- ΛΟΚΙΜΙΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ

ΕΛΗΠΙΚΙΣ ΠΗΙΛΝΑΣΤΛΣΗΣ
ΠΑΡΑ

ΙΜΗΛΝΟΥ ΦΙΙΗΝΔΙΟΣ,

ΤΣΥΠΟΙΣ ΙΤ. ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΗ,

το 6 οδὸς Νικία ἀριθ, 4)
τν

Ώῶὣθβθβα ὄ : ᾿
 λ

ς,ὺ
ςῶ
πο
μη
ποκτο

ιο

.”.”.--”-
 κα κκ ΚΑΛΑ ΚΑΛΗ ΚΑλκάλλ κλκά «ΑΛΑ ΛΑ ΛΛΛΑΣΚΚΑΛΑΑΛΑ ΙΛ ΑλΑΛΑΡΑΛΑΛΦ4«

ΗΡΟΔΕΓΟΜΕΝΑ
ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ ΑΕΥΤΕΡΟΥ.

Ἐν τῷ δευτέρῳ τόµῳ τοῦ περὶ τῆς Ἑλληνικῆς| Ἐπαναστά:

σεως ἱστορικοῦ Δοχιμίου πραγματευόµεθα περὶ τοῦ κηρύγµα:
τος αὐτῆς, Ὑενομένου παρὰ τοῦ. Αλεξάνδρου Ὑφτλάντου,
καὶ μεθ) ὅλα τὰ πολιτικὰ καὶ πολεμικὰ Υεγονότα ἐν ταῖς δύο
Ἡγεμονείας περιλαμθάνοµεν τὰς τύχας τούτου μέχρι τοῦ
1828. ἀρ χομένου. Ἱάσσομεν δὲ κατὰ τὴν ἀρχὴν μὲν, ἐν εἴδει
Ἡσαγωγῆς περὶ τῶν ἐργασιῶν τῶν προγόνων τοῦ ἀρχηγοῦ
αὐτοῦ τῆς ἐπαναστάσεως, μέρος τι πολιτικῆς ἕ ἱστορίας" κατὰ
τὸ τέλος δὲ, ἐν παραρτήµατι, τὰ προχαταρχτικὰ. τοῦ νεωτέ-
.βδυ πολάμου τοῦ Σουλίου μέχριτοῦ μαΐου τοῦ 1821, φθίνοντος:
Τὸ µέρος τοῦτο τῆς πολιτικῆς | ἱστορίας, ἐπὶ ὁλόκληρον
αἰῶνα ἐκτεινομένης, στρέφεται μὲν περὶ τὰς πράξεις προσώ-
πων μιᾶς ἰδίως οἰκογενείας; τῆς ὑψηλαντικῆς: ἀφορᾶ ὅμως
ὑπόθεσιν ὅλως κοινὴν, τὴν ἀπὸ τῆς τουρχιχῆς τυραννίας σω-
τηρίαν τῆς Ἑλλάδος, καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν ἀποτελεῖ οὐ-
σιώδη χλάδον τῆς νεωτέρας ἑλληνιχῆς ἱστορίας. Λλανθάνον δὲ
ὥσεπιπολὺ, ἵνα μὴ εἴπωμεν ὅλως, τοὺς συμπολίτας χαὶ όμοε-
θνεῖς ἡμῶν, δημοσιεύομεν τοῦτο πρῶτοι, συνταχθὲν χυριώτε-
ῥὸν ἐκ τῶν διασωθέντων παρὰ τῇ οἰχογενείᾳ ἐπισῆμων ἐγ-
γράφων.
Ἱστορικοὶ διάφοροι, ὅσοι ἐφῆψαντο τοῦ πολιτικοῦ μέρους
τῆς Τουρκίας, Ἡ συνέγραψαν ἰδίως τὰ περὶ τῆς Βλαχομολ-
' δανίας καὶ τῶν ἡγεμόνων αὐτῆς, διὰ πολλῆς ἀληεῶς ἐμνημό-
νευσαν τιμῆς τῶν Ἰψηλαντῶν, καὶ ὡς δορμηνέων. χαὶ ὡς ἡ-
'"Ὑεμόνων, καθ ὅσον ἡ πολιτικὴ πορεία τούτων συγείγετο μετά
 δ. | ΏΦΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

. τῆς εὐρωπαϊκῆς διπλωματίας καὶ τῆς τύχης τῶν ἐπαρχιῶν,

ἃς περιοδικῶς διεῖπου: ἀλλ’ ὅμως χατὰ πολὺ ἐλλείποντες
φαΐνονται οὗτοι πρὸς διάφορα γεγονότα πλείστου λόγου, μῆ
φωταγωγηξἐντές ὑπὸ τῆς διπλωματικῆς ἀν Ἰαποκρίσεως αὖ-
τῶν, διότι ἐστεροῦντο ταύτης" ἔτι δὲ πλέον ἐλλειπεῖς ἐγένοντο;
μὴ ἐρευνήσαντες τὴν ὅλην καὶ κυρίαν ἐργασίαν τῶν Ὑψηλαν-
τῶν ὑπὸ τὸ ἑλληνικὸν πνεῦμα καὶ τήν ἐθνικῆν ἀπολύτως ἔπο-
φιν, διότι ἀδύνατον εἰς αὐτοὺς τὸ τοιοῦτον ὑπῆρχε. Τὸ πνεῦμα
τοῦτο χαὶ τὸν χαρακτῆρα αὐτὸν εὑρίσχει τις ἐν τῇ ημετέρᾳ
μονογραγίᾳ. ο. |
το Αφ) ἧς ἐποχῆς τουρχιχὴ ἐξουσία ἐκάθησε βαρυτάτη ἐπὶ
τοῦ τραχήλου τῆς Ἑλλάδος, πρῶτοι Ἕλληνες οἵ Ὑψηλάν-
ται ἀνεδείχθησαν ἐπὶ τῆς πολιτικῆς σχηνῆς τῶν ἀνατολικῶν
πραγμάτων λίαν ἰσχυροὶ ἐσωτερ'χῶς καὶ λίαν ἀναγχαῖοι ἐξω-
τεριχκῶς' τὴν δὲ ἐπιῤῥοὴν, ἣν ἐξήσκουν ἐπὶ τοῦ πνεύματος τῶν
σουλτάνων καὶ τῆς πύλης, καὶ τὴν ἀνάγκην ὡσαύτως, ην
ἐπέθαλλον ὑπὲρ ἑαυτῶν τῇ εὐρωπαῖϊχὴ διπλωματία, ἐξῆν-
πλουν, οὐχὶ ἐξ ὅσων ἐχέκτηντο πλεονεχτηµάτων ἴδίων εἷς
πολιτικοὺς ἄνδρας, ἀλλ ἐξ αὐτῆς, ὡς ἀναπτυχίησόμεθα κα-
τόπι, τῆς μεγάλης ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἰδέας, ἀφ᾽ ἧς οὐδέποτε
ἀπεχωρίζοντο κατὰ παράδοσιν ἀλληλοδιάδοχον. Οὔτε διερ-
μηνεῖς κοινοί, οὔτε ἡγεμόνες συνήξεις ὑπῆρξαν οὗτοι. Παρά
μὲν τοῖς ἄλλοις ἡ διερµηνεία καὶ ἡ ἡγεμονεία ἐθηρεύοντο ὡς
σχοπὸς προσωπιχῆς ὑπεροχῆς χαὶ ἀτομιχοῦ συμφέροντος"
παρὰ δὲ τοῖς Ὑψηλάνταις ἐθεωροῦντο ὡς μέσον ὑπηρεσίας
ὑπὲρ τοῦ ἔθνους, ὡς βαθμὶς πρώτη πρὸς τήν παρασκευὴν τῆς
ἐλευθερώσεως τούτου. Οὐδόλως ἀρνούμεία πολλῶν ἄλλων
τῆς αὐτῆς τάξεως προσώπων τὸ ἀγαθοεργὸν ὑπὲρ τῆς Ἐχ-
κλησίας καὶ τῶν κοινοτήτων, τὸ πρόθυµον ὑπὲρ τῆς χοιγῆς
παιδείας καὶ τὸ εὐεργετικὸν πρὸς ἅπαντας. ἀλλ᾽ οὐδένα εὖ-
ρίσκοµεν μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῶν Ὑ ψηλαντῶν παράλλήηλον ὡς
πρὸς τὴν μεγάλην ἰδέαν καὶ τὴν ἐν πάσῃ πίστει καὶ αὖτα-
παρνήσει διαδογ’κὴν ἐργασίαν περὶ τῆς ἐλευθερίας τῆς πατρί-»
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΙ Β.. έ.
δος. Μόνη ἐχ τῶν Σούτσων ἐξαίρεσις ἐγένετο ἐπ) ἐσχάτων ὁ
Μιχαἡλ Σοῦτσος, μὴ προηγηθεὶς μὲν, ἀλλὰ θυσιάσας ἑτοίμως
τὴν ἡγεμονείαυ αὑτοῦ ὑπὲρ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἑπαναστάσεως
καὶ τῆς ἑλληνικῆς σωτηρίας.
Τῆς μεγάλης ταύτης ἰδέας ὑπηρέται συστηματικοὶ, ἀλλὰ
καὶ τολμηροὶ πάντοτε, οἱ Ὑψφηλάνται πρῶτον ἐσωτεριχῶς ἐ-
ξετέλεσαν οὐσιῶδες ἔργον, τὸ τῆς ἑνώσεως τοῦ σλάθικοῦ μετὰ
τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου διὰ τῆς μιᾶς ἐκχλησιαστικῆς διο.κη-
σεως. Τὸν πολὺν καὶ ὁρῦὸν υοῦν, ὡς καὶ τὰς Ὑονιμωτέρας
ὑπὲρ τοῦ ἑλληνισμοῦ συνεπείας τοῦ κατορθώµατος αὐτοῦ ὁ-
μολογοῦσιν ἀντὶ παντὸς ἄλλου αἱ μεγάλαι καὶ διὰ τοσαύτης
ἐπιμονῆς καταθαλλόµεναι ἀπό τινος χρόνου ἀντίθετοι προ-
σπάθειαι. Ε) καὶ ἔχουσιν αὗτα, πρόσχημα τὴν ἰδίαν ἐθνικότη-
τα. καὶ τὸ δίχαιον τῆς χειροτονίας αὐτοχθόνων ἐν Το ἐπι-
σχόπων, ἀφορῶσυ ὅ ὅμως χοτὰ πρῶτον λόγον τὴν ἀποχώρισιν
τῶν Σλάθων ἀπὸ τοῦ ἑλληνικοῦ κέντρου τῆς ὀρθοδοξίας καὶ
τὴν ἆἀνανέωσιν τοῦ καταργηθέντος πατριαρχείου τοῦ Ἰπεχίου
καὶ Ὄχριδος: δι’ ἄλλων δὲ λέξεων, τὴν χαταστροφὴν τοῦ ὑ-
Ψηλαντείου ἔργου, τείνουσαν, ἂν ξέλῃ τις, καὶ εἰς τὸ μεταξὺ
Ἑλλήνων χαὶ Σλάθων σχίσμα. Μὴ οὐκ ἐθηρεύθη πρὸ ὀλίγου,
ἢ τῷ 1862, καὶ ὑπὸ ἄλλην ἔποψιν τὸ αὐτὸ σχίσμα καὶ µὲ-
ταξὺ Ἑλλήνων καὶ Ἑλλήνων; ἸΑλλ), ὡς οὐ κατωρθώθη
τοῦτο ἠθικῶς μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων χαὶ μεθ; ὅλα τὰ Ὑενόμενα,, .
οὕτω πεποίθαµεν, ὅτι οὐδέποτε κατορθωθήσεται καὶ μεταξὸ
Ἑλλήνων καὶ Σλάθων καὶ µεβ’ ὅλα τὰ γινόμενα.
Διὰ τὴν αὐτὴν περὶ τῆς σωτηρίας τῆς Ελ λάδος ἰδέαν οἱ
Ὑψηλάνται ἤνοιξαν πρῶτοι εἰς τὰς διπλωματικάς τῆς Εὐρώ-
πης σχέσεις τὰς μέ χρι τῆς ἐποχῆς ἐχείνης κεκλεισµένας θύρας
τῆς Τουρχίας. συνεπῶς ὃ) εὐκολύνοντες ἐπὶ προσωπιχοῖς πάν-
τοτε χινδύνοις τὰ συμφέροντα ταύτης; ἐσχόπουν κυρίως, ἵνα.
ἀναδείξωσιν ἁρμοδίαν καὶ προτιμοτέραν τὴν ἐπὶ τῆς ἀνατολῆς'
ἀντιχατάστασιν
τοῦ τουρχικοῦ διὰ τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου.
Μίαν ἔγαντες πρόθεσιν, τὴν ἐθνιχῆν, κατὰ ἐξουσίας ἰσχυρᾶς
 /
φ» ΠΕΒΟΛΕΓΘΜΕΝΑ

τότε, καὶ µεγίστην Βλέποντες τὴν ἀνισότητα τοῦ Ἑλληναοῦ,

ὀρθῶς ἐσχέφύησαν περὶ τῆς ἀνάγκης τῆς εἰσαγωγῆς καὶ ὑπο-
στηρίξεως τῆς χριστιανικῆς διπλωματίας, καὶ κάλλιστα ἔπρα-
ξαν ὑποθαλόντες τὴν τουρχικην πύληνἡ ὑπὸ συνθήκας πολιτι-
κὰς καὶ ἐμπορικὰς μετὰ τῶν χριστιανικῶν κυθερνήσεων, ἀρ-
ξάμενοι ἀπὸ πρώτης τῆς Πρωσσίας. Τὸ πολιτικὸν τοῦτο µέ-
τρον τῆς μὲν Τουρχίας κατέθαλλε τὴν ἀποχλειστικότητα, τὴν
ὑπεροψίαν καὶ τὸ αὔθαδες, ῥινέζον τὴν πολιτικὴν αὐτῆς ἰσχύν»
τὸν δὲ ἑλκηνισμὸν ἑνίσν χνεν ἐν τῷ προσώπῳ τῶν εΥφηλαντῶν:
καὶ ἀγήγαγεν εἰς περιώπἠν ἐπίζηλου, ὡς λοαμθάνοντα τοῦν-
τεῦθεν µέρος εἷς τὰ γενικώτερα καὶ ὑψηλότερα τῶν εὐρωπαϊ-
κῶν ζητημάτων, καὶ ὡς μιγνύοντα μετ αὐτῶν ἑκάστοτε τὰ
ἴδιον περὶ τῆς σωτηρίας τῆς «Ελλάδος ζήτημα, πχανὸν δη-
µοσιεύομεν µέρος ἐπισήμου ἀλληλογραφίας, δὺ ἣν οὐδείς ἔκ
τῶν διερµηνέων καὶ ἡγεμόνων «Ἑλλήνων ἁμιλλᾶται ἄλλος,
διότι οὐδεὶς παρὰ τοὺς Ὑ ψηλάντας τοιοῦτος ὕψωσεν ἑαυτὸν
εἰς ἰδέας τόσῳ μεγάλας καὶ γεικὰς, ὁδὔθ) ἑπομένως συγεδέθη
μετὰ σχέσεων τόαῳ ὑψηλῶν καὶ δυσχόλως καταθαλλοµένων:
ἐκ δὲ τῆς ἀλληλογραφίας ταύτης ἀποδείχνυται, ὅτι ἐν ὅλαις,
ταῖς προτάσεσι χαὶ σχεδίοις αὑτῶν οἱ εγψηλάνται ἔ ἕνα πάντο-
τε εἶχον νοῦν καὶ σημεῖον,ττὸν περὶ ἐλευθερίας τῆς Ἑλλάδος.
Διὰ τὴν αὐτὴν ἰδέαν, καὶ ὅπως ἐξομαλύνωσι καὶ ἐσωτερι-
χῶς τὴν ἄγουσαν πρὸς τὴν ἐφαρμογὴν ταύτης ὁδὸν ἐν καιρῷ
τῷ προσήκοντι, ὑπέσχαπτον οὗτοι πολυτρόπως τὴν Τουρχίαν
διὰ τῆς Γουρχίας, χαὶ τὰς δυνάμεις αὐτῆς κατεκερμάτιζον δὰ
τῶν. δυνάµεων τῆς ἰδίας. Παρὰ τὰς ἀνταρσίας δὲ, αἴτινες πο-
λυπλήθεῖς κατεσπάρασσον τὰ απλάγχνα ταύτης παρὰ τοὺς
ἐξωτερικοὺς πολέμους, ἐν οἷς περιέπλεκον περοδικῶς τὴν
πύλην, εἰσηγήσαντο οἱ αὐτοὶ τῷ σουλτάνῳ Σελὴμ. ὡς µό-
νον σωτήριον ἔργον, τὴν ἀπόλωτον συγκέντρωσιν ὅλων τῶν
δυνάμεων διὰ τῆς ἀναμορφώσεως τοῦ ἀτάκτου στρατοῦ,
{ν ἐπευέγχωσιν οὕτως, ὡς καὶ ἐπήνεγκον τότε, δεινοτέραν
τὴν παφάλωσιν τῆς Τουρχίας,
---....

Α
͵
μωαν
λὰ ΕΤ
να
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Β’. ζ.
Ὡς ἀφετηρίαν δὲ κατάλληλον πρὸς τὴν βαθμιαίαν πραγ-
µατοποίησιυ τοῦ περὶ πατρίδος ζητήματος ἐθεώρησαν, καὶ
ὀρθῶς, τὴν ἕλληνικὴν Ἑπτάνησον, χαὶ διὰ πολλῆς ἐπὶ τοῦ
προχειµένου εἱργάσθησαν ἐπιτηδειότητος ἅμα χαὶ εἰλικρινείας.
Ἰλπαλλαγεῖσαν τῆς μὲν ἑνετικῆς χυριαρχίας παρὰ τῶν Γάλ-
λων, τῆς δὲ γαλλικῆς κατοχῆς παρὰ τῆς συστάσης κατὰ
τοῦ Ναπολέοντος συμμαχίας, κατώρθωσαν μετὰ πολλὰς δια-
πραγµατεύσεις διπλωματικὰς, ἵνα ἀποσπάσωαι συνεπῶς ταύ-
την καὶ ἀπὸ τῶν ἀξιώσεων τῶν βασιλέων τῆς Νεαπόλεως, καὶ
ἐξαρτήσωσιν ὑπὸ ὄρους ἀπὸ τῆς προσωρινῆς προστασίας, τῆς
Τουρχίας μὲν λόγῳ πολιτικῆς ὑπηρεσίας καὶ ὡς μὴ ἐπιφόθου,
τῆς «Ῥωσσίας δὲ λόγῳ τοῦ ὁμοθρῆσχου καὶ ὡς μεμακουσμέ-
νης. Παρὰ τὸ αὐτόνομον καὶ αὐτοδιοίκητον τῆς «Επτανήσου
ὑπὸ πολίτευμα δημοχρατικὸν, οἳ ὅροι οὗτοι προσδιώριζον καὶ
τὴν προσθήχην τῶν ἐπὶ τῆς στερεᾶς ἀρχαίων ὁρίων τοῦ μικροῦ
αὐτοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ὡς τῶν μᾶλλον ἁρμοδίων ὁρμητη-
ῥίων διὰ τὸ µέλλον. |
Αλλ) ἡ φορὰ τῶν πραγμάτων ἔπεισεν ἔπειτα τοὺς Υφη-
λάντας, ἵνα ζητήσωσω ἀλλαχοῦ ὁρμητήριον αατὰ τῆς Τουρ-
χίας, καὶ τοιοῦτον εἴδον τὴν Δαχίαν καὶ Σερθίαν, ὅπου ἐν μὲν
τῇ πρώτη παρεσκεύασαν ἱκανὸν στρατιωτικὸν σῶμα ὑπὲρ τῆς
«Ἑλλάδος, ἐν δὲ τῇ δευτέρᾳ ὤθησαν καὶ ὑπεστήριξαν πάση
δυνάµει τὸν πόλεµον χατὰ τῆς Τουρχίας: ἐν τῇ Δαχία ἔτικατέ-
δειξαν οὗτοι τὴν µεγάλη» διαφορὰν μεταξὺ χυθερνήσεως χρι-
στιανικῆς, πεφωτισμένης καὶ ἐννόμου, καὶ χυθερνήσεως τουρ-
χικῆς, ἀμαθοῦς καὶ αὐθαιρέτου: διὰ τῆς. Σερθίας δὲ ἐχόλαδαν
τὰς ἀμφιθολίας καὶ τοὺς φόδους, καὶ δυνατὸν ὑπέδειξαν τὸν
πόλεμον τῶν τυραννουµένων χριστιανικῶν λαῶν κατὰ’ τῶν
πυραννούντων βαρθάρων. Ηλατύτερος ἐνεργείας ἐπαναστατι-
κῆς χύχλος ἀδύνατος ἦτο διὰ τοὺς Ἕλληνας ἐπὶ τῆς ἐποχῆς
ἐχείνης: ἀλλὰ καὶ ἐλπίδες µεγαλήτεραι ὡς πρὸς τὴν ἐπιτυχῆ
χίνησιν μιᾶς . ἐπαναστάσεως οὐδέποτε ἐπαρουσιάσθησαν πρὸ
"αὐτῆς, καθόσον οἱ «Υψηλάνται οὐ µόνον. ἐνῆργουν ὡς ἑξουσία
Ἡ, ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
καὶ διὰ χολοσσιαίων δαπανῶν παρεσχευάζοντο; ἀλλὰ καὶ συ-
νεδέοντο, ὡς πρότερον μετὰ τοῦ ἀντιτουρχικοῦ πνεύματος τῆς
Πρωσσίας, τῆς Αὐστρίας καὶ τῆς ᾽Αγγλίας, οὕτω καὶ ἤδη
μετὰ τῶν ἀντιτουρχικῷῶν τάσεων τῆς εβωσσίας.
Ἐκ τούτων χαὶ ἄλλων, ὧν ἡ σχετιχἡ λεπτομέρεια περιέ-
χεται ἐν τῷ Κεφαλαίῳ Α΄ τοῦ παρόντος τόμου, πείθεται πᾶς.
τις περὶ τῆς πολλῆς ἀξίας τοῦ µέρους αὐτοῦ τῆς νέας ἑλλη-
νικῆς ἱστορίας. Πεπλουτισμένον δι ἐγγράφων ἐπισήμων πλεί-
στου λόγου, ὑψοῦται τοῦτο ὑπεράνω πολλῶν ὁμοίου εἴδους
διηγημάτων: καὶ καθαροῦον μὸν τῶν ποινῶν τύπων, ἀπέχον
δὲ τῶν µιχρολόγων μερικοτήτων, μεγάλην τῇ Ἑλλάδι περι-
ποιεῖται τιμήν, καθ) ὅσον ἀποδείχνυται, ὅτι, καὶ ὑπὸ τὸν τρο:
μερὸν ὑποχειμένη ζυγὸν τοῦ ἀσιατικοῦ δεσποτισμοῦ, ἐγέννα
αὕτη ἄνδρας μεγαλοφυΐας: χαὶ εὐρωπαϊκῆς ὑπολήψεως, ἄνδρας
Κητήσαντας ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ τῆς Τουρχίας τὴν ἑλάττωσιν τῷν
δυνάμεων τῆς Τουραίας, καὶ ἐν π ὑποστηρίξει τῶν εὐρωπαὶ-
κῶν συμφερόντων τὴν ἑνότητα καὶ συνδρομῆν τῶν Χριστιανῶν
ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς χριστιανικῆς «Ελλάδος.
Τοιαύτης ἐγένοντο ἄξιοι ἐξαιρετικῆς περιωπῆς οἱ εΥψηλάν«
ται, χαὶ ταύτης χατὰ διαδοχἠν μαχρὰν χαὶ λίαν περίεργο:
καθόσον ἀνεδείχθησαν ὁ μὲν ᾿Αλέξανδρος, Ὑόνος τοῦ Ἰωάν-
νου, ἀνώτερος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. ὁ δὲ Κωνσταντῖνος, γόνος
τοῦ Αλεξάνδρου, μεγαλουργότερος .τοῦ πατρὸς αὑτοῦ: ὁ δὸ
Αλέξανδρος, γόνος τοῦ Κωνσταντίνου, πιατὸς τῷ 1821 ἐκ-
πελεστὴς τῆς ὑπὲρ πατρίδος διαθήχης πατρὸς καὶ πάππου.
Λὐτοὶ ἀνέθρεψαν ἠθικῶς τὸν «Ῥήγαν Φεραῖον, καὶ παρεσχεύα-
σαν εἰς τὸ «στάδιον τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς ἐθνιχῆς εὐγνωμοσύ-
νης. Αὐτοὶ ἀνέδειξαν τὸν ἑλληνικὸν νοῦν ὡς µίέαν ἀνάγκην
διὰ τὴν δύσιν, διότι αὐτοὺς ἐζῆτησαν φίλους ἡ Πρωσσία πρῶ-
τον, ἢ. Αὐστρία ἔπειτα, Ἡ ᾽Αγγλία κατόπιν, ἡ Ῥωσσία ἐπὶ
τέλους χαὶ αὐτὸς
ὁ μέγας Ναπολέων, ἀποτυχὼν τούτου, ἕνεχα
ὧν εἶχε κατακτητικῶν σχεδίων. Αὐτοὶ ὁμολογουμένως συνε;
σωμάτωσαν καὶ διωργάνωσαν δὶς ἑλληνικὸν στρατιωτικὸὴ
9
 ΤΟΥ ΤοΜοΥ Β, δν
αμα κατὰ τῆς Τουρχίας. Λὐτοὶ ἐσχημάτισαν τὸν πρῶτον
πυρῆνα ὀρθολόξου βασιλείου ἐν Ἐλαχίᾳ, καὶ ὑπὲρ ὅλων τῶν
ἔργων τούτων ἐπεθάρυνον µόνον τὸ ἴδιον αὐτῶν ταμεῖον.
Αὐτοὶ, τέλος, προσωπικῶς ἔφερονυ τὴν περὶ τῶν ὅλων εὐθύνην
ἔνώπιον τῶν τυράννων, οὐδ' ἀπεμακρύνθησαν πώποτε τοῦ µε-
άλου σχοποῦ ἑαυτῶν, εἰ καὶ εἶδον πεσούσας μὲν ὑπὸ τὴν
μάχαίραν ποῦ δηµίου τὰς χεφαλὰς τοῦ Ἰωάννου καὶ ᾽Αλεξάν-
δῥου, δημευθεῖσαν δὲ δὶς τὴν πλου σίαν αὑτῶν περιουσίαν. «Ἡ.
δὲ διαφορὰ μεταξὺ τούτων χαὶ τῶν ἄλλων ἐπίσης ἀξιοτίμων
«Ελλήνων, ὅσοι εἰργᾶσθηδαν περιοδύκῶς διὰ ζήλου πολλοῦ
χαὶ τὸ θμᾶ ἐγένοντο ὑπὲρ τῆς πατρἰδὀς, ὑπάρχει μεγάλη"
καθότι ἐχεῖνοι μὲν ἐνῆργησαν ὣς ἀτομιχότης καὶ τοπιχότης,
οὗτοι δὲ ὡς ἐπισημότης καὶ γενικότης: ἐχεῖνοι ὡς διωχόµενοι
οἳ πλεῖστοι ἢ κατατυραννούµενοι, καὶ οὗτοι ἐξ ἐναντίας τιµώ-
"μενοι χαὶ ἡγεμονεύοντες" ἐκεῖνοι μὴ ἔχοντες ἀφ᾿ ἑαυτῶν τὰ
ὑλιχὰ µέσα, καὶ οὗτοι δαπανῶντες ὑπὲρ τοῦ χοινοῦ σχοποῦ
πὸν Ἴδιον αὐτῶν πλοῦτον: ἐχεῖνοι ἐπὶ τέλους ἄσχετοι μετὰ
ζητοῦν-
τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κόσμου καὶ ἐν τῇ σµικρότητι ἑαυτῶν
τες μεγάλα, οὗτοι δὲ συνδέοντες πάντοτε τὸ ἑλληνιχὸν ζήτη-
μὰ μετὰ τῆς γενιχῆς πολιτιχῆς, συνοιχειοῦντε πρὸς αὐτὸ
βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορᾶς, καὶ ἐν τῷ εὑρυχώρῳ χύχλφ τοιού-
των ἰσχυρῶν σχέσεων περιλαμθάνοντες τὴν ἀδύνατον «Ελ-
λάδα, ὡς τὸ φυσιχὸν µέλος τῆς εὐρωπαϊκῆς οἰκογενείας. Α-
᾿πέτυχον μὲν ἅταξ χαὶ δὶς καὶ πολλάχις τοῦ μεγάλου σχεδίου
ἑαυτῶν, ὡς ἀπέτυχον καὶ ἄλλων ὑπὸ ἄλλην ἔποψιν αἳ τοπί-
χαὶ τοιούῖου εἴδους ἐπιχειρήσειξ: ἀλλὰ καὶ πάλιν ἐγέγραπτο;
ὅπὼξ; Χοῦ χρόνου προϊόντος, ἐξέλθη ἐκ τοῦ οἴκου αὐτῶν Ἡ
πρὸς τοὺς Ἕλληνας φωνὴ ΕΓΕΡΘΗΤΕΙ καὶ ἐπὶ τῇ φωνῇ
ταύτῃ χροτήση χεῖρας τὸ «Ελληνικὸν ἅπαν. Αὐτὰς γνωρίδων
τὰς ἀληθείας ὁ πολὺς τὸν νοῦν, τὸν ἑλληνισμὸν καὶ τὴν δι-
καιοσύνην Ἰωάννης Καποδίστριας, εἶπεν, ὡς χυθερνήτης τῆς
«Ελλάδος, τοὺς ἀχολούθους κατὰ τὸ 1828 λόγους ἐν τῇ νήσῳ
ποῦ Πόρου καὶ ἐν τῷ χύχλῳ τῶν ἀνωτέρων ἀξιωματικῶν τοῦ
 ᾗ- ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
τρατοῦ, ὅτε αυνίστα. διορίσας στρατάρχἢην τούτου τὸν Δημή-
τριον Ὑψηλάντην: «Ἡ θέσις; ἣν κατέχω; ἀνῆκεν εἰς
» τὸν Ὑψηλάντην-««}
Αὐτόπται οὐκ εἴμεθα τῆς πρώτης κατὰ τὴν Μολδαυίαν καὶ
Ῥλαχίαν σχηνῆς τοῦ ἐθνικοῦ πολέμου, περὶ ἧς ἀρχόμεθα ἀπὸ
τοῦ Κεφαλαίου Β'. Με) ὅσας δ) ἂν ἐκάμομεν ἐρεύνας, οὐδ᾽ ἴ-
χνος εὕρομεν τοῦ ἀρχείου αὐτῆς, ἀπολεαθέντος ὅλου. ἸἨΜόναι
ἄρα, ἐχτός τινων ἐγγράφων διξσπαρµένων καὶ μονογραφιῶν
χειρογράφων,. σώξονται πηγαἱ, ὅσα διάφοροι ἐδημοσίευσαν,
οἱ μὲν, ὡς ὁ Ῥίζος, Δούχας (α) καὶ λοιποὶ, Ὑενιχώτερον» οἳ.
δὲ, ὡς ὁ Φωτεινὸς Πατρεὺς καὶ ἄλλοι, µερικώτερον (6). 0ἱ
γράψαντες μετ’ αὐτοὺς,. μικρὰς διαφορὰς φέρουσιν, οὔθ) ὡς
πηγαὶ θεωροῦνται. ᾽Αλλ’ ὁποία καὶ μεταξὺ τῶν πρώτων ὑπάρ-
χειἡ ἀνωμαλία τῶν ἰδεῶν καὶ ἡ ἑπομένη σύγχισις τῶν πραγ:
µάτων, ὅτε ἔγραψαν, ἄλλος μὲν, ὡς ὁ Δούκας, ὑπὸ τὴν ἀνάγ- .
χην χαὶ τὴν πρόθεσιν τῆς προσωπικῆς αὑτοῦ ὑπερασπίσεως"
ἄλλος δὲ, ὡς ὁ «Ρίζος, ὑπὸ τὸ πρίσμα τοῦ ἐπιπολάσαντος
μετὰ τὴν καταστροφὴν τοῦ «Ὑψηλάντου πολητικοῦ πνεύματος
τῆς σχολῆς τῶν Πεισῶν: ἄλλός δὲ, ὡς ὁ Πατρεὺς, ἐντελοῦς
μὲν ἀναρμοδιότητος πρόσωπον δι ἔργον τοιοῦτον, σχιαγρᾶ-
φήσας δὲ, ὅπως ἔτυχε, τὰ κατὰ τὴν Ἑλαχίαν γεγονότα, ὡς ΄
εἴδε καὶ ἤχουσε ταῦτα. ᾿Εὰν δ᾽ οὐχὶ παρὰ τῶν ἄλλων, ὡς μῆ
ἐπηγγελμένων τὸν πολιτικὸν, ἐδιχαιούμεθα ὅμως, ὅπως ᾱ-
παιτήσωμεν παρὰ τοῦ «Ρίζου βαθύνοιαν πολτικὴν, ὁλιγωτέ-
ραν ἐπὶ τῶν προσθολῶν αὐτοῦ τόλµην καὶ κρίσεις ἐπὶ τῶν γε-
γονότων ἐξαγομένας ἐξ αὐτῶν τῶν περιστάσεων, αἴτινες πρρε-
κάλεσαν καὶ ἐπέθαλον ταῦτα. Ποιητικῇ ἀδείᾳ δύναταί τις

Ὁ (α) Τοῦ Δούκα Ἡ πβαγμχτεα οὐκ ἐδημοσιεύθη ἰδιαιτέρα, διότι ἀγορασθεῖσα

η ἐν τῇ ἑλληνεκῇ ἵστο-
β1ρὰ τοῦ Θωμᾶ Τόρδωνος ἀντὶ χιλέων ταλλήρων, συνεχωνεύθ
οἷᾳ τούτου. Αλλ’ ἡμεῖι πρότερον ἰδόνεες αὐτὴν χειρόγβαφ2ν ἑλάδομεν ἓν ἀν-
Ἐέγραφον. .
(6) Έγραφε καὶ ὁ ᾿Αθανάσιος Ἑόδηλος τὰ τᾶς Μολδαυΐας εἰδικώτερον, ὡς αὖ-
Ἑόπτης τούτων, καθ ἃ μγημονεύεὶ ὁ Πατρεύς ἀλλὰ τὴν πραγματεία» αὐτοῦ οὐκ
εἴδοικεν ἔτι, |
-
 ΡΟΥ:ΠΟΝΟΥ π!; ή,

σχηματίζειν ἐξ. ἑτοίμου στρατοὺς μεγάλους, καὶ αὐτοὺς ἄξιο-

μάγους μάλιστα, ῥίπτων ὄπισθεν αὑτοῦ πέτρας, ὡς ὁ Δευχα-
λίων" ποιητικ] ὡσαύτως ἀδείᾳ δύναταί τις πολέμιος. χαλπά-
ἕων διαθαίνειν ἑκάστοτε τὸν Ἴστρον ἄνευ ἁρμοδίου στρατοῦ
χαὶ στόλου, καὶ -ἄνευ οὐδεμιᾶς ἀσφαλείας ἐκ τῶν νώτων προ»
χωρεῖν ἐν τυµπάνοις εὐήχοις µέχρι καὶ πέραν τοῦ Βυζαντίου.
Καὶ ὅμως μεταξὺ: ποιήσεως καὶ ἱστορίας; μεταξὺ σπουδα-
στήρίου ἀτομιχοῦ καὶ πεδίου τοῦ "Αρεως, ἡ διαφορὰ µεσολα-
βεῖ ἄπειρος. «Ο δ' ἀληθὴς ἱστορικὸς ὑπογρεοῦται, ἴν) ἄχολου-
ϐἨ τὰ πράγματα, ὅπως διέτρεξαν.. καὶ. οὐχὶ κατὰ τὸ δοχοῦν
μὴ κρί»
δε) ἀφαιρέσεων -καὶ ἐπιδείξεων- ὀφείλει ἑπομένως;, ἵνα
Υη ἐπὶ φανταστικῶν, ἀλλ ἐπὶ µόνων τῶν πραγματικῶν βάσεων.
-εΔεὰ κπαῦτα ἐθεωρήσαμεν ὡς ἁπλοῦν ὀλιχὸν, πολλῆς χρῆζον
κάθάβοεώς, πάνθ ὅσα ἀνεγνώσαμεν ἐκ τῶν ἐχδαθέντων περὶ
ϱἩς ἑκστρατείας τοῦ ᾿Αλεξάνδρου εγψηλάντου" κατ ἐκλογή»
“δὲ συναρμολογήσαντες αὐτὸ, μεθ’ ὅσων ἰδίως εἴχομεν σημειώ-
σεών καὶ ἐγγβάφων, ἁδημοσιεύτων ἔτι, ἀπετελέσαμεν ἓνόλον,
ἴδιον καὶ κατὰ τὴν οἰχονομίὰν χαὶ κατὰ τὸ πνεῦμα. Ἐν πρω-
ποτύπῳ ὅμως παρουσιάζοµεν τὰ γεγονότα ἀπὸ τῆς εἰσόδου
τοῦ Ὑψηλάντου εἰς τὴν Αὐστρίαν, συντάξαντες ταῦτα ἐχ. τῶν
διὰσωθέντων ἐγγράφων. τῆς περιόδου. αὐτῆς; ἐξιὤν, γαλλιστὲ
γεγραμµένων ἁπάντων, δηµοσιεύοµεν ἑλληνιστὶ τὰ οὐσιωδέ-
ὅτεβά χαὶ περιεργότερα.
«Υπῆρχε κοινῶς παραδεδεγµένη ἡ ἰδέα, ὅτι ὁ εγφηλάντης
διῆλθε τὸν Ἡροῦθον' προώρως ὡς ἐκ τῆς σὐμθάσης συλλή-
ψεως τοῦ. εἰς Σεβείαν ἀπεοταλμένου ᾿Αριοτείδου Παπᾶ: Καὶ
ἀχηθῶξ, Περέπτώσις τοιαύτη βεδαιοῦσα πλέον τοῖς Τούρχοις
ὅλον τὸ μυστῆριον τῆς ὑπενεργουμένης καὶ προσεχοῦς μάλι»
ατα ἐπαναστάσεως;. δι ὅσων ὁ Ἀριστείδης ἔφερεν ἐγγράφων
πρὸς τὸν Μιλόσχην, ἑνοχοποίει ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ τὸν μὲν Υψη-
λάντην πρὸς τὴν ῥωσσιχὴν, τὸν δὲ Ὀλύμπιον, Σάθδαν καὶ ἄλ-
λους πρὸς τὴν τουρχικὴν χυθέρνησιυ. Τί ἠδύνατο τότε ἡ
ῥωσσικὴ κυθέρνησις οὐ µόνον ἀπέναντι τῆς Ῥουρχίας, ἀλλ ἔ-
εδ’. ΠΡΟΑΛΕΡΟΝΕΝΑ
πι μᾶλλον ἀπέναντι τῆς εὐρωπαϊχῆς διπλωματίας, εἰ μὴ ἅλ-
λως ἀπεδέχετο παῤῥησίᾳ τὴν εὐθύνην διὰ τῆς κηρύξεως ἑνὸς
πολέμου; Αλλά τὸ τοιοῦτον ἀδύνατον ὑπῆρχεν ἐν τῇ ἐπο-
γχῇ ἐχείνῃ, καὶ εἶπετο ἀναπόφευχτος ἢ ἐξαφάνισις τῶν περὶ ἑ-
παναστάσεως ἐλπίδων διὰ τῆς ἐξορίας τοῦ εΓφηλάντου εἰς
τὴν Σιθηρίαν. ..
Μὴ ἔχοντες ἄλλας πληροφορίας συστηματικὰς, ἠκολουθή»
σαμεν καὶ ἡμεῖς τῇ χοινῃ ἰδέᾳ ἐπὶ τοῦ προχειµένου μέρους.
Αλλ’ ἔπειτα ἰδόντες τὴν ἀπὸ 2 μαρτίου καὶ ἐκ τοῦ Τίργουλ-
φορμὸς ἐπιστολὴν τοῦ «Ὑψηλάντου πρὸς τὸν Ξάνθον, κατὰ
πρῶτον Ὑνωστοποιοῦντα αὐτῷ τὴν σύλληψιν τοῦ ᾿Αριστείδου
Ἡαπᾶ, ἐγνωρίσαμεν, εἰς ὁποῖον περιεπίπτοµεν λάθος, ἄπο-
δίδοντες τὴν ἀπὸ 22 φεθρουαρίου προηγηθεῖσαν ἔξοδον. τοῦ
εὙψηλάντου εἰς αἰτίαν μεθυστέραν. ἸἨναγκάσθημεν δ᾽ οὕτως;
ἵνα ἀνασυντάξωμεν ἱκανὸν µέρος, χαὶ ἄλλα πολλὰ σχετικὰ
συμμορφώσωμεν πρὸς τὴν βάσιν τῆς συστηματικῆς καὶ ἀδια- -

φιλονεικήτου χαθισταµένῆς πληροφορίας τοῦ εΥψηλάντου. Ἰδοῦ

ἀπόδειξις νέα τῆς ἀπολύτου ἀνάγκης καὶ τῆς οὐσιώδους διὰ
τὴν ἱστορίαν χρησιμότητος τῶν ἀλληλογραφιῶν, ὡς ἐξηγή-
θηµεν ἐν τοῖς Προλεγομένοις τοῦ τόμου Α΄. Τὸ αὐτὸ συνέθη
χαὶ ὡς πρὸς τὴν χβονολογίαν τῆς ἀναγορεύσεως. ποῦ «ψη-
λάντου(α. . --..
Ἐν Ὑένει Ἡ ἐχατρατεία αὐτοῦ ὑπελήφθη. καὶ στρατιω»
πικῶς καὶ πολιτικῶς ὀλίγης προσοχῆς καὶ μελέτης κάξέα,
ὡς ἐθεωρήθη τοιοῦτος καὶ ὁ νέος πόλεμος τοῦ Σουλίου. Οὐδέ-
καὶ ὃτ
να εἴδομεν σπουδαιολογήσαντα ἀχριθῶς περὶ αὐτῆς,
λους ἐνασχοληθέντας ᾠσεπιπολὺ περὶ τὰ προσωπικὰ ζητή-
µατα. Τὸ φαινόμενον τοῦτο. ἐχπλήσασει ἡμᾶς. τόσῳ μᾶλλον,
ὅσῳ πρόχειται περὶ ἔργου χαὶ συνεπειῶν, εἰς ἃς ὀφείλεται οὐχὶ
ἁπλῶς βοή[εια μικρὰἢ µεγάλη, ἀλλ᾽ αὐτὴ τοῦ πολέμου τῆς
μεσημθρινῆς «Ελλάδας ἡ ἐπιτυχία κατὰ τὸ πρῶτον καὶ μόνου
ῥύσχολον ἔτος.
περ»

(6) λα ἐν τῷ τόμ, Α΄ οἳλ, 35 σημ. Υ.

 ΤΟΥ΄ΤΟΜΟΤ π. η
Ὅ Κα στρατιωτικῶς μὲν, ὡς ἓν ἐκ τῶν δύο θεωρητέον τὸ
κατὰ τὴν Μολδαυοθλαχίαν χένηµα τοῦ εΥψηλάντου, Ἰ ὡς
ἀντιπερισπασμὸν ἐκ προθέσεως, ἢ ὡς πρώτην ἀρχὴν διὰ τὰ
πρόσω. Ἐὰν παραδεχθῶμεν τὸ πρῶτον, ὡμολόγηται ἡ
πλήρης αὐτοῦ ἐπιτυχία, καθ) ἃς ἰδίως φέρομεν ἀγαπτύξεις ἐν
τῷ χειµένῳ' ἐὰν τὸ δεύτερον, τίνα ἠδυνάμεθα ἔχειν ἀπαίτησιν
περὶ μεγάλων πραγμάτων, δίκαιοι ὄντες : Όπου ὁ τόπος ᾱρ-
νεῖται, τί δύναται εἷς στρατὸς, καὶ ξένος μάλιστα, μίγμα ὢν
ἑτερογενέστατον, καὶ κατὰ τὸ πλεϊότον µέρος ὅλων στερού-
µενὸς τῶν προσόντων τῆς δυνατῆς τάξέως καὶ πείθαρχίας:
Ἐὰν ὁ πόλεμος 1ο «Ὑψηλάντου, διὰ μὲν τὴν Ἑλλάδα ὢν
µία ἀνάγχη, διὰ δὲ τὴν Μολδαυοθλαχίαν ἓν βάρος, ἠνείχετο
ὁπωσδήποτε ὑπὸ τοῦ τόπου" ἐὰν ὅλοι οἱ ὑπὸ τὸν Υψηλάντην
ἐδείκνυντο πιστοὶ καὶ γενναῖοι, ὡς ὁ ἱερὸς λόχος, ὡς ὁ Μαχε-
δὼν Ολύμπιος καὶ ὁ ΒΕὐρυτὰν ᾿Αθανάσιος μετὰ τῶν περὶ αὖ-
τούς" ἐὰν τελευταῖον μὴ εἰσεχώρει τὸ µίασµα τῆς ἐσωτερικῆς
προδοσίας τοῦ Σάθόα καὶ Ῥλαδ.μηρέσχου" τότε µόνον, ἀφί-
Ἵγοντες ὄπισθεν πάντα τ’ ἄλλα, καὶ τὴν ἀρνητικὴν διαγωγἢν
τοῦ ἡγεμόνος τῆς Σερθίας, καὶ τὴν πολιτιχὴν ἀποχήρυξιν τοῦ
αὐτοχράτορος τῆς «Ῥωσσίας, χαὶ τοὺς βἐθιασµένους χεραυνοὺς
τῆς Ἐκκλησίας χαὶ ὅλας τὰς πολυεϊδεῖς ἐλλείψεις, ἐδικαιού-
µεθα κατά τινα λόγον, ὅπως ἀπαιτήσωμεν καὶ διάβασιν -
στρού καὶ θριαμθευτικὰς πορείας µέχρι τῆς Ἑλλάδος. "Ἀλ-
λως, καὶ ὑπ ὄψιν λαμθανοµένου τοῦ μεγάλου ἀντιπερισπα-
σμοῦ τῶν Γούρχων ἐκ τοῦ ὑψηλαντείου κινήµατας, χάὶ τῆς
ἰσχυρᾶς βοηθείας τῶν «Ελλήνων ἐχ πῆς πὸλιοβχίας τοῦ ᾽Αλῆ
πασαᾶ, ἠλπίζετό ποτε ἐπιτυχία τις καὶ ἐν τῇ Ἑλλάδι, ἐὰν ὁ
πόλεμος αὐτῆς το πόλεμος τῶν ἀρχηγῶν, χαὶ οὐχὶ τοῦ τό-
που; ἐὰν μὴ παρεδέχετο ἡ περὶ τούτου οὐδετερότης ἐν τῇ
Λουθιάνη; ἐὰν ὑπῆρχον καὶ ἐν αὐτῇ Οὐδρίσχοι, Σάθέαι καὶ
Ἑλαδιμηβέσκοι: ἐὰν ἐπλεόναζε καὶ ἐν τῷ στρατῷ ταύτης τὸ
ἑτερογενὲς στοιχεῖον (α) :
(α) "Ἐν τινι Ἡμερρλογίῳ αὐτόπτου τῶν κατὰ τἍν Βλαχίαν ἀναγινώσκομενς
ιδ. ΒΡΟΛΕΤΟΜΕΝΑ

᾽Αγαπῶσί τινες, ἐπιδείξεως μᾶλλον ἢ ὀρθοῦ συλλογισμοῦ

καὶ πεποιθήσεως χάριν, τὰς µομφὰς, µόνον ἐχλαμθάνοντες
παύτας ὅρον ἁμεροληφίας, ἐμθριβείας ἱστορικῆς, ὄψους πολι-
πικοῦ πνεύματος καὶ χοινῆς ἐπιδοχιμασίας. Οἱ τοτοῦτοι, ᾱ-
πατῶντες ἑαυτοὺς πρῶτοι, εἰμὴ ἐθελοκαχοῦσι, νομίζούσυ, ὅτι
καὶ τῶν προσόντων τοῦ ἱστοριχοῦ ἑλλειπεῖς χαὶ μερολῆπται
κρἰθήσονται, ἐὰν μὴ ὧσι φειδωλοὶ μὲν πρὸς τοὺς ἐπαίνούς,
χαὶ τούτους ἐπὶ τὸ σπανιώτερον, ἔδτω καὶ περὶ πράξεων ἀξίων
μεγάλων ἐπαίνων, δαψιλεῖς δὲ πρὸς τὰς κατηγορίας, καὶ
ταύτας ἐπὶ τὸ συνεχἑἀτερὀν, ἔστω καὶ ἐπὶ φευδῶν ΄ βάσεων
τηριζομένας,Ἡ ἀφορώσας περιστάσεις οὐδεμιᾶς χυρίως ἐπίρ-
ῥοῆς καὶ σημασίας. ᾿ ----
«2Αλλ) οὐδεμίαν ἡμεῖς ἔχοντες οἴησυ, καὶ πολχῷ "δλιςὠτέ-
ῥον τὴν πρόθεσιν Ίδη, ὅπως διδάξωμεν ἄλλους τὸ «πῶς δεῖ
υἱατορίαν συγγράφειν; αὐτοὶ ἐχλείψεσι βρύοντες»; ἐπανερχό-
µεθα εἷς τὸ προχείµενον, θεωροῦντές τὸ χίνηµα τοῦ εὙγφηλάν-
που πολλῆς ὑπὸ τὴν στρατιωτικὴν ἔποψιν προσοχῆς καὶ
μελέτης ἴδιον ὡς ἐκ τοῦ μεγάλου ἀποτελέσματος, ὅπερ ἑπή-
νεΥχε διὰ τοῦ ἀντιπερισπαδμοῦ κατὰ τῶν δυνάµεων τῆς Τουρ-
χίας. Ὅλα τὰ διατρέξαντα, ἂφ᾽ ὅτου διῆλθε τὸν «Ἱέρασον πο-
ταμὸν (τὸν Προῦθον,) χαὶ ὅλαι αἱ κατ᾽ αὐτοῦ νίκαι τῶν Τόύῤ-
χων οὐδὲν λογίζονται ὡς πρὸς τὸ ἀποτέλεσμα τοῦτο. Κατὰ
τί, ἐρωτῶμεν, ὠφελήθη ὁ σουλτάνος, νιχήσας τὸν Υψηλάντην)
Εϊΐδρμεν, ὅτι τότὲ µόνον ἠδυνήθη οὗτος τὴν ἀποστολὴν δυνά-
µεών ἰσχυρῶν κατὰ τῆς Ἑλλάδος, ὅτε οὐκ εἶχε πλέον πολὰ-
µίους ἐν τῇ Ῥλαχομολδαυία. 2Αλλ) ἂν μὴ εἴχεν 'ἐχεῖ τοιοῦ-
Ἆους, εἶχεν ἄρα καὶ κατὰ τῆς Ἑλλάδος βοηθὸν πλέον τὸν
Ὑβόνον: Πολεμοῦντος ποῦ΄ Ὑψηλάντου ἐν τοῖς ἀρχτιχοῖς
ὅρίοις τὴν Ῥουρχίαν, ἡ ἐπαγάστασις τῶν μεσημθρινῶν ἄκρων
ηὐξήθην καὶ
ἀπερὶ τὸ μέσον τῆς αὐτώσε (ἐν Τυργοθίότφ) διατριδής µας ὁ στρατὸς
3ησαν οἱ πάντες 6500 στρατιῶται σχεδὸν, ἐξ ὧν τὸ ἓν τέξαρτον Ίσαν ἄοπλοι, "Εκ
ὁτῶν αὐτῶν 6500 µόνον 2000 περίπου Ἴσαν καθ αὑτὸ "Έλληνες οἳ δὲ λοιποὶ λλ.
ἁθανέσερθοθεύλγαροι», (Όρια ἐν τῷ παβαρτήλατι τοῦ παβόντός ἐόμου; θ6ελ, 95τ.)
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΙ:Β’.

δὲν
ἀὐτῆς ἑδράξατο τοῦ ἁρβμοδίου καιροῦ, ὅπως ἀποχλείση τὰ
φρούρια, χυριεύσῃ ἐξ αὐτῶν τὴν Ἐπίδαυρον Λιμηρᾶν καὶ Πύλον
κατὰ γῆν, θριαμθεύσῃ δὲ ἐν τῇ Ἐρισσῷ καὶ σώσῃ τὴν Σάμον
κατὰ θάλασσαν. ἕνεκα δὲ τούτων τῶν προηγουμένων ἡ αὐτὴ
ἐπανάστασις θαῤῥησασα, γυμνασθεῖσα ὁπωσδήποτε χαὶ ἱχανῶς
ῥωμαλέα γενοµένη, ὑπισχνεῖτο, καίτοι καταστραφέντος τοῦ
«Υψηλάντου, τὴν νίχην χάτὰ τοῦ Βεῦράμ, πασσᾶ ἐν τοῖς ΒΏασι-
λικοῖς τῆς Στερεᾶς, τὴν ἅλωσιν τῆς Τριπόλεως ἐν τῇ Πε-
λοποννήσῳ καὶ τὴν διπλῆν ἀποτυχίαν, τῶν μὲν Κιοσὲ Μεχ-
μὲτ πασσᾶ καὶ Ὁμὲρ Βρυώνου ἐν τῇ Βοιωτίᾳ, τοῦ. δὲ ναυάρ-
τί
χου Καρᾶ- Αλή. πρὸ τῶν παραλίων τῆς ᾽Αχαίας. Κατὰ
ἄρα, ἐπαναλαμθάνομεν, ὠφελήξῃ ὁ σουλτάνος, καταστρέψας
μὲν τὸ µέρος, ὅπερ ἣν ὁ Υψηλάντης, ἀπολέσας δὲ τὸ ὅλον,
ὅπερ ἣν ἡ «Ελλάς : ἩἨπατήξη ἀληθῶς, ἐχλαθὼν ἰσχυρώτερον
τὸ µέρος, καθ οὗ ἐπεδόθη πάσαις δυνάµεσι, καὶ ὡς δευτέρου
λόγου ἴδιον τὸ ὅλον, ἐλπίσας συνεπῆ καὶ τὴν καταστροφὴν
αὐτοῦ διὰ τῆς τοῦ μέρούς. ᾽Αλλὰ τί ἠπάτησε τοῦτον χυρίως7
Ἓἓν ὄδομα καὶ µία τόλμη, ὁ εΥψηλάντης. Ἰδοὺ ἡ ἀληθὴς ἔ-
ποψις τοῦ στρατιωτικοῦ κινήματος τοῦ Ὑψηλάντου, καὶ οὐχὶ
ἀἳ παρεμπεσοῦσαι ἀθλιότητες παντὸς εἴδους, εἰς ἃς. µόνας
προσηλώθησαν «καὶ περιωρίσθησαν ὁ ἐγωϊαμὸς (καὶ τὰ πάθη;
ὅπως ἐξαντλήσωσι μομφὰς ἐπὶ μομφῶν καὶ δηµοχοπήσωσι.
υΚαὶ ὑπὸ τὴν πολιτιχὴν ὡσαύτως ἔποψιν θεωροῦμεν τὸ χί»
Ὄνημα αὐτὸ μεγάλης βαρύτητος καὶ σπουδαίας ἐρεύνης ἄξιον
ὡς πρὸς τὴν τύχην τῆς Ἑλλάδος. διότι ἐὰν στρατιωτικῶς
ἀντιπεριέσπασε. τὰς δυνάµεις τῆς «Ῥομρχίας, καὶ πολιτικῶς
0 ἧττου προδιέθεσε, μᾶλλον δὲ προηγγυήθη, ὑπὲρ τοῦ πο-
λέμου τῆς μεσημθρινῆς «Ελλάδος τὴν οὐδετερότητα τῶν Δυ-
γάµεων. Γ νωστὸν, ὅτι Ἡ Ἡελοπόννησος, Ἡ Στερεὰ καὶ τὸ Αἰ-
ᾗαῖον ἐχινήθησαν μετὰ ἕνα μῆνα τοῦ χινηματος τοῦ εγφηλάν-
του. Ὅταν δ᾽ ὁ αὐτοκράτωρ Αλέξανδρος ἐκηρύχθη οὐδέτερος
ὡς πρὸς τὰς προλαθούσας ταραχὰς κατὰ τὴν Μολδαυοθλα:
χίαν, ὅπερ ἤθελον οἱ σύμμαχοι τούτου: συνεπὲς. ῆτο, ὅπως
ΕΕ Ευ . . .. . . .......υ-,,

ες’. ΠΡΟΑΤΤΟΜΕΝΑ

παραδεχθῶσι καὶ οὗτοι ἑχόντες ἄχοντες τὸ αὐτὸ σύστηµα τῆά

οὐδετερότητος ὡς πρὸς τὰς ἐπελθούσας ταραχὰς τῆς εΕλλά»
δος, ὅπερ ἐπεθύμει ὁ Αλέξανδρος. Οὕτως, εἰ μὴ ἐλάμθανεν
ὕπαρξιν προηγούµενον τοιοῦτον, Χινουμένου ἄνωθεν τοῦ «Υ-
ψΨηλάντου, ἠλπίζετο ἄρα δυνατὴ ἡ περὶ τοῦ πολέμου τῆς
μεσημθρινῆς «Ἑλλάδος οὐδετερότης, καθ) ὃν χρόνον συγέθη
πᾶν τὸ ἐναντίον ὡς πρὸς τὰς ταραχὰς τῆς Ἰταλίας »
ἷ Συγκἐχώρηται, νὀµίζοµεν, παρατήρησίς τις ἐπὶ τοῦ προχει-
΄ µένου, καέτοι ὀλίγῳ πικρὰ, ἀφορῶσα τοὺς πρὸ ἡμῶν γράψαν»
τας περὶ τοῦ χινήµατος τοῦ Ὑψηλάντου. Ἠῶς, ἐρωτῶμεν;
; διεξῆλθον οὗτοι ἐπιπολαίως τότε διάταγμα τοῦ αὐτὀχράτορος
ἸΑλεξάνδρου, δὺ οὗ ἀπεκηρύσσετο ὁ «Υψηλάντης ὡς ερῶσσος
στρατἡγὸς, καὶ τὸ κίνημα αὐτοῦ ὡς µία µεριχότης:; Ἡῶς
διεξῆλθον δι’ ὁμοίας ἐπιπολαιότητος τὴν συγεπείᾳ τοῦ διατάγ-
µατος τούτου γενομένην διακοίνωσιν τοῦ Καποδιστρίου, οὐδὲ
ποσῶς ἐμελέτησαν τὸ πνεῦμα καὶ αὐτὸ τὸ γράμμα τῶν πράξεων
αὐτῶν, ἀλλ) ἔλαθον ἀμφοτέρας εἰς χεῖρας ὡς ὕλην ἐπίσημον
Ἱερεμιάδων μὲν περὶ τοῦ ἔθνους, προπηλακιαμῶν δὲ καβᾶ τοῦ
εγψηλάντου; Καὶ ἡ ἀπορία ἡμῶν αὕτη ἐπὶ τοσοῦτον δικαιοῦ-
ται χαὶ πλεονάζει, ἐφ᾽ ὅσον ἔλαθον χώραν καὶ πράξεις ἐπίση-.
μοι, περὶ ὧν οὐδεμία γίνέται μνεία παρὰ τούτων. Ἠγνόουν
: ἄρα αὐτὰς, Ἡ ἐκ προθέσεώς τινες παρεσιώπησαν, ἵνα δολοφο-
νήσώσι τὸν εγψηλάντην ἠθικῶς, ἀφ᾽ οὗ οἱ Τοῦρχοι οὐκ ἡδυνή-
θησαν τὴν δολοφονίαν τούτου σωματικῶς 5 Ἐϊτε τὸ πρῶτον,
εἴτε τὸ δεύτερον ἀληθεύει, οὐδαμῶς ἁπαλλάσσονται οὗτοιτῆς
βαρυτέρας εὐθύνης, προχειµένου λόγου περὶ δικαιοσύνης ὁ-
φειλομένης πρὸς τὸν αὐτοχράτορα ᾿Αλέξανδρον χαὶ εἰς τόν ΄
ὑπὲρ πατρίδος ἐξαίρετον ζῆλον τοῦ «γφηλάντου. Ὅσων δ) ἂν
λέγωμεν ἐν τῷ Κέφαλαίῳ Ἐ. περὶ τῶν σωτηρίων ἀρχῶν, ἃς
-. ἔθετον ἐχ προχαταθολῆς τὸ διάταγµα τοῦ αὐτοκράτορος Λ-
λεξάνδρου καὶ Ἡ διακοίνωσις τοῦ Καποδιστρίου, περιττὴν
κρίνοµεν τὴν ἐνταῦθα παλιλογίαν, καὶ διὰ τοῦτο προχωροῦ”
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Ε’, .-
μεν, ὀλίγα ἀναφέροντες περὶ τῆς εἰσόδού τοῦ «Ὑψηλάντου
εἰς τὴν Αὐστρίαν.
;Ἐπεκράτησεν ἡ ἰδέα, ὅτι μετὰ τὴν µάχην τοῦ Δραγασα:
νίου ἐζήτησε καὶ ὁ Ὑψηλάντης ἄσυλον εἰς τὴν αὐστριακὴν
χώραν: ὅτιἡ Αὐστρία θεωρήσασα τοῦτον πολιτιχὸν αἰχμάλω-
τον ἔρῥιψεν ἓν τοῖς δεσµωτηρίοις: καὶ ὅτι, εἰ μῆ παρέδωκεν
αὐτὸν τοῖς Τούρχοις, ὡς ἄλλοτε τὸν «Ῥήγαν Φεραΐῖον, κατὰ
τὰς ὑφισταμένας μεταξὺ αὐτῆς καὶ τῆς Τουρχίας συνθήκας;
ἔπραξε τοῦτο λόγφ Υενναιότητος γαἱ φιλανθρωπίας. Τοιαύτης
ἰδέας σφαλερᾶςἹ ἐπικράτηαις οὐδόλως παράδοξος φαίνεται,
ὅτε ἐκαλύπτετο ἡ ἀλήθεια ὑπὸ πὸν πἔπλον τοῦ ἀποῤῥήτου.
Καὶ ἕως μὲν ἔζη ὁ «Υψηλάντης κατακρατούμενος παρὰ τῶν
Αὐστριακῶν, οὔτε ἠδύνατο τὴν δομ.οσίευσιν τῆς ἀληθείας ταύ-
της, οὔτε, καὶ ἂν Ἰδύνατο, ὠφελεῖτο ἐξ αὐτῆς, ὑπ) ὄψιν ἔχων
χεῖρον τῆς τύχης ἑαυτοῦ τὸ µέλλον" ἀποθανόντος δὲ ἐκείνου,
ο: οὐδεὶς, εἶ καὶ παρῆλθον ἄχρι τοῦδε τριάκοντα δύο ἔτη, ἔχαμε
χρῆσιν δηµοσίαν ταύτης, ἵνα σώσῃ τὴν τιμὴν αὐτοῦ. Καὶ ἁλη-
θῶς, τίς δεινοτέρα δι) ἕνα ἀρχηγὸν ἐπαναστάσεως ἐθνικῆς
παρὰ τὴν κατηγορίαν ἐπὶ φιλοζωίᾳ! : Πολλόδᾶς ἠκούσαμεν
παρὰ διαφόρων : ««Ο Υψηλάντης ἔ ἔπρεπε, νὰ ζητήση θάνα-
»Τον ἐν τι ἀποτυχίᾳ, εἲς ἣν περιῆλθε, καὶ ὄχι σωτηρίαν».
Αϊ πικραὶ αὗταί λέξεις προδίδουσι μὲν παχυλοτάτην ἄγνοιαν
τῶν γενοµένων, ἀδιχοῦσιν ὅμως οὐ µόνον τὸ πρόσωπον τοῦ
Ὑψῆλάντου, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπόληψιν τοῦ ἔθνους, θυσιαζοµά-
νης τῆς μὲν ἀληθείας ὑπὲρ τῆς χαµερπεστέρας καὶ δολιωτέ-
βας ἀπάτης; τῆς δὲ ἀθφότη τος ὑπὲρ τῆς συστηµατικῆς χαχεγ-
τρεχείας. Καὶ πιθανολογεῖται κἂν ἡ περὶ φιλοζωΐας μομφὴ εἰς
ἄνδρα, ὅστις ἀνετράφη στρατιωτικῶς, ὑπὸ τὰς σημαίας δὲ
τῶν ταχτικῶν στρατῶν ἄλλου κράτους περιεφρόνησεν ὀλίγῳ
πρὶν τὸν θάνατον ἐν τοῖς πεδίοις τῆς Λειψίας χαὶ ἠκρβωτηριάᾶ-
σθη τὴν δεξιὰν χεῖρα ἕνεχα σταθερότητος καὶ γενναιότητος5
ο Αλλ) ἤδη αἴροντες. ἡμεῖς τὸν πέπλον τοῦ ἀποῤῥήτου βε-
θαιοῦμεν, ὅτι
ὅ ὁ Ὑψηλάντης οὔτε ἄσυλον, οὔτε ἄλλο τι ἐζῆ-
6
ες ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ:᾽
τησε δι) ἑαυτὸν, καίΐτοι χυριευόµενος ὑπὸ ἄχρας ἀμηχανίας
καὶ ἀπε]πισίας, ἀλλ» ἐδέχθη τὴν ἐπισήμως αὐτῷ παρὰ τῶν
Αὐστριακῶν . προταθεῖσαν ἀπ εὐθείας διέλευσυ διὰ τὸ ᾿Δμ-
θοῦργον καὶ τὴν ἐχεῖθεν µετάθασιν «αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ
εἷς τὸν νέον χόσµον: τὸ δὲ αὐστριαχὸν διαθατήριον, δι) οὗ ἐ-
φωδιάσθη, σώζεται εὐτυχῶς ἐν πρωτοτύπῳ μεθ) ὅλων τῶν
ὑπογραφῶν καὶ τῆς σφραγίδος, καὶ δημοσιεύεται παρ) ἡμῶν
μεταπεφρασμένον. ἸΑναντιῤῥήτως ἠπατήθη πλὴν ἐδιχαιοῦτο
ἐν περιπτώσει τοιαύτῃ χαὶ Ἡ ἐλαχίβτη δυσπιστία εἰς ὑπόσχε-
σι’ κυθερνητικὴν δοθἐῖσαν ἐν λόγῳ τῆς, ὑποστηριχθεῖσαν
διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ αὐτοχράτορος ᾿Λλεξάνδρου καὶ βεδαιω-
βεῖσαν διὰ ταχτιχῆς «ἐπισήμου πράξεως 5 ᾿Ἀναφέρομεν ἐν τῷ
χειµένῳ τὴν ἀπόφασιν, ἣν ὁ Ὑψηλάντης ἔλαθεν, ἐχλείφασαν
ἰδὼν πᾶσαν ἐλπίδα διαμονῆς περαιτέρω ἐν Ῥλαχία μετὰ τὴν
φαγερὰν προδοσίαν τοῦ Σάά6α, τὴν ἀτυχίαν ἐν τῷ Δραγασα-
νίῳ καὶ Ῥὴν ἐσχάτην παραλοσίαν καὶ διάλυσυ τοῦ στρατοῦ:
ἀλλὰ μόνος ὁ περὶ πατρίδος χυριεύων διακαὴς πόθος καὶ
µόνη ἡ παρουσιασθεῖσα ἐλπὶς τῆς µεταθάσεως αὐτοῦ εἰς τὴν
ελλάδα Ἡ ἐκ τοῦ ᾽Αμθούργου ταχύτερον, Ἡ ἐκ τῆς Αμερι-
κῆς ὀλίγῳ βραδύτερον, ἐπίεσαν, οὕτως εἰπεῖν, τοῦτου, ἵνα
πιστεύσή ἀδιστάκτως, ἂν οὐχὶ εἰς λόγους τιμῆς «καὶ εἷς ἔπι-
σήµους πράξεις χυθερνῄσεως; ἐγνωαμένης ἐκ τῶν προτέρων,
πρὸ πάντων ὅμως εἰς τὸ ἄγομα τοῦ αὐτοχράτορος .᾽Αλεξάν-
δρου, καὶ ἑπομένως εἰς τὰς παρ᾽ αὐτοῦ καὶ μετὰ τοῦ αὗτο-
κράτορος τῆς Αὐστρίας ληφθείσας ἀποφάσεις «ἐν Λδυδιάνη,
τοιαύτης τιγὸς ᾿περιότάσεως πάρουσιαζομένης. ᾿Απεδείχθη
μὲν ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅτι Ἡ Αὐστρία ἐδαπάνησε΄ δωρεὰν τὸ ἅ-
νοµα Ἰοῦ αὑτοχράτορος Αλεξάνδρου. ἀλλ᾽ ῆτό ποτε πιθανὴ
ἡ δολία πρὸς ἀπάτην εἰσαγωγὴ: καὶ ὁ ἐμπαιγμὸς τοῦ ὁνό-
µατος ἑνὸς αὐτοχράτορος, καὶ τούτου συμμάχου καὶ σωτῆρος
τῆς Αὐστρίας: Ἔμελλεν ὅμως, ἵνα προσεπιθεθαιωθῃ, ὅτι
παρὰ τῇ ἐπιθούλῳ. τακτικῇ τῆς αὐστριαχῆς κυθερνήῄσεως οὐ-
δὲν οὐδέποτε θεωρεῖται ἀθέμιτον, καὶ ὅσῳ ἂν ὑπάρχη ἀντιχρι-
 ΤΟΥ ΤΟΝΟΥ Ε’. ν ἡ:
δΜιανιχὸν, ἀνήθικον,. δόλιον, Χαμερπὲς, ἀναιδὲς καὶ ἀπάν-
θρωπον. Πάσης δὲ ἄλλης περιστάσεως ἐδαιρουμένης, ἐπικυ:
ροῦσι τὴν τοιαύτην συστηματικὴν. διαγωγὴν ταύτης πράξεις
ἐπὶ τοῦ προχειµένου ἐπίσημοι καὶ τὸ ἐπὶ ἑπταθτίαν ὅλην ᾱ-
ληβὲς μαρτύριον τοῦ «Υψηλάντου, ὅπερ,ἄγνωστον ἄχρι τοῦδε
ὃν ἐν ταῖς χυριωτέραις λεπτομερείαις, ἐχτιθέμεθα διὰ τῶν
Κεφαλαίων Ἡ΄ καὶΤ ἐκ πηγῶν ἀδιαφιλονεικήτων.
Σιωπῶσα τὴν ἀπάτην δι ἧς ἐσαγήνευσε τὸν «Υψηλάντη»;
χαὶ καλύπτουσα μίαν αὐθαιρεσίαν καχοῦργον, ἢ Αὐστρία ᾱ-
πέδωχεν εἰς λόγους νομικοὺς τὴν φυλάχισιν αὐτοῦ, ὄχυρω-
θεῖσα ὄπισθεν τῶν μετὰ τῆς Τουρχίας. συνθηκῶν. καὶ, ἐπειδὴ
αἳ συνθῆκαι; ἐπιθάλλουσιν ὑποχρεωτικὴν τὴν ἀμοιθαίαν παρά-
ἃοσιν τῶν ταραχοποιῶν καὶ προσφύγων, ἀπέδωκεν . αὕτη εἰς
τὴν Ὑθνναιότητα καὶ τὴν φ'λανθρωπίαν ἑαυτῆς τὴν μὴ παρά»
ἃοσιν τούτου. ψεῦδος τὸ ἓν, χαὶ ὑπόκρισις ἐξ ἀδυναμίας τὸ
ἄλλο. Ἐνᾧ αἱ συνθῆχαι ἀφορῶσι μόνους τοὺς ὑπηχόους τῶν.
συμθαλλομένων δυνάµεων,. ποῦ εὗρεν Ἶ Αὐστρία ὑπήχοον
τουρχιὸν᾿ τὸν Ὑψηλάντην: "Ἡ. ἡγνόει αὐτὸν. ἀνήκοντα πρὸ
χρόνων πολλῶν ἐν ταῖς στρατιωτικαῖς τάξεσι τῆς έΡωσσίας,
ὑπὸ τὴν ἰδιότητα δὲ ταύτην αὐτὸν μὲν προστατευθέντα πρὸ
ὀλίγου παρὰ τοῦ ῥωσάικοῦ πρεσδείου ἐν Κωνσταντινοὐπόλει,
τὴν. δὲ Ῥουρχίαν ὑπόχύψασαν εἰς Τὴν περὶ ἀποζημιώσεως ἆᾱ-
παίτησιν τούτου5 ᾿Απεζημίωσέ ποῖε ὁ Τοῦρχος ῥαγιᾶν δηµευ»
θόντα: ἴΑρα, ἐὰν μὴ ἡ Αὐστρία παρέδωχε τοῖς Τούρχοις τὸν
εγψηλάντην, ἀνεστάλη ὡς ὑπάρχουσα ἐν γνώσει ὅλων αὐτῶν"
δι; ὃν λόγον, ὅτε ἔβῥιφε τοῦτον «ἐν τοῖς. δεσµωτήρίοις, άπε-
πάθη πρὸς τὴν. ῥωσαιαὴν. λυθέρνησο»» ζητήσασά ᾿τῆν γνώμην
αὐξῆς περὶ ποῦ μέλλοντος τῆς τύχης τοῦ δεσµώτου: (Οὐ-
πουργὸς Καποδίστριας τότε ἐγνωμοδότησεν ἐν Πετρονπόλες,
καὶ ἐπέμεινε μάλιστα λόγῳ ποῦ πολιτικοῦ συμφέροντος καὶ
τῆς ὑπολήψεως τῆς ἑῬωσόίας, ὅπως. μετενεχθῇ οὗτος. εἰς
τὴν «Ῥωάσίαν «καὶ δικασθῇ ὡς λειποτάκτης.τῆς ῥωσσικῆς -ση-
µαίας. «Ὁ Καποδίστριας χωρίως διενοεῖτο, ἵν) ἀποσπάση τοῦ-
͵ τ ο
κ. ΠΡΟΛΕΤΟΝΜΕΝΑ
τον ἀπὸ τῶν χειρῶν τῆς Λὐστρίας: ἀπέτυχεν ὅμως, προτιµή-
σαντος τοῦ αὐτοχράτορος Αλεξάνδρου τὴν ἐγκατάλειφιν
αὐτοῦ ἐν τῇ Αὐστρίᾳ πρὸς ἀποφυγὴν νέων διπλωματικῶν πα-
ρεξηγήσεων. χαὶ ἐπιθέδεὼν.
«Αλλ», ἂν ἠδίκησεν ἀφ᾽ ἑνὸς τὴν Ἑλλάδα, κατακρατήσασα
δολίως καὶ αὐθαιρέτως τὸν ἀρχηγὸν' τῆς ἐπαναστάσεως αὖ-
τῆς, Ἡ αὐστριακὴ χυθέρνησις ὠφέλησεν ἄφ᾽ ἑτέρου, ἐπισφρα-
γίσασα χαὶ ἐκ νέου τὴν χοινὴν περὶ ἑαυτῆς γνώμην ὅλου τοῦ
κόσμου καὶ ἰδίως τῶν Ἑλλήνων, ὧν τὴν ἀπέχθειαν «οὐδ᾽ γ΄
ὁ πᾶς αἰὼν ἐξαλείψειε»: ὠφέλησε δ᾽ ἐπὶ τούτοις, ὡς Ύενο-᾽
µένη ἢ αἰτία, ἵνα μὴ ἀφῆση ὁ εγψηλάντης ἐπὶ τῶν τελευ-
ταίων στιγμῶν τῆς ζωῆς αὑτοῦ ἐν τῷ σχότει καὶ τῇ ἀγνοίᾳ
ἀπόῤῥητά τινα, φωτίζοντα τὴν Ἱστορίαν «καὶ ἀσφαλίζοντα τὴν
ὑπόληψιν τοῦ Ἰωάννου Καποδιτρίου, καθ’ ὅσων διάφοροι κἀὲ
εἶπον καὶ ἔγραψαν δωρεὰν καὶ πρότερον καὶ τελευταῖον περὶ
τοῦ πνεύματος αὑτοῦ ὡς πρὸς τὴν ἔναρξιν τῆς ἐπαναστάσεως.
Ἐγνοοῦμεν ἐνταῦθα τὴν πρὸς τὸν αὐτοκράτορα ἨΝικόλαόν ἔκθε-
σιν τοῦ «Υψηλάντου ἐκ τῆς Βιέννης, καὶ κατὰ πᾶσαν περίστα-
σιν ἐν τῷ μέλλοντι δυνάµεθα, ἐὰν προχύψη ἀμφιθολία τις, τὴν
δηµοσίευσιν καὶ τοῦ γαλλικοῦ πρωτοτύπου ταύτης. Τὸ αὐτό
ἐν ὁμοίᾳ περιστάσει προτιθέµεθα καὶ διὰ πᾶν ἄλλο ἔγγρα-
φον, γαλλιστὶ πρωτοτύπως συνταχθὲν, ἐκ τῶν περιεχομένων
ἐν τοῖς Κεφαλαίοις Α΄ καὶ ΙΤ’.
Διὰ τοῦ Κεφαλαίου Β΄ ἀναφέρομεν τὴν ἐκ τοῦ κηρύγματος
τοῦ «Υψηλάντου ἠθικὴν μέχρις ἀπελπισίας χατάστασιν τοῦ.
σουλτάνου Μαχμοὺτ καὶ τῶν Τούρκων ἐν γένει, τὰ ληφθέντα:
ἀμέσως χαὶ διὰ πάσης δραστηριότητος πολεμικὰ µέτρα, ἄμυν-
τικά τε χαὶ ἐπιθετιχὰ, ὡς χαὶ τὰς ἀρξαμένας συλλήψεις καὶ
σφαγὰς ἐν τῇ Κωνσταντινουπόλει πρὸ πάντων. Ἕνας ἐπὶ τοῦ.
1769 ᾿Αλέξανδρος Ὑψηλάντης, διερμηνεύων παρὰ τῇ πύλη:
ἐπὶ τοῦ σουλτάνου ᾿Απδοὺλ Χαμὶτ Α΄, οὐδετέρωσε τὸ περὶ
Υενιχῆς σφαγῆς τῶν «Ελλήνων διάταγμα, ἐκδοθὲν τότε συνε-
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Ε’. κά,
πείᾳ τῆς Πελοπουνησιαχῆς ἐπαναστάσεως (α). ᾽Αλλ’ ἡ σχλη-
Φ

ρὰ τύχη τῶν «Ελλήνων ἐπὶ τῆς περιόδου ταύτης τῆς βασι-

λείας τὀῦ Μαχμοὺτ Β΄ οὐδόλως διέφερε, μᾶλλον δὲ ὑπερτέ-
ρει, τῆς ἐπὶ τοῦ σουλτάνου Σελὴμ Ῥ' μετὰ τὴν ἐν Ναυπάκτῳ
περιώνυµον ναυμαχίαν τῆς χριστιανωσύνης ἁπάσης. Ἐν τῷ
παρόντ, ὅμως Εεφαλαίῳ μιχρὸν ἐξιστόβηται µέρος αὐτῆς,
διότι καὶ γενικωτέρα καὶ ἀπανθρωποτέρα ἀνεπτύχθη Ἡ τουρ-
κικὴ χαθ’ ὅλου τοῦ «Ελληνικοῦ ὠμότης μετὰ τὴν ἐπανάστασιν
τῆς Πελοποννήσου, τῆς στερεᾶς καὶ τῶν νήσων, ἤτοι μετὰ
ἕνα μῆνα. Ἐντεῦθεν δὲ τὰ ἀναφερόμενα ἐν τῷ Κεφαλαίῳ Ε΄
ἐπέχουσι τόπον εἰσαγωγῆς, οὕτως εἰπεῖν, τοῦ ὅλου τούτου
τράγικοῦ χαὶ φρικαλέου δράµατος, περιενεχθησοµένου λόγφ
χβονολογικῆς ἀκριθείας ἐν τῷ ἀκολούθῳ τόμφ Τ’. .
Γεννᾶται ὅμως τὸ ζήτημα, πῶς δύναταί-τις τὴν ἀκριθῆ
ἐξιστόρησιν τοῦ μεταξὺ Ἑλλήνων καὶ Τούρχων πολέμου τοῦ .
1821. ἐχ µονοµερείας ἐφωδιασμένος ὤν; Ὡς Ἕλληνες γνω-
βίζομεν τὰ ἡμέτερα. ἀλλὰ γνωρίζομεν συγχρόνως καὶ τὰ τοῦ
ἀντιθέτου µέρους τῶν Τούρχων χατ ἔχτασιν καὶ κατὰ βάθος:
Ἐκ τῶν «Ἑλλήνων μὲν ἵκανοὶ ἄχρι τοῦδε ἀπεμνημόνευσαν τὰ
ἑαυτῶν: ἐκ τῶν Τούρχων δὲ τίς συνέταξε. καὶ ἐδημ.οσίευσεν,
ὅπως συναφθῇ οὕτως ἡ ἱστορία τοῦ πολέμου ἀκριθεστέρα καὶ
ππληρεστέρα ; Ὡσαύτως περὶ τοῦ µέρους τῶν Ελλήνων ἔγρα-
"ψαν ὁπωσδήποτε καὶ διάφοροι τῆς ἑσπερίας Εὐρώπης: ἀλλά
περὶ τοῦ τουρχιχοῦ τίς ἐπαρουσιάσθη νέος Χάμμερ: Δυστυ-
Χέστερον δ᾽ ὅλων, ἐπὶ τοῦ πολέμου τούτου. οὐδὲ τὸ ὄνομα
αὐτὸ τῆς δηµοσιότητος ὑπῆρχε Ὑνωστὸν παρὰ τοῖς Τούρχοις"
ἔγγραφα δέ τινα ἐπίσημα, ὡς χάττια, φερµάνια καὶ διακοινώ-
σεις, δηµοσιευθέντα Ἡ σποραδικῶς διὰ τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐφτ-
µερίδων, ἢ ἐν συλλογαῖς ἰδίαις διπλωματιχῶν ἐγγράφων, ᾱ-
πώλεσαν τὸν ἀρχικὸν χαρακτῆρα ἢ καὶ τὴν ἔννοιαν ἑαυτῶν,
'πᾶν ἄλλο φαινόμενα κυρίως, ἢ καθαρῶς τουρχικὰ, καὶ μάλιι-

(α) Ὅρα ἐν τῇ σελ. ὅ τοῦ παρόντος τόμου,

α ,
 κ. ο ΠΡΟΛΕΓΟΝΕΝΚ
στα τῆς ἐποχῆς ἐχείνης, ἔγγραφα. «Οποία δ’ ἔτι ἐπαχολουθεῖ
Ἡ ῥιξικὴ παραµόρφωσις τούτων, μεταφραζομένων εἰς τὸ ἕλλη-
υικὸν ἐκ μεταφράσεων ξένων : Φρονοῦμεν ἄρα, ὅτι Ἡ ἱστορία
τοῦ πολέμού τῶν 1821, διότι γράφεται μονομερῶς ὡς ἔπι-
πολὺ, ἑλλείπουσα θέλει εἴσθαι κατὰ τὸ πραγματικὸν μέχρι
τῆς ἐποχῆς, καθ) ἣν δυνηζῇ τις ἐρευνῆσαι τὸ ἀρχεῖον τῆς.
τουρχικῆς χυθερνῄσεως,Ἡ µέχρι τῆς ἐποχῆς, καθ ἣν περιέλ-
ϐἨ τοῦτο εἰς χεῖρας ἄλλων. Ἐπὶ τοῦ πῥοχειµένου ὁμιλήσομεν
καὶ ἐν τοῖς Προλεγομένοις τοῦ τόμου Τ..
Κατὰ τὸ δεύτερὀν τοῦτο µέρος τοῦ παρόντος τόμου ὑπε-
Ρρεπηδήσαµεν χρονολογικῶς τὰ ἐσκαμμένα,. ὡς προχὠρήῆσαν-»
τες μέχρι τῶν ἀρχῶν τοῦ 1928: ἀλλ’ ἐθεωρήσαμεν, ἀναγ-
ααΐον, ἵνα μὴ διαχόψωµεν τὴν συνέχεια», σύντοµον μάλιστα
: οὔσαν,, καὶ δώσωμεν ἓν πέρας. εἰς τὰ κατὰ τὸν λΑλέξανδρον
εΥψηλάντην μέχρι τῆς ἀποθιώσεως αὐτοῦ, ὡς ἀπέχοντα κατὰ
πολὺ τῶν ἐπαναστατικῶν σκηνῶν τῆς μεσημόρυῆς «Ἑλλάδος,
καὶ καθιστάµενα ἄλλως ἀφανη ὁπωσδήποτε, εἰ περιελαµθά-
νοντο ὑπὸ τὸν ἐκτοταμένον ὁρίζοντα τούτων. «Η αὐτὴ δὲ ὑπὸ
ἄλλην ἔποψιν ἀνάγκη ὑπεχρέώσεν ἡμᾶς, ἵνα ὀπισθοδρομήσω-
μεν ἐξ ἐναντίας εἰς τὸ ἔτος 1520, καὶ διὰ παραρτήματος
ἀχθέσωμεν τὰ προχκαταρχτικὰ τῶν Σουλιωτικῶν µέχρι τοῦ
µαΐου τοῦ 1821, καθ’ ὃν συνδέονται. πλέον ταῦτα μετὰ τῶν
κινημάτων τῆς δυ τῆς στερεᾶς καὶ τῆς ὄλης Ἑλλάδος. Ούτω
δὲ ἡ ἀπὸ τοῦ µαρτίου τοῦ 1821 περιγραφὴ τοῦ κατὰ τὴν με-
σημθρινὴν. Ελλάδα πολέμου καθαρὰ μένει τῶν τὀιούτων εἷς
πὰ πρόσω πηδηµάτων,Ἡ ὀπισθορμήσεων.
Εὶς τὴν αύνταξιν τῶν Σουλιωτικῶν ὡς πρώτην ἐλάδομον
βάσιν κατ ἀρχὰς χειρόγραφόν τινα περιγραφὴν ποῦ Γεωργίου
Λάμπρου Ἰέρθα, Σουλιώτου, συμπληρώσαντες ταύτην, δι)
ὅσων εἴχομεν ἐγγράφων καὶ εἰδικῶν σημειώσεων. ᾿Ακολού-
θως δὲ δ,εσχευάσαµεν ἔτι μᾶλλον τὸ ἔργον ἡμῶν, βοηθηθέν-
τες ἐκ τῶν δηµοσιευθέντων τῷ 1856 «Απομνημονευ-
»μιάτων Πολεμικῶν τοῦ Χριστοφόρου Περῥαι-
οντως
λρω
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥΣ Β’. ήν

αβοῦ». Κιαθὼς οἱ γράφαντες "περὶ τοῦ χινήµατος τοῦ Άλε-

ξάνδρου Ὑψηλάντου, οὕτω πολλῆς ὁμολογοῦνταί χάριτος
ἄξιοι καὶ οἳ ἀπομνημονεύσαντες ὁλοχλήρως ἣ ἐν µέρει τὸν
γεώτερον διετῆ πόλεµον τοῦ Σουλίου, δι ὅσης ἕκαστος εἴχεν
ἁβμοδιότητος ἀνωτέρας ἢ κατωτέρας. «0: Περῥαιθὸς κατὰ
μέγα µέρος χαὶ ὁ Ἰέρθας ἀπ᾿ ἀρχῆς ὑπῆρξαν αὐτόπται καὶ
συμμµέτοχοι τοῦ πολέμου αὐτοῦ, χαὶ τοῦτο συνίστησι τὴν ἆ-
ξιοπιστίαν αὐτῶν ἐν τοῖς πλείστοις, διότι ἑχάτεροι ὑπὸ διάφο-
ρον ἐπολιτεύοντο πνεῦμα, ὁ μὲν ὑπὲρ τῶν Ῥοτσαραίων, ὁ δὲ
ὑπὲρ τῶν Τσαθελλαίων. «Οποίας δ᾽ ἐγένετο. σήμᾶσίας καὶ ἕ-
πιῤῥοῆςὁ πόλεμος τοῦ Σουλίου, τοπιχὸς πρῶτον καὶ γενικὸν
μετ) οὐ πολὺ λαθὼν χαρακτῆρα, ἀποδείκνυται σαφῶς; ἐξ ὅδων
᾿ἀναφέρομεν ἐν τῷ ἀκολούθῳ τόµῳ Τ’. Ἐν δὲ µόνον παρατη-
ροῦμεν ἤδη, ὅτι, εἰ μὴ ἐμεσολάθει ὁ πόλεμος τῶν Σουλιωτῶν»
ὀλίγῳ ἀπέέαινε βοηθητικὸς ὑπὲρ τῆς «Ελλάδος ὁ κατὰ ᾿Αλῆ
-πασσᾶ κηρυχθεὶς παρὰ τοῦ σουλτάνου. Τὸ ὃ) ἐπεισόδιον τῆς
ἀπάτης. τῶν Τουρκαλθανῶν, οἵτίνες ἐπὶ ἔτος ὁλόκληροἹ-ν
γνόουν, ὅτι ἐμάχοντο ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῆς Ἑλλάδος, µα-
χόμενοι μετὰ τῶν Σουλιωτῶν κατὰ τοῦ σουλτάνου, θεωρεῖται
μοναδικὸν ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῶν ἐθνῶν. |
Μετὰ τὰς ἀκολουθούσας τὸ χείµενον «Σημειώσεις καὶ
Ἔγγραφα» ἐπέρχεται, χλεῖον τὸν παρόντα τόµον, Παράρ-
ο πηµα Δεύτερον, ἐν ᾧ περιλαμθάνοντα:: 7
ολ «Ἡμερολόγιον τῶν κατὰ τὴν Ῥλαχίαν.
Ἑ.. Περιγραφὴ τῶν κατὰ τὴν Μολδαύίαν μαχῶν τοῦ Σερέ-
του, Ταλαζίου, Στίγκας καὶ Σχουχενίου. (ΛΙ τοῦ Γαλάζίου καὶ
:. Σκουλενίου ὑπάρχουσι διπλαῖ.)
ο Τ.. Ἔκθεσὶς τῆς ἐν Βουκουρεστίῳ γενομένης δολοφονίάς τοῦ
{, Σάθθα καὶ τῆς µάχης τοῦ Αθανασίου Χειμαῤῥιώτου" χαὶ
--Α΄. υπόμνημα περὶ τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ τέλους τῆς κατα-
στροφῆς τοῦ ᾽Αλῆ πασσᾶ.
«0 ἰατρὸς Σοφοχλῆς Οἰκονόμος, ἀναδιφῶν ἀρτίως τὰ ἔγ-
Ύραφα τοῦ πρὸ δ.ετίας ἀποθιώσαντος πατρὸς αὑτοῦ» τοῦ σο-
χδ. | ΠΡΟΛΕΤΟΜΕΝΑ
φοῦ διδασχάλου Βωνσταντίνου Οἰχονόμου, εὗρε ταῦτα πάντα,
ὡς καέ τινας μεταφράσεις διπλωματικῶν διακοινώσεων τοῦ
1821, καὶ μετὰ προθυµίας ἀξιεπαίνου παρέδωχεν ἡμῖν, ὡς
ἐνασχολουμένοις εἰς τὴν σύνταξιν τῆς ἱστορίας τοῦ ἀγῶνος"
ἀλλὰ τὸ χεέµενον τοῦ παρόντος τόμου τετυπωµένον ἤτο, καὶ
ἑπομένως Ἡ χρῆσις αὐτῶν ἀπέθαινεν ἀδύνατος ἄλλως, ἢ διὰ
τῆς προσθῆχης Ἡαραρτήματος, ὅπερ ὠνομάσαμεν Δεύτερον
πρὸς διαστολὴν τοῦ προηγηθέντος περὶ τῶν Σουλιωτικῶν.
Διὰ τοῦτο δὲ δημοσιεύονται πρωτοτύπως: καὶ, ὡς διαλαµ.-
θάνοντα πλείστας ἀχριδείας ἐπὶ τῶν γεγονότων, μὴ περιεχο-
μένας ἐν τῷ χειµένῳ, ὡς χαὶ ἱκανὰς συμπληρώσεις, χρῆσι-
μεύσουσιν ἀναμφιδόλως ἐν τῷ μάλλοντι εἲς ἄλλον ἐπιχειρή-
σοντα τοῦ αὐτοῦ ἔργου. Ἐπαναλαμθάνομεν, ὅ ὅτι σχοπὸν Χύριον
Ἔχομεν τὴν ἀλήθειαν καὶ ἀχρίθειαν διὰ παντὸς τοῦ τρόπου,
χαὶ οὐδέπετε τὸν ἐγωϊσμὸν, ἕνα ὁεωρῶμον ὡς τὸ ἄχρον ἄωτον
ταύτης, ἃ Ὑεγράφαμεν. -
Τίΐς ἔγραψε τὸ «Ἡμερολόγιον; ἀγνοοῦμεν, οὔτ᾽ ἐρωτήσαν-
τες τὸν Σοφοχλῆν Οἰχονόμον ἐπληροφορήθημεν,ὡς ἄγνοοῦντα
καὶ τοῦτον: φαίνεται δὲ ὢν εἷς ἐκ τῶν πολλῶν μαθητῶν τοῦ
διδασχάλου Οἰκονόμου, συλλαθόντος ἴσως ἐπὶ τοῦ 1821 τὴν
ἰδέαν περὶ τῆς συγγραφῆς τοῦ πολέμου τῶν «Ἑλλήνων καὶ
συλλέξαντος τότε ὕλην τοιαύτης φύσεως. Ἐν τῷ αὐτῷ «Ἡμε-
βολογίῳ, ἐκτὸς ἰχανῶν λεπτομερειῶν ἀξίων λόγου, περιλαμ-
θάνεται καὶ ἡ περὶ τοῦ ἐν τῇ Τέρθιδι συστηθέντος «Τ εν ͵χοῦ
Ῥουλευτηρίου» ἐπίσημος πρᾶξις τοῦ «Ὑψηλάντου, ἣν ἐν
οὐδενὶ ἄλλῳ εὕρομέν ποτε µέρει. Τοῦ αὐτοῦ δὲ προσώπου τοῦ
«Ἡμερολογίου ἔργον εἰαὶ καὶ αἱ ἀνώνυμοι Περιγραφαὶ, δι ὧν
συμπληροῦται μὲν τὸ χενὸν περὶ τῶν μαχῶν τοῦ Σερέτου καὶ
τῆς Στίγκας, διορθοῦνται δὲ ἐσφαλμένα τινὰ χωρία τῆς περι- :
γβαφῆς τοῦ Ἰακώθου «Ρίζου, καὶ δίδονται πληροφορίαι πολλῷ
ταχτικώτεραι περὶ τῆς ἐν Ῥουκουρεστίῳ σκηνῆς τοῦ ᾿Αθανα-
σίου Χειμαῤῥιώτου.
Τέλος, τὸ περὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ Αλῆ πασσᾶ «Υπό-
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥΣ 8’. χέ,
νήμα στρέφεται περὶ µόνον τὸ πολιτικὸν µέρος. (Ώς ἔργον.
ὑπαλλήλου πολιτικοῦ τῆς ἐποχῆς ἐχείνης, οὐδόλως μὲν ἐχ-
τραπέντος τῶν καθηκόντων τῆς ὑπηρεσίας ἑαυτοῦ, οὐσιῶδες
δὲ λαθόντος µέρος ἐπὶ τῇ παρασχευῇ τῆς ἑπαναστάσεως, φέρει
τὸ ἀξιόπιστον καθ ὅλα, ἄγνωστα ἔτι τὰ πολλά, καὶ μεγάλην
περιποιεῖται τὴν τιμὴν εἰς τὴν ἑλληνικὴν ἀγχίνοιαν, Αλλά μὴ
γομίσῃ τις πλῆρες τὸ πολιτικὸν µέρος τῆς τελευταίας, ὡς ᾱ-
γωτέρω, περιόδου τοῦ ᾽Αλῆ πασσᾶ, ἐφ᾽ ὅσον ἂν µένωσι χρό-
νον ἀπόῤῥητοι καὶ αἱ ἄλλαι τοῦ αὐτοῦ ἀντάρτου τῆς ᾿Ἠπείρου
συνεννοἢσεις µετά τε τῶν ΕΤ. άλλων». υπῶν Αὐστριακῶν καὶ μά-
λιστα τῶν. Άγγλων διὰ τοῦ ἁρμοστοῦ Μέϊτλανδ.
«Ο µέγας κατὰ τῶν τουρχικῶν δυνάμεων ἀντιπερισπασμὸς,
ὃν κατώρθωσεν ὑπὲρ τοῦ πολέμου τῆς μεστμθρινῆς «Ελλάδος
ὁ Υψηλάντης, ἐπεθάρυνε καὶ τοὺς Μολδανοθλάχους χαὶ τοὺς
Ἕλληνας διὰ ζημιῶν οὐχὶ μικρῶν, τοὺς πρώτους μὲν ὑλι-
κῶς µόνον, τοὺς δευτέρους δὲ χαὶ ὑλικῶς καὶ προσωπικῶς.
᾽Αλλ), Ὁ ἂν αἱ ὑλικαὶ τῶν ὁμοθρήσχων
μουρη κατοίκων τῆς Βλαχίας
καὶ Μολδαυΐας ζημίαι, πηγάσασαι ἐκ τῶν στρατιωτικῶν χινή-
σεων τῶν τε «Ελλήνων χαὶ Τούρκων, ἐπανωρθώθησαν μετ) οὐ
πολὺ, ἐπελθούσης τῆς ἡσυχίας τοῦ τόπου" αἱ ὑλικαὶ ὅμως
καὶ προσωπικαὶ τῶν «Ἑλλήνων, προχύψασαι ἐχ τοῦ πολέμου,
τῶν δραπετεύσεων καὶ τῶν συστηματικῶν θανατώσεων καὶ
δηµεύσεων, ἐγένοντο καχὸν ἀσυγκρίτως ἀνώτερον καὶ ὅλως
ἀνεπανόρθωτον. Ἰδίως δ᾽ ἠτθάνθη ἡ Ἑλλὰς τὴν ἐκ τῶν µα-
χῶν τοῦ Γαλαζίου, Δραγασανίου, Σχουλενίου καὶ Σέχου στέ-
βῆσιν τοσούτων Ὑγενναίων καὶ προσφιλῶν τέκνων αὗτῆς, πολ-
λῶν σὺν αὐτοῖς ἀριθμουμένων ἔτι καὶ ὁμοθρήσχων ἀδελφῶν
Σέρθων καὶ Βουλγάρων: ἐπίσ' ]ς ἠσθάνθη τὴν ἄπώλειαν τῶν
Ἱρώων Γεωργίου τοῦ Ὀλυμπίου καὶ Αθανασίου τοῦ Καρπε-
Υησιώτου" ἐπίσης ἠσνάνθη τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἄρξα-
) μένην θυσίαν τοῦ ἀνθηροτέρου µέρους πάσης τάξεως" ἐπίαης.
Πσθάνθη τὴν ἐκ τῶν δεσµωτηρίων τῆς Λὐστρίας πρόωρον ᾱ-
ποθίωσιν τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἐπαναστάσεως ἑαυτῆς λλλεξάν-
κε. ΠΡΟΛΕΤΟΝΕΝΑ
δρου Υψηλάντου:. ἀλλ᾽ ὅμως ἀναπόφευκτα ῆσαν τὰ τοιαῦτα,
ὅτε ἀδύνατος καθίσταται ἤ ἐλευθέρωσις ἔθνους δούλου ἄνευ
θυσιῶν μεγάλων. Ἐὶς τοιαύτην δυστυχῶς διατελεῖ ἔτι κατά-
στᾶσιν ᾗ ἀνθρωπίνη κοινωνία. «Οποίας ἄλλας καὶ ὁπόσας θέ-
΄λομεν ἰδεῖν προσενεχθείσας καὶ. ἀκολούθως ἐν τῷ μακρῷ δια-
στήµατι τῶν ἐνγέα ἐτῶν κατὰ τὴν Ἑλλάδα:
᾽Αλλ' εἴθε ἐκτιμηθῶσι δεόντως παρὰ τῶν ἀπογόνων αἱ θυ-
σίαι αὔται τῶν προγόνων { Ἐϊθε ἐννοήσωσι χαλῶς οἱ ἐλεύθεροι .
ἀπόγονοι τὰ δύσκολα καθήκοντα ἑαυτῶν ὡς πρὸς τὴν ἀκμαίαν
διατἠρησϊν τοῦ διὰ τοσούτου αἵματος πολυτίµου ποτισθέντος
δένδρου τῆς ἐλευθερίας καὶ ἀνεξαρτησίας, ἐνθυμούμενοι πάν-
Ἴποτε τοῦ μεγάλου τῆς Ἠνυκὸς'ῥήτορος, εἰκόντος τὴν πολιτι-
χὴν ταύτην ἀλήθειαν: «Τὸ φυλάξαι τ) ἀγαθὰ τόῦ Ἀτήσᾶδθαι
Ἀλληπώεβοῦης |
Ἐν Ἀθήναις, τῇ 1. νημθρίου 1959:
1, ΦΙΛΗΜΩΝ.
ἀν -
»
 λΛΛ
ΣΚ ΚΛΚΛΛΑΧΛ
Φ1ΑΛΑΛΑΛΑΝΑΚΑΙ λλλκλΑ ΚΑΛΛΑΑΛΑ ΕΛΛΑΔΑΣ.
ΛΑ ΛΑ ΛΑ
ο... . το

ὁν σι ο Ξ --.--- ᾽ .”.....-

ο δι τα
.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ. ο...

τ ΚΕΦΑΛΛΛΙΟΝ ἀντ στ)

- -Ἅᾗπ-ωῃ-υ-ὐ- μμ ----Ἂ.
ο. ἑστορικὴ διασήµότης τῶν Τψηλαντῶν ἀπὸ τοῦ ᾽αἰῶνος 1’. ἧτοὶ
Ὅὸ Κωνσταντίνου Τφηλάντου, τοῦ καὶ Βιφηλλινοῦ, πολιτικὴ
τῷ αὐτοχράτορι Αλεξίῳ
ὐέοις παρὰ Τούρχων. Κομγηνῷ, ἐν Τραπεζοῦν τι, καὶ νίκη
κατὰ τῶν το τς ο)
Αντιόχου Τφηλάντόὀν µετοίχισις εἰς Κωνσταντινούπολυ, -
{ωάννου Γψηλάντου πρώτη ἰδέᾳα περὶ ἑνώσεως "τῶν Σλάθων διὰ
τῆς Ἐκκλησίας, καὶ καρατοµέία. |
Ὁ ἀθανασίου τ ᾧ ηλάντου. πρῶτον βῆμα πρὸς τὴν ἡγεμονείαν
Μολδαυΐας.
Ἰωάννου Τψηλάντου, μεγάλου διερµηνέως, συνθήκη Πρωσσίας
καὶ ἐκτέλεσις τοῦ περὶ ἑνώτεως τῶν Σλάθω ν σχεδίου, ;
Αλεξάνδρου Τφπηλάντου, μεγάλου διερµηνέως, ἁπαλλαγὴ τῶν
Ἑλλήνων ἀπὸ τῆς γενικῆς σφαγῆς κατὰ τὸ 1769. --- Συνθήχη Καϊναρ-
τοικίου καὶ πρώτη Ἠγεμονεία αὐτοῦ ἐν Βλαχία. --- Σουλτανικὸν δόγμα
ὑπὲρ τῶν δύο ἡγεμονειῶν. --- Πολιτικὰ, ἐχπαιδευτικὰ καὶ
τοῦ 1774
στρατιωτικὰ µέτρα ἐν Βλαχία. ---- Απόπειρα τοῦ 1782. --- Σχέδιον
περὶ ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ δευτέρα ᾿ἁγεμονεία ἐν Μολδαυΐα.
Όννς ῥωσαϊκὸς όλεμος τοῦ 1786, καὶ ἀντίπραξις μὲν εἰς τὸ πεβὶ
βασιλείου χριστιανικοῦ ὑπὸ τὸν Ποτέμκιν σχέδιον τῆς ῥωσσίας, συνεν-
γόησις δὲ μετὰ τοῦ αὐτοχράτορος ἰωσήφ. --- Αἰχμαλωσία. --- Εἰρήνη
τοῦ Σιστοθίου καὶ ἡγεμονεῖαι Βλαχομολδαυΐας. --- Αναµόρφωσις τοῦ
πουρχικοῦ στρατοῦ ἐπὶ Σελὴμ Τ’, καὶ σχέδιον πολιτικῆς ἰσότητος Τούῤ-
κων χαὶ Χριστιανῶν. ---- ἠταιρία ῥήγα Φεραίου. --- Τρίτη ἡγεμονεία ἐν
Ῥλαχία. ---- ἐπιστροφὴ εἰς Κωνσταντινούπολιν καὶ καράτοµία.
Ἱ Κωνσταντίνου Τφ ηλάντου ἀντιπροσωπεία καὶ βασανισµοί. ----
Μεγάλη διερµηνεία. --- Τριπχῆ συμμαχία κατὰ Ναπολέοντος, χαὶ ἐ-
 μμ ο μήλο αὰμὸ ἆ
κἠ» | ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
γέργειαι περὶ ἑπτανήσου, ὡς ὁρμητηρίόυ ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως, ----
Ἠγεμονεία πρώτη ἐν Μολδαυΐα.---- Ανταρέίαι ἐν τῷ τουρχικῷ κράτει,
τ--- ῑδέαι τῶν εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων περὶ Τούρχων καὶ Ἑλλήνων.---Κα-
φάστασις Βλαχίας. --- Δευτέρα Ἠγεμονεία ἐν Βλαχία. ---- Σχέδιον περὶ
ἀπελευθερώσεως τῶν Ἱλλήνων. --- Πόλεμος κατὰ Παζθάντογλου. -
Παρέμβασις τῆς Πρωσσίας, καὶ ἀκολούθως τῆς Ῥωσσίας περὶ σχηµατι-
σμοῦ Ελληνιχοῦ στρατοῦ ἐν Βλαχία. --- Ἰαμάρας καὶ Ἠγεμὼν Μολ-
λαυϊας Μουρούζης. - Αποτελέσματα καὶ ὑπόμνημα περὶ κινήσεως ῥωσ-
σιχοῦ στρατοῦ. ---- Αγανέωσις ῥωσσικῆς συμμαχίας χαὶ βήματα περὶ
ἑλληνικοῦ -στρατοῦ. ---- Παραδοχή. ---- Παρατηρήσεις. ---- Παραχώρησις
ὕπλων καὶ λειποτακτῶν. ---- Παράλειψις ταύτης καὶ συνθήκη ῥωσσίας
καὶ Τουρχίας. --- Ἐπανάληψις καὶ βήματα ἰταλίνσκη, ---- Σχέσεις μετὰ
Σερδίας. ---- Προκαταρκτιχὰ τῆς ἐπαναστάσεως . τῶν Σέρθων. ---- ἀπο-
στολὴ τοῦ στρατηγοῦ Βροὺν παρὰ Ναπολέοντος πρὸς τὸν Ίψηλάντην.----
Συνέλευσις Σέρθων περὶ προστασίας ῥωσσίας καὶ Αὐστρίας. ---- Προτάσεις
τῇ πύλη περὶ Σερθίας παρὰ τοῦ Τψηλάντου. ----Νέαι προτάσεις τῶν Σέρ-
ων. --- Στρατιωτικὰ µέτρα, Καρᾶ Τιώργης καὶ πόλεμος Σερβίας. -
Παρέμθασις ῥωσσίας. ---- Ανανέωσις τοῦ πολέμου χαὶ νίχαι χατὰ τῶν
Τούρχων. .--- Κατάστασις Βλαχίας χαὶ σχηματισμὸς ταχτικοῦ στρατοῦν
--- Ἐσωτερικὴ χαὶ ἐξωτερικὴ ἐπιῤῥοή, ---Νέα ἀποστολὴ ῥεῖνχὰρδ παρὰ
Ναπολέοντος, ἆἀποτυχία χαὶ ᾿ἀπόφασις περὶ καταστροφῆς τοῦ Ίψηλάν-
του. ---- Ενέργειαι παρὰ τῇ Αὐστρίᾳα, Αγγλία, Ρωσσίᾳ, Πρωσσίᾳ, χαὶ
Τουρκίᾳ. ---Σεθαστιάνης ἐν Κωνσταντινουπόλει καὶ παῦσις τῶν ἡγε-
μόνων Βλαχίας καὶ Μολδανίας, ---- Φυγὴ τοῦ ψηλάντου εἰς ῥωσσίαν.
--- ή ῥωσσιχὴ καὶ ἀγγλικὴ διπλωματία ἀπαιτήσᾳσα. τὴν ἀνάκλησον
αὐτοῦ. ---- Ἠπόμνημα Ἰψηλάντου πρὸς τὴν ῥωσσικὴν αυθέρνησον. ----
Παρατηρήσεις αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ῥωσσιχοῦ σχεδίου διαχηρύξεως πρὸς τοὺς
Μολδαυοὺς καὶ Βλάχους ὑπό τε τὴν τοπιχὴν καὶ εὐρωπαϊκὴν ἔποψιν,
--- Ἠπόμνημα, περὶ δυγάµεων στρατιωτικῶν, τῶν ἀντιταχθησομένων
χατὰ τῶν Γάλλων. --- ὁ ἠψηλάντης ἐν Πετρουπόλει ὑποδεχόμενος βα-
σιλικῶς,---ἴἲ Α γγλία ὑποστηρίζουσα πὰ1 ζητήματα τοῦ Ἰψηλάντου. πε
Προτάσεις αὐτοῦ πρὸς τὸ ῥωσσικὸν ὑπουργεῖου, καὶ σχέδιον. ὁδηγιῶν διὰ,
τὴν Βλαχίαν, Μολδαυΐαν, Σερθίαν καὶ τὰς Ἰονίους νήσους. ---- Παρατη-
ρήσεις ἐφεχτικαὶ τοῦ ῥωσσικοῦ ὑπουργείου καὶ αἰφνηδία ἀναχώρησις τοῦ
Ίψηλάντου. ---- Δωρήματα. στ Ηγεμονεία͵ αὐτοῦ ἐπὶ τῆς Βλαχίας καὶ
Μολδανίας. ---- ὥρχκος ὑπακοῆς. ---- Βοήθειαι εἰς ερβή ἴαν. --- Διακοί-
 ΤΟΥ Τομοῖ ’. ..
ψωσίς πρὸς τὴν πύλην περὶ τῆς εἰσόδου τῶν ῥωσσικῶν στρατευμάτων
εἰς Μολδαυΐαν καὶ Βλαχίαν. --- ὁ ναύαρχος Δουχουὺρῦ πρὸ᾽ 'τῆς Κων-
δταντινουπόλεως. ---- Έπεροχὴ Σεθαστιάνου. ---- Πολεμικὸν σχέδιον τ-
Ψηλάντου. ---- ἀντίπραξις τῶν Ῥώσσων ἀξιωματικῶν, περιπλοχαὶ τοῦ
στρατάρχου Μίχελσων καὶ ἀπισθοχώρησις τοῦ Ἰψηλάντου ἐ ἐχ τοῦ Βου-
Χουρεστίου. ---- Νέα ματαία ἐλαίς. --- Διορισμὸς Ῥώσσου ἐπιτρόπου ἐν ’
Μολδαυΐᾳ. ---- Νέαι ἀπόπειραι πολιτικαί. ---- Μυστικαὶ συνθῆχαι περὶ
διανομῆς τῆς Ῥουρχίας. --- Αναχωχὴ Τουρχίας χαὶ ῥωσέίας. ---- ἰδία
τοῦ Καπολέοντος περὶ Τψηλάντου. ---- -Αποτυγία αὐτοῦ πλήρης καὶ ᾱ-
ναχώρησις εἰς ῥωσσίαν. ----Κατηγορίαι παρὰ τοῦ στρατάρχου Προσορόθς
οχη.---- Απολογία Τφηλάντου οπουδαιοτά τη. --ᾱ
- Διοικητικά : περὶ αὐτοῦ.
µέτρα, ----, Νέα ἐν Πετρούπόλεί συνόγεεθξις ἀὐτδῦ μετὰ τοῦ αὐτοχρά-
Μορος. ε- Θάνατος,
Αλεξάνδρου Τψηλάντου, (υἱοῦ τοῦ Κωνσταντίνου) ἀνατροφὴ
ἐν ῥωσσίᾳ καὶ στρατιωτικαὶ ὑπηρεσίαι. --- Ἡ περὶ Ελλάδος ὁμιλία αὐ-
τοῦ πρὸς τὸν αὐτοχράτορα Αλέξανδρον ἐν Τσάρσκοϊ-σελώ.

ΚΕΦΛΛΑΙΟΝ Β.

ῇ ἀλέξανδρος Ίψηλάντης ἐν Ἰασίῳ. ---- Συνέντεύξις αὐτοῦ χοὶ τοῦ ΄Ἄχε-

μόνος Σούτσου, ---- ΄Προχήρυξις πρὸς τοὺς Μολδαυούς. -- - Τὰ πρίστρια
φρούρια, ---- Τιμαριωτικὰ προνόμια. -- Τὸ ἐπαναστατικὸν κήρυγμα τῆς
34 φεθρουαρίου» -- Παρατηρήσεις. -- Προκήρυξις πρὸς τοὺς ἐν Μολ-
δαυΐᾳ καὶ Βλαχία έλληνας. --- Γράμμα. αὐτοῦ πρὸς τὸν ἐν Λουθιάνῃ
αὐτοκράτορα ἀλέξανδρον. --- Συῤῥοὴἡ τῆς ἑλληνικῆς γεολαίας. ----
τι Ση-
μαίας τελετή. ---- ή πρώτη στρατιωτική ζύμη. -- ὁ Ἰψηλάντης, εἰς
Τΐργουλ- φορµός. ---πύλληψις Αριστείδου - Παπᾶ. --- πρρκήρυξις πρὸς
τοὺς Δάχους.. περὶ ὁαλοφορίας, --ὁ «ψηλάντης εἰς βώμανον. --ᾱ- Δια
σχορπισμὸς τῶν κατοίκων. -- ὁ αὐτὸς εἷς Φωξάνην χαὶ σὐστασις τοῦ
ἱεροῦ Λόχου. --- ἀποστολὴ Ηπίτου εἷς Γερμανίαν καὶ Γαλλίαν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Τοποτηρηταὶ τοῦ ἡγεμόνος Σχαρλάτου Καλλιμάχου ἐν Βλαχία. καὶ
λν ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ἀτυχεῖς στρατιωτικαὶ κινήσεις κατὰ; Βλαδιμηρέσκου. ----. Ἡρόοδος τοῦ
Ἑλαδιμηρέσχου, ταραχαὶ Βουκουρεστίου, ἀναχώρησις τῶν προξένων καὶ
νέα διοικητικἡ κατάστασις τούτου.
ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ,

Τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰψηλάντου ᾿καὶ ὁ σουλτάνος Μαχμούτ. --- Χαλὲτ

ἐφφένδης χαὶ Τοῦρκου, στ Απόφασις γενικῆς σφαγῆς. ---- ἡ πύλη καὶ ὁ
Στρωγανώφ. ε---“Ἀναστολὴ τῆς γενμιῆς σφαγῆς.----Γενικὸς. ὁπλισμὸς τῶν
Τούρκων. ---- Φυλακίσεις. --- Στρατολογίαι, --“Αμυντικὰ µέτρα. ---- Πο-
λιτικὰ µέτρα. ---Ὁ μέγας ἀφορισμὸς τῆς 25 μαρτίου. ---Πατριαρχι-
καὶ ἐγκύχλιοι. ----Σφαγαί. ---- Δραπετεύσείς. ---- δυλακίσεις πολιτικῶν
καὶ χληρικῶν, ---- ἀουδαῖοι καὶ ἁρμενοκατόλικοι, .

ΚΕΦΑΛάΙΟΝ Ε’.

᾿ἡμπορικὰ πλαῖα Τούρχων ἐν Προύθῳ. ---- Τὰ περὶ Γαλαζίου. ---- Ελάε

δεν καὶ Βουλγαρία. --- Βουλγαροχώρια Βεσσαραβίας. --- Βλαδιμηρέ-
σχος. ----Προχήρυξις πρὰς τοὺς Δάκους. --- ὁδοιπορία εἰς Βουχουρέ-
ὅτιον. ---- Προκήρυξις τῶν 15 μαρτίου, --- Μεταθολὴ Βλαδιμηρέσκου,
ω--- Ἰδέαι περὶ διαθόσεως τοῦ ἵστρου. --- ὁ Ἰψηλάντης ἐν Κολεντίνή.
----Ἡ κατὰ τοῦ Ίψηλάντου οὐστασις. --- Μέτρα στρατιωτικά. --' Σκαρ-
λάτος Καλλιμάχης. --- προξενεῖα. --- Διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορος ἀ-
λεξάνδρου χατὰ Τψήλάντου. ---' Δολοπλοχίαι Μέττερνιχ. ---- Διαιρέσεῖς
χαὶ ἀποθαρβῥύνσεις ἐν Δακία. --- Δίακοίνωσις Καποδιστρέου. - τι Παρατη-
ρήσεις. ---' Φυγὴ τοῦ Ἡγεμόνος Σούτσου, χαὶ χράτησις αὐτοῦ ἐν τῇ Κόρ-
τσίᾳ. ---Ἡροτάσεις τοῦ Ίψηλάντου πρὸς τὸν αὐτοχράτορα Αλέξανδρον.
“Δευτέρα ὀρχοδοσία Ἠλαδιμηρέσκου, ---- Τελετὴ΄ περὶ τῆς τριχρόου
σημαίας. ---- ἀντιπράξεις" τῶν ἀνθυψηλαντὶκῶν, ----"Ἠποχάρησι Τγνν
λάντου εἰς τὴν Τέρθιδα. . π

ΚΙΕΦΑΛΑΙΟΝ στ’.

Τὰ περὶ ρισμένου στρατιωτικοῦ σχεδίου, ---Ἡ διαφορὰ τῆς ἐπανα-

Φτάσεως ἐν Βλαχομολῥανΐᾳ καὶ ἐν ἑλλάδι, --- Αἱ δύο ὁδοὶ πρὺς τὸ 8:

“
 τοτ ποΝοπι ο λάς

θερίνον. ----Στρατιωτικὰ µέτρα ἐν Τέρθιδι ἔ--- Γενιχὸν Βουλευτήριοῦ,

(ὅρα καὶ ἐν τῷ Ἡαραρτήματι Ἑ' σελ. 558) ---Μέτρα Βλαδιμηρέσκον:
--- Ιδέαι περὶ Γαλαζίου, -- Αποστολή Αθανασίου Καρπενησιώτου. ----
ὁμοίως Πεντεδέχα εἰς Ἰάσιον. ---- Στρατιωτικὴ χατάλυψις τεσσάρων
θεμάτων ἐν Βλαχία. ---- Κινήσεις τῶν τουρκικῶν στρατῶν. ---- Σουλ-
τανικὸν φερμάνιον πρὸς τοὺς Μολδαυοὺς χαὶ Βλάχους. --- Μάχη Τάλα-
ζίου. ---- Συμπλοχὴ ἐν Φωζάνη. ---- ῥαδιουργίαι ἐν Τέρθιδι, ---Στρατιω-
τικοὶ νόμοι. --- Αγγελία πανηγυρική. ----Μυστικὴ διαταγὴ εἰς Δού-
χαγ. ---ἀποστόλὴ Καντακουζηνοῦ εἰς ἰάτιον. ---- Τὰ περὶ Δούκα. ----
Τὰ μεταξὺ Καντακουζηνοῦ καὶ Πεντεδέχα. ;

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 7’.

Τὰ τοῦ Σάῤθα καὶ Ἑλαδιμηρέσκου. ---Φυγὴ ἀρχόντων. ---Κατάλή-

ψις τῶν ἐν Ῥουκουρεστίῳ μονῶν. -- ἠπίδεξος Βασιλεὺς Βουλ Ὑαρίας,
---- Σηµαῖαι Βλαδιμηρέσκου καὶ Σάθθα. ---- Συμφιλίωσις αὐτῶν. ---- ἤ-
ἔοδος τοῦ Σάθόα ἐκ τοῦ Βουχουρεστίου. ---- ὁμοίως τοῦ Βλαδιμηρέσκου
ἐκ ποῦ Κοτροὲσανίου.----- Σύλληγις τοῦ μητροπολίτου κλπ. ὑπὸ Δούκα,
καὶ ἀπόλυσις. ---ὁ Σάθθας περὶ τὴν Τέρθιδα, καὶ νέα ὁμολογία αὐ-
τοῦ. ---- ὁ Κεχαγιᾶ βεγῆς Χατοῆ Καρᾶ-Αχμὲτ ἐν Κολεντίνη. ---- Σφα-
γαὶ καὶ τὰ τοιαῦτα. ----ὃ Βλαδιμηρέσκος ἐν Γολεστίῳ. ---- Συμφιχίώ-
σις τούτου χαὶ ὀλυμπίου. --- Μεταθολὴ Ἠλαδιμηρέσκοῦ, σύλληψις καὶ
θάνατος ἐν Τέρθιδι. ---- ἱκεσία τῶν ἐν Τέρθιδι πρὸς τὸν αὐτοκράτορα
Αλέξανδρον,
--------

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ή.

Τὰ περὶ πολομικοῦ οχοδίυ. στ» ἅ ἁπορασισθεῖσα. χίνησις εἰς πιέ-

στιολ. ----Μδάχη Ἱοτσέτου καὶ λειποταξία Δούκα. ----- Διάλυσις Τερό (-
δος. ---ὁ Τψηλάντης ἐν Πιτεσ τίῳ, καὶ ἔπειτα ἐν ῥιμνίκῳ. --- ὁ- Κε-
χαγιᾶ. βεγῆς ἐν Τέρθιδι, καὶ Ἡ μετ αὐτοῦ ἔνωσις τοῦ Σάδέα. ---- Τρό-
ποι τούτου. ---Συμπλοχαὶ μερικαὶ κατὰ τὴν Μικρὰν Βλαχίαν. --- Μάχη
Δραγασανίου. ---- Διάλυσις τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ. ---- Διαταγή τῆς Ἡ-
µέρας κατὰ τοῦ προδότου Σάθθα καὶ τῶν λειποτακτῶν. ----Παρατηρή-
σεις. ----ὁ {ψηλάντης ἐν Κόζιι καὶ Καϊνάνι. ---- Επιθουλαὶ «κατ' αὖ-
..
,
 λ6, ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΄
τοῦι---- Αποστολὴ Λασσάνου περὶ Γεωργίου καὶ Νικολάου Τψηλαντῶν:
---ρότασις τῶν Αὐστριακῶν ὑπὲρ τῆς διελεύσεως - ποῦ Αλεξάνδρου
Ἰψηλάντου διὰ τὸ Αμθοῦργον καὶ Αμερικήν, --- Χωρισμὸς Ίψηλάντου
καὶ ὀλυμπίου, --- Εἴσοδος τοῦ {ψηλάντου εἰξ τὴν Αὐστρίαν. --- Δια-
δατήριον αὐστριακόν. --- Αναστολὴ τῆς ὁδοιπορίας αὐτοῦ ἐν Θειρεσιου-
πόλέι, ---Φυλάχισις ἐν Μουγχάτση.

ΚΑΦΑΛΑΙΟΝ Θ.
Στρατιωτικὰ μέτρα τοῦ Καντακουζηνοῦ ἐ ἐχ τῆς Σαΐγκας. --- οἱ Τοῦρ-,
κοι ἐν ἰασίῳ. ---- ὀχύρωμα Σκουλενίου. ---ε δρυ γὴ τοῦ Κανταχουζηνοῦ
εἰς ῥωσσίαν. ---- Αρχηγία Αθανασίου Καρπενησιώτου. ---- Μάχη Σκου-
λενίου. --- Ἡ τύχη τοῦ Σέρθου στρατηγοῦ Βλάδεν. ---- Σύγκριτις Άθα-
φασίου Καρπενησιώτου κάὶ Αθανασίου Διάκου. --- Ολύμπιος «καὶ Φαρ-
μάχης ἐν Βράντσα. ---- Συμήλοχαὶ διάφοροι, ---- Παράδοσις Διαμαντῆ
Σαρδάρο». --- Διάλωσις τῶν ἐν ταῖς μοναῖς Ανηνώσης,. Σλαταίνης: καὶ
Τισμάνης ἀποσπασμάτων. --- Συμπλοκὴ τοῦ Αρχιμανδρίτου ΄ Σέρθου ἐν
Κόλτοι. ---- Σφαγαί. ---- Δολοφονία τοῦ Σάθθα ἐν Βουχρυρεστίῳ. ----Πο-
λιορχία κατὰ Αθανασίου Πίπη. Χειμαθῥιώτου.--- Κρίσεις περὶ Σάθδα.---
ὁ ὀλύμπιος ἐν τῇ μονῇ Σέχου, ---- Ἠπίσχοπος ῥώμανου, --ᾱ- Μάχη Σέ-
κου. ---- Παράδοσις Φαρμάκη. ---Χαβαχτὴρ ἀὐτοῦ. ---- Τὸ ἡρωϊκὸν τέ-
λος τοῦ ὀλυμπίου, :

ΚΕΦΑΛΛΙΟΝ {.

Τακτική τῆς αὐστριακῆς κυθερνήσεως. ---- Παθήματα τοῦ Ἑψηλάντου

ἐν τῇ φυλαχῇ, --- Δήμευσις τῶν ἐγγείων εἰσοδημάτων Αλεξάνδρου καὶ
Δημητρίου Ἰψηλαντῶν. -- Ἄρνησις Ἰψηλάντου πρὸς δραπέτευσιν, ----
Αἴτης ις αὐτοῦ πρὸς τὸν αὐτοκράτορα ἀλέ έξανδρον. -- Μετάβεσις ἐκ τοῦ
δεσµωτηρίου. ---Αἴτησις πρὸς τὸ ὑπουργεῖον «τῆς Βιέννης, καὶ ἀπάντη-
ἴδις ἀρνητική, ---- Αποστολὴ Εμ. Ξάνθου, ---- Μετάθεσις τοῦ ἠψηλάντου
εἰς Θειρεσιούπολυ. --- ᾗ ἐπικίνδυνος ὑγεία αὐτοῦ. ---- Αἴτησις πρὸς τὸν ᾿
ἀὐτοχράτορα Νιχόλκο". ---- Άθγησις τῶν ἐκ Βιέννης δοθεισῶν, διατα-
γῶγ. ---- Παράπονα Ἰψπηλάντου. --- Ἰετάθεσις ᾽αὐτοῦ εἰς Βιέννην. ---- ἷ-
κεσία δευτέρα πρὸς τὸν αὐτοχράτορα Νιχόλαον, Ἡ ἡ-- τελευταία σπου-
δαιοτά τη ὁμολογία τοῦ ἠψηλάντου, --- Θάνατος αὐτοῦ. ---τ Αἴ τησις τῆς
 ΤΟΥ ΤΟΝΟΥ Ἡ: λήν
μηερὸς Ελισσάβετ ὑπὲρ τῶν υἱῶν Γεωργίου καὶ Νικολάου; καὶ. ἄρνησις
τοῦ ὐτοκράτορος τῆς Αὐστρίας. --τ Παρατηρήσεις. περὶ τῆς αὐστριακῖς
κυβερνήσεως, --- Κρίσεις περὶ ἀλε ξάνδρου Ἰψηλάντου. .

.. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΑΛ’.

Τὰ προκατᾶρκτιὰ τοῦ νεωτέρου πολέμου τοῦ Σουλίου ἀπὸ τοῦ τέ-

λους τοῦ 1920 µέχρι τῆς κατὰ τὴν 18 ἀποιλίου μάχης τῆς Βογόρ-
τσας καὶ τῆς ἐν τῇ Ἑλυκῇ συνθήκης τῶν 27 μαίου 18521.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ΄ ΕΓΓΡΑΦΑ.

Περὶ τῆς χαταγωγῆς τῶν {ψηλαντῶν . : . δε κε κο κ 2600

Χρονολογία τῶν Ἑλλήνων ἡγεμόνων « ὁ » τ . -: 261
Εὐεργεσίαι ποῦ ἠγεμόνος Α. Ἰψηλάντου . ὁ » «ο ο 3
Έπαρξις τοῦ περὶ ἀνεξαρτησίας σχεδίου τούτου... - «. «5
Δἱ περὶ Δ. Ἰψπλάντου ἀναμνήσεις « «νε. ο ο Σ)
Περὶ τοῦ νεκροῦ αὐτοῦ. . 9» «τσ. 202
Οἱ περὶ αὐτοῦ ἱστορικὶ . ἑ » «εν ο» ο ο τη 5
ὕγγραφον τοῦ. Διευθυντηρίου τῆς Γαλλίως .. ο: «5»
Απόσπασμα ἐχθέσεως τοῦ κόμητος Μαρχώφ ... » ὁὐ - 363
Ἐπιστοχὴ Κ. Ὦψηλάντου πρὸς Ἰαμάαν . » ἑ ὁ 203
Βγγραφὺν τοῦ Ταμάρα, πρὺς Κ. Ἰφηλάντην . ὁ κ ο 3
Απόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ Κνοθελαδόρφρ πρὸς Κ. Τψηλάντην . 3605
Απάντησις ποῦ ὑπουργοῦ τῆς ψωσσίας » ὃὸ ὃ ο ο» ο ὃ

οσο Ν » Ὁ » » » δ. - ” 19
» 3

«κ ο ν ο ΤΟ ὃ. }Σ ΣΣ ἅ
Ὀγγριφν
Εγγραφὰ Ρος ο ὁ ὁ ὁ ὃ 5. ο 206
Έγγραφο ἐ ἐχ.ν παρουπόχεως πρὸς τὸν Βουλκονώφ”' . . . 205
πο νο» ὃ }ὃ}: Κ. ἠψηλάνν - - --
ν΄ ην} ὁ ὁ » ο» » ὃν ο ο» ο 310
5 3 "τοῦ ὑπουργοῦ τῆς Πρωσίας ὁ ὃν. - ν 211
» ». τῶν ἀρχηγῶν έρθων » δω εν ο ο
». ποῦ ὑπουργοῦ τῆς: ῥωσσίᾶς πρὸς τὸν [ταλίόχην ων 215
Απόσπάσματα΄ ἐπωτολῶν ἐκ Προώσσίας πρὺς τὸν Ἐ. Τψηλάντην - 215
,
γ
 13’ ΠΕΡΙΡΚΟΜΕΝΑ
. : . .- . . . ο δουν , ,

ἔγγραφον τοῦ ὑπουργοῦ τῆς Ῥωπσιας » » }δ

ου ο ο 276
» Ὁ»Ὁ. ὁὸ } ο ὃν ὃὁὸ δ Ὁὃὃ ὁὃὸ Σδ ο 279
Διακήρυξις τοῦ αὐτοχράτορος Αλεξάνδρου 280
Απόσπασμα διακοινώσεως τοῦ ζ. Ἰψηλάντου . 25δἱ
ἠπιστολὴ τοῦ ἀρχιεπισχόπου Βελιγραδίου: . . 252
Κατάλογος τῶν Σερθικῶν στρατευμάτων « 3 255
Επιστολὴ τῶν Ῥογιάρδων Μολδαυΐας ο ον 257
Κατακάζης καὶ Περσιάνης ο ο ρο ρ ὃ της 258
Α. Τψηλάντης καὶ Μ. ὁβώφ ος ας νο ον ο ον
Προκήρνξις Α. Τψηλάντου πρὸς τοὺς Μολδαυούς . «. 269
Ῥφραγὶς Ἰψηλάντου « «ο ο ὁ ο ο”
ΣΤ. Κ. Τυπάλδος, συντᾶκτης τοῦ κηρύγματος τῆς .:
24 φεθροναρίου 1821 ν ντ ο το) »

Κατήγοροι Ἰψηλάντον ..ἀἑ. ’ .”- 2320

Προκήρυξι, πρὸς τοὺς ἐν ΜΜολδανοξλαχίᾳ ἔχληνας.
Οἱ περὶ τὸ ἰσμαήλιαν Βούλγαροι . » - κ. 901
Τψηλάντης περὶ τῆς συλλήψεως τοῦ Αριστείδου .”.” 202
"λόγος Τ. Καντακουζ ηνοῦ ἀξιομνημόνευτος ον ἵφτις
ᾠσαύτ τως Τψηλάντου ο - - --ῦ---- 293
Έγγραφον Τψηλάντου πρὸς τὸν μητρσαολίετν
-. Οὐγγροθλαχίας ο ο...

. Όρχος τοῦ ἱερολοχέτου -- ----ᾱ-ι 994

᾿ Διορισμὸς
Π. Ἠπίτου ΄. ο « ο ο νετ 9 ο 205
Συστατυιὸν περὶ αὐτοῦ πρὸς τοὺς φιλέλληνας»... .δ
» » » »ὃ ὃὁ » ὸ»ὁ Ομογνεςι ο» το 206
-Βὐεργετικαὶ πράξ,ξεις πίτου . ν ο ο » « »- χι
Ἱροχήρωξις πρὸς τοὺς ἄρχοντας κλπ. Βουκουρεστίου . κ

Γενιχαὶ διατάξεις Θ. Ἠλαδιμηρέσκον: «-:..: «τς». 9

Σουλτάνος καὶ Κωνσταντινούπολις .. . « ν.« ν 3802
“Αραπέται ἐκΚωνσταντινουπόλεως . . «Ἐν ν »

᾿άττι σερὶφ πρὸς τὸν Αλῆν Βενδελῆν « «»- «308

» ο ὃὁ Ὁὸ ᾿Ἠλχάδσχ Σαλὶχ.: ο... 807
Φερμάνιον περὶ Μολδανίας καὶ Ἠλαχίας., .... .....- 3086
Ἀψσσα, τῶν Τούρχον κατὰ τῶν Χριστνῶν ον 1 μας
809
 ΤΟΥ Τ0ΝΘΣ 8’,
3 / ,
πμ... ὴ κ. - . .» . -.
κος οφοριµος . 9 . »
-ὖνο

. «τετ η 3 κ τό
Πατριαρχικὴ ἑἐγχύχλιος
Τράµµα σνοδικὸν πρὸς τηὺς μητροπόλίτας
: Μολδαυΐας χαὶ Βλαχίας ενς ο

ὁ κατὰ Τούρχους ἀποττὸλ, ἔτεερλὶ καὶ λευτέρ « -

Ἡ τύχη τῶν θλιοµένων «» ερ ανελ Μ.ϱ1.. ε τον
κ κο κοκ ες δν / ”
ὀ μητροπολίτης Εὐγένιος,
Κατάστασις τῶν δραπετευόντων υ----ὺ--
Γεώργιος καὶ Αντώνιος Μανρομ ιχάλαι ----- ο
Προκήρυξις Ἰψηλάντου πρὸς, ποὺς κατοίκους,
Ῥουχονρεστου. «ο ἡς ο.
ε ὃν ὁ
Τψηλάντην ..
Διακοίνωσις Καποδιστρίου πρὸς
πρὸς τοὺς Τοποτηρητὰς Σ5, Καλλιβάχου .
Έγγραφον
Φερμάνιον πρὸς τὸν Καϊμαχάμην Βουκουρεστίου «λα.
ῬΜολδαυϊκὴ ἑταιρία ----Ἂ-,- . . -

Νόμοι Στρατιωτκοὸὶ «νο ο ο το στ

Αιαταγαὶ πρὸς Δούμαν -. ντ ο ο σ"
«Απολογία Ν. Σκούφου νο ο «ο
ἁρλιώτης περὶ Καποδισερίου νο ο ο
ο
Αναφορὰ, Μολδανῶν πρὸς τὸν Μέγαν Βεζύρην
Στάνα ὀλυμπίο . ο -ῖ'-.- ου.
τὴν αὐτοκράτειραν
Αναφορὰ. Ἰλλισσάρετ. ἠψηλάντου πρὸς
ον ὃν ὁ ὁ ο» ὁ 3
τῆς. Λἀστρίας.
: ἁπάντησις τῆς αὐτοχρατείρας. » νο.
; Μελωνειμονία Ἱλιοσάθετ ... «. « » ----
. ν « «ο 5.
Παρατηρήσεις περὶ Αρλιώτου
:Ἠράμμα λασσάνου πρὸς Ἠλισσάβετ . «. κ.
(Ῥλαχαέρος περὶ Ίψηλάντου « ο ο ο ο ο

“Περὶ Σουλίου, ντ. ο ο ο ο ο τν

“Φουλα Α ο ο
» ὁ ῶτ
» « ὁκι αιο στ
περὶ παραδόσεως τῆς Κιάφας ο -ῃ-ῇ-ῇῃὴαἊ.
{
ὁδη[ίαι ἀψηλάντου περὶ δρυλίου. ν » - -
“Ἱπσράμμα Σουλιωτῶν πρὸς ἰσμαὴλ πασσᾶν . ο.

| . Πεῤῥαιθοῦ πρὸς Αλῆν πασσᾶν «-

λα πασσᾶς περὶ 1. Ἡλασσοπούλου . 3.”
λά΄ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Συνθήκη Μαργαριτίου «καὶ Σουλίου . εν ο ὃῦν
Ἐράμμα τῶν Τσάμιδων τοῦ.Νμργαριτίου ἀῑβὸς πὸν ῥωσ-
σικὸν πρόξενον Βενάκην : νο ο» » -. , ὃρ

ΠΑΡΑΡΤΗΝΜΑ ',
ἡμεβολόγιαν᾿ τῶν κατὰ τῶν, Βλαχία - ελεος ος 356
Περιγραφὴ τῶν μαχῶν Γαλαζίου καὶ Σκουχενίου ὑπὸ 1.. ου : 302
ᾠσαύτως τῶν τοῦ Γαλαζίου αλπς ὑπὸ ἀνώνύμου-'. . ς 3815
ᾠσαύτως τῆς τοῦ Σκουλενίου Ὦ » ου --υ-
ἡσαύτως τῆς τοῦ Σάῤθα᾽ χἀταστρδφῆς χἀὶ τῆς μάχαέ,
τοῦ Αθανασίου Χειμαβῥιώτου κο κ νο κ ὁ κ 40{
ἑπόμνημα πεβὶ τῆς. ἀρχῆς χο τοῦ τέλους: τῆς κατα... Ἱ”
. στροφῆς τοῦ Αλῆπατᾶ . . ν νο ὃς νε ἆθᾶ
 «ΑΡΚΙΝΥ ΙΣΡΙΚΟΥ
χει τησ

: ΕΛΛΗΝΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ.,

Ἡ ΚΗΡΥΕΙΣ
ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ κϊα! ΤΥΧΑΙ
“ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΟΥ.

ΚΕΦΑΛΛΙΟΝ ΗΡΩΤΟΝ,
4-

Καθόλου μὲν, μετὰ τὴν θείαν ἀντί ληψω, ὁὁ πατριωτισμὸς, τὸ πρὸέ

κὴν ἐλευθερίαν αἴσθημα καὶ ὁ βραχίων τῶν Ἑλλήνων, ἰδίως δὲ ὁ [ωάνν.
νης Καποδίστριας ἐν ῥωσοίφ, ὁ ἡγεμὼν Μιχαλλ. Σοῦτσος ἐν Μολ-
δαυΐᾳ, οἱ στρατιωτικοὶ Γεώργιος ὀλύμπιος καὶ Σάθδας Φωχιανὸς ἐν
Ἠλαχίᾳ, καὶ. οὐχ ἧττον ὁ Μιλόσχης ὀθρένοθιτς ἐν Σερξίᾳ, ὑπῆρχον
αἱ κυριώτεραι ἐλπίδες, ἐφ᾽ ὧν ἑστηρίχθη, ἀρχόμενος
ἆ τῆς ἐπαναστάσεως,
ὁ Αλέξανδρος Ἰψηλάντης, Αλλὰ τίς ἦτο ὁ ἀνὴρ, πρὸς ὃν ἐνεπιστεύθῃ
Ἡ ἑλλὰς τὴν τύχην ἑαυτῆς; ᾽ Τόνων υ μάλιστα διακεκριμένων ἐν τῷ; ὕλῳ
ἑλληνικῷ, γένει προσώπων, ἀπόγονος, καὶ τίνων αἰσθημάτων καὶ πράξεων
ἐθνικῶν κληρονόμος ἀκριθῆς ὡμολόγητη αὗτος;
Κατά τινα, ἀλλ’ ἀμφίθολον ἔτι, παράδοσιν, οἱ Τψηλάνται κατεῖχον
ἐπὶ τοῦ αἰῶνος 1ά. θέσιν ὑψηλὴν παρὰ τῇ αὐτοκρατορικῇ αὐλῇ τοῦ Βν-
ζαντίου, καὶ προσχεκολληµένοι τῇ τύχη τῶν. Κομνηνῶν, μετέβησαν
μετὰ τοῦ ἀλεξίου Κομινηνοῦ εἰς τὴν Τραπεζοῦντα κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ
αἰῶνος τν, Κατ ἄλλην ὅμως παράδοσυ, γενικῶς ὑπὸ τῶν ἱστορωιῶν
παραδεδεγµένην, κατάγονται οὗτοι ἐκ τῶν Τψάλων (ἡ Ἰφηλῶν)ι κώ:
µης τῆς Τραπεζοῦντος" ἡ δὲ ἱστορκὴ διασηµύτης ἀὐτῶν χρονολ ογεῖταν
Ί0ΜΟΣ. Β’, 1
Πα -
ΕΕ Ευ. . .. .....,

2 ΑΟΚΕΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ
ἀπὸ τῆς ἐποχῆς, καθὶ ἂν Ἡ Τραπεζοῦς ἐγένετο τὸ καταφύγιον καὶ ἡ ἕδμα
τῆς ὀρβοδόξου μοναρχίας μείὰ τὰ ἀπίσπεύσαντα, υσὴν πτῶσιν τοῦ βιζαν

τινοῦ κράτους δυστυχῆ ὀυμβάντα. Τῆς αὐλῆς σούπας τῆς Τραπεζοῦντος

πολλοὶ τῶν Τψηλαντῶν ἐν τοῖς, πρώτοις διετέλεσαν ἀξιώμασι κατὰ τοὺς
αἰῶνας πο καὶ ΙΑ’, κὀὶ διεκρίθησαν' ἐπὶ αλα τῶν στρατευμάτων.
Τοιοῦτος σημειοῦται αδίᾳως ὁὁ (Κωνσταντῖνος: φηλάντηρ ὁ-ἐπονομασθεὶς
πιφηλληδὲ. Ἄείας Ἀομέθηάς δύ πλλάκὁ ἀθεέρούατὺ οὗτος τὰς πρωσ-
θολὰς τῶν βαρ θθάρων Τούρκων, καὶ πρὸς ἀνταμοιθὴν τῶν μεγάλων
αὑτοῦ ὑπηρεσιῶν ἐενξτδ ᾿συγγενίκδξ” τοῦ) "ἐμμανονλ. τ, λαθὼν τὸν
αίτλον τοῦ Σεβαστοκάτορος (α).
Μετὰ Ἐν χαταστρὀφὴν τοῦ κρόσους αὐτοῦ οἱ ἀπόγονοι Ζοῦ Ἔιφ ρλλινοῦ
ἐξηκολούθησαν χατοικοῦντες ἐν τῇ Τραπεζοῦντι µέχρι τέλους τοῦ σἰῶνος
12 ἀπὸ τῆς ἐποχῆς' δὲ ταύτης ὁ ἁΑν ίοχως "φηλάνεης μετῴχησον εἰς
κ ονσπηνισον ὅτε καὶ ὁ ἀρχ ηγὸς ἄλλης διασήµηυ οἰκογενείας, ὁ
τίο χος Μουρούρης, τὸ αὐτὸ ἔπραξεν" ἀμφότεροι δὲ ᾠποδόμηραν πὰ-

Ἐν λάν1νν τὰς οἰχίας ἑαυτῶν ἐν τῇ Βυθίᾳ ({Κουρούτσες με) δυτικῇ

κώμη τοῦ Ἡοσπέρου, καὶ ἐπὶ πολῦν' ὀρόνον’ Ἡ-ἄγφυσα, εἰς τὰ ἀκεῖ ὦνο-
μάζετο ἐκ φοῦ ὀνόματος αὐτῶν ἐδὸς τῶν Αντιόχων:
Λε ὅλας τὰς καραδόσε εις ταύτας, ἐν µέρεί κεκαλυμμένᾶς ὑπὸ τοῦ
ἀκότους, οἳ Ἰθηχάνται δεικνύον τει ἀληθῶς ἔνδοξοι χατὰ τὸν ἀϊῶνα ΤΠ.
Άλλοι πολλοί ἀπέδῶχαν δμολογουμθνωφμεγάλας'τῆ πατρίδι ὑπηρεσίας'
ἀλλ’ "ὑπεράγω αὐτῶν διέκρὺε πάντοτε : τοὺέ Ἰψηλάντας Ἡ καβτερία,
δ ἧς διαδοχικῶς ἠγωνίζοντο, ὅπως φθάσὼσιω εἰς τὸν ἕνα καὶ µόνον,
ὃν εἴχον, σκοπὸν, τὴν ἀπελευθέρωσιν. τῆς Ἑλλάδος. Ταύτης αἱ ἀνάγκαι
καὶ αἱ ἐκιθυμίαν ἦσαν τὸ μόνον κνοῦν ἑλατήριον τ τῶν πβοσπαβειῶν αὖ:
φῶν ἐπέκενα τοῦ ἑνὺς αἰῶνοςς τσ ..
Τ]δς τοῦ Αντιό ου ὁ Ἰωάννης Ἑψηλάντης, τιμώμενος διὰ τὴν παι-
.
δεί» αὐτοῦ λα) θυγγραφεὺς ἱστορίας ἑλληνικῆς ἀπὸ τῆς πτώστως τοῦ
βυζαντινοῦ κράτους μέχα τοῦ 1700, πρῶτος. αυνέχαβε: τὸ σχέδιον,
ὅπως διὰ τῆς διοκητικ ης ἐνότλτος τῆς ἐκκλήσίας συγδέση μετὰ τοῦ
ἑλληνικοῦ" ἔθνους τοὺς Ἀλάβους, τοὺς περί τὸ πα τριαρχεῖον τοῦ ἰπεκίον
αι τῆς Ὄχριδος: Τῶν Σλάθων τούτων αἱ πολυάριθμοι ἐπαναστάσεις,
προκἀλούμείαι μὲν ἐκ τῆς ἀφορήτου τουρχικῆς τυρανυέως; ἐμφυχούμενει
δὲ ὠσεπιτοπλεῖατον ἐξώτερεκῶς, κἀθωμολόγουν τὴν 2άαιν, ἣν εἶχον πρὺς
Δ
Ενωδῦ ἑαυτῶν μετὸ, τοῦ γεομανικθῦ ἁράτους τῆς Αὐστρίας, Απ
τὴν Α
3
ης : εκάλιστα τῆς συγθήκης τοῦ Ποσταρηθιττίου ὑπετάγήσαν εἰς
σῖις ἐπογ
 ΜΕΡΟΝ:Β’ ΚΕΦΑΚΑΙΟΝ: . 3
ξοῦτο ἠκάνὸν. ἐκ «συμφώνου «πλῆθος, ἀποκοπὲν οὕτως ὡς κλάδος. ἐκ, τοῦ
χορμοῦ τῆς βυζαντινῖς αὐτοχβατορίας - καὶ ἀποζενωβὲν ἔκτοτε. πάσης
δυνατῆς σχέσεὼς μετὰ τῶν Ἑλλήνων ῑὰν τὸν. ἅπαντα ἴσώς αἰῶνα.....
οαΔυστυχῶς Ἡ τουρκωκὴν ἐδούσίᾳ, ἐξημβένη τότε ἐκ. σῶν. ἐπίσωχιῶν, δὲ
ἔλεδε τῷ 1196 καὶ 1137 ομιτὰ. τῷῃ. αὐτοκρατορικῶν, μικρὸν ἐβεῴρει
τὸ κακὀνητοῦτο «καὶ. μετ] αὐστηρόσητας. ὑπεββολι ικῆς διῆγε πρὰς τοὺς
Σέρθαυς, ὁ Ἰωάννης Ἰψηλάνεης ἐχβήσατο τότὲ ὕλῃ αὑτοῦ τῇ ἐπιῤῥοῇ;
δυμβοϊλαύσας τοῖς, Τρύρχοις, ἵνα. θεραλεχββαίν ἄλλοσι «δύότηµα. ἐπιεν-
κείας.λαὶ φιλανθρωτίας, πρὸς ποὺς. λαοὺς, ἐκείνρυς' ὥς μόνον. δὲ. μέσον
τοῦ ἀμετακινήτου αὐτῶν ἐκ τοῦ τόπου, «πβοέτείνε τὴν αγχώνεναω ταῦ
μερικοῦ πατρίαρχείου. τοῦ ἁπεκίου: Κὰὶ ὄχριδος ἐν, -5ῷ «Ύνηῷ σἳς. Κων-
τανσσονπόλεὼς, ποῖς, μὲν, «Τούρχοις παρουαιάζων τὸ πολετικὸν συμφέ:
βονν Διαχοπτοµένης οὕτω τῆς. ὁδοῦ τῆς, ξένης ῥᾳδιουργίας, ἐ ὑπὲρ τῆς ἡλ-
λάδος δὲ σχοπῶν σὺν διὰ τῆς ἐκκλησίας. ἑγότητα τῶν λαῶν τούτων;
ἐπιτηρουμένων ἀμέσως, παρ. ἡλλήνων: ἀρχιερέων:. Οἱ Τοῦρκοιὅμως, καὶ
ἀπερίσκεπτοί καὶ ὑπὺ τὸ κράτος ἔτι διατελοῦν τες διαβέσεων. οβιαίων;
ἐπτοήθησαν ἐκ τῆς γλυκύτητος τῶν προτάσεων αὐτῶν, ἐγόμισαν παρα”
δόξως, ὅτι ἀνεκάλυψαν; ὑποθφλήν: πινᾳ τοῦ. αὐσοχράτορος, Τι μονο καὶ,
τὸ πάραδοξότερον, Νλανάτωνν τὸν Ἀφηλάντην ὥς γερμανίζοντα δᾳθεν
παὶ ἐπίβουλογ-σάμθονλον) -ἐἐν ᾧ ὑπῆρχεν. ὅλον. πὸ ἐναντίον διὰ ῥόνης τῆς
διαφορᾶς,ὅτι μετὰ τοῦ. τονρεικοῦ συμφέροντος μιᾶς, Δεδρμέδης ἐποχῆς
ἐπεδίωκεν οὗτος καὶ ͵ τὸ: οἴό Ελλάδας χρτάα,τὸ παρὸν καὶ «σὺ μέλλον:
Την αὐτὴν τῆς πεφαλικῆς Φοτεχέσέώς: ᾿ἡμέραν. ἀνάφε ερόµε γος ἐπὶ τοῦ πμ -
χεμκένου-”πρὸς σὴν ἐνετικὴν' δηµοκρατίαν ὁο. ἐν ἹΚκωγσταντιωουπόλει ἀντι-
πρόσωπος ταύτης, μεγάλους: ἀπόδιδεν. ἐπαίνους. εἰς τὴν ἡψίνοιαν καὶ τὴν
ἱκανότητα ττοῦ-σφαγέντος. αὐτοῦ Διασήμου. Ἰἑλλκαβνι.- «τς, ο.
-: Οὐδεμίαν ἐφσεῦθεν -πρράπαάίαν. εὑρόντες, οὕτε ἐχδίαρνἔςξέν. ἑᾷ- µέλ:
λουτε, «οἳ Σλάβοι ὑπέχυψαν. «ὑπὸ τὰς ἐπιμόνους εἰσηγήσεις καὶ ὑπενὲρ-
Ὑείαξ πὸῦ |:αὐτθκράτορος, Καρόλου σ. καὶ μέγας ἐκ. τούτων ἀρμὸς
᾽μετηνάστεύσεν εἰς τὰ κράτη αὐτοῦ μετὰ ποῦ πατριάρχοσ-. Αρ; ενίου
Ἰωαννόθετς, - Οἵ καλοὶ. Τοῦρκοι, καθὼς ἐπὶ τῆς. πβοτέρας- ἐν τρίακοντα-
Ἀτσχιλέων οἰκογενειῶν αλαβικῆς μέτωναστεύσεως᾽ τοῦ 1090, οὕτω καὶ
ἐπὶ. τῆς παρούσης - αἀγρὸν ἠγόρασαν». ΕΛλλ᾽ ὅμως, καὶ ἂν ὁ Ἰωάννης
Σψηλάντης ἐσφάγη σχληρῶς;Ἡ ἰδέα τούτου ἤρξατο εὐτοχῶς πραγμα”
τοποιὐμένη μετ] οὗ πολὺ, ἑπτὰ δὲ σλαθικαὶ ἐπιτκοπαὶ Ἑνώθησαν' οἴκιᾶ
δεν ὑπὸ τὸ οἴκουμενεκὸν πατριαρχεῖον. Απὸ τῆς ἐποχῆς ιό ἓδρύ-
΄ 1
Πα ΕΕ Ευ. - . . . .....,

ἁ Ἰαὐ ΚΗΠΟΥ ἸττόρικΟ

θησαν πολωόρθμα σλολεῖα΄ Ἀροωρίαμένὰ, νά, ἀξελληνίσῶσε οὖν ἀνάτοχὴν
ἄπασαν πρὸς τὸν΄ σχοπὸν δὲ αὐτὸν εργα" σαν "δις ποχλαῦ” ζήλου
ἄλλοι τε καὶ οἱ Σοῦτσοί κ οἱ Φφηλάθταύκ καὶ οἱἑΝουροῦζαι. ---
ὁ Αθανάσιος” ψηλά, ἀδέχφὺς ποῦ ζώάννδό, τδιάύΗΝ “ἓν Κων-
ὀτανενουπχεν ἔχάτρε ον ὑπόληφίν, οἵξ- Ἐδήλου τονἑοῦ δίά νι ηγέν
βουνών ' τῆς ΜολδανΊας κατὰ' τὸ Ἴή58ὴ καὶ ἐπὶ εοῦ σόσκτάνδύ Μουδλάφᾶ
αλλ ὁὁ Σκαρλάτος κά, τότε μέγαν δερώΜὲυς ὅπως ἁλομαχρόνα
πὸῦ σταδίου ἕνα, ἀνταγωνιότὴν' ὁεδιδδτόν, ἐδέτυχὲ παρὰ οὲ οδυραϊλς
ἐξουσίας᾽ διάϊαγμὰ διάλαμδάνον” ἓδν ἐν τα γέμονείαις δὐριόμὸν ρό»
νῶν τῶν λατεχόντῶν᾽ παν δν ή με ἀλδὺ δεεμωνέάε. μὰ Ἀανὼν ὃκα
βότε Ἐθεώρήθη καὶ ἐφηήῤμόσδη Σὺ διάταγμα οῦτὸ (α. Ον ο
Ὅπαϊῖς αὐτοῦ, ὃ Ἰωάννης Ῥφψηλάντης ἐδοξάσθη ἐδίε ος, μέγός' γενόμενος
δομηνος, διότι ἔκλεισε τὴν πρώτην συνθήκην τᾶς Πρωσσίας μετά: τή
Τωρχίας. Φριδερίκος ὁ ὁ ῥέγας, πὀλεμων τῷ 155’ βέλὰ 'τόθ: Νερμά/οῦ
αὑτολράτοβὂς” κὰὶ τῆς Γαλλίας, ἔπεμψε” κρύφᾶ εἲς πὴν Κωνσταντνού:
ποχν ἀράκἑδρά᾽ Ἄὸν Ρεξ; Ἰνὰ ᾽πβοτεδνῃ «ῇ, Τουρκίᾳ θυνθήκην συμμα-
χίας- ὁ Ρεξίν ἀνάχαλυφθεὶς ολλνεδιώχφη δλδ αἲς πύλης ροτοοπῇ τῶν
ἄλλων πβέσθεων, φαὶ τῆς σωτηρίὰς ᾽αὑτόδ ἔτύχεν: ἐν τῇ” προστασίᾳ τοῦ
Ἰωδήνου Τφηλᾶντου, δι ᾽αὐέοῦ- τροφύλὰ χ9θὲ καὶ δραπετεύσας. «Ἀλλὰ,
ἁπίτοι -ἀπόνχος 'ούτόυ, ὁ ΤφηλΑΡής διεκρῶγματεύματο! ἐπιτηδείος
εὖν, περὶ ᾗκ ὁ χόγού, σον, 93. Φεζιωἁλόνἐχθὼν ὑκέγραψε μόνον,
Τότέ :ὁ βασιλεὺς: τῆς Πρώσαίας γῤοψε «ῷ' Ἰψηλάνσῃ τἐπιστολὴν λέαν
εὐχαροτήριον καὶ κδλάκενεικὴν. δή Αν ἐν τῇ περιστάσει ἐχείνῃ ἔλαθε
«άρ᾽ αὐτοῦ 'ἰδιζουφάν. ὑπθρεσίανιπί-δὲ ἐφρόνει ὁ' Ἰωάννης: Ἰψηλάνσης
συντελῶν, ἵνα ἀνοιχθῇἡν ὁδὸς, τῶν μεσὰ τῆς ἀναχολῆς "σχέσεων εἰς. τὴν
᾿ ἀντιπροσωπεύουσαν ἐν. τῇ- Γευμανίᾳ τὸ στοιχεῖον. πῶν
δύναμιν, τὴν
µαρτυροµένων; Οὐδὲν ἄλλο χυρίως ἡ τὴν ὠφέλειαν τῆς Ἑλλάδος: δὰ
τῆς ἀποδιδομένης τὸ Πρωσσίᾳ ὑπηρεσίας. Οὐ. μόνον δὲ. τοῦτο, ͵ ἀλλὰ
καὶ τὸ σχέδἰον τοῦ αφαγέντος, θείου αὑτοῦ ἑωάννου περὶ (πολλοῦ ποιού-
Ψενος, Κατώρθωσεν, ἕνα ἀποφασίαῃ ἐπὶ σέλουὲἩ κύλ; καὶ, διὰ φοῦ. ἀπι-
σηµοτέρου τρόπου ὁρίση τὴν ἔνωσιν ὅλων. τῶν ἐν .τῷ κράτει χριστιανι-
κῶν φυλῶν ὑπὸ µόνην τὴν δικαιοδοσίαν. τοῦ οἰχουμενικοῦ πατριάρχον.
Ἀυνεργὸν, ἐπίσης πρόθυµὀν καὶ ἱκανὸν, ἔλαθε τότε ὁ ζωάννης τὸν περ
νυαον πατβιάρχην Ψαμουήλ, '. Ὁυ-
-΄ Δύο οὕτω μεγάλα κατωρθώθησ αν ἔργα ἐπὶ τῆς’ ἐποχῆς ἐκείνης. τὸ
πρῶτον; ὅτι ὦ Τουοκία ἄρξατο ὑποθαλλομένη εἰς συμμαγίας, δι ὧν αἱ
 ΜΕΡΟΣ Β. ΚΕΦΛΛΑΙΟΝ, ἀ. ὅ
μὲν ζέναι ἐπιῤῥοσὰ, εἰσεχώρονη: ἐθτὸς τῶν χόλπων αὐτῆς, ζητοῦσα, καὶ
παρὰ μόνρις, τοῖς, Ἀλλησνν. Ερύσκουσαι, ὑποστήριξιν,, οἱ δ Ελληνες ἆἀναγ-
χαιότεροι τῇ μρκῇ,ε ἐξουσίᾳ, καὶ ἐγταυτῷ Ὑνωστότεροι παρὰ τῇ κὺὐ-
ρόμο ἔεβσταντο: τὸ δεύτερον, ὅ ὅτι τὰ ἀρόδξα γη. Ἀνοβντὸ σόξ
ἑνὸς. μόνου. κέντρου, Ἡ δὲ ἑκκλησιασεικὴ αὕτη ἑνότης τὸ προγούμενον
γ τῆς, Ἀνρίάτησος, «τῆς, μιᾶς. Ἑλληνικῦς δέμο καὶ τὸ μόνον μέσον, τῆς
ἀνρμεώσεως, τῶγ. δεσμῶν, τῆς θε, πολιτικῆς, καταστάσεως, ἐν τῷ μέλ-
Ἄουσι.. ές ἄρα. δαίµων καν
αχὸς εἰσήγαγεν ἐ ἐπὶ «τῶν τελευταίω» ήδη, χβό-
νῶν τὸ, λεγάµεναν. Ῥοιλγαραῥι ζήτημα, .. Βεῤαία, ἀλλὰ µαταία ὃ δυστη»
χῶς, ἐπελεύρεται . πολιτὰ, μβτάνᾳ τῶν ὠλφῶν. καὶ ὁμοϊοπαθῶν
Βρυλγάρων, ἐὰν, ὃ μὴ χθατρ;, ὑτ ὑπερισχύση» ποτὲ Ἡ εἰσδάσασα. ἐν τῇ
διωνοίᾳ. Φινῶμ. ἁπάτῃ τοῦ διοικητικοῦ. ἀποχωρισμοῦ τῆς ἐκκλησίας, εἰς
ἂν ἀνήκουσιν.
οὐ ἀπὸ τοῦ.1709. πεγταετΆς, ὡς, δμρῴοας μέχρι τοῦ στα, πόλεμος
προώριαται». ἵνα ἐγκαβιῤούσῃ. γέαν. πβοσέτι͵) κατάστασιν. πραγμάτων, --
κι ἀλέξανδρος ἀψηλάντας, παῖς τοῦ Ἰωάννου τούτου καὶ τῆς Σµα-
ῥάγδης Μαμμωνᾶ, ἐκ παλαιᾶς., πελοπουνησιακῆς, οοἰκογενείας. καταγο-
μένης.(α),- οδιοκρίθη εἷς τῶν. ἐδρχωτέρων, τῆς ἐποχῆς ἀνδρῶν ἐπί τε νο”
µοσύνη,παιδείᾳ καὶ ἐθνικῇ.. ἐνεργεία. Τὴν. μεγάλην διευθύνων διερμη-
νοίαν τῆς. Πύλης καὶ μεγάλα δυνάμενος, διἧς ἀπήλαυεν ἐξαιέτου
εὐνοίας τοῦ. σουλτάνου. ἀπδαὺλ «Χαμὶτ ἀ, ἐπέτυχε τὴν ἀνάκλησιν τῆς
περὶ γενκῆςσφαγῆς τῶν Ελλήνων, διωταγΏς, ἐκδοθείσης ἆἀμέσως, καθ ἂν
ἐγνώσθη΄ στὸ μὴν: ἑνοΚωυστανοινουπόλει ἡ Μι, συνδραμῇ τῆς ῥωρσίας γη:
θεῖσα ἐπανάστασις τῆς Πελοποννήσου. Οὐσιῶδες δὲ μέρας. λαθὼν ἐν τῇ
διαπρωγµαθεύσει τῆς συνθήκης τοῦ Καϊναρταικίου, δεχάραξε τὴν ἀρχὴν
ἐνολδά νέας -Διὰ τὰς Ἠγεμονείας Μολδανίας-καὶ. Βλαχίας... .. -
'Ἡ βωσσίὰ, ἐθαρμόζουσω. «τὴν πολῤικὴν, Αν ἠκαλόύθησεν ἔχτοσε ἐπὶ
λῶν- δύο: αὐτῶν. ἐπαρχιῶν, ῥκολάκεύσε: τὰς ἐλπίδας καὶ τὰς περὶ τῶν
ἐρχαίων πβονοµέων ἀπαιτήσεις τούτων. Τῇ ὑποχινήσει δὲ τῆς ἰδίας συν--
ελθόντες ἐν συνελεύσει οἱ Βλάχοι ἐξελέξαντο :Ἠγεμόνα ἑαυτῶν τὸν βο:
Ὑιάβδον Ἡρουσκοθάνον, καὶ ἀπέστειλακ εἰς Κωνσταντινούπολιν αἰτοῦντες
τὴν ἐπικύρωσιν τῆς ἐκλογῆς παρὰ. τῆς πύλης. ἀλλ’ ἅμα μαθόντες διορι-
σθέντα τὸν Αλέξανδρον Τψπλάντην, ἐκεῖνον. δηλονότι, ὃς διεπραγματεύθη
ἐν τῇ συνθήκη τοῦ Καϊναρτσικίου τόσῳ εὐνοϊκοὺς ὑπὲρ τῶν Ἠγεμονειῶν
ὄρους, ἀνεκαλέσαντο τοὺς ἀπεσταλμένους, καὶ δι ἀναφορᾶς κοινῆς Ἠὺ-
ΨἼβησαν ποὺς τἍν τουρκική» ἐξουσίαν, ἵνα ἔγωσιυ Ἠγεμήνα τοῦτου.
 βὶ ἀΟΚΊΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟ’
πρὶν } ὅμὼς δε:εχθῖ τᾶν Ἠγεμονείου, ὁὁ Αλέδαλδῥος ψηλάντης ἠθέλησε
καὶ ἐγγόπον ἐνά, ὅπως Καρποφορήσωσυ αἱ προσκάθεια; αὐτοῦ: κατὰ
σὰς δικαίας προσδοχίας Ἔῶν λαῶν; ὧν ἀνελάμθανε τὴν διοίκησιν καὶ
τὴν τύχαν' Χατώββωσε᾽ δὲ λαξὼν. αρ τοῦ σουλτάνου δόγμα | Ἱερὸν
(κάτι σερὶφ)͵, δύ δὖ χαθιεροῦντο τὰτ ἀρ χα Ἀβονόμια: τῆς΄ Βλαχίας. καὶ
ἐτακτοποίοῦντο "λεπτομερέθεα τα τὰ ζητήματα, ; ἅπερ ἐξησφάλίζον' τὴν
πραγμάτωῶν "εὐημερίαν καὶ πρόσδον" ταύτης συνεκᾶς δὲἡ πύλη”παρε-
χώρει αὐτῷ πλήρη διοικητύκὴν ἐλευθερίαν Χχαὶ ὀοφάλειαν;' πράγματά
ἄλλως τόοῷ, ᾿ἐναντίά καὶ εἰξ τὰς Ἔξεικ- χάϊ᾽ εἰς πὴν τῶλτικὴν τῶν 'Τούο-
κων, χαὶ οὐδὲν πφοἠγούμενον ’ ὅμοιόν ἔἔχόντα, Τὸ σουχτανικὸν' τοῦτο
δόγμα τοῦ 1774 ὑπῆρξεν Ἡ βάσὶς ὅλων τῶν διαπραγµατεύάεων καὶ
ὅλων τῶν μετὰ τῶν χριστιανιιῶν δυνάµεων καὶ τῆς Ῥουρκέκς᾽ παλ»:
ρῶν συμφωνιῶν δι’ αὐτὸν τὸν τόπον. -- Ἐν ση πα η
οὐ μόνον δὲ ἐπὶ ταῖς παραχωρήσεσι τάύγαις κάλ αῖα εὐνοξλαῖςί δια-
Μέσέσι : τῶν Βλάχών, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῇ συμπράξει ξένης δυνάμεως σαη:
ιζόμείος, ἁ Ἀλέξώνδρος | ᾿Ἐφηλάντης δυνατὴν οῖδεισὴν' Εν Ῥλαχίᾳ πο
κατάτασίν στερεᾶ τινος Ῥάσεως πραγμάτων, αὐτὴν (σφὐλοδσής "τὴν
ταχυτέραν ἀναγέννήσυ τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθναυς.᾽ Πρὸς τὸ ἡ ον δὲ
τοῦτο κατάλληλα ἐἰἐσκέ η τρία: τὰ ἀκθλουθα μέσα) Ὁ Ελ τον τ τ 1 δε

μένου ) διὰ τῆς πατρικῆς λων μρτωον δὰ : ο] ἐν θασμοῦαπρὸς τοὺς γόµους

καὶ διὰ τῆς Ἰθυκῆς καὶ ὑλικῆς εὔημερίας, παράδειγµα ζωηρὸν᾽ καὶ ἁῤμός
διον, ἵνα παροτρύνή τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ἐλευθερίας ᾿ κὶ ἑνεξάρτησίαὸ
μεν τῶν λάῶν, τῶν ὑοτέταγμένων τῃ Τδυρκίᾳ: “ἀπ.
Δεύτερον, τὸν σχηματισμὸν τοῦ Ἀράτοή “ἀὐνου"εἰς ἑστέαν φώτῶν,
ὅπως ἀναλάμψωσι ᾿ μετὰ της, ἐπιοτήμής αἲ- ἰδέα) τῆς ἀδελρότητὸς καὶ
τοῦ πατριωτισμοῦ ἐφ᾽ 'δχης τῆς Ελλάδος: καὶ
Τρέξον, τὴν ὁρ γάνὼσιν σὲρατιωτικῆς δυνάµεωε προωρίσµένιό ἵνα δ6
μόνον ὑπερασπίσᾳ τὸν ηγεμόνα χάχὰ᾿ πάσης: ἐπιχειρήδεως τὸν Τούρκων,
ἀλλὰ χαὶ ἀργότερον στηρίξη᾽ τὴν πραγμὰξοπίοέησιν' πκοπῶν γενοθονέρῶν,
| 1δοὺ ἐἐν λεπτοµερείᾳ τυὶ Ἡ ὁδὸς, ἂν ἐδάδισὲν ὃ νηρ οὗτος δυμφό-
νως πρὸς την μεγάλην ἰδέαν,ἣν προέβετο. .
πρὸ πάντων ἐφρόντισε περὶ τῆς τακτοπὀιήσεωξ τῶνὧν φόρών διὰ αβόλου
ὕλως δικαίου’ καὶ, ἵνα μὴ ἐπιθαρύνῃ τὸν τόπὸν, πολλὰ ῥᾶλιστα Ῥαθόντα
ἐκ τοῦ τελευταίου πολέμὀὺ, διὰ τῆς πλήρόμπἃς τοῦ. φόρου, ὃν ἡ πύλη
λάμβανε» ὑπὸ τὸ ὄνημη, «ὐδάκαδ, προκατέβαλε διετῃ ταύτην ἐκ τῶν
 ΜΕΡΟΣΙ Β. ΚΕΦΚΔΑΙΟΝ Α, .,
ἰδίων «αὐτοῦ ρημάτων. Συνεπῶς. δὲ, ἵνα ἐπφρχῇ-ταῖς δημοσίαιςἃδαπά -
ναςς διὰ, σὴν-- μεγάλην. τῶν φόρων. ἑλάσσωσν, εμβτεῤῥύθμιφεν, ἐπὶ τὸ
ἁπλούστερον καὶ οἰκονομικώτερον ἄλην.. τὴν Δίκησυ,.- ο...
ομᾶ ὤγι «Φβολογιῶν Ἡ ἁλάττωσις πρῶτον. ἀποφέλεσμα. ἔσχε τὴν. .
ῥυνσιν τῆς γεωργίας, ἀναλαθόντων, τῶν. πεδίων ἀκμαίαν. . ὅλως ὃὄψεν.
Κωφικαὶ ἐβέχεια. ἀι
τῶν: δεκακιαχιλίω», ἀφήσαντες πβότερον τὸ ἄροτρον
ἐξ. ἀγάγκης καὶ εἰς λῃστρικάς ἐν τοῖς, ἄρεσν συμμοβίας αβαπέντες, ἐπα-
νΏλθον- πρόθυμοι εἰς τὸν «τακτικὸν καὶ . ργατυὸν. βίον, µόνον ὑπὸ τὸ
κράτος τῶν όµως, δονάµονον τὴν παραγωγὴν τῆς εὐζωΐας. Αὐταὶ
οὗτιως αἲ χεῖρες, αἱμαστίζουσει πρὸ. ὀλέγου τὸν τόπον, «αμνετεινον. εἰς

τὴν αὔξοιν τῆς. εὐήμερίας, ταύτοῦ ἕνεκο, τῶν.με εταβολῶν. τοῦ Φἰκονομη”
κοῦ: συσρήµατοξ»" ρε εατος
Ἔθφ᾽ ὅσον ὃ᾽ ηὔζανεν ὁ πληῦτος τοῦ ἐδάφους, ἐ ἐπὶ τοσοῦτον ἐδίδε-
εἰς τὸ ἐμπόριον ἀνάπτυξις πλατυτέρα, Πολλοὶ ἐντεῦθεν.μανονισμοὶ εὗρυ-
τέρας. ὤνοιζον «τὰς σχέσεις μετὰ τῆς Τραναυλβανίας καὶ Γερμανίας,
ὥρισαν. δδ. σσαθερῶς, πὰ τελωνιακὰ δικαιώµαῦ να, αὐθαιρέτως. αὐξομειού-
ενα πάντοτε, καὶ ἐμπορικὰ ἐγκαβίδρισαν δικαστήρια, ὁ ὃ- "Αλέξανδρος
Ίψηλάντης,-καλύπτων παντα χοῦ καὶ διὰ προστασίας δραστερίου σὰ τῶν
ξένων ἐ ἐμπόρων συμφέροντα, πᾶσαν ἀφήρει πρόφασιν εἶσογ ωγῆς ξένων
συμβουλίων, ὅπερ, ὡς ἐκ τῆς θέσεως αὑτῶναἐ ἐξασκεῖν ἔμαλλον πολιτικὰς
ἐπηῤῥοὰς ἐν τῷ. τύπῳ.. Μόλις δὲ μετὰ τὸν παραίτηση. φούτου ἡ ῥώσσία
κατὰ; πρῶτον καὶ Ἡ Γερμαγία ὀκολούβως ἀπέσπαταν ἀπὺ. τῆς. ὀβωμανι-
κῆς ἐξουαίας παραχώρησιν. αποιαύτην, καθ᾽ ἃς οἱ Βλάχοι οὐκ ἐπαύσαντο
τὸν μὲν Αλέξανδρον ψηλάντην εὐλογοῦντες, τὸν δὲ υἱὸν αὐτοῦ Κων-
σταντῖνον ἐπικαλούμενοι ἀργότ "ο. ο τη
᾿Τῆς δικαιφσύνης Ἡ διανομὴ τ
πρὸ πολλοῦ καιροῦ ἔδιδε χώραν εἰςἰς δει-
νᾶς καὶ παντοειδεῖς καταχρήσεις. «Οὐδέναᾗ Βλαχία εἶχε Ὑόμον, καὶ ἐν
ο) συγκεχωμένῃ σωρείᾳ' τῶν νομολογιῶν, τοῦ: “βυξαντινοῦ Ἀβάτους οἱ ὃι-

χὰσταὶ ἠρύαντο, πολλάκις ττὸ αἴτια ἀποφάσεων - ὀδίκων. ὁ Τφηλάντης

διὰ τοῦτο, πρῶτος. Ὑενόμενος νομοθέτης τοῦ τόπου, ἐξέδωχε κώδηκα.
συχλέέας ἐκ.τῶν ἑλληνικῶν νόμων πᾶν,. ὅντι ὑπῆρχεν ὠφέλιμον, καὶ
σύμφωνον ὁπωσδήποτε πρὸς τὸς συνηβείας. τοῦ τόπου. Διώρισε δὲ δικα-
στήρια. ἐν ἑκάσσῳ θάµατι, κανονίσας τὴν ἁρμοδιότητα αὐτῶν καὶ την
ὑπόληψιν σώζων τοῦ δικαστικοῦ συλλόγου, ἑνε πιστεύθὴ τὰ δικαότωιὰ
έργα εἰς μόνους. ἐγνωσμένης Ἱκανότητης χαὶ ἁκεραίου χαραατᾶρος. ἀγ-

δρας. | ἵνα. ῥεῥοιώπῃ μάλιστα τὸ ἀπροσωπόληδτον τῶν διιαστῶν, «προς:

Πα ΕΕ Ευ. - . . . .....,

Β «ΑΘΕΑΡΟΥ τὂρακΟΝ/᾿
διώβισεν εἰς ἕνα ἔκαότον -θὺς ἀναχόγουε κ(τχούς καὶ: τὰ µέσο; κάτὰ αὖν
βαθμὸν, ὃν κατεῖχεν ἐν τῇ δικαστικῇ “Ἱέραρχία.: Ἔθλος δὲ αὐτὸς ὁ ἴδιος
ἀνεδέχθη τὴν ἐξξέλεγξενὅχων τῶν πράξεων τῶν Δοκκονηρέον, προσδρεύων
δὶὲ τῆς ἑθδομάδος τὸ. ο ορτομόνον πὴν) αινόνν φῶν' κου ἆὀνώ-
φαθόν δυμθόύχίον, Ἱ-- '. ο...
"Ἐνᾧ χρόνφ ἐπήνεγχε διὰ τῶν ---- τούτων τὴν. αξνὁ
ἀλέξανδρος Ἰψηλάντης,: ἐκπληρῶν ἔργον δικαιοσύνης. ἅμα καὶ Φύαν-
ἑρωπίας, συνέστήσε καὶ -«ταμεῖον τῶν: χαρίτων», καὶ τὰ καφάλαια! ἄὖ-
ποῦ ὥρισεν εἷς συντάξεις ὑπρυτῶν χηρῶν καὶ τῶν πτωχῶν τέκνων. ἐκεί-
νων, ὅσοι ὑπηρέτηραν τὸ τόπρ. Συγεπλήρωσε.
δὲ-τὸ κηδεμονικὸν ποῦτο
ἔργον- ὑπὲρ τῶν δυστυχῶν διὰ τῆς ἱδρύσεως πολλῶν µοναστηρίων, καὶ
µέρος ἐκ τῶν εἰσοδημάτων αὐτῶν ἑτάζατο ὑπὲρ τοῦ ταμείου τούτου...»
Ὁ Ποιούτῷ ὀφώθη τρόπφ ἡ Βλαχία εἰς τὴν σχοτικὴν περιωπὴν τοῦπο»
λυτισμοῦ. ὁδοὶ διεχάραξαν ὰς' πεδιάδας" τὸ Ῥουκουρέσσιο» ἔλαθεν ἅλ»
Χήν θέαν' τὰ θρησκεύτικὰ οἰκοδομήματα ἐπανωρθώθησαν «καὶ ἐκαλλώ»
πίοθησαν' δηµόσιον δυὰ τὸν γεμόνσ μέγαρον Ἠγέρθη” γέφυρά ἐπὶ. σοῦ
ποταμὸῦ τῆς Δόμποβίτσης, ἑῤῥίφθη”, δρα γωγεῖα κατεσκευάσθήσαν; καὶ
δεξαμεναὶ τὰς πλατείας ηὑτρέπισαν, δι’ ὑδώκων διαυγῶν συντηρούµεναί,
Δι’ ἑνὸς δὲ χρυσοθούλου τοῦ 1775 πολυάριθµα ἐγκαθιδρύθησαν σχολεῖα;
ὃς καὶ πὸ νωμνάδιον τοῦ ἀγθυ Ἀάῤῥα᾽ δι’ ἕτέρου δἱ ὡσεύτως - φατῷ σὸ
αὑτὸ ἔτος ἐποθλήθη τοῖς ἐξηρημένοις φδρων ἑλληνικοῖς µοναστηρίοις ἃ
ἐν τοῖς σχολείοις συντήρησις ἀριθμοῦ πινος ἐκ τῶν πτωχῶν ἑλληνοπαίδων
σπουδαστῶν ἀναλόγως τῶν εἰσοδημάτων, ἆὧν εἶχον. ὁ ἀψηλάντης ἔτι
παχἈοποιῶν τὴν θέσιν «τῶν. καβηγητῶν, ἔδωχεν αὐτοῖς .ὠφελείας µεγάλας;
χαὶ τὰ σχολεῖα ἐπροίκισε διὰ τῶν ἀναγκαίών. κεφαλαίων, ἴνα «διεγείρή
πὸν ζηλον τῶν μαθητῶν καὶ ἂιὰ φλοδωρημάτων ἐ ἔτι, Διὰ τρίτουϊδὲ χρυ-
σοθούλου ἑἐσχηματίσθη ἐπιτροπὴ ἐπὶ τῆς παιδείας ἐξ ἀνδρῶν πεφωτι»
σµένων, ἀποστολὴν ἔχουσα οὐ µόνον τὴν ἐπιτήρησιν τῶν σχολείων, ἀλλὰ
καὶ τὴν ὑποχρέωσιν τοῦ προτείνει πρὸς τὸν Ἠγεμόνά τὰ μᾶλλον κατάλ»
Ἄγλα ῥέσα πρὸς τὴν διάδοσιν καὶ. τὴν πρόοδον τῶν γραμμάτων καὶ τῶν
ἐπιστημῶν(α). Ηγεμὼν οὕτως ἀληθὴςὁ Αλέξανδρος Ἰψηλάντηεκατέστησο.
πὸ' Βουχονρέστιον ἔδραν τῶν Μουσῶν, ἐν ῇ ἐσχηματίσθησαν- οἱ ῥῆχαι, οἱ
Τοξδελαῖ, οἱ Ἡαρδαλάχοι καὶ λοιποὶ περιώνυµοι Ἕλληνες, «Εξ. ὅλων τῶν.
μερῶν τῆς Ἑλλάδος τὰ βλέμματα ἤδη ἑστρέφοντο πρὸς «ὴν Βλαχίαν,
πληθὺς δὲ λλήνων εἱλκύοντο εἷς αὐτὴν ἐπὶ φωτισμῷ καὶ ἐπὶ ἐλπίθι
ἐχιτυχίας ἐπικερδοῦς τινος. θέσεως. ἔτι δὲ μᾶλλον ἐνισχύων τὸ πγεῦμα
 ΜΠΡΟΣ
Β΄. ΚΕΦΑΙΜΑΙΟΝ ἀ. 6
αποῦ έθνους,ὁ. Αλέξωδρος. Ἐψηλάνσης αβοσδιώφισον ὗὑπὲρ αὐτῶν. θόσιν
μογόλνννἓν ταῖς φάξεσι σοῦ στρατοῦ,.. : τε τι αῤτι
τω Κκαλοιατὰ πθλλὰ ἄλλα,
ὡς ὄφθημεν. εἰπόνσες, καὶ ἰδίως ὑπὸ. πὴν- στρᾶν
θωτικὴν ἔποφιν τὸ πᾶν. οὗτος ἐδημιούργασεν ἐν τῇ ἁγεμονείφ:σῆς Ελα»
χίας. Αντὶ τῶν «σλουζιτόρων», κακῶς ὠπλισμένων, ἀπείθῶν καὶ µόνον
τὸ. ὄνσμα -τοῦ. σὲρατιώτου. ἐχόνσων, ὠργάγωσε πολυάριθµον στρατὸν,
οὗτινος οἱ ἀξιωματικοὶ εὐκόλως προήγοντα καὶ ἱκανοὶ ζεἰς. τὴν. ἐχτέλεσιν
πῶν:σχεδίων αὐτοῦ- ἐγίνοντο: «Διὰ τὴν. φρουρὰν «τῶν µεβορίων. καὶ τῶν
διατήρησιντῆς ἐπωτερικῆς. τάξεως .ἐσχημάτισεν εἰς λόχους τοὺς σλου-
ζεόρους: καὶ -τοὺς: ἐχεῖθεν "τοῦ ,ποταμοῦ Αλούτά Πανδούρουςν. Καταργή-
σως τὰ προνόμια, ἃ ἔἔχάιρου σρνέζλαθωπένοζς πούτονς εἰς τὸν πειθαρχίαν;
καὶ ὡς ποῦ δημοσίου. ταμείου ἐχορήγησεν εἰς πάντας στολὴν, μισθὸν καὶ
ὅπλαι Πλησίον δὲ τῶν τοπικῶν αὐτῶν στρατευμάτων ἐτοποθέτησεν ὑπὸ
τὰς ἀμέσους -διαταγὰς. ἑαυτοῦ -πὺν.καθαρὸν. στρατὸν, συγκείµενον ὑπὸ
ἑζώλοντα ««χαπιτανιῶνα
(Ἠ λόχων), ἑκάστης περιλαμθανούσης Διακοσίους
ἄνδρως, ὁ ατρατὸς «οὗτος ἕδρουεν ἐν Βουκουρεστίῳ. καὶ. ἐν τοῖς πλησιο-
ἠμώροις θέρααι τῶν τουρχικῶν φρουρίων.. Εθνικὴν λοιπὸν.. δύναμιν. ἔχων
Διά σὺν ὑπεράσπισυν τοῦ. βλαχικοῦ ἐλάφους. ἐξ εἰκοσιδύο. καπιτανιῶν,
ἦτοι. ἐν τετραχιαχιλίων: καὶ πεντακοσίων ἀνδρῶν, ἴδιον ἄλλο διέτασσεν
ἐκ δωθεκακισχιλίων, ἐξησκημένων καὶ ἑτοίμων, ἵνα ἀχολουθήσωσιν
αὐτῷ, πέραν τῶν -µεθορίων τῆς Βλάχίας: διότι ὀχτὼ καὶ πεντήκοντα ἐκ
τῶν χαπιτανιῶν ἐσχηματίζοντο καθ ὀλοκληρίαν- σχεδὸν ὑπὸ Ελλήνων,
μα δὲ ὑπὸ Βουχγάρων» ὁιαὶύἡ ἐζηκοστθι ὑπὸ Σέρθων.. . ος
αμεταξὺ «τῶν. Ψεωτέβων. Ἑλλήνων (ἀξιωματικῶν τοῦ στρατοῦ διεκά-
ναντρ πολλοῦ πατριωτισµοῦ. καὶ ὁρμητνιοῦ χαρακτῆρος ἄνδρες, Πιστε-
οντες οὗτοι ἐπὶ τῇ ἐπιτυχέᾳ ἑνὸς χατὰ τῆς Τουρκίας΄πολέµου, ἐὰν µό:
γονυ:συνένειὁ ἡγεμὼν. ἀλέβανδρὸς εἰς τὴν «κένησιν τῆς δυνάμεως,δν ἃνόν
ἆ
θετεν͵ ἀπεφάσισαν) ἀναιβιάσωσένγιοὕτως . εἰπεῖν, τὴν θέλήσιν τούτου. ἄνευ
ἀναθοῆς: περαιτέρω. ἀδίως ὃ᾽ εὑρόντες συµφώνους πρὸς τὸν ἰδέαν αὐτὴν
τοὺς δύο παῖδας τούτου; τὸν Κωνσταντῖνον ἐτῶν εἰκοσιενὸς καὶ τὸν Δ-
μήτριον.ἐτῶν δεκαεπτὰ, ἐμόρφωσαν, βοηθούνζων (αὐτῶν, ἐν τοῖς-κόλ-
ποις τοῦ στρατοῦ καὶ ἑταιβίαν,ἐν ᾗ εἰσῆλθον οἳ ἀποφασιστικώτεροι τῶν
ἀξιωμωτικῶν καὶ οἱ ἀνδρειότεροι τῶν στρατιωτῶν «σκοποῦντες τὴν διά--
6ασεν τῶν ὁρέων καὶ τὸν κἠρόξιν τοῦ ἱεροῦ “ὑπὲρ τῆς ἀνεξαρτησίας π9-
λέμου κατὰ τὴν ἄνοιξεν «τοῦ 1782. Αλλ᾽, ὑπονοηθέντος ἐν Κωνσταντι”
γουπφλει τοῦ τηλαηροῦ αὐτοῦ ὀχεδίου, ἡ πύλη διέταξεν «ὐθὺς'τοῖς παρὰ
 10 ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΟΚΙΜΠΙΟΥ
σὺν ἴστρον σατράπαις πάνδ', ὅσα ἔδει, κάὶ ἀνδύνασον πλεόν τὴν ἐκτέλεσιν
πούτου κατέστησε, Εντεῦθεν οἱ νέοι Κώνσταντῖνος καὶ Δημήτριοίθεω--
ροῦνέες ἐφ' ἑαυτῶν: ππτούδαν ἅπασαν «τὴν. εὐθόνηκ, ἑδρακέτευσαν εἰς
Τρανσυλβόψίαν χαὶ ἐκεῖβεν μετέθηδᾶν. εἰς Βεώνην' -τὰ: δὲ άγματα τοῦ
ἡγεμόνὸς, ἀλεξάνδρου περιήχβοὺ εἰς Δεινοτάτην ἀμηχανίαν. Αλλα γνὼ-
μίζων οὗτος τὴν πολιτικὴν τῶν Τούρκῶν “καλῶς;' ἀπέστειλε -πάραυα
τὴν παδᾶ(τὴδιν ἑαυτοῦ εἰς τὴν πύλην; περὶ μὲν τῶν νἱῶν δεκαιολογού:
ενος, ὅτι ἀνεχώρησαν εἰς τὴν ἀλλοδαπὴν ἐν ἀγνοίᾳ' αὑτοῦ, περὶ δὲ
τοῦ ὀκοποῦ τούτων μαντεύων; ὅτὲ ὀπέέλεπον' ἴσως εἰς ὑπηρεσίαν ξένιν
ἐν τοῖς στραοῖς τῆς Υερμανίας. ὅλαι ὅμως αἱ Ἠβοφυλάξεις αὗται οὐδό-
λως᾽ ἐπῆρκοῦν, ἐὰν μὴ εἶχέν οὗτος φίλον. ἴδιου σὸν μέγαν τότε ἡ όρν
Γζὲτ Αχμὲς, ὑπεραδπισθέντα᾽ αὐτὸν μετὰ πόνο παρὰ τῷ σουλτάνῳ. -
Ἐσώθη μὲν «ὅτωςὁ ἀλέξάνδρος ἠψηλάντης οῦ ἀναποφεύχδου κιν-
δύνοῦ, εἶδεν "ὅμως ματαιωθέέσας τὰς ἐπὶ ἑπταξτίαν συν τόνους, ἐρῤκαίας
αὑτοῦ, καὶ ἀλολεσθεῖσαν Ἐν μιᾷ ῥοπῇ πᾶσὰν ἐλπίδα. ὅπως ἐξαφανίσα
μάλιστα "τὰ ἔχνη καὶ τῆς ἐλάχίσέης κάθ' ξαυτοῦ. ὑπονοίας τῶν; Τούρ-
ων, ἐπεφυλάχθη ἐπί τινὰ”' παιρὸν, οὐδόλωξ᾽ ἀναμιχθεὶς ἐν τοῖς πολιτι»
κοῖς πράγµασι τοῦ κράτὀυἁ, Αλλά τις περίστασις προσεχἠς ἐπανήγαγς
τοῦτον εἰςτὰς 5 προτέρας σκάφος κ:
χοὶ ἑλκίδας περὶ τῆς Ακζαφισηας τῆς
Ελλάδος. "' ἀἂὧὦοὋ-. ο ο υ-ἷ-ιι
:ὅτε, τῷ 1785, ὁαὐτοκράς τωρ τῆς λὐστρίας ἰωσὴο Β΄ καὶ Ἡ αὐτο-
κρἄτειρα τῆς ῥωσσίας Αἰκατερίνη Β΄. συνέθεντο κρύφα σὴν: ἐξαφάνισιν
τοῦ τουρκικοῦ κράτους, ὁ Αλέξανδρος Σψηλάντης, στενην ἔχων ἀλληλο-
ἡλαφίαν
-μετὰ; ποῦ ἠπγεμόνος «τῆς Κονίτσης καὶ δι΄ αὐτοῦ πληραφορούµε-
νος περὶ τῆς ὑπάρζεως καὶ τῶν κυριωτέρων συμφωνιῶν τῆς συνθήκης αὖ-
τῶν, προεῖδε τὰς δυνατὰς διὰ τὴν ἀνατολὴν συνεπείας ταύτηςι Πεποιθὼς
᾿δ᾽ ἐνταυτῷ, ὅτι τὰ σχέδια αὑτοῦ, μὴ Ἠγεμονεύοντος πλέον; οὐδεμίαν
ἠδύναντο ἔχειν ἰσχὺν καὶ μονιμότητα-ἄνευ τῆς ἀμέσαυ αυμπράξεως. ξέ-
νης τὶνὸς δυνάμεως, ἔγραψς, προνοῶν προσεχή, Ξὸν πόλεµον, αχέδιόν τι
διὰ τὴν ἀνεξαρτησίαν. τῆς ἑλλάδος, καὶ τὸ σχέδιον αὐτὰ παρελέχθη ὁ
ἑπποτικὸς αὐτονράτωρ τῆς Γερμανίας, ὡς θέλων Ἠνωμένην τὴν ἂόξαν τῆς
βασιλείας αὑτοῦ μετὰ τῆς καταστροφῆς τῆς Τουρκίας. . « ..:
Εΐχε τότε ἐν. Κωνσταντινουπόλειὁ Αλέξανδρος. Γφπλάντας: ἔρεμμα-
τέα ἴδιον τὸν. ῥήγάν Φεράῖον, ὃν ἐξεπαίδευσε νέον ἐν τῇ οἰχίᾳ αὐτοῦ
μεθ᾽ ὅλης "τῆς πατρικῆς “Ἄρηνοίας' τοῦτον «δὲ καξώρθωσε ’ πρασηλῴσας
γραμματέα ἐπι σήμον πορὰ τῷ Μαυρογένη, δινοισθέντι ἓ κοοτὸ, τὸν. μῆνα
 ΜΕΡΟΣ. Β’.. ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ. ἀ. Η
ἰσύνιον. τοῦ 1156 ἠγεμόνι τῆς Μολδαυίας: ὉὈλάγῳ μετὰ ταῦτα ἀνσικα-
εέστή ὁιἴδιος᾽ Ίψηλάντης ἐν τῇ αὐτῇ Ἡγεμονείς, καθ’ ὅσον ἐν τῷ παρᾶ-
δεχθέντι- σχεδίῷ΄ περιέέχετο καὶ ὁ ὄρος τῆς μὴ ἑνάρδεως 'παῦ πολέμου,
πρὶν Ἰρόπγανωθη στρατιωτικῶς καὶ ᾗ Ἠολδαυΐα, ὡς πρότερον ἡ Βλαχία α).
Λὶ φιλόδόξοι ὅμως.
ὃ ἐπίχειρήσεις «τῆς ῥωσσίας κατὰ. τῆς φουρκικῆς. χώ:
ρᾶς μαὶ. ἀδίως κατὰ :τῶν πάραλίων τοῦ. Εὐξείνου ἐθίασαν τότε τὰ πράγ-
µατα. Τῇ- ὃ Ἰαὐγοῥστου 1186ἡ Τουρκία ἑκήρνξε τὸν πόλεμον κατ αὖ-
σῆς, 19 Ρωσσία,’ ιετρέμον ἔχουσα τὸν ατρατὸν ἐπὶ τοῦ Δυίστερ καὶ
ὅχως βεβαία- περὶ τῆς ἐπίτυχίας΄ τοῦ. σχοποῦ, ὃν ἔττρεφε, παβῥόπσία έβη-
λωδὲ τὴν αρόθεσὶν ἑαυτῆς περὶ τοῦ σχηματισμοῦ" ἑνὸς βασιλείου χριστια
ψιχοῦ ἓκ τῶν πληδίον., τοῦ Ἐξείνου, χωρῶν μέχρι τοῦ ἵστροη καὶ ὑπὸ
τὴν διοίκἠσίν. τοῦ τὐνοουμένου ὑπὰ τῆς αὐτοκρατείρας Ποτέμκιν. .
:ΗΓΜολδαυΐα κατεπατήθη ἀμέσως. Τῇ.ὃ Αὐγούστου διέταξενἡ ᾗ πύλη
τοὺς δύο Ἠγεμόνας, ἵνα συσκεφθῶσι καὶ λάβωσι κοινῶς τὰ ἀνααν
μέτρα διὰ τὴν ὑπεράσπισιν τοῦ τόπου. ὁ Μαυρογένης, ἀνασκηνώσας
τῇ Ἐλαχία πὰ λείψανα τοῦ ὀργανωθέντος ἀπὸ τοῦ 1775 µέχρι τοῦ
1768]: ὡραίου στρατοῦ, ἀπεποιήθη τὴν συνδρομν ἑαυτοῦ ὑπὲρ τῆς
Μολδανίας, ἐντελῶς-σξερουμένης στρατιωτικῶν δυνάμεων. Οὐδὲν ἐντεῦ-
θεν΄ ἀντιστάσέως ἔχων μέσον, ὁ Αλέξανδρος Τψηλάντης ἔθλεπε τὸν
ἀπειλοῦντα χίνδυνον τὴν ἠγεμονείαν" ἔθλεπε πρὸ παντὸς ἄλλον, ὅτι, ψ-
νοβένων τῶν Ῥώσσων πυρίων τοῦ τόπου, ἐξηφανίζετο τὺ. ὁρμητήριον καὶ
τὸ στήδέ/µα τῆς ἑλληνικῆς ἀγαγενέήσεως" διὰ τὸν- λόγον, δὲ αὐτὸν
ἔχρινε ἱεόνον κατὰ τῶν ῥωαίκῶν ὀρεδίῶν: Πρόσκόμμα τὴν στρατιωτικὴν
ἐπέῤῥασν ρου Ἰωσὴφ Ες καὶ διὰ τῆς μεοολκβήσεως τοῦ ῥασχέθιτς ἑζή-
τηδεν, ὅπως ὁ αὖ τοκράτωρ ἐπισπούσῃ τὴν κήρυξω τῆς συμμαχίας, αὐτοῦ
μετὰ τῆς Ρωσδίας. ν Χρόνως δὲ καθυπἔβαλε τῷ σὐτοκρ ράτόρι᾽ σχέδιον
ἑεστρᾶτείας, οὗ Ἡ ἐλτέλεσιξ ἔνωσὸ "τὰς Ἡγε]κονέίας: γδὲ διυκόλυνε- πα
µαδόξως: σὰ. "μέσα, ὅπως ἐπανόρθώσηὁ ᾽αὐτοκρατορικὸς στοατὺς δυ ἐπι-
τὐαῶν ψεωτέρων πὰς Ἄροτερας ᾽ἀὐτοῦ 'ἀποτυχίᾶς. |
᾿Ἠπάρχει γὠστὸν, ὅτι περὶ τὸν μάϊων τοῦ {787ὁ αὐτοκράτωρ ἷω-
σἷφ ἀπέατεῦχε δύο συγχρόνώς ἀώματα” στρατιωτικὰ, Ξὸ μὲν κατὰ τῆς
Βλαχίας διὰ τοῦ Γστρόν, χὸ δὲ κατὰ ος ἨΜολδαυΐας διὰ τῆς Βουκοβί-
νης καὶ ὅτι ἁλάσαι τότε αἱ Ἐουρχικάϊ δυνάμεις, συμλερίλαμόςανομένης
καὶ τῆς" τοῦ Μαύρογένους, ἐπιπεσοῦσαι κατὰ τοῦ στρατοῦ τοῦ ἵστρου;
νά γκάσάν αὐτὸν εἰς ὀπισθοχώρησιν. Αλλὰ κατὰ τὴν περίπτωσι ταύτην
θυνσλή Ἴδι, παρὰ τῶν Τούγκων πο ἀλληλογραφία τις τη Αλὲ ἴνδρο:
 ο μόμαην
4 ο: ΑΟΚΙΜΕΟΥ ΙΣΤΟΡΗΚΟΕ;:-
Ἰφηλάντου, ἀποδεικνύουσᾳ σὴγ-αμγεννόχοικ αὐτοῦ μετὰ, τοῦ αὐτοκράαφ΄
βος. Εκ τούτου ὁ Τψηλάντης, προλαμβάνων. τὸς βιᾳίας.. διασφγάςυτᾶςῇ
πύλης, ἔσπευσε, Ὑενόμενος αἰχμάλωτος τοῦ, πολέμον. ὑπὸ «τοῦ πρρμσος
τᾳῦ Κοθοὺργ, καὶ εἰς τὴν Αὐατρίαν- πεμφθεὶς. διέμενε, ἐν τῇ, Βροὺν,
πόλει τῆς Μοραθίας, µέχρι τῆς εἰρήνης τοῦ, 1.792 -{4)..υ «κιν»
«Ἡ εἰρήνη τοῦ Σιατοθίου, ἀκολαυβήσασα «τῇ «τοῦ. ἰασίου καὶιἄλλα.
μὴ
ἔχουσα ἀποτελέαματα. διὰ τοὺς ἄλληνας ὄνεκα τῶν γενομένων συµφω”
"δν, ἀφῆκε τοὐλάχιστον- τὰς δύφ Ηγεμονείας ἐν .ςῇ αὐτῇ,καταστάσει,
ἐν ᾗι διετέλουν διὰ «τῆς «συνθήκας ατοῦι Εαϊναργσικίου, δκανὰςν υἄλλὼς,
ὅπως χρησιμεύσωσι. καὶ πάλιν. ὡς κέντρον:οεἷς .σὰςο περὶ. ὀνεξαρτασίας
πβοσπαβείας τῶν Ἑλλήνων. Τοῦτο βεθαίως θεωρεῖται «ὀλίγιστου, συγ..
κρινόμενον πρὸς τὰς ἐλαίδας, ἃς πβὸ τοῦ πολέμου. ἑστήρίζεν ὁ ῥλέξαν-
ὄρος Τψηλάντης ἐπὶ τῇ. αυνδρομῇ τοῦ αὐθοχράτορος.ἑωσὴφ Β΄; ἐξ ἄλλου
ὅμως χρίνεται μέγα ὡς πρὸς τὰ ἐπελθόγτα πράγµατῳ, ὧν ἔνεκφιβναΥ-
κάσθησαν αἱ Δυνάμεις, ἵνα στρέψωσι τὴν «πφοσοχὴν ἑαυτῶν. ἐπὶ τῆς
καταστάσεως τῆς ἀγατολῆς.. δὰν οὕτως. ἀπέτυχον. ἐκ. περιστάσεων
ἀπροθλέπτων τὰ πρῶτα, αχέδια καὶ οἱ πρῶτοι. συνδιασμοὶ. ποῦ Ίψολάν-
του, ἡ ἐλπὶς ὅμως περὶ ἐπιτυχίας τινὸς, προσεχοῦς . οὐκ ἐγκατέλεψε
τοῦτον. .:. .; αλα τρ ν δλδ
αωπανελθὼν. εἰς Κωνστωντρούκολη, κατεκλήχθο ο οὗτος ἐκ. τῶν ἔντυ;
πώσεων τῆς παρακμῆς, εἰς ἣν περιήρχετο Ἡ Τουρχία ἔνεκα πολλῶν αποψ-
δαίων λόγων καὶ μάλιστα τοῦ τελευταίου πολέμου. Λὐταὶ αἱπερὶ ἀνα-
μορφώσεως τοῦ αράταις , διαθέσεις, τοῦ Σελὴμ. Γ΄ οὐδὲν. ἄλλο. ἐδεύενυρν
ὡς ἀναπόφευκτον, Ὦ τήγ-μετ οὐ πολὺ. ἀποσύγθεσιν τῆς τουρκικῆς δννά-
μεως. Διὰ ταῦτα ἀπεράσισεν ἔκτοτε ματὰ σταβερύτητος, ἳ ἵνα, μὴ δεχθή
μὲν δοµοσίαν ὑπηρεσίαν, ἐ νεργῇ, δὲ ἡ ὑὲρ, τῶν. σχεδίων - ιαὑταῷ. ἀποτελε-
σµατικώτερον διὰ τῆς εὐνοίας καὶ δερότητος, Ἶν ο βος
σολτάφ.
Παραδεχθεὶς ὁὁ Σελὴμ,, ὡς ὄον. ἀφολύτου ὀνάγκπε, τὴ
τὴν Εξαφόιρων
τῆς ἰσχύος τῶν Δερεθεγήδων -: καὶ. Σενιτράρων, ἀσκόπει, τὴν. διὰ, τοῦ
σχηματισμοῦ τακτικοῦ στρατοῦ. ἀντικατάστασιν τῶν δυνάμεων αὐτῶν,
πάντοτε πρὸς ἀλλήλας διαφωνουσῶν καὶ πολλάκις κατὰ τῆς ἐξουσίας
ἐπιτιθεμένων.- Ἐκ τῆς περιστάσεως ταύτης προέχυπτον δύο τινά; τὸ
πρῶτον, ὅτι ἡ νέα δηµιουργία τοῦ. στρατοῦ, ἐν ᾧ ἔτεινεν. ἀφ᾿ ἑνὸς κατὰ
τῶν Δερεθεγήδών καὶ Γενιταάρων, οὐχ πὔξανεν ἀφ ἑτέρου τὴν στρα-
τιωτικὴν δύναμιν τοῦ κράτους" τὸ δεύτερον, ὅτι ἢ ἐκ τῆς ἐξασθενήτεως
 ΜΕΡΟΣ Β'' Κεφλλάσος ἀ. 19
τών Αιρθεγήδων καὶ Γενιτσάρων, ἐὰν ἐπετύγχανεν ὁ Σελὴμ,, Ἡ ἐκ τῆς
κατασβοφῆς αὐτοῦ τοῦ μεγαλοφυοῦς σουλτάνου, ἐὰν ὑπερίσχυον οἱ
Δερεθεύήδαι᾿καξ Γενίτόαροι, τὸ ἀποτέχεσμά εῆς υέας καὶ πολλῷ δρα-
ὀτηβωτέρας ἀφοῤμῆς ΄ πρὸς “τὴν ταχυἑέράν κατάπτωσιν καὶ παράλυσιν
τῆς τουρχικῆς δυνάβεωξ ἄναν Μῤῥητον : ἀπέχειτο. Κατ αὐτὰς. ὅρα τὰς
σκέψεις, ὅτε-ὁ υἱὸς. Κωνσταντῖνος «ψηλάντης. εἰργάζετο ὑπὸ τὴν ἐπί-
ϐλεψιν τοῦ--παερὸς ἐπὶ τοῦ; ὀχεδίου τῆς ἀναμορφώσεως τοῦ τουρχικοῦ
στρώτοῦ, ὁ «Αλέξανδρος συνέθαστε
ἐὺ σχέδιον τῆς πολιτικῆς ἀναμορφώ-
σεως; θάσιν θότων τὴν μεταξὺ Τούρχων καὶ Χριστιανῶν ἐντελῆ ἰσότητα:
Τὸ ὑπόμνημα τοῦτο παράδοξον ἔλαθεν ὑποδοχὴν παρὰ τοῦ Σελὴμ. πεµ-
καὶ εἰς αὐτοὺς
φθὲν- ἔτι καὶ. εἰς αὐτοὺς: τοὺς «οὐλεμάδὰς (ἱερατικοὺς),
τοὺς δοφτάδας (κθΦῶς διαθασµένους), καὶ εἰς αὐτὰ τὰ πουρχικὰ -σχο-
λεῖα, ὅπως χρησϊμεύσῃ ὡς ὑπόδειγμα συλλογισμῶν καὶ ὕφους. |
:Ἡ διάδοσις τῶν τοιούτων ἰδεῶν, τόσῳ ξένων τῶν τουρχικῶν ἠθῶν;
καὶ οἵ Εἰσαχθέντες νεωτερισμοὶ ἐν τῷ κράτει, τόσῳ΄ ἀντίβετοι πρὸς τὅ
κὀράνιν, ἄμεσον διήγειρον τὸν ἐμφύλιον διαχωρισμὸν τῶν Τούρκων, τὸ
ἀλλὸν ἀκάθεκτού πνεῦμα τῆς ἀνταῤοίας, καὶ τὴν ἐκ τούτων Έπιγενο-
βένην΄ἀἨόῥθωσιν τῶν ἐληίδων τῶν Ἠλλήνων, Τὰ γεγονότα αὐτὰ ὡδή:
Τησαν τὸν Ῥήγαν Φεραῖου, θοηβούµενον ἰδίως διὰ τῶν συμβουλῶν τοῦ
Αλεξάνδρου Τφηλάντοῦ, ἵνα ἐν
εἰσάγη τῇ ὑπὲρ πατρίδος ἑταιρίᾳ ᾽αὑτοῦ
"τῶν Ἰλλήνων καὶ ἀντάρτας Ῥούρκους, ὀνειροπολῶν δ ὁ σουλ”
αλὴσίον
καὶ ' χάριτας ὁμολογῶν
αδνός σελἠμ ἡεπὶ σῇ πορείὰ τῶν πραγμάτων,
αοϊςΤφηλάνταις- διὰ τὴν. ὀύμπράξιν, ἂν παρεῖχον αὐτῷ, διώρισε τῷ
1796 2ὸν μὲν ἀλέξανδρον ἐν τῇ ἡγεμονείᾳ τῆς Ἠλαγίας, τὸν δὲ Κων-
οταν τῖνον μέγαν διερμηνέα τῆς πύλης.
"Ὑναψτίον τῆς προτέρας’ ἀποφάσεως αὑτοῦ, ὡς προείποµεν, ὁ Αλά-
Ἑώλδρος- ἐδέχθη ἐπανελθὼν εἰς τὸν πολιτικὸν δίον οὐχὲ δι ἄλλο, ἀλλ νά
γένηται θοηθητικώτερος εἰς τὴν πορείαν τοῦ υἱοῦ αὑτοῦ Κωνσταντίνου,
Έλῆσξεὺ “μώς 6ρεχεῖα Ἡ νέα Ἡγεμονεία τούτου, χαὶ διά τινων µόνον
ἀναμορφώσεων σημειοῦται. το πλέον ἀδύγατος δι αὐτὴν ἡ λαμπρότχς
καὶ Ἡ ἐπισημότης τῆς πρώτης: ἡγεμονείας, διότι Ἡ ἐξουσία τῶν Ἰγεμό-
φών' ἀπῶλεσε τὴν προϊέραν Ὑοητείαν καὶ ἰσχὺν, ἀφ' οὗ ἀνεμιγνύετο ἡ
Αὔλιτικλ τῆς Ὑείτονος. ῥωσσίας ἐν τῷ τόπῳ" διότι ἡ ἀποτυχία: τοῦ
άρα: Φεραίου, σνλληφθέντος ἐν τῇ Τεργέστη, παβαδοθέντος παρὰ τῶν
Λὐφηριακῶν καὶ φονευθέντος παρὰ τῶν. Τούρκων, ἀσκλήρυνεν: οὐσιωδῶς
τὰ μεταξὺ ὑπήνόων καὶ ἐξουσίας. πιάγµατα” καὶ διότι ἐπὶ τέλους σα
 14 . ΑΘΚΕΗΜΕΑΥ: ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ /

τὰ γεγονότα αὐτὰ ὑπεδείκναο. τότε ὡς κέντριν ἐνερ . βεσ τὴν

ποοπόρηβνν -υ-υ--- ἑδλοτν --..
("ψεεῦθεν ἐπιστρέψας ὁ ἀλάζω δρ ἠψιλόνσης, εἷς. Κωνστάντινούπο-
λη) περὶ ᾷὰ
΄ τέχη τοῦ 1798. ἔξη λιώτεύων μὰν, ἀλλὰ μεγάλην. ἐξασκῶν
ἐπιῤῥοὴν ἐπὶ τῶν δημοσίων. ὑποβόσεων, ξαίρέτως, δὲ τὀσαύτην ἔχαιρεν
ὑπόλήψο ; εὐροαϊλὴν, ὥστε οἱ πρέσεεις ὅλων τῶν δυνάμεων. συνεθου-
λεύονεδ τούζῳ, καὶ τὴν Ὑνόμπν ἀὐτοῦ. μα μόνο ἐλάμβανον, ἐκὶ
τῆς Ἐθρείας τῶν μεγάλῶν καὶ “πολυλλόκων ζητημάτων. Ἡ δραστηριότης
τοῦ Υηραἱοῦ ἤδη ἀνδρὸς ἀνεπτύχθη ἐκ νέου κἀτὰ τὴν ἐποχῆν τῆς ἐν σῇ
Ελα αχ ἠήβμουε έας ποῦ υἱοῦ αὑτοῦ Κωνστάντβου, με οὗ Διετήρει. ἰδίσν
κατὰ πάντα ἀνταπόκριοϊν: Αλλ” ὅτε, ᾗ: μετα πὸν. κήνξν τοῦ ῥωσσίκοῦ
πολέμδὺ, χῤονολογουμένην πᾷ 90 Ῥεκεμβρίου 1506, οἱ μὲν “Ῥλάχοί
καὶ Μολλαυοξ ὑβήίσθησῶν τῷ Κωνσέώνείνῳ Ἰψηλάύτῃ ὥς- ἄλλῳ' κυριάρ-
. (α), ἵἡ δὲ πύλη ἐκήρυξεν αὐτὸν ἀντάρτην χοῖ᾽ 'πολέμῶν, Φι ζωὴ τοῦ
Αλ εξάνδρου ἐκινδύνευε πλέον τὸν ἔσχατον τῶν : κινδύνων, Τοῦτο θλέπων
τότε Βρετταγὸς τολοθος ἀῤβονρὸς διέτᾶξεν εὐθὺς" τὸν, πλοίάρχον τῆς.
φεργάτέαε Εονόποῦς, ἵν : ἀ[ευρθδολήσῃ: ἔμπροσθέν ατὲ οδέας αὐτοῦ» ναὶ
ἑτοίμως διασώση τὸν ἄνδόα εἷς πὴν Αγγλί ιανι Αλλ., ἐναντίον. πάτης
πῤότρος ἃς καὶ παβάκχήσεως ποῦ Ββεττονοῦ λρέσθεω ὅ ἁλέξανδρος ὁ4πο-
πδιούμεῦος δὴν δραπέτεὺσιν΄ ἑαῦτηῦ-ἔχεψεν, ὅτι ἐν οῇ ἁλείίά τῶν ὀχβαής
χοντα ἐτῶν ὀὐ φλύγει, ἀλλὰ μὲ δὲ γαλήνης δέχεται, τὸν θάνατον, ἐὰν
ἀπεφάσιδεν οὕτωξ Ἠ θείκ πρόνοϊα, Ἐπὶ τῇ τοισύτ'
τῃ δὲ ὁἀπυφάσεε ὅλας έφε-
δης τὰς Ἡἡμέρας ᾽αὑτοῦ.διήρχετὸ ἐν προσευχῇ πρὸς. τὸν ὕψιατω ;Θξὺν;
ἑώσθῦ ἀνηρπάγη, παρὰ τῆς τουῤλμῆς ἐξουσίας, καὶ. ὀιφθεὶ ὶς ἐν τῷ εἰδκαῇ
παρεδόθη
εἰς τοὺς μᾶλλον ἀνιλέους δῥανώμοὺς, τῖρ συνήθη, τῶν. αρ”
ἔόρον πόὑνκὴν"- δικονομά», :ὁ Ἔρευτὰνὸρ πβέ ἐσθυς. ἀπῄτηας τόφε-τὴν
ἄμεσον ὀποφυλάκι σε αὐτοῦ. Ἡ πουθκικὴ "ὅμως ἐςξαυσία ἁππιήντησε΄ διὰ
ας καρατομίας τοῦ ἀνδρὸς (6) καὶ τῆς συνεποῦς δημεύσεως- τῶν ἐγγρά-
Ῥδωψ καὶ ἁπάσης «της.πιρονσίας «παύτου, ἐκ. πέντε ἑκατομμυρίων «Ύβο-
δίων. αογιζομένης ο ο ------ ο
᾿"Ἐπαμθητὴ εἰς« ὑπέρτατοῦ ὁ θαμὸν φφὶ κοἰνῶς κατόπληκτυιη ἐγένετᾳ
ἡ ἓρ τῆς θόύνα»ώδεῶὲ Δοῦ-ὁπὰ"ίου τούτου ἀνδοὺς ἐντύπωσις: Τὸν ἁλέ-
Σανδίὸν᾿ 1ῶήννου "Ἠφηκάντήν καὶ Ὁὶ ἴδιοι αὐτοῦ ἐχθροὶ ἀνεγγώμσαν
υμφώνως ὅς ἕνα τῶν΄ ᾽μεγαλοφυεστ' έρων, ἐθέχωτέρων.. καὶ- τῶν μᾶλλον
πεφωτισμένώῦ χοὶ ἳ ἀξιοσημειώτων κατὰ τὴν ἀνατολὴν ἀνδοῶν τῆς ἐπο-
χπς, ἐρ” Ἶς ἔρηην ὀλέγιζτοι προγματικῶς᾽ ἁμιλλῶνται πρὸς πην εὐσέθειαν
 μΕΡΟΣΒΊ: ΚΕΦΑΝΑΙΘΟΝ ἀ. 15

καὶστὴν ἀγαθότητα, τὴν ὐθύτητα τοῦ χαρακτῆροςί Καὶ τν πολιτικὰν

ἐμθβίθειαν, τὸν μεγάλην ἰσχὺν καὶ τὴν ποσαύτην αὐταπάρνχαιν, ἐν
ὀὐΝόΧῷ δὲ την μέν πάντοτᾶ κεν Ὀρικὴρν ἀδέαν κάὶ τὴν. ἐπίμονον ὑπὲρ
ας "εθνικής! ἐλευθερίας ἑνέργείαν, ἀρετᾶς ἐν συγόλῳ, οἵὰς ἀνέκτυξεν ὁ
διώ-
ἀν)ρ οὔτᾶς φκθ'ὅχον τὸν «δίόν αὑτοῦ-Μαὶ ὥς Δολιτεύόμενος μάὶ ὡς
τλί ὃ ὁρειόθέρος δ᾽ ἐπαίνος ἐδύτοῦ ἔοτνν :ἡ ὁμόφωνός ἀπόδοσις τῆς
λὰ μἡβότέρας᾽ δικαιοαύνής΄ πὰρὰ τῶν. συγγραφέων πὀντὸν τόπου. “Οὐ-
δένὰ κατ αὖτοῦ ἐπήνεγαε μμου ἡ ἵδτορία, καὶ ὑφ᾽ ὁποῖον ἂν ἐγράφη
ο. ----
σ ὁ ὸς πούτου Κωνδξαντῖνος ἀφηχάνεης, εννιβεὶς ἐν Κωνότάντινου-
ἠδχεὶ κατὰ”τὸ 1760, ἔλαθεν ὅσρ ομρεὰν, τόσῳ καὶ λαμπρὰν παϊδείάν.
Λ4 ἡνώσειό; ὧν ἐγένετο κάτοχος, ἐ ὅδαν αὐτῷ ἐκ νεύτητος φήμιῳ. σο-
τῇ διαχειρήσει τῶν δη:
φοῦ [6 ὡς πρὸς τὴν πρακτικὴν δὲ σπουδὸν ἐπὶ
-
βοσίων ὑποθέσεων :εἶχεν ἐνώπιον αὑτοῦ τὸ παρᾶδειγμα μαὶ τὰς γουθα
δίας πατρὸς, οἷον ἀνωτέρω ἱστορήσαμεν διὰ βραχέων: . -
Εξ ἁπαάλῶν ὀνύχων μυηθεὶς τῶν περὶ ᾽παγρίδος πατροπαραδότων
ἰδεῶν καὶ σ]εδίων, ἐπὶ τοσοῦτοῦ παρωρμήβη Ἰδὼν τὸν ἐν Βλαχίᾳ στρα-
συνέλαθε;
αἰωτικὴν Προπαράόπενὴν τοῦ πατρὸς, ὥστε καὶ τὸ σχέδιον.
χάΐ τοί νέος, ἵνα τεθῇ αὐτὸς ἐπὶ χεφαλῆς καὶ ἐκτελέσῃ τὸ µέγά τῆς ἕλ-
ληνοοᾶς ᾽ἀπελευθερώσεως ἔργον διὰ μόνών τῶν ὅπλων τούτων. Ἡ ὁρ-
ζῶσα φεότης, κατορθωτᾶ ἐκλαμθάνουσα ὅλο, σπανίώς ᾽ἀνταποχρίνεται
δ᾽ ἀποτυχία, καθ’ ἃ
εἰς τῶν γερόντων τὴν ᾽Φῥόνηση καὶ πολυπειρίαν. α-
ἐξηλήθλμεν, καὶ τοσαύτας δαπάνὰς ἐματαίωσε, κάὶ τὴν ὑπόθεσιν κάτέ-
δτβέψὲ; καὶ σὺν ζωὴν τοῦ πατρὺς Αλεξάνδρου διεχιδύνευσε παρὰ τοῖς
αυράννοις, σωθεῖσαν ὡς ἐκ θαύματος. ο
ὁ Κώνσταντῖνο
Ἴ ΑΧ ἐκ της ἔπειτα διαμονῖς αὑτοῦ ἐν τῇ ζερµανίᾳ
ιῶν ἀνδρῶν
Ἀψπλάντης ὠφελήθη, συνδέσας ᾽μετὰ, μεγάλου ἀριθμοῦ πολιτε
αὐτοῦ ἰδέαν. ἐξ
Εχέσείς οτέρεᾶς, δεν συνέλάβόν ἅπαντες: ἀγαβὴν, περὶ
Τψηλάντου
Ἐχεινής ἐπίπής της ἐποχῆς συνεστήθη μεταξὺ λλεξάνδρου
ασἁ
ναὶ τοῦ πρίγκιπος Καΐνὶτς ἀλληλογραφία στεν”, τἀχέως καβποφορήσ
ωσὴφ
᾿ἓν' τοῖὁ περὶ Τουρκίας ληφθείσαις ἀποφάσεσι, τοῦ αὐτοκράτορος
ν Μολδαυ ΐίας, ὁ Κωνστα ντῖ-
Ἔ', ὅτε δὲ ὁ Αλέξανδρος ὠνομάσθη ἡγεμὸ
ὡς ἀντιπρόσωπος αὐτοῦ κυρίως, καὶ
ὑδς, μένών ἔν Κωνσταντιωουπόλει
ἐγένετο πρὸς
δὐθυνών: τὴν μεγάλην διερμηνείαν τῆς Ξύλης, ἀδύνατος
ἅπαντε ς, διότι
ἅλν ὀβόδοσν τῶν ὑπηρεσιῶν, ἃς περιέµενον παρ αὐτοῦ κ.
σκοπὸν τοῦ τότε 2ύεο
α- ». μι .
.»
Ἡ φορὰ τῶν γεγονότων ἄλλαξεν ἐς ὑπαρχῆς τὸν
ο ον ον ων ͵ ν
Πα Ευ υ.. .'.-.,,,

16 «ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟ.
βέντος. πολέμου. Μάλιότα.-δὲ, αἰχμαλωτισθέντός: αὐτομάνως τοῦ .Άλε-
Εώνδνον, χρατηθεὶς οὗτος ἐβασανίζενο" πα] ἐὰν. μὴ ἀπεθνησκεν. αἴφνηςὁ
σοὐλτάνος ἀπδοὺλ , Καμίςς παρεδίδετο ἀφεύκτως «καὶ εἰς: τὸν Δήμιον:
Της ὀδοναίας.- φοῦ διαδόχου: Σελὴμ Τ΄ πρώτη αρᾶζις ἧτο: ἡ θλενθέρωσις
τοῦςκωάφταντίνου, διότι Ἄροσωπικῶς: "ἐγνάρδε τοῦτον καὶ ηὐνόειι- ----
κατὰ υτὴν. ἰδέανιἣν ἐσχημάτισε περὶ τῆς «πορείας αὑτοῦ, ὁ Κωνσταν-
τῖχος ἀψρίλάντης. ἐπεμελήβη ἐδίως τῆς σπουδῆς ὅλων τῶν : μερῶν τῆς.
φτρωτιωτιαῆς τέχνης. Κεχλημένος, ἵνα. συνδράµῃ. εἰς τὸ μέγα σχέδιον;
ὅπερ ἐθεμελίου.ὁ πατὶρ' αὑτοῦ. ἐπὶ τῶν ἀναμορφώσεων, τοῦ τουρχικοῦ
κράτους, ἔλαδε- «σἡν εὐκαιρίαν, ὅπως δέἐσῃ εἲς φῶς τὰς. γνώσεις ἑαυτοῦ,
ὀρχολούμενος, ἐπὶ τῇ συντάξει ποῦ ὀργανισμοῦ τοῦ «νιζὰμ. τοσδίεν.
Ῥοῦτα δὲ, :καὶ Ἡ. µετάφρασις, τῶν' ἔργων. τοῦ Βωμπὰν ζωηρὸν: τὸν περὶ
». αὐσάῦ θαυμασμὸν δνήγειραν,. δι ὃν λόχον ἔῷ μὲν 47960. διωρίσθη μέγας
διερμηνεὺς, ἑξαιρετικὴν ἀπολαύων ὑπόληψιν παρά πδ κι. Εκτοτέ
ὃ. ἄρχεται «τὸ ἀλλθὲς, στάδιον. τούτου.
νΑΕΙἓγ τῇ ἀταλα ἀπιτυχίαι. τῶν γαλληιῶν ὅπλων κατὰ - πολὺ σότε
τὴν ἀνατολὴν συνεκίγουγ. ἀλλ αἱ ἐπαναστατικαὶ ἰδέαι, οἷας ἐννόουν. αὖ-
τὰς: καὶ καθ ἃς ἔπραττον οἱ δηµοχράται Γάλλοι, : οὐδὲν κοινὸν εἶχον
μετὰ τοῦ καθαρῶς πατριωτικοὺ αἰσθήματος ἔθνους καταδυναστευοµόνου
καθ. Μρὸς αν: ἀνεξαρτησίαν αὑτοῦ ἀποθλέποντος, τὰ πράγματα ἔχουσιν
ἔνωαν.. Δθεικήν, ἀ λόγῳ μὲν κατοχῆς, . ἆλλ' ἄμεσος κατάκτήσις, τῆς
Επτανήσου, καὶ. τῶν. τεσσάρων «τῆς, στερεᾶς πόλεων. ποῦ-Βουθροντοῦ,
Πάργας, πρεθέζ ης χαὶ Βονίτσης, ἄλλοτ τε ὑποτεταγμένων τῇ Εγεσία
νετίᾳ α΄ ο.
ἐνπολὴι, τοῦ.οννταγματάρχου Ρὸδ παρὰ .τῷ Αῇ πασσᾷ τῆς Ἠπείρου,
καὶ Ἡ. ἀποστολὴ ᾿ μυστικοῦ τινος: προσώπου . υβὸς. τὸν Παζθάντογλουν,
κατεδείκνωογ, σὺν «χαρακτήρα, ὃν ἑλάμβάνεν- ἐν τῇ ἀνατολῇ ἡ Ἆ γαλλική.
πόλιτικἡ. κατι ᾱ τὸ. 1193 καὶ 1798, στηρζομέν ἐπὶ τῇ. συμμαχίῳ΄
μετὰ τῶν «Τούρκων. Εν, αὐτῇ τῇ Αἰγύπτῳ οἱ Γάλλοι, πολεμοῦντες τοὺς
1 διεκηρύσαον το οἱ ῥαυμασταὶ τοῦ ο Ἡ
καὶ οἱ φίλοι τῆς Ἀμισελήνου, μ. .ἀγωμαλία. ἃξ αὕτη προήρχετο ἐκ πολι-
τικῶν. ὑπολογισμῶν μᾶλλον,ἢ ἐκ βαθείας θρησκευτυκῆς ἀδιρφορίας, θέ
Ἰοχυούσης ἡπὲρ. τῶν Ἀαταδυναστευομένων Χριστιανῶνι
Αἱ σκέψεις αὗται οὖκ ἔμενον ἄνευ ἀπιῤῥοῆς ἐπὶ τῆς πολισωῆς,, .
ἠκολούβησε. κατὰ. τὴν διεομηνείαν αὐτοῦ ὁ Κωνσταντῖνος. ἠφαλάντης,
ἃ μα ἁπηλπισθη ἀπὸ τῆς Γαλλίας, ἐζήτησε τὸ ὑπὲρ. Ἑλλήνων στήρίγµα
ἐνΣ σῇα ἅἐναντίᾳ ταύτῃε µερίδι. Ἐν. ᾧΎ. δὲἂν χρόνῳ” τῆς Αἰγύπτου ἡ κατάκτη-
η πρ --. ΄ εν κο. .
 ΜΕΡΟΣΙ 8’, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ἀ. 11
δις αάτεῖχς μεγάλως. ἠρεθισμένην τὴν. Τουρκία ὀτοίμως ὁ Κωνσταντῖς
ὑος ἔπεισεν αὐτὴν, ἵνα. αυνάφῃ βετὰ, τῆς. Αγγλίας καὶ Ῥωσσίας τριπλῶν
συμμᾳχίωι Ἡ. μεγάλη. ἀπιῤῥοὴ, -Ἡ Διὼ-σῆς συνθήρσής οπαύτης «διδοµόνη.
τοῖς αυμμάχοις ἐπὶ τῶν. ἀνατολιιῶν πραγμάτων) οὐδένα ἀποκλεωττικό-
6ητος κίνδυνον .ἠπείλει, ὡς εἰς. πολλοὺὲ µεριζομένη;- Μάτην οὐ γαλλιὸν
διουθινκάριον Ἀροσεπάβησεν, ὕνα, πραλάθῃ «ερύτην; ἀπειλοῦν ἐπὶ «τέλους
καὶ αὐτὴν, τὴν. "ἀνατροπὴν. τῶν. ὅλων... «Ἡ,. ὄγραφε. μετ'-ἀγανακτήσεως
υέσχάσης». μπερατῴδης ιαὔση. συμμαχία: οὐ Ὑενήσεται, Ἡν τὸ πᾶν ἐν τῷ
αβήρώκη- ἀνμτρακήσεσαιλ.. Σκαλάκεψε. μὸν τοῖτο ἀγαζιοπρεπῶς τὴν
Τουρχίαν, «καὶ- ὑπμσχνεμο αὐτῇ ἐν. εἰλυερινεστέραν: φιλίαν. ερ «Γαλ:
λίας,,. καίτοι͵ γυῶσμοι ἄντμερως αιτὴν κ ποῖς ὑπτὰ. πύργοις. (Εεττὶ
Ῥκονλέ») φυλῴωζεν. ποῦ αρέόθεως αὐτῆς καὶ τὴν ποογραφὴν τῶν κατὰ
υτὴειάνατολὴν. Γάλλων» ἀλλὰ καὶ ἀντεκολακεύετο διὰ φιλικῶν δια-
θεθαιώσεων, πολλάαις ἐπαναληφθεισῶν,. περὶ τῆς ἐπιτεύξεως τοῦ σχθ-
ποῦ αὑτοῦ µέχρι τῆς στιγμῖς, καθ ἂν ἐδημοσιεύθη: οἩ διακάρυδις ᾿ τῆς
πύλης καταστρέψασα καὶ τὴν τελευταίαν τούτου. ἀλπίδο, Στα ρμθά ταν
ἐπὶ τῆς ιπρερθείας τοῦ «Δεσχόρσχ. (α). . ας κ τν
., διωκόρνξις, αὕτη ἆπτὸ «ργον,τοῦ-Κωνσταντίνου. ἠψιλάντον καθ; ὅλοί
ἀλἠρίαμ. ΠΜεταξὺ τῶν ἐγγράφων τοιούτου εἴδους ὀλέγαἐξβλθον ἐκ τῶν
Ὑβαφείων τῶν κυθερνήσεων,ἔχοντα τοσαύτην ἀξίαν. Οἱ λόγοι, ἐφ' ὧν ἡ
πύλη ἐκάρυστο τὰν πόλεµον, ἔθεταν τὴν Τουρχίαν ἐπὶ τῆς στάθμης. τῶν
εὐρωπαϊκῶν. συµφερόντων, καὶ ποῦτο. ἔδιδε κλείονς, ὀσιμόνωη εἰς τν
συμμαχέαν αὐτῆς μετὰ “πῶν.ἐχθρῶν. εῆς. Γαλλίας, τν
ἡ σωθήκη, Ἡν κατὰ τὸν ἔκφρασιν τοῦ διευβυντηρίου, σχηματίσασά
ατερατώδη. συμμαχίαν»,», ἀλλ ὁμολογονμένως ἐμποιήσασα τρομὲρὰν
ἐντύβωσιν᾽ ἐν τῇ. Εαλλή, ᾗᾖτο ἀληβᾶς πρᾶδι νου Ἀροηγονμένων ἑἐν' 4

πρῶτος.ο λσθὼν τὴν. πολ αὐκόρ- δν Κωνσθρντῖνος Ἠθλλάνοςα κα

τέαξηνκὸι κόντρον.: τῆς ἐν. σῇ ἀνατολῇ πολιτικῆς καὶ, ὅτε αἱ τύχαι τῆς
Τουρχίας συνεδέοντο πλέον μετὰ τῶν συμφερόντων τῆς Εὐρώπης, τοὺ
δαύτην ἐκτήσατο πἀρὰ τοῖς συμµάχυις τῆς πύλης ὑπόληψιν, ὥστε ἠδύ-
νατο ἐλπίζειν πᾶσαν ἐν. τῇ πορείᾳ αὑτοῦ ὑποστήριζιν διὰ τῆς συμπατ
θείας ὅλων τῶν «μεγάλων. δυνάµεων, ἐκτὸς τῆς Γαλλίας, καθόσον καὶ
ἀναμνήσεις προγονικαὶ συνέδεον «τοῦτον μετὰ τῶν μηστικοσυμβονΜαή :
τῆς. Πρωσσίας καὶ τῆς Βιέννις. -
ἓν τοιαύτῃ ὧν θέσει καὶ μέγαν ἐναγκαλιζόμενος, ὀρίζοντα ἐνεργείκή
Τ0ΝΟΣ Β’, Ἆ
 18 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ

πολιταής ἠθύνάξο διακθίνειν,’ δι ἂν ὀπηρχεν' εὐνοϊχὸν εἷς τὰς ἰδιαιτέ-

ῥαξ πρυσήαθείας αὐτοῦ, ὠφεχουμένου' οὕπως ἐξ ὅλων εὔν συµβαινόντων.
ᾠρίδμένυν σχέδων εἶχε Ἑὺν κατὰστρόφὴν ἐ9δ΄τουμχικοῦ κράτους καὶ τὴν
ἀλελευθέρωσὶν ῆς Ελλάδὸς 'διὰ σερατἰωτικῆς δυνάμεως, ἐξ οὐτῶν τῶν
χρστιάνκῶν. λαών εξηγμένής: Ἐν. δὲ ταῖς παρούσαις Ἀεριστάρεσε, βλε-
Άων τοὺς συἡμαχκοὺξ στόλους κὐρίους τῆς µεσογείου μετὰ Ὁν μώχην
πθ0΄Αδουκἡρ, συγέλαθε τὴν ἰδέαν ες δηµιουῤγίας ἄλλου κέντρὼ ἐν τῇ
μεόημδρινῇ Ελλάδε, "Πρὸς Ὅὸν σκοπὺν “τοῦτον ὑπῆρχον θαυµασέως κα-
λάλχήλόι αἲ Ἰόθίοι νήσὸι-΄ Καὶ αὐτὸς μὲν συνεθούλευσεν ὥς ἀνάγκαίαν
1ὴΝ ἐκεῖθεν ἀπόδολὴν τῶν Γάλλων’ «στόλος δὲ συγκεΐμενος ἐκ ῥώσσιχῶν
καὶ πουρχικῶν νἠῶν ἐπεφορτίσθη τὴν ἁβὸστολὴν ταύτην. Συγχρόνως ὁ
Κωνσταν εἶνος ροξκάλεαξν ἐκὶστολήν τινά πατριαρχυκὴν, ἵνα καταστήσῃ
εὐνοῖχὰς "τοῖς συμμάχος ες: Ἱονίους νήσους: ἐπὶ τῇ: ῥητῇ ὑποσχέδει
σῆς ἐλευθερίας) αὐτῶν καὶ ἀνεξαρτησίας. ἡ συνοδικὴ αὔγη ἐπιστολὴν ἐγ-
χρρισθεῖσα πρὺς τὸν ἀρχηγὸν τοῦ στόλου, μετεθι (θάσθη εἲς τοὺς ζονίους
ὡς ἐχέγγνον. τῆς ῥελλούσης ἐλεύθερίας αὐτῶν.-
Οὕτως ἡ ἀνεξαβτησία τοῦ ἑλλήνικοῦ. τοὐτού- µέρουξ- φοφαλίσθη πρὸ
ες ἐκστρατείας, καὶ πάραυτα πολιτικαὶ ὀυνδιαλέδεις ἠνοίχθησαν ἐνἐ
Κώνσταντωουπόλεί διὰ τὴν αὐστασυν τοῦ ἰονίου κράτους, 1εκεῖ
ὁ Κων-
:ατάντῖνος "ψηλάντης - ἀνέπτυξς -πᾶσαν «ἐπιτηδειότητα, ὅπως αἱ δια-
πραγματεύσεις φέρωσιν εἷς τὴν παρ αὐτοῦ ποθουµένην «ἔχθασιν, Αντι-
πρόσωπος τῆς πύλης ἐν εαῖς συνδιαλέξεσι ταὐταίς, κατώρθωσε «αρύψας
ὑπὸ τὸν ἐπίσημον χαρακτῆρα, ὃν ἔφερε, τὸν πατριωτικὸν αὐτοῦ ζῆλον,
Δύο ἐξακολαυθῶν. τρόπους, κατ ἐπιφάνειαν ἀντωκειμένους.
.ς βάσυ. πάρεδἐχθησαν κατ -4ρ 1 τὴν παῦσιν. τῆς ἐνετικῆς ἐπὶ τῶν
Τονέων νήσον. ἐξοψσίας,συνεπείᾳ. τῆς ἠτώσεως τῆς δημοκρατίας αὐτῆς.
Μετὰ δὲ τοῦτο ἠροετάθη, ὅπως, ἅμα καταστραφείσης καὶ τῆς τῶν Γάλ-
(λων, πξριέλθωσιν αὗται. «ὑπὸ τὴν κυβιότητα τοῦ κράτους, εἰς ὸ ἀνῆρ
ἠκοῦ πρότερον»’ δι ἄλλων δὲ λέξεων ἐξήγετο ἐκ -τῆς προτάσεως «ταύτης
ιν ἐπάνόδος τῶν νήσων αὐτῶν εἰς τὴν- κυριαρχίαν. τῶν βασιλέων τῆς ἄεα-
Κόλεὼς; οἷς ὑπετάσσοντο- πρὸ τῆς ἐνετικῆς Καταχσήσεως:- Αλλὰ πρότα-
σις) πὐιαύτη, ἀναμφιθόλως κρύπτουσα. μυστικόν τινα σκοπὸν τῶν συμ-
μάχων τῆς πύλης; ἀπαράδεκτος ὑπῆρχε. ὁ Κωνσταντῖνος. Ἰφηλάντης
ἔλαχεν “Ἠδη τῆς περιστάσεως; ἵνα. πολεμήσῃ ὑπὸ ἔκοψιν γενιχὴν διὰ
τρόπου ἐμμέτου τὴν φιλοδοξίαν τῶν συμμάχων, πολεμῶν τὸν σκοπὺν
αποῦτον καὶ ἐλευθέρως ἐκθέτων -εὰς ἰδίας αὐτοῦ σχέψεις.
 ΜΒΡΩΣ.
Ε’, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ἀ. 19
Τὸ συμπέρασμα, ὅπερ ἐξήγαγεύ ἐκ.τῆς παραδεχθείσης.. ἀρχῆς, ἦπο,
ὅπως οὐχὶ «ἀντικαταστῇ ἐπὶ τοῦ- δικαιώματος, ἐξαφανισθείσης. κοτακτή-
αεώς. ἄλλο «δικαίωµα. οἱασδή τίνος κἀτακτήσεὼς, ἀλλ' ἐκανέλθωσιν φὶ
Ἰόνίοί νῆσῖι. εἰς τὴν ἀρχέτωκον αὐτῶν
κά τάστάσιν, «καὶ. ὁρισθῇὁ περί:
Φέρεια, ἃς ἀπετέλουν θθρος ὁπὸ. κμθβγωγῖς. καὶ διὰ τῶν ἐπὶ τῆς. πο-
ρεᾶς.. κατοχῶν.. Αλλ. ἔνεκα τῆς ἐπαγομένης δυσκολίας πρὸς τοῦτο, καὶ
διότι ὦἩρναῖτο ἀφ' ἑνὸς μὸν πὸ δικαίωµα τῶν βασίλέω» τῆς Κεαπόλεως,
ἵνα μὴ; ἀνταλλάξὴ 339 ἑνετίκὴν. διὰ τῆξ «νεκπολἰτανυχῆς, νραννίας,
ἀφ' ἑτέραυ δὲ τὴν. πλάρη ἐξομοίωδιν φῶν ἰονίων. μετὰ, τῶν ὑποχειμέ-
ἼΝων τῇ. Τουρώς, Ἑλλήνων, ἵνα μὴ ἄλλως, ὑποθάλη, αὐτὴ. ὑπὸ ςἡνυτορρ-
χικὴν.. κυριαρχίαν, ἁπαρουσίαδεν, ἁξισοββιθοσμὰν, δ νὰ πο. ὁ- «πραγμα-
τυκὸς «πούτον σχο(σὸς ἐπὶ τέλους, {σχυρίοθη δὲ, ὅτι αἱ ἰόνιοί νῆσοι, ὑπὸ
εἰδαὰς: σὐμφωνίας. διατελοῦσαι, κέκτηνται μὲν ἀδιαφιλονξίκητον. δι-
κάίωμα καὶ πάσης ουζητήσεὼς ἀνεπίδεκτοί, ὅπως μὴ ἐξομοιῶνται τοῖς
λοιποῖς Ἕλλησιν ἀλλ ὡς. αράτος, ἀποτελοῦν μέρος τῆς ἑλλπνμκῆς -περι-
ῥερείας, ἀνήκχει, ἵνα τεθῶσινὑπὸ τὴν προστασίαν τῆς ππύλης.. Τὰς ἰδέας
ἀαὐτὰς παρεδέχθησαν οἱ σύμμαχοι ἐν ταῖς συνδιαλέξεσι. εοῦ «1199 ὁέ
βᾶσεις τῆς ἐπενεχθησομένης, ὁρέστίκῆς δυνῤήης περὶ, τῆς: ὀηβοχρασίας
Ἆῆς ἸἨπέανήσου, Οὕτω δ ἐπέτυχεν ὁ Κωνσταντῖνος. Ἰψαλάντης μεγάλην
ἐπιτυχίαν, καὶ ἐγγὺς ἦτο ὅπως συμπληρώσῃ πὺ- ἔργον αὑτοῦ δι ὅλων
τῶν ἀπαιτουμένων παροχωρήσεὼων.
τῆς πύλης, ἐὰν. μὴ ἐσκέκτοντο
οἱ
ἐχθροὶ τούτου, τίνι ἀπομακρύνῶσί- τρόπῳ «αὐτὸν:ἐκ εῆς Κῶνσσαντινου-
πόλεως; ἐκπεπληγμάνου: διὰ τὴν αὔξουσαν- ὑκόληψιν, ἣν. ἔχαιρε,
Κατὰ τὸν γοέμθριον τοῦ 1799. διωρίσθη ἡγεμὼν
ἡ Μολδαυΐας, κὰὶ τὸν
ποἰοῦτον διορισμὸν. ἐθεώρησε πραγματικὴν ἑξορίαν. Εἶδε μὲν ἐπυιύρω-
δείσας τὰς αυριωτέρας θυμφώνίας περὶ οῆς "ουσπάφεως. Τοῦ «Σονίου ἀρά-
τους, ἐδοχίμαζεν -ὅμως : λύκην- πολλὴηνη πσὰδέ οέφς. ὢνς πιό κλό-
λουθῇ µακρόθὲν
«ὸ ἔργόν, οὗ ὀτοχᾶς' ὕρξατοι Βἰς: ἐταύτην ἁμδθω τὴν
περθότωσινἩ ἀπὸ 23 μαρτίου «τοῦ 1500 ἰδικιτέρα σύμβασις, ἂν Ἡ
ῥωσσία ὑπέγραψε μετὰ τῆς Τουρχίας, λαθοῦσα μὲν αὕτη τὸ δικαίωμά
τῆς. εἰσαγωγῆς Ὀτρατοῦ ἐν τῇ ἑπτανήσῳ µέχρι τῆς παγίώσεως τᾶς
εὐρωπαϊκῆς εἰρήνης, ἀναγνωρίσασα δὲ τῇ πύλη τὴν άμεσου πἀτοχὴν
τῶν ἐπὶ «ἲς Ὁτερεᾶς᾽ τεσσάρων πόλεων» τι οκ ὄλος
ΓἈνοχθρὸν. εἴς τὴν Μολδαυΐαν ὁ Κωνσταντῖνος. ἀφιλάνσής, πρὶν εᾖ
λάό ϱῃ τὰ, µέτρα πλήρους, ἀφαλοῦς καὶ διαρκοῦς ἐξουσίας, οὐδὲν ἡλπιζε
μέγα καὶ γενικὸν ἀπὸ Ἱηεμονείας ἀδυνάτου καὶ ἐφημόρου πα) ὅμως
4
 20 ΞΑΟΚΙΜΙΟΧ Ι3ΤΟΡΙΚΟΣΤ:
καῖ τοι περιωρισρένη ἐν κὐκλῷ᾿ ᾿στἐνῶ; Ἡ ἡγεμονεία αὐτοῦ ὑπῆρξε βία
ὑπὲρ τῶν ἩΜολδανῶν᾽ ἀγωβδεργία Η εάξις καὶ ἡ ᾿Εὐημερία: ἣν ἐπανήγα-
ἵεν εἰς τὸν τόπον, ἐπὶ τοσουτὸν ἐδετιμῶντοι ἐφ'ὶ Ὅσον ὑπτρχον- εἰς ντι»

θεσίν Ἄρὸὲ 3ὴΝ δυστυχἠ-ταυτο γβόνως κατάστασιν τὸς Βλαχίας:Ἡ εὔγνω-

μδύνή ἐντεῦθεν κἀὶ Ἡ εἲς τὸ πῃόδαπον τοὐτού προσήλὼσις. «τῶν Μολ-
δαυῶν οὐδέποτε ΄ἔγκάτέλειφαν ᾽αὐτὸν, καὶ ἀφ᾽ οὗ ἀντικατέστη ἐπανεχ-
θὼν' εἰς Κὠνσταντινούπολὴν. ἡγεμόνευσεν ἐπὶ δύο ἔτη καὶ Ἰέασᾶρας
μας, "κανὸς πρὸ “θησάύρισιν' ἦτο ὁ χδόνός οὗτος διά τινας ἄλλθυς"ὁ
Κώνστανεῦνος᾽ )μώς ἀρῶν τὴν Μολδαύθαν, ἔφερε᾽ τὸ θάῤος ἑνὸέ ἑκὰ-
τοῤμνρν Σῥεθυς. Καὶ πατήρ καὶ υἱὸς, ἠγεμονεύννεες, ἐδδελύχθηναν
ἂν ἀπόταμιευτικὸν πνεῦμα ὑλὲρ ἑαυτῶν; Ἆ ὑπὲρ τοῦ δημοσίου ταμείου,
ο θ κάλαπιέόει τῶν φοροχὀγουμένων. Αμϕότεροι; μεγαλοδυεῖς καὶ ὑνη-
Ἀδφρονες, εἶδον Ἑαὐνοὺδ- παεκλημένους «ὑπὲρ τοῦ τόπου, καὶ μίαν ἀπᾶδ-
λύτως ἀποσζολὴν ἐθνικὴν έχοντας διὰ τοῦ τόπου, ὡς δὲ πρότερον ὁ ἁλή.
ξωνδρος, οὕτω καὶ ἔπειτα ὁ Κωνσταντῖνος περὶ οὐδενὸς ἀλλου ἐφρόντι-
ζέ ” εν ᾿Κωνσλαντιωουπόλει -ὢν, περὶ τῶν” μᾶλλον ὄποτελεσματικῶν
μεσών πλὸς, τὴν) ἐπίτυ: χίαν' πῶν ”"Εγγνήσεων, ὧν"Υ ἑστερεῖτο' κολὰ -χἡν ἐν
Μολδαυϊχ ἡχεμόνείων,
ᾗ
"ὈΨροιωδέστερον, ἨἩ πρὶν, ἧτο τὸ θέαμα τῆς καταστάσεως τῆς "Τοὐδκίας
ἐπὶ ας
4 ἐπόχης πάύτήςς Παντάχοῦ ἐθασίλευεν ἔνεκά Ἐῶν ἀνάμορφώ-
σεων π δυ χόνοια ᾿χαὶ ἩὙ ἁταξία, πρὀονωνίζουσά χάπαστ τροφᾶς᾽ προσεχεῖς
χα) ἀνεπανοββώτους, Πρεθισμένοι κατὰ τὸῦ ενζἀμ. εσοδὶτ» οἱ Γενίτσᾶρος,
οὐδόλως ἕὑπήκουον πλέον οῖς ἀφωτέροίς αὐτῶν καὶ ἔτοιμοι ἦσαν πβὸς
ἐκωνάδτασὼς Ἑάτὰ τὰς ἐπαρχίας καὶ ᾿μέχρί τοῦ Θάδους τῆς Ασίας οἱ
πλεϊστον ᾿ τῶν πασδἀδὼν -λαὶ ΕέγΊδων δίέκενντο ἐν φφανεβᾷ ἀνταρσίᾳ,
ὁ ἁλη “Τεπθλερλῆς ἐν τῇ Ππείρῳ, ό Παζθάντογλοὺς ἓν ὃ Ἑδονίῳ, ῶ
..
Δάλδαι, ἂν. τῇ Σεθΐ, χαὶ πεὺδἰ τὸν Ίστρον ὁ Τερσενίχο ἡλους, ὁ Τλίχο-
»
Ύλους, ἅλλοι τε καὶ ὁ Μἱουσταρᾶ Μπαϊρακτάρης: κατὰ δὲ᾽ τὴν 'Ρουύ:
ο Χα Ἀοὺξ Ἀλνήσιοχώρόυς" Αόβοὺς ταἳ συμμόρίαϊ πτῶν Κριπαλ δων
ἐξων, ἡ µα χόρἓν περὶ τοθἐδάρόυς” Ἐπλὸς ἀθτάρτού παδσᾶ ἡ βέγη, '
μετεῤζόμεναι ἀναθανδὼν ᾿καὶ ἐκ συσἑήματος πὴν χῄστείάν. ης
τὼνὶ ἐποδύξών πάκῶν ἁ ἐξουσία --ποῦ σουλτάνου ἁνίσσχυρος ἔμενε; διόσι

οἱἕ δωρρόμενοι κατὰ 'Ἕῶν ἀνταστῶν᾽ Γενέσσαροι Ὁὐσίωδῶς ἐφεδόχίβαζόν

τὴν ν δώ ὡμν ὰὺ τῶν» καὶ διὰ τοῦτο, ὅσα. πῷ' 1799’ ἐπέμφθηδθν στου.

κεὔμα τα εἰς κδὺ᾽ Ίδτρον, κακώς ἐκτύπήθησᾶν πάν τὺ "Ἠχεῖστον αὐτῶν

ἐτέθήσαν ὑπὸ
ὁ την μήσ]οδοσίαν᾿ τοῦ Ποξ άν εόύλου. Αλλ, ᾽ ὅτι κἀθίστα
 ΜΕΡΟΣ; Β΄ «ΚΕΦΑΛΜΟΝ ἀ. 934
ἔτι μᾶλλον καταπληκτικὴν :τὴν παραλυτικὴν ταύτην Κατάστοαιν τοῦ
τουρχικοῦ κράτους, ἦτο τὸιἀνταρτικὸν πνεῦμα, ὅπερ «φυνβῖχεν ἐν ταῖς
οὐταῖς. τάζεσι Χριστιανοὺς χαὶ Μωχαμβανούς-, σον λα τρως
ἐπὶ γεγονότων τοιούτων, τὴν ὅλην μετ’ ὀλίγον ἀπειλρύγτων μετολε
λαγὰν τῆς ὄψεως τοῦ. «τουρκικοῦ. κράτους, Ἡ Βὐρώπῃ. οὔτε ἔμεινεν οὔτε
ἑλύνατο μένει, ἀδιάφορος, ἓκ. τῶν ἐπιμόνων. ἀπὸ ἑνὺς αἰῶγος. σβοαπα
θειῶν,ἐπισφραγισθεισῶν. διὰ τῆς αυνθήχης τῆς τριπλῆς συμμαχίας, ὁᾳ
εἴπομεν, τὰ συμφέροντα. τῆς γενικῆς πολιτικῆς στενῶς. αυκλίοτς μετὰ
τῶν πραγμάτων. σῆς ἀνατολῆςὁ Εκάστη. ἐπομένως δύναµις ἐζ
ἐκήτει, Ίδη,

ἵχα δήδῃ καὶ βεξαιωθῆ,

αὶς ἔσεται. δυνατὴς περὶ τῆς, Τουρχέας ἐν, σθιμέλ-
λοντικὰ αμντήρησις. .κατὰ τοῦ ἐπικειμέγου ῥιζεκοῦ, κλύδωνος»Ἀ Ἀνάνξι-
κατάστασις.
1, μὲν Γαλλία -ἐπέμενε. πιστεύουσα, | ὅτι ἴσχὺς. τῆς «ἄνα-
πολῶς ὑφίσταται ἐν τῷ μουσουλμανικῷ στοιχείῳ, καὶ μόνοις τοῖς Μον:
σουλμάνοις ἀνήκει ἡ κυριότης ταύτης. (Ἀμολόγει μὲν. «ἑτοιμόῤῥοπον τὸ
κθάτος- αὐτῶν», ἀπέδιδεν ..ὅμως. τὸν. κίνδυνον. τοῦτον, εἰς προσωπικήν
ἀνικανότητα, καὶ οὕτως ἀντὶ Ξοῦ ὑπάρχωντος. ὀαμανλῆ αουλχάνου. ἐζήτει
πὴγ ἀντικατάστασιν .ἄλλου ἄλλης. Ἰγεμομαῆς, γενεᾶς. Μοησουλμάνου, ς
Αἱ δ᾽ ἄλλοι δυνάμεις ἄλλως ἐφρόνουν τότε, πλείανα.. ἔχαυσαι βίστε, ος
τὸ πνεῦμα καὶ τὸ. μέλλον τῶν Ἑλλήνων. ῥποία τις ἤδη. μεταβολὴ Φῷθα-
νημάτων! Τότε Ἡ ἑλληνικὴ ἀντὶ τῆς τουρχιωκῆς. ἀρχὴ ἐν Κωνσταντινου-
πόλει οὐ µόνον ὡς. μία ἀνά Υκη πολιτικῷῶς, ἐκρίνετο,. ἀλλὰ. καὶ ὑπὸ τὸ
συμπαβέστερρ ὃὅμμα. ἠθικῶς. παρεδέχετο, δῴτιιαἱ͵, δράμεμ βλεπω, καὶ
Ἱκανότητα καὶ ἐπιῤῥαὴν, καὶ ἁρμοδιότητα προσώπων, ὧν τὰ ᾽αἰσθήματα
καὶ αὐ. χενικαὶ. πρρσπάβειαι συνεφώνουν πρὸς τὰ ἴδια αὐτῶν αἰσθήματο α
χαὶ τὰς προσπαβείας, Διὰ τὸ ἴδιονἆἄρα συμφέρον αὐτῶν ἠβέλησαν, ἵνα,
θς έσωσι, βαηθοῦσαι τὰ πρόσωπα ταῦτα, ἐπὶ τῇς μᾶλλον, εὐνοῖκῆς σορίώ
πῆς, καὶ χαταστήσωσι ταῦτα. ἀρμολότε πρὸς, ἐνεργρίας. ἐσχυραβίεης
ἐπὶπῶν. γεγονότων, ο --ᾱ-. τον
.οἩ ὅλων, τῶν μερῶν τοῦ τθυρχικοῦ κράτους Ἡ γείτων χώρα τοῦ στορού
ὑπέφερε μᾶλλον. ἐκ τῆς ἀναρχίας. ἥ Βλαχία, παραδεδοµένη ἆἄνευ ὑπε;
µααπίσεως εἰς τὰς ἐπιδρομὰς τῶν Δερεθεγίδων. καὶ εἰς τὰς. κακώσεις
τῶν, (Κραφαλίδων,, ἐγένετο, σχεδὸν. ὄρημος. οσο βογιάρδοι, εἰς τὴν Ἴραν.
συλθανίαν καὶ οἱ; μκάτομῳν. πῶν πεδίων εἰς τὰ ὄρη, προσφυγόντες, μετὰ
πολλὰ καὶ δενὰ παράπονα ἐζήσησαν. ἐκ τῆς, Κωνσταντινουπόλεως κατὰ
τὰ ἔωρ, τοῦ 1802 ἡγεμόνα, ἑαυτῶν ὀνομαστὶ τὸν Κωνσταντῖνον Τψη-
λάντῳν. Κατὰ δὲ τὸν αὔγουστον ὁ πβέσβυς. τῆς Πρωσσίας, στρατῃ γὸς
 33 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΤΣΤΟΡΙΚΟΧΥ
Κνοθελσδὺζ, ουμφώνως πρὸς. τὰς εἰδικὰς διαταγὰς τῆς αὐλῆς αὐτοῦ,
διεκοίνωσε τῇ πύλη, συγχαίρων μὲν τῷ σοολτάνῳ κατὰ πρῶτον διὰ τὴν
ἐσχότως μετὰ τῆς Γαλλίας συναφθεῖσαν συνθήκην, προσθέτων δὲ συνε-
πῶς τὰ ἀκόλουθα: «.. Εἴθε ἡ ἐξωτερικὴ αὕτη γαλήνη, ἡ διδοµένη τῇ
υπύλῃ ὑπὸ τῆς εἰρήνης, χορηγήσοι αὐτῇ τὸν καιρὸν πρὸς ἐξάλειψιν τῶν
Φἐσωτερικῶν ταραχῶν]... Αλλ᾽ ὁ ὑπογεγραμμένος νομίζει καβῆχον
Σἑαυτοῦ, φέρων ἐν μέρει τὰς περὶ τῶν τελευταίων ἐν τῇ Βλαχία ἆτα-
2ξιῶν παρατηβήσεις τοῦ βασιλέως αὑτοῦ. Βεέαίΐως ἡ Α. Μ. ἀποδίδει
δταύτας εἰς τὴν ἀδυναμέαν τοῦ 'Ἠγεμονεύσαντος προσώπου" πείθεταὶ
Ῥδῥως, ὅτὶ ὑπὸ Ἠγεμόνα δραστήριον, πεφωτισμένον καὶ πρὸ" πάντων
υπεριπαθῇ ζηλωτὴν καὶ προσκεχολλημένον τῇ πύλη, Ἡ ὕπαρξις τοιαύτηέ
Φκαταστροφῆς ἀδύνατος Ἅτο, Μετὰ βαθεῖαν δὲ σκέψιν εὑρίσκει ὅλα
Ῥαὐτὰ τὰ ὡραῖα καὶ ἐνδιαφέροντα πλεονεκτήματα Ἠγωμένα ἓν τῷ προ-
Σσώπῳ τοῦ πρίγκιπος Τψηλάντου. Ἡ Α. Μεγαλειότης γνωρίξει εοὔτου
υχαλῶς, ἀφ᾿ Ἶς ἐποχῆς ἐξεπλήρου χρέη διερµηνέως τῆς πύλης, συνε-
Σχεῖς ἔχων δχέσεις μετὰ τοῦ ὑπογεγραμμένου, τὰ πάντα ἐκβέτοντος
»ἑκάστοτε διὰ πολλῆς Χεπτοµερείας. ἤ Ά. Μέγαλειότης εἶδε τὴν µεγά-
Σλην προάήλωσιν αὐτοῦ εἰς τὰ συμφέροντα τῆς πύλης, καὶ ἐξεπλήχθη
νἐνταυτῷ διὰ τὴν μεγάλην ἀγχίνοιαν, ἣν ἐδείκνυε. Διατάσσει ὃ᾽ ἐπί-
ὀτηδες {ὸν ἠπογεγραμμένον, ἵνα ὐατήσᾳ αὐτὸν παρὰ τῇ ὑψηλῇ πύλη,
σχαὶ βεθαιοῖ, ὅτι θεωρήσει τὸν διορσμὸν τούτου ἐν τῇ κενῃ Ίγε:
Ἰμονείᾳ ὡς ἐπίσημον συγκατάβασιν καὶ ὡς Ἔνδειξιν ἀμοιβαιότήτος φὰ
δλίας». Οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Αγγλίας καὶ τῆς ῥωσσίας ὑπεστήριξαν τὸ
βήμα τοῦ Κνοθελσδὸζ, καὶ τῇ 32 σεπτεµδρίου διωρίσθη ὁ Κωνσταντῖνος
Ίψηλάντης ἡγεμὼν Βλαχίας" ΙΙ) ἳ .
"κατὰ ζήτησιν αὐτοῦ Διωρίσθη {ῇ 25 σεπτεμδρίού Μαὶ ὁ Αλέξανδροξ
Μουρούζης ἐν τῇ Ἠγεμονείᾳ τῆς Μολδαυΐας ἐναντίον τῆς ἐπιθυμίας τῆς
Ῥωσσίας (α). Ακολούθως ὁ Ἰφηλάντης ἐπέμεινεν, ὅπως ὀνανεωθῶσιν
ὅλα τὰ ἔκπαλαι προνόμια τῶν Ἠγεμονειῶν καὶ Μεθῶσιν ὑπὸ τὴν διεβνῆ
ἐγγύησὶν. Μόνη ἡ ῥωόσίὰ, δυνάμει τῶν προλαβούσῶν συνθηκῶν. μετὰ
τῆς Τουρχίας, δικαίωµα εἶχε Ἄρὸς αἴτὴσιν ἐγγνήσεὼς Ἀδίαύτης, Ἡ πύλή
ουνῄνέσεν Ἀνανεώσασα διὰ νέου «χάττι σερὶφ» τὰ περιεχόμενα ἐν τῷ
προλαξόντι τοῦ 1774, καὶ προσέθετο μάλιστά καί τινας ζητηθείδας
Ψέας συμφωνίας, εἰ καὶ διά τινος μετὰ τῆς ῥωσσίας σὐνθήχης ὀπεχρε-
θὔτο, ὅπως αέθηται ὅλα αὐτὰ τὰ προνόμια ,᾽ ἀπαγορευομένῆ τοῦ
πᾶύείν τοὺς γεωστὶ διοριζὀµένους ἥγεμόνας πρὸ τῆς ἑπταετοῦς
ῳ
διαρκείας,
 ΜΕΡΟΣ Β’. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ἀ. 19
πρὸ τῆς συνεννοήσεως τοὐλάχιστον καὶ συναινέσεως τῆς δυνάμεως
ταύτης, -Ἱἑ- -.
«ὅτε ἔφθασεν εἰς Βλαχίαν, περιθεβληµ ένος δι ἐξουσίας μεγαλητέρας
τῆς τῶν προκατόχων αὑτοῦ χαὶ ἰσχυρὸς ἐκ τῆς βοηθείας τῶν τεασάρων.
µεγάλων δυνάμεων, ὡς ἔχων τὸ πλεονέκτημα τοῦ γνωρίζειν κάλλιον
παγτὸς ἄλλου τὸ βάβος τῆς πολιτικῆς ὅλων τῶν μυστικοσυµβουλίων, ἆ
Κωνατανεῖνος Τψηλάντης ἀπεφάσισεν ὁριστικῶς αὸ περὶ ἀπελευθερώσεως
τῶν Ἑλλήνων σχέδιον. Πρώτιστοι ὅροι τοῦ σχεδίου αὐτοῦ ἦσαν Ἱ χατας
στροφὴ τῶν πασσάδων τοῦ ἵστρου, ὡς καθιστῶσα ἐλευθέραν τὴν πορεία
αὐτοῦ εἰς τὰ πρόσω" Ἡ ἀποχατάστασις εἰλικρινοῦς ἑνώσεως μεταξὰ
Ἑλαχίας καὶ Μολδανίας' ὁ σχηματισμὸς Διά τὰς δίο Ἠγεμονείας στρα:
τοῦ ἱκανοῦ ὑπὸ τὴν ἆμεσον αὐτοῦ διοίκησιν΄ Ἡ ἀναστάτωσις τῶν γει-
τόνων ἐπαρχιῶν καὶ Ἡ ἔνωσις τῆς δυνάμεως πούτων μετὰ τῆς διοργα-
νωθησοµένης ἐν Βλαχία. ἰσκόπει ὃ) ὅπως τεθῇ ἐπὶ κεφαλῆς ὅλων τῶν
Δυνάμεων αὐτῶν, λογιζομένων τοὐλάχιστον περὶ τὰς ἑθδομήκοντα πέντε
χιλιάδας ἀνδρῶν, καλῶς ὠπλισμένων. κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ ἅττον, καὶ
ὁδεύσῃ πρὸς τὴν Κωνσταντινούπολω, ἅμα αἱ πολιτικαὶ περιστάσεις τῆς
Εὐρώπης κακαστήσωσι τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ ὠφέλιμον. εἰς τὰ συµφέ:
ροντα τῶν μεγάλων δυνάµεωχ. ον .
Τὸ σύνολον τῶν προσπαθειῶν τούτου ὑπῆρχεν ἐγνωσμένον. ὅπως
προδιαθέση τὴν γνώμην τῶν αὐλῶν. διὰ τὰς ἀναστατώσεις, ὧν ἐμελέτα
εν πρόχλησιν, ἔπεμψε πρὸς ἁπάσας. ὑπομνήματα, χαὶ δὲ αὐτῶν τὴν
χατάότασιν τῆς ἀνατολῆς. ἐχθέτων ὑπὸ τὴν. κατάλληλον ἔποψιν τῶν
ὀντων ἑκάστης δυνάµεως, ὑπεδείκνυεν ὅλα τὰ ἐνδεχόμενα ἐν τῷ
μέλλοντι. ἰδίως δὲ ὡς πρὸς τὴν Ἡρωσσίαν, τὸ πβὸς αὐτὴν ἀποσταλὲν.
ὑπόμνημα περιελάµόανεν ὅλους αὑτοῦ τοὺς σκοποὺς, διότι ἐκ προοιµίων
βέβαιος ἦν περὶ τῆς ἐντελοῦς ανιαιγέσεως τῆς. δυγέµεως ταύτης. ντο
ἀλλὰ, πβὶν ἡ ὀργανώσῃ δύναμιν σσρασµατικἁν, οὐδόλως ἠδύγατο τὸν
κατὰ τῶν ἀγταρτῶν πασοάδων καὶ θέγιᾶων πόλεµον ἄλλως, Ἡ ὁπλίζων
τοὺς μὲν κατὰ τῶν ἂξ. ὁ μᾶλλον ἐπίφοθος ἐξ αὐτῶν ἦτο ὁ Παζθάν:
πογλους, οὗ ὁ ὑπασπιστῆς Μανὰφ τὸν τρόµον διέσπειρεν ἐν τῇ Ρούμελῃ:
Δυνάμει δὲ πρυσφορῶν καὶ ὑποσχέσεων ὁ Τψηλάντης κερδήσας τὸν πασ-
σᾶν τῆς ἱβραήλας, συνεφιλίωσε διὰ τῆς µεσολαθήσεως. αὐτοῦ τὸ πλεῖ-
στον. τῶν ἀγάδων τῆς Ρούμελης, καὶ ἐντεῦθεν ὅλοι ὁμοῦ ἔστρεψαν τὰ
ὅπλα κατὰ τοῦ Παζῥάντογλου. ἓν δὲ τῷ διαστήµατι τούτῳ σχηματίσας
δύο συντάγµατα. Πανδούρων καί τινας Κοζάχους, προσέθαλεν ἐπὶ κεφα-
 ὲά ΔΟΚΙΜΙΟΧ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ -
λῆς αὐτῶν. τὸν πασσᾶν τοῦ Ἠιδινίου, καὶ. ὑπεχρέωσε τοῦτον: διὰ. ουν-
θήκης, ἵνα ἀπέχῃ τοῦ. λοιποῦ ἀπὸ τοῦ ἐδάφους τῶν ἠγεμανειῶν.- ὠφε-
Ἄρύμενος. ἀκολούθως ἐκ τῶν περιστάσεων, ἐκτύπησεν ἀλληλοδιαδόχως
χοὺς ἄλλους., πασσάδας, ἐνίκησε οαὶ ἐπέβάλεν αὐτοῖς' ἀναλόγαυς᾽ συνθή-
χας. Ανεπαρκὴ δ' ἔτι εχων
ἔ τὴν δύναμιν ἀὑτοῦ αρὸς ἐπιχειρώσεις µεγατ'
;
λητέρας, ἐξηκολούθει διατηρῶν τὰς διαιρέσεις μεταζὺ. τῶν ἀνταρτῶνι
ἀννεδαύλεξεν: ἐπίταδείως. τὰς. ἀλλήλομαχίας τούζων. ἐπὶ ἱκανὸν καερὸν;
2αἱ οὕτω, τοὺς Τούῤκους διὰ τῶν κά λαρο ἠλάπτονε: διὰ τῆς
ἰδίας. αὐσῶν. χειβὸς πὰς- Δυνάμεις. τούτωνς” ελ ' '
». Αλλὰ διὰ, τὸν «σχηματισμὸν ατρατοῦ ἐν ταῖς- μονές, μήλα
᾿ ἀγτετάσσοντο ἐμπόδια. Τὸ. πρῶτὸν προήρχετο παρὰ τῆς πύλης, διότιἩ
διοργάνωσις στρατοῦ ἰσχυροῦ ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν Ἀγεμόνος σχεδὸν ἀνεξαρ-
χήτου ἐβέωρητο παρ᾽ αὐτῆς οὐχὸ» μόνον, κινδννώδης; ἀλλὰ «καὶ: ἀντίθεσίς
λις᾽κεκηρυγμένη, χατὰ τοῦ. πνεύματος τῶν ἀναμορβώσεων,. ὧνὺ ακαπὸς
πο ἡ-ὅλη.συγκέντρωδις τῶν δυνάµεων τοῦ κράτους εἷς-μόνας. τὰς,γεῖ-
μας. ποῦ σουλτάνου. φο. Δεύτερον ἐπήγοξον ἐκ. τῆς δωσκόλου τοῦ: ολο:
μόνος ἀλεξάνδρου Ἀουρούζου ιὀνναινέθεως: πρὸς. τὴν ὁμόφωνον ζήῴτησοι.
κοἰαύέης παραχωρήσεως ὑπὸ τῆς πύλης.. Τένι βεβχίως τρόπῳ- εὔκολας
ὑπῆρχεν ἃ συνδομὴ αὐτοῦ διὰ τὸν σχηματισμὸν. καὶ τὴν οννρπαν σσροι
«οὔ, ὁλοχλήρως διομκηβησαμένου αρ. «ἄλλους οἱ «εις ον νς «σον
ὅπως δὲ ἀφαιρέσῃ
ἆ τὰ Ἑμπόδια-ταῦταν ὁ- Κωνακαντῖνος. Ἰψηλάντης
λαβὰ τὰς ἀπ' εὐθείαὲ πβοσπαθείας. αὖ τοῦ .πῤθεκάλεσε καὶ τὴν. «παρέμ:
; δααυ τῆς Πρωσσίας, Προθύμωςὁ βασιλεὺς αὐτῆς έγραψε τὰ δέοντας χαὸ»
ὁ. πρέσθυς. Ἐνοβελσδὸζ. διετάγη, ἵνά διαβιράσῃ καὶ ὑποστηρίδη παῦτα.
ἓν ταῖς συνδιαλέξεσι μετὰ. τῆς πύλης, ἔχοντα ὀὕτω: «ἀφλία, ἡ συνδέ».
Ἀθνόά µε. μετὰ, τῆς ὑψηλῆς Πόλης, «καὶ .Ἡ -εἰλικρίνεια: ἡπαρυκάσᾶα Βν-
λνήβως πρὸς ἐμὲ δεικνυοµένη; μοὶ ὑποχρεοῦσι», ἕνα παραστήσω ταύτῃ, ὅτε.
λαἱ Σαραχαὶ τῆς. Ρούμελης, πάντοτε ἀναγενγώμεναι, βλάπτουαι τόσῳ:
Απὸν Βοβότιτα, ἃς ζωτεϊῖ αν. Ἡσαγωγὴν. ἐν απ ἐσωτερειῇ: αὐτῆς. ὃς
Σοικήσεν, ὅσῷ καὶ τὴν ἐδωπερθὼν αὐτῆς ὑπόληψινι: Ἀλελοῦσα ἐποπλέον.
σχαὶ μὴ. ἐπιθλέπούσα τὴν διατάρησιι εῆς καλῆς τάξειος’ κατὰ τὰς με-
Ῥβορίουά αὐτῆς ἐπαρχίας, Ἡ ὑψπλὰ Πύλη ταχέως Ἶ θραδέως κινδωνσύει!..
»άνφυπαρδωῃ αθῖς΄ γείτοσιν. ἀφορὴν ἐπεμβάσεως. Καλὸν. ἄρω. Ἀθελεν
ρεἶσθαί ἐὰν, ἐνηγκαλίζετο. πλέον ἔντονα καὶ ἀποτεχεόματυιὰ. βέθρα. διὰ.
1 /δὲ ὑπόθεσίς αὕτη φαίνεταέ.
ὀτὴν ἐπάνοδον Φῆς τάξεως ἐν τῇ ῥούμελῃ:
Όμοί μᾶλλον εὔκθλος ἤδη, ὅτο διουκεῖ ἐπὶ. κεφαλῆςτήό Βλαχίας ἠγεμόιν
 Μεβρον Ἑ. ΚΓΦλΝΛΙΟΝά, 26
υἱκανὸς καὶ. ἀξιόπιστος, ἵνα, περιθληθῇ΄ διὰ, δυνάμεὼς Ἐπαβχόύσης, εξ
στὴν καναστροφὴν τῶν ταραξιῶν. τῆς πουνῆς Ἠσυχίαξ: Νομίζω, ὅτι ὑπή”
τά τῇ ὑψηλῇ Πύλῳ, κοινοποιῶν' οὗτῇ τὰς σκέψεις Που ταύτας» «0
ο Αλλὰν πρὶν. ὑποδάλῃ αὐτᾶς, ὁ; πθέσδυς τοῦ βασϊλέώς᾽ ᾿ἐπείράθη λε
γόμα τοῦ γέροντος ἀλεξάνδρον; ὅπως ἴδη, μέχρι χίνος ἂνῆκε βαθμὸσ
Ἡ μνεία τοῦ ὀνόματος τοῦ Κωνσταντίνου παὶ Ἡ δὐστᾶσις πούτου ἐν ταῖς
γενησοµέναις. συγδιαλέξεσι μετὰ τοῦ ῥεὺζ- ἑφφένδου: "ὁ Αλέξανδρος Τφηὲ
λάνγσης: ἐγιωμάτευσε πότε, ἵνα μὴ ἐπιμείνῃ ὁ πρέσθυς ὑπὲρ τοῦ Κων:
σταντίνου, ἅμα ὑπονωήσῃ ἐπέχουσαν΄ πὴν πύληνὰ ο: πεμοριόμὸς αὐλὂς
καπέθλιψε τὸν Ἐνοβελοδόξ, ὡς μὴ ἐννδοῦντα {ὸν. λόγον, ὅπως ὀἡνόῃἡ
πύχή τὴν περὶ Κωνατάναένου ἔξοχον ἰδέον ἐνὸφβεγάλοῦ μονάμρον, Ἠήλον
καὶ: ᾿αυμβάχου ταύτης», ποῦ βασιλέως τῆς Πρωσαίας."' ο σ σ τῇ
ο-ΑΕ πρῶται κατὰ τοῦ: Παζθάντογλου ἑ ἐπιτυχίαι τοῦ Κωνσταντίνου Ίδή-
λάντου ἐπήλπιζον κυριώτερον τὴν. ὑποστήρξω τοῦ; περὶ; οὗ ὁ λόγος, σνς
τήµατος. ἀλλ᾽ ἡ πύλη ὑποκρινομένη κατ’ ἀρχὰς ὑπὲρ τῆς ἐκφραδθείσῆς
ἐπιθυμίας τοῦ βασιλέως τῆς Πρώσαίας, καὶ ἐπιφορτίζουσὰ Ἔπειτά τῷ γε
µόνυ τῆς Βλαχίας τὴν καταστροφὴν. τῶν ἀνταρτῶν, Ἰδιώ άσε προψη
τοῦτο: χφῆσιν τἩ( παρὰ, τοῦ σόυλοάνου χορὴγουμόνης: στρωτιωτδέ δυράν-
µεως; Οὕτω" δὲή πρωσσεὴ; αὐλὴ; ἐν ᾧ ἐπίστευσε- ον" ἄρχὰό ὅτι δἰδης
κούσθη, ταχέως εἶδεν ἑαυτὴν ἡπατήμένην, 'ΑΦ' οὗ δ'-οἶ-νέαν΄ αβοσπά""
θωιαι. αὐτῆς ἔμειναν ἄνευ ἀποτελέσματος' ἂφ' ὁὔὁ πρέθυς Κνοθεχόδὸς
ἀνεχώρησεν «ἐκ τῆς Κώνσταντινουπόλεὼς’ διὰ; γοῦτο κ οἳ' ὑνδθέδεῖς "ον
πρεσθείου ἀνοτέβνσανἷς ον’ ἑσθεκεραμμένον, ὁ πώνσθαν τινος ΕΨηλὰν»
πης. αροπέδµεμαν. εἰς κὴν Ῥωσσίαν, Ἡς Ἡ ἐξαιρετοὴ ἐπὶ τῶν δύο ἠρέμο--
νεεῶν θέσιςἐπέτρεπε συνδρομὴν ἀποτελεσματικωτέραν..»πν νς Ἡ)
Ξ:Ἡ Ρωσσία ἐδέχθτ᾽ απὴν Ἀαρέμβασιν ἑαύτης κῖ’ ώς αν ώρας”
καὶςὁ Ταμάρας; ἀρχαῖος" "πάλλολος πςηδιἐν κὠνστωθθώουπόλει όρο
θείας; Δνεσάγην ἵνα νεργήση πφὰ-νρ Ακεξόνδρῳ'“ουρούρν ος ἂν΄
λάθη: σοότάσεις -παρᾶ τοῦ «Ἰψηλάντου. Ἐφοδιασθεὶς δ’ οὕτω; ἄφηβε τὴν.
Κωνσταντινούπολιν κατὰ τὸ πέλος τοῦ «1803, λόγῳ' ὅτι ζηπεῖται ὑπὸ
τῆς αὐλῆς. τὰς. Πετρουπόλεως; καὶ μεταδὰ ὰς εἰς Ἰάσισν' διέλυσε πάσαν ποῦ:
Μανριύζου ἔνστααιν, οὐχὶ ὡς πρὸς τὸ ζήτημα τῆς ἑνώσεως, ἀλλ ὡς πρόέ
τὸ ἐπιβάλλον αῆς χρημιετικῆς:: εἰσφορᾶς- µέροξ:.«Ἠερὶ μὲν τοῦ πρώθοὺ
ἐλόθησαν" παρὰ -σοῦ Μαυρούζου. ἀποκρίσεις. λίαν εὐάρεστου- δευνόδθεύα᾽
τοώτόσησα.. ἠρχῶν. οκαλ. ἁγνότηίονι αἰσθημάτων"' περὶ, "δὲ οῦ,δεοιέροῦ,΄
«ενομέγής: παρὰ ποῦ: Σψηλάντου. σημαντικής παραχωρίστου προᾶδιω-
26 Ἱ ΙΑΟΚΙΜΙΘΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ

ίσθη. ἡ διὰ τὸν φόρον τῆς Μολδαυΐας ποσότης ἴση πρὸςτὰ δύο περίπου
πέµπτα τῆς ὅλης δαπάνης. ὁ Ταμάρας συγχρόνως προέτρεψε καὶ τοὺς
ἄρχοντας τοῦ ἰασίου πρὸς βοήθειαν τῆς Βλαχίας (α).
Αλλ’ ἡ ἐπέμβασις τῆς Ῥωασίας ἐν Κωνσταντινουπόλει πρὸς ἐπίτευ-
ζω τῆς ἀδείας διὰ τὸν σχηματισμὸν. στρατοῦ ἐν' Βλαχία, μεγάλας
άν προφυλάξεις χατὰ τῆς δυσπιστίας τῆς πύλης χαὶ τῆς Γαλλίας.
ὁ στρατηγὸς Κνοβελοδὸζ, ἐν Βερολίνῳ ὢν ἤδη, ἄλπισεν ἐνεργήσας;
ὅπως διατεθῇ τὸ γαλλικὸν ὀναχτοδούλιον καὶ θεωρήσλ, ἆαγευ ἀνηαυχίας
τινὸς περὶ τῶν συµφερόντων τῆς Γαλλίας, τὴν παραχώρησιν τῆς ἀδείας;
ἣν ἔμελλον ζητῆσαι παρὰ τῆς πύλης, παρουσιάζοντες αὐτὴν ὡς ἄναγ-
καΐαν διὰ µόνην τὴν ἀπὰ τῶν ἀνταρτῶν ἐξασφάλισιν τοῦ Τψηλάντου
καὶ τῆς ἡγεμονείας (6). πλὴν, καὶ οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων,
οὐδὲν ἐπῆλθεν εὐάρεστον ἀποτέλεσμα, Διὰ ἃξ {αῦτα ἐν ὑπομνήματί τινι
ἀπὸ 27 ἰουλίου 1808 ὁ Κωνσταντῖνος Τψηλάντης "ὀπέβαλεν
εἰς. τὰ
ἀνακτοθούλιον τῆς βωσσίας τὴν ἀνάγκην τῆς παρουσίας ἰσχυροῦ στρατοῦ
ἐν Βλαχίᾳ πρὸς ἐξασφάλιαιν τοῦ τόπου. ἔλεγε μὲν, ὅτι αἡ ἐξασφάλισις
Στῶν Ηγεμονειῶν ἑ ἐστιν ὁ πρῶτος. ὅρος τῆς εὐημερίας, ἊνἩ Ρωσσία
Σδιατίθεται ὑπὲρ αὐτῶν» ἐσκόπει ὅμως, ὅπως ἀσφαλισθῇ αὐτὸς διὰ
τῆς παρουσίας τῶν ῥώσσων, καὶ ἐνεργήσῃ οὕτω τὸν σχημάἀτισμὸν τοῦ
σἐρατοῦ ἄμέσον καὶ ἄνευ ἀδείας τῆς πύλης. ἀλλ’ ἐπέτρεπον
τῇ Ρωσσία
αἳ τότε περιστάσεις τὴν αὐθαίρετον. ἀποστολὴν σορατοῦ, καὶ ὕστερον
ὅσης ἂν εἶχεν ἐπιθυμίας; ὁ Διὰ τοῦτο ἀπαντήσασα αὕτη ἀρνησικῶς τῇ. 3
σεπτεµθρίου διὰ τοῦ ἐπὶ τῶν ἐζωτερικῶν ὑπουργοῦ Κζαρτορίσκη, συνε-
θούλευσε τῷ Τψηλάντη, αὔπως ἀντλήσῃ ἀπὸ τῆς φρονήσεως καὶ έμπει-
δρίας αὑτοῦ τὰ δυνατὰ µέσα»: Εζήτησε ἂὲ «τὴν ἐξακολούθησιν τῆς
ἀλληλογραφίας τούτου καὶ τὸ ἀπόῤῥἅτον αὐτῆς ὑπεσχέθη (})» -: :-
Πρὶν ἢ δὲ λάθη τὴν ἀπάντησιν ταύτην, ὁ Τψηλάντης, προθλέπων
ῥῆξέν τινα μεταξὺ Γαλλίας καὶ ῥωσσίας, οὐδόλως ἐδίστασε προτείνας
καὶ πάλον (τῇ 13 καὶ 18. αὐγούστου), ὑπὸ. τὴν ἔποψω ἐνδεχομένης γαλ-
λικῆς ἐπεμθάσεως, τὴν ἀπαστολὴν ατρατευµάτων . ῥωσαυιῶν: εἰς τὸν
ἵστρον ἀλλὰ χαὶ ἡ πράτασις αὕτη ἐθεωρήθη .ἀκατόρθωτος, Διότι ἐπί-
στευον τὸ ἀδύνατον τῆς συγκαταθέσεως τῆς Τουρχίας, εἰ καὶ τὰ πράγ-
µατα. αὐτὰ οὐκ ἑθράδυναν καταστήσαντα παρἀδεκτὴν ταύτην. Ὃν τῇ
δευτέρα ὅμως ἀπὸ ἃ νόεµθρίου ἀπαντήσει αὑτοῦ-ὁ ὑπουργὸς. Κζαρτορί» -
σκης,ἐπιθεθαιῶν τῷ Τψηλάν
η τὴν μεγάλην τοῦ αἀτοχράτορος προθυμίαν
«πρὸς πᾶν, ὅ,τι αἱ περιστάτεις ἐπέτρεπον τούτῳ», προεκάλει νέας ἅλ-
 Α.
ΜΕΡΟΣ Β’. ΚΕΦΑΛΛΙΟΝ 2Ἱ

λας προτάσεις, δυνατὰς πρὸς ἐκτέλεσιν καὶ καταλλήλους διὰ {ὸ εὖ ἔχειν

τοῦ τόπου (9). Δεξιῶς δὲ Ἡ πύλη, κεχυριεύµέν τότε ὑπὸ τοῦ φόβου τῶν
σχεδίων καὶ τῶν ἀπειλῶν τοῦ Ναπολέοντος, ἐπεχαλέσθη τὴν ἀναγέω-
σιν τῆς ῥωσσιχῆς συμμαχίας ἐπὶ τῇ συνθήκη τοῦ 1198; καὶ τὴν γνω-
µοδότησιν τοῦ αὐτοχράτορος Αλεξάνδρου. ἐζήτησε περὶ τῶν προσφορω-
πβὸς τὴν ἐξασφάλεσιν τοῦ τουρχικοῦ κράτους μέσων. Ὦκ ταύτης
τέρων
᾿ὠφελουμένη τῆς περιστάσεως ἡ Ρωσσία προέθοτο, ὅπως σὺν τοῖς
ἄλλοις προτείνῃ «καὶ τὴν μεταφορὰν δεχακισχιλίων Ἡ δεχαπενταχίσχι-
Σλίων ἀνδοῶν ἐκ τοῦ στρατοῦ αὐτῆς εἰς τὸν στρον, λόγῳ ἵνα θοηθῇ
φεὐκολώτερον τῇ πύλῃ πρὸς ἀπόχβουσιν τῶν Γάλλων ἐν περιπτώσει,
γχαθ ἣν ἐκτελέσωσιν «εἰσθολήν τινα εἰς τὰ κράτη αὐτῆς». Τὸ: ὀχέδιον
πρνεκά»
τοῦτο ἀναγγέλλουσα τῷ {ψηλάντῃ κατὰ τὴν δ1 δεκεµέρίου,
λει "τὴν -κρίσιν αὐτοῦ, χαὶ πᾶσαν δυνδρομὴν ὑπισχνεῖτο διὰ τῶν οτβα-
τευµάτων, ἐὰν παρεδέχεῖο ἡ πύλη τὴν εἴσοδον {ούτων (6).
Εἶδε. τότε ὁ Κωνσταντῖνος Ἰψηλάντης, ὅτι τὸ μυστικοσυμθούλιον
Πετρουπόλεως οὔτε ἀνταπεκρίθη εἰς τὴν ἐπιδεξιότητὰ, δι ἃς ἠγαγχάσθη
τὸ διβάνιον εἰς τὰς ἀνωτέρω ἀναφερομένας προτάσεις, οὔτε ἀπέθλεψεν
ὅτι
εἰς αὐτὰς εὐθύτερον. διὰ ταῦτα παρατηρήσας πρὸς τὸν ὑπουργὸν;
αὺ βῆμα τῆς πύλης οὐδόλως ἐδείχνυε τὴν ἐπιθυμέαν αὑτῆς, ἵνα προστα”
φευθῇ ὑπὸ ῥωσσιχοῦ στρατοῦ, ὑπέθαλε συγχρόνως τὰ κατ αὐτὸν κατάλ-
ληλα µέσα πρὸς ἐπιτυχίαν τῆς παραχωρήσεως. Επέμενε δὲ, γράφων
τῇ 17 ἀπριλίου 1809, ἵνα γίνη. κατ ἀρχὰς χρῆσις πλαγίων µέσων,
ὅπως μὴ ἐξυπνήόῃ ἡ δυσπιστία τῆς πύλης" ψηλαφήσῃ δὲ τὸ ἀνακτοθού-
λιογ' Πετρουπόλεως τὴν γνώμην αὐτῆς, καὶ προπαρασκευάσῃ ταύτην
εἰς τὴν µέλλουσαν πρὸς αὐτὸ ἐπίσημον κοινοποίησιν. α«Τοιαύτας, προ”
Ῥσέθετε, λαµθάνων τὰς προφυλάξεις, ὁ ὑπουργὸς δύναται (παρουσιάσαν
ἐκλογὴν
Φἐγ. εὐθέτῳ ατιγμῇ τὴν αἴτπαιν ἑαυτοῦ, ἀφίνων. πῇ πόλῳ Φλν
Ἡ τοῦ
φἡ τῆς παραδοχῆς ῥωσσικῶν στρατευμάτων ἐν 'τάῖς ἡγεμονείαις,
ηθχηματιαμοῦ τοπικοῦ στρατοῦ». Τὸ δεύτερον μέσον ἐθεώρει ὁ Ίψηλάν-
της ὡς τὸ µόνον δεκτὸν γεν ησόμενον ὑπὸ τῆς πύλης" Ἡ δὲ ῥωσσία, εἰ
καὶ ἐθεώρει τοῦτο ὡς ζήτημα δευτερεῦον, συνεφώνησεν ἐπὶ τέλους, καὶ
καταλλήλους ἀπέστειλεν ὁδηγίας πρὸς τὸν Τταλένσκην, διαπραγµατευό”
ντων
βενον τότε μετὰ τῆς πύλης περί τινων μυστικῶν ἄρθρων, ἀποτελού
ἐπὶ τοῦ
τὴν συνέχειαν τῆς ἀνανεουμένης συνθήχης τοῦ. 1798. ἴδου τὸ
προχειµένου περιεργύτατον ἔγγμαφον τοῦ ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν ὑπονργοῦ
Κζαρτορέσχη, φεφθὲν. πρὸς τὸν Κωνσταντῖνον Τψηλάντην. ’
 25 ΔΟΚΙΜΙΟΥ: ΕΣΤΟΡΙΚΟΙ:'.

