrony przed pro-
mieniowaniem, niemniej jednak nie może ona zagwarantować skutecz-
nej obrony przed UVA osobom ze skórą o podwyższonej wrażliwości.
Dodatkową wadą tego testu jest to, ze nie uwzględnia on w ogóle
fotostabilnosci badanego preparatu.
Boots Star Rating System opiera się na określeniu stosunku
dwóch zakresów promieniowania UV: UVA oraz UVB. Dla każdego
z badanych filtrów obliczane są powierzchnie pod widmem w zakresie
UVA i UVB, co pozwala uzyskać współczynnik, którego wartość za-
wiera się przedziale od 0 do 1. Każdemu przedziałowi wartości liczbo-
wej takiego współczynnika została też przypisana odpowiednia liczba
gwiazdek (tab.1).
Tablica 1
Wartości współczynników określających stosunek UVA/UVB oraz
przypisana im liczba gwiazdek w systemie Boots Stars
UVA/UVB 0 – 0,2 0,21 – 0,4 0,41 – 0,6 0,61 – 0,8 0,81 – 0,9 > 0,91
Boots Stars żadna * ** *** **** *****
Kategoria umiarko-
żadna minimalna dobra superior ultra
ochrony wana
nr 7/2011 • tom 65
 Broad Spectrum Rating (krytyczna długość fali) bazuje na spek-
trofotometrycznej analizie próbki naniesionej na powierzchnię płyt-
ki, pozwalając na całkowite wyeliminowanie testów prowadzonych
na ludziach. W metodzie tej spektrum uzyskane z pomiaru spektro-
fotometrycznego jest redukowane do jednej wartości liczbowej po-
przez określenie tzw. wartości krytycznej długości fali ( λc). Wartość
ta odpowiada długości fali, przy której absorbancja promieniowania
przez próbkę osiąga poziom 90% całkowitej powierzchni pod krzywą
w zakresie 290 – 400 nm.
Warto podkreślić, że metoda Broad Spectrum Rating opiera się
jedynie na kształcie krzywej widma spektroskopowego, natomiast nie
uwzględnia jej amplitudy. Dodatkowo, wadą tego testu jest jego dość
niska zgodność z rezultatami uzyskanymi w metodach in vivo [11].
APP method (UVA Protection Percentage) – test zapropono-
wany przez Sayre i Agina w celu określenia procentu promieniowania
UVA zablokowanego przez badany filtr. Pomimo tego, że technika
ta dostarcza cenne informacje, nie znalazła szerokiego zastosowania
ze względu na możliwość znacznego wpływu błędu operatora, dość
trudną technikę przygotowania preparatu oraz brak uznania w oczach
FDA (US Food and Drug Administration) [12].
Wnioski
W ciągu ostatnich lat szkodliwy wpływ nadmiernej ekspozycji
na promieniowanie UVA został potwierdzony naukowo. Ze wzglę-
du na to, że powszechnie stosowany w preparatach kosmetycznych
o właściwościach promieniochronnych parametr SPF określa tylko
stopień ochrony przed promieniowaniem z zakresu UVB, pojawiła się
konieczność opracowania szybkich i wiarygodnych testów pozwalają-
cych na określenie stopnia blokowania promieniowania UVA.
Pierwsze metody in vitro, które określałyby stopień ochrony przed
UVA zostały już opracowane, jednak jak do tej pory nie udało się usta-
nowić jednej, uniwersalnej procedury, która dawałaby nie tylko wyniki
wiarygodne i powtarzalne, ale również zgodne z rezultatami testów in
vivo. Dodatkowym problemem jest to, że wszystkie opisane metody
in vitro nie dają ilościowych informacji na temat bezwzględnej ochrony
przed UVA, a jedynie pozwalają określić względny wzrost absorbancji
w badanym zakresie promieniowania.
Literatura
1. Tarras-Wahlberg N., Stenhagen G., Larko O., Rosen A., Wennberg A.M.,
Wennerstrom O.: J. Invet. Dermatol. 1999, 113, 547.
