Hale o konstrukcji

słupowo-ryglowej
SCHEMATY KONSTRUKCYJNE
Elementy konstrukcji hal z transportem podpartym:
- prefabrykowane, żelbetowe płyty dachowe zmonolityzowane
w sztywne tarcze
lub przekrycie lekkie z układem stężeń połaciowych poprzecznych
i podłużnych;
- dźwigary dachowe z betonu sprężonego
lub blachownice, albo kratownice stalowe;
- słupy o skokowo zmiennym przekroju;
- belki podsuwnicowe : żelbetowe, sprężone lub stalowe
- elementy pionowych usztywnień podłużnych;
- elementy konstrukcji ścian: prefabrykowane płyty żelbetowe
lub obudowa lekka
- monolityczne fundamenty w postaci stóp kielichowych.
Przyjęcie schematu statycznego.

Konstrukcje halowe są układami przestrzennymi i w

obliczeniach zaleca się przyjmować przestrzenny
układ statyczny. Dopuszcza się analizowanie
układów płaskich z uwzględnieniem współpracy ram
sąsiednich i usztywnienia tarczą dachową (lub
układem stężeń połaciowych) oraz stężeniami
pionowymi i belkami podsuwnicowymi w kierunku
podłużnym
Połączenie dźwigarów dachowych (sztywnej tarczy dachowej) ze
słupami można w schemacie statycznym modelować za pomocą
przegubów kulistych, choć w rzeczywistości nie jest to czysty przegub
- tzw. quasi-przegub. Mie może om przejmować i nie jest obliczany na
przejmowanie momentów zginających ani w płaszczyźnie pionowej
ani w płaszczyźnie poziomej .

Podobnie połączenie belek podsuwnicowych ze słupami jest quasi-

przegubem, a w obliczeniach statycznych modelowane jest jako
przegubowe.

Połączenie słupów ze stopami fundamentowymi jest zamocowaniem

pełnym.

Zamocowanie fundamentu w gruncie jest zawsze zamocowaniem

sprężystym (z wyjątkiem posadowienia na palach), ale podatność
gruntu może być pominięta w obliczeniach ze względu na niewielki
wpływ na układ sil w konstrukcji.
Tarcze dachowe traktuje się w obliczeniach
jako doskonale sztywne i pomija wpływ
sprężystych odkształceń w ich płaszczyznach,
gdyż są one pomijalnie małe w stosunku do
przemieszczeń słupów
SŁUPY

o stałym przekroju
o przekroju skokowo zmiennym

część nadsuwnicowa

część podsuwnicowa
o przekroju skokowo zmiennym ze wspornikiem

krótki wspornik
Kształtowanie rejonu oparcia belki podsuwnicowej

x1 - minimalna odległość od czoła suwnicy do

krawędzi słupa

x1=t’+60 [mm]
t’ – największe dopuszczalne przesunięcie poziome słupa
t’≥ 10,0 +1,0hd [mm]
hd – wysokość dolnej (podsuwnicowej) części słupa w m

x2 - odległość czoła belki suwnicy od jej osi

podparcia

x3 - polowa szerokości belki podsuwnicowej

x4 - minimalna odległość od zewnętrznej

krawędzi belki podsuwnicowej do krawędzi
wspornika

x4=t’+20 [mm]
Wymagania dozoru technicznego
Kształtowanie szerokości przekroju słupa

a – minimalna głębokość oparcia belki na

podporze;
t – dopuszczalne odchyłki montażowe słupa
m - dopuszczalne przesunięcie poziome
belki podsuwnicowej wzdłuż osi
Kształtowanie nadsuwnicowej części słupa
Kształtując wymiary wysokości przekroju
nadsuwnicowej części słupa należy wziąć pod
uwagę, że z punktu widzenia pracy słupa jako
całości korzystniejsze jest powiększenie tego
wymiaru i zwiększenie sztywności części
nadsuwnicowej, kosztem konieczności utworzenia
lub powiększenia wysięgu wspornika pod oparcie
belki podsuwnicowej.
Oparcie dźwigara na słupie
a=180 mm dla dużych rozpiętości
t=10+1,0h [mm]
m=20 mm
 OBLICZENIA STATYCZNE

Rodzaje oddziaływań uwzględniane w obliczeniach:

- ciężar stały konstrukcji dachowej;

- śnieg;
- obciążenie pionowe od suwnic;
- obciążenie poziome od suwnic – wzdłuż i w poprzek hali;
- obciążenie wiatrem;
- zmiana temperatury;
- obrót fundamentu.
Obliczenia statyczne na wyżej wymienione obciążenia
można przeprowadzać zgodnie z zasadami mechaniki
budowli z uwzględnieniem zmiany sztywności słupów na
ich długości.
Analizę statyczną można sprowadzić do układów
poprzecznych ( z uwzględnieniem współpracy układów
sąsiednich w przenoszeniu obciążeń z uwagi na
przestrzenną pracę konstrukcji). Ich obliczenie sprowadza
się do wyznaczenia wartości sił nadliczbowych w ryglach.
Obliczenie nadliczbowych jest kłopotliwe ze
względu na zmienną sztywność słupów na
wysokości – można je uprościć wykorzystując
tablice określające wartości przemieszczeń
węzłów górnych dla typowych obciążeń.
Innym sposobem jest wykorzystanie nomogramów służących do
odczytywania współczynników kn do obliczenia nadliczbowych od
poszczególnych rodzajów obciążeń.
 Obliczenie słupów dwugałęziowych.

Ze względu na złożoność obliczeń dokładnych wartości sił wewnętrznych w

elementach konstrukcji hali wyznacza się w sposób przybliżony,
wykorzystując analogię do układów o słupach pełnych i wprowadzając
dodatkowy współczynnik korekcyjny κ:

m – liczba gałęzi słupa

pomiędzy przewiązkami

Pozostałe oznaczenia
wg rysunku
Wyznaczenie sił wewnętrznych w elementach słupa
dwugałęziowego
 Wymiarowanie słupa dwugałęziowego

Niezbędna jest analiza kilku przypadków:

• wyboczenie słupa jako całości z płaszczyzny ramy – w płaszczyźnie
podłużnej hali;
• wyboczenie słupa jako całości w płaszczyźnie układu ramowego
bez obciążenia suwnicą;
• wyboczenie części podsuwnicowej w płaszczyźnie układu
ramowego ;
• wyboczenie części nadsuwnicowej w płaszczyźnie układu
ramowego
• wymiarowanie poszczególnych gałęzi z uwzględnieniem
wyboczenia między przewiązkami gałęzi ściskanej i ewentualne
rozciąganie jednej z gałęzi;
• wymiarowanie przewiązek jako elementów zginanych - na
moment zginający i siłę poprzeczną;
• wymiarowanie krótkich wsporników pod oparcie dźwigara
dachowego i belki podsuwnicowej.
Ze względu na wyboczenie w płaszczyźnie podłużnej hali, jeśli brak jest
usztywnienia każdego słupa tarcza ścienną można przyjmować smukłości
dolnej i górnej części słupa, jak dla przekroju pełnego odpowiedniego dla
danej części.
Ze względu na wyboczenie w płaszczyźnie układu nośnego należy
uwzględniać skokowo zmienną sztywność słupa.

Zamiast smukłości :

względem osi y-y należy przyjąć:

Przykłady konstrukcji