Δευτερεύουσες προτάσεις – Συγκεντρωτικός πίνακας

ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ

ΟΝΟΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ
ΒΟΥΛΗΤΙΚΕΣ ΤΕΛΙΚΕΣ
ΕΝΔΟΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤ1ΚΕΣ
ΠΛΑΓΙΕΣ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ ΧΡΟΝΙΚΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ή ΠΑΡΑΧΩΡΗΤΙΚΕΣ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ

1. ΕΙΔΙΚΕΣ (Εισάγονται με: ότι, πως, που. Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως αντικείμενο,

υποκείμενο, επεξήγηση)
1. Βλέπω πως προετοιμάστηκες καλά Δεν ήξερα ότι ήσουν εκεί. Θα σας αποδείξω ότι έχω δίκαιο. Είμαι
βέβαιος ότι θα νικήσετε. Είναι κρίμα που δε σε κάλεσαν. (Αντικείμενο)
2. Διαδόθηκε ότι θα φτάσει απόψε (= διαδόθηκε η άφιξή του). Φαίνεται πως θα βρέξει. Είναι ψέμα ότι
αυτός άρχισε τον καβγά. (Υποκείμενο)
3.Πήραμε μια ευχάριστη είδηση, ότι ο αδελφός μου πέτυχε στο Πανεπιστήμιο. Κανείς δεν το ήξερε αυτό,
πως ο πατέρας του δεν ήταν Έλληνας. Ένα μόνο με πονούσε, που ήμουν ακόμα μικρός. (Επεξήγηση)

2. ΒΟΥΛΗΤΙΚΕΣ (Εισάγονται με: να. Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως αντικείμενο, υποκείμενο,

επεξήγηση)
1. Θέλω να προοδεύεις (= Την πρόοδό σου). Δεν μπορώ να περιμένω πια. Είχα σκοπό να μην φύγω.
Είμαι πρόθυμος να πληρώσω τη ζημιά. (Αντικείμενο)
2. Χρειάστηκε να αλλάξω μερικά πράγματα (= έγινε η αλλαγή μερικών...). Πρέπει να είσαι προσεκτικός.
Απαγορεύεται να μπείτε μέσα (= η είσοδος). (Υποκείμενο)
3. Είχε μια παράλογη απαίτηση, να τον αγαπούν πρώτα οι άλλοι (= δηλαδή να τον...). Σπάνια το ήθελε
αυτό, να μένει μόνος στο σπίτι. Ένα μόνο δεν ξέρω, να λέω ψέματα. (Επεξήγηση)

3. ΕΝΔΟΙΑΣΤΙΚΕΣ ( Εισάγονται με: μη, μήπως. Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως αντικείμενο ή

επεξήγηση)
1. Φοβούμαι μήπως αρρωστήσεις (= φοβούμαι την αρρώστια σου). Κοίταξε μην κάνεις λάθος. Πρόσεξε
μήπως δεν έρθει η επιταγή. Πάρτε τα μέτρα σας μήπως ξαναγίνουν τα ίδια. (Αντικείμενο)
2. Τον βασάνιζε ένας μεγάλος φόβος, μήπως το μάθει ο πατέρας του (= δηλαδή μήπως το μάθει...). Κάθε
μέρα είχε την ίδια αγωνία, μήπως τον διώξουν από τη δουλειά. Κυρίως αυτό με ανησυχεί, μήπως δε μου
φτάσει ο χρόνος. Ένα μόνο τον τρόμαζε στη μάχη, μην πιαστεί αιχμάλωτος. (Επεξήγηση)

4. ΠΛΑΓΙΕΣ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ( Εισάγονται με: ποιος, πόσος, τι, πού, πότε, πώς, αν κτλ.
Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως αντικείμενο, υποκείμενο, επεξήγηση)
1. Ρωτούσε τι θέλουμε. Ξέρω πόσο ενδιαφέρεσαι. Δεν έχω ιδέα τι μου λέτε, κύριε! Απορώ πώς θα τα
καταφέρει. Σκέφτομαι ποιος θα με αντικαταστήσει. (Αντικείμενο)