ολη ο στ τα Πρέγκιφ μον." σον ο τρ τὰς - -...ἑ

κό. αόριος: ἠπαλνσκης, τελείώσως τὴν Δαπραγμάτεωσον,, δν) Ὡς πεφος-

σπισμένος -ἠτο πρὸς ἀνανέώσυ: τῆς ἀπὸ. τοῦ «1 798 --συνβήκης περὶ συµ-
σμαχίας, ἐπασχαλεῖται ἐπὶ- μυστικῶν τινων νρρην ἀποτελρύντων συ-
Ἀνέχειαγ τῆς. «συνθήκης ταύτης, τς νο τρ. ”---
κ ὑμετέρα:: Ἰψηλότης, ποπεισµένη, ὁπόσῳ ἡ αὐτοκμαπορκλ αἰλὴ
ννληαφέροσαι ἰδίως ὑπὲρ «τοῦ προσώπον «αὐτῆς, καὶ τῆς: ἠγεμονείας,, ἣν
Ἀκνθερνᾷ, οὐδόλως ἀγνοεῖ, ὅτι: διὰ τῶν μυστικῶν. τούτων. ἄρθρων. πρό-
Ἀχειται, ἵνα εἰσέλθῃ αῶμά πι τοῦ οτρατοῦ ἡμῶν εἰς. Βλαχίαν, προστα-
ντεῦσον αὐτὴν: κατὼ τῶν διηνεκῶν: προσθολῶν τῶν οχειτόνῶν. «Ἱρατη-
»γῶν Τούρχων. Παρατηοῶν τις τὴν - ἀδυναμίαν, ἐν ᾗ Ἡ πύλη εὑρίσκεται,
Σδπωξ θερωπεύσῃ τὸ κακὸν..ἀφ' ἑουτῆς, ἐπίατευεν ἴσως, ὅτι Ἡ, περὶ ἃς
ὑπρόκεετας, ποότασις. οὐδεμίαν παρ' αὐτῆς ἐτύγχανε «δυσκολία». ἀλλ’ἡ-
υπάρχουσιν ἕτεροι λόγοι, γνωστότατοι ὑμῖν; Πρραψµουν ἀπασρέφρησες
Ῥίαως, στὴν παραδοχὴν τῆς- ῥήτρας «ταύτης. . Δι’. αὐτοὺς. ὁ κύριος Ιταλίν-
δαχχο Διστώχη; ἵνα -παραιηθῇ. φούσου, ἐὰν. πκρατηβήσῃ. οπὸ «ἀδύνατον
»σῆς ἐπαυχίας' οὐχὶ ὅμως πρὶν. ἐπιμέίνῃ προηγουμένως, ὥσον «ὰ ἂννκ-
σὺν.. περισσότερον, διὰ τὴν παραδοχἠν τῶν “στρατευμάτων ἡμῶν ἐπὶ
»αοῦ ἵστρου,ὅπως ἁώση οὕτω. πλείονα ἀξίαν εἰς τὴν- παραίτηριν αὐτὴν,
δὴ. διευκολύνη σην. ἐπιτυχίαν. ἄλλου σινὺς: σχεδίου, υπεβρὶοὔ, θέλω, συν -
Ἀδιαλέγεσθαι μεθ ὑμῶν ἀκαταπαύατῳς,.ὁν ότι ἀφέλω ὑμῶν τὴν πρώτην
νδέαν. τούτου. ον Κο νεφος μες ος μμ...
εκ «Ἐντεῦθενὁ ἐν Κωνσταντινουπόλ: ε ὑπουρὸς, ἡμῶν ὀ φορείο ἳ ἵνα
λὐὑποστηρίξη, Φι:ὅσων ἂν δη χαταλλχήλων μέσων, τὴν-ππαρὰ τῆς. ἡμε-
Ὀτέρας Τψηλότητος γενησομόνην πρύτασιν Βερὸ-παραχωρήσεῴς τοῦ-σχη:
Σμάτισμοῦ: σώματος -ἐλ δέκα χιλιάδων -ἀνδρῶν" πρὸς ὑπεράστησιλ.
τῆς
Σβλαχίας. Πιστεύω, ὅτι, ἐὰν Ἡ πύλη ἀποφεύγχῃ ἀπολύτως.
τὴν. εἰς Βλα-
Ῥχίαν «εἴσόδον τῶν «στρατευμάτων ἡμῶν, «ἀδύνατος ποὔλάχιατον θέλει
δεΐἶσθκὰ αὐτῇ ή ὄρνησιο τῆς:παροδογης τοῦ μάσρορ ὅπερ. αρίνομεν. άγατ
πληρῶσον: ων ο --- εντ ς
αΤοῦ σώματος, περὶ οὗ πρόκριται,- ἀπαιτεῖταςς ὃὅσον -σὸ. νά ορ.
Ῥγάνωσαις εὐρωπαῖωὴ, ὅπως φοβίσῃ τοὺς ταραχοποἰοὺς, γείτονας ὑμῶν,
ΣΠιστεύω, ὅτι ἐλλείπετε τῶν -µέαων «πρὸς τὴν. τοιαύτην. διοργάνωσε
άνευ ξένης συνδρομῆς, καὶ πρὸς τὺν σκοπὸν. σοῦταν (ἠδύνατό τις ἀπο-
Σατεῖλαι Χρύφῳ ἀδιωματικούς τινας τῆς ἐμπιοτοσύνης ὑμῶν. ΤΓπάρχουσι
δπρησέτι πολληὶ τοιοῆτοι ἐκ -ταῦ ἑλληνικοῦ. ἔθνους ἑ ὑπηρετήσαντες ἐν τῷ
 ΜΕΡΟΣΙΦ’, ΚΕΦΑΔΑΙΟΝΙΑ. 3
νατρκτῷ ἡμῶν καὶ λαθόντες τὴν ἄδειαν ἑαυτῶν. Μέρας τῶν ἀξιωμα-
τικῶν πούτων εὑρίσκέται ἐν ῥωσσία,. ἄλλοι εἰσὶν ἐν σῇ, Πελοποννήσῳ,
»τῷ ἀρχιπελάγει, τῇ Κεβχύρᾳ καὶ ναθεξῆς. Ῥοὺς πρώὠτοὺς ἂυνά µεθα.άπο»
»άτεῖλαι προχείρως, ὅπως λάθωσι -μέρος.παρ' ὑμῖν, εἰ καὶ κινήσουσιν
νἀφ᾽ ἑαυτῶν, ἅμα µάθωσί τι περὶ σχηματισμοῦ τωκτικοῦ -στρασοῦ΄ἐν
νΒλὰχίᾳ''-ποὺς-ἄλλους, νομίζω, ἑχκύσετε παρ: ὑμῶν δι ἀλληλογραφίας,
φαίνεταί μον; ὅτι, ἕνεχα τῆς πτωγῆς ἤδη καταστάσεως τῆς Βλαχίας;
υθέλουσιν -Εεἶσθαι «θαρύταταϊ αἱ-κατ΄ ἀνάγκην γενησόµεναν οδαπάναεδιὰ
Ἀτὴν ἔλευσιν τούτων» -'- ο. δν ο...
«Παρακαλῶ τὴν ὑμετέραν. Τψηλότητα, ἵνα «εὐαρεοτηθεῖσα κοινοποι»
δήσῃ πρὸς ἐμὲ τὰς σκέψεις αὐτῆς. περί-τε “τῆς. Μορφώδεως, καὶκδιοργα-
Ῥνώσεως τῶν σωμάτων αὐτῶν τοῦ. στρωτοῦ,- περὶ τῶν μέσων, δι’ ὧν
υπροχωρήσοµεν μετὰ τῆς δυνατῆς µυστικότητος καὶ ἑτοιμόζητος, περὶ
τοῦ στρατοῦ, καὶ ἐν γένει
μτῶν ἀναγκαίων δωπανῶν πρὸς συντέρησιν
περὶ παντὸς, ὅπερ ἴδῃ κατάλληλον καὶ συντεῖνον εἰς σὺν ἐπιτυχίαν τῆᾳ
νἐπιγειρήσεως ἡμῶν. Επίσης χαρήσόμαι, ἐὰν νοµίζητε, Πρέγκιφ µου;
νδτί τὰ µέσα τῆς Βλαχίας, ἑνούμενα μετὰ τῆς χρεµατικῆς. ἀναλωμίὰς
ψτῆς Μόλδαυΐας, ἐπαβκέσουσι πρὸς ἐξόχλισιν καὶ συντήρησιν'τοῦ:στρᾶ»
»ποῦ ἀὐτοῦ; καὶ ὁπόσονἐν ἐναντίᾳ Περιστάσει ἔσεται σὺ ἑλλεῖπον, ὅπερ
δῇ Α.Α. Μεγαλειότης ἑτοίμως ἀναλαμθάνει οὐνεπείᾳ τῆς µερίμνης αὖ»
νεοῦ περὶ παντὸς, ὅ,τι ἀφορᾷ ὑμᾶς». ο υ-υ---
ἀλλ’ ἐκ τῶν περὶ χρηματικῆς χορηγίας ἐξηγήσεων. τοῦ:: ῥώσσου
πύλη σνγκα-
ὑπουργοῦ εἶδεν ὁ Γψηλάντηςν ὅτι ἐν περιπτώσει, καθ’ ἣν Ἡ
τετθετὺ ἐπ τῇ Ὀουτέρα προτάσει; τὸ ἀνακτοβούλιον Πετρουπόλεωφ
Διενοεῖτο, ὅπως ἐπιφυλαχθῇ τὰ. µέσα τῆς ἐξασχήσεως τῆς. ἐπιῤῥοῖς
ἑαυτοῦ ἐπὶ-τοῦ στρατοῦ τῶν Πγεμονειῶνι ὡς πρασφεράµενον εἷς τὴν δια «
φήῥήσιν αὐτοῦ. Ἐζήτει μὲν πὴν πολισικὴν καὶ τὴν ἐφυισὴν ὑλμιὴν συν-
δρόβ” Ψσδν λώσαίας» µέχρι τιὸφ παιμοῦ,: ἀπέφευγεν ὅμως πᾶσαν περέε
ξένων,
οΜὰδιν; μεαβάχλουσαν. τοῦτόν εἰς ἁπλοῦν ὄργανον συμφερόντων
αὐτοῦ
καθ ὅσον ἐσκόπει καὶ ἀπολύτως εἰργάζετο ὑπὲρ τῆς πατρίδας.
ἀπὶ εὐθείας. : Ἐντεῦθεν ἂὲ ὑπολογιδάμενος” οὕτως,: ὥστε Ἡ. τοιαύτη -συν-
δροµΑΙ Ἀπὸ Ῥώσσίας" περιττή κανὰστῇ; υώποκρίθη πρὸς τὸν; ὑπουργὸν'
-εἩ -8΄Ἰουνίου, ὡς ἀκολούθως.”ἳ
Κζαφτορίσωήν υ-υ-----ᾱ-ᾱ-
ολ κοντα Πρίγκζψ µου." ιο -υ ο Σο

20
«κ λαδον: -σὰν «ἐπιοτολὴν, ὃν τιμῶσά µε: ἔγραφεν ἡ «Τ: 1σῦ.
υμαΐου, Αμέσως ἔγραφα; πρὸς τὸν πρίγκιπα πατέρα μον, ἔπως συµβι-
΄
50 ΔΟΚΙΜΙΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ᾽

Σθάση τὰ βήματα αὑτοῦ πρὸς τὰ τοῦ χυρίου ἐταλίνσχη γατὰ τὴν δια-
Φπραγµάτευσιν. Αἱ πρὸς τὸν ὑπουργὸν τοῦτον ὁδηγίαι τῆς Ὑ. Ὑ. ἀναμ-
Φφιθόλως εἰσὶν ἐπίσης σαφεῖς, ὡς Ἡ ἐπιστολὴ, ἣν πρὸ μικροῦ ἔλαδον,
Φχαὶ οὐδεμίαν ἀφίνουσιν ἀφορμὴν πρὸς ἀποτυχίαν. Τοιαύτην τοὐλάχι-
ὑστον ἔχω πὴν πεποίθησιν ἐχ. μαχρᾶς πείρας περὶ τῶν ἀποτελεσματι-
λκῶν ππαρὰ τῷ διδανίῳ µέσων. ὁ κύριος ἠπαλίνσχηὲ ἀναπτυξάτω ὅλην
Σαὺτοῦ τὴν δραστηριότητα, πλυθὺν ἔχων. λόγων στρατευόντων ὑπὲρ
Φἑαυτοῦ, καὶ μάλιστα, τὰς αὐθεντικῶς συνοµολογηθείόαέ ὑποχρεῶσεις τῆς
2ΛΑ.Λ. Μ. ἐπὶ τῇ. προότασίᾳ τῶν Ἡγεμονειῶν καὶ τὰ τοιαῦτα, Πἰστεύω,
φδτι εἰς {οιοῦτον ὕφος οὐδεμίαν τὸ διθάνιον τολµήδεὲ ἔρνηδυ....
«ὡς πρὸς τὰς λεπτοµερείας, ἃς ἡ }; Υ. ζητεῖ παρ ἐμοῦ, λέγω, ὅτι
τὸ σχηματἰοθησόµενα στρατιωτικὰ σώματα ἀφομοιωθήσόνται, κατὰ
Φτὺ δυνὰτὸν, τῷ σχηματισμᾷ, τῷ ἐξοπλισμῷ καὶ τῇ πεϊθαρχίᾳ πρὸς
Ρτὸν' ῥωσσαὸν στρατόν, ὀκταχισχίλιδι δὲ ἄνδρες διὰ τὸ πεζυιὸν; δισχί-
ὃλιοι ὑππεῖς καὶ τετράκόσιοι τηλεθολισταὶ διὰ τὴν ὑπηρεσίαν εἴχοσί
Φτηλεβόλων τῶν ταγμάτων καὶ Δέχα διοθεσίµων, ἤθελον εἶσθαι κατάλ-
Ἄληλος ἀναλογία. Έχω χἰλέους πεντακοσίους στρατιώτας; καλουµένους
Πανδούρους, συνειβέσαντας ἤδη εἰς εἶδός τὲ πειθαρχίας χαὶ ἐξοίκειω-
φθέντας πρὸς τὸν πόλεμον, διότι ἐπολέμησαν πολλάκις κατὰ τῶν ἀνθρώ-
Ῥπων τοῦ Παζβάντογλου" προσέτι χιλέους ἄνδρας ἐπασχολουμένοὺς κατὰ
τὰ ὄρη καὶ τὰς µεγάλας ὁδοὺς πρὸς διαφύλαξιν τῆς δηµοσίας τάξεως"
ηπροσέτι χιλέους ἱππεῖς, χβιστιανοὺς Αλθανοὺς, καὶ τεσταράκοντα περί-
που πηλεθολιστάς. Οἱ ἄνδρωποι οὗτοι προμηθεύονται ἀφ᾿ ἑαυτῶν τὰ
»ὅπλα, ἀνόμοια κατὰ τὴν ὀλκὴν, οὐδ) ἔχουσι ξέφη, ἀλλὰ µόνον πυρο-
σξόλια [πιστόλια] καὶ μαχαΐρας ἡγιαταγᾶνια]. Απαιτεϊταί λοιπὸν Ἶἡ
υφροντὶς περὶ ὁπλίσεως καὶ ἱπποσκευῆς πλήρους.
(«Ἐν τῷ λαῷ τοῦ τόπου τούτου εὐχόλώς εὑρίσχω τὰ µὲσά τῆέ τελείας
Σδιατηρήσεὼς τοῦ σώματος αὐτοῦ τῶν δεκακἰσχιλίων ἀνδρῶγ' ἀλλὰ
δχατὰ "τὰς στιγμὰς. τῆς σὐστᾶσεώς τοὐτούὗ καθἰστάται ἀναγκαία Ἡ
νᾷδεια νῆς Δ.Δ. Μεγαλείότητος, ἵνα διέλθωσιν; ὡς λειποτάκται, Ῥῶσσοι
ῥστρτιῶται καὶ ὑπαξιωματίκοὶ, χῤησιμεύσοντες: ὣς τύλοί καὶ ὁδηγοί,
ΣΠερὶ τοῦ μισθοῦ θεωρῶ δικαΐαν αὔξησιν τινα τοῦ συνήθους, βεχρσοῦ
᾽μορφωθῶσιν ἐ ἐν τῇ πεἰθαρχίά.
αΔιὰ τὰ ὑπάρχοντα στρατεύματά μου. ἀπαιτεῖται δαπάνη τριαχο-
Ασίων γελιάδων Ὑροσίων κατ ἔτος' ἐπίσης δαπανῶνται διακόσιαἰ χιλιά-
ήθες περίπου εἷςἓν εἶδος στρατεύµατης ἀχρήστου ὅλως, τοὺς λεγομέ:
 ΜΕΡΟΣ ΕΒ’, ΚΕΦΛΑΛΙΟΝ ἀ. 3ΐ
Ἄνους Σλουζιτόρους τὸ ὅλον πεντακόσιαι χἰλιάδες Υροσίων. Ἡ ἐβεμο-
Φγεία δύναται' παρέχειν τὸ διπλοῦν, καὶ κερθαίνει ἐκ τούτου, ἄπαλλασ-
Φσομένη ἀπαιτήσεὼν, ἁρπαγῶν καὶ τοἰούτων. Ιδοὺ ἄρα ἓν ἑκατομμύριον
υγροσίων, καὶ οὐδὲν ἄλλο λείπεται, ἡ ὅπως γνωρίσωμεν, ὅτι χορη”
»γήσῃ ἡ Μολδαυΐα, καὶ ὑπολογίσωμεν οὕτω τὴν συµπλήρωσιν, ἣν θέλο-
μεν ἐλπίζειν ἀπὸ τῆς ἀπεριορίστου γενναιότητος τῆς ΑΔ. ΑΔ. Μὸ (. -.
ἡφ' ὅσον πὔξανον τὰ διδόµενα προσεχοῦς πολέμου μετὰ τῆς Γαλλίας,
ἠλαττοῦτο δὲ ἡ ἐλπὶς τῆς εἰς τὰς ἠγεμονείας εἰδόδου ῥώσσικοῦ στρα-
ϱοῦ, ἐπὶ τοσοῦτον ὁ αὐτοχράτῶρ Αλέξανδρος ὑπεχώρει εἰς τὴν γνώμαν
τοῦ Κωνσταντίνου Τψηλάντου, Εντεῦθεν ἔγραφον. αὐτῷ ἐκ τῆς Πετρου-
πόλεως, ὅτι, ἐὰν μὲ ὑπαχωρήσῃ αροδεχῶς Ἡ πύλη, πραγματυποιοῦσα,
πὰς γενοµένας ταύτῃ προτάσεις, πέµψουσι λαβραίως ὑπὸ τὴν διάθεσιν
αὑτοῦ τετρακισχιλίας λόγχας καὶ λειποτάκτὰς πρὸς διοργάνωσίν τοῦ
δτρατοῦ. Επὶ αὐτῷ δὲ τῷ σκοπῷ διετάγη ὁ γενικὸς ἐν ταῖς Ηγεμονείαις
πρόξενος. Βολκοννὼφ, ἵνα ἔχῃ ἑτοίμους τοὺς ἐν Μολδαυϊ ῥώᾳαδους, λει-
ποτάκτας καὶ ἀποστείλῃ τούτους εἰς Βουκουρέστιον. Εἰδοποτήθη, συγχρό-
νως καὶ ὁ Τψηλάντης, ὅπως . συνενγοηθῇ μετ αὐτοῦ περὶ τοῦ καταλλη-
λοτέρου τρόπου πρὸς ἐκτέλεσιν τοῦ μέτρου τούτου, καὶ ἀνετίβετο αὐτῷ
ἡ ἀνύποπτος παρὰ τοῖς Ῥούῤχοίς μεταφορὰ τῶν ὅπλων (6).
τῇ 11 τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ὁ Βολκοννὼφ εἰδοχοίησε τῷ Τψηλάντῃ περὶ
τῶν. διαταγῶν, ἃς ἔλαθε παρὰ τῆς αὐλῆς αὑτοῦ, διὰ τὴν καοταγραφὴν
τῶν λειποτακτῶν, χαὶ ἐζήτει τὰ µέσα, ὅπως διαθιθάσῃ αὐτῷ μυατικῶς
τὰ ὑποσχεθέντα ὅπλα.. ἀλλ’ ᾗ καλὴ αὕτη. θέλησις ὑπῆρξεν ἀτελεσφό-
βητος Π.μὲν πύλη, ἀφ᾿ οὗ αυνεφώνησεν ἐπὶ τῇ ἀνανεώσει ὅλων τῶν
ῥητρῶν τῆς ἀπὸ τοῦ 1198 συνθήκης, ἐπέμενε πάντοτε ἀπωθοῦσά τὰ
πρόσθετα ἄρθρα" Ἡ δὲ ῥωσσία ἐπειγομένη, ὅπως τελειώση τὴν δα πραγ-
µάτευσιν ἕνεκα τῶν ἐπίκειμένων ἐχθροπραξιῶν μεταξὺ Αὐστρίας καὶ
ζαλλίας,. «διέταξε .κἀτὰ..«τὺν «σεπτέµθρίον, τὸν ἐν Κωνσταντνουπόλεέ
πρέσθυν αὐτῆς, ἵνα παραιτηθῇ τῶν ἀφορῶντων τὰς Ηἡγεμονείας ἄρθρων
Ἀόυ χαὶ 8ου καὶ ἄνευ αὐτῶν ὑπογράψῃ τὴν συνθήκην, Αίαβιθάζουσα
δὲ τῇ ὃ νοεµέρίου ἀντέγραφον τῆς συνθήκης ταύτης πβὸς τὸν Τψηλάν-
την διὰ τοῦ Βιονέφσχη, μέλους τοῦ ἀνακτορίχοῦ συμβουλίου, καὶ δίκαιο:
λογουμένη διὰ τὴν ἐγκατάλειψιν αὐτὴν, ὑπισχνεῖτο, ὅτι ἐπανελεύσεταί
ἐπὶ φοῦ ἀντικειμένου τῶν παραλειφθέντων ἄρθρων κατὰ πὺν πρώτην
ἐὐνοϊκὴν. περίότασιν (γ). ο. ό
εὐχαιρίαν ταύτην ταγύτερον, Ἡ ὡς που”
:Τὰ συµθάντα παρέσχον τὴν
 81 ΔΟΚΙΜΙΟΥ 1ΣΤΟΡΙΚΟΠ::-
εἴδα τὸ μυστικασυμθούλιον Πετρουπόλεως.. Μεζὰ τὴν µά]ζην' τοῦ Αὐσ-
φερλὶτς ἡ Ρωσσία. ἐπειγομάνην ἵναιἐπανακτήσῃ δι ἰσχυρᾶς τος πράξεως
πὴνιῥιζακῶς. κλονιαθεῖταν ἐν Κωνσταντινουπόλει «πίστιν ἑαυτῆς, ἆνησο-
χοῦσα δὲ καὶ ἄλλως...περὶ; τῆς «θέσεως; ἂν ἐπεφύλαδσον τὰ πράγµατα
αὐτὰ τῇ Παλλία, διεθίθασεν. εἰς, τὸ διδάνιον. διὰ. τοῦ ἐν Ἐεωνσταντινου-
πόλει, πρέάβεως αὐτῆς. διακοίνωσυν ζητοῦσα, ὅπως ὁ ἡγεμὼν. πῆς Βλα-
λίας «πορισιϐή διὰ τῆς ἀναγκαίας. ἐξουσίας πρὸς. ἀσφάλειαν 'τοῦ τόπου.
οΕἰς συμµπλήρωσιν τῶν. δικκοινώδεών.µαυ, ἔγραφενὁ ἱταλίήσχης, δια-
πδηλᾶν «πρὸς 'σὴν «Ἡ». Πώλην, ὅει -ἥ Α.Α ΤΜεγαλειότης, ἐπεδοχέμασέν
»ἐντελῶς τὸ Πέαρὰ ςοῦ ὑποφαινομένου γενόµεναν
σῷ 18 (30): δεκεµθρίου:
υβῆμα. Προχωρῶν. τότε μετὰ τῇς.Α. Ύ. τοῦ Μεγάλου Βεζόρου. εἰς τὴν
νάνταλλαγὴν 'τῶν ἐπικυρώσεων «τῆς περὶ συμμαχίας συνθήκης, ἐνεχεέ-
Ἀρησα αὐτῷ, δικκοίνῶσιν; δν ἧς καξηγγέλλἌτο ἡ δικγωγὴ τῶν ῥαδιούρ-
Όγων, ὧν αἱ προσπάθειαι τείνηυσι τόσῳ σχανδαλωδῶςν ἵνὰ. ὠβήσωαν
»τὴν.Τ. Πόλην.. εἰς «ἦν παράθασιν -τῶν περὶ Βλαχίας. καὶ Μολδανΐας
Ῥαυμφωνιῶν. Καὶ τῆς δεκρχείας. «τῆς Διοµκήσεως τῶν Γοσποδάρων.Συνε"
ηκπῷς:ἡ Α.Α. Μεγαλείότης" «διέταξε.«σὸν. ὑποφαιγόμενονρἴνα, ναναώση-.
σπωῤὰ πῇ 1. Πύλῃ τὰς διαδηλώσεις, ἃς περιεῖχεν Ἱ ἀπὸ 18 (90) δωμ.
»βρίοι διαχοίνωσις, λαὶ ἀπαιτήσῃ παρὰ τοῦ ὀθωμανικοῦ ἡπουργείου, ἵνα.
λκρφμστεβηῇ επάσας τὰς.περιλοκὰς. ταύτας,
ὡς δυναμένας ικαὶ ἐνιτῷ
Σμέλλούτι «ἔχειν τὴν, αὐτὴν τάσιν, καὶ. «παυτοχβόνως λάβῃ τὰ» κατάλ».
Ῥληλα πρὰς ἐξασφάλισιν τῆς Ἠσυχίας τῶν ἐπαρχιῶν αὐτῶν:μέιρα.ὁ
Σὑποφαινόμενος ἡβοστίθησι κατὰ χρέος, ὅτι ἐπεθύμει, ἵνα Ύνωρίσῃ την:
Ἀφύαιν.-- θῶγιδιαταγῶν. κοὶ- ὁδηγιῶν, τῶν. ἀκενθννβησομένων. πρὸς, τὸν,
ΦΕοσποδάρον, Σψηλάντην ἐν. σᾷ «παρούση περστάσεῳ. καὶ ἴδῃ, ἐὰν ὁ τ.
δΗόλη᾿ παβέοχω αὐτῷ. καθ.οἱονδή, τινα... Ἐράπον τὰ, μέσα, ὄξως ἄνμ».
πράξη εἰς τὴν. ἀσφάλειαν :τῆς. ἐπερχίας, καὶ καταστήσῃ σεβαστὴν, παρὰ.
Στῷ Παςσᾷ τοῦ Βιδινίου, ὡς καὶ τοῖς ἄλλοις ἐπὶ τῶν ὀχθῶν τοῦ ἴστρου
νἀξιωματικοῖς καὶ ὑπαλλήλοις, τὴν θέ λησιχ τοῦ Τψηλοτάτου Σουλτάνου.
Σελήμ. Πρόκειται. δ᾽ ἐπέαης ἀνα Ἰεβῖον ἅμα, καὶ κατεσοῖγον, ὅπως τὸ
νὀθωμανικὸν ὑπουργεῖον διὰ. φμανίου. ωστοπομήση-- πρὸς πάντας.
αὐτοῦ. τοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ ὑπαλλήλους, τοὺς ἐπὶ τῶν ὀχθῶν τρῦ.-
Νῖστρουή. ὅτι ὁ θετικὸς καὶ ἀκρβῆς αὑτοῦ. σχοπὸς καὶ Ἡ ἐκπεφβασμέν
θβέλησις «ο Γψηλοτάτου Σουλτάνου. Σελήμ. ἐστιγ, Ἱ.μᾶῖ, δααραχὰ πᾶς
οησυγίας τὶς Ἠλαχίας: ἐκθέσῃ ὃ’ 'ὁμοίως ἐν τῷ. Φφμαάῳ αὐτῷ, ὅτιὁ
,
δη νοποδάρος ἔλαβε συγχβόνως τὰς ἀπριββστέρας ὃς πεὸς τοῦτο παβαγ-
 ΜΕΡΟΣ Ἐ’. ΚΕΦΛΛΑΙΘΟΝ΄ ἀ. 85

μγελίας. Καθ ἣν στιγμὸν εὑρίσχεται σὸ πᾶν ἐν τοῖς ὅπλοις ἐπὶ τῶν ὀχ»
νθῶν τοῦ Ἱστρου, ἀναπόφευχτον ἔπεται τὸ Ῥέτρον αὐτὸ τῆς πύλης, καὶ
»ό ὑποφαινόμενος ὀφείλει κατά τε 9ὴν ἐννοίαν καὶ ϱὸ κείρενον τῶν ὁδη;
Σγιῶν ἀδτοῦ, ἵνα ἐπιμείνῃ ἐπὶ τῆς-ἀμέσου ἐφαρμογῆς Ξούτουν»' Ὁτ-:
Αὕτη ὑπῆρξεν ήἡ σελευταία ἐπὶ τῆς διαπραγμάΤεύδεως φαύτής: Ίσα
µένη ἀπόπειρα.. ἀτυχεστέρα ὅμως τῶν προηγηβεισῶν, κατέληξεν εἰς {ὰν
ἐκ. τῆς ὑπηρασίας ἀποπομπὴν ἀνωτέρων τινῶν ὑπαλλήλων Τούρχων, ὡέ
τοῦ Μαχμοὺτ ἐφφένδου χαὶ ἄλλων, ἐγνωσμένων ἐπὶ ᾽συμπαβείς ποὺς
Ξἠν ῥωσσικὴν συμµαχίαν. Ἡ νέα ἀποτυχία. διήγειρε καὶ ἐν αὐσῇ τή
Πεξρουπύλει ζωτρὰν δυσαρέόκειαν καδὰ -τοῦ «ἐἐαλίνοκη, -οὗ τὴν ἀἄνοικα"
χάστασιν ἤθελον ἤδη. ἄς εινα ἱχάνοποθήσιν καὶ. ἀνάγκηὴ πολιτικὴ) διόν
φορα τῶν: ἰσχυρῶν ῥῴόσων, παρεμβάλ λόντες: πρὺς τοῦτο συνερ]ὸν καὶ

Ξὺν.ΚωνστανΏϊνον Τψηλάντην, δι Ἄν ἔχαιρεν ὑπόληψιν καὶ Βαρύτητα

λόγου παρὰ τῷ αὐτοκράτορι (α). 5
- ξακάλουβουσῶν ἐν Κωνσαν ἑουβόλεἰ Σῶν δκδρεγμκδίσιὼν ὧν
πρὸ. μικροῦ εἴδομεν τὰς νυρίωξέρας φάσεις, Ἡ -ταραχἡ ἠρζατο διαδίδε:
Ὅλαι μεταξὺ τῶν παροχβίων τῷ Ἱστρῷ σλαξικῶν λοῶνὶ ἀπὸ τῆς ἀρχδε
ἁῆς Ἠγεμονείᾶς ἀὑεοῦ ὁ - Κωνσταντῖνος: ἠψήλάνέης ᾖλθεν εἰς σχέσειὲ
βετὰ σοῦ μητροπολίτου τῆς Λευχοπύλεως καὶ { ἀχολούθως {μετὰ ἐῶν χνριω»
Ξέρων ἀρχαγῶν τῶν Σέρθων. Αἱ ἐπιτυχίαι κατὸ, 30ὔ Παζθάντογλου;
οὗτινος -αἳ συµμορίαι ἐλεηλάτουν συνεχῶς Ἔλγ: Σερθίαν,. ἐγοήτευσαν
ὑπὲρ αὐτοῦ τὸν πολεμιχὸν ἐχεῖνου. Ἀκόν Ἡ΄ δὲ: εερμρωὰ αὐθέρνησὶς:
Λοὐτου;-χανασἑήσασα ἐν ὁλίγῳ χβόνφ εὐδωίμόνα χαὶ ἀσφαλήὴ τὴν Έλα”
χίαν, ἀπετέλεδε φυσικῶς, ὅπως θεωρῆται οὗτος παρὰ τῶν Σέρθων ὡς ὅ
ἱκανῶξερος, ἵνα χορηγήση αὐτοῖς ἀγαθὰ ἀνάλογα, πρὺς ὅσα ἀπελάμθα-
νον οἱ Βλάχοι. Έχτοτε παρεδόθησαν οἱ Σέρθοι εἰς τὰς συμβούχὰς τού:
του, καὶ ἀείποτε ἐδείχθησαν' Ἔπιροι Φογβοὶ ὅλων τῶν ὀκοκῶν (αὐτοῦ;
ὡς πεπεισμένοι; ὅτι ἐπεῖ κο μὴ Ἡ αρφάλοις τη ἔδίας αὐτῶν -εἳ-
Καρίας ο
-. Οὕτως ἐξηγείεαι ! ᾧ ἐχξακέος πορεία τῆς ἐπᾶναστάτεωέ τῆς --
ἡ ἐπαρχία αὕτη Χαθεπιέζετο σχληρῶς ὑπὸ τῶν «δαήδων », ἀρχηγῶν
τῶν Εεντσάρών, ὧν αἳ βιαιοκραγίαι καὶ αἱ παράνομοι. φορολογίων
οὖθ αὐτῶν ἐφείδοντο τῶν µετρίων ούρων, “χαλουμένων σιπάχίδων- καὶ
ἐκπαλάι “ἐγκάτέσεημένων ἐν τῷ τόπῳ. ἀφ'ἑνὸς λονπὸν ᾽οἱ ᾿σιπάχίδαν
θυνεννοηθένἔες «διεθίδασαν τὰ΄ παράπονα ἀὐτῶν εἰς Κώνόταντι νοὔπολη)
χαὶ ἀφ ἑτέρου οἱ ανέζοι, συγελθόντες ἐν τί µοναστηρίῳ, περα ναν
ΤΟΜΟΣ δ’,. 9
 δᾶ . ΔΟΚΗΠΟς 1ΣΤΘΡΙΚΟΓ:

θναφορὰν πρῆς. τὸν- δουλπάνον,. ἐν ᾧ -ἐχβέτονσες τὸν ἐλεέοὴν ἐν τῶν

δαήδων οιασάστασιν, ἑαυτῶν, πρρσόβετον». -«Εὰν ὑπάρχ]ε ἔτι ανρίαρχος
»μῶς ἐλθὲ καὶ σῶσον. ἡμᾶς ἐκ, τῶν. βαβθάρων ααφαπιεατῷν»«.ν-...ς-
εκ ἡγεμὼν- ἀψηλάντης, «ἐπεφορτίσθη τὴν, ἀποστολὴν- καν .ὑποστήρι-
ἕιν τῆς ἀναφορᾶς αὐτῆς συμφώνως μετὰ τῶν πρέσθεων. τῆς, Πρωσσίας
καὶ Αὐστρίας.-.Ἰοῦτο δὲὺ πράττων, Προέτεινθ. συνάµαν Ὅτινὰ ἴδιας χατα-
θάλλει, τοὺς. δαῄδας, . ἐὰν. ἐπιφορτισθῇ παρὰ τςιπύλης:. Τῆς οιαύτης
πρθσφαρᾶς ἡ παραδοχὴ ἐθεωρήθη. ὀννατὴ, ἑάν τες κρίνη. ἐχ' τοῦ Ὄφιρμα”
νέου, ἅπερ. ἔγραφα πρὰξς τοὺς. ἀρχηγοὺς. τῶν Εενιταάρων Ἡ- πύλη. ἀπει-
λοῦσὰ, ὅτι ἐὰν μὴ διοργωθῶσι ταῦ λοιποῦ -οὗτοι, πολεμήσει τοὺς πιστοὺς
τούτους.- οὐχὶ διὰ τῶν πιστῶν Ὄνροο ἀλλὰ διὰ: στρατιωτῶν. ἄλλου
ἔθνους, κα ἐ διαφάρου: Δρησκείαφ.-' ----ῃ-ὺ- ο
οοθὰ δαἩδαᾳ, εἰδαποιήθησαν περὶ. πάντων, «αὶ,. ὅπως. ἐμαυδίοωσι πᾶν
νέονπαράπονον καὶ πᾶσαν ἀντίστασιν ἐν σῷ τόπω,. ἐξηφάνισολς πλεί»
ὅτους ἐχ.τῶν ὑπόληψιων καὶ ἐπιῤῥοην ἐχόντων: Τὸ σχληρὸν αὐτὸ ού-
σταµαι τῶν καταδιώξεων καὶ τῶν. αἱματηρῶν. σχυνῶν, ἀρξάμενον ἐντὸς
ααῦ «ἰαουκρίου τοῦ «18064, διήγειρα «τὴν ἀντίδρασο τῶν Σέρθων, όκλι-
αθέντων, καὶ αὐτῶν -τῶν σιπαγίδων.- Οἱ σικαχίδαι, εἰ καὶ μὴ ἔλαθον.
λίαν «ἐγέργχτικὸν- μέρος ἐν τῇ ἐπαναστάσει, οὐχ. ὥττον ὑπῆρξαν πολύτι-
μον στρεγµας: :κατ ἀρχὰς, καθόσον .ἡ- διαγωτὴ τούτων. τῶν. πιστῶν.
Ταύρχων εἐδικαιολόγει. εἰς τοὺς «ὀφθαλμοὺς. τῆς πύλης τὸν τῶν ἀπίστων
χριστιανῶν Σέοθων. ἥτο φόβος, μη αἱ δαῆδαν βοηθούμενοι «παρὰ -σοῦ:
Ἠαζςάντογλαυ. χαἱ τῶν χριτσαλίδων, θριαμβεύσωσι κατὰ τῆς ἀντονά:'
σσως τῶν "Ἓόρθων, κακῶς ἁπλισμένων” χαὶ ἐντελῶς πυροβολιχοῦ ἐστο-'
ῥαμένων. Ἐκ τούτουὁ Τφηλάντής διεβέβασεν αὐτοῖς ὅπλα, ἐφόδιὰ :καὶ
δύο φηλοθόλα.: συγχδόνως” ἠγόρευσεν ' ὑπὲρ: τῆς ὑποθέσεως ποούτων. γρά-
Φων εἰς Κωνσταντινούπολιν' καὶ, εἰ μὲ; ἐπέτυχεττῆς ἀποστολῆς; ὃς ἐπο-
θύμα, «τοὐλάχιστον κατώρθωσεν; ὅπως ἀναδεχθῇ. αὐτὴ ἡ πύλη τὸν πή-
Ἄθμού χατὰ τῶ» δαήδων. Διετάγη ἐντεῦθεν ὁ Βεχὴρ παδσᾶς. τῆς Ώοσὰ
υίας, «ἴνα «ἰνηθῇ μεθ ὅλων αὐτοῦ: τῶν: δυνάµεων; καὶ κκ ἀποχατασ«ἡοή.
οὐγην.εἰρήνην ἐν Σεῴθίᾳ, ἐξολοθβεύὼντοὺς δαήθαχὀ: Ἀλλὰ; χάρις εἰς ἔὰξ
δονδοοβὰς καὶ τὰς ἐνθαῤῥύνσεις, ἃς ἔλαβον οἱ ἀνδρεῖοι Σέρθαε, νενίκημα»
ον ποὺς ἐχθοδὺς αὑτῶν δαήδας πρὸ τῆς ἀφίξεως- ἐ9ὺ”' βεήρ
ο Μετά ἀγῶνα δὲ τετράµμνον χώριοι «ἔμενον' ου ««λείσέου μέ:
βους τῆς. χώρας οὐτῶν καὶ πολλῶν ὅπλων" ἠκαὰ ὁπεβήφανοι διὰ τὴν πρό
ον ἐπιτυγίαν. διοσυαγωθέντες στλατιώτικῶς; ουνελόμβανον χηὶ αὐτὸν
 ΜΕεραί-Ε κεφ κλίον ἆ. 6
σὺν Αορὶ ἀνοξαρτησίας πόθον.«Οὕτως ἀνεπτύσσετο:τὸ σχέδιού τοῦ. όν
σταντίγου «ψηλάντου, - ἐξασθένισὶέ τῶν πασάδωνοσου. ασερου ή εδα
δαιμονία. οᾷςί Ἠλαχίας, Ἡἡ πρώτη: ἐπυνυχεα ας ἐπανασέδσεώς τῶν) δέρ-
θων, υπύξαναν. τὴν.ὀνναμων ααὐτοῦ. καὶ: δαν αἱ ἂν ὑπείκου δα) αὐ-
ποὶ οἱ. ἀντίππλοι. τούτου, «νυν «τν έν οττὲν «ασρανο ϱδσ
ογθν ἐν αζωνσταντονουπόλει, αβέοθυς-- της εραλλίας νθζνατὴγδςν Ἠρονν,
ἀνακληθεὶς πόταυοὺς-- Παρισσίους, διετάγης ἕ’νά᾿ Ἴδιαθήη: Ἔκ ποῦς Βουαδύδεό
δσίρωςκαὺ {δχ τὸν ἠγεμόνα. ἡψηλάντηνε Αἱ πβοκαοάλΆψεις, ἃς εἰχενροῦ:
τος: χαπὰ τὴν ἐν Κωνσταντώσυπόλει,διαμονὴν αὐτοῦ ὄνενα; τῶν δίανρε-
ξάντων πρὸς. τὴν «σύσταδων τῆς πριπλῆς' συμμαχίας διεόχεδάσθησθν
ὁλοχλήρως. μετώτινας ὀυνδιαλέξειο» ὁ οἐνναῖος παὺ εἴλικρόνλὸ στραθηγὸς
ἀπέδωχεν ἐν τῇ ἐκθέσει αὑτοῦ πρὸς τὸν Ναπζλέονᾶα πλέρη Φυκαιοσίννήν
αεἰς τὰ ἐξοχα. προτερήματα τοῦ Ἠγεμόνος τῆς Ἠλωχίάδ καὶ ἀνέγνθρι-
»σ6γ. αὐτῷ. ὑπὲρ. πάντας, «οὓς. εἶδεν ἐν τῇ ἀνατολῇν ἀδιωφιλονείχητον
Σὐπερρχὴν.νοημοαύνης καὶ µεγαλοπηβόλου πυεύματοςσ:. Εὰν-κα τὰ τὴν
ἀξιγμὴν ἐχείνήν. ὁ Κωνσταναῖνος. Σψηλάντης ὀυγχασένεοςδὲ ἀπομιλὴκ
φιλοδοξία, ὅπως : μεταβάλῃ. πορσίαν - ἐναντίὸν; «ἐκείνης, Ἂν ὀθεώρτί ὃς
μᾶλλον εὐθείαν διὰ, σὺν ἀπελευθέρωόιν. τῆς ἑλλάδος,
τὰ πράγματαἓν
τῇ, ἀνατολῷ «ἄλλην. -μορφὴν ἐλώμβανον. : ἀλλὰ Απόληψις, ἠπίστις
Ἀύναμεςἦσαν ὃν αὐτὸν µέσα, Μόνον, οὐχὶ δὲ καὶ σκοπός. 1θὰν δὲ ὁ στρα:-
τηγὸς:: Βροὺν; τοιαύτην πρὸς τὴν κὐθέρνήσιν. τῆς: Γαλλίας τἔχαμο ναών
στασιν.. περὶ “τοῦ. πολτικοῦ : δόγματος καλυτοῦ) χάρωκφῆρος τοῦ ἀνδρὸα
φούτου, παβκιτούµενοξ «τῶν. ἀγόνων, ὀβιώμίων; μετὰ 'βεθαεότητος τόσα
ἐχφασίμαο». εμριτορθάνὼν «συνεννόησίν τίνα. αὐτοῦ. μετὰ τοῦ Νάπολέοντος:
κ ῥωσσία ἠκολούθησε μαχρόβεν τὰ ἐν Σερθί συμθάνσα.-ἔἰ ἐπιῤῥανη
ἣν ἔχαιρεν ἐν τῇ ἀνατολῦ, ἐγέννήσε παρὰ τοῖς Σέρβοι, αὴν. ἠδέανν ὅπινξ
ἐφικαλεσθῶαι: σῆν. πβοστασέων «ταύτης, (καὶ «συυᾶλευσας. πο ηζηγῶν
ὄυνεχαλέσθή,ἵνά, ἀποφανθῇ -περὸ; τοῦ- πουδαίόυ- αὐτοῦ ὄητήμᾶτος: [χεῖν
ναςφ πρὰς ὀγιάπεδίδοτοὁ πρῶτος. βαθμὸς, -ὁΚαρᾶ-Γιώργής, γνωστὸςὡς
ῥυθμίζων τὸν διαγωγὴν αὐτοῦ πρὸς. τὰς συμθουλὰς τοῦ Σψηλάνσου, ἑνέε
στατο. κατὰ, τῆς ἐπιχλήσεως, τῆς -ῥωσσικῆῖς. αρθστασίας: μειονοψἠφδνκ
δὲ
Ἀαριρβνρνς, ὥναο ααζαστήσῃ: προτιμητέαν. ἀγαὴ. ος. ῥωσσικῆροῖσὴν
η σότειβεωφουμέμιν, πῤορηρίαν: αῦς Αὐάηρίαςί, (4 φ9φαἀήσθή ὅμως
η ααὶ -πῶν. δύοιαὐλῶῳ; “ερεῖς Δώνν
όδως, φίπησις-τᾶς Προαξάσίης
πιπράσωσοε ἀναμώρησαν,εὰ, ΜΠεσραύφρληγ; κατὰ ὸν. κὔγουασόνς »ὔτ 90ο:
πο ἐρλάνσήςι εἰδοτούμσον ἐσπενσμάνως -τᾷ πύλη οάερὶν «ῶν- διάτρο:
εν
 36 ΑΟΚΙΜΙΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΙ΄
όντων. Ἠληροφορῶν δὲ, καθ-ἂ, εἶγε διδόµενα; . ὅτι οἱ «Σέρθοι ὑποστη-
ῥυχθήσονσὰι παρὰ. «ἃς “Ῥωσσίας δι΄ ὅλας "οὐτῶν τὰς" γενητοµένας πρὸς
αν πόλην ἀἰτήσεις; ὡς βύνον πρὸς ἀποφυγὴν τῆς ξένης αὐτῆς ἐπεμβά,
στως προέτευνς μέσον τὰς αὐθομμήτους παραχωβήσεις. «ἀλλὰ συγχρόνως
ὑπεστήριζαν ἀφ᾿ ἑτέρου καὶ τοὺς ἀπεσταλμένους εἰς Πετρούπολιν, ὅτε τὸ
ἀνακτοθούλίον ταύτης, ἐλάχιότα:γιγνῶσχαν τὴν. κατάστασιν.τῶν Ἡραγ-
µάτων, καὶ ἀγνοοῦν, εἰς ποῖα ἠδύνατο προελθεῖν- µέτρα, ὅπως χατα-
στήσγ ἐν Κωνσταν τινουπόλει ἀξίας προσοχῆς τὰς αἰτήσειᾳ
τῶν Σέρθων,
ἐπεκαλέσθη τὴν γνώμην 'τοῦ- Ἑφηλάντου διὰ τοῦ ἀπὸ ἃ νοεµθρίου 18041
ἐπισήμου ἐγγράφου (α). Τότε δὲ οὗτος ἐπαριθμήσὰς τὰ, προνόμια» -ἅπερ
ὑπεβύμοι ἰΔεῖν παβαχωρούμενα, τοῖς "ὀρβοις» ἐγνωμοδότησε: --
ο 1:Υ. ὅπως- χἀταστῃ: η: δερθία Ἰηθμονεία μετὰ τον ὀναλόγων
πρὸς τὰ τἍό. ἠπολδαυΐας. καὶ Βλαχίας".- . . :
99) ὅπως ἐχλέγῃ ἡ ἐδία τὸν αωβορνήτην |αὐτῆς, ἠηεμόνα..
ὢον. ὅπως. πληβόνη ἕνα μόνον τόν ἐτήσιον, ννικαθιστῶντα πάν-
τὰς ποὺς ἄλλους).. - πστοπο Ἡ ἀ.. σεσε ὃν
4 ὅκως παβέχη ὑποχριωτηῶς, τᾷ. πύλη μα σσ ατιωτιὼν ὃἐν
περνούσα πολέμου” καὶ πο λε να
δὲν ὅπως ἀπαλχαγῇ ὅλης τῆς ααθοστερούσης πληρωμᾶς, Κῶν φόρων.
«Τοπλυποιθύτοις ἀπριβῶς ὅροις ὑπεσχέθηὁ -αὐτοχράτωρ. Αλέξανδρος αρὸν
τοὺς: ἀντιπροσώπους "τῆς Ξερθίας
τὴν ὑποστήριξο τῶν αὐτήσεων αὐτῆς.
καθ Άγ.δ' οὗτοι ἀνεχώρουν στιγκὴν ἐκ.τῆς Πετρουπόλεως, ὁ ὑπουργὸς
τῶννἐξωτερικῶν- δε θίθασς τῇ 46 ἰανοναρίο 15056 πρὸς τὸν Ἰψηλάν-
τὴν ἀντύγβαφον τῶν ὑπὸ: τοιαύτην ἔννοιαν " αρθεσον ὑπὸ: δίὸς
τὸν Ἰταλένσκην (6): Ἅ{ἄὧ.. πρωτ
ο γ τούτοις δὲ αἱ -- σῶν Σέβθων -- Κωνσσανκονουπόλει
-- τοιαύτην, οἵα «οὐδεμίαν ἔδιδεν. ἤδη χώραν «εἰς βήματα τῆς Ῥωσ-
σίας; Ἡ πύλη ἀναγνωρίσασα τὴν ἀρχὴν τῆς νοµιµότητος τῶν εὐχῶν τῆς
Σερθίᾶς; ἐπεφόρτιδε Φὺν ἠγεμόνα ψηλάντην, ἵνα Ἱροσκαλέση ποὺς ἀρ-
χνχοὺς ταύτης εἰς συνέλεύσιν, διατοπώσουόαν. τὰς -ἀἰτήσεις αὐσῶν (γ).
ΑΡ ΞΑ συνεχροτήθη ἐν ὀστρουχνίσση ποὰ, “τὸν ἠαῆφα ἀπρϊλουν." ὃ Ίψη-
λἄντης ἀνειπροφώπεύθὴ δι ἀπεσταλμένου, καὶ, θιιτυπωθεισῶν τῶν αἲ-
Ἐηέών παβκχωρήσεων, ἐνεχείρήσε διαθατήριον. εἰς τοὺς ἀνειπροσώπους
τοὺὲ ἐλιφῥῥευθέντας, ἵνα Φέρώσι αδύτας εἰς Κωνσταντινούπολιν. Συνέ-
στησε δὲ συχρόνώς αὐτοὺς εἰς «ὴν “δροντίδα
-τοῦ ἐπυτετραμ[μένου ἀὐτοῦ
(άκκουχεγαγιδὴ, παρ ᾧ) καὸ κκτῴκηραν, ἐφ ὅτὸν διέµενν γχρύνον ἐν
 ΜΕΡΟΣΒ.: ΚΕΦΑΔΑΙΟΝ ἀ, 8τ
Κωνσταντινουπόλει, Ταύτην.δὲ τὴν. παρείαν τῶν. ὑποθέσεων τῆς «Σερβίας
πληροφορηθεὶς ὁ ἐπὶ τῶν ἐξωτεριχῶν ὑπουργὸς τῆς. ωσαίας, ἔγραφὲ τὸ
1. ἐοψνέου “πρὸς τὸν Τψηλάντην:, «Οὐδόλως ἐξεπλάγην διὰ τὴν φβοντίδα,
»Άν
ἠ- Τ. Ἡ. ἔλαθε πρὸς. ὁδηγίαν καὶ σύστασιν τῶν Σέρθων ἁπεαταλμέ-
δνων;, διότι πέπεισμαι, ὅτι ὁ ἀληθὴς. ἔρως, ὁ ἐμπγέων αὐτὴν πρὸς τὸ
Ῥχαλὸν, οὐδέποτε χινήσει ταύτην. εἰς ἄλλο, ἢ εἰς διαγωγὴν. τόσῳ εὖ-
υγενῆ, ὅσῳ καὶ λεπτήνσ. το ἳ ο 5 .
εΚαὶ περὶ μὲν τῶν αἰτήσεων τῆς Σερβίας. αὐδεμία ὑπῆρχεν άμφιθο»
λία; ὅτι παραδεχταὶ ἔμελλον /ενέσθαι ἅπασαι παρὰ τῆς πύλας' περὶ
δὲ
τῆςπορείας τῶν Σέρθων αρὸς τὴν πλήρη αὐτῶν ἀνεξαρτησίαν Ἡ ἀποχἍ
παρίστατο στάσιµος. ἀλλ ὅμως Ἱ-εἱμαρμένη «τοῦ. τόπου τούτου. ᾠκο-
νόµησεν. ἄλλως.τὰ πράγµατα ὑπὸ τὰς ἐμπνεύσεις τοῦ Κωνσταντίνου
Ἰψηλάντου, βοηθουµένου ὑπὸ τῆς ἀστασίας τῆς γενικῆς πολιτικῆς. Κα
τὰ τὸ θέρος τοῦ 1805 ἤρξαντο ἐν τῇ Δίσει σπουδαῖα συµθεθικότα.
Πρωσσία κλείσασα συμμαχίαν μετὰ τῆς Αὐστρίας, ἐπέσπευλεν ἐν Κων-
δταντινουπόλει τὴν ἀναγέωσιν τῆς συνθήχης τοῦ 1798". ἐπικειμένη;δὲ
ἔκρηδις γενικαῦ πολέμου ἐθεωρεῖτο ὡς ἄλλη ἀποφασιστικὴ στιγμὴ πρὸς
ἀπελευθέρωσιν ὅλων τῶν χριστιανικῶν λαῶν «τῆς: ἀναταλῆς, Ταῦτα
βλέπων ὁ Ἰψηλάντης, καὶ πρὸ πάντων οὐδεμίαν αλέον. ἔχων. ἐλαΐδα
περὶ τοῦ σχηματισμοῦ ταχτικοῦ στρατοῦ ἐν τῇ. Ηγεμονείᾳ, ἴβελεν, ὅπως
μἉ. εὑρεθῇ ἡ Σερθία, τὸ κυριώτερον δη σημεῖου αὐτοῦ,ἐν κασάστήσε»
συμθιέασμοῦ μετὰ τῶν Τούρκων. Ἐντεῦθεν.. αυμθουλευθέήτες ὑπὰ τού:
του αἱ ἀρχηγαὶ τῶν. Σέρόων, ὡς μεμωλμένοι τῶν αχεδίων. καὶ σνμμερι-
ζόμενοι τῶν ἐλπίδων αὐτοῦ, προσέβηκαν. ἐν ταῖς ὑποθληθείσαις τῇ πὺ-
λῃ πρώταις αἰτήσεσι καὶ τὴν ἀξίωσιν «τῆς ἀπὸ τῶν Τούρκων: ἐχχᾶ-
υνώσεως ὅλων τῶν φρουρίων. τοῦ «τόπου». ᾗ πύλη ἠναγκάζετη, ἴναφι-
λονεικήση σὺν. τοιαύτην.ἀξέωσιν, διόεν “τὰ φβούρια αὐτὰ .ὖσαν. -ἓν.ε6ν
πβὸς. βοῤῥθν. προπυργίων. «τῆς ὀθωμανικῆς: αὐτοκρατρρίας, καὶ ἀθύνατος
ἠτὸ Ἡ παραχώρχσις τῆς ὑπερασκίσεως τούτων εἰς λαὸν χρισ τιανικὸνι
καὶ λαὸν μάλιστα μὴ σχηµατισθέντα ἔτι. Παραδόξως δὲ καὶ τῆς Ῥωσ-
σίαςὁ ὑπουργὰς κατεξανέστη κατὰ τῆς τοιαύτης «ἀξιώσεως, ἀπκιτῶν
μάλιστα, ὅπως «καὶ οἱ ἀντιπράσωποι Σέρθοι παραιτηθῶσι ταύτης. Πρὸς
τὸν αὐτὸν δὲ σκοπὰν παρενέθαλον καὶ- οὗτος καὶ ἡ πύλη. ἄὺν πατριάρ;
χνν γράφανσα- ἐξ ὀνάγκης πρὸς τοὺς Ἓέρθους, ὅπως «εὐχαρισσπθῶμιν
ἐπὶ -σῇ παραχωρήσει τῶν πρώτων αἰτήσεων ἄνευ ἑτέρο». .Ἡ πα Ἐριβχ!:
χἩ αὕτη ἐπιστολὴ ἐνεχειρίσνη πρὼς. ἕνα. τῶν ἀντιπροσώπῳν, .Στέρανον
 98 αθκΩΠΟΤ ἹστόρΙκόγ |
Ἰάφχοθιτς, ὃν ἐνόμισαν πβίσαντες ἀναγωρήσαῶτα εἰς Σερβίων: Σύγχρό-
νως θμάνιοῦ, περιέχόν τν "ἑμμαδόγὴν ὅλων τῶν ἠρώτων " ἀϊθήδεων
αλ.

ολ
τ ν ᾿Σέρόων, ἐνε ολα πρὸς σὺν Χαθς πασζᾶν καὶ ὀμὲρ ἀγδν, δια το-
τν τας, ἵνα ἀπελθώσιν ἐπὶ χεφαλῆς ὀτρατοῦ ος καὶ” ἐγκανιάσωσῷ
“Σερθίά στην νέκαν ΄ κῶν πραγμέτων Ἰάξιν Ὁσυµφώνως᾽ "αδδί 'χὰς' δτα-
Ἰὰς τοῦ σθυλτΞάνου. Αλλὰ περὶ τούτων ἁπάντων εἰδοπόυλθεῖςδ᾽ Σαξφα-
νος Ἀϊφιόθισς παρὰ ττῶν ὑπολλάλων τοῦ ΤΦγλάντον, ἐξέβέτο ᾿τοῖς δ]κ-
πρώτος ἁθτοῦ τν ο ἡκὴν᾽ ας ΑρλΑμρασμαυῆς) πο ἀπόκρούσιν
όσα ὥλο
τῶν ταύρων η 7
οἳ -Νέρβοί ὁ ἀργ πχ
Ὅθβτως οἱ Ἰἀυθελθόνττες, ὣέ Ύδο ψ, κάτὸ 3δὲ οὐμβδυχὰς
ποῦ Ἰψηλάντ ου, ἐν τῇ όσττρουχν! ίση, ἀπεφάσισαν σχηματίσαντες τὰς
ἐπαῤχίας, ψῆς νε ας εἰς περιφερείας, στρατιωτικᾶς, "ἑλάδτην ἔχουσαν
σάκο ὃν ο) ντ ς
τῆς
σα δὴ μετὰαπ ᾿δυνάμεως: ἀναλόγον πρὸς ΊΝ᾽ ᾿ἐἀπουδαιότητα,
θέσεως" πὴν δὲ ἐν τῷ κέντρῷ τοῦ τόπου μεγάλην δύναμὸ 160 Ἀτῥατοῦ
πβοοδιώμον, μιαβατῶ διὰ τὰ µέρη, ὅπου Ἡ συϊδρὶμἡ αὐτῆς ἠβελν
τοῦ ι ὀναγκαῖα καὶ ταύτης δίδικήτὴν ψήφισαν" τὸν Καρᾶ-Γιώργην, πρὸς
υεπὶστεῦθησ αν | καὶ ο) διέῤθυναώ δλων δῶν σὲραπνωτύκῶνὰ ἑρῄα οἵῶν
τὸ τὸν πλαν. ἑΑιοώητοῦ τῶν Σέρδων », (Πολλῷ ᾿βραδύτερον Ἔλαδεν
οὗτὸς τὸν"' πέτλον τοῦ «ἀθωτᾶτου ἐν Ἰπγοῦ».): ΣὺΝ τούτόις «δὲ ἔκρθαν
αέριαῖον, ἵνα ἐπικαλἐσθῶδύν δε ψέου” Ὀπτήρδν- Ἀσύ αὖκον λς
Πετρουβόλεως δι αδς Ἁιλννὴε σῴνάμι, πἒὶ Ἔφραφαν' πρὸς υτοὺς Ῥένον-
πας ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀντιπβοσώπους αὗτῶν ὁδηγίᾶς, 'ὅλῶς 'μὰ
Λαὐσώσι "διδμάρτδῥηῥενοι ὁ ὑπὲρ τῆς πἰστεῶς τῶν Σέρβων παὶ βεθαιοῦν-
ἀο δδι εχά] δουν τὰ "δήλα οὐμὶ κάτα τοῦ δουλεάνοῦ, ἀλλὰ ᾿μόνον
τ η πασδαδῶν, πῶν᾿
ᾖάτὸ, τῶν κ] σὐτοὺυξ δὲ ταραττόντών τπὴν
ανν ἀθῤῥῥών, Ῥυνέκῶς: 18 Ἐλεμφαν" Ἀβὸξ οὸφΓΦφηχάννην “οᾶρακα-
ο
λοῤήτες, ἵνᾶ διώβιθόσῃ τοῖς ἀνιπῥοσώποις φὰς ὁδηγέας' παύτας" δια
παπδυμέχωώια ἁδτσῦ, καὶ ἐξ ὀνόματος τοῦ ἔθνοὺξ Ἀὐχαροτονν αὐτῷ (6)
δι ΕΕἰστόχηξ, δι πε πβὸσέτε Ῥέτευόν Ὅβρ νξώλολούβή: Ἄροδταθεύων τού-
των, Ἴθλος δὲ ΕάνλώΡ δάδα) δδ5 ρὸς Νοὺς διόθιητὰς τῶν ανιν-
ὅτι οἱ με-
Τερώῦ φροὐβίων. Τούρκους, ᾿ ρἸ ἑνὺς μὲν] εἰδοβόιδσύηεξ οὐφοῖς,
-3ὰ ὀφῥατευῤίὰ ών ἐφχόβῥενοι εἰς τὴν Σερθίαν Κασοάδες “δώταγὰς ἔχου-
δὲ Ἑ) ἀπθδάλώδὲ καὶ τούγδος 'ἀφ' Ἑτέρου "δὲ ὠπισχνούμενοι; Ίνα μὴ
,
βλλων )ἀὐτονέδίδον ες αλιοτα ολ ὑμάφον πίσω θὰ: μή,
ελών, θκνας ο... κορν νησ :
160 σχεδίου πδύτοῦἩ Ἐλτέλεκίς ἔκαν το, πώς εὐχολύνη: τὰς-ἐπι-
 ΜΕΡΟΣ Β. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 4. 38

τυ χέας τῶν. Σέρθων. Τὸ τουρὴ αλον διθάνιον οὐδὲν ἔλαθεν ἒκ τῶν. ἐνερ
τῆς πρώτης
γητικῶν καὶ φοθατέων. ἐκείνων µέτρων, ἅπερ Ἡ ἑτοιμότης,
ἈΑλῆς,
ἀποφάσεως αὐτοῦ προήγγελλεν ὡς ἀναπόφεύκτα. ὁ Μποαταντσῆ
διοικητ]ς τῆς Λευκοπόλεως, καὶ οἱ πλεΐστοι τῶν διοικητῶν. τῶν λοιπῶν
ἰσ Ἰωεῶν φρουρίων διετήρησαν οὐδετερότητα. Οἱ Σέρθοι ἐντεῦθαν. μετα-
φέροντὲς ἑλευθόρως ἁπάσας τὰς δυνάμεις αὑτῶν εἰς τὰ ὅρια, κατετρό-
κῶς ἑκστρατεύ-
πωααν «τὸν Χαφὶς πασσᾶν, κατόπι δὲ καὶ τοὺς διαδοχι
. αὐτῶν
δαντας. πασφάδας τῆς Ῥούμελης, πρὶν ἡ εἰσδύσωσιν οἱ στραττοὶ
τὸ ἔαρ δὲ τοῦ 1505, μα, ἀπέι-
εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τοῦ τόπου, Μετὰ
λούμενοι πλέον ἔξωθεν, ἠἤρξαντο τῆς Ἀληρίας τῶν ἰσχυρῶν. σ μέων
ἔσωθαν. ... . --
ταία χλν οὐν μι
Τὰ ἐπελθάντα, ἐν τῇἩ Εὐρώπη συμβάντα, ἐνέαπειρων
ρὰν. εἰς. τὰ πολιτικὰ, συστήµατα, Οἱ Γάλλοι, κύριοι τῆς Δαλ ματίας,
, ἐκ τῆς
δγγι ζην τῇ ἀνατολῇ, καὶ ἄνευ ἀμφιθολίας ὠφελοῦντο οὐσιωδῶς
καὶ μέχρι. τοῦ ἵστρου ἑ ἐκ-
Δέσέως ταύτης, ὅπως δεσπόζωσι τῆς Τουρκίας
τόσῳ πει»
κείνωσι δω τῶν «χριστιανικῶν λαῶν τὴν ἐπιῤῥοὴν ἑαυτῶν,
τῇ ῥωσσίᾳ. ὁ Κωνσταντῖνος Ἰψηλάντης, ὑσοδείξας
λητικὴν Ὑνομένην
ἀνενέωσε τὰς ἔπι-
πὸν χίνδυνον αὐτὸν εἰς τὸ ῥωσσικὸν ἀνακτοβούλιου,.
τοῖς ᾿Σέρβοις
μόνους αἰτήσεις αὑτοῦ, : ὅπως οπεύσῃ. ποῦτρ καὶ δώσηῃ
δείγματα δραστηρίου προστασίας. «Προσελκύσατε, ἔγραφε, τὸν πολε-
Ἀμικὸν ἐκεῖνον λαὺν, ἵνα μὴ μα ἐν Ἕ ἀπελπισίᾳ αὐτοῦ εἰξ τὰς
Φἀγκάλας τῆς Γαλλίας». ος

Ἑὸ ἀποτέλεσμα, ἐπῆλθεν ἄμεσον, καὶ τῇ. 18 Φεβρουαρίου ἀ,ἀπήντησεν

ὑπουργὸς ὡς ἀκολούθως: «Την προσοχὴν
αὐτῷ ὁ ἐπὶ τῶν. ἐξωτερικῶν
ἐφείλκυσεν ἐπίσης Ἡ κατᾶστασις τῶν ἐν Σερβία πραγ-
Φτῆς Α. ΑΔ. Μ.
Φμάτων, καὶ ὁ κύριος {ταλίνσκης διετάγη, ἵνα παρουσιασθῆ. ἐνδιαφς-
αὐτῶν . παρὰ. σἩ- ὑψηλὴ. Πόλη... Διαβιβάζο σήμερον
Ἀρόμενος ᾿ὑπὲρ
περὶ “αὐτοῦ. τούτου -τοῦ ἀντικειμένου. πρὸς τὸν
τὰς" «ὁδηχίας µου.
υκύφιον Δε Βολκοννὼφ, ὃς μεταδώσει πρὸς ὑμᾶς λεπτομερεῖς, τὰς λη-
Ῥφθείσας παρὰ, τῆς Α. Μ. ἀποφάτεις, καὶ. παρακαλέσει :ἐνταυτῷ; ἵνα
ἔπε-
Φεὐαρεστούμενοι συνδράµητε εἰς τὴν ἐκτέλεσιν τῆς ἀποστολῆς,. Ἂν
Ἀφορτίάθη»»» Μες ὀλίγας ημέρας, ἡ τῇ 7 μαρτίου 1806, ὁ Βόλκον-
Φὼφ,' διαθιθάζων τῷ. Γψηλάντῃ μα τῶν. πεμφβειρῶν., εἰς Κων-
στον ινούπολιν - ὁδηγιῶν, ἔγραφε: «Συνεπείᾳ;,πῶν αἰτήσφων. δολ. ἂν
γθικοῦ ἔθνους παρηγγέλθην, ἵνα ἐκ µέρους µου διακουνῤαααμυφελῶς
πρὸς. τοὺς Σέρβους,-ὃὅτι ΦΑ.Δ. Μ.. παρενέβη. ὑπὲα ατα) δ τοῦ
 40 «ΔΟΚΙΜΙΟ. ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΣ;

ὑπουργοῦ αὑτῆς παρὰ τῇ ὑψηλᾷ Πύλη. Πράττω δὲ τοῦτο διὰ τοῦ ἀκο-
»Ἀβύβου «ρόπου, ἀποτεινόμενος πρὸς τὸν πρόεδρον. τοῦ. ἐθγικοῦ αυµθο.-
λίου:---Ἡ Δ. Μ. ὁ Αὐτοκράτωρ, -ὁ χαριέστατος χύριός µου, ἔλαθε
Ρδίὰ διαφόρων ὁδῶν. τὰς ἀναφορὰς, ἃς ἀππύβυναν αὐτῷ οἱ Σέρθοι,
»Εγδιαφεροµένη πάντᾶτε ὑπὲρ τῆς τόχης τοῦ ἔθνους. τούτου, τὴν αὐτὴν
Ἀξχόντος θρησκείαν, καὶ πρὸ πάντων προφηλόνουσα τὴν. προσοχὴν αὖ -
ατῆς ἐπὶ τῆς παρούσης χαταστάσεως αὐτοῦ, ἡ Α. Μι προσέταζε τὸν ἐν
ἈΚωνσταντινουπύλει ὑπθυργὸν αὐτῆς, ἵνα πβοσκαθήση χαὶ Πείσῃ τὴν
Ἀψουρκικὴν κωθέρνης
ὅτιυ,
διὰ µέτρων . ἠπίων : οὐ µόνον πβολαμβθάνει
Φαὔτη, ὀλεβρίας καὶ ἐπαιοθητὰς συνεπείας, «παραγθησοµέγας, .τυχὸν. ιἐκ
Ἀτῆς παρούσης καταστάσεως τῶν πραγμάτων, ἀλλὰ καὶ. αὐξάνει τὴν
υ]λίαν αὐτῆς, δύναμιν καὶ .ἰσχὺν διὰ τῆς σημαντωκῆς συνδρομῆς,,ἣν
δύναται ἑἐλπίζειν ἐκ. τῆς τοπικῆς θέσεως καὶ τῆς ἀνδρείας τοῦ. ἔθνους
Ψούτου ἐν περιπτώσει ξένης. τινὸς εἰσθολῆς. Ἡ -Α. Μι κατέδείζεν «ἔτι,
»δτι-αἱ ἀνήμουστοι καταπιέσεις, ἃς ἐδοχίμασαν οἱ Σέρβοι ἐν τῇ χώρα
αὐτῶν παρὰ τῶν Τούρχων . ἀζιωματυκῶν,.. ἐδίασαν τούτους εἰς. τὰ
Σδκλα, καδται. διατελοῦντας. εὐπειθεῖς πρὸς τὸν νόμιμου. «αὐτῶν -κυ-
Ἀρίαρχον, Ακολούθως .δὲ πρασεχάλεσε διὰ τοῦ συνετωτέρου τρόπου «τὸν
Ἀσύμμαχον αὐτῆς Σουλτάγον. Σελὴμ, ἴνα ἀνασύρῃ τὸν πέπλον τὸν κα;
λύκτοντα. τὴν. παρελβοῦσαν διαγωγὴν τῶγ. Σέρθων, σκεφθῇ. ἂλ μᾶλτ
Ἅλον περὶ τῶν οὐσιωδῶν πλεονεκτημάτων αὐτῶν, καὶ παύων ἀμέσως
υτὰς στρατιωτικὰς παρασκευὰς, δεχθῇ ἀπ᾿ ἐναντίας τὰς αἰτήσεις. καὶ
λεὐχὰς «ούτων, ὅπως κυθερνῶνται ἆφ ἑαυτῶν ὑποχρεούμενοι, ἵνα οὐ
Ἀμόνον πἈηβόνωσι τοὺς φόρους. πάντας, ὡς ὑπήκοοι τῆς ὑψηλῆς Πύ-
2λης, ἀλλά, καὶ παβέχωσιν. ἔτι βοηθείας διὰ ατράτευµάτῳν. ----πλης
οροφρρῶν ὑμᾶς περὶ. τῶν ἀνωτέρω λεπτομερειᾶν, καθ’ ἃς ἔλαβον., δια;
φταγὰς, προτείνω, ὅπως διὰ τοῦ θετικωτέρου τρόπου διαβεθαιώσητε
Ἀτοὺς ἀρχηγοὺς τοῦ Σερθικοῦ ἔθνους, ὅτι ἡ Υ. Α, Αὐλὴ «οὐδέποτε-παύ-
σσει ἀσχολουμέγη περὶ τῆς τύχης αὐτῶν: ὅτι ἡ,Ας Μ. ὁ Αὐτρερά»
»Τωρ φείποτε θέλει παρεµθαῤειν παρὰ σῷ. Σουλτάνῳ Σελὴμ δι ὑπάσας
αὐτῶν τὰς δικαίας αἰτήσεις' ἀλλ. ὅτι ἡ Α. Μ.. ἐλπῖει ἐπίσης, ὅτι
δέσονται πάντοτε πιατοὶ ὑπήκουι τῆς Αὐτοῦ {ψηλότητος, καὶ ἑχτς-
Ελέφουσι μεθ ἡποταγῆς πᾶν, ὅ,τι ἂν ἀπαιτηθῇ. περ αὐτῶν ἕνεκα τῆς
Ὀγέας σάξε
τῶν, πραγμάτων.
ως Εχτὸς τούτου
ἡ, Α. 14. πριρθοκᾷ διχ-
φνεκῆ. πβοσήλωτιν «τθῦ Σερθικοῦ ἔθνους εἰς τὴν αὐτοκρατορικὴν Αὐλὴν,
«ἀπομακρυνομένου πάσης κοινωνίας, μετὰ τῶν Γάλλων. Καταλαθόντές
 ψερός Ε΄. ΚΕΨΦΑΚΑΙΟΝ. ἀ. 41

ἷσ τρία
ροῦτοι τὴν χαὶ Δαλματίαν, ἀναμριθόλως” πρησπαβήσοριν, ίνα,
νἐφεχκύσώσιν εἰς ἑαυτοὺς τοὺς 14ρβους, ὑποβάλλοντ τες καὶ τούτου;
γὑπὸ τὸν ζυγὸν, ὑφ ὃν στένάζει τόσῳ μέγας) "ἀβιθμὸς - λαῶν καὶ΄ κυ-
οθἐρνήσεων, ᾗ προστασία. τῆς ῥωφαίας «ὑπὲρ τοῦ Έθνους. αὐτοῦ,
ραὐτην ἔχοντος καταγωγὴν καὶ. δρησκείαν μετὰ τῶν: Ἀῶν ωύτᾶς,
Σέσεται διαρκὴς, ἐφ᾽ ὅόον ᾿ἀκολουθήση τοῦτο τὰς συμθουλὰς. αὑτῆς,
ρΕδτι δὲ: ἀνα γχαῖόν ἂν ταῖς παρούσαις “πεοιατάφεσι, ἵνα μὴ ἀχκλί-

σνωδν οἱ Σέρβοι τῆς ὑποταγης αὑτῶν εἰς τὴν Πύλην, καὶ οὐδεμίαν
υδώσωόν ὀχρόαόιν εἰς τὰς εἰσηγήσεις τοῦ κοινοῦ΄ ἐχθροῦ, τῶν Γάλ-
σλων. Πρὺς ἐκτέλέσιν τῆς ἐμπιστευθείσής ’ μοι παύτης: ἀποότολῆς καὶ
γχατ) ἐεταγὴν τῃς΄ Δὐλῆς᾽ "ἐλευβέρως παρακαλῶ "τὴν τ. ὰ, ἵνα” εὖα-
Ἀρεστουμένη δυμπλήρώσἡ αὐτὴν, δι᾽ ὅσων κέκτηται Ῥώτων. Τὸ κατ ἐ-
αμὲ, θέλω εἶσθαι ἐντελῶς σύμφωνος, ἐὰν Ἡ φρόνησις τῆς Υ. Τ. κάμῃ
Σμεταθόλάς τινας, ἃς αἱ καιρικαὶ περιττάσεις ὀπαιτοῦσι ... Ἔπιου-
Φνάπτω ἐνταῦθα ἀντίγραφον τῶν δοθεισῶν διαταγῶν πρὸς ΄ τὸν΄ Ἓδρο
ρἱταλίνοκην περὶ τῶν σερθικῶν ὑποθέσέων» (α):
"Τὰς δἰαταγὰς- καύτας ὁ ἱταλίνσκῆς ὑπεστήριξε αρ τῇ πύλη: ἀλλ ἐν
αοῖς- συμδουλίοις᾽ αὐτῆς ἄλλαι ᾿ ὑπερίσχυσαν γνᾶμαι, παβαδεχθείσης,

ἵνα μὴ τηρήσῃ πλέον τρόπους”περιποιητικοὺς καὶ κατάπνίξη πὴν ἑψα-

νάστασιν τῆς Σερβίας. Ὀδτως ἀπὸ τοῦ μαρτίου μηνὸς Ἴρξατο: Κάλη
εροβερωτέρα, καθ Ἂν οἱ Σέρθοι ὤφειλον΄ ὑπερασπισθῆναι “Ἕαυπαχρόνως
ἐκ- πολλῶν μερῶν. ἐναντίον τῶν" προοβολᾶν τοῦ Βεχὴρ- πασσᾶ τῆς Βοό-
γίας, τοῦ τροµεροῦ΄ Μεχμὸτ. πὰσσᾶ καὶ τοῦ: ἱδρά χμ. πασσᾶ τοῦ Ὑκαυ-
τάρίου; : ἡ δεδοκιµὰσµένη ὅμως ἀνδρεία τῶν Σέρθων, ὁ ὑρωϊσμὸς τῶν
ἀρχήγῶν αὐτῶν ὀθρόνβιτς, πονάδοθιτε, Μηλέγκου΄ καὶ λοιπῶν, καὶ
ἐπὶ πᾶσιν Ἡ τεραστία δραστηριότης τοῦ Καρᾶ-τιώρίου΄ ΄Βριάμβευσαν
ἐν ὀλήῳ κάιρῷ καθ ὅλων πῶν' ἐχθρῶν πούτων. ο...
-αλπὺ αῆς πρώτης. περιόδοῦ της: ἠεμονείαέ: δτοῦ, Πτοι τα ελα ἀροἳ
ημιου” ἔτην ὁ Κωνσταντῖνος” φηλάντης εἰσήγαγεν, ὡς προανεκρούδα-
μεν, Ἀάσας τὰς ἀναγκαίας: βελτιώσεις πρὸς τὴν’ ἐσωτερικὴν. εὐημερίαν
κης Βχαχίάς, καὶ διετήρησε δινεκῆ τὴν ἀσφάλειαν καὶ τὴν ερήνην
ἐνγεῦθεν "τῶν “ὁρίων.. Ες βάρος ᾿τοῦ τόπου οὐδεμίαν ἐπέδαλε Ὀυσίαν,
ἀλλ’ ἐξ ἐναντίας ἐμέτρίάδε τδὺς φόρους. Τὰ ἀποτελέσματα τῶν πρὸσὰ
παθειῶν' χοὐτὼν ἐγένοντο" ἐπαισθήνὰ” ποῖς Βλάχοις καὶ ἐξετιμῶντό Ὅπό
τε ῶν φίλών καὶ πῶν ἀντιπάλων ποῦ᾽ Ἰψηλάντου {6} Καλλστήδάς,
πι
ὡς: εἰχομἓν,' -ἀδννότοὺς στοὺς παπσάδας Ξυῦ Ἵστρον, ἔθεο νὰ ὅπλα ἐν
κ.
ἂδ ΔΟΚΙΜΙΟ} ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ.
ταῖς χερΣὶ τῶν 'Σέρρων καὶ. θιηύθυνς τὰς. ὑποθέσεις αὐτῶν. οὕτως,, ὥστε
ὀγένονξο «Ἠραγματικῶς- ἀλεύθεροι,. ἁρεούντως, ἰσχυροὶ, ἵνα προστατέν»
θῶσω ἐφεκῆς)κατὰ -τῆς Τουρχέας, καὶ ἁρχούντως ζηλωταὶ, ὅπως ἀκο-
λουθήσωσι πούτῳ-κατὰ, τὸ πρῶτον σημεῖον πέραν "τῶν ὁρίων.. τῆς Σερ»
δίας: «Ἡ- ἐπιῤῥοὴ αὐτοῦ. Ίρξατο -ταβάσσουσφ τὴν Βοσνίαν, σνγκινοῦσα
τὸ .ξλαν,ιἄρος καὶ «ἐκτεινομένη µέχρι. τῆς Πεελοποννήσου... ἠσχημά-
αισεν ὃν. λαχίς ἀποθήλας πολεµοφοδίων, ὅπλων καὶ ζωοτροφιῶν πρὸς
δυνςᾖῤήαιν νενὸς.. στῥατοῦ. ἐπὶ. διετίαν. «Ὦξ ὅσων ἀπ᾿ εὐθείας. ἔπραξε»,
οὐκ. ἔσφαλς, καὶ «ὀνὸς μόνου ..ἀπέτυχε,- τῆς «ἀδείας περὶ τοῦ σχηµατι-
ὁμοῦ τακτἰκοῦ: ατρατοῦ καταλλήλου, τον Ἡ ..
ενΕξωτερικῶς Ες πόληψις ετοῦ ἀνδρὸς ἐπχύξανεν ἄπαυστης.
ἆ Δι’ ἀντα-
πηκριτῶν, ἐκλελεγμένων, μεταξὺ «τῶν πιστῶν ὑπουργῶν, ἐγίνωσκᾳ τὴν
φόνείανι τῶν μηατοκοτέρων ὑποθέσεων, «καὶ ἑκανόνιζς τὴν. διαγωγὴν αὖ-
ποῦ οὕτως, ὥστε αἱ πράζεις καὶ τὰ σχέδια τούτου: ἐφαίναντο. αύμφωνα
πάντοτε πρὸς τὰ ἰδιαίτερα συμφέροντα τῶν δυνάμεων, μεθ ὧν εὑρίσκετο
εἰς σχέσεις... ἀληθῶς δὲ «καὶ ἐν Βερολίνῳ «καὶ ἐν Πετρουπόλει καὶ ἐν
Βιέννῃ καὶ ἐν Λονδίνῳ ἠσθάνθησαν τὴν ἀνάγκην, ἵνα ππροραρτήσωσι
ἂν ἐνέργειάν αὐτοῦ εἰς τὸ γενικὸν. τῆς πολιτικῆς σύστηµα, ὅπερ Ἴκο-
λούθουν. αἱ αὐλαὶ αὗται.. ---- . ον --
"οὐδὲ Ἡ κυβέρνητις τῆς: Εαλλίας παρεγνώριζε τὴν θέσιν. τοῦ- Κων.
σταντίνου Τψηλάντον,, ἓν τῇ ἀρχῆ τοῦ 1806 ὀλίγην δίδουσα πίστω
εἴς τὴν ἐπιτυχίαν τῶν διαπραγματεύσεων, τῶν ἀρξαμένων μετὰ τῶν
ἀνακτοξουλίων τοῦ Λονδίνου καὶ τῆς Πετρουπόλεως, διώρα «καθ ἑαυ»
τῆς υνέαν συμμαχίον µορφωθησομένην.. Ὀπειδὴ δδ η.ή γραμμἍ πῶν ἐργα-
οιῶν. αὑτῆς ἐξετείνετο ἀπὸ: σῆς Βαλτικῆς µέχρι «τῆς Δαλματίας, σπου-
δαιότωςὀν ἐβεώοει. έρχον, ἐὰν εἰσήρχετο εἰς τὰς, γειτνιαζο τῷύσας
-ἵστρῳ
χώρας, ὅπως ἀπειλῆ τοῖς συµµάχοις ἐκεῖθεν, καὶ. μόνον εὕριακε τὸν Ἆγε-
μόναοτῆς Βλαχίας ἠκανὸν, ναι παρζξῃ αὐτῇ τὴν 'αὐαολίαῳ «καὶ τὸ πλεο-
νῶρτημὰ ποῦτο..... ----- ..- ο.”

εεξῖς σῶν. μᾶλλον. ἐμηείρων. Δικλωμωτῶν, ὁ ὁ κόμες θενχαρὰ, ἀρχαῖος

ὑκουργὸς, τῶν ἐξωτερικῶν καὶ ἑσχάτως, πρέσθυς ἐν «Σαξωνίᾳν .ἐπάμφθα
ὑπὸάον πίτλον. γενιχοῦσπροζέ ένου εἰς τὰς ἡγεμονείας: εἰδικὴν Δ). εἶχεν
ὴν, τὰς. διαβέσεις τοῦ Τψηλάντου, ἐννφήσᾳκαλῶς,
ἕνα ἐκαιμήσῃ
ἀποστολ
ἐὰν οἱ σποποὶζαὐταῦ ἠνοῦγτο μετὰ- τοῦ γαλλικοῦ. συστήµατος, «καὶ ἐν
σθιαύτῃ πεβπεῴώστι -αροανέγκη. ὠφελήματα ἀνάλογα. τῆς συνδρομῆς,
ἡν παρ, τούτου ἐζήτουν.- Λἱ φεταξὺ τῶν. δύο αὐτῶν «συνδιαλέξεις ὅτι»
 Μεβώθ α, Κεφαικκῖον ἀ, 49

Αγνοῦντἓνο εξ ἑτοίμου ὁριατικὸν ἀποτέλέομα, διότι κὰλ ἡ Ταχλία κάλ»

λιον πάσης ἄλλης δυνάμεως’ Εφένώσκε: ποὺς᾽ οκλκοὺξ :-«οθ-Τψηλάντου,
καὶ οὔτὸς ὀὐδόλως ἠγνόει τόῦεδ (ἀ): ὁ Βεχαρὸ «Κάτόπείσθη ἐν ὀλέγοίς,
ὅτι τὰ σχέδια τοῦ ἡγεβδίος "κ Βλαχίας: συνεβέώντο μετὰ, τοῦ έναν-
όν ῃ ζαλλία΄ ἄὐδτάματος, «καὶ ὅτι αι ἐπιτυχία αὐτῶν ἦτὸ πἈέον σω-
νέχεὶὰ Ἐπιτύλίας τοῦ ἄὐστήματὸς 'τούτού. ἤθελεν εἐντεῦθεν; ὅπως ο

ΤΦηλάν της” μὴ δύνήται τοῦ λοϊποῦ χὰτὰ “εἷς γαλληῆς πολιτικῆς, χα)
ἀναῄκαξαν Ἐβεῶρει” πὶν ἐδίσπευσιν τῆξ πτώσεως καὶ “καταστροφῆς πού-
που (6): Καὶὁ Τψηλάνεης, τὸ Καθ' ἑαυτὸν; οὐδόλως ἀμφίθαλλε περὶ τῶν
προσεχῶν ἀποφάσεων τοῦ μυστικοδύμθδύλέου” τῶν 'Τουϊλέρίώνι ο
5 δαν χόθε "δἳ άρα ἡοναὶ Πένωκδῦ πολέμουν” 1’ Ἀὐσέρία, μετὰ: Φυσκο-
εν
ἀθώλεια
φερ
λίᾶς ὑχέαν καὶ ἕνεχα τῆς
ης Ἱδτρίας γαλ "Δαλματίας,
αἰτίως “αὐτξ διετίβτο, ὅπως εὐνοήσῃ πᾶσαν ὁ) τῇ ἀνατολῇ µεταβο-
λὴν, τείνουσαν εἰς τὴν ἀποκάτάστασίν τάξεως πραγμάτων ἐγθῥνκῆς τᾷ
ταλλήκ. Αγήλία, Φηθουμένη δἱὰ την ὑπεροχ δν; ἣν "ὁ ἐχθρὸς' αὐτῆς
ἠπείλει καὶ ἐν τῇ ἀνατολῇ, ἑτοίμως ἐδέχέτο πάντα νουνδυασμὸν πρὸς
ἁκὸξῥοπλν68 κὐνδύνου τούτο».Ἡ Ρωσσία, "αἰσθανομένη “ὁσκαίρουσα»
243 τοῦ Ῥόρείόυ: μέρους οδεῆς τὴν Πθλωνίαν, ἐπεχείρει, Ἠδη, ἠνα κα-
Ἀυφθῇ πρὸς τὸν ἵστρον, καὶ οὐδεμίαν εἶχεν' ἐληίδα ἀποτελεσμα το
περὶ τούτου: ἄνευ τῆς συγδρομῆς τοῦ: Τψηλάντο ». ἡ Πρωσσία, ποτυ-
Χθῦσᾶ εῶν Ἐπὶ “ταῖς ὑποδχέσεσι" τοῦ Ναπολέοντός: ἐστηριγμένων -ἐλ"
Ἅθδων περὶ πἀθαχώρήσεώς τοῦ Ἀννόβερ, Ἐπλημίαζεν ἔτι' μᾶλλον πρῦς
τοὺς οχὸποὺς τοῦ Τφηλάντου, διότι ν αὐτοῖς ἀσφαχείάν τινα,
εὕρισμεἐν
κἁξὰ πῶν χεινοζουσῶν φὶλοδυξιῶν, ὡς καὶ: τὺ “πλεονέκτημά "ἀντι-
πεβιδπασμοῦ δυναμένου συμπἀρασύρὰι καὶ αὐτῆν' τἩν. Λὐστρίαν ες
φὴν "σόμμαχίαν. ἓ Ῥοψρκέα πἀρίστατο ᾿ἄνευ δινάµέων: καὶ ἄνεν ἆου
φάσεων, Ἐν ᾧ χρόνῳ" πάντἀχθθ, κάὶ πυρος ἐν τῇβούμελῃ, τεζ τἀνλὸ-
Κατεχοκένν
μδοφῶδέις υἔφὲβον "τὸν “ἁταξίων αλ. Ἅην' ἐπανάσταδυὰ΄
ὅμως ὑπὸ τρόµου διὰ τὶν Ψειτνίασι τῶν Γάλλων, καὶ ἄφ᾽ ἑτέρου ἅν-
ἐκ τῶν΄ χιμαιρικῶν ἐλπίδων, δι ὧν ὁ Κακολέων “προ”
τιπεριβπωµένη
οεπᾶθει τὴν συµµαχίαν αὐτῆς, διετέλει: ἀναποφάδιστος μεταξὺ. τῆς
ἐν ᾧ ιρήγογον- εαῖ δνεσή»
φάλλικῆς δυμμαχίάς καὶ ποῦ. σὐδτήµάτος,
ρήδαν 'ταὐνήν' αἱ ἐπὶ ὀκνὼ ἔ9λ Αβὸνθειαά τοῦ Ῥφηλάνεου, νο τοσ»
ἵ3 ἀεργῶν,' ὅκὼς ιστευθῇ ὡς φθά σὰδ
ἡ ἀλογμσι ὸ;
σεκὴ: οσεγμὸν δὰ
πᾶς Ἐόχας “πῶν “χαδν τῆς ἀνατολῆς, ὁ Ἐφηλάντη ς "-μετ' Ἐπιμβλείοί
τὰς ἐνεογείαξ Ἰταῦποῦ: ποὺς "τὴν βολισικὸν τὸν
υγῆπτε οπενωτέρας,
43 :ΔΟΚΙΜΙΟΥ ἹξΤΟΡΙΚΟΥ:᾽΄
συμμάχων. Καὶ εἰς μὲν τὴν Ρωσσίαν, διότι ἐκωδύνευεν ἡἩ ἐν τῇ ἑνα-
πολῇ ἐπιῤῥοη αὐτῆς ἕνεκα. τῆς Γαλχίας; ἀπόλυτον ὑπεστήριξε: τὴν ἀνάγ-
Ἀηνς ὅπως ἀπαισήσχι παρὰ; τῆς πύλης νέας. πἀόφαλαίας, ἐπιξρεπούδας
τὸν ἐν. ταῖς ἁγεμονείως καὶ τῇ Σερβία σχηματισμὸν. κέντρου. ἀντιστά-
σεως; καὶ ἐ-ἐνεργείκς ἐν ἀνάγκῃ εἰς δὲ πὴν ἁγλίαν, ' ἐὰν' ὑπεστήριζεν
ὑπὲρ αὐτοῦ. τὰς αἰτήσείς'τῆς. ῥωσσίάς, προσηνέ έχθη, ὅπως. ἀνανεώσα
τὴχ. συνθήκην τοῦ. 1798 καὶ διατηρήση. οὕτω. τὴν Τουρχίαυ «ἐν ταῖς
ἀρχαίαις. αυμμαχίαις" εἰς δὲ τὴν. Αὐστρίαν, ἐὰν -παρενέβαωεν ὑπὲρ τῶν
αὐτῶν, «αἰκήσεων, ὠπεσχέβη: πᾶκαν : ἐνέργειάν, 'ὅκως: προσθληθῶσιν . οἱ
Γάλλοι ἐν. σῇ Δαλματία) εἰς τὴν Πρωσπίαν τέλος, ἐὰν ἐπέμενε :μετὸ
τῆς. Ρωσσίας. περὶ τῶν αὐτῶν παραχωρήσεων, ἐνεδέχετο ἕνα «ἰαχυρὸν
ἀντιπερισπασμὸν ἐπὶ -τοῦ ἴστρου, Πάντες οὗτοι οἱ ὅροι ἐγένοντο παρα”
ἀκκτοὶ πρὸ τῆς ἀφίδεως -τοῦ- γέου «παρὰ τῇ πύλη αβέσδεως σῆς Ταλ--
λα ἀποστολὴν ἔχοντος Ἰενικὴν. μὲν, ἵνα ἁπημακρόνῃ- κὴν' Έουρλίαν.
ἀπὸ. τῆς. Αγγλίας, εἰδυκὴν δξ,. ἵνα ἐπιτύ κ τῆς. ἀντυκαταστάσειως τοῦ
ὑγεμόνος Ἰψπλάντου. .- ... .
ὁ. «στρατηγὰς - Σεθαστιάνης, ἆἀντιπρόσωπος ποῦ ---- Μαπο»-
λέουτος, ἔφθασεν εἰς Κωνσταντινούπολιν κατὰ. τὰς πρώτας Ἠμέρας
τοῦ αὐγούστου τοῦ. 1506. πρὶν Ἡ ἔτε παρουσιασθῇ ἐπισήμως, δικτά-'
Υη ἑκτάκτως. ὑπὸ τῆς αὐλῆς: αὐτοῦ, «καὶ- παρευθὺς, ἐζήτησμν. ἀκρόαν
σιν παρὰ τῷ. σουλτάνῳ ἐδιαιτέραν, εΔοθείσης «δὲ. «ταύτης, -ἀπήτησε καὶ
αὐθημερὸν ἀπεφασίσθηἩ ἀνάκλησις τῶν. ἁγεμόνων ολδωνίας καὶ
Ελα χίας.. .. ον
τς. πρὸς ἀὸν ἠψηλάντην τὸ: μέτρον τοῦτο, . ἀναπορκὲς ὃν, ἐπὶ δεη- ,
μερίαν» διςτηρήθα: μυστοὸν -ἓν Κωνσταντινουπόλει, ἐν ᾧ -εἷέ κακιτσή-
µπαδης ὥδευε ταχὺς εἰς .Βουκουρέστιον, χοµίζων τὸ: Περὶ ἀπαχλή«
6εως, ὅ ἐστι, κατὰ τὴν ταμτικὴν τῆς τουρχικῆς ἐξουσίας, τὸ περὶ ἀπο-
πεφαλιαμοῦ.. φιρμάνιον. “Αλλ᾽ἡ προφύλαξις αὕτη . ἀνωφελὴς . ἐγένετο,
διόσιὁ- Ἰψηλώντης. εἰδοποιήθη περὶ πάντων, πρὶν.Ἡ φβάσῃ ὁ. ἐπίαα-
μος ἁολοφόνος” ἐντὺς δ) ὀλέγων ὡρῶν «ἑςοιμάσας τὰ; πρὸς ὠἀναχώργοιν,
ἀναθέσάς τὴν διοίκησυ τοῖς ἄρχουσι οῦ τόπου, καὶ τὴν μετ. οὐ πολὺ
ἐπιστροφὴν
ἑαυτοῦ ὑποσχεθεὶς τοῖς ἠδίοις, ἀγέζευξε. τῇ 16: αὐγούστου.
1806-..ἱ. ἐν πλήρει - μεσημβρίκ Εετὰ στρατιωτικῆς: παβασκενῆς γέ-
λιάδος στρατιωτῶν καὶ. δύο πηλέθόλων: -Διευθονθοὶς-
εἴς «τὰς ὅρωι τῆς
Αὐστοίας, ἐδεξιώθη πάρὰ εῶν' ἀρχῶν τῆς Τρανσυχθωνήας δλων σῶν
ἀνηκουσῶν περιποήτεων εἰς Ἠτὸν: θαθμὸν αὐτοῦς Μετ ὀλίγας ὃ αέ-
 ΜΕΡΟΣ 8’ ΚΕΦΑΧΑΊΟΧ. ἀ. 43
ερας μεταθὰς εἰς Κομινσὲκ ἐπὶ τῶν συνόρων τῆς Ποδωλέας, ἀνέμενεν
ἐχεῖ.τὺν ἐκ. Πετρουπόλεως ἀπάντησιν τῶν ἀποσταλέντων. "'
καὶ ἀναχωρήδεως αὐτοῦ;
«Κατὸ τὴν. πρώτην' εἴδυσιν τῆς παβαιτήσεως
{Αγγλία χαὶ ἡ ῥωσσία διέταξαν τοὺς ἐν Κωνσταντινουπόλει ὑπουργοὺέ
αὐτῶν, ἵνα, διὰ πάσης θυσίας ἀπαιτήσωσι τὴν ἐκ νέου ἀπονατάστασων
τῶν -Ἠγεμόνων: Ἰψηλάντου χαὶ Μουρούζου. ὁ ἱπαλίνσχης, συνεννοηθεὶς
μετὰ. τοῦ λόρδου ἀρθουτνὼ; ἐνεχείρησε τῇ 29 δεκτεµθρίου διακρίνω-
σιν πρὸς τοῦτο; στηριχθεὶς ἐπὶ τῆς πλάξεως τοῦ 1809, Αλλ’ δύδεμιδε
πυχὼν ἁπανξήσεως Παβὰ τῆς πύλης, δεκαπέντε παρελθουσῶν ἡμερῶν;
ἠπείλησεν, ὅτι ἐγκαταλείψει τὴν Κωνσταντινούπολιν παὶ πραγμάτιλᾶς
ἀπεσύρθηἐπὶ τῆς ἐκεῖ ἀ γγλικῆς: φεργάτας, Κονόπους. Τότε άβεμβὰςὁ
Αβδουτνὼ διεχήρυξεν,ὅτι ἐγπταχείψει καὶ αὐγὸς τὴν ξωνςαντίνούξο»εν;
εἰμὴ ὑπεχώρειἡ πύχη εἰς τὰς δικαίας αἰτήσεις τῆς Ρωσαίας' συνεπῶς δὲ
ἀπέστειλε τῇ 19 ὀκτωβρίου τὸν γραμματέα αὑτοῦ Οὐελεσλέῦ, καὶ οὗτος
παρουσιαοθεὶς ἐν τῷ µέσῳ τοῦ διθανίου μετὰ οτολῆς ταχυδρόµόυ αὰὶ
µαστιγίου ἐν τῇ χειρ, ἀπήτησεν ἄμετον τὴν ὑπογραφὴν τοῦ φιρμανίου
περὶ τῆς ἑπκνόδου τῶν ἡγεμόνων, καὶ ἐθεθαίωσῖν; ἐν Δεριπτώσει ὀβνήη-
παρὰ τῆς Αγγλίας τὸν πόλεμον κατὰ τῆς Τουραίας.
4εως, κηρυασόμενον
Οὕτω΄ παρεδέχθη ἡὁ ἐπάνοδος τῶν δύο ἡγεμόνων' παὶ περὶ μὲν τοῦ Τφα-
Ἀάντου, ὡς ἀπόντος ἐκτὸς ’ τοῦ. κφάτους, ἐγένετο τῇ ἐπαύριον Ἡἡἐπίσ-
ἄος ἐγιαβίδρυσες ἐν τῷ; προσώπῳ. τοῦ: Νέγρου, ἀντικροσώπον. "τούτου"
μετὰ δύο δ᾽ ἡμέρας ἐξεδόθη καὶ τὸ περὶ Μουρούζου Φῳῤμάνιον» --
Ἐν τοσούτῳ ὁ Τψηλάντης διέµενεν ἐν Κομινσὲκ, ὅπως, πρὶν. ἡλάθη
ὀπόψασίν τινα, πληροφορηθῇ ἀκριθῶς περὶ τῶν διαβέσεων τῆς αὐλῆς της
ῥωσσίας.- Πρὸς τὸν σχοπὺν τοῦτον ἀλλεπάλληλα ἔπεμφεν αὐτῇ ὑπο-
μνήματα, ἐχθέτων τὰ πράγματα καὶ ὑποδεωνύων -τὰς ληστόας ἀποφᾶ-
οεις.. Δι’ ἑνὺς τῶν ὑπομνημάτων “τούτων «ἐξεφράζέτο ὀὑτωσέ; -4- ..νἩ
ΣΝΨΜλΗΥ᾿ Πύλης ψὴ εὐχαριστονμένη, ἐξ -ὅλων: τῶν κακῶν- διαθέσεων, «ἕἀφ
φοὐ.-πἀύα διδηλοῦσα” ἐξ ὅλων. τῶν ἐχθρικῶν διαδηλώτεών, ἃς ἐνόμισε
αδυνατὰς, ἵνα εὐαρεστήση συᾶ Γάλλοις ὡς κἀὶ ἐχ. τῆς ἐλλείψεως ἄθρο-
υφβοσύντς 'πβὸς Δύναμιν, ἧς ἡ θέλησις, ὀψέποτε λαφθῇ, ἐξαφανίζει αὖ-
τήν: ἠὀψηλὰ, Ἀέγω, Πόχη κατέστη! ἔγογος ἐσγάτου: ἐγκλήματος,
αδοῦσᾳ: εἲς- τὴν Γαλλίων τὸν Ἰαμαρύτερον θµαμθον. διὰ τῆς καταφανς’
ματέρας παφαθιάσεως' τῶν. μετὰ τῆς Ρωσσίας-συνθηκῶν καὶ τῶν συνω’
Ἀμολογημένών ὑκοχρεώσεων. .κ» ἃ δισγωγὴ αὕτη τῆς πύλης, καταδεί»
νχγυσι ποὺς ακοποὺς, οὓς ἐσχημάτισε». Ἡ παραθίκσις τῶν συνβικῶὺ
6 ΔΟΚΙΦΗΟΥ -ΙΞΤΟΡΙΚΟΣ:Ι.

λλύει τὸν Αὐτοχράτορα: ἐκ. τῶν. ὑποχρεώσεων, εῶχ--τύσῳ θρησχευτικῶς

τηβηθεισῶν παρ: αὐροῦ: µέχρι τοῦδε. Καθ ὄλαο-τὰς-παραδεδεγµένας ἂρ:
»χὰς, Ἡ πύληι οὐ ῥόνον πρρεκάλέσεν, ἀλλὰ πραεχώρασε «καὶ εἰς ἓν. εἶδος
Φκηρύζεως πολέμου. Εξήρτητωι δὲ παρὰ τῆς Α. Μεγαλειότητος.ἡ ἀπο-
Ῥτροπὴ τῶν..ἀπατελεσμάτων τούτου, διατασσοµένης τῆς ἀμέσου. εἰσό-
δου πεντήχοντα χελιάδων ἀνδρῶν εἰς Μολδανίαν. καὶ. Βλαχίαγατικατὰ
Φτὸ φθινόπῶρον γίνεται.
ἡ ἐξαγωγὴ- τῶν τροφέµων, τῶν χορἈγουμένων
ρεἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν παρὰ τῆς Βλαχίας. Ανέθαλον. τὴν παρά-
Ἄδυσιν «αὐτῶν, ὅπως. χρησιμεύσωσιν -εἰς τὸν. ῥωσσιχὸν στρατὸν «ἄνευ δα:
Σπάνης. «τενὸς τῆς Α.Μ. Μὰν εἰσήρχουτο ἤδη πεντήκοντα ἃ ἐξήχοντο,
Ῥχιλιάδες στρατοῦ, ἡ σιτοδεία ἐπήρχετο. εἰς τὴν. πρωτεύουσῷ, ὡς σων-.
Ῥτηβουμένην: ἐκ τῶν Εγεμονειῶν καὶ ἐντεῦθεν παρήγετο μὲν ἡ ἅτα»
υξία, δυστυχία... . καὶ Ἡ ἐπανάστασις” οἱ γενναῖοι δὲ Σέρβοι ἐβάῤῥουν
Στότε, χαὶ, νικηταὶ ἀπὸ τριῶν ἐτῶν, ἐνήργουν ἀὐιχυρῶςἐπὶ ιτοῦ. ἵστροι-
»οὶ δὲ. Σκλαβοῦνοι, εὐχόλως ἐμψυχούμεοι, Ἠνοῦντο μετὰ τῶν Σέρθων"
νοδὲ πλεϊῖστοι. τῶν χριστιανιωῶν λαῶν, φβεβαρυµένων ὑπὸ τὸν ζυγὸν,
ροὐδὰν' ὤλλο ἤθελον ζητεῖν, ἡ µόνον ὅπλῳ" οἱ δὲ κάτοικοι τῆς ἡΐολ-,
λδαυΐας. καὶ Βλαχίας, τάχιστα- ἐγειρόμενοι, ὠργανοῦντο διὰ, τρόπου,
υκἀθιτῶντος. αὐτοὺς σεβαστοὺς. ἐφεξῆς:, οἱ ἂὲ, ἀγάδες ισῆς ῥούμελης,
υγενικῶὰ δυσηρεστηµένοι, οὐδετεροῦυτο εὐχόλως,-οὔτ, έθλεπον µες ἀπῃ-.
Ῥστφοφῆς ῥωσσικὸν στρατὸν ἐν ποῖς περιχώροις, καὶ μάλιστα, ὰν ἐδῃ-.
»µοσιεύετο καὶ διακήρυξίς τις, γνωστοποιοῦσα, αὐτοῖς, κών δτν Ἡ 4. 4.
6 4ὐτοκράτωρι μόνη ἐπιθυμῶρ τὴν περιστοέὴν τῶχγ.καταγρή-
υσέωνκαὶ ὕόρεων τῶν ὑπουργῶ»,. προτίάρται, . ὅπως ἐξασφα-ξέσῃ.
σεν εἐρήλην :μεταξὰ--τῶκ-
δύο .4ὐτακρατοριῷνν :Τότε. οἱ. ὀφθαλμοὶ
υτοῦ “Σουλτάνου Σεχὴμ ἠνοίγαντο, μετὰ. ῥεθαιότητορ:
«τάτε αὐτὸς ἐξν-.
Ἀλεγεν ὑπονργοὺς πιστ τέρους, καὶ οὗτοι ὤρχοντο καβικετεύοντες. περὶ
φτῆς εἰρήνης»» «Ἡ. κ.
:ὔ ὑπουργὸς 2ῶν. ἐξωτεριχῶν, κατανοῶν τὰς ἰδέας τοῦ Κωνσταντίνου.
Τψήλάντους ἔπεμψεν. αὐτῷ; αχέδιον αΔιακηρύξεως, πρὺς, τοὺς Ἰάολθανθὶς.
καὶ Ἑλάχους, παραχαλῶν, ἵνα ἐπενέγκῃ, ὅσας ἂν. «ρίνφ. πρησφόρανς μο-.
παθολὰς, καὶ διχθιθάσῃ τοῦτο πρὸς τὸν. στρατηγὸν, Μίχελσων, διοκή-
τὴν-οῦ- ἐν Δνίστερ στρατοῦ, ὅπως. κάμή .οὗτος "τὴν ἀνήμουσαν χρᾶβν.
κατὰ τὴν" στιγμὴν. τῆς εἰσόδου . τῶν. ατρατοηµάπων εἰς, Ἠολῤηαν.. ὁ.
ψηλάντης σημαναικὰς ἐσημείωσα μεταθολὰς ἐπὶ, τρβωσσικοῦ σχαβίαῳ»,
μαὶ κατὰ, τὴν αὐτὴν ἔννοιαν διάρθωσς ήν. προωρσµένη» δι τους Τούρ-.
 ΜΕΡΟΣΒἰ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ. ἀ. ἄπ
«ἐπὶ τὰς
χουέ διοικἠτᾶς διαδήλωτων,, ὃν ἑτέρῳ δὲ ὑπομνήματι, ἐμμένων
ἀνάγκης: τῆς ἀμέδου: εἰσόδου τῶν σσρατειµάτων, ἐπραγματεύετα, σὸ
ζάθημα, ὑπὸ εὑρωπαῦκὴν ἔποψιν, ὡς ἀκολούθως: «. «Εδω ἀμέσως μασὰ
αὖ-'
Φ33Ν παράθασὶν τῶν συνθηκῶν μετεβίβαζον ἡ Ρωδδίω τοὺς.στρατοὺς
εὐ-
υἨῆξ ἐπὶ ποῦ ἴδτρου, Ἡ ὑψηλὴν Πύλη ἐδητοίτο πότε τὴν εἰρήνην, τὰ,
νρξὰ σχέδια: τῆς Εαλλίας- συνεχέοντὀ, οἱ «γενικοί σχηποὶ τῆς. Ῥωσσίας.
«ἐθριάμθενον,. καὶ Ἡ ὑπόληψις αὐτῆς ἐπανελάμβανεν ἐν Εὐρώπῃ «τὸ
» πρῶτον. ὄψος. 'Ἡ Πρωσσία ἄβελεν ἰδεῖν ἐν τῷ βήματι- τούτῳ οὐδὲν ἄλλοι
υῇ πρᾶξεν δικαιοσύνης) Ἡ δ' ἐνεστῶσα ἀνάγκη,-ἓν ἔχει ἐκ πῆς ῥωσσίας,
γβατας.
υὑπισχνεῖτο τὴν ἄγευ συζηθήβεως «συγκατάβασιν.ἑαυτᾶς ἐπλύπρά
.
ψτετελεσµένουι. Αὐγλίω ὡσαύτωςν οὐδεμέαν, ὡς Ἡ Πριδασία,, ἀξιοῦσᾳ
«χαλκρἩ .
νὀμφιόθήφησιν, ἐχειθυκρότες, καὶ «οὕτω:, παρενοτίθετο τεῖχος.
ῶν. σῇς
υαεταξὺ: τῆς Πολωνίας, τοῦ ὀθωμανικοῦ κράτους, τῶν ἀποπειρ
τὴν. Αὺ:
γΕαλλίας καὶ τῶν ὀδυνηρῶν ἴσως ἡμέραν τινὰ σχεδίων. διὰ
προστα-
τς ους
πέλους, 'χορηγουµένης εἰς λαοὺς ἀθύνάτ
Σδτρίαν.- πὶ
Α» Μ.
υσίας κατὰ τὰς ἀπὺ τοσούτου χρόνου ὑποσχέσεις,Ἡ τιμή τῆς Α.
οἐζήρχετο λαμπρὰ ἐκ τῆς μακρᾶς' µετριότητος,- ἐν ἡ φαίνεται ἠχμα”.
Ῥλωτισµένη. Αλλ᾽ η μεγαλητέρα δόξο καὶ Ἡ εὐδαιμονία τῆς Ῥωσσίας
άπόλλυνται εἰς τὰς ραδύτητας, ὧν ἕνεκα ᾿ἀφίγεται. ἀνοιατὸν ττόιπς-.
υδίον εἰς τὴν φιλοδοξίαν τοῦ Βοναπάρτου, ἑτοίμου, ὅπως δισυθνγθῇ. αἴφ-
Γερµαετ
Ῥνης κατὰ. τῆς ῥωσσίας, ἐὰν Ἡ οὐχ βοήθήσῃ «ἔτι αὐτἐνῷτῇ
ρνία. “Τὸ παλλάδιον ἄρα τῶν οὐσιωδεστέρων συµφερόνσων. τῆς οξωσαίας
ούσης τᾶς. πὺ-
Ῥὲστὶν Ἡν παθουσία στρατῶν' ἐν ταῖς ἁγεμονείαις.. Επιμεν
ῥώσαικὴῷ
λλης καὶ ἀρνουμένης πᾶσαν ἱκανοποίησιν,Ἡ πορεία στρατοῦ
ὑποτιθεμέψης.
γέστι τὸ µόνον καὶ ἀναγκαῖον μέσον. Αλλὰν καὶ αὐτῆς
»τῆς μᾶλλον : ἐπανορθωτικῆς ἀκανοποιήσεως, Ἡ ἀναπάφενκτος. ἀγάγρεη
σῶνιλρστῶγει.
γτῆς διοργανώσεως χαὶ ὁπλίόεως τῶν ἡμγεμονειῶν. κατὰ.
σίανε Τοῦσο ἐπίέ-
νάπήτει ἀπολύτως τὴν τῶν ῥωσσικῶν σημαιῶν προατα
τει
νσὴς ἀπήἂφ' ἑτέροῦ καὶ Ἡ τύχη: τοῦ ἐγειρομένου ἐν Τερμανίᾳ.παλέ-
εἐπὶ. τοῦ. ἴσ-.
δμθυ’ διότι, ἐὰν ὁ Βοναπάρτης καταποχεμηθή, οἱ ῥωσσικοὶ
,
Ῥτρου στρατοὶ ἀναγχάσουσι πάραντα την µέριμναν. τῆς πύλες. πρίυπα»
ἂς ἂν αὐτοχροτοριχὸ
υαῶν τῶν εἰς τὰ δύο ἁράτη ὠφελίμων διαθέσεων,
ραὐλχὴ θέχει προτείνειν’ ἐν ἐναντίᾳ δὲ «περιστάσοι- ἀνήκει; ὅπως: ἐκιπρή-:
άλλης»
υχαταθολῆς ὄπεύση αὕτη πρὸς χαλίνώσιν τῆσπύλης καὶ σὴν. προχασ
νψιν γέων ἐπιχειρήσεων δὰὶ μάλιστα τῆς ἐκ συμφώῴναν:μετᾷ. δν Σόλδνν,
ἐν τὸ Εριμοχὸ..
υπροφφολῆς τῶν ῥωδπιωῶν κτήσεων ἀλ)λαχοῦ τὸ καά
48 αΟΚΙΦΠΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ :

ἂν τρίτῳ τυὶ ὑπομνήματι, συνέχεια. ὄντι αὐτοῦ, ὁ Γφηλάντης

τῇ ῥωτσίᾳ αἱ περιστά-
ἔγραφει «ἢ-ἄμεσος ἐκστρατεία, ἂν ἐπιξάλλουσι
τὰ τουρκικὰς δυνά-
Ἄσεις, ὤβελεν εἶσθαι -εἷς «περίπατος, ἐάν τις «μόνον.
ὑπ' ὄψιν, ἀλλὰ πρὸ πάντων πρόκειται περὶ τῶν δυνά-
σμειςἐλάμθανεν
ὑμεών, ὅσας: πιθάνῶς διάθέσωσιν. οἱ Γάλλοι, σχοποῦντες τὺν πόλεμον
δὲν ταῖς. χώραις ταύταις. Ἐπὶ τοῦ προκειµένου δὲ θεωρῶ ὡς ἔργον ἀδύ-
Ἀνατον -υὴν «διάθὲσιν΄ στρατοῦ ἀνωτέρου, ἢ ὅσωυ δύνανται οὗτοι την
Ῥδιατροφὴν ἐν τόποιᾳ ἀκαλλιεργήτοις. καὶ Ἀρημωμένοις ἐκ τῶν ἐμφυ-
Ἀλίων “πολέμων., Καθ ὅσον ὃ- ἀφορᾷ τὴν ὁδοιπορίαν, εἰ μὲν ἐκλέξουαί
ὠτὴν ὁδὸν διὰ τῶν αὐστριακῶν κρατῶν, ὅπως διὰ τῶν ὀρέων τῆς Έλα-
Ῥχίας. καταθάντες προαθάλωσι ταύτην, γνωρίζω τὰ φρικτὰ ταῦτα
Ἄδρη.., καὶ ὑπισχνοῦμαι, ὅτι διὰ πέντε ἡ ἓξ χιλιάδων ἀνδρῶν, καταλ-
Ῥλήλκος τοποθετουµένων ἐν τοῖς στενοῖς, δύναμαι τὴν ὑπεράσπιριν αὐτῶν
Ῥκατὰ πασῶν πῶν δυνάµεων τῆς Εὐρώπης. Έξω δὲ φούτου οἱ Γάλλοι,
σκαὶ µεθ- ὅλην αὑτῶν τν δραστηριότητα καὶ ἐπὶ τῇ ὑποθέσει, ὅτι δια-
Φθέτουσιν ἐλευθέρως τὸ αὐστριακὸν ἔδαφος, οὐδέποτε φθάσουσι Δρὸ τό
Σψυγρᾶς ὥρες τοῦ ἔτους, ὅτε τὰ ὄρη ταῦτά εἰσιν ἀπρόσιτα. Εἰ δὲ ζητή-
ὥσουσι τὸν διὰ τῆς Οὐγγαρίας διάδασιν, ὅπως εἰσέλθωσιν εἰς Μολδανίαν
«Φδιὰ τῆς. 'Ῥουκοβίνης, οἱ ῥῶσσοι τότε, βλέποντες τὰ παράδειγµα τῶν
φἐγθρῶν αὑτῶν, µεταβαίνουσιν εἰς. Βουχοθίναν καὶ διαφιλονεικοῦαι. τὴν
"Ῥσειρὰν τῶν ὀρέων τούτων. .Παρατηρητέον προσέτῳ ὅτι ὅλαι αὗται αἱ
Ῥαὐστριακαὶ ἐπαρχίαι πάσχουσι καθ ὑπερρολὴν ἐκ σιτοδείας. .. Οὕτως,
οἱ Γάλλοι ἀκολουθήσωσέ σχέδιον, λίαν ὑπερθολικὸν, τε-
δὲὰν τοιοῦτον
Ἀθήσονται μείαξὺ δύο ῥωσσικῶν στρατῶν, τοῦ ἐν τῷ ἵστρῳ καὶ τοῦ ἐν
ΦἈνίότερ' ἐὰν δ᾽ ἐπανέχθωσιν «εἰς ἄλλο, ττον ἄφρον, τὴν ἀπ᾿ εὐθείας
Σλέγὼ ὁδοιποῤίαν ἐκ τῆς Δαλματίας εἰς τὴν δεξιὼν ὄχθην τοῦ.ἴστρου,
Ἀπότε ἀπαντήσουσι τόπους πεπροικισµένους δι’ ὀρέων, ἑστερημένους
Φζωοτροφιῶν καὶ κἀτῳκημένους ὑπὸ ἀνδρείων καὶ πολεμικῶν λαῶν,
λοὺς ἡ ἐν τῇ Ἠλαχίά παβουσία τῶν ῥώσσων ἐμψυχώσεί, ἕνα πωλή»
Φσωσιν ἕκαστον βῆμα τῆς χώρας αὐτῶν διὰ πφολλοῦ αἵματος.. ἀποπεί-
Σραθήσονται ὅμως καὶ οἱ Τοῦρκοι «κιγήµατόςτωος; Μὴ µαντούσῃ τις
στὰ µέσα, ἃ θέλουσν ἔχειν; Οἱ ἀγάδες οὔτε ὑπακοήουσιγ, οὔτε καὶ
Φύπακούοντες ἐνεργήσουσιν ἄλλως, Ἱ ἐν κἀτᾶστάσεε διχονοίας καὶ ἆπο-
Ἀμονώσεως: ἤ Αδοιανούπολις ἐωμένει ἐν τῇ ἀποστωαίᾳ ὑπὸ τὸν Δαγ-
»τεθηοένογλου) Ἡ-μεγαλητέρα ἔχθοα κυριεύσ μεταξὺ τῶν Γενιτσάοων
οκθὶ τῶν αὐτομάτων τακτικῶν στρατευμάτων" τὸ πΌρ τῆς ἀποστασίας
5
 αΕμοξ Β΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟΣ ἀ. ο 43
χατέστη δεν
ρβόσκει μετρι Κωνσταντινουπόλεως ὁ δὲ Σεβαστιάνης
ου, ἐπὶ τοῦ
ἑαυτὸν χηλεµόνα τοῦ Σσελήμ, βασιλεύει ἐπὶ τοῦ σεραγί
ῖται Χλονισμὸς
φδιβανίου, ἐπὶ παγτὸς τοῦ κράτους. Εἷε λοικὺν ἀπαιτε
- «ν
δῖνα μελαβῇ ὁ Σελήμ, εἲς ῥαίαν μετὰ τῆς σημαίας τοῦ Μωχάμϊθ.
ζψηλάντης τᾶς δυνά-
-. Ἓέλος, ἐν ἄλλῳ τἰνὶ ὑπομνήματι ἐπάρίθμει ὁ
ἤτοι Μχυροθουνίων μὲν
μεις, ἃς ἠδύνατο ἀντιτάξαι κατὰ τῶν ΓάΧλων,
νων ὅπλων αὐτοῖςῃ
δώδεκα χιλιάδας, Σέρθων δὲ πεντήκοντα; ἢ καὶ, διδοµέ
καὶ ἐντὸς ὀλέγου τοὺς
ἑέδομ ήκοντα πἐντέ: Μολδοθλάχων δὲ εἰκοσίπέντε;
ὡς σπεύσοντας
χλαβούνους, Βοσνίους καὶ ἄλληυς χβιστιανικοὺς λαοὺς,
ρίας
πρὸς αὐτὸν ἐν τῇ ὥρᾳ, καθ’ ἣν ἴδωσι τὴν αὐγὴν ταύτην τῆς ἐλευβε
ἐκ τῆς Ἠετρουπόλεως ἀπαντήσεις ἐθεθαίουν τν όλο”
Αἱ συνεπεῖς
ἠπειδη
σχερῃ συμφωνίαν τῶν σχοπῶν τούτου πρὸς τοὺς τῆς Ρωβσίας,
µετ ἐπι-
δ᾽ ἀφ᾿ ἑτέρου τὸ φιρμάνιον τῆς ἀνανλήσεως ἐνεχειρίσθη αὐτῷ
τῶν ἠγεμογειῶν έἐξω-
στολῆς τοῦ μεγάλου βεζύρου" ἐπειδὴ αἱ εἰδήσεις
ρχην Μαρ:
τερικῶς μὲν ἀνέφερον διαταγέντα τὸν ἐν Δαλματίς. στρατά
: διὰ, τὸν. ἴστρονν
μὸντ, ἵνα ἔχη ἑτοίμους εἰκοσιπεντακισχιλίους ἀνδρῶν
δὲ ἐζωγράφιζον τὴν ταραχἣν καὶ ἀταξίαν βασιλεύουσαν’
ἐσωτερικῶς
ἐπιθυμοῦντες σὺν
καὶ, τέλος, ἐπειδὴ ὁμοφώνως ἔγραφον δἱ Βλάχοι
εἰσέλβῃ εἰς τῆν
μεσον τούτου ἐπιστροφὴν, ὁ Ίψηλάντης διετέθη, ἵνα
ύμενο - ἐκ
ς
Βλαχίαν καὶ διορ/ανώση ἐκεῖ τὸν στρατὸν αὐτοῦ, ὡς εὐνοο
ος Ἡ παρουσ ία. τοῦ
τῶν περιστάσεων καὶ βλέπων, ὁπόσῳ ἔσεται ὠφέλιμ
διάδασιν τοῦ Δυίστερ. --
ῥωσσιχοῦ στρατοῦ, ἑτοίμου ἤδη ὄντος πβὸς
ίου ὁ βα”
αν ἀλλ ἐν τῇ δύσει τὰ πράγματα ἐπέσπευσαν.. Τῇ ϱ ὀκτωθρ
αὑτοῦ, καὶ μες ὁ-
σιλεὺς τὴς Πρωσσίας ἐδημοσίευσε τὴν διαχήρυξιν
μέρας ὁ γαλλικὸς στρατὸς εἰσέβαλεν εἰς τὸ πρωστικὸν ἔδα-
λίχας
τῆς ἐκρήξεφε «τοῦ πολέ-
Φος. Πᾶσα, ἐντεῦθεν ἐλπὶς περὶ τῆς ἀναθολῆς
ἐματαινοῦσο" οκαὶς ὅσην -ἂν
Εου΄ µέχρι τοῦ ἔαρος τοῦ «προσεχοῦς΄ ἔτους
Ἡ ἐγνωσμένη ταχύτης
εἶχέ τις πίστιν. εἰς τὰς δυνάμεις" τῆς Πρωσσίας,
η Ρωσσία ἀναγκα-
τοῦ Ναπολέοντος ἐπέξρεπεν, ὅπως ἴδῃ ἕκαστος, ὅτι
σθήσεται εἰς τὸν πόλέμον ἐκ τοῦ µέρος τῆς Γερμανίας ταχύτερον, Ἡ
Επίσης. δὲ ῥεθαία ὑπῆρχεν Ἡ προσεχἠς ἐπίθεσις «τοῦ
ὕσον: περιέµενε.
ὁ Τψπλάντης
στρατοῦ: τῆς Δαλματίας. ἐν τωαύτῃ. δὲ καταστάσε..
τελενταίαν χεῖρα
ἀπελπιζόμενος, ὅπως θέσγ ἐπὶ ἡμερῶν ἠσύχων. τὴν
ρ «ἐν
καὶ τὰς προπαρασκευὰς αὑτοῦ, ὤφειλεν, ἵνα, ῥιφθῇ.. ἀποφασιστικῶ
πρὸς Ξὸν σκοπὸν
µέσῳ τοῦ. στροθέλου τῶν συµθεθικότων καὶ Βαλίση.
αὐτοῦ μετὰ τῶν ἑτοίμωὺ ἤδη. µέσων: . ο
ΤΟΜΟΣ, ΜΒ: 4
 δὺ α ΑΟΚΙΜΙΟΣ ΙΣΤΟΜΚΟΣ᾽
ἤδη δ’, ὅτε λάμα τὴν προσεχΏ ἀπελευθέρωσιν τῶν χριστιαγικῶν ἐν
τῇ Σουρκίᾳ λαῶν, τὴν αἰωνίν ταύτην εὐχὴν τῆς πατρίδος καὶ «τῆς
οἰκογενείας αὑτοῦ, ὁ κύκλος τῆς ἐνεργείας τούτου ἐμβγαλύνθη, Διὰ τὴν
Ἡρωσαίον, προσέαλλοµένην χατὰ τὴν ὥραν αὐτήν' διὰ τὴν ἁγιλίων
ψυχὴν οὖσαν .τοῦ πολέμου" διὰ τὴν Αὐστρίαν, Ἶς αἱ μυσσικαὶ εὐχαὶ
δὴἵνωρέζοντο: διὰ. τὴν Ρωσσίαν πρὸ πάντων ὁ Ἰψηλάντης ητο ὁ χαταλ”
Ἀηλότατος ἀνήρ. Ἱκανὸς, ἵνα (συλλέξῃ καὶ θέση εἰς «νησι κατὰ τὸ
Κέρος τοῦ ἵστρου δύναμὼ ἀξιόμαχον, ἐξησφάλιζε τοὺς δυμμάχους ἀπὸ
πάσης ἐντεῦθεν ἐπίχειρήσεως ἐχβριχῆς. Ἰσχυρὸς ὃ ἕνεκα τοῦ. πλεονε-
κτήματος τούτου καὶ ἀμετάβλητον τὴν ἀπόφασιν ἔχων, ὅπως ἐχτε-
λέσῃ τὸ ἔργον αὑτοῦ, ἐπίστευσεν, ὅτι ἀπερχόμενος εἰς Πετρούπολιν και
ψονίσει τοὺς ὅρους τῆς συν δρομᾶς αὑτοῦ πρόέ τε τὴν ῥωσσίαν καὶ τοὺξ
συμμάχους.
μα ἐξοφράσθα τὴν
τ περὶ τούτου θέλησυν αὑτοῦ, Ἡ αὐλὴ τῆς ῥωσ-
σίας ἀπέοτείλε τὸν Πασκέθίτς, τότε συνταγματάρχην καὶ ὑπασπιστὴν
ποῦ αὐτοχράτορής, κοµίζοντα ἐπίσημον πρόσκλησιν καὶ διατεταγµένον,
Ίνα µένῃ ὑπὸ τὰς διαταγὰς τούτου καθ΄ ὅλην πὴν ὁδοιπορίαν (α). ἀφιχ-
θεὶς δ᾽ εἷς Πετρούπολὼ τῇ {5 νοεµέρίου, ὑπεδέχθη δύ ὅλων τῶν ἐν
ὁμοίαις περιστάσεσιν ἀποδιδομένων τιμῶν εἰς τοὺς ξένους ἠγομόνας,
Καὶ ἀληθᾶς, οἷαι ἀπεδόθησαν τιμαὶ. τῷ. βασιλεῖ τῆς Σουτδίας Αδόλφῳ
δριδερίκῳ, τοιαῦται καὶ τῷ Κωγσταντύῳ ἠψηλάντῃ (6), καταλύσαντί
εἰς τὸ προξτοιμασθὲν δι αὐτὸν καὶ δι ὅσην εἶχε συνοδίανἀνάκτορον.
Ῥὴν ἐπαύρίον ἐπαρουσιάσθη οὗτος πρὸς τὸν αὐτοκράτορα, καὶ τὴν ἐπο-
μένην Ἡμέραν ὁ διάδοχος τοῦ στέµµατος Κωνσταντῖνος ἐπεσχέφθη
τούτῳ. Καθ ὕλον τὸν χαφρὸν, ὃν. Διῆλθεν. ἐν. Πετρουπόλει, τὰ µέλη τῆς
αὐτοκρατορικῆς οἰκογενείας ἐδεύωνυον αὐτῷ. καὶ φιλίαν στονὴν καὶ τὰς
συµπαθεστέρας περιποτήσεις, Ἄττον. μὲν διὰ τὸν βαθμὸν, ὃν ἔφερε, μᾶλ-
λον δὲ ἕνεκα τῶν προτερηµάτων, δι ὧν διεκρίνετο. ν δὲ ταῖς συν-
διαλέξεσι μετὰ τοῦ αὐτοχράτορος χαὶ τῶν. ὑπουργῶν ἀνεγνώριζε μετ εὐ-
χαριστήσεως πλείστης, ὅτι οὐδεμέαν ὡς πρὸς τοὺς σχοποὺς -αὑτοῦ εὔ-
βισκεν ἀντίθεσιν. Εφαίνουτο αὐτῷ ἐντελῶς παραδεδεγµένα καὶ ὡρισμένα
πάνθ’, ὅσα προέθετο ἀντικείμενα.
αἱ ἐκ τῆς Ἡρωσαίας, τῆς Σερθίοίας καὶ τῶν ἡγεμοναῶν. εἰδήαεις ες
αζον ἐν τοσούτῳ τὴν ἀναχώρησιν τούτου. «ὁ Ῥοδοφοινίχης, ῥωασικὸς
πράκτωρ, ἔγραφεν αὐτῷ, ὅπως ἐπισπεύσῃ πρὸς τοῦτο καὶ ὀνανεώσῃ τὸ
θάῤῥος τῶν Σέρθων, πρὸς οὓς καὶ ἔπεμφτν ἀμέσως ὁ Τψηλάντης ὑπάλ-
«
3
 ΜΕΡΟΣ 8’. ΚΕΦΑΛΛΙΟΝ ἆ. τί

Ἅνλον. ἰδιαίτερορονν, ὑπισχνούμενος προσεχ: εστάτην τὴν ἐπάνοδον . Εἰς

γι ͵ , 5Δ΄ ος
ὁ α
δὲ τοῦ πρὸς τὴν ἀγγλικὴν κυθέρνησὺν ὑπομνήματος οὐ ὁοῦ
Ἀπάντησιν
ἔλαβε σύνολόν τι προτάσεων, ἃς ἔκρυεν αὕτη ὑπογρεωτικῶς παρᾶδε-
ἐκείνάς,
Ἀτέας καὶ παρὰ τῶν λοιπῶν συμμάχων κατὰ τὰς περιστάσεις
ἀγγλέκὴ δια-
Ῥαφέστερον δ᾽ εἰπεῖν, Ἡ πρὸς τὸν Τψηλάντην ἐγχειρισθεῖσα
τῶν παρ αὐτοῦ ἐξακρῖ”
κοίνωσις περιεῖχεν οὐ μόνον τὸν συνομολόγησιν
» . πα ὃν

ἀγγλικὸν ὑπόνρ-
ξωθέντών ζητημάτων, ἀλλὰ καὶ προτάσεις, δί ὧν τὸ
"εἰς τὴν
Ὑεῖον περιέδαλλε τοῦτον διὰ μεγάλης ἐξουσίας,δι συμφωνο) ῦν νο. γι
αὐτοῦ χυθέρνησιν τῶν δύο Ηγεμονειῶν καὶ 9ἱδον τουτῷ πὴν ἀπό-
/. ὤν δὺὐ “Ἱ ο. ὶ
ἳ ο ο”
παρ
ἐν αὐταῖς
Ἄυτον διεύθυνσιν ὅλων τῶν μελλουσῶν στρατιωτυκῶν ἐνεργειῶν
ἠπιθυμῶν οὕτω ὁ Ἓφηλόντης, να λάβῃ ἐπίσης πρὸ τῆς
παῖς χώβάις.
τορός
ἀναχώρήσεως αὑτοῦ καὶ τὴν ἔγγβαφον συγχατάθεαιν τοῦ αὐτοκρά
ζῆς ὑωσσίας ἐπὶ παντὸς, ὄστι συνεφωνήθη διὰ ζώσης, ἔγραψε

«Πρὸς | τὴνὙποΔ.Ε ἐξωγὸν

υργ:ὸν1ὸν τῶνστρατη ν ῶνα
τερικῶῬαρ
Δε Βούδόεργ,.
σχέσεων,

« Ζτρατηγέ μου. .
απ' ὅλιν ἔχων τὰς ἐπανειλημμένας αἰτήσείς "τῶν θυγιάρδων περὶ
χῆς ἐπανόδου εἰς τὴν θέσιν µου, καὶ πεπεϊσµένος περὶ τῆς τελεσφόρο»
ταῦ-
παρουσίας μού ἐν Βλαχίά καὶ ἐν Μολδανίκ κατὰ τὰς περιστάσεις
τας, ἔλείπον ἂν ἑνὸς τῶν ἱερωτέρων λαθηκόντων µου, ἐὰν μὴ ὑπέβαλλοῦ
τῇ Υ. Ε. τὴν σπουδαιότητα τῆς ἀναχωρήσεώς µου, χαὶ ἐὰν μὴ παβξ:
χάλουν αὐτὴν, ἵνα αἰτήσηται τὴν χάριν τῆς Δ. Μ. ὥς πρὸς τὸ ἀντικεῖ-
μενον τοῦτου
«Ἡ παροῦσα ἐποχὴλ οὐδόλωέ συγχρίνετοι πβὸς τὰς προηγ πθείσαξ,
διότι αὕτη ἔσεται ὀποφασιστικὴ διὰ τὴν δόξαν τοῦ ῥωσαικοῦ κρᾶτους
καὶ τὴν ἀναχδύφισώ τῶν χριστιανικῶν λαῶν. ἐν τῇ δυστυχίᾳ ᾽οὐτῶν
καὶ τῇ καταστάσεις τῶν παρόντων βάσανίσμῶν ἄλλην οὗτοι οὐκ ἔχούσιν
ἐλπίδα, ἡ τὴν ἀποτελεσματικὴν προστασίαν τῆς Α. Α. Μεγαλείότητὺς,
αἩ τόσῳ εὐνοϊκὴ ἰδέα, ἂν Ἡ . Ἐ. σὐνέλάθε περὶ τῶν γγώσεών µου,
καὶ ὁ τρόπος, δὲ’ οὗ αὕτη δέχεται πᾶν, ὅτι ἀπ᾿ ἐμοῦ προέρχεταί, μὲ
πείθουσυ, ὅπως ὑποθάλω ὑμῖν τὰς ἀκολούθους προτάσεις: Μοὶ Φφαΐνονται
αὗται σύμφωνοὶ εἰς τὰς παρούσας περιστάσεις, καὶ, διὰ τὸ συμφέρον
τῆς Ῥωσσίας, χρησιμεύουσαι ὣς κανὼν εἰς τὴν μετέπειτα διαγωγήν μου,
ὃς καὶ εἰς τὴν τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ στρατοῦ τοῦ ἴσχρου, Προτείνω δ ὅπως
. .α . ον ’ δν σαν δν οι ” ο μ.ο. η . ο
στρατηγῷ μ{νχελζων πλήρης ὅδεια τον ΞΝΕΡΥΞΙΥ συμι
«1. Δοῦῇ τῷ
πα
τ
ο] ΔΟΚΙΜΙΟΥ 1ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ΄
φώνως ταῖς περιστάρεσι χαὶ ὠθεῖν δραστηρίως πὰς στρατιὼ τικὰς προ-
πὰβασχευὰς ἄνευ δικταγῶν νέων.
«2. Εγωθῶσιν αἱ δύο ἡγεμονεῖαι ὑπὺ μίαν κυθέρνησιν τὴν τοῦ ἡγεί
μόνος Ἰψηλάντου, ὃ ὃς θέλει πβομηβεύειν πῷ στρατῷ τοῦ. Ἱστρόυ ὅλά τὰ,
ἀναγκαῖα καὶ τὰ ἔξοδα τῆς συντηρήσεως αὐτοῦ ἄνευ δαπάνης τῆς Α.
ΛΑ. Με Ἰαλειότητος. ;
επςὮν Αιαταγῇ ὁ στρατηγὸς Μίχελσων, ἵνα σωνδιαλέγηται - περὶ πάν-

των μετὰ τοῦ ἡγεμόνος Ἰψηλάντου, ὃς θέλει βοηθεῖν αὐτῷ διὰ τῶν συµ-
θουλῶν καὶ πῶν γνώσεων, ἃς ἔχει περὶ τῶν «θέσεων καὶ τῶν πάσεων
τῶν χριστιανικῶν καὶ τῶν τουρκικῶν λαῶν, καὶ εὐχολύνειν τὰς ἐνεργείας
τοῦ στρατοῦ διὰ τῶν σ χδσεων αὑτοῦ μετὰ τῶν διοικητῶν Τούρκων καὶ
δι ὅλων τῶν ὑπαγορευομένων ᾿ ὑπὸ τῆς φρονήσεως µέσων,
αᾖ. Εἰσαχθῶσιν εἰς τοὺς Σέρβους ὅπλα, τηλεβόλα, χρήματα καί
-
τινες ἀξιωματικοὶ νοήµονες, ἵνα βοχθήσωσι ταῖς προπαρασκευαῖς | καὶ τῇ
διοργανώσει τοῦ Φτρατοῦ τούτων.
ο αὩς Δοθῶσιν εἰκοσακισχίλιοι συμπεπληρωμέναι. ὁπλίσεις διὰ τὴν ὁρ-
γάγωσιν στρατοῦ ἐν Έλα η χαὶ Μολδαυϊᾳ.
: .«. Ααταγῃ. ὁ στρατη Ἰὸς Μέχελσων, ἵνα κάμη πᾶσαν χρηματιὴν

ῥυσίαν, ἦν Ἡ ἀνάγκη τῆς ὑπηρεο ίας καλέσῃ.

αἩ. Ἡ διαπραγµάτευσις περὶ τῶν συμθιδασμῶν, ὅσους ἂν ) προτείνῃ
ἡ πύλη, γένηται τοῦ λοιποῦ ἐν τῷ γενικῷ στρᾶτοπέδῳ, Πρὸς τοῦτο δὲ
ἀπαιτεϊταί, ὅπως Ἡ Α. Α. Μ. προσδιορί ίσῃ πορόσωπόν τε τῆς ἐμπιστοσή-
Μέ κἔλσων χαὶ ἐφοδιάσῃ διὰ τῶν
ψής-αὑτῆς. μπχησίον τοῦ -στ ρασηγοῦ
ἀναγχαίων ὁδηγιῶν, ὃ ἃς νοµίσῃ χαταλλήλους πρὸς τὰ συμφέροντα καὶ
τὴν ἀξιοπρέπειαν τοῦ. Ἀφάτους: αὐτῆς. : -
ΞαΤοιαῦταί εἶσι, στρατηγέµ ου, αἳ προτάσεις, ἃς μοὶ ὑπαγορεύςι ὁ ζην
λος. (κτλ.) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΨΗΛΑΝΤΗΣ».
τς ν΄ Ἠετρουπόλει τῇ 1 νοεμρίου 1506.
δις τὸ ἔῃ ἵβαφον τοῦτο συνΊψε καὶ
- «Σχέδιον ὁδηγιῶν |
ον διὰ τὸ ἀποσταλησόμενον πολιτικὸνπρόσωπον πλησίον.
ος 8 Ὑοκοῦ διοικητοῦ τόῦ ἐν Ἴστρῳ στρατοῦ.
κ ικεὔφονως ΚΔΙΑ ΤΗΝ ΒΛΑΧΙΑΝ ΚΑΙ ΜΟΛΔΑΣΙΑΝ. ο
ςΔ, σιότιβή κυθέρνβαις: μόνιμος καὶ. διαρκὴς κατὰ τὴν Αάναξν
τῆς σοθωης τοῦ Καϊναστοικίου, (ΜΥ.
 ΜΕΡΟΣ 8. ΚΕΦΑΝΑΙ6Ν. ἀ. οδ
οκ Βν Αποφησισθῶσιν οὗ µόνον. ἰσόδιο:,- ἀλλὰ. καὶ. κληρονομιρὶ αἱ
Ἰγεμόνες, ὡς μέσον, δι’ οὗ θέλουσιν ὑπεκφεύγεσθαι τοῦ.λοιποῦ αἱ. ῥεδιανρ;
γίαι, καὶ προλαμβάνέσθαι αἱ συνεγεῖς μεταθολαί» ου.
αἴ’. Συγκροτηθῇ μα ἔνοπλος ναὶ πεθρχμὴ ἐν ταῖς δίο.δρ
μονείαις. ο τος ες τον δ µννα νε
αλ’. ἀποδοθῶσιν αἱ ἐπὶ τῶν δύο ἠγομονειῶν ἆρπα γεῖσαι Ἰαῖαι.- ἆ
-. εξ Παραδεχθῇ ἡ ἡ ἐπὶ συμπεφωνημᾶνῳ τινὶ φόρφ ἐνιαύσιος νμ
εἰς τὸν πύλην, ἀνα γνωρισβείσης τῆς αυριαρχίας αὐτῆς, σ
««ΣΤ’. ὁρισθῇ ἡ διὰ, μετρητῶν. καὶ κατὰ τὰς τρεχούσας τιμὰς.νπλη:
φωμὴ ὅλων τῶν ἀπαιτήσεων τῆς πύλης.΄ : ου
ἑδιλ ΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑΝ.

«Α’. Συστηθῇ κυβέρνησις μόνιμος, ἐκλεγ ομένου τοῦ ς ἀρχηγοῦ αὐτῆς

παρὰ τοῦ έθνους,
«Β'. Διοικῇ Ἐν κατὰ τοὺς νόμους καὶ τὸ αὐνταγμά, ταὓ
δοθησόμενον τοῖς Σ δοις.
| ασ’. ξ χώσιν ο 5 ρέβοι ἔνοπλον δύναμιν διὰ τὴν ἀσφάλειαν ἐ ἑαυτῶν
καὶ τὴν ὑπεράσπισιν τοῦ τόπου κατὰ τῶν κακὀποιῶν.
ον Παραδεχῖή ἡ ἐπὶ αυμπερωνημένῳ φόρῳ ἐνιαύσιος ἀληρωμὴ εἰς
εἶ
τὴν πύλην, ἀναγνωρισθείσης τῆς κυριαρχίας αὐτῆς.

εδΙΑ ΤΑΣ ΙΟΝΙΟΥΣ ἍΗΣΟΥΣ.

᾿αΚενωθῶσιν ἐκ τῆς τουρχικῆς . Φρουρᾶς αἱ τέσσαρες ἐπὶ τῆς. στερεᾶς

πόλεις τοῦ Βουθροντοῦ, Πάργας, Πρεβέζης καὶ Βονέτσης, καὶ. τεθῶσιν
ὑπὸ τὴν κυθέρνησιν τῶν νήσων τούτων.
α----Τέλος δὲ ἐπανορθωθῶσι τὰ διάφορα παράπονα τῆς Ῥωασίας, καὶ
ἀνάνεώσῃ. Ἡ πύλη τὴν.- συμμαχίας συνθήκην μετὰ τῆς: ἁγηλίας καὶ
Ῥωσσίας». προς
Αἱ ὀδηγίαι αὗται ὑπῆρχον. σύμφωνοι ὅλως πρὸς τὰς πεμθλείσας παρὰ
τῆς Αγγλίας προτάσεις καὶ προφορικὰς συνοµολογήσεις τοῦ ῥωσσικοῦ
ὑπουργείου. Αλλ’ ἐξεπλάγη μεγάλως ὁ Ἐψηλάντης, ᾖταον ἀνέγνωσε τὴν
ἀπάντησιν τοῦ ὑπουργοῦ Βούδόε0ερΥ, µεταβάλλοντος τὴν φύσιν τῶν προ-
τάσεων χαὶ ἀφαιροῦντ τος πᾶσαν αὐτῶν σπὀυδαιότητα διὰ περιορισμῶν
( ία). Οὔτ
ὀλεδρίων καὶ εἰς μόνα τῆς ῥωσσίας τὰ συμφέροντα ἀφορώντῶν
ἀνδρῶν, οὕτινος ὁ
τως ἔκρινεν εἷς τῶν ἐξοχωτέρων τοῦ τόπον τούτου:
πβὸς τὸν αὐτοκράτορα ζλλος ἰσῦτο. πρὸς τὴν λίαν, ἃἂν "σολε μετὰ τοῦ
ψηλάντου, ....
σα ΑΔΟΚΙΜΙΟΥ. ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ:
ν εἷλι-
«Πολλοὶ τῶν τῆς ὑψηλοτέρας περιωπῆς Ρώσσων συγωμολόγησα
μῥννῶς τὸ δίκαιον τῶν παραπόνων ᾿τοῦ ἠψηλάνχου, καὶ συνεμερίσθησαὺ
τῆς λύπης αὐτοῦ. Εἷς δὲ τούτων, γράφων ἐπὶ τοῦ πβοχειµένου τῷ τψη-
λάντῃ κατὰ τὴν 18 νοεµθρίου, ἔκρυε: « Ίσως. θέλοµεν εἶσθαι. μᾶλλον
εὐτυχεῖς, 9 ἔμφρονες). Ἡροσεπάθησαν, ἵνα πείσωσι τὸν Ἰψηλάντην, ὅτι
προφυλά-
ἐν τοιούτῷ εἶδει ἐπισήμου ἐγγράφου ὑπεχρεοῦντο εἰς πολλὰς
λέξεις, «τὸ δ οὐσιῶδες ἦτο Ἡ κατὰ βάθος ἀμοιβαία
ξεις ὡξ πρὸς τὰς
πάσας τὸς
συμφωνία ὡς πρὸς τὰ πράγματα, περὶ ἃς εἶχε προφορικῶς
᾿Ηοθάνετο
διοξεβαιώσεις: ἀλλ᾽ ἡ πεποίθησις αὐτοῦ ἐσχηματίοθη ἔκτοτε-
πολλῆς φειδοῦς
μὲν, ὅτι ἡ ῥωσσία ἐμέτρει τὴν ὑποστήριξῳ ἑαυτῆς διὰ
ἰδίας αὐτοῦ δυνάμεως,
καὶ ἐπιφυλάξεων" εἶχεν ὅμως τὴν συνείδησιν τῆς
ἑαυτὸν κύριον τῶν
καὶ ἐν αὐτοῖς ἔτι τοῖς μειονεχτικοῖς ὅροις ὄλπισεν
τῇ 90 νοεµβρίου
συμβἐθηκόχων. ; ἀνεχώρησεν ἐκ τπέ Πετρουπόλέως
ν, καὶ ἄνευ ἀδείας”
ἄνευ ἐπισχέψεως πρὸς τὸν αὐτοκβάτορα Ἡ τὸν ὑπουργὸ
συγγνώμΊν
ἐπιστολὴν δέ τινα μόνον ἀπευθύνας τῷ αὐτοκράτορι, ἐζήτει
ιήσεσι
γαὶ ἐξέφραζς τὼν φόθον αὐτοῦ, στηριζόµενον ἐπὶ ταῖς τροποπο
ν τινα δυσαρεσ κείας. όμο-
τὸῦ ὑπουργοῦ, μὴ ἐν ἀγνοίᾳ ἔδωκεν ἀφορμή
ὴ αὗτή
λογουμένως δὲ ἡ κατεσπευσµένη ἀναχώρησις καὶ Ἡ ἐπιστολ
ὁ-
ζωηρὰν ἔκαμον ἐντύπωσίν. Ταχυδρόμος ἀπεστάλη, ἵνα προφθάσῃ καθ
ἐπιστόλῆς τωος
δὺν τὸν Ἠγεμόνα «ελὲ Ἑλαχίας, καὶ ἐγχειρίσῃ αὐτῷ μετ’
τείρας.
τοῦ ὑπουργοῦ δῶρα' ἔἁ μέρους τοῦ αὐτοκράτορυς. καὶ τῆς αὐτοκρα
μετὰ πρεῖς ημέ-
(α): ἐδίᾳ δὲ χειρὶ ἔγραψε καὶ ὁ αὐτοχράτωρ πρὸς τοῦτον
ητικὴν, ἀποκρούων
ρὰς, Ἡ πῇ 24 γοεµβρίου 1806, ἐπιστολὴν λίαν περιποι
ὁυσαρεσχείας καὶ ἀπο;
πᾶσαν ἐκ µέρους αὑτοῦ ἀφορμὴν τῆς γεννηθείσης
νο ο -.
δίδων. τὸ ποιοῦτον εἰς κακὴν- δυνεννόησνν ο
ήσεως ἐς»
«Ἡ, προθυμία αὕτη καὶ τὰ δείγµάτα ταῦτα. «τῆς ὁποχωρ
τοῦ αὐτοκράτσρος, ἃ
ἔαΐουν, ἢ ὅτι τὸ ὑπουργεῖον ἀπεῖχε τῆς διανοίας
, ἴδωσι τὸν Τψηλάντην λάμθάνοντα ἐν τῇ
(ζἄλλον ὅτι ἐφοβήθησανμᾶ
αυνεπείαὀ.- διὰ τὰ
ὑγανακτήσει αὑτοῦ ἀπόφασίν τινα, ἔχουσαν λυπηρὰς
ὁ ἀνὴρ οὗτος.
συμφέρόνέα Ἑῆς Ῥωσσίας. Ἀλλ' ὀὐδόλως διενοεῖτο τοἰαῦτὰ
ἐθάδισεν εὐθὺ, προ;
Μεβ ὅλας, ὅσας ἂν ἐδοχίμασὲ, τὰς ἐναντιότητας,
ἦλπισε πάντοτε,
χεχωθηκὼς μάλιστα ὧν πρὸς τὸν σκοπὸν αὑτοῦ, χαὶ
Ῥωσσίας καὶ βιά-
ὅτι τὰ πράγματα ἐροποποιήσουσι τὰς διαθέσεις τῆς
σόθσί ὴν δύναμιν “ταύτην, ἕνα Φώσῃ αὐτῷ ἐν τῷ μέλλόντι πᾶσαν τὴν
ἣν ἀπὸ
ὀπυσεήριξὺ, ἡς εἴχον ἀνάγκην, ὡς ἀντίτιμον. τῆς 'δὐνδρομῆς,
το το {.
πολλοῦ χοόνου παρεῖχε ταύτῃ:
 ΜΕΡΟΣ Β’. ΚΕΦΑΔΑΛΙΟΝ. Δ. ο Σ5-

-. ὁ ῥωήσικὸς «στρατὰς εἰσῆλίεν ἐν Μολδαυίς κατὰ τὰς πβώτως ἡμᾶ-

ῥας τοῦ νοεµθρίου 1506” ἡ δὲ ἐπὶ τῇ περιστάσει ταύτῃ διακάρυξις τοῦ
αὐτοκράτορος ἀλεζάνδμου ὑπισχνεῖτο τοῖς Μολθανοῖς καὶ Ἑλάχοις τὴν
ἐχευθερίαν αὐτῶν; «τελευτῶσν, (α). Ἡραδύτερον μετὰ .ἔναι μ νο ὁ Κωνς
δταντῖνος Ἰψηλάντης, ἐπανερχόμενος ἐν Πετρουπόλεως,- ἔφθασογ.. εἰς
ἑάσιον. θἱ βογιάρδοι, αυνελβάντες. εὐθὺς ἰδίᾳ θελήσει, ἀπεφάσισαν ὁμο:
φώνως καὶ προσήνεγχον τὴν κυβόρνησιν τῆς ἠγεμονείως «εἰς τὸν πα”
2λαιὸν ἡγεμόνα, αὑτῶν, ὡς ὑπερπληρώσαντα φὐτοὺς εὐεργετημάτων».,
ὁ Τψηλάντης ἐδέξατο ταύτην, καὶ. οἱ πρόξενοι . τῆς Αὐστρίας μα. Αγ;
αλύας, καὶ ὁ γενικὸς τῆς Ῥωσσίας, ἀναγνώβισαν «αὐτὴν, ἀμέρως: Οἱ Βὰά-
χοι συγχρόνως. ἐξεφράσθησαν σὴν ἀπεβιόριστον. ἐπιθυμέαν, 9 εἶχου, πειὲ
τῆς παχυσάσης ἐπανάδοι «τούπον εἰς τὸ Βουκουρέστιον, Οὕτω διὰ τῶν
ν;
εὐχῶν τῶν κατοίκων περιβλθεν οὗτος ἐπὶ κεφαλῆς τῶν δύο ἡγεμονειῶ
ὦ δὲ. διπλωµατικοὶ χαὶ στρατιωσικοὶ ἀντιπρόσωποι τῷν δυνάμεων
ἔσπευσαν δείζαντες αὐτῷ τὴν μᾶλλον αυμπαθητικὴν ἐπιδοχιμαρίαι,.. -
τ. Ἐκ. ποῦ εὐτυχοῆς τούτου οἰωνοῦ. ἀναλαδὼν θάῤῥος ἀνώτερον, ἤρξατο
ἐπιδιώχων τὸ σχέδιοΥ αὑτοῦ. μετὰ ζέσεως. Πληροφορῶν δὲ τῇ πύλη περὶ
ὅτι ἡ ἑωφαίς
εὤν. συµθαινόντων ἐν Μρλδαιήᾳ, .ἐδεβαίου ουγχρόγως, τὴν δια”
οὐδένα εἶχε σεαπὸν κατὰ τῆς Ῥουρχίας, ἐπιθυμοῦσε, μάλιστα
φήρησιν τῆς εἰρήνης, ἤλαθεν ἀκολούθως τὰ ἀναγκαῖα µέτρα. περὶ τῆς
διοικήσεως τῆς Ἡγεμονείας χατὰ τὴν ἀπουσίαν αὑτοῦ, καὶ πρὸς τὸν σκο-
πὺν τοῦτον ἐμόρφωσεν ἐπιτροπὴν -ἐ Μολδανῶν, βογιάρδων, διορίσας
ποποτηρηἑὴν αὑτοῦ τὸν Γρηγόριον- Καλλιάρχη». Τέλος δὲ σχηµατίσας
δραστηρίως υτὰς ἀγαγκαίας ἀποθήκας διὰ τὰς ζωοτροφίας τοῦ ῥωσσεκοῦ
στρατοῦ, καὶ τὰς ἀν ηκούσας ἀφήτας ὁδηγίας περὶ τῆς µορφώσεως τοᾷ
ἐθνικοῦ. «στρατοῦ, μετέβη ἄνευ ἀναβολῆς εἰς τὰ Ερυχουρέστιον, ὅπου
ὑπεδέξαντο μὲν αὐτὸν ὡς σωτΏρα, πβοελθόντων εἰς αυγάντησιν. ὅλων
τῶν. βογιάρδῳων.μαὶ ὅλου τοῦ πλάθρυς, τῇ ὃ) ἐπαύμον. ἐγεχείρασαν τούτῳ
φὺν ἁκομάνην «ἀναφοράνι ' . ἑ ο
«ἡμεῖς οἱ ὑπογεγραμμένοι, ταπεινότατ οι καὶ τιστότατοι δοῦλοι, τῆς
υὑμετέρας Γαλλνοτάτης Τψηλότητας, λαμθάνομιον τὰν τιμᾶν, ὕνα πθυ:
Ὀθύνωμεν Αὐτῇ τὴν ταπεινοτάτην ταύτην (ἀναφαρὰν, ἐκθέτοντες, ὅτῳ
ψᾶμα ὡς ἠκούσαμᾶν τὴν εὐτιχῆ καὶ ἐπιβυμηςὴν ἐπάχρδον ας Χ- 1»
Φεῖς τὴν αρωπεύουααν Αὐτῆς, σπεύσαµεν δραµάντες ἀκατασχότως, νά
προσενέγχωμεν Αὐτῇ τοὺς βαθεῖς σεθασμοὺς ἡμῶν, παράφοροε ἐς χορός
υκαὶ εὐθυμίας γενόμτνο:. Ηὐλογήσαμεν τὸν Κύριον, διότι πρρέσχεν ἡμῖν
οδό ΕΔΟΚΙΜΙΟΙ Ἱστονίκοῦ
τὴν χαβὰν, ὅπως ἐπανίδωμεν «τὸν γλυκύτατον «καὶ ἐπιειχέστατοι «Ἠγε-
τῆς φατρίΐδος, ἐνδομύ:-
Ἀμόνα ἡμῶν, τὸν κὀινὸν. εὐεργέτην καὶ σωτΏρά,
ὃχως πεπεισμένοι, ὅτι τόσῳ φρόνιμος καὶ Δικαία κυβέρνησις, ὡς ἐκείνην
νἣν ἀπηλαύσαμεν «ὑπὸ τὴν Τ. Τ’ ὅτιὁ πατρικὸς Αὐτῆς ζπλος ὑπὲρ τῆς
πατρίδος ἡμῶν, ὃν ἑδοχιμάσαμεν χαὶ ἐγνωρίσαμεν δι αὐθεντικῶν γεγο-.
υνότων, συντελέσουσιν, ἵνα καταδείξωσι µετ ὀλέγον τὸν τόπον ἡμῶν -
δὲν πληρεστέρα εὐτυχίᾳ καὶ καλλίστῃ καταστάσει.. Συγχαίροµεν ἔαυ-
υτοῖς, ὅτι ἐπανακτῶμεν τέλος τὴν Ἠσυχίαν ἡμῶν, καὶ ὅτι ἀπὸ τοῦδε
ὀθέλομεν διάγεω ημεῖς καὶ οἱ ἀπ όγονοι ἡμῶν τὴν εὐτυχεστέραν :
υζωὴν καὶ τὴν πλέον ἀκλόνητον εὐδαιμονίαν... Θερμὰς δὲ αρὸς τὸν
3ἔψιστον ἀπευβύνομεν εὐχὰς, ὅπως ἀφήσῃ τὴν . Ύ. βασιλεύουσαν.
πάντοτε ἐπὶ τῆς πατρίδος ἡμῶν, καὶ παρέχουσαν τὴν εὐτυχίαν εἰς
τοὺς λαοὺς καὶ τὴν ὑποστήριξιν εἰς τοὺς γόµους. Μόνη Ἡ ἔμφρων βασι-
Ῥλεία τῆς Τ. Υ. ἔχει σκοπὸν τὴν εὐημερίαν καὶ εὐτυχίαν τῆς πατρί-
Ῥδος ἡμῶν, Ἡν εἴθα δώσῃ αὐτῇ]! διότι πᾶσαι αἱ προσπάθειαι τῆς Τ. Τ.
Σεῖς τοῦτου µόνον τείνουσι τὸν σκοπὸν καὶ, διότι ἡ Υ. Τ. ἀνωτέρα οὖσα
οπαντὸς συμφέροντος, θεωρεῖ τὴν κοινὴν εὐημερίαν ὡς τὸ ἀκριθέστεροῦ.
καὶ πολυτιµότερον συμφέρον, παρορμοῦν Αὐτὴν καὶ µέχρι τοῦ κινδύ».
Φγου τῶν πολυτίµων Αὐτῆς ἡμερῶν, ὡς τοῦτο ὑπάρχει γνωστὸν παντὶ.
ὑτῷ χόσμφ, : το ᾳ ος μονος νε ον κ ως
| ᾿ ῥπογ) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΟΣ, Επίσκοπος τοῦ Βουξέου
(καὶ τριάκοντα τῶν πρώτων βογιάρδών:)
14 20 ἰανουαρίου 1807 ἔλαθον ἅπαντες τὸν ἀπόλουθον ὅρκον ἐπὶ τοῦ
ἱεροῦ Εὐαγγελου, | ο.
Φῤρκισθῆτε, ἵνα ἦτε πιστοὶ πρὸς τὴν Α. Υ. τὸν ἠγεμόνα Κωνσταν»
ὀτίνον 'ψηλάντην, τὸν ἄμεσον κυριάρχην ὑμῶν" ὑπακούητε εἰς ὅλας
Φτὰς διαταγὰς, τὰς δοβησοµένας ὑμῖν παρ αὐτοῦ) συντρέχητε δι ὅλων.
υἡμῶν τῶν δυνάμεων εἰς τὸ καλὸν τῆς ὑπηρεσίας αὐτοῦ καὶ µαρτυ:.
νρῆτε αὐτῷ,Ἡ τοῖς ἀνωτέροις ἀξιωματικοῖς, πᾶσαν συνωµεσίαν, πᾶσαν.
Φπροδοσίαν, πᾶσαν ἐπιτέμησιν κατὰ τοῦ προσώπρυ αὐτοῦ, πᾶσαν ἐπιχεί-
ὀρήσιν κατὰ τῆς πατρίδος ὑμῶν, καὶ τέλος πᾶν ὅτι θέλητε µανθάνειν..
φἐναντίαν τῆς ὑπηρεσίας τῆς Α. Τ. καὶ μάλιστα ἀνακαλύπτητε ὅλους -
2τοὺς τολµήσοντας,
ἵνα : φέρωσι χεῖρα. ἄδικον καθὅλων αὐτοῦ τῶν
Σδικαιωµάτρν. | -- λε ον κ Ν

) «Τὸ ὀμνύω!» ο ος λχλοά

 αήνρος Ε΄, ΚΕΦΑΝΑΤΟΝ΄ ἀ. στ
διεβϊθαξς:
τοβπὸ- Ἡλε ἀφίξεώς αὐτοῦ εἰς τὸ Βουχουρέστιον ὁ τψηλάντης
: συνίστα
τοῖς Σέρβοις ὁδηγίαί Καὶ βοτθείας χρημάτων’ καὶ ζωοτροφιῶν
δὲ τούτος τὴν. ἰσχυρὰν ὥθησὼ 2ῶν ἐνεργειῶν: αὐτῶν καὶ κὴν πορίευσι.
ἐλευθά»
τῶν φρουσίων, ὅπως πλησιάσωρίν οὕτω τῷ ῥωσδικῷ στρωτῷ καὶ
νως πρὸς -τὰς ὀδηγί ατ
βαν λάθωσι μετ αὐτοῦ τὴν συγκοινωνίαν. Συμφώ
κατὰ
παύτας οἱ Σέρβοι ἐπολιόρκησαν τὸ Σαξὰγ, καὶ ἐνέργήσαν ἔφοδον
οἳ ἴδιοι ἐγκαθί δρυσαῶ ν
τῆς Λευκοπύλεως: ἀλλὰ, μετὰ τὴν κυρίευσιν αὐτῆς,
Τούς-
τὸν Σουλεϊμὰν πασσᾶν ἐν τῷ φρουρίῳ' μετὰ ἑκατὸν πεντήκοντα
: ἐξουσίας τοῦ σουλἀ άνου” καὶ" πότε “μόνον
κων, ὥς ἀντιπρόσωπονπῆς
ἔσφαξαν καὶ τούτους καὶ τοὺς ἄλλους Τούρκους; ὅτε :εἰδοποιήβησανε ὅτι
τέρω” -- κἩ ο τες
οὐκ ἔστιν ἄλλὼως γενέσθᾶς, ὡς Φέλόμεν εἰκεῖν κατω
ουπόλει δήγειρε
εὁ «ἠψηλάντης ἑίνωσκεν, ὁπόσην ἐν Κώνσταντιν
τὴν ὀργὴν πῆς πύλης Ἡ ἀδέξιας διαγογὴ τοῦ πθέσβεως τῆς: Ρωσσίαξ.
νώ-.
ὁ πρέσθυξ οὗτος ἕνεκα τῶν ἀρχαιοτέρων ὁδηγιῶῦ αὑτοῦ καὶ τῶν
ς δὲ
σεὼν, ὧν ἐχέκτητο περὶ ὅλων τῶν ὑποθέσεων, κατώρθώδεν΄’ ἀληθῶ
πολλῶν τρόπων, ὅπως καθησυχάσῃ τιγμιαίως τὴν πύλη ἅμα μαθοῦ-
ἔσφαλεν
σαν. τὸν εἴσοδον ῥωσσικῶν στρατευμάτων -ἐν Μολλαυΐα” “ἀλλ'
αθαβσαν-πεαῤαν” :
ἀρνηβεῖς μὲν κατ’ ἀργὰς, ὀξιώσας «δὲ ἔπειτα ὡς- µεόσλ
αξήγη»
νόησίκτινα, καὶ ἐπὶ τέλους διαδηλώσας, ὅτί οὐδεμίαν ἠδύνατο
σιν, διότι οὐδεμίαν παρὰ τῆς αὐλῆς αὐτοῦ ἔλαβε κοινοποίησς 8 ἀναξ-,

Ρώσσική µερὶς, ὠγεληβεῖσα τότε τοῦ λάθους τούτου, διήγειρε τὴν πύλην,
ζωὴν αὐτοῦ, ἔφυ-
καὶ ὁ [ταλίνσκης βλέπων. κινδυνεύουσαν ἔτι καὶ τὴν
ντης ὄλπιζεν ἔτι
γεν ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Εξ ἐναντίας ὁ Τψηλά
ἐν ταῖς ἐνεργείαις αὑτοῦ, ἵνα μὴ κηρύξῃ Ἡ πύλη τὸν πόλεµον χατὰ τῆς
ῥωσσίας, καὶ ἐθεώρει δυνατὴν τὴν ἐπάνοδον ταύτης εἰς αἰσθήματα ἄλλα,
Νέαν διὰ Ἰὸν λόγον αὐτὸν ἔπεμψε διακοίνωσω, ὑποθληβεῖσαν τῇ πύλη
διὰ) τοῦ Ἑτούρμερ, πρέσξεως "τῆς Ἀὐστρίας (α). Ἰσχυβίζετο" δὲ; διὰ εῆς'
"Ἠλαχίάν εἴσοδός᾽
διχκοϊνώσεώὲ :Δαύτης, ὅτι “η εἲς την Μ ολδωυίαν Καὶ
οὔτε πηγάζει
ῥώσσικῶν οτρατεύμάτὼν ἀπὸ σκοπῶν ἐχθρικῶν, οὔτε
τίον
τείνει εἰς Συριεύσεις ἐπαρχιῶν χαὶ πόλεων τουβχικῶν, ἀλλὰ ποναν
προτίθεται, ὅπως φέρῃ τὴν πύλην εἲς θέσύν, ἵνα παράδεχθή ούστημα σύμ-
φῶώνον 'πβὸς κὰ ἴδια αὐτῆς χαὶ τῶν εὑρωπαϊκῶν. δυνάμεων ᾿αυμθέροντ.
Ἐπὶ- κούτῳ «δὲ εἰσηγεῖτό τῆν τἀχεῖαν ᾽ἀπόστολὴν πληρεξόυσίου ης Αὔ"
λσ
ὡς περιθ
Ἆλς πρὸς τὸν ὀτρατη/ὸν Μίγε , τῆς ἂν.
ένον: διὰ"
εθληµών
(κά,
κούσης πληρεξουσιότητος, καὶ Διεχόρασσε τὰς βάπεις τῶν διώερὸ
πεύσεων, ὡς ἀκολούθως. -υ-υὺ-ὺ----
6δ ο ΙΑΟΚΗΠΙΟΥ 1ΣΈΟΒΙΚΟΥ:
4Α.' ἀπικρωθῇἡ συμφωγηβεῖσα συμμαχίο μεταξὺ τῶν δύο κρα-
τῶν, καὶ ἀνανεωθῇἩ μετὰ τῆς. Ἁγίλίας συνθήκη συμμαχίας.”
«Βον. Καταστῇ ἐλευθέρα ἐντελῶς Ἡ διὰ τοῦ πορθμοῦ τῆς Κωνσταν»
πνουπόλεως διάβασις ῥωασικῶν στρατευμάτων, πλοίων καὶ ζωοτρο-
φιῶν τοῦ πολέμου, :
αξο’ Εκτελεσθῶσι πᾶσαι αἱ ἀφορῶσαι τὰς ἐπαρχίας τολλανίας καὶ
Ἐλαχίάς συνθήκαι’ καὶ
κ «Δον πιτραπῇ ταῖς ἐπαρχίαις αὐταῖς, ὡς ἐκτεβειμέναις ἀπὸ πολλοῦ
παιροῦ εἲς ἐπιδρομᾶς ἁτάκτων, ἵνα ᾽σχηματίσωσι στρατὸν ἐθνικὸν πρὸς
ὑπεράσπισιν ἑαυτῶν» (α),
ὁ Τψηλάντης ἑστηρίζετο κυρέως ἐπὶ τῇ ἰσχυρᾷ ἐπεμβάτει τῇτῆς Αγ-
γλίας, ἅμα παρουσιαζοµένης τῆς διακοινώσεως. Μεγάλη ἀληθῶς ἠκο-

λούθει ἡ πολιτικὴ πᾶλη' μοταξὺ τοῦ λόρδου Αρδουθνὼτ καὶ τοῦ στρα-
πηγοῦ Σεβαστιάνου. ΗἨλέον Ἡ ἅπαξ ἐπλησίασεν Ἡ πύλη, ὅπως στρέψῃ
γῶτα χάτὰ τοῦ Γάλλου. πρέσθεως" ἀλλ... οὕτος ἐπεθάλλετο διὰ τῆς
δρασεηρίότητος, καὶ τῆς παῤῥησίας αὑτοῦ µέχρι τῆς στιγμᾶς, καθ: ἣν
ἡ ἀἰφνηδία ἐμφάνιαις τοῦ ἀγγλικοῦ. στόλου ἐπήνεγκε τὸν τβόμον τοῦ
πουρκεκοῦ διθανίου. ὁ ναύαρχος Δουχουὸρῷ, ἀφ οὗ διέπλευσε τὰ στενὰ
αοῦ Ἑλλησπόντου καὶ διεσχόρπισε τὸν τουρχικὸν στόλον, ἐπαρουσιάν
οθη πρὸ τοῦ Βυζαντίου ἀπειλῶν τὸν βομάαρδισμὸν - τῆς πόλεως, ἐὰν
μη ὑπεχώρει παρουθὺς ἡ πύλη εἰς αὰς ἀπαιτήσεις τῆς ῥωσσίας αφὶ
Αγγλίας, ὧν πρώτη ἦν Ἡ περὶ παραδόσεως τοῦ Σεαστιάνου. ὁ Σελὴμ
τότε προσκαλέσἁς τὸν πρέσθυν, ἐζήτησε συγγνώµην ἕνεχα τῆς: ἀνάγχης,

ᾗ εὐρίσκετο, ἵνα παραδεχθῇ τοὺς ὑπὸ τῆς ἑαχύος ἐπιθαλλομένους.

ον, ἀλλ’ὁ Γάλλος «αρέσθυς πατώρθωσον, ἵνα δοκιμᾶσῃ ἡἡ πύλη τὸ
μέσον τῆς διαπραγματεύσεως, χαὶ αὐτὸς ΄ὁ ἴδιοςὗ ὑπηγόρευσε - τὴν ἐγ-
χειρισθεῖσαν πρὸς τὸν Ἅγγλον ναύαρχον διακοίνωσικ. ὁ -Δουκουὸρθ,
προδιατεθειµένος, ὡς φαΐνεται, ὅπως ἀφεθῇ . εἰς διασχεδάσεις δια-
πραγµατεύσεων, ἠὐχαρίστήθη ἐπὶ ἀθεθαίοις τισὶ λόγοις καὶ περιέµενε,
Τὴν ἐπαύριον, τὰς ἐπομένας Ἀμέβας, ἀφέθῃ ὁμοίως εἰς τὴν ἀπάτην,
ἐν ᾧ Χβόνῳ ὁ Σεθαστιάνης, βομβούμενος: εὐπὸ Τάλλων ἀξιωματικῶν,
εἰργάζετο θέτων τὴν πόλιν ἐν κἀταστάσει ἀμύνης χαὶ ἴσχυροποιῶν τὸν
πορθμὸν τοῦ Ἠλλησπόντου. Μόλις δὲ, παρελθουσῶν ἑπτὰ ἡμερῶν ἀκάρ-
πων φυνδιαλέξεων, ἐγγώρισε τὴν ἀπάτην, καὶ φοβηθεὶς μάλιστα, μα
ἴδῃ ἑαυτὸν κεκλεισμένον ἐν τῷ Ῥοσπόρῳ, ἔσπευσεν ἐς εἰς
τὸ ἀρχιπέ λαγος: :
 ΜΕΡΟΣ Β’, ΚΕΦΑΛΛΑΙΟΝ ά. 59

«τα Οὗτως ἐξελιπον ἅπασαι αἱ ἐλπίδες περὶ τῆς ἐπανόδου τᾶς, πύλης εἲς
«πὸ σύστημα τῶν. συμμάχων. Αἱ ἐνεργητικαὶ. παραστάσεις τοῦ λόρδαυ.
Αρθουθνὼτ, μὴ ὑποστηριζόμεναι πλέον ὑπὸ ὑλικῆς δυνάμεως, κατά:
ληξαν, περὶ τὰ. τέλη ἰανουαρίου τοῦ 1507, εἰς ἔξαψιν πλείανα τοῦ
τουρχικοῦ διρανίου, ἧς συνέπεια ὑπῆρξεν Ἡ κήρυξις τοῦ πολέμου κατὰ
τῆς ωσσίας. Ἡ δὲ ἐπίδειξις τοῦ ναυάρχου Δουκουὸρθ, δυναµένη
κατ ἀρχὰς τὴν ἄμεσον ἐπανόρθωσιν τῶν πραγμάτων καὶ τὴν στιγ-
μιαίαν λύσιν ὅλων τῶν ζητημάτων, εἲς οὐδὲν ἄλλο συνετέλεατν, , εἰς
τὴν. ὕψωσιν τοῦ Σεθαστιάνου, λαβόντος ἀπεριόριστογ ἐξουσίαν ἐν τῷ
διθανίῳ. ορ, .
Ἡ ὑποχώρηαις αὕτη τῶν ἄγγλων καὶ ἡ κάριξις τοῦ πρλέµου παῤὰ
πλάγιον µά-
τῆς πύλης οὐδεμίαν.. ἐπέτρεπον φιλοφροσύνην πλέον, οὐδὲν
τὸν
σον: Ἠντεῦθεν ὁ ἠψηλάντης προέτεινε τὸ σχέδιον αὑτοῦ πβὺς
ατρατηγὸν Μίχελσων, εὐδιάθετον δειχθέντα πρὰς πᾶσαν ἰσχυρὰν ἐνέρ:
γειαν. ἦν δὲ τὸ σχέδιον τοῦτο ὅσῳ μέγα, τόσῳ καὶ .εὐεκτέλεστον»
τ Καὶὁ ἄλλην ἡγεμὼλ καὶὁ ῥῶσσος στρατηγὸς εἶχον ἀπέναντι αὐτῶν,
Ἱέραν του ἵστρου, µόνον τὸν Μουσταφᾶ Βαϊρακτάραν ἐπὶ κεφαλῖς δςς
καπεντακισχιλέων ἀνδρῶν.- Τὴν πρώτην κατ’ αὐτοῦ προφθολὴν ἠθύναν-
το διὰ τοῦ. {λέχογλου, ὁδηγοῦντος πεντακισχιλίους μισθοδοτουμένουρ
παρὰ τοῦ Τψηλάντου, καὶ τοῦ Αγᾷ τοῦ Ματσυνίου, ὃν ἐπίσης ὁ.Τψη:
λάντης ἐπλήρου. Εζασθενίζων ἃ᾽ οὕτω τὸν Μουσταφᾶ Βαϊρακτάρην, δι
τῆς πρώτης ταύτης προσθολῆς, κατέστρεφς. πλέον αὐτὸν ὁ Μίχελσων,
ἅμα διαβαίνων τὸν ἵστρον, καὶ ἔφθανε. µέχρι φοῦ Αἴμου, Τὴν δεξιὰν
αὑτοῦ. πτἐρίγα ὁ Μίχελσων προεκτείνων ὑπεράνω τοῦ Καλαφατίου,
ἐστηρίζετο ἐκ τοῦ µέρους τούτου ἐπὶ τῶν Σέρθων. Οἱ Σέρθοι, κατὰ -ὂ
σχέδιον τοῦτο, ὁδηγούμενοι ἵνα μὴ τηρήσωσι πλέον. συστολήν «τινα,
-
ἀπέθαλου: τότε πάντας τοὺς Τούρχους, τοὺς. µένοντας ἔτι ἐν εισι-φρου
- ἀνούμεναί
ῥίαις (α), καὶ. εἷς τὰς κινήσεις αὐτῶν. ἐλεύθεροι καβίσταντο"
ὃ- ἀλολιώθώς μετὸ τῶν Μαυροθουνίων, ἐν. τοῖς ὅπλοις ἤδη ὄντων,
ἐσχημάτιζον γραμμὴν κατὰ τὸ δεξιὸν καὶ πρὺς περιστολὴν τῶν Τάλς
λων' ἡ δὲ µεγάλη τοῦ κέντρου δύναμις αὐτῶν προχωροῦσα πρὸς πὰς
χώρας τῆς Βοσνίας, ἐγειγερμένης. ᾖδη. ἐν μέρει, καὶ κατὰ τὴν ἀρὶ-
στερὰν πέµπουσα δεκαπεντακισχιλίους τοὐλάχιστον. ἄνδρᾶς, ἐπετύγτ
χανεν, ὅπως ἑνωθῶσιν οὗτοι μετὰ τῶν Μολδοθλάχων, τῶν δχἈµασι:
ζόντων τὴν θεξιὰν πτέρυγα τῶν. ῥώσσων, καὶ συµπράξωσιν εἰς σὴν κα
παστροφὴν τοῦ Βιδυίου. Τὸ τοιοῦτον Χατὰ πολὺ ἐκολάκευε τοὺς Σέ
 ο ΓΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤόρΡΙΚΟΤ.
δους, διότι ἐκ τῆς θωλεᾶς ταύτης. τῶν βα θάρων τοῦ Βιδιγίου μὲ
γάλάς ἡ ὙὌ πατρὶς αὐτῶν καταστροφὰς ὑπέστη πολλάκις" ὁ δὲ πρόσφατος
θάνατος τοῦ Παζβάντογλου καβίστα τὴν έπιτυ χέαν ᾗθτον δύσχολον,
δότότι Ἡ δεχόνοία ία ἐβασίλευε μεταξὺ τῶν ὑπὸ εεστέρωντούτου.
ἆ
"πὶ τῶν ἐρειπίων ἁρα τοῦ Ῥιδινίου ἐσκόπει ὁ ψηλάνεης, ὅὅπως μεταβη
καὶ τμα ἐπὶ κεφαλῆς τῶν στρατευμάτων αὑτοῦ, τοποβεσούµενος οὕτω
ἐν τῷ κέντρῳ ἀπείρου γραμμῆς, ὃς Ἡ μὲν ἀρι τερὰ, συνισταμένη ἐκ
ὃς
πεντήχοντα χιλιάδων ὃ Ρώσσων, ἔμελλε φυλάττειν τὸν Αἷμον' ᾗ δὲ εξιὰ,
σχηματίζομένη ἐχ πολεμικῶν λαῶν Μανροθουνίων καὶ Σλαθούνων,
ἔμελλε παρατάττεσθαι κατὰ τῶν Γάλλων" ἐν ᾧ τὸ ὑπὸ τὰς διαταγὰς
αὑτοῦ κέντρον, πληρούµενον. ἐκ. τοῦ στρατοῦ τῶν εἰκοσιπέντε χιλιάδων
ἀνδρῶν ποῦ ἰδίου καὶ πεντήκοντα χιλιάδων Σέρθων, ἅπαξ ἐξασφαλιζο-
μένης καλῶς τῆς βάσεως τῶν ἐνεργειῶν αὐτοῦ. ἔμελλε προχωρεῖν, συµ-

παρασύρον, καὶ τοὺς ἔτι' ἀχινήτους μένοντας χβιστιανικοὺς λαοὺς εἰς

χί ἔνημα, οὗτινος τὸ τέρµα ἦν Ἡ Κωνσταντινούπολις.
'ὕκαστος ἐννοεῖ, ὁποῖον κατέβαλλε ζῆλου “πρὸς σχηματισμὸν τοῦ
στρατοῦ αὐτοῦ, τοιαῦτα πρὀσδοκῶν. Κατὰ τὸν μῆνα ἀπρίλιον εἶχε
πλείους τῶν δεκαχισχιλίων ἀνδρῶν ὠπλισμένων καὶ πειθαρχουµένων,
ἐφ ὅσον συνεχώρει τοῦτο Ἡ ῥραχύτης τοῦ Ὑρόνου. Τὸ πλεῖστον μέρος
ἀὐτῶν διέθη ἤδη τὸν ἴστρον ὑπεράνω τοῦ Πορέσχ, ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν ’ τοῦ
στρατηγοῦ ἰσαϊτφ, ἔχοντος δύο µόνα ῥωσσικά τάγματα, κατεπολέµήσε
τοὺς ἐνἐ τῇ χώρα ἐκείνῃ Τούρκους, ἀπεδίωξε τούτους καὶ ἠνώθη μετὰ
τῶν έρθων παρὰ τὺ Ἰνεγοδένον. Οἱ ἐθελονταὶ ἄλληνες, χίλιοι πεντα»
Χόσιοι τὸν ἀριθμὸν, καὶ οἱ Γψηλάντειοι λεγόμενοι Κοζάχκοι ὑπὸ τὴν διοί-
κησιν. τοῦ Παγκάλου, ἐσχημάτισαν "κλίμακα χατὰ μηχος τοῦ Ίστρου
ἀπὸ τοῦ ὕψους τοῦ Ἠουκουρεστίαυ µέχρι πρὸ τοῦ Βιδινίου.
Επέπρωντο ὅμως τ
τῷ Τφηλάντῃ δοκιµασίαι γέαι. ὅ, τι ἀτομικῶς ἠδύ-
νατο, Εφερὲν ὁ ἀνὴρ οὗτος εἰς πέρας χαὶ μεῦ ὅλα τὰ ἐμπόδια καὶ τὰς
περιπλονάς α), Καΐτοι δὲ θεβαρυµένος ὗ ὑπὸ τῆς φροντίδος διὰ τὰς ζωο-
προφίας τῶν ῥωσαικῶν στρατῶν, ἐπήρχεσεν οὐχ. ἧττον εἰς. τὴν κατάρ-
«
τισιν καὶ ἐξόπλιόιν τῶν στρατιωτῶναὑτοῦ διὰ µόνων τῶν ἰδίων µέσων,
ἀνεχαίτισε τὰ σχέδια πῶν ἐν Δαλματία Γάλλων, ἀντιθέσας τοὺς Μαυ-
Ροβουνίους ἐκ τοῦ µέρους ἐχείνου, Διεβίβασε τοῖς Σέρθοις βοηθείας καὶ
ζωοτροφίας (6) ἀγοραζομένας παρὰ τῶν ὑπαλλήλων αὐτοῦ ἐκ Έραν-
συλβανίας, καὶ προσεπάθησεν, ἵἵνα προχωρήσωσι οὗτοι μέχρι τῆς γραμ;
»
γῆς τοῦ Τιμὰκ. πως ἐνωβῆ ἓἐχεῖ μετ. αὐτῶν ὁ στοατὸς τῶν Ῥώσσων.
 Γ ΝΕΡΟΣ ο 61
Εήρσεί εἰς ᾽ἁπάσας τὰς φροντίδας α αὐτοῦ ᾿χαὶ τὰς δα κάνάς, οὐδὲ τὴν
ἑλαχίστην αὔξησιν φόρων ζητήσας ἐ ἐν ταῖς ἠγεμονείαις. καὶ ἐν τούτοις
οἱ Ῥῶσσοι ἀξιωματικοὶ, χνρίως δὲ ἐεν. Μολδανϊφ, ὀλέγας αὐτῷ. ἔδιδον
εὐχολίας. Ὥκτειρον μάλιστα τὸν τόπον, δι ὅσα. ὑπέφερε βάρη, καὶ
διέδιδον συγχρόνως, ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ λίαν εὐδιάθς- τος ἦτο, ἵνα πλη-
βρώσῃ ὁ ἴδιος ὅλα τοῦ στρατοῦ τὰ τρόφιμα ... Καὶ ὅμως, ἐὰν ἠγέρβη-
σαν σπουδαῖα παράπονα παρὰ τῶν χατοίχων, οὐδὲν βεδαιότερον, 3 ὅτι
ἀπηυθύνθησαν ταῦτα πρὸς τὸν Ἱηεμόνα αὐτῶν χατὰ τῆς διαγωγῆς
Σαὶο σπατάλη ἐξιωματιχῶν τινῶν καὶ στρατιωτῶν. ῥώσδων, Τὸ βλιθετ
τερον ὅμως τῶν μιχρῶν τούτων ῥαδιουργγιῶν ἦτο ἀπραξία τοῦ ρωσ.
σικοῦ στρατοῦ.
ὁ στρατηγὸς Μίχελσων ἐγκαβίδρυσε τὸ στρατόπεδο, αὑτοῦ παρὰ
τὸ ἱομαήλιο, οὐδὲν ἄλλο σκεπτόμενος, ἔσχεν ἐν Βουκουρεστ ίῳ ἓν
σῶμα, ἀπεσπασμένον τοῦ λοιποῦ στρατοῦ, ὑπὸ τὰς διαταγὰς τοῦ
στρατηγοῦ Μιλοράδοβιτς, χαὶ τὸ λοιπὸν τῶν δυνάμεων αὑτοῦ ἐφύ-
λασσε τὸν ἴστρον ἀπὸ τῆς Ἰαλομνίτσης μέ χρι παρὰ τὸ ἱσμαήλιον. Β
τοιαύτη διάβεοις τοῦ ῥωσσιχοῦ στρατοῦ ἀντέφασχεν ὅλως πρὸς τὸ σχέ;
διον τοῦ Ὑψηλάντου, θΕλοντος τὴν διαφύλαξαν ἁπάσης τῆς γραμμῖς
τοῦ ἴστρου διὰ, κινητῶν σωμάτων. Μόνη τις προσπεποιηµένη ἐπίβεσις
ἐγένετο κατὰ τοῦ Γυργέθου, καὶ µόναι συμπλοκαί τινες τῶν ἐμπροσ-
θοφυλακῶν μετὰ ῥυψοχινδύνων τινῶν τουραικῶν. σπειρῶν ἔλαβον ;χώ-
ραν. Τὸ δὲ σπουδαιότερον ἄτοπον. ἦν ὁ Φτρατηγὺς Ισάϊεφ μεετὰ τῶν
Μολδοῦ.θλαχικῶν στρατευμάτων. ἤ πλησίασις τριαχοντακισχιλίων μέ-
ὰν πεσσαραμονταχισχιλίων πολεµίων, διοικουμένων ὑπὸ τοῦ μεγάλου
βυζ ύρου, οὔτε ἀπέσπασε τὸν Μί (χθλσων ἐκ τῆς ἀπαθείας, οὔτ᾽ ἔπεισεν
αὐτὸν, ἵνα µεταθάλῃ τῶν στρατευμάτων αὑτοῦ τὴν τοποβέτησυ καὶ
ἑνέρ] γειαν. Προσεδόχα προσθολήν τινα περὶ. τὸ Ισμαήλων' ἀλλ᾽ οἱ Τοῦρ-
Ἆοι, κατὰ τὴν ᾿συμδουλὴν τῶν Γάλλων, ἐκινοῦντο- οὕτως, ὥστε. πα-
βενετίβεντο μεταξὺ ῥώσσων καὶ Σέρέων, Ἰινόμενοι χύριοι τῆς ῥοῆς
τοῦ ἴστρου ἀπὸ τῆς Ζαννίτσης, όπου περιεφρουρήθησαν, μέχρι Βιδιίου,
ὅπου ἠγέρθησαν ὀχυρώματα διὰ τῆς φροντίδος τοῦ Γάλλου στρατηγοῦ
Μεῖράν, Αντιπερισπασμές τις, οὗ ἀπεπειράῤησαν Χιλιάδες τινὲς Τούρχων
ὑπεράνω τῆς Ἀλλιστρίας, ἠνάγκασε τὸ σῶμα τοῦ στρατηγοῦ Καμένσχη,
ἵνα. ἐπανακάμψῃ πέραν τῆς ἰαλομνίτσης, ό Μίλοράδοβιτς τότε, φρεῖ
θεὶς μεεταξὺ δύο προσθολῶν, ἀνήγγειλε τῷ φηλάντῃ, ὅὅτι ἐγματαλιρ;
πάνει τὴν πρωτ ξύουσαν τοῦ Βουχουρεστίου, ἵνα θαδίσῃ κατὰ τοῦ ἐγ-
 62 Ὅ ΑΟΚΙΜΙΟΥ σΣΤοΡίΚΟΧ΄
θροῦ. Αλλ’ ἐπειδὴ Ὢ ἐκ μέρους τοῦ ὀμπιλεστίου ἐπάνοδος αὐτοῦ ἁδύ-
νατος ὑπῆρχεν, ἐὰν μὴ ἐγίκα, Ξὸ Ῥουχουρέστίου: ἀπεκαλύπτετο ᾽᾿μένον
ἐν τῇ διακρίσει τῶν νικητᾶν Τούρχων:
Πανυιὸς ἤδη διεχύθη ὁ φόθος. ὁ τψηλάντης ἐπὶ τῇ ἐπανειλημ μέ»
Υῃ προτροπή τοῦ ῥώσσου στρατηγοῦ ἠναγκάσθη, ὅὅπῶς ἀποφασίσῃ τὴν
ὀπισθοχώρησιν αὑτοῦ εἰς Φωξάνην, ἀρνηθεῖς τὴν εἰς σὺ ἰὅσιον μετᾶ»
έασιν, ὃς4 Ἄελον.Οὕτω δὲ, ὅλος ἀγανώχτησις ὢν διὰ τὴν διαγωγὴν
πού ὑώσσων, συνήθροισε καθ ὁδὸν τὰ διεσπαρµένα ἀποσπάσματα τοῦ
ἰδίου στρτοῦ (α), καὶ συνεσωµάτωσε ευσυλλέκτους τινας πεμηθὲ γταδ
ἐχ Μολδανΐας, ἀπόφασιν στἀθερὰν έχων, ἵμα ἀγτιστῇ μετὰ μόνων ᾿ τῶν
ἴδίων δυνάμεων, ἐὰν προσεβάλλετο. ἦτο συμα εφωνημένον, ὅπως ὁ στρα-
τηγὸς Ἰάϊλοράδοθιτς καλύψῃ στρατιῶτικῶς τὴν ᾽ἀπὸ Βουκουρεστίου
μέχρι’ Φωξάνης. ὁδὸν, καὶῥητῶς τὸ Ῥουζέον, πρὸς ἀδφάλειαν τοῦ Τφη-
λάντου" ἀλλ’, ἅμα ἀφιχβεὶς οὗτος εἷς τὴν Φαξόνην, ἔμαθεν; ὅτι, ἐὰν
χἀτεχλίνετο ἐν Βουζέῳ, περιέπιπτεν ἀφεύκτως εἷς χεῖρας τῶν Τούρ-
ξων; Πραγματικὸς δὲ ὁ ναζέρης τῆς ἱέραήλας, φθάσας νυκτὸς μετὰ
αρισχιλίων, ἀπέτ συχε ττῆς ουλλήφοως αὐτοῦ. καὶ ἐξεδικήθη, 'τοὺς δὲν
τῶν ἀθλαθῶν κατοίκων Ἀατασφόξας, τοῖς ὃ᾽ ἄλλοις ἐπιδαλὼν λύτρα
βαρέα σος . .. ο
Ἐὐκδλως τὶς ἐννοεῖ : τὴν ἐγκάρδεον ἀγάνάκτησὺν τοῦ Ἰφηλάντου,
βλέπαντος διακὈδυνεύοντα τὰ ἐρ Τα αὑτοῦ ἕνεχα τῆς διαγωγῖς τῶν
ῥώσσων: στρατη γῶν, Παρεπονέβη : πιχρῶς πρὺς τὸν Μέχελσῶν καὶ πρὺς
Φὸν ὑπούρ γὸν τῶν ἐξωτεριχῶν, ᾽ἀποστείλας αὐτῷ τὸν Μαρχκήσιον Δέ
Σαϊνσ-ὠλαὶρ μετὰ ὑπομνήματος λεπτομεροῦς περὶ πάντων τῶν γενο"
μμένων' παβεπονέβη πρὸς τὸν αὐταχράτορᾶ αὐτὸν χαὶ ἐχεῖνα τὰ 'πρύσω»
πα, ἅπερ ἐγίνωσκεν ἔἔχοντα τὴν μεγαλήτέραν ἐπιῤῥῶλν ἐν τοῖς σύµβου-
Ἆίοις τοῦ αὐτοχρᾶ τορος” ἔγραψευ ἐπὶ τούτοις, πληροφορῶν ἀφ ἑνὺς, καϊ
ἐφ' ἑτέρου ἐμψυχόνων ὁπωσδήποτε τοὺς Σέρους, ὡς ἀπηυδηχότας,
διότι οὐκ ἔθλεπον τοὺς ῥωρσιχοὺς στρατοὺς, οὓς ἀπὸ ἓξ μηνῶν ὑπισχνεῖ:
ζὸ αὐτοῖς ὁ σύμθουλοέ ῥοδοφοινέχής, εἰμὴ δύο μόνα Ἱπάγματα, καὶ
Φαῦτα μὴ πλήρη, ὁδηγούμενα παρὰ τοῦ στρατηγοῦ {σάϊεφ μετὰ πενή
Δαχισχίλίων Μολδοθλάχων- στρατιωτῶν: Τὸ ῥωσσιχὸν ἀναχτοβούλιον
Απεκρίη µόνον διὰ διαθεβαιώσεων ἐμπιστοσύνης πρὸς αὐτὸν, ἀλλ’ οὐγὶ
χαὶ διὰ τῆς ἀντκμσεστάσοος τῶν ᾽στρατήγῶν δὺ ἄλλων δραστηριωτέ-
ῥών. Ἐν τοιαύτῃ δὲ εὑρεθεῖς πεεριστάσει, ναγιάζετο, ὅπως ἀκολουθή-
δη τὴν συμβουλὴν, Ἂν ἔδιδεν« αὐτῷ ἀποχριόμενος εἲς τῶν. ἐξηγωτέρων
9
 ΜΕΡΟΣ Β’, «ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ. ἀ, 05
πολιτικῶν τῆς ῥωσσίας : «Βλέπομεν. τὰ λάθη τῶν στρατηγῶν, ἀλλ οὐ
Ῥδυνάμεθα τὴν ἀντοιατάστασιν τούτων. Προσπαθήσατε δὲ ὑμεῖς, ὅπως
λλάθητε πλησίον αὐτῶν καλλίτερον µέρος δι ὑποχώρήσεων»..
«Αἴφνης παρίσταται περίστασις «εὐνοϊκὴ, ὡς δυναµένη τὴν ἐπανόρθω-
σι τῶν γενοµένων σφαλμάτων, καὶ αὕτη ἦν Ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει
ἐχραγεῖσά ἐπανάστασίς, Οἱ Γενίτδαροι, θανατώσαντες τὸν Σελὴμ, ἄνη-
Ὑόρευσαν δουλτάνον τὸν Μουσταφᾶ, χαὶ ἀπεδίωξαν πάντας τοὺς Γάλ-
λους ἀξιωματίκούς: Αλλ᾽ εἶχον καθ ἑαυτῶν τὸν Μουσταφᾶ Βαϊρακτάρην
καὶ ἄλλους ἀρχήγοὺς ὅπλων, καὶ τοῦτο προεχάλει βέθαιον τὸν ἐμφύλιον
αὐτῶν πόλεμον. ὁ Ίψηλάντης ἀγέλαθε θάῤῥος, καί τοι ἀπείρους ἔχων
τοὺς περισπασμοὺς ἐν Μολδαυϊφ. ἀλλ᾽ ὁ αἰφνήδίος διορισμὺς ῥώσσου
ἐπιτρόπου ἐν. τῇ ἐπαρχίᾳ ταύτῃ ὑπέδειξεν αὐτῷ τὸ ἀποκλείστικὸν
τῆς ῥωσσίας σχέδιον, ὣς δὲ ὁ πλοίαρχος ἐν τρθυμίὰ ἀγρίᾳ καὶ φοθερᾷ
ῥίπτει µέρος τοῦ φορτίου, ὅπως αώσῃ τὸ πλοῖον" οὕτω χαὶ ὁ Τψηλάν-
της ὑποχωρῶν ἔπραξεν ». ἀποστείλας πρὸς τοὺό βογιάρδους τῆς Μολ-
δαυΐῖας τὴν ἀπὸ τῆς ἠγεμονείας παραίτησιν, ἑαυτοῦ. Οἱ βογιάρδοι, οἱ
ἀναγορεύσαντες ἡγεμόνα αὐτὸν, ὡς προείποµεν, ἐδέχθησαν τάύτην µε:
τὰ ὈἈλίψεως βαθυτάτηέ καὶ προσωρινὴν ἐθεώρησα» (α). Ακολούθως ὁ
Ἰψηλάντής µετέθη εἰς τὸ ὀτρατόπεδον τοῦ Μίχελόων, συνδιελέχθή
πολλάκις µετ᾽ αὐτοῦ, καὶ τότε ἀλεχώρησε τούτου, ὅτε ἐπείσθη οἱονεῖ;
ὅτι ὁ στρατηγὸς οὗτος ἀνεγνώρισεν ὅλα αὑτοῦ τὰ σφάλματα χαὶ ἀπεν
φάσισεν, ἵνα δώσῃ ἄλλην ῥοπὴν εἰς τὰς ατρατιωτικὰς ἐργασίας. ..
ὍνΠλὴν μάταία πλέον ἀπέθαινον ὅλα, χαϊ ἂν ἀποδώσωμεν ὅλην τὴν
εἰλιρίνειαν εἰς τὰς νέας τοῦ Μίχελσων ἀποφάσείς. Αἱ εὐνοϊχαὶ στιγμαὶ
ἀγεπίστρεπτεὶ παρῆλθον ἴδη. Απὸ τῆς 1 µέχρι τῆς 14 ἰουνίου. {ε. ε.). ὁ
Ναπολέων χατεθάρυνε τὸν ῥωσσίέχὸν στρατὸν τοῦ Βιστούλα διὰ, συνεχῶν
ῥαχῶν, περατωθεισῶν εἰς «τὸ Φριενδλάνδ, Καΐτοι μὴ ἐξηντλημένηη
ὑπέστῃ
ἀλλ᾽ ἠττημένη οὐχὶ τόσῳ στρατιωτιχῶῷς, ὅσῳ ἠθιχῶς, Ἡ ῥωσσία
ἐν Τιλοὶτ ὅλα τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἠθικῆς αὐτῆς νίχης, ἣν ἐχέρδησεν
ὁ Ναπολέων. ἵνα δὲ πεισθῇ τις περὶ τούτου, ἀρχοῦσιν, ὅσα ἀναφερεί
Τάλλος πολιτιχὸς καὶ ἱστοριχὸς, ὁ Βιγνιών (6): «Τῇ 7 ἰουλίου (ε. ν.) ὑπετ
Ῥωα-
»γράφη μυστικὴ συνθήκη χατὰ τῖς φανερᾶς μεταξὺ Ταλλίας καὶ
Σσίας. Τὸ ἄρθρον 8 λέγει. ---'Εὰν μὴ πἀραδεχόῇ’ ἡ Ὀθωμάγικὴ πύση
Στὴν μεσοάύησιν τῆς Γα.]{ίας, ἢ ἐὰν μὴ χατα.Ίήξωσιν εἰς ἀποσεν
Ῥνξεσμα αἱ διαπραγματεύσεις ἐντὸς τριῶν μηγῶνι τὰ δύο, μεγά.τἄ
πάν
»ουγα.{ ἑασσόμεγα έράτη σι) εγγοηθήσονταε, ὅπως ὑμαθρέσωσε
 8 ο. ΑΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ...

Ῥσας τὰς ἐν Εὐρώπῃ ἐπαρχίας τῆς.ὁβωμαγικῆς αὐτοκρατορίας, ἐκ”

ἀπὰ
Φτὸς τῆς πὀεως Κωγσταντιγουπόδεως «καὶ. τῆς: Ῥουμε-ίας,
τῶν Τούρκωγ» . ο
τοῦ ζαγοῦ καὶ τῆς καταδυγαστεύσεως
σὐντοζω
ο οῷ Σεθαστιάγης προσεκλήθη ἐπισήμως καὶ ἐπεφορτίσθη τὴν
ἀδυνάτου τῆς
σχεδίου Διανομῆς κατὰ. τὰς βάσεις ταύτας. ὡς οὔσης δὲ
εὑρω"
παραχωρῄσεως «τῆς Κωνσταντίνουπόλεως εἷς τινα τῶν μεγάλων
παϊκῶν δυνάμεων, συγεφωγήθη σχεδιασθεῖσα. ἵν διανομὴ, ὡς ἀκολούθως.
Λου Μέρος τοῦ ὀθωμανικοῦ. κράτους ἐπὶ τῆς Εὐρώπης ἀποτελῇ τοῦ
τῆς Λίνου,
λαιποῦ ᾗ χραμμὴ ἀπὸ τοῦ Λουλὲ Βουργὰζ, µέχρι τοῦ κόλπου
εἰς τὸ ἀρχιπέλαγος, εριλαμθανὀμένης τῆς Αδριανουπόλεως.
Βλαχίαν γαὶ ἅπασαν τὴν
Ὅ Τον. ᾗ ῥωσσία λάθη τὴν Μολδαυΐαν, τὴν
Βουλγαρίαν µέχρι τῆς Μαρίτσας-
ο Τον Ἡ Σερδίἁ δοθῇ τῇ Αὐστρίᾳ' καὶ
Ὅ Δον Ἡ Ἡοσύία, Αλθανία, πειρος, Πελοπόννησος, ἀττιχὴ χαὶ Θεσ-
σαλία σχηματίσωσι τὸν χλΏρον τῆς Γαλλίας.
συνεφω-
-- ἑτέρων δὲ ἄρθρων μυστικῶν, ὑπογραφέντων ἐν Τιλσὶτ,
νήθη ἔτι
λοω ᾗ παραχώργσις τῶν στοµίων τοῦ Κατάρου εἰς τοὺς Γάλλους,
κ) Βου Ἡ ἐγκατάλειψις τῶν ἑπτὰ ἰονίων νήδων ὡς ἰδιοκτησίας εἰς τὸν
αὐτοκράτορα Ναπολέοντα’ καὶ ἀἑἑἑ-- εν μον
Το ἤ παράδοσις τῆς Κρήτης εἰς τὸν βασιλέά τῆς Νεαπόλεως Φερδι-
"νάνδον, πεπτωκότα τοῦ θρόνου. --- --
Ερ-
«Πὸ δὲ ἄρθρον ὃ τῆς ἀπὺ 132 ὀχτωθρίου κλειαλείσης αυνθήκης ἐν
«Φοὺρτ περιεῖχεν, ὅτι ὁ Ναπολέών ἀναγνωρίζει τὴν προσάρτισιν τῆς Μολ-
δαυΐίας καὶ Βλαχίας εἰς τὸ ῥωσόικὸν κράτος. ο) ᾿

«Τὰ κεραυνοθόλα χτυπήματα, τὰ πλήξαντα τὴν Ρωσσίαν πρὸς . βοῤ-

ῥᾶν, ἔσχον τὴν ἐναντίαν δόνησιν ἐπὶ τοῦ ἴστρου. ὁ Τψηλάντης εἰδοποιη-
θεὶς ὑπὺ τοῦ στρατηγοῦ Βούδθερ, κατὰ πρῶτον μὲν, ὅτι διεπράγµα-
«πεύοντος εἶτα δὲ, ὅτι Ἡ εἰρήνη ἐκλείαθη, περιέµενεν οὐχ ἧττον τὰς
ἀποφάσεις τῆς. αὐτοκρατορικῆς αὐλῆς, μὴ πιστεύων πώποτε, ὅτι Ἡ
ῥωσσία ἀφέθη, δεσµία κατέναντι τῶν Τούρκων, οὐδ ἔτυχεν ὑπὲρ τῶν
“παροχθίων τῷ ἵστρῳ χριστιανικῶν λαῶν καλλιτέρας τῆς πρὺ τοῦ πολέ-
“μου ούχης. Τῇ 9) αὐγούστου ἔφθασεν ὁ Γάλλος ἀπεσταλμένας Γκιλομὲν,
Ἵνα κλείση τὴν ἀνακωχὴν μεταξὺ τῆς Τουρκίας καὶ τῆς ῥωσαίας. ὁλί-
γας δὲ πρότερον ἡμέρας ὁ Μαρκήσιος Δε Σαὶντ-Ωλαὶρ ἐπανῆλθεν ἐκ τοῦ
Ἐελοίτ, φέρων τὴν ἐπίσημον ἀλληλογραφίαν, ἐν ᾗ ὁ ὑπουργὸς τῶν ἐδω"
 Μτος; Ἑ ΚΕΦΛΑΛΙΟΑ ἀ. αοὓ
ῶν σνβη-
Ἄποικῶν «εἰδοποίει μὲν τῷ Τψηλάντη τὴν ἔννοιαν «τῶν μυστικ
μεταξὺ. τῶν
χῶν καὶ τοὺς ῥηθέντας, μάλιστα λόγους περὶ Τψχλάντου
3
Δύο αὐτοκρατόρων ὡδήγει δὲ τοῦτον, ἵνα µένῃ, ὅπου εὑρίακετο, ὡς
ἡγεμονειῶν: τίς δ) ἦτο ᾗ
ὁρισθείσης ἔτι τελειωτικῶς τῆς τύχης τῶν
ἁπάντησις τοῦ Ναποχέαντος πρὸς’ σὸν (ἀλέξανδρον,
.9
ο -
κ
μνημονεύσαντα τοῦ
ᾶ ἀμφοτέρονς
Ίψηλάντου; «Γινώσχω τὰ σχέδια τοῦ Ἰψηλάντου: ἀπατ
ἡμᾶς. μόνον διὰ τὰς χιμαίραξ αὐτοῦ ἐργάζεται»;
.. β

ῖτο τὴν δια:

ὁ Τψαλάντης κατένόησεν, ἅτι, ἀφ᾽ οὗ ὁ ὑπουργὸς᾿ εἰσηγε
ντος ο ον ος
ς
μονὺν αὐτοῦ ἐν Βλαχίχ, ᾗ Ρωσσία. οὐκ εἶχε
. ὁ : κατὰ νοῦν, ὅπως καλύψῃ
μμ. σα πο ..””-
πύλης, εἰµη εφ οσον κοιρο
τοῦτον ἀπὸ τῶν. ὀφθαλμῶν . τῆς ας
ν υπηρχεν
4

πα . ορ -
͵ δις φω”
ο ιά ων σχε ἴων, ὧν Ἡ βάσις συνε
ἀνάγχη προς ἐκτέλεσιν μετάγενεστερ
αι
΄ μι ο οσο, σΏ
θη λοιπὸ
"ὰ
ν
Ἂ
την
/
παράσ τασιν τοιούτο υ προόωπου, Καὶ σνεχῶ-
γήθη. Ηρνή
ρᾳσεν εἰς τὴν οἰκογένειαν αὐτοῦ ἐν Ρωσσία, διορέσαξ τοποτήρητὰςτες καὶἎνο
ου
κατοίκους ἀπὸ πάσης σχεδὸν
» ρ .
πῥοσωρινὴν διοίκησιν, καὶ ἐλαφρύνας τοὺς
.

ης, διάδοχος τοῦ ἀποθα νόντοξ

φορολογίας... λίγῳ ἔπειτα ὁ Ἡροσορόόσκ
3 ς

ν διοίκησυ διὰ ῥώσσων

ον νε κ.
ον

Μίχελσων, ἀντικατέστηδε τὴν προσωρινὴν ταύτη

- κ - το
3

ιμμένην ὑπὸ λύπης,

ὁ ἠψηλάντης ἔφερε μὲν ἤδη. καρδίαν κατἀτεθλ
ἰδεῶν καὶ πράξεων, ἃς
ἀνεπαύετο ὅμως ἐπὶ τῇ ἁγγότητι τῶν ἐθνικῶν
ὅτι, ἀφ' οὔ-ἔσπει-
ἀβεξαίωσε-καβ' ὅλον αὑτοῦ τὸν βίον. Πέποιθε μᾶλιστα,
τῶν Χκῶν τῶν παρὰ
ϱεν ἅπαξ τοῦ πολέμου τὸ πνεῦμα ἐν τοῖς-κόλποις
ν αὐτῷ θερισμὸν πολὺν
-αὖν Ίστρον ἐπαρχιῶν,Ἡ θείᾳ πρόνοια ἐπεφύχασσε
Καὶ σὴν προσεχΏ εἰς τὰς Ἠχγεμονεία ς ἐπάνοδον αὐτοῦ ὑπὺ οἰωνοὺς ἄλλους-
ἐν τῇ Κιενΐα ὡς
ἠντεῦθεν, εἰ καὶ ἔθλεπεν ἑαυτὸν καταδεδικκσµένον
ν

ει μωστικὰς ἀλλη-
ἄλλον Ἰἀχούσιον ἀναχωρητὴν. τῶν τοῦ κόσμου, διετήρ -
Κωνσταντινρυπόλεως, διεβί
"ογραφίας μετὰ τῶν Ηγεμονειῶν καὶ τῆς . ἔπαυέ ὄύνι-
καὶ οὐδέποτε
᾿θαζε συμθουλὰς εἰς τοὺς βἀνδρείους Σέρδους,
ἀλλ. ἀχολούθως
ε

ἀὐτοκρατορικῇ αὐλῇ τῆς Ῥωσσίας.

"τῶν
"φὐσ ν υς τῇλυψε
αύτητούγο ἀνεκά ρύπνησω
τὴν ἐπαγ τῆς πολίτικῆς ἀρχᾶς εἰς πᾶν
ὴν πρὸς πάντας: ἄνεξαι-
"θημα αὑτοῦ, ὥστ᾽ ἠνάγκάσθη ἵνα τηβήσῃ σιωπ τὴν ἀπώ-
σεις "τος διὰ
᾿Ρέτως, 'Ματαίὼς ἐπεκαλέοθη τότε ἀποζημιώ
᾿λειάν ὅλης τῆς ἰδίας καὶ΄ πατρικῆς περιο υσίας αὗτοῦ, οὐ ἠξιώθη. τῆς
βαῦ-
ἀδείας, ἵνα 'μεταθῇ εἰς τὰ λουτρὰ τῆς Γερμανίας: Ἐπέτυχε µόνονώπων ,σῆς
-μῶν καὶ θέσεών ἐν' Ρωσσία διά τινα τ ὢν. ἐπισημοτέρων . προσ
αὐτοκράτορα: Αλέξανδρον ζητή-
Συνοδείας Δὗτοῦ (α) εὐχερ'Ίτως ενδε τὸν π
ΊΟΜΟΣ Βἱ,
ρὸ Ὁ ΑΟΚΙΠΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ.
δαντα καὶ ἀναδεχθέντα τὴν ἀνατροφὴν τοῦ πρεσθυτέρου υἱοῦ αὑτοῦ, καὶ
ἐδίαν ἐζήτηδε παραμυθίαν ἠθικὴν ἐν φιλολογικαῖς ἐργασίαις.
ΤΑλλ᾽ ἤρκεσαν μόνα ταῦτα; Κακεντρεχεῖς ἄνθρωποι ἐπέπεσον κατὰ
τὰς διαθέσεις ἄλλων
ποῦ ἂνδρὸς αὐτοῦ, ἅμα πεσύντος, ἐκμεταλλευόμενοι
καὶ τὴν ἀτυχίαν τούτου, Πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες ὅτι εὐαρεστοῦσί τῷ
πολυει-
ῥώσσῳ στρατάρχη ὑπὲρ ἑαυτῶν, οὗ µόνον κατέκρινον οἱ τοιοῦτοι
ἐπὶ
δῶς τὴν διοίκησιν. τούτου, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ «χαταχρήσεσι) ἔτι, καὶ
ἀργυρολογίαις ἔτι, κατήγγελλον ἐρήμην τὸν ἄνδρα. πὸ μεγάλης δὲ
κινούμενος ἁβροφροσύνης, ὁ στρατάρχης Ἡροσορόθακῆής ἐδείχθη πιστεύων,
ὅσα κατεμαρτύρουν αὐτοῦ, καὶ συμβουλὰς διεθίθασε Δρὸς τοῦτου, ἆφο-
βώσας τὴν ἐλάφρυνσι τῆς ἐν ἐνεργείᾳ φορολογίας τῶν κατοίκων Βλα-
λο”
χίας. Τότε ὁ Τψηλάντης ἔγραψε μετ᾽ ἀγανακτήσεως, λίαν δεδιχαιο
καὶ
γηµένης, οὖδὸν ἀποχρύψας τῷ Ἡροσορόθσκῃ κατὰ. τοῦ Μέχελσων,
θαυµασίως ἀπολογηθείς. οὗ µόνον κατὰ τῶν σπερμολογιῶν καὶ συχοφαν-
βίου, Μνη»
τιῶν; ἀλλὰ. καὶ περὶ τῶν ἐνεργειῶν ὅλου αὑτοῦ τοῦ πολιτικοῦ
ὡς ἐγγράφου
βονεύομεν «ἐνταῦθα :ὀλοκλήρου τῆς -ἀπόλογίας ταύτης,
ς
διαφερούσης περιεργείας͵ ὡς τύπου πολιτικῆς ἀρετῆς, ὡς διαθήκη
ἑλληνισμοῦ. | :
ο αΠρίγκιψ µου. --Ἆ-ἃ--ᾱ-ᾱῆ--Ὁ-
οπφθμαθον, ὅτι ἡ 1. Τ. -ἓν τενε ὁμιλέᾳ οδειξε τῷ διευθύνοντι τὸς αἶκο»
νομικὰ τῆς Βλαχίας ἀξιωματικῷ τὴν ἐπφυμίαν, ὅπως ἐλαφρύνω τὸ
βάρος "τῶν φόρων εἰς τοὺς Χατοίκους τῆς ἑπαρχίας ταύτης, καὶ κατα”
στήσω τὴν τύχην αὐτῶν γλυκυτέραν. ὁμολογῶ, ὅτι Ἡ εὐχὴ αὕτη ἐστὶν
ἀξία τῆς καχοκαγἄθου καὶ ἐναρέτου Ψυχῆς τῆς Τ. Ἡ. ἀλλ᾽ ὀπίσης οὖν,
ἀποκρύπτω, ὅτι ὑπάρχει “προϊὸν πλάνης. Απέναντι τοῦ. χειµάῤῥου τῶν
ῥαδιουργιῶν Καὶ συνωμοσιῶν, τῶν φωνασκιῶν καὶ συκοφαντιῶν, ὧν έχε;
᾿
νόµην τὸ ἀντικείμενον, οὐδέν τι μὲ ἐνοχοποιεῖ, ἐν ᾧ ἀφ ἑτέρου ὑπάρ-
χει πληθὺς γεγονότων, ἀυνηγορούντων ἐπὶ τῇ ἀφίλοκερδείᾳ καὶ µετριό-
οὐχὶ. καὶ
τητέ μου. ὁ φθόνος καὶ τὸ μῖαος, ὄντα μὲν ἄνευ ὅπλων, ἀλλ
ἐν τῷ πείσματι
ἄνευ χολῆς, ἐξατμίζονται, τῆς ἀδυγαμίας αὐτῶν, εἰς
πολὺ πεφω-
ψευδεῖς βόμδους καὶ εἰς ὑποχριτειὰ παράπονα, Ἡ Τ. Ύ, κατὰ
Ἀισμένη βεθαίωζ, οὐκ ἐκπλήττεται ὑπὸ τοιούτων τερατωδῶν διηγή-
τῶν
σεων; θλέπω ὅμως, ἐν ταῖς προτροπαῖς αὐτῆς πρὸς τὸν. ὀρχαγὸν
οἰκονομίκῶν, ὅτι οὐδόλως ὠμίχησαν ταύτῃ περ τῆς. διικήσεώς µου
μετὰ πολλῆς ἀληβείας, ἵνα προφυλάξωσιν αὐτὴν κατὰ ἀπίστων ἐπαρί»
σεων. Τὸ δὲ σέβας µη» πθὸς βίον ἐπὶ τοσοῦτον ἁγνὸν, οἷός ἐστι ἆ τῆς
 ΜΕΡΟΣ Β΄. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ἆ. βὴ
Ἡ , καὶὁ ζὔλός µο» ὑπὲρ τῶν αυμφερόντων, οἷς «ὑπηρετεῖ αὔτη, μὲ
προσχαλοῦσιν; ὅπως προφυλάξω «αὐτὴν τἐγὼ κατὰ πάσης. ἀδίκου προκα;
παλήψεως,- Έρχομαι λοιπὸν, ἵνα κατὰ πρῶτον ᾖδα. Δώσω λόγον σέ
ζωῆς µου.. Θέλει «εἶσθαι: οὗτος. περέληψές τις, ἀλλὰ- πιστὴ ἐξιρημέγα
πάσης' ἀντιλογίας, καὶ ἀποφασιστθκὴ πρὸς σχηματισμὼν, δικαίας τπερὶ
ἐμοῦ γνώμας, το φωτ ποτ των σος .

Γπἠρξάμην τοῦ πολιτικοῦ μον σταδίου ἀπὸ τῆς . θέσεως. τοῦ μεγάλού
διερµηνέως τῆς πύλλα. ' Ἐγνώσθη. καὶ. ἐῤῥέθη ἐν Εὐρώπῃ, ὅτι εἶχον τὴν
ἐμπιστοσύνην τοῦ ὀθωμανικοῦ. ὑπουργείου καὶ τοῦ σουλτάνου, καὶ ιἐπλῤὰ.
ῥοὴν ἐπὶ τῶν ἀποφάσεων αὐτῶν.. Πεπειομένος, ὅτι ἡ πύλαι..τὰ μεγαλώι
τερον εἶχε συμφέρον πρὸς καλλιέργειαν: σῆς ῥωσσικῆς φιλίας, ἃ δὲ ἐπιῤ;
ἐν τῇ Τουρκία ἤθελεν εἶσθαι 'συντελεστικΆ εἰς
ῥοὴ τῆς δυνάμεως ταύτης
τὴν βελτίωσιν τῆς ἀξιοθρηνήτου καταστάσεως τῶν Χριστιανῶν, ἀντικεί:
µενον τῶν ζωηροτέρων εὐχῶν µου, ἐφρόντισα ἄνευ ἀναθολῆς, ὅπως εὖα:
ῥεστήσω τῇ αὐτοκρατοριχῇ αὐλῆ.. Τὴν ὑπηρεσίαν τφώταν ἐξεπλήρωσὰ
ἐπὶ τρία περίπου ἔτη, καὶ ἐζῆλβον. ὀφειλέτης τριακοσίων χιλιάδων γρο:
σίων. νωστὸν, ὅτί ἡν θέσις αὕτη ὑπῆρδε συνεχῶς. πεδίον «ἀπείρου τύχηςι.
«Προαχθεὶς εἰς τὸ ἀξίωμα σοῦ ἠγεμόνος Μολδαυΐας, ἀπελύθην. μετὰ
δύο ἔτη καὶ τέσσαρας μῆνας, διὰ ῥαδιουργίας τινὸς τῆς ἀντιρωσσικῆς
ἓν ἑκατομμύριον" καὶ «πρὸς
φατρίας. Τὸ χρέος µου. τότε -ἀνέθαυεν εἰς.
ἐξόφλησιν αὐτοῦ ἐπώλησα.κατ᾽ ἀνάγχην πάντα. μου. πὰ κἰνητὰ καὶ ὑπε;:

βήχευσα. τὰς ἰδιοκτηρίακγ-»» , Ἡ καταστροφή µου ἦτο πλήρης. ἀλλ οἱ

πόθοι, τὰ δάχρυα χαὶ αἱ εὐχαὶ τοῦ μολδαυϊκοῦ λαον μὴν στ δσνενες
᾿« Ακολούθως μοὶ ἔδωκαν τὴν Βλαχίαν. Απὺ τῆς ἀνταρσίας τοῦ πασσᾶ
τούτοῳ
χοῦ Βιδινίου ἡ ἐπαρχία αὕτη ἦτο τὸ θέατρο τῶν ἐπιδρομῶν
λαὶ τῆς λεηλασίας διαφόρων. ἄλλων λῃστῶν, η προκάτοχός µου ἂγς Ξ
μὼν, οἱ βογιάρδοι, πᾶς κἀτοέκοέ «Κάτοχος, ἁμάξη, κατεφυγον. εἲς την
Ἰρανσύλβωνίαν σώζοντες «Ες. οἰκογεγείπῳ, αὐτῶν. Ἡ ἐπαρχι 'σἝρχ
Σηικλόο
ἀκαλλκέργητος..- Διεπραγματεύθην. μετὰ τοῦ Παζθάν το]λου,
ἡλου καὶ λοιπῶν ἀτάκτων παροχθίων τῷ Τστρῳ' χαὶ, εἴτε διὰ χθηµα-
τικῶν θύσιῶν καὶ δώρων, εἶτε δι ἐπιδείξεων στρατίωτὶκῆς δυνάμεως;
ὅτι Ἀ ἐπαρ-
ἂν ἐσχημάτισα, κατέστειλα. αὐτοὺς, καὶ τολμῶ πιστεύων,
ἣν
εχία ὀφείλει. σὺν ὕπαρξιν, ἑαυτῆς .εἷς τὴν χρῆσιν τῶν εἰσοδημάτων,
τὸν αὔγουγ
ἀείποτε ἔκαμον. Μετὰ τετραετῆ ἠγεμονείαν ἀπελύθην κατὰ
κατὰ τῆς Ρως:
ὅτον τοῦ.1806 διὰ τῆς αὐτῆς φατρίας, τῆς ἐνεργούσης
τῆς οἴκογε:
σίεᾳ, Τὰ πάντα ἀπήτονν. τότε, ὅπως ζητήσω τν ἀσφάλειαν «
5
08 ΑΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ
νείας µου, τῶν ἀξιωματικῶν µου «καὶ ἐμαωτοῦ ἐκτὸς τοῦ ὀθωμανικοῦ
κράτους, Μετέβην εἰς ῥώσσίαν, Εἶχον μὲν χιλιάδας τίνας δουκάτων ἑνα-
ποτεβειµένας' ἦτο ὅμως μηδαμινὴ Ἡ ποαότης αὕτη, παραβαλλοµένη πρὸς
, αἷς μὲ ὑπέθαλλον
αὰ χβέη µου καὶ πρὸς χὰς δαπάναςἐν ἥντε κατά:
στᾳσίς µου καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐχόντων τὴν τύχην αὑτῶν προσηρτηµέ-
νην εἰς «τὴν ἐμήν. ο. ο
« ναὗτε, ἐπανερχόμενος μετὰ τῶν στρατῶν τῆς Α. Μ, εἰσῆλθον. εἷς τὴν
Μολδαυΐαν, ἐγκατελελειμμένην ὑπὸ τοῦ ἡγεμόνος Μουρούζου, οἱ βογιάρ"
δοι.τῆς, Ἱγεμονείας ταύτης ἐτήρουγ ὑπὲρ ἐμοῦ ἀντίμους ἀναμνήσεις,
αυμπαβῇ αἰσθήματα, καὶ ἅπαντες ὁμοθύμως συνελβόντες -μὲ παρεκά-
λεσαν, ἵνα ἀναδεχθῶ τοὺς οἴακας τῆς υθερνήσεως αὑτῶν. . ...
ας α«Ἑὸ σχέδιον, ὅπερ ἐοχημάτισα περὶ τῆς ἑνώσεως τῶν δύο ἤγεμο-
νειῶν, ἦτο ἡ Διατήρησις τῶν αὐτῶν φόρων, οὓς ἔδιδον πρὸ τῆς ἀφίξεως
τοῦ στρατοῦ, ἵνα. ἐπαρκέσωσι πρῶτον εἰς. τὴν τροφοδότησιν τούτου -ἄνευ
δαπάνης τῆς Α. Μ, καὶ δεύτερον εἷς τὰς δαπάνας τῶν ἐθνικῶν στρατεν”
µάτων, ὧν προεθέµην τὴν Διοργάνωσιν καὶ ἐξάσκησιν περὶ τὰ πολεμικὰ
κατὰ τὸ παράδειγµα τῶν «ἀνδρείων ῥωσσικῶν στρατευμάτων. Αἱ δύο
ἠγεμονεῖαι, ὑπερασπιζόμεναι ὑπὸ τῶν στρατευμάτων τῆς Α. Α. Μ. χαὶ
απβοφυλασσύμεναι ἀπὸ τῶν ἁρπαγῶν τῶν ἀτάχτων Ῥούρχων τοῦ. ἵστρου,
ἠδύναντο . ἐπαρκέσαι δι ὅλας αὐτὰς. τὰς ᾿δακάνας, ΑλΛ Ἡ. Μολδαυΐα
παρέσχε µόνον τὴν ἀναλογίαν τῶν τριῶν πρώτων μηνῶν τοῦ ἔτους
πούτου" ὕστερον δὲ διὰ, σειρᾶς. δαλικυργ. 5.» ὧν Ύβελεν εἶσθαι μακρὰ Ἡ
2ο. τς Ὕννομερης έχδεσις, οἱ βογιάρδοι ἠρλήθησαν τὴν εἴσπραξιν τῶν
ἑπομένων μηνῶν, προφασιζόμενοι, ὅτι ὁ τόπος αὑτῶν ἦτο ἔρημος, εἰ
καὶ. διϊνεκᾶς: κάλυπτόµενος ὑπὸ τῶν. στρατευμάτων σῆς Α. Μ. τοῦ
Ἀὐτοκράτορος, οὐδεμίαν ὑπέστη ἐπιδρμήν. ος ο.
τν «ἂν τῇ Ἑλαχίᾳ πέντε µόνον ἔμενον ἆθικτοι ἐπάρχίαι” αἱ δὲ Χοιπαξ,
ἐν τῇ ἀπραξίᾳ τοῦ στρατηγοῦ Μέχελσων, ἐλεηλατήθησαν, διηρπάγησαν
καὶ χατηριπώθησαν ὑπὸ τῶν Τούρχων καὶ τῶν λγστῶν. Εν τούτοις,
κάτὰ τὸ σχέδιὀν ἔου, αἵ δαπᾶναι ἠκολούθουν τὴν πορείαν αὐτῶν, καὶ
, ἐκ τῶν αἰτήσεων τοῦ στρατηγοῦ Μίχελσων, ὑπεβαλχόμην
μάλισταὡς
καὶ ἐν πολλαῖς ἐκτάκτοις δαπάναις,
ὡς θέλει ἰδεῖν τοῦτο Ἡ Υ. .Τ. )
. ΣΑΙ παραστάσεις, ἃς ὤφείλον πρὸς τὸν οτρατηγὸν τοῦτον, μετὰ τὴν
κλθξῦ τοῦ πολέμου παρὰ, τῆς πύλης, διὰ τὴν δυστυχῆ χατάστασιν τῆς
Ἠλαγίας: οἳ υλλογιαμοί Ἔου περὶ τῆς ἀνάγκης, ἵνα διαμένωσι ν' οἳ Τοῦρ-
» τ. 4 { ο λο
ποι ἐν τῷ τρόµῳ, ὃν τὸ. ῥωσσηλὸν ὄνομα ἐνέπνεευ αὐτοῖς, προληρθῶοι
πρι αν πώ -.ὐῃ ο ος τς 5 Δ
 ΜΕΡΟΣ Β΄’. ΚΕΦΑΛΛΙΟΝ Δ. 60:

δὲ, δι) χθῶσι καὶ αὐξηθῇ οὕτως ὁ ἀριθμὸς τῶν θοηθῶν } ἡμῶν" οἱ λόγοι
µου, ὅπως βιασθῇ ἡἩ πύλη εἰς την παρᾶδοχὴν συµμορφωτέρων ἀρχῶν
᾿Ἄρὺς τοὺς εὐεργετικοὺς σχοποὺς τῆς ῥωσσίας ὅλα ταῦτα, ἄπὲρ «ὑκὴγό-
βευεν ὁ ζηλός µου, ὑπῆρξαν αἱ πρῶται αἰτίαι τῆς ἐναντίον µὀυ ἀποστρυ-
φῆς τοῦ στρατηγοῦ. Μίχελσων. ᾿ ΛΤετὰ τούτων ἠνώβησαν ποχλαὶ ἄλλας
μὴ οὖσαι ἀληβεῖς' ἠναφαν δὲ τὸν συνήθως μνησίκακον, ὀξύθυμον καὶ μα»
νιώδη χαραχτῆρα αὐτοῦ εἰς τοσοῦτον ῥαθμὸν, ἆὥστε λησμονῶν τὸν προο»
βσμὸν ἑαυτοῦ, εἰς οὐδὲν ἄλλο κατεγίνετο, ἢ ὅπως μὲ βλάψη. ἡ Βλαχία
καὶ Μολδανίαεἰσὶ τὸ θέατρον τῶν φατριῶν πλέον παντὸς ἄλλου-τόποι.
Ὁ Σοὔέαος ἐσχημάτίσεν ἐν ᾿Βουκουρεστέῳ μίαν μερίδα ὁ «Κανεσερῆς
ἑτέραν ἐν Ἰασίῳ. Τὰ δύο ταῦτα δέρῃ εἶχον προφανῶς ὀλόκληρον.τὴν
ἐλπίδα αὐτῶν εἷς τὴν ἐπιτυχίαν τῶν Τούρκων ο ζ
; «ἓν καταστάσει πραγμάτων, ἐπὶ τοσοῦτὸν ἐκτάκτῳ, αἱ ἀντλογίαι
καὶ αἱ ἀντενέργειαι, ἃς ἐδοχίμαζον καθ ἑχάστην, μὲ ἐλύπουν ῥαθέως᾽
ἀλλ'ὁ ζηλός µου, ἐρεθιζόμενος ὑπὸ τῶν ἐμποδίων αὐτῶν, ἐλάμθαναν
Ἔτι μείζονα δραστηριότητα, . αυ
«δαὶ τέλους τὰ συμθεθηκύτα ὑπερίσχυσφ» τῆς θελήσέως καὶ τΏς δι,
μονῆς μου κατὰ τῶν ἀντενεργειῶ», καὶ Ἠναγχάσθην εἰς ὑποχώρησο,
ὁλίῳ μετὰ τὴν ἀναχώρχσιω τοῦ οτρατηγδὺ Ἠέχελδων εἰς τὸ [ομαή-
λιον, ὁ αύριος Μιλοράδοβιες μοὶ ἀνήγγειλεν, ἐπισήμως' καὶ οὗτος, ὅτι
τὰ στρατεύματα, ἅπερ διῴχει καλύπτοντα, τὸ Ῥουχουρέστιον, έγχατατ
λιμπάνουσι τὴν πόλιν ταύτην. -Διαχυβέντυς τοῦ φόβου, ἐπαρχία ὁλό-
«ληρος. ἐτράπῃ. εεἰς φυγὴν, καὶ εγὼ "ἀνεχόρητα Τελευταῖος ἐπὶ τῇ δη-
᾿λώσει τοῦ στρατηγοῦ αὐτοῦ, ὅτι οὐδὲ στιγμᾶν ὤφειλον ἀπολέσαὶ.
ἤλαθον τὴν διὰ Βουζέου ὁδὸν, καὶ ἔφθασα ὑπὸ τὴν προστασίαν τῆς
θείας. πρόνοίας εἰς Φωξάνην. Εχεῖ, καὶ μεθ ὅλην τὴν ἀληθῆ ἐρήμώσω
τῆς Βλαχίας, κατέβαλον τὰ τελευταῖα μέσα, ὅπως ἐξἀαφαλίσωῳ τὰς
;
ζωοτροφίας δὰ ς τὸν στρατὸν τῆς Ἀ. Μ. μέχρι τῆς συγκομιδής, καὶ ἓ
ἐπέτ
τυχον,
« ὀλέγας ἡμέρας μετὰ τὴν ἐπιστροφήν µου εἰς ουκουρέστιον, ἡ
ὑπογραφὴ τῆς ἀναχωχῆς ἀνῆ γηιλε τὴν ὑποχώρησω τοῦ ἀτρατοῦ»
Κατ ἀνάγκην σχεφθεὶς καὶ περὶ ἐμοῦ, έγχατ τέλειψα, τὴν πόλιν ταύτην
καὶ ἐχ δευτέρου. ννω Αλλὰ, πρὶν Ἡ ἀφίσω τὸ Βουκουρέστιον, ἐδημοσί-
Έυσα τὴν ἁπαλλαγὴν τῶν χατοίχων ἀπὺ τῶν λοαιπῶν 4όρων, χαὶ ἄφη”

σα μόνους τὸν ᾽τελωνιαχὸν, τὸν ἐπὶ τῶν προθάτων, τὸ τε έλος στ νεί-

σαγομένων εἰς τν πόλιν οἴνων καὶ ἄλλα τινὰ. μικρὰ ἔσοδα, ἆ ἔπως τὸ
'
 6 ΔΟΚΙΜΙΟΥ, ΣΤΟΡΙΚΟΝ.
προϊὺν αὐτῶν. πρηοιμώση πρὸς ας χραῶν. καὶ τὰς τροχού
βαπανας. λος τηναπκο : .--.. : :

τ«Τὴν εὐεργοτμλὴν. «παύτην ν : πρᾶξιν μοὶ- ὀπητόφευσς -- οὐχὶ ὁ

όρος τοῦ πλούτου. ἔπβαττον ἃἂν οοῦτο καὶ ἀπὸ τοῦ τλευταίου ἔτους,
ἐὰν αἳ ἀνάγχαι τῆς ὑπήρεσίας - τοῦ στρατοῦ-
χαὶ -Ἡ. µόρφωσις σώματος,
ὕπερ ἐξ ἀνάγχης ἑσχημάτιξον, ἠδύναντο γενέσθαι -ἄνευ- µέσων.. Απόδει-
ξις τῆς πρὸς σοῦτο εἰλικρυνείος ἐστὶν; ὅτι οὔτε στιγμὴν. ἐδίστάσα, ἅμα
λαρὼν γνῶσυν 'τῆς. οκ ὃς, . Ααγμλλούσηη ΤΗΥΙ ὑποχόρηαν τοῦ
στρατοῦ. ο
ἡ κρὐδὶς ἔκτακτθς φόρος ακικτράχθη δν. Βλαχία Δὲἐν Μολδωυί
καὶ, ἐν ᾧ οἱ προκάτοχοι ἡγεμόνες, ἐν περιστάσεσιν ὀλιγώτερον κατοχος.
χούραις, ηώξανον κατὰ πολὺ. πάντα τὰ δημόσια βάρη καὶ. προεισέπι
τον ἑἐκτάκτους- φόρους οὐ. µόνον ἀπὸ ͵τῶν φορολαγουµένων, ἀλλὰ καὶ
ἀπὸ φοῦ κλήρου αὐτοῦ. καὶ τῶν µοναστηρίων, Ἡ Μολλαυΐα. κατὰ. τὰς
τελευταίας ταύτας.. περιστάσεις οὔτε τοὺς συνήθεις φόρους ἐχορήγησε,
χαὶ ἡ Βλαχία ἕνεκα τῆς δυστυχοῦς καταστάσεως αὑτῆς . ἐπλήρωσεν εὖ:
τελὲς µόνον µέρος, ὅσου ἐπλήρωνε πρότερον. ϐὁ λογαριασμὰς, ὃν ἐπι-
ουγάπτω, ἐγγυώμενος. «τὸ βέθαιον αὐτοῦ, δώσει τῇ Τ. 1. ἰδέαν. τινϕ
τῶν ἐσόδων καὶ: ἐξόδῳν ἀπὸ τῆς4 ὀχτωθρίου. τοῦ παλαιοῦ. ἔτους. µέ-
Χριτέλους µαΐου τοῦ τρέχοντος ἔτους. Ῥεξαιῶ. δὲ αὐτῇ, ὅτι πολλὴ λε: -
πτομέρεια, δαπανῶν. ἀφηρέθη,. Διότι µέρος. μὲν τῶν: ἐγτράφων μου ἀπων
λέσθη ἐνἐ Βουζέῳ, µέρος «δὲ ἐκλάπη ἐν Ῥερδιτσέφ. - ,
οδὶ καὶ μὴ. ἐπανΏλθον «εἰς Βλαχίαν πέρυσιν, ἢ μόνον τὴν
τ 19 δεχεμε
βρίου, αἱ δὲ δαπάναι καὶ εἰσπράξεις ἀπὸ τῆς 1 ὀκτωθρίου μέχρι τῆς
ἐποχῆς ταύτης ἐξετελέαθησαν. παρὰ τῶν βογιάρδων, παφορτισμένων. τὴν
χυβέρνησιν,. ἐθεώρησα χαθῆχόν.µου.. τὴν. παραδοχὴν. αὐτῶν. ἐν τῷ λα:
γαριασμῶ, διάτι Ἡ. ἐποχὰ τῆς ἐπανόδου μου. εἰς τὴν. ὑπηρεσίαν. χραι
νολαγεῖται ἀπὸ τῆς 1 ὀκτωθρίου, Οὕτω ὁ λογαριασμὸς τῶν δύο καὶ
ἡμίσεως τούτων μηνῶν. κατεστρώθη, ἐφ᾽ ὅσων μοὶ εἶπον οἱ βαγιάρδοι
οὗτοι περὶ; τῶν Ἐἰσαράξεων ααὶ δαπανῶν, Οἱ λαχαριασμοὶ. τῶν “λοιπῶν
μηνῶν, ὑπάρ χουσνὴ ἂν τῇ. βιστιαρίᾳ, . ὅθεν ὑπφβληβήσονται πῇγ. 1, ἐὰν
εὐαρεατῆται πρὰς τοῦτο... .. ..... ο ,
».μαἘντεῦθεν, ἀποδειχνύεται, ὅτι
ὅ ἡ πορωνεία μυ , ὑπέχυψεν. εἷς ἁρέω
ὅτι. αἱ ἰδιρκτησίαι. µου .καὶ αἱ τοῦ πατρός μου. ἐν Κωγσταντιγουπόλει
ἐδημεύδησαν ὅτι -αἱ τῶν συγγενῶν: µου καὶ αἱ τῶν. ἀξιωματιῶ» μου,
πιστῶν εἰς τὰς ἀρχάς:µου; ἐδημεύθησανἐπίσης,. χαὶ ὅτι συµκαρέσυροί
 ΜΕΡΟΣ.Β’. ΚΕΦΛΑΛΑΙΟΝ:ά. 1
αἱ ἐν
αὐτοὺς εἰς τὸν ὄλεθρόν µου. ὅτι αἱ ἐν Μολδαυΐᾳ γαϊαί µου: καὶ
ἡ τὸ πολύ
Ἐλαχίᾳ ἀπολεσθήσονται διὰ τὴν οἰχογένειάν µου ὁμοίως,
ν, ὡς
ἐκποιηθήσοντὰι ὃν εὐτελῶν τιμῶν, ἐὰν αἱ ἐπαρχίαι αὗται µείνωσι
ἔπαχρον δυστυχίας, εἰς τὸ ὀθωμανικὸν 'χράτος» ἐν τῇ αὐτῇ, ὡς φαὶ πρό”.
τερον, χαταστάσει, ὅτι χατέβαλλον μετὰ καρδίαὲ πλήρους ζήλου- καὶ
εἰλιχρινείας πάσας τὰς θυσίας, ἃς δύναταί τις ζῶν, κατὰ «ᾷὰς ΄ἀρχὰς
Μολδαυΐας. καὶ
καὶ τὰ ἀξιώματά µου. ὅτι οὐδέποτε αἱ ἡγεμονεῖαι
ς,
Βλαχίας ἐκυθερνήβησαν μετὰ πλείονος µετριότητος χαὶ ἀφίλοχερᾶξία
ἐχτὺς
ὕσῳ ὑπὸ τὴν χυθέρνησίν µου. ὅτι οὐδεὶς τῶν προκατόχων µου,
χαὶ ἑταρά-
ποῦ ἀοιδίμου πατρός µου; ᾽ἀφιερώθη Διὰ τοσούτων 'θυσιῶν.
ἐρημούσης μά-
χθη ὑπὸ τοσούτων μεριμνῶν, ἵνα ἀπαλλάξη αὐτοὺς τῆς
δύναταί
στιγος. ἀπάιτοῦνται "πρὸς τοῦτο μάρτυρες: 4δοὺ εἷς, ὃν οὐ
τις παντελῶς ἐξαιρέσαι. Ἡ ΑΔ. Ά. Μ. κατεδέχθη λαβοῦσα γνῶσυν ἁπά-
Μὰν ἦτο ἐπι-
σης τῆς ἀλληλογραφίας µου μετὰ τῶν ὑπουργῶν αὑτῆς.
ρία, - ἀνέ-
τετραµμµένη προσθήκη τις εἰς την σεθαστὴν «παύτην μαρτυ
εγραμμέ”
φερον ἂν τὰς εἲς χεῖράς µου ἐπιστολὰς καὶ διακηρύξεις, ὑπ
νὰς ὑπὸ τοῦ συνόλου τῶν βογιάρδων,. ο ο ντ τσ
Άλέον, πὐρίξ
ζιΜετὰ τὴν εἰχόνα, ἣν ἐξέθεσα τῇ 1.Υ, μὴ ἐκπλήττεσθε
νοῦς;
Στρατάρχα, διὰ τὴν ἔκπληξίν µου, ὅτι ἐκ μέρους: ἀνδρὺς περιφα
οἷος ὑμεῖς, μοὶ φθάνει προτροπὴ εὐσπλαγχνική. ἡ Υ. Τ. ἀπέκρο ύεν ἂχ
οἳ γε’
κὰς ἰδέας ταύτας δν ὅλης τῆς δυνάµεως τῶν αἰσθημάτων αὐτῖς,
ὡς ἐγὼ, παρῖς
νωσχε τὰς δυσώδεις πηγᾶς, ἀφ ὧν ἐξητμίσθησαν.- ῥὰν
ἐπὶ ἑπτὰ
οτατὸἡ . Ύ. ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων τῶν πόπών τούτων
τοὺς κλαυθμοὺς. τῶν χαταδυναστευοµένων, τὰ
ἔτη, ἔμελλεν ἀλοῦσαι
σπίζε”
Φιύδη τῶν καταδυναστευόντων, Ἐὰν καθ ἑκάστην ὤφειλεν ὑπερα
τὰ ὃρὲ
σθὰι ἐχεῖ τὸν ἔμπορον κατὰ τοῦ δολίου᾽ ὀφειλέτον, τὸς γήρας-καὶ
ταῖς ἐγειρομέ» .
φανὰ ἁκὸ τῆς ἁρπαγῆς τῶν πλουσίων, ἄθελε δυσπιστεϊν
τὴν παρδὐσίαν
ύάις κάταχραυγαῖς ἐν ταῖς χώραις αὐταῖς, (ἀπαιτοῦσα
τὰ παράπονα χάὶ τὰς ἀποδείξεις τούζων. “
τῶν κανηγόρων,
µου.
αΑλλὰ, τέλος, ἔρχομαι ἐγὼ χαταγγέλλων ποὺς κατηγόρους
Τὸ ἀνώνυ-
ιξιν.
Παρουσιασάτωσαν ἓν γεγονός" παρεχέτωσαν μίαν ἀπόδε
τὰς χἀταθέ σεις αὐτῶν
όν ἐστιν ἀπεχθές. Φανέτωσαν, ὑπογραψάτωσαν
ρου ὑπὲρ παντὸς
τοῦτο ἁπαιτεῖ πᾶὲ δίχᾶιος νόμος παρὰ παντὸς δικηγό
Ῥαρύτητα” τᾶς
ἁἀτὴγοθουμένου, ἐπὶ ποινῇ τιμωρίάς ἀναλόγου πρὸς τν
ἀπολύτως, ἡστοσν
κατηγορίας: “ἄκετεύω τὴν 1.1; ἵν' ἀπαιτήσῃ τοῦτο
αν-.ὀφείλει αὐθαθ εἰς.
μοὶ ὀψείλει αὐτὸ, ὡς καταθέδαντι μεγάλην ἐξηυσί
 τὸ «ΔΟΚΙΜΙΘΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ .

αυχοφαντία µέχρίς
Ἡ-έλβῃ
ἑουτὴν, διότι κάτώρθωσαν προφἀνῶς, "ἵνα περι
αὐτῆς”. ὀφείλει ᾿ἐπίσης τοῦτό εἷς «φὴν Αἲ. Μ. τὸν Αὐὀτηχράξορα, ὃς, τιμῶν
με διὰ τῆς: μεγάλης αὐτοῦ πβοστασίας, (ἀνάγκην. ἔχει, ἵνα γωώσχη µε
τον :
ἀνεπίληλτον, Ἡ ὀποῤῥυντέον, ον το ντο η ἀοἐὡὦᾱᾗ-
α «Τνώστὸν, ὅτί ἐν τῷ ὀθωμανικῷ κράτει οἵ,τε ἡγεμόνες κάὶ πασσάδες.
εἰσὶν ᾠλλίσμένοι διὰ δεοποτἰκῆς δυνάμεως, καὶ συνεχέστατα ἐξαφανί-
ζθὺσι'πὸν' Δαραπονόύμενον, ἵνα προλάθωσι τὰ παράπονα» Τοιοῦτόσεν
μέσον ὑπάρχεε ἄρα, ὅπως ἀποφύγω τὴν ἐμφάνισιν τῶν κατηγόρω ν µου;
Καὶ ἄλλως, ὑπάρχει οἰκογένεια, ζητοῦσα παρ ἐμοῦ πατέρα, σύζυγου,
γχωρίζουσι” μέμ-
υἱὸν; ἠδιοκτησίἀν; Οἱ ἄνθρωποι τῆς καλῆς πίστεως μὲ
µου ἔχα:
Φφονταί μάλιστα, ὅτι Ὦ πρὸς σὸν ἀπότομον τρόπον ἀποσέροφή
μεν, ἵνα κατὰ πολὸ ὑποφέρω «τὴν ἀδικίαν χαὶ τὴν θρασύτητα” ἀλλὰ καὶ
ἄδοντάκτῶξ ἀνάγνρίζουδεν, ὅτι ἡ εὐσπλαήχνία. ἐχένησε. πάντοτε τὴν
καρδίαν μοῦ’ καὶ διὰ τοῦτο, τολμῶ λέγων, καθέσταµαι-ἄξιας τῆς πρᾶ-
ίας. .
ατασίαξ θρόνου, ἆ γιαστήριον ὄντος φι
ο τμβὰν Ἠ Τ:Υ. δύναται τὴν ἀνακάλυψιν τῶν χατηγόρων µου καὶ τῶν
παραπόνων αὐτῶν, χαθικετεύω, ἵνα ἐπιστήσῃ ὅλην τὴν προσοχην. ἑαυτῆς
ἐς ἀμφότερα. Ἰχετεύω αὐτὴν, ἵνα κρίνη μεταξὰ τούτων: καὶ ἐμοῦ.
ΓΤοῦτό ἐστι σεθασμὸς πρὸς τὴν ἐμπιστοσύνην, ἣν τιμὴ ἀποδίδει, χκύρα
φὲρατάρχ α, φήμην ὑμῶν» οι
εἰς τὴν ἔνδοξον ο ο τοσα ν 3
ΤΗ Ἑ. Τν εἶδεν ἐν ὀ" μακρᾶ αύτη ἐπιστὴν «καρδίαν µου, τὴν
τολῇ
ἀληθείας, Πιστεύω, ὅτι τοι-
ψυχήν µου χαὶ τὴν διάνοιάν µου διὰ πάόης
αὐτην τές παρουσιάζων ζωὴν εἰς τῶν ἀνθρώπων χαὶ τοῦ οὐρανοῦ τὸν δις
χαιοσύνην, τίθεται ὑπεράνω τοῦ τρικυµιώδους πόντου. τῶν συκοφαντιῶ».
«Εξηδα, ὡς ἆ Ἰάσήρ οῦν ἄνευ μομφῆς. «Ως αὐτὸς, ἔπαθον, καὶ πο:
θνήσκω ἄγευ }ογ}υσμοῦς διὰ «ὸν αὐεὺκ σχοπὀν. «Αφίνω.τὸ, ἄαρά-
θει)μα ἡμῶν ὡς χ{ῆρον εἰς τὰ πο.υάριθµα τέχγα μου. δὲ τει
παΐα ὑπὲρ αὐτῶν δέησίς μον πρὸς τὸν Θεὸν γύεται, οὐγὲ ἕνα ὥσω
ἐὐευγέστερα;. ἀ 21 ἵνα βιώσωσι. χα.ζὰ: καὶ ἔτοιμα πρὰς πάσας τὰς
ὡς δὲ
ας,πατέρες αὐτῶν» ντ «το τν -
θυσί
το ταὮν Κιέθῳ τῇ ΤΠ νοεµθρίου 4803, ο πτ ονοοτο
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΨΗΛΑΝΤΗΣΗ..,
ἅμα ὡς ἐξεῤῥάγη ὁ κατὰ τῆς Γαλλίας πόλεμος τοῦ 1809, ἔγραφαν
αὐτῶ; ἕνα µοτὰθῇ εἰς Μόσχαν, καθ ὅσον. διαμένων.ἐν Κιευῖκ πλησίον τν
πῶν ὁρίών. Δοκμαρτυρόμονος: ἐντεῦθε) «κατὰ τῶν -μέτρων τῶν λαμόανο-
μένων ἐνουτίγ: αὑτοῦ, ἔλεγεν, ὅτι εἰς τὴν ῥωστίαν µετέθη ἐλεύθερος,
 ΜΕΡΟΣ: Β/ΙΙΚΕΦΑΛΙΜΛΙΟΝ. ἀ. ο τς
Σα.ἐχπλήτπεται βλέπων,. ὅτι ἐκλαμθάνουσιν. αὐτὸν ὥς φινα: αἰχμάλωσον
(α). Μόλις τῇ-θ1 αὐγούστου τοῦ 1614 ὁ αὐτοχράτωρ- Αλέζανδρος, ἀπανς
τῶν εἰς μίαν οῶν ἐπισφολῶν τούτου, προσεχώλεσεν αὐτὸν. θἰς.Βετραύπατ
Ἂιν, λόγῳ ὅτι «μετεθλήθησαν αἳ περιστάσεις,ὧν ἔνεκα ἐπίσπενκν((ὁ κής
υτοχράτωρ); ὅτι ἡ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ διαμονὴ αὐτοῦ οὐκ-ἔβελεν εἶσθει εὖ-
ςὴν
Ὀχάρωτος δι’ ἑαυτάνω.. ἧτα «τότε “παραμονή. συνόδου... αχοπούπῃης,
παχίωσιν τῆς εὐρωπᾳϊκῆς εἰρήνης..ὁ Ἰψηλάντης, ἔσπευσεν. εἰς. Πετρού»
πολιν».. ἀλλ’ εὗρε τὸν αὐτοχράτορα. ἀναχωρήσανσα: περιέμθιε δὲ αὐτὸν
ἐπὶ τοικύτῃ πρασδοχέᾳ ἓν περίπβυ ἔτος.. ------ιν ον στό ως νὰ
««Ἐπιστρέψας ὁ Αλέξανδρος, ὑπελέξατο, αὸν ἠψηιλάντην-μετ ὀγαθάσης
τος: διακεχριµέχης, οκαὸ κατ ὰ.
τὰς τελευταίας περιόδους. εἶχει ματ, αλκοῦ
συνεχεῖς συγδναλέδεις.. ἠγένατο τότε λόγος περὶ νέας ἐπανασσάσεωςἐν
Σερθί ᾳ μεγάλης χιγήσεως ἐν τῇ ἀνατολῇ: οὐδὲν ὅμως ἐγνώαθα
καὶ περὶ.
ὡς πρὸς τὴν φύσιν τῶν μεταξὺ Αλεξάνδρου καὶ ἠψηλάντου. συνλαλέ-.
ἔεων. ὅταν ἀφῆχε τὴν, Πετρούπολιν οὗτος, ἐπανερχόμεγος, εἰς Κινίαν,
ἐφαίνετο. ζωηρῶς προαπησχοληµένος, καὶ Κύριος οἶδεν, ὁποῖας ἰδέρι,κα-
πεῖχον αὐτὸν κατὰτὸ : ταξείδιον τοῦτο (6)... χομεν ἂὲ-βέθαιον μόνο»
ὅτι ἀποχαιρασῶν τὸν ἐν Πετρουπόλει υἱὸν. αὐτοῦ, ἑἁλέξανδρον».εἶδει τοὺς
ἀξιομνημονεύτους λόγους:--« Ί:ά-μου, μὴ ησμοκήθῃς-πονὲ, δτιοφὲ
»"Ε.11ηγες µόγον εἰς ἑαυτοὺς πρέπει γὰ οτηρίζωνται, ἅπως «Εόρωσω’
9ἐεύθεροι». «ἆμα. δὲ ἀφιχθεὶς οἷς Κιουΐαν. παρὰ τῇ οἰκογεγείᾳ ἠἠτοῦν
ἀπεθίωσεν αἴφνης κατὰ «τὴν αὐὴν νύχτα, ἔτει,σατηρίῳ 184. Τδγσ-
«ο ἁγίου Γεωρχίον,
Ἀνυτελὲς ψνημεῖου -αὐφοῦ εὑρέσκεσαι ἐντὸς τοῦ γαηῦ
παλατᾶς μητρός όλεως τῶν ῥωσαιῶν. ι-υῃυυῇυυ υ-ὴύὺ-
οκ λὐτὸν ὁ Κωνσταντῖνος Ἰψηλάντης διήνυσε. τὸν. βίου, αμνλεάμεν,
ἐθνμιῶς μὲν μετὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ ζητήματος, πολιτικῶς δὲ, με Όλων
"τῶν μετὰ δῆς Τονρκίας σωστάσεων σῆς ἐποχῖς. ἐκείνης, Φκ ολη εσὰ,
σῆς ἱστορίας. τῶν .παραδουναθίων ἠγομονειῶν . χατὰ µάγα. ϱβρβοσ πρ
δὲ τὸν μὲν εἶδος καὶ, τὸ -ἀνάστηµα.. πάντῃ γεραρὸς «καὶ μεγαλοπρεπέστα-
τος, τὴν δὲ ψυχὴν ἑλληνικώτατος καὶ μεγαλεπηβολώτατος..: Καλννέος
ὢν, οὐδὲν ἄλλο τιµαλφόστερον μέλημα εἶχε, καὶ ἐν ιταϊςισελευταίαις
Ἁμέραις τῆς ζωῆς αὑτοῦ” µόνκν τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ
τόματος. ἔρερε,-’ .... 4” -----υ---- ο ο 3 μα να

-ὰ Ποιούτων προγόνων ἀπόγονος, ποιούξῳν . ἐθνικῶν. ἠθεῶνκληραχόμρν

καὶ υφοιούτων -πατριωτυκῶν. πράξεων. -δαάδοχος. ἐγένετο ὁ ΑΦέζδλάρος
ὀφηλάντης,: γεννηθεὶς «τῷ 1193 ἐν Κωνσταντινουπόλςι» Πρεσθήπερος
 4 ει. ΑΟΚΙΜΙΟΙ 1ΣΤΟΡΙΚΟΙ΄

τῶν πέντε παΐδων τοῦ Κωναταντίνου-(α), ἠκολούθησε τῷ πατρὶ αὐτοῦ

εἰς. Πετρούπολιν. κατὰ τὸ 1800. δεκαπενταετῆς, καὶ ἐν «τῇ πρωτευούσῃ
ταύτῃ διέµεινο πρὸς τελειοποίησιν τῶν σπουλῶν΄ αὑτοῦ.. Ταύτην ὃ ἐ'
ζήτησε καὶ ἀνεδέχθη διὰ δαπάνης ἰδίας. ὁ αὐτοχράτωρ ἀλέξανδρος, συγ-
καταριθµήσας αὐτὸν ἐν τῇ αχολῇ τοῦ αώματος τῶν 'βασιλικῶν ἄχο-
λούθων. Μέχρι δὲ τῆς εἰσόδου αὑτοῦ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν, ἐξηκαλούθει ὁ
νέος. κατοικῶν τὸ. µέγαρον, ὅπερ ἐχρηαίμευσε πρὸς διαμονὴν τοῦ. πα”
τρὸς αὑταῦ, ὡς προίκα. ο τς τν τς ο)
ὁ. ἀλέξανδρος ἐσπούδασε καὶ δι ἰδιαιτέρων «δωασχάλων ὑπὸ τὴν
διεύθυνσεν Ξοῦ. Βαρδαλάχου, Αἱ πρόοδοι καὶ τὰ πλεονεκτήματα, ἅπερ
ἀνέπτυζε καταστῄσαντα τοᾶταν τόσῳ ἀγαπηνὸν ἐν τῇ χοινωνίᾳ τῆς
Πετρουπόλεως, µαρτύρονται ἐν τῶν. πρὺς τὸν πατέρα αὐτοῦ γεγραµ”
µένων ἐπιατολῶν . Διαφόρων προσώπων.. Έκτοτε Διέκρινον τοῦτον χα»
ῥακτὴρ σοθαβὸς, βλέμμα ἡρωϊκὸν καὶ πειστικἡ εὐγλωττία.
ὡς βασιλικὸς ἀκόλουθος, εἰσῆλθε νεώτατος εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τῇ 2348
ἑωυλίου 29 30: ὑπὸ ἐὺν βαθμὸν λοχαγοῦ ἐν σοῖς σώμασι τῆς φρουρᾶς.
Τὸ δίπλωμα αὐτοῦ ἔφερε:; «᾿ 4.έέαγδρος "Ύ ψη-Ίάντης “Εγεμογίδης
υτῆς Μο.ζδαυίας». Προχωρήσας δὲ βαθμηδὸν. εἰς τὴν εὔνοιαν καὶ τὴν:
ὑπόληψιν τοῦ αὐτοκράτορος, προεθιθάσθη τῷ 1813 εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ
συνταγµατάρχου τῆς αὐτοχρατορικῆς φρουρᾶς» διότι ἐν τοῖς σώμασε
παύτης οὐδεὶς ἄλλος- ἐμεσολάδει βαθμὸς μεταξὺ λοχαγοῦ καὶ συντὰγ-
µατάρχου. Ανταποκριθεὶς ζωηρῶς εἰς τὰς τοιαύτας εὐνοϊκὰς διαθέσεις.
τοῦ αὐτοχράτορος, ὑπηρέτησε τῇ. ῥωσσίᾳ κατὰ τοὺς χρόνους τῆς πρώ-
πηὲ νεότητος αὑτοῦ μετὰ ζήλου καὶ ἀνδρείαό. ὡς τοιοῦτος δὲ ἐπολέ-
µησε γανναΐίως εἲς «διαφόρους κατὰ τοῦ Ναπολέοντος ᾱ- µάχας, πολ-
ἐν. ταῖς ημε
λάχις εἶδε μνημηνευόμενο». ἐπὶ διακρίσει πὸ ὄνομα αὑτοῦ:
ρησίαις διαταγαῖς, καὶ κατὰ τὴν μεγάλην τῆς Λειψίας µάχην ἀπάώ--
λεσε τὴν δεζιὰν αὑτοῦ χεῖρα ὑπὸ γαλλικοῦ τηλεθόλου (6). Ακολούθως
ἡ τῷ 1845, ἠξιώθη τὴν ἐμπιστευτικὴν θέσιν ὑπασπιστοῦ τοῦ αὐτοχρά».
τορος᾽ καὶ τέλος τῷ 1817 προήχθη εἰς τὸ ἀξίωμα τοῦ ὑποστρατήγου (Υ);
διοικῶν τὸ 6ο" τάγμα τῆς αἲκ µοΐρας "τοῦ. ἱππιχοῦ τῆς φρουρᾶς. -.
Αλλὰ, καίΐτοι συγδεόµενος διὰ "τῆς εὐγνωμοσύνης ᾽μετὰ τοῦ αὐτο-
χράτορος Αλεξάνδρου χαὶ δι οἰχειότητος μεγάλης μετὰ τῆς αὐτοχρα-
πορικῆς οἰχογενείας, διέσωζεν οὐχ. Άττον θερμὸν υκαὶ σῶσν «τὸν ἔρωτα
φῆς ἰδίας αὐτοῦ πατρίδος Ἑλλάδος. Τὸν ἔρωτα.- αὐτὸν ἠρύστο -ἀκατα-
παύστως ἐν τῇ πατριχᾷ -αὑτοῦ ἑστία, Ἡν συχνάχ ιςεἰί
. ἐπεσκέπτετο
 μβροὰ Ἡ ΚΕΦΑΚΑΤΟΝ ἀ. τὸ
Κιεΐαν, ἐν τῇ μετὰ τῶν ἀδελφῶν. ἀναπόχήσει
καὶ: ἀνταλλαγῇ τῶν πα-
Μριωτικῶν. αἰσθημάτων- καὶ ἀρχῶν, ὃς παρέλαθε απαϊδιόθεν; ἐν τῃ µε
λέτῃ τῆς ἑλληνιχῆς- ἵστοι ίας καὶ τῆς πασρωης” ἀλληβογραφίαε, ἐν ᾷ
περιδόξφ, αὑτόῦ αταγωγῇ τᾶλος πάντων.-
"Εὐτυχῶς ἐξετέλει ἐπὶ τῆς. ἐποχῆς ἐκείνης. χρέη. ὑπόυργοῦ΄ παρὰ τῷ
αὐτοχράτορι ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, καὶ µοτ' αὐτοῦ συνεδέέζο ὁ ἀλέ»
ξανδρος ψηλάντης διὰ τοῦ διπλοῦ.Δεσμοῦ τῆς ὁμοσθνίας - «καὶ τῆς ὁμά-
φροσύνης. ἀπὸ τῆς ἐν Βιέννῃ συνόδου τῶν Ἠγεμόνών συνεξηγοῦντο ἀμά
φότεροι πολλὰ περὶ. τῆς. Ἑλλάδος, καὶ ἀμοιθαίως συνεθοηβοῦντο ἐν
ταῖς περιστάσεσι, Πραγματικῶς ὃ σαν: Καποδίστριας «καὶ ψηλάνσης
ἄλλοι Αίδυμοι ἀστέρες τοῦ. ἑλληνιαμοῦ. κατὰ τὴνιόμύθρησκον ῥοσσίαν;
μεγάλα μὲν καὶ ὁ εἷς καὶ-ὁ ἄλλος, -καθὶἣν. ν ἁρμοδιώτητα ἰδίαν,
ὑπισχνούμρνοι ὑπὲρ τῆς πατρίδος, ενόμενοι δὲ θῦμα αὐθόρμητον καὶ
ἱερὸν, ὁ μὲν διὰ τὴν ἔναρξιν τοῦ πολέμου τῆς ἑλλάδας, ὁ ὁ δὲ διὰ. σὺν
πολιτικὴν ἀποχατάστασιν τῆς Ἑλλάδος. : ..
:«Καθὼςὁ πατὴρ αὐτοῦ Κωνσταντίνος, οὕτω. κο ὁ ἀλέέολδρος φαὶ οἳ
λοιποὶ ἀδελφοὶ Τψηλάνται οὐδέποτε ἔλαθον ῥωσσιὴν ἁπηκρότητα: «Διᾶ
σοῦτο οἱ διορισμοὶ αὐτοῦ, ὡς λοχαγοῦ καὶ ἐφεξῆς, ἐγίνοντο, καθ ὃν
αρόπον ἐλάμθανον ὃν πῇ ῥωσσίᾳ ὑπηρεαίαν στρατιωτικὴν διάφοροι ξέ-
νοι ἡγεμονίδαι τῆς Γερμανίας.
ΟΛἱ ὁμιλίαι αὐτοῦ καὶ µετὰ τοῦ αὐτοκράτορος ἐνίοτε. χαὶ μετὰ τῆς
αὐτοχρατορύεῆς οἰκογεγείας. σενεχέστερον . ἐστρέφοντο περὶ μόνον τὸ
ἑλληνικὸν. ζήτημα, Εξ αὐτῶν. μνημονεύεται τὡς- περιεργοτέρα καὶ τολ-
µηροτέραἡ κατὰ τὸ 1517 Χαθοῦσα χώρων ἐν τῇ ἐξοχῇ τοῦ Τσάρ»
σχρῖ-σελώ. Εκεῖ τότε διέτριθον ὁ ὁ αὐτοχράτωρ Αλέξανδρος σκοπῶν, ἵνα
µεταθῇ εἰς Βαρσοβία διὰ τὴν. ἔναρξιν τῆς διαίτης, καὶ ἐχεῖθον. εἰ
Λανθιάνην διὰ τὴν ἀρέξομένην σύνοδον. τῶν. Ἀγομόνων,, ᾿περιπατῶν ἐν
τῷ ἀήκῳ πρὸς, ἑσπέραν.. πινὰν διέκρινε .προσερχόµενοῦ. τὸν ᾽Αλέζανδρον'
Ἰψαλώντην καὶ ὀνομαστὲ ἐκάλεσε τοῦτον: « Ἰψηλάντα | Εν. Πλησιάσαντα
δὲ ἠρώτησε, «γλνχὺ. μειδιῶν: «Τί κάµετα ἐδῶ:» ὁ δὲ κρατῶν ὁιὰ
χεῖρας φύλλον τι, ἀπήγγειλε. τοὺς στίχους: | ΄
τς ΓδΗτωχν φύλλον ἐξπραμένουν,
. ο «ὔκ- τοῦ όρμοῦ ἄου- ἀπεσπασμένθν. κ. ο ση
«ντο; Τένος -ε«εἰαὶκ. αἱ ατίχοι οὗτοι, ---Ἠγένοντο, 'Μέγαλειότατε, εἰς «τὸΥ)
«θάνατον τοῦ. ἀνδρείου Ποχιατόφσχη ἐν Γαλλία. --- Παραμαλή ἐκανκ-
«λάθετε»; ἅμα: δὲ τελειώσας την δευτέραν ἀγάγνωτιν πούτων ὁ- Ίψη-

.
16 ΔΟΚΙΜΙΟΥ. ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ -
λάντης, γονυχλιτήσας ἐπεκαλέσθη: αλργαλάότατε, τῇ ώρα ταύτῃ ἶχε
Στεύξι Ἀδεδουλωμένη, πατρίς μου προστασίαν παρὰ τῆς χβιστιανικῆς
καρδίας, σου, σωτηρία παρᾶ. τῆς ἰδχυρᾶς χειρός, σου». ὁ αὐτοκρά-
τωρ παρετήρησε τότε γλυκεῖ τῷ προσώπῳ: «κά ὶ πάντοτε ἐνθουσιᾶτε,
ὴΤψηλάντα, πάντοτε ἐστὲ νέος. - Δὲν ῥλέπετε, ἀγαπησέ μου, ἡσυχά-
Όζουσαν τὴν Εὐρώπην... . Προσέξατε, μὴ μὲ ἐνοχοποιήσητε»» Στρα-
φέντα τότε τὸν Αλέξανδρον ὁὁ Ἰψηλάντης ἠσπάοθη ἐπὶ τοῦ ἀριστέροῦ
ὤμου, καὶ συνώδευσε μέχρι τῆς κλίµαχος τῶν ἀνακτόρων.
Ὀὕτως ἠξιώθηὁ Αλέξανδρος Ίψηλάντης τὴν ὅλην ἐμπιστοσύνην τῶν
Ελλήνων, τεθεὶς ἐπὶ Ἀεθαλῆς τῆς Φιλιχῆς Ἑταιρίας χαὶ τῆς ἐπαναστά»
σεώς. Καὶ ὡς ἄτομον ἕνεχα τοῦ στρατιωτικοῦ σταδίου. αὑτοῦ ἐν᾽ ῥωσ-
αἰφ” ᾿καὶ ὡς χεφάλαιον ἐθνιχὸν ἕνεχα τῶν μεγάλων καὶ διαδοχικῶν ἳ ὑπὲρ
τῆς πατρίδος ἐργασιῶν τῶν προγόνων αὑτοῦ' χαὶ ὡς πρόσωπον ἠθικὸν,
δι ὃσὰς ἀνέπτωσσε πατριωτικὰς ἀρετὰς, οὐδένα ἕἕτερον κατὰ τὴν ἐπο-
χν ἐχείνην εἶχε τὸν ἐφάμιλλον ἐμπιστοσύνης χαὶ ἁρμοδιότήτος τοιαύ»
της, διότι σὐδεὶς ἔτε ρος τῶν ἑλλήνων συνῆπτεν ἑαυτῷ τὸ σύνολον το:
σα/των καὶ τήλη-ούτων στοιχείων. :

ΚΕΦΑΑΜΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ.
Ποπρωμένον ἦτο, ὅπως ἄρξηται τοῦ πολεμικαῦ σταδίου αὑτοῦκατὰ τῆς
Τουρκίας ὁ υἱὸς Αλέξανδρος Τψηλάντης ἐκεῖθεν, ὅπου ὁ πατὴρ Κωνστων»,
Τΐγος ἐτελείωσε τὸ ἴδιον αὐτοῦ πρὸ ὀλέγων χρόνων. Εκεῖνος μὲν ὡς ἡχε-
μὼν ἐν πομπῇ καὶ ὑπὸ τὴν φαινοµέγην ὑλικὴν ουγδρομὴν δυνάμεως κ;χρα-
φαιᾶς, τῆς ῥωγσίας" οὗτος δὲ ὡς ἁπλοῦς ὁδοικόρος καὶ ὑπὸ τὴν σημαίαν
μόνου ποῦ ἑλληνισμοῦ, "ὀρμηβοὶς, ἐκ τῆς Κισνευΐας, διῆλθε τὸν Προῦθον
περὶ τὴν ὥραν ἔχτην μετὰ μεσημβρίαν τῆς 92 φεθρομαρίοῦ. Κατά τὴν
Ἠμέραν παύτην ὁ διοικητὴς τῆς γέας ῥωσσίας ἴντσων ἐθεθαίωσεν αὐτῷ ᾽
ὅτι σὰ παρὰ, τὸν Προῦθον ῥωσσικὰ. στρατεύματα διετάγησα», ἵ ἵνα. ὧσιν
ἔτοιμα εἰς κίνησυ. Αγνοεῖται, ἐὰν ἐγνώριζε συγχρόνως . ὁ Ίντσωφ, ὅτι
ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει Στρωγανὼφ προεκάλεσε πότε τὴν παρὰ τὸν
Ἡροῦθον κατάθασιν τοῦ στρατοῦ τούτου, ἵνα Τη ἐπίδειξές τις φόθου
πρὸς σὴν Τουρκίαν, χαὶ εὐχολυνθῇ τὸ πέρας τῶν μετὰ τῆς
ἑπομένως
πύλης διαπραγματεύσεων, ὡς παρατεινοµένων. ὑπὲρ τὸ δέον. -
Τὸν Ἰψηλάντην συνώδευσαν ἐκ τῆς Κισνευΐας. οἱ δύο αὐτοῦ ἀδε ελφοὶ
Γεώργιος καὶ Νικόλαος, ὁ Γεώργιος Μάνος, ὃ Γεώργιος Καντακουζενὸς,
9
 περὸς Ε’. ΚΕΦΛΑΛΙΟΝ τς
ὁ Γαρνόφσχης ἀξιωματικὸς Πολωνὸς, καί τινες ἄλλοι. Τοῦ. ἡγεμόνος
Σούτσου Ἡ ὀτρατιωτικὴ φρουρά, ταχθεῖσα ἅπασα ἐκ τοῦ ἰασίου μέχρι
τοῦ Προύθουἐν διαστήµατι δύο ὡρῶν, ὑπέδέχθη αὐτὸν μετὰ πολλῆς
χαρᾶς' καὶ ἑχατοστύες δύο ἵππέων ὑπὸ τὸν Γερᾶσιμον Ορφανὸν καὶ τὸν
Βασίλειον ᾿Θεοδώρου τὀυφεχταήµπασην συνώδευσαν νυκτὸς εἰς τὴν πό-
λιν, χαταλύσαντα ἐν τῇ ἐπὶ λόφου Μειμένῃ μονῇ τοῦ Γαλατᾶ, ἀπεχούσῃ
ἑνὸς τετάρτου τῆς ὥρας καὶ ἀνηκούσῃ τῷ πατριαρχκῷ θρόνῳ τῶν ἷς-
ροσολύμων. Τὸ ταμεῖον τούτου περιεῖχε µόνας διαχοσίας πεντέκοντα
χιλιάδας γροσίων. . , ο η
τὸν πρόξεναν τῆς ὑωόσίας, ἐθε-
Λμέσως ὁ Τψηλάντης, προσκαλέσας.
θαίωσεν αὐτῷ, ὅτι οὐδεμίαν προτίθεται Ἶ κατάλυσιν τῆς καβεστώσης ἂρ
χᾶς, εἰσελθὼν εἰς ἱάσιον, ἀλλὰ τὴν συγκέντρωσιν τοῦ ἑλληνικοῦ ὀτρατοῦ,
τὴν κατοχὴν τῶν δύο ΗἩγεμονειῶν καὶ τὴν διέλευσιν ἑαυτοῦ εἰς τοὺς
ἀντιχρὺ τοῦ ποταμοῦ τόπους. ὁ πρόξενος, ἐν ἀπορίᾳ γενόμξνος περὶ τῶν
φαινομένων τούτων, ἔλαθεν ὑπὸ σηµείωσιν, ὅσα ἤκουσε, καὶ ἑκτάκτως
πρὸς τὴν χυθέρνησιν αὑτοῦ ἀνηνέχθη. κος
Συγχρόνως δὲ, ἀναπετασθείσης τῆς σημαίας, ὕρζαντο χἀταγράφε σθαί
πολλοϊ, καὶ ἐνταυτῷ «ἀφωπλίσθησαν οἱ ὑπὸ. τὸν Μπεσλὴ ἀγᾶν τεσσαρά-
χοντα ἔνοπλοι Τοῦρχοι, µέρος ἀποτελοῦντες τῆς φρουρᾶς τοῦ Ἠγεμόνος,
καὶ ἕτεροι συνελήφθησαν τριάκοντα, ἐμπορευόμενοι. Καὶ οἱ μὲν Έλληνες,
γνωρίζοντες τὸν λόγον τῶν γινοµένων, διετέλουν χαΐροντες" οἱ δὲ Μολ-
δαυοὶ, ἐν πλήρει ὄντες ἀγνοία, ἐξεπλήσσοντο΄ περίλυπσι, χαΐτόι θεω:
ῥοῦντες οἱ πολλοὶ τὰ φαινόμενα ὡς τὸ προοίµιον ῥωσσιχοῦ τινος πὸλέ-
µου, τὸν δ' Τψηλάντην οὐχὶ ἐπαναστάτην Ἓλληνα, ἀλλὰ πρὀδρόμον
ῥῶσσον. τος
Μετὰ παρέλευαιν δύο ὡρῶν ἐνέτυχον ἐν τῇ οἰχίᾳ τοῦ Ρίζου ὁ ηγεμὼν
Σοῦτσος χαὶ ὁ Τψηλάντης, δόσάντες καὶ λαθόντες χεῖρα συνδρομῆς ἆμοι:
θαΐας, πρὸς ὃ εἰσήρχαντο στάδιον πλήθεις φρονημάτων ἀγαβῶν ὑπὲρ αῆς
πατρίδος. ὁ Σοῦτσος τότε ἀναρμοδίαν ἑαυτῷ εἶδε τὴν ἐξωιολούθησώ
τῆς ἡγεμονικῆς ἀρχῆς, πολέμου Ἀηρυσσομένου κατὰ τῆς τουρχικῆς ἐξόυ-
σίας" παραχληθεὶς ὅμως ἐδέχθη τὴν διεύθυνσω ταύτης καὶ ἐν τῷ μέλ-
πολ”
λοντι, ὕπως μὴ διασκορπὶἱαθῇ ὁ τόπος. Ἐατελήφθησαν δ᾽ ἀληθῶς οἳ
λοὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ ἰασίου ὑπὸ ἀνησυχίας καὶ φόδου, μὴ οἱ Τοῦρχοι
πῆς ἱθραήλας, προλαμθάνοντες ὡς ἐχ τῶν συµθάντων ἐν Ταλαζίῳ, ἔπι-
τεθῶσι. ἑκτὸς δὲ αὐτῶν, ἡ σκηνἡ τοῦ Γαλαζίου κακίστην κάὶ τῷ Ίγε-
μόνι Σηύτσῳ ἐντύπωσὺν ἄφησε διὰ πολλοὺς λόγονὰ-. πρῶτὸν, διόχι Ἡ ἀπα-
ν
 .:8δ Ὀ ΑΟΚΙΜΙΘΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ:
νάστασις οὐκ ἦν ἔτι κεχηρυγµένη ἐπισήμως, ὁ δὲ Καραθιᾶς ὑπεχαμδά-
νετο αὐῥαιρέτως ἐνοργήρας: δεύτερον, διότι πᾶσα περὶ ἱθραήλας πλαγίὰ.
ἐλπὶς ἐξέλιπεν ἀφ᾿ οὗ ἅπαξ ἐξύπνησαν -οἱ Τοῦρχοι: αὐτῆς, τεθέντες ἐν
καταστάσει ἀμύνης" καὶ τρίτον, διότι προελαμθάνετσ ὁ ἀναγκαῖός χρύ-
νος διὰ τὴν ἐκ. τῆς Κωνσταντυθυπόλεως δραπέτευσἰν {ῶν ὀἰχείων τοῦ.
Ἀγεμόνος, Διὰ ταῦτα καὶ μάλιστα. διὰ. τὴν καθησύχασιν. τῶν' ἀρχόντων,
ὁ μὲν»Σοῦτσος περιέλαθεν οὐθὺς καὶ διένειµεν ἔπειτα ἀσφαλίσ ας ἐν δία-
Φόροις τῶν πλησιεστέρων. 'μονῶν τοὺς ἀφαπλισθέντας, ὡς ἀνωτέρω, Τούρ-
χαυς, χαὶ τῷ αδουχᾶνῳ, ἑνὶ τῶν πρώτων ἀρχόντων, παρέδωχε τὸν
Μπεσλῆ ἀγᾶν' ὁ δὲ Τψηλάντης ἐξέδοτο: πραχήρυξιν, διἧς ἀνήγγειλεν
ἀρζαμένην τὴν Ἰενιχὴν ἐπανάστασιν τῆς Ελλάδος, ἐθεθαίου δ' ἁπλην
τὴν διάθασιν ἑαυτοῦ διὰ τῆς Μολδαυΐας, ἐγγυᾶτο τοῖς Μολδανοῖς καὶ
προσωπικὴν καὶ κτηματωὴν. ἀσφάλειαν μετὰ πάσης ἀνέσεως, καὶ συνέ-
χαιρε τούτοις διὰ τὴν «πατρικὴν.διοίκησυν τοῦ Σούτσου καὶ ἐν τῷ μέλ-
λοντι. ω. . - -
ὀλίχῳ ' πξὸ τῆς ἐποχῆς αὐτῆς, καθ ἃἃ εἴπομεν, ὁ ὀλύμπιος ἐν τῇ
λαχίᾳ ἐμμέσως χαὶ ὅ Καραβιᾶς ἐν τῇ Μολδαυΐα ἀμέσως «ἑτᾶραξαν τὸ
πράγματα” ἀλλ ὁ Ολύμπιος. ἐπιτυχέστερας ἐγένέτο, διότι ἐνοχοποίηδεν
Ἰκανὸν μέρας τοῦ τόπου διὰ τοῦ, Βλαδιμηρέσκου" ἡ:δὲ Μολδαυΐα οὐκ εἷ-
χεν οὔτε ἕνα Βλαδιμηρέσνον, οὔτε ἕνα ὀλύμπῳν.. Καβαρώτερον δὲ, Μθλ.
᾿δαυοὶ καὶ Βλάχοι, ἀμύητοι ὄντες τοῦ . -μυστηρίαυ καὶ ὑπὸ τῆς ῥωσσίας
προστατευόµενοί, πᾶν ἄλλο ἤβελον, ἡ τὴν πατρίδα ἑαυτῶν θέατρον τοῦ
πολέμου ὑπὲρ τῶν Ελλήνων, Συγχρόνως ἐθεωροῦντο παρά τινων καὶ Ἡ
συμμοτοχὴ τῆς Σερβίας ὡς πάῤῥῳ ζήτημα, καὶ Ἡ κίνησις τῆς Βουλγα-.
ρίας προθληματικὴ ἄνευ τῆς διαθάσεως τοῦ Τάτρου. Αλλὰ λίαν παρή-
Ύσρος ἦτο Ἡ κατάστασις τῆς. στρατιωτήκῆς δυνάμεως τῶν. παβιστρίων
τουρχικῶν φρουρίων καὶ τόπων, ὡς ἐξηντλημένων διὰ τὸν πόλεμου κατὰ
χοῦ Αλῆ πασσᾶ. ᾗ Ἱθραήλα μόλις ἐφυλάσσετο ὑπὸ τριακοσίων" τὸ δὲ
Αδδᾶγκαλὲ ὑπὸ τετρακοσίων . ὡς ἔγγιστα, καὶ ἐκ τούτων τοῦ Ἠμίσεως
μέρους σχηματ τιζομέ ενου παρὰ . «φιστιαν
ὤν τῆς Μικρᾶς Βλαχίας” ἁ
ἑσάτ τσχα, «τὸ Ματσίνιον καὶ .Ἱ. Σιλεστρία, πῤὸς τῇ ὁλιγόσητε τῶν" ἀναγν
Ἠαΐίων φρουρῶν ἐστεροῦντο χαὶ ζωοτροφιῶν. Αιὰ τὰς αἰτίας αὐτὰς χαὶ
ὁ βαλῆς τῆς Σελιστρίας, διορισθεὶς,ὡς θέλοµεν εἰπεῖν, ἀρχηγὸε τοῦ σούλ-
{αδικοῦ. κατὰ. τὸν ἵστρον .στρατοῦ, διὰ πολλῆς κατ’; ἀρχὰς δυσκολίας
ἠδυνήθη στρατολογ μαι ἐ ἐκ τῶν πέριξ χιλέους μόνούς. ο 5 .
θὐδεμίαν οὕτω συνδρομὴν ἆἄμεσον καὶ γενναίαν ἐλπίζων ἐκ τῆς ἑάξεωθ᾽
 ΜΕΡΟΣ Β΄ ΚΕΦΑΝΑΙόΝ
Ε’. 9
εῶν ἀρχόντων,.ὁ Τψηλάντης συνέλαθε τὴν ἰδέαν τῆς κάτὰργήσέως τῶν
τιμαριωτικῶν «προνομίων, καὶ ἐμπιστευτικῶς ἐξηγήθη "ἓῷ δίζῳ: Έπανα-
στατικὸς Ίδη, ἐθεώρησεν,ὅτι πατάσσων κατὰ χεφαλῆς τὴν ἀντέπανά»
ατατικὴν ἀριστοκρατίαν, θέλει ἔχειν ὑπὲρ ἑαυτοῦ τὸν λαὸν τῶν δύο ἥγε-
μονειῶν, ἐπὶ τρία περίπου λογιζόµενον ἑκατομμύρια, σωτὴρ καὶ πβοστᾶ-
Έης παρουσιαζόµενος τούτου. ἀλλ᾽ οὔτε τοιαύτην Φφιλάνθρωποὺ ἀρχὴν
ἐνόει, οὔτε τοιαύτου . εὐεργετικοῦ μέσου ὄργανον ἐγίγνετο τὸ πλεῖστον.
μέρος τοῦ λαοῦ. τῆς χώβας αὐτῆς, διότι οὐδεμέαν Ἡ μικρὰν τῆς προσω-
πιχότητος ἑαυτοῦ. συναίσθησιν εἶχεν, ὡς γεννηθὲν«ἐν δουλείᾳ καὶ διάγὸν
ἐν ταπεινότητι καὶ ὑποχλίσει μέχρι κτηνωδίας. ἀφ᾿ ἑτέρου τὴν κατᾶρ:
γησιν τῶν προνομίων οὐδόλως ἠνείχετο καὶ ὁ ἱερατικὰς αλήβος πλεί-΄
στην ὡσαύτως ἐξασκῶν ἠθικὴν καὶ ὑλωωῶν - ἐπιῤῥοὴν ἐπὶ τοῦ τόπου. Τί
ἄλλο ἄρα Ἡ προκύψουσα ἔνωσις ἀρχόντων καὶ κλήρου ἠπείλει, ἡ αὐτὴν
τὴν φανερὰν ἀντεπανάστασιν τοῦ τόπου χατὰ Ότῆς μόλις ἄρχομένης
ἐπαναστάσεως τῶν Ἑλλήνων; Λὐτὰς τοῦ ῥίζου τὰς οὐλόγους παρατηρή”
4εις παρεδέχθη ὁ Τψπλάντης, πεοτιμήσας ὑπὸ σέφὸ ὑμμωτέρων ἐ ἐκ
τῶν δύο καχῶν τὸ μὴ χεῖρον.
ο λλλ” ᾖλθα τέλος ὥρα τῆς ἐπισήμου --- τοῦ πολέμου’ σλθε
πλέονἡ ὥρα, ἵνα λάδῃ σάρκα ὁ διακηρυχθεὶς λόγος τῶν Φιλυιῶν, ὑπό:
χωρήσωσι δὲ καὶ µυστικότητες Καὶ φόθοι καὶ προφυλάξεις εἰς τὰς ἐν
τοῦ συστάδην πράξεις. Δι ὕσης δὲ πεποιθήσεως πρὸς τὸ Θεῖον καὶ αὖ
{ἀπαρνήσεως ὁ τελευταῖος τῶν Ἑλλήνων αὐτοκρατόρων Κωνσταντῖνος
Παλαιολόγος ὑπερεμάχησε τῷ 1455, τῆς αὐτοκρατορίας πιπτούσης: διὰ
τοσαύτης καὶ ὁ πρῶτος τῶν ἐπὶ τῆς ἐποχῖς παύτης ἐπιζώντων Τφη-
λαντῶν Αλέξανδρος ἀποδύεται ἐν τῷ ἀγῶνι τῆς ἀναστάσεὼς τῆς ἕλληὶ
γικῆς ἐλευθερίας, καὶ προκηρύσσει, αὐτὴν λέμε ὃἐπὶ3 πεφαλῆς ή
ἐντολὴν. τῆς Εκκλησίας:- ποσο
ΟΞΦΜΑΧΟΣ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!
... ὥρα. ἦλθεν,ὦ ἄνδρες ἄλληνες ! πρὸ πολλοῦ οἱ λαο) τ τῆς Εὐρώπης;
πολεμοῦντες ὑπὲρ τῶν ἰδίων δικαιωμάτων καὶ ἐλευθερίας΄ αὑτῶν, μᾶ»
ἐπροσκάλουν εἰς μέμησνν. Αὐτοὶ, καί τοι ὁπωσοῦν ἐλεύθεροι,; ἐπροσπά-
θησαν ὅλαις, δυγάµεσι νὰ αὐζήσωσι τὴν ὀλενθερίαν καὶ δι αὐτῆς πᾶσαν )
αὐτῶν τὴν οὐδαιμονίαν. .
«οἱ ἀδελφοίμας καὶ φίλοι εἶναι πανταχοῦ ἔτοιμοι. Οἱ «μθοος ο
Σουλιῶται καὶ ὅληἡ ἤπειρος" ὁπλαροροῦντες μᾶς περιμένουσι, Δε ένω»
θῶμεν. λοιπὸν .μὲ ἐνθουσιασμόν! ᾗ πατρὶς μᾶς προσλαλαῖν ᾿ ἰ

.
66 ΑΌΚΙΜΙΟΣ ΕΣΤΟΡΙΚΟΥ. -
«ἅ Εὐλώπη, προσηλόνουσα. τοὺς ὀφθαλμούς της εἰε ἡμᾶς, ἀπορεῖ διὰ
πὴν ἀκινησίαν µας. ἃς ἀντηχήσωθι λοιπὸν ΄ὅλα “τὰ ὄρη τῆς ἑλλάδοξ
ἀπὸ τὸν ἦχον τῆς πολεμικῆς µας σάλπιγγος, καὶ αἳ κοιλάδες ἀπὸ ον)
προμερὰν κλαγγὴν τῶν ἁρμάτων µας. ἥ Εὐρώπη θέλεί θαυμάσει τὰς
ἀνδρογαβίας µας" οἱ δὲ τύραννοι ἡμῶν, τρέµοντες Χαὶ ὠχροὶ, θέλουδι
φύγει ἀπέμπροοδένμας, -Ἀ--ᾱ-
"κ Ὁἳ φώτισμένοι λαοὶ τῆς Εὐρώπης ἑνασχολοῦνται εἰς τὴν ἀποκατά-
στὰσιν τῆς ἰδίας εὐδαιμονίας καὶ, πλἠήρείς εὐγνώμοσύνής διὰ τὰς πρὸς
αὐτοὺς τῶν πρόπατόρων µας ἐὐεργεοίας, ἐπίθυμοῦσι τὴν ἐλευθερίαν τῆς
Ελλάδος: Ἱἀ.ἑ-
αἡμεῖς, φαινόµενοι ἄξιοι τῇέ Δροπατόρυκῆς ἀρετῆς καὶ τοῦ παρόντος
αἰῶνος, εἶμεθα εὐέλπιδες νὰ ἐπίτύχωμεν τὴν ὑπεράσπιοίν αὐτῶν καὶ
βοήθειαν. Πολλοὶ ἐκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουν ἔλθει, διὰ νὰ συναγω-
νισθῶσι μὲ ἡμᾶς. Κινβῆτε, ὦ φίλοι, κἀὶ θέλὲτε ἴδεῖ μίαν χραταιὰν δύ-
ναμιν νὰ ὑπερασπισθῇ τὰ δίκαιά µὰς| Βέλετε ἰδεῖ καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν
ἐχθρῶν µας πολλοὺς, -οἵτίνες παρακινούµενοι ἀπὸ τν διχαίαν µας αἴ-
τίαν, νὰ στρέφωσι τὰ νῶτα πρὸς τὸν ἐχθρὸν καὶ νὰ ἑνωθῶσι μὲ ἡμᾶς.
ἃς παῤῥησιασθῶσι μὲ εἰλικρινὲς φθόνηµα: Ἡ πατρὶς θέλεί τοὺς ἐγκολπωβῇ.
Ποῖὸς Χοιπὸν ἐμποδίζει φοὺς ὀνδρικδύς σας βραχίονας: ὁ ἄνανδρός ἐχ-
θρός µας εἶναί ἀσθενὴς ᾿καὶ ᾿ὀδύνατος, οἱ στρατηγοί µάς ἔμλειροι, καὶ
ὅλοι οἱ ὁμόγενεῖς γέµουσιν ἐνθουσιασμοῦ. Ἠνωθῆτε λοικὸν, ὦ ἀνδρεῖοι
καὶ μεγαλόψυχοι Ελληνες! ἂς σγηματισθῶσι᾽ φάλαγγες ἐθνιχαί. ἃς ἐμ-
φανισθῶσι πατριωτικαὶ λεγεῶνες, καὶ θέλετε ἰδεῖ τοὺς παλαιοὺς ἐκεί-
νους χολοσσοὺς τοῦ δεσποτισμοῦ νὰ Κέσώσιν ἐξ ἰδέων ἀπένάντι τῶν
δριαμθεύτικῶν µας σημαίῶν, Εἰς τὴν φωνὴν της δάλπιγγός µας ὅλα τὰ
παράλια τοῦ Ἰονίου καὶ Αἰγαίου πελάγους θἐχόυσῳ ἀνθηχήδει” τὰ ἑλ-
Ἀηνικὰ πλοῖα, τὰ ὁποῖα ἐν καιρῷ εἰρήνης ἠξευρὰν νὰ ἐμπορεύωνται καὶ
νὰ πολεμῶσι, θέλουσι ὀπείρὲι εἰς ὅλούς τοὺς λιμένας τοῦ τυράννου μὲ
τὸ πΌρ χαὶ τὴν µάχαιραν τὴν φῥίκην καὶ τὸν θάνατον,
αΠοία ἑλληνικὴ Ψυχὴ θέλει ἀδιχφορήσει εἰξ τὴν Ἀρόσκλῆσιν ἨἩς
πατρίδος; Εἰς τὴν Ῥώμην ἕνας τὸῦ Καΐσαρός φίλος; σείων Εν ἁἵματω:
µένην χλαμύδα τοῦ τυράννου, ἐγείρεε τὸν λαόν, Τέ θέλετε κάμει σεῖς, ὦ
ἄλληνες, πρὸς τοὺς ὁποίους Ἡ πατρὶς γυμνὴ μὲν δεικνύξε τὰς πληγάς
της, μὲ διακεκομμένην δὲ φωνὴν ἐπικαλεῖται τὴν ῥοήθειαν {ῶν τέκνων
της; Ἡ Θεία πρόνοια, ὦ φίλοι συμπατριῶται, εὐσπλαγχνιοθεῖσα πλέον
Ίὰς δυστυχίας µας, δόκησεν οὕτω τὰ πράγματα, ὥστε μὲ μικρὺν πό:
πο ΜΕΡΟΣ ΕΒ’:. ΚΕΦΛΔΑΙΟΝ Ε’. 81

{ον θέλοµεν. ἀπολαύσει μὲ τὸν ἐλευθερίαν πᾶσαν εὐδάιμονίαν. Αν.λοι-

πὸν ἀπὸ ἀζιόμεμπτον ἀθελτηρίαν ἀδιαφορήσωμεν, ὁ τύραννος, γευόµε-
νος ἀγριώτερος, θέλει πολλαπλασιάσει ζὰ δεινά µας, καὶ θέλοµεν. κατου-
τήσει διὰ παν τὸς
τὸ δυστυχέα τερον πάντων. τῶν ἐθνῶν,. ιν ο ος
ες «Σπρέφατε τοὺς ὀφθαλμούς σας; ὦ συμπατριῶται, χαὶ ἴδετε τὴν ἐλεει-
νήν µας χαἰάστατιν! ἴδετε ἐδῶ τοὺς ναοὺς. κατάπκτηµένους, ἐχεῖ τὸ,
τέχνα µας ἁρπαζόμενα διὰ. χρῆσιν. ἀναιδεστάτην τῆς ἀσελγοῦς φιληδο-
τοὺς
νίας τῶν βαρθάρων τυράννων µας, τοὺς οἴκους µας γεγυμνωμξνους,
ἀγρούς µας λεηλάτισµένουε καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς ἐλεεινὰ ἀγδράποδα ο.
«Ἠΐναι χαιρὸς νὰ ἀποτινάξωμεν τὸν ἀφόρητον τοῦτον ζυγὸν, νὰ έλευς
ἡμισέληνον,
Βερώσωμεν τὴν πατρίδα, νὰ. κρηµνίσωµεν ἀπὸ τὰ Ἱέφη τὴν
νικῶμεν, λέγώ τὸν ὅταυ-
διὰ νὰ ὑψώσωμεν τὸ σημεῖον, δι οὗ πάντατε
τὴν πατρίδα καὶ τὴν ὀρθόδοξον ἡμῶν
ρὸν, καὶ οὕτω νὰ ἐκδικήσωμεν
πίστιν ἀπὸ τὴν ἀσεθῆ τῶν ἀσεβῶν καταφρόνησυφ
«Μεταξὺ ἡμῶν εὐγενέστερος εἶναι, ὕσέις ἂν δρειοτέρως ὑπερασπισθῇ
συ”
πὰ δίχάια τῆς πατρίδας χαὶ ὠφελιμωτέρως τὴν δουλεύση. Τὸ ἔθνος
ὑψιστὸν
ναβροιζόµενον θέλει ἐκλέξει τοὺς Δημογέροντός του, χαὶ εἰς τὴν
-
καύτην Βουλὴν θέλουσιν ὑπείκει ὅλαι µας αἱ πράξεις. ..
ι ἄὲ αατα”
«ἆς κιγήθῶμεν λοιπὸν μὲ ἓν κούὸν φρύνημα! Οἱ Δλούσιο
θάλωσι µέρος τῆς ἰδίας περιουσίας" οἱ ἱεροὶ ποιμένες ἂς ἐμφυχώσωσὶ
τὸν λαὸν μὲ τὸ ἴδιόν των παράδειγµα, καὶ οἱ πεπαιδευµένοι ἂς συµέου-
τικοὶ
λεύσωσι τὰ ὠφέλιμα" οἱ δὲ ἐν ξέναις Αὐλαῖς ὑπουργαῦντες ατρατιω
εἰς ἣν ἕχαστος
χαὶ πολιτικοὶ ὁμοχενεῖς, ἀποδίδοντες τὰς εὐχαριστίας,
ήδη μέγα καὶ
ὑπουργεῖ δύναμιν, ἂς ὁρμήσωσιν ὅλοι εἰς τὸ ἀνοιγόμενον
ού-
λαμπρὸν στάδιον, καὶ ἂς συνεισφέρωσιν εἰς τὴν πατρίδα τὸν χρξεωστ
ς
ἔενον φόρον, καὶ, ὡς γενναῖοι, ἃς ἐγοπλισθῶμεν ὅλοι ἄναυ ἀναθολῆ
καὶροῦ μὲ τὸ ἀκαταμάχητον ὅπλον τῆς ἀνδρείας, χαὶ ὑπόσχομαι. ἐντὸς
οὶ καὶ χαῦνοι
ὀλίχου τὴν νίχην καὶ μετ αὐτὴν πᾶν ἀγαθόν. Ποῖοι μισθωτ
ὑπὲρ
δοῦλοι τολμοῦν νὰ ἀντιπαραταχθῶσιν ἀπέναντι λαοῦ, πολεμοῦντος
όρων
τῆς ἰδίας ἀνεξαρτησίας ; Μάρτυρες οἱ Ἱρωϊκοὶ ἀγῶνες τῶν προπατ
τὰς ἀπττής
µας" µάρτυς Ἡ Ἰσπανία, ἥτις πρώτη καὶ μόνη κατετρόπωσε
πους φάλαγχας ἑνὸς τυράννου. ἀ{ζί
σό
αλὲ τὴν ἔνωσιν, ὦ συμπολῖται, μὲ τὸ πρὸς τὴν ἱερὰν 6ρησκείαν,
ν, μὲ τὴν
θας, μὲ τὴν πρὸς τοὺς γόµους καὶ τοὺς στρατηγοὺς ὑποταγὴ
υκσοξ.
ἐὐτολμίαν καὶ σταθερότητα, ἡ νίκη µας εἶναι βεθαία χαὶ ἀγαπόφε
Αὐτὴ-θέλει στεφανώσει μὰ Ἀάφνας ἀειθαλεῖς τοὺς ἠρωϊκοὺς ἀγῶνάς μας
ΤΟΜΟΣ Ε’.
82 ΛΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ.

αὐτὴ μὲ χαραχτῆρας ἀνεξαλείπτους θέλει χαράξει τὰ ὀνόματα ὑμῶν εἰς

“τὸν ναὸν τῆς ἀθανασίας διὰ πὸ παράδειγµα τῶν ἐπερχομένων γενεῶν.
Ἡ πατβὶς θέλει ἀνταμείψει τὰ εὐπειθῃ καὶ γνήστά της τέχνα μὲ τὰ βρα-
θεῖα τῆς δόξης καὶ τιμῆς' τὰ δὲ ἀπειθῇ καὶ κωφέύοντα εἰς τὴν τωρινήν
Φης πρόσκλησιν. θέλει ἀποχηρύξει ὡς γόθα καὶ ἀοιανὰ ὀπέρματα, καὶ
φέλει παραδώσει τὰ ὀνόματά των, ὡς ἄλλων προδοτῶν, εἰς {ὸν άναθε-
Βατισμὸν καὶ χατάραν τῶν µαταγενεστέρων, κ νο )
᾿
τὰς χαλέσωμεν λοιπὸν ἐκ νέου, ὦὦ. ἀνδρεῖοι καὶ μεγαλόψυχοι ἄλλη-
νες, τὴν ἐλευθερίαν εἰς τὴν κλασικὴν γὴν τῆς. ἑλλάδος!. ἂς συγκροτή»
ὅωμεν μάχην μεταδὺ τοῦ Μαραθῶνος χαὶ τῶν θερμοπυλῶν! ἀς πολε-
μήσωμεν εἰς τοὺς τάφους τῶν πατέρων µας, οἱ ὁποῖοι, διὰ νὰ μᾶς ἀφή-
σωσιν ἐλευθέρους, ἐπολέμησαν καὶ ἀπέβανον ἐκεὶὶ Τὸ αἷμα τῶν τυράν»
ψων εἶναι δεχτὸν εἰς τὴν σχιὰν οῦ ἁπαμινώνδου Θηδῥαίΐου χαὶ τοῦ. ἀθη-
ναΐου Θρασνέούλου, αἴκινες τοὺς
κατετρόπωσαν. τριάκοντα τυράννους:
εἰς ἐκείνας τοῦ Αρμοδίου καὶ ἀριστογείτονης, οἳ ὁποῖος συνέτριψαν τὸν
ΠΠεισιστρατικὸν ζυγόν, εἰς ἐχείνην -τοῦ Τιμολέοντος, ὅστις ἀπεχατέστησε
τὴν ἐλευθερίαν εἰς τὴν Κόρινθον καὶ τὰς Συρακούσας μάλιστα εἰς ἐκεί-
νας τοῦ Μιλτιάδου καὶ Θεμιστοχλέους, τοῦ Λεωνίδου καὶ τῶν τριακο”
᾿σίων, οἵτινες κατέχοψαν τοσάχις τοὺς ἀναριθμήτους στρατοὺς «τῶν βαρ-
θάρων πέροῶν, πῶν ὁποίων. τοὺς βαρβαρωτέρους καὶ. ἀνανδροτέρους. πο
Ὑόνους πρόμαιται εἰς ἡμᾶς σήμερον μὲ πολλὰ μικρὸν κόπον νὰ, ἐξαρανί:
σωµενἐξ ὁλοκλήρου, |
εξἰς τὰ ὅπλα λοιπὸν, φέλοι, ἡ πατρὶς μᾶς προσχκαλεῖτ
Ὅτ τὴν 33 φεθρουαρίου 1831. το
« « Εἰς -πὸ Τενικὸν. Στρατό ὀπὲδον τοῦ Ἰασίου.
(τ. Σ.)(ῶ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΨΗΛΑΝΤΗΣ», Σο

Καὶ τῆς με]άχης ὑποθέσεως ἄξιον καὶ τοῦ θκοῦ πνεύματος τῶν
ἐεχχήνων «οἰκεῖου, τὸ προχήρυγμα αὐτὸ (6).θέτει τὴν κορωνίδα: ἐπὶ τῆς
ὕλης πατρωτικῆς δισγωγῆς τοῦ Τψηλάντου. Οὐδὲν πλέον ἐσχόπει πρὶν
ὁ πατηρ Κωνσταντῖνος, ἀρχόμενος ἐμμέσως. διὰ τῆς Σεβδίας χαὶ Ῥωσ.
-σίας ᾗ
οὐδὲν ηττον ἔπρεττον ἤδηὁ υἱὸς Αλέξανδρος, κινούμενος ἀμέσως
ὁκ τῆς Μολδαυΐας καὶ Έλα χίας. ῄ ἀνακεφαλαίωσις ὃν τῆς, παρελθούσης
ζωῆς ποῦ Ἑλληνικοῦ,Ἡ ἔκφρασις παῦ αἰσθήματας καὶ τὸ ἐξαγόμενον
τῆς ὅλης ἐργασίας . αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κώνστωντινονπόλεως,
τὸ προκήρυγµα τοῦτο. µεταθάλλει μὲν εἰς ἐπιβετικὸν τὸν παθητωὸν
 προς Β'.- ΚΕΦΑΧΑ1ΙΟΝ 8’. 58

Πόλεμου τοῦ 4453, συνέχει δὲ τὰς περιοδωὰς µετ αὐτὸν τοπιχὰς ἐπα-
ναστάσεις, καὶ τὰς εὐχὰς χαὶ ἐλπίδας πληροῖ Λὀσούζων πολισικοῦτε
καὶ θρησκευτικοῦ «μαρτυρίου αἰώνων. Μετὰ τὸ δούλιον ἐλήλυθε τέλος
πάντων «ἐλεύθερον ἦμαρ »" χαὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἧς προώρι-
: «ὦ ἑλλὰς,
ται ὄργανον ὁ Αλέζανδρος Τψηλάντης, ἀχούεται λέγουσα
ἡ πολλῶν ποκῶν
«υᾷκουσμα παγκόσµίον,... ὀρθαδοξίας ποδηγὲ,».. ἀλλ
είοου '. ἀνά-
κληροῦχος... καὶ ὄμμα ἀπεσθεσμένη τὸ ζαροποίὸν, .::«ἐξεγ
κόνδυ τῆς πτώ-
Ὢστηθι Ἡ πιοῦσα -τὸ ποτήριὀν τοῦ θυμοῦ µου χαὶ τὸ
τοῦ πραχηλου
σσεως]... ἐχτίνοξε τὸν χοῦν,... ἔκδυσαι τὸν δεσμὸν.
ὠνειδίσθης
Φσου... καὶ μὴ φοθοῦ, ὅτι κατῃσχύνθης, μηδὲ ἐνεραπῆς, ὅτι
ι. -ὁδόν' κ...»
Φχαὶ. ἐκρότησαν ἐπὶ σοῖ΄ χείρας πάντες οἱ παραπορευόµενο
αὐτὴν, εἰς. τὴν πρόσκλησιν . ταύτην πῆς πατρίδος,
Καὶ εἰς τὴν φωνὴν
ἁοὐδεμέα ἑλληνικὴ ψυχὴ ἀδιάφορος δείκνυται» ἀμέσως Ἰ ἐμμέσως.. ὡς
δὲ προσηλοὔνται οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ κόσμου ὅλουνπρὸς κοµήτην ἀνασέλ-
ἰδίᾳ δὲ
Άρντα: οὕτω καὶ ᾖδη, ἐν γένει μὲν τὸ ὄμμα ὅλων τῶν ἐθνῶν,
συγ-
ἡ καρδία, Ἡ ἐλπὶς καὶ πᾶσα προσπάθεια σύμπαντος τοῦ ἡλληνικοῦ,
ἅπας
Μεντροῦται πρὸς τὸν Τφηλάντην. Θαυμάζων δὲ, ἀλλὰ καὶ φρικιῶν,
ον, ἐδῶ: μὲν ἐπα-
ὁ χριστιανικὸς καὶ ἠθικὸς χόσµος.βλέπει ἔθνος- ὁλόκληρ
ψιστάµενον ἐκ εῶν ἐνόντων, ἐκεῖ δὲ ἐγκαταλιμπάνον ἐξ ἁμηχανίας
υ καὶ
«θήκας προγόνων καὶ πατρῷα ἔδην, καὶ πανταχοῦ τῆς βαρθάρο
τῆς ἀγριωτέρας ἐκδικήσεως καὶ
λῃστριχῆς Τουρχίας. σφαττόμµενον διὰ
, . ον
ἁδιακρίτως.
τούτὸυ: «Κι
Μένει ἄρα, μυζτήριον ,περίοδός τις τοῦ προκηρύγµατος
ὀνηθῆτε, ὦ φίλοι, καὶ θέλετε ἰδεῖ µίαν κραταιὰν Δύναμιν νὰ ὕπερασπι-
δίχαιά µας;» τὰν πρόχηται περὶ πραγμάτων καὶ οὐχὶ περὶ
οθῃ τὰ
ἁύπων, ὁ Ἰψηλάντης τὴν μεγαλητέραν ἀλίβειαν εἶπε, διότι Ἡ ὑπονοου-
μένη κραταἰὰ Δύναμἰς, καὶ αὕτη ἐστὶν ῥωσσία, ὑπερᾶσπίσθη όμολο-
λόγῳ τῆς ἀπανθρώ-
χουμένως τὸ δίκαιον τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως
που "τυραννίας τῶν Τούρκων, διαστείλασα τὴν αἰτίαν καὶ τὸν σκοπὸν
καὶ τὴν
παύτης ἀπὸ τῶν ἄλλων τῆς Ἰταλίας συγχρόνων ἐπαναστάσεων,
σὑτήριον παραγαγοῦσα οὐδετερότητα ἐν τῇ λουθιάνῃ, καέτοι ὑφιστα-
Μένης. ἐν πλήρει ἑνότητί καὶ δυνάμει τῆς Ἱερᾶς κατὰ τῶν ἐπαναστάσεων
Συμμαχίας (α). πεβασπίσθη καὶ ἄλλως ἡ Δύναμις αὕτὴ τὴν ἑλληνιχκὴν
ὑπόθεσιν, διότι, ὡς παρετάχθη ἐν λουθιάνη κατὰ τῶν τουρκοφρόνων,
οὕτω παρενέθη καὶ ἐν Κωνσταντινουπόλει κατ αὐτῆς τῆς ἐξηγρίωμένης
ώπως καὶ τὸ παμεῖο
πθυρκικῆς ἐξουσίας τὰς δὲ ἀγχάλας ἑαυτῆς φιλανθρ ϱ”
 δᾳ ΔΟΚΙΜΙΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤ᾽

ἑαυτῆς γενναίως ἤνοιζεν ὑπὲρ τῶν φευγόντων την. μάχαιραν καὶ τὴν
ἀγχόνην τοῦ τυράννου πολυαρίθμων. οἵκογενειῶν πάσης τάξεως. Έπερα-
σπίσθη- οὐχ ἧττον Ἡ Δύναμις αὕτη τὸν ἑλληνικὸν «πόλεμο, διότι καὶ ἡ
σημαία αὑτῆς οὐδεμέαν προσέφερε σὐνδρομὴν ὑπὲρ τῶν Τούρχων, καὶ οἱ
στρατοὶ αὑτῆς, τεταγμξνοί πἀρὰ τὸν Ἡροῦθου, ἀντιπεριέόπων μέγα τῶν
πολεμίων δυνάμεων µέρος πρὸς ὄφελος τῶν Ελλήνων. ἀλλὰ πολλοὶ,
να μὴ εἴπωμεν οἱ πάντες, στρατιωτικὴν ἐκλαθόντες, καὶ οὐχὶ πολυτι-
κἠν, τὴν παρὰ τοῦ Τψηλάντου ἀναγγελθεῖσαν «ὑπεράσπισιν» τῆς ῥωσ-
σίας, ῥεβθαίαν ἠλπίσαν τὴν κίνησιν τῶν στρατῶν τοῦ Ἡρούθου κατόπι
ποῦ Ίψηλάντου. Τί κοινὸν ὅμως μεταξὺ παρεννοήσεων «τοιούτων καὶ
αὐτοῦ,
ὃς ἔγραφεν αὑπεράσπισιν» καὶ οὐχὶ στρατιωτικὴν Ἀίγησιυ; Καὶ
τὴν ὑπεράσπισιν ταύτην ἐστήριζεν ὁ Τψηλάντης εἰς αὐτὸν τὸν νοῦν καὶ
πὰς «διαθέσεις τοῦ αὐτοχράτορος Αλεξάνδρου, συχνάχις λέγοντος: «Οὐκ
»ἀποθανοῦμαι εὐχαθιαφημένος, ἐὰν μὴ κατορθώσὠ τι διὰ τοὺς ἀτυχεῖς
»] λληνάς µου. Σημεῖον µόνον΄ ἐκ-τοῦ οὐρανοῦ ἀναμένώ πρὸς Τοῦτο, καὶ
λθέλω: διαχρίνειν αὐτὸ οὐχὶ ἄλλως, Ἡ ὅταν μοὶ ὑποδείξωσι τοῦτο αὐτοὶ
οἱ ἄλληνες, καθιστάµενοι ἄξιοι, ὅπως ὦσιυ εὐτυχεῖς, καὶ δυννθῶ εἰπεῖν:
Ῥβλέπετε αὐτούς; Ζητοῦσι την ἐλευβερίαν αὐ τῶν' εἰσὶν
νᾶξιοι ταύτης βοηθήσωμεν αὐτοῖς», - Ετσι τόν
ο Περιττὴν θρωροῦμεν πᾶσαν ἔρευγαν ἄλλην, καὶ μάλιστα ἐπὶ τῶν δις”
τρεξάντων κατὰ τὴν ἐν Βερώνῃ σύνοδον τοῦ 1823 καὶ ἐπὶ τῶν μετέ;
πειτα προκαλεσθεισῶν ἀποφάσεων
ἆ τῆς Εὐρώπης περὶ τῆς Ἠλλάδος”. οὔτε
λέγομεν, ἄν
ἆ ὁ Ίψηλάντης ἀπετείνετο πρὺς τοὺς ἕλληνας, τοὺς σώζον-
τας τὰς ἀγαθωτέρας ἐντυπώσεις, ὅσας ἄφησεν Ἡ ἐκ μεγαλοφροσύνης συν”
δρομὴ τοῦ ᾽αὐνοχράτορος Αλεξάνδρου, ἐπὶ μὲν τοῦ 1506 µέχρι τοῦ
4812 ὑπὲρ τῆς Σερβίας; ἐπὶ δὲ τοῦ 18514 ἐν Βιέννῃ καὶ 1815 ἐν Πα-
ρισίοις ὑπὲο τῆς Επτανήσου Πολιτείας. Αλλ' το, θέλουσιν εἰπεῖν τινες,
ἦτο ἄρά γε ἀνάγκη τοιαύτης ἐξηγήσεως πανδήµου, ὅτε ὁ μὲν Καποδί-
στριας ὑπεσχέθη τῷ Τψηλάντῃ: «Αρχεῖ Ἡ ἐν τῇ ἡλλάδι ἐμφάνησις ὁλί-
2ΥΩΝ χιλιάδων ἐπαναστατῶν, ὅπως ἡ ῥωσσία συνδράµῃ ἐκ τῶν ἐνόντων »'
ὁ δὲ ἴντσωφ ἐθεβαίωσέν αὐτῷ περὶ τῆς «διαταγῆς, ἣν ἔλαδον τὰ παρὰ
»τὸν Ἡροῦθον στρατεύματα, ἵνα ὥσιν ἔτοιμα εἰς κένησιν
1 Εὐρωπαϊκῶς
καὶ πολιτικῶς, συνομολογοῦμεν τὸ περιττὸν τῆς ἀνάγχης ἑαύτης' ἑλλη-
νικῶς δὲ καὶ πολεμικῶς, θεωροῦμεν αὐτὴν τόσῳ μᾶλλον ἀναπόδραστον,
ὕσῳ, ποοχδιµέγης τῆς' µεγίστης ἀνισότητος τοῦ πολέμου, τῆς δ᾽ ἐερᾶς
Συμμογίας γυμνῷ τῷ ξίφει συνωματτούσης ὑπὲρ τοῦ στασίµου καὶ κατὰ
 ΜΙΕΡΟΣ.Β. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β’. δῶ
τῶν νεωτεριαμῶν, Ἡ, περὶ Ἶς ὁ λόγος, πάνδηµος ἐξήγησις τοῦ ἑψηλάν-
του ὑπερύψου τὸ ἠθικὸν τῶν. ἡλλήνων κατὰ τῆς «τουρχικῆς ὕλης, καὶ
Χατέστελλε τοὺς πολιτικοὺς ὡς ἐν τῆς Συμμαχίας φόθους. Βεθαίως,
µόνον ἔργον τοῦ Ίψηλάντου, τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὠμέγα τῆς ἀποστολῆς
αὐτοῦ, ἦτο. ἡ πρώτη. ἐπιτυχὴς ὤθησις τοῦ ἑλληνικοῦ κινήματος, ὡς
θέλομεν εἰπεῖν πλατύτερον ἀλλαχοῦ (α), καὶ διὰ τὴν ἐπιτυχίαν ταύτην
ἀπεφάσισεν ἑαυτὸν θόµα τῶν τύπων, ἀδιάφορον θεωρῶν, ἐὰν συγετρίθετο
ἡ ἀτομικότης. αὐτοῦ ὑπὸ τὸ βάρος τῆς ἀποδοκιμασίας τούτων καὶ τῆς
αυρτηματινῆς. ἀντιδράσεως ἐκείνων.. Οὐῦδεὶς φίλος ἀληθὴέ τῆς πατρίδος,
ἐὰν μὴ «θέτῃ ἑαυτὸν λύτρον ἀντὶ πολλῶν» (8,
Ίσως χαὶ ἄλλοι τινες», ἀλλά βεβαίως οἳ ἐν ταῖς Πείσαις τῆς. ἠαλίας
παρενδημοῦντες μητροπολίτης Ἰγνάτιος καὶ λοιποὶ, δυσφόρως εἶδον τὸ
περὶ ἐπαναστάσεως χΊρυγμα τοῦ Ἰψηλάντου, οὐχὶ ὡς μὴ θέλοντες τὴν
ἐλευθερίαν. τῆς πα τρίδος, ἀλλ᾽ ὡς κρένοντε ες, καθἃ ἔχομεν ἱκανὰ πρὺς
διαφόρους γράμματα τούτων, πρόωρον αὐτὸ. διὰ τοὺς ἀκολούθους «λό-
Ύους απρῶτον, διότι ὑπῆρχεν ἁπαβασκεύμστος ᾗ ἀλλάς: δεύτερον, διότι
«Ἡ Εὐρώπη ἔμελλε νὰ κηρυχθῇ ἑ ἐναντία καὶ τρίτον, διότιὁ αὐτοχράτωρ
ῬΑλέξανδρος δὲν ἠδύνατο νὰ διακόψῃ τὰς σχέσεις αὐτοῦ μετὰ τῆς Εὐ-
Σρώπης πρὸς χάριν τῶν ἑλλήνων»., Τοὺς τοιούτους ὅμως δισταγμοὺς
πὰ πράγματα αὐτὰ ἐπελθόντα ἔψευσαν' καὶ λέγομεν μάλιστα, ὅτι, ἐὰν
μὴ Ἡ αὐστριακὴ δικλωματία, χαταθαίνουσα κοὶ μέχρις ἐσχάτης ἆνα-
ξιοπρεπείας, ἐμηχανοῤῥάφει τὰς πλαστὰς συναχροικήσεις τοῦ {ψηλάντου
μετὰ τῶν φιλελευθέρων τῆς Γαλλίας, ὁ αὐτοκράτωρ Αλέξανδρος οὐδό-
λως προεχώρει ἐν τῇ Λουξιάνῃ εἰς τὴν ἀποκήρυξιν τούτου (γ). ὠμρλό-
γηται ἑπομένως, ὅτι οὐδόλως ἐπηρεάσθησων ἐκ, τῆς ἐφημέρου φωνασχίας
οὔτε ἡ ἀθάνατος Δύξα τοῦ ἠψηλάντου, πρώτου χηρύξαντος:. -«Ἡ ὥρα
»ήλθεν,ὢ ἄνδρες ἄλληνες», οὔτε ὁ ἁγγότατος ἑλληνισμὸς τούτου, πρό;
του γράψαντος:. «Τὸ αἷμα τῶν τυράννων εἶναι δεχτὸν. εἰς τὴν σχιὰν
τοῦ Επαμινώνδου... καὶ τῶν τριακοσίων».
ἸΜετὰ τὴν πρώτ την πρὸς τὸ Πανελλήνιον προκήρυξιν, ὁ Γφηλάντ ης
ἐξέδωχεν αὐθημερὸν καὶ δευτέραν «πρὺς τοὺς Αδελφοὺς τῆς ἑταιρίας
τῶν Φιλικῶν» (5), καὶ τρίτην ἴδίως πρὸς τοὺς ἐν Βλαχία καὶ Μολδανίᾳ
Ἓλληνας, τὴν ἀκόλουθον,
τος | «Ἄνδρες Ἕλληνες,
: ὅσοι εὑρίσχεαθε εἰς Ἡολδαυΐαν καὶ Βλαχία»...
«δοὺ (μετὰ τόσων αἰώνων ὀδύγας ἀπλόνει πάλιν ὁ ἀοϊνό τῆς" ἡλ-
 86 "ΔΟκίΜΙΟΥ ΙΣΤοΡικότ
Ἰάδος μεγαλοπρεπῶς τὰς πτέρυγάς του, καὶ πρὀσκἀλεϊ ὑπὸ Ἐλν σχιὰν
αὐτοῦ τὰ γνήσία καὶ εὐπειθῆ Ἀέκνα της! ἰδοῦ ἡ φίλη ἡμῶν πατρὶς ἕλ-'
λὰς ἀνυψόνει μετὰ θριάµθου τὰς προπατοριχάς Της "σήμαίας! ὁ Να
βέας, { ἤπειρος, ἡ Ἡ Θεσσαλία, Σερθία, πἡ Βουλγαρία, τὰ γησίκ. ποῦ ἄρ-
Χιπελάγους, ἐν ἑνὶ λόγῳ ἡ ἡλλὰς ἅπασα ἐπίασε τὰ ὅπλα, διὰ γὰ ἄπο-
τεινάξῃ τὸν βαρὺν ζυγὸν τῶν βαρθάρων, καὶ ἐνατενίζόυσα εἷς τὸ µό-
νοὺ γιχητήβιον ὅπλον τῶν ὀρβοδόξων, τὸν τέμιον λέγω καὶ ζωοποίὸν
Στανρὸν, κράζει μεγαλοφώνως ὑπὸ τὴν προστασίάν μεγάλης καὶ κρα-
ταὶᾶς Ἀυνάμεως: οὖν τούτῳ τῷ δημείφ νικῶμὲν! ΖήτωἩ ἐλευθερία
«Καὶ εἰς τὰς Δύο ταύτας Φιλικάς µας ἐπαρχίας σχηματίζεται σῶμα
πολνάριθµον ἀνδρείων συμπατριωτῶν, διὰ νὰ τρέξῃ εἰς τὸ ἱερὸν ἔδα-
φος τῆς φίλης ἡμῶν πατρίδος. ὅθεν, ὅσοι εὔχονται νὰ ὀνομασθῶσὲ
σωώτρες τῆς Ελλάδος καὶ εἶναι Ἀμωσκοριομένοι εἰς διάφορα Καδ-
ὃ
δηλίχια, ὃ ἃς τρέξωσιν εἰς τοὺς δρόμους, ὅπου ἀχούουσιν, ὅτι διαβαίνει τὸ
ὀὔμα τοῦτο, διὰ νὰ συγενωθῶσι μὲ τοὺς συναδέλφούς των. ὅσοι ὅμως
γνήσιοι ἕλληνες εἶναι ἄξιοι νὰ πιάσωτι τὰ ὅπλα, καὶ μολοντοῦτο µε"
νούσιν ἀδιάφορθι, ἂς Ἰξεύρωση, ὅτι θέλουσιν ἐπισύρει εἰς τὸν ἑαυτόν
των τὴν μεγάλην ἀτιμίαν, καὶ ὅτι ᾗ πατθὶς θέλει τοὺς θεωρεὶῖ ὡς νό-
ἒους καὶ ἀναξίους τοῦ ἑλληνικοῦ. ὀνόματος,
ἐτ «Ἰάσιον τῃ 23 φεθρόυαβίου 1821.
τς ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΨΗΚΑΝΤΗΣ
Γενιλὸς επί ἔτροπος ττῆς ἀρχῆς»ς

τότε ὁ ἡγεμὼν Σοῦτσος ἀπέστειλέ τὸν Παρισιάδην μετὰ τῆς προκη”

ἵναένον,
ῥύδεὼξ- τάύτης. διάτεταγµ «διευθύνῃ ταχέως εἰς ἰάσιον τοὺς
καθ ἅπασαν τὴν Πγεμονείαν Ἕλληνες, ἐνόπλους:τε καὶ μή. "να μὴ
μείνη ὃ) ἐκτεβειμένος εἷς τὴν διάκοισιν τῶν Μολδανῶν, ᾿ ἀφ᾿ οὗ. ὅλη
δὲρατιωτιὴ φρουβὰ αὑτοῦ ἐτάγη ὑπὸ τὸν Τψηλάντην, ἐσχημάτισεν
ἑτέραν ἐκ τριακοσίων Βουλγάρων ποῦ ἰασίου καὶ διακοσίων Ελλήνων
ἐκ τῶν προσέρχοµένων διὰ; πὸν πόλεµον. -
Οὕτως ὁ Ἑψηλάντης ἐχῆρυξε ἑὰς Ἠγέμονείας οὐχὶ ὡς' τὸ ὀημεῖον
ες ἐπαναστάσεως, ἀλλ ὡς' ὁρμ ητήριον πρὸς τήν Βουλγαρίαν καὶ τὴν
Ελλάδα. ἀνήάυχοι ὅμως οἱ ἄρχοντες τῆς Μολδαυΐας, ἐπεχαλέόθησαν:
δύνᾶμει τῶν μεταξὺ Ρωσίας καὶ Τουρκίας συνθηκῶν, τὴν ἔνοπλον µε-
σολάβησιν. Ἑῆς πβώτης λατὰ, τῆς βράδιον 33 τάχιον ἐνδεχομένης στρα-
τιωτωκῆς εἰφθολῆῆς τῆς Δευτέρας. Πρὸς τοῦτο καὶ ὁ Σοῦτσος καὶ ὁ Τψη:
 ά

ΜΕΡΟΣ. Β’. ΚΕΦΑΛΛΑΙΟΝ Ε’, 5.

