Πώς ο Ρούλης ο Τσαλαπετεινούλης σώζει το δάσος

© της Ματίνας Ψωμά

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση σε άλλους ιστότοπους χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση της συγγραφέως.

Βρισκόμαστε σε ένα δάσος, κάπου κρυμμένο σε μυστική τοποθεσία. Εκεί ζουν

πολλά είδη πουλιών ορτύκια, μπεκάτσες, πέρδικες, αηδόνια και άλλα πολλά.
Ήταν τόσο μεγάλο το δάσος, ώστε δεν γνωρίζονταν όλα τα πουλιά μεταξύ
τους. Όσα όμως γνωρίζονταν, ήταν πολύ καλοί φίλοι. Κάθε χρόνο, μάλιστα,
διοργανώνεται ένας διαγωνισμός για το πιο όμορφο πουλί του δάσους. Είναι το
γεγονός της χρονιάς!

Αρχηγός των πουλιών, ο Καφετάκης Περδικάκης, μια πανέμορφη

πέρδικα αρσενικού γένους. Φέτος έτυχε να οργανώνει αυτός τον
διαγωνισμό ομορφιάς, φροντίζοντας όλες τις λεπτομέρειες, από τις
μικρότερες ως τις μεγαλύτερες. Ήλπιζε, βλέπετε, να κερδίσει αυτός
τον διαγωνισμό και να εξασφαλίσει ψήφους, αφού ήταν ένας από
τους βασικότερους συμμετέχοντες. «Αχ, τι πανέμορφο, αστραφτερό
πτέρωμα έχω! Κανείς δε με φτάνει σε ομορφιά», σκέφτηκε.
© Ματίνα Ψωμά, skeftomaikaigrafo.blog

Οι άλλοι συμμετέχοντες, ήταν η Νίτσα η Αγριοπεριστερίτσα, η Κούλα η

Μπεκατσούλα, η Νένα η Αηδονένια και κάποια ακόμα πανέμορφα πουλάκια.
Προετοιμάζονταν όλοι γεμάτοι αγωνία για τον διαγωνισμό· έκαναν τακτικά μπάνιο,
έβαζαν μάσκες λάμψης στο πτέρωμά τους από μέλι και ευεργετικά βότανα του
δάσους, έκαναν γυμναστική και ξεκουράζονταν όσο μπορούσαν μέχρι τη μεγάλη
μέρα.

Μια μέρα, εντελώς ξαφνικά, κάνει την εμφάνισή του ένας

τσαλαπετεινός, ο Ρούλης ο Τσαλαπετεινούλης. Τα άλλα πουλιά δεν τον
είχαν ξαναδεί, ήταν ένα άγνωστο είδος γι' αυτούς, οπότε, τους φάνηκε
εξαιρετικά αστεία η εικόνα του. Είχε λοφίο, ιδιαίτερο ράμφος και φτερά
και έμοιαζε τόσο διαφορετικός απ' τα υπόλοιπα πουλια! Όταν λοιπόν
ζήτησε να λάβει κι αυτός μέρος στον διαγωνισμό, και παρόλο που το
δέχτηκαν, όλοι γέλασαν μαζί του. «Μα, πού πάει με αυτό το αστείο
λοφίο;» σκέφτηκαν κάποιοι. «Τι πολύχρωμα και αστεία φτερά!»
αναλογίστηκαν άλλοι.
 Ο Ρούλης, φυσικά, εισέπραξε όλα αυτά τα πειράγματα, αλλά
υπέμεινε καρτερικά. Ήλπιζε να κάνει φίλους σε αυτή τη γωνιά
του δάσους. Πάντα τον κορόιδευαν για το λοφίο του, δεν
καταλάβαιναν πόσο όμορφος και ξεχωριστός είναι. Θα τους το
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση σε άλλους ιστότοπους χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση της συγγραφέως.

αποδείκνυε, όμως, σύντομα...

Μετά από λίγες ημέρες, ήρθε η μέρα του διαγωνισμού. Όλοι ήταν πανέτοιμοι
για τη μεγάλη μέρα. Ο Καφετάκη, η Νίτσα και τ' άλλα πουλιά βγήκαν μπροστά
στο κοινό και την κριτική επιτροπή, εκθέτοντας τα όμορφά τους
χαρακτηριστικά. Διστακτικά, βγήκε και ο τσαλαπετεινός, σείχνοντας σε όλους το
όμορφό του λοφίο, όμως, κανείς δεν έδινε σημασία. Όλα κυλούσαν ομαλά, μα
ξαφνικά... εμφανίζεται από ψηλά ένας επιθετικός αετός. Όλοι άρχισαν να
τρέχουν πανικόβλητοι δεξιά και αριστερά. Δεν θα τη γλύτωναν, μόνη λύση θα
ήταν να έδιωχναν κάπως τον αετό.

