Esma Çiğdem KIR – 200565091 - 402

Nurullah Ataç. Karalama Defteri & Ararken

Kişileri roman okumağı sevenlerle roman okumağı sevmiyenler diye ikiye ayırabiliriz.
Roman okumağı sevmiyenlerden bir hayır gelmez demiyorum, büyük işlere asıl onların
girişliğini söyleseler ona da inanırım. Ama ben hoşlanmam onlardan. Kendilerinden çıkamaz,
başlarından geçmemiş şeyleri geçmiş sayama/, kendilerini başka kimsenin yerine koyamazlar.
Bir tek yaşayıştan vardır, ömürlerine bin bir kişinin yaşayışını sıkış ti ram azlar. Her şeyi
anlamağa çalışırlar. Her şeyi anlarlar da kişioğlunun karşısında bir anlayışsızlıkları vardır.

Acıdıkları olur, ama acımak da iki türlüdür. Biri üstünlükten gelen anma ki gururla, bir
çeşit bayağı sevinçle karışıktır; öteki ise karşımızdaki kimsenin acısını kendimizde imiş gibi
duyarak acımak. Roman okumağı sevmiyenlerde işte bu duygu, karşı! arında kinin acılarını
paylaşma gücü yoktur. Onların acımalarında bile bir türlü kurtulamıyacakları bir sertlik sezilir.
Bir suçu bağışlayabilirler; ama sevgisizce, anlayışsızca bağışlarlar; suçunu bağışladıkları
kimseye yukarıdan baktıklarını, o suçu kötü gördüklerini sezdirmemek ellerinden gelmez.

We can divide people into two as those who love to read novel and who don’t. I’m not
saying that the people who don’t love are no good, I would believe if they say that they are
the ones who set big works. But I don’t like them. They can’t get out of themselves, they can’t
consider the things that they didn’t experience as they experienced, they can’t empathize with
someone else. They have one way of living, they can’t put the way of living of various people
into their life. They try to understand everything. They understand everything, they, however,
have a lack of comprehension towards humankind.

They feel pity, but pity has two types. The one is pity that comes from superiority
which is mixed with pride and some kind of vulgar compassion; the other one is to feel the
pain of the others as if they were our own sorrows. This feeling, the power of empathizing the
other sorrows, lacks in those people who don’t love to read novel. Even in their pity, a
harshness is intuited that they will in no way be able to get rid of. They can forgive an
offense; but without compassion, they forgive without comprehension; they can’t help but feel
that they despise the people they forgive and that they consider the offense as bad.