THE BILLIONAIRE'S PROPERTY

misslashie

Published: 2020

Source: https://www.wattpad.com

THE BILLIONAIRE'S PROPERTY

Disclaimer:

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales,

and incidents are either the products of the author's imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.

Warning: Mature Content

Thank you BlackishMars for the book cover😊💕

PROLOGUE

|PROLOGUE|

Unti-unti kong binuksan ang aking dalawang mata ngunit kadiliman ang sumalubong
saakin. Pinakiramdaman ko ang aking katawan at akma akong babangon nang may
pumigil.

Tumunog 'yon at tunog-kadena ang aking narinig. Doon ko nalang napansin na

nakagapos sa kadena ang aking dalawang kamay at dalawang paa. Pati ang aking mga
mata ay may nakatakip.

At ang aking katawan....

Wala akong ni-isang saplot! Nakahubad ako.

Gumalaw ako nang gumalaw pero walang nangyayari. Hindi ako makawala. Hindi ko alam
kung anong nangyayari saakin at bakit ako ganito.
Ang natatandaan ko lang ay biglang may nagtakip saakin ng panyo sa ilong kaya ako
nahimatay at hindi ko na alam ang sunod na nangyari.

"You're awake..." Napatigil ako sa paggalaw ng makarinig ako ng boses.

Boses....lalake. Pamilyar na boses.

"S-sino ka?" Nauutal kong tanong.

Wala akong narinig na sagot.

Naramdaman ko nalang ang isang kamay na humaplos sa aking pisngi.

Hindi ako makagalaw at abot-abot ang kaba na nararamdaman ko.

Bumaba ang haplos niya pababa saaking leeg. Doon ko na iginalaw ang aking ulo para
umiwas sa haplos niya.

"A-anong g-ginagawa mo?" Muli kong tanong sa kaniya kahit nagkanda utal-utal na ako
sa pagsambit.

"Sshhh..." Inilagay nito ang daliri niya saaking bibig na nagpatayo ng aking mga
balahibo.

Nanginginig ako sa kaba at sa takot. Pero may bahagi saaking katawan na nag-iinit
at nagugustuhan ang kaniyang haplos.

"Don't move." Maawtoridad na boses nitong sambit at naramdaman ko na naman ulit ang
haplos nito saaking mukha, pababa ulit sa aking leeg, hanggang sa aking braso.

"It's been two years Astherielle..." Nagulat ako sa pagsambit niya saaking
pangalan.

Kilala niya ako?

"S-sino ka ba?" Lakas loob kong tanong sa kaniya.

Tumawa ito ng mahina. "You know me Astherielle." Aniya at sinapo ang aking dibdib
na nagpasinghap saakin.

"Hmm... bigger." Turan nito at minasahe ang aking dibdib.

Para akong maiiyak sa kaba sa kadahilanang nakahubad ako sa harap niya.

Nagpatuloy ito sa pagmasahe saaking dalawang dibdib. At natatakot ako. Natatakot

ako dahil parang dinadala ako ng init ng katawan.

Napakapamilyar ng mga haplos at init na aking nararamdaman. At isang tao lang ang
nakapaparamdam saakin no'n.

"Damn...I miss this." Turan nito at bigla akong siniil ng halik.

Isang marahas na halik.

"Hmm!" Nagpumiglas ako at gumalaw para makawala sa halik niya. Nagpabaling-baling

ang aking ulo pero sadyang malakas siya at nakakulong ang aking mga kamay at paa.

"H-huwag!" Sigaw ko nang bahagyang kumawala ang labi nito saakin.

Hindi siya nakinig at siniil ulit ako at ang kamay nito ay umulit sa pagmamasahe
saaking dibdib.

Napapikit ako ng madiin dahil sa pamilyar na sensasyong pinapadama niya saakin.

Gustong lumabas ang ungol na pinipigilan ko.

"Moan baby... Don't hold back." Aniya at dinilaan ang aking tenga.

Bumaba ang mga kamay nito hanggang sa umabot 'yon sa aking gitna kaya hindi ko na
napagilan ang pagkawala ng ungol mula saaking bibig.

"Yes baby. Moan." Aniya at pinasok ang isang daliri nito na nagpaangat sa aking
katawan.

"Ohh.." Ungol ko ng dinagdagan pa 'yon at nagsimulang naglabas-masok saakin.

"You like it baby?" Tanong niya habang naglalabas-masok parin ang tatlong daliri
nito saakin.

"Ohh—ah!"

"Answer me baby. Did you like it?" Tanong nito ulit habang bumibilis ang kaniyang
mga daliri.

"Ahh—yes! I-I l-like it!" Sagot ko na pasigaw.

Hindi ko alam kung bakit ako sumasabay sa mga ginagawa niya.

Pero sadyang ang sensasyong idinudulot niya saakin ay aking nagugustuhan.

Hindi naman ako bago sa ganito.

Nakaranas na ako ng ganitong senaryo.

At dalawang taon na ang nagdaan nang huli ko 'yong maranasan.

"That's it. Moan baby. Louder. I really missed the way you moan." Aniya at patuloy
parin sa ginagawa hanggang sa nararamdaman ko na ang paglabas ng aking orgasmo.

"Ahh! F-faster—oh!" Sigaw kong paungol at napakapit ng mahigpit sa metal na

kumukulong saaking mga kamay.

Muli niya akong siniil ng halik hanggang sa naabot ko na ang aking orgasmo.

Bigla akong nanghina at napabalik sa ulirat.

Mali itong ginagawa ko...

Hindi ako dapat sumabay sa kaniya.

Tumulo ang isang butil ng luha mula sa aking mata na natatakpan.

"We're not yet done." Turan niya at pumatong ang kaniyang binti saakin.

Narinig ko ang pagkawala ng belt nito. At ang paghagis niya sa kaniyang mga damit.

Pumatong ito saakin pero hindi naman ako nabibigatan dahil alam kong nakatukod ang
mga kamay nito sa gilid ng kama.
"You're mine Astherielle. Always mine." Sambit nito at walang atubiling ipinasok
ang kaniya saakin.

Nagsimula siyang maglabas-masok ng marahas. Para akong pinupunit sa

ginagawa niya.

Hindi man na ako birhen. Pero sa makalipas na dalawang taon ay walang ibang
nakagalaw saakin kundi isa lang.

Ang lalakeng minahal ko ng todo.

Ang lalakeng pinagtaksilan ako.

"Oh! You're so tight!" Ungol nito at patuloy parin sa ginagawa.

Samantalang ako ay wala nang magawa.

Napapasabay ako sa bayo nito at sa mga ungol.

Hanggang sa narating naming dalawa ang kaibuturan.

Pakiramdam ko ay nanlalanta ako sa nangyari.

Naramdaman ko ang dalawang kamay niya sa likod ng aking ulo.

At ang unti-unting pagkalas ng nakatakip saaking mga mata.

Hindi kaagad ako nakakita ng malinaw pero sa ilang segundo ay nakikita ko na.

Nakikita ko na ang mukha ng lalakeng kani-kanina lang ay marahas na naglabas-masok

saakin.

Ang lalakeng halos dalawang taon ko nang hindi nakikita.

Ang lalakeng pinagtaksilan ako.

"A-Ashton..." Nanghihina kong tawag sa pangalan nito.

Ngumisi siya. "I know baby. I know you hate me. But I don't care. Because even if
you hate me. You're still my property." Turan niya at siniil muli ako ng halik.

———————————————————

Date started: O4-2O-2O

Hi! Just wanna say if you don't like the prologue of my new story, feel free to
skip.

And if you don't like matured scenes or bed scenes, don't read my story because
expect na may mga bed scenes na mangyayari sa story na 'to.

Madami siguro sa inyong magsasabi na may nabasa na kayo ng ganitong plot. But trust
me, I have my own version of making stories. This is not plagiarized. This is my
own work.

If you want to read my stories. Just visit my Facebook account: Lashie WP

Go to my albums and find "MY STORIES" then you will found my stories there.
You can also read it on Wattpad. Just search

Miss_Lashie

And don't forget to follow me!

And also share my stories to your friends if you like it😊

NOTE: PLEASE DO THE REPLY BOX POLICY!

CHAPTER ONE

|CHAPTER ONE|

HINANG-HINA ako pagkatapos. Hindi agad makuha ng isip ko ang nangyari kanina.

Hindi ako makaimik hanggang sa umalis siya habang may metal parin na kumukulong
saakin.

Sunod-sunod na luha ang bumalisbis sa aking mukha.

Ang dating sakit na iginawad niya saakin noon ay muling nanumbalik.

Muling nanumbalik ang mga alaala naming dalawa noon.

Mula sa panliligaw niya saakin, sa mga buwan na nagkaroon kami ng relasyon.

Hanggang sa araw na nahuli ko siyang pinagtataksilan ako.

Alam kong sa mga oras na 'to ay mugto ang aking mga mata sa kakaiyak.

Kahit ang lamig na bumabalot saaking katawan ay hindi ko na halos mapansin dahil sa
kakaisip sa mga nangyari.

Biglang bumukas ang pinto kaya napalingon ako doon.

Walang emosyon ang kaniyang mukha habang naglalakad papalapit saakin na may dalang
mga damit.

Kahit ang pagdating niya ay hindi parin pumigil sa pamamalisbis ng mga luha ko.

Lumapit pa siya saakin kaya nag-iwas ako ng tingin sa kaniya.

Hinawakan niya ang kamay ko at narinig ko nalang ang pagkakawala ng kamay ko mula
sa metal na iginapos niya saakin.

Tinanggal niya lahat 'yon at inihagis ang damit sa gilid ng kama.

"Stop crying at magbihis ka." Malamig na boses nitong turan na ikinaangat ko ng

tingin patungo sa kaniya.

Tinignan ko siya sa mga mata na may pahiwatig na tama ang mga sinabi niya kanina.
Yes, I hate him.

Galit ako sa kaniya. Sa mga panggagagong ginawa niya saakin noon.

Ni-hindi man lang siya nagparamdam saakin pagkatapos kong tumakbo mula sa kaniya.

"Magbihis ka na." Muli niyang sambit.

"G-gusto ko nang umuwi." Mahinang boses kung turan.

Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. "Magbihis ka Astherielle." May awtoridad

niyang sambit.

"Magbibihis ako kapag pinangako mong pauuwiin mo ako." Matigas na boses kong sagot
sa kaniya.

Pilit na nilalabanan ang kaba na namumuo saakin ngayon.

"Damn Astherielle! Magbihis ka na bago ko pa mapag disisyonang angkinin ka ulit!"

Napaawang ang aking bibig sa kaniyang sinabi.

Really? Gusto niya pang maging marahas saakin?

Nag-init ang ulo ko sa naisip at nakaramdam ng inis.

"Bakit? Kasi gusto mo na namang maging marahas saakin? Sawa ka na ba sa mga babae
mo kaya ako naman ngayon ang babalikan mo para maging parausan?!" Sigaw ko sa
kaniya at tumayo.

Hindi ko na halos pinapansin na nakahubad ako sa harap niya.

Pumikit siya at marahas na nagbuga ng hininga.

"Before you shout at me, magbihis ka muna. I'll be back later." Turan nito at agad
na tumalikod paalis ng kwarto.

Ako naman ay napatanga sa ginawa niya.

Inis akong napapadyak at pinulot ang mga dala niyang damit 'saka isa-isang sinuot
ang mga 'yon.

Ilang minuto akong naghintay habang nakaupo sa kama nang may kumatok mula sa pinto.

Napakunot ang noo ko dahil hindi naman siya kumakatok kapag pumapasok.

Bumukas ang pintoan at pumasok doon ang isang matandang babae na satingin ko'y nasa
singkwenta pataas ang edad at may dalang tray.

"Magandang gabi hija. Ako si Elena. Ang tagapag-alaga ng bahay na ito at ni

Ashton." Itinaas nito ang tray na dala. "May dala po akong pagkain para po sa
hapunan niyo. Utos saakin ni Ashton." Nakangiti nitong turan na nginitian ko rin.

Inilapag nito ang tray sa harap ng kama.

"S-salamat po. A-ako po si Astherielle." Mahinang boses kong pakilala sa kaniya.

Tumango naman siya. "Sige hija. Aalis na ako." Aniya at akmang aalis na sa silid ng
tawagin ko siya.
"Bakit hija?" Tanong niya.

"A-ah si A-Ashton po?" Nauutal kong tanong.

Ang sabi niya kasi ay babalik siya. Pero hanggang ngayon ay hindi naman.

Hindi naman sa umaasa talaga ako pero gusto ko nang makaalis dito at lumayo sa
kaniya.

Ayoko nang maranasan ulit ang sakit na pinaranas niya saakin noon.

"Nasa baba hija. May tinatawagan. Bakit? Sasabihin ko ba sa kaniyang naghahanap ka

para makaakyat siya dito?" Tanong din nito na agad kong ikinailing.

"H-huwag na po. Salamat." Hilaw na ngiti kong turan.

Ngumiti siya ng malapad saakin at tumango. "Sige, aalis na ako." Aniya at tuluyan
nang lumabas ng silid.

Napatingin nalang ako sa mga pagkain at sa aking gilid.

Tumayo ako at lumapit sa bintana.

Nang hawiin ko ang kurtina ay malawak na karagatan ang bumungad saakin.

Napaawang na naman ulit ang bibig ko at nagulat.

Nasaan ako?

Saan niya ako dinala?

Ano ba ang plano ng lalakeng 'yon saakin?

Habang tinatanaw ko ang karagatan ay muli na namang bumukas ang pinto at sa

pagkakataong ito ay si Ashton na ang pumasok.

Bagong ligo na ito kaya basa ang buhok.

"Kumain ka na?" Tanong nito.

Hindi ako sumagot at muling tinanaw ang dagat.

"Nasaan ako?" Tanong ko sa kaniya.

"Anong nakikita mo sa labas?" Tanong naman niya pabalik.

"Sagutin mo ako Ashton. Nasaan ako? Saan mo ako dinala?" Naiinis ko nang turan.

Nagkibit balikat siya. "Nakita mo ang dagat sa labas. So it means we're on an

Island." Balewalang sagot nito habang ako ay nagulat sa sinabi niya.

"Ano?! Bakit mo ako dinala dito? So ikaw ang kumidnap saakin?" Sunod-sunod na
tanong ko.

"Chill baby." Aniya at isinuot ang dalawa niyang kamay sa magkabilang bulsa ng
pantalon niya.

"Huwag mo akong ma-baby Ashton! Bakit ako nandito?!" Sigaw ko na sa kaniya.

Para namang wala lang sakaniya ang sigaw ko at tumitig saakin atsaka lumapit.

Inilapit niya ang mukha saaking tenga.

"To win you back baby." Sagot nito na nagpatayo ng aking mga balahibo.

Hindi ako makagalaw. Napatanga ako at napatigalgal.

"B-bakit?" Mahinang boses kong tanong sa kaniya.

Ang mukha nito ay ilang dangkal lang saaking mukha.

"Do I need to answer that?" Tanong niya at nagtaas ng kilay.

Dahan-dahan akong tumango.

He smirked then kissed my lips. Pagkatapos niya akong halikan ay hinawakan nito ang
aking mukha.

"Because you're mine Astherielle. And you're my property." Mataman nitong sagot na
nagpakurap saakin.

"I-I'm not your property..." Mahina ang boses ko ulit na sambit.

He just chuckled. "Believe me baby. Since the day you gave yourself to me. I've
already marked you as mine. You are my property. I don't really care if you hate
me. I will win you back Astherielle."

_____________

CHAPTER TWO

|CHAPTER TWO|

KINABUKASAN ay unti-unti akong nagising dahil sa malalamyos na haplos na naramdaman

ko sa mukha ko.

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at ang mukha kaagad ni Ashton ang
nadatnan ko.

Ngumiti siya saakin na nagpatibok ng mabilis ng dibdib ko. Nawala ang aking antok
at agad kinabahan.

"Good morning..." Aniya at inilapit ang mukha saaking pisngi.

Dinampian niya ako doon ng mabilisang halik atsaka tumayo.

"Get up and we will go downstairs. We'll eat our breakfast." Turan nito at tinuro
ang closet.

"Binilhan kita ng mga damit. If you want to take a bath, just go to the bathroom. I
will wait for you here." Sambit niya at umupo sa dulo ng kama.

Ako naman ay hindi makaimik. Dahan-dahan nalang akong tumayo at wala paring imik na
naglakad patungo sa pintoan ng banyo.

Ramdam ko ang pagsunod ng tingin niya saakin kaya dire-diretso ako sa banyo.

Wala sa isip kong ini-on ang shower hanggang sa may lumabas na sa tubig doon.

Unti-unti kong hinubad ang aking mga damit at tuluyan na akong walang ni-isang
saplot sa katawan.

Pinakiramdaman ko ang lamig ng tubig na dumadaloy sa aking katawan.

Nang matapos ako sa pagliligo ay napagtanto ko nalang na wala pala akong dalang mga
damit!

Napasapo ako saaking mukha at marahas na napabuntong-hininga.

"Ang tanga mo Astherielle!" Sambit ko sa sarili at huminga ng malalim.

Hindi naman ako pwedeng lumabas nang nakahubad dahil nandoon si Ashton. At kahit
ilang ulit nang may nangyari saamin noon ay nahihiya parin ako sa kaalamang
makikita niya akong hubad.

Dalawang taon na ang lumipas at madami ang nagbago saamin. Hindi na ako ang dating
Astherielle na okay lang na maglakad na nakahubad sa harap niya.

Napatigil lang ako sa pag-iisip ng may kumatok mula sa labas ng pintoan.

Hindi ako sumagot dahil alam kong si Ashton 'yon.

Tuloy-tuloy ang katok at hindi tumitigil kaya lumapit ako sa may pinto pero hindi
parin 'yon binubuksan.

"Astherielle! What took you so long?" Dinig kong tanong niya sa labas.

Sa pangatlong pagkakataon ay hindi parin talaga ako sumagot.

"Astherielle, why are you not answering me? Are you okay?" Tanong na naman nito
ulit pero tahimik parin ako.

Baka malaman niyang wala akong dalang mga damit. Ayoko namang makiusap sa kaniya
dahil ayoko nang magkaroon ng utang na loob.

"If you will still not answer me, I will open this door Astherielle." May bahid na
pagbabanta ang boses nito kaya agad kong ibinuka ang aking bibig dahil kapag may
babala na sa boses niya ay siguradong gagawin niya talaga ito.

"O-okay lang ako..." Malumanay na boses kong sagot na sapat na para marinig niya sa
labas.

"You didn't bring any shirts Astherielle. You did not even bring a towel. Now tell
me, are you still okay?" Turan nito na nagpainit ng aking dalawang pisngi.

Alam niyang hindi ako nakadala. Nakalimutan kong mahilig pala siya mag obserbara sa
mga ginagawa ko.

"Open the door baby and I will give this to you." Maawtoridad nitong utos at kaagad
akong tumalima at binuksan ang pinto ng kaunti.

"You're still the same baby. You always forgot to bring shirts and towel." May
bahid na panunukso sa boses nito na mas ikinainit pa ng mga pisngi ko.

"Here." Aniya at iniabot saakin ang mga damit.

"S-salamat..." Utal-utal kong pasasalamat at iniabot ang mga 'yon.

Kita ko ang pagngisi nito bigla. "I don't accept a thank you baby. You have to pay
for it." Nakangisi nitong turan at biglang binuksan ang pintoan at walang sabi-
sabing pumasok sa loob ng banyo at kaagad ko napansin ang paghagod niya ng tingin
sa aking hubad na katawan.

Dagli kong tinabunan ang aking katawan at masama siyang tinignan.

"L-Lumabas ka Ashton!" Sigaw ko pero umiling lang siya.

"I said I don't accept your thank you. You will pay for it." Matigas na boses
nitong turan.

"A-At ano ang b-bayad?" Nagkanda utal-utal ulit kong tanong.

Hindi siya sumagot at bigla-bigla nalang niya akong hinila papalapit sa kaniya.

"This." Aniya at siniil ako ng halik.

Umalma ako at itutulak na sana siya ng mas hinigpitan niya ang pagkakayakap saakin
at idiniin pa ang aming mga labi.

Nahulog ang mga hawak kong damit at napakapit sa kaniyang dibdib.

Hindi na sana ako sasabay sa halik niya pero sa paraan ng kaniyang paghalik at
pagsipsip saaking labi ay namumuo ang init saaking katawan na siya lang ang
nakakagawa.

"Hmmm..." Impit kong ungol nang sipsipin niya pa ang aking labi at ipinasok ang
kaniyang dila saaking bibig.

Dahan-dahan akong napapaatras hanggang sa tumama na ang aking likod sa tiles.

Itinaas niya ang aking dalawang kamay habang nag e-espadahan pa ang aming mga dila
na nagpapaungol saakin ng mahina.

Kapag pagdating sa kaniya at sa paggawad niya saakin ng mga ganitong sensasyon ay

hindi ko talaga magawang pigilan siya at ang aking sarili.

Napapasabay ako sa kaniyang mga haplos sa aking katawan na nagbibigay saakin ng

kakaibang sensasyon at nagpapalawak saaking kaalaman sa mga sekswal na pangyayari.

Bumaba ang kaniyang mga halik patungo saaking leeg hanggang sa aking dibdib.

"Ahhh..." Ungol ko ng sipsipin rin nito ang aking dibdib habang ang isa ay kaniyang
minamasahe.

Nang magsawa siya saaking dibdib ay binalibag ako nito patalikod at pinatuwad.

Hinawakan nito ang mataas kong buhok hanggang sa ang kamay nito ay hinagod ang
aking gitna na nagpatirik ng mga mata ko at mas lalong nagpaungol saakin.
"Ohh—Ashton!" Ungol ko nang ipinasok nito ang kaniyang mga daliri saakin.

"So wet baby!" Aniya at inumpisahang inilabas masok ang kaniyang mga daliri na
nagpakawala saakin ng sunod-sunod na mga ungol at halinghing.

"Ahh—yes! More...more!" Sigaw ko at patuloy lang siya hanggang sa nararamdaman ko

na napaparating na ang aking orgasmo.

"Ohh..." Malumanay kong ungol ng labasan ako.

Ramdam ko ang panghihina ng aking katawan at handa na sana kong tumumba nang
sinuportahan ako nito at hinawakan.

Ilang sandali pa ay pumusisyon ito saaking likod at naramdaman ko na naman ulit sa

ilang pagkakataon ang kaniyang pagkalalake saakin.

"Ahh damn!" Aniya at nagsimulang umulos.

Mula sa mahina hanggang sa pabilis nang pabilis ang kaniyang paglabas masok saakin.

"Oh! Oh!" Turan ko at sinasabayan ang kaniyang mga ulos.

Ilang ulit pa siyang naglabas-masok saakin hanggang sa pareho naming naabot ang
kasukdulan.

Ramdam ko ang mainit na likido sa aking sinapupunan.

Lumuhod ito saakin at napapikit nalang ako nang sinipsip nito ang mga likido na
nasa aking pagkababae.

"What a good breakfast." Aniya hanggang sa matapos ito sa ginagawa.

_________

A/N: I already warned you about the bed scenes. So if you're sensitive and if you
don't like bed scenes. You can skip my story😀

CHAPTER THREE

|CHAPTER THREE|

"MAGBIHIS ka na." Utos nito saakin matapos ang mainit naming pagtatalik.

Matapos niyang sabihin 'yon ay nagbihis ito at umalis ng banyo na iniwan ako doon.

Ni-hindi man lang ako binuhat papuntang kama kagaya ng ginagawa niya noon.

Napatulo nalang ang munting butil ng luha mula sa aking mata.

Pagod akong napasalampak sa tiles.

Pinahid ko ang aking luha at tumayo nalang para makapagbihis.

Lumabas ako ng banyo matapos makapagbihis at huminga muna ng malalim bago lumabas
sa pinto ng kwarto.

May nakita akong hagdanan kaya kaagad ko 'yong tinungo para bumaba.

Pagkababa ko ay nadatnan ko si Manang Elena.

"Good morning po..." Bati ko sa kaniya na may kasamang tipid na ngiti.

Ngumiti naman siya saakin ng malapad. "Magandang umaga din hija. Pumunta ka na doon
at kakain na kayo ni Ashton." Aniya na tinanguan ko lang.

Tinalikuran na ako nito at naglakad paalis habang ako naman ay nagtungo sa malaking
lamesa kung saan nakaupo na sa Ashton doon.

Tinitigan ako nito ng maigi. Nag-iwas ako ng tingin at umupo dalawang bangko ang
gap mula sa kaniya.

"Sit beside me." Utos nito na ikinaangat ko ng tingin.

"Hindi na..." Sagot ko at bumaling sa plato ko at nagsimulang kumuha ng mga

pagkain.

"I said sit beside me Astherielle." Matigas ang boses nito at may pagbabanta na
naman dahilan ng pagka-inis ko.

"Bakit ba palagi mo nalang akong inuutusan? Tapos nagagalit ka kapag hindi ako
sumusunod sayo. Ano ba ang tingin mo sa'kin? Utusan?" May bahid na inis sa boses
ko.

"Are we going to fight again?" Tanong nito na nakatitig parin saakin.

"Talagang mag-aaway na naman tayo kapag magkasama tayo. Kaya ibalik mo na ako sa
bahay ko at lumayo ka saakin." Sagot ko sa kaniya na nagtatapang-tapangan.

"I will never let you run again Astherielle." Aniya.

"Bakit? Hinabol mo ba ako no'ng tumakbo ako palayo sayo dahil sa kagaguhang ginawa
mo sa'kin?" Panghahamong tanong ko sa kaniya na ikinatigil nito.

Hindi siya umimik kaya umayos ako sa pagkaka-upo at nagsimula nalang kumain.

Habang kumakain ako ay ramdam ko ang patingin-tingin niya saakin at naririnig ko

rin ang pag bubuntong-hininga niya.

Nang hindi ko na makayanan ang ginagawa niya ay binalingan ko ito. "I want to go
home Ashton. Iuwi mo na ako." Turan ko sa kaniya.

"I will not let you go home Astherielle. Not until you will accept my apology."
Sambit nito na ikinakunot ng noo ko.

"Eh hindi ka nga nagso-sorry eh! Paano kita patatawarin?!" Medyo tumaas na ang
boses ko dahil sa inis.

"Then I'm sorry." Sagot nito na ikinatawa ko ng mapakla.

"Your sorry is not even sincere Ashton. Kaya paano ko tatanggapin ang apology mo?"
Sagot at tanong ko.

"You will accept my sorry Astherielle." Anito na mas kinainis ko pa talaga.

Ewan ko ba at ganito ang labis na nararamdaman kong pagkainis sa kaniya.

Dahil siguro galit ako sakaniya?

Na masakit ang ginawa niya saakin noon?

"Sa sinabi mong 'yan Ashton nagpapahiwatig ka na inuutusan na naman akong patawarin
ka. Bakit? Sino ka ba sa akala mo para patawarin ko kaagad matapos ng ginawa mo
noon?" Matapang kong sambit sa kaniya.

"Well, I am Ashton Clark Santiago. Your boyfriend and I know you love me so you
will accept my sorry." May pagmamalaki sa boses nito.

Napaawang naman ako sa sinabi niya.

Really? Boyfriend?

At love?

"You're not my boyfriend Ashton. Our relationship was ended two years ago." Turan
ko sa kaniya pero ang loko ay ngumiti lang.

"You never said that we are already over Astherielle. Yes, you ran away but we
never broke up." Pagmamayabang na naman ang nasa mukha nito na ikinaismid ko lang.

"You cheated on me. Tumakbo ako pero hindi ka humabol at nag explain saakin. Kaya
noon pa lang hiwalay na tayo. Wala nang ikaw at ako Ashton. Matagal na."

"But you still love me." Aniya na ikinatigil ko.

Mahal ko pa ba?

Tumawa ito ng mahina."I know you still love me baby."

"Bwiset ka! H-hindi na kita mahal!" Sigaw ko pero tumawa parin ang loko.

"You can deny it baby. But your body can't deny. You still love my touches and my
kisses." Anito.

"L-lahat nang 'yon ay wala lang! Libog lang 'yon! W-we are both adults. We need it.
Pinagbigyan lang natin Ang mga sarili. Wala lang 'yon saakin." Sagot ko sa
nanginginig na boses.

Tumalim ang tingin niya saakin na nagpapahiwatig ng pagka-inis at pagka disgusto sa

sinabi ko.

"Libog? Really? Kahit noong tayo pa libog lang din 'yon? Wala lang sayo?" Madilim
na ang mukha niya.

Hindi ako makaimik at napatigil.

Hindi ko naman talaga sinasadya ang mga sinabi ko.

Siguro dala lang 'yon ng pagka-inis at galit ko sa kaniya.

Pero nang maalala ko na naman ang nadatnan ko noon na kasama niya ang kaniyang
kasiping.

Nag-init na naman ang aking ulo.

"Oo! Libog lang din! Ikaw din naman 'diba? Hindi ka pa nga nakuntento saakin noon
kaya humanap ka ng ibang makakasiping! Bakit? Hindi ka makuntento sa isang
putahi?!" Sigaw ko at napatayo na.

"Palibhasa kasi kayong mga lalake kapag nagsawa na iiwanan na kaming mga babae! Eh
kami nga itong nananahimik tapos kayo 'tong dadating sa buhay namin para manggulo!
Manliligaw tapos ipaparamdam saamin na mahal kami tapos kapag sinagot ang saya-
saya. Pero kapag nagsawa na iiwanan nalang! Putangina!" Patuloy kong sigaw at
hinihingal pagkatapos.

Ilang segundo lang ay huminga ito ng malalim. Pagkatapos ay marahas na bumuntong-

hininga.

"I know you hate me so much Astherielle. But I have my reasons kung bakit kita
hindi hinabol pagkatapos ng nangyari. I will make it up to you—" Huminto ito.

"And you, Astherielle Zanniah Monterial. I will not let you go again this time. I
will not let you run away again from me." Aniya at tumayo. Naglakad papalapit
saakin at pinantayan ang aking tingin.

"I will do everything so that you will fall in love with me again. Because you are
my property. And believe me when I say if making you pregnant is the only way para
hindi ka na tumakbo pa papalayo saakin. I will do it Astherielle. Trust me."
Seryoso nitong sambit at umalis sa aking harapan.

________

A/N: Don't forget to add me on Facebook pero chat ka muna para ma accept kita!

Then follow me on Wattpad:

@Miss_Lashie

CHAPTER FOUR

|CHAPTER FOUR|

TANAW ko ang karagatan habang nakaupo sa isang upoan na nasa harap lang ng bahay.

Hindi pa masyadong mainit ang araw kaya napagdisisyonan kung lumabas. Hindi rin
naman ako pinagbawalan ni Ashton.

Pagkatapos ng sagutan namin kanina at ang huling mga sinabi nito ay biglang
naguluhan ang utak ko.

Ang sabi niya ay may rason siya. Ano naman kaya 'yon?
At ang huling sinabi niya na tungkol sa pagbubuntis. Doon nakuha ang buong atensyon
ko.

Nagulat ako sa sinabi niya pero may parte saakin na....kinikilig at nakakaramdam ng
excitement.

Tototohanin ba nito ang sinabi niyang bubuntisin ako?

Hindi pwede!

Sa sitwasyon namin ngayon ay hindi ako pwedeng mabuntis.

Magulo ang nangyari saamin at masakit. Hindi ko kayang basta-basta nalang bumalik
sa kaniya matapos ang lahat ng ginawa niyang kataksilan.

Habang naghuhuni ang isip ko ay biglang may tumikhim sa likod ko dahilan para
mapalingon ako doon.

Nakangiti si Manang Elena habang naglalakad patungo saakin at umupo sa tabi ko.

"Hindi ka ba naiinitan dito hija?" Tanong niya.

Umiling naman ako. "Hindi pa naman po..." Sagot ko.

Tumingin ito saakin na may tipid nang ngiti. "Pasensya na pero narinig ko kayo
kanina ni Ashton." Turan nito na ikinapula ng mga pisngi ko.

Narinig niya lahat?

Nakakahiya!

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya dahil sa hiya na nararamdaman.

"P-pasensya na po..." Hinging paumanhin ko.

"Naku! Okay lang. Normal lang naman talaga 'yon sa mga kagaya niyo—" Huminto ito at
sumeryoso.

"Pero hija. Hindi ko man alam ang lahat ng nangyari sa inyo noon, may ideya naman
ako kung ano ang nangyari kaya ka galit sa kaniya. Kung hindi mo mamasamain ang mga
sasabihin ko— ramdam ko na disidido si Ashton na magkabalikan kayo ulit. Dahil
hindi ka niya kukunin at dadalhin dito kung wala na siyang pakealam at nararamdaman
sayo." Sambit nito kaya hindi ako halos makaimik.

"Alam mo hija. Ang sakit ay parte ng pagmamahal. Dahil hindi 'yon pagmamahal kung
walang sakit na nararamdaman." Dagdag nito na ikinaangat ko ng tingin.

"Pero hindi naman po kayo masasaktang dalawa kung pipiliin niyo lang na umiwas sa
mga bagay na makapagpapasakit sa inyo. Kung mas pipiliin niyo lang na magmahal at
hindi magsakitan." Angal ko na ikinangiti niya lang ng tipid. Ng peke.

"Minsan kasi hija. Mas pipiliin mo nalang 'yong mas makapabubuti sa taong mahal mo,
kahit masaktan man siya ng todo sa disisyong gagawin mo. Kahit masaktan man kayo
pareho." Tumingin ito sa karagatan.

May kakaiba akong nararamdaman sa mga sinasabi niya.

Parang may hugot ito at pait.

Naranasan na niya kaya siguro ito?

"May mga tao talagang pinagtagpo pero hindi itinadhana. Pero sa sitwasyon niyo ni
Ashton. Alam kong may nararamdaman parin siyang espesyal sayo. Huwag kang matakot
subukan ulit hija. Alam kong masakit ang ginawa niya. Pero ngayon na siya na ang
gumagawa ng paraan. Subukan mo ulit. Hindi masama ang magbigay ng ikalawang
pagkakataon sa taong minahal mo—o mahal mo. Subukan mo lang, dahil kung hindi mo
susubukan. May posibilidad na pagsisisihan mo nalang sa huli." Turan nito at muling
tumingin saakin.

Habang ako ay mataman na tumitig sa kaniya.

"May tanong po ako." Sambit ko.

"Ano 'yon hija?" Aniya.

"Base po sa mga sinabi niyo. Parang malalim ang mga pinagmulan no'n. Naranasan mo
na ba 'yon Manang Elena? Ang masaktan at ang magsisi sa huli?" Tanong ko sa kaniya.

Kagaya kanina, ngumiti ito ng peke at dahan-dahan na tumango.

"Oo. Naranasan ko na." Sagot niya.

"Nasaktan niya ako. Bumalik siya pero...hindi ko na siya tinanggap pa. Kahit na...
mahal ko parin siya. Ilang ulit siyang nagmakaawa pero ayoko nang masaktan pa nang
dahil sa kaniya. Natakot ako. Kaya mas pinili kong lumayo sa kaniya—" May tumulong
luha sa mata nito.

"M-Makalipas ang ilang taon. Hindi parin nawala ang pagmamahal ko sa kaniya. Sa
pagkakataong 'yon ay ako ang nagmakaawa. P-Pero wala na... kasal na siya iba."
Bakas sa boses nito ang sakit.

Pinahid nito ang luha at bahagyang tumawa.

Tinitigan ko ito ng mataman.

Maganda si Manang Elena. Hindi naman gaano kita ang katandaan nito. Matangos ang
ilong at ang buhok ay walang ni-isang mga puti.

"P-pasensya ka na hija." Aniya.

"O-okay lang po." Mahinang boses kong sagot.

"Ohsiya! Papasok na muna ako at maglilinis. Pumasok ka narin dahil masakit na ang
init ng araw." Sambit nito tumayo.

"Mamaya nalang ulit hija." Aniya at ngumiti saakin. Pagkatapos ay umalis na ito sa
harapan ko.

Habang ako ay napatingin ulit sa karagatan at napabuntong-hininga.

Hindi ko alam.

Natatakot rin ako.

Natatakot ako na baka masaktan niya ulit ako kapag binigyan ko siya ng ikalawang
pagkakataon.

Kaya ko ba?
Inaamin ko. Sabihin ko man na hindi ko na siya mahal, alam ko sa sarili ko na
mayroon pa.

Na hindi 'yon nawala.

Muli akong bumuntong-hininga at tumayo.

Pumasok nalang ulit ako sa bahay. Hindi ko nakita doon si Manang Elena kaya
nagkibit balikat nalang ako at umakyat.

Sa palapag kung saan ang kwarto ko ay kita ko din ang isang pang kwarto.

Dalawang kwarto lang ang meron sa palapag na 'to kaya kay Ashton siguro 'yon.

Nang nasa harap na ako ng pinto ng kwarto ko tumigil ako sa paglalakad at

tinitigang maigi ang pinto ng kwarto ni Ashton.

Nagdadalawang isip ako kung kakatok ba ako at papasok o hindi nalang.

Pero ano naman ang gagawin ko doon kung kakatok ako at papasok?

Sa huli ay namalayan ko nalang na lumapit sa pintong 'yon at itinaas ang aking

kamay para kumatok.

Kumatok ako ng dalawang beses.

Naghintay ako ng ilang segundo para buksan ako pero wala.

Kumatok ulit ako ng dalawang beses pero wala pa din.

Siguro ay wala siya sa loob.

Akmang aalis na ako nang may pumasok sa isip ko na ideya.

Kung wala siya doon ay papasok parin ako.

Kaya binuksan ko na ang pinto ng dahan-dahan. Sumilip ako at hinay-hinay na pumasok

hanggang sa tuluyan na nga akong makapasok.

Sinuri ko ang kwarto at wala 'yong kakulay-kulay.

Habang sinusuri ko ang kwarto ay biglang may tumunog dahilan ng pagkagulat ko.

Nang tingnan ko kung saan 'yon galing ay mula 'yon sa maliit na lamesa katabi ng
kama.

Cellphone 'yon.

Kumunot ang noo ko. Sigurado akong cellphone ni Ashton 'yon. Kaya kung nandito ang
cellphone niya...nandito rin siya?

Nanlaki ang dalawang mata ko sa isiping nandito pala siya.

Pero ang cellphone ay panay parin ang tunog kaya muli akong napatingin doon.

Hinay-hinay akong naglakad patungo sa mesang 'yon.

Hanggang sa abot-abot ko na ang cellphone.

Dahan-dahan ko 'yong tinignan at gano'n nalang ang pagkagulat ko nang mabasa kung
sino ang tumatawag.

"Blythe..." Mahinang boses kong turan at napakuyom ng mga kamao.