λάντις οὐνεφώνησαν, ἀμφότεροι ὑποστηρίξαντες συγχρόνως τὴν αἴτη-
αιν τῶν Μολδαυῶν καὶ πρὸς τὸν ἐν Λουξιάνῃ αὐτοκράτορα Αλέξανδρον
καὶ πρὺς τὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει πρέσδυν Στωγανώφ, ὅπως ἔχῃ
ἡνῶσιν τῶν διατρεεχόντων καὶ κάμη ἐν περιστάσει τὰ ἀναγκαῖα πρὸς
τὸ τουρχικὸν ὑπουργεῖον βήματα, μεχρισοῦ λάθη τὰς ὁδηγίας τοῦ αὖ-
Τνκράτορος. ἴδίως ὃ ὁ Ἰψηλάντης ἀπηύθυνε τότε πρῶτον πρὸς τὸν αὖ-
Ἐοκράτορα ἀλέξανδρον τὴν ἀπὸ τῆς στρατιωτικής ὑπηρεσίας τῆς Ῥωα--
σίας παραίτησιν ἑαυτοῦ, καὶ ἐκτιθέμενος τὴν ἀποστολὴν, ἣν ὑπὲρ τῆς
πατρίδος. ἔλαθέ Χαρύξας τὴν ἐπανάστασιν ταύτης; ἐπεκαλεῖτο την,
ἰσχυρὰν αὐτοῦ ἀῤῥωγὴν ὑπὲρ. τῶν ὁμοθρήσκων λαῶν καὶ τῆς δικαιοσύ-
νης, ὁ φέρων ἐκ τοῦ στρατοπέδου τοῦ Γαλατᾶ «τὸ γράµµα τοῦ Ίψα.
λάντου πρὸς τὸν αὐτοχράτορα, διέθη τῆς Βιέννης τῇ 10 μαρτίου. ὁ αὖ-
τοχκράτῳρ, ἀναγγώσας τοῦτο, εἶπεσυγκεκινηµένῃττῇ καρδίᾳ τοὺς ἀκολού-.
θους λόγους: «Πάντοτε ἔεγο, ὅτι ὁ καλὺς οὗτος νέος ἐ ἔχει Ἰργναία φρο”-.
ονήμτον (α). Αλλ’ Ἡ κατάστασις τῶν Εὐρωπαϊκῶν πραγµότων ὑπῆρχε
τότε δεινοτέρα,,ἢ πρότερον. Ἡ σύνοδος τοῦ Τροππὠ, συγκροτηθεῖσα κατὰ,
τν ὀκτώβριον τοῦ 1520, ὅπως ῥυθμίσῃ τὰ ἰταλικὰ πράγματα συµφώνως
Πρὸς τὰς ἀρχὰς τῆς ἱερᾶς Συμμαχίας, ἀπεφάσισε τὴν κατάργησι τοῦ
συνταγματικοῦ πολιτεύματος τῆς Νεαπόλεως, Οἱ δ᾽ αὐτοκράτορες τῆς
ῥωσσίας καὶ Αὐστρίρίας καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς Πρωσσίας καὶ Κεαπόλεως,
ροσκληθέντος ἐσχάτως
ἐ τοῦ τελευταίου, µεταβάντες κατὰ τὰ µέσα ἴα-
νουαρίου τοῦ 1824 εἰς τὴν Λουθιάνην, ἀνέθεσαν τῇ Λὐστρίᾳ τὴν διὰ
τῶν ὅπλών ἐπάνοδον τῆς προτέρας τάξεως ἐν τῇ Κεαπόλει. Αλλ᾽ ἐκ.
τῆς ἀντιστάσεως, ἂν ὑπέασησαν οἱ Αὐστριαχοὶ, κρίνοντες οἱ σύμμαχοι«-
περὶ τῆς μεγάλης ἰσχύος τοῦ ἐπαναστατικοῦ ἐν Εὐρώπῃ πνεύματος,
ἐσχέπτοντο ᾖδη περὶ µέτρων Ὑενικωτέρων κατὰ παντὺς ἐπαναστατιχοῦ
κιγήµατος, ὅπου ἂν ἀνεφαίνετο τοιοῦτον. .Τίνας ρα ἔχαμε τὰς ἐντυπώ-
σεις εἰς τοὺς συμμάχους τοῦ αὐτοχράτορος Αλεξάνδρου.Ἡ ταυτόχρονος
ῥῆξις ποῦ ἑλληνικοῦ πολέμου» -
Πολλαχόθεν, καὶ μάλιστα ἐκ τῶν πλησιεστέρων μεσημβοινῶν ἐπαρ-
χιῶν τῆς ῥωσσίας, Ἡ ἑλληνικὴ νεολαία παντὸς ἐπαγγέλματος Πρζατο
ἐρχομένη ὑπὰ τὰς σημαίας τοῦ Ἰψηλάντον, πλήρης ἐνθουσιασμοῦ καὶ
αὐταπαρνήσεως. Οἱ ἀδύνατοι εἰς ὁπλοφορίαν ἐφωδίαζον ἄλλους, στερου-
µένους τῶν µέσων ὑπάλληλοι δὲ ἐμπορικῶν. γραφείων, παραιτούµενον
τῆς ὑπηρεσίας τοῦ κερδῴου ἑρμοῦ, παῖδες οἰκογενειῶν διαχριγοµένων,
χαίρει ἑῶντες. πᾶσαν Ἱλυπάβειαν, καὶ απουδαγταὶ σχολείων, σπα.
 δᾶ ΑΟΚΙΜΙΟΥ ΕΣΤΟΡΙΚΟΤ
ζόμενοι τὺν. Άρην ἀντὶ . τῆς Αθηνᾶς,- µόνον ἤδη συμφέρον ἐφρόνόυν τὸ
γενικὸν τῆς πἀτρίδος, καὶ µόνον -καθῆχον ἐπρέσθευον : τὸν ὑπὲρ ἐλενθε-
ρίας ἀγῶνα. Οὐδὲν κατ αὐτῶν ἐγίνετο κώλυμα οὔτε ἐν τῇ ὁδοιπορία,
οὔτε κατὰ τὴν ἔξοδον ἀπὸ τῶν ῥωσσικῶν ὁρίων (α). |
«Τῇὴ 36 φαβρουαρίου χαθήγιάσθη πἀνηγυρικῶς καὶ Ἡ σηµαία τῆς ἔπα-
νὰστάσεως. Ηἱ ἱερὰ τελετὴ ἐγένετο ἐν τῷ ναῷ τῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν
μονῆς, ἀνηκούσης τῷ Ἀθῳ. ᾿λειτουργὸς δὲὁ μητροπολίτης ἰασίου Βε-
νῖα μὶν (6), ηὐλόγησε τὴν ἑλληνικὴν σηµαίαν, καὶ τὸν Τψηλάντην περιέ-
ζωσε τὸ ξίφος, ἐπιφωνῶν τὸ Δαθιτικόν: - «Περίζωσε τὴν ῥομφαίαν:
σου...» ἐν τῷ µέσῳ τῶν ἐγκαρδιωτέρων εὐχῶν καὶ τῶν ζωηροτέρων ΄
ἀνευφημιὼν τῶν στρατιωτῶν καὶ τοῦ πλήθους. Ἡ σηµαία ἔφερεν ἐπὶ
τοῦ ἑνὸς προσώπου τὸν Στανβὸν καὶ τὰς εἰχόνας τοῦ ἁγίου Κωνσταντί-
νου καὶ τῆς ἁγίας Ἠλένης μετὰ τῆς ἐπιγραφῆς: «ὖν τούτῳ νίχαν)
καὶ, ἐπὶ τοῦ ἑτέρου .τὸ σύμβολον τοῦ. φοίνικος μετὰ τῆς ὑποσημειώσεως:
«κ τῆς στάκτης µου ἀναγεννῶ μαι». ἅπαντες ὡρκίσθησαν
πότε τὸν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῆς παττρίδος ὃ ὄρκον, χαὶ πρῶτος ὁ ἡψιλάν-
Της, σπασάµενος τὸ ἄϊφος.
Φαινόμενον ὑπῆρξεν ἐξαίσιον καὶ μοναδικὸν ἐν τῇ γεωτέρᾳ Ἱστορία
κοῦ ἑλληνικαῦ ἔθνους Ἡ τόσῳ Φλογερὰ καὶ τόσῳ ἐκφραστιχὴ διάχυσις
τῶν ἐν ἰασίῳ κατὰ τὴν διάσηµον. ταύτην Ἠμέραν.. Καὶ βεθαίως, σημαία
ἐλευθερίας εὐλογουμέγη παρὰ τῆς Εκκλησίας" ἀρχηγὸς ἐπαναστάσεως
περιζωννύµενος ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ τὸ ξίφος" ἀπόγονος Κωνσταντένου
ποῦ Τψηλάντου"- «κρατερὺς αἰχμητὴς» τῆς Λειψίας" στρατηγὸς δυνάμεως
ὁμοθρήσκου «καὶ μεγάλης, καὶ ἐλπὶς διαδοχικῆς ἐχδικήσεως χατὰ τοῦ
ἀσιατικοῦ δεαποτισμοῦ: ἐπὶ δὲ πᾶσι τούτοις γενικὺς καὶ ἄχρατος πρὸς
αὴν ἐλευθερίαν Πόθος μετὰ οχληροτάτην δουλείαν, μετὰ ἄπειρα μέγιστα
παθήματα, μετὰ ἀδιάλείπτους στεναγμοὺς αἰώνων ὅλων, ἐξέκαυσαν.
µέχοις ἠθικῆς µέθης καὶ δακρύων τὴν καρδίαν ἑκάστου, ὡς ἆπαλλασ-
σοµένου τέως τῆς Φρικαλέας Χολάσεως τοῦ δούλου, ὡς εἰσερχομένου εἰς
πὺν ἀνθοστεφῃ καὶ µόνον- ζωογόνον παράδεισον τοῦ ἐλευδέρου.᾽ Πρὸς
ταῦτα μάλιστα σψγέδραµε καὶ πρᾶξές τις κατὰ τὴν ἡμέραν. αὐτήν. Όπα-
νεβχόµενος ὁ Ίψηλάντης ἐκ τῆς ἐκχλτσίας εἰς. τὸ. στρατόπεδον, εἶδε,

διαθαίγων τὴν ὁδὺν τοῦ Ἡγεμονείου, ὑψούμενα ἔτι ἐπὶ τῆς θύρας αὐτοῦ
καὶ τὴν τουρκιχὴν σηµαίαν καὶ τὰ τυρχικὰ παράσημα. ἅμα δ᾽ εἰπόν-
«ος τούτου:. «ΙΙ. τουρχικὴ «σημαία δὲν πρέπει. νὰ ὑπάρχῃ, ὅπου Ἡ ἕλλη»
γνικὴ χυµατίζει», οἱ στρατιῶται. κατεέίθασαν πάντα καὶ κατασυνέτρι”
 ΜΕΡΟΣ:ΕΒ’, ΚΕΦΑΛΛΙΟΝ Ε.. 80
ψαν. «Ἀὐθημερὼν δ’ ἀπέστειλαν τῷ Τψηλάντῃ ὁ μὲν ἡγεμὼν Σοῦταος
ἐξαχισχίλια χρυσᾶ, ὁ δὲ Στούρζας τρισχίλια καὶ ἔτι τριάκοντα ἵππους,
χαλῶς Καρεσχευασµένους. Τὰ αὐτὰ ἔπραξαν καὶ ἄλλοι τῶν ἀρχόντων,
πολλῶν μάλιστα συλλεγέντων ἵππων.
«1 πρώτη ἤδη στρατιωτικὴῃ ζμη τοῦ Τψηλάντου συνέχειτο ἐκ δισχι-
λίων ὡς ἔγγιστα, ἐν οἷς συνηριθμοῦντο καὶ Σέρβοι καὶ Βούλγαροι καὶ
Μαυροθουνιῶται, οὐχὶ«δὲ καὶ Μολδαυοὶ οὔτε ἐκ. τῶν νέων τῆς ἀριστο-
χρατίας, οὔτε ἐκ τῶν λεγομένων Ῥουνατόρων καὶ Ἠλαγιάσιδων. Κατό-
πιν. ἐκ τούτων συγκατελέγηδαν μονάδες πινές. Αἱ προαιρετικαὶ συνεισφο-
ραὶ τῶν ἐν Μολδαυώκ ἡλλήνων ὑπερέθησαν τὸ ἓν ἑκατομμύριον Ύβο-
αἶων διὰ τὰς Διαφόρους τοῦ-σώματος αὐτοῦ προµηθείας. Δι’ ἡμερησίας
δὲ διαταγῆς τῶν 38 «κθρουαρίο ομάσθιταν υματάρχαι μὲν ὃ
Ῥεώργιος καὶ Νικόλαος Ίψηλάνται, ταγματάρχης δὲ καὶ στρατοπεδάρχης
ὁ Δούκας Κωνσταντίνου Δούκα, χιλίαρχοι δὲ ὁ λασσάνης καὶ ἐνταυτῷ
πρῶτος ὑπασπιστὴς, ὁ Βασίλειος Θεοδώρου, Κόντος, Ἰωάννης Κολοχο-
πρώνης, Καραβιᾶς καὶ Βασίλειος Μπαρλᾶς" ὁ δὲ Αλέξανδρος ῥίζος ἕκα-
τόνταρχος καὶ ὑπασπιστής (α). Εὐκταῖον ἤβελεν εἶσθαι, ἐὰν αἱ στρατιω»
τιχαὶ ἀξιώσεις ἐπεφυλάσσοντο. μετὰ τὰς ἀριστεύσεις ἐν τοῖς πεδίοις τοῦ
Ἂρεως καὶ τὰς οὕτως ἀναπτυχθησομένας ἱκανότητας τούτων ἡ ἐκείνων.-

/
Τότε µόνον ἀπεδίδετο δικαιοσύνη, προτιµωµένης τῆς Ἱπεραγμαλικῆς ἵκα-'
νότητας καὶ χαταπνιγοµένών τῶν ἀδίχων ἀγτιποιήσεων' τότε µόνον
ἐξελείπετο. πᾶσα πενοδοξία καὶ ζηλοτυπία, οὐδὲν ἄλλο ἢ ὀλεθρίας ἔχουσα
| ουνεπείας, Καὶ κατὰ τὴν μεσημθρινὴν Ελλάδα διάφοροι "τῆς ἑταιρίας
. ἀπόστολοι πολλοὺς ἀληθῶς ἐθαθμολόγησαν ἀπὸ τῶν κατωτέρων µέχρι
τῶν ἀνωτέρων βαθμῶν' ἀλλ᾽ οὐδενὸς τούτων ἐγένετο χρῆσις καθ ὅλον
9 τῆς ἐπαναστάσεως τὸ πρῶτον ἔτος. Μόνος «ὁ Δυνάμενος χωρεῖν ἐχώρει»;
πραγματικὰ ἀποταμιεύων ἑαυτῷ δικαιώµατα ἐν τῷ μέλλοντι. - ο.
οι ἠψηλάντης περιέµενεν . ἀνήσυχος τὴν «ἐκτέλεσιν τοῦ περὶ Κων-
στανπινουπόλεως σχεδίου" διὰ δὲ τοῦτο ἔντινι πρὸς τὸν Ἐάνβον ἀποντή-
σει τῆς 26 φεθρουαρίου προσέβετο: «ὁ Αναγνωστόπουλος πρέπει νὰ
»ὑπάγῃ εἰς Κωνσταντινούπολιν, νὰ βιάσῃ τὴν πυρκαϊάν». ἀλλ᾽ὁ καιρὸς'
τῶν. ποιούτων ἔργων παρῆλθα πλέον, ἀφ οὗ οἱ ἔφοροι οὖτε πρότερον
ἀφὶ ἑαυτῶν, οὔτε ὕστερον, -δί ὅσων ἀπέτυχον ἐπικαλεσθέντες προσωπι-
κῶν καὶ ὑλικῶν µέσων, ἠδυγήθησαν τὸ τοιοῦτον, : στ
Διατάξας δὲ τοῖς ἐν ἰασίῳ ἐφόροις πάνθ’, ὅσα ἔδει, καὶ συμπράχτορό
αὐτοῖς διορίσας τὸν. Πεντεδέκαν, ἀνέζενξε τῇ Ί μαρτίου πορευθεὶς αἰξ τὴν
 σα ος ο. ΗΝΟΚΙΜΕΟΣΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ
παρὰ τῷ πὀταμῷ Ῥασλουϊῳ πολέχνην. Τέργουλ-φορμὸς (ὡραίαν ἀγορὰν]ν
τοῦ θέματος. Καρλιγατούρας. Εκεῖ παρεδέχθη τὸ αχέδιον τῆς ἄποστο-
λῆς τοῦ ἀδελφοῦ. αὑτοῦ Δημητρίου εἰς τὴν Πελοπόννησον (α). Ὠκεῖ εἰ-
δοποιήβη καὶ δεύτερον παρὰ τοῦ Λεθέντου τὴν σύλλάψιν τοῦ Αριστείδου,
Παπᾶ, καὶ. κατὰ πρῶτον. βλέποµεν γράφοντα ἐπὶ τοῦ προκειµένου τοῦ»
τον τῇ 2 µαρτίου πρὸς σὸν Ξάνθου (6).. Πρῶτος δ' ἐγνωστοποίησε ταύ-
. -
ιο, λ -
την ὁ Σάθθας, ὃς θεωρῶν ἤδη ἑαυτὸν ἐνοχοποιηθέντα παρὰ τοῖς Τουρ-.
ς δι) ο » ε Δ 9

Ἠαπᾶ-- καὶ δὲ ἰδίου γράμματος πρὸς

/ κ.
ἐφωδίασε τὸν. Ἀριστείδην
Ν 2)
χοις,- διόφι
, ν ὁ ,

τὸ ταχύτερον καὶ
τὸν Μελόσχην, προέτρεπε τὸν Τψηλάντην, ἵνα ἐξέλθῃ
κηρύξῃ τὴν. ἐπανάστασιν, ὡς ἀγνοῶν. ἔτι τὴν ἐξοδον αὐτοῦ. Καταπλη--
κτικὴ ἐπῆλθεν εἴδησις τοιαύτη, ἂν οὐχὶ καὶ ἀπελπιστικὴ (/), καθὂν ͵
μαιρὸν μάλιστα οὐ µόνον χατεχυρίευς «τὸν Ἰψηλάντην Ἡ διπλῆ ἀδημο-'
νία περί τε τῆς ἀπομαχρύνσεως τῶν ἀρχηγῶν τῆς Ἑταιρίας καὶ τῆς
3 ς -
ἀπραγμοσύνης τῶν ἐν. Κωγσταντινουπόλει. ἐφόρων, ἀλλὰ καὶ αἱ συχο”
Γν 9 ΄ 4 9 Ν
.. . ,

φαντίαι ὀλεθρίων ἀνθρώπων περιστοιχοῦσαι΄ αὐτὸν. ἤρξαντο, ὡς κυρίως

ἀποθλέποντα 9Ἴθεν οὐχὶ εἰς τὴν ἐλευθέρωσιν τῆς πατρίδος, ἀλλ) εἰς τὴν
διὰ τῶν ὅπλων ἀνάχτησιν τῆς Ἡγεμονικῆς θέσεως τοῦ πατρὸς αὑτοῦ ἐπξ
ο: αῆς Βλαχίας καὶ Μολδαυΐας (δ). Πᾶσα ἐλπὶς περὶ Σερθίας ἀπώλετο ἐκ.
παύτης τῆς ὥρας, καὶ ἐντεῦθεν ὁ Ἑψηλάντης «μετέβαλε τρόπον, προσ”
καλέσας-εἰς τὰ ὅπδαι. τοὺς Δάκους διὰ προχηρύξεως τῆς 49 μαρτίου (ε).
Πολλὰ καὶ ἀντιφατικὰ πρὸς ἄλληλα ἐῤῥέθησαν καὶ ἐγράφησαν τὰ
4 νι ε ὴΝ η ὰ
περὶ τῆς συλλήψεως τοῦ Αριστείδου Παπᾶ: ἀπέδωχαν ὃ αὐτὴν οἱ μεν εἰς
ω .ς .. ε(δ. ο ὁ

προδοσίαν, οἱ δὲ εἰς προδιατεταγµένα ἄστυνομιχα µέτρα. Αλλ᾽ οὐδὲν

” ἃ ἆ .
.

ἄλλο εἰσὶν, Ἡ εἰκασίαι ἁπλαῖ. τὰ. τοιαῦτα, καθ ὅσον οὔτε ἐγνώριζον πο-.
σῶς οἱ Ἠποτεθέντες «πθοδόται τὴν «τοιαύτην «ἀποσταλὴν, οὔτε ἐν Κων-
σταντινουπόλει ὑπῆρχεν ἔτι ὁ διερχόμενος κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην διὰ
τῆς Βιέννης καὶ πεφορτισµένος παρὰ τῆς κυθερνήσεως αὑτοῦ ανὰ ἀνοίξῃ
, , ιό ὁ / 8 ε -
ν / -
τα. μάτια τῆς Πορτας)
{
Στρατφόρὸ Κανιγχ. Ἐδ εναντιας) εαν ὑποτεθῇ
βόβαιον πὸ ἓν Ἡ τὸ ἄλλο, τότε ἡ συλλαθοῦσα. τὸν Αριστείδην Παπᾶ.
τουοχικὴ φρουρὰ. τοῦ ἀδδᾶ-καλὲ, ἐν γνώσει ἢ ἐν ὑπονοίᾳ τῆς ἀποστο-
λῆς τούτου οὖσα, ἄμεσον ἂν ἐπ᾽ αὐτοῦ ἐγήργεν ἔρευναν, καὶ αὗτος οὖδε-
µίαν ἤθελεν ἔχειν στιγμὴν διαθέσιµον πβὸς ἐξαφάνισιν τῶν ἐγγράφων,
3 / --
ἅπερ ἐκόμιζε. Τόσῳ δὲ πλέον ἀποθαίνει ἀναντίῤῥητος Ἡ ἐξαφάνιοις αὖ”
, ὴ] η 3 / λ .. ες
ς ο}

τῶν, ὅσῳ ἡ πύλη οὔτε κατὰ τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀντιπροσώπων

σῆς Σερβίας. ἔλαθε µέτρα οἰαδήτιν, οὔτε εἰς συλλήψεις, καρατοµίας
καὶ ἀπαγγονίσεις: προεχώρησε μέχρι τοῦ κηρύγματος τοῦ Σψηλάντουι
 ΜΕΡΟΣ Β΄’, ΚΕΦΑΝΑΙΟΝ Ε’. 9{
ἄ τοῦ ἀπεσταλμένου εἲς Σερθίαν ᾿Αριστείδου Παπᾶ προῆλ”
ῄ σύλληψις ἄρα
θεν ἐξ εὐλόγων ὑπονοιῶν, ὃςἩ φρουρὰ τοῦ Αδδᾶ-καλὸ συνέλαβεν, ἕ ἕνεκα
τῆς ἀρξαμένής ἤδη ἀποστάσίας τοῦ Βλαδιμηρέσκου, ὡς πιί τινης κά:
τασκόπου. Ἠγένετο δ᾽, ὡς ἀκολούθως, : σος
«Ἐν τῷ Αδδᾶ-καλὲ ἐφρουράρχει τις ῥετοὺπ ἀγᾶς ἔ οἰκογενείας πα”
λαιᾶς χαὶ τοπαρχούσης, ἐξαρτώμενος παρὰ τοῦ. πασσᾶ τοῦ Βιδινίου-
Εκεῖ µεταφέροντες οἱ χωριχοὶ Ἠλάχοι καὶ μάλιστα οἱ πλησιέστεροι τοῦ
Ἱσερέσου, ἐπώλουν διάφορα τρόφιμα. Ὠκεῖ διέµενον ἄλλοι τε τῶν Βλά»
χων καί τις Ἰώβας Ῥογκομπέτης, Σερθοθλάχος τὴν καταγωγὴν, ἐγκλη»
ματίαι φύγάδες χαὶ μετὰ τῶν Τούρκων συχνάνις ἐνεργοῦντες ἐπιδρομὰς
ληστρικὰς χατὰ τῶν παβακοταμέων ᾿χωρίων τῆς Βλαχίας. Αποῦάντα
εἰς τὸ: Αδὰᾶ-χκαλὲ ὑπὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ ἐμπόρου καὶ καταλύσαντα ἔν
τινι παντοπωλεί ῳ ἐσχάτης ἀθλιότησου Ἱνωρίσας τὸν Αριστείδην Παπᾶ,
ὡς ζενισθέντα παρὰ τῷ Γκίρμπα, εἷς τῶν ὡς ἀνωτέρω ἐμπορευομένων
Ῥλάχων ποῦ Τσερέσου, ἀνήγγειλε τῷ ῥογχομπέτη, καὶ οὗτος τῷ ῥετσὲσὲ
ἀγᾶ. Επειδὴ ἂὲ ὁ Γκίρμπας, ὡς εἷς τῶν Πανδούρων ὁπλαρχηγῶν. τοῦ
Ἠλαδιμηρέσκου, ὑπῆρχεν {δη ἐν τῇ κατηγορίᾳ τοῦ ἀποστάτου, ὁ Ἆρισά
τείδης- Παπᾷ ἐθεωρήθη ὕποπτος εὐθὺς καὶ ὡς ποιοῦτος συνελήφθη Πεμέ
πόµενος δὲ. πρὸς 'τὸν πασόᾶν τοῦ Βιδινίου, τὰ μὲν ἔγγραφα, λαθὼν τοὺς
φύλακας, ἀπώλεσε ῥίψας ἔν τινι ἔλει, ἑαυτὸν δὲ ἀνήρεσε καταχρημνι-
οθεὶς αὐτόματος ἐκ τῶν βρά χων ποῦ μεγάλου χωρίου Φετισχὰμ., χει-
μένου μεταξὺ Αδδᾶ-καλὲ καὶ Βιδωίου. Οὕτω, δυλληφθεὶς. ἅπαξ ὁ Αρισ”
τείδης ἨΗαπᾶ, ἠγνόει μὲν τὴν χυρίαν αἰτίαν τῆς συλλήψεως ἑαυτοῦς
ἐσχέφθη ὅμως, τὶ ὤφειλεν εἰς τοὺς ὄρχους καὶ τὸν χαρακτῆρα αὑτοῦ;
εἲς πὴν πατρίδα γαὶ τὸ μον ταύτης, εἰς αὐτὸν τὸν Ἐψηλάντην:
Διὰ τοῦτο καὶ τὰ Ἔγγραφα ἐξηφάνισε καὶ ἑαυτὸν ἀνῄρέσεν, ἵνα μὴ ἄνα»
καλυφθῶσι τὰ πρά ἵματα, ἐνοχοποιηθῶσι δὲ πρόσωπα, καὶ εἴπῃτι ἀπόρ-
ὅπτον βασανιζόµενος καὶ ὑποχύπτων, 'τυχὸν, τῇ ἀνθρωπίνῃ ἀδυναμίην
Ἀιὰ, τοῦτο καὶ ὁ Μιλόσχης ἐλεύβερος ἐγένετο πάσυς ἐνογυποιήσεως, γαλ
ὁ Σάβῥας, ὡς ἀγνοῶν τὴν ἐξαφάνισιν τῶν ἐγγράφων, εἶδεν ἑαυτὸν ἑνο-
χοποιηθέντα καὶ τὴν ἔξοδον τοῦ Ίψηλάντου ἐπεκαλεῖτο.
ΞΘεσσαλὸς τὴν πατρίδα καὶ ηλικίας ὡσεὶ πριάλοντα πέντε ἐτῶν; ὁ
ἁρστείδης ΜΒαπᾶ παβήτησε πᾶν ἄλλο, ἅμα χατη χηθεὶς; καὶ τοῦ πολι”
τικοῦ ἀποστόλου τὴν ὑπηρεσίαν ἀνεδέχθη ὁ ὑπὲρ τῆς πατρίδος. Εγκρατὴ!
παϊδείας ἑλληνικῆς καὶ ξένων Υλωσσῶν, σύννους, εὔγλωττος. καὶ μέ
γιος λίαν τοῖς τρόποις, ἆ]περιορίστου δὲ πατριωτισμοῦ καὶ ἠθεκῆς' αὗσττ»

᾿
 92 ΔΟΚΙΜΙΟΥ 1ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ
ρᾶς, διὰ πολλῆς οὗτος εἰργάσθη ὠφελείας καθ ὅλην τῆς ἧταιρίας τὴν
διάρχειαν. καὶ ἐν τῇ ἑπτανήσῳ, καὶ ἐν τῇ Κωνσταντινουπόλει, καὶ ἐν
τῇ δησσῷ, χαὶ ἐν ταῖς ἠγεμονείαις καὶ ἀλλαχοῦ. ὡς εἷς οὕτω τῶν δια-
φερόντων προσώπων, ἐμπιστευθεὶς παρὰ τοῦ Ἰψηλάντου τὴν δεινὴν
ἀπρστολὴν εἰς Σερῦί ιαν, ἀπέτυχε μὲν, ἀλλ ἄριστος καὶ τῇ καρδίᾳ, ὡς
καὶ τῷ ὀνόματι, ἔτοιμος ἔβετο τὴν ζωὴν αὑτοῦ λύτρον ὑπὲρ τοῦ ὅλου,
Θυσία ἀξία ἀληβοῦς" Χριστιαγοῦ καὶ ἵλληνος φιλοπάτρίδος: Τίς τῶν
κοινωνιῶν οὐκ ἐγκαυχᾶται, τοιαῦτα ἔχουσα µέλη; ἢ τίνων ἀφαιρεῖται
ἐλπίδων, ἀγαθῶν ἡ Ἀ ἑλλὰς καὶ ἐν τῷ μέλλοντι, τοιαῦτα, κτωμένη καὶ
παραδειγματιζομένη πβόσωπα, πατριωτικῆς ἀρετῆς καὶ θυσίας: ἔκτοτε
τὸ ὄνομα τοῦ πολιτικοῦ τούτου μάρτυρος, τοῦ πρώτου αὐτοῦ εὐγενοῦς
θύματος ὑπὲρ τῆς πατρίδος, κατέστη παρὰ τοῖς λλησιν ὄνομα ἠθικοῦ
ἡρωϊσμοῦ, ἐθνωιῆς τιμῆς, εὐσεβοῦς µνήµης καὶ ἀθανάτου εὐγνωμοσύνης.
Ἐκ. τοῦ Τέργουλ-φορμὸς ἀφικνεῖται ὁ ψηλάντης εἰς Ῥώμανον, πρω-
τεύουσανγ καὶ μικρὰν πόλιν τοῦ αὐτοῦ θέματος. Ενταῦθα, μετὰ δυσαρε-
σχείας πλείστης ἔμαθε τὸν διασκορπισμὸν τῶν κατοίκων τοῦ Ῥιμνίκου,
πόλεως τῆς ἀνατολικῆς Βλαχίας πρὸς νότον τῆς Φωξάνης, ὡς καὶ τῶν
τοῦ Βουζέου, πρωτευούσης τοῦ αὐτοῦ ὁμωνύμου θέματος. ἤτο βεβαίως
περίπτωσις τοιαύτη σφόδρα δυσάρεστος, διότι ἐξήγαι τὸ πνεῦμα τοῦ
πόπου χαὶ -προεμήνυε συνεπείας πολλῷ γεγικωτέρας. ὥσπευσε διὰ τοῦτο,
εἰ καὶ οὐχὶ δι᾽ ἐλπίδος μεγάλης, γράψας τῇ ὅ μαρτίου κοινῶς καὶ ἐν
πνεύματι ἀδελφότητος πρὸς τε τὸν μητροπολίτην Οὐγγροθλαχίας, τοὺς
ἐπισκόπους, τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸ «Διθάνιον» τῆς Βλαχίας, βεθαιῶν
μὲν τὴν πρὸς τοὺς κατοίκους ἀδελφότητα τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, ὑπι-
σχνούµενος δὲ τὴν αὐστηρὰν διατήρησ ιν τῆς Ἠσυχίας καὶ τὴν ἀπὸ τῶν
Τούρκων ἀσφάλειαν τοῦ τόπου (α).
Ώχκ. τοῦ ῥώμανου διηυθύνθη εἰς τὴν Φωξάνην, πρωτεύουσαν τοῦ θέ-
µατος Σλὰμ-ῥίμνικου ἐπὶ τῶν μεταξὺ Μολδαυΐῖας καὶ Βλαχίας ὁρίων
καὶ ὑπὸ τοῦ Μιλκόθου ποταμοῦ διχοτομουμένην εἰς τὴν πέραν Μολ-
δαυϊχὴν καὶ εἰς τὴν ἐντεῦθεν Βλαχικήν. Γεκεῖ ὑπῖρχον μετὰ Δύο ἑχατο-
στυιῶν στρατιωτῶν, ὡς καὶ πολλῶν ἄλλων κἀκῶς ἁπλισμένων, ὁ Κα-
ῥαβιᾶς, φέρων καὶ δύο τηλεθόλα τῶν ἓξ λιτρῶν, καὶ ὁ Αναστάσιος
Αργυροκαστρίτης. Εχεῖ οἱ συῤῥόουτε ες νέοι τῆς ὀδησσοῦ χαὶ ἄλλων πό-
λεών ἐσχηματίσθησαν παρὰ, τοῦ Ἰψηλάντου εἰς ἴδιον στρατιωκ δὲ ούν-
ταγμα, ὀνομασθὲν, κατὰ µίμησιν τοῦ Θηέαϊκοῦ, ἱερὸς Λόχος, καὶ µό:
γον πεζοὺς, οὐχὶ δὲ καὶ ἵππεῖς, περιλαµβάνον. Θαυμασία καὶ λίαν κα;
 Μέρος Ε’, ΕΦΑΑΛΙΟΝ Ε. Ό3
φάλληλος συνελήφθη ἡ ἰδέα αὕτη, διότι οὐ μόνον Ἠνονε τὴν νέαν μετὰ
τῆς παλαιᾶς ἐθνικῆς ἱστορίας, ἀλλὰ χαὶ τοὺς νέους, Φρονηματίζουσα εἰς
νέους-τῶν Λεύκτρων θριάµβους, συνέδεεν, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς χαλῆς
ἀνατροφῆς, τῆς ἀγάπης καὶ συνυπερασπίσεως, εἰς στρατὸν ἱερὸν ἀληθῶς
καὶ ἐξαίρετον. ἐν ἄλλαις δὲ λέξεσιν, ὁ [εθὸς λόχος Ἡ πρώτη ἦν σύλλη-
ψις τακτοῦ στρατοῦ ὑπὸ τύπους ἑλληνικοὺς, δὺ ὃν λόγον ὁ ἀριθμὸς τῆς
δυνάµεως αὐτοῦ ἀπροαδιόριστος ἔμενεν, ἐν ᾧ ὁ τῶν Θηξαίων ὑπὸ τὸν
Πελοπίδαν προσδιωρίζετο. εἰς τρἰακοσίους. ἠντεῦθεν οἱ ἱερολοχῖται. ἔφε-
βον στολὴν ἰδίαν, μίγμα ἑλληνικοῦ καὶ εὐρωπαϊκοῦ σχηματισμοῦ καὶ
πολλῶν
µέλανος ἐν γένει χρώματος, ἐξ οὗ καὶ Μαυροφόροι παρὰ τῶν
τοῦ κράνούς
ὠνομάζοντο. Παρὰ οπὴν γενεἰάδα δε, ἐγέγραπτο ἐπὶ
ολεγθερίλ ᾱ ΘἀΝΑΤΟΣ» καὶ ὄνωθεν αὐτῆς ἐτέθείτο τὸ σὐμβολού
ποῦ θανάτου, ἤτοι πεφαλὴ νεκροῦ μετὸ δύο χιαστοῦ σχήματος ὀστέων.
Εβνόσημον ὁ ἱερὸς Λόχος εἶχε τρίχρωον ἐξ ἐρυθροῦ, χυανοῦ χαὶ λευ-
κοῦ, καὶ ὅπλον τὴν λόγχην, γυμναζόµενος µετ᾽ ἐπιμελείας. Πρῶτον δὲ
οικητὴν καὶ προγυμναστὴν ἔλαθε τὸν Γεώργιον Καντακουζηνόν΄ ἑκατου-
τάρχους δὲ ἓξ τὸν Σπυρίδωνα Δρακούλην Ἰθακήσιον ία), τὸν Δημήτριού
Κεμπάπην Βυζάντιον, τὸν λουκᾶν Βαλσαμάκην Κεφαλλῆνα,
Σοῦτσον
αὺν Αυδρόνικον Πελοποννήσιον, τὸν Ρίζον ζωαννίτην καὶ τὸν Ἰωάννπύ
Κρόχιαν Χῖον. Παρὰ τὸν ἱερὺν Λόχον ἐσχηματίσθη τότε καὶ ἄτακτον
τὸ μὲν κοζακικῆς, τὸ δὲ οὐσαρικῆς ἐνδυμασίας. ό ἠηεμὼν
ἱππικὸν,
Σοῦτσος ἰδίως σψνέδιάµε καὶ ἤδή τῷ ψηλάντῃ δι ἵππων, τροφῶν καὶ
πολεμοφοδίων. | )
αν (6);
υ Μετὰ τὴν γενομένην δι’ ἐκκλησιαστικῆς ἱεροπραξίας ὁρκοδοσί
οἱ ἱερολοχῖται συντεταγµένοι ἀπῖλθον εἰς τοῦ ΤΦηλάντο υ, ψάλλόντὲ ς
τὺν Θούριου: σος | τος ΄
«Φίλοι µου συμπατριῶτα»,
« Δοῦλοι νά μεθ ὡς πότε
«Τῶν ἀχρείων Μουσουλμάνων,
« Τῆς Ἑλλάδος τῶν τυράννων;
ο -ἷ- ------
ἓν τῷ µέσῳ δὲ τοῦ ἀνεκφράστου ἐνθουσιασμοῦ παραστὰς ὁ ΤψηλάνἜ
πῃς, ὡμέλησε διὰ φωνῆς γεγωνυίΐας, καὶ ὁμοφώνως πὐχήθησαν ἅπαντες,
καὶ οἳ ἱερολοχῖται καὶ ὁ λοιπὸς στρατὺς, ὑπὲρ τῆς πατρίδος χαὶ τῆς
ἐλεωβρία. ου ο ας
ἐπὶ τῆς ἐποχῆς ταύτης ἀναγχοίαν ὁ Αλέξανδρος Τφηλάντης. ἔκρινὸ
Ν
83 ττ ΑΟΚΙΜΙΟΥ «ΕΣΤΟΡΙΚΟΣ -
αὴν εἰς Γεμανίαν καὶ Γαλλίαν ἀποστολὴν τοῦ Ηπίτου, ὡς πολυγλώσσου
φαὶ ἐπιτηδείου: τοῦτον δὲ ὁ Δημήτριος ψηλάντης, ὡξ ἐπέτροπος τοῦ
ἀδελφοῦ αὐτοῦ . ἀρχίότρατήγου, ἐφωδίασε Χἀτόπιν, ἤτοι τῇ 1 ἀπριλίου,
ἐκ τῆς ὀδησσοῦ διὰ τοῦ. ἀνήκοντος διορισμοῦ (α), καὶ συνώδευσε διὰ
ουστατικῶν γραμμάτων πβός τε τοὺς φιλέλληνας Γέρμανοὺς καὶ Γάλ-
λους (6) καὶ πρὸς τοὺς ἐν Εὐρώπη ὁμογενεῖς (Υ). Ἄπορος μὲν, ἀλλ’ ἐν το:
σούτῳ βεθαία ὑπάρχει ἡ τότε κοινὴ ἐλπὶς, ὅτι ἡ Γαλλία καὶ Ἡ ῥωσσίὰ
συμφωνήσουσι διὰ τὴν ἐκ τῆς Εὐρώπης ἐκδίωξιν τῶν βαρβάρων. Τοῦ
δ᾽ ἠπίτου Ἡ. ἀποστολὴ . εἶχε σχοπόν’ πρῶτον τὴν ἠθικὴν ὑπο-
τριπλοῦν
στήριξιν τῶν σοφῶν ἀνδρῶν τῆς Γερμανίας καὶ Γαλλίας ὑπὲρ τοῦ γενο-
µένου κινήματος τῆς [ἑλλάδος' δεύτερον τὴν ἱκεσίαν περὶ ὑλικῶν βοη-
θηµάτων ὑπὲρ τοῦ πολέμου! καὶ τρίτον, ὃν καὶ ἰδιαίτερόν, ὅπως κερδήση
μὲν τὰς φιλελευθέρας ἐφημερίδας χαὶ μερικὰ µέλη τῆς γαλλικῆς Ῥουλῖς
ποῦ ἀριστεροῦ μέρους; ἑχκύση δὲ τὸ πνεῦμα τῶν. δύο μεγάλων τῆς Εὐρώ-
ης φατριῶν, τῶν βασιλικῶν καὶ τῶν ἐλευθεροφρόνων. Αλλ᾽ ἐν τῇ δευ-
πέρα περιπτώσει ἁπερὶ βοηθειῶν ἱκεσία. ἐξετείνετο καὶ µέχρι τῶν πολι-
πικῶν ἀνδρῶγ καὶ τῶν χυθερνήσεων, ἐξ ὧν µόνη ἡ αὐστριαχὴ ἀπεκλείετο;
Καὶ πραγματικῶς, ὅτανὁ Ἠπίτης, διελθὼν τὸ Βρόδι, τὸ Δέμπερ καὶ
πὴν Πέστην, ἔφθασεν εἰς Βιέννην, καὶ μετὰ τῶν ἐκεῖ φίλων καὶ ἄλλοτς
καθηγητῶν αὐτοῦ ὠμίλησε περὶ τῆς ἐμπιστευτικῆς ἀποστολῆς, Ἂν εἶχεν,
ὅλοι μετὰ χαρᾶς μὲν ἤκουσαν πολλῆς τῶν λόγων αὐτοῦ, ὡς ἐξ ἑνὸς
δὲ στόματος συνεθούλευσαν τούτῳ ἄμεσον τὴν ἐκ τῆς Αὐστρίας ἀπέ-
λευσιν, ἵνα μὴ πάθη, ὡς ἔλεγου, τὰ τοῦ Ρήγα. ἀλλ) ἐκ τῆς Βιέννης
ἀπελθὼν εἰς Μόναχαν, ὑπεδέχθη πρασηνῶς παρὰ τῶν ἐκεῖ σοφῶν, ἐξ ὧν
ἔινες καὶ .ἧπόρουν μάλιστα, πῶς οὐκ ἀνέκρουσαν πρὸ χρόνων τὸ σάλ-
ἆισμα τῆς ἀπελευβερώσεως ἑαυτῶν οἱ Έλληνες, ἐπὲ τοσούτους βασαγί-
ζόμενοι αἰῶνας. Ὠπίσης δὲ ἠκροάσθη εὐνοϊκῶς ὁ ἠπίτης, μεταθὰς ἐκ τοῦ
Μονάχου, εἰς τὴν Λειψίαν, Δρέσδην, ἴένην, Γαΐτιγγεν, Βερολίνου, Χάμ-
Κουργ, Ἀνόθερ, Χαὶ χαὶ Βραυξέλλας.
ἓν τῇ Λειφίφ μάλιστα ὁ φίλος αὐτοῦ Εροὺγ, καθηγητής διάσημος
αῆς φιλοσοφίας, ἀκοίσας τὸ περὶ ἀπελευθερώσεως τῆς πατρίδας τοῦ
Ἐλότωνος καὶ Αριστοτέλους κήρυγμα, ἐγένετο ὅλως ἔνθους; συγγράφων
φυλλάδια πολύφυχλα καὶ πλεῖστα διὰ τῶν ἐφημερίδων δηµοσιεύων ἄρθρα
ὑπὲρ τῆς Ελλάδος. Τὸ εὐγενὲς παράδειγµα τούτου ἠκολούθησαν καὶ οἳ
Φίλοι, οὓς εἶχε πολλούς’ καὶ ἐντεῦθεν οἱ μὲν δη τῶν Γερμανῶν ἤνοιγον
δὰ ταμεῖα αὐτῶν, πέµποντες χρηματικὰς βοηβείας τῷ Ἰψηλάντη: οἱ
 ΜΕΡΟΣ Β’. ΚΕΦΛΛΛΙΟΝ Β’. Ὢσ

«δὲ συνεπῶς. ἔτρεχον εἰς τὴν [λλάδα, καταθάλλοντες τὸν σωμάτικὼν

φόρον φαυτῶν ὑπὲρ τοῦ ἱερωτέρου τῶν ἀγώνων. Ὠπίσης μετ ἐνβουσια-
ὅμοῦ καὶ χαρᾶς μεγάλης ἤκουάάν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰψηλάντου καὶ οἱ
κῶν «λοιπῶν πόλεων τῆς Γερμανίας πεπαιδευµένοι καὶ πολετικοὶ, ὑπι-
Φχνούμενοι τῷ Ἠπίτῃ ὅλην τὴν δυνατὴν σύμπραξιν,
Θαυμασία ὃ' ἐπίσης ἐγένετο καὶ ἡ ἐν Παρισίοις ἐπιτυχία τοῦ Ηπί-
που, ἐπισκεφθέντος τὸν πβωθυπουργὸν Ρισχελιὼ, τὸν γνωστὸν οἰκιστὴν
πῆς Οδησσοῦ, καὶ .συστηθέντος πρὸς τὸν ὑπουργὸν Δαμᾶς καὶ τὴν πε-
Δαιδευμένην σύζυγον τούτου. Ανέκφραστος ὑπῆρξενἩ χαρὰ αὐτῆς, ἅμα
«μαθούσης τὸν σκοπὸν τῆς ἀποστολῆς τοῦ Ηπίτου. «ἀπαιτεῖται, εἶπεν,
Φἄφευκτος Ἡ ἐκ τῆς Εὐρώπης ἀποδίωξις τῆς ἀγρίας καὶ χριστιανοµάχον
δφυλῆς τοῦ Μωχάμεθ. ᾗ Γαλλία οὐδόλως ἀνέχεται πλέον τὴν ἐν τῇ
ΦΕλλάδι στρατοπέδευσιν ὀρδῆς καταστρεπτικῆς καὶ ἀνεπιδέκτου πολί-
Ῥτισμοῦ». Απελθὼν µετ ὀλίγας μέρας ὁ ῥισχελιὼ εἰς τὸ κατὰ τὴν
δδὸν «Κολομπιὲ» κατάλυμα τοῦ Ηπίτου, συνωµίλησε μετ αὐτοῦ καὶ
λίαν παρηγόρους ἔδοσεν ἐλπίδας περὶ τῆς συμπράξεως τῶν Γάλλων,
παρατηρήσας μάλιστα: «Οἱ Μασσαλιῶται ἰδίως καὶ οἱ «τῆς µβσηµθρι»
ανῆς Γαλλίας, ὄντες ἀπόγονοι τῶν Φωχέων καὶ Ἕλληνες σχεδὸν, ὀφεί-
Φλουσιν, ἵνα δράµωσιν εἰς βαήβειαν τῶν συπατριωτῶν αὐτῶν». Καὶ
πραγματικῶς τῆς συγγενείας ταύτης τῶν Μασσαλιωτῶν. καὶ λοιπῶν
δημεῖα χαρακτηριστικώτατά εἰσι. Ἡ µόρφωσις τοῦ σώματος «καὶ -σῆς
ψυχῆς αἱ ὁρμαὶ καὶ τὰ πάθη. - - ἀ{ἦὤὥο,ἶ
ὝἜκτοτε ἀπεδύθησαν εἰς τὴν ὑπερᾶσπισιν τοῦ ἑλληνῦ ἀγῶνος, παβὰ
τὀύτων συκοφαντουµᾶνου καὶ παρ ἐκείνων παρεξηγουµένου, πολλαὶ ἅλ-
λαι τῶν ἐν Παρισίοις ἐφημερίδων, καὶ ἰδίως Ἡ ὑπέροχος τότε Συνταγ-
ματιχὴ, κεραυνοθολοῦσαι τὴν ἐν τῇ Εὐρώπῃ διαμονὴν τῶν Τούρχων"
παύτας δὲ ὑπεστήριζον τὰ ὡς μάννα οὐράνιον διαδιδόµενα πανταχόθεγ
φυχλάδια «τοῦ αὐτοῦ πνεύματος. ὁ συγγραφεὺέ τοῦ παρὰ Κικολάόυ ἅπη-
λιάδου µεταςρασθέντος ἀξιολόγου πολιτικοῦ πονήµατος «Τῶν Μυστι"
Ἀοσυμθουλέων καὶ τῶν λαῶν», ὁ φιλόσοφος, ῥήτωρ καὶ βουλευτὴά
Βιγνὼν διοκρίθη ὑπὲρ πάντα Ὑράφων, κηρύττων. καὶ προτρέπων τοὺς
Γάλλους ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων, Αἱ ὑψωθεῖσαι αὗται φωναὶ χαὶ ἡ ἐπίσκεψιό
τοῦ Ῥισχελιὼ εἐχίνησαν «τὴν περιέργειαν τοῦ ἐχεῖ αὐστριακοῦ πρεσθείου’
ὑπάλληλαι δὲ χατάσκοποι τούτου ἤρξαντο ἐπισχέψεων συνεχῶν πρὺς
σὺν ξενοδόχον, παρᾧ κατέλυεν ὁ Ηπίτης, ἐρωτῶντες περὶ τοῦ ὀνόμα-
πος τοῦ ἐπισχεφθέντος παρὰ τοῦ πρωθυπουργοῦ προσώπου,
ὡς καὶ πορς
᾿
9 ΞΔΟΚΙΜΙΟΥ Ἱστόδικοῦ
ποῦ σκοποῦ τῆς ἐλεύσεως αὐτοῦ εἰς τοὺς Πάρισίους, ὁ εὐφυὴς 3αὶ φίλα
τῶν Ἑλλήνων Γάλλος ξενοδόχὸς τούτοις μὲν΄ ἀπεχρίνετο, ὣς ὅ λοξίαὲ
Απόλλ οὐδὲν: γεγνώσκεί, ὅσων ἐρωτᾶτὰι τὸν δὲ ἠπύτηνς καὶ
ὅτιων,
ἵνα ᾿ μετοικίσῃ ἀλλαχοῦ,
ἐναντίον σοῦ συμφέροντος αὑτοῦ, προέτρεψεν,
ὅπερ καὶ αὐθωρεὶ ἔπραξεν οὗτος, μὴ κοιμώμενος πλέον οὐδ ἐπὶ δύὸ συγε-
χεῖς νύκτας ἐν τῷ αὐτῷ ξενοδοχείῳ. ῇἎἊ..
ἠπίσης καὶ ἐν ἀμστελοδάμῳ ὑπεδέχθη ὁ Ηπίτης παρὰ τοῦ πατρι-
ώτου.ἐμπόρου Παλαιολόγου, δι οὗ διεδόθη : τὸ κρυγμα τῆς ἑλληνικῆς
ἑπαναστάσεως χαθὶ ὅλην τὴν ὀλλανδίαν. ἓν δὲ τῷ Λονδίνῳ, ἑκτὸς {ῶν
ἐκεῖ Ελλήνων, συνεργησάντων προθύµως καὶ γενναίως, ἐπεσκέφθη: ὁ Επί-
της καὶ τὸν πεφημισµένον φιλέλληνα Γίλφορδ, ὑποσχεθέντα ἑτοίβως τὴν
συνδρομὴν ἑαυτοῦ ὑπὲρ τοῦ. ἐχληνικοῦ ζητήματος. : Οἱ ὃ) ἔμπορδι Χῖοι,
καὶ ἰδίως ὁ Αλέξανδρος Κοντόσταυλος καὶ ὁ ἄραγκιάδης, ἐκήρυξαν. δια-
πρυσίως καθ ὕλην τὴν Αγγλίαν καὶ ἀμερικὴν πὴν κοινὴν κῶν Μλλήνων
ἀνάστασιν δι ἐφημερίδων καὶ φυλλαδίων, ἴδίαις αὐτῶν δαπάναις ἐκδι-
δοµένων. ' . - -
Διὰ. Μοιούτου ἕήλου καὶ διὰ τοιαύτης ἱκανότητος καὶ ἐπετοχίας ἑξε-
τὰ ἔαυ-
πλήρωσε τὴν. ἀποστολὴν αὑτοῦ ὁ ἠπίτης, ἀφειδῶς Δαπανήσος
τοῦ (α) καὶ πλεῖστα µοχθήσας διὰ τὴν συγγβαφὴν πολλῶν ἐδίων “φυλ-
λαδίων. Οὐ µόνον δὲ ἔπεισεν, ὅπου ἂν-ἀπῆλθε, πᾶσαν φιλάνθρωπον-καρ’.
δίαν ὑπὲρ. τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἐμπειροπολέμους, διαθεσέ»
µους ὄντας, ἐκίνησεν ὑπὲρ αὐτῆς, ὡς τὴν προκαταθολὴν, οὕτως εἰπεῖν,
φῆς ἐπελθούσης µετά τινα ἔτη γενικῆς συμπράξεως τΏὸ Εὐρώπης ὑπὲρ
τοῦ χριατιανικοῦ ἀγῶνος τῶν Ἑλλήνων. στ ο ΡΟ

Ἓυνήθως, πᾶς νεωστὶ διοριζόµενος Ἠγεμὼν Βλαχίας ἡ Μολδαυΐας,

ἀπέστελλε κατὰ πρῶτον ἐκ τῆς Κώύσταντινουπόλεως τοποτηρητὰς αὖ-
ποῦ; τοὺς λεγομένους «Καϊμακάμας». Ἡ ἐκπχήρωσις διαφόρων Ἐύπων,
καὶ μαρυμεγά:
ἡ διανομὴ τῶν. φιλοδὠρημάτών - πρὺς τοὺς ῥεγιοπάνας
λαυ ημέρας, -Ἡ παβασχευη πρὸς τὴν πομπώδη ἔξοδων ἓν τῆς Κῶν-
τῆς ς-
ῥαναινόυπόλεως καὶ ἄλλα πλεῖστα παρεμπίπτοντα, οὖδξ «δὲ ἀλλάγτὲ |
Φοῦ πάτριάρχου ἐξαιρουμένής, ἀπήτόυν τῳόντε ὁλόκληρον δι(ῥίὰς καὶ.
πθιμηνίας: διάστηµα: Ελλδκτὼςδὲ ὁ νέος Ἡγεμὼν απὸ Ἠλωχίας ίαρ-
λάτοέ Καλλιμάχης πεφορτισµένος Πτό Ἴδη Καὶ τὰ χβέλ τοῦ) ί ῥδυρα-
ΠΕ ΕΕ Ευ. υ . ...'.'....}}ιι,

ΜΕΡΟΣ Β’. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Τ’. ο

λάση»; ὡς εἴπομεν, Οἱ τοιοῦτοι τοποτηρηταὶ αὐτοῦ Κωνσταντῖνος Νά4

ἔρης χαὶ Ἰωάννης Σαμουρκάσης ποστέλνικοι καὶ ὃ Στέφανος Βογορίδης
χάτµανος μόλις ἔφθασαν εἰς Βουκουρέστιον τῇ 26 Φεθρουαρίου. -
Κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς πύλης καὶ τὰς ὁμοιρμόρφους ὁδηγίας τοῦ Καλ-
πολ.”
λιμάχου, οἱ τοποτηρηταὶ οὗτοι ἀνωφελῆ εἶδον πᾶταν ἀπόπειραν
Ξικὴν πβὸς τὸν Βλαλιμηρέσκον, καὶ ἀδύνατον ὥς ἐκ τῶν προήγη»μὲ-
νών τὴν χρῆσιν τῆς ἐπιτοπίου δυνάμεως. ὅτε χατὸ τη Μολδαν να) ὁ μὲν
Ίψηλάντης ἐκήρυξε τὴν ἐπανάστατι, ὁ δὲ ἡγεμὼν Σοῦτσος συνεπανς-
ὀνεπί-
ἑτάτησε' ὅτε κατὰ τὴν Βλιχίαν ὁ Βλαδιμηρέσκος ἐνοχοποιήβη
τῶν ἀρχῶνι'
στρεπτεὶ χαὶ ἐνώπιον τῆς πύλης, ὥς κινήσας ὅπλα χατὰ
καὶ ἐνώπιον τοῦ νέου ἠγεμόνος, ὥς κηρυχθεὶς ἐπισήμως κατὸ τῶν ἕξλ-
ν πολ-
λήνων ἡγεμόνών᾽ ὅτε μετὰ τοῦ Βλοδιμηρέσχου συνενοχοποιήθησα
δύναμης
λοὶ τῶν ὁπλαρχηγῶν τῆς Μικρᾶς Βλαχίας, Ἡ δὲ στρατιωτική
τῆς Ἠγεμονείας ἀπεδείχθη ὁ ὀλεθριώτερος πολέμιος τῆς ἡγεμονείας"
εἴπετο, ὅπως οἱ τοποτηρηταὶ ἴδωσι τὰ πράγματα καὶ συστηµατικώ:
τατα καὶ σοθαρώτατα, εὑρεθῶσι δὲ ἐν ἀμηχανίᾳ τόσῳ δειγοτέρα, ὅσῳ
ἡ ταραχὴ καὶ ὁ φόθος κατέλαδον καὶ ἄρχοντας καὶ τόπον, ὁ Βλαδιμη-
ῥέσχος ἦτο κύριος ἤδη τῆς Μιχρᾶς Βλαχίας, ἐχτὸς τῆς Κραϊώέης.
ἠΕπὶ δὲ τούτοις ἐπανελθὼν εἰς τὸ Βουκουρέστιον ὁ Κωνσταντῖνος Σα-
Μουρκάσης, ἵνα δώσῃ λόγον ὡς πληρεξούσιος καὶ φωτίση τὸ διθάνιού
περὶ τῆς μελλούσης πορείας αὐτοῦ, ἐξέθετο μὲν, ὅτι οὐδὲν ἠδυνήθη οὔτε
δυνάμεως, κατὰ;
διὰ λόγου, οὔτε δίὰ χρημάτων, οὔτε διὰ τῆς δηµλσίας
ἃξ
τοῦ Βλαδιμηρέσχου, ὡς ὑποστηριζομένου παρὰ τοῦ λαοῦ, ὑπέθαλε
πρὸς ἔγκρισιν προβλήματά τινα, δι ὧν ἐκεῖνος ἀπήτει:
Α. Τὸν διορισμὸν αὐτοιγθήνων ἐφεξῆς ηγεμόνων"
Ῥ'. Τὸν σχηματισμὸν στρατοῦ δωδεχακισχιλίων’
Γ, Ὡπταετῆ τὸν προσδιορισμὸν τοῦ φόρου"
Δ᾿, Τριετῇ ἀτέλειαν τοῦ λαοῦ, ἐξαιρουμένων τῶν ἐπὶ τῶν ὕποστα:
Ξικῶν (μοσσιῶν) δικαιωμάτων’ καὶ
1, Τὴν χορηγίαν Υροσίων πενταχοσίων χιλιάδων. Απήτει προσέτι ὁ
Ἠλαδιμηρέσκος, ἵνα ὑπογράφωσι τὰ προβλήµατα ταῦτα οἱ ἄρχοντες,
παὶ τὴν παραδοχὴν αὐτῶν συστήσωσι παρὰ τῇ πύλῃ ὡς µόνον ὅρον τῆς
καθησυχάσεως τῶν πραγμάτων καὶ τῆς ἀποφυγῆς τῶν προχυψόντων
εῶν ἐν πάσῃ ἄλλῃ περιπτώσει. Απήτει τέλος πάντων οὐ μόνον ἔγτ
πληρε:
Ύβαφον τὴν ἀπάντησιν τοῦ διθανίου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀποστολὴν
ΤΟΜΟΣ Ε’, Ἴ
 ;

98 ΔΟΚΙΜΙΟ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΤ
ξωνρίων. παρ᾽ ἑκάστης. τῶν συντεχοιῶν, τοῦ σώματος τῶν. πολιτικῶν
χα σοῦ παώματος, τοῦ ἱερατείαυ, ; ͵

οκ λωγνοεῖται, ὅτι οὐδ᾽ ἀποκρίσεώς τινος ἠξίωσαν τὸν Ῥλαδιμηρέσκον. οἵ

ἐν. Βομκουρερτίῳ’ περίφοθοι ὅ]ὅμως ὡς ἐκ. τοῦ περὶ τῶν. ὅλων ἐπικειμένου
“χυιδύνου,. οἱ μὲν τοποτηρηταὶ παρέστησαν’ τῷ Καλλιμάχη οὐ μόνου
ἀδύνατον τὴν. ἐπάνορον τῆς προτέρας τάξεως, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν τῆς Με-
Ὑάλης Βλαχίας τὴν. ἀναστάτωσιν ἀπείλουμένην ὡς. ἐκ τῆς ἐξόδου τοῦ
«ἀμιλάντον:, οἱ δὲ ἄρχαντες: ἀπεράσισαν ἐν συµβουλίῳ, ἵνα ἀποστείλρσι
πῷ πύλη. καὶ | ἐπικαλεσθῶσι τὴν ατρατιωτωῖν συιδρομὲν. τῶν χοιτὰ

ἀπέναντι ὄχθην τοῦ ποταμοῦ φρουρίων. πρὶν ἃ ὑπογραφῇ, Ἡ ωτόρας

αὗτα, ἀναφορὰ, ὁ Κωνσταντῖνος Σαμουρχάσης ἐγνωστοποίηρο τα
τὰ πάντα

επῷ ῥώσσῳ. προξένῳ, χαὶ οὗτος: παρενέθη εὖθὺς παβατηρήσας. τῷ αρηγορίῳ'

τ ρωβόνὃ ὅτι πρᾶξις. τοιαύτη ἀντιθαίνει ταῖς. ὑφισταμέναις μεταξὺ
ῳσσίᾳς, καὶ Τουρχίας συνθήκαϊς, καὶ. τὸ 49ου σοῦ πόπωυ : οθιατί-
οι κάκιστον. Ἐντεῦθεν ἐκωλύθη μὲν. Ἡ, περὶ ἧς ὁ λόγος, ναφορὰ, διότι
σὸ ἀγροάμενον αὐτῆς ἦτο ἓρ ον διπλωματωῶν διαπραγματεύσεων" ος
ὄρχοντες. ὅμως ἐτέθησαν ἐντὸς πικρατάτου ἀληθῶς διλήµµωτος, χαθό-
σὺν. ἐὰν μὲν ἐπεκαλοῦντο τὸν Τουρκία», προσέκρουον τῇ Ρωσσία” ἐὰν
ἃξ ον τὰς διπλωματωὰς συνεννοήσεις; νμη ἐτελειοῦντο. ὑπὸ τοῦ
ῆλαᾶ Αἰμαρέσκου,, ὡς, ἑνόμόον. . -υ-υ-υὺυ-
ο ᾠδίγ ει οὗτος:χατὰ τὴν ὥραν Ἱπαύτην στρῳτὸν. ἐχ τρισχιλίων Παν-
Ῥρύρων, Ελλήνων, Σέρθων καὶ Βουλγάρων, χαλῶς ὡπλισμέγων: ἰσάριθ-
(ον ὃ) ἕτερον πλῆβος χωρικῶν συνήθροιστο περὶ αὐτὸν, τῶν μὲν παρε-
Ὁ- σχεφᾳαμόνων ὢ δι ἑνὸς., δυσχρήστου πυροβόλου. ἡ διὰ μιᾶς µαχαίρας
πεπαλοίωμέ γης, τῶν δὲ. «φεβόνσων. ἐπ' -ὤμων οἰδηρόν τινα ἓν εἴδει λόγ-
χης ᾗ ῥόπαλον., Θαῤῥῶν. δὲ ὡς ἐχ τῶν προγεγενηµένῳν., καὶ προτρεπόµε-
γος ὑπὸ τοῦ Ολυμπίου, ἐ
ἐκινήθη ἐκ. τοῦ Τσιντοαρενίου κατὰ. τῆς. Κβαζώ-

Έπος. προμτρύξας τοῖς χαταίχοις ταύτης πᾶσαν ἀσφάλειαν, ἐὰν μὴ ἀντι-

κ: Αλλὰ, καὶ. μεθ’ ὅλας τὰς ὑποσχέσεις αὐτοῦ, ἄρχοντές
τε καὶ
ἔμποραι , ἐν Ἰκατέλριψαν | ὑπὸ φάδου, τῇ 98 φεθρουαρίου. πὴν πόλιν. καταφν-
γόντες, οἱ: μὲν εἰς. Σλάτιναν φαὶ. Ἡιτέσπιον, ἕτεροι. δὲ εἰεἰς Κιμπολόύγγιον
πλ άλλοι εἰς μεμακρυσμόνας ἐγροιχίας ὁ δ', ἀντὶ τοῦ Γεωργίου Σού-
συ πβραμτηθέντος, πρὸ τριῶν μηνῶν διορισθεὶς - Σοποτηρητὴς "τῆς. Βα-
γίας {ῴάννηςιΒυπάλδος, ἐ ἑατρὸς,. εἰς Ῥουκουρέστιον" καὶ ὁ. ἐπίσκοπός Ρο
μνίκου Ταλορίων, πβλφτολήρα, εἰς- τὴν Ερμαγούπολια (τὸ Σιζήνον)
τῆς Ῥοωγσολθανίας...
 ός
ὁ'. ΚΕΦΑΚΛΙΟν
Μπῤ τ’. 90
2 "Νἰσέρχόμεν νος οὕτω τῇ 1 μαρτίου εἰξ τὴν Κροζώξαν, ὁ' Βλάδίμησὲ-
όχος ὑπεδέχθη παβὰ τοῦ λαοῦ ὡς κυρίαρχος; καὶ ἀμέσως᾽ "ἀπεστεὼε όν
ΔΙακεδόνόκην καὶ Ἰώθαν; ἵνα. συλλάθωσι τοὺς φυγόνξας πλ πῥατήσω-
ἂῑν ὑπὸ φύλαξινἄνευ ἄλλης ἐνοχλήσεᾶς οὗτοι δμως μοἳ ἀπεγδρδὑσων,
ὅσους συνέλαδον, χαὶ τὰ αἴσχιστα ἔπραξαν, καὶ αὐτὸν ἔτι τὸν θάνατον
ἐπήνεγκον ποτὰ διαφόρων, ώς δεινολογούντων τὸ Ἰηόμννα, ό ὀλύμ-

πιος τότε, εἰσηγησάμε ενος τῷ Ἑλαδιβηρέδχφ τὰ περὶ΄ τῆς μελλούσης

πθρείας αὐτοῦ, ἀνεχώρησε μεΊὰ ποῦ Φαρμάκη καὶ Γκέντσου εἰς Βουκου-
ῥέστιον, ἵνα εὐκολύνῃ τῆν εἴσοδον τούτοῦ καὶ εἲς τὴν πρωτεύθυσ σαν τῆς
περα Βλαχίας. λυπηρῶς δ’ οἱ περὶ αὐτοὺς, ᾽μιμούμενος τὸ σαληρὸν
τὰ τὴν Μικρὰν Βλαχίαν παράδειγµα. (τῶν δπὺ΄ όν 'Μακεδόνὅκην καὶ
Ἰῴέω, διεπράξαντο τὰ αὐτὰ, ἅμα διέθησαν “Δὸν ἀλούταν, ἐναντίον
ἀρχόντων. ᾿"ἐμπόρων χαὶ ἄλλων, ὡς μὴ διατεθειµένων πρὸς τὴν ὀνταραίαν.
υΤαῦτά τε καὶ τὰ ἐν τῇ Μικρᾷ Βλαχία μαθόντες οἱ χάτοίχοι τοῦ Βου-
κουρεστίου, κατελήφθησαν ὑπὸ πανικοῦ φόβου, καὶ δυνηγμένους ἐν συµι-
θουλίῳ τὸν ᾽μητροπολάτην, τοὺς ἐπισκόπούς, τοὺς τοποτηρητὰς" Σοῦ
Καλλιμάχου 'χαὶ τοὺς ἄρ χοντας ἠρώτησαν, προσολθόντες, πλυχηθεῖξ,
περὶ τῶν' ληπτέὼν ὁριστικῶν ἀέτων. ὥς φαίνεται δὲ: Ἠ ἐὐθαβδυνόμε-
νοὶ οὗτοι οἱ Ἱρῶτιστοι ἐκ τῆς παρούσίας τῶν προξένων, Ἡ ἐλπίζοντες
τὴν συνδρομὴν τοῦ Σάθβα,Ἀ μὴ θέλοντες τὴν διάλυσιν τῆς πόλεως
Ἐέχρι τελευταίας ἀνάγκης, διεκήρυξαν Ψευδεῖς τὰς, δμδοθείσὰᾳ θήμαξ
καὶ προξτρεψαν. τοὺς πάντας ἵ ἵνα” ὀφηρυχάσωσυν, ὰς οὐδενὸς ἐπικεὶμόροὺ
χονδύποῦ; στος
.ΩΛλλ᾽ ἐπελθούσης τῆς ἀπὸ 13 μαρτίου προκτρύξεως τοῦ Ἰ νηλάντου,
δν ης οἱ Λάχοι προσεκαλοῦντο εἰς τὰ ὅπλα κατὰ τῆς Τουρλίας, χατε”
ἠαράχθησαν καὶ ἀπηλπίσθησαν, βλέποντες' ἑαυτοὺς ἐν τῷ. Ῥξσρ ἑνὸς
Ἐντάρτου, τοῦ Βλαδιµηρέσκου, καὶ ἑνὸς' ἐπαναστάτου, -Δοὐ αψηλάντοῦ,
πχαὶ ἀγικάνους, ἵνα ἀντιχρούδώσιν οὔνε τὸν Ένα» οὔτε τὸν ἄλλδν: ἔτι δὲ
ἀλέον ἡ ἐπισημότης τοῦ προσώπου τοῦ «Ἰψηλάντου,Ἡ παξῥησιαστικὴ
συμφωνία τοῦ Ἡπαμόνος Μολδαυΐας Σούτσου, ἡ φημιζομένη μεγᾶλη ὑπὸ
τὸν Ἑψηλάντην συγχέντρωσις ἑλληνικοῦ. “στρατοῦ καὶ Ἡ δια ωήὴ |πῶν
ἐν Ῥουκουροστίῳ Ελλήνων στρατιωτικῶν, καθὠμολόγουν τὸν Ἡλαδιμῆ-
ρᾷδχον οὐχὶ, αὐτοκίνητον ἀντάρτην γατὰ τῶν κἀθεστώτών' σὲ Ῥλαλίδε,
ἀλλξ ἑτεροκένητου ἐπαναστάτην κατα. ο Τούρκίας. Επὶ εέληίς: ή
θπελπισίαν. χαὶνάρχόντων καὶ τοποτηρητῶν᾿ ηξήσεν Ἡ πὰῦδε ΕΝ ρ-
γσσιῶν τῶν προξένων ῥωτσίας καὶ Αὐστρίας, γαὶ Ἀπδρλαλελεζοβένὴ
' μα
 10ὁ ΓΑλόκµΙίοτ Ἱςἐτορίκὸί
ἀποστολὴ πῶν γραφέων καὶ τῶν Ὀλογενειόν αὐτῶν" εἷς Ἠμωνοδλβάνίών,
ἐρωτηθέντες' μάλιατα δ πβόξενοί οὗτοι ἀπεχρίθησαν, ὅτι τοιαύτας ἔχουσε
διαταγὰς, ἆἅμα ἴλωσι πλησιάζοντα εἰς πὸ Ῥουλουρέστίόν. τὸν ἀψηλάύτην,
καὶ τοι γράφαντα, ὡςὁ Λθοεσημειώσαμεν, τῇ 5 Ἱαρτίου” ε ὄνονε ὁ ἐξτο-
λχώταος ἀρχιστράτηγος χόµης Βιτγενστέϊν Ἔλαδε ηπροσταγὰς ἀμέσῶς
δεῖς τὸ νὰ αταβιθάσῃ, τὰ ἐν , Ῥαρσοξίᾳ εὑρισκόμενα ῥωσσικὰ, στρατεύ-
Σµατα εἲς τὰ σύνορα». |
ἠγτεῦθενὁ πρώτιστος τῶν ἀρχόντων Γρηγόρίος ρα ποβάνος μετέβη
εἰς τὴν Ἐραναυλβωνίαν. μα δὲ τὸ διβάνιον πρὸς τοὺς κατοίἰχοὺς καὶ οἱ
πρόξενοι πρὸς τοὺς ὑπηκόους ἑαυτῶν ἐκήρυξαν τῆν ἀνάγλην πῆς φυγᾶς,
ἀγεληδὸν ἤρξαντο καὶ οἰκογένειαι τῶν ἀρ χόντων καὶ ἔμποροι καὶ ὅλοι
οἳ κατὰ τὸ μᾶλλον. χαὶ στον εὐκατάστάτοι φεύγοντες εἰς τὰς μονᾶς,
τὰς ρεινὰς Κωμαπύλεις καὶ τὴν Τρανουλβανίαν,
στ
Μετὰ πούτων καὶ ὁ
Τουργατοῆς Ἰπᾶς- μπεσλη ἆἀγάξ, Ὥτοι ὁ ὑπερασπιδτῆς κῶν ἐν τῇ ἐπαρ-

χία περιφεροµένων Τούριων χοὶ "ὑπομίσθιος πῆς τοπεκΏς ἐξούσίας, πλη-

βωβεὶς᾽ παρουθὺς τοὺς μισθοὺς, ὅσους, εἶγε λἀμθάνειν, ἀπῆλθεν εἰς Γέργε-
δον, μεβ ὅ ὅδων ὡδήγει: ἀδυνάτου δὲο οὔσης ἐν τ
ὥρα τοιαότ᾿ πης μέτα-
φορᾶς, ὅσης ἕκαστος εἶχε κιγητῆς περιουσίας αἱ μοναὶ τῆς πόλεωξ ἐπλη-
ῥώθησαν παντοίὼν πραγμάτων. πολλῆς ἁξίας. οἱ δὲ πβόξένοι, οἵ Ξοπὸ-
τηρηταὶ ῥετὰ τῶν "ἀνωτέρων ᾽ἀρχόντῶν ἁοἳ ὁ ᾽μπτβοπολίτὴς μετὰ, στῶν
ἐπισκόπων προσωρὶνῶς ἔμειναν ἐν- π πόλει, ἑῴσοῦ΄ ἴδωςι, τὲ τέξεται ἡ η
ἐπιοῦσα, η
"Αλλ ἔφβασαν "φελευταίαι ἀπελπιστικώτε βαι εἰδήσεις δα ὅτε
ἀφ' ὂνὸς ὁ Ἠλαδιμηρέσ,
ἐσλος ἐκ τῆς Κραϊώθ ής εἰς τὴν Σλ ἄτιναν, χαὶ ἀφ᾿ ἑτέ-
ρὸν. ὃ Τψηλάντης ἐκ σὲ Ἀρωξόνης,εἰς πὸ Μεντοίλιον ἐκνήθησαν, διευ-
θυνόμενοι χαὶ ὁ εἷς καὶ ὁ ἄλλοὸ εἰς Ἰὸ Ἡο κόυβέοτι, Τότε ἄπαντεέ ἕ ος
ἐν ὑπηρεσίᾳ ἄρχοντες παρ ἠτήβησαν, ἀναχωρήσάντες εἷς τὸν 8 φανού-
πολυ (τὸ Βρασοθὸν) τῆς Τρανσυλβανίας τῆς πόλεως δὲ ἡ ἀσφάλεια
ἀνετέβη τῷ Σάΐδᾳ διὰ συμβουλῆς τοῦ Κωνσταντίνου Σαμουριάση, χαὶ
μόνοι έμενον ἔτι οἳ τρεῖς τοποτήρηταὶ μετά τινων᾽ ἄο θχόντων, ὁ μήτρο-
πολίτης, οἱ ἐπίσχοποί Βουζέου καὶ Αβξίσου (ἀρτοέσίον), καὶ οἱ "Ἄβόξονοι
Ῥωσσίας,. Λὐστρίας καὶ Πρωσσίας. ἃμα δὲ:τῇ 19 μαρτίου ἐθεβαιώθήἩ
πλησίασις τοῦ Βλαδιμηρέσκου, ἆ ἂνε χώρησαων χαὶ ἐκ τούτων' οἳ μὲν πο-
ποτηρηταὶ εἰς τὸ Τίργεβον, ὁ ὃ᾽ αὐστριαχὸς πρόξενος μετὰ τολχῶν ἆ-ᾱρ-
Χόντον εἰς τὴν ᾿Ἰρανσυλβανίαν, καὶ ὁ τῆς Ῥωσσίας τῇ 17 μετὰ τοῦ
Γεωργ ου Φιλιππέσκου καὶ ἑτέρων ε εὖ γενῶν εἰς τν. Στεφανδῥηολ. Ό, ἓκ
 ΜΕΡΟΣ Β., ΚΕΦΑΛΔΙΟΝ., , 104
εἲς ἀναχωρήσρως αὐτοῦ ὀλιγοψυχήσας κοὶ ὁ Δαμουρχάσες, ἐγκατέλειψε
τὸ Βουκουρέστιον, ὅπου εἰσῆλθον τότε ὁ ὀλύμπιος »καὶ Φαρμάκης,
Συχροπάτην συνάμα καὶ λυπηροτάτην ἑπαρούσίαζο ν δη θέανᾗ πύ-
λις, οκουμένη ἐξ ἐννενήχοντα. χελάδων ὡς ἔγιστα, Αραΐῥτατοι κ κατὰ
τὰς ὁδοὺς καὶ πλατείας ἐφαίνουτο ἔκτοτε οἱ ἄνθρωπδι, καθόσον, ἐκτὺς ;
τῶν πολλῶν. φυγόντων, καὶ ὁ. ἀδύνατος λαὸς συνεσωρεύνη καταχλειοθεὶς
ἐν ταῖς μοναῖς φόθῳ λεηλασίας οὗ [όνον παρὰ τῶν ἔξωθενἐἐπερ ρχοµένων
ἀχαλ ινώτων Πανδούρων, ἀλλὰ χαὶ παρὰ τῶν ἔσω ὑπαρ οχόντων, στρατιω”-
πῶν τοῦ Σάδέα.
Πρὶν ἢ κινήση ἐκ τῆς Κραϊώς Ἄς ἐαλμβσος
ὁ ν κατέστησε δίοικη-
σὰς ἰδίους καὶ ἐπὶ τῶν πέντε τῆς ΄Μικρᾶς Βλαχίας θεμάτων, ἥτοι τοῦ
Αολζίου,. ἐν ᾧ περαίληπτο καὶ Ἡ πρωτεύουσα, τοῦ ῥωμανατσίου, Μεχε-
ἔ
διντσίου, Τορζίου καὶ Βούλτσας' οἰκονομιὸν ὃν ἔφορον ἐπὶ πάντων σὺν
.Ῥασίλειον Μοντσέσκον. Φθάτας ὃ) εἰς Σλάτιναν τῇ 11 μαρτίου, ἔλαξε 6
παρὰ, πολλῶν ἀναφορᾶς χατὸ, τοῦ ἰῴδα χαὶ Χρήστου µπουλούνμπαπη,
δι ὅ ᾖσαι οὗτοι ἔπραξω ἆ ἀνασιουργήματα ἐν δωφέροις χρίοις καὶ μάλσαα
ἐν τῷ Βανεστίῳ Χαλέσας δὲ παρ αὑτῷ άμφοτερους, |ἰδίᾳ χειρὶ. ἔσφαδε
καὶ τὰς, κεφαλὰς ἔῤῥηνν ἐ ἐκ τῶν θυρίδων ἐν τῷ μέσφ τῶν στρατιωτῶν
αὐτῶν, Τάξας. δὲ τάτε εἰς χύχλον ὅλον τὸν στρατὸν, ἀμίλησε, πεβὶ τοῦ

ἀληβοῦς σχοποῦ τοῦ χινήµατος ἑαυτοῦ κατὰ τὴν ἀκόλουθον ἔννοιαν.

««ΡΓενναῖοι ἀδελφοὶ, ἀπέκρυψα μέχ τοῦδε πρὸς ἡμᾶς. τὸν μυστάὀν
}τοῦ Χινήματός µου σχοπὀν, Οὔτ' ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ προΏλθε τοῦτο, οὔτε τὴν
«Σἐξολόβρευσυι ἆ ἀφορᾷ τῶν ἁρχόντων, Πλησιαζι ούσης δὲ ἦδη τῆς ὥρας,
υβεβαιῶ ὑμᾶςἡ ὅτι τὸ κίνηµά µου ἐγένετο κατὰ, θέλησιν καὶ προστ αγὴν
Ἀτοῦ «Ἀὐτοκράτηρος τῆς ῥωσπίας,. καὶ οὐχὶ µόνον τὸν ἐλευβερίαν ἡμῶν,
Φάλλὸ, χαὶ τὴν ποῦ ὅλου Ελληνικοῦ ἔθνους ἀποθλέπεν, ὁ πρό 4Αλέ»-
νΈαγδρος Ίψηλάντης διαλθὼν. τὴν Μολλαυΐαν, πατεῖ, ἴδη τὴν γην. τῆς
«δπατρίδος ἡμῶν μετὰ πολλοῦ ερατοῦ. ξατόπι τούτου ἔρχετα! καὶ
δμειάλη ῥωσσικὴ δύναμις, ἡ εὑρισκομένη ἐν τῷ Προύῳ. Καὶ μεῖς
Σμὲν θέλοµεν εὐκολύνειν τὴν ἀπὸ τοῦ ἴστ ρου διάέασιν τοῦ πβόζαιπος
ΦἸψηλάντου, ὅπως ἀπέλθῃ πρὸς ἀπελευθέρωσιν τῆς πατρίδος αὐτοῦ" οἱ
λῶσσοι. δὲ βοηβήσουσιν ἡἡμῖν, ὅπως, κυριεύσωμεν τὰ ἐχθρικά φρούρια καὶ
μεύμμο, οὕτως ἐλεεύθεροι, Διὰ, ταῦτα προσέχε τε τοῦ λοιποῦ καὶ ἀπέ-
Ἄχετε ἀπὸ ὁρπαγῶν, φόνων καὶ ἄλλων καχῶν. έργων, : διότι τοὺς ἅρπα-
ηδγας καὶ Φονεῖς θέλω παϊδεύον, ἰδιόγείρως διὰ ἠανάτου, καθ ὃ εδιῖ
χ
ο δπαράδειγ ἵμας ἵ, μερον Ἂ.

«
4032. | ΔΟΚΙΜΙΟΥΤ. ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ...
Ἐκ τῆς Σλατίνης ἀφίχθη στρατοπελεύσας τῇ 17 μαρτίου ἔζω τοῦ.
Ῥουχουρεστίου κατὰ εὴν ἐπὶ Πβίήειαν ὅραν ἀπέχουσαν ἑλληνικὴν μονὴν.
ποῦ Κοτροτσανίου. Σηµαίαν. ἔφερεν ἤδη χρώματος μὲν κυανοῦ ὅλην,
ἔχουσαν
δὲ ἐξ ἑνατέρων τῶν μερῶν τὰ ὁμοιώματα σῶν ἁγίων Γεωργίου.
γαλ Δημητρίου μετὰ. τῆς ἐπιγραφῆς «Ζήτω ᾗ ἐλευβερία! ». Ἐχεῖθεν διε-
χἠρυζς:πρὸς” τοὺς κατοίκους. τῆς πόλεως τὴν ἐν αὐτῇ ουγκβοτηβησομέ-
ΧΝηΝ, γενιχὴν «συνέλευσιν τοῦ λαοῦ τῆς Ηγεμονείας, καὶ ἐζήτησε τὴν ἄνευ
ὀναβολῆς ἔγγραφον. αυγκατάθεσιν. τοὐτών. «Σιγχρύνως, πρυκαλῶν. τὴν
ἐξήγησο «τῶν διαφόρων πολεμικῶν, ἐὰν -ὁμοφωνῶσι μεῦ ἑαυτοῦ, ἐθε-
έαΐου ἐν γένει, ὅτι «τὰ ὀνόματα τῶν τἀναχτία φρονούντων. ἄποσθεαθή-
νσονται εἰς αἰῶνας» (α). Τἰσελθὼν δὲ τῇ ἐπαύριων εἰς τὴν. πόλιν μετὰ
Δισχιλίων-περίπου -πεζῶν καὶ ἱππέων, καὶ εὑρὼν τὰς θύρας τῆς µητρο-
πόλεως, κεχλέισμένας, δαρὰ τῆς ἐν αὐτῇ φρουρᾶς΄ τοῦ Σάθδα, ἑστράφή
μετὰ λογομαχίας ἱἀκαγὰς καταλύσας, ἐν τῇτοῦ. ἁμμανουὺλ. Ἠάνου Βραγ:.
κοβάνου. ὰν μὴ ὑπῆρχον ἐντὸς τῆς. πόλεως ὁ- ὀλύμπιος καὶ Φαρμάκης,
ἴσως ὁ Σάθόμς. ἀνθίστατο καὶ κατὰ τῆς εἰσύδου αὐτῆς τοῦ Ῥλλρις
ῥρέσχου.- τι το τὴ - --
οΤῃ 19 μαρτίου ὁ µηπτροπολίτης Διονύσιος . Λοῦπος δκκήριᾶς πεπανε
µένην' τὴν προτέραΥ κυθέρνησιν, καὶ .προαεκάλεσε τὸν λαὺν, ὅπως συµ;
μορφωθῇταρὸς τὴν. ψέαψο τῶν» πρθγμάπων Χατάστασιν; παρισκευμαθεὶς
δὲ πρὸς ἀναχώρησυ, ἐκωλύθη, -ὑπὸ τοῦ λαοῦ, μετ ἐπιμονῆς ἐναντιωθέν-
τος. Τάτε ὁ Βλαδιμηρέσκος -προσήλωσεν ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ πήλου αὓς
τοῦ. ἔριον, Ἀθυκὸν, σημαῖνον τὸ ἡγεμονικὸν ἀξίωμα, καὶ ὕρξατο διοικεῖν
ὡς ἡγεμὼν σὴν. ἐπαρχίαν. ἅπασαν" Φυγκροτήσας δὲ Ἑερουσίαν γέαν ἐν
τῶν ἀπολειφθέντων. ἀρχόνσων, καὶ ἀρχοντίσκων, ἀνεμόρφωσε τὸ προσωτ
πικὸν ὅλον. τῶν διαφόρων τῆς δηµοσίας ὑπηρεσίας. κλάδων (6). Κατ᾽ ἀγάγ-
χην δὲ χαὶ ὁ µπεροπολίτης συνδιηλλάγη, καὶ ὁ Σάθθας συνεβιθάσθη
μετ αὐτοῦ, τὺν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι ἀμφότεροι' διότιὁ μὲν µητρο-
πολίσης. ἐφοβεῖτο». μὴ ἄλλως χαταστῇ παρανάλωµα. τοῦ πυρὸς καὶ τῆς
διαρπα γῆς. ἀνφόλις, ὁ ἂξ Σάββας καὶ τὸν θλήμπιον. ἔθλεπεν ἁπρστηρί-
ἕοντα διὰ παντὸς τρόπου τὸν. «βλαδιμηρέρεον, καὶ, τὸν Ἰψηλάντην. ἐγί-
γνῶσχε- αλησιάζοντα, καὶ. ων ἑαυτοῦ., ἀπεθύμει,ἶνα. μὴ. ἐνοχοποιηβῇ
ἀγοπιαπρεπσεὶ οὔτε ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς, «οὔτε ὑπὲρ τοῦ ἄλλον μέρους, ἕως ὃν
ἴδῃ Ἀαλορόςτερα. τὰ πράχωατα.. : -.ἑ- στ
δν ην ο ---υ-ύυὺυύὴᾱυ- ϱ-υς
 ΜΕΡΟΣ: ΒΙ ΚΕΦΑΛΑΠΟΝ Α΄. 103
ο μονος σα

ΚΕΦ ΑΑΙΟΝ ΤΕπτλνε ΟΝ.. 3 .α σεις.

τς δν ο

νο ντος ας ο .. ου πο,

Τὸ περὶ ἐπαναστάσεως. κήρυγμα τοῦ. Αλ άνδρου ἠψηλάντον: όπεῖ

στεσεν ὡς κεραυνὸς . ἠβικὺς, πολιτικὸς καὶ. πολεμικὸς. ἐπὶ τῆς κεφάλν,
κοῦ σασλτάνου Μαχμοὺτ Β’, τοῦ πρώτου συμβούλου αὐτοῦ :Χάλὲτ:
ἐφφένᾶου καὶ ὅλων τῶν Τούρκων: «πολεμικὺς μὲν, διότι παρὰ τοὺς: ἐσω-
τερικοὺς δύο πολέμους, τὺν μὲν κατὰ τοῦ Αλῆ πασσᾶ, -τὸν δὲ κἀτὸ
τῆς Σερθίας ἐπαπειλούμενον ἀπὸ μέρας εἰς Ἡμέραν, ἐπίσης δὲ παρὰ
τοὺς ἐξωτερικοὺς ἑτέρους
ἑ δύο, τὸν μὲν ἐκ τῆς Περσίας» τὸν. δὲ ἐκ οὐδε
ῥωσσίας ἐπαπειλούμενον ὡσαύτως, ἀνέκύπτε: πέτάρτος: χαξ γένωότεδὸς
ὁ ἑλληνικὸς, ἑχατοντάδων- κοὶ οὗτος πλιάδων στρατὸν. ἀποιτῶκ οὐ

μόνον πρὸς ἀντιστάσεις καὶ ἐπιθέσεις, ἀλλὰ χαὶ διὰ τὴν ἔκταχκτον' φουύ-
Ἴρησυ ποδούτων ἐπαρχιῶν καὶ τοσούτων πόλεων, πολιτυχὸς δὲ, διόσδε
παρὰ τὴν ὑφισταμένην ἐσωτερικὴν μεγάλην ἀνωμαλίαν καὶ διοικήτν
χὴν σύγχισιν, παρὰ, τὸν μεταξὺ Γενιτσάδων καὶ ἐξουσίας ἐξαχολου-
θοῦντα ἀπειλητικὸν βρασμὺ», παρὰ τὴν πάντοτε δυσχερῇ κατάστᾶσεν
ἑνὸς κράτους δεσποτικοῦ καὶ μικτοῦ μάλιστα. ἐξ ἑτεροειδῶν! κἀὶ ὅξως
ἀσυμβιβάστων. στοιχείων; ἐξωτερικῶς τὰ προηγούμενα τοῦ 1709.:καὶ
4756, ὡς καὶ τὰ πράγματα τοῦ 1500 ἐπὶ τοῦ πατρὺς Κωνσταντίνου
Τψπλάντου, -αυνδυαζόμενα πρὺς τὴν µετέπειτα παρὸ τῇ ῥωοσμά! Μὺ κή
θέσιν τοῦ υἱοῦ ἀλεξάνδρου Τψηλάντου, ὑπεδείκννον τὰ ' Ὀπαβόνηο,, μὸς
ὑποχίνησιν τῆς ὑώσσίας"- ἠβιιὺς- τέλος πάντων, διότιὁ ἀπὸ. πετρωθδσίων
περίπου ἐτῶν' τεταπεινωµένος «ῴαγβο» καὶ χα ταπεφρονηµένος- κηχΏι”

ποὺρ» ἑτόλμα ἤδη οὐχὶ ἐν µέρι, ὡς ἄλλοτε, ἀλλ᾽ ἐν συνόλω; δει:

κνύων προσωπικότητα ἐθνικὴν καὶ κεφαλὴν ἐπαναστάτὀυ" ὑψόνων χθυνὰ
τῶν κὐρίων αὑτοῦ, τῶν πιστᾶν κοὶ προορσμὸένών"'ν κοίωμδλ, 5οῦ
ἀνθρωπίνου. Ὑένους ὀνμανλίδων. ο
Αλλ) ἠδίως, ὥς φέρων τὴν περὶ τῶν ὅλων ἡὴν -- διὑπερή-
Φάνος. Μαχμοὺς, πολλοῦ μὲν πνεύματος παὶ μεγάλ. ων Φχεδίων ὀνὴρ,
ἆ
τὴν ὀργὴν δὲ ἄχρος καὶ λίαν ἐπίμονος, πρνέθη ἐπὶ τῆς ἐποχΏς ταύτης
αὶ μέχρί μανίας. ὀλέ]α ὀλίγῳ πρότερον μαθὼν. ἐκ πῆς:πρὀδοσίας σοι
Ασημάκη Θεοδώρου περὶ τῆς ἐπαναστατικῆς Εταιρίας φαλοροῦ ππαβὶ

αὐτῆς ἔτι τῆς πρωτευούσης σχεδίου, πλεῖστα δη, πηρυχθείσης: ἑθνοσῆς

τῆς ἐπαναστάσεως,ὁ ὑπελογίσατο περὶ ἑαυτοῦ χαὶ τῆς τύχης τοῦ ὅλου.
φουρκικοῦ. πράτους ὡς ἐν τῆς “εγικότητος τῆς τυνωμηείας γαὶ τα
. -. / ε 3 .
ος

8
104 ΑΟΚΕΝΙΟΣΙ ΣΤΟΡΙΚΟΣ::
ἀβφθαίου. τῆς. ἀσφρλείᾳς αὐτοῦ, φοὐλάχώτον-. «οδίκάνσρόοε
ποῦ Ἀφαγνώσας
δὲ Επ. τὸο χρω. σοῦν-ὑψβλανταίον Δηρόγμάτος εν κΚωχθῆνε,'ὃ
ε, , ἀλεῖ, μίαχ- 'κρατφιὰν
ο Αὐγαμίν «νὰ;: ὑπερασπισθή αὰ
νδμιαιά μας». καὶ ἐν πῷ, πορώπφ,τοῦ ἀψηλάντουὸ θεωρᾶρ «οὐχὶ “τὸν
Κλλπνα, ἀλλὰ πὸν; ἀιῶσσον, ατρατη/ὸν' καὶ ὑπασπιάσηνι ἐπείσθη; ὅτε οὐ
Ἓῄγαμα-ς αὐτοῦ, ἐστῳὁ πρόδρομος ἆλλου. σοθαρωτέρον,
ὺ σύνθημα: θώσ-
σω καὶ Ελλήνων. προτιθεμέγωγντὴν ἐδάλειφμόο της: δφνάδταέας φῶν
ἀογόγων, «τοῦ, ὀσμάνου (α). αΜὴ ληρμοχήσωμεν ἐπὶ τούτοις; ὁπόσῳ «καὶ
οντάρατες πὸν Μαχμοὺτ.. χαὶ κδνδέα,, ὅτι «ὁ«γἐνέτσαρισμὸς: ἠδιρκέαςι
κατ ἀνάγκην ἕνεκα τῶν τοσούξων «ἀναφυεισῶν Ἱερύτέσσιῶν ἐν, Χχβόναν
ὥριμον εἶχεν οὗτος τὸ αχέδιον τῆς καταατροφῆς: καὶ τῶν Γενντοάσωγ.
μετὰ, τὴν κατορθωθεῖσαν ἐξόγτωσω τῶν- (Δερεβεγίδων...- ου
Ἠπίσης χαὶ ὁ δευτερεύουσαν τοῦ σουλτάνου: ἐσχὺν -. Χκλὲς
ἑφφένδης. εὑρέθη ἐν ἀμηχαγία. σχάση. διότι «ἔφερει μεγάλην εὐθόνην'
πολιτικὴν. ἐνώπιον πτοῦ Μαχμοὺς- ἐπὶ τῇ» δοινῇ καταστάσεις. τοῦ κρά-
τοις;, «διότι ἐνοχοποιεῖτο ὁπασδήποτε ἐκ ος ἐπαναστατικῆς. διαγωγής :
τοῦ. παρ” αὑτοῦ. ἰδίως. εὐνοουμένου καὶ προστατευοµένων Ἠγομάνος: Μο
χαήλορ Σωύτσου΄ διότι, καὶ τὸ χείριστον ἴσως, ἔβλεκεγ. ἐκ. τῆς φαρᾶς..
σαώτης. τῶν πραγμάτων «ἐνισχυθησομένην ὑπορμάτρως , καθ ἑαυτοῦ ω
ἀναιφηλίτευσιν. ἄλλων τε καὶ τῶν. φοβερῶν, πάντοτᾳ.Εενιτοάρώνὰ'
τὴν. πο νὴν πωής
αΤέλος ὃ᾽ οἱ Τοῦρκαι ἐν Ὑένευ ηελειουμένηνύ Νατὰ
δοσας ἁπολαμβάνον τες τὴν ἐπὶ τῆς Εὐρώπηκ. κυριαρχίαν ἑαυτῶν," υγέσι
νοντο καὶ τῆς ὠμότητος αὐτῆς ὠμότεροι ἕνεκα. ὑπερβαλλούσης ἀγανα"
πτήσεως" καὶ ἐντεῦθεν, φβύαγμα Υενόμενοι ἀχαλίνωσον- καὶ Φφιλοτιμίαὸ -
ἀγωμάλου μεστὸν, ὀργὴ θηριώδης καὶ αἷμα διψῶσα, τὴν πανοχβρίαν-
ἔπνεον τοῦ ἑλληνικοῦ" τουρκικός δὲ ὄχλος καὶ ἐξουσέκι υ.ὠ μοίαζον πδὺς
πείσμασος- χδὶ προσ πὴνν χάλὶ
δτρατὸν πολέμιον, καταστρέφον τα ἐκ
τος οσονὰ . :
ραν, ἣν ἐγκαταλιμπάνει ἐξ ἀνάγκης,
ἀγανακτήσει- κάὶς
ο.
κο Μαχμοὺτ διὰ ταῦτα ἐσκέφθη, ἐν τῇ ἆἀμεῦοἰλίντῳ
αῇ: προσωπικῇ φιλοτιµίᾳ ἑαυτοῦ, δύο τινὰ, . ὡς. βόνα αωτήβῳι ἂν ἔκυν᾽
πὸν. καὶ τὸ κράτος µέσα,. τὴν ἐξάπλισιν. τοῦ ἄχλου ἀπὸ. τᾶς: νεωτέρας.
μέχρι τῆς- αρεοθυτέρας ἡλικίας καὶ «τὴν γενυκὴν σφαγὴν Αν αρδαούς;
Ῥρωνλ. ὅλοι οἱ ἄπιστοι θρησχευτικῶς, ἐπίσης. ἄπιστοι κρινόµενοι ποὺ
λιτικῶς, τιµωρητέον. διὰ ταῦ ξίφους..κατεκρίφησα».- Μεταξὺ. ἰδέας καὶ
ἐφαρμοῖῖς, λόγων. καὶ. πραγμάτων, ἐνόχων. ἂ μὲ, οὐδεμία: διαφορὰ, κααὶ
ρεδέχετο, Χαθόσον πᾶσα ἀγρία τνραννία, καὶ µόλιότα ξένη τυγχάνουδωη -
 Μερος
δ; ΚΕΦΑΝΛΤΟΝ ΔΑ’ τόᾳ
ἐπίσης. πησωρεὶ τὴν, διάνοια», ὡς καὶ- τὴν πρᾶξω.: ΜΜ ὀρνηθῶμεν δὲ,
ὅτι μόνηνόἀρχὴ ουσ) μόνη ἡ όλβη τοῦ ποχέμού τῶὤν. ἑλλήνων ἵκανἡ
ᾖςφρ, «ὅπως, ταρά δη. ῥαβέως» καὶ: ἀπεληίσῃ ''τὸν Μαχμοὺτ ἀντὶ πᾶντὸς
ἆξλου νἐξωτεραιοῦ, ἀνεὶ «παντὸς ἄ χλου-ἐόῶθερικὸῦ οὔρκων ΄ πρὸς Ποὔῤ-
χθρος ὑηλΔὰ, πᾶσι τούτοις, καὶ ἂν μὴ Ἑδηρμόσθη πβότερον τὸ σχέδὶόν᾿
κ υἀταιρίας. κατὰ, τῆς πρωτουούσης εκῳθὰ τοῦ: στόλου καὶ τοῦ) 3ηβὸ:᾽
θῴπου τοῦ: Μαχμοὰς, οὗτος- ὑπένόει μᾶλλον Ὢ βέβαιον, ὅτι οἳ ἐν αὐτῆῃ᾽
σφνωμόται κινηβήσονται ἔσωθεν,; κὰθ' ἠν' ὥραν ὃ φηλάντης κάλαβἽ᾽
ἔξωθαν μετὰ τῶν Ῥώσσών, Ἡ καὶ μετὰ ᾿μόνων ἐῶν Ἑλλήνων, ἔτιδὲ
καὶ τῶν. Ἄάρθων καὶ Βουλγάρων, ὡς ὑπετίθενο. ὅσῳ δεύὴ ή
ᾗ πυρανιία.. τάσιρ. μεγαλητέρους᾽ συλλάμθάνει τοὺς ἐκ "ὐνώβδιλαξ Αῶ6
τυραννουµένων φόδους, Καὶ ἐν ημέρα: οὐδὲν -ἄλλδ' (φανιάζεεαι αὕτη, ΄
σννωμόταθικαὶ. ἐν νυκτὶ οὐδὲν. ἄλλο ὀνειρεύεται; Ἡ σφάθτοντας καὶ τὰ
καβεστῶτα, Χημαινομένους συνωµότας» Κατὰ τούτους ἄρα τοὺς ὁπολο:
γισμοὺς,- κατ αὐτὴν τῆς Φφαντάσίας τὴν ἔξαψιν καὶ τῶν ὑπονοιῶν τὴν
ὑπεροχὴν,.ὁ. Μαχμοὺτ. προληπτέου᾿ εἶδε διὰ μόνης τῆς γενκῆς δφαγῆς'
πάντα. ἁσωτερωὸν περισπασμὸν καὶ κἐνδυνὀν, ὁ- Χαλὲτ ἐφφένδης, καὶ
ἀμηχανῶν, καὶ πινδυνεύων καὶ ὁμοίου πουρικοῦ πφράματὸς “ἀθθῥὼλος)
συχέφἄσχεν :ὑβοστηρίζων' “εν ἀνάγην μέτρου τοιούτοῦ.΄ ᾠσαύτως δὲ
καὶ οἱ Τοῦρχοι πάσης τάξεως, οἱ μὲν συνετώτεροι οὐδεμίαν 'τολμῶντες
Ἱαρατήρησιν' ἑἐνανσίαν, οἳ δὲ ἱερατεκδὶ ἕνεκα θρησχευτικοῦ Φανατιοβοῦ,
οἱ δὲ κουαὶ, λύκοι προπετοῦς ἀγριότήτος, ὅπως κορεδθῶσέ χλςί Ἕρπαι ἂν
καὶ αἵματος ἐν τοιαύτη- ἀνεμοζάλην ὅλον ὃ' ἐν Τένει φιλοτιμούμένοι, να
ἐπιδείξωσι. Ἰμαυσουλμανισμὸν όν ἠσπάζοντο τὴν πεοὶ Ἱρηνᾶς σφα-
γῆς ἰλέαν. .. |
λα ἐν Κωνσταντινουπ όλει ὁ πρέσθυς τῆς ῥωσσίας ---
λαέὼν. τῇ1- µαρτίου, διεθίόασεν εἰς σὺν πὐλην πὸ χήρυγρα” εδῦ᾽ φαν”
λάντου. Αὐθημερὸν χατὰ τὸ ἑσπέρας ἔφθασαν αἱ ᾿ἀὐταὶ εἰδήσεις' καὶ
ἀπ' εὐθείας.-Ἱὰ πάντα ὅμως ὑπονοῶν ὁ Μαχμοὺτ προερχόμενα, παρὰ,
τῆς Φωάσίας, πρὸς μὲν ποὺς πρέσδεις τῆς Αγλίας Αὐστρίας ναὶ Γαλ-

λίας ἀπέτεινα πιχρὰ παράπονα κατ αὐτῆς, καὶ την πολιτικὴν ἐπεχά-
λέσθη συνδρομὴν τούτων, ὡς φίλων εἰλιχρινῶν' τὸν δὲ τῆς ῥωσσίας ἠρώ-
τήσε, πῶς. ἐγεννήθη καὶ ἀνοτράφη ἐν- τῇ Ῥωσσία Ἡ κάτὰ τοῦ ἀθύρκικοῦ
Χράσους συνωμοσία» πῶς εἷς. ἀνώτερος ἀξιωματικὺς τοῦ ῥωσδικοῦ. σιρὰν
τοῦ καὶ ὑπασπιστῆς τοῦ αὐτοκράτορος ἐτέθη ἐπὶ κεφαλής αὐτῆς» ον
ἐλένθερος , τῶν ῥωσσικῶν ὁρίων καὶ πρθεκάχεσὲ τοὺς ῥῤήόδας" εἰς τὰ
Λ
-
106 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟ} ’
ὅπλα κατὰ; δυνάμεως Φίληες πῶς Ἡ κὐδέρνησίς τοῦ αὐτοχράτορος ἀδιά«
φορος δείλνυται, ᾿θλέπουσὰ ἐδὺς ἐν ῷ κράτει΄ ἀὐτόὃ “διεσχόρπισμξ-
νους Ρωμαίους, εἴτε: Ῥώσσιῆς, εἶτε᾽ τουρμικῆς ὠπηκούτήητος, ἀναφανδὸν.
ἐξερχομένους πρὸς - οπὸν' ἀποστάτην Ἰψηλάντηνς Ἡ πύλη ἐπὶ Σέλουξ
) ἀπήτησε παρὰ ποῦ πρέοδεως τὴν 'διαθεθαίωσιν Ἠ' τν διάψευσιν, α ἐὰν
σμία κρατωμὰ: Δύναμις, Ῥωσσία δήλονότι, η ὑπεραρνέσει τοὺς
»ἀποστάταςν. ή Ἀπὸ
"ὀμόφωνοι τόν οἱ δυνκὰ ΓἈκλωμάααι Ἀωκοῦντες τὰ παράπόνα τῆς
φουρλικἩὲ ἐξουσῖὰς, ἔνιβτον' μὲν πὰς Χεῑδὰς ἑαυτῶν, ὃς μὴ πιστευθέντες
ἑ/χαῖρως, ὑπεσχέθησαν ὅμως τὴν ἐξακρίθωδν τῶν φαινομένων" καὶ ἐνξ-
θάῤῥνναν ἐκ) προχαταβολῆς τὸν σουλτάνον περὶ πάσηξ χορηγηβησομέ-
γης σὐνδρομᾶς, παθ' ἃς λάβωσυ. ὁδηγίγίάς. ὁ δὲ Στρωγανὼφ. ἀπανἑῶν'
ἠπόρει περὶ τοῦ κηρύγματος τοῦ ψηλώντου, καὶ ἄσχετον άθθβαίου,
ἀπὺ πᾶσης ῥωσδικῆς σὐψεννοήσ ώς χαὶ ὑποστηρίξεως Αοῦτδ- συγχρόνως

ην τὴν κταστολὴν
ὃ' ἐγνωμόδότει Δυνα νήματος ποιούτου, δι ὧν Ἡ
πύλη διάτίθησί δυνάμεων, καὶ τὴν ἄμεσαν ἃ ἔμμεσον συνδρομὴν τῆς
ῥωσσίας ἀπέρουγε, Οὕτως ὁ μὲν ῥῶσσος, πρέσθυς καὶ εὐηρέατηδὲ λα
δυσηρέστησε: οἱ ὃ- ἄλλοι πάντες, καὶ τοι μὴ εἶση οὔμθνοι, ᾿ἀδιάφορα
: ὑπὲρ τῆς φίλης Τουρχέας ἐθεώρουν, ὅσα ἂν ἐβουλεύοντό καὶ σουλτάνος
γαν Τοῦρεοι ατὰ τῶῦ ῥαγδων ἐν μένει. ου.
Αλλ᾽ εὖτυ χᾶς, καὶ παρὰ πᾶσαν σημειωτ έον προσδὀκίαν, ο περὶ γεντ»
κῆς σφαγῆς ἀπόφασις τοῦ Μαχμοὺτ ἀνεστόλη, ἀρνηθέντος τὸ νοµικὸν
"σος αὐτῆς τοῦ Σέχ-ὣ- ἰσλάμου (Άκρου ἀργιερέως τῶν Τούρκων). Καὶ
οὗτος μὲν ἐγόνετο τὸ ἆμεσον θύμα τοῦ χαθήἨκοντος χχὶ τῆς συνεϊδήσεώς
αὐτοῦ, ὣς ὅ “πῥοστάτης ἐκληφθεὶς οὐχὶ πλέον τῶν πιστῶν, ἀλλὰ τῶν
ἀπίστων' τῷ δν διαδόχῳ ᾿ τούτου. ἐπεβλήβην Ἠγ Ενδυσὶς «τοῦ ἀφετφᾶ)»
ἐπὶ ἀποφάσεως ὑστέρας, µετρίας μὲν κατὰ τὸ γράμμα Ῥαϊνομένης,
ἀλλ οὐχ ἧττον ἀδίκου καὶ ἀπανθρώπου. κατ’ οὐσίαν ὑπαρχούσης. Διὰ
πόῦ φοτφᾶ αὐτοῦ ἐπετρέπετο Ἡ τιμωρία τῶν ἐνόχων, συνενόχων ὅπως"
δήποτε καὶ ὑπόπτων ἀπολύτως, ἄδεια δὲ τοιαύτη περιελάμθανεν, ἐπὶ
πὺ τουρχικώτερον { ᾽αάλιστὰ, ἅπον τὸ νοημον χαὶ ἐκλελτὸν ν΄ Ἑλλή-
νῶν µέρος πάσης τάξεὼς καὶ πάσηξ ἐπαγγελίας, οὐ» ἀὐτῶν τῶν τυ-
χάίων ἀνθρώπων ἐξαιρουμόνω». Τίς συνείδἠσίς,ἌὪ νόμος, Ἡ δικαὀ τήριον
ἠσφάλιζε' τὸν ἆθῷον κατὰ τοῦ αὐθαιρέτου, χαὶ ἓν ἐποχῇ μάλιστα: ποιαύτ] η
Πλὴν καὶ τῆς ἀποφάσεως ταύτης ἐγένοντο θύματα: δύο Σάδρι-Αζάμαι

(μεγάλοι θεζύραι),ὃ Σαϊδ Αλή πασσᾶς μετὸ ὀκταήμερίον' μόλις, καὶ ὁ

 ΜΕΡΟΣ. Β’. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄. 103
διάδοχος. αὐτοῦ Ἠενδερλῇ Αλή πασσᾶς. ὁ Μαχμοὺτ,. «οὐδὲν. ἀλλο θέλω
ἢ αἷμα, τόσῳ μᾶλλον ἐμαίνετο μὴ βλέπων κοπτοµένας χεφαλὰς πλεί-
στας ἐκ τῶν ἀρίστων, ὕσῳ κους ὁραπετεύοντας πολλοὺς αὐτῶν εἰς τὴν
ῥωσσίαν καὶ ὑπὸ ῥωσσικὴν ὡσεπιτοπολὺ αημαίαν (ὦ)’ ἀλλ᾽ οὔτεὁ πρῶ-
τος (6), οὔτε ὁ δεύτερος (/) τῶν μεγάλων. τούτων. βεζυρῶν . ἱκανοποίουγ
τὸ αἱμοθόραν αὐτοῦ, καίτοι. θανατόνοντες -οὖκ ὀλίγους, καὶ τοήτους
οὐχὶ συνωµότας Ἡ συνενόχους, ἀλλ) ὑπόπτους μόνον ἐκλαμθανομένους,
Καθ ὅλα ἐπὶ περιστάσεων τοιούτων τὰ κράτη οἱ ππραγματικοὶ συγωμό-
ται καὶ συνένοχοι δυσκόλως ἀνακαλύπτονται, ὡς “προφυλασσόμενοι ἐν
γνώσει διὰ, παντὸς τρόπου, καὶ Δυσπολώτερον συλλαμβάνονται, ὡς προ;,
λαμβάνοντες τὰ μέτρα. τῆς καταδίώξεως. τοῦτο, ουγέξη. σχετικῶς καὶ.
ἐν Κωνσταντινουπόλει. Αλλ..ὁπωσδήποτε. ἀπητοῦντο θύματα, δι᾽ ὃν λό-,
γον ἀδιαφόρως ἐνηργοῦντο αἱ συλλήψεις αὐτῶν καὶ ἐχείνων, τοῦ βεζύ-
ῥου χαταδικάζοντος εὐθὺς, χαὶ τοῦ δηµίου ἐκτελοῦντος εὐθύς. ᾖτο δὲ Ἡ
χαταδικαστιχἡ ἀπόφασις τοῦ βεζύρου᾽ ὀλιγόστιχόν τι χαρτίον μικρὸν,
«γιαφτᾶς» καλούµενον, καὶ τὸ αὐτὸ πολλάκις, ἀφαιρούμενον ἀπὸ τοῦ ’
πτώματος τοῦ πρὸ τριῶν ημερῶν θαγατωθέντος τιάννη, προσηρτᾶτο ἐπὶ,
τὸ συνοπτικῴτερονεἰς τὸ τοῦ κατόπι καὶ ἐπὶ τῆς αὐτῆς θέσεως ανα].
τουµένου Δημήτρη. Τίς, χαὶ εἰρήνης οὔσης, πολλῷ δὴ μᾶλλον ἐπὶ τῆς
παρούσης φρικαλαίας ἐποχῆς, ἐτόλμα πρὸς παρατήρῃσίν τινα, εἰμὴ ἐζή-
τει καὶ καθ ἑαυτοῦ τὴν ἰδίαν τοῦ χαταδίκου τύχην;. .. -- ενὰ
υεΚαὶ πρῶτον πάντων διεκήρυξεν.ὁ σουλτάνος ἅπασαν .. τὴν. ἐπιχρά:
πειαν αὑτοῦ ἐν καταστάσει. πολέμου, καὶ θρησκευτιὸν τὸν χατὰ τῶν
ἀπίστων πόλεμον, ἀπόχαλῶν αὐτοὺς «ἀξιοκαταφρονήτους». ἀπὲρ πί-
ατεως καὶ. πατρίδος ὁ Τψηλάντης' ὑπὲρ θρησκείας καὶ ἐξουσίαςὁ Μαχ-
µούς, Επομένως προσεκάλεσεν ὅλον τὸν ὄχλον. εἰς,τὰ. ὅπλα. καὶ εἰς
λ ιν αλ,
ος , καὶ ταῖςαν ἰδίρρ-ε αὐιηηοί
ὐκσείµς
προσευχὰφ υχθημερινὰς ἔν τε τοῖς τεμθνοις
αίχοις ὑπὲρ. τῆς. ἐδιλεώσεως. τοῦ προφΏτου» υπερ πῆς/σωτηρίας του Ἂρα:.
πολυ:
τους. Αὐατηρῶς δὲ ἀπαγαρεύσας πᾶσαν τοῦ λοιποῦ ἠδυπάθειαν,
τέλειαν,, νωβρότητα, προσωπιχὴν ἔχθραν καὶ πολιτικὴν διαίρεσι τῶν
Μουσορλμάνών, ἀπήτησεν, ἵνα ἐπανέλθῃ ἕκαστος εἰς τὸν παλαιὸν βίου
τῶν στρἀτοπέδων, προμηθευθῇ δὲ ὅπλα καὶ ἵππον (δ), καὶ ἅπαντες ἐπα;.
Ὑρυπνῶσιν ἐπὶ παντὸς βήματος καὶ ἐπὶιτῆἐνς γένει διαγωγᾶς τῶν γιά
διὰ. ,ποῦ χρόναα
ούρων, ὡς ὅλων γενημῶς «ὠμμομένων. ΑΦ’ οὗ ἠλαττώβη
ἡ ζωογονοῦσα, τοὺς.Ῥούρκρυς ἰκμὰς τοῦ κορανίοι εἰς πὴν ἄμβαν
κ ἀρ' οὗ
εδησάθειαν, περβλθρειαύτωις οὐδόλως, μὲν ἐργαζόμενου. ὅχηνι δὲ, ΜΗ’
πα --- Ν. . ο ολ {
κ ον

.
108 ΑΟΚΙΜΙΟΥ. 1ΣΤΟΡΙΚΟΣ..
ζώνοντες. νὴν- παραγωγὴν. τῆς ἐργασίας τοῦ ῥαγιᾶ: ἀφ᾽ οὗ ἐδίως τὸ μὲν
πἀϊδομάξομα διὰ, τὸ. Ὑενιεσαρκὰν. δόγμα ἔπαυας μετὰ τὰ 1000, οἱ δὲ
Γοέτσαροι, ἓ ἓν ᾧ πρότερον οὔτε: ἐξήρχοντο τῶν ἀτρατάνων, οὔτε
. ἑνυμ-
φεύθντο; ἔκτοτε παρήτησαν τὸν (αὐστηρὸν στρασνωτικὸν. βίου:. ὁ Ίποιχ;
μοὺτ ἤδη ἐφβόνησε: δύνατὴν διὰ; διαταγμάτων. ἁπλῶν- αλν. ἐπάνόρθω-
σιν. πῶν ἀνεπανθρθώτων, ἀνακκλῶν τὴν ἐπιῤῥοὴν, τοῦ. κορανίου καὶ τὸν
ἁπαλαιὸν βίόν τῶν στρατοπέδων», καὶ ἐπὶ θανατικῇ μάλιατα ποινῇ ἐπι-
θάΧλων τοῖς πᾶσι πὴν «Δραστηριότητα «περὶ τὴν ὑπηρεσίαν. «Αὐτὴ, ἔγρας
Ὄψφεν ἐν τῷ χάττε σερὶφ τῆς 20 τοῦ μηνὸς σσεμὰδ-ἰλ-ἀχὶρ.1296, αὐτὴ
υτῶν ἀπίστων Ἡ- τόλμη πρὸς τὰ ὅπλα μαρτυρεῖ τῶν «ὑπουργῶν. καὶ
Σὑπαλλήλων τοῦ κράτους µου: τὰς ἀχολασίας καὶ τὴν ἀδράνειαν. τὰν
Ραροόθληπῶν οἱοἱ ἄπιστον ἀντίστασιν- ἐσχυρὰν, οὐδέποτε ἐτόλμων. γι
»]δοὺ τὰ ἐλεεινὰ ἀποτελέσματα τῆς τοιαύτης ζωῆς-. ο» 4 :Αλλ᾽ αἱ σητ
ὃ μεριναὶ περιστάσεις οὐχ ὁμοιάζούσι ταῖς παρελθούσαις.. Πρόκειται περὶ
Ἰθρήσκεία»’ καὶ θέλω, ὥστε κερδαίνων. τὰς καρθίας τῶν ἀληθῶν.πιατῶν,
ἐψισχύδω τὸν νόμον τοῦ Μωχάμεῦ».,
Οὕτως ἀπέδιδεν ὁ Μαχμοὺτ τὴν ἐπανάστασιν τῶν Ἑλλήνων. ὠὐχὶ
εἰς τὸ δίχαιον κατὰ τῆς βιαίας ἁρπαγῆς τῆς πατρῴας κληρονοµίας αὖ-
πῶν, οὐχὲ εἰς τὴν ἀγρίαν καὶ τυραννικωτάτην ἐξουσίαν αὐτοῦ, ἀλλ᾽ εἰς
τΏν πρυφηλόσητα᾽ κἀὶ σὺν Φολυτέλειαν - τῆς ὑπαλληλίας. καὶ σῶν Μου”
σουλµάνων, ἅπερ οὖχ Ἴσαν, Ἡ Ἡ προφανὴς καὶ Ψηλαφητὰ παραιμὴ τῶν
ἄλλοτε φοθερῶν. «καὶ τρομερῶν. Μουσουλμάνων. Τὰ χάττι σερὶφ. ταῦτα
ἀνεγινώσκοντο ἐν πλήθουσι τοῖς τεµένοις τῆς Κωνσταντινουπόλεως «καὶ
ὅλου σοῦ κράτούε» κατὰ: τὸ πνεῦμα δὲ αὐτῶν ἐνήργουν οἱ σατράπαι
δολ Ἀθίποὶ ὁπάλληλσι, γέαν εὑρόντες καὶ μεγάλην διαρπαγῶν χαλ πλου
αΙσμοῦ πὴν ἓκ τῶν δημεύσεων τῶν θανετουµένων καὶ; έν σῶν ζημιῶν
φῶν φυλαχιζομέγῶν. -υ-υ-υ--
Ὁ Παβὰ τὸν φυρικὸν ἄρα ἐρεθισμὸν, τὸν πβοελθόντα ἐκ τοῦ κιγήµατος
προγράφων πὸ
κοῦ Ἰψηλάντου,. ἐδέησεν, ὅπως ἐπέλθῃ καὶ ὁ σουλτάνος
ἡλληνικὸν ἅπάν, γάλθανίζων κατ΄ αὐτοῦ πεπαλανωµάνα µέση,.δις όρων
γέους φύδους ψαὶ σοχηματίζων οὕτω. κοινωνίαν: ἐλεεινλν: φοβούνσων καὶ
θβδυμένων, Καὶ ἦτο πραγματικῶς" γελοῖον τὸ θέαμα, τῆς ὁπλίσεως γσ
θόψεων, βόλις ὀρθουμένων, καὶ παίδων, μόλις ἐφηθευόντων" το παρά-
Ῥόξον. τὸ θέαμα: τῆς ὀτρατιωτικῆς' µετενδυµασίας: ὅλων τῶν ἐν. τέλει
πολικκῶν,: τῶν φεχνιτῶν; κωπήλατῶν, ««ἰμάμιδων καὶ σοφτάδων»,
δλων οἱονεὲ "σερατπεδευομένών ἀπέφαντι πολεμίων. μὴ» ὑπαρχόντων,
 ΜΕΡΟΣ Β’. ΚΕΦΛΑΛΔΙΟΝ. Δ’. 109
αντινου”
ἠπίσης γελοία ἐγένετο καὶἡ κατὰ τὰς χώµας ἔτι τῆς Κωνστ
καθ: Ἱμέραν
τῶνξις
πόλεως καὶ τὰς κωμοπόλεις τοῦ Βοσπόρου: ἐπίδει
,
καὶ ψύκέώρ φυλακῶν. ἐξ αὐτῶν τῶν. κατόίκων. ἰδυωτῶν «Τούρκωνοὓς
(τοῦ ῥάμαζα"
κδέκωβένδυς,: ὥς αύνηθες, ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν: γήστειῶν
«Καὶ
νίον) "ἀντικαβίστων Ἰουδαῖοι, τὰ πιστὰ ἀπολαμβάνοντες μόνοι.
ὶ φρουραὶ τῆς Κων”
πότε ἐγίνέρο ἐλέδειξις ποιαύτη; ὅτε αἱ στρατιωτμα
ονε
σταντινουκόλεως καὶ τοῦ Βόσπόρόν. διπλάὄναν καὶ τριπλάσια! πὔξαν
ις
Κοὶ παρὰ. τίνων ὑπενοεῖτο' αἰφνπδία-τις. ἐν νυκτὶἩ ἐν ἡμέρῳ ἐπίθεσ
ἔνολλόε; ᾽Παρὰ ἀνθρώπων ἁόπλων, καὶ ἀφ᾽ οὗ ἀφτρέθησαν οἱᾳ τὰ παρά
πολεμαν ς
Αῑσιν ὑπάρχοντα μὲν, ἀλλ-ἐν ἀνάγκῃ οὐδεμιᾶς ἴδιᾶ χρήσεως ἀναρμα”
ὡρεπ οτοπ καὶ
ολὺ.
ὅπλα (α)"' παβὸ, ἀνθρώπων ἐκδεδεμτημένων
' παρὰ. ἀνβρώπων ἐπξ
δίων δι’ ἐπεχειβήσεις. σολμηρὰς τοιούτου. εεἴδους
ἀλληλε γης, χαὶ ὡς
Ἄξλους ὑποθληθέντων ὑπὸ τὸν νέου ζυγὸν τῆς
ροι μαὶ
Ἀρόξατα ἐπὶ σφαγὴν ἀγομένων καθ ἑχάστην. ἠπειρῶται, Βούλγα
τοντο, ὁ δὲ
πάντες οἳ τεχνῖται ἕλληνες ἄλλων ἐπαρχιῶν, οἳ μὲν ἐσφάσ
έργο:
ἐξωρίζοντο ἀνάρπαστοι ἀπό τε τῶν ὑδῶν, τῶν πωλησαρίων «καὶ.
»: ὅτι οἳ
σζασίωὺ, οἳ δὲ ἑδραπέτευον, Ηολλάχις δὲ, διαδιδοµένής: φήμης
τῇ ἀνατολῇ, πολλοὶ-βια-
ἄγαμδε Ἔδυ. ἰθαγενῶν.νέων. πἐξορισθήσονἐνται
ἀλλὰ μῦλ-
ζόμθοι ἐνυμφεύοντο, ὅπου καὶ ὅπως ἔτυχε, Τέ δὲ πρὀσθεσον,
λοῦ δυσπίστευτον, χαχὸν ἐκυρίευε; Οἱ ευχόντες Τοῦρχοι, καὶ συνεχξ-
στέρο οἱ παῖδες ἐκ τῶν μᾶλλον. ἀναγώγων, ἐδοχέμαζον. ἐν. ταῖς ὁδοῖς
ς νώτων
καὶ τῶν
Ξὰ, ὅχλὰ αὐτῶν, ἂν καλῶς εἶχον, ἐπὶ αὐτοῦ παᾷ στήβου
Φῶν ἀόἡλων Ἑλλήνων (θ)ν ιτ το] κο τορονοσος ῥτο κο νε .
Γοιημετὰ τῶν ἀνωτέρω ἐχτάκτων µέτρων γενικὴν ὁ σουλτά
νος προεκά-
ἄνω Ασίας. Καὶ . ἄλλα μὲν
Ἆεσε σηρατολογίαν ἔκ τε τῆς κάτω καὶ
ν πλεν»
οτίφη ἐπὶ στιφῶν κατεθίδαζεν εἴς.τε τὴν -ἀναπολικὴν καὶ δυτικὴ
εἰς τὰ παρίσ τριῳ. φρούρι α καὶ
ρὰν τοῦ Βοσπόρου ἄλλα δὲ ἀπέστελλεν
τὰς
τὰς Παραλίας ποῦ-ὐδβίνου 'πόντου' «ἄλλα: δὲ -ἔτασος. χαῇ.ὅλας'
παραθαλασσίὰς πόλεις τῆς ἑωνίας καὶ Αἰολίδος, τὰς ὑπὸ. Ἑλλήνων
λανε κατὰ τὴν Πελοπόννησον' τὴν ὃ ἄνω
ἁατοικουµένας, καὶ ἄλδιηύθυ
νοις, ἵνα ἐπι-
καὶ χάτω ἁλθανίαν. συνεσώρευαεν ἅπασανἐν -τοῖς ζωαννί
ἐν ἀνάγκή
ταχύνή- μὲν τὸ πέρας τοῦ κατὰ «τοῦ Αλῆ πασσᾶ πολέμου,
ὰ πραχαίρῳέ
δὲ ἀποστέλλῃ ἐχ.-τοῦ «κέντρου ἐκεῦον σώματα. σερασιωτικ
ᾖαὶ΄ κατὰ διαφόρ ους
διευθύ νσεις. Διὰ τῆς αὐτῆς δραστηριάτηνοφ»
1πᾶ”
αν,. τὸν. Εὐδρίναν
εονεύαζευ ὅλον τὸν στόλον αὐτοῦ διά τε τὸν Βόσπορ
δύο
γαὶ τὸ Αἰγαῖον «τρία δὲ πλοῖα τῆς γραμιμῖς. ἐδ ἑνὸς αρικρότου καὶ.
᾿
 110 ΑΟΚΙΜΙΟΤ ἐστορικοῦ
δικρότων ἐ ἔταξεν εὐθὺς πρὸ "τῶν ἀνακτόρων τοῦ Διπλοκιονίου (ες σἡλ»
τας η) ὡς ἄμυναν Ἶ καταφύγιόν. 7 ..
τΑλλά΄ καὶ τοὺς πἀαλαιοὺς τοῦ 'Βοόπόρου, προμαχῶνας ᾿ἐπιοχεύάζων χαὶ
ἐφοδιάζων, νέούς "ἄλλους ἂν γειρον, ξξω δὲ τῆς ΓΚώναταντίνουπόλεως
ἀάνδαχας ἅ ἤνοιγε, Καὶ τὰ αὐτὰ ἐπὶ τῶν στενῶν τοῦ Ελλησπόντου μέτρα.
ἐφήρμοττε, Αϊ μεεὐαλήτοραι προσβάβειαι κατεβάλλοντο διὰ τὴν ἀσφά-
λειαν τῆς πρωτευούσης. ΟΔιὰ δὲ τοῦτο καὶ ὅλοί οἱ ὑγὸ διαμετακόμισῦ
δημητρώκδὶ καρποὶ πῶν ἁμπόρων, 1 ἐξαιρουμέγων καὶ τῶν Εὐρωπαίών,
ἐλαμβάνοντο ἐναποτὰμιευόμενὺι ἐν τοῖς Ὑενικαῖς ἀποθήκαις" πυριτίδο-
ποιεῖα δὲ, ὁπλοποιεῖα, ναυπηγεῖα καὶ τὰ τοιαῦτα ἐν πλήρεστάτῃ ἐτέ-
θησζαν ἐργασίᾳ: ἅμα δ᾽ἠνοίχθησαν πυριτοθῆκαι, ὁπλοθῆκαι, ἴδιαίτερος
θησαυρὸς καὶ δηµόδίον ταμεῖον ἅμα δ) ἐκλείδθησαν τὰ οἰνοπωλεῖα καὶ
τὰ ἐμπορεῖα πολυτίµων πραγματειῶν, διεχόπη πᾶσα προσωπικὴ σχέσις,
ἐσχόλασαν τὰ σχολεῖα, ἐσίγησε πᾶν ὄργανον μουσιὼν χαὶ ἓ ἐν ἀὐτοῖς τοῖς
ἀνακτόροξς, καὶ τὸ πᾶν ᾿μθτεβλήθη εἰς τρομοκράτίαν, κατααλοπείαν, δυ-
σπιστίαν, ἀπορίαν περὶ τοῦ ποιητέου κάὶ πένθος. ἂν τοιαύτῃ καταστάσεί
γενἰκῇ μόνᾶι αἱ ἐκκλησίαι τῶν Χριστιανῶν καὶ τὸ τεμένη πῶν Τούρ-
χων ἐπληροῦντο, ἀντιθέτως δεοµένων, τῶν μὲν, ἵνα σωθῶσι τῆς ἐπιβου-
λῆς τῶν ἀπίστων, τῶν δὲ, ἵνα λυτρωθῶσι τῆς θηριότητος πῶν
3 βαρδά-
ρών. πὸχλὸν δὲ χῶν πλδυσίὼν χὰὶ μᾶλλον ὕρήσκομάνῶν. Τούρχων, οἵ μὲν
δι ἀσφάλειαν κατὰ πωντὸς ἐνδεχομένοὺ, . οἳ δὲ βέθηλον θεωροῦντες τὴν
ὴ ἂν τῆς Εὐρώπης, μετεβίδατου τὰ κινητὰ αὑτῶν εἰς τὴν ἄντ ντιπέραν
ἀνατολὴν, ὡς µόνην ἰέ ρὰν χαὶ ΛΤοῖς πιστοῖς ἀγήκουγαν. ο
"ζαὶ ὅὅμως "λλειπη ἔτι εἶδεν ὁὁ Μαχμοὺτ ὅλα ταῦτα τὰ ἔκτακτα μέ-
) τρᾶ, ὁ καὶ ὡς δμπιλήρὼσιν᾿ ἀὐτῶν: ἐπέθαλε᾽ τὴν. συνδρομὴ) τῆς Με εγάληέ
κκληδίας πρὸς ᾿ἀντάλλαγὴν τῆς ἐν λόγῳ ἀμνηροείας, Ἂν ἀπένεμε. Μή
ἐφαρμοσθείσης ἅπαξ τῆς γεενικῆς σφαγῆς, Ἡ πβδις τῆς ἀμνήστείας Ἐπῆλ-
θεν ὑπὺ πὺν ὅρον, πώς ἀποθάλωσι τοῦ λοιποῦ οἳ ἄλληνες πᾶσαν ἔπα-
αδτάτθὴν ἰδέαν καὶ ἐμμείνωσιν «ἐντὸς τοῦ ῥᾳ]ιαδικοῦ χαρακτηροςν»
Φοθερὸν ἀθό πι ἂν διάταγμα σουλτανἰκὸν καὶ ἐπὶ τῆς εἰρήνης αὐτῆς;
ξὰν σὐγκεχώρηταὶ Ἡ πάβαδοχ)' ἰῤήνης αραγματικῆς μέταδὸ Ελλήνων
γαὶ σύμιν, μεταξυ τὐραννούντων "καὶ Ἐδραννούμόνων, ᾽μεταξὺ παρὰ»
γββθύντωὔ λαὶ βιαζομένων" φοβερώτατον ὅμως ἐπὶ τῆς παρούσης ὄρας,
ὧκ' Ἠλήδες ἀγανδνλῆσεας, παραπόνων, ἀπαιτήσεων καὶ ἀπειλῶν, ὑπῆρχε
δὸ διευθωνθὲν «πῤὸς τὸ Ρένος δαὶλὸύ- “Πατριάρχόν»;», ὣς ἐκκλήσιαρτωὸν
Δι
ὄνπρὸὺν χαὶ πολιτωην ποοϊστά ῥᾳνόν. ᾽Ἠῥολογϊζόζόμενος ὁ Μαλμουτ περ
 ΜΕΡΟΣ Β'. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄. 14
αἲς ἀγοθοεργοῦ κυθερνήσεως τῶν προγόνων αὐτοῦ, καὶ ὅσων ὁ ἴδιος
᾿ἐπεδαψιλεύσατο πάντοτε εὐεργεσιῶν Ὑενναίων τοῖς ῥωμαίοις, χατεµέμ»
Φετο τούτων, ὡς ἀείποτε παρασυροµένων ὑπὸ τῆς ξένης ῥαδιουρ]ίας,
τῆς ῥωσσικῆς ῥεβαίαίως, γαὶ πολλάκις παβεχόντων πράγματα’ τῷ τουρχικῷ

χράτει” ἰδίως ὃ' ἐξξαγιστάμενος κατὰ. τῆς Ὑενικῆς συνωμοσίας, τοῦ δὲ

Αλεξάνδρου Τψηλάντου καὶ τοῦ Μιχαήλὀυ Σούτσου. καταρώμενος πρὸ
ὅλων, συγκατετΏετο μὲν ἀμνηστεύων τοὺς πολλοὺς, ἀπήτει ὅμως ἐπὶ
ἀπειλῇ σφα γῆς γενικῆς,, ἵνα ἐπανέλθωσιν οἱ πάντες εἰς τὴν ταπειγοτέραν
ὑποταγήν, Διέταττε, δὲ πρὸς τοῦτο, ἵνα ὁ πατριάρχης: .
ΑΛ. συνοδεύσῃ καὶ ὑποστηρίξη δι ἐγκυκλίου τὸ περὶ ἀμναστείας, σιρ-
µόνιον, νουθετῶν. τὰ εἰκότα χατὰ τὸ πνεῦμα. αὐτοῦ καὶ ὑπευθύνους
αδιστάμενος ὑπὲρ τῆς χοινῆς ἠσυχίας τοὺς κατ ἐπαρχίας ἀρχιερεῖς. χαὶ
προκρίτους) -. - ,
«Β΄. ἀπολύσῃ θρησχευτι κῶς τοῦ πολιτικοῦ ἑταιρικοῦ ὅρχου τοὺς δόσαν-
τας τοιοῦτον, καὶ ὑποχρεώση τούτοις, ὅπως ὁμολ ογήσωσι τὴν ἀπάτην,
εἰς ἦν πε μέπεσον, 6 ἐναγκαλιζόμενοι ἐκ νέου τὸ πιστὸν ῥαγιαλίκιου ,
Γ. δὲ, ὁ ἀφορίσῃ τὸν Ἰψηλάντην, τὸν Σοῦτσον καὶ ὅλους τοὺς ὀπαδοὺς
᾿οὐτῶν, ὅσοι ἂν ἐμμένωσυ ἐ ἐπὶ τῇ έγκλημα τῇ οχῃ ααιτὸ, τῆς βασιλείας
καὶ τοῦ κράτους, :
Καθὼς. ἐν τῇ πύλῃ, κοινοῦ θεωρουμένου τοῦ κινδύνου, κοινὸν ἤδη
ἔσχημμάτιζον συμθούλιον, συνερχόµενοε οὐ μόνον οἱ ἐν ἀξιώμασιν, ἀλλὰ
καὶ ἅπασα Ἡ λοιπἡ ἐπισσηµότης τῶν Τούρκων τῆς πρωτευούσης οὕτο
καὶ ἐν τοῖς πατριαρχείοις, ἐθνικοῦ ἤδη ἐπικειμένου τοῦ ὀλθθρου, συνΏλ-
θον οὐ μόνον οἱ τεταγµένοι ἔγαριτοι καὶ οἱ ἐν τέλει πολιτικοὶ, ὡς ὁ Ίγε-
μὼν Σκαρλάτος Καλλιμάχος, ὁ μέγας διερμηνεὺς τῆς πύλης, ὁ ἰδιαί-
τερος τοῦ στόλου καὶ ἄλλοι, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες οἳ παρεπιδημοῦντες
πατριάρχαι καὶ ἀρχιερεῖς, οἱ µεγ αλέμποροι καὶ ἀρχετεχνῖται,ἃκαὶ δλων
τῶν συντελνιόή ο προϊστάµενοι.͵ ἀλλ᾽ οἳ μὲν. δεσπόζοντες Τοῦρκοι ἐν-

ένεργης τικῇ ὄντες ῥέσει, ἐσχέπτοντο, ὅ,τι ἂν ἠθε λον, ππερὶ δύο στρεφόµε-
νοι Χυριώτερα ζἠτήματα, κατὰ τοῦ κινήματος τοῦ Τψηλάντου ἐν τῷ
παρόντι, χαὶ κατὰ τοῦ ἐπαναστατικοῦ πνεύματος τῶν Ελλήνων ἐν τῷ
ὅ
μάλλοντε;, οἱ δεσποζόµενοι ύμως ἕλληνε ς, ἐν παθητιχῇ ὅλως διατελοῦν-
τες καταστάσει, ὡς πρόέθατα ἐνώπιαν λύκων; οὐδὲ ἐν ἄλλο εἶχον, ἃ ὅπως
μεθοδεύωνται. πρβὶ, τῆξ ἀποχρρύσεως, τοῦ. γενικοῦ ὀλέθρου,. ὃν.ἐποίρμαν
Μ4) τουρχικὴ. ἐξουσία καὶ τουρεκὸς ὄχλοςν ιν ο. τες δν --.
ἳ αλμένος τῆς, δύλς. ἀγέγναστη ος. ἐπήσρον., πάντῳν 6 τὰ.ὃ τεβ
Πα -
ΕΕ Ευ. . .. .....,

12 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ
ἀμνηστείας φιρμάνιον, ὡς καὶ τὸ ἕτερον «πρὸς τὸ Γένος καὶ τὸν Πατριάρ
Χην», ὑπόλογον παθιστάµενον διὰ τὴν ἀποτελεσματικὴν ἐφαρμογὴν τῶν
διατασσοβζλων. Τί ἔμελε τοῖς τυράννοις, ἐὰν Ἡ ἐκχλησία τῆς ἀληθείας
μετεβάλλετο εἰς ὄργανον ψεύδους; Ἡ ἐκκλησία τῆς ἀγάπης χαὶ ἀδελφό-
πητος εἰς ἀστυνομίαν δεσποτισμοῦ ἀκράτου; Αλλὰ τί ἔμελλε Ὑενέσθαι
καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου, ἐὰν καὶ διὰ µίαν κἂν στιγμὴν ἠρνεῖτο αὕτη, καὶ τοί
πεπεισμένη, ὅτι ἐν καιροῖς τοιούτοις Ἡ φωνὴ αὑτῆς, ὡς φωνὴ βίας ἄνω”
τέρας, οὐδόλως ἵ ἴσχυε κατὰ τοῦ φυσικοῦ δικάίου καὶ τοῦ κοινοῦ αἰσθήμα-.
τος; Ἐν τῷ δεινῷ ἄρα διλήμµατι τούτῳ τῆς ἐπιτυχίας ἢ ἀποτυχίας,
οἱ μὲν λαϊκοϊ, τεσπαράκοντα ἐννέο τὸν ἀρμὸν, ἀνηνέχθησαν τῇ πύλη,

τοῦ Καλλιμάχου ουντάξαντος τουρχιστὶ την ἀναφερὰν, δι)ἧς καὶ τὴν

ἐλαχέστην γνῶσιν τοῦ γένους περὶ τῆς ἐπαναστατικῆς ἑταιρίας ἠρνοῦντο,
ὡς ἔργον δὲ ἀπονοίας ἰδίας τὸ κήρυγμα τοῦ Τψηλάντου ἀπεσκοράκίζον,
τὴν ὃ) ἀμετακίνητου ὑποταγὴν. ὅλων τῶν ἐπαρχιῶν, ἀφιερουμένων τῇ
συνήθει καλοκἀγαθίᾳ τοῦ σουλτάνου, ἐθεβαίουν, καὶ πᾶσαν τὴν ἔτοιμο-
πέραν συνδρομὴν ἑαυτῶν ὑπὲρ τῶν κυθερνητικῶν μέτρων ὁμολόγουν' οἳ
δὲ κληριχοὶ συνέθεντο τὴν πρᾶξιν ἐκείνην, ἀφ᾿ ἧς ἀποστρέφει τὸ πρὀ-
σωπον αὑτῆς Ἡ θεία καὶ ἀγήρωπίνη δικαιοσύνη.
᾿Μετὰ τὴν θείαν μυσταγωγίαν τῆς πέµπτης κυριακῆς τῶν νηστειῶν,
29. μαρτίου, ἀνογνώσθη: ἐν τῇ Μεγάλη Εκκλησίᾳ τουρκιστὶ χαὶ ἕλλη-
νιστὶ τὸ πεβὶ ἀμνηστείας φιμάνιον, τουρχιστὶ μὲν ἀπὸ τοῦ ἱροῦ ἄἅμ-
έωνος, ὥς τι θεῖον δῶρον, ἑλληνιστὶ δὲ παρά τινος τῶν ἀρχιερέων, πα-
βισταμένου τῷ πατριαρχἰκῷ θρόνῳ. Συλλειτουργούντων δὲ τοῦ πα-
τριάρχου καὶ τῶν συνοδικῶν, ὑπεγράφη συγεπῶς ἐπὶ αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ.
θυσιαότήρίου ὁὁ. γενειὸς συνοδικὸς ἀφορισμὸς καὶ ἀγεγγώσθη, φριχιώντων.
τῶν ἀκροάτῶν καὶ αὐτῶν ἀναμφιθόλως τῶν ὑπογρωψάντων ᾿ πατριαβ-
χῶν καὶ ἀρχιεβέων (ς. Βεθαιοῦσί τινες, ὅτι τὴν αὐτὴν ἑσπέραν καὶ οἳ
πάτριάρχαι, καὶ οἱ «ἀρχιερεῖς ἀνέγνωσαν ἰδίως ἕτερον συγχωρητήριον
᾿Ἰθάμμα κατὰ τοῦ ἀφορισμοῦ τῆς Ἡμέρας ἀλλ᾽ οὔτε ἔχομεν γγῶῷσιγ:
δδίαν τοῦ πράγµατος τούτου, οὔτε παραδεχόμεβα ἀληθῆ τὰ λεγόμενα;
μόνου, ὅτι καὶ πατριάρχαι καὶ ἀρχιεεῖς ἐν τῇ συνειδήσει ἑαυτῶν
συγχεχωρήμένον εἶχον, ὄντι διὰ τῆς χειρὸς ἀφώριζον ἕνεκα τῆς βίας.
Μερικὸς ἔτι τοῦ πατριάρχρυ ἀφορισμὸς ἀνεγνώσθη κατὰ Σούτσου καὶ
Ίψηλάντου,. ἀντονομαζομένωῦ τοῦ μὲν πρώτου Κακομιχάλου, τοῦ δὲ
δευτέρου Κακοαλέκου. Καὶ, ἵνα λάθωσι δημοσιότητα πλατυτέραν ταῦ-
Άα πάντα, εἰδικοὶ ἔξαρχοι ἀπεστάλησαν μετὰ πάσης σπουδῆς καὶ κατὰ
 ΜΕΡΟΣ εἰ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ᾱ’. 113
- βάφας τὰξ διεοθύνσειὄ) Φφέρονξες κάὶ
» ἑτέρας τοῦ πατριάρχου ἐὐκικλίουἳ
Υουθετιχὰς πρὸς τοὺς ἐκχλποίαστίχοὺς ᾿χαὶ πολιτικοὺς- προϊόταμένούς:
Εἰδυκώτερον δὲ ἐέ τῶν ἀρχιερέων δἱετάγηραν. διὰ τὴν αὐτὴν ὑπηρε-
δίαν τρεῖς χαὶ ἀνεχώρῆσαν ολ ὁ μὲν ῥέοντος Διονύσιώς. εἰς τὴν
Πελοκόνηρον, ὁὁ δὲ Ναυπάκτου. χὰὶ Άρτης ᾽ ᾿ἀνδιμος εἰς τὴν Στερεὰν!
Χαΐτις ἄλλος εἰς τὸ Αὐγαϊον, ὡς τὰ μᾶλλον ὕὕποπτα μέρη. Ματαία ὅμως
δία καὶ ματαιότεραι αροσπόβεια { Καθὶ ἂν ὁἩμέραν ἀνεγινώσκοντο ἐν
ΚωνσταύτυουβόλείἩ ἀμνήδτεία καὶ τὰ ἀφοριστίκὰ, Ἡ Πελοπόννησοξ
ἐκανίστατοί πρὶν δὲ φθάσωσι. ταῦτα εἰς. τὸ Αἰγαῖον χαὶ τὴν ἀνανολιὴν
ὃτερεὰν, ᾗ ἑδανάότασις καὶ αὐτῶν ἦτο ἔρ]ον σετελεσμένοῦ, . |
ἱ
Ὀλέγῳ Αρὸ τῆς 28ἑαρτίου ἐπέμφβησαν κὰὶ ἐγκύχλίος τοῦ λατράρχού
καὶ συνοδικὸς ἀφορισμὸς εἰς τὰς Ἰγεμονείας Βλαχίαξ χαὶ Μολδαυΐας,
᾿δυστάσει τῆς πύλης πρὸς τὰ ἐν Κωνσταντινουπόλει πρεσθεία, | χαὶ «τού
των πάλέν πρὸς τοὺς ἐν ταῖς ἠγεμονείαις προξένους, χατὰ τοῦ Τψηλάν-
ἔρυ καὶ τῶν ὑπ᾿ αὐτὸν ἐπαναστατῶν (α). Καὶ ἐκεῖ μὲν ἀποτέλισμα οὐ-
ἀλῶδες ἑ ἐπήνεγχον Μαῦτα διὰ τὸ πνεῦμα τῶν Ἰθαγενῶν ἀῤχόντων καὶ τὴν
εύντονον ἐκενέργειαντῶν διαφόρῶν προξένων, περιλαμβανόµένου. μεταξὺ
αὐτῶν καὶ τοῦ |ῥωσσικοῦ Αλεξάνδρου Πίνη, ἀντικοῦ τῷ δόγµατι ἐεντῇ
Πελοπονύήσῳ ὅμως, τῷ Αἰγαίῳ ἀαὶ πολλαῖς τῆς στερεᾶς ἐπαρχίαις τὰ,
Τοιαῦτα ἐξενώτιόαν" ἐν δὲ τῇ Αἰτωλίᾳ καὶ ἀκαρνανίᾳ, Ἀρτη. καὶ Ασπρο:
Ἐοτάμῳ, Αγραίᾳ: καὶ κρήτη ὀλύμπῳ καὶ ἐφεξῆς, καίτοί. ἁνε]νμοβένται
Ἀχούσθησαν ὁ ὡς αφωνὴ βοῶντος ἐν ἐρήμφν,,διότι βραδύτερον ἐἐδρνέστητ
δαν χαὶ αὗταὶ, Οὐχὶ ἄρα χάττια. χαὶ Φιρμάνω, ἀφορισενὰ, καὶ ἐγκύ-
ἆλιοι, τὰ μὲν ἁπάτή ὀτυγερὰ, τὰ δὲ βίας ἐσχάτης ἐρία, ἀκετέλεσαν.
τὴν) ἀχινπαίαν τῶν ἄλλων ἐπαρχιῶν, ἀλλὰ, µόνή κατὰ πολλοὺς λόγου
ἐπιχεὶμένη ἀδυναμίά, Τΐς ποτε τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων οὐχ ἐσεβάσθὴ
ἐν Ἄνεύματι καρδίας πὰς, πράξεις καὶ «νθυθεδίας σοῦ. πατριάρχον! ἀλλὰ
χαὶ τίς κ. αὐτῶν ἠἡρόει ἐπὶ τῆς παρούσής ἐποχῆς, ὅτι οἳ λόγοι τοῦ πα”
Τριάρχου σαν ἀλλότρίοί ὅλως τοῦ πνεύματος τῆς θορησίαο { ἐπιβεβνη”
µένη θέλησις 2οῦ τυράννου
Καὶ µέχρί λόγὼν οὖκ ἔμενεν ὁ Μαχμοὺτ, διότι καὶἕ ο. δωφό: ο.
µας. ὡς ἀποστόλοὺς δήθεν, ὡς ἑξαιριστὰς δῖθεν, ὡς οἰχείους τῶν ἐν ταῖς
ας ἐπαναστάντων. Ἡ θυσία ἤρβατο ἐν. Κωνσταντινουπόχει ἀπὸ
τς 4 μαρτίου, καθ ἣν πρῶτοι, ἐκαρατομήθησάν ὁ ὁ Νικύλαοέ Ἀκανκβάς,
ἄλλοτε Ἀοοτέλγμιος χαὶ αζμαχάμης τοῦ ἠγεμόνος. ἱωάννου. Καρβτσᾶ, [
ἑξηλονεούτης” δὲ:περίπον - τὴν Ἁλωέανί ὁ μμ τούτου. καὶ. πρώην
ΤΟΜΟΣ. Β', 8
΄
α1α ΑΟΚΤΜΙΟΣΣ πστορίικοἵ:

διερμηνεὺς τοῦ στόλου Ἠιχαῦλος Μάνος, διάτε- ᾖάάνοι ἄλλαί ηκολούθουὺ

τῷ Τφηλάντη- ὁ Θεύδωρος : ἠήζος; μέγας λογοθέτης. τῆς Μεγάλης Εκ»
κλησίάς; Διότι ὁ: νεώτερος ἀδελφὺς αὐτοῦ. Ιάκωβος Ρίζος ὑπούργευε παρὰ
τῷ ἡγεμόνι Μολδαυΐας Σούταῳ' “καὶὁ Αλέξανδρος «δωτευὸς, διότι ὁ
πασὰρ τούτου ἰατρὸς διετέχει παρὰ «τῷ. αὐτῷ Ἱγδμόνι, Ταυτότης ἄρα
ἐπωνύμου «καὶ «συγγένεια ἐχρησίμανον ἀγτὶ πάσης «ἀποδαίξεως ἐνοχῆς
τοι ὡς. -ἀγήκῶν: εἰς φαναρτωτικὸν γένος, ἐμαρτύρησε διᾶ
δι ὀν. λόχου
πῆς ἀγχόνης κατὰ «σὺν. ὁδὸν. ἴχθυοπωλείου. (Βαλοὺχ-παζὰρ) πρῶτος- τῶν
ἐγκρίτων ἀυνοδικῶν ὁ μητροπολίτης Εφέσου. Διανώσίός, Κα λλιάρχης (α):
Οὗτος, παρασκευαζοµένου τοῦ δηµίου, ὠμέλησεν .ἀτάράχος: κατὰ -τῆς
ἀδίκόυ καταδίκης αὑτοῦ, καὶ αυνέστησε τῷ σουλτάνῳ τὴν ἐπὶ τῶν ῥα-
γιάδων ἀγαθότητα ἀντὶ τῆς -τοιαύτης σκληρότητος. Εἷς τῶν -παρευρὲ-
θέντων Ελλήναν; ἐπειδὴ «ἀνδστέναξε:τότε. καὶ ἐδάκρυσεν. ἀδὼν. εἰς τὸν
ἄτὶμον «σωβόμενον ἀγχόνην ἕνα ἔγβεριτον μητροπολίσην, ἀμέσωςἡρπάγη
καὶ ἀπὸ τοῦ προὀώποὺ σῆς γῆς ἐξηλείφθη.ὁ ἀξ:δήµιος, ἐμπαίζων βε-
θαΐως καὶ οὐχὶ οπουδάζων, ἠρώτησε, κατὰ τὸ τοὐρκικὸν ἔθιμον, τὸν Ἄφέν
σου, « Τουρκίζεις, ἵνα σώθῆς» καὶ οὗτος ἀπεχρίθ, α«Ἐγτέλεσόν την
τοῦ βασιλέως».
Ῥπροστάγὴν- ο :
αἩβξατο τοιουτοτρόπως ὁ- πέχεχος ἀπὸ τῶν Φαναριωτῶν καὶ τοῦ {8
ροῦ κλήρου, ἐκτειχομένας Εῆςἐνοχῆς καὶ μέχρι τῆς ἀπωτά ἕης-ουγγε-
νείας καὶ σχέσεως: Ιδίως δὲ διαταγέντες -οἱ κατὰ τὰ ὅρια τῶν γεμο-
νειῶν καὶ. τῶν δυτύκῶν παραλίων «τοῦ Κὐξείνου σατράπαι, ᾿ἴνα προ-
σἐχὼδιν ἐπιμελῶς «ἐλὶ τῶν διαθατῶν, συνελάµθανον ἀνεξαιρέτως τού-
τὸδξ: καὶ- ἐκείνους ὡς ἑταίρους καὶ: ἀποστόλοῦς, καὶ λόγω ζήλου περισ-
σοῦ πππεδημένὸυς ὠπέσοελλον εἲς' τὴν Κώνσταντινθύπολιν, ὅπου παρε-
δίδοντο εὐθὺς τοῖς δημίοις ἄνευ ἄλλὴς Ἐρεύνης, Μάλιστα: δὲ, ἐὰν ἐνύγ»
χάνουν οἳ Σδιοῦτοι καλόγερος Ἡ ἱερατικδὶ, οὔτε κάν "ἠρωτῶντοι" πόθὲν
ἤρχοντο. καὶ ποῦ διηυθύνοντο, ἐκλαμβανόμενοι ἀληθεῖς α«ἀπουστὸλ,
εθερχὴ καὶ λευτέρν {θε ο το ο το ποπ πο τὴ
Τὸ ἰδίαν ὁπαντὰχοῦ ἐλάμθανον τύχον αὶ ἐκεῖνου ὅσος ὑπέτίθεντό
παρὰ τῶν Τούρκων ἢ χαΐροντες χόγῳ ὅτι ἐπεθύμουν Χὴν ἐπανάσέασιν,
Ἀλυπυύμενὸε λόγῳ ὅτι οὖκ ἔθχεπον ἔτι τὸν Ἑψηλάντην ἔξω. τῶν τεί-
ἀ:ῶν αἳξ Κωνδταντινουπύλεως, Ἀ λόγῳ ὅτι ἀπεδοκέμαζον τὰ κατὰ τῶν,
ἐνόχων «εἰ :ὑπόπτων αὐστηρὰ μέτρα τῆς ἐξουσίας. Έτι δὲ-πλόον, καὶ
ἄν τις ἐνεδδετο καλῶς,' Ἡ ἠρώτα΄ περὶ τῶν διατρεχόντων Ἡ «ἐξύρει
"ἀννεχῶς τὸ γβειου. ἂνεὴν ἔἔδιδε θανότον. ὡς μὴ συμμερζόμενος: δεν

.
 ΠΕροδι Β) ΚΕΦΑΝΑΙΟΣ Δ.. τ1ᾶ
ἀἳε κοινῆς. ἀθυμίας..' ἐχ' τούτου οἱ πάντες. ἐνεδύοντό πεπαλαιωµένα. ὡξ
αὖ»
ατωχαὶ; καὶ ταδεινῶς περιεπᾶτόυν ὡς δὀῦλοι, κάτω κεκυφότες καὶ
όλως τοὺς - ὀφθαλμόὺς. στρόφόντες ἐκ: δεξιῶν. ἡτεξ. εὐώνόμώ ν: ὡσεπιὰ
πολὺ δὲ «κατ΄ οἶχον- ἐμόναζον. ὡς: πεφυλακιόµένοι»: Ὑαὶ͵ ἐν. ταῖς -ἀδοῖς
ν καὶ ἔπασχον (α). Προ».
ἄν ἔθλεπον
ἐσίγων ὡς ἰχθύες. ἄφωνοι,' ἐφ᾽ ὅσω
σέτι. δὲ, καὶ ὅτάν τὰ βάρθαρα σμήνη: ἐξεστράτευαν; «διερχόμενα, ὃ δεᾶς
ξαρᾶς ἃ διὰ, θαλάσσης τὸν Ῥύσποραν,' τρόμος. στοὺς. Χριστιανοὺς: χαάτεέ
λάμθανεν͵ ἐκ τῶν : ἀγρίων! φωνῶν, ἐκ τῶν οἁπείρων -ἐκοίνιαν «πυροθὸ»
Χισμῶν κατὰ τὰς ὁδοὺς καὶ. χατὰ τῶν οἰκιῶν ἀδιαφόρώςς οἩς ἑτόλμα
πβοελθεῖν ἐκ. τῶν θυρίδων;;. Ἠ:-ἐξελθεῖν τῆς οἰκίαςνι ἕὼς: πορέλθωσιν ὡδ
στρατεὐόµενοι;" καὶ µάλκστα;; ὅτε συνώδευον. «οὗτοι σημαίανγ «Οὕτώςῳ
ἑὰν πρότερον ἡἩ Ἐδυρκικὴ; ἐξουσία, ὡς σύστημά ἀνομίας καὶ αὐβαιρεσίας
ἄνευ. ὁρίων, ἐκαλεῖτο: τύραννος” ἐὰν πρότερον ὁ΄ τουρχείὸς ᾿ὄχλος,ὡς
δῶμα, ὑλισμοῦ, ἀπαιδευσίας καὶ κτηνωδίας, ὠνομάζετο βάρθαρος"' «ἐπὶ
τῆς παρούάης ἐποχῆς καὶ ἐξουσία καὶ. ὄχλος οὐδὲν. εἶχον κατάλληλο
ὄνομα, διότε ἡ ἀγρία: ὀνεγωγὰ αὐτῶν παντὸς ὀνόματος. Μακοῦ -ὴν Νά5
ταλληλότητα ὕπερεθαινες- ο... ου --ἷιιιιιι,,
Καὶ μεθ ὅλα ταῦτα Ἡ κατάστασις τῶν ἴθαγειῶν Ἑλλήνων τῆς σρὀ-
τευαύσης ὑπεφέρετο σχετικῶς, συγκρινοµένη πρὸς τὴν τύχχν τῶν ἐπαρ-
Χνωτῶν, ΄Τοισύτους ἐγνοοῦμεν. τοὺς. ἐν αὐτῇ βιομηχανοῦντας πειρώς
χος, Θεασαλοὺς, Ἰακοδόνας, Βουλγάρους «καὶ λοιπαύς... έαφαξε μὲν καὶ
ἐκ- τούτων τοὺς πρωτίσσους «Ἡ ἐδουαίᾳ ὑπὸ. διαφόρούς αἰτίας {6), οὖν
ἤθεχεν ὅμως αξοὶ τοὺς κθινοὺς ἐργάτας θῦτε ἐν τῇ Κωνσταντιουπόλει
διότι ἐφοθεῖτο, καὶ μεθ) ὅσην ἂν εἶχεν ὑπεροπλίαν, οὔτε ἐν ταῖς ἐπαβτ
Χίαις;, διότι ὑπώπτευε Φεωροῦσα ἅπαντας συνωµότας. ὧθεν ἀποπέμπου»
/.
ός αὐτοὺς ἐδθλοφόνει ἄλλους καθ’ ὁδὸν καὶ «ἄλλους διὰ. πῶν διομησθ
φῶν ἐπαρχιῶν,- τοῦῦ.ὅπερ συνέβη «καὶ κατὰ, .τῶν. Γοσάρων ψετὸ
τν ο αυ - υ---ι ---

ὡς ἂν μὴ ἤρχουν δὲ πάνθ, ὅσα δυσκόλως Περεγράφονται Καὶ υσκο-

λώτερων πιστεύυνταὶ, ὁ σουλτάνος μαθὼν, :ὅτι παρὰ ταῦ μητροπολίτου
τοῦνἰασίου περιεζώσθη τὴν σπάθην ὁ ἠψηλάντης, ἔσυρεν, ἐκδικούμενος
(ἄλλους, ἀντ' αὐτοῦ, δύο ἐκ. τῶν. συνοδμἑῶν. εἰς τὴν «εἱρχτὸν, τὸν. Ἡριο-
Ἰθηδείας ,ἁθανάσίον καὶ΄ τὸν Δέρκων-Ερήγόρου” συγχρόνος μεπεπέμψαπα
δόοµνον : ἐκ- τῆς. ἁγχιάλης, πόλεως θρακικῆς ἐπὶ ποῦ «Εὐδείνου πάγςρν
μεταξὺέ Μεσημθρίας καὶ. (Απαλλωνίας, σὺν; ἀρχιςρέρ, απάτης «Εὐγέ-
Ἠην ()ς Εζητεῖτο ἀφορμὴν καὶ Μοικώση, κα τὰ ΄τὴν. τουρκική, συν
5
 116 ἡ ΔΟΚΙΜΙΟΤ. ΠΤΟΡΙΚΟΤ΄ )
δη καὶ νομολογίν, ἐδόδη᾽ λαὶ μή ὅλας᾽ τὰς ἐπὶ 100 Ἱἱεροῦ σα»
στηρίου ὑπογραρὰς τοῦ δυνοδικδὺ”. ἀφορισμοῦ πἡά προτεραίάς. Τοιαύτή
ὑπὸ ἄλλην ἔποφιν ἀβορμὴ ἐδόδή καὶ κἀτὰ τῶν. λεγομένων φάνὰ-
ριωτιιῶν οἰκογενειῶν ὣς ἐχ τῶν δραπέτέύσέων τῆς 2, ὃ καὶ 6 μαρ-
τίοῦ. Κατὰ τὴν’ πρώτην ἐγκατέλειφαν τὴν Κωνσταντινούκόλιν΄ καὶ τὰ,
πάντα οἱ ἐπίτροποι (καπουκεχαγιάδαι). τοῦ ἡγεμόνος Μολδαυΐας Νοό-
λαος Σοῦτσος, άδεΕλφὸς αὐτοῦ, καὶ Ἰωάννῆς Δ. Σχυᾶς, γαῤὂρὂς ἐξ ἀδελ-
φῆς Ξοῦ Ἰδίου κατὰ, Ἐν ᾿δευτέραν ὁ ὁ πρώην Ἡγεμὼν “Αλέξανδρος Χαντοε-
-ρῆς, κατοϊκῶν ἐν τῷ Φιδαλίῳ κόλπῳ Οπαλτδ-λιμάν)' κατὰ δὲ τν τρῖ-
σην ὁ Γεώργιος Καρατσᾶς, υἱὸς τοῦ πρώην πγεαδνοξ Ἐλαχίᾶς 1ώάννὸυ
Κἀρατσᾶ, ἄλλοιτε καὶ ὁ με γαλέμπορος Γεώργιος Χρηστόπουλυς. ὅλοι
οὗτοι ἀπέθηδαν ἐν τῇ Ὀδησσῷ, ἐλεευνά Ὑυμνότητος ἐν παηᾷ ληονος
καὶ ἁπορίας θεάματα (α), τῇ 9 καὶ 10 μαρτίου. |
"Ταύΐας ᾧσθὸν 6 Μαχμοὺτ, Ἐταράχθη. σφόδρα" κατὰ τοῦ μεγάλου
βεζύροῦ΄ ὡς ἀπροθέχτὸυ, καὶ ἀμέσως, θανατώδάς τὸν πα Άλον Χαντσε-
ρῆν διὰ τὴν ταυτωνυμίαν, Καὶ τὸν Γεώργιου Μαύροκορδάτον ἕ ἕνεκα συγ"
γενείας͵ διέταξε τὴν ἐν τῷ Φαναρίῳ τοῦ Κερατοίου' χὐλποὺ, ματοθοοίν
ὅλων τῶν κατᾶ, τὰ διάφορα’ τοῦ- Βοσπόβου µέρη φαναριωτῶν οίκοι
νειῶν, καὶ ὑπὸ ΄ἀστυνομικὴν ἔθεσεν ἐπιτήρησιν, Τὸ Φανάριον᾽ οὔσως; ἐν.
ἐχλείψει φύλαχκῆς. μεγίσθης, ᾽μετεμορφώβη εἰς μάνδραν, τῶν ἐπὶ σφαγὴν
προβάτων, ὅθενὁ σφαγεὺς λαμβάνει κατὰ θέχήσιν οφἀττων' ταῦτᾶ μὲν
σήμερον, ἐχεῖνα δὲ αὔριον, Συγχρόνως δὲ ὁ Μαχμοὺτ, ὑποπτεύὼν καὶ
τὴν δραπέτευσώ ττῶν ἀνειπροσώπων τῆς Σερβίας, ἐν οἷς ἐλογίζοντο χάὶ
ες ἀρχέερεὺς: καὶ ὁ γνῶστὸς ἀδμάμώς, Πετρόνοδιτς, ἀπήῄτησε παρὰ τόῦ
παεράρχου Ἐρήήορίου αὐστηρὰν τν ἐπιτήρησιν ἐπ αὐτῶν; μετοικίοθέν-
πων ἕνεκα. τούτου Ἐν τοῖς πατρίαρχεῖοις, ὡς ἐν πόλέτικῇ: φυλαχῇ (ϐ-
1ὸ δὲ δειεινότερον. πάντων, ἀπητήθη πὰρὰ τοῦ πατράρχου καὶ προσώπιΏι
ἔτι Ὁ Υγύησις περὶ τῆς Ἠσυχίας τῶν κάθὶ ὅλον τὸ κράτος Ἠλλήνωνι, Το-
᾽σαύτην ὁ ὁ Μαχμοὺτ περὶ τῆς πιστῆς ὑποταγᾶς, αὐτῶν: πεποίθηδυν ' εἶχε
χαὶ μεθ ὅλας ττὰς ἀμνηητείας, χαὶ τὰ βίαία: μέτρο ποιάύτας πμ τῆς
ἀσχύος τῶν ὅπλων αὐτοῦ Ελπίδας ἔἔτρεφὃ, | 3 Ἶ
. ὁ Ὑρηγόριος » περ μὲ ἐν τῶν μπεροπολιτῶν: -- καὶ Δάριών
ἐκετεύσας ἑ ἐγγράφως καὶ μαρτυράµενος περὶ Σῇξ ἀθρύτηλος: τούτων, ἀπί-
τυχὲ, προϊδῶν Ἀλταφανέστερον ἀλχὰ χάι Ὑθναῖως ἀναμένων; ο προ-
σεχὲς μέλλον "αὔλοῦ τε καὶ πῶν ἄλλων" παρ "δὲ δὲ δµδ᾽ τὴ καὴν
Ἀσυχίῶν σης, ὡς ἐθνάρχης μὲν, οοὖδε μίαν ἐκμεν νήσου τοῦ μὲ -
 ΜΕΡΟΣ,Β’. ΚΕΦΑΛΛΙΟΝ.Δ᾽. 17
ῦ προθλέπων δὲ τὸν νοῦν τῆς ἐξου;
βόυς,ὅσον ἐξήρτητα ἀφ᾿ ἑαυτοὡς
σίας, ἐπιτηδείως ἐζήτηαε ουγυπευβύνους, καὶ Δαρεἰσήγαγε, σοιούτους
ἀπέ:
τοὺς Τούρκους, διοικηεὰς τῶν ἐπαρχιῶν. ἀλλ», ἐπειδὴ υ.Ἡ καὶἐγγψη,ἑκάστην
΄Έλετε μᾶλλον τοὺς. ἐν Κωνσταντενουκόλει, ὡς αὐξομένο
τοῦ ἀρθμοϊ τῶν δραπετευῤντων, συγκαλεσ θέντες, οἱ πβώειστοιἐν συµς
θρυλίῳ κατὰ τὰ παξριαρχεῖα, ἐνέκρινα ν, πρὸς καθησύχασι. τοῦ σουλ-
πάνου»ἴνα ἀλληλεγγυηθβῶσω αὐτοὶ επαὲ προσεπιθεθακώσωσιν οὕτω τὸ
ἀμετακίνητον, ἑαυτῶν. Τὴν πρᾶξιν ταύτην «ἀπελθὼν ἐνεχείρησε τῷ
Γρηγόριος, συνοδευόμενος καὶ ὑπὸ τριῶν. ὅτι, ἀρχιε-
ὁ ύρῃ
µεγάλῳ βεζ
ῥέων ἐπὶ τὸ ἐπισημότερον. ο. ος Κικὼ ντος
οεΚαὶ τότε μὲν. ὀφάνη εὐαρεατηθεῖσα, ὃ ἐξουσία" κατόπι δὲ λιέταξε τοῦ-
τον, ἵνα ἀποστείλῃ εἰς τήν πύλην καὶ ἑτέρουέ ἐκ τῶν ἐγκρίτων. ἀρχιε-
ν
βέων τρεῖς, τὸν Θεσσαλονίκης ωτὴφ, τὸν Αδριανουπόλεως, Δωρόβεο
τῆς ποιαύ-
Πρώϊου καὶ τὸν Τυρνάβου {ωανίχιο". Οὐδεὶς περὶ τῆς αἰτίας
ὡς
της διαταγΏς. χαὶ. τῆς τύχης αὐτῶν. ἐδίδετο λόγος ἐγνώσθη ὅμως,
ἂν ἦτα ἀνάγκατις, ὅτι οἱ πάντες προγεγραµμένοι εἰσίν ἐν τῷ πνεύµατ ι
τῆς ἐξαισίας, καὶ πᾶσα, περὶ αιστῆς . ὑποτατ ῆς Διαβεθ αίωσις οὐδὲν ση-
΄μαβει, Κατὰ. πολὺ. αυχαινηθεὶς.ὁ Γρηγόριος, μετεχαλέρατο. τοὺς. ῥηθόν-
σας -ἀρχιερεῖς, καὶ. αὐναριστεήσας :ἐκοίνωσε τὴν. διαταγὴν «τῆς πύλης,
προστιπὼν τεβλιμμένῃ τῇ καρδία: «Αδελφοὶ, οὕτως ἠβέλησεν ὁ Εύριος,
Ἀδεικνύων ἡμῖν πολλὰ, καὶ. σκληρά. Άρτον «ὀδύνης Ψωμίζρι ἡμᾶς, καὶ
ἵνα μέ-
Φαἶνον κατανύξεως.ποτίζει» Απέρχεσθε «σήμερον εἰς σὴν πύλην,
Ῥνητε βεξαίως μετὰ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν. ἐνέχύρα παρ᾽ αὐτῇ. Βύριος
γοῖδε «τὸ ἀποθηαόμενον. ἀλλ’, ἐὰν ἀποθῇ εἰς µαρτύριον, ἀκολουθήσω
λὑμᾶς τάχιον καὶ ἐγώ ».. Αμέσως περιεχύθησαν ὑπὸ δακρύων ὁ ἱερώτα»
τος «πρεαθύτης Τρηγόριος, οἱ ἀρχιερεῖς, καὶ πάντες ὁἳ, παρεδτηκότες,
ωγριινητωιωτέρα. δὲἩ σκηνἡ παρέστη, ὅτε οἱ ἀρχιερεῖς (ἀσπασθόντες
ματὰ, τοῦ», πατριάρχου.. τὸν “σελευταῖον ἐπὶ γῆς ἐν Χρισῖῷ. ἀσπασμὸν,
καὶ ἀπῆλθου.
ἔκλιναν τὰς χεφαλὰς αὐτῶν σεβασμοῦ ἔνεκεν καὶ ὑπακοῆς,
Απεῤῥόφα ἀληθῶς τὰ ἄτομα Ἡ ἐπανάστασις, (ς πρὺς τὸ µαρτύριον δὲ,
ἐγέγραπτο βεθαίως, ἵνα ὁ πατριάρχης Γρηγόριος ἐν Κωνσταντινουπόλεε,
ὡς καὶ :ὁ προκάτοχος: αὐτοῦ Κύριλλος ἐν Αδριανουπόλει, προηγηθῇ
Κετ οὐ πολὺ, καὶ οὐχὶ ἐκολουθήση, κἀθ ἃ εἶπε. ἑἑἑἑ«-
οκ. τούτῳγ γαὶ ἄλλων ἀπεδείχθησαν φροῦδ χαὶ τὰ χάττισερὶφ καὶ τὰ
Φιῤμάνια, ὡς καλύπτοντα ἄλλους σκοποὺς καὶ τὸ πρὸς ἐκτέλεσιν οραὐτῶν
νο
λ ς ο τς προ
ας σεν

(αχέδιοΥ τοῦ. σουλτάνου". τοὺς σκοποὺς δὲ αὐτοὺς συνέδραµε καὶ ὁ ὄλλος,

, ὃ

᾿
 {18 ΙΑΟΚΊΜΠΠΙΟΤ ΕΣΤΟΡΙΚΟΤ-
αἷμα διφῶν. ἅμα ἐγνώσθησαν τὰ ἓν Γαλαζίῳ συμβάντα, φοθερὰ ἐκινέθη
ὀχλαγωγία ἐξ ἀνδρῶν, Ἰυναικῶν καὶ παίδων, καὶ ἐν τῇ πύλη συῤῥεύ-
σασα ἐκραύγαζε μέχρις οὐρανοῦ ἐχδίχποῖν.. Ἱδετὰ πολλὰ διεσχέδασε
ταύτην ὁ µέγας βεζύρης, ὑποσχεθεὶς ἀναπόφευκτον τὴν ἐκδίκησιν' ἐδεί-
χθη ὅμως, ὅτι συνεχεῖς θέλουπι διξγείρεσθαι τοιαῦται καὶ φοθερώτεραι
ὀχλἀγωγίαι, ἐὰν μὴ βλόπῃ καθ: ἑκόστην ὁ -ῥάρθαρος «ὄχλοι) τὰς' μὲν
ὁδοὺξ σερθλνυµέναή.ἐὰ θυμάτων; τὰς-δὲ ἱριτὰς, πληρουµένας; ἁπύπτων,
ὀϊνήάτΔδ
καν Ἀεριουσέας «τῶν οε-θανατουμένων / καὶ "τῶν δραπετενόντων
δηµουομόνας ναὶσδαρπαζομέναν»: ο υ---υ---
"1 τοιαύτη κατάστασις τῆς φρίκης 'χαὶ τοῦ- τρόμου, ποῦ. αφύνου”) καὶ
εἩς ἀπελπισίας, ἐκυρίευε Καθ ἅπαν τὸ τουρχικὸν «αράτος, ὅπου γρίστι”
αὐοῦ ἕλληνεο: κατῴχόυν" σὰ δὲ µαπ': αὐτῶν µίση καὶ «τὰς: ὑπονοίας τῶν
Ἐδύῥχων ἐξηλτν ἔτι μᾶλλον :ἄνθρωποι. διεστραμβένοι -σᾗ κὰρδίᾳ καὶ
οὐδὲ ρηςὁ ἐχδχέσοηε θυνειδήσεως; οἷοι: οὗ :ξουδαῖοι»καΐ τινες: τῶν ἐν τῇ
ἀνάτοχφ)χεγομένων ἀραενομετολύεω», ἡ καθερῶν Κατολίάς Οἱ πρῶ-
ἁὸλ, δὲ ἁθτώήόλάτοί “πάντότε καὶ μισόχρισχοι, καὶ οἱ δεύτερος ὡς -φα-
ψλχοῦ ἁδὶ: "μισέλληνες, πολλάκις αατεµήνυον' κβύφα ἐπὶ ἀπαάναστατεκῇ
ἐνοῇ τούτους Χαὶ- ἐχείνους τοὺς ἀβφους, καὶ συχνάκις. Διέδιδον παβῥη»
σὲς φήμοε: ἐψευδεῖε; νῦνεμὰν πορὶ Ῥώσσων, ὡς κηρυξάντων :συμμαχυλὰν
πατὰ τῆς Τουρχίας πόλεμου μετὰ τῶν Ἑλλήνωνῳ νῦν «ἂὲ περὶ. Ἑλλήνων,
ὣές εὐσπλδόντων: κατὰ: τῶν αλιµένων σᾶς: Κωνσταντινουπόλεως» τῆς
Ἀμύρης καξἐφεξῆς. Ῥέγος θανάτου κατεχάµθανε" τοὺς' πάντας ὡς -αυ-
Μάη καὶ ἐν Κωνσταντινουπύλει καὶ ἐν Σμύρνη κατὰ. τὴν 25: μαρτίου,
ὅμα ἃις'διεσπείρετο: φήμη τοιάύτη" διότι παρὰ τὴν. εἰς τὸ ἔπακρον ἅμε-
οὺν αὔξηδινοσῶν ᾿ἀταξνον καὶ αὐθαιροσιῶν οποῦ. τουρεικοῦ ὄχλου, οὐδὲν
πλέον. ἡ στον ἠπεελεῖτο, εἰμὴ- αὐτὴἡ ἠενικὴο σφαγὴ «ὡς. ἐπίμετρω)
ὅλων. ᾿Χἄρις δὲ µόνον, ὅτι πολλαχοῦ- αἱ φεύγουσαι-ἐκ- τῶν: ἑλχηνικῶν
οἰκογενειῶν ΄οὐλἐκωλύοντο παρὰ τῶν Τούρκων; ὡς μεγάλα ἐχόντων
ὀφέχη Ἐν πᾶς ἐγκάταλιρπανομένης «ινητῆς: καὶ ἀκινήτου Ἱεριουσίας
πδὐτώνι Τὸ Ἀθριεῤγότερον δὲ; ὅτι-ἐν τῇ αὐτῷ τῶν ῥα/ιάδων ὑπέκειντο
'αὔχφ καὶ οἱ ἔχδυτὲς" ῥώσσρην: ὑπύκούτητα: Έλληνες, καὶ «ἐν τῇ αὐτῇ
ἀδάκόπῷ ἀνησυχία καὶ φόθῳ πο: μα ἁγλαγωγνςνσρῶν"θέ
(διετόλουν τὰ ῥωσσικὰ πῴηξενεῖα Ὁα -.. ο.
 ΛΕΡΟΣ Β΄ ΚΕΦΑΛΛΙΟΝ. ἡ. τη

τς, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΜΠΗΤΟΝ.

οἱ ἐν Γαλαζίῳ. ἐπαναστάται ἔοληνες- ἐγένοντο, ὡς ἐά τῆς, πολλαχό.

δεν ἀχολουθούσης -σνδῥοϊς, ἀπὸρ τοὺς ἐξακοαίους ἤδη, ναυτικοὶ οἱ πλεῖν
ν.
οσοι {όντοι καὸ Αἰγαιοπελαγίται. Ἀπὸ τὸν γνωστὸν «ἀνδρεῖον. Σφαέλλο
κυριεύσαντες οὗτοι τῇ ἆ μαρτίου δεκαπέντο. Ξουρχώὰ : ἐμπορικ ὰ. πλοῖἁ
ἐν. τῷ Προύθῳ, κατέστοεψαν. «περὶ. σοὺς ἁκατὺν. «πολεμάους, "πιιγένπας
νιόπωα-
κοὺς πλείονας, καὶ ἐκ. τῶν πλοίων, αὐτῶνιτὰκδυνκτώσερα ὥπλισο
ωτικὰ ιΏέαις
δύποτε. διὰ σηλοβόλων, : ὸ Γαλάζον, ὅμως, ἡ μόνη στρατι
ας,
- ἐπολιαρ
πῆς ολλαυΐ χεῖτο,. καὶ ἐνπεῦθεν οὐδὲν. Ἡ μιχρὰ «δλως «ὧπι”
σχνεῖτο κατὰ πάσης τουρχικῆς. ἐπβέσεως. «Τοῦτο Ἰνωρίζων.ὁ. ηχεμὼν
Ξῦτσας, καὶ «κατόπιν, Ἡ μετὰ τὴν διασπορὰν. «τῶν πατριαρχικᾶν: ἐγεν-
κλίων. καὶ. ἀφορισμῶν, βλέπων. τὰ, πνεύματα, τῶν Μολδαυῶν μᾶλλον
περὶ :τῆς ἀποστολῆς
ὕποπτα, ὄγοαφε: σπουδαίως.. πρὸς «τὸν. ἀψηλάντην.
ν
ἡ βάολν
ἀξίου τος ἀρχηγοῦ, ὕσωςιἀσφαλιαθῇ οὕτως ὡπὲρ-τῶν Ελλήνω
μένης
δωυΐα.ἅπασα «καὶ. ἀδὺ τῆς Φρουρᾶς. τῆς. ἀβραβλας καὶ «ἀπὸ ἐνδεχο
ἐπιθουλῆς τῶν ἐντοπίων... τι πολ εδ ος τδτ ππστ
ετηὂν δὲ σῇ Φωξάνῃ ἀξιωματι κός ἐν -τῇ ῥωσσιδῇ ὑδιασελέ»
τιᾳ Σέρθοῦ;
ας ὑπηρεσία, ἆ στρατηγὺς Ῥλάδον, παρονδιασθεῖς ὑπεσχέβηιτὴν κάηςν’
ρία
: καὶ;
σᾶς; Βουλγα ς ὠπλισμένους΄ ἐκ. τεσσάρων ἴν καὶ ἓξ χιλιά:
καλῶς:
δων σσρατιώτας, «ὀψέποτε διαθῶδι τὸν. ἵστρο. νος ἕλληνες. κ,δὲ τῶν
Ῥόυλγαροχωρίων. τῆς Βεσσαραβίας : ἀποστάλησαν ἀντιπρόσωπαι, αἰτού-
'μενοι οὐ µόνον τὴν ἄδειαν, ὅπως πέμψωσιν εἰς:τὰ «συρατύπελον ὄγδαις
«φέροντας καὶ ὅπλα «καὶ ἵπκαυς, ἀλλὰ εκαὶ σὺν δυνδρομμ τοῦ. ἀφηλάνπου
καν εὐθεῖων, ἡ τοῦ” γαμθροῦ- ἀὐτοῦ- Κατακάζη ἐμμόδως; ἄνα μὴ ολη”
ρέσκος, ἀθ”
«θῶσι παρὰ -τοῦ Ίνεσωφ.. χι δὲ. τοῦ Βουχουρεσπίου ὁ Βλαδιμη
ἑαυ-
; ξάµενος τῆς ἀλληλογραφίας: μετὰ, τοῦ Τψηλάνπου καὶ τὸν ατρατὸν
ἐν τῇ
τοῦ εἲς δεκἀπενταχισχιλίους ἀναθιβάζων, ταχεῖαν προέτρεπε πὴν
ς Τοῦρ-
«Βλαχία εἴσῦδον σούτου; λόγῳ μὴ προκαθόντες ἐπιπέαῳσιν αἴφνηαἱ
Χοι τοῦ Βιδινίου. Εἰσέτι διέκειτο ὑπὸ .τὸ ράτος τῶν. εἰσηγήσεωνποῦ
Ολυμπίου,
Πρὶν ὃ' ἡ κινήσῃ ἐκ τῆς Φωξάνης ὁ ψηλάντης,. ἐξέδοτο πρὸς τοὺς
Δάχους τὴν ἀκόλουθυν ἐπαναστατικὴν προχήρυξιν»
.
Πα ΕΕ Ευ.- . . . .....,

408 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟ -

σ «Άνδρες Δᾶχες!

αΣήμερων ἀφίνω τὴν οὐλογημένην 1ΠΝ. τῆς Μλδαυΐας, καὶ πατῶ τὸ

ἔδαφος. τῆς. ἀγαπητῆς σας πατρίδος. Μὲ ἀγκάλας ἀνοικτὰς καὶ μὲ δά-
Ἆρυα χαρᾶς μᾶς ὑπεδέχθη ὁὁ φιλελεύθερος λαὺς τῆς Μολδαυΐας" μὲ αἰ-
ημασα τοιαᾶτα Περιμένω νὰ ἴδω καὶ τὰ εὐγενή τέκνα τῆς Δακίας.
ως Ἄγδρες. Δᾶνες }. πορευόµενος» ὅπου Ἡ «φωνἡ τῆς πατρίδος μού μὸ
εροσκαλεῖ, ἔρχομαι παὶ πρὸς ἡμᾶς ὡς ἄγγελος καὶ τῆς ὑμετέρας πολι-
φινῆς ἀνεξαρτησίας καὶ. εὐδαιμονίας- Λἰῶνας ἀρχετοὺς ἡ δυστυχἠς πα-
αρίς σας; Χλίγουσα τὸν αὐχένα εἷς τὸν ἀπάνθρωπον- ζωγὸν τοῦ τερατώ-
δους. δεσποτισμαῦ, είχε χάσει καὶ αὐτὰ τὰ λείψανα τῶν δικαιωμάτων
3: σης, ἐν ᾧ Ἀ τυραννία τῶν Ἱγεμάνων σας εἶχεν ἐξαμθλύνει τὰς ἄνευμα-
εικὰς. δυνάμεις σας καὶ ἐδαχρειώσει τὸν ἐθνιχὸν ἐκεῖνον χαρακτῆρα, δι οὗ
ὑδυνήβητε εἷς τοὺς ἀρχαίους. χρόνους νὰ φυλάξητε τὴν πολιτικήν σας
ἀνεξαρτμαίαν, καὶ ν΄ ἀγτιπαραπαχθῆτε χρόνους: ἱκανοὺς εἰς τὰς ἐφόδους
ῶν ὁσπόγδων. 3χθρῶν τῆς. ἀνθρωπότητος, οσ ὁ
ωΠ. ὥρα τέλος πάντων καὶ τῆς ἀνακτήσεως τῆς ἑλωλεας σας ἐκσύ-
ΦΊσε, ἵνα μέ]α ἔθνος, µέγα Διὰ τὰ προπατορικά του κατορθώματα,
ρίγα διὰ, τὴν. εἰς τὰς δυστυχίας του ἀπαραδειγμάτιστον Ἠεγναιότητα,
τρέχει τὸ “λαμπρὺν. ατάδιον τῆς ἐλευθερίας του, καὶ. μβαρὰν ἂὲν εἶναι
νὰ θερίση τοὺς. καρποὺς τῶν Ὑενναίων καὶ ἐνδόξων 3ου ἁγώνων, Ἠμεῖς
δὲ τί ἔτι περιμένετε; : Δότε θέλετε εὑρεῖ πραρφορωτέραν εὐχαιρίαν εἰς
ἀνάκτησιν .τῶν πρὸ «τόσων. αἰώνων κατὰπατουµένων ἱερῶν Δωαιωμάτων;
Καιρὰς λοιπὸν, φίλοι Αᾶχες, νὰ ἐδυπνήσητε' καιρὸς, νὰ, αἰσθανθῆτε καὶ
νὰ ζησήσητε..τὰ «φυσικὰ. καὶ πολιτικὰ.. ἐπεῖνα. δικαιώµατα, τὰ, ὁποῖα ὃ
φύσις ἐχάρισεν εἰς τὸν- ἄνβρωπον, καὶ Ἡ. πολιτικὴ κοινωνία «χρεωστεῖ νὰ
ὑπερασπίζηται καὶ Υ ἀσφαλίζη. Ώστὸ Ῥέδαιοι, ὅτε παρῦλθενὁ κἀφὸς,
Χαθ ἂν φωνὴ τοῦ ὄχλου ὀλίγον. εἰσηκούετο εἰς τὰς ἀχοὰς τῶν Χρα-
ποὔνσων, Τὴν σήμερον βλέπομεῦ αὐτοὺς τοὺς. ἰδίουςἀρχηγοὺς τῶν ἐθνῶν
ἐκουσίως. ν᾿ ἀποδίδωσι τὰ εἰς τοὺς λαοὺς ἀνήχοντα ἐθγικὰ δωαιώµατα,
καὶ νὰ σπεύᾶωσι γὰ εὐχαριστῶσι τὰς εὐλόγους ἐπιθυμίας των.’ -. -”
-- «Άνδρες Δᾶχες! ἡν ᾧδιέρχοµαι ἀπὸ «τὸ ἔδαφος- τῆς φίλης πατρίδος
αας, πρωτίστη μον φροντὶς ᾖέλει εἶσθαί νὰ φυλάξω τὴν στρατιωτικΏ»
ἐκείνην εὐταξίαν,.τὴν ὁποίαν χρεωστεί νὰ, διατηρῇ ὄθνας ἐμψυχούμενον
ἀπὸ τὰ γενναῖα: τῆς ἐλευθερίᾳς. χαὶ πατρωτισμοῦ φρονήματα. Εἰμι δε
βέθαιος, ὅτι καὶ ἡμεῖς θέλουμε» «ἀπαντήσευ ἐχ. μέρους σας τὴ Φίλοφρο”
 ΜΕΡΟΣ.8’; ΚΕΦΔΑΔΙΟΝ.Ο, τε

ψεστάτην ὑποδοχὴν, καὶ τοιαύτην, οἵα, χρεωστεῖται εἷς ἄνδρας ἀγωνιζο-

µένους ὑπὲρ τῆς χοινῆς εὐδαιμονίας. ;

τ τΦΘ2Ί μαρτίου Τ8 ἐν Φωξανίῳ:. -----

Ἑ πω ποτ στο ὃς ΠΛΝΕΚΑΝΑΡΟΣ ΥΨΗΝΑΝΤΗΣΕ.
«Ἀύο ὑπῆρχον αἱ ἄγουσαι εἰς τὸ Βουχουρέστιον, Ἡ μὲν εὐθεῖ» καὶ πε-
δινὴ διὰ τοῦ. Βουζέου, ἡ δὲ πλαγία καὶ ὑρεινὴ διὰ τῆς Ἱέρθιδος (Τυρ-
{οβίστου). Ἐν συμθουλίῳ τῶν ἀνωτέρων ἀξιωματικῶν, συγκροτηβένχι
περὶ τῆς ἁρμοδιωτέρας ὁδοιπορίας, δισχυρίσθησαν, ὁ' μὲν Δούκας . ὑπέο
τῆς πεδινῆς, ὁ δὲ Καραθιᾶς ὑπὲρ "τῆς ὀρεινῆς’ οὗτος μὲν ἔκρινεν ἀδύνα-
τον ἔτι. τὸν στρατὸν κατὰ -ἐνδεχομένης . προσθολᾶς τῶν' πυλχεµίων ἐν
τοῖς πεδίοις’ ἐχεῖνος δ ἐθεώρει τοὺς μὲν Τούρκους θαῤῥαλέους γἐνησό-
µένους, τοὺς δὲ ἄλληνας πολὺ τοῦ ἐνθουσιασμοῦ αὑτῶν µέρος ἀπολέ-
οἱ ὴἐν
σοντας, ἐὰν ὁρισθῇ διὰ τῶν ὀρέων ἡ ὁδοιπορία. Έέλος δὲ, ἐπειδ
ἁβραήλα πολέμιοι ἀδύγατοι ἔτι ἐκρίνοντο πρὸς ἐπιβέσεις ἰσχυρὰς, παρε-
δέχθη Ἡ γνώµη τοῦ Δούχα, καὶ ὁ ἴδιος Φδιωρίσθη, ἵνα προπγπθῇ ὡς ἐμ»
πρασθοφυλακὴ, ἐχτεινόμενος κατὰ τὸ ἀριστερὸν µέχρι δύο ὡρῶν' μαχρὰν
εἲς ἰθραήλας, εὑρεθῇ δὲ κατὰ καμπύλην γραμμὴν ἐν Βουζέῳ. Κυνηθέν-
τος οὕτω τοῦ στρατοῦ, περίπτωσίς τις τὺν γνώμονα Δέδωχε τῆς ὀρθότη-
κος τῶν παρατηρήσεων τοῦ Καραθιᾶ, Αγέλη βοῶν, νεµοµένη πλλαίον
φποῦ Βουζέου, ἐξελήφθη µαχρόθεν ὡς στρατόπεᾶον πολεµίων. Ὁ ἱερὸς λό-
χος, τὸ ἱππιχὸν καὶ ἄλλοι ἐτάχθησαν ἐὐθὺς ὡς εἰς:μάχην πλὴν τὸν
Ναοὺμ, συνοδεύοντα τὰ πολεμοφόδια καὶ ἐδ ἀνώγχης εραπέντα πρὸς τὸ
ὁρεινὸν. διὰ τὴν ἀσφάλειαν τούτων, παρεδειγματίσθησαν αἴφνης καὶ
ἄλλα σώματα" ἑπομένως ὑπεγρεώθη καὶ ὁ Ἐψηλάντης, ἵνα ἀκολουθήστ
τὴν ὁδὸν τοῦ Πλουθστίου, ἤ σησαύτη δειλία καὶ ἁταξία ἐθεωρήθη παρ αὖ-
φοῦ ἓν προἡγούµενον λυπηβὸν διὰ τὸ µέλλον; ” ἀ....
- Καταθαίνων ὅ' ἐκεῖθεν: διὰ «ὺ:: Βουκουρέτιον, ἀπήντήθη καθ ὁδὸν
μετὰ σοῦ Ολυμπίου καὶ τῶν ὑπ᾿ αὐτὸν Ἐκένεσ ουυ δελήµ-
καὶ Μιχαήλο
παση; ἐχόντων περὶ τοὺς διακοσίους καλοὺς στρἀτιώας, καὶ συνωδεύθη
εἰς τὸ Μεντσίλιον, χωρίον τοῦ αὐτοῦ θέματος Βουζέου. Εκεῖ ἔμαθεν Ἐν
Ἀέπτομερείᾳ σὺν κατὰ μέγα µέρος διάλυσιν τοῦ Βουκουρεστίου καὶ τὴν
ἀναχώρησιν: σῶν προξόνων ἐχεῖ διὰ 'τοῦ Ολυμπίου ἐγνώρισε καὶ τὰ
ὕποκτα φρογήµατα καὶ τὴν ὀλέγην πραγματικὴν δύναμιν τοῦ Ἡλαδιμη-
ῥέσχου Πρὸ πάντων ὅμως ἀνησύχησεν αὐτὸν τὸ πνεῦμα. τοῦ-τόπον,
ὃν ὃν. λόγον ἔσπευσεν ἐχδύσας τὴν ἀπὸ 18 µαρτίον προκήρυξυ, ὀλέγ”
Δ
 193 :ΔΟΚΗΠΟΥ ΙΣΤΩΡΙΚΟΤ.
χὠν. εὐσχήμως τὴν. πρόθεσιν -τῶν. διασκορπισθέντων ἀρχόντων ὡς ἀντι
πατριωτικὴν, προσχαλῶν αὐτοὺς εἰς τὰ ἴδια, ὅπως συναγωνισθῶσιν ὑπὲρ
τῆς τς ἑλλυθερίας.. καὶ ὑπισχνούμενας οποῖς πᾶσι πᾶσαν ἀσφάλειαν
ία)... Εδέησεν ὅμως, ὅπως ἀπέλθῃ εἰς Φεφελέγιον καὶ ἐχεῖθεν εἰς Πλουέ-
στι, να τοῦ θέµατας Πραχόδης,
Ενταῦθα προσῆλθον αὐτῷ ἀρχουτέςτινές τοῦ Ἠουκουρεστίομ. ἐκ τῶν
ἀπολειφθέντων, χρύπτοντες,
σὼν νοῦν ἑαυτῶν" ἐπιστολὴ δέτις τοῦ ζωάγς
ναυ ιρλοπούλοι φθάσασὰ ἀνήγγειλε. καβαρώτερα.
τὰ. περὶ Ἠλαδιμη-
ῥέσχου, ὡς ἐπιθουλενομένρν. σὺν. ἐπανάφτασε, καὶ τῆς. ἑνώσεως. ὅλου
ποῦ στρατοῦ προέκυψεν Ἡ ἀνάγκη. «Τῇ δ) 24.µαρτίου συγκεντρωθεῖσαι
ἐν Ῥουκόθῳ, πολίχνη μακρᾶ παρὰ τὸν Τελλασίναν παταμὸν, πρωτευούσῃ
δὲ, τοῦ θέματος. Σακογονίου, ἐπεθεωρήθησαν -ἧ δευτέρα ταγματαρχῶι
τς Δούχα. ἐξ ὀχτακοσίων, Ἡ τοῦ Καραβιᾶ ἐκ, τριακοσίων, «καὶ αἱ χι:
Ἠαρχία, τοῦ Κολρκατρῴνου. καὶ Τρυπάρου, ὀλίγους ἀριθμοῦσαι.. Τότε,
διὰ, τὰς Πολλὰς, ΑΑυμθανούσας ἀνρμαλίας, διετάγη Ἡ κάθαρσις τῶν σω-
μάτων ἀπὸ τῶν ἀχρήσ στων προσώπων, Ἡ ἀπόδοσις τῶν ἵππων εἰς τοὺς
ἁφείαν τοιούτων ἔχοντας καλοὺς ἰππεῖς, Ἡ ἀνάλογος πρὸς τὴν χρησιµό
τητα ἑκάστου χατάταξις ἐν τῷ μέλλοντι καὶ τὰ. ἀπαράδεκτον ποῦ τυτ
χιόντος ἐνττοῖς σώμασι (6). Τότε διωρίαβη ἡ ὑπασπιστὴς τοῦ Ἱεροῦ λό κου
ὁ Αθανάσιος Ἐσακάλωφ, χαὶ πρὸς αὐτὸν. ὤφειλον παρουσιάζεσθαι καὶ
ὁρχοδοτεῖσθαι οἱ Ἑατατασσήμενοι ἱερολοχίται, :

ον Τρύτων δὲ γινοµένων, ἀπεφασίσθη καὶ πάλινἡ ἀπέλευσις τοῦ στρᾳς

ποῦ εἰς τὴν Τέρθιδα ὡς θέσιν ἀσφαλεστέραν, καὶ πρὸς τοῦτο .ἐπέμφθη-
σαν ὁ, Γρυπάρης καὶ. Τσάνογχλους ὃν ἑτοιμασίαν τροφῶν. Αλλ ὁ Νωό;
λαας Τῤηλάντης, δραμὼν εἷς. Πλουέστιον, ἔπεισα τὸν Αλέδανδρον περὶ
τῆς ἀνάγκης τῆς.εἰσόδου τοῦ στρατοῦ εἰς τὸ Βουκουβέστιον καὶ μεθ.ὃτ
λας τὰς περὶ Βλ αδιμ.ηρέσκηυ ὑπονοίας. «Δεινὸν, εἶπε, τὸ. νὰ φαάνηταα
φοβούμενος ἕνα Βλάχον, τὸν Βλαδιμηρέσκον, ὁ στρατὸς, ὅστις ὡπλο-
νφόρησε καὶ δὲν φοθεῖται νὰ πολεµήαη τὴν Τουρκίαν». Απεφασίσθη λοι-
πὸν τὸ «γενικὰν στρατόπεδον: ἐν τῷ Πασχονίῳ, καὶὁ Νικόλαος Τψηλάν-
της προεχίνησε μετὰ τοῦ Αούκα, ἔχοντὸς- τὴν.ἐμπροαβοφυλακήν.Ηκῖ
μετὰ δύο Ἠμέρας ἔφθασε καὶ ὁ Αλέξανδρος, ἀποστείλώς πρόδροµον τὸν
Δούκαν. αὲς τὴν. Κολεντίναν, ὑποστατικὸν οὖσαν: τὸν βάνου Σρηγορίου
Γκίκα ἔξω
ἔ -σοῦ Ῥαυκουρεστίου. -
Οὗτος ἐχόντων τῶγ. πραγμάτων, διέέρεχε, καὶ ἴδην.
,
συγήβω: ἐ ἐν τοιαύταις περιστάπεαε, καθ ἃς καὶ ὁ ἐ) άχστου/ πλόες
 ΜΕΦΡΟΣ'Β’ ΚΕΦΑΚΑΠΙΟΝ.έ, 4ὐ3

πιωτικῶν θέλει. ἑαυτὸν «ἄριχτου στρατηγὸν καὶ δεινὸν ἐκ Ἠεριουσίας

ν, "τῶν πολιτικῶν φαντόζεῖσε' ἑαυτὸν μέγαν
χαὶ ὁ ἐλάχιστος
πολιτικὸ
πολυτικὸν καὶ ὄξιον «ἐκ πλεονασμοῦ- “στρατιωτικήν. 4 Τὸν ὀλεθρίαν »ταὐ-
την ἐκεφαλυκὴν νόσον - μόνος θεραπεύει ἐπερχόμενος "πῶν 'πάγμάτων
ὁ νόμος. ἀλλ’ ὁ νόμος οὗτος πολλῷ ᾿ἀπεῖχεν ἔτι' καὶ ἐντεῦθεν οὐδεμίαν
παραδεχόμενοι . οἱ: τοιοῦτόι στρατηγοὶ 'καὶ οἳ τοιοῦτοι πολιτύιοὶ δίαφο-
ρᾶν βεταξὺ. προτέρων καὶ νεώτέρων περιστάσεων, διὰ 'τοσαύτης ἰσχυν
ῥίζηντο εὐχολίας πραγµατοποίουµένην τὴν διάδασιν τοῦ Ίστρου, ὃν 'ὅ-
σης ἐλέγον τὰς λέξεις «διάδασις τοῦ Ἱστρού».. ο.
τ. Ἡ ἐπιμονὴ αὐτῶν," Καΐτοι ππολλοῦ’ Ἐνθουσιασμοῦ” ἐδία, ἠτο" ἔργὸν
α-ρἀτιωτικῆς κοὶ πολιτεκΏς᾽ ἐνταυτῶῷ ἀπβονοησίκς. Βεβαίως, ὥς Ἡ Μολε
δανία καὶ ἡ Δακία ἐγένετο τὸ ὁρμητήριον, οὕτω καὶ ἡ Βουλγαρία Ἄροξ-
χειτο- τὸ στάδιον- τοῦ ὑπὸ τὸν. ἠψηλάντην "οτρατοῦ, συμεῖδύ κὐρίον
ἔχοντος τὴν Ἑλλάδα" εἰς ἣν ὅμως τὰ πράγματα περνήρχοντο “χατά-
στασιν ἐσωτερικῶς, ἀπητεῖτο λίαν ἐφεκτικὴ καὶ "λίαν ὤρίμος η περὶ
διαθάσεως τοῦ ποταμοῦ ὁριστιχὴ ἀπόφασις. ὁ Πάνχος Χατσῇ ρήδτοῦι
΄
εἷς. τῶν προδιατεθειµένων Βουλγάρων, ἀπέστειλ ε τότε δύο “πληβεξουὸ
σίους, προχαλῶν τὴν ταχίστην διάδασιν τοῦ ἐχληνικοῦ ὀτρατοῦ κάὶ θε-
έαιῶν ἑτοίμην εἰς τὰ ὅδλα ἅπασαν τὴν Ῥουλγαρίών' ἐρωτηθέντεξ ὅμως
οἳ πληρεξούσιοι, τίνα ἔχουσι τὴν ποοπαρασχευήν 1 ἀπέχρίθήσαν, ἔθδο-
Μηκονταὲξ πλοιάρια καὶ τθιακοσίους στρατιώτας ἐν Ζιμνίτοῃ.᾿ ό Ίψη-
λάντης : ἐξ. ἐναντίας ἐθεώρει, ὅτι διάβαδις τοῦ Ἱστρου. προποτίρησιν
ὕπαρξων πηλεμικοῦ σεολἰσκού, κένησιν "Σερβίας, προμήθεια
,
ν ᾽πόλεμοφο-
δίων μεγάλην καὶ τὴν Δαχίαν ἐροφοδοτοῦσαν' ὁ«
Τψηλάντη ς ὡσαύτῶς
ἐγνώρίζεν, ὁποῖον ὁδηγεῖ ἄπειρον ὡσεπιπολὺ στρατὸν, ὁποίαν ἀφίνει
ὄπισθεν ἀντίδρασιν φανερὰν, καὶ, ὡς ἔχων τὴν περὶ τῶν ὅλων εὐθύνην,
ἐδίστάζεν ἵνα ῥιφθῇ ἐν τῇ Βουλγαρίᾳ, σταθµίζών μάλίστα: ην ἄολιτι-
πὴν βαρύτητα, τῶν. ἐξωτερικῶν ἀπτενεργειῶν κά. κὸ ἠθιλὸν ἀποτέλεσμα,
τῶν '“Πατριαρχικῶν ἐγκυκλίων καὶ" ἀφορισμῶν' παρᾶ΄ τοῖς Ῥουλγάροις.
Αιὰ ταῦτα, χαΐτοι μὴ ἀπελπιζόμενος ἔτι, ἀνέθαλλε τὴν διάῤσειν μέλι
Δεξιωτέρας περιστάσεως, καθ ὅσον ἐμεσολάθει καὶ τὸ περὶ αιγήσεως τῆς
μεσημθρωῆς Ἑλλάδως ζήτημα. --΄ Ἱ-ὀἊἐ
Ὅν Καταθὰς εἰς τὴν: Κολευτίναν' τῇ 26: μαρτίου; "προατηντήδη "τιμης
ἔνεκεν παρὰ τοῦ μητροπολίτου Οὐγγροθλαχίας, τοῦ ἐπισκόπου λρζέσου
καὶ τῶν εὐρισχομένων “ἀρχόντών' μετὰ τῶν ἀδελφῶν ἀὑτοῦ «καὶ τοῦ
Καντακουζ ηνοῦ κατέλυστν ἐν τῇ, μεγαχοπρεπεῖ οἰχία. τοῦ Ίπίκα: Ὁ Κα-
ν
 423 «ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ...
ραθιᾶς ἐ ἔμενᾶν ὄπισθεν ἐν διαστήµατι τσσάρῳν. ὡρᾶν. κατὰ τὸ Βραγκο”
θάνίον, χαὶ ἔτειτα διαταγεὶς ἆλθεν. εἰς Κολεντίναν. ὁ. ὀλύμαιος, Δούχας
καὶ. Φαρμάκης εἰσῆλθαν. εἰεις τὴν πόλιν’ ὁ. δὲ. Κολοχοτρώνης λαὶ «ἕτεραι
κασέλαθον τὰς πλησίον πειμένας μονὰς καὶ χωρία. Οἱ κοινοὶ τῶν κα:
τοίχων 'τῆς πόλεως ἐχάρησαν. τότε, καὶ ὁ Σάθθας προσῇλθε, πάραυτα
πρὸς τὸν Τψηλάντην, μεθ’ οὔ- συνεξηγήθη ἐπὶ
ἐ ἱκανὴν ὥραν, ὁ δὲ Βλαδι-
µηρέσκος οὔτε πρασἢλθεν, οὕτ᾽ ἔπαυσε Διατάττων Ἠγεμονικῶς τὰ τῆς
πόλεως, ἀρχηγοῦ παράντως. ὁ Τψηλάντης ὑπεράνω ἐπεδείχνυτο: πάσης
ὑπονοίας ὡς πρὸς τὸν Σάόθαν καὶ παντὸς:φόθου ὡς πρὸς τοὺς ἄρχοντας
καὶ τὸν Βλαδιμηρέσκον. Ἐκ τούτου. δὲ διὰ. πολλῆς ὑπολρχθεὶς. Φιλοφρο-
σύνης τοὺς ἐπισκεφθέντας αὐτῷ, διάφορα ὠμίλησε περὶ τῶν πραγμάτων,
οὐδεμίαν χρούσας δυσαρεσκείας
͵ χοβδὴν, καὶ τὴν ἀνάγκην συνέστησε
μιᾶς κάλλιον τῆς τοῦ Βλαδιμηρέσκου συγχροτηθησοµένης διοικητικῆς Εε-
ῥουσίας. «Απέχω, εἶπε, πάσης εἰς τὰ, ἑαωτερικὰ ὑμῶν ἐπεμθάσεως, καὶ
νάπθυμᾶ, ὅπως ὁ μὲν τόπος διοικῆται ἀφεξῆς ἀφ. ἑαυτοῦ καὶ ὑπὲρ αυ
σταῦ, µόνμ. δὲ µένῃ εἰς ἐμὲ ἡ σμὰ καὶ Ἱ. χαρὰ, ὅτι ἐγενόμην ὁ αἴτιος
Στοῦ-καλοῦ τούτου»... . εν --- οι
« Αλλὰ καὶ μητροπολίτης καὶ ἐπίσχοπος καὶ ἄρχοντες ῶκ καὶ | Ελα»
διµηρέσκος καὶ Σάΐδας ὡρισμένην δη εἶχον τὴν κατ αὐτοῦ. σύστασιν’
ἐφ᾽ᾧ καὶ, ἐσχέφβησαν :ἰδίᾳ περὶ τοῦ. παιητέου, καὶ ἁρμοδίαν εὕρου τὴν
πρβόσκαιρον ὑπόκριαιν . µέχρι Δουλοπρεπείας, ὡς βλέποντες ἀπαρασκευά-
στους ἔτι τοὺς Ταύρχους. καὶ .ὡς φοβούμενοι κατ’. ἐξαίρεσιν τοὺς όρμη-
τικοὺς Καντακουζ ηνὸν καὶ ὀλύμπιον. Ἐπειδὴ δὲ ὁΒλαδιμηρέσκος ἐγνώ-
60η. προχωρήσας καὶ εἰς ἀνταποχρίσεις μετὰ. τῶν Τούρκων τῶν -παρι-
στρίων φρονρίωγ,. ἠναγκάσθη ὁ ψηλάντης, ἵν ἀποσπάσῃ. ἀπ' αὐτοῦ
φοὺς ἕλληνας καὶ πολλοὺς τῶν Βουλγάρων καὶ Σέρθων, ἐξ ὧν διώρισε
τοὺς μὲν πρώτους «ὑπὸ. τὰς αηµαίας Ἑλλήνων ὁπλαρχηγῶν) τοὺς. δὲ
δευτέρους ὑπὸ τὸν Μπουζίνην τουφεκτσήµπασην. Αἱ ἐπὶ τοῦ. προχειμέ-
νου Διαταγαὶ ἐξετελέσθησαν εὖθὼς, Διάτι τοὺς ἐναντίους ἐχυρίευον ἔτι
φόθοι ἱκανοὶ, οἱ ατρατιωτικαὶ δὲ ἐσέθοντο τὸν. ἀρχηγὸν ἑαυτῶν, χαὶ
ἐλπίφες ἀγαθαὶ ἐβέρμαινον τὴν καρδίαν παντὸς πατριώτον. Αλλ' ἱκανὴν
ἔχων δύναμιν, τοὺς Πανδούρους, τὸν Χατσῆ Πρόδαν καὶ Μακεδόνσχην,
ὁ. Βλαδιμηρέσκος οὐδὲν πνεῦμα Ἡ τρόπον µετέθαλεν, ἐμψυχούμενος
μάλιατα καὶ. παρὰ τῶν ἄλλων ἀποσυρθεὶς δὲ ἐκ σῆς πόλεως. τῇ 30
μαρτίου, ὠχωρώθη ἰσχυρώτερον ἐν τῇ αὐτῇ μονῇ τοῦ Κοτροτσανίου καὶ
περὶ πάντων Ἀξολούθει ὡς ἡγεμὼν διατάττων. ὡς μὲν αὐτόχθων, ἐδι-
 ΜΕΡΟΣ Ε’. ΚΕΦΑΑΆΙΟΝ.Ε’. 125
Ναιοῦτο ἴδως συμμοῤφωθεὶς μετὰ τοῦ αὑτοχθονικοῦ πνεύμαέος, ἀφ᾿οὗ
εἶδε κηρυχθέντα τὸν πόλεµον παρὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ ὑπὲρ τῶν Ελλή-
φων' ὡς ὃ ἀποστάτής, ὤφειλεν, ἅπὰξ ἐνοχοποιηθείς, ἕνα μὴ ἐξέλβῃ
τοῦ χυρίου κύκλου αὐτοῦ καὶ ὑποχύψῃ ὑπὸ τὴν διπλῆν ἐκδίχησον κῶν
μὲν Ἑλλήνων ὡς ἐπίορκος, τῶν δὲ Ῥούρκων ὡς ἀπειθής. ἀλλ’ ὅπως
ἂν ἔχωσι ταῦτα, ἀφ οὗ ἔφθασε ππερωθεὶς διὰ τῶν περὶ ἡγεμονείας ἐλπί-
δων, εἴπετο ὅπως πιστεύῃ τδῖς ἄρχόυσι µόνοις, διότι παρεχώρουν αὐτῷ
Καὶ τοῖς Τούρχοις µόνοις; διότι ὑπισχνοῦντο, παὐτην, «Εὶς σε ἀνήκουσιν,
φδσα ζητεὶ ὁ Ίψηλάντης» ἔλέγον αὐτῷ ὁἱ ἔρχοντες, παρουσιάζοντες
ἀπὸ σχοποῦ ὥς τίνα ἰδιώτην φιλόδοξου΄ τὸν ἀρχηγὸν" ἐθνικῆς ἐπανα-
᾿ κο τ -- .”.-... ..... ην δις --
. οκκε τη
ὁτάσεως,

οἱ Ἠληροφοργθεὶς ἐπίσης ὃ Ίψηλάντης΄ τἣν μετὰ τοῦ ἡγεμόνος Σκαρ”

λάτου Καλλιμάχου ἀλληλογραφίαν τοῦ Ῥάθδα, ἐπεχείρησε τήν ἀπο-
χώρισιν τοῦ νοήµονος καὶ ἀναγκαίου τούτου ἕλληνος ὁπλαρχηἡοῦ ἀπὸ
ποὺ μυστικοῦ μετὰ τῶν ἀρχόντων δεσμοῦ διὰ, νέάς᾽ ὁρχοδοσίας ὑπὲρ
εἲς πατρίδος. Αὐτὴν ἐδέχθη ὁ Σάθδας, καὶ ἐγγράφον μάλιστα ἐδε-
6αίωσε τὴν πιστὴν συνδρομὴν ἑαυτοῦ ὑπὲρ τρῦ ἐθνικοῦ ἀγῶνος."- πχὴν,
ὡς ἄυνέφώνεί εὐκόλώς: μετὰ τῶν Ἑλάχων κάτὰ τοῦ. Τψηλάνἔοο, οὔ-
ος᾽ ὡρχοδότει ἀδιαφόρως ὑπὲρ τῆς πατρίδος κατὰ τῶν Τούρχων.. Κυ:
ρίως δὲ, μαγευτυκώτεροί τοῦ πρὸς τὴν πατρίδα καθήκοντος ἐγένοντο ἐν
τῇ χαβδία αὐτοῦ οἱ περιπαθεῖς λόγοι Τὸ Καλλιμάχου: «Ἑὴν ζωήν [ου
νεἰς σὲ θέλω χρεὼσγεῖ; τέκνοῦ μου Σάβ6α, "ἐὰν μὲ ἐκόύσῃς καὶ φανῆς
Φπιστὸς εἰς τὸ. Δεθλέτιὸ. ου
Ἡ Καλλιαχικὴ οἰκογέγεια διεκρίνετο διὰ μέγάλας χριστιανικὰς ρε"
τάς. -Αἱ περίοδοι τῶν Ἠγεμονειῶν τοῦ πατρὸς Αλεξάνδρου καὶ τὸῦ πρεο"
ὡς χαὶ
Ευτέρου υἱοῦ αὐτοῦ Σκαρλάτου, τῆς μεγάλης διερµἠνείας ο]
νεωτέρου ζωάννου, ἐπίζήλον. ἄφησαν μνήμην καὶ ἀἰδέωξ ἐν τῇ Ἠλαχίά
καὶ΄ Μολδαυΐα καὶ ἐν γένεε πῤὰ --πἩ Ἑλληναῇ ἑάλησίᾳ:΄ οὐχὶ 'δ' ὃς
νέοι ἄλλότε, ἀλλ᾽ ἐν προθεθηκυϊᾳ ᾖδη ἡλικία µόνην ἀκούοντες τὴν φὼ-
γην τῶν πραγμάτων, παρατηροῦμέν, ὅτι ἡ ἓν Κωνσταντινουπόλει θέσις
ποῦ Ἠγεμόνος Σχαρλάτου Καλλιμάχου. διέφερεν ὅλοε τῆς τοῦ. ἡγεβόνος
ἀλεξάνδρόυΚαντσερῆ, καὶ οὐδόχως ἀπεῖχε τῆς τοῦ πατριάρχου Τρή/δ3
ῥίου-ἐν ταύτῃ τῇ ἑωτῶέτῳ “περιστάσει.” αν) ἰδιωτεύών οδ Χαννσερῆς
Εδραβέτευσεν,Ἡ΄ πρὸς τὸν σοὐλἑάνον΄ γενοµένη ἐντεῦθεν ἐντόπιοδὲς ὃν
πῆρξε μεκρὰ καὶ ἓν τῷ μνρῷ. περωρίσθή κὐλλέφ. τῆς ὀψωγῆς «δλΗόνν
ἀλλ, ἐὰν ἐδραπέτόνεν, ἐν Ἠοῖς πρἈγμαδιν ἂν,ὁ ΚάλλῤΙκλΟ, Φφοβερώ:
 196 ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ :
πάτη . ἠπηλεῖτο χαὶ Ὑενικήνκαρ”- ὅλου τοῦ ὑσεηκάου. ἔβνους ἡ ἀγανάκτην
σις τοῦ-σουλτάνόυ; ὡς Ἀπειλεϊσθιτοιαύτη, "καὶ ἐὰν ὁ πατριάρχης: Γρη”
γάριος. ἔπραττεν ἤδη, ὅντι µετ᾽ οὐ: πολὺ ἔπραξενὁ πατριάρχης ἄλεξαν-
δρείας Θεόφιλος, µεταθὰς εἰς τὴν Ιλλάδα. Ἂρας οκαθὼς. ὁ Γρηγόριος,
ἴνοι σώσῃ; ὥσῳἦν δυνατὰν,: τὸν ὑπόδονλον ἑλληνικὸν χύσμον, ἀπεφάσισε
θὔμα ξαυτὰν ἐν γνώσει οὕτω καὶὁ Καλλίμάχης, βεθαίας βλέπων, τὰς
αὐτὰς ὡς. ἔγγιστα συνέπείας, ἐὰν ἐδήτει δι᾽ ἄλλης ὁδοῦ. πὴν προσωπι-
κὠν-σωτωρίαν ἑαυτοῦ, ἐνέμενεν - ἐντὸς σῆς καµίνου τῶν. κινδύνων, καὶ
τῷ ευστήµατι τῆς τουρχικῆς.ἐξουσίας ἐφαίνατο ἁὑπηρετῶν, ὡς ὁ Σρηγό-
ῥιος, εὖ χαὶ περιέµενε: πάντοτε τὸν πέλεκυν. «τοῦ δηµίου,
ὃ καὶ ἐγένετο:
Τοιαύτας ἔθλεπε τὰς συνεπείας ἐκ τῆς φυγΏς ἑαυτοῦ καὶ ὁ Κωνσταντῖ-
υος,Μουρούζης,. μέγας τότε διερμηνεὺς ὢν; ὅτε ἰδίως. προξτρεπε τοῦ-
τον καὶ ἀσκεπὴς τὴν «κεφαλὴν ἐξώρχιζεν ὁ Τρηγόρίος, ἴνα φύγῃ καὶ βοη-
θήσῃ ἄλλωςιτῷ πατρίδιν. αῑδὰν φύγω» ἀπεχρίνατο ὁ Μουρούζης, 'χάνου»
»τὰι ἀφεύκτως:οἱ ὁμογενεῖς». Υπὸ τῆς αὐτῆς κυριευόµενοι. ἰδέας καὶ οἱ
ἔγχριτοι ἀρχιερεῖς, ἔμειναν ἐν Κὠνσταντινουπόλει καὶ ἐγένοντο θύματα
ἅπαντες,, ἐν ᾧ ἠδύναντο. σὴν ὁραπέτευσιν ἑαυτῶν «κατὰ τὰς πρώτας
ἀρχὰς, μάλιστα. Τίς ἄρα ὁ λόγος, δι ὃν, καίτοι-εὑρεθέντες ὄ,τε Γρηγόριος
καὶ. Καλλιμάχης ἐν τῇ αὐτῇ κατηγορία καὶ τὴν αὐτὴν. ὑποστάντες τύ-
χνν διὰς τὰς. ἀγχόνας «καὶ τῆς µαχαίρας, ἐθεωρήθησαν;- ὀιμὰν ἱερόμάρ-
τυςή ὡ δὲ ταυρκολάτρης;- Συμπεραίνοµεν δὲ, ὅτι αἱ πρὸς τὸν Σάθβαν πα-
ραµέσεις -καὶ αἰτήσεις τοῦ. Καλλιμάχου οὐκ ἐπήνεγκον . χυρίως τὴν
μεταβολὴν τοῦ πνεύματος αὐτοῦ, ὡς αἱ ἐγκύχλιοι καὶ. οἱ ἀφορισμοὶ
τοδοξρογορίου οὐδαμῶς ἀπετέλεσαν τὴν- ἀχινησίαν. διαφόρων ἑλληνικῶν
ἐπαρχιῶν.- Καθώς. ἐπὶ ἐκείνων ἐσωθερικὰ αἴτια. ἐπενήργησαν, οὕτω καὶ
στὴν κεφαλὴν τούτου ἐζωτερικὰ αἴτιὰ. ἐπηρέασᾳ» -μᾶλλον,. Χλονίσαντα,
ἔτι καὶ ἄλλους, -μὴ. προδόσαντας - μὲν, ὡς αὐτὸν, στερηθέντας ὅμως
τῶγιπροτέρων πεποιθήσεων καὶ ἐκτὸς τῶν πινδύνων τεβέντας.
α Τὰ ἐξωτεριχὰ «αὐτὰ αἴτιω. σὐνεχωνεύοντο.ἓν«ταῖς -περὶ Τψηλάντου
ἀπηφάσεσι το αὐτοκράτορος ἀλεξάνδμαυ καὶ ἐν τῇ αυνεπεῖ. ἀπαντήσεί
τοῦ Καποδγστρίου: ἐκ ος Ἀουθιάνης. -Ἔιπὶ, τῆς ἐποχῆς,- ἐχεύμης «οὐδεὶς
ἤλαιζον ἀγαθόν πι παβὰ τῶν ἄλλων, κάὶ. μάλιστα. τῆς. Ἀὐστρίας καὶ
Αγήβίας: οὐδοὶς. ἀδιδο. σηµασίαν με χάλην. ἐπὲ -σᾶς.διαγωγῆς σῶν προ»
ξένων εν
ἐ γένει, εἰ καὶ κχατωσπ τρίζοντο ἐν αὐτὴ. ὅλαι -αἱ δυσµορφίαι της

ὄξωττερικῆς Ὀυστάσεως κατὰ. τοῦ. Σψμηλάντου.: ἀπὲρ. πάντα ἆλλχον ὄλλων

ἀφικρατειῶν ἁ ἡμιοπίσημος καὶ ἸΔιωτεκὸς θιςενναῖος τύπος ἐξηρεύὴ γ ετό
 ΜΕΡΟΣ: Β ΚΕΦΑΚΝΙΟΝ. Ε., {11
ἂνἁ καὶ "αὐτὰς ἔτν τὰς γένναιοτερας
αν ϱ
ὅσα ἀπεθάῤῥυνον
τν - λ
ἀθίοκόπως πάνθ;
Ἀ. ’ «ΑΛ ..

καρδίας καὶ. τοὺς μᾶλλον σιδηρίτας χαρακτῆρας. “Ἀλλ' δμώς' πρὸς οὐ:
δὲν ἐλογίζοντο τὰ «τοιαῦτα, ὡς καὶ αἱ οπερµολογίαι "αοῦ. ἐν: Βόυκουρε-
στίῳ ᾽αὐστριάκοῦ προξένου Φλαϊσάκαρ, ὡς καὶ τοῦ
αἳ μηχανοῤῥαφίαι
ἀναπληροῦντος ἔπειτα αὐτὸν γραµµατέως Οὐδρίσχη, Πολωνοῦ τὸ γένος.
γνωρίζετο κοινῶς, ὅτι ἩΑὐστρία, ἀποθαλοῦσα "τὴν χριτιανικὴν πο”
λιτιχὴν τοῦ Λεοπόλδου -ᾱ. καὶ τοῦ ωσὴφ Ε'; ἐνεστερνίζετο πρὸ πολλοῦ
καιροῦ τὴν τουρχικὴν τῶν ἀπογόνων τοῦ. Καρᾶ Μουσταφᾶ” «καὶ καθὼς
ἐπὶ τοῦ Ρήγα Γφη»
Φεραίου πρότερον, οὕτω καὶ ᾽ ἐπὶ: φοῦ ἀλεξάνδρου.
λάντου ἤδη, ἐπετίθετο, συνεπὴς: οὖσα; «κατὰ '«ῶν: ἠλλήδων- μέχρις: ἀναιὴ
ία” ἐν
Περὶ: διαθέσεων
δείας καὶ μέχρι σκανδάλου. Αλλὰ 'κᾶσα -ἀμϕιθολ
µέρει,. πᾶσα τροπολογία ἐπὶ τῶν διαδιδοµένών :δυσαρέότων- φημῶν,
πᾶσα ἐλπὶς χρόνου καὶ πᾶν τεχνητὸν θάῤῥος ᾧχοντο, ὅταν. ἐπῆλθς διά:
ταγµα τοῦ ἀὐτοκράτορος τῆς ῥωσσίας Αλεξάνδρου, διαλαµθάνον: -"
εν αλ. ὁ ποὔραφ Αλέξανδρος Τφηλάντης διαγράφε 1σι ἐκ τῶν ἐλέγ-
χων τῆς στρατιωτὶκῆς ὑπηρεσίας Ἐῆς ῥωσσίας" ον
ἃ ά ΄
α
- αὐτοῦ;
οθαΒ', ὁ Αὐτοκράτωρ ἀποδοχιμόζει ἐπισήμως κὺ-ἐπιχείρημ
ἵνα μὴ δύνηται ἔχειν οὐδεμίαν' ἐλπίδα συνδρομῆς πἀρὰ Ῥῆς Ῥωοσίας
ο. ἀοὃὂοὂ. ο μόνον
πρὸς ὑποστήριξιν'
-«Ε΄. Διατάσσεται ὁ κόμης Βιτγενστέϊν, γενειὸς ἀρχηγὸς τῶν ἐκὶ
τοῦ Προύθου καὶ ἐν τῇ Βεσσαραδίᾳ ῥωσσικῶν στρατευμάτων, ἴνοι δια»
τηρῇ αὐστηροτάτην οὐδετερότητα καὶ ἀμεροληψίαν ὢξ πρὺς- τᾶς ἔκρα"
γείσας ταραχὰς ἐντὸς τῶν δύο ἠγεμονειῶν” -υ-
«Δ΄, Κοωοποιοῦνται αἱ ἀποφάσεις αὗται τῷ ἐν Κωνρταντινουπόλει
πβέσθει τῆς ῥωρσίας, καὶ οὗτος διατάσσεται, ἵνα ἠώστοποιήσῃ βὲν
φαύτας τῇ ὑψῃλῆ Πύλη, ἐπαναλαμθάνων ἐνταυτῷ τὰς εἰλικρινεῖς καὶ κά
θαρὰς διαθεθαιώσεις τὰς ἐκὶ τῆς ἀποστασίας τῆς Ἑλαχίας.(ἡ τοῦ Βλαδι-
Αὐτόχρά-
µηρέσκου) δοθείσας΄ ἀνανγείλῃ δὲ ῥητῶς, ὅτε Ἡ- πολιτικὴ τοῦ
ἐπαπειλεῖτ αι Ἡ
τορός ἐστι καὶ ἔσεται ἀλλοτρία τῶν ῥαδιουργιῶν, δι ὧν
λουχία οουδήτινος τόπου” ὅτι πᾶσα τοιαύτης φύσεως ἐνοχὴ ἀντίκενται
εἰς τὴν εὐθύτητα τῶν οκοπῶν τοῦ Αὐτοχράτορος' καὶ ὅτι ὡς πρὸς τὰς
σχέσεις τῆς. Πύλης οὐδ ἄλλον ἔχει σκοπὺν͵, οὐδ' ὄλλην τρέφει. ἐπιθυμίάν
συνθη».
παρὰ σὴν διατήρτσιν καὶ τὴν ἀκριδη ἐκτέλεσιν τῶν ὑφισταμένων
κῶν μεταξὺ τῶν δύο Δυνάμεων». ο στο πο πο τ -
τε ὅσαν ὁ αὐτοχοάτωρ "Αλέξανδρος ἀνέγνωσεν ἐν τῇ ελονυδιάνή ,-ὅδα ὅ
Τφηλάντης ἔγραφεν αὐτῷ ἐκ τοῦ [σᾳίου, ὡς πρδείκομεν, οὐδορθρὴ ἔδειόε
 158 ΑΟΚΙΜΙΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤ.
διάφεσιν ἐναντίαν. Τοῦτο δὲ βλέπων ὁ Μεττερνὶχ, καὶ ἀτελεσφορήτους
τὰς ἐπὶ ἐνοχῇ «χαρθοναρισμοῦ» συκοφαντίας κατὰ τοῦ Τψηλάντου, κα-
πέφυγεν ἔτι καὶ εἰς τὴν ποταπωτέραν ῥαδιουργίαν, ὑποθαλὼν τῷ αὐτο-
κρᾶτορι πλαστὰς ἀλληλογραφίας, ἐνοχοποιούσαξ τὸν Τψηλάντην ἐπὶ
συνωµοσίᾳ μετὰ τῶν φιλελευθέρων τῆς Γαλλίας (α). Οὕτω μετεπείοθη
ὁ αὐτοχράτωρ ἀπατγθεὶς, διότι ἀδύνατον ἐνόμίσε τυιαύτην ἠθίχὴν έξα-
χρείωσιν καὶ τοιαύτην Πολιτικὴν δολοφονίαν ἐκ μέρους διπλωματίας
πεπολιτισµένης, καὶ τότε µόνον ἐξέδοτο τὸ ἀνωτέρω διάταγμα, ὅπερ
διπλῆν ἔφερεν ἰδιότητα, προσωπικὴν, ὡς ἀποκηρύττον τὸν Τψηλάντην,
καὶ πραγματικὴν ἑπομένως, ὡς ἀποδοχιμάζον τὸ ἐπιχείρημα τούτου.
Τὸ προσωπικὸν µέρος συνέπεια ἦτο τῶν ἐσωτερικῶν χανονισμῶν τῆς
ῥωσσίας. Αφ’ οὗ ἐγκατέλειψεν ἅπαξ ὁ Ίψηλάντης τὰς στρατιωτικὰς
φάξεις ἄνευ προηγουµένης παραιτήσεως καὶ παραδοχῆς, καὶ ἀφ οὗ ἔκαμε
χρᾶσιν ἄλλην τῆς περὶ λουτρῶν δοθείσης ἀδείας, κηρυχθεὶς ἀρχηγὸς
ἐπαναστάσεως (6), συνεπὴς ἐπήρχετο ἡ διαγραφὴ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἐλέγ-
χων. Τὸ πραγματικὸν ἀπέῤῥεεν ἐκ τῆς ἐξωτερικῆς θέσεως, ἐν ᾗ ὁ αὐ-
τοκρᾶτωρ ἀλέξανδρος εὑρέθη, ἅμα περιπλεχθεὶς ἐν τῇ, δολοπλοχίᾳ τοῦ
Μεττερνίχου, κυρέως μὲν ἀπέναντι τῆς εὐρωπαϊκῆς διπλωματίας, μεθ’ ἧς
συνειργάζετο κατὰ τοῦ ἐπαναστατικοῦ πνεύματος τῆς δύσεως, όπωσ-
δήποτε δὲ ἀπέναντι τῶν μετὰ τῆς Τουῤχίας συνθηκῶν, μηδεμιᾶς γενο-
μένης κηρύξεως πολέμου. ἀλλ) ὅμως τὸ αὐτὸ διάταγμα, οὐδόλως ἁπτό-
µενον τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, σῆν σωτήριον παρεδέχετο ῥήτραν τῆς-οὐ-
δετερότητος, ν, ὡς προηγούµενον ἤδη ἐπίσημον ἐπὶ ἑνὸς μέρους, ἔμελλε
μετ ὀλέγον παραδεχθῆναι ἐκοῦσα ἄχουσα ἅπασα ἡ διπλωματία ἐπὶ τοῦ
ὅλου τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως. Οὕτως ἐγκατελείφθη μὲν ὁ Τψηλάν-
της ἀμέσως, προεστατεύθη δὲ ἡ ἐπανάστασις ἐρμέσως" κατεστράφη τὸ
ἄτομον, ἵνα σωθῇ ἡ Ελλάς. |
Αχλὰ τὀιαῦται πόῤῥω συνέπειαι ἦσαν διὰ τοὺς Βλαχομολδανοὺς μὲν
ξέναι ὅλως, ὡς οὐδὲν ἔχοντας µέρος ἐν τῇ ἐπαναστάσει, διὰ τοὺς ἆλ-
Ἄους δὲ, χαὶ μάλιστα τὸν Σάθδαν, ἀδιάφοροι, ὡς βλέποντας ἑαυτοὺς ἑν-
αὺς ἐπιχειμένου βεβαίου κινδύνου. Ταυτοχρόνως δὲ ὁ τύπος τῆς Βιέννης
έξωθεν, πολὺς κυκλοφορῶν ἐν ταῖς Ἠγεμονείαις, καὶ οἱ ὑπάλληλοι τῶν
Ἀροξεγείων ἔσωθεν, µόνον ἔγόντες ἔργον τὴν διὰ παντὸς τρόπου ἀπο:
θάῤῥυνσιν καὶ διαίρεσιν, μετὰ στόµφου πολλοῦ καὶ δεινῆς κατὰ τοῦ Τψχ-
λάντου πιχρίας διέδιδον σχολιάζοντες τὰς ἀποφάσεις τοῦ ἀὐτοκράτορος,
εγαλύγουτες τοὺς κινδύνους καὶ συγδαυλέζοντες τῶν ἑγτοπίων τὴν ἂν”
 ΜΕΡΟΣΙΒ’: ΚΕΦΑΝΑΙΟΝ Ε’. 1σ9
χὶδρ βασίν καὶ τῶν, Ἑλλήνων. τὴν ἀπελπισίαν, «ὡς ὑπορπήριεις δὲ "αὐτῶν
ἐξῆλθς καὶ«Ἡ σόµφωνος οπρὸς τὰ. πνεύμα (καὶ τὸ»: γθόμμα πφθναὐπόκ μον
τορμιοῦ διατάγματος ἀπάντησις τοῦ. Καποδιστρίου- εἰς την ἐξ. ἁφσίου. καὶ
ἀπὸ 24 φερουαρίσυ ἐπιστολὴν σοῦ- Τψλάντου: πρὸς τὸν αὐτοχράσοραῃ
μηνολογουμένη τῇ 14 μαρτῶυ ο ᾗ. ἀπάντησις αὕτη, ἀνάπτυξιςοὖσα
τοῦ: διατάγματος, καθήατασο, ὡς ἦτο ἑπόμενόν, τῆς μνατικῆς ἀὐταιῤίοά
χαὶ δύο τινὰ προσέῄετον ἐ ετι, πὸν. ἐκ τῆς ῥωσσικῆς ὑπαρεσίας ἆπ οχλειτ

σμὸν τῶν δύο. ἑτέρων- Έψηλαν τῶν Τθωργίου καὶ Ν ιχολάοψ, καὶ ἀπαγοτ'
θευομένην.τοῦ. λοἰποῦ- τὴν ἐν. τῆ Φωσσίατεῖσοδον. τοῦ -Ἀλεξάνδρον -Ἐψπά.
λάντου. δι. οἱονδήτινα λόγον, Άλλο ἂν ἀφ ἑνὸς τὸ «αὐτοκρατορικὸν: οδιώκ-
ταγµα ἔφερε.µία», ὡς εἴπαμαν, ῥήτραν τἀγαθὴνν ἃ ἀπάντησις παῦ Καπόν
διατρίου. «περιελάμβανε . θύο ἑτέρας'. πβώταν μὲν πὴν. ἀναγνώριρη. -ταῦ-.
δικαίου, τῆς. ἐπιθυμέας καὶ τῆς εὐχῆς τῶν ἑλλήνον. περὶ τῆς «βελτιώ»
σεως τῆς τύχης ἑαυτῶν. συμρώνως, πρὺς τὸ παρελθόν. κφὶ ζἠλ ἀποστονς
λλν, ἂν ἔχουσι: καὶ δευτέραν αἢν πβααφερομόν Ἂν µεσολάβηουν, ιτοῦ οὐ».
ποκράτορος, πρὰς. τὴν «ἀθωμανικὴν πύλην περιστῆς «καταπαύσεώς τῶν
ἰσχωνν
ἐν ταῖς δύο ἥγεμονείαι ς ἀναφμρισῶν. ταραχᾶν-ὅνου θλάθης, τῶν ϐνν
ἐφηρμάέ
ὀυνθηκῶν (6). Τίς ἀγνοςῖ, ὅτι.αἱ ἀρχεὶ αὗται καὶ οἱ ὅροι οὗτοι
σθησα», ππρρίόητος, ποῦ χρόνου, ἐπὶ τῆςἐ ἐπαναστάσεως τῆς Ελλάδος: κο
Β, περὶ Ἶς ὁ λόγος, δ, πλωματικὴ αχ ἀπεστάλη κάτ ᾿εὐθεῖαν πρὸςε
-ὖν ἐν Κωνσταντ ονπόλει Σαρωγνφ διαταγένσα.. ἵνα πουαςοράρ]. :
ταύτην τῇ πύλῃ «κατὰ πρῶτον, χαὶ ὀπρμάνως,. διαβεβάσῃ υπρᾶς τὸν. τάς.
λάντην, συνοδενομέγην καὶ διὰ, νουθεσιῶν ἀδίωυ, εἰ καὶ οὐδέποτε ἔλαβς,
τοιαύτας ὁ Ἰψηλάντης, ᾿Τέγες ἄρα ἐγένουτο αἱ ἐντ υπώσεις τ οὗ σανλτά»..

νου, ἀδόντος ἆ ἀναφερόμενο, μὲν κπαρελθὸν καὶ ἀποστολην ῥλλήνων», προσ.

χαλουµέγῃν. δὲ. εΕσολάβηριν τρίτου, τοῦ αὐποκράσοβος, μεταξὺ σομλά; -
ὅου χαὶ ῥαγιάδων; Τένας ὡσαύτως ἔκαμε κρίσεις. περὶ; ποῦ, μέ} ρυσθειΆ--,
τόσῳ. δυσμενῆς, τότε δυτιχὴ Διπλωματία, τοικύτην. ἰβοῦσα- προκασαθο-
λὴνν, Ὑωνομένην, περὶ ποῦ. ἑλλήνίκοῦ ζητήματος { Αλλ᾽ ὠμολό γηται, ὅτι.
ἐν ταῖς Ἡγεμονείαις, ἐπηνε χδη ἀποτέλε σμα πολλῷ. βαρύτερῳ,: τῶν ἐκκλλι»,
διαστικῶν ἐγκυκλίων καὶ ἀφορισμῶν. Τεχνολογηβεῖσα ὁ ὑπὸ «φούτων. Χα. -
ἐκδίνων τῶν ἐχθρῶν τοῦ ἑλληνισμαῦ καὶ τῆς ἐπαναστάσεως;} καὶ δι ἆντ.
τιγράφων πολλῶν διαδοθεῖσα. ἀπὸ σλοποῦ πρὸς, διαφόρονς ἀμφιταλαδ».«
τευοµένωυς,ἡ ἀπάντησις τοῦ Καποδιστρίωυ. ἡζωῶς, μετέβαλε. τὰςςΏββὲνὁ
Ῥωσσίας. ἐλπίδας πούτων, οὐσιωδῶς, ἐνείύχωςε, ποὺς. τουδκίζονσας, ὸν /
μεγάλης. «ἐγένετο αἰτίᾳ ἀμηχαχέας τοῖς πεβὶ. τὸν.«Ἰψηλώντην ἐκπαβντή,
ΤΟΜΟΣ Ε’.
 430 ΔΟκΙΜΙΟΣ ΙΣΤόΡΙΚΟΥ -
εἰς τὰς πικροτέρας ἐπικρίσεις. καὶ εἰς τὰς - ουνσονωτέρας” ἀνπενεργείας,
Καὶ ἀληθῶς, κατέφτησαν τότε «ὁ Βλαδιμηρέσκος ἐπιῤῥεπέστερος εἰς τὸν
τουρχιαμὸν, ὁ. Σάΐθας εὐκαματότερος ὑπὲρ-τοῦ -«Καλλιμάχου, οἱ ἄρχον"
πες αὐθαδέασεροι. κασὰ τοῦ Ίψηλάντου, καὶ-ὁ- μητροπολίτης . Λοῦπου
πολμηβότερος, ὡς εὐχόμενος παῤῥησίᾳ ἀπὸ τῆς . ὄρας: παύτης, ἵνα μὴ
διαώφόγώσιν -οὔσε ὁ- Ίψηλάνσης, οὔτε οἱ ἀπαδοὶ αὐτοῦ τῶν» Ῥούρκων τὴν
ἁνν ατα αἩ
µάχαιραν, καὶ τὰ τοιαῦτα--. τι
πάντα προέκυψαν, διότι καὶ τὸ διάταγμα τοῦ αὐτοχράτο”
“,Ῥαῦδὸτα-
ρος καὶ ἃ ἀπάντησις τοῦ Καποδιστρίου -ἀπεδίδόντο -εἰς θόχησιν' ἐλευθέ»
ὡς -οἱ ἀφοριομοῖ.
ῥαν, εἰς πολιτικὴν αὐτοτελῆ, καὶ οὐχῖ-εἰς τὴν βίαν, τοῦ
πατριάρχου καὶ τὰ γράμματα τοῦ Καλλιμάχου. Ἐντεῦθεν καὶ ὁ ἡγεμὼν
Μολδαυΐας. Σοῦτοος, τὴν τοιαύτην βλέπων:μεταβοχὴν τῶν πραγμάτων»
ὑλεχρεώθη, ἵνα ἐγκαπαλείψῃ τὸ {άσιον τῇ 94 μαρτίου, ἦτοι μετὰ τεσ-
θαβάκοντα- ἀπὸ τῆς ἐξόδου τοῦ. Τφγλάντου ἡμέρας, καὶ ψεσαθῇ μοτὰ
τῶν περὶ αὐτὸν" εἰς τὴν Βεσσαραθίαν,΄ ἀπολέσας, ὅ,τι 'ἂν εἶχει χινητὸν
χαὶ πολύτιμον (α). ὡς μὴ ὢν. τῶν ὅπλων ὁ ἄνθρωπος, εἶδεν ἑαυτὸν
κινδύγεύοντα, μεμακρυσµένου ἤδη τοῦ: Γψηλάντου ἐν τῇ Βλαχίῳ, οὐ μό»
νον ἔξωθεν. ὑπὸ τῶν ἰσχυρῶς ἐπιτεθησομένῶν ἐχθρῶν, ἀλλὰ καὶ ἔσωθεν
ὑπὸ ἐνδεχομένης κατὰ τοῦ προσώπου αὑτοῦ ἐπιθουλῆς τῶν ἀρχόντων.:
Ἠλὺν ἡ φυγὰ τούτου ἐζημίωσεν ἠθικῶς τὸν Ἰφηλάντην. πι»
ὁ Σοῦτσος ἐγένετο δεκτὸς ἐν τῇ καὶ ὁ σουλτάνος;
ῥωσσικῇ. χώρα,
στηριζόμενος ἐπὶ ταῖς συνθήκαις, ἀπήτει τὴν παράδοσιν μαὶ πούτου
καὶ ὅλων ἔτι, ὅσοι συνώδενην αὐτὸν, ἀποκαλούμενον ἐδίος «ἄπιοτονφ.
Ἐοϊούτους 'ὁ τύραννος ἀπεκάλει. τοὺς. πιστοὺς «ὄντας εἰς τὸν -ἀπθστόλὴν'
ἑαυτῶν. ὑδὸρ σης κάθβίδος.'-ἁλλ’ ὁ αὐτοκράτωρ Αλέξανδρος,” χαίρειν
ους η τὸν
ὅρουό, Ὀπερασκίσφ
ἐῶν {οὺς τοιούτους τῶν συγθηκῶν ἀπανθρώπ
Σοῦτσον «ἐκ γενναιότητος», καθ ἣν ἀπηύβυνε δηλοπθύλοιν ᾷ-
πάχη ὁ πρέσθυς. αὐτοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἩΜάλιστα δὲ.ὡς ἀδυνάτου
πλέον ἀποθαινούσης τῆς διαμονῆς τούτόυ ἐν τῇ ῥωσαία, ἐφωδίκσεν αὐτὸν'
δι αὐτόχρατορϊόῦ διαθἀτηρίου ἐξ αὐτοῦ σοῦ γραφείου΄ τῶν ἐξωτερικῶν,
ς τὴν Ελῤετίως ἀλλ έκρα-
ὅπως. ἐλεύθερος. ἀπέλθη διὰ, τῆς Άθοσρίαεἰς
ὁπό-
«ήδη, ἐν τῇ Κόρτοιᾳ, ὡς ἐν φυλωιῇ; χοὰ τοῦπο, ἵνα 4. καναθῇν ὡς.
στολὸς ὑποτιθέμενος τοῦ ῥωσσικοῦ. πνεύματος , εἰς-τὴν Ελλάδα, έκανα
σἱᾶσαν- ἠδῆ: Εν ορία. ἔτη καὶ ἐννέα μῆνας δτήρκεσεν ἡ εράτήσις αὐτοῦ,
Μυρίας δσἀιµάάαντος: Δυσαρεσχείας παρὰ, τῆς’ αὐστριακῆς κυβερνήσεως,
ἀδιαφορούσης, ἂν. ἔφέρεν οὗτος. διαθατήριον. ποῦ αὐτοχράτορος τῆς φως.
Πα ΕΕ Ευ.υ. .''..'..

ΜΕΡΟΣ Β. ΚΕΦΑΑΧΙοπ 493

αἷας,ἢ οὐχί. Καὶ, ἐὰν μὴὁ αὐτοχράτωρ' ἐπέμενε χράφών, υὅει θεωρεῖ
αὐτὸν ἐν ὁδοιπορίᾳ;ἐφ᾽ ὅσονἂν μάνη/χρόνον ἐν 'δῇ Αὐδτρία νε ηκδάδοξ
ἔον, εἰ ἡ περὶ παραδόσεως "τούτου ἀπαίτγσις τοῦ σουλἑάνου «εἰήχούετὸ
παρὰ τῷ αὐτοκράτορι. ὁραγκίοκῳ, ἀφ' οὗ οὐκ εἰσηκούσθη - παρὰ Μῷ αὖ-
ας οσάαμλσε
φοχράτορι Αλεξάνδρῳ ; --υ-υ-----υ-Ἂ ου .:

ον ὰδοὺ οἱ λόγοι, δι οὓς ἀπεσπάσθη κυρίως ὁ τόσῳ «ἀνα γκαῖος Ψάθθος]

ὡς θεωρῶν ἐξαρτώμενον τὸ πᾶν ἐκ τῆς ἐπιτυχίας Ἡ ἀποτυχίας. τοῦ ἄφων
ῥωσσικῆς ὦπο-
τῆςης.
λάντου, ταύτην δὲ Ἠ ἐκείνην προκύκτουσαν ἐκ μόν
στηρίζεως «αὐτοῦ, Ἡ ἀποχηρύξεως. ' ἰδοὺ ἡ τόσῳ «ἐπιοφαλῆς.καταστᾶσι,
βέσις τοῦ Ἰψηλάντου, ὅτε χαὶ ἡ ἐκκχησίανἐξ ἀπάγκης, καὶ τὸ ἐδωσερικὸν
ἐκ. συστήµατος καὶ ὑπὸ περιστάσεις ἐκτάκτουςι, χαὶ τὸ -ἐσωτεριχάκἔγεκκ.
σαπικῶν λόγων, ὀχεθριωτάτην καῖ’ αὐτοῦ. ἐχήρυξαν. ἀντίδρασιν.. ἀλλὰ
καὶ πάλιν οὐκ.ἐπελάθετο τῆς ἀποστολῆς καὶ τοῦ καθήχοντος ἑαυτοῦ: οὗ-'
τος. Τὴν πολιτικὴν ἐννοῶν σηµααίων; Ἆν, ὡς προείποµεν, ἔφερεν -Ἡ τριπλή.
ῥήτρα σοῦ αὐτοκρατορικοῦ διατάγματος καὶ τῆς ἀπαντήσεως τοῦ Κα.
ποδιστρίου, ἀπεφάσισε µὲγ, ἵνα συμµορφωθῇ. ἑκμεταχλευόμονος ταύταφ,
ἀφηνέχθη δὲ ῥποθαλὼν πρὸς τὸν αὐτοχράτορα: ᾠλέξανθρον, οἷας. καὶ:ὅσκο
περλή
ἐνόμιαε δικαίας καὶ προσηκούσας. προτάσεις ὑπὲρ. τοῦ.ἔθνους: Διά
Ψεως πιστῆς. μνημονεύοµεν τοῦ σπουδαίου αὐτοῦ-- ἐγγράφου, ἐγούσηό
οὕτω; ον .ἈἈἈἈἍἊἍἍἊἍἍ
ου ἐΜεγαλειότατε. υυ--υ--υ-υ-υ-ὺυ-
ζει
τὴν.
δω «λὰν ἀφ᾽ ἑνὸς ἐλυπήθην, διότι Ἡ- 1: Μεγαλειότης- ἀπυδωαμά
υἀρζαμένην περ ἐμοῦ. ἐκανάστασιν' ἀφ' ἑτέρου ὅμως χαίρω βλέπων, ὅτε-
λ.χ» Μεγαλαότης οὐχὶ µόνον ἀναγνωρίζει τὸ δίκαιον τῆς κοινῆς τῶν.
δείς
πλλήνων ἐπίθυμέας, ἀφ᾿ ἃς καὶ ἐγώ ὠρμήθην, ἀλλὰ καὶ πρόθυμος:
Ἀχνυτα, ἵνα. μεσθλαβήσᾳ ὑπὲρ «τούτων πρὸς τὴν: «θιομ ακὴρ -«Ἠύλνν ε:
αθντεῦθεν. δὲ, ὡς καὶ ἐκ τῆς: ἀποφάσέως; ἣν ὄχει ὦ ας Μεγαλειότηςἡ
ὅπως διατηρήστὸν η μετὰ ας: Τουρκέας εἰρήνην, ἐξάγω, ὅτε Ἡ. τ δΐε»
υγαλειόσης µόν μέσον ἀποδοκιμάζει, οὐχὶ δὲ καὶ τὴν αἴτησιν τῶν
τὸ ον
υλλήνων: καὶ ἐπειδὴ, προκειµένου περὶ πατρίδος; οὐδόλως. περὶ ἐμαν»
Στοῦ.σχέπτοµαι, μετὰ προβυµέας ἀναδέχομαι τὴν εὐθύνην τοῦ. κινήµα»
τες
Ῥος ὅλην, καὶ συγκατανεύω πρὸς τς κατάπακσιν τούτου. Αλλ',ὅ
δώς,ὦ, Ύ, Μογαλειότης οὐδόχως «ἀμϕιθάλλει, αἲ -μὲν.διαπβαγματεύσεςς
δἰκνῶς, Δύόκαλοι οὖσαι, πολὺν :ἀπαιτοῦαί-καιρύν: οἳ δὲ Έλληνες κών»
νας ἄχουσιες καὶ
Ῥααντες τέως τὸν νπόλεµον, καζ.δυνάμεις. συγκεκροτηµέ
ὅπωςσύν
Φάδιάσοιστον.; τὴγ.ἀπόφα ,. τῆς. αὐτονομίρς ὁπυτῶν, 8
τύχωαι
.
199 ΙΛΟΚΤΜΙΟΥ Ίστορικοςὗ
»τοιαύτῃ περιστάσει ἀδύγατος ἀποθαίνει Ἡ κἀτάθεόις ἑῶν ὅπλων, εἰρὴ
διὰ τῶν ἀκολούθων ὅρων, οὓς Μοδάλλω΄ τῷ 1.Ὁ' Μεγαλειδτήτι Ἐν ὀνόέ
ματι αὐτῶν, παβακἀλῶν | Ἱ--
εκ λον ἵνά, χοῤηγηθῶσι πρὸς ἐμὲ φὰ Ῥέσα τῆς εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀσφα”
2λοὔς χαταθάσεὼς μεθ᾽ ὅλων, ὅσων ἔχω στρατευμάτων
«πἨόν Δοθῶσε τοῖς [λλησι- “τέσσαρα φρούρα, δύὀ κατὰ Ἕν Ῥεβλολόν-
«Φνήσόν χαὶ δύο κατὰ τὴν. Ἀτερρὰν, ἐξτὧν:λοτιοθήσεται ἓν πὺ' α. προς
μβθρς"' -- ... οὃ ς :

Σου Ὡς βάσις τῶν Ἀμοαγμάτώκὼν λνθθη ἡ σαὐτονομία σης Πε:

Ὑλοπονγήσου, ὅλης τῆς Στερεᾶς καὶ τῶν. ᾿ Νήσων, κ εποημένων Ίδη ὅλων
Στῶν. ἡμερῶν αὐτῶν. - . ἀἑ. .
Ενα Ταῦτά εἰσέ τὰ ζητήματα, ἅπερ προτείνω ἐνδίδων εἴς την ἠέησώ
Ἁτῆς Τ. 'Μεγαλειότητος: Μὰν βὴπ
παραδεχθῶσιν, ὡς στρατιώτης τῆς πα”
ψηβίδος μοῦ΄ ἐξάκολουθήᾶω τὸν πόλεμον καὶ ἐπιδιώξω "τὸν ὑπὲρ αὐτῆς
Φβάνατον, Ῥωσοῦ δὲ λάθω «εν ἁπάντηρν' της Ὑ. Μεγαλειότητος, θέλω
Ἀμένειν: ὠχυρωμένος ἐν τοῖς ὀρεινοῖς τῆς Βλαχίας οὐδὲν λατὰ τῶν
Τούρκων. ἐπιχειρῶ», εἰικὴ ἐν τῇ περιπτώσει, καθ’ ἣν ᾿ἐκεῖνοι κνήβωσί,
Ὕνατ ἐμοῦ». | . .
. Συνεπῶς” 'δὲὁ ἠφηλάνξης ἐγβαφε' 'πθὸς πὸὺς ἐν ο Ἡρ] τολδσηρή τὰς
ἁοῦ Ἰγεμόνοξ Καλλιμάγ χοὺ, ἕνα πληροφορήδωσι Ἰ
οῖς παρὰ ὃ
3ὰς ὄχθαν τοῦ
ἴστρου σατράπαις τὰ ΄ διατρέ ἔγοντα καὶ τὴν περὶ ἀνὰΧΟχΤέ πολέμου
πῤόθεσιν- Ἑαυτοῦ,- ἀποτ τρᾶθωι δὲ τούτους ἀπὸ πάσης πολεμικῆς ἐπιχει:

δὔσεως, μεχρισοῦ ὁἡ παν τήσῃ-Ἡ πύχη εἰς τὰς ποινοποιήσεις τοῦ Σερωγα-
νώφι] Άλλως; πρὀσέθετεν, ἐθεώρει. ἑαυτὸν: "να γκαθμένον πρὺς ἡπὴν ἔνου
Ἰολδν᾽ ὁκεράσπισιν ον δυλαίωνς τῶν - Ελλήνων, καὶ” ἁπλλχαγμένόν ποής
εὐθύνης τῶν σὐνεπειῶν ἐν πεβιπτῶσεε: εονκύ οί (.):: Απέθλεπονἆἄρας πὸ
θημα τοῦτο τοῦ Ἰψηλάντου «εἰς τὴν ἔνοπλον" τοῦ αὐτοκράναρνή τῆς
'Ῥώδοΐας πόρέμθασιν, ἀρνουμένων' τῶν- Τούρκων} . ἀ.
ενβανοποὸς τὸν Ξόλον- δὲ, ἀπολρούσὼς ην δέν. Ἀινῶν σὐμφῶνήσόντων
πρὸς ἀλλήλους τὴν’ διάλτῶν ὅπλων Καταατβὸφην' «οὐ Βλαδιμηβέσκου;ὁ
ψηλάντης προέλαβε τὸν ἐμφύλιον φόλο]ιον καὶ --ὰ ειδε ο νε δεενὸ,
κάχὰ τῶν: κατοίκων. το" Ενα ποἰαύθη οὐμφωνίατῶν “λεϊὑτοΕλ-
ΧΑΝ ὁπλάρχηγῶν, Ἄροηγούμένου ποῦ" ὀχομλβον; ἁπότέχεσμοί τοῦ ὃν:
καῑοὺ Εθν προμάλὲε ἡ ἡνἁβνηπικῇ. Φάγώγὺ τοῦ: Ῥλαδιμηρόσκου:
βίαια ὅμως Αοιδύόλὲ Φθδεώς' μέηρ θὐδόλως συνεθιβᾶζοντὸ'πρός ες σὺ
σρνό σημόί τοῦ Τ. ὑηλάν του 3ο πὸ ἀγὼτ ἔρω' ἠενόμεν»ν πολιτιβδνὺ βἡλο, ον
 ΜΕΡΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ. 195

Χατὰ πᾷσαν πλανότηκα. ἐναντίας ἠπείλουν. σὰς συμεβείας, ὡς ὑπῳίαοι-

μένας ἐν. τοικύτρ.. περιπτώσει. καὶ . τῆς φανερᾶς "αμμμαχίος τοῦ -Σά6έα
μετὰ τοῦ Βλαδιμηρέσκου. ἠπειράθη μάλιστα ὁ Ἰψηλάντης τῆς ἐπανόλωυ
τοῦ Βλαδιμηρέακου εἰς τὴν εὐθεῖαν. ὁδὸν, καὶ πρὸς τοῦτο εὐοέθὴ πράθυµος
ὁ Σάθβας, κυρίως. σκοπῶν, ὅπως. ᾠθήσᾳ: μιμρὰὸ. πὴν. ἐμύλων.διασαρα-
χλν, ὥς ἔχων αὐτὸς τν εὐθύγην τῆς. ἀαφαλείας πῶν- κατοίκων ἐγώπιον
τῶν τοπορηρητῶν. τοῦ Καλλιμάχου. «ὁ -ὀλύμπιοςιπαρετήρησα τότε. τῷ
ἀψηλάντῃ ἀδύνατον τὴν διὰ Υέου ὄοκου εἰλικρινῆ µμεταβολὴν τοῦ Ελα-
Διηρέσκου, ἅμα, « ἀθετήσαντος: ὥπας, τὸν -πρῶτονι αὑτοῦ: ὄοκων',φλλὰ,
αἴσν
γὰρ τά
καί τοιμὴ -εἰσαχουσθεὶς πάλιν, ἐγνώριδεν ὁ- πατριώτης αὔτοςι
ὀφείλει ὑπακοὴν, ἐκτελεστὴς Ὑινόμενος τοῦ σχεδίου, περὶκοὗ, πραέκεισα.
{πὸ τὴν ἐγγύλοιν..λοιπὸν τοῦ Σάβῥα, προσωπικῶς ὁ μηρεύοντος,-ἐνθαό-
ῥυνθεὶς- ὁ Βλαδιμηβέσκος προσΏλθε τῷ “Ἠψηλάντη. μετὰ τὴν ἕκτην «τῆς
ἐλεύσεως. αὐτοῦ ἐν τῇ Κολεντίνῃ ἡμάραν, φέρων. μεθ ἑαυτοῦ. τὸν ἐπί-
σχοπον. Αρζεσίου καὶ συνοδευόμενος ὑπὸ τοῦ. ὀλυμπίον". ἐπιδεικυύμενος
δὲ µεταμέλειαν πλήρη ἐπὶ τοῖς προηγουµένοις, Δνήτερου ἐδέχθη πίστεως
ὄρκον ὑπὲρ τῆς κοὺῆς ἐλευθερίας. .ὁ Δούκας. ἕδρομε τάτε μετὰ ἱκανῶν
ὁπλοφόρων εἰς τὴν Κολεντίναν, σχοπῶν τὸν φόνον τοῦ Βλαδιμηρέσκου.
Αποτραπἒὶς. δὲ παρὰ τοῦ Ἰψηλάντου, εἰπόντος αὐτῷ: «Δὲν πρέπει νὰ
πάνακατώνασαι.. εἰς πράγματα, ὁποῦ «δὲν προζτάζεται»ν ἀνέπτυξε διὰ
πολλῶν καὶ ἐθνικὴν. κατέδειξε ,τὴν ἀνάγρεην.- τῆς θυσίας. τοῦ «ἀνβρώπον
τούτου. -ὁ Ἰψηλάντης, -οἶονεὶ χλονισθεὶς, ἤδη, παρετέρησε. πρὸς αὐτόν:
Καλά" πλὴν χάνοµεν τὸν Σάδβαν, ὅστις μένει εἰς τὸ κατάλυμα ποῦ
ῬΒλαδιµηρέσκου ὅμηρος.---Τόσον καλλίτερα, ἀπεκρίθη ὁ Δούκας, ἐπειδὴ
Ῥαωζόμεθα συγχρόνως ἀπὸ δύο μεγάλους ὑπύπτους». Επὶ τέλους ἀπε-
φάνθ η:
ὁ Ἑψκλάντης: «ΜΝ . βιαζώμεθα, ἀφ οὗ ἤδη µετημελήθη καὶ ᾧρ-
πκοδοτήθη ὁ Βλαδιμηρέσκος». ἀλλ” οὐδὲν ἄλλο, Ἄ ἀπάτη. πρόσκαιρος
ἦσαν καὶ Ἡ µεταµέλεικ καὶ Ἱ. ὁρχοδοσία τούτου" καθότι, ὑψωθείσης τῇ
17 μαρτίου τῆς ἑλληνικῆς σημαίας τοῦ Φοίνικος ἐν τῇ πόλει τοῦ Βου”
ηνρεστίου, ὁ Β λαδιμηρέσκος, ὡς καὶ ὁ Σάθθας, ἰδίαν. ἔφερε καὶ πάλιν
αημαίαν, τοπιχὰ ἔχουσαν σύμβολα. | ἀἹἀ
ΜΕ νπερὶ τῆς ὑψώσεως τῆς. τριχβόου σημαίας τελετὴ ἐγένετο πανΆγι-
ροκὴ, ἀλλ’ οὐχὶ καὶ κοινῇ ἐπίσημος, ὡς ἐν τῷ Ἰασίῳ. Οὗτε μησροπο”
Ἀάτης ομαὶ ὄρχοντες, οὔτε. Βλαδιμηρέσχος καὶ Σάόθας παρῆσαν. ὁ ἕλλαν
ὀρχιμανδρίτης Παπαθασιλείου,. φίλος ἴδιος τοῦ ὀλυμπίου, καὶ. ἕτεροι
δύο ἱερεῖς ἐτέλεταν. τὴν συνήθη Ἱεροπραξίαν ἐν τῇ οἰκίκ: τοῦ. Βελλίου,
Πα ΕΕ Ευ.- . . . .....,

4134 ἀΟΚΙΜΙΟΣ 1ΣΤοΡΙΚΟΣ

ὅπου κατέλυεν. ὁ Φαρμάκης. Εκεῖθεν ὁ εἷς τῶν ἱερέων κρατῶν δὸν σταῦν
ῥὸν καὶ ὁ ἄλλοςτὸ .ἱερὸν εὐαγγέλίον, ἐν τῷ. µέσῳ δ' αὐτῶν ὁ ἐνθουσια”
στικώσατος. Κωνσταντῖνος Κυριάκου Δριστέας φέρων τὴν σηµαίαν, καὶ
πατόπι «τούτων δέκα.ξιφήρεις, .ἐξῆλθον ἄδωντες τὸν θούριον τοῦ ῥήγὰ
καὶ ὑπὸ πλήθους ὁπλοφόρων καὶ ἐντοπίων παρακολουθούµενοι” ἐν δὲ τῇ
σριάδῳ. τῆς. λεγαµένης Παλαιᾶς ' Κούρτης δεηθέντες πρὸς σὺν {ψιστον,
ψαλλόντων τοῦ ἀρχιμανδρκαὶ -τῶν ἱερέων «Ἀῶσον, Κύριε, τὸν λαόν
ίτου
σους.1- ἐπιράξόλησαν συνεχὲς ««ῦρ καὶ ἐπανῆλθον, ζπτωκραυγάζοντες
ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας, εἰς τὴν αὐτὴν οἰκίαν. Ἐπὺ τῆς θύραςδὲ ἐμπηχθεί-
σης τῆς σημαίας, ἐγγράφεσθαι ἠρξαντο µετ᾽ ἐνθουσιχομοῦ πλεΐστοι. .-'
κα) ἀνεζώωσε μὲν ὁπωσδήπατε τὰ πνεύματα Ἡ πρᾶδις αὕτη' οἱ ἀν-
θωψήλαντικοὶ ὅμως ἐραδιούργησαν εὐθὺς. τὴν ἀφγνίασιν. τῶν. ὑπὸ τὸν
Ἁλαδιμηρέσαον, ἵνα, ἀγτίβετον οὕτω Ὑενγήσωαιω ἀντιπερισκασμὸν αλ
καὶ τὴν. ἀνώμαλίαν. Άνδρας, γνναῦ
αελείαν κατορθώσωσι τὴν. σύγχισιν.
χας, τοὺς τυχόντας, ὥρμησαν ἀχαλίνώτοι οἱ Πανδοῦροι ἀπογυμνόνοντες
ἓν ταῖς ὁδοῖς τῆς πόλεως καὶ κατὰ : µέσην Ἡμέραν, καὶ µυρίας ἔτι δια:
πράττοντες ἀσυμπαβεῖς πράζεις. ὁ Βλαδιμηρέσκος, ὡς ἀρχηγὸς αὐτῶν,
παὶ ὁ Σάῤῥας, ὡς πολιτάρχης, ἐθεῶντο ἁπλῶς, Εθεῶντο ᾠσαύτως, χαὶ
ὅταν οἱ. Πανλοῦροι αυντρίβοντες τὰς θύῤας τῶν. οἰχιῶν καὶ. διαρπάζοντες
ταύτας, ἐπώλονν ἐπὶ δημοπρασίαὅσα ς, Ἰδύγαντο φέρειν ἐπ᾽ ὤμων, καὶ
κατέφθειρον «τὰ βαρέα, καὶ δυσµετακόµιστα ἔπιπλα. καὶ σκεύη. ἀβεῶντο
ᾠσαύτως, καὶ ὅταν εἰσερχόμενοι οὗτοί ἐν ταῖς ἡπογείοις. οἰνοβήκαις;
ἐκραιπάλουν, δ ὅσων ἠδύναντο. πίνειν οἴνων, τοὺς δὲ λοιποὺς ἀπέχεον,
φροβολοῦντες ἡ θλῶνσες διὰ πελέχεως τὰ ἀγγεῖα. ἕξω δὲ τῆς τοσαύ-
της-καὶ -τοιαύτης ἁλικῆς κακοπραγµασύνης, ἠνόχλουν οἱ ἴδιοι. καὶ. ᾖθι”
νῶς τοὺς πάντας, ἀφορήτως ὑθρίζοντες, ἀναιδῶς. αἰφχρολογοῦντες, πν;
κρῶς εἰρωγευόμενοι καὶ αὐτὸ δακανῶντες δωρεὰν τὸ ὄνομα τοῦ {ψηλάν.
τὸν. Τότε παραδειγµατιαθέντες τοὺς Πανδούρους καί τινες τῶν ἀτάκτων
ἑλληνικῶν σωμάτων, ὥρμησαν εἰς τὰ ἱπποστάαια τῶν οἰκιῶν καὶ ἀφήτ
ρεσαὺ τοὺς ἵππους λόγῳ Δημοσίας χρήσεως» ὑ-ἑ
«υΔιπλοπροσωπῶν ὁ Σάθέας, συχνάκις. ἐποακέπτετο τῷ Τφηλάντῃ καὶ
δυσφορῶν ἐδείκνυτο ἐπὶ τῇ τοσαύτῃ ἀταδίᾳ . καὶ καχοπραγμοαύνῃ.. ὁ
Ἑλαδιμηρέσκος ὑπεχρίνετο. ἀναρμόδιον ἑαυτὸν. πρὸς. περιστολήν τῶν
στρατιωτῶν. αὐτοῦ. Ἐκ. τῶν δύο δὲ κακῶν «τὸ: μὴ χεῖρον ἐχλέγων ὁ
ἠψηλάντης, διέταξε. τὸν. Σάθβα», καὶ οὗτας διεκήρυξα. .τοῖα κατοίχοις
τὺµ-ἐλευθερίαν τῆς χρήσεως τῶν ὅπλων κα τὰ παντὸς βιαστοῦ καὶ ἄρ-
 νερὸς Β΄. ΚΕΦΑΝΑΙΟΝ 135
παγος στρατιώτου οἱουδήτινος ὁπλαρχηγοῦ. ἀλλ" ήδη τεθελεσμένοι
ἦσαν οἱ σκοποὶ τῶν ἐναντίων καὶ ἀνωφελὲς πᾶν µέτρον. : Απελπισθεὶς
ὁ λαὸς χαὶ αὐτοὶ ἔτι οἱ ἐν ταῖς μοναῖς ἔγκλειστοι διελύοντο φεύγοντες,
ὅπου ἂν ἠδύνατο ἕχαστος καὶ, εἰμὴ ἀπεγυμνοῦντο ἔσω τῆς πόλεωέ συ-
νεπείᾳ τῆς διακηρύξεως τοῦ Σάββα, εἰς τοὺς αὐτοὺς περιέπιπτον ἅρπα-
γας ἔξω τῆς πόλεως. Οἰκτροτάτη χατάστοσις, ὀφειλομένη εἰς τὴν ὅλως
ἀσυνείδητον ἀντενέργειαν τοῦ. μητροκολίτου καὶ τῶν ἀρχόντων, οἰς τὰς
καταχθονίους εἰσηγήσεις τοῦ Οὐδρίσκη, εἰς "τὴν ἑνεροφροσύνην τοῦ Βλα-
διμηρόσκου καὶ τὸ ἀλλοπρόσαλλον τοῦ Σάόθα, Εἰς ποσοῦτον δὲ προς-
χώρησαν τόλµης οὗτοι, ὥστε καὶ αὐτὴν ἐδοχέμασαν δι ὑποσχέσεων 5-
άλων τὴν ἀπὸ τοῦ Τψηλάντου ἁπόσπασιν τοῦ ὀλυμπίου; ὅπώς τάχυ-
πέραν παρασκευάσωσι σὴν ὅλην τοῦ Δράματος λύσιν. Τούτων ἃ' οὕτωξ
ἐχόντων, ἀπώλετο ἔτι μᾶλλον πᾶσα περὶ διαβάσεως τοῦ ἕστρου ἐλαὶς,
ἀφ᾽ οὗ κατήντησε προθληματικὴ καὶ αὐτὴ ἡ ἐν τῇ Δακίῳ: συντήρησις
πῶν Ἑλλήνων" ἐκ δὲ τῶν πληρεξουσίων τοῦ Πάνκου Χατσῆ Χρήστον
ἀπεστάλη ὁ εἷς παρὰ φοῦ Τψηλάντου, ἵνα βεθαιώσῃ τούτῳ τὸ: ἄσκοπον
παντὸς ἐπὶ τλς Βουλγαρίας κινήματος ἐν τῷ µέλλοντι. πο)
: καὶ ἠκολούθησαν τὰς ἀντενεργείας οἱ ἀνθυψηλαντικοὶ οὐ µόνον τὲν
πῇ πρωτευούση, ἀλλὰ καὶ ἐφ᾽ ἁπάσης τῆς ἠγεμονείας. Τοὺς ἱσπραθνί-
χους τῶν θεμάτων ὡδήγησαν, ἵνα. διὰ παντὸς ἀποχρύπτωσι μέσου τὰς
τροφὰς, καὶ οὐδενὶ χορηγῶσι τοιαύτας ἄνευ ἀδείας τοῦ Βλαδιμηβέθκου.
Τοὺς πλαγιάσιδας (κυνηγοὺς ζώων), σλουζεεόρους καὶ -ὅλους τοὺς χῶρυ"
ποὺς καρεσχεύασαν, ὅπως δράµωσιν ἐν καιρῷ, ἅμα διαταγῶσιν, ἔνοπλοε
καὶ, οἳ μὴ ἔχοντες ὅπλα, μετὰ πελέχεων καὶ ῥυπάλων. ἐντωτῷ ὃ ἆ-
πηγόρευσαν τὴν πληρωμὴν τοῦ «σφέρτου» (τεσάρτου µέρους τοῦ ἐτη-
σίου φόρου), καὶ τοῖς πᾶσιν ἀπόλυτον ἔδοσαν ἄδειαν, ἵνα θανατόνωσι
πάντα µεμονωμένον ἐκ τῶν τοῦ Τψηλάντου, Ἠ διευθύνωσι ζόντα «εἰς
Βουχδυρέστιν. ἰδίως δὲ ὁ μητροπολίτης Λοῦπος, ὑπὸ τὸν θρησκευτικὸν
χαρακτκαὶ
ῆρατὴν Ἠθικὴν ἐπιῤῥοὴν αὐτοῦ, φοθερὰν τὴν ἀπέχθειαν τοῦ
λαοῦ διήγειρε κατὰ τοῦ Τψηλάντου καὶ τῶν ὁπαδῶν αὐτοῦ, ὡς ἀφωβι-
σµένων ὅλων παρὰ τοῦ πατριάρχου. Τὰ µέτρα ταῦτα συνεπλήρουν.
συγχβόνωὀ ᾿δυνεχεῖς πρὸς τοὺς σατράπας τῆς Σιλιστρίας, Γιργέθου,
ἱβραΐλας χαὶ Βιδινίου αἰτήσεις, ὅπως εἰσθάλωσι τάχιον. τον τ
: "ὅλαι αἱ ῥηθεῖσαι ἐξωτερικαὶ χαὶ ἐσωτερικαξ περιστάσεις ὑπεχρέω-
σαν τὸν Τφηλάντην, ὑπὸ τῆς µεγαλητέρας κατεχόµενον ἀγανακτήσεως
καὶ λύπης, ἵνα ὑπογχωσήση εῇ 1 ἀπριλίου εἰς- τὴν Τέοθιδα κὠμόπολν
-

φ
 1360: ΔΟΚΙΜΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ:

ἤδη τοῦ θέματος Δουμποδίτσης,, ἀπέχουσαν δὲ τοῦ Βουκουρεστίου. ἐπὶ

Δώδεκα” δρας καὶ ὀρευνὸν οὖσαν δρὼν τῆς Βλαχίας δὲν τν Αὐσρίαν..

ΚΕΦΑ. ΛΑΙΟΝ ΤΚΤΟΝ.