2. Allen M.W., Bain G., Thermo Fisher Scientific, Appl. Note nr 51463, www.
thermo.com.
3. Kligman L.H., Akin F.J., Kligman A.A.: J. Invest. Dermatol. 1985, 84, 272.
4. Kligman L.H.: J. Soc. Cosmet. Chem. 1994, 45, 21.
5. Diffey B.L.: Phys. Med. Biol. 1980, 25, 405.
Młodzi wynalazcy u Premiera
Premier Donald Tusk spotkał się 9 czerwca br. z młodymi konstruktorami, zwycięzcami międzynarodowych konkursów.
Studenci zaprezentowali swoje wynalazki, w tym między innymi sztucznego satelitę, roboty, rakietę czy elektryczny bolid.
W spotkaniu uczestniczyły także: Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego, prof. Barbara Kudrycka i Minister Edukacji, Katarzyna
Hall. Zwracając się do młodych naukowców i studentów Premier powiedział, że międzynarodowe sukcesy pomagają budować
dumę wszystkich pokoleń Polaków.
(http://www.nauka.gov.pl/10.06.2011)
nr 7/2011 • tom 65
6. CIE (International Commission on Illumination) Research Note, A refe-
nauka • technika
rence action spectrum for ultraviolet induced erythema in human skin,
CIE J. 1987, 6, 1722.
7. COLIPA, European Cosmetic, Toiletry and Perfumery Association, Colipa
SPF Test Method, 94/289, 1994.
8. Cole C., VanFossen R., Skillman: J. Acad. Dermatol. 1992, 26,178.
9. Chardon A., Moyal D., Hourseau C., Sunscreens , Marcel Dekker Inc.:
1997, 559.
10. COLIPA, European Cosmetic, Toiletry and Perfumery Association, Colipa
Method for the in vitro determination of UVA protection provided by sun-
screen products, Guideline 2007.
11. Diffey B.L.: Int. J. Cosmet. Sci. 1994, 16, 47.
12. Sayre R.M., Agin P.P.: J. Am. Academy. Dermatol. 1990, 23, 429.
Dr Agata WAWRZYŃCZAK jest adiunktem w Pracowni Chemii Stoso-
wanej na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (UAM)
w Poznaniu. W 2003 r. otrzymała tytuł magistra chemii, a w 2007 r. stopień
naukowy doktora w zakresie chemii. Jej obecne zainteresowania naukowe
dotyczą syntezy, modyfikacji oraz charakterystyki katalizatorów heteroge-
nicznych, a także chemii kosmetycznej. Jest współautorką 20 publikacji na-
ukowych, 1 patentu oraz 38 prezentacji na krajowych i zagranicznych konfe-
rencjach naukowych.
Prof. UAM Dr hab. Izabela NOWAK jest profesorem nadzwyczajnym
i kierownikiem Pracowni Chemii Stosowanej na Wydziale Chemii Uniwer-
sytetu im. Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu. W ramach stypendium
TEMPUS przebywała w latach 1992-1993 na Uniwersytecie w Reading, UK,
gdzie napisała pracę magisterską. W 1993 r. otrzymała tytuł magistra chemii,
zaś w 1997 r. stopień naukowy doktora w zakresie chemii. Odbyła także
staż podoktorski w Leverhulme Centre for Catalysis w Liverpool. W 2006 r.
otrzymała stopień naukowy doktora habilitowanego za badania nad syntezą,
charakterystyką i katalitycznymi właściwościami nanoporowatych materiałów
w procesach utleniania w fazie ciekłej. Jej obecne zainteresowania nauko-
we koncentrują się wokół syntezy i modyfikacji uporządkowanych materia-
łów, ich właściwościach teksturalnych/ strukturalnych/ powierzchniowych/
kwasowo-zasadowych/redoks, heterogenicznie katalizowanych syntezach
wysokowartościowych chemikaliów oraz nowoczesnych strategiach syntez
dla celów kosmetycznych. Jest współautorem ponad 80 prac naukowych,
3 patentów i przedstawiła ponad 140 prezentacji na sympozjach i konferen-
cjach naukowych.