Huminto ang tawag at ilang segundo lang ay mensaheng dumating.

From: Blythe

'Where are you Ashton?! Why are you not answering my calls?'

Basa ko sa mensaheng 'yon.

So may komunikasyon pa pala silang dalawa?

Matapos ng ginawa nila saakin?!

Kung meron pa silang komunikasyon, bakit ako nandito at kasama si Ashton?

Ano 'to gaguhan?!

Anong plano niya?!

Ang saktan ulit ako?

Dahil sa galit na nararamdaman ay tumulo ang aking mga luha.

Kasabay no'n ang pagbukas ng pinto ng banyo at ang paglabas doon ni Ashton.

________________

CHAPTER FIVE

|CHAPTER FIVE|

"ASTHERIELLE..." Tawag nito at sakin at halata ang gulat sa mukha.

"W-Why are you crying?" Tanong nito at naglakad patungo saakin nang pigilan ko siya
at sinenyasan na huwag lumapit.

Pinahid ko ang mga luha sa aking mukha at maiging tumingin sa kaniya.

"Yong girlfriend mo tumatawag sayo." Matigas kong ani. Pilit na kinakalma ang
sarili.

"What? Girlfriend? Who?" Sunod-sunod niyang tanong na naguguluhan.

Sa isip-isipan ko ay napatawa ako ng peke.

Talagang nagpapanggap pa.

Naglakad ito patungo saakin kaya umiwas ako.

Dumiritso siya sa mesa at kinuha ang cellphone nito at tinignan kung sino 'yon.

Nang matignan niya kung sino ay ako naman ang binalingan niya.

"Blythe is not my girlfriend." Aniya.

Galit ako dahil tumatanggi pa siya.

Kung hindi niya girlfriend edeh ano?

Imbes na magalit at makipag-away sa kaniya. Ngumiti nalang ulit ako ng peke sa

kaniya.

"Pasensya na at pumasok ako." Sambit ko at tumayo ng maigi.

Akmang aalis na ako at lalakad ng hilahin ako nito sa kamay na kaagad kong hinawi.

"Huwag mo akong hawakan." May diin ang bawat salitang 'yon.

"Astherielle, look. Blythe is not my girlfriend and she will never be. I know you
are mad of what you've seen. But trust me. She's not my girlfriend." Rason nito.

"Wala kang dapat na i-explain pa Ashton. Okay lang. Atsaka ba't naman ako
magagalit? Hindi naman kita boyfriend para magalit ako. Walang namang tayo." Sagot
ko. Pero hinawakan niya ulit ang kamay ko at sa pagkakataong 'to ay hindi ako
umalma.

"Don't pretend Astherielle. Please, it hurts. Bakit ba ayaw mong ipakita saakin ang
totoo mong nararamdaman? Alam kong galit ka Astherielle. Sabihin mo sakin. Kahit
murahin mo pa ako at pagsuntukin. Just please, don't pretend na wala kang pake
sakin—" Pinutol ko siya.

"Alam mo?! Oo! Galit ako Ashton! Galit ako kasi ikaw! Kayong dalawa ang dahilan ng
nararamdaman kong galit at sakit ngayon! Plano ko na sanang patawarin ka eh! Kaso
sa nakita ko kanina? Ayoko nalang pala." Sigaw ko sa kaniya.

"Naaalala ko lang ang mga kagaguhang ginawa niyo saakin noon. And yes! I choose to
pretend just to hide the pain that I felt!—" Tumulo ang mga luha ko patungo saaking
mukha.

"N-Napapaisip nalang ako kung ano ba ang kulang saakin at nagawa mo pa 'yon?
Binigay ko naman sayo ang lahat ah? Lahat pati ang sarili ko! Hindi ako umalma at
tinanggap ka. M-Minahal kita Ashton. P-Pero ano ang ginawa mo? N-Nakipagsiping ka
sa ibang babae! Sa Blythe na 'yon! At ngayong dinala mo ako dito at nakita ang
pangalan niya, nanumbalik lahat ng sakit ng naranasan ko noon! Hindi ko na kaya. P-
please Ashton. Pabayaan mo na ako. Hayaan mo na akong umalis." Nanghihina kong
sambit habang tuloy-tuloy na namamalisbis ang mga luha saaking mukha.

Dahan-dahan akong napaupo na nanghihina.

Ayoko na. Palagi nalang akong nasasaktan.

"I'm sorry..." Dinig kong sambit niya at pinantayan ang tingin ko.

Niyakap ako nito ng mahigpit. Kahit na nababasa ako dahil sa yakap niya. Hindi ako
nagpumiglas.
"I'm sorry. Please forgive me. I'm sorry baby... I cannot tell you the reason for
now." Aniya at mas hinigpitan pa ang pagkakayakap saakin.

Iniangat niya ang mukha ko para matingnan ko siya. May mga halo-halong emosyon
akong nakikita sa mga mata nito.

Inilapit nito ang mukha niya saakin kaya nag-abot ang aming mga labi.

Pagod na akong umalma kaya hinayaan ko siyang halikan ako.

Pero sa pagkakataong 'to ay marahas parin ang halik nito. Walang pag-iingat.

Sa paraan ng halik niya ay alam ko na kung saan ito patungo. Pero imbes na umalma
ay nagpaubaya ako.

Dahil kahit anong sigaw ko sa nararamdaman kong galit sa kaniya. Taksil ang katawan
ko at gusto ang mga haplos nito ang mga pag-angkin saakin.

Dahan-dahan naming hinuhubad ang mga saplot. At muli, nagpaangkin ako sa lalaking
kinamumuhian at....mahal ko.

NANG magmulat ako ng mga mata ay ang kadiliman ng gabi ang napansin ko sa labas.

Hindi ko namalayang gabi na pala at mahaba ang tulog ko dahil sa paulit-ulit nitong
pag-angkin saakin.

Umupo ako mula sa pagkakahiga at tinignan ang aking gilid.

Wala siya doon.

Binalot ko ang kumot saaking katawan kasabay ng pagbukas ng pinto ng kwarto at ang
pagpasok doon ni Ashton na may dalang tray at pagkain.

Sinundan ko ang galaw niya.

"Eat Astherielle. I know you're tired." Turan nito at inilapag ang dala.

Napatitig ako sa kaniya.

Habang nagtatalik kami at inaangkin niya ako ay nakapagiisip-isip ako.

Marahas ang mga halik at pag-aangkin niya.

Kaya nakapagdisisyon ako.

"Ashton..." Tawag ko na ikinatingin niya.

"Yes?" Sagot niya.

"I want a deal." Matapang kong sambit na ikinakunot ng noo niya.

"What deal?" Tanong niya.

Huminga ako ng malalim. "I will let you fuck me for two months only. I know you
only want my body Ashton. You're always rough when we do it. After two months, you
will set me free and we will never see each other again. Deal?" Ani ko na
ikinaawang ng labi niya.

"What the fuck are you saying?" He hissed.

"It's a deal Ashton." Turan ko.

"It's make love Astherielle!" Sigaw niya pero 'di parin ako nagpatinag.

"Just tell me if you agree Ashton." Dagdag ko.

Kumuyom ang kamao niya. "Then it's a no deal." Aniya.

"I know I'm always rough on you. And I'm sorry for that. We made love earlier
Astherielle. And then now you're talking about that fucking deal? Really?!" Sigaw
niya parin.

"I will never set you free Astherielle! Just like what I've said. Not until I make
you mine again and make you fall inlove with me again! We will never leave this
Island if you're not pregnant." Madilim na ang mukha nito at galit na galit na.

"Wether you like it or not you will stay by my side Astherielle. Until I make you
pregnant. I would love to see you carrying my child." Aniya at nawala na ang galit
sa mukha nito at napalitan ng ngisi.

Ako naman ay hindi makapaniwala. "You're being unfair Ashton!" Sigaw ko.

Ngumisi lang siya.

"I don't care if I'm being unfair. As long as you're with me." Turan nito at mas
lalong ngumisi.

___________

A/N: Ewan ko! Wala ako sa sarili habang tina-type ang chapter na 'to. Kung may
hindi kayo nagustuhan babawi nalang ako haha!

Comment down your feedbacks!

CHAPTER SIX

|CHAPTER SIX|

KINABUKASAN ay maaga ulit akong nagising. Nasa sariling kwarto na ako natulog
kagabi.

Hindi ako naligo sa banyo dahil may plano akong maligo ngayon sa dagat.

Nakapag isip-isip ako kahapon na kung wala talagang plano si Ashton na iuwi ako.
Siguro ay hahayaan ko nalang muna ang sarili ko na namnamin ang isla na 'to. Gusto
kong makita ang mga magagandang tanawin dito.

Hindi na ako nagbihis pa at dala ang tuwalya, bumaba ako.

Nadatnan ko pa si Manang sa kusina na nagluluto. Binati niya ako at ganon din ang
ginawa ko.
"Ang aga mo naman nagising hija. Saan ka pupunta?" Tanong nito.

Nginitian ko siya. "Maliligo po ako sa dagat. Inaakit kasi ako ng sobrang asul na
tubig na 'yon." Napatawa pa ako ng mahina.

Tumawa rin siya. "Oh sige mag-ingat ka. Mamaya ay gigising na din si Ashton at
bababa. Tatapusin ko muna itong niluluto ko." Aniya at bumalik sa ginagawa.

Ako naman ay tumango nalang at dumiritso na patungo sa labas. Sa tapat ng bahay ako
maliligo. Baka kasi tawagin ako ni Manang. Para naman madali ko nalang siyang
marinig.

Naramdaman kaagad ng balat ko ang lamig ng umaga at napapikit ako para simhutin ang
bango ng dagat. Muli ko itong iminulat at mahinang tumakbo patungo sa dagat.

Inilapag ko sa malaking bato na nasa buhangin lang ang towel at dahan-dahan na

tumapak sa dagat.

Nang maramdaman na ng paa ko ang malamig na tubig ng dagat ay walang atubili na

akong ibinabad ang buong katawan doon.

Marunong akong lumangoy dahil naturuan ako noon ni Ashton.

Tawa ako ng tawa at napapangisi sa saya na nararamdaman ko sa paglangoy. Pabalik-

balik akong lumangoy. Hindi ko alam kung ilang minuto na akong ganito.

Nang umahon ang aking ulo mula sa tubig dagat ay nakita ko kaagad ang matipunong
katawan ni Ashton. Wala itong pang-itaas habang nanonood saakin. Nakangisi ito
habang nakatitig.

Humakbang ito habang ako ay napako sa pagtingin sa kaniyang mukha at katawan.

Ngayon ko lang napagtanto na sa makalipas na dalawang taon ay mas lalo itong naging
matipuno. Mas nag matured ang katawan nito. At ang kaniyang kilay ay gano'n parin
kakapal. Ang mga mata niya ay itim. Napakatangos ng ilong niya at ang mapula nitong
labi.

Bumaba ang tingin ko sa kaniyang hubad na katawan at napalunok ako ng makita ang
bakat na bakat nitong abs.

Gosh! Napaka-hot parin nito.

"Nice view, isn't it?" Napabalik ako sa ulirat ng magsalita ito habang mahinang
tumatawa at ngumingisi.

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya at pinamulahan ng pisngi.

Bahagya akong umatras ng humakbang pa ito papalapit saakin at basa na ang katawan.

"Good morning baby." Aniya na nakangisi.

Hindi ko siya sinagot at tahimik lang.

"Manang told me that you're here. Are you enjoying?" Tanong nito.

Para hindi magmukhang-bastos sa kaniya dahil maayos ang pagkakatanong niya ay

tumango ako.
"Oo." Maikli kong sagot.

"Good then." Sambit nito at iginala ang tingin sa paligid.

"I bought this Island three months ago." Sambit niya ulit at ipinako na ang tingin
saakin.

"I bought this for you. For us." Turan niya na nagpakabog ng dibdib ko.

Sa laki ng islang ito at sa ganda. Siguradong napakamahal nito at malaking pera ang
magagastos nito.

"P-Pero ang mahal nito..." Mahinang boses kong sambit sa kaniya.

Tumawa lang ito. "Money is not a problem to me. You know, I'm already a business
man. I already owned two big and well known companies. And I'm proud to say that I
am now a Billionaire. So if you want to buy something, just tell me and I will buy
it for you." Aniya sabay kindat saakin.

Hindi na ako nagtaka pa sa sinabi niya. Simula pa noon ay ang maging bilyonaryo na
ang gusto niyang mangyari. Na makilala pa ang kanilang kompanya.

Mahalaga sa kaniya ang kanilang kompanya at mahalaga din sa kaniya ang

pagkakakilanlan bilang isang mayamang tao.

"What are you thinking?" Napadaing ako sa sakit ng pitikin nito ang noo ko.

"Masakit 'yon ah!" Angil ko pero tumawa lang siya.

"Tell me what are you thinking baby. Are you thinking of me, huh?" May nakakalokong
ngisi nitong sagot na ikinairap ko lang.

"Ang taas talaga ng tingin mo sa sarili." Inis kong sambit.

Umakto naman itong nasaktan. "Ouch baby! I'm wounded. You should say 'Yes Ashton my
baby, I'm thinking of you'" Anito na mas ikinainis ko pa kaya kaagad na nagtungo
ang kamay ko sa tubig ng dagat para ipunta dito.

Napunta 'yon sa kaniyang mukha na ikinapikit nito.

Nang makamulat ay mas lalo siyang ngumisi. "My baby wants to play huh?" Aniya at
ginanon din ako sa mukha kaya wala sa sariling napatakbo ako sa dagat.

"My baby also wants me to run after her!" Sigaw nito na tumatawa pa rin.

"Fuck you Ashton!" Sigaw ko rin.

Mas lalo parin siyang tumawa. "I would love to do that with you baby! What position
do you like huh?" Lokong tanong nito na mas ikinairap ko pa at tuluyan nalang
lumangoy patungo sa malalim na parte.

Ilang segundo lang ako sa ilalim at lumusong ulit ang aking katawan.

Nang umahon na ako ay medyo hindi pa bumuka ang aking mga mata dahil sa alat ng
tubig. Pero hindi kumawala saakin ang paglusong ni Ashton patungo din sa ilalim.

Inihilamos ko ang aking kamay sa mukha hanggang sa tuluyan na akong makakita ng

maaliwalas.
Iginala ko ang tingin sa dagat para sana hanapin kung saan si Ashton pero wala
akong makita.

Marunong itong lumangoy kaya siguro nasa ilalim na parte ito lumusong.

Hinintay ko nalang siyang umahon ulit pero lumipas na ang ilang minuto ay hindi
parin ito umaahon.

Nakaramdam na ako ng kaba pero siguro ay may tinitignan lang ito sa ilalim kaya
naghintay pa ako ulit.

Pero nadagdagan na naman ng ilang minuto ay hindi parin ito umaahon kaya tinawag ko
na ang pangalan nito.

"Ashton!" Sigaw ko pero walang Ashton.

"Ashton! Where are you? Umahon ka na!" Sigaw ko ulit pero wala parin talaga kaya
abot-abot na ang kabang nararamdaman ko ngayon.

Natatakot ako. Kinakabahan.

Sobra na ang nararamdaman ko at nag-aalala na. Hanggang sa naramdaman ko nalang ang

luhang pumatak sa mga mata ko.

Paano kung nalunod na ito? Paano kung hindi na ito makaahon?

"Ashton! Ashton!!" Sigaw ko na habang umiiyak nang biglang may humila sa paa ko at
ang pag-ahon ng humihingal na Ashton sa harap ko.

"Hey baby!" Bati nito pero mas lalo lang akong napaiyak at biglang napayakap
sakaniya.

"Why are you crying?" Tanong niya kaya napasuntok ako sa dibdib nito.

"P-Pinag-alala mo ako! A-akala ko...akala ko nalunod ka na!" Sigaw ko sa kaniya.

Hinagod nito ang likod ko. "I'm fine. May nakita lang ako doon sa ilalim. Kinuha ko
lang. Please stop crying. I'm sorry if I make you worried. Sorry..." Alo nito
saakin at hindi siya tumigil hanggang sa huminahon na ako.

Dahan-dahan akong kumawala sa yakap niya at pinahid ang aking luha.

"H-Huwag mo nang ulitin 'yon..." Turan ko na ikinatango lang niya.

"May kinuha lang akong shells. These are beautiful. I planned on giving it to you.
I'm sorry baby. But you know me, I know how to swim. Please don't worry next time."
Sambit niya at inilahad saakin ang mga shells.

Totoo nga. Napakaganda nga ng mga ito. Iniabot ko 'yon na ikinangiti niya at
inilapat ang kaniyang labi saaking noo.

"Pumasok na tayo." Aniya at iginaya ako patungo ulit sa bahay.

___________
CHAPTER SEVEN

A/N: I know na marami sa inyo ang hindi bumabasa ng Author's Note ko sa baba ng
chapter. So again, If you want to add me o na-add niyo na ako. Please let me know,
message me para ma-accept ko kayo. Please lang. Thank you.

|CHAPTER SEVEN|

NANG matapos kaming dalawa sa pagbibihis ni Ashton ay tinawag na kami ni Manang

para kumain na ng agahan.

"Come on. Let's go downstairs." Aniya ng makalabas kami ng kwarto.

Inihapit ako nito sa bewang na ikinatingin ko doon.

Ewan ko pero gusto ko ang ginagawa niya.

Parang dahan-dahan ko nalang na tinatanggap na walang kawala na talaga ako sa mga

bisig ni Ashton.

Hindi naman masama ang bigyan ulit ng pagkakataon ang samahan namin ni Ashton
'diba?

"What are you thinking again?" Napaangat ako ng tingin sa tanong nito.

Ngumiti lang ako. "Pwede ba tayong mag-usap mamaya pagkatapos nating kumain? No
shouting and no fighting this time." Sambit ko na ikinatigil niya.

Tumango-tango siya. "Ofcourse! Sure. No problem." Aniya na ikinangiti ko nalang

ulit.

"Let's go?" Tanong niya na ikinatango ko at sabay na nga kaming pumunta sa hapag-
kainan.

Agad naming nakita si Manang na hinahanda ang mga plato. Nang maramdaman niya ang
presensya naming dalawa ay napalingon ito sa gawi namin.

Bumaba ang tingin nito sa kamay ni Ashton na nasa bewang ko. Bigla itong ngumiti
saamin.

"Kumain na kayong dalawa." Turan nito.

"Join us Manang." Sambit naman ni Ashton na ikinailing kaagad ni manang.

"Naku! Huwag na. Kumain ako kanina at hindi ako gutom. Kayo nalang muna at para
makapag moment kayo." Aniya at tumingin saakin na nakangisi.

Bigla akong namula sa sinabi nito. Napansin niya sigurong medyong okay na kami ni
Ashton.

Nasanay siguro itong palagi nalang kaming dalawa ni Ashton nag-aaway at

nagsisigawan.

"Aalis muna ako at may gagawin lang." Paalam nito na ikinatango nalang naming
dalawa ni Ashton.
Nang makaalis si Manang ay gumalaw na ang katabi ko at hinila ang isang upoan.

"Sit here baby." Anito na sinunod ko naman agad.

Hinila naman nito ang katabi kong upoan at umupo narin.

"Let's eat." Aniya at kinuha ang sandok para lagyan ang pinggan ko.

"Ang dami niyan Ashton..." Saway ko nang madami ang inilagay nitong kanin.

"Nah! Eat it so you have energy later." Aniya at tumingin saakin.

"I'll show you the beautiful views here." Dagdag nito.

Umaliwalas ang mukha ko at nakaramdam ng excitement. "Talaga?!" Tanong ko. Hindi

naitago sa boses ko ang saya.

Para akong bata sa inasta ko.

"Yes my baby." Natatawang sagot nito at pinagpatuloy ulit ang paglagay ng mga ulam
sa pinggan ko.

Nang matapos siya ay ang pinggan naman nito ang nilagyan.

Habang kumakain kami ay bigla itong nagsalita. "You said we will talk later after
we eat. Let's talk in the garden." Aniya at ngumiti.

"I'm sure you will love to see the garden." Turan nito ulit.

"Saan ba nakalagay ang garden?" Tanong ko.

"Nasa likod lang." Sagot nito na ikinagulat ko.

Mayroon pala itong garden sa likod? Hindi ko alam!

"Gulat ka. Hindi mo pa ba 'yon napuntahan?" Tanong nito na ikinailing ko kaagad.

"I didn't know na may garden pala ito sa likod! I'm excited to see it later!" I
exclaimed.

He just laughed and nodded. "We will go to the garden later." Sambit niya at kumain
ulit.

Ilang minuto lang ang nagugol namin sa pagkain at natapos din kami.

Niligpit ko ang mga pinggan at nag insista naman siyang siya nalang ang maghuhugas
ng mga plato.

Ganon nga ang ginawa naming dalawa at nang matapos kami ay hinawakan ako nito sa
kamay.

"You know what? I'm a bit nervous. I'm curious kung anong pag-uusapan natin."
Nakanguso nitong sambit na ikinatawa ko.

I pinched his nose. "Let's go to that beautiful garden." Sambit ko nalang at

dumiritso na nga kami sa paglakad patungo sa nasabing hardin.

Nang makarating kami ay nanlaki kaagad ang aking mga mata at napaawang ang labi.
Napakaganda nga nitong Hardin.

Iba't-iba ang mga kulay ng mga bulaklak. At karamihan sa mga tanim ay halatang
mahal.

Maganda ang pagkaka disenyo at may mga paru-paro pang nagliliparan na mas lalong
nagpaganda dahil sa iba't-iba rin nitong mga kulay.

"Wow..." Tanging nasambit ko nalang.

"Did you like it?" Tanong nito mula saaking likod.

Napatango at nakangiting bumaling sa kaniya. "Ang ganda!" Sambit ko na ikinangiti

rin nito.

"I'm glad." Aniya at tinuro ang malapad na upuan.

Pati upuan ay napakaganda din ng pagkakadisenyo. Nagmistulang rainbow ang kulay

nito.

"Let's sit in there then we'll talk." Aniya at iginaya ako doon.

"Sit." Utos nito na agad kong ginawa.

"So...? Ano pag-uusapan natin?" Tanong niya at binalingan ako.

Tipid ako napangiti. "Ahm...a-about us?" 'Di siguradong sagot ko.

"What about us?" Kunot-noong tanong niya.

Huminga ako ng malalim atsaka binalingan ulit siya.

"I...I just realized. Since you won't let me go home—" Napabuntong-hininga ako.

"I-I mean, you told me you that you have your reasons kaya hindi mo ako hinabol
noon. I w-want to know it Ashton. Explain it to me and tell me your reasons." Nag
aalinlangan kong turan.

Hindi siya sumagot ng ilang segundo at napabuntong-hininga nalang din.

"I understand— You deserve to know my reasons." Aniya at matamang tumitig saakin.

"Remember what you saw two years ago? Me and Blythe..." Panimula niya.

Nang banggitin niya 'yon ay napatahimik ako. Kumirot bigla ang dibdib ko ng maalala
na naman ang senaryong 'yon.

"Nothing happened between us Astherielle." Aniya na ipinagtaka ko.

"B-But you two are n-naked and... I saw her r-riding you—" Pinutol ako nito.

"That was all a setup!" Sigaw niya.

"I didn't introduce you to my parents because...because I-I'm bound to marry Blythe
that time." Panimula niya ulit. Hindi ako umimik.

Kaya pala hindi ako nito pinakilala?

"My parents know nothing about you and our relationship. But Blythe....alam niya.
She got mad. And...she threatened me that she will tell it to my parents. And I got
scared! Because I know my parents, they will do everything to ruin you if they will
know. And... They told me that they will not give me the company if I will not
marry Blythe." Huminto siya saglit.

"I also got scared of what they've said. Because I promised to myself and to you
that I will do everything and I will give you everything you want. And Blythe...she
made a deal with me. She said that she will not tell my parents about you if I will
go with her. We got drunk. And after that... I felt dizzy. I lost my conscious and
then I just knew that I'm in a room with her. Naked. Nakapatong na siya saakin. At
biglang nagbukas ang pinto ng kwarto at bumungad ka doon. But trust me, nothing
happened between us! You ran away. Hahabulin na sana kita ng pinagbantaan ulit ako
ni Blythe. Hindi ko siya pinakinggan pero biglang tumunog ang phone ko. My dad is
calling. Informing me that mom is in a hospital. I got worried. I don't know what
to do. Kung hahabulin ba kita o pupuntahan ko si Mom. But I just realized. I hurt
you and Blythe will not stop. So I-I l-let you r-run..." May tumulong luha sa mata
nito.

"Pinuntahan ko si Mom. After two days she woke up. And still, they want me to marry
Blythe. I said no. They got mad at me. They forced me to marry Blythe but I said no
again. They said they will not give me the company. It's fine though. After a year
I build my own company with my own money. No help from my mother. I promised again
that I will find you but my parents, they apologized to me and they give the
company to me. And now I'm handling two successful companies. And after two years,
I decided to find you again and now you're here with me. You're mad but it's okay.
I will do everything to earn your forgiveness." Aniya at lumuhod na nagpagulat
saakin.

"I'm sorry my baby. I'm sorry my Astherielle. Please forgive me. I will do
everything! I'll make it up to you. Let's start over again my baby." Turan nito at
muling tumulo ang luha sa mata nito habang nakaluhod sa harapan ko at hinihingi ang
aking kapatawaran.

_________________

CHAPTER EIGHT

|CHAPTER EIGHT|

"A-ASHTON..." Mahinang boses kong sambit sa pangalan niya habang nakaluhod parin
ito sa harap ko.

"Are you still mad?" Maang tanong nito na ikinatitig ko sa kaniya.

Dahan-dahan akong umiling at ngumiti. Pinahid ko ang luhang lumandas sa pisngi

nito.

"No..." Sagot ko.

"I understand now..." Dagdag ko pa at dalawang kamay ko na ang nasa mukha niya.

"I'm sorry Ashton." Mataman akong nakatitig sa kaniya nang humingi ako ng
paumanhin.

"You don't have to apologize! It's my fault." Angil at nakakunot ang noo nito.

"No. I'm sorry. It's also my fault Ashton. K-kasi nagalit ako sayo pero ang hindi
ko alam, g-ginawa mo lang pala 'yon para sa ikabubuti ko..." Sambit ko at lumuhod
din.

Niyakap ko siya ng mahigpit at ibinaon ko ang aking ulo sa leeg niya. Pumikit ako
at dinamdam ang init ng katawan nito.

"K-kalimutan nalang natin ang nangyari. Magsimula ulit tayo..." Ani ko habang
nakasubsob parin sa leeg niya.

Umayos siya dahilan ng pagkakawala ng mukha ko sa leeg niya. Tumingin ito saakin.
Bakas sa mukha ang saya.

"Thank you!" Aniya at agad akong dinampian ng halik. Isang malamyos na halik.

Kumurba ang aking labi. Tinugon ko ng buong puso ang malamyos na halik nito.

Maybe it's not too late to start again, right?

I've already heard his reasons. At napagtanto kong tama lang.

Tama lang na patawarin ko siya at magsimula ulit.

Lumalim ang halik nito at mas naging mapusok. Mas kinabig din ako nito lalo para
dumiin pa lalo ang aming mga labi.

"Damn...I want you now baby." Aniya nang humiwalay ang labi nito saakin.

Napatawa ako sa sinabi niya at nilibot ang tingin sa paligid.

"Wala bang makakakita dito?" Tanong ko na agad niya ikinatango.

"Manang is busy somewhere. Tayo lang din naman ang nasa islang ito. At kung
makikita man tayo ni manang, I'm sure she's okay with that. It's only normal to a
couple like us." Rason nito.

Ngumiwi ako. "Couple ba tayo?" Tanong ko ulit na ikinaawang ng labi niya.

"Pinatawad mo na ako! You said we will start again. So it only means we're couple
now." Rason ulit nito na ikinatawa ko.

"You didn't ask me to be your girlfriend again, Ashton." Natatawa kong sagot.

Umirap ito at hinawakan ang dalawa kong kamay.

"Astherielle Zanniah Monterial. Can you be my girlfriend...again?" Seryosong tanong

nito na mas lalo kong ikinatawa.

"Ofcourse!" Natatawa ko paring sagot sa kaniya.

"You're making fun of me Astherielle!" Maktol nito kaya walang atubili ko siyang
hinalikan.

Napakapit ang kamay ko sa leeg niya habang mapusok ulit kaming naghahalikan.
Nagtagal ang halikan namin ng ilang minuto kaya hingal-hingal kami pagkatapos.

Kahit hinihingal pa siya ay pinatuloy nito ang ginagawa niya. His kisses traveled
down to my neck. Napadaing ako ng ramdam ko ang paggawa nito ng marka sa leeg ko.

Ilang ulit niya 'yong ginawa sa leeg ko bago niya mapagdisisyonang hawakan ang
dibdib ko ng malamyos.

I moaned in pleasure. He continued touching my boob and he kissed my lips again.

"Hmmm..." I moaned when his other hand touched my other boob.

Ngayon dalawang kamay na nito ang nasa dalawang dibdib ko na. Hinahagod nito ng
hinahagod dahilan ng mas lalo kong pag-ungol.

"Oh! A-Ashton...ah!" I moaned again.

Kumawala ang mga kamay nito sa mga dibdib ko at ibinaba patungo sa laylayan ng
damit ko. Pagkatapos ay unti-unti nitong hinihubad sa katawan ko.

Nang tuluyan niyang mahubad ang aking damit ay sinunod naman nito ang bra ko.
Tuluyan niyang nahubad ang mga saplot ko sa pang-itaas at malaya na niyang
nahahawakan ang mga dibdib ko.

Itinapat nito ulit ang mukha niya sa leeg ko at hinahalikhalikan 'yon.

"Sit." Utos niya at pinaupo ako.

Nang makaupo ako ay nasandal ang aking likod doon. Bumalik siya sa paghalik sa
aking leeg at paunti-unting bumababa hanggang sa mga dibdib ko ulit.

Dinilaan niya ito at sinusupsop.

"Ah—damn! Yes...m-more.." Ungol ko at idiniin ang ulo niya sa mga dibdib ko.

Nang magsawa siya doon ay bumaba ulit ang mga halik niya.

Patungo na 'yon sa gitna ko.

Hinubad din nito ang aking short at sinunod ang aking panty.

"Shit—ah!" Napaliyad ako ng umabot ang ulo niya doon. Pinadantay niya ang mga paa
ko sa kaniyang balikat.

Hinawakan ko ang buhok nito at sinabunutan nang magsimula siya dumila ulit at
sumupsop.

Ramdam ko ang pagpapatigas nito sa dila niya at ang sunod-sunod na galaw nito sa
gitna ko.

"Y-yes! I-It's so good! Oh... More Ashton!" Palakas nang palakas ang ungol ko
habang patuloy parin siya sa ginagawa nito sa gitna ko.

And then I felt it. I can feel my climax. It's coming.

He continued licking it until I felt my orgasm.

"You like it?" May nakakalokong ngisi ang tanong nito.

Ako naman ay napatawa nalang sa inasta niya. "I love it." Sagot ko at kinindatan
siya.

"Damn it baby! I'm so turned on!" Aniya at hinubad na rin ang lahat ng saplot nito
sa katawan hanggang sa hubo't hubad na ito sa harapan ko.

And I can clearly see his big manhood. I can see his erection.

I wonder kung paano ito nagkasya saakin? Para tuloy akong baguhan kahit ilang ulit
na naming nagagawa ang bagay na 'to.

"Nice, isn't it?" Nakangisi niya paring tanong. Napansin ang pagtitig ko sa
pagkakalake niya.

Namula ang aking magkabilang pisngi at umiwas ng tingin.

"Ready my baby?" Tanong niya ulit na ikinabaling ko na naman sa kaniya.

Dahan-dahan akong tumango bilang sagot sa kaniya.

Lumapit pa siya saakin habang nakabukaka parin ang mga binti ko sa kaniya.

He positioned his self.

He slowly entered me.

Napapikit ako ng tuluyan siyang makapasok.

It feels so good!

"Shit..." He hissed and then he started thrusting in and out.

"A-Ashton..." Ungol ka ng pabilis nang pabilis ang pagbayo nito saakin.

Pati ang bangko ay nakikisabay sa pag-indayog ng aming mga katawan.

"Astherielle..." Aniya at inilapit ang mukha saakin.

Ginawaran ako nito ng halik habang naglalabas-masok parin saakin.

Ilang minuto ulit ang nagugol namin sa pagtatalik hanggang sa naramdaman ko na ulit
ang ikalawa kong orgasmo.

"Ah...oh!" Ungol ko ng tuluyan kong narating ang aking orgasmo. Ilang segundo lang
ay sumunod din ito saakin.

Ramdam ko ang init ng likido sa sinapupunan ko. Tila pinupuno ito.

"It's so good!" He exclaimed.

"Are you tired?" Tanong niya at pinaupo ako ng maayos.

Tumango ako bilang sagot.

Tumawa siya ng mahina. "I'll let you rest baby. Pagkagising mo, mamamasyal tayo."
Aniyang nakangiti at dinampian ulit ako ng halik.

___________
A/N: Marupok is real😂 sanaol HAHAHA

AYAW MO SA BED SCENES? HUWAG KA SA STORY KO. INOSENTE ITO.

CHAPTER NINE

|CHAPTER NINE|

GUMISING akong ramdam na may nakatanday na mabibigat saakin. Unti-unti kong

iminulat ang mga mata ko at nakitang si Ashton 'yon. Ang kamay nito ay nakayakap
saakin haban ang isang binti nito ay nakadantay.

Napangiti ako at hinagod siya ng tingin.

Napakaamo ng mukha nito kapag natutulog. Ang buhok niya ay medyo magulo pero mas
gwapo ito tignan.

Sigurado akong isa 'yon sa mga dahilan kung ba't ko siya nagustuhan. At
ngayon...matapos pakinggan ang mga eksplenasyon niya. Handa na ako. Handa na ulit
akong...mahalin siya.

Inilapit ko ang kamay ko sa buhok niya at hinagod 'yon. Ilang ulit ko 'yong
ginagawa hanggang sa dahan-dahang nagmulat ito ng mga mata at nagising.

"Good morning baby..." Nakangiti nitong bati na sinuklian ko rin ng ngiti.

"Good morning." Sagot ko.

"Are you hungry?" Tanong nito.

Sa pagbanggit niya no'n ay doon na ako nakaramdam ng gutom. Kaya tumango ako.

"Yeah..." Sagot ko ulit.

"Me too baby. I'm hungry. I want to eat...you." Bigla itong ngumisi na ikinangiwi
ko.

"Na naman? Eh halos hindi mo ako tigilan kagabi eh!" Maktol ko pero tumawa lang
siya at piningot ang ilong ko.

"Just kidding." Aniya na tumatawa.

Inirapan ko lang siya at hinawi ang kamay at binti nito.

"Maliligo na ako." Turan ko at tumayo.

"Can I join you?" Tanong niya ulit habang nakahiga parin.

"So pervert Ashton!" Turan ko na ikinatawa na naman nito.

Hindi ko nalang siya pinansin at kumuha ng towel at mga damit.

Madali lang akong natapos sa pagligo at nagbihis kaagad.

Lumabas na ako ng banyo at nadatnan si Ashton na nakahiga parin at nakatitig sa

kawalan. Pero nang makita akong nakalabas na ay binalingan ako nito at ngumiti.

"Done?" Tanong niya at tumango lang ako.

"Maligo ka na rin. Bababa na ako para matulungan si manang." Sabi ko na ikinatango

niya lang.

Bumaba na nga ako at nadatnan si Manang na naghahanda sa dining room.

"Good morning manang!" Bati ko sabay ngiti.

Bumaling naman ito saakin at ngumiti din.

"Magandang umaga. Si Ashton? Kumain na kayo." Turan nito na nilapitan ko at isa-

isang tinignan ang mga niluto ni Manang.

Mga usual na mga ulam 'yon kapag agahan. Bigla akong naglaway. Ewan ko pero sa
gutom yata ito.

"Bababa na rin po 'yon si Ashton." Sagot ko sa tanong ni manang kanina.

"Ganon ba? Eh umupo ka na at para makapagsimula ka nang kumain." Turan na naman

nito.

'Yon nga ang ginawa ko. Umupo ako sa nakasanayang upoan na katabi lang sa upoan ni
Ashton. Pero hindi pa ako naglagay. Hihintayin ko muna si Ashton.

"Eh ikaw manang? Hindi ka sasabay?" Baling ko naman kay manang.

"Naku! Hindi na. Mamaya nalang ako." Nakangiti nitong sagot.

"Ganon po ba? Sige po." Sambit ko nalang.

Ilang sandaling katahimikan ang namuo saamin bago nagsalita ulit si manang.

"Mabuti at nagkakamabutihan na kayo ni Ashton hija." Panguna nito.

Tumango ako sa kaniya. "Opo..." Sagot ko.

"Mabuti kung gano'n. Huwag kang tumulad saakin. Kaya tuloy ngayon, walang asawa."
Aniya sabay tawa pero hindi ako sumabay.

Seryoso akong tumingin sa kaniya at napabuntong-hininga.

"Hindi ba ulit kayo nagkita manang?" Tanong ko na ikinatigil niya.

Ngumiti ito. Pero alam kong peke at pilit.

"Nagkita kami. Dala 'yong maliit niyang babaeng anak." Biglang lumungkot ang mukha
nito.

"Pero sobrang tagal na no'n. Siguradong pareho na kayo ng edad ng anak niya."
Aniya.

"Eh ano po ba ang pangalan niya?" Tanong ko ulit.

Tumitig ito saakin ng maiigi.

"Alejandro Mon—"

"Good morning!" Napatalon ako sa gulat ng pumasok si Ashton at dumiritso saakin

para mahalikan ako sa pisngi.

"Good morning manang..." Bati niya kay manang nang balingan niya ito.

Nginitian naman siya ni Manang. "Good morning rin..." Sagot nito.

"Iwan ko muna kayo. Kumain na kayo." Turan nito at naglakad na papaalis.

Sinundan ko ng tingin si manang.

Alejandro?

Hindi na natapos ni Manang ang apelyido dahil sa dumating si Ashton.

Alejandro...kapangalan ni papa.

"Hey baby!" Napabalik ako sa ulirat nang pitikin ako nito sa noo.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Ulitin mo pa 'yon at makakatikim ka talaga sa'kin!"

Inis kong sambit.

Tumawa siya. "Oh! I would love to taste you my baby." Aniya sabay dampi saakin ng
halik.

"Kahit kailan talaga napakabastos mo!" Turan ko.

"Only to you my girlfriend!" Aniya at kumindat na ikinailing ko nalang at

nagsimulang kumain.