ἀπέλωκάν τες πρὸς τὺν. ἠψηλάντην ἔλλειψιν ἀρσμένου σχεδίου,

θάῤῥους καὶ τόλµης, χαὶ « αἰσχρὰν ἀπεχάλεσαν τὴν ἐκ τῆς Κολεντί-
νης ὑποχώρηειν αὐτοῦ εἰς Τέρδιδα. Εὰν ἑτόλμα, εἶπον οἱ τοιοῦτοι, τὴν
διάδασιν τοῦ ἵστρου, ἐθάῤῥυνεν ἂν εἰς τὰ ὅπλα τὴν Βούλγαρίαν, ἐχκν-
ῥίευεν ἐκ τῶν παβιστρίων φρουρίων τὰ μᾶλλον ἀδύνατα τότε; καὶ πὐδο-
αίμει οὕτω προάγων τὴν ἐπανάστασιν Ὑενιχωτέραν καὶ ἰσχυροτέραν.
Δι ὁποίας ἀληθῶς εὐχερείας ἐπιδείχνυνται καὶ γνώσεις χαὶ πεῖραν πραγ»
ἑάτών ἄνθρωποί, ἐκτὸς ὄντες ἁρμοδιότητος τοιαύτης καὶ ἐχτὸς µέ-
νοντες -τοῦ σταδίου ἱ -Τοιοῦτοί ἄλλοι. καὶ καθ ὅλον τὸν ἐννεαετῶ ἀγῶνά
ἔργον εἶχον τὸ συµθουλεύειν ἔξωθεν καὶ. τὸ.κατακρίνειν τὴν. διαγωγὴν
τῶν ἀγωνιζομένων, οὐδὲν ἄλλο Ὦ τὸν μυκτηρισμὸν καὶ τὴν ἀγανάκτη-
σιν προχαλοῦντες τούτων, ὡς οὐδεμίαν ποιοῦντες διαφορὰν μεταξὺ-θεω-
ριῶν καὶ πραγμάτων, μεταξὺ. ποῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ ἀθυνάτου. Τὸ λυπη-
βότέρον δὲ, ὅτι αἱ βαρεῖαι κατὰ τοῦ Τψηλάντου κατηγορία, τοῦ 1821:
δικασθεῖδαι ἐκ µονοµερείας διά τε τὴν ἑξαετῆ φυλάχισιν καὶ τὸν. ἐπελ-
θόντα τῷ 1838 θάνατον τούτου, ἐπεχράτησαν καὶ ῥέχρι τῶν τελευ-
παίων θόνων, Καὶ οὗτοι μὲν ποὶν ἐκμεταλλευόμενοι πολιτικῶς τὴν
ἀπότυχίαν τοῦ ἀνδρὸς, ἐχεῖνοι
δὲ ἔπειτα παραδεχόµενοι ἀχρίτως, ὅσα,
ἂν ἐῤῥέθησαν, καὶ ὅλοι κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον συμᾶ ουλευόμενοι πᾶν
ἄλλό, Ἡ τὸν ὀρθὰν νοῦν, στερεοτύπως ἐ ἐξέλαθ ον τὰ ἀποτελέσματα ὡς
αἰτίας. νο
Σχέδιον, κατ αὐτοὺς, ὡτιμένον οὐχὁ ὑπηρ ϱχε. Αλλὰ ποῦ µένουσι τότε
ποσαῦται ἐπίσημοι πράξεις, καὶ μάλιστα Ἡ μετὰ τῆςΣερβίας συνθήκη,
καὶ τοσαῦτα τοῦ {ψηλάντου προχγρύγματα, τὸ μὲν ἀπὸ 33 φεθρουα-
ῥίου πρὸς τοὺς Μολδαυοὺς, τὰ δὲ ἀπὸ τῆς 93, τὸ μὲν γενικὸν πρὸς τοὺς
Ἓλληνας, τὸ δὲ ἴδιον πρὸς τοὺς ἐν Μολδαυΐα καὶ Βλαχία ἕλληνας, ὡς
καὶ τὸ ἀπὸ ὃ μαρτίου πρὸς τοὺς Δάκους, αυλληφθέντος ποῦ Αριστείδου
Παπᾶ; Τίνα ἄλλην ἐξήγουν, ἓν μετὰ τὸ ἄλλο, ἰδέαν ὡρισμένην ταῦτα,
ἡ τὴν διὰ ξηρᾶς κατάθαδιν εἰς τὴν ἡλλάδα, ἀφ᾿ οὗ τὸ πρότερον διὰ θα-
λάτσης σχέδιον ἐγχατελείφθη; Επῆλθεν ὅμως ἡ εἰς τὴν Ἱέρειδα ὑποχώ--
ρΊσις ἀντὶ τῆς προχωρήσεως εἰς τὴν Βουλγαρίαν, Καὶ τί ἄλλο «ἦτο πε:
 ΜΕΡΟΣ.Β’. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ σ’. 131.
σίπτωσις τοιαύτη,Ἡ τὸ χαταναγκαστικὸν ἀποτέλεσμα τοσυύτων προ”
γουμένων, καὶ ὧν προεῖχεν
. ἡ κεραυνοᾶ δίκην καταπεσοῦσα ἀποχήριξις
τοῦ αὐτοχράτορος ἀλεξάνδρου ; Διὰ ποίου καὶ πόσου στρατοῦ καθίστατο
πλέον ἐφικτὴ Ἡ διάδασις τοῦ ἵστρου, ἀφ' οὗ ἆ «Βλαδιμηρέσχος, ὁ Σάῤδας
χαὶ ὅλη τῶν δύο ἡγεμονειῶν ἡ ἐπισημότης προέδιδον, βλέποντες τὴν
Ῥωαβίαν οὐδετέραν; ἀφ᾿ οὗ ἡ Σερθία ἀπεῖχε διὰ τὸν ἴδιον λόγον; ἀφ᾿
οὗ
Ἡ Βουλγαρία ἐσκαγδαλίζετο. προσέτι ἐκ τῶν ἀφορισμῶν τοῦ πατριάρ"
χου; ἀφ' οὗ, τέλος, αὐτὰ. τὰ ὑπὸ. τὸν Ἰψπλάντην σώματα, μέγμα ἔτε-
ρογενὲς καὶ. ὑπὸ τὴν ἐπήρειαν ὄντα ἑνὸς. ὅλου περιστάσεων δυσμενῶν,
ἐξέχλινον κατὰ πολὺ τοῦ καθήκοντας-μαὶ τῆς εὐπειθείας, Διότι πρασφρινὰ
ἐθεώρουν ἑαυτὰ. ἐπὶ ἀλλοτρίας καὶ ἐχθρᾶς χώρας; ΑληθῶςἩ οὐδετεράτης
τς ῥωσσίας ὡς πρὸς τὸ ἐκ τῶν ἡγεμονειῶν. ἀρξάμενον κίνημα. τοῦ
{ψηλάντου παρεδέχθη ὑπὸ τῆς Εὐρώπης καὶ διὰ τὴν χατόπι «χινηθεῖσαν
Ελλάδα” ἀλλὰ δὲ αὐτὴν μὲν ἐγένετο σωτήριος, διότι µόνην ἐφοθεῖτο Ἡ
ἡλλὰς τὴν ἔνοπλον ὑπὲρ τῆς Τουρκίας ἐπέμβασιν' διὰ τὸν Τψηλάντην
δὲ ὑπῆρξεν ἐξ ἐναντίας ὀλεβρία, διότι παρὰ τοῖς Ἠλαχομολδαυοῖς, τοῖς
Σέρθοις καὶ τοῖς Βουλγάβοις ἐσοδυνάμει πρὺς, πνεῦμα πολέμων, πρὸς
ἐγκατάλειψιν ἐχ δυσμενείας, οὗ ἕνεχα καὶ ως καὶ Σέρθοι
χαὶ Βούλγαροι, οὐδὲν ὑπὲρ ἑαυτῶν ἐλπίζοντες ἄνευ ῥωσαίας, οὐδόλως
ἐπεθύμουν γενέσθαι τὴν γέρυραν τοῦ Ἐψηλάντου ἐπὶ βεθαίοις καὶ µεγά»
Ἆοις παθήµασι. Αληθέστερον δ, ὅτι µία τοῦ ψηλάντου ὤθησις τολμηρὰ,
πβὸς τὴν ἀντίβετον ὄχθην τοῦ ἵστρου διεσχέδαζε πρὸς καιρὸν τὰς ἀπελπι-
σίας τούτων, συνέστελλε πρὸς καιρὸν τὰς ἀντιδράσεις ἐκείνων, καὶ ἑνέ-
πνεε πρὸς καιρὸν φόθους εἴς τε τοὺς φανεροὺς πολεμίους καὶ τοὺς μὺ-
στικοὺς ἐπιθούλους' τοιαύτη τις ὅμως ἐπίδειξις, καΐτοι ὁμολογοῦσα,
φρόνημα ὑψηλὸν καὶ γενναίαν καρδίαν, ἀντηλλάσπετο, ἐρωτῶμεν, ἢ
ρὐχὶ, διὰ τῆς συνεποῦς θυσίας τοσούτων. χιλιάδων καὶ τῆς συνεπεστέρας
Ματαστροφῆς ποσούτων τόπων ὄνευ "ἐλπίδος μονί μου ἀποτελέσματος:
ἠν ὁμοίαις ὑπὸ ἄλλην ἔποψιν περι τετείαις τοῦ Τφηλά ἄντου δεινοῖς εὑ-
ῥέθησαν πατὰ πολλὰς περιστάσεις καὶο οἱ ὀρχηγοὶ τῶν ἐν τῇ Ελλάδι
ἀγωνιζομένων' καὶ ὅμως ἐθάρρουν,ἐτόλμων, ἐπέμενον οὖτ ε. Καὶ ὁ
λόγος; διότι Ἡ ἐπανάστασις ἐν μὲν τῇ Ελλάδι ὧτο τὸ ἔθνος, ἐν δὲ ταῖς
Ηγεμονείαις τὸ ἄτομον, ὁ Ἰψηλάντης: ἐν τῇ ὃλλ ἄδι 3γεν. οἰχείᾳ. παλ
σωτήριος» ἐν ταῖς ἥγε μονείαις δὲ μερα, ξένη. καὶ καταστρεπτική.
Επομένως. οἱ ἆ ἀρχηγοὶ τῆς πρώτης ἦσαν τὸ ἀπαύγασμα. τῆς. θελήσρως.
τοῦ τόπον, Ἡ ' συγχέ έντρωσις καὶ «ἐνέργεια τῶν - Δυνάμεων τούτου, αὐτὸς
-
 448 ο ΔΟΚΙΜΙΟΥ: ΙΣΤόΡΙΚΟΥ. -
ἐγμιᾷ λέξει ὁ τόπος:..διὰ «δὲ τοῦτο. ἐπέμενον,: διότι ὁ τόπος . ἐδέχετσ
δι:ἴδιον αὐτοῦ -λαγαριασμὸν.
τὰς Ὁημίας' ἑτόλμων, «διότι ἐν πάση ἀπον
τυχίᾳ εἶχον καταφύγια πολνειδή καὶ βέβαια:. ἐθάῤῥουν, διότι. καθ. ἑνὸά
μόνόυ δικωθώνουτο πολεµίου, πολλοὺς ἔχοντες κύχλω ὁμογενεῖς καὶ ὅμο-
Ὑλώσαους, “ἓξ ἐναντίας ὁ. ἀρχηγὸς ποῦ ἀπὸ τῶν. ἠγεμονειῶν «πολέμου
πολέμιρν πρώτισεον εἶχε σὺν τόπον, ὡς μὴ ὢν. ἐξ αὐτοῦ, οὐδὲ τὴν ἠδέα
ἐκαροσωπῶν «τούτου, «καὶ ἔτι πλέον. περευκλούµενος. ὑπὸ ἐθνῶν, όμο-
θρέόχων μὲν ἀλλ ἑτερογενῶν;, ἑτορογλώσσων, μἄλλον ἐχόντων ὁρέζοντα
ἐλπίδων. πολιτιχῶν
καὶ κατὰ πολὺ ἀφιότκμένων τᾶς Ἑλλάδος... ---.-ςν
5 ἀμεσολάθει «προσέτι καὶ ἄλλη Διαφορὰ, οὐσιώδης.' Ταϊς-μὲν. ἄγεμον
νβίαις ἐγεισνίαζον δύο δυνάμεις,ἡ Αὐστρίᾳ διὰ τῆς Τρανσυλθανίας καὶ Ἡ
ῥωσαία, διὰ τῆς Βεσφαβαδίας, τῇ,δὲ Ελλάδι µία, ἡ Αγγλία «διὰ τῶν ἴον
νέων νήσων. ἐπειδὴ δὲ ἐπωφθαλμίων ἐκὶ τῶν. ἡγαμενειῶν ἥντε λωσαία
καὶ Αἰστρία, ἰδίαν . ἑκάστη- ἐξασκοῦσα . ἐπιῤῥαὴν, διὰ, τοῦτο οἱ πρόξενον
αὐγῶν ἀκροκαλύπτως ἀντενήργουν κατὰ, τοῦ. ψηλάντου, καὶ τόσῳ μᾶλ-
λον» ὅσῳ.κράτη δεσποτικὰ, ἀμφότεραι αἱ δυνάμεις αὗται οὔτε ἠδέως εἶ-
χόν, οὔτε ἠνείχοντο ὅλως ἐπανάστασιν πρὸ τῶν θυρῶν αὐτῶν. ἐγερθεῖ-
σαν. Εκ τοῦ ἐναντίου ζέγοι πολιτικῆς τοιαύτης οἱ| πρόξενοι Γαλλίας, Αγ-
γλίας καὶ. Ἡρωσσίας, ἠκολούθουν µόνον, διότι οὐδόλως. συγέφερεν ἡὗπα:.
σπήρεας ποῦ ἠΝρηλάνσου, θεωρουµέναι πάντοτε ὧς προδρόμου σῶν ῥωσ
σικῶν περὶ Τουρκίας σχεδίων. καὶ μεθ ὅλας τὰς ἀποπαιήσεις -τοῦ αὗτα--
κράτορας Αλεξάνδρου. ἀλλ’ οὐχ οὕτω Διέκειντο τὰ πράγµατα καὶ «ὡς,
πρὸς. τὴν Ελλάδα: πρῶτον μὲν. (διότι ἐν µόναις ταῖς ἨΠάτραις παρὰ.
τῶν πχειόνων αὐλῶν καὶ ἐν µόναις ταῖς, Αθήναις παρ’ ὀλίγων ὑπῆρχον.
διωρόμένοι- πρόξενου.. «λώσερον» δὲ, διότι οἱ πρόδενοι καὶ ὑποπρόξενοι.
τῆς ῥωασίας ἦσαν Έλληνες" τρίτον δὲ, διότι-. αἱ πρόξενοι. τῆς Αἀστρίας.
οὐδεμίων ποτὲ ἔλαβον συνάφειαν πρὸς τὸν τόπον’ καὶ τέταρτο, εδιότν
τὰ «πολιτικὰ.. συμφέροντα τῶν ἄλλων ἀντεμάχοντο πρὸς τὰ τῆς ΑΥ-
γλέας,: ὡς: ἐπιβυμούσης ὀχτάνησον τὴν ἑπτάνησον ἂιὰ τῆς Πελοποννή-
σου. ἠντεῦθεν, χινηθείσης ἐπαναστάσεωέ πρὸ τῶν θυρῶν τῆς ἑητανής
σου, ἅμα ὁ πρόξενος τῆς ἀγγλίως ἤρξατο ῥαδιουργεῖν ὑπὲρ
τῶν Ἑούρ-.
κων, οἱ λοιποὶ τῆς ῥωσσίας, Γαλλίας, Αὐστρίας καὶ Πρωσσίας αὖὐ μόνον.
ἀπέσχόν,: ἀλλὰ :χκαὶ βοηθοὶ οἱ πλεῖστοι ἐγένουσο τοῖς. Πελοποννησίοι
πολυτρόπως καὶ, ἐπειδὴ πρῶτοι :ἐμακρύνθησαν οὗτοι τοῦ θεάτρου «τοῦ.
πολέμου κατὰ τὴν ἐν λουβιάνῃ: παραδεχθεῖσαν . οὐδετερύτηται, «ἴναγ»'
χάσθη μετ οὐ πολὺ, «ἵγ' ἀπογωρήσῃ καὶ: ὁ τῆς. Αγγλίας, ὁ δὲ. τόπος.
 ΜΕΡΟΣ ’ ΚΕΦΑΝΑΠΟΝ ς’. ενὸ
ἀθή:
ὁπηλλάγη τῶν τόόφ ἐπιζημίων ἀνοενεργειῶν «Εούζου. - Εκ τῶν ἐν
Ερόπιος ,
Ψαις προζένων μόνος «διέµενεν ᾽ἀμοτακίφητος--ὁ τῆς Ἀὐσερίας:
άςνν ο κ:
διότι Ἡν παροοδία αὐτοῦ οὐδόλως διέφερε’ πῆς: ἀπουδί
του. Ενας
τε ακαὶ «τάσοὰ μὲν περὶ τῶν Σατηγοριῶν κατὰ. ποῦ” Ἰψηλάν
Ἱσερου διάν
τὴν Ῥέρθιδα ὑποχώρησις αὐτοῦ οὐλόλὼς ἐκώλυε σὺν “τοῦ
ἐκ Βουχου ρρστίοῦ
Θα0ιν ἓν πάση δεξι περισξάσει; Μὰν : ὑκῆρχεν
εἰς εὸ Σεθερῖνον; τὸ κείδενον ἀπέναν -καλὲ σχεδὺν -ἐπὶ τῆς
9οῦ- ἀλδάτι
ον ἀπά»
ἀριστερᾶς. ὄχθης τοῦ ποταμοῦ; Ἡ εἰς τὸ (Καλαφάτιον, τὸ κείµεν
:
οὐκ ἔλει”
ναντι τοῦ Βιδωίου; πεδινὴὁδὸς διὰ τιρζενενίου καὶ Μέρδας (9)
ἐκ δεξιῶν - -σῆς Κράϊώθ νὰ εἰς
πεν ὅμως καὶ Ἡ ἐκ' τῆς 'Ἑέρθιδος .-ὀρεινὴ΄
ἀλλου ὑπολο»
πὺ αὐτὸ Σεθερίνον. Αλλ’ ἐπέπρωτοι ὅπως, ἀντῖ' παθτὺς:
"έλους τοῦ
ψιόμοῦ, ἡ ὁποχώρχσις αὕτη (ἀποθῇ πράγματι Ἀ ἀρχλ τοῦ
πούτου,
ἠψηλάντον; προοιµιασθεῖσα τὴν ὅλην καὶ προσεχἩ ἀποτυχίαν
Ἀπέθλεπε μὲν τὴν συντήρησιν τῆς «ἐπαναστάσεως ἐν τοῖς ὀρεινοῖς τῦν
πὸίς, καὶ ἔτεινεν εἰς ἐλπίδας ἀγαθὰς ἐν "τῇ ἀδηλότητε τοῦ" μέλλοντος
ὡς «ἐκ τῆς ἐνδεχομένης. μεταθολῆς τῶν σχέσεων τῆς ῥωσσίας πρὺφ
ς
αν Ῥουρκίαν"' καβίστατο ὅμως: προθλημάτικὴ πλέον ἃ ἀνιιπὰδάταξι
τῶν ἑλλήνον καὶ ἐν αὐτ οῖς
. ποῖς: ὄρεσι» Οὐδεμίαν Ἡ Ῥώσσία ὅδωχαν
ἐχ Κολεντίνης προτάσεις "τοῦ {φηλάντου”- οὐδὲν ἡλαί-
ἀκρόασιν εἰς τὰς
ως;
ζετο ἕνεια. τῆς τοσαύτης ἐξωτερικῆς τε. χαὶ ἐσωτερυνῆς ἀντέσε
καὶ μεθ ὅσην: ὁ Σάθῥας καὶ Βλαδηηρέσκος, χυδαίως ᾠποχρωόμανοι,
ἐκ σἩς Κο»
ἐδηγήβησαν λύπην πρὸς τὸν Ἑφηλάντην, :ὡς ὑποχωροῦντα-
ο: ἕνεκοί
λεντίγης “καὶ μὴ ἐμπιστεύοντά τούτοις) δὲν ἐν τέλει ἠλπίζετ
φῆς φυσνιῆς ἐν εοἰούτοιξ πράγμᾶσιν ἀναρχίας, καὶ μεθ ὅσην ὁ Τφη-'
λάνσής χἀτέδαλλεν ἐπιμέλειαν καὶ δραστηριότητα, -ὣς θέλομεν εἰπεῖν,
Απὸ ἐνεργητιχῆς περιζλθεν οὗτος. εἰς 'παθητικὴν ὅλως: κασάστάσηε,'
καὶ ταύτην “πρυϊοῦσαν ἐπὶ τὸ χεῖρον, ον ολο ο ΜΗ
- Πρωτεύουσα, τῆς Ἠλαχίας ἐπὶ τῶν ἀρχαίων χερόνών :ἡΤέρθι ς, κειμές'
μαὺ-
νη παρὰ σὺν κοταμὺν Ἰαλομάτσα», εἶχε καὶ θέσιν ἐκ-φύσεως ὀχυρὰν
αι

τῶν»
ἀδρόπολυν πεπαλαιωµένην. «Αὐτὴν ἐφοδιάσας διὰ προφῶν. καὶ ἐκ'
τῶν πο’
ἑώντων πολεμοφοδίων, ὁ Ἑψηλάντης διὰ΄ πολλῶν ἐργατῶν ἐκ
ριοίκον ἐπεμελήθη τῆς ἀνανεώσεως. τῶν Κέριξ παλαιῶν ὀχυρωμάτων»
Ἀπχόμενος «δὲ; :τοὺς-ὁλονὲν προσερχοµάνους εἰς . κὸ- στάδιον. ἄλληνας,.
προφὰς
ἐδσρατολόγει, ὅσους' ἐδύνατο;" καὶ ὁξ- αὐτῶν: τῶν Βλάχων. Ἐαὶ
μὲν συλλέγων πλείστας «ἄπετομίευε΄ στερούμονος δὲ ἠχανοῦ-μαλύθδα,
καὶ πυριτόκόνοως, ᾠχόνωμήθη δίὰ μὲν τὸν- πρῶτον, µεσακοιήσαό εὐθὲς
 440 ΞΔακΙΜΙΟΥ ΙΣΤτοφΙκο
εἰς πυριτοθολὰς τὴν μεγάλην μολυθδίνην σσέγην τοῦ ναοῦ τῆς μητροπό-
λεως’ διὰ «δὲ «τὴν Δευτέραν, προμηθευθεὶς αρύφα : ἐκ .σοῦ. Πρασσοθοῦ
διὰ τῶν Ἰλλήνων ἐμπόρων, καὶ ἐπιοχὼν τῆς. δηµεύσεως δισχελίων
ῥκάδων πεµποµένων -ἔξωθεν ποὸς τὰν. Βλοδιμηρέσκον. ἕνχων ὃ' ἀνάγαην
χρημάτων: δι: ἀγρρὰς ὑλωοῦ καὶ μλοθοδοσίας. ἱκανοῖ, μέρους, διώρισε
διοικητὰς ἐπὶ τῶν τεσσόρῳων..θεμάτων υ τῆς ἡΔονιιποβίσσχςς Ἠράχοβας,
Μουστσέλου, καὶ Αρζίσου, διατεταγµένους ἰδίως «σὴν εἴσπραξυ.. τῶμ φο-
βολογιῶν καὶ τῶν συνήθων. ἀακουτελγίκων». δικαιωμάτων, οἷα ἦσαν τὰ,
παρ᾽ ἑκάστου ἄργοντος -λαμβανόμενα κατὰ τὸ ἀζίωμα αὐτοῦ καὶ ἐφ'ὕ-
ρου ζωῆς ἀντὶ µισθοδοσίας.. Ταμτοχρόνως ἐκώλυσεν αὐστηρῶς «τὴν
ἀναχώρπσιν.. τῶν «ἀπολειπομένων ὀρχόντων, ἐξαιρέσας: µόνας τὰς γυ-
γαῖκας χαὶ παιδία, καὶ ἀπηγὀρεύσε την ἐξαγωγὴν τῶν τροφίμων εἰς τὴν
Τρανσυλθανίαν, ἐφ᾽ ᾧ. καὶ εἰδικοὶ φύλαχες κατέστησαν ἐν τῇ πράζᾳ»
Τέλος.δὲ γυµνάζων. ἐπιμελῶς
τὰν.ἱερὸν λόχον, ἐσχημάτισε καὶ ἅτερον
σῶμα.: Κοζάχων, καὶ. συμθοήλιόν "τι ἐνγεαμελὲς συνέθετο, ὀνομασθὲν «Γε:
υχὸν ΒαυλευτήριοΥ» (Γενικὴ Βουλή), γοαμματεύνντος τοῦ λασσάνου.:
Τῶν αὐτῶν χαὶ ὁ Βλαδιμηρέσχος ἐπεμελεῖτο ὀχυρώσεων . περὶ τὴν
"μονὴν τοῦ Κοτροτσανίου, τροφλλογῶν καὶ ἐναποταμιεύων μεγάλην πο-
σότητα διπύρ.) χαὶ ταριχευτῶν κρεάτων ἐπὶ. δὲ τούτοις φορολογῶν
τὰς μονὰς, χατεσχεύαζε: σφυρηλάτους «σφαίρας «διὰ τὰ τηλεβόλα,. καὶ
λόγχας: διὰ τοὺς ἁόπλοις ἐκ τῶν Πανδούρω», ὧν αἱ πολυειδεῖς χατκ-
χρήσεις ἐξηχολούβουν ἀτιμώρητηι.. ένας δὲ ὑποπτεύων οὗτος παρε.
σχευάζοτο οὑτωσί; Τὸν Ἰψηλάντην: ἀλλ᾽ ἐνώπιον τούτου, ὑποχωροῦν:
τος. ἐχ τῆς Κολεντίνης, ἐπαρουσίασεν ἑαυτὸν πιστὸν διαμενοῦντα ἐν τῇ
τελευταίᾳ ὁρχοδοσίᾳ ὑπὲρ τῆς κοινΏς ἐλευβερίας. Τοὺς σατράπας Τούρ»
Χρυς; Αλλὰ καὶ διὰ γέων δικαιολογητικῶν περὶ τῆς προτέρας αὑτοῦ δι-
αγωγῆς ἀναφορῶν, καὶ δι ἀποστολῆς ὁμήρων, καὶ διὰ τῆς . ὑποδοχῆς
τῶν εὖς Βουχουρέστιον πεμποµένων ὑπὸ βλαχικὴν ἐνδυμασίαν χχτασχύ-
πων Τούρκων, ἐθεθαίου ἑαυτὸν πφὼς τούτους τὸν πιστότερον ῥαγιᾶν
καὶ τὸν προθυµότερον ὑπηρέτην τῶν τουρχικῶν συµφερόντων: ὁ ἔλεγ»
χος. ἄρα τῆς συνειδήσεως ἀγησύχει αὐτὺν, καὶ διὰ τοῦτο ὠχυροῦτα φο-
Βούµενος χαὶ τῶν Τούρχων τὸ ἄπιστον καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν ἐκδίχησιν,
. Εἴπομεν πρὸ ὀλίγου τὴν ἀνάγκην, ἣν ὁ ἡγεμών Σοῦτσος συνέστη-
σεν ἐχ τοῦ ἰασίου περὶ τῆς ἀποστολῆς ἀξίου πολεμικοῦ ἀρχηγοῦ εἰς
Ταλάζιον.. Περὶ πῆς θέσεως «ταύτης δύο προετείνοντο ἤδη γνῶμαι, Ἡ
μὲν τῆς ἐγχαταλείψεως, ἡ δὲ τῆς ὀγυρώσεως. Οἱ θέλοντες τὴν ἐγκα”
 ς᾽.
Προς 57 ΕΕΦΛΚΜΟΝ. 44ἱ
'τῶν .ἐντοπίων
φάλειψιν, ἐβεώρουν οδύο. τινὰ, πρῶτον. τὴν ἀντίπραξιν
ἄρχόντων, ὡς διεγειρόντων τὸ πνεῦμα τῶν χωρικῶν κατὰ τῶν ἕλ-
ἐνθαῤῥυνόντων τοὺς Τούρκους ᾽ χαὶ δεύτερον τὴν ᾿ἄφευκτον
λήνων καὶ
ιμένων καὶ εἰς. τὰς
κἀὶ πλήρη καταστροφὴν τῶν Ἑλλήνων, ὡς ὑποχε
τῶν πλοίων τῆς
ἀπὸ τοῦ ἵστρου προσθοχὰς χάτωθεν ΄ καὶ ἄνωθεν διὰ
τὴν παρὰ
ἱσάττοχας" διὰ ταῦτα ἐγνωμοδότουν οὗτοι καταλληλοτέραν
ἀσφαλῆ τὰ γῶτα χαὶ
τῷ Ἡρούθῳ ὀχύρωσιν, ὅπως ἔχωσιν οἱ ἄλληνες
ες
ἰσχυρότερον ἀντιξάττωσι κατὰ τοῦ ἐχθροῦ µέτωπον. ἀλλ οἱ θέλοντ
ἐφωδιασμένην ὀχύρωσω τοῦ Γαλαζίου, ἰσχυρίζοντο; ὅτι
πὴν καλῶς
-
καὶ πολιτικῶς χαὶ στρατιωτικῶς ὑπῆρχεν αὕτη ἀναγκαιοτάτη” πολιτε
σα
κῶς μὲν, διότι δι αὐτῆς κατείχετο Ἡ ολδαυία ἅπασα, μη τολμᾶ
δους
οὔτε ἀντίδρασιν φάνερὰν, οὔτε τὴν διαχοπὴν τῆς πόσῳ οὐσιώ
ιωτικῶς δὲ;
συγκοινωνίας τοῦ ἐν τῇ Βλαγίᾳ ἑλληνικοῦ στρατοῦ ' στρατ
διότι οἱ ἐν τῇ ἱθραϊλᾳ πολέμιοι ἀδύνατοι καβίσταντο κατὰ τοῦ ἰασέρυ,
μὴ ἔχοντες ἀσφαλῆ τὰ νῶτα" κύριοι ὃ ὄντες τῆς θέσεως τοῦ Γαλα-
ζέου, οἳ ἄλληνες ἠδύναντο διὰ τοῦ σχηματισμοῦ στολίσχου τινὸς ἐν
ἵνα χωλύωσιν ἐν. τῷ στοµίῳ τοῦ Σουληνᾶ
τῶν ὑπαρχόντων πλοίων;
θητῶς
τὴν ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ ἐφοδίασιν τῶν τουρχικῶν φρπυρίω», ἐποισ
' καὶ
στερουμένων- ἐνταυτῷ καὶ τῆς τροφοδοσίας ἀπό τε τῆς Ἠολδαυίΐας
δὲ τὴν ἐγχατάλειψή τοῦ Γαλοζίου ἐθεώρουν οὗτοι,
Βλαχίας. Ῥέλος
ὡς ἀποξενῴσουσαν «τοὺς ἡλληνας τοῦ ποταμοῦ. καὶ ἁπάσας τὰς ὦὠφε-
λείας αὐτοῦ στρέψουσαν ὑπὲρ τῶν Τούρρων. - ἀἀ...
Γψηλάντης,
:θπικρατεστέρας γενομένης τῆς γνώμης τῶν δευτέρων, ὁ
κταῖν Κσρπενη-
μεσοῦντος, 'οῦ ἀπριλίου, διώρισεα τὸν Αθανάτιον Τουφε
ὀργανώσγ εἲς
σιώτην, πολλῆς ἀνδρείας καὶ πατριωτισμοῦ ὄνδρα, ὅπως
παντὸς ὃν.
σῶμο πεζικὸν τοὺς ἐκεῖ ἕλληνας ναύτας, χαὶ ἀσφαλίση διὰ
δὲ, ὡς ἀπόν»
όνως
νατοῦ μέσοὺ τὴν σημαντυν ταύτην θέσιν; «Ταυτοχρ
τᾶς δή τοῦ: Σούτσου, ἀπέστείλε χὸν Πεντεδέχὰν εἰέ τὸ Ιάιον, ἵνα χα:
υῶν σχέ»
βέξῃ οτραπιῶτικῶς τὴν πόλη, διακόΨη δὲ πᾶσαν τῶν Μολδσ
διν μετὰ τῶν Τούρχων τῆς ἱθραίλας, χο ὑποστηρίξη ἐν ἀνάγκῃ τὸ
καὶ τὴν Ῥερου»
Γαλάζιο. Φθάσας εἰς τὸ Ιάτιον οὗτος, εὗρε τὸν κλΏρον
εὗρε τοὺς ἐν ταῖϊς
σίαν ἐν κατοστάσει ὅλὼς ἐγθρικῇ κατὰ τῶν Ῥλλήνων"
μονοῖς, ὡς 'πρῥεέπομεν, τεβόντας πρὸς «φύλάξιν Τούρκους, ἐλεύθερθυς,
ᾧ δΡ ἐζήτησε
ἐφωπλισμένους' μαὶ (ἀπειλοῦντας κατὰ τὸ. σύνηθες’ ἐν
κῆς ἐπιτρο πῆς, τὴν ποράδοσιν
παρὰ Άν Γερουσίας, ἄννοι- τῆς ονὀνθηγ«εμονι , κ έν
ας οὗτην φυγαδεύρασαν ἅπαντας ος την Βεσν
"ν.. :

π ἐναντίας
-Ἂ-
Σούτων, εἶδευ " ἐξ
:

Δ
 142 Γ:ΙΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ::᾽
σαραβίαν, καὶ ἀπελθόντας, ἐκεῖθεν «διὰ φοῦ ἐσμαπλίου εἰς. 1ὺ Ματοίνίον,
Αιὰ ταῦτα, ὁρμήσας. εἰς.τὸ µάγαρον; τῆς Ἠγεμενείας (τὴν χούρτην) μεῖὰ
διωμοσίων. περίπου «Ελλήνων, ἥρπασε τὴν. ἐξουσίαν, οὐδομιᾶς : ἀντιστά:
σεως γενομένης, καὶ. Εκσὺτς)αὐτοχειροζονηθεὶς ἐκηρύχθη «Αρχιστράτη-
γος τῶν Ἑλληνικῶν. φαλαγγῶναν ἵνα δείξη ῥεθαίως.. ἑαυτὸν 'τολμηρὸν
ἐνταυτῷ καὶ χοῦφον. . υυἈ-υ-υ-υᾱὺυύῆ-ᾱ--
οἱ δὲ Αβακάσιος. Καρπενήσιώέης, σχηµατίσας ἐν Ταλαζίῷ σῶμα ἑξα-
χοσίωγ, ὥρκισεν αὐτὰ -πρὸς (ἀποφασὶστιχὴν ἀντίστασιν, καὶ τοὺς ἔξω τῆξ
πήλεῳς κατέλαβε τρεῖς :προμαχῶνας, ἐγειγερμένους καρὰ τῶν ῥώσσων
ἐπὶ τοῦ τελευταίου πολέμου.:. Ἐκ τούτων οἱ δύο ἦσαν ἐν' καχίστή κατα
στάσει; τὸν ὃ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ. τῆς. ἁβραήλας ἰσχυρότέρον ὅπλισε διὰ τη-'
λεθόλων, ληφθέντων ἐκ τῶν ἐμποριχῶν πλοίων. ἠχεῖ καὶ πυσότηέ ἱχανὴ
σφᾳαιρῶν, χεχωσμάνη παρὰ τῶν ὑώσσῶν, ἀνεκιλύφθη, : Τὴν ὑπει ν
αὐτοῦ. ιἀγέλαβεν. ὁ διος: «εὺν δὲ «τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν ἑτέρων
Δύο: ὁ αλίκέ.
ἨΜήγαλαρης, Ερρτύνιος, (α).. ὅλοι οὗ ἀποφασισθέντος ἐν τοῖς προμαχῶσῳ
Ἠριθμοῦντο. διαχόσιοι͵ ἐν. οἷς. διεκρίοντο ὁ Δημήτριος Κοτῆρας Πελοπον-
νήσιος,ὁ Δαγγλιόστρος Ζακύνθιος, οἱ δύο ἀδελφοὶ Μαγγλέροι Κεφαλ-
λήνες, ὁ Καρᾶ-Γιώργης. (Ἠ Γεώργιος Παπᾶ ἐξ Αδριανουπόλεως), καὶὁ
Ακιμονάχης Σφαχιώσης. Οἱ-λοιποὶ. τοτραχόσιοι ὄμενον. ἐν τῇ πόλει, -''-.
οᾷ- αἀμμφκτας ἐγ. τῇ. Τέρθιδι - ἑλληνικὸςν σερατὸς ἐλογίζετο ἦδη περὶ
τοὺς δωδεκακισχιλίους: .τοῦτον δὲ, συνεπείῳ πολερινοῦ- συ [εδουλίου,
διέθεσεν ὁ {ψηλάντης, ὡς ἀκολούθως. Καταλαθὼν. αὐτὸς. τὴν περιφέ»
ρειαν. τῆς Τέρθιδος, ἀπέστειλε τὸν μὲν ἀδελφὸν αὑτοῦ Νιχόλαον εἰς τὴν
τοῦ Ειμπολρυγγέου, πόλεως ἐπὶ. φῶν- Καρπαθίων ὀρέων καὶ ὑπεράνω τῆς
Τέρβιδος, αειμένας;- τὸν. δὲ, ὀλόμπαιον. μετὰ. τοῦ. Φαρμάκη εἶς- τὴν τοῦ
Πιτεστίου, μιᾶς τῶν. ἐπισημοτέρων. πόλεων: τῆς «Βλαχίας «ἐπὶ .βέσεως
λοφώδους καὶ παρὰ τὴν. δεξιὰν τοῦ ἀράρου ποταμοῦ ὄχθην" τὸν «δὲ Αού-
χαγ μετὰ. τοῦ. χελιάρχου Αναστασίου Δργυροχαστρίτου εἰς τὴν τοῦ.
Πλουρθσίου, κωµοπόλεως µογάλης παρὰ τοὺς αρόποδας τῶν Καρπαθίων»
Τέρσαρα, ἄρα, χαβεῖξε. ατρατιωτικῶς. θέµατα «μεγάλα, τὸ τῆς Δουμπο--
θίτσης διὰ τῆς Τέρθιρος, τὸ τοῦ Μουστσέλλφυ διὰ. ποῦ Κιμπολουγγίου,
τὸ τοῦ ἀρζίσου, διὰ ποῦ Πιτεστίου καὶ τὸ. τῆς Πραχόθης διὰ. τοῦ 1ἴλουε--.
στίω..Δ βέσεις. τοῦ: Πλουεστίου καὶ Κιμπολουγγίου ἐσχημάτιζον τὰς
δύο τῆς. Τέρθιδος. .ατέρυγας, εἰ καὶ. ἀπεῖχον: χατὰ πολὺ. ἀπ᾿ ἀλλήλων,-
ἀλλὰ κατόπην, ὅταν, Φιρτάχᾳ ὁ Δούκας, ναι καταλάθῃ τὴν «Κίμπινανγ
ὀμερή πόλιν τοῦ αὐτοῦ θέματος . Πραχάθῃς ἐπὶ τῆς ἀγούσης. διὰ πῶν
 ΠΕΡΟΣ:Η κεδμκάΙθΗ:ς’. μα
Καρπαθίων εἰς Στεφωνδύπολιν πῆς Ἰρανοὐχθανίας, αν κἀταρκοπεύὴ Ἀδ'
Βουκουρέστιον» τὸ ἀπέναντί τῆς Σιλιστρίας΄ θέµα τῆςκ: Ἠόλυμθσης ααξ
ἄλλα μακρύτερα µέρη, οἱ ὑπ' αὐτὸν, καὶ µάλισσα ὁ ἀνογτάσἒος. Άργορος
κασερίτης, ἡ ὁδηγούμενόι Ἡ ἀφ' ἑαυτῶν ἀποφεύγοντεξ; δκώςἑοθδνιν
οὕτως, αὐθάδεις ἤρξαντο ζητεῖν μιαθοὺς καὶ τὰ 'τοιαῦτα: Πότε δὲ ; δε
οἱ Τοῦρχοι ἐχινοῦντο πλέον.
ο, Ἡραγματικῶς -ἐν τῷ διαστήµατι: διµηνέας οχιδὸν κα. ἀμλὸς
τουρχικοῦ στρατοῦ. συνεβροίσθη- πολλαχόθεν, ὀνισχύσας. τὰ παρίδτρια:
φρούρια καὶ ἔτθιμος Υενόμενός πρὸς ἐπίθεαιν, περὶ ς ἡ μὲν ἄλλη δνλὼ-
µατία ἐνεθάῤῥυναν, ἡ «δὲ. "ῥωσσωὴ ᾽αυγκώτετέθη: διὰ προηήἠβασῶν'δια»
Ἱπραγματεύσεων, εὑρεθεῖσα ἐν πῷ- Ἀλήμματι 3 τῆς παραδοχῆς τοῦ πβο»
θλήματος «τούτου Πέ Ῥουρχίας; Ἡ "τῆς: αηρύξεὼς :πολέροῦ΄ κατὰ τῆς
Τουρκίας, Ἐκ- μόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπεστάληδαν. ὑπὲρ πὰς
εἰκοσιπέντα χιλιάδας Γεγιτσάρων, ὧν ἡ ἀνάβασις: ἀπερίγρᾶπτα᾽ ἀφήσεν
ἴχνη βιαιοπραγιῶν,: λεηλασιῶν, θανατώσεων χαὶ βεθηλώσεων. Αρχύστρά-
τηγος, ποῦ ατρατοῦ χατὰ τοῦ Ἰψηλάντου διωρίσθη ὁ βαλῆς τῆς 'Σὶλι-
στρίας᾽ Σελήμ Μεχμέτ' ὑπὸ τὰς. διαταγὰς δὲ αὐτοῦὁ πασσᾶς φρούρὰρ-᾽
χος τῆς: βραήλας, ἠουσοὺφ Περχόφτσαλης καὶ ὁ κῦ Ῥιδυίου Ἀερθὴς
πασσᾶς, ᾧ προσετέθη καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἐπὶ τῶν Κριτσαλίδων ποῦ Μουσταφᾶ
Βαϊρακτὰρ διαβοήτου δαρᾶ-δείς, τοπάρχου τοῦ Σάρκιοήιου. ἔχ τῶν
πριῶν τούτων πασσάδων ἀνέλαδον, ὁ μὲν τῆς Σιλιστρίας τὸ μέρός τῆς
Μεγάλης Βλαχίας,ὁ δὲ τῆς ἠθροήλας) τὸ τν Νολδομία ααὶή ὁ5τό 5
διίου τὸ «τῆς Μαιρᾶς Ῥλαχίας»΄ ο σ
ς Κατὰ πρῶτον ὁ ἀρχιστράτηγος Σελὴμ -- 'μεδοῦντος τοῦ: ἀπρι-
λέου, Διεθίθασε δισχιλίους εἰς τὸ Καλαράσιον, χὠµόπολιν ἀντικρὺ ᾿ποῦ
φρουρίου τῆς Σιλιστρίας χαὶ-πρωτεύουσαν ο] Ῥέματος τῆς Ἰαλομίτσής»
Οὗτοι περιωρίσθηθαν µένοντες ἐν τοῖς ἐδίοις, µόνον 9βοφολογόθντες κὰῑ
οὐδενὶ τῶν -χατοίχων καχοποιοῦντεα. -ὁ- Δούχας διαξά η Απότε, ἵν' ὀδφα”
λέαφ. μὸν διὰ τῶν ἀναγκαίων. φρουρῶν τὸ ἨἩλουέστων, τὴν Κέμπιναν᾽ γαὶ
τὰ πληιόχῶρα, κινηθῇ δὲ αὐτὸς μετὰ τοῦ λοιποῦ σώματος εἰς Ῥουζέον,
καλ-ἐχοῖθεν. Διευθύνη δύο πτέρυγας, τὴν μὲν πρὸς τὰ θεξιὰ εἷς τὴν 3λο-.
θοσίαν; τοῦ ποταμκοῦ. ἰαλομέτοις, τὴν δὲ ἀριστερόθεν πρὸς τὸ ίμνικοῦ
τοῦ. θέμασος. Βούλτσας”. αὗται «δὲ προχωροσσαι ᾿ μὲν, ὅσο τὸ δυνὰτὸ».
πρὸς τὰ κάτω. µέρη: προσθάλλησν" τὸὺς ἐχεῖ- περιφθρομένουζ Τούῤχουξ”
ἐχκλίγουσαι δὲ. πρὸς. τὰ ἄνω, καίώσε: Τεφύραρ «μολῶνας, ἀποθήχὰς υχαὲ 6
ὅλα,. ασὰ ωημετωόμιστα πτρόφικά: καὶ πρὺξ 'μὲν εὐὺς' πχάῤῥοδό Ῥοδους
 μη πο ΣΔΟΚΙΑΡΟΥ: ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ.
πόρους, φέρωνται ἐπιειχῶςιπροερέπούσαε: τὴν φυγὴν αὐτῶν" ὅσα δὲ µά:
θωσι «κατασκοπεύαντα, Ἀνεὐχολόνονπα τοῖς ἐχθροῖς" την τροφολογίαν,
Διασπείροντω σοῖς χατοίκοις: γράμματα. τοῦ Κάλλιμάχου «τοοχότα»,
παραδίδωσιν εἰς τὴν ἀγχόνην, ἐγγράφων -ἐδενάσεων - νομένων: Πρὸς
ἐχτέλεσιν. τούτων ὅλων ὁ Δούχὰς ἐζήτησε «τὴν πάρ αὐτῷ :ἀποστολὴν
τῶν Κοζάκων, ὡς τοῦ πλέον εὐχινήτου ὅπλου: μὴ εἰσαχουσθεῖς ὅμως ὅδη-
γήβη, ἵνα. μὴ; ἀπομακρύνωνταί αἱ πτέρυγες αὐτοῦ κατὰ πολὺ, εἰμὴ 3Φ' ὅ-
σον συγχωροῦσς αἱ «θέσεις: καὶ ἡδύναµις; οὖτ' ἐποχόπτωνίαι ἐξ αὐτῶν
ὀλίγοί, ἵνα μὴ ᾿ὑποπίατωσιν. εἰς ἐπέδοας"-ἐὰν -Δὲ βεβαιωθή :κνούμενθν
καθὶ ἑαυτοῦ δυνατὸν σῶμα ἐχθρῶν, ὑποχωρήσῃ πότε ἐν πάξει καὶ ὀνδύ-
μενοςἵμετὰ τῶν δύο πτερύγων. ποποθετηθῇ, ὅπου ἂν ἴδη Ἰχδνην αὴν δύ-
γαμικιαδταῦ πρὸς» ἀντίστασιν'' τέλος δὲ. πάντων,
ἐὰν .µάθῃ; χινουμένούς
ματὰ τοῦ. Ἀομκουρεστίού τοὺς Τούρκους: τᾶς Σιλιστρίας μαὶ τοῦ Γιργιάδου]
ὀπισθοχωρήσῃ εἰς. τὸ Πλαυέστεον, θότων μόνον ἐμπροσθοφυλαχὰς -ἐν Βου»
ζέῷ πρὸς παρωσέρηρη». τῶν χινημάτων τῆς ἁθράήλας, -- ιτ στ ες
ιἡΦβετὰ, τὰ: ἀνωτέρω σάμα; τῶν δισχιλέων εἰσέβαλεν ἐκ τοῦ ῥουστανυ»
χίου ἕτερον: «μικρότατον ἐξ ἐχατὸν πεντήκαντά, ἀντιπερισπασμοῦ: κὶ
λεηλασίας ἔνεκεν, προχωρῆσαν µέχρι τῆς ῥοὺς-Δε-Βέδε (Ρουδεβάδης},
πώμης παρὰ τὸν ποταμὸν Βέδε, πρωτευούσης τοῦ θέματος Τελεορμάνο»,
Εχεῖ ὁ ὀλύμπιος, ἐπιπεσὼν τῇ 99 ἀπριλίού γυκτὸς κατ’ αὐτῶν μετὰ δια-
κοσίων, ἄλλους. μὲν" ἐθανάτωσεν,- ἄλλους δὲ: ἠγμαλώτισὲ, καὶ: ἀμέδως
εἰς τὴν .ἰδίαν αὐτοῦ. θάσιν ἐπανΏλθε, μὴ δαπανῶν τὸν καιρὸν εἰς ἀλληῆνο»
Ὑρδρίας καλ' παρατηρήσεις, πρὺς οὐδὲν ἄλλο- σιοπούσας. κυρίως; η. πρὺς
τὴνὐπειφυγὴν «τῆς συμπλοκᾶς μετὰ τῶν πολεμίων. ᾿
κάβα’ οὐ πολὺ:ὁ βαλῆς τῆς. Σελιατρίας Σελὴμ ᾿Μεχμὲτ Ἀιηόθωνο» κατὰ.
τοῦ Βουκουρεστίου πὸν Κεχαγιᾶ βΕΥΊΥ αὑτοῦ Χατσῇ- Καρᾶ»ρχμὲτ, ἐφ-
φένδην, καὶ μετὰ, τούτου Ίνωσεν ὁ πασσᾶς τοῦ Τιργιέθοῦ τὸν: Ἐεχαγιό,δὸ
βεγῖν καὶ. ἀδελφὸν «αὐτοῦ: τὰ δύο Δὲ ταῦτα σώματα, συνιοτάµενα ἐξ
ὀχταχισχιλίων πεζῶν, τετραχισχιλίων ἱππέων καὶ τῶν ἀναγχαίων σηλε--
θόλων;, ἠρβαντο' σῇ 4. μαῖον ὁδσιποροῦντα”
ἡρὸς «ὸ Βοὐχουρέστιρη -Ταυ-᾽
δοχρύνως χαὶ ὁ Δερθῆς 4ασσᾶς, τοῦ: Βιδινίου «διεθίθἁδον εἰς πὴν χΜριρον:
Ἐλαλίαν περὶ τοὺς τετρακισχιλίους πεζοὺς- χαὶ χιλίους γεν τάχοθίους-έπι-
λέχταυς ἱππεῖς ὑπὸ τὸν Καρᾶ φΦεήζ.. ἓν ταύτῃ τῇ ἐποχῇ ἀπεστάλη καὶ
θιρμάνιον σωυλτανικὰν,δι” οὖ.ὁ Νέγρης καθίότατο᾿μόνος ἀνθηγεέμὼν κατὰ
Ἐν. ἀπουσίαν -τοῦ ξαλλιμάχου ἐπηνεῖσο δὲ ἡ.αιστὴ διαγωγὴ καὶ Μολ---
δκνῶν καὶ Βλάχων ἐμνημογεύετο, ἄλλ᾽ ὑπόπτως, Ἡ µεταμέχειὰ τοῦ πρώ-
 ΜΕΡΟΣ ἔ’.: ΚΕΦΑΛΑΙΟΑ ς’. 445
του ταράξαντος σὺν τόπον Ῥλαδιμηρέσχον, καὶ διετάσσοντο ὅ,τε μῳτρο-
πολίτης, οἱ ἐπίσχοποι, οἱ ἡγούμενοι τῶν μονῶν. καὶ οἵ ἄρχοντες τὼν
Βλάχων, ὅπως, ἠνωμένοι ῥετὰ ταῦ ἀνθηγεμόνος, συνδράµιωὼσι παντὶ
οθένει εἰς τὸν σχοπὺν τῆς χινουµένης ἐἑκατρατείας, ὃς ἦν ἡ καταστροφή
τῶν φανερῶν κἀὶ ὑποχεχρυμμένων ἀποστατῶν χαὶ Ἡ ἐκάνηδος τῆς τάν
ξεως καὶ τῆς Ἀσυχίας (α). ----
Αφ᾿ ἑτέρου καὶ ὁ πασσᾶς τῆς {βραήλας {ουσοὺφ Περχόφτσαλ ης ἐχιν ήθη
τῇ 80 ἀπρελίου, ἄγων δισχιλίους πεζοὺς, τβισχέλίους ἱππεὶς καὶ ἀλίγα
τηλεθύλα τοῦ πεδίου κατὰ τοῦ Γαλαζίου. ἤ. ὑπεροχὴ τοῦ ἐχθροῦ διεχρί»
νετο ἐνταῦθα μεγαλητέρα καὶ ὑλιχῶς χαὶ διὰ τὸ ὕὅλως πεθινὸν τοῦ τόπου.
Καὶ ὅμως ἀπεφασίσθησαν οἱ ὀλίγοι Ἕλληνες πρὸς ἀντίστασίν, δι’ ἂν καὶ
τὴν φυγὴν τῶν ἐντρόμων ἤδη κατοίκων τῆς πόλεως ἀπέτρεφαν, καχῶς
πράξαντες. ὁ Αθανάσιος Καρπενησιώτης, λαβὼν σὺν ὑφοπλαρχ ηγὸν Καρᾶ»-
Γιώργην χαὶ ἱππεῖς τινας, ἀπΏλθεν εὐθὺς πρὸς χατασχόπευσιν τῆς δυνά
µεως τοῦ ἐχθροῦ: κατὰ δὲ τὰς ἐχθολὰς τοῦ Σερέτου, μιχροῦ ποταμοῦ δα.
χωρίζοντος τὴν Μολδαυΐῖαν ἀπὸ τῆς Βλαχίας, συναντνθεὶς ἠκροθολίσθη
μετὰ τῆς ἐπίσης χαταπατούσης τὸν τόπον ἐμπροπθοφύλακῆς αὐτοῦ χαὶ
ἐκανηλθς:
Μόχη Ταλατσίου:

Επέπρωτο η συγαρότησις τῆς πρώτης τῶν ἡλλήνων Ἰναί Τούρκων

ὑάχης ἐχεῖ, ὅπου χατὰ πρῶτον ἐπανέστησαν οἵ τυραννούµενοι χαὶ αἷμα
τυράννων ἐχήθη. Τῃ 1 μαῖου ἐνεφανίσθη ἄρθριοςὁ Περκόφτσαλης, μεθ ὅ-
Ἄου τοῦ σώματος αὐτοῦ, βοηθούμενος καὶ ἀπὸ τοῦ ἴστρου διὰ δεκᾳηκτὰ
μεγάλων λιθυρνίδων ο κανονοφόρων), διευθυνοµένων χατό, τῆς πόλεως.
Πρὸς δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ τάξας τοὺς ἰππεῖς, καὶ ἐν τῷ κέντρῳ ἔχων τόὺς
πεζοὺς καὶ τὰ τηλεθόλα, ὥρμησε βαρὺς κατὰ τῶν. προµοχώνων, συγ-
χρόνως τηλεθολούντων καὶ τῶν πλοίων, χατὰ τῆς πόλεως. Αμέσως ἐπὶ

τῆς πρώτης καὶ ἄνευ χαλνῶν ἐφόδου τοῦ ἱππικοῦ χαὶ τοῦ πυκνοῦ τη-
λεθολισμοῦ ἐγκάτελείφθη παρὰ τῶν ἡλλήνων ὁ εἷς προµα άν. Τὸ πα-
ῥάδειγµα τοῦτο ἠκολούθησαν εὐθὺς καὶ οἱ τοῦ δευτέρου, καὶ ἐν μέρει οἵ
τοῦ σρίτου, τοῦ ὀχυρωτέρου, ἐν ᾧ μετὰ µόνων τεσσαράκου-». πέντε ἔμει-
νεν ὁ ἀρχηγὸς Αθανάσιος Καρπενησιώτης' μεταξὺ δὲ αὐτῶν συνηριθ-
οῦντο ὁ Δαιμονάχης, Καρᾶ-Γιώργης, Δαγγλώστρος, ΚοτΆρας καὶ ἀδελ--
φοὶ Μαγγλέροι. ΔΑΔιαλυθέντων ὁ
οὕτω νῶν Δύο ὀχυρῶν, ἔκανὸν τὸῦ ππιλοῦ

µέρος εἰσέθαλεν αἴφνης ἐν τῇ πόλει, Οἱ ἐν αὐτῇ. Ἕλληνες; φὐδὲν τι τοὺ-

ΤΟΜΟΣ Ε’, 44
 {168 ΔΛΟΚΙΠΙΟΥ ΕΡΠΟΡΙΚΟΤ 3.

τον ἐλπίζοντες εὐθὺς, ὑπὲρ "τοὺς ἔλατὸν ἐσφάγήσαν, καὶ μόλις ἔφθασαν
οὐ λουήσὶ-εἰσελθεῖ πλοΐοις.. ὁ Σφαέλλος "τότε, πολεμῶν «καὶ πο-
τοῖς ν-ἐν-
λεμούμενος ὑπὺ τῶν λιθυρνδωὺ; διασχίζει ταύτάς μετὰ τεσσάρων πλοίων
καὶ) Ἀπυκλέει ἐντὸέ τοῦ Ἱρούθου” χάµπτών δὲ γωνίάν' πινὰ τοῦ ποταμοῦ
'οθῦτον, πρηφβάλκεταν ὑπὸ" τοῦ ἐκεῖ- φρώττοντος΄ πλν διώκλευδεν τουρκν”
ως
ἂν Ατασσόμ ενος
κο πονλα] ὤνεξ Εχυτεσάδων πηχεθόλων' ἀλλ” ἐπιμόν
φθχέύαι πθλληὸς τῶν ἐγβθρῶν, διασαθρπίζει ὠποὺς ἄλλους, διέοχεται οὕτω
ἀγκορθβόχῶν αἰπένούτι «δθ ᾿δενίουι ῥωσσικῆς πόλεως ἐν
πδρσχώρεί
ν
""βεδοδραβία:” 0: Περκόφεσαλης «ἁφ ἑτέρου; γενόμενος εὐτυχὴς κατὰ-τὴ
ίου
Ἄβενρην Ἔφολον, ἀλοτυγχάνει “κατὰ τοῦ “προμα χῶνος ου) «Αθανασ
Οἱ ἐν αὐτῷ γενναῖοι πολλὴνἑ είς "τὰς τάξεις σούτου, τὰν
κάβπενησιώσὺυ.
τῶν
αρλκαὶ διὴ ν , ἐππνευκουἹ ζημέάν διὰ τῶν. ωτηλεδόλων καὶ
υπεζιὴν
«καὶ τὸν ἀνε τὸν
κὐρεθόλων» Ιδῶν 8’ 6 ΠερκόφἼσαλλο ὑγεθάνατωμένον
ἄλληνα ἀρχηγὸν, ἵνα πα-
τὸν λεῖ
αἲέοθ; μεζαθάλλεὲ πρόπον ααὶ προσκα
δι' ἑνὺφ πωροθολε-
ραδοβῇς ὡξ μάταίως, μα γόμενος' τἀλλὰ ἀπωντᾷ «οὗτος,
σµοῦ, καὶ τῆς ἐπελθούθης νυχτὸς. τὸ ἁκότος διακόπτει. τὸν μάχαν.
οὔτε διὰ ῥ6ηθείας;
Ἠλην οὐδεμία τοῖς ὕλλησιν ἔμενε σωτηρίας ἐλπὶς
ἐλλειπύνσων
ἔξωθεν; οὔτε δι ἀντιστάσεως ῥακροχβονιωτέρας ἔσωθεν;
ὃ' ὑπῆρχεν
τῶν τἀναγκαίων καὶ ἐπιμενόντων: τῶν πηλεμέων" μόνον.
ππικὸν. τοῦ ἐχθροῦ'
φυρλ:µέσον; παλ ἀὗτη λίαν- ἐπισφαλὴς: διὰ τὸ πολὺ
ν σἱ ἔγκλεθτοι ῥίψαν-.
καὶ τὸ πεδινὸν τῆς χώρας: ἠΕντεῦθεν ἐπον ἠρεύθησα
ἑαυτῶν ἔξω τοῦ προ--
τεετκατὰ τὸ λυκόφὼς τῆς 2:μαῖου τὰς χλαΐνας
τὸ ἀμνδρὸν. ἔτι: φῶς ὡς.
᾿μαχῶνος: οχατ αὐτῶν. δὲ, ἐκληφθεισῶν ὑπὸ
εὐθὺς τὰ: πυροτ
σχιῶν ἀνθρώπων "ἐξερχομένων πρὸς ἐπίβεσιή, ἐκένωσαν.
οἱ - Ἅλλη»
οὔτου γεμίσωσιν ἐκ νέου,
“ἀόλα- ἑάντῶν οἳ ἐχθροῖ; καὶς πρὶν
ταλάθόχων” μακράς τινας.
νεξ ἐξήλθον, ἆ᾽ οὗ εθεσαν- Ἐπὶ τῆς ὁπῆς 'δύν
τοῦ: «γὸς πρᾶωσον.
θᾳυαλλίδας, ὅπως, ἀνάκτοντος κατὸ τὴν φυγῖν αὐτῶν
οἳ- ἐχθροὶ μένοντας. τοὺς
όλ οὺῦὄλλου ἔπειτα τηλεθβλου; ὑπολάθωσω.
αὐχκοὺέ ἑὔπὸ πβομαγῶνι: χαὶ- ἐπάναλαμβάνονσας: τὴν µάγην' τῆς προ»
«προσα)λωθέντες
τέῤαίας:” "Τὸ σὲοτἡγιρ' ποῦτο λέτυχει: “Οἱ Τοῦρκού
ἀδενβόνε διὰ,
ορλ αε
ῥᾳτὰ τοῦ πβομαιδνος ἀφλσαν᾽ ὑκαφθαδιώκεσυέ τοὺς ς
Χδρσυνή σου, πθικένή
αοδθδρέωεός : κριῶν ᾿δεσωθένεας Ἐά τινος μηχρδῦ”
ῇ αχ) ἐβαῖθόν. δὶς ἡἡν πατανττ».
Ἀρὺς εν ἀφόῤῥιαν τοῦ Ἠβούβου. αλ; Ίστβου
κρὺ ἙομαροθαναδΧΗ ζημία αὐτῶν, κατὰ ἐπὶ δεκωτέσσαφας ὥρας'
καὶ τόσσαβας ρου”
δικρλἐρώναν μάγης ἐλδήρδή εἰώ 2ζ:θανατωβέντὰς
τὸ τἑλληνκὸν ὄναμα;
μκτσθόῷς, ὁ Αδανόσιοξ Ῥαρπε' πισνώτηρἐτίμησε
ἑ τὰ
 ΜΕΡΟΣ. ΒΙ: ΚΕΦΑλάΙ0 Χα σ’. ριά

καὶ τὸν; διηριαμὸν τοῦ Τάηλάντου.- Ἑῆς αὐτῆς. οο

οσήρη σαν
μάχόνειθιαν
πατριῶται(συνάγωνιαταὶ αὐτοῦ, ξὰν ἀπώτηνλεσ
ὅμως εἰς ἑαυτοὺς τὴν. τιμὴν, μὴ παραδοθέντες.... ανα οπή Σον ΛΟΛΑ Α

ε.πᾷ: ἐπαύριον. ὁ Περκόφτσαλκς, εἰσελθὼν εἰς τὴν. πόλιν τοῦ ζαλεζίου,

ἔσφαξε περὶ τοὺς ἑκατὸν. ἔτι ἐκ. τῶν «Ἑλλήνων: καὶ διπλασίους ἐχιτῶη
. οὗτοι. προσεκάλουν «ἄλλοτε. τοῦτον, ἕνα
οἱ δεύτεροι
Μολδαωῶν, εἰ καὶ.
σώσῃ τὸν τόπον ἀπὸ τῶν πρώτων, .Παβαδόσας δὲ αὐτὴν εἰς. τὰς φλόγας
καὶ σὴν λεηλασίαγ, μάναν «Διετήρησεν ἀβλαθη τὸν οἶκαν σοὔ-κὐστριαχαῦ
προξένου λόγῳ. ἀδελφικῆς ἀγάπας «καὶ πολιτωῆς εὐγνωμοσύνης, φ-ξα;
τῆρας τότε ἐκλείσθη ἐντὸς. οἰχίας. μετὰ. εἴκοσι- στρατυρτῶΝ, πολρµήσας
μέχρι. δείλης υὀψίας' καὶ, ὅτε : οἱ. Τοῦρκοι - χατώρθώσαν.«βαλόγτεςπῦρ;
Εξηλθε διφήρης καὶ μεβ’ ὅλων τῶν συστρατιωτῶν αὐτοῦ γενναίως ἆπο-
σεν αἐν σχεδίη μάχη». Ἐκ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων «διεσώθη µέρος αἶδυτὺν
Ἡροῦθον ὑπὸ
ἐπὶ πλοιαρίων καὶ σχεδιῶν, ἐφ᾽ ἧς τινος» περικνκλωθείσης
τῶν -τουρχικῶν. λιθυρνίδων, ἀπωλέσθησαν . ἱκανοί... Οἱ ὃ εἰς. Τομάραθο»,
καταφυγόντες ἀνέθησαν ἀκολούθως, κατὰ. διαταγὴν. τῶν ἐκεῖιἐφύρων,
εἰς τὸ Ῥένιοῦ, ο -- ο ο Ὠ-Ὁοιι

εκαθὂτω πεβὶ ραζς, τριακοσίους «ἕλληνες ἐβυσιάσθαραν; κάὶ κάτεστρκηη,

ὑνἐμπορικὴ 4όλιᾳ τοῦ Γαλαζίου, τὸ πρῶτον, ὡς εἴπομου, σημεῖον. καὶ, τὸ
πρῶτων θύμα τῆς ἑλληνιχῆς ἐπαναστάσεως γενοµένη.« Την. στρατιωτικὴν.
δὲ “ταύτην θέσώ ἀσφαλίσας ὁ Περχόφτσαλης Διὰ φρουρᾶς, ἔκαμφεμττά,
τρεῖς Ἡβέρας εἰς τὴν Γθραήλαν, πλήρης πλαύσίων λαφύρων, καὶ ἄπθσπά--
σµατὰ τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ ἀπεχώρησαν πρὸς τὰ χωρία-τῆς Βλαχίας ἐςὶ
ἁρπαγῇ «κατὰ τὸ σύνηθες. ἓν τούτων ἐξ ἑθδομήκοντα προεχώρησεν. εἰς
τὺ.Ρίμνικον, χώμην πρὸς νότον τῆς Φωξάνης, ὅπου «Ἡ ἑλληνικὴ φρουρὼῷ
ὑπὸ τὸν. Δημήτριου. Χόναταγλουν. δραμιοῦσα ἐπολιόρκῆσεν αὐσοὺςαἑλτὸς
μιᾶς οἰχίας, καὶ. μετὰ τρίωρον. πνροθολισμὺν. ἠγάγκαδε, φπθάνσας σὖν
πυρπόλησιν, ἵνα. καταφύγωσυ: εἶςτινα..ἔδω τῆς κάµπς παβακείμενον
μυλῶνα:. Τόσε δὲ ὁ τολµηρότερος , ἐπιτηδειότερος
ἀλλὰ καὶ. τῶν ὑπὸ τὸν
Χύνεσογλονν, ὀνόματι Παναγιώτης Πελοπουνήσιος, βωσίον κδλέσαςπλᾶς
ῥες ἀσφάλτου µέχρι τοῦ 0ριγγοῦ τοῦ μυλῶνος, παρέδωκε. τοῦτον -εἷς- ςὺ
πῦρ' ἐκ δὲ. τῆς ἀνάγκης «αὐτῆς. ἐξελθόντας,. τοὺς. Ταύρχρυς ἀαλέλησαν
μέχρις ἐἑνὸς οἱ, ἕλληνας, ζημιωβόντες τὸν ..Ἠοναγιώσηνειδαφαλλάνα, ης
σύντα Χαὶ αρεῖς πληγωθέντας, ὧν εἷς-ἠποφιαὶὁ ἨκναγιώσραςΠδλτκαγ
νήσιος. -ἀλλ᾽ .ἐπισσρέψανσρο,οἰι περὶ: τὸν: Χόνταογλουν γείς͵ τὰνο Βνοξάφαό,
εὕρων ἀκασαλαθάντας τὴν μονὴν «τοῦ ἀγθονιἡράκνθυι Αδήλενς, ὀνενναντ,
τον 103
 ΝΕ ΞΑΟΚΗΜΙΟΛΙΙΣΤΟΡΙΚΟΤΙ:

Φούρχους, οὓς ἐπολέμησαν µαταίως «ἐπὶ, πέντε . ὥρας' ὑπονοήσαντες δὲ,

μᾶἀνεοέόλιοραηβῶσιν ὑπὸ ἀνρτέρας. «δυνάμεως. ἐχθρικῆς, ὡς μὴ ὑπάρ-
γούτος «πλέον τοῦ Βαλαζίου, παρῄτησα ν
καὶ τούτους καὶ τὴν Φωξάνην,
παὶἠῤπῆλθον εἰςτὴν Τέρβιδα, δν {ῆ- περιπτώσει αὐτῇ. ἀπώλοσαν ἔνδενα
ἠδόντας, ἐν οἷς ἑλογίζετο χοὶ ὁ ὀνομαστὸς ἐπὶ ζύλῳ- καὶ ἀνδρείᾳ ΠΙά-
νος ὐλαλάνος: Πραγματικῶς : δὲὁ Βερκόφτσάλης ἐνίσχυσεν εὐθὺς τὴν
Ψωξάνις διὰ δαχοσίών.ο ο η τπτ τη ἀἀἂ--
ζἆπκαθ' ὃν. οὕτως ἐποχὴν ἠρζάντο τὰ κινήματα τῶν ἐχθρῶν κατάτε τῆς
Ἠλγίας ὅλης καὶ τῆς-Ἠολδανίας, τοὐναθτίον τὰ ἑλληνικὰ τῆς Τέρθιλος
ποᾶγλατα διετέλουν ἐν τῇ ἐλεεινοτέρᾳ κατασεάσει. Παρὰ τὰς συνήθεις,
ἀλκά:λίαν ζημιώδεις; ἀθωμαλίας καὶ ἀταξίας ἐν περιστάτεσι. τοιαύταις,
"θδαῦξαι κατὰ. πεάριχάρησον θείαν - ἀνεφύησαν. ῥᾳδιουργίαι. ἐσωτερικαὲ
γάϊ διδιρέδεὺς, ὥσςε χαὶ παρκλυσία . ἐπίφοβος -ἀπηνέχθη, καὶ µεγάλαι
πῷ “Νβήλάντῃ ἐνεπνεύσθησαν ὑπόνοιαι ἁατὰ τοῦ αροσώπου αὐτοῦ,ὡς
ἂν μὴ Ἠκουυ αἵ ἐξωτορικαν τοὐαύτης φύσεως, φαθ-ἃ θέλοµεν ἀναφέρειν,
Αἲῥαδιουργέαι καὶ αἱ διαιρέσεις τοσαύτην προήγαγον τήν .κακὴν πίστω
μετοξὺ τῶν ὁπλαρχηγῶν, μεταξὺ νῶν πολιτικῶν καὶ μεταξὺ «τῶν ατρα”
ἁιωθῶνς ὥστ᾽ ἔφβασαν οὗτοι φοβούμενοι ἑαυτοὺς μᾶλλον, Ἡ τοὺς πολε-
μίους:. ἰδώς αὗται, ἐνοχοποιοῦ περὶ πὸν ἠψηλάντην
τιναςσαί (α), προσα!-
πεεὰς: χυκίως' ἀπέλεπον φελοτιµέας, προτεµήσεις «καὶ κενοδοξίας.. «Σὲρ
ᾖᾷν ἄλλο ἀλιθῶς “τὸ τῆς. ζηλοτυπίας πάθος ἐστὶ. σὺ τυφλότερον :χαὶ
ἐγωϊστυκώτέρον. Πλεΐστοι ἠξίουν εἰς ἑαυτοὺς τὰς πρώτας στρατιωτικὰς
Έν ;ᾧν ἔτι οὐδὲν «ἐγένετο, καὶ τὸ πᾶν ὁ. ἐχθρὸς «ἠπείλει, -ὁ ἔχων
ἀῑδεις
ἀβιινα θιό νν, Ίβελεν ἑαυτὸν ἑκατόνταρχον, Ἁταγματάρχην'
Ἀτρασιτῶ
ὁ δ' ἔλών πέριδοοτέρόυς, ἀπέήτοι ἑάντὸν-αννταγβατάρ χαν, σωματάρχαν,
χμ ἄτι πλέον «ἄλλον Ἰψηλάντην. ἀλλ” ἂν οὐχὶ Σψηλάντην,.τοὐλάχε-
“καὶ ἂν οὐχὶ σωματάρχη», ποὐλάχιστὸν συνταγµα”
στὸν σωματάρχην"
γην. δόνος -ὁ-γοησιμώτερᾶς : ὅλων ἐν τοιούτοίς κοιροῖς ὀλύμπιας

ἡελώδει βλέπών ἐπιδαλχομένην' ἀὐθαδῶς τὸν κενοσπουδίαν ἀνθρώπων,

ἀνα κγνυμένων εἰς ἀντωιθίρενὰ ξένα ὅλως καὶ τῶν- γνώσεων αὐτῶν καὶ
ο
“ϱἲ
ΜΦοἑπαγφγελίοςς- ος ην ο θης ο ---

«ήθήὈψηλώνσηό να γκάσθη τόσε, ἴνα ἐκδώσῃ αὐστηρούς-τινας στα;

πιωφκοὐείνόμους, Ἠδίως -ἐμφαίνοντας. τὴν ἐγκάρδιον. ἀγανάκτησιν : σοῦ
ὀνδρὸς:( ο)ςᾳ τὸ, µάτρον. τῆς φυλακῆς- ἐξ. ἱερολοχιτῶν,
καἲ πάράδεχβ μὴ
συγχωρσύσης τὴν συνήθεηπρὶν, διὰ σοῷ γραφείου αὐτοῦ διέλευσιν παντὰς,
μὰτἔχοντος την» ὀνάγκην “παρουσι/ήστωξ; ἡ συνεντεύλεως ; ῥμέσο». ἓν-
 ΜΠΡΟΣ ΙΕ’, ΚΕΦΑΚΑΤΟΝ τὸ. 149

τεῦθεν Ἡ κατλγαρία ἔπλασδε ετὴν ὑπαρξο «ἱερᾶς. χλίμακος»ή, δι κ μά-

µόνης 'δᾳβεύ ἀνέδοινε καὶ κατέδαινενὁ ψηλάντας, --ἐν ᾧ- ἄλλως :εἶχε
τὸ πρᾶγμα. Εἷς ἐκ τοῦ κύκλου’ πῶν ῥκδιούργων; ἆλλὄργαίον ἄλλων
πὐρίωε, ὁ Καρχθιᾶς ὑπέπεσε τότε ὑπὸ δωσμέντίαν δεινὴνο, δὲ ὃν λῤφον
ἀπεσπάσθησαν καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ οἱ “τοὺς καλητέρους ἔχόντες -στβατιότας
Σέρθοὲ παπᾶς; ἢ- Αρχιμανδρίτης, καὶ «Αλέξιος ποκόλβνυκος... ἐπκνέλαβαν
ὅμως τάχιον τὴν προτέραν ἐμπιστοσύνην, διορισθεὶς μάλιστα καὶ. ἅπι-
τηρητὴς τῆς ἑβγασίας. τῶν . ὀχυρῶν -καὶ στρατιωτικὸς «διοικητὴς «τῆς
ΤῬέρβιδος, ἔχων ὡς εἴπομεν ἄλλοτε, καὶ τὴν ἀιοίκησιν. τῶν. επλαθόλων.
Τί ἄρα ἔμενεν εἰς τὸν ἄδιον καὶ " ἀναγκαῖον ὀλύμπιον; -ὅτάν ὁ. μὲν-Κα-
ραθιᾶς τοσχύτας προσσπεφορτίζετο ὑπηρεσίας, ὁ δὲ Δθύχας ἄπήτι.ὅδαε;
πὸν -μόνόν ἀρχήγὸν τῶν λεγομένων αἀθελοντῶν' Αλθανῶνον Εξ: ὅλων
τῶν ἀνωτέρω περιστάσεων εἰσεχώρησεν ἐν τῇ χαρδίᾳ πολλῶν. α.ἄπελε
πισία, καὶ τούτου ἕνεκα οἱ μὲν ἤρζαντο µεταβαένειν εἰς. τὴν Τρανσωλ-
θανίαν͵ οἱ ὃ ὑπὲρ πᾶν ἄλλο τὰ, αὐτὰ ἐμελέτων. ἰδίως, δὲ. ἐντύπωσῳ
χαχίστην ὤφητεν Ἡ φυγὴ οὐχῖ τόσῳ τοῦ. ἐπαμινώνδου Μαυρομμάτου,
ἀρχιατροῦ τοῦ Τψηλάντου, ὅσῳ ἱερολοχετῶν. τενων «ἐκιτῶν. ὀνηκάντων
εἰξ ἐμπαρικὰ γραφεῖα, ἵνα βεβαιωθῇ σὸ ῥᾳηθὸν παρὰ. «τοῦ Σάάδα. -ἐνιτᾷ
ἀπὸ 9 ἰανουαρίου αὐτογράφῳ. ἐπιστολῇ αὐτοῦ πρὸς τὸν Τψηλάντηνία..-
Ῥὄντας βρωµέσῃ τὸ μπαροῦτι, μήτς τὸ. ὄγδοο μερίδια μὴν τὰ δέχεσα:
ἠδήγλυρο" οἱ περισσότεροι εἶναι φαμελίται καὶ ποραγμκιτευθαὶ οφιλάστε;
Ἀγοί, γεμάτοι ἀπὸ «προφάσεις εἰς τὴν φωνὴν ἐκαίνην., «1 δα), τος
ον παρόδῳ ἐμνηβλνεύσαμεν τῆς τοιαύτης ἠθικῆς καταστάσεως τῶν
τῆς Τέρθιδος, διάτι οὐσιώδη αὕτη θέλει ἔχειν ἐπιῤῥοην . ἐπὶ τῶν πολε-
μάῶν διατάξεων τοῦ Γψηλάντου. ὅπως: Διασχελάσῃ. μάλιστα. ταύτην
χαὶ ἀνάνεώδῃη τὸν ὑπὲρ.πατρίδος. ἐνθουσιασμὸν, ὁ Ἰψηλάντης τἐδημραί-
τινα. ἀγγελίαν ἐν. εἴδει ἡμερμαίας -δνα»
ενάν τῇ ὅ, μαῖου πανηγυριήν
παχῆς, διαφόρους δικλαµβάνουσαν εἰδήσειᾳ,' τὰς. «μὲν; ἐνθουσιαστικὰς
περὶ τῶν ποχεμιῶν προύδὠν σῆς Ἑλλάδος, τὰς δὲ ἐρεβιστικὰς περὶ τῆς
ὁπαγχονίσεως τοῦ. πατριάρχου καὶ σῶν ἀρχαρέων, καὶ ταύτας μὲν ὀγτ
κοποιῶν, ἐκείνας δὲ παρεισάγων ἐξ ἀνάγκης, δι ἣν, ὡς γνωστὸν, καὶ ἐν -
τὸ ἀὐτὸ ἠκολούθουν σύστηµα. Δι ἄλλων δὲ λόγων, ἠκδια-
τὴς Ελλάδι
πἀγὰ ᾽αὕτη τῆς. ἡμέρας ἀνεκλήρου- τὴν' προχύρυξο, δι ης ὁ Ἰφηλάνσης
ἐνεφύχονδ τὸν στρἀτὸν' κατὰ τοῦ κινθυμάνου δη: ἐχθροῦ; ἐπέλογιζόμευ
µας οἰκονόμων: πώφόματα
νός, αἲ, ς διὰ καδτα". ν τῶν πνευματικῶν
Ὀζητα ἡ Εκκλησία ον ὀνταπόδοσιοεν ν.ν καὶ προσκαλεῖ, ἐναντίον τῶν
 Ὃνο νο μον
τοῦ "αὐΒΙΜΙΟΥ ΟΤόΜΚΟΤΥ:
ευρᾶννων τὰ τέκνα της εν: ἂς χινήθῶμεν οὖν μ.ἔνθερμον. χριστιὰ:
Σγισμοῦ ζῆλον καὶ μὲ ἀγάπην πρὸς τὴν πατρίδα, καὶ ἃς ὁρμήσωμεν
Φέναν Εἴον τῶν Χριστιανομάχων θηρίων :.. «ἳ ἂς σπεύσωµεν μὲ τὴν πί--
2δτιν εἰς τὴν καρδίαν καὶ μὲ την μάχαιράν εἰφ' τὴν γχεῖρα ὑπὲρ κί-
ηπέώς καὶ πατρίδος, διὰ "νὰ΄ ἑνωθῶμεν μετὰ τῶν ἀδελφῶν. μας...
ΜΗ Μραδόνώμεν, ἀδελφοὶ, Χαὶ ἃς δράµωμεν ὅσοι πιστοί εἰς πὰν :ὄτρᾶ-
13ις Ὀτοκὴν αυτήν. γω 'ὁδὸν ἑναντίον πῶν τοῦ ἀνθρωπίνου Ὑένους
ο ολ τον
ΕΝΟΣ παρασχευὴν τῆς χήσεως ἀὑτοῦ κατὰ ' τὸδ ἐχθ ο”, χαθὃ
ὤὈθέλαθε σχέδιὀν, ἠθέλησεν ἤδη ὡς ἐκ τῶν περισ-άτεῶν ὁ Ἑψήλάντης
δε τῆς μεγαλητέρας μυστικότητος χαὶ διὰ τοῦτο διατάστων τῇ Ἴ
μέν Ξὸν Δοῦκαν' δι” αὐτογβᾶφου μωστικῆς διαταγῆς, .΄. ὅπως ἑτοιμάσῃ
τῷ’ Πλόυεότίῳ ἐθοφὰς διὰ Ἠιλίουξ πεντακοδίουξ ἱππεῖς καὶ δι ὅλης
ρᾷ τάκύτήτος, προσξθετὸ: ὰ »;'. Νὰ σὲ ἰδῶ, ᾿ Αούκᾶ 'μου. “Αὐτὸ' τὸ
Σκννηημα εἶναιἆἀναγκαίῥτατον Δία λλλοὺς Ἄθγους, καθὼς θέλω σᾶς τὸ
φεἰδή χαὶ ἐν δτόματος. Ἠροσεχτικὸς νὰ ᾖσοι καὶ ἁπὸ ἐχθροὺς χαὶ ἀπὸ
σρλούς, καὶ ἔτδιμος γά χινήσῃς καὶ σὺ καὶ οὗ μετὰ σοῦ εἰς πρώτήν
υπρόσταγήν. ἐγὼ μαύρων σὲ ἀνταμόνω" πλὴν κανεὶς νὰ μὴ τὸ ἠξεύ-
αρ λὴθημερὸν ἔπεμήε τὸν Καραξιῶν εἰς τὸ; Βουχουρέστιον, λόγῳ μὲν
σερ Σθόλόγίας᾽ ἐθελόντῶν) ὑπομισθέων, αυρίως δὲ αδὸς Ἐπίτνχεσφέραν -χα-
τὰσύπευσιν τῶν ἐχθρικῶν χινηβάτων ἐκ τοῦ: κέντοου τούτου. Έφερε
δὲ
ὁ Καράθιᾶς 2δἱ τὴν ἀπὸ Ὁ -μαΐου ἀγγελίαν καὶ τοὺς στρατιωτικοὺς
όμουςς ὅπερ-ἐτοιχοκόλλησεν) ἕντυπα ὄντα, ἐφ᾽ δλων τῶν δημοσίων
μεραν. αφ πόλεως τσ) ἀἹ.. οἳ
“σλλὸ εόσφ' ἐπάνόφη σα ατατερηφὴ τοῦ: -- καὶ ΄ Ἡ ἀνάγμη
αῆς ἂ δφαλείας: τοῦ ἑασίου, περὶ ἡᾳ οὐδὲν ὑπιθχνεῖτο ψ πεφαλη: φοῦ Πςν-
αἰδέκα, θε ή ὕόρευσαν- την μετασολὴν τοῦ μηστικοῦ σχεδίου καὶ τὴν.
ἄμεδνν' ἀπθόξολὴν τοῦ Καντακουζηνοῦ, ὣό ἔχαντος καὶ γνώσεις τινὰς
-
τικᾶς καὶ τοπίκὰς, καὶ Ἰωσσὸν “παρὰ τοῖς Μολδανοῖς ὄνομα.
στ 8 μαϊου” Ἀννέστησε Ἕοῦέον ὁ Ἑψηλάντης πρὸς τοὺς ἐν ἁκάσῃ «ῇ
ἩΜυλδαυία Ἑλλήνας ὡς ἄλλον ἑαύτὸν, καὶ ὑπὸ τὰς διαταγὰξ αὐτοῦ ἔθεσε
τὸν Βασίλειον τουφεκτσήπασιν, {ὺν Δούκαν, τὸν ὀρφανὸν καὶ μέρος Κσ-
ζάκων"" ᾠδήγόξ δὲ ποῦτον, ὅπως ἀσφαλήτη' υὴν πόλιν τοῦ -ἱασίου: ἀπὸ
της ἠβραβλάς, “λαβθάνων ὅλα: τὰ πρόὄφορα μέτβα καὶ συγκεντρένών Ἐκ
φέρο' τόῦς ᾿διαδωθέντας” "Ενδπλοδέ ποῦ:Γααζίου” ἐὰν δὲ ἴδῃ ἀδύνατον τὸ
σοι) Ἅ διὰ πῦμα τῶν 'Μολδευῶν, Ἡ διὰ τὴν ὑπεροχὴν τοῦ ἐχ-
 ΜΕΡΩΣ. Β΄: ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ { στ’. 154

θροῦ, ἐπιστρέ πι εἰς Τέρθιδα φέρων καὶ τοὺς στρατιώτας τοῦ Ἰστίρυ καὶ
Φαλαζίου, τν εδ ποπ τση ποτ πο σον-... τος ο τμ επ νο δή
τω 2 πρ γονρῦ
τοῦ Κανταπου»ηνου,
«ἐππασπωστης
άδης ἐχό
ὁ ἠωόννης Αμθοησι
α ἀωόννης. ΑΡ οροσιαδῃς ἐκόμι τῇ
10 µαΐου τὴν ἐπὶ τοῦ προκειµένου. διαταγὴ ν πρὸ. τὸνΜΗ «Δούκαν (α).
; . .-
ἐγ ᾧ ἑατρα-
Αλ)’ οὗτος εἶδεν ἀνωφρλῇ τὴν ὑπὲρ τοῦ. ἰασίου ἐκστρατείαν,
τοπεδεύετο ὁ ἐχθρὸς ἐν τῷ ὀμπιλεστίῳ ἐπὶ πεφαλᾶς ὀκτακισχιλίωγβὴ- 5 3 ’
3 - :

ἐγνω;
δρῶν καὶ δεκαυκτὼ τηλεβόλων" γράψας -δὲβ πρὸς τὸν ο.Τψηλάντη»,ον 4
Ν --- / . ο |
Ν ,

µοδότησε µύνην κατάλληλον την εν μιᾷ θέσει συγκέντρποῦ

/ , / νο 5
ωσινὅλου
ἐλληνικοῦ στοατοῦ,
ρ 2 καὶ παρετήρη
ΐ σεν, ἀναγχαίαν :ἔτι τὴν . ταύσχαιρ
4 ον α.{ ῥια-
μεχρισρῦ
--

μονὴν ἑαυτοῦ τα γαὶ. τοῦ Καντακουζηναῦ. ἐν τῷ. Πλουεστ ίῳ,

ω ᾱ .. /
. » ο.

χ ν ὁριστιλώ
Φειγθῶσι ρ β αἱ διευθύνσεις τῶν Τούρκων.
τεραι θκα ερὲν» ἐαδἊ
«Ποῦ. ἔφερεν, ες
στρατιωτικὴ ἀναρχία,
πῶμεν, τοιαύτὴ πραγμάτων χατάστασις, τοιαύτη
διδομξνου μάλιστα τοῦ σημείου αὐτῆς παρὰ τῶν πρώτων ἐχόντων αυµ;
φέρον πρὸς τὴν πειβαρχίαν διὰ τὸν παραλειγματισμὸν τῶν ἄλλων; Καὶ
ὀρθοτέρα ἂν ἦτο, ὡς καὶ ἐφαίνετο οὗσα, Ἡ περὶ συγκεντρώσεως γνωμο”
δότητις, οὐδόλως καὶ πάλω ἐδικαίωυ τὸν Δούκαν Ἡ ἄρνητι, δις ἠν.ὁ
ἀψηλάντης δυσηρεστηµένος μὲν, ἀλλ’ οἰκονομῶ να ἐξ ἀπο;
τὰ πράγματ
λύτου. ἀνάγκης, διέταξεν αὐτόν --ᾱ... Δὲν. πρέπευνὰ σὲ φοθίςζᾳ. ἡ. μὲ
πόδας τρέµοντας κίνησις τῶν πολεµίων. Εὰν δ᾽ ἐπιμένῃς νὰ μὴν ἀκο-
Ἀλουθήσῃς τὸν Καντακουζ πνὸν, νὰ δώσῃς ἀφεύκτως μερικὰς. ὀχατοστὰς
υστρατιωτῶν μὲ καλοὺς. ἀρχηγούς. Εντὸς 1ὅ ημερῶν ὁ Καντακουζηνὸς
Σ μετὰ βεβαιότητος ἐπιστρέφει».. Καὶ ἐν τούτοις-ὁ Δούκας οὗτε- εἰς τὴν
τοῦ
ἐπαναληπτικὴν αὐτὴν διαταΥ ἂν ὑπήχκουσεν, οὔτο τῶν λόγων Ἴκουσε.
Καντακουζηιοῦ, σ,υτοχόντος τούτῳ κατὰ τὴν 11 μαῖου ἔν τινι πλ:
σίον τοῦ Πλουτστίου χωρίῳ. Τότε ὁ Καντακ ἐπεβλήθη ἀπαιτή-
ηνὸς ουζ
σας, ὅπως ἀχολουλήτῃ οὗτος ἄνευ προφασιθλογίας.ὁ δὲ Δούκας ἀποφυε
γὼν καὶ αὖλις ἑαυτὸν, -παλέδωως τούτῷ- τετρακοσίρυς.,στρατιότας ετὸ
τὸν Κόντον: ἐπαναλαθὼνδὲ πρὸς τὸν..Ἰψπλάντην τὴν «παεποίθησῳ, ἣν
εἶχε ἀερὶ-τῆς ταχείας. ἐπενεχθησομένης μεταμελείας διὰ τὸν. ὑπὲρ τοῦ
τὴν
{ασίου ἐχστρατείαν, παρέστησεν ἑαυτὸν ἀδύναταν. τηᾶ λοιποῦ. διά,
διατήρησιν θέσεως πολεμικῖς, 9 οὗ ἀπεξειώβη τοῦ καλητέρου µεβοµε
πποῦ σώματος, ὅπερ πλ --υ-----
αππλΣ κατὰ τοῦ προσώπου τοῦ ἑφπλάντου. κυριεύσασαι οὑπάνριαι ο
οτειλαν τὴν ἀναχώρησιν τοῦ οΟρφανοῦ, μαίναντας. ἐν τῇ οτεβιδή ἀ δὲ
νησ
Κωντακολζηιὸς: ἄγεν-αὐτοῦ Καὶ, τοῦ. Δούκα. ἐκάδιὸ, ε ῥοσὸ
σὰ όσων
ἑξκκοσίων- περίπου. Πρὸς την Φωκάνην -νὰς πλησιάτας,ωκτεχαμάντὸ,
 {51 ἍΑΟΚΙΜΙΟΥ: 1ΣΤΟΡΙΚΟΤ ΄
ὡς εἴπομεν, ὑπὸ διακοσίων. Τούρκων; ἐσχεδίασε τὴν 'διὸ νυκτερινᾶς ἐφόὲ
ἃοι καταστροφὺν. τούτων, ἀνυπόπτων κοιμωμένων ἀλλ’ εἰσχωρήσαντες
ἠσύχως κατὰ τὴν νύκτα τῆς 14 κρὺς τὴν 16 µαΐου οἱ ὑπ' αὐτὸν µέχρι
οὓς μονῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, οὐδὸν ἔπραξαν μὴ τολμήσαντες ἔφοδον,
καὶ. ἱκανῶς λογομαχήσαντες ἀπεσύρθησαν. Τῇ ἐφούσῃ ἐκινήθη προσώ-
πικῶς ὁ Καντακουζηνὸς, καὶ ὁρμήσαντες χατ αὐτοῦ οἳ πολέμεοι περὶ
ποὺς ἑχατὸν. ἱππεῖς ἀπεκρούζθησαν, ἐπανακάμφαντες εἰς τὴν µονήν"
Χατάπι ἂὲ τούτων εἰσελθόντες καὶ οἱ ἕλληνες, πατέλαθον µέρος τῆς πὀ-
Ἄτως. Οἱ Τοΐρχοι τότε, ἵνα μὴ πολιορκηθῶσι στενῶς, ἔκαυσαν τὰς πέριξ
Μῆς 'μονῆς οἰχίας' ἐφάνη ὃξ ἐργόμενον ἔξωθεν ἐππικόν τι σῶμα, ἔκληφ-
ὑὲν ὡς βοήθεια αὐτῶν, ἐν ᾧ ᾖτοἩ «συνοδεύουσα, δύναμις τὰς τροφὰς
διὰ «τὸν. φραυρὰν τῆς μονῆς, Σαὶ τοῦτο ἀπετέλεσε τὴν ἀπὸ τῆς πόλεως
ἔμφοβον ἔξοδον. τῶν Ἑλλήνων, ὅτε ἐπιτοθέντες : καὶ οἱ τῆς Βονῆς κ καὶ
ῥξἡ δξαδον ἐρχόμενου ἱππεῖςᾳ ἐφόνευσάν'τινας καὶ ἐπλήγωφαν.
ετλὼν σοιαύςή ὁ Καντακουζηνὸς κἀταστάσει φθάσας πρὸς Τὸ ἑπέραξ
εἰς τὰ Μύρα, µουσοτήριον ὀχυρὸν ἐπὶ τῆς" Μολδανίας, διενυκτέρευσε.
ὡᾠδοιπορῶν δὲ τῇ ἐπιούση διὰ τῶν ὁρεινὸν, ἔμαθεν ὑπάρχοντας περὶ
τοὺς. ἑθδομήκοντα, Τούρκους ἔν τωι ἄλλη μονῇ, ὀλίγας ἀπεχθύσῃ ὄρας,
καὶ: διηυθόνθη κατ’ αὐτῶν: ἐχεῖνοι- ὅμως προλαθόντες ἔφυγον δι’ ἄλλης
ὁδοῦ, ἐγκαταλείψαντες καὶ τὰς ἀποσκευὰς αὑτῶν καὶ τὰ φορτηγὰ ζδα,
Εκεῖθεν. εἰτῆλθενὁ Καντακουζηνὲς τῇ 24 μαΐου εἰς τὸ [άτιον, ὅπου
ὑπεδέχθη. ἐν πομπῇ τινι παρὰ τῶν Ἑλλήνων, καὶ ἐν τῇ ἐχκλησίᾳ ἐτέ-
Ἀεσεν. .ἐχ προχαταθολῖις εὐχαριστήριον δοξυλογίαν ἂιὰ Μελλούσας βε-
βαίως χατὰ τῶν ἐχθρῶν νίχας. Τίς ἦτο ἡ ἀνάγκη «ἐπιδείξεων, ὅπου
ἁπητοῦντα- πράγματα”. τίς δὲ ὁ λόγος τῆς δοξολογίας, ὑπὸ ) οὖδε ος
ουνᾶδε εωόμενος νίκης;
εξαΐτοι σωγκρονοµέντς τῆς ἁγμωλώτητος τοῦ Ποντεδέκα, μαθ ἃ πρὸ-
είποµεν, ὁ Καντακουζ ηνὸς ἀνέλαβεν. ἅπασαν τὴν στρατιωτικὴν καὶ πὸτ
λιτίκήν. “Διοίχησιν. τοῦ τόπου, κηρύξας πὴν ἐπάνοδον τῶν φυγόντων
Μολδαυῶν, ἁποσχεθεὶς τὴν παῦσιν τῶν χαταχρήσεὼν καὶ πᾶσαν ἀσφά-
λεταν, καὶ διατάξας απάνΏ ὅσα ἀπέέβλεπον τὴν στρατολογίαν, σὺν τρόφο-
λογίαν, τὴν. χριµατολογίαν καὶ τὴν κατοχὴν τῶν δια. τὴν προφύλαξυ
σλς πρωφευούσης. ἀναγκαίων θέσεων. Αἱ ὑποσχέσεις αὗται καὶ τὰ µέτρα
ταῦτα θὐδύλως ἐβέρμανον τοὺς Μολδαυοὺς, γνωρίζοντας ἤδη σὖν. τύχην
τοῦ-Γαλαζίου "καὶ βλέποντας οὗ µόναν. τὴν πολλὴν ἁγισότητα τῆς ἑλ-
ληνεκῆς τοῦ Ἰσσίου. πρὸς τὴν τουρχικὴν τῆς ἑθραήλας δύναμιν, ἀλλὰ
 ΜΕΡΟΣ 8’. ΚΕΦΑλΑΊοΆς. 153
καὶ τὴν γενικὴν. πυριεήουσαν «ἀτφξίαν ναὶ ἀπείθειαν. . Αὐτὴν οὐχὶ πλέον
οἳ Μολδαυοὶ, ἀλλ᾽ οἱ περὶ τὸν ἀντιπολιτευόμενον Πεντεδέκαν ὑπέβαλπον,
πρώτους ἑαυτοὺς παραδειγματιζόµενοι... Στενοκέφαλος, καὶ- διὰ σαυτό
µαταιόδοξος, ὁ Πεντεδέκας εἶδε᾽ τὸν Καντακουζηνὸν : ὥς τινα ἄρπαγα.
τῆς ὁλιγοημέρου ἐξουσίας αὑτοῦ, καὶ ἀγτιπράττων ἐκ. τοῦ ἀφανοῦς κατὰ
τῆς ἐφαρμογῆς τῶν διατασσοµένων µέτρων, ἀπεξένωσεν αὐτὸν τάχιστα:
καὶ ὅλου τοῦ. στρατιωτικοῦ,
ὡς ἀπολουθοῦντος, ἐν ποιαύταις περιστά”
σεσι µάλιστα, τὸν συγχωροῦντα ἀρχηγὸν πᾶσαν ἀταξίαν καὶ ἁρπαγὴν
μᾶλλον, ἢ ἢ τὸν θέλοντα ἀρχηγὸν τὴν εὐπείβειαν καὶ τὴν σάξώ. Μινρὸν
ἄρα διέφερεν ἤδη τοῦ Βλάχου « Δόμνο Θόδωρου». τοῦ Βουκουροστίον ὁ
ἄλλη Ἱν α Δόμνο Πεντεδέχας» τοῦ Ἰασίου,. Ὁ-υ-υ-υ-υυύήύύ---Ἂ
ἀντεῦθενὁ Καντακουζηνὸς, ὡς μονωθεὶς μετὰ ο λκοντα μόνων στρα»
τιωτῶν, οὐδὲν δυνάµενας ἑπομένως καὶ ὕποπτον ἐπὶ τούτοις
,
θεωρῶν τὴν
προσωπικ]ν ἀσφάλειων ἑαυτοῦ, ὡς ὑθὁριζόμενος παῤῥησίῳ, ἀπεσύρθη μετὰ
μίαν. αδομάδα εἰς τὴν Στίγκαν, ἐξοχὴν τοῦ ῥαζλοβθάνου «κατα -τὸν
Προῦθον χαὶ ἀπέ ἔχουσαν τῆς πόλεως ἐπὶ δύο ὥρας. Εκεῖ ὑπῆρχον ὁ ἀθα-
νάσιος Καρπενησιώτης μετὰ τρἰακοσίων περίπου πεζῶν- καὶ ποντήκονσα
ἱππέων.. ἐχεῖ- πβοσεχάλεσεν ὁ, Καντακουζηνὸς καὶ τοὺς ἐν. Ῥοήφ: στρα-
τιώτας, διοικουµένους παρὰ τοῦ Γεωργίου Κοντογ ὀνου" οὗτος δὺ άνα-
αΐνων συνέλαβεν ἐν τῷ χωρίῳ Φαλὶ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Κρίζα Μολ-
δαμοῦ, λόγῳ ὅτι αὐτός τε καὶ ὁ βατάχος τοῦ. Ῥαζδοθάναυ. ὡδήγαον
τοὺς Τούρκους εσῆς ἱβραήλας. κατὰ τοῦ ἰασίου, Καὶ ἦτο παγμαθχδή
ὁ Κρίζας. διεφθαρρένος ἀνὴρ καὶ- φανερὸς προδόξης᾽ βοηθὸνὅμως. δη:
σιμώτερον ήθελον οἱ Τοῦρκοι ἄλλον παρὰ τὸν Πεντεδέκαν; --
Αλλ’ εἰς. τῶν πραγμάτων τοῦ Ἰασίού τὴν παράλυσιν συνέδραµεν; ἐκ-
τὸς τοῦ Πεντεδέκα, καί τις Τόνιος ἥλλην, γενόμενος” δευτέρα, ἀλλὰ
μᾶλλόν ἐπεξειργασμένη, ἔχδοσις τοῦ Γαλάτου; Εὰν ἐκεῖνος- ἐπὶ τῆς ἆρ-
χᾶς τῆς Φιλιχῆς ἑταιρίας- ἠδίωσεν ἑαυτὸν «κόμητά, σαγγενΏ΄ ταῦ: Κα.
ποδιστρίου». οὗτος ἐπὶ σῆς ἀρχῆς τοῦ πολέμου αὐτωνομάσθη: όλως
«κόμης Καποδίστριας». ᾖὰν ἐκεῖνος μετριοφρονῶν ἐπαρουσίασεν ἑαυτὸν
ἐν τῇ Πετρουπόλει «ἀντιπρόσωπον τοῦ ἑλλημικοῦ ἔθνους» μόνου, οὗτος
μἐγαλοφρονῶν ἐκτρύχθη ἐν τῷ ἰασίῳ -«ἀπεσταλμένος παρὰ τῶν συµ-
μάχων Δυνάμεων. ἐχεῖνος ἐπὶ τέλους ἀπόστολος ἐπαναστατικὸς; οὗτος
δὲ-ἀπόστολος πολιτικὺς ἐνεφανίσθη πρὸς ὀργάνωσιν τῆς Μολδαυίας" Ἀπὶ
ἐφτεῦθενι ἀνάλχογον τῇ τοωκύτῃ ἀγυφτείᾳ ἑνόνων τόκµην; τὰν. ος
κόυζηνὸν.ὡς Μολδανὸν Καὶ πουδότην «ἀναφανδὸν- ὑθράζςὴ τῇ δὲ 5
 1ος ΔΟΚΙΝΠΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ:

ξίᾳ τοῦ Πεντεδέχα εὐαρεστῶν, ὅλην αὐτοῦ τὴν ὑποστήριξιν ἀπελάμδανα,

Οὕτως: εὗρε Φίλιαπος- «τὸν Ναθαναἡλ, τοῦ. μὲν Πεντεδέκα -ἀληθῆ παρα”
δεχομένου. τὸν φευδῆ Καποδίστοιαν; τοῦ δὲ φευδοῦς Καποδιστρίου ππρο»
πιµότερον τοῦ. Καντακουζηνοῦ ἀξιοῦντος. πὸν Πεντεδέχάν.
: 1Δοὺ. οἱ λόγοι, δι οὓς καὶ τὰ ἐν. Ἰασίῳ ἕλληνικὰ. εἰς. τὴν αὐτὴν τῶν
ταῦ: Βουχουβεστίου περιῆλθον κατάστασιν ἀνεπανορθώτου παραλύστως,
ὡσανεὶ συνώµγυε τὸ πᾶν διὰ. τὰς ἐπιτυχίας τῶν. τουρχικῶν κινημάτων:
Τίς ἐδύνατο-πλέον ὁ σώσων; ἀφ᾿ οὗ τὸ πλεῖστον τῶν αὐτόθι ἔπαναστα-
τῶν ἐξέχλινε τῆς ἐθνικῆς ὁδοῦ καὶ τοῦ μόνου δωτηρίου «μέσου τῆς μιᾶς
ἑνότητος; ἀφ᾽ οὗ ἐλεεινοὶ Πεντεδέχαι καὶ ἐλεεινότερηι φευδοκαποδίστρια.
μόνοι εἰσηκούουτο καὶ . μόνοι ἴσχυον η ἀφ οὗ ἡ ἀπείθεια χαὶ Ἡ ἁρπαγὴ
ἐθεθήλαυν "τὴν ἱερότητα τοῦ ἀγῶνος καὶ κατήσχυνον ἐπανάσταριν καὶ
ἐπαναστάτας» : :
-- ω---
---- τν

Ξ«ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΒΔΑΟΜΟΝ.

τὸν Σάββαν μᾶλλον ὡς ἄλληνα, ἢ τὸν Βλαδιμηρέσκον ὡς Βλάχον,

ἐνοχοποίει Ἡ ὑπὲρ τῶν. Τούρκων ἑτεροφροσύνη. Εἰς τὸ αὐτὸ μὲν ἔτεινον
σημεῖον. ἀμφότεροι κατὰ τοῦ Γψηλάντου, ἀλλ᾽ ἰδίᾳ διροῦντο. ἄντιχα”
τασκοπευόµενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ θηρεύοντες, ὁ μὲν Βλαδιμηρέσκος τὴν
ατρατιωτικὴν ἐξασθένησιν καὶ τὴν πρὸς τοὺς Τούρκους ἐνοχοποίησω
τοῦ Σάῤῥα ἐπὶ ψηλαντισμῷ, ὁ δὲ Σάββας τὴν πρὸς τὸν Τψηλάντην
ἐνοχαποίησιν τοῦ Βλαδυμηρέσκου ἐπὶ τουρκισμῷ.
κὈλέχῳ πρὸ τῆς µεταβάστως. τοῦ τουρχ!κοῦ στρατοῦ εἰς Βλαχίαν, ὁ
Ἠλαδιμηρέσκης κατώρθωσε, διὰ τῶν ἀποιλητικῶν μέχρις ὅπλων ἀντε-
νεργτιῶν αὑτοῦ καὶ τῆς µεσολα ήστως . τοῦ µητροπολίτου, τὴν κατο-
χῶν καὶ τᾶ; μο)ῆς τῆς μητροπόλεως, Φρλυρουμένης ἕως τότε παρὰ 'τοῦ
Σάββα, Έκειτο αὕτη ἐπὶ τοῦ ὑψηλοτέ έρου τῆς πόλεως μέρους, Πλησιά-
ζοντος.. δὲ τοῦ τουρχικηῦ. στρατοῦ, ὁ μητροπολίτης ἐπσκαλέσαθη. τὴν
ἄδειαν. τοῦ Ελαδι μηρέσιον περὶ τῆς. ἀναχωρήσορς αὐτοῦ τε, «τοῦ ἐπι:
σκάπου Βουζέου καὶ ἓξ. ἑτέρων ἀρχόντων, Ἆτοι. τοῦ μεγάλου σπαβάρου
ΤΡΑ]γορίου Μπαλιάνου, τοῦὉ μεχάλου βιστιάρου Αλεξάνδρου Φιλιππέσκου,
τῶν.με εγάλων. βορύκων, Τεωργίαυ. δλατινιάνου καὶ Αλεξάν ὅρου Νεντσου-
λέσκου, ὡς καὶ τοῦ. Νικολάου Ῥακαρέσκου χαὶ Κωνσταντίνου Χαιρέσχ.κου,
γαμθρῶν, τοῦ. Ἡπαλιάνου. Καΐτοι κεκηρυγμόνοι κατὰ τοῦ Γψηλάντου,
ὑπώπτευου οὗτοι, μὴ κατκστῇ Ἡ πόλις τὸ θέαερον τοῦ. πολέμου; καὶ
 ΜΕΡΟΣ: Β’, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ :Ζ’. 105

δικο δυνεύθωσε μεταξὺ ἑλχήνων καὶ Τούρκων. Κοριώτερον. δὲ -δ μη»

προπολίτης, καίτοι τουρκοφρονῶν, ὑπ᾿ ὄψιν εἶχε τῶν. Τούρκων: τὴν" συ”
στηµατικὴν καταφορὰν κατὰ παντὸς τοῦ ἱεροῦ χλήρου; καὶ μᾶλιστᾶ
τοῦ ἀγωτάτου' αἱ δὲ πρόσφατο. ἀπαγχούίσεις τῶν πατριαρχῶν χαὶ ἀρ:
χιερέων, [οὐδύλως ἐνόχων ἐπὶ ἐπαναστάσει, ἐθεβαίουν ἐκ προχατάθο-
λῆς καὶ τούτῳ τὴν αὐτὴν ἀμοιθὴν τῖς ἀγ χόνης. ὁμολογήσωμεν,
ὁπόσῳ. καὶ ὁ μητροπολίτης οὗτος καὶ οἱ ὅμοιοι αὐτῷ ἐδείχθησαν ἀνόη-
τοι Ὦ κακότροποι, ὡς ὑπηρετοῦντες τοῖς Τούρχοις, ἐν ᾧ ἐγνώρίζον, α
ἔμαλεν αὑτοῖς ὑπὸ τῶν Ἑούρχων, ἀποτυγχάνοντος τοῦ ἠφηλάντου.
ἐπὶ τῇ αἰτήσει τοὐτῶν ἐγδόσας ὁ Βλαδιμηρέσκος, δυνώδευσε μάλί-
στα αὐτοὺς καὶ διὰ: Πανδούρων πρὸς ἀσφάλείαν ἀλλὰ μεταμελαβεὶς
πάραυτα, ἀπέστειλε κατόπιν ἄλλους καὶ ἐθίασε τὴν ἐπίζτ τροφην οὐ:

τῶν, περιοβίσας ἅπαντας ἐντὸς τῆς πλησίον τοῦ Κοτροτσανίου κεὶμέ-

γης ἐξοχικῆς οἰχίας τοῦ Κωνσταντίνου Γολέσκου, καλουμένης βελθεδέρε
(πανόπτου). Ἐκ τῆς βιαίας ταύτης ἐπιατροφᾶς ’ εξρέβησαν τρεῖς µόνοι,
ὁ Μπαλιάνος, ὡς φέρων παράσηµον ῥωσσικὸν, καὶ ὁ Βακαρέσχος καὶ
Χαιρέσχος, ὡς εἰπόντες, ὅτι ἀπέρχονται πθὸς” πὸν᾽ Ὑψηλάντην. Φόθού-

μένος -ἄροὁ- Βλαδιμηρόσκος. τοὺς Ῥούῤχους, καΐτοι φίλος αὐτῶν; ᾖθελιν

ὡς εγγύην τινᾶ- ὑπὲρ ξαυσοῦ τὸν μητροπολίτη» καὶ τοὺὸ ἄλλους πολ
τευόµενος δὲ: τῷ τ ψηλάντη, καίΐτοι ἐἐχθῥὸς τούτου, ἐπέτρεπε' τὴν ἀπέ-
λευσιν τοῦ Βαχαρέσκου καὶ Χαιρέσχου εἰς' Τέρβιδα. τ η τὸ ντ

π Αλλ”, ἵνα Ναταστῇ αὐτὸς, μᾶλλον, Ἡ ὁ Σάΐβος,' τὸ ἀναγκαιότέρὸν

παρὰ τοῖς Τούρχοις πρόσῶπον, ὁ Ἠλαδιμηβέσκος κατέλαθε, "παρὰ Ἐν
μητρόπολιν, καὶ τὰς ἄλλας μονὰς τοῦ Ἠιχα Αλ: Βόδα, -τοῦ ῥάδουλ Ῥόδα
χὰὶ τοῦ Ανθίμου, πο }ωρήσαντος χαὶ ἐκ. τούτων τοῦ Σάβέα λόγῳ ἀπος
φυγῆς ἐμφυλίου΄ ῥήξεως. Εν αὐταῖς ὃ᾽ ἔχτοτε ἠγρύπνουν χατὰ 'πᾶσαϊ)
νύχτα φύλακες αράζοντες, ὡς οἱ τῶν φρουρίων, Κσλούσατ.»' ({ρηγορεῖτεῦ
ἡ µία-κ.Κατόπιν τῆς ἄλλης, ααἳ ἀνοησίαι τοῦ ᾿ἀνθρώπου τούτου"
ᾠπόσαι,
Ύπᾶρχον ἔτι καὶ ἕτεραι δύο μοναὶ, ᾗ τοῦ ἁγίου Γεωρ ργίου τοῦ νέου
κἀὶ Ἡ τοῦ Σερμπὰν Ῥόδα, ἃς οἱ περὶ σὺν Βλαδιμηρέσιών, ἠπείλουν
ἁσιαβλαμνκτοῦες διότι περιεῖγον τὰ πολύτι Ἰμότερα χινητὰ πράγματα
τῶν κἀϊούκών"' ἀλλ) ὁ τάόθας διετήρησεν΄ αὐτᾶς παντὶ τρόπφ. φως
δὲ ἰδιοποιχθῇ ὁ Ἠλαδιμτρέ ἔσχος καὶ τῆς ἐπὶ τῶν Βουλγάρων ἐπιῤῥοῆς,
ὃν ἐξήσκει ὁ Σάΐδας, ἀνέδειξεν ἐπίδόξον"' βασιλέα" τῆς βουλή ἁβίάς
ων, δα Ῥοόλγάρον "πδργονεὰ) Ἡπάνεονε Εμάς” ολοσ)Χάλη
Πούδα" αλ δὲ ἠσμενίσοντ ο καὶ οἱ' ἐν τῷ νο λῷ Πούλγᾶσοι΄ όνον
 110) ος ΔΟΚΗΜΙΟΥ: 1ΤΟΡΙΚΟΥ :
μάζοντες ἀπὸ. «τοῦδε. ἀάκουλγάρσχι Ἐρὰλν (βαδιλέα Βουλ' ἠάρων),
ἐφ ᾧ καὶ ἠμφιασμέγος Ἡν. οὗτος; Ἠοβρυρᾶν χαὶ χβοσόπαστον ἀπὸ κε:
φαλῆς Μέχρι. ποδῶν. στολήν, - :
Αρ ἑαμένων ἐν σοσούτῳ πῶν χατὰ της --- Βλαχίας --- τῶν"
Τούρκων, ἠναγκασμένοι οἱ Πανδοῦροι ἐγκατελίμπανον τὸν Βλαδιμηρέ-
σκον καὶ ἀπήρχοντο πρὸς ΄ἀσφάλειαν τῶν ἰδίων, Ματαίας δὲ μάλιέτα
βλέπουτες, τὰς. «Ἀροτέρας οῦ Βλαδιῤηρέσκου ὁποσχέσεις πέρὶ τῆς δια-
νοµῆς, τῶν ῥετημάτων. σῶν «ἀργόντων,- καὶ ἀχαλίνωτοι ὄντες ἔκ τε τῆς
τοιαύτης ᾽ἀπελπισίαίχς καὶ τῆς ἑλλεήεως πάσης ἐξουσίας, την] φρίέκτν
καὶ την ἐρήμωσιν διέσππερον οὗτοι διὰ τῆς λεχλασίας καὶ τῶν ἄλλων
βιαιοπραγιῶν, ἐφ᾽ ὅσων διέβαινόν γωρίων. Τότε δὴ καὶ ὁ Βλαδιμηρέ-
σχος, ἐν ἐπισφαλεῖ εὑρεθεὶς θέσει καὶ διὰ,
τὸ παρὸν ἐνώπιον τοῦ Σάββα
καὶ δι πὸ μέλλον ἐνώπιω τῶν Τούρκών, τὴν ἀνάγκην εἶδεν ἑνὸς ἠβικοῦ
ἀντιπερισπασμοῦ τῶν πγευµάτων. Καὶ κατὰ πρῶτον μὲν ἐμεθοδεύθη. τὴν
διάδοσιν. φευδῶν. εἰδήσέων. περὶ βοηθητικοῦ” ῥωσσικοῦ στρατοῦ, «ὃν ἐκή-
βυττε Ἰφθάσαντα γὸν' μὲν εἰς Ιἄσιόν, νῦν δὲ εἰς Μπουρλάτιον καὶ Γαλά-
ζιου: ἔσειτα δὲ ὕψωσε πανηγυρικῶς καὶ σηµαίαν ἐλευθερίας, οὐχὶ ἑλλη-
γρκην ἀλλὰ βλαχικὴν, πρὺς. μὲν τοὺς Τούρκους γράφων τὸ ῥέτρον αὐτὸ
ὡς μέσον ἀπάτης-διὰ τὸν. Τψηλάντην, πρὸς δὲ τὸν Τψηλάντην δεικνύων
οὕτω ἐλπίδας ἑνώσεως κατὰ τῶν Τούρέων.- το 8 τοῦ µικῖου, καθ ἂν,
διατ2γῇ. τοῦ Βλαδιμηρέσκου, λειτουργήσαντος τοῦ μητροπολίτου ἐν τῇ
ἀκκλησίᾳ
τοῦ Κοτοοτπανίου, ἑψάλη ἁγιασμὸς καὶ μετ΄ αὐτὸν ὑψώδη Ἡ
απιμχέκ, κροτούντων τῶν’ τλλεβόλων. Κυανοῦ ὅλως χρώματος αὕτη,
ἔφερεν ὡς σὐμύολον μὲν. τὴν ἁγίαν Τριάδα, ἐν δεξιῶν δὲ καὶ ἀριστερῶν
πὸν; ἔγ ὢν .Γεώργιον καὶ εὖὐν. ἅγιον΄ (Δημήτριον, «κάτωθεν ὃδ χρυσοῖς
γράµμαπι τὸ αὐτὸ πρότερον σύνθημα α Ζήτω ἡ ἐχευθερία ». Τὸ δὲ πα-
ρα) 2ᾳότερον πάντων, μετὰ τὴν μεσημβρίων τῆς αὐτῆς Ἡμέρας ὕψωσε
καὶ.ὁ Σάθέας σηναίαν ἄλλῆν, λευκοῦ μὲν χρύµατης, σύμθολον δὲ ἔχου-
σαν. τὸν ἰσταυρωμένον ἄνευ συνθήμματος. Τί ρα ἐσκόπει καὶ οὗτος }
ἵνα περιπαίζῃ βεβαίως ϱὖν ἀγυρτείαν τοῦ Βλαδιμηρέ έσκου διὰ τῆς αὐτῆς
ἀγωβεείας, καὶ ἀπολαύσῃ: μᾶλλον τὰ πιστὰ παρὰ τοῖς᾽ Τούρχοις, φαι-
νόµανος, ὅτι ἀποχρούε, -μαὶ 12η ὃ ᾧ». χαὶ πρότερον, τὸ ἐπαναστατικὸν
σύνθημα, ο ντ ο:
ο, Ἀλύνατον, ὁολνμρίνος νοµύζων τὴν κατὰ τῆς Βλαχίας ἐπίθεσιν
τῶν. Τούρκων ἕνεκα τῶν συνθηκῶν τῆς ῥωσσίας, Ἅλπιζε πάντοτε ἀπο-
σταλητόµενον παρ, τῆς πύλης τὸν ἐ] πίτρηπον, ὃν ἐπεκαλέσθη, καὶ διὰ,
 ΜΕΡΟΣ Β΄ ΚΕΦΑΛάΙΟΝ 2’ ἴ
τοᾷ
φοῦτο. παρ εοχευάζετο ἐκ παντὸς πρόπου, ὅπως ἐν. περιστᾶδει,
παραστῇ ὁ ἄνθρωπος, τοῦ λαοῦ, ὁ μόνος, ἐάχυρὸς τοῦ: τόπου; καὶ
ποιήσγ, ἑαυτῷ τὴν ἠγεμονείαν, Επὶ τῇ ἰδέᾳ αὐτῇ κατεδίωκὰ μὲν 'τὸὺς
ἄρχον τας, ὡς μὴ ἀνήκων τῇ τάξει τούτων, ἀντενήργ δὲ
ὀλιγάρχας
σπουδαΐως κατὰ τῆς στρατιωτκῆς ἐαγύος ποῦ Σάΐ6δα, ὡς ὀργάνου -ν μδ
Ἡγεμόνος Καλλιμάχου, ὑπολαμδάνων, ὅτι ἐξασθενίζων αὐτὸν οτρατιώ-
τικῶς ἐν τῇ Βλαχίᾳ, ἐξησθένιζε Ε πολιτικῶς τὺν Καλλι ιμά χπ εὖ τῇ Κων:

αταντινουπόλΣε, ἀλλ’, ὅτε εἶδε. τοὺς μὲν Τούρκους κινουµένδυς, τοὺς δὲ

Πανδούρους ἀφισταμένους ἐξ ἀνάγκης, ἐκυριεύθη ὑπὸ φόθου ὡς ἐκτις-
µενος μεταξὺ Σάέθα καὶ Τούρκων, καὶ,εὸ μὴ χεῖρω ἐχλέγών' ἐῶν δύο
,
χακῶν, ἐφθλιώβη τέλος μετὰ τοῦ Σάδρα θυνορωισθεῖς / ὅπως ἁ μφότερο
ῶλλ ὡς ἀμόνη
ἔχωσιν ἠνωμένας τᾶς δυνάµεις ἑαυτῶν, οὔχὶ ὡς ἐπίθεσις
τοῖς
ἐν περιστάσει ἐναντίᾳ. Οὕτως Ίλπισεν ἐπιωληβητόμενου ἑαυτὸν
Τούρχοις» : :
: ἀσγημάτίζον δ ἀληθῶς καὶ Σάῤῥας καὶ Βλαδιμηρέσκος δύναμιν χε:
εραχισχιλίων σ χεδὸν καλῶν πολεμιστῶν, τῶν πλείστων ἱππέων καὶ
ἐφωδιασμένων διὰ τηλεβόλων. Γνωρίζοντες δ᾽ ἀχριθῶς τὸν Μόπον; ἑλίῤ-
ῥοὴν ἰσχυρὰν ἔχοντες. ἐπ' αὐτοῦ, τοδαύτας κατέχοντες΄ ὄχυρᾶς” ῥὰξ
χαὶ βοπβούµενοι ἐν ἀνάγκῃ παρὰ τοῦ {ψιλά ντου, ἐπόνεγκον ὃ ἂν οὗτοί
χρίσιν οὐχὶ μηκρᾶν. κατὰ τῶν τουρκ: ικῶν ὅπλων, ἢ ἀμυνόμενοι ἡ ἐπίτι-
ῥέμενοι, ἀλλ’ οὐδὲν ἰσχῤει ἡ ὑλικὰ δύναμες, πῆς δολιότη τος διεπσύσνς;
Κύριον ὁ Σάῤθας ὑπέκραπτε οχέδιον τὴν πρὸς. ποὺς Τούρξους παράδὺσν)
σοῦ Βλαδιμηρέσκου ποῶτον, καὶ αὐτοῦ, εἰ δυνατὸν, τοῦ Γφηλάντου- καὶ
ἀύπι. Τοῦτο, ὣς φαίνεται, ἐξη
ζητήβη παρ ᾿ αὐτοῦ, ὅπως περαιωθῇ τάχων
τᾶς Δακίας τὸ δράµα” καὶ ἐπὶ τῷ σχοπῷ τούτῳ ὅλας ὑπέμενεν΄ οὗτὸς
πὰς προτέρας ὀχληρίας τοῦ Βλαδιμηρέσκου, καὶ τὴν ματ’ αὐτοῦ ἐσχά:
τως ἐδέχθῃ λυχοφιλίαν,
ἣν ὑπεκρίνετο καὶ μετὰ τοῦ Τψηλάντου: ’ ο
᾿Αλλὰ μετὰ τὸ πρῶτον: τῆς λυκοφιλίας βῆμα ἀπῃτεῖτο καὶ Ἡ ὁπὸ
τῶν. ὀχυρῶν τοῦ
τ Κοτροτσανίου, τῆς μητροπόλεως κοὶ λοιπῶν μονῶν ἔξο-
δος τοῦ Βλαδιμηβέσκωυ" ὡς Φίλος δὲ. ἦδη καὶ συμβέτοχος τῆς τύχης
αὐτοῦ, ὁ γνωρίζων,«τὶ ἐχήτει, Σάῤέας πβοέτεινα τούτῳ τὴν. ἐγκατάλει:
Φς, ὅληςτῆς. πόλεως, πι "ρως ῇσ χρριοθεὶ ἰς, «ὅτι, ἐὰν μὲν. ἔρχωντας οἱ
Τοῦρκοι ὡς φίλοι, ἀγήχει, ὅπως ἀποχωρήσωσιν ἀμφότεροι, ἀφίγύτες
αἠτοῖς.. τὰ. ἀναγκαῖα καταλύματα". ἐὰν δ' ὡς ἐχθοοὶ; ἀπαιτεϊτάΊνα
ἀταττοθβς, µαχρὰν τῆς αόλεμα, διότι. καὶ -αὕτη κατασἑρέφεταὶ
Σοὶ "ν
ρχεμικὴ θέτις, ἁπωτῶν. ἂτιγοῦται ἄνεν ἐλπίδος δωτωρέσς. ὁ Ῥλαδήμη"
198 ΑΟΚΙΜΙΟΥ ΤΣΤΟΡΙΚΟΥ

ῥέσχος, ὡς μὴ γνωρίζων, «ἳ πορθδέχετο,᾽ συνερώνχσε’ καὶ ἤδη ὁ μὲ)

Σάῤθας προσεδόχα: πρώτην' μὴν" -ἔξοδον. Ἀούτοῦ, ἵνα ἁρπάσῃ οὕτω τὴν΄
κατοχὴν "τῶν βονῶν καὶ ἐκθέσῃ ἀὐτὺν ΄ ἀνοχύρωτον ἐνώπιον τῶν Τούρ-
χων΄ ὁ δὲ Βλαδιμηρέσκος, ἐπιφύλασσόμενος ἕνα ἴδῃ πρῶτον ἐζερχόμενον
πὸν Χάδθαν, ὑπονοίας ἔδωχεν ὡς σκοπῶν τὴν λεηλασίαν τῶν ὑπ ἐχεί-
γου -Ματεχομένων μονῶν. ᾿Τέχος δ᾽ οἰκονομῶν καὶ πάλιν ὃ Σάββας τὰ
πράγματα, προσεποιήβη- ἐξελθὼν ὅ πρῶτος μετὰ μέρους ἑκανοῦ.στρα-
πιωτῶν; ἀφῆσας πολλοὺς-ὲν τῇ πόλει δρ Ἀμένους εἰς ἀποσπάσματα καὶ
διατεταγµένοὺς τὴν ἀπὸ. σᾶς διαρκα γῆς 'πῶν μονῶν ἀσςάλειαν' στᾶς
ὃ) ἐν ταῖς ἔξω τῆς πόλεως πλησιεστέραις μιοναῖς τῆς Μαρκούτσης καὶ
Πλουμπουΐτης, περιέµενε τὸν Βλαδιμηρέσκον. Αλλὰ πονηρευθεὶς οὗτος
ἀνέθαλλε τὴν ἔξοδον ἑαυτοῦ ὑπὸ διαφόρους προφάσεις, ἑωσοῦ ἐπελθὼν.
ὁ τουρκιχὺς ας διέλυσε πρὺς
: τοῖς ἄλλοις καὶ τὴν σχηνὴν ταύτην.
"Ἀποφρὰς ἠτόἩ μέρα τῆς 18 μαῖου διὰ τὸν Ἡλαδιμηρέσκον, καὶ Ἡ
τῆς. 14 διὰ τοὺς καζόίχους τοῦ Βουκουῤεατίου, “κατὰ τὴν πρώτη», βε-

θαιωθείσης "τῆς στρατοπεδεύσειας τῶν ἐκ. Σιλιστρίας Τούρκων ἐν τῷ

χωρίῳ ὀμπιλεοτίῳ, ὁ Ἑλόδιμηρέσκος ἐγένετο ἐμέρόντητος ἐκ τοῦ φό-
6ου, καὶ ἄφωνος ἐπί τινας στιγμὰς. ἔμεινε: Κατὰ τὴν δευτέραν, βεδαιω-
θείσης τῆς στρατοποδεύσεως τῶν ἐχ' Γιργιέβου᾽ Τούρκων ἐν τῷ: χωρίς ῳ.
Κοποτσόνίω, -πετραώρῳ ἀπέ χοντε- ατοῦ ᾽Ῥουκουρεστίου, ἡ πόλις ἅπαδα
ἐβορυθήθη :δεινῶς, πεφοβισµένοι δ᾽ ἔτρεχον ὡξ εἷς ἄσυλον, ὁ μὲν λαδς
εἰς τὰς΄ µονὰς, οἱ ὃ ὑπήκοοι Ζῶν ξένων Δυνάμεων εἰς τὸ προξενεία:
Τότε: διόταξεν ὁ-Βλαδιμηρέσκος τοὺς ὑπ' αὐτὸν, ἵνα παρασκευασθῶσυ
εἰς κίνησιν διὰ τὴν ἑπαύριον, Καραλάξωσι δὲ καὶ τὰς οἰκογενείας ἑαυ-
πῶν οἳ- Έγγαμοι:- τότε ἀπέλυδεν Ελευθέ ους τοὺς ἐν τῷ βελθεδέρε πεφυ-
λαγμένους µπτροπολέτην χαὶ λδιπούς. Τότ ἐπὶ ὅλης τῆς γὐκτὸέ ἄλλοι
μὲν τῶν Πανδούρων καὶ λοιπῶν, περιτρέχοντες τὰς οἰκίας Ἴρπαζον τοὺξ
ἵππους καὶ τὰ ὀχήματα λόγῳ τῆς μεταφορᾶς τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν"
ὁ δὲ Χατσῆ Πρόδας, Μακεδόνσχης καὶ ὁ « Μπουλγάρσχι Κρὰλ 5 (ἀλέ-
ἔανδρος) ) ἐπεμελήθησαν, ἀλλ᾽ ἀπέτυχον, τῆς συλήσεωξ τῶν δύο μονῶν
σοῦ. ἁγίου Γεωργίου, τοῦ νέου, καὶ τοῦ: Σερρπὰν Ῥόδα, ὡς περιπολούν-
τῶν τῶν ἀπσπασμάτων τοῦ Σάθβα.- Τή δὲ 15:μαῖου “ἀνέζεύξεν ὁ Βλα-
διμηρέόκος ἐπ. τοῦ Κοτροτ τσανίον, ἄγων δισχέλίους πεζοὺς Πανδούρους,
Δεντακεσίουε ἡἠκπεῖς Σερθοθουλγάρους, ἑπτὰ ἐλαφβρὰ τηλεβόλα χαὶ ὅσα
ἐφ᾽ ἁμαξῶν τροφὰς: Ἰδυνήβη”- «διηνθύνθη ὃξ βορειρδυτικῶς πρὸς τν δεξιὰν
Ἀτέρυγα τοῦ Ἰψαλάντου, "τὴν σχηράτιζομένην, ὡς προείποµεν» πολ
 ΜΕΡΟΣ.Β’. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 7’. 189
ποὺ Ολυμπίου ἐν τῷ Πιτεστίῳ. ϊσχάπει -ὃ ὅπως, ἐὰν. μὲν ὁ- ψηλά».
της εὐδοκιμήσῃ χατὰ τῶν Τούρκων, διαθῇ οὗτος τὸν Αλούταν καὶ εἰς
2ὰ, ὀρεινὰ ἀπέλθῃ θέµατα τῆς Κραϊώδης, ὅπου ἐφωδιασμένας. εἶχεν ἄλ-
λας τε καὶ την μονὴν τῆς Τισμάνης, ἑώσοῦ ἴδῃ τὸ ἀποβησέμενον ἐαν
δ᾽ ἐκεῖνος ἀποτυχὼν καταφύγη, ὡς ἑνομίζετο, εἰς τὰ ρεινὰ :ταῦγά.
μέρη, ἐπιμεληθῇ αὐτὸς ἐκ παντὸς Ἡἵ τὸν φόνον
τρόπου τὴν σύλλοψιν
τούτου, χεχλειΦμένας ἔχων τὰς ὑδοὺς καὶ βεξαιώσῃ οὕτω τὸν ζῆλαν
καὶ τὴν ἀποτελεσματικὴν ἵκανότητα ἑαυτοῦ εἰς τὴν πύλην, ὑπόχβεων
τόσα, μεοιτευούσης καὶ τῆς Αὐστρίας,ἵνα παραχωρήσηι αὐτῷ τὴν Άγε-.
μονείαν τῆς Έλα πας. Τοιαύτας ἔλαθεν ἐμψυχωθεὶς παρὰ τοῦ. Οὐδρίσκη
τὰς εἰσηγήσεις καὶ ὁδηγίας, ἐν αἷς ὀυμπεριελαμθάνετο καὶ Ἡ. ἀπόπειρα
τῆς συλλήψεως { δολοφονίας τοῦ ὀλυμπίου. ο.
Ταχέως μαθὸν τὴν ἀπόλυσιν καὶ φυγὴν τοῦ μητροπολ του καὶ τῶν
ἄλλων ἀρχόντων, ὁ Ἰψηλάντης διέταξε τῇ 15 µαΐου τὸν. Δούκαν περὶ
τῆς ἀφεύκτου συλλίψεως τούτων, ὧν Ἡ δίοδος ὑπετίθ διὰ τῆς Κιμ»-
ετο
πίνας καὶ τοῦ Μπουκόθου (α)., ὁ Δούκας ὑπεσχένη ἐγγράφως. τὴν σὐλ».
ληψιν τὸν θάνατον αὐτῶν, ἐὰν ἀντιστῶσι χαὶ ὅμως συλλαθὼν τού”
τους, ἐζήτησε τὰς περαιτέρω, διαταγὰς τοῦ. Ἰψηλάντου" μὺ περιµείναα
δ᾽ ᾽αὐτὰς, συνώδευσε πούτους εἰς τὴν Μπράζαν καὶ ἀφῆχεν ἐλευβέρους
εἶσελ βόντας εἰς τὴν Τραωνσυλ ξανίαν. Περιττ τὴ αβόκειται πᾶσα ἄλλη κρί»
σις ἐπὶ τοῦ προκειμένου, ἐν ᾧ ὑπάρχει τὸ ἀπὸ 17. μαῖον. ἔγγραφον. τοῦ
Ἰψηλάντου πρὸς τὸν Δούκαν, διαλαμέάνον: «.... Απορῶ τῇ. ἀληβεία .
Σεἰς τὸ φέρσιµόν σας. Κάθε ἄλλο ἐνδέχετο νὰ προσµείνω, ὄχι ὅμως:
τοῦτο ἀπὸ σᾶς. ὁπόταν ἦτον, ἀφήρητε τὸν μη” σροκολί ίτην καὶ τοὺς
λλοιποὺς, πρὸςτί ὁ τόσος Χόπος νὰ τοὺς ωνηγήσητε καὶ νὰ γράφητε,
»δτι, ἂν ὀντισταβνῶ, θέλει τοὺς κτυπήσητε, καὶ νὰ- ναι πρὸς, εἴδοσίν.
.μου; Καὶ, ἀφ᾽ οὗ ἀνεφέρατε μίαν φορὰν. περὶ. ἑνὸς χινήµατας, ἀπὺ. τὸ.
Ῥόποϊῖον, εὐκόλως. Ἠμπορεῖτε, γάἁ στοχασθησε, πόσην ὠφέλειαν. «ἤβελαν
»ἔχωμεν, ἔπρεπε, καὶ τακτυκὸν ᾖτον, νὰ προαµένητε τὴν προσταγήν .
» μου καὶ µίαν καὶ δύο ἡμέρας Σᾶς παρεζάλισαν τόσον, ὁποῦ σχεδὸν
υνὰ εὐγῆτε ἔξω. τοῦ χρέους σας, καὶ, ἀφ οὗ τοὺς ἀφήσατε, νὰ κάβεσθα
νεῖς Μπράζαν, λος, έχε εινολογίας, χοβς γὰ, ρα ώρτε χᾶν ες

λνὰ, ἐφίεε ετε νὰ σπάσῃ τὸτὸ καδηλίκι τετοῦ. Πλοεστίου.. ἀπὸ.ο ὁ

ὑποῖονκέχον -
λμελ.: τόσην ρλβεία διὰ, νὰ,-προμαθρωθῶμεν εἰς τὰ ἀγαγθιαιότερ»ἀγμοφ᾽
νλέβαιος οὗτιν ἆφαὖ ἐλάδα τε τὴν πρασταγή».μοῦ νὲ τοὺς ἐμποδίσησε, ες
«
100 : ΑΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤ

Ύχετε χαιρὸν πάλιν νὰ τοὺς προφθάσΏτε... Πλὴν δὲν μὲ δυσαρεστεῖ ὁλι-

, ώ
ο τσ ες πο
τ σονντ στ απ
Ἴπ πό Σο
ἁκέπω οθεοι ὦλαγοκαρδνσ µένον, Πντττήστε εὐκθλως
ο -υ---σνἳ εως, Ἡ κατάστ οπς µὰς δὲἓν
, .-.....
Φεζ ναι τόσον ἀχρεία, ἄσον πολ λοὶ ἀχρεῖοι θέλουν γὰ τὴν παρχστένουν. ..
ΦΏκάματε δύο σφάλµατα εἰς τὸν ἴδιον καιρόν τὸ ἓν, νὰ δειλιάσηττε,
υκὰὶ τὸ ἄλλο, νὰ τοὺς ἀφήσητε νὰ φύγουν, Αγνοεῖτε, ὅτι αὐτοὶ εἶναι
νἐχθροί- μας, Καὶ πάσχουν μὲ κάθε τρόπον ὰ μᾶς βλάψουν κ... Καὶ τί
Σπεριῤσοτέραν ζημία ἡ ἡμποροῦν νὰ μᾶς χάμουν οἱ Τούρκοι, ἀπὸ ὅσην
»μᾶς αάμουν οἱ ἐχθροὶ τοῦ τοιούτου -εἴδους, φέροντες εἰς παραλυσίαν
νὅλας τὰς ἑτοίμασίας µας: ἐς τν ο χνονα
ὁ δὲ σᾶβδας, θπιήσης τῇ 160 μαῖοο πρὺς τὸν Ἰψηλάντην τὴν
προσέγγισιν τῶν Τούρχων, καὶ πολλὰ ἐξηγπθεὶς περὶ Βλαδιμηρέσκου
ὡς τουρχοφρονοῦντος, ἀπῆλθεν ἐπὶ κεφαλΏς χιλίων ἱππέων πρὸς τὴν
Τέρέιδα. Μεθ ἑαυτοῦ ἔφερε καὶ τοὺς πρὸ πολλοῦ περὶ τὸ Βουκουρέ-
στιον εὑρισχκομένους Μὶχαῆλον τουφεκτσήπασην, Γκέντσην μπουλούκπα-
σην καὶ ἄλλους. ἓν τῇ Τέρθιδι συνεκεντρώθησαν {δη διάφορα ἀλλαχό-
θεν σώματα, Διαλυθέντος ᾱ’, ὡς θέλοµεν εἰπεῖν κατωτέρω, τοῦ Πλου-
εστίου, ὁ Δούκας ἐσ τρατοτέδευσο εἰς Παϊκόϊ, εἷς δὲ τὺ Πλουέστιον;
τὸ ἩΜλαρτοινένίον καὶ τὴν Είμπίναν διωρίσθησαν σχοποί τινες µόνον
πρὸς παρατήβησιν τῶν νημάτων τοῦ ἐ ἐχθροῦ: ἄλλοι δ) ἆ: ποσταλέντες
πρὺς τὸ Βουχουρέστιον τούτου ἕνεχεν, ᾽συνέλαθον κατασκόπους τινὰς
τουρκίκοὺς, ἐξ ὧν δύο μὲν τοὺς πνευμα τωδεστέρους ἔπεμψαν εἰς τὴν
Τέρθιδα, τοὺς δὲ λοιποὺς ἀπηγχόνισαν ἐν, διαταγῆς τοῦ φψηλάντου.
Ε μετὰ τοόαῦτα προηγούμενα ἀπροαδόχητος πλησίασις τοῦ Σάθδα
πρόσχημα εἶχε τὴν ῥετὰ τοῦ Ἰψηλάντον θὔσχεψιν περὶ τοῦ πολεμι-
κοῦ κατὰ τοῦ ἐχθροῦ σχεδίου. πε χρίνετο ἔτι αὐτὸς τὸν εὔορχον. ἐπα-
γαστάτην, καὶ τὴν τουρκοφροσύνην τοῦ. Βλαδιμηρέ σχου.ἀντέταττεν ὡς
τὴν κυρίαν αἰτίαν τῆς ἀλινησίας ἑαυτοῦ κατὰ τῶν εἰσθαλόντων Ἐούρ-
κὼν καὶ τῆς ἑἐγκαταλείψεως τοῦ Βουκουρεστίου. ὅπως ἐξαλείψῃ μά-
λιστα πᾶσαν ὑπόνοιων καχὴν ἐν τῷ μέλλοντι καὶ ὅλην πα Ἰιδεύση την
πίστιν τοῦ Ἰψηλᾶντον, ἐπανέλαθε τὴν πολιτιχὴν αὑτοῦ κατὰ τῆς τουρ-.
κοχρατίας ὁμολογίαν, ἣν πρὸ ὀλίγού ἔδωχε καὶ ἐν τῇ Κολεντίνη. Εν-
τεῦθεν ἀντηλλάσσοντο µε ταξὺ Ἐφηλάντου καὶ τούτου αἱ συνήθεις δ ᾱ-ἆ
μοιδαΐων γευμάτων καὶ στρατιωτικῶν ᾿ἐπιθεωρήσεων Ψ'λοφρονήσεις:
ἀλλ) οὐδένα ἐλάνθανον καὶ ᾗ προτέρα διαγωγὴ καὶ Ἡ παροῦσα ἀπο-
στολὴ αὐτοῦ, καῦὶ ὥτου ὁ μὲν Ἠλαδιμηρέτηης ἐμμέσως διὰ, τοῦ Οὐδμέ-
 μερον Ἠ΄, Ἐεφάλάτον 7’. 161
οδή, ὁ ὃν ταάδδας ἆ ἀμέσως παρὰ τοῦ Κεχαγιά βεγή τοῦὃ βαλή, τῆς Σι-
λιστρίας εἰσηγήθησὰν, ἄνα προηγηθῶσι μὲν τοῦ τουρχικοῦ στρατοῦ εἰς
δύο πτέρυγας; ὁ πρῶτος κἀτὰ τοῦ ὀλυμπίου χαὶ ὁ δεύτερος κατὰ τοῦ
Ἰψηλάντου, Ἀατορβώσωσι,δὲ ἢἎ τὴν δύλληψιν αὐτῶν διὰ ο, μέ-

ρῶν. Ἰθίδη ὅ ὅμως ἠδύνότο γενέσθαι ἐἐν τῇ ων καβόσον οὔτε ὁ Σάβ.

ἔας, Καΐτοι μη ὢν Θεόδωρος λαδιμηρέόμο, ἑτόλμα. τν Κατὰ τοῦ Ίψες
λάντου, ὥς πυλλῷ νωτέραν δύναμιν ἔχοντος,
ἐ οὔτε ὁὁ Ἰψηλάντης, καΐτ
τὸ Ἠναγκασβᾶνος ἵνα ἁποφδρτίσθη, ᾿ἐπιθούλου καὶ ὀχληροῦ φίλου, ἐ έπε-
χείρειτι κατὰ τοῦ Σάθόα, ἀποφεύγων περιπλοκὰς, νέας, ᾽ ο
νουµένων.. ᾿περιωρίοθησὰν. διά ταῦτα ἀνθυποκρυόμενοί ὰκαὶ ὁ εἷς, καὶ ὁ
ἄλλός, τὸῦ μὲν Σάῤδα προτεΐνοντος χατὰ τῶν ἐχθρῶν σχέδία λόγῳ
ὁμοφβοσύνής, ποῦ δὲ Τψηλάντου ἀναθάλλοντος. πάντα ᾿λόγῳ σκέψεως
ἀρίμωτέρας. ἀλλ ὁπωσδήποτε οἱ ἐθρὰ ὠφελοῦντο σπουδαίως ἐ ἐκ τῆς
παρουσίας τοῦ Σάβόα παρὰ τῷ
: κέντρῳ τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ». διότε
ἐκεῖνοι μὲν ἐγνώρζον δι αὐτοῦ ὅλην τὴν κατάστασιν τῆς Τέρθιδος,, ος
δν Έλληνες ἆἀντὶκεριεοπῶντο ᾽μετὰξὺ ’ τούτου καὶ τῶν Τούρκων. ---
οταν ἑλληδίασε Ἀβὸς τὸ Βουκουρέστιον ὁ Κεχαγιᾶ βεγῆς Χαςσῆ»
Καςδ-Αχμὲτ ἐφφένδης, ἐξήλθον, 160 μαῖου, εἰς προὔπάντησιν αὐτοῦ
ὅσοι ἀπελείποντο τῶν μκρῶν ἀρχόντων χαὶ ἄλλοι πολλοὶ, μέ χει τοῦ
λώρίου Καστελίου, καὶ την ὑποταγὴν τῆς πόλεως πρὸ {τῶν τοδῶν ὄθε-
σᾶν τούτου, Εδαφιαίώς, πῥοπκυνοῦντες καὶ κρ άσπεδα καὶ τάπητας τουβ»,
χιχῷ τῷ ἔθει καταφιλοῦντες διὰ }κσμορπείς ἐσχάτης. ἐ
«Τὸ πεδίου ἐγέ-
»φἐτο μεστὸν᾽ ᾿κεχυφότων. χαμάζαυ. ἠχεῖ κατὰ Ἐψηλάντον καὶ Ελλή-
νῶν ἐβῥέθησαν 'τὰ ἐξ ἆἁμάξ ης, καὶ θεόπεµπτος διὰ τὴν δωτηρίαν τῆς
«πσάρας» ὁ Χατοη Καρᾶ- Αχμὲτ ἀνεκηρύχθη, δι ὅλης: δν οὗτος δμελής,
δα. ἀὐτοῖὸ τῆς εὐπρόρηγορίας, πολλὰ ὑποσχέθη, ὀλέγα ἀπήτησε, καὶ διὰ

τῶν ἁῤμηδέῶν ερ σης Ἠσυχίας, 'ποῦ τόπου διατα ῶν συνώδευσεν ἐ έπι-.

στῤψαντὰς οὐτους Στράτοπεδευσάμενον δὲ ἐν τῇ Κολεντ τίνῃ κατὰ τὴν,
17 μαῖου ἐχαἰρέτησᾶν ἐὐθὺς οἱ ἀντιπρόσωποι γραμματεῖς τῶν ἀπόντων.
πρόξένων, πᾶσαν αὐτῶν βεθαίώσαντες, τὴν συνδρομὴν κατὰ τοῦ Ἠψράν, :
τοῦ -καὶ ἓν τῷ μέλλονέ.
ὑχίγας ὁ Κεχὰγιᾶ΄ θεγῆς αἰῤοοων αὐτόθι ἡμέρας, αὶκ ἄπις μόνον, -
εἰσῆαδεν' ἐλδήως εἰς τν πόλω, τὰς ἀναγχαίας, φυλακὰς πάξοςς . ὦὧσην, .
δ δρ” εὐταξίάν, μη ἄλῃ χρ ᾿ὤμενος ὁμαστηρό τητι καὶ ἑτοίμφ..
τιµώρίᾷ κάτὰ ἐν ἀτάλλουντων Τούρχων, διὰ τοσαύτης "νσίαζε πτο”
ΤΟΜΟΣ Ε’. | 1
 02 « ΑΟΚΙΝΙΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ:..
θυμίαξ. τοὺς ὡξ ἐνόχούς καταδειχννοµένους ἕλληνας, Σέρθους καὶ Βουλ-
"πάρους,-χατοἰχοψέ. τῆς πλεως. {ουδαῖοι καὶ . ἁρμένιοι ἔργαν. δη, εἶχον
φὴν καταμήνωσιν “τούτου «καὶ ἐκείνου. ἐπὶ ὑψηλαντισμῷ, ἄπαγχονισθέγ-
απών, σφαγέντων καὶ πασσαλωθέντων ἐντὺς ὀκτὼ ἡμερῶν περὶ τοὺς ἕκα-
πὸν πεντήχονῖα. ὅλοι. ὃ οὗτοι ἐγέγοντο. θύματα ἑθφα. διότι οἱ ἔνοχοι εἷ-
Ψβοδ τὴν. φρόνηαιν, ἵνα μὴ µένωσιν ἐν τῇ “πόλει, τῶν. ἐχθρῶν ἐρχαμένων.
ο: ααὗτὰν ὁ- Ἑλαδιμηρέσκος ἀπεχώρει ἐκ τοῦ. Ῥουχουρεστίου πρὸς τὴν Μι-
ὡς λόγον ἐκήρωστε . καθ ἁδὸν τὸν δ.ἁ τοὺς Τούρκους φό-
Αρὰν, Ἠλαλίών)
4699 αὐτοῦ, καὶ: Τούτου ἕνεκα διελύθησαν τὸ Ἡλουέστιον καὶ ἄλλα πλη-
υσιόχωρα µέρη, ὅτε δὲ ἐπλησίασεν αὐτὸς πρὸς τὸ ὁ Σάβθας,
Πιτέστιον,
ὦὁ ἀροδίδὼν' τοῖς. Τοῦρκοις τὰ τοῦ .Τψηλάντου λόγῳ. γενικῷ, καὶ ἄντι-
ακροδίδων νεᾷ Τφηλάντῃ τὰ τοῦ Ἑλαδιμηρέσχου. λόγῳ μεριῷ; ἐγνωστο-
τάυρήσόν (αὐτῷ «τὰς ὁδηγίας, ἃς εἴχεγ. ἐκεῖνος παρὰ τοῦ Οὐδρίσμμ, κοτάλ-
“Φλήλον θεδρήσας τὸν. καὶρὸν διὰ, τὴν χαταστροφἠν. ἑνὺςν ἂν ὁἴδιως. οὖκ
ὡς σύμμαχος τῶν Τούρκων καθ’ ἑνὰς συμμάχου τῶν Τούρκων.
᾿δύναξό
: Μιάλιότα δὲ, ὅπως «λάθη δι ἄλχους σκοποὺς τὰ πιστὰ παρὰ τοῦ Τφηλάν-
Κοὺ ὡς ἐκ τῆς προκειµένης περιστάσεως, ὑπεσχέθη τούτῳ χαὶ συνδρομὴν
στρατιωτιχὴν ἐκ τετρακοσίων ἱππέων, εἰ καὶ Ἡ χρῆσις αὐτῶν οὐχ. ἐγέ-
έτο ἀναγκία, Ἐν τούτοις τὰ πάντα ἐθεθαίουν τὴν ἀλήθειαν τῶν παρα -
"Βφάδεων ποῦ: σήέθα, ὅτε καὶ ὁ Ολύμπιος ἐλθὼν εἰς τὸν Τέρθιδα, ἐσε-
«χὰλέσθη τὰς ἀνηκούσας διαταγ ἂς τοῦ. Τψηλάνταυ. Εντεῦθεν. ὁ μὲν Νικό-
λασῦ- Τψηλάντης διωρίσθη, ἵνα καταθῇ ἐκ τοῦ Κιμπολουγγίου πρὸς ἁγί-
Ἀλλδσυν ποῦ ὀλυμπίου: οὗτος. δὲ ὡδηγήθη, ἵνα συνεζηγηθῇ «κατὰ πρῶτον
μετά πο Ἐλάδιμηρέσκου, καὶ: ἑγώσῃ αὐτὸν μετὰ τοῦ ἑλληνικοῦ. στρα-
3οῦ καὶ ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ ἀγῶνας: ἐὰν δὲ ταᾶτο ἀδύγατον ἀποβῇ, συλλάθη
ζῶύτα αὐτὸν καὶ ἀποστείλῃ εἰς Τέρθιδα. ες κεαλνς κπορασ σίοορ ανς
«τὴν διά-
Ὅτ ΣπἩρχεν ἤδηὁ Βλαδιμηρέσκος ἐν τῷ Γολεστίφ, προτιθέµενος
“Ὄλεδν χοῦ ποταμοῦ ΄ Αρζίσου,ἢ Αβάρου, τοῦ διαχωρίζοντος τὸ χωρίον
εἰς τὸν ἵστρον.
τοῦτο ἀπὺ τοῦ Πιτεστίου καὶ ἐκδίδοντος. ἃς λοιπὸν
Καθ
"Ελάβεν ὀδηγίας: ὃ ὀλύμπιος, ἔγραψε πρὸς αὐτὸν τὴν ἐπιθυμέαν, ἣν ἔχει
ΦΔεῥὲ' μιᾶς δὐνεντεύξεως “προσωπικᾶς ἐν. τῷ Γολεστίῳ ἀπέχαντι περὶ τὴν
σμῶν δαν; Ῥόσῳ δὲ προθυµότερον ΄ἐδέχθηὁ Βλαδιμηρέσκος. «τὴν διαδή-
χῶσο ΕΝ; ὅσῳ: ὑπέλαθα «αρόχειρον «ἐσομένην «φἠν. ἀπόλεμον σύλλη-
ψιν δὐσοῦ Ἠ θανάσωσιν. Τὴν. ἐπκύριον ὅμως ἰδὼν σὺν. ὀλύμπιον ἐπερχό-
µενόν μεῷ' ὅλωνό τοῦ σώμᾶτός -σοῦ «Πιτοβρίου, «ἀνταπεξῆλῆς, καὶ οὗτος
ὁθαύτως εἰς διάστηµα Ἡμίστίας ὥρας, τοὺς μὲν. Πανδούρους τάδας ὁν
 ΜΕΡΟΣ: ΚΕΦΑΚΑΣΘΛ. 7’. 4683
τὸν δὲ, Μακεδόνοκκν
«ὸν δὲ Χατοῇ . Πρόδαν ἐν -τοῖς δεξιοῖᾳ,
ἄθ.χέντρῳ,
αὰἲ Αλέανδρ» ΦΜἠδυλγάρλλι Κρ)ν ποῖς ἀριστεροῖς» πομένιοςεώχτι-
παρέξαξεν ὁ Ὀλύμπιος κατὰ 1ὸ δεξιὸν. μὲν "τὸν Φαρμάκηνν κατὰ; πδυμέν-
προν δὲ τὸν Δημήτριον καὶ Βεκιάρην' τὸ δὲ ἀριστερὸν κατέλαθον, ὀνίδιος
Ἁατὰ τοῦ Χατση Ἡρόδα, ὡς ἔχοντης τὸ᾽ δυνατώτερόν µέρος. δες) ὁλή-
γον, πλησιάσας ἔφίππος, πβοσεκάλεσεν εἷς. λόγους τὸν; Βλαδιμηρέσιαγ:
"Εκεῖνος δὲ, παρελθουσῶν στιγμῶν τινων, παρουσιασθεὶς, ἐπὶ τῆς γράμμα
Ἴῶν Πανδούρων, ἀντιπροσεκάλεσε παρ’ αὑτῷ τὸν ὀλύμπιον' ἄφωβος ὃ.εἰ-
δελθὼν εἰς τὰς τάξεις τούτου; ὠμίλησεν οὗτος, ἁπλότνκι: μᾶν, ἀλλὰ
σοδαρῷ χρώµενος τρόπῳ, πάνθ’ ὅσα ἀκέθλεπον τἡννπαραῦσαν διαχωγὰν
αὐτοῦ; ὡς χιύηθέντος πρὸς τὸ Πιτέστιον, ἐν ᾧ οἵ- Τοδρχθε εἰσήβχονσο εἰς
πὸ Βουκουρέστιον:, ὁ Βλαδιμηρέσκος, ἐννοήσας "τὸν ὀλύβπιον ἀγιἡβώσες
᾿ὄντα τῶν πραγμάτων, ρυθρίασεν, ἀπώλεσε πᾶν: ἡῤῥο, καὶ ἐπειρόθη
πάσης δυνατῆς' δικαιολογίας. Οὐσιωδέστερον δὲ, Ἱνωρίζων πὸ πολμκβὸν
-παὶ τὴν γενικὴν παρὰ πᾶσι στρατιωτικὴν ὑπόληψιν τοῦ θλυμαίου, βλέ-
"ᾷὼν “μάλιστα παρατεταγµένον τὸ σῶμα αὐτοῦ εἰς µάχην, καὶ, ἠδίρυμὴ
έχων τὰ πιστὰ πρός Ἵνας τῶν, ὁπλαρχηγῶν' ἑαυτοῦ, οὐδὲν, ἐξ,ὧν προέ-
θετο, ἐποχείρησε, ' Ἐκ τούτων. δὲ καὶ ὁ ὀλύμπιος ἐλπίσας τὴν. αἰλρυἩ
μεταμέλειω αὐτοῦ, καὶ ἄλλως ἰδὼν κατορθωτέαν ἐν τῷ µέλλοντι͵.τὴν
ἄνευ αἵματος σύλληψιν καὶ χαταστροφὴν. τούτου, συνδιηλλά) Υη, τῷ. λ19ῃ
πὸ παρελθὸν παραδόσας. Ἐγένετο ὃ ἔγγραφός. ὁ νέος. δεσμὸς, δι οὗ ὁ
΄Ἠλαδιμηρέσκος ὑπεχρεοῦτο πρὸς τοῖς ἄλλοις, ἵνα: μῇ διατάττῃ το λοι-
ποῦ Νινήσεις οτρατιωτικὰς ἄνευ προηγούµένης συνενγοήσεως καὶ συγκα-
; ταθέσεως τοῦ ὀλύμπίου, οὔτε τιµωρῇ στρατιώτη». ἡ ἀξιωματικὸν. ἆἄνεν
τακτικῆς ἀποφάσέεως πυλεμικοῦ συμθονλίου. Αιὰ τὴν συνδιαλλαγὴν. αὖ-
τὴν ἐπυροθόλησαν χαίροντα καὶ τὰ δύο μέρη" τοῦ. πυροβολισμρῦ δὲ βσύ-
ἼἼπου ἀκδύσας'ὁ Νικόλαυς Σφηλάντης,- ἐτέθη .εὐθὺς; εἰς. κίνησιν κατὰ τὰ
᾽υγθεθειμένα, ὅτε: ἀκήντησε, διευθὀνόµενον. αἷς τὸ. ιμπολούγγον, τὸν
ὀλύμπιον μέτὰ τοῦ. Βλαδιμηρέσκου, εν --
Ὁ. Καθὼς τὸν πρῶτον, οὕτω καὶ τὸν δεύτερον ἠαπάσθη φλκβιή ὁ; ηνό-
λαος χάὶ ὑπεδέχθη ἐντίμως, πᾶσαν ἐν τῇκαρδία, αὐτοῦ. καταπνίγωγ. ἂν-
᾿σαρέσκείων. ὁ ὀλύμπιος, ὑπερασχίζων. οἱονεὲ τὸν Βλαδιμπρέσκον, παβέ-
Ότησε τὰ πράγματα “ὡς: προελθόντα ἐκ-καχῆς τινος.,σηναννοἠσεωςκ Προ”
Ἰδεικών; «Οὔτε μεταβολὴν: φρνήµατος; ὑπὲρ τῶν, ἐχθρῶνῃ οὔσε; θκρβὸν
σ Φεχθῥοπρᾶξίας, κάῑῑ ἐμοῦ: εἶχεν' Ἡ πρὸς τὸ; Ειτέστιρ» διύθννριαι ναβρί-
Ἅλου] μου Βλάδμηβέδκου:, Μόνον πρὸς τοῦτα γρ αὐτὸν. δὸ, παρα”
δν
164 ΔΟΚΩΗΟΥ ἹσΊορικοτ..

φπονον τῖς χωλυθείσης δκθάσεως εἷς Κραϊώδην. Ἀλλὰ καὶ τοῦτο

νδεελύθη, ἐπαναληφθείσης τῆς ροτέρας ΄ ἡμῶν΄ ἀγάπης». ὁ Νὐόλαος
Τψηλάντής τότε, πλείστην ὅσην ἐπιδεικνύμενος τὴν ἐνδόμυχον εὐχαρί-
στηοίν ἑαυτοῦ, ἐποβόμισε τῷ Βλαδιμηρέ σκῳ τοὺς προτέρους ὄρχους χαὶ
τὰς ὑποσχέσεις, καὶ διὰ πολλῶν νεεπτύξατο τὴν “χυρίαν θέσιν καὶ τὴν
ἀληβὴ δόξαν αὐτοῦ, τὸ Χύριον συμφέ ρου καὶ τὴν ἀληβη ἀχολατάστασιν
ποῦ ζύπου. ὁ δὲ Βλαδιμήρέσχος, χαϊρών. ὅλως, ἀπέδιδε τὴν Ἄρὸς τὸ
Πιτέστιον Διεύθυνσιν ἔκυτοῦ εἰς παρὰφορὰν Στιγµιαίου θυμοῦ, ναὶ ἀντᾶ-
ποχρινόµενος εἷς τὰς φιλικὰς εἰσηγήσεις τοῦ Νικολάόν; προέτεινεν ὃς
ἁρμοδίαν ἤδη τὴν διὰ γυχτὸς ἐπίθεσιν ὅλων τῶν σωμάτων Ἰνωμένὼν
χάτὰ πῶν ἐν Μαυρογενίῳ ἐστρατόπεδευμένων Τούρκων. ἀλλ’ ἀντὶ τού-
τὸῦ οπέβαλενὁ Νικόλαος σχέδιον γενιώτερον περὶ τῶν. ἐν Μαυρογενίῳ
καὶ Ῥουχουρεστίῳ ἐχθρῶν, καὶ δι ὅλων τῶν λεπτομερειῶν ὑπεστήρξε.
Συμφωγήσαντὺς δὲ τοῦ: ὀλυμπίου, παρεδέχθη ' αὐτὸ ὥς αρδειμότερον
καὶὁ Ἠλαδιμηρέσκος, καὶ πρὸς δὸν- Αλέξκνδρον Ἰψηλάντην ἐγράφησαν
ἀπὸ κοινοῦ τὰ δέοντα διὰ τὰ περαιτέμο:
: Ῥοῦ Ολυμπίου ἡ συνδιαλλαγὴ καὶ ὁ τρόπος ταύτης ὑπισχνεῖσο σὐνέ-
πείας εὐαρέστους χαὶ Ἠθικῶς καὶ στρατιωτικῶς' ἠθικῶς μὲν, διότι ἀπε-
δείχθη πῷ Ἐλαδιμηρέσκῳ, ὃτι οὐδὲν δύναται χατὰ τῶν Ἑλλήνων" στρα-
τιτυιῶς δὲ, διότι ἀφηρεῖτο παρὰ τῶν Τούρκων µία Ἀτέρυξ οὐχὶ εὖχα”
τἀφρόνητος καὶ εἷς χρήσιμος προδότης. ἀλλ’ ὅμως τὰ πάντα ἐν ἀκαρεὶ
µετετράπησαν, ἐπανελθόντα εἰς τὸ πρῶτον σημεῖον, Χαρακτὴρ ἅθλιος,
ὁ Ελαδιμήρέσκος, ταχυτάτῳ ῥήματι τρέχων εἰς τὸ πεπρωμένον ἑαυτοῦ..
συνηγροικήθη ἐκ νέου μετὰ τοῦ Κεχαγιᾶ βεγῆ, καὶ τὸν παρ ἐκείνου
ἀπεσταλμένον Τοῦρχον ὑπὸ χωρικὴν "ἐνδυμασίαν ἐδέχθη μετὰ πλείονος
χαρᾶς καὶ Φιλοφροσύνης.
0ὁ Κεχαγιᾶ βεγῆς ἀπαιτῶν τὴν ἐκπλήρωσιν
τῶν περὶ ὀλυμπίου ὑποσχέσεων, ὡδήγει αὐτὸν, ἐν περιπτώσει ἑναντία,
ἵνα καταλάθη κἂν καὶ φράάξῃ τὰ σύνορα τῆς Αὐστρίας. ὁ Βλαδιμηρέ-
σχος τότε ἐγνωστοποίησε τούτῳ τὸ περὶ Μαυρογενίου καὶ Βουκουρεστίου
Ὀχέδιου, καὶ πλατύτερον ἀναπτύσσων ζῆλον ὑπεσχέβη ἐκ προχαταθολῆς,
οὐ μόνον τοῦ. ὀλυμπίου, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἰψπλάντου αὐτοῦ τὸν φόνού
Ἐκ τοῦ συστάδην Ἡ διὰ δόλου’ τοὺς δὲ σζρατιώτας αὗτοῦ, τοὺς συὔοδεύ-
σαντας τὸν Τόῦρκον ἐπιστρέφοντα, ἐθαγάτώσεν ὁ Κεχαγίᾶ βεγῆς δι’ εἴση-
Ὑήσεως τοῦ ἰδίου, ἵνα μὴ ὑπάρξωσιν οὕτω τὰ ἴχνη. ἐνδεχομένης ἄνα-
χαλύψεως καὶ βαρτυρίας: τῖς "τοσοῦτόν προέβη μοχθηρίας καὶ καχίας
ὃ' ἄνβρωπος οὗτος.
 ΜΕΡΟΣ. Β:: ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ’. 1605
Αλλ’ ἀνοήτως ἐνόμιζεν, ὅτι ἐκρύπτετο, καὶ ἀνοπτότερον ἀλπιζεν,
ὅτι θέλει ἔχειν καὶ τοὺς ὁπλαρχηγοὺς αὑτοῦ συμφώνους. Εξηπάτα μὲν
αὐτοὺς ἄχρι ποῦδε, ἄλλα φρονῶν καὶ ἄλλα λέγων, ἐξ ἀνάγχης ὅμως
ἀπεκαλύφθη ἤδη εἰς πρῶτον τὸν Αλέξανδρον, ὡς τὸν μᾶλλον θεωρούµε-
νον πιστὸν καὶ εὐλύγιστον διὰ τὴν μέλλουσαν βασιλείαν τῆς Βουλγαρίας,
πέτυχε" ἐπίσης ἀπέτυχε στραφεὶς πρὸς δύο ὁπλαρχηγοὺς τῶν Πανδού-
ρων Αημήτριον χαὶ Κωνσταντῖνον, ὡς τοὺς οἰκειοτέρους, διατελέσαντας
δὲ πρότερον ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν τοῦ ὀλυμπίου. Καὶ διὰ τοῦτο, ἐὰν μὴ ἠδυ-
νήθη τὸν θάνατον τοῦ Αλεξάνδρου, ὡς συνόντος πάντοτε μετὰ τοῦ ἴσχυ-
ροῦ Χατσῆ Πρόδα, αὐτοὺς ὅμως ἀπέχτεινε δι’ ἐπιθουλῆς καὶ καθ' ὕπνου.
Τὸ γεγονὸς τοῦτο καὶ αἱ ἐξ οἰκείας ἀντιλήψεως πληροφορίαι τοῦ
Αλεξάνδρου πβός τε τὸν Χατσῆ Πρόδαν καὶ τὸν Μαχεδόνσκην ἤρκεσαν,
ὅπως βεθαιώσωσι πλέον τὴν ἐπίθουλον διχγωγὴν τοῦ Βλαδιμηρέσκου,
ἐγισχύσωσι δὲ τὰς ἐναντίον αὐτοῦ προὐπαρχούσας δυσαρεσκείας τοῦ
Χατσῆ Πρόδα, µτταλλάξωσιν ὅλως τὰ πράγματα καὶ ἀποδείζωσιν ὀρθο-
πάτην τὴν πρόνοιαν τοῦ Ολυμπίου. Εκτὺς τῶν παῤῥησίᾳ ἐκτελουμένων
συνεχῶν καρατομιῶν,ὁ Βλαδιμηρέσκος χαὶ κρυφίους ἐπὶ τὸ τουρχικώτε-
ρον ἐνήργει πνίγους κατὰ διαφόρων, τολμηρῶν δεικνυµένων, ὁπλαρχη-
ἠίσκων, ὁ ὕπουλος καὶ αἱμοχαρὴς οὗτος ἄνθρωπος, ὅπως ὑποβάλῃ τοὺς
πάντας ὑπὸ τὴν ἀπόλυτον, ἔστω καὶ µέχρι προδοσίας, θέλησιν ἑαυτοῦ,
οὐδεμίαν ἄλλην ἐγνώρίζε παρὰ τὴν ταχτικὴν τοῦ φόνου, καὶ τὸ σύστηµα
ἠχολούθει τῆς τρομοκρατίας ἀπὸ τῶν κατωτέρων, ἵνα ἐξασθενίζῃ οὕτω
ποὺς ἀνωτέρους, ἠΥζεῦθευ ἡ ἀγησυχία καὶ ὁ ὑπόκωφος ἀναθρασμὺς ἐκυ-
ῥίευον ἐν τῷ στρατῷ αὐτοῦ. προηγούµενον δέ τι ἐπήνεγκε ῥῆξιν φανε-
ρὰν, ὅτε, 19 µαΐου, ὁ μὲν Βλαδιμηρέσκος συλλαθὼν βατάχον τινὰ [ωάν-
νην Γιαννέσχον, διέταξε τὴν ἀπαγχόνισιν τούτου’ ὁ δὲ Χατσῆ Πρόδας
καὶ ἄλλοι ὁραμόντες ἔσωσαν τὸν ἄνθρωπον, κόψαντες ἐν τῇ στιγμῇ τὸ
σχοινίον τῆς ἀγχόνης, πο
ὅλα αὐτὰ, ὡς καὶ Ἡ ἄμεσος ἀθέτησις τῶν πρὸς τὸν ὀλύμτιο χαὶ
τὸν Νιχκόλαον ψηλάντην δοθεισῶν πανηγυρικῶς νέων περὶ φιλίας χαὶ
ὁμοφροσύνης ὑποσγέσεων, ἀπετέλεσαν ἐπὶ τέλους τὴν ὁριστικὴν κατὰ
τοῦ Ἡλαδιμηρέσκου σύστασιν τῶν ἀρχηγῶν τῶν Σερθοθουλγάρων Πρόδα,
καὶ Μακεδόνσκη, συμφωνούντων καὶ ἕτέρων ὁπλορχηγῶν Πανδούρων,
ἦσαν ἄρα ξένα διὰ τοὺς ἀνθρώπους τούτους τὸ θρησκευτικὸν αἴσθημα.
καὶ τὰ ἔμφυτα μέση κατὰ τῆς ἀγρίας τυραννίας τῶν Τούρκων:. Εν΄συμ-
θουλίῳ οὗτοι ἰδίῳ ἀποφασίσαν-ες ἀπετάθησαν ἐγγεάφως πρὸς τὸν Ολύµ-
’ η
 1688 «ΑΟΚΙΜΙΦΣ ΙΤΟΦΙΚΟΣ.::
πιον; δεινᾶς ἐδηγούμενοι κατὰ «ρῦ. Βλαδιμηρέσχου ὡς ἐπιόρχου «κάὶ προ;
Δότόυ, καὶ σὺν Φέλλοιν.. ἑαυτῶν. ἐκφραζόμενο;, ἴγα. τελῶσι τοῦ λοιποῦ.
τὴν ὁδηγίαν τούτου...
ὑπὸ, ο ο «κο εντ ν τς τοη ο
ας Εἶδεν ἐντεῦθεν ὁ ὀλύμπιος καὶ ἀμετάθλητον,
τὸν Βλαδιμηρέσχον ἐπὶ
πθυρκοφφοσίώῃ.
καὶ καφάλληλον τὸν χαιρὸν περὶ τῆς αμλλάψεως τούτου,
Μετ ἐφωίνων.λοιπὸν...ἀποδεχθεὶς. τὴν. πρότασιν τοῦ Χατσῆ Πρόδα καὶ
Ἀοικῷν/κᾶὶ πολλοὺς γβάψας -παρη]όρους. λόγους. ἀδήγησεν αὐτοὺς, ἵνα
πρὸς τὸν, Βλαδιμηρέσκον.
μένωαιν ἐν ἐσοῖςἐδίοις ἡποκρινόμενοι τῇδ 21
μαἰούρ ἁαραλαβὼν. ἐφίππους ρνὰς καὶ πεζοὺς, καὶ διατάξας τὸν στρα:
πὰν αἀτοῦ, να -ἀδολουθῇ -μακρόθεν.κατὰ σπείρας, διαχεχωρμμένας ἵνα-
νρή τὴν 'μίάν .πατόπὶ«τῆς ἄλλης, ἀπῆλθεν εἰς τὸ Γολέστιον καὶ ἐγέτυχε
τῷ Βλαδιμηρέσκῳ, περικαθηµένων τῶν ὑπλαρχηγῶν; Καρδίαν ὅλως συγ-
κεκθνηµένην, παρόσωπὀν ..ὠχρὸν ὑπ'-ὀργᾶς :χαὶ στάση, σήµὌτος ἀπελη”
τοκλῦ σύνάµα «καὶ ἐπιθετικὴγ φέρωγ(καςηγὀρησεγ:αὐτοῦ,
ὥς,τθρη χαβὴ:
μένοψ-ὀπίύτῆς ἕδρας τοῦ. ὑποδύκου, διὰ -φῳν ἴρ. λίαν, παθητικῇς καὶςβρον:
τόλδους;-ἐμύημόνευσε.
δὲ φῆς “προτέρας: «καινωνικῆς.θέσεως πούτου, καὶ
ὅσὰ ὑπὲρ. τῆς ὑστέρας ἐπισημόζητος :αὐτρῦ ὁ ἴδιος ἔπραζεν ἐν Βφυκομ;
ῥὲσΏῷτ ἀπ ἑιδαρέβαλς. οθὺς. προτέρους ὄρχους καὶ τὰς ὑποσχέαεις τούτου
ἄδὸς «εν ἄπειδά ἐπίορκον -εαὶ προδοτικὴν διαγωγάν’ καὶ ἀναγνώσας τὸ
ἔρβαφον- ὐδοτελυταάρυ «δκσμρᾶ,-δὶς δὲ σὺν περὶ. θανατινᾶς τεµωβίας
πιράγράφας, ἐστόέφα ;πρὰς, τοὺς, ὁπλαρχηγοὺς, ἐρωτήσας:.,«Δέχαθα,
φήδελφοὶ, τἀιοῦτον (ἀγθρωπον, θανατόγοντα ἡμᾶς, ἕνα μετὰ τὸν ἄλλονε
Φἀῤθαίρέτως «καὶ: ἐπιδούλως»-τ: Οὐχέ].οὐχέ] ἀπεχρίθησαν οἱ πλείους,.
ηχαὶ πρῶτοι ὁ Χαπάῶι Πρόδας «καὶ Μακεδύνόκης --Θέλετε ἑπομένως
μάροίες πιραοὶι-Χρισένκβὴ
ὁκαλ./ αίμα, στρασιωτικοὶ, ἵνα. Διομελσθε ὑπὸ
ψτονούτου. ἐπιόῤκαυ καὶ σεληροῦ πῥοδότου τῆς, αίσπεως. καὶ ᾠδελφρσύνης
υήμᾶνὴ---Θἀχί].σἐθέλοµέν ἐφεξτᾷ. ἀρχηγόνλ. -Άφωνος κμσενβίευαεῃ
καὶ διὰ τὴν τόλµην αὐτὴν τοῦ Ολυμπίου, ὃν
ἔκκλήξιε τὸν Βλαδικηρέσκον
ἐφόδεῖεσ πάντοτε, καὶ διὰ, ἑτὰς ἀχωντήσεις -αὐτὰς «τῶν ὁπλαρχηγῶν,
ὧν ἄνοω, ὀὐδέντι γενναϊοή «ὀδύνατο.,, Συνελθὼν.
δὲ πρὸς :ὀλίτρυ ἐν,τεῖς
αἰκθήσέσιν : «ἑαυξοῦς ἐψέλλισεν. ἀποδιδεὺς τὰ «γενόμενα. εἰς τὰς. εἰσηή-
σεῖς τοῦ Οὐδρίάς υκαϊκέν µετονοίφ, ἐπεχαλεῖτο.,
εν συγχώρηαυ, παρὰ
πουν ἐψηλάντουέ «Ἀγώμεν. Φοικὺν, εἶπενὃ ὀλόμπιος, πρὸς, τὸν «Ἑψμλάγ.
φον ὡς ἀρχηγὸν.ὁκαλς ἀγαθὸν” πασ έρα -ὅλων ὡβῶν, ααὶ. , ἔλπισομσὴν
χοὶ
οδανγχώρησίν ἀουρώπὲρ ἆς αφὀ ἐχὼ µεοιτεύσω», ὅπως, δὲ μὴ ἐπέλβη
ὃν ἐλαχίστη, ἐναντίμαις, ἅτεἆ Ἠλαδημηρέεκος, εἶχε. τοὺς .πιστοὺς σμά
 Μεροξ: κ. ΚΕΦΑΛΙΑΙΟΝ:7’. 18τ'
τοὺς όπλα».
τὀφύχαχαξ ἔαὐτοῦ ἐκ Πάνδούρων, σἀρέφας παλ χάλον πρὰς
πὴν ὶ,
Ἰθγοὺς ὁ ὀλύμπιας ἠρώτησε: -«ἠγηρίνοὂς σχαὺ ὑμεῖς ἀδεχφο ὤφίή
τοῦρλόν-'
ὃξιν αὐτοῦ πβὺς τὸν πατέρα ἡμῶν Σψηλάντην, νᾶ «δνωθώμεύἑ
οἱ
Ψκοῦ εἰς ὃν Μάτὰ τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ- σῶμα ε::Μάλιόται ἀῤντηάδα
οσσογ-'
"πάντες μιᾷ φωνῄ, διότι ἄλλως ἀπολλύμεβαν: Κών' αὐτὴν. δὲ-σἡν
τοῦ
μᾶν συῤῥεύσας -χαὶ᾿ ὁ στρατὸς Ἔοῦ ΄ Ὀλυμκίου: ἀνρὶ: Ἰὸ- κατάλορὰ
Ἠλαδῳμηρέσχου, κατέλαβε" τὰ ἔξω, πθύτου- παρακείμενα” τηλεθόλαν πιαὰ
οήτ'
εἰδδύσας πυκνὸς καὶ ὁρμήτικὸς παβηγκώνισε-τοὺς αωμάτοφόλκκας,σ
αδύ; Ἰόνου ἐγκαταλειφθέντος ς ἁρπάζει ὁ-ὀλόμπιός οὔνοΒλαδῳατ΄
Οὕτως
ζς
οὐ ῥάὅχα.
ρὗσχον, φέρει εἰς τὸ πιορέστιὸν :χαὶ ἐκεῖθεν «ἐπὶ «αχολῥομω
ν βεὰ.
ἁπούτέλλες εἰς τὴν Τέρθιδα, ὅπου κατεδνάσθη οὗτος πἰςιθάνρσό
πολεμικὸῦ σὐμθδυλίοο το ο ΟΣ «ατδζλαμξςλΒ ὥτ'
ού
ὁ Τψηλά
Ὅ πρ ἐκλέλέσώ τούξ ντης Ἰθέλησν ἄνευ τυπικῶνὲ ἀπιδεί-
ξεών; Ενθυμούμενος ἀφ᾿ ἑνὸς τὸν ὀλίγφ αερότε ρον
καὶ κατὰ τὴν. ἔναφ
ξιν τῆς ἐπανὰστάσέως τόσῳ ὠφέλιμον γενόμενὸν- Βλαδι μήρέσ κόνιονφὲ
ς ἑτέρου εἲς τὴν θέλησὶν τοῦ νόµου καν τῶν ὀπραγβᾶ-
ἀφ᾿
ὑποτασσόμενο
τῶν αν ἀνάγρέηήν, ἐβάδισε τὸν βέσην ὁδόνος Διαταγέντές «χοιπῶῤτό ὀρ»
φάνδξ; κἀραθιας; Κωνσταντίνος Καράθελλόπουλος, «κά «ὁ ὑπὰσπιαδὸς
Ραρύδφηιης ἀπήῥαγόν αὐτὸν περὶ τὸ μὲσονόκτιον τῆς 26 πρὸς αὐν7
µαῖου ἔξω τῶν ὀχυρωμᾶτων χαὶ κατὰ νῶτον -τᾶς μήτροκόλεωςς εκεί
Ἠνέφγμξνον εἶχόν τὸν τἀφὸν δύν στρατιῶταί -Βαρνάδας «καὶ Φιρόλαος
ρες ον
πΠάργᾶς, Καὶ ἐκ τόύξων 'δ. δεύτέρος -σπάπας “τὸν μάχαφαν ὠπέτε
κέφαλὴν ἀὐτοῦ, δὺδὲν άλλο. φθά σᾶντοςτἰπεῖνι ἡμόνην αλκλέζον Κάμόνὴ
ἐβφαννουσαν Εν. ἐπίκληδθ θλέους καὶ εὐσφλαγχνίας.” ὁ εοτᾶςα ὥπκ.
{" Τοϊόδλών ὑπῆρξε-τὸ -τέλος΄ τοῦ Θεδδώρου'Βλαδεμηβέσκοις «ἐπαιθίδ,-
ὁτόν ὣς ἐπίόῤχου: μαὶ βίαϊόν ὡς- αροδόέους ἁΝοῦςυμεερὸς«κὶ ἀσχαισος,
ὅδος Δεαλλίέργήτον, πνεῦμὰ «ανόδοξδὺ; κὰρδίς ὀάμόχαρλε Δοὶ -βλλανψις
ἑῤμοδίων στρ ττω εθεῶν “πουσδντών, ὤδήσαν αὐκὸν. πρῶκπώ «αὲν Ες τὰν
ελεκιά φῶννιό των καὶ τῶν ξένων, δεύύερον ἂξ κατὰτ τοῦ -ἔψ-
ἁρχόν-
Χάντὸύ Καὶ τοῦ Εχληνοκοῦ-κενήμάτος, «ρέτὸν δὲ κατὰ τῶν αδίων αὐτῷ
ὀπλαρχ ηγῶν,: Καὶ τέταρτον εἰς τὴν θάνατωὴν ποὐήνς ἀπέστη δεκαίεύς,
ὄνει πρθέθετο ἐπιθούλως κωτὰ τοῦ ὀλυμπίου "καὶ :τοῦ ἀψελάντου: δν
ἀντεπόλέμήαε τὰς. Ἑροτέρας ἐδέας) καὶ ἑλκίδως αὐτοῦ » Ἱ-ἀ ςσπαῦ
αὐτολβάτόῥος Αλεξάνδρου ἑατὰ» τοῦ”. Τψήλάντούρβεθάίαςς; ἠφροδιῤῥρδος
ὧφάᾳ Ἀράφής Φέσέωςν εν) ᾗ ὀδρθθη" καὶ ὡς” ερῶτός: ἀπορχώ σλντᾶν
οκτήρ
πακοτώτῶν "ταῦ "εὐλοῦ κὀὶ δὲ μία δα ξόμε κάν δε
κα πδ
 105: - ΔΟΒΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΕ

ἀρ όντων, Ἅτο οὐχὲ Ἡ «ἐπιορχία καὶ ἡ προδοσία, ὁ Οὐδρίσκης τῆς Αὖ-

ατβίας. καὶ ὁ βαλῆς τῆς Σελιατρίας,.. ἀλλ) Ἡ. εὐορχία χαὶ Ἡ σπάθη. Ἡ
ὗ
εὐορχία. καὶ ἡ σπάθη ῥεθαίανὑπισχνοῦντο τὴν ἠθικὴν σωτηρίαν ἑαυτοῦ,
ἂν οὐχὶ καὶ τὴν- φυσικήν' ἡ ἐπιορχία ὅμως καὶ Ἡ προδοσία οὐδὲν τού-
των ἐθεθαίουν. ἐλπιζόμενον χάν᾽ διότι, χαὶ ἐὰν μὴ ἐθανατοῦτο πρὸ τοῦ
τέλους .τοῦ- πολεμικοῦ δράματος παρὰ τῶν Ἑλλήνων ὡς προδότης,
ἀναντιῤῥήτως ἐθανατοῦτο μετὰ τὸ τέλος αὑτοῦ παρὰ τῶν Τούρκων ὡς
ἀποπτώτης. ἀπόδειξις ἔστω ὁ Σάόθας, ὡς θέλοµεν εἰπεῖν µετ ὀλίγον,
«ἤδη ἐκ τοῦ ἐν Γολετσίῳ στρατοῦ ὁ μὲν Χατσῆ Πρόδας καὶ Μακε-
δόνσκης µετέθησαν ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν ποῦ ὀλυμπίων, ὡς καὶ ὀλίγοι
τῶν Πανδούρων' οἱ πλεῖστοι δὲ τῶν τελευταίων ἐλειποτάκτησανεἰς τὰ
ἴδια, Ἐκ, τοῦ παθήµατος τοῦ Βλαδιμηρέσκου ὁ Σάββας ἐγένετο μὲν
περιχαρᾶς, διότι ἐξέλιπε τὸ περὶ Ἡγεμονείας τοῦ. Καλλιμάχου σκάν-
δαλον, ἠναγκώς ετο ὅμως, ὅπως Ἱ. ποῦ λοιποῦ προφυλακτικώτερος» Διὰ
τοῦτο ἐπιμόνως ζητήσας ἔλαθε. παρὰ τοῦ Ἰψηλάντον τὴν- «ἄδειαν τῆς
μετακινήσεως αὐτοῦ εἰς τὴν ὀχυρωτάτην. καὶ ἐπὶ. ἓξ ὥρας ἀπέχουσαν
τῆς Τέρθιδος μονὴν τοῦ Μαρτσινενίου, λόγῳ ὅτι κατοχὴ τῆς θέσεως

ταύτης ἀπῃτεῖτο ὑπὲρ τῶν ἑλληνικῶν κιγηµάτων, Σπῆρχεν ἐν τῷ Μαρ-

τσινενίῳ ἀπόσπασμα τοῦ Φαρμάκη, ἀποσυρθὲν. ἤδη διὰ τὸν Σάθβαν,
χαβιστάµενον ἄλλως ὕποπτον καὶ παρὰ τοῖς Τούρκους" καθότι, τῶν Ἆμε:
ρῶν παρερχοµένων, οὐδὸν ἔβλεπον. οὗτοι ἐπιχειροῦντα οὔτε τὸν Σά6:
θαν κατὰ. τοῦ ἠψηλάντου, οὖτε τὸν Τψηλάντην κατὰ τοῦ Σάθόα, ὡς
ἐγένετο καὶ μεταξὺ ὁλυ μπίυ καὶ Βλαδιμηρέσκου.Οὐδόλως δὲ περιτ-
τὸν. εἰπεῖν, ὅτι. ἐκ πῆς τοιαύτης ἐπιχειρήσεφς μεγάλα ὤφελοῦντο οἱ
Τοῦρχου ἐ ἐὰν αννελαμβάνετο Ἡἃ ἐδολοφονεῖτοὁ ψηλάντης, καὶ μιχρὰ
ἐζ Ἠμιοῦντο, ἐὰν ἐθυσιάζετο ὁ Σάόθας, ὁὡς ἐθυσιάσθη καὶ ὁ Βλαδιμηρέσκος:
ὧν τῷ διαστήµατι τ τούτῳ, ἠτοί μετὰ τρεῖς ἡμέρας τῆς πλησιάσεως,
τοῦ Σάθέα πρὸς τὴν Ἱέρθιλα, ἔλαθε χώραν καὶ Ἡ θερµοτάτη περὶ βο-
Ἰβείας καὶ ὑπερασπίσεως αἴτησις τοῦ ἑλληνικοῦ «στρατοῦ πρὸς τὸν αὖ-
ποχράτορα Αλέδανδρον. Καθαρὰ εἰκὼν τῆς κυριευούσης ἀπελπισίας, Ἡ
ἀναφορὰ αὕτη ἐπεδίωκε τὰ ἀδύνατα μετὰ τὴν Αρᾶξιν τῆς Λουθιάνής..
ἤθελον δὲ ταύτην, οἱ μὲν. γενικὴν ὡς ἐξ ὀνόματος ὅλου τοῦ ἔθνους, οἱ
δὲ μερικὴν παρὰ µόνων τῶν ἐν Δαχίᾳ ἑλλήνων πολεμιστῶν καὶ αὐ-
τοὺς μόνους ἀπαθλέπουσαν: παρεδέχθη ὅμως ὡς βάσις Ἡ Δευτέρα γνώµη
ὑπὸ πνεῦμα καὶ τύπαν κοινώτερον, καὶ. πρῶτος. ὑπέγραψεν ἆ Σάῤδας,
τοῦ Ίψηλάντον μὴ δυγηβέντος πρὸς τοῦτο ὡς ἀποκεκηρυγμένου.
 ΜΕΡΟΣ Β’. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ’. 168
αξδραταιότατε καὶ Χριστιανιχώτατε Αὐτοκράτωρ' .
αΑἱ εἰς τὸ φιλάνθρωπον χράτος Σου µεγάλαι καὶ διὰ πολλοὺς λόγους
βέβαιαι ἐλπίδες μὰς,Ἡ πρὸ τόσων χρόνων ῥιζωθεῖζα εἰς αὰς καρδίας
µας μεγάλη πρὸς τὴν ῥωσσίαν ἀγάπη, Ἡ ἐκ πολλῶν κηρυχθέντων ᾿λό-
γων καὶ ἔργων τῆς χριστιανικωτάτης Μεγαλειότητός Σου πληροφορίαν
ὅτι δὲν θέλει παραθλέψῃ Χριστιανοὺς πάσχοντας, καὶ ὅλα, ὅσα δύνανταε
νὰ δώσουν θάῤῥος εἰς ἀδυνάτους νὰ ζητήσουν βοήθειαν ἀπὸ δυνατοὺς,
παρεχίνησαν καὶ 'ἡμᾶς καὶ τοὺς σημαντικοὺς διαφόρων ἐπαρχιῶν τῆς
πατρίδος µας νὰ προστρέξωµεν προλαβόντες (α) εἰς τὴν εὐμένειαν τῆς
Αὐτοκρατορικῆς Σου Μεγαλειότητος. Τὰ αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσότερα,
τὰ ὁποῖα δὲν διαφεύγουν τὴν μεγάλην ὀξυδέρχειαν τοῦ κράτους Σου,
μᾶς ἐνθαῤῥύνουν καὶ μᾶς παρακινοῦν νὰ προστρέξωµεν γαὶ ἐχ. δευτέρου
εἰς τὴν φιλόχριστον. καὶ µισοτύραννον Μεγαλειότητά Σου.
«Βασιλεῦ! Τὸ κράτος Σου διὰ τῆς πρὸς τὸν Γενικὸν ἡμῶν μπί-
προπου, τὸν πρίγκιπα Ἰψηλάντην, ἐπιστολῆς τοῦ κόμητος Καποδίσ τρια
ἠθέλησε νὰ ὑποσχεθῇ εἰς τὸ ἔθνος τῶν Γραικῶν, ὅτι ῥωσσία θέλει εἷ-
ναι ἁπλοῦς θεωρὸς τῶν ὅσων συμβαίνουν καὶ µέλλουν νὰ συµθῇ εἰς
τὴν δυστυχΏ πατρίδα σωγ. Δὲν ἔστερξεν ὅμως ἡ εὔσπλαγχνος καὶ γεν-
ναία Σου ψυχἠ νὰ μᾶς ἐπαπειλήτῃ μεγάλην καὶ σχληροτάτην ἑναν-
πιότητα ἐκ µέρους τῆς γείτονος καὶ παλαιᾶς ἡμῶν φίλης καὶ συγγε-
νοῦς ῥωσδίας. Αλλ’ αἱ εἰς Κωνσταντινούπολω καταµαρτυρίαι καὶ ὅλον
τὸ καθ ἡμῶν ἐχθρικώτατον φέρσιµον τοῦ βαρώνου Στρωγανὼφ, Ἡ
κάλλιον τῶν γνωστοτάτων ἄραγχίνιδων καὶ διαφόρων ῥωσσικῶν Κον-
αούλων, ἐμηδένωσαν τὴν εἰρημένην ὑπόσχεσιν καὶ μᾶς ἔθλαψαν, ὅσον
καὶ μεγάλων ἁρμάτων δύναμις. Καταφεύγοµεν λοιπὸν καὶ πάλιν εἰς
τὴν δικαιοσύνην καὶ εὐσπλαγχνίαν Σου, καὶ παρακαλοῦμεν γά ἀναπλη-
ρώσῃ, οὕτως εἰπεῖν, τὴν προξενηθεῖσαν εἰς ἡμᾶς βλάθην, καὶ νὰ μᾶς
συγδράµη αὐτοκρατορικῶς εἰς τὴν παροῦσαν ἐσχάτην ἀνάγκην μας.
αΚραταιότατε Μονάρχδ! ἕως τὴν σήμερον προσµένοντες τὰς
ὑποσχεθείσας διὰ, τοῦ εἰς Κωνσταντινούπολιν πρέσθεως Στρωγανὼφ
εἰς τὸν πρίγχιπα Ἰψηλάντην συμθουλὰς τῆς Μεγαλειότητός Σου, ὄχι
µόνον δὲν ἐπεχειρίσθημεν κανὲν χίνηµα κατὰ τῶν τυράννων, ἀλλὰ µά-
λιστα καὶ μὲ προσοχὴν μεγάλην ἀπεφεύγαμεν νὰ φἀνῶμεν ἀπειθεῖς
καὶ παρήκοοι εἰς τὰς σωτηριώδεις Σου συμβουλάς. Βλέποντες ὅμως,
ὅτι ὁ ἐχθρὸς προχωρεῖ καὶ ἀνδυναμοῦται, ὅτι ἡ Δακία καὶ όλδανία,
μυριοτρόπως κατασπαράττονται; ὅτι Ἆ θρησκείὰ πάσχει τὰ μέγιστα». ᾿
 ττα «ΔΟΚΕΠΙΟΥ ΙΙΣΤΟΡΙΚΟΥ:::.
οἱ- ἔξοχρι ὑπουργοί-της θαρέῶς; καὶ ἀπανθρώπως φονεύονται,. οἳ -ἀδελφοί
µας. Κριότιᾶνοῦ ἀνειλεῶς: "καὶ πουρλλῶς :κατααφἀδόνσαι, -αἱ «δὲ ἀθᾷαι.
ὠνπαθίεν μὸ-κὰ θηλάζόντα. νήπια-
καὶ τὰ:ἀνήλικα.. βρέφη. των βασάνιζό-
ενὰς βώζονταϊ νὰ ἀρνοῦνται τὸν θεάνθρωπὸν. {ησοῦν,; καὶ ὅτι μὲ ὅλα.
ταῦτα αἱ ὑποσχεθεῖται συμθουλαὶ «ἀχόμη δὲν ἐγνωστοποιήθήσάν εἰς τὸν
πρίγκιπα. θψηλάντην (α), φοθούµεβα; μήπως ἀναγκασθῶμὲν καὶ διὰ τὴν
εοῦ -ὅλου. ἔθνους -χαὶ τοῦ στρατεύµατός µας,
τιμὴν' χαὶ διὰ τὴν ἐκδί-
σεν μα διὰ: θὴν' ἀτομικὴν. ἀσφάλειαν,
νὰ φανῶμεν ἐπιλήσμονες τῆς
πρὸς τὴν πάτρικών Σου, φολμῶμεν νὰ εἴπωμεν, καὶ χριστιανικκοτάτην
Μεγαλειότητα -αὐστηρᾶς εὐπειθείας, ἀπὸ τὴν ὁποίαν - ἀπεφασίσαμεν
σπαθερῶς νὰ, ὁδηγούμεθα πάντοτε, ποσο ο π
»αΦιλάνθρωπε καὶ φωτισμένε Μονάρχ-α]- Τὸ ἀφόρη τον τοῦ
μδυσουλμανικοῦ ζυγοῦ βάρος,ἡ Φύσις αὐτὴ τῶν πραγμάτων, ὁ ἴδιος
εἰς- τὰς, χεῖρας ὅλων τῶν.
ταῦἰἀνθρώπου «Δημιουργὸς, ἔδοσαν τ’ ἅρματα,
δεόποζοµένων ἀπὸ τὸν Μωάμεθ Χριστιανῶν. 481 ἔπραπα, νὰ διωχθῇ ἀπὸ"
ο] πατρίδα µας Ἡ ἀπαραδειγμάτιστος: εἰξ ὅλων τῶν αἰώνων τὴν ἵστο:
ῥίαν τῶν ἀνημέρων Τούρχων τρομερὰ Δεσποτέία, Ἡ ἡμεῖς νὰ μὴ δια-
φέρωμεν-Φελείως χατὰ τὸ ἠθικὺν ἀπὸ κτήνη,- διὰ νὰ µένωμεν ἄνεργοὶ
καὶ -λν «σήμερον ἀναιαθητοῦντες, εἰς ὅσα πάσχοµεν, καὶ ἀδιαφοροῦντες:
κανακατούμανοι: “ἀπανθρώπως ' καὶ ἀνηκρύστως ἀπὺ «τοὺς ἀντιχβίστους
καὶ ἀγριωτάτους- ὀθωμανούς. Τὰ πράγματα, τὰ ῥέθαια :τῶν 'ὀμογενῶν
μας κατορθώματα εἰς τὴν Πελοπόννησον, ῄπειρον χαὶ εἰς ἄλλα τῆς
πωνρίδοξ- µας μέρη, ἀποδειχνύουν. τραγώτατα, ὅτι μήτε ἀπὸ -τὸν πρίγ-
πίτα Τφηκάνεήν:μήτε ἀπὸ ἡμᾶς ἐξδρτηταί Ἡ παῦσις τοῦ ἐπιχειρή-
μεέέος ὅλων εῶν Ὀυραννουμένων' ο κὰ Ἡμεῖς. καὶ αὐτόχειρες ἄν
θελήσωµεν ὅλοι νὰ Ὑενῶμεν,͵ διὰ μιᾶς, Ἡ ἐκανάστασις" τὸ. "θυμκάτριὼ»:
τῶν µας Χριστιανῶν θὰ τρέξῃ τὸν εὐτυχ» Ἡ δυστυχῆ; δρόµον τῆς. «δὲ
μᾶς συδμάµη λοθτὸν τὸ; κράτος Σου, καθ ὅπσιον πρόπον ἤελε αρίνῃ
εὔλογον.” Ἑΐναε ἀδύνωτον, ὅ βέγας. Αλέ«ξανδρος, ποῦ ὁπόίου τὰς ἀφετὰς
καὶ αὐτὴ ἡ Ταλλέα μὲ πολνειδῆ μνημεία ἀπεθανάτισε, νὰ- ἱστέροῃ νὰ
ἀφήσῃ εἲς τὸν ἀφανισμὸν καὶ ἡμᾶς: καὶ ὅλον τὸ Εθνος, τὸ” ὁπόῖον ὄχέ
μόνάν δὲν ἐπραξέ- πὸτε “τὸ παραμικρὸν ἐναντίον" τῆς ῥωσσίας, ἀχλὰ
καὶ ἓεἰς πδόαν” περίστασιν καὶ πὔχετο διὰ. τὴν ἐπιτυχίαν τῶν ἐπιχειρη-
μάτων' τὰς αδλ ἐδούλεδε διὰ; τοῦτο, εἰς ὅ,τι ἐδύνατο;μετὰ ζφλου: καὶ
θροθυῤίας, καὶ Έκάθεν ὄχέ μωρά καὶ-ὀλίγαιν ο 14 Ἐποτιας
ΣεΡἐγναῖς κα ἐς "Ῥασε κε]: Τὸ ἔθνας ὅλον θλαθον ἁήελκν.
 ΜΕρος ο ΚΕΦΑΚΛΡΟΝ 7. {τπτ

Φμένον τὰ ὅπλα,- Π οὐτυχὴς, Ἆ δυστυχὴς; ἔκβασις- τοῦ, μεγάλου -τούξου.

καὶ τολμηροτάτου ἐπιχειρήματος θέλει «φέρη-τὴνιεὐτνχίανι Ἀ σὺν. άφευτ
ἐμψυχο ύμεναι ἀπὸκρὸν.
ατον ἄλεθρόν του. : Αἱ σωματικαί του δννάµεις,
ννθαν»
ἔρωτα τῆς θρησκείας καὶ τῆς πατρίδος; ἡμποροῦν γὰ-προχωβήσο
ν
µάσια.: ἀλλ΄ Ἡ διὰ; τὸν πολυχρόνιον σκλαθικών. του- καφάστασἰν μεγάλο
πέωχεία του, ἡ διὰ τὸν; φρικτὸν δεσποτισμὸν εἰς ἄχρον- περιωρισµένχε
παῦσις καὶ
γεωργική του; η:διὰ τὰ. σημερενὰ εσυµβαίναντα πανταλὴς:
τῆς ὑπαρχούσης, ἡ διὰ. τὰς τοπικὰς καὶ γεἰτονικὰς σχέαις, ἀδύναμία νὰ,
ἀφεχῆται εἰς τοῦτο ἀπὸ τὴν ναυτικήν του. δύναµω; καὶ ,ις τῶν
Ά ὄλλειψ
Μας
ἀναγκαίών πολεμικῶν. ἐφοδίων ΄ μᾶς δίλουν. -παλλὰς ὑποψίας;
κςβος;
πολυκαιρία µαταιώσῃ τοὺς τόσους ἀγῶνας καὶ τὰς. µεγάλάς,θυσί
ν ἀλέ-
καὶ τὸ ἔθνος ὅλον ἀφανισθῇ- Προστέχομεν λοιπὸν. εἰς τὸν-βεγάλο
,ν
ἔνθερμο
ητος
ἔανδρον, τὸν ὑπερασπιστὴν τῆς πασχούσης ἀνθρωπόττὸν
ὑπέρμαχον τοῦ χριστιανιδμοῦ; διὰ νὰ μᾶς ἀξιώσης, ὁπωιανδήκατε βοή-
ς
θέπν ἡ εὐσπλαγχνία κάὶ μεγαλοφυΐα Σου χρίνη. ἁρμαδίόν καὶ σνώσελε
225 ὥς ὍΛἳ
στέραν εἴς πὰς παρούσας ἡμῶν περιστάσεις»
Δ

"2 ἄἛνρα τα τότατε Δύτο κ ος μιἩ θελήσῃ μι ἀφανοθῶμαν

κράνῄς
ἀπὸ τὸν ἀριθμὸν. τῶν τῆς Εὐρώπηις ἐβνῶν. ὰς στέρξης γὰ κάπαπι
τὰς καρδίας ΄ὅλων «τῆς. ῥωπαίας: σῶν φίλων «καὶ νὰ αὐξήσης τὰ βάσάνά
;)
µας, (ἂν ἦναι δννατὸν νὰ. ὑπάρξωμν «πλέον ὡς. ἔβνος χοιστιανικὸν
διότι ὑπέμεώας καὶ ν:
- τοιαύτην λαμαῥὰ
γὰ ὑστερη)ῇἩ Ῥωασία ἀληβᾶ
Όλι κ 9... νω τ
.
5 ντ σααα.οβρος
ας σοςον νο Ἡ κ:
ο
. ας -.- -- υυ---- Μα
Δόξαν. --
εδ
παΜεγάχεἀλέξανδρεί ἐπροστρέζαμεν { εἰς. τὸ «κράτος.Σου”.
τήσαµεν καὶ ζητοῦμεν βοήθειαν'-Ἡ ὥπαρξις ἡμῶν ὡς έθνους εὐνομο υμά:
Αὐσθκρασα:
νου, ἡ ἡ ἐξόντωσίς µάς, εἶναι. εἰς τὰς κραταιὰς' χεῖρας τῆς
ρικῆς Σου. Μεγαλειότητος, - θέλησες», ἐλενθερώβημεν. Αὖξ δάλλασςν
σεντς ὃς των ος τοπ τ Ένα αὉ ον ντελ ἅ σὰξ Νέα
ἀφανίσθημεν» (λε
«Ἐν ταυτῷ ὁ ἀφηλάνεης- ἔγβαφτΥ- δίως πρότε- Φὴν« αὐτρκβάτειρεν.
παρ ὧν «πόνο
τῆς φώσαίας καὶ -τὸν βασιλέα ας: Πρωσσίας Φροιδερίκαν,
εἴτο,-ἐπικαλούμενος,- ὅπως : εσολαθήσωσιν, : οὗτος μὲν, πρὺς: αὐτὴν,
ς. ζῶν
ἐχείνπ δὲ πρὸς τὰν : αὐτοκρώτορα- ἀλέζανδρον, ὑπὲρ τῆς αἰτήσεω
ἀναφερομένωνέ Τὴν τοιαύτην-δ' ἀποστολὴν, ὡς χρήζου καὶ,σαν
προφηρις
κῆς ὑποατηρίξεως: ἁρμοδίας, ἐκερόρτ ισε -τ ῷἡ ητ
Ἠτεεών ῳ ρῷ
δανάλ λν
ν,
δεὰνΑδκ
ἀνδρὶ μεγάλης. παιδείας καὶ ἐξαιρέτων. αἰσθημάτηνιννάφα
Αρέσδης εἰς τὸ Βερολῖνον κὺ ἐκεῖβον διά. τὴν, Πεσβρνπρλ Αλλάμα
Φεροδάχθπυπρὺ ἅν ον ταῖς, ἄγεμοεήσοδρ
ον σπορ «εκρῦ
ε θί αι ς ῦ: καὶ Ἡ
«ατρητο
 1172 :ΔΟΚΙΜΙΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ
διὰ τῶν ὅπλων διάλυσις τοῦ δράματος, ἃ τόσῳ παριπαθὴς ἀναφορὰ καὶ
σύστασις αὕτη, καὶ ἂν μὴ ἐμεσολάθέι ἡ ὁριστικὴ Άττα τοῦ Αραγασανίου,
᾿ οὐδὲν ἠδύνατο ἀποτέλεσμα ἔχειν ἀγαθὸν καὶ μεθ’ ὅλα τὰ περὶ ὅραγκί-
νιδων παράπονα καὶ μοῦ ὅλας ἐπὶ τέλους τὰς διαμαρτυρίας. Κατὰ τὸν
αὐτὸν χρόνον προὐτέθη ἐν Τέρειδι ἀποστολή τις μυστικὴν διὰ τὴνδιέγερ-
σιν καὶ αὐτομόλυνσιν οὐγγρικῶν πολεμικῶν δωμάτων. ἀγνοεῖται, ἐὰν
προηγούµεναι ἐνέργειαι ὑπισχνοῦντο τὴν ἐπιτυχέαν ἀποστολῆς τοιαύ-
της" πλὴν, 'χαὶ δοθείσης ταύτης, ἐθεωρήθη ὡς συνεπὴς : ἐν περιπτώσει
τοιαύτῃ Ἡ ἔνοπλας τῆς Αὐστρίας ἐπίθεσις, δι ὃν λόγον καὶ. οἰδεμία ἀπότ -
περα ἐγέκτο,

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΟΓΔΟΟΝ.
«Άρχεται ἀπὸ τῆς 25 μαίου Ἡ κατὰ τῆς Ἱέρθιδος κένησις τοῦ Κε:
χαγιᾶ ΡΕΥΗ Χατσὴ' Καρᾶ- ἀχμὲτ ἐφφένδου, δισχιλίους ὀφήσαντος πεζοὺς
χαὶ ἱππεῖς ἐν τῇ πόλει τοῦ Βουχουρεστίου. Προσεχτιχὸς λίαν προθαίνων,
δυπύθυνεν οὗτος ἐκ τοῦ χωρίου’ Τσοχανεστίου δύο πτέρυγας ἱππέων, την
μὲν ἐκ δεξιῶν, τὴν δὲ ἐξ εὐωνύμων, κατὰ τῶν ἐμπροσθοφυλακῶν τῆς
Τέρθίδος. Ἡ ἐσχυρὰ ἱππικὴ δύναµις αὐτοῦ ἐσχηματίζετο οὐ µόνον ἐκ.
Τούρχών, ἀλλὰ καὶ ἐκ Χριστιανῶν, τῶν λεγομένων «Ἐαπορύζων, γγως
στῶν ἐπὶ τοῦ τούρχικοῦ ἐδάφους ῥώσσων φυγάδων. Αρχηγὸν ἴδιον εἶχον
οὗτοι τὸν Κοσσοῦ βεγΏ».
ἀπὸ τῆς 23 μαΐου χαὶ διὰ τοῦ αὐστριακοῦ ταχυδρόμου ὁ Τφηλάντης
γνωρίζων τὴν προσεχῆ κίνησιν τοῦ Κεχαγιᾶ βεγῆ, διέταξε τὸν ἐν Πα-
κοῖῳ «Δούχαν καὶ τὸν ἐν Μαρτοινενίῳ Σάββαν, ἵνα ταχύνωσι πρὸς ἐνί-
σχυσι τῆς Τέρθιδος. Αλλ᾽ ὁ μὲν Δούκας ἐζήτησε πρὸς τοῦτο τρεήµερον
ἄδειαν, τὴν ἀνάγχην προτείνων τῆς συσσωματώσεως τῶν ἀποσπασμά-
των αὐτοῦ" ὁ ὃξ Σάθθας ἄσειστος ἔμενε. Διαταγέντες δὲ καὶ ἐχ δευ-
τέρου, ἵνα εὑρεθῶσινἀφεύκτως τὴν 36 μαΐου ἐν τῇ Τέρβιδι, ὁ μὲν Σά8-
ϐας προσεκάλεσεν εἰς Μαρτσινένιον τὸν Δούχαν, λόγῳ ὅπως συνοδευθῇ
μετ αὐτοῦ εἰς Τέρέιδα, ἐζαγοραζόμενος τὸν χαιρὸν διὰ «τῆς Ἐροφάδεως.
παύτης' ὁ δὲ Δούχας ἀπέφυγε -τὸ τοιοῦτον, φοθούμενος δολιότητα τοῦ
Σάθθα, καὶ ἀπ εὐθείας ἀπῆλθεν εἰς Τέρθιδα, Κατόπι δ' ὅλων αὐτῶν ὁ
Σάθθας, ἀποχρινάμενος εἴς τινα τοῦ Δούκα ἐπιστολὴν, ἐρωτήσαντος
ποῦτον περὶ τῶν -τουρχικῶν κινημάτων, ἔγραψε διὸ, τῆς ἀκολούθου λα-
κωνικῆς συντοµίας: «Π µάγη ἄφευχτος, Ἡ νίχη εἰς τὴν τύχην καὶ καλὴ
 ΜΕΡΟΣ Β’: κεφΑήλΆιον η’. 173

νἀντάμωσις». Οἱ λόγοι οὗτοι, ἀποκαλύπτοντες φανερὰν΄ τὴν ἐν τῷ

αὖ-
μέλλοντι ἐναντίαν πορείαν 'τοῦ Σάθθα, τοὺς πάντας ἑτάραξαν κατ
Τέρθιδος τὸ σῶμα
τὴν τὴν ὥραν. Τὸν δὲ Δούκαν, ἀφήσαντα ἔξω τῆς
αὐτοῦ, εἶδεν ὁ Τφηλάντης μετὰ ψυχρότητος πολλῆς, χαὶ ἄνευ ἑτέρου
εἶπε πρὸς τοῦτον: «ἔπαγε εἰς τὸ σῶμά σου, καὶ αὔριον πρωῖ πρόσµενε
Φτὰς-διαταγάς μού». - ο. ...
τὸ σχέδιου, ὅπως πο:
ὁ ὀλύμπιος ὑπέθαλε τότε ἐκ τοῦ Πιτεστίου
λεμηθῶσι πρῶτον οἱ εἰς τὴν Μικρὰν ΄ Βλαχίαν διελθόντες ἐχθροὶ ἐκ τοῦ
Ἠιδινίου, ἀδδᾶ-καλὲ, Λόμου καὶ Ράχοθας, ὡς ὀλιγαριθμότεροι” ἔπειτα δὲ
Ἠνωμένος ὅλος ὁ στρατὸς, στρέψη εἰς τὴν Μεγάλην Βλαχέαν κατὰ τοῦ
Κεχαγιᾶ βεγή, τοῦ φέροντος τὸ µεγαλήτερον σῶμα. Πολλοὺς ἔδιδε κατὰ
Μικρᾶς Βλαχίας
τοῦτο λόγους, καὶ πρῶτον, διότι Ἡ κἀταστροφὴ τῶν τῆς
,
ἐχθρῶν ἀπεθάῤῥυνεν ὁπωσδήποτε τοὺς τῆς Μεγάλης Βλαχίας' δεύτερον
διότι οἱ ὑπὸ τὸν ὀλύμπιον Πανδοῦροι ἤθελον τὸ τοιοῦτον, ὡς ἔχοντες
ἐχεῖ γυναῖκας καὶ τέκνα" σρίτου, διότι Ἡ ἀνάγακη τῶν. Πανδούρων, ὡς
καὶ τὸν
αώματος τοπικοῦ, ἐχρίνετο μεγάλη" χαὶ τέταρτον, μάλιστα δὲ
χυριώτερον, διότι ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς, ἀήθης ἔτι τοῦ πολέμου κατὰ
ἀπὸ τῶν
πολὺ µέρος, ἐπιτυχέστερος ἄθελεν εἶσθαι ἀρχόμενος τούτου
ἐπλεόνα ζε διὰ πολυα-
ὀρειγῶν καὶ οὐχὶ ἐν τοῖς πεδινοῖς, ἐν οἷς ὁ ἐχθοὺς
σχέ-
ρίθµου ἱππικῆς δυνάμεως, ἀντεκρούσθη ὅμως τὸ πολεμιχὸν αὐτὸ
διον λόγῳ ὅτι, ἀποχωρούντων ἐκ τῆς Τέρθιδος τῶν Ελλήνων, οἳ Τοῦρ-
κοι περιχαρακωθήσυνται ἐν ταύτῃ, ἀπόρθητοι. «γινόμενοι, καὶ, ἄφοθοι
Κιµπο-
αότε, ἐκταθήσονται; μβσύγειον ἔχοντες ὁρμητήριον, µέχρι τοῦ
λουγγίου, ἀποκόπτοντες πᾶταν περὶ σροφῶν ἐλπίδα, καὶ ἀδύνατον οὕτω
ἕλλησι καθιστῶντες τὴν κατάληψιν ἁρμοδίας πολε-
τοῖς περιφεροµένοῖς
τὸν πάν
μικῆς θέσεως. Δι’ ἄλλων δὲ λόγων, οὗτοι μὲν ἤθελον ἀμυντικὸν
λεμον, ὁ δὲ ὀλύμπιος ἐπιθετικόν. --υ-
ὁ ἠψηλάνσης παρεδέχθη τὴν ἰδέαν τοῦ ὀλυμπίου, μὴ βλέπων δυνα-
τὴν τὸν ἀποτελεσματικην ἀντίστασιν τῆς Τέρθιδος διά τε τὴν διαγω-
γὖν τοῦ Σάθόα καὶ τὴν ἀπόστασιν τῶν σωμάτων τοῦ Ολυμπίου. καὶ
τὴν διὰ
Νικολάου Έφηλάντου, Άνευ δ᾽ ἀναθολῆς. ἐκήρυξε τῇ 27 μαΐου
Ὁρ-
1ὸ Πιτέστιον ἀποφασισθεῖταν κίνησιν, καὶ διέταξε τὸν μὲν Δούκαν,
φανὸν καὶ τὸν ἐν Χιλιστέῳ-Δομνέστι Κολοχοτρώνην ὡς ἐμπρασθοφυλα
ἐλαφρῶν ἱππέων' τὴν δ᾽ ἀποστολὴν τῶν ἀποσκευῶν-εἰς
χὴν μετὰ τῶν
Λουτσένιον, ὡς τὸν πρῶτον σταθµόν’ τὸν δὲ ὀλύμπιον, ἵνα πβοχατα”
ὁ ὀλύμπιος ἀπέῖ
λάδῃ τὰς ἀναγλαίας ἐπὶ τῆς Μιχρᾶς Βλαχίας θέσεις.
πα παΟΚΕΜΙΟΣ 1ΔΤορΙκΟΥ --
οθεθον εδδνς τὸν Χα το πρόδὼν κά άκεδύνοκην; ὅπου” ἐδεί, εἰσηήν-
ὀδμενος- εἰδέτί αὐτθῖρ Καξυθὴν πὰτογὴν δε νῤμής τοῦ Ἀβαγαφανίοῦ.
Ἠγόδνν οὐεδέ3ὐδ' ἡπολειῤβένεοςὰς εἶβομεν, σώματος τοῦ. Βλαδιμη.
βέσχοῦ ἐκ χιλίων περίπου" πεζῶν,' “διαλοσίων΄ πεντήκυντα ἱδπέων καὶ
Ἀεθοᾶρών! βαθύλων.”” ο υ-υ--
«ΕΑΧλὰ κατὰ τὴν αὐτὴν "Ἑῆς 27 -μαῖου Ἡμέραν ἡ µία ὃν πῶν δύο «.φτο-
όῤω «ὁδ Κεχαηὄ ῥεγὴ: προσέβαλε τὸ ἐν νῇ µονῇ «οῦ Νοτσέτου ἀπά-
ὁπάφμα ο Κάλοκερόνους, καὶ τὰ; πρὸ ὀλίγων ὡρῶν ληβθέντα μάτρα
ἀγέτροψέ. ΕΠ μονή αὔνη -παρέκειτο-«ῷ- Χελιστέῳ- Δομνέστι περὶ ἓν' σέ-
“δαρτὸν τῆς ὥραθ, ἐντὸς Δάσους- ποχλουµένης Τὸ (ἀπόσπασμα «ἐδιοίκουνὁ
ἑκαλόνταρχος 5Σαχίνης ἁεαὶ -ὁ Γέώργιος Ἐφίκας,-Κυνουριεὺς; ἀνθιατάμενοι
χᾶλῶς “Ὀραμόνθντος :δὲ Φηβοῦ-χάλ τοῦ Κοχοχοτρώνου, ἐβιάσθη ὀπιοοδρο-
μσαθι Ἀκλανίοςἡ τουρεωκὴ πλέρυδι Ἐπειδὴ δὲ-κὺ Χιλιστέον-Δομνέστι
ἔχειτο ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, τῆς ἀγούσης ἐκ Βουκουρεατίου. εἰς: Τέρθιδα, ὁ- δὲ
εγαγιᾶ-ῥερης ἐφτριτόπέδεύετφ ἤδη: ἐκὶ κοῦ Αλησίοῦ πεδίου, πὸ δ ἀνω-
πξρώ “Αρῶτον δοχέµιον τῆς προδθολΊς” κατὰ “τοῦ Νοτσέτου προὲμήνὺς
αλήρες”- ποῦ΄ ἐχθρὸῦ. ἰσχυρωτέρας, ὁ - Κολοκοτρώνης ἐπεκαλέσθη ᾿εὐθὸς
Αὴν ἀνα]καΐαν βοήθεια, ἀποστεϊλᾶς ταχὺν εἰξ 'τὴν πέρβίδα τὸν "Χρποτον
Σαχάράδην,, ἠῥαχθνθνόν καταγωγής πελοκοννησιακῆς. ἣν δ' οὗτος ὦα
έβτὴς «κ΄ πθαρλίαξ Κθλομοῦρώνοῦ, ἀποθπασθεῖς: μετὰ 9τοῦ ἑωάννου
Ῥὰπθότοῦ Πέτα ) τοῦ ᾿Ἱεροῦ λόχου; εἰς ὃνἆἀνῆαε, ο ο στὰ τὸ
"ειῤρφηλάντης ἀντιδέέταξεν' ἀμέσώς: τόν “ὀρφανὸν, πὺν Δούκαν καὶ
θδν᾽ ἀρλμωνδρίτην, Ξξρβθν ὃν; ἐπὶ κεφαλῆςὄντα μιᾶς ἑκατοστύος ἐκλεκτῶν
Νὐρπμτριώτῶν αὐτοῦ, να" “δόάμώσὲν ὑπὲρ ποῦ- Κρλοχοτρίόνου καὶ τῆς η”
᾽δντᾶνς Φέδέως Ὅοδ”' Ἠνάς έτου; ἀπέχονλος τῆς Ἐέρθιδός ἐπὶ πέσσαρᾶς
"δρᾶς, αύτη. ὁ ᾽Δοῤμὰς λ4β 07 δάτ.ταν, μέλη νρῶς' ἐν - χάβατάξει
«μάχπὸ πρὺς τοὺς ὑπὸ τὴν δδηγαν ἀὗτόθ λόγον ἐνθούσιαᾶσ εὐιώτατον,
οὗ τθύρλοί Σά τὸ. Φυῤπέρασμα ἠσαντ εἈγωμεν) -ἄδεελφοὺ, εἰέ στὸν Εντί-

μμὸν. Φυνατονιοή:θείᾶ-- "Αρόνόια” θέλει βογβήσει ρλν.- “ἐπίχείρποίν μᾶςδ.

υφάναντήθόννεο δὲ. ἀὐνδδίτε,- 1δ ὀρφανὸς, Κολύκοτρώνης καὶ ἡ ἀρχιμανδρί-
κ ἑόφεδίαδως ἑλίτολέωςἶ ἵνα. οἳ ἐρεῖς” μὲν θέλεν άΐοι φοηθήδώσον ἔξω-
-θεν ἀθθς Ἐν ᾧ ὀνότοξεῳ:ς Μὰ9 ἐπᾶνέχθωσν κάν αὐεῶν
(οἱ ἀχθροίνὁδὲ
δες μονη ο Φοῖς- εὐώύόμοι, ὅχως- ἐπεθῃ: πατὰ πῶν : ἐχθρῶν ἐν
ααερονάδει 5Ὀὀχιοθοδιομήθεωςή Ἄ δάση: χείρα | εί, ἐν’ ΡΕ
:Μάλέσή. «ΝΑ το ο πάς ἄτος 1ξ κ οτο οσα ο.

οΚνηθένξων
οᾗ ἐπιούΦῇ: πδλνάδθμοτέρων Κῶν Ῥούρλων,{ά ολ
 ΜΕΡΟΣ Δ ΚΕΦΑΛΛάΟΝ, Η’. 4πδ
νης καὶ Σφίκας.. ἀντέστησαν. ἰσχυρῶς ἔσωθεν, τῆς μονῆς, ἆ Αλ ιῤρφανὸς,
Κολοχοτρώνης καὶ Αρχιμωᾶμτης, ἐβούθησαν. ἔζωθεν.μεθ.. ὀεμδν χαὶ εἲς
φυγὶν ἔτρεψαν τούτους, ἐπὶ ἡμίσειαν ὥραν καταδιώκοντες,, «καὶ πέραν
ἔτι τοῦ «Χιλιοτέου-Δομνέατι, καὶ ἰχανοὺς. θυσιάζοντες. θὐδεμία ὃἝμως
παρὰ τοῦ σώματος τοῦ Δούχα ἐφάνη ἐπίθεσις κατὰ τὸ σχέδιο; δᾷο-δὲ
σώματα, ἀπέχοντα.. ἀπ᾿ ἀλλήλων περὶ ἓν' αέταρτον τῆς ὥρας, ἐγνώσθη-
σαν ἐπὶ τοῦ πεδίου, καὶ ἐξ αὐτῶν ὑπετίβετοὡς ἓν τὸ τοῦ Δούχα. ἔνθου-
σιώντων δὲ τῶν -πολλῶν καὶ διὰ. τὴν περαιτέρω ἐπὶ τοῦ πεδίου.κατα-
ο ηση τῶν «πολεµέων, ὁ ὀρφανὸς, ἀπέτρεψε τούτους, οὗ. μόνον δότι. ἀπέ-
κειτο πλέον ἡ νὺξ, ἀλλὰ. καὶ διότι οὐδεμία-μὲν. «ὑπῆρχεν. βεθνιόνς
πε ποῦ σώματος τοῦ. Δούχα. ὡς ἐκ τᾶς ταυτότήτος. τῆς. ῥδυμααίεε,
ἂν ἔφερον Τοῦρκοι. καὶ ἄλληνες, καὶ. μάλιστα οἱ ἰππεῖς. πᾶσα δὲ. Ἡ πι-
θανότης περὶ τοῦ ἑσχάτου. κινδύνου, ἐὰν ἐν τῷ µέσῳ δύο Αθραῶνα πν-
ρῶν ἐκτεθῶσιν αἴφνχς, .
α Οὔτως οἱ μὲν περὶ τὸν ὀρφανὸν χαὶ λοιποὺς, ἐποέαμβαν ο 1 τὸ
Χιλιστέον. Αοµγίστι,͵ ὁ δὲ Δούκας ζητηθεὶς οὐχ εὔρεθη.. ἀδὼν. οὗτος τὰ
ἐπὶ τοῦ πεδίον. τουρκικὰ ,αώμασα, ὠλιγούχῃσε, ικαΐτοιἔχων «οῶμα
ππετρακοσίων. περίπου. λογάδων ἀλλάνων, καὶ Βουλγάρων, τῶν πλείσγων
ππέων, καὶ οὐδ.λως ἐνθυμηθεὶ ἐς ὕσων ἂν. εἶπε πρὸ ὀλίγων.. ὡρῶν. ση
«τοῦ ἐντίμωῳ θανάτου», οὐ µόνον. ἀπροσθλήτους ἄφησε τοὺς ὡς ἄγω-
τέρω, καταδιωκοµένους. ἐχθροὺς, ἄλλα μαὶ. ἐλειποτάκτηρεγ. εἰς τὴν. Τέβ-
Ἓιδα,ἆ πρόδρομος Ὑνόμενος ἄγγελος πειὶ φανταστικῶν Ἀβτασπροφῶν
τοῦ Νοτσέτου.. Μέγα ἐπάνεγκον χακὸν αἱ ὑπερβολικαὶ - καὶ. λίαν. ἕν Ξβα-
μοι παραστάσεις αὐτοῦ, ὅτι µόνος μετὰ «τοῦ. σώματος αὐτοῦ. ἐσώθη
μόλις, ὅλων τῶν ἄλλων ἀπολεσθέντων. ὁ. ἀψιθάντης, ἑταφάχθῃ, δε-
ονῶς, τοιαύτην ἀκούων τὴν τόχαν τῆς πρώτῃς μετὰ, τῶν, πολεμέων, συμ-
Ἀλονῆς ἐ ἐν τῇ. Βλαχίᾳ,. εἰ καὶ Διέτρεχεν. ὅλον. τὸ ἐναγσίουμ,» ὁ δὲ πεβὶ
αὐτὸν. στρατὸς ἐπὶ τραοῦτον. ἀατεθορηθήθη»-. ὥστε καὶ. «τῶν. Τέρθε, ὁ ἐχ-
(κατέλειψε. νυκτὸς, καὶ ἐν τῷ σκότει- ἀφερχόμενος, εἰςιλουτσένιον, ἄτε-
πλανήθη. τῆδε χἀκεῖσε, οὐδενὸς διώκωτος.. ὅλαι, αἱ «ἀποβῆχαι, πλήρες
χαὶ πλήθη ζώων διαφόρων ἀφέβηραν.. Αὐτην. δὲ βλέποντες. πὴν, άπροα-
λόκητον. φυγὴν τῶν. Ελλήνων καὶ οὗ κάτοικοι τῆς. Ίάρθιδος, ἐ ἐπίσης κα-
ελήφῥησανι ὠπὰ φόθου; θωνοῦ,. ααὶ τὰ πάντα, παρριτήσαντες πραφέην-
ογοκεός. απὰ. πλησίον! δάση κ. (ὅρημω ἀκτὺφ ως οῦ «ὐθσβεακοῦ 1 βῥηηιρρος
Δόμνου Αλέξη Στάροτσα. τό ποτε ἡλπίε τοιαύτας καὶ τρξὰύαας
ἀρυχεἷςσν-ασεπείςση μον μᾶσὰ, Ον ἐπισόρν' ωσπς προθεροῖαο
 176 :ΑΟΚΙΜΙΟΗ: -ΕΣΤΟΡΙΚΟΥ---
Διὰ ταῦτα κατηναγκασµένος ὁ Ἰψηλάντης, καὶ; παρὰ τοῦ Σάβδα,
ὡέ θέλοµεν Ἐπεῖν, καταδιωκόµενος, ἐπὶ μὲν τοῦ πλημμορθῦντος - τοτξ
ποταμοῦ τῆς ρυμποβίτσης,, τοῦ. μεταξὺ Τέρθιδος. καὶ Κιμπολουγγίου,
-
ὑπέστη ζημέαν μεγάλην; πολλῶν ἀπολεσθεισῶν ἀποσκευῶν καὶ τροφῶν,
ἔτι δὲ καὶ
κ ὠνδρῶν. βραδέως. δὲ καὶ μόλις διαθὰς αὐτὸν, ἠκόλούθησε τὴν
ὀρεινὴν ὁδόγ, καίΐτοι, μακρυνοµένην, τοῦ. Πιτεστίου διπλασίως, "ἀνώμα-
λον λίαν. καὶ ἐπικίνδννον, καὶ κάκιστὰ ἔφθασεν εἲς Κιμπόλούγγιον
ἐκεῖδεν δ οὐδόλως βραδύνας,, καὶ ὑπὲρ τὰς πεντήκοντα ἁμάξας φορ-
ταγωγοῖς διαφόρων ἆ ἀναγκαίων ἐγκαταλείψας ἔτι,
ἐ ἐγένετο. εἴς τὸ Γι:
τέστιον. δη ὁὁ ἐκεῖ συνηγμένος στρατὸς, ἔλαθεν ἕλλεψιν άρτου
ἆ διὰ τὰς
ῥηβείσας αἰτίας" ὁ δὲ Δούκας, ὁ μόνος, ἔχων ἱχανὴν πυσότητα, ᾿διπύρου
ὑπὲρ τοῦ ἐδίω σσώματος, διαταγεὶς τὴν διανομὴν. αὐτοῦ ρνήβη, καὶ
μέχρις ἄχρου βαθμοῦ ἠρέθισε τὴν ἀγανάκτησιν ποῦ Τφηλάντου. ζητή-
σας δὲ καὶ λαβὼν. ἄδειαν ᾽ἀπωυσίας. εἰς. Κιμπολούγγιον : "Ἄροσωρωῆς
λόγφ σωματικής, ἀσθενείας,, ἀπῆλθε, καὶ: (μετέβη. ἀκολούθως εἰς τὴν
ἡρανρολθωίο. Τὸ χηρεῦσαν δὲ σῶμα τούτου ἐτέβη παρὰ τοῦ Τψηλάν:΄
που ὑπὸ τὴν. ὁδηγίαν τοῦ Ολυμπίου, οὗτος δὲ ἔταξενἆ ἀνώτερον ἐπ᾽ αὖ--
τοῦ τὸν χιλίναρχον Αναστάσιο» ἀργυροχαστοίτην. :
Αλλὰ καὶ Ἡ ἐν. τῷ Πιτεστίῳ στρατοπέδεναιςτῶν ἑλλήνών ἐκρίετο
ἴδη ἔπισφαλε σίάνῃ, ὅτε, ἐκτὸς τῆς ἄλλης- ἠθωιῆς κάὶ οἰκόνομικῆς κα-:
παστᾷσεως πούτων,
τ καὶ προσέτι ἐκτὸς τοῦ ἀπρεποῦς πολιτεύμάτος τοῦ
Καράβιᾶ, ὁ ὁ Κεχαμά βεγῆς ἐπήρχετο, ὡς θέ λομεν εἰπεῖν, διὰ τῆς ὁδοῦ
τοῦ Ίιτε εστίου, ἀγίκανος δὲ ὁ στ “ρατὸς ἐθεωρεῖτο πρὸς Ὑενικὴν αὐτόθε
μάχην. Διὰ τοῦτο ὁ Τψηλάντης, ἆ ἀποστείλας τὸν Φαρμάκη» μετὰ τρι-
ακοσίων εἰς τὴν ἀρζεσίαν. θούρτε δὲ-λρζις),. πολέχνην πρὸς: ῥοῤῥάν
τοῦ Πιτεστίου ἐντὸς τῶν παρὰ τὸν. Ἄρόσον, ποταμὸν ὑφπλῶνὁ ὀρέων;
θέσιν δὲ ἆ όνα (Υκαίαν, διηυβύνθη σὐτὸς εἰς τὸ ῥίμνικον τῇ 1 ἰουνίου, δια
θὰς τὸν Αλούτὰν, ἐν τῷ μέσςῳ ἀκαταπαύστων βροχῶν, μεγάλης ταλοαι-
πωρίας καὶ στερήσεως τροφίμων. [στι δὲ τὸ Ῥέμνιχον πρωτ. εύουδα τοῦ΄
ὀρεινοῦ θέματος, Βούλγσας παρὰ τὺν. ὁρμητικὸν ἐκεῖ -πότάμὸν ον η.
γάζόντα ἐκ τῶν Καρπαθίων καὶ. εἰσθάλλοντα- «ες τὸν ἴστρον' ὁλόκλη-
ρος. δὲἡ Βούλτσαὁ ὑπάρχει φύτει δεεξιὰ Αρὸς πόλεμον, ὡς: ὁροθετουμένη
πρὸς ἀνατολὰς, μὲν παρὰ τοῦ μεγάλου τούτου. πόταμοῦ, πρὺς΄ δυσμὰς
δὲ΄ καὶ ἆβλσον παρὰ, τῶν Καρπαθίων, ὁ ὧν. ἡ διεξόδικὴ: κατὰ” μῆκός-κοι»-
λὰς καὶ τὰ ἄπειρα κατὰ «πλάτος ατενώµατα. Χλείουσιν," οὕτως: Επ)
τὴν μεσημέρι» ὁδὺχ. γατά τῶν, ἐπιδρομῶν. τον πολεμίσν; λα
 ΜΠΡΟΣ Ε΄. ΚΓΦΑΚΑΤΟΝ Ἡ.. σε
Αφ’ ἑτέρου οἱ περὶ τὸν Κολοχοτρώνην, ὀρφανὸν χαὶ Αρχιμανδρίτην,
Βλέποντες. ἑαυτοὺς, ὡς ἐκ τῆς λειποταξίας τοῦ Αούχα, ἐν κακῇ θέσεὶ
Ἀπέναντι ποῦ Κεεχαγιᾶ ΡεγΗ, παρῄτησαν τὸ Χιλιστέον- Δομνἒστι καὶ την
μονὴν τοῦ. Νοτσέτου, καὶ ἀπΏλθον εἰς τὴν Τόρδιδα,) τὰ Ὑενόμενα, ἀγνο-
οὔντες. Οὐδενὸς δὲ τυχόντες ἐκεῖ, προεγώρησαν. εἰέ τὸ Κιμπολούγγιον;
ὣς πρόθατ τω ἀπολέσαντα τὸν! ποιμένα αὐτῶν, ἀλλὰ χᾶὶ ἐχεῖ ἁπαντή-
δαντες "τὴν αὐτὴν ἐρήμωσνν, ένα μόνον εὗρον Τερμανὸν παίζοντα τὸ
φαλτήριαν’ (ἅρπαν), καὶ μίαν µακρόθεν εἶδον ἐρχομένην ταχυδρομικὴν
ἅμαξαν. Εχέριζε δ) αὕτη διαταγὴν τοῦ {φηλάντου κόθὴν᾽ πρὸς ὅλα τὰ
σώματα καὶ ὀποσπύσματα, ὅπως συγκεντρωθῶσὶνἐν ἐδ δμνίκῳ. λφιχ-
θέντας ὃ᾽ ἐκεῖ ἐπὶ τέλους ἔκπληκτος εἶδε τούβοὺς ὁ ἠψηλάντης ὡς ἐκ
τῶν προτέρων πλυροφοριῶν' τοῦ Δούχα. Μετ αὐτῶν δινβύνθη εἰς δν
βνιχον καὶ ὁ ἐν Κρίτσἰμα Δομϕιάσχα εὑρισκόμείος Τρυπάρης.
Ιδοὺ τὰ ἀποτελέσμωτα τῆς λειποταξίας καὶ τῶν παραστάσεων τοῦ
Λούκα. Οὐ μόνον ἐγκατελείφθήσαν τοῖς ἐχθροῖς τὸ μὲν Νοτσέτον μετά
διπλῆν ἐπιτυχίαν, τὸ δὲ Χιλιστέον-Αδμνέστι καὶ ἡ Τέρβιςἄνευ πολέμου,
ἀλλὰ καὶ παρὰ τὰς τοσαύτας ὑλιιὰς ἑημίας- ἐπαισθήτῶς ἔπαθε καὶ η
ἠθικὴ τοῦ στρατοῦ δύναµις.; Ιδοὺ. ἡ- ευτέβα “δυὀτυγης} κρ ἴσις τοῦχιχιγή-
ματος τοῦ Ἰψηλάντου. Η πρώτη τῆς Κολεντίνης ἀπιοήοδόμον αὐτὸν.
εἰς τὴν Τέρθιδα' καὶ Ἡ δευτέρα τῆς «Ἱδρθίδος ἐδεσφενδόνίσεν εἰς τὸ ῥί-
µνικον. Ανεξαρτήτως δὲ πάσης. ἐξώτερικῆς αἰτίας δη, τν πρώτην
ἐγέννησεν Ἡ| τουρκοφβοσύνη τοῦ μλαδιμηρέοχου κκαὶ Ἓάθδα, κ καὶ τηνν δεύ-
τέραν ἡ λειποταξία τοῦ Δούκα.
Οὕτως εἰσῆλθενὁ Κεγαγιᾶ βεγῆς ἐν τῇ Τέρό δι κατὰὰ τὴν 29 | μαῖου,
ἡμέραν Ἀνριακὴν, καὶ . διὰ πολλῆς ἐπεμελάθη
Ε
δρόντί ἴδος την ἀσφάλειαν,
τῶν ἐρήμων, οἰχιῶν καὶ μονῶν χατὰ πάσης᾽ διαρπαγῆς κ χοὶ Ἱημίας, Διὰ.
τὰ. µέτρα. ταῦτα ἐνοθαῤῥύνθηδαν, οἳ κάτοχοι Ἐπανέρχόμόνοι εἰς τὰς
ἑστίας ἑαυτῶν". καταδεὶἈιχθέντες, δὲ παρὰ τῶν χωροιῶν Εἰκοσιτέσσαρες
στρωτιῶται ἄλληνες, ἐν οἷς καὶ ἕερολο ἀἴται, ἐκ τῶν ἀπό; πλανηθέντων,
ὀυνελήφθησαν ἡ ὑπὸ τῶν Ἰαπορύζων, καὶ εδ αὐτῶν ὁ Κεχαγιᾶ δεγῖς, ἄλ-
λους: ἐκαρατόμησε καὶ ἄλλους ἄπηγ χύνισε: | ,
«Πρῶτος. τῶν περὶ τὸν Σάῤόαν ὁπλαρχηγῶν. ὁ Γκέντσης πρθσθλθε
καὶ πφοσεχύγησε τῷ Κεχαγιᾷ βεΥῇ: τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ χαὶ ὁ άβδας. μετὰ,
τῶν λοιπῶν Μιχαήλου δελήµπαση, Κίουτσόὺς τσολάχη καὶ καβεξῆς,,
Φέρων μὲν ἐπέκεινα τῶν χιλίων ἐκλεκτῶν' ἱππέών, :οὐνοδευάμνος δὲ
παρὰ τοῦ Οὐδρίσχη καὶ τοῦ παλαιοῦ φίλου αὐτοῦ Τάγηρ ἀγᾶ ἐξ ωαν-
ΣΟΜΟΣ. 8’. 12
αὖδ ΔΟΚΙΛΗΟΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ:

Υόλων, μπασμπεαλημγὸ, πὰ ἀξίωμα μἀφιερώθηἡ ὑπὸ τὰς διαταγὰς τούτου

καὶ. εἰρπῥέλαός, ποῦ σοιλτόνου. Οκ ἅθλιος, ἀντὶ τοῦ. ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς
ἐλευβερίας μετὰ τοῦ. ἑψηλάντου καὶ: ὅλου 9οῦ ἔθνρυς, ὑπὲρ ὧν. ὡρμέαβη
καὶ ὡς ἕλλην καὶ ὡς -Κρίστικνὸς, πρθετίρησε τὸν. 'τουρχιδμὸν «καὶ τὴν
Δουλείαν' «ἀπιορκῶν: «ην 9’ ἀληβὴ. δόξαν. τοῦ ἀγωνιοτοῦ, στὸν Γ«ἀγάρων
ἄπανοιρ ποῦ πατριώπου: καὶ τὴν ἀθάνωτον φνἡμην τοῦ μάρτυρος ὑπὲρ
πίότεως καὶ, παφβίδος,, ἀντήλλαξε. πρὸς τὸ ᾿ ἀνεζάλειπτον.. ἄνειδος τοῦ
ταὐρθόφρονος, καὶ. τὴν πανεθγῆ; κατάραν τοῦ Εροδότου, ἤττον' κἀχρήΐος
ἀνλρν: «ἑδεήφθη ὁὁ Βλαδιμηρέανος,: ὡς κηρυχθεὶς. φανεβὸς, πολέμιος, ἐν ᾧ
(φνδάβθαις ὑπεκρίνετο, παντοίσις δελιενόμνας αόποεί μμ σῶνι σελεν-
παἰωμισούτων απιγβῶν. νε. οσ - μυ.
ο οβὲκαλν ἐπεχβάτουν ἤδη βροχαὲ ῥαηῤωόταται, ἀνα χαιτίσκααι. τὴν ἐκ
τῆς Τέρβιδος ἄμεσον πρόοδον, ποῦ: τουρχικοῦ στρατοῦ, ὁ ΣάΑέας.ἄνε-
«Δέχθην ην καταδίωξε. (καὶ σύλληψιν «τοῦ. Τφπλάντου, καὶ-. δίατα γεἰς
ἑσπέυσα) δισχάλέωὺ.υἔτι ἀκαλουθούντων- Ῥούρκων «ἱππέων, καὶ µέρος ἐκ
σῶν ὀπισθίων.παῦ. στραταῦ. τοῦ. Ῥφτλάναου προέφθασεν ἐἐπὶ τῆς Δομπο-
ο πότε ἀπνίγησον πεθὶ ποὺς ἑζήκοντα ἐκ τῶν Ἑλλήνων συλλαθὼν
δὲὁ 5ἱάῤθας-..ἀπεκεράλισε -περὶ τοὺς εἴκοσε, καὶ τούτων ᾿τὰς χεφαλὰς
αθνοος ᾧςπρ ωτόλεια. τοῦ ζήλου αὑτοῦγ. ἀπὸ τοὺς΄ πόδας τοῦ κε χαμᾶ
Ῥν «ὀπισπρέφως- ὄνομα «τη νπλημμύρας τοῦςποταμαῦ' εἰς τὴν. Τέρόιδα.
'Δυσηρέστησς, τῷ Κεχανᾷ Ρογῇ: Ἡ ἐπιστροφὴ κούτου, ὡς μὴ- «ἐξακο-
ουβόσαντος τὴν. χαταδίωζων καὶ. πέραν τοῦ. ποταμοῦ, καὶ πάρε ζηγύθη
Ἡὲ διγῶγ)ή αὐτοῦ. ὡς. δολία.- Εἰς ἄμεσον- εθιθ. τοῦτο: ἐτέθη ἐχείνος Χένη-
«σινύμεθϊὅλουί τοῦ ἀτρωτοῦ-κεὶ τῶν τηλεβόλων, ἐλπίζων ἐν τῷ Πιτεστίῳ
αν -τὴν. “αμὸς αὐτὸν. ὀριστικὴν μάχην ἀλλ εἰς τὸ Γαξ-
ατὺν ἠψηκάδτήν
στίαν᾽ φλάσας, ἐπληροφορήβη τὴν εἰς" Ῥέμνικον. ἀποχώρησω: πούπον. ΔΙ0-
ροεὶς δὲ τότε αρ οὰ τοῦ βαλἩ τῆς. ιλιστρίας” ἐπὶ τῆς πολιτικῆς ἄτοι-
Νήφεως.τοῦ.τόπου, ἀντικατέστησε. κατὰ τοῦ Τψηλάντου τὸν Ἀρικλόο-
ψχλτυν «ἐπὶ Ἀθφαλᾶς αμοχρλίων,, κών μτ αὐτοῦ. τὸν Σά66αν, καὶ ἐπα-
Ὕλκν εἰφ-τὸ«Βουκουρέστιον,:
μη
νένιτῇ.
εξ μάπορυρσθη οὕτῷ τὸ. (έατρον. αοῦ πολέμου ἐν Ελωμανέκα
σονέθησαν ἐπλτυχεῖς τινες- συμπλοκα, καθ’ ἑνὸξ ἀρθμοσ' Τούρκων, παρὰ
μὲν τοῦ Αναστασίου Μιχάλογλου,Ὦ Μανάκη, κατὰ τὸ Χνβίον. Κλένο-
ἴδον; πάρὰ δὲ ποῦ ἐωάννου. Σολομῶντος χωτὰ, .τὸ Ἐσεβέσον:. ὧν δ.ὁ Μα-
νόνης ἐκ τοῦἐν Ἠίνδῳ, "Μεαόβου, ἐνοικιαστῆς τότε ἀψροικίᾶς, ή πχαὶ πῤὸς
Ἀσράλειαν. (κῶν. ἀποθηκῶν αὐτοῦ. ἐδίους: ἔχων ἐμμέσθους" Ἐνόπλουο,
 ΜΣΡΟΣ Β΄, ΚΙΦΛΑΙΌΝ {ἡ. μτο

ἀπαντνβὲν μετὰ τούτου ἀπόσπασμα, ούρων ὑἁδωχρθέωμκρόνεβνήθη

οἲς καὶ ὁ ὀδηρ]ὸς "αὐτῶν «ἑάβαε Ροϊρκόµ-
(δεινῶς, ἵκανῶν' θὐδιάσθέντῶν, ἐν.
πέτης, περὶ ὁῦ. ἐγένετο λόγος κατὰ «τὴν: μετά θᾶδιν οποι Αθιεῤηδω
Παπᾶ εἰς τὸ ΄ ἀδδᾶ-καλέ. Κατὰ τοῦ ἐδίου δὲ ἀποοπάσματός ἁπιθεκὼν
ἔπειτα ὁ Σολομὼν, ἀπέκλεισε ππάντᾶς ἐν τῇ «ἐκκληδία. πού Ὑσερέσοῦ,
Ὑαὶ παραδοθέντας ἀπέλυσεν ἀόπλθὺς. 'Συνεπῶς: δὺ:σῶμο Γπολναρμά-
έρων Τούρκων χατὰδιώξαν τὸν Μανᾶκην, ἐκαἰσθητῶξ έν λρέωσς" οὗτος
δὲ χλειοθεὶς ἐξ ἀνάγκῆς ἐν αξ, μονῇ τῆς Τσμάνης, ὑπερασπίσατο-ξωτ-
«ᾷὸν' διὰ Ηλείονος ζηίας. κδτὰ τῶν 'Τούρχών; ἀκξΡόλέτων ἠποδυρθάνον
Ἐπὶ χέλόυς, Επὶ τῆς αὐτῆς ἐκοχης Ναὶ ἔτερός πιο τ2ῶοσιὀνόνιμςὰὲ
Οἰκεῖος τοῦ Μανάκη, ἀντέστὴ γενναίως κατὰ τὸ Καράκαλούοευμπχα-
Ἄεὶς μετὰ ἐχθρῶν πτερὶ τοὺς ἐχατὺν πεχρήκοντα, φονσύσας»τὸνὰξεκαὶ!δι-
-δωθεὶς μετὰ τῶν ὀλίγων αὐτοῦ στρατιωτῶν:". 1 Ἐ ααβιδος εστ
πτ Αὐξηθεντα ὅμως :τὰ τουρχικὰ σώματα, ἐξετάβηόαν «ἐπὶ τῶν νπτρόν
ποῦ λλούτα θεμάτων, χαὶ τὴν Ἀρώτεύουσαν «Κραϊώθαν (ώπολεμεησὶ -κῶ-
Ἀέλαδον: ὁ ποστέλτιχος Ἰωάννης - Σἀμουρχάσης: ἠκολούθει αὐτοῖς, ὁδη-
ὸν ἐντόπιον ἔχουσι τὸν κλουτσεέρήν:ἑωούνόεσαν Πουρτωναἰνόθ.."Ἔντεὺ-
(θέν δὲ τὰ ἐδω καὶ ἐκεῖ Διεόπαρµένά σωμάτια τοῦ Ξολομῶντοῳ Μένα ή,
Διαμαντῃ χὶρ σερδάρη, Σώτοῦ καὶ λουπῶν,- χατέφογον - εἰς τὸν ὀρεινὴν
ησὼνδρ
“Ἀούλτσαν, καὶ κατὰ τὰ ἄνω τοῦ Δραγασανίου "συὐεκσνέρώθ«ὃν
αυτό, ὀτρὸ -
πεντἠκίών:
«χθρίῳλαθιδενίῳ; σχημασίζοντά ἓν- ὅλον ἐξακηδ
ὠβωτῶν λληνοθουλγάρων -χαὶ Πανδοόρων; ἑιᾷᾶραντα δὲ σόφία ἠσθοφὸν
απθλεμίων, ἐπίπεδὸν τῇ 26 μαΐου, διέλυσεν: ἀὐθοὺς μετὰ. ἐπίμονον, ἀν-
Μίστασύν, Ίκανῶν γἐνομένων ἁμοιβαίών θυµάξων. Μετὰ- δὲ τοῦ θουόνμὲν
"Βὐλομὼν ἐξήλβεν εἰς τὸ Σιµπένίον, ὁ δὲ Μανάχης παραλσθὀὀλάἱ ταὺς
Ἡ φθάσῃ, ἐεῖ δύύ ῥπλαν-
“περατιώτας αὐτοῦ, ἀπεπύρθη -οἷς Ῥίμουνον, πρὶν
Ἰπής, : Οἱ ἂξ νικηταὶ: τοῦ: Σαβιδενίπυ Τοδρκοίοπερὲ: αφοὺς δεσχζλῥόσές καὶ
τὸ: στόµοον οῦό
«ξακοσίουξ; σεδαφέντεξ πδὸς μεσημθμίως κανέκλεισων
ονδκτεταμένής κοιλάδος θες: Ες παρκκαιμό-
τῶν - Καρόθίων, καταλἀθόν
Μάμδνλ.
καὶ, ἰού
νας μονὰς τοῦ Σερμχανεστίου, Ἑτανταεστίου, Σηροζεσγ
Ἀβπεῖχον ἀπ ἀλλήλων' αὗταυ περὶ κὴν Ἠμίσειαν ὥραν. «οχχβδνὼς δὲ
ὀκταχόσιοι. ὑπὰ τὸν Καρᾶ Φεῖς ἐτοποθετήβηἐν τῷ ἱδραγάδκγάφ,
σαν
"οχξίμένε παρὰ πὺν Αλούταῦ -χάὶ ἠληοίόν πῆσικῥαϊώθης: «τν ὁ Όοτ κό
τα περτεφή
Εκάῖ ᾧ Χατοῖ, Ἡρόδας -καὶ Μνκεδόνόκῆς, «ἐπεπεσόν πἡνοδῦ-
ἐς ὰ ζδου καὶ; τοϊκτὠπὶ
τοὰφ εἴς ,
μὴν υσῆς 28. µαΐόυ, ἀπήνεγκον ζημίας
μαοῦισεδίορ.ὁδυσηροῦντας τοῦσαζ Τούρκόυς" μοτὰβδὲ πῶν ὀξελθόντων πρὸ;
. 109 κ
 1403 ΙΛΑΟΚΟΠΟΤ ΙΣΤΟΡΙΚΟ:
αθθᾶθί ὡδιν ούρων Ἰἀκρυβολισβόντες κατὰ τὰς δύο -ἀκολούθουὲ Ἠμέραφ
ἀπεμορύνθισαν, δν δυνβέντες τν καπάλήφν -ποῦ- Αραγασανέου, κάὶ
σννεκονερύθησαν εἰς δι Ῥέμνίκον, ΄ ὅπου ἩΦέο- δη χαὶ ὁ Ἰψηλάντηε,
Μάχη τ τοῦ.Αρα γασαγου.. ον. . ..

των τῷ. Φιμνίων ἑλληνικὴ, δύναμας, αυνέχειτο δα ἐα ποανισχῶέ ζων

ὡς. ὄγγισσας πεζῶνμδισχελέων καὶ πενταχοσέων- ἱππέων καὶ τεσσάρων
τπχεθῥχών» Ἠνπλαησιεστέρας τῶν ἐν. Αραγασανέῳ Τούρκων «οῦ Βιδινίου
ὑπῖρχε αθτωτε έρα ἂρθμητ ιχῶς, ἐλλείπουσα μάλιστα. καὶ τηλεθύλων.
ἐπ πεδιάδος, πείἀενον. τὸ Δρα γασάνιου, ἀπεῖχε «τοῦ. Ῥωμνίοου ἐπὶ ὁαχτὼ
ὁράᾳ. «Τωύτην
ὁ Τψηλάντης :θεωρήσας χατάλληλον τὴν θάσιν πρὸς µά-'
χολ/ ἀπεφώσιδεν] ὅπως. Διευθύνῃ. προσωπυκῶς «αὐτὴν, ὡς κρίσιµαν ἐσο»
μένην. πρὸς τοῦτο: διέταξε τὸν ὀλύμπιον, Νιχόλαον Ἰψηλάντην -καξ
καρώθωνρὗνα προκούήσωσι βὲν καὶ καταλάθωσι τὰς ἐπιτηδείας. περὶ τὸ
Αραασάνών θέσεις οὐδεμίαν, ολο ᾿ἐπιχειρήσωσι πρὸ τῆς :ἀφίξεως αὐτοῦ.
γδικἡν μάχη: Κα οὗτοι μὲν ἐκένησαν τῇ: Ὦ ἑουνίου: {ῇ ὃξ ὃ ὁ Ίψη-
πάνσης μετὰ αἩς.. λοεπῆς. δυνάμεως, συγκειρένης ἐν δισχιλέων, τῷν
μὲν πω τὸν”Κοζάχκων χγαΐ Οὐλόνων ὑπὸ τὸν Γαρνόφσκην, τῶν ἂὲ πιζῶν
ὑπὸ -τὸν θυφανὸν. καὶ Κολοκοτρώνην. ἀλλ’ ἕγεκα τῶν ὑετῶν καὶ ὄμόρων'
τὸν διώφόῥα σώµασα ἑθμαδυπόράσαν. φφυσικῶς, καὶ μόλις πὸ ἓν μετὰ τὸ
ἄχλο ἔφθαδαν μέχρι τῆς αὐγῆς τῆς ϐ -ἰουνέουι ἤρζάντοδὲ σοποθετεῖσθας
πὰ: ῥὲν πο Ολυμπίου ὕπερθεν τοῦ Αραγασανίου ὑπὸ τοὺς πρόποδας τῶν
ὄβέων κνὶ ἐπὶ οῦ γεώλόφου,
τοῦ ἀσφαλίνοντος. τὴν ἀπέναντι τούτου
γέφυρανό κειμένπν. ἐπὶ τελµατώδους, νόπου". τὰ δὲ ὑπὸ τὸν Νυιόλαον
Τφηλάντην καὶ Καραθιᾶν -πρὺ- ποῦ Δρωγάσανίοω παμὰ {ὸ «χεῖλος “χαρά-
δρας τινὸς, συνδεοµένης διὰ: γεφύρας, ἑκατὸν πονεήκύντα Τοῦρχοι ἱππεῖς.
κατεὐχόπευσαν τὰς Ἠινήσεις ταύτας, καὶ πλείονες ἄλλοι, ἀποπειραθένπες.
τὴν ἀπὸ τοῦ γεωλάφου ἐκδίωξιν τῶν. Ὠλλήνων, διοσιουµένων. παρὰ τοῦ.
Ανάστασίου- Αργυροκάστρέτου: ἀπέτυχον. ἕνεκα -δ᾽ ὑλών αὐτῶν ὁ- ἐν
ἄραγασωίφ Καρᾶ-Φεζ ὠχυροῦτο ἤδη μετὰ σπουδής αλείστης καὶ
δὲ ὅσων Ἰλόνώτο.- μιῶν᾿ “κβρανωμάτων, καίων -ἐνταυτῷ πρλλὰς: τς,
κώμης. οἰκίας ὡς: ἐπιζημίους-Ἡ λόγψ᾿ Εὐρυχωρίας- προ νο σα ενος οἒον
ὁ Ἑψηλάντης ἐστρατοπεδεύετο ἔἔν τινι΄ χωρίφὺ περὶ πὰς τρείς. ἀπό--
χοντι ὥρας.« Εκεῖ, ἀπᾶλβε καὶὁ ὀλύμπιός, συσκεψάµενος περὶ, σοῦ χε”.
δίου τῆς γενησοµένης.µάχακι/ ἐν ιᾧ δὲ χρόνῳ περιεµένόντα αἱ ἀνήκους-
σο διαταγαὶ. καὶ Ἱ. παρουσία: τοῦ ἀρχηγοῦ,ὁ Καραθιᾶς. «ἐλλαμόάνων.
 ΜΕΡΟΣ Β.. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Π.. 18{
μὲν τὸν ἐν. «Δραγασανίῳ ἐμπρλαμὸν ὡς γενικὸν, ὡς .ἀποτόλεσμα. φόβου
Δεινοῦ καὶ ὡς τὰ σύνηθες προηγούµενον τῆς βεβαίὰς φυγᾶς- τῶν ἐχβρῶν,
ἔ χων δὲ, τὸ δυστυχέστερον, θερμοτάτην. τὴν κεφαλὴν .ᾧς-ὃκ. τῆς, οἱνΏ;
ποσίας, ἔσπευσε, λόγῳ μὴ στερηθῇ τῆς δόξης ποῦ μόνου γικητοῦ τοῦ
Αραγασανίου, καὶ τοῖς ὀκταχοσίόις ἱππεῦσιν αὑτοῦ διέέαξε τὴν διάξασιν
τῆς Ὑεφύρας, αχοπῶν, ἵνα ἀκολουθήσα «παρὰ, πύλας τὴν καταδίωξιν τῶν
Ἰράρκωνε ἀπόστασις μιᾶς καὶ ημισείάς ὥρας, ἀπεχώρίς: τὴν χαράδµαν
ἀπὸ τοῦ Δραγασανίου, ἀπὸ τούτου δὲ σπβ τὰ- τοῖς φέταβτα τὴν: μονᾶν
τοῦ δερμπανεατίου: :. ες στ τὰ καρτα τν επτορτος οκωβτή
Τοιαύτη ἀπείθεια. καὶ τσαύτη: «σαραφορὰ ὀνλρὸ. μαθόρντος, σήνεπείαᾷ
προήγελλε, τὰς ὀλεθριωτέρας. καὶ. Νρισιµωτέρας» ἀαθὅδον καὶλιό {ψη»
λάντης καὶ ὁ θλύμπιος: ἐν. πλήρει : ἀγνοίᾳ ὑπῆρχον,- ἓν-ὃ ἐκ. μονοµετ
βδίας «αένηµκο καὶ τὴν σύγχισιν. τοῦ ὅλου στρατοῦ.. ἔφερε,; καὶ «τοὺς.
Τούρκους ὑπερόχους καθίστα, Μάτην ἆ Νικόλαος. ἀψηλάντης ἀντετίβετο
τὴν ῥητὴν- ἀπαγορευτικὴν διαταγὴν τοῦ ἀρχηγοῦ, τὴν ἐκ τῶν ἄμβρων.
λίαν πηλώδή γῆν, τὴν ἄγνοιαν τούτων. καὶ τὴν ἔλλείφιν... ἐνείνων ιτῶν-
σωμάτων. Μάσην. θιζσχυρέαβησαν Προσέτι. ἄλλοι καὶ αἀτᾶν σὴν. ὡφιόπά
φβάδα. ἠόωρουμένην. παρὰ τῶν. πωνῶνι ἀνθρώπων ἡμέ ἔραν
ο ης πρύθης» (ὖν,
δ’ ή ἑθδάμη ἰουνίου τοῦ ἔτούς τούτου ἡμέρα σῆς" ἑθδομάδς αρίση))«ὁ'
Καραθιᾶς -ὁρμᾷ κατὰ τῆς μονῆς τοῦ. Σερμπιωεδτίου, καὶ ὁ Πωτόλαάς:
Ἰψηλάντος χινεῖτοι ἐξ.ἆΑνάγκης μετὰ τοῦ ὑεροῦ. ἱλόχοφ καὶ οσῶν Χολαν
βόλων κατὰ τοῦ Δραγασανίαι, Καὶ οὗτας. μὲν "τήλεβολῶνκατωσσέλλεε.
ἐψτρόμους οὓς -ἐν αὐτῷ πολεµέους, πολλὴν τὴν ὁρμὴν βλέποντας,-καὶ,,
τὴν χύο-;
ἀρθότερον, ὑπολαμθάνοντας γενικὴν τῶν ἑλληνικῶν σωμάτων.
σν- διὸ σακτικοῦ σχεδίου” ἐχεῖνος ἂὲ ἀπειλῶν. καὶ προχλῶν τὴν πρὺς
µάχην ἔξοδον. τῶν ἐν.Σερµπανεστίῳ,. προσθάλλει καὶ. κατκητοεῖ. τού-
πακρρἑραλασθίνοις σὺν φαχίστην Αμάν, τῶν ἐν ταῖς. μωρή Ἄραχο
τδεστέου,.Σ ου.καὶ Μάμούλιις.. τς Όλο τον ος επ τοπ πο τς
«αΑλλὰ, Καθ ἣν ἑσκέπτοντο ὥραν. τοῦ τοῦ. ραγασανίου Τοῦρκοι; δὰ,
τίνος. ἠύγωσιν ὁδοῦ. καὶ σωθῶσιν, δἱ δὲ τοῦ. (Σερῥπανεστίου παρεσχειά»
ζαντο. εἰς Φυγὴν ἐκ τῶν. ὄπισθεν,. ὡς ἀπελπιζύμενοι. τῖς ἐζωθερικῆς βο--
Ἠβείας, καταφθάνουσω ἐκ τῶν ῥηθεισῶν μονῶν «περὶ-τοὺς γλλίωυς σον”.
τακοσίοῦςο καὶ ῥρμητικώταποι ἐπικέπτουσι κατὰ «τοῦ Καραθιᾶ, ἐν πλή-
φ8ὲ ἀμέσας (ἀταδίᾳ Ἰθνόμένου, τότε, κκίτοι ἀρζαμένης απ[αλέας βροκΏςα
ἕδρωμον. εἰς βοήθειαν; αὐτοῦ ὁ Νικόλαος: Τφηλάνσης: μετὰ. τοῦς Εεροᾶ λόή
χλυυ δύο πηλεθύλὼν «καὶ ὀκατὺν. ἱππέων, ἀφήσας πφοὺς λαιποὺς μετὰ, ῶν
 18485 “ΑΘΚΙΜΙΟΥ ᾿ΠΤόΟΡΙΚΟΥ”
δδο ἕ ελέρών΄ Α.ηκδόλων ἐνώπιὸν τοῦ Αράγάσωίου. ἐκ ταύνης τὰ περές
αὐδλεῶν ενθὸῥΣυνθείς ὁ Κάρᾶ- Φεῖζ, ᾿καὶ ἔτι πλέον μὴ Βλέπων πινουμέ:
νὰξ ἄλκας᾽ ο. ἐς; ἐξλλθε μετὰ «εἲς ἵππου κατὰ τῶν ὀλίνων ἤδη, καὶ
ἄλλλόε αλ ύλων κάτ Ἔκοφεν, ἄλλόυς δὲ διέσκόρπισε, καὶ τῶν δύό
Μέβδλών Υνέτο, Χύριὸξί᾽ ΑΦ’ ἑτέρου ὁ Καβαθιᾶς, καΐτοι ἰδὼν τὸν Νι-
μλλοῦ, ΤΦἠχάν την) ἐρ)όμτνον βόηθὸν, ἐλειποτάκτησε,' Κακῶς ' διᾶσκοσ-
ο ον δρη. ε Αυῤεπῶς ὃ ἑνωθέγτα ὅλα τὰ σώψοτα πᾶῶν πολὰ»
πὸν ἱερὸν λόχον. . πο. ᾿
μίων, περιεχύ2λὼδὰν

Ἡ μᾶχ Ἴδη,2 ἄνισος μὲν ὅλως ἀριθμητικῶς, ᾽ ἀποφασιχτιχὴ π δὲ ἐξ 5 έκα-

εξρωσ' Ξσύή μερᾶν, ᾿δυγαροτεῖται ἐκ τοῦ οαυα ἁδην' πλήρης, καὶ ὁ Ἱερὸς
λόχος ὃν νῷ ῤῥήρώτι καὶ τῷ καβίκοντι αὗτου ἂν, θευµασίως΄ ἀντι-
σος
ορ
-
λάδι
ος
ἐπὶ ἵμὰνὴν ἱδραῦ, ἀοχπγούμενος παρὰ τοῦ Νικολάου Τψη-
Ἡ

υ. Ἐν πῷ” [μέσφ δδτός φεδίου. γαὶ πολεµίων» ᾽ἁμοίαζε φυτιχῶς πῃ

τν«δν Ἔᾷἠύῥανεας μεγάχλε" (θαλάσσης ὑψουμένῃ πέτρες: ἣν Χύματά

κάεκυὸς παν θε θθον᾿ Ἱροόράλλωυσι" ὠμοίαζεν' ἠθικῶς πρὸς
ὁῦ οἱ αὐνγήσὶ, 'παΐτοι πολλοὶ, οὐ τολμῶσίν εὐθὺς, ἀλλὰ
βεὰ; νν : εοιυσλοῦσι καὶ Δυροβολοῦσι. Οὕτως αἱ πανταχόθεν' ἐἔπιπί-
τἰτθυκὲ “χαλαξηδὸν πυριτοβολαὶ τῶν Τούρκων ἀραιοῦσιν. ἐπαισθητῶς
Φοο τοῦ τὸ "πολυ ο) ἔπειτα δικσχίξει ὁρμητικᾶς τὴν τάξιν,τὰ δύο
Ξλλιθδά Ἀλυδιεθονεὰν, οχοὰ ἐκ' Δῶν ἀπολεικομένων ἱερολοχιτῶν. οἱ μὲν
ἓν γῷ ”
αὔπῳ, οἱ δὲ διώχονται μέχρις ἑνὸς' Ἀάβαχειμά-
«άτιῤάτνοντοι
οῦ, ὁύα] » Ἐκούρα-φέρζτᾶ Χαλουμένου, Ἠκεῖ εὑρεθεὶς τοποθετη-
ντο, ἀθων᾽ ὁπλόργγὸς ᾿ [ωαννίτσας Χόρκα᾽ μετὰ πεντήκοντὰᾶ
λος
Πάνδούρα ων, δν τέχρθὺσε'. πρῶτος τὴν περαϊῖτέρω "ὁρμὴν τῶν πολεµίων.
Καὰν ο, δ) ἐν ο) στι, μεθ) ὅσων' ἐδυνήθη7 προχεως, καὶ ὁ
ὀλύμπιος μετὰ τοῦ. ὀρλιμνδτου Σέρθὸὺ, ἀντὐιατεδίξε τὰ ἄχρα τοῦ
Χειφά-
ἐκ, παλ ἔδοσὲν οὕτώ λα1ρόν είνα εἲς τὴν φὺΥ Ἡν' τῶν" ὀλέγων
εν.

ος τοῦ “οροῦ, λόχου. "Τόπε ἐκλάρώθη καὶ Ἡ περίφημος αὐτοῦ ἵππὸς

δν ὃν ΞΣι λαον ' Ἠψηλαντην, ἀπολαβῦντα ἐκ τῆς ἀγαναχτήσεωξ καὶ
Ὢ
τοῦ μεγάλου κδβοὺ, ἀνεθίβασεν ἐπὶ τοῦ. ἰδίου «αὐτοῦ ἅππυν φέκέλλην
ἆνα-
ἀξίωμα τῶδὸς άλλος χδὰ ἓδΕλλάξεν εκ Ἂρῦ χινδύνου δί ἐκβαλρσίας
αν κ ελ

ο Ἠλ ο λσης δε πό νολτὸς,' ἐελνλλβον' οἳ Τοδρχοι εἰς τὰ

ὀ Ρις ο0) ἑλιΣ Τ τς
νωήῃ,
ἴδια, ἀποδηῦντες χαὶ αὐτοὶ. ἐν τῇ ἀτῤοσδοχἡτῷ--- ἀὐτᾶῶν «πλ
πο ΧιορΌρνΣ ο
εντ δλόο Ἑερό τῶν Ελλήνων, ὡς θοηύατωθένκῶν
Φος ος
ὤρα τος τὸῦ '"κάφαβιδ΄ πε τόὺς ἑκατὸν- Εἐσόαράκαντά,
ὄτγν' περ σθὺς δια νορίους.' Τέόσά-
 ΜΕΡΩΣ. Β΄. ΚΕΦΑΑΛΙΟΝ.Η᾽.

βες ἑκατώνταρχοι τοῦ ἱεραῦ λόχου, ὁ- Αραχούλῃς, Ἀρῦσσος, Κοόκιας. χο

ἐπ ἆὁ σημαιοφόρος Βενοφῶν καὶ εἰκοσιπέντε ὁρξιωμασωκὰ,
εσον θύματα, ὡς καὶ ὁ φιλέλλην Βορδιὲ, . ἡλβετὸς, δισκο, θεὶς ἐπὶ, ἀγ-
δν, ἀπὶ τούτοις Ἰχμαλω τεσβησαν τριάκοντα, ἑπτὰ, ὦ πλείους ὡπαύι
τως ἱερολοχῖται, πεμφθέντες δέσµιοι εἰς τὸ Βουκουρέστιου, καὶ, (ςκεῖθεν
χαὶ Κωνσταντινούπολιν, ὅπου ἀπεκεφαλίσθησαν.., π ἆπο-
εἰς Σελιστρίαν
ἅπασα ἀπωλέαθη. ῥπόση ἃ
δ᾽ αγ΄ ὑπῆρζεν ἡ ὄὌ ζημία τῶν Τούρκων,
σκευὴ
οὐδὲν λο Υίζεται ἀπέναντι νίχης συνεπειῶν σπουδαιοτέρων, ος
Οὕτως ἀπωλέσθη ἐν ὀλίγῃ ὥρα μία τῶν Ὑλυκυτέρων : ἐλπίδων αἲς
Ἑλλάδος, ὁ ὁ ἱερὸς λόχος. ἀλλ, ἂν ἐνικήθη, μόνος. ἐγκασκλμα(εῖς, καὶ
το. ὁ απόρ αμα ὢνν πρὸς ἐλλλν πολνάρόμον, ἐβεβαίωσμ ὅ όμως ὑπὴ

καὶ πρὸς πᾶν εὐγενὸς - οτιµία γξέων καλᾶς ἀνατρογῆς, κκαι ίτοι.

στρατεύτων, καίτοι ἀρτιδιδάκτ'των τοῦ ὅπλου. τῆς. λόν ἵκαν, ὣς τοιρ

ὁ νέος τῶν ἀπογόνων ὃερὺς λόχος ἀνταπεκρίθη πρὸς. τῶν. πιμὸν., τοῖ
ἀβχαίου. τῶν προγ ων’ καὶ, ὡς ἐκεῖνος ἐν τῇ παλαιᾷ,. οὕτω αλαετὸς
ἐν τῇ«νεωτέρᾳ ἑστορίᾳ τῆς Ἰλλλάδος ἀπεθανατίσ), Ἰπνόμονος,
γραφίᾳ Ἡ πιστὴ ἀντιγραφὴ τοῦ (πρωτοτύπον.. Μακαρίαι σχιαὶ τῶν σρο
λοχιτῶν: δι ὅσης προσηνε χθητε προθυµή ας καὶ τιμῆς. σράγα ἡ ἱερᾶ, ὑπὲρ
τῆς πατείδος, διὰ τησαύτης δέχθητε εὐμενείας ἐκ τῶν. ούρων, σκη-
νωµάτων τὴν λατρείαν: ἐκείνην, Ἂν χατὰ- χρέος, προσφέρει. τῷ, ὀνόματι
καὶ -τῇ μνήμη ὑμῶν ὁ χορὺς ὅλων τῶν γνησίων ῥβλαστῶν τῆς Ελλ ἀδος.
ἕλραμεν ὀὁ {ψηλάντης. ἐν μέσῳ σης ος, 7
οπως ἀπαφρέξῃ
, Μασταέως
τὴν περαιτέρω. φυγῖν, συγκεντρώσῃ δὲ τὸν στρατὸν,. καὶ νέαν, ἐπι χει;
ρήση µάχην.. Καὶ ὁπλαρχηγοὶ- καὶ σαρατιῶται,. ὑπὸ μεγάλου” χθιτες-
α ᾱ.
λημμένοι φόδου,ἔφευγον- προτροπάδην, οὐδενὸς ἀκρύοντες προστάγμ
ως,, Τὸ πᾶν ἀτοιν.
τος, οὐδεμιᾶς προτροπᾶς, παρακλήσεως καὶ ἐξορείσε
γετέβη, -ἀπερχομένων ἄλλων μὲν εἰς τὰ αὐστριακὰ ὅρια, ὅπου οἱ κάτοι-
πως, ᾱλ-
«οι, ἰδίως τοῦ Κλαουζεμβουργίου πε ριεβαλφαν, αὐτοὺς φιλανθρώ
λων δὲ εἰς τὸ ῥίμνικον’ τοῦ δὲ Φαρ Εμ. διαθάντ ος αὖδις τὸν Αλούτων
ιά πβοσ ὃν”
καὶ, ἐφλειαθέντος ἐ ἐν τῇ μονῇ τῆς Αρζεσίας' τοῦ δὲ Καραβιᾶ
Υόντος κατόπιν εἰς. τὸ αὐττριακὸν ἔδαφος . ἀγνώστου καὶ ὡς ἁπλοῦ τι-
καὶ ἐλάΞ.
νος. ἀνβρώπου. Οὐχὶ πβασιβέρει ’καὶ δολιόττητι, ἀλλὰ μενοδοξία
τοῦ
φώματι. Ὑενόμεχος, ῥ,αἴτιος τῆς ὅλῃς} καὶ τόσῳ προώρου « ἆπποτυχίάς,
«Ὀληνινοῦ μιασὰ τὰς ἠγεμωκίας δέάμα: τος ὦ Καρμθιᾶς ὲἐζάτωσον ἀσφή-
194 ΔΟΚΙΜΙΟ. ΙΣΤΟΡΙΚΟΤ..
λειαν ἀλλαχοῦ, ἣν ἐθεώρει ἀμηήθόλον πλέον. παρὰ τοῖς ἄλλησι. ἓν-
τίµως οὗτος καὶ ὠφελίμως ἀρξάμενος. τοῦ σταδίου πρὸ τριῶν καὶ ἡμί»
σεως μηνὸς ἐν τῷ Γαλαζίῳ, ἀναξίως καὶ ὀλεθρίως ἐτελείωσε τοῦτο ἐν.
τῷ Δραγασανίῳ., Αμφιδάλλεται δὲ, τίνα ἂν εἴπῃ.τις ὀλεθριωτέραν Ίε--
νοµένιν, τὸν λειποταξίαν τοῦ Δούκα καὶ τὴν ἀπείθειαν τοῦ Καραθιᾶ,
ἡ τὴν προδοσίαν τοῦ Βλαδιμηρέσκου καὶ Σάῤῤα.
-ὁ χείµαῤῥος«τῆς φυγῆς συµπαρέσυρεν ἐπὶ τέλους εἰς τὸ ῥέμνικον καὶ.
«ὺν ψηλάντην, βεθυθισµένον ἐν τῇ δεινοτέρα ὀγανακτήσει καὶ ἀμη-
χανόᾳ. ἠκεῖ ἔγραψεν ὁ ἀτυχὴς οὗτος ἀρχηγὸς τὴν τελευταίαν ἀπὸ 8
Ἰουνίου ημερησίαν διατογὴν, καθαρὰν οὗσαν ἔκφρασιν καρδίας ἑστερη-
μένης : πλέον πάσης δυνατῆς ἐλπίδος, καὶ τὸ πικρὸν ἐξαγόμενον τοῖ
χατὰ τὰς ἥ Ἰμονείας πολεμικοῦ δράματος. «Εὶς την ἀπέχύειαν τῆς
νάνθρ Ρωπότητος, εἰς τὴν Δίκην τῶν νόμων καὶ εἰς τὴν χατάρων τῶν
»ὁμογενῶν» Λαρεδίδοντο δι αὐτῆς οἱ προδόται, οἱ λειποτάκται, οἱ Φν».
Ἰοπόλεμοι, Αλλ’ Ἡ ἄμεσος Δημοσίευσις αράξοως τοιαύτης ἠπείλει δεινὰ,
ἀνώτερα, τοσαύτης πβοκειµένης, ἀναρχίας καὶ διαφθορᾶς, χαθ᾽ ἣν μά-
λιστα ὅραν ὑπῆρχον γνωσταὶ αἱ διακηρύξεις τοῦ Οὐδρίσκη, ὑπισχνού-
µεναι ἀμοιξὰς διὰ τὴν σύλληγιν καὶ παράδοσω τοῦ Τψηλάντου, Διὰ,
τοῦτο διεκοινώθη αὕτη ὀχίγφ ἔπειτα, ἀφ᾿ οὗ εἰσῆλθεν εἰς τὸ αὐστριακὸν
ὅρν ᾧ, Ἰψηλάγτης, τοι ἐκ τῆς τό γγραᾶς πόλεως Αμέδο ἔχουσα
οὗτω. -
α Στρα τιῶται) --. ὄχι, δὲν μολύνω πλέον τὸ ἱεὸν τὺ σίµιον
αοῶτο. ὄνομα εἰς τὰ ὑποκείμενά.σας. Άνανδροι ἀγέλαι λαῶν! αἱ προδο-,
σίαι σας, αἱ ἐπιβουλαί σας μὲ βιάζουσι νὰ σᾶς ἀποχωρισθῶ. Εἰς τὰ
ἑξῆς κάθε Δεσμὸς μεταδὺ ὑμῶν καὶ ἐμοῦ «χόπτεται. Βαθιὰ µόνον θὰ
φέρω εἰς τήν ψυχήν µου τὴν ἐντροπὴν, ὅτι σᾶς ἐδιοικοῦσα. Επατήσατε
τοὺς ὄρχους σας ἐπροδόσατε θΘεὺν καὶ πατρίδα" ἐπροδόσατε καὶ ἐμὲ
εἰς τὴν στιγμὴν, καθ ἂν ἠλπιζα Ἰ νὰ νικήσω, ἢ νὰ συναποθάνω μαζή
σας ἐνδόξως, Σᾶς ἀποχωρίζομαί «λοιπόν! Τρέξετε εἰς. τοὺς Ῥούρχους,
τοὺς µόνους ὀξίους φίλους τῶν φρονημάτων όας ' ἐξέλθετ; ἀπὸ τὰ
δάση, καταθῆτε ἀπὰ τὰ βουνὰ, σὰ. ἄσυλα τῆς ἀνανθρίας σας, τρέξετε
εἰς τοὺς. Ῥούῤκους χαὶ καταφιλήρετε τὰς Χρῖράς τ των, ἀπὸ τὰς ὑποίας.
ὀκόμη, στᾶζει τὸ ἱερὸν αἷμα τῶν κατασφαγέντων ἀπανθρώπως Ἄορυ--
φαίων ὑπουργῶν τῆς θοησχείας Πατριαρχῶν, ἀρχιερέων καὶ µυρίων ἆλ-
λων ἀθῴων ἀδελφῶν σας, Ἆαί] τρέξετε, ἀγοράσετε τὴν σκλαθίαν σας
μὲ τὴν ζωή σας καὶ μὲ τὴν τιμὴν τῶν γυναικῶν καὶ παιδίων σας»...
 ΜΕΡΟΣ
Β΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η.. 155
᾽αξεῖς δὲ; σκιαὶ τῶν γνησίων Ἑλλήδων ἐν τοῦ Ίεσοῦ
Λόχου, ὅσοι' προδοθέντες ἐπέσατε θύματα διὰ τὴν εὐδαι[ονίαν τῆς
πατρίδος, δεχθητε δι ἐμοῦ τὰς εὐγαριστίας τῶν ὁμογενῶν σας. ὀλίγο:
χαιρὺς, μαὶ στήλη θὰ ἀνεγερθῃ νὰ διαιωνίσῃ τὰ ὀνόματά σὲς (α): Μὲ
χαρακτῆρας φλογερδὺς εἶναι ἐγκεγαραγμένα εἰς τὰ φίλτρα {ῆς Μαρδέας
μου τὰ ὀνόματα ἐκείνων, ὅσοι µέχοι Τέλους μ ἔδειξαν πίστύ "καὶ εἶλι-
χρίνειαν, Ἡ ἐνθύμησίς των θὰ εἶναι πάντατο τὸ µόνον δροσἱστικὼν ποζὸν
τῆς ψυχῆς µου. το -|
«Παραδίδω δὲ εἰς τὴν ἀπέχθεικν τῆς ἀνθρωπότ τητὸς, εἰς πὴν δύκήν'
πῶν γόµων καὶ εἰς τὴν Ἀοιτάρᾶν τῶν ὁμογενῶν πὺν ἐπίόρλὸν. λαὶ προς)
δότην Σάόαν, τοὺς λειποτάκτας χαὶ πρωτάιτίόυς τῆς Κοινῆς λειποτα)
ξίας καὶ φυγῆς Δούχκαν Κωνσταντίνου, Βασίλε ειον "Ἠπαρλᾶν, Τεῴώργιον
Μάνον Φαναριώτην, Γρ όριον Σοῦτσον Φαναρ ώτην καὶ τὸν φαμλόδιόν
Νικόλαον Σκοῦφον,
«Καβαιρῶ δὲ γοὶ τὸν Ῥασίλειον Καραβιᾶν ἀπὸ τὴν τᾶξιν τῶν ου:
στρατιωτῶν μου διὰ τὴν ἀπείθειάν που. κα ἰ τὸ ἆ πρεπὲς πολίτευμά τοῦ.
« Ῥέμνικον τῇ 8 ἑουνίου 1821. ο -----
ΑΑΕΞ ΑΝΑΡΟΣ ΤΨΗΛΑΝΤΗΣΑ.
,
Δι. ύσηε πρὸ τριµηνίας ὑπέγραψεν ὁ Ἵδηλάντης ἐνδομύχου χαρᾶς σαὶ
πατριωτικῶν ἐλπίδωντὸ ἀπὸ 24 φεβρουαρίου κήρυγμα ἐν τῷ ασίῳ
τῆς Μολδανίας, διὰ τοσαύτης ἐχάραξε λύχης καὶ ἀπόδτροφῆς, πᾶς γραµ-
μᾶς ταύτας τῆς ὃ ἴουνίου ἐν πῷ Ριμνίκφ' τῆς Όλα γίᾶς. | κ φῶν 1ραμ-

μῶν αὐτῶν ἐξαιρεῖται βεβαίως πολὺ τοῦ ἑλληνικοῦ σττατοῦ βέρος, καθ,
ἀπέδειξαν καὶ πρότερον η μά χη τοῦ Γαλαζίου, καὶ μετέπειτα αἱ τοῦ
Σκουλενίου, Κολτσίου, Γλατίνηε καὶ Σέκου. Κατὰ' δὲ αᾶς ἠβικῆς εῶν 8
ἰουνίου καταδίκης, ἣν ««ὀὐδ'ἓν ὁ πᾶς σἱὼὺ: ἐξαλείφείεν »” "εράβηραν
ἐκτός τε καὶ ἐντὸς τῆς "Ελλάδος τῶν ἀποκηρυγθέντον. 4 ἐς; ἵνα ἀπο-
λογηθῶσι, καὶ τὸν Τψηλάντην ἀνβ ἑαυτῶν ἐνοχοποιήδωσι διὰ πάσηξ
ἠρασύτητος ἐνταυτῷ καὶ παραποιήσεως τὸν γεγονότων’ ἀλλ’ οὐδαμοῦ
καὶ ἐν οὐδεμιᾷ. ἐποχῇ οἱ τοιοῦτοι, οὔτε ἐν τῇ δυνειδήσει τῶν ἀτόμων,
αὖτε ἐν τῇ: τοῦ έθνους, εὖσον ὀαρύασιν καὶ τὴν ἐκαχέστην {(Β). Κατ ἐξ”
ρὲσιν μάλιστα εἷς τῶν ἀπακηρύκτων ἀνηνέχθη τῷ “18515 γαὶ πρὸς" τὴν
ἑδρεύσυσαν ἐν. Καυπλέκ Βουλή. τῆς: Ἑλλάδος, ἐπιιαλούμενος, τον όν
λογίαν ἀδτοῦ, ἀπαράλεκτον Υενομένν. Ἱ-υ----------
η
Σεθόµεθα. ἀληθῶς ὡς ἱερὰν τὴν ὑπογμαφὴν τοῦ ΓΑΑλεγα,εξάνδρον λα ψλάν
ε ω.
 186 ΓΑΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ:
δὺ" ἀλλὰ ἀφιλτάτη ἐστὶν Ἡ ἀλήθεια»" καθηχὸν Ὦ συνειδήσεωέ καὶ δι-
κ ἐκκληροῦντες, σημειοῦμεν ὡς ὕπόπτον, λίαν ὕποπτον µάλι”
σὴν ἐν γνώσει τοῦ Τψηλάντόυ συναρίθµησι τοῦ Γεωργίου Μάνου,
Γνηρίον Σούτσου καὶ Νικολάου Σκούφου μετὰ τῶν προδοτῶν, λειπο-
ταντῶν καὶ ἀνάνδρων: ἡ πρᾶξις τῆς ὃ ἰουνίου, ἀπολύτως, χαὶ χατὰ
᾽ οάμμα. χάὰ «χἀτὰ, πυεῦμα ἀφορῶδα τοὺς στρατιὠτιλοὺς μόνους, οὐδὲν
ἄλλο- ἐστὶν, Ἡ τὸ ἐξαγόμενον τῆς πιστῆς Ἡ ἀπίστου, τῆς Ὑθναίας η
ἀνάνδρου; τῆς ὠφελέμου ἢ ὀλεθρίας διαγωγῆς τούτων καὶ ἐχείνων. ἔρω-
πῶμεν ἐντεῦθεν, . είνα ἔφερον ἐπαγγελίαν στρατιωτικὴν, καὶ τίνα ὡδή-
γόυν πολεμικά σώματα ὁ Μάνος, ὁ Σοῦταος, ὁ. Σχοῦφος; Οὐδέν' καὶ
διὰ: τοῦτο οὔτε -χἂν μνημονεύονταί που ἐν ὅλη τῇ σειρᾷ τοῦ: ἐν ταῖς
ἡγεμονείαις χε νήματος. Πῶς: ἄρα περιελήφθησαν
π καὶ οὗτοὶ μετὰ τῶν
στῥἀτιωτικῶν, οὐδόλως διατελέσαντες τοιοῦτοι; Καὶ διὰ ποῖον λόγον
οὗτοι. μὲν καίτοι μὴ στρατιωτικοὶ, συγετάγησαν μετὰ τῶν προδοσάν-
τῶν καὶ λειποταακτησάντων στρατιωτικῶν, ὁ δὲ Καραβιᾶς ἑλαφρῶς χα-
θαιρεῖται ἐν παρενθέσει «διὰ τὸ ἀπρεπὲς πολίτευµά του», καίτοι στρα-
τιωτιχὸς ἐκ τῶν πρώτων, καὶ ἕνεχα ἀπειβείας ὁ αἴτιος γενόμενος τῆς
ἥττης χαὶ σφαγῆς τοῦ Δραγασανίου; Τοιαύτη ἔνοχος διαγωγὴ ἀξία ἦτο
χεφαλικῖς, ποινῆς κατὰ τοὺς στρατιωτικοὺς νόμους, ἀξία, ἐν ἐλλείψει
αὐνῃς; -Άτο: τῆς βαρυτέρας ἀποχηρύξεως, τοῦ θερµοτέρου. στιγματισμοῦ
καὶ ἀναθέματος. Καὶ ὅμως ὁ Σχοῦφος λόγῳ φαυλοθιότητος, ὁ Μάνος
καὶ᾽ὅ Σοᾶτσος λόγῳ λειποταξίας καὶ φυγῆς, ὑπεράνω τοῦ Καραθιᾶ τί-
θενίᾶι εἰς τὴν ἀπέχθειαν τῆς ἀνθρωπότητος, εἰς τὴν δίκην τῶν νό»
δμὼν χαὶ εἰς τὴν κατάραν τῶν ὁμογενῶν παραδιδόµενοι».
αβὂτω” διὰ; μίαν στιγμὴν, ὅτι ὁ Σχοῦφος ὁτῆγε φαυλόθιος. Τέ ἐκ τού»
αθυὺ; Μήπως ἔμελε τῷ Ίψηλάντῃ περὶ τῶν ἠθίκῶν ἐλαστωμάτων τού-
του -Ἡ ἐκεῦνου οῦ ἰδιώτου ἢ ἁπλοῦ ὑπαλλήλου πολιτικοῦ, ὅταν οὐδόλως
ἐξήστητο: ἐξ αὐτῶν τοῦ πολέμου Ἡ τύχη; Μήπως τὰ Ἠθιχὰ ἐλαττώματα
δόσώχων μὴ στρατευόντων, οὐ µόνον ὡς ἀρχηγῶν, ἀλλ’ οὐδ' ὡς ἁπλῶν
σερατιωτῶν, ἠδύνάντο: εἶναι. τὸ. ἀντικείμενον διαταγῆς. τῆς "ἡμέρας πρὸς
αθν- ὀδτβατὸν; διαταγΊς- Ἐφορώσης, ὀποκλειστυιῶς εἰς στραταοτικοὺς χω»
ῥώκτλρας καὶ πράξεις; Έστω ὡπαύτως, ὅτε ὁ Σοῦτσος καὶ ὁ Μάνος ἔφυ-
που», τέικο} ἐκκ πούτους Μήπως ὤφαιλον, εὐθύνας; οὔτε στρατιῶτικοὶ όν»
τες οὔτε ἐμπεπιστεομένοι έσω τινα Ὦ µά χηνρ Ἁήπως πρὸ αὐτῶν: ος
ἔφυγον τοσοῦτοί ἀλλούι κεβὶ ὧν οὐδεμία: μνεία γόγνεταυ τις ἳ
εσΔιὰ παῦτα φοονοῦαεν, μᾶλλον δὲ παραδεγόµεθα΄ ἐντελῶς; ὅτι ἐν
 ΜΕΡΟΣ Ε ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ,Π.. 181

ἀνοίᾳ τοῦ ἀφηλάντου πρησετέθησαν κατὰ, τὴν. τύπωσιν σῆς διατογΏέ

τὰ ὀνόματα Μάνου, Σκούφου καὶ Γρηγορίου ἕνεκα. προσωπικο τήτων,
ἠπεμελήθημεν, ἀλλ ἀδύνατον ἐγένετο, ὅπως τύχωμεν.τοῦ .«χειρογρά-
Φου πρωτοτύπου τῆς διαταγῆς αὐτῆς, ἐν ᾧ εὕρομεν πλῆβος ἄλλο πρω»
ἠοτύπων φερόντων τὴν ὑπογραφὴν τοῦ Σψηλάντου, Ἡ καὶ γεγραμβένων
ὑπὸ τούτου. καὶ µόνα τῆς διαταγῆς αὐτῆς- φέρονται σωζό-
Εξηφανίσθη,
ἵενα ἔντυπα χαὶ ἀντίγραφα ἐκ τῶν ἐντύπων. Πᾶσα.δὲ ἔνστααις, ὅτι
οὐδεμία τοῦ. Τψηλάντου ὑπάρχει ἀγαίρεαις τοῦ πλαστοῦ, Ἠ ἐπανόρθωσις
τῆς. ἀδιχίας ταύτης, πίπτει ἀφ' ἑαυτῆς": διότι καταχλεισθεὶς. «οὗτας «ἐν
ποῖς δεσμωτηρίοις τῆς Αὐατρίας ἠγγόει τὰ «πάντα; «καὶν ἂν μὴ ἠγνόεε,
οὔτε µέσα ἁρμόδια πλέον, οὔτε διάθεσιν οἰανδήτινα ἠδύνατο ἄχειυ- πρὸς
ἀναιρέσεις Ἡ ἐπανορθώσεις τοιαύτης φύσεως». -- τσ
ο Παρὰ τὰ αἴτια λοιπὸν, ὅσα ἀπώθησαν τὸν ψηλάντην εἰς τὴν Τέρ-
έιδα καὶ ἐχεῖθεν-εἰς τὸ ἠίμνικον, ὡς προείποµεν, ἔμελλεν, ὅπως. ἐπελθῃ
χανὸν ἀνώτερον ἄλλο ἡ ἀπείβεια, καὶ ἀπωθήσῃ αὐτὸν. ἔξω «τῶν τῆς
Βλαχίας ὁρίων. Τὸ καχὸν τοῦτο οὐ μόνου ἐγέννησε; τὴν «ἧσταν «τοῦ. Δρα
γασαὐίθυ χαὶ τὴν ἐσχάτην διάλυσω. τοῦ τε. ἐσωτεικοῦ μηχανισμοῦ- εαὸ
σοῦ
ποῦ ἠθιχοῦ. τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς προδοαίας κατὰ
ὁδὸν, καθ’ ἃς ἐπὶ τοῦ βαν”
προσώπου τοῦ Τψηλάντου διηυκόλωνε τὴν
Οὐ-
μένου διέδωχαν προκηρύξεις ἐν τῷ τόπῳ ὁ Κεχαγιᾶ βεγῆς Καὶ;
δρίσχης. Αἱ προκηρύξεις αὗται, διατρέχουσαι ἀπὸ καιροῦ ἔτι καὶ μεταξὺ
τοῦ σερατοπέδου ν ἐδηλητηρίασαν τὸ πνυςῦμα πολλῶν».. ὑπισχναύμεναι
ἃ
ἀμνπότείαν καὶ ἀμοιβὰς εἰς πάντα, ὃς ἂν προέδιδε τὸν 1 ψηλάντην,
προσήνεγκε τὴν κεφαλὴν τούτου. Ἰντεῖθεν, οὐδεμιᾶς ἄλλης φαινομένῃς
ἐλπίδος σωτηρίας, ὁ Τψηλάντης ἀπεφάτισεν, ἵναι μετὰ τοῦ πιστοῦ ολυμ-
φέρων
πίου καὶ τῶν ὀλίγων ἀνδρείων αὐτοῦ ἀπο θόν «τὰ ὅπλανείς
ῃ χεῖ»
θέλων ὅμως
«ἡας,
ῥας,Ἡ ἀνοίξη ὁδὸν.. µέχρι. τῶν συνόρων τῆς ῥωσσί
τὴν ἐδίαν καὶ περὶ τῶν ἀδελφῶν . αὑτοῦ ἀπελπιστικὴν -τύχην, «ἀπᾖλθε
πῇ «Ὁ ουνίου «εἰς τὴν ἐπὶ πέντε ὡς ἔγγιστα ὥρας μονὴν τῆς Κόζιας,
οἱ
ὅπως πλησιάση οὕτω. τὰ σύνορα τῆς Λὐστοίας, παὶ διέλβωσι.. ταῦτα,
ἀδελφοὶ αὑτοῦ ἐν περιπτώσει, καθ -ὖν ἐθεθαιοῦτο. περὶ τῆς ἐλεν ερίας
δα
παὶ: τῆς, ζωΏς αὐτῶν. 19 τῷ Ριμνίκῳ- ἄφτσεν. ὀπισθοφυλαχήν σινα.
δὲ τῆς Κόζιας ἀπέστειλε. τὸν Λασσάνην εἰς τὸ αὐστριακὸν. λοιμοκαβαρ -
τήριον. ῥότεν. τοὺρµ.-(Κόχκενον,πόργον), ἵνα ἐπικαλεαθῇ τὴν ἄδειαν 5
κος
τῆς ἐλευθέρας διελεύσδως, τοῦ. Γεωργίου καὶ Νικολάου ἁψνλανσθννο
σοῦν “Ῥιμνίκου.
Πᾷ ἐπωύσῃί ἆλθαν. εεἰςς Κάζιαη. καὶ ἁκιόπιαθορνλασο
 185 ΞΑΘΚΙΠΟΥ ΙΣΤΟΕΙΚΟΣ:

Αχαλίνωτοι ὃ) ὅλως καὶ τὴν ἐσχάτην ἐξασκοῦντες αὐθαιρεσίαν, οἱ πολ-

λοὶ τῶν ἀτάκτων στρατιωτῶν. ἐξετράπησαν εἰς ἁμπαγὰς καὶ ἀτοπήματα
ἄπειρα. ἄνευ. Διακρίσεως. Αγριώταπον ἀληθῶς καὶ. φριχωδέστατον τὰ
θέαμα τῆς στατιωτικῆς παραλυσίας ἐν. ὥρο. καθ ἣν ἆ ἀρχηγὰς οὔτε
δύναταί τι ὑπὲρ. τῶν πασχόντων, ὡς μὴ ἔχων ὄρίανα- κατάλληλα, οὖτε
τὴν ἰδίαν αὐτοῦ προσωπικὴν ἀσφάλειαν χαίρει, ἐν ᾧ.τὸ πᾶν κατ αὖ-
τοᾷ στρέφεται. Δισπίστευτον μὲν, ἀλλὰ βέθαιον κατὰ δυστυχίαν, ὅτι
εὑρέθησάν.τινες, τῆς ἐσχάτης ἐξαχρτιώαεως ἄνθρωποι, μαλετήσαντες, καὶ.
τὴν. ἐπιθουλὴν τῆς ζωῆς τούτου. Διὰ τὴν αἰτίαν αὐτὴν, οὗτος μὲν ὃυσ-
πρόσιτος ἐγένετο τοῖς πολλοῖς, ἐφ ὅσον διέµενεν ἐν τῇ Κόζιᾳ, ἅπαντες.
«4 ὥσαι τε ἡμέρας ὥραι, ὅσαι τε νυχτὺς » ἠγρύπνουν καὶ
δ.οἱ περὶ αὐτὸν
δη. ιὡσανεὶ, ἐπολιορκοῦντο καὶ ἐχθρικὴν. περιέµεναν ἔφοδον. Καὶ
ὑτων «πραγμασικῶς: ὑπέστησαν ἐν μιᾷ. Ἅοκσὴν) χαθ ἣν στρατιῶται
ιο, ἐμβαλόντες πῖρ πλησίον. τῆς -μονῆς,. ἠρζαντο ἀναθαίνειν πολ-
λαχόθεν. τοὺς. τοίχους. ταύτης,. ὅπως. σωθῶσιν ἐκ, τῆς πυρκαϊῖᾶς δήθεν"
ἀλλ" ἀπειλήσαντες: διὰ τῶν -ὅπλων οἳ περὶ τὸν Ἰψηλάντην ἀπώθησαν'
αὐσοὺς.. ὄργανα 5τυφλὰ, πῖς ἐτ παχθεστέρας ἐπιξουλᾶς καταστάντας.
εελὸς κόνον.ὁ ἠψηλάν της ἐπεστηρίζετο τὸν. ἠθικὸν καὶ γενναῖων χαρα-
κσῆρα. κο. Ολυμπίου, χαὶ δι αὐτοῦ. κατώρθωσε τὴν, ἐκεῖθεν ἀπομάκρυν-
σιν τῶν ὑπόπτων ἐκ τῶν ὁπλαρχηγῶν, τοῦ μὲν. κἐρ σερδάρου Διαμαντῇ.
εἰς τὴν: μονὺν τῆς Πίστριτσας. τοῦ δὲ Αναστασίου. Αργυροχαατρίτου. εἰς
τὴν ὀκναν, καὶ ἄλλων ἀλλαχοῦ. Αλλὕποπται μᾶλλον ὑπῆρχον ὁ Χατσῆ-
Ἡρόδας αδὶ Μάκεδόνσκης, καὶ πρὸς ἁκάτην τούτων οὐ µόνον διοδά-.
θησαν εἰδήσεις περὶ. πολέμου. τῆς Αὐστρίας κηρυχθέντος χατὰ τῆς Τουρ»
χίας, ὡς «καὶ. τῆς ὁσοναύπω εἰσόδου τῆς ἐμπροαθοφυλακᾶς τοῦ οὐστρια-.
κοῦ ατρατοῦ εἰς τὴν 'Βλαχίαν, ἀλλὰ καὶ ἐπιδείζεις. πυροθολισμοῦ, φω-
εοφίας. καὶ εὐθυμίας κοινῆς. ἐγένοντο. ὑπὲρ τοῦ. αὐτοκράτορος Φραγκί-.
σκρω.. 1.5 ἐπαύριου, 19 :ἰουγίου, ἀπᾶλθεν ὁ Τψηλάντης εἰς τὸ Καὶ”.
νάγι, πλησιάζουν. τοῖς ὁρίρις περὶ, τῶν. Ἡμέσειαν ὥμαγ, λόγῳ ὅτι «ροσε-
κλάβη παρὰ. κοῦ απεσταλμένου. ὑπὸ τοῦ Αὐτοκράτορος,- ἵνα «συσκεφθῶ- .
σιν ἁμφότεροι. τὰ περὶ. τῆς εἰσόδου χαὶ τῶν. διευθύνσεων. τοῦ αὐστριακοῦ -
στρατοῦ...Εκεῖ πμλήθη. δεινῶς ὁ Ἰψαλάντης παρὰ. σοῇ. αἴφυκς ἐμφα..
νιαβέντος α . Αναστασίου Αργυμοιαστρίτου, ἀπάιτοῦντος. πὰν- ἀπότισω- 49
σθῶν : καβωατερούγτων.. Άλλοι τε καὶ ἰδίωςὁ ὠρφανὸς, ἐθεβαίωσαν. καὶ
τότε τὴν, πίστιν ἑαυτῶν. μέχρι κδύναυ-- ζωῆς. ὁδ. .ἀψηλάντης ἑἐκ τῶν.
ἐνάντων .ἐχηρήγησε τῷ, Αργυροκαστρίτη πεντακόσια. ὁλλανδυιὰ, ὑπζ- ς
 ΙΕΡΟΣἘ ΚΙΦΑΝΑΙΟΝ η’, 189
γβαψε καὶ ἕτερα ἀποδειχτικὰ ἀποζημιώσεων, καὶ οὕτως ἀπηλλάγη, Τ
μηθεὶς πρότερον ἐπὶ ἀνδρείᾳ ἐγώπιον τῶν πολεµίων; ὁ Αργυῤόκαστρίτης
οὔτος ἐδείγθη οὐ µόνον ποταπὸς ἐπὶ χρηµατισμῷ, ἀλλὰ χαὶ ἀγνώμων
πρὸς τὸν πολλάκις εὐεργετήσαντα αὐτῷ Ἰψηλάντην' μετ) οὐ. πολὸν δὲ
χρόνον ῥιφθεὶς ἔν τωι τῆς Ῥωσσίας φρουρίῳ ἕνεκα τῆς ἐπιληψίμον: δήκ-
γωγῆς καὶ γλώσσης αὐτοῦ, ἐλεεινῶς τὸν βίον κατέστρεφε.
Εἰς την πρὀτασίν τοῦ λασσάνου ἀπεχρίθηὁ διοικητής 'τοῦ λοιμοχά-
ρίου
- συνταγματά
θαβτη ρχης -Σ9ἱνὃ, ὅτι περὶ μόνου τοῦ-προσώπὀν τοῦ
Αλεξάνδρου “Ἠψηλάντου διαταγὴν ἔχει, καὶ οὐχὶ περὶ ἄλλου «ινός"διε-
Φέταχκτο δ᾽, ὅπως, ὀψέποτε παρουσιαθθῇ «ἐν τοῖς 'ὁρίοις ὁ 'Ἀλέξανδρος
Ίψηλάντης, κουνοπδήση ἀὐτῷ, ὅτι ἀσφαλῆς 'μὲν, ἀλλ' ἄγνωστος καὶ
ὑπὸ ψευδὲς. ὄνομα, δύναται τὸν διέλευσῖν ἑαυτοῦ διὰ τῆς αὐαξριάκῆς
χώρας εἰς τὴν Αμβούῤγην καὶ τὴν ἐχεῖθεν ἐπιδίβαοιν διὰ τὴν Αμερί-
κήν. Ἡροσέθετο ὃ᾽ ἔτι ὁ συνταγματάρχης 39ὶνδ, ὅτι ἡ διαταγὴ; ἣν φέ-
βρει, τὸ ἀποτέλεσμά ἐστι τῆς ἀποφάσεως "τῶν δύο ἀὐτοχρατόξων ἆλε-
ξάνδρου καὶ Φραγχίσχου, πρὶν ἡ χωρισθῶσιἐκ ν τῆς λουθιάνηέ’ καὶ ὅτι,
γέρων ἀξιωματικὸς, δίδει αὐτὸς λόγον ᾿ αἰμῆς, ὅτι ὁ Αλέξανδρος Ίψη-
λάντης, παραδεχόµενος πὺ µόνον τοῦτό μέσον πρὸς ἀποφυγῆν τῶν παν-
ταχόθεν περεκυκλούντων αὐτὸν χιγδύνων, οὐδένα εἶχε φόθον περί τε τῆς
ζωῆς αὑτοῦ χαὶ τῆς ἐλευθερίας. | ἀἹἑ.
Αληβεῖς ὁ {ψηλάντης πιστεύσας τὰς διασεθαιώσεί ς ταύτας «τοῦ σὺν”
ταγματάρχου Σ6ἱνὸ, καὶ ἐδίως θεωρήσάς, ὅτι συμμορφοῦταί πρὸς: εὖν
βέλήσιν τοῦ αὐτοχράτορος Αλεξάνδρου, µετέθαλε σχέδιον, ἰδὼν βρα--
δεῖαν μὲν, ἀλλὰ βεθαίαν πάντοτε, τὴν ᾿μετάβασιν αὐτοῦ εἰς τὴν πα-
πρίδα. Περὶ τοῦ ὀλυμπίου δὲ ἡ εἰς τὴν αὐστριαχὴν γῆν εἴσοδος ἀδύνατος
ἦν, ὡς ἐνόχου καταστάντος ἐνώπιον τῆς κυθερνήστωςαὐτπε ἔν τινος”
περιστάσέως προτέρας, καὶ διὰ τοῦτο προτιµητέον ἐθεωρήθη ὑπὲρ ἑαυτοῦ
τὸ πρῶτον τοῦ Ἰψλλάντου σχέδιν. ᾖλθε δ οὕτως ἡ ὥρα τοῦ πικροῦ
ἀποχώρισμοῦ 'δύο καρδιῶν, ἃς ἥνωνεν ὁ ὑπὲρ πατρίδος εἴλικρινς ἔρως,
ἡτιμὴ καὶ Ἡ πίστες. ὁ Τψηλάντης τὸν ὀλύμπιον χαὶ ὁ Ολύμπιος ἐόν΄
ἂφηλάντην ἀποχωρίζόμενοι ἴδη, περπτύχθησαν διὰ περιπαθείας όδελ-
φικῆς, καταθρέχοντες ὁ εἷς τοῦ ἄλλου τὰς παρειὰς διὰ δακρύων, ὅπερ
γεννῶσιν Ἡ ἀποτυχία ἐλπίδων περὶ πατρίδος μεγάλων, καὶ Ἡ ζωηρᾶ.
ἔτι μνήμη Μοσούτωνἐν ὀλίγῳ χρόνῳ Ἠικρῶν παθηµάτων. Ἡ σκηνὴ ἐγέν᾽
νετο δυγἁΜΗκωάτη, Ἱροκάλέσάσά ἀμοιβαῖα τὰ δάχρύα καὶ Ἀθὺς' λυγ-
ψοὺς δλών πῶν περὶ ὸν᾽ ἡνηλάντην καὶ τὸν ὀλύμπιοῦ, καὶ μόλις /Ετὰ
150 ᾿ΣΛΟΚΙΜΙΟΣ: 1στόν]κοχ”
στιγμάς τινας ἠδυνήθη «τὸν ἀποχωρισμὸν τοῦ πρώτου ἀπὸ τοῦ δευεέροῦ,
μάὶ πτάνάπαλι, Ἡ ἐγκάρδας εχή σΚάλὰ ἀντάμω: ους εἲς τὴν
Ἀατρίδαν: ϱ- |
' 4ὸ ἄλλο Χοιδὸν' ὄνομα -- Πολαιογονκίδης εἰσῆλθε τῇ 15
ώέον εἲς τὸ αὐστριαχὺν ὅριον ὁ' Αλέξανδρος Ἑψηλάντης, συνοδευόμενος
ὑπὸ τῶν δύο ἀδελφῶν αὑτοῦ, ἐπίσης μετονομασθέντων Παλαιογενειδῶν,
καὶ Ἑτέρων ππεσράρών, χοῦ λαστάνου, ὀρφανοῦ, Γαρνόφσχη καὶ Καράθελ-
λὀπούχου: "Ἠχεῖ ὀπεδέγθή διὰ Ππάσηὲ δυνατῆς περιποιήσεως παρὰ; τοῦ
θύνξάήματάρχου᾽ σόννδ, ἐπαναλαθύντοξ τὰς αὐτὰς ὕπουχάσεις, καὶ δία-
αρτὺρίάξ, καὶ πὰρ᾽ αὐτοῦ συνωδεύθη µέχοι τοῦ ῥότεν τοῦρμ, ὅπου διξ-
βενεν ἐπὶ ἱτριδῥόντα εξ ὥρας, παβἀσκεύαξόμενος διὰ τὴν περαιτέρω
πορεία.
Εξ ἄχλους τον ἀλάκτους χαὶ περὶ τοὺς ἑκατὺν ἐμλοεςί ύπεσχε έθῆ
ὁ Ἰψηλάνεῆς ΦΩΝ ἀδειαν καὶ περὶ τῆς ἐἰδόδου ᾽αὐτῶν εἰξ εν Ἀὐστρίαν"
ἀλλὰ, μόδλὲς εἰδελθόνλος, κὀύτου; ἠκολούθηδαν ἀατόπι καὶ οὗτοι. Κατὰ
Αἡρῶτον πὶ αὐστριακὴ Φφβθυρὰ, ἀντέστη πωλύουσα” ἰδοῦσα ὅμως
ὃὅ τὴν ἐπὶ-

Ῥλνὴν καὶ ἀπελλισίαν αὐτῶν, ἀπέσχεν ἐπὶ τέλους αἰτήσει τοῦ Τψηλάν-
“δό, οὐδεμίάν ποϊησαµένη χρῆσιν ὅπλων: ἙἨντεῦθεν δὲ διεσ'σπάργραν χατὰ
διαφόρους διευθύνσεις τὰ ἐλεεινὰ ταῦτα θεάματα τῆς Ὑυμνότητος καὶ
τῆς παντελοὺς ἀνεχείας, ὁδοιποροῦντα μὲν διὰ τὴν Ελλάδα ἐπὶ προσχέ-
µασι διαφόροις, βοηθούµενα δὲ παρὰ τῶν πολλαχοῦ' ἐγιατεστημένων
ὀμογενῶν, μεῦ ὦὧν Πνοῦντο ὑπὲρ τῆς πασχούσης ἀνθρωπότητος καὶ Γεβ-
βανδξ Μλλοὶ, Ἰδίαται) καὶ ἐν ὑπηρεσία διατελοῦντεέ, ἀληθοῦς χριστια-
ψσμοῦ Ἵέχνα, ὅ, ι δὲ λέγόμεν περὶ τῆς χαταάτάσεωξ καὶ τῆς τύγτ,γης
340ν ὀν)
ἀνὣἹέρα όρο Ἰντῶν "καὶ λοπῶν, (ἐννοεῖται κοινὸν καὶνδὰ τοὺς
Ἀλλοῦς ὅ παν οὰς, τοὺξ ἐκ διαφόρων με ρῶν προσφυγόντας: εἴς νε την Αὺὐ-
δτοί αὖ λαὶ Ῥῶσοίκυ. οἱ ὀλέγοι δὲ μείναντες ἓν ΄ ταῖς ἡγεμωνείαις δὶ
ο) [λήσυντεξ πὸὺὸ «Βλάγος ἡ Μολδχυὸς ἑαγιᾶς» ἀντὶ τοῦ. «Ἕλλην ἐπο-
αβτάτὴςας ἔγενοντο θὐμᾶτα τῶν Τούρμον δημέω», γαςπαπροδοθέντες,
δς εἴκετὸ, παδὰ τῶν Ἐντόπίων. . ἀἄπῑζ{Ζ{ῴ4
: ὍΆλνώστος) παλ; διὰ νὐλΤὸς ἂνε Τώρηρ ὕ ἐ᾽ τοῦ Ῥόσεν δη Τψή-
όν ην εἲς) τι) Ρίο) πέραν" Ἕπό ρμανουπδλεως (δρμανστὰτ , δἀόυ
θα ψματάοχης Ἆρ οδίν. Υενικὸς ὑπὰσβιστὴς' τοῦ Ὑενικοῦ δίδι-
κητὸσ την Ἱρολόλδανίας,: ως ανά βὲνἰ δὐτῷ. τὰ ἴδια, ὅσα καὶ ὁ σννταη»
μαδόδγες "ΣΑΣ αγ. ἐνεγεϊρασε”19δὁ'δίσβα: τήλρίο τδύτου, ον ὣὲ 'ὀνο-
ους --- πλ κ πο κ σπιν Ἡ
Ξχονθως.
 ΜΣΡΟΣ Ε’. ΕΕΦΑΛΑΙΟΝ Η’. 394

ο Αρ. ον, - ος «{« Τύπος παρασέμου.) ο νο

«ὁ ἐπιδεικνύων, τοῦτο κύοιος Δημήτριος Παλαιογενοίδηώ
φΡῶσσος ὑπήκους καὶ µεγαλέμπορος, µετ ἀμφοτέρων τῶν, (ἀδελφῶν
αὐτοῦ Γεωργίου καὶ Νικολάου Παλαιογενειδῶν, ἃς προθῇ ἐντεῦθεγ, ὡς
»ἀπὺ θείας εὐδοχίας ὑγιαινούσης χώρας, διὰ τρ Πέστης, Βιέγ-
δγης καὶ Αμβούς γου, εἰς Αμερική». , .
«ὐπὶ τῷ τέλει τούτῳ τὸ παρὸν δίαύ.ῥατήριον ἐδόθῃ, καὶ πᾶς τις κατὰ
Φτὰ καθεστῶτα πρεπόντως προσχληβεὶς, ἀφείτω -τοῖς Χυρίοις Δημ η.-
υτρίῳ Παλαιογ γείδῃ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ. ἐλευθέραν,
» ο )χαὶ ἀκώλυτον τὖν διάβα». τοστον δὲδ ὃν πράταν πάν αἷς

σαν τὰ ἐν τούτῳ. --
«Τῆς Αὐτοῦ Αὐτοκρατοριχῆς Βασιλικῆς Με αλειύτητος: «ἂν ἐνερ-
»γείᾳ μυστικὺς Σύμβουλος, Στρατηγὸς Αντιστρατάρχης, ἱππότης
»τοῦ στρατιωτικοῦ τάγματος τῆς Μαρίας Θειρεσίας, καὶ Ταξίαρ-
χος τοῦ βασιλιχκοῦ τάγματος τῆς Λεγεῶνος τῆς Τιμῆς, Τ ενικὸς
(Διοικητής ἐν τῇ Μεγάλη. Ηγεμονείᾳ. τῆς «Τραγαυλθανίας, καὶ
Ὀκτήτωρ τοῦ Συντάγματος τῶν Δραγόνων τοῦ. Μεγάλου. Δον
Ῥχὸς Ἰωάννου ὑπ ἀριθ. 1.
«(Τ. 5.) «ἱππότης ΣΟΥΣΤΕΚ...
ΣΕ τῆς Στρατιωτικῆς Καγμελαρίας '----Ἀ-Ἀ-υὺυ--.
ρὲρμανσταὸ 99 (17) ἑουνίου 1δλη - -υὺ-ὸὺ-ὴ-
ο. -. ΣΑΤΣΙΝΥ. Τα ατάρχ ης».
Εχεῖθεν, συνοδευόμενος - ἑνὸς -- ἀξιωματικοῦ, ἔφθασε ταχὺς
εἰς Θειρεσιούπολιν (Τεμεσθὰρ), ὅπου ὁ γενκὸς διοικητής ἀναστέλλει
αἴρνης τὴν πε βαιτέρω ὁδοιπορίαν αὐταῦ, λόγῳ. ὅτι. περιέµονεν ὁδογέας
ἐκ Βιέννης, καὶ ἐπὶ τέλους διατάσσει“ τοῦτου, ἵνα ἀπέλθῃ εἰς, την. Αά:
δην, πόλιν οὐγγρικὴν ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ Μαρόσχου, :καὶ ἀναμένῃ ἐχεῖ
τὰς διαταγὰς αὐτοῦ. Όλαι αἱ παρατηρήσεις τοῦ ἠψηλάντου ἀπέξησαν
µάταιαι, χαὶ ἐν τῇ Αράδῃ ἐγένοντο τούτῳ ἐν διαστήµατι. δέκα, ημερῶν
πλεῖσται περιποιήσεις. Μετ αὐτὰς ὁ διοικητὴς τοῦ φρουρίου. στρατηγὸς
Θωρὶ, καλέσας τὸν Ίψηλάντην, διεκοίνωσε τὴν διαταγὴν, 3ν ἔλαδε σα-
βὰ τοῦ γεγιχοῦ ὑπασπιστοῦ τοῦ διοικητοῦ τῆς «Θειραμυκάλεως», ο ξχοι-
«νοποιεῖτο δὲ, ὅτι ὁ αὐτοχράτωρ Φραγκύσκας, κινούμενος ὑπὸ. τῶχ-ἂϊμ-
«κριόντωγ αὐτὸν φιλανθρώπων αἰσθημάτων, αυνήνει παρόχων. ξᾶε αφι-
λάντη ἄτυλον ἐν τῇ ἐπιχρατεία αὐτοῦ, ὑπὸ τὸν ὅρον ἐγγράγο" ἐπίωτιαι«
190 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ

λόγου χαὶ δι ἑαυτὸν καὶ διὰ τοὺς συνοδεύοντας αὐτὸν, ὅτι, ἐφ ὅσον
ἂν διαµένῃ χρόνον ἐν τῷ τόπῳ τῷ προσδιοριζοµένῳ, οὔτε τῆς ἀποδρά- ’

οὔτε ἀλληλογραφίαν ἕξει μεύ οἱουδήτινος,

5. 4 ο ᾿ ε
Σ

σεῳς εαυτοῦ πειραθήσεται,

« ω /

ἐκτὸς τοῦ ὑποδειχθησομένου τούτῳ προσώπου’ προσέτι δὲ ἐκοιγοποιεῖτο,

ὅπως δεχθῇ καὶ φέρῃ ὁ ψπλάντες τὸ ὄνομα Ν Βαρὼν. ---Σχοεγδαρτ, καὶ
ες - Αρ.» μ Μι ΘΑ . 3
ὠ α

»
τὸ ἀληθὲς αὑτοῦ ὄνομα ᾽ ἄλλως
/ »- λ ὃν νο
οὐδέποτε τολμήσῃ εἰπεῖν πρὸς οὐδενα
3 -

. ”

ὁ αὐτοχράτωρ,
{,-, ε

δὲ, μὴ συγκατατιθεµένον αὐτοῦ ἐπὶ τοῖς ὅροις τούτοις,

, ὰ .. » Δ - ϱ

ὑπ᾿ ὄψιν λαμβανομένων τῶν μετὰ τῆς αὐστριακῆς κυθερνήσεως συµ-

βάσεων τῆς ὀθωμανικῖς πύλης, ἐναγκασθήσεται ἵνα παραδώσῃ αὐτὸν
πρὸς τοὺς Τούρκους, ζητοῦντας μάλιστα μετ ἐπιμονῆς τοῦτον.
ον , 9
ἔκπληκτος ἐπὶ τῇ µεταβολῇ χαὶ τῇ. ἀπάτῃ αὐτῇ, ὁ Ἀφηλάντης ἀν-
.- ω .” ὰ ω 5 ; Σ΄ ως
τν

δν ω ’ 9,
πέθετο, ἀλλὰ µαταίως καὶ πάλιν, τὰς ἐν ὀνόματι τῆς κυθερνήσεως αὖ-
/ ϱ Δ ’ Δ / νο

τοῦ προτάσεις τοῦ σὐνταγματάρχου 36ἱνδ καὶ τὸ ἐλεύθερον διαθατή-

ριον τοῦ γενικοῦ διοἰκητοῦ τῆς Τρανσυλθανίας Σουστέχ (α). ϱ στρατ]-
γὸς Θωρὶ. καὶ ὁ γενεχὸς ὑπασπιστὴς διὰ τρόπου, ἰἱκανοῦ ὅπως ἀπαύ
τήσῳ καὶ τὺν πλέον δύσπιστον, ἐθεβαίουν προσωριὰ τὰ περὶ αὐτοῦ
διατασσόµενα μέτρα" καὶ οὕτω συγκατετέθη ὁ Ίψηλάντης, δύσας τὸν
.
λόγον αὑτοῦ περὶ ὅλων καὶ οὐδόλως πιστεύων ἐντεῦθεν δυνατὴν τὴν
. .ω δν 9 α

ἀναμένουσαν τοῦτον σκληρὰν τύχην. «Κατὰ τὴν νύκτα δὲ τῆς αὐτῆς

- - ΣΧ -. . ος
ημέρας ἀπεχωρίσθη τῶν ἀδελφῶν αὑτοῦ καὶ συνοδευόµενος παρὰ τοῦ
ὑποφρουράρχου ἔφθασεν εἰς Μουγκάτσην πέµπτῃ ὥρᾳ τῆς ἑσπέρας τῆς
14 ἰουλίου. Ἐκ µόνης τῆς θέας τοῦ φρουρίου προενόησε πάραυτα τὴν
Αὐχην αὐτοῦ χατεγύγη δὲ τὴν καρδίαν, ὅταν ἴχουσε τὸν διοικητὴν
Φοῦ φρουρίου ἐπιπλήττουτα τὸν ἀξιωματικὸν ὑποφρούραρχον, διότι ὡδή-
ήησεν αὐτὸν ἐν Ἡμέρᾳ χαὶ οὐχὶ νύκτωρ, κατὰ τὰ διατεταγμένα περὶ
φῶν πολιτικῶν αἰχμαλώτων. ὁ ἀξιωματικὸς ἀπεκρίθη, ὅτε οὐδὲν περὶ
3 τν

πούτου αἱ ὁδηγίαι αὐτοῦ ἀνέφερον, οὔτε διαταγην εἶχεν, ὅπως θεωρήσῃ

ο. « 3εν ΄ ω

αὐτὸν ὡς πολιτικὸν αἰχμάλωτον.

ὁ διοικητής, µεταθιθάσας τὸν Γψπλάντην εἲς τὸ ἀρχεῖου, προέθη
μετὰ τοῦ ἐπιστάτου εἰς τὴν καταγραφὴν τῶν πραγμάτων τούτου, κρα”
ἠηθέντων ὅλων ἄνευ τινὸς ἐξαιρέσεως. Κατὰ διαταγὴν δὲ αὐτοῦ καὶ
ο] ΄ ω σ / /

ὥραν
ή ,
δεχάτην
λ
ἀκολουθήσας
,
ὁ Τφηλάντης τῷ ἐπιστάτῃ, φανον τινα
ἀμυδροῦ φωτὸς φέροντι, ὡδηγεῖτο ἐν τῷ µέσῳ βαθυτάτης σιωπῆς εἰς
τὸ διορισθὲν «κατάλυμα, ὅπερ ἐξεθείαζεν αὐτῷ ὁ διοικητὴς ὡς τὸ μᾶλ-
λον ἄριστον, εὐάερον καὶ ὑγιινόν. ΑΦ’ οὗ κατέθη καὶ ἀνέθη πολλὰς
ἠέμανας,
Χλίµμαχκος, ὅλας
Όλας θ/λωτὰς καὶ ζυωεεὰς,
"λωτάς «μι πύφερας, ἔβοτε, κατὰ το αχκρον µαλρας
Ε7ο7ε) ἅκτα, κρᾶ Ν 3
 ΜΕΡΟΣ Β΄. ΚΕΦΛΑΛΙΟΝ -Θ'. 3
εἰ»ή» να
ηἶνος οτοᾶς, ἐνώπιο) σιδηρᾶς θύρας, ἣν ὁ δε σμοφύλαξ ἆἀνοίξας
τοῦτον ἐν μικρῷ θαλόμῳ θολωτῷ μαὶ φωτιζομένῳ διὰ μὰιρᾶς Τινος
ὑπῆς, ὑπαρχούσης πλ ησίον τῆς ἡροῖς Τοῦ θαλάμου αὐτοῦ τὰ ἔπιπλα
αυνέκειντο ἐκ μιᾶς παλαιᾶς χλίνης ὕψους Ἡμάσεως ποδὸς, καὶ μιᾶς βᾳ--
Ψαύσου Ἓδρας. ἔφθασε δὲ εἰς τὸν ἀνώτατον ῥαῤμὸν | ἡ ἔχπληξις τόῦ Υψ
λάντου, ὅτε παρετήρησε χονδροὺς ἤλους μετὰ, αιδηρῶν ἐ
δαλτυλίων, ἐμε
πεπηγµένους ἐπὶ τῶν τοίχων καὶ τοῦ πατώματος. ἠρωτήσας τὸν Ψυ-
χρὸν δεσµοφύλακα ἔμαθεν, ὅτι τὸ µέρος τοῦτό ἐστιν Ἡ εἴρχτη τοῦ φρου-
ρίου. Ερωτήσας προσέτι τοῦτου, ποῦ εἶσιν οἱ συνοδοιπόροι αὑτοῦ; έμα-
θεν, ὅτι πλησίον ὑπάρχουσι κεχωριαμένοι ἀπ᾽τ ἀλλήλων χαὶ πκλισμ όν
ἆ
οι ἐν ὁμοίοις δωµατίοις.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΝΝΑΤΟΝ.
Διαλυθέντος τοῦ κεντρικοῦ στρατοῦ ἐν Ἠλαχίᾳ, ἑπομένη ἦτο ἡ αὐτῆ
τύχη καὶ διὰ τὸ ἐν Μολδαυΐκ σῶμα, καΐτοι διαφέρουσα ὡς πρὸς τὸ
Ἰθικὸν µέρος. νταῦθα, ἐγικήβησαν οἳ ἄλληνες μετὰ Πρωϊκὴν ἀντίστασιν
καὶ βυσίαν. ἀῃῃὁ
"ὅτε ἐπήρχοντο οἱ- Τοῦρκο, τῆς ἱθραήλας κατὰ τοῦ {ασίου διὰ βηµά:
των ἀργῶν, ὁ Κανταχουζ η γὺς ἀπέστειλεν ἐκ τῆς Στίγκας τὴν μὲν κό»

ῥιωτέραν δύναμιν αὑτοῦ, ἐξ ἱππίων ὡσεπιτοπλεῖστου συγκειµενην παν»

ταχοσίων, εἰς τὸ θέμα Ῥώμανον ὑπὸ τὸν Βασίλειου. Θεοδώρου πουῴσκ-
σσήμπας ην, ἐκ Σιατίστης, καὶ τὸν Σέρθον ατρατηγὸν Βλάδεν". µέρας
δὲ πεζῶν ὑπὸ τὸν Καρᾶ-Γιώργην εἰς. τὴν ἀπὸ τῆς ἱθραήλας ὁδὸν τοῦ
ἰασίου κατὰ τὴν θέσιν Κόδρον, ἵνα καταλάθῃ τὸ ἐκεῖ δυνατὸν στεγόν"
παρ ἑαυτῷ δΣ διοτήρησε τὸν ἀθανάσιον Καρπενησιώτην μετὰ, πεντακο-
σίων. Τὸ στενὸν ὕμως εὑρέθη προκατειλημμένον παρὰ τῶν Τούρκων" οἳ
πάντες ὃ᾽ ἐγόγγυζον ἤδη κατὰ τοῦ στρατηγικοῦ σχεδίου. τοῦ. Καντακου-
ξηνοῦ, ὡς διαμεερίσαντος τὸν στρωτὸν εἰς σώματα πολλὰ. καὶ ἀπ ἀλλή-
λων ἀφιστάμενα; ἐν ᾧ χρόνφ μόνη Ἆ συγκέντρωσις ὑπισχνεῖτα ὀντί-
στασι) ἐπιτυχῆ κατὰ τῶν ἰσχυρῶν πολεμίων. Αλλὰ τὸ .σχέδιον τοῦ
Κανταχουζηγοῦ ἐστήριχτο ἐπὶ τῆς φήμης, ὅτι οἱ Τοῦρχοι ἐπήρχοντο,
εἰς τρία διρηµένοι µέρη, τὸ μὲν ἐκ τοῦ Χουσίου, πολάχνης παρὰ τὺν
Προῦθον, τὸ δξ διὰ τοῦ. Ῥώμανου, τὸ ὃ -ἀπ᾽ εὐθείας . ἐκ τῆς ὁδοῦ «τοῦ
ἰασίου. Οὗτοέ. ὅμως συσσωµατωμένοι εἰσῆλβον τῇ 335. ουνίου ἀναιμωσὺ
εἰς τὸ ἰάσίαν, ἀππσυρθέντων τοῦ. Πεντεδέχα καὶ ὅλων τῶν ἄλλων εἴό
οσο . ς . .
σὴν ΣΣτίγκαν.-
ΤΟΛΙΟΣ 8’, 14
194: ἈοκΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤ᾽

πρὸ τούτου δὲ ῥ Καντακουζηνὸς ἐπεχείρησε: τὴν παρασχευὴν ὀχυρώ-

µατός τινος πλησίον τοῦ Σχουλενίου, χωρίου ἐπὶ τῆς δεξιᾶς ὄχθης τοῦ
Ἡρούθου, χε μθου ὀπέναντι τοῦ ῥωσσιχοῦ λοιμοκαθαρτηρίου καὶ ἀπέ-
τὰ-
γοντος τῆς Στέγκας διώρου. ἠχεῖ ἠδύναντο λαμβάνειν εὐχόλως
αὑτῶν οἳ ἥλληνες ἐχ τῆς ἀπεναντὶ όχθης. ΑλΧ ὁὁ κύριος νοῦς
ἀναγχαῖα
τοῦ Καντάκου” ηνοῦ εἰς πᾶν ἄλλο ἀπέθλεπεν, ἢ εἰς ἀποφασιστικὴν ἀντί-
στᾶσιν. ᾷ ὡς ἀπηλπισμένος ἐσωτερικῶς ἐκ τῶν διατρεχόντων ἐν Έλα-
γῖκ, ἡ ὡς πεπλήρος φορημένος ἰδίως τὴν διάλυσιντοῦ χεντρικοῦ στρα-
σοο ἐν τῷ Δραϊασανίῳ, τοὺς μὲν ἄλλους ἐνεψύχου διὰ σ Ὑεδίων ἆ ἄπραγ-
βατοπυιήτων καὶ γελοίων’ αὐτὸς δὲ, ἅμα μαθὼν τὸν εἰς τὸ {άσιον εἴσο-
δόν τῶν ἐχο ῶν, ετέθη νοχτδς Σ
ἐκ τῆς Στίγλας εἰς τὸ Σχουλένιον λόγῳ
τῆς δραστηριωτέρας ὀχυρώς σεως τούτου, τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ διῶλθε τὸν Προῦ-
θον λέγω οἰκογεγειαχῖς ἐπισκέψεως. Τὸ παράδε ειγµα αὐτοῦ ἠχολούθησε
4ὶ ὁ Ἠξεύτεδέχας,ἁρμοδίας τυχὼν προφάσεως.
ν ὃ Ῥῶδδος οτρατγγὸς Ῥαμπονιὼη ἐπέπληδὲ τὸν Καντακδυζνὸν, ὡς

ἐγκαταλε ἰψάντὰ σχληρῶς τὸ σῶμα χαὶ τὸν πολεμικῖν θέσιν αὐτοῦ,

γαλ πρὶν Ἡ ἔτι οἱ ἐχθροὶ παρουσιασθῶσι, οἱ διάφοροι χατὰ τὴν Στίγχαν
ὁλλαρχηγοὶ Αθανάσιος Καρπενησιώτης, ωάννης Κοντογόνης πολκόθνι-
κος ζὤ, Τεώργιης Σοφιονὺς ἐχ Κέας, Σφοέλλος, Καρᾶ- Γιώργης γαὶ λοι-
Ἐωτέθησαν δι εἰς τὸ Σκουλένιον, καύσοντες καθ ὁδὸν τὴν ξύλίνην
ϱἳ χὸι
υραΥ τοῦ ποταμοῦ Ζίζιας. ὁ Καντακουζηνὸς, µετάκαλεσόμενος ποῦ»
γέουρα
{ους ἀπαύτας εἰς τὸ ῥωσσικὸν λοιμοκαθαρτήριόν, συνεβούλς Όσεν, ὡς μόςς
νόν σωτηρίας μέσον, την μετάβατιν αὐτῶν εἰς τὴν Βεσσαραθίαν, δια τεί-
"ὀμενος τόν τε πληθὺν τῶν πολεμίων καὶ τὸ ἀτελὲς τοῦ ὀχυρώματος
χοῦ Σκουλενίου. Αλ’ οὗτοι ψ.ᾷ φωνῇᾷ σαὶ διὰ ποχλῆς ἀποστροφῆς ἀπέρ-
νν πρύτασιν τα 2την, χαὶ ἐπαν Ἅλθων εἰς τὸ Σκουλένιον καβυρίζον-
σου

Φεξ τοῦτον ὥς ὄνανδρον, λειποτάχτην καὶ προδότην, εκεῖ, ὡς ἄλληνες

μὲν τίχιοι καὶ πατριῶται, ὡρχίσθησαν ἐκ νέου αὐτοίτε καὶ οἱ ἕτεροε

ὁ λαρχηγοὶ Δαγγλιόστρος, Μαγχλ έρος καὶ Απόστολος Σταύρακας (6),
ἵνα ἐπιμείνωσε καὶ ἀποθάόνωσι πολεμοῦντες) ὡς Χριστιανοὶ δὲ πιστοῦ,
ὑμέσως ἐκοϊνώνησαν "τοῦ Ἁγίου ἄρτου, καὶ οὕτω παρεσχευάσθησαν εἴς
τὸ ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρ ρίδος µαρτύριον, ΄ Ταύτην δ᾽ ἰδόντες τὴν ἱερὰν
καὶ ᾿πατθιωτικὴν ἀπόφασιν αὐτῶν, συνωρχίσθησαν ἑτοίμως τετ. θακύσιοι

Βαλσαμάκης Μπαμπαλιόρης. ᾖν .' οὗτος

ἀνδοεῖου, ἐ ἐν οἷε καὶ ὁ λουκᾶς
πλοίαρχος" Κεφαλλὴν, ἐγκαταλείψας τότὰ ἐν τῇ ὀδησσ ᾧ "τὸ πλοῖον αὓ-
4 Δ
τοῦ, παλ. με 5 ῥλων τῶν ναυτῶν τούτου δοαμὼν εἰς τὸν ὑπὲρ πατοίδος
 ΜΕΣΟΣ Β΄ ΚΕΦΑΑΛΙΟΝ Θ’. 190
πόλεµον. Γενοµένων αὐτῶν, ἐξελέξατο τὸ σῶμα ἀρχηγὸν τὸν Αθανά!
σιον Καρπευπσιώτην,

Μάχη Σκουλενίου. .-.