• 657
 Spectrophotometric determination of UV protection
science • technique
provided by cosmetic products with sunscreen
properties
Agata WAWRZYŃCZAK, Izabela NOWAK – Faculty of Chemistry, Adam Mickiewicz University,
Poznań
Please cite as: CHEMIK 2011, 65, 7, 655-660
Introduction
It is well known that overexposure to the sunlight, particularly
to UV rays, may cause many skin defects, like sunburns (erythema),
premature skin aging (wrinkles), photosensitivity, suppression of the
immune system or even skin cancers. For many years, sunscreens
have been recommended by dermatologists, not only as a protective
measure against excessive amounts of sunlight, but also because of
their contribution to the prevention of skin photodamage [1]. All of
cosmetic products with sunscreen properties are designed to absorb
or reflect the sun’s UV radiation in order to protect the skin cells
from damage.
UV radiation is a part of the electromagnetic spectrum that lies in
the range of 200 and 400 nm (Fig. 1) and it is usually divided into three
regions:
• UVA: 320÷400 nm
• UVB: 280÷320 nm
• UVC: 200÷280 nm
Fig. 1. The electromagnetic spectrum
Of the total solar UV radiation that reaches the Earth’s surface,
only 6% is in the UVB region and 94% in the UVA. UVC, the highest
energy region, is completely absorbed by the ozone layer in the
stratosphere, because these waves possess a relatively short range,
according to the equation1, which proves that the higher energy, the
shorter wavelength.
Eq. 1. The correlation between the quantum energy and the
wavelength
(E – energy, h – Planck constant, ν – frequency, λ – wavelength).
The potential of UV radiation to cause skin damage rises
exponentially with decreasing wavelength. UV light at 280 nm is 1000
times more damaging than the light at 340 nm, therefore, a sunscreen’s
ability to block UVB radiation seems to be the most important to
prevent the negative effects of sun exposure [2]. However, a number of
studies have shown that not only UVB irradiation is strongly damaging,
but also UVA irradiation causes severe negative effects in the human
skin [3÷5]. Therefore, a common test method for measuring UVA
protection levels have become at least as important as UVB influence
examination.
658 •
The article covers different methods for measuring UVA protection,
with a strong emphasis on spectrophotometric techniques.
Measurement of the UV protection factor of sunscreens
Destructive influence of UV radiation, particularly from the UVA
range, occurs on the biochemical, the cellular and on the functional level
of the human skin. These effects are mostly mediated by free radicals,
e.g. reactive oxygen species, and the visible signs of their activity are
often a result of long-term, accumulative reactions. Hence, it is critical
for sunscreens formulations to protect the skin against the effects of
both: short-wavelength UVB and long-wavelength UVA.
UVB protection
The level of sun protection performance of the sunscreen products
is indicated by the Sun Protection Factor (SPF), which can be defined
as a time factor for the protection of the skin compared to exposure
without any protection (eq. 2).
Eq. 2. Calculation of the SPF number
Most often SPF parameter is measured according to the so-called
in vivo procedure, in which tests on volunteers are conducted. 2 mg of
the product are applied on the 1 cm2 of the volunteer’s skin, followed
by the UV radiation exposure. Irradiation is continued until the first skin
reddening occurs. Afterwards the procedure is repeated, but without
using any sunscreen products. These experiments allow measurements
of time periods that can be directly used to calculate the value of SPF
(according to the eq.2).
As already mentioned, the photoprotection of the topical sunscreens
against the exposure for solar UV radiation is mostly determined by
the phototesting of human volunteers. However, this in vivo testing
is a time-consuming process. As a consequence, scientific methods
for evaluating the SPF values of sunscreens have been developed.
Early in vitro studies relied on either spectrophotometric assay of
dilute solutions of sunscreening agents or the determination of the
transmission spectrum of thin films of products. Nowadays, they are
based mostly on diffuse transmittance measurements, obtained using
a UV-Visible spectrophotometer equipped with a diffuse reflectance
accessory.
