Parable

1. Ang alibughang anak - Christopher S. Rosales

2. Mayroong isang matanda

na may dalawang anak.
Maykaya sa buhay ang
3. matanda kaya naman
naibigay din nito ang
magandang buhay para sa
dalawang anak.
4. Gayunman, isang araw
ay napagpasiyahan ng
bunsong anak na kunin na
ang
5. kaniyang mamanahin sa
ama. Ipinagkaloob naman
 ito ng ama sa kaniyang
bunso.
6. Matapos na matanggap ang
pera at ari-arian ay umalis ito
sa puder ng ama.
7. Walang ginawa ang
bunsong anak kung hindi
ang magpasarap sa buhay.
8. Ginastos nito ang perang
ipinama sa paraang nais niya.
Madalas siyang pumunta sa
mga
9. kasiyahan. Sinubukan din
nitong magsugal.
10. Dahil sa kapabayaan,
naubos agad ng bunso ang
kaniyang mana. Nabaon ito
sa
11. utang at hindi na
nakabangon pa.
12. Nagdesisyon ito na
bumalik sa kaniyang ama.
Nag-aalinlangan man ay wala
na
13. siyang ibang
matatakbuhan. Mabuti ang
puso ng kanilang ama kaya
naman tinanggap
14. niya nang buong puso ang
bunso. Pinakain at binihisang
muli.
15. Nagtataka naman ang
panganay dahil matapos
umalis ng bunsong kapatid
at
16. waldasin ang pera ay
nagawa pa rin itong
tanggapin ng ama. Kinausap
niya ang ama
17. dahil dito.
18. Sinabi naman ng ama na
ang kaniyang pagtanggap sa
anak ay ang tunay na diwa
 19. ng pamilya. Lahat naman
daw tayo ay nagkakamali
at nangangailangan ng
20. pagpapatawad. Ang
mahalaga raw ay natututuhan
natin ang ating leksiyon.
Noong unang panahon, may isang lalaki na may dalawang anak. Maganda ang buhay ng lalaki at
ibinahagi niya iyon sa kanyang mga anak. Ngunit isang araw, nagpasya ang nakababatang anak
na gusto niya ang pera ng kanyang ama bago pumanaw ang kanyang ama. Nakapagtataka,
pumayag ang ama at ibinigay ang pera sa kanyang bunsong anak. Ngunit sa halip na gamitin ito
ng matalino, ginugol ng bunsong anak ang lahat ng ito sa mga party at sugal. Nawalan siya ng
lahat ng pera at naiwan siyang wala. Napagtanto niyang nakagawa siya ng isang malaking
pagkakamali at wala nang ibang mapupuntahan, kaya nagpasya siyang bumalik sa kanyang ama.
Kahit na hindi siya sigurado kung tatanggapin siya ng kanyang ama, malugod siyang tinanggap
ng ama nang bukas ang mga kamay. Pinakain at binihisan niyang muli ang kanyang bunsong
anak. Nagulat ang nakatatandang anak na tatanggapin pa rin ng kanilang ama ang bunso, kahit
na nasayang ang lahat ng pera. Kinausap ito ng panganay na anak sa kanilang ama at
ipinaliwanag ng ama na ang pagtanggap sa kanyang anak ay ang kahulugan ng pamilya.
Naniniwala siya na ang lahat ay nagkakamali at karapat-dapat sa kapatawaran. Ang
pinakamahalagang bagay ay natuto tayo sa ating mga pagkakamali.
2. Ang regalo ng Liwanag
Noong unang panahon, sa isang malamig na bahagi ng mundo, may isang grupo ng mga taong
naninirahan. Napakabata pa ng sibilisasyon at payak pa ang pamumuhay. Isang araw, isa sa mga
tao sa grupong ito ang naatasang maglakbay upang alamin kung may iba pang nilalang o uri ng
taong tulad nila na naninirahan sa labas ng kanilang lugar.Naglakbay ang taong ito ng ilang araw
sa masusukal na kagubatan at malalawak na karagatan at lupain.Hanggang sa isang gabi, may
nasilayan siyang liwanag sa ‘di kalayuan. Marami pa silang bagay na hindi nalalaman o
natutuklasan. Kapag dinala mo iyan sa iyong mga kasama, tiyak na makikita nila ang maraming
bagay. Papaano ko dadalhin sa kanila ang liwanag na ito? Lumapit ka at nang maranasan mo
ang dulot nito. Bahagya ngang lumapit ang tao sa apoy, at siya ay natuwa. Pinuntahan niya ito.
Ang liwanag ay nagmumula sa apoy. May init na nagmumula roon. Ngunit dahil inosente, hindi
alam ng taong iyon ang tungkol sa apoy. May mahabang buhok at balbas at tila kasama itong
nagliliwanag na apoy. Ano itong aking nakikita? Noon lamang niya naramdaman ang gayon. Ang
apoy na iyan ay nagdadala ng liwanag. Isang lalaking napakalinis at napakaganda. ang tanong ng
tao. Ang tawag diyan ay apoy. Siya ay natakot. Huwag kang matakot, ang sabi ng tinig sa
kanyang likuran.Pagtalikod niya ay laking gulat niya nang makitang may nakatayo na pala sa
kanyang likuran.