Ο Ρούλης τότε, άρχισε να τρέχει καταπάνω στον αετό, κουνώντας το λοφίο

του. Ο αετός δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο και τρόμαξε πολύ! Τόσο το λοφίο όσο
και τ' ασπρόμαυρα φτερά του τον έκαναν να αλλάξει γνώμη και να φύγει
πετώντας γοργά. Τα είχε καταφέρει!
© Ματίνα Ψωμά, skeftomaikaigrafo.blog

Με το που κατάλαβαν τα πουλιά τι είχε συμβεί, έτρεξαν κοντά στον Ρούλη

ευχαριστώντας τον για ό,τι είχε κάνει. Τότε, αποφάσισαν να τον ανακηρύξουν τ'
ομορφότερο πουλί απ' όλα, καθώς δεν ήταν μόνο όμορφος εξωτερικά, αλλά
είχε και μια καρδιά γεμάτη αγάπη για όλους!

Έτσι, όλοι έγιναν πολύ καλοί φίλοι και έμειναν για πάντα αγαπημένοι και
ενωμένοι, έχοντας μετανοιώσει για την κακή τους συμπεριφορά!
 Το ξωτικό και η γοργόνα

© της Ματίνας Ψωμά

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση σε άλλους ιστότοπους χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση της συγγραφέως.

Ο Λαρκ είναι ένα ξωτικό που ζει σ΄ ένα πανέμορφο μα σκοτεινό δάσος. Ο ήλιος δεν
το βλέπει ποτέ. Εκεί ζουν λιγοστά ξωτικά τα οποία δεν έχουν πολύ καλές σχέσεις
μεταξύ τους, οπότε ο Λαρκ δεν έχει ούτε έναν φίλο. Έτσι, συνηθίζει να κάθεται
μόνος του σ' ένα σημείο αρκετά κοντα σε μια μαγεμένη λιμνοθάλασσα.

Μια μέρα, ενώ καθόταν μόνος του και λυπημένος, βλέπει από μακριά
να ξεπροβάλλει μια ασημένια, αστραφτερή ουρά. Στην αρχή πίστεψε
πως ήταν κάποιο ψάρι, μα γελάστηκε. Ήταν.. μια γοργόνα!
Παραξενεύτηκε πολύ, καθώς δεν είχε ξαναδεί ποτέ γοργόνα στη ζωή
του, και μάλιστα, μια γοργόνα με μυτερά αυτιά, όπως τα δικά του!
Συστήθηκαν και αμέσως έγιναν φίλοι.

Η γοργόνα δεν μπορούσε να είναι διαρκώς στην επιφάνεια του νερού και έτσι
ερχόταν κοντά του κάθε βράδυ. Μαζί έπαιζαν, τραγουδούσαν, συζητούσαν
άπειρες ώρες και γελούσαν πολύ. Ήθελαν να μείνουν μαζί για πάντα! Η γοργόνα,
λοιπόν, του υποσχέθηκε να μην υπάρξει ούτε μια μέρα που θα την περάσουν
χώρια.
© Ματίνα Ψωμά, skeftomaikaigrafo.blog

Μια νύχτα που ο Λαρκ περίμενε τη γοργόνα με ανυπομονησία, αυτή αργούσε να

εμφανιστεί. Περίμενε, περίμενε, αλλά μάταια. Έτσι, βούτηξε μέσα στα παγωμένα νερά
πεπεισμένος να δει τι έχει συμβεί. Κολυμπούσε, κολυμπούσε, μα δεν μπορούσε να μείνει
για πολύ κάτω απ' την επιφάνεια του νερού. Τη φώναζε απελπισμένος, μα μάταια.
«Γοργόνα μου γλυκιά, πού βρίσκεσαι; Μήπως έπαθες κάτι;» άρχισε να φωνάζει όλο
παράπονο. Φυσικά, δεν έλαβε απάντηση. Τότε αποφάσισε να κολυμπήσει όσο πιο βαθιά
γίνεται ώστε να τη φτάσει, όμως ξαφνικά, έχασε τις αισθήσεις του, καθώς είχε πει πάρα
πολύ νερό στην προσπάθειά του να φτάσει όσο πιο βαθιά μπορούσε.

Τότε, χωρίς να το περιμένει, νιώθει κάποιον να τον αρπάζει, να τον

κρατάει γερά και να τον ανεβάζει στην επιφάνεια του νερού. Κάποιον...
ή μήπως... κάποιους;

Ήταν η γοργόνα με τρεις φίλες της. Μόλις ο Λαρκ συνήλθε, η γοργόνα του
εξήγησε πως η βασίλισσά τους ήταν άρρωστη και έπρεπε να μείνουν να της
κάνουν παρέα, γι αυτό άργησε. Γέλασαν όλοι μαζί με την παρεξήγηση και
από τότε, κάθε βράδυ, οι γοργόνες ανεβαίνουν στην επιφάνεια του νερού
για να του κρατήσουν συντροφιά!
 ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Πώς ο Ρούλης ο Τσαλαπετεινούλης σώζει το δάσος

Διάβασε προσεκτικά το κείμενο και γράψε την

περίληψή του!

Υπογραμμίζω τα σημαντικά στοιχεία

στο κείμενο. Αποφεύγω να
χρησιμοποιήσω περιττές λεπτομέρειες!
 ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Το ξωτικό και η γοργόνα

Διάβασε προσεκτικά το κείμενο και γράψε την

περίληψή του!

Υπογραμμίζω τα σημαντικά στοιχεία

στο κείμενο. Αποφεύγω να
χρησιμοποιήσω περιττές λεπτομέρειες!