The international standard for quantifying the damaging effects of
UV radiation on the human skin is CIE Erythemal Action Spectrum
[6]. In order to calculate UV protection factors according to the CIE
directions, the percent transmission of a sunscreen lotion sample
across the whole UV spectrum has to be measured. In the next step
these values should be weighted by the so-called erythemal weighting
factors at different wavelengths [6].
The greatest benefit of this particular method is that the lotion can
be tested directly in a measuring cell, without any dilution or previous
sample preparation. Nevertheless, it is worth mentioning that in vitro
nr 7/2011 • tom 65
methods of SPF analysis may quite often produce very high SPF values
on chemical sunscreens compared to in vivo measurements. However,
physical sunscreens have in vitro SPF measurements closer to their
advertised values [2].
All methods for SPF value evaluation are specified according to
some standards, for example COLIPA International Sun Protection
Factor Test [7], and are regularly updated.
UVA protection
The sun protection factor (SPF), which is measured according to
the COLIPA protocol [7], indicates only the efficacy of UVB protection
but does not adequately cover the UVA part of the sunlight. Since the
harmful effects of the UVA radiation have been established, the need
for a common test method for UVA protection measurements became
even more urgent.
Up to now several in vivo methods for evaluation of the UVA
protection have been described, like PPF (Phototoxic Protection
Factor), PFA (Protection Factor UVA), IPD (Immediate Pigment
Darkening) and PPD (Persistent Pigment Darkening), among which
the last two are the most prominent ones [8, 9]. Similarly to the SPF
evaluation, also these tests should be conducted according to some
specified standards, for example COLIPA guidelines [10]. In vivo tests
for UVA protection factors are the most common. They are performed
with volunteers and usually are based on measurements of the skin
pigmentation caused by UVA radiation.
Immediate Pigment Darkening (IPD) method involves the
evaluation of an immediate darkening of the skin pigment and the
appearance of a low intensity erythema hidden by the pigment.
However, there are some limitations in this test. The pigment reaction,
induced by UVA radiation on the skin surface, is relatively easy to
detect only on subjects with a type III or IV phototype. When it comes
to a I or II type phototype subjects, this phenomenon does not apply.
Moreover, the appearance of an immediate pigment darkening is quite
difficult to be seen on volunteers with a dark phototype skin. Thus, the
IPD method does not always give a precise reading.
The Persistent Pigment Darkening (PPD) is a method of
measuring UVA protection, similar to the SPF method of measuring
UVB light protection. It means that, theoretically, a sunscreen with
a PPD value rating of 5 should permit tolerance of 5 times as much
UVA as without protection. During this test, volunteers are irradiated
with a UVA light source (320÷400 nm) and skin changes, yielding
in a persistent pigment darkening, are observed after 2÷24 hours
after the irradiation has been stopped. To determine the final value
of UVA-PF, the response of the sunscreen protected and unprotected
skin is compared [9]. The advantage of the PPD method, when
comparing with IPD, is that the residual colour that has developed
after exposure to the radiation is stabilized and allows more precise
readings. Even though, the PPD response is stable and reproducible,
its clinical significance may be questionable, because the PPD action
spectrum for wavelengths shorter than 320 nm is not defined, and the
response can be covered by other UV skin responses during outdoor
sun exposure [9].
In vivo testing for sunscreen protection values is a time-consuming
process, particularly when information concerning the protection
against long wavelength of UV spectra (UVA) is required. Because of
this, some attempts to establish effective and undemanding in vitro
methods for UVA protection factors have been made.
COLIPA guidelines are dedicated mainly to liquid and emulsion-
type sun protection products [10]. The test for UVA protection
factors (UVAPF) evaluation should be based on the assessment of
UV transmittance through a thin film (0.75 mg/cm2) of the sunscreen
sample spread on a roughened substrate, before and after exposure
to a controlled dose of UV radiation from a strictly defined UV source.