Ἡ εἰς τὸ ἰάσιον εἰσελθοῦσα τουρχικὴ δύναμες συνίστατο ἐκ τετρᾶ».

χισχίλίων περίπου ἱππέων, τρισχιλίων πεζῶν καὶ ὀκτὼ τηλεθόλων τοῇ
πεδίου, ἀρχηγὸν ἔχουσα τὸν Κεχαγιᾶ ῥεγΏν τοῦ πασσᾶ τῆς ἱθραήλας..
Οἱ κατὰ τοσαύτης δυνάμεως καὶ ἐπὶ πεδινοῦ ὡσεπιπολὺ τόπου ἄποφα-
σισθέντες τετρακύσιοι, πᾶσαν κατέθαλον νυχθημερινὴν ἐργασίαν ὑπεᾳ
ποῦ ὀχυρώματος, καὶ μόλις, τῶν ἐχθρῶν προλαθόντων, ἐτελείωσαν τῷ,
πρία µέρη τοῦ χάνδακος, θέσαντες ἐπ αὐτῶν καὶ ὀκτὼ τηλεθόλα, κα
ἐπὶ τοῦ τρίτου μέρους σωρεύσαντες Χορμούς τας δένδρων πρὸς ἆνα-
στολὴν τῶν ἵππων. Παρὰ τὰ µέτρα ταῦία, ἀδύνατοι ὄντες καὶ διὰ τὴν
κατοχὴν τοῦ παρακειµένου Σκουλενίου, ἔκαυσαν αὐτὸ, ἵνα μὴ χρησιτ
μεύσῃ τοῖς ἐχθροῖς ὡς θέαις. ἤ δὲ παρασκευὰ αὕτη πανηγυρικὴ, οὕτως
εἰπεῖν, ἐγένετο" διύτι παρὰ τὸ ὑπάρχον ἐπὶ τῆς ἀντικειμέγης ὄχθης
ποῦ Προύθου πλῆθος Μολδαυῶν καὶ Ἑλλήνων προσφύγων τοῦ ἰασίου
καὶ περιχώρων, οὐ μόνον χατέόησαν ἐκ τῆς Κισνευίας καὶ τῆς
τῶν
ἄλλης Βεσσαραθίας πλεῖστοι θεαταὶ, ἀλλὰ καὶ δύο συντάγματα πεζι-
κοῦ τῆς γραμμῆς καὶ ἓν ἱππικοῦ Κοζάκων παρετάγθησαν ὑπὸ τὸν στρα-
τηγὸν Ζαμπανιὼφ, οὐδ) αὐτοῦ τοῦ ἐὰν Νιχήτιτς ἰντσὼφ, γενικοῦ στρα-
τιωτικοῦ διοικητοῦ τῆς Βεσσαραξίας, ἑλλείποντος μεθ ὅλου τοῦ ἐπιτε-
λείου, πρὸς διατήρησιν τῆς οὐδετερότητος: ὅλων τούτων ἐθείχνυτο ζωη-
ῥροτάτη Ἡ συμπάθεια ὑπὲρ τῶν ὀλίγων Ελλήνων τοῦ ὀχυρώματος, ὑπὲρ
τῶν ὁμοπίστων Ἠατὰ τῶν ἀλλοπίστων, καὶ µία ἐξηγεῖτο ἵ, ἐγκάρδιος
εὐχὴ ὑπὲρ τῆς γίκης κατὰ τῶν βαρθάρων.
Τῇ 15 Ἰουνίου ἀπᾶλθεν ὁ Καρᾶ-Γιώρ;ης μετὰ ἑκατοντάᾶος τινος εἰς
τὸ πεδίον τῆς Στίγκας πρὸς χατασχόπευσι», καὶ ἐπέστρεφεν, οὐδὲν ᾱ-
; - ω, ὖ οζ Δ ὀ ἐπιουσ],
. ’ ,
ὡσαντως τῇ
.ο
- λ
ἔνετυχε προς
παντησας τοῦ ἐχθροῦ ἴχνος. Ἐξελθὼν
.. , . ,
πὸ ἑσπέρας παρὰ τὴν Ζΐζιαν µέρος ἐχθρῶ», ἐπίσης ἑ ζιχνευύντων τον το-
πον, καὶ συγκρουσθεὶς ἱκανῶς ἐπανῖλθε, ζημιώσας καὶ ζημλωθεὶς ἑπτὰ
θανατωθέντας καὶ πέντε αἰχμαλωτισθέντος.
Τῇ δὲ 1” ἰουνίου ἐχινήθη ἐκ τοῦ ἰασίου ὁ Κεχαγιὰ ῥεγῆς μεβ᾽ ὅλης
τῆς ἵππου, δισχιλίων πεζῶν καὶ ἓξ τηλεθόλων. Τὸ ἐμπροσθοποροῦν µέ;
ρος. τούτων ἐκλαβόντες οἱ ἕλληνες ὡς ἄλλο τῆς προτεραίας κάτᾳσκο”"
πευτικὸν ἀῃόσπασμα, ἐξῆλθον ἱκανοὶ καὶ μετὰ πολλοῦ Εάλιστα προς”
ο
19
 196 “ΑΟΚΙΜΠΟΥ ΙΥΤΟΡΙΚΟΥ΄
χῶρησον' φῤῥος: πλὴν ἐπερχόμενον :ἱδόντες τὸ -ὅλον τοῦ τουρχιχοῦ
δν.

ὀόματος, ἐστρεψάν ἀνταλλάξαντες πυροβολισμούς τας, καὶ ἀμέσως

Δαρέδωχαν τῷ πνυρὶ τὰς ἐχ χαλάμων παρακειµένας ἀποβήκας, τοῦ ἅλα-
96. ᾿Δεξιοῦ δη ὄντος τοῦ ἀγέμου, οἱ καπνοὶ “διπυθύνοντο πρὸς τοὺς
Ῥούῤχους καὶ ἱκανὸν αὐτοῖς παρενέβαλλον πρόσκοµµα σχοτοδινίας ἕνε-
χε’ ὀλέγῳ ὅμως ὕστερον τὰ δύο τρίτα τοῦ ἱππικοῦ τούτων ὁρμητι-
χώτατα ἐπεέπεσὸν κάτὰ τοῦ ὀχυρώματος. οἵ ὕλλην λες, ἐκπλαγέντες ἐν
Μαϊ πρώτσις στιγμαῖς, ἀνεθάῤῥησαν
ἆ διὰ τοῦ παραδείγματος τῶν ὅπλαρ-
χγῶν, καὶ διὰ της ἐπιτυγοῦς χρήσεως τῶν τηλεθόλων χαὶ τῶν πυ-
ῥοθόλών κατὰ τοῦ πεπυχνωμένου προσώπὸυ τῶν ἐχθρῶν ἀπέχρουσαν
αλν πρώτην αὐτῶν καὶ σφοδροτάτην ἔφοδον. Τὰ τηλεθόλά ἐπληβοῦντο᾽
καθῶξ μέγα μέρος καὶ ἐκ σιδηρῶν τεμαχέων. Πλὺν, καὶ μεθ ὅσην ἐπή-
ον παῦτα Φθορὰν, ἐν οἰδεμά οἱ Τοῦρκοι ἐτέθησαν ἀνωμαλίᾳ, “καὶ
ὀλῶςιβόλῆς ὑπεχώρηδάν ἐν τάξει. Τὴν ἰδίαν συγχρόνως καὶ µέρος τοῦ
πεζικοῦ αὐτῶν Ἕλαθε) αὐχην. Τριαχόσιοι ἐχ τούτου ἐπεχείρησάν την κα-
τάληήφι τῶβ ἐρειπίων τοῦ πυρκοληθέντος Σχουλενίου"ὁ δὲ ἀπύστολος
Σταύρακας, Ἡ Ἠγούμενος ἑχατὸν Κρητῶν χαὶ ἤπειρωτ ὤν, ἐπετέθη κατ αὐ-
τῶν, καὶ µάχην ἐκ τοῦ συστάδν σ συνάψφας ἐπὶ ἓν τέταρτον τῆς ὥρας,
ἀκοδίωξε πούτους ἐκεῖθεν' ἀπράκτους, φονεύσὰς περὶ τοὺς ὀγδοίμοντα.
καὶ ζώγθήσας εἰκόσιπέντε. 'Αφ΄ ἑτέρηύ ὃ Κεχαγᾶ βεγῆς, δευτέραν καὶ
αρίτην διὰ τοῦ ἱππικοῦ ἐπαναλαβὼν ἔφοδον κατὰ τοῦ ὀχυρώματος, ἀπέ-
τύχε "μετὰ ἐππισθητῆς ὡσαύτως ζημίας καὶ ἀπεσύρθη. Οὕτως Ἡ νίκη
ἐμειδία ἐπὶ τῆς χεφαλῆς τῶν ὀλίγων, ἀλλὰ γανναίων, πατριωτῶν, ἐξελ-
θόντων που ὀχυρώματος καὶ ἀμοιθαίῶς Παρακελευομένων εἰς τὴν ἐπὶ
Μοῦ πεδίου καταδίωζιν τοῦ ἐχθροῦ. Τὸ ὃ) ἀπέναντι πλῖθος τῶν θεατῶν;
ὅχον συγαἰνγοὶς καὶ θαυμασμὺς, οὐνώδευε διά τῶν Ἐνθουσιωδεστέρων ἆ ᾱ-
νευφημλῶν αὐτούς. |
᾿Παρὰ τὴν ποιαύτην ἀντίστασιυ τῶν ἡλλήνων, οὗ Τοῦρχοι δύσκολον
εἶγην χαὶ τῶν τηλεβόλών οὑτῶν' τὴν ἁλενλέραν χρῆσυ, ὡς διηκουσῶν
πῶν σφαιρῶν εἰς τὴν ῥωσσικὴν γῆν. Εξηγήσεως μάλιστα ζητηθείσης
ἐπὶ τὸῦ προκειμένου, ὁ ατρατηγὸς Σαμπανιὸφ ἀπήντησεν ὁριστικῶς,
δτὸ καὶ ἂν μία μόνη σφαῖρα, κτύπήδῃ πλν ἀπέναντι ὄχθνν, εὑρίσχεται

ἐν τῇ ἀλάγκη τῆς ἀμέσου προσθολΏς. Τούτου ἕνεκα ὁ Κεγαγιᾶ βεγῆς

ἐξετάθὴ' πλδγίως᾽ πρὸς τὸ ἀριστερὸν τοῦ ὀχυρώματος μετὰ πεντακοσίων
ἱππέων χαὶ πἐζῶν, χαὶ προσχοχλήσας ἐπὶ ἁρμοδίας θέσεως τὰ ἓξ τη-
λε6 όλα, πρξα το τῆς προαθολΏς ἐκεῖθεν, τοὺς μὲν ἐν τῷ ὀγυρόματι ση
 ΜΕΡΟΣ, Ε.. ΚΕΦΛΛΑΤΙΟΝ,Θ’. 197

μιῶν, τὸ δὲ ὀχύρωρα Ῥαταστρέφων. Τότε ἂὲ στρέφαντες βέζωπον καὶ

ὅλοι οἱ ἱππεῖς, ἀπώθησαν εἰς τὰ, ὀπίσω τοὺς. ἐξελθόντας
ἐκ τῶν, ἑλλή:
νων' ἄνευ ὃ) ἀναθολῆς περαι τέρω ὑρμήσαντες ἐξ ἑκατέρων σῶν-με-
ρῶν καὶ οὗτοι χαὶ οἳ τοῦ Κεχαγιᾶ βεγῆ, εἰσέβαλω ἐν-τῷ. ὀχυρώματε
μετὰ ὀκτάωρον συνεχῆ µάχην. Κατὰ τὴν στιγμῖν αὐτῶν τὰ ἀπέναντις
ῥωσσικὰ τάγματα Ἡ αὐστηροτάτη πειθαρχία ἀνεχαίτυσε μόλις μιᾶς ὁρ-.
μῆς, ἐνόχου μὲν Υόμῳ, ἐξύχου δὲ ἄβει καὶ ἱστορικωτάτης.. ς
ὁ Κόντος καὶ ὁ Ἰντσὲς, ἀντεφορκήσαντε ες ἔφιπποι, ὁ Σταύρακάς, Δαγ-.
Ὑλιόστρος, Μαγκλέροι, Ἀφαέλλυς, Μπο ᾿μπαλιάρης, Κοντογόνης,, Φοφμαυὺς.
καὶ ἄλλοι μετὰ πολλῶν στρατιωτῶν ἔπεσον θύματα, ἐκτὸς. τοῦ. Καρᾶς.
Γιώργου, μόλις σωθέντος πεπληγωμένου. ὁ Μήγκλαρας, καὶ προτρεπό-.
ενος εἰς φυγὴν ἕνεκα τῆς πληγἌς αὑτοῦ, Ἄρνήθη καὶ ἐθανατώθη µαχός.
μένος. , ἧτεραι δὲ περὶ τοὺς πεντήκοντα στρατιῶται, συμπεπλεγµένοι-
μετὰ τῶν ἐχθρῶν, ἔπεσον μέχρις ἑνὸς ἀντιμαχόμενοι. ὁ δὲ ἀρχηγὸς
Αθανάσιος Καρπενητιώτης, ὁ ἀν πρ οὗτος τοῦ μεγάλου γαρακτῆρος καὶ.
τῆς ἡρωϊκῆςκαχαρδίας, ττότε μόνου κατεθλήθη, καέτοι τετραυµατισµενος;
ὅτε, Ἡ ἐν τῇ τελευταίᾳ ατιγμῇ τῆς ἀγωνίας, κειώσας.πωτὰ τῶν Τούρ”:
Χων καὶ τὰ δύο αὐτοῦ πυροθόλια, ταῦτα. μὲν ἐξεσφενδόνισεν
ἐν τῷ πητ.
-

ταμῷ, τὴν δὲ σπάθην γυµνώσας ἐπελέκησεν ἑτέρους δύο Τούρκους. ὅσοι.

9) ή ” Δ ω .. ς Ν ν / ς Δ /
ἐζήτησαν σωτηρίαν διὰ τοῦ ποταμοῦ, οἳ μὲν ἐπγίγησα», οἱ δὲ διεπέ«
βασαν μόλις κολυμθῶντες. Τπὲρ αὐτῶν προσηνέχθησαν αἱ ῥωσσικαὶ ἀρ.'.
χαὶ διὰ πολλῆς φιλανδρωπίας, καὶ ἑτοίμως κατέβεσα», ὅσου ἠλύγαντα,
Χρηματικὸν ποσὸν, η µήτηρ τῶν Τψηλαντῶν ἀλισσάδετ, ὁ µπτροπο:..
λέτης Εἰρηνουπόλεως Γρηγόριος, ὁ ἰάκωβος Ρίζος, ὁ μύτη,
Μπουρτουζενίου ᾿Ὀρηόρος καὶ ἄλλοι,
'Τοιαύτη ἀπέρηἩ μάχη τοῦ Σχουλενίου με Ἡ μέρες δέμα. τῆς ἀπὸ, π.
ἰουνίρυ μάχης τοῦ Δρα γασανίου΄ τοσοῦτος ἀνεδείχθη, καὶ. ἐνταῦθα ᾱ-ὁ
Ἠθωϊσμὸς, τῶν πολεμιστῶν τοῦ Γαλαζίου, Ἀρωϊομὸς καταπλήξας ἐλεῖ
μὲν τοὺς ΤῬούρκους, ἐδῶ δὲ καὶ τοὺς θεωμέγους ῥώσσους. «άν, εἶπεν
. κ ε ᾿

΄ εν. , : « :
»ὸ ἴντσωφ "πρὰς τὸν ῥίζον, ηὐτύχει ὁ Τψηλάντης, ἵνα ἔχγ δέκα µόνας
»χελιάδας τοιούτων ἀγδρείων,
χθλιάδας ποιούτων ἀνδρείων, Ἰδύνατο τότε κατὰ
ἸἸλύνατο τότε τεσσαράχοντα χιλιά-.
κατὰ, τεσσαράκοντα χιλιά-
ρἃων Τούρκων». Περὶ τοὺς τριακοσίους λογίζονται αἱ ἀπολεσθέντες| ᾗλ-.
Ἄγψες, καὶ περὶ τοὺς χιλίους οἱ Τοῦσχοι, Διαμευεῖ δὲ περιώνυµοςἡ μάχη:
αὕτη, ) διότι ἐτίμησε τὸ ἑλληνικὸν ὄνομα ἀπέναντι τῶν προτέρωγ
ζ τοῦ
Νοτσέτου καὶ Δραγασανίου καὶ τῶν ὑατέρων τοῦ Σχουλενίου ωμό κ
[αὸ
καὶ λειποτακτῶν Αούκα καὶ Καρο»ιᾶ, Καντακουζπνοῦ. καὶ Πεντεδέχα.
 195 ΔΟΚΙΜΙΟΥ Ἱδτορικὸτ
ἃ ἔμελλε μάλις τα, ἐὰν μὴ ἀπελείπετο τῆς µάχης ταύτης τὸ κατὰ τὸ
Ῥώμανον σόμα, Εδραμον ἀληθῶς ὁ ὁ Ῥασίλειος τουφεχτσήποσης γαὶ ὁ
ὀτρατηγὸς Βλάδεν, ἀλλ ἔφ ρθασαν δυστυχῶς περὶ τὸν ἡμίσειαν ὥραν
Ηετὰ τὸ τέλος αὐτῆς δυστυγέστερον δὲ, διευθυνόμενοι ἐνἑ ἀγνος τούτου
οξῖς τὸ ᾿ὀχύρωμα, προσεθλήθησαν αἴφνης ὑπὸ τῶν Τούρκων’ καὶ οἱ μὲν
πλείους διοσκορτίοθηραν, καταφυγόντος εἲς τὴν Φεσσαραξίαν τοῦ Του-
Φεκασήπαση, οἱ« δ) ὀλιγώτεροι ἔλαβον θέσινἆ ἁμυντικὴν ὑπὸ τὸν σἼρατη-
τὸν Ἠλάδεν, ττὸν Γκίκαν Ηπειρώτην χαὶ Νικόλαον Τσομπι τάνον «κατὰ τὴν
Σλῶσσαν, Ἀαὶ πρὸς μέτωπον ἐπολέμησαν µέχρι τῆς νυχτὺς, ὅτε οἱ ἀπο-
λειπόμενοι διζλθον ἑ ἐπὶ ῥωσσιχῶν πλοιαρίων τὸν Ἡροῦθον. Καὶ οὗτοι καὶ
) οἱ Τοῦρχοι ἴσην. ὡς ἔγγιστα ζημίαν ὑπέστῆσαν ἐξ ἀνδρῶν ἐγνενήκονἔα,
| Αλλ) ὁ σστρατηγὸς Ελάδεν δεκαπέντε ὅλας διέµεινεν ἡμέρας ἐπὶ τοῦ
μολδαυῖκο οῦ ἐλάφους, περιφερόµενος τὰ ὄρη' ἐχεῖθεν δὲ ἀπελθὼνε 1ρ-
ς βίον ἔθανατ ώῴθη παρὰ τοῦ Μιλόσχη, λιότι ἐνέπνεεν αὐτῷ νθους καὶ
τς ἀνδρεῖος πολεμισὴς καὶ ὡς πιστὸς ἑπαδὸς τοῦ Καρᾶ Γιώργου ἄλλοτε,
ἳ ᾽ποιούτῳ κατεστράφη τρόπῳ καὶ ἐν τῇ Μολδαυῖᾳ τὸ ἑλληνικὸν σῶμα
μετὰ. ποσαύτὰς πεοιπετείας προσωπ]κὰς χαὶ διὰ τῶν Δύο μαχῶν τοῦ
ὃς Γαλοζίου καὶ Σχουλενίου. Καὶ ἡ µία καὶ Ἡ ἄλλη τούτων, ἐπὶ χεφαλῆς
φέρουσα τὸν Αθανάσιον Καρπενησιώτην, παρέδωχαν εἰς τὴν ἱστορίαν
ποῦ ἑλληνικοῦ ἀγῶνος, ἔντιμον καὶ εὐχλεὲς Ξὸ ὄνομα τοῦ ἀνδρὸς αὐτοῦν
ιὡς ἀποδείζ
Ἓσαντος τὶ δύναταιὁ πατριωτισμὸς καὶ Ἡ ἀνδρεία ἑνὸς ἄρχη-
τχοῦ μεγάλου ἡ Ἡ μιχροῦ σώματος, καΐτοί ἄντιτας σσοµένου ἐναντίον πολ-
λῶν χαὶ χαλῶς συγκεκροτηµένων πολεμίων. Περιέ ῥγῶς δὲ δύο στεροελ-
: Ἀαδίταδι ὀμώνυμοι, ό μὲν Δωρεὺς, ὁ δὲΕΕὐρυτὰν, ὁ πρῶτος ἐν ταῖς ἑλλη-
.Ενικαῖς Θερμοπύλαις κατὰ, πὴν 98 ἀπρλίου, καὶ ὁ δεύτερος ἐν τῷ μµολ-
: Ὁ δπυϊκῶ Σχουλενίῳ κατὰ τὴν 1 7 ἰουνίου τοῦ. αὐτοῦ ἔτους, παραλληλίζον-
ο. ποτά τε τὸ
ο λλο
πατοιωτιχὸν πνεῦμα καὶ τὴν μεγάλην στρατιωτικὴν
κσβδίαν, δὺ ἃςᾖ ἡγωνίσθησαν σταβερῶς χαὶ ἐθυσιάσθησαν ἐνδόξως. Ίδίως
, δεί ἰ σοτίμονς, καθίστησιν ἀμφοτέρους Ἡ περὶ τῆς προσωπικής σωτηρίας
ορ ωϊχὴ ἄρνησις, τοῦ μὲν Αθανασίου Διάκου χατὰ τὸ τέλοξ ΣΠ μάχης
αν, τοῦ δὲ Αθανασίου. Καρπευήσιώτου πρὸ τῆς ἑνάρξεως πᾶς μάχης.
«Μετὰ τὰ γεγονότα ταῦτα. ἑπόμενος ἦπο καὶ ὁ ἐν ἁπάσῃ τῇ Μολ-
Γ δαν καταδιογμὸ: τῶν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ ἀπολοιπομένων ἑλλήνων, οὓς οἱ
κάτοικοι Χατήγγελλον τοῖς Τούρχοις, καθἃ συνέθαινε καὶ ἐν τῇ Βλα-
ο χα Τοιαύτη η τύχη τῶν ἀποτυγχανόντων. ᾠσαύτως ἑπόμενα, ἦσαν
ἄλλα τε πολλὰ καὶ αἳ διὰ πόλλης᾿ χαμερπείας γρἀφόμεναι ἀναφοοαὶ τῶν
 Ν
ΜΕΡΟΣ Β ΚΕΦΑΛΑΙΟϐ.. 199
6 .
σωτῆρας αὐτῶν Τοῦβ-
{ λ -

Μολδαυῶν, εὐγνωμονούντων καὶ (χετευόγτωγ τους----

3 ω ο , Σε

α ν κα --- -----.-
ο μένῆς
Χους. ἔχομεν ἀντίγραφον μιᾶς, ἐκ τοῦ μολδαυϊκοῦ µεταπεφρασ
»

οι
χαὶ μετὰ Ἐῶν
ἐπὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Δι’ αὐτῆς οἱ Μολδανοὶ, σύμφων
Βλάχων, «χλίνοντες μετὰ δακρύων γόνυ πίστεως καὶ κεφαλην. ὑβοσα-
ἑαυτῶν Χατὰ Τό παρελθόν,
» Ν΄ Ἶνν. ους Ἅλ

γῆς», ἐξιστόρουν μὲν πολλὰ τὰ παβήµατα ..»

Ν τςΔον ἃ ;
- . /
ο
ῶν, καὶ
στα
ἀνεμιμνήσκοντο δὲ τῶν ἐπὶ σουλτάνου Σουλεϊμὰν τοῦ ἆ συνθηκ
ἁ΄
,

οὗ µόνον τὴν πραγματοποίησιν τῶν παλαιῶν προνοµίών,

ἐξητοῦντο
πρὸς ἀγαχουγίισω τῆς
ες / ο
ἀλλὰ καὶ τὴν .πρόσκαιρον παρχχώρησιν ἕτερων
5 ἃ Ν Δ ορ. ,

δυστυχηαάσης «ταάρας» (α). ---

τη--
. ---... :

Μετὰ τὴν ἀποχώρισιν τοῦ Τψηλάντου ὁ Ολύμπιος ο ἠνώθη μετὰ τοῦ

ἀρτοσία'. ὁὃ δὲ ὃς Διαμαντῆς, φέρων καὶ οτΏν οοἱ
οκη ἐνἄν τῇπα Αρνεσι
Φαρμά μι ο [ οτι.
τῇ Κόζιᾷ, ὅδου
μ.”-.”

αὐτοῦ, ὠχυρώθη μετὰ ἑκατὸν ἑζήχοντα στρατιωτῶν το ἐν α νι ὄφησὴ ρλς αλ

ων ’ ν ς ---
ε

τοῦ Ἰψηλάντου"
καὶ δύο ὑπῆρχον τηλεθόλα ἐγκαταλειφθέντα παρὰ
-

ἐν παῖς [-
πλείους ἂὲ ἕτεροι τοῦ ἀτάκτου στρατοῦ συν) εντρώθησαν
οἱ δὲ τῆς Σλαταίΐνης, καὶ ὁ Μανάκη ς ἐν τῇ
ααἲς, οἱ μὲν τῆς Ανινώσης, « ο μοδ α
«θρέων εἰς
τῆς Τισμάνης ὁ ὸ ἀρχιμανδρίτης Σέρβος, μεταθὰς διὰ τῶν
α '

Οὐγγαρίας, ᾿συνή-
τὸ Μοέστιον, κείµενον ἐπὶ τοῦ ὁρίου τῆς Βλαχίαςο.καὶ ου κ ρίς
/ ε /
ετήθ..ἐπὶ τοῦ
Ύαγεν ὑπὲρ τοὺς «τριαχοσίους Ἠλληνοσέρθους καὶ ἐτοποθ τν «ης ἆ
ο” ς
) : ων Όσο
ς ἐπτδοβή
εὔρους Κόλτσι κατὰ τὴν θέσιν Βάλια-μονέρηϊ. ον Συγεπῶ -
αν ,
Φ συγκεντρώσεων.
:ἀοῦρχοι εἰς τὴν διάλυσιν καὶ τῶν διαφόρων αὐτῶν
«

Τοῦ. ὀλυμπίου χαὶ Φαρμάκη Ἡ δύναµις ἠριθμεῖτο ἐξ ὀκβακοσίων,

ἱππίων ὡσεπιπολὺ, ἐπιλέκτων μὲν, ἀλλὰ λέω) εὐαρίῤμων ᾽ἀπενάντε Ἔυῦ
«ἐπερχομέγου: ἄδη καθ" ἑαυτῶν μεγάλου σώματος τοῦ Σιρικλόσ/λοὺ καὶ
τῇ Βλαχία ἀντί-
δάῤθα.. ἀνωφελῆ διὰ τοῦτο βλέποντες οὗτοι πᾶσων ἐν
στασιν τοῦ ληιποῦ, ἀπεφάσισαν, κατὰ τὸ πρῶτον τοῦ ψηλάντου σχές
δὲ
διον, ἵνα ἀνοίξωσι διὰ τῶν ὅπλων τὴν εἰς Μολδανΐαν ὁδὸν, ο ἐκεθον
δὺ οὗ
προσφύγωσιν εἰς τὴν Βεασαραθίαν καὶ καταθῶσω εἰς τὴν Ελλάδα,
εἷς τὸ μδλδάδικὸν
ο υδυνηθῶσι.µέσου. Μετὰ πολλὰς δυσκολίας φθάσαντες
, ἔμᾶθον
ὄρος ..Βράντσαν, Ἡ Βρεάτσαν, ἐνέτυχον, τῷ στρατηγῷ Ἠλάδευ
Καντακουζηνοῦ ενίου,
καὶ δχουλενέ καὶ ἔν τισι τῶν δυσθάτ ων καὶ
πὰ, τοῦ : δι πι-υ--
;
ο .
ιος ἀσθενήσας
ὀχυρῶν χωρίων ἐστρατοπέδευσαν. Κα ὁδὸν ὅμως ὁ Ολύμπ
.

γραπτον λύπην τῆς

«διά τε τὰς µεγάλας ταλαιπωρίας καὶ τὴν ἀπερί ος τ δὲ 1.
δι ε- ὦ δ. ν νε -”- στρ
Ε1) μερος εντος φηρειρυ ος 5 πιστοι
παρ ιος αυτου εφερετο
τοιαύτην κανα στᾶσιν
οπιῶται αὐτοῦ ἐλυποῦντο πολλῷ πλέον διὰ τὴνορ ον ο ο ἐνοδὸ .. κ΄
4 , . ων Α Δ δν ο
: ποῦ. ἀνδρείου ἀρχηγοῦ, ἡ διὰ τὸν ἐκ τῶν τς
κος
πολεµίων γίνδυγον. ΕπεΦὴ δὲ
ντ ο αν ο σι .
παρα,
5
τοῦ Όλυμ-
τω εναῃ Ελατίνῃ, ἐνεφώλευε µέρος Τούρκων, ἀποσταλοῖς,
͵ ο, .----
- ΄ ,
ολ αν πο
 --
κ

Φ 00 ΑΟΚΙΜΙΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ.
πίου ὁ πολκόθνικος. Μάντσας μετὰ ἐκανῶν στρατιωτῶν, Πφάνισε τούτουό
/ νΝ« κ» ω 3 / {
’ 6 }

σῇ 30-Μουνίου.΄ Αλλ᾽ εἰς τὰν Λίσσον καὶ Αναστάσιον [ωαννίτην, πολε-

μοῦντας μετὰ ἐννεγήκοντα ἐναντίον πολυαρίθµων Τούρκων ἔν τυι µονῇ
πλησίον τῶν ὁρίων τῆς Βουκοθίνης, οὐδεμίαν ὁ ὀλύμπιος ἠδυνήθη ἀπο-
ατολὴν βοηθείας. Ὠκεῖ δὲ, ἀφ οὗ οἱ Τοῦρκοι πατώρθωσαν τὴν πυρπό:
΄ 3 - ἀ -- “η -

Άησιν τῆς μονῆς, οἱ ἑθδομήκοντα µείναντες ἐξ αὐτῶν ἀνδρεῖοι ἀπεκλεί-

ρὔησαν "ἐντὸς σῆς ὑπὸ τῶν φλογῶν: περικυχλουµένης ἐκκλησίας, καὶ
βετὰ δεκάωώρον ἔτι ἀπελπιστικὴν. ἀντίστασιν διεσώθησαν εἰς τὸ αὐστριᾶ-
| Δ. , 3 9 Δ 3 , ’ 5 Ν 34 Ἡ

3 . ρλ .
χὸν ὅριον, ὅπου οἱ χάτοιχοι τῆς Σοζάθας ἐφιλοξένησαν αὐτοὺς προσ"-
9 σ φ «« { ω ς ο» Σο 6 Σ. μα

Μόντως, τιμῶντες τὴν ἀνδρείαν καὶ ἐπὶ τῇ δυστυχία τούτων περιπα-

θοῦντες.. - ς ο. τρ 3 ος ...
εν «Τοῦ ὀλυμπίόυ ἡ ἐν τῆς Βλαχίας ἀποχώρησις ᾿εὐχολωτέραν ἀπετέ
᾿ . ο. ” ΄

Άεσε τὴν ἐζάλειψιν τῶν ἐν αὐτῇ λειψάνων τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, τῶν
Εθμονωμένων; ὡς εἴπομεν; ἐδῶ καὶ ἐχεῖ σωµατίων. Ιπαναστώται πλέον,
καὶ οὐχὶ ἐπανάστασις, ἀπῆρχον μετὰ τὰς µάχας ποῦ Δραγασανίου. καὶ
Ἀχουλενίου. Ἐν τῇ Κόζια ὁ Διαμαντῆς, προσέληθεὶς ἰσχυρῶς τῇ 1 ἰου-
λίαυ, ἀντέστη διὰ πολλῆς γενναιότητος ἅμα καὶ ἐπιτηδειότητος ἐπὶ δύο
ὠμέρας. Τοῦτο δὲ βλέπων ὁ Σιρικλόογλους, ἐνεδύθη τὴν ἁλωπεκὴν διὰ
πρὸςΔΝ ἂὃν ὁε Διαμαντῆς ἐπίστευσεν ὑποσχεθέντα ἐν ὀνόματι
-ω ν 4 ς / 3 -./ 3
ποῦ ω Ἀάβόα,
2

αὐταῦ πᾶσαν ἀσφάλειαν, καὶ πρασέτι τὴν διατήρησιν. τοῦ βαθμοῦ τοῦ
κἱρ-σερλάρου. Παραδοθέντα ὅμως ἀπέστειλεν εὐθὶς ὁ μὸν Σιρικλάογλους
πρὸς τὸν ἐν Βουκουρεστίῳ Κεχαγιᾶ βεγῆν, οὗτος δὲ πρὸς τὸν ἐν Σιλι-
/ ς 3 ;
στρία βαλῶν, καὶ ἐκεῖνος εἰς τὴν Κωνσταντινουπολι,
/. ω δ.. 4 ν -
ὅπου απεχεφα-
λίσθησαν αὐτός τε καί τινες ἐχ τῶν στρατιωτῶν, τῶν λοιπῶν περὶ τοὺς
ἑβδομήκούτα ῥιφθέντων ἐν «τῷ δεσµωτηρίῳ, ὥς τινος ἀποταμιεύματας
περιοδικῶν σφαγῶν, κα» Ἂν Ἡ πύλη ἐλάμθανεν ἀνάγκην ἐκδικήσεως,ἃ
οἴστρον ἐπιδείξεως. ὁ Σάῤθας δυσηρεστήθη τότε ἰδὼν παρασπονδήσαντα
ν , 3 » δ» δ , Ν { 3
φὸν «Σιρικλόογλουν’ ἀλλ ἐχεῖνος διεσχέδασε τὴν πικρίαν αὐτοῦ παρατη-
ῥήσας, ὅτι ὁ Διαμαντῆς, ὡς πολεμήσας τοὺς Τούρχους, ἄξιος ἦτο τιµω-
ρίας «τοιαύτης, ἔστω καὶ διὰ παρασπονδήσεως.
,
κας. δὲ ἐν τῇΑνινώση ὑπάρχοντες, ὡς εἶδον χαθ ἑαυτῶν ἀπόσπασμά
τι τουρκικὸν, ἐγκατέλειψαν τὴν μονὴν καὶ διεσχορπίσθησαν εἰς τὰ δάση;
μόνους, δὲ καταφθάσαντες οἱ ἵππεῖς ἐφόνευσαν εἰχοσιτέσσαρας καὶ δύο
γβησαν, πυοπολήσαντες
ἐζώγρησαν, πυρπολήσαντες καὶκαὶ τὴντὴν μονῆν,
μονὴν, ἵνἵνα
α μημη ἐπανελθόντες
ἐπανελθό οἱς ἅλ-
ἄ
λοι ἐμφωλεύσωσιν ἐκ γέου. Άλλο ὃ' ἀπόσπασμα τουρχικὸν ἐκ τετρα-
χασίων, ἀπηκλεῖσαν τοὺς ἐν τῇ Σλαταίνη, ἐπολέμησεν ἐπὶ τρεῖς Ἡμέ-
 ΜΕΡΟΣ:8 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ.Θ., 204

βας’ φονευθέντων ὅμως ἱκανῶν ἐξ αὐτοῦ, ὡς καὶ {οῦ ἀποσπασματάρ-

χου, οἱ λοιποὶ. ἀπεσύρθησαν, καὶ οὕτως οἱ ἔγχλειστοι διεσώθησαν «Πσύ-
Ἴχως εἰς τὰ αὐστριαχὰ ὅρια, ᾠσαύτως καὶ οἱ περὶ τὸν Μανάχκην ἐν τῇ
Τισμάνη, ἀντιοτάντες ἐπὶ πρεῖς μέρας κατὰ ἕτέρου ἀποσπάσματος,
ἐξῆλθον νυκτὰς τῇ τετάρτῃ καὶ εἰσῆλθον εἰς τὴν Τρανσνλβανίαν., ἂν
᾿σώματι ὅμως ἰσχυρῷ. ἐκιγήθησαν οἱ Τοῦρκοι καὶ ὁ Σάθθας κατὰ. τοῦ
ἀἀρχιμανδρίτου Σέρ6ου, μεθ οὗ συνεπλάκησαν τῇ 11 ἰουλίου. Εχεῖ ὑπὲρ
σοὺς. ἐκατὺν ἐφονεύθησαν, καὶ ὁ Σέρθας ἔμεινε πύριος τοῦ πεδίου τῆς
μάχης. ἀλλ᾽-οἳ συστρατιῶται αὐτοῦ μάταιον εἶδον, ἐὰν περαιτέρω ἐπι-
µείνωσω, ὡς μὴ ἔχοντες χαὶ ἀριθμὸν πολὺν καὶ µέσα: ζητήσαντες δὲ
καὶ λαβόντες τὸν λόγον τοῦ ἀξιωματικοῦ τοῦ αὐστριακοῦ λοιμοκαθαρτὴ-
ρίου, ὅτι ὑπάρχουσι δεκτοὶ, εἰσῆλβον εἰς τοῦτο τῇ ἐπιούσῃ, παρακατα-
θέααντες τὰ ὅπλα. 'Τότε ὁ Σιρικλόογλους πλησιάσας ἀπήτησε τὴν πα-
ῥάδοσιν τούτων, καὶ ἰδίως τοῦ ἀρχιμανδρίτου Σέρβου, χαὶ ἀπόσπασμά
τι ἐξ ἑκατὸν πεντήκοντα εἰσθιθάσας ἐντὸς τῶν αὐστριακῶν ὁρίων, κα
φέλαθε τὰ ὄπισθεν τοῦ λοιμοκαβαρτηρίου. Οὐδόλως παράδοξον, ἐὰν ἐτόλ-
µησαν τὸ τοιοῦτου οἱ Τοῦρχοι, ὡς ῥέθαιοι ὄντες, ὅτι προσθολαὶ ποιαῦ-
αι καὶ ἀθετήσεις συνθηκῶν µεγαλήτεραι οὖτε ποσῶς ἠρόβζον, οὔτ' ᾱ-
φρμὴ πολέμου ἐγίνοντο μεταξὺ δύο Δυνάμεων ἐγχαρδίου ἀγάπης χαὶ

ἀδιαῤῥήκτων σχέσεων. ό ἀξιωματικὸς τοῦ λοιμοκαβαρτηρίου ἠρνήθη

κατ ἀρχάς: ἀλλ’, εἴτε μετημελήθη ἔπειτα, εἴτε ἠναγκάσθη, ἵνα µήπι
Χεῖρον Ὑένηται παρὰ τῶν βαρθάρων, συνεθιθάσθη μετ᾽ αὐτῶν ἐπὶ µόνῃ
τῇ ἀποθολῇ τοῦ ἀρχιμανδρίτου. Σέρθου, ἐλευθέρου καὶ ἐνόπλου. Οὕτώς,
ἀποδοθέντων τῶν ὅπλων αὐτοῦ, ἀπεθλήθη τῇ 14 ἰουλίου ὁ ἀτυχὴς
Ψεθ᾽. ἑνὸς ὑπηρέτου ἐκτὸς τῶν συνόρων" ἐπὶ τοῦ βλαχικοῦ δὲ ἐδάφους
ηρώμενος παρὰ τῶν Τούρκων, ὥς τι ἀγριμαῖον. ζῶον, ἀπὸ δάσους -εῖς
"δάσος, "ἀπὸ ὄρους εἰς ὄρος καὶ ἀπὸ φάραγχος- εἰς φάράγχα; -ἀπώλεσε
κατὰ πρῶτον τὸν µόνον σύναροφον τῆς τύχης "αὐτοῦ ὑπηρέτην θανα”
χωθέντα” πκαβαπεσὼν ὃ ἐπὶ τέλους ἀπὸ ἀποτύμου δράχου συνελήφθη,

καὶ ἀπαχθεὶς δέἔσμιος εἰς Βουχουρξ ἔστιον καὶ ἐκεῖθον εἰς Σιλιστρίαν,
ἐμαρτύρησεν ὁ αὐθόρμητος οὗτος καὶ γευναῖος ἀγωνιστὴῆς ὑπὲρ πίστεως
καὶ ἐλευθερίας.
"Ἡεριττὴν Φεωροῦμεν Τὴν λοιπὴν λεπτομέρειαν ποῦ ἐπὶ ὁλοχλήρους

μᾶνας ἐξακολουθήσαντος συντόνου διωγμοῦ» τῶν έξι υεύσεων. μὰὶ οα--

παδείξεων, τῶν συλλήψεων καὶ τῶν σααγὸν τῶν ὁδῶ καὶ ἐκεῖ προσπε-
φεογάτων «καὶ κεκρυµµένων Ἑλλήνων, έρθων, Βουλγάρων καὶ Βλάχων,
 202 ΑοκΙΜίοΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ

τῶν λαβόντων µέρος ἐν τῇ ἐπαναστάσει. Δυσυπολόγιστος ἀποβαίνει ὁ

εδριθμὸς τῶν ποιούτων θυμάτων. 'Ἐκτὸς δ’ αὐτῶν, καὶ πλείστων ἄλλων
ὀθῴων τὸ αἷμά κατέπιεν Ἡ ἀκδρεστος «φονικὴ δίψἀ τῶν Τούρκων. Τὸ δὲ
δραστικώτατον πρόσωπον τῆς δευτέρας Ἀαύτης ᾽αἵματοφύρτου σχηνῆς
πᾶρέστήσεν ὁ Σάόθας;. ἐπιδειινόμεγος. ζφλον. θκόσῳ, ἀποθηριοῦται-ὁ
ἄνθρωπος, ἅμά ἐξοκέλῃ τῆς ιῤῆς καὶ τοῦ. καθήκον τοςλ ἀλλ’ οὐχ. ἠτ-᾽
πὺν καὶ ἄλλοι, ἡ ἐκδικδύμενοι πάθη, Ἡ θηρεύοντες ᾿εὐνοίας πάὶ «ὑλικὰ
«Φυβφέρδννα, ἀὐστήμα Έλαβον τὸ χαταμηνύειν τοὺς συχόντας χαὶ ἐμπο-
᾿ῥεύεσθ αι πούτων: Ευνεὀχόδίοι ποιοῦτοι: ἔφθασαν πληροῦντες, εἷς
τὸ αἷμα
ἐπὶ τοῦ ἄλλου σχεδὸν, τὸ ἐν τῷ καταλύματι «τοῦ Κεχαγιδ βεγΏ ὑπό-
᾿

᾿ψον ᾿δεόμωτήριον", περιοδικῶς δὲ τοὺς μὲν σηµασίαν τινὰ φέροντας

"ἀπέσπελλέν οὗτος" εἰς τὸ σφαγεῖον τῆς Σελιστρίας, τοὺς ὃ. ἁπλοῦς ἐθυο-
ολα σον ἐν παῖς ὁδοῖς εῆς “πόλεως χατὰ- δεκάδας, εἰχοσάδας - καὶ ἐνέοτα
8 εν θήνον Ἐάδας, τακτικῶς ἀντιιαθισταμένας μετὰ τριηµερίαν - παρ -ἆλ-
χῶν Σ6ὔ ἀὐλοῦ δεὑµιὀτηβίου. τον ον το τπτ ἀπ τα έκό το
σἳ 'ἀφοὗ ἐξέλιπον τέλος πάντων καὶ ἐπανάστασις κοὶ ὀπαναστάται ἐν
πῇ Ἐλαχία, μόνος ὑπελείπετο πρὸς ἐξίσωσιν. ὁ ἀνοικτὸς λογαρ'ασμὸς
πῶν Τούρκων πρὸς τὸν Σάβόαν. Ἱπελόγιζς μὲν οὗτος ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ
"Ἕἡμὰς καὶ μεγάλην ἀρχοντείαν. καὶ ἀρχηγίαν οῆς εἐπιταπίου. φρουρᾶς,
"ἀν' ὅσων προσήνεγχεν ὑπηρεσιῶν". οἱ Ταῦρχοι ὅμως,. συνεπέατατοι «εἰς
ἑαυτοὺς χαὶ εὐκόλως λησμονοῦντες πάσης ὑποσχέσεως, »πονκὸς» λόγου
τὶμῆς καὶ ὅρκου, ἐσκέπτοντο ἐξ ἐναντίας, τίνι ἀποφύγωσι συνοπτικὠ-
τέρῳ πρόπῳφ 'τὰν :ἀπόδοσιν λογαριασμοῦ τοιούτου, καὶ ἀπαλλαγῶσν
ἑνὸς ἀγθῥώπου, καὶ τούτου μάλιστα Χριστιανοῦ καὶ ὑπηχόου, λίανιάπι-
φόβου «ἄλλοτα 'μαὶ. λίαν σχανδαλώδους: ἠδη εἰς τὰ ὄμμα ταὡς
αὐτῶν,
᾿ διαθέτοντος δύναμιν Ἰδίαν χιλίων περίπου καλῶν ἱππέων-. ἔξω δὲ τοὔσου
Ἱχανὸς ἔτι ἐἶχον οἱ Τοῦρχοι μερίδας «εἰς βάρος τοῦ-Σάθδα, ὡς φυνωμό-
καὶ αυνεργασθέντος κατ αὐτῶν «ἐπὶ τῆς Φιλικῆς ἑσαιρίας; ὣς
σαντος
μή λαθόντος κατὰ ποῦ Γψηλάντὀν µέρος φανερὸν - οὖτε πρότερον, οὔτε
᾽μετὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Κεχαγιᾶ βεγἩ εἰς τὸ Ώουχουρέστιον, ἀλλὰ μόνον
μετὰ τὴν Ιδιάλυσιν της Τέρθιδὸς: [όως: δὲ; ἐκ προσθήκης, "ἠνάγχαζς
-Ἡ -εἰ-
᾿ποὺς Τούρχους εἰς τόσῳ Ἰαχεῖαν χατὰ ποῦ' Σάθθα: ἐπιθουλὴν καὶ
σάτι
ει
μὸ χανόρθ
) ρ
υφὴ ποῦ ὀλυμπίου ᾿ ἐν τῇ . ΠΙοχδαυΐα,ιν, -αὖ-
ωθεῖσα κἀταΣτοροφ
ποῦ τοῦ φοθεθώτέρου ΄ ἐχθροῦ, ἐφ) ἧς ἐκοχῆς τὰ τουρχιὰ “κατὰ τὴν
᾽μεσημέρινὴν Ελλάδα πράγματα καχῶς εἶχον, µεγάλαι δὲ κατὰ Ὑῆν
{καὶ κατὰ Βόλκ”σαὺ δυνάμεις ἐναντίοὗ αὐτῆς ἐκινοῦντο. Ὡς εἰ προέβλε;
 ΜΕΡΟΣ Β’, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 6’. 203

πον ὃ ἀναπόφευκτον τὴν ποιάύτην ἐπιθουλὴν καὶ κατὰ, τοῦ. τάῤῥα γαὶ
χαβ ἑαυτῶν, ἐπιστήβιοι Φίλοι, ὅτε συνέδη Ἡ παρασπόνδησις ποῦ -Σιρυν-
“λόυγλου χατὰ τοῦ Διαμαντή χὶρ σερδάρου, συνεαούλευσαν αὐτῷ πῆν

εἰς τὰ αὐστ τριοκὰ ὅρια προαφυγἠν, ἣν καὶ οἱ ἴδιοι ἠκολούθησαν. ἐκ δια-

᾿λειμμάτων καὶ δι) οὗ ἕκαστος ἠδύνατο ἁρμοδιωτέρου τρόπου: ἀλλ. οὗ-

τος ἀπέφυγε ταύτην, οὐ µόνον κολακευόµενος ὑπὸ τῶν θωπειῶν τοῦ
Κεχαγιᾶ βεγή΄ καὶ Σιρικλόογλου, ἀλλὰ καὶ ὡς σεσημειωμένος ἐπιση
Έως ἐπὶ ἐπιορχία νάὶ προδοσία. ἧτο ᾖὰ Ῥ χοινη. σοῖς ἠδσιν ἡ ἀπὸ της

8 ἰοὐνίου τελευταία πρᾶξις τοῦ Γψηλάντου.- ----- -

Αιαταγῇ λοιπὸν τοῦ βαλῆ τῆς: Σελιστρίας. ὁ Κεχαγιᾶ, βογῆ ἆἀμεκά-
Άεσεν εἰς τὸ Ῥουκουρέστιον τὸν σιλικτάρην Σηκλόογλουν. χαὶ τὸν.μαίν-
πάσην' Σάόδαν, ὃὅπως λάθωσι καὶ αὐτοὶ καὶ ὁ νικητης στρατὺς τὰς ἀνη:

᾿κούσάς τιμὰς καὶ ἀμοιθὰς τῶν ὑπηρεσιῶν ἑαυτῶν. ἀδίως δὲ ἐνεθάῤῥωνς

σὺν Σάθδαν, διὰ πολλῆς βεβαιῶν τούτῳ Φιλοφροσύνης ἐλθοῦσαν τέως
τὴν ὥραν, ἵνα αχαταστῇ ἐπὶ πολλῶν ὡς δούλος ἀγαθὸς καὶ πιστὸς) τοῦ
««σρυλτάνου. λόγῳ δὲ ἐξασφαλίσεως ποῦ.τόπου, ἐν ᾧ. οὐδ) ἴχνος ἐπανατ
"ἁτάσου ὑπῆρχεν ἦδη ἐν τῇ Βλαχία, ὁ ΣμΙκλόογλους διὰ τοῦ ἐνπολλαῖς
θέσεσι καὶ ἐν ταῖς πλείσταις τῶν χωμοπύλεων καὶ πόλεων διορισμοῦ
φρουρῶν στρατιωτικῶν ἀπέσπασε πολὺ μέρος τοῦ σώματος τοῦ Σάῤθα.
Οὕτω καὶ Σιρικλόογλους καὶ Σάθθας, μόλις. ἔχων μεβ ἑαυτοῦ περὶ τοὺς
ἑξακοσίους, εἰσῆλθον ἐν πομπῇ εἰς τὸ Βουκουρέστιον «τῇ. “6 αὐγούστου᾽
καταλύσαντι δὲ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὑτοῦ τῷ: 'Σάθόᾳ. ὁ Κεχαγιᾶ βεγῆς συνε-
χάρη εὐθὺς, ἔθει τουρκινῷ; διὰ τῆς ἀποστολῆς ἰδίου ἀξιωματικοῦ, καὶ
πβοσεκάλεσε παρ ἑαυτῷ τοῦτον, ἵνα λάθη γνῶσιν τῶν -διαταγῶν ισῆς
πύλης. Τῆς ἐπιβουλῆςἩ ἐχτέλεσις δύσχολος ἄλλως. ἀπίρχεν, ὅτε,περὶ
-πὴν οἰκίαν τοῦ Σάθθα κατέλυσαν οἳ ὑππεῖς. αὐτοῦ. ἐν. ταῖς- συγριχίαις
Ἡρωτοπόπου, καὶ ὀλτένλωφ. - -.- .
Τῇ ἐπιούσῃ, ἡμέρῳ κυριακῇ, παραλαθὼν ἆὁ Ῥάθδας τοὺς.ὑς δύο. πρώτους
᾿ὑφοπλαρχηγοὺς αὑτοῦ Μιχάλην δελήπασην καὶ Γκέντσην μπουλούκπα»
«ον μετὰ εἰκοσιπέντε σωματοἠνλάκων, ἀπῆλθεν εἰς τὸν Κεχαγιᾶ βεγῆν,
Γφάταλύοντα ἐν τῇ μεγάλη οἰχίᾳ τοῦ λογοθέτου. Βέλιου ἐπὶ τῆς ὁδοῦ
αὸν τῷ προαυλί ἰῳ αὐτῆς ἔλαθεν. ὑποδοχὴν. καλλίστο. Ἆμα
τν Μογοσόας.
ἀνέθη μετὰ τῶν δύο ὑφοπλαρχηγῶν, καὶ πρὶν ἢ, εἰσελθὼνἐν τῇ
) θούση, ἴδη τὸν Κεχαγιῶ {
βεγΏν, νέφος. πυκνὸν παρεσκευκσµέ 'ὼν οἱ

ἀστράπτει καὶ κροτεῖ,. χάλαζα δὲ θωνατηφόρων. σφαιρῶν παπαπιστε! ἐτὶ

τοῦ σώματος τούτου, νεκροῦ ἐκταθεντος. ὁ Μιχαὴλ δελήποσης π ροξ-
αυᾶ ΔΟΚΙΜΙΟΥ 1ΣΤΟΡΙΚΟΥ

λάδεν εξελθὼν τῆς αἰθούσης ξιφήρης, ἀλλ᾽ ἐφονεύθη ἐπὶ τῆς χλίμανος,
ᾠσαύτως καὶ ὁ Γκέντσης µπουλούλπασης ὥρμησεν ἐκπηδήσων ἀπό τινος
τῶν θυρίδων αὐτῆς, ἀλλ' ἐκεῖ κατεκόπη χαὶ οὗτος. Ἡ αὐτὴ συγχρόνως
ἠρξατο δολοφόνος σχηνὴ καὶ ἐν τῷ. προαυλίῳ χατὸ τῶν σωµατοφυλά-
κων; ἀλλ’ ἐχεῖνοι ἐξηγόρασαν τὴν θνσίαν ἑαυτῶν διὰ μεγαλητέρας τῶν
Τούρκων, πραγματικῶς μετατχημαωτιαθέντος τοῦ προαύλίου εἰς σφαγεῖον
ἀνβρώπων.. «Ες ἂὲ μόνος σωθεὶς ἔδραμεν εἰς τὰ χαταλύµατα τῶν τοῦ:
Σάῤθα χραυγάζων, «ὁ σώζων ᾽σωσάτω τὴν ἑαυτοῦ ζωήν» ἀλλὰ καὶ
κατ αὐτῶν προδιατεταγµένον τὸ τουρχικὸν ἱππικὸν ἐπετέθη ἀμέσως,
καὶ ἐπὶ τῶν ὁδῶν κατέβραυσεν ἅπαντας. Μόνοι περὶ τοὺς πεντήκοντα᾽
φθάσαντες ἐχρύθησαν- ἄλλοι ἐντὸς χήπων,. καὶ ἄλλοι ἐντὸς ἀγυπόπτων
οἰχίσκων τῶν προαστείων. Ἐπίσης δὲ καὶ ὁ Αθανάσιος Πίκης (α), Χειμα--
βιώτης ἐχ. φοῦ-χωρίου Βούνου, εἷς δὲ τῶν περὶ τὸν Σάβόαν ὑφοπλαρχη-
γῶν, ἐχλείσθη. μεθ ἑτέρων εἰκοσιὲξ
ἐν τῇ πλησίον θῆς δυγοικίας ἐκκλ”
σία. Επειδὴ δὲ ὁ Κεχαγιᾶ βεγῆς προὔπεσχέθη ἀμοιθὴν ἑνὸς «µαχμου-
δὲ» (ϐ) δι ἑκάστην κεφαλἠν τῶν στρατιωτῶν τοῦ Σάῤθα, οἳ βάρβαροι,
ἐξαντληθέντων. τούτων, ἔχοπτον τὰς χεφαλὰς τῶν τυχόντων, ἵνα μἩ
στερηθῶσι τοῦ τιμήματος. ἠντεῦθεν δὲ, ἀτελεύτητον βλέπων οὗτος τὴν
σωφβυομέχην πληθὺν τῶν αφαλῶν Ὑνστοῦ ὄντος τὀῦ ἀριθμοῦ τῶν τοῦ
Σάθθα στρατιωτῶν; ἀπηγόρεύσε διὰ κἠρυμός τὴν παὔτιν τῆς ἐπὶ τρις
ὥρας διαρκεσάσης σφαγῖς, οὐχὶ διὰ φίλανθρωπίαν, ἀλλὰ διὸ χρημα τικὴν
οἰκονομέαν; καὶ μόνης. ἐπεμελήβη τῆς στενῆς πολίορχίας τοῦ Αθανασίου
Πέπη, καύσας τὰς περὶ σὺν ἐκχλλσίαν οἰκίας.- τη
ἠπέχεινα τῶν δισχιλίων Τούῤχων χαὶ Ζαπορόζων --- τὸν ἄν-
δρα αὐτὸν, καὶ διὰ τῶν «ὀηλεθόλων οὗ ᾖόνον τν στέφην τῆς ἐκχλησίας
παρέδωκαν εἰς τὰς Φλόγας, ἀλλὰ καὶ τὴν θύραν καὶ τὰς θὐρίδάξ ταύ-
της πατασυνέτριφαν πρὺς ἔφοδον ἀλλ οὐδὲν ἕτερον Ἰδυνήθησαν ἀπὸ
τῆς µεσημθρίχο µέχρι τῆς ἑσπέρας, Ἑημιωθέντων ἰδίως τῶν- Ζαπορό-
ζων ὡς: ὁρμητυιωτέρων. Ἠλὴν, καὶ ἂν μὴ ἀπέλειπε τοὺς κεχλεισµένους )
τὸ στρατιωτικὺν αἴσθημά καὶ Πομεννάιότης, Ἡ καταγάλῶδις ὅμως Δῶν
πολαµοφοδίων καὶ. Ἁ στέρησις ὕδατος καὶ τροφῆς χατήνάγκάσαν' αὐτοὺς;
ἵνα περὶ. τὸ λυχαυγὲς τῆς ἐπιούσης ὁδμήσώσιν
ἐν πῷ µέόῳ τῶν πολιορ-΄
κητῶν, γαὶ διὰ τῆς µαχαΐρας τύχώσι θανάτου ἢ σωτηρίας. Καὶ μὐθῶ- ᾿
δες: μὲν θεωρεῖται τὸ ποσὸν .τῶν κατὰ ' τὴν ἔξοδον ταύτην σφαγέντὼν
καὶ τρουµατιαθέγτων ἐγθρῶν' βερανύτατον ὅμως, ὅτι ἐπὶ πὀλυάρίθμων
 ΛΙΕΡΟΣ Β’. ΝΕΦΑΛΑΙΟΝ ϱ’. 205
τοιούτων ἔπεσον νεκροὶ ὅτε ἨΠίπης χαὶ οἱ μετ) αὐτὸῦ ἀπηλπισμένοι,
δύο μόνων διὰ τῆς φυγῆς σωθέντων, υ---
Διὸ, τοιούτου οἱ Τοῦρχοι ἐπλήρωσαν νομίσματος τὴν προδοσίαν τοῦ
Σάβέα, Ἡ κεφαλὴ τούτου, ὡς καὶ αἱ τοῦ ΜιχαΊλου καὶ Γκέντσου, ἔχδα-
βεῖσαι κατὰ βάρθαρον συγήθειαν καὶ γεμισθεῖσαι ἀχύρων, ἐπέμφθησαν
εἰς την Κωνσταντινούπολιν οὐχὶ πρὸς ἀπόδειξιν, ἀλλὰ ποὺς ἐπίδειξιν;
Τὰ δὲ πτώματα αὐτῶν μὲν τῶν σριῶν ἐξετέβησαν κατὰ τὴν θέσιν ὁμ-
πόριον ἄνευ ταφῆς πρὸς βορὰν τῶν ὀρνέων καὶ τῶν κυνῶν' ὅλων δὲ τῶν
Φονευθέντων στρατιωτῶν τοῦ Σάῤδα, καὶ μὴ, ἐῤῥίφθησαν ἐν τῇ Δοπο:
βίττῃ, ὑπερθαίνοντά «τὸ ποσὸν τῶν ἑπτακοαίων. Σονεκδς ΦΦ' δλή μὲν {
χινητὴ περιουσία τοῦ Σάθῥα διηρπάγη, ὅλη δὲ ἡ ἀκίνητος' ἐδυμεόθης
καὶ -ὁ- Χατσῆ Καρᾶ- χμὲτ,. µέχρι τοῦδε κεχαγιᾶ βεγς ἠξιώθη τὸν
βαθμὸν τοῦ πασσᾶ δευτέρας πάξεως τῇ 260 σεπτεµόρίον. ὂν τέλει δὲ;
παρὰ τὰ ἄλλα ἄπειρα κακὰ, ὑπέστη ὁ τόπος καὶ τὸ δυστύχημα. της
βιαίας ἀλλαξοθρησκείας πολλῶν γυναικῶν καὶ παίΐδων, ληφθέντων παθὸ
τῶν. Τούρχων. Έκτοτε ὁ Χατσῆ Καρᾶ-Αχμὲτ πασσᾶς ἐχήρυξεν ἀμνη-
ὄτείαν ὡς πρὸς τὸ παρελθὸν, καὶ πᾶσαν κατέβαλεν ἐπιμέλειαν
δίὰ τὴν
ἀναθάῤῥυνσιν τῶν πνευμάτων. καὶ τὴν καθησύχασιν τῶν πραγμάτων
ἐν τῷ µέλλοντι. Οἱ δὲ φυγάδες ἄρχοντες ἤρξαντο ἐπανέρχεσθαι εἰς τὰ
ἴδια, διατηρουµένης τῆς στρατιωτικής κατοχῆς τοῦ τόπου νῦν μὲν παρὰ
τοῦ ῥηβέντος πασσᾶ, ἀκολούθως δὲ µέχοι τοῦ 833 παρὰ τοῦ Χασὰν
ἑφφένδου Καθανύζογλου. . .
Μένει οὕτω «καταρώμενον παρὰ τῶν ὁμογενῶν. τὸ ὄνομα τοῦ Σάββα.
Δυστυχεῖς οἱ μ.Ά γοοῦντες τὸ καθήκον ἑαυτῶν, πρ,κειµένου περὶ σωτη-
ρίας. τῆς πατρίδος" δυστυχέστεροι οἱ ἐλπίζουτος σωτηρέκν ἰδίαν ἐν τῇ
ἀπωλείᾳ τῆς πατρίδος. Αντὶ ἐπιόρχου χαὶ προδότου ὁ Σάθθας, δι οὓς.
προείποµεν λόγους, ἤθελεν ἔχειν ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς ἀναγενγηβείσης ἕλ-
λάδος τὴν λίαν ἔντιμον καὶ ὑψηλὴν
θέσιν ἑνὸς τῶν -προµάχων, ἐὰν -ἔθλε»
πεν, ὅτι ὡς ἄλλην, ὡς ὁρκισθεὶς ὑπὲρ τῆς πατρίδος, τὰ πάντα δι αὐτὴν
καὶ ὑπὲρ αὐτῆς ὤφειλεν ἐν πάση περιστάσει καὶ ἄνευ ἄλλης ἐρεύνης.
Καὶ ἄλλοι, ὡς καὶ οὗτος, ἔν τε τῇ Βλαχομολδανῖα μαὶ ἐν τῇ ἑλλόδι εἷ-
δον τὰ πράγματα ἐναντία τῶν ἐλπίδων αὐτῶν, μερικὴν ἀντὶ γενικῆς τὴν
ἐπανάστασιν, μεματαιωμένον τὸ περὶ στόλου σχέδιου, οὐδὲν πραγματι”.
κὺν ἐκ τῆς προεπηγγελµένης στρατιωτικής παρασχευῆς τοῦ Γψηλάντουγ
τὸ δὲ γεἴρον τὴν Σερθίανἡπρεμοῦσαν, καὶ τὸ χείριστον την ῥωσσίαν πα
ηρύττουσαν» ἀλλ ὅμως οὔτε μετημελήθησαν, διότι. ἔῥιψαυ τὸν πε ῤ
.
906 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ
τῶν ὅλων χύδον, οὔτε ἠρνήθησαν ἑαυτοὺς καὶ μεθ᾽ ὅλας τὰς τροµακτι-
κὰς ἀλήθῶς δυσχερείας. τόσῷ ἀνίσον πολέμου, οὔτε δι ἐπιορχίας καὶ
πῤόδοσίας. πρὸς ερὺς «Τούρκους ἐζήτησαν ἄτιμον προσωπικὴν σωτηρίσν.'
δὲ πλέον, ἐγκαταλελειμμένοι ἐν ταῖς. ἐδίαις. αὐτῶν δυνάµεσι, παρη-
ἔτι
γορον, ἀνέτεινον ὄμμα, πρὸς τὸν Θεὺν τοῦ ἐλέους -καὶ τῆς δικαιοσύνης»
πάντοτε δὲ ἐπρέσδευον ὡς ζωὴν τῆς πατρίδος: τὴν θυσίαν τοῦ ἀτόμου,
πάντοτε ἐβεώρουν ἑαυτοὺς ὡς «οἵτον ἀποθανούμενον ἐν σῇ.Υῇ τῆς ἐπα"
ἵνα χαρπὸν φέρῃ», καὶ οὐδέπότε ἀπηλπίζοντο ὡς. Χριστια-
τα . Ν «
υνὰσφάσεως;
νοὶ ἀπὸ τῆς ἰσχυρᾶς. ἀντιλήψεως τῶν .χριστιανικῶν Δυνάμεων, προϊόντος
τοῦ χρόνου, ΄ Ἐκ τοῦ ἐναντίου ἐκ τῆς ἀποχη”
ὁ Σόῤθας, καταπτογηθεὶς
ρύξεως τοῦ. αὐτοκράτορος ἀλεξάνδρου, ὑπέλαβε πραγματικὸν τότε ὅντι-
3

ἐφοθεῖτο πρότερον, ἤτοι µεμονωμένην τὴν ἐπανάστασιν καὶ ἀδύνατον.

ἑπομένώς τὴν ἐπιτυχίαν ταύτης. Ἐντεῦθεν ἐγένετο καὶ ἐπίορχος ἑνώ-
πιον οὐρανοῦ. καὶ γῆς, καὶ ἄπιστος πρὸς τὸν ἀψηλάντην. ὁ ἑατρὸς Στέ-
Φανος Κανέλλος: ἐνησχολήθη, ὅπως «οὐδετερώσῃ. τὰς ἐκ τῆς ἀπονηρύ-.
ξεωέ τοῦ αὐτοκράτορος ἐγτυπώσεις ποῦ Σάόθα, καὶ κοπίδα, τινὸ ἀντι-
τάξη κατὰ τῆς διασπορᾶς τῶν προξενικῶν πβαχτόρων καὶ τοῦ θράσους
ἂν / “. . .
συντόζας ἄναλυσιν, ὑπε-
- - « α /
τῶν τοῦ ἑλληνισμοῦ πολεµίων. Έκτεταμενην
δείκνυεν εὐνοϊκὴν ἐξ ἐναντίας καὶ βοηθητικὴν.ἳ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους τὴν δι- |
/ λ Δ « Δ ”. 13 Δ .
/. . ο ολ ”

πλωματικὴν ἀπάντησιν τοῦ Κοποδιστρίου. ἀλλ’, ἂν οὐχὶ ὅντιον ἀπέβλεπε

κα -ᾱ
) ω- ος ἃ / ο... ας
δν
τὸ πρύσώπον
ος}
τοῦ τοῦ ὃλου:
Ίφπηλάντου, -πρὸ πάντων ὅμως « τὰς ὑπερ
ἔθνους ῥήτρας, τὰς περιεχοµένας ἐν τῷ διατάγµατι τοῦ αὐτοκράτορος
σ . .
καὶ Ἑῷ ἀπαντήσει τοῦ Καποδιστρίου, ἁρμόδιοι ἄρα σαν ἵνα κατανοή-
χω , Α -

σωσι χαὶ Σάόδας καὶ τοιοῦτοι, περὶ µόνον τὸ παρὸν στρεφόμενοι, τὴν
δὲ προσωπικότητα”. ἑαυτῶν ἀνωτέραν πάσης πραγµατιλότητος λογιζό-
Μενόι; Τὸ πνεῦμα τοῦ Σάθθα, ζητήσαντος ἐξηγήσεις ἐν τῇ Κολεντένη;
οὐδὲ οἱ λόγοι τοῦ Τψηλάντου µετέβαλον. «ᾗ ἐλευθερία. τῆς. πατρίδος
φίλε Σάάθα, διὰ τῶν- ἀγώνων καὶ τοῦ αἵματος τῶν ἰδίων
- ” κ
ρἀποχτᾶτοι,
ω Νν

ς ο» / λ
υτέχνων τῆς πατρίδος, καὶ ὄχι τῶν ξένων», εἶπεν. ὁ Ἰφηλάντης
., . ὠ δ ν ν ω. 4
πρὸφ
αὐτὸν, «καὶ. τὴν μεγαλητέραν ἀλήθειαν εἶπε. «Πρέπει, προσέθετο, νὰ
π ” { Ν
3 ἃ . ῳ ῥ 3 4
λ

»ροηγηθῶμον ἡμεῖς'. πρέπει νὰ δειχθῶμεν ἄξιοι βοηθείας, καὶ τότα

»μὲν ἀμφιθάλλῶμεν, ὅτι θέλουσι μᾶς βοηθήσῃ οὐ µόνον Ἡ ῥωσαία, ἀλλὰ
σκαὶ ὅληι Ἡ ἀβιστιανικὴ. Εὐρώπη. Τὴν σήμερον, ὅπως ἔχουσι τὰ γενικᾶ
υποάγµατα, ἀδύνατον φαίνεται τὸ τοιοῦτον' «ἀλλὁ Θεὺς δὲν θέλει
λάφήση τῆν ἑλλάδα νὰ χαθῇρ. ..
να ῳ - ο νι τά ω
Τὸ ἑλληωνικὸ ἐν τῇ Βλαχομλδανία ἐπηρέαδε γενωῶς τοῦ Σάῤῤα, Ἡ
νο ςα
 ΜΕΡΟΣ Β. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ. ϱ. 107
ἐποσχίρτησις. Μετ αὐτοῦ ὁ Τψηλάντης, χαὶ ἂν μ Ἀλέέωωε τ τὸν ἔστρονν-
ἠδύνατο διὰ πολὼν χρόνον κατὰ τῶν Τούρκων, ὡς ἰδχυροῦ καὶ ἵκανοῦ-
στρατιωτικοῦ' ἀποσχιρτήσαντος ὅμως τούτου, χοὶ -ὁ ἐπαναοτατικὰς:
στρατὰς: ἐπαισθητῶς ἐχολοβώθη; καὶ τῶν ἀρχόντων .Ἡ ἀρνητικὴ διαγωγλ-
θαῤῥαλεωτέρα προέθη, -καὶ Ἡ ἠθικὴ ποραλυσία ὑπεισῆλθεν Ἱκανη ἐν τοῖς--
λοιποῖς σώμασι, καὶ τῶν. Τόύρκων ' αἱ περὶ ἐπιτυχίας ἐλπίδες ἀνε-
πτερώθησαν χατὰ μείζονα «λόγου; Τοσούτων ἐγένετο ὁ -Σάῤθας κακῶν.
παραίτιος
ἕνεκα ἐγωϊσμοῦ, ὃν παρήγαγον ἐσφαλμένοι.σχέψεις.. Καὶ -αὖ-
τὸς, ὡς χαὶ ὁ Βλαδιμηρέσχας, ἐπίορκας «γενόμενος ἔδειξεν, ὅτι καὶ τοὺς
βωρθάρους « ἐφοβεῖτο καὶ ποῦ Θεοῦ. κατεφρόνει»ν «πικήλειοςὃ, ὅπώς.
διατηρῇἐν ἀπάτῃ τοὺς ἀθῴους βεβαίως ὑφοπλαρχηγοὺς «καὶ --σερατιά:
τας. αὑτοῦ, ὅλους λληνοσέρθους, καὶ εἰς οὐδὲν διὰ «τοῦτο προελθὠν ιφα--
νερὸν κίνηµα κατὰ τοῦ Τψηλάντου µέχρι τῆς εἰσόδου τοῦ Κεχαιᾶ
βεγῆ εἰς τὴν Τέρθιδα, ἐξέφυγε πρότερον τὴν τύγην τοῦ Βλαδιμηρέσκαυ
ὡς πρὺς τοὺς ἕλλ. Ένας, εἰ καὶ μὴ ἀπηλλάγη αὐτῆς µετ ᾿ὀλίγον ὡς
ὡς πρὸς:
τοὺς . Τούρκους. ὁ. Βλαδιμηρέσκος συνελήφθη. καὶ ἐθανατώθη, διόσιὁ
Χατσῇ Πρόδας καὶ Μακεδόνσκης ἐγνώρισαν ουραίζοντα ἐκεῖῦνον καὶ σα...
γεφώνησαν μετὰ, τοῦ ὀλυμπίρυ" ἀλλὰ τὸν Σάθόαν ὁ Μιχαηλ καὶ Γκέν
τσης ἐθεώρουν ἑλληνίζοντα, καὶ ἑπομέγως ὀθύνατος καβίστατοἩ συ-
ναίνεσις τούτων καὶ Ἡ σύλληψις ἐχείνου. Τόσῳ δὲ. μᾶλλον ἀληθεήουσιν
οἱ λόγοι. οὗτοι, ὅσῳ πρὺς..τὴν.καπαστροφὴν . αὐτοῦ. ἐδέησε μόνηιἡ παρὰ
τοῖς βαρθάροις θηριώδης. ὠμότης, Ἡ πλέον ρλληρὰ ὁπάτη «καὶ ἡ ἀπάν-
θρωπος. δολοφονία. : Ἱ
«ϱ δὲ Ολύμπιος καθ ὅλον τὸν ἰούλιον καὶ αὔγουστον. ἀγησύχει τοὺς
πλησίον αὑτοῦ περιφεροµένους Ἰούρχους. Αναλαθὼν. ὃ ἐκ τῆς ἀσθοτ.
νείας, ἅμα ἀρχομένου. τοῦ σεπτεµβρίου, καὶ. ἀδύνατον ἠδὼν κατὰ τὸν.
ἐπιχείμενον ἤδη. χειμῶνα- φὴν. διατήρησιν τοῦ ἱππικοῦ ἐν τοῖς ὀρεμνοῖς
τῆς Βράντσας, ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν Διά, μακρᾶς καὶ κινδυνώδους πορείας,
ἕνα Διέλθῃ-εἰς τὴν Βεσσαραβίαν. Τότε ἐγκατελείφθη παρὰ τῶν πλειοτέ-
θων -στρατιωτῶν, κυριευθέντων ὑπὸ φύθου καὶ ἀπελπισίας, καὶ μετὰ μό»
γων ἑλογίσθη τριακοσίων. πεντήκοντα, ὅτε ἔφθασε κλεισθεὶς ἐν τῇ. μονῇ
Νάμτσου, κειµένῇ παρὰ τοῖς ῥρίρις τῆς Αὐστίας. -Διὰ τὴν γειτονίαν. δὲ
παύπγιν να γκασθθὶς παρὰ τῶν. Αὐστριακῶν, ἵνα ἀναχωρήσῃ ἐκαῖθον, αν
ἑτέραν κατέφυγε τὴν τοῦ Σέκου. ου ου
τα ο ορ αΆλεντν Μάχη πιο. Σέκου. ο...
-- αρ Ἅαδ ῥω ων
Κεῖται ἢ μον αὕτη ἐντὸς κριλάδος στενῆς, χυκλουµέγης ὑπὸ ὀµεών
206 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ
καταφύτων καὶ µίαν ἐχούσης κοιν δίοδον. Ἐν ταύτῃ προχατέλαθε
πὸν ὀλύμπιον καὶ τὴν περαιτέρω ἐχώλυσε πορείαν αὐτοῦ ἓν σῶμα, τουρ-
κικὸν ἐχ χιλίων πεντακοσίων ὑπὸ τὸν Κουτσιοὺκ Αλῆ, προπορευόµενον.
ἄλλου µεγαλητέρου. ἠυτεῦθεν παρεσκευάσθη εἰς πόλεμον ὁ ὀλύμπιος,
τάξας μὲν τὸν Φαρμάκην κατὰ τὸ στόµιον τῆς ὁδοῦ μετὰ τοῦ πλείονος
µέρους τῶν στβατιωτῶν, περιορισθεὶς δὲ αὐτὸς ἐν τῇ µονῇ. Κατὰ τὴν Ὁ
σεπτεµθρίου ἐδοχίμασαν τὴν διέλευσω τῆς ὁδοῦ οἱ χίλιοι πεντακότιοι,
ἀλλ᾽ ἀπεκρούσθησαν ἐζημιωμένοι. Ἐκ τούτων συλληφθείς τις ὡμολόγη"
σεν ἐπερχόμενον ἕτερον πολυαριθμύτερον σῶμα ὑπὸ τὸν Σαλὴχ βεγἍν.
ὁ Ολύμπιος ἤδη ἐσχέπτετο, ἐὰν συµφέρῃ
. ὢ
διαμονὴ αὑτοῦ ἐν τῷ Σέκῳ,
ἡ ἡ ἐπάνοδος εἰς τὴν Βράντσαν. Τότε ἐπιστολήτις τοῦ Επισκόπου τοῦ
/ 1στι] εὶ / ω 5 / -
5 5 ’ ὃ 3 ν
1

ῥώμανου, Μολδαυοῦ τὸ γένος, ἐγχειριοθεῖσα, ἐνέπνευσεν αὐτῷ τὴν φιλο-

π -- ω
ε πο πα

τιµ ἵνα ίαν

µίαν, ἵνα μὴ ἐγκαταλείψ
μὴ ἐγκαταλείψ ἀπειλουμένης λλως
μονὴν, ὣςὡς ἀπειλουμένης
, ῃῃ τὴντὴν μονὴν, ἄλλως τῆς τῆς ὑπὸὑπο
τῶν Τούρκων διαρπαγῆς τῶν ἐν ταύτῃ ὑπαρχόντω ν τοσούτων ἱερῶν
χειμηλίων καὶ ἁγίων λειψάνων. |
ο
το ρα Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ
-ὰ π ς ΑΝ ο 3
ἐπισχόπου
, ΄
ἔργον
3 /
εἰλιχρινείας
/
, ἩΑ μεσον απά-
-
της εἰσηγήσει ΄
τῶνη Τούρκων
Ώ
Λόγῳ
/
βεδαίως
β
πολεμικΜονῷ συγεφερε
4 ΄
τούτοιφ
,
»

/
ἡ ἐν τῷ Σέκῳ διαμονὴ ποῦ Ολυμπίου, διότι ἀπεκλείετο εὐχόλως, καὶ
οὐχὶ Ἡ προσφυγή εἰς τὰ 0ρη, Όπου κατεθάλλετο δυσκόλως. λόγῳ ὡσαύ:
/ { / « ΄
Σ λε Ν . κ ο

πως τῆς ἀσφαλείας τῶν κειμηλίων ἐπικρατεστέρα ὑπῆρχεν Ἡ ἐλπὶς ὡς

ἐκ τῆς φυγῆς τοῦ Ολυμπίου, ᾗ ὡς ἐχ τῆς διαμονῆς᾽ διότι μὲν φυγὴ
ἀπεμάκρυνε τοὺς Τούρχους ἐκεῖθεν, ἡ δὲ διαμονη προεκάλει τὸν πόλε-
μον καὶ τὴν ἐκ τούτου παντελή καταστροφὴν καὶ τῆς μονῆς καὶ τῶν
κειμηλίων. Αλλ’ ὑπὲρ τὰς ὀρθὰς αὐτὰς σχέψεις, δι ὧνἡ ἐπιθουλὴ τοῦ
ἐπισκόπου καταφανὴς ἐγίνετο, ἴσχυσε τὸ θρησχευτικὺν αἴσθημα ἐν τῷ
.- /᾿ ε ον ν΄ Δι
πνεύµατι τοῦ Ολυμπίου, ἀκολουθοῦντος τὸ πεπρωμένον ἑαυτοῦ. Τὸ δὲ
, ᾽ ν ... ,

χείριστον πάντων ἐλάνθανε τοῦτον Ἡ ὕπαρξις τῶν ἀπὸ τῶν / ὀρέων α. εἰς -
Ν Ν
τὴν κοιλάδα ἀγουσῶν ἀτραπῶν. Καὶ ἰδοὺ τὸ μικρὸν καὶ µέγα σῶμαά
Νο) ο λ -α . -. Νο. Ν Δ

τῶν Τούρκων, ἐκ. τετραχισχιλίων ἤδη ὑπὸ τὸν Σαλὴχ, βΕΥΊν, παραιτῆ-
σαν ὅλως τὴν χοινὴν ῥὁδὸν, ὁδηγεῖται δι αὐτῶν παρὰ ἐντοπίων Ἐφιαλ-
τῶν καὶ καταθαίνει τῇ Ὁ οεπτεµθρίου ἐνώπιον τοῦ Σέκου. Τὰ τούτου
οἳ μὲν περὶ τὸν Φαρμάκην, μὴ ἔχοντες πλέον ἀσφαλῃ τὰ νῶτα, δια-
ὀχορπίζονται τῇδε χἀχεῖσε οἱ πλείους, αὐτὸς δὲ εἰσέρχεται ἐν τῇ μονῇ
ιετ᾽ ὀλίγων" ὁ δὲ ὀλύμπιος, ἐμπιστευθεὶς αὐτῷ ἁπάσας τὰς λοιπὰς
29 / 3

θέσεις, χλείεται μετὰ ἔγδεκα πιστῶν καὶ ἐπίσης ἀγορείων ἐν τὸ χωδῳ”

, ’ ν ονδ -- κο, » Ν / α ο κ

φοστασίῳ ταύτης»
. 4
 ΜΕΡΟΣ Β’. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ θ, 209

Επιτεθέντες πανταχόθεν ὁρμητιχοὶ οἱ Τοῦρχοι, ἀπήντησαν μὲν ἀντί-

στασιν κρατερὰν ἐπὶ ἱκανὰς ὥρας, ἐπλησίασαν ὅμως βαλόντες πῦρ ἐν
ταῖς πέρις ξυλίναις οἰκοδομαῖς, χαὶ μεγίστην οὕτω τοῖς κεκλειόµένοις,
δτενοχωμᾶν ἐπήνεγκον διὰ τοῦ τριπλοῦ μέσου τῶν χαπνῶν, τῶν φλο-
γῶν καὶ τοῦ πυροολιαμοῦ. Αλλ᾽ ἀδύνατον καὶ μεθ ὅλα ταῦτὰ βλέπον-
ἂὲς τὴν ἐξ ἐφόδου κυρίευσιν τῆς μονῆς, ἀπέτειναν τῷ Φαρμάκῃ πρότα-
διν περὶ παραδόσεως ἐπὶ ὑποσχέσει πάσης προσωπικῆς ἀσφαλείας, καὶ
αβιήµερον πρὸς τοῦτο ἀναχωχὴν ἐτάξαντο, προτιθέμενοι τὴν διαίρεσιν
τῶν κεκλεισμένων καὶ τὴν Ῥόνωσιν. τοῦ ὀλυμπίου. Καὶ ὁ μὲν δαρμά-,
κης ἐδέχβη τὴν ἀναχωχὴν; ὅπως σχεφθῃ΄ ὁ δὲ ὀλύμπιας, χαὶ' μετὰ τῶν.

Ἰούρχων εἰς οὐδένα ἐρχόμενος λόγον, καὶ τὸν γοῦν αὐτῶν κάλλιστα.
ἐννοῶν; ἐξεφράσθη ῥητῶς τοῖς περὶ τὸν Φαρμάκην: εἰγὼ θὰ µένω ἐδῶ,.
Ὀχαὶ ἐδῶ θὰ λυώσω' ἂν θέλετε σεῖς, εὐγᾶτε σᾶς ἀνοίγω ὁ ἴδιος τὴν
Ἀπόρτά »;
ἡ τοιαύτη ἐπιμονὴ τούτου ἐματαίωσε τὴν περὶ συμθιθασμοῦ ἰδέαν
τοῦ Φαρμάκη, καὶ, τῆς τριηµερίας παρελθούσης, ἐπανελήφθη ὁ πόλε-
ῄος ἐπὶ ἡμέρας ἐννέα. Νέα δὲ πρότασις νέαν ἐγέννησεν ἀναχωχὴν ρα
μιᾶς ἡμέρας. «Διὰ τίνα ὑμεῖς πολεμεῖτε σχοπὸν, ἔλεγεν αὐτοῖς ὁ Σα-.
λλχ᾽ βεγής, ὅτε
ὅ χαὶ ἐν Βλαχίᾳ καὶ ἐν Μολδαυΐα ὅλοι οἱ ολα τάταὶ
Φἐγικήθησαν καὶ Ἡ ἐπανάστασις ἐξέπνρυσε; Τίνα ἐλπίζετε ἔζωθεν βοή-
δθειαν, στενῶς πολιορκούµενοι; Καὶ τίς ἐπὶ τέλους ἡ ὠφέλείά ὑμῶν, ἐὰν
δἐπιμείνητε καὶ ἐπὶ πολλοὺς ἔτι μῆνας; Καὶ ἐὰν ἡμᾶς καταδερέφητ,
Ἰδεδόσθω, μέχρις ἑνὸς, μήπως ἀπολείπωνταέ ποτε οἱ στρατοὶ τοῦ σουλ-
υτάνου)» χαὶ τὰ τοιαῦτα. Αλλὰ χαὶ πάλιν, οὐδενὸςκατοφθωθέντος συµ-.
θιδασμοῦ, ἐπανῆλθον τὰ μέρη εἰς πόλεμον ποισματωδέστερόν μέχρι τῆς
25 σεπτεµδρίου, καθ ἣν ἔφβασεν ὁ ὁ τσαούσπάσης τοῦ πασσᾶ, τᾶς Πδραή-
λας, φέρω ἄλλους συνθήκης. ὅρους μᾶλλον εὐαρέστους. Τὸν Ἰσαούσπα-
όην τοῦτον συνώδευεν ἐν σζολῇ καὶ ὁ Τνὼστὸς Ὀδδρίσκης, ἐγγυηθεὶς ἐν
ὀνόματι θῆς' χυθερνήσεώς αὑτοῦ τὴν πιστὴν ἐφαρμογὴν τῆς συνθήκης,
ὃν παρεδέχθη οὕτως ὁ Φαρμάκης. Κυριώτερα µέρη ταύτης ἦδαν ἡ ἔνο-
πλος ἔξοδος τῶν περὶ τὸν Φαρμάχην χαὶ Ἡ ἐλευθέρα ἀπέλευσις αὐτῶν
ἐκ τἩὲ Μολδαυοθλαχίας. Αλλ᾽ ἐκ τούτων, ἑκατὸν πεντήχοντα ὡς ἔγγι-
στα λογιζομένων, τριαχοντατρεῖς δυσπιστοῦντες ἐπὶ τῷ χαρακτῆρι τῶν
Τούρκων χἀὶ ταῖς ἐγγυήσεσι τοῦ Οὐδῥίσκη, ἐξέφυγον τὴν νύκτα τῆς 323
πρὸς τὴν 25 σεπτεμδρίου, καὶ ἐκτὸς ἑνὸς μόνου διεσώθησαὺ ἰ εἰ τὰ
αὐοτριακὰ” ὅρια. Ε9θ) ἔπραττον τὸ αὐτὸ χαὶ ὁ δαρµάχης καὶ οἱ ἄλλοί,
ΤΟΜΟΣ ΕΒ), - 11
 416 ΙΑΟΘΚΙΜΙΟΣΥ «ΙΣΤοσικοτ...
ὅπως σώσωσι κἂν ἑαυτοὺς σωματικᾶς, -ἂφ οὗ ἠθικῶς. οὐκ ἐτόλμησαν,
οὐδ ἠκολούθησαν τὴν ἀπόφασιν τοῦ ὀλυμπίου! διότι, ἅμα παραδοθέντες
τῇ ἐπαύριον, 23 σεπτεµθρίου, οἱ μὲν στρατιῶται ἐθανατώθησαν, οἱ δὲ
ἀξιωματοιοὶ πεμφθένέες εἰς Σιλιστρίαν ἐσφάγησαν, ὁ δὲ Φαρμάκης, σι-
δηροδέσµιος ὁδηγηθεὶς εἰς Κωνσταντινούπολιν, ἐθασανίσθη καὶ ἐκαρατρ”.
µήθη; το ἄρα ἐφικτὴ καὶ Ἡ ἐλαχίστη πίστις εἰς Τούρκους καὶ εἰς ντε
ἠρόσωπον αὐστριακῆς χωθερνήσεως Οὐδρίσκην;
εοῶς Ἰωάννης Φαρμάκης αατήγετο ἐχ τῆς κωμοπόλεως ηεπλάται,, τῆς
μέταξ ὺ Καστορίας καὶ Σιατίστης. Αρχιποιμὴν κατ ἀρχὰς ὡς καὶ ὁ πα-
τὴρ καὶ ὁ πάππος αὐτοῦ, ἐκέκτητο κατάστασιν οὐ. μικράν., Καὶ τοῦτον,
ὥς χαὶ πάντας τοὺς ἕλληνας, μόνη ἰδέα κατεκυρίευε πάντοτε Ἡ περὶ σῶ-
σχρίας. τῆς πατρίδος ἀπὸ τῆς τουρχικῆς τυραννίας. ΣύντροφΏς . δὲ τοῦ
Βακᾶδι ιΘύμιους «γενόμενος. ἐπὶ τῆς θεσσαλικῆς ἐπαναστάφεως, ἔλαθεν
ἔπείτα τὴν ὁπλαρχηγίαν τῆς Καλαμαριᾶς, καθ ἣν ἐποχὴν ὁ τοπάρχης
φῶν Σεῤῥῶν {σμαλλ βεχῆς. ἐπεφορτίσθη παρὰ τοῦ σουλτάνου. τὴν. διοί-
κησιν τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τὴν καθησύχασιν τοῦ τόπου ἐκ τῶν κατὰ
γὴν καὶ κατὰ θάλασσαν λυμαινομένων αὐτὸν ὁπαδῶν τοῦ ἀποτυχόντος
Ἠαπᾶ Θύμιου, Ἱετέπειτα δὲ ἐπιβουλευόμενος παρὰ τοῦ Αλῆ πασσᾶ τῆς
Ηπείρου, εδιότι. τὸ. ἄσυλον.. ἐγίνετο πολλῶν ἐκ τῶν. καταδιωχοµένων
ὑπ΄ ἐκείνου «Σουλικοτῶν «καὶ ἄλλῳν, κατέφυγεν ὅ
εἰς τὴν. «ὁδησσὺν, οπου
ἐμυήθη τοῦ μυστηβίου τῆς Φιλικῆς ἕταιρίας παρὰ τοῦ Σκουφᾶ... Εκεῖθεν
δὲ καταθὰς μετὰ τοῦ Αναγνωσταρᾶ καὶ ἄλλων εἰς τὴν Κωνσταντινού-
πολιν, ἐπέμφθη ἀπόστολος εἰς τὴν Μακεδονίαν καὶ Θεσσαλίαν, ὅπου κα-
τή χησε πρὸς ἄλλοις πολλοῖς. ἐν μὲν τῷ Ἄθωνι τὸν πατριάρχη» Γρηγό-
ρίον; ἐν δὲ ταῖς Σέῤῥαις τὸν ἀρχιερέα Ἀρύσανδον, καὶ τὺν ἐπίσκοπον
Ἀρδαμερίόυ Ἠγνάτιονι Ἠκεῖθεν μετέβη εἰς τὴν Βλαχίαν, ὡς χέντρον κα-
παλληλάτερον ἔπαναστα τικῆς «ἐνεργείας, καὶ προσεκολλήθηἔκτοτε τῷ
Ὀχυμπίφ. ὡς συμπατριώτη καὶ ὁμόφρονι, διὰ πολλῆς ὀργαζόμενος πάν»
Λοτε πίστεως ὑπὲρ τοῦ ἐθνιχοῦ ζητήματος. ν δὲ χαρακτῆρος ἀκεραίου,
ὁλλ᾽ οὐχὶ µεγαλόψυχος" ἑλληνικώτατος τοῖς αἰσθήμασιν, ἀλλὰ σχεπτι-
φεώτατος ἐν ἁπάσαις ταῖς περιστάσεσι. Ἡ πολλὴ αὕτη σχέψις, τὸν χα-
ρακτῆρο. λαθοῦσα «φιλοζωΐας ἐν ταῖς Δεινοτάταις . στιγχμαῖς τοῦ Σέκου,
πἀρέσυρε τοῦτον καὶ εἰς τὴν ἐλεεινοτέραν ἁπάτην ὡς πρὸς τὴν ταχτικὴν
πῶν Τούρκων; καίτοι μὴ ἀγνοῶν αὐτὴν, καὶ ὡς πρὸς τὰς ἐγγυήσεις ἑνὸς
ἐπιβούλου βδελυροῦς τοῦ ΘΟὐδρίσκη. Διὰ ταύτην δὲ καὶ ἐχωρίσθη τοῦ
ἐλυμπίου, εἰ καὶ ἀναποχώριστος διετέλει ἀπ᾿ αὐτοῦ πρὸ χρόνων, καὶ
 ΜΕΡΟΣ Ε’. ΚΕΦΑΛΑΔΙΟΝ
θΘ’. δι
ἀναξίως τοῦ πβοορσμοῦ ἑαυτοῦ ἔχλινε κεφαλὺν ὑπὺ τὴν μάχαφανς κοῦ
δηµίω ἐ ἐν ἡλικία ἑέδομήκοντα ἐτῶν περίπου. Ἱἑἑ-
Αλλ’ὁ Γεώργιος Ολύμπιος οὔτε ἐσκέφθη οὕτως, οὔτε περιέπεσεν. εἲς
τὴν δυστυχῆ ἀπάτην καὶ τὸ ἀκλεὲς τέλος τοῦ τόσῳ προσφιλοῦς. αὑτῷ
Φαρμάκη. Ἐν τῇ τελευταίᾳ ὥρᾳ τοῦ πεπρωμένου αὑτοῦ σύνοιδεν, ὅ, τὸ
ὤφειλε καὶ εἰς ἑαυτὸν καὶ εἰς τὴν τιμὴν τῆς πατρίδος: Εἷς πάντοτε καὶ
σπανίας µεγαλοφυχίας ἀγλρ, ἐδεβαίωσεν, ὅτι ὁ ἀληθὴς ὕλλην καὶ ὁ
πιστὸς στρατιώτης τῆς πατρίδος οὔτε συντίθεται πώποτε μετὰ τοῦ
ἐχθροῦ, ἵνα σώσῃ μίαν πρόσκαιρον ζωὴν, οὔτε παραδίδεται αὐτῷ, ἵν ἔχῃ
αἰώνιον τὸ ὄνειδος καὶ ζῶν καὶ ἀποθανών. Διὰ ταῦτα μετέβαλε τὸ κω-
δωνοστάτιον τοῦ ναοῦ εἰς βωμὸν θυσίας µεμελετηµένης, παρεσκευσσµέ»
νον ἔχων αὐτὸ, ξύλινον ὂν, πρὸς ἐμπρησμὸν ἐκ. πυρίτιδος χαὶ ἄλλων
ἐμπρηστικῶν ὑλῶν.᾽ ὅτε δ' ἐξῆλθεν ὁ Φαρμάκης τῆς μονῆς, ἐν αὐτῇ δὲ
εἰσέδυσαν Ἀολυπληθεῖς οἱ Τοῦρχοι, ὁ ὀλύμπιος ἐπικαλεσθεὶς τὸν Θεὸὺν
διὰ τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ, ὡς λίαν ἀφιερωμένοις τοῖς θείοις, δίδι
τὸ πῦρ ᾿χαὶ εἰς τοὺς οὐρανοὺς πέτεται, βλέπων ἄνωθεν τὴν μεγάλην
συγάµα Ὑινομένην Θθραῦσι τῶν πολεµίων. Εἶπεν, ὅτε ὡρκίζετο ἐν τῇ
ἔταιρίᾳ πρὸ χρόνων: αὁραίζομαι, γιὰ ν᾿ ἀποθάνω: διὰ τὴν πίστιν καὶ
στὴν πατρίδα» χαὶ τὸν ὄρκον αὑτοῦ διετήρησε, παρασκευάσας δη ἐν
γνώσει βέθαιον δι ἑαυτὸν θάνατον, διαφέροντα ὄνεκὰ τούτου παντὸς
ἄλλου θανάτου τυχαίου ἐν τοῖς πεδίοις τοῦ Άρεως, ἐκ τῶν ἔνδεκα. δὲ
πιστῶν οἱ δέχα μὲν συγκατέθανον, εἷς δὲ ἐσώθη παραδόξως, καὶ οὗτος,
ἵνα μαρτυρῇ, ὡς συγκοιγωνὸς, τὴν λεπτομέρειαν ἑνὺς γεγονότος τοσαύ-
πης ἠθιχῆς ὑπεροχῆς καὶ ἀθανάτου μνήμης, --
ο Αναντιῤῥήτως τιμῶσι τὸν ὀλύμπιον Ἡ ἆπ τελεσματικωτέρα μεσα-
λάδθησις διὰ τὴν ἔξοδον τοῦ Καρᾶ- Γιώργου εἰς την Σδερθίαν, ᾗ διοίκησε
Αῆς ἡγεμονικῆς φρουρᾶς τοῦ Βουχόυρεστίου πρὸς μίαν, τὴν ἐθνικὴν;, πρό-
θεσιν, ὁ ἔξοχος ἐνθουσιασμὸς διὰ τὴν ἔναρζιν τῆς ἐπαναότάσεως καὶ ἡ
ἔμμεσος ἀναστάτωσις τῆς Μικρᾶς Βλαχίας διὰ τοῦ Βλαδιμηρέσχου" τι-
μῶσιν ἐπίσης αὐτὸν Ἡ σταθερὰ καὶ ἀπόλυτος πίστις πρὸς τὸν Τψηλάν-
την, ὧ γενναία σύλχηψις τοῦ προδότου Βλαδιμηρέ σχου, Ἡ Ὑονναιοτέρα
παρέμβασις μεταξὺ τῶν νικητῶν Τούρκων τοῦ Δραγασανίου καὶ τῶν
νεγιχηµένων ἱερολοχιτῶν; καὶ τὰ στρατηγικὰ σχέδια" τιμῶσιν ἐν τέλει
αὐτὸν αἱ ἴδιαι χρηματικαὶ προχαταβολαὶ (α) καὶ . θυσίαε. διὰ. τὸν. ἐθνὐιὸν
ἀγῶνα, αἱ χαθαρώταται ἀδιχιῶν χεῖρες, ἡ ἀληθὴς ὑψηλοφροσόνη ὑπὲρ
πᾶσαν ἐπίδει εξω µαταίαν, καὶ τὸ βαθύτατον - αἴσθημα 3ος. πᾶν χαλον
143
5.410 ἱλοκύπασυ αντόρικοτ”
καὶ πρὸς "πᾶσαν᾽ ὑπὲρ τῆς πἀτρίδος ἀγαθὴν ἰδέαν, Ἀλλ' ὅκως ὑπεράνω
ὅλων τούτων ἀποθανατίζει αὺν ἄνδρα Ἡ Ἱρωϊλωτέρα τὸν ἀποφάσεων;
δι ὃς ἐν τῷ Σέκῳ ἐτελειώθη. ἔπεσον βεθαίως ἐν τῷ Δραγασανίῳ μὲν ὁ
ἑερὸς λόχοξ, ἓν τῷ Σλουλενίῳ: δὲ.ὁ Αθανᾶσιος: Καρπενησιώτης καὶ οἱ
μετ αὐτοῦ πατριῶται ἐθελούσια καὶ γεννᾶῖα “᾽όμάτα ὑπὲρ τῆς πατρίδος"
οὺν τούξοις δὲ ἐβεθαίωσαν σχετυιῶς καὶ ὁ σερᾶτήὴδέ «Βλάδεν καὶ ὁ
ἀβχεμανδρίτης Σέρβος οτβατιωτικὸν χαράκτῆρα καὶ Ἱρωϊκὴν κατὰ τῶν
ἐγθρῶν” καρδίαν” τοῦ Ολυμπίου ὅμωξ-ἡ τελευταία ἀπόφασις ἀαὶ τὸ
μαῤτύριον περιέχεί τὶ ὑπέρτεβον τῆς ἀγθρωπίνηξ φύσεως, ἐμφαίνει τι θείον;
δι ὃ ὁ πιστὺς οὗτος: γεωργὸς τῶν μεγάλων ὑπὲρ τοῦ ἑλληνισμοῦ βουχᾶν
φοῦ Τψίστου τιμᾷ τὴν Ελλάδα καὶ ἀποθανὼν πλέου, Ἡ ὡς ἐτίμα αὐτὴν ζῶν.
νο ος ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΚΑΤΟΝ. -

κ. ὁ δ Αλέξανδρος Τψηλάντης, ἀποχήρυχθεῖς παρὰ τοῦ αὐτοχράτορος

βῆς ῥωσσίας, ἀπέτυχε Τάχιστά ἐν -ταῖς Ἠγεμονείαις' καὶ ἀπατηθεὶς. δὰ
τοῦ ἐπισημοτέρου τρόπου παρὰ τοῦ αὐτοκράτορος τῆς Αὐστρίας, ἐσα-
γηνεύθη εὐθὺς ἐν τοῖς δεσµωτηρίοις τῆς Μουγχάτσης ὡς πολιτικὸς αἰχ-
ῥάλωτος. Αλλ᾽ ἂν ἡ πρᾶξις τοῦ αὐτοκράτορος Αλεξάνδρου κυρίως ἀπέ-
θλεπε τοὺς νόμους τοῦ ῥωσσιχοῦ χράτους καὶ ἑαυτὸν, ὡς ἐνοχοπαιού-
µενον ἄχλως πὰρὰ «τῆς Εὐρώπης ἐπὶ ἐμμέσῳ ὑποστηρίξει τοῦ ἐπανα”-
στατικοῦ πνεύματος ἐν τῇ δύσει: ἡ ἀπάτη ὅμως τοῦ αὐτοχράτορος ὥραγ”
Χίσχαυ σημεῖον ἄμεσον εἶχε τὴν ἐπιθουλὴν καὶ τὴν ἐντεῦθεν ὑπολογιζο»
μένην ἀποτυχίαν τῆς κυρίας καὶ μεγάλης ἐν τῇ ἡλλάδι ἐπαναστάσεως
δύ ἔλλειφιν κέντρου, οἷον ἀγεγνωρίζετο χαὶ περιεµένετο παρὰ τῶν ἕλ-
λήνωγὅ Ἑφηλάντης. Επὶ τοῦ. προκειµένου ὑπῆρχε απροηγούµενόν τι. Κα:
θὼς ἐματαίωσεν Ἡ Αὐστρία τὴν κατὰ τὰ τέλη τῆς. παβελθούσης ἕκα-
πονταετηρίδος αρασχευαζομένην ἐπανάστασιν τῶν Ἑλλήνων, παραδύ-
σασα τοῖς Τούθέοις σφάγιον τὸν Ῥήγαν Φεραϊον' οὕτως ὑπέλαβεν ἤδη
ἀναπόφευκτὸν πὴν διάλυσιν τῆς χατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς παρούσης ἕκατον-
παετηρίδος : ἐγερθ.ίσης ἐπαναστάσεως «ἐν. τῇ Ἑλλάδι,. ἀπατῶσα καὶ
ῥίπτουσά,ἐν τοῖς τρομθροῖς δεσµωτηρίοις. αὐτῆς. ὕθμα : τὸν «ἁλέξανδρον
Ἰφηλάντηνε Τίς. πὸσε. εἶδε κυθέρνησυν;. καὶ ταύτην. χριστιανικὴν, διὰ. τα-
σαύτης ἀευδομένην ἀπροχαλύπτου ἀναιδείας. ἐνώπιον ὅλου «τοῦ κόσμου,
καὶ διὰ τοδαύτης ἐπιδουλευομένην σκληρότητος χαὶ καχεντρεχείας τὴν
«ἐπὶ. ξωροῦ ἀκμῆς. ἱσταμένήν» ύχην ὁλοχλάρου ἔθνους, ἀγῳνιζομένου
κατὰ τῆς βαρθαρωτέρας. αὐραννίας; ἤβελου, πιστεύοµεν, ἀμφιθάλλευν
 ΜΕΡΟΣ.Β’. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ. 1’. 913
οἱ ἀνωινῶσται ἡμῶν περὶ τοῦ πιστοῦ τῆς τοιαύτης ἀπάτῃς χαὶ ἐπιδων
λῆς, ἐὰν μὴ εἶχομεν. εἰς χείρας χχὶ ἐδημοσιεύομεν. πἈ πρωτότυπον αὐτὸ
διασωθὲν αὐστβιακὸν διαθατήριον. . οκ ο ατα
᾿ὁποία Ἡ διαφορὰ τῆς ἠθωῆς δύο χυθερνήσεων καὶ τοῦὃ χαρακτῆρο: Δύο
αὐτοκρατύρων α ὡς γνωστὸν, κατεφυγ εν ἐκ τῆς Μολδαυΐας, εἰς τὴν. Ρωσ-
σίαν ὁ ἐπίσης ἐπαναστάτης ἡγεμὼν Μιχαηλ Σοῦτσος ἀλλὰ σεθόµενος
τὴν ἠθικὴν καὶ ἑαυτὸν, ὁ αὐτοκράτωρ Αλέξανδρος, ἀληθὴς Χριστιανὸς,
οὔτε ἐνέδωκεν εἰς τὴν περὶ παραδόσεως . αὐτοῦ ὡς ἆραγιᾶ» ἀπαίτησιν
τοῦ σουλτάνου, χαίτοι ἐπιδαλλομένην ὑπὸ τῶν συνθηκῶν, οὔτε καθεῖρζε
«τὸν. πρόσφυγα ὡς πολιτικὺν αἰχμάλωτον, ἀλλὰ. καὶ : συγεχώρητε:χαὶ
Ἰσφόλισε διὰ διαβατηρίου τὴν εἰς τὴν Ἱταλίαν ἀπέλευσιν «τούτου. Ε τοῦ
ἐναντίου δὲ, καίτοι μὴ ἔχοντος τοῦ Τψηλάντου οὐδένα σχοπὺν προσφυ-
γῆς ες τὴν Αὐσερίαν ό αὐτοκράτώρ δραγχίσχος ὑὗπισ χγούμενος έπι-
σήµως ἐλευθέρὰν τὴν διὰ τῆς αὐστριακῆς χώρας διάθασιν αὐτοῦ, καὶ τὸ
ὄνομα αὐτὸ τοῦ αὐτομβάτοβος Αλεξάνδρου δαπανῶν πρὸς βεθαίωσύ»,
κατεπάτησεν ἀσυστόλως καὶ ὑποσχέσεις καὶ πάντ» ὀφειλόμενον σεθα-
σμὸν καὶ πίστιν πρὸς σύμµαχον, καὶ σύμµαχον εὑεργέτην μάλιστα, καὶ
δεσμώτην κατέστησε τὸν. Ἰψηλάντην, καίτοι. μὴ ΄ ὄντα" ἀὐστριακῆς Ἡ
τουρχικῆς ὑπηκοότητος τὸν δὲ Σοῦτσον περιώρισεν ἐν τῇ Κόρτσια, καί»
τοι ἤδη ὄντα ῥωσσικῆς ὑπηχοότητος. ἵνα δὲ μὴ νοµισθῇ πρῶτον, ὅτι
δέχεται. δις ευσόµενον διὰ τῆς ἐπικρατείας ἀαὑτοῦ. τὸν. ἐπανάστάτην
ψηλάντην, µετωνόµασε τοῦτον Δημήτριον -Παλαιογεγείδκαὶ
ην -µοτε»
ὀχηµάτισε μεγαλέμπορον ῥωσσικῆς ὑπηκοότητος ἵνα μὴ νομισθῇ
ὃ) ἔπειτα, ὅτι ἀθετεῖ τὰς ὑποσχέσεις αὑτοῦ χαὶ φυλακίζει πρόσώχον,
πρὸς ὃ ἐχορήγησεν ἐλεύθερον διαβατήριον, µΞτέθαλε τοῦτον εἰς Βαρῶνα,
αὐστριακῆς βεβαίως ὑπηκοότητος, καὶ ἀντωνόμασε Σχοενθάρτ, Θὕτως
ἐνεπαίχθηταν καὶ λόγοι Ίιμῆξ καὶ ἐπίσημοι ὑποσχέσεις καὶ ώσσίκο-'"
ὧν τῷ τέλει τοῦ Κεφαλαίου Θ΄ διεξήλθοµεν, αέσν-ἐγένθτο “πρόποις
Ἡ κάθειρξις τοῦ Τφηλάντου: ἤδη δὲ ἐχτιθέμεθα τὰ συγεπῇ. παθήματα
αὐτοῦ διὰ, πάτης δυνατῆς συντοµίας, καὶ ὅσα ἂν ἕτερα διέτρεξαν σπε-
βέεργα ἐν διαστήµατι ἑπταετίας ὡς ἔγγιστα. Περὶ μὲν τῶν πρώτων γε-
νιχὴν µόνονὁ ἑλληνιχὸς κόσμος εἶχεν ἰδέαν, γνωρίζων 'τὸ εἶδος, τὴν
πρὸς τοὺς φιλελευθέρους τακτικὴν καὶ ἰδίως τὰς πεοὶ τῶν Ελλήνων δια
θέσεις τῆς αὐστριακῆς κυθερνήσεως περὶ δὲ τῶν δευτέρω» οὐδομίω νέδν.
νατοἔχειν γνῶσιν, ὡς. κεκαλυμμένων ὑπὸ -τὸν πέπλόν. τοῦ (ἀκοῤῥήτου,
Στερούμεγος τῆς δεξιδς. χειοὺς καὶ μὴ δυνάµενος ἐν “ἀφάγκη πρὸς
 διά ΑΟΕΙΜΙΟΤ Ι5ΤοΡΙκος

αὴν ἆμεδον ὑπηρεσίαν ἑαυτοῦ, ὁ Τψηλάντης, ἅμα κατακλεισθεὶς, ἐπέ-

ἁπλέσθη διὰ τοῦ Δεσμοφύλακας τὺν διοικητὴν τοῦ φρουρίου Μουγκά-
τσης, ἵνα ἐπιτρεφη αὐτῷ τὸν ὑπηρέτην καὶ χορηγήση τὴν ἰδίαν αὐτοῦ
ελίνην, μεθ ὅσων, ὡς ὁδοιπόρος, ἔφερεν ἀπολύτως χρησίµων πραγµά-
φΩν' προσέτι δὲ ἐξητήσατο αὐτὸν, ἵνα μὴ κατακλείση χωρὶς ἀνὰ ἕνα
ποὺς ἀδολφοὺς χαὶ τοὺς ἀχολούθους ἑαυτοῦ ἐν τοῖς τρομεροῖς ἐχείνοις
δεσµωτηρίοις, ὁ διοικητής, συγκατατεθεὶς ἐπὶ µόνῃ τῇ τελευταίᾳ αἰτή-
δει; συνήγαγε χλείσας ἐν ἑνὶ δωματίῳ ὅλους τούτους ἆνευ τοῦ Τψη-
λάντου χαὶ ἄνευ φωτὸς, χαὶ ἀπεποιήβη πάντα τὰ ἄλλα, δεικνύµενος καὶ
ἤδη καὶ μετέπειτα ἄχαμπτος. Οὕτως ὁ Ίψηλάντης χατεκλίνετο ἐπὶ
τῆς εὑρεθείσης ἐν τῷ δωµατίῳ κοινῆς διὰ πάντα τυχόντα δεσµώτην,
ἀχαθάρτου καὶ σκληροτάτης Κλίνης, οὐδένα ἔχων ἕτερον χιτῶνα ἤ τι
κοιοῦτον τῆς πρώτης ἀνάγκης ένδυμα, καὶ ἡμερονυχτὶ Ὑνόμενος ἥ βορὰ
λῶν φθειρῶν καὶ τῆς ἀκαθαρσίας. [ννοεῖται δὲ μάλιστα, ὅτι Ἡ εἰς ἓν
δωµάτίον -μιχρᾶς -χωρητικότητος, σχοτεινὼν σχεδὸν, θολωτὸν, κατάκλει-
-στον πάντοτε καὶ ἄπνουν συνοίκησις τοῦ Γεωργίου καὶ Νικολάου Ἱ-
Ψηλαντῶν, τοῦ ὀρφανοῦ, τοῦ λασσάνου, τοῦ Γαρνόφσκη καὶ τοῦ Κα-
“βαθελλοπούλου, ἐπετράπη παρὰ τοῦ φρουβάρχου ἀπὺ σχοποῦ πρὸς τὴν
ἂδξησιν τοῦ ὀζώτου ἀέρος; τῆς ῥυπαρότητος καὶ τῆς δυσῴδίας, καὶ
'διὰ. τὰς ἐπὶ τῆς ζωῆς ἐχούσας «ἐπήρειαν θανατήφβρον «αυνεπείας κατα-
στάσεως τοιαύτης. Τούτου δὲ ἕνεχα, ὣς φαίνεται, ἥνωσεν ἔπειτα αὐ-
τοὺς ὁ φρούραρ χος χαὶ μετὰ τοῦ Αλεξάνδρου. ψπλάντου.
ΞΙΛὶ ἐπὶ δύο μῆνας στερήσεις παντὸς μέσου χαὶ στερεότυποι ἀποποιή-
-δεις τοῦ φρουράρχου’ Ἡ πλήρης ἄγνοια περὶ συγγενῶν καὶ φίλων, ἆπα-
Ἱορευόμένής πάσης γβαφῆς' Ἡ ἔλλειψις χαὶ τῆς ἐλαχίστης γνώσεως περί
“τε τοῦ μέλλοντος καὶ τῆς διαρκείας καταστάσεως 'τόσῳ σκληρᾶς, ἡλ-
λρίωσαν ἐπαισ)ητῶς τὴν ὑγείαν τοῦ Ἰψηλάντου καὶ τῶν ἄλλων. ὡς
ἁἰτίαν τῆς ἀλλόιώόεως ταύτης ὁ ἰατρὸς ἀπεφῄνατο τὴν ἔλλειψιν ἀέ-
ῥος καὶ χιγήσεως, καὶ ὁ φρούραρχος συνεχώρησε τότε τὸν διὰ βαθείας
"γυκτὺς, ἀπὸ τῆς πο µέχρι τῆς 14 ὄρας, περίπατον ἐπὶ ἑνὸς τῶν ὀχυ-
ὀβωμάτων ποῦ φρουρίου, ἔνθα ὑπῆρχον οἱ διὰ. τὴν χρῖσιν «τῆς. φραυρᾶς
ὰ δἰκόμότον, - ἧδαν. δὲ ἡ «μὲν. δίδοµένη αὐτοῖς. τροφὴ «συνήθης καὶ ἁθλία,
πᾶν δ' ἕτερον ἡγοράζετο καθ ὑπερτίμησιν ἀπαρατήρητον' αἱ ὃ' ώραι ὦ
πᾶς ἀφύπνώτεως καὶ τοῦ γεύματος προσδιωρισµέναι αἱ αὐταὶ, ὡς χαὶ
κῶν ἄλλων αἰγμολώτων, τῶν ὑποχάτω ἐν δυσὶ πατώµασι χεκλεισµένων,
Ἱ Κατὰ τὴν αὐτὴν ἐπογὴν ὁ ἐπὶ τῶν οοἰκηνομικῶν ὑπουργ -ὰς τὶ Ἡς ῥωσ-
 ΜΕΡΟΣΕΒΕ: ΚΕΦΑΚΑΙΟΝ.Τ, δ15

αἰκῆς κυθερνήσεως διέταξε τὴν δήµευσιν τῶν ἐγγείων πφἰσοδημάτωνν

ὅσα ἀνῆχον εἰς τοὺς δύο ἀδελφοὺς Ἑφηλάντας, ᾿ἀλέξανδρον- καὶ Δημής
πριον. Βγειραν ἄρα πόλεµον κατὰ τῆς ῥωσσίας, Ἡ ἦσαν ὑπήκαοι αὐτῆς,
οἱ δύο οὗτοι ἀδελφοὶ, καὶ διὰ τοῦτο κατεδικάζοντο ἐρήμην εἲς τὴν δή-
μευσιν; Ἡ ἀφ' ἑτέρου ἐκρίνοντο μικρὰ μὲν Ἡ ἐκ τῆς τουρχικῆς δηµεύ-
σεως ἀπώλεια πέντε ἑχατομ µυρίων ἐπὶ τῆς ἀποχεφαλίσεως τοῦ ΄Αλεζάν-
Ὄδρου Τφηλάντου; μικρὰ δὲ Ἡ ἐκ πλειόνων ἑχατομμυρίων δαπάνη.-τοῦ
“Κωνσταντίνού Ἰφήλάντου ὑπὲρ τοῦ πολέμου’ τῆς «Σερθίας, μικρὰ ἔτι
τῆς ἐνάρξεως τοῦ ἑλληνιχοῦ πολέμου ἐγχατάλειψις τῆς ἐκ. Δύο
Ἡ' ὑπὲρ
ἑκατομμυρίων γροσίων παραδεχθείδης ἀποζημιώσἒως παρὰ, νΏς Τουρ- ’
χίας: μικραὶ τέλος πάντων αἱ νέαι ὑπὲρ τοῦ πολέμου κατὰ. πῶν βαρ-
θάρών χρημοατικαὶ καταθολαὶ καὶ τὰ δάνεια. -τῆς οἰκογεγείας. αὐτῆς ;
διὰ δὲ ταῦτα πρὸς τοῖς µεγάλοις δεινοπαθήµασι τῶν. ἐν τοῖς αὐστρα-
κοῖς δεσμωττρίοις τριῶν ἀδελφῶν ἐδέησε χαὶ Ἡ οὐχ. ἧστον σκληρὰ, στέ-
γσις αὐτοῦ ἔτι τοῦ ἐπιουσίου ἄρτου; Τὸ εἰσόδημα τῆς περὶ ἃς ὁ λό-
"γος γῆς ἐχορηγήθη, ὡς Ὑνωστὸν, τῷ Κωνσταντίῳ ψηλάντῃ πρὸς
ἀποζημίωσιν διὰ πεντήκοντα ἔτη' μετὰ την ἀποάίωσιν δὲ αὐτοῇ,. ἐν ιῷ
Ἔμένεν ἀδιανέμητος. ἡ γἢ μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν, . ἀῤῥένων
«πέντε. ὄγτων
καὶ τριῶν θηλέων, Ἡ δήµευσις συμπεριελάμβανεν ἅπαντας, Ἡ πλείους
τῶν δύο τοὐλάχιστον" τοῦτο δὲ καὶ τὰ ἐκ τῶν περιστάσεων χβέη τῆς
οἰχογενείας καὶ αἳ βίαιαι ἀπαιτήσεις τῶν τοκογλύφων «δανειστῶν .ᾖπεί-
λουν, ὡς χαὶ ἀγένετο, τὴν πλήρη ὑλικὴν καταστραφὴν. ταύτης. τίς τῶν
ημέων ἀνθρώπων ἀρνεῖται, ὅτι, παρὰ τοὺς ἐν τῇ Δή-
καθειργµένους΄
-στρίᾳ ἀδελφοὺς, καὶ ὁ Δημήτριος Τψηλάντης ἐν τῇ Ἱλλάδι ὑπέστη.πε-
φιοδιχῶς ἀπορίαν ἐσχάτην, μὴ ἐπαρχούσης τῆς οἰκογενείας, ἀφ.ἧς ἐλάμ-
ανε τὰ ἔξοδα αὑτοῦ, καὶ Ἡ µήτηρ αλλισσάθετ' ἐν ῥωσαία «ἔφθασε στε-
«ρουµένη τῆς λιτοτέρας τροφῆς, καὶ ἐν τῷ σκότει. τῆς. νυκτὸς καθημένη
:δ Ελλειψιν μέχρις ὀλίγου ἐλαίους Αγενεχθεῖσα. αὕτη .τῇ 8. ὀκτωθρίου
Ἴ18οἱ πρὸς τὸν αὑτοχράτορα ἀλέξανδρον, ὡς καὶ ἔπειτα τῇ 1 φεβρουα-.

ρίυ 1523 πρὸς τὸν ὑπουργὸν τούτου Νεσελρὼδ, ᾿ἰσχυρίσθη. διὰ πολλῶν
ο ἀνεφάρμοστον. τῆς δημεύσεως χατὰ µόνων τοῦ Αλεξάνδρου καὶ ΔΗ-
"Ἠητρίου, πρὶν Ἡ ἐνεργηθῇ Ἡ ἀνήκουσα. διανομὴ τῆς περιουσίας" ἀπέδειδε
Ὅυπὴν γενησομένην ἀδωήαν κατὰ τῶν λοιπῶν ἀθῴων τέκνων αὑτῆς, περι-
Ἱλαμθανομένων ἄλλως ἐν τῇ κατηγορίᾳ τῶν δύο ἐγόχων, θεωρρυμένων"
"Ἐξητήσατο δὲ, ὅπως στραφῶσι πρὸς ὄφελος τῶν λοιπῶν μελῶν τᾷς οἴκο-
ψεγείας αἱ µεείδες τῶν δύο ἀδελφῶν, ἐὰν µείνῳ ἀμετάκλτος. Ἱ- ἀπόρα-
 216 ΑΟΚΙΜΙΟΥ :ΕΤΟΡΙΚΟΤ.

τοις τῆς δηµεύσεως' καὶ τελευτῶσα ἐπεχαλέσθη οὑτωσί: «ἃς ἀξιώσῃἡ Ἡ.

Μ. ἵνα δώσῃ ἀχρόασυν εἰς τὴν ταπεινὴν αἴτησιν μητρὰς βεθαρυµένης ὑπὸ
Ὀθλίψεων, χαὶ, προαθέτουσκ τὴν καλοχαγαθίαν ἑαυτῆς
ἐπὶ τοσούτων ἆλ-
»λωνἂς ζηράνῃ τὰ δάκρνα χήρας ἐγκαταλελειμμένης χαὶ σχληρῶς κατα-
κδιωχθείσης ὑπὸ τῆς τύχης». Αλλὰ, πολλῶν ἔκτοτε παρελθόντων ἐτῶν,
ἡ θεραπεία τοῦ ἀδμνήματος αὐτοῦ ἀπέχειτο τῷ αὐτοκράτορι Νικολάῳ,,
Ἐν τοδούτῳ Ἡ ἀπὸ ἡμέρας εἰς. ημέραν Χείρων προβαίνουσα θέσις. σοῦ
{ψηλάντου ἐξήντλει τὴν ὑπομονὴν αὐτοῦ μέχρις ἀπελπισίας, ὅτε Οὗγ-
γβός τις ἐκ τῶν εὐγενῶν χαὶ προνομιούχων,, συνταγματάρχης τὸ ἀξίω-
μα, οἰκείᾳ ἀνεδέχθη προαιρέσει τὴν φυγάδευσιν τούτου, χαὶ τὰ πάντα
πἀρεσκεύασε χατορθώσας τὴν µατ᾽ αὐτοῦ συναγροίχησιν ἐπὶ τοῦ προχει-
µένου, ἀλλὰ κατ οὐδένα συγκατετέβη τρόπον ὁ Ἰψηλάντης, καίτοι
προτρεπόµενος παρὰ τῶν ἄλλων, οὐ µόνον διότι ἐσέδετο ἑαυτὸν, δι’ ὃν
ἔδωχε λόγον τιμῆς, ὡς προείποµεν, ἀλλὰ καὶ διότι οὐκ ἠγείχετο τὴν
μέλλουσαν ὀδυνηρατέραν τύχην αῶν ἀδελφῶν αὑτοῦ ἡ καὶ τοῦ ἐλαχί--
στου τῶν ἄλλων προσώπων, αὐτοῦ σωζομένου. Αντὶ δὲ τούτου ἔστρεφε
τὰς ἐλπίδας αὑτοῦ πρὸς τὸν αὐτοχράτορα Αλέξωνδρον, καὶ τὴν ἀχόλου-
θον ἔγραψε πρὸς αὐτὸν ἀξίαν πολλοῦ λόγου αἴτησιν, ἐξιλασχόμενος τοῦ:
τον; αικὶ ἐπικαλούμενος, ἵν ἀποδοθῇ τῇ δν
(ώσςς «Μεγαλειότατε. ; .
-- φυλακῆς τολμᾶ γράφων πρὸς τὴν { ετέρων Αὐτοκρατορικὴν
Μεγαλειότητα, οὐχὶ ὅπως παραπονεθῶ, ἀλλ ὅπως ἱχετεύσω ὑμᾶς, Με-
γαλδότατε, ἵνα ῥίψητε βλέμμα εὐμεγὲς ἐπὶ τῆς καταατάσεώς µου, ἀπο-
ᾠκσίσητα περὶ τῆς τύχης µου καὶ σώσητέ µε ἐκ τῆς φριχώδους ἀβεθαι-
ῥτητος, ἐν ᾗ ἀπὸ τοσούτων μηνῶν τήκομαι, ξὰν, ὑπείκων εἰς τοῦ ὄθνους
μου πὰς εὐχὰς, προοέθαλον κατά τι τὰ γενναῖα αἰσθήματα τῆς αμετέ-
βας Αὐτοκχρατορι χῆς Μεγαλειότητος: ἐὰν, ἀπατηθεὶς,ἢ οὔ, παρ ἀνθρώ”
πων, οὓς ἐπίγτευόν ἀγαπῶντας τὴν ἑαυτῶν πατρίδα ἐπίσης, ὡς ἐγὼ,
Ἀτύχησα, ὅπως σύρω κατ ἐμοῦ τὴν μετέραν δυσµένειαν' ὁ ἔρως τῆς
εὐτυχίας σῆς πατρίδος µου, Μεγάλειότατε, ἐστὶν ἡ μόνη αἰτία τούτου,
ἓν τῇ μεγολοφυχή Ἀμῶν, Φβεγάλειότατε, συγχωρήσατε, συγχωρήσατε
τὸν ἔνοχογ ὑπὲρ τοῦ ὑπαγορεύσαντος. λόγου τὴν διαγωγὴν αὐτοῦ. Εὐδο-
κήσατε, Μεγάλειότατε, ἐν τῇ ἄκρα ἀγαθότητι ὑμῶν, ὅπως μοὶ ἀποδώ-
σητε τὴν εὐμένειαν ὑμῶν, ἀποδίδοντές µε εἰς τὴν πατρίδα µου. Μίαν καὶ.
μύνην θηρεύω τιμήν, τὴν τιµὴν «ὅπως ἀποθάνω ἐν αὐτῇ χαὶ ὑπὲρ αὐτῆς.
«ΑφΦ’ ἃς ὥρας εἰμὶ ἀνάμιχτος ἐν τοῖς πολιτικοῖς αἰχμαλώτοις τῆς.
 Ερος-Β’; ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1’. 211

Ἀὐτοχρατορίας ταύτης, ἀγνοῦ χαὶ τὰ περὶ τῆς ὑπάρξεως. τῆς μητρός

µου, ἀγνοῷ ἐπίσης καὶ τὴν τύχην τῆς πατρίδος μου. Αλλ., εἴτεεὐμενᾶς,
εἴτε δυσμενής, Ἡ τύχη αὐτῆς ὑπάρχει, ὀφείλω χαὶ θέλω ἵνα συμμεριοθῷ
ταύτης. "Ἡ δ ὑμετέρα Μεγαλειότης “πληρώσει τὰς εὐεργεσίας Αὑτῆς,
εἰσαχούουσα τῆς δεῄσεώς µου. Ἠεπληρωμένος πεποιθήσεως εἰς τὴν εν”
ναιόφρονα συμπάθειαν τῆς ὑμετέ νρας ᾿Αὐτοκρατορικῆς Με Ἐγαλειότητος,
θέλω ἀναμένειν, Μεγαλειότατε, ἐν βαβυτάτῃ ὑποχλίσει τὰς ὑμετέρας
ἰσχυρὰς διαταγάς. ; |
«αΑιάτελῶ. καὶ διατελέσω -ἐφ᾽ ὅρου ζωῆς, Μεγαλειότατα, -
5 τῆς ὑμετέρας Αὐτοκρατορικῆς Μεγαλειύτητας.
τὸ ταπεινότατος, εὐπειθὴς καὶ πισσύτατος-θεράπων.
(ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ». (α).
τ.
᾿"Εὐτυχῶς ἀντηχήσασα, καὶ μι ὅλα τὰ προηγούμενα, ἐν τῇ καρδίφ
τοῦ αὐτοκράτορος ἀνωτέρω ἱκεσία, παρήγαγεν ἐνεργείᾳ τούτου, ὅ,τι
Ὑδύνατο γενέσθαι χατὰ τὰς περιστάσεις ἐκείνας, μικρὸν μὲἓν σχετικώς,
μέγα δὲ οὐσιωδῶς, πρὸς βελτίωσιν τῆς φριχώδους καταστάσεως καὶ τὴν
ἠθικὴν: µεταθολὴν τοῦ δεσµώτου᾽ ἀμέσως ὃ) ἐγράφησαν- ἐκ Βιέννης μία
μὲν΄ παρήγορος ἐπιστολὴ: πρὸς τὸν Τψηλάντην, ὡς ἀχτὶς ἐλπίδος ἀγα-
θὗς διὰ τὸ µέλλον, µία δὲ διαταγὴ πρὸς τὸν διοικητὴν τοῦ φρουρίου,
δι)ἧς ὁ ψηλάντης µετηνέχθη ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου μετὰ τῶν ἄλλων
εἰς τρία πλησίον τῶν τοῦ διοικητοῦ δωμάτια, καλῶς-διατεθειμένο, καὶ
ἔλαθε τὴν ἄδειαν τοῦ γράφειν πρός πε οἰκείους καὶ φίλους, χαὶ τοῦ πε-
βιπατεῖν χατὰ πᾶσαν ἡμέραν ὑπὸ τὴν συνοδίαν τοῦ δεσμοφύλακος.

Μετ οὗ πολὺ ἐδόθησαν αὖτ τῷ καὶ μελάνη καὶ χάρτης καὶ βιθλία. Διὸ,
δὲ τοῦ πεµφθέντοςπαρὰ τῆς μητρὸς αὑτοῦ Ελισσάβετ χρηματικοῦ προ
εμηθεύθη ἐν τῆς Πέστης τὰ ἐνδύματα, ὅσων γαὶ οὗτος. καὶ οἱ ἄλλοι εἶχον.
ἀνάγκην. Καὶ ἐν μὲν τῷ ἐσωτερικῷ, (τοῦ φρουρίου ὁ.περίπατος αὐτοῦ
ἐλεύθερος ἦν'- πολλάκις δὲ ὁὁ διθωῤιτὴς πράμθνο τοῦσον- καὶ εἰς τὸν
πέριξ τοῦ φρουρίου περίπατον. ... .-
Οὕτως: ἐθελτιώθη ὁπωσδήποτεἩ πρὸ τῆς ημέρας ὀδυνηροτάτη χατά-
στασις αὐτοῦ: ἀλλ᾽ ἡ αὐθαίρετος αἰχμαλωσία διετέλει κακὺν ἀνυπόφο-
ρου:- ὁ Τψηλάντης οὐδὲν ἆλλο, Ἡ τὴν ἐλευθέραν διέλευσιν αὑτοῦ διὰ
τὸ Αμβοῦργον καὶ τὴν Αμερικὴν ἐζήτει' γράφων πρὸς διαφόρους, ἐλάμ.
ϐανε πἀρηγόρους ἐλπίδας ἄνευ ἀποτελέαματος". περὶ τὰς ἀρχὰς' δὲ φε",
Ερουαρίου- 1822: ἀνηνέχθη: πρὸς τὸ ὑπουργεῖον τῆς Βιέννης,- ἐκτέμρνού
τὴν ὅδικον κατακράτησιν ἑφυτοῦ καὶ ἐπικαλούμενος τὴν πραγµατοποί-
 218 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ
πσιν τῶν δοθεισῶν ὑποσχέσεων χαὶ τοῦ διαβατηρίου, ὃ ἔφερο' ἐγένετο
δὲ αὐτῷ ἡμιεπισήμως Ἡ ἀχόλουθος ἀπάντησις.
«Πρίγκιψ µου.
«Ἡ Αὐστριακὴ Κυβέ2ερνΏσις; ὅτε ἐπέερογεν ὑμῖν τὴν διάό, ασιν τῶν συ-
νόρων τῆς Τρανσυλθανίας, συναινοῦσα, ὅπως σώσῃ ὑμᾶς τῆς ἐκδικήσεως
τῆς Πύλης, ὤφειλε συνάµα, κατὰ τοὺς ὅρους τῶν πρὸς αὐτὴν συµθά-
σεων, ἵνα καταστήσῃ ὑμᾶ ςτε χαὶ τοὺς κυρίους ἀδελφοὺς ὑμῶν ἀθλαθεῖς
πρὸς ἑαυτήν. Τούτου ἕνεκα ὡδηγήβητε εἰς Μουγκάτση» καὶ κρατεῖσθε
ἐν αὐτῇ. Επλανᾶσθε λοιπὸν ἐντελῶς, καὶ ἀγνοῦ, τὶ ἠδύνατο πρὸς τὴν
τοιαύτην πλάνην, ὅτι εἰσερχόμενοι εἰς τὴν Αὐστριακὴν ἐπικράτειαν,
ἠδύνασθε διελθεῖν ταύτην ἐν πλήρει ἐλευθερίᾳ καὶ µεταθῆναι, κατὰ τὸ
συµφέρων ὑμῶν, εἰς ἀμβοῦργον ἢ} ἀλλαχοῦ. πίστης δὲ πλανᾶσθε ἐντε-
λῶς, ἐὰν πιστεύητε, ὅτι ἐν περιπτώσει, καθ᾽ ἣν τυχὸν ἀπολαύσητε τὴν
ἐλευθερίαν, δυνηθήσεσθε εἰσελθεῖν πάλιν εἰς τὴν ῥωσσιχὴν ἐπικράτειαν.
Συνεπείᾳ τῶν ἀμοιβαίων διαχοινώσεω», τῶν ἐπὶ τοῦ προκειµένου γενο-
µένων ὑπὸ τῶν μωστικοσυμβουλίων τῆς Βιέννης χαὶ τῆς Πετρουπόλεως,
ἡ Α. Μ. ὁ αὐτοχράτωρ Αλέξανδρος οὗ µόνον ἐπεδοκίμασε τὰ περὶ ὑμῶν
ληφθέντα µέτρα, ἀλλὰ χαὶ συνάµα διεκήρυξε μετὰ θετιχότητος τότε,
ὅτι οὐδ εἰς τὸν πρέγχιπα Αλέξανδρον Ἰφηλάντην, οὐδ εἰς τοὺς ἀδελ-
φοὺς αὐτοῦ, συγχωρήσει τὴν εἰς τὴν ῥωτσίαν εἴτοδον.
«Εὰν Ἡ διασάφησις αὕτη περὶ τῆς ἀληθοῦς καταστάσεως ὑμῶν ὑπάρ-
χι ὀδυνηρὰ πρὸς ὑμᾶς, καὶ ἐὰν ἡ θέσις αὕτη αρένηται δεινὴ ὑπὸ πολ-
λὰς ἐπόψεις, οὐδαμῶς δύνασθε ἐν τούτοις αἰτιᾶσθαι ἕτερόν τινα, πρίγ-
Χιψ µου, (καὶ ἐπιτρέψατέ μοι τὴν παρατήρητιν)ἡ ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ την
ἀφροσύνην τοῦ ἐπιχειρήματος ὑμῶν. ἤδη ἡμεῖς ἀδύνατοι. ἐσμὲν πρὸς
τὰς ἐπιθυμίας ὑμῶν, χαὶ αἱ πολιτικαὶ περιατάσεις αὐδόλως συγχωροῦ-
σιν ἡμῖν, ὅπως ῥρίσωμεν κατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην ἕτερον τόπον ἃια-
μονῆς ὑμῶν. Εἴποτε δὲ βραδύτερον κχαταστῇ θυνατὸν τοῦτο, Ἡ αἴτησις
ἡμῶν ληφθήσεται εὐχαρίστως ὑπ ὄψο.
αλαμθάνετε ἐν τούτοις παρηγόρους ἐκ τῆς- οἰκογενείας ἡμῶν εἰδή-
σεις διότι, ὡς οὐκ ἀμφιθάλλω,, αἱ εἰς ἐπιγραφὴν ὑμῶν. πεμπόµεναι
ἐπιστολαὶ ἐπωίδονζαι ὑμῖν. ἀλριθᾶς παρὰ.
: πο. διομεητοῦ .τοῦ 9ρουρίου,
ἀῑπὶ τέλους δὲ κολακεύοµαι πιστεύων, ὅτω- ὡς πρὸς τὰ ἀφορῶντα τὴν
Ἄρὸς ὑμᾶς αὐστηρότητα, ὁ διουνητὴς οὗτος οὐδόλως ὑπερβήσεται τὸ
κείμονον τῶν αρὸςι αὐτὸν διαταγῶν, ἵνα. «φέρηται πρὸς ὑμᾶς ἐντίβως
χαὶ δι ὅλ ης τῆς συναδούσης πρὸς τὰ. καθήκοντα αὑτοῦ περιπαιῄσεω;.
 ΜΕΦΟΣ Β ΚΕδΑΛΔΙΟΝ . 219

Ἐὰν ἐν τούτοὶς ἔχητε παράπονα, παρακαλῶ ὑμᾶς ἵνα ἐκθέσητε αὐτὰ,

ναὶ βεβαίως οὐκ ἀργηθήσομαι, ὅπως ἀπομακρύνω, ὅτι ἀντίκειτα, ταῖς
προθέσεσι τῆς Κυθεργήσεώς µου. Αλλὰ παρακαλῶ «ἐπίσης ὑμᾶς, ἵνα
θεωρήσητε ὡς στρατιωτικοὶ, ὅτι ὁ διοικητής, ὡς ὀφείλων εὐθύνας. περὶ
τῶν προσώπων ὑμῶν, οὐδεμίαν δύναται δεικνύειν ἀμέλειαν περ τῶν
ληπτέων συνεπῶς χρειωδῶν µέτρων πρὸς ἐξασφάλισιν,
αἲϊχ Βιέννης τῇ 12 φεθρουαρίο 1522.
) (ὑπογ.: ΒΕΑΛΕΓάΡΑν (α)..
Κεραυνὸς νέος ἐπέπεσε γατὰ τῆς κεφαλῆς τοῦ Ἰψηλάντου. π-ἀπάμ.
τσις αὕτη. Καὶ ἐπισήμους ὑποσχέσεις καὶ ἐπισήμους ὑπογραφὰς. λη-
ομονοῦσα ὅλως, Ἡ αὐστριακὴ κυθέρνησις ἐπέμενεν' ἀρνουμένή: ἑαυτὴν
καὶ καθαρῶς κηρυττομένη. ὁ ἀστυνόμος τῆς Ῥουρχίας, Εντεῦθεν. κατὰ
σὴν ἄνοιξιν καὶ τὸ θέρος τοῦ 1522 οὐδεμία ἄλλη ὑπὲρ τοῦ Τψηλάν-
που µεταθολὴ ἐπῆλῆς. ἰκ τοῦ ἐναντίου μάλιστα αἱ διαθέσεις τοῦ φρόυ-
ῥάρχου, ὡς στρεψοδικοῦντος {δη καθ ὅλα, προέθησαν ἀνυπόφοροι, καὶ ὁ
βίος τοῦ Τψηλάντου κατήντησον ἐξαρτώμενος ἐκ τῶν ἐδιοτροπιῶν «τού-
του. ὨἘπὶ μῆνας ὁλοχλήρους ἀπέτρεπεν οὗτος τὸν περίπατον μετὰ τὴν
ἀπάντησιν τοῦ Βελλεγὰρδ, καὶ ἀπολύτως ἀπεποιεῖτο τῷ Τψηλάντῃ, πᾶν
ὅ,τι ἠδύνατο τὴν ὑλικὴν ἀνακούφισιν τῆς καταστάσεως αὐτοῦ, Ἡ τὴν
ἠθικὴν διασκέδασυ. Ἰντεῦθεν Ἡ ὑγεία τούτου ἔπαθεν ἔτι μᾶλλον, διότι
ὑπέφερε τὰ πάνδεινα καθ ὅλον τὸν γειμῶνα τοῦ 1525... 3
Περιέργως δ' οἱ ἕλληνες ἤλπιζον πάντοτε καὶ ἀνέμενον «τὴν εἲς τὴν
ῥλλάδα κατάθασιν τούτου, καὶ χατὰ τὸ ἔτος αὐτὸ ὁ Δημήτριος Τψηλάν-
της ἀπέστειλεν ἐκ τῆς Τριπόλεως τὸν Εμμανουἡλ Ξάνθον, ἵνα χατορθώσι
τὴν δραπέτευσιν τούτου. ὁ ἐπιτήδειος καὶ οὐχ ἧττον τολμ.ηρὸς πάνθὸς
ἀπελβὼν ἐπέτυχεν, ὅπως γράφῃ διὰ θεραπαιυνίδος τινὸς. πρὸς τὸν Τψη-
λάντην τὰ περὶ τῆς ἀποστολῆς αὑτοῦ' ἀλλ) οὗτος, ὑπὸ τῶν ἰδίων, ὡς
καὶ πρότερον, ὁῥμώμενος λόγων, ἀπήντήσε πρὸς τοῦτον: «Φύγε, διότι
δυστυχεστέραν τὴν θέσιν µου». ὃ :
θέλεις κάμει
Αὐξάνουσαι ἐν τοτούτῳ ἐπ᾽ ἄπειρον αἱ κάχαὶ διαθέσεις. τοῦ διοικη-
ποῦ τοῦ φρουρίου, ἠνάγκασαν τὸν ψηλάντην, ἵνα παραπονεθῇ πικρῶς
'αρὺς τὴν αὐστριαχὴν χωβέρυητιν καὶ ζητήσῃ τὴν ἀποστολὴν ἀνωτέρου
υπινὸς ἀξιωματικοῦ πρὸς ἐξέτασιν. Παρελθόντων τριῶν μηνῶν, ὁ στράτη-
γὸς Γκοσκόβσχης πεμφθεὶς εὗρε τὰ γενόμθνα παράπονα: λίαν δίκαιαν τὸν
τόπον τῆς διαμονΏς αὐτοῦ. νοσώδη καὶ τὴν ἀλλαγὴν τοῦ ἀέρας καὶ τοῦ
ας ο αφ
Κλίματος ἀπαβαέτητον πρὺς' ἀνάῤῥωσι»,
η
-
 0 : ΑΌΚΙΜΙΟΤ ΙΝΤΟΡΙΚΟΣ:
“τοῦ “στρασηγοῦ «τούτου ὀφείλεται ἡ ἀποφασισθεῖσα
εδ ίς τὴν .ἔκβεσιν
Θειρεσιούπολιν {Τερεζιενοτάδ) ἀλλ ἐβρά.
εἰςντου:
µετάβεδις τοῦ Τψηλά
δυνεν αὕτη καὶ διὰ τὴν πάσχουσαν ὑγείων τούτου καὶ διὰ τὴν γενομέ:
νην μακρὰν ὁδοιπορίαν διὰ "τῶν Καρπαθίων “πρὸς ἀποφυγὴν τῶν µεγᾶ-
λων. ὁδῶν. καὶ τῶν μεγάλων πόλεών, '"Δέκό: ἐπίλεκτοι καὶ εἷς πρῶτος
ὑπολοχαγὸς ἐχρησίμευον ὡς φῥουρὰ, εἰ καὶν περιεκοἰοῦύτο ᾽αὐτῷ -διό
πάσης δυνατῆς λεπτύτητος καθ ὅλην. την ὁδοιπορίαν. Πανταχοῦ ἐγνό-
ῥίζον, τὶς ἦν ὁ συνοδενόµενας, καΐτου καλυπτόµενος ὑπὸ τὸ φευδὲς ὄνομα
ταῦ βαρώνου Σχοενβάρτ' ὁ δ᾽ ὑπολοχαγὸς προσεῖχεν, ὅπως μὴ ἐξιχνιασθη
τὸ μυστήριον» μυστήριον ἄλλως μὴ διαφέρον τῆς κωµφδίάς.
«Ἐν Θειρεσιουπόλει αἱ αὐταὶ διετάχθησαν πραφυλάξεις” καὶ ἐπειδὴ
πολλοὶ τῶν χατὰ, τὴν Βοεμίαν ἀξιωματικῶν, τῶν δυνεκστρατευσάντων
ἄλλοτε μετὰ τοῦ Ἰψηλάντου, µαθόντες τὸ ἀληβὲς ὄνομα τοῦ αἰγχμα-
λώτου αὐτοῦ, ἤρχοντο εἰς Θειρεσιούπολιν, αἱ προφυλάξεις κατέστησαν
αὐστηρότεραι τῶν δεσμωτηρίών' καὶ᾿ ἐπαχθέστέραινῶν. βαρέάρὼν τρό-
πων τοῦ Φρουράρχου τῆς Μουγκάτσης. Ἱόνον χατὰ τὸ δεύτερονἔ ἔτος
τῆς ἐνταῦθα φυλαχίσεως ' χαὶ µετά τινας σοβαρὰς ἀσθενείας συνεχωρή”
θησαν τῷ Ἰψηλάντη μικραὶ ἐκδρομαὶ εἰς τὰ περίχωρα τοῦ φρουρίου
πεζᾷ Ἠ-ἐφ ἁμάξης. Καθ ὅλον δὲ τοῦτο καὶ τὸ μετέπειτα. διάστηµα
οὐδεμία ἐξ :οὐδενὺς. μέρους. ἀγεφαίνετο ἐλπὶς, ἱκανὴ . πρὸς παρηγορίαν
τῆς κατατεθλιμµένης καρδίας αὐτοῦ καὶ ἐνθάῤῥυνσιν διὰ περαιτέρω ὑπο-΄
µονήν. Επὶ τὸ χεῖρον δὲ βλέπων ἐκπίπτουσαν τὴν ὑγείαν αὐτοῦ, ὁ Ίψη-
λάντης ἐζήτησε, Καρτυοούντων τῶν ἰατρῶν, ἄδειαν διὰ τὰ λουτρὰ τοῦ
ΤέκλιτςἩ. τοῦ Μαριενθάδεν' ἀλλὰ μόνον μετὰ καιρὸν σοχωβήδησαν
αὐτῷ τὰ τοῦ. Πιχτογὰν ἐν Οὐγγρίᾳ, βλάψάντα μᾶλλον ἢ ὠφελήσα
τούτῳ. Τὸ δὲ μᾶλλον ἀξιοπαρατήρήτόν ἐστιν, ὅτι, μετὰ τὴν ἐκάνοδον
αὐτοῦ εἰς Θερεσιούπολιν, ἐδιπλασιάσθηἩ αὐστηρότῆς τῶν πρὀφυλαχτι--
κῶν µέτρων, καὶ ἃ ζωὴ τοῦ ἀγδρὸς κα τέστη ἔχτοτε θλιθερὰ λίαν καὶ
πλήρης δυσαρεσκειῶν καὶ ἀἠδείας,
οἨλῦς πέλος τὸ ἔτος 1526, κοβ᾽ ὃ ἀνέθή τὸν αὐτοχρατορικὸν ἀλόνον
τῆς «Ῥωσσίας. ὁ Νικόλαος Α΄; καὶ ὑπεγράφη ἐν Πετρουπόλει τὸ πρῶτον
περὶ Ελλάδος πρωτόκολλον τοῦ ἀπρίχίου μεταξὺ᾽ Αγγλίας καὶ ῥωσδσύας,
ὁ εὐνοῶν τῷ Ίψηλάντη βασιλεὺς τῆς Πρωσσίας, ἁρμοδίαν θεωρήσας

πότε τὴν περίστασιν, ἀπέστειλεν ἕνα τῶν ὑπασπιστῶν αὑτοῦ, λόγῳ μὲν
οἷς Βιέννη» δι ὑπόθεσιν πολισαὴν, Ἄνρίως δὲ πρὸς τὸν Ἰψηλάντην δι εἰ-
σήγησι) σωτηριώδους τινὸς μέτρου, ὅπερ ἐνόμιζε δυγατὸν καὶ κατάλ-
 Μερος Β’,' ΚΕΦΑΝΛΙΘΧ:Τ’. 234
Ἄηλον. ὁ ὑπασπιατὴς διερχόμενος ἐκ τῆς. Θειρεσιαυπόλεως, ἐξλγήθη
ἀδιαφόρως πρὸς. τὸν διοικητὴν ταύτης χόµητα Δε Χιέρα την-ἐπιθυμίαν,
ἣν συνέλαθε περὶ μιᾶς φιλικῆς ἐπισκέψεως
πρὸς τὸν Τψηλάντην, ὡς-συ»
τρατιώτην αὑτοῦ καὶ φίλον. Δηθείσης δ’ ἑτοίμως τῆς ἀδείας, εἰσηγή-
σατο οὗτος, ὡέ γνώμην . τοῦ :ἄρειδεοίκου, τὸ σχέδιον,: ὅνα αἰτήδηταιὅ
ἡψηλάντης µετάθεσιν φυλακίσεως ἐν Πρωσσία. Αλλὰς καΐτοι πάσχων
δεινότατα καὶ ἐπιμόνως πρατρεπόµενας παρὰ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ, ἀπε-
ποιήθη εὐγνωμήνως σχέδιου- τοιοῦτονὁ Ἰψηλάντης, ἵνα μὴ ἁμοχογήσή
οὕτως ἔνόχον. ἑαυτὸν καὶ -δικαιώσῃ- τὴν παρὰ τῆς αὐστριακῆς κυθερνή-
σεως ἐπιθληθεῖσαν ἐξ ἀπάτης -ἄδικον . φυχάκίσιν.''. Ώνέκρινε ὃ᾽ ἀντὶ πού-
Του ἵνα ἐπικαλεσθῇ τὴν ἀπελεύθέρωσιν αὐτοῦ καὶ παρὰ ποῦ Δαδόχου
αὐτωνράταρως τῆς ῥωσσίας, τοῦ Νικολάου Α΄, διὰ τῆς ἀκολούθου ἀνα-«
φορᾶς.. |
«Μεγαλεϊότατει .
κό Κύριος χατέστησεν ὑμᾶς τὸν διαιτητήν τῆς τύχης µου. ἀνοίζατε:
τὰ χείλη: µόνον, καὶ οἱ ἀδελφοί µου καὶ ἐγὼ ἀποδοθησόμεθα εἰς τὴν
ζωὺν, εἰς τὴν οἰχογένειαν καὶ τὴν πατρίδα ἡμῶν, πρὰ παντὸς δὲ ἀπο-
λαύσομεν τὴν εὐδαιμονίαν, ὅπως ἀποθάνωμον ὑπὲρ- αὐτῆς.:
αΜεγαλειότατε ἐξαετὴς φρικτὴ φυλόκισις, ἣν συνησθάνθη βᾶ-
βύτατα ὑυχἠ θερμὴ, μοὶ παρέχει τὸ δικαίωµα, ὅπως λαλήσω πρὸς τὴν
ὑμετέραν Αὐτοχρατορικὴν Μεγαλειότητα μεθ ὅλου. μὲν. τοῦ σεβασμοῦ,
ἀλλὰ καὶ ἐν πάσῃ εἰλικρινείφ. : Μεγαλειότατε,ὁ ἔνδοζος - ἀδελφὰς:
ὑμῶν, ὁ εὐεργέτης µου, ᾧ ὑπηρέτησα, µεεϐ’ ὅλης τῆς: πίστεως καὶ τοῦ
ζήκου, τοῦ ἐμπνεομένου «ὑπὸ τῆς τιμῆς καὶ τῆς εὐγνωμοσύνης, καὶ οὗ-
ἄϊνος ἡ μνήμη διαμενεῖ ἐν ἐμοὶ προσφιλής, ὡς τοῦ φιλοστοργατάτου.
πατρὸς καὶ τοῦ εὐμνενεστάτου. εὐεργέτου, μὲ κατεδίκασε, Μο γαλειό»
τᾶπτε, πειθόµενος εἰς Δολόφρονας «καὶ - ἀπίστους διηγήσεις, καὶ, τολμῶ
εἰπεῖν, εἰς ἀπέχθεῖς συκοφαντίας. «Ἠεγαλειότατε, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ
γράφω πρὸς ὑμᾶς ἐκ φυλακῆς, ὅπου πρὸ ἓξ ἐτῶν μοναδικὰ στηρίγµατά
µου ὑπῆρξαν ἡ προσευχἠ καὶ Ἡ µελέτη, Μεγαλειότατε, οὐκ εἰμὶ
ένοχος! | Εἴδε ἡ λέξις αὕτη ἀντηχήσῃ ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν, καὶ διατάξητε
τλν. ἀπελευθέρωσυν ἐμοῦ καὶ τῶν ἀδελφῶν µου, ἵττον "ἐμοῦ ὀνόχων! .
«εκΑιατελῶ, Μεγαλειότατε, :
. - πῆς,ἆ. Αὐτοκρατορικῆς Νεγαλεώτητου
να ποντοι ώτο τὓς ο η. «Εὐπειθέατατος
καὶ πίατόταΈος-θερᾷκων
εννοω ος οδομι ο εντος ως ΞΑΛΕΣΑΝΑΡΟΣ ΗΨΗΛΑΝΣΗΣ”. (α)
222 ΑΟΚΙΜΙΟΣ ΙΣΤόΟΡΙΚΟΣ
Οὐδὲν ἄλλο πάντοτε, ἡ µόνην τὴν πατρίδα καὶ ἐν µόνῃ ταύτῃ τὸν
θάνατον αὑτοῦ ἐπεθύμει ὁ Τψηλάντης. ἕνεκα τούτου παρέδιδε τῇ λήθη
τὰ πάντα, καὶ ἀπὸ καρδίας ηὔχετο γράφὠν ἰδιοχείρως πρὸς τὸν Γεώρ”
γιον Καντακουζηνὸὺν τῇ 27 δεχεµθρίου: 15396 ἐκ τῆς Θειρεσιουπόλεως:
«ω.. Νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς νὰ ἀσπασθῶμεν ἀλλήλους µίαν Ἴμεραν εἰς τὸ
υμακάριον ἔδαφος τῆς πατρίδος, ἥτις μᾶς περιμένει... ὅλαι µου αἱ σκέν
Ἄψεις εἰσὶν ἐχεῖ, Εχεῖ μόνον θέλω εἶσθαι εὐτυχὴς, καὶ ἐκεῖ µόνον θέλω
νὰ ἀποθόνω», :
:Ἡδη δὲ σὰ πράγματα τῆς Εὐρώπης διέφερον τῆς καταστάσεως τοῦ
1821, ὅτε ὁ αὐτοκράτωρ Αλέξανδρος ἠδυνήθη µόνην, ὡς εἴδομεν, καί:
τοι πρόσχαιρον χαὶ ταύτην, τὴν μεταθολὴν τῆς σχληροτάτης φυλακί:
σεΏς τοῦ Τψηλάντου. . Συμμαχία Ἱερὰ οὐχ ὑπῆρχε πλέον’ ἐπὶ τοῦ θρό:
νου τῆς Γαλλίας ἐκάθητο ὁ πολλῶν ἀρετῶν βασιλεὺς Κάρολος 1" ἐπὶ τοῦ
ὑπουργείου τῆς Αγγλέας προῆρχε µεγαλοφυὴς καὶ πολιτικώτατος ἀνὴρ
ὁ Γεώργιος -Κάνιγκ πολύκροτος δὲ χαὶ ἀσχυρὸς Διά τε τὸν χαβαχκτῆρα
καὶ τὰ πολιτικὰ δόγµατα αὐτοῦ ὁ Νικόλαος Α, ἅμα ἀναβὰς τὸν θρό-
νου, ἐξηγήθη ἐπισήμως 'Φιὰ τοῦ πρωτοκόλλου τοῦ ἀπριλίου, τίνας ἂν
εἶχε περὶ τοῦ ἑλληνικοῦ ζητήματος ἰδέας,
ὄγέχα τούτων ὅλων, καὶ διότι ἡ μὲν Αγγλία πρώτη χαὶ πρὸ καιροῦ:
ἀνεγνώριζε τὰς θαλασσίας πολιορχίας τῶν ἑλλήνων καὶ ἐχορήγει αὐτοῖό
δάνεια, ἡ δὲ Γαλλία συνεκρότει µεγάλας ἑταιρίας καὶ ἐθοήθει ὑλικῶς
τῷ ἑλληνικῷ ἀγῶνυ Ἡ Λὐστρία, μεμονωμένη πλέον, καὶ γελοία µάλι»
στα, ἂν θέλῃ τις, διὰ «τὸν ὑπερτουρχισμὸν ἑαυτῆς, ἐδείχθη ὑποχλίνασα
εὐθὺς εἰς τὴν περὶ ἀπελευθερώσεως τοῦ ψηλάντου πρότασιν τοῦ αὐτο:
κράτορος Νικολάου. Ἠντεῦθεν. διαταγαὶ ἄμεσοι ἐξεβόθησαν ἐκ Βιέννης
πρὸς τὸν διοιχητὴν τῆς Θειρεσιουπόλεως, καὶ οὗτὸς συγχαίρων διεχοιν«
νώσατο πρὺς τὸν Τφηλάντην τὴν ταχεῖαν ἐκτέλεσιν τούτων. Καὶ ὅμως,
πρᾶγμα ἀπίστευτον! ἐν ᾧ οἱ μῆνες διεδέχοντο ποὺς μῆνας, ὁ Σψηλάν-
της ἑστέναζεν ἔτι ὑπὸ τὸ βάρος τῆς αἰχμαλωσίας, πνέων πραγματικῶς
ατὸν δηλητηριώδη ἀέρα τῆς Θειρεσιουπόλεως» καὶ περὶ τῆς τύχης αὐ-
ποῦ. ἀνησυχῶν ἔτι μᾶλλον, δι’ ἣν ἔφερε βεθλαμμένην ὅλως «ὑγείαν καὶ
διὰ τὸν πλησιάζοντα χειμῶνα. Τὰ συνεπῆ παράπονα αὐτοῦ πρὸς τὸν
ῥηθέντα διοικητὴν κύµητα Δε Χιέρα µαρτύρονται ἀναντίῤῥητου, ὅ,τι
λέγομεν καὶ μετὰ φρίκης ἀναγγώσει ὁ χύσμος. Εἶχον δὲ οὕτω.
«Κύριε Κόμης.
«Εὐπρεστήθητε ἵνα μοὶ γνωστοποιήσητε τὸς διαταγὰς, ἃς ἐλάδετε
 ΜΕΡΟΣ ΕΒ. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1’. 223

περὶ τῆς ἀπελευθερώσεως ἐμοῦ τε καὶ τῶν ἀδελφῶν µου. Έκτοτε προς-
δοχῶ ἀνυπομόνως, ἀλλὰ µαταίως, τὴν ἐκτέλεσιν τούτων, οὐδόλως, καὶ
οὔτε χατ᾽ ἐλάχιστον κἂν, ἐλαφρυνθείσης τῆς ὁδυν πρᾶς καταστάσεώς µου,
ὁπόσῳ ἡἩ φιλάνθρωπος καρδία τῆς Α. Μ. τοῦ Αὐτοχράτορος. ἀγαναχτή-
οη, πληροφορουµένη τὴν βραδύτητα ταύτην, ὡς προσθέτουσαν καὶ τὴν
ἀπεχδοχὴν εἰς τοὺς βασανισμούς µου μετὰ ἑξαετῆ σκληροτάτην κρά-
τησιν’ πρὸ. πάντων δὲ µανθάνουσα, ὅτι καὶ θΥήσκων οὐ κατώρθωσα τὴν
ἐπιτυχίαν τῆς χάριτος, δι ἣν εὐαρεστηθέντες παρενέβητε ὑμεῖς αὐτοὶ,
κύριε Κόμης, ὅπως ἀναπνεύσω ἀἄέρα ἧττον δηλητηριώδη τοῦ τῆς Θειρε-
σιουπόλεως. ἵἓν τούτοις ὁ χειμών πλησιάζει, καὶ βλέπω ἐμαυτὸν ἀπει-
λούμενον ὑπὸ τοῦ φρικώδους κινδύνου, ὅπως καταστῇ. ἐφεξῆς ἀνέφικτος
ᾗ κατάθασίς µου εἰς τὴν Υοτειοτέραν Ἑὐρώπην, ὅπου µόνον δύναμαι
ἀνευρεῖν τὴν ὑγείαν µου. ἤδη ἡ ὑγρασία, τοῦ μέρους, ἐν εν χρατοῦμαι
ἐπίσης, ὡς καὶ πρότερον, αὐστηρῶς, Ἡ ἀνησυχία. καὶ Ἡ βάσανος τῆς
προσδοχίας χατὰ τὰ ἓξ τελευταῖα ἔτη ἐτράχυναν τὰ δεινά µου’ καὶ βε-
θαΐίως ἑκάστη ημέρα προσθέτει ἐπ᾽ αὐτοῖς δεινὰ ἕτερα, καθιστῶντα ἴσως
τὴν Ἰασίν µου ἀδύνατον. ἓν ἐπὶ τούτοις τοῖς λόγοις, κύριε Κόμης, πα-
ῥακαλῶ ὑμᾶς, ἵνα τύχω τῆς ἀπελευθερώαεώς µου. ὅσον οἵόν τε -τάχιον,
χπαὶ τόσῳ μᾶλλον, ὅσῳ οὐδόλως φαντάζομαι, ὅτι ὑπάρχει χώλυμά τι
προχαλοῦν περαιτέραν βραδύτητα. Εἰ δέ τι χώλυμα τοιοῦτον ὑπάρχευ
ἀδύνατον ἵνα ἀντιστῇ τοῦτο ἐπὶ μακρὸν χρόνον εἰς τὴν ἐμπλήρωσιν «τῆς
τύσῳ θετικῆς θελήσεως τῆς Α. Μ. τοῦ Αὐτοκράτορος, ὅπως καταπαύ-
σωσιν ἐπὶ τέλους τόσα μαχρὰ δεινὰ, καὶ μοὶ ἀποδοθῇ ἡ ζωὴ καὶ Ἡ
ἐλευθερία. .
εὔἴχω τὴν τιμήν χτλ. ΑΛΑΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΠΗΛΑΝΤΗΣ).
Εὶς τοσοῦτον προέθη καχίας βαθμὸν Ἡ αὐστριακὴ «ανθέρνησις κατὰ
ἑνὸς προσώπου, τοῦ Ίψηλάντου, οὐδεμιᾶς πλέον προφασιολογίας πολι-
τικῆς ὑπαρχούσης, ἐν ᾧ τὸ ὅλου, ἡ Ἑλλὰς, ἀπεχωρίζετο ἠδή διὰ ποτα-
μῶν αἵματος ἀπὸ τῆς Ῥουρχίας, χαὶ. καθίστατο αὐτόνομος καὶ αὐτο-
διοίκητος δι ῆς συνθήκης τοῦ ἰουνίου 1527 καὶ τῆς χοινῶς ἄναγνω-
ριζοµένης ἐκλογῆς τοῦ Ἰωάννου Καποδιστρίου. Μὴ δυγηθεῖσα τὴν κατα-
στροφὴν τοῦ ὅλου διὰ τῆς πολιτικῆς, ἱκανοποιεῖτο, ὡς φαίνεται, ἐπι-
διώκουσα εἰς τὸ πεῖσμα αὐτῶν τῶν πραγμάτων τὴν καταστροφὴν ἑνὸς
προσώπου διὰ τῆς παρατάσεως τῆς αἰχμαλωσίας, ἔστω καὶ. ἐπὶ ὀλίγας
ἔτι ημέρας καὶ ἐπὶ ὀλίγας προσέτι ὥρας. Μάτην (προσετέθη ἐν τῇ περ!”
στάσει αὐτῇ-καὶ ἡ ἀπὸ 30 νοεµθρίου (13 δεεμέρν) 1817 θερμοτάτ;
ῤ
 214 ΔΟΚΙΜΙΟΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΟ}.

πρὸς τὴν αὐτοκρά τειραν τῆς Αὐστρίας αἴτησις τῆς μητβὸς Ελισσάθετ
πεβὲς τῆς ἀπελευθερώσεως : τῶν πεφιληµένων υἱῶν αὐτῆς (ὁ. ἃ αὐστρι-.
ακὴ κυθέρνησις, εἰ καὶ ἐπὶ τέλους ἔλυσεν ἐξ ἆ ἀνάγκης τὰ δεσμὰ τοῦ.
αἰχμαλώτου Αλεξάνδρου, οὐκ ἀπέλυσεν αὐτὸν, καὶ ἐν τῇ τελευταία
ὄντα ἀγωνίᾳ τῆς θανατηφόρου νόσου τοῦ ἄσθματος, εἰμὴ ὑπὸ τὸν ὅρον
τῆς διαμονῆς ἐν μιᾷ τῶν τριῶν/ πόλεων τῆς Βιέννης,ἢ Ἠννετίας, 3 Βε-
βώνης, Μόλις
1 αἱ σύντονο, παρακλήσεις τῶν ἀδελφῶν καὶ Ἡ ἀπόλυτος.
ἀνάγκη τῆς ἀναπνοῆς καθαροῦ ἀέρος ἔπεισαν τὸν {φηλάντην πρὸς τὴν
παραδοχὴν ποῦ νέου τούτου πολιτικοῦ περιορισμοῦ, προτιµήσαντα ὡς,
πόλω διαμονῆς τὴν Βιέννχν. ὁπόσῳ δ) ἔφερε βαρέως τὸν περιορισμὸν
Φ «΄ δᾷῶ Ν - , , δί , [
αὐτὸν Ἡ πολυειδῶς καὶ πολυτρόπως Χαταπεπληγµενη καρθία τούτου,
νε ͵ / ε ὁ» ν . 1ὰ Ν (δν ε - ν΄
καὶ ὁπόσῳ διετέλει ἀνυπόμονος ὁ ἀνηρ, ἵνα ἴδῃ την πατρίδα αὐτοῦ καὶ
3 ῳ Φ » 3 “. 4 τ σ. » ἀ Δ 3 ς 9 /)
ἀποθάνῃ. ἐν ταῖς ἀγκάλαις ταυτης, ὁμολογεῖ ἀντι παντὸς ἄλλου Ἡ ἀχό»
Ἄθυθος | ἱκεσία χὸυ. δικαιολογία τοῦ ἰδίου πρὸς τὸν αὐτοχράτορα Νιχό-
λαον, δικαιολογία σπουδαιότητος μεγίστης. ΄ τι]
«Μεγαλειότατε,
«Μετὰ ἑξαετῆ φυλάχισυ ἀπελευβερωθεὶς ἐ ἐπὶ τέλους, πρώτην ἀνάχ:
κην αἰσθάνομαι ἐν τῇ καρδίᾳ µου, ὅπως µέχρι τῶν ποδῶν τοῦ θρόνου
τῆς ὑμετέρας Αὐτοκρατορικῆς Μεγαλειότητος προσφέρω τὰς εἰς εὔεργε-
δίαν τοιαύτην΄ ὀφεθομένας εὐχαβιστίας. Βαθέως ἐν τῇ καρδίᾳ µου χε-
χαραγμένη ὑπάρχουσα, ἡ ἀνάμνησις τῆς ὑμετέρας Μεγαλειότητος ἔσε- ἔ
χαι διὰ παντὸς τὸ ἐλατήριο, ὅπερ θέλει κινεῖν τὴν ζωήν µου εἰςπράξεις
ἀξίας τοῦ εὐεργέτου μου. ἀλλ) ἡ ἀπελευθέρωσις αὕτη, Μεγαλε ιό-
τατξ, εἰς, ἣν ἀδιώσαντες συνηνέσατε χωρὶς περιορισμοῦ, μοὶ ἀπεδόδη

ἀτελὴς, ἐ ἐφ᾽ ὅδον Αὐστριακὴ χκυθέρνησις συνήνεσεν ὠπαιτήσασα παρ. ἐ-

μοῦ τὸν ἐπὶ τιμῇ λόγον, ὅτι οὐκ ἀπελεύσομαι τῆς ἐπικρατείας αὐτῆς,
Κατηναγκασµένος ὑπὸ τῆς έλεεινῆς χαταστάσεως τῆς ὑγείας μου, ὅπως

διὰ πάσης θυσίας ἐξέλθω τῆς φυλαχῆς ουν ἀλλ ἐτί { μᾶλλον ὑπὸ
ἡ τ τῆς ἐλ-
πίδος τρεφόµενος, ὅτι ἀπολαύσω τὴν ἰσχυρὰν προστασίαν τῆς ὑμετέρα

Αὐτοχρατορι μκῆς Μεγαλειότητος, εὑρισεόμενος ἐν θέσει κατὰ τὰ αἰσθή-

ματά μου ὀδυνηροτέρᾳ τῆς προτέρας» ὑπεσχέθην, Με γαλειότατο,
ὅ,τι ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐζητήθη. Καὶ ἰδοὺ ὅτι κατεδιχάσθην εἰς τὴν ἐκμηδένι-
6ιν καὶ εἷς τὴν δυστυχίαν, ὅπως ἀποζὼ ἴσως καθ ὅλον τὸν βίον μου,
ἀλλ ἀνωφελὴς εἰς τοὺς ἄλλουςτε καὶ εἰς ἐμαυτόν.Συναινέσετε
Σ όμα,
Μεγαλε ιότατε; μετὰ δυστυχίας τηλικαύτας χαὶ βασανιομοὺς, δις λ

νάµένουςχρησιμεῦσαι πρὸς ἀπότισιν κακουργημάτων, ὅπως Ἡ ζωή μου

 ΜΕΡΟΣ Β΄’. ΚΕΦΑΛΑΤΟΑ . 305
μετατραπῇ εἰς συνέχειαν βῥασανισμῶν, Ἡ μᾶλλον εἰς ἀγωνίαν σχληροτέ-
βαν τοῦ θανάτου; Τὸν θάνατον, Μεγαλειότατε, πεστιμᾶ, ἐὰν Ἡ
ὑμετέρα Μεγαλειότης μὲ ἐγκαταλείψῃ' καὶ ἐὰν μὴ, μέγας καὶ εὔψυχος,
ἐπὶ τέλους θὐδοκήσατε 5, ἵνα μὲ σώσητε ἀπὸ τῶν φρικωδῶν ῥοσανισμῶν,
ἐν οἷς ἐπίμονον μῖσος κατεδίκασε τὸν βίον µου.
«Εάν τὸ μῖσος τοῦτο, ὅπερ ἐφεῦρε τόσας συκοφαντίας, ὕπως συντρίψῇ
ἐμὲ ἐν τῇ ηνώμῃ τῆς Λ. Μ. τοῦ αὐτοχράτορος Αλεξάνδρου, μὴ ἀρκε-
οθὲν διὰ τῆς αὐστηρότητος τῆς φυλαχίσεώς µου, ὅπως ἀποτρόψῃ τν
διχαίωσίν µου ἐνώπιον τοῦ ἐνδόξου ἀδελφοῦ ὑμῶν, θέλη εἰσέτι τὴν ἐκ-
μηδένισίν µου, ὅπως κάλλιον ἀσφαλίσῃ τὸ ἀπόχρυφον τῶν ἀπεχθῶν µη-
χανοῤῥαφιῶν αὐτοῦ" ἐαν μὴ ὑψωθῇ ὑπὲρ ἐμοῦ η φωνη τῶν ᾽ἀνθρώπων,

τῶν γινωσκόντων τὰ πράγματα καὶ ἀπολαυόντων τῆς κοινῆς ὑπολή-

«

εως, ἵνα δικαιώσωσιν εὐχόλως τὴ’ διαγωγήν µου τολμῶ πιστεύων,

θα-ς-

τι, χα ἣν στιγμὴν ἐξαιτοῦμαι τὴν προστασίαν τοῦ Ἠγεμόνος µου χαὶ

ἤδη εὐεργέτου µου, τὸ καβῆκον μοὶ ἐπιθάλλει, ὅπως ἀποπειραθῶ τῆς
δικαιολογίας µου ἐνώπιον τῆς ὑμετέρας Αὐτοκρατορικῆς Μεγαλειότητος,
ἐμπιστευόμενος τῇ φρονήσει ὑμῶν γεγονότα, µέχρι τῆς σήμερον κρυπτά-
µενα ἐν τῷ στήθει µου, καὶ ὧν Ἡ ἀποκάλυψις πρόχειται ἀναγκαία, ἵνα
τύχω τῆς ὀφειλομένης µοι ὑπ
«Πάντες σχεδὸν οἳ περὶ τῆς ἐπαγαστάσεωέὲ τῶν ἑλλήνων γράψαντες
ἔκριναν εὔλογου, ὅπως λαλήσωσι καὶ περὶ ἐμοῦ, καὶ, χατὰ τὸν Α ὐ-΄
στριαχὸν Παρατηρητ τὴν καί τινας ἄλλους λιθελλογράγους μισθίους,
πῆς αὐτῆς κυθερνήσεως, φιλοτιμούμενοι πρὸς ἀλλήλους, τὰς αὐτὰς ἐπα-
νέλαβον συκοφαντίας, ἐπ᾽ ἐμοῦ πάντα ὄυνεσώρευσαν τὰ σράλµατα καὶ
πᾶσαν κατέθαλον δύναμιν, ὅπως παραστήσωσυ ἐμὲ ἐγώπιον τοῦ κ.ι-
νοῦ γέον μαγιωδῶς φιλόδοξο», ὃὃς ἐν τῇ παράφρονι ἐξάψει αὑτοῦ καὶ ἄνευ
ἐλπίδος σωτηρίας ἔσυρε τὸ ἕὖνος αὑτοῦ εἰς τὴν ἀπώλειαν. Οὐδὲν τούτου.
Ψευδέστερον. Τὸ ἔθνος εἰργάζετο πρὸς ἀναγένγησιν αὐτοῦ, πᾶδαν κατα-
άλλον πβοσπάθειαν, χαὶ συνεννοεῖτο διά τινος μυστικῆς ἑταίρίας πολὺν
χρόνον, πρὶν ᾗ{ Ἀαπταχβήσεις καὶ διαφωνίαι, διακινδυνεύουσα, τὴν ὕπαρ-
ξιν αὐτῆς, ἀναγκάσωσι τοὺς διευθυντὰς τῆς ἔτταιβίας, ἴνα πέµψωσυν εἰς
τὴν Πετρούπολιν καὶ μοὶ ἐμπιστευθῶσι τὴν ἀνωτάτην Διεύθυνσιν ταύ-
της. ὁ κίνδυνος ἠδύνατο Ὑπνέσθαι μέγας. Ιεπίστ ευσα, ὅτι ἡ ὥρα τοῦ
ἑ
ζήλου ἐσήμανε δὲ ἐμὲ, καὶ, τὴν συμθουλὴν τοῦ χόμηπος Καποδιστρίου
λαβὼν, ἐδέχθην. ἦν δὲ τότε τὸ ἔτος 1820 ἀρβχόμενον, καθ ἣν ἐποχὴν
ἦ ὀθωμανικὴ:. «Πύλη διεκήρνξε θανάσιµον πόλεµον κατὰ τοῦ ἆλή πασσδ
ΤΟΜΟΣ ’, 15
 οῦ' : ΑΟΚΙΜΙΟΥ αστοΡΙΚόΣ.
τῶν Τωαννίνων. Τὸ. περιστατικὸν. τοῦτο, ὅπερ-συνεχώρει τοῖς ἡλλησι τοῦ
η . Σα.

ἐξοπλισμὸν, προήγαγε την ἔζοψιν καὶ τὰς ἐλπίδας αὐτῶν εἰς τὸ ἄχρον.
, ,

Οὐδαμῶς- ἐγενόμπν ὁ ἔσχατος, ὅπως διαχρίνω τὰ ἐχ. τούτου προκύψοντα

: ᾳ , Ν
ΑἈ : /

ποτ ο δον νο: οι ..-

ὠφελήματα. ἃ ἀ
Ἑτ κό κόμης Καποδίστριας, ὃν συνε ουλεύθην, συνεφώνχσε
ον νο» η δι Φ 6 , ᾿
πρὺς «τὴν
Ἰκώβην µου, εὗρε τὰ σχ. έδια καὶ τὰς παρασκευάς µου χαλὰς καὶ χαταλ-
τὴν ἔναρξω
χήλόυς, καὶ μοὶ συνεθούλευσεν, ἵνα ἐνεργήσω καὶ ἐπιχειρῄσω
ποὐτών; μῷ δεικνύων δισταγµόν τινα περὶ τῆς τσ ἐπιτυχίας (α). ΑΛὕτη ἐφαί-
ν .
νετο αὐτῷ συνδεοµένη. πρὸς τὴν πολιτικὴν τῆς Ρωσσίας. Οταν οἱ ἄλλη»
τοῦ ζυγοῦ
«ες χατώρθώνον διὰ, τῶν πρυσπαβθειῶν αὑτῶν τὴν ἀπάσεισιν
«ας Πω λης'. ὅταν. διὰ τῆς δυνάμεως. τῶν ὅπλων χαὶ τῆς θέσεως αὐτῶν
ση
(ἠηβύσταντο. κατὰ τῶν Τούρχων, ἐθεωροῦντο ἂν ὡς ἐλεύθεροι. 1δοὺ -Ἡ
ἀφχὴν ἐφ ἧς ἐστηρίχθη πᾶσά Ἡ ἐπιχείρησις, καὶ κα Ἡν ἐνήργησα ἐν
σύμ-
. /

ἁςάσρ φεποιθήσει, πιστεύων, ὅτι η Α. Μ. ὁ Αὐτοκράτωρ Ἡν Εντελῶς

ς . / τ }
΄ , ο ᾳ
ἁ ὁ

εςωνας; ὡς αὐτὸς οὗτας εὐδοχήσας μοὶ. ὠμέλησε πλειστάκις ἐν. Πετρον-

πάντοτε
πόλει καὶ ἐν. Τσάρσκοϊ Σελώ. Αληθὲς, ὅτι ἡ Α. Μ. ὠμίλειν ντ ν
.. µ φ

.
τοιαύτης, οἷα ἐξήπτεν
ἀορίστως, ἀλλὰ πάντοτε ἐπίσης µετ εὐμενείας
-

ΊΝο-
-ὅπι μᾶλλον τὰς. ἐλπίδας µου. καὶ µετέτρεβεν εἰς βέθαιον μέλλον.
μετὰ τῆς συνήθους αὑτῷ
μίζώς ὅσιάκθύω, ἔτι αὐτοῦ. λέγοντος αρὸς. ἐμὲ
τι
ἀἡωβόσύνης:- -«Οὐκ. ἀποβανοῦμαι εὐχαριστημένος,: εὐβη. κατορθώσω
. Ν .. ο.
ὠ. ν 4
23 ο. νι 9

σδὰ:: τοὺς ἀτυχεῖς Ἑλληνάς µου. Σημεῖον νομύνον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ άνα-
ΑΣ Λο λε
µοῖ ὕπο-
«Άμενω πρὸς τοῦτο καὶ βέλω διακρίνειν αὐτὸ οὐχὶ ἄλλως, Ἡ ὅταν
ο. ᾳ αν νβι , ,

φδείζωσι τοῦτο αὐτοὶ οἳ ἄλληνες, χαθιστάµενοι ἄξιοι ὅπως ὡσιν εὖτυ-

/ ” φ τ Ὀ
“» - 3 Δ 5

οονφβεῖς, καὶ δυνιθῶ εἰπεῖν: Βλέπετε αὐτούς; Ζητοῦσι τὴν ἐλευ -

εἰσὶν ἄδιοι ταύτης", βοηθήσωμεν αὐτοῖς.
θέρίαν αὐτῶν.
ΦΠλὴν. μετὰ φρονήσεως, προσέθετε. Πρέπει ἵνα σκεφθῶ χαὶ ἐγὼ ἐπὶ τού-
ἆγσουν Μία.σφαῖρα, παρὰ τὸν Ίστρον ῥιπτομένη, πυρπολήσει. σύµπασαν
“στὴν Ῥρώπηνὸ.
νότα Ἀγνοῶς ἐὰν τὸ ἐν ταῖς ἐκφράσεσι τῆς Α. Μ. τοῦ Αὐτοχράτορος

επεριεχόμενον ἀφριστον ἔπεισε τὸν χόµητα Καποδίστριαν, θεωρήσαντα

ποερεττὸν- ἴνο πληροφορήσῃ τούτῳ περὶ. τῶν καθέκαστον ὅλων μού τῶν
εἰς τὸ
σχεδίων, ὧν πρηεθέµην- Αλλὰ τότε; σφάλλων, μὲ ἐμπόδισε, καὶ
πάσας τὰς δυστυχίας μου. - ο
σφάλμα αὐτὸ ὀφείλω
«λλως δὲ, εἰ καὶ. μὴ ἔσχεν Ἡ Α. Μ. ὁ Αὐτοχράτωρ γνῶσιν. τῶν
ἐστιν, ὅτι συνε-
καθέκαστον, ἢ κατὰ τὴν στιγμήν τῆς. ἐκρήξεως, βέθαιόν
τὴν ὕπαρξιν
οώνει
.
ἐπὶ τῆς ὀργῖς, κοὶ ἀπὸ τοῦ ἔτους 15460 γνωρίζων
 ΜΕΦΡΟΣ:ΡΊΚΠΦΑΝΑΙΟΝ 1’. 291

οὓς μυγτῆς ἑτάιρέὰές ὑπέτρεφε σχέδια,. ἅπερ συχνάκιςι«ἄφινα «Διορ-

μένα, ἐν ᾧ ὠμίλει ὅταν οἳ ἕλληνες ἤρχοντο- ἱκετεύοντες τὴ προστὸ--
δίαν καὶ τὴν γενναιότητα αὐτοῦ, καὶ πάντοτε ἀπήρχαντο «πεπληρώµέ-
νοι εὐεργετημάτων, Οἱ ὕλληνες οὗτοι πανταχοῦ ἐπανελόμβανον µετ ἐν-
θουσιασμοῦ τὰς
τ πλήρεις εὐμενείας. ἐκφβάσεις τῆς Α. Μ. τοῦ Λὐποχρά-
ορός, χαὶ-τὰε ἐλπίδας; ὃὃς ἔθιδεν αὐτοῖς διὰ - τὸ μέλλονε οὗτῶς ἐσχη-
Ματίσθη προφητική τις ἠχὼ, ἀντηχοῦσα κατὰ πᾶσαν γωνίαν τῆς ἡλλά-
δος καὶ ὑπεχκαίόυσα πᾶσαν καρδίαν διὰ. τοῦ ἱεροῦ πυρὺς τοῦ ἐνθουσιχ-.
9μοῦ καὶ τῆς προσηλώσεως εἰς τὴν πατρίδα, Εἰς τὴν αἰτίαν ταύτην ἐπί-
σης ὀφείλεται Ἡ ἄπειρός ἐπιτυχία καὶ τὸ ἀποτέλεσμα. τῶν ἐπιστολῶν
μου καὶ τῶν μυστικῶν πρὀχηρύξεών µου πρὸς τοὺς προὔχόντας κδὶ σοὺς
ἁαπετανέουὲ τῆς ξηρᾶς καὶ τῆς θαλάσσης, ὡς χαὶ ὁ ἕδλος, ἃὁ χαρωίτη-
βίας τὰς πρώτας ἐπι ψειοήσεις, ἐκτελεσθείσας διὰ τόσῳ έλα χίστων μέσων.
Ὕλεις Μὰ χατηγοροῦσι χατὸ μείζονα λόγον, ὅτι χακῶς ἐξελεζξάμην τὴν
τιγμὴν καὶ ἐξώθησα λίαν τὰ πράγματα: Αλλ’, ὅταν Ἡ ἐπανάατασις τῆς
Νεαλόλεως καὶ τοῦ Πεδεμοντίου ἐξεῤῥάγη, μοὶ ἀπέθή ἀδύνατος ἡ ἀνα-
Φαΐτισίς τῆς δοθεέσης ὠθήσεως, ὠθήσεως ἐντελῶς «ξένης. κατὰ: την -ᾱρ-
χἂν ἑκείνης, δι) ἧς παρεσύρβησαν τὰ ταραχώδη πνεύματα τῶν δύο τοῦ-
των χωρῶν εἲς ΤὴΥ ἀποστασίαν. Οὐδαμῶς ἀπέκρυπτον ἐμαυτῷ τὰς
ψευδεῖς κατὰ τῶν ἡλλήνων ἐξαχθησομέ νας τυχὸν συνεπείας' ἀλλ ἦτο
Ἀλέον ὀψὲ τῆς ὥρας , καὶ αἱ προσπάθειαί:µου εἰς οὐδὲν ἄλλο-ἤρμεσαν,
Ἡ ὅπως βραδύνωσι µόνον ἐπί τινας μῆνας τὸ κένηµα µέχρι τῆς-ατιγ ῆς,
φαθ' ἂν πιεζόµενος Δανταχόθεν “καὶ πληροφορούμενος ὑπὸ ὀσφαλῶνίπη,-
γῶν, ὅτι ἡ Πύλη ὑπῆρχεν ἐν γνώσει τῆς συνωμοσίας κάὶ ὁ κίνδυνος
ἐπέχειτο, ὑπεχρεώθην, ὅπως δώσω τὸ σύνθημα, ῥιπτόμενος ἐν ταῖς δύο Ἱῖ-
ἠέμονείαις, καὶ, συροµένης εἰς αὐτὰς ὅλης. τῆς προσοχΏς.
τῆς Πύλης): δυ-
᾿Ψηθῶσι πολλαὶ τῆς ἑλλάδος ἐπαρχίαί παροσκεύασθῆνᾶν εὐκολώτερον, ἤ
βραδύτης, ὅπως ζητήσω τὴν ὁριστικὴν ἄδειάν µου, εἰς τὸ κατεπεῖγον
αοῦτο' ὀφεέλεται" πρὸ 'παντὸς δὲ εἰς τὴν σκέψιν τοῦ κόμητος Καποδι-
Ἱστρίου, ὅτε, ἐὰν μὴ ἥμην πλέον ἐν τῇ ῥωσσιμῇ ὑπηρεσία, τοῦτο ἐζισθέ-
"ψει ἐπὶ τοῦ πνεύματος τῶν Ἑλλήνων τὸ ἠθικὸν ἀποτέλεσμα τῆς έπιχει-
"ῥήσέώς µου. Εξ ἰασίου µόνον ἐζήτησα τὴν παραίτηδίν µου ἀπὸ τῆς:
Μ. τοῦ Αὐτοχρότορος, καὶ ἐν τῇ αὐτῇ. ἐπιστολῇ, ἐν ᾗ ἐξέθετον : αὐτῷ
ἀχριθῶς: τὸν. διήγησιν ὁλοκλήρου τῆς ἐπιχειρήσεώς µου. Ηὐδόκωσενἡ Α.
Μεγαλειότηςς ένα δεχθῇ -τὴν ἐπιστολήν µου μετ’ ἀγαθότητος, καὶ 'δι-
Ἀήσῃ πρὸς τὸν κόμητα: Καποδίστριαν περὶ ἐμοῦ εὐμενῶς.
103
498 ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΊΟΡΙΚΟΧ
ἀδοῦ, Με γαλειότατε, ὅλαι αἱ συνωµοσίαι καὶ ἡ μηχανοῤῥαφία
αὕτη, Ἄν Ἡ αὐστριακὴ-- διπλωματία αχατὰ τὴν σύνοδον τῆς λουθιάνης
χατέστησεν ἐν Νπῷ ὄφασμα φρίκης καὶ χακουβγημάτων’ χαὶ, ἐπειδὴ
ἡ ΑΔ. Μ. ὁ Αὐτοκράτωρ Ἠρνεῖτο πιστεῦσαι εἰς τοῦτο, ἡ αὐτὴ διπλω-
µατία, ὅπως πείσῃ αὐτὸν, ἔσχε τὴν ἀνήχουστον θρασύτητα, ἵνα δείξῃ
πούτῳ ἀχληλγραφίαν Ἐπίθουλον μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τῶν φιλελευθέρων
τῶν Παβσίων.’ Αναξιοπρεπὴς δολιότης, ἀλλ’ ἐπιτυχοῦσα, διότι τότε
μόνονἩ Ἀ. ΜΙ. ὃ Αὐτοχράτωρ, χύπτων εἰς ἀποθείξεις, ἃς ἐπίστευεν ἀλη-
θεῖς, κατέθλιψεν ἡμᾶς, ἐμὲ μὲν ἐγκαταλείπων εἰς τὸ μίσος τῆς Αὐστρίας,
τὸ δὲ ἔθνος εἰς τὴν ἐκδίκησιν τῶν Τούρκων, συμθουλευοµένων, ὁδηγου-
µένων καὶ ὑπηρετουμένων παρ ὅλων τῶν Γὐρωπαίων φίλων αὑτῶν.
αΕἰε ὑμᾶς, Μεγαλειότατε; ἀνήκει δη, ἵνα μὲ κρίνητε’ εἰς τὴν
ὑψίστην' Φφρόνησίν σου χαὶ εἲς τὴν δικαιοσύνην σου ἀπόχειται Ἡ ἀπόφα-
οἷς περὶ τῶν δικανωµάτων; ' ἅπερ δύναµαι ἔχειν ἐν τῇ προστασία, ἣν
{ολμῶ ἐπωκάλδύμενος, ΄ Καὶ ταύτην ζητῶ καὶ ὥς. παλαιὸς. στρατιώτης
ὑπηρετήσας μεθ ὅλου τοῦ δυνατοῦ ζήλου, καὶ ὡς ἄνθρωπος, εἰς ὃν μακραὶ
δυστυχίαι παρέγουσι τὸ δικαίωμα, ὅπως ἱχετεύσῃ τὰ ἰσχυρὰ ἀπεικουί»
αµατά τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς.
ὃκἓκ Ἐιένης τῇ 2 [14] ἰανουαρίου Ἴ82δ.
ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ» (α).
.-
«(πογ.) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Τὸ σπουδαιότορον οὖσα, ὅσων ἄχρι τοῦδε πεοιελάβοµεν ἐν τῷ πα;
ῥόντι τόμῳ ἐγγράφων, Ἡ ἱκετικὴ δικαιολογία αὕτη πολλὰ μὲν ἀπόῤῥητα
λύεύ' ὅλα, δὲ. τὰ στόµατα τῶν ψυχρῶν κατηγόρων καὶ συχοφαντῶν τοῦ
; ἐπιθουλοτέρω
δὲ τῶν
Ἰψηλάντου χλείευ κατὰ ν: -ἀναμδεστέ-
καὶ συνάμα
βων μηγανοῤῥαφιῶν τῆς. αὐστριακῆς - διπλωματίας ἐπίσημος χαὶ αἰωνία
διαμαρτυρία διαμένει. Διὰ τῆς δικαιολογίας ταύτης χαθωμµθλόγηται
ἡ ἀληθὴς ἐθνικὴ διαγωγὰ τοῦ Καποδιστρίου, τόσῳ ἀμφίβολος γενοµένη
παρά τισι διά τε τὴν. ἐπιστολῆν αὐτοῦ πρὺς τὸν Βαρδαλάχον «καὶ τὴν.
διὰ τοῦ Καμαρηνοῦ ἀπάντησιν πρὸς τὸν Μαυρομιχάλη», Διὰ τῆς ἰδίας
ἐπίσης: καθωμθλόγηνται -αἳ µεγάλαι- βάδεια, ἐφ ὧν ἑστηρίχθη ὁ Ίψη-
φάντης καὶ πρὶν, ἀναδεχθεὶς τὴν ἀρχηγίαν τῶν. Φιλικῶν, καὶ ἔπειτα,
χαλέσας εἰς τὰ ὅπλα τὸ έθνος, Διὰ τῆς ἰδίας ἐπὶ πᾶσι καθωμολόγηνται
τὰ συµποβέστερα καὶ εὐγενέστερα αἰσθήματα "τοῦ αὐτοχράτορος ἆλε-
ξάνδρου ὑπὲρ τῶν. ἑλλήνων, ὡς καὶ αἱ εὐμενέστεράι . διαθέσεις ἀὐτοῦ,
νηρυγθέντος τοῦ πολέμου, πρὶν Ἠ δολιευθῇ ταύτας Ἡ αὐστρακὴ διπλως
 ΜΠΡΟΣ 8’. ΚΕΦΑΝΑΙΟΝ 1, 2929
Εστία. Ανεξαρτήτως ὃ) ὅλων αὐτῶν, ὁ Ἰψηλάντης, ὡτανςὶ προέβλεπον
ἐκλείψουσαν τὴν ζωὴν αὑτοῦ μετ ὀλίχον, ἔπραξς καὶ ἐν τέλει, .ὅ,τν
ὄφειλε, γράψας, ὅσα μόνος ἠδύνατο γράψαι, καὶ παραδύσας οὕτω «εως
Έλλησι παρακαταθήκην ἱερὰν τὸ ἔγγραφον τοῦτο.
Πραγματικῶς, τὸ ἐκ τοῦ ἐξαετοῦς μαρτ υρίον τῆς. Ἅῖου Ἱκάστης χαὶ
τῆς Θειρεσιουπόλεως Ἰευνηβὲν ἆρθμα ἔκοψε τὸ ν μα τῆς ζωῆς αὐτοῦ,
ὄγοντος τὸ τριακοστὸν ἔἕρδομον ἔτος τῆς ἠλιίας. Ιδοὺ οἱ λόγοι, οὓς
ὀλίγῳ πρὸ τῆς ἀποβιώσεως αὑτοῦ ἔλεγε πρὸς τὸν ἀδελφὺν Νικόλαον,
καὶ οὗτος ἔγραψε πρὸς τὸν ἐν τῇ Ελλάδι ἕτερον ἀδελφὸν Δημήτριου:
«Αποζνῄσκω: ἀλλ’ Ἡ ἀγαπημένη µου πατρὶς αώχεται. «ὃ ἐχθρὸς. αὐτῆς
υἑταπεινώβη" οἱ δὲ συμπολῖταί µου θέλουσιν ἐκδικηθῆ µέχρι τέλους τν
Ῥτυρανγίαν τούτου. Μόνην λύπην αἰσθάνομαι, ἑ ὅτι δὲν εὐτύγησα νὰ, ἐναγ-
λκαλισθῶ πάλιν ἐκείνους, μεῦ ἆὧν ἐπολέμησα διὰ τὴν πατρίδα µου».
τῇ δὲ 9 (91) ἐωνουαρίου, φέροντα τὸν Λασσάνην εἰς χεῖ ῥας πὴν. ἐφῃ-
μερίδα τοῦ Αὐστριακοῦ Παρατηρητοῦ, ἠρώτητε, α Τί περιέχει νέων3
Αποχριθέντος δὲ αὐτοῦ, «Περιέ χει ὅτι ὁ Καποδίστριας, ἐφθασε ν εἲς Με-
ῥλίτην, καὶ ἐκεῖθεν φεργάττα ἀγγλικὴ μεταφέρειτοῦτον. εἰς τὴν Ἑλλάρ
»δα», πὐχήθη ἀπὸ καρδίας εἰπών: «Δόξα σοι ὁ Θεός 1! ν.Κατόπι δὲσᾳ-
ραχαλέσας τὸ) Λασσάνηὺ, ἵνα ἀνατρίψῃ την ἀριστερὰν χεῖρα αὑτοῦ,
ἠρξατο, ἀνατείναςτοὺς ὀφθαλμοὺς πρὸς τὸν οὐρανὸν, τῆς Κυριακῆς προ-
σευχῆς: «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὖρα νοῖς, ἁγιασθήτω τὸ
όνομά σου, ἑλθέτω ἡβασιλεία σου, γεν πηθήτω:τὸ «θέλη-
ὁμά σου, ὡς ἐν οὐρανὍ, καὶ ἐπὶ τῆςγἍἼς,... τὸν... τόνε,
ἤδη ἐξελείποντο καὶ αὐταὶ οὐ διανοητικαὶ δυνάμεις’ ὁὁ νοῦς αὐτοῦ ἐσχο-
τοδινίασεν,Ἡ γλῶσσα περιεπλέχθη, καὶ μόλις τραυλίσας γερμανιστὶ τὴν
χατόπιν λέξιν «βρὸδ, βρὸδ» ἀντὶ τῆς ἑλληνικῆς τοῦ ρόνη αᾶρν
»τοῦ», ἀπέπνεὺσε (α). |
ό νεχκρὸς ἐκηδεύθη ἐν τῇ πβωτεὐούσῃ τῆς Αὐστρίας, φέβων τὴν ἐλ-
ληνικὴν στρατιωτικὴν στολὴν τοῦ ἱερολοχίτου, καὶ οὐδὲν ἕτερον. νο-
κοώσιµος ἀχολουθία ἐψάλη ἐν τῷ ἀνατολικῶ παρεκκλησίῳ τοῦ ἁγίου
Γεωργίου, συνοδευόντων τὴν η ὅλων τῶν ἐν Βιέννῃ Ελλήνων Ἡ
δὲ καρδία αὐτοῦ διετηρήθη τότε, ὅπως πεμφθῇ χαὶ ταφῇ ἐν τῇ ῥλλάδι,
καθ᾽ Ἂν πολλάκις ἐξεφράσβη θλησο ὁ ἴδιος (6). κος αν ως
Αλλ᾽ ὅμως οὐδ ἐν ταύτῃ τῇ ὀδυνηροτάτῃ περιστάσει ἐμαλάχθα
ὁπωσδήποτε ἡ χαρδία τῆς αὐστριακῆς κυθερνήσεως' οὐδ. ἐν. ταύτατῇ
δεινοπαβεστάτη ὥρκ ἔτοχενἩ µήτηρ Ελισσάθετ παρηγορίας τενὺς ὃς ἐκ
ών»
290 ΔΟΚΙΜΙΟ Ἱστόρικοτ
τῆς ἀπὸ 19 δεκεμβρίου 1827 αἰτήτεὼς ἑαυτῆς. ὡς ἂν μὴ πὐχαρίστεί
τῷ ᾽αὐτοχράτορι τῆς λὐστρίας Ἡ ζωὴ παντὸς φέροντος τὸ ἐπώνυμθὰ
τοῦ Ἑμηλάντου" ὡς ἂν ἐπεθύμει καὶ περὶ τῶν λοιπῶν ἀλλ σῶν {ψηλαν-
τῶν την αὐτὴν τοῦ Αλοξάνδρου τύχην, ἠρνήβη οὗτος λαὶ τότε τὴν ἀπε-
Ἀθνθέ ρωσιν τοῦ Γεωργίου χαὶ Νικολάου. Ἡ δὲ αὐζύγος τούτου, ἀπαν--
τῶσα διὰ τοῦ κόμητος Δὲ Βουρμθρὰνὃ τῇ 3 (159) φεββουαρίου 1828.
ἀγήγγειλε πε Ελισσάβετ ἡψπλάντου, ὅ ὅτι «ἡ Ἀ, Μ. ὁ Αὐτοκράτωρ: οὐς
ρδόλα ος -συγκατατ τεβηναι δύναται ἐπὶ τῇ παρακλήσει αὐτῆς, ὑπ ὄψα
λἔ χω τὰς ουήκαν δὺ ὧν ὑπάρχει συνδε εθεμέ νος»(α). Μόλις ἐπὶ τέχδυς
τ
παλ μετὰ παρέλευσιν πολλῶν ἔτι μηνῶν ὀπελύθησαν' ἐλεύθεροι οἳ ἀδελφοί
ψιλά αν αι όρος χαὶ Νικόλαος, μεθ” ὧν καὶ οἱ δυμμαριοθέντες ος

τύχης τοῦ Αλεξάνδρ σωυ Λασσάνης Αλλ’ ή Ἠπραιὰ μήτηρ

“καὶ λοιποί,
Ελισσά ἄβετ, π ἄλλη γέα, Εκάβη, εἶδε καταθάντας εἰς τὸν τάφον; ἐπίσης Δό:
ῄασα, ἄωρα. τῶν ἰδίων τῆς πολυχρονίου φυλακῆς παθηµάτων, καὶ»εῦν
Πικῤλαον μετὰ τὸν Ἀλέξκνδρον, καὶ ᾿αὺν Γεώργίον μετὰ τοῦτον (ὄντ
| ο 9 ὅσον δέ Ἰαροποίς ει ποῖς Ἕλλησιν Ἡ ἐλπὶς τῆς προσεχοῦς χαταθόξ
όεως. τοῦ ᾿λεξάνδρου Ἰψηλάντου εἰς τὴν κοινἊν πατι ρίδα » ἐπὶ τοτοῦτὺν
ἐλύπησεν αὐτοὺς ᾗ ἀποβίωσις τούτου. ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, χυδερ»
νήτης τότε τῶν Ἑλλήνων, ἔσπευσε συλλυπηθεὶς τῷ Δημηπρίῳ Τψηλάντῃ
καὶ ἐκεῖνος -μὲν Ἔν τῇ Αἰγίνῃ, ὡς) πρωτενούση, οὗτος δὲ ἐν τῷ γενχῷ
οσβατοσέ ἐδῳ τῶν Μεγάρων ἐτέλεσε τῇ 1ὅ μαῖου 1838 'τὸ ἀνῆλον νὰ
τῆς ψυχῆς τοῦ μάρτυρος ἀδελφοῦ Αλε ζάνδρου ἐκχλησιαστιχὸν μνημῦ-

συνον διὰ γενικῆς παρατάξεως στβατιωτικῆς χαὶ τριπλοῦ γενικοῦ-πυ-

ροβολισμοῦ ἑπτακισχιλίω», ἐκφωγήσαχτος τοῦ [ωάννου δού μογος “τθλι
ελανα τουν --
.”....
ἐπιτάφιον λόγον.
Τοιούτφ ἐζεδιχήθη τρ ρόπῳ -- τοῦ ἀντιχρίστοῦ' ᾿τουρκισμοῦ Ἡ Ἱρὶ-
χατά τε τοῦ Ρήγα Φεραίου πρῶτον καὶ τοῦ. Ἄλεξᾶν-
στιανικὴ Αὐστρία
ὅρου Ἰψηλάντου ἔπειτα, ἐκεῖνον μὲν ὡς παρασκευάζοντα τοὺς Ελληνας
ασυλλαβοῦσα καὶ παραδόδασα ᾽ τοῖς: ᾿Τούρχοις, τοῦέόν
πρὸς ἐπανάσταπι,
δὲ, ὥς κηρύξαντα ἵπὴν ἐπανάστασιν, ἀπατήσασά ἐπισήμως κοὶ χαῖα
αλείζασα δίκην καχούργου ἑἐν τοῖς δεσμοτηρίοις, Καὶ ἐκοβέαθη μὲν. διὰ
τῆς ;ἀπανθρωποτέγας τῶν ἐκδικήσεων, ἄμφοσέρους θανατώσαδὰ ἐμμάσὼς,
τὸν μὲν Φεραῖον διὰ τῆς "μαγαίρ ρὰς τοῦ Τούρκου δηµίου, τὺν δὲ Ίψη-

λάντην διὰ τοῦ Ῥασανισμοῦ τῶν δεσμωτηρίων οὐτῆς' ἀλλ οὐχ πὐτύχη-
σεν ἴδ- ἵν καὶ τὴν δλήν Ἑλλάδα" ἐπανερχομένην' ὑπὸ τὸν Βάοβαρον δρα πη-
τισμὸν μ90᾽ ὅλον τὸν "αὐθαίρετον” πέχεκυν, μεθ θλον τὸν ὁροσολθυιὴν
 ΜΕΡΟΣ Ε. ΚΕΦΑΛΛΙΩΛ.1- 251
’ ον νο καὶ λατραυταὶ τῆς
εννεαστῆ πολεµον Εσιν ὦρ ο, Χριστια νοὶ χητ. : οῥσίαν
ον ο σα
ἁδελφότητος τοῦ ἱεροῦ Εὐα Ὑγελίου πάντες οἱ λέγονᾶς
Ν , ὕ
ἢ μόνη τίτλων χαὶ ἁπλῆ τρόπων Μάι κυρ ιεὐ ει, δε καεν νεα
βερχοµένων αἰώνων ἀπὸ τῆς κηρύζεως σος είο υ λόγους Ἅνι ηἐν Ἡ
Όλη καὶ τὸ πολιτικὸν συμφέρον δνιοχῇ ἔτι τὸν γοῦν χαὶ τὴν χο ρδἒν
πούτων Ἡ ἐκείνων, τῶν μάλιστα. «λλλέῳ Θεοῦ» διεπόντων τὰς τύχας
ἱ
δικαιοσύνη ὑπο-
τῶν ἐθνῶν' ἐὰν Ἡ ἰσχὺς ἐπιθάλλῃ θέλησιν ἄδικον καὶ Ἡ
χωρῇ εἰς τὴν.βίαν, μενέτω ἡ ἱστορία ἀδυσώπητος κατὰ τοῦ τοιοὐτοῦ
τὴν μίω ἁλή-
γινομένου: ἐμπαιγμοῦ πρὸς τὸν οὐρανὸν, τὴν δν. καὶ
ο
θεια». Καὶ τοῦ τοιούτου.. ἀντιχριστιανικοῦ καὶ ἀξξιομισητου. ἐμπαιγμο
τῆς δικαιρ
τῆς τοιαύτης ἐν γένειτε καὶ ἐν μέρει πολιτικῆς καπηλείας πιζ
ϕ
ιν καὶ ἄλλην ἔχομεν, ἀπὸ
σύγης. καὶ. τοῦ ἀνθρωπίνου αἵματος, ἀπόδειξ
κνθει
ταῦ στόματος αὐτῶν τῶν ἐπισημωτέρων ὀργάνων τῆς αὐστριακῆς
Τπάρχει γνωστὸν, ὅτι ἐν ταῖς µε:ταξὺ Αὐστοίας καὶ ος
νήσεως,
συνθήχαις τοῦ Βελιγραδίου, Πασσαροθιτσίου καὶ. Σισἑοθίου Ἰννεται λό-
γος καὶ περὶ ἐπαναστατῶν, προσφευγόντων ἀπὸ τῆς μιᾶς ολ τὴν. ἆλλην
ἆ
ἐπικράτειαν. ὅτε δὲ, Ἡ κατὰ τὰ τέλη τοῦ 1805, ὁ κόμης λαίνεμγεν ἀπε-
σατάλη ἐκ τῆς. Βιόννης εἰς σὴν Κωνσταντιούπολιν , ἓν, ᾽ἀπαιτῆσή τὴν
τῆς
ἀπόδοσιν τῶν προσφύγων. ἐπαναστατῶν . Οὔγ ἔρων, ὃς κοριώτεβων
ὃς τὸ
τοιαύτης ἀπανθρωπίας καὶ τοῦ τουρχισμοῦ τῆς Λύστρίας μέσον,
ααὶ παρὰ,
πειστικώπερον τῶν ἐπιχειρημάτων, δι ὧν ἐζήτει, τω αὐτὴν,
ν Ἐωχ τῇ
τῆς «τουρ κιχῆς ὠμότητα τῖς. αὐστριακῆς κυβερνήσεως, εἰσήγαγε
καὶ Λη
διακοινώσει αὑτοῦ τὴν ἐν τῷ φρουρίῳ τῆς Μουγκάτσ ης χάθειρξ
Οὐδξ εμία λοι-
ἑπταετῇ, αἰχμαλωσίαν τοῦ Αλε ἑάνδρου Ἰψπλάντου. α. ων
ὃέ Ν
το τουρχικὸν ὑπουργ
τον) μέ-
»πὸν, (ξ Ύγρσφε χατὰ τὸν φεθρουάριον ππρ ὃς
Ν
ὀνει ἀμφιθολία, ὅτι Ἡ Αὐατρία, Εχει. το δακαΐωμα, ἵν ἆλοις ζ ἠσὴ
Ξ ολ οσοο
παρὰ

Στης, Ίψηλῆς πόλικσό οπως αὕτη, παύση «χθρη οσα. πρὺς | ἐπαναστατας
καν ον
ν, . καθώς χο.
Ῥαὐστριαχοὺς . παν πρόσφυγας ὑπεράσπισιν » χαὶ βοήῤεια
ο’ ψηλὴ- πύλη ἔ χει πρὸς. την, Αὐστρία, Αὕτη ὅμως ἀπὸ τῆς συνθήκης
λ »
«πιστῶς, διετἼρησ 5Υ ἁπάπας τὰς ΕΠ) τοῦ προκειμένου
»τοῦ Σιστοθίου
{
καὶ ὡς παράδειγµα τουτοὉ τρανὠ τα τ Ον.
φὑποσχέσεις ἑαυτῆς'

»φέρει.τὸν πρίγκιπα Γηπλάντη Ἅν, ἐπαναστάτην ὑπᾖχοον

στῆς Πύλης,ὅστις τεθεὶς ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ἐν ταῖς ῄγεμοι ης ὅται-
Σριστῶν, καὶ νικηθεὶς ὑπὸ. τῶν τουρχικῶν . στρατευμ άτων, ὰκατάφυγ Ἐν εἰ
υςὴν Λὐστρίαν, καὶ συμφώνως πρὸς. τὸ ὄρθρον 18. τῆς ον ή μήή ποῦ
Βελιγραδίου ἐκλείσῤη ἐν τῷ φρουρίῳ τᾶς Μουγκάπσῃςς χαὶ στα
25) ΔΟΚΙΜΙΟ. ΙΣΤΟΡΗΟΤ.:

ντίαν ἔμεινεν αἰχμάλωτος. Καὶ εἰς τὴν Γερμανίαν ἅπασαν, ὅπου µά-
Δ

Ἂγας ὑπὲρ Ἑλλήνων ἐνθουσιασμὸς ἐπεκράτει, ἐν ἀγνοίᾳ τῶν συνθηκῶν

λκατεκρίνετο Ἡ Αὐστρία ὡς πράξασα ἄνοίως εἰς αὐτὴν την περίστασι»,
ἐν ᾧ ἁπλῶς ἐξεπλήρου τὰζ ἐν ταῖς συγθήκαις αὐτῆς διαλαμβανοµένας
υὑποσχέσεις, Πῶς δὲ ἡ Πύλη ἀντήμειφε τὴν πίστιν τῆς Αὐστρίας)
»Ποραβαίνουσα τὰς πρὸς αὐτὴν συνθήκας... } .
Τοιαύτη Ίρξατο καὶ ἐτελείωσεν Ἡ πρώτη σκηνὴ τοῦ μεγάλου δρά-
µωτος τῆς παρὰ τοῦ Τφηλάντου κηρυχθείσης ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως.
Οὐχὶ ὡς τὸ αέντρον, ἀλλ’ ὡς τὸ πρῶτον ὁρμητήριον αὐτῆς παραδεχθςῖ-
σαι Ἡ Μολδαυία καὶ Ἡ Βλαχία, καθ ἃ προείποµεν, ἐθεωρήθησαν ὡς
διεψκολύνουσαι τὴν διάθασιν εἰς τὴν Βουλγαρίαν καὶ ἐκεῖθεν εἰς τὴν {λ-
λάδα, δι) οὗ ἔφερον ἱκανοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου καὶ πολλοῦ ἀριθμοῦ ὅμο-
θρήσκων καὶ ὁμοθύμων Σερθοθουλγάρων' ἀλλ’, ἅμα κατέστη ἀθύνατον
τοῦτο, συνεπῆ ἦσαν πλέον, ὅσα ἂν συνέθησαν, καὶ ἐπὶ πᾶσι τὰ βαρύ-
αατα.
καὶ πολνειδῆ. παθήματα «τοῦ τόπου καβ ὅλων τῶν ταραχῶν τὴν
ἑπτάμηνον διάρκειαν.
Καθὸς τῷ Ἰγεμόνι Μολδαυΐας Σούτσῳ χυρία προώρισται ἀποστολη,
ὅπως ἀνοίξη τῷ ἡψηλάντῃ τὴν θύραν τῆς ἐπαναστάσεως' οὕτω καὶ τῷ
Ἰφηλάντρ κυρία ἐγέγραπτο ἀποστολὴ Ἡ ὤβησις καὶ Ἡ πρώτη ἐπιτυχία
τῆς ἐπαναστάτεως. Διὰ πάσης ὃ. αὐταπαρνήσεως πατριωτικής, οὐχ. ᾗτ-
σον δὲ καὶ διὰ πάσης ἐνεργείας δυνατῆς, ἐκπληρώσας τὸ πρῶτον, ἔδα-
λεν ἐνταυτῷ τὴν στερξωτέραν κρηπίδα καὶ ὑπὲρ τοῦ δευτέρου, ὑπὲρ τῆς
ἐπιτυχίας λέγομεν τῆς Κυρίας ἐπαναστάσεως κατὰ τὴν μεσημθρινὴν
Ἑλλάδα. Αὐτὸς διὰ τοῦ κηρύγματος ἐκ τῶν ἡγεμονειῶν χαὶ διὰ τῆς
παρουσίας αὑτοῦ προεκάλεσεν ἐκεῖνον κατὰ, τοῦ πνεύματος καὶ τῶν ὃυ-
νάµεων τοῦ ἐχθροῦ τὸν ἀντιπερισπασμὸν, οὗ ἄνευ, καὶ εἰ μὴ καβίστατο
προθληματικὴἩ χίνησις τῆς ἑλλάδος, ἀπέθαινενὅμως Ἡ ἐπιτυχία αὐ-
ο 3 / ! ον ρ) 1. ο
τῆς, ἀρχομέγης, προθληµατικωτέρα. Τί ἔμελλε βεθαίως, ἐὰν οὐ µόνον
ὁ κατὰ τῶν Ηγεμονειῶν κινηθεὶς τουρχικὸς ατρατὸς τριακοντακισχιλίων
περίπου, ἀλλὰ καὶ ὁ πολυαριθµότερος τούτου χαταλαθὼν τὸν Βόσπορον,
τὰς- παραλίας τοῦ Εὐξείνου. χαὶ τὰς ἐπαρχίας τῆς δεξιᾶς.. ἄχθης τοῦ
ἵστρου, ἐπέπιπτον ἐν πάσῃ ἄλλῃ περιπτώσει κατὰ τῆς Ελλάδος: Τί ἠδή-
νατο-τότε ἡ ἡλλὰς, μόλις κινουµένη καὶ πρὸς ἑτέρας πολλὰς χιλιάδαφ
ἐσωτερικῶν καὶ γειτόνων µαχίµων ἐχθρῶν ἀπὸ Πελοποννήσου µέχρι
Σουλίου καὶ Μακεδονίας, χαὶ χατὰ. τοσούτων συγχβόνως φρουρίων πά-
σης τάξεως, μεσογείων τε καὶ ποραθαλασσίων, ἀγτιμαχομένη; Τί ἔμελ-
 ΜΕΡΟΣ 'Ε’. ΚΕΦΑΛΛΙΟΝ 1. 3338

λεν ὡσαύτως, ἐὰν μὴ ἠναγκάζετο ὁ σουλτανικὸς στόλος, ἵνα ἀσφαλίση

. ϕ 3 “ ’

τὸν Βόσπορον καὶ τὸν Ἐὔξεινον διὰ τῶν δύο τρίτων , ὀλιγάριθμος δὲ
ἐκπλεύσῃ κατὰ τῆς Ἑλλάδος: ὅλαι ἄρα αἱ ἄλλαι περιστάσεις, αἱ χατὰ
αν γ ο . α. .-
τὸ μᾶλλον καὶ Ὥττον συγδραμοῦσαι πρὸς τὴν ἐπὶ τοῦ πρώτου ἔτους ἐπι-
τυχίαν τῆς ἐν τῇ Ελλάδι ἐπαναστάσεως, χατέχουσι θέσιν δευτεροβάθµιον
ρω 9 ρω {

/ α - ; . ω
καὶ τριτοθάβµιον, ἐξαιρουμένης ἴσως µόνης τῆς τοῦ πολέμου κατὰ τοῦ
Αλή πασσᾶ.
Οὐδεὶς ἄλλος τῶν ἡλλήνων ἁρμόδιος ἦτο πρὸς τοιαύτην ἄποστο-
» ον Δ 3

λὴν {α), καὶ ἑπομένως οὐδεὶς ἄλλος ἁμιλλᾶται πρὸς τὴν ἐδαιρετικὴν
θέσιν τοῦ Τψηλάντου , καὶ μεθ ὅσας ἂν ἀριθμῇ ἑαυτῷ µάχας ἢ ναὺ-
µαχίας νικηφόρους, Όλη Ἡ δυσχολία τοῦ ἑλληνικοῦ ἀγῶνος ὑπῆρχεν
ἐνπῃ ἀρχῇ: ὁ δὲ πρῶτος, μετὰ τὴν θείαν ἀντίληψιν, ὑποστηρίζας ταύ-
ο ω. 3 ως. δὲ ο. ο Ν Δ ’ 3 ή, ὴ 5 » /.

. ... - ς , Ἀ νο , γ. /
τήν; δικαιοῦται θεωρεῖσθαι ὑπὲρ πάντα, ἂν οὐχὶ πλέον τι, τοὐλάχιστον
ὡς ἀποτελέσας τὸ ἥμιου τοῦ παντός. Τοοῦτος κρίνεται ὁ Ἰψηλάντης,
ε κ / ν ο .ω / - / ε γ} 6

ἥρως Ἠθικὸς, ἀλλ οὐχὶ ὥς τις στρατηγὸς, οὗ τὴν κεφαλὴν ἔστεψαν αἱ

ο ᾽ κ

» α ’ ’ .. .
ἐπὶ τοῦ πεδίου νίκαι. Τοῦ Ἰψηλάντου τὴν κεφαλὴν στέφουσιν Ἡ ὤθησις
καὶἡ ἐπιτυχὺς τοῦ ἀγῶνος ἔναρξις- αὕτη δὲ ἐστὶν ὁ μόνος λόγος,
δι ὂν. οὗτος, ὅλως ἐθνισμὸς καὶ εἰληκρίνεια, ἐγένετο "τοῖς πᾶσι τὰ πάν-
τα; καὶ ὑπὲρ τῆς πατρίδος κατέθη εἰς τὸ στάδιον τῶν χινδύνων καὶ
σῆς προνοουµένης προσωπικῆς ἀποτυχίας ἀαὶ θυσίας,
«Αευτερεῦον ἄρα ὑπάρχει τὸ ζήτημα τῆς στρατιωτιχῖς αὐτοῦ ἆπη-
τυχίας, εἰ καί τινες ἐπέχρινον τοῦτον αὐστηρῶς, ἐκλαβόντες: αὐτὸ ὡς
ρώτιστον.
τὸ πρώτιστον. ΚαὶΚαὶ ἑωσφόρος
ἑωσφόρος ἐγωϊσμὸς,
ἐγωϊσμὺς, καὶ ἐλεεινὴ ἀχρισία,
καὶ ἐλεεινὴ γαὶ συνή--
ἀχρισία, καὶ αυνή-
θης μεμψιμοιία καὶ καθ ἕξιν φιττακισμὸς ἐγέννησαν, ὅσας ἂν εἴπη τις
κατηγορίας. Ἡρότερον μὲν εἴπομεν, ὁποῖα καὶ ὁπόσα διὰ τὴν στρατιω-
τυιὴν ἀποτυχίαν αὐτοῦ ἐπενήργησαν σοθαρῶς αἴτια πολιτικὰ, Πβικὰ,
τοπικὰ καὶ ὑλικὰ τέλος πάντων’ ἤδη δὲ ἐρωτῶμεν, ἐὰν μὴ ἦτο ἓν ὄνει-
ρον γλυκὺ Ἡ διάδασις τοῦ ἴστρου καὶ Ἡ εἰς τὴν Ἑλλάδα κατάβασις, πῶς
ἠδύνατο ταύτας ὁ Ἰψηλάντης, ἄνευ Σερβίας καὶ Σάθδα, καὶ μάλιστα
ἀποχηρυττόμενος καὶ ἀφοριζόμενος; ἴὰν προτέτι μὴ ἀπεχωρίζοντοὁ
τόπος, ὁ .Σάθθας καὶ ὁ Ἑλαδιμηρέσκος, ώδ' ἐμεσολάβουν αἱ λειποτα-
ξίαι καὶ ἀπείθειαι, δυνατὴ καὶ πάλιυ καθίστατο Ἡ διαρχἠς χατοχἡ τῶν
ἠγεμονειῶν, καὶ δι ὅσων ἂν ἐλαμπρύνετο ὁ στρατὸς αὐτοῦ θριάµθων
ἐπέ τινα γρόνον; Εὐτυχῆς, εὐπυχεστάτη «Ἡ Ἑλλὰς ἤθελεν εἶσθαι, ἐὰν
τὰ τοιαῦτα ἐπραγματοποιοῦντο, δ) ὅσης, λάλονται καὶ Ἰβάφονεας εὖ»
Χολίας.: | ο στὸ σον ν τον ο .... ο τν λ
 ὰ84 ΔΟΚΙΜΕΟΧ. ΙΣΤΟΒΡΙΚΟΥΟ τ΄

: Ἠλτὸς «εῶν πολλῶν ἀβλιοτήτων, ὅσαι Χαταισχύνουσι δυστυχῶς τὸν

συμμιγΏ χατὰ τὰς ἡχεμονείας. θτρατὺν, ἀνεδείχθησον ὁμολογουμένως
κοὶὶ πάτρκωτισμοὶ- ἀξιοθαύμαστῦι, -. καὶ. χαρακτἎρες “στρατιωτικοὶ, χαλὶ
Σρωΐσμον ἔξοχοι, «Αὲ µάχαι τοῦ:Τι αλάζίαυ, Λβο γασανίου, Φκουλενίου καὺ
Σέχου, ὡς καί τιχες ἄλλαι δουτερεύουσαι κατὰ» ᾿Ὀνεφόρους. θέσεις) διαιὼ-
νίζουσω ἐπ ἀγαθῷ τὴν μνήμην τῶν ἱερολοχιτῶν, «καὶ. τοῦ. Νικαχάου
Ἰψηλάντου, ταῦ Αθανασίου Καρπενησιώτου καὶ πρὸ πάντων τοῦ Έεωρ:
γίου ὀλυμπίου μετὰ τῶν σὺν αὐτοῖς ἀξιωματικῶν καὶ στράτιωτῶν,
ὡς καὶ τοῦ στρατηγοῦ ἨῬλάδεν καὶ Αρχιμανδρίτου τῶν Σέρέων.. οὗτοι
ἐχληροδότησαν τῇ ἱστορίᾳ ἔντιμον τὸ στρατιωτικὸν ὄνομο,; καλἀφθαρτὰ
ἐν τῇ εὐγνομοσύνῃ καὶ «τῷ θαυμασμῷ- ὅλων τῶν γενεῶν-δικανώδατα,
ἐτήσαντα, «ἀλλ: ἠσαν -οἵ- χαρακτηρες αὐτοὶ µεριχύτητε ες μόνον, ἀδύ-
νατοι πθὸς συναρμογὴν ἑνὸς ὅλου" ἦσαν σταγόνες ὕδατος, μη. ἀπατε-
λοῦδαι ἓν ὅλον ἰσχυρὸν καὶ ὁρμητικὸν «εἰς τὰ πρόσω ῥεῦμα. Ἡπομένως
η: μὲν «διάθασιςτοῦ-1Ίστρου-ἐμελλεν. εἶσθαι µία: ἐπίδειζις ἁπλῆν, ααβ-ὃ,
ἀπεδείζαμεν, ἡ δὲ: κατοχὴ τῶν- Ηγεμονειῶν μία προσωρινόσης, ἀλύνα,
τὸς χαὶ ἡ µία καὶ Ἡ ἄλλη πρὸς ἀποτέλεσμα, ἀνώτερον ἐ ἐκείνου, ἅπερ
ἐπήνεγκεν ὁ μέγας ἀγτιπεριαπασμὸς τοῦ κηρύγματος καὶ τοῦ προσώπου
ποῦ Τψηλάντου.- ενος ο ωρα
"Τελευτῶμεν, μη θίγοντες τὴν: ἐπὶ τοσοῦτον ἀλιμήσασαν ἑαυτὰς. σιω:
πὴν. τῶν κατὰ τὸν ἀγῶνα προσωρινδν Διοικήσεων, κοὶ μάλιστα. πῶν
Σθνικῶν-. Συνελεύσεων. ὡς. πρὺς τὸ ζήτημα της ἀπελευθερώσε εως τοῦ

Ίψηλάντου (α).. ἂν οὐγὶ πρότερον, εἰ καὶ ὑπῆρχεν ἰσχυρὸς ὁ λόγος τῆς

παὐφδεχθείσης οὐδετεβότήσος «τῶν δυνάμεων, τοὐλάχιστον. μετὰ. τὴν
ἀναγνώρισυν τῶν πολιουκιῶν παρὰ τῆς Αγγλίας. ἐπὶ τοῦ 18323.. τοὐλά:
Χίστον μετὰ τὺ ἐν Πετρουπόλει πρωτόχολλον τοῦ 1826, «ποὐλάχιστον
μετὰ τὴν -ἐν Λονδίνῳ συνλήκην ποῦ 1927, Ἰδύναντο αὗται πρὸς πᾶν
βῆμα. καὶ,εἰ μὴ εἰσπκωύηντο παρὰ τῆς Αὖστ ρίας,. ὡς ἀρνουμένης τὴν
-

ὕπαρξιν ἔβνους ἑλληνικοῦ καὶ ἑλληνικῆς διοικήσεως, ἐζεπλήρουν. ὅμως

ἐνώπιον τῆς δικαιοσύνης καὶ πρὸς πιμὴν τῆς πατρ ρίδος ἓν καθῆχον. Διζ-
κ
φερον ἄρα τοῦ Τψηλάντου οἱ τεριοδικῶς καὶ ὑπό τινων εὐρωπαϊκῶν ση-
μαιῶν κατακρατηθέ ντες καὶ φυλαχισθέντες διάφοροι ἐπαναστάται ἥλ-
ληνες, ὑπὲ ρ ὧν αἳ διοικήσεις τῆς λλλά ἷδος ἀποτελεσματικῶς ἐφρόντισαν:

Αλλ᾽ ἀπξχειτο τῷ αὖτ Ὀκράτορι τῆς Ρωσίας Νιχολάῳ τὸ ἔργον τοῦτο

] { ὁὁ ὀρχηγὺς τῆς ἑλληνικῖς ἔπανα-
ὃ), ..- ν ) ος 9 » ς ω 39

ἐπεπρωτο ὅπως ταφῇ ἐν Ξένη Υῇ

Ν » ω. ΧΝ 3
στάστως, 223,Ἡ ῥ.ατὸ, καστ αετῖ, ηδη, ατηκατά2τησιν πραγμάτων, οὔτε
 ΜΕΡΟΣ Β’ ΚΕΦΑΑΧΙΟΝ
1. 335
ζητηβῶσι κἂν καὶ μεταχομιοθῶσιν ἐν τοῖς κόλπδις τῆς πατρίδος
τὰ ὁδτᾶ
οξ /

ἐχείνου, ὃς ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας αὐτῆςἐ δχος ἐνήργησεν, ὡς οἳ πρύγο-

νοι αὐτοῦ, χαὶ πρηθύμως ἐβυσίασεν, ὡς οἳ πβόγονοι αὐτοῦ, πλοῦτον, θὰ8-
μοὺς, δόξαν, οἰκογέγειαν ὅλην καὶ ἕαυττὸν, µαρτυρήσας ἐν τοῖς δεσμὼ-
τηρίοις κυβερνήσεως µισελλήνου καὶ µισελευθέρας.. πα
Ανηρτήθη μὲν κατὰ τὸ '1845 ἐκ τῶν πρώτων ἐν τῷ. ἑλληνικὸ βον-
λευτηρίῳ τὸ ὄνομα «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ
ΕΑΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ»; ἐπιθάλλεται ὅμως τῇ κυθερνήσε
ἡμῶν ἱερὸν καθῆκον, τὸ τῆς μετοκομιδῆς τῶν ὀστέων: αὐτοῦ καὶ -τῆς
ἀνογέρσεως ἁρμοδίου ἀνδριάντος ἐν τῇ ἐπαρχία ἐπείνῃ, εἰς ἣν κατὰ πρῶς
τον ἀντήχησεν Ἡ πολεμικὴ κατὰ τῶν τυράννων φωνὴ' τούτου:” «έ
Ῥῶρα ἦλθε». Αὔτη δ) εἰσὶ τὰ Καλάβρυτα τῆς Πελοποννήσου,ἐξ ὧν
ἀρχόμεθα τοῦ τόμου τρίτου, ἀὧ-
Ἐν. συγόλῳ δὲ, κλείοντες ἐνταῦθα, ὅσα περὶ τῶν. Τψηλαντῶν εἴπα»
μεν ἀρχόμενοι τοῦ παρόντος τόμου, βλέπομεν πὸ ἀναλλάίωτον- ἐν
πἀαντὶ χβρόνῳ καὶ τόπῳ τῆς μεγάλης τοῦ ἑεροῦ Βύὺα ὙὙελίου. ἀληθέίαςς
οὖν ὁ σῖτος οὐκ ἀποθάνη, παρπὺν' δὺ φέρει». ἀχηβῶς, ὑπὲρ:
ὁ ες
ἑκῤνοίας κοῖ φοῦ ἔβνονε Σμαδτύρησαν
ὁ ζωάννης καὶ Αλέξανδρος Ύψη;
λάνται ἐν Κωνσταντινουπόλει' ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς Ελλάδος” πβο”
εγάσθη τοσαῦταὁ Κωνσταντῖνος ψηλάντης, “τὸ 'θῦμα γενόμενος αἰ-
Φνϊδίου θανάτου. ἐν ῥωσδία"
: τὴν. ἐλευθερίαν "τῆς πατρίδος" κηρύδαςι ὁ
ἀπόγονος αὐλῶν λέξανδρος Τφηλάντης, ἐμαρτύρχσεν ἐν Αὐστρίφὺδλλὰ
τὸ΄ μαρτύριο: ᾿τούτὼν; ὡς' καὶ «οσούτων ἄλλων: πατριωτῶν Ἑλλήνων
καὶ προµάχων πΠδ ἑλληνικῆς ἐκκλησίας καὶ λευθεοίας, παρήγαγε τέλος
τὸν καρπὸν τῆς ἀνεζάρτησίας καὶ βασιχείας, μικρὸν μὲν ήδη τῷ σόρῶσι
καὶ διὰ τοῦτο ἄωρον ἔχι καὶ ἀγεύστον, ἀλλὰ τέλειόν χαὶ γλύκύτθσον,
Θεοῦ: εὐδοκοῦντος, γενησόμενυν ἐν τῷ μἐχλοντι διὰ επέ αὐτῆς θεβΩό:
Φήτος τῆς πἀτριωπικῆς ἠβολῆς, τῆς ἴεδᾶς αὐταπὸορνήσειος κοὰ τοῦ έθνι-
κδδ ζήλου αλὸς πᾶσαν θύσίαν,
---
ο ----
ΨΦΑΛΑΛΑΚΚΕΛΑΑΚΑΚΚΛΑΛΛΑΛΣΑΑΔΚΛΑΛΑΝΑΚΣΛΛΛΑ ΑΕΛ ΝΑΚΛΚΛΑΛΚΛΑΛΛΥΛΚΚΑΛΑΕ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣΔΑΕΥΤΕΡΟΥ.

ΤΑ ΠΡΟΚΛΤΛΡΚΤΙΚΑ ΤΟΥ Σ0ΥΛΙΟΥ

Περιώνυμον ἐν τῇ ωτέρε ἱστορία τῆς Ελλάδος,
πὸ Σούλιον διαφό-
βους ἔχει ὕλως τὴν ἐποχὴν καὶ τὰς περιστάσεις πρὸς τὸν πόλεμο». - Βρ-
ξἔατο ὁλί"γω. πρὸ τῆς ἐθνεγερσίας, συντεθὲν πρῶτον μετὰ τοῦ σουλτά-
νου κατὰ τοῦ Αλή πασσᾶ’ ἐκηρόχθη ἔ ἔπειτα ὑπὲρ τοῦ Αλή πασσᾶ κατὰ
τόῦ σουλτάνου, συμμαχῆσαν μετὰ τῶν ἀληπασιζόντων Τουοχαλθανῶν'
καὶ κατεστράφη ἐπὶ τέλους ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος, συγχωνευθὲν ἐν τῷ ἑλ-
ληνικῷ ἀγῶνι, Κατ’. ἐξαίρεσιν ἄρα, ἀξιοπαρατήρητον ὅλως, ἐπανάστασις
Σουλίου οὐχ ὑπῆοξε, διότι ἀπὸ τῶν ἀρχῶν αὐτῶν τοῦ παρόντος αἰῶνος.
µέχρι τοῦ 15390 οὔτε Σουλιῶται ἐν τῇ ἠπείρῳ ὑπῆρχον, οὔτε συνεχω»
.
ρεῖτο κἂν τούτοις Ἡ ἀπὸ τῶν Ἰονίῶν νήσων εἰς τὴν στερεὰν ἔξοδος
πρὸς ἐργασίαν καὶ πορισμὸν βίου" πήλεμος ὅμως, τοῦ Σουλίου κατὰ τοῦ.
σουλτάνου ὑπῆρξε, διότι, ἅπαξ παραχωρηβέντος αὐτοῦ τοῖς δουλιώταις
παρὰ τοῦ Αλή παατᾶ, ἑπόμενον ἦτο, ὅπως χρησιμεύση, καὶ χρησιμεύση!
μάλιστα τὸ μέγιστον, ἐν τῇ στερεᾷ προπύργιον τῆς ἑλληναῆς ἐπανα-
στἄσεως 'χατὸ, τῶν Τούρκων. σ το :
Οἱ Σουλιῶται (δνλάονεο), ἀπάτριδες ἕνεκα τοῦ Αλή πασσᾶ γενόμε-
νοι, ἐξενιτεύουτο ἐν τῇ Κερχύρᾳ ἀχτήμονες δὲ καὶ ἄποροι ὄντες, ἐμι-
σθοφόρου» παρ ἄλλοις, καὶ παρ’ αὐτῷ ἔτι τῷ Αλή πασσᾷ ἔνιοι, οὐδε-
μίαν σχήμα τίζουτες ἰδίαν ὁμάδα. ἀλλ’ ὡς τὰ τέκνα, ἀποχωριζόμενα
 ΕΚΕΞΠΡΟΚΑΈΑΦΕΤΙΚΑ ΤΟΥ.ΣΟΥΑ{ΟΙ. ολλ 181
βιαίως μητρὼς Φφιλοστόργου, ἐπιποθοῦσι πάντοτε ταύτην, πᾶσαν προτι-
ὤντα
μῶντα διδι αὐτὸ
αὐτὸ στέ
στέρησιν, ὃ δεινοπάθειαν
θειαν κινδύ
καὶ κινδύνους δοθέντας.
θοθέντας' οὔτοὗ
καὶ οἱ Σουλιῶται, ἐχπατρισθέντες παρὰ τοῦ Αλῆ πασσᾶ μετὰ πολυχρό-
νιον καὶ Πρωϊκὸν πόλεµον, ἀείποτε ἀπέθλεπον πρὸς τὴν γεγέτειραν αὖ-
τῶν γῇν, καὶ τὴν ἀνάκτησιν ταύτης ἐπείγοντο ἐν πρώτῃ περιστάσει
ν δε . ’ α
καὶ διὰ παντὸς κινδύνου. ὁ ἐπελθὼν τῷ 1820 πόλεμος τοῦ σουλτάνου
Μαχμοὺτ χοτὰ τοῦ Αλῆ πασσᾶ ἐπαρουσίασεν αὐτοῖς τὴν ἁρμοδιωτέραν
περίστασιν. ---- ον
2 3 -- ο, ς ---
ΙἸσχυρὺς καὶ πολύτροπος ὁ Λλῆ πασσᾶς, μεγάλους, χηρυχθεὶς ἀπὸ
τοῦ σεπτεµθρίου τοῦ 1830 ἀντάρτης, ἐνέπνεε φόδους. Την περίστασιν
- ΄ - 5

: ο ,
ταύτην ἐχτιμῶν ὁ ἐπίμονος Μαχμοὺτ, οὐδ'τς ἐπὶνοτοῦ ολο σρρ
στρατοῦ αὑτοῦ,ας ὡςκ
φαΐνεται, στηριζόµενος ἀπολύτως, προσέφυγεν ἐξ ἀνάγκης καὶ εἰς µέτρα
δευτερεύοντα, χαλέσας ὑπὸ τὰ ὅπλα ἐπὶ τοῦ πολέμου τούτου καὶ πάν»
σ . ο» ΄

ο ἀνεὸς γέ ἐὶ ϐ “ Ν , ε δν . δ θέν.
το πάνξὸς γένους καὶ θρησκείας ἀνθρώπους, ὁπωσδήποτε καταδιωγθέν-
’ / ’ α. 4 πλ
τας, ἐπιθουλευθέντας, ζημιωθέντας χαὶ δυσμενῶς κατὰ τοῦ ἡλῆ πασσᾶ
3 κ. δα . ..
διαχειµένους. Βαθείας ἀληθῶς ὁ Λλῆ πασσᾶς εἶχε τὰς ῥίζας ἐν τῇ Ἠπείρῳ
Δ / Δ Ὦ Ν « ο δύ ... δὲ ο , ν 9
χαὶ μεγάλην τὴν ἐσωτερικὴν αὑτοῦ δύναμῖν΄ ὅπως δὲ ἀραιώσῃ καὶ ἂν-
τισταθµίσῳ ταύτην, ὁ- σουλτάνος. ὀρθῶς παρεδέχθη τὴν «κίνησιν. τοῦ. τό--
ν «ο ’ ε λ ἃ -. 3 ν «
που χατὰ τοῦ ἀντάρτου, ὑποσχεθεὶς πρὸς τοῖς ἄλλοις διὰ δόγµατος ὡς
ΗΝ
ἀποδοτέας καὶ τὴν ἀφαιρεθεῖσαν πατρίδα καὶ τὰς ἁρπαγείσας χτήσεις
3 / λ Δ » 9 4 Ν. ς ’ / η

ἑκάστῳ; προσερχοµένῳ ὑπὸ τὴν στρατιωτικὴν αὑτοῦ σημαία».

υὁμοίῳ ἀφ᾿ ἑτέρου καὶ ὁ Αλῆ πασσᾶς. ἐχρήσατο µέτρῳ, ὡς ἐμνημο-
. 3 ω .ω ”

ω- ο.
νεύσαµεν χαὶ . ἄλλοτε (6), ἅμα περιπεσὼν4 ὑπὸ τὴν ὀργὴν τοῦ σουλτάνου»
- σ εν Δ 9 4

Συγκαλέσας ἐν τῇ Πρεθέζη πολλοὺς τῶν ὁπλαρχηγῶν καὶ προχρίτων

Ἑλλήνων διαφόρων ὑπὸ τὴν δικαιοδοσίαν αὐτοῦ ἐπαρχιῶν, καὶ τν
συνδρομὴν τούτων ἐπικαλεσθεὶς κατὰ τοῦ σουλτάνου, ὑπεσχέθη, ἵνα. χο;
βηγήση αὐτοῖς ὅπλα, ὅσων- ἂν ἔχωσιν ἔλλειφιν' συμφηφίση δὲ ἑπτὰ.
ἑκατομμύρια Ὑροσίων ὀφειλόμενα τούτῳ . παρὰ. τῶν ἐκαρχιῶν δι ὅμοα
, κ» - ᾿

λόγων”. προμηθεύσῃ- αυγχρόνως ἀνὰ πέντε κουθέλια, ἄτοι διαχοσίας

’ ’

ὀχάδας -ἀραθοσίτου, ἑκάστῃ τῶν ὑπὲρ αὑτοῦ στρατευσόντων οἰκογενείᾳ:

µισθοδοτήσῃ δὲ τοὺς πάντας «ἀναλόγως τῆς ἀξίας ἑκάστου, . ἂνὰ δέκα.
µέχρι πεντηκοντα Ὑροσίων κατὰ μῆνα” καὶ ἐπὶ τέλους παραχωρήσ τὴν
χβῆσιν. ἰδίων σημαιῶν καὶ τὸ. τέταβτον µέρος τῶν γενησοµένωλ λαφύ-
: , » »
Ρωγ”. νυιητὴςδὲ γενόμενος καὶ ἀνεζάρτητος ἁπομένως, ὑπισχνεῖτο-λαμ
θάΐευν
-
παρὰ πάντων «οὐδένα
.
.ἄλλον,Ἡ µόνον τὸν φόρον..
/
5οῦο ἑνὼρ.ὸς"
ὃς

’ -... , τν νο ον ος
Κάπου, Καὶ ἑνώπιον. μὲν τούτου: προβυµώτατοῦ:. πβὸς “στεγμῖ’ ἐδείχ-
258 τα ΡΔΟΕΙΜΙΟΥΙΣΤΟΡΙΚΟΥ:....
θησαν οὗσρι, ὡσ μὴ «ἔχοντες ἄλλως πράξαι" ἐγνωρίζοντο-ὅμως,παρ” ὅ-
λων μὲν τὸ ὕπουλον χαὶ' ἄπιστον. τοῦ τυράννου αὐτοῦ, παρά τισε δὲ
αἱ συναγροικήσεις καὶ ῥαδιουργίαι τοῦ ἁρμοστοῦ Μέϊτλανὃ, ἔργον ἔχοντος
πὴν ἐγώπιον τῆς ἐξουσίας καὶ ἐκ. παντὸς τρόπου ἐνοχοποίῃσιν τῶν Ὦλ-
λήνων πρὸς σωτηρίαῦ τοῦ Αλή πασσᾶ.ὁ Μέϊτλανδ, καὶ λόγῳ συστηµα-
τικῆς πολιτικῆς. καὶ λόγῳ ἰδίων μετὰ τοῦ Αλῆ πασσᾶ - συµφερόντων,
πᾶσαν κατέθαλεν ἐπιμέλειαν παρὰ τῇ τουρχικῇ ἐξουσίᾳ, ἕνα προλάθῃ
τὸν χατ᾽ αὐτοῦ πόλεμον ταύτης, ὡς λίαν ἀναγκαίου προσώπου’ πβὺς
τὸν σχοπὸν δὲ αὐτὸν κατεµήνυε πάντοτε τοὺς ἕλληνας ὡς ἐπαναστα-
πήσοντας, ἅμα κηρυχθέντος τοῦ πολέμου κατὰ τῶν ζωαννίνων, καὶ
πραγματιχκῶς ἰΣχυρώτατον᾿ ἔφερεν εἰς χεῖρας τὸ ὅπλον τοῦτο, Εντεῦ-
ῥὲν ἡἐν Πρεθέζῃ συγκάλεσις, αἱ προτροπαὶ καὶ αἱ ὑποσχέσεις τοῦ Αλῆ
πασσᾶ. ἐβεωρήβησαν μᾶλλον ὡς εἰσήγησις τοῦ Μεϊτλανὺ, Καὶ ἀληθῶς,
ἐὰν οἱ ἕλληνες. τότε ὠπλίζοντθ, ἑτοίμως ὑπεστήριζεν οὗτος παρὰ
αῇ πύχη τὰς προκατλγγολίας αδτοῦ, καὶ ἐπομένως διεδχέδαζε τὰς περὶ
πολέµου-χατὰ τοῦ: Αλῆ πατσᾶ ἀποφάσεις ταύτης, διπλοῦν οὕτως ἄπο-
τέλεσµα φέρων, ὑπὲρ τοῦ Αλῆ πασσᾶ μὲν ὡς Τούρκου χαὶ τυράννου
σχληροῦ τῶν Ἑλλήνων, κατὰ τῶν Ὠλλήνων δὲ ὡς ἐπιθουλευομένων ἀεί-
ποτὲ, καίτοι Χριστιανῶν, καὶ ἀξίων θεωρουμένων «Ἡ τῆς τύχης τῶν
Σἰαργίων, ὑπαρχούσ ης τῆς Τουρκίας σι Ἠπῆς πολιτικῆς ἀτυχίας. φῶν ἆᾖο-
νίων ἐν ἐλλείψει τῆς Τουρκίας, Αλλὰ, χάρις τῇ θείᾳ οἰκονομίᾳ,
ὅτι ὁ
μὲν σουλτάνος οὐκ ἐπίστευεν ἐντελῶς, καὶ μᾶλλον ὑπώπτευεν εἰς τὰς
ἂνὸ πολλῆς σπουδῆς διδοµένας συμβουλὰς τῆς ἀγγλικῆς διπλωματίας
ααὶ 5 ἐπαρχίαι. τῆς Ἠίρο, Ἀηρυχθέντος 'τοῦ πολέµθυ κατὰ τοῦ. Αλ
πὰσσᾶ, ἐγκατέλευ ἂν “τοῦτου:, εἰ καὶ ἀφ' ἑτέρου, ἀντὶ. ἑνὸς πρότερον
τυράννου, εἶχον ἤδη ἐπὶ ορθής. Σύσόυς «ἄλχους, «ὅδοι ἠρβμοῦντο: οἱ
σχηματίζουτες σὺν 'σουλτανικὸν στρατὸν ἀπὸ τοῦ ἀνωτέρον' πασσᾶ μέ»
χι τοῦ τελευταἰπυἱπποκόμου. 3 . 3
τ3 Ἐν ποπούτῳ δὲ µέρος τῶν πολλῶν τῆς κατηγορίες" τοῦ. σουλτανι-
κοῦ δόγματος ἀνθρώπων διεκρίνοντόὀ, ὡς γγωστὸν, καὶοἱ Σουλιῶται καὶ
οἱ Παργινοὶ (ἵπ τάργιοι). ἀρ χηγοὶ τῶν σουλτανικῶν δυνά αἑων ἡβαν τόδε,
χατᾶ θάλασσαν μὲ νιἀεὸ. τῆς πόρου μέγει πε Ναυπάκτου ὁ ἀλῆ βε-
γῶς, ὑπονδύάρχος (Καπετάνια βεγῆς)’' κατὰ Ὑῆν δὲ,ὁ ὁ µέχοι τῆς ἀφί-
ἔεως τοῦ Χουρσὴ- πᾶσσᾶ Αλβονὺς, πρὶν Πασσὸρ βεγῆς καὶ τύτε ἰσιαἡλ
πὰσσᾶς, ἓν τῶν : ἐχθίσεὼν-κάτὰ. τοῦ Αλῆ πασσδ πρόσωπον: ὁὃ "πρῶτος
ναυλογῶν ἐν τοῖς λιμενώδεον γησιδίοις τῆς ΘΣσπρωτίας, αιλουμένόνς
 πΟΟΚΛΤΑΗΚΤΗΚΑΙ ΦΥ ΣΟΥΛΙΟΥ 409
Ἀυβότοις (Μούρτου νησία), προσεκάλεσε τοὺς Σουλιώτας διὰ ποῦ ἨὙνωστοῦ
αὐτοῖς Σαχὴν θεγῆ, υἱοῦ τοῦ. Μουσταφᾶ πασσᾶ ἐκ. Δελβίνου: ὁ δεύτερος,
στρατοπεδευύµενος ἐν τῇ Ζέλοθα, ἔγραψε τὰ αὐτὰ πρὸς τοὺς Παργίους.
Αλλ᾽ οὗτοι μὲν, ζητήσαντες ὑπὸ ὅρον τὰ προνόμια αὐτῶν κατὰ τὴν
συνθήκην τοῦ {5046 ἀπαράδεκτοι ἐγένοντο" οἱ δὲ Σουλιῶται, πέµψαντες
ἐπιτροπὴν (α) πρὸς τὸν Αλῆ βεγῆν, καὶ ἰδίως οὐδὲν ἄλλο ἐπιχαλεσθέντες,
Ἁ τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ σουλτανικοῦ δόγματος, εἰσηκούσθησαν, λαθόντες
πὸ τῆς χαθόδου εἰς τὲν πατρίδα αὑτῶν «δικαίωµα. Οὕτω περὶ τοὺς. τρια-
χοσίους. ἐξεστράτευσαν οὗτοι ὑπὸ. τὸν ὑποναύαρχαν. κατὰ -τῆς. Ἡρεθς-
ζης, κατεχοµένης πορὰ τοῦ. Βελῆ πασσᾶ μετὰ τὴν. ἐκδίωζιν αὐτοῦ ἀπὸ
αῆς Ναυπάκτου, σουλτανικοὶ Ἀηρυχθέντες χαὶ τὴν. ἀνάκτησιν τᾶς πατρί-
δος αὑτῶν προτιθέµενοι μετὰ δεκαεπταετίαν ἤδη ὅλην. ἅμα δὲ παραδο-
θέντος τοῦ. Βελῆ πασσᾶ, μετέέησαν εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν ζωανγίνων,
ὅπως ζητήσωσι τὴν ἐκτέλεσιψ τῶν δοῦεισῶν αὐτοῖς ὑποσχέσεῶν,
5, Παρὰ τὰ, ἄλλα ὀνομαστότερα ὄρη τῆς ἠπείρου τὸν Πένδον, τὸν λάκ-
µώνα, τὴν Τύμφην, τὸν Τόμαρον, τὰ Κιμµµέρια, τὰ. Κεραύνια χαὶ τὸν
Θύαμον, ὑπάρχαι ἓν καὶ τὸ Κασσώπαιον, «Βουνὰ τοῦ Σουλιοᾶ».λεγόμε-
γοψ.. Τοῦσο. σχηματίζει ἰδίως τὴν πολεμικὴν «δύναμιν. τοῦ Σουλίαυν .μέ-
Έους ὄντος τῆς Θεσπρωτίας, καὶ ταύτης τμῆμα οὖσης µέγα τοῦ µεγά-
Ἂρυ νομοῦ τῆς ἠπείρου. Κυρίως ἐμερίζετο εἰς τέσσαρα χωρία μικρᾶ,
ὧν πρώτιστον ἣν τὸ Σούλιον, διοικούµενον ἂημακρατικῶς παρὰ τῶν -ᾱρ-
«χηγῶν τῶν γανεῶν, ἐξισουμένων, τῇ ἀνδρείᾳ πβὸς τοὺς παλαιοὺς Σπαρ-
σιότας. Απέχει δὲ ἑπτὰ ἡ ὑκτὼ. λεύγας τῶν παραλίων τῆς. ἰονικῆς θά-
λάσσης, δεκαπέντε ποῦ παλαιοῦ Μαντείου τῆς Δωδώνης, χαὶ πρεῖς τοῦ
ἀνατολικομεσημόρυιῦ μέρους τοῦ ποταμοῦ Αγέρωνος. Μετὰ τὴν γε-
γομένην τῷ 1503. ἔξωσιν τῶν. Σουλιωτῶνὁ ἀλῆ πασσᾶς µετῴχισεν ἐν
αὐτῷ Ζουλαχιώτας (6) Τονρχαλθαναὺς, καὶ δι ὅλων ἐφωδίασε τῶν πο-
λεμικῶν ἀναγχαίων' τὴν δὲ φρούρησιν τῆς Κιάφας, τῆς. μᾶλλον ὀχυρᾶς
καὶ «πλέον. ἀκαταμαχήτου «θέσεως «τούτου, ἐνεπιστεύθη χωλῷ τινι ἐκ
(πληγῆς.Τόσκῃ, ὀνομαζομένῳ Μούρτῳ Ἰσάλη, πολλῆς πογηρίας καὶ γεν-
γαιότητος ἀνθρώπω. το
. Αλλὰ παρακολουθεῖ τούτοιςἩ μνησικοκία καὶ Ἡ ἰπχυρὰ ἀντίδρασις
“τῶγ ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῶν ἰωαννίνων Τουρχαλθα»ῶν ὀγάδων. καὶ βά-
φπδων, Οὐχὶ δὲ« τύσῳ πάθη. παλαιὰ, καὶ ἀναμνήσεις φόνων. καὶ κατά-
στροφῶν τοῦ. πρώτου πολυς τοὺς. πολέμου, τῶν Σουλιῳτῶν, ὅσῳ αυμφέ-
παβόντο, «καὶ «φύδοι ἃ ει γοὶ περὶ τοῦ μέλλοντος ὑπεχρέωσαν οὐ-
ρρύτα
140 (ΑΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ
ἃ Ύ 9 τα « , ν ω ἆ λ ὢ ολ πάς
ποὺς, ὅπως ὑποστηρίζωσιν ὁμοφώνως παρὰ τῷ Ισμαὴλ πασσᾷ την κά:
θοδον τῶν Σουλιωτῶν ὡς ζήτημα πολιτικῆς ἀστόχου, ὡς αἰτίαν ἀδι-
χίας Υυικῆς καὶ ὡς ἀφορμὴν διαρκῶν ἐμπολέμων ταραχῶν διὰ τὴν.
Αλθανίαν ἅπασαν. Ὁμολογητέον, ὁπόσῳ εὐστόχως ἔκρινον οὗτοι τὸν
ἀληθὴ σχοπὸν τῆς δια" ὠγῆς τῶν Σουλιωτῶν, ὡς μὴ γενοµένων πώ-
πΏτε ὑπηκόων τοῦ σουλτάνου, καὶ ὁπόσῳ δικαίως ἐβεθαίουν τὴν κάθο-
/ ος / δω / ὀῴεθ, ’ ας κ

δον αὐτῶν ὡς τὸν διπλασιασμὸν τοῦ πολέμου, ὃν ἠκολούθουν, Αντὶ ἑνὸς

ἤδη δύο , ἔλεγον, .θέλοµεν ἔχειν ἐφεξῆς πολέμους, ἕνα κατὰ τοῦ Αλῆ
πασσᾶ καὶ ἕτερον κατὰ τῶν Σουλιωτῶν. ὁμολογητέον ὡσαύτως, ὁπόσῳ
ον ορ νο λ "ου τ - 3 / « ’ ο

ἐδικαιοῦντο προθλέποντες, ὅτι, ἀποκαθισταμένων τῶν Σουλιωτῶν ἐν τῷ

ἐὴ) - 0. / Φ ο ’ ο 5 - ε αι

Κασσωπαίω ὄρει, ἀποξενωβήσονται ἀφεύκτως τῶν ἰδιοχτησιῶ», ὅσας

3. -ᾱ... ν , ' λ Ἀν ω ο ϱ Ν δὲ / . ,
ἐχεῖνοι μὲν κατέχτων πρὶν διὰ τῶν ὅπλων, αὐτοὶ 95 μόλις ἀνεχτη-
σαντο ἀπὺον ἃ δεκαεπταετίας
/
καὶ ἃ μετὰ νο ἀπείρους
δν / /
θυσίας. Ες3 δὲ , ..
δὲ μάλιστα
Τόσκης, Δερθὴς Χασάνης καλούμενος, ἰδβν παρὰ τοῖς Τούρχοις χαί-
ρων. ὑπόληψιν φρονίµου ἀνδρὸς, ὑπεστήριξεν ἐπὶ Κᾶσιν, ὅτι, ἂν οὐχὶ '
ἄλλο, μόνη ὅμως ἡ ἀπὸ τῆς Ηπείρου ἐκδίωξις τῶν Σουλιωτῶν δύναται
λογισθῆναι Ἡ διασηµοτέρα καὶ ἐπωφελεστέρα τῷ τουρχϊκῷ χράτει ἐν-
. Αν ; ω - ο .

δούλευσις τοῦ Αλῆ πασσᾶ. Αλλ’ εἴπῃ τις ἴσως, πῶς ἐθεώρουν οἱ σουλ-
ταγικοὶ οὗτοι Τουρχαλβανοὶ ἀδιάφορον
Ν
τὴν πατοχὴν τοῦ Σουλίου παρὰ
τοῦ Αλῆ πασσᾶ, ἐν ᾧ ἐπολέμουν τοῦτον Αποζοινόμεθα, ὅτι χατὰ
πρῶτον μὲν λόγον οὐδέναὁ «ἀλῆ πασσᾶς ἠπείλει πίνδυνον δι᾽ αὐτοῦ,
ὡς φρουρουµένου δι ὀλίγων' κατὰ δεύτερον δὲ , πίπτοντος τοῦ λλή
πασσᾶ,.ἔπιπτε καὶ τοῦτο ἄνευ ἄλλων ἀγώνων καὶ θυσιῶν περαιτέρω”
ἐν ᾧ, ἀφ᾽ ἑτέρου, ἡ παρὰ τῶν Σουλιωτῶν κατοχὴ αὐτρῦ οἴκοθεν ἐννο-
ουμένην ἔφερε τὴν ἀνωμαλίαν χαὶ τὴν ἐπανάστασιν νῶν γειτόνων ἕλ-
λήνων τῆς Θεσπρωτίας χαὶ Αμθρακίας, καὶ λίαν ἀμφίθολον ἑπομένως
τὴν τὐχήν τῶν τουρχικῶν ὅπλων, κατὰ τὰ πρόσφατα ἔτι καὶ ἀδᾶιφι-
ω .α Ν χο .

λονείκηταπαραδείγµατα τοῦ{ προτέρου πολέμου τοῦ Σουλίου.

Καὶ Ἡ ὀρθότης τῶν παρατηρήσεων αὐτῶν καὶ Ἡ ἀνάγκη, δι ἣν προ”
Φ

9 " 1 ω
τιµητέα πάντοτε το Ἡ ὅλη Αλθανία ἀντὶ τῶν ὀλίγων Σουλιωτῶν;
μετέπεισαν πὺν {σμαὴλ πασσᾶν, Αλθανὸν μάλιστα ὄντα καὶ τοῦτον.
Αμείλικτον μὲν ἑτροφν οὗτος τὴν ἀπέχθειαν αὐτοῦ κατὰ τοῦ Αλῆ
πασᾶ, καὶ ζωηρὰν ἔσωζε τὴν ἐπιθυμίαν πρὺς πᾶσαν ἄμεσον χοὶ ἔμμε-
ν βλάβ ην τούτου ἀλλ) ὅμως ἐν τῇ παρούσῃ ὥρα ὑπερίσχυσ σεν ὅλων
αὐτῶν τὸ τοπιχὸν πνεῦμα καὶ συμφέρον ὑπὲρ τούτου δὲ σφι εν,
ἀθετῶν καὶ αὐτὰ τὰ παρὰ, τοῦ σουλτάνου δεδοµένα, ὕνα δειγθῇ Ψεν”
λ νὰ
 προκαἙκΕΚΤΙΚΑ δή ΣΟΥΛΙΟΥ. 241
δύµενος παταπῶς καὶ ἀναιρῶν σήμερον ὡς Αλθανὸς ὅντι' χὺὲς ουνυπέ:
ὄχετο μετὰ τοῦ ὑποναυάρχου ἠλῆ βεγῆ ὡς ἀρχηγάς. Αποτόμως λοι-
πὸν ἀρνηθεὶς τοῖς Σουλιώταις τὰς προτέρας ὑποσχέσεις περὶ τοῦ Σου:
λίου, ἀγτὶ τούτου παρεχώρει αὐτοῖς πρὸς ἐνοίχισιν τὸ Γλυχὺ, Ἡ τὸ λὸῦ-
βον, κατ ἐκλωγήν.
ἦσαν δὲ τὸ μὲν Γλυκὺ χωρίον. τοῦ Φαναρίου τῆς
Θεσπρωτίας, τὸ δὲ Λοῦρον περιοχἡ τῆς ἐπαρχίας Άρτης, ό µφότερα νο-
σωδέστατα. Ὠπὶ τῇαἰφνιδίᾳ αὐτῇ µεταθολῇ ἐγχαρδίως οἱ Σουλιῶται
ἐλυπήθησαν μέχρις ἀμηχανίας, ὡς προνοοῦντες μάλιστα συγεπείας πολ-
λῷ δεινοτέρας ἐπὶ τοσοῦτον δὲ ἐλογίζετο φοθερὰ Ἡ- ἀμηχανία τούτῶν;
ἐφ᾽ ὅσον, εὑρισκόμενοι ὀλιγάριθμοι ἐν τῷ µέσῳ ἐχθρῶν πολυαρίθμὼν.
οὐκ εἶχον, ποῦ τῆς στερεᾶς προσφύγωσιν ἀσφαλῶς, «ὡς μὴ (χινηθείδής
ἔτι τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως. ἠντεῦθεν, μὴ δυνᾶμενοι ἄλλως, ὀψ᾽
πολλοὶ μὲν αὐτῶν ἐπολιτεύοντο τὰ πράγματα, χαὶ διαταγένέες, ἵνα µα-
χρυνθῶσι τοῦ στρατοπέδου ο σταθμεύσωσιν ἐν τῇ θέσει τοῦ ἁγίου'
Νικολάου κατὰ τοὺς Κοπάνους, ὑπήκουσαν' ὀλίγοι δὲ ἑ ἐκ τῶν ὑποδεεστό-
βων ἐπανῆλθον εἰς τὴν Κέρχυραν. ..
Φρονίμως οἱ Σουλιῶται ἐπετηδεύθησαν πᾶσαν περὶ τῆς κυρίας ἀρχᾶς
τῶν γιοµένων ἄγνοιαν' καὶ, ἀπὸ τοῦδε πλατυτέραν ἐχτυλίσσοντες τὴν :
ἐπὶ σουλτανισμῷ ὑπόχρισιν, περιωρίσθησ ἂν παραπονούμεγοι μόνον ἐπὶ
τῇ δυσμον γεῖ ἔτί τύχη αὐτῶν, καὶ πάντοτς ἀναθέτοντες τῇ τε γενναιά-
τητι καὶ τῇ τιμῇ τοῦ ἴσμαλλ πασσᾶ τὴν παροῦσαν ἀσφάλείαν χαὶ τὴν ᾿
µέλλουσαν αὐτῶν ἀποκατάστασιν. Καὶ ὁ μὲν Ιόμαήλ πασόᾶς, ἄλλα"
ἀντ ἄλλων προφασιζόμανος, τοῦ. σουλτανικοῦ δόγματος τὴν ἐφαρμα
γην ἐπεδείκνυτο Ψλων᾽ χαὶ τοὺς Σουλιώτας προέτ ππεν, ἵνκ ἀπησύρω-
σιν εἰς τὴν ἤπειρον καὶ τὰς οἰκογενείας αὑ τῶν ἐκ. τῆς Κερχύρας' οἱ δι
Τουρκαλθανοὶ βέγηδες προεχώρησαν θέλοντες ἦδη καὶ
τὴν δι ἐπιβου-'
λῆς καταστροφὴν τούτων. ἕως ἑνὸς,. λόγῳ. τῆς δι΄ αὐτοῦ μόνου τοῦ τρό-
που ἀσφαλιζομένης ἠσυχίας τῆς Αλβανίας; αΟὐδὲν ἐπράξαμεν; παρε:
»τρουν, τῷ ἴσμαλλ πασσᾷ, ἐὰν μὴ θανατώσωμεν τοὺς Σουλιώτας: ον
νᾧ τὸ Σούλιον κατέχεται παρὰ τοῦ Αλῆ πασσᾶ, οἱ Σονλιῶ ται εὑρήν
Ἄσουσε προθυµότατον τοῦτον πρὸς πᾶταν παραχώρησιν, ἅμα καθ Ἠμῶν
υχηρυχθῶσι". διότι αὐτὸς μὲν οὐδεμίαν ἔχει ὠγέλειαν ἐκ τῆς ἀμέσου ᾿
Σκατοχῆς πούτου, ὅταν πολιορκῆται μακρὰν τούτου χχὶ περὶ τῶν ὅλων
Ῥχαιδυνεύῃ' οἱ Σουλιῶται ὅμως, κύριοι καταστάντες αὐτοῦ, ὠφελήδόυσε
δτῷ Αλᾷ πασσᾷ δὺ ἀντιπερισπασμῶν σπουδαίων" «καὶ ἑπομένως'Ἡ μὲν
»ἀλβανία περιπλε χβήσετα, ἐν νέαις χιδύνοις ὁ δὲ σουλτάνος ᾽ ἐν γέῴ
ΤΟΜΟΣ υ’. πο 10
942 τά ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΊΟΠΚΟΣ.. -..
νἀγῶνι»., Παραδεχθείσης. οὕτω τῆς ἐξολοθρεύσεως τῶν Σουλιωτῶν, ὡς
κακοῦ ἀναγκαίου, ἐθεωρήθη παρὰ τοῦ ἴσμαὴλ πασσᾶ καὶ ἄλλων ἐπι-
σφαλὴς Ἡ ἐξ. ἐφόδον. θανάτωσις αὐτῶν, ὡς χινδυνεύουσα πιθανῶς πολ-
λοὺς «τῶν Τούρχων -καὶ τὴν ἐσωτεῤυιὴν ἔτι τοῦ στρατοπέδου τάξιν πρὸς
ὄφελος τοῦ πολιορκουµένου ἀλῆ παασᾶ. Διὰ ταῦτα ἐνεκρίθη ἡ ἀπὸ τῶν
ωαννίνων εὔφημος ἀπομάκρυνσις χαὶ Ἡ ἐν τοῖς παραλίοις θυσία αὐτῶν,
ὡς μᾶλλον ἀκίνδυνος. -..
«δγπλήρει
οἱ Σουλιῶται τῶν μυστικῶν ἀποφάσεων «τούτων ἐἼρχον
ἀγνοία, ὅταν προετράπησαν αἴφνης παρὰ τοῦ {σμαὴλ πασσᾶ, ὅπως
ἀπέλθωσυν: εἰς: τὰς νήσους, λόγῳ, ὅτι οὔτε ἀναγκαῖοί εἰσι πλέον ἐν τῷ
ἀτρατοπέδῳ, οὗτε,τὰ πιστὰ χορηγοῦσιν ἔχοντες ἀλλαχοῦ τὰς γυναῖκας
καὶ τὰ τέκνα" παρὰ φίλου δέ τινος αὐτῶν Τουρκαλθανοῦ, ἀλλὰ φίλαν»
θρώκου, εἰδοπουήβησαν ἐν λεπτομερείᾳ τὰ πάντα. Κεραννόέλητοι δ᾽ ἤδη
ἐν. τᾶς ἀπελαισίας. ὄντες καὶ ἄγνοιαν “8Ο. μυστηρίου προσποιούµενοι,
ήὸν καϊρὸν ἐξηγόραζον, οὐδόλως μὲν ἀποποιούμενοι «τὴν ἀναχώρησιν
ἑαυτῶν, πάντοτε δὲ παρὰ τοῦ ἰσμαὴλ πασσᾶ ἐξ αιτούμενοι ἑξαμηνιαίαν
ποὐλάχιστον τροφοδοσίαν
διὰ τὰς οἰκογενείας ἑαυτῶν, καὶ ὅλως προσε-
ατικοὶ διατελοῦντες. Επὶ τέλους ὁ ἰσμαὴλ πασσᾶς ἐπανέλαθε τῇ 2 δε-
κεμβρίου «ἀποφασιατικωτέραν τὴν προτροπὴν αὐτοῦ. χαὶ λόγῳ μὲν εὐ-
µευείας, κυρίως δὲ, ὅπως. διαμελίσῃ τούτους καὶ εὐχολωτέραν Χατα”
στήσῃ τὴν. ἐπτέλασιν τοῦ περὶ δολοφονίας μέτρου, ἐδείχθη παραδεχό-
µενες ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ ἀνὰ εἴκοσι μόνους ἐκ τῶν εὐὐποληπτοτέρων οἶχο.
γενειῶν (α). Περὶ ὅλων αὖτ ὤν τριήµερον ἔδωκε προθεσμµίαν.
(ον δὲ τῷ διαστήµατι τούτῳ οἱ ᾶουλιῶται, ὑπείκφντες σῇ ἀκαταμα»
χάτφ ἀνώγ-κῃ, ἐνόκρινον, ὅὅπως συνενναηθῶσι. μετὰ τοῦ .ἀλῆ πασσᾶ, καὶ
μετὰ τοῦ προτ έρου ἀσπόνδου ἐχθροῦ ἑαυτῶν: διαπρωγ ματευλῶσι φιλίαν
καὶ συµµαχίαν. Ἡ τοιαύτη φιλία καὶ συμμαχία ἦτο διὰ τοὺς Σουλιώ-
τας µία ἀνάγχη, διότι ἐλάμβανον πρὸς.τὸ µέρος ἑαυτῶν καὶ τοὺς οἱ-
κεέους τοῦ Αλῆ πασ7ᾶ. Τὸ ἔργον αὐτὸ, τόσῳ τολμηβὸν καὶ. μεγάλων
ὄυνεπειῶν παραγωγὸν, ἀνεδέχθη ὁ Μάρκος Βότσαρης, αυγεργοῦντος ἐν"
ταυτῷ τοῦ Αλεξίου. Νούτσου, προαώπομλίαν εὐναουμένοα παρὰ, τοῦ ἁλῆ
πασἑᾶ καὶ -µεμυημένου μαλῶς τῆς ἐπανάστατικῆς ἑταιρίας. ὁ Βότσα-
ρης, λαθὼν τὰς νυκτερινὰς φυλακὰς τῶν σουλτανικῶν, ἐπαρουσιάσθη τῇ
ἆ δεχεµβρίου πρὸς τὸν Αλῆ παασᾶν, καὶ. τὴν πιστὴν μετ αὐτοῦ. συµ-
μαχίαν τῶν Σουλιωτῶν ἐθεβαίωσεν ὑπὸ τοὺς ἀκολούθους ὄρους"
 προκαταβκτΙΚὰ "ΤΟΣ ΣΟΥΛΙΟΥ. 143
αλν Τὴν παβαχόρηαν ητοῦ Σούλίου καὶ τοῦ. "Ἠρουέαν΄ πν' πιώρας πρὸό
Χατοίχησως ον ο
8’. Τὴν προσάρτησιν τῶν πέριξ πούτου τεσδαράχοντα χώρίων. “ἶπ.
ο ΕΣ υθὴν χορηγίαν διακοσίων χιλιάδων. μετρητῶν πὸς εδ ιιόριων
τῶν ἐν ταῖς νήσοις οἰκογενειῶν αὐτῶν καὶ - τα
ταλίν ὁμηρεύσοντας παρὰ τοῖς Σουλιώταις μὲν ἕνα τῶν ἑηύνο πούέ
πού, παρ᾽ αὐτῷ δὲ ἓξ τῶν Σουλιωτῶν. .
εοἱ δυστυχεῖς καὶ οἱ πολιτικῶς σερατιωτικῶς ἀπηλπισμόνοι. εὐκόλωέ
εὐμίσκοντια πάντοτε ἐν τῷ αὐτῷ σηµείῳ. ὁ τόσῳ ὑπερήφανος πρότερον
διὰ τὴν ἰσχὺν αὑτοῦ, ὁ ἐκπολιορχητὴς τοῦ. Σουλίου, ὁνπρὸ ὀλίγου΄ όόδὲ,
τὸ ὄγομα τοῦ Σουλιώτου ὑποφέρων ΑΧῆ πασσᾶς, ταπεινὸς ἤδη ἐν τῆξ
πολισικῆς δυστυχίας καὶ τῆς πολεμἰκῆς ἀνάγκης, «τείνει πρόθυµον χεῖρα
τοῖς Σουλιώταις, «ἐναγχαλίζεται τούτους ὡς ἄλλα τέκνα, ὁμολογεῖ δὲ
δωτῆρας, καὶ οὐ µόνον παρᾶδέχεται εὐθὺς τὰς ἀνωτέρω προτάσεις;
ἀλλὰ καὶ μηνιαίαν ἐκ γροσίων ἑκατὸν µἰσθοδοσίαν ὑπισχνεῖται δι’ ἔχαν
σἒον στρατώτην. περίεργοι αἱ μεταθολαὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγµότωνε :
Δι ἑνὸς μόνου. λόγου καὶ ἐν μιᾷ στιγµῇ εἀποξενοῦται οὗτος τοῦ Σουλίου;
ὅκερ κατεχἑήσατο μετὰ πολυχρόνιον πόλεµον καὶ διὰ; τοουύτού ἁἵμα--
ἆος. Επὶ τίνι δὲ λόγῳ ἠβικῷ στηριζόμενος ἐνεπιστεύθη τοῖς Σουλιώταις;
εἰ καὶ ἐγνώρίζεν, ὁποίων ἐγένετο αὐτοῖς χακῶν αἴτίος, Διότι. «καὶ πα»:
λέμιος. οἶδεν ἀνδρὸς ἀρετὴν θαυμάζειν 9. «ἠγκαταλιμπανόβένον ἑαυτὸν.
βλέπων οὐ μόνον πᾶρὰ τῶν πολλῶν δημιουργηµάτων. καὶ - ἀξιοματικῶκ
Αλθανῶν, ἀλλὰ καὶ παρὰ πῶν ἐδίων αὐτοῦ τέχνων καὶ οἰκείων, ὁ ἀλῆ
Δαακσᾶς ἀνομνήσθη, οἷον ἄλλοτε ἐν τοῖς τρομεραῖς κινδύγοιέ χαρακτήρα
ὄτρατιωτικὸν, καὶ ἐπείτα ἐν τῇ οὐχ ἤττον τρομερᾷ χαταδρομῆ τῆς τύ»;
χς σταθερότητα καὶ τιμὴν ἐδειζαν οἱ Σουλιῶταί: ἐν ταύταις δὲ«ἐπερεί::
δόµενος ταῖς ἀρεταῖς σῶν ἀνδρῶν. αὐτῶν, καίΐτοι ἀλλθεθνῶν, -ἀλλοθρή-
σνὼν χαὶ ἐκδίκησιν: δοιαίαν ἠνεόντων, καὶ τὸ Σούλιόν παρεχώρησε χαὲ
Μοὺς. ἐπισημοτέρους, πῶν ἀπολειφθέντων ἀξιωματυιῶν αὑτοῦ πρθσήρτησἁ
ποῖς Σουλιώταις πρὸς ἐνίσχυσιν πλείονα. ᾖδαν δὲ οὗτοι ὁ Σελιχτὰρ Ἠότ:
τὰς, ὁ Άγο Μουχουρδάρης (4 ἄγο Βασιάρης), ὁ Ταχ Αμπάζης καχ
ἄλλοι; Αληπασασικοὶ πν καὶ ἔπείτα σουλτανιοὶ Ὑενόμενοι οὗτοι, ἔτῳ»-
χον ὁυσαρεστηβέντες χατὰ τοῦ {σμαὴλ. πασσᾶ, καὶ ἐπὶ τέλους ὑποκτεύς:
δαντες, μὴ ἐπιθουλευθῶσι, συνεθιδάσθησαν γαὶ πόλω - μετὰ. τοῦ: νβίλα
Κασσᾶ συνεννοηβέντες' -ἀγναοῦντος δὲ τὸ μὐδτήριον τούτα” τοῦ {σμαλλε
πασσᾶ, ἔμενου ἐν τῷ σουλτονικῷ στρατοπέδῳ.
16
9ἳα « ΑΟΚΠΠΟΥ 1ΙΣΊΟΡΙΚΟΤ
ο Οὐδεμίαν δὲ ἐπιδεχομένου ἀναθολὴν τοῦ κινδύνου, ὃν οἱ Σουλιῶταί
διέτρεχον ἀπὸ ὥρας εἰς ὥραν, ὁ Μάρκος Ἠότσαρής χαὶ Λάμπρος Βέϊκος
τά χυναν εἰσελθόντές τῇ ἐπιούσῃ (5 δεκεµόρίου) εἰς τὸ φρούριον.
Τότε παρέλαδον παρὰ τοῦ Αλῆ πασδᾶ ὅμπρον τὸν Χουσεὴν πασσᾶν,
υἷὸν τοῦ Μουχτὰρ' πασσᾶ, γέον ὄντα εἰκοσιτεσσάρων ἐτῶν' χρηματινὸν
δὲ ἐξ ἑθδομήκοντα χιλιάδων γροσίων καὶ τὴν ἀνήκουδαν΄ διαταγὴν πρὸς
τὸν Φῥούραρχον ποῦ Σουλίου Μοῦρτον Τσάλην. Ανταποδόσανῖες δὲ αὐτᾶ
ὀμάρους τὸν Κῶσταν Ῥότσαρην, Κῶσταν Τααθέλλαν, Γεώργιον Ζέρθων,
Ναστούλην Δαγγλῆν, Κύτσον Κολὼν καὶ Κῶσταν Διαμάντη», ἀμέσως
ἐξῆλθον εἰς τὸ Κατσιχὰ, ἀπξ ἴχον τοῦ Φρουρίου Ἀμίσειαν ὥραν, καὶ ἔδο-
σαν τοῖς Σουλιώταις,. περὶ τοὺς ἑχα τὸν ὀγδοήκοντα οὖσε; τὸν τελευταῖον
λόγον καὶ τὴν ἁρμοδίων πεερὶ τῆς συγ χρόνου καὶ μυστικῆς ἀναχωρήσεως
ὁδηγίαν. ὃν τῇ αὐτῇ λοιπὺν, ἀλλὰ βρυχερᾷ καὶ σχοτεινῇ, νυκτῖ: πρὺς
τὴν, 6 ᾿δεκεμξρίου ἆ ἀναχωρήσαντες 'οἳ Σουλεῶται ὀπιτηδείως Ες
ἑ τοῦ τουρ- |
χιχοῦ στρατοπέδου, ἐφθασαν, μόλις διαγελώσης τῆς Ἀμέρας, εἰς τοὺς
Ῥαριάδας, χωρίον κείµενον ψωκρὰν τοῦ Σουλίού ἐπὶ 6. περίπου ὥρας,

ἀχυβὸν φύσει καὶ ὑπὸ τουρχικῆς φρουρᾶς ὑπερασπιζόμενον. ἡ φρουρὰ

αὕτη ἐκλείσθη παρευθὺς ἑ ἐντὸς τοῦ ἐκεῖ δυνατοῦ πύργου, ἀνεγειγερμένου
παρὰ τοῦ Αλή πασόᾶ. Οἱ Σουλιῶται. ὑπεχρίθησαν ἑ ἑαυτοὺς ὡς μεταθα-
τικοὺς, διωρισµένους παρὰ τοῦ ἰσμαὴλ. πασσᾶ διὰ τὴν πολιορχίαν τῆς
Κιάφας, χαὶ προσεκάλουν τοὺς Τούρκους πρὸς φιλύν. συνδιάλεξιν"
ἀλλ᾽ ἐχεῖνοι ἀπέ «φυγον μὴ πιστεύοντες, καὶ τὴν ἀπομάχρυνσιν αὐτῶν
ροέτρεπον, ἵνα μὴ ἄλλως προκύψῃ αἵματος χύσις οἳ Σουλιῶται ὅμως
Υνωρίρουτες ἀδύνατον τὴν μετὰ τοῦ ᾿ Σουλίου τόσῳ ἀναγχαίαν ἔγωσιν
τῶν τεσσαβάκοντα χὼρίων, ἑὰν μλ κατελἀµθανον τοὺς. Βαριάδας, ἐ ἐπι-
πεσόντες ἐκυρίευσαν τοῦ πύβγου, ἱκανοὺς μὲν θανατώσαντες' μετὰ τοῦ
ἀρχηγοῦ αὐτῶν, τοὺς δὲ λοιποὺς ἀποπέμναντες ἁόπλους-
Τη δεἐπιούσγν 7. δεκεµθρίου, συναβροίσαντες τοὺς προἁρίτους τῶν
πιχησιεστέρων περιχώρων, ἐπέδειξαν αὐτοῖς τὸν Χυυσεὴν πασσᾶν. ὡς
Ἰπολέμαρχον, καὶ βεθαιώσαντες τούτοις τὴν συναφθεῖσαν συμμαχίαν χαὺ
τὴν διατασσομένήν εἴσοδον ἑαυτῶν εἰς τὸ Σούλιον, ἔπεισαν ἅπαντας,
ὅπως ὁπλισθῶσιν ἀμέσως, εἰ καὶ ἔπληθον μυριάδων βαρθάρων τὰ είτονα
Ἰωάννινα. Ἐπεχράτει ὁπωσδήποτε ὃ Ῥ περὶ ᾽ἀλῆ πασσᾶ ὑψηλὴ ἰδέα καὶ ὁ
Φύθος. Καθόντες λοιπὸν ἱχανοὺς τῶν χθρκῶν ἐνόπλόυς καὶ τὰς ἀναγκαίας
ἐνισχύσαντες θέσεις, προεχώρησαν εἰς τὸ Σούλιον, ὅπου παρεδέχθησαν
μόλις
τῇ 13 δεκεμβρίου παρὰ τοῦ Μούρτου Τσάλη καὶ τῶν :Ζουλακιω-

.- ͵
 ΠΡΟΚΑΤΑΡΕΤΙΚΑ ΤΟΥ,ΣΟΥΛΙΟΥ. 2415
εν, Εὰν μὴ. ἐφερόν μεθ᾽ ἑαυτῶν τὸν Χουσεὴν πασσᾶν, ἀμφίθολος ἆ ἀπέ-
ϐαινεν Ἡ ἐπιτυχία αὐτῶν καὶ μεθ ὅλην τὴν διαταγὴν τοῦ Αλῆ πασσᾶ,
περὶ ἃς ὁ Μοῦρτος Τσάλης ὑπενόει καὶ ἄλλως ἐνδεχομένην πλαστογρα-
Φίαν. Μόνην τὴν ἀκρόπολιν τοῦ Σουλίου, τοι τὸ φρούριον τῆς Κιάφας,
ἐφωδιασμένον χαλῶς διὰ πολλῶν τηλεβόλων χαὶ τῆς ἄλλης πολεμικῆς
παρασκευῆς, ἐκράτησε μὴ παραδύσας ὁ Μοῦρτος Τσάλης ἐκ μυστικῆς
βεθαίως ὁδηγίας τοῦ Αλῆ πασσᾶ. Οἱ Σουλιῶται ἐταράχθησαν. μὲν διὰ
τὴν ἀπροσδόχητον ταύτην περίπτωσιν, ὑπέκρυψαν ὅμως τὴν δυραρέ-
(σχειαν ἑαυτῶν, µε χβισοῦ ἀποτυχὼν ὁ Αλῆ. πασσᾶς τῆς φονικωτάτης γε:
νομέ ένης τῇ 14ἱ ἰανουαρίου 18.1 ἐφόδου χατὰ τοῦ σουλτωανικοῦ στρα-
τοῦ, καὶ μείζονα ἤδη,Ἡ πρότερον, λαθὼν τὴν ἀνάγκην τῶν Σουλιωτᾶν,
(παρεχώρησεν αὐτοῖς, κατ᾽ ἐπανειλημμένην αἴτησιν τῶν ἐδίων, : καὶ τὸ
φρούριον τοῦτο (α).
ὁποία ἱστορικὴ σύµπτωσις! Τῇ 160 δεχεµβρίου τοῦ 1803 ἑστερήθη-
σαν οἱ Σουλιῶται τῆς πατρίδος αὑτῶν μετὰ πολλὴν θυσίαν, καὶ τῷ
αὐτῷ ἀκριθῶς μηνὶ τοῦ 1530, τεσσάρων µόνων ἐλλειπουσῶν ἡμερῶν,
ἐπανέχτησαν ἀναιμωτὶ ταύτην. ὁ Αλῆ πασσᾶς ὡς ἐχθρὸς ἐξέθαλεν οαὖ-
τοὺς, καὶ ὁ αὐτὸς - Αλῆ πασσᾶς ὡς φίλος εἰσήγαγε τούτους εἰς τὸ Σοῦ-
λιον. Ἡξ ἀντιθέτου δὲ, ὁ ὁ μὲν {σμαὴλ πασσᾶς ἠρνήθη τοῖς Σουλιώ ταις,
ὅτι οὐχ εἶχεν' ὁ δὲ Αλῆ πασσᾶς ἔδωχεν αὐτοῖς, ὅ,τι εἶχς. ῥ χθρὺς πρὀ-
τερον ὁ Αλῆ παασᾶς, µετεθλήθη φίλος" χαὶ φίλος πολιτικὸς πρὸ ὀλίγου
ὁ ἰσμαὴλ πασαᾶς, ἐκηρύχθη. ἐχθρός. ἔ δδ πατρὶς τῶν Πρώων, Ἡ μόνη
διασωθεῖσα ἆἀπὸ τοῦ Ὑενικοῦ χΧλύδωνος τῆς ἡλλάδος ἀνεξάρτητος μέχρι
τῶν ἀρχῶν τοῦ 1Θ’ αἰῶνος ὁ τόπος ἐκεῖνος, ὁ τόσῳ πιμήσας τὸ στρα”
τιωτικὸν ὄνομα τῶν Ελλήνων καὶ ἐπὶ αὐτῆς τῆς δουλείας τούτων, παρα-
ον πό νο σδς . » , Ν . Ν ΄ .
σχευανεται απὀ τους προς εργα λαμπρότερα και γδνικὸ τερα. Το μη:

στον ἄρα τῶν ὑπὲρ τῆς ἑλλάδος βοηθημάτων. τοῦ πολέμρυ χατὰ τοῦ
Αλη πασσᾶ ὑπῆρξεν ἡ ἀνάχτησις τοῦ Σουλίου, ἀφ ἷς δύναταί τις εἰπεῖν,
ἐπροοιμιάσθη Ἆ Υενιὴ ἐπανάστασις. Ἡρος θλεψεν ἄραἆ ὁ Φάλαρης τῆς
ἠπείρου, ὅπως ἐπὶ τῶν τελευταίων τότε παρουσιαζοµένων ἡμερῶν τῆς
ζωῆς αὑτοῦ ἱκανοποιήσῃ οὕτω τὴν ἑλλάδα, ἀνβ' ὅσων ἔπραξε πακῶν καὶ
ὠμοτήτων πρότερον;
Οὐδεμία ἀμφιθολία, ὅτι Ἡ ὑπόθεσις τῶν ᾿Σουλιωτῶν. ἦτο ὑπόθεαις
ὅλου τοῦ ἔθνους, λίαν ὁνδιαφερομένον περὶ αὐτῆς, χαβόσον ὁ ὁ ἀρχηχὸς
τῆς προσεχοῦς γενικῆς ἐπαναστάσέως Ἀλέ έξανδρος Τψηλάντης ἔσπευσεν
: ἀπευθύνας πρὸς τούτους τὰς «ἀγηκούσας τῇ θε σαι καὶ{κατ
ταλλήλους, τῇ
φας ᾽ΑΟΚΙΙΠΟΥ: ΙΣΤΘΡΙΚΟΤ
Περιστάσει αὐτῶν ὀδηγίας, οἵας ἀπέστειλε καὶ πρὸς: τὸν Θεόδωρον Κολό»
καὶ ἀπὸ 29 ἰανουαρίου 1821 (α). Θεωρή-
Κοτρώνην ἐκ τῆς Κιόνευΐας
σωµεν δὲ ὡς δάχτυλον «Κυρίου. καὶ τῶν Ἑουρχαλθανῶν τὴν συμμαχίαὺ,
διότι ἔῤόυφεν αὕτη τὸ μῆλον τῆς «διαιρέσεως ἐν τῷ µέσῳ τῶν Άλδα-
νῶν, καὶ τὸ τῆς Δυσπιστίας. τῶν ἄλλων "Τούρκων πρὸς τούτους. Μείὰ
ἕνα ἀκριθῶς μῆνα, τῇ 19ἱἰαμυαρίου 1821; εἰσῆλθον καὶ οἱ σύμμαχοι
οὗτοι εἰς τὸ Σαύλιον; ἄγοντες περὶ τοὺς ἑπτακοσίους, καὶ τούτοὺς Ἐδ-
ξηθέντας: μετ’ οὐ πολὺ περὶ τοὺς Χλλύυς πενταχοσίους. Τὰ ὀνόματα κὰὶ
π ῥαλινρ ία τοῦ Σιλιχτὰρ- Πόττα, Ἀγν΄ Μουχουρδάρη χαὶ Ταχὴρ Δµ-
πάζη ἱκανοὺς ὤθησαν εἰς τὴν ἀπὸ τοῦ στρατοπέδου τῶν ωαννίνων λει-
ἁόταζξίαν.- "ὅ, τι ὃ ἂν εἴπῃ τις περὶ τῆς ὅλης ἐλσειν ῆς- διοικήσεως τοῦ
«οτρατοπέδοὺ αὐτοῦ, ἐθτο ἔλαττον τῇς. ἀληθείας. 18ο) ἡ Ἡ πρᾶζι ῳ δη τς
“συνετέθησαν τότε Τουρκαλβανοὶ χαὶ Βουλιῶται,
| τα ἡμεῖς οἳ- ἄπογε ἐγραμμένοι ΑγΑδο’ Ἀλθανοὶ καὶ Καπετανέοι Σουλιᾶ-
Στοι ὁρκωνόμεθηὁ καθεὶς εἰφ τὴν Πίατιν 2ου, νὰ. θστάξωμέν πὸ παδὸν ᾿
γράμμα στερεὸν, θέβαιον καὶ ἅμε τάτρεπτον’ καὶ ὅτι, ἐπειδὴ χαὶ ὁ
2 Αφέντης μας Αλῆ Πασσᾶς πολιορκεῖται στενὰ ἀπὸ τὸν ἰσμαὴλ ἁχαὶ
Ἀλοίποὺς' Πασσάδες, νὰ ἤμαστε ἀδέλρια, ἕνα κοομὲ καὶ µία ψυχη, καὶ
«νὰ χύσώμεν τὸ αἷμά µας διὰ τὸ σεχαµέτι αὐτοῦ. τοῦ Αφεντός' κάὶ,
Φὲὰν πανένάς ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς. Τούῤχους γένη ἄπιστος καὶ ἀρνηθῇ τὸν
Ἄδρχον, νὰ ἦναι ὄξω ἀπὺ τὸ ντιν-ισλὰμ. καὶ νὰ ἁκοθάνῃ ὀδριός- εἰδὲ
»ὰαὶ ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς ῥωμαίους κανένας, νὰ ἦναι ἀρνητὴς {οῦ Χριστοῦ,
» Αὐτὰ στέργοµεν ὅλοι μας καὶ, ὡς ἄνωθεν, μεθ ὄρκου µας ὑπογράφυμάν,
τς οφοῦλι, 15ἱ ἰανουαρίου 1821: σος ελα .
«Οἱ ἀγάδες Ἀλθανοὶ Οἱ Καπετανέοι Σουλιῶται .
ὃ 1.5) Σιλιχτὰρ Πόττάς "Μάρκος Βότσαρης .
β΄ 0) ἆγο Μουχουρδάρ ης, Νότης Βότσαρης,᾿ τη
Ὅ. ϱ). Ταχὴρ ἀμπάζης, Γεώργιος Ἀράκος,
ν΄) Τσέγχο βέγης, Κίτσος Τσαθέλλας,
» () Μουρτοταάλης, Γιώτης Δαγγλῆς, ..
νι. 0) ἡλμὰς Μέτσης, Λάμπρος Βέΐεκος Ὁ
ορ) ιο) 'Σουλεϊμὰν Μέτος,' Τούσας Ζέρθὰς, ᾿ |.
ν΄ (η). ᾿λεὰζ Ασυλέχης, ἹΝάστος Κάβαμπίνης, "΄
3) Κοζτὰρ Μίτσανης ἸΚίτσός Διαμάντη Τσα-
3 0) Χασσὰν πεχόύσης | θέλλας ο ον ο σ.
πα) 0) Τέμης Σαλίτσας, "κόταης Χάπης κλπ. {α).
 ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ
ΤΟΥ; ΣΟΥΛΙΟΥ. δᾷἼ
τῶν Σουλιωτῶν καὶ Τουρκαλθανῶν τὰ πράγματα ταῦτα κατὰ πολὺ
ἐνοχοποίησαν τὸν Ισμαὴλ παπσᾶν παρὰ. τῷ σουλτάνῳ, «καὶ ὐσιωδῶς
ἐξεθίασαν τὴν ἀπὸ τῆς Πεληποννήσου τύσῳ ὠφέλιμον «γενομένην. ἔξο-
δον τοῦ. Χουρσὴτ πασσᾶ. Δι ὃν λόγονὁ ὠμήτατος καὶ χριστιανοµα”
χώτατος Μπαμπᾶ πασσᾶς ἀντιπαρηλθεν εἰς. τὴν ἄλλην ζωὴν ἐκ δια-
ταγῆς τοῦ σουλτάνου, διαθληθεὶς ἐπὶ αυναγβθικήσει μετὰ τοῦ - ἀλῆ
πασσᾶ διὰ τὸν αὐτὸν ἐκινδύνευς. καὶ. ὁ ἴσμαὴλ πασσᾶς, εἰ καὶ Ἡ ἀνο-
« νόχλητος ἀναχώρησις τῶν Σουλιωτῶν καὶ Τουρκάλθανῶν εἰς τὸ Σού-
λιον ἦτα ἀποτέλεσμκ τῆς συνήλους τοῖς τουρχικοῖς εστρατοπέδοις ότα-
ξίας. - ᾿ 'ἹἾἐὋἐ....., - υυυιιι
πὸ τὸ ὄνομα τοῦ Σουλίου περλαµθάνεσαι τὸ ὅλον τῶν. , ἐπὶ-τοῦ
ὄρούς πλησίον ἀλλήλων κειμένων τεσσάρων χωρίων. Σουλίου, -Κιάφας,
/ .
Εδ αὐτῶν. ἀπηρτίκετο «Ἡ κυρία σουλιωτικὴ
, η .” --
Αβαρίχου καὶ Σαμονίβας..
ὁλομέλεια, μικρὰ μὲν ἀρθμητικῶς, ὣς συγκειµένη ἐκ τετρακοσίων.πεν-
τήκοντα οἰκογενειῶν, μεγάλη δὲ πολαμικῶς, ὡς οὐ μόνον γικῶσα ἴπχυ-
κ ή
δυνάμεις ἐπὶ πολὺν χβόνον, αλλα καὶ ἱκανὰ πλησιάνοντα
Ν ῃ ἃ ἃ λα. λ ἃ , ῳ 4 λες
βὰς ἐχθρικὰς
χωρία. ἑνόνουσα ὑπὸ τὸ αὐτὸ ὄνομα, καὶ τὴν αὐτὴν πολιτικἠν κατάσσα-
σιν’.δι ἄλλων δὲ λέξεων. ἆτο σηµεῖόν.τι. ἐχεύθεροἐνν τῷ ὠκεανῷ «οῦ
Με τὸ 1803, ; ῆτἤτοι
ράτους. Μετὰ
πουοχικοῦ κράτους. φυγὴν τῆςτῆς κυρί
οι μετὰμετὰ τὴντὴν φυγὴν κυρίας
αὖτα περιῆλθην οὑπα την
9 - ε ΐ Ν

τα χωρία
}

ὀλομελείας,
ή 9 4

ταύτης σουλιωτικῆς
; - ς

πουρχικην δυναστείαν, νεµόμτνα παρὰ τῶν Τοάμιδων". μετὰ τὴν, Κάδη-

δον δὲ αὐτῶν οἱ Σουλιῶται. προὐργιαίτατον. εἶδον τὴν. ἐκ νέου ἔνωσιν
τούτων, δι ἣν καὶ ἐπησχολήθησαν μετ ἐπιτυχίας. --
.
2.