"Ano pala pinag-usapan niyo ni Manang?" Tanong nito matapos ng ilang sandali.

Nagkibit balikat ako. "Tungkol lang sa buhay niya..." Sagot ko at hindi naman siya
nagtanong pa.

Sumapit ang ilang oras at magkatabi kami ni Ashton na nakaupo sa veranda ng kwarto
niya. Maiging tinitignan ang karagatan.

"What do you want for lunch? I'll cook." Tanong nito habang nakasandal ang ulo ko
sa balikat niya.

"Hmmm... I want Adobong manok!" Masigla kong sagot.

"Your favorite huh?" Aniya.

"Alam mo parin?" Baling ko namang tanong.

Bagay 'yon na madaling malimutan sa mga karaniwang tao. Lalo na kung ilang taon
kayong 'di nagsama.

"Ofcourse! I know everything about you." Aniya at mas inilapit pa ako sa kaniya.

"Sige nga. Iti-test kita kung naaalala mo pa." Hamon ko.

"Sure!" May pagmamalaki niyang sagot na ikinangisi ko.

"What's my favorite color?" Panguna kong tanong.

"Tsk. So easy. Your favorite color is yellow." Aniya na ikinatawa ko.

"My favorite country?"

"Philippines. Because it's our country." Sagot niya.

"My favorite animal?" Tanong ko ulit.

"Dog." Sagot nito ulit.

"Who is my favorite person?" Nakangisi kong sagot.

Pinalingon niya ako gamit ang mga kamay niya.

"Baby, your favorite person is me. Because I'm your boyfriend and your future
husband. I'm your love and your destiny." Sagot nito na may pagmamalaki ulit.

Tumawa ako at umiling. "You're wrong!" Turan ko na ikinawala ng ngiti niya.

"What? Then who?!" Inis na tanong nito.

"It's Marcos." Nakangiti kong sagot na ikinatitig niya saakin.

Marcos is my boy bestfriend. Since college pa kami magkasama at nagseselos siya

do'n tuwing nagsasama kami at nagkakausap. O kahit banggitin ko man lang ang
pangalan nito.

Hindi naman talaga si Marcos. Gusto ko lang asarin siya.

"What the fuck Astherielle? Seriously? Your favorite person is Marcos and not me?!"
Dumilim na ang mukha nito. Gusto kong pakawalan ang tawa ko pero pinipigilan ko
lang.

"Yep!" Sagot ko.

Bumakas sa mukha nito ang galit at walang pasabing tumayo at umalis para iwan ako
doon.

Nagmartsa ito palabas habang nakakuyom ang kamao.

Napatawa nalang ako sa inasta niya. Mamaya ko nalang 'yon susuyuin. Nakakatamad eh.

Makalipas ang ilang minuto ay nagpasya na akong bumaba. Hindi na kasi siya bumalik
sa kwarto.

Habang naglalakad ako papasok sa kusina. Nadatnan ko siya doon na nagluluto.

Niluluto yata nito ang adobong manok.

Nakasandal lang ako sa dingding at pinagmamasdan siyang nagluluto hanggang sa

natapos ito at inilagay sa plato.

Nang humarap siya ay tinignan ako nito. Bakas parin sa mukha niya ang inis.

"Eat." Aniya at inihanda ang mga plato at kanin.

Galit nga pero nakuha pa akong pagsilbihan.

"Ashton? Galit ka?" Tanong ko pero hindi siya sumagot.

Ngumisi ako.

"Ashton-baby are you mad?" Tanong ko ulit pero wala parin siyang sagot.

Ah talaga lang ha...

"No sex for you then..." Turan ko at tumalikod.

"Baby!" Sigaw nito na ikinatawa ko.

Bibigay ka pala eh.

"I'm not mad! I'm just pissed!" Sagot nito na naiinis parin kaya hinarap ko siya at
nilapitan.

"I was just kidding, okay? Ikaw talaga ang favorite person ko." Turan ko at
hinalikan siya.

Dinig ko ang pagbuntong-hininga niya. "I'm such a pussy." Aniya na ikinatawa ko

ulit.

"Yes. You're such a pussy who loves to eat pussy." Natatawa kong sang-ayon sa
kaniya na ikinagulat nito.

"Baby! You're bullying me!" Maktol nito pero umiling lang ako at umupo para tikman
ang niluto nitong Adobong manok.

Kumuha ako ng sabaw gamit ang kutsara at handa na sanang tikman 'yon ng simhotin ko
pa lang ay bumaliktad kaagad ang aking sikmura.

Patakbo akong pumunta sa lababo para sumuka pero puro laway lang ang lumalabas
doon.

"Baby, are you okay?" Tanong ni Ashton na may pag-aalala sa boses habang hinahagod-
hagod ang likod ko.

Tumango nalang ako para hindi na siya mag-alala pa.

Tumayo ako ng maayos nang matapos ako sa paghilamos.

"Okay lang ako. Siguro sa nakain ko lang 'to." Sagot ko para mapanatag siya.

Pero sa isip-isipan ko, may ideya na ako.

END OF CHAPTER NINE

____________

FOLLOW ME ON WATTPAD AND ADD ME ON FACEBOOK PERO MAGCHAT KAYO PARA MA ACCEPT KO.
CHAPTER TEN

Dedicated to Zamira Ryn-Ryn, Katherine Busano, Mark Lester Labnao, Hanna Bea, Mary
Grace and Cold Michelle

|CHAPTER TEN|

"WHAT happened to you earlier?" Tanong ni Ashton habang nagbibihis ng damit-

pantulog at ako naman ay inaayos ang kumot at mga unan.

"I don't know. Baka sa nakain ko lang talaga." Kibit-balikat kong sagot sa tanong
niya.

"Pero pagkatapos mong amuyin ang niluto ko, sumuka ka. Is there something wrong
about my adobong manok?" Binalingan ko siya at nakita ko ang pag-aalala sa mukha
nito.

Ngumiti ako sa kaniya at nilapitan. "I'm fine, okay? Okay na ako. Pero hindi ko na
gusto kainin 'yong adobo." Saad ko na ikinatango niya.

"What do you want then?" Tanong niya na ikinangisi ko.

"I want a banana!" Masigla kong sagot.

"Banana?" Aniya at bigla ring ngumisi ng nakakaloko.

"My banana?" Tanong niya na ikinaawang ng labi ko at agad siyang sinapak.

"You're so dirty minded Ashton! I want a real banana!" Sambit ko na ikinatawa niya
lang.

"What else?" Baling nitong tanong.

"You will really buy it for me?" Nakangiti ko nang tanong.

He nodded then he also smiled. "Ofcourse! I will buy everything you want." He
answered.

"Okay then... I also want strawberry, pineapple, and mangoes!" Parang bata kong
turan.

Nakita ko pa ang pagkunot noo niya pero ngumiti parin.

"Your banana, strawberry, pineapple and mangoes will be here tomorrow, baby." Anito
at akmang yayakapin ako nang tinulak ko siya.

"Tomorrow?! No Ashton! I want it now! As in now." Ani ko na mas lalo niyang

ipinagtaka.

"But it's already ten in the evening!" Reklamo nito kaya bigla akong nainis.

"Now Ashton! Hindi ako tatabi sayo ngayon basta hindi mo mabibigay ang mga requests
ko ngayon din!" Utos ko sa kaniya.
Hindi makapaniwala ang tingin niya saakin.

"Okay okay!" Aniya at kinuha ang cellphone.

May pinindot siya doon at itinapat sa tenga niya. Naglakad siya patungo sa veranda
habang may kinakausap.

Umupo ako sa kama at tinitignan lang siya na may katawagan.

Nang matapos siya ay pumasok na ito ulit kaya umiwas ako ng tingin at humiga sa
kama.

"We'll just wait. Mia will arrive here later. She will bring the fruits here."
Turan nito na ikinakunot ng noo ko.

"Who is Mia?" Tanong ko sa kaniya at umupo na naman sa kama.

"Mia is my secretary." Sagot nito.

"Nag sex na kayo?" Walang filter kong tanong ulit sa kaniya na ikinagulat ng mukha
nito.

"What the fuck Astherielle?!" Sigaw nito.

I just shrugged. "Just answer it Ashton." Walang gana kong sambit.

"Hell no! Never! Fuck! What the hell happened to you Astherielle?" Hindi
makapaniwalang tanong nito.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Huwag mo akong murahin Ashton!"

Napakurap-kurap siya at huminga ng malalim. "You're so weird right now." Aniya.

Nagkibit balikat ulit ako at tamad na humiga ulit sa kama.

"Just wake me up kung nandito na ang mga prutas na gusto ko." Ani ko at dahan-dahan
na ipinikit ang mga mata.

Hindi na rin siya nagsalita hanggang sa unti-unti nang nilalamon ang ulirat ko.

Nakatulog ako hanggang sa namalayan ko nalang na dali-dali akong napapunta sa banyo

dahil sa pakiramdam kong masusuka ulit ako.

Bumabaliktad ulit ang sikmura ko habang sumusuka na sa toilet ng banyo.

Nahihilo ako sa kakasuka at nanlalanta ang katawan ko pagkatapos sumuka lang ng

laway.

"Astherielle, baby? Are you okay? What happened?" Dumating si Ashton at agad akong
nilapitan.

Hinagod nito ang likod ko. "Are you sick?" Nag-aalala nitong tanong habang
hinahagod-hagod parin ang likod.

Nang tatayo na ako ay inalalayan niya ako at nakaalalay parin siya hanggang sa
nakaabot kami sa kama.

Hindi ako makapagsalita dahil sa pagod na nararamdaman.

Ano ba'ng nangyayari sakin?

"Should I call manang? Or should I call a doctor to check on you? If you want, we
can also go back to Manila and we'll go to a doctor." Mahabang lintaya nito na agad
kong tinanggihan.

"H-huwag na..." Sagot ko.

"But Astherielle! This is the second time na sumuka ka." Anito.

"Calm down Ashton..." Turan ko pero umiling siya.

"No, I will call manang." Bakas sa boses nito ang pinalidad at umalis ng kwarto.

Para siguro tawagan si manang.

Makalipas ang ilang minuto ay bumukas ang pinto at pumasok doon si Manang. Kasunod
nito si Ashton.

"Hija, okay ka lang?" Tanong kaagad nito at lumapit saakin. Inilapat niya ang likod
ng kamay niya sa noo ko.

"Hindi ka naman mainit. Masakit ba ang tiyan mo?" Tanong niya.

"P-parang bumabaliktad ang sikmura ko kanina manang..." Sagot ko.

"Kung dahil 'yan sa kinain mo kagabi. Bakit ikaw lang? Tayong tatlo ang kumain kaya
dapat tayong tatlo ngayon ang nagsusuka." Turan nito.

Nagkibit balikat ako sa kaniya. "Ewan ko po..." Sagot ko nalang.

Tumingin siya saakin. "Dinatnan ka ba sa buwang 'to?" Tanong ulit niya na

ikinakunot ng noo ko.

"Bakit po?" Bagkus ay tanong ko rin.

Hindi niya ako sinagot at binalingan si Ashton.

"Ashton, hijo? Pwede bang umalis ka muna dito?" Pakiusap sa kaniya ni Manang.

Kaagad naman nagtaka ang mukha nito. "Why?" Tanong niya.

"May pag-uusapan lang kami ni Astherielle. Sige na, lumabas ka muna." Ulit nito.

"Is it really necessary for me to leave this room manang?" Tanong nito ulit.

Tumango-tango si manang. "Oo kaya umalis ka muna at huwag na huwag kang makikinig
sa pag-uusapan namin." Utos ni manang.

Ilang segundo lang ay tumango si Ashton. "Okay then." Aniya at bumaling saakin.

"Just make sure she'll be fine manang..." Dagdag niya na ikinatango lang ni manang.

Pinanood ko siyang naglakad palabas. Nang sumirado ang pinto at tuluyan na itong
nakaalis ay ako naman ang tinignan ni manang.

"Uulitin ko, dinatnan ka ba sa buwang 'to?" Ulit na tanong ni manang saakin.

"Hindi pa po ako dinadatnan ngayon...pero sa pagkaka-alala ko, dapat last week pa
ako dadatnan. Dapat po pagkatapos no'ng namasyal kami ni Ashton last week, dadatnan
na ako." Sagot ko.

Every month kasi akong nagchi-check sa date kung kailan ako dadatnan. At ngayong
binanggit ni manang, bigla kong naalala na dapat last week ako dadatnan.

"Nakakaramdam ka ba ng pagkatakam sa mga ulam o mga prutas man lang?" Tanong niya
pa.

Natigilan ako at naalala ang kagabi.

"Pinabili ko po si Ashton kagabi ng mga prutas." Sagot ko ulit.

Napabuntong-hininga siya.

"May kaibigan kasi ako noon. Nagsusuka din siya at natatakam sa mga pagkain. Lumala
ang pagsusuka niya kada umaga kaya nagpa check up siya. And then the doctor said na
buntis siya—"

"Pareho kayo ng sitwasyon. Siguro ay....buntis ka din Astherielle." Deklara nito na

ikinatigil ko.

Buntis?

Ako?

"Pero para makumpirma. Mas mabuti pang magpa check up ka para malaman kung buntis
ka nga ba." Dagdag ni manang.

Kahapon pa lang ay may hinala na ako.

Pero....kung buntis nga ako?

Anong gagawin ko?

Si Ashton? Anong magiging reaction niya?

Lumapit si manang saakin at hinawakan ang mga kamay ko.

"Kung buntis ka nga hija. Masaya ako para sa inyo ni Ashton. Simula na 'to. Sana ay
maging mabuting mga magulang kayo sa anak niyo." Aniya at ngumiti.

Mabuting magulang....

Anak namin....

"P-Pero manang...paano kung b-buntis nga ako?" Tanong ko sa kaniya.

"Kung buntis ka. Panindigan niyong dalawa. Pero alam kong magiging mabuting
magulang kayo. At kapag nalaman ni Ashton na buntis ka, siguradong sasaya 'yon."
Anito kaya napatitig ako sa kaniya.

"H-Huwag mo munang sabihin sa kaniya manang...wala pang kumpirmasyon. 'Saka na po

kapag nakumpirma na ng doktor." Turan ko na ikinatango niya.

"Sige hija. Ohsya! Bababa na ako para makapagluto." Aniya at hindi na ako hinintay
pang makasagot. Umalis ito sa kwarto at iniwan ako doon.
Napahawak ako sa aking tiyan.

Sa isipin pa lang na buntis ako ay... natatakot ako.

Handa na ba ako para dito?

Handa na ba akong maging magulang?

Paano si Ashton?

Paano kung....hindi niya tanggapin ang bata?

Pero bakit hindi naman niya tatanggapin? Depensa ng isip ko.

Sabi pa nga niya ay hindi kami aalis ng islang 'to hangga't hindi ako nabubuntis.

Etoh na ba ang sinasabi niya?

Oh God!

________

CHAPTER ELEVEN

|CHAPTER ELEVEN|

KINAHAPUNAN ay naglakad-lakad ako sa dalampasigan. Tinatanaw ang magandang sunset.

Nakakagaan ng loob at nakapapangiti.

Pagkatapos ng mga sinabi ni manang kanina, napapaisip talaga ako ng malalim.

Hindi naman talaga imposible na mabuntis ako dahil hindi naman kami gumagamit ng
proteksyon. At isa pa, alam kong disidido si Ashton na mabuntis ako kagaya nang
sinabi niya.

Ang akin lang ay, paano ang...mga magulang niya?

Paano si papa? Ang alam ni papa ay niloko na ako ni Ashton. At siguradong galit na
galit 'yon sa kaniya.

Paano nalang kung ayaw ni papa? At kung paano naman kung ayaw ng mga magulang niya?

Wala pa ngang kumpirmasyon na buntis ako pero stress na stress na ako sa kakaisip.
Hindi nauubusan ng 'paano'.

Ayaw ko man, kailangan na naming bumalik sa Manila.

Dapat na akong magpa check up.

Huminga ako ng malalim at muling sinilayan ang sunset. Unti-unti nang nilulukob ng
kadiliman ang paligid. Pagabi na...
Tumalikod na ako upang bumalik na sa bahay.

Diritso lang ang lakad ko habang nakayuko. Nang makarating sa loob ng bahay ay
nadatnan ko si manang.

"Oh hija. Magluluto ako para sa hapunan natin? May gusto ka bang ipaluto?" Tanong
nito na nakangiti.

"Pwede mo po ba akong lutuan ng sinigang?" Pakiusap ka na ikinatawa niya.

"Oo naman! Sige, maghahanda na ako." Aniya pero tinawag ko siya.

"Bakit?" Tanong nito.

"Tutulungan na po kitang magluto." Sambit ko at lumapit sa kaniya.

"O'sige." Sagot nalang niya at sabay kami ni manang na pumunta sa kusina para
magluto.

Ako ang naghahanda sa mga sangkap at si manang naman ang lumuluto. Binibigay ko sa
kaniya ang mga kailangan nito.

Ilang minuto lang ay tapos na kami. Maghihintay nalang ng ilan pang minuto bago
'yon maluto.

"Marunong ka pala magluto hija?" Tanong nito habang naghuhugas ng mga kamay.

"Opo, hilig kasi namin ni papa ang magluto." Sagot ko na may ngiti.

Muli, tumitig na naman saakin si manang at nag-iwas bigla ng tingin.

"Ano pala ang buo mong pangalan hija?" Tanong niya ulit at pinunasan ang mga kamay.

"Ah... Astherielle Zanniah Monterial po." Sagot ko at bigla itong tumigil sa

pagpunas ng mga kamay at bumaling saakin na may gulat sa mukha.

"M-Monterial?" Tanong nito at tumango ako.

"Opo, bakit?" Tanong ko rin.

"K-Kaano-ano mo si Alejandro Monterial?" Tanong na naman nito ulit.

Kumunot ang noo ko sa tanong niya. "Daddy ko po..." Mahinang boses kong sagot at
bigla siyang suminghap.

"I-Ikaw..." Aniya na gulat paring nakatitig saakin.

"B-bakit po?" Nautal kong tanong. Nakapagtataka kasi bigla nalang siyang nagulat.

"Alejandro Monterial... S-siya ang tinutukoy kong lalakeng m-minahal ko n-noon."

Utal-utal nitong turan na nagpasinghap na rin saakin.

Si papa? Silang dalawa?

"I-Ikaw ang anak niya..." Turan nito at nagsimulang tumulo ang mga luha.

"M-Manang..." Tawag ko at akmang lalapitan siya nang iminuwestra nito ang kamay
para hindi ako makalapit.
Pinahid nito ang mga luha. "Pasensya ka na..." Aniya at pinatay ang stove.

"Maiwan na muna kita." Turan nito at agad na naglakad papaalis ng kusina.

Tatawagan ko pa sana siya kaso hindi ko na nagawa.

Totoo ba ang narinig ko?

So si papa pala ang tinutukoy niya na Alejandro?

Hindi man kaagad ma proseso ng isip ko. Umalis na lang din ako sa kusina at
nagtungo sa kwarto namin Ashton.

Nasa kwarto yata siya ngayon. Hindi kasi siya lumabas dahil may mga tinatawagan
'yon. Siguro tungkol sa trabaho.

Nang mabuksan ako ang pinto ay wala si Ashton sa kama.

"Blythe..." Napalingon ako sa veranda nang marinig ang boses nito doon.

Blythe? Bakit kausap niya si Blythe?

"What do you want, Blythe?" Tanong nito sa kausap at mas lumapit ako para madinig
pa ang usapan nila.

"What?!" Napakunot ang noo ng sumigaw siya.

"What happened to dad?!" Tanong nito sa pasigaw na boses.

"Damn it!" Mura nito at natapos ang tawag.

Humarap ito at kaagad niya akong nakita.

"Astherielle..." Tawag niya sa pangalan ko.

"Anong nangyari?" Tanong ko sa kaniya.

"B-Blythe called. I didn't called her, she's the one who—" Pinutol ko siya.

"Anong nangyari sa papa mo?" Tanong ko na naman.

"D-Dad is in the h-hospital. He was hit by a car." Sagot niya na ikinasinghap ko

ulit.

Napunta ang dalawa kong kamay sa bibig.

Nakakabigla ang mga nangyari ngayon.

Una, ang pagsusuka ko at sa sa hinalang buntis ako. Sunod ay ang nakaraan nina
Manang at ni papa. At ngayon, ang tatay ni Ashton na na-aksidente.

"P-puntahan mo siya..." Sabi ko at tumango siya.

Lumapit siya saakin at niyakap ako ng mahigpit.

"I'm sorry. We will go back to Manila tomorrow morning. I'm sorry, di tayo
makakapag stay pa dito ng matagal." Aniya at mas hinigpitan pa ang pagkakayakap
saakin.
Tinapik ko ang likod niya.

"It's okay. Family is more important. Pwede naman tayong bumalik dito kung kailan
natin gusto." Sambit ko at kumalas sa yakap niya.

"Mag-iimpake lang ako." Turan ko at ginawa nga ang sinabi ko.

KINABUKASAN ay maaga kaming gumising ni Ashton.

Ang sabi niya ay may helicopter na daw sa rooftop.

"Manang, we'll come here again soon. You can also go back to Manila if you want."
Sambit ni Ashton kay manang.

Ako naman ay tahimik lang. Hindi ko parin kasi matanggap na may nakaraan sila ni
Papa.

Sobra siyang nasaktan.

"Uuwi ako hijo. Mag-ingat kayong dalawa sa biyahe niyo." Aniya at tumingin saakin.

Lumapit siya at bigla akong niyakap.

"Pasensya ka na sa inasta ko kagabi. Mag-ingat ka at sana sumaya ang pagsasama niyo

ni Ashton at sa magiging anak niyo." Bulong nito saakin.

"Salamat po..." Sagot ko rin sa bulong niya.

"Mag-iingat ka rin po..." Dagdag ko at kumalas siya sa yakap.

"Mag-iingat kayo ha? Magkikita parin naman tayo. Siguro ay babalik din ako sa
Manila. Ohsya! Lumarga na kayo." Sambit nito at tumango lang kaming dalawa ni
Ashton.

Naramdaman ko ang pagpulupot ng kamay ni Ashton sa bewang ko.

"We'll go now manang. See you again soon." Huling sambit ni Ashton at tuluyan na
nga kaming naglakad patungo sa helicopter.

Nang makapasok kami ay nagsimulang umandar ito hanggang sa ramdam ko na na nasa ere
na kami.

Sinulyapan ko muli ang isla.

Mami-miss ko ito...

Mami-miss ko ang isla kung saan ako dinala ni Ashton para kidnappin.

______________

CHAPTER TWELVE
|CHAPTER TWELVE|

NANG makatungtong kami ulit sa Manila ay nagtungo kami kaagad sa condo ni Ashton.

"Rest,baby. I know you're tired." Sambit niya nang makapasok kami sa condo nito.

Nakapunta na ako dito noon at wala namang pinagbago.

"Eh ikaw? Didiretso ka ba sa ospital?" Baling kong tanong sa kaniya.

"I will go there later. Blythe texted me. Mamaya daw gagawin ang pag-oopera kay
Dad." Malumanay nitong turan na ikinakunot ng noo ko.

"Blythe? Bakit siya ang nagti-text sayo? May communication pa pala kayo? I thought
you don't want her?" Naguguluhan kong tanong sa kaniya.

Tinignan niya ako. "Mom wants her Astherielle. She likes her. Ayaw magpaawat ni
Blythe. Ginagamit niya ang kagustuhan ni Mom sa kaniya." Paliwanag nito.

"You didn't block her number?" Tanong ko ulit.

Napabuntong-hininga siya sa sinabi ko. "Blythe is just nothing to me. Are we going
to fight again because of her?" Parang pagod nitong sambit.

Tumahimik nalang ako at umiwas ng tingin.

Pumunta ako sa kwarto dala ang maleta. Ilalagay ko ang mga damit sa closet.

Naramdaman ko ang presensya niya sa likod ko at bigla akong niyakap mula sa likod.

"I'm sorry." Turan nito at isiniksik ang mukha niya sa leeg ko.

I sighed. "Okay lang. Naiiintindihan ko naman. Ang mas mabuti pa, pumunta ka na sa
ospital. Kailangan ka nila doon." Ani ko at humarap sa kaniya.

"Susunod ako sayo mamaya, okay?" Dagdag ko at tumango siya.

"Take care okay?" Aniya na tinanguan ko lang din.

May kinuha siya sa bulsa nito at iniabot saakin.

Ang cellphone ko.

"I charged it already. I'll call you later, okay?" Aniya at tinanggap ko ang
cellphone.

"I'll go now. See you later." Huli niyang sambit at hinalikan ako sa labi at
naglakad paalis.

Tinignan ko ang cellphone ko at ang mga messages.

Madaming mga messages 'yon.

From: Papa

'Where are you Astherielle?'

'Why are you not answering my calls Astherielle?'

Mga texts 'yon ni papa pero may nakita akong reply doon.

To: Papa

'I'm sorry papa. I'm fine. May pinuntahan lang ako. Pasensya na kung hindi ako
makapagpaalam sayo. But I'll go back soon.'

Basa ko sa reply ko daw.

Pero alam kong si Ashton ang nagreply no'n.

Ilang minuto ang lumipas at may biglang nag text saakin.

From: O9*********

May text doon tungkol sa address ng ospital. Siguro ay si Ashton 'to.

Isinave ko ang number niya at ibinulsa ang cellphone.

Plano ko ngayon ang pumunta sa OB at susunod ako sa ospital kung saan naka confine
ang papa niya.

Sana lang ay maging okay ang operasyon nito.

Inilagay ko muna ang mga damit sa closet bago pumunta sa banyo para maligo at
maghanda.

Ilang minuto lang inilaan ko sa paghahanda sa sarili at tinignan ang sarili sa

salamin. Presentable na ako tignan at handa na akong magtungo sa OB.

Nang matapos ako ay kaagad akong nagpasya na lumabas na ng condo. Sumakay pa ako sa
elevator hanggang sa makalabas ako ng building at makasakay ng taxi.

Ilang sandali pa lang ay nakarating na ako sa isang clinic kung saan ang OB.

Walang gaanong nagpa check up kaya diritso ako sa pagpasok doon.

"Good day! I'm Dra. Christine Montero. And you are...?" Tanong nito.

"Hello Doc! I'm Astherielle Zanniah Monterial." Pakilala ko at inilahad niya ang
kamay nito.

"It's nice to meet you Miss Monterial!" Masigla nitong turan at tinanggap ko naman
ito.

Maganda si Doktora at siguro ay nasa 30+ pa ang edad nito.

Nagsimulang magtanong si Doktora at sinagot ko Naman lahat.

May test pang ginawa saakin si Doktora. Hanggang sa nakangiti itong humarap saakin.

"Congratulations! You're two weeks pregnant!" Masaya nitong pahayag.

Ako ay natigilan sa idineklara niya.

Totoo nga. Buntis nga ako!

Napangiti ako at napaluha.

Magiging mommy na ako!

"I suggest you eat healthy foods. Drink milk and don't stress yourself. Take care
of yourself kasi hindi lang ikaw ang nasa katawan mo. May baby ka na." Turan nito
at marami pa siyang sinabi na puro tango lang ang sagot ko hanggang sa matapos ito
sa mga sinasabi.

"Congratulations again! Come back here for your monthly check up." Sambit ulit ni
Dra.

"Thank you so much po Doktora!" Pasasalamat ko na ikinangiti lang niya.

Nagpaalam na akong aalis kay Doktora.

Nakapaskil sa labi ko ang ngiti at bakas sa mukha ko ang saya.

Hinawakan ko ang aking tiyan at hinaplos 'yon. "Hello baby..." Mahinang boses kong
turan at dumiritso na ulit para pumunta sa ospital.

Siguradong magugulat si Ashton sa ibabalita ko.

Nakarating ako sa nasabing ospital at kaagad na pumasok doon. Tinanong ko kung saan
naka-confine si Mr. Santiago.

"Nasa OR po ma'am." Sagot nito at pinasalamatan siya pagkatapos.

Kaagad akong pumunta sa floor na 'yon.

Habang naglalakad ako sa pasilyo ay bigla akong kinabahan at nabawasan ang saya na
nararamdaman ko.

Dahil siguro makakaharap ko ang mommy ni Ashton?

Paano kung nandoon si Blythe?

Huminga ako ng malalim at pumikit. Muli akong dumilat at napabuntong-hininga.

Nang malapit na ako sa OR ay nabigla ako sa nakita.

"Don't worry. Tito will be fine." Dinig kong boses ni Blythe at kita ko ang
pagyakap nito kay Ashton ng mahigpit.

Lumaki ang mga mata ko sa nasaksihan. Hindi yumakap pabalik si Ashton pero hindi
man lang nito kinalas ang pagkakayakap ni Blythe sa kaniya!

Dahan-dahan akong naglakad patungo sa kanila at umayos sa pagkakatayo.

Nang makalapit ako sa kanila ay tumikhim ako dahilan ng pag-agaw ko sa atensyon

nila.

"Astherielle!" Tawag ni Ashton saakin at kumalas sa yakap ni Blythe.

"What are you doing here?" Tanong kaagad ni Blythe saakin.

Tinaasan ko siya ng kilay at tumingin kay Ashton.

"I'm here for my boyfriend." At muli, bumaling naman ako kay Blythe.
Tumawa ito. "Boyfriend? Really? You two already broke up two years ago, right?"
Aniya at ngumisi.

Nginitian ko naman siya. "Oo. Pero nagkabalikan ulit kami." Sagot ko na ikinawala
ng ngisi niya.

Tumingin ito kay Ashton. "Ashton! What's the meaning of this?!" Baling niyang
tanong kay Ashton pero si Ashton ay lumapit lang saakin.

"Please.... don't start a fight Blythe. And yes, Astherielle is my girlfriend

again." Turan ni Ashton na ikinaawang ng labi ni Blythe.

"No way!" Bumaling ito saakin. "Hindi ka pa natuto sa nakita mo noon? Ashton
cheated on you!" Sigaw nito pero hindi ako nagpa-apekto.

"I'm not here to fight with you—" Pinutol ako nito.

"No! Get out of here! You don't belong to their family! If tita will know about
this. I'm sure she'll be mad!" Sigaw nito ulit.

"Stop it Blythe!" Saway sa kaniya ni Ashton.

"Get out of here you bitch—"

"What's happening in here?" Napatigil si Blythe nang may magsalita sa likod nito.

At doon, nakita ko ang isang maganda matandang babae. At sigurado akong ito ang
mommy ni Ashton.

"Oh Tita! There's a desperate girl here. She said she's Ashton's girlfriend."
Sumbong nito sa mommy ni Ashton.

Hindi ako umimik.

"What?" Tanong ng mommy nito at tumingin saakin. Napayuko ako. Nakaka intimidate
ang awra nito.

"You heard me tita. And also, she's the girl I told you Tita. Ang babaeng naging
rason kaya hindi natuloy ang kasal namin ni Ashton." Dagdag pa ni Blythe.

"What's your name?" Napaangat ako ng tingin ng tanungin ako nito.

"A-Astherielle Zanniah Monterial po..." Sagot ko.

Nagtaas siya ng kilay saakin at binalingan si Ashton. "Is true Ashton? Ito ang
babaeng naging rason kaya hindi kayo nakasal ni Blythe?" Tanong niya kay Ashton.

Nanakit ang dibdib ko. Base sa pananalita nito ay parang hindi ako nito gusto.

"Mom, she's not the reason—"

"Stop!" Putol nito sa kaniya.

"Look at me." Utos nito saakin kaya dahan-dahan ko itong tinignan.

"To tell you frankly. I don't want to you for my son. Get out of here and don't you
show yourself again to me." Seryosong sambit nito na nagpa gulat saakin at
nagpasikip ng dibdib.
Masakit.

Masakit na kauna-unahang pagkikita palang namin ng mommy niya ay ayaw nito saakin.

_______________

CHAPTER THIRTEEN

|CHAPTER THIRTEEN|

"MOM!" Pasigaw na saway ni Ashton matapos sabihin 'yon ng mommy niya.

Pinasadahan ulit ako ng tingin nito.

"You have a cheap taste Ashton. Why did you choose this girl over Blythe? Blythe is
pretty and rich. And this girl?" Aniya at umiling-iling.

"I want her out of my sight now." Turan nito at tinalikuran kami. Naglakad ito
papalayo saamin.

"Poor you." Napabaling naman ako kay Blythe na biglang nagsalita na may ngisi sa
labi niya.

"Tita is right. You're cheap." Dagdag pa niya at tumalikod narin para sundan ang
mommy ni Ashton.

Habang ako ay natulala sa nangyari. Hindi makapaniwalang ganito ang mangyayari sa

una naming paghaharap. Nananakit ang dibdib ko at nagbabadya ang mga luha sa mata.

"Hey, baby. I'm sorry..." Boses ni Ashton at naramdaman ko ang pagyakap nito
saakin.

Itinulak ko siya at tuluyang tumulo ang luha ko. Pinahid ko 'yon at umiwas ng
tingin sa kaniya.

"A-Aalis muna ako..." Mahinang boses kong turan at patakbong umalis doon.

Narinig ko pa ang pagtawag ni Ashton sa pangalan ko pero hindi ko siya nilingon pa

at umalis na sa lugar na 'yon.

Wala ako sa sarili habang nakasakay sa taxi. Tumutulo ang luha at panay din ang
aking pahid.

Hindi ako gusto ng mommy niya...

Ayaw niya sa'kin.

Masakit pala kapag harap-harapan kang minamaliit ng nanay ng mahal mo.

"Nandito na po tayo ma'am..." Napalingon ako sa driver nang inanunsyo niyang

nandito na pala ako sa bahay namin.
Hindi ako dumiretso sa condo ni Ashton. Ayaw ko munang makaharap siya pagkatapos ng
nangyari kanina sa ospital.

"Salamat po..." Pasalamat ko sa driver at iniabot ang bayad ko sa kaniya at

tuluyang bumaba ng taxi.

Pinasadahan ko ng tingin ang bahay namin at napabuntong-hininga.

Siguradong nasa loob si papa.

"Ma'am Astherielle!" Tawag saakin ni Mia, isa sa mga katulong namin dito sa bahay.

May kompanya si papa na pinapatakbo pero hindi 'yong katulad ng mga Santiago na
nangunguna sa larangan ng negosyo. Malayo pa kami sa katayuan nila.

"Hello Mia..." Mahinang boses kong bati sa kaniya. Walang kabuhay-buhay ang boses
ko pati ang katawan ko.

"Si papa?" Tanong ko sa kaniya.

"Nasa taas po." Sagot niya na ikinatango ko lang.

Nagtungo ako sa itaas at dumiretso sa opisina ni papa.

May opisina kasi siya dito kung ayaw niyang pumasok sa kompanya.

Kumatok ako ng tatlong beses at naghintay sa sagot nito.

"Come in." Seryosong boses na sagot ni papa at pinihit ko nga ang pintoan.

Nadatnan ko siyang nakatutok sa mga papeles at seryoso ang mukha.

"Dad..." Tawag ko sa kaniya na ikinataas ng tingin nito saakin.

Nanlaki ang mga mata niya at tumayo. "Astherielle! Where have you been?" Tanong
niya at lumapit saakin.

Hinalikan ko siya sa pisngi at niyakap. "Just somewhere papa." Malumanay kong

sagot.

Hinawakan ni papa ang mga balikat ko at mataman akong tinitigan sa mukha.

"Umiyak ka?" Tanong nito na ikinaiwas ko ng tingin.

"What happened Astherielle?" Tanong nito ulit.

Bumuntong-hininga ako. "May nangyari lang kanina papa..." Sagot ko sa kaniya.

"Tell me, ano ang totoong nangyari? Why did you cry?" Halatang ayaw ako tigilan ni
papa kung hindi ko sasabihin sa kaniya ang totoo.

Kaya huminga ako ng malalim. "I-It's about me and Ashton papa..." Panimula ko na
ikinatanga niya at ikinatigil.

Hindi siya umimik kaya pinagpatuloy ko ang pagsasalita.

Sinabi ko ang simula na dinala ako ni Ashton sa isla. Hanggang sa nakauwi kami ng
Manila at nagkaharap kami ng mommy ni Ashton. Pero hindi ko sinabi kay papa ang
tungkol sa nalaman ko kay Manang Elena at sa pagbubuntis ko.
"Sinaktan ka ba nila?" Tanong niya pagkatapos ko sa pagsasalita.

Physically, hindi. Pero emotionally, oo.

"Hindi naman po papa." Sagot ko nalang sa kaniya.

Nagdilim ang mukha nito at kumuyom ang kamao.

"Gagong Ashton 'yan. Hindi tama ang ginawa niyang pagdala sayo sa isla!" Nagtatagis
bagang nitong turan.

"Tell me Astherielle. Kayong dalawa lang ba ang nandoon?" Dagdag nitong tanong.

"Hindi po... May kasama kami. Si Manang Elena..." Sagot ko at inobserbahan ang
reaskyon niya. Wala siyang kakaibang reaskyon na nakitaan ko. Dahil siguro akala
niya wala lang si Manang Elena. Na hindi si Manang ang ex nito.

Kung sasabihin ko kaya sa kaniya ang tungkol kay Manang?

Babalikan niya ba ito o mananatili siyang hindi papalitan si mama na matagal nang
pumanaw?

Although patay na si mama ilang taon na ang lumipas. Siguro ay hindi naman masama
kung magmahal ulit si papa, 'diba?

"Huwag mo nang kitain pa ang Ashton na 'yan at lumayo ka sakaniya." Matigas na

boses na sambit ni papa at wala sa sarili akong napailing.

"H-Hindi pwede papa!" Pasigaw kong sagot na ikinakunot ng noo niya.

"Why not?" Tanong nito na ikinaiwas ko ng tingin.

"Bakit hindi pwede Astherielle? Walang kang ibang napapala sa lalakeng 'yan kundi
sakit lang!" Aniya na halos pasigaw na rin.

"Answer me Astherielle. Give me a valid reason kung bakit ayaw mong layuan si Asht
—"

"Because I love him!" Putol ko sa sinasabi niya.

"Mahal ko siya papa! Hindi ko kaya..." Dagdag ko na ikinaawang lang ng labi niya.

"No Astherielle! Hindi siya nakakabuti sayo! Paulit-ulit ka lang na masasaktan."

Angil nito na ikinainis ko.

Lahat nalang ba tutol saamin?

"Then I'm willing to get hurt papa! Kaya ko siyang patawarin at kaya ko rin siyang
hintayin hindi katulad mo—" Napatigil ako ng mapagtanto ang huli kong sinabi.

"What Astherielle? Bakit hindi katulad ko?" Matamang tanong nito. At alam kong
galit na siya.