This method allows in vitro measurements of UVAPF values, which
nr 7/2011 • tom 65
are shown to correlate quite well with in vivo results, determined
science • technique
with PPD method, the latter being considered as a reference.
COLIPA guidelines also give detailed specifications of the DR
UV-vis spectrophotometer that can be used in UVAPF measurements
[10]. The most important one is that spectrophotometer input
optics should be designed for diffuse illumination and/or diffuse
collection of the transmitted irradiance through the roughened
PMMA (polymethylmethacrylate) plate, both with or without the
sunscreen layer spread on its surface. The lamp used to measure
the transmittance has to emit a continuous spectrum of radiation
within the range of 290÷400 nm. The level of irradiance should
be sufficiently low, so that the photostability of the product is not
disproportionately impaired. For example, a xenon flash lamp may
be a convenient solution. It is worth noticing that the UV-dose during
one measurement cycle should not exceed 0.2 J/cm². More detailed
equipment specifications, as well as the measurement and calculation
method can be found in the COLIPA guideline publication [10].
Australian standard (AS) method uses spectrophotometer
for measurements of the solar radiation transmitted by a sunscreen
product to yield a percentage of UVA radiation absorbed by the
product. According to this test, a product is designated as a long
wave protector only if it transmits less than 10% of the incoming UV
radiation between 320 and 360 nm. Though, this method assures
that the product may provide a broad spectrum of the protection,
nevertheless, it cannot guarantee the appropriate level of UVA
protection for people with extreme photosensivity. Furthermore it
doesn’t take the photounstability into account.
Boots Star Rating System is based on a ratio of UVA/UVB transmitted
radiation. Areas under the curve in the UVA and UVB region are
calculated for each sunscreen product, leading to a coefficient between
0 and 1, which can be also assigned as a star value (Tab. 1).
Table 1
Corresponding coefficient values and Boots Stars assignments
UVA/UVB 0 - 0.2 0.21 - 0.4 0.41 - 0.6 0.61 - 0.8 0.81 - 0.9 > 0.91
Boots Stars none * ** *** **** *****
Protection
none minimum moderate good superior ultra
category
Broad Spectrum Rating (Critical Wavelength) method is
based exclusively on the spectrophotometric analysis of products
applied to a suitable substrate and allows elimination of the studies
on human or animal objects. The absorbance spectrum obtained by
spectrophotometric assay is reduced to a single index by determining
so-called critical wavelength value ( λc), at which the spectral absorbance
of the product reaches 90% of the area under the curve from 290 to
400nm. Broad Spectrum Rating method relies only on the shape of the
UV absorption spectrum and not on its amplitude. The problem of this
test is quite small correlation with in vivo results. [11].
APP method (UVA Protection Percentage) was proposed
by Sayre and Agin to determine the percentage of UVA radiation
blocked by a given sunscreen. This technique provided an efficient
measure, but did not reach widespread use due to potential operator
influence, difficulty in obtaining the substrate, and lack of recognition
by the FDA. [12].
Conclusion
In recent years the harmful effects of the UVA radiation have been
more comprehensively established. Since the commonly used SPF
value covers only the UVB range protection, quick and simple tests for
UVA blocking properties should be invented.
• 659
 In vitro test methods to determine the UVA protection of sunscreen
science • technique
products have been already developed and they can give meaningful
information about UVA protection. However, no complete procedure Future materials for
has been yet correlated with in vivo test results, giving reliable and
reproducible results The main problem of all these in vitro methods is Grand Challenges of our time
that they do not quantitatively measure the magnitude of protection,
but only the relative broadness of the UVA absorbance. FUMAT 2011
Translation into English by the Author
Poland, Warszawa, 22-23 September 2011
Literature
European Industrial Technologies Conference on
1. Tarras-Wahlberg N., Stenhagen G., Larko O., Rosen A., Wennberg A.M.,
Wennerstrom O.: J. Invet. Dermatol. 1999, 113, 547. Materials will be a major event concerning materials. It will
2. Allen M.W., Bain G., Thermo Fisher Scientific, Appl. Note nr 51463, www.
thermo.com. be organized during the Polish Presidency of the Council
3. Kligman L.H., Akin F.J., Kligman A.A.: J. Invest. Dermatol. 1985, 84, 272.
of the EU in cooperation with the European Commission.