Διὰ τὸν ἐναντίου. δὲ λόγον καὶ ὁ ἴσμαὴλλ πασσᾶς, ὅλως ἤδη ἀγα-
νάχτησις χαὶ ταραχὴ ὧν οὐ µόνον διὰ τὴν βαρεῖαν εὐθύνην τοῦ παρόν-
τος, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰς .ῥαβυτέρας περιπετείας τοῦ μέλλοντος, Φιηύθυ-
νεν εὐθὺς ἐκ τῶν. ζωαννίνων στρατὸν ἑπτακισχιλίω ν ὁμιώνυμον
ὠπὸ τὸν
καὶ
αὐτῷ ἰσμαὴλ. πασσ ᾶντὸν Σουλεῖμαν πκοσᾶν. Εὐρεβεὶς αἴρνης µᾶ-
ταξὺ δύο ἤδη πολεµίων, τοῦ. Αλῆ πασσᾶ καὶ τῶν Σουλιωτῶν, ἐβεώρει
ἀναμφιθόλως τὸ Σούλιον μᾶλλον, Ἡ τὸ φρούριον τῆς λίμνης, μείζονα
καὶ σοθχρώτερα παρέζον πράγματα. Καὶ ἀληθῶς, τὸ μὲν φρούριου,
πολιορχούμενον. ὑπὸ τῶν ὑδάτων καὶ τοῦ στρατοῦ,. εἰδική τις ἄλλως
καὶ περιωρισµένη πολεμικὴ φωλεὰ ὃν, οὔτε ἐκδρομὰς οὐσιώδεις ἠπείλει,
οὔτε περισπαᾳσμοὺς πολυπλόχους ΕφερεΥ, οὔτε ἄμεσον διαταραχὴν τοῦ
ψ ” α ᾿ )
Ν { ”
ν

πόπου καὶ Ὑενιχωτέραν. ἠδύνατο' τὸ Σούλιον ὅμως, (χαβ ἑαντὸ μὲν

ὀχυρὸν, ἀλλ᾽ ἰσχυρώτερον ὑπάρχον διὰ τοῦ ἐθνικοῦ, τοῦ θρησκευτικοῦ
Ν
Φμδ. ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ.
γαὶ τοῦ ἐπαναστατικοῦ πγεύµατος, τῶν δεσμῶν καὶ τῶν ἀναμνήδεων
ποῦ “παρελθόντος, ὡς καὶ τῆς ἀμέσου συγχοινωνίας, . ἐπαρουσίαζε πυρ:
καῑὰν πολύθροον καὶ χολοσαιαίαν, καθ ς οὔτε δύναμις, οὔτε ἀριθμὸς
ἐντλιῶν ἤρχει. ἀπὸ τὴν Φαινομένην . ἀνταρτικὴν «ὑπὲρ τοῦ Αλῆ πασσᾶ
ἐκρύπτετο ᾗ ἐπαναστατικὴ ὑπὲρ τοῦ. ἑλληνισμοῦ κατάστασις αὐτοῦ:
ἑπομένως δὲ. ὁ ἀρχηγὸς τῶν Ἰωανγίνων ὑπεχρεοῦτο, ἵνα θεωρῇ οὐ µό-
νον τοὺς Σουλιώτας πολεµίους, ἀλλὰ χαὶ τοὺς περὶ τὸ Σούλιον έτοι-
µοπολέµους' ὑπεχρεοῦτο ἄλλως, ἵνα πολεμῇ τὴν ὑπάρχουσαν τῶν Σοι-
λμωτῶν, καὶ προλαμθάνῃ συγχρόνως τὴν τῶν περιοίκων ἐπαπειλουμέ-
γην ἐπανάστασιν.
τε Καὶ διὰ ταῦτα ὁ μὲν ὁμώνυμος ἰαμαὴλ παρσᾶς, ἐπὶ κεφαλῆς πεντα-
Ὠσχιλίων ατρατοπβδεύσας ἐν τῷ χωρίφ Δερθιζανῶν, ἀπέχοντι τοῦ Σοι-
λίου ἐπὶ ὥρας ὀέχα, ἐφρούρησεν ἐνταυτῷ καὶ τὴν Βογόρτσαν, Ἱόσχεσι
καὶ λύπαν. Ἰπὸ τὰς διαταγὰς τούτου ἐτέταχτο καὶ ὁ Χασὰν Πρόνιος,
ὁ «δὲ Σουλεϊμὰν πασσᾶς διὰ δισχιλίων κατέσχε τὸ Λέλοδα, ἐννεάωρον
µακρυνόµενον τοῦ Σουλέου, καὶ δι αὐτοῦ τὴν ὁμώνυμον ἐπαρχίαν Λε:
λόθου, συγχειµένην ὑπὸ ἔνδεκα χωρίων καὶ συνορεύουσαν μετὰ τῆς
ἨΠρεθέζης. ἀπὸ τὰς διαταγὰς πούτου διετέλει χαὶ ὁ Ταχηρ Παπούλιας.
ὁ ὃ᾽ ἀρχιστράτηγος ἴσμαὴλ πασσᾶς, ἀνεπαρχὴ θεωρῶν µόνην τὴν στρα-
χιωτικὴν. δύναµυ, προσέφυγε καὶ εἰς τὴν ἠθωκὴν τῆς ἐχκλησίας καὶ εἰς
τὴν ὑλιχὴν τῶν χρημάτων. Τποχρεωθεὶς παρ αὐτοῦ ὁ ἀρχιεπίσκοπος
Άρτης, ἐπαρουσιάσθη ἐν τῷ µέσῳ τῶν περὶ τὸ Σούλιον χώρίων νουθετῶν
τοῖς-χατοίχοις τούτων, ἵνα ἀπέχωσι πάσης ἀκροάσεως χαὶ παραδοχᾶς
τῶν εἰτηγήσεων τῶν Σουλιωτῶν, ὡς ὑπαγομένων εἰς τὴν αὐτὴν τοῦ
Ἀλῆ πασσᾶ κατηγορίαν καὶ τὴν ἀργὴν τοῦ σουλτάνου’ ἀλλὰ χινδυνεύ-
σας, ἵνα συλληφθῇ παρὰ τῶν Σουλιωτῶν, διέφυγε νυκτὸς εἰς τὰ ζωάννυα»
Πρῶτον οἱ Σουλιῶται, κινηηέντες τῇ 20 ὃ εκεµβρίου περὶ τοὺς πεντα-
κυσίους μετὰ τῶν ἑνωθέντων χωρικῶν, προσέθαλον τὸ χωρίον Θεριαχὶς,
νυκτοθατήσαντες καὶ φθάσαντες εἰς τοῦτο περὶ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου.
Οἱ ἐν αὐτῷ Γκέγαιδες περὶ τοὺς χιλίους διαχοσίους ἀντέστησαν: πολιορ-
κηθέντες ὅμως καὶ ἱχαγῶς ζημιωθέντες, παρεδόβησαν τῇ 22 καὶ ἄοπλοι
ἀπεπέμφθησαν εἰς τὰ ἀωάννινα. ϱὁ-δὲ ἄάρχος Βότσαρης, δραμὼν κατὰ
τὴν ἔγουσαν ἐκ. τῆς. Άρτης εἰς τὰ ἑωάννινα ὁδὸν, προσέθαλεν ἐν τῇ θέ-
σει. τῶν Κουμουζάδων διακοσίους ππεῖς, συνοδεύοντας φορτηγὰ ἱκανὰ
τροφῶν καὶ πολεμοφοδίων διὰ τὸ στρατόπεδον τῶν ζωαννίνων, καὶ- τοή-
τους μὲν καταστρέψας, τὰ. δὲ φορτηγὰ χυριεύσας ἀπέστειλεν «εἰς τὸ Σού-
 ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ ΤΟΥΣΟΤΔΙΟΥ. 949
Άιον. Ἠαβοῦσα δὲ -τὸ γεγονὸς αὐτὸ Ἡ χατέχουσα τὰ Πέντε Πηγάδια, Ἆ
Κλεισούραν, τουρχιχὴ φρουρὰ, ὑπὸ τοσούτου κατελήφθη φόδου, ὥσίε
ἀνεχώρησεν ἁμέ έσως, ἀφήσασα ἀναιμωτὶ τοῖς Σουλιώταις τὴν πολυτι-
μοτάτην᾿ καὶ ἀναγκαιοτάτην ταύτην θέσιν, ἀφισταμένην μὲν ἀπὺ ᾿τῶν
Ἰωαννίνων, ὡς καὶ ἀπὸ τῆς Άρτης ἐπίσης, ἐξ ὥρας,
ἑ ὀχυρουμένην δὲ καὶ
καὶ διὰ προμαχῶνος μεγάλου, ἀνεγερθόντος πρότερον παρὰ τοῦ Αλή
πασσᾶ. Έκτοτε Ἆ μετὰ τῆς Άρτης χαὶ Πρεθέζης συγκοινωνία τοῦ στρα-
τοῦ τῶν Ἰωαννίνων- κατέστη Δυσκολωτάτη, καὶ ἐπεβάλλετο εἰς τὸν ἁρ-
χεστράτηγον Τσμαὴλ πασσᾶν Ἡ ἀνάγκη τῆς ἀνακτήσέως τοῦ στενώµατος
τούτου. Αλλ’ οἱ ὑπ᾿ αὐτὸν Αλδανοὶ ἀπεποιήθησαν τὴν τοιαύτην ἐπιχεί-
ρησιν, ὡς Ἰνωρίζοντες καὶ τὸ φύσει ἀπόρθητον τῆς θέσεως καὶ τὴνπο-
λεμιχὴν τῶν Σουλιωτῶν ἀξίαν. Ηρόθυμοι δ᾽ ἀντὶ τούτων «εὑρεθέντες ὁ
Σελὶμ, πασσᾶς, ῥούμελη βαλισῆ ὢν, καὶ ὁ Βαλτατσῆς, τοπάρχης Εὐθοίας,
ἐκινήθησαν ἐπὶ κεφαλῆς πενταχισχιλίων, καὶ µάχην αυνάψαντες ὁρμη-
τιχὴν καὶ πεισµατώδη κατὰ τοῦ Μάρκου Βότραρη, ἐνικήβησαν κακῶς,
ἀπολέσαντες περὶ τοὺς πεντακοσίους. Βεβαίως δὲ διὰ τὴν ἵτταν αὐτὴν
ἃ ω φ - . - Ὦν :
ὁ. Σελὶμ, πασσᾶς ἐγενετο ἕκπτωτος τῆς γεικῆς διοικήσεως. τῆς- Ῥουμς»
λης, ἀντικαταστάντος ῥούμελη βαλισῆ τοῦ Χουσεὴν πασσᾶ Κάβανό-
ζόγλου. :
Αὐζηβέντες µετ οὐ πολὺ διὰ τῆς προσελεύσεως τῶν Τουρχαλθανῶν
συμμάχων, οἱ Σουλιῶται ἀπετέλουν δύναμιν ἐκ δισχιλίων περίπου, ἐν
οἷς ἐλογίζοντο καὶ οἱ περὶ τοὺς τετραχασίους ἑνωθέντες χωρικοὶ,- οὐδό-
λως κατώτεροι τῶν Σουλιωτῶν ὄντες ἐπὶ ἀνδρεία, καὶ μάλιστα οἱ Ώα-
ριαδῖται, Τὰ χωρία Ἠλέσσα, Γραττανᾶ χοὶ Ἱσεριτσανὰ κατείχοντο τότε
παρὰ τοῦ Χασὰν Πρόνιου καὶ διὰ χιλίων πεντακοσίων Τσάμιδων. Άπο-
φασισθείσης δὲ περὶ μεσοῦντα ἰαγουάριον τῆς κινήσεως τῶν μὲν συµµά»
χων κατὰ τοῦ Πλέσσα, τῶν δὲ Σουλιωτῶν κατὰ -τῶν Ἐσεριτσανῶν, οἱ
πρῶτοι πολεμήσαντες ἰσχυρῶς ἐπὶ τρεῖς ὥρας ἀπεσύρθησαν ἐζημιωμένοι:
οἱ δεύτεροι δὲ ἐπιμείναντες ὑπὲρ τὰς ὀχτὼ ὥρας, ἠνάγκασαν ἐπὶ συμθι-
βασμῷ τοὺς ἐχθροὺς, ἀποπεμφθέντας ἁόπλους. Γθανατώθησαν ἐξ αὐτῶν
ἐν τῇ συμπλοκῇ ταύτῃ περὶ τοὺς ἑξήκοντα" πεσόντες δὲ ἐκ τῶν Σου-
λιωτῶν ἐλογίσθησαν καὶ ὁ Μάρχος Κουτσονίκας χαὶ ὁ Πάνος Σέχος.
Αλλ’, εἴτε ἐμπυευσθέντες φύθον πανιχὸν ἐκ τοῦ γεγονότος αὐτοῦ, εἴτε'
ῥαδιουργηθέντες παρὰ τῶν συµµάχων, καὶ οἱ ἐν τῷ Ἠλέσσᾳ καὶ τοῖς
Γρατσανοῖς πολέμιοι . ἔφυγον, ἐγκαταλείψαντες μάλιστα καὶ τὰς ἆπο-
σχευὰς αὑτῶν, Οὕτως ἐκράτησαν καὶ τῶν χωβίων τούτων οἳ Σουλιῶται"
ο)
200 ες ΣΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ --ι
δε. Φλικτὰρ. Πόττας καὶιὁ Μάρκος- Ἀότσαρης ἐπολόμουν. τὸν ἐν τοῖς
Αθ ζανοῖς Ἰαμκὴλπασδᾶν..... . -ἶ . ο
ἁΠαρὰ τὴν δύναμιν, ὅσην ἐξαπέαπειλε «κατὰ τῶν 'Σουλιωτῶν ὁ ἀρχι-
στράτηγος. ἰσμαὴλπασαᾶς, ἠπείλει.καὶ προφορικῶς τὸν. τέλειον αὐτῶν
ὦλεθρον, ἐὰν μὴ µετανοήτωσι καὶ τὴν εὐμένεια». ἐπικαλεσθῶσι τούτο».᾿
Αιάφρρον. τῶν. ἀγάδων διεβίδωτον αὐτοῖς καὶ τὰς ἀπειλὰς καὶ τὰ προ-
σωπικὰ παθάπανα, τούτου περὶ τῆς ἀπονενοημένης δήβεν διαγωγῖς, ἂν
Πκθληύθουν,
ἐν ᾧ τοὺς ἀγωλωτέρους σχοποὺς ἔτρεφεν οὗτος περὶ τῆς
εὐδαίμονος ἀποκαταπτάτεως τούτων. Οἷ Σηυλιῶται «δὲον ἐνόμισαν τότε,
τν ἐζαγηλῶσιν ἐγγράφως, χατηγορήσωσι. δὲ αὐτοῦ ὡς ἐνάχαυ καὶ διὰ
παντὸς χόγωσι τὸ νῆμα «τῶν τοιούτων ἀπειλῶν καὶ τῶν ἀδίκων παρα-
πόνων, ἀκριθῇ προσδιορίζοντες τήν τε παροῦσαν καὶ τὴν μέλλουσαν ἕαυ-
τῶν θέσω (α). ..-Ἱ ο ντ ο
. ἠβετὰ τὴν κράτησιντοῦ. Πλέσσα χαὶ λοιπῶν οἱ Σουλιῶται ἐχινήθησαν
κατὰ τοῦ -ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ τοῦ-Λελόβου Ταχὴρ Παπούλια; «Πρὶν. ἡ συμ-
πλακῶσιν, ἔγραψαν τούτῳ, ἵνκ δυμμαχήση, Ἡ ἀναχωβήσῃ ἐκεῖθον' έναν-
αιωθέντα δὲ ἀπέκλεισαν ἔν τινι χωρίῳ, ἐνίκησαν καὶ ἐπὶ τέλους ἀπέ-
πεμψαν ἐχ συνθήκης προφορικῆς εἰς Πρίθεζαν γυμνὸν ὅπλων. --.
-ἲξ
Εζεατράτευπαν ἐκεῖθεν κατὰ τῆς Στιρθίνης, χωρίου ἀπέχοντος τῆς
Άρτης. ἐπὶ. ὥρας ερεῖς «καὶ ἰζχιρῶς- ὑπερασπζυμένου», ἠκυρίουσαν: αλὲν
τοῦ ἡμίσεως τούτου ἐξ ἐφόδου, ἀλλ’ οἱ ξοῦρχοι νικήσαντες σὺ µέρος αῶν
χορικὸν στρατιωτῶν,ἠνάγκαταν ἐπὶ φυγῇ καὶ αὐτοὺς μετὰ πολύωρον
ἀντίστασω. Οὕτως ἐπέσορεφαν. ὀχεῖθενἄπρκκτοι οἱ Σουλιῶται. εἰς. ἂν
ἁπαρχίαν. τοῦ Λελόάου. ..-. Ι--ἈἍἈἍἈἱ-Ἀ-Ἀ-ἍἈἍἈἊ-ἊἎᾱ-ἉἊ-
Κατὰ τὴν ἐποχὴν ταύτην ἐστρατοκέλυν μετὰ ἄλλων. ὁ Νότης. ο ό-
τσαρης ἐν τῷ χωρίῳ Καντσᾷ' ἐν ἃξ πῷ Λούρῳ,- ἀπέχονσι- φούτου. ἐτὶ
μίσειαν μόλις ὥραν, ἀντεστατοπέδευον ὁ ὁ Βεκὴρ Τσ ογαδοῦρος, φβοά-
βαρχος. τῆς Ηρεβέζης, καὶ ὁ Γιαννάκης Γιώργη, ἀρχηγὸς τῆς. ἐπαρχίὰς
Λάμαρι, ὑπηρετῶν τοῖς. σουλτανικοῖς, «Ῥνωστοὶ τοῖς Σουλιώταις, ἔγρα-
ψαν οὗτοι τῷ Βότσαρη προτρέποντες ἐπὶ ὑποσχέσεσι µεγάλαις τὴν ὑπο-
ταγὰν τοῦ Σουλίου διὰ τοῦ ὀποναυάρχου -Αλῆ βεγῇ. «Οἱ Σονλιῶται.λό-
Ύους- Ἰσχυροὺς, καὶ ἀνῴτερον ὅλων τὸν. περὺ πραμηθείας- τῶν ἀναγκαίων,
ἔχοντες τότε, πθριέπαιξαν. τὴν πρότασιν αὐτῶν διὰ διαφόρων προφάσεων
µέχρι τῆς 30 τοῦ Φεβρουαρίου, Απελπιζόμενος οὕτως ὁ ὑποναύαρχος,
προεχάλεσε τὴν ἀποστολὴν καὶ ἑτέρων δυνάμεων. ἐκ τῶν ζωαννίνων ὑκὸ
τὸν {φυσοὺφ παασᾶν καὶ Χασὰν πασπᾶν,- ὅπως ἐχθιάσῃ τὰ, πράγµασα.
 ΄ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ ΤΟ ΣΟΥΛΙΟΥ, 251

οἱ Σουλιῶταιν ὀλεγάρθμοι "ὄντες, ὅπως ἀνειστῶδι -κάὶ κατὰ’ τούτων,

στρατοπεδευσάντων ἐν τῇ Στιρθίνη, ἐν ᾧ. διήρηντο ἐξ-ὰἸἀνάγκης κατέ-
Ὅχοντες χαὶ τὴν Γέφυραν τῆς Πάσσενας: καὶ τὴν- διλιππίάδα:κάὶ τὸ
Καντσᾶ, ὑπεχρίθησαν ἀποστείλαντες τῷ Ῥεκὴρ Τουγἀδούρῳ καὶ Γιαννάκη
Γιώργη’ συνεπῶς δὲ παραπονεθέντες πούτοις "ἐπὶ τῇ κινήσει νέών-δυ-
νάµεων, λόγῳ ὅτι ἐσκέπτοντο ἔτι περὶ τοῦ προθληθέντος συμβιβασμοῦ
διὰ τὴν ὑποταγὴν- τοῦ Σουλίου, πβοέτειναν ἐπὶ σέλους τὴν μετὰ τοῦ
ποναυάρχου «συνέντευξιν ἑαυτῶν ὑπὸ τὸν δρον, ὅπως µείνωσι καὶ [ου-
σοὺφ πασσᾶς καὶ ᾿Χασὰν πασσᾶς, ὅπου εὑρέθησαν, Ἐληκούρθησαν" καὶ ἐν
τῷ διαστήματι αὐτῷ δραστηρίως.μετειαμμοςὸ εἰς τὸ Σθύλῶν. τὸ ἀδύ-
γα τον μέρος τῆς ἐπαρχίας Νελόθου, φέρον τὰ βοσχήματα καὶ τὰς Ἑρδ-
φὰς αὐτοῦ; ὅπως: μένώσιν οἱ ἄνδρες ἐλεύθερον διὰ δὸν πόλεμο. ο
Γενομένης χῆς ἀμοιθαίας ἀλλαγῆς τῶν ὁμ Ἴρων, οἳ πρεσθεὐοντὲς
Ῥασίλειος Ζέρδθας καὶ Γεώργιος Δ. Ζέρβας ὡμολόγησαν ἀφ᾽ ἑνὸς ἓν τῇ
ναυαρχίδι, ὅτι οὐδεμίαν κατὰ τοῦ σουλτάνου πρόθεσιν εἶχον πώποτε
οἱ Σουλιῶται, χαὶ ὅτι οὐδεὶς ἄλλος ὤθησε τούτους, σουλτανικδὺς “πρά"
“φερον ὄντας, εἰς τὴν μετὰ τοῦ Αλό πασσᾶ συμμαχίαν, ἃἡ "μόνος δὖ 15-
μαἡλ πασσᾶς, ὡς ἀθονήσας καὶ τὸ δόγμῖς τοῦ (σουλεάνθύ Δαὶ- ὄτδε δίας
αὐτοῦ ὑποσγέσεις... αλλ” ἂφ' Ἑτέρου δεικνύµενοί, δει πάραδέχοντάν’ την
ἀβχὴν τῆς ὑποταγῆς, προέτειναν προβλήµατα πτοιαῦτα, ὁποῖα θράδν-
νον πᾶν ἄμεσον καὶ ὁριστικὸν ἀποτέλεσμα. ὁ δ᾽ ὑποναύαρχος ἀλῃ βὲ-
γῆς καὶ τὰς αἰτίας οἰκονομῶν καὶ ἐπιχείμενον "ὄλλως "τὸν κένδυνον Φδῖς
Βουλιώταις ἀπειλῶν, ὑπεοχέθη, ὅξωςξ καὶ τὸν σουλτάνον δυσωνήσή, καὶ
πλείω τῶν ζητουμένων χορηγήσῃ τούτοις προνόµοια, ἐὰν δειχθῶσι
μόνον ὑποτασσόμενοι καὶ τὴν τουρχιχὴν σηµαίαν δεχθῶσιν ἐν τῷ Σου-
λίῳ. Οἱ πρεσθευταὶ περὶ μὲν τοῦ στρατιωτιοῦ κυδύνου αρετήρησαν,
ὅτι οὐδόλως μέλι τοῖς Σδυλάύταίς, ἐν ὅσῳ ἀρατοῦαι τὴν Κιάφαν"' περὶ
δὲ τῆς ὑποταγῆς ἐδείχθησαν' στημζόμενοί ἐπὶ τῇ φιλανθρωπίᾳ αὐτοῦ
καὶ τῇ. γενναιοφυχίᾳ τοῦ σουλτάνου: ἅμα δ ἐζήτησαν κἀὶ ἐγγράφούς
χὰς προτάσεις τοῦ ὑποναυάρχου, ἐπὶ 'τοδοῦτον πὐχάριστήθη οὗτος, θεω-
ρῶν τετελεσµένα τὰ πράγματά πλέον, ὥστε προσήνεγκε τούτοις καὶ
τοὺς συνήθεις παρὰ τοῖς Τούρχοις ἐπισήμους ὑσγίνους ἐπεγδύτας, -τὰ
λεγόμενα «χαφτάνια». Αλλ᾽ ἐκεῖνοι ὑπέλαβον : «Δὲν ἠμποροῦμεν νὰ
Σδεχθῶμεν τὴν «τιμὴν αὐτὴν, ἐὰν δὲν τελειώσῃ πρῶτον Ἡ μὲ τοὺς.Σὸυ-
λιώσας- συνθήκη». :Τότε "τὴν ᾿ἀνάγκήν Φελοτιμίαν κοιῶν; ὁ ὑποναύάρ-
χος ἐπήνεσε- τούτους καὶ ἐνεγείρήσεν ἐγγβάφουξ τοὺς ἀκόλθ βύθουέδρούς.
250 ΔΟΚΗΜΠΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ.
«Αλῆ βεγῆς, Ὑψηλὴ Καπετανία, ἀρχηγὸς τοῦ ὀθωμανι-
ρκοῦ στόλου εἰς τὰ κατὰ τὴν Ἠπειρον παραθαλάσσια χτλ.
«Πρὸς τοὺς Καπετανέους Σουλιώτας καὶ λοιπούς.
, μ ν , 3
«Ἡ. Δίνω τὸ ῥάχι µου, ὁποῦ νὰ καβήσουν εἰς τὰ σπήτια τους, εἰς τὰ
ᾷ ΄ ας ς αν

Ὀμούλκια τους χαὶ ἔχειν των, χαὶ νὰ ἀπολαμβάνουν τὴν ἀσφάλειάν

των εἰς ὅλα ἐλεύθερα χωρὶς σουμπεχὲν, Ἡ φόθον.
Ἡ 9 η / Δ Δ Ἀ 6

,
«Β', Τὸ κάστρον τῆς Κιάφας νὰ μένῃ εἰς τὰ χέριά µου, βάγοντας
΄ Ν .. - ϱ Ν , Γ Ν ’ ,

µέσα 10 µόνον Τούρχους μὲ τὸ βασιλιχὸν σατσάκι.

«Τ’. Τὰ 40 χωρία, ὁποῦ ὁ Αλῆ πασσᾶς εἰς τὴν ἐξουσίαν τους ἔδωχε,
, ν ω ρω 1

τὰ ἀφίνω καὶ ἐγὼ νὰ τὰ ἐξουσιάζουν οἱ Σουλιῶται.

-«Α΄. Οἱ Καπετανέοι Σουλιῶται θέλει ἔλθουν νὰ προσχυνήσουν πρῶτᾳ
λἐμένα, καὶ ἔπειτα νὰ ὑπᾶν καὶ πρὸς τὸν Χουρσὴτ Πασσᾶν, Ῥούμελη
ΔΝ ο. ε -
. ο .

Βαλισῆν, καὶ οὕτω θέλει γυρίσουν νὰ χαθήσουν εἰς τὰ, σπήτια τους.
««Ἑ. Θέλω νὰ μὲ δώσετε τὸν ἐγγογὸν τοῦ Αλῆ Πασσᾶ Χουσεὴν Πας”
ν .

Ἀσᾶν, ὁποῦ ὡς ἐμμανέτι ἀπὸ πολλοῦ ἔχετε.

«5Τ’. Θέλω ἓξ ἐνέχειρα ἀπὸ τὰς πρώτας οἰκογενείας νὰ τὰ στείλῳ
λεὶς τὴν πόλιν.
«Αὐτὰ τὰ ζητήματα ἡ Τψηλὴ Καπετανία ζητᾷ ἀπὸ σᾶς τοὺς Σου-
νλιώτας, καὶ αὐτὴ ὑπόσχεται εἰς διάστηµα 20 ἡμερῶν νὰ σᾶς φέρῃ
ἀπὸ τὴν πόλιν τὸ Χάτι, καὶ σεῖς πάρετε τὰ µέτρα σας, καὶ ὑποφαίνε-
δται μὲ τὸν τουράν της». |
(Τ. Σ.)
Ν φ ᾿ Ν
δν
ἐπὶ τῆς
.
συνοµολογήσεως
/ .ω
τῆς συνθήκης
/
κατὰ τοὺς ὅρους
Ν
αυτοὺς,
γεγραµµένους τῇ ἆ μαρτίου 1831, ἐδόθή ὀκταήμερος προθεσµία. Εξ
ὅλης δὲ ταύτης τῆς ἀνακωχῆς τῶν ὅπλων ὠφεχββέντες οἱ Σουλιῶται,
ἀπηύθυναν τῷ ὑποναυάρχῳ τὴν ἀκόλουθον ἀρνητικὴν ἀπάντηση: «Τὸ
ἔμαθεν ἀπὸ τὴν ἁπάτην τοῦ
ών. ϐ η Ν λ / ω

»Σοῦλι ἀποδοχιμάζει τοικῦτα ζητήματα.

τσ,» 9 Ν ή .. /

ν : ω ῥάθω ..
Σ]σμαλλ πασσᾶ, καὶ μένει σταθερὺν εἰς τὴν συμμαχίαν τοῦ Αλῆ πασσᾶ,
Σδιὰ νὰ φυλάξῃ τὸν χαρακτῆΏρά του. Ἐπιστρέφει τελευταῖον τὸ προσχυ-
» ω 3. 7 -

᾿
υνητήριον ἔγγραφην τοῦ Αλῆ βεγῇ..» Οὕτω διελύθησαν αἳ μετὰ τοῦ
ὑποναυάρχου διαπραγματεύσεις τῶν Σουλιωτῶν, πρὸς οὓς ἀφ᾽ ἑτέρου ὁ
δοο ... ρα ΄ ) . ο ω
Αλή πασσᾶς ἔγραψε τῇ 141 μαρτίου, ὅπως κἰνηθῶσι κατὰ τοῦ σουλτα-
γικοῦ στρατοῦ, ἀνοίξωσι τὴν πολιορχίαν καὶ «εὐγάλωσιν ἔζω τὸν γέ-
δροντα, διὰ νὰ λάβωσι τοὺς μισθούς των χαὶ νὰ ζήσωσιν ἔπειτα εὖχαρι-
͵ ὃ Ν 3 λ 6 - Ν θ ΄ ΔΝ Ν / 3 9

Ῥστημένοι εἰς ἕνα τοιοῦτον Αὐθέντην..«5

 ΤΟΥ ΣΟΥΛΙΟ7.
ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ 209

ἑπόμεναι ἦσαν μετὰ τὴν ὁριστικὴν ἄρνησιν τῶν Σουλιωτῶν οἱ κινή-

δεις τοῦ [ουσοὺφ πασσᾶ καὶ Χασὰν πασσᾶ. ὁ µάμπρος Βέίκος ἑστβα-
τοπέδευε τότε ἐν τοῖς Κογοῖς, ἀντιστρατοπεδευόντων ἐν τῷ ᾿χωρίῳ
Μαμτσανῆς πενταχοσίων Τούρχων. Οἱ σατράπαι ἐπέπεσον χατὰ τοῦ ἐν
Φιλιππιάδᾳ Νικολάου Τσαβέλλα, ὁ δὲ Νότης Βότσαρης ἔδραμε βοπθὸς
αὐτοῦ τῇ 13 μαρτίου. πίμονος καὶ διαρκἠς ἐπὶ 24 ὥρας ἐγένετο ἁσυμ-
πλοκὴ αὕτη. Ἐπὶ τέλους οἱ Σουλιῶται, ἐλλείψαντες τῶν ἐφοδίων, ὑπε-
ν µόνων
χώρησαν πρὸς τὸ Σούλιον, καὶ ἐν ἀποστήματι {δη τεσσάρω
τῶν
ὡρῶν ὑπερασπίζοντο τοῦτο κατὰ τῆς περαιτέρω ὁρμητικῆς προόδου
πολεμίων.. -
ὁ
Κατὰ τὴν ἐποχὸὴν ἐκείνην, (15. µαρτίου,) ἔφθασαν εἰς ωάννινὰ
ἀντὶ τοῦ
Χουρσὴτ πασαᾶς, διωρισµένος ἀρχιστράτηγος τῆς πολιορχίας
ὁ αὐτὸς
ἱσμαὴλ πασσᾶ, καὶ Ῥούμελη βαλισῆς ἀντὶ τοῦ Καθανέζογλου,
ς, Σατρά-
ἔφερε συγχρόνως χαὶ τοὺς τίτλους Πληρεξουσίου τῆς Βασιλεία
(ἐφόρου
που τῶν τριῶν τῆς ἠπείρου τμημάτων καὶ Δερπατὰτ Ναζιρῆ
πολς-
τῶν στενῶν). Γεγνωσμένος τοῖς πᾶσιν ἐπὶ πολιτική Φφρονῄσει γαὶ
μι ἱκανότητι, ἐπὶ χαρακτῖρι σοθαρῷ καὶ ἐπιμόνῳ, ἐπὶ πλούτφ καὶ
ε
ἰσχύϊ µεγάλη παρὰ τῇ τουρχικῇ ἐξουσίᾳ, ὁ ἀνὴρ οὗτος µέγα ἐνέπνευσ
θάῤῥος τῷ τουρκικῷ στρατῷ τῶν ἰωαννίνων καὶ πολλὴν ἀψυχίαν τοῖς
Σουλιώταις καὶ Ππειρώταις. Ἰπὸ τὴν στρατιωτικὴν καὶ πολιτικὴν διοί-
κησιν τούτου ἔχυπτον αὐχένα, καὶ λόγῳ ἀδιαφιλονεικήτου ὑπεροχῆς καὶ
αἱ προ-
λόγῳ φόθου, ὅλων τῶν ἄλλων σατραπῶν, ῥέγιδων καὶ ἀγάδων
έδου τῶν ζωαννίν ων
σωπιχαὶ ἀντιζηλίαι, καὶ τὰ πράγματα τοῦ στρατοπ
ῥύθμισιν δραστη-
ἐλάμθανον ὁμολογουμένως τὴν δέουσαν ἑνότητα καὶ
εὐθὺς, ἐνισχυθείσης.
ῥίαν. Τῆς μεταθολῆς αὐτῆς τὸ ἀποτέλεσμα ἐδείχθη
υ εὖ-
τῆς πολιορχίας χατὰ, τοῦ Αλῆ πασσᾶ καὶ ἠθικῶς διὰ τῆς ἀπολύτο
λο-
πειθείας τοῦ στρατοῦ, καὶ διουκητικῶς διὰ τῶν ληφθέντων καταλλη
πασσᾶς καὶ
πέρων µέτρων. Ἰαύτην δὲ βλέπων τὴν µεταθολὴν ὁ Αλῆ
τῆς πολιορ-
ὀὐσιωδῶς ἐκτιμῶν τὰ πλεονεκτήματα τοῦ νέου ἀρχηγοῦ
ἐπικαλο ύμενος τὴν
χίας, διὰ. πολλῆς ἔγραψε δεινοπαθείας πρὸς αὐτὸν,
ὡς πιστῶς πολιτευ-
ἀμνηστείαν τοῦ σουλτάνου’ διχαιολογῶν δὲ ἑαυτὸν
, κατηγόρει
σάµενον καὶ ὠφελίμως ὑπηρετήσαντα πάντοτε τῇ βασιλεία
Ἱενομένου αἰτίου
τοῦ ἰσμαὴλ πασσᾶ, ὡς μόνου διὰ πάθη προσωπικὰ
δυσµενείας καὶ ὀργῆς τοῦ σουλτᾶνου. ὁ Χουρσὴτ
τῆς ἐναντίον αὑτοῦ
πασαᾶς τότε ἐν βραχυλογίᾳ ἀπήτησε παρ αὐτοῦ, ἵνα παραδοθῇ εἷς τὸ
ἔλεος τοῦ σουλτάνου ἄγευ ὕρου, καὶ ἐν μόνη τοιαύτῃ περιπτώσει ὑπισ-
Ν
 ος ΙΔΟΚΙΜΙΟΥ 12ΤΘΡΗΚΟΥ ο.
χυβῖτο τὴν «δυνατὴν αννδρομὴν:ἑαυτοῦ ὑπὲρ τῆς ζωῆς τούτου: Συγχβόνωέ
δὲ. ἀππυθύνθή πρὸς τοὺς Σουλιώτας, πρυτρέπων αὐτοὺς εἰς: τὴν ὑποτα-
Ἰὴν καὶ. δεχόμενος πάντας ἐπὶ ὑποσχέσει ἀμοιβῶν. Υενναίων εἰς τὴν βα-
σιλικὸν ὑπήρεσίαν. Αλλ’, ὡς -ἠρνήθη. οὗτος τὴν ἀμνηστείαν τῷ Ἀλῆ
πάσσᾷ, . οὕτως Ἓβνήβησαν καὶ σφούτῳ -οἱἳ 'Σουλιῶτάν: τὴν ὑποταγὴν ) καὶ
τὴν ὑπαρεσίαν, καὶ μεθ’ὅσας ἀνέπτυσδε δυνάμεις, ο. .
Επὶ ντ, ὁμολογουμένῃ ταύτῃ’ ἀνισότητι τοῦ ὀγῶνος ἀδεῶν --
ῥύνοντο βεβαίως οἱ Σουλιῶται, γνωστοῦ ἤδη. ὄντοξ : τοῦ ἀπὸ της α
φεθρουαρίου ἐπαναστατικοῦ “προκπρύγματος "τοῦ Ἰφηλάντουι Ἀλλ” ἑνε-
φυχώβησαν ἔτι
ἐ μᾶλλον περὶ τὰ τέλη. μαρτίου, ὅτε ’ Ἐἶδον. ἐν τῷμέοῳ.
ἀὑτῶν πὺν Χριστόφορον Πεῤῥαιβι ον ἀπεσταλβένον χαὶ πσμίζοντα φόύτοις”
ἔγγραφον τοῦ «Ἰψηλάντου, χβονολογούμενον τῇ 7 ὀκτωθρίου 1820: καὶ
ἐπισήμως ἀναφέρον: «... προσκλητικὴ σάλκης τῆς πατρίδος ἐντὸς
ἐ
Ἀόλίγου μέλλει νὰ Ἠχάσῃ..«» (α).--'
Ἠφοέλαδον. ἀληθῶς τὴν εὐχὴν . «ταύτην τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἑλληνικῆξ
ἐπαναστάσεως.
οἱ :Σουλιῶται" «ἀλλ δη - "ἀνεπτερώθήσαν οὐσιωδῶς, ὡξ
πληροφορούμενοι πάνθ ὅσα προσῆχε Καρὰ τοῦ Πεῤῥαιθοῦ καὶ μὴ βλέ-
Άοντες ἑαυτοὺς µεμονωμένους τόσῳ μᾶλλον, ὅσῳ ἐθεθαιώθησαν παρ᾽ αὖ-
τοῦ τε καὶ τοῦ Νάσου Φωτομάρα (6) ἀρζομένην ὁσονούπω καὶ τὴν ἐπα-
φάστασιι τῆς ΄ Πελοποννήσου χαὶ ἁπάσης' τῆς Ἑλλάδας. Διὰ ταῦτα Ἡ
εἰς τὸ Σούλιον εἴσοδος τοῦ Ἠεῤῥαιθοῦ ἀνηγγέλθη μετὰ: µεγίστης χαρᾶς’
πυροβολισμῶν. ἡ χαρὰ ὅμως αὕτη ἀνεμίγη κατόπι μετὰ λύπης ἐπαε-᾽
οθητῆς διὰ τὴν- συμβᾶσαν αὐτομολίαν τοῦ ἀνωτέρου προσώπου ἐκ τῶν"
συμμάχων. ἀρχηγῶν, τοῦ .Σιλιχτὰρ Πόττα. Ἀφορμὴν ἔλαθεν οὗτος ηλ"
ἔξωθεν, ἔλευσιν «τοῦ. Ἠκβῥαιβου καὶ τοὺς γενομένους πυροβολἰσμοὺς, ὡέ
ἐξηγοῦντας πᾶν ἄλλο, ἢ ἀληπασσικὸν᾽ πνεῦμα" ἀλλὰ᾽ θεωρῶν αυρίως τὸ
Βούλιον . ὡς ἀποτυγχάνον μετὰ. τὴν ἅτταν τηε διλυιπιάδὰς καὶ τὴν:
πρύοδον τοῦ σουλτανιιοῦ στρατοῦ: ἐπιθυμῶν δ᾽ ἐνταυτῷ, ἵνὰ χατα-
θροχθίσῃ τὸ παρὰ τοῦ Ἀλῆ πασσᾶ ἐμπιστευθὲν αὐτῷ χρηματικὸν διὰ
Κοὺς μισθοὺς τῶν Σουλιωτῶν κατὰ τὰ συμφωνηθέντα; Ἠὐτομόλησε μετὰ
πετρακοσίων Τουρχαλθανῶν πρὸς τὸν Χουρσὴτ παδοᾶν, δουχτάνικὸς γε-
ψόμεγος, καὶ, τὸ. χείριστον » πάντων, ἠποίλησεν οὕτω διὰ τοῦ ἰδίοῦ-πα--
ῥαδείγματος καὶ τὴν .γενικὴν τῶν συμμάχων µετάβασιν ἀπὸ τοῦ σου-΄
λιωτικοῦ εἰς τὸ σουλτανικὸν στρατόπεδον, Εντεῦθεν οἱ Σουλιῶσαι διὰ
πλείστης ὅσης ἐπολιτεύοντο πρυψινοίας πρὺς τὸν. Άγο Μουχουρδάρην΄
καὶ τοὺς ἄλλους, φείποτε βεθαιοῦντες΄ -ἑαυτοὺς ὡς ἀγωνιζομένους, καὶ
 ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ ΤΟΥ. ΣΟΥΛΙΟΥ. 205
αὺ Ελληνικὸν ὤπαν ὡς ἀγωνισθησόμενον, ὑπὲρ µόνης τῆς σώτηβίας τοῦ
Άλῆ πασσᾶ καὶὑπὲρ μόνου τοῦ περιορισμοῦ τῶν αὐθαιρεσιῶν τοῦ σόυλ-
τάνου. ὁ δ Αλέξιος Νοῦτσος, ὃν ὁ ἁλῆ πασσᾶς προσήλωσε πἀρὰ τοῖς
συμμάχοις Τουρκαλβανοῖς, ὅτε Ίρχοντο εἰς τὸ Σούλιον, µμεγάλως συνήθ-'
/1σεν, ὅπως καθησυχάσωσι καὶ οὗτοι καὶ ὁ Αλῆ πασσᾶς, πραγματικὰ
ἐχλαμθάνοντες, ὅσα ἂν ἤκουον. Ἱπὸ τὸ αὐτὰ δὲ πνεῦμα. ἔγραψε, συγ-
καταθέσει τούτου, πρὸς τὸν ἁλῆ πασσᾶν χαὶ ὁ Πεῤῥαιθὸς ἐπιστολὴν
γέμουσαν «πονηµίας δυσπαραδειγµατίστου (α).
Απεσταλμένου ἐξασκῶν θέσιν καὶ σοθαρότητα, ὁ Ηεῤῥοιθὸς «ἔκοψεν
λἔῤῥαψε» κατὰ τὴν κοινἈν. παροιµίαν; ὅσα εὐηρέστου»- τῷ. Αλή πὰστᾷ,-
τὰ μὲν ὅλως ἀφῃρημένα, ἀόριστα καὶ ἀνύπαρκτα, τὰ δὲ παγματικὰ,
ἀλλὰ, ματαποιούµενα πρὸς τοὺς πυρίους σκοποὺς «καὶ τὰς µόνας ἐλπί-
δας τούτου. Εμπαιγμὸς ἐλεεινότερος, ἀλλὰ καὶ ἐπιτηδειότερος, δυσκό-
λως παραδειγµατίζεται ἄλλος, ὅσῳ ὁ σουλτάνος ἐξεθίαζε- ταχυτέραν
την καταστροφὴν αὐτοῦ τοῦ ἀντάρτου, τόσῳ παρὰ τοῖς ἡλλησι σύμ-
φέρουσα ἦν Ἡ ἐπιμονὴ τούτου καὶ Ἡ παράτασις τῆς πολιορκίας. Αλλὰ}
Φφαινόµενος, ὅτι παραδέχεται τὰς παρὰ «τῶν Ἑλλήνων. διδοµένας ἐ--
πίδας,ὁ οὐχ. ἧττον πονηρὺς ἀλῆ πασσᾶς ἑστηρίζετο: κυριώτερον ἐπὶ ἄλἜ'
λων ἐξωτερικῶν, ἦτοι τῆς ἐλπίδος περὶ τῆς ἐνόπλου χἰνήσεως τῆς: Σερ:
δίας, καὶ τῆς ἐλπίδος περὶ τῆς στρατιωτικῆς βογβείας τοῦ αὐτοκράτο-
Ρος τῆς ῥωσασίας. ἴσως ἠπατῶντο ὀλιγώτερον οἱ Αλχυμιοὶ τοῦ ΙΣ1’.-
καὶ 17. αἰῶνος, οἱ ζητοῦντες τὴν, εὗρεσιν τοῦ λίθου τῶν φιλοσόφων,
Καὶ ὅμως Ἡ διπλή αὕτη ἀπάτη ὑπῆρξεν ἡ ἰσχνρωτέρα χαὶ γονιμωτέρα
πασῶν, καὶ µυρίων ὁμολογοῦνται χαρίτων καὶ ἐθνικῆς εὐγνωμοσύνης-
ἄξιοι οἱ Φιλικοὶ, χαὶ μάλιστα ἐξ αὐτῶν οἱ φέροντες ἐπαγγελματικὸν
χαραχτῖρα, οἷοι ὁ Βλασόπουλος, ὁ Παπαῤῥηγόπουλος καὶ. οἱ τοιοῦτοι,
Διὰ ταῦτα ὑπολαθὼν τὸν- Ἠεῤῥαιδὺν ὁ ἁλῆ πασσᾶς ὡς πρόσωπον ὕψη”'
λῶν πολιτικῶν αχέσεων καὶ γνῶσιν ἔχον' παντὸς μυστηρίου, ἑήτει
ἁπαντῶν: )
««Ακριθέ µου φίλεὶ
«.. ν ἤδη δὲ παρακαλῶ νὰ μὲ Φφανερώσῃς μὲ πρῶτον ἐκτεταμένα,.
γόποίαν ἀπόχρισιν ἔλαθεν ὁ φίλος (6), ὅστις εἶχε σταλθῆ εἰς τὰ βόρεια
Ῥμέρη ὑπὲρ τῆς τρεχούσης ὑποθέσεώς µου᾽ διότιπερὶ μὲν τῆς Ἔπισερο».
οφᾶς του ἐχεῖθεν ἔχω,περὶ δὲ τῆς ἀποκρίσεως οὐκ ἔχω. Καὶ ἐν τού-΄
ὃτοις νὰ μὲ. βεθαιώσῃς μὲ αὴν ἐπανάληψιν τῶν, ὅσα ὁ ῥηθεὶς ἀλέξηϊ 6
»μων ᾗ ἐφανέρωσε κατ᾽ ἰδίαν ἀπὸ
τὸ µέρος σου»: δβλοποιοῦν τές"'μοε
 206. ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ
Φ. . : .
τέλος πάντων ἐπ᾽ ἀκριθὲ τὰ ἐν Κωνσταντινουπόλει πολιτικῶς τρά:
Ῥχοντα" καὶ ἂν ὁ σταλθεὶς φίλος διὰ τὴν Βουλγαρίαν (α), τοῦ ὁποίου
Στὸ ὄνομα ἠξεύρει ὁ αὐτὸς Αλέξης µου, ἐμβῆκε µέσα, Ἡ ὄχι. Περὶ δὲ
Στῶν εἰς Κορφοὺς Σουλιωτῶν (6) περικλείω ἓν γράμμα πβὸς τὸν Γκε-
Φνερὰλ Μέτλαν, τὸ ὁποῖον ἃς σταλθῇ ἀσφαλῶς, καὶ εἴθε νὰ εἰσαχουσθῶ..,
αΤῇ 6 Απριλίου 1821 Κάστρον Ἰωαννίνων.
» ὃ »

(τὸ σημεῖον τῆς ὑπογραφῆς του)

0).

Μ / ν ῥ. -
ἀχη Ῥογόρτσας,
«Δἰετέλουὴ, ἀληθῶς εἰπεῖν, ἐν χαταστάσει δεινῃ τὰ πράγματα τῶν
Σουλιωτῶν καὶ διὰ τὴν ἀπώλειαν τῶν τόπων, οὓς ἐχυρίευον, καὶ διὰ
. ἃ Δ Δ ν - , ΔΑ. , Ν 4

τὴν αὑτομολίαν τοῦ Σιλιχτὰρ Πόττα, ὅτε ἀπεφάσισαν τὴν ἐκ νέου κα"
ταπολέμησυ καὶ ἀποσόθησιν τοῦ ἐχθροῦ, ὡς οὐδὲν ἄλλο ἔχοντες σωτη:
ρέχς μέσον. Ἐν συμβουλίῳ πολεμικῷ συνεφώνησαν, ἵνα πειραθῶσιν ἠδή
τῆς πρώτης τύχης τῶν ὅπλων αὐτῶν ἀχτὰ τῆς Βογόρτσας, ὡς τῆς
πλησιεστέρας οὔσης ἐν ἀποστήματι πέντε ὡρῶν πρὸς ἀνατολὰς τοῦ
Σουλίου. Τὴν θέσιν ταύτην, σχηματιζομένην ὑπὸ λόφου ὀχυροῦ καὶ δυ-
σαναθάτοὐ διὰ τὸ τραχὺ τοῦ τόπου, ἔχοντος ὃ) ἐπὶ κεφαλῆς πύργον
μικρὸν μὲν, ἀλλὰ τρίτοιχον, ἐφρούρουν τριαχόσιοι πολέμιοι, τὴν δ' ὑπὸ
ποὺς. πρόποδας χειµένην ἐκκλησίαν ἕτεροι ἑκατὸν, ἅπαντες Γχέγχιδες,
Κινήσαντες περὶ τοὺς ἑπτακοσίους ἐστρατοπεδεύσαντο παρὰ τὰς ὄχ-
θας τοῦ Θυάμεως ποταμοῦ, ὅπου ἐδείπνησαν καὶ ἀνεπαύθησαν. Τὴν
προφὴν αὑτοῦ .ἔφερεν ἕκαστος ἐν τῇ ἰδίᾳ πήρα, περιεχούσῃ τὸν ἄρτον;
τὸν τυρὸν, ἡ καὶ κρέας, χαὶ ὠὰ κοχκινοθαφΏ διὰ τὰς τότο ἡμέρας τοῦ
Πάσχα. Διαθάντες ὃ᾽ ἔπειτα τοῦτον, διηυθύνοντο ἀφόόως κατὰ τῶν
ἐχθρῶν, καὶ τὴν ἐκκλησίαν πολιορχήσαντες ἤρξαντο τῆς ἀναθάσεως τοῦ
ι Δ : ς Δ : Δ » ; ’ »9ν ἀ .
λόφου, Και οἱ μεν Γκέγκιδες πυκνον ἀντέταξαν κατ αρχας πυροθολι-
ο. σμὸν, ἔξω µένοντες τοῦ ὀχυρώματος αὑτῶν" οἱ
9 γ' ΄ 5 ’ ιο ο δὲ
δὲ Σουλιῶται, οὐδαμῶς
δν -. ὑ -

᾿ ἀντιπυροβολοῦντες, ἐν ἀραιᾷ ὥρμησαν τάξει, ὅτε, ἔκπληχτοι οἱ πολέ-

µιοι γενόμενοι, μόλις ἐπανέκαμφαν ἐν τῷ ὀχυρώματι δρομαῖοι' ἐκ τῶν
Νουλιωτῶν δὲ οἱ μὲν πλησιάσαντες τὸν περίθολον, οἱ δὲ προσκολλγθέν-
ο 9: λ. ὰ ων / Χο 5 , . ε ως,
πες ὑπὸ αὐτὸν τὸν τοῖχον, ἐπολέμουν τοὺς ἀποχλεισθέντας ἤδη οἱ πρῶ-
ποι διὰ τῶν πυροβόλων, μὴ συγχωροῦντες αὐτοῖς, ἵνα προσθάλλωσιν
ο ὁπωσδήποτε, καὶ οἱ δεύτεροι διὰ τῶν πυραθολίων καὶ ἀπὸ τῶν τοξοτί-
 ΠΡΟΚΑΤΑΣΡΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ. 257
δων, ῥίπτοντες οὕτως ἐν τῷ σωρῷ τῶν ἔσω τοῦ ὀχυρώματος ὑπαρχόν-
των. Τότε ἡ μάχη ἀπελπιστικὴ κατέστη ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν,
διότι ἡ τούτων ἡ ἑκείνων ἡ πλήρης καταστροφή προέκειτο ἀναπόφευ-
κτος. Τπὲρ τὴν µίαν ὥραν, ἀφ᾿ οὗ οἱ Σουλιῶται ἀπεφράξαντο πολλὰά
χῶν τοξοτίδων τοῦ τοίχου καὶ µέρος αὐτοῦ ἤρξαντο χρημνίζεν, έπα-
ρουσιάζετο τὸ οὐχ ἧτέον ἄγριον θέαµά τῆς λιθομαχίας, διότι οἱ Τοῦρ-
κοι ἀδύνατοι πλέον, ἵνα πυροβολῶσιν, ἔθαλλον ἔσωθεν πολυπληθεῖς καὶ
μεγάλους λίθους ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τούτων. ἠντεῦθεν ἡ ζημία τῶν 5ου-
λιωτῶν ἐγένετο ἱκανὴ, φονευθένέων μὲν διὰ τῶν πυροθόλων ἔνδεκα χαὶ
εἰκοσιεπτὰ πληγωθέντων, ἐξ ὧν ἀπεθίωσαν οἱ πέντε ἐκ δὲ τῶν λίθων
τραυµατισθέντων τριῶν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν, τεσίάρων µόνων ἀποθανόν:
χὠν' ὥστε τὸ ὅλον τῶν ἐχτὸς μάχης καταστάντων ἠριθμεῖτο ἐξ έβδο-
µήκοντα καὶ ἑκατὸν ἀνδρῶν. Ἐκ αᾶς ἁμοιθαίας ταύτης ἐπιμονῆς χαὶ
τῆς ἀναπτυχβείσης, λύσσης Ἡ θραῦσις µεγαλητέρα ἔμελλε γενέσθαι, ἂν
μὴ συνέπιπτεν ὄμβρος λαῦρος, συνοδευόμενος μετὰ κεραυνῶν καὶ χα»
λάζης. σος
Τοιαύτη ἐγένετο ἡ κἀτὰ τὴν Βογόρτσαν μάχη τῆέ 18 ἀπριλίού)
ὑπὲρ τὰς δύο καὶ Ἀμίσειᾶν διαρχέσασα ὥρας" τὸ δὲ ἀποτέλεσμα αὐτῆς
ἐγνώσθη τῇ ἐπιούσῃ. Καὶ Σουλιῶται χαὶ χωριχοὶ ἄνευ ἐξαιρέσεως ἀπεαά
δείχθησαν καὶ τολμηροὶ καὶ ἀνδρεῖοι, ἰδίως διαπρέψαντος τοῦ Γεωργίου
Δράκου, καΐτοι τετραυμάτισμένου τὸν µηρόν. Φέροντες οὕτω χαὶ τοὺς
νεχροὺς αὑτῶν καὶ τοὺς ἐν γένει τετρωµένους, οἳ Σουλιῶταί ἐπαντλ-
θον εἰς τὴν θέαιν,
ἐν Ἡ πρὸ ὀλίγου ὑπῆρχον, καὶ μεγάλα πυρὰ ἤναψαν
θερµαινόµενοι καὶ ἀὔπνοι δι’ ὅλης τῆς νυχτὸς µένοντες κατὰ πάσης τῶν
ἐχθρῶν αἰφνιδίας ἐφόδου. Εἰ χαὶ ὑπέστησαν δὲ τοσαύτην ζημίαν, ἀπό
φασιν εἶχον, ὅπως ἐπιτεθῶσι καὶ τῇ ἐπιούσῃ. Διὰ τοῦτο, ἅμα γενοµέ"
γης πρωΐας, τοὺς μὲν νεκροὺς ἔθαψαν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ ἐρήμου. χω”
βίου τῆς Λίπας, τοὺς δὲ τραυματίας ἔπεμψαν εἲς τὸ Σούλιου. ἀλλ᾽ ἐν
τόύτοις οὐδένα οἱ σχοποὶ οὖτε ἔξω, οὔτε ἔσω τοῦ χαρακώµατος τῆς
Ῥογόρτσας ἔθλεπον πλέον Ῥοῦρχον. Καὶ πρῶτον μὲν ὑπετέβη ὡς στρα-
τήγηµα τὸ τοοῦτον' ἔπειτα δὲ διαθάντες τὸν ποταμὸν οἱ Σουλιῶται
κατεσκόπευσαν διὰ τριῶν στρατιωτῶν τὸ ὀχύρωμα, καὶ εἰγελθόντες κα-
τόπιν εὗρον ἐν αὐτῷ μόνον τριακονταδύω νεκροὺς, ὀλίγα ἐνδύματα καὶ
δύο θανατηφόρως πεπληγωμένους: παρὰ τούτων δὲ πρώτων ἔμαθον
τὴν ἀναχώρησιν τῶν Γκέραλων ἀπό
ὁ τε τοῦ ὀχυρώματος καὶ τῆς ἐν
χλησίας, ὅ ὅμα τῆς βροχᾶς παυπᾶσής, . ..
Ί0ΜΟΣ Εν νὰ α
ασς ε κοκπήίσχ Ιστορικοί -
ε νο ἐχθροὶ οὗτοι οὐδεμέαν- ἐφαίνοντο «ἔχοντες ἀνάγκὴν, . δίότι καὶ ἐν
ἰσχυρωτάτῃ ὠχυροῦντο θέσει, χαὶ δύναμις ἄλλη Τούρκων ὑπῆρχεν ἐν
πῷ. πχησίον- χειμένῳ: Τόσκεσι, “καὶ τοὺέ ᾿Σουλιώτας ὀπισθοδρομήόανταό
εἶδον ἀλλ’ ὁ φόθος, ἄποξ κθριεύσας,' ἐκμηδενίζει πᾶσαν ὑλικὴν ὑπερσ-
χὴν; καὶ πάντα παρὰ τῶν ἄλλων γινόµενον -ὀρθὸν ὑπολογισμὸν κατα-
ψεύδει. Τοιοῦτον, ὡς ἀπεδείχθη, φόθον ἐνεπνεύσθησαν «οἱ Γχέγκιδες ἐκ
σῆς μεγάλης ὁμμῆς καὶ ἐπιμονῆς τῶν Σουλιωτῶν' καὶ διὰ τοῦτο δρα
Ἑάμενοι τῆς εὐχαιρίας ὡς ἐκ τῆς ὀπιαθοδραμήσεως αὐτῶν Ένεχα τῆς
βροχῆς,. ἀπέφυγον, ὅπως ὑποστῶσι τὴν τύχην ἐπιβέσεως νέας, ἄναχω-
μήσαντες. Κατὰ τὴν µάχην ταύτην, µεγάλως. τιµήσασαν καὶ ἀναδεί-
ζασὰν παρὰ τοῖς Τούρχοις τοὺς Σουλιώτας, οὐδὲν οἱ σύμμάχοι Τουρ-
κπαλθανοὶ. ἔλαθον µέρος. Καὶ οὗτος, ὡὲ καὶ ὁ ἁλῆ πασσᾶς διὰ γραμ»
μάτων' ἀλλεπαλλήλων, ἀπῄτουν καὶ ἐξεβίαζον ἓν µόνον, τὴν διάλυσιν
πῆς κολίορχίας τῶν ἔωανν ίνων, δευτέρου καὶ στου ἴδιον κ θεω-
ροῦντες πᾶν ἄλλο, ου -. - ς
Μετὰ τὴν Χυρίευσιν τῆς Ῥογόρτσας, ἐκινήθησαν κατὰ τοῦ χωβου
Τριθιζανὰ, ἀπέχοντος ταύτης Ἡμίσειαν ὅραν. Εφρούρουν τοῦτο πεντή-
κοντα καὶ ἑπταχόσιοι πολέμιοι, οὓς ἀπέχλεισαν οἵ Σουλιῶται, καὶ ἀπο-
κρούσαντες τὴν ἔξωθεν ἀπελθοῦσαν αὐτοῖς βοήθειαν, ἠνάγκασαν, ὅπως
παραδοθῶσι καὶ ἀναχωρήσωσιν ἐκεῖθεν ἄοπλοι.
Εντεῦθεν ἐκινήβησαν τῇ 23 ἀπριλίου µέρος μὲν ὑπὸ τὸν Βασίλέιον
Ζέρδαν κατὰ τοῦ χωρίου Περιχάταις, οἱ δὲ ἄλλοι περὶ τοὺς πενταχο-
σίους ὑπὸ τὸν Νότην Βότσαρην, Ζηγούρην Ἱ Τσαβέλλαν, Δράκον, Δαγγλῆν,
Φωτομάραν καὶ τοὺς δύο συμμάχους ἆγο Μουχουρδάρην καὶ Ταχὴρ
Άμπάζ Ἡν, χατὰ τοῦ Φρουρίου Γλυκῆς, πειμένου ὑπὸ τοὺς πρόποδας τοῦ
ὄρους Ζαθρούχου. ἐν τῷ µέσῳ τοῦ΄ χωρίου Περιχάταις ἡγείρετο ἐπὶ τῆς
ὑψηλοτέρας θέσεως πῦργος ἰσχυρὸς καὶ ὀνομαστὸς, λεγόμενος Κίρτσι. ὁ
Ζέῤθας ἐπέτυχεν, ὅπως βιάσῃ τὴν ἐν αὐτῷ φρουρὰν, ἐγχαταλείψασαν
τὴν θέσιν διὰ συνθήκης’ οἳ δ᾽ ἄλλοι, δι’ ὁμοίας πολεµήσαντες ἐπιμονῆς,
κατώρθωσαν τὴν ἀκόλουθον ἐπωφελῆ συνθήκην εἰρήνης τῶν Σουλιωτῶν
μετὰ τῶν Τσάμιδων τοῦ Μαργαριτίου.
Συνθήκη Γλυχκῆς,
εά. Οἱ Σουλιῶται θέλοµεν νὰ δυσχολεύεται εἰς τὸ εξης ἡ Ἡ ἐναντίον
Ύμας δύναμις ἀπὸ τὸ µέρος τῆς Ἰσαμουριᾶς.
«Β’. ὅσοι Ἰσάμιδες Αγάδες ἐπιθυμοῦν µισθὸν, ἡμποροῦν νὰ τὸν ζη-
 ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ 161:ΣΟΥΛΙΟΥ, 259
Ἀπήσουν ἀπὸ τὸν Χόυρσήτην καὶ νὰ μᾶς πολεμήσωσιν ἀπὸ ἄλλο µέρος,
2καὶ ὄχι ἀπὸ τοῦτο τῆς Γλυκῆς, ἀ- -
«Ε΄. Ἰποσχόμεθα οἳ Σουλιῶται, νὰ μὴν ἐνοχλήσωμεν ποσῶς ἀπὸ τὸ
Σμέρος τῆς Γλυχῆς μήτε Τοῦρκον, μήτε ωμαῖον.
«Αὐτὰ τὰ ἄνωθεν ἄρθρα ὑπόσχονται τόσον οἱ ἀγάδες Τσάμιδες, ὡσὰν
σκαὶ οἱ Καπετανέοι Σουλιῶται, μεθ ὅρχου των νὰ βαστάξουν στερεὰ
Σχαὶ ἀμετάτρεπτα. -
«Γλυχὴ 27 Μαΐωυ 185215 (α).
ἀπὸ τῆς ἐποχῆς ταύτης, ἐπαναστάσης καὶ τῆς Δυτιχῆς Ἑλλάδος,
ἐνοῦται πλέον ἡ ὑπόθεσις τοῦ Σουλίου. μετὰ τοῦ ὅλου πολέμου, καὶ τὸ
περίεργον παρίσταται δράµα τοῦ συμφώνου πολέμου τῶν Τουρχαλθα-
νῶν καὶ Ἑλλήνων κατὰ τοῦ σουλτάνου, τῶν πρώτων μὲν, ὡς ἐλπιζόν-
των τὴν σωτηρίαν τοῦ Αλῆ πασσᾶ. διὰ τῆς συμμαχίας τῶν Ἑλλήνων,
τῶν δευτέρων δὲ, ὡς ὠφελουμένων λίαν ἐκ τῆς συμμαχίας τῶν λα:
νῶν δὰ τὴν στερέωσιν τῆς ἐπαναστάσεως: Ν
.. δ
ΑΦ ΧΛΛΛΛΚΚΛΔΑΛΚΛΚΛΚΑ ΑΛΑ ΛΛΑΚΑΛΑΛΛΚΑΚΑΛΑΛΑΛΛΗΛΑΑΛΑΧΑΛΑΛΛΑΛΕΛΛΛΛΛΛΑ

το ΣΝΕΙΡΣΗΣ ΚΑΙ ΗΔΗ -

Το ΤΟΜΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟ).
ο” σελες α ων,
. ο”. .ν

ωἱ «ξχυμὸ κατὰ παβάδοσι, ἅὅτι ἐν τῇ μονᾷ Κουμελᾶ, τῆς πμαπιζοδνρὸς: ἵδρν»

θείση ἕκπαλαι παρὰ τῶν Μουρόυζῶν, εὐρέθησαν πρὸ πὐλλῶν δη ἐτῶν ἔγγραφα,
᾿σαφπνίζοντα τὴν καταγωγλν τῶν δύο οἰκογενειῶν αφηλαντῶν καὶ Μουρουζῶν. Τὰ

Ἔγγβαφα δὲ ταῦτα, εὑρισκόμενα εἰς χεῖρας ἑνὸς τῶν μελῶν τῆς τελευταίας τῶν δύο
αὐτῶν οἰκογενειῶν, δίδουσι τὰς ἑξῆς πληροφορίας, .-
: οἱ "Ἰψηλάνται καὶ Μουροῦζαι; σὺν αὐτὴν ἔχοντες καταγὠγλν, ἀνήκουσιν εἰς
χὰς ᾿οἰκογενείας. ἐκείνας; αἴτινες ἐπὶ τῆς ἁλώστὼς "τῆς Κωνσταντινουπόλεως. ὑπά
τῶν Λατίνων κἀτὰ τὰ 1204 κατφύγον μετὰ Φοῦ” ᾽λλεξίσυ Ἀορνινοῦ Δούκα εἷς
Τραπεζοῦντα, ὅπου ουνεστήθη παρὰ τοῦ αὐτοχράτορος τούτου Ἡπγαὐθοκθαθρρία οῆς
Τραπεζοῦντος. Εἷς δὲ τῶν προγόνων τῆς ὕψπλανς εκῆς, ὃ Κωνσταντῖνος, ὁ ἔπονο«
-Βασθεὶς Σιφηλλινὸς, αὐλάρχης τῶν ἀνακτόρων, ἐνυμφεόφη τὴν θυγατέρα τοῦ αὖ-
ποκράτορος Ἑμμανουὴλ Ἐ” κατὰ τὸ 1290.
κ Ξόὗτου φα[νεταίς οἱ αψηλάνται, ὃς καὶ οἱ Μοὐρὀῦζαι, ἀποκατέστησαν
ἐκεῖ καὶ πυνέβέθεξαν πᾶν πλριπετειῶν τῆς εύχης τῆς. αὐτοκβατορικῆς οἰκογενείας
τῶν Κομντνῶν, βασιλενσάσας ἓν τῇ Τραπεζοῦντι “Επὲ. διακόσια πεντήκοντα ἑπτὰ
' ὅτι περίπου. Καὶ οἱ μὲν Υῷηλ ντι συνῴκησᾶν τὸ ἐν τοῖς πέριξ τῆς᾽ Τραπεζοῦντος

χωρίον, Ὦ κὠμόπολιν 'Ὑδηλᾶ, ἐκ τῆς ἰδίας ἐπώνυμίας δόσαντες τὴν κλῆσιν τούτου"
ο οἳ δὲ Μουροῦζαι ὡθαύτως {9 Ππούροὺζ, κείαενον ἐπῖσης ἐν τοῖς περιχώροις τῆς Τρα-
πιζοῦντος, ἁμφότερα δὲ σωζέμένα µέχρι τῆς σήμερον.
ετὰ ἓὲ τὴν κατάκτκσιν τῆς Τραπεζοῦντος παρὰ δωχάμεθ τοῦ Β’ κατὰ τὰ
1464; οἱ ἀπέγονοι τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν τὶς τὴν ἐσχάτην συμφορὰν περιέπεσονν
πε φθνενθέντων τοῦ αὐτοχράτοι .ος Δαβίδ καὶ τῶν ἓξ υἱῶν αὐτοῦ ὑπὸ τοῦ ἀγρίου κα-
Σᾳατηςοῦ. "επὶ τοῦ. ἔτους, δὲ 4665 δύο πρῶτος ἐξάδελφοι, ᾽Ανείοχοι ὀνομα όμα:
νοι ἀμϕρότεροιρ. ἐλθόντες ἐκ Τραπεζοῦντος εἰς Κωνόταντοδύπολωο, κατῴχκησαν᾽
τὰ ἩΠυβίᾳ τοῦ Ἀοσπόρον. τῶν δὲ ουγγενῶν τούτων καὶ οτενῶν φίλων οἵ ἑαάγοοι
υαχετιφθέντες μετὰ τῶν τότε διαπρ πόντων ἐν τοῖς πράγμασι, ἐγένοντος προϊόντος
ὃ ἕκτοτε ε ἡγεβόνε εν
τοῦ γοόνουι καὶ ἑποφέφιοι Ἀγεμόνες Βλαχίας καὶ Ἠολδανίας, ὦν ῴ αἰῶνος,
πολλάκ!; κχὶ µέχρι τῶν ἀθχῶν τοῦ τρέχοντος
σαν
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ.Β’. ο01

(α) "Η διοίκησις τῶν δύο ογεμονειῶν Βλαχίας καὶ ἠζολδαυΐίας πτριβλθε, µατὰ
φὴν ἐν Κάρλοθιτς εἰρήνην, εἰς τὰς βυζαντινὰς οἰκογενείας , τὰς λεγοµάνας Φανα.
ῥιωτικὰςᾳ Χρονολόγικῶς μὲν ἀπὸ τοῦ {710 (ἔτους τουρκικοῦ 1411), προσωπικῶς
δὲ ἀπὸ τοῦ Νικολάου Μαυροκορδάτου Α΄ καὶ ἐπὶ τοῦ σοφλτάνου ᾽Αχμὲς τ’. δὶ
πακτικῶς δια δεχόµεναι τὰς ἡγεμονείας ταύτας οἰκογέν-ισι Ώσαν ἑπτὰ,Ἡ Μ6αυροκοῤ-
δατινὸ, Ἡ Εκικικὴνᾧ ᾽ἀφηλαντικὴ, ἡ Μουρουζικὰ, Ἡ Σουτσικὴ, Ἡ Καλλιμαχικὰ
καὶ ἃ Καρατσαδικέ; δέ δὲ οῦ χρόνου. ἠσόχθηραν ας . αὐτὸ ὀξίωμα καὶ οἱ Ἆτυ-
θογέναι καὶ οἱ Χαντοερίδαι.
ΣΕΛΙΣ ὅ.

(1) Σώζεται ὅτι Ἡ οἰκογένεια Μαμιμωνᾶ ἐν τῇ Τριπέλτι τῆς Π1λοποννήσου.

ΣΕΛΙΣ δ.

(α) Διὰ τετάρτου χρυσοθούλον ὁ "Αλέξανδρος “Υψηλάντης ἐπροίκισε τὸ µονα-

στήριον τοῦ ᾿λαρὠν-ξόδα, τὰ εἰσοδήματκ αὐτοῦ
καὶ προτξιώρισον εἷς συντήρηςιν
τῆς ἐν τῇ Ῥυθίᾳα τοῦ Βοσπόρου σχρλᾶς τοῦ Τένους. .
(λύὐτὸς οὗτος, ἐκτὸς τῆς ἐν τῇ Βλαχία κυρίως πατρικΏς καὶ πεφωεισμένης διοι-
κήσεως αὐτοῦ, παµπόλλους πρὸς τὴν ἰδίαν πατρίδα εὐεργεσίας ἈΑφοσήνεγκε. δουν»
τοµίας δὲ χάριν παρχλείποντες τὰς πλείστας, ἀναφέρομεν. μόνον τὰ τερὰ καταγώγια
Ἱνπβειτε Χάλκης καὶ Πρώτης. κατὰ τὴ», προπουσίδα τᾶ: Ε στανσινουπολεῶς, περ
ἐπροίκεσε διὰ πολλῶν κινητῶν καὶ ἀκινήτων' μτημ ὄτων, αφιτεριαθόνέων Ἑν ῥοῖς
ἐσχάτοις χθόνοις “παρὰ τῶν Τούρκων. Βοηβούμενος δὲ καὶ παβὰ τῆς παραδειγμαέι-
κῆς εὐσέθείας τῆς λἰκατερίνης Μουρούζη, συζύγου αὐτοῦ, κπθίδρυσε καὶ ἀνεκαί-
γισε διαφόρους μονὰς καὶ σχολεία καὶ παντιχοῦ συνέδρτἰμε καὶ ὑπεστήριξ ε τν δε-
δουλωμένην πατρίδα. ,
Ελλ τον ρε τνε νερο πνανκι ΣΕΑΙΣ. 144

ὦ οὐδεμία ὑπάρχει ᾽ἀμϕιθολία περ . ὑπάρδεως τοῦ σχεδίου τούτου τοῦ

Ἀἀλεξάνδρου Ὑφχλάντου, ὡς βεβαιωµένου ἐκ τῆς ἀλληλογραφίας τοῦ. Κωνσταντί-
ο νὸν 'Ὑψηλάντου. Ἓλν οὐχ εὑρέθη ἐντὸς τῶν ἐγγεάφων αὐτοῦ ὡς ἑημαυβέντων,
«ὐρίσκεται- ὅμως ἐν τοῖς ἀρχείοις τῆς- Βιέννη:,
«Ἠπάρχει πβοσέτι καὶ φυµφωνία, τις, γενρμένη ἐν Φεχενθὰχν δν. δς πβοτάνέαι 4

Ένωσις τῶν δύο "Ἠγεμονειῶν, εἰς ἓν κράτος ἀνεξάρτητον., τὰ χνόµενα ἄρα ἀπὸ
-ποῦ 1856 ὡς πρὸς τὴν Ἠλαχίαν καὶ Μολδανίαν ἔχουσι τὴν πηγὰν αὐτῶν ἑλληνι-
κὺν ἀπὸ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. καὶ διὰ τοῦ ἠγεμάνος Αλεξάνδρου "ϊφπλάντουι ϕ
. οὐχίο

ΣΕΛΙΣ 19. |
(α) 'Ἡ ἀνάμνησις αὐτοῦ, { ὀγαπηβέντος διὸ τῶν μεγάλων «ἄγαθόεργιδγ' πρὸς
Ἐ-

«τοὺς, πτωχοὺςν δεχρκεῖἐν πόλει ταύτῃ ἀκμάζουσα μέχρι τῶν ἡμερῶν. ἡμᾶν.
κ--- 3,

«δημαιρῦμεν δὲ μόνον. ὅτι ὃς το σοῦτον ἐφείλκυσεν . εἷς ἑαυτὸν. τὴν ἁγάπην᾿ κάὶ τὸ
α΄ Ἰαββοδν τῶν
αέδας τῶν κατοίκων, ὥστε Ἡ δημαρχία τῆς πόλιως ἀγήρτήσεν Ἐν
᾿ ευνεδριάσεων τὴν. εἰκόνα αὐτοῦ» ὃς τύπον ἔναρέ έτου καὶ παβαδεγῥατί κο ολσώ-
βάτος. -
 902 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΤΡΑΦΑ
ΣΕΑΙΣ {4-

ῶ Ὄρα τὸνν δοθέντα ὅ ὄρκον τῶν Βλαχομολδανῶν ἐν τοῖς ἀκολούθοις περὶ Κὼν-
ολαντίνὸυ "Υφηλάντου.
:(6) -"Εξαγόρασθεὶς πὰρὰ "τοῦ "δήμίόν. ὃ νεκρὸς "τοῦ ᾿λλεξάνδροσ 'Τψηλάντου,
ἑτάφη' ἐν τῇ-Βυθίᾳ (ΚουρόὑτσεσμΣ),. τῇ Ἠενεθλίφ :πατρίδι. ἡμῶν «Ὁ κταετεῖς τότε,
ἠκσλουθήσαμεν τὴν ἐκφορὸν καὶ ἐνθυμούμεθαν παρὰ τὸν ουνοδεύοντα δήµιον, καὶ
τὴν. πλνθὺν τῶν μωλώπων; οὓς ἐχ τῶν βασανισμῶν ἔφέρεν ὁ ᾿νεκρὸς ἐπὶ ᾿ τῶν χει-
βρῶνς Τνωρίζοµεν δὲ ἔκ Καραδόσεως,ὅτι ὁ "Αλέξανδρος "χψηλόνεης μόγήν ἐὰν ἀειί-
ο ωθύκὴν μαστίγωσιν οὐκ ἐδέχθη βασανιζόµενος, "Όταν ὁ ἐπὶ τῶν κολαστηρίωγ
ἐφορεύων μποσταντοαίµπασης, ἀρχηγὸς τῆς φρουρᾶς τοῦ σουλτάνου, διέταξε καὶ
ταύτην, στρέφας ὁ 'Υφηλάντης πβὸς αὐτὸν εἶπει «Αἰσχύνθητι διατάσσων καὶ τὴν
"μαστίγωσ κατὰ προσώπου, τιμηθέντος διὰ τουῖων τν
(4) ὰὐτῶν τῶν ἕκατομμυρίων τὴν ἀποζήμίωσιν ἀπήτουν παρὰ τῆς πύλης οἱ
ἀπόγονοι τούτου, ὡς ἀναφέρομεν ἔν' τῇ σελ. 100 τοῦ τόµου Α’.

ΣΕΛΙΣ .

κ, χδρὸ ὥστε.
ἕ "ήροφεν., ας ἱατορικὸς. ολλανός- αὉ λλέξανδρος χφηλάντης
ντο ἀνὴρ, μεγάλης τιψιάσησορ. δὲ πεπροικισµένος. δι) ὅλων τῶν προτερηµάτωύ
Ῥχαὶ ὅλων τῶν ἀρετῶνι ὅσαι ἁρμόζουσιν ες τοὺς Ἰἀρχηγοὺς τῶν ἐθνῶν. Καθ ᾱ
ῬΆγεμόνευσεν ἑπτὸ ἔἔτην Ἆ Ἠλαχία Ἀὐπύχει;, Μὴ ἔχουσα ἄλλην ὑπερτεροῦσαν κατὰ
Ἄτοῦσὸ: ἐπαρχίαν καὶ Ἡ ἠγεμονεία αὐτοῦ εὐλογεῖται ἔτι καὶ σήμερον. ο Ἠγεμὸν
ροὗτος κατέστη ἀξιομνημόνευτος δι ἀπείρων ἀγαθοεργιῶν..» » .
(6) Διάφορα ἀνέκδοτα πονήματα αὐτοῦ σῴζουται παρὰ εὴ οἰκογενείφ. πν
δὲ καὶ Εονσικὸς ἄρνοτος, Ἴ
ο ΣΕΛΙΣ 41,

(α) »1Σοὐ ἐπὶ τοῦ προκειµένου ἁπόσπασμα ἐπιστολῆς ἐπισήμου ἐκ Παρισίων καὶ
ἀπὸ 19 βανδεμιέρου [έίω ὀκτωθρίου) 1198.
; 6 ἀληβῶς. ἀγνωρίζομεν διὰ τῆς ὁδοῦ τῶν' δηµοίων ἐγγράφων, ὅτι
ὁ
ᾷ "Πόλη ὁριστὶκᾶς κηρόσσετο κατὰ τῶν ἀρχαίων αὑτῆς φίλων' ἀλλὰ ος
δυσχόλως, Ἐνταῦθα 1
πιστεὐοῦσι τὴν τοἰαύτην ἀλεληλάτιλὴν. ἀπύφασιν ταύ»
ο ἡ Ὦψιλὴ Πύλη, παραδεδοµένη, ἀπερισκέπτως εἰς τὰς Ἐπιδουλὰς
τῶν' ἐχθρῶν ἀὑτῆς, ἀπέφευγεν ὅλα ταῦτα, ἐ ἐὰν περιέμενε τὰς ἐξηγή:
δεις τῆς Γάλλικῆς υθερνήσεως, τὴν ἔφιξυ τοῦ Δεσχύρσχ. Μετὰ τέφ-
σαβας ἃ πέντε ἡμέρας ἀναχώρεῖ εἰς Κωνόταντινούπολιν, -
καὶ φθάνων
ἐκες μέρ' ὅσα ἂν πράξῶσιν 6ἱ ἐχθροὶ τῆς Τούρχίας. καὶ τῆς Γαλλίας,
Ῥωσίδει Ἔδί Αἰδδιό) Ἀαὶ όν Οὐτοκρᾶτόρα περὶ σοῦ' βάθους: τῆς ἀθύο-
δό λαό οὰ βήματα" αὐτῶν ᾿θκάπτουθε οὐχ ἡὤΦ Ἡ τερατώδης: αὔτῃ
συμμαχία ου Ὑενήσεται, ἡ {ὺ πᾶν ἐν τῇ Εὐρώπῃ ἀνατρακήσεταξ"' τὸ
Αιεθυντήβιωνὴ ἑξανθλησες' πᾶδὰν μετριοπάθειαν ὑπὲριτῆς Πύλης,ὅπως
ἔπραξε᾽ τὸ αὐτὸ ὑπὲο τῆς" ᾽Αμεριλῆς. καὶ ἡ μία καὶ ᾗ ὄχληή: ἀπεπλανή»
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Β΄), 263

θησαν παρὰ τῆς ἀπίστου Αγγλίας, ἥτις ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς ὑπερα-
σπίσεως ἄλλων θηρεύει τὴν ὑπεράσπισιν ἑαυτῆς στρέφουσα κατὰ τῶν
ἀδυνάτων συμμάχων αὑτῆς τοὺς χινδύνους, δι ὧν ἡ ἰδία ἀπείλεῖται. ἶ
«Τὸ Διευθυντήριον διατηρεῖ τὴν µε γαλητέραν σιωπὴν ἐπὶ παντὸς -συμ-
Βαϊνοντοξ ἐν Τουρχία’ ἀλλὰ Ἰνωρίζει καλῶς τὴν φυλάχισιν΄ τοῦ βουτ”
τίνου καὶ τῆς πρεσθείας, ὡς καὶ τὴν προγραφὴν τῶν Γάλλων, τῶν' δυ.
στυχῶς ἐν τῇ ἀνατολῇ εὑρισκομένων" πλὴν οὐδεμίαν ἀξιοῖ ἀντεκδί-
χήσιν κατὰ :τοῦ΄ ἀλἂ Ὠφφένδου καὶ τῆς ἀχολουθίας αὐτοῦ... «; διότι
αὖν κάταδρομὴν {αύτην ἀποδίδει εἰς μόνην τὴν ἐπιῤῥοὴν τᾶς ῥωσαίας,
ἑ
διαιτώσης ἤδη τὰς θελήσεις ἑαυτῆς ἄνευ κωλύματος παβ᾽ ὐδενὰς' μέ:
ῥους. Ἑστὲ πεπεισμένου ὅτι οἳ Γάλλοι θέλουσιν εἶαθαι . οἱ καλλήτερον, τῆς
Τουρχίας φίλοι, καὶ. τὸ πᾶν διευθετηβήσεται πβὸς βλάθὺν ἐκείνων.. ὔσοι
ἤναψαν τὴν πυρχαϊὰν ταύτην.
«λυπούμεῖα ἀγνοοῦντες τὰ, γυόµενα ἐν Αγύπτῳ: οὐδὲν ἐνταῦθα
γινώσκοµεν’ αἱ σχέσεις διεκόπησαν ἐντελῶς, ἀφ' Ἶς ἐποχῆς οἵ ῥῶσσοι
ἆλθον πρὸς ὀνίσχυσυ τῶν Άγγλων. Αναμφιβόλως δὲ ληφθήσονται ἐνταῦ-

θα μέτρα, ὅπως πεμφθῶσι δυνάµεις εἰς τὸν».Ῥοναπάρτην, οὗτινος ἐπὶ τέ-

λους αἱ ἔξοδοι περνωρίσθησαν σχετικῶς: ὡςν πρὸς |τὴν πληδὸν 5τῶν ἐθνωνν
Σ
ο Όσα
καθ ὧν μάχεται... «ὃ
ΣΕΛΙΣ 24.

(α) Απόσπασμα ἐκθέσεως τοῦ κόμήτος Μαβκὼώφ, πρέσθεως τῆς ῥωσσίας, ἐκ ὰ-

Ριοΐων καὶ ὑπὸ ἡμερομωνίαν 2Ί ἰουλίου 8 πὐγούστου) 3 1502. '
1 7

ἁτὸν ἡμέραν τῆς συνήθους ἀκροάσεως ἦτο γεῦμα χαὶ συγόθροίσίν τῆς

ἑσπέρας ἄνευ διακοπῆς, ὥστε ὁ πρῶτος ὕπατος. συνδιελέ έχθη μετ ἐμοῦ
πολλάκις καὶ κατ ἐπανάληψιν. ἥ συνομιλία ἡμῶν κατ ἀρχὰς ἑ ἐ Ἰάμτο
... Αχολούθως ἤλθομεν χαὶ περὶ, τῆς καταστάσεως τοῦ ὀθωμανικοῦ, χράς
τους, ἃ ἔθλεπεν ἑτοιμόῤῥοπον εἰς τρόπον, ὥστε εόναιττῷ, είχαν αὖς
θελον. μένει, ἵνα συναχθῶσι. -. Μετὰ ταῦτα. μὲ, ἠρώτησεν, ἐὰν ὑπῆρς
χεν εἰς τὰ κράτη, τῆς 1, Α. εγαλειότητος Σόμμύς τις διά χο τοῦ
θον τῆς. Κωναταντωρυπόλεως, Απεκρίθην, ὅ οτι αὐδένα τοιοὺτω ἐγώ:

ρίζον, ἀλλ ἐνόμιζον, ὅτι ὑπάρχει τις ἐν Γαλλία, , καὶ τοιοῦτον ὠπενόουν
σὺν στρατηγὸν Ζηνὼ διοικητὴν τῶν Παρισίων (καὶ, ἀργότερου .., Δούκα

ςῆς. Αθρώνσης), - ὡς καὶ ἕνα ἐκ. τῶν χραμματέων « αὐτοῦ, μμπδοςτα

τὴν θυγατέραἩ τὴν ἀνεψιὰνὃὀνὸς, Κομνηνοῦ.. ὃς διετείνετο Χρταγάμει
ἐκ τῶν αὐτοχρατόρων τοῦ αὐτοῖ. ὀνόματος, τῶν. Βασίλ υαά αν αιδν
στανπεγρυπήλει, Μοὶ προσέθεσε «άτε γελῶν,, ὅτι-γρεία» ἔχει ἑνὸς ώς
 2604 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ.

σουλμάνου εκ Ολόὸς ὁ κόσμος συμφωνεῖ πιστεύων ., χαὶ τὸ ὑπουργεῖον

σῆς ἀγγλίας ἔ χει περὶ τούτου ἀληθὴ φόθον,᾽ ὅτι ἡ Ῥαλλία: μελετᾶ -τι
χατὰ τοῦ Μορέως ... »
ἑ- : ΣΕΛΙΣ 12.
-- Ἐπεστολὴ τοῦ Κωνσταντίνο, "Ἠφηλάντον - τὸνὴ πκκάραν, ἐπισπραμμόον
φὰς ὑποθίσεις τς 'Ῥωσσίας.
εστ αΚύριε ἀπεδταλμένει :
υ αᾗ ΑΔ. Ε. ὁ ῥεὶζ Εφφέντης µὲ ἐπεφόρτισεν ἐκ μέρους τῆς Α. Τ. τοῦ
Μεγάλου Βεζύρου, ἵνα διαχοινώσω. πρὸς τὴν Τ. Ε, ὅτι... Ἡ ἐπιθυμία
πῆς Α. Μεγαλειότητος, ὅπως Ἡ Μολδαυΐα χαΐρη τὰς νέας συμφωνίας,
ἔχαμεν Ἁὐτην ἵἵνα ῥίψη τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπὶ τοῦ πρίγκιπος Μουρούζου,
Ἠθέλησε δὲἩ Α. ἩΜ. προηγουμένως, ἵνα εἰδοβοιήσῃ περὶ τούτου τὴν
Ύ. Ἐ, καλῶς πεπεισµένη, ὅτι Ἡ διάθεσις αὕτη, οὐδένα ἄλλον σχοπὸν
ἔχουσα, Ἡ τὸ Καλὰν τῆς ἑπαρχία, θέλει εἶσθαι δεκτή...
48 ἀπάντησιςς
«Π ρίγκιψ µου.
ας... Επειδὴ ἡ Α.Ὑ. νομίζει, ὅτι Ἡ εὐτυχία τῶν Μολδαυῶν βε-
θαιοῦται οὐχὶ ἄλλως,Ἡ διὰ τοῦ διορισμοῦ τοῦ πρέγχιπος Μουρούζου,
Ὀὔδόχως ἀντιλέγω εἷς την ἐπιθυμίαν ταύτην τῆς Α. 1, πεπεισμένος,
ὅτι ' δίαῖ
ατααγαὶ ἐδόθησαν, ὃπώς ὁ. γέος μάκ, συμμορφωβῇ» κτλ.
ΣΕΛΙΣ. 26, .:
(α) 1δοὺ τὸ ἐπὶ τοῦ πβοχειμένον ἔγγβαφον τοῦ Ταμάρα πβὸς τὸν Κωνοτανεῖν
νου Ὑφπλάντηνι
. «Πρίγκιφ μου,
ο αΔαπραγματεύθην. μετὰ τοῦ Ἠγεμόνος Μουρούδου τὰ δύο ἀντικεί-
μενα, ἅπερ ἡ ὑμετέρα Τψηλότης μοὶ συνέστησε, τὴν ἔνωσιν καὶ τὴν
χβηματικὴν εἰσφοράν. Αἱ περὶ τοῦ πρώτου ἀποχρίσεις ὑπῆρξαι
λίαν εὐχάριστοι' μοὶ χατέδειξεν, οὕτως εἰπεῖν, τὴν ταυτότητα τῶν ἀρ-
χῶν. αὗτοῦ πρὸς, τὰς ὑμετέρας, καὶ πρόκειται ἵνα διατηρήσῃ ὅλην τὴν
ἁγνότητα τοῦ αἰσθήματος τούτου. ὣς. πρὸς τὴν αβηματικὴν. δ) «εἴσφο;
ρὰν οὐδὲν ἄλλο μοὶ ἔμεινε πλέον, ἡ τὸ ἀσταχολογεῖν παρὰ τῷ κυρίφ
Καλλιάρχη. Μοὶ ὑπεσχέθη ἐνἑ ούτος, Ὅτι ἀχολουθήσει σταθερῶς τὴν

Ὑγώμην, ἂν περιμένει ἔγγραφον πας «ὑμῶν, ὅπως πληράσῃ τοῖς µετρη-

τοῖς ὑπὸ μεγάλας πρ᾽θεσμίας χαὶ εἰς μεγάλα ποσὰ, Ἡ ὅπως ἐνέχηται,
δὲ ὅσα κάμνητε: χρέη καὶ, ἔτι κλέον τῶν δισχίλέων πουγγείων; ἐὰν μὴ
εὐχαριστῆσθε διὰ "6 σἑρογγυλοῦ ἀρθμοῦ, ὃν προέτεινε πρὸξ ὑμᾶς.- Οἱ
 ΠΟΥ ΤΟΜΟΥ Ἐν, Φύ5

βογιάρδοι ἐπίσης μοὶ ὠμέλησαν περὶ τούτου εἶπονν δ- "αὐτοῖς, ὅτι ἀπαι-
πεῖται ἵνα βοηθήσωσι τῇ Βλαχία, το 15 ολο σσ οἷν
(ὑπογ.) Ὁ ΤΑΜΑΡΑΟ. Ἡ
«Υ. Γ. ὁ ἡγεμὼν Μουρούζης μοὶ εἶπεν, ὅτι ἔλαβε τὰς ἀπαντήσεις
ὑμῶν. καὶ ὅτι χάµνετε αὐτῷ παραχώρησιν ἱκαγῶς: σημαντικήνι ἄνερ-
Ὑήσευ ὅτι ἐπιθυμεῖτε»
(6) ᾽Απόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ στρατηηοῦ Έγοξελοδὀρφ πρὸς τὸν Κωνσταντῖνον
“Σφηλάντην, Ἰτγραμμένης κατὰ τὸν ἰούλιον τοῦ 1803.
; τα ἀναγγέλλω μετὰ σπουδῆς πρὸς τὴν ὑμετέρω. ἠψηλότητα τὴν. εὖ-
τυχῇ ἄφιξίν µου... Μαντεύετε οβεξαίως, ὃ ὅτι ἀπὸ τῆς πρώτης « συνεν;
πεύξε εώς μου μετὰ τοῦ Βασιλέως. ἐγένετο λόγος περὶ, τοῦ. ἡγεμόγος Ἐ-
ψηλάντου. ὁ κόµης Δε Χωγνίτς γράψει εἰς. Πορισίους, ὕπως. πεμφθῶσιν
ἐχεῖθεν διαταχαὶ, θέτουσαι τέρμα ἅπαξ διὰ παντὺς. εἰς ῥᾳδιουργίας
κατὰ προσώπου, ὅπερ, ὁ Βασιλεὺς σέθεται.. εω Οὗτος χαὶ ὁ κύριος Ταλ-
λεράνδος Εχουσιν
ἔ ἀφορμὴν, ὅπως παρέχωσιν ἀλλέλοις μιχρᾶς ἐκδου-
λεύσεις . . « }
οα) ᾿1δοὺ ἡ ἀπάντπαις τοῦ ὑπουργοῦ.
απρίγκιψ. ο -υ-.
-- Βαθεως᾽ δυγκεκνημέλος ἕνεκα α΄ αἲς δνδτυχοῶς ὃς τι
τῶν μη ὧν Ἡ ὑπ ἐνεπὶστ εεύθη ὑμῖν,
ἑ καὶ ὃν τὴν εἰκόνα
μοὶ διεχαράξατε, αἰσθάνομαι κατὰ πολὺ τὴν προσγενησοµένην ἆμη-
χανίαν πρὺς τὴν ὑμετέραν Τφηλότητα, Ἡ γενικὴ τῶν πραγμάτων κα:
πάστααις μ- ἐμποδίζει.ὅπως δυνηθῶῷ: θεραπείαν' τινὰ : ἀπὶ. τοῦ-παρέν-
τος. Τούτου ἕνεκα περιορίζοµαι συµβουλεύων ὑμῖν, Πρίγχιῷ μοὺ;' ὅπωξ
ἀντλήσητε ἀπὸ τῆς φρονήσεως καὶ ἐμπειρίας ὑμῶν τὰ δυνατὰ µέσα.
Άλχως΄τε παβακαλῶ τὴν ὑμετέραν Ἰψηλότητα, ὅ ὅπως ἐξάκολούθῇ γρά-
φόνσά μοι μετὰ τῆς εἰλικριείας ἐχείνης, εἰς ἂν θέλω Ἀπόλρίνἐβδέι
δ). ὁμοῖας' εἰλικρινοῦς καρδίας. Ἐσεδθε δὲ πελεόμενόρ "δτῖ οὐ "μόνον
αἱ διακοινώσεις ὑμῶν θέλούσί- μβνείν ἀλόκρυφὸε εἰς“οἱοιδή σα, "ἀλλὰ
καὶ πρόὑπαθήσω ἐπίσης, ἐφ᾽ ὅσόν αἱ ᾿Ἄεριστάσεϊς μοὶ ἐπιερέπουδίν, τὰ
ἠνορας ὠφέλιμος ὃὑμῖν ἐπὶ πάντὸς, ὅὄντι ἐξήρτηται ἀπ'
ἆ .. :. ν ον
ΣΕΛΙΣ 27.

ω καονθζομο ὁλόκληρον. τὴν ἀπάνεησιν τοῦτ ποιον τς . μι ῶνν

επκΒρίγκιφμου. ος :ἰ παντα, στο οἳστ
ο κλάκτὰ, Μεγάλης λύης. ..- πάλοέ ἐν ταῖς Δύο ἐκιορολαῖῦ δέ
Ἠ ἡμετέρα Ῥηλότης ἀππύθυνς σᾷ,18 (941) καὶ-58 (96) αὐγόύστου πρὸς.
965 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΓΡΑΦΑ
τὸν κύριον ἴταλίνσκην, τὴν. δυστυχᾶ:κατάστασιν τῆς Βλάχίάς καὶ τὰέ
ἐχ τούτου προσγωοµένας ὑαῖν δυσκολίας. ῄ ὑμετέρα Τψηλότης φαίνε»
ται ἐπιθυμοῦσα, ὕὅπωε ή Ρωσσία ἀναλαρ: π τὴν δι ισχυροῦ
ἰ στρατοῦ προ
φύλαξιν τῆς Βλαχίας ἀπὸ τῶν δεινῶν,.. ᾽ἅπερ ἐρημοῦσι ταύτην. ὅσῳ ἂν
ὑπάρχτ βεθαίαἩ πύλη περὶ τῶν διαθέσεων ἡμῶν, ὁ γινώσχων τὴν δυξ
σπιστίαν αὐτῆς δυσχόλως πιστεύει, ὅτι ἀποφασίσει αὕτη ἐξ ἰδίως πεποι»
θήσεως; ἵνα, παβαδεχθη τοιαῦτα µέτρα, καΐτοι µόνα δυνατὰ πρὸς τὴν
ἀσφάλειαν ῳ
«ἂν ταῖς ἐξξηγήσεσι ταύταις θέλετε ἰδεῖν ἀναμφιθόλως, Πρίγκιψ μου,
ἐκ νέου, ὁπόσῳ ἐνδιαφέρεται ὑπὲρ
ὁ ὑμῶν ὁ Αὐτοχράτωρ. ἠπειδὴ δὲἡ ἰδέα,
ἂν πρὸ μικροῦ ἐξεφράσατε, καὶ ῆς ἡ ἐκτέλεσις ἤθελεν ἔχειν εὐτυχῆ ἀπο-
τελέσματὰ, ἐδτὶν ἐντέλῶς ἀχατόρθωτος ἐπὶ τοῦ παρόντος, παραχαλῶ
τὴν ὑμετέραν Τψηλότητα, ἵνα μοὶ εἴπῃ εἰλικρινῶς, ἐὰν γνωρίζῃ ἕτερα
μέσα ἐντὸς τῆς δυνάµεως ἡ ἡμῶν χαὶ κατάλληλα, ἂν οὐχὶ πρὸς ἀποσύβη-
σιν παντὸς κωδύνου ἀπὸ τῆς Ἠεμονείας, Αν διοιχεῖ, τοῦ λάχιότου πρὸς.
ἑλάττωδω τῶν δεινῶν αὐτῆς καὶ σωτηρίαν ἀπὸ ἐντελοῦς ὀλέθρου. ἔστω
βεδαία Ἡ ὁμετέρα Ἰφηλότης, ὅτι ὁ Αὐτοχράτωρ οὐδόλως ἀρνηθήσεται,
ἵνα πράξῃ πᾶν, ὅ,τι αἱ ἐνεστῶσαι περιστάσεις ἐπιτρέπουσι τούτῳ».
(6) Ἰδοὺ τὸ ἔχχρφον τοῦ ὑπουργοῦ πρὸς τὸν Κωνσταντίνου Ἰψνλάντη,

επρίγκιψ μου,
απρὸ ὀλίγου ἔτι Ἰράφων πρὸς τὴν ὑμετέραν ψηλότητα περὶ τῶν
καταλληλοτέρων µέσων πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ διπλοῦ σκοποῦ τῆς έξα-
σφαλίσεως τῆς πύλης κατὰ γαλλικῆς τινος ἐπεμβάσεως, καὶ τῆς ἐξά-
σφαλίσεως πῆς᾽ ἠσυχίας καὶ εὐημερίας ἐν Βλαχία, ἐθεώρουν τὴν ἀἆλος
στολὴν σώματός τινος ἐκ τῶν ἡμετέρων στρἀτῶν εἰς την ἐπαρχίαν ταῦ-
την ὡς ἀντικείμενον, περὶ οὗὗ δύσκολος ἦτο πᾶσα σκέψις: ἀλλὰ ποιαύτην
δεικνύουσιν ἀστάθειαν τὰ πράγµάτα τοῦ παρόντος ἡγεμόνος τῆς Γαλλίας,
ὥστε ἡ Πύλη φοβουμένη ἐκ τῶν κινδύνων, οὓς διατρέχει, ἐκ τοῦ φόβου
περὶ τῶν σχεδίων τοῦ Βοναπάρτου, ἔκ τῶν ἀπειλῶν καὶ αὐτῶν τῶν
ἀπατηλῶν. διαμαρτυρήδεων τούτου, ᾿παρεκάλεσε φιλάἀῶς τὴν Α.Α. Νες
Ὑαλειότητα ἵ πα” Ἰνάσθοποιήσ' αὐτβοεδα; θεωρεῖ Πεβδσφορώ τερᾶ μόδα,
ὅπως ἐξασφαλισθᾶσι τὰ κράτη αὑτῆς, καὶ ἔζήτησε- τὴν ἀναγέωσιν τΏὲ
μα ἡμῶν σύμμαχίας: ἂν τῶν μέτρων τῶν προθαβησομένω» παρὰ τοῦ
ὑτοκράτορός ἐότι καὶ; ἠγμεταφορὰ δεχακισχίλίων Φ δεραπεύτακιοχι-
ή «ἀύδρῶν ἐκ {όῦ στράτου «ἴργην εἰς τὸν ἔστρον, ὅπως” δναται οὐχ”
 “ΠΟΥ ΤΟΜΟΣ. Ε', ι. 261
λώχερον βοηβεῖν τῇ ὑψηλῇ Πύλη πρὸς ἀπόκρουσυν {δν Γάλλων ἐν περι-
πτώσει, καθ ἣν ἐκτελέσωσιν εἰσθολήν τινα εἰς τὰ κράτη ταύτης.
«Τθὰν ἡ Πύλη παρεδέχετο τὸ σχέδιον αὐτὸ,ὁ Αὐτοκράτωρ ἐθεώρει ἂν
εὐχαρίστως τὴν εὐχαιρίαν, ὅπως δώσῃ τῇ ὑμετέρᾳ Τψηλότητι δείγματα,
ὁπόσῳ ἐνδιαφέρεται ὑπὲρ ὑμῶν: η ἂὲ παρουσία τῶν στρατευμάτω
-αἲ-ν
ποῦ ἐν Βλαχία παρέξει βεθαίως τὰ πρὸς τοῦτο µέσα. τος
(ὑπογ.) ΚΖΑΡΤΟΡΙΣΚΗΣν,
ΣΕΛΙΣ 54,

ω᾿ Ἐπιιδὸ ἐγένετο παραδεκτὰἡ ἀρχὴ, ὅπως ἡ Μολδαυΐα δίδη τὰ δύο πέµηται

διὰ τοῦ ὑπολογισμοῦ τούτου τὸ ποσὸν τοῦ ἑνὸς ἑκατο μυ ῄου καὶ πεντακοσίών χι-
λιάδων γροσίων πὔξανε, ---
(6) 'Ιδοὺ τὸ πρὸς τὸν 'Σψηλάντην ἔγγραφον τοῦ ὑπουργοῦ κζαρτορίονη, ΄
«Πρίγκιψμου. .
«Έλαθον τὰς ἀπὸ 8 ἰουνίου ἐπιστολὰς ὑμῶν, δὺ ὁ ὧν μὲ ἐτιμήσατε.
Πᾶν ὅτι ἐρωτᾶτε ἐμὲ πεβὶ τῆς καταστάσεως τῶν πραγμάτων ἐν Κων:
σταντινουπόλει, συμφωνεῖ ἐντελῶς, πρὸς ὅσα μοὶ γράφει ὁ, αύριος ἵτα-
λίνσχης. Εὐχαρίστως διαχοινῶ πρὸς ἡμᾶς, ὅτι ἃ Λ. ΑΔ. Μ. κατὰ. πολὺ
Ἀὐχαριστήθη διὰ τὸν ζήλον, ὑγ᾽ οὗ ἐμπνέεσθε πρὸς σχηματισμὴν τακτι-
κοῦ σερατοῦ ἐν τῇ ἠγεμονείᾳ ὑμῶν. Πεπεισμένος περὶ τῆς μεγάλης ἐκ
πούτου προαγενησοµένης τῇ Βλαχία ὠφελείας, ὁ Αὐτοκράτωρ ἑτοίμως
συντρέξει εἷς τὰς προσπαθείας ὑμῶν δι’ ὅλων τῶν µέσων, τῶν συµβιθα-
ζομένων μετὰ τῆς παρούσης καταστάσεως τῶν πραγµάτῳν»: Συγεπείᾳ
Σούτου παραγγέλλω σύµερον τῷ γενικῷ προξένῳ Βουλκονῶρ, ἵ ἵνα. ἔχη
ἑτοίμους τοὺς ῥώσσους λειποτάχτας, τοὺς εὑρισχομένους ἐν Μολδαυΐᾳ,
ὅπως μεταθῶσιν εἰς Βουκουρέστιον καὶ ἐν τοῖς στρατεύµασιν ὑμῶν χα-
ταγραφῶσι, Παρακαλῶ ὑμᾶς, πρίγχψ µου, ἵνα. συνεγνοηθῆτε, περὶ ποῦ
ἀντικειμένου αὐτοῦ μετὰ τοῦ χυρίου.Βομλκονὼφ, καϊσυναποφαφέσηα, σὼν
καλλίτερον τρόπον πρὸς ἐκτέλεσιν ταῦ προχειµένου µέτρουε. Συγχρόνος
ἐδόθησαν διατα γαὶ, ἵνα
ἵ παρασκενασθῶσι τετραχιφχίλιαι. λόγχαη καὶ ἀπο-
σταλῶαινἅμα τῇ.αἰτήσει ὑμῶν' ἐναπόχειται δὲ ὑμῖν Ἀ, ἀνύποπτος, παρὰ
τοῖς γείτοσι μεταφορὰ τούτων, καὶ διαχοινώσατέ µοι, παρακαλῶ, τὰς
ἰδέας ὑμῶν περὶ τῶν ἀσφαλεστέρων µέσων πβὺς ἀποφυγὴν αὐτοῦ τοῦ
ἀτόπου. ᾗ ὑμετέρα
ἡ Ἰψηλότης παρατηρεϊ βεέαίως, ὅτι, ὅσα, ἐξέβηχα αὐτῷ,
ἀποθλέπουσι τὴν περίστασιν, καθ ὃν ἡ Πύλη. ἀρνηβῇ ὑμῖν{ τὴγιάδεαγ
πρὸς. σχημασισμὸν τοῦ, περὶ. οὗ. ὁ λόγος, σώματος. Ἆ ἐὰνιἐφιβείαν μὴ
δεχομένα. τὰ, στρατεύματα ἡμῶν ἐπὶ ποῦ «σερρυ. Μέχρ' σοῦδε ἔχομον
2058 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ

πάντως ληγονεν ἵνα, πιστεύσωμεν τὸ ὀδύνατον τῆς ὀρνήσεώς τοῦ ἑνὸς

ἢ τοῦ ἑτέρου τῶν µέτρων τούτων». 7 τν
(ῷ) Ὁ ὑπουργὸς τῶν ἐξωτερικᾶν πρὸς τὸν Κωνσταντῖνον Ὑφηλάντην,

«Πρίγκιφ μου.
κὁ κύριος Δε Βιονέφσκης, μέλος τοῦ ᾽αὐτοχρατορικοῦ συμβουλίου,
προσκεκολληµένος τῷ Υραφείφ τοῦ σφραγιδοφύλακος ὑπουργοῦ, λήψεται
τῆν τὸν, ἵνα ἐγχειρίσῃ πρὸς ὑμᾶς την παρθσα». Ποφορτισµένος, ὅπως
φέρῃ. εἰς Κωνσταντινούπολιν την Δηλοποίησι ιν τῆς περὶ συμμαχίας συυ- ο
θήκης, καὶ ἔχων γνῶσιν ὅλων τῶν δ,κτρεξάντων, παρ αγέλθη } ἵνα, κοι-
σπα ση τὸ περιεχόµενον αὐτῆς πρὸς τὴν ὑμετέραν ἡψηλότητα. θΘέ-
ετε ἰδεῖ ἵν, ὅτι, ἐὰν κατὰ τὰς παρούσας περιστάσεις. ὁ Αὐτοκράτωρ, μὴ
ο, ἄλλως πρᾶζαι, ἐπε αύθωσε τὴν συνθήκη», οἷα ἐκλείσθη, ηἩ ΑΔ. Μ.
οὐδὲν ἀφ᾿ ἑτέρου παρημέλησεν, ὅπως Ἡ εὐημερία μαἱ Ἡ ἠσυχία τῆς γε-
μονρίας ὑμῶν. ἑξασροὸι ισθῶσιν ἐν τῷ μέλλοντι, ότ ερόπος, δι’ οὗ ἡ ΑΔ, Μ.
.
ἐξηγεῖται, περὶ τούτου, ἐν τῇ. ἐπιστολὴ αὑτοῦ πρὸς τὸν Σουλ τάνον, ἐπὶ

τοσοῦτον ὑπάρχαι σαφὴς ὦ

καὶ ἀκριθὴς, ὥστε ἔἔχομεν : πάντοτε λόγον ἵ ἵνα
πιστεύτωμεν, ὅτι παράξει τὸ ποθούμενον ἀποτέλεσ σμα. Ἀλλως τε, ὁ κύ-
βίος ἐταλίνσκης οὐδεμίαν παραλείψει γέαν εὖχαι ρίαν, ὅπως ἐκπληρώσῃ

τὰς διαθέσει τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἑ ὑμῶν, Πρίγκιψ μου»,

ἀἀὁὑ ΣΕΛΙΣ 35..

“ο 1δοὺ ὅγτι ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἔγραφον ἐκ τῆς Πετρουπέλεως πρὸς τὸν Ίνε»
κὺν ἐν ταῖς 'Βγεμονείαις πβόξενον. Βουλκονὼφ,, καὶ οὗτος. μετεθίθαζεν ἐξ ᾿1αοίον
πρὸς τὸν 'Ἰφηλάνσην.

Ἅἀἄἀἄπ{Ζ απο ἐγκιφ μου...

«Ἐλευθέρως: καὶ ἐμπιστευτικῶς᾽ διακὀινῶ πρὺς τὴν΄ ὑμετέραν {ψηλό-
τήτα, ὅτι μοὶ γράφει ἐκ Πετρουπόλεως πρόσωπόν πι ἀξιαοσέθαστον,
΄ὅπερ ὑπηρετεῖ τᾷ αὐτοχρατορικῇ αὐλῷ ἀπὸ πολλοῦ Κρόνου, δίδει: ἀκα-
ταπαύστώς δεί Ὑψατα ζήλου ὑπὲρ . τῆς ὑπηροσίας τῆς Λ. Μεγαλειότητος
τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ σεθαστοῦ κυρίου μου χὰὶ ἐπὶ μεφαλῆς ὃν τῶν
ἀνατολικῶν ὑπόθέσε ών, ὑπάρχει οὐχ Ἡ
Ίττον πφοσαεκολληµένον. εἰδ᾽ τὸ
πβόσωπον, τῆς ὑμετέρας Ἰψηλότητος,
σ «Αφ Ἡης στιγμῆς ὅ Ἂδριος Δε {ταλίνσχης διὰ τῶν κακῶν συμβου-

λῶν τῶν πεπιότευµένων παρ κακὸν ῥῆμα, τὸ προχα-

αὐτῷ ἔχαμε τὸ
λέσαν τὴν πτῶσιν τοῦ Μαχμουτ ἠφφένδου, εἶπον, ὅτι αἱ ἐν Τουρχί«
ὑποθέσεις ἡμῶν λήψονται καχὴν μοοφήν. ὅτε δὲ ἔλαβον γγῶσιω τῶν
 Ί0Υ Σολίου Βἰ 908
ἄρθρων τῆς συνθήκης τῆς Κωνσταντινουπόλεως, προεῖπον, ὅτι Ἡ Πύλη
ἀλλάξει σύστηµα τοὺς ἡμᾶς, κἀὶ µία τῶν πρώτων αἰτήσεων, τῶν γα:
νησομένων αὐτῇ παρὰ τῶν Γάλλων, θέλει εἶσθαιἩ ἀπόλυσις τοῦ πρίγ-
χιπος Τψηλάντου. ὁ Μουρούζης, διατελῶν ἀείποτε φανατικὸς ὁπαδὸς
τῶν Γάλλων καὶ δνηνεκὴς ἐχθρὸς τοῦ Ἰψπλάντου, κατ "Ἐπιφάνειὰν,'μό-
φον συγδήλλάγη μετ᾽ αὐτὸῦ. Ὀδδόλῶς ἀμφιθάλλώ, ὅτι πρώτος οὗτος
Ἐροκαλέσει: τὴν ἰδίὰν αὐτὸς ᾿ἀπόλυσιν, ἵνα εὐαρεστήση ὀὕτω τῇ ΠύΧη,
ης οἱ ὑπουργοὶ ἑνδιαφέρονται χατὰ πολὺ εἰς τὰς συνεχεῖς ᾿μεταθολὰέ
Αῶν Τόσποδάρων, καὶ ἀνατρέψει τὸ ὀὑστήμα τῶν Ηγεμονειῶν “τούζων,
ὅπως γευνγθῶσιν ἔριδες - πρὸς ἐνίσχυσέν τῶν σχεδίών 3Σοῦ Βονάπάρεῦυ.
Λυστυχῶς ὁ Ἀόριος Τταλίνδχης συνετἑλεσἑν εἰς ταῦτα πάντα, ὐφλός
ὑποχωρῶν εἰς τὰς σὐμθρυλὰς τῶν ὑποδε εεατέρων αὑτοῦ, Περίωρίσθηδαν
γρᾶφοντες τούτῳ ἰδία, ἳενα διες ςεἶρωαι τὸν προσόγὴν αὐτοῦ, ὅπερ, ἄθευ

ἄλλου ἀποτελέσματος μέχρι τοῦδε, κατέστεσε τοῦτον τασματωδέαε.

ρου, εἰς ὃν εἶχε γνώµην. Οὐδὲν οὕτω καλὸν δύναταί τις περιµένεω, καὶ
φαίνεται, ὅτι εὑρισκόμεθα εἰς ἐντελῆ ἀπάτην.᾽ Εὰν ὁ Ἠρίγψ λάθη τὰ
μέτρα αὑτοῦ, πράξει χαλῶς,. διότι ἀδύνατόν ἐστι τὸ ἑλήίζεν, δεις α
Τοῦρεοι διατερήσουαι᾿ τὰς ὑποχρεώσεις αὐτῶν ὡς πρὸς ἡμᾶς: Αι ὑπο»
μνἡματός τινος, ὅπερ λαδὼν τὴν ἐλευβερίαν ἀπηύθυνα ἐσχάτως πρὸς τὴν
Α. Μ. τὸν Αὐτοκράτορα, προέτεινα, ὅτι, ἵνα προλάβωµεν κατὰ τὸ ὃυ-
νατὸν ἐπί τινα εἰσέτι. χρόνου, ὅπως μὴ ἀπηρεασθβ. ὁλοχλήρως ἃ Πύλη
ὑπὸ τῆέ: Γαλλίας, ἀπαετεῖται Ἡ. ἀντικατάστασις «τοῦ κυρίου Δε ἐταλίν-
σχη δι ἀγαβοῦ τινος καὶ ζηλωτοῦ εὐγενοῦς ῥώασου. Πιότεύω, ὅτι πρά-
ξετε καλῶς προτείνωντες τῇ Α. Υ. τῷ Πρίγκιπι Ἰψηλάντῃ, ἵνα Ὑάψη
απ. ’ εὐθείας ἐπιστολὴν πρὸς τ τὴν ΑΔ. Α. Μεγαλειότητα, )χαὶ εἴπῃ τὰ αὐτὰ
δι ὅλης. τῆς ἕκτ άσεως.. χαὶ ὅσων ἂν κρίνρ. καταλλήλων, Επιχορημάτω»,

Μ0 νοµίζῃ, ὅτι ἀγνοῶ, τὸν μἀλληλογραφίαν., αὐτοῦ μετὰ τοῦ. "Ἠγεμόνος

ἁμῶν' καὶ... λέγω, ὅτι ὀφείλει ἔτι μᾶλλον, ἵνα μὴ νομᾶη. ὡς πβοσθο-
λὰν χατά τι , γράφων εὐθὺ πρὺς τὸν Ἀφτοκράτορα χαὶ ἐπιγράφων. τὴν
χ ἐπ, στολὴν |
ἰδίαις χερσὶ, διότι, ὡς φρονῶ, τὸ τοιοῦτον εὐαρεστήσει τῷ
Ηγε μόνι...
ὥπογ.). ΔΕ ΒΟΥΛΚΟΧΩΩ»,
᾿ ος ΣΕΛΙΦ 06 )
.- 1δοὺ τὸ ἔγγβαφον τοῦ ὁῤμαδίουυ ὑκουργοῦ.

σον ῥὲ, Πρίγκις ὅ ον. :

οὖν, τῆς ἐπι τολῆς τῆς ὑμετέρας ἀφηλότ
η
ητοῦ Ἡ
3270 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Κάῑ ΕΓΓΡΑΦΑ
σκην φαίνεται, ὅτι οὐδαμῶς ἀμφιθάλλετε πλέον περὶ τῆς πλήρους ὅπο-
ταγῆς τῶν Ἀέρθων εἰς τὴν Πύλην, Εὐχῆς ἔργον, ἐὰν κηρύξωσιν ἑαυτοὺς
ἱκανοποιημένους ἐκ τῶν κακώσεων τῶν Δαήδων' ἀλλὰ πιστεύω, ὅτι οὐκ
ἐνδίδουσι. Ἡ Α. Α. Μεγαλειότης ἐπιθυμεῖ κατὰ πολὺ καὶ ἕνεκα φίλαν-
θρωπίας καὶ ἕνεκα τῆς ταυτότητος τῆς θρησκείας, ἵνα συντελέσῃ εἷς τὴν
βελτίωσιν τῶν πραγμάτων τοῦ ἔθνους τούτου. Αληθῃ δὲ χάριν μοὶ κά-
νετε, - Ἠρίγκψ μου, εἰλικρινῶς κοιγοποιοῦντες πρὸς ἐμὲ τὴν γνώμην
ὑμῶν ἐπὶ. τοῦ προκειμένου;
αΤὰ δελτία,ἅἅπερ ἡ ὑμετέρα Ἰψηλότης λαμβάνει παρὰ τῶν ὑπαλλή-
λων αὑτῆς καὶ πέµπει ἐνίοτε πρὸς τὸν. κύριον {ταλίνσχην, εἰσὶ μεγάλης
σπουδαιότητος διὰ τὰ διατρέχοντα, Παρακαλῶ. αὐτὴν, ἵνα εὔαρεστου-
μένη χοινοποιῇ ἀντίγραφα αὐτῶν ἀπ ”᾿ εὐθείας πρὸς ἐμέ».
ο (6) Ἱὸρὺ τὸ συνοδεῦον ταύτας ἔγχραφον τοῦ ὑπουργοῦ πρὸς τὸν ψολάνεηνς
απ ργκιφ μου.
αδὶ περὶ Σέρθων ἰδέάι, ἅαξ δι ἐκινόποίησεν' εὐαρεστόυμένη Ἡ ὑμι-
τέρα Τψηλότης, συμφωνοῦσι κατὰ πάντα πρὸς τὴν Δοθεῖσαν τοῖς ἀντι-
προσώποις αὐτῶν ἀπάντησιν παρὰ τῆς αὐτοχρατορικῆς αὐλῆς. Δι’ ὧν δὲ
διεθίθασε διαταγῶν πβὸς τὸν κύρίον Δε {ταλίνσκην, ὁ ὑπουργὸς οὗτος
ποιήσεται χρῆσιν τῆς παρεµθάσεως αὑτοῦ παρὰ τῇ Πύλῃ, ὅπως οἱ Σέρ:
ϐοι τύχωσι τῶν αἰτουμένων προνομίων. Καθισταµένη πραγματικῶς
Ἀγεμονεία ἡ Σερθία, ἀλλὰ «διοικουµένη ὑπὸ κυθερνήσεως ἐθνικῆς, πλη-
βώνουσα εἰς τὸ ταμεῖον φόρον περιληπτικὸν, καὶ δίδουσα τῇλ. Μ. (τῷ
Σουλτάνῳ) ἐν περιπτώσεί πολέμου ἀριθμόν τινα στρατευμάτων, οὐδεμίαν
θέχειἔχειν ἄλλην περὶ τῶν προγοµίων αὑτῆς ἐγγύησον, εἰμὴ τὴν εἰλικρὶ-
ψειαν τοῦ νομίμου αὐτῆς αυριάρχου. : :Ἡ τελευταία αὕτη. περίστασίς μοὶ
ἐφάνη, ἀναγκαία, ἵνα μὴ πιστεύσῃ ἡ Πύλη, ὅτι ἡ αὐτοχρατορικὴ αὐλὴ
ἀποχτήσει τὸ δικαίωμα τοῦ ἀναμιγνύεσθαι ἐ ἐν ταῖς ὑποθέσεσι τῆς Σερ-
θίας.... ἐπειδὴ δὲ φαίνεται, ὅτι οἱ Σέρθοι φοθοῦνται, μὴ κινδυνεύσωσιν
δἱ ἀντιπρόσωποι, οὓς πέµψουσιν εἰς Κωνσταντινούπολιν, συνεθουλεύδα-
μεν αὐτοῖς, ὅτι, καθ᾽ ἣν περίπτωσιν ἀνήσχυρον ἴδωσι τὸ δοθησόμενοῦ
τούτοις. (διαθατήριον, ἀπρστείλωσιν ἐγγράφους,
ἐ τὰς εἰς τὴν Πύλην αἰτή-
δεις. περὶ σῶν ᾿μνησθέντων προνομίων’ ὁ δὲ κύριος Δε Ἱταλίνσχης ΦροΥ”
πίσει περὶ τῆς ὑποστηρίζεως τῶν συνεπεία τούτου γενησοµένων μα
αὐτῶν».
. ο) Ὁ ὑπουργὺς τῶν ἐξωτερικῶν τῆς Πρωσσίας, ἅμα μαθὼν τὴν τοιαύτην όπου"
ἁδίῶν ὄποστολὴν τοῦ “Ὑψηλάντον ἐν Σερθία; ἔγραφεν αὐτῶς
 «ΚΤερἐγκιφ μου το αλ απο μὴ
«ὁ κύριος Κομβάρδος μοὶ ἐνεχείρησα τὴνὃν ἐπιστολὴν, ἂνήης ηΑἰμιάρ
Ίψηλότης” υμὸ ἐ ἐτίμησε. Μοὶ διεκοίνωσεν ὁμοίως τὴν πρὸς αὐτὸν: υπαρ᾽ δὸ
μῶν γραφεῖσαν. Ῥλέπω μετὰ ὑπερθολιχκῆς εὐχαριστήτεως «τὴν «ἀποδιδο-
µένην διχαιοσύγην εἰς τὰ-προτερήµατα καὶ τὰ φῶτα τῆς Τ. Ἑ. ἡ ἕνα.
βὸς ἀποστολὴ, δι ἧς ἐπεφορτίσθητε παρὰ τῆς Ύ. Πύλής, ἐστὶν ἡ ὡραιο-.
τέρα ἀνταμοιθὴ; ἣν ἠδύνάτό τις προδενἑγχεῖν πρὸς ὑμᾶς διὰ τὴν ἀνάγεν-
νηθεῖσαν γαλήνην καὶ εὐημερίαν ἐν τῇ Ἡγεμονείᾳ. Εὔχομαι εἰλικριγῶς
ὑπὲρ τῆς ἐπιτυχίας τῶν Ὑενοιῶν ὑμῶν Ῥροντίδων τύσφ Ἠλου ,ὅσῳ
οὕτω εὔχομαι συγχρόνως ὑπὲρ τῆς δόξης ὑμῶν... - ὄκο
ενος αν Βερολίνῳ 30 ἀπριλίου 18005. -Ὁ-
| ΣΕΛΙΣ 36,
ω οὐτός ἐστιν ὁ Στέφανος Ζίφκοβιτς, περὶ οὗ Ἰψται λόγος καὶ | ὃν κτόμ, Δ΄
κεφ. Β’.
« (6) ἸΙδοῦ τὸ πρὸς τὸν 'ἩὝφηλάνταν ἔγγραγον τούτων,
«Πρὸς τν Α. Υ. τὸν ἐξοχώτατον' Ἠγεμονεύοντα ο
. ηρίγκίπα τῆς Βλαχίας ο τσ
«ἡμεῖς οἱ ὑπογεγραμμένοι διοικηταὶ, βοεθόδαι, στράτιῶτικοὶ μποῦ-
λουκμπααίδες καὶ ἀρχηγοὶ τοῦ Σερθικοῦ ἔθους τῆς ἐπαρχίας Βελιγρα-
δίου, λαμθάνομεν τὴν τιμὴν, ὅπως χαιρετήσωμµεν τὴν Υ. ἩΤ. ἐκ προ-
σώπου παντὸς οῦ Πασδαλικίου τούτου, καὶ ἐπικαλούμεβα τὴν φὶλίαν
καὶ τὴν συμαχίαν χριστιανικοῦ λαοῦ, ἵνα ὁ Θεὸς ὁ σωτὴρ καταδεχθεὶς
ἀνορθόση τὸν Σταυρὸν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος αἰωνίως. Καταφεύγον-
τες πρὺς τὴν Τι Υ. ἐκβράζομεν τὴν ἀείποτε τηρουµένην ἐν τῇ χαρδίᾳ
ἡμῶν εὐγνωμοσύνην διὰ τὰς ἀγαβότητας τῆς Τ. τ, Ἶν τηρήσοµεν ὡς
ἐπὶ λίβου ἐΥγεγραμμένην ἕνεκα τῶν Φιλανθρώπων ὑμῶν αἰσθημάτων
καὶ τῆς Ὑενναίας ὑποδοχῆς, ἂνἡ Υ. Ἡ. κατεδέχβη ἀξιώσασα ἡμᾶς, καὶ
τῶν φρονίµων συμουλῶν, ἐς αὕτη οὐ παύει δίδουόα ἡμῖν, καταδεχο-
ένη ἵνα δεικνύῃ τόσα εὐεργετήματα εἰς πάντα τὸν Σοββμὸν λαὸν, ἆ άνα-
Ἰνωρίζοντα ἐ ἐν ὑμῖν τὸν εὑεργέτην ἀὑτὸοῦ, Τοῦτο δὲ φαίνεται πρὸ πάν-
των ἐκ τῆς ἐντίμου ἐπιστολῆς ὑμῶν, καὶ τούτου ἕνεχα Ἱ χαρδία ἡμῶν
ἡ
ὀφείλει, ἵνα δείξῃ πρὸς τὴν Τ. 1. τὴν εὐγνωμοσύνην ἡμῶν προσηκόν»
τῶς δι ἐγγράφου. Καὶ ἐπειδὴ ἐσμὲν πάντες ἄνθρωποι περιώριδ μένος
χαὶ λίαν καταδεδυναστευµένοι, ὑπὸ τοῦ τυραννικοῦ ὄν οῦ τῶν ὀδώβα:
νῶν, Ἱκετεύομεν' τὴν Ί. π. ταπευνύτατα, ἐπειδη ἆ ἀγνόρζομῦ,
ζ ὑμᾶε
212 τΗΜΕΙΩΣΕΙΣ κά! εΓΓῦΑΦά
πάντοτε εὐεργέτην ἡμῶν, ὅπως εὐαρεστηθέντες ἀναπτύξητε τὰς ἐν τῇ
αὖ-
ἐσωχλείστῳ ἐπιστολῇ περίεχοµέναξ Ἀξπτομερείας, χαὶ διαθιθάσητε
τὴν διὰ τῶν ὑπαλλήλων ὑμῶν πρὸς τοὺς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀντι-
προσώπυυς ἡμῶν, καὶ ἐκτὸς τούτου λάθη τὴν χαλοσύνην Ἡ Τ. 1. ἵνά
γράψη ἐπίσης, κατὰ τὸ περιεχόµενον τῆς ἐπιστολῆς καὶ τὴν χαρᾶ”
τηριστικὴν τῆς Τ. Ύ. φρόνησιν, εἰς τὴν Πόρταν τοῦ. Τφηλοτάτου Σουλ:
πτάνου πᾶν, ὅ,τι ὑπαγορεύσῃ ὑμῖν ἡ φρόνησις ὑμῶν. Π Τ. Υ. βλέπει καὶ
αὐτὴ, ὁπόσῳ πάσχοµεν ὑπὸ τῶν ἀσπλάγχνων ἐχθρῶν ἡμῶν' ἐπομένως
εὐαρεστηθῆτε, Γαληνότατε Πρίγχιψ, ὅπως οἱ ἐν Κωνσταντινουπόλει ὑ-
πάλληλοι ὑμῶν παραδώσώσιν ἄνευ ἀναβολῆς τὴν αἴτησιν ἡμῶν ταύ-
την πρὸς τοὺς ἐν τῇ πρωτευούσῃ ἀντιπροσώπους ἡμῶν, καὶ βοηβήσητε
ταῖς ὁμοφώνοις εὐχαῖς ἡμῶν. Καταδεχθήτω ὃΣ ἡ Υ. Τ. ἵνα συνοδεύσῃ
ἐπίσης τὴν ἀναφορὰν ἡμῶν διὰ γραμμάτων τινῶν ἐχ μέρους αὑτῆς
πρὸς τὸν ἠψηλότα τον Σουλτάνον’ καὶ οἱ ὑπάλληλοι ὑμῶν συνδραµέτω-
σαν καὶ οὗτοι τὸ καθ ἑαυτοὺς τοῖς ἀντιπρωσώποις ἡμῶν εἷς τὰς παρα
Κλήσεις αὐτῶν, ἵνα «δυγηθῶσι περαιῶσαι ἆνευ ἀναθολῆς τὴν ὑπόθεσιν
ἡμῶν. τῇ ὑψηλῆ χαλοχαγαθίᾳ τῆς Ἡ. Υ. μένομεν
ἀΑφιερούμενοι μετὰ
οεθασμοῦ ἀπείρου (κτλ)
- «ξκ ποῦ Σερθικοῦ στρατοπέδου τῇ 8 ἰουλίον 1805.
ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ
'
ΠΕΧΟΥΤΖΗΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΒΙΤΖ
ΣΙΜΟΝΩΣ ΜΑΡΚΟΒΙΤΖ
ΜΑΛΒΕΊ (αλπ.)»

ΦΕΑΙΣ ἀ1ς

Δε Στα”
πω ΑΑγέγραφον ἐγγράφου τοῦ πρίγκιπος Κζαρτορίσκη Πρὸς τὸν κύριον
Ἀἰνεκ ην, εἰς Κωνσταντιν ούπόλιν, ὑπὸ ὁμερομπνία ν ὃ φεβρουαρίο υ 2606.

οἳ «ὁ Ἀὐτοχράτωρ ἔλαθε πρὸ μιχροῦ ἐπιστολὴν ἐ μέρους τῶν ἀρχα-

4ῶν τοῦ Σερθικοῦ Ἓθνους, δι ἧς καθιχετεύουσε τὴν Α. Α. 1, ἵνα πα”
Ῥεμθῃ ὑπὲρ αὐξῶν παρὰ φῇ Α. Μ. τῷ Σουλτάνῳ Σελήμ. Ἡ ἐπιστολὴ
αὕτη περιῆλθεν εἰς ἡμᾶς διὰ τοῦ νέου ἐπιτετραμμένου τὰς ὑποθέσεις τῆς
“Αὐστρίας, ὃς ἐπιστρέψας ἐνταῦθα προσφάτως ἐκοινοποίησεν ἡμῖν υγ”
Ἄβδνως, ὅτ' οἱ Σέρ00: ἔχαμον ὅμηιου βῆμα, παρὰ τῇ ΑΔ. Μ. ῷ Λὐτοχκρά-
πηρα τής Α ἠπτρία 5.
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΧ 8 273
α Ἐν πάσι πε ριστάσει ἡ τύχη τοῦ Ἓθνους τούτου οὐκ ἦν ὁδιάφόροέ
σῷ οξβαστῷ Ὑμῶν Ἠγεμόνι ἕνεκα τῆς ὁμοιότητος τῆς οταγωγῆς. καξ
τῆς θρησκείας, τῆς ς μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τῶν λαῶν τῆς ῥωσσίας. ἀλλὰ
χἀτὰ τὴν παροῦὔσαν στιγμὴν ἡ ΑΔ. Ἡ. νομίζει πρέπον, ἵνα καταθάλῃ :
ἴδιάζουσαν προθυµίαν καὶ οὐ µόνον προλάθῃ τὰς ὀλεβριωτέρας συνεπείας͵,
3-

ἃς πρώτη Ἡ ὑψηλὴ Πύλη συναισθανθήσεται, ἀλλὰ καὶ οἰκονομήσῃ αὐτῇ

προσαύδησιν ἰσχύος καὶ δυνάμεως, ἥτις ἤβελεν εἴσθαι µέγιστον μέσου,
ἐὰν εὑρίσκετο ἐν περιστώσει ὑπερασπίσεως κατὰ πάσης ξένης εἰσθολῆς.
ᾳ Αλλὰ, καὶπρὶν ἡ λάθωμεν τὴν ἐπιστολὴν τῶν Σάρθων, ἐμάθομεν
αντἀχόθεν, ὅτι Ἡ Πύλη κάμνει ἀπείρους παρασκευὰς, νο, προσθάχή
τούτους ἐκ. νέου χαὶ καθυποθάλῃ εἰς ὑποταγὴν,ἣν κατὰ βάβος. οὐδέπο-
τε ἀρνηθήσονται. Μὴ ἐξετάζοντες τὰ αἴτια τῶν ἐχτάκτων αὐτῶν πα:
ρασχευῶν, περιοριζόµεθα παρατηροῦντες, ὅτι, ἐὰν ἀφ᾽ ἑνὸς τὰ. πβόσκαιρα
πλεονεκτήματα, ἅπερ ἐκέρδησαν οἱ Σέρθοι, παρέχωσυ αἰτίαν τινὰ οὖ-
λογοφανῇ ὁπωσδήποτε, ἴναι πολεμήαῃ ἔτι αὐτοὺο ἐφ ἑτέρου σσυμφω:
γοῦμεν, ὅτι μετὰ τὰς ἀκαταλο ῄστους κακώσεις, ἐν αἷς έξετ έθησανπαρὰ,
τῶν ᾿Οθωμανῶν ἀξιωματικῶν, τῶν ἀποκατεστημένων. ἐν -τῇ χώρα, αὖ-
πῶν, εὑρέθησαν ἐν τῇ ἀπολύτῳ ἀγάγκη, ἵνα. ἀποτειγάξωσι ζωγὸν: χατας
στάντα ἀφύρητον, καὶ χαθικετεύσωσι τὺν ὑψηλότατον Σουλσὰν. Σελὴμ,
τὸν ἠγεμόνα αὑτῶν, ὅπως ἐπιτρέφῃ αὐτοῖς τὸ ἀφ' ἑαυτῶν κυθερνᾶσθαι,
ὑπισχνουμένοις πάντοτε τὴν ἐκτέλεσιν ὅλων τῶν καθηκόντων πιστῶν
καὶ εὐπειθῶν ὑπηχόων,
« Ἡ ὀλίγη ἐπιτυχία, Ἄς τυγχάνουσιν εἰς τὰς περὶ τούτου ἀντιπρο-
σωπείας αὑτῶν καὶ μεθ ὅλην τὴν παρέµθασυ ὑμῶν, πηγάζει ἐκ τῆς ἐλ-
πίδος καὶ αὐτῆς τῆς βεθαιότητος, ἣν ἔχει Ἡ ὑψπλὴ Πύλη πρὺς τὴν
χαταστολὴν λαοῦ, Ῥεωρουμένου ὡς ἀποστάτου καὶ ἔχοντος µόνην τὴν
ἀνδρείαν αὐτοῦ ἀντὶ παντὸς μέσου. ἀλλὰ χατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην Ἡ
βεβαιότης αὕτη οὐ χ ὑφίσταται πλέον.
ες ᾗ ηβωγραφικὴ θέσις τῆς.Σ περβίαςν θέτουσα αὐτὴν σχεδὸν εἰς συνε-
παφὴν μετὰ τῶν νέων κινημάτων τῶν Γάλλων τὸ γνωστὸν, σύστηµα
αὐτῶν, οὐδεμίαν ὑπεκφεῦγον εὐκαιρίαυ, ὅπως ἀναμιγνόηται εἰς τὰς ὑ-
ποθέσεις τῶν γειτόνων, λαμθάνῃ δὲ τούτους ἐν τῇ ὑπηροσσία αὑτοῦ, Ἶ
ἀποκτᾷ μεταξὺ αὐτῶν ἐπιῤῥοὴν
χυδυνώδη: τέλος τὰ, πιθανὰ ἀποτελέ-
σμάτα τῆς ἀπελπισίας τῶν Σέρθων, ἐδν ὠθοῦντο εἷς τὸ ἔπακρον, προ”
κειμένου, ὅπως ἐκλέξωσι. μεταδὺ τῆς ἐκμηδονίσεως αὑτῶν καὶ τῆς προ:
«δτασίας τῶν Γάλλων, τοιαῦτά εἶόι τὰ οὐσιώδη ἆἀντωαίμενα, ἅπερ τὸ{
Ί0ΜΟΣ Β.
 213 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ

θωμανικὸν ὑπουργεῖον ὀφείλει ἰδίως ἵνα λάθη ὑπ᾽ ὄψιν, πρὶν Ἰι προέλθᾳ
εἰς τὴν ἐκτέλεσιν τῶν σχεδίων αὑτοῦ κατὰ τῶν Σέρθων. ἀλλὰ, καὶ ἂν
ὑποθέσωμεν, ὅτι τὰ σχέδια ταῦτα στεφθήσονται διὰ τῆς πληρεστέρας ἐ-
πιτυχίας, τίνα ὠφέλειαν ἐξάγει ἐκ τούτου ἡ Πύλη; Σξασθενοῦσα τὰ ἵ-
δια αὐτῆς µέσα καὶ ἐχβέτουσα τοὺς στρατοὺς αὑτῆς εἰς βεδαίας ζη-
µίας, ὡς ἀποτέλεσμα ἕξει οὐδὲν ἄλλο, 3 τὸ μίσος γενναίου καὶ πιστοῦ
λαοῦ. Τοῦτο θέλει εἶσθαι πάντοτε ἄνευ ἀντιλογίας δυστύχημα πραγ-
ματικὸν καὶ ἀνεπανόρλωτου, ἐν ᾧ χρόνῳφ περιποιουμένη αὐτῷ, συγχὼ-
ῥοῦσα Ὑενναίως τὰ ἐνδ εχόμενα ἄδικα τούτου καὶ ἀφίνουσα αὐτῷ τὴν
εὐχολίαν τῆς ἀναπτύξεως,ὧν κέχτηται πλεονεκτημάτων, διατηρήσει ἆ ᾱ-
νεπάφους τῷ ὀθωμανιχῷ κράτει τοὺς στρατοὺς αὐτοῦ, καὶ ἀποκτήσει
συνάµα τὺ ἰσχυρότερον προπύργιον ἐκ τοῦ μέρους ἐκείνου τῆς ἐπικρα-
τείας αὐτοῦ, ὅπερ ἐστὶ μᾶλλον ἐκτεθειμένον. -
α Διαθιθάζων ὑμῖν ἐπισυνημμένην ἐνταῦθα τὴν πρωτότυπον ἐπιστο-
λὴν τῶν Σέρθων, συνιστῶ, Κύριε, τῇ ἐπὶ τούτῳ διαταγῇ τῆς Δ. Μ. τοῦ
Αὐτοχράτορος, ἵνα χοινοποιήσητε αὐτὴν τῷ ὀθωμανικῷ ὑπουργείῳ καὶ
γνωστοποιήσητε συνάµα τὰς περιεχοµένας ἐν τῷ παρόντι ἐγγράφῳ οχέ-
ψεις. Προσθέσατε δὺ, ὅτι, ὡς ἐκ τῆς παρούσης καταστάσεως τῶν πραγ-
µάτων, Ἡ Α. Μ. συμβουλεύει κατὰ χρέος τῷ στενῷ αὑτῆς συμμάχῳ
Σουλτάνῳ Σελὴμ.,, ὅπως ἀνασύρη τὸ ἐπὶ τῆς παρελθούσης διαγωγῆς τῶν
Σέρθων κάλυμμα, καὶ μὴ σκέπτηται, Ἡ περὶ τῆς ὠφελείας, Ἂν δύναται
ἀντλῆσαι ἐκ τῆς ἀνδρείας τούτων ἐν τῷ μέλλοντι μὴ διευθύνῃ δὲ πλέον
τὰς στρατιωτικὰς παρασκευὰς αὐτοῦ ἐναντίου τούτων, ἀλλὰ συγκεν-
πρώνη ἐπὶ τοιούτου μέρους, ἐξ οὗ οἱ ὀθωμανικοὶ στρατοὶ δυνηβήσον»
ται ἀποτελεσματικώτερον τὴν ἀπώθησιν ξένης εἰσθολῆς' δεχθῇ δὲ τού-
ναντίον τὴν αἴτησιν τῶν Σέρθων, φθάνουσαν ἤδη κατὰ τὴν θέλησιν
τούτων µέχρι τοῦ θρόνου αὐτοῦ, ἵνα τύχωσι τῆς ἀδείας τοῦ κυθερνᾶ-
σαι ἀφ᾿ ἑαυτῶν, ὑποχρεούμενοι πάντοτε εἰς τὴν τακτικὴν πληρωμὴν
τῶν φύρων, οὓς ἡ ὑψηλὴ Πύλη ἐλάμβανεν ἄλλοτε ἐκ τοῦ τόπου αὐτῶν,
προστιβεμένης καὶ τῆς αυνδρομῆς στρατευμάτων, ὀφέποτε Ἡ Πύλη εὖ-
βίσχετο ἐν πολέμῳ, ἐκπληροῦντες δὲ μετὰ τῆς μεγαλητέρας ἀχριθείας
πάντα τὰ λοιπὰ καθήκοντα, τὰ ἐπιθαλλόμενα ὑπὸ τῆς ἰδιότητος αὐτῶν
ὣς ὑπηκόων τοῦ ὀθωμανικοῦ κράτους. Τοῦτό ἐστι τὸ µόνον κατάλλη-
λον µέσον, ὅπως ἐφελκύσῃ ἀμετακλήτως τὸν λαὸν τοῦτον ὑπὲρ τῶν
συμφερόντων τοῦ νομίμου αὐτοῦ κυριάρχου, καὶ μετὰ βαθυτάτης χαρᾶς
ὃν Α, Μ, πιστεύσει, ὅτι συνετέλεσεν ἐπὶ τῷ εὐτελεῖ τούτῳ ἀποτελέσμα-
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ 8’. 758

τς ἐὰν ὁ Σουλτάνος εὐαρεστηθεὶς ἀκούσῃ τῶν σωτηρίων διδοµένων συμ;

ξουλῶν κατὰ τὴν περίστασιν ταύτην. Ἡροσέτι δὲ ὁ Αὐτοκράτωρ θεωρή-
σει τὴν ὑποχώρησιν αὐτὴν τῆς Λ. Ύ. τοῦ Σουλτάνου ὡς λίαν πολύτα
μον δεῖγμα τῆς φιλίας αὐτοῦ. »
(6) "Ἐκ μέρους τῆς 'Ῥωσσίας,
Απόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν ὑπουργοῦ, γεγραµ-
. : Ἡ Α. Μ. εἶδε μετ εὖ-
.- .

µένης κατὰ τὸν ὀκτώθριον τοῦ 1δ05:ᾳα.

. ὴ αν .

2 --- ο! .
Ῥχαριστήσεως, Ότι Ἡ Ἄσυχια ἤρζατο ἀναγεννωμένη
{ Φ «ε
ἐν Βλαχία. Τοῦτο
Φέστιν ὁ καρπὸς τῆς ἔμφρονος διοικήσεως τῆς ὑμετέράς Τψηλότητος:
»ᾗ δὲ ὑπὶ ὑμῶν ἆ πι. ο. ντ μρ δ / ον ο, ζ.-
ᾗ
δὲ ὑπὲρ ὑμῶν ἀγάπη τῶν κατοίκων ὑπάρχει δικαία « :: 5 (Σώζς:
ται ἔτι πλῖθος ἄλλο ἐπιστολῶν ὁμοίων ἐξηγήσεων.)

γεγραµμµένης τῷτῷ
Κνοθελσδὸς, γεγναμμένης
»Εκ μέρους τῆς Πρωσσίας καὶ τῆς Ταλλίας-
ασμα,
Απόσππόσπασµα ἐπιστολῆς στρατηγοῦ Κνοθελαδὸζ,
στρατηγοῦ
ἐπιστονοῦτοῦλᾶς
νέου π β ἔσθυν
αὐτῷ ἳ ἔτει: «. (ον οὁμιλήσας περὶβ ὑμῶν οτίπρὸς τὸν
«« Ὄτυχον
τῆς Γαλλίας (τὸν Βρούν). ὁ ὑπουργὸς οὗτός μοι ὡμολόγησεν, ὅτι ᾗ
}Γαλλικὴ πληροφορηθεῖσα π ερὶ τῶν προτερηµάτων τῆς Υ:
Κυθέρνησις
2Υ; ἐπεχρότησε καὶ αὕτη κατὰ πολὺ εἰς τὴν ἐκλογὴν τῆς Πύλης. : «5
Απόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ Λομθάρδου, ἰδιαιτέρου συμθούλου, ἐκ
Βερολίνου τῷ 1809: «. . . Εἶχον ἰδεῖν ἐγὼ αὐτὸς ἰδίοις ὄμμασι, τὲ
το ἡ Βλαχία καὶ τὶ Ἠδύνατο διατεθῆναι, Ἠϊθε συνεχωνεύετό ποτε
9 δὐ -.
οὖδεν ἐστιν αδυνατον τῇ
ῃ Π - 1’ ὖδέ
ᾗ εἱμαρμένη αὐτῆς μετὰ τῆς ὑμετέρας | Αλλ
»ἡ ε / 9 ν μνρ

Ὀφρονήσει καὶ τῇ εὐφυΐᾳ τῆς Υ. Χ. Ἡ ἐπαρχία αὕτη, ἐφ᾽ ἧς μόνη Ἡ

υφιλοδοξία ἔῤῥιπτεν ἀπὸτὸ κακαιροῦ εἰς καιρὸν ἓν βλέμμα
έμ α, κατέστη Ίδη ΔΝ

Ῥγνωστὴ τῇ Εὐρώπῃ ὑπὸ ἄλλας ἰδιότητας, Ἡ ζηλοφθονία διακρίνει ἤδη

΄ φ .
.ν πα 9

νὲν ὑμῖν τὴν πεῖραν καὶ τὴν πολιτικήν. . «

ΣΕΔΙΣ ἆδ;

(α) ο κόμης Βεερὰλ; Τάλλος, ἰδιαίτερος γραμματεὺς «ῦ Κωνστανεῖνον 'χῷν-

λάντου, ἐταξείδευσε κατὰ τὸ προηγούµενον ἄτός εἷς Παρισίους, ὅπου κατεσχέθησαν
ἅπαντα αὐτοῦ τὰ ἔγγβαφα. : , , νο
(6) Ἐν τοῖς ἀρχείοις τοῦ ἐπὶ τῶν ἐξωετρικῶν ὑπουρείου τῆς Ταλλίας εὐρίεκόνέ
ται αἳ ὄλόκληροι ἐχθέσεις τοῦ 'Ρεϊνχάρὃς

| ΣΕΛΙΣ 50:
ία) «Πρίγκιφμου, ο
ο. «ὁ ταχυδρόμος κομιστὴς τῶν ἐπιστολῶν Ἰψηλότήτός
τῆς ὑμετέρας ”---
. . , ο . . ς
να
ἔφθασεν ἐνταῦθα σήμερον τὴν πρωΐαν. Ἡ τοῦ Αὐτοχράτορος περιῆλθε ποὶ
216 ΣΗΜΕΊΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ

«βαυτα εἰς τὴν Μεγαλειότητά του. Προθυμοποιοῦμαι δὲ ἵνα πληροφορήσω

ὑμῖν, Πρίγκιφ µου, ὅτι ὁ Αὐτοχράτωρ θέλει µένειν λίαν πὐχαριστημέ-
νος, γνωρίζων ὑμᾶς προσωπικῶς καὶ προσθέτων οὕτω ἐπὶ τῇ ἰδέα, ἣν
περὶ τῶν προτερηµάτων καὶ τῆς ἀξίας ὑμῶν ἔχει ἤδη ἐσχηματισμένην.
«Διακουῶν πρὸς ὑμᾶς τὰς εὐγενεῖς ταύτας διαθέσεις τῆς Α. Μεγα-
λειότητος, νομ ἔζω περιττὸν, Πρίγχιψ µου, ἵνα εἴπω ὑμῖν καὶ περὶ τῆς
πραγματικῆς εὐχαριστήσεως, ἣν ἰδιαοιτέρως ἔχω, ὅπως ἴδω ὑμᾶς ἐν-
- ’ ΑΔ ’ 3 φ ω εκ ο». 5

ταῦθα, Καὶ ὅμως οὐδόλως κωλύθμαι ἐκφράζων ταύτην ὑμῖν' διότι, ὅσῳ
Δ { 3 . »ν / ο

ἐπιχερδής ἐστω Ἡ γνώµη, Ἂν γενικῶς περὶ ὑμῶν ἔχουσι, Πρίγκιφ ῥου,

λ

οὐκ ἐξισοῦται, καὶ κατὰ πολὺ δικαίως, πρὸς ἐκείνην, ἧς ἐστε ἄξιος,
καὶ ἥν µοι ἐνεπνεύσατε διὸ τῶν διακεκριμένων προτερηµάτων ὑμῶν.
«ὁ κομιστῆς τῆς παρούσης ἔσεται καβ ὁλοχληείαν ὑπὸ τὴν διάθεσιν
ὑμῶν. Διετάγη, ἵνα συγοδεύσῃ ὑμᾶς εἰς Πετρούπολιν καὶ διευκολύνη τὰ
µέσα τῆς ὁδοιπορίας ὑμῶν. (κτλ.)
«Πετρούπολις τῇ 2ᾷ ὀχτωθρίου 1506.
Α. ΔΕ ΒΟΥΔΒΕΡΓ».
(6) Ἐν τοῖς 'ψηλαντικοῖς ἀρχείοις σώζονται αἱ λεπτομέρειαι τῆς ὑποδοχῆς
. ταύτης,
ΣΕΛΙΣ ὁδ.
(α) 'Ιδοὺ Ἡ ἀπάντησις αὐτοῦ.

«Πρίγκιφ µου.
σ η 9 ο Α ω
«ἆμα λαθὼν τὴν ἐπιστολὴν, 2
ἣν Ἡ Υ. Γψηλότης τιμῶσά µε ἁπηύ-
θυνε τῇ 14 τοῦ μηνὸς τούτου, ἔθεσα μετὰ προθυµίας ὑπὸ τὰ ὄμματα
τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ χυρίου µόυ.
«ἄ Α.Α. Μ, ὅσην ἂν ἔχῃ ἐπιθυμίαν, ἵνα κρατήσῃ ὑμᾶς ἐνταῦθα
Ἀλείονα ὅτον τὸ δυνατὸν χρόνον, παραδέχεται ὅμως τὸ κατεπεῖγον τῶν
αἰτιῶν, τῶν ἐν τῇ ΐ ἐπιστολῇ αὐτῇ ἀναφερομένων, καὶ θυσιάζει τὴν εὖ-
χαρίστησιν, ἣν Ἡ ἐν” τῇω πρωτευούσῃ διαμονὴ ὑμῶνω παρέχει Αὐτῇ,ω ᾱ-5
πέναντι τῆς τόσῳ χαλῶς ἀποδειχθείσης ἀνάγκης τῆς ἐπανόδου ὑμῶν εἰς
.ν . . » ” ᾽

τὴν Μολδαυΐαν, Εἰς ὑμᾶς µόνον, Ἡρίγχιψ µου, ἀφίνει τὴν ἐκλογὴν τοῦ
χφόνου τῆς ἀναχωρήσεως.
«ὡς πρὸς τὰς προτάσεις τὰς περιεχοµένας ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτῇ ἐπιστο-
λῇ, Ἡ Α. Μ. εὗρε παύτας ἀναλόγους πρὸς τὰς ἰδίας Αὐτῆς προθέσεις.
Επειδὴ
πε ὅμως αἱ ἐργασίαι
μως ργασιαι τοῦ τοῦ στρατοῦ
στρατοῦ τῆςτῆς ΑΛ. Α. Μ,
Μ, τουτοῦ Ἠὸη
ἤδη ευρίσκοα
εὑρισκομένου
ἐνἐν Ἠολδανΐα,
Μολδανία, οὐκ ο ὐ χ εἰσὶν
ε ἰ σ ὶ ν ἀνεξάρτητοι
ἀνεξάρτητοι τῆς
τῆς Φάσε
φάσεως, ὃ
Ἂνν λήλήψονται σχ
αἱἱ σχέ-
ω νο ο Ώ ./
στις ημῶν μετὰ τῆς Πόλης, καὶ κατ ἀνάγκην κανονισθήσοντοι ἐπίσης
 ΤΟΥ ΤΟΝΟΥ 8. 277

ἐπὶ τῶν παρουσιασθησοµένων ἡμῖν Περιπτώσεων’ ἡ Α. Α. Μ. ἔχρινε τὰς

- « "

. , ἃς γνωστοποιῶ
προτάσεις ταύτας ἐπιδεχτιχάς τινων τροποποιήσεων,
πρὸς ὑμᾶς, Πρίγκιῷ µου, ἀκολουθῶν
ὧ
τὴν αὐτὴν διάταξιν,
Σ
καθ ἣν αἱ
προτάσεις ὑμῶν ἐχτίθενται.
αΤ. ᾗ ἐπέκτασις τῆς πλήρους ἀδείας ὑπάρχει ἀδύνατος πέραν
πῆς ἀποδοθείσης {δη τῷ στρατηγῷ Μίχελσων πληρεξουσιότητος, ὅ
Όπως
αὑτοῦ µέχρι τοῦ ἵστρου, καὶ ἐφ᾽ ὅσον γέαι διατα-
ο ἆ 24 ῃ
ὠθήσῃ τὰς ἐργασίας
. 9 α.

γαὶ τῆς ΑΛ. Α. Μ. οὐκ ἀποφασίσωσιν ἄλλως.

«3. Κατὰ τοὺς ὄρους
/
τοὺς μεταξὺ ἡμῶν
--
καὶ τῆς- Πύλης, ἀδύνατος
Ν

φαΐγεται εἲς Ἡμᾶς Ἡ ἄρνητις τῆς ἐπιατροφῆς τοῦ Ἠγεμόνος ἸΜουρούζου

εἷς τὴν Μολδανίαν, ἐὰν ὁ ἴδιος θέλῃ αὐτήν. τν περιπτώσει τοιαύτῃ, ᾱ-
παιτήσομεν παρ᾽ αὐτοῦ, ἵνα ἐφοδιάζῃ τὸν ῥωσσικὸν στρατὸν ἐκ τῶν ἆ-
ναγκαίων, ὧν Ἡ Τ. Τ. προτείνει τὴν προσφορὰν διὰ, τὴν Βλαχίαν. Αλ),
ἐὰν αὐτὸς ὁ ἠγεμὼν Μουρούζης δι οἰασδήτινας σχέψεις οὐκ ἐπιθυμῇ τήν
ἐπάνοδον αὑτοῦ εἰς Μολδαυίΐαν" Ἄ ἐὰν Ἡ Πύλη, ἀποποιουμένη τὰς αἰτή-
σεις τῆς Λὐτοκρατορικῆς αὐλῆς, προτ'µήσῃ ἀναφανδὸν τὴν ῥῆξιν ἑνὸς
φιλικοῦ συμθιθασμοῦ’ εἰς τὴν µίανἢ τὴν ἄλλην τῶν ὑποβέσεων τούτων
κι . .. Ω 6 ὧν . . { Ἀ Δ ἀλλ. -ω « θε. ΄ .

χατάλληλον θέλει εἶσθαι, ὅπως ἀνατεθῇ τῇ Υ. Ύ. Ἡ διοίκησις τῆς Μολ-

δαυῖας, μὴ προσβάλλοντος ἐν τούτοις τοῦ συμβιθασμοῦ αὐτοῦ τὴν δι-
δοσί ὗ διθανί ο, τι,» .. , 5 τς τω Δ
καιοδοσίαν τοῦ διθανίου τῆς Ηγεμονείας ταύτης, ἵνα ἐξακολουθῇ τὰ
3 ᾳ . Ν / » 3 ε Ν 5 { 9 ΄
ἔργα αὑτοῦ, γαθὼς καὶ πρότερον, ἀλλ ὑπὸ τὴν ἀνωτέραν ἐπιτήρησωυ
τῆς Υ. Τ.....
«8. Οἱ πρόξενοι ἡμῶν, Πρέγκιψ µου, θέλουσι μετὰ ῥεβαιότητος χρὴ
σιμεύειν μεγάλως, καὶ συστηθήσεται τῷ στρατηγῷ Μίχελσων Ἡ προσο-
χἠ, ὅπως ὑποχωρήσῃ καθ ὅλας τὰς περιστάσεις, ἃς κρίνῃ ἀναγκαίας
Σο.

διὰ τὸ χαλὸν τῆς ὑπηρεσίας τῆς Α. Μ.

ΔΝ Δ .Νλ 1 ϱ / --

3 ον / κ α / 3 ω
«ἄ. Εἰ καὶ τὸ ἀντικείμενον τοῦτο οὗ φαίνεται ἔτι τελειωτικῶς παρα-
δεδεγµένον ἕνεκα τῆς ἀθεθαίας καταστάσεως, ἐν ᾗ διατελοῦσιν αἱ σχέ-
σεις ἡμῶν μετὰ τῆς Πύλης, προαπαθήτοµεν ὅ ὅμως, ἵνα ἔχωμεν ἐναποτε-
θειµένην ποσότητά τινα ὅπλων καὶ πολομοροδίων, καὶ διευθύνωπι ταῦτα
πρὸς τοὺς Σέρδους, ἅμα τὰ στρατεύματα τῆς Α. Α. Μ. ἤθελον εἶσθαι
ἐν συναφείᾳ µετ αὐτοῦ τοῦ ἔθνους. «ς πρὺς τὸ γρηματικὸν, ἀπεστάλη-
μα . 5 Δ δέ ν { / ος
σαύὺ µέχρι τοῦδε πολλαι ὃ0σεις, Χαὶ δοθήσεται προσέτι. ἐς
ἀξιωματικοὺς δὲ, φαίνεται ἀθύνατος Ἡ ἀποστολὴ ἄλλως, Ὦ διὰ
Ν δν 3 .” 3 Ν

γαλητέρας προφυλάξεως, ἐφ ὅσον ἀξ παροῦσαι σχέσεις ἡμῶν μετὰ τῆς

Ἠόλης οὐκ θελον φέρει εἰς φανερὰν ῥῆξιν,
9 Μ΄ ’
418. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
Μ

«5. ΜΗ δυγάµενοι τὴν προμήθειΔν τοσαύτης ποσότητος ὅπλων, ἑὰὴ

μη ἐξαντλήσωμεν τὰς ἀπαραιτήτους παρακαταθήκας διὰ τὰ ἴδια ἡμῶν
στρατεύματα, προτιμῶμεν, ἵνω συλλέξωµεν διὰ τὸ περὶ οὗ ὁ λόγος ἀν-
πιχείµενον σῶμα ἐθελοντῶν, διοικηθησόµενον ὑπὸ ἀξιωματικῶν ἆπομε-
µακρυσµένων τῆς ὑπηρεσίας. Τοιούτων ὁ ἀριθμὸς ὑπάρχει ἱκανὸς ἐν ταῖς
χώραις ταύτοις χατὰ τὰς Δοθείσας πληροφορίας ὑπὸ ἀνθρώπων χαλῶς
γνωριζόντων καὶ ῥεθαιούντων ταυτοχρόνως περιττὴν τὴν προμήθειαν
ῥωσσικῶν πανοπλιῶν, καθόσον οἱ ἐθελονταὶ οὗτοι ἔχουσυ ὅπλα ἴδια. ὁ
σχηματισμὸς τοῦ σώματος αὐτῶν ἰδίως ἀνατεθήσεται (ὑπὸ τὴν ἀνωτάτην
διεύθυνσιν τοῦ ατρατηγοῦ) εἰς τὰς φροντίδας τῆς Υ. Ύ. Διὰ τῆς βαθείας
γνώσεως, ἣν ἔχει περὶ τῶν ἐκεῖ λαῶν, ὡς καὶ διὰ τῶν σχέσεων αὑτῆς, Ἡ
Υ. Χ. ουντελέσει ἀποτελεσματικῶς εἰς τὴν ἐπιτάχυνοιν τῆς ἱδρύσεως
καὶ διοργανώσεως τοῦ σώματος τούτου. δροντίσομεν δὲ, ἵνα προμηθεύ-
σωµεν αὐτῷ καί τινα τηλεβόλα, ὡς ἀναγκαῖα.
αθ. Ἐπιτρέψομεν. τῷ στρατηγῷ ὅλας τὰς χθηματικὰς θυσίας, ἃς τὸ
λαλὸν τῆς ὑπηρεσίας ἀπαιτήσει, καὶ προμηθεύσωμεν συγχρόνως τὰ ᾱ-
γαγκαῖα µέσα, ὅπως πραγµατοποιήσῃ τὴν ἄδειαν. .
« 7. ὰν ἐγνωρίζοντο αἱ βάσεις τῶν παρὰ τῆς Πύλης προταθησοµέ-
νων διαπραγματεύσεων, οὐδόλως ἄτοπος ἄθελεν εἶσθαι Ἡ παραδοχἡ τῆς
προτάσεως σαήτης. Αλλ᾽ ἐπειδὴ τὸ τοιοᾶτον οὐχ ὑπάρχει, ἐξ ἄλλου δὲ
πᾶσα διαπραγµάτευσις μετὰ τῆς Πύλης ἐξαρτᾶται ἐκ τῶν γεγονότων,
ὧν δώσει χώραν αὕτη, Διά ταῦτα ἀδύνατος φαίνεται Ἡ παραχώρτσις
ἐκτάσεώς τινος εἰς τοιαύτην διαπραγµάτευσιν, τὴν εἰς τὸν ατρατηγὸν
ἀνατεθησομένην, καθ ἃ Ἡ Αὐτοκρατορικὴ αὐλὴ ἤθελε κρίνειν εὔλογον.
Ἡ σχέψις αὕτη, προστιθεµένης καὶ τῆς ἄλλης, ὅτι αἱ διαπραγματεύσεις
γίνονται, Ἡ διωκοµένου τοῦ πολέμουὮ μετὰ τὸν φανερὸν πόλεµον, Ἡ
σχέψις, λέγω, αὕτη φαίνΏται ἀπαιτοῦσα τὴν διατήρησιν τῆς ὁδοῦ τῶν ὑ-
ποθέσεων, τῆς ἐν χρήσει µέχρι τοῦδε, ἐκτὸς ἐὰν μὴ καταστήσωσιν οὐ-
Ἀετέραν ταύτην αἱ µέλλουσαι περιστάσεις.
α Τοιαῖται, Πρίγκιφ µου, εἰσὶν αἳ τροποποιήσεις, αἱ παρὰ τῆς Α.
Μ, κριθεῖσαι κατάλληλοι εἰς τὰς ἐμπεριεχομένας προτάσεις ἐν τῇ ἀπὸ
13 ἐπιοτολῇ ὑμῶν. Ανάλογοι διαταγαὶ δοθήσονται τῷ οτρατηγῷ Μί-
ὔελσων, Νομίζω δὲ περιττὴν τὴν πρὸς τὴν Τ. Υ. σύστασίν µου, ὅπως
ἐξαχολουθήσῃ συντρέχουσα, ὡς µέχρι τοῦδε, δι’ ὅλων αὑτῆς τῶν µέσων
εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν αχοπῶν καὶ ἐπιθυμιῶν τῆς Α. Α. Μ. ἔπανα-
λαμθάνω, Πρίγκιψ µου, ὅτι ἐπιμέγουσα εἰς τὰς ἀρχὰς, ἃς µέχρι τοῦᾶε
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Ε. 279
μετἍλθεν, Ἡ Υ. Τ. ἀποχτήσει δικαιώµατα ἐν τῇ καλοχάγαβία χαὶ τῇ
ὑπολήψει τοῦ Αὐτοκράτορος, ὃς αἰσθανθήσεται ἀληθη ἡδονὴν, δίδων ὃ-
μῖν ἐν πάσῃ περιστάσει τὰ ὀλιγώτερον ἀμφίθολα δείγματα.
« Τιμῶμαι ὢν, μετὰ τῶῦ αἰσθημάτων τῆς μεαλητέρας ὑπολήψεως,
Πρίγχιψ µου, τῆς 1. Ύ.
α Πετρούπολις τὴν 16 νοεµθρίου 1806,
ὑποκλινέστατος καὶ εὐπειθέστατος θεράπων
(ὑπογ.) Α. ΔΕ ΒΟΙΔΒΕΡΓ».

ΣΕΛΙΣ δάς
(α) Ιδοὺ Ἡ ἐπιστολή.

« πρίγκιψ μου.

ᾳ Ἡ δι’ ἐκτάκτου ταχύτητος ἀναχώρησις τῆς Υ. Υ. ἐκ τῆς Πετρου-

πόλεως μὲ ἐστέρησε ποῦ πλεεονεκτήµατος, ὅπως ἐπευχηθῶ αὐτῇ εὖτυ-
χὲς ταξείδιον, καὶ ἔτι μᾶλλον μοὶ ἐλύπησεν, ὡς ἐπιφορτισθέντι ὁὁμοίας
παραγγελίας δι) αὐτὴν παρὰ τοῦ Αὐτοκράτορος. Ἡ Α. Μ. μοὶ ἐπεφόρτι-
σε συγχρόνως, ἵνα διαθιθάσω πρὸς ὑμᾶς τὴν εἰκόνα αὑτοῦ ὡς δεῖγμα
τῆς ἰδιαιτέρας εὐχαριστήσεως, μεθ Ἡς ἔκαμε τὴν προσωπικὴν ὑμῶν
νωριμίαν, καὶ µίαν μηλωτὴν ..., ὅπως προφυλάξη ὑμᾶς ἐκ τῆς
δριμύτητος τῆς ἐποχῆς. ὁ Αὐτοχράτωρ μὲ διέταξεν ἐπίσης, Πρίγκιψ
µου, ἵνα διαθιθάσω εἷς ὄνομα τῆς Πριγκιπέσης συζύγου Υμῶν ἓν περι-
δέραιον καὶ µίαν μηλωτὴν ἐκ μαύρης ἀλώπεκος, ὡς ἔνδειξιν τῆς δια-
χεχριµένης πρὸς αὐτὴν ὑπολήψεως, Τέλος δὲ, Πρίγκιψ μου, προσφέρω
ὑμῖν ὡς ἐνθύμησιν τὴν τῆς βασιλευούσης Λὐτοκρατείρας εἰκόνα, ἣνἡἩ Λύ-
τοκρατορικὴ Αὐτῆς Μεγαλειότης παραχαλαῖ ὁὑμᾶς, ἵνα δεχβῆτε ἐκ μέ-
ῥους αὐτῆς. Μὴ λαθὼν δὲ τὴν εὐχαρίστησιν, ὅπως παρακαταθέσω προ”
σωπικῶς τὰ διάφορα ταῦτα ἀντικείμενα, σπεύδων διαβιθάζω πρὸς τὴν
Ί, Ἰψηλότητα διὰ τοῦ παρόντος ταχυδρόμου, παρακαλῶν αὐτὴν, ἵνα
δεχθᾷ ἐνταυτῷ τὰς ἐπανειλημμένας διαβεθαιώτεις τῆς Μεγαλητέρας ὃ-
πολήψεως, μεθ ἧς διατελῶ.
«Πετρούπολις 2ἱ νοεμβρίου 1500. ο.
ο ᾧπογ.) Ά. ΔΕ ΒΟΥΑΒΕΡΕ», --
ο απ
 250 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΙΓΡΑΦΑ
ΣΣΑΙΣ δῦ.
(α) '1δοὺ α
Λιαχήρυξις τοῦ ᾿Αλεξάνδρου Α΄. Αὐτοκράτορος καὶ
Ἰμπεράτορος πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν.
κτλ. κτλ. κτλ.
νο
᾿«Τοῖς µητροπολίταις, ἐπισχόποις, ἱερεῦσι, καλογήραις ὅλων τῶν ἐκ-
ἁλησιῶν καὶ µοναστηρίων, τοῖς βογιάρδαις, εὐγενέσιν, ἀρχηγοῖς καὶ ἅ-
πασι τοῖς κατοίχοις τῶν ἐπαρχιῶν Μολδαυΐας καὶ Βλαχίας, χαίρειν.
«Αἱ πατρικαὶ φροντίδες καὶ Ἡ ἐπίμονος προσοχὴ, ἣν οἳ προκάτοχοι
ἡμῶν ἔδειξαν ἐφ᾽ ὅλων τῶν περιστάσεων διὰ τὴν ἀσφάλειαν καὶ τὴν ἐ-
λευθερίαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν, τῶν εὐγενῶν καὶ ὅλων τῶν κατοίκων
Ἠολδαυΐας καὶ Βλαχίας, καθὼς καὶ Ἡ μέριμνα, δι ἧς συνεφώνησαν ἐν
ἐπισήμοις. συνθήκαις διὰ τὴν εὐζωίαν ὑμῶν, δικαίῳ τῷ λόγφ καθιέρω-
σαν τοὺς χυριάρχας τῆς ωσαίας ὡς τοὺς προστάτας τοῦ τόπου ὑμῶν.
«ἀπὸ τῆς στιγμῆς τῆς ἀναβάτεως ἡμῶν ἐπὶ τοῦ θρόνου οὐδόλως ἐ-
παύσαµεν ἀκολουθοῦντες τὰ ἴχνη τῶν προκατ όχων ἡμῶν κοαὶ ἔπαγρυ-
πνοῦντες ἐπὶ τῇ διατηρήσει τῆς ἠσυχίας ὑμῶν, εἴτε διὰ τῆς ἐξασκήσεως
δικαιωμάτων ἀποδοθέντων ἡἡμῖν διὰ, συνθηκῶν, εἴτε δι ἡμῶν, φέροντες
χαθ ὅλας τὰς πράξεις τὴν ἐπιθυμίαν, ἣν ἐνέπνεεν ἡμῖν Ἡ εὐτυχία ὑμῶν.
Ὅ «Οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἀγνοεῖ, ὅτι τὰ προνόμια, ἅπερ προεφύλαξαν τὰς
περιουσίας καὶ τὰ πρόσωπα ὑμῶν, ἐφ᾽ ὅσου συγεχώρει τοῦτο Ἡ φύτις
τῆς ἐξουσίας, ὑφ᾽ Ἂν ὑπήρχετε, τὸ ἀποτέλεσμα ἦσαν τῆς ἐπαγρυπνή-
σεὼς χαὶ τῆς μερίμνης τῶν προκα τόχων ἡμῶν, ὣς καὶ ἡμῶν αὐτῶν.
«Αἱ διαθέσεις, ἃς ἔδειξεν ἀπό τινος τὸ ὀθωμανικὸν ὑπουργεῖου, καὶ
αἱ αὐθαίρετοι αὐτοῦ πράξεις ἐπήνεγκον τὴν εἴσοδον τῶν στρατευμάτων
ἡμῶν ἐν Μολδαυΐα καὶ Βλαχία.
" «Οὕτως Ἡ παβουσία τῶν στρατευμάτων ἡμῶν διαφυλάξει ὑμᾶς ὅλων
τῶν κακῶν, οἷς ὑπέχειτο ὁ τόπος, καὶ διατηρήσει ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ
ἀσκήσει τῆς θρησχείας καὶ τῆς πλήρους ἀπολαύσεως τῶν δικαιωμάτων
ν
ὑμῶν.

αἩ ταυτότης τῆς λατρείας χαὶ τῶν ἐθίμων, Ἆ ἀνάμνησις χησούτων

ἀμπιθαίων ὑπηρεσιῶν καὶ τέλος τὸ ὄνομα τοσούτων αἰώνων πείσει ὑ-

χε
μάς; ἕ
οπῶς Ίσητετε τὸτο, ἀνδορεῖα
θεωρήση ἀνδρεῖα ἡμῶν
πμον στοστεύµατα
ατρο τευμα το ὅὡς τι έρος
μερος ὑμῷ
υμών

αὐτῶν.
.δ/ ϱ ε ο. Δ μα ο τν λ ον δὴ
φεδόσαµεν «πάσαν πα ον την προσοζην; υα προι ωμςν τας μερικας
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥΣ Ε’. 28
ο. . -
καταχρήσεις, τὰς προκυψούσας, τυχὸν, ἐκ τῶν στρατιωτῶν. Οἱ στρατή-
ιν τῶν δια-
γοὶ ημῶν καὶ λριποὶ πράκτορες, πεφοοτισµένοι τὴν ἐκτέλεσ
ταγῶν ἡμῶν, διωτηρήσουσι τὴν ἀκριβεστέραν πειθαρχίαν, συμθουλευύ»
”----
µενοι μετὰ τῶν ἀρχῶν τοῦ τόπου, το χαὶ ὀίδουτες ὑμῖν ὰ καθημερινὰς . ἀπο-ων
ον ω . διὰ

δείξεις, ὅτι Ἡ ἐκατρατεία αὕτη, μεμακρυσµένη παντος ἀγοιχείου ἐν τῷ

ο

ξένῳ πολέμῳ, οὐδένα ἄλλον ἔχει σκοπὸὺν, Ἡ τὴν ὑπεράσπισιν τῶν κοινῶν
ο -
.
/

ὑμῶν συµφερόντων.
αἩρόθεσιν ἔχομεν, ἵνα διατηρήσωμεν ἐν ταῖς ἐργασίαις ταύταις ὃλας
Μο 5 Φ.
5

τὰς καθιερωµένας Αρχὰς μετὰ τὰς συνθήχας καὶ τὰς προ ηΥΊ-
Ἆ . ἆ

βείσας συγ ηθείας, ὥστε καὶ αὗται εὐκολύνωσυ, ὅσῳ δύνανται, τὴν
/ ϱ

αν
πορείαν τῶν στρατευμάτων ἡμῶν καὶ τὰς ἐργασίας, ἃς ἐπεφορτίσθησ
τῶν ἐπαρχιῶν ἐν τῇ
ταῦτα, μονα δικῶς πεινούσας εἰς τὴν διατήρησιν εω )
μ 3 /
πλήρει καὶ ὁλοχληρῳ ἀπολαύσει Ἀ τῶν ν
{ Στις - ἃ
δικαιωμάτων ουτῶν.
να»
αῥποῖα ἂν ὧσι τὰ γεγονότα ἢ τὰ ἐμπόθια, τὰ ὀυνάμενα, ἀντιστή
8 Ν ὃ ϱ 5 πω
ε ω 3 -- Δ /

εἰς σχέδιον τόσῳ σωτήριον, ὑπισχνούμεθα, ὅτι καθ ὅλας τὰς πει
οῦ”
ριστάσεις ἀξιωθήσεσθε τῆς προστασίας, ἂν ἀπονέμομεν ὑμὲν. Συνεργ
πες δὲ ὑμεῖς δι ὅλων, ὕσων κέκτησθε, µέσων εἰς τὸ σωτήριον ἀποτέ-
λεσμα τῆς ἐξωθήσεως τῶν ἐχθρῶν ἐκ τῶν ὁρίων ὑμῶν, ἀναδτειχθήτεσθς
ἡν προετοιµάξομεν ὑμῖν». ο το η
ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας,
ΣΕΛΙΣ 51,

(α) Ιδού ἡ ἐπεστολὴ πρὸς τὸν Στούρμερ.

«Κύριε Ἰντεργούτσις,
λῶν
«Ἐμάθετε ὅδη τὴν ἄφιξίν µου εἰς Ῥουπουρέστιον διὰ τῶν ἐπιστο
ὅπως εὐαρεστηθέντες
;

ποῦ αὐτοκρατορικοῦ πράκτορΏς. Παρακαλῶ ὑμᾶς,

.ω -ω

ει πληροφορίας
παρουαιάσητε τὴν ἔγκλειστον εἰς τὴν Υ. Πύλην, Περιέχ
”

ἐνδιαφερούσας αὐτῇ. Δράττοµαι (κτλ.)»

ΣΕΛΙΣ ᾖδ.

(α) Απόσπασμα τῆς περὶ ἃς ὅ λόγος διακοινώσεως τοῦ 'Ὑφηλάντου,

αι ος Ὀξέθεσα Ἴδη μεθ ὅλης τῆς ταπτιγότητος εἰς τὴν Υ. Πύλην,
πεποιθήσεις περὶ τῶν διαβέσεων τῆς ῥωσσικῆς
ὅτι, καθ᾽ ἃς ἐσχημάτισα
ῥωσσίας, ὅπως Ἡ καλλ
Λὐλῆς, σύστηµα ἔχει ἡ ΑΛ. Ἡ. ὁ Αὐτοχράτωρ τῆς
τῆς Χ. Πύλης
᾽συνεννόησις καὶ ἁρμονί« μεταξὺ τοῦ κράτους Αὐτοῦ καὶ θῶσι,
βιατηρηθῶσιν ἀείποτε ἐπὶ τῶν αὐτῶν βάσεων καὶ μᾶλλο θεθαιω
ν
Πα Ευ υ.. .'.-.,,,

292 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ

ἀπερθέβαιον δὲ, ὅτι ἐχθριιοὶ οὐχ ὑπάρχουσι σχοποὶ, ὧν ἕνεκα διέταξεν
ἡ Α. Μ. ὁ Λὐτοκράτωρ, ἵνα εἰσέλθωσι στρατεύματα ἐν Βλαχίᾳ καὶ Μολ-
δαυΐᾳ, καὶ πολλῷ ὀλιγώτερον ὁ σκοπὸς, ἵνα χυριεύσῃ ἐπαρχίας καὶ πὀ-
λεις ἀνηκούσας εἰς τὸ Οθωμανικὸν κράτος. Τοὐναντίον µόνον ἔχει σκοπὸν
ἡ Α. Μ. ἵν ἀποσπάσῃ τὴν 1. Πύλην ἀπὸ τῶν ὅλως ἐναντίων εἰς τὰ Ύε-
γικὰ συμφέροντα ἀρχῶν, καὶ φέρῃ αὐτὴν εἷς θέσιν, ἵνα παραδεχθῇ τὸ
µόνον σύστημα, ὅπερ δύναται συμφωνεῖν πρὸς τὰ ἴδι, αὐτῆς συµφέ-
βοντα, ὡς καὶ τὰ τῶν Εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων. ...
«Ἀκπληρῶ ἓν χαθῆκον ἀναγγέλλων τῇ Ὑ. Πύλη, ὅτι ὁ στρατηγὸς
Μίέχελσων, διοικητὴς τοῦ διαµένοντος νῦν ἐν ταῖς δύο ἐπαργίαις στρα-
ποῦ, περιθέβληται παρὰ τοῦ Αὐτοχράτορος πασῶν τῶν Ρωσσιῶν διὰ πλη-
ρεξσυσιότητος, ἵνα τακτοποιήση καὶ ἐξομαλύνῃ πᾶσαν διαφοράν’ καὶ,
ἂν ἡ Χ, Πάλη ἔσπευδε στέλλουσα εἰς Βλαχίαν ἕνα πληρεξούσιον αὑτῆς,
ᾗ καλὴ ἁρμονία μεταξὺ τῶν δύο αὐλῶν ἀποκαθίστατο μετὰ τῆς µεγα-
λητέρας εὐκολίας, ..»
(Ἔπουται
αἳ βάσεις τῶν διαπραγματεύσεων ἀπαράλλακτοίο)»᾿

ΣΕΑΙΣ ὅθ.

(4) Μετὰ τὴν παραλαθὴν τῶν ὁδηγιῶν τούτων ἔλαθε χώραν Ἡ σφαγὴ τῶν Σούρ-
Κων τοῦ Βελιγραδίου, .
ΣΕΛΙΣ 60,
(4) ᾽Αξιοσημείωτός ἐστιν ἡ κακὰ θέλησις τῶν 'Ῥώσσων στρατηγᾶν πρὸς Έακτο-
ποΐησιν τῶν στρατῶν αὐτοῦ.
(6) Εἰς βεθαίωσιν φέροµεν ἐπιστολήν τινα τοῦ ᾿ Αρχιεπισκόπου Βελιγραδίου λίαν
πιρίερχον, ὡς διαλαμθάνουσαν πολλὰ ἄλλα ἀντικείμενα οὐσιώδη περὶ τῶν πολεµ!-
κῶν κινημάτων τῶν Σέρβων,

«Ἡρὸς τὴν Λὐτοῦ Ἐαληνοτάτην Ὑψηλότητα τοῦ βασιλεύον-

τος Ἡγεμόνος τῆς Μολδαυΐας καὶ τῆς Βλαχίας.
«Κύριέ µου.
« ἂφ οὗ ἐξέβεσα ἐλευθέρως καὶ διὰ πολλῆς ταπεινότητος αβὸς τὴν.
ὑμετέραν Γαληνοτάτην Ἰψηλότητα περὶ τὰ µέσα τοῦ μηνὸς μαρτίου
πᾶν, ὅ,τι ἐπράττετο ἐνταῦθα, προθυμοποιοῦμαι καὶ σήμερον ἀναφέρων,
ὅτι μετὰ σεθασμοῦ ἔλαθον τὴν ἐπιστολὸν, δι ἧς μὲ ἐτίμησεν Αὕτη, διὰ,
τοῦ κυρίου Κλουτσιάρον, ἀφιχθέντος ἐσχάτως εἰς Ῥελιγράδιον. Πλήρης
γυρᾶς, ὑπέλωκα χόριτας πρὸς τὸν Ίψιστον, ὡς διατηρήσαντα τὴν Χ. 1.
ἵνα Ἠένηται ὗ διοικητὴς καὶ λυτρωτὴς ῥλοχλήρου. ἔθνους διὰ τῆς ἰσχύος

ο . σμλὸ
:
 ΤΟΥ. ΤΟΜΟΥ δ’. ο Ε

καὶ τῆς ἀπολύτου ἐξουσίας τοῦ πραταιοτέρου τῶν ἐθνῶν τῆς ῥωσσίας,
ὃς τὰ ὅπλα εἴησαν διὰ παντὸς ἀκαταμάχητα καὶ θριαμθεύοντα κατὰ.
τῶν ἐχθρῶν αὐτῆς!
«Πεπλησμένος ἐκ τῶν αἰσθημάτων τούτων, ἐκτελῶ ἓν καθῆκον φέρων
εἰς γνῶσιν τῆς Ί. Υ, ὅτι μετὰ τὴν ἅλωσιν τοῦ Βελιγραδίου καὶ τὴν
σφαγὴν τοσούτων ἀπίστων, ὡς περιέγραψα Αὐτῇ διὰ τῆς προλαβούσης
µου, συνεκροτήθη συνέλευσις, καθἊν προετάθη, ποῖον θέλει εἶσθαι τὸ µέ-.
ρος, τὸ μᾶλλον προσθλητέον χατὰ τὸ παρὸν διὰ πλείουος δυνάµεως, Γνω-
ρίζων ἤδη τὴν διαταγὴν καὶ τὴν ὑψηλὴν θέλησιν τῆς Δ. Μ. τοῦ Αὐτο-
χράτόρος, εἶπον, ὅτι ἡ μᾶλλον κατεπείγουσα ἀνάγχη ἀπήτει, ὅπως κα-
ταθῶμεν εἰς Κράΐναν χαὶ δυνηθῶμεν οὕτω συναντηθῆναι, διότι τὰ συµ.-
φέροντα ἡμῶν ἐπέβαλλον τοῦτο, προθλέψωμεν δὲ καὶ ζωοτροφίας, ὧν
εἴχομεν ἀνάγχην.
«ληφθείσης ὁμοφώνου τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς, ὁ χύριος Μηλέγκος
προσδιωρίσθη, ἵνα καταβῇ εἰς Πορὲτς καὶ ἑτοιμάσῃ πάντα τὰ ἀναγχαῖα
διὰ τὴν ἐκστρατείαν, μεχρισοῦ παρασχευασθῇ χαὶ ὅλος ὁ στρατός, ὁ ἀρ-
χηγὸς Ἡμῶν Ἱσέρυη Τιώργης ἀπεφάσισε τόγε, ἵνα καταβῇ καὶ αὐτὸς ὁ
ἴδιος, καὶ ὀδηγήσῃ τοῦτον.
«Κατ᾽ αὐτῶν τῶν πραγμάτων τὴν χατάστασιν εἰδοποιήθημεν, ὅτι
σῶμά τι ἐκ τῶν στρατευμάτων τῆς Ῥορνίας χατέθη εἰς τὸν ΔρίνοΥ” ὅτι
µέρος τούτων προεχώρησεν εἰσελθὸν εἰς Οὔζιτσαν, τὸ δὲ λοιπὸν ἔμεινεν
εἲς τὸν Δρίνον, χαταλαθὸν ὅλους αὐτοῦ τοὺς λιμένας, ὅπως ἐμποδίσῃ
τῶν στρατευμάτων ἡμῶν τὴν διέλευσιν ἐκ τοῦ µέρους τῆς Βοσνίας, καὶ
μὴ δυνηθῶμεν οὕτω κινῆσαι τοὺς Χριστιανοὺς κατοίκους τῆς ἐπαρχίας
ταύτης ἐναντίον τῶν Τούρκων, παρ ὧν καὶ ἵκαγοὶ ἐσφάγησαν, μὴ δυ-
νηθέντες ἐλθεῖν πρὸς ἡμᾶς. Αἱ εἰδήσεις αὗται ποοεκἀλεσαν μεταθολὴν
σχεδίου, καὶ ὁ ἀρχηγὸς ἡμῶν, ἀποφασίσας ὅπως ἀπέλθῃ μετὰ ὶχανῶν
δυνάμεων εἰς Οὔζιτσαν, ἔγραψε τῷ Μηλέγκῳ, ἵνα προχωρήσῃ εἲς τὴν
Κράϊναν, ὅπερ νομίζω τοτελεσμένον Ίδη.
-«Ἡν τῷ μεταξὺ τούτῳ ἔφθασεν ὁ κύριος χλουτσιάρης Μανολάχης,
χαὶ θετιχῶς ἐδηλοποίησεν ἡμῖν, τόσῳ διὰ τῶν ἐπισήμων ἐπιστολῶν, ὦν
ἦτο ὁ κομιστὴς, ὅσῳ καὶ διὰ ζώσης, τὴν ὑψηλὴν καὶ σταβερὰν θέλησυ,
ὡς. χαὶ τὴν διαταγὴν τῆς ῥωσσίας, ἵνα χαταβῶμεν εἰς Νεγοδίνον
καὶ Φετισλὰμ, καὶ διὰ τῆς προστασίας τοῦ Τψίστου καταλάθωµεν τὴν
Κράϊναν. Αμέσως ὁ κύριος Μπλάδεν, Διοικῶν τὸ Βελιγράδιον καὶ δι ὅ-
Ἆης τῆς ἐξουσίας περιθεθλημµένος παρὰ τοῦ ἀρχηγοῦ ἡμῶν; ἔγραψε τῷ
 δέ ΣΗΜΠΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
Μηλέγκῳ, ὅπως ὀκτελέσῃ τὰς διαταγὰς, ἃς ἐλάδομεν, καὶ ἐπίσης διέ-
ταζεν ἄλλα στρατεύματα, ἵνα καταθῶσι καὶ ἐνωθῶσι μετὰ τῶν προη-
γηθέντων, Οὕτως αἱ δυνάµεις αὗται συγκεντρούµεναι ἀναθαίνουσιν εἰς
ἱκανὸν ἀριθμόν. ἀλλ᾽ ἀμφιθάλλω, Κύριέ µου, ἂν Ἡ συγκέντρωσις τούτων
πραγματοποιῆται, πρὶν μάλιστα λάθη Ἡ Υ. . τὴν παροῦσαν. Την ἰδέαν
µου αὐτὴν ἐπιχυρόνει ἔτι μᾶλλον Ἡ φθάσασα σήμερον εἴδησις, ὅτι τὰ
στρατεύματα εἰσῆλθον εἰς Κράΐναν, σφάξαντα καί τινας Τούρκους τῶν
χωρίων.
«ἂν τούτοις ἡ περίττασις αὕτη ἐπήνεγχε πολλὴν χαλάρωσιν οἷς τὰ
εἰς Κράΐναν καταθάντα στρατεύματα, ὡς μὴ εὑρόντα ἐχεῖ, ὅντι ἐπὶ το-
σοῦτον ἐπεθύμησαν, λέ γω τὰς τροφάς. Εχεῖνοι ἐκ τῶν δυστυχῶν τούτων
ἀνδρῶν, ὅσοι εἶχον µετρίαν ποσότητα ἀλεύρου, ὅτε ἤρξαντο τῆς ὅδοι-
ποβίας ἀὐτῶν, οὖκ ἔλαθον,Ἡ τὸ ἥμιου, ἀφήσαντες τὸ λοιπὺν διὰ τὰς
οἰχογενείας αὑτῶν' ἐπίστευον, ὅτι φθάνοντες εἰς Κράΐναν θέλουσ εὖ-
ρεῖν τὰς ἀναγκαίας τροφάς' ἀλλ᾽ ἀποτυχόντες τῆς τοιαύτης ἐλπίδος, εἰς
ι ποσοῦτον προῇλθον ἀπελπισίας, . ὥστε ἠναγχασμένοι εἰσὶν ἵνα ἐπιστρέ-
ψωσυ εἰς τὰ ἴδια, ἐὰν μὴ σπεύσωσιν ἐντεῦθεν τὴν ἀποστολὴν ζωοτρο-.
φιῶν τόσῳ δι αὐτοὺς, ὅσῳ καὶ διὰ τοὺς ἵππους, ὡς στερουµένους καὶ
αὐτοῦ τοῦ χόρτου. Ἡ εἴδησις αὕτη, ἅμα φθάσασα, ἐθύθισεν ἡμᾶς ἐν τῇ
µεγαλητέρα ἀμηχανία, ὡς μὴ γινώσκοντας, τί πράξωµεν. ὠθούμενοι
ἂὲ ὁπὸ τῆς μᾶλλον κατεπειγούσης ἀνάγκης, ἐτολμήσαμεν, κύριέ μου,
ἵνα ἐπικαλεσθῶμεν τὴν εὐαπλαγχνίαν ὑμῶν καὶ χαθικετεύσαμεν τὸν κ.
Κλουτσιάρην, ἵνα βοηθήση ἡμῖν δι ἱκανῆς ποσότητος ζωοτροφιῶν εκ
ποῦ ἰδιαιτέρου θησαυροῦ τῆς Τ. Ί. Αρκούντως ἐγνωρίζομεν τὴν γενναιό-
τητα. καὶ μεγαλοψυχίαν Αὐτῆς, ὡς καὶ τὴν συµπάβειαν, ἣν δεικνύει ὃ-
πὲρ ὅλου τοῦ κόσμου καὶ, κατὰ ἰσχυρότερον λόγον, ὑπὲρ τῶν ἐχόντων
µεγαλητέραν ἀνάγκην, ἵνα μὴ ἀμφιθάλλωμεν. περὶ τοῦ ἀποτελέσματος
πῶν προσπαθειῶν ἡμῶν. Τωόντι ὁ κύριος Κλουτοιάρης, πβοσέξας ταῖς
παρακλήσεσιν Ἡμῶν, προεµήθ: υσεν ἐν ὀνόματι τῆς Υ. Χ. ἑκατὸν χιλιά-
δας ὀχάδας ἀλεύρου καὶ ἄλλην τόσην ποσότητα χριθῆς. Αὐτὸς ὁ ἴδιος
εὗρε τὸν ἔμπορον τῶν ζωοζροφιῶν τούτων, ἃς ἤρζαντο ἤδη φορτώνοντες
χαὶ καταθιβάζοντες εἰς Πορέτς. Βὐτυχεῖς, ὡς ἀπολαμβάνοντες τοιαύτην
χάριν, ἐσπευσμένως εἰδοποιήσαμεν αὐτὴν διὰ τοῦ ἐπίτηδες ἀπεσταλμά-
νου τοῦ Μηλέγχου πρὸς ὅλους τοὺς ἐν Κράϊνᾳ Χριστιανοὺς δι’ ἐμφύχω-
σιν, καὶ πεπεισμένοι ἐσμὲν, ὅτι, ἐὰν ὁ Θεὸς θέλη, ἀπολαύσουσιν οὗτοι
μεγαλήτερα ἀγαθὰ καὶ μεγαλητέραν εὔνοιαν. Ανεξαρτήτως δὲ ὅσων ᾱ-
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ 8’, : 285
νωτέρω εἶπον, ἄλλη τις ἐπαρχία διωρίσθη, ἵνα βοηθήσῃ τοῖς στρατεύ-
ασι τούτοις. Ελπίζομεν οὕτω, ὅτι μετ ὀλίγον καιρὸν οἱ ἄπιστοι περιο-
ρισθήσονται ἐν Βιδυίῳ, ὕπερ χατεδαφισθήσεται, πέποιθα, ὡς ἄλλοτε τὰ
τείχη τῆς ἱεριχὼ, ἅμα ὁ ἰσχυρὸς καὶ ἀνίκητος στόλος τῶν ῥώσσων
φθάσῃ. Μόνη Ἡ παρουσία τοῦ στόλου τούτου ἐπαρκέσει, ὅπως ἐπανα-
στῶσιν ὅλα τὰ χριστιανικὰ ἔθνη τοῦ τουρχικοῦ κράτους πρὸς ἀπόσεισω
τοῦ βαρυτάτου ζυγοῦ; ὑφ᾽ ὃν στενάζουσι, σι
«ὅτι λέγω πρὸς ὑμᾶς, Κύριέ µου, ἐπιθεθαιοῦται διὰ γεγονότων.
ἓν ᾧ οἱ ῥῶσσοι εὑρίσκονται ἔτι πέραν τοῦ ἵστρου, οἱ Χριστιανοὶ µέχρι
πῆς Σόφιας εἰσὶν ἕτοιμοι, ὅπως ὑποδεχθῶσιν αὐτοὺς ἀγοικταῖς ἀγκά-
λαις. Μεταξὺ τούτων πολλοὶ ἐπανέστησαν Ίδη, ἐπιστέλλοντες ἡμῖν ἀν-
τιπροσώπους καὶ ζητοῦντες ὅτλα καὶ πολεμοφόδια. Ἡ Βοσνία διάχειται
ἐπίσης ἐν τῇ αὐτῇ καταστάσει. Μετὰ τὴν ἔχθεσιν ταύτην χρινέτω Ἡ Ί.
Ύ, ἐὰν Ἡ ἑλαχίστη ἀμφιβολία ὑπάρχῃ, ὅτι, ἅμα οἱ ῥᾷῶσσοι διαθῶσι τὸν
ἵστρον; ὅλοι οἱ ἀνδρεῖοι καὶ πιστοὶ Χριστιανοὶ θέλουσι µένειν καὶ ἐφεζῆς
ὑπὸ τὴν τυραννίαν τῶν ἀπίστων Μουσουλμάνων. Καὶ, Κύριέ µου, διὰ τῆς
βοηθείας τοῦ Τψίστου, οἱ Τοῦρχοι διωχθήσόνται ἐκ τῆς Εὐρώπης ... κ
διότι αὐτὸς ὁ ἴψιστος ἐνέπλησε τὴν καρδίαν αὐτῶν πανικοῦ φόδου, καὶ
σὺ φῶς αὐτῆς διαχύσει πανταχοῦ Ἡ ἆληθὴς πίστις.
«Εἰμὶ (ατλ.)
«Βελιγράδιον τῇ ἂ ἀπριλίου 1507. ΛΕΟΝΤΙΟΣ
Αρχιεπίσκοπος Βελιγραδίου».
Ἀίετὰ τῆς ἐπιστολῆς παύτης, συνῴδενέν ὅ ἀρχιεπίσκοπος Λεόντιος καὶ κατάλογᾶν
πρὸς γνᾶσω τὸῦ 'Υφηλάντου περιεργότατον, ὡς διαλαµθάνοντα τὰς ἐπὶ τῆς ὥρας ἔ-
κείνης στρατιωτικἁς δυνάµεις τῆς Σερξίας τοὺς ἀρχηγοὺς, τὰς κινήσεις καὶ τὰς
αοποθεσίας αὐτῶν, ὡς ἔπεταις

«Κατάλογος τῶν Σερθικῶν στρατευμάτων»

« 1. ὁ Μηλέγκος ἀνεχώρησεν ἐκ τῆς ἐπαρχίας τῆς Ποζαρέθατς διὰ
Κράϊναν μετὰ ,000 ἀνδρῶν τοῦ στρατοῦ.
ἵτα 3. ὁ Βέλκος, ὑπὸ τὴν διοίκησιν ὢν τοῦ Πέτρου Θεοδωρόδιτς, διε-
πάγη, ἵνα ἀπέλθῃ εἰς δετισλὰμ, καὶ ἑνωθῇ μετὰ τοῦ Μηλέγκου, ἔχων
3,000. ἀνδρῶν.
« 3. ὁ Πέτρος διοικεῖ τὰ στρατεύματα ἀπέναντι τῆς Νύσσης συμ:
φώνως μετὰ τοῦ Κνέζου τῆς ῥεσσάδας. Ταῦτα ἀναθαίνουσιν εἰς 7,000
ἄνδρας, συγκείµενα ἐκ Σέρθων, Νυσσωτῶν καὶ ἄλλων ξένων. Ἡ δεξιᾶ
Φτέρυ τῶν στρατευμάτων αὐτῶν, διοιχουµένη ὑπὸ τοῦ λδρέλια, ἐκτεί-
2986 ΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΛΙ ἂτιρλΦά
ὕεται µέχρι τοῦ Μασσουρίτσα ἡ δὲ ἀριστερὰ, ὑπὸ. σὺν Βέλκον, μέχρὶ
τῆς Τσέρνα ῥέχα καὶ Βάνια. ὁ ατρατηγὸς οὗτος κατὰ τὰς τελευταίας
διαταγὰς, ἃς ἔλαθεν, ἀφίνει τὴν διοίκησιν τῶν στρατευμάτων πούτων
εἷς τὸν λοχαγὸν Τσεχίνην, καὶ χαταβαίνει πρὸς πὸ Σόχολ, χωρίον τῆς
Κράϊνας. Εἷς, ὀνομαζόμενος Τσφέτχος, ὑπὸ τὰς διαταγὰς τοῦ Πέτρου,
εὑρίσχεται ἐν τῷ χωρίῳ Καμενίτσης μεταξὺ Νύσσης καὶ Σάρκοῖ, ὅπου
ἀνοίξας τάφρον φυλάττει τὰς ὁδοὺς, ὅπως μὴ διέλθωσι ποσῶς ατρατεύ-
µατα Ἡ ζωοτροφίαι διὰ τὴν Νύσσα».
ο κά, ὁ Σφέτκος, ὁ Ενέζος Ἡ Βοεθόδας ἐκ τῆς Γαγοδίνης, καὶ ὁ ᾿Αν-
δρέας ἐκ τῆς Κρουσέθιτσας, ἔχουσι τὰ στρατεύματα αὑτῶν ἀπέναντι
τῆς ᾽Αλθανίας εἰς τὸ Λάσι, Γολάκι καὶ Πρίστινα, καὶ μάλιστα ἐκ τοῦ
µέρους τῆς Λισχόρτσας' ἔκαμεν ἐκεῖ τρεῖς χάνδακας, φυλασσοµένους ἤ-
δῃ ὑπὸ 6.000 ἀνδρῶν.
« 5. ὁ Αντώνιος Πλάκιτσητς, Ὑαμθρὸς τοῦ. Ἐσέρνη Τιώργη, εὑρί-
ὄχεται εἰς Καραχόθτσα” ὑπ᾿ αὐτὸν ἔχει 2,000 ἀνδρῶν, ἑστρατοπεδευ-
µένων ἀπέναντι τοῦ Γενὶ-παζάρ.
«6, ὁ Μιλάνος καὶ ὁ Ῥοεθόδας Μοντάφιός εἶσιω ἐν τῇ Τσάσχκᾳ. ἔ-
χουσιν ἐπέχευα τῶν ὅ,000 ἀνδρῶν ὑφ᾽ ἑαυτοὺς, ὧν τὸ κέντρον ἐστὶν
ἐν Οὔζιτσᾳ, Ἡ ἀριστερὰ πτέρυξ ἐν Βελιγραδίῳ, χαὶ ἡ δεζιὰ πολιορκεῖ
πὸ Σόλι. τν να
«7. ὁ Ἰάχωθος ἔχει τὸν διοίκησιν τοῦ Βάλιοθο: τὰ στρατεύματα
αὐτοῦ ἀναβαίγουσιν εἰς 7,000 ἀνδρῶν, ὧν τὸ κέντρον ὑπάρχει πέραν τοῦ
Δρίνου, ἀπέναντι τοῦ Τθορνύκ, ᾗ δεξιὰ πτέρυξ, διοικουµένη ὑπὸ τοῦ
λοὺκ, ἐκτείνεται µέχρι τοῦ ποταμοῦ Σάββα, Ἡ ἀριστερὰ δὲ πτέρυξ,
διοιχουµένη ὑπὸ τοῦ Μιλοθὰν Τιούθορικ, ἐτείνεται ἐπίσης µέχρι τοῦ
Σοχόλ. Οὗτοι δὲ ἔχουσιν ἀχόμη µέρος τὶ μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν τῆς Βο-
σνίας. Στεγῶς συνδεδεμένοι, δίδουσιν αὐτοῖς ἀπὸ χαιροῦ εἰς χαιρὸν πο-
λεμοφόδια καὶ βοηβοῦσιν, ὅταν διώχωνται παρὰ τῶν Τούρχων, ἐνθαῤ-
ῥόνοντες οὕτω πως τούτους.
« δ. ὁ Τσέρνη Γιώργης ὑπῆγεν εἰς Οὕὔζιτσαν' φέρει μεθ’ ἑαυτοῦ τοὺς
βοεθόδας Στανόεν, Γλαθάσον, Ῥοῦλεν, Σίµωνα καὶ ἄλλους. Τὰ ἀκολου-
θοῦντα αὐτῷ στρατεύματά εἰσιν Ἴ .000.ξως 8.000 «ἀνδρῶν. ἔχει προ-
δέτι μεθ ἑαυτοῦ τηλεθόλα καὶ ὄλμους διὰ βόμβας. -
«9. ὁ Μπλάδεν, ὑπ᾽ αὐτὸν ἔχων τὸν Ἑσιροπὴκ, εὑρίσκεταί ἐν τῷ
Φρουρίῳ τοῦ Βελιγραδίου μετὰ φρουρᾶς, ἐκ 1,000 ἀνδρῶν συγκειµένηςὰ
Σήμερον εἰδοποιήθημε», ὅτι πλέον τῶν 2.000 Τοῦρχοι μετὰ δύο
ο

ΤοΥ ΤΟΜΟΥ Β’, δη

πηλεθόλων ἐξήηλθον τῆς Νύσσης, ἵνα προσθάλώσι τὸ συγταγµατάρχη/
Τσφέτκον, εὑρισκόμενον ἐν τοῖς χωρίοις Ματάφτσα, δύω ὥρας μακρὰν
τῆς Νύσσης καὶ τῆς Καμινίτσης. μάχη ἤρξατο μετὰ ἀρκετῆς ζέσεως
ἐκ τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ ἄλλου µέρους, καὶ οἳ Τοῦρχοι κατετροπώθήσαν εἰς
τοσοῦτον βαθμὸν, ὥστε ἐγκαταλείψαντες τὰ σηλεθόλα αὐτῶν ἀπεσύρ-
Όησαν διὰ τῆς μεγαλητέρας ἀταξίας καὶ χατησχυμένοι εἰς τὴν Νύσσαν,
ἀφ᾿ οὗ κατεδιώχθησαν παρὰ τῶν Χέρθων εἰς μιᾶς ὥρας ἀπόστασυν. Δὲν
ἔχομεν ὅμως ἐπιστολάς
« Βελιγράδιον τῇ ἄ ἀπριλίου 18607.
ΛΕΟΝΤΟΣ
2 :.Αρχιεπίάκοπος Βελιγραδίου».
Κατ' αὐτὸν ἄρα τὸν κατἆλογον ἡ ἓν ἐνεργείᾳ στρατιωτικὰ θύναμις τῶν Σέρδων
ῇ
Ὀυνεκφοτεῖτο ἐπὶ τῆς ἐποχῆς ταύτης ἔκ ἄά:000 ἀνδρῶν,
Θεωβοῦμεν δ' ἐνταῦθα τὴν ἀνάγκην διασαφήσεών τινων ἔκ τοῦ προχείρον πρὸς
ἁλείονα κατάλτψιν, Εἶσι δὲ
«Ἡ Ἐράϊνα µία τῶν ἐπ αρχιῶν τῆς Σερβίας πἀραδουγάξιος καὶ ἀπέναντι ἔχουδα
Ξὴν μικρὰν Βλαχίαν,
Ὁ Δρῖνος ποταμὀς μέγας, διαχωρίζων τὴν Σερθίαν ἀπὸ τῆς Βοάνίας καὶ ἐκδίδον
ἓν τῷ ποταμῷ Σάθδᾳ. | : ο
φρού»
Τὸ Φετισλὰμ ταυρχιστί ἐστίνἡ σερθίστὶ λεγομένή Κλάδοθα, πόλις ἔχουσα
ὡς καὶ ἡ πόλις Νεγοδίνον, τῇ ἐπαρχίᾳ τῆς Κράϊναςὰ
Ῥιον. Ανήκει δὲ ἡ Κλάδοδα,
:Ἡ δὲ Νύσσα πόλις μετὰ Φρουρίου καὶ ἐπαρχία σερθικὰ μὲν, ἀλλὰ διατελοῦσα
ὑπὸ τὴν ἄμεσον κυριαρχίαν τῆς πύλης" κεῖται δὲ κατὰ τὰ µεθόρια τῆς Σερξίας ἁ-
πέναντι τῆς πόλεως Αλεξωΐσσας, ἐπίσης σερθικῆς καὶ ὑπὸ τοῦ ὁμωνύμον ποταμοῦ
διαχωριζοµένης. . :
τῇραι
περὶ .δὲ Βέλκόυ οὗτός ἐστιν ὅ παρὰ τῶν Το9 ὕρχων ἐπονομκασθεὶς Χαϊδοὺτ; ὥς
μερὸς ἀναδειχθεὶς κατὰ τοὺς πολέμους ,

ΣΕΛΙΣ 61,

"(α) τὰ ἀποσπάσματα ταῦτα, διοικούµενα ὑπὸ τοῦ. Παγκάλον, ἄντέστησαν ένα

ἐπὶ τρεῖς ἑθδομάδας κατὰ τῶν προσθολῶν τῶν Τούρκων» ἀλλ) ἐπὲ τέλους. ὑπεχώ-
ῥησαν ἐξ ἀνάγκης ἐνώπιον κατὰ πολὺ ἀνωτέρου ἀριθμοῦ πολεμέων», ὡς οὐδεμίαν ἔ«
χοντα ἐλαΐδα ὑποστηρίξεως παρὰ τῶν 'Ῥώσσων,
ΣΕΔΙΣ 63,
κοινοποιπθἠ-
(α) Ἐπιστολὴ τῶν Ἠογιάρδων τῆς Π{ολδαυΐας εἲς ἀπάντησιν τῆς
σης αὐτοῖς παραιτήσεως τοῦ «Ὑφηλάντου,

« Γαλήνότατε Ἡγεμών.
α Οὐχ εὑρίσχομεν λέξεις, ὅπως δυνηθῶμεν τὴν πρὸς τὴν }. Υ. ἔκή
τὰς ψυχός
Φφασιν τῆς λύπης καὶ τῆς βαθείας θλάψεως, τῆς κυριευσάσης
 ας ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
ἡμῶν ἕνεια τῆς ἐκουσίας καὶ ἀπροσδοκήτου παραιτήσεως Αὐτῆς ἀπὸ τῆς
ἠγεμονείας τῆς ταπεινῆς ημῶν πατρίδος Μολδαυΐας. Πῶς μὴ καταθλη-
θῶμεν σήμερον ὑπὸ θλίψεως, στερούµενοι Ἡγεμόνος, οὗ τὰς ἀρετὰς καὶ
προτερήματα ἀναγνωρίζει ὅλος ὁ Ἀόσμος, καὶ ἰδίᾳ ἡμεῖς, οἱ διὰ τύχης
αἰσίας ἀπολαύσαντες τοὺς καρποὺς τῶν σπανίων Λὐτῆς προτερηµάτων
κατὰ τὴν πρώτην ἠγεμονείαν; Τότε Ἡ 1. Τ. ἐδείχθη κοινὸς ἡμῶν πα-
τὴρ, εὐεργέτης ἁπάσης τῆς χώρας ἡμῶν καὶ προστάτης ἑχάστου. . .»
α ἀναπέμπομεν ἔδη πρὸς τὸν παντοδύναµον Θεὺν τὰς θερμὰς δεή-
δεις ἡμῶν, ὅπως, εὐσπλαγ χνιζόµενος ἐπὶ τῇ καταστάσει τῆς δυστυ-
χοῦς ἡμῶν πατρίδος, ἀποδώσῃ ἡμῖν μετ ὀλίγον τὸν χοινὸν εὐεργέτην
καὶ πατέρα τῆς πατρίδος ἡμῶν. Ναὶ, ἐνδοξότατε Ἡγεμὼν, «οὐδέποτε
Ἀησμονοῦμεν τῶν εὐεργεσιῶν, δι’ ὧν Ἡ . Ύ. ὑπερεπλήρωσεν ἡμᾶς" χη-
ρύττομεν αὐτὰς µεγαλὀφώνως, καὶ διὰ παντὸς τρόπου τηρήσωμεν ᾱ-
γαλλοίωτον ἐν τῷ βάθει τῆς καρδίας ημῶν τὴν εὐγνωμοσύνην.
3 α Ἰάσιον τῇ 10 ἰουνίού 1507.
(ἄπονται εἴκοσι ὑπογραφαὶ τῶν εὐὐποληπτοτέρων Βογιάρδων.)
(6) « Ἐν τῇ Διπλωματικῇ αὐτοῦ ἱστορίφ, γεγραμμένη ἐπὶ ἐπισήμων ἐγγράφων;
Ἀχοινοποιηθέντων ὑπὸ τῆς Γαλλικῆς Κυθερυήστως ».

ΣΕΛΙΣ 65.

(α) '9 αὑτοχράτώρ ᾽ἀλέξανδρός ἐδέχθη τότε καὶ τοὺς παϊδάς τινων ἐξ αὐτῶν ἓν
τοῖς δη µοσίοις ἐκπαιδευτηρίοις, Ἐὶς ταύτην δ' ἀνάγονται τὴν κατηχορίαν καὶ Τα
Ερωλ Κατακάζης καὶ Ιωάννης Περοιάνης, ἀμφότεροι πρὸ ὀλίγων ἐτῶν ἄντιπρο-
δωπεύσαντες τὸν αὐτοκράτορα, τῆς Ῥωσσίας παρὰ τῷ βασιλεῖ τῆς Ἑλλάδος.

ΣΕΛΙΣ Ἰδ.

(α) Σώζεται μέγας ἀριθμὸς ἐπιστδλῶν τοῦ Κωνσταντίνου 'Ὑφηλάντου, ἐν αἷς πα-
ραπονεῖται, ὅτι οὐχ εὗρεν ἓν “Ῥωσσίᾳ τὴν ἐλενθερίαν, ὃν ἅλπιζε καὶ ἀπολαύονσε
πάντες οἳ ξένοι, ; : .
(6) Εἴς τῶν ὑπηρετῶν τούτου συνέλεξε τὰς ἀχολούθους λέξεις ἀπὸ τοῦ στόµα-
τὸς αὐτοῦ: «"Ὅντι ἂν συµθῇ, θέλω ἀναχωρήσει καὶ συµπαραλάθει μετ ἐμοῦ τὸν
Φνὶόν µου Τρηγόριον ον )
ΣΕΛΙΣ Τά,
(4) ἸΠνομάζοντο οὗτοι ᾽λλέξανδρος, Απμήτριος, Γεώργιος» Νικόλαος καὶ Τρη-
: Ἱδριος, :
, (6) Κατώρθωσε δ’ ἕκτοτε γράφων διὰ τῆς ἀριατερᾶς χειρός, καὶ ἰκανῶς εὐανά»
Ίνωστα συντάσσων γράμματα. |
(19) ᾿Ἐπειδὴ προιθιθάσθησαν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὡς ὑποστράτηγοι ὁ ᾿λέξανδρος
“αφηλάντης καὶ ὁ Ψιχαὴλ Ορλώφ, διὰ τοῦτον οὐχ ἧττον δὲ καὶ ὡς ἐλευθερόφρογεό
 40 ΤΟΝΟΣ 6’. . 289
ἁμφότεροι, διετέλουν ἔκτοτε ἀγαπ ώμενοι ἰδέως πρὸς ἀλλήλονς καὶ περὶ ζάντων σή-
νεξηγούμενοι ἐλευθέρως. Κάμνοµεν δὲ τὰν παρατήρησιν ταύτην, δ δια εἴπόμεν ν
δελ, δΊ--.68 τοῦ τόμου Α’.
ΣΕΛΙΣ Ἰδ,
ζα) δοὺἃ
«Προχήρυξις πρὸς τὸ ἔθνος τῆς Μολδαυίας.
«Κάτοικοι τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας Μολδαυΐας,, σᾶς γνωστοποιῶ, ὅτι ἐς
συνάρσει ἅπασα Ἡ Γραιχία ὕψωσεν ἀπὸ τὴν σήμερον τὰς σηµαίας ἀπὸ
ὅλα τὰ µέρη τοῦ ζυγοῦ τῆς τυραννίας, ζητοῦσα τὴν ἐλευθερίαν της. Εγὼ
μὲ ὅλους τοὺς συμπατριώτας µου πηγαίνω ἐκεῖ, «ὅπου μὲ χαλοῦσιν αἳ
σάλπιγγες τοῦ ἔθνους καὶ τῆς πατρίδος µου, ὧθεν σᾶς πἰστοποιῶ καὶ
σᾶς ἐγ]υοῦμαι, τόσον ἀπὸ μέρους µου, ὅσον καὶ ἀπὸ μέρους ὅλων τῶν
συμπατριωτῶύ µου τῶν ὑπαρχόντων ἐνταῦθα, κἀὶ τοὺς ὁποίους ἔχὼ
τὴν τιμὴν νὰ διοικῶ, ὅτι θέλετε ἔχει πᾶσαν ἄνεσιν καὶ ἀσφάλειαν καὶ
διὰ τὰ ὑποκείμενά σαξ χαὶ διὰ τὰὑπάρχοντά σας. Διὰ τοῦτο ἕχαστος
νὰ θεωρῇ μὲ τὴν αὐτὴν ἐλευβερίαν, εἰς ἣν εὑρίσκεσθε Ε, τὰ χρέη του «καὶ
πὰς ὑποθέσεις του, καὶ μηδαμῶς μὴ συγχισθῆτε . διὰ τὰ Χινήματά μου,
διότιἡ ἐξουσία καὶ ἡ διοίκησις αὐτοῦ τοῦ Πριγκιπάτου μένει καὶ ἤδη
ὑποτελοῦσα διὰ τῶν αὐτῶν γόµων νὰ ἐκτελέση τὰς ὑπόθέσεις της. ὃν
ἀληθεία σᾶς λέγω, ὦ κάτοιχοι Μολδαυΐας, ὅτι
ὅ ἡ οὐράνίος πρόνοια σᾶς
ἐχάρισε τὸν Αὐθέντην, ὅστις σήμερον διοικεῖ, τὸν Μιχαἡλ Βρεθύδα Σοῦ-
τσον, ἕνα προστάτην μετ᾽ ἐπιμελείας τῶν διχαιωµάτων τῆς πατρίδας
σας, ἕνα πατέρα καὶ Ἀαλοθελητάν σας. Γνωρίσατε λοιπὸν, ὅτι ἤ Σφηλό-
της του εἶναι τοιοῦτος, οἷον τὸν ὀνομάζω, καὶ ἑνωθῆτε οτ᾽ αὐτοῦ πβὸς
ὑπεράσπισιν τῆς κουνῆς εὐδαιμονίας, Γὰν ὅμως, ἐκ περιστάσεως, τινὲς
ἀπηλπίσμέ νοι Τοῦρκοι ἤθελαν ἔλθῃ εἰς τὸ ἔδαφός σας, ῥλ φοθηθῆτε διό-
λου, διότι ἰόχυρὰ δύναμις εὑρίσχεταί ἑτοίμή, διὰ ὐά τιμωρήσῃ τὴν
τόλμην των. |
εΕξεδόθη εἰς τὴν πόλιν ἰασίου σήμερον τῇ 23 φεβρουαρίου 1821:
«ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ.»

ΣΕΛΙΣ 1:

ω' Β σφβαγὲς ἔφερε τὸν Φοίνικα ἀναγεννώμενον, καὶ πέριξ τὴν ἐπιγραφήν:
ἕ Τενιχὸς ἐπίτρόπος τοῦ Ἑλλήνικόῦ ἔθνους Αλέξανδρος Ἄφης
λάντης .
ζθ) Συνετέθη ἐν Κισνευίφᾳ παρὰ τοῦ πιπαιδευμένόο καὶ πατβιώταο ιορητὸν κο-
δάκο Τυπάλδου, Κεφαλλῆνος) ἰατροῦ ἐπὶ ος ἐποχᾶς ἐκείνης καὶ ἀπὸ πολλῶν ἤδη
ΤΟΜΟΣ Β’:’ 19
290 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ. ΚΛΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
ἐτδν φόρου ἀξιοτίμου καὶ χρησιµωτάτου τῆς ᾿Εθνικῆς ἐν Αθήναις Βιθλιοθήκης»
ἐτυπώθη δὲ ἐν Ἰασίῳ κατὰ τὴν 27 Φεθρουπρίον. Ὅτι δ' ἐγένετο συντάκτης τοῦ προ-
κηρύγματος αὐτοῦ ὁ Συπάλδδς, ἀποδεικνύεται καὶ ἐξ ἕνὸς γράμματος τοῦ ἰδίου ἐκ
Τεργέστης καὶ ἀπό {6 μαῖου πρὸς -τὸν ἐν Ἠαρισίοις ἰατρὸν Ἠπίτηνν ὅτε κατέβαινε
μετὰ τοῦ Δημητρίου 'Ὑψηλάντου εἰς τὴν Ἑλλάδα: «.. « Μάθε μὲ τρόπον, τὶ λέχου-
»σιν ὁ Κοραῆς καὶ οἱ λοιποὶ πεπαιδευµένοι περὶ τῆς διακηρύξεώς µου Ἀάχου Ἄ-
»πὲρ πίστεως καὶ ὑπὲρ πατρίδος» εἶναι κατά κανόνας ς τὴν κριτικάρουν 15
᾽ποροῦμεν δὲ, πῶς ἔγγβαφον τοιοῦτον παρ’ ἄλλων μὲν ἱστόριογρέφων τοῦ ἀγῶ-
Ὀος οὐκ ἐδημοσιεύθν αρ’ ἄλλων δὲ τεατωδῶς παρηλλαγμένον ᾿ἐδημοσιεύθνι

ΣΕΛΙΣ 83.
(ὦ) Καὶ ὅμως εὑρέθησάν τινες, καὶ οὗτοι Ἕλληνες λυπηρῶς, κατηγορήσαντες τοῦ
Αλεξάνδρου ἀφηλάντου, οἱ μὲν διὰ τὴν ἐξήγησιν ταύτην: «Κινπθῆσε ὁ φίλοι. .1»0
οἱ δὲ δι’ ὅλον τὸ προχηρυγµα τῆς 24 φεξρουαρίου, Καὶ ἐν τἶνε τὸ χείριστον, ἐποχῆ
ἐξανέςησαν κατήγοροι φυχροὶ οἳ τοιοῦτοι; Ὅτεὁ μὲν Υψηλάντης ἀπέτυχεν ἐν τῇ Δακίφς
ὡς εἴπετο, Ἡ δ) ἐπανάστασις ἐπέτυχεν ἐν Ἑλλάδι, διότι ἔζησε καὶ ὃι᾽ ἄλλους καὶ δι’
οὓς εἴπομεν λόγους κατὰ τὸ πρῶτον καὶ µόνον δυσκολώτατον ἔτος. 0 ὕτως, ὡς ἂν
μὴ ἤρκουν οἳ τοσοῦτοι προπηλακισμοὲ διαφόρων ξένων; ἐδέησεν, ὅπως ἐγγραφῶσιν
ἓν τῷ καταλόγῳ τῶν τοιούτων ὑθριστῶν κἀὶ "Ἓλληνες, ἀποκαλέσαντες τὸν ἀρχηγὸν
τῆς ἐπαναστάσεως, οἱ μὲν, ὡς ὁ ᾿Ἰάκωθος “Ρίζος Νερουλὸς, «ἀγύρτην καὶ ἀναιδῆ»»
οἳ δὲ, ὡς ὁ Παναγιώτης Νικολαΐδης ἐκ Σμύρνης, «λαοπλάνον καὶ φαντασιοκόπον»'
οἱ δὲ, ὡς ὁ μητῥοπολίτης ᾿]γνάτιος, «κάκιστον»»" οἱ δὲ, ὡς ὁ Κωνσταντῖνος Πολυ:
χβονιάδης, «ματαιόφρονᾶα». Καὶ τἶνα ἂν εἴπωμεν ἄλλον ; Διὰ τοιούτου) τς δρυὸς
πεσούσης; ἐξυλεύθησαν τρβόπ.υ αἱ ἀπεχθέστεραι μικροφιλοτιµίαι. Ἡ τυφλώττουσα
ἀπέναντι τῆς ἐθνικῆς τιμῆς σπουδαρχία, καὶ ὁ πρὸς πάντα, καὶ ἠθικὴν καὶ ἁλή-
θειαΥ; ἀσεθῶν φκτριπσμὸς ἀκρασίας ἐσχάτης, Ὁ Νικολαΐδης μάλιστα προέδη καὶ
µέχρι τῆς ἐλεεινοτέρας αὐθαδείας, γράψας ἐν τῇ σελ. 4ὔ τοῦ 'Ἐπιλόγου τῆς Ἱστο- |
ρίας αὑτοῦ: «Ἡ τοιαύτη προκήρυξις. ο» τοῦ ἁ. “Ίφηλάντου διαμένει πρὸς αἴσχος
υχαὶ ὄνειδος αἰώνιον τοῦ αὐτοῦ αὐτουργοῦ της διὰ τὰ ἐν αὐτῆ ἐπισωρευθέντα φεύδῃ
καὶ ὀγειροπολήματα., «ν Τί παράδοξον ὅμως ἂν καὶ ὅ- : Αλέξανδρος 'ὙὝψηλάντης
ἔτυχε κατηγόρων σκληρῶν, ἀφ' οὗ καὶ ὁ ὁμώνυμος αὐτοῦ Ἱαχεδὼν, χαΐτοι πολλῷ
ἀνώτερος κατὰ πάντα, εἰς τὸν ἀνώτατον δὲ. ἀναθιθάσας .βαθμὸν ἰσχύος καὶ δόξης
τὸ ἑλληνικὸν ὄνομα, εὗρεν ὁμοίους, ἀποκαλέσαντας αὐτὸν «ληστὴνν φθορέαγ ἅρπα»
γαι τύραννον, δεσπότην» καὶ τὰ τοιαῦτα ;

ΣΕΛΙΣ δῦ,

(α) Ὅια ἐν τῷ'τέλει τοῦ παρόντος πεέρ, Β’,

(6) Ὅβα ἰδίως ἐν τῷ τέλει τοῦ παρόντος Μάι Β’, τὴν ’βὸς τὸν αὐτοκράσοβα Να
κῴλαον Α΄’ ἔκθεσιν τοῦ Ὑφηλάντους.
(1) Ὅρα (αὐτόθι, . ᾿
(ὀ) Ἐδημοσιεύσαμεν ταύτην ἐν τῷ στ. Δοχ. περὶ τῆς Φιλ. 'Έταιρ, (σελ 305
---206).
Ἠρὸς τοὺς αὐτοὺς δ’ Ἕλληνας τῆς: πολδηυρθλαχίας, ὃὅσοι ὑπηρέτουν τοῖς ἔπιταα
πίοις ἄρχουσινι ἐξέδοτο τῇ ἐπιούση ἑτέραν προκρυξιν ταύτης
μονος των
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Ε’. 901
αλὶ πολυχβόνιοι, τῆέ Ἑλλάδος δυστυχ αι ἐβίασαν πολλοὺς
τῶν πι-
ὅτῶν αὐτῆς υἱῶν, ν᾿ ἀφήσωσι τὸ ἱερὸν ἐκεῖνο ἔδαφος καὶ νὰ
περιπλα-
νῶνται εἰς ξένους τόπους, ζητοῦντες τύχην χαλητέραν.
Σεῖῳ φίλοι μού
΄ συμπατριῶται, ὅσους ἡ τύχη ἔσυρεν εἰς τὰς ἐπαρχίας Μολδαυΐας καὶ
Ελαχίας, ἐβιάσθητε ἐκ τῶν ἐναντίων περιστάσεων νὰ καταντήσητε, ὥστε
νὰ στέχεσθε χάὶ ὀπίσω τῶν ὀχημάτων τῶν ἐντοπίων ἀρχόντων. Περι-
φρόνησις καὶ ὕθρις εἰσέτι ἀγήχουστος εἷς τοὺς κατοίχους τῆς Ἑλλάδος
γῆς ! ἰδοὺ λοιπὸν σᾶς ἀνοίγεται στάδιον λαμπρὸν, ὁ ὑπὲρ πατρίδος καὶ
πίστεως ἱερὸς ἀγών' σπεύσατε νὰ ἀποπλύνητε τὴν ἀχούσιον ταύτην ὕ-
έριν, καταγραβόμενοι εἰς τὰς σημαίας τῆς ἐλευβερίας, χαὶ ἡ εὐγνωμο-
γοῦσα πατρὶῳ συγχωροῦσα γενναίως τὸ πβῶτόν σας ἀχούσιον ἁμάρτημα;
εἶναι ἑτοίμη νὰ ἀνοίξῃ τὰς ἀγχάλας της πρὸς ὑποδεξίωσίν σας, καὶ νὰ
στέψη τὰς κεφαλάς σας μὲ τοὺς πατριωτικοὺς στεφάνους τῆς δόξης:
ὗσοι ὅμως µένωσι χωφοὶ εἰς τὴν ἱερὰν ταύτην πρόσχλησιν τῆς πατρί-
δος, καὶ θελήσωσιν αὐτοὶ μόνοι νὰ ἦναι Δοῦλοι τῶν ἀρχόντων τῆς Μολ-
δαυΐας καὶ Ἠλαχίας, καὶ νὰ στέκωνται ὀπίσω τῶν ὀχημάτων αὐτῶν;
ἐν ᾧ ὅλοι οἱ λοιποὶ μάχονται ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας, Ἆἃς ἠξεύρωσή, ὅτε
ὅ
εἰς τὸ ἑξῆς δὲν ἠμπορόῦσι νὰ φορῷσύν οὔτε ὅπλα, οὔτε τὸ ἔντιμον τῶν
Αλθανῶν ἔνδυμα, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἐνδυθῶσι τὸ τῶν ἐντοπίων φόρεμά
χαὶ νὰ συγκαταταχθῶσιν εἰς τὸ γένος αὐτῶν. ,
αξξεδόθη ἐν τῷ Γενικῷ στρατοπέδῳ εἰς Γαλατᾶν,
υπὴν 25 φεδρομαρίου {8ο . τος
: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ».

ΣΕΛΙΣ 8,
(4) Ὅρα ἓν τῷ τέλει τοῦ παρόντος Μέρους τὸ ἔγγραφον τοῦ ϱλλεζ ὄνδρον Ίφη-
Ἰάντου πρὸς τὸν αὔεοκράτοβα Κικόλαον Α΄. ο ..

ΣΕΛΙΣ 88,

ὤῶ ἐχκὸ τοῦ αὐτοῦ ἐκυριεύθησαν ἐνθουσιασμοῦ καὶ οἱ Βούλγαροι εἷς περιφε-

ῥείας ᾿Ἱσμαπλίου, ὑπὸ τὸν ὁπλαρχηγὸν. δὲ αὐτῶν Κογίτσον συγκεντρωθέντες ἐκανοὲ
εἰς Κδμπράτιον, Ἡρξαντο διαθαίνοντες τὸν Προ ῦθον, οἱ μὲν ὑπὸ διαφόρους προφά-
σεις; οἱ δὲ λαθραίως. «Επὲ τοῦ προκειµένου ἐνήργει ἐπιτυχῶς ὃ Μαρίνος Στρα-
ν

τῆς, εἷς τῶν ἀξιολόγων πατριωτῶν.

(6) τὸν ἱερότελεστίαν ταύτην ἀνέθετο κατ’ ἀρχὰςὁ ἐχφηλάντης τῷ ἐκ ' διαµά-
νοντι μητροπολίτη ἑεραπόλεως, "Ην ὃ) οὗτος σπάνιος ἀληθῶς ἀνὴρ διά τε τὰιᾶ-
φαθὰ αἰδθήματα καὶ -τὸν ἔξοχον «ὑπὲρ. τῆς πατρίδος ἐνθουσιασμὸν αὐτοῦ. αλλά
1θὼν τὸ εοιοῦτον ὁ μηεροπολίτηξ Ἱασίου Βενιαμὶνι ἕδραμε- προὲ τὸ» χφηλάνονν
Ἴ903
 40ο ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΛΙ ΕΙΤΡΑΦΑ
παρκπονοὐμενός διὰ τὸ µέγα γινόμενον αὐτῷ ἄδικον; ἄλλον προτιμωμένου, ἀχθ) ὃν
καιρὸν διατελεῖ ὢν καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ ἀγῶνος ὁ διάπυρος εὐχέτηι) καὶ τῆς ὑψη-
λαντικῆς οἰκογενείας ὃ ἀρχαῖος ἀπὸ τοῦ Ἀγεμόνος Κωνσταντίνου φίλος, Οὕτως ὁ
εγφηλάντης ἐδέχθη τὴν αἴτησιν αὐτοῦ μετὰ πλείονος εὐχαριστήστως, καθ) ὅσον ὐ-
πιλάµβανε πρὶν ἀρνπθησόμινον τοῦτον τὴν ἱεροπραξίαν διὰ πολλοὺς λόγους ἐὰν -
πραφεκαλεῖτοι
ΣΕΛΙΣ 69.

ὤὣ ὠνομιάσθησαν καὶ ὡρκίσθησαν ἐἓν Ἱασίῳ πίστιν πρὸς

πρὸ τῆς ἐποχῆς ταύτης
Σὸν γψπλάντην ὣς ἑκατόνεαβχοι, χατὰ μὲν τὴν 1Τ γοεµθρίου 1820 ὁ Κόντος τρί-
ὡσάύτως
Ακόδηκί κἀτὰ δὲ τὴν 19 τοῦ αὐτοῦ ὁ Γκίκας ᾿ Ἰώάννου. κατὰ δὲ τὴν 20
ὁ Βασίλειος Σερδάρη: Τουφσκτήπασης καὶ ὁ ᾿Αναστάσιος Ἡ-τζοδρόµος Δαραπάνος,
κατὰ δὲ τὴν 5. 44 καὶ 24 ἰσνουαρίου 1931 ὁ Ἐὐθύμιος Πέτρου Σκιὰ Εἱρ-σερδάρης,
ὁ Θιόξδωρος Γιαννακόπουλος καὶ ὁ Καρᾶ Τιώργης Κούρτογλουςν ὁ ἐξ ᾿δριανον-
πόλιως. :
... ΣΕΑΙΣ 60Ο. ᾿-
() Ὅραἔν τῷ τόμ. Τ’.
(6) «Τέργου. φορμὸς, τῇ 2 μαρτίου 1831.
6... Σᾶς εἰδοποιῶ, ὅτι ὁ ἀριστείδης ἐπιάσθη, ὡς μοὶ γράφει ό
Νεβεντίδης καὶ ὡς μοὶ λέγει ὁ ψαλίδας, ὅστις μὰ ἀκολουθήσας μετὰ
ἕ
τοῦ ἀριστείδους ἔμεινεν εἰς τὰ ἐδῶ µέρη, εἲς τὴν Κραϊώξαν.
«ὁ Σάδθας ἐκομπρομε ταρίσθη, ἐπειδὴ καὶ εἶχε δώσει τῷ Αριστείδῃ
γράμματ τά του, χαὶ μὴν ἠξεύρων εἰσέτι τὸν Χινημόν µου, μοὶ ἐμήνυσεν,
ὅτι γὰ κινηθῶ τὸ ὀγλιγωρότεβον, Δ πῶς ἔρχεται ὁ ἴδιος εἷς Σχουλένι,
{
Αὕτη Ἡ εἴδησις" πρὸ πέντε Ὦ ἓξ ημερ ὢν μοὶ ἦλθε. Σοὶ στέλλω χαὶ τὸ
γράµµα τοῦ λεθεντίδη, καὶ νὰ μὲ εἰπῆς, τὶ στοχάζεσαι: Ἰμπορᾶ νὰ
δώσω πίστιν, Ἡ ὄχι; Αὐτὸ τὸ γράµµα εἶναι μετὰ τὴν εἴδησιν τοῦ
κινήματός μου... Προσέξατ 5 καλῶς, καὶ σκεφθῆτε ἔτι χαλλιτέρως
διὰ τὰ κινήµατά σας. ὁ ἀδελφός σου
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΊΨΗΛΑΝΤΗΣ».
ο Δι’ ὃν λόγον ὁ Καντακουζηνὸς ἔγραφεν αὐθημερόν (3 μαρτίου) πρὸς τὸν Σάν-
θον καὶ Αλναγνωστόπουλον τοὺς ἀξιομνημ.ονεύτους τούτους λόγους:

«. «« Πολλαὶ περιστάσεις ξέναι χαὶ οἰχεῖαι μᾶς ἐδίδαξαν, ὅτι ποτὲ

ξένος δὲν θέλει μᾶς χορηγήσει ἑτοίμην εὐδαιμονίαν. Ποτὲ οἱ Γραικοὶ
δὲν πρέπει νὸ, ἐλπίσουν ἐλευθερίαν ἀπὸ ξένους. Διὰ τοῦτο ἀναγχαίως
φπεται, ἀποῤῥίπτοντες πᾶσαν ἐλπίδα, νὰ ἐλπίσουν μετὰ Θεὸν εἰς μό-
ην τὴν ἰδίαν ἀνδρείαν καὶ δύναμιν. Ἀγωναθήτε λδιπὸν νὰ ἐπισφραγί-
ὃσωμεν τὰ ἐπιχειρήματά μας μὲ τὸ αἴσιον καὶ εὐκταῖον τέλος, Ἄροσπα-
"οβοῦντες παντοίοῖς τρόποι, τὴν ἐνδυνάμωσιν τοῦ κέντρου μ.ο ἀπὸ τοῦ

Φὐποίου τὴν ἐπιτυχίαν Ἡ ἀποτυχίαν χρέµαται ἡ εὐτυχία Ἡ Ἡ' δυστυγθ,

»τοῦ ἔθγους γενιλῶς,ν 3 το τν ΚΑΝΤΑΚΟΥΖΗΧΟΣΟ
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ Β.:: 2958

λλτὰν περὶ τῶν ξένων ἐπρέσθευε τὴν ἀλήθειαν πβὸ τοῦ Καντακονζηνοῦ καὶ ὁ
εΥφηλάντης, ὅτε ἔγραφε τὴν ἐκ τοῦ Ἰσμαγλίου καὶ ἀπὸ δ ὀκτωθρίου 1830 ἐγκύ-
κλιον πρὸς τοὺς Ἕλληνας τοῦ Αἰγαίου, (Ὄρα ἐν σελ. 290.τοῦ «Ἱστορικ. Δοκιμ,
περὶ τῆς Φιλ. εΈταιρ.) Πότε οἱ ξένοι, ὑπισχνούμενοι ἐλευθερίας καὶ τὰ εοιαῦσ:»,
φρονοῦσιν, ὅ,τι λέγωσι} Τίς δ' ἐπὶ τοιαύταις ὑποσχέσεσιν ἐλπίσας λαᾷς, οὖκ ἄλλαζξε
ζυγὸν µόνον»
(δ) Τιμῶσιν αὐτὸν οἱ περιπαθητικώτατοιλόγοιν οὓς ἔγραφεν ἐπὶ τοῦ προκειµένου
μὴν Ίναι εἷλι-
πρὸς τὸν Ξάνθον τῇ2 μαρτίου: α. .. "Αχ διατί καὶ οἳ ἄλλοι νὰ
κρυεῖς καὶ µόνον ὑπὲρ πατρίδος; Φεῦ τῆς δυστυχαῦς πατρίδος ἡμῶν! ᾿Εγὼ ὄφιε-
βώσας τὴν ζωήν µου καὶ τὴν ψυχήν µου εἲς τὸν ἱερὸν ἀγῶνα, ὃν Θείᾳ συνάρσει ἄφ-
χΐσαμεν, περὶ τοῦ ἑαυτοῦ µου δὲν ἐπιθυμῶ, δὲν θέλω, καὶ τὸ ἔλέγον καὶ εἰς σὲ καὶ
εἰς ἄλλους, ἄλλο τι, παρὰ νὰ ἰδῶ μίαν φοβὰν ἐλευθέραν τὴν δυστυχεστάτην καὶ
φιλτάτην πάτρίδα µας. Μὰ ἃς Ἠναι ἃς γένη τὸ καλόν, καὶν ὅποιος. τὸ κάμαν δὲν
μὲ µέλει».
(9) δὲ περὶ τῆς προκηρύξεως αὐτῆς ἀκολούδως,

ΣΕΛΙΣ. 929

(α) '1δοὺ πὸ πρὸς αὐτοὺς ἔγγβχφον, ..

«Πανιερώτατε ἅγιε Μητροπολῖτα Οὐγγροθλαχίας, θεοριλέ-

στατο: Ἐπίσχοποι καὶ εὐγενέστατοι ᾿Αρχοντες, οἱ προε-
. δρεύοντες ἐν τῷ Διθανίῳ τῆς Βλαχίας.
«Ελπίζω, ὅτι ἔγιναν γνωστὰ χαὶ ὑμῖν ἤδη τὰ ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας
κινήματα τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, καὶ ὅτι εἰς τὰς δύο ταύτας ἐπαρχίας
Μολδανΐας καὶ Βλαχίας συνάζεται στράτευμα πολυάριθμού Ελλήνων
πατριωτῶν, νὰ ἀπέλθῃ εἰς τὸ ἱερὸν τῆς πατρίδος του ἔδαφος χαὶ νὰ συ-
ναγωγισθῇ μετὰ τῶν ἐκεῖ ἀδελφῶν του ὑπὲρ τῶν ἱερῶν ἐθνικῶν διχαιω-
µάτων του. Τὸ στράτευμα Βεωρεῖ πάντοτε τοὺς ἐγκατοίκους Μολδανίας
καὶ Βλαχίας ὡς ἀδελφοὺς, καὶ ἐγγυᾶται εἰς αὐτοὺς χατὰ τὰς ἐχδοθεί-
σας προκηρύξεις (τῶν ὁποίων ἀντίτυπά τινα σᾶς περιχλείω͵) προσωπικὴν
καὶ χτηματικὴν ἀσφάλειαν καὶ φιλίαν ἐπίμονον. Μάρτυς τῶν λόγων
µου εἶναι Ἡ εὐταξία, ὁποῦ διετήρησεν εἰς τὴν ἐν Μολδαΐα διατριθή».
τος »Ἀπόρησα λοιπὺν σήμερον µεγάλως, πληροφορηθεὶς τὴν χωρὶς καμ-
μιᾶς αἰτίας φυγὴν τῶν ἐγκατοίκων ἀπὸ τὰς πόλεις Μπουζέου καὶ δί:
Ἠνικου. Συλλογιζόµενος δὲ τὴν ταραχήν, τὴν ὁποίαν τοῦτο τὸ κένηµα
θέλει προξενήσει σχεδὸν εἰς ὅλην την Ἱσάραν, σπεύδω νὰ, διαθεθαιώσω
πρὸς ὑμᾶς τὴν ἀφοβίαν καὶ ἠσυχίαν, τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ ἔχητε, καὶ
«νὰ, σᾶς παρακαλέσω νὰ κοιγολογήσητε εἰς τοὺς ἐμπόρους τὸ. ἀνώποπσου
οαἷς τὰ ἀνταλλάγματά τω», καὶ τὴν ἁταραξίαν εἰς ὅλους. τοὺς ἐγκατοί-
Χρυς τῆς πατρίδος σας., ἐστὲ βέβαιοι, ὅτι ἡ ὑπερασπιζομένη υφὰς δύυ
 294 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΛΙ ΒΕΓΡΑΦΑ
πάύτας ἐπαρχίας Χραταιὰ Δύναμις δὲν θέλει συγχωρήσει κατ οὐδένα
λόγον εἰς τὸ νὰ Υίνρ Ἡ παβαμιχροτέρα εἰσβολὴ τῶν βαρθάρων πκαθὼς
καὶ ὁ ἐξοχώτατος: Αρχιατράτηγος Κόμης Βιτγενστέῖν ἔλαθε προσταγὰς
ἀμέσως εἰς τὸ νὰ χαταθιθάσῃ τὰ ἐν Βαρσοθίς εὑρισχόμενα ῥωσσιχὰ
ατρατεύµατα εἰς τὰ σύνορα, ὅπερ χαὶ ἐγένετο. '
«ὡς καλοὶ λοιπὸν πατριῶται καὶ ἐκλεγμένοι διευθυνταὶ τῶν πραγ-
µότων τῆς πατρίδος σας, δὲν ἀμφιθάλλω, ὅτι θέλετε σπεύσει νὰ κα-
ῥησυχάσητε τὸν λαὸν χαὶ νὰ βάλητε ὅρια εἰς τὰ τοιαῦτα ἄτοπα γινή-
µατα, τὰ ὁποῖα συνεπιφε ρουσι δυστυχίαν καὶ ταλαιπωρία». Διαδώσατε
τὰς προχηρύξεις μου εἰς τὸ ἔθνος σας βεθαιώσατε ἐκ μέρους μου τοὺς
αυμπατριώτας σας, ὅτι δὲνἔἔχουσι τὸν παραμικβὸν φόθον, καὶ ἂς χαθη-
συχάσωσιν εἰς τὰς ἑστίας των. ὁ ἐρχομός μου θέλει σᾶς πληροφορήσει
περὶ τῆς ἀληθείας τῶν λόγων µου.
«ὔπειδὴ ὅ
όμως τὰ Ἱλληνριὰ στρατεύματα μέλλουν νὰ περάσωσι διὰ
Ἐλαχίαν, ἀνάγκη πᾶσα νὰ προετοιμασθῶσι. καθ ὅλους τοὺς δρόμους πολ-
λαὶ ζωοτροφίαι καὶ τὰ ἀναγκαῖα Καταλύματα διὰ τοὺς στρατιώτας”
διότι, ἐχτὸς τῶν ἀπὸ διάφορα μέρη συῤῥεόντων μικρῶν σωμάτων, θέλω
περάσει καὶ ἐγὼ ἐντὸς ὀλέγου μὲ τὸ Γενικὸν Ελληνικὸν στρατόπεδονε
«Ἐὐχόμενος δὲ ὑμῖν ὑγείαν καὶ ἐὐτυχίαν μένω.
ἀἩῃ 5 μαρτίου 1824 ἐν τῷ Τενιχῷ- Στρατοπέδῳ { Ρώμανας
«Κατὰ πνεῦμα. υἱὸς καὶ πρόθυμος ἀδελφὸὺς

«ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ».
ΣΕΛΙΣ 03.
(ὦ, Τὸν περιώνυµον ὑποκριτὰν καὶ πρῶτον πρόσωκον τῶν ἑλληνικὸν ἐν τῷ θεά»
Ίρῳ εῆς Οδησσοῦ παραστάσεων τοῦ 1949 καὶ 1320.
(6) ᾿Ιδοὺ τοῦ «Περολοχίτου ὁ
«Ὄρχος.

«ὡς Χριστιανὸς ὀρθόλοξος καὶ υἱὸς τῆς Ἡμετέρας Καθολικῆς καὶ Α-

Δοστοχικῆς Ἐκκλησίας, ὁρχίζομαι εἰς τὸ ὄνομα τοῦ παντοδυνάµου μας
Θεοῦ, εἰς τὸ ὄνόμα τοῦ Κυρίου μας {ησοῦ Χριστοῦ χἀὶ τῆς Ἁγίας Τριά-
ἃος, νὰ διαμείνὼ πίστὸς᾽ εἰς: “Ἐν θρῄδχείαν µου καὶ Εἰς τὴν΄ πατρίδα μου.
«ὁραίζομαι νὰ, ἑνωθῶ μὲ ὅλους τοὺς ἀδελφούς µου Χβιστανοὺς διὰ
τὴν ἐλευθερίαν τῆς πατρίδος μας, κ
«δρκίς ομαι νὰ χύσω χαὶ αὐτὴν τὴν ὑστέραν ῥανίδα τοῦ τ αἵματός μυ
ὑπὲρ τῆς θρησχείας καὶ τῆς πατρίδος μου.
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Ἐ, -- 9050

:πΝὰ ἀποθάνω μετὰ τῶν ἀδελφῶν µου ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῆς πα-
τρίδος καὶ θρησκείας µου.
«Νὰ φονεύσω καὶ αὐτὸν τὺν ἴδιον ἀδελφὸν, ἐὰν τὸν εὕρω προδότην
τῆς πατρίδος.
«Νὰ ὑποτάσσωμαι εἰς τὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος μου Αρχηγόν.
«Νὰ μὴ βλέφω εἰς τὰ ὄπισθέν µου, ἐὰν πρῶτον δὲν ἀποδιώζω τὸν
ἐχθρὸν τῆς πατρίδος καὶ θρησχείχς µου.
«Νὰ λάδω τὰ ὅπλα εἰς κάθε περίστασιν, ἅμα ἴβελον ἀκούσευ, ὅτι
ὁ Αρχηγός µου ἐκστρατεύει κατὰ τῶν τυράννων, καὶ νὰ συγκαταφέρω
ἅπαντας τοὺς ἐμοῦ φίλους καὶ γνωρίµους εἰς τὸ νὰ μὲ ἀκολουθήσωφι.
«Νὰ βλέπω πάντοτε τοὺς ἐχθρούς µας Τούρκους μὲ μῖτος καὶ πεοι-
φρόνησι».
«Νὰ μὴ παραιτήσω τὰ ὅπλα, προτοῦ νὰ ἴδω ἐλευθέραν τὴν πατρίδα,
μου χαὶ ἐξωλοθρευμένους τοὺς ἐχθρούς της.
«Νὰ χύσω τὸ αἷμά µου, ἵνα γικήσω τοὺς ἐχθροὺς τῆς θρησκείας µου,
ἢ νὰ ἀποθάνω ὡς µάρτυς διὰ τὸν {ητοῦν Χριστόν.
«ὁρκίζομαι τέλος πάντων εἰς τὸ τῆς Θείας Μεταλήψεως 'φοθερὸν
Μυστήριον, ὅτι εὐχαριστοῦμαι νὰ ὑστερηθῶ τῆς ἁγίας Κοινωνίας εἰς τὴν
σελευταίαν µου ἐχείνην ὥραν, ἐὰν δὲν ἐκπληρώσω ἁπάτας τὰς ὑποσχέ-
ἴσεις, τὰς ὁποίας ὤμωσα ἐνώπιον τῆς εἰκόνος τοῦ Κυρίου µας [ησοῦ
Κοιστοῦ».
ΣΕΛΙΣ 949
(α) Ιδού ὁ διορισμός.

Φύλλατε Ἰατρὲ ἀδελοὲἴ Ἠπίτα !

(1. 5.)
ὁ Αρχιστράτηγος ἠλέζανδρος Ἰψηλάντης, ἐγὼ καὶ οἱ λοιποὶ ἀδελ-
φοί µου, γνωρίζοντες πραγματικῶς τὰ προτερήµατά σου χαὶ τὸν διὰ τὸ
χαλὸν τῆς ἑλλάδος θερµόν σου ζῆλον, σὲ ἐκλέξαμεν καὶ ἀπεφασίσαμεν
νὰ ὑπάγης εἰς τὰς ἐπισημοτέρας πόλεις τῆς Γερμανίας καὶ Γαλλίας, νὰ
χοινοποιήσῃς, εἰς ὅσους φιλανθρώπους καὶ φιλέλληνας ἀπαντήσης, τὸν
κατὰ, τῆς ἀνομίκς καὶ κατὰ τῆς ἀπαιδευσίας ἐξοπλισμόν µας καὶ τὰς
προύδους τοῦ Φοίνικος τῆς ἑλλάδος, νὰ χαταπείσης καὶ νὰ μᾶς στείλῃς
σοφοὺς συναντιλήπτορας τῶν ἐπιχειρημάτων µας, πασχίζωννὰ κερδί-.
σῃς πολλοὺς τῶν ὅσοι μὲ λόγον ἢ μὲ ἔργον ἡμποροῦν νὰ ὠφελήσουν
τοὺς ἄλληνας. Εἰδικώτερον περὶ τούτων ἁπάντων καὶ ὁ Αρχιστράτηγος,
9060: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΕΡΑΦΑ
θέλει σὲ γράφει, ὅστις θέλει σ᾿ ἐμβάσει ἐν καιρῷ καὶ τὰ διὰ τὴν ὁπκό-
οτολήν σου ἀναγχαῖα χρήματα. ἡγίαυνε, φίλτατε, καὶ καλὴν ἐντάμῳσυν
εἰς τήν γῆν τῶν πατέρων µας |
ἓν ὀδησσῷ τὴν 1 ἀπριλίου 1821. ὅλος πρόθυμος ἀδελφὸς
Επίτροπος τοῦ Αρχιστρατήγου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 1ΨΗ ΛΑΝΤΗΣ.
(6) 'Ιδοὺ τό πφὸς αὐτοὺς συστατικὸν ἔγγῥαφον.
Φιλέλληνες Γερμανοὶ καὶ Γάλλοι !
(Τ. Σ.)
Γραικικαὶ φάλαγγες ἐσχηματίσθησαν γέος ἱερὸς Λόχος διω ργανίσθη'
ὁ Φοίνιξ τῆς ἑλλάδος προχωρεῖ εἰς τὴν Θρῴκην, εἰς τὴν θεσσαλίαν, εἰς
αν ἤπειρον καὶ εἰς τὴν Πελοπόννησον. Οἱ ἐχνενεὐριαμένοι τύραννοί µας
μήτε εἰς χεῖρας νὰ ἔλθουν μὲ ἡμᾶς τολμοῦν' ὅλοι πιστεύουν ἀδιστάκτως,
ὅτι ὄγγικεν Ἡ τελευταία ὥρα αὐτῶν. Χαΐρετε λοιπὺν καὶ συγχαίρετέ
µαςἶ Εἰς ταύτην τὴν περίστασιν καὶ εἰς τὸν κατὰ τῶν βαρθάρων ἀγῶ-
νά µας σᾶς ἐξορχίζομεν εὢ τὴν στάκτην τῶν κλασικῶν προγόνων µας,
τοὺς ὑποίους τόσον θκυµάζετε, νὰ μὴ ἦσθε ἀδιάφοροι θεαταὶ, ἀμμὴ
συνα γωνίσθητε μαζή μας, ἄλλος διδάσχων, ἄλλος χηούττων εἰς τὰ σοφὰ
ἔθνη τῆς γῆς τὰ μεγάλα δικαιώματά µας, καὶ τὸ πόσον θέλει προχω-
ρήσει Ἡ τελειοποίηαις τῆς ἀνθρωπότητος, ἂν χαθαρισθῇ κἂν Ἡ Εὐρώπη
ἀπὺ τὴν φρικτὴν πανώλην, χαὶ ἄλλος παρασταίνων μὲ ζωπρὰ χρώματα,
πόσον µεγάλον εἶναι τὸ συμφέρον τῶν Εὐρωπαίων νὰ ἔχουν γείτονας εὖ-
νομρυµένους ἕλληνας ἀντὶ ἀγρίων βαρβάρων. Διὰ ταύτην τὴν χάρυ Ἡ
ἐλευθερωθεῖσα Ἑλλὰς θέλει σᾶς πολιτογράψειν καὶ θέλει καταγράψειν τὰ
ὀνόματά σας εἰς τὸν κατάλογον τῶν εὐεργετῶν της.
Ἐν ὀδησσῶ τὴν 1 ἀπριλίου 1821. ὁ πατριώτης
τος ος | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΥΨΗΛΛΝΊΗΣ.
Ὅ ϱ) Ιδο καὶ τὸ πρὸς αὐτοὺς ὄγγόκφον. ;
το Φίλοι Ὁμογενεῖς, οἱ εἰς τὴν φωτισμένη»
Εὐρώπην διατρίθοντες ! ο
| (1. 5.) .
Αἱ ἐθνυιαί µας φάλαγγες ἐσχηματίσθησαν” ὅ Φοίνιξ τῆς Ελλάδος
μαὶ τὸ Σημεῖον, διὰ τοῦ ὁποίου νικοῦν οἱ Χριστιανοί, προχωρεῖ εἰς τὴν
Θράχην καὶ εἰς τὴν Θεσσαλίαν. Οἱ ἐκνενευρισμένοι ἐχθροί µας μῆτε εἰς
εἰς
Ἄεῖρας νὰ ἔλθουν τολμοῦν, ἀλλ᾽ ὠχυρωμένοι μᾶς προσµένουν ὠχροὶ
τὰ κάστρα καὶ εἰς τὰς πόλεις. ὅλοι πιστεύουν ἀδιστάκτως, ὅτι Ίγγικον
 ΤΟΥ ΤΟΝΟΥ 5’. ο 107

Ἡ πδλευταία των ὥρα. Μὴν ἀμφιθάλλοντες λοιπὸν εἰς τὴν ἀπὺ τὸν βαρς
θαρικὸν ζυγὸν ἐλευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος, ἀναλάβετε τὰς πανοπλίας σας,
καὶ τρέξατε, ὅπου ὁ ἰατρὸς Ηπίτης θέλει σᾶς ὁδηγήσει. ὅσοι ἀπὸ σᾶς
δὲν ἡμποροῦν μὲ τοὺς βραχίονάς των νὰ ἐκδικηθοῦν καὶ νὰ βοηθήσουν
τὴν πατρίδα, συνεισφέρατε εἰς τοῦτο μὲ ἅρματα, μὲ χρήματα, Ἡ μ’ ὅτι
ἄλλο δύνασθε, μιμούμενοι τοὺς εἰς ῥωσσίαν καὶ Βλαχομπογδανίαν ὁμο-
γενεῖς σας )
Ἐν ὀδησσῷ τὴν 1 ἀποιλίου 1831. ὁ ἀδελφὺς ᾿χαὶ πατριώτης
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΨΗΛΑΝΤΗΣ,

ΣΕΑΙΣ 96.

ζα)Ο αὐτὸς 'πίτης, ἐν Ὀδηοσῷ ἔτι ὧν πρὶν, συνέδραχ.ε γενναίως διὰ τὴν ἀγορὰν
ν 'Ίψη-
ἑνὸς πλοίου καὶ τὴν ὅπλισιν στρατιωτῶν διὰ τὴν ἐκστρατείαν τοῦ ᾿Αλεξάνδρο
λάντου, μεθ ὧν ἀπέστειλε καὶ τὸν συγγενῇ αὑτοῦ Ἅαγγελον Τωκννίτου, πισόντα
ὡς ἱερολοχίτην ἐν τῇ μάχη τοῦ Δραγασανίου.
εᾳσαύτως δὲ καὶ ἐπανελθὼν ἔπειτα ἐκ τῆς ἀποστολῆς αὐτοῦ εἰς τὴν Οδησσὺν; ἔ-
νήργει πολυειδῶς ὑπὲρ τῶν ἐκεῖ πολυαρίθµων προσφύγων τῆς Κωνσταντινουπόλεωςα
καὶ ἀπί-
ἕκαμνε συγδρομὰς χρηματικὰς εἰς πολλοτάτους ὁλογενεῖς δυστυχήσαντας»
στελλε πολεµεφόδια καὶ τοιαῦτα εἲς τὸν ἑΕλλάδα. ὄτο ἑ«

ΣΕΛΙΣ 402.
(α) δοὺ ἃ προκήφυξις αὕτή,
«Πρὸς τοὺς εὐγενεστάτους ἄρχοντας, ἐντίμους πραγµ.α-
τευτὰς καὶ ὅλους τοὺς ἐγχατοίχους τῆς πόλεως Ῥου-
χουρεστίου ἐντοπίους καὶ ξένους.
«Άνδρες ἀδελφοί| ἀναμφιθόλως ἠκούσατε χαὶ ἐπληροφορήθητε τὰ
ποῦ θεοφυλάκτου λαοῦ ταύτης τῆς ῥωμάνας Τσάρας ζητήματα, περὶ
τῆς ἐν γένει ὠφελίμου δικαιοσύνης, τὴν ὁποίαν παλαιόθεν ἐκαρπούμεθα
µας
κατὰ χάριν καὶ ἔλεος τῶν κατὰ χαιροὺς αραταιῶν ἐξουσιαστῶν
ἔτ
ἀλλ᾽ ἔπειτα ἀπὸ ἓν διάστηµα, ἕνεχα τῆς τῶν ἐντοπίων ἀρχόντων
νώσεως μετὰ τῶν κατὰ καιροὺς στελλοµένων Ηγεμόνων, διόλου χα-
πελύθη αὕτη χαὶ κατηργήθη, καθότι οἱ ἄρχοντες ἀπέθλεπον µόνον εἰς
τὰ ἴδιά των κέρδη, χαθὼς σᾶς εἶναι γνωστὸν, καὶ οὐδὲ τώρα ἐνδίδου-
σιν εἷς τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ δικαίου. Διὰ τοῦτο ὅλη Ἡ µέχρι τοῦδε
σχηματισθεῖσα συνάθροισις τοῦ λαοῦ, ὑπὲρ τὰς θεχαξξ χιλιάδας συγ-
κειµένη, ἀφοῦ χατεκράτητε τὰ πέντε πέραν τοῦ ποταμοῦ ὄλτου, θέ;
ματα, διέθη ἐπὶ τῆς μεγάλης Βλαχίας, χαὶ ἐ κτάνθη εὐτυχῶς μέχρι
τοῦ Πισεστίου. καὶ ῥούσσι δὲ βέδε. Μία δὲ ἄλλη πτέρυς ἀπὸ σηµαν-
 998 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΕΡΛΦΑ
τικὴν ἀνθρώπων ποσότητα ἐξηπλώθη πρὸς τὰς τῶν ὀρέων ὑπωρείας;
τὸ κέντρον τῆς ὁποίας θέλει. φθάσει μέχρι τοῦ Φωξανίου. ἀλλὰ τὸ
μεγαλήτερον καὶ χυριώτερον τοῦ λαοῦ σύστηµα ἔλαθε σήμερον τὴν ᾱ-
φιζίν του θεία συνάρσει εἰς τὸ Μπολεντίνι, (4 ὥρας μακρὰν τοῦ Βου-
κουρεστίου͵) µέρος τοῦ ὁποίου ἑστάλη πρὸς τὰς ἄκρας τῆς πόλεως
εἰς τὴν. μονὴν τοῦ Κοτροτσανίοῦ, χαὶ µέρος εἰς τὴν αὐθεντικὴν Τσο-
ρογκύρλαν. ὅλα δὲ τὰ σώματα ταῦτα χινοῦνται κατ᾽ εὐθεῖαν εἰς Βου-
κουρέστιον, ὅπου μέλλει νὰ γείνῃ “Ἡ. τοῦ τῆς Τσάρας λαοῦ συνάθροισις,
μικρῶν τε καὶ μεγάλων ἐν γένει, καὶ ὅπου θέλουν ἐπιμείνει, ἑωσότου
φθάσῃ ὁ ἀποσταλθησόμενος πιστὸς ἄνθρωπος τῆς χβαταιᾶς βασιλείας,
διὰ νὰ ἐξετάσῃ τὴν ἐλεεινήν των κατάστασιν, καὶ ἀποδίδων τὰ δι-
καιώµατα ἑνὸς ἑκάστου ν᾿ ἀποκαταστήσῃ τὴν εὐνομίαν. Διὰ τοῦτο τὸ
είνημα, σᾶς ἔγραψα καὶ ἀπὸ τὰς 8 ἤδη ὑπερμεσοῦντος, προειδοποιῶν
σας, ὅτι ἐξ ἑνὸς μὲν μέρους νὰ ἑτοιμάσητε τ ἀναγκαῖα καταλύματα,
καὶ ἀφ΄ ἑτέρυ νὰ ἐξαποστείλητε ἀπὸ ὅλας τὰς συντεχνίας ἀνὰ ἕνα
ἄνθρωπον μὲ ἀπόδειξιν ἔγγραφον πρὸς πιστοποίησέν μας «ἀλλ οὐδὲν
εἶδον ὅτι ἐχτελέσατε µέχρι σήμερον. ἤδη δὲ μὲ τὸ ἔλεος τοῦ πανα-
Ὑάθου Θεοῦ φθάσας εἰς τὴν ἄχραν τῆς πόλεώς σας, πάλιν κάµνω τὸ
χριστιανικὸν χρέος καὶ σᾶς συμβουλεύω ἀδελφικῶς, ὅτι ἄνευ ἀναθολῆς
νὰ μοὶ ἀποκριθῆτε ἐγγράφως, μὲ τὰς ὑπογραφὰς ὅλων δηλαδη τῶν
συντεγνιῶν, τοῦ ἱερατικοῦ κλήρου καὶ τοῦ λοιποῦ λαοῦ.
» Άνδρες πολεμικοί ! ὁποίας θρησκείας χαὶ Ὑένους εἶσθε χαὶ εὑρίσχεσθε
ἐν Βουκουρεστίῳ, τροφόµενοι ἀπὸ ταύτην τὴν ἐπαρχίαν, ἐπιθυμοῦμεν
γὰ ἠξεύρωμεν, ἂν ἦσθε ὁμόφωνοι καὶ Ἠνωμένοι μὲ τὸ σῶμα τοῦ χρι-
στιανιχοῦ πλήθους, ὅπερ κινεῖται µόνον καὶ µόνον διὰ τὸ χριστιανικὸν
δίκαιον, εἴτε ὄχι' ἐπειδὴ ὅλοι οἱ τοιοῦτοι θέλουν ὀνομασθῆ πατριῶταυ
οὗ δὲ δαχωρισμένοι χαὶ ἀντιτείνοντες εἰς τὸ χοινὸν καλὸν καὶ συμφέρον
θέλουν ὑποτεθῆῇ ὡς ἐχθροὶ τῆς πατρίδος.
Ἀθέλετε ἠξεύρει καὶ τοῦτο, διὰ τὸ ὁποῖον σᾶς βεβαιῶ, ὅτι ὅλοι, ὅ-
σοι ἤθελον ἑνωφῆ μὲ τὸ χοινὸν πλῆθος, ἄρχοντες πολεμικοὶ Ἡ ὁποίας
τάξεως ἄλλης, καὶ ἀχολουθήσει συμφώνως καὶ ἀπαμαλλάκτως εἰς ὅλα
τὰ κινήματα μὰ αὐτὸ, πώποτε δὲν θέλουν μείνει εἷς 'μεταμέλειαν. ἓξ
ἐναντίας δὲ, ὅσοι ἤθελαν φρονήσει διαφορετιχὰ, θέλουν ἀποσθεσθῇ τὰ
ὀνόματά των εἰς οἰῶνας.
24891 μαρτίου 17. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΛΑΔΙΜΗΡΕΣΚΟΣ».
(μετάφρασις τοῦ 153 ἐκ τοῦ Βλαχικοῦ.) .
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ ΕΙ 909
ζα) ἸἸδοῦ τὸ οὐγολῦν τῶν γενικῶν αὐτοῦ διατάξεων
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΛΟΥΤΣΑΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΙ ΒΛΑΔΙΜΗΡΕΣΚΟΣΥ

Πρὸς ἅπαντας τοὺς κατοίχους τῶν χωµοπόλεων καὶ χωρίων

τοῦ... ἑκάστης τάξεως, ἤτοι Νιάμουρα, Ποστελνιτσέ-
΄λους, Μανζζλιδας, Μπρεσλάσιδας;, Ῥουμπτάσιδας, Ππιρ- .
γίχους, Σχουτελνίκους, Ποσλουσνίκους καὶ Σλουζιτό-
ῥους καὶ πρὸς ὅλους τοὺς ξένους Μπιρυίκους τοῦ
αὐτοῦ θέματος. ον νο ον
ὃ Εΐναι πασίγνωστον τὸ µέχρι τοῦδε κίνηµά µου, τὸ, ἁποῖον μὲ
τὴν φωνὴν τοῦ ἠδικημένου λαοῦ ἐξηκολούθησα καὶ διατρέχω πρὸς ᾱ-
νάκτησιν τῶν δικαιωμάτων. ᾿Απεφάσισα ἐκ τοῦ πρώτου χαραχτῆρος
τοῦ χαλοῦ πατριώτου ἐν τῷ ὀρθοδόξῳ Βλαχικῷ τούτῳ ἐδάφει, ἐπὶ τοῦ
ὁποίου ἔχω προπατορικν γέννησιν, νὰ γείνω πηδαλιοῦχος ὅλων ἐχεί-
γων, τῶν ἐκ µέρους παντὺς τοῦ λαοῦ περιζωσαµένων ὕπλα πρὸς χα-
τάργησιν καὶ κατάπαυσιν ἑκάστης ἀπογυμνώσεως χαὶ ἀδικίας, ὅπου ᾱ-
χρι τοῦδε ὑποφέρατε ἐξ αἰτίας -τῶν χρημάτισάντων διοικητῶν Αὐθεν"
τῶν, οἵτινες ἐν καντελεῖ ἀσπλαγχνίᾳ διακείµενοι, ἐπετηδεύθησαν ἐπ᾽ ἆτ
σχολίας παντοδαποὺς τρόπους, καὶ ἀπεῤῥόφησαν τὸ αἷμά σας, καταφέ-
ῥοντάς σας εἰς αὐτὸν τὸν µέγαν κρημνὸν καὶ οὐτιδανεστάτην κατάστα-
σιν, ἐν ᾗ σήμερον εὑρίσκεσθε. Αλλ’ ἡ ἰδιωκή µου θεµελιωδεστέρα. ἀπόφα-
σις εἶναι, συνάδουσα τῇ τοῦ ὄχλου φωνῇ, ὥστε νὰ μὴ παύσω κατ οὐ»
δένα τρόπον ἐχ. τῆς ἀπαιτήσεως τῶν τῆς Τσάρας δικαιωμάτων, ἄτυα,
καὶ ἂν δὲν ἴδω ἀποκτημένα διὰ τῶν ἀποχρώντως ἄχρι τοῦδε κοινωθέν-
των ἐχείνων, ὅπου ἔδει, λόγων, σᾶς ὑπόσχομαι ἐκ ψυχῆς, ὅτι βέλουν
ἀποκτηθῇ ἀφεύκτως δι αἱματοχυσίας ἐγαντίον ὁποιουδήποτε ἐχθροῦ,
ἀποδειχθησομένου καταφρογητοῦ τῶν δικαιωμάτων τούτων, περὶ τοῦ
ὑποίου σεῖς πρῶτοι ἔχετε νὰ χαρῆτε.
ΣΕἰς ταύτην οὖν τὴν ποθητὴν πατρίδα σας μᾶς συνέδραµεν ἄχρι
ποῦδε΄ ὁ παντελεήµων Θεός: καὶ ὄχι µόνον τὰ ἀντίπεραν τοῦ ὅλτου
πέντε θέµατα καθορῶνται σεσωσμένα ἔκ τε τῶν καταχρήσεων χαὶ ἀπο-
υμνώσεων τῶν προδοτῶν πηδαλιούχων καὶ διαφόρων ὑπουργῶν, ἀλλ,
ὅπου ἂν ἐφθάσαμεν καὶ ἐκηρύξαμεν, ἐκόπασαν αἱ τῶν ἀπογυμνούγ-
των κακώσεις, Οὕτω λοιπὸν φθάσας κἀνταῦθα ἐν τῇ πόλει Βουκουρᾶ"
στίου, ἥτις εἶναι ἡ καθέδρα τῆς διοικήσεως τοῦ λαοῦ, καὶ εὑρὼν πολ-
αρ σα
᾿ ͵ ν . ος
λοὺς πατριώτας ἄρχοντας τὰ αὐτὰ καλῶς συμφρονοῦντας ἔνγωδὰ τῷ
δὐό ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
ὄχλῳ, ἀπεφάσισα ὡς ἐθελόδικός τις νὰ Ἰνωρίσω τὴν ἐπιχαίριον ἐξουσίαν
τῆς Ἰσάρας, πειθαρχούντων ἁπάντων τῶν περιζωσαµένων ὅπλα ἀνα-
ῥύσεως εἰς τὰ δόγµατα καὶ τοπικὰ ἔθιμα, ἄτινα θέλουσι τοῖς ἀποδειχθῆ
παρὰ τῆς ἐξουσίας δι ἐμοῦ, καὶ θέλω τὰ γνωρίσει, ὅτι ὑπάρχουσιν
πφόντι ἐπωφελῆ εἰς τὴν πατρίδα καὶ λίαν ἀναγκαῖα διὰ τὴν κοινότητ
τοῦ λαοῦ" καθότι, χωρὶς νὰ γνωρίση τις μίαν ἐξουσίαν, ὄχι µόνον φυσι-
κῶς δὲν εἶναι δυνατὸν, ἀλλ᾽ ἐμπορῶ νὰ εἴπω καὶ λίαν ὀλέθριον εἰς τὴν
ἀποπλήρωσιν τῶν ἀναγκῶν, χαθ᾽ ἃς ἤθελεν ἔχει Ἡ παροῦσα σωτήριος
πραγματεία. Εφ ᾧ σᾶς εἰδοποιῶ ὅλους τοὺς ἴθαγενεῖς ἀδελφοὺς, ὅτι
Ἰό τε προσῆκον χαὶ ἐπάναγχες σᾶς ὑποχρεοῖ γὰ. γνωρίσητε μίαν έξου-
σίαν, Ἀ- ὁποία ἔχουσα τοὺς πλοκάµους της ἐφηπλωμένους εἷς τὰ περί-
χωρα τοῦ Πριγκιπάτου, ἐξειχονίζεται καὶ ἐν τῷ παρόντι θέµατι διὰ
τῶν ἀρχόντων Ἰσπραβνίκων τῶν ἐντεῦθεν διοριζοµένων, ὑπὸ τοὺς ὁ-
ποίους, ὅσοι εἶναι κάτοικοι ἐν τῷ αὐτῷ θέµατι, πρέπει νὰ, ὑπόκεινται
ἐκτελοῦντες τὰς ἐχδιδομένας προσταγάς των, ὅταν θέλουν συνάδει μὲ
τὰς γενικὰς γνώσεις τοῦ γδέους; καὶ συναντιληπτικὰς
τῶν χρεῶν, ὅσα
ἀπαιτοῦσι τὰ στρατεύματα, μέλλοντα ἤδη νὰ χινηθῶσι πρὸς ἀνάκτησιν
τῶν δικαίων τῆς κοινότητος τοῦ λαοῦ. Καὶ οὕτω χατανοοῦντες ἁπαξά-
παντες τὴν ἔννοιαν τῆς σωτηρίου ταύτης πραγµατείας, ὅσοι εἶσθε ἄξιοι
νὰ: ὁπλοφορῆτε ἑνάντίον τὸῦ ἐχθροῦ τῶν δικαιωμάτων τῆς Ἱσάρας,
ἔλθετε πρός µε νὰ ἐξετάσω τὴν κατάστασιν χαὶ τὰς ἀνδραγαθίας σας”
καὶ, ἂν εὔρω σύµφωνον µ’ ἐχείνην, ἥτις προσήχει νὰ Ἴναι ἐν ἆπα-
ῥαλλάκτῳ πραγματεία, παρευθὺς νὰ σᾶς ὑποδεχθῶ καὶ Υὰ, σᾶς συµθου-
λεύσω τὰ ἅπερ ἔχετε νὰ ἐκτελῆτε χρέη, ἐπιγιγνώσκοντες ὅμως καὶ τοῦ»
πο, ὅτι δηλκδὴ ἔχετε νὰ, δουλεύητε ὥς τινες στρατιῶται διὰ τὴν ἀνά-
κτῆσιν µόνον τῶν ἰδικῶν µας δικαιωμάτων, ἀλλ᾽ οὐχὶ διά τινα χρηµα-
τιχὴν ὠφέλειαν, χαθότι καὶ ἐγὼ καὶ ὅλοι οἱ μετ ἐμοῦ συναδελφωθέν-
τες δουλεύοµεν, ὄχι ἀφορῶντες εἷς χρημάτων ἀπόχτησιν, ἀλλ ὡς κι-
νηθέντες ὑπὸ τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ καλοῦ, ὅπερ καὶ περὶ ημῶν χαὶ περὶ
τῶν τέχνων µας προσµένοµεν εἰς εὐνομικὴν ἀνάκτηαιν. ὧσοι ὅμως δὲν
γεννήθητε διὰ τοιοῦτον ἐπιχείρημα, ἀποπληρώσατε τὰ χρέη σας μὲ ὅ-
λην τὴν εὐπείθείαν,. ὅπου :χαὶ ἀποδώσατε
προσήχει, πρὸς τοὺς ἄρχον-
τὰς Ἰσπραθνίκους τοῦ θέµατος, δηλαδη σεῖς οἱ Μανζίλιδες, Μπρεσλάσι-
ἃτς, Κομπανίσται (α) καὶ ξένοι, τὰ ἅπερ ἔχετε κατάλοιπα τῆς διατρε-
χούσης τετραμηνίας τοῦ ἰανουαρίου. ᾠσαύτως καὶ σεῖς οἱ Μπίρνιχοι τε-
αν Οἱ ἐξ εὐγενῶν
Ύ Απόγονοι; } οἳ ἐκ «συὐτεχνιῶν
χ καὶ οἱ ἐξ ἐμπόρων
, αὐτοχθόνων
ντοχ 3
 εκει ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ δ 308
λειώσατε τὰ λείψανα τῶν µέχρι τοῦδε διὰ προσταῶν τῆς ἐξουσίας δασµο-
λογηθέντων φόρων, τοὐτέστιν εἰς λογαριασμὸν τῆς Βιστιαρίας Φεβρουα-
ρίου καὶ Μαρτίου μηνὸὺς, ἀνὰ γρόσια δεκαοκτὼ τὸ λούδουρον (κεφαλι
καὶ φορολογίαι), τῆς δὲ διμηνίας τῶν μισθῶν διὰ τοὺς αὐτοὺς μῆνας
ἀνὰ ρόσια δώδεκα ἥμισυ, καὶ τὰ γρόσια τῆς ὀρενδουγιάλας (ἔκτακτα)
τῶν ταχυδροµείων τῆς ἀνοίζεως ἀνὰ γρόσια δεχαεπτὰ ἥμισυ τὸ λού-
8ουρον. Καὶ ἁπαξάπαντες ἑκάστης τάξεωξ καὶ βαθμοῦ δουλεύσατε τοῖς
σωτηρίοις τούτοις στρατεύµασι τῆς Ἱσάρας, ὅπως καὶ -ἂν διαταγῶσιν
αἳ δόσεις καὶ µεταχομίσεις τῶν ἀναγχαίων ἐφοδίων καὶ λοιπῶν τροφί-
µων, καὶ πιστοποιηθῆτε, ὅτι εἷς τὸ µετέπειτα.θέλετε αἰσθανθῇ χαὶ τοὺς
χαρποὺς τῆς ἰδικῆς σα6 εὐδαιμονίας. ὅσοι δὲ οἱ ὑπὸ τὰς τοίαὐτάς ἀπὸ-
λογίας τῶν πληρωμῶν εὑρίσκεσθε σήμερον στρατιῶται, ὑποχείμενοι εἰς
τὰ ὅπλα τῆς ἀναῤῥύσεως, γνῶτε, ὅτι εἶσθε διόλου ἀπηλλαγμένοι καὶ
πῤονομιοῦχοι, καὶ ὑμεῖς οἱ χωρικοὶ διὰ τοὺς τοιούτους ἔχετε νὰ ἐκπὲ-
οθῆτε ἀπὸ τὰ λούδουρα μὲ τὸ ἀνάλογον τῶν συνεισφορῶν αὐτῶν, κα-
θάπερ καὶ Ἡ ἐξουσία τῆς Ἰσάρας προστάττει περὶ τούτου διὰ τῆς Βι-
στιαρίας πρὸς τοὺς ἄρχοντας ἱσπραβνίχους τῶν θεμάτων.
»ἀπαραλλάχτως δὲ θέλει διάτηρηθῆ Ἡ τοιαύτη εὐταξία καὶ διὰ τοὺς
ὅσοι ἄλλοι στρατιῶται θέλουν συναθροισθῆ ἔτι ἐκ τῶν χωρίων καὶ τοῦ
Χοιποῦ δι’ εἰδήσεως ἐμοῦ τε καὶ τῶν παρ ἐμοῦ διωρισµένων. Καὶ ἀφοῦ
ἠελειοποιήσετε ὅλα ταῦτα τὰ ὀλίγα ἀπομεινάρια διὰ, τῶν Ζαπτσίδων
(ὑποδιοικητῶν) τῶν πλασῶν (ἐμηµάτων) πρὸς τοὺς ἄρχοντας. ἱσπραβνί-
κους τοῦ θέματος, χαθὼς ἔπεται ἡ τάξις, νὰ τελειοποίήσωαι χαὶ οὗτοι
μετὰ τῆς Βιστιαρίας τοὺς λογαριασμοὺς τῆς Ἱσάρας, πᾶλιν πρὸς ἀπάν-
Έησιν τῶν ἀπαιτουμένων ἀναγχῶν τῆς σωτηρίας, γνῶτε ἀναμφιθόλως,
ὅτι µεγάλη ἀνακούφισις ἔχει νὰ σᾶς γείνῃ ὄχι μόνον ἐν τῇ πληβωμῇ
τῶν δασμοχογιῶν, ἀλχὰ καὶ εἲς ὅλα τὰ λοιπὰ δοσίµατα καὶ ὀρενδου-
ιάλας (ἐκτάκτους διορισμοὺς), καθὼς καὶ αἱ ἀπογυμνώσεις καὶ χατω”
χρήσεις. μέλλουν. καθόλου νὰ ἐκλείψωσι, καὶ θέλετε αἰσθανθῆ μόνοι σας
τὴν ἀπολύτρωσιν τῆς δουλείας, ἐν ᾗ µέχρι τοῦδε ὑπέχεισθε,. Αχολουθή-
σατε οὖν πάντες τὴν παροῦσαν ἐξεπίτηδες ὑμῖν σταλεῖσαν προκήρυξιν,
διὰ ν᾿ ἀναγνωσθῇ εἰς ἐπήκοον πάντων χαὶ ὡς παῤῥησίαν τοῦ κοινοῦν
καὶ πέπεισθε, ὅτι οὐδέποτε θέλετε μείνῃ χωρὶς τὴν ἀνάκτησιν τῶν δι-
χαιωμάτων σας. ἡγιαίνετε. π
»1831 μαρτίου 20. ΣΑ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΔΑΔΙΜΗΡΕΣΚΟΣ»/
(μετάρρασις τοῦ 153 1 ἐκ τοῦ Βλυχικοῦ),
 805 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΤΡΑΦΑ
ΣΕΛΙΣ 1904.
(α) Οἱ Σουλτάνοι τῶν Τούρχων Ἀρξανῖο ἀπὰ Ὀτμὰν Α’, ἔτους ἀπὸ Χριστοῦ μὲν
Ι

4399, ἀπὸ Μωχάμεθ δὲ 699. --- 'Ἡ- Κωνσταντινούπολις ἠλώθη τῷ 4455 (ἔτει τουρ-
κικῷ 846) ὑπὸ τοῦ ζ-, Σοὐλτάνου Μεχεμὲτ Ε΄, -- Ὁ δὲ Μαχμοὺτ Β΄”) λά Σουλτά-
νος, ἀνέθη τὸν θρόνον τῇ 18 ἰουλίου ἡμέρᾳ κυριακᾷ τοῦ 1808.
| ΣΕΛΙΣ 107.
(α) Πρῶτοι ἑδραήέτευσαν τότε οἳ ἀλελφοὶ καὶ οἰκεῖοι τοῦ Ἠγέμόνος Σούτοου, οἳ
Χαντοερίδαε, οἱ Σχινάδαε; ὃ διδάσκαλος Κωνσταντῖνος Οἰκονόμος ὁ ἐξ Οἐκρυόμων,
οἱ Σχαναθίδαι, δἱ ἸΜάνοι
) καὶ πολυάριθμοι ἄλλοι.
Καὶ ἐπαΐνων δικαίων καὶ εὐγνωμασύνης κοινῆς κατέστη ἐπὶ τῆς ἐποχῆς αὐτῆς ἅ-
ἔιος ὁ Ἐυριάκος Κουμπάρης, εἷς τῶν ᾿Εφόρων, ὡς γνωστόν, γενόμενος τὸ μέσον τῆς
σωτηρίας πολλῶν. Δι’ ὅσων δὲ κινδύνων, θυσιῶν, µόχθων καὶ τρόπων εἰργάσθη ὁ
ἀνὴρ οὗτος ἐπὶ τοῦ τόόῳ φιλανθρώπον; χριστικνικοῦ καὶ ενναίου τούτου ἔργου;
βεδαιοῦσι τὰ μαρτυρικὰ αὐτῶν τῶν διασωθέντων. Δημοσιεύομεν δὲ ταῦτα πβὸς τι-
μὲν αὐτοῦ καὶ ὡς τὴν περιληπτικὴν ἰδέαν τοῦ διωγμοῦ τοῦ 4821.
Τδοὺ τὸ πρῶτον, :
᾿«Διὰ τοῦ παρόντος ἐνυπογράφου γράμματος ὁμολογοῦμεν οἱ ὕπογε-
γραμμένοι, ὅτι ὁ Κύριος Κυριακὸς Κουµπάρης, Τραιχὸς τὸ γένος, τίμιος
ἔμπορος ὑπὸ τὴν Αὐστριαχὴν προστασίαν, “κατουχῶν πρὸ χρόνων πολ”
λῶν εἰε Ταλατᾶν τῆς Κωνσταντιγουπόλεως, χινούμενος ἀπὸ ζῆλον φι-
λογενείας διάπυρον, συνείργητεν ὅλαις δυνάµεσυν εἰς σωτηρίαν ἡμῶν χαὶ
διαφυγὴν ἀπὸ τοῦ χινδύνου τῆς τουρχικῆς θηριωδίας, ἄλλους μὲν ἐξ ἡ-
μῶν ἀπόκρύψας πρότερον εἰς ἰδιαιτέραν οἰκίαν, ἄλλους5 ὃ δὲ καὶ: ἀμέσως
. ας...
᾽ κ”
ἐμβαρκαρίσας εἰς
. ἃ /
διάφορα πλοῖα καὶ ἐπιστατῆσας μᾶ χἰνδυνον τῶν χτή-
µάτων του χαὶ τῆς ἰδίας του ζωῆς, ἕως οὗ διεσώθηµεν εἰς τοῦτο τὸ φι-
λανθοωχότ ατον ἄσυλον τῆς χραταιᾶς ῥωσσικῆς προστασίας
ὲ
. Όθεν πρὸς
υ ῥ

ἀπόδειξιν τῆς εὐγνωμοσύνης Πμῶν πρὸς τὸν φιλόχριστον 'τοῦτον ἄνδρα,

: . - ενα . --. Ν { ο.

ὅστις ἐπροτίμησεν ἀπὸ τὴν ἰδικιτέραν Μου. καὶ ἐπιχερδῆ ἐμπορίαν του
νὰ συγκακουχηθῇ, καὶ νὰ συγχιγδυνεύσῃ, καὶ νὰ συμφυγαδετουθῇ καὶ αὖ”
Δ -
τὸς μὲ τοὺς ὁμογενεῖς του χαὶ κατὰ Χριστὸν
. .. .
ἀδελφούς του ὑπὲρ τῆς
ο
ἑωτηρίας
,
των, δίδοµεν τὸ παρὸν
-
ἡμῶν γράμμα. ἐνυπόγραφο
ο ε.- 9
ν καὶ ἐν-
3

ὄφράγιστον. 1833 ἰαγουαρίου 17 ἐν Οδησσῷ.

ΕΧΦΡΟΣΙΝΗ ΜΟΥΡΟΥΖΗ. |
«ΠΡΙΓ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΧΡΟΙΖΗΣ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ καὶ Καθολικὸς «Ἱεροκάρυξ τῆς Μεγάλης Ἐκ-
Ἀλησίας καὶ πασᾶν τῶν ὑπὸ τὸν Οἰκούμενιάὸν Θρόΐον "Ορθοδόξων τοῦ Θτοῦ ᾿Εά-
ἀλησιῶν. (τ. Σ.) :
ΜΛΡΙΑ ΔΟΜΚΑ ΝΑΥΡΟΚΟΡΑΑΤΟΥ
ΡΑΛΛΟΊ ΜΟΥΡΟΥΖΗ. π
ΡΩΖΑΝΑΡΑ ΜΟΥΡΟΥΖΗ.
ΜΕΡΑΠΟΛΕΩΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ. (Τ.Σ.
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ 8’, 3608
α1δ0ὺ τὸ δεύτερον,
« ἡιμεῖς οἱ κάτωθεν ὑπογεγραμμένοι Τραικοὶ Χριστίανοὶ, πάσης τά-
ἔεως καὶ Ἠλικίας, ὁμολογοῦμεν ἐν καβαρῷ συνειδότι, ὅτί ὁ ἐπιφέρων τὰ
παρὸν Κύρίος Κυριακὸς Δημητρίου Κουμπάρης, Γραίκὸς τὸ γένος, μεγα-
λέμπορος τῆς Αὐστριακῆς προατασίας, κατοικῶν πρὸ πολλῶν χρόνων
εἰς τὸν Γαλατᾶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μᾶς διέσωσε τὸν παρελθόντα
1821 χρόνον, εἰς τὸν καιρὸν τοῦ διωγμοῦ τῶν Χριστιανῶν παρὰ τῶν
Οθωμανῶν, ἀπὸ τὸν ἄδικον θάνατον.
«ἡμεῖς εὑρισχόμενοι εἰς τὸν ἔσχατον κένδυνον τοῦ νὰ γίνωµεν θύμα-
τα τῆς τουρκικῆς θηριωδίας, καθὼς ἔγιναν πάµπολλοι ὁμογενεῖς, συγ-
γενεῖς χαὶ φίλοι µας, μὴ ἐπιτυχόντες μέσον νὰ τὸν ἀποφύγωσι, καὶ
γνωρίζοντες ἀπὸ πολλὰ παραδείγµατα τὴν ἔμφυτον φιλογένειαν τῆς φα-
μελίας ταύτης, κατεφύγαμεν πρὸς αὐτὸν, ἄλλοι γυμνοὶ, ἄλλοι διαφυ-
γόντες τὴν φρουρὰν, ἄλλοι προδοµέ ένοι καὶ ζητούμεναι κατ᾽ ὄνομα ἀπὸ
τὴν διοίκησιν, καὶ ἄλλοι μὲ ὅτι ἡ τρομερὰ καὶ φονικὴ περίστασις μᾶς
ἐσυγχώρησεν ἀπὸ τὰ χινητά µας νὰ φέρωμεν, αὐτὸς ὑποδεχθεὶς ὅλους
τοὺς προσφυγόντας . μὲ ζῆλον Φιλογενείας διάπυρον, καὶ καταφρονήσας
ἐπιχειρήσεις, κτήματα καὶ αὐτὴν τὴν ἰδίαν ζωὴν, ἀφιερώθη ὅλως διό-
λου εἰς τὴν θεάρεστον πρᾶξν τῆς σωτηρίας τῶν ὁμογενῶν του Χριστια»
νῶν, καθυποβάλλων τὸν ἑαυτόν του εἰς τὸν ἴδιον κίνδυνον, ἐμεβοδεύθη
παγτοίους τρόπους, παραμυθῶν πολλοὺς ἐνδεεῖς, χήρας καὶ ὀρφανὰ, μὲ
χρήματα, -ἐνδύματα . καὶ ζωοτροφίας, ἄλλους προμηθεύων διαθατήρια,
χαὶ ἄλλους ἄλλως, ὥστε, χωρὶς δαπάνηνμας, μᾶς διέσωσεν ἀπὸ -τὸν
ἐπιείμενον κένδυνου, καὶ μᾶς ἐφυγάδευσε μὲ διάφορα πλοῖα εἷς δια-
φάρους λιμένας τῆς ῥωσσικῆς Αὐτουρατορίας, ἐχ τῶν ὁποίων τὰ Ίενε-
χώτερα, ὅσα ἦλθον εἰς ᾿Οδησσὺν, εἶναι τὰ ἀκόλούθα” πρῶτον τοῦ πλοιάρ-
χου Αντωνίου Πεταλᾶ Μαράτου μὲ σηµαίΐαν ῥωσσιχὴν, μὲ ψυχὰς ἑξην-
τα” δεύτερον τοῦ πλοιάρχου ΠαναγΏ Καληγᾶ μὲ σηµαίαν ῥωσσιχὴν, μὲ’
Ψυχὰς ἑχατὸν σαράντα µίαν, τὸ ὁποῖον ἐπροδόθη, ἐν ᾧ οἱ ἄνθρωποι εὖ-
ῥίσκοντο µέσα εἰς αὐτὸ, καὶ ἐμποδίσθη παρὰ τῆς διοικήσεως, διὰ νὰ ἐρευ»
νηθῇ, ἀλλὰ διὰ συνεργείας τοῦ εἰρημένου Κουμπάρη διέφυγε τὸν προ-
φανέστατον κίνδυνον' τρίτον τοῦ πλοιάρχου Αντωνίου Νίχολικ μὲ ση-
µαίαν Αουστριαχὴν, μὲ Ψψυχὰς ἑχατὸν ἔνδεχα' καὶ πολλὰ ἄλλα μερικῶς;
ἐκ τῶν ὁποίων ἄχλα μὲν ἦλθον εἰς ὀδησσὺν καὶ ἄλλα εἰς ἄλλους λιμό:
γας τῆς Μαύρης καὶ Αζοφικῆς θαλάσσης.
«ὁ φιλογχενέστατος οὗτος ἄγδρας δὲν ἔπαυσεν ἀπὸ τὴν φιλάνθρωπον
ο
 804 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
καὶ θεάρεστον πρᾶξιν τῆς σωτηρίας τῶν ὁμογενῶν που Ἀριστιανῶν,
τἰμὴ δτάν πβοδοθεὶς δι) αὐτὰς τὰς Φφυγαδεύσεις καὶ φοθηθεὶς,} κατέφυγε
καὶ ὁ ἴδιος μὲ τὴν οἰκογένειάν του εἰς τοῦτο τὸ φιλανθρωπότατον ἄσυ-
λον τῆς κραταιᾶς ῥωσσικῆς προστασίας, ἐγκαταλιπών τὰς ἀχινή-
τους καὶ πολλὰς χινητὰς περιουσίας του καὶ τὸ ἐμπόριόν του.
«Πρὸς ἀπόδειξιν λοἰπὸν τῆς ὀφειλομένης ἡμῶν εὐγνωμοσύνής, ὅσοι
ἐχ τῶν διασωθέντων. διὰ συνεργείας του εὑρέθημεν ἐνταῦθα, οἱ ὁποῖοι
εἴμεθα µέρος τῶν ὅλων, δίδοµεν τὸ παρὸν ἡμῶν μαρτυρικὸν ἐνυπόγραφον.
ὀδέσσα, τῇ 17 ἰανουαρίου 1822.
«ὁ ὑποτημειούμενος μετὰ τῆς οἰχογενείας του, συμποσουµένης εἷς
ψυχὰς ἓξ, διεσώθην διὰ τοῦ αὐτοῦ προδοθέντος καραθίου τοῦ Καπ. Κα- .
ληγᾶ, χαὶ ὁμολογῶ τὴν ὡς ἄνωθεν συνέργειαν τοῦ Κυρίου Κυριαχοῦ
Κουμπάρη.
ΔΗΜ. ΑΔ, πλπὰ
εκάγὼ μετὰ τῆς οἰκογενείας µου, συµποσουµένης εἷς ψυχὰς δώδεκα,
διεσώθην διὰ τοῦ αὐτοῦ προδοθέντος καραθίου Καπ. Καληγᾶ, καὶ ὁμο-
λογῶ τὴν ὡς ἄνωθεν συνέργειαν τοῦ Κ. Κυριακοῦ Κουμπάρη.
ΣΠΙΡΙΔΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΣ.

«Μαριώρα Βασιλείου Σχινᾶ, μετὰ τῆς φαµελίας µου εἰς ἐξ ψυχὰς,

συνομολογῶ μετὰ τῶν χυρίων Κωνσταντᾶ καὶ Δημ. Παπᾶ.
«Ελέγκο θ. Νικολάου Λεθέτου μετὰ τῶν τεσσάρων ἀδελφῶν
µου συνομολογῶ μετὰ τῶν χυρίων Κωνσταντᾶ καὶ Δημ. Παπᾶ.
Αημήτριος Μεϊμαάρογλ ους ὡσαύτωῶς.
“Δημήτριος Λεονάρδου, διασωθεὶς μὲ τὸ πλοϊού τοῦ πλοιάρχου
Αντωνίου Νίχολυς, βεθαιόνω τὰ ἄνωθεν.
«Διασωθεὶς καὶ ἐγὼ μὲ τὸ ἴδιον καράθιον βεθαιῶ τὰ ἄνωθεν.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ,
εκάγὼ μετὰ τοῦ υἱοῦ µου Σκαρλάτου, διασωθεὶς μὲ τὸ πλοῖον τοῦ
πλοιάρχου Αντωνίου Νίκολως, βεθαιῶ ἐν καθαρᾷ συνειδήσει τὰ ἄνωθεν,
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΕΒΛΣΤΟΠΟΧΛΟΣ:
Κάγὼ διασωθεὶς μὲ τὸ πλοῖον τοῦ πλοιάρχου Αντωνίου Νίκολικ δε:
έω τὰ. ἄνωθεν. )
λΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ:
ἐκάγὼ. μετὰ τῆς οἰκογενείας μου, συμποσουµένης εἲς ψυχὰς ἕξ,
βιασωθεὶς μὲ τὸ πλοῖον τοῦ Καπετὰν Αντωνίου Πεταλᾶ Μαράτου βεθαιῶ
δὰ ὄνωβεν.
σον ΣΚΟΥΛΗΣ ΣΙΦΗΡΕΡΤΟΣς
 Ὁ 10Υ ΤΟΜΟΙ Β.. 805
αΚἀγὼ μετὰ, τῆς οἰχογενείας µου, συµποσουµένης εἰς ψυχὰς ἐξ, δια-
σωθεὶς μὲ τὸ πλοῖον τοῦ Καπετὰν Αντωνίου Πεταλᾶ Μαράτου βεθαιῶ
ΑΛΕΣΙΟΣ ΒΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ.
«Μὲ τὸ ἴδιον καράβι διεσώθη Ἡ οἰχογένειά µου, συμποσουµένη εἰς ψυ:
χᾶς τέσσαράς, κἀὶ βεθαιῶ. στ
ΠΑΝΑΣΕΤΩΤΗΣ ΣΕΚΕΡΗΣ:
«Κάγὼ μετὰ τῆς οἰκογενείας µου, συμποσουμένης εἰς φυχὰς ἑπτὰ,;
ἥτοι Νούμερο 7, διεόώθηµεν μὲ τὸ πλοῖον τοῦ Καπετὰν Αντωνίου Νί-
χολίκ, βεβαιῶ ἐν συνειδήσει τὰ ἄνωθεν.
Χ. ΤΕΩΡΣΙΟΣ Ζ0Π ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΧΠΟΑΛΙΤΗΣ:
«Χρῆστος Χ. Γεωργίου βεβαιῶ:
«Κάγὼ μὲ τὸν υἱόν µου καὶ ἄγθρωπόν µου διασωθεὶς μὲ τὸ πλοῖού
τοῦ Καπετὰν Αντωνίου Νίχολικ βεθαιῶ τὰ ἄνωθεν,
: ΑΛΖΛΡΟΣ Α. ΣΙΜΟΥ.
ακἀγὼ μετὰ οἰχογενείαςμου, συµποσουµένης εἰς ψυχὰς ἑπτὰ, Ν. Τ.;
διασωθεὶς μὲ τὸ πλοῖον τοῦ Καπετὰν Αντωνίου Νίκολικ βεθαιῶ ἐν αὖ-
φειδήσει τὰ ὄπισθεν χαὶ ἄνωθεν.
. ΣΩΤΠΡΙΟΣΣΧ. ΤΕΠΡΣΤΙΟΥ;
«Μαν, Θεοχάρη, χἀγὼ διασωθεὶς μὲ τὸ ἴδιον πλοῖον βεθαιῶ τὰ
ἄνώθεν. ,
«Νιχολάκης θεοχάρη, χἀγὼ διασωθεὶς μὲ τὸ ἴδιον καράθι βέ:
θαιῶ τ ἄνωθεν. .
«Κἀγὼ μὲ ἄλλους δύο ἀνθρώπους μου διαδωθεὶς μὲ τὸ πλοῖον τοῦ
πλοιάρχου Αντωνίου Νίκολυς, βεθαιῶ τὰ ἄνωθεν,
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ.

αΔιασωθεὶς καὶ ἐγὼ μὲ τὸ καράθι τοῦ Καπετὰν Αντώνη Νικόλοθικ

βεθαιώνω τὰ ἄγωθεν. |
ΜΙΧΛΗΑ ΑΛΑΤΝΩΣΤΛΕΗΖ ΚΡΗΣ.
«κάγὼ διασωθεὶς μὲ µίον ψυχοπαίΐδαν µου καὶ μίαν καλογραίαν μὸ
Μὸ καράθι τοῦ Καπετὰν Δομένικου Φουτζίλα βεθαιῶ τὰ ἄνωθεν;
: | ΕΛΕΝΗ ΣΛΑΚΛΛΗς

«ἀιασωθεὶς καὶ ἐγὼ μὲ τὸ καράθι τοῦ Καπετὰν Δομένικου Φουτζίλα

βεθαιῶ τὰ ἄνωθεν: ο.
τ ΣΜΛΡΑΤΑΛ ΓΡΗΤΟΣΙΟΥ.

«Διασωβεὶς καὶ ἐγὼ μὲ τὸ καράθι τοῦ Καπετὰν Αντωνίου Νίκολω

βεθαίῶ τὰ ἄγωθεν.
ΠλκλτίωτὰΣς ΚώκσΕλΜΤΙΚΟΣ.
ΤΟΜΟΣ Β’,. «20
 366 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΛΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
ἀΔιασωθεὶς καὶ ἐγὼ μὲ τὸ καράθι τοῦ Καπετὰν [ωάννη Μάρκοθιτζ,
βεβαιώνω τὰ ἄνωθεν,
ΠΛΤΚΛΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ,
εΚάγὼ διασωθεὶς μὲ τὸν οἰκογένειάν µου, συμποσουµέγην εἰς ψυχὰς
ὀκτὼ, ἤτοι 8. μὲ τὸ πλοῖον τοῦ πλοιάρχου Δομένικου Φουτζίλα βεθαιῶ
τὰ ἄνωθεν. ο.
ΚΩΝΣΤ, ΘΩΝΑ.
(6) Κατιθιδάσθη οὗτος μετὰ μεγάλης δυσµενείας ὡς εμὴ δραστήριος καὶ ἀνά-
ἔιος ἑῆς περιστάσεως ἄνθρωπος». (δε κατωτέρω ἐν τῷ διορισμῷ τοῦ διαδόχου.)
(49 Μεταφέροµεν µεταπεφρασμένον (1858) ἐκ τοῦ. γαλλικοῦ τὸν διορισμὸν τού-
του ὡς ἐξηγοῦντα τὸ πυεῦμα τοῦ σουλτάνου καὶ τῶν πραγμάτων τῆς φρικαλαίας
ἐποχῆς ἐκείνης,

«Χάττι Σερὶφ πρὸς τὸν ᾽Αλῆν Βενδερλῆν.

«ἁλῆ Πασσᾶ! Σὲ τὸν ἀξιότιμων Μέγαν Βεζύρην βου τιμῶ διὰ τοῦ
αὑτοκρατορικοῦ ἀσπασμοῦ µου. Σοὶ εἰδοποιῶ δὲ, ὅτι ὁ προκάτοχός σου
Σαΐδ Αλή Πασσᾶς, στερούµενος τῆς ἀπαιτουμένης δραστηριότητος καὶ
χατὰ πολὺ ἀγαπῶν τὰς ἀναπαύσεις καὶ τὴν πολυτέλειαν, οὐδόλως ἐδείχ-
θη ὁ ἀνὴρ, ὃν ἀπήτουν αἱ περιστάσεις... Ηναγκάσθην λοιπὸν, ἵνα παύσω
αὐτὸν, καὶ ὄψωσα εἰς τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀντιπροσώπου µου σὲ, ὅστις δις-
χρίθης μεταξὺ τῶν Βεζυρῶν µου διὰ τοῦ ζήλου, καὶ τῆς γενναιότητός
σου, χαὶ ἐγνωρίσθης διὰ τὴν πίστιν καὶ εὐθύτητά σου’ σὲ, ὅστις μοὶ ἔδω-
κας μέχρι τοῦδε δείγµατα τῆς φρονήσεώς σου χατὰ τὴν διεζαγωγὺν τῶν
διαφόρων ὑποθέσεων, ἃς σοὶ ἐνεπιστεύθην. Ἐπειδὴ Ἡ παροῦσα ἐποχὴ
πρὸς οὐδεμίαν ἄλλην ὁμοιάζει, πληροφόρησον τοὺς πάντας μετὰ τῆς.
χαρακτηριζούσης σε εὐθύτητος, τῆς ὑγιοῦς ρίσεώς σου καὶ τοῦ πρὸς
τὴν. θρησχείαν ζήλου σου, ὅτι ἀνάγκη ἐπίκειται ἀπόλυτος, ὅπως οἱ πι-
στοὶ ἅπαντες Ἠνωμένοι ὥσι, κατὰ τὴν ἱερὰν ταύτην τοῦ Κορανίου ῥῆσιν: ᾿
«Καὶὁ Θεὺς θεωρεῖ µετ ἀγαβότητος τοὺς προσφέροντας αὐτῷ τὸ σέ-
δέας αὑτῶν ὑπὸ τὸ δένδρον, καὶ ἀξιουμένους οὕτω τῆς θείας εὐνοίας».
«Διάταξον τοὺς προσφιλεῖς µοι Οὐλεμάδας; τοὺς Βεζύρας χαὶ ὑπουρ-
γοὺς τοῦ βασιλείου µου, καὶ τοὺς διοικητὰς τῶν Γενιτσάρων, ἵνα βασι-
λεύῃ μεταξὺ αὐτῶν Ἡ ἐντελεστέρα ὀμόνοία, καὶ οὐδεμία τῶν κλάσεων
τούτων µέμφηται καὶ κατηγορῇῃ τὴν ἄλλην. Οἱ ὑπουργοὶ, οἱἳ πρόκριτοι
τοῦ βασιλείου, οἱ διοικηταὶ τῶν Γενιτσάρων, ὑπηρέται ἐμοῦ, ὀφείλουσιν,
ὅπως ἀποθάλωσι τὴν νωθρότητα, τὴν περὶ τὴν ἐνδυμασίαν πολυτέλειαν
καὶ τὸν τρόπον τοῦ ζῆν, τὸν ἁρμόζοντα μᾶλλον ἐν καιρῷ εἰρήνης παύ-
ἳ
:
μν ΑΟΟΑΛΑΛΛΑΛΗ ΟΑΕΕ ΟΕ 5 δολ ΑΣ δο το τς ος.

ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ 5’, 505

εωσι δὲ τὰς ἀνωφελεῖς δαπάνας καὶ παραϊτήσωσι τήν ὀχγηρίαν. Αἱ ὑπὸ
τοῦ νόµου τοῦ Προφήτου ὁρισμέναι προσευχαὶ γέγνεέσθωσαν ἐν τὰῖς οἷ-
χίαιε τῶν προκρίτων τοῦ βάσιλείου µου χαὶ χοϊνῇ, αἱ δὲ τῶν τεχνητῶν
χαὶ τοῦ κοινοῦ λαοῦ ἐν τοῖς τεµένοις καὶ τοῖς λοἰποῖς προσευχητηρίοις.
Φρόντισον, ὅσον ἔνεστιν, ὅπως Ἡ πβωτεύόυσα, διατελῇ ἐφωδιασμένη διὰ
ζωοτροφίῶν Λαντὸς εἶλους, καὶ ἐπαγρύτνει ἐχ δὐμφώνου μετὰ πάντων
τῶν καλὴν θέλησιν ἐχόντων προσώπων, ὥς καὶ μετὰ τῶν ὑπουῤγῶν
καὶ τῶν ὑπᾶλλήλών τοῦ κράτους, διὰ τὴν ἀσφάλειαν τῆς πρωτευούσης
καὶ τῶν µεθορίων. Γνωστοποίει µοι περὶ παντὸς οὐσιώδους, ἵνα μὴ ἀμε-
λῆται ἢ ἀναθάλληται οὐδεμία ὑπόθεσις. ὁ Παντοδύναµος εὐλογήσαι ἐν
τούτῳ τῷ κόσμῳ. καὶ ἐν τῷ ἄλλῳ πάντας τοὺς βοηθήτοντας ταῖς προ-
σπαθείαις σοῦ καὶ ὑπακούσοντας τῷ ὑπερτάτῳ τούτῳ ἀξιώματι: ([ὗσο
ὑποτεταγμένος τῷ Θεῷ καὶ εὐπειθὴς τῷ Προφήτη». Αὕτη ἐστὶν ᾗ πρώ:
τη δοθεῖσα ἡμῖν ἐντολή».
Ἐπειδὴ δὲὁ Βενδερλή ᾿Αλῆ πασσᾶς φτο ἀπὴν, διώρίσθη καϊμακάμης αὐτοῦ ὅ
'Έλχὰδρχ Σαλὴχ πασσᾶς, ἓν δὲ τῷ διορισμῷ τούτου ὁ Σδυλτάνος προσέθττο: «...
νἐπιτηδειότής, μεθ’ ὃς οἱ προδόται-ἔπλεξαν τὸν συνωμοσίαν αὐτῶν, ἃς διεγεῖρη πᾶ-
ασαν τὴν προσσχἠν σου, καὶ πάντοτε ἔχέ ταύτηνὑπ᾿ ὄψιν.ς ιν.
.οἱ λόγοι δὲ, δι οὓς ὑπέπεσε καὶ οὗτος ὑπὸ τὴν ὄρρν «οὂ Σουλτάνου, ὅ ἐστιν ὕ-
πὸ τὸν πέλεκυν τοῦ δηµίου, διαλαμθάνονται ἐν τῷ ἀκόλούθῳ διορισμῷ τοῦ δικδύ-
χον τούτου, τοῦ πρώην καϊμακάμου.

«Χάξτι Σερὶρ τοῦ Σουλτάνου πρὸς τὸν Ἐλχὰδσ χ Σαλέ

ἨΠαςσᾶν κατὰ τὸν διοριαμὸν αὐτοῦ εἰς τὸ ἀξίωμα
τοῦ Μεγάλου Βεζύρου.
α γ οὗ σὲ ἐτίμησα διὰ αὐτοκρατοβικοῦ μου ἀρπασμοῦ, μάθε τὰ ἐξ ἣς.
ἆμα Ἡ ἀπρύοπτος ἐπανάστασίς δοῦ ῥωμαϊκοῦ ἔβνους εἰς τὸ κράτος µου
κατέστη Ἰενιεῶς γνωστὴ, πάντες οἱ βεζύραι, οἱ νομικοὺ οἱ μεγάλοι χαὶ
οἱ ἀρχηγοὶ τοῦ στρατοῦ µου πεπεισμένοι, ὅτι ὅλοι δἱ Μρυσουλμάνοι εἰ-
δν ἀδελφοὶ, συνήχθησαν; χάρις τῷ Θεῷ, ὅπως ἐπαγρυπνῶσι νυχθημερὺν
ἔνοπλοι, καὶ χαταπνίζωσι τὴν ἐπανάστασιν ταύτην, τιμωροῦντες τοὺς
τ
όυμμετας Χόντας ἀρχηγούς, Μολοντοῦτο προχάτ.
ὁ τοχός σου
5 Βονδερλῆ Δ-
λῆ Πασσᾶς, ὅστις ἀρχόμενος τῶν Ἰαθηχόντών αὑτοῦ εὑρέθη ἀπολύτως
ἀγνοῶν τοὺς ύόμους τοῦ χράτους µου χαὶ τὰς αἰτίας τῆς ἐπαναστά-
δεως, θέλησεν, ἵνα σώσῃ τὴν ζωὴν τῶν Ρωμαίων, ὧν ἡ προδοσία. γνωστή
ἐστι τοῖς πᾶσι, χαὶ οὐδόλως ἐννόησε τὰς συνεπείας τῆς ἀνακαλυφθείσης
πἀύτης. ὁτάσεως. ὄνεκα, τῆς µεγάληέ αὐτοῦ ἁμαβείας κατέστη. περή-
203
 308 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
ἄδλμος καὶ πολλὰ ἔλαθεν ἀπρεπῆ µέτρα’ ἐτόλμησεν, ἐπὶ παραδείγµατέ
ὅπως ἀντιστῇ εἰς τὴν τιµωρίαν τοῦ ἆ ξιοκαταφρονήτου ἔθνους αὐτοῦ, έξα-
σθενήση δὲ τὸν ζῆλον τῶν Μουσουλμάνων, καὶ καταστρέψῃ τὴν ὑπάρ-
χουσαν ἀγάπην καὶ ὁμόνοιαν, σπείρων.. τὴν. διχόνοιαν ἐν πάσαις ταῖς τά-
ξεσι. ἐπειδὴ τοιοῦτος τρόπος τοῦ ἐνεργεῖν ἐδύνατο ἔχειν ὀλεθρίας συ”
νεπείας, ἀναγχαία κατέστη οὐ µόνον Ἡ ἅμε σος παῦσις, ἀλλὰ καὶ Ἡ ἀπο-
άκρυνσις αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἔχῃ τοῦ λοιποῦ ὑπηρεσίαν τινὰ ἐν τῷ κρά-
τείµου. |
«Ἐπειδὴ εἶσαι εἷς τῶν ἀρχαιοτέρων ὑπουργῶν μου, χαὶ Υννώσκεις χα-
λῶς τὴν αἰτίαν, ὡς καὶ τὺ ἀποτέλεσμα, παντὸς πράγματος, ἔχω πᾶν
διδόµενον, ἵνα περιμένω παρὰ σοῦ εὐθύτητα καὶ ζῆλον, καὶ ἕνεχα 'τούξου
προώρισα σὲ, ὅπως ἐκπληρώσης τὰ χρέη τοῦ. Μεγάλου Βεζύρου. Δεῖξον
λοιπὸν σεαυτὸν τοιοῦτον, οἷον νομίζω ὅτι σὲ Ἰνωρίζω. Διέυθυνόμενος
ὑβὸ τῆς εὐθύτητος χαὶ τοῦ ζήλου, ἰδιοτήτων ἰδιαζουσῶν εἰς σὲ, σύνελθε
μετὰ τῶν βεζυρῶν, τῶν δικαστικῶν, τῶν ὑπουργῶν τοῦ κράτους µου χαὶ
τῶν ἀρχηγῶν τοῦ στρατόῦ µου, ὡς διατάσσει ὁ προφήτης, 3 καὶ 9ρόντισον
µεγάλως, ὅπως οὐδεμία ὑπόθέσεις ἀμεχηθῇ ἐξ ἐκείνων,ὧν ἀπαιτεῖται Ἡ
ἄμεσος καὶ ταχεῖα διεζαγωγή' καὶ διάταξον, ἵνα πάντες οἱ Μουσουλ-
µάνοι ἀφήσωσι τὴν νωθρότητα, τὴν πολυτέλειαν καὶ τὰς ἀνοήτους δα-
Λάνας, µεταθάλωσι δὲ τὴν εἰρηνιχὴν εἰς πολεμιχὴν χατάστασιν,χαὶ ἑ-
νεργῶσι κατὰ τοὺς νόμους τοῦ Μωχάμµεθ. Τούτων ὅλων φροντίσεις «τὴν
ἐκτέλεσιν. ὁ Παντοδύναµος ἀνταμείφοι καὶ εἰς τοὺς δύο κόσμους πάν-
τας, ὅσοι θεωροῦσι τὴν ἐπανάστασιν ταύτην οὐχὶ μιχροῦ λόγου ἀξίαν,
τὸ δὲ ἐμὸν κράτος ὡς κράτος τοῦ Μ ωχάμεθ' ὅσοι πεπεισμένοι, ὅτι τὸ κα-
λὸν πάντων τῶν Μουσουλμάνων ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς χοινῆς ἐγχαρδίου συ-
νεννοήσεως, ἐνεργοῦσι συµρώνως μετὰ σοῦ καὶ ὑποτᾶσσοντὰι εἰς τὰς
διαταγάς σου. Τοιαύτη ἐστὶν Ἡ ἐπιθυμία µου»
(Φοταφρασθὲν (1858) .ἐκ τοῦ γαλλικοῦ)
(δ) «Φιρµάνιον τοῦ Σουλτάνου, ἀφορῶν τὰς ταραχὰς τῆς δολδαυΐας καὶ
ἨἈλαχίας, ἀπὸ 23 τοῦ μηνὸς Ττεμὰζ-ἑλ- Αχὴῤ 1336.
«Οὗὖδεὶς ἀγνοεῖ τὰ ἐν ταῖς ἐπαρχίαις τῆς Βλαχίας καὶ τῆς Μολδαυΐας
γεγονότα, καὶ τὴν αἰωνίὰν ἀπιστίαν τοῦ ῥωμαϊκοῦ ἔθνους. Ελπίζομεν εἰς
τὸν Θεὸν, ὅτι ἡ᾿ ἐκ νέου ἀποχατάστασις τῆς τάξεως οὐ βραδύνει, Οὐσιῶ-
δες ἐν τούτοις ὑπάρχει, ὅπως ἕχαστος Μουσουλμάνος ἄρξηται συµµορ-
φούμενος μετὰ τῶν τῆς ἐποχῆς περιστάσεων, ἐπιδαλλουσῶν τὴν ἀνάγ-
Μην τῆς παραϊτήσεως τῶν ἀπολαύσεων τῆς κοινωνιχῆς ζωῆς, καταστά-
 Ξ ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ Ἐν, 309

6ης ἐν γένει πρὸ πολλοῦ δευτέρας φύσεως, καὶ ἐπανακάμφῃ εἰς τὴν
ζωὴν τῶν στρατοπέδων, ἀρχικὴν τοῦ ἔθνους κατάστασιν, μεταβάλλων
κατ᾽ ὀλίγον τὰ ἑαυτοῦ ἤθη πρὸς τὰ τῶν ἡμετέρων προγόνων. Αναγκαῖον
ἐπίσης, ὅπως οἱ ὑπουριοὶ τοῦ κράτους, οἱ ὑπάλληλοι καὶ οἱ γραφεῖς τῶν
γραφείων παραιτήσωσι πᾶσαν ἐκδιαίτησιν, καὶ παρασχευάζωνται εἰς τὴν
µεταθολὴν τῶν ἠθῶν τούτων, ἀρχόμενοι ἐκ τῆς προµ.Ἠθείας ὅπλων καὶ
ἵππων». |
(Ἐπίσης: μεταφρασθὲν ἐ ἔκ τοῦ Ταλλικοῦ τῷ 1858.) .