I sighed. "I-It's Manang Elena—your ex." Sagot ko na ikinataas ng tingin niya

saakin.

"H-How did you kno—" Pinutol ko ulit siya.

"Manang told me papa. Siya ang kasama namin sa isla. And then nalaman ko ang
nakaraan niyo." Panimula ko sa sasabihin tungkol sa nakaraan nila.

Nag-iwas ito ng tingin at naglakad pabalik sa table nito. "That's nonsense

Astherielle." Aniya.

"Really papa? Hindi humanap ng iba si Manang pagkatapos ng ginawa mo. Hindi siya
humanap ng iba at nag-iisa lang siya hanggang ngayon." Paliwanag ko sa kaniya.

"She loves you papa. Until now." Dagdag ko pa sa sinabi at walang sabi-sabing
umalis doon.

_______

CHAPTER FOURTEEN

|CHAPTER FOURTEEN|

DIRE-DIRETSO akong naglakad at pumasok sa kwarto ko.

Nang tuluyan akong makapasok ay sinara ko ang pinto at sumandal doon.

Napahilamos ako sa mukha at paulit-ulit na napabuntong-hininga.

Bakit gano'n? Napaka unfair! Si manang nasasaktan dahil sa ginawa ni papa pero si
papa parang wala nalang sa kaniya!

Lumakad ako patungo sa sarili kong kama at padabog na humiga. Kinuha ko ang aking
cellphone at ini-on ito.

Sunod-sunod na missed calls ni Ashton ang nadatnan ko. Hindi ko napansin na tumawag
siya dahil naka silent mode ito kaya ini-adjust ko 'yon at naka full volume na.

May mga text din siya doon pero hindi na ako nag-abala pang basahin ang mga 'yon at
inilagay ang cellphone sa gilid ko.

Maya-maya palang ay tumunog ang cellphone ko. Dinampot ko 'yon at nakitang pangalan
'yon ni Ashton. Tumatawag...

Ilang segundo ko 'yong tinitigan. Nagdadalawang isip kung sasagutin ko ba 'yon o

hindi. Pero huminga ako ng malalim at sinagot 'yon.

"Hey baby. Where are you?" Bungad saakin ni Ashton. Halata sa boses nito na wala
siyang gana.

"N-Nasa bahay ako..." Mahinang boses kong sagot.

"Are you okay?" Tanong nito. Pumikit ako at nagmulat muli.

"M-Medyo..." Sagot ko ulit.

"Ino-operahan na si papa ngayon." Aniya.

Sana maging maayos ang operasyon...

"Gano'n ba? Sana maging successful ang operasyon." Turan ko. Ilang minuto 'yong
naging tahimik.

"I'm sorry..." Sambit niya makalipas ang ilang minuto.

"Okay lang. Naiiintindihan ko naman." Sagot ko sa kaniya.

Bigla kong naalala ang tungkol sa pagbubuntis ko.

Sasabihin ko ba sa kaniya?

'Saka na siguro kapag maayos na ang daddy niya.

"Pupunta ako diyan mamayang gabi." Aniya na ikinaawang ko.

"Huwag na Ashton. Umuwi ka nalang sa condo at magpahinga." Pagtanggi ko sa kaniya.

"But I want to see you." Angil nito.

"Pupunta rin ako bukas sa condo. Bukas nalang tayo magkita." Paliwanag ko.

Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. "Fine." Sagot niya.

"But about Mom. Sa ginawa niya sayo kanina. I'm sorry about that. I'll talk to her.
Hindi niya dapat ginawa 'yon." Dagdag niya. Sa pagkakataong 'to ay ako naman ang
napabuntong-hininga.

"Okay lang Ashton." Sagot ko nalang.

"No, it's not okay Astherielle." Turan nito.

"H-hindi ako gusto ng mommy mo." Makatotohanan kong sambit.

"Mas gusto niya si Blythe para sayo. Tama ang mama mo, maganda si Blythe at
mayaman. Magkapantay ang kayaman niyo. Hindi katulad nang saamin na malayo pa sa
kinatatayuan niyo ngayon." Parang sinasakal ang damdamin ko habang sinasabi ang mga
'yon.

"What are you saying Astherielle? I don't care if Blythe is pretty and rich. You
are prettier than her. You're the woman I want! The woman I love!" Halos pasigaw na
boses nitong sambit.

Sa mga sinabi niya ay parang may mainit na kamay na humaplos sa puso ko. Lalo na sa
huling sinabi nito.

"I know Ashton. I know. And also, you're the only man I love." May ngiti nang
nakapaskil sa labi ko habang sinasabi ko ang mga 'yon.

"Sabihan mo ako kung naging okay ba ang operasyon ng daddy mo. Magpahinga ka, okay?
Magkita nalang tayo bukas. Bye." Hindi ko na siya hinintay pang makasagot at ini-
end na ang tawag.

Itinabi ko ang cellphone ko at tinitigan ang kisame. Nakaramdam ako ng antok,

hanggang sa dahan-dahan na pumikit ang mga mata ko at nilamon ng tulog.

NAPAMULAT ako ng mga mata nang makarinig ako ng sunod-sunod na mga katok.
"Ma'am Astherielle? Kakain na daw po kayo ng papa niyo ng hapunan." Boses 'yon ni
Mia mula sa labas ng kwarto ko.

Nag-inat ako bago sumagot. "Oo bababa na ako!" Sigaw ko.

"Sige po." Sagot nito at rinig ko pa ang mga yapak nito paalis.

Natagalan yata ang tulog ko? Hindi ko namalayang gabi na pala.

Bumangon ako at inayos muna ang sarili bago bumaba.

Pagkababa ko ay nadatnan ko kaagad si papa na nasa hapag-kainan. Nakaupo ito at

halatang hinihintay ako.

Naaalala ko ang sagutan namin kanina. Napabuntong-hininga ako at umupo.

"Good evening dad..." Unang bati ko.

Tumango siya. "Let's eat." Anunsyo niya na ikinatango ko nalang din at nagsimula na
nga kaming kumain.

Tahimik kaming kumakain ni papa hanggang sa umayos ito ng pagkaka-upo at tumikhim.

Hindi ko 'yon pinansin at nagpatuloy parin sa pagkain.

"Kamusta na siya?" Napabaling ako sa kaniya ng magsalita ito at magtanong.

"Si Elena. Kamusta na siya?" Tanong nito ulit na nagpakunot ng noo ko.

Nang ma realized ko ang dating ng tanong niya ay tumikhim ako.

"Uh.. she's fine." Sagot ko.

Tumango siya at bumuntong-hininga. "I tried winning her back, Astherielle." Aniya
kaya tumigil ako sa ginagawa at tumingin lang sa kaniya.

"She's scared. Kasi baka saktan ko ulit siya. I did everything pero ayaw niya
hanggang sa...pinagkasundo kami ni Lana, your mama. Lana and me were friends.
Napilitan kaming dalawa na magpakasal. At makalipas ang ilang taon, bumalik siya
and she wants me back. But... Kasal na kami at nagkaanak." Bakas na sa mukha ni
papa ang lungkot at...panghihinayang.

"I know I'm so rude to say this but, I never loved your mom. Only...her, Elena."
Malumanay nitong sambit at yumuko.

Hindi ako nakaimik at tinitigan lang si papa.

Hindi ko inaasahang nagpapaliwanag siya saakin tungkol sa nakaraan nila.

At imbes na sumama ang loob sa sinabi niya kay mama, nalungkot ako at naawa.

Napakalungkot at napakasakit ng kuwento nila. Nasayang ang ilang taon. At sana lang
ay hindi kami matulad ni Ashton.

Umayos ako ng upo at ngumiti kay papa. "Hindi pa huli ang lahat, papa." Sambit ko.

"Pwede mo pang balikan ang pagmamahalan niyo. Don't worry, papa. Nandito lang ako
para suportahan kayo." Dagdag ko pa na may ngiti sa labi.
Umangat ang kaniyang ulo at pekeng ngumiti. " I don't know kung pwede pa." Aniya at
malungkot na ngumiti.

Tumayo ako at lumapit kay papa. "Try it again papa." Masigla kong turan at nag
thumbs up pa.

Tumawa siya. "Thank you, anak. And I will not try it. I will do it." Nakangiti na
nitong sabi at yumakap saamin.

Ah...napakaganda sa pakiramdam na may papa kang dumadamay sayo at sumusuporta.

Maganda sa pakiramdam na pareho niyong nasasang-ayunan ang isang bagay.

And I'm so happy because I have a papa like him.

______

CHAPTER FIFTEEN

|CHAPTER FIFTEEN|

MAAGA palang ay nasa biyahe na ako patungo sa condo ni Ashton.

Alam na din ni papa na doon ako pupunta. Hindi siya pumayag no'ng una pero sa huli
ay napapayag ko rin siya sa paulit-ulit kong pagpapaliwanag sakaniya.

Dumating ako ilang minuto ang lumipas sa condo. Nang makarating sa pinto ay may
password pa doon, buti nalang at alam ko.

Pumasok ako at katahimikan ang bumungad saakin.

Nasaan si Ashton? Tanong ko sa sarili.

Inobserbahan ko ang paligid. Nagtungo ako sa kusina at may nakita akong sticky note
sa ref.

'Hello baby. Sorry at maaga akong umalis. Pumunta akong ospital pero babalik din
agad ako d'yan. I love you.'

-Your baby

Napangiti ako nang mabasa ang huling sinabi niya. Ibinalik ko ang note at binuksan
ang ref.

Wala nang mga stocks doon. Lalabas nalang muna siguro ako para mag grocery. Malapit
lang din naman ang mall dito.

'Yon nga ang ginawa ko. Pumunta akong mall at nag grocery.

Madami akong mga kinuha. Mula sa gatas, sa mga prutas, mga karne, gulay at iba pa.

Habang naglalakad ako at tumitingin sa mga displays ay nakuha ang atensyon ko sa

isang plastik ng chocolate.

Bigla akong natakam at lumapit doon para kunin 'yon.

Nang mailagay ko 'yon sa basket ay biglang may tumikhim sa likod ko.

"Oh! The cheap girl is here." Nakangising turan ni Blythe pagkaharap ko.

Tinignan ko lang siya at hindi umimik. Tinalikuran ko siya at akma sanang

maglalakad papalayo sa kaniya ng hinigit ako nito.

"I'm talking to you!" Turan nito na naiinis.

Umirap ako sa kaniya. "Wala naman tayong pinag-uusapan." Seryosong boses kong sabi.

"Meron, Astherielle. And it is about Ashton." Aniya.

Ano ba ang problema ng babaeng 'to?

"Ano naman ang pag-uusapan natin tungkol kay Ashton?" Tanong ko sa kaniya.

Muling sumilay ang ngisi sa labi nito. "Tita doesn't like you. She wants me for
Ashton. And I'm telling you this because I want you to leave Ashton kung ayaw mong
si Tita ang makakalaban mo." Nakangisi niyang ani. Tila nanghahamon.

"Pasensya ka na pero ako ang nagdidisisyon para sa sarili ko at sa mga gusto kong
gawin. Gusto mong iwan ko si Ashton? Hinding-hindi mangyayari 'yon." Matigas kong
ani. Pinapantayan ang katigasan niya.

Tumawa ito. "Bakit ayaw mo siyang iwan? You want his money? His wealth?" Mapang-
asar niyang tanong na ikinainis ko.

"Hinay-hinayan mo 'yang bibig mo. Wala akong pakealam kung mayaman siya. Wala akong
pakealam sa pera niya. Ang mahalaga saakin ay ang pagmamahalan namin. Sinira mo na
kaming dalawa noon. At sisiguraduhin kong hindi na mauulit 'yon ngayon." Turan ko
sa kaniya.

"Napakatapang mo ah? Sa tingin mo hahayaan ka ni Tita na mapasayo si Ashton? Never

Astherielle!" Wala na ang ngisi nito at napalitan ng seryoso.

Ako naman ang mahinang napatawa. "Sabihin mo nalang kasi na nagkakampi-kampihan ka

sa mommy ni Ashton dahil ayaw ni Ashton sayo. Gusto mong ang mommy niya ang gumawa
ng paraan para mapasayo siya. Pero pasensya ka na ah? Kahit kailan hindi ka
magugustuhan ni Ashton." Mapang-asar ko ring turan at biglang nandilim ang mukha
nito at halata na ang galit sa mukha.

Buti na lang at walang mga tao dito kaya walang makakarinig sa away namin.

"You bitch—" Bigla ako nitong tinulak dahilan para mabangga ako sa metal na basket
kong dala bago napunta sa sahig.

Napakalakas ng pagtulak nito saakin kaya agad kong naramdaman ang pagsakit ng
balakang ko.

Sumakit ang katawan ko dahilan ng aking pagdaing

Ilang segundo lang ay may naramdaman akong parang likido sa may hita ko.

Naka dress lang ako kaya dagli kong nakita ang pulang dugo na nandoon.
Nanlaki ang mga mata ko at napasigaw.

"Y-Yong baby ko..." Nanghihina kong turan pagkatapos.

Nag-angat ako ng tingin kay Blythe at nakitaan ko ng takot ang mukha nito habang
nakatingin sa hita ko.

"Y-yong b-baby..." Huli kong turan bago ako nawalan ng ulirat at lumukob saakin ang
kadiliman.

DAHAN-DAHAN akong nagmulat ng aking mga mata at puting kisame ang bumungad saakin.

Nasaan ako?

Ramdam ko ang katawan ko na nakahiga. Ilang sandali lang ay naalala ko ang

nangyari.

Ang pagtulak saakin ni Blythe at ang pagdurugo ko.

Tuluyan akong nabuhayan at akmang tatayo nang mapadaing ako sakit ng balakang ko.

"Don't move. Masakit pa ang balakang mo." Napalingon ako sa nagsalita at lalake
'yon.

Nakapang doktor ito na suot habang nakatayo ilang metro lang layo saakin.
Pinagmasdan ko ang mukha niya.

Gwapo ito at makapal ang mga kilay. Matangos ang ilong nito at mapula ang labi.

Isa siya sa mga pruweba na madami talagang mga gwapo sa mundo.

"I saw what happened earlier. Nandoon ako sa grocery store at nakita ko ang
pagtulak ng babae sayo kaya dinala kaagad kita dito sa ospital ko." Seryosong
nitong sambit at lumapit saakin.

"I suggest you should be careful next time. You're pregnant.—" Mataman itong
tumitig saakin.

"The baby is safe pero kung mauulit 'yong nangyari kanina. Baka 'yon pa ang maging
dahilan ng pagkawala ng baby mo." Turan nito at inilahad ang kamay saakin.

"I'm David Collins. I'm a doctor and the owner of this hospital. Nice to meet you."
Seryoso parin nitong sambit.

Hindi ba ito marunong ngumiti?

Tinanggap ko ang kamay niya at ngumiti.

"T-Thank you for saving me Doc. I'm Astherielle Zanniah Monterial." Nakangiti kong
pasasalamat at pakikilala sa kaniya.

Naramdaman ko ang paghigpit ng kamay nito saakin.

"You're welcom—" Naputol ang sasabihin niya nang bumukas ang pinto at pumasok doon
si Ashton na madilim ang mukha.

"Bitiwan mo ang kamay niya kung ayaw mong maputol ang kamay mo." Asik nito sa
doktor.
Gano'n nga ang ginawa ni Doc. Ikinalas niya ito.

"Mr. Ashton Santiago." Tawag sa kaniya ni Doc. at bumaling saakin.

"May I know kung kaano-ano mo siya?" Tanong saakin ni Doc.

Ngumiti ako sa kaniya. "He's my b—"

"I'm her husband." Putol saakin ni Ashton at lumapit saakin.

Nakita ko ang pagtingin ni Doc sa kamay ko at mahinang napatawa.

"Husband huh? But she doesn't have a ring on her finger." Turan nito na mas lalong
ikinasama ng mukha ni Ashton.

"Just shut up and just fcking leave us alone!" Sigaw ni Ashton na mas lalong
ikinatawa ni Doc David at inisa ang dalawang kamay na parang sumusuko.

"Okay, okay. You're still the old Ashton." Natatawa parin nitong sabi at kumindat
muna saakin bago naglakad papalabas.

"What a fucking bastard!" Sigaw ni Ashton na nagpatawa na rin saakin.

"Why are you laughing?" Tanong nito saakin na ikinailing ko lang.

Oh My Ashton. Halatang nagseselos.

___________

FOLLOW ME ON WATTPAD:

MISS_LASHIE

CHAPTER SIXTEEN

|CHAPTER SIXTEEN|

UMALIS kaagad kami sa ospital at hindi na namin nakaharap pa si Doc David. Si

Ashton naman ay nanatili parin ang inis sa mukha na ipinagtataka ko.

"Bakit ka ba naiinis diyan?" Tanong ko sa kaniya nang makasakay kami sa kotse nito.

Hindi siya sumagot at ini-start ang sasakyan.

"What happened to you? Ba't ka nasa ospital na 'yon?" Aniya nang umandar ang kotse
at nagsimula siyang magmaneho.

Hindi pala siya sinabihan ni Doc? Hindi niya pa alam ang dahilan?

Para akong nakahinga ng maluwag sa isiping hindi niya pa alam. Gusto ko kasing ako
mismo ang magsabi sa tamang oras.
Itinuon ko ang tingin sa daan at sa mga taong naglalakad.

"A-Ah nahimatay kasi ako kanina..." Pagsisinungaling ko.

"Next time, be careful and don't you ever talk with that doctor again!" Tiim-bagang
nitong turan na parang mas lalong nainis.

"Naiinis ka ba kay Doc David?" Tanong ko sa kaniya nang mas lalo kong napaghalataan
ang inis nito.

"Just...stay away from that bastard!" Asik nito.

"Bakit ba? Wala namang ginagawang masama si Doc ah? And he's nice. He's also
handsome and oh!- he also have a red lips! Just like yours." Naaaliw kong turan at
muling naalala si Doc.

"Fuck!" Mura nito kaya napatingin ako sa kaniya.

"Minumura mo ako?" Tanong ko sa kaniya at biglang itinigil ang sasakyan.

Bumaling ito saakin na madilim ang mukha.

"You just complimented him! You like that bastard huh?" Galit nitong tanong na
nagpaawang ng labi ko.

Anong sinasabi nito?

"Totoo naman ah! Gwapo naman talaga si Doc atsaka mukhang mabait naman siya." Turan
ko.

"The fuck Astherielle?!" Mas lalo itong nagalit.

"Bakit ka ba nagagalit diyan ha? At...bakit minumura mo ako?!" Tumaas na rin ang
boses ko.

Nanlisik ang mga mata niya at ginulo ang buhok. "You said he's handsome? Do you
like him then?" Tanong niya.

"I'm more handsome than him! I'm hot and I'm good in bed! I can kiss you with my
red lips passionately or roughly! I can even make you scream and moan in pleasure!
Now, tell me. Do you like that bastard Doctor?" Tanong nito na madilim parin ang
mukha.

Namula ang mga pisngi ko sa sinabi niya at nag-iwas ng tingin. "I-I like him as a
n-nice person and... Yes! Mas gwapo ka pa kesa sa kaniya!A-Atsaka ikaw naman talaga
ang gusto ko eh." Turan ko at mas lalong nagpainit ng mga pisngi ko.

Naramdaman ko ang kamay nito sa mukha ko at pinalingon niya ako sa kaniya.

Nakangisi na ito ngayon.

"Good then. Remember Astherielle, no man is allowed to touch you except your papa
and me." Aniya at mabilisan akong ginawaran ng halik.

He's kissing me passionately. I kissed him back. I felt his tongue entering to my
mouth.

"Hmm..." I moaned when I felt pleasure in his kisses.

"No, not here." Aniya at humiwalay saakin.

"Damn! I want to take you right now!" Bulong nito at muling ini-start ang kotse.

Umupo ako ng maayos at hindi na umimik.

Ilang sandaling katahimikan ang namutawi saaming dalawa bago ko napagdisisyonan na

magtanong tungkol sa daddy niya.

"Kamusta na ang daddy mo? Ayos na ba siya?" Tanong ko.

He nodded. "Yes. He's already fine." Sagot nito at tumango muli ako.

"Uhmm, ang mommy mo?" Tanong ko ulit.

He glanced at me. "She's also fine." He answered.

Tumahimik na ako at hindi na nagtanong pa nang maalala ang Monterial's Filipino

Restaurant! Ang restaurant na mina-manage ko dalawang taon na.

Nagdisisyon kasi ako na gumawa ng restaurant since mahilig ako sa pagluluto.

"Bukas pala babalik na ako sa pagtatrabaho sa restaurant." Panguna kong turan kay
Ashton.

Tumango lang siya. "I'll go back to the hospital later. Stay in the condo and don't
go out again without my permission." Aniya na nagpalingon saakin.

"Without your permission? Ashton uuwi ako sa bahay namin. Baka hanapin ako ni
papa." Angil ko sa kaniya.

"Just tell your dad that you'll not go home tonight." Sambit niya na ikinailingan
ko.

"Ashton, hindi pwedeng ganito! Hindi pa maayos ang lahat saatin. Your mom hates me
and my papa is mad at you. Baka mas lalo pang gumulo!" Dagdag ko.

"I know that your dad is mad at me, Astherielle. I will talk to him after this, and
we will settle our problems." Sagot niya at muling itunuon ang sarili sa
pagmamaneho.

Napabuntong-hininga nalang ako at hindi na umimik pa. Baka mauwi lang sa pagtatalo
ulit ang pag-uusap namin.

MINUTES after and we reached his condo. Kaagad akong bumaba at ganon rin siya.

Sabay kaming pumasok at binati pa kami ng guard na tinanguan lang ni Ashton at

nginitian ko naman.

"What do you want to eat? I'll order." Tanong niya nang makapasok kami sa condo
nito.

"Kahit ano nalang." Sagot ko.

Tumango lang siya at dinukot ang cellphone sa bulsa atsaka may pinindot doon at
tumawag.

Naglakad ako patungo sa sofa at pagkalapat ng likod ko doon ay naramdaman ko ang

pagod.
Hinaplos ko ang aking tiyan habang nakapikit.

Buti at okay ka lang baby. Kausap ko kay baby sa isip-isipan.

Naalala ko ang ginawa saakin ni Blythe. Buti nalang at walang masamang nangyari sa
baby namin. Kapag inulit niya pa ay talagang pababayarin ko siya.

"Hey, baby. Are you tired?" Napamulat ako ng mga mata at binalingan si Ashton na
ngayo'y nakaupo na sa tabi ko.

Tumango ako sa kaniya bilang sagot. "Oo..." Mahinang boses kong turan sa kaniya.

"After we eat, rest okay?" Aniya na tinanguan ko lang ulit.

Inilagay niya ang kamay niya sa gilid ng ulo ko at iginaya niya 'yon patungo sa
kaniyang balikat.

"Be careful next time, baby. Nag-alala ako sayo kanina." Aniya sa malamyos na
boses.

"Oo, salamat." Sagot ko.

"I promise, after these problems, we will live together. I will marry you and we
will have our children. We will be a happy family, soon. Just wait and I will make
it happen." Aniya makalipas ang ilang minuto at hinalikan ang noo ko.

Parang may mainit na kamay na humaplos sa puso ko sa mga sinabi niya.

Kapag nasa tabi ko siya nararamdaman kong ligtas ako. Nararamdaman kong iniingatan
ako. At higit sa lahat, nararamdaman kong may nagmamahal saakin.

At 'yon ay ang lalakeng mahal ko rin. Si Ashton.

______________

A/N: HAPPY FOR NOW CRY-CRY SOON!

#JugjuganForNow

CHAPTER SEVENTEEN

|CHAPTER SEVENTEEN|

I SLOWLY opened my eyes when I felt someone is kissing me.

I saw Ashton kissing my face down to my neck.

"Sorry for waking you up baby." Bulong nito ng umabot ito sa tenga ko.

"It's still five in the morning." Dagdag niya at nagpatuloy parin sa paghalik sa
mukha at leeg ko.
Dahan-dahan niyang hinubad ang suot kong damit at dagli niyang nakita ang tayong-
tayo kong dibdib dahil wala akong suot na bra.

Hindi ako umimik at hinayaan lang siya sa ginagawa. His kisses traveled down to my
shoulder then down to my breasts.

"Uhmm..." I moaned when he licked my boob.

I heard him muttered a curse before sucking it.

"Ah! Ashton!" Halinghing ko ng pinagpatuloy nito ang ginagawa ng bibig niya sa

dibdib ko habang ang kamay niya ay nilalaruan ang isa ko ding dibdib.

Hinawakan ko ang ulo niya para idiin 'yon doon.

"Y-Yes! Ah!" I moaned again.

Nang magsawa siya sa mga dibdib ko ay hinalikan ulit ako nito sa labi hanggang sa
aking tiyan. Hinawakan nito ang shorts ko at hinay-hinay ding hinihila pababa.
Naiwan ang panty ko at hinaplos niya ang aking gitna na nagpaliyad saakin.

"Shit!" Napamura ako ng hagudin niya pa 'yon lalo.

Bumaba ang kamay niya mula sa gitna ko hanggang sa aking mga hita.

Hinaplos niya 'yon at inilapat ang kaniyang mukha sa hita ko para halikan 'yon.
Ilang ulit niyang hinahalikhalikan 'yon hanggang sa naramdaman ko ang pagtaas ng
halik niya patungo sa gitna ko.

Hinawakan niya ang panty ko at walang pasabing hinubad din 'yon mula saakin. Ngayon
ay hubo't hubad na ako sa harapan niya at lantad na lantad ang gitna ko sa kaniya.

Pinarte niya ang aking mga hita at ngumiti siya saakin bago inilapat ang mukha niya
sa gitna ko.

"Oh!! Ashton! Ah!" Sunod-sunod kong ungol ng lumapat ang bibig niya sa gitna ko at
sinimulang akitin ng dila niya ang aking pagkababae.

He sucked and licked my fold.

Napakapit ako sa kama ng pabilis nang pabilis ang ginagawa niya. Sunod-sunod parin
ang pag-ungol ko at paghalinghing sa tuwing pinapatigas niya ang kaniyang dila
habang naglalabas-masok saakin.

"M-more Ashton! Yes yes!" Sigaw ko ng paulit-ulit niyang ginagawa 'yon hanggang sa
naramdaman ko ang pagsabog ng aking kaibuturan.

I reached my climax. Hindi siya tumigil at sininghot ang aking orgasmo.

Lumuhod siya at lumapit saakin. Hinalikan niya ako dahilan ng paglasa ko ng sarili
kong orgasmo sa labi niya.

"Taste so good, right?" Tanong niya na ikinainit ng mga pisngi ko.

Tumawa lang siya at naghubad ng lahat ng damit sa harap ko. Nakatitig lang ako sa
kaniya habang ginagawa 'yon.

"I wanna enter you right now." Aniya at pumusisyon sa gitna ko.
"I miss this baby." Aniya at agad na pinasok ang kaniyang pagkalalake saakin kaya
napasigaw ako sa sarap at sakit sa bigla niyang pagpasok.

"Damn! Feels so good." Aniya at nagsimulang maglabas-masok saakin.

Pabilis nang pabilis ang pagbayo niya. Palakas nang palakas naman ang pag-ungol ko
sa iginagawad nitong sensasyon.

Minuto ang lumipas at pareho naming inabot ang sarap ng langit at paulit-ulit rin
naming ginawa ang pagsisiping hanggang sa magsawa at matapos.

NAKANGITI at masaya akong pumasok sa restaurant dulot ng nangyari saamin ni Ashton.

Binati ako ng mga staffs na gulat na gulat sa pagdating ko.

"Ma'am Astherielle! Buti at bumalik na po kayo!" Turan ni Mika, ang secretary ko.

Nginitian ko siya. "Yeah, it's been a month. Kamusta kayo dito?" Tanong ko sa
kaniya.

"Maayos ma'am! Maraming customers kaya halos lahat kami ay busy." Sagot nito na
nagpalawak ng ngiti ko.

"Buti naman! Pupunta muna ako sa opisina at tutulong rin ako dito mamaya." Turan ko
na ikinatango lang niya.

Kaagad akong nagtungo sa maliit ko lang na opisina at inilapag ang dala kong bag.

Na miss ko ang MFR!

Nagsimula na ako sa trabaho. Tinignan ko ang kusina at mga chefs na nagluluto.

Tinignan ko din ang sa counter pati na rin ang mga tables at mga customers.

Dahil sa daming tao ay halos lahat kami ay gumagalaw. Tumutulong ako sa pagkuha ng
orders at sa pagserve.

"Here's your order ma'am and sir!" Nakangiti kong anunsyo sa mag-asawa matapos
mailapag ang mga order nila sa lamesa.

Nagpasalamat sila saakin at bumalik ulit ako sa ginagawa hanggang sa dumako ang
hapon at paunti-unting nawawala ang mga customers kaya bumalik ulit ako sa office
ko at umupo doon.

"Nakakapagod!" Sambit ko sa sarili nang biglang may kumatok.

"Ma'am Astherielle? May naghahanap po sa inyo." Dinig kong boses ni Mika sa labas.

"Sino?" Pasigaw kong tanong.

"Emily Santiago daw po." Sagot nito na nagpatigil saakin.

Emily Santiago? Mommy ni Ashton?!

Bigla akong kinabahan at nanlaki ang mga mata.

"P-papasukin mo!" Nauutal kong sagot at inayos ang sarili.

Huminga ako ng malalim at pinikit ang mga mata at muling nagmulat.

Makalipas ang ilang segundo ay bumakas ang pinto at pumasok doon ang mommy ni
Ashton.

Isinirado ni Mika ang pinto at naiwan kaming dalawa.

Walang ka emo-emosyon ang mukha nito habang nakatingin saakin.

"H-hello po..." Bati ko at pilit na hindi mautal.

"So..." Sinuri nito ang opisina ko.

"This is your restaurant?" Tanong nito.

"Opo.." Magalang kong sagot.

"Uhm...do you want juice, coffee or water po?" Tanong ko sa kaniya pero umiling
lang ito.

"Well..." Naglakad siya patungo sa table ko at umupo doon. "This place is nice
but....small." Aniya at muling tumingin saakin.

Napalunok nalang ako sa sinabi niya.

Talaga bang judgemental siya?

"I heard you're living in Ashton's condo." Turan nito ulit.

Mas lalo akong kinabahan.

"A-Ah u-uuwi rin naman po ulit ako saamin—"

"And I also heard what Blythe did to you." Putol nito saakin at sumeryoso ang
mukha.

"So you're pregnant?" Tanong niya na nagpalaki ng mga mata ko at nagulat.

Alam niya?

"It's my son's baby." Dagdag nito at tumayo. Maigi akong tinitigan.

"Did you tell him already?" Tanong nito at mahina akong napailing.

"H-hindi pa po..." Sagot ko.

"Good then." Aniya na nagpakunot ng noo ko.

"Don't tell him about your pregnancy." May kinuha ito sa bag na puting papel at
inilahad saakin.

"Don't tell him about your pregnancy and leave my son in exchange of 20 million."
Aniya at pekeng ngumiti.

"20 million is enough right?" Tanong niya at ngumisi na nagpatigil saakin.

Really? Anong akala nito saakin bayaran?

Napakuyom ang kamao ko.

"Hindi ko po kailangan ang pera ninyo." Matigas na boses kong sambit na ikinatawa
niya.

"Really? It's not enough? I will make it 30 million!" Aniya na ikinainis ko.

"Mawalang galang na po pero hindi ko kailangan ang pera ninyo. Pera na kapalit ang
pag-iwan ko kay Ashton at ang paglayo ng magiging anak namin sa kaniya." Sambit ko
at tinitigan siyang maigi.

"Wala po akong pakealam sa pera at sa yaman ninyo. Hindi po ako pinanganak na pera
lang ang katapat. Nawala po ang dalawang taon namin ni Ashton dahil kay Blythe.
Mahal ko po ang anak ninyo at handa akong gawin ang lahat pwera nalang ang iwan si
Ashton para lang matanggap niyo ako." Matapang kong turan sa kaniya.

Nagtaas siya ng kilay at malditang tumingin saakin.

"Talaga bang binabangga mo ako? You don't know me. I can destroy and ruin you."
Aniya pero nanatili akong tapang-tapangan sa harap niya.

"You don't belong to my son! I don't like you and you will never be part of our
family!" Sigaw na niya.

"Ashton will marry Blythe at ikaw! Magiging isang kaawa-awang babae ka nalang na
maghahabol sa anak ko. At tandaan mo 'to. Hinding-hindi kita titigilan hangga't
hindi mo iiwan si Ashton. This is your warning Astherielle. Leave my son or you
will not like what I'm going to do to you." Aniya at nagmartsa palabas ng opisina
ko.

Ako naman ay napabuntong-hininga nalang at napahilamos sa mukha.

Talagang hindi nila ako titigilan hangga't hindi ko iiwanan si Ashton. At sigurado
akong malabong mangyari 'yon!

____________

Please follow me on Wattpad @Miss_Lashie and vote for my stories!

CHAPTER EIGHTEEN

|CHAPTER EIGHTEEN|

NANATILI ako sa opisina hanggang sa sumapit ang gabi.

Nakatunganga ako at binabalikan ang senaryo kanina.

Napabuntong-hininga ako kasabay ng pagtunog ng aking cellphone.

Rumihistro ang pangalan ni Ashton doon na tumatawag.

Napatitig pa ako sa screen ng cellphone ko at hinay-hinay na pinulot 'yon.

"H-Hello?" Nauutal kong bungad nang masagot ang tawag niya.

"I will pick you up. Where are you? Still in your restaurant?" Bungad rin niyang
tanong saakin.

Tumango ako. "Oo..." Mahinang boses kong sagot.

"Wait for me and I'll pick you up." Aniya at napatango nalang ulit ako.

Hindi ako umimik nang muli siyang magsalita.

"Are you okay? Why so silent?" Tanong nito makalipas ang ilang minuto kong hindi
pag-imik.

Huminga ako ng malalim bago sumagot. "Okay lang ako. Sige na, maghihintay nalang
ako sayo dito." Turan ko at siya naman ngayon ang hindi umimik ng ilang segundo.

"Fine. See you later, baby." Imik niya na at pinatay na ang tawag.

Bumuntong-hininga nalang ako at inilapag ang cellphone. Tumayo ako mula sa pagkaka-
upo at hinanda nalang ang sarili para sa pag-uwi.

"Bye po ma'am! Ingat po kayo." Ani Mika nang makalabas ako ng opisina. Napansin
siguro nitong papaalis na ako.

Tipid akong ngumiti sa kaniya. "Kayo din mag-ingat kayo sa pag-uwi." Turan ko at
hindi na hinintay pa ang sasabihin niya. Dumiritso na ako sa paglabas ng restaurant
ko at tumayo sa labas para maghintay sa pagdating ni Ashton.

Seryoso akong nakatayo doon nang ilang minuto. Tinignan ko ang orasan ng aking
cellphone at halos limang minuto na akong naghihintay pero hindi parin ito
dumadating. Napabuntong-hininga ako ng ilang ulit sa kakahintay. Kinuha ko ulit ang
cellphone at tinext ito.

To: Ashton

'Where are you?'

Sinend ko na 'yon at naghintay ulit para sa reply niya. Nagtaka ako ng hindi pa
siya nagri-reply. Kadalasan kasi ay napakadali lang nitong magreply.

Idinial ko ang number niya at itinapat ang cellphone saaking tenga.

Ilang ulit 'yong nag-ring pero walang sumasagot. Umulit ako sa pagtawag pero wala
pa rin hanggang sa out of coverage na ito.

Inis akong napahinga at bumaling saaking gilid nang makita ko ang paglalakad ni Doc
David papalapit saakin. Halata sa mukha nito ang gulat. Nagulat siguro na nakita
ako nito.

Nagulat din naman ako ng konti ngunit ngumiti na rin sa kaniya.

I owe him a lot. He saved me and my baby.

"Miss Monterial!" Turan niya at nakangiti nang lumapit saakin.

Humarap na ako sa kaniya at sinuklian din ang ngiti nito. "Hello Doc!" Tawag ko.

"Wow. It's nice to see you again!" Aniya at tinignan ako.

"Yes Doc. It's nice to see you again." Pagsang-ayon ko sa kaniya.

"Going home now?" Tanong nito ilang segundo.

Tumango ako sa tanong niya. "Yes Doc." Sagot ko.

"Ah! Just call me David. We're not in a hospital." Natatawa nitong turan na
ikinatawa ko nalang din.

"Sorry do—David." Natawa kong sambit nang muntik kong mabanggit ang Doc.

"By the way, David. Thank you for saving me and my baby." Pasasalamat ko sa kaniya.

Ngumiti ito. "You're welcome. It's my duty to save life." Sagot niya.

Tumingin siya sa likod ko at kumunot ang noo.

"Where's your car? I thought you're going home?" Tanong niya nang mapansin sigurong
wala akong kotse.

Dahil sa tanong niya ay naalala kong susunduin pala ako ni Ashton pero mag-iisang
oras nalang at wala parin ito.

"Ah, susunduin ako ni Ashton." Tipid na ang ngiti ko ngayon.

"But he's still not here." Nakakunot parin niyang sambit.

"Baka na traffic lang." Sagot ko nalang na ikinatango niya nalang din.

"About your baby. Alam na ba ni Ashton? Because last time when you're in my
hospital, he seems like no idea about your pregnancy." Aniya at napalunok nalang
ako ng laway.

"Ahm...I want to surprise him." Sagot ko nalang sa kaniya na may halo naman
talagang katotohanan.

I want so surprise him about our baby but the only problem is his family,
especially his mom.

"If you don't mind me asking. You're already pregnant but you are not married to
him?" Tanong nito na ikinawala ng konting ngiti ko at ikinatayo ko ng tuwid 'saka
tumikhim.

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya at nagdadalawang isip kong sasagutin ko ba ang

sinabi niya na kahit mismo ako ay naguguluhan kung bakit nga ba ganito ang
sitwasyon namin ni Ashton.

"Ah! Nevermind. I'm sorry." Aniya nang mapansin ang pagiging tensyunado ko sa
sinambit niya.

Tipid nalang akong napangiti. "O-Okay lang." Nauutal kong sagot.

Bumalik ang ngiti sa labi niya. "Can I get your number? So..that, I can catch up
with you again? But if you don't like,it's fine." Agap nito.

Siguro naman ay okay lang, 'diba? He seems like a good person. I remembered what
Ashton said about him. Pero...wala namang ginagawa saaking masama si David ah?
Siguro naman ay okay lang ibigay ko sa kaniya ang number ko. Wala namang masama
do'n. Kaya kinuha ko ang cellphone ko ibinigay sakaniya 'yon.
"Here's my number." Turan ko na ikinatuwa ng mukha niya at kaagad na kinuha ang
cellphone ko at ang kaniya.