4. Kligman L.H.: J. Soc. Cosmet. Chem. 1994, 45, 21.
5. Diffey B.L.: Phys. Med. Biol. 1980, 25, 405. FUMAT 2011 will be an opportunity to gather together
6. CIE (International Commission on Illumination) Research Note, A refer-
ence action spectrum for ultraviolet induced erythema in human skin, CIE the actors from the scientific community, the industry
J. 1987, 6, 1722.
7. COLIPA, European Cosmetic, Toiletry and Perfumery Association, Colipa
and the policy makers from across Europe, and discuss
SPF Test Method, 94/289, 1994. the open question: How materials of the future can
8. Cole C., VanFossen R., Skillman: J. Acad. Dermatol. 1992, 26,178.
9. Chardon A., Moyal D., Hourseau C., Sunscreens , Marcel Dekker Inc.: contribute to the strategies and solutions for the grand
1997, 559.
10. COLIPA, European Cosmetic, Toiletry and Perfumery Association, Colipa
societal challenges? The Conference will involve thematic
Method for the in vitro determination of UVA protection provided by sun- sessions related to areas where materials can play a key
screen products, Guideline 2007.
11. Diffey B.L.: Int. J. Cosmet. Sci. 1994, 16, 47. role in our quest to answer that question.
12. Sayre R.M., Agin P.P.: J. Am. Academy. Dermatol. 1990, 23, 429.

The Conference will focus on:
• The application of Future Materials in different sectors
(energy, ICT, transport, safety and security).
Agata WAWRZYŃCZAK - Ph.D., is an adjunct at the Applied Chemistry • Human aspects of materials development (quality of
Group, Faculty of Chemistry, the Adam Mickiewicz University (AMU).
life, health, job creation, etc)
She obtained the Master’s degree in 2003 and doctoral degree in 2007 in
chemistry at AMU. Her scientific interest is focused on synthesis, modification • R&D in materials bridging research and application
and characterisation of heterogeneous catalysts and cosmetic chemistry. She • International partnership with focus on East European
is a co-author of 20 scientific papers, 1 patent and 38 presentations at national
countries (Eastern partnership)
and international conferences.
• dissemination of knowledge and societal
acceptance.
The objectives of the conference are:
Izabela NOWAK - D.Sc., is an Associate Professor and Head of the
Applied Chemistry Group. She was granted from TEMPUS a scientific • To support the EU policies in view of Grand Challenges
fellowship at the University of Reading, U.K., in 1992÷1993, where she and EU2020 strategy in fields relevant to materials
wrote her M.Sc. thesis. She received her M.Sc. in chemistry in 1993 from
• To discuss the directions of material development,
the Adam Mickiewicz University (AMU) in Poznan, Poland, where she also
obtained a Ph.D. in chemistry in 1996. She received a postdoctoral training which aregoverned by factors such as the technological
at the Leverhulme Centre for Catalysis in Liverpool. In 2006, she was
progress, by the societal and political needs, but also
awarded the degree of D.Sc. (habilitation) for the research on synthesis,
characterization and catalytic properties of nanoporous materials for financial capabilities.
the liquid-phase oxidation processes. Her current scientific interests are • To increase the society’s awareness about the
focused on synthesis and modification of novel ordered materials, textural/
importance of R&D in materials, as well as to discuss
structural/surface/acid-base/redox properties of thereafter, heterogeneously
catalyzed synthesis of fine and intermediate chemicals and modern synthesis the ways to widen the societal acceptancefor the
strategies for cosmetics and cosmeceuticals. She has published more than newly developed technologies.
80 papers, 3 patents, and made more than 140 presentations at symposiums
and conferences. more: http://www.fumat2011.eu

660 • nr 7/2011 • tom 65