ΣΕΛΙΣ 109,

(4) Καὶ ἐτυμθωρύχουν ἔτι οἱ Τοῦρχοι ὑποπτεύοντες ὅπλα κρυπτόµενα, καὶ πολφ
λὰ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἠρεύνων µέρη νοµάζοντες, ὅτι ἐν αὐτοῖς ὑπάρχουσε

καὶ ὅπλα καὶ ἄνθρωποι πρὸς ἐπίθεσιν, τοῦ σημείου δοθέντος, )

(6) ᾽Απερχόμενοι δύο Τοῦρχοι εἰς τὴν Ψαμμαθίαν (τὰ Ψωμαθειὸ) ἀπήντησαν
καθ ὁδὸν Χριστιανὸν Ἕλληνα, "Ὁ μὲν εἲς ἕσπασε τὴν μάχαιραν κατ’ αὐτοῦ" ὁ δὲ δεύ-
τερὸς, εὐσυγείδητος τυ͵ ὧν; ἀπέτρεφε τοῦτον, Αλλ' το ἀσέθημαἩ εἰςτὴν θήκην ᾱ-
ναΐµωτος ἐπιστροφὴ τῆς µαχαίρας, ἅπαξ σπασθείσης, καὶ ἐντεῦθεν ἐνεπήχθη αὖ-
τη εἰς τὴν κοιλίαν κυνός τινος παρατυχόντος. ᾽Αλλὰ τὴν νύκτα ὁ Τοῦρχος µετα-
μελεῖται, ὡς θανατώσας ἆθῷον. τετράποδον ζῶον ἀντὶ ἑνὸς. διπόδου αγκιαούρουν᾿
πρὸς ἐξιλέωσιν δὲ τῆς τοιαύτης συνειδήσεως αὑτοῦ ἐφόνευσε τᾷ ἐπιούση τὸν ἕτερον
τοῦρκον, ὡς αἴτιον γονόμενον ἀδίκου φόνου καὶ τῆς σώτηρίας ἑνὸς ἀπίστον. Πλεῖ-
σται ἄλλαι σχηναὶ τοιούτων παραφορῶν βαρθάρων ἔλαδον χώραν κατὰ τὴν ἐποχὴν
ταύτην, ὥστε, καὶ θέλων εὐσυνείδητός τις Τοῦρχος ἀδύνατος ἐγίνετο ἐνώπιου τοῦ
ὑπερισχύρντος πγεύµατος τοῦ ὠμοτέρου διωγμοῦ» σον

ο ΣΕΛΙΣ 112,
(α) Ιδοὺ ὅ ἀπὸ τῆς 25 μαρτίου ἐκσφενδονισθεὶς συνοδικὸς ἀφορισμός,

«Γρηγόριος ἐλέῳ θεοῦ Ἀρλπίσεοτος Κωνσταντινουπό-

λεως, Ἱέας Ῥώμηῃς, καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης.
α Οἱ τῷ καθ} ημάς ἁγιωτάτῳ, πατριαρχικῷ, ἀποστολικῷ καὶ οἴχουμε-

γικῷ θρόνῳ ὑποκείμενοι ἱερώτατοι Μητροπολίταυ καὶ ὑπέρτιμοι καὶ θεο-

φιλέστατοι Αρχιεπίσκοποί τε καὶ ἠπίσκοποι, ἐν Ἁγίῳ πνεύµατι ἄγα-
πητοὶ ἀδελφοὶ καὶ συλλειτουργοί’ καὶ ἐντιμότατοι Χληρικοὶ τῆς καθ Ἡ-
μᾶς τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ ἑκάστης ἐπαρχίας᾽ εὐλαθέ-

στατοι ἱερεῖς καὶ ὁσιώτατοι ἱερομόναχοι, οἱ ψάλλοντες ἐν ταῖς ἐκχλη-

σίαις τῆς Πόλεως, τοῦ Γαλατᾶ καὶ ὅλου τοῦ Καταστέγου καὶ ἅπαντα-
χοῦ΄ καὶ λοιποὶ ἁπαξάπαντες εὐλογημένοι Χριστιανοὶ, τέχνα, ἐν Κυρίῳ
ἡμῶν ἀγαπητὰ, χάρις εἴη ὑμῖν καὶ εἰρήνη παρὰ Θεοῦ, παρ] αμ δὲ
εὐχὴ, εὐλογία καὶ σὝ χώρησις Ρἡ πρώτη βάσις τῆς. Ἠθριῆς, ὅτι εἶναι ἡ
 210 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΤΡΑΦΑ

πρὸς τοὺς εὐεργετοῦντας εὐγνωμοσύνη, «εἶναι ἡλίου λαμπρόξερον!

Χαὶ ὅστις εὐεργετούμενος ἀχαριστεῖ, εἶναι ὁ χάκιστος τῶν ἀνθρώπων,
αὐτὴν τὴν χαχίαν βλέπομεν πολλαχοῦ στηλιτευοµένην καὶ παρὰ τῶν
ἱερῶν Γμαφῶν καὶ παρ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Σησοῦ Χριστοῦ ἀσυγ-
χώρητον, καθὼς ἔχομεν τὸ παράδειγµα τοῦ Ἰούδα. ὅταν δὲ Ἡ ἀχαρι-
στία ἦναι συνωδευµένη καὶ μὲ πυεῦμα καχοποιὸν χαὶ ἀποστατιχὸν ἐ-
γαντίον τῆς κοινῆς ἡμῶν εὐεργέτιδος καὶ τροφοῦ, χραταιᾶς καὶ ἀπττή-
του βασιλείας, τότε ἐμφαίνει καὶ τρόπον ἀντίΏεον, ἐπειδὴ οὐκ ἐστι,
φησὶ, βασιλεία καὶ ἐξουσία, εἰμὴ ὑπὸ «Θεοῦ τεταγμένη»' ὖθεν καὶ πᾶς
ὁ ἀντιταττόμενος αὐτῇ τῇ θεόθεν ἐφ᾽ ἡμᾶς τοταγμένῃ Χραταιᾶ βασι-
λεία, τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηχε. Καὶ τὰ δύο. ταῦτα οὐσιώδη καὶ
ῥάσιμα ἠθικὰ καὶ ρησκευτικὰ χρέη κατεπάτησαν μὲ ἀπαραδειγμάτι-
στον Δρασύτητα χαὶ ἀλαζονείαν ὅτε προδιορισθεὶς τῆς Μολδαυϊᾳας Ἱ-
γεμὼν, ὡς μὴ ὤφειλε, Μιχαὴλ, καὶ ὁ τοῦ γνωστοῦ ἀγνώμονος χαὶ φυ-
γάδος Ἰψηλάντου ἀγνώμων υἱὸς Αλέξανδρος Ἰψηλάντης. Εἰς ὅλους
τοὺς ὁμογενεῖς ψας εἶναι Ἰνωστὰ τὰ ἄπειρᾳ ἐλέη, ὅσα ἡ ἀένναος τῆς
ἐφ᾽ ἡμᾶς τεταγμένης κραταιᾶς βασιλείας τηγὴ ἐξέχεεν εἰς τὸν καχό-
ϐουλον αὐτὸν Μιχαήλ. Απὸ μικροῦ καὶ εὐτελοῦς τὸν ἀνύψωσεν εἰεἰς
θαθμοὺς καὶ μεγαλεῖα' ἀπὸ ἀδόξου καὶ ἀσήμου τὸν προήγαγεν εἰς Δό-
ἕας καὶ τιµάς" τὸν ἐπλούτισε, τὸν περιέθαλψε, «τέλος πάντων τὸν ἐτί-
μησε καὶ μὲ τὸν λαμπρότατον τῆς ἡγεμονείας αὐτῆς θρόνον καὶ τὸν
χατέστησεν ἄρχοντα λαῶν, Αὐτὸς ὅμως, φύσει καχόθουλος ὢν, ἐφάνη
τέρας ἔμψυχον ἆ ἀχαριστίας, καὶ συνεφώνησε μετὰ τοῦ Αλεξάνδρου Ίψη-
λάντου, υἱοῦ τοῦ δραπέτου χαὶ φυγάδος ἐκείνου Ἰψηλάντου, ὅατις πα-
ῥαλαθὼν μερμοὺς ὁμοίους του βοχθοὺς, ἐτόλμησε γὰ ἔλβῃ αἴφνης εἰς
τὴν Μολδαυΐαν, καὶ ἀμφότεροι ἀπονενοημένοι ἐπίσης, ἁλαζόνες καὶ
δοξομανεῖ, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν µαταιόφρονες, ἐκήρυξαν τοῦ Ὑένους έλευ-
θερίαν, καὶ μὲ τὴν φωνὴν αὐτὴν ἐφείλκυσαν πολλοὺς τῶν ἐχεῖ χαχοή-
θεις καὶ ἀνοήτους, διασπείραντες καὶ ἀποστόλους εἰς διάφορα μέρη, διὰ
νὰ ἐξαπατήσωσι καὶ γὰ ἐφελκύσωσιν εἰς τὸν ἴδιον τῆς ἀπωλείας κρη
μνὸν καὶ ἄλλους πολλοὺς τῶν ὁμογενῶν µας: Διὰ νὰ δυνηθῶσι δὲ τρό-
πον τινὰ νὰ ἐνθαῤῥύνωσι τοὺς ἀλούοντας, μετεχειρίοθησαν καὶ τὸ ὄνρ-
µα τῆς ῥωσσικῆς δυνάµεως, προθαλλόμενου, ὅτι καὶ αὐτὴ εἶναι σύμ-
φωνος μὲ τοὺς στοχασμοὺς καὶ τὰ χινήματά των’ πρόθληµα ᾿διόλου
ψευδὲς καὶ ἀνύπαρατον, καὶ μόνον τῆς ἰδικῆς των καχοβουλίας καὶ μα.
ταιοθροσύνης γένηµό τε καὶ ἀποχύημα” ἐπειδὴ, ἐν ᾧ τὸ τοιοῦτον εἷ-
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ 8’. 814

γαι ἀδύνατον ἠθικῶς καὶ πολλῆς πρόξενον μομφῆς εἰς τὴν ῥωσσικὴν Αὖ-
ποχρατορίαν, καὶ ὁ ἴδιος ἐνταῦθα ἐξοχώτατος Πρέσβυς αὐτῆς ἔδωκεν
ἔγγραφον πληροφορίαν, ὅτι οὐδεμίαν Ἡ εἴδησιν Ἡ μετοχὴν ἔχει τὸ ῥως-
’ ΑΝ Φ - ν. » Δ
.” 1 ᾳ

σικὸν κράτος εἰς αὐτὴν τὴν ὑπόθεσιν, παταμεμφόμενον μάλιστα χαὶ ᾱ-

ποτροπιαζόµενον ποῦ πράγματος τὴν βδελυρίαν᾽ καὶ προσεπιπλέον Ἡ
Α. Ε. εἰδοποίησεν ἐξ ἐπαγγέλματος τὰ διιτρέχοντα, ὑπομνήσας τὸβα-
σἴλειον κράτος, ὅτι ἀγάγκη πᾶσα νὰ φροντίσῃ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τὸν ἀπο-
σκοραχισμὸν καὶ τὴν διάλυσιν τῶν τοιούτων κακῶν. Καὶ τόσον ἐχ τῆς
εἰδοποιήσεως ταύτῆς, ὅσον χαὶ ἀπὸ τὰ ἔγγραφα, τὰ ὁποῖα ἐπιάσθησαν
ἀπὸ µέρους τῶν Μουχαφίσιδων τῶν βασιλικῶν Σερχατίων, χαὶ ἀπὸ ἄλ-
λους πιστοὺς ὁμογενεῖς ἐπαῤῥησιάσθησαν, ἔγεινε γνωστὴὰ εἰς τὸ πο"
λυχρόνιον Κράτος ἡ ῥίζα καὶ Ἡ βάσις ὅλου αὐτοῦ τοῦ καχοήθους σχε-
λ » / ΑΝ ς

δίου.
; 4
Μὲ τοιαύτας ῥᾳδιουργίας
, ὴ / ΄
ἐσχηματισαν
μα
την ὀλερίαν σακηνην οἱ
ὦ δὲ
δύ
ὐο οὗτοι καὶ οἱ τούτων συµπράκτορες φιλελεύθεροι,
χ 9 ε , / ,
μᾶλλον δὲ µισὲ-
,

λεύθεροι, καὶ ἐπεχείρησαν εἰς ἔργον µιαρὺν, θεοστυγὲς χαὶ ἀσύνετον, θέ-
ὧλ » / 3 »”

λοντες γὰ δικταράξωσι τὴν ἄνεσιν καὶ Ἠσυχίαν τῶν ὁμογενῶν µας πι-
στῶν ῥαγιόδων τῆς κραταιᾶς βασιλείας͵. τὴν ὁποίαν. ἀπολαμβάνουτιν ἂξν
ὑπὸ τὴν ἀμφιλαφὴ αὐτῆς σχιαν μὲ τόσα ἐλευθερίας προνόµια,. ὅσα. ἂξ
3 ο 23} ια), .». ὅσα.
αλ Ν.. 3 ο ὸ

ἀπολαμθάνει ἄλλο ἔθνος ὑποτελὲς χαὶ ὑποκείμενον, ζῶντες ἀνενόχλη-

ποι μὲ τὰς γυναῖχας χοὶ τὰ τέχνα των, μὲ τὰς περιουσίας χαὶ Χατα-
στάσεις, καὶ μὲ τὴν ὕπαρξιν τῆς τιμῆς των, χαὶ χατ ἐξοχὴν μὲ τὸ
προνόμια τῆς θρησκείας, ἥτις διεφυλάχθη καὶ διατηρεῖται ἀσκανδάλι-
στος µέχρι τῆς σήμερον ἐπὶ ψυχωῇ ἡμῶν σωτηρι. Αντὶ λοιπὸν φίλε-
, 3

λευθέρων ἐφάνησαν µισελεύθεροι, καὶ ἀντὶ φιλογενῶν χαι φιλοθρήσχων

» ΔΝ ,
{ 5 Δ
{ η. ῤ

ἐφάνησαν μισογενεῖς, µισόθρητκοι καὶ ἀντίθτοι, διοργανίζοντες, φξῦ, οἱ

ἀσυνείδητοι μὲ τὰ ἀπονενοημένα χινήµατά των. τὴν ἀγανάκτησυν τῆς
της,
εὐμενοῦς κραταιᾶς βασιλείας ἐναντίον τῶν ὁμογενῶν µας ὑπηκόων
καὶ οπεύδοντες νὰ ἐπιφέρωσι κοινὰν χαὶ γενικὸν τὸν ὄλεθρον ἐναντίον
κατηβ-
παντὸς τοῦ γένους. Καὶ ἀγχαλὰ εἶναι γνωστὸν, ὅτι, ὅσοι εἶναι
τισµένοι τφόντι εἰς τὴν εὐσέθειαν, ὅσοι νουνεχεῖς καὶ τίµιαι καὶ τῶ»
ἱερῶν κανόνων καὶ θείων γόµων ἀαριοεῖς φύλακες, δὲν θέλουν δώσει εὐη-
, . δν 1“ ὃ , 4
, Δ θεί ΄ ᾿ ο.
ς -

κοῖαν εἰς τὰς ψευδολογίας τῶν ἀχρείων ἐκείνων καὶ καχοβούλων, - ἐπει-
ων
42. δε ῃ Δ / ΄ ὰ
δ) φ και
η ομως ειν ον ἔχομενον να συνηρπἀσθησάν τίγες; και παρασυρθῶσι

ἄλλοι, διὰ τοῦτο προχαταλαμβάνοντες ἐκ προνοίας ἐκκλησιαστικῆς,, ὑ-

μετὰ τῶν περὶ Ἡ-
ν λα

παγορεύοµεν πᾶσιν ὑμῖν τὰ σωτήρια, καὶ γράφοντες

.ω 5 ,

μᾶς ἱερωτάτων συναδελφῶν, τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου. τῶν Ἱερο-

 842 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ

σολύµων, τῶν ἐκλαμπροτάτων καὶ περιφαγεστάτων προὐχόντων τοῦ γέ-

νους, τῶν τιµιωτάτων πραγματευτῶν, τῶν ἀφ᾿ ἑκάστου ῥουφετίου προ:
χριτωτέρων καὶ ὅλων τῶν ἐν τῇ βασιλευούσῃ ὀρθοδόξων μελῶν ἑκάστης
τάξεως καὶ ἑκάστου θᾳθμοῦ, συμθουλεύοµεν καὶ παραινοῦμεν καὶ ἐν-
Ῥολλόμεθα καὶ παραγγέλλοµεν πᾶσιν ὑμῖν τοῖς κατὰ τόπον ἀρχιερεῦσι,
τοῖς ἡγουμένοις τῶν ερῶν µοναστηρίων, τοῖς ἱερεῦσι τῶν ἐκκλησιῶν,
ποῖς πνευματιχοῖς πατβάσι τῶν ἐνοριῶν, ποῖς προεστῶσι χαὶ εὐκαταστά-
τοις τῶν χωµοπόλεων καὶ χωρίων, χαὶ πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς κατὰ, τόπον
προχρίτοις, νὰ διακηρύξετε τὴν ἀπάτην τῶν εἰρημένων κακοποιῶν χαὶ
κακοθούλων ἀνθρώπων, καὶ νὰ τοὺς ἀποθείξετε καὶ νὰ τοὺς στηλιτεύσε-
τε πανταχοῦ ὡς χοινοὺς λυμεῶνας καὶ µαταιόφρονας, καὶ νὰ προσέχε-
τε ὅσον τὸ δυνατὸν εἰς τὰς ἀπάτας αὐτῶν καὶ ῥαδιουργίας, Τνώσκον-
τες, ὅτι ἡ μόνη ἀπόδειξις τῆς ἀθφότητόςτων εἶναι νὰ ἐμφανίσωσιν, ὅσα
γράμματα λάδωσι τυχὸν εἰς χείρας περὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως, ἢ εἰἲ-
δήσεις µάθωσι, καὶ νὰ παῤῥησιάσωσιν οἱ μὲν ἐνταῦθα ἐν Βασιλευούσῃ
πρὸς ἡμᾶς, αἱ δ' ἐν τοῖς ἔξω µέρεσιν εἷς τοὺς κατὰ τόπον ἀρχιερεῖς, καὶ
τοὺς διοριζοµένους παρ᾽ ἡμῶν ἐκχλησιαστιχοὺς ἐξάρχους, χαὶ τοὺς βα-
αιλιχοὺς ἐξουσιαστὰς καὶ διοιχητὰς, δηλοποιοῦντες καὶ παραδίδοντες
καὶ ἐχείνους τοὺς ἁπλουστέρους, ὅσοι ἤθελον φωραθῆ, ὅτι ἐεργοῦν ἀ-
ψοΐκεια τοῦ ῥεαγιαδιακοῦ χαρακτῆρος καθότι οἱ τοιοῦτοι διαταράττου-
αι τὴν γενιχὴν Ἀσυχίαν, χαὶ χατακρημνίζουσι τοὺς ἀδυνάτους καὶ ἆ-
ῥῴους ὁ ὁμογενεῖς µας εἰς τῆς ἀπωλείας τὸ βάραθρο». Καὶ τόσον ὑμεῖς
οἱ ἀρχιερεῖς, οἱ μοναστηρμακοὶ, οἱ ἱερωμένοι, καὶ οἱ προεστῶτες, χαὶ
εὐνατάστατοι καὶ πρόκριτοι ἑκάστου τόπου μὲ τὴν ἄγρυπνον προσοχήν
σας, ὅσον καὶ οἱ λοιποὶ ἑκάστης τάζεως καὶ βαθμοῦ ἄνθρωποι μὲ τὰς
ἐκ µέρους σας ἀδιαλείπτους .συμθβουλὰς καὶ νουθεσίας, καὶ. κατὰ τὰς
πατρικὰς καὶ προνοητικὰς ἐκκλησιαστικὰς ἡμῶν ὁδηγίας καὶ παραινέ-
σεις, νὰ γενῆτε ἑδραῖοι καὶ ἀμεταχίνητοι ἐπὶ τοῦ χέντρου τοῦ ῥεαγια
λικέου, καὶ ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας σας νὰ Διαφυλλάττετε τὴν πί-
στιν καὶ κάθε ὑποταγὴν καὶ εὐπείθειαν εἰς αὐτὴν τὴν θεόθεν ἐφ᾽ ἡμᾶς
Ἠεταγμένην χραταιὰν καὶ ἀήττητον βασιλείαν, καὶ νὰ ἀποδεικνύετε ἐν-
τελῶς μὲ ὅλα τὰ πραγματικὰ τῆς εἰλικρινείας σημεῖαί καθότι ἡ μετ’ εὖ-
χαριστίας καὶ εἰλιχρινείας ὑποταγὴ χαρακτηρίζει καὶ τὴν πρὸς Θεὸν ᾱ-
γάπην καὶ πίστυ, καὶ τὴν πρὸς τὰς θείας αὐτοῦ ἐντολὰς καὶ τὰς ὑπα"
γορεύσεις τῶν θείων γόµων καὶ ἱερῶν χαγόνων ὑπακοὴν, καὶ τὴν εὖ-
γνωμοσύνην τῆς καρδίας ἡμῶν «διὰ τ’ ἄπειρα ἐλέη, ὁποῦ ἀπολαμθάγο:
 ΦΟΥ τοµοτ΄.. 343
μεν παρὰ τῆς βασιλικῆς φιλανθρωπίας. ἠπειδὴ δὲ πρὸς τοῖς ἄλλοις ἐγέ-
νετο γγωστὸν, ὅτι οἱ τὸ σατανικὸν τῆς δημεγερσίας φρόνημα ἐπινοή-
σαντες, καὶ ἑταιρίαν τοιαύτην αυστησάµεναι πρὸς ἀλλήλους, συνεδέθη-
σαν καὶ μὲ τὸν δεσμὸν τοῦ ὄρχου, γινωσκέτωσᾳν, ὅτι ὁ ὄρκος αὐτὸς εὖν
ν ν. 6 ”---
ο φ.. 9 4. ὰὰ Λο
ναι ὄρχος ἁπάτης, εἶναι ἀδιάκριτος καὶ ὅμοιος µε τὸν ὄρχον τοῦ Βρώ-
δου, ὅστις, διὰ. νὰ μὴ φανῇ παραβάτης τοῦ ὄρχου του, ἀπεχεφάλισεν
ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν. ὧν ἤθελεν ἀθετήσει τὸν παράλογον ὅρκον του;
πὸὺν ὁποῖον ἐπενόησεν ἡ λόγος ἐπιθυμία του, ἔζη βέθαια τότε ὁ θεῖος
Ψιρόδρομος” ὥστε ἑνὸς ἁπλοῦ ὅρκου ἐπιμονὴ ἔφερε τὸν θάνατον τοῦ Προ-
δρόμου. Ἡ ἐπιμονὴ ἄρα τοῦ ὄρχου εἰς διατήρησιν τῶν ὑποσχεθέν:
των παρὰ τῆς φατρίας αὐτῆς, πραγματευομένης οὐσιωδῶς. τὴν ἀπώ-
λειαν ἑνὸς ὁλοχλήρου γένους, πόσον εἶναι ὀλεβρία καὶ θεοµίσητος; εἶναι
φαγερόν, ἠξ ἐναντίας Ἡ ἀθέτησις τοῦ ὄρχου αὐτοῦ, ἀπαλλάττουσα τὸ Ν

γένος ἐκ τῶν ἐπερχομένων ἀπαραμυθήτων δεινῶν, εἶναι θεοφιλἠς καὶ

σωτηριώδής. Διὰ τοῦτο τῇ χάριτι τοῦ παναγίουΎ χ. ἡ ἕκ-
Πνεύματος ἔχει
χετο καὶ συγχωρεῖ
χλησία αὐτὸν διαλελυμένον, ἓ καὶ ἀποδέχεται
’

γχωρ ἐκ. κα. β δίας

»

ποὺς μετανοοῦντας χαὶ ἐπισορέφοντα

δι ροτερα. ἀπάτην ὁμο-
ς 2 καὶ τὴν προτέραν :
λογοῦντας, χαὶ τὺ πιστὸν ῥεαγιαλίχι αὑτῶν ἐναγκαλιζομέ νους εἰλιχρι-

νῶς,. Ταῦτα ἀμέσως νὰ κοινολογήσετε εἰς ὅλοις τοὺς γνωστούς σας;

χαὶ νὰ κατασταθῆτε ὅλοι προσεκτικώτεροι, ἀνατρέποντες καὶ διαλύου-
τες ὣς ἀραχνιώδη ὑφάσματα, ὅσα Ἡ ἀπάτη χαὶ. ἡ χακοθουλία τῶν
πρωταιτίων ἐκείνων καθ’ οἱουδήτινα τρόπον συνέπλεξε. βπειδὴ,. ἐὰν, ὃ.
μὴ γένοιτο, δὲν ἤθελε καθαρισθή ἡ θανατηφόρος αὕτη λύμη, καὶ φώρα-
θῶσί τινες τολμῶντες εἰς ἐπιχειρήματα ἐναντία τῶν καθηκόντων τοῦ
ῥεαγιαλικίαυ, χοντᾶ ὁποῦ οἳ τοιοῦτοι ἔχουσι νὰ παιδευθῶσι χωρὶς ἑ-
λέους καὶ οἰκτιρμῶν, (μὴ γένοιτο, Χριστὲ Βασιλεῦ ) ἀμέσως θέλει έξα”
ἐκδι-
φθῆ{ν δικαία ὀργὴ τοῦ κράτους του «καθ ἡμῶν, καὶ ὁ θυμὸς τῆς
ἀθῴων
χήσεως γενικὸς τῶν Εχλήσλάμιδων, καὶ θέλουν ἐκχυθῆ τόσων
ἀδίκως χαὶ παραλόγως, χαθὼς ἀποχριματίστως ταῦτα πάντα
αἵματα
διεσάλπισεν ἡ χραταιὰ χαὶ ἀήττητος βασιλεία διὰ τοῦ ἐκδοθέντος καὶ
ἐπ᾽ ἀχροάσει χοινῇ ἡμῶν ἀναγνωαθέντος ὑψπλοῦ βασιλικοῦ προσκυνητοῦ
ὁρισμοᾶ. Ὠχείνους δὲ τοὺς ἀσεθεῖς πρωταιτίους καὶ ἀπονενοημένους φυ-
γάδας καὶ ἀποστάτας ὀλεβρίους νὰ τοὺς μισῆτε χαὶ νὰ, τοὺς ἀποστρέφε-
οὓς καὶ διανοίᾳ καὶ λόγῳ, χαβότι καὶ Ἡ Εκκλησία χαὶ τὸ γένος τοὺς ἕ-
χει µεμισηµένους, καὶ ἐπισωρεύει κατ αὐτῶν τὰς παλαμναιοτάτας καὶ
ω ΔΝ
π

φρικωδεστάτας ἀράς ὡς µέλη σεσηπότα, τοὺς ἔχει- ἀποκεκομμένους

814 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
σῆς χαθαρᾶς καὶ ὑγιαινούσης χριστιανικῆς ὁλομελείας, ὣς παραθάταν
δὲ τῶν θείων νόμων καὶ κανονικῶν διατάξεων, ὡς καταφρονηταὶ τοῦ
ἱεροῦ χρήματος τῆς πρὸς τοὺς εὐεργέτας εὐγνωμοσύνης καὶ εὐχαριστίας,
ὡς ἐναντίοι ἠθικῶν καὶ πολιτικῶν ὅρων, ὡς τὴν ἀπώλειαν τῶν ἀθῴων
καὶ ἀνευθύνων ὁμογενῶν µας ἀσυνειδήτως τεχταινόµενοι, ἀφωρισμένοι
ὑπάρχειεν καὶ χατηραµένοι καὶ ἀσυγχώρητοι χαὶ μετὰ θάνατον ἄλντοι,
χαὶ τῷ αἰωνίῳ ὑπόδικοι ἀναθέματι, καὶ αὐτοὶ, καὶ ὅσοι τοῖς ἴχνεσιν αὖ-
τῶν κατηκολούθησαν ἢ κατακολουβήσωσι τοῦ λοιποῦ, ἂν μὴ θελήσωσιν
ἐννοῆσαι τὴν ἁρπαγὴν καὶ ἁπάτην, καὶ ἐπιστραφῆναί τε καὶ βαδίσαι
τὴν εὐθεῖαν τῆς σωτηρίας ὁδὺν, ἂν δὲν ἀναλάθωσιν, ὅ ἐστι, τὸν ἐντελῆ
Ἰαβακτῆρα τοῦ ῥεαγιαδικοῦ αὑτῶν ἐπαγγέλματος. Τὰ αὐτὰ δὲ καὶ
κατὰ τῆς ἀρχιερωσύγης σας καὶ ἱερωσύνης σας ἐπανατείνομεν, ἐὰν μὴ
βαδίσετε, εἰς ὕσα ἐν Ἠνεύματι ἁγίῳ ἀποφαινόμεθα διὰ τοῦ παρόντος ἐκ-
κλησιαστικῶς, ἐὰν δὲν δείξετε ἐν ἔργῳ τὴν ἐπιμέλειάν σας καὶ προθυ-
μίαν εἰς τὴν διάλυσιν τῶν σχευωριῶν, εἰς τὴν ἀναστολὴν τῶν καταχρή-
σεων χαὶ ἀταξιῶν, εἰς τὴν ἐπιστροφὴν τῶν πλανηθέντων, εἷς τὴν ἅμε-
σον χαὶ ἔμμεσον καταδρομὴν καὶ ἐκδίκῃσιν τῶν ἐπιμενόντων εἰς τὰ ᾱ-
ποστατικἁ φρονήματα, ἐὰν δὲν συµφωνήσετε τῇ ἐκχλησίᾳ τοῦ Θεοῦ,
καὶ, ἐν ἑνὶ λόγῳ, ἐὰν καθ οἱονδήτινα τρόπον δολιευθῆτε καὶ κατενεχθή;
τε κατὰ τῆς κοὐνῆς ἡμῶν εὐεργέτιδος κραταιᾶς βασιλείας, ἔχομεν ὑμᾶς
ἀργοὺς πάσης ἱεροπραξίας, καὶ τῇ δυνάμει τοῦ παναγίου Πνεύματος
ἐχπτώτους τοῦ βαθμοῦ τῆς ἀρχιερωσύνης καὶ ἱερωσύνης, καὶ τῷ πυρὶ
αἩΏξ γεέννης ἐνόχους, ὡς τὴν κοινἠν τοῦ γένους ἀπώλειαν προτιμήσαν-
τας. Οὕτω τοίνυν γινώσχοντες, ἀνανήψατε πρὸς Θεοῦ χαὶ ποιήσατε, χα-
θὼς γράφοµεν ἐκκλησίαστιχῶς καὶ γενικῶς παμακελευόµεβα. καὶ μὴ ἄλ-
λως ἐξ ἀποφάσεως, ὅτι περιμένομεν χατὰ τάχος τὴν αἰσίαν τῶν γραφο-
µένων ἀποπεράτωσιν, ἵνα καὶ ἃ τοῦ Θεοῦ χάρις καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος
εἴη μὴ πάντων ὑμῶν.
αωχά ἐν μηνὶ µαρτίῳ.
«Ἠπεγράφη συνοδιχῶς ἐπάνωθεν τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου παρὰ τῆς Ἡ-
μῶν µετριότητος καὶ τῆς Μακαριότητός του, καὶ πάντων τῶν συναδέλ-
Φων ἁγίων ἀρχιερέων. ὁ Πα τριάρχ΄η ό Κωνσταντινουπόλεως ἀπο-
φαΐνεται. ὁ Ἱεροσολύμων Π ολύκαρπος συναποφαύθεται. ὁ Και-
σαρίας Τωαννίχιος, ὁ Νικομηδείας Αθανάσιος. ὁ Δέρχων
Γρηγόριος. ὁ Αδριανουπόλεως Δωρόθεος, ὁ Βιζύης Γερα-
μίας. ὁ Σίφνου Καλλίνικος, ὁ Ηρακλείας Μελέτιος. ό πι:
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΧ Ε΄... 815
Μαΐας Μακάριος. Ο θεσσαλονίκης ζωσήφ. ὁ Βεῤῥοίας Άα χα-
ρίας. ὁ Δυδιμοτοίχου Καλλίνινος. ὁ Βάρνης Φιλόθεος. ἆ
ὁ Κυζίκου
ῥέοντος Διονύσιος. Κωνστάντιος. ὁ Χαλκηδόνος
Τρηγόριος. ὁ Τουρνόθο ἑωαννέκεος. ὁ Πισεδίας ἀθ αν ἆ:
διος. ὁ Δρύστας Άνθιμος. ὁ Σωζοπόλεως Παΐσιος. ὁ Φανά-
βίου καὶ Φερσάλων Δαμασκηνός. ὁ Ναυπάκτου καὶ Άρτης Ἁν-
θιµος).
4 ΣΕΔΙΣ 113,

(ω) Ιδοὺ ἡ πατριαρχικὴ ἐγκύκλιος καὶ ὁ συνοδικὸς ἀφορισμὸς, Ὑνώστοποίη»

θέντα προσέτι τῷ 'Ιψηλάντη καὶ τῷ Βλαδιμηρέσκφῳ.

«Γρηγόριος ἐλέῳ θεοῦ ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπό- -

λεως, νέας Ῥώμης, καὶ Οἰκουμενιχὸς Πατριάρχης.
«Ἱερώτατε Μητροπολίτα ......».. ὑπέρτιμε καὶ ἔξαρχε πλαγηνῶν,
ἐν ἁγίῳ πνεύµατι ἀγαπητὲ ἀδελφὲ, καὶ συλλειτουργὲ τῆς Ἡμῶν µά-
τριότητος, Κύριξ (ὁδεῖνα) χάρις εἴη σου τῇ Ἱερότητι καὶ εἰρήνῃ παρὰ
Θεοῦ. σος -... ο
«Πόσον διετάραξε τὰς καρδίας οὐ µόνον τῶν ἐκκλησιαστικῶν, ἀλλὰ
καὶ πάντων τῶν ἐν τῇ βασιλευούσῃ κατοίκων ὁμογενῶν ἀπὸ μικροᾶ
ἕως μεγάλου, τὸ ἀπροσδόκητον ἀποστατικὸν αὐτύθι χένηµα, ἀδυνα-
τοῦμεν Ὑραφῇ παραδοῦναι' ὅλοι πενθοῦντες καὶ σχυθρωπάζοντες, µένο-
μεν ἐχστατηκότες, ὅτι καὶ τῆς ἐκχλησίας χαὶ τῆς θεόθεν ἐφ᾽ ἡμᾶς τε-
χαὶ ἀηττήτου βασιλείας ἔφθασεν ἐπὶ τοσοῦτον ἆ-
ταγµένης χραταιᾶς
γνώμων καὶ ἀχάριστος νὰ φανῇ ὁ ἐπὶ τὴν ἡγεμονείαν αὐτὴν, ὡς μὴ
ὤφειλε, προαχθεὶς Μιχα]Ἀλ, καὶ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἐλευθερίας νὰ κη-
ρυχθῇ τῷ πράγματι καὶ τῇ ἀληθείᾳ ἐχθρὸς τοῦ γένους ἐπίσημος, συµ”
Φωνήσας τῷ φυγάδι ἐκείνῳ, καὶ ἐπίσης ἀγνώμονι ἀλεξάνδρῳ τῷ ΤΨ1-
λάντη. Αὐτοὶ μήτε τὰ πρὸς Θεὸν ὅσια, μήτε τὰ πβὸς ἀνθρώπους δἵ-
γχαια διατηρήσαντες, καταπατήσαντες καὶ θρησχευτικὰ καὶ ἠθικὰ, οὐ

µόνον ἐξηπάτησαν τοὺς αὐτόθι οὐτιδανοὺς χαὶ ἀφελεστέρους, ἀλλά καὶ

τὸ γένος ὅλον ἀσυνειδότως ἐσυκοφάντησαν, προθαλλόμενοι τὸ κακοη-
ῥέστατον αχέδιον αὐτὸ, ὡς ἐθνικόν. Αλλ᾽ ἡ θεία πρύνοια καὶ Ἡ ἐπαγρύ-
πνησις τῆς κραταιᾶς καὶ ἀηττήτου βασιλείας, διὰ τῶν χατὰ τόπους
φωραθέντων γραμμάτων, καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς ἐπαγγελματικῶς δοθείσης εἰ:
δοποιήσεως τοῦ ἐξοχωτάτου Πρέσθεως τῆς ῥωσσίας, ἀνεκάλυψε τὴν
σχηνὴν, καὶ ἐγνώσθη ἡ βᾶσις καὶ ἡ ἀρχὴ πόθεν, καὶ ἐφωράθη τὸ φεῦδος
 816 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
τοῦ προθλήµατος, χαὶ ἡ ἁπάτη, τὴν ὁποίαν ἀναισχύντως µεταχειρ ἵ-
ζονται, ὡς ἔχοντες δῇθεν συνεργὸν εἰς τοιούτους σκοποὺς ὀλεθρίους τὴν
Ρωσσικὴν δύναμιν, καθὼς ταῦτα πάντα διεχηρύχθησαν καὶ διὰ τοῦ ἐπί-
τηδες ἐπ᾽ αὐτῇ τῇ ὑποθέσει ἐχδοθέντος, καὶ σήμερον. ἐπ᾿ ἀκροάσει κοιτ
Μ πάντων ἡμῶν «ἀναγνωσθέντος, ὑψηλοῦ ἡ πβοπυνητοῦ ὁτ
βαμοῦ.
«Τὸ βασιλικὸν κράτος ἐπεχείρησεν εὐτάχτως τὴν ἀνατροπὴν τοῦ
κακοήθους σχεδίου, καὶ ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ ἐκκλητία κατὰ χρέος ἆπα-
ραίτητον ἐπαγρυπνοῦσα ὑπὲρ τῶν ἁπανταχοῦ ὁμογενῶν, ἐ ἐξέδωχε γράµ.-
μοσα, χαὶ ένειμε δι ἐξάρχων, ὑπαγορε εύουσα τοῖς ὁμογενέσι χρινῶς
πε καὶ κατὰ µέρος τὰ σωτήρια, καὶ στηρίζουσα πάντας εἰς τὸ πιστὸν
ποῦ ῥαγιαλικίου καὶ τὰ χρξ έη τῆς εἰλικρινοῦς εὐπειθείας καὶ ὑποταγῆς:
ἐχείους δὲ τοὺς πρωτουργοὺς, καὶ τοὺς ἀμετάμελήτως αὐτοῖς καφακο -
λουθοῦντας καὶ συμφωνοῦντας, ἀραῖς ἀλύτοις καθυποθάλλει χκχὶ ἀναθέ-
ασιν, ὡς πβοφανῶς ὀλετῆρας, καὶ τὴν ἔκχυσιν τόσων καὶ τόσων ἀθῴων
αἱμάτων ὁμογενῶν ἀσπλάγχνως καὶ ἀπανθρώπως ἐπιθυμήσαντας. Τοι-
αὔτα γράμματα στέλλονται προσφόρως χαὶ εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς {ε-
βότητός σου, καὶ τῶν Θεοφιλεστάτων ἠπισκόπων σου, ἐκ τῶν ὁποίων
γραμμάτων καὶ ἀκριθέστερον πληροφορεῖσαι' ἰδίως δὲ γράφοντες καὶ
διὰ τῆς παρούσης ἐντελλόμεθά σοι ἐκκλησιαστικῶς νὰ διασαλπίσῃς εἰς
ὅλους τοὺς ὑπὸ τὴν πνευµατιχήν σου προστασίαν Χριστιανοὺς τὰς ἐκ-
νοίας τῶν ἐκκλησιαστικῶν µας Ἱραμμάτων, νὰ ἀγωνισθῇς ἐκ παντὸς
τρόπου εἰς τὸ ν᾿ ἀποδείξῃς τὴν πλάνη», εἲς τὴν ὁποίαν εὑρίσκονται, γὰ
διαλύσῃς τοὺς µατκίους στοχασμούς των, χαὶ τέλος πάντων ν᾿ ἀποδεί -
ξης, ὅτι μὲ τὴν ἐπιμονὴν αὐτῶν εἰς τὸ ἀπονενοημένον τοῦτο χίνηµα
διοργανίζουσι τὸν ὄλεθρον ὅλου τοῦ γένους, νὰ πληροφορήσῃς αὐτοὺς,
ὅτι, ἂν δὲν διορθώσωσι τὸ σφάλμα μὲ μίαν τελείαν καὶ εἰλικρινῆ µετα-
µέλειαν, Ἡ ἐκχλητία τοὺς ἔχει ἀποκεχομμένους τῆς τῶν πιστῶν ὅλο-
μελείας, κοὶ ἀποθλήτους, καὶ ἐνόχους τῷ αἰωνίῳ ἀναθέματι.
«Πρὸ πάντων δὲ προσεκτιχώτατος ἔσο ἡ ἱερότης σου, ἀγαπητὲ ᾱ-
δελφέ! ! ἐννόήσον, ὅτι ἔχεις νὰ δῶς ἀπολογίαν. ἐπὶ τοῦ ἀδεκάστου βήμα -
τος τοῦ Κυρίου’ ἡμῶν ἐν τῇ φοθερᾷ ἐἐκείνῃ. ἡμέρα τῆς ἐτάσεως περὶ ὅλων

τῶν αὐτόθι ὁμογενῶν, καὶ τῶν ἀλλαχοῦ εὑρισκομένων καὶ ἐξ αἰτίας αὖ-
πῶν κακόν τι ὑποστησομένων. Ἐκ τῆς χειρός σου ἐχζητηθήσεται τὸ αἷμα
αὐτῶν, ἂν μὴ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἂὲν προφθάσῃς τὴν ἀναγκαίαν θεραπείαν
καὶ διόσθωσιν, ἂν δὲν ἐκτελέσης τὰ ἀρχιερατικὰ χρέησου, µεταπείθων τοὺς
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ.ΕΒ.. . 817
Ἱξαπατηθέντας, ἀποδεχόμενος καὶ συγχωρῶν τοὺς µετανοοῦντας, καὶ τῶν
ὄρχων ἐχείνων τῶν σατανιχῶν ἁπαλλάττων, μισῶν, ἀποστρεφόμενος, χα-
Ζαδιώχων καὶ κατατρέχων τοὺς λειποτακσήσαντας, καὶ κατὰ πάντα συµ.-
φρονῶν τῇ τοῦ Θεοῦ ἐκχλησία, καὶ τῇ ἐφ᾽ ἡμᾶς θεοδότῳ χραταιᾷ βασιλεία”
«καθότι, ἐὰν, ὃ μὴ γένοιτο, ἀντίδιατεθεὶς καὶ ἄχλα{ παρὰ τὰ ἐκκλησιαστιχῶς
γραφόμενα ἐπιχειρήσης, Ἡ λόγῳ, Ἡ ἔργῳ, Ἡ διανοίᾳ, σὲ ἔχομεν ἐξ ἐχείνης
Σῆς ὥρβας ἔκπτωτον τοῦ ἀρχιερατικοῦ βαθμοῦ, αὐτοχατάχριτον, καὶ µέλος
ἀλλότριον καὶ ξένον τῆς ἐχκλησίας τοῦ Θεοῦ, καὶ καθαιρέσει ἄμετα-
κλήτῳ ἔνόχονι Διὸ, περιπόθητε ἀδελφέ! ἀγωνίσθητι ὕσον τὸ δυνατὸν,
δὰν ἀποφύγης τὸν ψυχιχὸν χίνδυνον,ὅτι ἐν ὀχετοῖς δακρύων καὶ τὸ
δτελλόμενόν σοι Συνοδικὸν γράμμα ἐπὶ τοῦ θεέου ἐπεγράφη θυσιαστη-
ῥίου: οὕτως ἐξεχαύθηἡ δικαία τῆς ἐκκλησίας ἀγανάχτησις κατὰ τῶν
Κοινῶν φθορέων καὶ λυμεώνων. Περιμένομεν νὰ χαροποιηθῶμεν μὲ τὰς
Ταχείας ἀποχρίσεις σου, δηλωτικὰς τῆς αἰσίας τῶν Ὑράφομένων ἀποπε-
ῥατώσεως, διὰ νὰ σὲ χαταστέψωµεν καὶ μὲ τὰς χοινὰς ἡμῶν εὐχὰς καὶ
εὐφημίας' ἡ δὲ τοῦ Θεοῦ χάρις εἴη μετὰ τῆς ἀρχιερωσύνης σου.
9 κΩΝΣΤΑΝΤ{ΝΟΥΠΟΑΕΩΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤ6 ΑΔΕΛΦΟΣ.3
Φωχά Μαρτίουι ον ωμά | )
«Γρηγόριος ἐλέῳ θεοῦ, Ἀρχιεπίακοπός Κώνστανευνουπό-
λεως, νέας Ῥώμης χαὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης.
«Ἱερώτατε Μητροπολῖτά ... « ὑπέρτιμε καὶ ἔξαρχε πλαγηνῶν, ͵ ἐν
ἁγίῳ πνεύµατι ἀγαπητὲ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργά! ! καὶ εὐγενέσεατοι ἄρ-
χον οἱ ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ ταύτῃ αὐτόχβονές τε χαὶ ἡμεδαποί! τιµιώτατοί
πραγµατευταίὶ χρησιµότατοι πρόχριτοι τῶν αὐτόθι εὐλογημένων ῥου-
φετίων (συντεχνιῶν), καὶ λοιποὶ ἁπαξάπαντες εὐλογημένοι Χριστιανοὶ ἑ-
κάστης τάξεως καὶ βαθμοῦ, τέχνα ἐν Κυρίῳ ἡμῶν ἀγαπητὰ, χάρις εἴη
ὑμῖν καὶ εἰρήνη. παρὰ Θεοῦ1
«ἢ πρώτη βάσις τῆς ἠθωκῆς ὅτι εἶναι Ἡ πρὸς τοὺς εὐεργετοῦντας εὖ-
Ἱνωμοσύνη, εἶναι ἡλίου λαμπρότερο», καὶ, ὅστιςεὐεργετούμενος ἀχαρι-
στεῖ, εἶναι ὁ κάκιστος πάντων ἀνθρώπων. Αὐτὴν τὴν χαχίαν βλέπομεν
Δολλαχοῦ στηλιτευομάνην παρὰ, τῶν ἱερῶν Ἰραφῶν χαὶ παρ᾽ αὐτοῦ τοῦ
χυρίου ἡμῶν Γησοῦ Χριστοῦ ἀσυγχώρητον, καθὼς έχομεν
ἔ τὸ παράδειγ-
µα τοῦ [ούδα. ὅταν ἡ ἀχαριστία ναι συνωδευµένη καὶ μὲ πνεῦμα καὶ
χοποιὸν χαὶ ἀποστατιχὸν ἐναντίον τῆς κοινῆς ἡμῶν εὐεργέτιδος καὶ
τροφοῦ κραταιᾶς χαὶ ἁηττήτου βασιλείας, τότε ἐμφαίνει καὶ τρόπον γ΄
 ᾱἷθ ΣΗΜΕΙώΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ:
τίθεου, ἐπειδὴ οὐχ ἔστι, φησὶ, βάσιλεία καὶ ἐξουσία, εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ
τεταγµενη, καὶ πᾶς ὁ ἀντιτασσόμενος αὐτῇ, τῇ θεόθεν ἐφ᾽ ἡμᾶς τεταγ-
ένῃ κραταιᾷ βασιλείᾳ; τῇ τοῦ Θεοῦ διἀτάγῇ ἀνθέστηκε. Λὐτὰ τὰ δύο
οὕσιώδη καὶ βάτιµα ἠθικὰ χαὶ θρησχευτικὰ χρέη κατεπάτησαν μὲ ἆπα-
ῥαδειγμάτιστον δρασύτητα χαὶ ἀλαζονείαν ὅτε προδιορισθεὶς τῆς Μολ-
δαυΐας ἡγεμὼν, ὡς μὴ ὤφειλε, Μιχαὴλ καὶ ὁ Αλέξαῦδρος ἠψηλάντης.
Εἰς ὅλους τοὺς ὁμογενεῖς µας εἶναι γνωστὰ τὰ ἄπειρα ἐλέη, ὅσα Ἡ ἀέν-
ναυς «τῆς ἐφ᾽ ἡμᾶς τεταγµένης κραταιᾶς βασιλείας πηγἡ ἐξέχεεν εἰς σὺν
κακόθουλον Μιχαήλ. Απὸ μικροῦ καὶ εὐτελοῦς τὸν ἀνύψωσεν εἰς βαθ-
μοὺς καὶ μεγαλεῖα" ἀπὸ ἀδόξου καὶ ἀσήμου τὸν προήγαγεν εἰς δόξας καὶ
τιμὰς; τὸν ἐπχούτισε, τὸν Περιέθαλψε, τέλος πάντων τὸν ἐτίμησε χαὶ
μὲ τὸν λαμπρότατον τῆς Ηγεμονείας αὐτῆς θρόνον, Χαὶ Μὸν κατέστησεν
ἄρχοντα λαῶν. Αὐτὸς ὅμως, φύδει κακόβουλος ὢν, ἐφάνη τέρας ἔμψυ-
χοῦ ἀχαριστίας, καὶ συµφωνήσας μετὰ τοῦ δραπέτου καὶ φυγάδος ἀλε-
ξάνδρου Σψἠλάντου, ἀμφότεροι ἀπονενοημένοι, ἐπίσης ἁλαζόνες δοζοµα-
νεῖς, Ἡ μᾶλλον εἰπεῖν µαταιόφρονες, ἐχήρυζαν ἐλευθερίαν τοῦ γένους, καὶ
μὲ τὴν φωνὴν αὐτὴν ὑφείλκυσαν καὶ πολλοὺς τῶν αὐτόθι, διασπείράντες
καὶ ἀποστόλους εἰς διάφορα µέρη, διὰ νᾶ ἐξαπατήσωσι καὶ νὰ ἐφελκύ-
ὅωσιν εἰς τὸν ἴδιον τῆς ἀπωλείας κρημνὸν καὶ ἄλλους πολλοὺς τῶν ὁ-
μογενῶν µας.΄ Διὰ νὰ δονηθῶσι
δὲ τρόπον τινὰ νὰ ἐγθαῤῥύνωσι τοὺς ᾱ-
πούοντας, μετεχειρίσθησαν καὶ τὸ ὄνομα τῆς ῥωσσικῆς δυνάμεως, προ-
δαλλόμενοι, ὅτι καὶ αὐτὴ εἶναι σύµφωνος μὲ τοὺς στοχασμοὺς καὶ τὰ
χιγήματά των, πρόθληµα διόλου.ψευδὲς χαὶ ἀνύπαρκτον, καὶ µόνης
τῆς ἰδικῆς των µαταίοφροσύνης ἀποκύημα” ἐπειδὴ, ἐνῷ τὸ τοιούτον εἷ-
ναί ἀδύνατον ἠθικῶς, καὶ πολλῆς πρόξενον βομφῆς εἰς τὴν ῥωσσικὴν
Αὐτοχρατορίαν, καὶ ὁ ἴδιος ἐνταῦθα ἐξοχώτατος Ἠρέσθυς αὐτῆς ἔδωχεν
ἔγγραφον πληροφορίαν, ὅτι οὐδεμίαν 3ἢ εἴδησιγ, ἡ μετοχὴν ἔχει τὸ Ρωσ-
σικὸν Κράτος εἰς αὐτὴν τὴν ὑπόθεσυν, καταμεμφόµενος μάλιστα χαὶ ᾱ-
ποτροπιαζόµενος τοῦ πράγματος τὴν βδελυρίαν. Μὲ τοιαύτας ῥᾷδιουρ-
γίας ἐσχημάτισαν τὴν ὀλεθρίαν σκηνὴν οἱ δύο οὗτοι, καὶ οἱ τούτων
ὀυμπράκτορες φιλελεύθεροι, Ἡ μᾶλλον εἰπεῖν µὶσελεύθεροι, καὶ ἐπεχεί-
βησαν εἰς ἔργον µίαρὸν, θεοστυγὲς καὶ ἀσύνετον, θέχοντες νὰ διαταρά-
ἕωσι τὴν ἄνεσιν καὶ ἠσυχίαν τῶν ὁμογενῶν µας πιστῶν ῥαγιάδων τῆς
Μραταιᾶς βασιλείας, τὴν ὁποίαν ἀπολαμβάνουσιν ὑλὸ τὴν ἀμφιλαφῆσκιὰν
αὐτῆς μὲ τόσα προνόμια ἐλευθερίας, ὅδα δὲν ἀπολαμθάνει ἄλλο ἔθνος
ὑποτελὲς καὶ ὑποκείμενον, τά το ἄλλα καὶ εἰς τὰ τῆς θρησκείας µας
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Ε'. 3ἱ5
κατ΄ ἐξοχὴν, ἥτις διεφυλάχθη καὶ διατηρεῖται ἀσκανδάλιστος μέχρι τῆς
σήμερον ἐπὶ ψυχικῇ ἡμῶν σωτηρία. Αντὶ λοιπὸν φιλελεύθεροι ἐφάνησαν
΄ µισελεύθεροι’ ἀντὶ φιλογενεῖς καὶ φιλόθρησκοι ἐφάνησαν μισογενεῖς, µι-
σόθρησχοι καὶ ἀντίθεοι, διοργανίζοντες, φεῦ! οἱ ἀσυνείδητοι μὲ τὰ ἀπο-
νεφοηµένα χινήµατά των τὴν ἀγανάχτησιν τῆς εὐμενοῦς Κραταιᾶς βασι-
λείας ἐναντίον τῶν ὑπηκόων της ὁμογενῶν µας, καὶ σπεύδοντες νὰ ἐπι-
φέρωσι κοινὸν καὶ γενικὸν τὸν ὄλεθρον ἐναντίον παντὸς τοῦ γένους.
«Τοιαῦτα τοίνυν ἀκούσαντες ἡμεῖς τε καὶ πᾶσα Ἡ περὶ ἡμᾶς ἱερὰ ᾱ-
δελφότης, καὶ ὅλα τὰ ἐνταῦθα µέλη τοῦ εὐσεθοῖς ἡμῶν γένους ἐκάστηφ
τάξεως, κατηφείας ἐπλήσθημεν πολλῆς καὶ ὀδύνης καιρίας, καὶ προή»
χθηµεν ὑπὸ φιλοστοργίας πατρικῆς καὶ προνοίας ἐκχλησιαστικῆς ἀμέσως
εἰς τὸ νὰ ἐμπνεύσωμεν ὑμῖν τὰ σωτήρια. Καὶ δὴ γράφοντες ἐντελλό-
µεθα καὶ παραγγέλλοµεν τῇ Αρχιερωσύνῃ σου, καὶ ὁ ἴδιος ἀμέσως, καὶ
διὰ τῶν ὑπαλλήλων σοι Ἡγουμένων, ἱερομονάχων καὶ πνευματικῶν πα-
τέρων, νὰ διακηρύξης. τὴν ἀπάτην τῶν εἰρημένων κακοθούλων ἀνθρώ-
πων, καὶ νὰ καταρτίσης τοὺς ὑπὸ τὴν πνευματικὴν “προστασίαν σου
Χριστιανοὺς ἑκάστὼς τάξεως εἰς τὴν διατήρησιν τοῦ πιστοῦ ῥαγιαλικέου,
χαὶ τῆς ἄχρας ὑποταγῆς χαὶ δουλικῆς εὐπειθείας πρὸς αὐτὴν τὴν θεόθεν
ἐφ᾽ ἡμᾶς τεταγµένην κραταιὰν βασιλείαν' νὰ διαλύσῃς μὲ τὰς πραγµα-
πιχὰς ἀποδείξεις τῆς ἀληθείας τὰς πλεχτάνας τῶν ὀλεθρίων ἐχείνων ἀν-
θρώπων, καὶ νὰ τοὺς ἀποδείξῃς κοινοὺς λυμεῶνας καὶ µαταίόφρονας,
χωρὶς μήτε ἡ Αρχιερωσύνη σου, µήτε τὸ λογιχόν σού αὐτὸ ποίµνιον, νὰ
δώσητε εἰς τοὺς λόγους τῶν καὶ εἰς τὰ χινήµατά τῶν κἀμμίαν προσο-
χήν' μάλιστα δὲ νὰ τοὺς μισῆτε καὶ νὰ τοὺς ἀποστρέφεσθε, καθότι «καὶ
Ἡ ἐκκλησία καὶ τὸ γένος τοὺς ἔχει µεμισηµένους, καὶ ἐπισωρεύει κατ
αὐτῶν τὰς παλαμναιοτάτας ἀράς' ὡς µέλη σεσηπότα τοὺς ἔχει ἆπο-
χεχομµένους τῆς καθαρᾶς καὶ ὑγιαινούσης χριστιανικῆς ὁλομελείας. ὡς
παραθάται τῶν θείων γόµων χαὶ ἀποστολικῶν διατάξεων, ὡς χαταφρο-
φηταὶ τοῦ ἱεροῦ χρήματος τῆς πρὸς τοὺς εὐεργετήσαντας εὐγνωμοσύνης )
καὶ εὐχαριστίας, ὡς ἐναντίοι τῶν ἠθικῶν καὶ πολιτικῶν ὅρων, ὡς τὴν
ἀλώλειαν τῶν ἀθῴων καὶ ἀνευθύνων ὁμογενῶν µας ἀσυνειδότως τεχται-
νόµενοι, ἀφωρισμένοι ὑπάρχουσι καὶ χατηραµένοι, καὶ ἀσυγχώρητοι
καὶ ἄλυτοι μετὰ θάνατον, καὶ τῷ αἰωνίῳ ὑπόδικοι ἀναθέματι καὶ τυµ-
πανιαῖοι' -αἳ πέτραι, τὰ ξύλα καὶ ὁ αίἂηρος λυθείησαν, αὑτοὶ δὲ μηδαμῶς'
σχιοθεῖσα Ἡ γῆ-καταπίοι αὐτοὺς; οὐχ. ὡς τὸν Δαθὰν καὶ ἀθειρὼν, ἀλλὰ
τρὀπῳ δή τινι παραδόξῳ, ὡς θαῦμα καὶ παράδειγµα» - πατάξαι Κύφιας:
320 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
αὐτοὺς τῷ ψύχει, τῷ πυρετῷ, τῇ ἀνεμοφθορίᾳ καὶ σῇ ὤχρᾳ' Υενηθήτω
ὃ οὐρανὸς, ὁ ὑπὲρ τὴν κἐφαλῆν αὐτῶν, χαλκοῦς, καὶ Ἡ γι Ἡ ὑπὸ τοὺς
πόδας αὐτῶν, σιδηρᾶ". ἐκκοπείησαν ἀώρως τῆς παρούσης ζωῆς, καὶ προ-
σζηµιωθείησαν χαὶ τὴν μέλλουσαν' ἐπιπεσάτωσαν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὖ-
τῶν κεραυνοὶ τῆς θείας ἀγανακτήσεως" εἴησαν τὰ κτήματα αὐτῶν εἰς
παντελῆ ἀφανισμὸν καὶ εἰς ἐξολόθρευσίν΄ γενηθήτωάαν τὰ τέάνα αὐτῶν
ὀρφανὰ καὶ αἱ γυναῖχες αὐτῶν «χῆραι” ἐν γενεᾷ μιᾷ ἐξαλειφθείη τὸ ὄγο-
µα αὐτῶν μετ ἤχου, καὶ οὐ μὴ µένη αὐτοῖς λίθος ἐπὶ λίθου. ἄγγελος
Κυρίου καταδιώξαι αὐτοὺς ἐν πυρίνη ῥορμφαίᾳ, ἔχοντες καὶ τὰς ἀρὰς
πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ἁγίων καὶ τῶν ὁσίων καὶ θεοφόρων πατέρων,
χαὶ αὐτοὶ καὶ ὅσοι τοῖς ἴχνεσίν αὐτοῖς. κατηκολούθησαν ἀμεταμελήτως,
ἡ καταχολουθήσουσί τοῦ λοιποῦ. Τοιαῦτα ἀπαρώμεθα κατ αὐτῶν, κρου-
ψοὺς δαχρύων ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν ἀφίεντες, καὶ πλήρεις ἀγανακτή-
σεως δικαίας ὑπάρχοντες. Ὠπειδὴ δὲ πρὸς τοῖς ἄλλοις ᾿ἐγνώσθη, ὅτι οἳ
τὸ σατανικὸν τῆς δηµεγερσίας φρόνημα νοῄσαντες, χαὶ ἑταιρίαν τοιαύ-
την συστησάµενοι᾿ πρὸς ἀλλήλους, συνεδέθησάν. καὶ -μὲ τὸν- δεσμὸν
τοῦ ὄρχου, γἰνωσκέτωσαν, ὅτι ὁ ὄρχος αὐτὸς εἶναι ἄβχος ἀπάτης, εἶναι
ἀδιάκρίτος χαὶ ἀσεθὴς, ὅμοιος μὲ τὸν ὄρχον τοῦ Ηρώδου, ὅστις, διὰ νὰ
μὴ φαν παραθάτης τοῦ ὄρχου του, ἀπεχεφάλισεν Ἰωάννην τὸν Βαπτι-
οτήν: ἂν ἤθελεν ἀθετήσει τὸν παράλαγον ὄρχον, τὸν ὁγοῖον ἐπενόησενἩ
ἄλογος ἐπιθυμία του, ἔζη τότε βέθαια ὁ θεῖος Πρόδρομος, ὥστε ἑνὸς πα-
ραλόγου ὄρχου ἐπιμονὴ ἔφερε τὸν θάνατον τοῦ Προδρόμου Ἡ ἐπιμονὴ
ἄρα τοῦ ὄρχου εἰς διατήρησιν τῶν ὑποσχεθέντων παρὰ τῆς φατρίας αὖ-
τῆς, πρἀγµατευοµένης οὐσιωδῶς τὴν ἀπώλειαν ἑνὸς ὁλοκλήρου γένους,
πόσον εἶναι ὀλεθρία καὶ θεοµίσητος, εἶναι φανερόν" ἐξ ἐναντίας Ἡ ἀθέτη-
σις τοῦ ὅρχου αὐτοῦ ἀπαλλάττουσά τὸ γένος ἐκ τῶν ἐπερχομένων ἁπα-
ῥαμυθήτων δεινῶν, εἶναι θεοφιλὴς χαὶ σωτηριώδης. Διὰ τοῦτο τῇ χά-
ῥιτι τοῦ παναγίου Ἠγεύματος ἔχει ἡ ἐκκλησία διαλελυµένον τὸν ὄρχον
ἀὐτῶν καὶ ἀποδέχεται καὶ συγχωρεῖ ἐκ καρδίας τοὺς μετανοοῦντας καὶ
ἐπιστρέφοντας, καὶ τὴν προτέραν ἀπάτην ὁμολογοῦντας, καὶ τὸν πιστὸν
δὲ τὸν
Ξοῦ ῥαγιαλικίου αὐτῶν ἐναγκαλιζομένοὺς εἰλικρινῶς' ἀποτείγοντες
Ἰόγον ἰδίως καὶ πρὸς τήν Αρχιερωσύνην σου ἀποφαυνόμεθα, ἐὰν μὴ βα-
δίσῃς εἰς ὅσα ἐν πνεύµατι ἁγίῳ παραινοῦμεν διὰ τοῦ παρόντος ἐχχλη-
διαστικῶς, ἐὰν δὲν δείξῃς ἐν ἔργῳ τὴν ἐπιμέλειάν σου καὶ προθυµίαν
εἰς τὴν διάλυσιν τῶν σχευωριῶν, εἷς τὴν ἀναστολὴν τῶν καταχρήσεων
καὶ ἀταξιῶνν, εἰς τὴν ἐπιστροφὴν τῶν πλαγηθέντων, εἴν τὴν ἄμεσον
 Ἴ0χ ΤΟΝΟΥ κ. 901
Κᾶὶ έμμε σον χαταδρομὴν καὶ ἐχδίκησιν τῶν ἐπιμενόγτων εἰς τὰ ἄπθ-
δτατικὰ φρονήματα, ἐὰν δὲν συµφρονήσῃς τῇ ἐκκλησίᾳ, καὶ ἑνὶ λόγῳ,
ἐὰν χαθ οἴονδήποτε τρόπον κατενεχθῆς, κατὰ τῆς κοινῆς ἡμῶν εὐεργό-
τιδος κραταιᾶς βασιλείας, σὲ ἔχομεν ἀργὸν πάσης ἀρχιεροπραξίας, καὶ
τῇ δυνάμει τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἔκπτωτον τοῦ βαθμοῦ τῆς Αρχιερω-
σύνης, καὶ τῶν ἱερῶν περιθόλων ἀπόθλητον, καὶ τῆς θείας χάριτος 5:
Ἱυμρωμένον, καὶ τῷ πυρὶ τῆξ γεέννης ἔνοχον, ὡς τὴν ἀπώλειαν τοῦ χέ»
νους ἡμῶν αἱρετισάμενον καὶ προτιµήσαντα.
ᾳΟὔτω τοίνυν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί ! ἀνανήψφατε πρὸς Θεοῦ, καὶ ποιή-
σατε, καθώς ἐκχλητιαστικῶς. ὑμῖν Ὑράφοντες κελευόµεθα, ὅτι περα
μένομεν κατὰ, τάχος τὴν ἀῑσίαν τῶν Ὑραφομένων ἐχτέλεσιν, ἵνα καὶ η
τοῦ Θεοῦ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν.
τᾷωκά ἐν μηνὶ μαρτίῳ,
ἔπε Ὑράφη: συνοδικῶς ἐπὶ
ἐ τῆς ἁγίας Τραπέζης παρὰ τῆς ἡμῶν μετριό:
τητος, καὶ τῆς Μακαριότητός του χαὶ πάντων τῶν ἁγίων Αρχιερέων;
ὁ Κωνσταντινουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ἀποφαίνεται.
ὁ ἱεροσολύμων ΠΟΑΥΚΑΡΠΟΣ συναποβαίνεταε,
ὁ Καισσαρείας ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ.
ὁ ἠραχλείας ΜΕΛΕΤΙΟΣ.
ὁ Κυζίκου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΟΣ
ὃ Νικομηδείας ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ,
᾿ ὁ Νικαίας ΜΕΔΕΤΙΟΣ.
ὁ Χαλκηδόνος ΤΡΗΓΟΡΙΟΣ.
ὁ Αέρχων ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ.
ὁ Θεσσαλονίκης ΙΩΣΗΦ.”
ὁ Τυρνόδου 1ΩΑΝΝΙΚΙΟΣ.
ὃ Αδριανουπόλεως ΔΩΡΟΘΕΟΣ:
ὁ Προύσσης ΜΕΛΕΤΙΟΣ.
ὁ Δειδιμοτοίχου ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ;
ὁ Ἀγκύρας ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ,
ὁ Ναξίας ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ.
ὁ Σίφνου ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ,
ὁ Φαναρίου καὶ Φερσάλων ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ Χτλ. χτλ.
Ἡ αὐσέριακὴ Ἐυθέρνποις ἠθέλησεν, ἵνα δημοσιευθᾶσιν αἱ ἐγκύκλιοί κάὶ τὰ ἕέ
Φοριοτικὰ διὰ τῆς ἓν Βιέννη ἑλληνικῆς ἐφημερίδος τοῦ Λογίου 'Ερμοῦ" ἀλλ ὅ
συντάκτης αὐτῆς Κοκκινάκης ἠρνήθη, παρατηρήσας τὸ ἀναρμόδιον ὅλης πολιτικῆς
ἐντὸς ἐφημερίδας, µόνην ἐπαγγελλομένης τὴν φιλολογίαν« Επιμπνούσης ὅμως τῆς
ΣΟΜΟΣ 8’ 3ἱ
 02 ΣΗΜΕΊΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΤΡΑΦΑ
ακυθερνῄσεωζ, ὁ Κοκκινάκης, [ἡ θέλων ἑαυτὸν ὄργανον τουρχιζούσης πολιτικής
διέκοφε τὴν ἔχδοσιν τοῦ περιοδικοῦ αὑτοῦ συγγράμματος. Πρὸς ἀποφυγὴν δὲ πει-
ῥβισμοῦ τοιούτου ἵπαυσε συγχβόνως καὶ ὁ ᾿Αθανάσιος Σταγειρίσης τὴν Καλλιόπην,
ἑτέραν αὐτόδι ἑλληνικὴν φιλολογικὴν ἐφημερίδα, παρ’ αὐτοῦ συγτασσομένηγε

ΣΕΛΙΣ 144,

τῷ γενικῷ συνοδικῷ άφορει

(α) λιὰτοῦτο οὐ φέρεται, ὑπογεγραμμένος οὗτος ἐν
σμῶ, καὶ ἑπομένως κακῶς ἀναφέρεται παρά τισιν, ὅτι συνεφυλακίσθη μετὰ τοῦ
Ἠικομηδείας καὶ τοῦ Δέρχων, ἐν ᾧ οὗτοι ὑπογεγραμμένοι φέρονται» ;
(6) Ὁ ἐστιν, Απόστολος, 'Ἑταῖρος καὶ 'Ἐλευθέριος.
Σημειωτέον δ᾽ ἐν παρόδῳ, ὅτι οἳ ἁμαθέστκτοι Τοῦρκοι, ἐκλαμθάνουτες ὡς πρό-
σωπα Τὴν ἑταιρίαν καὶ τὴν ἐλευθερίαν, καὶ ὡς κύριον ὄγαμα τὸν ἀπόστολον, ἔλε»
Ύον, ὅτι εὖν ἐπανάστασιν τῶν α«Ὑκιαούρων» ἐκίνησαν «μπὶρ ᾿Αποστὸλ, μπὶρ 'Ἑτερλῆ,
μπὶρ Λευτὲρ, µπίρτα Τοολὰκ» (ἤτοι ἕνας ᾿Απόστολος, ἕνας 'Βταῖρος ἕνας Ἔλευ-
βέριος (κοινῶς Αευθέρης) καὶ ἕνας µονόχειρ, (ἐννδοῦντες τὸν Σαλέξανδρον 'Υψηλάν-
σην.) Διὰ τοῦτο ἐπεμελοῦντο ἐξαιρέτως διὰ τὴν σύλληφιν αὐτῶν, ὡς τῶν πρωτί-
6των αἰτίων καὶ ἀρχηγῶν, καὶ οὕτως ἡ ὀδυνπροτάτη αὕτη περίστασις εἶχε καὶ τὸ
πωμιχὸν µέρος. : .
ΣΕΛΙΣ 115...
(α) Γνωστὸν, ὅτι αἱ ἐκτελέσεις τῶν κεφαλικῶν ποινῶν ἐγίγνοντο, τῶν μὲν ἕτε-
ῥοχθόνων ἐν κοινοῖς τόποις ἀδιαφόρως, τῶν δὲ ἔδα γενῶν ὑπ᾿ αὐτὰς ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον
χὰς οἰκίας αὐτῶν, ἀφ᾽ ὧν καὶ ἐκρέμαντο οἱ ἀπαγχονιζόμενοι, ᾽λλ’ ἡ κατατεθλιµ»-
μένη σύζυγος, τὰ δυστυχῆ ἀληθῶς τέκνα, τθιαύτην θεώµενα σπαραζικάρδιον σκη-
νὰν, ἐτόλμων, ἵνα κλαύσωσι κᾷν, Ἠ ἄλλο δείξωσι πένθους σημεῖον, Ὦ ἁπλοῦν τί
«εἴπωσι παράπονον, ἐπικειμένης μάλιστα καὶ τῆς δηµεύσεως ἁπάσης τῆς κινητῆς
καὶ ἀκινήτου περιουσίας αὐτῶν μετὰ τὴν ἐκτέλεσιν; Καὶ αὐτοὶ οἱ γόµοι τῆς φύ-
σεως ἐνοχοποίουν µέχρι σφαγῆς καὶ ἀγχόνηςι ᾿Ετόλμων προσέτι συγγενεῖς, φίλοι,
συγχώριοι, ἵνα παραμυθήσωσι παῤῥησία τὴν εὐλόγως ἀπηλπισμένην χήραν καὶ τὰ
ἐρφανὰ οὐ µόνον πατβὸς, ἀλλὰ καὶ παντὸς Ίδη ὑλικοῦ ζωῆς µέσουὃ Καὶ αὐτοὶν
ἐπαναλαμθάνομεν, οἱ ἠθικοὶ νόμοι ἐνοχοποίουν µέχρι σφαγῆς καὶ ἀγχόνης.
χςἀτοικός τις τῶν 'Εστιῶν (’Αρναοὺτ-κιοῖοῦ), δυτικῆς χωμοπόλεως παραθαλασσίας
ἓν τῷ Βοσπόρῳ, ἔχων γυναῖκα ἔγγνον καὶ πάσχουσαν ὥς ἔκ τοῦ καθημερινοῦ θεά»
µατος τῶν ὑπὸ τοῦ δημίου σφαττομένων ἐνώπιον τῆς οἰκίας αὐτοῦ, ἐπειδὴ ἠγανά-
κτησεν εἰπών: «Κασαπειὸ (μακελεῖον) τὸ ἔκαμαν ἐδῶ}» ἠρπάγη εὐθὺς καὶ ἄπηγ-
χονίοθη. : ;
(6) οἱ ἐρχηγοὶ' τῶν νεροχρατῶν (σουγιολτοίδων) ἀπεχεφαλίσθησαν, λόγῳφ ὅτι
ἐσκόπουν τὴν ὁπλητηρίασιν τῶν ὑδάτων τῆς πόλεως,,
ϱ1) 'Ο πολλῆς παιδείας καὶ ἀγαθότητος ἀρχιερεὺς Ἐὐγένιος, ἐρωτηθεὶς ἅπαξ
καὶ δὶς ὑπὸ τοῦ Τούρχου δεσμοφύλακος, «Ἐαὶ σὺ κατὰ τοῦ Σουλτάνου,» οὐδό-
λωέ ἀπεκρίθη. ᾿Εκλαθὼν δὲ αὐτὸν ὁ- δεσμοφύλάξ ὡς ἁγνδόῦντα τὴν τουρκικὴν
Ἰλῶσσαν, προσήγαγε διερμηνέα Ἕλληνα, Ἐπίσης ἀτάραχος, ὁ Εὐγένιος οὐδὲν ᾱ-
πεκρίγετο, 'Επὶ τέλους, παρατηρήσαντος τοῦ διερµηνέως, «"Ἠμπορεῖτε, ἅγιε Δέσπο-
ὃτα, νὰ πάθετε δι’ αὐτόν σας τὸν τρόπον» ὑπέλαθε μετ ἀγανακτήσεως «δὲν
ἀποκρίνομαι εἰς ἕνα βάββαρον, φειδόµενος τὴν Ἰωήν µου Εἰπέτου ὑὰ μὲ ἀφήση
»ζσυχουνφ . /
 ΟΥ ΄ΤΟΜΟΥ Β'. Ενε᾿
ΣΕΛΙΣ 4416,
ζω) Περὶ αὐτῶν ἔγραφεν ὁ Σταµάτιος Κουμπάρης ἐξ 'Οδησσοῦ καὶ ἀπὸ {2 αν”
εἶου 481: «... Ὁ ἄξιος λύπης Χαντσερλῆς µόνον μὲ 100 ῥουμπιέδες Ῥλθε.. ϱ
»'Ἐπῆγα εἰς τὸ κάστρον φορέματα διὰ τὸν Καρατσᾶν «. « Δὲν εὐκαιροῦμεν εἰς τὰ
Ῥνὰ οἰκονομοῦμεν διὰ φορέματα νὰ τοὺς ἀλλάξωμεν, Σχτδὸν ἔδωκα καὶ τὴν γόῦνά
αμου. Απὸ τὸ πρωΐ ἕως τὰ μεσάνυχτα τρέχω εἰς ταῖς λάσπαις καδάλα, καὶ μὲ
ὀφαίνεται νὰ εὑρίσχωμαι εἰς μπάλοὺς. Τόσπν εὐχαρίστησιν λαμβάνω, ὅταν στοχόζω»
Ἅμαι, ὅτι περιποιοῦµαι τοὺς ἀδελφοάς [ας ὁποῦ ὠμοφβόνησαν, ἀφίνοντες κάθε
»ἠσυχίαν πους... Εἰς τὴν Κανσταφτινούπολιν ἡἡ Διοΐκησις ος, ἐξήτησε νὰ βιζι
Ἀτάρη, τὰ ῥωσσικὰ παρτίδα" ὅὅμως ἐστάθηὃ Στρώγανωφ καὶ δὲν ἄφησε κο ἳ Αὐτοὺς
άπὸ Κώνσταντιδούπολιν ὁ ἀδελφός μου τοὺς φευγατίζεισ. (Όρα ἐν σελ, 110)
δηµ.. ἆ.) ;
(6) Ἐν τοῖς πατριαρχείδις προὐπῆρχον δἵ ὡς ὄμηροι τοῦ ἡγεμόνος Λακωνίας
Γεώργιος καὶ Σλντώνιος (υἱὸς καὶ θεῖος) ἀπεσταλμένοι παῤὰ τῇ Πύλη. Προθλέπώή
δὲ ἄφεύκτον, 3 θεωρῶν ἀναγκαῖαν, τὴν δραπέτευσιν αὐτῶν,ὁ' Πατριάρχη: τρηγό-
ρῶέ Ἀπιμάκρυνε πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν τούτους ἐν τῶν πατριαρχείων, γράδας εἲς τὴν
Πύλην, ὅτι τὰ πατριαρχεὶά εἰσιν οἰκητήριον ἱερατικῶν καὶ οὐχὶ λαϊκῶν. Ὅτε δὲ
εἴς τῶν ἱεροδιακόνων, πρῶτος μαθὼν τὴν δραπέτευσιν αὐτῶν, ἕδραμεν ἀναγγείλας
τὰ τοιοῦτον, ὁ Τρηγόριος μετὰ θυμοῦ παρετήρησε πρὸς τοῦτον: «Τί σε βέλεί.»

ΣΕΛΙΣ 118. |
(4) "Ἠμέραν εἰνὰ Ἀάκοήθής τις ᾿ΛΑρμενοκστόλικος, ὀνόματι "λολάνης, διαθαίνάν
ὑπὸ τὸ ἐν Σμύρνη ῥωσσικὸν προξενεῖον, τοιούτους ἐξετόξευσε λόγους βαρεῖς καὶ ᾱ-
θεειλητικοὺς, ὥστε ἡ σύζυγος τοῦ γενικοῦ προξένου Δεστούνη, ἀχούουσα τούτων]
κατεπλήγη, καὶ ὑπὸ λειποθυμίας κνριευθεῖσα ἔμεινεν ἡμιθανὴς σχέδόν,
΄ ας ον ΄ . 4 . ,

ΣΡΛΙΣ 1.
(α) ἸδοὺἩ προκήρυξις.
«Ῥθγενεῖς κάτοικοι τοῦ Ῥουχουρεστίου.
» Αιερχόμενος τὰς Δακικὰς ἐπαρχίας, πληροφοροῦμαι μὲ ἄχραν μού
δυσαρέσχε ταν; ὔτ ' ἀφήσατε τὴν μητρόπολίν σας ἔρημον καὶ διοσκορπί-

δθητε.
ρΚάτοιχκοί τοῦ Βουκουβοστίου {! ᾗ πατ ρίς σας, οἳ ὀρθῶς φρονοῦντες ᾱ-
ποδοχιµάζουσι τὴν τοιαύτην διαγωγήν σας. Τῶν Υενναίων ἀνδρῶν ὁ
πατριωτισμὺς εἰς τοιαύτας περιστάσεις ἀναφαίνεται- ὅταν οἵ στηλοέ
τῆς πατοίδος δεικνύουσι τοιοῦτον παράδειγµα, εἰς τὸν λαὸν πί µενει:;
»Εὐγενεῖς κάτοικοι τοῦ΄ Βουκουρεστίου! ἐπιστρέψατε εἴς τὰς ἑστίας
δας. Τὰ συμφέροντα τῆς πατρίδος σας, τοῦ ἔθνους σας, τῶν ἀτόμων σας
ἀὐτῶν, σᾶς προσκαλοῦσιν εἰς τὴν μητρόπολίν σας. ὁ λόγος τὴν σήμερον
εἶναι περὶ τῆς μολλούσης, ἐλευβερίας τοῦ ἔθνους σας. Τίς ἐξ ἡμῶν θέλει
Σ
Φου η ἀνάξιος νὰ συγεισφέρῃ εἰς αὐτὴν ; «ἂν τοιοῦτος, κατὰ ὄνρα 1ανς
ιν
421 ΣΗΜΕΙώΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ

εὑρίσχεται μεταξὺ ὑμῶν, ἂς σθεσθῇ τὸ ὄνομά του ἀπὺ τὸν κατάλογον

τῶν προυχόντων. Ἡ πατρίς του θέλει ζητήσει µίαν Ἡμέραν λόγον τῆς
Άς βεθαιωθῇ, ὅτι ἡ δειλία του εἶναι παράλογος καὶ
ἀδιαφορίας που.
ὅτι, πρὶν χυθῇ ῥανὶς αἵματος Δακικοῦ, ὅ τάφος θέλει καλύψει τὰ σώµα»
τα ὅλων ἡμῶν.
» Ἐν τῷ Γενικῷ Ἑλληνικῷ στρατοκέδῳ,
Μενζέλι, τῇ 18 μαρτίου 1831.
ϱ Α. ΥΦΗΛΑΝΤΗΣΟ,
χρονολογίαν
(6) Ἐν τῇ περὶ τούτων ὅλων διαταγῆ τῆς Ἡμέρας ὑπὸ τὴν αὐτὴν
ἔτις ανν 8 χαµέρπεια τοῦ βαρθαρικοῦ,
(39 μαρτίου) ὁ "Υψηλάντης ἀνέφερεν
δὲν ἀγήκει πλέον εἰς ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας, καὶ εἲς τὸ ἑξῆς παρακαλᾶ
Ῥχαιρετισμοῦ
καὶ τὸ κύψιμον τῆς κεφαλής,
υνὰ ἀπιφεύγετεν ὅσον τὸ δυνατὸν, τοὺς τεµενάδαις
νὰ φέρετε τὴν δεξιὰν χεῖρα πρὸς τὴν καρδίαν σας. Αὐτὸς
υκαὶ ἀντ αὐτῶν ἡμπορεῖτε
, τὸν ὁποῖον οἱ προπἀτορές µας Ἕλληνες μετεχειρίζο υτα «995
φεῖναιὁ χαιρετισμὸς
ΣΕΛΙΣ 118.

ς ᾿Αλέξανδρος
(4) σαν ὂ) οὗτοι ὁ μέγας βόρνικος Πολιάνος, ὃ μέγας βιστιάρη
ς, ὁ μέγας βόρνικος Βακαρέρν ος καὶ ὃ βόρνικος Σλατινιάνος
Φιλιππέσκος Βενεζιάνο
καὶ λοιποί,

ΣΕΑΙΣ 128.

γίαν
ζα) Ὅρα ἐπὶ τοῦ προκειµένου τὴν πρὸς τὸν αὐτοκράτορὰ Νικόλαον δικαιολό
τοῦ Ἵφηλάντου ἐν τῷ Κεφ. Θ΄ τοῦ παρόντος µέρους Β΄,
Σεφ, θ’.
(6) Τὸν οὐσιώδη λόγον τῆς περιστάσεως ταύτης ἰδὲ ἐν τῷ αὐτῷ
ΣΕΑΙΣ 129.
(α) 1δοῦ ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Καπαδιστρῖου πρὸς τὸν ᾽Αλέξανδρον Ὑφηλάντηνς
α«Πρίγχιψμου. ..
«λεθὰχ 14 µαρτίου 1821.
«λαξὼν τὴν ἀπὸ 23 φεερουαρίου ὑμετέραν ἐπιστολὴν ὁ Αὐτοκρά-
τὸ εὖγε-
πωρ, τόσῳ βαθυτέραν ἠσθάνθη θλίψιν, ὅσῳ ἀείποτε ἐξετίμησε
αὐτοῦ,
νὲς τῶν αἰσθημάτων, ὧν ἐδώκατε δείγµατα ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ
ὅτι ἐμέλλετε αἴ-
Ἱόῤῤῥω λοιπὸν ἀπεῖχεν Ὦ Α. Α. Μ. ὅπως «πιστεύσῃ,
ὅπερ
ὄνης παρασυρθῆναι ὑπὸ τοῦ πνεύματος «ἐκείνου τοῦ παραλογισμόῦ,
καθ” ἡμᾶς ααἰώνος;. ἐπθιανθανομένους τῶν
φέρει. τοὺς ἀνθρώπους τοῦ
πρωτίστων χαθηκόντων αὑτῶν, εἰς ἀναζήτησιν ἀγαθοῦ, οὐδόλως έλπι-
ζομένου ἄλλως, Ἡ διὰ τῆς αὐστηρᾶς τηρῄσεως τῶν παραγγελµάτων
τὸ στά-
τῆς θρησκείας καὶ τῆς ἠθικῆς. Ἡ τάξις τῆς γεννήσεως ὑμῶν,
διου, ὅπερ ἐξελέξασθε, δικαία ὑπόληθις, ἣν ἐκτήσκσθε, τὰ πάντα
 ποχ ΤΟΜΟΙ β’. ΄ - 925

ἓὰ λόγῳ παρεῖχον ὑμῖν τὴν εὐχαιρίαν καὶ τὰ µέσα, ὅπως φωτίσητε

περὶ τῶν ἀληθῶν αὐτῶν συμφερόντων τοὺς προὔχοντας ἐχείνους τῆς ὃλ-
λάδος, τοὺς δεικνύοντας τόσῳ φυσιχὴν πρὸς ὑμᾶς ἐμπιστοσύνην. Αναμ-
φιθόλως ἐν τῇ φύσει τοῦ ἀνθρώπου ἔγκειται Ἡ ἔφεσις τῆς βελτιώσεως
τῆς τύχης ἑαυτοῦ, καὶ βεθαίως πλεῖσται περιστάσεις ἐνέπνέυσαν τοῖς
ἕλλητι τὴν εὐχὴν, ἵνα μὴ μείνωσι ξένοι πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτῶν εἵμαρ-
µένην. Αλλ᾽ ἄρά γε διὰ τῆς ἀποστασίας καὶ τοῦ ἐμφυλίου πολέμου
δύνανται κολακεύεσθαι περὶ τῆς ἐπιτυχίας ἑνὸς τόσῳ ἐξόχου σκηποῦ;
Αύναται ἄρα ποθεῖν τὴν ἀναγέννησιν αὑτοῦ καὶ ἀνύψωσιν εἰς τὴν βαθ-
μέδα τῶν ἐλευθέρων ἔθνος τι διὰ σκοτεινῶν ὑπενεργειῶν, διὰ ζωφωδῶν
σκευωριῶν; ὁ Λὐτοκράτωρ οὐδόλως διανοεῖται τοῦτο" ἔσπευδεν, ἵνα ἑξα-
σφαλίσῃ τοῖς ἄλλησι τὴν προστασίαν διὰ τῶν μεταξὺ ῥωσσίας καὶ Πύ-
λής συνομολογηθεισῶν συνθηκῶν' ἀλλ᾽ ἤδη τὰ δυνατὰ ταῦτα ἀποχτή-
ματα παραγνωρίζονται, αἱ ὁδοὶ τῆς νοµιµότητος ἐγκαταλιμπάνηνται,
καὶ ὑμεῖς δείκνυσθε θέλοντες, ἵνα προσκολλήσητε τὸ ὄνομα ὑμῶν εἰς
συµθεβηκότα, πατιφανῶς ἀποδοχιμαζόμενα παρὰ τῆς Α. Α, Μ..
γἩ Ρωσσία διάχει ἐν εἰρήνῃ μετὰ τοῦ ὀθωμανικοῦ κράτους. ἄά ἐν
Μολδαυΐα ἐχρα γεῖσα ἐπανάστασις ἐπ᾽ οὐδενὶ λόγῳ δικαιολογήσει ῥῆξίν
πινα μεταξὺ τῶν δύο κρατῶν. Άλλως διεῤό ηγνύμεθα ἂν μετὰ τῆς
τουρχικῆς κυθεργήσεως, προσεφερόµεβα ἐχθρικῶς κατ αὐτῆς καὶ παρξ-
θιάζοµεν τὴν πίστιν τῶν συνθηκῶν, εὐγοοῦντες, ἔστω καὶ δι ἁπλῆς
σιωπηρᾶς συγκαταθέσεὼς, ἐπανάσασι, αχοποῦσαν τὴν ἀνατροπὴν δυ-
νάµεως, μεθ ἃς Ἡ Ρωσσία ἐκήρυξε καὶ κηρύττει ὡς ἔχουσα σταθεροὺς
σκοποὺς πρὸς διατήρησιν σχέσεων εἰρήγης καὶ φιλίας.
ΣΚαὶ κατ ἄλλην δὲ σκέψιν, τίνα στιγμὴν ἐξελέξατε, ἵνα προσθάλη”
τε τὴν Πύλην ; Αὐτὴν ἐκείνην τὴν στιγμήν, καθ ἣν διαπραγματεύσεις,
ὁσημέραι γονιµώτεραι΄ ἀποσελεσμάτων εὐτυχῶν καθιστάµεναι, περιβάλ-
λουσε. τὴν εἰρήνην διὰ νέων ἐγγυήσεων' αὐτὴν ἀκόμη τὴν στιγμὴν,
καθ Ίν αἱ ἀπαιτήσεις τῆς ὑμετέρας οἰχογενείας ἔμελλον ἱκανοποιηθΊ-
γαι, ὁ δὲ Σουλτάνος, ὡς γινώσχετε, προὐτίρετο, ἵνα ἀποδώσῃ ὑμῖν πλή:
η καὶ ἐντελῆ δικαιοσύνην. Πεπληροφορημένοι περὶ τῶν πεοιστάσεων
τούτων, καὶ εἰδότες τὰς ἀνέκαθεν διεπούσας τὴν πολιτικὴν τοῦ Αὐτοκράτο-
βος ἀρχὰς, πῶς ἐτολμήσατε ὑποσχεβέντές τοῖς χατοίχοις τῶν ἡγεμονειῶν
τὴν ὑποστήρηξιν μεγάλης τινος Δυνάμεως; Μὰν ἠθελήσατε προσπλῶ-
σαι τὰ βλέμματα αὐτῶν πρὸς τὴν ῥωσσίαν, οἱ συμπατριῶται ὑμῶν θέ-
λανσιν ἰδεῖν ταύτην ἀκινητοῦσαν, µετ' ὀλίγον δὲ αἱ δίκαιαι μομφαὶ αὖ»
 326 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
πῶν θέλουσιν ἐπιβαρύνειν ὑμᾶς, καὶ αἰσθανθήσεσθε πίπτουσαν ἐφ' ὑμῶν
μι ὅλου αὐτῆς τοῦ βάρους τὴν εὐθύνην ἐπιχειρήσεως, ὃν μόνα πάθη
παραφρονοῦντα ἠδύναντο ὑπαγορεῦσαι. Αλλ᾽ ὅμως πάντοτε ἔχει τις
καιρὸν, ἵν᾽ ἀποδώσῃ σέθας πρὺς τὸν ὀρθὸν. λόγον καὶ πρὸς τὴν ἀλή-
ῥειαν' ἔχετε εἰσέτι ἐν χεραὶ τὴν σωτηρίαν τῶν περὶ ὑμᾶς ἀποπεπλανη-
µένων ἀνθρώπων" δύνασθε δὲ Ὑνωστοποιῆσαι αὐτοῖς τὰς συνεπείας. τῶν
σχεδίων αὐτῶν καὶ ὑμῶν. ἠπανέλθετε ἀπὸ τῆς ὀλεβρίας ταύτης 'ἀπο-
τυφλώσεως, ὑπεξαιροῦντες αὐτοὺς χαὶ διαφεύγοντες καὶ ὑμεῖς αὐτοὶ τὴν
ἐχδιχησιν κυθεργήσεως, εἰς ἣν τὰ πολυ τεμότερα συμφέροντα ὑπαγορεύου-
οι τὴν ἀνάπτυξιω δικαιοτάτης καθ. ὑμῶν καὶ κατ ἐχείνων ἀὐστηρότη-
Ἴσος. ὁ Αὐτοχράτωρ οὐδεμίαν, οὔτε ἀμέσως οὔτε ἐμμέσως, παρέξει ὑμῖν
συνδρομήν, διότι, ἐπαναλάμθανομεν λέγοντες, ἤθελεν εἶσθαι ἀνάξιον αὖ-
ποῦ τὸ ὑποσκάπτειν τὰ θεμέλια τῆς τουρκικῆς αὐτοχρατορίας διὼ τῆς
ἐπονειδίστου καὶ ἐγχληματικῆς ἐνεργείας μυστικῆς ἑταιρίας. Εὰν εἶχε
νόµιµα παράπονα κατὰ τῆς Πύλης, αὕτη ἃξ ἠρνεῖτο τὴν Δικαίωσιν αὖὐ-
τῶν ἐὰν ἐν ἑνὶ λόγῳ Ἡ χρῆσις τῆς ἰσχύος τῶν ὅπλων καβίστατο ἆνα-
πόφευκτος, εἰς τὴν ἰσχὺν ταύτην προσέτρεχε. ᾿Αλλὰ, μακρὰν τούτου,
διαπραγματεύσεις ὅλως εἰρηνικαὶ συνίστανται μεταξὺ τῶν δύο Δυνά-.
μεων’ χαὶ αἱ διαπραγματεύσεις, ἆὧν ἤρξαντο οἱ ὑπουργοὶ αὐτῶν, ἐνισχύ-
ουαιν ἀπὸ ἡμέρας εἷς Ἀμέραν ἔτι μᾶλλον τὴν ἐλπίδα τοῦ χενιχωτέρου
ἀποτελέσματος.
φΣταθµίσατε, Πρίγκιψ µου, τὰς παρατηρήσεις, ἃς ἀπευθύνει ὑμῖν ὁ
Αὐτοκράτωρ ὡς τελευταῖον δεῖγμα τῆς ἀγαθότητος αὑτοῦ. ὠφελήθη-
τε ἐχ τῆς τόσῳ σωτηριώδους προειδοποιήσεως ταύτης ἐπανορθώσατε
τὸ κάχὸν, ἔπερ ἐπράξατε Ίδη" προλάθετε τὰς χαταστροφὰς, ἃς µέλλε-
τε ἐπισύραι κατὰ τῆς ὡραίας καὶ ἀτυχοῦς πατρίδος ὑμῶν. Εὰν ὑπο-
δείξητε ἡμῖν τὰ μέσα πρὸς κατάπαυσιν τῶν ταραχῶν ἄνευ παρὰθιά-
σεώς τινος χαὶ χωρὶς τῆς ἐλαφροτέρας προσθολῆς τῶν ὅρων τῶν ὑφι-
σταµένων μεταξὺ ῥωσσίας χαὶ ὀθωμανικῆς Πύλης συνθηκῶν, ὁ Ἀὐτο» .
κράτωρ οὐκ ἀρνηθήσεται τὴν παρέµβασω ἑ ἑαυτοῦ παρὰ τῇ Τουρχικῇ χυ-
θερνήσευ προσκαλῶν αὐτὴν εἰς ἔμφρονα μέτρο» δυνάµενα τὴν ἐν Βλα-
χίᾳ χαὶ Μολδαυΐᾳ ἐπάνοδον. τῆς ἠσυχίας ς τὴν ἀνάγκην συναισθά-
νονται τόσῳ βαθέως αἱ χῶραι αὗται. Ἐν πάσῃ ἄλλῃ περιστάσει Ἡ Ρωσ-
εία ἔσεται ἁπλοῦς θεατὴς τῶν γινοµένων, οὐδὲ τὰ ὅπλα τοῦ Αὐτοχρά-
τορος χινηθήσονται, οὐδὲ ὑμεῖς καὶ οἳ ἀδελφοὶ ὑμῶν ἑστὲ ἐφεξῆς ἐν τῇ
ὑπηοεσία τῆς Α, ΜΜ. τοῦ αὐτοκράτορος. ἄ Πριγκίπισσα Ἰψηλάντου ἐ-.
 ΤΟΥ ΤΟΝΟ 8. 921:

ακολουθήσει ἀπολαμβάνουσα τὴν προστασίαν Αὐτοῦ, ἀλλὰ χαθ ὕσον

ἀφορᾷ προσωπιχῶς αὐτὴν" ἐπ᾽ οὐδεμιᾷ ὅμως περιπτώσει ὁ Αὐτοχράτωρ.
ἐπιτρέψει τὴν εἴσοδον ὑμῶν εἰς ῥωσσίαν. ἐπιστολὴ αὕτη περιελεύσε-
παι ὑμῖν διὰ τοῦ βαρώνου Στρωγανώφ, διαταγέντος, ἵνα, ἀφ᾿ οὗ κοινο-
ποιήσῃ ταύτην τῇ Πύλῃ, διαθιθάσῃ πρὸς ὑμᾶς χαὶ προσθέσῃ τὰς συµ-
θουλὰς, μεθ ὧν ὁ Αὐτοχράτωρ ἐφάπαξ ἔτι προτρέπει ὑμᾶς ἵνα συµ-,
μορφωθῆτε.
(ὑπογ.) Ο ΚΟΜΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ».

..ζ6):Όρα παρακατιὼν ἐν σελ, 134 καὶ 452 τὰ ἐπὶ τοῦ προκειµένου θήµατα τοῦ
"Αλεξάνδρου 'Ὑφπλάντου, ; -
ΣΕΛΙΣ 190.

ζα) Δεινουμένών συνεπᾶς τῶν πρἀγμάτων, μστέθησαν εἷς τὴν Ὡχσσαρχδίαν καὶ
πολλοὶ τῶν ἀρχόντων Μολδαυῶν» οἱ δὲ µείναντες ἐν τῷ ᾿Ιασίῳ, ἀνταπεκρίνοντο λα-
θραΐως μετὰ τοῦ πασσᾶ τῆς Ἰδραήλα:- Μεταξὺ τούτων ἐλογίζοντο πρὸ πάντων οἱ
σχηµατίζοντες τὴν ἀνθηγεμονικὴν ἐπιτροπὴν ὑπὸ τὴν προεδρείαν τοῦ μητροπολίτου.
περὶ αὐτῆς προέθλεφεν ὁ Σοῦτσος, υηρύξας προσωρινὴν τὴν ἀπουσίαν ἑαυσοῦ» καὶ,
ἅμα διέθν τὸν Προῦθον, ἀπέστειλε τῷ μητροπολίτη τοὺς ἀνήκονεας διορισμοὺς
τῶν μελῶν, ἅπερ ἐξελέξατο ἐκ τῶν {οῦ ὑπάρχοντος τοπικοῦ συµθουλίουν-

ΣΕΛΙΣ 192.

{α) ᾿1δοὺ τὸ πρὸς τοὺς τοποτηρητὰς (καϊμακόμας) ἔγγβαφον.

«Κύριοι Τ οποτηρηταί.

«Τὰ δικαιώµατα, ἅπερ αἱ τελευταῖαι περὶ εἰρήνης συνθῆκαι ἔδωκαν

τῷ Αὐτοῦ Αὐτοκρατορικῇ Μεγαλειότητι τῆς ῥωσσίας ἐπὶ τῶν δύο γε-
μονειῶν, μοὶ παρέχουσι τὴν περίστασι», ὅπως ἀναγγείλω τῇ Α. Α. Μ.
περὶ τοῦ σκοποῦ τῶν πράξεων χαὶ τῖς ἐνεστώσης θέσεως τοῦ ἔθνους,
καὶ ἑπομένως ὑποθάλω Αὐτῇ τὸν κένδυνον, τὸν ἐπαπειλοῦντα τὰς δύο
παύτας ἐπαρχίας, ἂν αὗται καθίσταντο τὸ σημεῖον τῆς συναθροίσεως
στρατῶν ἐχθρικῶν χαὶ τὸ θέατρον τοῦ πολέμον. Π Α. Α. Μ. ἐμποδί-
ζουσα διὰ τοῦ κόμητος Καποδιατρίου τὸ χίνηµα τοῦ ἔθνους χάριν τῆς
εἰρήνης χαὶ πρὸς διατήρησιν "τῶν σχέσεων, ἠθέλησε συγχρόνως, ὅπως
χοινοποιήση τῇ Πύλῃ διὰ τοῦ χυρίου βαρώνου Στρωγανὼφ, πρέσθεως
Αὐτῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει, τὰς παρ ἐμοῦ ὑπὲρ τοῦ ἔβνους γενοµένας
δικαίας καὶ προσηκούσας προτάσεις-- Μὰν μὴ παραδεχθῶσιν αὗται, οὐ-
δόλως καταθέσοµεν τὰ ὅπλα. Περὶ τούτου πληροφορῶ σήμερον πὺν κύ- »
βιον Βαρῶνον, καὶ συγχρόνως ὑποθάλλων τὰς «ἰτήσεις ἐμοῦ ὑπὸ τοὺς
926 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
κόδας τῆς Δ. Α.Μ. θέλω ἀναμένειν τὴν ἀπάντησιν, οὐδαμοῦ προσθάλ».
λων τὸν ἐχθρύν. Γνωστοποιῶ δὲ ὑμῖν, χύριο, τὴν πρόθεσίν µου αὖ-
τὴν, ἵνα πληροφορήσητε περὶ ταύτης τοὺς παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ Δουνά-
ξεως Πασσάδας, ὅπως οὐδεμίαν ἐνεργήσωσι προσθολήν. ἆλλως ἀναγ-
κασθήσοµαι, ὅπως ὑπερασπισθῶ τὸ δίχαιον ημῶν, καὶ οὐλόλως ἐγγνῶχ
µαι περὶ τῶν ὀλεθρίων συνεπειῶν τούτου».

ΣΕΛΙΣ 439.
() Καὶ ἑτέρα ἐκ τοῦ Βουκουρεστίου ὑπῆρχεν ὀρεινὰ ὁδὸς εἰς Σεθερῖνου, ὢ Καλα-
φά.ιον, διὰ Πετρόξας, Πιτεστίου, Σλάτινας καὶ Μΐρδας. Εἰς δὲ σὺν κωμόπολιν ταή-
Την, μεταξὺ Κραϊώθης καὶ Σλατῖνης κειµένην, ἑνοῦνται ἥγτε πεδινὴ καὶ ὀρεινὰ εἰς
μίαν, ἄγουσαν εἷς Κραϊώθην, ὅθεν ἀπαραιτήτως διαθαίνει τις πορευόµενος εἴτε εἲς
τὸ Καλαφάτιον, εἴτε εἰς τὸ Σεθερῖνον, 'Ἡ μόνη δὲ διαφορὰ μεσολαθεῖ, ὅτι ἡ ὄρενἡ
θδύς ἔστι µακρυτέρα τῆς πεδινῆς ἐπὶ τρεῖς ὥρας,

ΣΕΛΙΣ {42.
(α) ᾿Ιδὲ τὴν πρὸς τὸν 'Υφηλάντην ὁμολογίαν αὐτοῦ ἐν τῷ Παραρτήματι τῶν
Διαφόρων ᾿Εγγράφων,

ΣΕΛΙΣ {4ὔν

(α) 1δοὺ τὸ Φιρμάνιον ἕ ἐπὶ ἰ τοῦ προκειμένου, χατ' ἔννοιαν μεταφρασθὲν τῷ {9214
ἐκ τοῦ τουρχικοῦ,

«ἨἩβὸς τὸν Καϊμακάμην τοῦ Ῥουχουρεστίου, ὅστις ἤδη εὑρί-

σχεται εἰς τὰ πέριξ τοῦ Δουνάθεως, Ἡαστέλνικον Νέγρην,
καὶ Μητροπολίτην, καὶ Ἐπισκόπους, καὶ Ἡ γουµέ-
νους καὶ "Άρχοντας τῆς Βλαχίας. |
«Αιευθυγοµένης ταύτης τῆς ἁγίας καὶ ἱερᾶς βασιλικῆς µου προστα-
γῆς, Ἰνωστοποιεῖται, ὅτι, ἐπειδὴ η Τσάρα τῆς Βλαχίας καὶ Μολδαυΐας,
θελήσασα νὰ διατηρήσῃ τὴν δικαιοσύνην σοῦ κιλλερίου µου, ἔσπευσθ
Διὰ τὸ συμφερώτερον εἰς τὴν δύναμιν τῆς βασιλείας µου, καὶ ὁ ἄνθρω-
πος ἐχεῖνος, ὅστις μετὰ τῶν ὁμοφώνων του ἠθέλησε τὰ χαταταράξη τὴν
Ἠσυχίαν τῶν ῥαγιάδων, ζητεῖ καὶ θόλεινὰ ἦναι πάντοτε, καθάπερ ὑπό-
οχεται, μετὰ τῶν ὀπαδῶν του ἐγχατοίκων πιστοὶ καὶ ὑποτελεῖς τῆς Ἡ- -
μῶν Αὐτοκρατοβίας, καὶ ὑποτεταγμένοι ἔμπροσθεν εἰς τὴν βούλησιν καὶ
ὑποσχίασιν τῆς κτήτορός µου βασιλικῆς εὐσπλαγχνίας" καὶ ἐπειδὴ μετὰ
τὴν ἀποδίωςιν τοῦ Βλάχμπεη- Αλεξάνδρου Σούτσου, ὁ ῥηθεὶς, Θεύδω-
 ΟΥ ΤΘΜΟΤ Ε.. 329
ῥοὲ ὀνομαζόμένος, παρουσιασθεὶς ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ περιγόλοιον, ἔφερεν
ὑπὸ τὴν σηµαίαν τὸυ ἀπειροπληθὴ στρατὸν ἀχρείων ἀνθρώπων, καὶ µε-
τὰ τοῦτον ὁ υἱὸς ἐχείνου τοῦ ποτὲ φυγάδος Ίψηλάντου Αλέξανδρος,
καὶ µετ᾽ αὐτὸν πάλιν ὁ χαΐνης νῦν Ἠγεμὼν τῆς Μολδαυΐας Μιχαὴλ
Σοῦτοος, περιεχύχλωσαν κατ ἀρχὰς τὴν πόλιν ἰασίου, καὶ διεσκόρπισαν
εἷς τὰ πέριξ ἐχεῖ διάφορα γράμματα πλήρη σπερμολογιῶν, σχηµατί»
σαντες ὁμοφρένους των ὕστερον τοὺς ἀνθρώπους εἰς παντοῖα φουσάτα,
ἃ ἠψηλὴ ἡμῶν βασιλεία πληροφορηθεῖσα ἰδιαιτέρως περὶ πάντων τού-
πων, καὶ ἀπὸ ἀναφορᾶς τῶν τε Βοϊάρων, οἱ ὁποῖοι εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς
ἀποσταδίας ταύτης, ἐκ συλφώνου ἐγχαταλιπόντες τὴν πατρίδα των,
κατέφυγον εἰς τὴν γῆν τῆς Αὐστρίας καὶ ἀλλοῦ, καὶ τῶν ἐγκατοίκων
ὑποτελῶν ἡμῶν, τῶν ὁπρίων τὰ κλαυθμηρὰ καὶ ζοφερὰ γράμματα, ᾱ-
περ ἀλληλοδιαδόχως ἀπέπεμπον ἐκ µέρους των, τὴν ἐκίνησαν εἰς οἶκτον,
ἀπεφάσισε νὰ ἐκκαθαρίσῃ τὸν τόπον ἀπὸ τοὺς χαχοποιοὺς αὐτοὺς, καὶ
γὰ ἐξαλείψῃ ἀπὸ ταύτας τὰς δύο ἐπαρχίας τοὺς τοιούτους καταχθονίους
ἀνθρώπους μὲ πληγὰς καὶ παιδείας, καὶ νὰ παρεισάξῃ ἐπίσης ἐν αὐταῖς
τὴν κοινἠν Ἡσυχίαν καὶ ἀσφάλειαν τῶν ἀδυνάτων καὶ δυστυχῶν ῥαγιά-
δων, οἵτινες εὑρίσχονται νῦν ἔνθεν κάκεῖθεν ἀπηλπισμένοι, καὶ ηὐδόκησε
νὰ πέµψη ἔχ τε Ανατολῆς καὶ ῥούμελης στρατεύματα, τῶν ὁποίων ὁ
κύριος σκοπὺς δὲν ἀποτείγεται εἰς ἄλλο, εἰμὴ-εἰς τὴν ἐξολόθρευσιν τῶν
ἀποστατῶν, τὴν ἀποκατάστασιν τῆς κοινῆς ἠσυχίας καὶ τὴν διαχώρισιν
τῶν δικαίων ἀπὸ τοὺς ἀδίκους διότι, ὅσοι σεμνοπρεπεῖς καὶ εὐάγώγοι,
συγκοιγὠνοῦντες ἀλλήλοις συγκατανευτικῶς, οὐχὶ µόνον οἱ τοιοῦτοι θὰ
µείνωσιν ἀνέπαφοι, ἀλλ ἔτι μᾶλλον θέλουσιν εἶσθαι πάντες καὶ πάντοτε
ἐπεσκιασμένοι ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῆς δικαιοσύνης τοῦ βασιλικοῦ ἡμῶν
κριτηρίου. Αλλ᾽ ἐπειδὴ καὶ ἡ ἀποστολὴ τοῦ Λὐθέντου παρατείνεται ἐ-
πίσης πρὸς καιρὸν, ἀχρισοῦ καθησυχάσῃ ὁ λαὸς, ὡς τὸ πρότερον, ἐνε-
κρίθη πρὸς τὸ παρὸν ἄξιος διὰ τὴν Καϊμακαμίαν τοῦ Βουκουρεστίου ὁ
Νέγρης. Διὸ πρέπει σεῖς, Μητροπολῖτα, ἠπίσχοποι, ἠγούμενοι καὶ Ἀρ-
χοντες, ἅμα φθάσῃ Ἡ βασιλικὴ ἡμῶν ἱερὰ αὕτη προσταγὴ Υὰ συσσωµα-
πωθῆτε ὁμοῦ καὶ νὰ ἐξακολουθήσητε χαθ᾽ ὅλα τὰ συμφέροντα ἐν τάξει,
παοχίζοντες μετὰ τοῦ Καϊμακάµη, ὥστε νὰ χορηγήσητε τὴν ἀσφάλειαν
καὶ τὴν ἡσυχίαν εἰς τοὺς ἀδυνάτους ῥαγιάδας, καὶ νὰ καθοδηγήσητε
αὐτοὺς εἰς ὅλα κατὰ πάντα τρόπον ἐπιεικῶς. Καὶ ὅσοι πάλιν εὑρίσκον-
ται ἀπομεμακρυσμένοι ἀπὸ τοὺς ἀποστάτας, δειχνύονῖες τώρᾶ τὸ δεῖγ-
µα τῆς πιστοθεθαιώσεως καὶ δικαιοσύνης των, νὰ ἐπανέλθωόιν εἰς τὰ
 530 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΛΙ ΕΤΕΡΑΦΑ
ἴδια, διότι καὶ αὐτοὶ μετὰ καιρὀν, τόσον διὰ τοῦτο, καθόσον χαὶ διὰ
τὴν διευκόλυνσιν τοῦ στρατεύματος, θέλουσω ἀνταμειφθῇ πρεπόντως.
Γχλέξατε προσέτι ἀνάμεσόν σας τοὺς ἀξιωτέρους Άρχοντας, χαὶ φερόµε-'
γοι πρὸς αὐτοὺς μὲ πᾶν εἶδος τιµιότητος, πιµωρήσατε τοὺς ὅσοι ἤβελον
ἄναχαλυφθῆ ὑποκεχρυμμένως σύμφωνοι ἀποστάται, διότι χαὶ ἐκ τούτου
ἔχει νὰ δειχθῇ Ἡ ὑποταγὴ, Ἡ ἀφοσίωσις, τὸ καλόν σας Φέρσιμον καὶ ὁ
σχοπὸς εἰς τὸ ν᾿ ἀχολουθήσητε τὰ πάντα εὐλόγως. Επὶ τούτῳ ἐξεδόθη
ὁ βασιλικὸς ἡμῶν οὗτος ὁρισμὸς, καὶ μάλιστα πρὸς ἐχείνους, οἵτινες
γνωρίζουσι νὰ σκέπτωνται ὀρθοτέρως, διὰ νὰ, πράξητε προθύµως ἐχεῖνα,
ὅσα σᾶς προστάζονται. Σὺ δὲ, ὦ Καϊμακάμη, πληροφορούμενος ὅλα ταῦ»
τα νὰ συνεργήσης μετὰ τῶν Ἀρχόντων καὶ λοιπῶν ἐκ συμφώνου εἰς τὸ
νὰ ἐκτελέσῃς τὰ προσταττόµενά σοι μὲ τὰς βεθαιωτικὰς ἐχδουλεύσεις
σου. Ταῦτα πάντα εἰς ἰδέαν σας" πρὸς δὲ τὸ ἅγιόν µας σημεῖον νὰ ἦσθε
ὑποτελεῖς». | ο
ΣΧΛΙΣ 148. ᾽
(α)'ο Τεώργιος Καντακουζηνὸς ἐθεωρήθη τότε ὃ πρῶτος ὑποκινῶν τὴν κατὰ τοῦ
«Ὑψηλάντου σὐστασιν, δι’ ὃν, ὡς φαίνεται, λόγον ὁ “Υψηλάντης ἀπεμιάκρυνεν εὐφή-
Μως αὐτὸν ἐκ τῆς Τέρθίδος, ἀποστείλας εἰς τὸ Ἰάσιον, καθ’ ἃ θέλοµεν εἰπεῖν κα»
τωτέρω. Προσθέτομεν δὲ, ὅτι ὁ. Ὑψηλάντης ἐγνώριζε τοῦτον; καὶ πρὸ τοῦ κινήματος
ἔτι τῆς 34 φεδρουαρίου, ὀργανίζοντα μίαν παρὰ τοῖς Μολδανοὶς ἕταιρίαν ἰδίανς
σχοπ;,ὕσαν βεθαίως τὴν ἔν καιρῷ κατάληφιν τῆς Ἀγεμονικῆς ἀρχῆς ἀντὶ τοῦ Πδιχαή-
λου Σούτσου. Ἰδοὺ ὅγτι διεθεθαίου ἐπὶ τοῦ προκειµένου ὁ Λαδσάνης; Ἠράφὼων πρὸς
τὸν "χψηλάντην διὰ συμθολικῶν γραμμάτων ἐξ Ιασίου καὶ ἀπὸ 2 ἰανουαρίου 13314:
«.».. Ἡ μολδαυϊκἡ ἑταιρία εἶναι γνωστὴ καὶ εἰς τὸν Αὐθέντην, ὅτι προΏλθεν ἀπὸ
»τὸν Καντακουζηνόν» πλὴν τίποτε δὲν θὰ κάµουν, διότι εἶναι ἀκόμη Μολδαυοξ «9
καὶ διὰ μίαν ἀρχοντείαν προδίδουν τὸ πᾶνν.
(6) ο τος
α]κόμοι Στρατιωτικοί.

«ὰ, Κάθε στρατιώτης, στρατηγὸς καὶ πολεμικὸς ἄνθρωπος πρέπει

γὰ ὑποτάσσηται ἀφώνως καὶ ἐν τῷ ἅμα εἰς κάθε καιρὸν καὶ περίστα"
σιν εἰς τὸν ἀνώτερόν του, νὰ φέρηται πρὸς αὐτὸν μὲ σέβας καὶ νὰ ἐ-
κτελῇ τὰς προσταγάς του μὲ κάθε προθυµίαν καὶ ταχύτητα, ὅποιος δὲ
ἀθοτήσῃ τοῦτον τὸν νόµον,. νὰ παιδεύηται ὡς ἐχθρὸς τῆς πατρίδος, δη-
λαδη μὲ τὸν θάνατον.
«Β΄. Όποιος ἀφήσῃ τὸν τόπου, ὅπου ἐδιορίσθη νὰ φυλάξῃ, ἢ ἐπὶ τοῦ
ῥποίου νὰ πολεµήσῃ, νὰ καιδεύηται μὲ ἄτιμον θάνατον,
«Γ’. Όποιος ἀφήσῃ τὴν σηµαίαν του ἢ τὸ τάγµα του, καὶ ούγῃ,
 τν «θὰ ΤΟΜΟΣ Β. - 9δί
.. ας .. ” θε
ἀτιμάδεται πρῶτον ἔμπροσθεν τοῦο αμ.στρατεύματος
’
(ὥςες, ἀνάξιος
ο”
τῆς- τι-
μῆς διὰ νὰ Δουλεύῃ τὴν πατρίδα), καὶ ἔπειτα νὰ κηρύττηται ὡς ἄπιμος
ἄνθρωπος εἰς ὅλον τὸ γένος, νὰ μὴν ἀναλαμθάνῃ τὴν τιμήν του ποτὲ,
» Ν η 4 78 ο” ; / κ ὃ ΄ Ρ
ἐκτὸς µόνον ἂν
Ίθελε κάμει μεγάλα κατορθώματα καὶ ὀουλεύσεις εἰς
τὴν πατρίδα.
την πατρίδα. ἐὰν δὲἑ καταφύγη
καταφύγη εἰςεἰς τὸντὸν ἐχθρὸν
ἐχθρὸν και
χαὶ πιασθῇ
πιασυῇ μὲ
µε ττ ἅρματα
ἄρμι
. : ω , . ,
εἰς τὰς χεῖρας χατὰ τῆς πατρίδος που, τότε ν᾿ ἀτιμάζηται αἰωνίως,
ν᾿ ἀναβεματίζηται καὶ νὰ κρεμᾶται, καὶ τὸ μὲν σῶμά του νὰ μὴν ἀξιώ-
νηται ταφῆς, τὸ δὲ ὄνομά του νὰ µένῃ ἀναθεματισμένον εἰς ἄποστρο-
φὴν καὶ ἔχθραν τῶν μελλουσῶν γενεῶν,
«Δ΄. ὥποιος πλέψη, νὰ ἀτιμάζηται παῤῥησίᾳ, καὶ νὰ ἐπιστρέφῃ τὸ
χλέφιμον. λ ο.
λ 4
να πηγαἰνῃ κατα τοῦ
, . » ῤ
, 4
«Ἡ, Όποιος χάση
, Ἀ
Ἡ πωλήση τὰ ἁρματά του,
ἐχθροῦ χωρὶς ὅπλων' καὶ, ἐν ὅσω δὲν ἀπολαύσῃ μὲ τὴν ἀνδρείαν του
ἄλλα ἅρματα, νὰ µένῃ ἄοπλος καὶ νὰ Ἴναι ὑπηρέτης τοῦ στρατεν"
3. Ν { 23 Ν Δ 3 ε ΄ α ϕ

µατος.
, φ ων :
«ΣΤ. Όποιος φονεύσῃ τὸν σύγτροφών του, Ἡ τα ὁμογενῆ του, Ἶ
ἄλλον ἄνθρωπον,. ἐχτὸς ἀπὸ ἐχθρὸν ἁρματωμένον, νὰ παιδεύηται μὲ
θάνατον... -- 9 σος
«Ζ’. Όποιος ἦθελε γνωρισθῇ, ὅτι ἔχει τινὰ κοινωνίαν μὲ τὸν ἐχθρὸν
4 .

ᾷ Ἀ
πρὸς ἐπιθουλὴν τῆς πατρίδος, νὰ παιδεύηται, καθὼς διορίζει ὁ ερίτος
᾿ ας

/ ” 9 / να , - ᾿
γόµος (τοι τὸ ἀνωτέρω ἄρθρον Γ’.)
αἩ.. Πᾶσα συνωμοσία χρυφὴ, Ἡ φανερὰ, Ἡ µικροτάτη ἀποστασία ὁ-
νι
ναντίον τῶν ἀνωτέρων καὶ ἀρχηγῶν, ἀφοῦ ἀποδειχθῇ, νὰ παιδεύηται μὲ
- ο ω κ -

βάνατον. |
ω )
«Θ’.{ Αἱ ταραχαὶ, συγχίσεις καὶ καυγάδες ἀναμεταξὺ τῶν στρα-
ἐπειδὴ, ὄντες ὅλοι σύντροφοι, πρε-
4

πιωτῶν νὰ παιδεύωνται αὐστηρῶς,

μιά νά .

ω 1β.
καὶ νὰ συμβοηθῶνται εἰς κάθε
, .
πει νὰ ἦναι καὶ φίλοι ἀναμεταξύ των,
ἀνάγκην.
ε ταξς ἡ μέθη, ὡς αἰτία ὅλων τῶν κακῶν, νὰ παιδεύηται αὐστηροτατα.
. ο /͵ ε »/. σ - Ν ιδ 4 . .- ,

«τά. ὁ στρατιώτης ὁ ὁποῖος λείψει καὶ ἓν λεπτὸν, χωρὶς τῆς ἀδείας

. /
-

τοῦ ἀνωτέρου του,: νὰ παιδεύηται αὐστηρῶς. |

«1Β'. Κάθε Αρχηγὸς ἀποχρίνεται διὰ τοὺς ὑποκειμένους του, καὶ
παιδεύεται διὰ τὰς ἀταξίας αὐτῶν:
«ὁ Αρχηγὸς χρεωστεῖ νὰ βαστᾷ πάντοτε τοὺς στρατιώτας του σῶ- Δ σ

στοὺς εἰς τὸν ἀριθμὸν, κατὰ τὸ Τάγμα, τὸ ὁποῖον ἐξρυσιάζε! καὶ, ὅτε
. ο α ο.
κατὰ, περίστασιν σχοτωθὴ τις ἐξ αὐτῶν, ἡ χαθῇ, Ἄ ἀῤῥωστήση, Υά Εή»
332 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΓΥΡΑΦΑ
θαΐνη εἰς τὸ καθημερινὸν ῥαπύρτον πρὸς τὸν ἀνώ τερόν του’ εἰ δὲ καὶ
λείψει, νὰ παιδεύηται χάνων τὸν τόπον του, χαὶ νὰ ἐπαριθμῆται πά-
λιν στρατιώτης. ὅποιος δὲ ψευδοµαρτυρήσῃ, Ἶ ψευδοραπορτάρῃ, ἀφοῦ
λάβῃ τὴν πρέπουσαν ἀτιμίαν νὰ χάνῃ παντάπασιν καὶ τὺν βαθµόν του,
) «Ὄρχος,
»Εγὼ ὁ δεῖνας (ὄνομα ἐπίθετον) ἀπὸ ἐπαρχίαν ο. πο.
οἐτῶν...... θεληματικῶς ἐπιθυμῶν, ν᾿ ἀφιερώσω τὸν ἑαυτόν µου
πχαὶ τὴν ζωήν μου εἰς τὴν δούλευσιν τῆς πατρίδος μου Ελλάδος, έπα
ἐ
λρχκάλεσα τὺν Αρχηγὸν (δεῖνκ) νὰ μὲ δεχθῇ ὡς στρατιώτην τῆς πα-
» τρίδος, καὶ νὰ μὲ συναριθµήσῃ μὲ τὸ τάγμα του" ὅστις εὑρών µε ᾱ-
δξιον τοσαύτης τιμῆς, μ᾿ ἔδωκε νὰ διαθάσω τοὺς πολεμικοὺς νόμους,
Ῥτοὺς ὁποίους, ἀφ᾿ οὗ τοὺς ἀνέγνωσα, ὁμοίως τοὺς ἐξαναδιάβασε χαὶ
λαὐτὸς ὁ ἴδιος, ἐξηγῶν µε ἓν πρὸς ἓν ὅλα μετὰ μεγάλης ἐντελείας,
διὰ, νὰ μοὶ γείνωσι φανερώτεροι, χαὶ διὰ νὰ μὴν ἔχω πρὸς αὐτοὺς τὴν

5 παραμικρὰν ἀμφιθολίαν. ἐγὼ διαθάσας καὶ ἀκούσας μὲ μεγάλην προ-

Σσοχὴν τούτους τοὺς ἱεροὺς νόμους, τοὺς ἐπανάλαβα ἀχριθῶς χαὶ τοὺς
»ἐνετύπωσα εἰς τὴν καρδίαν µου μὲ τὰ στεριὰ καὶ ἄσθετα γράμματα
υτῆς ἱερᾶς ἀγάπης χαὶ τιμῆς πρὸς τὴν πατρίδα. µου’ ἐξετάσας δὲ ἄχρι-
»θῶς καὶ τὴν καρδίαν; εὗρον εἰς αὐτὴν ἀρχετὸν πατριωτισμὸν, ἀθχετὴν
» ἀνδρείαν καὶ ὑπομονὴν, διὰ νὰ ἐπιμένω εἰς τὴν ἐπιθυμίαν καὶ ζήτη-
Ῥαΐν µου. Καὶ διὰ τοῦτο ὁρχίζομαι ἐνώπιον τοῦ ἀοράτου καὶ παντοδυ-
Ἀνάμου Θεοῦ χαὶ ἐπάνω εἰς τὸ ἱερὸν Εὐωγγέλιον, τὸ ὁποῖον μᾶς διδά-
Ύσχει ὅλα τὰ χαλὰ χαὶ τὴν αἰώνιον ἀλήθειαν, ἐπὶ παχρουσίᾳ τοῦ (τάδε
»Ἱερέως), καὶ τοῦ (τάδε Αρχηγοῦ μου) ὅὅτιθέλω δουλεύσει τὴν πατρίδα
ὃμου μὲ ὅλην τὴν δυνατὴνἆ ἀγάπην, πίστιν καὶ μὲ κάθε κίνδυνον τῆς
ζωῆς μου, τὴν ὁπηίαν διόλουἆ ἀφιερύνω εἰς τὴν ἐλευθεερίαν, διαφέντευσιν
Σκαὶ καλὸν τῆς πατρίδος νὰ ὑποτάσσωμαι ἀδιστάκτως καὶ ἄνευ οὖδε-
ὁμιᾶς ἐξετάσεως καὶ ἀντιστάσεως εἰς τὰς προσταγὰς τῶν ἀρχηγῶν
»καὶ ἀνωτέρων μου’ νὰ ὑποφέρω κάθε χίνδυνον χαὶ κόπον, πᾶσαν ὑστέ-
λρησιν καὶ πολυπάθειαν μὲ ὑπομονὴν χαὶ ἄνευ παραμικροῦ παραπόνουν
νδὰν δὲ καὶ προσχρούσω εἴς τι ἐναντίον τῶν νόμων, τῶν ἀρχηγῶν μου
οκαὶ τοῦ χρέους µου, νὰ κατακρίνωµαι καὶ νὰ παιδεύωµαι χατὰ τοὺς
Ῥγόμους.»
ε{ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ ἐθνικοῦ Κώδηχος.)
«ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ»..
 {0Υ ΤΟΜΟΥ Ε’. 3233
ΣΕΑΙΣ 140,
(ώ) ρα ἐν ε Κεφ. Ἐ”: τοῦ Μέρους Α΄. ον. σσ
ΣΕΛΙΣ 151. εκ
(α) Ιδοὺ Ἡ διαταγὰ
«Πρὸς τὸν Ταγματάρχη» Κ. Δούκαν.
«ὁ Ἰκλαμπρότατος στρατηγὸς σωματάρχης πρἰγχιφ Γεώργιος ΚάνΞ
οπαχουζγνὺς, στελλόμενος εἰς τὰ ἐμπρὸς, διὰ νὰ ἐνεργήσῃ, χαθὼς διὰ
ζώσης φωνῆς παρηγγέλθη, θέλει περάσῃ ἀπὸ αὐτοῦ, χαὶ αὕριον τὸ πρωῖ
μισεύει. ὅδεν θέλεις ἑτοιμάσῃ ἕνα ἀρκετὸν ἀριθμὸν ἐκ τῶν στρατιω-
τῶν σου ὑπὸ ἕνα τῶν ἀξιωματικῶν σου, διὰ νὰ περάσωσιν ὑπὸ τὴν
διοίκησιν τῆς ἠκλαμπρότητός του, διὰ νὰ τοὺς μεταχειρισθῇ εἰς τὴν ἐ-
κτέλεσιν τῶν ὅσων παρηγγέλθη. Ἱρχόμενος αὐτόσε ὁ ἴδιος, « αυνομιλεῖ:
καὶ, ἂν κρίνῃ εὔλογον νὰ σᾶς λάδῃ µαζή του, θέλεις τὸν ἀχολουθήσῃ,
λαµθάνων τόσους στρατιώτας, ὅσους αἱ περιστάσεις ζητήσουν, ἐπειδὴ
καὶ αὐτοῦ θέλει ἀποφασίσητε, πῶς νὰ φερθῆτε πρὸς ἐκτέλεσιν τῶν πα-
ῥαγγελθέντων, χατὰ τὰς εἰδήσεις ὁποῦ ἔχετε ἀπὸ τὰς ἐμπροσθοφυλακάς
σου περὶ τῶν κινημάτων χαὶ θέσεως τῶν ἐχθρῶν.
αΓενικὸν Στρατόπεδον εἰς Τυργόθιστον, σ
αΤῇ δ µαΐου, 1821. ΑΑΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΊΗΣΟ
ΣΕΛΙΣ 159.
(α) Σώζεται Ἡ ἐπὶ τοῦ προκειμένου διαταγὴ, ὡς ἀκολούθως.

«Πρὸς τὸν Ταγματάρχην Ἑόριον Δούχαν.

ἁ Ταύτην τὴν ατιγμὴν εἰδοποιήθημεν, ὅτι ὁ Μητροπολίτης καὶ ὁ Βὲ3
στιάρης ἔφυγαν ἀπὸ Βουκουρέστι ἐψὲς περὶ τὴν πρώτην ὥραν. Συµπε-
βαΐνεται, ὅτι ἐπῆραν τὸν δρόµον τῆς Κέµπινας, Ἡ τοῦ Μπούκοδου, διὰ
νὰ καταφύγωσυ εἰς τὴν Αὐστρίαν. ὧθεν χωρὶς τὴν ἐλαχίστην ἀναθο-
λὴν θέλετε δώσῃ εἷς ὅλα τὰ περάσματα τὰς ἀναγκαίάς προσταχγὰς, χαὶ
γὰ πασχίσητε ὁποῦ γὰ πιασθῶσιν, οἵτινες χαὶ γὰ μᾶς σταλῶσιν ὀγλί-
γώρα ἐδὣ.
«ἂν τῷ Γενικῷ Στρατοπέδῳ εἰς Τυργόθιστον,
«Τῇ 15 µαῖου 1923 «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ.
2ΕΑΙΣ 169.
(α) Μνημονεύεται ἐνταῦθα ἡ ἐκ τοῦ Ἰασίου καὶ ἀπὸ 24 φεθρουαρίον ἀναφόρὰ
δα ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ:
χοῦ Ἵψαλάντου πρὸς τὸν αὐτοκράτορα, '0 αὐτὸς δ 'Τφηλάνέης μνημονεύει καὶ ἐ.
Σέρας ὁμοίας φύσεως ἐν τῷ ἐγγράφῳ αὑτοῦ πρὸς τοὺς τοποτηρητὰς τοῦ Ἀγεμόνος
Καλλ'µάχου, ὡς φέρεται ἐν όελι 132 σημ άν) Ἔπεται δὲ, ὅτι ἡ δευτέρα ἀναφορὰ ἐ-
χράφη ἐκ τῆς Κολεντίνης,
ΣΕΔΙΣ 170.

(ω περὶ τούτου μνείαν ποιεῖται καὶ ὁ ᾿λλέξανδρος “Ὑφηλάντης ἐν τῇ ἐκ τῆς ἐν

λύστρίᾳ φυλακῆς ἐκθέσει αὐτοῦ πμὸς τὸν αὐτοκράτορα ᾽Αλέξανδρονε
ΣΕΛΙΣ 111.

(4) Ὑπεγράφὂντο δὲ ὑπὸ τὸν τίτλον «Οἱ ἀρχηγοὶ τῶν ὡπλισμένων χριστιαγικᾶν
Σραικικῶν δυνάµεων εἰς Δακίαν καὶ Μολόκχυΐϊαν» οἱ ἑξῆς
«ΣΛΕΒΑΣ ΚΑΜΙΝΑΡΗΣ Ἡπύπασης,
4Τ. ΛΑΣΣΛΝΗΣ,
«ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΟΡΦΑΝΟΣ;
ἀΜΙΧΛΛΗΣ ΝΤΕΛΗΝΜΠΑΣΗΣ,
αΤΓΙΑΝΚΑΚΗΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΟΝΗΣ,
«ΤΚΕΝΤΖ ΑΤΑΣ ἩΜπασμπελούχμπασης,
αλΝΤΩΝΙΟΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ:
«ΘΕΟΚΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, .
«ΛΛΕΕΛΝΔΡΟΣ ἨΠΕΙΡΩΤΗΣ,
«ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΤΛΟΣ,
ΘΑΝΑΣΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΙΠΟΛΙΤΗΣ,
ΚΕΑΠΕΤΑΝ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ;
αξΚΑΚΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΕΤΖΙΩΤΗΣ;
«ΖΑΧΛΡΙΑΣ ΑΕΟΝΑΡΔΟΥ ταμίας,
-

«Ταγματάρχης ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΑΡΛΕΙΑΣ,

«ΚΟΝΤΟΣ,
«ΛΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΡΓΤΡΟΕΑΣΤΡΙΤΗΣ,
«ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΧ. ΝΙΚΟΛΑ.
«Κατὰ τὴν' πληρεξουδιότητο, ὁποῦ Έχω ἀπὸ τοὺς εὑρισκομένους εἲς διαφόρους ἐν-
Ἔαῦθα ἐκστρατείας ὑπογράφομαι διὰ Τεωργάκην ᾿Ολυμπιώτην, Τιαννάκην Φαρμά-
την Απμητριον τουφεκτδήπαόην Πονζῆν, Ἑαπετὰν Γεώργιου Σουλιώτην, Καπετὸν
Στέριον, ᾿Αθανάσιον Χειμαριώτην, Δημ.ητριον Χόντζογλουνι Ναοὺμ Βεκιλχάρτζην,
Ἀπεκιάρην, Καλογιάννην, Ἐιαγνακὸν Ολυμπιώτην, Κικόλαον Ντἆλαν; Τεώργιφὰ
Σακτούρην, . Αρχιμανδρίτης ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ».
: Οὔτε τόπον, οὔτε μηνθλογίαν φέρει Ἡ ἀναφορὰ αὕτη: ἀλλὰ βεθαίως ἐγράφη ἓν
3 Τέρδιδι κατὰ μεσοῦντα μἀϊον, ᾿Ἐπέμφθη δ' ἐκεῖθεν εἷς διπλοῦν διὰ τοῦ Σζε-
Φάνου Κανέλου, ἰατροῦ, καὶ τοῦ Ῥαχαρίον Λεονάρδου" ᾗ μετ' ὀλίγον ὅμως ἐ-
Πελθοῦσα καταστροφὴ τοῦ Δραγασανίου κατὰ ἰούνιον ἄρχοντα, ἔματαίῳσε Ξὸν λό-
{ον τῆς διευθύνσεως τῶν ἀπεσταλμένων μέχρι τῆς Πετρουπόλεως. Διὰ τοῦτο τὸ ἓν
εῶν πρωτοτύπων τῆς ἀναφορᾶς αὐτῆς διὰ χθθὸς {οῦ λασσάνὀυ, σὐντάκτου ταῦ-
τηςν ἔμευε παρὰ τῷ Ζαχαρία Λεονάρξῳ, καὶ, αὐτοῦ ἀποθανόντος, μένει παρὰ τῷ
πατριώτη ἀδελφῷ ἐκεῖνον ᾿Αθανασίῳ Δεονάρδῳ, ἐξ οὗ καὶ ἡμεῖς ἀντεγιάψαμενα
ΣΕΛΙΣ 180,
{ (8) Τοιαύτη στήλη ἀγηγέρθη τῴάντιν βασιλευθείσης τῆς "Ῥλλάδος) ὀντὸς τῆς
 ΤΘΥ ΤΟΝΟΥ ΕΒ. 335
κατὰ τὴν βόρειον πλευρὰν περιφεβείας τοῦ ἐν ᾿Αθήναις Πανεπιστηµίφν, παρὰ τοῦ
ὀμλεζάνδρου Σούτσου, τοῦ ποιητοῦ. . ος
(6) Τοιχύτην ἀπολογίαν, χρονολογουµένην ατῆῇ 2 αὐγούστου 1821 ἓν Όδπς-
σῦ» ἔχομεν ὑπ᾿ ὄψιν καὶ τεκμαιρόμεθα γεγραμμένην παρὰ τοῦ Νικολάου Σκούφονι
διότι περιέχει µόνον αὐτοῦ ἔγγραφά τινα πρὸς τὸν 'Ὑφηλάντην καὶ διάταγάς ἔινας
τοῦ “Ὑψηλάντου πρὸς µόνον τοῦτον" ἀλλ᾽ ἀπ᾿ ἀρχῆς µέχρι τέλους οὐδὲν ἄλλο ἑστὶν
αὕτη, Ἆ συῤῥαφἡ ὕθρεων καὶ ὑποθέσεων ἀναποδείκτων, λέδελλος ἄνευ ὁρίων, κατὰ
τοῦ προσώπου τοῦ 'φηλάντου, καὶ ἐπομένως πόδης προσοχῆς ἀναξίαι

ς ἐκ. ΣΕΛΙΣ 192,

(ὦ «Ἐν τούτοις τὸ αὐστριακὸν ὑπουργεῖον ἐζήησε συμθουλὴν ἀπὸ τοῦ ῥωσδί»

Φχοῦ περὶ τοῦ πρίγκιπος 'Ἰψηλάντου, καταφυγόντος εἲς εν Ἐρανσυλθαν-αν. Ὁ
Καποδίστριας ἐγνωμοδότησε: 'Ο λειποτάκτης τῆς ῥωσσικῆς σηµαΐας ἀνήκει, ἵνα"
καὶ εὖ-
αμετεγεχθή εἰς τὴν “Ῥωσσίαν, καὶ μεθ) ὅλης τῆς δηµοσιότητος κρινόµενος
Ῥρισκόµενος ἔνοχος, τιμωρηθῇ πραγματικῶ:, ὅπως Ἡ τιμωρία ἑνός μόνου σώσηῃ τὴν
γενομέ-
Σζωὴν πολλῶν, καὶ καταδειχθῇ Ἡ ἀδικία τῆς πρὸς τὸ ἑωσσικὸν ὑπουργεῖον
Ὕγης ἐπιπλήξεως, ὅτι ἐδοήθησε τῷ ἀπερισκέπτῳ ἐκείνῳ ἀνθρώπῳ. ο Αὐτοκράτωρ'
Φπροετίμησεν, ἵνα ἐγκαταλείφη αὐτὸν εἲς τὴν διάθεσιν τῆς λὐστρίας. Ὁ (Δημητρίου
»λρλιώτου Βιογραφία Καποδιστρίου σελ. 18, ἐν Κερκύρᾳ 1559.)
ο Εὰν μὴ ἐθεωρεῖτο ὁ "Α ρλιώτης ἀξιόπιστος, ὡς φίλος ἄλλοτε τοῦ Καποδιστρίου'
καὶ ἀνταποκρινόμενος µετ' ἀὐτοῦ, οὐδεμίαν ᾿βεδαΐίως ἐδίδομεν. ὥδη προσοχὴν ἐπὲ
Ἐῶν ἀνωτέρώ ἐκτιθεμένων, ὡς οὐκ ἔδόσαμεν τοιαὔ εν καὶ εἷς ἄλλων' τινῶν δηµσσιεύ-
δὲ, ἔχουσί τε
σεις ἀλλοκότους. περί τε Καποδιστρίον καὶ “χφηλάντον. Ἔρωτᾶῶμεν
κοινὸν αἱ ἐξηγήσεις τοῦ ᾿Αρλιώτου πβὸς τὸ πραγψατι κὸν τῶν ἡμετέρων, ὡς ἔστα-
ριγµένων ἐπὶ ἐπισήμων ἐγγράφων καὶ πληροφοριῶν » Καὶ διὰ τῖνα ἀδικεῖ αἰτίαν
τὸν Καποδίστριαν ὁ Αρλιώτης, θέτων μὲν ἐν τῷ στόµατι αὐτοῦ τοσαύτην τραχύ-
Έπτα λόγων, μὴ ἐξηγῶν δὲ τὸν πολιτικὸν υοῦν τούτων, ὡς ὄφειλες (Όθα ἐν τοῖς
προλεγοµένοις τοῦ παρόντος τόμου.) ᾿ . ο
"Ολίγῳ πρότερον, (Ἠ ἐν σελ. 143) βεθαιοῖ ὁ συγγραφεὺς, ὅτι «ὁ Καποδίστριας
ἀλλ’
φέπόθει τὴν ἐλευθερίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐμίσει τὴν σκληράν της δουλείαν,
Ῥήθελεν αὐτὴν ἐλευθέραν καὶ εὐτυχῆ οὐχὶ ἄλλωςν εἰμὴ διὰ τῆς δυνάµεως τοῦ πολι-
Ἄτισμοῦ αὐτῆς καὶ τῶν συνθηκῶν. "Άνθρωπος καὶ Ἕλλην, εἶχε συµπάθειαν πρὸς
φτὴν ἐπανάστασιν τῶν "Ἑλλήνων" ἀλλ᾽ ὑπουργὸς "Ῥώσσου αὐτοκράτορος, ὤφειλεν ἵνα
μἀποδοκιμάσι αὐτὴν καὶ ἐναντιωθῆ, καὶ τοῦτο ἔπραττε». Ὡς πρὸς τὸ πρῶτον
ἀληθεύειὁ ᾿ρλιώτης, διότι ὁ Καποδίστριας πραγματικῶς ἐπόθει τὴν ἐλεύθερίαν
καθ’ ὅσον
Ἄᾷς Ἑλλάδος, καὶ εἰργάζετό ὑπὲρ αὐτῆς, καθ’ ἃ ἀπεδείξαμεν πολλαχοῦ”
αὐτὸν ὡς πρόσωπον οὔτε νοῦν πρακτικὸν ἔχουν
' ἀφορᾷ τὸ δεύτερον» παρουσιάζει συνθή-
Δυνάμεων ὑφισταμένας
οὔτε γνωρίζον τὰς μεταξὺ Ῥουρκίας καὶ τῶν ἄλλων
ἠλπίζετο δύναµις πολιτισμοῦ ὑπὸ τυραννίαν βάρθαρον καὶ παν-
κας. Καὶ ἀληθᾶς
ποειδῶς κατατρύχουσαν τὸ ὑπήκοον; "Β τὶς ὑπᾶρχε συνθήκη πολιτικὴ, μᾶλλον δὲ
ἂν ὑπὰρ"
Ἱεροστατευτικὴ, ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων τῆς Τουρκίας» Ἡ ὅραν καὶ τοιαῦται
κατὰ τῆς Τουρκίας
Χον, ἔμελλον γενέσθαί ποτε Ἡ ὑπόθεσις πολέμου ξένου κράτους
ὁπὲρ μόνης «τῆς ἐλευθερίας καὶ εὐτυχίας τῶν “Ἑλλήνων 3
ΙΣΕΔΙΣ 194,
ἐν (αλ Παλοποννήσιος ἐκ τῆς 1 όρτυνοςε
366 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕἰτρΑαδὰ
(6) Κατήγετο οὔεός ἐκ Ξ9ῦ χωρίου Καρυᾶς τῆς Λεύκάδὸς, συνἠθώς Ἰδωριζόμενοξ
4 Απόστολος Σταύρακας Ἠανάδας, »

ΣΕΑΙΣ 498.
(4) Ὅρα ἐν τῷ τόμ, Τ
ΣΕΛΙΣ 109.
(α) Ἰδοὺ ϱὸ ὅλον τῆς ἄναφορᾶς, ἃςἃ ὡρισμένη μηνολογία ἐλλείκειί ἀλλ" ὁμὲὸ
λόγηται ὡς ἐκ τοῦ περιεχοµένου, ὅτι ἐγράφη μετὰ τὰ συµθάντα τοῦ Σκουλενίουν
«Άτοι κατὰ τὸν φθίνοντα ἰούνιον Ἄ ἀρχόμενον ἰούλιον τοῦ 48431.

«Πρὸς τὸν Μέγαν Ἐπίτροπον τῆς Κραταᾶς

Ὀθωμανικῆς Ῥασιλείας.
εΕἰς τὸ πανέχλαµπρον κατώφλιον τῆς χραταιοτάτης καὶ τροφοῦ ἡ-
μῶν Βασιλείας, τῆς ἀντιλήπτορος καὶ καταφυγῆς πάντων τῶν ἐν ἀνάγ-
χαις καὶ θλίψεσι προσερχοµένων, οἱ θλιθόμενοι ἤδη καὶ ακουχούμενοῖ;
διεσκορπἰσμένοι καὶ ἀπολωλότες ὑβήκοοί χαὶ πιστοὶ ῥαγιάδες σας, κά-
τοιχοι τοῦ μεμλεκετίου τῆς Μολδανΐας, ὅ ὅ,τε Μητροπολίτης, Επίσκοποίν
ἀρχιμωδρίται χαὶ ἠγούμενου, Άρχοντες τῆς πρώτης; δευτέρας καὶ τρί-
της τάξεως καὶ ἀρχοντάνια παντὸς βαθμοῦ, μανζίλιδες, ῥουπτάσσιδες:
ἁβαγματευταὶ, ἐχ μέρους ὅλου τοῦ Μολδαυϊκοῦ ἔθνους, ἐκκλησιαστικοῦ
καὶ πολιτικοῦ χλήρου, δακρυῤῥοοῦντες καὶ χλίνοντες τὰ Ὑόνατα, τῆς πί-
στεως καὶ τὰς χεφαλὰς τῆς ὑποταγῆς καὶ εὐπειθείας, καὶ μετὰ ταπει΄
γοτάτων βωνῶν αἴροντες πρὸς οὐρανὸν χεῖρας ἱχέτιδας διὰ τὴν αἰώνιον
διαμονὴν κράτους καὶ ὑπεροχῆς δόξης τοῦ χραταιοτάτου χαὶ φίλανβρω-
ποτάτου Ἠασιλέως καὶ ὑψηλοτάτου Δουθλετίου, τοῦ ὁποτάξαι ὁ ὑπὰ τοὺς
πόδας αὑτοῦ πάντα ἐχθρὸν καὶ πολέμιον, τολμῶμεν νὰ πλησιάσωμοὺ
μ αὐτὸ τὸ ταπεινόν µας μάγζάρι, δηλοποἰοῦντες, ὅτι ἡ τζάρα αὕτη,
{ παρακαταθήκη τοῦ μεγάλου Θεοῦ, ἐμπιστευθεῖσα εἰς τὴν κραταιοτά-
{ην Ἡασιλείαν σας ἐπὶ τοῦ ἱεροῦ προπάτοβός σας Σουλτὰν Σουλεῖμὰν
τοῦ πρώτου, ἠξιώθη διὰ συνθηκῶν καὶ κανόνων αὐτῆς τοῦ νὰ ἦναι ἔλεηέ
μένη, καὶ νὰ ὀνομάζηται Κελάρι τῆς Βάσιλικῆς σας Μεγαλεάτητος, καὶ
μὲ φρούνεζουλ καλὲμ, ἥτις οὐδέποτε ἐφάνη. εἷς τὸ τοχµέτι καὶ κατα-
δίχην τῆς ἀπιστίας χαὶ τῶν διαστρόφων διαλογισμῶν' ἀλλ ἀπὸ τν
ἀρχὴν τῆς ὑποταγῆς εἰς ὁλοκλήρους αἰῶνας, ὡς τὸ φῶς τοῦ ἡλίου, {
Μολδύέα ἐφύλαττε τὴν προσήλωσιν τοῦ σαντακατίου πρὸς τὸ ὄὕψιστον
Αουθλέτι, ἀνωτέραν καὶ ἱερωτέραν ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα µέρη, ὁποῦ Εἶν
 ήθγ τομός ντ 337
εὐτυχῆ τὸ νὰ ὑπάρχωσιν ὑπὸ τὴν σκιὰν τῆς μεγάλης καὶ ἐκτετάμένης
εἰς δύο ἐπὶ τῶν τεσσάρων μερῶν τῆς γῆς καὶ τῶν δύο θαλασσῶν ἐπὶ-
κρατείας καὶ ἐξουσίας τῆς χραταιοτάτης Ῥασιλείᾶς. Κρατοῦντες οἱ ῥα”
γιάδες ταύτης "τῆς αζάρας μόνον τὰ δουλωτίκὰ ἐργάλεῖα τῆς γῆς, ἐπλή-
6ουν τὰς θελήσεις χαὶ προόταγὰς τοῦ Ἀουθλετίου, εὐχαριστημένοι ὄντες
διὰ τὰ ἀχένωτα ἑλέη καὶ οἰκτιρμοὺς, ὁποῦ ἀπέκτησαν ἐγγράφως ἀπὸ
τὴν τροφὸν ἡμῶν Βαδιλείαν, φυλάττοντες αὐτὰ ὡς πολύτιμον θησανρόν,
ἡ εἰσροὴ ὅμως τῶν Αὐθεντῶν Κωνσταντινουπολιτῶν Γραικῶν, ὁποῦ ἀπὸ
ἕνα καιρὺν ἀντὶ τῶν γνησίων Αὐθεντῶν Μολδοθάνων, {τῶν ομοθετη-
μένων χατὰ τὰς ἔχπαλαι συνθήκας, τὰς ἱερὰς καὶ χαρισµένας εἰς τὸν
πὔπου,) ἐπροχώρησαν διὰ τὰς ἁμαοτίᾶς µας νὰ σταλθοῦν, οἵτινες ἐπρο-
Εένησαν τελευταῖον ἤδη εἰς τὰς φανερὰς αὐτὰς περιστάσεις τῆς διαστρο:
φῆς ἕνα" ἐντελῆ ἀφανισμὸν τοῦ µεμλεχετίου, βίαν ἄφραστον λύπην καὶ
ἕνα αἰώνιον κλαυθμὸν, τὰ ὁποῖα δὲν θέλουν ἐξαλείφθῇ ποτε ἀπὸ τὰς ψυχὰς
Σῶν πιστῶν ὑπηκόων σᾶς, γυμνῶν ἤδη ὄντων καὶ ἀπελπισμένων, ὡς οὐδέ:
ποτε διότι αὕτη Ἡ Μολδόθα, αὐτὸ τὸκελάρι τῆς Βασιλείας οας, αὐτοὶ οὗ
πιστοὶ ῥαγιάδες, ἔμειίναν Τώρα ἓν σῶμά χωρὶς φυχὴν ἐξ αἰτίές τῶν Κων-
δταντινουπλιτῶν Γμαικῶν, ἀποδεδειγμένων ἀποστατῶν, οἵτινες μὲ τὰς
ἐργασίας τοῦ σὐντρίμματός των ἐτράβηξαν χαὶ τὰς στρατιωτικὰς δυνά:
ἒεις εἰς θάνατον τοῦ τόπου, καὶ ἤδηὁ τόπος ἔρημὸς, αἱ πολιτεῖάι λεη-
λατισμέναι καὶ χαταχαµμµέναι, αἱ ἐκκληδίαι τῆς προσκυνήσεώς μας ξε-
Τυμνωμέναί: καὶ χαταχἁλασμέναι, τὰ ζῶά ᾽ τοῦ τόπου ἁλιγοστευμένα,
οἱ ζαχερέδες ὅλοι ἀφανισμένοι, ἡμεῖς οἱ κάτοιπόι γεγυῤνωμένοι, αἱ µου-
σεῖαί µας χωβὶς εἰτοδημάτων, ὅλα αὐτὰ εἶναι καρποὶ τῆς διοικήσεως
τῶν Κωνσταντινουπολιτῶν: Πλὴν δόξα τῷ οὐρανῷ, ὁποῦ δὲν ἠπατήθη-
βεν νὰ ἔμόωμεν εἷς τὴν κλῆσιν τῶν διεστραμµένων λογισμῶν καὶ εἰς.
τὸν κίνδυνον τοῦ ἀφανισμοῦ τῆς φυχῆς ὁποῦ -μᾶς ἔμεινεν, εἰς τὸν ὁποῖου
ἑσπούδαζον εἰς ἀκμὴν τοῦ νὰ μᾶς φέρουν νὰ χαβῶμεν, χάνοντες τὴν ᾱ-
αέμητον πίστιν πρὺς τὸ τρέφον ἡμᾶς Δουθλέτι. Μετὰ δακρύων εὖχαρι
ὀτοῦμεν τοὺς οἰχτιρμοὺς τοῦ χραταιοτάτου ἡμῶν Βασιλέως; ὁποῦ διευ-
ρευνῶν μετὰ µαχροβυβίας καὶ ἐξακριθῶν εὗρε λάμπουσαν τὴν πίστιν τῶν
ῥαγιάδων αὐτοῦ, χαὶ μᾶς ἐχάρισε τὴν βεθαίωσιν τῆς ἱερᾶς ἀθωώσεως.
διὰ τοῦ Ἱεροῦ ερμανίου. Γενηθήτω δὲ ᾖδη ἴλεον τὸ ὕψιστον Δουθλέτε
γὰ ἀκούδη καὶ τὰ δραστήρια πάθη τοῦ τόπου, ὁποῦ ἐδοχίμασαν ἆἀπὸ τοὺς
Ῥοεθόδας Κωνσταντινουπολίτας καὶ ἀπὸ τοὺς Γραικοὺς αὐτῶν, τοὺς ὁγ
ποίους ἡμεῖς τοὺς ἐστοχαζόμεθα ὡς-ἵνησίους Μολδαυοὺς, γοµέµους ὃς-
) ΤΟΜΟΣ Ε.. 23
ἃπν ΞΗΙΚΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ.

σπότας καὶ ὶ πατέρας

6 ’ αὐτοὶ,
τοῦὅ λαοῦ:-λαοῦ. - ἀλἀλλ’ ὦ
που αἱασμέναι
αὐτοὶ, ὡςὡς πειν αμ, ἓν
ἀθδέλαι
ἷμα τῶντῶν ῥεαγεέ
ῥύζανον τὸ αἷμα μ
ὁμοίων μὲμὰ” τὰ πρόβα
ῥεαγιά δων, τῶνὤν ὁμοίω τῇας στο:-
τα
γῆς χχὶ ἀπὸ καιρὸν εἰς καιρὸν ἀπεζεργάζοντο τὴν γύµνωσιν στα

κ οὺς χα!
προνό»
ο

τας ὅλους τοὺς βασιλικοὺς. οἰκτιρμ

᾿ - Ν ΔΝ
χ.

γείαν τοῦ λαοῦν τοαθῶν ἐς

κ )

κ ἷ
τὸ συμφέρ ο» αὑτῶν, τῆς Υενσᾶς των καὶ τοῦ
κα τῆς τζάρας πθὸὺς
ο ὁ τόπος, αὖ το
ταντινουπολιτικοῦ Ὑένους" διότι, ὅσόν ἐσμεκρύνετο
3 ή ς ΄

κ ωνσταν!
α,
νόρμζον.
Ἴρον µαζήμα» των, καὶ ἐπολλαπλασία
ή αν τοὺς
ἐπλήθυν ἡ Γόαικουὃςς ὁποῦ ἔφερον
ον 3 /
μας ρ
τὰ ἔξοδά των, καὶ κατεγίνἱ οντο εἰς την νά ν
σ

εὖ)
αὑτῶν, χαὶ οἱ ἐντόπιοι δὲνἓν εἶχον ώ
τόπον ασίαν,: μήμήτε οἱα τῇ η
ἆ ἐργασ
ἴξεως ἄ
ἄνθρωπα ι, μήτε ήτε ἅ ἄλλοι βαι μοβαθμοὶ εὗρισ;ὕρ σον τὸ ταρα-
της] καὶ δευτέρας τάξεως ας ἁποίησιν' ἐπειδὴ καὶ τὰς εἴσοδημα-
ἐπ
ψυθίω μήτε οἳ πτωχοὶ καὶ χῆραι περιποίησιν᾿
καὶ τὰς ἄλλας ἐχ'
4 ν -

ιτζίας
λ - λ

ἰσποαθν
4

ίας, καὶ τὰς περιασοτέρας

Ὄ .

ὰς ἀ
Ἱ : ᾽

ὰρ
Ἆς ὃς ττςάρας πε;2 λαμβάνων ὁ ἅρπαξ. ζ Κωνστα ντινουπολίτη
ν ς:«
"ης
δολ
Δουλεύσ εις, τῆς
ύσε
εἰσόδημα α τῶν λουφέδ
ἆλιχον εἰςεἰς τὸτὸ εἰσόδημ
ἔρα ἄδιχον ων καὶ ος
υφέδων τῶν ἐ
Ῥοξέόδα ό ς, ἔθακε χεῖρα
ωχοὺς, ἁρπάίνω' ο
χεῶν, ὁποῦ ἧτον νοµοθετηµένα δίὰ τοὺς ἐντοκίους.πτ
καὶ αμ.
ο

µέρῃ διὰ τοὺς Γραιχόὺς, ὁποῦ ἔφερναν, διὰ τὰς θυγατέρας

- / Δ
)
. ᾿

ὅλην τὴντὴ Ὀραμίλ Ξ λίιαν τ ὤν Κωνστα Κωνσ των ντινουπολιτῶν, όν,ν. Δὖ;
ανντων, καὶ διὰ
θρούς νδω ὰ 8. ὅλην φαμελλ
τῶν ῥηυσουμάτων τῆς νὰ
τοῦ οἳ Ῥοεθύδαι ἔπερναν τὰ εἰσοδήματα
ἦτί ὄ
τῆςἳ Όχνας µ του,
βάµατος,
καὶ ὶ τοῦτοῦ ῥ ἁματος, µ ο ντὲς.
ὃὀνομάς η
νας, γχόστικας, θἀντραρήτου,
-οὕτινες,
α τζὰπ' χὰρτς αὐτῶν, κατὰ μίμησιν τῶν ἐντοπιων Ἀὐθοντῶν,
τὴν ὄχναν καὶ τὸ βάµα, ἐχ τῶν ὁποίων ἐλεοῦσαν καὶ ἐδοη
. ἀ ὰ ω

τ
Ίχον Ἴ
µόνο )

συµπαττριώ
τοὺς συμπω αραἶται,
Κων ντινουπολῖτα
ριώτας τὠν.ν, . Οἱ οἱ δὲἕ Κωνστα πολ.
ι, ἀπ
αν καὶ τς
βοῦσαν
άτων, τὰτὰ ἔξ
ῶ ῥουσουμάτων,
ἰσοδή ματα τῶν
ΐ ες τὰ εἰσοδή Ὀ . αὖαν
λαπλασιάζοντ
«φαὶ ἐκεῖνοι ἐκ. τῆς γενρᾶςᾶ των, καὶ ὶ δὲνδὲν εὐχαρι εὖ στοῦντο . όνον ον ε τν ν :
εἰσοδήματα τοῦ -χαρατ χαρατζίζίσυτῆς τς Βεστια μὴ ἕπερναν δα ἔ-
στι ρίας
ἀλλὰ καὶαἱ ἀπὸ ἀπὸ τὰτὰ εἰσοδή
ό φ ὅλα : πο σεν
ιτ’ αὐτοὺ νι
ἔοδα ἀμνημόνευτα,
0 καὶ τἐἐν συντομ
: αττον τοὺςὶ ζαχερέδ ερέδες, ες, ὑποῦ Ίγοραϊγοράζοντο .ἆ ἀπὸ
τοὺς Μολδοθάνους. Μετέπρ
τὴν εζάραν διὰ τὸ μτρὶ,ἰ. καὶκαὶ ἐπληρω
ἐπλὴή ναν εἰςἰς τουςτοὺς ῥεαγ ῥεαγιάδες9 πολὺ ὀλιγά-ν”
φορα
ν, παρ’ ὅ,τι ἅπερναν ἀπὸ μτὸ ὕψιστον Δουθλέτι, καὶ ἄλλαις
Ν .

πα
ρ σουν,
’

ενοι πτωχοὲ ἑἐθιάζοντο νὰ γκαμπανίου,

παραιτη
Ν / χα

τίποτε, εἷς τόσον ὁποῦ οἱ τεθλιμμ

σ /
ο ) : :

τοῦ τὸ.
νιοη
τὴν γεωργίαν. Τὸ περισσεῦον ψωμὲ ἀπὸ τὴν χρειαν τοῦ γκαμβα
. μι ο”

ποῦ ἕκ . οἳ1 Έντοα ἐντόπιοι- μὲ Ἱδρᾶ: ς των,

μὲ Μδὺς ἱδρῶτά μα οἱ Αὐθένται
τιοός
παπουσ όε όὁποῦ ἔχαμναν
ίας τὰὰ ἄφιναν
νοχίί ἄ συνορ , » χαὶκε
πέραν τῶνὤν συνόρων χαὶ κατ ή
μόνον διὰ δωροδοχ ι ο τοὺς ον
τούπον δὲν ἐτολμοῦσαν οἳ ἐντόπιοι νὰ γλυκανθῶσιν ἀπὸ
ἴ ὕσαν
ῦσαν τὸς Αρχοντί
τὰς η ανον ἰδιῶται
Αρχοντίας, χαι ὶ τὰςτὰς ἠγόραζ ο
τῶν χόπων των, Ιεπωλο
καὶ ὀνάλιοι, τιμωρηῦὄντεςντες χαὶ Ὑὰν παιδεύπαιδεύοντες πτωγοὺς;
τοὺς πτωγ
οντες τοὺς οὺς,δια -
«
 ει Του ΤΟΜΟΣ Εν. 3394
λοῦν τὰ ἄσπβα ὁποῦ ἐπλήρωναν διὰ αὐτὰς; ὡς χαὶ τοὺς σλουζισόρους,
Μοὺς ἔκπαλαί νοµοθετηµένους καὶ ξεχωρισµένους ἀπὸ τοὺς μπίρνικους;
ἀφιμένους µόνον διὰ φύλαξιν τοῦ µεμλεκετίου, ἐπωλοῦσαν καὶ τοὺς εἲ-
χαν εἰσόδημα οἱ Γραικοὶ τοῦ Αὐθέντου: ἡ δὲ φύλαξις τοῦ τόπου ἔλει' ε;
ἄαὶ ἔτζι ἠμπόρεσε νὰ φθάσῃ εἰς τὸ στάδιον τῆς ἀποστασίας. Αὐτοὶ οὗ
Εραικοὶ, πλουταίνοντες μὲ τοὺς ἱδρῶτας τῶν ἐντοπίων, τθὺς ὁποίους
σχληρῶς ἐξουσίαζον,- ὡς ἐδεκούς. των ῥεα γιάδες, καὶ μὲ τὰ ἄσπρα τοῦ
αἵματος τῶν βασιλικῶν ῥεαγιάδων. ἠγόραζον τὰς µουσίας τῶν ἐντοπίων,
Καὶ αἱ φαμελλίαι αἱ πισταὶ τοῦ Δουθλετίον, ἐξαλείμμέναι ἀπὸ τὸ πρὀ--
σωπον τῆς γῆς, ἐθιάζοντο διὰ πτωχείαν νὰ ἀποικήσουν ἀπὸ τὴν πατρίδα
των’ χαθότι μήτε ἔλεος, µήτε τρόπος ἐκδουλεύσεως, µήτέ βοήθεια λου-
φέδων, μήτε δικαιοσύνη εἰς τὰ Κριτήρια ἦτον εἷς αὐτάς. Καὶ τὰς κρί-
σεις τοῦ Θεοῦ ἐπωλοῦσαν ἀσεθῶς διὰ αἰσχροχέρδειάν των" καὶ µουσίας
χωρὶς πληρωμῆς ἐν ὀνόματι αὐθεντικῶν μουσιῶν ἥρπαζον μὲ βίαν. Τὰ
πρὸς τὴν τζάραν ἱερὰ φερµάνια τοῦ Δουθλετίου (διὰ τὰ ὁποῖα ἧτον χρε-
ὥσται κατὰ τὸ. ἀξιολάτρευτον καὶ ὡραϊσμένον Βασιλικὸν
1 Χάττι Σερὶφ,
ἐχδοθὲν εἰς τοὺς 4847. διὰ τὰ προνόµία τῆς εζάρας, νὰ διαθασθοῦν ὑπ
ὄψιν «τῆς κανότήτος καὶ νὰ φυλαχθοῦν . εἰς τοὺς κώδηχας: τοῦ τόπου;)
αὐτὰ οἳ Αὐθέντᾶι τὰ ἔκαμάν ἀφανῆ καὶ ἄγνωστα εἰς τὸν λαόν. Μὲ ᾱ-
γριον βλέμμα χαὶ σχληρότητα ἀτίμαζον τοὺς πρώτους Ἀρχόντας, ὅταν
ὠμιλοῦσαν κατά τινος ἀδικίας. εἰς τὰ Κριτήρια, Ἡ κατά. τινος ἐπιφορτέ-
σματος᾽ τῶν δοσιµάτων. Μάλίσταἡἦτον βιασµένη Ἡ βουλἡ τῶν Αρχόν:
πων νὰ ὑπογράψουν ἀναφορὰν, ὅτι εὑρίσκουν εὐλόγους τὰς παρανόµους
ἐπιφορτίσεις των, καὶ νὰ γνωρίσουν εὐγωεῖς τοὺς ἀναξίως ὑπ' αὐτῶν
τιμαβέντας μὲ ὀφτέμα πεφυλαγµένα κατὰ τὰς παλαιὰς νομοθεσίας -μό-
9ον διὰ τὰ εὐγενῆ; γένη καὶ διὰ τοὺς ἀξίως δουλεύσαντας τὴν πατρίδα των,
Εμποδισµένοι. καὶ χαταδειασμένοι ἦσαν ἐχεῖνοι, ὁποῦ ἑτόλμοῦσαν νὰ
ἐρωτήσουν;, ἐδιατί γίνεται κάνένα πρᾶγμα ἐναντίον τῆς ἀποφάσεως τοῦ
ὑψηλοῦ Χάττι Σ εριφίου! διότι ἐχεῖνοι ἦτον. παπτατρεγµένοι μέχρί θανά-
δού, Καὶ πόσα ἄλλα, τὰ ὁποῖα διὰ µικρολογίαν τὰ. ἀφίνομεν, καὶ ἐκεῖνα
ὁποῦ ἐφανερώσαμεν μὲ τὸ ταπεινὸν. µαγζάρι μας {ότε; ὅτε εἰσέφρυσεν
οὗτος ὁ τελευταῖος βιαστῆς Μιχαήλ Σοῦτζος. ῥλόχληρα δοσίµατα διὰ
τὸ κριθάρι καὶ χορτάρέ τοῦ αὐθεντικοῦἆ ἀχουρέου, δοσίµατα διὰ τοὺς μεν
ζελχανέδες.ἔξω τοῦ δέαντος, δοσίµατα διὰ τὸ ῥακὶ ὁποῦ ἑκάμώμεν: «ἀπὸ
τὸ ψωμί μας, καὶ διὰ, τὴν ἐλευθέραν εἴσοδον αὐτοῦ ἐκ τῶν «αὐνόρων, ὅλα
αὐτὰ διὰἆἁπανισμὸν ἐδικόν µας καὶ τς συμφέρον αὐτῶν. ἀπόρβητον
213
 310 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
τείχος διὰ ἡμᾶς τὸ νὰ προστρέξωµεν εἰς τοὺς εὐσπλαγχνικωτάτους ὕν
μῶν Δεσπότας, διότι καὶ οἳ Βοεθόδες Γραικοὶ, καὶ Σπραβνίκοι καὶ οἱ
Ζαπτζίδες ὁμοίως, καθὼς χαὶ οἱ Καππῆ Κεχαγιάδες Τραικοὶ ἦσαν μὲ
φρονήματα, ὅτι διοικοῦ» ἐχθροὺς, καὶ οὐχὶ πιστοὺς ῥεαχιάδες τοῦ ὑψη--
λοῦ Δουέλετίου, οσον τι τομ.
«ὧθεν δακρυῤῥοοῦντες μετὰ τρόμου καὶ εὐλαθείας, παρακαλοῦμεν τὴν,
ὁμοίαν τῆς ὑψίστου Θεότητος ἀγαθότητα τοῦ κρατανοτάτου ἡμῶν Βα:
σιλέως νὰ μὴ μᾶς καταλικάσῃ διὰ τὴν τόλµην, ἀλλὰ νὰ μᾶς ἐλεήσῃ
μὲ τὰς κάτωθι λυπηράς µας δεήσεις, ἀνανεόνων τὴν δεδακρυσμένην
ζφήν µας.
αἀπὸ τουνῦν καὶ εἰς τὸν ἅπαντα αἰῶνα νὰ εἴμεθα ἐλεύθεροι ἀπὸ τὴν
Αὐθεντείαν καὶ Γραικικὴν διοίχησιν. Γενηθήτωσαν οἱ οἰχτιρμοὶ τοῦ κρα”
παιοτάτου ἡμῶν Βασιλέως τὸ νὰ νομοθετηθῇ διὰ, ἱεροῦ καὶ ὡραϊσμένου
Χάττι Σεριφίου κατὰ τὴν ἱερὰν ἀρχαιότητα, γὰ Διοικῆται ὁ τόπος ἀπὸ
ἐντοπίους Αὐθέντας, καὶ ημεῖς οἱ. ὀγτόπιοι φυλάττοντες τὸν τίτλον τῆς
Αὐθεντείας, κατὰ τὰ ἀρχαῖα προνόμια, διὰ στάλσεως τῶν Καππῆ Κε"
χαγιάδων τοῦ τόπου ἀπὸ ἐντοπίους, νὰ ἀνταποχριώμεθα δι αὐτῶν εἰς
τὸ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἴψιστον Κατώφλιον. Τὸ νομοθετηµένον ζαν-
τεζὲ, χιεντιὲ χαὶ σικημπιὰ ἐκτελοῦντες μὲ ζῆλον τῆς πίστεως τὰ Ἱερὰ.
χρέη κατὰ τὴν δύναμιν καὶ γατάστατιν τοῦ τόπου, νὰ τρέξουν ἀπὸ τὴν
πηγὴν τῶν οἰκτιρμῶν τὰ ἐλεημένα εἰς ημᾶς προνόμια διὰ τῶν ὡραῖ-
σένων Χάττι Σεριφίων, τῶν ἐχδοθέντων εἰς τὰ ἔτη 1180 καὶ 1135
καὶ 1206 καὶ 1217: καὶ εἰς καιρὸν ὁποῦ Ἡ δύναµις τῆς Τζάρας καὶ Ἡ
ἐμφύχωσις τῶν ἐλπίδων τῆς ζωοτροφίας της ὠλιμόστευσε τόσον ἀπὸ
ζδα, ὅσον καὶ ἀπὸ ζαχερέδες καὶ ὅλα πὰ λοιπὰ, καὶ μὴ ἔχουσα μήτε
ζαχερέδες μαζωμένους, μήτε ζαχερέδες σπαρµένους διὰ τὸν. δεύτερον
χρόνου, μήτε ζῶα διὰ γεωργίαν, μήτε ἀνθρώπους γεωργοὺς, μήτε ᾱ-
σπρα τοῦ νὰ ἀγορασθῇ σπόρος, ἐπαπειλεῖται ἀπὸ πεῖναν'. καὶ ἐπειδὴ ὁ
τόπος ἐσμικρύνθη ἀπὸ τὴν ἀκεραιότητά του καὶ τὰ εἰσοδήματα ὠλιγό-
στευραν, χαὶ ἐχεῖνα ὑποῦ ἔμειναν, τὰ ὁποῖα μήτε εἰς τὴν εὐτυχίαν των’
δὲν ἔφλαναν τοὺς Γραικοὺς «Αὐθέντας, Ίδη εἰς τὴν πτῶσιν αὐτῶν ὄντα,
εἰς «τὸν πλέρν δίκαιον, καὶ µέτριον
μὲ ἔνδειαγ ἂῑν, θέλουν ἐξαρκέση.µάτε.
ἐντόπιον, ὁποῦ ὕβελεν ἐπιφορτωθῇ τὴν Αὐθεντείαν διὰ ἀπάντησιν τῶν
ἐξόδων τῆς Κούρτης, διότι καὶ αἱ ἐπιφορτίσεις καὶ τὰ εἰσοδήματα τῶν
ἀρχόντων πρέπει νὰ λείψουν, διὰ νὰ γνωρίσουν οἱ δυστυχεῖς. ῥαγιάδες
τοὺς οἰχτιρμοὺς τοῦ εὐσπλαγχνιχωτάτου Δουθλετίου. Διὰ «τοῦτο μήτε
 «10Υ ΤΟΝΟΥ ΕΣ - πι
ἐδεάζομεν, μήτε ζητοῦμεν κατὰ τὸ παρὸν Αὐθέντην Μολδαυὸν, διὰ νὰ
μὴν ἦναι ἡ Ἱζάρα ἐπιφορτισμένη μὲ τὸ βάσταγμα τῶν ἐξόδων τῆς προ-
σωπικῆς δόξης τοῦ Αὐθέντου, ἕως οὗ νὰ ἔλθῃ εἰς χατάστασιν, ἀλλὰ πὰ--
βακαλοῦμεν νὰ μᾶς ἐλεηθῇ, νὰ μᾶς χαρισθῆ καὶ ἀἰωνίως στερεωθῆ μία
διοίχησις τοῦ τόπου ἐκ τῶν ἐκλελεγμένων ἐντοπίων τοῦ Μολδαυῖκοῦ
ἔθνους, µία Βουλὴ ἀπὸ ἕνα ἀριθμὸν Αρχόντων, χαὶ ἐξ αὐτῶν ἕνα Μπὰς
Άρχοντα ἐκλεκτὸν τῶν ἐχλελεγμένων, καὶ αὕτη ἡ Βουλὴ ἔχουσα ἰσχὺν.
ἐργασιῶν ᾽Αὐθέντου, "θέλει διορίση Διβάνια, Διοικήσεις, Κριτήρια καὶ
ὀφφίχια". καὶ, ὀψέποτε ἡ Τζάρα ἄβελεν ἔλθῃ εἰς χαλὴν “κατάστασυ
(νὰ γένη, παθὼς ᾖτον, χρειάζονται ἀρχετοὶ χρόνοι κατὰ τὸν θλεθερόν
τοῦτον ἀφανισμὸν;) τότε, διὰ νὰ μὴ λείψῃ Ἡ Δόξα τῆς Αὐθεντείας ἀπὸ
τοὺς ἐντοπίους; αἴτινες ἤθελαν δυνηθῃ νὰ οἰκονομήσουν χωρὶς ἁρπαγῶν
λαὶ δαχρύων. τὰ ὀλέγα ἔξοδα τοῦ Αὐθέντου διὰ τὸ βάσταγµα τοῦ µε-
ηρίου αὐτοῦ σαλτανατίου, χατὰ τὸ δέον θέλει ζητηθῇ μετὰ παραχλή-
σεως καὶ θέλει φανερωθῆ εἰς τὸ Δουθλέτι ἕνας τοιοῦτος ἑντόπιος ἐκλε”-
κτὸς, ὑπήχοος τῶν γόµων χαὶ τῶν πλέον στενῶν ὅρων, πρὸς κατάπαυσυ
κῶν ἐπιφορτίσεων καὶ ᾿εὐδαιβονίαν τῆς διχκρυῤῥοθύσής Ἰδάρας- Οἱ δὲ
οἳ ἔχπα-
Ὑλουζιτόρος πρὸς Φύλαξιν τοῦ Αόποὺ θέλούν εἶναι ὅλοι ἐκεῖνδν
λοι διωρισμένοί καὶ νοµοθετηµένοι, οἵτινες ἦτον καὶ εἶναι ἀφιμένοι εἰς
τὸ µοαφέτι τῆς ἐχδουλεύσεως, τοὺς ὁποίους οἱ Κωνσταντινουπολῖται ἐ-'
πωλοῦσαν μὲ τὰς χαπετανίας των, ὡς κληρονομικὸν αὑτῶν εἰσόδημα.
Καὶ πρὸς φύλαξιν τοῦ τόπου ἤδη δὲν ἤθελεν εἶναι ἀναγχαῖος, εἶμὴ ἕνας
ἀριθμὸς πρὸς ἐκδούλευσιν τῆς ἐσωτεριχῆς φυλάξεως. ἀὐτοὶ εἰς τὸ ἑξῆς
ῥέλουν φυλάξῃ τὰς πολιτείας, ὄντες ὅλοι ἐντόπιοι ῥαγιάδες πιστοὶ καὶ
Σλουζιτόροι τῶν ἔκπαλαι ὀτζόχιδων. Τὰ εἰσοδήματα θέλουν συναχθῇ µό-
νου, ὅσα δίκαια. Θέλουν λείψη πλέον τὰ εἰσοδήματα τῶν ἀρχόντων"
θέλουν λείψη αἱ καταχβήσεἰς καὶ ὅλα τὰ παράνομα. Τώρα ὅμως εἰς τὴν
λυπηρὰν κατάστασὶν βέλουν εἶναι καὶ αλτὰ τὰ δίκαια ἐλαφρώμένα. ᾿Αἲ
προσταγαὶ τοῦ Τψίστου Δουθλετίου διὰ τῶν ἱερῶν ερμανίων θέλουν
εἶναι πρὸς τοὺς κρατοῦὔντας τὸν τόπον Αὐθέντας τοῦ ταμείου τῆς Μόλ»΄
δαυΐας, καὶ οἱ Καππῆ Κεχαγιάδες τῶν ἐν Κωνσταντιουπόλει θέλουν
ἀποκτήσῃ τὴν ζωηρὰν ὑπεράσπισιν καὶ ἀξίων τοῦ νὰ δέχωνται {ὰς
προσταγάς. Μνήμη αἰώνιος καὶ δόξα τοῦ Δουῤλετίου θέλουν εἶναέ Ἡ΄
στερέωδις τῆς ἐλυεβερίας τοῦ ἐμπόρίού χαὶ ἀπειραξία παρὰ τῶν Σέρλα-
ελίδων ἀκὸ ὅλον τὸ πρόσωπον τῆς Μολδαυϊκῆς γῆς. 'Ταῦτα: μετὰ Ἱτρό-᾽
µου χλαίουτες παρὰ τοὺς πόδας τῆς σωτηρίας πάρακαλοῦμεν, ὅτι δὲν
 345 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΕΓΡΑΦΑ

έμενε ψυχη πλεον τὸ νὰ εἴμεθα ὑπὸ τὴν φθοροποιὰν ὑπεράσπισυ. ἂν

ρἱ προπάτορές µας Αὐθενται Μολδαυοὶ ἐλύπησαν τὴν Πόρταν, (τὸ ὁ-
ποῖον εἰς ἡμᾶς ἄγνωστον,) γνωρίζοµεν µόνον τὴν εὐπείθειαν τῆς τί-
στεώς µας. ῥρκετὰ ὅμως ἐθασανίαθημεν «καὶ ἐπαιδεύθημεν ἡμεῖς οἱ ᾱ-
πόγονοέ των, ὑποφέροντες ἕνα αἰῶνα τὴν. τυραννίαν τῶν Κωνσταντι-
νουπολιτῶν. Πατῶντες αὐτοὶ ἤδη τὴν πίστιν, νὰ ἀπολαύσωμεν ἡ μεῖς
τὸ εἶναί µας, χωρὶς νὰ χάσουν ἐκεῖνοι τίποτα ἀπὸ ἐκεῖνο, ὁποῦ δὲν
εἶχον καβότι ἔκπαλαι εἰς ἡμᾶς τοὺς ἐντοπίους ἦτον νομοθετηµένη Ἡ
Αὐθεντεία. Λυπηροὶ μεθα, εἰς τὰς ἄχρας. τῆς Τζάρας εὑρισχόμεβα: δόζα
τῇ Ἡρονοία, ὁποῦ εἰς ταύτας τὰς ὥρας διὰ τῶν τροπαιοφόρων βασιλι-
χῶν στρατευμάτων ἐκαθαρίσθη ἡἡ γῆ µας ἀπὸ τοὺς λεηλάτας.
«ἡμεῖς μὲν οἱ ταπεινοὶ καὶ ἐλεεινοὶ ῥάγιάδες ἐκτείναμεν εἰς τὸν Τ-
ψηλότατον Βαλῆν τῆς Σιλίστρας, καὶ Σερασχέρην ἐνδοξότατον καὶ δι-
καιότατον Βεζύρην, τοῦτο τὸ ταπεινόν µας µαγζάρι, διὰ νὰ τὸ φέρῃ εἰς
τοὺς πόδας τοῦ φαειγοτάτου Κατωφλίου τοῦ κραταιοτάτου καὶ εὔὐσπλαγ-
χικωτάτου ἡμῶν Βασιλέως. ὁ δὲ ἄγαρχοας
ἄ Θεὺς, ὁ μέγας Κύριος τῆς
δόξης, ὁἆ ἐξαποστέλλων τὸ φῶς εἰς τὸν ἥλιον, νεύων εἰς τὴν καρδίαν
ταῦ κραταιοτάτου Βασιλέως θέλει τὸν φωτίσῃ ἐπὶ καλοῦ, ὅπως χράζω-
μεν αἰωνίως, Μεγαλυνθήτω ὑπὲρ πᾶσαν ὁμοιότητα ἡ δόξα αὐτοῦ καὶ τὸ
κράτος τοῦ Δουθλετίου «εἰς αἰῶνας ἁμήν 1».
Ὅο ΣΕΔΙΣ 204,
(α) χὰ περὶ αὐτοῦ ἐκτίθενται πλατύτερον ἐν τῷ Παραρτήματι.
(6) Κομίσματος χρυσοῦ ἀξίας 46 γβοδίων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ φέροντος 9 ὅ-
γορα Ξοῦ. Σουλτάνου Μαχμούτ,
) ΣΕΛΙΣ 2445 |

(α) Ἔχομεν ὑπ) ὄψιν ἔγγραφον (ἀπὸ 8 φεθρουκρίου 18234 ἐν Ῥουκουρεστέφ),

ἐπικεκυρωμένον παρὰ τοῦ ᾽λλεξάνδρου Ὑψπλάντου, δι’ οὗ ὁμολογεῖται, ὅτι ἈΣτάναν
θύζυγος τοῦ ᾿Ολυμπίου, ἐδάνεισε τῇ Ἑταιρία τῶν Φιλικῶν πεντακόσια καὶ πεντα»
χισχίλια φλωρίαι πληρωτέα ἀπὸ τοῦ μέλλοντος ἐθνικοῦ ταμείου. "Αλλ᾽ ἐπληρώθη-
σάν ποτε εἴτε τ Στάνα, ἀποθανούση ἐ ἓν Αθήναις, εἴτε τοῖς ἐπιζᾶσι κληρονόμοις
ταύρης ’2
ΣΕΛΙΣ 111:

ω Ἡ ἀναφορὰ αὕτη, ὡς καὶ αἳᾗ ὁκόλουθοι μχρι τοῦ τέλους εἰσὶ σύνταξις τοῦ
αὐτοῦ ἐν τῇ γαλλικῇ διαλέκτῳ.
ΣΕΛΙΣ 249,
(α) Τὸ περιεχόµενον τῆς ἀπαντήσεως ταύτης τοῦ Βελλεγὰρὸ ἂναιρεῖ οὐσιωδᾶς τὰ
ἀναφερόμενα παρὰ τοῦ ᾽Αβλιώτον, ὡς εἴπομεν ἐν σελ, 492 σημ, (αλ.
 «Το ΤοΠο Ε., 9ο
ΣΕΛΙΣ 2211.
ἀπίστων δυηγήσεων»
ζα) Ἡ ἐξήγησις τῶν ἀναφερομένων ἐνταῦθα κδολοφρόνων καὶ
Ἠίνεται παρ’ αὐτοῦ τοῦ 'Ὑφηλάντον ἐν τῇ παρέµπροσθεν ἐχθέσει πρὸς τὸν αὐτοχρά-
| ; ΄
Ἶπορα Κικόλαον, (Ὄρα σελ. 224.)
ΣΕΛΙΣ ᾖ50.

(4) ᾿Ιδο Ἡ πρὸς τὴν αὐτοκράτειραν τῆς Ἀὐστρίας τόσῳ. συγκινητικὰ ἀγαφορὰ
κῆς "Ελιοσάδες 'Ίφκλάντου. 7
εΚυρία.
ο «Τὸ ὄνομά µου καὶ αἱ δυστυχίαι µου βεβαίως διήγειραν ἄδη ἐν τῇ
ὁραίᾳ ἡμῶν φυχῇ αἴσθημα οἴκτου καὶ ἐνδιαφέρογτος. Ἡ ὑμεσέρα Αὐτο-
κρατορικὴ λεγαλειότης λυπηλήσεται, ὡς οὐκ. ἀμφιβάλλω, ἀτυχῆ µη:
πέρα, μετὰ τὄλμης ἀπευθωνομένην πθὸς Αὐτὴν, ὅπως τύχη, διὰ τῆς
µεσολαθήσεως παρὰ τῷ σεβαστῷ 9 Αὐτῆς
ο ν ο. τω),
συούγῳ, ττν εὐτυχίαν,
ν (Ορ δ. μα ν. δὺ
ὃν ἣν4
{

. τέλος εὐελπιστεῖ μετὰ ἓξ ἐτῶν ἀγωνίας ’ καὶ δάκρυα»

µ - λα ο.» / λ δά
)

ν΄ ο , ΄
καὶ µη ἔπαιτουμενη πλεον
ν - »
αἀπομεμακρυσμένη εἰς ῥαβεῖαν ἐρημίαν
ιν / ᾿

πὴν ἐλευβερίαν τῶν υἱῶν µου, ἢ παρὰ τοῦ Θεοῦ, οὐδέποτε ἐπεβάρυνα
- ε» ο Ν -- ο ”Ν 3 ;
Ί 3 ,

τὴν Υ. Α. 1. διὰ τῆς λύπης µου,

λ ο
εἰ χαὶ αἱ διὰ τὸν πρωτότοχόν µου
υἱὸν χαλοχαγαβία, τοῦ µακαρίτου Ἡασιλέως. πατρὰς ἡμῶν. ἠδύναντο ἑἐ-
πιτρέψαι µοι, ὅπως θέσω αὐτὸν ὑπὸ τὴν ἰσχυρὰν ΤΕ μῶν προστασία».,..:
«Αλλ᾽ ἤδη, ὅτε Ἡ ἐλπὶς εἰσέρχεται εἰς τὴν ψυ χήν µου, καὶ ὅτε µαν-
ελ ' ,

΄ ω τ ΄ λ «5ο ὃ ΄ ,
ἡ Α. Μ. ὁ Αὐτοχράτωρ τῆς Ῥωσσιας ὄξιοῖ ἐνδιαφερόμενος
, π ε
δν 9
ἄνω, ὅτι
«ορ

ω . ων - Δ »
ἐπὶ τῇ τύχη τῶν υἱῶν µου, τολιῶ προσπίπτουσα εἰς τοὺς πόδας τῆς
» .

Υ. Α. Μ. καὶ καθικετεύουσα αὐτὴν, δι ὅ,τι ὑπάρχει ἱερώτερον καὶ διὰ

τῶν πολυτίµων ἡμερῶν τοῦ μεγάλου :Μονάρχου
εβ᾽ οὗ
η διατήρητιν
τὴν : Ἠρη τω ν Μ ημεί του μεγ ρχου. µ

νωσε τὴν τύχΊν ἑαυτῆς, ἵνα λάδῃ µέρος ὑπὲρ τῶν τέκνων, βουδν χαὶ4 ἐ-
πιτύχῃ, ὅπως ἀποδώσωσιν αὐτοῖς ἐλευθερίαν ἐςηγορασμεν
όρο, Φ 2 δώσ - ο. 3 θσοί ..
ην δι ἔνας-
΄ , ΄ 3 »
ω ο ν ΣΑΝ φ
τοὺς περιορισμού. Το δικα, απερ ἠδύναντο εχειν, ἐξηλείφθησαν πλεον,

χαὶ ἡ ἐλεειγὴ κατάστασις τῆς ὑγείας τούτων τὸ βεβαιότερόν ἐστιν ἕ-

χέγγυον τοῦ μέλλοντος αὐτῶν.. .
«ἀξιώσατε, Κυρία, ἵνα δεχθῆτε τὴν παράχλησίν µου βετὰ τῆς ἆγ-
χελικῆς ἐχείνης ἀγαθότητος, τῆς χαρακτηριζούσης άμᾶς, καὶ θελήσατε
χατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν, ἵνα συγχωρήτητε τὴν ἐνόγλησιν, ἂν δίδει ποὺς
ἡμᾶς µήτηρ φθάσασα εἰς τὴν ἀπελπισίαν.
Ὁ «Εἰμὶ, Κυρία, τῆς ὑμετέρας Λὐτοκρατορικῆς Μεγαλειότητος
Ὅν παπειγοτάτη καὶ εὐπειθεστάτη δούλη
Κοσνίτσα Ποδολί. Π. Ε. ΤΨΗΛΑΝΤΟΥΡΕ
«Τῇ 30 νοεµβρίο {13 δεκεμθρίου) 1827.. 7
 11. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΛΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
196ὺ κκὶ ἡ ἀπάντησις τῆς αὐτοκρατείρας,
«Κυρία Πριγκίπισσα.
κἩ Αὐτοχράτειρα, μὲ ἐπεφόρτισεν, ἵνα δηλοποιήσω πρὸς ὑμᾶς τὴν
παραλαθὴν τῆς ἀπὸ 132 τοῦ τελευταίου δεκεµέρίου ἐπιστολῆς ὑμῶν,
εἰς ἣν ἐθράδυνε τὴν ἀπάντησιν ἑαυτῆς, διότι οὐχ εἶχε ποσῶς, ἵνα χοι-
νοποιήσῃ πρὸς ὑμᾶς εὐχάριστόν τι ἀποτέλεσμα, χαὶ διότι ἐσκέφθη, ὅτι
ἡ ἀπώλεια (ὁ θάνατος τοῦ Αλεξάνδρου), ὃἣν ὑπέστητε, ἠδύνατο ἴσως με-
ταθαλεῖν τὰς ἀποφάσεις τῆς Α. Μ. τοῦ Αὐτοχράτορος. Απιυθύνθη λοι-
πὸν ἡ Μεγαλειοτάτη ἐκ νέου πρὸς τὸν σεθαστὸν αὑτῆς αύζυγον, καὶ
μετὰ ζωηρᾶς λύπης εὑρίοχεται ἤδη ἐν τῇ ἀναγκαστικῇ περιστάσει, ὅ-
πως αὐξήσῃ ἔτι τὴν λύπην μητρὸς, βεθυθισµένης ἤδη ἐν τῇ βαθυτέρᾳ
Ἰθλίψει, γνωστοποιοῦσα ὑμῖν, Κυρία, ὅτι ἡ Α. Μ. ὁ Αὐτοχράτωρ ἀπε-
χρίθη αὐτῇν ὅτι οὐδόλως συγκατατεβῆναι δύναται ἐπὶ τῇ παραχκλήσεί '
ὑμῶν, ὁ ὑπ᾿ ὄψυἔχων
ἔ τὰς συνθήκας, δι ὧν ὑπάρχει συνδεδεμένος.
«Συγχωρήσατέ μοι, Κυρία. Πριγκίπισσα, ὅπως δραττόµενος τῆς εὖ-
παιρίας ταύτης παραλαλέσώ ὁ ὑμᾶς, ἵνα δεχθῆτε τὴν ἔχφβασιν τῶν αἴσθη-
µάτων τοῦ σεθασμοῦ καὶ τῆς ἐξαιρέτου ὑπολήψεως, μεθ᾽ ἃς πρὺς τιμήν
μου εἰμὶ τῆς Κυρίας Πριγκιπίσσης
στο ταπεἰνότατος καὶ εὐπειθέστατος θεράπων
"Ἰ«Βιέγνη 15 φεθρουαµίο 18286. ΚΟΜΗΣ ΔΕ ΒΟΥΡΜΒΡΑΝΔ».
(6) 'Ἡ µήτηρ Ἑλισαάδετ, μελανειμονήσασα, ὡς εἴθισται παρὰ τοῖς Χριστιανοῖς,
τὸν ὡρισμένον καιρὸν διὰ τὸν θάνατον τοῦ ᾿Αλεξάνδρου, ἀνήρτησε τὰ ᾿χαρώνεια αὖ-
τῆς μελανὰ ἐνδύματα, ὡς ἐπὶ τὰς ἰτέας τὰ ὅπλα αὑτῶν οἱ σραγλῖται, προµαν”
εύουσα διαδοχικὸν τὰν θάνατον κχὶ τῶν ἄλλων υἱῶν, Τφόντι δὲ ἡ προµάντενσις
αὕτα ἐκληβώθη ἐντελῶς, διότι ἀπώλεσε μετὰ ταῦτα ὅλους τοὺς υἱοὺς ἑαυτῆς; καξ
ἔντεῦθινἡ πρώτη διὰ τὸν ᾿Αλέξανδρον μελανειμονία κατέστη αὖτῆ ἰσόθιος,

ΣΕΛΙΣ 2314,
(α) Τίς ἄρα ὑπάρχει ἄξιος πίστεως παρὰ τοῖς νοῦν ἔχουσιν, ὁ “χφπλάντης, ὡς
ἐκίσημον καὶ ἀπ' εὐθείας πβόσωπον, ἐξηγούμενος τῷ 182] ταῦτα, καὶ μάλιστα πρὸς.
ἵνα αὐτοκράτορα, οἷος ν ὁ Νικόλαος Α΄, ζῶντος ἔτι τοῦ Καποδιστρίου, Ὦ ὁ ἰδιώ-
της Δημήτριος ᾽Αρλιώτης, βιογραφῶν ἓν Κερκύρα τὸν Κςαποδίστριαν τῷ 4935 ἴτα«
λιοτῖ, δηµοσιεύων δὲ τῷ 4859 τὸ πόν絫 αὐτοῦ, καὺ ἀναφέρων ἐπὶ τοῦ προκειµέ-
νου τὰ ἀκόλουθα (σελ. 68); ας. Ὁ πρυριιῷ. Ἰφηλάντης..» παλὰ «πρὶν ἃ ἀναλάθηι
τὴν τολμπρὰν ταύτην ἐπιχείρησιν, συναν {πθεὲς μετὰ τοῦ Καποδιστρίου, ἆλθιν
»εῖς ὁμιλίαν περὶ διαφόρων ἀντικειμένων, Περιελθόντος τοῦ λόγου καὶ περὶ Ἑλλά-
»δος καὶ τοῦ ἓν αὑτῇ βόσκοντος χρυπτοῦ πυρὸς, ὁ Καποδίστριας ἐνγόησε τὴν ἕξα-
νψιν τοῦ “Ὑψηλάντουν προσεπάθησεν, ὅπως ἀναχ αιτίση τὴν ὁρμὴν καὶ πατρικῶς ἐ-᾽
»ν9υθέτησε τούτῳ, ἵνα μ.ὰ ἐπιζητήση τὴν καταστροφΆν αὐτοῦ καὶ διακυνδνγεύση τὴν
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ Β.. ᾿ 9343

Ἀπατρίδαι ἂν ἀληθῶς ἀγαπᾷ αὐτήν. Εβυθρίασε τότε ὁ γέος καὶ ἐφάνη μεταθάλλων
υσκοπόν. ᾿Αλλὰ, προϊόντος τοῦ χρόνου, ἀνεζωπυρώθη ἐν τῷ στήθει τούτου Ἡ φλόξ,
καὶ λαμ-
ηνομάσαντος δόξαν, στερουµένην μὲν τῶν δαφνῶν τῆς νίκης» ἀλλὰ μεγάλην
Ἀπρὰν δόξαν πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν τῶν πλείστων, ἐὰν ἐστέφετο ὑπὸ τῆς ἐπιτυχίας. καὶ
φἴσως ὠθούμενος ὑπὸ τοῦ ἀναποδράστου πεπρωμένου, ἐῤῥίφθη εἰς τὸ χάσμα, ὅπερ
Σχατέπιεν αὐτόν»,
Καθ’ ἡμᾶς, λέγοµεν καὶ πάλιν, φρογέµως ἔπραττεν ὁ συγγράφεὺς, ἐὰν ἐσιώπα ἐπὲ
ἀντικειμένων, ὧν ἠγνόει τὴν κυρίαν ἀλήθειαν. Ὑπῆρξε μὲν φίλος τοῦ Καποδιστρίου,
ἀλλ’ ἔθλαφεν οὕτω τὴν ἐθνικὴν ὑπόληψιν τοῦ ἀνδρὸς ἓν ἀγνοίην ὡς ἄλλος ἐχθρὸς»
γράφων τοιαῦτα. σ
ΣΕΛΙΣ 2290.

(4) 'Ιδοὺ τἶνι πρὸς τὴν μητέρα τοῦ 'Ὑψηλάντόν ἀνήγγειλεν ἀκολούθως τρόπῳ τὴν
ἁποθίωσιν αὐτοῦ ὁ Λασσάνης.
«Σεθαστὴ Κυρία.
αταν τὸ ἀπανθρώπως τυρανγούμενον ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἔκλεξεν
εἰς τὸ μέσον τῆς σεθαστῆς οἰκογενείας Αὐτῆς ὁδηγὸν πρὸς ἀνάκτητιν
τῶν ἀνθρωπίνων δικαίων καὶ τῆς εὐνομίας, Ἡ ἠχλαμπρότης Αὐτῆς ἐ-
πρόσφερε μὲ ψυχὴν ἑλληνικὴν ὁλόκαντογ θυσίαν εἰς τὴν σωτηρίαν τῆς
πατρίδος τέσσαρας φιλτάτους υἱοὺς, εἰποῦσα πρὸς αὐτοὺς «Ἡ τὰν Ἡ
ἐπὶ τάν».. ἀ.
«ὁ σκοπὸς τοῦ ἱεραῦ τούτου ἐπιχειρήματος ἐτελέσθη Ἡ κοινἩ εὐχὰ
η' ο ἀλλ Σςὁ πρωταϊτ{ιος, τοῦ ὁποίου τὸ παράδειγµα ἔμπνευσεν εἰς
ω 5ς { λ / 3 3
ἐπληρώθ
3 ΄

91
φεῦ ἱ
- Ν
τὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἐνθουσιασμὸν,
κος ολ - δὲ ᾿
τῶν Ελλήνων
Ν ’ . . ,
τὰς καρδίας
δὲν ὑπάρχει πλέον. Ἡ Θεία πρόνοια πὐδόχησε 3 νὰ »)καλέσῃ τὸν ἀείμνη:
ᾳ
στον Αλέξανδρον εἰς τὰς αἰωνίους µονάς. Χαμὸς ἀτίμητος διὰ τὴν πα-
μ κο ο , / ν
λο

τρίδα! ἀτίμητος χαὶ διὰ τὰ μητρικὰ τῆς Εκλαμπρότητος Λὐτῆς σπλάγ-

χνα. ἀλλὰ ποῖος ἐμπορεῖ νὰ ἐξακριβώσῃ τὰς θείας βουλάς; Τὸ θέλημα
τοῦ Ίψίστου ἔγινε. ᾗ μόνη παρηγορία εἰς τὴν ἀπαραμύθητον ψυχἠν
τῆς Εχλαμπρότητος. Αὑτῆς ἂς ἦναι Ἡ ἀναλάμψασα εὐδαιμονία τῆς πα- Ν
Ν / μ 3”.
/ ό ΄ . . 4
Μακαρίτου θὰ διαμένει εἰς αἰῶνας τους
τρίδος. Π δόξα τοῦ ἄειμνήστου »
, ὠ ω 3 . κ / 4
ϱ Α « 9
χαὶ Ἡ εὐγνωμησύνη τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους θᾳ, τοῦ πλέξη τονα»
ἅπαντας,
µάραντον στέφανον τῆς ἀθανασίας.
εξ πτὰ χρόνους, σεθαστὴ Κυρία, συνεζοῦσα -μὲ τοὺς φιλτάτους Αὑ-
τῆς υἱοὺς, κ᾿ ἤμην κοινωνὸς τῶν καλῶν χαὶ τῶν κακουχιῶν των, καὶ
ποῦτο μ᾿ ἐνθαῤῥόνει νὰ ἐνοχλήσω Αὐτὴν μὲ τὸ παρὺν ταπεινόν µου,
προσφέρων πρὸς τὸ σεθαστὺν Αὐτῆς ὑποκείμενον τὴν ἐγκάρδιόν µου εὖ-
γνωμοσύνην -διὰ τὴν φιλίαν καὶ δι) ὅλας τὰς καλοσύνας, ὅσας. τόσον ὁ
ἀοίδιμος Μακαρίτης, καθὼς καὶ οἱ ἀγαπητοὶ Αὐτῆς Γεώργιος καὶ Νιν
900 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
, ζδει”
κόλχος, ἔδειζαν πρὸς ἐμέ, Εὐτυχῆ δὲ θὁ γοµίσω ἐμαωτὸν, ἐάν ποτε
εὐδοκιμήσω νὰ, γείνω κΏρυξ τῶν ἀρετῶν τοῦ Μακαρίτου.
«Μένω μὲ ὅλον τὸ πρὸς τὴν σεθαστὴν Αὐτῆς κεφαλὴν ὀφειλόμενον
σέθας τῆς ἨὨχλαμπρότητος Αὑτῆς δοῦλος ταπεινὸς
«αΒιέννη τὴν 9 ἀπριλίου 1836. ΓΡ. ΛΑΣΣΑΝΗΣ».
ο (6) 'Ἡ τοιαύτη τοῦ ἀοιδίμου Αλλεξάνδρου θέλησις περὶ τῆς ταφῆς τῆς καρδίας
αὐτοῦ ἐν τῇ Ελλάδι οὐκ ἐπραγματοποιήθη δυστυχῶς,

ΣΒΛΙΣ 23999

(α) τὴν ἀλήθειαν ταύτην ἐξηγήθη τῷ 1824 κατὰ τὴν συνεδρίασιν τῆς ἐν Λονδίνῳ
Φιλελληνικῆς ᾿Εφορείας εἲς τῶν μεγάλων φιλελλήνων ὁ Βλακιέρος, ὥς ἀχολούθως:
Κος Τνωστόν ἐστιν, ὅτι εἷς σερατηγ»ς, εὑρισκόμενος ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ μ.ᾶς µεγάλη:
Ῥδυνάμεως τῆς ἄρκτου, "ρξατο τοῦ πολέμου: καὶ ὅτε, εἰ καὶ ἀπεδοκιμάσθη μετὰ
ταῦτα τὸ κίνημα αὐτοῦ, καὶ ὁ ἴδιος ἐξέπεσε τῆτεύνοῖας τοῦ Μονάρχου αὐτοῦ, ὁᾶ-
Ἄμεμπτὸος ὅμως χαρακτὴρ τοῦ "Αλεξάνδρου Ὕψηλάντου, Ἡ πασίδηλος ἀνδρεία καὶ
Ψἐξαιρέτως ἡ ὑπηρεσία τούτου ὡς ὑπασπιστοῦ τοῦ Αὐτοκράτοροξ, ἔκαμαν τὸν κόσμον
οἶνα πιότεύση, ὅτι ἡ ἐπανάσφασις ἐγένετο δι’ ἰδίας συναινέσεω; τοῦ μυστικοσυµ.-
Ἀθουλίου τῆς Πετρουπόλεως. Μόνη ἡ περίστασις αὕτη ἴρχει, ἵνα ὀξάφη κατὰ τῶν
ΑΤΟύρχω» τοὺς Ἕλληνας τῶν δυτικῶν ἐπαρχιῶν ... »
ΣΕΛΙΣ 294.
ο Ντάλιστα δὲ πρὸς τὴν ἐν Τροιζῆνι "Εθνικὴν Συνέλευσιν τοῦ 18527 ἀνηνέχθησαν
διάφοροι ἐκ τῆς Ναυπλίας πολῖται, ἐν οἷς συγκατηριθµούµεθα καὶ ἡμεῖς, ὑποδάλ-
Άουτες αὐτῇ τὸ καθῆκον, ὃ ἔχει διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Αλεξάνδρου 'Ἠφηλάντον,
ἁρμοδίως ἀναφερομένη πρὸς τὴν αὐστριακὴν κυθέρνησιν’ ἀλλ᾽ οὐδὲν ἐγένετο,

ΣΕΛΙΣ 2506.

(α) τὴν περίοδον ταύτην τοῦ νέου πολέμου τοῦ Σουλίου κατὰ τοῦ Σουλτάνου
τάσσοµεν ἐπὶ τὸ χρονολογικώτερον ἐνταῦθα, ὡς προηγουµένην τῆς ὅλης ἑλληνικῆς
ἐπαναστάσεως, ἄρχεται δὲ κατὰ τὰ τέλη τοῦ 4920, καὶ τελευτᾷ κατὰ τὸν μάῖον
τοῦ 1834, ὅτε ἤρξατο καὶ Ἡ κένησις τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος, μεθ ἃς συνεδέθη.
Σούλιον δέ ἐστι τὸ ὀρχαῖον Σύλιον. Πορωνόμασαν τοῦτο οἱ ᾽λλθανοὶ τῆς Ἡ-
πείρου ξακοσούλιον ἀπὸ τῆς ἐποχῆς, καθ) ἣν ἐπολέμει αὐτὸ ὁ ᾽Αλῆ πασσᾶς,
Ἀλλλά μετὰ τῆς ἐποχῆς ταύτης ουνέδεον οἳ ᾿λλθανοὶ καὶ πολλὰς ἄλλας3προγενεστέ.
ῥας ἀπὸ αὐτοῦ ἔτι τοῦ 4134, καθ' ἃς ἰσχυραὶ ἐναντίον αὐτοῦ κινηθεῖσαι περιοδι-
κῶς τουρκικαὶ ἐκστρατεῖαι ἀπέτυχον. Ἔχει δὲ μετωνυμικῶς παρὰ τοῖς κοινοῖς ἡλέ-
ξις «κακὸςν τὴν σημ.κσίαν τοῦ ἰσχυρός, πολὺς, ἀνδρεῖος, δεινός, δυσκατ αμάχητος,

ΣΕΑΛΙΣ 247.

(α) Ὅρα ἓν τῷ Δοκ, ἔσε περὶ τῆς Φιλ. "Ἔταιρ, Ἐποχ. Δ' Κεφ, δ’,
ΣΕΛΙΣ 259.

(« ) Ἐσχημάτιζον ταύτηνὁ πόσητς ς Ἡμοαπω Ἐίΐταος Διαμάντη Τσαθέλλας (Φεῖης

ῦ Κίτσου Τσαδέλλα), Πέλιο; 1ο κκὶ Νάσος Καραμπίνης,
 ἘΟΥ ΤΟΜΟΣ Β’, | 84
: ῤ , : ,
. (5) Ἡ ζουλιατῶν. Κατῴκουν δ’ οὗτοι κώμην τινα τῆς Χαονίας, θεώρουµένην ὡς
. α. ΄ ασ. .

λείφανον
,
πόλεως
ιά
ἀρχαίας, τᾶς Ζωΐλης"
Ἀ
Χριστιανοὶ πρότερον, ἔλαδον πρὸ καιροῦ ὁ -
λέγου τὴν θρησκείαν τῶν Τούρκων. τε

ΣΕΛΙΣ 245.
.

(4) σαν δὲ αὗται ἓξ, Ἡ τῶν Βοτόαραίων, ἡ τῶν Ἱ σαθολλαίων, Ἡ τῶν. δερθά-
δων, ἡ τῶν Δράκων, Ἡ τῶν Δαγλίδων καὶ ἡ τῶν Φωτομαραίων" ἀλλ) Ἡ τελευταία.
ἐμισθοφόρει τότε ἐν τῇ Δακωνίᾳ παρὰ τῷ Μαυρομιχάλη.
"Ἠσαν δὲ καὶ ἕτεραι δώδεκα οἰκογένειαι Σουλιωτικαὶ δευτέρου λόγου.

εκ οσο στ ΣΕΛΙΣ 245.

(α) Καθ ἃ δὲ βεβαιοῦσιν ἡμῖν πρόσωπα ἀξιόπιστα, συνέδραµεν οὐχ ἅττον ἐν
τῷ πνεύµατι τοῦ ᾿λλῆ πασσᾶ διὰ τὴν παράδοσιχ τοῦ φρουρίου τοῦ Σουλίου καὶ ἓν
γράμμα, πλαστὸν. βεδαίως, τοῦ Ἰωάννου Καποδιστρί»υ. "Έφερε τοῦτο, ἄπεσταλ-
μένος διὰ τὴν "Ἠπειρον ἔκ τῆς Κωνσταντιγουπόλεως, ὡς γνωστὸν, ὁ Χριστόδουλος
Οἰκονόμου. Φθάσας εἰς Καύπακτον οὗτος περὶ τὸν φεθρούάριὸν τοῦ 1824; καὶ γνω-
ρισθεὶς. διὰ τῶν σημείων µετά τινων Φιλικῶν, ὡς τῶν 'Ῥαγκαίων καὶ ἄλλων, ἐζή-
τησε τὸν ἄξιον ἐξ αὐτῶν, ἵνα ἀναδεχθῇ τὴν ἀσφαλῆ «διαθίθασιν τοῦ γράμματος αὖ
τοῦ τοῦ Καποδιστρίου πρὸς τὸν ᾿λλῆν πασσᾶν» “Άμα ἐπιδειχθὲν, οἱ πάντες» πιστεύ-
σαντες τοῦτο ὡς γνήσιον, κατησπάσθησαν, δι) ἣν ἔχαιρεν ὡς ἐκ τῆς πολιτικῆν θέ-
σεως αὐτοῦ ὑπόληψιν γενικὴν ὁ Καποδίστρια ς, ἐχάρησαν δὲ κατὰ πολὺ θεωρήσαν-
τες αὐτὸν ἕνα τῶν πρώτων μοχλὸν τῶν πρὸς ἐπανάστασιν ἐνεργειῶν, καὶ λπισαν
ἀναπόφευάτον ἐσομένην τὴν παράδοσιν τοῦ φρουρίου εἰς τοὺς Σουλιώτας» ἐὰν περιήρ-
χετο εἲς χεῖρας τοῦ ᾽Αλῆ πασσᾶ τοῦτος Ὁ ᾿Ἱωάννης Ῥάγκος ὑπεσχέθη τὸ τοιοῦτον
διὰ τῶν Σουλιωτῶν' καὶ ὅπως δυνηθῇ τὴν μετα ὐτῶν συνέντευξιν, ὑπεσχέσθη εἰς τὰν
κατὰ τὸ Βραχώριον γενικὸν διερθεναγᾶν Κούρκαν Σέθρανην τὴν ὑποταγὴν τῶν
Σουλιωτῶν ὑπὸ τὸν Ὁμὲρ πασσᾶν Βρυώνην, ἐὰν λάθη τὴν ἄδείιαν μιᾶς μετὰ τούτων
συνομιλίας. Δοθείσης δ' ἑτοίμως αὐτῆς, ὁ 'Ῥάγκος ἀπελθὼν παρέδωκε τὸ γράμμα
τοῦ Καποδιστρίου τοῖς Σουλιώταις; καὶ οὗτοι κατώρθωσαν τὴν διαθίθασιν τούτου
πρὸς τὸν ᾽λλῆ πασσᾶν. Ὅσῳ ἐγνώριζον τὴν ὑπογραφ]ν τοῦ Καποδιστρίου οἱ ᾿Α-
καρνάνες ὁπλαρχηγοὶ, τόσῳ καὶ ὁ 'Αλῆ πασσᾶς. ᾿Ιδίως δὲ οὗτος ἐπίστευσεν ἀμέσως,
καθόσον προπγρυµένως ἔγραφε τούτῳ περὶ τοῦ αὐτοῦ ἀντεκειμένου ἔκ τῆς Κερκύ-
ῥας ὁ πρεσθύτερος ἀδελφὸς τοῦ ]ωάννου Καποδιστβίου Βιάρας. Ὡς πᾶς συλλογι-
ζόμενος Ἕλλην, οὕτω καὶὁ Βιάρος, μύστης ὢν. τῆς ἐπαναστατικῆς 'Ἑταιρίας, ἐ-
στήριγμα ἔξουσαν βοηθητικώζατον τὸ φρούριο
θεώβει τὴν προσεχΏ ἐπανάπτασιν
τοῦ Σουλίου, ἐὰν περιήρχετο εἰς τῶν Σουλιωτῶν τὰς χεῖρας, Καὶ ἄλλως δὲ, τί ἐδύ-
γαγτο οἱ Σουλιῶται ἄνευ τούτου
ΣΕΛΙΣ 346,

(α) Ιδοὺ τὸ περὶ τοῦ Σουλίου µέρος τῶν ὁδηγιῶν.,..»

«Βου. Νὰ πασχίσητε παντοιοτρόπως εἰς τὸ νὰ φυλάττητε μίαν συµ.-
μαχίαν μετὰ τοῦ Αλῆ πασιᾶ΄ τριαύτη ὅμως, ὥστε, ἀφανίζοντες τοὺς
, » - ” 1 Ν

. ν ο) Ἂν
υβασιλικοὺς, νὰ ἔχητε αὐτὸν πάντοτε εἰς τὸ χέρι ος μὲ ὅλα του τα
318 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
Ἀπλούτη, διὰ νὰ μὴν ἠμπορέσῃ ποτὲ νὰ ξαναγίνῃ ἐκεῖνο, ὅπου ἧτοῦ
Ῥπρὺ τοῦ πολέμου.
«Τον. Φαινόμενοι, ὅτι ὑπερασπίζεσθε καὶ πολεμεῖτε κατὰ τῶν ἐχ-
θρῶν τοῦ Αλῆ Πασιᾶ, πασχίσετε νὰ διώξετε ἐξ ὅλης σχεδὸν τῆς ἠ-
Ἀπείρου τὰ βασιλικά στρατεύματα, ὥστε εἰς τὰς πρώτας σάλπιγγας
δτῆς πατρίδος νὰ ἦναι ἐλεύθερα ἐκεῖνα τὰ µέρη καὶ Ὠχυρωμένα ἀπὸ
»ἀνδρείους ἕλληνας.
«Ζον. Νὰ προσποιῆσθε τὴν μεγαλητέραν πίστιν χαὶ ἀφοσίωσιν πρὸς
δτὸν Αλῆ πασιᾶ, διὰ τοῦ ὁποίου µέσου νὰ δυνηθῆτε νὰ ἀποσπάσητε
τὴν ἐμπιστοσύνην τοῦ ἰδίου πρὸς τοὺς περὶ αὐτὸν Τούρχους, διὰ νὰ
»τὸν. ἔχητε πάντοτε ἰδιχόν σας».
(6) "Εξ αὐτῶν οἱ πρῶτοι τρεῖς σαν πρώτης σημασίας, οἱ δ’ ἄλλοι δευτέραςς
Καὶ Τόσκαι μὲνὃ Ταχὴρ ᾽Αμπάζης, Τσέγκο Βέγης, Μονρτοτοάλης, Ελμὰξ Πέ»
σσης καὶ Σουλεϊμὰν Μέτος, Τσάμαι δὲ ὁ Τέµης Σαλίτόας καὶ ἄλλοι.
Σημειωτέον, ὅτι τὸ σύµφωνον τόῦτο παρελάδοµων ἐἐκ τῶν παρὶ τοῦ Σουλίου ἵστορι"
κὠν (σημειώσεων τοῦ -Σ. Ζέρθα.

ΣΕΑΙΣ 350,
(α) Ἰδοὺ τὸ ἔγγραφον.

« Ὑψηλότατε Ἰσμαὴλ Πασσᾶ, Σερασκέρη, τῆς

»Ῥούμελης; αὲ προσχυνοῦμεν.
«ἀπὸ πολλοὺς φίλους µας Αγάδες καὶ Βεΐδες πληροφορούμεθα συχνὰ,
αὅτι μᾶς ἔχετε ὑπ᾿ ὀργὴν, διότι ἐσυμμαχήσαμεν. μὲ τὸν ἁλῆ Πασσᾶν
καὶ ἐλάθομεν παρ αὐτοῦ τὴν γλυκυτάτην πατρίδα μας.
«Ἰφηλότατε ! ἐν ᾧ τὸ προσκυνητὸν φερµάνι τοῦ κραταιοτάτου
} Σουλτάνου ἐχηρύχθη εἰς ὅλην τὴν Ῥούμελην καὶ Διέταξε ῥητῶς, ὅτι, ὅ-
σοι Μουσουλμάνοι καὶ ῥαγιάδες ἦσαν ἐξωρισμένοι ἀπὸ τὴν πατρίδα
δτων καὶ ἡρπασμένα τὰ ὑποστατιχά των ἀπὸ τὸν ἀλῆ Πασσᾶν, ἔχουν
Στὴν ἄδειαν νὰ ἐπιστρέφωσιν ἐλευθέρως εἰς τὴν πατρίδα των, νὰ λά-
θωσι τὴν ἰδιοχτησίαν των χαὶ νὰ ὁπλισθῶσι κατ᾽ αὐτοῦ τοῦ ἀπόστάν
του’ ἀκούσαντες χαὶ ἡμε ἴς ταύτην τὴν δικαιοσύνην τοῦ βασιλέως,
»ὄντες καὶ περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἠδωνημένοι, καθὼς εἶναι πα-
Ἀσέγνωστον, ἐτρέξαμαν παρευθεὺς εἰς τὸν βασιλικὸν Τποναύαρχον, ὅστις
Ῥμᾶς ἐδέχθη εὐμενῶς καὶ ἐξαπέστειλε πρὸς τὴν ὑμετέραν Τψηλότητα,,
Σὡς ἔχουσαν ὅλην τὴν πληρεξουσιότητα νὰ ἐνεργήσῃς τὰς Ῥασιλεκὰς.
Ῥπροστανός. Αὲν ἀρνούμεθα, ὅτι μᾶς ἐδέχθητε χατ᾽ ἀρχὰς εὐγοϊκῶς καὶ
 «ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Ε'. ". 419
Σμᾶς διετάξατε ἀμέσὼς νὰ ἐξώσωμεν τοὺς ἐχθροὺς καὶ νὰ λάδωμεν
στὴν πατρίδα μας ἀλλ᾽ ἔπειτα ἀπὸ ὀλίγας Ἠμέρας μᾶς ἐφέρετε παρ ἑλ-
υπίδα ὀπίσω εἰς Ἰωάννινα, ὅπου ἐχαθήμεθαἆἀργοὶ καὶ ὕποπτοι μῆνας
)σχεδὸν τέσσαρας. Ἐν τῷ μεταξὺ μεριχκοὶ ἀπὸ τοὺς Αγάδες μᾶς ἑπα-
ορηγοροῦσαν, ὅτι σήμερον Ἡ αὔριον θὰ λάθωµεν τὴν πατρίδα µας" ἅλ-
δλοι, πλέον εὐσυνείδητοι, μᾶς ἐθεβαίωναν, ὅτι, ἐν ὅσῳ ὑπάρχει ἀρχι-
νὀτράτηγος ὁ ἰσμαὴλ Πασσᾶς, πατρίδα δὲν θὰ ἴδωμεν. Ἱωσοῦ «ὰ
ηπράγματα ἔτρεχον, ὡς ἄνωθεν, ἀγνοούσαμεν διόλου τῆς τύχης τὸ
φἀποθησόμενον ἀφ οὗ ὅμως ἐλάβομεν τὴν ἀποφασιστικήν σας προστά»
υγἠν νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς Κορφοὺς, καὶ ταυτοχρόνως ἐπληροφορήθη-
Όμεν, ὅτι διέταζες εἰς ὅλα τὰ παράλια νὰ μᾶς θυσιάσωσι βαρθαρικῶς,
Φτί ἔπρεπε πλέον νὰ κάµωμεν; Όχι µόνον ἀπὸ τὴν Τψηλότητά σας ἕ-
ὂπρεπε νὰ ἀπομακρυνθῶμεν τότε, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιον Θεὺν, ἂν ἔδι-
7δε κ᾿ ἐχεῖνος τοιαύτην παρανομωτάτην καὶ βαρθαρωτάτην προσταγήν.
αδᾶς παραχαλοῦμεν λοιπὸν νὰ μᾶς ἀφήσετε Ἠσύχους κατὰ τὸ βασι-
Ῥλικὸν θέσπισµα, ν᾿ ἀσηκώσετε τὰ στρατεύματά σας ἀπὸ τὰ χωρία
μας καὶ νὰ μὴ μᾶς ἀπειλῆτε, διότι δεχόµεθα τοὺς χωριάτας, ἡ ἆ-
Ὀγυπόφορος τυραννία τῶν στρατευμάτων σας τοὺς ἐθίασε νὰ ζητήσωσι
Ῥχαταφύγιον' ὅταν ὅμως ἴδωσι τὰς οἰχίας των ἐλευθέρας, τύτε χαὶ αὐ-
δτοὶ ἐπιστρέφουν, καὶ ἡμεῖς ἠσυχάζομεν. Αλλέως, ἐν ὅσῳ ἐξακολουθεῖς
στὰ ἐναντία τῶν βασιλικῶν προςαγµάτων, τόσον ἡμεῖς, χαθὼς καὶ αὐτοὶ,
Ῥβέλοµον. ὑπερασπίσει
τὸ δίκαιόν µας μὲ τὴν ὑστερινὴν σταλαγματίαν
Φτοῦ αἵματός μας. καὶ «εἰς τὴν αρίσιν τοῦ Θεοῦ χαὶ τοῦ Ἡασιλέως ῥί-
πτομεν τὸν αἴτιον τοῦ παρόντος καὶ μέλλοντος κακοῦ, καὶ ξαναπρο-
σκυνοῦντες ὑποσημειούμεθα.
α... 19521 ἀπὸ Σούλιον. -.
6λοΟΙ ΟΙ ΣΟΥΔΙΩΤΑΙ, ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΙ»,
τὸ ἔγγραφ:ν αὐτὸ παρελάθοµεν ἐκ τῶν Πολεμικῶν ᾽Απομνημονευμάτων τοῦ
Πεῤῥαιδοῦ (σελ 16: 31Ἠ. ᾽Αλλὰ παραδόξως βλέποµεν. Ψπνολογο ύμενον ἐκεῖ ετῆ
17 ἀπριλίουν, ἐν ᾧ τότε καὶ πρὸ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἀκόμη, δερασκέρης ἐν τοῖς
ΣΤωαννίναις Ἡν ὁ Χουρσὴτ πασσᾶς καὶ οὐχὶ ὁ Ἰσμ.χλλ πασσᾶς, "Ἐντεῦθεν ἀναντίῤῥην
τον θεωροῦμεν. ὥς παρεισφρῶσαν τυπογβαφικὸν Ὦ ἀντιγραφικὸν λάθος, καὶ τόσφ
μᾶλλον, ὅσῳ ὁ αὐτὸς Πεῤῥαιδὸς, γράφων ἐκ τοῦ Σουλίου τῷ ᾿Αλῇ πλσσᾶ κατὰ τὴν
2 ἀπριλίου, (δε αὐτόθι ἐν σελ. 20-22) μνημονεύει καὶ τοῦ περιεχοµένου ταύτης,
τῆς πρὸς τὸν 1σμαλλ πασσᾶν ἐπιστολῆς τῶν Σουλιωτῶν. Πῶς ἄρα ἀναφέρεται τῇ 2
ἀπριλίον ὡς προγεγονὸς, ὅὅτι ἐγένέτο τῇ {1 ἀπριλίου: Συμπεραΐνομεν Χοικὸν, ὅτε
Ἀν περὶ Ἡς ὁ λόγος, ἐπιστολὴ τῶν Σουλιωτῶν, πρὸς τὸν Πσμαλὰ πασσᾶν ὡς ετλν-
350 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΑ
ὀκέρην ἐμηνολόγεῖτο, τῇ 1Η Ἡ τοῦ δεχεµβρίου τοῦ 1820; Ἡ τοῦ ἰανουαρίου. τοῦ
1821. Καὶ ἄλλως δὲ, προσέχοντες μ.ικρὸν καὶ ἐπὶ τῆς στήλης τοῦ ἐγγράφου, θεω-
ῥοῦμν αὐτὸ ἁμςί6ολον, διότι πρὸ τῆς εἰσύδου τοῦ Πεῤῥχιθοῦ ἐν τῷ Σουλίῳ, χε
νοµένης περὶ φθίνοντα" µάρτιον 6οῦ 1824, οὐδεὶς ὑπῆρχε παρὰ τοῖς Σουλιώταις ὅ
δυνάμενος οὕτω σοντάσσειν. Τοὐλάχιστον ἡμεῖς οὐδέγα τοισῦτον γνωρίζομενς
ΣΕΛΙΣ 254,

ἷ ζα) "δε ὁλόκληρον τὸ ἔγγραφον τοῦτο ἐν τῇ σελι 245 τοῦ 'Ἱστορ, ΔοΧ, περὶ τῆς
Φιλ. Ἑταιρ.
: (6) ἀδετὰ τοῦ πεῤῥαιθοῦ µετέθη καὶ οὗτος ἐκ τῆς Λαχωνίας εἷς τὸ Σούλιονς
διλλθον δ' ἀμφότεροι διὰ τῆς "Επτανήσου, λαθόντες τὰς ἀρχὰς αὐτῆς:
ΣΕΛΙΣ 2550
(3) δοὺ αὕττι

«Ὑψηλότατε καὶ Μεγαλοπρεπέστατε "Ἡγεμὼν τῆς Ἠπείρου

ταπεινῶς προσχυνῶ σε.

«Αφ’ Ἶς ὥρας ἐπάτησα ταύτην τὴν γἠν καὶ ἐγνωρίσθην μετὰ τοῦ
υἰδικοῦ σας Κυρίου Αλέξη Νούτσου, ἀμέσως ἐξήγησα τοὺς σχοποὺς, τοὺς
λῥποίους τρέφει τὸ ἔθνος πρὸς τὴν Τψηλότητά σας. ἐπληροφορήθην δὲ
ταυτοχρόνως παρὰ τοῦ ἰδίου τὰ ὁρθὰ καὶ πατρικὰ φρονήματα σας διὰ
υτὸ αὐτὸ ἔθνος. ὅθεν, χατὰ τὸ χρέος µου, ἐγνωστοποίησα ὅλα ταῦτα,
Φὅπου ἀγήχει, διὰ νὰ ἐξαλείψω πᾶσαν ἀμφιθολίαν ἀπὸ μερικοὺς καὶ
Σβεθαιώσω τὸν πρὸς τὸ ἔθνος θερμὸν ζλόν σας.
«ΜΗ παραπονῆσθε, Ίψηλότατε, ἂν οἳ Σουλιῶται καὶ οἱ Καπετάναι
ὁτῶν ἐπαρχιῶν τῆς Ὠλλάδος δὲν ἐκατώρθωσαν ἕως τὴν σήμερον κανένα
νἀξιόλογον ἀνδραγάθημα, καθὼς τὰ καθημεριὰ Ἡρωϊκὰ τῆς Τψηλότη-
Στός σας. Τοῦτο, παρακαλῶ, μὴ τὸ ἀποδώσετε παρὰ εἰς τὴν δύσχολον
ὀσυνομιλίαν των διὰ τὰ μακρὰ διαστήματα τῶν ἐπαρχιῶν των καὶ διὰ
δτὰ ἁπανταχοῦ διεσκορπισµένα βασιλικά στρατεύματα, τὰ ὁποῖα ἐπα-
υπειλοῦσι τὴν σφαγὴν καὶ αἰχμαλωσίαν αὐτῶν τῶν ἐπαρ χιῶν. ἵΝὰ ἦσθε
η βέῥαιοι ὅμως, ὅτι εἰς τὸ ἑξῆς τὰ πράγματα έλουν λάθει ἄλλην μορ-
οφὺν, ἐπειδὴ ὠμιλήσαμεν περὶ τούτου. μετὰ τῶν Σουλιωτῶν, Άγο Μου-
Φχονρδάρη καὶ Ταχὴρ Αμπάζη, καὶ κατ’ αὐτὰς θέλω ὑπᾶγει ἐπίτηδες
δείς τὴν Καμαρίναν, διὰ ν᾿ ἀποσπάσω τὸν Καπετὰν Γιαννάκην Γιώργην
δἀπὺ τὴν βασιλικὴν ὑπηρεσίαν, καὶ νὰ τὸν συναριθµ.ήσωμεν εἰς τὴν
Ἀσυντροφίαν µας, τὸ ὁποῖον ἐλπίζω νὰ ἐπιτύχω, μὲ τὸ νὰ µ’ ἀνήγγει-
ὃλεν ὁ ἴδιος αρυφίως Υὰ ὑπάγω εἰς ἀντάμωσίν του, -Ὁ
 ᾿ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ Ε’. ο δέ
στ αδείζἕατε, Ἰψηλότατ τε, τὴν συνήθη μεγαλοψυχίαν σᾶς, καὶ δὲν ἁμ-
» θάλλω, ὅ ὅτι ἡ ἐπίμονος ὀρ Υἡ τοῦ Σουλτάνου θὰ µαταιωθῇ γρήγορα,
ἐπειδὴ κατεπάτησε χωρὶς συνείδησιν καὶ φόθον Θεοῦ τὰ δίχαια τῆς
φἀνθρωπότητος" δὲν στοχάζεται, ὅτι εἶναι ἐπίτροπος τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν
»ἀνθρωπόκητα
ς τα, καὶ ὅτι
ὅτι µίαν
µίαν Ἡμέραν
ἡμέραν μέλλει
μέλλει νὰνὰ δώσῃ
δω λογαριασμὸὺν,
γαρ σμὸν ἂν
λἐπλήρωσε τὰ πρὸς τοὺς λαοὺς χρέη που" καὶ, ἐπειδὴ ατατρέχει σήµε-
. ΄

ρου τ τοὺς χαλοὺς Ηγεμόνας, μαζὴ δὲ μ᾿ αὐτοὺς καὶ τοὺς εὐπειθεῖς ὑπῃ-
ψχόους, διὰ τοῦτο ὁ Θεὸς μέλλει νὰ τὸν κρηµνίσῃη, διὰ νὰ σώσῃ τὸν
Ῥχόσμον ἀπὸ Ένα τέτοιον παράνοµον βασιλέα.
α σ

«Τέλος πάντων, ἂν συγχαταγεύσωσιν οἱ Σουλιῶται καὶ ὁ Άγο Μου-

Ἀχουρδάρης, εἰς ὅσα τοὺς ὠμίλησα περὶ ἐκστρατείας, (τὰ ὁποῖα ἴσως σᾶς
Β .ϱ Στ ς 3 ον , ν σ Ν ῶ,- β ..
Σἐγνωστοποίησε και ὁ ἀγαπητὸς σας Αλεζανδρος Νοῦτσος,) σᾶς βεραιῶ,
Φ ε » , , - Ν , δν 9 , φ ε ν.
ὅτι Ἡ ἐλευθερία σας γίνεται πολὺ γρήγορα, καὶ αὐτὴ μόνη εἶναι ἱκανη
Σνὰ φέρῃ εἰς εὐταξίαν καὶ εὐτυχίαν τοῦ ἔθνους τὰ πράγματα. Τὸ µε-
ὴ ,
”
»γάλον σας ὄνομα, τὰ φυσικά σας προτερήματα, αἱ γνώσεις, τὰς ὁποίας.
4

Σάπεχκτήσατε μὲ τὴν πολυχρόνιον τριθὴν τοῦ ἔθνους, καὶ τὰ χρηµατικὰ

3 Ν . -.

Ἀμέσα κατορθοῦσι τὰ πάντα εἰς τὴν ἑλλάδα. 7

«Αὔριον ἐχστρατεύομεν διὰ τὴν ἩΜπογόριτσαν, καὶ ἐλπίζω ν᾿ ἀχού-
Ἄσετε Ύρήγορα τὰς ἀνδραγαθίας τῶν Συλιωτῶν, ἐπειδὴ κινοῦνται μὲ
μεγάλην προθυµίαν καὶ θυμὸν κατὰ τῶν βασιλικῶν, ἔχοντες εἰς τὴν
»μνήμην των ζωντανὴν τὴν εἰς Ἰωάννινα ἐπιβουλὴν τοῦ ἴσμαλλ Πασσᾶς« ἃ » - νὰ

κΚαὶ μὲ ὅλην τὴν ταπεινότητα ὑποσημειοῦμαι. .

«2 Απριλίου 19521 ἐπὸ Σούλ ον.
Τῆς μετέρας Ἐψπλότητος
ταπεινὸς δοῦλος
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ »,

(6) Ἐννόει τὸν Τ. Ἑλασσόπουλον, πρόξενον, ὡς γνωστὸν, τῆς “ῥωσσίας ἐν Πά-

έραις. Δι αὐτοῦ ὁ ᾽Αλῆ πασσᾶς ἔγραφε τῷ Αὐτοκράτορι "λλεξάνδρῳ; ἐξαιτούμε.-'
νος, ὅπως βοπθηβῇ τάχιστα διὰ στρατιωτικῶν δυνάµεωνι Τνωρίσας κατὰ πρᾶῶτον'
διὰ τοῦ Διόγου τὴν ἐπαναστατικὴν Εαιρίαν τῶν. Φιλικῶν, ἐπίστευσεν ἔπειτα διὰ.
τῶν περὶ αὐτὸν "Ἑλλήνων ὡς ἀβχηγὸν ταύτης τὸν ᾽Αλέξανδρον, κ’ ἔπομέ έγος ἄφεο»
κτόν τὖν ὑπὲρ τῆς "Ελλάδος κ ρυξων τοῦ πολέμου κατὰ τοῦ Σουλτάνο. "Απετείνετο:
οὕτως ὡς περὶ βεθαίου, καὶ οὐχὶ περὶ ἐνδεχομένου πράγματος. (’ Ανάγνωθδε τὴν ἐν'
τῷ απαραρτήµατι Β’ τελευταΐίαν ἔκθεσιν περὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ Αλ πασσᾶ.λ :
ΣΕΛΙΣ 2ὔ6.

: 58 μέν τὰς
σα Ἔννδει τὸ πρόσωπον,
- συγχί ς ἀπέστειλε,.ΣΧ μάφας
ὅπ εᾷὁ συγχθένω
3052 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΤΡΑΦΑ
Σερξίας, ὅπως κινήση ἀμέσως τὰ ὅπλα αὗτοῦ κατὰ τοῦ Σουλτάνου. “Ότι ἐπίδτευδὲ
τοῦ Ἀγεμόνος τούτου, ἀπὸ
περὶ τοῦ Αὐτοκράτορος Αλλεξάνδρου, ἐπίστευσε καὶ πτρὶ
πλάνης εἲς πλάνην φερόµενος. 'Ομοίαν τῆς τῶν γραμμάτων πρὸς τὸν Αὐτοκράτορα
ὃς
ἔλαδε τύχην καὶ Ἡ ἀποστολὴ αὕτη πρὸς Ξὸν Μιλόσχην ᾿Οθβένοθιὶ Δυστυχὴς,
ἂν ἐξέλθη ἅπαξ τοῦ κύκλου; ἐν ᾧ φύσει καὶ θέσει προσδιώρίσθη »
Σουλιὼ-
(6) "Εμποδίζοντος τοῦ Μέτλανδ τὴν ἔξοδον τῶν ἐν Κερκύρᾳ λοιπῶν
ἐπὶ τοῦ προκειµένου τὴν µεσολάξηδιν τοῦ "Αλή
τῶν, οἱ ἐν τῷ Σουλέῳ προεκάλεσαν ο ἕ-
οἳ Σουλιῶτ αι, ἀφίνοντ
πασσᾶ, εἰσακουσθεῖσαν εὐθύς, Ὡς ἀληπασίζοντες ἄρα
λεύθεροι,
ΣΕΛΙΣ 250,

τίου
(ω Καὶ ἄλλοτε, ὃ ἐπὶ τοῦ 4904, συνετέθησαν οἱ ἀγάδες οὗτοι τοῦ Ἱξαργαρι
τοῦτο µεγάλη οὖχ ὑπῆρχεν Ἡ δυσκολία τῆς ἆμοι»
μέτὰ τῶν Σουλιωτῶν, καὶ διὰ
νοµίζοµεν, οὖσαν
θείας συνθηκολοχγίας καὶ ἤδη. Ὡς ἀδημοσίευτον δ’ ἔτι καθ’ ἃ
τὴν συνθήκην ἐκείνην, καταχωρίζοµεν ἐνταῦθα, ἵνα χθπσιμεύ ση πότε διὰ τὴν πλη-
βεστέραν πρώτην ἱστορίαν τοῦ Σουλίου, 1δοὺ αὕτην
«1804 ἰουλίου 2.
α ἡμεῖς οἱ ὑποχάτωθεν ὑπογεγραμμένοι καὶ βεδαιωµένοι διὰ χει"
ῥός µας, πρῶτον μὲν οἳ ἐνδοξότατοι ἀγάδες καὶ μὲ τὸν λόγον τοῦ ὁ-
τζακιοῦ µας Μαργαριτιώταις, χαὶ Καπεταναρέοι Σουλιῶταις, {τι ὁρ-
κευτήκαµαν καὶ ἐγινήχαμε ἀδέλφια χώρια ἀπὸ µία πίστι, νὰ ἤμαστε
ὁ τὸ καλὸ καὶ ς τὸ καχὺ τοῦ ἐχθροῦ µας, ὁποῦ ὁ ἐχθρός µας χατὰ τὸ
παβὸν εἶναι ὁ Αλῆ Βεζύρης' καὶ, ὅποιος ἄλλος γένη ἐχθρός µας, νὰ ἤ-
, 9
Ρ

µαστε καὶ τὰ δύο µέρη νὰ τὸν βαροῦμε, Καὶ τὴν σΏμερον ὁποῦ κάνομθ
τὸ γράμμα µας χαὶ τὸν ὄρκον µας, ἔχομε ἀρχὴ νὰ πολεµήσωµε τὸν
ἐχθρόν µας Αλῆ Βεζύρη, καὶ ὁ Θεὸς ὁ µεγαλοδύναµος νὰ µας βΥάλῃ
«,
. , ντο ο.

ἡμᾶς καὶ ὅλο τὸ σαντζάχι µας ἀσπροπρόσωπους νὰ γλυτώσωμε τὰ μούλ-

κια μάς καὶ σπήτια µας καὶ τὴν τιµή µας ἀπὸ τοῦτον, χαὶ αὐτὸν ὡς
φθέστην ὁ Θεὺς γὰ τον τροπιασῃ», Ναΐ9 Θεε µου.
/ -. / 1
ἀ μι ΄
’ ε λ

νΝ. ν ψ. ων πα ᾿
τα
« συμφωνία µας
, :.
ὁποῦ
ο
ἔχοµε ενας µε τον ἄλλον, ποῦ εἶναι τα

κάτωθεν λέγουν κατὰ τὰ γράμματά µαέ χαὶ τὸν ὅρχον μάς, ὁποῦ ἔ-
τι,
χομε κάµῃ εἰς τὸ ἀνάμεσόν µας εἰς τὸ χωρίον ἁγιᾶ καὶ Μαργαρί
ς ἐκεῖνο νὰ ἥμαστε, ὁποῦ κανένας νὰ μὴν σπαράξη ἀπὸ τὴν συντρο-
φίαν µας καὶ ὅποιος εὖγῃ ἀπὸ τὴν συντροφία µας καὶ πασχίσῃ τὸ καχὸ
τοῦ βιλαετιοῦ χαὶ συντροφίας µας κεῖνος, κὰὶ δουχεύσῃ τὸν ἁλῆ Πασιᾶ
καλὰ, ἀπὸ τὴν πίστιν του καὶ τιµή του νὰ εὐγή.
« Αχόμη εἰς τὸ µπαρίσι ἄν μᾶς γυρεύσῃ ὁ ἁλῆ Βεζύρης νὰ χάµωμθ
χώρια, ὁποῦ νὰ μὴν ῥωτηθοῦμο ὅλοι, ὡς καθὼς εἴμαστε γραμμένοι,
μπαρίσι νὰ μὴν κάµωμε; ὁποῦ θὰ βγάλωμεν τοὺς τζακωμέγους Τούρχούς
 ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Β.. 809
παὶ ῥωμβίους, ὁποῦ μᾶς ἔχει πιάσῃ πρῶτον μὲν τὸν ἐνδοξότατον Ισλιὰμ
ἀγᾶ καὶ ἀποδέλοιπους Τούρκους μιχροὺς καὶ μεγάλους, ὁμοίως καὶ τὸν
υἱὸν τοῦ Μπότζαρη καπετὰν Νότη καὶ ἐπίλοιπους ῥωμαίους, ὁποῦ εἶνχὶ
αζακωμένοι, ὁποῦ χωρὶς νὰ βγάλωμε αὐτηνοὺς, ὁποῦ ἀπάνωβεν εἴπαμε,
αν νὰ, ά
µπαβίσι νὰ μὴν γένχ.
ο. «Ακόμα ξεκαβαρίζομε, ὁποῦ ὁ Θεὸς ἂν μᾶς δώσῃ δύναμιν καὶ βγά-
λωμε τὸ Σοῦλι ἀπὸ τὸν ὀχθρὸ, οἱ Σουλιῶταις, ἤγουν κοινῶς, έχουν νὰ
ἔχουν τὸν τόπον τους καὶ σπήτιά τους, κᾶὶ τὸ κάστρο νὰ µένῃ εἰς τὰ
χέρια τῶν ἐνδοξοτάτών Αγάδων, Χασάν ἀγᾶ καὶ ἐπίλοιπων, νὰ ἠναὶ
εἰς τὴν ἐξουσίαν τούς, ὡς αὐθεντάδαις µας, καὶ νὰ αχρατοῦμε τὸ ζάπί
εἰς τὸ ἀναμεταξύ µας διὰ τὴν ἠσυχίαν.
«ἀχόμα ἀπὸ τὴν σήμερον καὶ ὀμπρὸς ἐμεῖς οἱ Σουλιῶταις, μεγάλοὶ
καὶ μαιροὺ, θέλοµε καὶ ἀποφασίζομε 5, ὅτι µένομε εἰς τὸ ὑνταχάτι τῶν Α-
γάδων, νὰ μᾶς βοηθήσουν καὶ νὰ βοηβήσωμε καὶ ἐμεῖς ἕνας τὸν ἄλλον,
νὰ πολεµήσωμε τὸν τόπον µας νὰ τὸν εὐγάλωμε, καὶ, οὖθς κάµγ χρεία,
ὁποῦ χρειαζόμαστε χαὶ μεριχοὶ ἀπὸ ἡμᾶς ὡς µιντάτι τῆς συντροφίας,
νὰ πᾶμε νὰ βοηβήσωμε ὁμοίως, καὶ ἐμεῖς ἂν χρειἀστοῦμε βοήθεια, γἁ
νὰ μᾶς δίνουν.
«λκόμε εἰς κάθε βασιλικήν προσταγὴν, ὁποῦ νὰ μᾶς ἔρθῃ, νὰ ἥμα-
ότε ς τὺ ἰνταάτι καὶ νὰ σμίγωμε κοἰνῶς νὰ ῥώτιώμαστε ὡς συντρό-
φοι, καὶ, ὅπως τὸ βροῦμε, νὰ κάµωµε πάντοτες' πάντοτες εἰς τὴν κου”
θέντα µας νὰ ἀκουρμένετε ἕνας τὸν ἄλλον εἰς τὸ κἀλὸ καὶ εἷς τὸ καχὸ
μὲ τοὺς ἰδίους Αγάδαίς, ὃ ὁποῦ έχομε τὴν συμφωνίαν καὶ ἐμεῖς νὰ ἥμα-
ότε πάντοτεςς τὸ μπόλεμον μὲ τοὺς ἀνθρώπους µας' καὶ, ἂν ὁ Χασὰν
Αγᾶς τοῦ τύχη χαμμία δουλεειὰ, διὰ νὰ πάγῃ εἰς ἐκανὲ μὲ έρος διὰ δου-
λειὰ τῆς συντροφίας µας, νὰ ἤλελε ἀπομένει τὸ παιδί του ὁ Μουσάγας
καὶ ὁ Μετάγας καὶ ἐπίλοιποι Αγάδαις. Οὕτως καὶ βεθαιόνοµε διὰ χει”
βός µας.
(Τ.Σ) Χασὰν Τζαπάρης
(« 9 Γιαοχοὺπ ἀγᾶς
(« ») Τελῆ Χασάνης
(« ») Μουσᾶ ῥούσης
(ς ») Πάλιο Χούσας
(« ») Τσάνος Σπαχῆς
[α ») ὁ Μερτζᾶ Χούσης
αι ») Σενῆς τοῦ Μουστα φάγα.
ΤΟΜΟΣ Ε’. 29
354 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΡΡΑΦΑ
(τ. Σ.) Καπετὰν Δῆμος Δράχου
(α ») Καπετὰν Κίτζος Βότζαρης
(« 9) Καπετὰν Φῶτος Τσαθέλλας
(« ») Καπετὰν Τούσιας Ζέρθας
(« ») Καπετὰν Τχόχας Δαγκλῆς».
(1 ῶν δύο τελευταίων Ῥουρκαλθανῶν ἀγτὶ σφραγίδος ἐστὶ τύπος µελανώματος διά
ηοῦ ἄκρου δακτύλου, ὡς εἴθιστο.)
νν
Ἴχομεν ᾠσαύτως καὶ ἐπιστολὴν τῶν αὐτῶν Ἑσάμιδων ἀγάδων πρὸς τὸν Βενάκη
γενικὸν πρόξενον τῆς "Ῥωσσίας; ἐπικαλουμένων βοήθεια»; ὡς ὀκολούθως,

«Ἐξοχώτατε χαθαλὲρ χηνερὰλ κούνσουλο Μπενάχη,

ἀχριθῶς σὲ χα ρετοῦμε καὶ τὰ μάτια σου Ύλυκο-
φιλοῦμε μὲ ἀγάπην πολλήν.
Λουαράτι 18 αὐγούστου 1505.
«Ἠῑὸ τὸν φιλικόν µας Ὑράμμα σοῦ δίδοµε τὴν εἴδησιν, ὅτι ὁ ᾿χτρός
µας Τούρκων καὶ Ῥουμαίων Αλῆ Βεζύρης μᾶς ἐγίνηκε πολὺ φόρτωµα,
καὶ μᾶς. ἐπλάχωσε τὰ τζεφλίχια µας, χαὶ χαλεύει νὰ μᾶς πάρῃ τὸν τό-
πο µας ὅλον καὶ ἐμᾶς, καὶ ἐμεῖς αὐτὸν δὲν τὸν δεχόμαστε καλλίτερα
τό ᾿χομε νὰ χαθοῦμε ὅλοι µας, παρὰ νὰ χάµωμε ἀθέντη αὑτὸν τὸν τύ-
ῥαννον’ καὶ ἐμεῖς ἐχτὲς πεύτη πουρνοὺ ἐπιάσαμεν τὸν τουφέκι ἐδῶ εἰς
τὸ Μαργαρίτι, παὶ ἐπῄραμε τὰ σπήτια τοῦ Αχμὲτ Μπεγῆ, ποῦ εἶναι μὲ
πὸὺν Βεζύρη, καὶ Ἡ δουλειὰ Ἡ δική µας δὲν ἔμεινε σὲ ἄλλον, παρὰ πόλε-
μον ἔχομε μὲ αὐτὸν, ὅσο νὰ µπορέσωµε, καὶ τὸ θάῤῥος. ὅλον εἰς τὸν
Θεὺν καὶ εἰς τὴν ἐξοχότη σας τό ᾿χομε. Διὰ τοῦτο σᾶς εἶχε ἐγράψῃ τῆς
ἀπερασμέναις ὁ Χασὰν Αγᾶ Ἰζαπάρης νὰ μᾶς βοηθήσετε, χαὶ ὁ χαδα-
λὲρ Μπενάκης τοῦ ἀπεχρίθηχε, ὅτι κάθε βοήθεια νὰ τὴ χαλέψωμεν ἀπὸ
τὸν Αὐτουλὰχ Μπεγῆ, ὁποῦ εἶναι βασιλικὸς ἄνθρωπος καὶ ἐμεῖς ἐστεί-
λαμε τὸν Μουσᾶ ἀγᾶ Ἑζαπάρη καὶ τὸν ἐχουθέντιασε καὶ τοῦ ἐγύρεψε
βοηθὸν, καὶ ὁ Μπέγης, ἀπὺ τὸν μπολὺ τὸν φόβο ποῦ ἔχει ἀπὸ τὸν Βε:
ζύρη, δὲ μᾶς ἔδοσε κανένα βοηθὺ, ἀλλὰ οὔτε γράμμα μᾶς ἔδρφε εἰς τὴν
Σξοχότη σας. ὅμως Ἡ δουλειὰ Ἡ ἐδιχή µας δὲν ἔμεινε σὲ ἄλλον παρὰ
εἰς τὸ ἐδικό σας βοηθὸ, καὶ σᾶς παρακαλοῦμε διὰ ὄνομα τοῦ Βασιλειοῦ
σας νὰ μᾶς βρεθῆτε βοηβθοὶ, εἰς ὅ,τι μᾶς κάνῃ χρεία, καὶ μὴ μᾶς ἀφήσετε
νὰ μᾶς ζαπώσῃ τέτοιος τύραννος Βεζύρης, διατὶ τοὺς χαχοὺς στοχασμοὺς
ὁποῦ ἔχει ἠμπορεῖτε νὰν τοὺς χαταλάθετε. ΑΛὐτοῦ στέλνοµε τὸν Μου-
σόγα Ἱζαπάρη, διὰ γὰ, σᾶς κονθεντιάσῃ τὰ πάντα στοματικῶς, καὶ, ὡς.
 161 τοµοῦ 38556
Φίλοι µας ἠγαπημένοι ὁποῦ εἶστε, μὴ μᾶς λείψετε ἀπὸ ὅ,τι σᾶς ἕητή-
σωµε, καὶ μὲ κάθε ὀγλιγωράδα. Ταῦτα χαὶ µένομε ὅλοι εἰς τὴν ἀγά-
πη σας. ᾿
α{Τ. Σ.) Χασὰν Τζαπάρ γις
ίά ν) Χασσὰν Πβόνιος
ία )) Μουσᾶ ῥούσης
{« ») Σενῆς τοῦ Αχμέταγα
(« ») Κάσο Μο υτζάνας, τζυτάρης ποῦ κάστρο τῆς Παρᾶμυθιᾶς
(« )) Μουλλᾶ Χαλίλης
(« |) Μπάκο τοῦ Μουσάγα
κ»

ία )) Μπάλιο Χούσας
ί« ») Σενσοῦλος
ί« ») Τούσας Μαγόπουλος): -.

ὡπνν
δω»
ολ
κ
ΛΑΛΑΑΛΑΑ ΑΛΑΑΧΑΑΛΑΛΑΛΛΑΛΙΛΚΑΛΛΛΦΛΑΦΛΛΛΑΛΑΧΛΑΛΑΛΧΑΛΑ ΛΙ ΑΛΑ ΑΛΑ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
ΤΟΤ ΜΕΡΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ.

ΗΡΡΟΛΟΤΙΟΝ 10Ν ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΡΑΙΧΙΛΝ,

Τ (Ἐν συνόψει))

Απὺ Ἰάσιον, ἕως οὗ φθάσωµεν εἰς Πλουέστι, ἐθλέπαμεν ἀδιαχό-

ως τοὺς κοτοίκους τῶν ἐπὶ τοῦ δρόµου μᾶς χωρίων καὶ πόλεων, γὰ
φεύγωσιν ἐντρόμους, ζητοῦντες ζωῆς ἀσφάλειαν. Μόνοι οἱ τοῦ Βουζέου
ἔμενον ἤσυχοι, διότι ἐθάῤῥουν εἰς τὸν τότε ἐχεῖ τοποτηρητὴν Βαρλᾶν,
ὅστις εἶχεν ὑπ᾿ αὐτὸν στρατιώτας 200 σχεδόν. Εἰς Πλουέστιον μόλις
εἶχε μείνει τὸ ἥμισυ τῶν κατοίκων ἐκ τῶν σημαντικῶν μάλιστα κά-
νεῖς σχεδόν.
ὁ στρατὸς αυνίστατο τότε εἰς 20500 σχεδόν οἱ πάντες ἦσαν ἵππεῖς
παρεκτὸς τοῦ ἱεροῦ λόχου, ὅστιές ἤδη συνίστατο ἀπὸ 100 σχεδὸν ᾱ-
δελφούς. ὁ ἀρχηγὸς αὐτῶν πρίγκιψ Ρ. Καντακουζηνὸς, διὰ νὰ δώσῃ τὸ-
παράδειγµα τῆς σχληραγωγίας καὶ μετριοφροσύνης πρός τε τοὺς λοι-
ποὺς ἀρχηγοὺς καὶ πρὸς τοὺς κακῶς διάγοντας στρατιώτας αὐτῶν, πᾶ-
ῥεχένησε τοὺς ἱερολοχίτας, νὰ μὴ µεταχειρίζωνται εἰς τὸ ἑξῆς ἱππούς,
ὅπερ καὶ ἐγένετο εἰς Κολεντίναν. ἀπὸ Πλουέστι οἱ ἱερολοχέται ἐγυμνά -
ζοντο εἰς τὸ περιπατεῖν' ὥστε, ὅταν ἐφθασᾶν εἰς Κολεντίναν, ὅπου ἐ-
γάρισαν χαὶ ἐπώλησαν τοὺς ἵππους των, ἦσαν ἱχανῶς συνειβισµένοι.
ἠπισημότεροι ἀρχηγοὶ τῶν διαφόρων σωμάτων, οἵτινες ἔλαθον
τὴν ἀρχήν των ἀπὸ [άσιον καὶ Εβιονέστι, ἦσαν ὁ Καντακουζηνὸς, Γεώρ-
 ἘΚΘΕΣΕΙΣ ᾽ ΄ | 35

γιος παὶ Νικόλαος ἠψηλάντης (σωματάρχαι), Καραθιᾶς καὶ Δούκας

{ταγματάρχαι), Β. Τουφεκτσῆς, Βαρλᾶς, Τρυπάρης, ὀρφανὸς, Κολοκο-
τρώνης, ὀλύμπιος καὶ Φαρμάχης {χιλίαρχοι). Οἱ ὃ) ἐπιστήθιοι τοῦ πρίγ-
χιπος (ΑΔ. ψηλάντου) ἦσαν ὁ ὀρφανὸς, λασσάγης καὶ Ν. Σχοῦφος, ὅστις
χατόπιν εἰς Τυργόβιστον ἐξέπεσε τῆς εὐνοίας ἕνεκα τῆς μετὰ τοῦ Λασ-
σάνη διαφωνίας του. Τὸ χαχὸν τοῦτο ἔφερε καὶ τὴν ἀρχὴν τῆς δυσαρε-
σχείας τοῦ Κανταχουζηνοῦ κατὰ τοῦ ἀρχιστρατήγου, ὅστις πάντοτε
ἐπροτίμα τὰν.φιλόδοξογ Λασσάνη. . :
Αἱ τροφαὶ µέχρι Ἡλουεστίου ἦσαν εἰς ἀφθονίαν.
Μετὰ δεκαπέντε Ἀμερῶν . σχεδὸν διατριθὴν εἰς Πλουέστιον ὁ ρχι-
στράτηγος ἐμθῆκεν εἰς κίνησιν μετὰ τοῦ στρατοῦ τῇ 25 μαρτίου. ᾖ-
φθάσαμεν εἰς τὴν Κολεντίναν, 1 1)2 ὥραν ἀπέχουσαν τοῦ Βουχουρε-
στίου, ὅπου διετρίψαµεν Ἡμέρας τρεῖς. Αὐτοῦ ὁ φτρατὸς ἐπολλαπλα-
σιάζετο καθ ἑκάστην' ἀλλ᾽ ὅμως οἱ σωρηδὸν ἐρχόμενοι ἐθελονταὶ ἦσαν
ὠσεπιπολὺ στερηµένοι ὅπλων καὶ τῶν ὁμοίων. Αὐτοῦ ὁ Αρχιστράτηγος
ἤρχησε νὰ δοκιµάζᾳ φύθους καὶ ὑποψίας ἐκ µέρους τοῦ Σάθθα καὶ
ἨἙλαδιμηρέσκου. Αὐτοῦ αἱ τροφαὶ ἤρχισαν νὰ μὴν ἦναι εἰς τόσην ἀφθο"
γίαν' τὸ χόρτον μάλιστα σχεδὸν ἔλειπε. Ἐκ τῆς πόλεως τοῦ Βουκουρε:
στίου οἱ ημίσεις σχεδὸν κάτοικοι εἶχον ἀναχωρήσει' ὅσοι δὲ ἐκ τῶν
σηµαντικωτέρων εἶχον μείνει, λθον εἰς προσχυνισμὸν τοῦ. ἀρχιστρατή-
χου. ὁ ἀριθμὸς τῶν ἱερολοχιτῶν ἦτον τότε εἰς 300 σχεδὸν στρατιώ-
τας, καλῶς καὶ χαχκῶς ὠπλισμένους. ὁ Σάάθας εἶχεν εἰς τὴν διοίκησίν
του περίπου τῶν 1000 ἀξίων πολεμιστῶν' ὁ δὲ Βλαδιμηρέσκος ὑπὲρ
τὰς 3000, ἀναξίους ὅμως χαὶ κακῶς ὡπλισμέγους, ὁ αὐτὸς εἶχε καὶ
19 κανόνια, τινὰ τῶν ὁποίων ἦσαν καλά.
τὸ στρατόπεδον ἀπ᾿ ἀρχῆς ἕως τέλους εἶχεν ἕνα χειροῦργον καὶ ἕνα
ὑπογχειροῦργον. ὅλα των τὰ ἰατριχὰ ἦσαν γρόσια 1200.
υτὶς Κολεντίναν ἔλαθεν ὁ ἀρχιστράτηγος τὸ πρόσταγμα τοῦ αὐτο-
χρώτορος ἀλεζάνδρου, ἐκ µέρους τοῦ κόμητος Καποδίστρια στελλόμε- ᾿
νου. Εἰς τὰς 30 μαρτίου ἐχίνησεν ὁ Αρχιστράτηγος διὰ Τυργόβιστον,
ὅπου καὶ ἔφθασε τῇ 2 ἀπριλίου. Λὐτοῦ διετρίψαµεν ἕως τῆς 27 µαΐου.
Τροφὰς εἴχομεν ἀρχετὰς, διότι ἀραποσίτιον τον ἄφθονον' τὸ χόρτον ἦ-
σον σπάνιον᾿ κριθάριον δὲ διόλου,
Περὶ τὸ μέσον τῆς αὐτόσε διατριθῆς µας ὁ στρατὸς πὐξήθη, καὶ ᾖ-
σα) οἱ πάντες 0500. στρατιῶται σχεδὸν, ἐξ ὧν τὸ 1{4 ἦσαν ἄοπλοι.
ἐκ τῶν αὐτῶν 6500 µόνον 2000 περίπου ἦσαν καθ αὐτὸ ἄλληνες»
458 ος ΠΑΡΑΡΤΗΝΑ ..
ὦ δὲ χοικοὶ ἀλθανοσερθοθούλγαροι, Ἡ ἔχλειψις ὅπλων καὶ τῶν ὁμοίων
ἑστέρησε τὸν Αρχιστράτηγον ἀπὸ τοῦ νὰ δυνηθῇ νὰ σχηματίσῃ στρα-
τὸν 30000. περίπου. Πολεμική ἐξάσκησις τῶν στρατευμάτων οὐδεμία
ἐγίνετο σπουδαίως. Οἱ ἱερολοχῖται ἦσαν τότε ἕως ἄ50, οἵτινες ἐγυμνά-
ζοντο χατ᾽ ἀρχὰς μὲν ἀπὸ τὸν Κανταχουζ ηνὸν, καὶ ἔπειτα, (ἀφ οὗ οὗ-
τος διὰ πολλὰς δυσαρεσχείας ἀφέθη)) ἀπὸ τὸν Χατσόπουλον. Ἠΐχομεν
μαὶ ῥώσσους Κοζάκους 150 σχεδὸν, τῶν ὁποίων διοικητὴς ητο
ἡ ὁ Β.
Μοσχούλης. ᾠσαύτως σχεδὸν Οὐλάνους, Τερμανοουγγροπολωνοὺς; διοι-
κουµένους παρὰ τοῦ Λέχου Ταρνόφσκη.
Εἰς τὰς 9 ἀπριλίου ἐξέδοσεν ὁ Αρχιστράτηγος τὸ ἑπόμενον θέσπισµα.

«Πατριῶταν!
Ὠυὰ ἀρχῆς ἀκόμη τοῦ ἱεροῦ τούτου καὶ μεγάλου ἐπιχειρήματός μου
εἶχα, σχοπὸν νὰ συστήσω ἐκ τῶν ἐμπειροτέρων πατριωτῶν µας ΤΕΝΙ-
ΚΟΝ ΡΟΥΛΕΤΤΗΡΙΟΝ, τὸ ὁποῖον νὰ μὲ «χρησιμεύφ ὡς βοηθὸς χαὶ νὰ
αυναπολογῆται μετ ἐμοῦ περὶ τῶν χοινῶν τῆς φίλης ημῶν πατρίδος
πραγμάτων ἀλλ᾽ Ἡ συνέχεια τῆς πορείας µας δὲν μ’ ἔδωκε µέχρι τῆς
σήμερον καιρὸν νὰ, βάλω εἰς πρᾶξιν τὸν σχοπόν µου.
«Τώρα ὅμως, ὅτε τῆς πατρίδος µας τὰ πράγματα προδαίνουσε κα-
ῥημερινῶς ἐπὶ τὸ κρεῖττον, καὶ αἱ πολιτικαί µας σχέσεις βλέπουσιν ὁ-
ῥίζοντα ἐχτεταμένον, κρίνω ἀναγκαιότατον χαὶ ἀποφασίζω νὰ συστηθῇ
εἰς τὸ διάστηµα τῆς μικρᾶς µου ταύτης ἀναπαύσεως τὸ ΤΕΝΙΚΟΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΟΝ, ὅπου εἰς τὸ ἑξῆς νὰ ἀναφέρωνται ἅπασαι αἱ πολιτι-
καὶ καὶ πολεμικαὶ ὑποθέσεις, νὰ ἐξετάζωνται ἀκριθῶς καὶ μὲ πατριω-
πικὴν εἰλιχρίνειαν, καὶ μετέπειτα νὰ ἐπικυρόνωνται παρ᾽ ἐμοῦ.
«Τὸ ΓΕΝΙΚΟΝ τοῦτο ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΟΝ θέλει συνίσταται ἀπὸ τοὺς
ἑρῆς,
«. 1. Πρόεδρον,
« δ. Μέλη,
« 1. Αρχιγραµµατέα,
α 1. Ταμίαν, τἶνο ο
« 1. Διαγραφέα (αρωτοκολληστὴν),
« 1. Χαρτοφύλακα.
ἃ { ρω υ , 8 9 / » 5 ῳ ώ )
«Τὰ μΕλη ταῦτα ἐχλέγονται καὶ ὀνομάζονται παρ ἐμοῦ, καὶ Ἡ
(διόεχεια τῶν ὑπουογημάτων τῳν μένει ἀπβοσᾶιόριστος.
 ΕΚΘΙΗΣΕΙΣ, 459

«Εὶε τὴν πρώτην ουνέλευσιν τοῦ Γενικοῦ Βουλευτηρίου πρέπει γἁ

σχεδιασθῇ ὁ διοργανισμὸς καὶ γὰ ἐπικυρωθῇ.

«Τὸ γενιχὸν Βουλευτήριον, πρὸς ἐλάφρωσιν τῶν μεγάλων του ὑπο-
βέσεων, θέλει συστήσει,
«ἕνα πολεμικὸν Κριτήριον καὶ
αΜίαν οἰκονομικὴν ἐπιστασίαν, ἔργου τῆς ὁποίας θέλει εἶναι τὸ νὰ
προμηθεύῃ τὸν στρατὸν μὲ τὰς ἀναγκαίας ζωοτροφίας χαὶ λοιπὰς χρείας,
καὶ νὰ φροντίζῃ διὰ τὸ στρατιωτικὸν νοσοχοµεῖοῦ.
«ὀνομάζω πΠρά ὑρον τὸν Γεώργιον Τφηλάντιν,
» Μέλη τὸν Νιχόλαον Τψηλάντην,
τὸν Γεώργιον Καντακουζηνὸν,
τὸν Μιχαηλ Χρησταρῆν,
πὸν Αρχιμανδρίτην Πεῤῥαιθὸν,
πὸν Ταγματάρχην Καραθιᾶν,
πὸν Καπετὰν Γεωργάχην,
τὸν Καπετὰν Καλαμαρᾶν,
τὸν ἀθανάσιον Ἰσαχάλωφ. --
Αρχιγραµµατέα σὺν Τεώργιων Λασσάνην,
Ῥοηθόν του τὸν Μιχαὴλ Βλαστὸν,
Διαγραφέα τὸν Ιωάννην Σωμµάκην, -
Βοηθόν του τὸν Ιωάννην Σκανδαλίδην,
Ταμίαν τὸν διδάσκαλον Πολυαίνην,
Εὶς ἔλλειψιν δὲ τούτου τὸν Ζαχαρίαν λεονάρδο»,
Χαρτοφύλαχα τὺν ωάννην Βοχαοριάδην.
«θέλουν προσκαλοῦνται εἰς τὰς συνελεύσεις τοῦ Γενικοῦ Βουλευτή:
διὰ νὰ συσχέπτωνται καὶ νὰ
ρίου καὶ ἐκ τῶν Αρχόντων τῆς Βλαχίας,
περὶ τῶν
δίδωσι τὴν γνώμην των εἰς τὰς ὑποθέσεις, ὅσαι ἀποθλέπουσι
συµφερόντων τῆς πατρίδος.
«Τυργόθιστον τὴν 9 ἀπριλίου 1891.
«Τὸ πρωτότυπον ὑπεγράφη παρὰ τοῦ Γενικοῦ ἠπιτρόπου
Α. ΥΦΨΗΛΑΝΤΟΥ,
«Πρόεδρος
ΣΕΩΡΓΕΓΙΟΣ ΥΨΗΛΑΛΤΗΣ).
πο...

Περὶ τὰς 15 μαΐου ὁ Καντακουζηνὸς ἀνεχώρησε μὲ 600. αχεδὸν ἵπ-τι

4
µετ αὑτοῦ καὶ τὸν Β. Τουφεκταῆν. καὶ τὸν ὀρφανὸν, ἐξ ὧν
. ’ .
πεῖς, ἔχων
.. Φ
 368 ΠΛΡΑΝΤΗΜΑ Ε’.

ὁ ἴδιος ἐπέστρεφεν αὖθις εἰς τὸ στρατόπεδον, διὰ ἰάτιου, διὰ νὰ δικτάζη

τὰ ἐκεῖ τάχα. Βὶς Τυργόβιστον κατὰ τὰς 20 µαῖου ἐφονεύσαμεν τὸν
προδότην Βλαδιμηρέσκον. ὁ Γεωργάκης Ολύμπιος ἐπίασεν αὐτὸν εἰς τὺ
Πιτέστι, ἀφ οὗ πρῶτον συνεννοήθη μυστικῶς μὲ τοὺς σηµαντικωτέρους
ἀνθρώπους τοῦ προδότου, οἵτινες εὐκόλως ἔστερζαν εἰς τοῦτο, διότι πολ-
λοὶ ἐξ αὐτῶν ἠσάν ποτε παληχάρια τοῦ αὐτοῦ Ολυμπίου, καὶ τὰ ὁποῖα
οὗτος κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην εἶχε παραχωρήσει τῷ ἨΒλαδιμηρέσκῳ.
Μετὰ τὸν θάνατον τούτου ἔλαβον οἱ Ἡμέτεροι τὰ χανόνιά του καὶ τὰ
ἐφόδια, ἄτινα ἦσαν πλειότερα τῶν ἰδικῶν µας. Τότμἡκελύθη καὶ ὁ στρα-
τπὸς του ἐπαυζήθη δὲ ὁ Ἡμέτερος, μετρῶν ἤδη ὡς 10.000, ἐξ ὧν οἳ
3000 ἦσαν Βλάχοι, καὶ τὸ 116 τοῦ ὅλου σχρδὸν ὑπηρέται εἰς τὸν
στρατό».
Απὸ Κολεντίναν, ἕως νὰ φθάσωμεν εἰς Τυργόθιστον, διαχρίναµεν σχε-
δὸν ἔρημα τὰ ἐπὶ τοῦ δρόμου μας χωρία οὐχ ἧστον δὲ καὶ τὰς πόλεις
αὐτάς. Τὸ Τυργόθιστον μάλιστα εἰς τὴν ἐχεῖσε διατριθήν μας ἀπερημώθη.
Οἱ Οὐλάνοι ἦσαν ἤδη ὑπὸ τὴν ἄμεσον ὁδηγίαν τοῦ Αρχιστρατήγου,
οἱ δὲ Κοζάκοι ὑπὸ τὴν τοῦ Γεωργίου Τφηλάντου.
Τὸ συμθούλιον εἶχε διορίσει τὰ ἑξῆς συστήµατα.
1. Τὴν οἰκονομικὴν ἐπιστασίαν ζωοτροφιῶν καὶ ἐφοδίων, καὶ ἀρχηγὸν
τὸν Χρησταρῆν, ἔχοντα ὑπ᾿ αὑτὸν τὸν Καρμπούνην καὶ Περτουμῆν.
2. Τὸ πολεμικὸν κριτήριον, οὗ ἀρχηγὸς ὁ Καλαμαρᾶς.
ὃ. Τὴν ἀστυνομίαν, καὶ ἀστυνόμος ὁ λασσάνης.
4. Τὴν τοπιχὴν διοίκησιν, καὶ ἔπαρχος ὁ αὐτὸς, ἔπειτα δὲ ὁ Πιπή-
κας; καὶ πάλιν ὁ Λασσάνης' κάποτε δὲ χαὶ ὁ ὀρφανός.
5. Τὸν τοποτηρητὴν (κομαντάτε), καὶ τοιοῦτος ὁ Τσάρτογλους.
ᾗ πρώτη µας µάχη ἐστάθη εἰς τὰς 27 μαΐου εἰς τὸ µέρος Νοὺτσέτο
λεγόμενον. Τὸ κέντρον τοῦ Ἡμετέρου στρατοῦ ὑπεδέχθη τὸν ἐχθρόν.ἕ
ἡμέρα ἦτο πρὸς τὸ ἑσπέρας, ἐν ᾧ ἔξαφνα εἴδομεν 900 σχεδὸν ἐκ τῶν
ἡμετέρων φεύγοντας καὶ ἐρχομένους πρὸς τὸ µέρος, ὅπου ὁ Γεώργιος
Τψηλάντης ἐφύλαττε. Οἱ φυγάδες ἐρωτηθέντες εἶπον, ὅτι ὁ Δούκας, καὶ
ἔχων 400 σχεδὸν ἱππεῖς, δὲν ἀντεστάθη γενναίως εἰς τὸν ἐχθρὸν, ἀλλ’
ἀμέσως μετὰ τὴν αυμπλοκὴν ἔφυγε, δόσας πρῶτος τὸ παράδειγµα τῆς
λειποταξίας. Τινὲς ἐκ τούτων μᾶς εἶπον, ὅτι ὁ ἐχθρὸς, ὢν πολὺ ἀνώ-
τερος, τοὺς ἐπλάχωσε, καὶ διὰ τοῦτο δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἀγτισταθῶσι:
Μετὰ τοῦτο ὁ στρατὸς ὅλος ἐμβηκεν ι εἰς ἀταξίαν καὶ τρόµον, καὶ ἔρχα-
εαν πάντες νὰ φεύγωσι. Οἱ Τοῦρχοι ἦσαν σχεδὸν 7000, ἐκ τῶν ὁποίον
φ
 . ΕΚΘΕΣΕΙΣ. 861
μόνοι 600, (Ἡ ἐμπροσθοφυλακή των δηλαδὴ,) ἐστάθησαν ἄξιοι νὰ φοθί-
σωσι χαὶ νὰ βάλωσυν εἰς φυγην ὅλον µας τὸ στρατό πεδον. ἅπαντες διο-
δεύσαντες διὰ τῶν ὀρέων, ἐφθάσχμεν εἰς Πιτέστι τὴν 29) µαῖου. ὁ Σάῤ-
θας δὲν μᾶς ἠκολούφησε. Ἠντεῦθεν ἐξακολουθοῦντες τὴν πορείαν µας, ἐ-
φθάσαµεν εἰς Κραγιώθαν τὴν 1 ἰουνίου,
Εἰς ῥίμνικον, τὴν µητρόπολιν Κραγιώθας, διετρίψαµεν μέρας ἕξ-
Τὴν 7 ἤρχησεν ἡ δευτέρα μάχη εἰς τὸ Δραγασάνι, ὥρας 14 ἀπέχον τοῦ
Ῥιμνίκου. ἀφ᾿ οὗ αἱ φρουραὶ ἀνήγγειλαν, ὅτι εἰς Δραγασάνι ἦσαν ἕως
32000 Τοῦρκοι, ὁ Αρχιστράτηγος ἔπεμψεν ἀμέσως ἕως 4000. ἐκ τῶν
Ἡμετέρων ὑπὸ τὴν διοέκησιν τοῦ Καραθιᾶ, ἐνταυτῷ καὶ τὸν ἱερὸν λό-
χον, ὅστις συνίστατο εἰς 400 σχεδὸν, ὑπὸ τὸν Νιχόλαον Τφηλάντην. Τὸ
σχέδιον τοῦ Αρχιστρατήγου ἦτον νὰ μὴ ἀοθῇ Ἡ μάχη εἰς τὰς 7, ἀλλὰ
τὴν ἐπαύριον, διὰ νὰ διαταχθοῦν τὰ πράγματα χάλλιον’ ὁ Καραθιᾶς
ὅμως. δὲν ἐπρόσεξεν εἰς τοῦτο. Περὶ τὸ µεσημέριον ἤρξατο ὁ ἀκροβολι-
σμὸς, καὶ μετὰ τὴν µετημθρίαν Ἡ συμπλοχὴ, ἥτις διήρχεσεν ὑπὲρ τὴν
Ί ὥραν. Οἱ Τοῦρχοι δὲν εἶχον κανόνια, οἱ δὲ ἡμέτεροι εἶχον 8. Μετὰ
τοῦ Καραθιᾶ ἦτο καὶ ὁ Φαρμάκης καὶ ὁ ὀλύμπιος" ὁ πρῶτος ὅμως ἐ-
πρόσταζε. ὁ Αργιστράτηγος ἐπροχώρει ὄπισθεν μὲ τὸ ὑπόλοιπον Ἀτοῦ
στρατοῦ’ ἀλλ᾽ ὅμως εἶδε τοὺς ἔμπροσθεν µαχομένους νὰ ἐπιστρέφωσιν
ἁτάκτως. Οἱ Τοῦρχοι καὶ αὖθις ἐνίκησαν. Τὸ ἑσπέρας ὁ Ἀρχιστράτηγος
ἦτον εἰς ἄχραν λύπην καὶ μελαγχολίαν, µετέχουσαν τῆς ἀπελπισίας.
ερὶ τὸ ξημέρωμα τῶν 8 ἐφθάσαμεν καχην κακῶς εἰς Ῥέμνικον, χαὶ
περὶ τὰς 2 1]2 ὥρας τῆς ημέρας ἐκινήσαμεν εἰς τὴν Κόζαν, μονὴν ἀπέ»
χουσαν τοῦ Ῥιμνίκου ὥρας Θ. Αὐτοῦ τὸ στράτευμα ἀπελπίσθη πλέον,
καὶ ἤρχησε νὰ λειποτακτῇ καὶ νὰ διαλύεται. ὁ Αρχιστράτηγος διέτρι-
ψεν αὐτοῦ ἡμέρας ὅ, καὶ μετὰ ταῦτα ἀνεχώρησεν εἷς τὸ σύνορον Αὐ-
"φτρίας, βλέπων προπορευόµενον καὶ ἑπόμενον τὸ πλεῖστον µέρος τοῦ
στρατοῦ του. Οἱ Αὐστριαχοὶ ἐδέχθησαν τὸν Πρίγκιπα μὲ τοὺς δύο του,
ἀδελφοὺς κλπ. Κατόπι δὲ εἰς διάστηµα σχεδὸν ἑνὸς μηνὸς εἰσήρχετο χαὶ
τὸ στράτευμα εἰς Αὐστρίαν διὰ τῶν δύο κυριωτέρων ὁδῶν Σιµπινίου καὶ
Βρασοθοῦ” εἰσῆλθον ὅμως καὶ ἀπὸ τοὺς μεταξὺ δρόµους, ὅπου ἦσαν φρου-
ραὶ Αὐστριακῶν. ὁ δὲ ὀλύμπιος κατ ἀρχὰς μὲν μὲ 500, κατόπι δὲ μὲ
ὀλιγωτέρους περιεφέρετο τὰ ὄρη τῆς μεγάλης Βλαχίας, τὰ γειτνιάζοντα
τῶν αὐστριακῶν συνόρων, σχοπεύων διὰ τὰ µέρη Ἡασσαραδίας.

4
 803 , ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 8.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Τῶν μαχῶν τοῦ Γαλαζίου καὶ Σχουλενίου, τοῦ κατὰ τὴν
δεξιὰν ὄχθην τοῦ Προύτου, συγγραφεῖσα παρὰ
Ἰακωθάκη Ῥίζου.
Περὶ τὰ τέλη τοῦ παρελθόντος μαρτίου μνὸς (α), ὀλίγας ἡμέρας
τερυν ἀπὸ τὴν ἐπίσημον διαμαρτυρίαν τοῦ εἰς {άσιον ῥωσσικοῦ Προ-
δέναυ ἳ ἡ Μολδαυΐα ἔπαυσεν
ἔ ἀπὸ τὸ νὰ ἔχη διοικητήν. Οἱ πρόκριτοι τῶν
ἐντοπίων εὐγενῶν, ἢ βοϊάρων κατὰ τὴν ἐπιτόπιον φωνὴν. καλουµένων,
οἱ μὲν ἐπιθυμήσαντες νὰ διοικήσωσιν αὐτοὶ τὸν τόπον, ἑλώριον, κατὰ
τὴν φαντασίαν των, προχείµενον εἰς τὸ δικαίωµα τοῦ ἰσχυροτέρου, οἱ
δὲ, διὰ τὸ ἐξ ἀγωγῆς ἀφψίκορον τοῦ ἤβους των, βαρυνθέντες τὴν καθε-
στῶσαν διοίκησιν, καὶ ἄλλος ἄλλον νέον ἡγεμόνα ἐκ Κ ωνσταντινουπό-
λεως ποθοῦντες, ἐβίασαν τὴν ἀναχώρησιν τοῦ Ἡγεμόνος (Μιχαήλ Σού-
τσου) μὲ τὴν ἀθρέα) φυγήν των εἰς τὸ πέραν ποῦ Προύτου' ὥστε ὁ
Ἠγεμὼν ἁναλογισθεὶς τὸ βάρος τῶν περιστάσεων, καὶ ὼν, ὅτιἩ βιαία
εἰς τὸν τόπον διαμονή του ὄχι μόνον εἶναι πολλαχᾶς ἀδύνατος, ἀλλὰ
καὶ εἰς αὐτὸν ἐπιχίνδυνος, χαὶ τὸν τόπον ἐπιζήμιος, καὶ εἰς τὰ ἔθνος
του ἐπιθλαθὴς, κατέφυγεν εἰς τῆς φιλανθρώπου ῥωσσικῆς αὐτοχρατο-
ρίας τὰ σύνορα, εὐχγθεῖς τὴν ποθεινἠν σωτηρίαν εἰς τοὺς ὁμοκθνεῖς, του
Γραικοὺς, χαὶ εὐτυχίαν εἰς τὺν λαὸν τῆς Μολδαυΐας. Καὶ ὁ μὲν ἀνεχώ-
ῥησεν᾽ οἱ δὲ βοῖάροι ἄρχησαν νὰ διοικῶσιτὴν πατρίδα των, πλέκοντες
εἰς τὴν φαντασίαν των ὁρμαθοὺς ἀγαθῶν καὶ χτίζοντες πόρους εὖτυ-
χίας, βάσιν ἔχοντες εἷς τὸ αὐθαίρετον χαὶ περιοριζόµενοι εἰς τὸν περί-
θόλον τοῦ ἰδίου συμφέροντος. Αἱ πρῶται ἁμέραι πῆς συνελεὐσεάβ των
ἐφώρασαν τοὺς σχοποὺς τῶν συνελθόντων, ὅτι δὲν ἦσαν Ἡ πρόνοια καὶ
ἀσφάλεια τοῦ κοινοῦ; ἀλλ᾽ ὅτι ὁ καθεὶς ἀπέθλεπεν εἰς τὸ ἴδιον.
Πρέπει μ ὅλον τοῦτο νὰ ὁμολογήσῃ ὁ ἀπαθὴς διχαστὴς, ὅτι Ἡ δει-
«γότης τῶν περιστάσεων, εἰς τὰς ὁποίας εὑρέθησαν ἀπροσδοχήτως ἐμ-
πεπλεγµένοι, ἦτον καὶ πρωτότυπος εἰς τὸ εἶδός της καὶ συνεπείας φο-
δερὰς ἐπισείουσα. ὀλέτος ἀριθμὸς στρατιωτῶν Γραικῶν . χαὶ Σερβοβουλ-
Ἰάβων καὶ Θρακῶν, ἐξαίφνης ὑπὸ τὴν ἐθνικὴν, σημαίαν. τοῦ πρίγχιπος
λεξάνδρου Τψηλάντου, ἐν ἀγνοίφ παντελεῖ τὴν Ῥασσαραθικῆς διοική-
σεως διὰ νυκτὸς διαβάντος τὸν Προῦτον κατὰ τὸ Σχουλένιον, συνεκρό-
τει τὸ στράτευμα, τὸ ὁποῖον ἐκήρυξε δημοσίως καὶ ἐγγράφως τὴν ὁ-
.ὅ Ἐκ τούτου βεθχιοῦται; ὅτιἡ περιγρχφὴ αὕτη ἐγένετο τῷ 1924.
ο
 9 ΕΚΘΕΣΕΙΣ, 865

λευβερίαν τῶν Γραικῶν χαὶ τὴν ἐκ τῆς Εὐρώπης ἔξωσιν τῆς ὀθωμανικῆς
Δυναστείας. Ἡ Ρωσσία διεµαρτυρήθη ἐπισήμως κατὰ τοῦ τοιούτου ἐπι-
φ 4

χειρήµατος, ἀφαιρέσασα τὴν πβοστασίαν της ἀπὸ τὰς δύο ἐπαρχίας

Βλαχίαν καὶ Μολδαυΐαν, πρώτας ἑστίας φανείσας τῆς τοιαύτης ἔπανα-
᾿ Α ΐ .

στάσεως. Ἡ Μεγάλη Ὠχκλησία, βλέπουσα τὸ ξίφος ἀπγωρημένον ἐπὶ

τὸν ἱερὸν αὐτῆς τράχηλὀν καὶ ἐπὶ τὸν τράχηλον ὅλων αὑτῆς τῶν τέ-
κνων, διὰ ν᾿ ἀποχρούσῃ τῆς βὰρξαρικῆς λύασας τὰς θανατηφόρους πλη-
γὰς, ἔδαλλε μὲ τοὺς κεραυνοὺς τῶν ἀναθιμάτων τοὺς τότε ὀγομασθέν-
. ρ Ν ’ 9 /
Χ / ἀ ΝΔ Ἰ ΔΝ ”

πας ἀποστάτας καὶ τὸν ἡγεμόνα τῆς Μολδανΐας, τοὺς ὁποίους, ἂν τον
» ΄ λ . ς , ρω «5 Ν ε , ΜΑ 3

ἐλεύθερος εἰς τὰς ψήφους της, ἤθελε στεφανώση μὲ τὰς ἱερὰς εὐχάς της
ἐλ ὐθ Ἡ λ , ᾖθελ. ΄ α Ν ε Ν ) ,

καὶ τὰς εὔλογίας, καὶ προέλαθε μετὰ τὴν φανερὰν ἔκρηξιν τῆς ἐπανα-
στάσεως τὸν ὄλεθρον ὅλου τοῦ Ὑένους, τὸν ὁποῖον ἐμελέτα καθ ἑαυτὸν
/ Δ δε . Σε ἀ
{ χ 1/ι υ. .

ὁ Σουλτάνος νὰ προξενήση ἀνεπαισθήτως καὶ δολίως, μαβὼν ἀπὸ πολ»

λὰς προδοσίας τὴν γενικὴν χλίδιν τῶν Τραικῶν εἰς τὴν ἐλευθερίαν. ὁ
Δ έ 3 ο ω , Σ ν. ν 3 4 ,
καθημερινὸς φόθος τῆς ἐφόδου τῶν Τούρχων ἀπὸ τὴν Γθραϊλαν, φρούριον
μέγα χαὶ ἰσχυρὸν, χείµενον μεταξὺ Βλάχίας καὶ Μολδαυΐας, ἐπροξε-
γοῦσε φρίχην εἰς τῶν Μολδαυᾶν τὰς φυχάς.
Ιδοὺ πόσαι χαὶ ὁποῖαι θύελλαι συνεσκότιζον ὅλον τὸν πολιτικὸν
τῆς Μολδαυϊας ὁρίζοντα Ε Αλλ᾽ αὐταὶ ἔπρεπε νὰ θεωρηθῶσιν ὡς προµη”
6 . -

νύτριαι κινδύνων ναναγίου εἰς τοὺς κατοίκους της, καὶ ἔδιδον ἀφορμὰς
9 ω / Ν ν ; Β
χαὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς ὀλίγον Διορατικοὺς τοῦ μέλλοντος νὰ ἐννοησουν ἐ-
ο) ϱ Δ λ 9

ναργᾶς, ὅτι εἰς τὸ ναυάγιον αὐτῶν Ἡ κοιν σύμπνοινα ὑπολείπεται µό-

νη σωτηρία σανὶς, εἰς τὴν ὁποίαν διὰ νὰ ἐπιβῶσιν ἐλαφροὶ, ἀνάγχη πᾶ-
σα ἦτον νὰ ἐκδυθῶσιν ὅλα τὰ βάρη τῶν ἰδιαιτέρων συµφερόντων, καὶ
νὰ γυμνωθῶσιν ἀπὸ τὸν πλατυκράσπεδον ἱματισμὸν τοῦ ἐγωϊσμοῦ καὶ
τῆς χενοδοξίας. Οἱ νέοι ὅμως διοικηταὶ, κατασταθέντες αὐτοχειροτόνη-
τοι ἰατροὶ τῆς νοσούσης αὐτῶν πατρίδος, ὁ μὲν διώριζεν εἰς τὴν νόσού
ἓν ἰατριχὸν, ὁ δὲ ἄλλο καὶ ἄλλος ἄλλο, ὅλα ἐναντία μεταξύ των, καὶ
χανὲν ἁρμόδιον εἰς τὴν θεραπείαν τοῦ πάσχοντος, μὴ ἀποθλέποντες,
ὡς φαίνεται, εἰς τὴν ἀνάῤῥωσιν τοῦ ἀσθενοῦς, ἀλλ εἰς τὸν μισθὸν, τὶς
αλειότερον νὰ λάθη’ καὶ τί λέγω ; τὶς νὰ λάβῃ τὸν μισθὸν ὅλον αὐτὸς,
ο. ο.
καὶ οὐδ) » ὀθολὸν οἱ λοιποὶ ὁμότεχνοι. Αἱ δὲ4 τάξεις τῶν λοιπῶν χατοί-
κων, οἱ ὁποῖοι μόνοι ἐπιθυμοῦσιν εἰλιχρινῶς τὴν κοινὴν εὐταξίαν, διότι
εἰς τὴν ταραχὴν καὶ τὴν ἀνωμαλίαν ἐζημιώνοντο ὅλην αὑτῶν τὴν
’ ἃ π -

περιουσίαν,. . . αὐτῶν τῶν κατοίκων αἱ τάξεις ἦσαν εἰς δειγἠν ὄγω-

γίαν διὰ τὸν κίγδυνον τῆς νοσούσης Μολδανΐας, καὶ ἠγανάκτουν διὰ τὴν
 904 ΠΑΡΛΡΤΠΜΑ Ε’, μ.ο

ἀπειρίαν καὶ ἀδιαφορίαν τῶν ἰατρῶν. Καὶ ὁμοίαζεν ἄρα ἡ Μολδαυΐα μὲ

σκάφος εἰς φοβερὰν τριχυµίαν, τοῦ ὁποίου ὅλον τὸ πλήρωμα ἄβελε νὰ
κυθερνᾷ τὸ πηδάλιον, καὶ χἀνεὶς δὲν κατεδέχετο τοῦ ναύτου τὴν Ώπουρ-
γίαν, ὥστε οἱ ἄλλοι ἐπιβάται, τῶν ὁποίων ὅλος ὁ πλοῦτος ἦτον εἰς τὸ
πλοῖου, ἄρχησαν νὰ χαταφρονῶσι τοὺς τοιούτους διοικητὰς τοῦ σχά-
φους, καὶ νὰ τοὺς θεωρῶσιν ὡς αἰτίους τοῦ μέλλοντος αὑτῶν χαταπον-
πισμοῦ. Ἡ τοιαύτη τῶν ἐπιθατῶν ὑπόληψις περὶ τῶν διοιχητῶν. ἐφανε-
Ρώθη εἰς ὀλίγας μέρας.
ἡ καθ ἡμέραν πταίουσα καὶ παραλογιζοµένη βοϊαρικὴ Διοίκησις,
πρὸς μὲν τοὺς Γραιχοὺς ἐφέρετο τραχεῖα καὶ ὕποπτος, μελετῶσα Ίραι-
Χηλασίαν καὶ κηρύττουσα τὸν τοιοῦτον αὑτῆς σχοπόν᾽ συγχροτήσασα
δὲ φρουρὰν ἀπὸ τοὺς Βουλγάρους καὶ Σέρθους χειρωνάκτας τοῦ ἰασίου,
ἀπέδειξεν, ὅτι µόνους τοὺς Γραιχοὺς ἐμίσει καὶ κατεδίωκεν, ὄχι διὰ τὴν
ὑπακοήν της καὶ τὴν πίστιν πρὸς τὴν ὀθωμανικὴν αὐλὴν, ἀλλὰ διὰ τὴν
κατὰ τοῦ γραικικοῦ ἔθνους ζηλοτυπίαν της, ὡς ἡγεμονεύοντος εἰς τὰς
δύο ἐπαρχίας. Σαράντα δὲ Τούρκους, τοὺς ὁποίους Ἡ διοίκησις τοῦ ηγε-
μόνος ἐπρόφθατε νὰ διασώσῃ ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν ἀτάκτων καὶ ψευδω-
νύµων Αλθανῶν, ὥπλισε φιλοτίµως καὶ ἐβεράπευσε μὲ θεραπείας εἶλω-
πιχάς ὥττε οἱ θρασύδειλοι αὐτοὶ βάρθαροι ἦρχισαν εὐθὺς νὰ φοθερί-
ζωσι τοὺς Γραιχοὺς τῶν ἐργαστηρίων, καὶ ὁρμήσαντες µίαν ἡμέραν μὲ
ξίφη γυμνὰ ἐναντίον δύο Γραικῶν, συνηρπάσθησαν καὶ συλληφθέντες
ἀπήχθησαν εἰς τὴν ῥητρόπολιν ἀπὸ τοὺς Γραικοὺς, ἀσφάλειαν τῆς
ζωῆς των ζητοῦντες μὲ χραυγὰς δυιαίας ἀγανακτήσεως. Εἰς αὐτὸν τὸν
θόρυβον οἱ διοικηταὶ ἐπικαλεσθέντες τὴν σερθοθουλγαβικὴν φρουρᾶν,
εἶδον τότε καὶ ἤχουσαν, ὅτι καὶ αὐτὴ εἶναι ἐναντία εἰς τὴν τοιαύτην
διοίκησιν, ὅταν δίδῃ ὅπλα χατὰ τῶν Χριστιανῶν εἰς τοὺς ἐχθροὺς τῆς
θρησκείας. Καὶτὰ μὲν τῆς Μολδαυΐας πράγµατα εἰς τοιαύτην στάσιν ᾖσαν.
ὁ δὲ πρίγκιφ Αλέξανδρος Τψηλάντης, μαθὼν τὴν ἀναχώρησιν τοῦ
ἡγεμόνος τῆς Μολδανΐας, ἔστειλε περὶ τὰ µέσα τοῦ ἀπριλίου μηνὸς δύο
τῶν ἀξιωματικῶν του, τὸν μὲν Κωνσταντῖνον ἐπιχαλούμενον Πεντεδέ-
καν, Ἰωαννίτην τὴν πατρίδα, διὰ νὰ συατήσῃ εἰς ἓν σῶμα τοὺς: διε-
σπἀρμένους εἰς Μολδαυΐαν Γραικοὺς στρατιώτάς' "τὸν δὲ ἐξ ἁγράφων
Αὐανάσιον, διὰ νὰ παραλάθῃ τὸ εἰς Γαλάζιον σῶμα, εἰς ὀκτακοσίους
Γραικοὺς συμποσούµενον, καὶ σαράντα σιδηρᾶ κανόνια, τὰ ὁποῖα ἦσαν
εἰς χρῆσιν πλοίων γραιχικῶν, χαὶ οἱ δύο αὐτοὶ ἔπειτα νὰ ἐπιστρέψωσιν
εἰς τὸ στρατόπεδο τοῦ Τυργοβίστου,
 « ΕΚΘΕΣΕΙΣ, 305

Φθάσας εἰς τὸ Ιάσιον ὁ Πεντεδέκας, κατεγίνετο εἰς τὰς πρώτας Ἱ-

μέρας νὰ ὁπλίσῃ τοὺς ἀόπλους Γραικοὺς, νὰ τοὺς ἐνδύση τὴν στρατιω-
τικὴν στολὴν, νὰ ἑτοιμάσῃ τὰ ἀναγκαῖκ ἐφόδια χαὶ Υ᾿ ἀναχωρήσῃ,
᾿Καὶ ὁ μὲν Πεντεδέχας εἰς τοιαῦτα ἐνησχολεῖσο, ἡ δὲ δευτέρα καὶ τρίτη
τάξὲς τῶν ἐντοπίων εὐγενῶν, χαταφρονούµεναι ἀπὸ τὸν ἐγωϊσμὸν τῶν
προκρίτων συμπολιτῶν των, ἐξαγριώνοντο, χαὶ οἱ τολμηρότεροι συνω-
µόσαντες, διὰ νὰ σφάζωσι καὶ τὸν Μητροπολίτην χαὶ τοὺς πρώτους
ἄρχοντας εἰς τὸν τόπον τῆς συνελεύσεώς των, καὶ νὰ λάθωσιν αὐτοὶ ἔ-
πειτα τὰς ἡνίας τῆς διοικήσεως, ἀνεκοίνωσαν εἰς τὸν Πεντεδέχα τὸν
σκοκὺν τῆς συνωμοσίας, ζητοῦντες αὐτὸν βοηθὸν τοῦ ἐπιχειρήματος,
Αλλ᾽ὁ Πεντεδέχάς, ὁδηγηθεὶς ἀπὸ συμθουλὰς φρονίµων Γραικῶν, ὄχι µόνον
ἤχουσε τὴν τοιαύτην συμθουλὴν ὡς ἀποτρόπαιον καὶ ἀνόσιον ἔργον,
ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐμπόδισε μὲ σφοδρὰς ἀπειλάς. Αὐτὴ ἄρα Ἡ περίστασις
᾿ἀνακαλύψασα τῆς ἐντοπίου διοικήσεως τὴν ἀδράνειαν, ἀνεπτέρωσε τὴν
ἀὐθάδη κενοδοξίαν τοῦ Πεντεδέχα, ὥστε παβακούσας τὰς συμθουλὰς
{οῦ ἀρχηγοῦ, ἐνόμισεν, ὅτι ἠμπορεῖ νὰ ἄγῃ καὶ νὰ φέρῃ τοὺς διοιχοῦν-
τας Μολδοθάνωυς καὶ νὰ διοικᾷ στρατιωτικῶς τὴν ἐπαρχίαν, παραθά-
λων τὸν ἑαυτόν του, ὡς φαίνεται, μὲ τοὺς Κζάρους καὶ μὲ τὸ Περού-
ϐιον τὴν Μολδαυΐαν,
ὡς τόσον οἱ περὶ τὸν Πεντεδέχα, ἀντὶ νὰ γίνωνται ἀπὸ ἡμέρας εἰς
ἡμέραν ἰσχυρότεροι διὰ τῆς εὐταξίας καὶ τῆς πβοσηλώσεώς των εἰς τὸν
ἱερὸν σκοπὸν, ἐφαίνοντο ἀσθενέστεροι, παρασυρόµἑνοι εἰς χρεπάλας καὶ
ἀταξίας διαφόρους, ὥστε καταφρονούµενοι ἀπὸ τὴν διοίκησιν ἐθιάζοντο
ἀπ᾿ αὐτὴν ν ἀποχωρήσωσιν ἀπὸ τὸν τόπον. Αὐτοὶ ἀντέτεινον εἰς τὴν
θίαν' ἀντιτείνοντες ἐπροδίδοντο εἰς τὴν {θραΐλαν" προδιδόµενοι κατέφευ-.
γον εἲς τὸ νὰ ὑπερασπίζωνται διὰ τῶν ὅπλων, καὶ ὑπερασπιζόμενοι ἑγί-
νοντο φοθεροὶ πρὸς ἀγθρώπους, κατὰ τῶν ὁποίων δὲν εἶχον δίχαιον νὰ
ἔχωσιν ἐχθρικὸν σκοπὸν, ἀλλὰ µάλιστα πρὸς αὐτοὺς συµπάθειαν καὶ
χλίσιν, τὴν ὁποίαν ἐμπνέει τὸ ὁμόθρηόκον χαὶ Ἡ ταυτότης τῆς δουλικῆς
καταστάσεως. Ἡ τοιαύτη ἀπὸ θεοθλάβειαν, Ἡ τὸ ἀληθέστερον ἀπὸ τὴν
μοῖραν τοῦ Πεντεδεκαστῶν χαὶ τὴν κουφότητα τῆς διοικήσεως γεννη-
θεῖσα δυσμένεια μεταξὺ Γραικῶν χαὶ Μολδανῶν, ἐπροξένησε ταραχὰξ
εἴς τὸν τόπον’ καὶ οἱ Μολδαθοὶ ποτὲ μὲν φοθούµενοι τῶν Τούρκων ἐπί
δρομὴν καὶ λεηλασίαν, σύντροφον πάντοτε τῆς σφαγῆς καὶ τοῦ ἐμπρπ"
σμοῦ κατὰ. τὸ ἦβος τῶν βαρθάρων' ποτὲ δὲ ὑποπτεύοντες ἐκδίκήσιν τῶν
Γραικῶν, μάλιστα μετὰ τὴν εἰς Ἱθραΐλαν ἀποστολὴν τῶν τεσσάβων'

«
306 ΠΑΡΑΡΤΗΜά Ε’.
Ῥοϊάρων ἐν σχήµατι πρεσθείας, κατέφευγον εἰς τὰ σύνορα τῆε ἑκίόδο-
χου ῥωσσίας. Καὶ πάλιν, οἳ μὲν ἀθφότεροι ἐνθαῤῥυνόμενοι ἀπὸ τὰς προ’
κηρύξεις τοῦ Πεντεδέχα, οἱ δὲ εἰς τὰς ὑποσχέσεις τῆς Ἱθραΐλας χαὶ τὴν
ἐκεῖθεν ἐλπιζομένην βοήθειαν ἐπιστηριζόμενοι, ὑπέστρεφον εἰς τὰ ἴδια:
Ἡ συχνὴ αὐτὴ φυγὴ καὶ ἐπιστροφὴ τῶν ἐντοπίων ἦτο Εὔριπος ἐπιζή-
ἔιος εἰς τὴν Μολδαθίαν, Ἰθικῆς παλιῤῥοίας φαιν”μένου, εἰκὼν ἀκριθὴς
τῆς παλιµθουλίας τῶν τότε διοικητῶν,
Καὶ τὰ μὲν τοῦ Πεντεδέκα τοιαῦτα. ὁ δὲ Αθανάσιος ἦτο χατὰ πάντα
ἀσύμφωνος μὲ τὸν συνυπουργόν του, χαιόµανος ἀπὸ πῦρ εἰλικρινοῦς πα-
τριωτισμοῦ, οὐδένα σκοπὸν μηδὲ πόθον ἄλλον ἔχων παρὰ τὴν έλευθε-
βίαν τοῦ ἔθνους τοῦ. ἑλληνιχὴν ἀληθινὰ καὶ γνώμην καὶ ῥώμην ἔχων;
κατεγίνετο εἰς τὸ Γαλάσιον νὰβάλῃ εἰς πρᾶξιν τὰς ἐντολὰς τοῦ ἀρχηγοῦ;
Τὸ ἐχεῖ Γραιχικὸν σῶμα ἦτο συγκείµενον ἀπὸ πανσπερµίαν ναυτῶν .
τοῦ Αἰγαίου Πελάγους, ἀπὸ τοὺς ἐποίους οἱ πλειότεροι ἐξ ἀρχῆς ἐχδε-
διητηµένοι διὰ τὴν φέσιν τοῦ ἐπιτηδεύματός των, μᾶλλον διεφθάρησαν
διὰ τὴν τρυφὴν τῆς Μολδχθικῆς ἐκείνης πόλεως, εἰς τὴν ὁποίαν τοῦ Βάκ-
χου καὶ τῆς Αφροδίτης αἱ γδο)αὶ δὲν ἦταν εἰς χοῆσιν σεμνὴν, ἀλλ᾽ εἰς
αἰσχροτάτην, καὶ διὰ τεῦτο εὔωνοι εἰς τὸν τυχόντα καὶ προχειβότὄται,
Μολοντοῦτο, ἐπειδὴ ὁ ζωηρὺς τῶν Γραιχῶν χαρακτὴρ εἶναι εἰς τὰς ἆ-
κρότητας εὐχατάφοιος, μποροῦσε μ εὐχολίαν ἔμπειρος καὶ φρόνιµος
στρατηγὸς νὰ τοὺς καταστήση σώφρονας καὶ νὰ τοὺς ὑποτάζη εἰς τοὺς
σωτηρίους νόμους τῆς πειθαρχίας.
Αλλ᾽ ὁ Αθανάσιος μόλις ὀλίγὰς ἡμέρας διέτριψεν ἐκεῖ, καὶ ὁ ἐχή
θρὸς ἐξελθὼν ἀπροσδοχήτως ἀπὸ τὴν Ἱόραΐλαν καὶ κρύπτων τὴν χίν.ι"
σίν του ἀπὸ τοὺς Γραικοὺς μὲ τὴν σιωκὴν τῶν Μολδαθῶν, ὥρμησεν αἰ-
Φνηδίως χατὰ τὴν ἄ. τοῦ μοΐου μηνὸς ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνατολὴν τοῦ.
ἡλίου εἰς τὸ Γαλάσιον μὲ πέντε σχεδὸν χιλιάδας ἱππέων, δισχιλίους
πεζοὺς χαὶ πολλὰ κανόνια. Διακόσιοι µόνον ἄνδρες Γραικοὶ ἐχ τῶν ὐ-
κτακοσίων ὑπὸ στρατηγὸν τὸν ἀθανάσιον, τὸν Πελοποννήσιον Κοτήραν,
τὸν Σπύρον Δαλόστρον Ζακύνθιον, τοὺς αὐταδέλφους Ἠλέαν καὶ Ἐρύφωνα᾽
Μεγκλέρους Πελοποννησίους, τὸν Δαιμονάκην Σφαχιανὺν καὶ τὸν Γεώρ-
γιον Παπᾶ πὸν Αδριανουπολίτην; ἐμθῆκαν εἰς τρία ἐκ χώμάτος ὀχυρώ-
µατα, ἔξω τῆς πόλεως στηβέντα ἀπὸ τοὺς Ρώσσους εἰς τὸν ἔσχατον
πόλεµον, τὰ μὲν δύο ἡμικρημνιαμένα σχεδὸν ἀπὸ τὴν πολυκαιρίαν, τὸ
δὲ τρίτον διαφυλαχθὲν ἀθλαβές. εἰς αὐτὸ ἐμθῆχεν ὁ Αθανάσιος μὲ σα-
μανταπέντε στρατιώτας, καὶ ἐκεῖ ἐμάχοντο γενναίως, ὁ δὲ ἐχθρὸς ἀποσπά:

9
 ΕΚΘΕΣΕΙ5, 3607
ας µέρος τοῦ στρατεύματός του χαὶ ὑπερκάμψας τὰ τρία τῶν Γραικῶν
ὀχυρώματα, ἔῤῥευσεν ὡς χείµαῤῥος εἰς τὴν πὀλιν, χαὶ κατὰ τὸν αὐτὸν
χἀιρὸν προσθαλὼν ἀπὸ τοῦ Δουνάβεως μὲ δέκα ἓξ πολεμικὰ σκάφη,
βάρχας κανονιέρας καλούμενα, ἐχτύπα τὴν πόλιν καὶ ἐκρήμνιζεν ἐκκλη-
σίας καὶ μοναστήρια καὶ οἴκους καὶ τὰς ἄλλας οἰχοδομὰς, σφάζων ἀπᾶ
τῆς Επρᾶς χαὶ θάπτων ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ ὑπὸ τὰ ἐρείπια τῶν χρημνι-
ζομένων οἰχοδομῶν ἄνδρας, γυναῖκας, βρέφη, Ὑέροντας, ὅλους αὐτοὺς
ἀθῴους κατοίκους τῆς ἀθλίας ἐκείνης πόλεως.
.
ο Αλλ’ Σεοἱ Τοῦρκοι
μα π
κατὰ μὲναν τῶνκ. γυναικῶν
...- ν ;
καὶ νηπίων καὶ ν γερόντων
α .