Isinave nito ang number ko at ibinigay saakin ulit ang aking cellphone.

"Thank you!" Natutuwa nitong turan na ikinangiti ko rin.

"You're welco—" Napahinto ako sa sasabihin nang biglang may mabilis na pumarada sa
harap namin.

Hindi nakapark 'yon ng maayos at lumabas doon si Ashton na madilim ang mukha.

Nagmartsa ito papalapit saamin.

"Your boyfriend is here." Anunsyo ni David sa mahinang boses.

Napatitig lang ako kay Ashton. At alam kong sa mga oras na 'to ay galit siya.

"A-Ashto—" Hindi ulit ako natapos ng hinigit ako nito at hinila papasok sa kotse
nang walang imik.

Sa paningin ng ibang tao ay hindi tama ang ginawa nitong marahas na paghila saakin
pero hindi nalang ako nag protesta dahil ramdam na ramdam ko na ang galit nito.

Padabog nitong sinirado ang pinto ng kotse na nasa gilid ko na dahilan ng aking
pag-igtad at biglang kinabahan. Nang pumasok siya sa kotse ay nagdadabog parin ito
hanggang sa sinimulan na nito ang pagmamaneho.

Napatingin ako sa labas at nakita ko ang seryosong pagtingin ni David sa kotse.

Bumaling naman ako kay Ashton at nakaigting na ang bagang nito.

Napabuntong-hininga nalang ako sa inaakto niya. Alam kong nagseselos siya at

nagagalit sa pakikipag-usap ko kay David. Pero wala naman kaming masamang ginagawa.
Pagkakaibigan lang ang pinapahayag ni David.

Ilang minuto akong tahimik at hindi sinusubukang umimik dahil ayokong baka magalit
pa ito ng sobra at maapektuhan ang pagmamaneho niya.

Pero nang mapansin ko ang hindi-pamilyar na lugar na tinatahak namin ay napakunot

ang noo ko.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ko nang wala akong ni-isang bahay na nakikita.

Hindi niya ako sinagot kaya napabaling nalang ulit ako sa daan.

Saan kami pupunta?

Maggagabi na at walang mga bahay dito.

Ilang minuto ang binyahe namin sa hindi ko malamang lugar hanggang sa tumigil ang
kotse sa tapat ng kalsada at kita sa harap ang lawak ng dagat. Bakas dito ang
papalubog na araw.

Bumaba siya sa kotse at nagtungo sa pwesto ko.

Binuksan niya 'yon.

"Get out." Malamig niyang sambit na nagpataka saakin.

"Saan ba tay—"

"Just get out!" Naiinis na niyang sabi kaya napatigil ako at sinunod nalang ang
sabi nito.

Lumabas ako doon at binalingan ang dagat at ang sunset.

Hinila ako nito sa harap at madiin akong tinitigan.

"Now, we will talk about you and that bastard! I said don't you ever talk again
with that guy but you didn't follow me!" Sigaw na niya at alam kong simula na naman
ito ng panibagong away.

____________

A/N: Doc David, are you a threat to their love life?😂

CHAPTER NINETEEN

|CHAPTER NINETEEN|

MADILIM ang mukha nito at galit. Nakakuyom ang mga kamao habang matalim na
nakatingin saakin.

"N-nagkita lang kami doon ni David." Sagot ko sa kaniya pero sa tingin ko ay mali
yata ang sagot ko dahil mas dumilim lang ang mukha nito.

"And now you're calling him David only? He's a doctor and a bastard so you should
just call him Doctor!" Angil nito na ikinabuntong-hininga ko.

"Ano ba talaga ang problema mo? Nagkataon lang na nagkita kami habang naghihintay
ako sayo. Atsaka pangit naman kung hindi ko siya sasagutin at kakausapin matapos
niya akong lapitan. And what's wrong about calling him David only? Ashton, he's a
good perso—" Naputol ako ng magmura siya ng napakalakas.

"I told you that do not talk to him! Fuck! Natagalan lang ako nakahanap kaagad ng
maaaliwan. You already have a boyfriend so you're not allowed to flirt with other
boys!" Sigaw niya ulit na nagpaawang ng labi ko sa huli niyang sabi.

"What? I'm not flirting with David!" Agap ko. Nagsisimula naring mainis dahil sa
sinabi niya.

"What about those people who knows about our relationship? They will think that
you're flirting with him when I'm not around!" Sigaw niya ulit at hindi ko narin
napigilan pa. Nag-init narin ang ulo ko.

"No one knows about our relationship Ashton! Walang may alam! At alam mo? Hindi
kita maintindihan eh! Ano ba ang mali sa pakikipag-usap lang sa taong 'yon? Hindi
ko maintindihan kung bakit ka ganiyan kapag tungkol kay David." Sambit ko sa
kaniya.
Napahilamos siya sa kaniyang mukha. "You know that I am jealous Astherielle! Can
you just do what I want? Stay away from him!" Turan niya na ikinailing ko.

"You're jealous? Wala kaming masamang ginagawa!" Angil ko sa kaniya.

"I even saw you giving your cellphone to him! You're giving your number to him? For
what? So that he can call you?!" Dagdag pa nito.

Napabuntong-hininga na naman ako. "Ashton please. Can you just please calm down and
let's stop fighting—"

"No Astherielle! You said that no one knows about our relationship, right? Then we
will let them know! Marry me Astherielle!" Aniya na nagpatigil saakin.

"Marry me Astherielle." Ulit niya.

And then I remember his mom. Ang mga sinabi nito saaking pangiinsulto at
pagbababala saakin.

Ayaw nito saakin at ayaw din nitong maging parte ako ng pamilya nila. Kaya paano ko
siya pakakasalan kung mismo ang ina niya ay ayaw saakin?

"A-Ashton Hindi pwed—" Hindi ko alam kung ilang ulit na ako nitong pinuputol sa
pagsasalita.

"I'm not asking you Astherielle. I want you to marry me." Aniya na nagpapikit
saakin ng mariin.

Nang dumilat ako ay sumabay ang munting luha mula saaking mata.

"Hindi pwede Ashton." Malumanay kong turan.

"Why not? We love each other! Kung hindi tayo makakasal, baka makuha ka pa saakin
ng iba!" Aniya na ikinailing ko.

"Hindi nga pwede..." Ulit ko na ipinagtaka niya.

"Why? You don't want to marry me?" Tanong niya saakin.

Agad naman akong umiling-iling ulit.

"I-It's not like that Ashton!"

"Then what?!" Sigaw niyang patanong.

Bumuntong-hininga ako. "Hindi natin pwedeng madaliin ang lahat ng gusto natin.
Marriage is not easy. Especially if your mother doesn't like me. She doesn't want
me to be part of your family, Ashton. At ayokong madaliin ang lahat habang may
problem pa tayo." Sagot ko sakaniya at tipid na ngumiti.

Nilapitan ko siya at hinaplos ang pisngi nito.

"I understand that you really want to marry me, Ashton. Pero hindi pa ito ang
tamang panahon. Kung magpapakasal man tayo gusto kong maayos na ang lahat. 'Yong
gusto na ako ng mommy mo at tanggap na ako nito." Dagdag ko sa mga sinabi.

Huminahon ito at unti-unting nawawala ang galit sa mukha.

He sighed then touched my hand.

"I-I'm sorry..." Aniya at yumuko.

"I won't force you again to marry me." Aniya at tumango ako.

"It's fine." Sagot ko at inilapit ang mukha para madampian ito ng halik.

"Don't be mad, okay? Hindi ko mapipigilan kung makapag-usap ulit kami. But I will
try my best para hindi magtagal ang susunod na pag-uusap namin. Don't be jealous,
kasi ikaw lang naman ang gusto ko. Ikaw lang." Mahinang boses kong sambit habang
pinagtatapat ang noo namin.

"I love you baby." Aniya na nakapikit.

Napangiti ako. "I love you too..." Sagot ko at ngumiti.

"To make you feel better, I have something to say." Ani ko at umayos na sa
pagkakatayo.

Napakunot ang noo niya nang magmulat ulit siya ng mga mata.

"What?" Tanong niya.

Ngumiti ako ng malapad at hinaplos ang aking tiyan.

"Guess what?" Ani ko habang hinahaplos parin ang tiyan ko.

Mas lalo siyang napakunot. "You have a stomachache but you're smiling?" Tanong niya
na nagpatawa saakin.

"Hindi!" Natatawa kong sagot.

"Then what?" Tanong nito ulit.

"Guess it." Turan ko at kinindatan ito.

"You're hungry?" Tanong niya ulit at umiling na naman ako.

"You have your period?" Aniya na nagpasimangot saakin.

"I'm not having my period!" Naiinis kong turan na ikinatawa lang niya.

"I'm not a manghuhula baby. Just tell me now." Aniya.

Huminga ako ng malalim at muling ngumiti.

"I'm not having my period because....I'm pregnant!!" Masigla kong anunsyo at medyo
tumalon pa dahil sa saya.

Pero napatigil lang ako ng Hindi siya umimik at nakatitig lang saakin. Natigilan.

"Hey! I said I'm pregnant! We're having a baby soon." Ulit ko pero nakatitig parin
ito saakin na hindi kumukurap.

"Ashton!" Sigaw ko at pinitik ang noo niya kaya napabalik ito sa ulirat.

"Damn..." Mura niya nang makabawi dahilan ng pagkakunot ng aking noo.

"What?" Tanong ko.

Tumingin siya saakin at bigla akong hinila 'saka yumakap saakin ng mahigpit.

"Damn it! Fuck! I-I'm going to be a father!" Sigaw niya na nagpangiti saakin.

Kumalas siya mula sa pagkakayakap at pabalik-balik na naglalakad.

"Maybe I should start practicing how to make a milk! Dapat mapag-aralan ko na kung
paano maglagay ng diaper sa baby!" Aniya na pabalik-balik parin ang lakad.

"Ashton! Malayo pa! We'll still wait for nine months." Natatawa kong turan kaya
tumigil siya.

Lumapit ito saakin at siniil ako ng halik. Nang matapos ay bumulong ito saakin.

"I love you!" Aniya na nagpangiti nalang saakin ulit.

And I love you too Ashton...

_______

CHAPTER TWENTY

|CHAPTER TWENTY|

AFTER a week, palaging nakabuntot saakin si Ashton. At ang rason niya ay baka
mapano daw ako dahil buntis. Pero paulit-ulit kong sinasabi sakaniya na okay lang
ako pero ayaw niya talaga huminto.

Hindi na nga niya ako halos pinapalabas ng condo. Kahit pag-uwi ko sa bahay ay
kailangan kasama siya. Pati sa pagtatrabaho ko ay hindi ako pinapayagan.

Medyo nakakaramdam ako ng inis pero naiiintindihan ko rin naman siya. Buti nalang
nga ngayon dahil napapayag ko siyang pumunta sa opisina niya dahil may meeting with
the boards ito ngayon.

Bilin niya pa nga na hindi ako pwede lumabas pero gusto kong mamasyal at umuwi sa
bahay. Sinuway ko ang sinabi nito at tinext nalang na aalis ako. Naghanda ako,
naligo, nagbihis, nag-ayos ng sarili at pagkatapos ay natanto ko nalang na
pinagmamasdan ko na ang sarili sa salamin habang nakatagilid. Hinawakan ko ang
aking tiyan at hindi pa naman halata ang umbok nito.

I smiled then combed my hair with my fingers. Kinuha ko ang aking bag at nagsimula
nang maglakad palabas ng condo. Maaliwalas ang mukha ko habang nakasakay sa
elevator at naglakad papalabas ng building.

Sumakay ako ng taxi at huminto lang sa may tindahan ng ice cream. Feel ko kasing
kumain ng ice cream ngayon. Nakakatakam.

Pumasok ako at kaagad na naagaw ang atensyon ko sa iba't-ibang flavor ng mga ice
cream. Napalunok ako at nagngiting aso na tinungo ang mga 'yon. Kumuha ako ng isang
box ng ice cream na may tatlong flavor. Mango, choco, and ube.

I immediately went to the counter. Pagkatapos mabayaran 'yon ay umupo ako sa

kalapit na upoan at doon ko inubos ang aking oras sa pagkain no'n.

I grabbed my cellphone and logged in to my Instagram. I started scrolling. Hanggang

sa maisipan kong tignan ang account ni Ashton.

I tapped his profile picture at napakadaming reacts at comments no'n. I scrolled

again until I saw a photo that he's tagged in.

It's a post from Blythe Monteverde with a caption

'Thank you for your time! I enjoyed it!'

Mga photos 'yon na magkasama silang dalawa na nasa isang restaurant. Tinignan ko
ang date no'n at 'yon ang araw na sinundo ako ni Ashton at natagalan pa 'yon. I
checked the time at eksakto nga 'yon sa oras na naghintay ako sa kaniya.

Tinignan ko ulit ang mga photos nila at masaya ang mukha ni Blythe habang
nakatagilid si Ashton. May kuha pa 'yon na seryoso ang mukha nito. Meron ding tipid
na ngiti.

Bigla akong nakakaramdam ng inis. Really? Kaya pala ito natagalan dahil kumain pa
sila? O baka naman nag-date.

Nainis ako lalo sa naisip.

Talagang sinabihan pa ako nito na nakikipaglandi ako sa iba eh mismo nga siya 'tong
nakikipaglandian sa babaeng 'yon!

Nag log out ako at inis na tumayo. Lumabas ako doon at kumuha ng taxi para papunta
sa bahay.

Habang nakasakay ako ay tumunong ang aking cellphone. Si Ashton ang tumatawag.
Imbes na sagutin ay ini-end call ko 'yon at ini-off ang cellphone.

Ewan ko ba kung bakit ako ganito na naiinis. Baka dala narin ito ng pagbubuntis ko.
Iba-iba ang emosyon na parang baliw.

Nang makarating sa bahay ay agaran akong nagbayad sa driver bago lumabas ng taxi. I
glanced at our house atsaka nagsimulang maglakad papasok.

Everyone in the house greeted me. I asked kung naasan si Dad at sinagot nila itong
nasa opisina niya sa taas.

I nodded. Tumungo ako doon at hindi ko pa nga nabubuksan ang pinto ay naririnig ko
ang pagsigaw ni papa.

"What?! What the hell happened? Malaking pera ang nawala! Investigate!! I want your
report tommorow! Alamin mo kung sino ang may kagagawan nito!" Malakaw na sigaw ni
papa kaya dahan-dahan kong binuksan ang pinto at sumilip.

Nakita ko itong sapo-sapo ng kamay niya ang kaniyang ulo habang nakapikit. Parang
may malaking problema. Kumunot ang noo ko at tuluyang pumasok doon.

Nag-angat ito ng tingin at nagulat nang makita ako. "Astherielle!" Turan nito.

Lumapit ako sa kaniya at nagmano. "Why are you shouting papa? What happened?"
Tanong ko nang makaupo.

Umiling siya at tipid na ngumiti. "Nothing anak. Everything is fine." Sagot nito
pero hindi ako naniwala.

"Anong malaking pera ang nawala papa? Ano ang iimbestigahan niyo?" Sunod-sunod ko
pa rin na tanong sa kaniya.

"Don't mind it Asther—"

"Just tell me papa. I want to know!" Putol ko sa kaniya.

"Kaya ko na naman 'to. You don't have to know. I can solve it." Rason parin nito.

"Gusto ko ngang malaman papa! Bakit ba ayaw mo? May problema ba sa kompanya?"
Kuryoso ko nang tanong sa kaniya dahilan ng pagbuntong-hininga nito.

"Okay, fine. It's about the company." Suko nito kaya mas lalo akong nagtaka.

"What about the company? What's the problem?" Tanong ko ulit.

Marahas siyang huminga at namewang. "Someone robbed the money of the company. It's
30 million. Ganon kalaking halaga. Para 'yon sa pagpapatayo ng bagong branch pero
may kumuha. Hindi namin alam at iimbestigahan pa. I don't know kung ba't nangyari
'to. Some of our investors are mad dahil daw sa kapabayaan ko. The money is good
last month and ready pero bigla nalang nawala!" Halata sa mukha nito ang
pagkaproblema at hirap sa mukha.

Napaawang ang bibig ko sa sinabi ni papa.

At sino naman ang kukuha sa pera?

Naging maayos ang pamamalakad ni papa sa kompanya at ngayon lang 'to nangyari.

"Kailangan kong magawan kaagad ito ng paraan kung hindi aatras ang mga investors
natin!" Asik ni papa habang ako ay malalim ang iniisip at maraming mga tanong sa
utak.

Sino ang magnanakaw sa pera?

Bakit nila nanakawin 'yon?

Anong dahilan at motibo nila?

30 million! Napakalaking halaga na pinaghirapan ni papa at basta-basta nalang na

mawawala!

"I will help you papa. Don't worry. Magagawan rin natin 'to ng paraan."
Pagpapalubag ng loob ko kay papa.

"Hindi ko aakalain na mangyayari 'to sa kompanya! Pwede itong maging dahilan ng

paglubog natin! Hindi pa nga natin napapantayan ang mga Santiago at ito na ang
mangyayari!" Problemadong turan nito kaya tumayo ako at hinagod ang likod ni papa.

"Kaya natin 'to, papa. Magagawan natin 'to ng paraan." Alo ko at napabuntong-
hininga.

Ano ba talaga ang nangyayari?

_______________

CHAPTER TWENTY ONE

|CHAPTER TWENTY ONE|

TUMULONG nga ako sa pag-iimbestiga sa loob ng ilaw araw at napagsuspekahan ang head
ng finance. Hindi na ito nagpakita sa kompanya kaya 'yon ang isa sa mga patunay na
siya ang kumuha sa pera at hindi na siya mahagilap ngayon.

Problemadong-problemado na si papa at galit na ang mga kasosyo nito. Halata na sa

mukha niya ang stress. Napagdisisyonan ni papa na palitan nalang ang pera gamit ang
sarili nitong pera. Malaki ang 30 million kaya nag-insist na rin akong tumulong.

"You don't have to give money, hija. I can handle it." Turan nito matapos kong
sabihin ang plano kong pagbigay.

"Papa! 3O million is a big amount! May savings naman ako kaya tutulungan kita.
Kahit dito man lang ay matulungan kita, papa." Pagsusumamo ko sa kaniya.

Napakalaking halaga no'n at hindi gaano kalaki ang kompanya namin at alam kong
malaking butas rin 'yon sa bulsa.

Papa sighed. "Okay, then. Thank you anak." Aniya at niyakap ako.

Ngumiti ako at tinapik ang likod ni papa. "Sino pa ba ang magtutulungan kundi tayo
lang din naman, 'diba?" Ani ko na ikinatango ni papa.

"I'm so proud of having a daughter like you, anak." Aniya nang kumalas kami sa
pagkakayakapan. Ginulo nito ang buhok ko.

Lumapad ang aking ngiti sa kaniyang sinabi. "I'm also proud of having a strong,
caring, and loving father like you papa!" Sambit ko na ikinangiti niya.

Matapos ng dramahan namin ni papa ay umalis na rin ako sa bahay. Doon ko nalang din
napagtanto na ilang araw ko na ding hindi nabibigyan ng pansin si Ashton.

Sinabi ko dito na may problema lang sa kompanya at medyo naintindihan naman nito.

My phone beeped. Tumigil ako sa paglalakad.

May nag text kaya agad ko 'yong binuksan at binasa ang text na mula sa unknown
number.

'I warned you. You didn't stop. So face the consequence.'

Kaagad na kumunot ang noo ko sa nabasa.

Sino 'to?

Anong hindi ako tumigil?

Hindi ko nalang 'yon pinansin at dinelete nalang din ang message na 'yon. Baka trip
nalang ito ng mga tao ngayon.

Minutes after, tumunog na naman ang cellphone ko. Hudyat na may tumatawag.

Napangiti ako nang si Ashton 'yon. Sinagot ko ang tawag at itinapat habang
naglalakad.

"Hello!" Bati ko pagkasagot ng tawag.

"Hi. Where are you?" Tanong nito at sakto naman na may dumaan na taxi kaya kaagad
ko 'yong pinara.

"Nakasakay na ako ng taxi papunta sa condo." Sagot ko sa kaniya.

Ibinaba ko ang cellphone ng konti at sinasabi sa driver ang address at muli na

namang itinapat 'yon sa aking tenga.

"How's your father?" Tanong niya ulit.

"Uhm...He's a little bit fine. He's stressed but I know everything will be okay."
Sagot ko na naman.

"Please take care, okay? I'll wait for you here." Aniya makalipas ang ilang
segundo.

Napangiti na naman ako at tumango. "Yes, I will. You too." Turan ko.

"Okay. I'll hang up now. I'll be having a meeting. I love you." Sambit niya na
nagpainit ng puso ko.

"I love you too. Bye. See you later." Sagot ko sa sinabi niya at ilang sandali lang
ay binaba na nito ang tawag.

Ibinaba ko na rin ang aking cellphone at inilagay sa bag.

Binalingan ko ang driver at bumaling sa kalsada. Humilig ako at pinagmamasdan ang

mga lugar na nadadaanan.

Ilang minuto lang ay unti-unting napapakunot ang noo ko at nagtataka sa bawat daan
na tinatahak ng taxi.

Hindi ito ang daan patungo sa condo ni Ashton!

"Ah... Excuse me. Mali po ang daan patungo sa condo." Turan ko nang nakumpirma ko
nga na iba ang daan na dinadaanan namin.

Hindi ito sumagot na mas lalong nagpataka saakin at medyo kinabahan.

"Kuya! Hindi po ito ang daan." Sambit ko ulit ngunit hindi parin ito umimik
hanggang sa abot-abot na ang kaba kong nararamdaman.

"Kuya! A-Anong ginagawa mo?" Nagtataka kong tanong ng huminto ito sa medyo magubat
na lugar.

Anong gagawin nito?

Gagahasain niya ba ako?!

Sumigaw kaagad ako at gano'n din ang pagbaling niya saakin at ang pagtutok ng dala
nitong baril saakin.

"Manahimik ka!" Sigaw niya at pumunta papalapit saakin habang nakatutok parin ang
baril niya.

Hinawakan ko ang aking tiyan bilang pagpoprotekta ng baby ko mula sa taong 'to.

"A-Anong k-kailanga—" Napatigil ako ng bigla ako nitong tinakpan sa ilong ng hindi
panyo na may kakaibang amoy na hindi ko matukoy.

Parang unti-unti akong nanghihina sa amoy at parang pipikit ang aking mga mata.

Tumulo ang munting butil ng luha sa aking mata hanggang sa unti-unting nawawalan na
ako ng ulirat.

Diyos ko po tulungan mo ako!

Ashton! Tulong...

Hingi ko ng tulong saaking isip-isipan hanggang sa nandilim na ang aking mundo at

tuluyan nading nanghina at bumigay ang aking katawan kasabay ng pagpikit ko ng
aking mga mata.

IDINILAT ko ang aking dalawang mga mata nang dahan-dahan. Pinakiramdaman ko ang
aking katawan at parang may mabigat na nakadagan saakin.

Nang maidilat ko ang mga mata at tuluyang klumaro ang aking paningin ay binalingan
ko ang aking gilid at kaagad na nanlaki ang mga mata sa nakita.

Tumingin ako sa aking hita at may nakadagan na binti doon.

Tumili ako at napabalikwas ng bangon. Tinulak ko siya at tumayo.

Muli nalang ako tumili nang napagtanto kong bra at panty lang aking suot.

Hinatak ko ang kumot at itinapis sa katawan ko 'yon habang gulat ang mukha sa
nakita.

"David!"

"Astherielle!"

Sabay naming sigaw ni David. At katulad ko, boxer lang din ang suot nito.

Nanlaki ang mga mata ko at hindi makapaniwala!

Anong nangyayari?!

Anong nangyari?!

"A-Astheri—"

"Anong ginawa mo?!" Sigaw ko sa kaniya at halata din sa mukha nito ang lito at
gulat.

"N-No! I-I don't know!" Sagot nito pero umatras lang ako.

"I-I don't k-know what happened—"

Pinulot ko ang aking mga damit na nakakalat sa sahig. Tumungo ako sa banyo para
magbihis at pagkalabas ko ay bihis na din ito.

Naputulo ang luha.

May nangyari ba saamin?

"Astherielle! I don't really know what happened! B-But I'm sure nothing happened to
us! I-I was drunk last night I was just in the bar, drinking! I remembered someone
dragged me out there and what happened next is this!" Rason niya nang makita ang
pagluha ko.

At kung may nangyari saamin ay mararamdaman ko 'yon sa aking pagkababae pero wala.

Tama ito. Wala ngang nangyari saamin. At ang naaalala ko lang ay ang taxi driver na
tinutukan ako ng baril at pinaamoy ako sa isang panyo kaya nawalan ako ng ulirat!

"P-Please believe me, A-Astherielle—"

This is a setup!

May gumawa nito saamin.

Binalingan ko si David na may luha parin sa mukha.

"I-I'm sorry!" Sigaw ko nalang at patakbong lumabas doon.

Dinig ko pa ang pagtawag nito saakin ngunit hindi ko na siya nilingon.

Isang kahihiyan ang nangyari!

___________

CHAPTER TWENTY TWO

A/N: SORRY FOR THE WRONG GRAMMARS, TYPOGRAPHICAL ERRORS AT SA LAHAT NG MALI KONG
NAISULAT🙂

|CHAPTER TWENTY TWO|

TULALA ako habang nakaupo sa kama namin ni Ashton. Paulit-ulit na bumabalik sa

isipan ko ang nangyari saamin ni David. Halos hindi ko na napapansin si Ashton at
alam kong nahahalata na nito ang inaakto ko ngayon.

Paulit-ulit rin ang mga tanong ko. Kung bakit gano'n ang nangyari saamin?

Sinadya ba 'yon? At kung sino naman ang gagawa saamin no'n?

Napapikit ako ng mariin at muli nalang na napadilat nang bumukas ang pinto at
pumasok doon si Ashton na seryoso ang mukha.
"Are you okay?" Tanong niya nang makalapit saakin at umupo sa tabi ko.

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya at hindi sumagot.

Ano kaya ang magiging reaskyon nito kapag nalaman niya ang naging tagpo namin ni
David?

"Do you have a problem?" Tanong nito ulit pero hindi parin ako umimik. Hinawakan
nito ang baba ko at pinatingin ako sa kaniya. Ngunit ang mga mata ko ay malikot
parin at hindi tumitingin sa kaniya.

"Astherielle. Are you okay?" Tanong na naman nito. Halata na sa boses ang
pagtitimpi. Ayoko namang mainis o magalit ito kaya mahina nalang akong napatango.

"You're lying. Tell me your problem." Aniya matapos kong tumango at matapos ring
nitong mapagtanto na hindi ako nagsasabi ng totoo.

Iniiwas ko ang mukha ko sa kaniya at umatras sa pagkaka-upo.

"O-okay nga lang ako. Nag-aalala lang kay papa." Pagsisinungaling ko sa kaniya.

Hindi na ito nagtanong pa at tumayo nalang.

"Dad is fine now. Nakauwi na siya sa bahay. He wants to have a dinner. And I want
you to come with me tonight." Turan nito na nagpaangat ng tingin ko sa kaniya.
Bigla akong kinabahan at nag-aalinlangan.

Paniguradong nandoon ang mommy niya at si Blythe! Baka makasira lang ako sa dinner
nila. Kaagad akong umiling, pahiwatig na ayaw kong sumama.

"Don't worry about mom. I'll talk to her again. At hindi ko rin naman siya
hahayaang pagsalitaan ka ulit ng masama." Sambit niya nang mapansin sigurong ayaw
ko dahil sa mama nito.

"B-Baka kasi masira ko lang ang dinner niyo. Huwag na. Dito nalang ako, maghihintay
sayo." Agap ko at tumingin sa kaniya.

Napabuntong-hininga siya at namewang sa harap ko. "Sasama ka saakin mamaya,

Astherielle. We'll tell them about your pregnancy." Pinal na turan niya na
nagpaawang ng bibig ko.

Naalala ko ang sinabi ng mama niya tungkol sa baby namin. Baka mas magalit lang ito
saakin kapag sinabi namin sa kanila! Ayokong mas magalit ang mama niya saakin. Baka
kasuklaman ako nito at hindi na talaga tatanggapin na maging bahagi ako ng pamilya
nila.

"Huwag na! S-Sa susunod nalang." Angal ko ulit sa sinabi ni Ashton at umiling-
iling.

Ayoko.

Ayokong magkagulo na naman.

"You will come with me wether you like or not, Astherielle. That's final." Sambit
niya at tumayo. Kasabay ng pagtunog ng cellphone ko. Ang secretary ko 'yon sa
restaurant kaya kaagad Kong sinagot ang tawag.

"Hello—"
"Ma'am! P-Pumunta po kayo dito." Para itong hindi mapakali at nanginginig ang boses
niya.

"Bakit?" Tanong ko.

"M-May nagpadala po kasi dito ng notice tungkol sa r-restaurant!" Natataranta parin

nitong turan, dahilan ng pagkunot ng aking noo.

"What notice?" Tanong ko ulit.

"P-Pumunta nalang po kayo dito M-Ma'am!" Turan niya. Halatang ayaw nitong sabihin
saakin sa telepono lang kaya bumuntong-hininga ako.

"Okay. Pupunta ako diyan." Sambit ko at ibinaba na ang tawag.

Tumingin ako kay Ashton at tumayo. "Pupunta ako sa restaurant. May notice daw na
pinadala doon. Pupunta ako para malaman." Ani ko na ikinatango niya.

"I'll come with you then..." Aniya at hindi nalang ako umangal.

Mas mabuti nang ihatid ako nito, kesa maulit pa 'yong nangyari saakin sa taxi.

Kaagad na akong nag-ayos at naghanda para pumunta doon.

Nang lumabas ako ng kwarto ay kaagad kong nadatnan si Ashton na nakatayo sa gilid
ng pintoan. Handa na rin ito sa pag-alis namin.

Tinanguan ko siya at binuksan na nito ang pinto para makalabas na kami. Nauna ako
sa paglabas na sinundan niya naman. Nang makalabas at nakatungo sa parking lot ay
agaran na kaming sumakay sa sasakyan nito.

Tahimik kami habang bumabyahe. Mabilis din ang tibok ng puso ko at kinabahan sa
hindi malamang dahilan.

"I'll just wait outside." Turan ni Ashton nang makarating kami sa tapat ng
restaurant ko.

Tumango ako sa kaniya at walang imik na binuksan ang pinto ng kotse niya. Walang
lingon-lingon akong naglakad papasok. Huminga ako ng malalim at tuluyang pumasok sa
loob.

"Ma'am Astherielle!" Dinig kog pasigaw na tawag saakin ni Mika at dali-daling

naglakad patungo saakin.

"B-Buti at dumating ka na po!" Aniya at kumurap-kurap pa bago ininguso ang lalakeng

nakaupo sa di-malayong table.

Kumunot ang noo ko at mas lalong nagtaka.

"Kanina pa po siya naghihintay sa inyo!" Aniya at tumingin sa likod ng lalake.

"Sino siya?" Tanong ko habang hindi parin winawala ang tingin sa lalake.

"P-Puntahan mo nalang po ma'am..." Ani Mika na kaagad ko namang sinunod.

Bisita ba ito?

Bakit parang hindi mapakali si Mika?

Kung bisita nga ay huminga ako ng malalim at ngumiti ng malapad para sa bisita.

Nang makapunta ako sa harap nito ay agad kong nakita ang isang lalakeng na
nakasalamin. May hitsura ito at seryoso akong binalingan.

"Hi! I am Astherielle Zanniah Monterial. My secretary said that you're waiting for
me?" Ani ko sa kaniya at nanatili parin ang seryosong emosyon nito sa mukha at
tumayo.

"I'm Attorney Harry Valdez." Aniya at inilahad ang kamay saakin.

Medyo natigilan ako dahil sa pagiging seryoso niya.

Attorney? Sino ba ito?

Tinanggap ko ang kamay nito. "It's Nice to meet you Atty. Valdez!" Masigla kong ani
at binawi na ang kamay.

Hindi parin ito ngumingiti at binawi na rin ang kamay nito.

"Can I talk to you Miss Monterial? Privately..." Aniya at tinignan ang pinto ng
opisina ko at muling bumaling saakin.

Nakuha ko ang ibig sabihin nito kaya tumango ako at iginaya siya papasok doon.

"Do you want something? Like drinks?" Tanong ko sa kaniya at binuksan ang pinto.

Umiling lang siya at pumasok. "I'm fine Miss Monterial." Sagot niya na ikinatango
ko nalang ulit.

Iminuwestra ko ang upoan na kaharap lang ng aking table.

Umupo siya doon habang hawak-hawak ang itim na malapad nitong bag.

Umupo narin ako sa aking upoan at hindi winawala ang ngiti sa labi ko.

"So, Miss Monterial..." Pabitin nitong turan at may kinuha sa bag nito na papeles
at inilapag sa harap ko.

"I'm here for this." Aniya kaya tinignan ko ang inilapag nito saaking mesa. Kinuha
ko 'yon at binasa. Sa bawat sentence na nababasa ko ay unti-unting napapawi ang
ngiti sa aking labi.

Anong ibig sabihin nito?

Nagtataka akong tumingin kay Atty.

"A-Anong ibig sabihin nito?" Nauutal kong tanong sa kaniya.

"As you can see Miss Monterial. This restaurant is bought by someone. You only have
a week to prepare. Mananatili parin ang mga nagtatrabaho dito at hindi na ikaw ang
magiging boss nila." Direkta nitong sambit na ikinaawang ng bibig ko.

Ano?!

"W-What? B-Bakit ganito?! Wala akong alam na may bibili nito!" Halos pasigaw ko
nang turan.

"You can't do anything now, Miss Monterial. The only thing that you can do is leave
this restaurant. The restaurant's name will be changed soon." Turan nito na nagpa-
usbong ng galit ko.

"Anong kagaguhan ang ginagawa mo?! Mali ito! Wala akong alam na may bibili nito!
Hindi 'to pwede!" Sigaw ko at tumayo na.

Tumayo rin siya at inayos ang salamin nito.

"I'm sorry Miss Monterial. Just accept it. The money will be in your bank account.
Don't worry, your staffs will stay here." Dagdag nito kaya napakuyom ang kamao ko.

Para akong kinuhaan ng isang laruan na hindi ko alam. Kagaguhan ang ginagawa nila!
Hindi tama!

At sino naman ang bibili nito?!

Pumikit ako ng mariin at muling dumilat.

"Sino ang bumili?!" Tanong ko.

At sa kauna-unahang pagkakataon ay ngumiti ito tipid.

"Mrs. Emily Santiago." Sagot niya na muling nagpaawang ng bibig ko.

May kinuha ulit ito sa bag niya at inilahad ang malaking puting sobre saakin.

Inabot ko 'yon at binuksan.

Parang tumigil ang mundo ko sa nakita sa loob no'n.

Mga litrato namin 'yon ni David na hubo't-hubad sa ilalim ng kama. Iba't-ibang

anggulo 'yon at sa bawat litrato ay malalaman at mamahalata dito na may masamang
ginawa kami ni David!

"By the way, Miss Monterial. Mrs. Santiago said that face your consequence." Huli
nitong turan at agad na lumabas sa opisina ko.

Iniwan akong tulala, hindi makagalaw, at mag-isa do'n. Dahan-dahan na nagsilabasan

ang mga luha sa aking mata at nanghihina akong napaupo.

Anong ginagawa nito?!

_____________

CHAPTER TWENTY THREE

|CHAPTER TWENTY THREE|

LUMABAS ako sa opisina na wala sa sarili. Kaagad akong sinalubong ni Mika na may
pag-alala sa mukha.

"Ma'am! A-Ano pong nangyari sa inyo?" Tanong nito at dinaluhan ako.

Pinasadahan ko ng tingin ang buong lugar pati ang mga emplayado ko, lalong-lalo na
si Mika.

Muling napatulo ang luha mula saaking mata at kaagad 'yon na pinunasan.

"B-Bakit ka po umiiyak ma'am?" Tanong nito ulit na ikinailing ko lang.

"S-Set a meeting tomorrow. I-I have something important to announce." Mahinang

boses kong sambit at kaagad na nagmamadaling lumabas doon.

Napaka legal ng papeles at kahit labag man sa kalooban ko ay wala akong magagawa.
Sa isang iglap lang ay mawawala saakin ang restaurant ko na hindi ko man lang alam
na may bibili pala! Napakasama niya! Gano'n ba siya ka desperada na paalisin ako sa
buhay ni Ashton?!

Muli akong napaiyak. Ano ba ang maling ginawa ko? Nagmahal lang naman ako kay
Ashton. Bakit ba ang lupit ng tadhana para saaming dalawa?

Mahal ko ang restaurant pati ang mga emplayado ko! Hindi ko hahayaang mawala sila
saakin! At kung ang tanging paraan lang para mapasakin ulit ito ay ang lumuhod sa
kaniya ay gagawin ko! Makikiusap ako sa kaniya at magmamakaawang ibigay ulit saakin
ang negosyo ko.

Nang makarating sa kotse ni Ashton ay kaagad akong pumasok doon. Wala na akong
pakealam kung makita man ako nitong umiiyak.

"T-Tara na..." Bumasag ang boses ko at halatang-halata na umiyak ako.

"What happened?" Matigas na boses nitong tanong.

Umiling-iling lang ako at humikbi.

"Astherielle. Why are you crying?" Tanong niya at hinawakan ang mukha ko kaya
lantad na lantad na sa kaniya ang namamaga kong mata na sanhi ng aking pag-iyak.

"What happened, Astherielle?" Tanong niya ulit at banayad na pinahid ang luha sa
mukha ko.

Umiling ulit ako. "S-Sasama ako sayo m-mamaya sa inyo..." Imbes na sabihin ang
rason ng pag-iyak ko ay 'yon ang aking sinabi.

Gusto kong maharap ang mommy nito at sabihin sa kaniya ang lahat ng masamang ginawa
nito saakin.

Naalala ko ang pagkawala ng pera sa kompanya namin ni papa.

Siya rin ba ang may kagagawan nito?

Ang mga litrato namin ni David. Siya rin ba ang may gawa?

Napakasama niya!

Ano nalang ang sasabihin at magiging reaskyon ni Ashton kapag nakita niya ang
hubo't-hubad namin na katawan ni David?! Mga litrato na wala namang katotohanan at
set-up lang!

Kahit namamaga ang mga mata ko ay binalingan ko parin siya.

"K-Kapag ba n-nakagawa ako ng h-hindi mo nagustuhan, i-iiwan mo ako?" Nauutal kong
tanong sa kaniya. Patuloy ang pag-agos ng luha.