3. Ang manok at ang gintong itlog

Noong unang panahon, may isang babae
na pumunta sa palengke at bumili ng manok. Inuwi niya
ito at talagang nagulat siya nang maglagay ng espesyal na gintong itlog ang manok. Tuwang-
tuwa ang babae sa kanyang nahanap! Sa tingin niya ay magpapayaman ito sa kanya!
Isang beses lang bawat buwan gumagawa ng itlog ang manok. Gusto ng babae ng
mas maraming itlog kaysa sa maaaring ilagak ng inahin sa loob ng isang
buwan dahil gusto niyang magkaroon ng magagarang bagay. Naniniwala ang babae na
kung bibigyan niya ng mas maraming pagkain ang manok, ito ay mangitlog. Binigyan niya
ng pagkain ang manok hanggang sa nagsimula itong tumutusok. At dahil dito, pumanaw ang
kanyang manok dahil hindi maganda ang pakiramdam.
Masama talaga ang pakiramdam ng ginang sa kanyang ginawa. Dahil masama ang tao, namatay
ang manok. At dahil dito, mas lalo siyang natalo.

4. Ang pagmamahal sa kapwa

Isang grupo ng mga lalaki ang nagtangkang umakyat sa isang mataas na bundok. Ngunit sa pag-
akyat ay nagkaroon ng avalanche at marami sa kanila ang nadurog at namatay. Tatlong lalaki
mula sa grupong iyon ang mahimalang nakaligtas. Ngunit ang isa ay lubhang naparalisa.
Pagkatapos ay nauna ang lalaki at iniwan ang dalawang tao. Samantala, matiyagang binuhat ng
lalaki ang sugatan. Pinahiga niya ito at niyakap siya ng lalaki para hindi siya matumba. Pumunta
sila sa ganitong pagkakasunud-sunod, kahit na ang lalaki ay nahihirapang iligtas ang
kanyang kapareha. Matapos ang dalawang araw na paglalakbay, laking gulat ng dalawang lalaki
nang makita ang isang bangkay. Ang katawan ng lalaking nanguna sa kanila. Hindi niya siguro
nakayanan ang lamig at huminto sa paggana ang kanyang baga. Pero kaya nilang tiisin ang
lamig. Dahil magkasama kami at magkasundo kami. Ang temperatura ng ating katawan ang
siyang nagpoprotekta sa atin mula sa matinding lamig. Natuto sila ng mahalagang aral sa
pagbaba nila sa bundok tungo sa kaligtasan. Ang pagmamahal sa iba ay laging may mas
magandang resulta kaysa iwan sila.
5. Ang pinakamaliit na bato
Naglalakad ang guro at estudyante sa isang bulubunduking lugar.Malayo pa ang kanilang
lalakbayin gutom na ang mga estudyante. Wala silang mga punong namumunga kung saan
maaari silang pumili ng makakain. Tinawid nila ang dalawang batis uminom silang lahat ng tubig
sa dalawang batis. Napawi ang kanilang uhaw ang hindi lang nawawala ay gutom na gutom na
sila. Walang mga bahay o tindahan sa kanilang dinadaanan maaari silang bumili o humiling ng
anumang pagkain upang mabusog ang kanilang gutom. Nahihiya silang sabihin sa kanilang guro.
Alam nilang may kapangyarihan ang kanilang mga guro. Kung gusto niya, makakapagbigay siya
ng pagkain para sa lahat. Nagpapasalamat sila na tumigil sa paglalakad ang kanilang guro at
hinarap ang lahat kinuha ito ng mga estudyante. Ang iba ay nanalo ng malaki, ang iba ay nanalo
ng kaunti. Isa si Islaw sa mga estudyante. Nagalit siya sa kanilang guro dahil gutom at pagod ang
mga ito kaya dadalhan niya sila ng bato. Naiinis siya na isang maliit na bato lang ang dala niya at
palihim na tinutukso ang iba pa niyang kasama dahil mas malalaking bato ang kinuha nila.