ἦσαν μαχηταὶ τολμηροὶ, πρὺς. δὲ τὸν Ἀθανάσιον ὁ ἀρχηγός των ἔστειλε

{ Δ 4 Ν ώλ . 9 ώ

χήρυκα νὰ παραδοθῇ, προθάλλων χαὶ ἀμοιθὰς µεγάλας χαὶ πολλὰς ὑπο-

ὀχόμενος. ἀς ἀκολουθήσωμεν, ἀπεκρίθη ὁ γενναῖος Γραικὸς, τὴν µάχην
καὶ ἔπειτα ἐπικηρικευόμεθα” καὶ μετὰ τὴν ἀπόκρισιν ταύτην ὁρμήσαντα
σφοδρότερον τὸν ἐχθρὸν πάλιν ἀποκρούει μὲ τὴν προτέραν του μεγαλο:
ψυχίαν
χ χαὶ φονεύε
φονεύει τὸν ἀγεψιὸν τοῦ Φρουράρχου
φρουρά τῆςἧς ἱθραῖλας.
Ἱθραίλας. Ἐπειδὴ
Επειδὴ
δὲ τὰ δύο ἐκ τῶν τριῶν ὀχυρώματα παντάπασι διεφθάρησαν χτυπού-
µενα οφοδρῶς ὥρας ἓξ ἀπὸ τὰ κανόνια τοῦ ἐχθροῦ, ἔμεινε μόνος ὁ Αθα:
νάσιος μὲ τοὺς ὀλίγους του στρατιώτας, καὶ πανταχόθεν κυχλωθεὶς χαὶ
“ῃ.. ος δὲν ἐνέδιὸ ο ο). . ὰς ἐφόδ' -.
πανταχόθεν Ἀτυπουμενος δεν ἐνεδιδεν, ἀλλ ἀπήντηδε τὰς ἐφοδους τοῦ
ἐχθροῦ ἕως δύο ὥρας μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου, χαὶ τότε ἀπεφάσισε ν᾿
ὦ / 9 / ὃ ; 4 Ν / . ἃ Δ /
ἀναχωρήσῃ, ἀνοίγων ὀρόµον μὲ τὸ ξίφος διὰ µέσου τῶν ἐχθρῶν.
η μα
ἐφί-
.. »

λησε πρῶτον τοὺς χειμένοὺς εἰς τὰ χαρακώματα γεχροὺς στρατιώτας,

ἐπισπείσας εἰς τὰ ψυχρὰ πρόσωπά των τοῦ τελευταίου ἀποχαιρετισμοῦ
τὰ πικρὰ δάκρυα. ἴπειτα εμίσας ὅλα τὰ κανόνια τοῦ χαρακώµατος
λ. { Γ ,
καὶ ἐφαρμόσας ἐναύσματα ἐκη θρυαλλίδων
ἰὃ 9 , 3
ἀνίσων µεταξύ των, διὰ ν .
ἀνάψωσι τὰ κανόνια κατὰ διάλειψιν τὸ ἓν βραδύτερον τοῦ ἄλλου καὶ
χαθεζῆς, διὰ μὲν τὴν ἄφοφον πορείαν ἐγύμνωσαν καὶ αὐτὸς χαὶ οἱ στρα”
τιῶταί του τὰ ποδάριά των, διὰ δὲ τὸ εὔζωνον ἐχδύοντες τὸ βαρύτερον ᾿
τῶν ἱματίων καὶ κρατοῦντές το μὲ τὴν ἀριστερὰν χεῖρα, κατὰ τὴν συµ.-
θουλὴν τοῦ Αθανασίου, ἐξέρχονταβμὲ τὰ ξίφη γυμνὰ ἐκ τοῦ ὀχυρώμα”
τος. Διερχόμενοι δὲ διὰ τῶν-ἐχθρῶν,
/ λ Ν ” 3 -

κχαθὼς τοὺς εἶδον συνταραττοµέ»

π ων ,
νους καὶ κατ αὐτῶν χινουµένους, ῥίπτουσι πρὸςΝ τὰ δεξιὰΣχ ὁς χαθεὶς τὸ
-υ---
ἵματιον του, καὶὶ οἱοἱ μὲν ἐγθροὶ
μὲν ἐχθροί διὸθιὰ, τὸὁ ἀμυδρὸν
ἀμυδοὶ .ω
φῶς τῆς. σελήνης
, 9
ἆπα"-..
τηὔεντες ἐκχενοῦσιν ὅλα των. τὰ πυροθόλα χατὰ τῶν ἱματίων, οἱ
0: - 2 ω ς Ν , ᾽ .. « ..: δὲ

περὶ τὸν Αθανάσιον ὁρμήσαντες πρὸς τ ἀριστνρὰ, καὶ διεκπεσόντες οὕτως

}
ἀθλαβεῖς ς ὑπεχώρησαν εἰς ὄχθην τινὰ τοῦω Προύτου, τῆςω ὁποίας
/ ε ϱ,
Ἡ θέσι

9 «-
9608 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε.,

Χερσόνησον σχηματίζουσα ἐμπόδιζε τὰς προσθολὰς τοῦ ἐχθροῦ. Εἰς τὴν

". / β' 3 ΄ - 4

ὄχθην ταύτην κατέφυγον καὶ οἱ ἄλλοι ἐξακόσιοι Τραικοὶ στρατιῶται, οἳ

ὁποῖοι κατὰ τὴν πρώτην ἔφοδαν τῶν βαρβάρων, οἱ μὲν διεσπαρµένοι ὄν-
τες ἀμερίμνως εἰς τὰ ἐκεῖ πολυάριβµα τοῦ Βάχχου κατοιχητήρια χαὶ τὰ
καφφενεῖα, οἱ δὲ ἄοπλοι καὶ ἀνυπόδητοι ἀναπηδήσαντες ἀπὸ τὸν ὕπνον,
ὅσοι μὲν ἐπέθησαν μεμιγµένοι μὲ γωναῖκας κάὶ βρέφη καὶ ἄλλους κα-
τοἰχοὺς τῆς πόλεως εἰς δύο µεγάλας σχεδίας εἰς τὸ χεῖλος τοῦ Δουνά-
θεως, ἐπιδιωχθέντες ἀπὸ δύο σκάφη πολεμικὰ, ῥίπτοντα χατ᾽ αὐτῶν
σφαίρας κανονίων, ὅλοι ἐφονεύθησαν' ὅσοι δὲ ἐπρόφθαόαν νὰ ἐμθῶσιν
εἰς τέσσαρα πλοῖα Πραικικὰ ὑπὸ τὴν διοίκησιν τοῦ Ζακυνθίου Σφαέλου,
λ Ν ὃ ’ . 4 σ /.
. / - ώ χα

τλλμηροτάτου ἀνδρὸς, ὄχι µόνον διεσώθησαν, εἰσπλεύσαντες τὸν Προῦ-

τον, ἀλλὰ μάλιστα ὑπερκάμπτοντες ἐξέχουσάν τινά ωνίαγ τοῦ ποτα-
μοῦ, ὅπου πολυάριθµον πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ ἐνέδρευε μὲ τέσσαρα κανόνια,
διὰ νὰ κόψῃ τὴν ὑποχώρησω τῶν Γραικικῶν πλοίων, ἀντιπαρετάχθησαν
τοὺς ἐχθροὺς, πεπνχνωµένους διὰ τὸ πλῆθος,
χαὶ βάλλοντες μὲ κανόνια
, ’ ον ον . , ρ ν. ν «
» αὐτὴν μαχην
ἐπροξένησαν εἰς αὐτοὺς μεγάλην φθοράν. Εις τἩν. διπλῆν

ὃ πλειότερος φόνος τῶν Γραικῶν ἔγεινεν εἰς τὰς σχεδίας, ὡς προείπο-

μεν, καὶ συμποσοῦται ὁ ἀριθμὸς ὅλων τῶν φονευθέντων εἰς ἄνδρας έχα-
τὸν ἐγγεγήκοντα τῶν δὲ Τούρχων, φονευθέντων χαὶ πληγωθέντων, ὁ
ν ον ,.-
ἀριθμὸς κατὰ τὰς εἰδήσεις, τὰς ὁποίας ἐλάβομεν, καὶ κατὰ τὴν πιθωνό-
Ν Ν 9δ/ 9 ε , να ὁ μ
Γ οι

πητα τῆς πολεμικῆς ἀναλογίας, ὑπερθαίνει τοὺς χιλίους τριακοσίους.,

Άδικον δὲ εἶναι τὸ νὰ παρασιωπήσωμεν τὸν Ἡρωϊσμὸν τοῦ Πελοπον-
Υησίου Κοτήρα. Εἰς τὸ ὀχύρωμά του κατεδαφισθὲν, ὡς προείποµεν, μὴ
ἡμπορῶν πλέον νὰ σταθῇ, καὶ παρακιγούµενος ἀπὸ τοὺς στρατιώτας του
νὰ διασωθῇ ὑποχωρῶν, δὲν ἠθέλησε, «Τόσον καιρὸν. ἐπιθυμοῦσα, εἶπε; ,
Δ δί
»νὰ εὕρω πλῆθος Τούρχων, διὰ νὰ χορτάσω μὲ τὸ αἷμά των τὴν ίφαν
4 ο ων ἃ ν ἃ / λ Ν το
ν

ἡτῆς ἐκδικήσεώς µου! Πότε θέλω ἐπιτύχει ὥραν δεξιωτέραν. παβὰ

Φταύτην 10 Εἶπε, καὶ παραλαθὼν εἰκοσιπέντε στρἀτίώτας ὁρμᾷ εἰς τὴν
πόλιν, καὶ καταβάλλει τοὺς ὑπαντιάζοντας πολεµίους. Καθώς τὸ πῦρ;
θλιδόμενον εἰς στενὸν τόπον, ὅταν εὔβη διέξοᾶον, εὐθὺς ἀνάπτει μὲ φλό»
{ας φοθερὰς, καὶ, ὅσον ἀπαντᾷ καύσιμον ὕλην, τόσον». ὁἃἀχάματον καὶ
άλ'
τὰ πβοατυχόντα". ἀπαράλλακτα
“. ᾿ /
καὶ ααγακαίει
, ἃ
ἄσθεστον
4 6
ἐζαπλάνεται
ἐζ

χαϊὁ Κοτήρας πολὺν χαιρὸν᾽συνέχων εἰς τὴν καρδίαν του τὸ πῦρ τῆς
ο ροωςῥλλ) Ὁ ε 2 ᾿
ἐκδικήσεως, δὲν ἀπέκαμε, μηδ᾽ ἐχόρταινε φονεύων ἀλλ ὅσον ὁ ἐχθρὸςἃ
ἐχδιχήσξ δὲν ἀπ; . ὃ᾽ ἐγό

Ἔὸν ἐκύχλωνε πληθυνόμενθᾶς «τόσον ὁ Ἱρωϊκός του θυμὸς ἐξετείνετο μὲ

ϐ ε ..

λέων, εἷς τὰς πλατείας τῆς.

α

πλειοτέραν σφοδρότητα. ὀρμᾶ λοιπὸν, ὡς

/ φ (ω
ν

ϱ
. ο
ως

ΕΚΦΕΣΕΙΝ. 309
πύλεως, φονεύει, χαταπατεῖ πτωµάτών σωρούς ἐδῶ πηδᾷ, θερίζει κε"
Φφαλάς ἐκεῖ τυνάόσεται, διαχωρίζει ὠμοπλάτας, ἀποχόπτει χεῖρας, χύ-
}ει ἐντόσθια πολλῶν' καὶ ὅμοιος μὲ πέτραν μυλικὴν, Ἡ ὁποία περιὸν-
Ψουμένη συντρίθει τοὺς λόκκους τοῦ δίτου, οὕτω περιφερόµενος εἰς τὸ
πλῆθος τῶν βαρβάρών, ἐκρήμνιζε μὲ καιρίας πληγὰς ἄλλους ὑπτίουξ
καὶ ἄλλους πρηνεῖς εἰς τὸν ᾧδην" καὶ τέλος πάντων πηδᾶ εἰς ἕνα οἶκον,
καὶ ἐκεῖ φονεύσαξ πολλοὺς, συγκαταφλέγονται καὶ αὐτὸς καὶ οἱ περὶ
πὐτὸν ἀγδρεῖοι μὲ τὴν οἰκοδομὴν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔδαλον π9ο παντα-
χόθεν οἱ Τοῦρκοι,
Τοιαύτη ἀπέξη Ἡ μάχη τοῦ Γαλασίου, εἲς τὴν ὁποίάν ἔπραξαν ἔργα
Δρωϊκὰ οἱ διακόσιοι, ἔργά ἄξια τῶν παλαιῶν τριακοσίων. Καὶ, ἂν καὶ
δὲ ἐζακόσιοι Γραικοὶ, μιμούμενοι τοὺς στρατιώτας τοὺς διακοσίους, ᾱ-
Φελον ἀπαντήσει τὸν ἐχθρὸν ὄχι ἀπροπαρασέεύαστοι λαὶ ἄοπλοι εἰς τὰὲ
ἁγυιὰς, ἀλλ᾽ ἐνοπλόϊ εἰς τὰ χαράκώμάτα, οἱ μὲν βάρβαροι ἤθελον διω:
χθῆ μὲ μεγάλην θραῦσιν καὶ χαταισχύνην, οἱ δὲ Μολδαβοὶ δὲν ἤθελον
ἰδεῖ τοὺς προσδοχωµένους σωτῆράς των ᾽σφάζοντας, χάΐοντας, λεηλα-
ποὔντας, αἰχμαλωτίζοντας. Ζῶντες ὅμωὲ οἳ Μολδαξοὶ καὶ οἱ Δάχος
Ὅπὸ ὃν αἰγίδα τῆς ῥωαδικῆς προστασίας ἐλήσμόνησᾶν τὰξ παλαιας
λεηλασίας χαὶ ἐπιδρομὰς τῶν τουοχικῶν ὀτράτευμάτων, ἠγνόουν, ὅτι
-Ἡ ὀθωμανικὴ ἐξουσία μνησικαχοῦσα κατὰ τῶν δύο ἐπὰρχ]ῶν, πὔχετο,
διὰ νὰ εὕρῃ ποτὲ εὐκαιρίχν καὶ νὰ φέρῃ πῦρ εἰς αὐτὰς κΦ δίδηρον:
Τὴν' ἀκόλουθον “τῆς μάχης ημέρᾶν οἱ Τοῦρχοὶ ὥρμησαν εἰς τοὺς
φαοὺς, ὅσους δὲν ἔφθάσαν νὰ κατεδαφίσώσι μὲ τὰς αφαιροθόλους ἑ-
Ἀεπόλεις, καὶ ἐθεθήλωσαν τὰ ἱερὰ καταγώγια, ὑθρίζοντες ἐκεῖ πᾶσὰν
ππάξιν γυναικείαν γαὶ ἐπιχατασφάζοντες σωρηδὸν πλῆθος τῶν διάσώθεν-
των Κατοίκων, καὶ πολλοὺς ἐξ αὐτῶν στέλλοντες μὲ ἀλύσδεις αἰχῤα-
λωσίας εἰς ἱθραίλαν. οἱ δὲ εἰς τὸ χερἀονησίδιον λαταφυγόντεξ Γραϊκοὶ
ὀκάψανῖες τὸν ἰσθμόν τοὺ καὶ στήσάντες ὀχύρωμα τρίγωνον, ἔχον τὴν
βάσιν παράλληλον μὲ τὸ διάστηµα τοῦ ἰσθμοῦ, ἔχοντες δὲ καὶ τὰ πλοϊά
"ὑπὸ τὴν σκέπην «τῶν κανονίων τοῦ ἐρύματος ἐκείνού, Παρεφύλαττον
ρμόδιον κδιρὸν ἐπιθάσεως κάὶ προσθολῆς κἀτὰ τοῦ ἐχθροῦ, προσµέ-
ψοντες εἰδήσεις καὶ δυνδρομὴν ἀπὸ τὸ σῶμα Μοῦ Πεντεδέχὰ. Τὸ σῶμὰ
ποῦτο ἀὐνίστατο ἀπὸ πεντακοσίους μόλις στρατιώτας, καὶ τόύτους χᾶ-
κοσυνθέτους συρφετοὺς διαφύρων ἐθνῶν, εἰς µέθην καὶ τοιαύτᾶς ἆδω-
-ἷας γυμναζοµένους ἀπὸ τὸν ἀρχηγόν των, ᾿ὥστει ὄχι μόνον μᾶχρὰν ἡ-
δαν ἀπὸ τὸ νὰ συντρέξωσι» εἷς τὸν σκοπὸν τοῦ: Αθανασίδὀ, ἀλλὰ καὶ
ΤΟΜΟΣ Ε’. .4
ϱ «-
 510 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 8’.
αὐτοὶ καὶ ὁ Πεντεδέκας, θρασεῖς μὲν, ὅσον καιρὸν δὲν ἐφαίνετο ὁ ἐχ-
θοὺς, δειλοὶ δὲ, ὡς ἤκουσαν τὴν µάχην καὶ τὴν εἰς Ἰάσιον χίνησιν τῶν
Τούρχων, ἀντὶ νὰ προκαταλάβωσι τὰ πυχγότατα δάση τῆς Μολδαδίας,
ὅπου πολλοὶ εἶναι. δ,εχδύσεις καὶ περιδρομαὶ, καὶ ὅπου ἀπρακτοῦσι τὰ
κανόνικ καὶ τὸ ἵππικ»), καὶ νὰ διαθῶσιν εἰς τὴν Βλαχίαν, ἐκτελοῦντες
χἂν τότε τὰς ἐντολὰς τοῦ ἀρχιστρατήγου, ἔτρεξαν εἰς τὸν Προῦτου,
διὰ νὰ καταφύγωσιν εἰς τὴν ῥωσσικ ἣν ὄχθην, καὶ ἤθελον ἐκτελέδει -αὖ-
τὸν τὸν αἰσχρόν των σκοπὸν, ἂν δύο ταξίαρχοί του δὲν ἤθελον ἐμπο-
δίσει τὸν Πεντεδέχα.
Απὸ τὸ ἄλλο µέρος οἱ Τοῦρκοι, ἀπειλήσαδτες μετὰ τὴν µάχην ἔφο-
δον κο τὰ τοῦ ἰασίου, ὠπισθοδρόμησαν ἀπροσδοχήτως εἷς ἱθραίλαν, φο-
θηθέντες, ὡς φαίνεται, μήπως µακρυνθέντες ἀπὸ τὸ φρούριον χτυπηθῶσε
χατὰ γῶτα ἀπὸ τὸν πρίγχιπα Τψηλάντην, καὶ παρῄτησαν τὴν Μολδα-
θίαν ἕρμαιον εἷς τὸν δονκισωτισμὸν τοῦ Πεντεδέκα, ἀμελεστάτου μὲν
καθ ὅλα- τὰ χρέη του," εἰς συγγραφἠν- δὲ προκηρύξεων ἀσυνετωτάτου
καὶ γου',μωτάτου. : - ον τοσο τὴ
Εἰς αὐτὴν τὴν ατάσιν ἦταν τὰ πράγματα τῆς Μολδαβίας, ὅταν ὁ'
ἀπὸ τῆς Ἡασσαραθίας κρυφίως μὲ τὸν Πρίγκιπα Τψπλάντην σννεκστρα-
γεύσας Μολδαθὸς μὲν τὴν πατρίδα, γραικίζων δὲ διὰ τὴν χαταγωγἍν
τοῦ γένους του, Γεώργιος Κανταχουζηνὸς, παραλαθὼν ἑξακοσίους στρα-
τιώτας ἀπὸ τὸ στρατόπεδον ἐκ Τυργοδίστου, χαὶ ὑπερθὰς τὰ χωρίζοντα
τὴν Μολδαθίαν ἀπὸ τῆς Βλαχίας ὄρη τῆς Βράνσας κατὰ τὸ Φωξάνι,
ἔφθασεν αἰφνηδίως εἰς τὸ {άσιον τὴν ἆ τοῦ µαΐου, δΥ1οσιεύσας ἀμέσως;
ὅτι στέλλεται ἀπὸ τὸν πρίγκιπα Ἰψηλάντην πληρεξούσιος, διὰ νὰ δια-
Μάξη τὰ πράγµατα τῆς Μολδαδίας, καὶ νὰ, συνάξῃ εἰς τὰς ἑστίας του"
πὺν φυγάδα: καὶ διεσκορπιζµένον λαό». ἡ κρυφία. δὲ ἐντολὴ, τὴν ὁποίαν'
εἶχεν, ἦτο νὰ συνάξῃ τοὺς εἰς Μολδαθίαν στρατιώτας, νὰ παραλάβη τὰ
χανόνια καὶ τ’ ἄλλα πολεμιχὰ ἐφόδια, καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν Βλα-
χίαν, ὅπου ὁ ἐχθρὸς πανταχόθεν ἀπὺ τὰ πέριξ φρούρια συῤῥεύσας ἧτοι-
µάζετο εἰς γενικὴν προσθολἠν, καὶ ὅπβυ τὸ στράτευμα τοῦ πρίγκιπος Ἱ--
ψηλάντου, διεφθαρµένον ἐξ ἀρχῆς ἀπὸ τὸ παράδειγµα τῆς ἁρπαγῆς
τῶν ὑπὸ. τὸν Θεόδωρον Ἑλαδιμηρέσκον Πανδούριδων καὶ ἀλβανιτῶν, καὶ
παρἀλελυµένον ἀπὸ τὴν τρίµηνον ἀπραξίαν, δὲν ὑπέσχετο γενναίαν ἂν-
τίστασιν εἰς την µάχην.
Αλλὰ µαταίως ὁ Κανταχουζ ηνὸς ἠγωνίζετο νὰ φέρῃ τὴν Ἀσυχίὰν καὶ
τὸ θάῤῥος εἷς τὸν Χπὸν, καὶ-νὰ µεταθάλη «εἰς εὔνοιαν τὴν κατὰ τῶν
.ω

. ο
 ΕΚΘΕΣΗΣ. ἃ7Ι
Γραικῶν ὀπέχθειαν τοῦ Βοϊαρικοῦ καταλόγου τῆς Μολδαθίας. ὥσον αἱ
προκηρύξεις, συνήθη χαταφύγικ στρατηγῶν ἀπρακτούντων, ἐδημοσιού-
Όντο, τόσον οἱ Γραικοὶ ἐδολοφονοῦντο εἰς διάφορα µέρη τῆς ἐπαρχίας,
καὶ πολλοὶ αἰφνηδίως συναρπαζόµενοι παρεδίδοντο σφάγια εἰς τῶν Τούρ-
Κων τὴν θηριωδίαν, τοπ
ἡ φήμη ὅμως τῆς εἰς Ιάτιον ἐλεύσεως τοῦ Καντακουζηνοῦ, φθάσασά
εἰς τοὺς περὶ τὸν Αθανάσιον καὶ τοὺς ἄλλους ἀρχηγοὺς τοῦ Ταλασικοῦ
σώματος; τοὺς ἀνεπτέρωσε μὲ χρηστοτάτας ἐλπίδας, καὶ συµπερίλα-
Βόντες Νικόλαον Κοντογόνην τὸν Πελοποννήσιον καὶ Γεώργιον Σοφιαγὸν
Κεῖον, ἄγδρας καὶ τοὺς δύο ἀγαβοὺς καὶ δραµόντας μετὰ τὴν µάχην τοῦ
Ταλασίου εἰς τὴν,κοινην σῆς κοιγῆς πατρίδας ὑπποεζίαν, ἐπεχειρίσθησαν
πρῶτοι αὐτοὶ, γενόµενοι τοῦ Προύτου πλωτῆρες, νὰ τὸν ἀναπλεύαωσι,
διὰ νὰ ἀποφύγώσι τῆς µεσογείου ὁδοιπορίας τὸν κένουνον, χαὶ διὰ νὰ εὐ-
κολύνωσι τὴν μετακόμισιν τῶν κανονίων χαὶ τῆς ἄλλης πολεμικῆς πα-
ῥαδλευῆς, ἑμβάντες λοιπὺν εἰς σχεδίας καὶ ἄλλα σλάφη ποτάµια, καὶ
ἐπιβιθάσαντες ἐννέα κανόνια καὶ ἑπτακόσίας λίτρας βαρουτίου καὶ ἅλ-
Ἆην τοῦ πολέμου ὕλην, τινὲς ὃ) ἐξ αὐτῶν ἡππεῖς ὁδεύοντες παρὰ τὴν
ὄχθην καὶ ῥυμουλκοῦντες τὸν πκράδοξον αὐτὸν στόλον,. ἀγέπλευσαν ἕως
εἰς τὸ Φαλσίον, καὶ ἐκεῖ ἀποβάντες εἰς τὴν ξηρὰν ἔφθασαν εἰς τὸ ἰάσιον
τὴν δεκάτην τοίτην τοῦ ἰουνίου μηνὸς, ἄνδρες ὅλοι τὸν ἀριθμὸν πεντᾶ-
χόσιοι. ὡς τόσον, ἐπειδὴ τὸ ὑπὸ τὸν πρίγχιπα {ψηλάντην στράτευμα,
ἑκτὸς «οῦ ἀγωνισθέντος ἡβωϊκῶς Ἱεροῦ. Λόχου, τὸλοιπὸν ἔφυγεν αἰσχρῶς
χατὰ τὴν πρώτην τῶν Τούρχων προσθολήν’ ὁ δὲ στρατηγὸς, διὰ νὰ μὴ
εἰς τοὺς βαρβάρους, ἀνέλκων τὸ βχρὺ τῆς ζωῆς
Λέση ὁ νεκρός του χάρμα.
του φορτίον ἐπάνω εἰς τὰ ὑπερυεφῇ ὄρη τῆς Τρανσυλθανίας, διεσώθή
καταφυγὼν ἐκεῖ' τότε οἱ [θραάλῖται ὥρμησαν πάλιν, τὸ ἀληθὲς μὲν κατὰ,
{ῆς Μολδαθίας, κατὰ δὲ τὰς ἐλπίδας τῶν Μολδαθῶν ἐναντίον τῶν ἐκεῖ
Πραικῶν, ἀγνοούντων τοὔνγενικοῦ στρατοπέδου τὴν δυστνχίαν" καὶ;
Μολονότι ἐπροχωροῦσαν μὲ ατρατιὰν μεγάλην, ἐλάνθανον τοὺς Γραικοὺς
μὲ τὰς ἀπατηλὰς εἰδήσεις τῶν ἐντολίων. ὁ δὲ Καντακουζ ηνὸς, διὰ νὰ
ἠκτασκοπεύσῃ τὸν ἐχθρὸν, ὥς ἔλεγεν, ἀδυνάτισε τὸ ὀλιγάριθμον στρά-
τευµά του, στέλλων εἰς πολλὰ µέρη, καὶ μάλιστα προς τὸν ῥώμανον,
«εντακοσίούς ἱππεῖς διὰ κατασχοπὴν, καὶ παραγγελίαν, ἐὰν ἀπαντή-
ὅωσι δὐσκαταμάχητον τὸν ἐχθρὸν, νὰ ὑποχωρήσωσι συνερχόμενοι πρὸς
τὸ χέντρον, αὐτὸς δὲ ἐξελθὼν ἀπὸ πὸ ἰάσιον, ἐστρατόπέδευσε. μὲ ἐξακο-
δίους σχεδὸν εἰς τὴν Στίγχαν, ἀγρὸν κείµενον ἐπάνω εἰς λόφον ὑψηλὸν,
οιἩ
-
 87 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε’.
χαὶ ἓν τέταρτον τῆς ὥρας ἀπέχοντα ἀπὸ τὴν χώμην τοῦ Σχουλενίου ἐπὶ
τῆς ὄχθης τοῦ Ἡρούτου, Ναλὸν μὲν διὰ τὰν περικαλλῆ ἐν αὐτῷ οἴκον,
ἔργον Βοϊαρικῆς τρυφῆς, χαὶ εὔθετον διὰ τὴν γειτνίασιν τοῦ Προύτου
στρατο-
ποὺς: ἀνθρώπους μελετῶντας φυγὴν, ἀνεπιτηδειότατον ὅμως εἰς
τοῦ ὕδατος. Τὸ ταιοῦτον κίνημα ἐγέν-
φπεδίαν διὰ τὴν ἔλλειψιν μάλιστα
-
νησεν ὑποψίάς καὶ γογγυσμοὺς τῶν οτρατιωτῶν κατὰ τοῦ Κάνταχου
...
ζηνοῦ, ὅτι μελετᾷ νὰ διαθῇ τὸν Προῦτοῦ.
ΑΧλ” ἃς ἠαρασιωπήσωμεν τὰ πρὸ τῆς μάχης τοῦ Σχουλενίο υ, παραι-
τοῦντες εἴς τὴν ἱστορίαν τὰ τῆς ἱστορίας, Ἡ ὁποία ἀκριθῶς καὶ παντα-
χόθεν πολυπραγμνοῦσα, τὰ πράγματα, φέρει ἔπειτα λευκὰς ἢ µελαίνας
τὰς ψήφους της. Καὶ, ἂν ὁ Καντακουζηνὸς διὰ δειλία διὰ προδοσίαν
λή-
ἐλειποτάχὰ σεν, ἂς φοίττη, διότι δὲν θέλει διαφύγει τῆς ἀπροσωπο
Φτου καὶ αὐστλρᾶς ἱστορίας πὸν διηνεχη χαὶ δηµόσιον ἔλεγχον,
Μετὰ τὴν φυγὴν τοῦ Κανταχουζηνοῦ διαδεγθέντες τὴν διοίκησιν τοῦ
ης κατὰ κοινὴν ἐκλογὴν ὅλων τῶν ταξιαρχῶν
“ὀτρατεύμα ὁ Αβανάσιος
καὶ ὁ Κοντογόνης, τὴν 10 τοῦ ἑουνίου . μηνὸς ἄφησαν εἰς τὴν «Στίγκαν
ἕως ἑκατὸν στρατιώτας χαὶ χαταθάντες εἰς τὸ Σκουλένιον μὲ τοὺς λοι-
Λοὺς περιεργάζοντο τὰ πρὸ τριῶν ἡμερῶν ὑπὸ τοῦ Καντακουζηνοῦ εἰς
τὴν ὄχδην τοῦ ποταμοῦ σχεδιασθέντα ὀχυρώματα, ἄχρηστα διὰ τὴν πε-
δινὴν θέσὺ των, εὐεπίθετόν οὖσαν εἰς τὸ πεζικόν. καὶ ἱππιωκὸν τοῦ ἐχθροῦ,
χαὶ ἀσκεπῇ Κατὰ τὴν τρέτην πλευρὰν εἰς τῶν κανονίων του τὰς βολάς'
διὸ καὶ ἑσχέπτοντο νὰ καταλάθωσι μίαν ἄλλην παρακειµένην θέσω, Ἡ
ὁποία διὰ στενοῦ ἰσθμοῦ ἐξέχουσα εἰς τὸν Προῦτον, ἐμπόδιζα τὰς προσθο-
λὰς τοῦ ἱππικοῦ, ἂν ἐταφρεύετο ὁ ἴσθμός της, καὶ καταργοῦσε τὰ Χα
γόνια τοῦ ἐχθροῦς- ἀναγκαζομένου νὰ ῥέπτῃ τὰς σφαίρας χατ᾽ εὐθνωρίαν
τῆς ῥωσσοιῆς ὄχθης. ἀλλ᾽ οἱ Τοῦρκοι τὴν αὐτὴν -Ἠμέρὰν φθάσαντες εἰς
-αἲν πόλιν τοῦ ἰασίου, ἀπέσπασαν εὐθὺς μετὰ τὴν δύσιν τοῦ Ἠλίου ὑπὲρ
εἲς
«τοὺς ἐξακοσίους ἱππεῖς χαὶ ἄλλους τόσους ποζοὺς,. χαὶ τοὺς ἔστειλαν
πὺν Στίγκαν, οἱ ὁποῖοι ἀκροθολισθέντες. μὲ τοὺς ἐκεῖ φυλάττοντας Έραι-
κοὺς, διὰ, τὸν Ὑενναίον ἀντίστασίν των χαὶ διὰ τὸ σχότος. τῆς νυκτὸς
δπεχώρησαν. Ἰότε πληβοφορηθέντες οἱ Γραικοὶ τὴν δύναμιν ποῦ. ἐχθροῦ
καὶ συμπεραίνοντες βεθαίαν τὴν ἐφοδόνιτου, δὲν. εἶχον πλέον καιρὸν διὰ
τὴν ὀξύτητα τοῦ κινδύνου νὰ σκάψωσι νέας τάφρους καὶ νέα ὀχυρώματα,
ἆλλ᾽ ἔκαυσαν τὴν νύκτα ἐκείνην τὸ Σκουλένιον, διὰ νὰ μὴ τοὺς κτυπήσῃ
ἐκεῖθεν ὁ ἐχθρὸς κατὰ νῶτα, βοηθούμενος ἀπὸ τὰς οἰχοδυμᾶς, καὶ κατε-
“πίνοντο ὄφθριοι νὰ ἐγδνναμώσωσιν, ὅσον ἐνδέχεται, τὰ ἡμιτελῆ ὀχυρώ-
 Ἐκθεσειςι 319
Ῥατα τοῦ Καντακουζηνοῦ, καὶ τοποβετῶσι τὰ ἑννέα Χανόνια- Εὶς τοι:
ἀὔτα καταγινόµενοι, εἶδον δύο ὥρας μετὰ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου ἑξα--
κεσχιλίους περίπου ἱππεῖς πλημμυροῦντας τὸ μεταξὺ τοῦ ποταμοῦ Πρού-
του καὶ Ζίζιὰς πλατὺ πεδίον, χαὶ δισχιλίους πεζοὺς χαταβαίνοντας ἀπὸ.
πὸν λόφον τῆς Στίγχας κατὰ τῶν ὀχωρωμάτων. Εἰς τὴν δεινἠν ταύτην
περίστασιν προσετέθη δεινοτέρα λειποταξία καὶ εἰς τὴν ἀντικρὺ ὄχθην
Διάδασις ὅλων τῶν ὑπὸ τὴν διοίκησιν τοῦ ταξιάρχου Κόντου, τοῦ ᾖπει-
βώτου, ψευδωνύβων Αλθανιτῶν, Οἱ Γραικοὶ ὅμως, ἀφοσιώσαντες ἐξ ἀρ-
. διὰ, τὴν τιμὴν.
χῆς τὸν ἑαυτόν των εἰς τὸν θάνατον διὰ τὴν πατρίδακαὶ
ο κανένα κέψδυνον, ἀλλ
ἀπὰ
ποῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος, δὲν κατεπλήττοντ
΄ὄντες ὅλοι τετρακόσιοι ὀγδοήκοντα καὶ πέντε, ᾿ὠρχίσθησαν τότε μεταζύ
των νὰ ἀποθάνωσιν ἐνδόξως. ὁ Αθανάσιος µάλιατα καὶ ὁ λευκάδιος Α-.
πόστολος, ἀφ᾿ οὗ διέταξαν εἰς τὰ ὀχυρώματά των τοὺς στρατιώτας, δια-
θάντες εἰς τὴν ἀντικρὺ ὄχθην, διὰ νὰ ἀποχαιρετήσωσι μερικοὺς φίλους
των, χαὶ παραχινούµενοι ἀπὸ ἀὐτοὺς νὰ μὴν ἀποθάνωσι ματαίως: «πᾶς,
υἀπεκρίθησαν, θέλοµεν ἰδεῖ τοὺς ὁμογενεῖς µας κάτω εἰς τὴν Γραικίαν,
Σταν µάβωσιν; ὅτε ἐστρέψαμεν τὰ νῶτα . εἰς τὸν Τοῦρχον 52. Αὐτὰ εἰ-
᾿πόντες ἀπεχαιρέτησαν ᾿τοὺς φίλους δακρύοντές, διέθησαν εἰς τὸ πέραν
χαὶ ἐμθάντες φαιδρό εἰς τὰ ὀχυρώματά των ἤρχισαν τὴν µάχην. οἱ δὲ
εἰς τὴν ἀντικρὺ ὄχθην θεαταὶ ὁμογενεῖς καὶ οἱ φιλάνθρωποι Ρῶσσοι, βλέ-
ποντες τὸ πλῆθος τοῦ ἱππικοῦ τῶν Τούρχων εἰς “τὴν πρώτην ἔφοδον, ἐ-
θεοχλήτουν, βέδαιον νοµέζοντες τὸν ὄλεθρον τῶν Γραικῶν ἐκείνων στρα- ᾿
αιωτῶν. ὁ βάρθαρος ὅμως μόλις ἐπλησίασε θρασὺς καὶ ῥαγδαῖος μὲ τὴν
βάρθαρον κλαγγήν τον, καὶ εὐθὺς ἀπαντήσας ὀξὺν τὸν θάνατον, ἔστρεψε
φὰ γῶτα μὲ θηριώδεις ὀρογμούς. Εἰς τὴν δευτέραν ἔφοδον ἕως τριακό-
σιοι ἵππεῖς, τολµηρότεροι τῶν ἄλλων; ἐμθῆκαν μὲ ὁρμὴν εἰς τὰ ἐρείπια
ποῦ Σκουλενίου. Ἀμέσδς ἀνθώρμησαν Γραικοὶ ἕως διακόσιοι. καὶ εἷς ἐκεί-
κρό-
γην τὴν συστάδην μάχην δὲν ἠκούστο, εἰμὴ πάταγος τῶν σπαθίων,
«ος τῶν πυροθόλων, βρυχήµατα ατεινόντων, στεναγμοὶ τῶν ατεινομέ-
νων; καὶ μετὰ τέταρτον τῆς ὥρας εἶδον οἱ ἀντικρυνοὶ θεαταὶ ἑκατὸν µό»
νους ἐκ τῶν τριακοσίων διασωθέντας μὲ τὴν φυγήν’ οἱ δὲ λοιποὶ οὗ μὲν
ἐφονεύθησαν, εἰκοσιπέντε δὲ ζωγρηθέντες ἐφυλάττοντο δέσµιοι εἰς τὰ
ὀγυρώματά. Ἠεντάχις ὥρμησεν ὁ ἐχθρὸς ἀχάματος Ἆαὶ Υεαρὸς. διὰ τὰ
φλῆθος, τὸ ὁποῖον περιοδικῶς ἐμάχετο, προσθάλλων κατὰ σῶν Εραικῶν»
ὀχτὼ -ὥρας κατὰ συνέχειαν µαχομένων, καὶ πεντάχις -ἀπεκρούσθη μὲ
πόντος
Εεγάλην Φθοράν. ἐχεῖνος, ὅστις.ἔτυχε νὰ θεαρήσγ τοῦ Εὐξείνου
δ1ά ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε΄.
Μὰ κύματα, τὸ καβὲν ὡδὰν Καυχάσίον ὄρος; ὅταν. ὁῤμῶσι μὲ ἄγριον µή-
κυθμὸν καὶ χτυπῶσι τοὺς σχοπέλους, χαὶ συντρθόµενα ἔπειτα σύρον-
ται ὀπίσω μὲ µυρίους ἀφροὺς εἲς τὴν ἔκτασιν τοῦ πελάγους,αἱ δὲ χυµα-
τόχτυποι ῥαχίαι στέκονται ἀχλόνητοι καὶ ἀδιάσειστοι εἰς τὴν βαθύῤῥι-
ζον αὐτῶν θέσιν, ἐχεῖνος μόνος ἡμπορεῖ νὰ φαντασθῇ ζωηρῶς τὴν σφο-
δρότητα τῶν ἐφόδων τῶν Τούρχων χαὶ ἀντίστασω τῶν Γραικῶν, ἀμετα-
κινήτως χαὶ στιθαρῶς ἱσταμένων εἰς τὰ ὀχυρώματά των, Καὶ τφόντι;
διὰ νὰ- μὴ φανῶσιν ἀπίθανος ὑπερθολὴ τὰ λεγόμενα, πρέπει νὰ διηΥΊ-
θῥῶμεν ὀλίγας ἐκ τῶν πολλῷν ἀνδραγαθέας των, μάρτυρας ἐχούσας τὸ
πόσον πλῆβος τῶν θεατῶν τῆς μάχης.
:ὁ Σπῦρος Δαγλύστρος Ζακύνθιος, πληγωµένος εἰς τὸ στῆθος, σχίζει
πὸ ὑποχάμισόν τού, φράττει μὲ αὐτὸ τὴν πληγὴν, χαὶ μάχεται φυλάτ-
των τὴν τάζιν του μὲ τὴν προτέρω) προθυµίαν.- ὁ Σεξαστόπουλοε Χῖος
πηδᾷ ἔξω-τῶν ὀχυρωμάτων, προχωρεῖ μακρὰν πρὸς τὸ χεῖλος τοῦ πο”
παμοῦ, ἀδὶ πυργώσας «τέσσαρα ππώματὰ Τούρχων αὐτοσχεδιάζει, καὶ ὁ
τρόπαιο ἁνταυτῷ καὶ ὑχύρωμα καὶ δεκατρία: θανάσιμα κατὰ τῶν ἐχ-
θρῶν ἐπιπέμπει βέλη. Άλλος πάλιν διώχει πεζὸς ἱππότην ἐχθρὸν, προ-
φθάνει καὶ καταλαμβάνει τὴν οὐρὰν τοῦ ἵππου μὲ τὴν ἀριστεράν του
νευρώδη χεῖρα, καὶ μὲ τὴν δεξιὰν θερίζει τὸν ἀναθάτην. Τέσσαρες ἄγ-
ὄρες ὁ Αθανάσιος, ὁ ζωάννης Κοντογόνης, ὁ: Λευχάδιος Απόστολος καὶ
ἠπειρώτης Κόντος, δὶς ἐξορμήσαντες ἱππεῖς κατὰ τῶν ἱππέων, ἐμθῆκαν.
ἀνάμεσόν των, καὶ, καθὼς οἱ δελφῖνες διώκοντες ἀγέλας σκόµθρων δια-
σχίζουσι τὴν πυκνότητά των, παὶ ἅμα τοὺς βλέπομεν νὰ πηδῶσιν εἷς τὴν
ἐκιφάνειαν Εῆς θαλάσσης, καὶ ἅμα καταδυοµένους νὰ γίνωνται ἀφανεῖς
ἀπὺ τὰ ὀμμάτιά µας, ὡσαύτως καὶ οἱ τέσσαρες ἐχεῖνοι διασχίζοντες τὰ
οτίφη τῶν Τούρχων ἀπεκρύπτοντὸ διὰ τὸ πλῆθος ἐχείνων ἀπὸ τὰς ὄψεις
τῶν θεατῶν χαὶ ἐτυνάσσοντο ἔπειτα ἔζω μὲ τὰς Ῥομφαίας των, σταλα-
ζούσας αἷμα. '
Μὲ τοιαύτην ἀνδρείαν ἐμάχοντο οἱ Γραικοὶ ὀκτὼ συνεχεῖς ὥρας,
ἐκκείμονοι εἰς τὸν καύσωνα τῆς Ἡμέρας, πεινῶντες καὶ μὲ σταφίδας
{ἂν πεϊνάν των παρηγοροῦντες. Τὰ τουφέχιά των, ὑπερθερμανθέντα διὰ
τὴν ἀκατάπαυστὸν 'ὐεῶν νόνωσιν, ἔγεινάν ἀνεπιτήδεια σχεδὸν εἰς χρῆ-
σιν' καὶ τὰ χανόνιά των ἦσαν ὄχι μόνου μικρὰ, ἀλλὰ καὶ δι ἔλλειψιν
χαρτουσίων ἐγεμίζοντο μὲ χαρφία καὶ χοµµάτια σιδίρου. Μολαταῦτα
κὸ σκότος τῆς πλησιαζούσης νυχτὸς ἦθελε διαλύσει τὴν μάχην χαὶ ἤ-
θελον ἐπιζήσει οἱ µεγάθυμοι ἐκεῖνοι ἄνδρες εἰς τὰ χατοοθώµατά των,
 ΣΚΘΕΣΕΙΣ. εχΕ]

ἂν ὁ ἐχθρὸς αἰφνηδίως, φέρων ἓξ μεγάλα κανόνια καὶ. στήσας αὐτὰ ἐ-

ψαντίον τῆς ἀγοιχτῆς πλευρᾶς τῶν ὀχυρωμάτων, δὲν ἦθελε κεραυνοθο-
λεῖ ἐχεῖθεν τοὺς ἀριστείας. ὄν ᾧ τὰ κανόνια τοὺς ἐκτυποῦσαν ἀπὸ τὴν
µέαν πλευρὰν, οἱ πεζοὶ ὥρμησαν κατὰ τῆς ἄλλης, τὸ ἵππικὸν ὥρμησε
κατὰ µέτωπον, ὥστε μὴ δυνάµενοι πλέον αἱ Πραικοὶ εἰς τριπλΏν προ-
σθολὴν, οἱ μὲν στρατιῶταί.των, ἀφίνοντες τὰ ἄχρηστα ὀχυρώματά των,
ἐπηδοῦσαν εἰς τὸν ποταμὸν, διὰ νὰ σωθῶσιν εἰς τὴν ἀντικρὺ ὄχθην, καὶ
πίπτοντες οἱ μὲν ἐπνέγησαν, οἱ δὲ ἐφονεύθησαν μὲ τὰ κατ αὐτῶν ῥι-
πτόµενα µολύδια καὶ τὰς σφαῖρας τῶν κανονίωγ;. ὁ δὲ Αθανάσιος. καὶ
ὁ Κοντογόνης, οἱ ἀρχηγοὶ, καὶ οἱ ταζιάρχαι ἀπόστολος -ὁ Λευκάδος,
οἱ αὐτάδελφοι Μέγκλεροι, Ἠλίας καὶ Τρύφος Πελοποννήσιοι, Σφαέλλος
καὶ Σπῦρος Δαγλόστρος οἱ Ζακύνθιοι, ὁ Χῖος Σεβαστόπουλος, ὁ Κεῖσς
Σοφιανὸς, ὁ Ἠπειρώτης Κόντος, ὁ Σέρθος ἵντοὲς, ὁ Παναγιώτης λαγὸς,
χαὶ ὁ δεκαπενταετὴς Νικόλαος Μπιτζαχτζῆς Ἰωαννίτης, ὁ Πελοποννή-
σιος Λλέξανδρος καὶ ἄλλοι, πενῆντα σχεδὸν τὸν ἀριθμὸν, μετοξὺ τῶν
ῥποίων ἦσαν χαὶ ἄνδρες Σφαχιῶται, «σὐράντες τὰ ξίφη καὶ ὁρμήσαντες
κατὰ τῶν ἐχθρῶν, ἀφ᾿ οὗ πολλοὺς ἔσφαξαν, κατεκόπησαν. ...-- .
ἀλλ᾽ ὢ πανδάκρυτος καὶ βαρυπενθὴς τῆς τύχης ἐναντιότης! ὀλίγας
στιγμὰς ἀπὸ τὴν λύσιν τούτου τοῦ δράµατος, ὅταν αἱ ψυχαὶ τόσων Ἡ-
ῥΡώων ὡδηγοῦντο πρὸς τὰ Ηλύσια πεδία, διὰ νὰ ἑνωθῶσι μὲ τὰς ψυχὰς
τῶν Λεωνιδῶν χαὶ τῶν Μιλτιαδῶν, αἰφνηδίως ὑψόνονται :μακρὰν εἰς
τὴν Μολδαθικὴν ὄχθην πυκνοῦ κονιορτοῦ σύννεφα, προχωροῦσιν αὐτὰ τὰ
σύννεφα, καὶ μεταξὺ αὐτῶν διακρίνεται σῶμα ἱππιχὺν, εὐθυνόμενον περὶ
πὺν τόπον τῆς μάχης προχωροῦσιν ἀχόμη, χαὶ φαίνεται χυματιζοµένη
ᾗ ἐθνικὴ τῶν Γραικῶν σημαία, καὶ εὐθὺς Ἠκούσθη κρότος .εριῶν κανο-
γίων ῥιφθέντων ἀπὸ τοὺς Τούρχους κατ᾽ αὐτοῦ τοῦ σώματος. Τὸ σῶμα
τοῦτο εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἔστειλεν ὁ Καντακουζηνὸς διὰ κατασχο-
πὴν εἰς τὸ ῥώμανον, καὶ ἐπέστρεφεν ἔπειτα ταχέως, διὰ νὰ ἑνωθῇ μὲ
τὸ ἄλλο στράτευμα, ὡς ἔμαθε τὴν κίνησιν τοῦ ἐχθροῦ” ἔφθασεν ὅμως,
ὅτε οἱ στρατιῶταί του ἔχειντο νεκροὶ εἰς τῆς δόξης τὸ πεδίον. ᾗ ἀπρο-
οδόχητος διὰ κανονίων προσθολὴ τοῦ ἐχθροῦ. κατ αὐτοῦ τοῦ σώματος
ἀπὸ τὸ µέρος μάλιστα τῶν γραικικῶν ὀχυρωμάτων, προμηνύουσα τὴν
συμφορὰν τῶν Τραικῶν, κατετάραξεν ὁλόκληρον αὐτὸ τὸ σῶμα. Καὶ
ἕως πέντε-λεπτὰ τῆς ὥρας ἐστάθησαν μή ὑποχωροῦντες, μήτε προ"
θαΐνοντες' ἔπειτα δὲ ὥρμησαν μὲ ῥυτῆρας ὅλους, καὶ καταλαβόντες τὸ
γερσονησίδιον τοῦ Προύτου, οἱ πρῶτοι ἐξ αὐτῶν ἐἔκπληκτοι διὰ τὸ
44 παραρτήµα Α΄.
πβοσδόκητον τοῦ δεινοῦ, σπεύδοντες νὰ. διαθῶσιν εἲς τὴν ἄντικρυν]νὰ
ὄχθην, καὶ καταφερόµενοι μὲ τοὺς ἵππους των εἰς τὸν ποταμὸν, ἐπυί-
Ύοντο βυθιζόµεναι καὶ αὐτοὶ καὶ οἱ ἵπποι.των εἰς. τὴν παχεῖαν ὕλην τοῦ
Χείλους" καὶ βέθαια οἱ ἑπόμενοι, μιμούμενοι τοὺς προηγουµένους, Ίθε-
λον πέσει καὶ αὐτοὶ εἰς τὸν Προῦτον καὶ ἀπολεσθή, ἂν ὁ ταξιάρχης.
Γκίκας Ηπειρώτης δὲν ᾖθελε τοὺς σταματήσει. «Ποῦ φεύγετε, δειλοὶ,
φἔχραξε, κρατῶν γυμνὸν τὸ σπαθίον, ποῦ φεύγετε καὶ πνίγεσθε εἰς τὴν
Σλάσπην:: Τὰ παλικάρἰα τοῦ Γχίχα ἂν φεύγωσιν, ὡς γυναῖκες, ὁ Γχί-
Ῥχας δὲν φεύγει! ὁ Γκίκας ἐδῶ θέλει φονεύσει τὸν ἑαυτόν του μὲ τοῦ-.
»το τὸ σπαθίον ἰν Θἱ ἡρωϊχοὶ αὐτοὶ λόγοι τοῦ Εκέκα καὶ Ἡ γενναϊότης
ποῦ Σέρβου Ἠλαδίνου ἐκράτησε τοὺς στρατιώτας εὐθὺς, καὶ ἐμφυχωθέν-
τες ἀγτεστάθησαν γενναίως εἲς τρεῖς. τῶν Τούρχων σφοδρὰς ἐφόδους,
Φονεύσαντες ὑπὲρ τοὺς διαχοσίους. ὁ Γκίκας μάλιστα. ἐνεδρεύων ᾗ ὑποχά-
τω εἰς ἓν ὕψωμα τῆς ὄχθης μὲ σαράντα στρατιώτας, ἔθαλλε κατὰ
σχοπὸν καὶ ἔθραυε τοὺς ἐχθραὺς, φάλλοων μεταξὺ τὰ πάτρια µέλη τὰ
πολεµιστήρια, καὶ οὕτω μαχόμενοι ἕως τὴν νύκτα, Διέθησαν ὄπειτα
τὸν Ἡροῦτον.
Ἡ μάχη αὐτὴ τοῦ Σκουλενίου εἶναι ἀξιομνημόνευτος καὶ διὰ τοὺς
εἰς αὐτὴν λαμπρῶς. ὑπὲρ πατρίδος ἀγωνισθέντας καὶ διὰ τὸν τόπον µά-
Ἄλστα, εἰς τὸν ὁποῖον συνεχροτήθη. Έθνους πρὸ τετραχοσίων σχεδὸν. ἐ-
τῶν εἰλωτεύοντος ὀλίγοι, καὶ αὐτοὶ σύγκλυδες καὶ αὐτοσχέδιοι, στραχ
πιῶται, μάχονται ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος ἐναντίον τῆς Τουρκίας, ἐ-
πάνω εἰς αὐτὰ τὰ ἄκρα τῶν συνόρων της μὲ τὴν ῥωσσικὴν ἐπικράτειαν,
εἰς τὰ σύνορα, τὰ ὁποῖα μακρόθεν βλέποντες πρότερον οἱ Τοῦρκοι ἔτρε-
ψον, ἐνβυμούμενοι τοὺς νικητὰς τοῦ Καρτελίου, τοῦ Ῥέμνικου, τοῦ Βα-
τε που καὶ τῆς Λόφτσας, εἰς αὐτὰ τὰ φοθερὰ σύνορα ἦλθον οἱ βάρθαροι,
καὶ διὰ πρώτην καὶ ὑστάτην φορὰν εἶδον ἀφόθως τὴν: μαρμαρυγὴν
τῶν ῥωσσικῶν ὁρθίων βαϊονέτων. Ἐένος φαντασία ἦτο δυνατὸν νὰ πλάσῃ
ποτὲ, ὅτι τὸ τηλεσκόπιον τοῦ χαιροῦ, τὸ διαφόρους ἀλλάσσον μορφὰς
τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, θέλει παραστήσει περίστασιν τοιαύτην,
παράδοξον εἰς τὰς ὄψεις τῶν ἀνθρώπων ; Αλλ᾽ Ἡ ἐμπερίστατος ἀφήγη-
αις τῆς θέσεως, τῶν ἐπειανδί καὶ
ων.τῆς λύσεως ὅλοι τοῦ γραικικοῦ καὶ
θλαχομολδαθικοῦ δράµατος δὲν εἶναι, μηδ᾽ εἶναι δυνατὸν νὰ ἦναι, ἡμέ-
Ξερον ἤδη ἔργον, διότι δὲν ἐπεχειρίσθημεν νὰ συγγράψωµεν, ἢ δύο κατὰ,
µέρος µάχας, εἰς τὰς ὁποίας ἠρίστευσεν ὀλίγος ἀριθμὸς Τραιχῶν εἰς
γὲν ἀλλοδαπῆ καὶ ὕπυπτον, ἐπιθουλευομένων κατ᾽ αὐτὴν τοῦ κινδύνου
 ο μκδύνε, | 17ᾶ
ποτ
οὖν ἀκμὴν, ἐγκαταλελείμμένων καὶ πεζῶν χωρὶς τὴν ἀναγκαίαν
λεμιχὴν ὕλην, πρὸς πολυάριθµον Ἱππικὸν. τοῦ ἐχθροῦ εἰς τόπον: πεδινὸν΄
καὶ
μη χομένων. ᾿Τοὺς πλειοτέρους ἐξ αὐτῶν ἐγνωφέσαμεν προσωπικῶς,
τῶν εἰς Σκουλένιον ἀνδραγαθιῶν των αὐτόπται μάρτυρες ἐγενόμεβα.
:᾿ὁμολογοῦντες, ὅτι κατώτερον τῆς ἀξίας τὰς πράξεις σας παρεστήσα-
θαυμάζει
μεν, σᾶς ζητοῦμεν ουγγνώµην, ὦ ἱεραὶ σχιαί | | ἤβελον σᾶς
ικοῦ σας
διωπῶντες, ἂν δὲν ἑστοχαζόμεθα, ὅτι τὸ ὕψος τοῦ πανηγυρ
-
λόγου συνιστάται ἀπὸ µόνην τὴν ἁπλουστάτην ἀφήγησιν τῶν χατορθω
μάτων ας. Παραιτήσαντες ὁ μὲν τὰ κτήματά του, ὁ δὲ τὴν καθηµερι-
νὴν ἐπικαρπίαν τοῦ ἐπιτηδεύματός του, ὁ δὲ χωρισθεὶς ἀπὸ τὰς ἀγ-
υ μὲ
κάλας τῶν συγγενῶν του, ἐτρέξατε εἰς τὸ στάδιον τοῦ “πολέμο
ἁρπαγὰς" καὶ
ἴδια ἀναλώματα, 'χωβρὶς γὰ µολύνητε τὰς χεῖράς σας μὲ
πολλοὶ ψευ-
λεηλασίας, μὲ τὰς ὁποίας χατήσχυνον τὸ γραικικὸν ὄνομα
ος τῆς ἔλευ-
δώνυμοι στρατιῶται, αἰσχροὶ κάπηλοι τοῦ ἱεροῦ πράγματ
τὲ τὴν
θερίας. Πανταχοῦ δὲ, ὅπου εὑρέθητε σεῖς, ἄνδρες ἀγαθοὶ, ἐτιμήσα
πατρίδα. Πόσον Ἡ ἀρετή σας ἆπον ἀξία νὰ στεφανωθῇ μὲ τὰς δάφνας
κατὰ τῶν ἐγ-
τῆς νίκης, καὶ πόσα. τρόπαια Ἡ ἀνδρεία σας ἦθελε κτίσει
ης τὰ µέσα. ὁ Δοῦνα-
θρῶν, ἂν Ἡ τύχη δὲν σᾶς᾽ ἀφαιροῦσεν ὅλα τῆς-νίκ
κηρύτ-
δις, ὁ Προῦτος καὶ ὁ ὤλτος ἐνόσῳ θέλουν τρέχει, πάντοτς θέλει
εὐλογεᾶ.
τεσθαι Ἡ ἀρετή σας, καὶ αἳ σύγχρονοι μετέπειτα. γενεαὶ θέλουν
µενα τὰ
τὰ ὀνόματά σας. Καὶ καθὼς τὰ ῥεύματα τῶν ποταμῶν, διαδεχό
οἱ δὲ ποταμοὶ
ἐν ἀπὸτὸ ἄλλο, φεύγουσι μὲν ἐχεῖνα καὶ γίνονται ἀφανῆ,
σας πε;
διαμένουν εἰς τὸ ἄπειρον τοῦ χρόνου" ὡσαύτως καὶ τὰ σώματά
μήτε ἴδιον,
οόντα θύματα τῆς πατρίδος, δὲν ἔλαβον τάφον μήτε κοινὸν,
ἀλλ᾽ Ἡ ἀνδρεία χαὶ ὁ ἠρωϊσμής σας θέλ2ν μεταβαίνει ἀπὺ αἰῶνος εἰς
αἰθνα ὀθάνατος: -----υ-ᾱ
βα-
ᾧ ἱερὸ Λόχε! Β!'δὲν ἠμπορῶ νὰ σὲ προφέρω, χωρὶς νὰ στενάξω
Συστυθεὶς χατὰ
θέως καὶ νὰ χλαύσω πικρὰ διὰ τὴν χαταστροφήν σουῖ
πὸν τύπον τοῦ Θηβαίου ἱεροῦ λόχου, εἶχες την ἀρετὴν ἐκείνου, ἀλλ’ ἔ»
παθες τὴν αὐτὴν συμφορὰν, τὴν ὁποίαν καὶ ἐχεῖνος εἰς τὴν Χαιρώνειαν.
ὀνομασίαν
Οἱ γενναῖοι ταξιάοχαι σου δὲν ἐψεύσθησαν τὴν ἔνδοξον ταύτην
τὸ πε-
σου, ἀλλ’ ἀντισταθέντες πεζοὶ ἐναντίον τοῦ ἐχθρικοῦ ἱππικοῦ εἰἷς
στήθη. ἔπεσον
δίον τοῦ Δραγασανίου, ἔπεσον μὲ µυρίας πληγὰς εἰς τὰ
οἱ ταξιάρχαι Λουχᾶςὁ Κεφαλληνεὺς καὶ Ανδρόνικος ὁ Πελοποννήσιος”
ἔπεπονὁ σηµαίοφόρος Ανδρουλῆς Παπιολάκης, Κοντουλάκᾶς, ὁ Μεθό-
ἔτεσεν ὁ φίλ-
διος Ἡπόγιατζόκης καὶ οἱ τοεῖς αὐτοὶ ἄνδρες Σφακιανθί'
 378 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε’.

πατος σαζίαρχος Δημήτριος Σοῦτσος ὁ Βυζάντιος, ὁ ὁποῖος εἰς τὰς πολ”

λὰς σχληραγωγίας τοῦ τετραµήνου στρατιωτικοῦ βίου του καὶ εἰς τὰς
δυσφορήτους χαχουχίας δὲν ἐπρόφερε ποτὲ λέξιν µεμψιμοιρίας, ἀλλὰ γυ-
μνὸς ἐμειδία, πεινῶν καὶ τρεφόμενος πολλάκις μὲ µόνον ἑψητὸν ἀρα-
θόσιτον, ἔδιδε μὲ τὴν εὔθυμόν του ὑπομονὴν παράδειγµα στρατιωτιχῆς
ὑπακοῆς. ,
Έπεσε τὸ τέχνον τῆς εὐάνδρου ἰβάκης, ὁ Τάλµας τοῦ ὀδησσινοῦ Γραι-
χιχοῦ θεάτρου, ὁ χαριέστατος Δρακούλης, ἄπεσον ὅλοι αὐτοὶ, ἀλλὰ πε-
σόντες ὕψωσαν τὸ ὄνομα τῆς Ελλάδος. ή ἐρέθωλος τοῦ Δραγασωνήου ἔ-
γεινε πολύτιμος μὲ τὸ ἱερὸν αὐτὸ αἷμα, χαὶ μετ᾽ ὀλίγον χρυσαὶ στΏλαι,
πλήρεις ἀπὸ τὸ χῶμα ἐκεῖνο, θέλουν στολίσει τὸν ναὸὺν τῆς Αδανασίᾳς,
τὸν ὁποῖον ἡ Ἑλλὰς θέλει ἐγείρει εἰς δόξαν τῶν ἀριστευσάντων αὐτῆς
τέκνων,

ΑΛΗΘΕΣΤΑΤΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Τῶν τρεξάντων εἰς τὰς µάχας Γαλαπσίου, ὅπου κ’ ἐγὼ
αὐτὸς ἔλαθον µέρος.
Εὶς τὰς 23 ἀπριλίου ἔφθασα εἰς Γαλάτσιον, εὑρὼν 1200 σχεδὸν
στρατιώτας ὑπὸ τὴν διοίκησιν τοῦ χίλιάρχου Αβανατίου ΤουφεκτσΆ
Καρπενησιώτου, καὶ τῶν ἀξιωματικῶν Δημητρίου Κοτήρα, Ηλία Μίγ-
Ύλαρη, Πελοποννησίων, καὶ Γεωργίου Δαιμονοπούλου Σφακιώτου..
ὁ Αρχιστράτηγος εἶχε πέμψει εἰς Γαλάτσιον τὸν ῥηθε γτα χιλίαρχον
Αθανάσιον, διὰ νὰ, περιλάθῃ τὰ ἐκεῖσε 20 σχεδὸν χανόνια καὶ τοὺς συ-
ναχθέντας στρατιώτας, καὶ νὰ ὁδηγήσῃ εἷς τὸ γενικὸν στρατόπεδον Τυρ-
γοβίστου. ο
Εὖρον καὶ 13 πλοῖα οὐκ εὐκαταφρόγητα, τὰ ὁποῖα οἱ Ἡμέτεροι προ-
λαθόντες εἶχον ἐπάρει ἀπὸ τοὺς Τούρχους, καὶ τῶν ὁποίων γαύαρχος
ἦτο ὁ Ανδρέας Σφαέλλος. Ταῦτα σαν ἀραγμένα τότε εἰς Προῦτον
πλησίον τοῦ Ρενίου, περίπου Ὁ ὥρας μαχρὰν τοῦ Γαλαταίου.
Εύρηκα τὸν χιλίαρχον ἀσχολούμενον εἰς τὸ νὰ ἑτοιμάζη τοὺς τρο-.
χοὺς τῶν χανονίων. Τὸ ἔργον ἀπήτει ἡμέρας σχεδὸν 30, διότι εἴχομεν
μόνους δύο. µαστόρους, ἡ Δὲ πολυάριθμος πόλις τοῦ Γαλασσίου ἦτο σχε-
δὸν ἔρημος, ἐπειδὴ οἱ κάτοικοί της ἤρχησαν νὰ φεύγωσιν, ἀφ᾽ οὗ χαιροῦ
αυνέθη ὁ μετὰ τοῦ Τοπουζτσῆ πόλεμος. Οἱ στρατιῶται ἦσαν ὅλοι ἕλ-
λες ἀλλὰ μόλις διέχρινέτις 200 ἄνδρας φρονίµους καὶ προσηλωµένους
εἰς τὸν σκοπὺν, διὰ τὸν ὁποῖον ἐκίνησαν. ἦσαν ἔτι χατὰ τὸ 1[ὅ ἄοπλοι,
 ΓΚΘΕΣΕΙΣ, : 319
. , . ,
Ἡ καχῶς ὁπλισμένοι. ὁ χιλίαρχος ἠγωνίζετο καθ ἡμέραν νὰ φέρῃ τοὺς
ἀτάκτους εἰς εὐπείθειαν' ἀλλ ὅμως ἦτο σχεδὸν ἀδύνατον, Παρεχτὸς
/

τοῦ χιλιάρχου, τοῦ ναυάρχου, Κωτήρα, ΜΙγγλερῃ Χαὶ Δαιμονοπούλου,

” ’ ’ Δ
-. { -ω

ἦσαν καὶ ἕτεροι ὁπλαρχηγοι, Καπετάνιοι λεγόμενοι, οίτινες δι ἐξόδων

πτ κ ο « τον / / ο ᾽ ] ’

ων, εἴτε μὴ, ἐσύγαταν καὶ ἔφεραν εἰς Γαλά τσιον στρατιώτας, ποῖος
30 καὶ 60, καὶ ποῖος ὁλιγωτέρους. Μεταξὺ τούτων διεκρίνετο ὁ καπε-
πὰν Γεώργιος Παπᾶ, ὁ ἄλλως λεγόμενος Καρᾶ-Γεώργιος, ἀνῆρ τίμιος
4 Ν, Ν } ἃ Φλ / ἃ ε/ νεο
καὶ πολεμιστής δόκιμος. Εΐς τὸ αὐτὸ στρατόπεδον εὑρίσκετο χαὶ ἱερεύς
τις, Ἠέτρος Μόνια λεγόμενος, ὅστις ἀφήσας εἰς Ἰσμαήλιον ὑπούργημα
/ ος. / . ο / Σαχ , . ,

ἐπικερδὲς, χατάστασιν, (µέρος τῆςὁ ποίας προαέφερεν εἷς τὴν Ώταιρίαν))

καὶ πάντα τὰ καλὸ, ἐλαβε τὸν σταυρὸν καὶ τὰ ὅπλα, καὶ ἦλβε νὰ συµ-
μεθέξῃ εἰς τοῦτον τὸν ὑπὲρ πίστεως χαὶ πατρίδος ἱερὸν ἀγῶνα.
Τόσον ἀπὸ κατασχόπους, χαθὼς καὶ ἀπὸ τοὺς Ἠφόρους Ρενίου, ἐμαν-
θάνομεν, ὅτι πλῆθος Τούρκων ἐσυνάζετο καθ Ἡμέραν εἰς τὸ φρούρίον
τῆς ἱθραήλας, τὸ ἀπέχον σχεδὸν ἆ ὥρας ἀπὸ τὸ Γαλάτσιον. Ταῦτα
ἀκούων καὶ τῶν Ἡμετέρων στρατιωτῶν τὴν ἀκαταστασίαν βλέπων, ἡ-
’ { σ / 1) 3 ο. { : ᾿ / Ν
πωπτενον παντοτε, οτι μια ἔξαφνος ἔφοδος πων Τούρχων ἠδύνατο γα

μᾶς ἐξουδενώσῃ εἷς τὸ παντελές. ὁ ἀκούραστος καὶ ἀγαθὸς πατριώτης

χιλίαρχος Αβανάσιος ἑφρόντιζε καθ Ἡμέραν νὰ φέρῃ εἰς εὐταξίαν καὶ
) ; ς , ” / Σς ἃ / 9 9 ͵ 4

ς λ ἃ ρ 3 5 , ΄ 4 Ν
ὑπακοὴν τοὺς στρατιώτας µας, αλλ εἰς µατην" διότι οὗτοι θιολογι-

ζόμενοι, ὅτι σήμερον ἢ αὕριον ἔμελλον νὰ φύγωσι διὰ Τυργόθιστον, ὅ-

. αφ

που καθεὶς ἦθελε διορισθῆ εἰς. τὸν οἰκεῖον..τόπον του, (διότι ὅλοι δὲν ἦ-
σανἂν. διὰ τὰ ὅπλα,); ἀδιαφόρουν
Φφύρουν µετροῦντες διατριοη των ᾿
ἐφήμερον τηντὴν διατριθήν
µετροῦντες εφημερον
καὶ οὕτω παραδιδόµενοι εἰς τὸν χόλπον τῆς κραιπάλης, (διότι ὁ οἴνος
3 ο διδό . ε ὀλ. .ω / 3 4 ς 4

: ω / ηδύ Ν , , / 3 {
τοῦ Γαλατσίου Ἠθύνατο νὰ σχηµατισῃ δεύτερον Δούναθιν,) ἐλησμό-
γουν, ὅτι ὁ ἐχθρὸς ἦτο πλησιέστατος καὶ ὁ κίνδυνος ἐνεστὼς κατὰ πᾶ-
σαν στιγμήν. ἀἹ.
Εἶναι ἀληθὲς ὅμως, ὅτι, ἂν οἱ ὑπαρχηγοὶ Καπετὰν Δ. Κοτήρας χαὶ
Καπετὰν Π. Μίγγλερης ἦσαν γνώµη καὶ ἔργῳ σύμφωνοι μὲ τὸν ἐνάρε-
Δ 4 ω ’ 3 / Δ Ν ο)

΄ λ / . / { λ ε ο ὰ δύ
τον χιλίαρχον, τα πραγματα ἐπιδέχοντο θεραπείαν᾽ πλὴν οἱ αυτοι ὁνο

Καπετανέοι ἐξ ὧν ὁ μὲν Κοτήρας εἶχεν εἰς τὴν ἐξουσίαν του 50 σχε-

δὸν στρατιώτας, ὁ δὲ Μί/γλερης ἕως 170, καὶ ἑπομένως εἶχον µεγά-
ἃ . / ε λ {λα σ μα να) ͵ φ /

λην ἐπιῤῥοὴν εἰς τὸν στρατὸν), ὅσον ἐκ τοῦ ἑνὺς µέρους ἦσαν ἀξιοτί-
µητθι διὰ σὰς πολλάς των ἀρετὰς καὶ ἀμίμητον δεδοχιµασμένην
Ίδη
ων 4 ἓνΝ

ἀνδρείαν καὶ γενναιοψυχίαν των, τόσον ἐκ τοῦ ἄλλου ἦσαν ἀξιόμερπτοι,

ὁ μὲν πρῶτος διὰ τὸ φιλόδοξόν του, ὁ δὲ ἕτερος διὰ τὸ αἰσχοὸν ἐλάτ-
ο
ο. Δ .
340 πλραΡτΗΜά Ε’.
τωμα τῆς µέβης. ὅθεν, ἐν ᾧ ὁ γενναῖος Αθανάσιος κατώρθωνέ τι ἀγα”
θὸν, οὗτοι τὸ κατέστρεφον ἐμμέσως, (διότι ἀμέσως δὲν ἐτόλμων,) δί-
ὄοντες τὴν ἐλευθερίαν εἰς τοὺς ὑπ᾿ αὐτῶν στρατιώτας.
Εξω τῆς πόλεως Ταλαξίου ἀμέόως εὑρίσκοντο Ὦ ὀχυρώματα ἀπὸ
τὸν ὕστερον πόλεµον τῶν ῥώσσων' πλὴν ἦσαν σχεδὸν ἀνάζξια εἰς τὸ νὰ
ὑπέρασπίσωσι τὴν ζωὴν τοῦ στρατιώτου, καὶ μάλιστα τὰ δύο. Αὐτὰ
λοιπὸν, ἐφώναζεν ὁ χιλίαρχος, νὰ ἐπιδιορθώσωσυν' ἀλλὰ τίς τὸν ἤκουε;
Πολεμικὰ ἐφόδια ὅμως εἴχομεν οὐχὶ ἀρχετὰ, καὶ τοῦτο, διότι, ὡς
εἶπον, ὁ σχοπὺς ἦτο διὰ τὸ γενικὸν στρατόπεδον, ὅπου ἠλπίζομεν τὰ
πάντα ἐν ἀφθονία. Κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὺν καὶ ἡμεῖς ἠκούομεν ὑπὲρ
τοῦ γενιχοῦ στρατοπέδου, ὅσα χαλὰ ἄκρυεν ὁ χόσµος ὅλος, «τὰ ὁποῖα
ὅμως ἀληθῶς µόνον, ὅσοι ἦσαν ἐκεῖ, ἐγίγνωσκον.
Απολαμθάνων διὰ τοῦ τιµίου µου φερσίµατος τὴν ἰδιαιτέραν εὔνοιαν
τοῦ καλοῦ χιλιάρχου καὶ τοῦ ἀνδρείου ναυάρχου καὶ τῶν λοιπῶν προσέτι
χἀπετανέων, καὶ χρέὸς µου αρίνων τὸ νὰ λέγω καὶ πράττω τὰ κοηω-
φελῆ, ἐθάῤῥησα εἰς τὸ νὰ χαθυποθάλω ὑπ' ὄψιν τῆς εὐγενείας των, ὅτι
δὲν ἦτο καχὺν τὸ νὰ συστηθῇ µία προσωρινἡ διοίκητις καὶ διὰ τὴν πὀ-
λιν Ταλαζίου καὶ διὰ τὸν στρατὀν, ή πρότασις τοῖς ἤρεσε χαὶ ὁμοφώνως
μ᾿ ἑπαρεκάλεσαν εἰς τὸ νὰ τοῖς κάµω τὴν ἰδίαν Ἡμέραν τὺ σχέδιον.
ἔγεινεν εἰς τὰς 26 τὸ σχέδιον, τὸ ἐπαρουσίασα καὶ τὴν ἐπαύριον γε-
νιχὴν συνόλευσιν συγκβοτήσαντες, μιᾶ τῇ φωνῇ τὸ ἐνέκριναν καὶ διὰ
τῆς ὑπογραφῆς των (ἦσαν σχεδὸν 20 ὑπαρχηγοὶ παρεκτὸς τῶν δύο ῥη-
θέντων Πελοποννησίων) ὑπεσχέθησαν τὴν ἐκπλήρωσίν του. το παρὼν
καὶ ὁ σεθάσµιος καὶ φρόνιµος ἱερεὺς Πέτρος, ὅστις φηρέσας. τὴν ἵερατι-
χἠν του στολὴν, ὥρκωσε πάντας ὁμοῦ καὶ τὸν χιλίαρχον καὶ ναύαρχο»,
ὅτι θέλουν διαμείνει πιστοὶ εἰς τὰς ὑποσχέσεις των.
Τὸ περιεχόµενον τοῦ9 σχεδίου ἦτο
3
σχξδὸὺν
ἂν
τοῦτο.
α

Α. Νὰ τραθηχθῶσιν ὅλοι σχεδὸν οἱ στρατιῶται ἔσω τῆς'πόλεως χαὶ

Δ Ννό

νὰ στρατοπεδεύσωσι πλησίον τῶν ὀχυρωμάτων εἰς σχηνάς. ͵

Β΄. Οἱ στρατιῶται νὰ γυμνάζωνται καθ Ἡμέραν πρωῖ χαὶ ἑσπέραν.
΄ ω 3 .ε 4. .

ἂν Ὦ
ἄν Κανεὶς νὰ μὴν ἠμπορῇ νὰ ἀδειάζῃ τὰ πυροθόλα του ὄργανα,
"ην Ν 4 ς : - «) / τά

χρεία δὲν τὸ καλέση, ἡ Ἡ γύμνασις. ος

, η ῃ ν 9 ο νο ἃ Ν ὃ κ. Ὠ
Δ΄’. Τόσον εἰς τὰς τροφὰς, χαθὼς καὶ εἰς τὸ ποτὸν, νὰ ιορισθῶσιν ἑ-
πιστάται ἐπὶ τούτου, καὶ ὁ καθεὶς χαπετάνος νὰ ἀναφέρηται εἰς τὸν ἀβ"
χηγόν του, πόσους στρατιώτας ἔχει, διὰ νὰ λαμθάνῃ καθ Ἡμέραν διὰ
 ΕΚΦΕΣΕ15, 84ἱ

πῆς ἀδείας του τὴν ἀναγκαίαν τροφὴν, καὶ ἀνὰ μίαν ὀκᾶν κρασίου εἰς
πὸν ἄνθρωπον.
{, Τὰ πάντα ἔμελλον νὰ ἠίνωνται ἐκτὸς τῆς πόλεως, παρεχτὸς τῶν
φούρνων τοῦ ἄρτου, καὶ Ἡ εἴσοδος εἰς “τὴν πόλιν νὰ ἦναι ἐμποδισμένη εἰς
ὅλους" ὅταν δὲ στρατιώτης τις ἤθελε λάβει χρείαν πράγµατός τινος, νὰ
λαμθάνῃ ῥαθάσίον ἀπὸ τὸν Καπετάνιόν του, νὰ εἰσέρχηται καὶ εἰς διω-
ρισµένην ὥραν νὰ εὑρίσχαται πάλιν εἰς τὸ χατάλυµά του.
ΣΤ’. Νὰ συστηθῇ εἰς τὴν πόλιν ἀστυνομία, ἥτις νὰ ἐπέχῃ τὸν τόπον
τῆς δικαιοσύνης, θἐωρούµενος ὁ ἀστυνόμος ὡς ἔπαρχος καὶ τοποτηρη-
πὴς καὶ τὸ πᾶν, ὥστε διὰ. τῆς καλῆς διοικήσεως νὰ ἐπιστραφῶσιν οἱ Φυ-
Ὑόντες ἤδη πολῖται,
7’. ϊΝὰ συστηθῇ πολεμικὸν κριτήριον.
Ἡ. Νὰ ὑποχρεοῦνται οἱ ἀρχηγοὶ καὶ ὑπαρχηγοὶ νὰ συνέρχωνται ἅπαξ
ἢ χαὶ δὶς τῆς Ἡμέρας εἰς συνέλευσιν χαὶ νὰ συσκέπτωνται τὰ ὠφέλιμα,
Ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα ἀρχετὰ περιεῖχε τὸ σχέδιόν µου, τὸ ὁποῖον, ὡς
ἶπον, ἀφ οὗ ἐνεχρίθη, ἐμθῆκε χαὶ σχεδὸν εἰς πρᾶζω. Οἱ στρατιῶται
ἐξῆλθον τῆς πόλεως, καὶ τροφαὶ καὶ οἶνοι ἀπέρασαν εἰς χείρας αἰκονό-
µων" ἐδιωρίσθη καὶ ἐσυστήθη ἀστυνομία, καὶ ἐχλέχθην. κοινῇ γνώμῆ
ἐγὼ; ὅττις, μολονότι τὸ ἀπέφευγον, ἐστάθη ὅμως ἀδύνατον νὰ μείνω᾿
ἀναίσθητος εἰς τὰς θερμὰς παρακλήσεις ὅλων. ο. ο.
ἐδέχθην τὸ ὑπούργημα τοῦτο" μοὶ ἐνεχειρίσθησαν 840) πολεμισταὶ,
Δ0 ἱππεῖς καὶ 0 πεζοὶ, ἔνοπλοι πάντες διὰ τὴν φρουράν µου καὶ διὰ
τὰς ὑποθέσεις τῆς πόλεως, καὶ ἤρχησα τὰς πράξεις µου, ἐν ᾧ κατὰ τὰς
28 µαῖου οἱ ἔφοροι χαὶ οἱ σημαντικοὺ Κισνοβίου, {σμαηλίου χαὶ ῥε-
νέου, ἑλθόντες εἰς Προῦτον ἐμήνυσαν κάτω καὶ ἀρχηγοὺς καὶ ἐμὲ μετ
:αὐτῶν, καὶ μᾶς ἐπρότειναν (δόσαντές µας ἐνταυτῷ καὶ ἓν σχέδιον τοῦ
πανευγενεστάτου ἄρχοντος ποστελνίχου ἰακωθάκη Ρίζου, πραγµαφευό-
.μενον διεζρδικῶς τὸ αὐτὸ) τὸ πόσον εἶναι χρήσιμον εἰς τὰς τοπο-
εἶναι
ἠθεσίας µας τὸ νὰ ἦναι πάντοτε εἰς χεῖράς µας τὸ Ταλάζιον, διότι
οχλεὶς τῆς Μολδοθλαχίας, καὶ τὰ λοϊπὰ, καὶ ἑπομένως, ὅτι ἀναγχαίως
ἔπρεπε νὰ µείνωμεν μὲ τὸ σῶμα τῶν στρατιωτῶν µας αὐτοῦ, καὶ ὅτι
αὐτοὶ ἔμελλον ν᾿ ἀναφερθῶσι περὶ τούτου πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον, πρὸς
τὸν ὁποῖον (ἔλεγον οὗτοι) µόνον τὰ κανόνια ἠδυνάμεβα ἡμεῖς νὰ διευ-
θύνωμεν. Ενεχρίθη λοιπὸν παρὰ πάντων τὸ νὰ γείνη ποῦτ αὐτὸ, καὶ ᾱ-
µέσως ἐλάθομεν τὰ ἀναγκαῖά µας µέτρα. Τὰ χαράδια, (ἄτινα εἶχον σχε-
δὸν 28 κανόνια.) ἐξραδήχθησαν πλησίον τοῦ Γαλαζίου καὶ Ίρχισαν 8
362 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β’,
ἐτδιμάζωνται, ᾠσαύτως τὰ ὀχυρώματα ἐπιδιωρθώνοντο, καὶ τὸ πᾶν
ὑπέσχετο ἀγαθόν. Αλλ᾽ ὅμως πόσον βραδέως ἀρχήσαμεν, ὅτι πολλὰ
ἐνωρὶς ἔπρεπε νὰ ἔχωμεν τελειωμένον|
Πλησίον τοῦ ποταμοῦ Σερέτου. χαὶ οὐχὶ μαχκρὰν τῆς πόλεως Γαλα-
ζίου εὑρίσχονται μέχρι τῆς σήμερον ἐρείπια ὀῤχετὰ, καὶ εὐκόλως δύνα-
ταί τις νὰ ἐννοήσῃ, ὅτι παρεκτὸς μιᾶς τινος πόλεως, ἥτις ἐχεῖσε πάλαι
ποτὲ ἐσώζετο, ὕπΊρχεν ὡσαύτως καὶ φρούριον εὐρύχωρον καὶ ὠχυρω-
ῥένον, τὸ ὁποῖον ἀπετέλει τὸν Μόπον ἀπόρθητον.
ὁ Αὐστριαχὸς πρόξενος ἐν Ταλαζίῳ Μανζόλης, ἀνὴρ
ἆ μὲ ἰδέας αρχε-
ἆ
τὰς καὶ πρὺ 20 οχεδὸν χρόνων ἔχων τὸ ὑπούργημα τοῦτο ἐχεῖ, μᾶς
εἶπεν, ὅτι πολλάχις ἤκουσε καὶ ἀρχαιολόγους ἀπεραστικοὺς καὶ κατοί-
χους ἐνταυτῷ, νὰ ὀνομάζωσι τὸ µέρος ἐκεῖνο Χρυσούπολιν. Αγνοῶ, ἂν
δὲν λανθάνηται ὁ πρόξενος ὅθεν ἂς ἐξετάσῃ ὁ περίεργος τὴν παλαιὰν
γεωγραφίαν, διὰ νὰ εὕρῃ τὴν ἀληθη :ὀνομασίάν τῆς µόνης παρὰ τῷ
Σερέτῃ πόλεως μετὰ τοῦ φρουρίου" ἀὐτῆς.
Ἐκ τῆς θέσεως ταύτης διακρίνεται κἄλλιστα τῆς {θραΐλας ᾿ τὸ φρού-
βίον, καὶ ἐκ ταύτης πολλάκις ὁ Ἡμέτερος χιλίαρχος Αθανάσιος παρετή-
ῥει τὰ κινήματα τῶν ἐχθρῶν' ἥμην καὶ ἐγὼ μετ) αὐτοῦ ἅπαζ.
ἦτο σάθθατον (ἀπρίλίου 30) καὶ ἆ ὥρας σχεδὸν πρὶ» τοῦ ἡλίου τῆς
δύσεως, ὅτε ὁ αὐτὸς ἐγρήγορος Αθανάσιος ἐπῆγε διὰ τὴν τελευταίαν, φεῦ]
Φφορὰν εἷς τὸ ῥηθὲν παλαιόκἁστρον, διὰ νὰ κάµηῃ τὰς παρἀτηρήσειςτου
κατὰ τὴν συγήθειαν, ἔχων μετ’ αὐτοῦ 13 µόνον ἄνδρας ἱππεῖς, ἐξ ὧν ὁ
ς. Γεώργης Ἠαπᾶ καὶ ὁ Κ. Ῥασέλειοό ἩΜπουλούκπασης διεκρένοντο διὰ
τὴν γενναιοψυχίαν των. Θεωροῦντες ἀπὸ τὸ ὕψωμα τὰ»πέριξ καὶ τὴν[-
ὄραίλαν, ἐξῆλθεν ἐκ. μιᾶς ὁπὶς τῶν ἐρειπίων ὄφις τις οὐ σμικρὸς, ση-
μεῖον ὀλέβρου ! Εἷς τῶν Ἡμετέρων ἔσυρε μὲ τὸ πιστόλίόν του καὶ τὸν
ἐφόνευσεν' ὁ χρότος ἔσυρε τῶν Τούρκων τὴν προσοχὴν, οἵτινες σύναθροι-
ζόμενοι εἰς τὸ ἀπέναντὶ µέρος τοῦ Σερέτου εἰς χωρίου χαλφμενον Βαν-
τένι, ἐσχόπουν βέθαια τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἡ τὴν ἐπαύριον νὰ ἐφορμήσωσιν
εἰς Γαλάζιον. Φοθηθεὶς ἴσως ὁ ἐχθρὸς, μήπως ἡμεῖς τὸν προκαταλάθω-
μ, χαὶ ὡς σημεῖον πολέμου ἐχλαθὼν τῆς πιστόλας τὸν κρότον, ἄρχησε
ὑὰ γνωστοποιῇ "Ὥδη τοὺξ μάλλοντας. (αὐτοῦ σχοπούς. Ἡρξατο νὰπερᾷ
κὸν ποταμὸν (ἐπὶ γεφυρῶν δαὶ ὀκἀφιδίων) μὲ μεγάλην ταχύτητα, εἰς
πρόπον, ὥστε, ἐνόσῳ οἱ Ἡμέτεροι νὰ χαταβῶσι τὸ ὄρος, ὁ ἐχθρὸς μὲ
Β00 περίπου ἱππεῖς εὑρέθη εἰς τὴν ἐδῶ ὄχθην τοῦ Σερέτου καὶ ὁρμῆτι-
Χώτατα τρέχων τοῦ Γαλαζίου τὸν δρόµον, ἀπέθλεπε τὸ νὰ προκατα:
 ΕΚΘΕΣΕΙΣ. 383
λάθη τὴν ἐπὶ τούτου. µίαν παλαιὰν γέφυραν 1]λώραν ἔξω τῆς πόλεως,
χαὶ νὰ ἀποχόψῃ οὕτω εἰς μὲν τὸν χιλίαρχον τὴν ἐλπίδα τοῦ νὰ εἰσέθῃ
πλέον εἰς τὴν πόλιν, εἰς δὲ τοὺς ἐν τῇ πόλει τὴν δύναμιν τοῦ νὰ συγ-
κοινωνήσωσι πλέον μετ αὐτοῦ χαὶ νὰ τῷ προφθάσωσι πλέον βοήθειαν.
ὁ ἔμπειρος καὶ ἀνδρεῖος χιλίαρχος ἐμάντευσε πάραυτὰ τὸν σκοπὸν τῶν
βαρθάρων' διὸ χαὶ μὲ ταχύτητα ἀπαραδειγμάτιστον χα έξω πνοῆς προ”

Φθάνει προτοῦ τὴν γέφυραν μὲ τοὺς ὀλίγους του ἥρωας, ἐν ᾧ μετὰ ἓν

λεπτὺν σχεδὸν ἐπαῤῥησιάσθη ἔμπροσθεν ταύτης χαὶὁ ἐχθρός.
ἐντεῦθεν ἄρχεται ὁ ἀκροθολισμὸς μάχης ἀμέδου σημἀντικῆς, ἐν ᾗ οἱ
ἡμέτεροι ἐστέφθησαν ἐνδόξως τὰ γικητήρια. ἀς θαυμάσῃ ὃ) ἐν πρώτοις
ὁ ἀναγνώστης τὴν µηδέποτε ψευσθεῖσαν ἑλληνικὴν γενναιοψυχίαν. ὁ ᾱ-
Καταμάχητος χιλίαρχος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ἄλληνες, μακρὰν τοῦ νὰ στο-
χασθῶσιν, ὅτι ὡς πρὺς τὸν ἀριθμὸν ἦσαν μηδὲν, πἀραβαλλόμενοι μὲ τὸν
ἐχθρικὸν, θαῤῥοῦντες ἀπ᾿ ἐναντίας, ὅτι ἦσαν τὸ πᾶν ὡς ἐκ τῆς μεγαλο-
Ψυχίας των, ἀντὶ νὰ τρέζωσι πρὸς τὴν πόλιν, καὶ, ἀφ᾿ οὗ ἐνωθῶσι μετὰ
{ῶν λοιπῶν ἡμετέρων, ἀντιπαλαίσωσι τὸν ἐχθρὸν, ἀποφασίζουσι ν᾿ ἀντι-
παλαΐσωσι τοῦτον μακρὰν τοῦ ἰδίου των στρατοπέβου’ διὸ καὶ μὴ ἔχον-
τες ὀχύρωμα παρὰ «τὸν ἀδύνατον χάνδαχα τῆς γεφύρας, ἄλλα ὅπλα πα-
ῥεκτὸς τῶν πιστολίων των καὶ τῆς σπάθης των, καὶ ἓν µόνον τουφέκιον᾽
(τοῦ χιλιάρχου), ἀρχίζουν τὸν ἀκρηθολιδμὸν ἀποκρούοντες- καὶ ἄπομα-
χρύνοντες τὸν ἐχθρὸν τῆς γεφύρας. ὢ τῆς µωρίας καὶ ἀναδδρείας τοῦ’
πρισθαρθάρων. ἀγαρηνῶν | Πεντήκοντα εὔτολμοι ἄνδρες ἐππεῖς ἠδύναντο,
ἀφ οὗ ὁρμήσουν, νὰ χυριεύσωσι τὴν αὐτὴν γέφυραν, νὰ ἐλευθερώσωσι τὴν
δίοδον καὶ νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. ἀλλ) ὅμως τίποτε. Οἱ Τοῦρκοι;
ἂν καὶ εἰχοσάχις οχεδὸν πεντήκοντα, δὲν ἐτόλμησαν ἁποτασστιθς
τοῦτο, διότιἡ εὐτολμία τοῖς ἔλειπε.
Σημείωσε ὃ᾽, ὅτι ὁ χιλίαρχος, εὐθὺς ἂφἆ οὗὃ ἐφθασεν. εἰς τὴν Ὑέφυραν,
᾽ἀμέσως ἔτεμφε δύο ἐκ τῶν περὶ αὐτὸν εἷς τὴν πόλιν διὰ νὰ ἀναγγεί-
λωσι τὰ τρέχοντα καὶ νὰ προφθάσώσιν οἱστρατιῶταί του πάραυτα.
ὁ ἀκροθολισμὸς διήρκει ἤδη σχεδὸν 8)4 τῆς ὥβας, καὶ χἀνεὶς ἐκ᾽
πῶν ἡμετέρων οὔτ᾽ ἐπληγώθη κἄν. Τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων, ἐπρό-
Φθασαν, ὡς ἀετοὶ ὑψιπετεῖς, καὶ 00 σχεδὸν ἕλληνες εἰς βοήθειαν τοῦ
χιλιάρχου των. Πάντοτε ὁ χρεµάµενος χοινὸς κίνδυνος διέλυσε τῶν ἕλ-
λήνων τὰς διχονοίας καὶ Ίνωσεν εἰς ἓν τὰς καρδίας των κατὰ τοῦ ἐπα-
πειλοῦντος αὐτοὺς ἐχθροῦ. Εξηφανίσθησαν καὶ δη εἰς τὴν φώνλν, ποῦ.

ὅτι ὁ ῥάβθαρος ἔφθασε, τὰ ἰδιμίτερκ πάθη τῶν ἀρχηγᾶν τοῦ ΕΧληνικοῦ’

 δι ΠΛΑΡΑΡΤΗΝΜΑ Β..
ἐν ΓΤαλαζίῳ σώματος: ἅπαντες. λησμονήσαντες τὰ κατ ἰδίὰν ἅπαῦτα,
εἰς ἕνα µόνον σχοπὸν ἀποθλέπουσιν, εἲς τῶν τὺράννὼν τὸν ὄλεβρον. ὁ
«ἀνδρεῖος Κ. Δ. Κοτήράς δὲν εἶναι πλέον φιλόδοξος ἀπέθη µόνον φι-
λότιμος καὶ φιλοτιμεῖται, πῶς νὰ ὑπερτερήσῃ τῶν ἄλλων κατὰ τὴν
πολεμικὴν ἀρετήν' διὸ καὶ πρῶτος αὐτὸς τῶν ἄλλων, πρῶτος ἐνώπιον
«πάντων ἐξαπλάνει χατὰ γῆς διὰ τοῦ μακροῦ του τουφεχίου ἕγα τῶν
ἐχθρῶν, τὸν µεγαλοπρεπεστέρως ἐνδεδυμένον. ὁ καρτερόψυχος Κ. Π.
Μίγγλερης δὲν μεταχειρίζεται πλέον τὰς ἴντριγας, διὰ νὰ ἐπάρῃ στρα-
τιῶτας ἀπὸ ἄλλους καπετανέους πρὸς ἐπαύζησω τοῦ σώματός του, ἆλ-
λὰ ἐνασχολεῖ τόλμην καὶ ἐχθέτει ἑαυτὸν εἰς τὰς ὡς χάλαζαν σφαίρας
τῶν ἐχδρῶν, διὰ νὰ ἀφαρπάσῃ ἀπὸ τὸν θάνῳτον τοὺς ἀδελφούς του,
καὶ νὰ τοὺς χαρίση εἰς τὴν πατρίδα. Αὐτὸς διοικεῖ χατ᾽ αὐτὴν τὴν πε-
ῥίστασιν τὸ ἱππικόν µας (ἕως 900 ἱππεῖς), ὁ δὲ Κοτήρας τὸ πεζικόν.
ὁ κ. Γεώργιος Παπᾶ καὶ ὁ Κ. Βασίλειος Μπουλούχπασης, ὁ μὲν πε-
Κὸς, ὁ δὲ. ἔφιππος, ἐνθυμοῦνται "τοὺς νεανικούς των κλεπτικοὺς τῆς Ρού-
μελης πολέμους, καὶ κάμνουσι σήμερον: θαύματα. ὁ «ἀκαταγώνιστος
χιλίαρχος Αθανάσιος τρέχει εἰς ὅλας τὰς τᾶξεις καὶ ἐμψυχόνει μὲ τὸ
ἀμίμητόν του παράδειγµα ποὺς Ἡμετέρους, βαρύνεται πλέον τοὺς ἆκρο-
θολισμοὺς καὶ τὸν ἀμυντήριον καὶ διαφεντευτικὸν πόλεμον, πνέει τὸν
βλαπτικὸν, ἐκφωνεῖ καὶ πρῶτος πάντων πηδᾷ τὴν γέφυρα. Τὴν ντι"
παρατεταγ]ένην µάχην ἐθέλει, τὸν ἀφανισμὸν τῶν ἐχθρῶν ἐπιθυμεῖ,
ὁρμῶσιν οἱ ἕλληνες ὡς λέοντὲς κατὰ πόδας του, ῥίπτονται κατὰ τῶν
ἐναντίων, χτυποῦν χαὶ καταδιώχὀυν πᾶν τὸ ἀντιχείμενον ἀπωθοῦν τὸν
ἐχθρὸν µέχρι τοῦ ποταμοῦ Σερέτου, τὸν βάλλουν εἴς ἀταξίαν' νέαι πρό-
σφατοι δυνάμεις ὑποστηρίζουν τὴν ἀμηχανίαν τῶν Τούρχων' συναθροί-
ζουν ἐκ νέου τοὺς στρατιώτας των, καὶ ἐκ νέου τολμῶσι νὰ προσκαλέ-
σουν τὴν µάχην. Οἱ ἀκούραστοι ἕλληνες ἐκ δευτέρου τοὺς δέχονται’
-ἀπαντῶσι τὴν ἀνέκφραστον ὁρμὴν τοῦ ἱππικοῦ των, τοὺς τσακίζουν πά-
«λιν, τοὺς βιάζουν, διὰ νὰ, τραποῦν εἰς φυγήν. ὁ ἥλιος ἦτο ἤδη εἰς τὴν
Δύσιν του. Οἱ ἄλληνες εἰς τὸν µέγιστον ἐνθουσιάσμόν των, καὶ οἱ βάρ-
Ἴθαροι εἰς τὴν αἰσθαὐτικωτάτην ὀδύνην των καὶ αἰσχύνην. ἤ ἐλπίς των
μολαταῦτα δὲν εἶχεν ἐχψυχάσει εἰσέτι- νέοι. βρωμεροὶ. ῥύακες. ἀρχίζουν
νὰ συνέρχωνταί ἀπὸ τὴν ἀπέναντι τοῦ Σεβέτου ποταμοῦ ὄχθην, καὶ
συντρέχουν εἰς τὴν ὁδῶ, διὰ νὰ σχηματίσουν νέον ἀκαθαρσίας χείµαῤ-
ῥον Τούρκων, Οἱ πάντες εἶναι σχεδὸν 2,000, οἱ δὲ ἡμέτερι σχεδὸν
700. Αποκόπτει ὁ ἐχθρὸς ἓν σῶμα τοῦ πεζικοῦ του,΄ καὶ διὰ τῶν θά-
 ΕΚΦΙΣΕΙΣ, 9δς

Ενων καὶ χλάδων τὸ ἀποπέμπει ἐπὶ τὸ ὄπισθεν µέρος τοῦ ὄρους Χρυ-
σουπόλεως, διὰ νὰ περικυχλώσῃ τοὺς Ἡμετέρους. Ἡροθλέπει τὸ στρα-
Μήγημα καὶ διακρίνει τὸ σχέδιον ὁ ὀξύνους χελίαρχός µας ἐξαποστέλ»
Ἆει πάραύτα 60 τῶν ἡμετέρων, διὰ νὰ καταλάθωσι τὰ ὑψώματα καὶ
αταιώσωσι τὸν ἐχθρικὸν σχοπόν’ ἐπιτυγχάνει΄ οἳ βάρβαροι στρέφονται
ἄπρακτοι, συναθροίζονται εἰς ἕγ, προχωροῦσι πρὸς τοὺς Έλληνας ὁμοῦ
μὲ τὸ γλυκαυγές' τοὺς πλησιάζοΏσι, καὶ χανὲν ἐχθρυκὸν χίνηµα δὲν
μετέρχονται”- οἱ "ἡμότεροι τοὺς παρατηροῦσην, ἔτοιμοι ὄντες γὰ, ἐπανα”
λάθωσι {ὸν ἀγῶνά ἔων. Οἱ Αγαρηνοὶ προσποιοῦνται, ὅτι ὀπισθοδρο-
μοῦν. οἱ ἡμάτεροι ζητοῦν γὰ πέσουν κατόπιν τών’ ὁ μέγας ὅμως. γοῦς
τοῦ Αθανασίου,ὁ γεγχρακὡς ἤδη εἰς τὰ κρύφια τῆς πολεμικᾶς, ἐννοεῖ,
ὅτι εἶναι στρατήγηµα δεύτερον, καὶ ἐμποδίζει τοὺς ἡμετέρους ἀπὸ τὸ
νὰ διώξώσιν τοὺς τάχα φεύγοντας Τούρκους. Φωνάζει" ἀλλ᾽ οἱ στρατιῶ-
ται ἐγθουσιῶντες τρέχουν κατόπιν τοῦ ἐχθροῦ" ἀθαγκάζεται λοιπὸν ὁ
Πιλίαρχος; καὶ ἀναθὰς ἵππον τρεέχει ἔμπροσθεν τούτων χραυγάζων: «λ-
Σδελφοὶ, εἰς κίνδυνον τρέχετε’ ἐπιθουλὴ εἶναι εἷς τὸ μέσον" ἔνεδραν μᾶς
Ἀξχει ὁ ἐχθρός κανόνια ἔχει κρυμμένα, καὶ Ἡ φυγή του εἶναι πλαότή"
φόπισθοπὀδήσατε κάὶ θέλετε μὲ ἐνθυμηθή». ό σταθὲρὸς τόνος καὶ Ἡ
βεδαία παράσταδις, ἣν ἔκαμεν εἰς τοὺς ἕλληνας ὁ Αθανάσιος, ἐπροξένη-
σαν ἀποτέλεσμα" στέχονται οἱ στρατιῶται χαὶ ἑτοιμάζονῖαι διὰ προ-
σταγῆς τοῦ αὐτοῦ Χιλιάρχου των, διὰ νὰ ὑποδεχθῶσι τὸν ἀχλρὸν, ὅ-
στις (αθὼς ἔλεγον ὁὁ αὐτὸς ἀθανάσιος) ἐπεριμένετο νὰ ἐπιστρέψη, ἀφ᾿ οὗ
ἔθλεπεν, ὅτι ἐγνώρισαν τὴν παγίδα οἱ ἄλληνες ὢ τῆς προνοίας τοῦ
ἐμπείρου στρατηγοῦ ! εἶπε καὶ ἐγένετο. Οἱ Τοῦρκοι εἶχον τῳόντι κε-
κρυμμένην μεταξὺ τῶν θάμΑων ῥίαν µπαταρίαν ἓξ χανονίων, τὰ ὃ-
ποῖά ἔμελλον νὰ ἐκρευθῶσι τὸν θάνατον εἰς τοὺς ἕἄλληνας, ὅταν ᾖθελού
προχωρήσει πλπαίον των. ἀθόντες λοιπὸν, ὅτι ἀπέτυχον καὶ αὖθις, ἑ ετοι»
µάσθησαν οἱ Αγαρηνοὶ νὰ ἔλθωσι καὶ εἰς τρίτην συµπλοχήν. Κεντρόνουύ
τοὺς ἵπλδυς τών χαὶ ἐπιστρέφουν βαϊνόμενοι ἀντιπαρατάττονται ἀπέ-
ναντι τῶν Ἡμετέρων χαὶ λύσσαν πνέοντες ἀρχίζουν τὰ τουφεχίσµατα.
ἥ φθορὰ ἀναμφιβόλως ἔμελλε νὰ ὁταθῇ αἰσθαντικὴ καὶ διὰ τοὺς ἴδι-
χούς µας, ἂν Ἡ φρόνησις τοῦ χιλιάρχου δὲν ἐπρόθλεπε τὰ πάντα. Οὔ-
ος κατὰ τὴν δευτέραν ἀκόμη συμπλοκὴν ἐπρόσταξς καὶ ἔτρεζαν εἰέ
τὰ ἐν τῇ πόλει ὀχυρώματα οἱ μὲν, καὶ ὡδήγησαν μὲ ἄχραν σωπὴν
ς ἓν
κανόνιον τοῦ κάµπου ἐχ τῶν ἤδη ἑτοιμασθέντω»,
Τοῦτο τότε δὲν ἐχρησίμευσε, διότι εἶχε φθάσει, ὅτε κατέ ων οἱ
ΤΟΜΟΣ 8’. 35
 356 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β’.

ἡμέτεροι τὴν δευτέραν φορὰν τοὺς ἐχθρούς' ἤδη ὅμως ἦλθεν ἡ ὥρα τού;
Μὲ ἄχραν μυστικότητα τὸ εἰσάγει ὁ Ἰλλίαρχος εἰς τὸ μέσον τοῦ στρ»
τοῦ του, καὶ διορίζει αὐτὸν νὰ ἀνυιχθῇ εἰς δύο, εὐθὺς ἀφ᾿ οὗ ὁ ἐχθρὸς
{ἑλησιάσῃ ὣς ἔγ) ἵνστα: ἔγεινε, οἱ Τοῦρχοι, μὲ τὴν οπάθην οἱ πλειότεροί
εἰς τὴν χεῖρα καὶ μηδόλως ὑποπτεύοντες τὸ τέχναόµα τοῦ Ἀθανασίου,
διότι εἶδον δίς, ὅτι δὲν εἶχον κἀνόνια οἱ ἄλληνες, πλησιάζουν ὁρμη-
αικῶς" ἑξήκοντα βήματα δὲν διεχώρίζον κατὰ ταύτην τὴν ὀλέθριον διὰ
τοὺς Τούρκους στιγμήν τοὺς δύο στρατούς ἐκφωνεῖ ὁ ρως τῶν ὮἙλλη-
νων" οἱ ἄλληνες ἀνοίγουσι δύο πτέρυγας καὶ, ἐν ᾧ οἱ Τοῦρκοι, οἵτινες
ἐπήρχοντο σωρηδὸν, μόλις διέκριναν τὸ στόµα τοῦ κανονίου, ὁ ἐκ τού-
του ἐξελθὼν θάνατος χατέστρεψεν ἐν ῥπῇ ὀφθαλμοῦ ὑπὲρ τοὺς πεντή-
κοντα. Τρομάζειὁ βάρθαρος, βάλλεται εἰς φυγήν' ἀλλ ὅμως καὶ δεύ-
Κανύνίον ἀδειαζεται ὄπισθεν των. οὐ χὶ ἄνευ ον διὰ τὸ ἐγηό-
τερον
τατον διάστηµα. ὁ εὔτολμος Μι ίγκλερης προστάζ ει τὸ ἱππικὸν νὰ, τὸν
ἀκολουθήσῃ κατὰ τῶν φευγόντων" ἀλλ ὁ προθλεπτικὸς χιλίαρχος ἐμ-.
ποδίζει τοῦτο, «Μᾶς ἀρχεῖ, λέγει, Ἡ νίκη αὕτη" τὸ περισσότερον κατὰ
ταύτην τὴν φορὰν ἔσεται κατάχρησις» Ας μὴ φέρωμεν εἰς τέλειον ἆ-
πελπισμὸν τοὺς βαρθάρους, χε πρὸ ὀφθαλμῶν, ὅτι εἶναι νὺξ, καὶ ὅτι
λοἱ στρατιῶταί μος ἀπέκα μον 6 χεδὸν πλέον ἀπὸ τὸν ἀγῶνα », ἑνεκρί-
θησαν παρὰ πάντων οἱ λόγοι του’ καὶ, ἀφ οὗ πλέον οἱ Τοῦρχοι ἔγιναν
ὀφανεῖς διόλου, μετὰ 1) ὅραν ἐπαγέτρεψαν καὶ οἱ Ἡμέτεροι εἰς τὰς σχη-
νάς των μὲ θρίαµθον,
Καὶ τοιαύτη ἐστάθηἩ μάχη τῶν 30 ἀπριλίου. ή ξνδοζος αὕτη µά-
χη, Ἱλεγομένη μάχη τοῦ Σερέτου, ἥτις κατὰ σειρὰν διήρκεσενὥρας 6,
πέσσαρας πρὶν τῆς δύσεως καὶ δύο μετὰ Φὴν δύσιν τοῦ ἄστρου τῆς ἡμέ-
ῥαςν καὶ καθ ἣν οἱ Ἕλληνες ἔμείναν νικηταὶ τέλειοί, ἀφ᾽ οὗ τρὶς ἦλβον
εἰς συμπλοκήν. .» ὁ χαμὺς τῶν Τούρχων ἐγένετο ὑπὲρ τοὺς 300... -
Ἠγκωμίων δὲ ἀπείρων
ἆ ἄξιοι εἶναι ὁ γιλίαρ κος Ἀθανάσιος, ὁὁ καπετὰν Δ.
Κοτήρας, ὁ καπετὰν Ἡ. Μέγκλερης, ὁ καπετὰν Γεώργιος Παπᾶ, οἱ αὐτά-
δελφοι Γεώργιος καὶ Ἰωάννης Δαιμονόπουλοι Σφακιανοὶ, ὁ καπετὰν Βα-
σίλειος Μπουλούχμπασης, ὁ Παναγιώτης χαὶ Απόστολος Ἰζικούρας Μα-
νιάται, οἵτινες ἰδιαιτέρως.διεχρίθησαν. κατὰ τὸν ῥηβεῖσαν μάχον. Σέλλαι
πολύτιμοι πάµπολλαι καὶ ἵπποι θαυμάσιοι ἐστάθησαν τὰ λάφυρα τῶν
στρατιωτῶν µας...» ἐν τοσούτῳ τὰ πολεμεφόδιά µας ὠλιγόστευσαν
κατὰ τὰ 29 εἰς τὴν µάχην τῶν ϐ ὡρῶν τοῦ Σερέτου.
Ιπανελθόντες εἰς τὸ στρατόπεδον, ἅπαντες συνήχθησαν εἰς τὴν 20
 ἘκθενειΣ. 38τ
υὴν τοῦ γενναίου Κοτέρα, διὰ νὰ συσκεφθῶσι, ὡς συµΊ έτοχον τοῦ πὸ-
ὴ κ. αρ) - . -.ω Ξ .

λεμιχὸῦ τούτου συμβουλίου.

ιεμιχὸῦ τούτου κατεδέχθησαν
συμβουλίου κατεθέχθησαν νὰνὰ καλέσῶσι πῖ
καλξσώσι καὶ ἐμέ.ἐμά. Γπῆ-
-” .. . 3 . ο . . . -
γου. Αἱ γνῶμαι τῶν πλειοτέρων ἦταν, ὅτι ὁ ἐχθρὸς τὴν ἐπαύριον ἔμελ-
λεν ἐξάπαντος νὰ ἐκστρατεύσῃ καθ Ἡμῶν. Τινὲς ἔλεγον, ὅτι οὐχὶ ἴσως᾽
τόσον γρήγορα, Εγὼ εἶπον, ὑπώπτευου, μήπως ἐπιπέσῃ κ.θ ἡμῶν τὴν
νύχτα ταύτην. . . Ἡ ἱβραΐλα τότε περιῖχεν ὑπὲρ τὰς 0000 στράτιω-
Σο / θ, νο 1 , σ « { Σ. ῳ α.
τῶν. Απεφασίσθη λόιπον παρα, παντων, Οτι Ἡ διάταξις τοῦ στρατοῦ
΄ αν μα.) ΄ -. 5
πρέπει νὰ γίνῃ, ὡς νὰ ἐπεριμένετο ὁ ἐχθρὸς κατὰ πᾶσαν στιγμήν. Ο χι-
λίαρχος ἐνέχρινε τὸ νὰ ἐμπιστευθῇ τὸ μὲν ἱππικὸν, ὂν τότε εἰς σχεδὸν
αλ 34 Ν 9 ω ’ μ

300 ἱππεῖς, εἰς τοὺς Καπετανέους Ἡ. Μίγκλερην αἱ Β. Μπουλούκμπα-

σην' τὸ δὲ πεζικὸν εἰς τοὺς καπετανέους Δ. Κοτήραν καὶ Τ. Παπᾶ, Ἴτοι
Καρᾶ-Γεώργιον. Εἰς τὸ ναυτικὸν ὁ ναύαρχος Ἐφαέλλως εἶχεν Επτανητιώ-
πας. Εὶς τὰ κανόνια τῶν ὀχυρωμάτων, τὸν ἀριθμὸν 33, ἦσαν αὖ]ις ἐξ
πὶ ος / κ. 1 Ν » 4, 9 99 γ ὖλ κ

αὐτῶν καὶ ἐχ τῶν ἀνδρείων Σφακιωτῶν, εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν ὁππίων,
ὄντων 35 μεμετὰ τοῦ ἀρχηγοῦ
η των Γεωργίου,
Ξωργίου, ὁ ὁ χιλίαρχος
χιλίχοχος ἐνεπιστεύ)η
ἐνεπιστεύ)η τὸ τὰ
ὀγύηωιυχ: εἶγου χἀνόνια 6: τὸ ὃξ µτγά Δ , 9. ἃ.
εώτερον ὀχύρωμα: εἶχον κανόνια 6’ τὸ δὲ µεγάλον μὲ κανόνια 132 ἔ-
ἀσύτε

μεσεὺ εἷς τὸν ὑπερασπισβ»ὴ τοῦ ἰδίου, ὅστις μολοντοῦτο ἔμελλς ὰ πα-
ῥευρίσχεται πἀνταχοῦ. Τοιαύτην ἔκαμον τὴν διάταξιγ. Εγὼ ἐσιώπων
Μὲ ἠρώτησαν, ἂν τὰ πάντα εἶχον καλῶς.
ἀπροώμενος. Κάλλιστα, τοῖς
ἀπεχοίθην,
ἀπεχρίθην, ὅταν ἐχρὸν ὄχι
λογαριάσωμεν τὸντὸν ἐχθρὸν
ὅταν λογαριάσωμεν πολυάριθμον. Συγχωρή:
ὄχι πυλυάρµον. Σὺγχωρή
νὰ σᾶς καθυποβάλω ὑπ᾽ ὄψιν, ὅτι ἐνδέχεται νὰ ἐπιπέσῃ πολύς
ἐνδέγε .] : αν

σατε ὅμως
ο. δν / ε 1... ο

δὲν π.ἦναι, δὺδύναται ὅμως ν᾿ ἀποθῇ δὐνατὸς, ἔχων τἍν Πβραϊ-

5 Α. δι ν φ δι κ. ο
καὶα ἂν
ο
ὅτι,
ψ 9

λαν καὶ τὰ λοιπὰ φρούρια πλησίον’ ὅτι εὐχόλως θέλει πορίζτται τὰ ἐφό-
διά του καὶ ἀναγκαϊά τοῦ’ ὅτιἡ ἰδική µας διάταξις δὲν θέλει χρητιµεύσᾳ
: 2 ΄ » Ν 1. ,
. : ι.. -9 ον ο

εἰς τίποτε, ὅταν Περιγυρια)ῶτν πανταχόθεν’ ὅτι, ἂν ἔχωμεν τροφὰς δι’

σα / ο ., . 4“ -- ο.
ὀλίγας μέρας, ἐφόδια δὲν θέλοµὲν ἔχει μετὰ
,
ῥίαν ἎἈ δύο, μάχαό
ο
: κατὰ.
: ολ
σονέχειαν’ καὶ ὅτι τὰ ὀχυρώματα, εἰς τὰ ὁποῖα θέλοµεν βικσθῆ νὰ Χλει-
σθῶμεν, δὲν εἶναι, ὡς ἐνδέχεται, ὀχυβά. Ταὔτα καὶ τὰ ἐλιαῦτα τοῖς
, ἂν. ο, ολ. ν αν ρω
εἶπον, καὶ προηγουμένως, ὅτί δὲν ἠμποροῦμὲν νὰ πιστευ)ῶμαν
- ο ᾱἳ
εἰς τὴν1
δύναµιν τῶν ὀλίγων ἐμπείρων στρατιωτῶν µας᾽ ἐπιιδὴ χχτὰ τὴν µά-
ο ϱδ. - π ͵ . . . .ν .
χπν τοῦ Σερέτου ὅλοι οἱ πολεμιδται τοῦ στρἀτοπέδου µας ἦσαν παρὀν-
τες, ἦσαν ὀχεδὺν 100, καὶ ἐξ αὐτῶν τὸ ἥμισυ µόνον σχεδὸν ἠξιζεν, οἱ
δὲ µείναντες εἰς τὰ ὀχυρώματα λοιποὶ 500 σχεδὸ» ἦσαν ἄπειροι π9λὲ-
. ν Ξ

µου, καὶ. τὸ ͵ ἥμισυ τούξων

:
ἄοὴλοι, ἡ κακῶς
...
ὠπλισμένοι' . καὶ πωὅτι διὪ ἀδύ:
φθης

γατος Ὑγώμη µου ᾖτὸν, ὅτι δὲν θέλοµεν δυνηθῆ; ἔχοντες

ς Άν - 4 ω ο
Τοσαῦτας
ὃν να
ἐλ».3
λείψεις, νὰ κρατήσωµεν τὸ Γαλάζιου, ἀλλ’ ἦτο συμφερώτερον νὰ ἐπιδῶ.
.. ο ; ο α. ο. ο πάρω ν ὁγριβο

293
ἃδς ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε’

μεν ἅπαντες κατὰ τὴν ἰδίαν νύχτα εἰς τὰς υηάς µας, νὰ µεταφέρωμεν
τὰ κανόνιά µας καὶ ἐφόδια, νὰ ἦμεθα ἔτοιμοι, καὶ ἔχοντες τὰς φυλακάς
µας, νὰ χάµωμεν ἀπόδασιν, ἂν δυνάµεθα νὰ τολμήσωμεν μµάχην, ὅταν
ἐμφανιαθῇ ὁ ἐχθρὸς, νὰ ἀναγωρήσωμεν δὲ, ἂν αἵ δυνάµεις µας δὲν τὸ
συγχωροῦν.
Οὐδὲ εἷς ἐνέχρινε τὴν γνώμην µου... Διελύθη δὲ Ἡ συνέλευσις, καὶ
καθεὶς ἠτοιμάζετο καθ ὅλην τὴν νύκτα. ὁ Κοτήρας μοὶ εἶπεν: «Οἱἵ
Τοῦρχοι αὔριον ἔχουν νὰ νικηθῶσι». Ἠγνόει ὁ ἀγαθὸς καὶ ἀνδρεῖος Κο-
, » Ν , . ν Δ
/ ο λ ο
τΆρας, ὅτι την ἀχόλουθον νύκτα ἔμελλε νὰ δειπνήσῃ εἰς την σχοτεινην
τοῦ Πλούτωνος τράπεζαν. Καθ ὅλην τὴν νύκτα δὲν ἔκλεισεν ὁ ἐγρήγο-
ῥος πατριώτης ὅμμα, καὶ τὸ παράδειγμά του ἐμιμήβησαν οἱ ὑπ᾿ αὐτὸν
73 ἐχλεκτοὶ πολεµισταί. Ολοι ἠτοιμάζοντο ὡς διὰ καμµίαν πανήγυριν.
Ποῖος ἔχυνε σφαίρας, καὶ ποῖος ἔδενε φυσέχια διὰ τὰ πυροθόλα του.
ἀλλὰ μόλις ἃ χρυσαυγὴ τῆς ἆ µαῖου (μέρα κυριακὴ) διασκεδάζουσα
τῆς νυκτὸς τὰ σκότη, ἐπροχώρει ἐκ τῆς ἀνατολῆς, νέφος κόνεως σχοτει-
νὸν διεχρίδη µακρόθεν διευθυνόµενον πρὸς ἡμᾶς. Ἐγνωρίσαμεν πάραυτα,
» ) }λο ολ 3 / .
ὅτι αἱ δυνάμεις τοῦ ἐχθροῦ ἦσαν µέγισται, χαὶ ὅτι εντος ὀλίγου εμελλο-
σ ε , ο

μεν ἵνα περιχυχλωθῃ. Τὸ δὺ ἀντιπαρατεταγμένην μάχην σχέδιόν μας

τῆς νυχτὸς ἐμηδενίσθη πάραυτα μὲ τὴν παρουσίαν τῶν βαρθάρων' διὸ καὶ
ἀμέσως ἔγινεν Ἡ ἀπόφασις τοῦ νὰ ὑποδεχθῶμεν αὐτοὺς μαχόμενοι ἀπὸ
τὰ ὀχυρώματα ἡμῶν. «Αν εὐτυχήσωμεν, εἶπον οἱ ἀρχηγοὶ, νὰ τοὺς ἆ-
Ἀποχρούσωμεν ἅπαξ καὶ δὶς, αὐτοὶ ἀναχωροῦν, καὶ πλέον δὲν ἔχομεν
υφόβον». ᾽
ὁ ἐχθρὸς ἐπλησέασε κανονίου βολὴν, καὶ ὁ ἀριθμός του, ἂν χαὶ οὐχί
εὔκολον Υ) ἀριθρηθῇ ἀκριθᾶῶς, ἐκ συμπερασμοῦ ὅμως ὑπερέβαινε τὰς δ,
000, ἐξ ὧν τὰ 2)3 ἱππεῖς. Εἰς τὸν αὐτὸν καιρὸν δύο πτέρυγες διεξοδικαὶ,
τὰς ὁποίας τὸ ἐχθρικὸν σῶμα ἤρχησε νὰ ἐκτείνῃ μὲ σκοπὸν νὰ περιχυ-
Χλώσῃ οὗ µόνον τὰ ἡμέτερα ὀχυρώματα, ἀλλὰ καὶ τὴν πόλιν ὁλόκχη-
ρου, ἔδειξαν πρὸς τοὺς Ἡμετέρους, εἲς τὸ µέγα παρ αὐτῶν σχηματισθὲν
ἡμικύκλιον, 24 κανόνια τοῦ κάμπου μεγέθους ἀρχετοῦ. Τούτων δὲ οὕτως
φ , Ἡ ῤ - ϕ 4Π. . - ) ΄ . Λ 9

ἐχόντων κατὰ τὴν ξηρὰν, ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐκ. µέρους τοῦ ποταμοῦ ἔχαμεν
ἐπίδειξιν οὔκ ὀλίγην. Πολέμικὰ πλοιάρια 17 (βάρκὰέ κανονιέραι) κατέ-
βαινον τὸν Δούναθίν, διευθυνόµενα πρὺς τὰ πλοϊά µας.
. »»
οἱ ἡμέτεροι ἀπ᾿ ἐναντίας διαµοιρασθέντες εἰς τὰ δύο ὀχυρώματα,
(τὸ τρίτον εἶχεν ἐγκαταλειφθῆ, ὡς διόλου ἀνίλανου;) ἄλλην ἐπίδειξιν νὰ
χάµουν δὲν εἶχου, εἰμὴ ἐκείνην τῆς μεγαλοφυχέας των, δευνύοντες εἰς
 ΕΚΘΕΣΕΙΣ, 968
πὸν ὑπερήφανον ἐἐχθρὸν, ὅτι,
ὅ ἂν καὶ καθ ὅλα ὑποδεέστεροι ἐκείνου, ἤλ-
πιζον ὅμως
ὅ εἰς τὴν ἀνδρείαν των. ὁ καρτερόφυχος Κοτήρας, μόνος μετὰ
πῶν 78 πολεμιστῶν του, δὲν ἠθέλησε κατ αὐτὴν τὴν περίστασιν νὰ
εἰσέλθῃ εἰς κανὲν τῶν ὀχυρωμάτων" ἀλλ᾽ ἐχλέξας ἕνα χάνδακα, ἀρκετὰ
- φ Ν

διεξοδικὸν, ὅστις εὑρίσκετο μεταξζὺ τοῦ ὀχυρώματος τοῦ χιλιάρχου καὶ

ωΑ φ να - 4 ω 3 ΄ » ; λ

- ο ὁ α ὄ ν ι α
ἐχείνου τῶν Σφακιωτῶν, ὠχυρώθη αὐτοῦ, στήσας καὶ κανόνια τέσσαβα- τ ὰ
Φίλε χαπετὰν Δημήτριε, τῷ εἶπον, ἡθέσις σου εἶναι ἐπικίνδυνος" αὐτοῦ
Φεἶναι δρόμος ἐπίπεδος τὸ χαράχωµα εἶναι στενόν’' καὶ πολλὰ εὐχόλως
»ὁ ἵππος δύναται νὰ τὸ πηδήσῃ’ βλέπεις δὲ τὸ ἐχθρικὸν ἱππικὸν, πόσον»
3 θε . ο », ῥ 4 ὃ ΝΔ / ,
νεἴσελθε εἰς ενα τῶν ὀχυρωμάτων, διὰ νὰ χρησιμεύσῃς χαλλίτερον.----
Μἠ φοθῆσαι, μὲ ἀπεχρίβη' ἔχω 75 ἥρωας' ὁ χάνδαξ εἶναι ἀρχετὰ κα-
»λός' ἔχω καὶ τὰ ἆ κανόνια. Λοιπὸν, ἐπειδὴ εἶμαι εἰς τὸν δρόµον ἐπάνω,
/ 3 ολ / ἃ ν 4 μ Δ ἃ , ν

Ῥἔχω νὰ σκουπίσω τὰ βρωμόσκυλα». Οὗτοι εἶναι οἱ ἴδιοι λόγοι του, καὶ

ἀντηχοῦσιν εἰσέτι εἰς τὴν ἀχοήν µου, ἤ τόση του ῥιψοχινδυνία μ’ ἐφάνη
.

παράλογος' ἀλλ᾽ ὅμως ἰδὼν τὸ ἀμετάθετόν του ἀνεχώρησα δια τὸ µεγά-

λου . ἀλλ ὅ ἰδὸ 9 {θετό ’ , ὃ Ν ,

λον ὀχύρωμα. 3
Αὐτοῦ εὗρον τὰ πάντα εἰς καλὴν κατάστασιν, καὶ ἐν αὐτῷ ἄνδρας
ὑπὲρ τοὺς 500. Περιεργείᾳ κινούμενος, ἐν ταυτῷ καὶ ἀπὸ ἀνησυχίαν,
. Ν κ. 4 ΄ 9 .ω ' κο η φ ΄

ἐξηλθον τοῦ ὀχυρώματος χαὶ διαυ ύνομαι διὰ τὸ ἕτερον, διὰ νὰ ἴδω ὁ-
ἐζφλθ . , ὶ διευθύ δι Νο διὰ ὰ ἴδι ν

φθαλμοφανῶς καὶ τὴν κατάστασιων τούτου. Εὐχαριστήβην ἰλὼν τὰ ὅ-

µοια' πλὴν ἄνδρας μόνον 9509 σχεδὸν, ἐξ ὧν οἱ 150 περίπου εἶχον καὶ
τοὺς ἵππους των, διότιἦσαν ἐχ τῶν. ἱππέων τοῦ στρατοπέδου µας.
.
ἤδη τὰ κανόνια τοῦ ἐχθροῦ ἐξερεύγοντο πῦρ ἀδιάκοπον. Τὰ ἡμέτερα
ἀνταπεκρίνοντο τὸ αὐτὸ, καὶ ἐπωφελέστερον, διότι ἐξέπεμπον τὰς σφαί-
ῥας των εἰς σωρὸν Χρέατος, ἐν ᾧ τὰ ἐχθριχὰ ἐχτύπουν σωροὺς χώματος.
. Ν . {να τ ν.. ο. / 4

Εἶχεν
3
δη
»
διατρέξει 119 περίπου ὥρα. ὁο ἐχθρὸς μᾶςο. ἐπερικύχλωσε
ὁ

πανταχόθεν, καὶ µόνον ἓν µέρος τοῦ παραδουνάβεως ἔμεινεν ἤδη ἐλεύ-

, κ , ΑΔ / -. , ” ζὰ ο

θερον. 0 κίνδυνος ἦτο μέγιστος, καὶ ὁ θάνατός µας γρήγορα ἢ ἀργὰ

5 φ Α Ν

προφανής. Οἱ Τοῦρχοι ἐπρόθαινον, καὶ αἱ ὡς χάλαζα σφαῖραι τῶν χανο-

νίων των ἤρχιζαν νὰ κάµωσιν ἀποτέλεσμα, ἀνασκάπτουσαι τὸ χῶμα
τῶν ὀχυρωμάτων µας. ῄ φρόνησις ἀπήῄτει µίαν ῥιτιράταν, καὶ οἱ στοα-
τιῶταί µας δὲν ἐπρόσμενον εἰς τοῦτο τὴν προσταγήν. Ἐντφάμα τὰ ὀχυ-
βώματα ἐγκαταλιμπάνονται, καὶ οἳ στρατιῶται χτυποῦντες Καὶ κτυπού-
µενοι ἀναχωροῦν. Μένουν ὁ χιλίαρχος μετὰ τοῦ καπετὰν Γεωργίου Πα-
. καπετὰν Πατρικίου καὶ 432 ἄλλων εἰς τὸ ὀχύρωμα, καὶ ὁ καπετὰνν
πᾶ,
Κοτῆραςρας μὲμὲ 3 εἰς ς τὸτὸ χαράχωµα,
χαρά Ἰφοθίαν ἔχοντες
ἀφοθβίαν ἔ πρὸς
πρὸς τὸν θάνατον
τον,
899 ΠΑΔΑΡΤΗΛΝΙΑ Γ..
ο β΄

Λ . . κε 3 Ν σ
ἀπερήν ον νὰ βαστάξουν τὰς θέσεις των. Τοῦτο τον ἀθύνατον ἀλλ ἆ-
οι ὃ ’ » μ..
Κως τὸ πολὺ τοῦ ἐνθουσιασμοῦ των καὶ τῆς ἀνδρείας των τοῖς εὐχόλυνε
πάντα, ὡς φαίνετα:. ἷ
«Τὸ πρᾶγμα ἔδειξεν, ὅτι αὐτὴ Ἡ ὑπὲρ ἄγθρωπον τόλμη ὠφέλησε διτ-
.

εῶς τὰ μέγιστα. Αον. διότι οἱ εἰς τὸ ὀχύρωμα καὶ χαράχωµα ὡς λέου-

4 3 Ν /
.-ᾱ

πες μαχόμενοι ἕλληνες, ἀπαντῶντες τὴν ὁρμὴν ττῶν βαρβάρων, ἐστά-

βησαν αἴτιοι, διὰ νὰ χερδήσωσι τὴν ζωὰν 700 σχεδὸν ἐ ἐκ τῶν ἀποσυρο-
µένών. ὁτρατνωτῶν των᾽ καὶ Β΄. διότι, ὡς θέλοµεν ἰδεῖ κατωτέρω, ἄὅ
ἄνδρες . εἰς τὸν ὀχύρωμα, ἀφ . οὗτν ἀντέστηταν Ἡρωϊχώτατα
..
ἐναντίον
μ
8000
ἐχθρῶν εἰς διάστηµα δλοκλήρου ἵ Ἅμερονυκς τίου, φονεύοντες ἀναριθμήτους
ἐξ αὐτῶν, ἠδυνήβησαν τέλος πάντων νὰ διασωθῶσι σχεδὸν ἅπαντες διὰ
τῆς φυγῆς.
Τὰ ἑλληνικὰ πλοῖα εἶχον ἤδη κάμεί πανία, ἐν ᾧ ὁ ἀποαυρόμενος ἑλ-
ληνικὸς στρατὸς ἔφθασε τὴν ὃὄχθην τοῦ Δουνάδεως πολεμῶν χαὶ χαταπη;
λεμούμενος. Εἶναι ἀληθὲς, ὅτι, ἂν ὁ Σφαέλλος δὲν ἐθιάζετο τόσον πολὺ,
2Ν/ Ν , 5. - Ν Δ , ολ φ ο /-
ἠθύνατο νὰ σώση Όλους σχεδὸν τοὺς συναδελφούς του” πλην είναι ἐπν-
ς , φ / δὲ 3 ἰὰ , . 9 ω Γ
σης ὁμολογούμενον, ὅτι τὸ σφάλμα δὲν ητον ἰθικόν του, ἄλλα τῶν ἐν
. ω 5 ω “
ταῖς πλοίοις ναυτῶν χαὶ ἐπιῤάτων ἕ-πτανησιωτῶν, οἵτινες πεφοθισµέναι
ὄντες διὰ τὺ κακὸν, ὅπερ διέκρινον. εἰς τὴν ξηρὰν µοχρόθεν, ἔθλεπον
ἐκτὸς τούτου χαὶ τὰ ἐχδρικὰ πολεμικὰ, σκάφη, ἅτινα μόνον ἀπὸ τὸ
ῥεῦμα ἐβοηθοῦντο, οὔσης τότε ἄχρ ας γαλήνης. Οἱ ἰππεῖς ἕλληνες ὡσοαύ-
τως διεσώθησαν εἰς Προῦτον, ἐζακολουθοῦντες τὸν µόνον ἐλεύθερον δρύ-
μον τοῦ παραδουνάθεως, γαὶ οὗτοι ἦσαν σχεδὸν 200, οἵτινες καὶ οὗτοι
Φ ’ -- 1 Δ » Δ / ΔΝ Δ Ν
ἐχρεώστουν μολοντοῦτο. τὴν ζωὴν εἰς τὸν Σφαξλλον καῖ τοὺς λοιποὺς
πλοιάρχους, οἵτινες ἰδόντες τοὺς Τούρκους. ἐπιχειρήσαντας ἀπὸ τὸ ἀν-
ω δν Ν 3

πικοὺ µέρος τοῦ ποταμοῦ νὰ κάµουν ἀπόθασιυ εἰς τοῦτο, καὶ νὰ χόψω»
συ οὕτω πᾶσαν ἐλπίδα τῶν ἡμετέρων ἀπὸ τοῦ νὰ ἡμπορέσουν ν. ἄπο-
. -” 2 . ο” λ κ. 3

ουεθῶσιν εἰς Προῦτον, νατεπολέμησαν τούτους καὶ ἐματαίωσαν τὸν

σκοπόν των. ἰδοὺ καὶ τὸ περὶ τούτου ἀπόσπασμα τῆς ἀγγελίας (ῥαπόρ-
4 ς ; α΄ 3 Ν / . , λος , .
το), «ην ο νουαργος ἔδωνε πρυς τους Ίθφορους Ῥενίου, χαι Ἠ ὀποια καθ.
ὅλα τὰ λριπα ς /εδὸν εἶναι ἐσφαλμένη, διότι κοκῶς ὁπλπροέρηραν πὸν
αὐτὸν: Σφαέλλον, ο ϱϐϱϐϱ----ᾱ--. γ
«εως Εἰς τὸν δρόµον οθάταντες εἰς τὴνν χἵρλαν τοῦ. Ιπαταλανίου,
λέγει ὁ Σφαξλλος, μᾶς ἀντίχρυσαν 6 χαΐχια, βάσια, λεγόμενα, μὸ ἀν-.
Ἀθοώπους πολλοὺς, τὰ ὁποῖα κτυπήσαντες μὲ τὰ κανόνια, ἐθουλήσαμεν
-. Ν » 4

ϱ3 ἐξ αὐτῶν. φονεύσαντες καὶ ἀρχετοὺς Τούρκους».

 ΕΚΘΕΣΕΙΣ,: ᾿ 391

τοῦ αὐτοῦ
λ
-ὀλεγωτέρου λόγου ἄξιον δὲν εἶναι καὶ τὸ κατόρθωμο,
στόλου µας, ὅταν καταβαίνων τὸν ποταμὸν εὑρέθη ἔμπροσθεν μιᾶς μπα-
ταρίας ἐχθρικῆς ἐν ἐνέδρᾳ οὔσης. «Εὶς τὴν Κοκῶνα Ταβλατσῆ, εἰς τὴν
λΚίρλα Σουλινέτζε, ὁ ὅππερῶντες, λέγει ὁ αὐτὸς Σησάλλος, μᾶς ἐκτύπησε
»µία δάπια, ὁποῦ διὰ νυχτὸς εἶχον χάµει οἱ Τοῦρχοι μὲ 6 κανόνια τῶν
234 λιτρῶν, τὴν ὁποίαν ἀντικτυποῦντες καὶ Ἡμιεῖς, ἐφονεύσαμεν. άρκε-
Ὀτοὺς Τούρκους" ἐς ἡμῶν δὲ οὐδεὶς ἐφονεύβη. ἠξοπίσω ἡμῶν ἀπέρασαν
Ἀχαὶ τὰ ἄλλα παρτίδα, καὶ ἔκαμον χαὶ αὐτὰ τὸ χβέος των, χτυπῶντα
Σκαὶ φονεύοντα τοὺς ἐχθροὺς, καὶ ἐμείναμεν ἀθλαθεῖς ἕως εἰς τὸν Προῦ:
Φτον». Κατὰ τὸ αὐτὸ ῥαπόρτο τέσσαρα ᾖσαν τὰ προπορευόµενα. ἕλληνι-
κἀ πλοῖα, (τὰ ὁποῖα κ. ἐγὼ αὐτὸς εἶδον.) τὸ τοῦ ἰδίου μὲ κανόνια ὃ,
τὸ τοῦ ἰωάννου Κουντούρη μὲ χανόνια ἆ, τὸ τοῦ Παναγή Πανᾶ μὲ
ἄλλα τόσα, χαὶ τὸ τοῦ Σπύρου Πεταλᾶ ὡσαύτως μὲ ἕτερα 3.
Καὶ ταῦτα μὲν οὕτως εἶχον. Οἱ δὲ ἐν τῷ ὀχυρώματι καὶ χαρακώ-
ματι μαχόμενοι ὀλιγώτατοι ἄλληνες ἀπετέλουν θαύματα ἀληθῶς. ὁ
ἥρως Κοτήρας μὲ τοὺς περὶ αὐτὸν δὲν ἠδυνήθη ἐπὶ πολὺ τὸ ν ἀνθέξῃ,
ἐπίπεδος οὖσα ἡ θέσις του, εἰς τὸ ἀνορίβικητον ἐχθρικὸν ἱππικόν. ἀπε-
φάσισε λοιπὸν μὲ τὴν ῥομφαίαν εἰς τὴν δεξιὰν νὰ πωλήσῃ, ὅπον ἠδύνατο
ἀκριβέστερον, τὴν ζωήν του εἰς τοὺς λυσσώδεις ἐγθοούς. Οἱ πολεµισταί
του μιμοῦνται τὸ ἴδιόν του παράδειγµα ἀδειάζνσυ ἅπαντες αατὸ
τοῦ ἐχθροῦ τὰ χανόνιά των, τουφέια καὶ απιστόλας των" . ἐχγυμνόνουσι
τὸ ξίφος καὶ ἀναπηδοῦσι τοῦ χάνδακος' ὁ ἐχθρὸς τοὺς ἐπλησίασε σῶμα
μὲ σῶμα, γαὶ ἆλλο ὅπλον εἰς ταύτην την περίστασιν δὲν ἦτο χρήσιµον
παρεκτὸς µόνης τῆς σπάθης' συμπλέκονται μετὰ τῶν ῥαρθάρων, κά-
μνουν σωροὺς ἀπὸ τὰ πτώματα τούτων, καὶ ἐπὶ τούτοις ἐκπγέουσι τέλος
οἱ ἴδιοι.
Πᾶν ὅ,τι ὁ πολυµαθὴς Ἰακωβάκης δίζος ἐχθέτει μὲ ῥητορικὴν ἔχ-
φρασιν εἰς τὴν περιγραφήν του πρὸς ἐγκώμιον τῆς Ύενναιοψυ χίας τοῦ
φειμνήστου Κοτήρα, πανδωναέως. πρέπει ν᾿ ἀποδοθῇ εἰς τὸν ἥρωα τοῦ-
ποὺ. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως εἶναι, ὅτι Ἡ πολεμική ἀρετὴ τοῦ ἀθανάτου Κοτήρα
ἐφόνη καθ ὅλην της τὴν ἔκτασιν εἲς τὸ χεῖλος τοῦ χάνδακος" "ἐπειδὴ
κατ ἐχείνη) τὴν περίστασιν οὐγὶ μόνον εἰς τὰς πλατείας καὶ οἴκους
τῆς πόλεως ἦτο ἀδύνατον νὰ εἰσχωρήση ὁ γενναῖος ὕλλην, ὡς λέγει ὁ
᾿Ιακωθάκης, ἀλλ᾽ οὐδὲ εἰς τὸ πλησιέστατον αὐτὸ μέγα ὀχόρομ ὅπου
ὁ. χιλίαοχος ἦτο, Ἠμπύροι πλέον νὰ εἰσέλθῃ. ᾿ .
Μετὰ τοῦτο, ναὶ με πὰ τὸν πυθπολισμὸν της καλῆς τόλες ὡς ο ζδ
 867 ΠΑΡΑΡΤΗΝΑ. Ε΄.
καὶ φονοχτονίαν τῶν ὀχίγων ἐγαπολειφθέντων κατοίκων τὼν, καὶ βεβή-
λωσιν τῶν ἱερῶν καὶ λοιπῶν, οἱ Τοῦρκοι ἔστρεφαν τὴν προσοχήν των
ὅλην εἰς τὸ µέγα ὀχύρωμα, τὸ ὁποῖον ἀδιακόπως ἐξερεύγετο θάνατον.
χατ᾽ αὐτῶν. Τὸ ἀκατάπαυστον σφενδόνιομῶ τῶν σφαιρῶν τῶν ἐχθρι-
κῶν χανονίων χατέστρεφεν ὤδη ἐξ ὁλοχλήρου σχεδὸν τὸ ὕψωμα τοῦ
αὐτοῦ ὀχυρώματος, βιάσαν οὕτω τοὺς Έλληνας νὰ καταθῶσι» εἴς τὸν
εὐρὺν χάνδακα τοῦ αὐτοῦ. Οἱ 36 ἥρωες διαµοιρκσθέντες ἀπὸ διάστηµα
εἰς διάστηµα κύχλω τούτου, καὶ ἕκαστος ἀνοίξας διὰ τῆς μαχαίρας
αὑτοῦ τρύπαν εἰς τὸ χῶμα, µετεχειρίζετο τὸ τουφέκιόν του. Τὸ ἥμισυ
µέρος τοῦ ὀχυρώματος, τὸ πρὸς ἀνατολὰς, ἦτον εἰς τὴν διοίχησιν τοῦ
χαπετὰν Τ. Παπᾶ: τὸ ὃν ἕτερον, τὸ πρὸς δυσμὰς, εἰς ἐχείνην τοῦ χι-
λιάρχου, {ὶ δέοις των δὲν τοῖς ἐσυγχώρει τὴν εὔκολον χρῆσιν τοῦ χα-
νονίου χανόνια δὲ αὐτοῦ εἶχον μόνα τρία. ὁ ἐχθρὸς ἦτον ὑπὸ τοὺς πό-
δας των καὶ πεπυκνωµέγος εἰς τρόπον, ὥστε οὐδεμία σφαῖρα τουφεχίου
ἑλληνικοῦ δὲν ἔπιπτε κατὰ γῆς. οἱ Τοῦρχο: ἐπεχείρησαν ἃς ἔφοδον,
χαταθάντες ὅλοι ἀπὸ τοὺς ἵππους των’ οἱ Έλληνες τοὺς ἀπέχρουσαν, ᾱ-
δειάζοντες τότε μόνον κατ αὐτῶν τὰ τρία κανόγιά των, τὰ ὁποῖα διὰ
νὰ Ἡεμζωσον ἐκ νέου ἔπρεέπε νὰ ἔρπουν μὲ τὴν χοιλίαν, διότε ἀδύνα-
τον ἦτον νὰ σηχόνωσι κεφαλήν. ,
ᾗ μάχη διήρκεσε µέχρι µεσηµθρίας, καθ’ ὃν καιρὸν οἳ Τοῦρχοι ἐμα-
κρύνθησαν ὀλίγον, διὰ νὰ γευµατίσωσιν ἴσως χαὶ νὰ ἀναπαυθῶσι, καὶ ἀπὸ
τὰς 2 ὥρας μετὰ τὴν μεσημέρίαν µέχρι τῆς δύσεως τοῦ Πλίου, ὥρα,
καθ ἣν οἱ ἄλληνες ὁλοτελῶς ἀπηλπίσθησαν, ἰδόντες τοὺς Τούρχους ὁ-
μοθυμαδὸν ἐξ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ μέρους, τοῦ πρὸς ἀνατολὰς, (τοῦ χαὶ
ἐδυνατωτέρου,) νὰ ὁρμῶσι πρὸς τὸ ὀχύρωμα. Όλα των τὰ χινήµατα
ἐσήμαινον ἀποφασιστικὴν ἔφοδον, Οἱ ἄλληνες ἐγύμνωσαν τὰ σπαθία των,
ἔέαλον εἰς τὰ Δύο χανόνια, τὰ βλέποντα πρὸς τὸν ἐχθρὸν, διπλοῦν µέ-
τρον πυῤίτιδος καὶ ἀπὸ δύο σάκκους σµιδράλια, (μόλυθδος καὶ σίδηρος
χεκομµένος εἰς μικρά ἀνώμαλα τεμάχια.) Ἐχφώνησεν ὁ εἷς πρὸς τὸν
ἄλλομα ὅ ὅτι, ἂν εἰς τὸ ῥόψιμον τῶν δύο τούτων χανονίων δὲν εὕρωσι
σωτηρίαν, νὰ ἀδειάσωσι τότε τὰ τουφέχια καὶ πιστόλας των, καὶ μὲ
τὴν σπάθην πλέον νὰ Λολεμήσωσι μέχρις ἐσχάτης πνοῆς. Οἱ Τοῦρχοι
ἔφθασαν ἕως 5Ό βήματα, καὶ ἄρχησαν δη νὰ τρέχωσι. Τὰ δύο ἕλλη-
νικὰ χανόνια, τὸ ἓν κατόπι τοῦ ἄλλου ῥιφθέντα, ἀποπέμπουσι µνυρίους
ῥωνάτους εἰς δύο πλατυτάτους δρόμους, τοὺς ὁποίους ἠνέῳξαν μεταξὺ
τῶν ἐχθρῶν. θὗτοι βλέποντες τὴν αἰσθαντικήν των φθ1ρὰν, ὀπισθοδρα-
 ΕΚΘΕΣΕΙΣ, 3893

μοῦσι' Ἡ ἔκπληξις δὲν τοὺς συγχωρεῖ νὰ συλλογισθῶσιν, ὅτι οἱ ἕλλη-

νες εἶναι ὀλιγώτατοι, καὶ ὅτι δὲν τοὺς μένει καιρὸς νὰ ἀναγεμίσωσι
τὰ αὐτά των κανόνια. πίσω | φωνάζουν, ὀπίσω | καὶ στρέφονται, Τότα
οἱ Έλληνες ἀναλαβόντες φυχὴν, ἀδειάζουσι κατ αὐτῶν καὶ τὰ πλήρη
τουφέκιά των, λοιδοροῦντες τούτους καὶ χαταχλευάζοντες. )
Ἠπῆλθς μετ᾽ οὐ πολὺ καὶ ἡ νὺξ, τις διέλυσε διὰ παντὸς τὴν μά-
χην, Οἱ Τοῦρχοι, τραθηχθέντες εἰς βολὴν κανονίου, ἀπεφάσισαν τὸ νὰ
χαταδαµάσωσι τοὺς ἄλληνας, ἀποκλείοντες τούτους εἰς τὸ ὀχύρωμα.
Ῥχηματίζουσι κύχλον πέριξ τούτου, καὶ στρατοπεδεύουσι, ᾗ θέσις τῶν
ἀποχλεισμένων ἦτο δεινἠ καθ ὅλους τοὺς λόγους. ὀλίγοι, ἐλλειπεῖς
ζωοτροφιῶν καὶ ἐφοδίων πολεμικῶν ὄντες, δὲν εἶχον πρὸ ὀφθαλμῶν,
εἰμὴ µόνον τὸν ἄφευκτον θάνατον, ἂν ἀπεφάσιζον νὰ µείνωσιν εἰς τὴν
ἣν εὑρίσχοντο χατάστασιν. Απεφάσισαν λοιπὸν νὰ ἐξέλθωσι κατὰ τὴν
ἰδίαν ἐχείνην γύχτα τοῦ ὀχυρώματος μὲ τὴν απάθην εἰς τὴν χεῖρα, νὰ
ἐπιπέσωσιν ἔξαφνα ἐπὶ τοῦ ἐχθροῦ, νὰ κτυπήσωσιν ὡς ἀπηλπισμένοι,
γ ἀνοίζωσι δίοδον χαὶ νὰ διασωθῶσιν, ὅδοι εὐτυχήσουν νὰ γλυτώσουν
πὸν θάνατον. ὁ. στοχασμὸς οὗτος ἐπῆλθεν εἰς τὰς κεφαλὰς «τῶν δύο
διοικητῶν τοῦ ὀχυρώματος χιλιάρχου ἁθανασίου καὶ καπετὰν Γ. Ποπᾶ.
Αμφότεροι οὗτοι, πρὸ χρόνων ἤδη ἔμπειροι εἰς τὰς μὲ τοὺς ῥαρθάρους
μάχας, ἐγνώριζον κάλλιστα τὰ ἰδιώματα αὐτῶν, καὶ ὅτι ὁ Τοῦρχος
χατὰ τὴν νύχτα οὔτε ἐπιχειρεῖ πόλεμον, οὔτε διώκει ἐχθρύν. Ἠκοίνωσαν
μόλις τὸν στοχασµόν των εἰς τοὺς λοιποὺς ἀδελρούς των, 40 τὸν ἀ-
ριθμὸν, (τρεῖς εἶχον φονευθῆ κατὰ τὴν Ἀμέραν, ὑψώσαντες ἀπροσέκτως
πὰς κεφαλάς των ἀπὸ τὸ χαράκωµα;) καὶ πάραυτο, ἅπαντες ἀφιερώθη-
ραν εἰς τὴν ὁδηγίαν των. «ἶσως, εἶπου, δὲν φονευθῶμεν ὅλοι, ἂν δὲ
Σσυμθῇ τὸ ἐναντίον, τοὐλάχιστον θέλοµεν πωλήσει, πολὺ Ἡ ὀλίγον, τὴν,
ζωήν µας εὐχαρίστησις, τὴν ὁποίαν δὲν θέλοµεν λάβει, µένοντες
νὲδῶν. Εἶπον, καὶ ἐκδυθέντες τῶν φορεµάτων καὶ ὑποδημάτων των,
διὰ νὰ ἦναι ἐλεύθεροι εἰς τὸν δρόµον, μὲ µόνον τὸν χιτῶνα χαὶ τὴν
οπάθην γυμνὴν ὥρμησαν (3 ὥρας πρὶν τῆς αὐγῆς) ἀπὸ τὸ ὀχύρωμα,
ἀφ᾿ οὗ ἠσπάσθησαν ἀλλήλους τὸν τελευταῖον ἀδελφικὸν ἆ
ἀσποσμὸν, καὶ
χαταπατῶντες καὶ κτυπῶντες τοὺς ὡς ἡμανεῖς ἐκ τοῦ χόπου χαὶ τῆς
µέβης ὑπνώττοντας βαρόάῥάρους, ἀπέρασαν. τὸ ἀπέναντι µέρος τοῦ κύκλου
πων, χαὶ ἐθάλθησαν εἰς φυγήν. Τροµάξαντες οἱ Τοῦρχου ἤρχαραν νὰ
φωνάζωσι, καὶ εἰς τὸν ἴδιον ααιβὸν νὰ ἀδειάζωσι τὰ τουφέχιό των δπι-
σῦεν τῶν Ἑλλήνων, τοὺς ὁποίους διέκριναν ὀλίγον μὲ τὴν βοήβειαν τοῦ
 304 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε’,
φέγγους τῆς σελήνης. ἕτεροι τρεῖς ἐκ τῶν ἠάττ τέρων ἔγιναν θύματα, οἱ
δὲ λοποὶ 39 διεσώθησαν ἀθλαβεῖς. εἰς Προῦτον, ἀφ᾿ οὗ διὰ µέσου λι»
μνῶν καὶ καλαμώνων ἔκαμον γύρον κοπιαστικώτατον ὡρῶν ϐ.
Τοιαύτη ἐστάθη Ἡ µάχη τῆς ἆ μαῖου, μάχη τοῦ Γαλαζίου λεγο»
µένη, καθ’ ἣν µία φοῦκτα ἄλληνες ἀντεστάσθησαν καὶ. ἐπολέμησαν ἀγ-
δρειότατα τὸν πἀμπληθή τῶν βαρθάρων στρατόν. Οἱ καθ ὅλην ταύ-
σην τὴν µάχην πεσόντες ἄλληνες δὲν ὑπερθαίνουσι τὸν ἀριθμὸν τῶν
300, ἐξ ὧν οἱ πλειότεροι ἐχάβησαν κατὰ τὴν ῥιτιράτα. Οἱ δὲ Τοῦρκοι,
κατὰ τὴν ὁμολογίαν τοῦ αὐστριαχοῦ προζένου ἐν Γαλαζίῳ καὶ τῶν ἰ-
δίων αὐτῶν, ματροῦσι φονευµένους ὑπὲρ τοὺς 1900. Οἱ ἄλληνες ἔχα-
σαν προσέτι τὰ 30 σιδηρᾶ των κανόνια. Μεταξὺ τῶν φονευθέντων . ἐχ-
θρῶν πολλοὶ ἦσαν ἀξιωματικοὶ καὶ σηλαντικοὶ, ἐξ ὧν εἷς καὶ ὁ ἀνε-
ψιὸς τοῦ πασσᾶ τῆς. ἱθραῖλας, οἱ πλείονες ὃξ πολεμισταὶ ἄριστοι ἐκ
τῶν παραδουναθιτῶν. Μεταξὺ τοῦ ἐχθρικοῦ ἱππικαῦ διακρίνοντο καὶ ὡς
1000 Κοζάκοι, Ζαπορόζοι ἄλλως λεγόμενοι. τοι
Δὲν ἀρνοῦμαι, ὅτι ὁ ἑλληνικὸς ἐν Γαλαζίῳ στρατὸς εἶχε καὶ ἠθιχά
τινα ἐλαττώματα: εἶπον ἤδη τοῦτο" ἀλλ ὅμως Ἡ νίκη τοῦ Σερέτου
καὶ Ἡ γενναία ἀντίστασις καὶ φ)ορὰ, ἣν ἔκαμον εἰς τοὺς. βαρθάρους
κατὰ, τὴν µάχην τοῦ Γαλαζίου, ἱκανῶς ἀπέπλυνον τῆς διχφθορᾶς των
τὸν ῥύπον. Καὶ Ἡ διαφθορά των αὕτη δὲν ἦτον τοπαύτη, ὁπάσην καὶ ὁ
χύριος Γπκωβάκης τὴνππεριγράφει’ ἀλλ’ οὐδξ ἦσαν. τότον ἀπρύσακτοι
καὶ ἆἀμέριμνοι, ὥστε ὁ ἐχθρὸς ἀπροσδοκήτως ἐξελ λθὼν ἀπὸ τὴν [βραί-
λαν καὶ χρύπτων τὴν χίνησίν του ἀπὸ αὐτοὺς μὲ τὴν σιωπὴν τῶν Μολ-
δαβῶν, ὤρμησεν. αἰφνηδίως. κατὰ τὴν ἅ μαῖου ἐναντίον αὐτῶν. Δύτη: η
κατηγορία εἶναι χωρὶς βάσιν’ διότι, πῶς ἠδύναντο οἱ ἄλληνες ν ἀ-
γνοῶσι τὴν ἐκ τοῦ φρουρίου ἔξοδον τῶν βαρβάρον, ἐν ᾧ πρὸ 8 ὥρας
τῆς ἆ µαῖου εἶχον καταπολεμήσει αὐτοὺς ἐν τῷ Σερέτῃ:... ἆς ἁρ-
κεσθῶμεν λοιπὸν εἰς ὅσα οἱ ὀυστ τυχεῖς ἤλληνες Ἰικᾶς ἔπραζαν εἰς
Γαλάζιον, καὶ, χάριν τοῦ οὐκ ὀλίγου ἐκχυβέντος ἐχεῖ ὑπὲρ τῆς πατρί-
ὃος ανματος τούτων, ἃς τοῖςσσογχωρήσωμον. τὰς ὁλί Ύας ἑλλείψεις τῳν,
τὸν ζνς {ὸν καὶ τοῦ τυράννου τὴν τυραννίαν ἂς αἰτιώμεβα δι᾽ αὐτάς.
οἱ ἰδιαιτέρως διαπρέψαντες, κατὰ. τὴν ἀνωτέρῳ. µάχην -τοῦ Ταλα-
ζίου, παρεκτὸς τοῦ Κοτῄρα, εἰσὶν ὁ χιλιάρχος Αθανάσιος, Καρᾶ-Γεῴώρ:
γιος, Γεώρ ος Πατρίκιος ἀθαχήσιος, Παναγιώτης Ἐζικούρας, Πασχάλης.
Πατᾶ, Στα ὂρος λίους τάωτ ζογλους, Μιχαὴλ Παπᾶ (υἱὸς τοῦ. πα μως
Υέοῦ). Δὲν πρέπει δὲ νὰ λησμονηθῇ καὶ ὁ διακαὺς ζλλος υφὶ πατριῳ»
 ::ΈΚΘΕΣΕΤΕ, 565
κα.

ὅστις καθ’ ὅλην τὴν λιάρ-

,
ὦνη ὀγάπη τοῦ ἱερέως Πέτρου Μόνικ Χίου,
χειαν τοῦ στρατ. πέθου εἰς Γαλάζιον Φρόνµμος εἰς τὰς συμβουλὰς, ἂν-
δρεῖος εἰς τὴν Ψυγὴν, ἐλευθέρης καὶ φιλάνθρωπος ἂν, διέπρεπε θαυμα”
σίως μεταξὺ τῶν Ἱλλήνων µας χοβ ὅλας τὰς ἀρετᾶς.
Οἱ μανικκοὶ Τοῦρχοι κατερήµωσαν ἑπομένως καὶ χατέσκσψαν τὴν
πόλιν Γαλαζίου, οὐδὲ λίθον ἐπὶ λίβου, κατὰ τὴν παροιµίαν, ἀφήπαντες.

: Περιγραφή ἀκριθὴς τῆς μάχης τοῦ Σκουλείου,

. Ἀ -- ω {

4 ω 4
κατὰ τὴν διήγησιν τοῦ καπετὰν -
Γεωργίου Παπᾶ.
Μετὰ τὴν μάγὴν τοῦ Γαλατζίου, διηγεῖται ὁ καπετὰν Γεώργιος
Ἠαπᾶ, νοσηλευύµενος ἐκ τῆς πληγῆς του εἰς τὸ Κισνόθιον͵) συνωμίλή-
σαµεν μετὰ τοῦ χιλιάρχου λἈθανασίου Τουφεκτσὴ, καὶ ἀπεφασίσαμεν ἵνα
ὀχυρωθῶμεν εἰς τὸν Προῦτον πρὸς θύλαξίν µας ἀπὸ ἐπιδρομῖν ἐχθρικήν.
9 ἠῶμεν εἰ λ κ ο κα. βίι ἀπὸ ἐπιδοομὴν ἐχθοική

ἦλθεν ἀπὸ Τομάροβαν, διὰ νὰ ἑνωθῇ

ο.
εἰς τοῦτο,
δν
ἐνο ᾧ δὲ ἀτχολούμεθα
” «

μὲ τὸ λείψανον τοῦ στρατοπέδου µας καὶ ὁ Νικόλαος Κοντογόνης μετὰ

τοῦ Γεώργέου Σοφιανοῦ. καὶ ἄλλὼν περίπου 20. Σκάψαντες λοιπὸν τὸ
χερσονησίδιον; ἐγείραμεν ὀχύρωμα τρίγωνον, στήσαντες ἐπ᾽ αὐτοῦ κανό-
νια 3. ἔγοντες
ή. ὡς ὀχύρωμα
ν δεύτερον
'
πλησίον µας τὰ 13 τὸν ἀριθμὸν
{
καράθια, πρημηβευµένα ὄντα μὲ κανόνια 22.
κ. [ . .
Αλλὰ περὶ τὰς 90 μαΐου οἳ Έφοροι ἱσμαηλίου καὶ Τομάροθας μᾶς
παρεκίνηδαν νὰ βάλωμεν εἰς διάφορα μωιρὰ πλοῖα 10 κανόνια, µερικὰ
πολεμικὰ ἐφόδια, τὰ ὁποῖα μᾶς ἔδοσαν, καὶ διὰ τοῦ .)ποταμοῦ νὰ, χινη---
οιικὰὸ ἐφόν μα ἄε ἐν καὶ διὰ α ῶ ολ

σωµεν. μετὰ τῶν συστρατιωτῶν µας διὰ τὸ µέρος τοῦ Ιασίου, ὅπου, μᾶς
ο ο” - ο.

ἔλεγον, ὃ Καντακουζηνὺς μᾶς ἐπερίμενε μὲ τὸ σῶμά του. ὑτοιμάσθημεν

καὶ ἐχστρατεύσαμεν ἄνδρες 500, ἠπειδὴ δὲ ἐχθρικὸν τόπον ὁδεύοντες
εἴχομεν ὑποψίας πολλὰς, καὶ μάλιστα εἰς ἐποχὴν, καθ ἣν οἱ Τοῦρχοι
ἐπλημμύρουν σχεδὸν τὴν παλαιὰν Δακίαν, ἐγὼ, (ἐξακολουθεῖ ὁ χαπετὰν
Γεώργιος Παπδ,) διορισθεὶς μετὰ 25 στρατιωτῶν, προηγούµην σκοπεύων
τὰ διάφορα µέρη, ὅθεν ὁ στρατὸς ἔμαλλε νὰ διέλθῃ. Ἰ
Μετὰ ὀκτὸ ἡμερῶν ὁδοιπορίαν καὶ πλεύσιμον
μὰ η
φθάσαντες εἰς µέρος 4 ψ

τοῦ ποταμοῦ, ὅπου τὰ νερὰ δὲν ἐσήκωναν τὰ χιρλάτέια µας (οὕτω λε

ο . » Ὁν Ν ερὰ, ἂν ας : μμ." λάτζιά ο λε.

γόναϊ τὰ μιρὰ σκάφη εἰς διάλεχτον µολδαυϊκὴν,) ἐθιάσθημεν νὰ τὰ

μι . } ὰ

ἐχφορτώσώμεν, καὶ προµηθευθέντες ἀπὸ ἁμάξας . διὰ τὴν μετακομιδὴν

- ον λ
τῶν αὐτῶν κανονίων σλπ.; ἐξηκολουθήσαμεν. Τὸ µέρος, "ὅπου ἔχινε τὸ
Μος . δι. -

ἐχφόοτωμα, ἀπεῖχε 3 ὥρας σγεδὸν τοῦ Χουσίου»

9960 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 8’.
Εἰς τὸς 18) ἰουνίου εὐωδόθημεν τέλος πάντων εἰς Στίγκαν, οἰκονεύ-
σαντες εἰς τὴν αὐτάσε εὐρυχωροτάτην καὶ µεγαλοπρεπεστάτην οἰκίαν
τοῦ ἄρχοντος ῥασδοθάνου. ὁ πρίγχιψ Κανταχουζηνὸς, τὸν ὁποῖον αὐτοῦ
εὔρομεν, μᾶς ὑπεδέχθη εὐνοϊχώτατα. Ἡ μόνη φρουρά του συνίστατο εἰς
ἄνδρας 100". τοὺς ὑπολοίπους δὲ στρατιώτας του, τὸν ἀριθμὸν 500,
εἶχε πέμψει εἰς ῥώμανον, ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν ςοῦ Βασιλείου Τουφεζῆ καὶ
Γεωργίου Γκίκα.
Περὶ τὰς 1 2 ἰουνίου ἠχούσαμεν, ὅτι ὁ ἐχθρὸς ἐπροχώρει ἐκ μέρους
τοῦ Ἰασίου. ὧθεν ὁ Καντακουζηνὸς ἔπεμψεν 120 στρατιώτας ὑπὸ τὴν
ὁδηγίαν τοῦ χιλιάρχου ἀθανασίου, τοῦ Πεντεδέκα καὶ ἐμοῦ, πρὸς τὸν
Μπόρδον λεγόμενον, (µέρος ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἰασίου,) διὰ νὰ παρατηρήσωµεν
τὰ κινήματα τοῦ ἐχθροῦ, καὶ, ἂν, ὡς ἔλεγον, ἦτου ἀδύνατος, νὰ τὸν
χτυπῄισωµεν. Εφθάσαμεν εἰς τὸν Μπόρδον κατὰ τὸ μεσονύκτιον τῆς 12.
Αμέσως ἐπέμψαμεν καὶ ἡμεῖς 20 στρατιώτας, διὰ νὰ, προχωρήσωσι σι-
Ὑπλῶς καὶ ἐξακριθώσωαι τὸ στρατόπεδον τοῦ ἐχθροῦ καὶ τὰς δυνάμεις
του. Ἰπέστρεψαν μετὰ µίαν ὥραν οἱ χατάσχοποί µας καὶ ἀνήγγείλαν,
ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἦσαν ἤδη πλησίον µας καὶ πολλαὶ χιλιάδες τὸν ἀριθμόν.
Φυγάδες Βλάχοι, φθάσαντες χατὰ τὴν αὐτὴν στιγμὴν, μᾶς ἐπιθεβαίω-
σαν τὸ αὐτό. Ἐν ᾧ λοιπὸν ἐσχεπτόμεθα τὸ, τὶ ποιητέον, ἰδοὺ μᾶς φθά-
νει καὶ παρὰ τοῦ Καντακουζηνοῦ ταχυδρόμος, δι’ οὗ μᾶς ἔγραψεν, ὅτι
ἔκρινεν εὔλογον νὰ στραφῶμεν ὀπίσω, διὰ νὰ ὀχυρωθῶμεν περὶ τὰς ἄ-
᾿χθας τοῦ Προύτου’ ἐπειδὴ, καθ ἃς πληροφορίας εἶχεν, ὁ ἐχθρὸς ἤρχετο
πολὺς καὶ ἀπὸ τρία µέρη, δηλαδὴ Μπόρδο, Χοῦσι καὶ ῥώμανον.
Εστράφημεν ἑπομένως εἰς Στίγκαν πρὸς ἐντάμωσιν τοῦ Κανταχου-
ζηνοῦ: ἀλλ᾽ οὗτος εἶχεν ἤδη ἀναχωρήσει μετὰ τοῦ Κοντογόνη περὶ τὸ
μεσονύκτιον πρὸς τὰς ὄχθας τοῦ Προύτου, εἰς τὸ ἀπέναντι µέρος τοῦ
Ἀχουλενίου, ὅπου φθάσας ἔδωχε τῷ Κοντογόνῃ τὸ σχέδιον περὶ τοῦ πῶς
νὰ γίνῃ τὸ ὀχύρωμα, καὶ ὁ ἴδιος ἀπέρασεν εἰς τὸ ἀντικρὺ ῥωσσικὸν µέ-
Ρος. (Δὲν εἰσῆλθεν ὅμως εἰς τὸ καθαρτήριον.) Εκινήσαμεν λοιπὸν καὶ Ἱ-
μεῖς διὰ τὰς ὄχθας τοῦ ποταμοῦ, ὅπου κ᾿ ἐφθάσαμεν περὶ τὸ ἡμισημέ-
βίον τῶν 13. ὁ χιλίαρχος Αθανάσιος, ὅστις ἐδιοίχει τοὺς ἱππεῖς, ἔφθα-
σε πρὸ ἐμοῦ. Φθάσας κατόπιν χ᾿ ἐγὼ, ὅστις ἐκυθέρναυν τοὺς πεζοὺς,
Ἀρώτησα τὸν αὐτὸν, ποῦ εὑρίσκετο ὁ ἀρχιστράτηγος Κανταπουζηνός:---
ἀντικρὺ, μὲ ἀπεχρίθη, ἀπέρασεν ἐπὶ σκοπῷ νὰ συµφωνήσῃ μὲ τοὺς ἐκεῖ
πραγματευτὰς τὸ νὰ προμηθεύωσι τὸν οτρατόν µας ἀπὸ τὰς ζωοτρα-
φίνς καὶ τὰ λοιπὰ ἐφόδια τοῦ πολέμου. Μετὰ τοῖτο ὑπήγαμε ἀμφά-
 ΕΚΘΕΣΣΗ;. 307

Δεροί νὰ θεωρήσωμεν τὰς ἐργασίας τοῦ ὀχυρώματος. Ἀπαρα ηρήσαμεν

ἀχριθῶς, καὶ εὑρόντες τὸν τόπον τῆς ἐκλογῆς ἄτοπον, εἴπαμεν τῷ Κον-
πογόνη, ὅτι καὶ Ἡ θέσις καὶ τὸ μέγεθος τοῦ ὀχυρώματος ἦτον ἀσύμφορα
λε ο 3

διὰ τὸν σκοπὸν, Κάὶ ἑπομένως, ὅτι αὐτοῦ ἦτον ἀδύνατον νὰ ἀπαντή-
σώμεν μίαν ὁρμητικὴν προσθολὴν 'τοῦ ἐχθροῦ. «Παρατήρησον, τῷ είπο-
»μεν, ἐκ τοῦ ἐναντίου, πόσον πρόσφορος διὰ τὸ τοιοῦτον ἔργον εἶναι Ἡ
Φοὺ μακρὰν ἐγτεῦθεν δυτικῶς κειµένη ἐκείγη γωνία, πὴν ὁποίαν ἓν εἷ-
Ίδος χόλπου τοῦ Ἡρούτου σχηματίζει. λὐτοῦ, τῷ ἐπροσθέσαμεν, ἂν γίνη
Φτὸ ὀχύρωμα, δὲν αιγδυνεύομεν αον, διότι χόπτοντες διὰ χάνδακος
»τὸν λαιμὸν τοῦ χύλπου, σχεπαζόµεθα ἀπὸ τὰς ἐφόδους τοῦ τε ἵππικοῦ
Ἡς γωνία, ὑποτείνουσα πρὸς τὸ ῥωσ-
ε ’ ο ο λ
διότι
;
Ῥκαὶ πεζικοῦ ἐχθρικοῦ" καὶ Θον,
3 ] . ἃ ὃ ΄

Σσικὺν µέρος, οἳ Τοῦρχοι δὲν θέλουν δυνηβοῦν ποτε νὰ στήτωσι καθ Ἡ-

Σμῶν κανόνια, διὰ τὸν φόβον τοῦ νὰ μὴ πίπτωσιν αἱ σφαῖραί των εἰς
᾿ ο ,
τὴν γῆν τῶν φίλων των Ῥώσσων' καὶ οὕτως ἡμεῖς ὠχυρωμένοι ὄντες
ν΄ .. - - ἃ

Φθαυμασιώτατα, θέλοµεν λαμβάνει τὰ ἀναγχαῖά µας ἀπὸ τὸ ἀντικρὺ

Ῥμέρος ἐλευθέρως, καὶ θέλοµεν βλάπτει τὸν ἐχθρόν µας αἰσθαντιχώτα»
ὂτα. ---- ὄχι] ἀπεκρίθη μὲ τόνον ὁ Κοντογόνης" ἐδῶ ἐπροστάχθην παρὰ
5 ͵ { ω 3

» τοῦ πρίγχιπος νὰ ἀρχήτω τὸ ὀχύρωμα᾽ ἐδῶ ἔχω καὶ νὰ τὸ τελειώσω».

ὁ πολκόθνικος Ν. Κοντογόνης, ἀνὴρ γενναιόψυχος καὶ οὐχὶ στερη-
μένος κἄποιας θεωρίας χαὶ πράξεως, ἠδύνατο ὠφελίμως νὰ ὑπηρετήσῳ
Φ ν { Ν -ε ».. μ
4. , 8 9 ος

τὴν πατρίδα εἰς τὰς περιστάσεις, ὅπου εὑρίσχετο, ἂν Ἡ µεγάλη του ὑ-

ψηλοφροσύνη καὶ τὸ ὑπεροπτικὸν τοῦ φερσίµατός του δὲν ἔχαμον τοὺς
στρατιώτας ἐν γένει νὰ τὸν βδελύσσωνται καὶ τὸν ἀποστρέφωνται.
μετὰ περιφρονήσεως ἀπόχρισις χαὶ ἐπιμονὴ τοῦ Κοντογόνη εἰς πρᾶγμα
ζημιῶδες διὰ τὸ κοινὸν καὶ ἴδιον συμφέρον, καὶ οἱ ἀληθεῖς σκοποὶ τοῦ
Κανταχουζηνοῦ, οἵτινες ἤρχισαν νὰ ὑποφαίνωνται εἰς ἡμᾶς, μᾶς ἐέπρο-
ἔένησαν δυσαρέσκειαν τρόπον τινά’ διὸ καὶ εἴπομεν τῷ αὐτῷ Κοντογό-
η, ὅτι, ἂφ οὗ ὁ Κανταχουζηγὸς εὑρίσχγ ἀποφασιστικῶς εὔλογον να
ΔΝ ᾳ . ὔλι 1.
υ] . ι γε

γίνῃ αὐτοῦ τὸ ὀχύρωμα, ἔπρεπε νὰ µείνῃ ἐδῶ και ὁ ἴδιος, διὰ νὰ τὸ

ὑπερασπίζωμεν ἐντάμα ἅπαντες, καὶ οὐχὶ ν᾿ ἀπεράσῃ εἷς τὴν ῥωσσικὴν
γην. Τὴν ἐπαύριον ἔστειλα, διὰ νὰ ζητήσω παρὰ τοῦ Κοντογόνη ἄρτον
/ ποχοίβ ὤν ἀνβοώ-
Ν
ιὰ τοὺς στρατιώτας µου
διὰ , . 41
ἀλλ
δρ
αὐτὸς ἀποτόμως ἀαπεχρίη τῶν ἀννρω»
πὼν µου, ὅτι ἄρτος δίδεται πρὸς µόνους ἐκείνους, οἵτινες Φέρουσι χεφκ-
χὰς ἐχθρικάς. ο ρε
8 / δ6 . ς , ον 8. ό , ὄ δα
΄ ν Ν
Ταυτας χαι τας τόιχυτας υ ρεις μη Όποφεροντες 5 µερους το
ολ ον
ἀπεράσαμεν ὁ γἱλίαρχος Αθανάσιος γκὶ ἐγὼ εἰς
ε , μἲ :
--- ο, Ἶ
παργἈγοῦ Κοντογόνη,
 396 ΠΛΡΑΡΤΗΜΑ Β,,
τὸ ἀντικρὺ µέρος, διὰ νὰ παραχαλέσωμεν τὸν πρίγκιπα, Υὰ ἀπεράση
ταχέως, διὰ νὰ διοικῇ, ὡς πρέπει, τὰ τοῦ στρατοῦ. «ἂν δὲν ἀποθά-
Ῥλετε, μᾶς εἶπεν Ἡ ἐχλαμπρότης το», τὸν Κωνσταντῖνον «Πεντεδέχαν
καὶ τὸν Θεοδόσιον Χριστοδούλου, οἵτωες εἶναι ἀπειθεῖς καὶ ταραχο"
Σποιοὶ, ἐγὼ δὲν θέλω σᾶς διοικήσει ποτέ». Χωρὶς ἀργοπορίας ἐτελέσθη
τὸ θέλημά του, καὶ οἱ δύο ῥηβάντες ἀξιωματικοὶ διὰ παρακλήσεώς µας
ἀπέρασαν ἤδη μετὰ τῶν ὑπ᾿ αὐτοὺς ὄχι ὀλέγους στρατιώτας, οἵτινες
ἠθέλησαν νὰ τοὺς ἀκολουθήσ σωση, εἰς τὴν ῥωσσικὴν ὄχθήν, καὶ εἰσῆλθον
ἐνταυτῷ καὶ εἰς τὸ καθαρτήρον (καραντίναν).
Τοῦτο γνωστοποιήσαντες πρὸς τὸν πρίγκιπα, ἐπεριμέναμεν ζδη ἀνυ-
ποµόνως αὐτὸν νὰ ἔλθῃ, διὰ νὰ περιλάβῃ τὴν διοίκησιν τοῦ στρατοῦ,
ἐν ᾧ ἔξαφνα µανθάνοµεν, ὅτι καὶ οὗτος διὰ λόγους, οὓς µόνος αὐτὸς
γινώσχει, ἐμβῆκεν εἰς τὸ καθαρτήριον Σκουλενίου, ἀφ᾿ οὗ διὰ τῆς προ-
τροπῆς του μᾶς ὑστέρησε καὶ τόσων πολεμιστῶν, ἀκολούθων τοῦ Πεν-
φεδέχα «καὶ τοῦ Θεοδοσίου, 11 θλίψις καὶ ὁ ἀπελπισμὸς ἀνέθησαν ἐν τῷ
ἅμα εἰς τὴν καρδίαν μας, βλέποντες τὴν μικροψυχίων τοῦ ἀρχιστρατή:
ευ Κανταχουζηνοῦ, ὅστις μᾶς παραίτησεν ὀρφανοὺς χαὶ ἐρήμους.
τὴν ἐπιοῦσαν, ὅ ἐστιν εἰς τὰς 16 ἰουνίου, ὁ χιλίαρ κος Αθανάσιος καὶ
ἐγὼ ἐκινήσαμεν πρὸς τὸ ἐπάνω µέρος τῆς ὄχθης, διὰ νὰ κάµωμεν τὺν
τρόπον γὰ ἐνταμώσωμεν τὸν σοφολογιώτατον Στέφανον Δούγκαν, ὔστις
τον εἰς τὸ ῥωσσικὸν χαθαρτήριον, καὶ ὕστις, πρὶν εἰσέλΏῃ, εἶχε. μᾶς
συμθουλεύσει ν᾿ ἀκολουβήσωμεν. καθ ὅλα τὰ ἴχνη τοῦ Καν τακουζ ηνοῦν
καὶ νὰ τὸν συµθουλευθῶµεν τὸ, τὶ ἔπρεπεν ἤδη ν᾿ ἀχολουθήσωμεν. Μὴ
δυνηθέντες ὅμως, -ἀφ᾽ οὗ ἐπεριμείναμεν ἀρκετὸν, νὰ . τὸν ὁμιλήσωμεν,
διότι οὗ πλησίον του Φύλνας ς ῥῶσσοι, δὲν ἐσυγ χώρου νὰ μᾶς δώσῃ ᾱ-
Ἀβῥασιν ἀπ᾿ ἐκεῖνο τὸ µέρος, ἐπιστρέψαμε εν εἰς τὸ ὀχύρωμα,
ἡ ὥρα ἦτο περὶ τὸς ὃ τουρκιστὶ, ὅτε ἤλθομεν εἰς τὸ στρατόπεδον.
Εἴδομεν δὲ μετ᾽ ἀπορίας µας, ὅτί τὸ ἅμισυ σχεδὸν τούτου, εἰς ἄνδρας
3250, ἔλειπε. ἠρωτήσαμεν. πεερὶ τούτου τὸν Ν. Κοντογόνην, ὅστις μᾶς
ἀπεκρίθη, ὅὅτι οἳ ἐλλείποντες εστρατιῶται ἐκίνησαν πρὸ ὀλίγου χθρίς
τῆς, ἀδείας του, διὰ ἰάαιον, ἐπὶ σκοπῷ νὰ κτυπήσουν ἄθθ περίπου
Τούρκους, οἵτινες μόνοι ἦσαν ἐκεῖ κατὰ τὴν πληροφορίαν, ἣν ἔλαβον ἀπὸ
διαφόρους Βλάχους» Ακούσας τοῦτο ὁ Αθανάσιος Χιλίαρχος, ἐστέναξε
γνωρίσας, ὅτι ἠπατίθησαν οἱ ἰδικοί µας ἀπὸ τοὺς ἐντοπίους, καὶ ἔκαμον
τὸ ἀπρόσεχτον τοῦτο Ἀίνημα, Νὲ παραχαλεῖ λοιπὸν θερμῶς νὰ τρέζω,
διὰ νὰ προφθάσω, εἰ δυνατὸν, τοὺς ἰδιχούς µας καὶ Υὰ τοὺς καθυποθάλῳ
 "ΣΕΘΕΣΕΙΣ. 359
αὖν ἔνεδραν τῶν Τούρκων καὶ τὸν κένδυνον, τὸν ὁποῖον τρέχουσι. να-
4 ΔΝ - νά

βαίνω τὸν ἵππον µου, τρέχω ἁκαταπαύτως, φθάνω τὸν ποταμὸν Ζίΐζια
λεγόμενον, καὶ βλέπω τὸ ἱππικόν µας σχεδὸν ὅλον παρατεταγµένον εἰς
τὰς ὄχθας τούτου καὶ θεωροῦν μὲ ἀδιαφορίαν τοὺς ἀπέναντι τῆς ἄλλης
ὄχθπο πεῄὶ τὴν Στίγκαν, μαχομένους ὀλίγους ἀδελφούς των, τὸν ἀριθ-
μὸν περίπου 35, πεζοὺς, ἑναντίον Ἴ00 Τούρχων καὶ πλειοτέρων. αΤί
Ῥστέχεσθς, ἀδελφοί; λέγω πρὸς τοὺς ἱππεῖς µας βλέπετε ἀντικρὺ τὴν
/ . / ΄ 8 να κ - / ᾿ Ν 8

Ῥἀνιδότητα τοῦ πολέμου καὶ τῶν ἡμετέρων τὸν κίνδυνο δὲν τρέχετα
»εἰς βοήθειάν των ; --- Τώρα ἤλθομεν, ἀπεκρίθησα», καὶ ἡμεῖς, καὶ εἴ-
μεθα κεκοπιαχότες». Διέχρινον καὶ ἔμαθον, τίνες ἐκ τῶν ἡμετέρων
ἦσαν οἱ περὶ τὴν Στίγκαν γενναιοψύχως μαχόμενοι’ οὗτοι ἦσαν Πελο-
.. . ο: .. Σ ς ο
ποννήσιοι, Ῥουμελιῶται χαὶ Σφακιῶται' ἐγνώριζα Μὴν καρδίαν των’ ἦσαν
ἤδη δεδοχιµασμένοι ἔθλεπον καὶ Ίξευρον ἐνταυτῷ καὶ τὴν καλὴν θέσιν,
ἣν ἐκράτουν' χῶρὶς λοιπὸν νὸ, περιµείνω πεβισσύτερον, ἀφίνω τὸν ἵππον
µου, καὶ μὲ τὸ τουβέκιον εἰς τὰς χεῖρας ἀπερῶ δροµαίως τὴν γέφυραν"
φθάνω μετὰ πολλοῦ ἀγῶνος τοὺς Ἡμετέρους, καὶ διὰ ατεντορείας φωνῆς
μαι ΄ ... , κ Α λ .λ / ΑΦ / ολ
ἐμφυχόνω αὐτούς: Ἡ παρουσία μού ἔκάμε ακλὸν ἀποτέλεσμά, διότι ἆπο
χαλοσύγην των ὅλοι οἱ καλοὶ πολεμισταὶ καὶ ἀληθεῖς ατριῶται µ. ἐσέ-
ὄουτο. .. ἤ µάχη συνεχροτεῖτο ἀμέσως ἔξω τῆς οἰκίας τοῦ ῥασδοθά»
- - - « ο.

ε . ος ν΄. στ
νου. Οἱ Τοῦρκοι ἅπαντες σ χεὺὸν ἦσαν ἱππεῖς. Π ὡς πύργος αἰχία καὶ τὰ
περὶ αὐτὴν ἐνησχολοῦντο ἀπὸ αὐτούς' οἱ δὲ 1 Ἡμέτεροι, ἱστάμενοι ὄπισθεν
τῆς ὑψηλῆς' καὶ δυνατωτάτης πλεγμένης τοῦ κήπου φραγῆς, ἑτουφέχι:
ψ

ζον τὸν ἐχθρὸν ὡς ἀπὸ ἀρίστου τινὸς ὀχυρώματος: ὁ ἐχθρὸς ὅμως, ὢν

{ριθ δὲν ἆ ρὰ Ν σι λ. Δ ν. λ - ζώση: ἆλλ"
πολυάριθµος, δὲν ἀππύδησε νὰ ἐπιχειρῆσῃ τρὶς τὸ νὰ μᾶς περιζώσῃ ἆ
εἰς µάτην, διότι παρατηρῶν πάντοτε τὰ κινήµατά του καὶ φοβούμενος
πὴν περιχύκλωσιν, ἀραίωνα τοὺς ἰδικούς µας, ὅταν Ἡ περίστασις τὸ ἀπή»
τει. Τοιουτοτρύπως µἀχύμενοι
οἵ ἡμέξεροι ὥρας ὁλοχλήρους τρεῖς, καὶ
πάντοτε εἰς τὸ χρέας χτυπῶντες τοὺς Τούρχους, πολλοὺς γεκροὺς (ὑπὲρ
τοὺς 150) ἐποίησα». Ἐπελθοῦσα δὲ Ἡ νὺξ, διέλυσε τὴν µάχην ταύτην,
µάχην τῆς Στίγχας λεγομένην.
περὶ τῆς μάχης ταύτης ὁ κύριος ᾿σκωθάκης μικρόν τι ἀγαφέρει ὡς
πρὸς τὸ ὅλον,

Αἰδεσιμοσοφολογιώτατε καὶ σεθαστέ µου Διδάσκαλε.

Αὲν ἐχτέίνομαι εἰς µάτην, περιγράφων σας τὰν ἔνδοξον διὰ τοὺς ἕλν
: - ο. Γ ν 9 9 ν
 400 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε’.
νας µάχην, τοῦ Σκουλενίού λεγομένην' διότι Ἡ διήγησις, ἂν περὶ αὐτῆς
μ’ ἔχαμεν εἷς Κισνόθιον ὁ ῥηθείς Ὑενναῖος ἀγὴρ καπετὰν Γεώργιος Πα-
πᾶ, συμφωνεῖ καθ ὅλα σχεδὸν μὲ τὴν ἀξιόλογον περιγραφὴν τοῦ πολυ-
μαβοῦς ἆ ἄρχοντος ἰοχωθάχη. . . ὧσα δὲὁ κύριος ποστέλνικος δὲν ἆνα-
φέρει,ἢ ἀναφέρει ἐσφαλμέγως πως, εἰσὶν ἡ διάταξις ἡ παράταξις τοῦ
᾿ἑλληνιχοῦ στρατοῦ,... ἥτις ἀληθῶς ἐγένετο οὕτω.
Τὸ ὀχύρωμα, προμηθευµένον ἀπὸ 10 κανόνια καὶ 150 περίπου στρα”
πιώτας, οἱ πάντες ὀχεδὸν νπαιῶται, ἦτο ὑπὸ τὴν ὑπεράσπισιν τοῦ χι-
λιάρχου Αθανασίου Τουφεχτσῆ Καρπενησιώτου, ποῦ πολκοθνίκου Ν.
Κοντογόνη Πελοπονγησίου, 'τοῦ χαπετὰν Ανδρέου Σφάέλλου Κεφάλλη-
ναίου, (ὅστις ἤδη εἶχεν «ἀκολουθήσει τὸ στράτευμα τῆς ξηρᾶς, ἀφ᾽ οὗ τὰ
ἑλληνικὰ ἐν Προύτῳ πλοῖα ἐγκατελείφθηδαν) καὶ τοῦ χαπετὰν Τεωρ-
γίου Πατρικίου Ἰθακησίου. Τὸ πεζικὸν σῶμα, εἰς ἄνδρας ἐκλεκτοὺς 300,
ἀφιερώθη εἰς τὴν διοίκησιν τοῦ ῥηθέντος καπετὰν Τ. Παπᾶ, τοῦ χαὶ Κα-
ρᾶ-Γεωργέου, ἐξ Αδριανουπόλεως, ὅστις τὰ μὲν 23 τούτου διέταξεν
εἰς τὰς πρὸς ἀνατολὰς τοῦ ὀχυρώματος εὑρισκομένας οἰκίας, τὸ δὲ 113
εἷς χάνδακά τινα, κατὰ περίστασιν εὑρισχόμενον πλησίον τοῦ αὐτοῦ ὁ-
χυρώµατος' τὸ δὲ ὀλιγάριθμον ἱππικὸν ὑπὸ τὴν διοίκησιν τοῦ καπετὰν
ἡλία Μέγχλερη Πελοπονγησίου. |
Καθ ὅλον τὸ διάστηµα τῆς Ἀείσματώδους μάχης τῶν 8 ὁρῶν μό-
φον 16 ἄλληνες ἐπληγώθησαν καὶ ὃ ἐφονεύθησαν, ἐν ᾧΞν οἳ Τοῦρχοι ἠρί”
θὔµουν σχεδὸν 1600 νεχροὺς καὶ ὑπὲρ τοὺς 20/) βαρέως λαθωμένους:
{

Κατὰ τὴν 8 ὥραν. τῆς αὐτῆς μάχης ἐκτυπήθη καὶ ὁ Καρᾶ-Γεώργιος

εἷς τὸν πόδα, τὸν ὁποῖον ἀπέρκσαν ἁἀμέσωὰ μετὰ τῶν λοιπῶν πληγω”
βέντων εἰς τὴν ῥωσσικὴν ὄχθην, καὶ διεδέχθη τὴν διοίκησιν τοῦ πεζικοῦ
Χότε ὁ χιλίαρχος Αθανάσιος.
Τόσον ἐκ τοῦ ῥηθέντος στρατοῦ, χαθὼς καὶ ἐξ ἐκείνου τῶν 700 περί-
που στρατιωτῶν, τῶν ὑπὸ τὴν διοίκησιν τοῦ καπετὰν Βασιλείου Του
φεξῆ καὶ Γκίκα «Καραμουβάτη, ἔπειτα φθάσαντος, µόνον 850 ἄνδρες
περίπου διεσώθησαν εἰς τὸ ῥωσδικὸν μέρος, ἐξ ὧν οἳ 50 πληγωμόνοι"
ἅπαντες δὲ σχεδὸν οἱ μεγάθυμοι ἀρχηγοὶ, ὑπαρχηγοὶ καὶ πολεμιαταὶ
ἑλληνές εἶσιν ἐκ τῶν. φονευθέντων. Μυρίων ἐπαίνῶν ἰδίωξ. ἀξιοῦνται οἱ
ἀείμνηστοι Αθανάσιος Τουφεξῆς καὶ Γεώργιος Δαιμονάκης, οὐχ ἧττον
δὲ καὶ ὁ ἐνιαυτὸν ἤδη ὑπὲρ τῆς πατρίδος Ῥάσχων ἐχ τῆς πληγῆς Καρᾶ»
Γεώργιος, ὅστις ἀληθῶς ἔδειζεν ὁρωϊκὴν
ὁ τὴν φυχΊν καθ) ὅλας τὰς μά»
χας Γαλατζίου χαὶ Σχουλενίου.
ο...
 ΚΚΘΕΣΕΙΣ. 40Η.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
τῆς τοῦ Σάθθα καταστροφῆς καὶ τοῦ γεγονότος ἐν τὴ
πόλει Βυχουρεστίού πολέμου:
Τῃ 7 µαΐου, ἡμέρᾳ κυριακῇ, εἶχεν ἀνυψώσει ὁ Σάθθας τὴν σηµαίαν
τῆς ἐλευθερίας, καὶ τῇ 7 αὐγούστου, ἡμέρᾳ πάλιν χυριαχῇ, μετὰ τρεῖς
μῆνας τελείους, ἐθανατώθη ὥς ἐπίδουλος, διότὶ Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται.
Ἡροσαληθεὶς ὑπῆγεν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἀρχηγοῦ λαμπροστολισμένος καὶ
ὡς ἐκτὸς ὑποψίας μὲ µόνους 13 τῶν ἀνθρώπων του, συνεπιφέρων καὶ
τοὺς ὁπλαρχηγούς του Τκέντζην καὶ Μιχάλην Δελήμπασην. ἅμα ἀναθὰς
ἐφονεύθη.
τὸ δὲ πλῆθος τῶν ὀθωμανικῶν στρατευμάτων ὥρμησε παρευθὺς εἰξ
τὸν οἶκόν του καὶ εἰς τοὺς πέριξ τούτου, ὅπου ἦσαν σκορπισµένοι οἱ ἄν-
θρωποί του, τὸν ἀριθμὸν σχεδὸν 500, Εκ τούτου συνέθη θόρυβος μέγας,
καὶ ἕτρεχον οἱ ἄνθρωποι εἰς τοὺς πόδους (γεφύρας) ἔντρομοι, ἄνδρες, γυ-
ναΐχες καὶ παιδία, οἱ πάντες μεμιγμένοι μὲ τὰ στρατεύματα, ἅτινα μὲ
τὰς πιστόλας κουρδιαµένας χαὶ μὲ σπαθιὰ γυμνὰ ἔτρεχον σωρηδὺν εἰς
τοὺς δρόµους.
οἱ ἄνθρωποι ποῦ Σάθόα πολλὰ ἄργὰ
ἆ ἐννόησαν τὸ ἀπροσδόκητον τοῦτο
δράμα; διὸ καὶ ἐφονεύθησαν ἐξ αὐτῶν ἕως 130, καταπλακωθέντες αἷ-
Φνης ὑπὸ τοῦ πλήθους" οἱ δὲ λοιποὶ ἐν ἀκαρεῖ τοῦ χρόνου καθθαλικεύ-
σαντες ἔφυγον, ἔχαστος ὡς ἐδυνήθη. ὁ ἀνδρεῖος Κουτσούκης μὲ 15 ἂν-
θρώπους ἀπὸ τὸ μέσον τοῦ πόδου ἐσπάθωσεν ἀναφανδὸν χαὶ ἐφορμήσας
ἔχραξε μεγαλοφώνως: «Τί στέκεσθε: : Μᾶς ἐπλάκωσαν οἳ Γκιαούριδες )
Τοῦτο μεταχειριοθεὶς τὸσερατήγημα καὶ διασκορπίζων τὰ πλήθη ἔφυγε,
τρέξας εἰς 23 ὥρας ἀπίστευτον σχεδὸν διάστηµα, διότι τὴν ἀκόλουθον
ἡμέραν εὑρέθη εἰς τὸ Βάμα" οἱ δὲ ἄλλοι µέσα ἀπὸ τοὺς µαχαλάδαις μὲ
τὰ ὅπλα εἰς τὰς χεῖρας ἤνοιξαν δρόµον, καὶ ἀπέραδαν εἰς τὸν χάµπον;
μολονότι ἔστειλαν χατόπιν των ἕως 2000. Κατ ἐκείνην τὴν νύκτα ἔ-
φθασαν καί τινες ἐξ αὐτῶν εἰς τὴν µονὴν τοῦ Σινᾶ, καὶ δόσαντες τὴν
εἴδησιν τῷ εἰς τὰ ἐκεῖσε Φραγκούλη, ἀνεχώρησαν ὅλοι εἰς τὰ βουνά;
Καὶ ταῦτα μὲν περὶ τούτων" ὁ δὲ ἰδιαίτερος φρικτὸς πόλεμος ἔγινεν
οὕτω.
ὁ καπετὰν Θανάσης Χειμαριώτης ἐκείνην τὴν ἡμέραν εἶχε µεταλά-
δει, καὶ εἰς τὴν κατοιχίαν του ἐκάθητο ἀμέριμνος. ἅμα δὲ ἠκούσθη Ἡ
ταραχὴ χαὶ τὰ µέρη ἐχεῖνα ἐπολιορχήθησαν, ἀναπηδήτας ἐφόρεσε τὰ
ΤΟΜΟΣ Ε’. 260
402 Πλράν-Ἡμα 8’.

ὅπλα του, χαὶ ὁρμήσας μὲ 13 ἀνθρώπους του διέσχισε τὸ πλῖθος, ἐμ-

Εῆκε μετ αὐτῶν εἰς τὴν ἐκχλησίαν, λεγομένην Πισέρικα ὀλτένιλωρ, καὶ
παρενθὺς ἤρχησε τὸν πόλεµον. Οἱ Τοῦρχοι νοµίσαντες, ὅτι καὶ εἰς τὴν
ἐχκλησίαν τοῦ ἁγίου Νικολάου ἦσαν κεχρυμμένοι ἄλλοι, ἔδωκαν φώ-
τίαν πανταχόθεν, ἐξαφανίσαντες ἕως 30. ὀσπήτια, τὰ μὲν διὰ τῆς πυρ-
καϊᾶς, τὰ δὲ ἀπὺ τὰ κανόνια καὶ τὰς βόµθας. Μὴ δυνάµενοι ὅμως νὰ
καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίάν Ολτένίλωρ διὰ τὸ ἀκατάπαυστον'
πλησιάσωσι
ἔρ-
πῦρ τῶν τουφέχίων, ἔστησαν χατ᾽ αὐτῆς τὰ τόπια καὶ βόµθας, καὶ
ῥιπτον ἀκαταπάύστως µέχρι τῶν 12 ὁρῶν τῆς, νυκτός’ ἔπειτα σθύσαν-
. Δ ον ο
/ 3 Ν / .ο« .
Δ
πόλεμον ἑκατέρωθεν πλην τα στρατευ-
τες την φωτισν; εποαυσον τον
κλώµέ-
µατα ὅλα ἕως 8000, ἔχοντα τὴν ἐκκλησίαν πανταχόθεν περικὐ
νην, ἐστάθησαν εἰς τὰ ἅρματα ὅλην τὴν νύχτα.
ς μὲ πλειο-
Ῥὴν δὲ ἄλλην ἡμέραν, λίαν πρωῖ, ἔρξατο αὖθις ὁ πόλεμο
αὐτὴν τὴν ημέραν ἡρωϊ-
τέραν σφοδρότητα καὶ μανιώδη ὑρμήν. Αἶκατ
καὶ πράξεις «τῶν κεκλεισμένων. πληοιάζουσιν εἰς τὸ ἀπίβανον. ὁ πόλε-
τὸ
μος διήρκεσε µέχρι τῶν Ἴ0 3 14 ὁρῶν πῆς ἑσπέρας, καὶ εἰς αὐτὸ
ότατον
διάστηµα δὲν ἔλειψεν οὔτε πολεμικὸν στρατήγἍµα, οὔτε τολμηρ
ν ὅσον τὸ
ἐπιχείρημα ἐχ µέρους τῶν πολιορχουμένων, δἱὰ νὰ φθξίρου
ἐκκλησίας
δυνατὸν περισσοτέρους ἐκ τῶν πολιορκούντων, Τὴν θύραν τῆς
νὰ στήσωσιν
εἶχον ἀνοιχτὴν, καὶ μολοντοῦτο οἱ Τοῦρχοι δὲν ἠδυνήθησαν
σµένοι τοὺς
ἄντικρυ αὐτῆς ἕνα χανόνιον, ἐπειδὴ δυμμαδεύοντες οἱ κεχλει
ν κάτω, ἐξ ὧν καὶ ἀπω-
κανονιέρους ἐχθρούς τών, παρευθὺς τοὺς ἔβῥιπτο
πιστόλαν,
Ἰέσθησαν πολλοί, Οἳ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πότε ἔῤῥιπτον ἔξω μίαν
σάλι, πότε
Λότε ἀσημικόν τι, πότε ἕνα χεµέρι. μὲ χρήματα, πότε ἕνα
ἕνα φερµελέ: ἐν ἑνὶ Χόγφ ἕῤῥψαν. ὅχα των τὰ ἐν"
ἕνα σαλθάριν καὶ πότε νο,
ἐν ᾧ τολµη-
΄ .
δύµατα, ἄσπρα καὶ πράγματά των ἕκ Ἰαλειμμάτων καὶ,
- Δ / -- ἐ ὃ -

αὐτοὶ ἀπὸ µέσα |

ῥοί τινες ἐκ «τοῦ στρατοῦ ὥρμουν, διὰ νὰ τὰ ἁρπάσωσυ,
ἔῤῥιπτον
τοὺς ἐξάπλωναν κατὰ Ὑῆς πάραυτα, χαὶ οὔτε ἓν τουφέχιον δὲν
Φιν
4
ο
εἰς τὸν ἀέρα καὶ ἐπὶ µαταίῳ.
ὁε κουμπὲς τῆς ἐκχλησίας ἆπο τᾶ τόπια, αὐτοὶ
. ’ 3 ολ Δ / ν--
κ.
ίσθη
µ
δὲ ἐκρημν
’ :
Επειδὴ
α . 3

ἀνέδοινον καὶ εἰς τὸ ἐρείπια τούτου, καὶ µεταχειριζόμενοι, αὐτὰ ὡς

«εἰς τὸ
μετερίζα,; ἔβῥιπτον «κατὰ καρυφὴν προξενοῦντες πολὺν.ἀφανιαμὸν
Σωροὶ λειψά-
-

στράτευμα; τὸ ὁποῖον. πολλάκις ἠναγκάσθη νὰ ἀποσυρθῇ.

κ »
Ἡ . 3
-

3
σουν, οὔτε
3 Ν Ν

νων ἔκεντο πανταχόσε; χαὶ δὲν ἦτο δυνατὸν οὔτε νὰ πλησιά

- κ. λ λ

μις

νὰ «τὰ σηκώσουν,
ν
αὖτε νά ἐφορμήσουν µέσα εἰς τὴν ἐκχλησίαν.
ζ ν ὁ
Ὀνίοτε
οἱ χλεισµένοι ὅρμουν; αγα δύο, ἔξω μὲ τὴν σπάθη», καὶ ἐν ἀπελπισίφ
-- Ὁ

}
 εκόσσετς. 403
ἁομβατίάζοντες, ὅ Όσους ἀπήντουν, ὑπέστρεφον εἰς τὴν ἐκχλησίαν. ἄνας

μάλιστα ἐξ αὐτῶν, ὁ Ἶρως Κώστας, ἑπτάχις ὥρμησεν ἔξω, ὡς λέων ὦώ-

Ρυόµενος ῥιπτόμενος εἰς τὸ πλῆθος. Εόγαυε Ὑωμνὸς καὶ µόνον μὸ τὸ
ὑποκάμισον μὲ ἀνασκουμβωμένα, μανήμα καὶ μὲ τὸ φέσι εἰς τὴν χεφα-
λάψ, ἥ μεγαλοψυχίχία του καὶ ᾿ ἀφοθία καὶ ὁ ερόπος τῆς ἐξόδου που ἐξς-
στησε πάντοτε τοὺς ἐχθρούς ποὺ. ἓξ φορὰς ἐξῆλβε κάµνών µε 7άλην
φθορὰν, καὶ κατὰ θαῦμα ὑπέστρεφεν ἀλώθητος ἀλλὰ τὴν ἑθδόμην ἡ ὑπθ
τοῦ ἀπεῖρόυ πλήθους τῶν Λουφεχίων ἐθανατώβη μὲ τὸ ξέρος εἰς την
χεῖρα. Ἱ
ὁ Χάτμανος τῶν Ζαποροζάνων Κοζάκων, βλόπων τὴν φθορᾶν, ζτις
Ὑένεται, ἐπροχώρησε χρυφίως ἀπὸ τὸ πλευρὸν τῆς ἐχκλησίας, καὶ στή-
σας τὸ ἰδικόν του χανόνιον, ἑῤῥιφα πεντάχις ὁ ἴδιος, χαὶ, μὲ τὸ νὰ ἐπέ:
τυχεν εἰς ἕνα χαὶ τὸν αὐτὸν τόπον, ἤνοιξε μίαν μεγάλην τρύπα». οἱ
Κοζάχοι ὥρμησαν πολλάκις νὰ εἰσέλθωσι δι αὐτῆς, ἀλλ ὑπέσ τρεφον μὲ
φθοράν των. ὧθεν ἤρχησαν
ἤ νὰ ῥίπτωσιν, ἕνα πλῖβος ἀπὸ γιαγλίδιμαὶς
πατσαθούραις. Αὐτὺ ἐστάβη τὸ ὀλεθριώτερον δυστύχημα τῶν ἀποχλει-
ὀμέναν, “ἐπειδὴ δδ΄ ᾿ἐχρησέμενε ἀλέον Ἡ Πρώϊκὴ "ἀνειπαράταξη. ἡ ἐκ-
Ἀληδίά πώνταχόθο ἤναπτε, καὶ οἱ πολιορχούμενσι μὴ ἔχύντες υερὸν᾿ οὐδὲ
νὰ πίωσιν, ἠναγκάζοντο.νὰ σθύνωσι τὴν φώτίάν χερσὶ καὶ ποδὶ, ἐνταυ-
τῷ χαὶ νὰ πολεμοῦν, πνιγμένοι ὄντες εἰς τὸν καπνὸν χαὶ μὴ δυνάµενοι
οὔτε νὰ ἀναπνεύσωσι. Σιμὰ εἰς τοῦτο τὸ ἀκαταμάχητον δεινὸν ἐτελείώσε
καὶ ὁ ᾽ασεπιχανές τωνι Πέντε ἐξ αὐτῶν ἐχάησαν Ἠέσα εἰς τὴν ἐκχλησίαν,
δύο ἐπνίγησαν ὑπὸ τοῦ καλνοῦ, καὶ ἄλλοι ἐφονεύβησαν. Εγκαταλειφθεὶς
δὲ μόνος ὁ Καπετὰν Αθανάσιος, ὥρμησε μὲ τὸ ξίφος μέσα εἷς τὸ πλῆ-
θος, χαὶ διχοτοµήσας, αὐτὸ εἰς διάστηµα μακρὺ κάὶ ἀπίστευτον, χάµνων
δρόμον ἐκ δεξιῶν χαὶ ἐξ εὐωνύμων, ἐθανατώθη τέλος:- κανεὶς ὅμως δὲν
Ἠμπόρεσε νὰ τὸν λάδώσῃ- μετὸ ὁπαθίον του..Τοῦρχός τις: ἀνδρειότατος
ἀπὸ ὁσμὰν-παζάβι, μέρος ἔχων εἰς τὸν πόλεμον τοῦτον, .. μοὶ εἶπεν
ἔπειτα: «Ώγὼ δὲν Ἰμπορᾶ νὰ καυχιβῶ, ὅτι ῥέπτω «καλὸν τουφέχιον'
γἀλλ᾽ εἷς τὸ σπαθίον ἔχω πολλὴν ἄσχησιν ἐκ νεαρᾶς µου Ἠλωίας, καὶ
Φδὲν ὑποχωρῶ εἰς κανένα τὰ πρὠτεῖα, Τρεῖς φοραῖς ὥρμησα κατὰ τοῦ
Ῥχαπετὰν Θανάση νὰ τὸν χτυπήσω, χαὶ δὲν ἠμπόρεσα οὔτε κἂν νὰ τὸν
ρἐγύξω. Τόσην πολλὴν ταχύτητα καὶ στροφὰς εἶχε. Εἶδον ὀφθαλμο
Σφανᾶς, ὅτι χατέκοψε δεκατρεῖς ἀνθρώπους ν. | εκδ”
Οὕτώς ἐτελείωσε χαὶ ἡ τραγικὴ αὕτη σκηνή.- ἀνθρωπα 18 --
ξαν 932 ὥρας ἕνα φρικτὸν πόλεμον καὶ πολιορκίαν" «8000 ἀνθρώπων. μᾶ
, «90.
 ] ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ἡ-.
πουφέκια, κανόνια καὶ βόμδας πεινῶντες, διφῶντες καὶ ἄὐπνοι μένοντεό,
ἀφόνευσαν 170 Κοζάκους παρεκτὸς τῶν λαθωµένων, Τούρχους δὲ
πλείστους. ος
Κατ᾽ αὐτὴν τὴν περίστασιν ἐφονεύθησαν πολλοὶ ἀθῷοι, ὡς τάχα ἄν-
θρωποι τοῦ Σάθῥα” τὸ δὲ τρίτον τοῦ Ῥουκουρεστίου ὑπέκυψεν εἰς διαρ-
παγὴν, διότι οἱ Τοῦρχοι, ζητοῦντες ὅθεν χεκρυµµένους στβατιώτας τοῦ
Σάῤθα, ἐπατοῦσαν ἁδιακρίτως καὶ ἐγύμνωναν τὰς οἰχίας, ὥστε πολλοὶ
ἄνθρωποι ἐδυστύχησαν καὶ ταύτην τὴν φορὰν; μερικοὶ δὲ ἔμειναν χαὶ
χωρὶς ὑποκάμισον. σι
Τὰ πτώματα τοῦ Σάῤδα, Γκέντση καὶ λοιπῶν ἐῤῥίφῷ ησαν ἔξω τῆς
Άόλεως, ἥτις καὶ εἰς ταύτην τὴν περίστασιν ὀλίγον ἔλειψε νὰ καταστρα-
φῇ ἐξ ὁλοχλήρου.

Περὶ τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ τέλους τῆς καταστροφῆς τοῦ'

ἳ Ῥεπεντελή λΑλῆ πασα. ....
πρὸ χρόνων ὁ Αλῆ πασσᾶς διὰ τῶν πράξεων {6υ ἔδοσεν αἰτίαν εἰς
τὴν Πόρταν νὰ τὸν ὑποπτεύηται' ἀλλ᾽ ἀπὸ τὸν καιρὸν, ὁποῦ οἱ Άγγλοι
ἔλαξον τὰς νήσους, Ἡ Ἠδρτα ἤρχισε νὰ ὑποπτεύηται καὶ νὰ συλλογί-
ζηται κατ᾽ αὐτοῦ, διότι τότε, πρὶν ἐξώσουν' ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Μαύρὰν'
καὶ Κορφοὺς τοὺς Γάλλους, οἱ Άγγλοι ἔκαμον μίάν συνθήκην μυστικὴν
μὲ τὸν ἁλῆ πασσᾶν' ὅτι αὐτὸς μὲν, ὁσάχις ἔχουν ἀνάγκην τὰ µέρη του’
ἀπὸ τροφὰς, νὰ μὴν συγχωρῇ νὰ; ἐμέαίνωσιν ἀπὸ τὴν Αλθανιτιὰν παν”
τὸς εἶδους τροφαὶ εἰς τὴν ἁγίαν Μαύραν χαὶ εἰς Κορφούς' οἱ δὲ Άγγλοι
ὑπεσχέθησαν διὰ τοῦτο. Φῷ) Λλῆ πασσᾶ, ὅτι, μετᾶ- τὴν εἷς αὐτοὺς πα-
ρἄδοσιν τῆς ἁγίας Μαύρας καὶ Κορφῶν, νὰ παραδώσωσιν εἰς αὐτὸν τὴν
Πάργαν. Ἡ Πόρτα διὰ τοῦτο, καΐτοι δὲ αὐτὴν εὐάρεστον, καὶ διὰ ἅλε
λας τινὰς αἰτίας συνέλαθε τὴν ἰδέαν, ὅτι ὁ Αλῆ πασσᾶς ἴθελε καὶ ἐ-
νήργες νὰ γένη ἀνεβάρτητος. ἀφ᾿ οὗ δὲ οἱ ἄγηλοι ἔλαθαν ὑπὸ τὴν κα-
τοχήν των τὴν ἁγίαν Μαύραν καὶ Κορφοὺς, διὰ διαφόρων προφάσεων
πάντοτε ἐμάκρυνον τὴν παβάδοσιν τῆς Πάργας εἲς τὸν Αλῆ πασσᾶν,
ἆλθεν.
καὶ ὣξ ἐκ πούτου- ὁ ἀλλ πασσᾶς. μὲ τοὺς ἆγγλ εἰψ διενέξεις,
ους«
ἕως ὅτου οἳ Άγγχοι ἐξεπλήρωσάν ' τὴν συμφωνίαν΄των, παραδόσαντες
τὴν Πάργαν εἰς τὸν Αλῆ πασσᾶν, ὅπερ δυσηρέστησε πολλους καὶ ἐκ
τῶν ἄγγλων, καβὼς μάλιστα ὁ στρατηγὸς Τζοὺρτζ ἐτύπωσε δι αὐτὸ
κατὰ τῆς Αγγλικῆς χυβερΥήσεως.
 ἐκθισεις. Ἆο5
ἀλλ’ ἡ Πόρτα καβ ἑκάστην αὐξάνουσα τὰς ὑποψίας της, ἤρχισε νὰ
θυλλογίζηται περὶ πῆς χαταστροφῆς αὐτοῦ ὡς «μέσον δὲ τῶν σχοπῶν
της μεττεχειρίσθη τὺν Πασόθεην, εὑρισχόμενον τότε εἰς Ἰωάννινα. Τοῦτο
πληροφορηθεὶς ὁ Αλῆ πασσᾶς ἐζήτησε νὰ τὸν Δολοφονήσῃ" δὲ
οὗτος:
βεθαιωθεὶς περὶ αὐτοῦ, ἀνεχώρησε διὰ νυκτὸς εἷς τὴν Κώνσταντινούπο-
«λί. ὁ δὲ ἀλῆ παόσᾶς μὴ παύσας τοῦ σκοποῦ που, ἐτόλμησε νὰ ένερ-
γήση την δολοφονίὰν φούτου Χαὶ εἰς αὐτὴν τὴν καθέδραν τοῦ Σουλτᾶ-
νου: ἑστειλε᾽ ὃ ἐπὶ τούτου 9ύο πιστούς του λθανοὺς, τὸν Σουλεϊμὰν
Ἰζάκα καὶ ἕνα ἄλλον, διὰ νὰ τὸν δολοφονήσωσι’ ὁ δὲ Πασόθεης, ἔχων
χαὶ αὐτὸς τὰς ὑποψίας τού, ἐξεσχέβασε τοῦτὸ : δι ἑνὸς τῶν «δύὸ ΄ἀλδα-
νῶν' συλληφθεὶς δὲ καὶ ὁ ἄλλη, ὑπεχρεώθη νὰ ὁμολογήση την ἀπο-
στολήν του.
Τότε ὁ Σουλτάνος ἔδειξο φανερὰ τὴν ὀργήν του κατὰ τοῦ Αλῆ πασσᾶ"
καὶ, μ’ ὅλον ὅτι αὐτὸς προσεπάθησε πολυειδῶς νὰ δικκιολογηθῇ καὶ νὰ
ἐξοδεύσῃ ἄπειρα, αἱ ἰδέαι καὶ οἱ σκοποὶ τοῦ Σουλτάνου κατὰ τοῦ Αλῆ
πασσᾶ δὲν ἔπαυσαν, καὶ μολονότι εἰς τὸν. πόλεμον μεταξὺ ῥωσσίας καὶ
Τουρκίας. μέχρι τοῦ.18139ἔστειλεν ὁ Αλῆ ππασσᾶς τοὺς υἱούς του. μὲ
στρατεύματα ἀρχετὰ κατὰ τῶν Ῥώσσων" ἔκτοτε ἡ μὲν Πόρτα ἐπεβύμει νὰ
Ἑεδρῃ κατάλληλον κάιρὸν διὰ τὴν καταστροφὴν αὐτοῦ" ὁ δὲ Αλῆ πασσᾶς
κατάλληλον δύναμιν, εἰς ἣν νὰ ἐμπιστευθῇ καὶ νὰ συνδέσῃ συµφωνίαν,
ὥστε αὕτη μὲν νὰ κόµῃ τὸν πόλεµον τῆς Τουρχίας, αὐτὸς δὲ νὰ ἔπα-
ιναστατήσῃ εἷς τὰ µέρη, -τὰ ὁποῖα ἐξουσίαζε καὶ μὲ στρατὸν ἀπὸ 256
ἕως 30000 δὺ ἐξόδων του νὰ βοηθήσῃ αὐτὴν τὴν δύναμιν, νὰ ἐξουσιά-
ρῇ δὲ τὴν εὑρωπαϊκὴν Τουρχίαυ, ἐπαναστατῶν καὶ τὰ ἄλλα μέρη κατὰ
τῆς Τουρκίας αὕτη δὲ ἡ δύναµις νὰ ἀναγνωρίσῃ τὸν Αλῆ πασσᾶν ὡς
ἠγεμόνα τῆς ἠπείρου, τῆς μεσημβρινῆς Ελλάδος, πῆς'. Θεσσαλίας καὶ
μέρους τῆς Μακεδονίας µέχρι τοῦ Βαρδαρίου,. μὸ τὴν ὑποχρέωσιν νὰ
ἶναι ὑποτελὺς εἰς αὐτὴν τὴν ἀύναμιν, κάὶ εἰς κάθε περίστασιν πολέμου
νὰ βοῄθῃ μὲ 10000 στρατοῦ. ἤ δύναμις ἂὲ, Ἡν ἐθεώρει κατάλληλον,
ὧτον Ἡ ῥωσσία, χαὶ προσεπάθει νὰ εὕρῃ χατἆλληλον μέσον διά τινος
ὑπαλλήλου ῥώσσου, νὰ γνὠστοποιήση τὰς ἰδέας του ταύτας μυστικό
εἰς τὴν ῥωσσιχὴν κυβέρνησιν. Διὰ τὸν σχοπὸν τοῦτον εἶχε στείλει καὶ
πὸν Κωναταντῖνον Δούχαν εἰς τὴν Μολδοθλαχίαν καὶ Ρωσσίαν, ὅπως
ἐχ μέρους, του καὶ ὄχι ἐκ μέρους τοῦ Αλῆ πασσᾶ νὰ εἰπῇ εἰς τὰς ἐχεῖ
εὑρισκομένας ῥωσσικὰς ἀρχὰς ὅτι ἠδύγατο νὰ γίνε ἐν τοίοῦτον πρᾶγμα,
ς
ὃν Ἡ ῥωσσικὴ χυθςρέρνησις τὸ ἐδέχετο.
 406 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: η’.
Κατὰ δὲ τὰ 1844 καὶ 1815, ἐπειδὴ ὁ ζωάννης Παπαῤῥηγόπουλος,
ὡς διερμηνεὺς τοῦ γενικαῦ προξενείου τῆς Πελοποννήσου, ἤρχισε νὰ συ-
χνάζῃ εἰς ἰωάνννα
δὶς καὶ τρὶς κατ ἔτος δι ὑποθέσεις ῥωσσικῶν ὃ-
πηκόων, εἰς τὰ 1916 συνέλαβε τὴν ἰδέαν νὰ δοχιµάσῃ πλαγίως διὰ
µέσου τοῦ Κωνσταντίνου Μαρίνογλου, ὅστις πάλιν. δι ἀδείας τοῦ ἰδίου
Βεζύρη συνεσχετίοθη στενῶς μὲ τὸν Παπαῤῥηγόπουλον., ὁ Μαρίνο-
Ύλους ὢν εἷς τῶν γραμματέων τοῦ Ἀλῆ πασσᾶ, τὸν ὁποῖον μετεχειρί-
ζετο, ὅταν ἐτύγχανε νὰ λάθῃ αἰτίαν νὰ γράψῃ εἰς ῥωσσικήν τινα ἀβ-
χλν περὶ ὑποβέσέώς τινος διότι ὁ Αλή πασσᾶς, φερόμενος πάντοτε
μὲ δολιότητα καὶ ἀπάτην, μετεχειρίζετο εἰς τὰς ἀλληλογρ αφίας του
μὲ τὰς ξένας Δυνάμεις δι ἑχάάτην ἕνα τῶν γραµµατέων του; διὰ γὰ
μὴν ἠξεύρωσιν οὔτε αὐτοὶ, τί γράφει εἰς τὴν µίαν Ἡ εἰς τὴν ἄλλην Δὺύ-
γαμιν. Συνείβιζε δὲ, γράφων εἰς Ρώσσους, νὰ λέγῃ, ὅτι μόνον εἰς αὐτοὺς
ἐμπιστεύεται, χαὶ μὲ αὐτοὺς θέλει νὰ ἔχῃ σχέσιν’ τὰ αὐτὰ χαὶ ἄλλα
ἔλεγεν εἰς τοὺς Γάλλους, Άγγλους καὶ Αὐστριακούς” χαὶ διὰ τοῦτο διὰ
Ψὲν τοὺς Ρώσσους εἶχέ τὰν Μαρίνογλούν, διὰ τοὺς Γάλλους τὸν Μάνθον,
᾿ ποὺς Άγγλους τὸν Κολοθὸν καὶ διὰ τοὺς Αὐστριαχοὺς τὸν Σταῦρον, ὅ-
στις ἣν καὶ προεστὼς τῶν ζωαννίνων. ὅλοι οἱ ἀνωτέρω, καί τοι ἔχου-
τες πλῆρες τὸ αἴσθημα, τοῦ πατριωτισμοῦ καὶ τοῦ ἐθνισμοῦ, δὲν ἠδύ-
ναντο παρὰ νὰ ἐνεργῶσι χαὶ διατηρῶσι τὴν μυστικότητα χατὰ τὰς
Διαταγὰς τοῦ ἀλῆ παασᾶ. Οὗτος λοιπὸν ὁ Μαρίνογλους πλαγίως καὶ
ὡς ἐκ μέρους που, τὸ ἔτος 1816, ἐξέφρασεν εἷς τὸν Παπαῤῥηγόπουλον
τὴν ἀνωτέρω λεχθεῖσαν ἰδέαν, ὅτι δῇθεν, ἂν ἦβελεν Ἡ ῥωσσικὴ αυθέρ-
γῆσις, ὁ Αλῆ πασσᾶς, ἐπειδὴ βλέπει, ὅτι δὲν εὐνοεῖται ἀπὸ τὸν Σουλ-
τάνον, ἠδύνατὸ νὰ, γίνῃ ἓν τοιοῦτο. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος, καί τοι πολὺ
σχετιχὸς τοῦ Μαρίνογλου, δι ἣν εἶχον ἐμπιστοσύνην µεταξύ των, ἀν-
σέχρουε τὴν ἰδέαν ταύτην λέγων, ὅτι ὁ Αὐτοκράτωρ δὲν θέλει ἀκούσει
μὲ εὐχαρίστησίν του νὰ τοῦ εἰπῶσιν ἓν τοιοῦτο, καὶ μάλιστα, ὅταν εὖ-
βίσκηται εἰς εἰρήνην μὲ τὴν Πόρταν. Αφ’ οὗ ὁ Μαρένογλους εἶπεν εἰς
τὸν Αλῆ πασσᾶν τὴν ἀπάντησιν τοῦ Παπαῤῥηγοπούλου, ἠθέλησεν οὗ-
τος νὰ µεταχειρισθῇ τὸ μέσον τοῦ Ἰωάννου Ῥέσσου, ὅστις πρὸ πολλῶν
Χβόνων ἦτον εἰς τὴν Ρωσσίαν, καὶ εἶχεν ὁμοίως σχέσεις μὲ τὸν Παπαρ-
ῥηγόπουλον” ἀλλ” ἐπίσης καὶ μὲ περισσοτέρας κόμη “δυσχολίας ἆπε-
ποιήθη τὴν ἰδέαν τοῦ ὑέσσου ὁ Παπαῤῥηγόπουλος,
Εἰς τὰ 1847 ἐπανελθὼν πάλιν δ ὑποθέσεις εἰς τὰ ωάννινα ὁ Πα:
Παῤρηγόπουλος, αχτὰ διατογὴν τοῦ τότε πρἐσθεως τῆς Κωνσταντφνοῦ-
 ΕΚΘΕΣΕΙΣ.. σα

πὖλεως κόμητος Στρωγονὠφφ, διὰ. µίαν ὑπόθεσιν τοῦ ἀειμνήστου Το-

’
κ

ε , ν ω τς
λ ζώ
τοῦ εἰς Μοσχαν
3 , 2
αποὔανοντος
ϐ / να
καὶ Ῥώσπου
ὁ Λ..7,
ὑπηκόου οντος, 0
υζώη,
Αλῆ πασσᾶς ἐκοινοποίησεν εἰς αὐτὸν τὰς ἰδέαςο του’ καὶ ὴτοὺς σκοπούς
.. ἶ ο. 3
, μι . α 5 , ε
του, λέγων ἄπειρα κατὰ τοῦ Σουλτάνου ὡς ἀχαριστουν διοτι, ἂφ οὐ
καὶ σεράϊῖα τοῦ ἔχαμεν εἰς Κωνσταντινούπολιν, καὶ .στρατοὺς εἰς περί-
: μμ...
στάσεις δι’ ἐξόδων του ἔστειλεν, ὁ Σουλτάνος
στ, ἐνεργεῖ τὴν ἐξύντωσί ν του,
καὶ διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἐπιθυμεῖ νὰ προσκολληθᾶδὲ εἰς5 μίαν Δύναμι
ἃ
δὲν εµπιστεψετοι, καὶ
ρ ων 2.
διότι εἰς κἀμμίαν ἄλλην
ες ΄ ἃ / 5 η /
τοιαύτην, ὡς.ἡ Ρωσσία,
,

σ ς τ , 8, Δ
ν δύ νο . κά
αὗται
»..-
Εκείνο, ὅπερ Ἡ Ῥωσσια ὀύναται νσ
οὔτε δύνανται νὰ κάµνωσιν
͵ ὃ '
κάµη μὲ αὐτόν. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος μὲ πολὺ περισσφτερας δυσχολίας
7 5 ,

τοῦ ἔκαμε τὰς παρατηρήσεις, ὅτι πρῶτον αὐτὸς, ὡς. μικρὸς ὑπάλληλος,
΄ ίδε . δεύτερ σα
δὲ 4 μα λ
νὰ
δι ς
διακοινώσῃ τοιαύτας
.Α..
ἴδεας' ὄξυτερον, Χά: ἂν
ὃν εἶναι κατάλληλος
µεταχειρισθῇ τὸ μέσον τῶν ἀρχηγῶν του, χαὶ αὐτοὶ γνωρίζον τες τὸν
ω ΑΦροαρό ὅτι δὲν ὃς ᾿ ο ἃν ϱµν
χαρακτῖῆρα
-
τοῦ Αὐτοχράτορος, ὅτι δὲν δέχεται τὰ τοιαῦτα, δὲν θὰ
δα /
νὰ τὰ ἀναφέρωαιν εἰς αὐτόν προσέθεσε δὲ ὁ Παπαῤῥηγό-
Ν .. ο. ϱ 1. / ν ς
/
τολμήσωσι
πουλος, διὰ νὰ μὴν τὸν ἀπελπίσῃ, ὅτι τὰ τοιαῦτα ἴσως Ίθελε γίνουν,
ἂν κηρυχθῇ πόλεμος, καὶ ὄχι ποτὲ ἐν καιρῷ εἴρηνης., διὸ εἶναι. καλὸν νὰ ” 3 9 Ν γ .λ. Ν
-- / νο ν 5
Ἀ

ἀ » ντ
ἔχῃ ὑπομανὴν, καὶ νὰ προσπαθῇ ὅλαις δυνάµεσι
) ς 9 : Νον -. 8
νὰ εὐχαριστῇ τὸν Σουλ-
τάνον, περνῶν τὸν καιρὸν, καὶ ἴσως δι αὐτοῦ τοῦ µέσου ἐξαλείψῃ καὶ
». - ἔα ὁ ο. /
. Ἀ Δ, βὸ αυτοῦ.
ποὺς χαχοὺς
λ τα
σκοποὺς, οὓς, καθὼς λέγει, ὁ Σουλτάνος τρέφει κατ

Κατὰ τὸ 1819 ἐπανῆλθεν ὁ Παπαῤῥηγόπουλος { εἰς Ἰωάννινα διὰ, τὴν

: Ἱσες : .

αὐτὴν ὑπόθεαιν,
, -.
ἥτις τῷ 1817. δὲν εἶχε τελειώσει. ὁ Αλή πασσᾶς ὁ
πο
Ρωμαῖοι ἔχουν µίαν
τν μμ...
ἴδιος ἐπανέλαβε καὶ τότε τὰ αὐτὰ προσθέτων, ὅτι οἱ
ν ΄ ϱ ν ας ον) θᾳ ο.
ἴδ

ἑταιρίαν, ἥτις ἔχει τὴν ἀρχήν της ἀπὸ τὴν Ῥωσσίαυ, (καὶ ὅτι τὸ βασί-
ν δ 4 τ

λειον τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Εὐρώπην κατήντησεν ὡς ἓν µεγάλον παλά-

ω ᾽
τιον, ὅπερ ἔσωθεν γχαὶ ἔξωθεν εἶναι λαμπρῶς κεκοσμηµένον,. ἀλλὰ τὰ
α ν .

, Ἆν η ση:
θεμέλιά του ἤρχισαν νὰ σήπωνται, καὶ ἀργὰ Ἠ ταχέως θὰ πέσῃ’ ὅθεν
ο ο , αν ν ἁ
αμέλιά

αὐτὸς θέλει καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ πιασθῇ ἀπὸ ἓν δυνατὸν δένδρον, ὥστε εἰς
τὴν πτῶσιν τοῦ παλατίου τούτου νὰ δυνηθῇ νὰ. ὠφελήσῃ καὶ νὰ ὠφελη,
θᾳ. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος γνωρίζων τὸ δόλιον τοῦ Αλῆ πασσᾶ, καὶ ὅτ',
ἂν ἐπεθεβαίωνε τοὺς λόγους του, ἠδύνατο νὰ Ὑράψῃ τοῦ ἐδίου Σουλτά-
΄ . - , ΄ δ -- .. {

νου, ὅτι οἱ λόσκοθοι προτείνουν εἰς αὐτὸν τοιαῦτα πράγματα, καὶ ὅτι
αὐτὸς, πιστὸς ὢν εἰς τὸ Δεθλέτι, δὲν θέλησε νὰ δεχθῇ τὰ τοιαῦτα,
. τ
πρῶτον, ὅτι περὶ
δρ ο -
εἶπεν. εἰς τὸν Αλῆ πασσᾶν,
Ν Ν
διὰ τοὺς λόγους τούτους οσο πλνι
λ , ,
« / σ΄.
ἑταιρίας, ὅπου τοῦ λέγει, δὲν γνωρίζει τίποτε"
-ν,
δεύτερον, ταῦ φαίνεται,
ὅτι Ἡ ἰδέα του εἶναι ἐσφαλμένη, ὅτι τὸ βασίλειόν τους δὲν εἶναι δἷς
455 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε΄,
κατάστασιν καλην, ἐν ᾧ ἄλλοι Ἰνωρίζουν,, ὅτι καὶ πλουσιώτατον καὶ
δυνατώτατον εἶναι καὶ δὲν εὑρίσκεται ὑπὸ τοὺς φόθους, οὓς λέγει,
Τότε ὁ Αλῆ πασσᾶς ἀπεκρίθη εἰς τὸν Παπαῤῥηγόπουλον: ᾿ Πα μον,
λμπίρομου, ἐγὼ σὲ ἐγνώρισα διὰ φίλον καὶ ὄντη ἔχω στὸ
λκαρδιάμµου σοῦ τὸ εἶπα καὶ μὲ τὰ χείλη μου ἐσὺ, μπίρα
ὅμου, λέγεις μὲ τὰ χείλη σου ἄλλα, καὶ ἄλλα ἒχεις
ἔ στὸ
Ῥκαρδιάσου ἀλλὰ ἔχε εἰς τὸν γοῦν σου, ὅσα σοῦ εἶπα, καὶ εἰπέ τα
Σμόνον, ὅταν ἰδῃς τὸν Μιγίστρο τῆς Ῥωσσίας, τὸν φέλον µου, καὶ πάλιν.
Ἀνὰ ἰδοῦμε».
Εἰς τὰ 1819 ὅταν ὁ ἀείμνηστὸς ἰωάννης. Καποδίστριας ἦλθεν εἷς
Κορφοὺς, διὰ νὰ ἰδῇ τοὺς γονεῖς του, τότε ὁ πρέσθυς τῆς Κωνσταντινου-
πόλεως χόµης Στρωγονὼφφ, λαθὼν ἐπίσημα ἔγγραφα ἀπὸ τὴν Πετρού-
πολυ διὰ τὸν Καποδίστριαν, τὰ ἔστειλε μὲ ἐπὶ τούτου ταχυδοόµον εἰς
τὸν ἐν Πάτραις γενικὸν πρόξενὸν Ἰωάννην Ἡλασσόπουλον; διατάέτων αὖ-
τὸν, ὅτι νὰ στείλῃ αὐτὰ μὲ τὺν ἑωάννην Παπαῤῥηγόπουλον, καὶ οὐχὶ.
δι ἄλλου μέσου, διὰ. νὰ δδβῶσῳ, ἀσφαλῶς εἲς Ἀάρας πόδ'Κάκοδίστρια.
Ταῦτα λαβθὼν ὁ ῥηθεὶς Ἡλασσόπουλος ἐκοινοποίησε τὴν διαταγην τοῦ
πρέσδεως εἰς τὸν Παπαῤῥηγόπουλον, καὶ τὸν ἄφησε νὰ ἐκλέξῃ τὰ
μέσα, δι ὧν δύναται νὰ ἐκτελέσῃ τὴν διαταγὴν αὐτήν.
ὁ Παπαῤῥηγόπουλος, ὣς πολύπειρος χαὶ Ὑνωρίζων, πῶς πβέπει νὰ
φέρηταί εἷς τοιαύτας περιστάσεις, διὰ νὰ μὴν δοθῶσιν ὑποψίαι, :ὅτι μὲ
τὸν ἐρχομὸν τοῦ ταχυδρόμου ὀνεχώρησε διὰ Κέρχυραν, καὶ τότε ὁ ἆγ-
γλικὸς πρόξενος Φίλιππος Γρὴν ἤθελε γράψει εἰς τὴν ἀγγλικὴν χυθέρ :
γησιν νὰ λάθῃ ὅλα τὰ αὐστηρὰ µέτρα κατ’ αὐτοῦ, εἶπεν εἲς τὸν Έλασ-
σόπουλον, ὅτι εὐθὺς νὰ -στείλωσι ταχυδρόµον εἰς τὴν Τριπολιτζὰν,
Ἰράφοντες καὶ πρὸς τὸν ἐκεῖ διερμηνέα τοῦ δορέως χαὶ διαδίδοντες,
ὅτι ὁ ἐλθὼν ταχυδρόμος ἔφερε διαταγὰς τῆς Πόρτας πρὸς τὸν Ῥεζύρην
διὰ τὴν ταχεῖαν ἐκτέλεσιν μιᾶς ὑποβέσεως ὑπηκόου ῥώσσου, ἥτις τῷ
ὄντι ἦν ἐκκρεμής. ὁ δὲ Παπαῤῥηγόπουλος, λαθὼν τὸ διαθατήριόν του
διὰ «τὴν Κόρινθο καὶ οὐχὶ διὰ Κέρχυραν, καὶ πρὸ ἑνὸς μηνὸς ἐκδεδοµέ-
νου, ὅτι ἀναχωρεῖ διὰ τοῦ Κορινθιαχκοῦ κόλπου εἰς Θεσσαλίαν δι ἴδιαι-
βέρας του ὑποθέσεις, ναυλόνει εὐθὺς ἓν πλοιάρον τοῦ Παύλου Καβαπά»
τάκη, ἐπὶ τούφου μὲ [ονιχὴν᾽σηµαίαν, διὰ τὴν Κόρινθον. ὁ λλοίαρ χος,
λαβὼν ἀπὸ τὸ ἀγγλικὸν προξενεῖον τὸ διαξατήριόν του, λόγῳ ὅτι µε-
ταβιβάζει τὸν Παπαῤῥηγόπουλον εἰς Κόρυθον, ἀνεχώρησε τὴν πρωΐαν.
Αλλὰ, φθάσας πλησίον τοῦ Γαλαξειδίου, εἶπεν ὁ Παπαβῥηγόπουλος εἰό
 Ἔκρεσεις, ΄ 309.
πὖν πλοίαρχον, ὅτι ἔχει ὑποθέσεις καὶ θέχει μείνει ὀλίγας ἡμέρας εἰς
Σάλωνα. Πληρωθεὶς ὁ πλοίαρχος, ἀνεχώρησε. Αὐτὸς δὲ λαθὼν ἀπὸ τὸν
εἰς Σάλωνα Σεϊτὰ ἀχμὲτ ἐφέντην, φίλον του, ἕνα τάταρην, διὰ νὰ τὸν
συνοδεύση, ἀνεχάρησε διὰ τοῦ Ζητουνίου, Αομοχοῦ, Τριχκάλων χαὶ
Μετζόθου, καὶ μετὰ τέσσαβας ἡμέρας ἔφθασεν εἰς Ιωάννινα, δύοὥρας
τῆς γυκτὸς, ὅπου Εὐθὺς ἀντάμωσε τὸν Μαρίνογλουν, δι οὗ εὐθὺς ἐκοι-
νοποίησεν εἰς τὸν ᾿Αλῆ πασσᾶν. τὸ ἐχεῖ φθάσιµόν του, χαὶ ὅτι ἀναχω-
ϱῶν διὰ Κέρκυραν,' ἐπιθυμεῖ νὰ τὸν ἰδῇ, δὰ νὰ λάθη παρ αὐτοῦ, ἂν
ἔχν διαταγάς.
Εἰς τὰς ἃ 113 ὥρας τῆς νυχτὸς λάβὼν «τὴν εἴδησίν ὁ ἁλῆ, παᾶσᾶς,
εὐθὺς ἔστειλεν ἕνα χαθάσην καὶ συνώδευσς τὸν Παπαῤῥηγόποιλον εἰς τὸ
σεράῖ που, ὅπου ὁ Αλὰ πασσᾶς εὐμενῶς ἐδέχθη αὐτόν. ὁ Παπαῤῥηγό-

πουλος τοῦ εἶπεν, ὅτι, ἐπειδὴ Υνωρίζει, πόσον ἐπιθυμεί νὰ σχετισθῇ μὲ

κανένα µεγάλον ἀπὸ τοὺς εἰς τὴν ῥωσσμῶν "πηρεσίαν, χαλλέτερον ἀπὸ
τὸν Ἰωάννην Καποδίστριαν ἂὲν δύναται νὰ εὕρη' ὁ δὲ Αλή πασσᾶς ᾱ-
αήντησε: Έλαθα ἀπὸ τὺν εἰς Κέρχυραν γραμματέα τὸν Κολοθὸν μίαν
ἐπιστολὴν, ὅστις :μὲ γράφει, .ὅτι ὁ Καποδίστριας - -ᾖθέλε νὰ μὲ. Ίράψη
καὶ νὰ, μὲ παρακαλέση διὰ 'μίαν- χάριν, ἀλλὰ, δὲν ἑγνώμζον, ἃἂν Ἡ πα-
ράχλησίς του θέλῃ ἐκτελεσθῆ, Καθόσον δὲ ἐννόησεν ὁ Κολοθὸς, ἤ παρά-
χλοισίς του ἦτον διὰ τὴν ἀπελευβέρωσιν τῶν οἰκογενειῶν τοῦ Μόστρα,
Τὰς οἰχογονείας αὐτὰς ἐκράτει εἷς Άρταν ὁ ἁλῆ πασσᾶς ἀπὸ τὰ 1807,
ὅτε εἶχεν ἀναχωρήσει ᾿ "δἹ Ἡγνάτιος μὲ τοὺς. ἀδελφοὺς Μόστρα”: καὶ,
μ᾿ ὅσας παρακλήσεις "ἔκαμοόν αἱ κατὰ Καιρὸν κυβερνήσεις, διὰ νὰ τὰς
ἀπελευθερώσῃ, δὲν ἐστάθη τρόπος. ᾿
ὁ Παπαῤῥηγόπουλος τὸν ἠρώτησεν : ἂν σᾶς Υράψῃ ὁ ο Καποδίστριας,
τί σκοπὸν έχετε; Θὰ τὰς δώσετε ; Αὐτὸς ἀπειρίθη: ὅταν. μοῦ γράψγ,
βλέπομεν. ὁ δὲ Παπαῤῥηγόπουλος,, διὰ νὰ ταχύνῃ τὴν ἀπελευθέρώσιν
αὐτῶν καὶ τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ Καποδίστρια, λέγει εἰς τὸν Αλῆ πασσᾶν:
ή Ἰψηλότης σας προ έπει νὰ ὠφεληθῇ ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν περίστασιν νὰ εἰ-
) χαριστήσῃ αὐτὸν, ὅστις τόσὀν ἀγαπᾶται παρὰ τοῦ Αὐτοχράτορος, καὶ
πρῶτος, χορῖς νὰ περιμένετε νὰ σᾶς γράψῃ,Ἡ Ἰψηλότης σας διὰ µέσου
µου τοῦ χάµνετε µίαν συγχαρητήριον ἐπιστολὴν διὰ τὸν εἰς τὴν πα”
5
τρίδα καὶ τοὺς Ἰονεῖς του ἐρχομόν του, ὅπως συνήθως άμνουσιν οἱ
φίλοι" ἐπομένως, ἂν ἔχετε σχοπὸν νὰ τοῦ στείλετε τὰς οἰκογενείας τού-
τας, θέλετε τὸν ὑποχρεώσει διπλῶς, ἂν, πρὶν σᾶς ζητήτῃ τὴν χάριν,
στείλετε εἰς τὸν Κολοβὸν τὸν γραμματέα σας τὰς οἰχογενείας, γράφον-
 4408 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β’.
πάς-του νὰ εἰπῇ, ὅτι, ἐπειδὴ ἐμάθετε, ὅτι ἐπιθυμεῖ τὴν ἀπελευθέρωσιν
τῶν οἰκογενειῶν τούτων, τοῦ τὰς στέλλετε. Τοῦτο, νὰ ἦσθε βέδαιος,
Ἰψηλότατε, τὰ μέγιοτα θέλει ὑποχρεώσει τὸν Καποδίστριαν». Τοὺς
λόγους τούτους ἤκουσε μὲ προσαχήν᾽ εὖθὺς δὲ. αράζει τὸν. Μαρίνογλουν,
εἰς ὃν λέγει «λΜορξ Κωνσταντῆ, τὺ φίλο μας τὸ. Μαπαβῥηγόπουλο ᾿λέ-
Ἄγει, ὅτι ἐμεῖς πρῶτα εἶναι καλὰ νὰ Ὑράψουμεν τὸ φίλο µας Καποδί-
Ἄστρια, ὅτι χαιρόµεσθε ὅπου ἦλθε, καὶ, ἂν θέλῃ τίποτε, νὰ μᾶς γράφ’
»ἀπὸ δὲ τὸ φίλο µας τὸ Παπαῤῥηγόπουλο θὲ νὰ µάθη, καὶ ὅ,τι ἄλλα
Στοῦ εἶπα». ὁ Μαρίνογλους τοῦ ἀπήντησεν: «ὅπως ὁρίζης ἀφφέντη
Ύμου, ἔτζι κάμτ». Εκεῖνος τοῦ.εἶπε: «Εὐθὺς νὰ «κάµῃς τὸ γράμμα”
δὰλλὰ νὰ μὲν βάλῃς τίποτε περισσότερον ἆ ἀπὸ αὐτάν. ὁ Μαρίνογλους
ἔχαμε τὸ γράμμα, καὶ σφραγίσας αὐτὸ ὁ Βεζύρης, τὸ παρέδωχε τοῦ
Παπαῤῥηγοπούλου΄ χαὶ, ἀφ᾿ οὗ ἔμειναν μόνοι, ἐπανέλαθεν, ὅσα ἄλλοτε
τοῦ εἶπε διὰ νὰ εἰπῆ εἰς τὸν Καποδίστριαν. Εὐθὺς δὲ ἔδοσεν ἕνα. µπου-
γιουρδὲ τεἰς. τὸν: Πρπαῤῥηγόπουλον, προστάξας τὸν. λιμενάρχην τῆς
Σαγιάδας νὰ δώσῃ ὅλα, τὰ. µέσα. εἰς. αὐτὸν. διὰ, νὰ ὑπάγγ καὶ ἐπιστρέ-
ψῃ. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος ἀνεχώρησε τὴν αὐτὴν νύχτα" καὶ φθάσας εἰς
Κέρκυρα», διὰ νὰ μὴν δώσῃ ὑποψίαν εἰς τὴν χυθέρνησιν, εἶχευν ἔτοιμον
ἕνα λογαριασμὸν, ὅτι δηβεν εἶχε νὰ λαμθάνῃ ἀπὸ τὸν Κωνστ. Τζεκλι-
στιάνον, περὶ οὗ ἐγνώριζεν, ὅτι πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν εἴχεν ἀναχωρήσει
διὰ Τεργέστην, καὶ, ἀφ᾽ οὗ ἔδοσε τὸ «διαθατήριόν του. εἰς τὸ΄ μαϊστρά-
τον, ἐζήτησε νὰ ἰδῇ τὸν ὑῶσσον πρόξενον Παπαδόπουλον. ἡλθόντος
δὲ αὐτοῦ, ἐδιηγήθη µε Υαλοφώνως τὸν σκοπὸν, δι ὃν ἦλθε, καὶ ὅτι μὲ
δυσαρέσκειάν που ἔμαθεν, ὅτι ὁ Κωνστ. Τζεχλιστιάνος ἀνεχώρησε διὰ
Τεργέατην, καὶ ὅτι ἐπιθυμεῖ,ἂν δυνατὸν, νὰ τοῦ προθλέψῃ κανένα ἀπὸ
τοὺς καλοὺς δικηγόρους, νὰ τοῦ διηγηθῇ πὴν. ὑπόθεσίν.του, καὶ νὰ κάμη
αὐτὸν πληρεξούσιον πρὸς ὑπεράσπισω τῆς ὑποβέσεώς του καὶ ὅτι, ἂν
ἦτο δυνατὸν, ν᾿ ἀκούτῃ τὴν συμθουλὴν καὶ τοῦ κόμητος Βιάρου, ὡς
νομιχοῦ ὄντος. Πρὸς τὸ ἕσπέρας μαθὼν τὸ φθάσιμων τοῦ Παπαβῥηγο-
πούλου ὁ ωάννης Καποδίστριας, ὅττις ἐπερίμενε γράμματα, ἐννόησεν,
ὅτι ἆλθεν ἐπὶ τούτου” ὁ δὲ κόμης Βιάρος ἐλθὼν καὶ ἀχούσας τὴν ὑπόθεσιν.
περὶ τοῦ Ίζεκλιτ τιάνου, ὑπεσχέθη νὰ κάµ, ὄρτι, δύναται, . ἀλλ. ἐσυμ-
ὀθύλευσε τὸν παπα ῥῥηγόπουλον, ὡς. καλλίτερον νὰ κάμη τὴν κάθαρσίν
του, ἥτις ἦτον ὀλιγοήμερος, καὶ γὰ ἐξέλθῃ, διὰ νὰ κάµωσι δικηγορικὸν
συμβούλιον. ὁ Παπαβῥηγόπουλος ἐννοήσας, εὐθὺς ἐζήτησε τὴν ἄδειαν
νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ λοιμοχαθαρτήριον, ὅθεν τελειώσας τὴν κάθαρσίν του
 εκθεσεί5. - 11.
φ ἃ ι μα -

ἔξηλθὲν εἰς ἐλευθέραν κοινωνίαν τὸ μέγα σάββατον. ὁ ἂξ Αλή πασσᾶς,

ο . , .
.. κ 3

βαλὼν εἰς πρᾶξιν τὴν συμβουλὴν τοῦ Παπαῤῥηγοπούλου, διέταξε τὸν

Ταΐρ Αμπάζην, ὅστις Ἴτον διοικητής τῆς Άρτας καὶ τῆς Πρεθέζης, νὰ
3 αν. ρ.
η

στείλῃ τὰς οἰκογενείας τῶν ἀδελφῶν Μόστρα εἰς τὸν Κολοθὸν, «καὶ ) ἐ-
- / ω
- δ

κεῖνος νὰ τὰς παραδώσῃ εἰς τὸν Καποδίστριαν. Τὸ ἴδιον μέγα σάθθατον

Ν
-

ἔφθασαν εἰς Κέρχυραν καὶ αἱ οἰκογένειαι αὗται. δὲ Παπαῤῥηγόπουλος

τὴν νύκτα ὑπῆγεν εἰς τὸν Καποδίστριαν, ὃν πρὸ χρόνων ἐγνώρίζε, γαὶ
τοῦ παρέδοσε τὰ ἐπίσημα ἔγγραφα, ἄτινα εἶχε καλῶς προφυλαγµενα,
καὶ τὴν ἐπιστολὴν τοῦ ἀλῆ πασσᾶ, εἰπὼν καὶ ἐκ. στόματος, ὅσα εἶχεν
ἐπιφορτισθῇ ἀπὸ αὐτόν. ὁ Καποδίστριάς εἶπεν εἰς τὸν Μαπαῤῥηγόπου-
λον, ὅτι μετὰ τὴν Ανάστασιν εἶγαι ἀνάγκη ν ἀναχωρήση. Μ΄ ὅλον ὅτι ὁ
Ἠαπαῤῥηγόπουλος παρετήρησεν εἰς τὸν Καποδίστριαν, ὅτι ἃ Αγγλικὴ
,
,
κυθέρνησις δύναται νὰ λάβῃ ὑπονοίας διὰ τὴν ἄμεσον ἀναχώρησίν του,
ἀλλὰ διὰ νὰ ὑπαχούσῃ, ἔλαθεν ἅλα τὰ κατάλληλα µέτρα, καὶ ναυλώ-
σας ἓν πλοιάριον διὰ τὴν Πρέθεζαν ἀνεχώρησε, μίαν ὥραν πρὶν χλείση τὸ
λιμεναρχεῖον, λαθὼν ἀπαντῆσεις ἀπὸ τὸν Κηποδίστοιαν διὰ τὴν πρς-
σξείαν τῆς Κωναταντινουπόλεως ΄χαὶ τὸν «ἀλῆ πασσᾶν.. Γποπτευόμενος
3
{

Ἀθθέρνησις μαθοῦσα τὸν ταχεῖαν ἀναχώρη-

-- 3 . ο.

ἔνταυτβς, ὅτι ὃ Αγγλ

9. -

ὃ
σίν του, δύναται νὰ λάβῃ κατ αὐτοῦ δραστήρια µέτρα, ἀφ οὗ ἐσκοτί-
νιασεν, ἀντὶ νὰ, ὑπάγῃ εἰς Πρέθεζαν, συμθιθασθεὶς μὲ τὸν πλοίαρχου,
εὐγῆκεν εἰς Σαγιάδα, | )
Καὶ τῷ ὄνσι ἡ Αγγλική κυβέρνησις, ἅμα μαθοῦσα τὴν τόσον ταχεῖαν
ἀναχώρησιν τοῦ Παπαῤῥηγοπούλου, εὐθὺς ἐξαπέστείλεν ὄπισθεν ἓν χότε-
ρου μὲ πολλὰς χώπας καὶ ἀνθρώπους, διὰ νὰ προφθάσωσι τὸ πλοῖον, ἐντὸς
ὃ 4 Ν - Ν » 9 Ν
Ν Ν / κ» ἠ / )

τοῦ ὁποίου
τ ἦτο ὁ Παπαῤδηγόπ μεγαλητέρα.ς
κάµωσι τὰςτὰς µεγαλητερα
θὁηΥ ουλος, 5, νὰ τοῦ ὃ κάµωσι
ἐρεύνας, χαὶ, ὅσα γράµµατα εὕρωσι, νὰ τοῦ τὰ πάρωσι. Τὸ χότερον ἐπῆγε
9 . το -- , , α

μέχρι Πρεθέζης"' ἀλλ᾽ ὁ Παπαῤῥηγόπουλος, ἐξελθὼν εἰς Σαγιάδα, εὐθὺς

ἀνεχώρησε διὰ τὰ Ἰωάννινα, ὅπου εἶπε πρὸς τὸν Αλῆ πασσᾶν, γαὶ ὅσα
8 3 . - -
α

ἐποφορτίαθη ἀπὸ τὸν Καποδίστριαν, δηλαδὴ νὰ ἦναι δίχαιος καὶ πιστὸς

λς - 2 - ἃ ὸ Ν Δ , 5»
9 Δ
εἰς τὸν βασιλέα του’
΄ .
καὶ, διὰ νὰ φθάσῃ εἰς ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐπιθυμεῖ,
πρέπει νὰ«λάδῃ ὅλα τὰ αὐστηρὰ µέτρὰ, ὥστε νὰ διατηοῆται ἄκραλε δι-
Δ » Δ { . ϱ Δ ω 3
/ ΔΝ , ασ.

, ῃ κ λρρ ἐξ νι , Ν λώ
καιοσύνη εἰς τὰ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξουσια-όμενα µέρη, καὶ νὸ Φώσῃ θάῤῥος,
εἰς ὅσους ἔχει πιστοὺς Χριστιανοὺς καὶ Τούρχους, διὰ νὰ λέγωσιν εἰς αὖ-
Δ , Ν χ / 3 .
. ο 1 ΔΝ ὰ

τὸν τὴν ἀλήθειαν, χαὶ νὰ ἀχούῃ αὐτήν. Τότε ὁ Λλῆ παασᾶς προσεγγύ-
σας τὸν Παπαβῥηγόπουλον πλησίον, ὅπου ἐκάθητο, ὅθεν ἔβλεπε τὸν δρό- . η

«Ἡ, φίλε µου, ξεύρεις ἐγώ; τὸ

α΄

μον καὶ τοὺς διαβαίνουτας, λέγει:

 442 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε’,
φφῖλο µας Καποδίστρια σὲ εἶχε νὰ μὲ τὰ εἰπῆς αὗτά. ἀλλὰ χὐτταξς:
»ἐγὼ μόνος δὲν βλέπω, παρὰ ὅ,τι γίνεται εἰς αὐτὸ τὸ δρόµο, ὅπου περνᾷ
λὁ κόσμος’ στὰ ἄλλα µέρη πρέπει νὰ στέλνω ἀνθρώπους, γιὰ νὰ φυλάνε
ντὸ ζάπτι' χαὶ, ἂν δὲν παιδεύσω τοὺς κακοὺς, ἐσὺ χαὶ ἄλλοι φίλοι µας
»δὲν ἤθελε ἠμπορεῖτε, κἄὶ φορεώμένοι φλουρὶ ἂν ἤσασθε, νὰ ταξιδεύς-
»τε». Τέλος, ἀφοῦ ὁ ἁλῆ πασσᾶς εἶπεν εἰς τὸν Παπαῤῥηγόπουλον πολλὰ
πἀράπονα κατὰ τοῦ Σουλτάνου, ὀνομάζων αὐτὸν ἀχάριστον; καὶ ἐπα-
ναλαμθάνων τὰ τῆς ἐπιθυμίας του, παρόντος τότε καὶ τοῦ ἸΜαρίνογλου»
παρεκάλεπεν αὐτὸν νὰ εἰπᾷ ὅλα αὐτὰ μυστιχῶς καὶ εἰς τὸν πρέσθυν τῆς
Κωνσταντινουπόλεως. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος λαθὼν τάταρην τοῦ Αλῆ
πασσᾶ, ὀνόματι Κὀυτζοὺκ Ἑθραὴμ, ἀνεχώρησε διὰ τὴν Κωνσταντινού-
πολιν, καὶ παραδόσας εἰς τὸν πρέσθυν τῆς ῥωσσίας Στρώγονωφφ τὰ
γράμματα τοῦ Καποδίστρια, ἐπέστρεψον εἰς Πάτρας. Τὸ δὲ περιεχόµενον
τῶν γραμμάτων Κύριος οἶδε, ---- Ἡ ἂξ Αγγλικὴ κυθέρνησις, μαβοῦσα ε-
ἔ
πενϊά κόῦτο τὸ γεγονὸς, ἐβέπληξε τὸν εἰς Πάτρας πρόξενόν σης Κ. Γρήν,
διότι ἀπὸ «ἠν ἀρχὴν ἂν) ἐγιάρος «3 ἐναχάρήαινίτοῦ σιακαβῥηγοποή-
λου, διὰ νὰ δώσῃ εἰς Κορφοὺς τὴν εἴδησιν. )
Εἰς τὰ 1920, τὸν μῆνα, φεθρουάριον, ὁ Αλή πασσᾶς, πληροφορηβεὶς
τὰ κατ αὐτοῦ ἀποφασιστικὰ µέτρα τοῦ Σουλτάνου, ἀπὸ ζωάννινα ἐλθὼν
εἰς Πρέδεζαν,, πέµπει ἐπὶ τούτου | ἄνθρωπον εἰς τὸν Παπαβῥηγόπουλον,
μὲ Ἰράμμα τοῦ Μαρίνογλου, ᾿ζητῶν αὐτὸν, ἵνα ὅσον τὸ δυνατὸν ταχύτς-
ρον ὑπάγη εἰς Πρέθεζαν πρὸς ἀντάμωσίν του.
τ Αλλ’ ὁ Παποῤῥηγόπου-
; λος ὑποπτευόμενος, ὅτι εἰς τοιαύτάς περιστάσεις νὰ ὑπάγῃ εἰς Πρέθεζαν
ἄνευ αἰτίας, θέλει δώσει ὑπονοίας εἰς τοὺς ἐκεῖ ξένους προξένους, ἀπέ-
στειλεν "ὀπίσω τὸν ἄνβρώπον: προφασιζόµενος, ὅτι τὰ χρέη του δὲν τοῦ
συγχωροῦν νὰ ὑπάγῃ. ὁ δὲ Αλῆ πασσᾶς πάλιν, διὰ τοῦ Μαρίνογλου
γράψας μὲ τὸν ἴδιον ἀπεσταλμένον, τὸν ἐζήτησεν, ὡς ἀνάγχης οὔσης, νὰ
ὑπάγη. Έγραψε καὶ ἰδιαίτερον γράμμα πρὸς τὸν ῥωσαικὸν πρόξενον
Ἡλασσόπουλον, λέγων καὶ πρὸς αὐτὸν, ὅτι εἶναι ἀνάγκη νὰ ὑπάγη ὁ
Παπαῤῥηγόπουλος εἰς ἀντάμωσίν του. Τότε ὁ Παλαιῶν Πατρῶν χαὶ
ὁ Ἰωάννης Βλασσόπουλος αυσχεφθέντες πάλιν, παρεχίνησαν τὸν Παπα:
ῥηγόπουλον. γὰ ὑπάγη, μεταχειρζόμενος πᾶν, ὄντι αὐτὸς Ἰνωβίζει, διὰ,
νὰ μὴ δώσῃ ὑπονοίαξ εἰς νους ἐχετξένουε προξόνουξς φαὶ νὰ µεταχειρι-
οὐῃ µέτρα, ὥστε ὁ Αλῆ πασσᾶς νὰ λάβῃ ἐλπίδας, ὅτι δύναται νὰ ἔχῃ
βούθειαν, διὰ νὰ, ὀντιπαρατοχθὴ κατὰ τῆς ὀργῆς τοῦ Ἀουλτάγου, ὁ δὲ
 ΕΚΘΕΣΗΣ α1δ
Νουλτάνος ἔτι μᾶλλον νὰ ὀργισθῇ κατ αὐτοῦ καὶ νὰ ἐπέμείνῃ εἰς τὰν
καταστροφήν -του. πρστν ων - ἀ-.
Οὕτως ὁ Παπαῤῥηγόπουλος ἀνεχώρη σε διὰ τὴν Ἡρέβεζαν , χωρὶς νὰ
ἠνωρίζῃ τοῦτο ἄλλος τις ἐκ τῶν εἰς Πάτρας, ἀλλ' ὅτι ὑπάγει εἰς τὰ µέρη
τῆς ἀχαρνανίας δι ὑποβέσεις -του. Φθάσας εἰς Αγρίνιον, ἔμεινε δύο ἡμέ-
ῥας εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἐκεῖ Γαλάνη Μέγα Πάνου, διὰ νὰ σκεφθῇ ἐν ἥσυ-
χία καὶ μόνος, πῶς ἔπρ παρουσιασθῇ εἰς. Πρέθεζαν, καὶ τὶ ἔπρεπε
νὰ επε
νὰ χάµη, διὰ νὰ μὴ δώσγ ὑπονοίας εἰς τοὺς ἐν Πρεβέζῃ προξένους. Διὸ
ἑτοίμασεν ἐγγράφους ἀπαιτήσεις κατὰ τοῦ Ἀλῆ πασσᾶ, δὲ ἀδικίας τι--
νὰς, τὰ ὁποίας εἶχε κάµει κατὰ τῶν κληρογόμων ποῦ µακαρίτου Πο-
λυζώη, ἀποθανόντος πρὸ χρόνων εἰς Μόσχαν. Συγχρόνως δ᾽ ᾿ἐστοχάσθη,
ὅτι, διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ ἱεροῦ σκοποῦ, τὺν ὁποῖον εἶχον οἱ ἑταῖροι
Έλληνες, ἐὰν τώρα βεβαιώσῃ τὺν ἀλῆ πασσᾶν, ὅτι δύναται νὰ γένῃ
:ᾷ ἐπιθυμία του, θέλάι Διστεύσει εἰς τοὺς λύγους του, καὶ θέλει χάµεε,
ὅπως τὸν συμθουλεύση, διὰ νὰ γίνῃ Ἡ καταστροφή του, πρὶν ἀρχήσῃ ἃ
ἐπανάστασις, ὅτε ὁ Σουλτάνος ἐξ ἀνάγκης Ἰδύγατο νὰ τοῦ δώσῃ τὴν
ἀμνηστείαν του καὶ νὰ τὸν διατάζῃ χατὰ τῶν. Ἠλλήνων, ὅπερ προθύµως:
βελε δεχθῆ ὁ ἀχῆ- πασσᾶς, μ’ ὅσα καὶ ἂν ἔλεγε κατὰ τοῦ Σουλτάνου.
Φθάσας ὁ Παπαῤῥηγόπουλας, ἐχατοίχησεν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Γενο-.
έλη, καὶ εὐθὺς εἰδοπόίησε τὸν φίλον του Μαρίνογλουν' εἰς δὲ τὸν Γε-
νοθέλην, μολονότι ἦτον φίλος καὶ ἀδελφὺς, δὲν ἐφανέρωσε τίποτε, παρὰ
ῥόνον ὅτι ἐπῆ γε ν- τῆς. Πόρτανὰ
-μὲ διαταγὴ ς ζητήσῃ. τὰ κληρονομικὰ
δικαιώµατα τοῦ Πολυζώη. ὁ Κωνστ, Μαρίνογλους εὐθὺς ἐπῆγεν εἰς
ἀντάμωσιν τοῦ Παπαῤῥηγοπούλου, Εἰς αὐτὸν ἔχων ἐμπιστοσύνην µε-
χάλην ὁ Παπαῤῥηγόπουλος, ἐξήγησε τὸν σχοπόν του, ζητῆσας καὶ αὖν
ἑ

τοῦ τὴν γνώμη». ὁ Ἱδαρίνργλους ἐδείχθη καθ ὅλα σύμφωνος, . χα

τὸ φθάσιµού
ἀπελθὼν εἰς Ξὺ σεράγι τοῦ ἀλῆ πασσᾶ, εἰδοποίγσεν εἰς αὐτὸν
τὸν ἐδέχθη;
ποῦ Παπαῤῥηγοπούλου, ὅστις εὐθὺς ἐζήτησεν αὐτόν' ἐπῆγε,
μὲ πολλὴν. χαρὰν καὶ περιποίησιν καὶ τὸν παρεκάλεσε νὰ ὑπάγῃ εἰς ἕωσ”
, νὰ κάµη
σἵαν μὲ ἔξοδά του, καὶ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους; ὅσους γνωρίζει
νὰ ὑπάγωσιν εἰς γνῶσιν τοῦ Αὐτοχράτορος, ὅσα κατὰ διαφόρους περι"
ὁτάσεις εἶπεν εἰς αὐτὸν, καὶ ὅτι δύναται καὶ ἐγγράφως νὰ ὑποσχεθῇ
ταῦτα. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος, παρόντος μαὶ τοῦ Μαρίνογλου, εἶπε πρὸς
τὸν Αλῆ πασσᾶν, ὅτι, ὁσάχις τοῦ ἀνέφερε περὶ τοιούτων, ποτὲ, ὡς κα
-
.

λῶς γνωρίζει, δὲν τοῦ ὑπεσχέβη, διότι δὲν Ἴβελε νὰ ἀπατήσγ' ἀλλὰ
πώρα γνωρίζων, ὅτι, ἂν ἡ ἑψηλότής του Ἴθελε χάµει, χαθὼς πρέπει;
 μα ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε’.
θέλει γίνε ἡ ἐπιθυμία του. ὁ Αλῆ πασσᾶς τοῦ ἀπήντησεν, ὅτι θέλει
κάμει, ὅ,τι τοῦ εἰπῇ. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος ὑπεσχέθη τότε, ὅτι δύναται
μα .Ἡ { ὃ Νο
διὰ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἄλλα πάντοτε µε
ν / . Δ { ἃ
νὰ ὑπάγῃ εἰς Ῥωσσίαν
ἆλ α Αα. εἰς ὃ έπσι λ ἴΨ. αἱ ὁ ἀλ ἂς νὰ
ἄδειαν τοῦ ἀρχηγοῦ του, εἰς ὃν πρέπει νὰ γράψῃ καὶ ὁ Αλῆ πασσᾶς
φροντίσῃ δὲ εὐθὺς διὰ τῶν πιστῶν του Χριστιανῶν. καὶ Οθωμανῶν νὰ ὁ-
τοιμάση τὸν ἀναγχἀϊον στρατὸν καὶ τὰ ἀναγχαῖα τοῦ πολέμου πρὸς ἀν-
τικαράταξιν τῶν δυνά µέων, τὰς ὁποίας ἦθελε στείλει ὁ Σουλτάνος κατ
αὐτοῦ, τάττων αὐτὸν μέχρι τῶν συνόρων, ἅτινα ἐξουσιάζ ει’ ἀλλὰ προη-
γουµένως καὶ ἄνευ ἀργοπορίας. πρέπει νὰ προσκαλέσῃ ὅλους τοὺς ὁπλαρ-
χηγοὺς καὶ προεστῶτας, ὀλωμανοὺς παὶ Χριστιανοὺς, ποὺς ἰσχυροὺς χαὶ
τοὺς θελοντας τὴν διατήρησιν τοῦ Αλῆ πασσᾶ, τῶν ὁποίων τὴν αὐν-
δρομὴν νὰ ζητήσῃη, ὑποσχόμενος εἰς αὐτοὺς χαὶ εἰς ὅλους τοὺς λοιποὺς
ἀσυδοσίαν, ὅταν ἐπιτύχη τὸν σκοπόν του, καὶ νὰ μὴ λυπηθῇ νὰ ἐξο-
δεύσῃ. ὁ ἀλῆ πασσᾶς ἀπήντησεν, ὅτι ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ κάµῃ, ὅταν ὁ ΄
Παπαβῥηγόκουλος, πιατεύῃ, ὅτι πηγαίνω. εεἰέ ῥωσσίαν. δύναται νὰ ἐπι-
τύχη τὸνσχκοπόν του, καὶ ὅτι ἔχει καὶ ἔτριμον στρατὸν, περίπου. 20000,
διὰ νὰ ἀντιπαραταχθῇ εἰς τὰς τουρχιχὰς δυνάµεις, ἕως ὅτου γίνῃ ὁ πὀ-
λεμος ἀπὸ µέρους τῆς ῥωσσίας, καὶ τότε νὰ γίνῃ, ὅπως θέλῃ ὁ Αὐτο-
κράτωρ. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος τοῦ ἀπήντησεν, ὅτι ἐλπίζει νὰ λάθη τὴν
ἄδειαν νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν ῥωσσίαν, καὶ ὅτι, ἂν. γίνῃ πόλεμος, θὰ γίνωσὶ
καὶ ὅσα αὐτὸς ἐπιθυμεῖ. ῖώς ἐχεῖ δὲν προσθάλλεται ἡ ἀξιοπρέπεια τῆς
ῥωσσίας. Τοῦ ὑπόσχεται δὲ, ὅτι ἀναχωρῶν ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον καὶ
φθάνων εἰς Κωνςαντινούπολιν καὶ Ρωσσίαν, ἂν ἰδῇ, ὅτι εἶναι ἐλπὶς, Βὰ τοῦ
γράψῃ’ ἄλλως δὲ, θὰ τοῦ γράψη τὸ ἐναντίον, διὰ νὰ λά6ῃ τὰ ἀναγκαῖα
Μέτρα” ἀλλὰ πρέπει νὰ τοῦ δείζῃ ἓν μέρος, ἔναν Φφίλον του πιστὸν εἰς
τὴν Κωνσταντυούπολιν, ὁ ὁποῖος νὰ μὴν Ἠφρίζη σίποτε ἄλλο παρὰ:
µόνον, ὅταν λαμέάνῃ Ὑράμματά του, γὰ τὰ πέµπῃ ἀσφαλῶς. ὁ ἀλῆ
ἀλάσᾶς ἀπεκρίθη, ὅτι τοῦ δίδει ἐπιστολὴν εἰς τὸν.πιστόν του. -εἷς Κων-
σταντινούπολιν Χατζή ὁμὲρ ἀγᾶ, ὅστις νὰ λαμθάνῃ τὰ γράμματα καὶ
νὰ τὰ πέµπῃ. ὁ δὲ Παπαῤῥηγόπουλος τοῦ εἶπε νὰ ἐπιμείνῃ κατὰ τοῦ
«Σουλτάνου, προσθέσας: ὅλα ταῦτα ὑπάγουν καλῶς' τώρα τί πρέπει νὰ,
πάµωμεν, διὰ νὰ εὐγάλωμεν τοὺς ἑδῶ προξέναυς, τῶν ξένων. Δυνάμεων
ἀπὸ τὰς ὑποψίως» ὃς. ἠδύνανσο-νὰ λάθωαι διὰ- σὺν ἐρχομόν του; ἰδοὺ τὶ
«σκέπτομαι, ἡ Τψηλότης σου πρέπει νὰ ἀρχήσῃς γὰ παραπον σαι, ὅτι ὁ
Παπαῤῥηγόπουλος ἦλθε καὶ μοῦ ζητεῖ πράγματα παρολβόντα! νὰ κράξτς
«δὲ δύφ τῶν προξέγων, τὸν ἆγγλον καὶ τὸν Αὐστριααὸν, ὅ ὅτι δῆβεν θέλεις
 ἐς εκθεσειΣ. 35
νὰ τοὺς συµβουλευθῆς, ἂν οἱ ῥῶσσοι ἔχωσι δίκαιον Υ᾿ ἀπαιτῶσι πρᾶγ-
µατα ἐγὼ δὲ θὰ παραπονοῦμαι ὁμοίως κατὰ τῆς Τψηλότητός σου, ὅτι
θέλεις ν᾿ ἀδικήσης τοὺς χληρονόμους ὑπηκόου ῥώόσου. ὁ Ἀλῆ πασσᾶς
εἶπε τότὲ πρὸς τὸν Παπαῤῥηγόπουλον: «ἀφεροὺμ, µπίρο µου" κἀλὰ τὸ
ηῦρες” νὰ τοὺς γελάσουµε τοὺς... «» Οὕτω ὁ λῆ πασοᾶς ἔπραξεν,
ὅπως ὁδηγήθη. Οἱ δὲ πρόξενοι τῆς Αηγλίας καὶ τῆς Αὐστρίὰς πιστεύ-
σαντες ἐγνωμοδόξησάν νὰ Ὑϊνῃ εἷς συµβιθασμός καὶ οὕτω μετὰ τρεῖς͵
ἡμέρας τῆς διαῥονῆς τοῦ Παπαβῥηγοπούλου εἰς Πρέθεζαν διεδόθη
φήμη, ὅτι ἐσυμθιβάσθη Ἡ ὑπόθεσις. ἐπειδὴ δὲ ὁ Μαρίνογλους ἐγνώριζεν,
κη μὲ τὰς αὐτᾶς ὑποσχέσεις
νὰ συνεννοηθῇ
ὅτι ὁ ἁλῆς ἐνδέχεταί ἐν ἀνάγ
καὶ μὲ τοὺς Άγγλους, ὁ Ἠαπα Σδηγόκουλυς, διὰ νὰ ἐνχοχοιήση αὐτοὺς
καὶ νὰ δείξῃ περισδοτέραν πίστιν εἰς τὴν φίλίαν τοῦ ἀλῆ πασσᾶ, ἐστο-
χάσθη νὰ εἰπῆ. ὁ ἴδιος εἰς αὐτὸν, ὅτι δὲν πειράζει νὰ δοκιµάσή καὶ τοὺς
Άγγλους εὡς γείτονας, νὰ τὸν βοηθήσώσι μὲ τὰς αὐτὰς ἢ ἄλλας ὑπο-
σχέσεις, διὰ νὰ λάθη τὴν ἀνεξαρτησίαν του. Τοῦτο ἐσυμθούλευσεν ὁ
Ἠαπαῤῥηγόπουλος, διότι, χαὶ ἂν δὲν τοῦ τὸ ἐλέγεν, αὐτὸς ἴθελε τὸ κάµει,
ἀφ᾽ οὗ δὲν ἐφύλαττέ-ποτε δὔτε λόγον, οὔτε ὑπόσχεσιν' ἄβελε: ὃ᾽ ἐν-
᾿αἄντῷ νὰ ἐνοχοποιήσῃ τοὺς Ἄγγλους, ὥστεἩ Τόυρκικἡ χυθέρνησις νὰ,
μὴν ἐμπιστεύηται εἰς τὰς εἴτε ψευδεῖς, εἴτε ἀληθεῖς, καταμηνύσεις τῶν
Ἀγγλῶν. Οὕτω ὀναχωρήσας ὁ Παπαῤῥηγόπουλος ἔφθασεν εἰς Πάτρας,
ὅπου διαχοινώσας ἐμπιστευτικῶς εἰς τὸν ἀρχηγόν του χαὶ τὸν Παλαιῶν
Πα ἐρῶν: τὰς Γεγονότα, ἀπεφασίσθη ν᾿ ἀναχωρήση: Πρὶν δὲ τούτοῦ όν
γεφώνησαν οἱ πρῶτοι προεσἑοὶ καὶ ἀρχιερεῖς τῆς Πελοποννήσου, νὰ έπι-
φορτίσωσι τὸν Παπαῤῥηγόπουλον, ἵνα, ὅταν εὕρῃ τὸν ἀρχηγὸν τῆς ἔ-
παιρίας, λάδῃ πρῶτον πληροφορίας περὶ τῶν σκοπῶν, οὓς ἔχούν διὰ τὰς
ἑτοιμασίας καὶ τὸν καιρὸν, τὸν ὁποῖον στοχάζονται, καὶ πόθεν ν ἀρχί-
όωσι τὴν ἐπανάστασῳ, καὶ ἑπυμένως-ὁ Παπαῤῥηγόπουλός γνώρίζων
τὴν κατάστασυ καὶ τὰ πἀτριωτικὰ αἰσθήματα τῶν Πελοπὀννησίων, νὰ
ἐχθέσῃ ταῦτα εἰς χάρτην, τὸν ὁποῖον οἱ προεστοὶ τῷ ἔδοσαν μὲ µόνας
τὰς ὑπογραφάς των, καὶ νὰ δώσῃ τοῦτον εἰς τὸν ἀρχηγὸν τῆς Εταιρίας.
Φθάσας εἰς Κωνσταντινούπολιν, αχατὰ χρέος ἔκαμε τὰς ἐχθέσεις του
πὺὸς τὸν πρέσθυν Στρώγονωφφ διὰ τὰς µυθώδεις σχεδὸν προτάσεις καὶ
᾿ὑποσχέσεις τοῦ Αλῆ πασσᾶ, ὡς τοῦ ἔγραφε χαὶὁ γενιχὸς πρόξενος. χύν
ριος Ἡλάσσόπουλος, εἰς τὰς ὁποίας οὐδεμίαν βάσιν ἔδαλεν ὁ πρέσδος»
εἰς τὸ
Πετὰ ταῦτα ἐπῆγε πρὸς τὸν Χατζη ὁμὲρ Αγᾶ, ὅσεια-άθῴκει
Σκούτορι, δόσας Ἀρὸς αὐτὸν τὸ γράµµα τοῦ ἁλῆ παόσᾶ, ὅστις παρε”
ΕΕ ----. ... . . ... . ...... υ--,,

ο 4ἱ6 ΠΑΡΑΡΤΗΜΚ.Β’.
κάλεσε τὸν Πακαῤῥηγόπουλον νὰ ἔχῃ ὅλην τὴν ἐμπιστοσύνην εἰς αὖ-
πὸν, τὰ δὲ γράμματα πρὸς τὸν ἁλῆ πασσᾶν, νὰ τοῦ πέµπῃ διὰ τοῦ φί-
λου του Σέχερη.
ἆ
Μετὰ παρέλευσιν δέ τινων Ἀμερῶν, τὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ |μαΐου,, ὁ πα-
παῤῥηγόπουλος ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Κωνσταντρούπολιν καὶ διὰ τοῦ.
Βουκουρεστίου εἰς Πετρούπολιν ἔφθασε τὴν 15 μαῖου 1620, ὅπου πα-
ρέδωκεν εἰς τὸν [ωάννην Καποδίστριαν, ὄντα τότε ἐκεῖ, τὰ ἐπίσημα

Έγγραφα τοῦ πρέσθεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως. «Ἀλλὰ, πρὶν ἀναχώ-

ρήση. ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπόλιν, ἄφησε Ἰράμμα, διὰ τὸν Αλή πασσᾶν,
χωρὶς νὰ βάλη τὴν ὑπογραφήν του παρὰ μόνον ἓν σημεῖον, τὸ ὁποῖον
ἐγνθρζεν ὁ ἴδιος Αλῆ Ἀασσᾶς καὶ ὁ Μαρίνογλους, εἰς τὸ ὁποῖον τοῦ

ἔγραφε νὰ ἑτοιμασθῇ καὶ νὰ ἔχῃ χαλὰς ἐλπίδας. Καθὼς ἔφθασεν εἰς

Πετρούπολιν, πάλιν τοῦ ἔγραψεν, ὃὅτι ὁ σχοπός του καὶ Ἡ ἐπιθυμία πού
θὰ ἐχτελεσθῶσι μόνον νὰ ἐπιμείνῃ μὲ σταθερότητα, Οὕτως ἐστοχάσθή
ὁ ΜΠαπαῤῥηγόπουλος, διὰ νὰ φέρῃ αὐτὸν εἰς καταστροφὴν, νὰ τοῦ γράφγ’ )
αὗται δὲ αἱ ἐλπίδει καὶ. ἄλλα, - τὰ- ὁπόῖα: ἠθέλησε νὰ μεταχειριαθῇ διὰ
μέσον τῶν Άγγλων, ἔφερον τὸ τέλος τῆς χαταστροφῆς του.
ὁ δὲ 1λ. 'γὸς τῆς ἐθνικῆς ὑιταιρίας, ὁ Ἀλέξανδρος Ἰψηλάντης, ἐ-

πειδὴ εἶχεν ἀναχωρήσει ἀπὸ Πετρούπολιν διὰ Μόσχαν, μετὰ παρέλευ-

σιν ἡμερῶν ὁ Παπαῤῥηγόπουλος ἐζήτησε τὴν ἄδειαν δι ἰδιαιτέρας τού
ὑποθέσεις νὰ ὑπάγη εἲς τὴν ᾿Μόσχαν,, ἥτις χαὶ τοῦ ἐδόθή,΄ ἀλλὰ μὴν
προφθάσας. καὶ ἐκεῖ τὸν Ἰφηλάντην, ὅστις εἶχεν ἀναχωρήσει διὰ τὸ
Κίοξον, ἀφ᾽ οὗ εἶδε τὸν μακαρίτην Ζώην Ζωσιμᾶν, ἀνεχώρησε διὰ τὸ.

Κίοθον, Αλλά μὴν προφθάσας, αὐτὸν μήτε ἐχεῖ, ἀπέρασεν εἰς τὴν Βαρ-

σόδαν, ὅπου εἶχεν ἀπεράσει ό Καποδίστριας, μὲ τὸν Αὐτοχράτορα, διὰ

νὰ λάθῃ τὰξ ἀπαντήσεις τῶν γραμμάτων, ἅτινα εἶχεν ὑπάγει εἰς Πε-
προύπολιν. Εχεῖθεν δὲ ἀναχωρήσας, ἔφθασεν εἰς δησσὸν εἰς τὰς 23
ἀὐγούστου 1620 καὶ κατῴκησὲν εἰς τὸν Αλέξανδρο ον Κουμπάρην. Ιιχεῖ
ἐντάμωσε χαὶ τὸν Τφηλάντην, ὅστις τὸν ἐπερίμε ἐνεν, ἐπειδὴ εἶχεν εἶδο-
ποιπθῇ. ό ἀρχηγὸς τῆς Φιλιςηέ Εταιρίας ἐζήτηδε πὰς ἀπαιτουμένας

πληροφορίας. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος δὲν ἔλειψε νὰ τοῦ δώσῃ αὐτὰς

λατὰ τὴν ἀληθινὴν κατάστασιν, εἰς ἣν εἶχεν ἀφήσει τὰ πάντα. εἰ ην
Ἠελοπόννησον καὶ εἲς ἜἩν Στερεὰν Ἠχλάδά, κὰἱ ἐπρόσθεσεν, ὅτι ὁ ἐν-
ἑουσιασμὸς ἀδελφῶν τινων τοὺς ἔφερεν εἰς μεριὰ σφάλματα, ἐξ ὧν
τιγὲς φίλικαὶ Δυνάμεις τῆς Τουρχίας ἔλαθον ὑπονοίας, τὰς ὁποίας διέ-
δοσαν εἰς ποὺς Τούρκους, ὥστε αὐτοὶ ἔλαβον µέτρα νὰ ἐξαχριθώώσωσί
 ΕκθεσἒῖΣ πο αἲπ
ἠβλλέτερα τὰ πράγματα, καὶ διὰ Μωρέ μέσων γὰ ἡμαοδίεωοι τὸ
δ αὐτοὺς κακόν. ὁ δὲ Ἰψηλάντης ἀπήντησεν, ὅτι δὲ αὐτὰ ὅλα πφό-
πει νὰ ληφθῶσι τὰ πλέον δραστήρια µέτρα, νὰ ἑτοιμασθῶσι καὶ οἱ Ἱς-
λοποννήσιοι οἷς τὸν αβοσδιορισθηόόμενον καιρὸν παρὰ, τῆς ἀρχῆς εἰς
{ὰς ἀρχὰς δὲ τοῦ ἐρχομένου ἔτους 1521 διὰ μᾶς εἰς τὴν Πελαπόν-
νήσον καὶτὰ πέριξ αὐτῆς μέρη τῆς ῥούμελης ν᾿ ἀρχήσῃ, ἡ ἐπανάστα-
σις χατὰ τῶν τυράννων. Τότε ὁ Παπαῤῥηγόπουλος τοῦ ἀπήντησεν, ὅτε
εἶναι μέγας ὁ κίνδυνος, καὶ σχεδὸν δύσκολον νὰ ἐπιτύχη ὁ σχοπὸς, ἂν
ἐπανάστασίς ἀρχήσῃ ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον, διότι εὑρίσκει τις μὲν
ἐκεῖ ὅλην τὴν προθυµίαν, πατριωτισμὸν -ἐἐθνικὸν καὶ θρησχευτικὸν, ἀλλά
λείπουν τὰ ἀναγχαῖα μέσα, τὰ ὁποῖα, κάτὰ τὰς ὁμολογίας. πολλῶν,
οἵτιγες Ἴρχοντο ἐχεῖ ὡς ἐκ µέρους τῆς ἀρχῆς, ἐπερίμενον νὰ ἔλθωσιν ἆλ-
λαχόθον, καὶ ἕως τώρα δὲν ἦλθε τίποτε. Τότε μὲ ἀπορίαν. ὁ Ἰψηλάντης
εἶπε: Πῶς τοῦτο εἶναι ὃ υνἀτὸν, νῷ ἐγὼ εἶχα πληροφορίαν χαὶ Υράµ-
ματα, ὅτι εἰς Πελοπόννησον καὶ εἰς τὰ πέριξ αὐτῆς ῥουμελίκὰ μέρη
ἦτον περίπου τῶν 10000 ἔτοιμοι μὲ τὰ ἀναγχαῖα ὅπλα χαὶ ἀρκετὸν
χρηματικὸν ποσὸν, διὰ νὰ χρησιμεύσῃ ἐν καιρῷ ἀνάγκης ; Τότε ὁ ᾖα- ᾿
παῤῥηΤόπουλος, τοῦ ἀπήντησεν, ὅτι περὶ ὅλων τούτων, δαδηδὸν πλη-
ῥοφορεῖ, ἔχει ἔχθεσιν τῶν προεστώτων καὶ ἐρχιερέὼν τῆς Πελόποννήσου
πρὸς
Ῥ τὸν ἀρχηγὸν
6χ γ ρίας, τὴν ὁποίαν 2 ἐπειδὴ «ἦν πολὺ
τῆς Φιλικῆς ἑτὰιρίας,
ἀργὰ, } τὴν ἐπαύριον θέλει λάθει τὴν τιμὴν γὰ τοῦ ἐγχειρήσῃ. Τὸ αὐτὸ
ἑσπέρας ὁ. Παπαῤῥηγόπουλος, ἁροσκάλόσας τὸν φίλον του, λόγιον καὶ
ἀδελφὸν. τῆς ἑταιρίας, ἰσκόπουλον, ἀφ οὗ πάλιν τὸν ὥρχισεν, ἔχαμεν
αὐτὸν νὰ γράψη ὅλην τὴν ἀλήθειαν, ὅπως τὴν χε δυηγηθῆ εἰς τὸν Α:
Ἰψηλάντην, ὡς ἐκ μέρους τῶν προοστώτων καὶ ἀρχιερέων τῆς Πελο-
ποννήσου εἰς τὸ ἄγραφον χαρτίον, ὅπερ, ὡς ἀνωτέρω, τοῦ εἶχον. δώ-
σει οἱ ἀρχιερεῖς καὶ προεστῶτες μὲ µόνας τὰς. ὑπογραφάς των ἐπ᾽ αὖὐά
τοῦ. Τὸ πρωι ἳ Δόσάςὁ Ἠαπαῤῥηγόπουλος αὐτὸ εἰς τὸν Ἀψηλάντην, καὶ.
πεισθεὶς εἰς ὅσα τοῦ εἶπε, τὸν ἀπήντησευλυπούμενος, ὅτι εἶχεν ἐσφαλ-
υ έναςτ πληροφορίας καὶ διὰ τοῦτο εἶναι ἀνάγχη νὰ παρατείνῃ, τὸν χαὶ-
βὸν τῆς ἐπαναστάσεως- ὁ Παπαῤῥηγόπουλος τὸν ἀπήντησεν, ὅτι, ὅσοά
Μέγας καὶ ἂν ἦναι ὁ κίνδυνος, Υ ἀρχήσῃ Ἡ ἐπανάστασις τώρα" ἄλλως ᾿
καχὸν εἶναι νὰ, Πίνῃ παράτασις, διότι πρῶτον οἱ ἐχθροὶ τῶν Ἑλλήνων
μ᾿ ὅλα τὰ µέσα προσπαθοῦν ν᾿ ἀποδείξωσι καὶ πείσώσ τὸν Σουλτάνον
περὶ γενικῆς ἐπαναστάσεως τῶν Ἑλλήνων, καὶ διὰ νὰ ἐμποδίσωσιν αὖ-
τὴν, τὸν παρακινοῦν νὰ λάθι η τὰ πλέον δραστήρια. μέτρα, καὶ, διὰ νὰ
ΤΟΜΟΣ Ε’ .. 27
46 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε'.
ἠσυχάσῃ, νὰ συνοικήσῃ τὴν Πςλοπόννησον, φέρων κατοίκους τῆς ἀνα”
τολῆς, τοὺς δὲ - κατοίκους τῆς Πελοποννήσου νὰ συνοικήσῃ. εἲς τὴν
ἀγκτολήν. ὁ δὲ κύριος σχοπὸς τῶν Άγγλων εἶναι νὰ φέρωσι τοὺς Πελο-
ποννησίους εἰς δεινἠν χατάστασιν, 'ὥσπε-νὰ ζητήσωσι τὴν ὑπεράσπισων
τῶν Άγγλων, οἱ δὲ Άγγλοι νὰ --λωταχτή ι-
σωσνησον,
φὴν Πελοπόν Χαὶ
τὸν
τοῦτο ἐπιβεβαιοῦται ἀπὸ τὰς μυστιχὰς ὁδηγίας, ἃς εἶχε λάθει ἀπὸ
Άγγλων ἁρμοστὴν τῶν [ονικῶν γήσων ὁ εἰς Πάτρας εὑρισκόμενας τότε
{άχωθος Πάϊμκωρ, τὰς ὁποίας ἐνεμπιστεύθη νὰ εἴπῃ εἰς ἄνθρωπον, τὸν
ὁποῖου ἐθεώρει φίλον πιστὸν καὶ ἱκανὸν νὰ ἐνεργήσῃ τὰς διαταγάς του,
ὡς ὠφελίμους διὰ τὴν Ἑλλάδα: αὐτὸς δὲ ἐνήργησεν ὅλον τὸ ἐναντίου,
ὥστε ἐκ τούτου. οἳ ὀθωμανοὶ ὑπωπτεύθγσαν μᾶλλον τῆς Πελοποννύσού
πασσᾶ.
{ἣν Αγγλωὺν κυθέρνησιν, ὅτι ἦν συνεννοηµένη μετὰ τοῦ Αλῆ
Κατὰ δεύτερον λόγον, ἂν παραταθῇ Ἡ ἐπανάστασις, Ἡ ἀρχήσῃ ἀπὸ τὴν
ς
Πελοπόννησον, εἶναι βέθαιον, ὅτι, ἐκτὸς ὅτι ὅλαι αἱ πουρκικαὶ δυνάμει
Δὰ πέσωσεν εἰς τὴν Πελοπόννησον, ὁ σουλτάνος θέλει δώσει καὶ τὴν ᾱ-
βνηστείαν τοῦ ἀλῆ πὰσσᾶ, ' διὰ νὰ τὸν συνδράµν-οἱό κὼν κακωναξροφὴν
νὰ ἐνθὺ-
τῶν Πελοποννησίων, ὅστίς θέλει δεχθῆ προθύµως αὐτὴν, χωβὶς
μηθᾷ πλέον τὰς ὑποσχέσεις, τὰς ὁποίας ἔδοσεν εἰς. τὸν. Παπαῤῥηγόπου-
χουν, ἴσως χαὶ τοὺς Άγγλους, ἐνῷ, ἀρχομένης τῆς ἐπαναστάσεως εἰς τὰ
µέρη τῆς Μολδοθλαχίας, ἐκτὸς «τοῦ ὅτι οἱ 1οῦρχοι θὰ ῥίψωσιν ὅλὰς των
τὰς δυνάµεις εἰς αὐτὰ τὰ µέρη, ὑποπτευόμενοι «καὶ τὸν πόλεμον τῆς
ἐπιμείνει εἰς
ῥωσσίας, χαὶ ὁ Αλή πασσᾶς θέλει πιασθη εἰς τοῦτο καὶ
τὰς ὑποσχέσεις του, ἃς ἔδοσεν, ὅπερ ταχύτερον θέλει φέρει τὴν κατα”
στροφήν του. ἔτι δὲ ἐμψυχοῦνται περισσότερον οἱ Στερευλλαδίται καὶ
οἵ Πελοποννήσιοι, λαμθάνουν καιρὸν νὰ ἑτοιμασθῶσι, καὶ δύνανται
ν᾿ ἀντιπαραταχθῶσι κατὰ τῶν ἐκεῖ Τούρκων, καὶ νὰ ὑπλισθῶσιν ἀπὸ τὰ
ὅπλα αὐτῶν. ὁ οψηλάντης τὸν ἀπήντηδεν, ὅτι εἶχε τοιαύτην ἰδέαν"
ἀλλ’, ἐπειδὴ τὸν ἐπληροφόρησαν, «ὅτι ἦσαν. ὅλαι αἱ ἑτοιμασίαι αὗται
εἰς τὴν Πελοπόννησον, ὡς διὰγραμμάτων ἔδειξεν εἰς τὸν Παπαῤῥηγό-
, - ὅτι
πουλον, καὶ διὰ νὰ μὴν φέρῃ μίαν προσθολὴν εἰς τὴν Ρωσσίαν
δύθεν αὐτὴ ἐνήργησε τὴν ἐπανάστασιν, εἶχεν ἀποφασίσει9 ν᾿ε ἀρχήση
ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον. ὁ Παπαῤῥηγόπουλος ἀπήντησεν, 3ξιδρλωρριαι
ο ,

ἀπ αὐντὸ δὲν θέλές λάθεινκα τὸ Εδίδς χάνέται; -καὶ διὰ τοῦτο

ἀχκδ νδ;
ῥέλει δυταρεστηθ πολὺ περισσότερο» ἃ Ρωσσία. ὁ δὲ Τψηλάντης μετὰ
διαφόρους ὁμιλίας εὐχαριστήσας τὸν Παπαῤῥηγόπουλον διὰ τὰς πληρο-
φορίας, τὰς ὁποίας τοῦ ἔδοσεν, ποῦ εἶπε, νὰ μὴν ἀναφέρῃ εἰς καγένα
-
 ΡΚΘΕΣΕΙΣ, ἀ19

περὶ τῶν ἐσφαλμένων πληροφοριῶν, ἃς εἶχε λάθέι, οὔτε περὶ µεταβο-

βαί νο, ἡ λάδ. νο. ,
.... Ν νὰ ἐμφυχώσῃ
.
λῆς τοῦ σχεδίου του, παρὰ καταβαίνων εις την Ἠλλάδα
λὴν;
δοθησομένην παρ αὐτοῦ απαντησιν. εἰς την ἐπιστο
/ µ ἃ η] ο
ο αλ γ

δλούς κατὰ τὴν

φ. . 4 Ν δι

α, ἄτινα
ἂν τοῦ ἔφερε, καὶ ὅτι θέλει εἰσακουσθῆ μὲ τὰ ἀνήκοντα πρόσωπ
Μιχάλ-
εἶναι εἰς τὴν Βλαχοδογδανιὰ, καὶ πρὸ πάντων μὲ. τὸν ἡγεμόνα
ἀποφασ ίσῃ, ὅντι ὁ
Εόδα,᾽ εἰς ὃν εἶχεν ὅλην τὴν ἐμπιστοσύνην, 'καὶ θὰ
ρησυνν
Θξὸς τοὺς φωτίσῃ, ὁ Παπαῤῥηγόπουλος τοῦ ἔκαμε «τὴν παρατή
ὅτι οἶναί ΄Δυνατὸν ὁ Ἠγεμὼν Μιχαἡλ Βόδας νὰ, θυσιάση τὴν ἡγεμονείαν
αὐτὸν,
του ὁ Ἰψήλάντης τὸν ἀπήντησεν, ὅτι ἐμπιστεύεται τὸ πᾶν εἰς
διότι ἔχει τοσοῦτον πατριωτισμὸν, ὥστα ᾿ἑκατὸν ἡγεμονείας θυσιάζει
δὲ τὴν ῥη;
χαὶ τὴν ζωήν του διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς πατρίδος. Δόσας
Ἡαπαῤῥ ηγόπου λον χαὶ ἓν
θεῖσαν ἀπάντησιν μετὰ, μίαν .Ἠμέραν. εἰς τὸν
ν. εἰς
εἶδος ἀλφαθήτου διὰ νὰ τοῦ γράφη, ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν ὀδησσὸ
εἰς. τὰς 50
τὰς 20 Αὐγούστου διὰ Κωνσταντινούπολιν, ὅθεν φθάσας
τὰς ἐπισή-
ποῦ ἰδίου τὸ πρωῖ, παρέδωχεν εἰς τὸν πρὲσώυν. Στρωγανὼφ
εἰς τὴν Πετρούπολη,
µους ἀπαντήσεις γραμμάτων,οσον τὰ .ὁποῖα.. εἶχεπαςφέρει στο κ .

Ανζαµώσας δδ καὶ “σὺν ἀντόποκριτὴν τοῦ Αλ

3
πασσᾷ, εἶπε νὰ τοῦ γρά-
ή, ὅτι τὰ πάντα θὰ ὑπάγωσι κατα την ἐπιθυμίαν του,- ἀλλὰ, νὰ ἐπι-
5 , ; 9 νο Δ.δ
Ἴ οι ον Λι

εἰς τὰς ἐναν-

μείνῃ σταθερῶς εἰς τὴν ἀπόφασίντου, ἀντιπαράταττόμενος
Φι-
πίας δυνάμεις. Μετὰ ταῦτα ἀνταμώσας τὰ ἐπισημότερα µέλη τῆς
λικῆς ἔτα ῥίας, ἀνεχόρησε διὰ τὴν Πελοπό ννησον , ὅπου πάντες τὸν ἐ-
του, εἰς οὓς
περίµενον ἀνυπομόνως: Δύσας δὲ τὴν ἀπάντησιν τοῦ-- Τψηλάν
πρὸςλ αὐτοὺς, καὶ ὅσα εἶχε συνεννοθῇ μετὰ τοῦ Τφψπλάν-
Ν΄ κ /
ΔΑ λ ΄
, εἶπε
.
ἔπρεπεν
Εφ ͵ )

σσᾶ,
του. Εἰς Πάτρας δὲ εὗρεν ἕναν ἀπεσταλμένον μυστικὸν ποῦ. ἀληκκα
ὅστις ἐπερίμενε τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ Παπιῤῥηγοπούλου, διὰ νὰ λάθη
γράμματα, καὶ νὰ ὑπάγῃ πρὸς τὸν Αλῆ πασσᾶν. Ο Παπαῤῥηγόπουλος
᾿ δν ο . . . ,
ϕ Δ ς 9

ό
τῷ εὐαρέστους εεἰδήσεις. ἅμα ἃὸ ἔλόδε τὸ γράμμα του
ἔγραψε»
ἀρχαγοὺς, μεβ’ ὧν Ὥτον
Αλή πασσᾶς, ἐχάλετεν ὅλους τοὺς περὶ αὐτὸν
ιὰς εἰ-
ἀποχλεισμένος: εἰς τὸ φρούριον, ἀνέγνωσεν εἰς αὐτοὺς τὰς χαροπο
σιν
Δήσεις, καὶ ἔῤῥιψε πολλοὺς Κανονοθολισμοὺς πβὸς χαρὰν καὶ ἐμφόχω
φρουρίου,
τῶν περὶ αὐτόν. Μὲ τοιαύτας ἐλπίδας διετηρήθη ἐντὸς τοῦ
:
πολεμῶν χατὰ τῶν σουλτανιχῶν στρατευμάτων, μέχρις ’ ὅτου /ἐθεθαιώ
δὲνΝ κηρύττει πόλεμον κατὰ τῆς Τουρχίας, Τότε ἀπελ-
9 ὠ 3
/ /
θη, ὅτι
9
Ἡς ῥωσσία
-- /

τἔκραξε
πισθεὶς καὶ στεγοχώρηθείς ἀπὸ τὴν. σουλτανικὴν πυλιορχίαν,
τοὺς περὶ αὐτὸν, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἢν' καὶ ὁ- Κώστα Βότζαρης, εἰς
τοὺς εἶπεν, ὅτι, ἐπειδὴ τὸν ἀπάτηπεν ὁ Παπαῤῥηγόπουλος, βιάζεται νὰ
 418 ΠΚΡΑΡΤΗΜΑ Ρ’.
δεχθή τὴν ἀμνηστείαν, νὴν ὁποίαν προτείνει ὁ Σουλεάνος, καὶ ὅτι τοῦτὸ
τὸ κάμνει μᾶλλον, διὰ νὰ σώσῃ τοὺς περὶ αὐτόν'. καὶ οὕτω χβάξας τὸν
Μεχτὲμ. πασσᾶν, τὸν ἔθαλεν εἷς ὅρχον, ἂν τῷ ὄντι ἔχη φερμάνι τοῦ
Σουλτάνου διὰ τὴν ἀμνχστείαν αὑτοῦ τε χαὶ τῶν πέριξ αὑτοῦ. ΑΦ οὗ
ὁ Μεχμὲτ πασσᾶς τοῦ ἔδωσεν τὸν ὅρκον, ἐσυμφώνησαν νὰ πααδώσῃ
τὸ φρούριον, ὅπερ εἶναι εἰς τὴν λίμνην τῶν ἑωαννίνων, αὐτὸς δὲ νὰ,
µένῃ ἐκεῖ, ἕως ὅτου λάβωσι καὶ ἄλλο φερμάνι, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ Σουλτά-
νος νὰ τοὺς ἐπιθεθαιώνῃ τὴν ἀμνηστείαν του καὶ νὰ τὸν διορίση εἰς
ὑπηρεσίον. Τούτου δὲ Ὑπνομένου, πέρασεν ὁ Αλῆ πασοᾶς εἰς τὴν νῆσον
μὲ τοὺς πέριξ αὐτοῦ πιστοὺς καὶ τὴν σὐζυγόν του Βασιλικήν. Μετὰ πα-
ῥέλευσιν δὲ ὀλέγων ἡμερῶν εἰδοποιήσας αὐτὸν ὁ Μεχμὲε πασσᾶς, ὅτι
ἔλαβε τὸ φερµάνιον κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν του, καὶ ὅτί θέλει ὑπάγει νὰ
τοῦ τὸ κοινοποιήση, ἐπῆγε λοιπὸν. μὲ μεραοὺς ἐκλεκτοὺς τσοχατα-
ρέους προειδοποιηµένους, ὅτι
ὅ θὰ φονεύσωσι τὸν Αλῆ πασσᾶν. ἀφ' οὗ
δὲ ἀνέθη μὲ τρεῖς εἰς πὸ δωμάτιο», εἰς ὃ εὑρίσκετο ὁ ἀλῆ παασᾶς,
καὶ προσποιούµενος, ὅτι θόλει νὰ εὐγάλῃ τὸ φορμήνι, ᾿εὔγαλε πιστόλι
καὶ ἐτράθῥίζε κατὰ τοῦ λῆ πασσᾶ, χαθὼς καὶ οἱ ἄλλοι πεσόντες χατ Ἰ αὖ-
τοῦ τὸν ἀπετελείωσαν. Οὕτως ἔγνεν ἡ τελευταία. καταστροφὴ αὐτοῦ,
ἥτις βέδαίως δὲν θὰ ἐγίνετο, ἂν δὲν ἠπατᾶτο ἀπὸ τὸν Παπαβῥηγόπου-
λον, καὶ ἂν πρὸ ὀκτὸ μηνᾶν, κατὰ τὸ σχέδιον τοῦ Ἰψηλάντου, Ἴθελεν
ἀρχίσει Ἡ- ἐπανάστασις ἀπὸ τὴν Ἠελοπόννησον.
 Τλ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ

ΠΟΥ κΕΙΜΡΕΝΟΥ τος ΤΟΝΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΣ.

ο Σελὶς Στίχος
16 22 Ῥουθροντοῦ » ἀνάγνωθι Β ου ϐ βωυτ οὔ. (ὅµα κακαὶ ἐν
Ὁ σελ, ὅ9, στἰχ. 22.
438 15 » μιταβατικὴν »-Σμεταθατικήν.
δί 22 ν τῆςλ.Μ. Ὁ--αστῆς ΛΑ. Μ, ῤ
66 34 » ἐν τηΚιυία ο --- δ.. Κιυΐᾳ,
67 19ν ἀντιρωσσικῆς »-- Σἀγτιῤῥωσιχῆς
18 ϐ » σχοπούµης »---»σκοπούσης
64 35 » πρυχειµένης ὃ---ὃπροκειµένης
149 1 » Βλαδιμηρέσκον ---» Βλαδιμπρέσχου
2 3δ ο» Λαγγλώστρος 3 --»Δαγγλιόστρος. Αὐ-
« τόθι, (ὡς καὶ ἀλλαχοῦ;) «Κο-
πο τῆραςο -- ΚοτἼρας. -
ο ο
18 141 ο. προήγελλε Στ» προήγγελλε.
ο 155 4 ν σεῖςδὲ,σχιαὶ --- ο» Ἁν ἄλλοις ἀντιγράφοις εὔ-
“- τη βοµεν; δεῖς δὲ, υἱοἱ...
. ὃ χαὶ καξαλληλότερον.
9 ὅ » φίλτρα » ---- » ᾠσαύτως εὕρομεν φύλλα,
ὅπερ ὀρθότερον, |
» 24 καὶ µετέπειτα )--- »καὶ
198 23 » » Κόδρον »---»Μπόρδον,
208 960) δελήπασης »---»δελήπασης.
219 29 » ἡμῶν »--» ὑμῶν.
229 9 3». ἀπδείας » ----» ἀηδίας.
2239 20 » διεχοιννώσατο Ὁ --- »διεκοιγώσατο.
237 28 » (6) κ ο ο δ-- ὓ(α).
3130 36» () . . ς ο --»(.