1
 Δευτερεύουσες προτάσεις – Συγκεντρωτικός πίνακας
2. Είναι ζήτημα αν δούλεψε μια ώρα. Δεν είναι βέβαιο αν θα πάμε εκδρομή στην Αθήνα. Είναι παράξενο
πώς εργάζεται το μυαλό μας. (Υποκείμενο)
3. Στην απορία μου, που θα βρούμε τα χρήματα, δεν απάντησε κανείς. (Επεξήγηση)

5. ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ ( Εισάγονται με: όποιος, που, όσος, ό,τι κλπ. Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως
αντικείμενο, υποκείμενο, κατηγορούμενο, επιθετικός προσδιορισμός και γενική προσδιοριστική)
1. Όποιος πεινάει καρβέλια ονειρεύεται (= ο πεινασμένος). (Υποκείμενο) 2. Μην κάνεις ό,τι δεν πρέπει.
(Αντικείμενο) 3. Στην εποχή μας είσαι ό,τι δηλώσεις. (Κατηγορούμενο) 4. Πέταξαν τα ροδάκινα που
σάπισαν (= τα σάπια) (Επιθετικός προσδιορισμός). 5. Ν’ ακούς τη γνώμη όποιου σε αγαπά (= εκείνου που
σε αγαπά) (Γενική κτητική).

6. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ( Εισάγονται με: γιατί, επειδή, αφού, που κλπ. Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως
επιρρηματικοί προσδιορισμοί της αιτίας)

Η νεράιδα λυπόταν, γιατί δεν ήταν όμορφη. Θύμωσε, επειδή του μίλησαν άσχημα. Σου τα χρωστώ όλα,
αφού χωρίς εσένα δε θα 'κανα τίποτε. Χαίρομαι, που μου έγραψες αμέσως. Ας συνεχίσουμε τη
συζήτηση, μια και το ζητάτε. Ας ρωτήσουμε τον αδελφό του, γιατί αυτός μόνο θα ξέρει.

7. ΤΕΛΙΚΕΣ (Εισάγονται με: για να, να. Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως επιρρηματικοί

προσδιορισμοί του σκοπού)
Πήγε να φέρει το βιβλίο του (= για να φέρει). Έτρεχε, για να μη χάσει το τρένο. Έπρεπε να ήσουν εκεί,
για να τον έβλεπες. Ήρθε, αλλά δεν είχα χρήματα, για να της έδινα.

8. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ (Εισάγονται με: ώστε να, για να, που, να. Χρησιμοποιούνται συντακτικά
ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί που δείχνουν αποτέλεσμα ή συμπέρασμα)
Μιλά τόσο σιγά, ώστε δεν ακούεται καθόλου. Είναι τέτοιος άνθρωπος, που τον αγαπούν όλοι. Το αστείο
ήταν τόσο άνοστο, ώστε δε γέλασε κανείς. Είναι τόσο σκληρός, ώστε τίποτε δε θα τον συγκινούσε. Έχει
τόσα χρόνια να με δει, που δε θα με θυμάται. Δεν είναι ανόητος, να τα πει όλα. Σε γέλασα τόσες φορές,
ώστε να μη με πιστεύεις. Κανείς δεν είναι τόσο δυνατός, για να μπορεί τα πάντα. Κουράστηκε πολύ χτες,
για να μην έρθει σήμερα στην ώρα του.

9. ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ (Εισάγονται με: εάν, αν. Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως επιρρηματικοί

προσδιορισμοί που δείχνουν την προϋπόθεση για κάτι )
Αν είστε φίλοι, να μείνετε. Αν θα πάτε στο χωριό, θα περάσετε ωραία. Αν άκουε τον πατέρα του, θα
ήταν σήμερα σπουδαίος άνθρωπος. Αν είχες διαβάσει τα μαθήματά σου, τώρα θα ήσουν ήσυχος. Αν
άνοιγες αυτό το μαγαζί, θα μπορούσες να κερδίσεις πολλά. Αν τον κοίταζες, χαμήλωνε το βλέμμα. Αν
βρέξει, θα μείνουμε στο σπίτι. Αν πάω στην Καβάλα, θα επισκεφτώ οπωσδήποτε και τους Φιλίππους.

Υποθετικοί λόγοι : Υπόθεση (υποθετική πρόταση) + Απόδοση ( κυρία πρόταση)

 Δηλώνουν : το πραγματικό, το αντίθετο του πραγματικού, απλή σκέψη του ομιλητή, το
προσδοκώμενο.