Kumunot ang noo nito na tumitig saakin. "What are you saying?" Tanong niya.

"S-Sagutin mo nalang ako..." Mahinang boses kong sambit sa kaniya. Desperadang

marinig ang sagot nito.

Huminga siya ng malalim at maigi akong tinitigan. "I will not leave you,
Astherielle. You're the woman I love and if you did something wrong, I am sure that
you will tell it to me immediately. I will hear your reasons and I will understand
you." Para akong naguilty sa sinabi niya.

Wala naman kaming masamang ginawa ni David pero sa mga litratong 'yon. Kahit sino
ay maniniwalang may nangyari saaming dalawa.

Sa mga sinabi nito ay nananakit ang dibdib ko.

"Hey baby. Tell me, why are you crying? What's the problem?" Tanong niya makalipas
ang ilang minuto.

Umiling na naman ako at tipid na ngumiti. "M-Mahal kita, tandaan mo 'yan." Turan ko
sa kaniya na nakatitig.

Napakunot muli ang noo niyang nakatingin saakin. Parang may nakitaan siyang mali sa
sinabi ko pero bumuntong-hininga lang siya at inilapit ang mukha niya saakin.

Pinatakan ako nito ng halik sa labi at pinagtapat ang mga noo namin.

"I love you and our baby." Turan niya na nagpapikit nalang ng mga mata ko at siniil
siya ng halik.

SUMAPIT ang gabi at pareho na kami ni Ashton na naghahanda para sa dinner na

gaganapin.

Kabado ako habang tinitignan ang sarili sa salamin. Nakasuot ako ng puting dress.
Hinagod ko ang aking tiyan at huminga ng malalim. Nakita ko ang paglapit saakin ni
Ashton at niyakap ako mula sa likod.

"You ready?" Tanong niya. Dahan-dahan akong tumango at tipid na ngumiti.

"Ikaw?" Tanong ko rin sa kaniya. He also nodded. Inilagay niya ang kaniyang mukha
sa leeg ko.

"Let's go?" Aya niya kaya tumayo ako ng maayos at huling pinasadahan ng tingin ang
aking katawan.

Okay na 'to.

Hinawakan ako ni Ashton sa kamay at naglakad na kami palabas.

Ilang minuto lang ang binyahe namin at abot-abot na ang kabang nararamdaman ko.

Nang sa wakas ay nakarating na kami sa tapat ng mansion nila ay doon na mas bumilis
ang tibok ng puso ko.

Hinawakan ulit ako ni Ashton sa kamay kaya napabaling ako sa kaniya.

"Don't worry, okay? Everything will be fine." Aniya at lumabas na nga kami ng
kotse.

Nanlalamig ako habang naglalakad kami papasok. Binati kami ng lahat ng nadadaanan
namin ni Ashton na mga kasambahay at sinusuklian ko naman 'yon ng tipid na ngiti.
Nang palapit na kami sa dining area ay rinig ko na ang mga tawanan doon.

Tuluyan kaming tumungo ni Ashton doon at agad naming naagaw ang atensyon nila.
Nandoon ang mga magulang ni Ashton. Pati si Blythe at ang dalawang may katandaan na
rin. Mga magulang rin yata ni Blythe.

Mas lalo akong nanlamig nang balingan ako ng tingin ng mommy ni Ashton at kaagad na
nainis ang mukha nito.

"Good evening." Bati ni Ashton sa seryosong boses at lumapit sa mga magulang niya
para mahagkan ito.

Tumingin ako kay Blythe at gano'n din ang reaksyon nito ng makita ako. Naiinis.

"I'd like you to meet my girlfriend, Astherielle Zanniah Monterial. I hope you will
treat her well." Turan ni Ashton at tinignan ang mommy nito.

Medyo awkward ang nangyayari nang biglang hilaw na tumawa ang daddy ni Ashton.

"Well it's nice to see you here, hija! Please have a seat!" Turan ng daddy niya.
Tipid akong napangiti at umupo nga ako. Magkatabi kami ni Ashton.

"How are you hija? Kamusta ang pagiging girlfriend ng anak ko?" Tanong saakin ni
daddy niya. Nasaakin pa tuloy ang atensyon nilang lahat.

"O-Okay lang naman po ako. A-Atsaka ayos naman po. Mabait saakin si Ashton." Sagot
ko sa tanong nito at tumango-tango lang siya.

"I hope you don't mind me asking, hijo anak. But this is a family dinner. Why did
you bring your girlfriend here?" Napabaling kaming lahat ng magsalita ang mommy ni
Ashton.

"She's part of the family mom. And besides, if this is a family dinner. Bakit sila
nandito?" Nanlaki ang mga mata ko sinabi ni Ashton. Nakakabastos 'yon! Tinutukoy
nito sina Blythe.

Tumawa naman si Blythe kaya sakaniya naman ako ngayon napabaling.

"I'm your soon-to-be bride, Ashton!" Diretsong sambit ni Blythe na nagpasinghap

saakin.

Ano daw?

"You know that I will not marry you, Blythe." Malamig na sagot ni Ashton. Napawi
ang ngisi sa labi nito at umirap.

"Oh! Let's just start eating everyone!" Anunsyo ng daddy ni Ashton kaya 'yon nga
ang ginawa namin.

Hiyang-hiya ako habang si Ashton ay patuloy sa paglagay saakin ng mga ulam. At ang
dami non! Hindi ko mauubos.

"Andami n'yan Ashton. Tama na." Mahinang boses kong saway sa kaniya.

"Eat that." Aniya lang at ang plato naman nito ang pinagkaabalahan.
Nagsimula akong kumain kahit ramdam ko ang titig nila saakin. Lalo na ang mommy ni
Ashton at si Blythe.

Ilang sandali lang ay nagsimula silang mag-usap tungkol sa negosyo. Naintindihan ko

ang mga sinasabi nila ngunit hindi ako sumasali.

"So, Astherielle? I heard that you owned a restaurant? How is it?" Napaangat ako ng
tingin ng magtanong saakin ang mommy ni Ashton at may ngisi na nakapaskil sa labi
nito.

Napakurap-kurap ako at muling naalala ang ginawa niya.

Talagang may gana pa siyang magtanong tungkol do'n?

Imbes na magalit ay huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili. "O-Okay lang
naman po." Sagot ko.

"Oh, really?" Aniya at halata na sa ngisi nito ang pang-aasar. Kaya imbes na
pansinin 'yon ay binalewala ko nalang at nagpatuloy ulit ang pag-uusap nila.

Patagal nang patagal ang pag-uusap hanggang sa tumikhim si Ashton at hinawakan ang
kamay ko. Bumaling sila sa kaniya pati ako.

Tumingin siya saakin at binalingan silang lahat.

"I have something to announce." Matigas na boses niyang turan na nagpakunot ng mga
noo nila. Ang ngiti sa labi ng mommy niya ay nawala.

"What is it, anak?" Tanong ng daddy nito.

Umayos ng pagkaka-upo si Ashton at humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko.

"Astherielle is pregnant." Anunsyo niya na nagpatigil sa lahat at namuo ang

katahimikan. Pati ako ay natigilan. Nabigla.

"Wow! That's a good news anak! Magiging lolo na pala ako?" Natatawang sambit ng
daddy niya ngunit ang iba ay hindi sumabay sa tawa nito.

Tumayo bigla ang mommy ni Ashton at binalingan ako.

"Can I talk to you Astherielle?" Tanong nito at sumeryoso ang mukha.

Napatingin ako kay Ashton. Halata sa mukha niya ang pag-ayaw ngunit bigla kong
napagtanto na tama nga. Kailangan naming mag-usap.

Kaya tumango ako at tumayo.

"Astherielle..." Tawag saakin ni Ashton ngunit nginitian ko lang siya. Pahiwatig na

okay lang.

"S-Sige po." Sagot ko sa mommy niya. Bumaling ito sa mga bisita.

"Just continue and we will be back later, okay?" Aniya sa mga magulang ni Blythe.
Tinignan ako nito at sinenyasan na sumunod.

Naglakad siya papalayo kaya kaagad ko siyang sinundan.

Eto na. Dapat ko nang sabihin sa kaniya ang mga reklamo ko tungkol sa mga ginagawa
niya.

Hindi na tama 'yon at kailangan nang ayusin.

Sana lang ay maintindihan nito at maging maayos lang ang pag-uusap namin.

________

CHAPTER TWENTY FOUR

|CHAPTER TWENTY FOUR|

SUMUNOD ako sa kaniya hanggang sa pool.

May mesang gawa sa metal na nakalagay doon at may mga bangko rin. Doon kami sa
gilid pumunta at siguradong walang makakarinig saamin pwera nalang kung sisigaw.

Humarap ito saakin pagkatapos maglakad at agad akong binungaran ng galit at madilim
na mukha.

"Talagang hindi ka pa nakuntento at sumama ka pa dito para lang i-anunsyo 'yang

pagbubuntis mo?!" Sigaw niya saakin. Napakagat ako ng labi.

"S-Si Ashton po ang may gusto na—"

"Hindi ka pa ba titigil?! Gusto mong pati lahat ng kayamanan niyo ay kunin ko?!"
Sigaw niya parin. Nagulat ako sa sinabi niya. So totoo nga na siya ang may
kagagawan ng lahat ng 'to? Lahat ng mga problemang kinakaharap ko ngayon?

"I said leave my son! Leave Ashton!" Dagdag nito.

Yumuko ako at pilit na pinipigilan ang sarili na makasagot ng 'di tama sa kaniya.

Tumawa ito ng mahina. Pilit na tawa. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya.

"If you can't leave my son—" Ngumisi ito pagkatapos.

"Siya ang lalayo sayo at mang-iiwan." Dagdag nito kaya nagtaka ako. Anong ibig
niyang sabihin?

"Do you remember the photos of you and that Doctor?" Tanong niya.

Bumalik sa isipan ko ang mga ipinakita ng Atty. kanina. Mga litrato namin ni David!

"Ano kaya ang gagawin ni Ashton kapag nakita niya ang mga 'yon?" Muli itong tumawa
at humakbang papalapit saakin.

"Nagtataka ako kung bakit ikaw ang napili ng anak ko." Aniya at nagcross ang mga
braso nito sa dibdib niya.

"Look at you! May kompanya nga kayo pero hindi tulad saamin! O kahit sa kompanya
nina Blythe." Sambit nito at halata na naman ngayon sa mukha ang pagkaka-
disappointed nito saakin at sa kompanya namin.

Nanatili akong tahimik at hindi nagsasalita. Pinipigilan parin ang sarili kahit
masakit na madinig ang mga masasamang salita nito tungkol saakin.

"I don't get it! Bakit hindi nalang si Blythe ang pinili ni Ashton? Bakit ikaw pa
na," Tumingin ito sa tiyan ko.

"Halatang nagpabuntis para lang maging parte ng pamilya namin!" Napantig ang mga
tenga ko sa akusa niya.

Ayos lang saakin na pagsalitaan ako ng masama pero ang sabihin niya na nagpabuntis
lang ako?

Tumayo ako ng maayos. Handa na para magsalita.

"Mawalang galang na po." Panimula ko. Natahimik siya at tumigil.

"Hindi po ako nagpabuntis para lang maging parte ng pamilya niyo. Oo! Hindi po
namin abot ang kinaroroonan ng kompanya ninyo pero marunong po kaming makuntento sa
kung anong meron kami. Naiiintindihan ko na mas gusto mo si Blythe para kay Ashton.
Pero ang sirain ako? Sirain kami? Hindi ko po 'yon matatanggap! Nawalan ng malaking
pera ang kompanya namin dahil sayo. Nawala ang restaurant ko dahil sayo. At ang
higit sa lahat, ang set-up na ginawa ninyo! Walang nangyari saamin ni David! Kung
may galit kayo saakin huwag niyong isali ang ibang tao na walang alam sa
nangyayari!" Hindi ko na nakayanan at napasigaw na ako sa galit.

"Mahal ko po si Ashton! Sana naman maintindihan mo 'yon. Nagmahal ka rin. Hindi

madali ang isang relasyon na may gustong humadlang!" Dahil sa galit ko ay nag-iinit
na ang aking mga mata at nagbabadya ang mga luha.

"How dare you shout at me—"

"Tanggap ko na ayaw mo saakin! Pero sana naman intindihin mo kami ni Ashton na

nagmamahalan!" Tuluyang tumulo ang aking mga luha.

"T-Tanggap ko na galit saakin pero g-gawin 'yon saakin? L-Lahat ng kasamaang ginawa
mo? Hindi ko 'yon tanggap! Napakasama mong tao!—" Napahinto ako ng malakas ako
nitong sinampal.

Napalingon ako sa gilid dahil sa pagsampal nito saakin. Ramdam ko ang sakit at
hapdi. Pero pinili ko parin na lingonin ulit siya.

Mabilis na ang paghinga nito at nagtataas-baba ang kaniyang dibdib. Namumula na

siya sa galit.

"N-Napakasama mo!" Sigaw ko ulit sa kaniya dahil sa sobrang galit na nararamdaman.

Ilang sandali lang ay sinugod ako nito at inabot ang buhok ko. Hinila niya 'yon at
kinalmot ang aking braso.

Napatili ako sa sobrang sakit hanggang sa tinadyakan ako nito sa may tiyan.
Naalarma ako para sa baby ko kaya imbes na hayaan siyang saktan ako ay tinulak ko
siya ng malakas. Napaatras din ito ng malakas kaya umabot ito sa matalim na parte
ng metal na mesa. Napaigik siya sa sakit nang tumama ito sa likod niya.

Kasabay ng pagkaupo niya sa lupa ay ang pagsigaw ng mga boses mula sa loob. Nang
lumingon ako ay nakita ko sina Ashton, Blythe, ang daddy ni Ashton at ang mga
magulang ni Blythe na tumatakbo patungo saamin.
Dinaluhan nina Ashton ang mommy nito. Masamang bumaling saakin si Blythe.

"You pushed tita! How dare you?!" Sigaw niya.

Napaatras ako at natigilan nang mapagtanto ko ang ginawa.

"Emily!"

"Mommy!" Sabay na sigaw ni Ashton at ng daddy nito nang hinawakan ng mommy nito ang
dibdib at nahihirapan na sa paghinga.

Bigla akong nakakaramdam ng takot. Nakita nilang naitulak ko ito. At ngayon ay

nahihirapan na ito sa paghinga at siguradong sisisihin nila ako!

"Dalhin natin siya sa ospital!" Sigaw ulit ni Blythe kaya dali-daling binuhat ni
Ashton ang mommy nito at tumakbo palabas.

Natulos ako sa kinatatayuan. Marahas akong pinalingon ni Blythe sa kaniya.

Nanlilisik ang mga nito na nakatingin saakin.

"If something bad will happen to tita! I'll make sure you'll pay for it!" Aniya at
sinampal ako. Tumakbo narin ito palabas kasama ang iba.

Napahaplos ako saaking pisngi at napahikbi.

Hindi ko sinasadya! Pinoprotektahan ko lang ang baby ko!

Tumakbo ako at sumunod sakanila.

Naabutan ko ang pagsakay ni Ashton sa mommy niya sa kotse ng daddy nito at agad
itong humarurot.

Pati sina Blythe ay sumakay din sa mga kotse nito kaya si Ashton nalang at ako ang
naiwan.

Tumutulo ang luha kong lumapit sa kaniya.

"H-Hindi ko s-sinasadya na maitulak siya..." Paliwanag ko ngunit matalim lang na

titig ang ginawad niya saakin at binuksan ang kotse.

"Get in!" Malamig na boses niyang utos na agad ko namang sinunod. Sumakay ako at
agad din niyang pinaandar 'yon at pinaharurot papunta sa malapit na ospital.

Nang makarating sa ospital ay nasa E.R na ang mommy nito at nasa labas sina Blythe.
Galit parin itong nakatingin saakin nang hinigit ako ni Ashton at pinaharap sa
kaniya.

Pumikit muna ang mga mata nito at 'saka dumilat. Huminga ito ng malalim bago akong
mataman na tinignan.

"Go home. Rest. You're pregnant." Aniya. Nakita ko ang pagtayo ni Blythe at
paglakad nito papunta saamin.

"Kailangan niyang magbayad sa ginawa niya Ashton!" Alma nito.

"Stop it Blythe she's pregnant—" Pinutol siya nito.

"Really Ashton?! You still care about her after she cheated on you?" Parang 'di
makapaniwalang tanong ni Blythe.

Kumunot ang noo ni Ashton at nagtaka. Bigla akong kinabahan.

"What are you talking about Blythe? She's not cheating on me. Can you just sit
down?" Turan ni Ashton pero umiling lang si Blythe.

May kinuha ito sa bulsa niya at inilahad. Puting sobre 'yon at pamilyar saakin.

Pareho 'yon sa sobre na binigay saakin ni Atty. kanina.

"Open this and you will know." Matigas na ani nito at nang-aasar na tumingin
saakin.

Mas lalong nagtaka si Ashton na kinuha 'yon habang ako ay nanginginig na. Tuluyang
binuksan 'yon ni Ashton at nagpasinghap nalang ako ng makita 'yon.

Mga hubo't-hubad na litrato namin ni David!

Napaatras ako sa takot, kaba, at panginginig. Napatigil si Ashton at mariing

tinitigan isa-isa ang mga litrato. Napaawang ang bibig nito at umigting ang bagang.

Napailing-iling ako nang tumingin siya saakin na galit at madilim ang mukha.

"H-H-Hindi—"

"What's this Astherielle?! What the fuck is this?!" Sigaw nito na nagpahikbi na
naman saakin.

Itinapon niya ang mga 'yon at nakakuyom na ang mga kamao. Patuloy lang ako sa
paulit-ulit na pag-iling.

"See? She cheated on you Ashton!" Sigaw naman ni Blythe sa gilid na mas lalong
nagpagalit sakaniya.

Dahil sa kaba at sa takot ay nanlalamig na ako. Para na akong nahihilo at sumasakit

na ang ulo ko.

"H-Hindi 'y-yan t-totoo—" Lumapit ito saakin at hinawakan ng marahas ang

magkabilang balikat ko.

"You're telling me that it's not true but it's obvious in the photos that you and
that fucking bastard are naked in that fucking bed?! Tell me! Is he fucking good in
bed?!" Niyugyog ako nito ng marahas. Nahihilo na ako at medyo lumalabo na ang
paningin ko. Para akong maduduwal at matutumba.

Galit na galit si Ashton at patuloy parin ang marahas na pagyugyog niya sa balikat
ko at ang pagmura nito ng napakalakas hanggang sa hindi ko na nakayanan at bumigay
na ako.

Nanghihina ako at sobra na ang pagkakahilo. Ramdam ko na may parang basa na likido
sa hita ko. Hinang-hina na ako para sumigaw. Tuluyang lumabo ang paningin ko
hanggang sa naramdaman ko nalang ang pagsalo saakin. Bumigay na ang aking katawan
at tuluyang nawalan ng malay.

_____________
CHAPTER TWENTY FIVE

|CHAPTER TWENTY FIVE|

NAGISING ako dahil sa maiingay na boses. Masakit ang aking likod. Masakit ang buong
katawan ko.

"Thank you." Pamilyar na boses ni papa ang narinig ko habang hindi parin ako
nagmumulat.

"You're welcome sir." Isa na naman ngayon na pamilyar na boses ang narinig ko.
Ilang segundo ko lang na inisip kung kanino 'yon nang mapagtantong si Doc David
'yon!

Dahan-dahan ko na binuksan ang aking dalawang mga mata. Medyo malabo pa ang aking
paningin ngunit ilang sandali lang ay klumaro na ito at puting kisame kaagad ang
aking nakita. Matagal akong nakititig doon nang mapagpasyahan kong balingan sina
papa. Tumagilid ang aking ulo at nakita silang dalawa sa may pintoan na seryosong
nag-uusap.

Kumurap ako at mahinang tumikhim para marinig nila. Nagtagumpay nga ako at bumaling
silang dalawa saakin. Rumihistro sa mukha ni papa ang pag-aalala at dali-daling
pumunta saakin.

"Anak, how are you? Anong masakit sayo?" Nag-aalala niyang tanong at hinawakan ang
aking kamay.

Umiling lang ako at tipid na ngumiti. "Ah... What do you want? You want to drink?
Or you want to eat?" Tanong niya ulit pero umiling lang ulit ako.

"O-Okay lang ako p-papa." Nauutal kong sagot sa mahinang boses. Tumango siya at
nginitian ako.

"Nag-alala ako sayo. Buti nalang at tinulungan ako nitong si Doc David." Aniya at
binalingan ng tingin si David na nasa likod lang nito.

Tinanguan ako ni David at nginitian din. Sinuklian ko siya rin siya ng ngiti at
bumaling ulit kay papa.

"Nasa hospital ka niya. He helped me to transfer you here." Turan nito na

nagpakunot noo saakin.

"B-Bakit ako inilipat?" Tanong ko.

Sumeryoso ang mukha ni papa at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko.

"I don't want to see that bastard Ashton." Sagot niya at dumilim ang mukha. Naalala
ko kaagad ang nangyari nang banggitin nito ang pangalan ni Ashton.

Naalala ko ang ginawa ko. Naitulak ko ang mommy niya at inatake ito dahilan ng
pagkaka-ospital niya. Sumunod ang senaryo kung saan galit si Blythe at pinakita nit
kay Ashton ang mga hubo't-hubad na litrato namin ni David.

Sumakit ang aking dibdib nang maalala naman na sobra ang galit ni Ashton sa nakita.
Galit ito saakin. At dahil sa galit niya ay nawalan ako ng malay at naisugod din sa
ospital. Ngunit ang pagkakatanda ko ay hindi ospital ni David ang napuntahan namin.
Kung nahimatay ako ay dapat sa ospital lang na 'yon ako naka confine. Kaya bakit
ako nandito sa ospital niya?

Kung nahimatay ako at nandito. Bakit wala si Ashton? Bakit wala siya dito?

Nanikip ang dibdib ako at nag-init ang magkabilang gilid ng aking mga mata.

Gano'n ba siya kagalit saakin at ayaw ako nitong puntahan? Buntis ako at dapat
narito siya sa tabi ko!

Nang maisip naman ang baby ko ay napabaling ako sa aking sarili at nagtatanong na
tumingin kay papa. Naalala ko din na may likido na bumalatay saaking hita. Baka
napano ang baby ko!

"P-Papa! Ang b-baby ko?" Tanong ko sa kaniya makalipas ang pag-iisip ko.

Muli na naman siyang sumeryoso at kalaunan ay napabuntong-hininga. Tumayo siya ng

maayos.

"Let me explain first, hija." Aniya at tumikhim.

"I know that you are confused. Nagtataka kung bakit nandito ka sa hospital nito."
Simula niya.

"Nakarating saakin ang balita na nahimatay ka habang sinisigawan ka ni Ashton. And

the thought of you being shouted by that bastard makes me wanna punch his face!
You're pregnant! Buti nalang at nandoon pala si Doc David. He's visiting his friend
at that hospital. Nang makita ka niyang nahimatay ay tinulungan niya si Ashton na
maagapan ka. Ashton punched him. And then...I saw the picture of you and Doc David.
N-Naked. Nagalit din ako kay Doc but he explained. Naintindihan ko. I punched
Ashton, too. And I asked for Doc David's help to transfer you in this hospital."
Mahaba niyang lintaya at tinignan ko si David. Ngayon ko lang napansin na may pasa
pala siya sa pisngi. Na-guilty ako. Hindi siya dapat nasali dito eh.

"P-Pero hija." Napabaling ulit ako kay papa.

"Kinausap ko si Ashton. And...." Pambibitin niya kaya nagtaka ako.

"I-I told him t-that you lost the b-baby..." Aniya at yumuko.

"I'm sorry anak. I know that's wrong but I only did that because I just want to
protect you from him and from his family!" Dagdag niya na nagpatigil saakin.

A-Ano? He said to Ashton that I lost the baby. So it means....wala na ang baby ko?!

"P-Papa! W-wala na ang b-baby ko?" Tanong ko kay papa at tuluyang lumuha.

Kaagad na bumalatay sa mukha ni papa ang pag-aalala.

Wala na ang baby ko? Hindi pwede! Hindi pwedeng mawala saakin ang baby ko!

Daddy hugged me as I cried harder.

"H-Hindi! H-Hindi pwede!" Iyak ko.

Humakbang si David saamin at nag-aalala din ang mukha.

"A-Astherielle, hija!" Ani papa at hinigpit ang pagkakayakap saakin.

"Please calm down!" Turan niya pero patuloy parin ako sa paghagulgol.

"W-Wala na ang b-baby ko!" Sigaw ko at patuloy parin si papa sa pag-alo saakin.

"H-Hindi hija! M-Mali ka." Aniya pero hindi parin ako tumigil.

"Astherielle! You d-didn't lost the baby!" Sigaw ni papa. Nang maintindihan ko ang
sigaw nito ay medyo kumalma ako. Nagdadalawang isip kung paniniwalaan ba ang sinabi
niya.

Anong ibig sabihin nito?

Humiwalay ako kay papa at namamaga ang mata ko na tinignan siya na nagtataka.

"A-Ano?" Naguguluhan kong tanong.

Ang sabi niya ay sinabi niya kay Ashton na wala na ang baby namin. Pero bakit
ngayon sinasabi niya saakin na hindi naman nawala ang baby?

Huminga ng malalim si papa. "You don't have to cry, anak." Aniya.

"I said to Ashton that you lost the baby but the truth is, you didn't. The baby is
safe." He said.

Mas lalo akong nagtaka.

"B-Bakit sinasabi mo sa k-kaniya?" Tanong ko ulit.

Nagkibit balikat si papa. "I only did that because I want him to prove his self to
me." Lumapit pa si papa saakin at hinawakan ang balikat ko at ngumiti.

"Ginawa ko 'yon kasi gusto ko siyang masaktan kagaya ng naranasan mo. Anak, I know
that you love him. At kung mahal ka din niya talaga. Kahit sinabi kong wala na ang
magiging anak niyo. Gagawa at gagawa siya ng paraan na makuha ka niya ulit."
Tumigil siya saglit.

"You will not see him for one month. You will not call him nor text him. You will
not see each other unless, kung siya ang gagawa ng paraan para makita ka niya ulit.
One month. At kung hindi ka niya hahanapin at babalikan sa loob ng isang buwan. It
only means na mababaw lang ang pagmamahal niya sayo. Kung hindi siya magpapakita.
Pupunta ka ng Italya kasama ang magiging apo ko. Mamumuhay kayo doon hanggang sa
lumaki ang apo ko." Turan niya at binawi ang kamay niyang nasa balikat ko.

"I only want the best for you anak. Kasi ang pagmamahal, hindi lang puro kasiyahan.
Kailangan din ng pagsasakripisyo. Minsan, kailangan mo din na magsakripisyong iwan
ang mahal mo para sa ikabubuti ninyong dalawa. Masakit pero kailangan tanggapin.
Mahal mo pero kailangang pigilin. At kung kayo nga ang para sa isa't-isa. Gagawa
ang tadhana na magkalapit ulit kayo." Makahulugang sambit ni papa na nagpatahimik
saakin.

May punto si papa. Mahal nga namin ang isa't-isa pero habang may pumipigil saamin.
Hindi kami tuluyan na magiging masaya.

______________
CHAPTER TWENTY SIX

|CHAPTER TWENTY SIX|

UMUWI kami sa bahay matapos kong manatili sa ospital ng ilang araw. Pinagsabihan
ako ng doktor na tumingin saakin. Kailangan ko na daw na mag-ingat ulit, inomin ang
mga vitamins ko at marami pang iba. Dumadalas din ang pagbisita ni David dito at
hinaharap ko naman siya ng maayos. Naging magkaibigan kami at tinutulungan ako nito
sa pagbubuntis ko. Gumaan ang loob ko sa kaniya. Bumibisita siya pero hindi rin
nagtatagal dahil sa trabaho nito. Hindi naman ako lumalabas ng bahay. Nasa kwarto
lang ako at paulit-ulit na tinitignan ang kalendaryo tulad nalang ngayon.

Tinignan ko ang maliit na kalendaryo sa maliit na mesa na nasa tabi lang ng kama
ko.

Isang araw nalang at malapit nang magtapos ang buwan. I remembered what papa said.

But no signs of Ashton. Hindi siya tumatawag. Hindi rin nagti-text. Gustuhin ko man
na tawagan siya pero naaalala ko lang ang mga sinabi saakin ni papa na hindi ako
pwedeng tumawag o magtext kay Ashton. Sa tuwing sinusubakan ko, umuurong lang ako.
Tama si papa, kung mahal niya talaga ako gagawa siya ng paraan na magkita ulit
kami. Pero mag-iisang buwan nalang at wala parin siya!

Napapaisip nalang ako at napapatanong na sinasadya ba ng tadhana 'to? Gusto ba

talaga nitong paglayuin kaming dalawa?

Ni-hindi man lang ako nakapag explain sa nakita niyang mga litrato namin ni David.
Ni-hindi man lang ako nakapag-explain tungkol sa mga ginawa ng mommy niya saakin.
Ni-hindi man lang ako nakapagpaalam at nakapagsabi na mahal ko siya!

Napahikbi ako at mahigpit na napakapit sa kumot ko. Patuloy na bumalisbis ang mga
luha ko sa aking mukha.

Naninikip ang aking dibdib at parang paulit-ulit na sinasaksak ng mga matutulis na

patalim. Umaga pa lang ngunit umiiyak na naman ako.

Habang umiiyak ako ay may kumatok sa pinto ng aking kwarto. Hindi ako sumagot at
nagpatuloy parin sa paghikbi.

May kumatok ulit. "Ma'am Astherielle? Kakain na daw po kayo ni sir ng agahan."
Rinig kong sambit ng isa sa mga kasambahay namin.

Pilit akong umupo sa kama at pinahid ang mga luha.

"B-Bababa na ako!" Sigaw ko para matigil na siya.

"Sige po ma'am!" Sagot niya at dinig ko na ang yapak nito papaalis.

Ilang minuto pa akong tumitig sa kawalan bago napagpasyahan na tumayo at maghanda.

Nang matapos ako sa pagligo at sa paghanda ay nilagyan ko pa ng konting make-up ang

mukha ko para hindi mahalata ni papa ang aking pag-iyak.

Lumabas ako at bumaba na. Tahimik ako na naglakad at nagtungo muna sa kusina. Hindi
pa ako nakakapasok ay may naririnig na akong hagikhikan at tilian. Nang makapasok
ako ay nadatnan ko ang tatlong mga babaeng kasambahay na tinitignan ang isang
magazine.

"Ang guwapo niya!" Turan ng isa.

"Oo nga! Bagay sila nong babae! Ang ganda!" Sang-ayon naman ng isa pa.

"Ang swerte nila sa isa't-isa! Siguradong gwapo o maganda ang magiging baby nila."
Sambit naman ng pangatlo.

Napakunot ang aking noo at biglang nakuryoso sa tinitignan nila sa magazine.

Tumikhim muna ako para maagaw ang atensyon nila. Gulat silang napabaling saakin at
napatayo sila ng maayos at yumuko.

"Anong tinitignan niyo?" Tanong ko sa kanila. Nag-angat sila ng mga tingin at

nagdadalawang isip kung sasagutin ba nila ang tanong ko. Ilang segundo na walang
sumagot kaya inulit ko ang tanong ko.

"Anong tinitignan niyo?" Ulit ko at sa pagkakataong 'to ay iniangat ng babaeng ang

magazine.

"I-Ito po." Sagot ng may dala at inabot saakin 'yon.

Kuryoso ako kaya humakbang ako para kunin 'yon. Nang tuluyang makuha ang magazine
ay kunot-noo ko 'yong binalingan at natigilan sa nakita.

Picture 'yon ni Ashton at kasama si....Blythe. Nakangiti si Blythe ng malapad

habang nakakawit ang kamay niya kay Ashton na seryoso naman ang mukha. Kuha 'yon
mula sa isang party.

Totoo nga ang sinabi nila. Maganda si Blythe at gwapo si Ashton. Bagay sila.

Pumait ang pakiramdam ko. Muling naramdaman ang sakit. Lalo na nang mabasa ang
nakasulat sa picture na 'yon.

Nakasulat ang tungkol sa kanila na engaged ulit.

Muling nanikip ang aking dibdib at namuo na naman ang luha. Nanginginig kong
hinawakan ang magazine hanggang sa nabitawan ko 'yon at nahulog sa sahig.

Natulos ako sa kinatatayuan at hindi makagalaw.

So engaged na sila ulit? Makalipas ang isang buwan? Matapos ang nangyari?

Akala ko ba ako ang mahal niya?

Akala ko ba intindihin niya ako at mamahalin ano man ang mangyari?

Sinungaling siya! Kaya pala hindi na niya ako hinahanap dahil kay Blythe parin pala
talaga ang bagsak niya!

Ano ako? Babaeng bubuntisin niya lang?

Napaiyak na naman ako at kita ko pa ang pagkataranta ng mga kasambahay.

Tumakbo ako papunta sa dining area at kaagad na nadatnan si papa doon na nagbabasa
ng diyaryo.
"P-Papa!" Tawag ko sa kaniya na nanginginig ang labi.

Ibinaba niya ang binabasa at nang makita ako na umiiyak ay kaagad siyang napatayo
at nag-alala.

"Why are you crying?!" Tanong niya at nang makalapit ako ay kaagad ko siyang
niyakap ng mahigpit at doon ako napahikbi ng malakas.

Tinapik-tapik na ni papa ang likod at rinig ko ang paghinga niya ng malalim. Parang
alam na niya ang iniiyakan ko.

"Everything will be fine, anak." Alo niya at niyakap ako ng mahigpit.

"You will forget him soon and you will also learn how to unlove that man. I know it
hurts but it will heal someday." Turan ni papa. Napapikit ako habang humihikbi.

Sana nga ay gano'n nalang kadali 'yon. Sana ay malimutan ko nalang siya! Sana hindi
ko nalang siya minahal kung ganito lang pala kasakit ang matatamo ko sa pagmamahal
sa kaniya.

"I will book you a flight. You will leave this country anak and you will start a
new life in Italy."

Gano'n nga ang nangyari. Kaagad kong ginawa ang sinabi ni papa. Nang makasakay na
ako sa eroplano ay tinignan ko ang mga paligid sa ibaba.

Hindi ko alam kung kailan ulit ako babalik but I know na matatagalan pa. I will
leave this country with a heartache. But I promise that when I come back. Wala na
ang sakit na 'yon. Mawawala na lahat pati pagmamahal ko sa kaniya.

Mga buwan ang lumipas. I'm in the delivery room. Ginagawa ang lahat para maayos na
lumabas ang anak ko. Kahit masakit, kinaya ko.

Marami ang nangyari sa mga nagdaang buwan. Naging mahirap 'yon saakin. Pero nang
makita ang anak ko.

Lahat ng hirap nawala.

Napaluha nalang ako sa saya habang tinatanaw ang anak ko.

My healthy and pretty baby girl.

Ashleigh Nicole Monterial.

_____________

CHAPTER TWENTY SEVEN

|CHAPTER TWENTY SEVEN|

AKALA ko wala na akong pag-asa dahil sa nakaraan ko. Pero makita at masilayan lang
ang anak ko, meron pala. Siya ang pag-asa ko. Siya ang buhay ko. Naging mahirap man
ang pinagdaanan ko noon. Napapangiti nalang ako habang iniisip ang mga 'yon.
Nagpapasalamat ako na kinaya ko at nabuhay si Ashleigh. She's my hope and the light
of my dark past.

"Mommy!" Napabaling ako sa anak ko nang masigla ang boses nitong bumati saakin
habang tumatakbo papalapit saakin.

I smiled. "Good morning baby! How's your sleep?" Tanong ko at inalsa siya.

"Good mommy. What are you doing?" She asked. Tinignan nito ang niluluto ko

"I'm cooking our breakfast anak." Sagot ko at pinaupo siya sa lamesa.

"Is it bacon, mommy?" Tanong niya sa maaliwalas na mukha. Tumango ako sa kaniya at
bumalik sa pagluluto.

"Wow! My favorite!" Masigla niyang turan at bahagya pang tumili na ikinatawa ko.
Ang cute ng anak ko.

"Just wait for a little while, anak. Gusto mong gawan kita ng milk mo?" Tanong ko.
Marunong siyang magtagalog at nakakaintindi. Pero madalas ay nag-ii-english siya.

She nodded. Umupo siya ng maayos sa silya at ipinatong ang dalawa niyang kamay sa
lamesa.

"I miss grandpa." Aniya at bahagyang nag-pout.

Napailing-iling nalang ako at napangisi. Nagsimula akong gawan siya ng gatas.

Habang siya naman ay nagsasalita tungkol sa lolo niya. Nami-miss na daw niya ito.
Ang mga laruan daw na binibigay sa kaniya. Pati ang mga pamamasyal nila. Halatang
spoiled dahil sa lolo niya.

"Here's your milk my baby." Sabi ko at inilapag ang baso sa harap niya.

"Mommy! I really miss grandpa!" Aniya ulit.

Binalingan ko ang niluluto at pinatay ang stove.

"Grandpa will visit us soon, anak. Just wait." Ani ko.

"But grandpa is too old! It's not good for him to always travel." Angil niya
nagpatawa saakin.

Pagkatapos kong kunin ang mga bacon ay nilapag ko din 'yon sa mesa.

Tumabi ako sa kaniya ng upo at maigi siyang tinitigan.

Medyo napawi ang ngiti ko nang natitigan siya. Kuhang-kuha nito ang mata, ilong at
labi ng ama niya. Kahit anong limot ko hindi ko magawa dahil sa mukha niya. Mas
lalo akong hindi makalimot dahil kuhang-kuha niya ang mukha ng daddy niya.

"Mommy!" Napabalik ako sa ulirat ng kinaway-kaway nito ang kamay sa tapat ng mukha
ko.

"Sorry baby. What is it again?" I asked.

"I want to visit grandpa mommy! I want to go to Philippines." Aniya na nagpatigil

saakin. Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya.

Ilang ulit na niyang sinasabi na gusto niyang pumunta sa Pilipinas.

Pero ayoko. Ayaw kong bumalik doon.

Tumayo ako at hinanda ang mga plato. "We can't go there anak. I have work here."
Turan ko at nilagyan ng ulam ang pinggan nito.

Sumimangot siya. "Grandpa said that you don't want to go there because of my
daddy." Natigilan ako sa sinabi ng anak ko at bumaling sa kaniya.

"What did you say?" Tanong ko sa kaniya.

Nahalata niya siguro na sumeryoso ako at hindi nagustuhan ang sinabi niya kaya
umiling ito at tumahimik.

Umayos ako ng tayo. "Eat." Utos ko na agad niya namang ginawa. Umupo na rin ako at
kumain. Hindi na ako nagsalita pa. Pero ilang sandali lang ay lumapit saakin si
Ashleigh at niyakap ako.

Tumigil ako at niyakap nalang din siya. "I'm sorry mommy. I didn't mean to mention
my daddy. I know it hurts you. I'm sorry." Maamo nitong sabi dahilan ng paggilid ng
mga luha sa mata ko.

Sa tingin ko tuloy pinagkakaitan ko siya tungkol sa papa niya. Gan'on na ba talaga

ako ka-selfish? Pati ang anak ko pinagkakaitan ko na. Oo galit ako sa kaniya pero
tama ba na pati ang anak ko idamay ko sa galit sa daddy niya?

Humigpit ang yakap ko kay Ashleigh at tuluyang lumuha.

"I'm sorry anak." Hingi ko ng patawad at hinalikan ang noo nito.

"You don't have to say sorry mommy. I understand. Please stop crying. It makes me
wanna cry too. Please stop." Aniya at pinahid ang mga luha sa mukha ko. Pinahid ko
rin 'yon at nginitian siya.

Hinawakan ko ang mukha niya. "I'm sorry kung pinagkakaitan kita tungkol sa daddy
mo, anak. But I promise, soon. Makikilala mo din siya." Ani ko.

Tumango-tango siya. "Yes mommy. I love you." Aniya at ngumiti din.

"I love you too. Continue eating na." Ani ko kaya bumalik siya sa pagkaka-upo at
nagsimula ulit na kumain.

"Your ate Vivian will come back later. Papasok na ako sa trabaho. Be a good girl,
okay? Don't go out. " Sambit ko tungkol sa yaya niya na ngayo'y nag go-grocery.
Hindi ko siya pinapalabas kapag weekdays. Weekend kami nagba-bonding dahil gusto
kong kahit busy ako sa trabaho ay may time parin ako para sa kaniya.

Ashleigh nodded and smiled. "Yes mommy." She answered.

Pagkatapos naming kumain ay ang pagdating din ni Vivian. Binilinan ko siya sa mga
gagawin kahit matagal na niyang alam ang mga 'yon. Pagkatapos kong maghanda para sa
trabaho ay nagpaalam na ako kay Ashleigh. Lumabas ako ng bahay at dumiritso sa
garahe.

Binalingan ko ang sasakyan kong isang taon ko rin na pinag-iponan. Pinatunog ko

'yon at kaagad na sumakay. Kaagad ko 'yong pinaharurot papunta sa destino ko.
Ilang minuto lang ang iginawad ko sa pagmamaneho at tuluyan akong nakarating sa
restaurant na ginawa ko limang taon ang lumipas.

"𝐀 𝐚𝐧𝐝 𝐀 𝐑𝐞𝐬𝐭𝐚𝐮𝐫𝐚𝐧𝐭"

I named it A and A kasi it stands for Astherielle and Ashleigh Restaurant.

Nawala nga ang una kong restaurant pero laking pasasalamat ko na nakapagpatayo ulit
ako.

At isa ito ngayon sa mga sikat na restaurant sa Italya. Meron itong iba't-ibang mga
luto mula sa iba't-ibang mga bansa. From Italy, Philippines at iba pa.

Ipinark ko ang kotse sa parking area. Agad akong lumabas sa sasakyan at dumirito sa
loob ng restaurant ko. Pagpasok palang ay bumati na agad ang mga staffs ko.
Karamihan sa kanila ay mga Pilipino.

Nginitian ko lahat ng bumati at sinuklian din ang mga bati nila. Pumunta ako sa
kitchen area at chineck ang mga chefs. Okay naman at sinunod ko ang counter. Handa
na rin pati ang mga tables. Pagkatapos kong i-check lahat ay pumasok na ako sa
opisina.

Inilapag ko ang bag at umupo. Tumambad saakin ang mga requests na kami ang magsi-
serve para sa mga big events nila tulad ng birthday, kasal at marami pa. Sinumulan
ko ang trabaho hanggang sa sumapit ang tanghali. Tinext ko si Vivian kung kumain na
ba si Ashleigh at tapos na daw. Nakaramdam ako ng gutom kaya tumayo ako at lumabas
ng opisina.

Pumunta ako sa kitchen para mag request ng lunch ko. Nagpasalamat ako at babalikan
ko nalang. Sunod kong pinuntahan ang sa labas at nakitang padami nang padami ang
mga customers. Since naghihintay pa ako sa lunch ko ay tumulong na ako sa mga
waiters na mag serve. Ilang minuto ko 'yong ginagawa hanggang sa bumukas ang
pintuan.

Natigilan ako at napaawang labi ng makita kung sino ang pumasok doon. I saw Ashton
Santiago entering my restaurant. Walang ka emo-emosyon ang mukha niya.

Bigla akong nataranta. Bakit nandito siya?

Bago pa ako makalayo doon ay nagtama ang paningin namin.

Hindi nagbago ang emosyon sa mukha niya. Ilang segundo niya lang akong tinignan at
dumiritso na sa VIP room.

Nakaramdam ako ng konting sakit sa pagbalewala niya.

Sa pitong taon ba naman na lumipas, talagang mawawala na ang nararamdaman niya.

"VIP room. Table for two." Dinig kong sambit niya na agad naman inasikaso ng isang
staff ko.

Table for two? May kasama siya?

Muli ko na naman na naramdaman ang kirot. Sinundan ko siya ng tingin pero hanggang
sa makapasok nalang siya sa room, hindi parin siya tumitingin saakin.

__________
CHAPTER TWENTY EIGHT

|CHAPTER TWENTY EIGHT|

NANATILI nalang ako sa opisina pagkatapos nang nangyari kanina. Hindi ko alam kung
nakaalis na ba siya o nasa VIP room pa.

Pake mo naman Astherielle? Tanong ng isip ko.

Napabuntong-hininga nalang ako at napasabunot sa sariling buhok. Bakit ko ba siya

iniisip? Wala na kami! Halata na ngang naka move on na siya saakin eh. Siguradong
si Blythe 'yong hinihintay niya kanina.

"Argh!" Mas lalo kong sinabunutan ang buhok ko at bahagyang inuntog ang ulo ko sa
table.

"Tama na Astherielle! Nahihibang ka na!" Saway ko sa sarili. Binalingan ko ang mga

papeles. Pilit kong inasikaso 'yon pero nang hindi ko na makayanan ang pagkahibang
ko ay tumayo ako. Kinuha ko ang bag ko. Bahala na kung maaga akong uuwi kesa sa
nakasanayan kong oras.

Lumabas nalang ako ng opisina at sinabihan ang mga staffs na maaga akong uuwi.

Tinignan ko muna ang VIP room na pinasukan ni Ashton. Lumabas na ba siya?

Nagtanong ako sa isang waiter na nilapitan niya kanina at tinanong.

"Hindi pa po siya lumalabas." Sagot niya.

"Sinong kasama niya?" Tanong ko..

"Hindi ko po kilala pero babae po 'yon." Sagot niya na naman ulit.

Babae? Edi si Blythe 'yon. Husband and Wife date huh? Sumama ang pakiramdam ko sa
naisip at tuluyan nalang na lumabas doon. Mas mabuti pa sigurong umuwi nalang ako.

Pumunta ako sa parking area at nang makasakay sa kotse ko ay ang paglabas ni Ashton
ang nakita ko sa pinto ng restaurant. Kasunod ang isang babae na sa tingin ko ay
ka-edad ko lang. Maganda ito at mayaman ang dating. Sino naman 'to? Akala ko ba si
Blythe ang asawa niya? Bakit siya may kasamang ibang babae?

Is he cheating?

Napailing nalang ako. "So unfaithful. May asawa na siya. Dapat hindi na siya
sumasama sa mga babaeng ganyan." Disappointed kong sambit sa sarili.

"Kung ako siguro ang asawa niya, makita ko lang na may kasama siyang iba. Pareho ko
silang ipapahiya sa public." Sambit ko ulit sa sarili.

Pero alam kong hindi mangyayari 'yon. I'm his ex. At mananatili akong gano'n
habang-buhay.
I saw him looked at my car. Tinitigan niya 'yon ng ilang sandali pero agad din
siyang nagbawi ng tingin. Lumayo na ito doon. Habang ako ay pinaandar na ang
sasakyan pauwi.

Pagkapasok ko palang sa bahay. Nadatnan ko si Vivian na mula sa kwarto ni Ashleigh.

May dala itong plato na wala nang laman.

"Ma'am! Maaga po kayo?" Tanong niya.

Tumango ako. "Oo, medyo masama pakiramdam ko." Sagot ko sa kaniya.

"Nasa taas po si baby Ashleigh. Nagvi-video call po sila ng papa mo." Aniya.
Tumango ulit ako. Agad naman siyang pumunta sa kusina. Ako naman ay dumiritso sa
kwarto ng anak ko. Nang makapasok ay nadatnan ko siyang tumatawa sa harap ng tablet
niya.

"I want a doll lolo! I want Elsa!" Aniya sa lolo niya habang si papa ay napatawa
nalang.

"Soon, apo. I'll just rest so I'll feel better soon." Sagot ni papa na nagpakunot
ng noo ko.

Lumapit ako sa kama ng anak ko at nagpakita sa kanila.

"What do you mean papa? Are you sick?" Tanong ko kay papa at tumabi kay Ashleigh.

"Mommy! Why are you so early?" Tanong saakin ng anak ko. Nginitian ko siya at
hinagod ang buhok niya.

"I just want to go home early anak. I want to see you..." Ani ko sa kaniya at
hinalikan ang pisngi nito.

"Astherielle, anak!" Turan ni papa. I smiled at him.

"I'll ask again papa. Are you sick?" Ulit ko sa kaniya.

Tumawa lang si papa. "Medyo masama lang ang pakiramdam ko, anak. Pero konting
pahinga lang. Okay na." Sagot niya.

"Just make sure papa." Ani ko na ikinatango niya.

"Lolo promised me to buy a doll mommy! Elsa!" Sambit saakin ni Ashleigh na

ikinailing ko kay papa.

"You spoiled her papa." Ani ko sa kaniya na muli na naman nitong ikinatawa.

"Hayaan mo na. Gusto ko rin naman talagang i-spoil itong apo ko. Naalala ko nong
bata ka pa. Ganiyan ka rin." Turan niya na ikinangiti ko.

"Is she pretty like me lolo?" Tanong ni Ashleigh.

"Yes apo. But you're prettier than your mom." Sagot ni papa na ikinasimangot ko.

"Papa!" Sabay silang tumawa ng anak ko.

Nang matapos sila sa pagtawa ay napabuntong-hininga si papa. "I miss you two."
Aniya.

"We miss you too lolo! Hope you can visit us soon." Ani Ashleigh. Tumango si papa.
"Soon apo." Sambit ni papa. "Oh siya! I'll hang up na. I'll just rest a bit." Aniya
na ikinatango naming dalawa ni Ashleigh.

"Bye lolo! I love you."

"I love you papa. Take care." Sabay naming sambit ni Ashleigh hanggang sa natapos
ang video call namin.

"Mommy! Can we buy ice cream?" Pakiusap ng anak ko pagkatapos ko siyang yakapin.

Imbes na magmukmok kami dito sa bahay. Tumango ako at pumayag sa gusto niya.

"Sure anak! We'll go with ate Vivian, okay?" Ani ko. She nodded. Agad siyang
pumunta sa banyo para maligo.

Ako ay pumunta sa kwarto ko para makapagbihis.

Pagkatapos kong magbihis ay sinabihan ko si Vivian na magbihis din dahil aalis

kami.

"I'm so excited! I want ice cream! A vanilla flavor!" Tili ni Ashleigh na nagpatawa
saamin ni Vivian.

Dinala ko sila sa park. Sa tapat ng park ay may tindang mga ice cream. Patalon-
talon pa si Ashleigh habang tinitignan ang mga pareho niyang bata na naglalaro.

"Stay here with ate Vivian. You can play. I'll just buy an ice cream, okay?" Ani ko
sa anak ko. Tumango siya at hinila ang ate niya para maglaro.

Pumunta ako sa tindahan ng ice cream at pumasok. Pagkapasok ko ay kaagad akong

pumili ng iba't-ibang mga flavor. Nang makapagbayad na ako at nakuha ang mga binili
ay biglang bumukas ang pinto ng tindahan.

Lumingon ako at nanlaki ang mga mata ko sa nakita.

Pumasok si Ashton at agad na nagtama ang mga mata namin.

Natulos ako sa kinatatayuan at biglang kinabahan.

"Excuse me ma'am. Here's your money." Napahinto lang ako sa pagtitig kay Ashton
nang inagaw ng cashier ang atensyon ko.

Kinuha ko 'yon at nagpasalamat. Mas lalo lang akong kinabahan ng naramdaman ko ang
presensya nito sa gilid ko.

"A chocolate ice cream please." Matigas na boses niyang ani. Malamig at walang
emosyon.

Nakita ko pa ang pagkataranta ng babae bago kinuha ang order nito.

Hindi ako makagalaw at hindi rin ako makaimik.

"Excuse me." Nataranta na din ako nang magsalita siya sa saakin.

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at tinitigan ang mukha nito.

Mas lalo siyang gumwapo. Bagay sa kaniya ang hair cut. Mas lalong nabagay sa kaniya
ang suot nitong long sleeves at jeans. Kitang-kita ang maskulado nitong katawan.
"I said excuse me." Nagpasinghap ako at dali-daling umabante.

"S-Sorry..." Paumanhin ko sa kaniya at muli siyang tinignan.

Sa pagkakaalam ko ay hindi niya hilig ang ice cream.

Kaya kanino ang ice cream na binili niya?

Tumalikod na siya saakin kaya hindi ko na siya natignan pa.

Talagang naka move on na siya sa lahat ng nangyari noon. Ayaw na nga niya akong
kausapin.

Tumalikod nalang din ako at lumabas nalang.

Pero naalala ko. Nandito siya pati si Ashleigh! Baka magkita silang dalawa!

Pero ano naman ngayon? Siya nga ang ama ni Ashleigh. Kung gusto niyang makilala ang
anak niya, hindi ko 'yon ipagkakait. Kontra ng isip ko.

Pero paano?

Pagkalabas ko ay hinanap ko sila. Naglalaro si Ashleigh at ang ate niya kaya

nilapitan ko sila.

"Ice cream!" Sigaw ko na ikanitili ni Ashleigh.

Agad siyang tumakbo palapit saakin. Kahit kinakabahan dahil posibleng mag-abot
silang dalawa ni Ashleigh. Nagawa ko parin na nginitian ang anak ko.

"Eat it anak. After you eat the ice cream, we will go home. Today is not our
bonding day." Ani ko sa kaniya. Bahagya siyang nagpout pero hindi na umalma.

Bumalik ulit siya sa paglalaro. Hinayaan ko nalang siya.

"Becareful son!" Napalingon ako nang may sumigaw sa di-kalayuan.

I saw Ashton again but with a...boy. Magkasing edad lang ito kay Ashleigh. Tama ba
ang narinig kong tinawag niya ang bata na son?

Anak niya? Nagulat ako sa naisip. Pero nanaig ang sakit sa puso ko. Ewan ko ba kung
ba't ako nasasaktan.

Dapat expected ko na diba? Kasal na siya. And that boy is probably his and Blythe's
child.

__________

CHAPTER TWENTY NINE

|CHAPTER TWENTY NINE|

WALA ako sa sarili hanggang sa pag-uwi namin. Pabalik-balik sa isip ko ang tungkol
sa anak ni Ashton at Blythe. Ilang taon na ang lumipas pero masakit parin pala.
Lalo na ngayon sa nalaman kong may anak silang dalawa. Parang gusto kong sabihin
ang tungkol kay Ashleigh, pero natatakot ako. Natatakot akong hindi niya tanggapin
ang anak namin dahil ang alam niya lang ay nakunan ako.

"Mommy?" Napabaling ako kay Ashleigh nang isiniksik nito ang sarili saakin habang
nakahiga kaming dalawa sa kama nito.

"Yes anak?" Tanong ko.

"Can I ask something about my dad? Please don't be mad at me for asking."
Nagsusumamo niyang sambit. Napatitig ako sa anak ko. And then I realized, lumalaki
na si Ashleigh. Hahanapin at hahanapin niya talaga ang ama niya.

I sighed at bahagyang humilig. "Do you really want to know something about your
daddy?" I asked her.

She nodded. Niyakap ko siya ng mahigpit at hinaplos ang mahabang buhok nito.

"Your father's name is Ashton Santiago. His family has a big company. Nasa iba't-
ibang country." Panimula ko. Kumalas siya sa yakap namin at tinignan ako.

"So my dad is rich?!" Tanong niya. I nodded at her then I smiled.

Sumaya ang mukha niya. "So

he can buy all the toys I want? Wow!" Sambit nito.

"Where is he now, mommy?" Tanong niya ulit.

Nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko bang nandito sa Italy ang daddy niya.
Paano kung gusto niyang makita ito?

"I-I don't k-know anak." I lied. Bumalatay kaagad sa mukha niya ang disappointment
at lungkot. Na-guilty tuloy ako pero hindi ko binawi ang sinabi ko.

"Bakit hindi natin siya kasama, mommy?" Pagtatagalog niya na may accent pa.

"Is he mad at us?" Dagdag niya pang tanong na nagpatigil saakin.

Galit ba siya? Galit siya saakin?

"I also don't know, baby. M-Maybe he's mad at me." Sagot ko na ikinakunot ng noo
niya.

"Why is he mad at you mommy? Did you do something wrong?" She asked again.

Nag-iwas ako ng tingin sa anak ko at dahan-dahan na tumango. Yes, I did something

wrong. Kasalanan ko din na pinaniwala siyang wala na ang anak namin. Pati ang
tungkol sa mga litrato noon.

"I want to see my dad, mommy...Naiinggit ako sa ibang kids doon sa park. They have
a daddy." Napabaling ulit ako sa kaniya dahil sa sinabi. Nagulat ako at bigla
nakaramdam ng kaba.

"A-anak, that's not easy. Hindi pwede... " Ani ko sa kaniya.

"Why mommy?" Inosente niyang tanong. Paano ko ba 'to ie-explain sa kaniya?

"Anak. H-He doesn't know that y-you exist." At may pamilya na siya. Gusto kong
idagdag 'yon pero hindi ko sinabi.

"Years ago, something bad happened to us. To our relationship. I'm pregnant with
you that time, anak." Rason ko at muli siyang niyakap.

"I want to see him..." Aniya at naramdaman ko ang pagbasa ng aking damit. My baby
is crying...

I hugged her tighter. "I'm sorry anak. B-But I p-promise. You will meet your dad
soon." Alo ko sa kaniya habang ang puso ko'y parang sinasakal din dahil sa pag-iyak
ng anak ko.

Sa ilang taon na nagdaan hindi siya namimilit sa pagtanong tungkol sa papa niya
pero ngayon, napakasakit tignan ang anak kong umiiyak dahil lang sa maling nakaraan
ko.

ABALA ako sa pagri-review sa mga papeles nang may kumatok sa pinto ng opisina ko.

Nag-angat ako ng tingin at sinabing pumasok. Nang bumukas ang pinto ay pumasok doon
ang isa sa mga empleyado ko.

"Ma'am, Ms. Martinez is here. She wants to talk to you." Aniya.

Tumango ako at tumayo. "Okay." Sagot ko at sumabay na sa kaniyang lumabas.

Pagkalabas ko ay nakita ko kaagad si Ms. Martinez na nakaupo. She's a pure

Filipina. Ikakasal ito sa isang businessman na half Italian at Filipino. Malapit na
ang kasal nila at ang restaurant ko ang napiling magserve.

Matagal na kaming magkakilala. Simula no'ng pinatayo ko ang restaurant. Masasabi ko

ring tinuturing ko na rin siyang kaibigan.

"Hi! It's nice to see you again Ms. Martinez the soon-to-be wife!" Sambit ko kaagad
nang makalapit sa table nito.

Ngumiti siya ng malapad at tumayo. "Hello! Please, just call me Lauren. And it's
also nice to see you again!" Aniya at bahagyang tumawa.

Umupo kaming dalawa at nagbatian. "I really love this restaurant of yours! Naaalala
ko ang Pilipinas." Turan niya na ikinangiti ko.

"Salamat! So, kamusta ang buhay ng ikakasal?" Tanong ko sa kaniya na mas lalong
ikinalapad ng ngiti nito sa labi.

"Well, I feel complete with my soon-to-be husband!" Aniya at halata nga na masaya
ito sa buhay niya ngayon. Napapaisip nalang nga din ako kung darating kaya ang
panahon na magiging masaya din ako kasama ang magiging asawa ko?

And then I remembered him. I don't think na mangyayari pa 'yon.

"Where's Ashleigh? God! I missed that beautiful baby girl!" Turan niya.

Isa siya sa mga may alam na may anak ko. Konti lang ang may alam no'n sa
kadahilanang baka malaman din ni Ashton at bawiin niya saakin ang anak ko. Ayaw
kong mangyari 'yon.
"Nasa bahay siya with her yaya. Ikaw? Kailan mo plano magka-baby?" Nakangisi kong
tanong na ikinatawa niya.

Tinapik nito ang kaniyang tiyan. "Wala pang laman eh." Sagot niya.

Tumawa ako at napailing. "Ang hina pala ng asawa mo!" Asar ko at nagtawanan kami.

Pagkatapos naming magtawanan ay tumikhim siya. "I'm here to give you this
invitation. Kahit na alam kong pupunta ka talaga doon kasi ang restaurant mo ang
magsi-serve ng mga pagkain. Alam kong medyo mahirap kasi madami ang invited at mga
bigating mga businessman pa ang pupunta. But I know that your team can do it!"
Aniya at inilahad saakin ang color pink na card na may color pink din na ribbon.

"Thank you for inviting me. And I promised that we will do our best!" I assured
her.

Pumalakpak siya. "Okay then! 'Yon lang ang pinunta ko dito. And by the way—"
Ngumisi siya.

"Maraming mga gwapo na invited at kagaya ng sinabi ko, mga bigatin! Baka makakita
ka doon ng magiging the one mo!" Turan nito at tumawa. Napaismid ako sa sinabi
niya. Ganiyan talaga siya, palagi akong hinahanapan ng mga maidi-date ko daw.

"Lauren! Alam mong ayaw ko sa mga ganiyan. My daughter is enough." Sagot ko sa

kaniya pero umirap lang ito.

"Mas maganda parin kung may magiging katuwang ka sa buhay. A husband! Mas masaya
'pag meron ka no'n! Happy ending kumbaga!" Aniya pero umiling lang ako.

"Siguro hindi para saakin ang ganiyan. Kontento narin ako sa pagiging single mom."
Ani ko.

"You're so bitter! Sino ba ang daddy ni Ashleigh at bakit ambitter mo 'pag about sa
love? Siguro you really loved that man na kahit humanap ng iba hindi mo magawa."
Sambit nito na nagpawala ng ngiti sa labi ko.

Siguro. Siguro minahal ko talaga siya ng sobra kaya wala naring natira saakin.
Binigay ko sa kaniya lahat. My soul, my mind, my body, and my heart. At ngayong
nasaktan ako, wala nang natira. Lahat nasa kaniya na. Ni-kahit kalimutin siya hindi
ko magawa. Kahit ang palitan siya hindi ko magawa.

Kinuha niya lahat at ang binigay niya?

Si Ashleigh.

He took my soul, my mind, my body and my heart. But because of him, I have
Ashleigh. My daughter.

_____________

CHAPTER THIRTY
|CHAPTER THIRTY|

DALAWANG linggo ang lumipas at nagsimula na kaming maging abala sa kasal ni Lauren
bukas.

Marami akong inasikaso. Pati ang magiging suot ko sa kasal ay bumili pa ako. Thank
God everything is fine and ready.

Nagpapatuyo ako sa buhok ko para sa pagtulog nang tumunong ang aking cellphone.
Pinulot ko 'yon at nakitang si David ang tumatawag.

"Hi!" Bati niya kaagad nang sinagot ko 'yon.

"Hello David! Kamusta?" Tanong ko at umupo sa kama.

"I'm fine! You? Si Ashleigh?" Tanong niya rin.

"We're fine too. Si Ashleigh natutulog na so hindi na kayo makakapag-usap." Ani ko.

"Okay lang. Ikaw naman talaga ang sadya ko." Aniya na nagpakunot saaking noo.

"Why?" I asked.

"Pupunta ako diyan sa Italy. Pasakay na ako ng eroplano. I have a wedding to attend
and I heard na restaurant mo ang napili nilang mag serve ng mga pagkain." Sagot
niya na nagpagulat saakin.

Really? Invited si David! So it means sobrang sikat at yaman talaga no'ng magiging
asawa ni Lauren.

"Invited ka rin pala?" I asked him.

"Yep! Your dad is also invited but he's busy. Pupunta ka 'diba? Sabay na tayo."
Sambit nito.

At si Dad rin? Ang suwerte naman ni Lauren. Sikat ang asawa.

"Sure! Sabay na tayo. Siguradong napakaraming tao do'n at baka ma-out of place
ako." Ani ko na ikinatawa niya.

"My friends are invited too. Ipapakilala kita sa kanila." Aniya na ikinatango ko.

"Sige. Susunduin ba kita sa airport o didiretso ka nalang dito sa bahay?" I asked

again.

"Didiretso na ako diyan." Sagot niya.

I nodded. "Okay."

"Okay then...bye na. See you!" Turan nito at binaba na agad ang tawag.

Napailing ako at nagpatuloy ulit sa pagpapatuyo ng buhok ko. Nang matapos ako ay
tumawag ako kay papa pero puro ring lang at hindi niya sinasagot. Nagtaka ako at
tinawagan siya ulit pero gano'n parin. Maybe he's really busy. It's not healthy for
him to always work lalo na ngayong tumatanda na siya. Napabuntong-hininga ako at
hinanda nalang ang sarili para sa pagtulog at sa event na mangyayari bukas.

MABILIS ang takbo ng oras at kaagad na sumikat ang araw. Hapon ang kasal pero
naghanda na ako. Hinanda ko ang mga susuotin ko. Nakipaglaro pa ako kay Ashleigh
hanggang sa sumapit ang tanghali.

Naligo at hinanda ang isusuot kong pink na dress. Nag bathrobe pa ako nang kumain.
Nang matapos sa pagkain ay sinumulan ko na ang pagmake up sa sarili. Light lang ang
make up ko na sinamahan ng red lipstick na ikinabagay naman. Sinunod ko ang aking
buhok.

Natapos na ako at sinuot ko na ang aking dress. I paired my dress with a pink
sandal. I stared at myself in the mirror. Napangiti ako sa itsura ko. Kinuha ko na
ang aking shoulder bag at umalis na sa kwarto. Nadatnan ko si Ashleigh na nakaupo
at kumakain at nang makita niya ako ay kaagad na nanlaki ang mga mata niya.

"Mommy! You're so beautiful!" Sigaw niya na nagpatawa saakin.

"Thank you baby." Ani ko at lumapit sa kaniya. Hinalikan ko siya sa noo.

"Siguro matatagalan pa ako na makauwi. Mauna ka nang matulog, okay?" Ani ko

sakaniya. Tumango siya at ngumiti.

"Take care mommy." Sambit nito na ikinangiti ko nalang din.

"Yes, I will anak." Turan ko at kasabay no'n ang pagtunog ng doorbell ng bahay.

It's David.

"It's your Tito David." Anunsyo ko sa anak ko. Lumaki ulit ang mga mata niya at
walang atubiling tumakbo papunta sa pintoan. Napatawa ako at sinundan siya.

"Tito David!" Sigaw ni Ashleigh nang buksan niya ang pintoan at tumambad si David.

"Hello my pretty Ashleigh! How are you?" Tanong ni David sa anak ko at kinarga.

"I'm fine Tito! Wow! You look handsome!" Puri ni Ashleigh sa Tito niya.

Tumawa si David at inilapag ang anak ko. Tumingin siya saakin at pinasadahan ng
tingin ang aking suot.

"Ah...Is it okay?" Tanong ko sa kaniya kaya bumaling siya saakin.

"Ofcourse! Ang ganda mo." Puri rin niya na nagpainit ng pisngi ko.

"Alis na tayo?" Aya ko nalang sa kaniya. Kailangan hindi ako ma-late dahil mag i-
instruction pa ako sa mga staffs ko.

"Sure! Oh, baby Ashleigh. Alis na kami ng mommy mo ah?" Aniya kay Ashleigh at
ginulo pa ang buhok nito.

"Okay po! Take care." Sambit nito. Nagpaalam muli ako sa kaniya hanggang sa
nakasakay na kami ni David sa sasakyan nito patungo sa simbahan.

Tahimik kami at busy naman ako sa pagti-text sa mga empleyado ko. Mabuti nalang at
handa na ang lahat. Wala nang po-problemahin.

"We're here." Namalayan ko nalang nang magsalita si David at inihinto ang kotse.

Nag-angat ako ng tingin at binalingan ang labas. Marami nang mga tao na pumapasok.
The church is big at kasya ang lahat ng imbitado.

Naunang lumabas si David at pinagbuksan ako ng pinto. I smiled at him at tumingin

ulit sa mga tao.

Hindi ko alam pero medyo kinakabahan ako. Huminga ako ng malalim at hinawakan ni
David ang kamay ko.

"Okay lang na hawakan kita?" Tanong nito.

Mahina akong tumango na ikinangiti niya. Sabay kaming dalawa na naglakad papasok.

Pagkapasok namin ay kaagad na umawang ang bibig ko sa sobrang ganda ng disenyo na

pumapalibot sa loob ng simbahan. Wow...

Pinasadahan ko ng tingin ang mga bisita at ang iba ay kilala ko bilang mga artista
at mga businessman.

Hinila ako ni David patungo sa mga chairs na nasa harap.

Hindi kami nakaupo agad dahil may mga bumati pa sa kaniya. Nang matapos ay
magkatabi kaming umupo. Ang groom ay nakatayo na sa harap at hinihintay ang bride
nito. Kaya pala nagustuhan siya ni Lauren dahil sa kagwapuhan nito at sa kakisigan.
Sa unang tingin mo palang ay mapapasabi ka na suplado ito.

Karamihan ay umupo na. Saktong paglingon ko sa pinto ng simbahan ay ang pagpasok

doon ng isang lalake.

Si Ashton. Nanlaki ang mga mata ko at tumigil ang tingin ko sa kaniya. He's wearing
a black tuxedo. Mag-isa siya at seryoso ang mukha. Hindi lang ako ang napatigil
dahil sa pagdating niya. Marami ang natigilan at nagsitilian dahil sa presensya
niya.

Gulat parin ako dahil nandito siya. I didn't know that he's invited! Pero isang
sikat na businessman ang groom ni Lauren kaya siguradong invited siya.

Abot-abot ang tahip ng puso ko at malakas na tumitibok 'yon. Nag-iwas ako ng tingin
at hinarap ulit ang altar. Napapikit ako at huminga ng malalim.

Relax Astherielle! Maliit lang talaga ang mundo para sa inyo!

Bahagya kong kinapa ang aking dibdib at hinagod 'yon. Damn...Sobra ang kabang
nararamdaman ko.

Sa gilid ng aking mata ay nakita ko siyang nagtungo sa kabilang side ng mga upuan.
May mya bumati sa kaniya na binati niya rin. Sikreto akong tumingin sakaniya at
gano'n nalang ang panlalaki ulit ng mga mata ko nang magtama ang paningin naming
dalawa. Nawala ang ngisi niya sa bumati sa kaniya nang magkatitigan kami. Tumalim
ang tingin niya at bumaling sa katabi kong si David. Mas bumilis ang pagalburuto ng
dibdib ko at dagling nag-iwas ng tingin mula sa kaniya.

Ilang sandali lang ay nagsimula na ang seremonya hanggang sa dumating ang bride.
Lauren looks so beautiful and gorgeous with her white long gown. The wedding starts
at umabot sa punto na nagpalitan na ang dalawa sa kanilang mga vows. Na- admired
ako sa mga sweet vows nila na medyo nagpaluha saakin. I'm so inspired by their
relationship. Kahit na may mga times na parang gusto nang sumuko ng relasyon nila
pero naging malakas sila. Sana lahat ng mga may relasyon gano'n ang nangyayari.
Hindi 'yong malaking pagkakamali lang, suko na kaagad.

Hindi ko alam pero nang maisip ko 'yon ay napatingin ako sa gilid at direkta 'yon
kay Ashton.
Ano kaya kung naging matibay kami sa relasyon namin? Kami din ba aabot sa ganito?
Sa kasalan? Nalungkot kaagad ako nang maalalang imposible na. May asawa at anak na
siya. Kahit na hindi ko alam ang balita sa kanila sa makalipas na ilang taon. Alam
kong okay na siya sa buhay niya ngayon. Siguradong masaya na siya kasama ang anak
niya.

And I'm sad for my daughter. Kasi hindi ko maibibigay sa kaniya ang kumpletong
pamilya na hinihiling nito.

________________

CHAPTER THIRTY ONE

|CHAPTER THIRTY ONE|

PAGKATAPOS ng kasalan ay dumiritso na ang lahat sa reception.

Sinabihan ko ulit ang mga empleyado ko at naging okay naman ang pagsi-serve.

Nakaupo lang ako mag-isa sa isang table habang umiinom ng juice.

Si David ay kausap ang mga ibang businessman. Ang bagong kasal naman ay abala sa
pag i-entertain sa mga bisita.

Medyo nababagot ako kaya kinuha ko ang cellphone ko sa bag at tinext ang yaya ni
Ashleigh. Tinanong ko kung tulog na ba ito at ang sabi ay tulog na daw. Napagod sa
kakalaro. Nakipagpalitan pa ako ng texts nang may tumawag saakin.

"Astherielle!" Sigaw ni Lauren na ngayo'y nakasuot na nang white dress. Malaki kasi
ang gown nito at kung susuotin niya pa sa reception ay mahihirapan na siya.

Tumayo ako at ngumiti sa kaniya. "Congratulations!" Ani ko at nakipagbeso sa

kaniya.

She smiled sweetly. "Thank you! Ang sarap nong mga foods niyo." Puri niya na
ipinagsalamat ko.

Umupo kaming dalawa at nag-usap. "Ang daming guwapo oh!" Aniya at madaming itinuro
na mga lalaking gwapo daw kuno.

Umiling lang ako at napangisi. "Lauren..." Saway ko sa kaniya pero hindi siya
tumigil.

"Oh! Look at him!" Aniya at may itinuro ulit. Nilingon ko ang tinuro niya at si
Ashton 'yon na may kausap na kasing-edad niya lang na babae. Nanliit ang mga mata
ko at tinitigan ang babae.

'Yon 'yong babaeng kasama niya sa restaurant ko!

Bigla akong nainis habang tinatanaw na tumatawa ang babae at nakangisi naman si
Ashton.
Ano kayang masasabi ni Blythe kapag nalaman niyang palagi nitong kasama ang babaeng
'yon?

"Uy! You like Ashton Santiago? Grabe ka kung makatitig eh!" Napalingon ako kay
Lauren nang tuksuhin niya ako. Kaagad akong umiling at ininom ng diritso ang aking
juice.

"He's handsome! Balita ko ang daming mga babaeng nagkakandarapa para lang maikama
niya." Tumawa ito ng bahagya. Ngumiwi ako sa sinabi niya at inilapag ang baso kong
wala nang laman.

Muli akong bumaling sa gawi ni Ashton at nahuli ko itong tumitingin din saakin.
Hindi ako nagpatinag sa titig niya at ang kasama naman nito ang binalingan ko. Mas
lalo akong nainis nang sinusubakan nitong haplosin ang braso ni Ashton. Nang si
Ashton naman ang tinignan ko ulit ay medyo nakangisi ito habang nakatingin saakin.

Halatang gusto nito ang haplos ng babaeng 'yon! Inirapan ko siya at binalingan
nalang ang atensyon ko kay Lauren. Pero ang babaeng 'to ay gusto naman i-topic ang
tungkol kay Ashton at sa kasama nito!

"Si Celina Davis 'yong kasama niya! She's a model at ang daddy nito ay kasosyo ni
Ashton sa negosyo. Look at her, halatang isa sa mga babaeng gustong maikama ni
Ashton!" Turan nito na mas lalong nagpabigat ng loob ko.

I thought may asawa na siya?! At may anak pa! Why is he flirting? Dapat iniiwasan
niya ang babaeng ganiyan!

Hindi ako sumagot sa mga sinabi ni Lauren at nakinig nalang sa kaniya.

"Pero in fairness okay naman sila tignan magkasama!" Doon naagaw ang atensyon ko sa
sinabi nito.

"May asawa na siya at anak." Seryoso kong sabi.

Napatigil si Lauren at tumahimik.

"H-He's married?" Tanong niya.

Tumango ako at bumuntong-hininga.

"He's not married! Wala akong narinig na kinasal na siya." Angil niya. Peke akong
tumawa.

"Yes, he is. At may anak na silang lalaki." Ani ko at nagkibit balikat.

Natahimik ulit siya. "Okay...." Mahabang turan niya.

Hindi siya umimik ng ilang segundo. Kaming dalawa ay tahimik nang bigla niya akong
kinilabit.

"Ewan ko lang ha! Pero look at him! May hawig si Ashleigh sa kaniya..." Aniya na
nagpalaki ng mga mata ko.

Natigilan ako sa sinabi niya at biglang kinabahan.

"Napapaisip ako kung si Ashton ba ang ama ni Ashleigh o totoo nga talagang may mga
kahawig ka talaga sa mundo." Sambit niya at bahagyang tumawa.

Hindi ako sumagot o umimik man lang. Nakayuko ako at hindi makapagsalita.
"Nevermind! Alis muna ako at pupuntahan 'yong asawa ko." Sambit niya at tumayo.
Tanging tango nalang ang naisagot ko hanggang sa naaglakad na ito papalayo saakin.

Para akong nakunan ng espirito sa nangyari kaya tumayo ako at lumabas doon. Pero
bago pa ako makalabas ng tuluyan ay may pumigil saakin at bumati. Lalaki ito at
halatang purong pinoy.

"Hi! I'm George! I heard you're the owner of A and A Restaurant! I love your
foods!" Turan nito na sinuklian ko ng tipid na ngiti.

"Ah..thank you!" Pasasalamat ko.

"You're alone?" Tanong niya.

Umiling ako. "I'm with Doctor David." Sagot ko na ikinatango niya.

"I know him! I saw him talking to other businessman. Wanna go outside?" Aya niya
nang mapagtantong gusto kong makalabas.

Hindi ko siya kilala pero tumango nalang ako sa kagustuhang makalabas.