10. ΧΡΟΝΙΚΕΣ (Εισάγονται με: όταν, ενώ, καθώς, αφού, πριν, μόλις, προτού, ώσπου, άμα κλπ.
Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί του χρόνου)
Όταν δουλεύει, χαίρεται. Ενώ τραγουδούσε, έπαιζε κιθάρα. Όποτε πεινούσε, ζητούσε να φάει. Σαν τα
'μαθε όλα, άλλαξε γνώμη. Αφού δεν έρχονται αυτοί, θα πάμε εμείς. Πριν (να) φύγει, συμφιλιώθηκε με
τον αδελφό του. Μόλις άκουσε τα νέα, έτρεξε να τα πει στη θεία του. Θα τα ξοδέψει όλα, ώσπου να μην
του μείνει δεκάρα. Της υποσχέθηκε γάμο, άμα γυρίσει από το μέτωπο ζωντανός.

 Δηλώνουν: υστερόχρονο, ταυτόχρονο- σύγχρονο, προτεροχρονο

2
 Δευτερεύουσες προτάσεις – Συγκεντρωτικός πίνακας
11. ΕΝΑΝΤΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ή ΠΑΡΑΧΩΡΗΤΙΚΕΣ (Εισάγονται με: εάν και, αν και, ενώ, μόλο που,
μολονότι, παρόλο που-Και αν, κι αν ακόμα, και να, που να κλπ . Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως
επιρρηματικοί προσδιορισμοί που δείχνουν ισχυρή αντίθεση σε σχέση με το περιεχόμενο της κύριας
πρότασης ή την ενδεχόμενη υποχώρηση σε κάτι)
1. Αν και είχε παιδιά, έμεινε στο τέλος μόνος. Ενώ δεν είναι πλούσιος, ζει πολύ ευτυχισμένος. Ζει πολύ
ευτυχισμένος, κι ας μην είναι πλούσιος. Αποφάσισα να πάω, μόλο που δεν το ήθελα καθόλου. Και που
τον προσκάλεσαν, πάλι δεν πήγε. Θα έπρεπε να τον καλέσει το μεσημέρι, μολονότι αυτό δεν του ήταν
ευχάριστο.
2. Και αν ακόμη δεχτείς, πρέπει να τους πεις τις αντιρρήσεις σου. Και να μη μου το 'λεγες, εγώ θα
περνούσα. Εγώ δεν πάω, που να χαλάσει ο κόσμος. Δεν πέρασες ποτέ, ας ήταν και για λίγο. Μια στιγμή
να μην πρόσεχες, ήταν ικανός να φωνάζει μια ώρα. Δεν υπάρχει λόγος να φύγουμε, κι αν ακόμα δεν
έχουμε εργασία.

12. ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ (Εισάγονται με: όποιος, όσος, όπως, όπου κλπ. Χρησιμοποιούνται συντακτικά ως
επιρρηματικοί προσδιορισμοί που δείχνουν τόπο, τρόπο, χρόνο, ποσό, συμφωνία, εναντίωση,
παρομοίωση)
Πήγαινε όπου σε στείλουν (= εκεί όπου σε στείλουν). Να έρθεις όποια ώρα θέλεις (= να έρθεις εκείνη την
ώρα που θέλεις...). Τακτοποίησέ τα όπως νομίζεις (= έτσι όπως νομίζεις). Όσα δίνεις, τόσα παίρνεις. Φάε,
πιες και πλήρωσε όσο θέλεις (= τόσο όσο...). Θα δεχτώ μόνο έτσι, όπως σου είπα ή Θα δεχτώ μόνο όπως
σου είπα (= με τους όρους που σου είπα). Δε θα πάθουμε τίποτε, όσο κι αν το θέλουν (= μολονότι το
θέλουν). Χωρίς αυτά δεν πάμε πουθενά, όπως δεν πάει χωρίς όπλο στον πόλεμο ο στρατιώτης.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Όλες οι επιρρηματικές δευτερεύουσες προτάσεις χωρίζονται πάντοτε από την κύρια
πρόταση με κόμμα (εξαιρούνται οι αναφορικές επιρρηματικές, οι οποίες συνήθως αλλά όχι πάντα
παίρνουν κόμμα). Αντίθετα οι ονοματικές δευτερεύουσες προτάσεις χωρίζονται με κόμμα μόνο, όταν
έχουν θέση επεξήγησης.