Napunta kami sa madilim na parte kung saan kita ang buong lugar at ang mga ilaw
mula sa iba't-ibang mga kabahayan. Nag-usap kami at medyo gumaan ang pakiramdam ko
sakaniya dahil sa mga kuwento nito. Nagtawanan kami sa mga naging katatawang
moments niya sa buhay.

Malakas akong napatawa nang magjoke ito at naging waley nang biglang may tumikhim
sa likod ko.

Pareho kaming napalingon ni George doon at nawala ang ngisi sa labi ko nang makita
kung sino 'yon.

It's Ashton with his serious face again.

"Mr. Santiago!" Bati ni George sa kaniya.

Hindi man lang bumati pabalik si Ashton. Ni-pagngiti ay wala rin.

"Please leave us." Utos nito habang nakatingin parin saakin.

"Uh—" Alinlangan pa si George pero sa huli ay nagpaalam ito at iniwan kaming dalawa
ni Ashton.

Ilang segundo na tahimik kaya tumikhim ako at maglalakad na sana paalis nang
higitin niya ako sa braso.

Natigilan ako sa paglalakad at nagtatakang binalingan siya. "Anong kailangan mo?"

Diritso kong tanong. Ayoko na kasing makipag-usap pa sa kaniya lalo na ngayong
kasal at may anak na siya. Ayokong ma- involved ulit sa buhay niya.

"I thought you're with Doctor David? Then why are you here talking and laughing to
other man?" Matalim ang tingin nito na medyo nagpaatras saakin.

Nag-iwas ako ng tingin at tumikhim ulit. "M-May kausap pa kasi si David—"

"Then you should wait! If I were your boyfriend, I will not let you talk to other
man!" Asik niya. Para itong galit at naiinis. Pero bakit naman? Imbes na umasa ay
winakli ko ang braso ko mula sa kaniyang pagkakahawak.
"Buti nalang pala at hindi ikaw ang naging boyfriend ko. Ayoko kasi no'ng
pinagbabawalan ako na wala naman sa tamang lugar!" Sukmat ko sa kaniya na
nagpabakas ng inis sa mukha nito. Gusto kong sabihin na hindi ko naman boyfriend si
David. Pero hindi ko gusto ang sinabi niya. Kung gan'on siya edeh gawin niya 'yon
kay Blythe! Total si Blythe naman ang asawa niya!

"I'm just saying that you should stay away from other man if you're with your
boyfriend!" Turan niya na mas lalong nagpainis saakin.

Ewan ko kung bakit ganito ako kainis. Siguro ay dala na ito sa galit at inis ko sa
kaniya noon.

Pero imbes na makipagsagutan ay umakma nalang ulit akong umalis nang higitin niya
na naman ako.

"I'm still talking to you woman!" Galit niyang ani saakin.

"'Diba sabi mo dapat ako umiwas sa ibang lalaki kung kasama ko ang boyfriend ko?
'Yon nga ang ginagawa ko! Umiiwas ako sa ibang lalake! Umiiwas ako sayo!" Sigaw ko.

"We still need to talk—" Pinutol ko siya.

"At ano naman ang pag-uusapan natin?—"

"About us." Putol din niya na ikinahinto ko.

Kaagad akong umiling. "Wala tayong dapat pag-usapan tungkol sa'ting dalawa!" Angil
ko.

"We need to talk!" Sigaw niya rin.

Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kaniya.

"Pwede ba Ashton?! You're married! Dapat ang ginagawa mo ay inaalagan ang asawa at
anak mo! Hindi 'yong nandito ka sa harapan ko at gustong makapag-usap tayong
dalawa!" Sigaw ko ulit sa kaniya.

Sa hindi malamang dahilan ay may sumupil na lokong ngiti sa labi niya. "Really? I'm
married?" Tanong niya na nagpa-inis na naman saakin. Bakit siya ngumingiti ha?!

"Yes you're married to Blythe! So I suggest na umuwi ka nalang sa asawa at ana—"

Naputol ang dapat sasabihin ko nang agarang inilapit nito ang kaniyang mukha saakin
at inilapat ang labi nito sa labi ko.

He kissed me!

Akmang itutulak ko siya nag hinawakan nito ang mga kamay ko at pinigilan ako sa
pagkakawala.

_____________

CHAPTER THIRTY TWO

|CHAPTER THIRTY TWO|

MALAKAS siya at mahina ako kaya hindi ko nakayanang maitulak siya at makawala sa
bisig nito.

Hindi ko alam pero nadadala ako sa halik niya. God I missed his kiss! I missed him!
Pero mali ito! Mali!

Nang huminto siya ay kaagad akong lumayo sa kaniya.

Nangingilid ang luha sa aking mga mata. Pinipigilan ko lang na hindi malaglag ang
mga 'yon sa mukha ko.

"H-Hindi mo dapat ginawa 'yon—"

"Why not?" Putol niya.

Huminga ako ng malalim at mataman siyang tinitigan.

"You're married Ashton." Mahinanon kong sambit sa kaniya.

"Oh fuck that married!" Sigaw niya at lumapit saakin pero umatras lang ako.

"Please Ashton...Why are you doing this?" Tanong ko. Huminto siya sa paglapit
saakin at mapanganib akong tinignan.

"You know why I'm doing this!" Sagot niya.

Parang alam ko na. Galit siya at gusto niyang makabawi saakin! Gusto niyang
maghiganti sa ginawa ko!

"Ashton alam kong galit ka sa'kin pero kalimutin mo na ang nakaraan!" Turan ko.

Kumuyom ang kamao niya. "Bakit napakadali sayong sabihin na kalimutan nalang?! We
lost our child! And then now you'll just tell me to fucking forget it?!" Sigaw niya
na nagpapikit saakin.

Buhay siya Ashton. Buhay si Ashleigh.

Pero bakit ganito? Bakit umaasta kang hindi ka pa naka move-on? May anak ka na!
Dapat kalimutan mo na ang nangyari noon! Dapat maging masaya ka na!

Lumapit ulit siya saakin at sa pagkakataong 'to ay hindi na ako umatras pa. Galit
siya. Sobrang galit siya saakin, alam ko 'yon.

Minulat ko ang mga mata ko at pinantayan ang tingin niya. "Anong kailangan kong
gawin para patawarin mo ako at kalimutan ang nakaraan natin?" Tanong ko sa kaniya.

Kung anong gusto niya gagawin ko. Patawarin niya lang ako sa nagawang kasalanan ko
noon.

"Anong kailangan kong gawin? Kung anong gusto mo gagawin ko Ashton. Mapatawad mo
lang ako. Mapatawad mo lang ako sa kasalanang nagawa ko sayo noon." Ani ko,
nagsusumamo.

Gusto ko nang tapusin 'to. Ang kung anong namamagitan saamin.

Lumapit ulit ang mukha niya saakin. At sa pangalawang pagkakataon sa gabing 'to. He
kissed me again. Hindi ako umangal. Hindi ako nagpumiglas.

"Be with me tonight Astherielle." Sagot niya matapos akong halikan.

I can see lust in his eyes. At 'yon pa lang alam ko na ang gusto niyang mangyari.

He wants to claim me tonight? Then go. Ngayong gabi lang at pinapangako ko na sa

sarili ko na hindi na ako makikipag-ugnayan pa ulit sa kaniya. Alam kong boba na
ako sa iniisip ko pero kung 'yon ang gusto niya edeh sige. Malaki ang kasalanan ko
sa kaniya. At kung ang pagsama sakaniya ngayong gabi ang magiging kabayaran,
gagawin ko.

Tumango ako bilang sagot sa sinabi niya. Hinila niya ako paalis sa lugar na 'yon at
pinasakay sa kotse nito.

Dinala niya ako sa penthouse nito at pinapasok.

Itinuro niya ang sofa. "Sit there." Utos niya. Sinunod ko 'yon at pinasadahan ng
tingin ang paligid. Pumako ang tingin ko sa isang frame. Si Ashton 'yon at isang
batang lalaki. Pareho silang nakangiti. At muli kong naalala na may anak na pala
siya. At may asawa. Dapat ba talagang gawin ko 'to o huminto? Magkakasala kami!

Nagtagal ang tingin ko sa frame na 'yon nang lumapit doon si Ashton. Tumitig siya
saakin ng mataman at mapanganib. Nakakuyom ang mga kamao nito.

"You know what? I am really really mad at you Astherielle. For doing that to my
mom. At nagagalit ako kapag naaalala ang mga pictures mo with that fucking doctor!
I'm mad because we lost our child! And I'm really mad at you for leaving me!" Sigaw
niya.

Alam ko Ashton. Alam kong galit ka saakin. And I'm willing to pay Ashton. Mapatawad
mo lang ako.

"I'm sorry..." Tanging naisatinig ko nalang sa kaniya.

"Your sorry is not enough Astherielle!" Sigaw niya ulit.

Tumango ako. "Then gawin mo ang gusto mong gawin sa'kin Ashton. Handa ako. Pero
pagkatapos ng gagawin mo sa'kin ngayon sana mapatawad mo na ako. At malimutan mo na
sana ang mga nagawa ko sayo. You need to move on Ashton. You need to be happy with
your son." Ani ko at tumingin sa frame na 'yon at sunod ay sakaniya naman.

"And with your w-wife, Blythe..." Parang tinutusok ng libo-libong mga punyal ang
puso ko habang sinasabi ang mga 'yon.

How I wish na sana ako nalang. Na sana ako 'yong nasa posisyon ni Blythe. Pero alam
kong kahit anong gawin ko hindi mangyayari 'yon.

Kasi pinagtagpo lang kami pero 'di tinadhana.

"You can do everything you want to do to me Ashton. You can hurt me. You can punish
me. You can even...f-fuck me if you want." Ani ko at yumuko. Kasabay nang mga
luhang pumatak sa mukha ko.

Boba ka Astherielle! Wala ka na sa tamang pag-iisip! Ganito ka na ba katanga para

ganitong kagagahan magagawa mo kahit magkakasala kayo? Pangaral ng isip ko.

Pero bago pa ako makapahid sa mga luha ko ay sinugod na ako ni Ashton at marahas na
hinalikan. Pumatong ito saakin.

Bumaba ang halik niya sa leeg ko at kinagat 'yon na nagpaungol sa'kin.

Inaamin ko. I missed him! I missed his touch! I missed the way he romanced me!

Kinakagat at sinisipsip niya ang balat sa leeg ko na nagbibigay saakin ng kakaibang

sensasyon. Habang bumaba ang halik niya patungo

sa mga dibdib ko ay dahan-dahan na niyang inaalis ang mga saplot sa katawan ko.

And when he finally succeeded in undressing me. He moved his lips to suck my
nipples.

Napaliyad ako nang may kakaibang sarap na lumukob sa pagkatao ko. At malakas akong
napaungol nang maramdaman ko ang isang kamay niya na humihimas sa bukana ng
pagkababae ko.

"Ohhh Ashton..." I moaned. He keeps on sucking my nipples while rubbing my wet

core!

Tumigil siya sa ginagawa at hinubad ang suot nito. Nang mahubad niya ang lahat at
ang itinira lang ay ang boxer nito, napatitig ako sa bukol na nasa loob no'n.

He kissed me again. Ngayon ay pinipisil na nito ang naninigas ko nang nipples. Mula
doon ay bumababa 'yon hanggang sa pagkababae ko at muli na naman akong napaungol ng
malakas nang pinasok nito ang isang daliri. God! Halos ilang taon na akong tigang
at nakakamiss ang ganitong sarap! Naglabas masok ang daliri nito at paulit-ulit ang
ungol at halinghing ko.

Dinagdagan niya 'yon na nagpasigaw saakin sa sarap.

"Yes! Fa-Faster!" Sigaw ko at sumasabay sa paglalabas-masok ng mga daliri nito

saakin. Ilang minuto niyang ginagawa 'yon at walang humpay ang pag-ungol ko. When I
was about to come, he stopped. Nainis kaagad ako sa ginawa niya at matalim siyang
tinignan.

"Why did you stop?!" Galit kong tanong na ikinatawa niya.

"Relax baby..." Mapanukso niyang sambit. Pumwesto siya sa bukana ko habang suot
parin ang boxer nito.

He was shamelessly rubbing his covered shaft against my very wet core!

"Oh A-Ashton! I-I want you i-inside me, now!" Utos ko kasabay ang pag-ungol dahil
sa mapanuksong ginagawa nito sa pagkababae ko.

"As you wish." Aniya at hinubad ang boxer nito. Revealing his proud manhood!

Hinawakan niya ang pagkababae ko. Feeling my wetness. Akala ko ay ibabaon niya na
ang kaniya saakin pero dumapa siya sa sahig at pinuwesto ang mga hita ko. Pinabuka
niya 'yon sa harap niya at kitang-kita nito ang pagkababae ko.

Lumapit ang ulo niya doon hanggang sa naramdaman ko ang dila nito na dinidilaan ang
pagkababae ko!

"Oh—yes! Aahh ohh! Oh!" Ungol ko nang binilisan niya ang padila at pagsipsip no'n.

My throat is dry because of my loud moans! And when I felt my orgasm. Napakapit ako
ng mahigpit sa sofa at kinagat ang labi. Nang malabasan ay hinagod 'yon lahat ni
Ashton gamit ang dila at bibig nito! Tumayo siya at lumapit saakin para mahalikan
ako. I can taste myself on his lips.

Muli siyang pumusisyon at itinapat ang pagkalalaki nito saakin at pinasok ang
kalahati nito. Napapikit ako sa sarap hanggang sa bigla niya 'yong pinasok ng buo.

I moaned! Paulit-ulit! Walang tigil! Nilalasap ang sarap ng paglalabas-masok ng

pagkalalaki niya saakin!

His thrust became faster and faster! We both moaned in pleasure. And then I can
feel myself cumming again. Hanggang sa umabot na nga kami sa sukdulan. We both
came. Naramdaman ko ang katas nito sa loob ko.

___________

CHAPTER THIRTY THREE

|CHAPTER THIRTY THREE|

NAGISING ako na may katabi sa higaan habang bahagyang nakadantay ang paa nito
saakin.

Tumingin ako kay Ashton na natutulog at hanggang bewang lang nito ang kumot na
sinasaluhan namin.

Tinitigan ko siya ng maigi. Tumagilid ako at inilapit ang kamay ko sa mukha niya
para haplusin 'to. Dapat lumalayo ako sa kaniya pero heto ako at nakahiga sa tabi
niya. Pero katulad nang pinangako ko sa sarili ko, aalis ako. Dahil mali 'to. May
asawa't anak siya. Total at naging kabayaran ko ang nangyari saamin kagabi, siguro
naman ay kakalimutan niya na kung anong namamagitan saaming dalawa.

Inilayo ko ang aking kamay at dahan-dahan na bumangon para hindi siya magising.
Isa-isa kong pinulot ang mga damit ko na nagkalat sa sahig at nagbihis. Habang
nagbibihis ako at inaayos ang sarili ay bigla nalang akong napaigtad nang marining
ko ang baritonong boses niya.

"Where are you going? Are you going to leave me again?" Gulat akong napabaling sa
kaniya. Dapat ay tulog siya kapag aalis na ako pero heto siya ngayon at gising!

Bumangon siya at tumayo. Naka boxer itong naglakad palapit saakin habang madilim
ang mukha.

"You're going to leave again?" Tanong niya ulit nang ilang dangkal nalang ang layo
namin. Napakurap muna ako at bahagyang umatras dahil hindi ako kumportable sa lapit
namin.

"A-Ashton aalis na ako." Sambit ko sa kaniya pero mas lalo lang dumilim ang mukha
nito.

"Why Astherielle?" Aniya na nagpakunot ng noo ko.

"Why do you keep on leaving me? Huh?" Tanong niya at tuluyang lumapit saakin.
Hinawakan niya ang mga braso ko. Pinipigilan ako sa pag-atras mula sa kaniya.

"Ashton, a-ano ba—"

"Ilang ulit kang paulit-ulit na lalayo saakin?! Ilang taon na ang nasayang dahil sa
palagi mo nalang na pagtakbo at pag-iwan sa'kin!" Sigaw nito dahilan para mapapikit
ako.

Bakit ba ganito siya umasta? Dapat ay masaya na siya ngayon sa pamilya niya! Hindi
'tong sisigawan niya ako at susumbatan.

"You keep on running away from me Astherielle!" Iminulat ko ang mga mata ko at
tinitigan ang mga mata niya.

I can see anger and...pain?

Nasasaktan siya? Pero bakit?

"Ashton, please let me go." Pagmamakaawa ko.

"Hinayaan na kitang angkinin ako kagabi 'diba? Then we should move on Ashton.
Kalimutan na natin lahat at mamuhay nalang tayo na magkahiwalay at mapayapa. Kung
inaalala mo ang nangyari saatin kagabi then it's all lust—"

"Lust?! Really Astherielle?!" Sigaw niya.

Humigpit ang hawak niya sa braso ko dahilan para mapaigik ako sa sakit.

"A-Aray Asht—" Tinulak niya ako paatras hanggang sa marahas akong napasandal sa
dingding.

"If it's just a lust then fine." Aniya at siniil ako ng marahas na halik. Inangat
niya ang dalawa kong mga kamay habang marahas pa rin siyang gumagalaw.

Kinagat niya ang labi ko kaya nalasahan ko ang kaunting dugo na nagmula do'n.
Bumaba ang mukha niya sa leeg ko at napaigik ulit ako sa sakit nang kagatin niya
ang aking leeg.

Bumaba ang kamay niya at sinapo ang dibib ko.

"Aahh..." Ungol ko ng masahiin niya 'yon. Pero akmang huhubaran niya ako nang
tumunog ng malakas ang cellphone ko.

Napatigil kaming dalawa sa ginagawa at mahina pa siyang napamura. Hinihingal kaming

dalawa at tinitigan niya muna ako ng ilang sandali bago lumayo saakin.

Ginulo niya ang buhok niya at padabog na umalis ng kwarto. Tumunong ulit ang
cellphone ko kaya nilapitan ko 'yon at tinignan kung sino ang tumatawag.

Si Papa...

Kinuha ko 'yon at sinagot.

"Hello—"

"A-Astherielle! Ang p-papa mo..." Napakunot ang noo ko nang imbes si papa ang
marinig ko, isang pamilyar na boses ng babae ang nagsalita. Parang hindi ito
mapakali base sa boses nito.
"Hello? Sino 'toh?" Tanong ko.

"Astherielle, si Manang Elena mo ito." Nanlaki ang mga mata ko sa narinig na sagot
niya.

"M-Manang Elena?!" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"A-Ang papa mo..." Aniya.

"Bakit po? Anong nangyari kay papa?" Naguguluhan kong tanong.

Ilang sandali lang ay narinig ko ang mahinang paghikbi niya kaya mas lalo akong
nagtaka.

"N-Nasa ospital ang papa mo. I-Inatake siya sa puso." Sagot niya. Bigla akong
kinabahan. Si papa inatake?! Kaya ba no'ng huling tawagan namin medyo nanghihina
siya?

"Uuwi po ako! Magpapa book ako ng flight ngayong gabi." Sambit ko at hindi na
hinintay ang sagot ni Manang at pinatay na ang cellphone.

Dali-dali kong inayos ang sarili at kinuha ang aking bag. Inilagay ko doon ang
cellphone at lumabas na sa kwartong 'yon.

Pagkalabas ko ay nadatnan ko si Ashton sa kusina. Napabaling ang atensyon niya

saakin nang maramdaman ang presensya ko.

"A-Aalis na ako..." Mahinang boses kong sambit. Baka kasi magalit na naman siya
sa'kin.

Hindi siya nagsalita at mataman lang akong tinitigan. Madilim parin ang mukha niya.

Nang ilang minuto parin siyang hindi nagsalita tumikhim ako.

"B-Bye..." Ani ko at tumalikod. Handa nang umalis. Nang nasa pinto na ako at akmang
bubuksan na 'yon nang magsalita siya.

"Huwag kang mag-expect na hindi na tayo magkikita pa Astherielle. Hindi pa ako

tapos sayo. You still have to pay for what you've done." Matigas na boses niyang
sambit na ikinatigil ko.

"I'll make sure that this time, hindi ka na makakalayo pa. Kasi kahit anong gawin
mong pagtakbo at paglayo saakin. Mahahanap parin kita. You're still my property
Astherielle." Dagdag niya. Huminga ako ng malalim at humarap sa kaniya.

Kinuyom ko ang mga kamao ko. "I'm not your property Ashton. Hindi pa ba sapat ang
nangyari kagabi? Hindi pa ba sapat ang ilang taon kong pagdudusa?" Hindi pa ba
sapat ang sakit na naramdaman ko sa tuwing naaalala kita kay Ashleigh?

"Hindi pa ba sapat lahat nang 'yon para mabayaran kita sa kung ano mang atraso ko
sayo? Kung sinasabi mong kailangan ko pang pagbayaran ang dinanas mo sa pagkawala
ng anak natin." Na hindi naman talaga nawala.

"Pwes Ashton. Bayad na ako. Dahil pareho lang tayong nagdusa. Pareho tayong
nasaktan. Kalimutan nalang natin ang naging ugnayan natin at maging masaya. Buti ka
pa nga eh may asawa't anak ka na. Ang hindi ko lang maintindihan, bakit nandito ka
at pinapahirapan ako? Ang sarili natin? Dapat maging masaya ka na sa pamilya mo.
Kasi ako, masaya na ako sa kung anong mayroon ako ngayon." And that is my daughter,
Ashleigh. Kuntento na ako kasama ang anak ko.

"Madali lang naman kasi 'yan Ashton. Kalimutan mo ako at kakalimutan din kita.
Magkalimutan na tayong dalawa." Bumuntong-hininga ako.

"At ang hinihiling ko lang ay sana hindi na magtagpo ang mga landas natin Ashton.
Palayain na natin ang isa't-isa." Huli kong sambit at pinihit ang pintoan.

Lumabas ako at doon na tumulo ang luhang kanina pang nagpupumiglas na lumabas.

______________

CHAPTER THIRTY FOUR

|CHAPTER THIRTY FOUR|

NAKARATING ako sa bahay na mugto ang mga mata dahil sa kakaiyak. Sinalubong pa ako
ni Ashleigh nang nag-aalalang mukha.

"What happened to you mommy? Why did you cry?" Nag-aalala niyang tanong at lumapit
saakin para mayakap ako.

Binuhat ko siya at niyakap ng mahigpit.

"Pack your things anak, we're going to leave. Pupunta tayo kay lolo." Turan ko.

Inilapag ko siya at nagtataka ang mukha niyang tumingin saakin. "Why?" Tanong niya.

Ngumiti ako ng mapait. "L-Lolo is sick. He's in the hospital." Sagot ko na

nagpagulat sa kaniya at bumalatay ulit ang pag-aalala sa mukha nito.

"We're going to Philippines anak." Dagdag ko. Tumango siya at walang imik na
pumasok sa kwarto nito. Para siguro ihanda ang mga damit. Sumunod naman sa kaniya
ang yaya niya para asikasuhin at tulungan ito.

Ako naman ay dumiritso sa kwarto ko at hinanda na rin ang mga damit ko sa pag-alis
namin. Nagpa-book na ako at mamayang gabi ang aming flight.

Sumapit ang gabi at nasa loob na kami ng eroplano papuntang Pilipinas. Sobrang pag-
aalala at pangangamba ang nararamdaman ko para kay papa. Pero ang nakapagtataka ay
si Manang Elena. Nagkabalikan ba sila?

"Mommy..." Niyakap ako ni Ashleigh at humilig saakin.

"Sleep ka muna." Ani ko at tinapik-tapik ang braso niya hanggang sa nakatulog nga
siya kalaunan.

Makalipas ang ilang oras ay nakarating na nga kami ng Pilipinas. Kinuha ko ang mga
bagahi namin at bumaba na ng eroplano.

Tumigil ako nang makababa at tinapunan ng tingin ang buong paligid. God...na-miss
ko ang Pilipinas! Ilang taon na ba ang lumipas simula no'ng umalis ako?
"I'm back." Bulong ko sa sarili at naglakad na para pumara ng taxi.

Tahimik si Ashleigh at si Vivian habang nakasakay kami sa napara kong taxi. Abala
ang anak ko sa pagtanaw ng mga gusali at mga bahay na nadadaanan namin.

Sinabi ko ang address ng bahay namin sa driver na kaagad naman nitong sinunod. Nang
makarating sa bahay ay agad akong nagbayad at lumabas kaming tatlo doon.

Pinasadahan ko ng tingin ang bahay at nakita ko ang bagong security guard na

nakatayo sa may gate at tinatanaw kami.

Naglakad kami palapit doon at agad akong binati at tinanong ng guard.

"Ako po si Astherielle Zanniah Monterial." Sagot ko at bahagyang nanlaki ang mga

mata niya.

"Naku ma'am ikaw po pala ang anak ni sir! Pasok po kayo." Aniya at binuksan ang
gate. Agaran kaming pumasok at tinahak ang daan patungo sa loob ng bahay.

Sinalubong kami ng dating mga katulong. Binati nila ako at binati ko rin naman
sila.

"Akin na po ang mga bag niyo ma'am! Atsaka ang kwarto niyo po malinis po 'yon kasi
palaging pinapalinisan ni sir." Anang isang katulong na babae. Ang tansya ko ay
nasa 30+ na ang edad nito.

Tinanguan ko siya at binigyan ng kwarto ang yaya ni Ashleigh. Magtatabi muna kami
ng anak ko ngayon. Magpapahinga muna ako 'saka bibisitahin si papa sa ospital. Nang
tawagan ko kasi ulit si Manang Elena ay sinabi niyang okay naman na daw si papa at
kailangan lang na magpahinga.

ALAS otso ng umaga ako nagising. Binalingan ko ang gilid ko para tanawin kung
andito pa ba sa tabi ko si Ashleigh pero wala na ito. Siguro ay maagang nagising at
nasa baba.

Bumangon ako at nag-inat. Tumayo ako at naglakad papuntang closet para tignan ang
mga damit ko. Napangiti ako ng makitang nandito pa ang dati kong mga damit.

Pumasok ako ng banyo para makapagligo at nang matapos ay nagbihis ako ng isang
simpleng jeans at isang v-neck.

Bumaba ako papuntang dining area at nadatnan si Ashleigh doon na nakikipagtawanan

sa mga katulong.

"Good morning!" Bati ko sa kanila. Nag-angat sila lahat ng tingin saakin at bumati.
Tinignan ko ang nakahandang pagkain at umupo na para makakain.

Nag-usap-usap muna kami ng mga katulong hanggang sa natapos akong makapag-almusal

at nakapagpaalam na kay Ashleigh na bibisitahin ko ang lolo niya. Gusto ko sana
siyang isama pero baka sa susunod nalang.

Habang nasa biyahe ako papuntang ospital ay naalala ko si Ashton. Siguro naman
pagkatapos ng mga sinabi ko titigil na siya 'diba? Wala naman na siyang mapapala
saakin eh. Kung magkikita man sila ni Ashleigh, hindi ko ipagkakait sakaniya kung
gusto niyang maging ama sa anak niya.

When I reached the hospital, nagtanong muna ako kung saan ang room ni papa at nang
sagutin ako ay dumiritso agad ako doon. Nang makarating sa room ay pinihit ko 'yon
at nadatnan ko si Manang Elena na nakaupo at ang ulo ay nasa kama, katabi ni papa.
Parehong tulog. Hawak nito ang kamay ni papa ng mahigpit. I smiled at the scene.
Naglakad ako ng mabagal pero naramdaman yata ni Manang Elena dahil nagising ito at
inangat ang ulo. Kaagad na nanlaki ang mga mata niya nang makita ako at agad na
tumayo.

"Astherielle!" Aniya. Tumitig ako sa kaniya ng mataman.

Imbes na magalit ako dahil siya itong mahal ni papa at hindi si mama, masaya ako
para sa kanilang dalawa. Talaga palang bumalik ulit sila sa kanilang pagmamahalan.

"Hello po." Bati ko sa kaniya.

Ngumiti siya saakin at tumingin kay papa. "Okay naman na daw ang papa mo. Buti nga
daw at nasugod agad dito sa ospital. Makakalabas na daw siya bukas at kailangang
magpahinga." Mahaba nitong lintaya na ikinatango ko.

"Nagising na po ba siya?" Tanong ko.

Tumango naman siya. "Oo kanina. Nakatulog din naman ulit." Sagot nito.

"Kumain na po ba kayo?" Tanong ko ulit.

Hilaw siyang ngumiti at dahan-dahan na umiling. "Hindi pa hija eh." Parang nahihiya
nitong sambit na ikinangiti ko.

Inilapag ko ang dala kong bag. "Bibili po muna ako ng pagkain niyo. Dito nalang po
kayo. Alam ko kasing napuyat kayo kakabantay kay papa." Ani ko.

"Naku! Nakakahiya naman hija." Turan niya pero umiling lang ako at lumapit sa
kaniya.

"Okay lang po. Nagpapasalamat nga po ako sa inyo dahil binantayan at...bumalik po
kayo kay papa." Makahulugan kong sambit.

Alam kong alam niya ang pinaparating ko. Ang nakaraan nila.

"Salamat din. At s-sana matanggap mo ako." Seryoso niya namang ani.

"Syempre po! Hinahangaan ko ang pagmamahalan niyo ni papa. Alam ko po ang sakit na
pinagdaanan mo at ngayong kayo na ulit—" Ngumisi ako.

"Buong suporta ko po ang ibibigay sa inyo. Alam ko rin kasi ang seryosong
pagmamahal mo kay papa na to the point na hindi ka nag-asawa." Tumawa ako at gano'n
din siya.

"Gano'n ko kasi kamahal ang papa. Eh ikaw? Kamusta na kayo ni Ashton?" Tanong niya
na may ngisi parin sa labi.

Pero ang tuwa na nasa mukha ko kanina ay napawi sa tanong nito.

"W-Wala na po kami ni Ashton. Matagal na." Mahinang boses kong sagot na ikinagulat
niya at napawi rin ang ngisi.

Tumikhim ako at ngumiti nalang ulit. "Atsaka okay lang naman po. Masaya akong
kasama ang anak ko." Dagdag ko pa na mas lalo niya lang na ikinagulat.

"M-May anak kayo pero hiwalay kayo?" Tanong niya. Tumango ako.
"Pero hindi niya po alam na may anak kami." Sambit ko sa katotohanan. Ramdam ko
kasi ang gaan ng pakiramdam sa kaniya. Siguro ay dahilan ito noong maikling sandali
na magkasama kami ni Manang sa Isla.

"Sige po! Bibili muna ako ng pagkain." Ani ko nang hindi siya umimik. Ilang segundo
lang ay tumango siya at bumalik ang ngiti sa labi nito.

"Sige, mag-ingat ka." Aniya. Tumango nalang din ako at lumabas na doon. Nasa first
floor ang cafeteria ng ospital kaya doon ako pumunta.

Pero nang magpatuloy ako sa paglalakad ay may nahagip akong isang pamilyar na
pigura ng babaeng kalalabas lang ng elevator.

Nang tuluyan kong matanaw ang mukha nito ay nanlaki ang mga mata ko.

It's Ashton's mother. Emily Santiago...

_________

CHAPTER THIRTY FIVE

|CHAPTER THIRTY FIVE|

NATARANTA ako bigla nang magtama ang paningin namin. Nanlaki din ang mga mata nito
at tila gulat rin nang makita ako.

Dali-dali akong naglakad para sana lumayo nang tawagin ako nito sa pangalan ko.

"Astherielle! Astherielle wait!" Sigaw nito nang hindi ako tumigil sa unang tawag
niya sa pangalan ko. Pero nang tawagin niya ulit ang pangalan ko sa ikalawang
pagkakataon ay napatigil ako pero hindi humarap.

Narinig ko ang mabilis na pagtakbo nito patungo saakin. Pumikit ako ng mariin at
huminga ng malalim bago nagmulat ulit. Humarap ako sa kaniya na seryoso ang emosyon
ko sa mukha. Naaalala ko parin ang nagawa ko noon at nagi-guilty parin ako. Pero
hindi ko din naman malimutan ang kasamaang ginawa nito saakin.

Hindi ako ngumiti sa kaniya. Seryoso parin ang mukha ko. Pilit na pinipigilan ang
kabang nararamdaman dahil sa presensya nito.

Binalingan ko siya at tinitigan ito. Hindi parin nagbago ang pisikal na anyo niya.
Parang hindi ito tumatanda. Gano'n talaga siguro kapag sobrang mayaman ka.

"Astherielle. It's been years!" Aniya. Hindi ako tumango o ngumiti man lang sa
kaniya. Nanatili parin ang emosyon ko na seryoso.

Parang naramdaman naman nito na hindi ako sasabay sa gusto niya ngayon. Hilaw itong
ngumiti.

"W-Well it's nice to see you again..." Aniya at bahagyang tumawa.

Hindi ko alam kung anong gusto nitong mangyari pero gusto kong makalayo na sa
kaniya. Ayokong makaharap ito.

"Ano pong kailangan niyo?" Direkta kong tanong. At kahit na may galit ako sa kaniya
ay mas nakakatanda parin siya saakin at kailangang galangin.

"Nalaman kong pumunta ka sa Italy. Buti at nakabalik ka na dito sa Pilipinas..."

Parang mabait ito kung umasta ngayon. Ano kayang nakain niya at hindi ito nagalit
saakin?

Tumango nalang ako sa sinabi niya. "Kakabalik ko lang. At kung pwede lang po, aalis
na ako dahil may pupuntahan pa ako. Excuse me—" Ani ko at akmang tatalikod nang
hawakan nito ang kamay ko at pigilan.

"Look Astherielle, I'm sorry." Aniya nang humarap ulit ako at hawak-hawak parin
nito ang kamay ko.

Tumitig ako sa kaniya at nakita ko sa mukha nito ang pagsusumamo. Naguguluhan ako
kung bakit siya ganito. Bakit nga ba?

"I'm sorry for what I've done. Please forgive me..." Aniya parin na nagsusumamo.

Ngayon ay mas lalo talaga akong naguguluhan. Si Emily Santiago na dati ay galit na
galit saakin ay humihingi ng tawad ngayon?

"Pinagsisisihan ko ang ginawa ko sayo noon. It's all my fault and I want your
forgiveness Astherielle. Noong umalis ka galit na galit si Ashton saakin. I'm sorry
Astherielle. Sana patawari—"

"Tita!" Pareho kaming napalingon sa babaeng tumawag kay Emily.

It's Blythe at...nakakagulat ang itsura nito.

Sobrang pumayat ito at ang mas lalong nakakagulat ay she's very pale. Nakasuot ito
ng jeans at puting t-shirt. Malayo ito sa dating Blythe na kilala ko.

What happened to her?

Humina ang lakad nito nang makita ako at bumakas din ang pagkagulat nang makita
ako.

Wow. Ano 'to? Kababalik ko lang sa Pilipinas at makakasalubong ko ulit sila?

"A-Astherielle..." Tawag niya saakin.

God! Ayoko nang ganito.

Bumuntong-hininga nalang ako. "Aalis na ako." Sambit ko sa kanila at tuluyan nang

tumalikod para umalis sa harap nila.

Narinig ko pa ang pagtawag ulit ng mommy ni Ashton sa pangalan ko pero hindi na ako
nakinig at humarap pa sa kanila.

Kailangan kong makalayo. Ayokong makaharap sila. Lalo na ngayong humingi ng tawad
ang mommy ni Ashton saakin.

DALAWANG linggo ang lumipas pagkatapos makalabas ni papa sa ospital. Masaya kaming
bumalik ng bahay at sa dalawang linggo na 'yon ay puro pamamasyal ang ginagawa
namin kasama si Manang Elena. Sobrang saya ni Ashleigh dahil nakita nito ulit ang
lolo niya at dagdagan pa na may lola na rin ito.
It's Saturday at tulad nang nakagawian namin ni Ashleigh sa Italy. Mamamasyal kami
sa isang mall ngayon na kaming dalawa lang. Mother and daughter bonding!

Excited ito at ang nakakatawa ay pareho kami ng suot ngayon. Isang yellow floral
dress. Parehong-pareho kami ng suot. Ang cute lang.

"Let's go baby?" Tanong ko sa kaniya sabay hawak sa kamay nito.

Tumango-tango siya at ngumisi. Such a cute baby girl!

Sumakay kami sa kotse ko at nagtungo sa isa sa mga sikat na mall dito sa Pilipinas.
At sa itsura palang ng mall ay siguradong napakayaman ng may-ari nito.

Panay ang ngisi ni Ashleigh nang makapasok kami. Kagaya noon ay pumunta kami sa toy
section para bilhin ang mga natitipuhang laruan nito.

Puro pamamasyal ang ginawa namin sa loob ng tatlong oras. Naglaro ito at
sinusubakan ang lahat ng palaro ng mall na para sa mga bata. Masaya akong nakikita
sa mukha ng anak ko ang kasiyahan. Na kahit may kulang saamin, nakakayanan parin
naming maging masaya. Paano nalang kaya kung kumpleto kami? Pero malabo. Malabong-
malabo.

"Nandyan si sir!" Napalingon ako sa mga sales lady habang namimili kami ng mga
damit ni Ashleigh.

Aligaga ang mga ito at natataranta. Napakunot ang noo ko sa inaakto nila. What's
happening?

"Hindi ko alam na pupunta pala ngayon si sir dito!" Sambit ng isa at inayos ang
sarili.

"Ganiyan talaga si sir! Hindi nagsasabi kung kailan pupunta dito." Sabat pa ng isa.

Hindi ko nagi-gets ang pinag-uusapan nila kaya nagfocus nalang ulit ako sa pamimili
ng damit. Si Ashleigh naman ay nasa hindi kalayuan ko lang at tinatanaw din ang
natitipuhan nitong mga pambatang damit.

Abala ako sa ginagawa ng biglang tumahimik ang paligid. Ang mga sales lady kanina
na maingay ay nawala. Hindi ko nalang nilingon at baka naglakad na ang mga 'yon
palayo. Nagkibit balikat ako at inisa-isang hinawakan ang mga damit na may
magagandang designs ng biglang may tumikhim sa likod ko na nagpaigtad saakin.

Agad kong tinanaw ang likod at gano'n nalang ang aking pagkagulat nang makita kung
sino 'yon.

"A-Ashton..." Mahinang boses kong sambit sa pangalan niya.

Akala ko nasa Italy siya?! Bakit siya nandito? Paano niya nalamang nandito ako?

"B-Bakit ka n-nandito?" Nauutal kong tanong. Hindi makapaniwalang nandito siya sa

harap ko ngayon.

Walang emosyon ang mukha niyang tumingin saakin. "It's my mall." Sagot niya na
ikinagulat ko.

Sa kaniya 'toh? Bakit hindi ko alam? Kaya pala napakabongga ng mall na 'to!

"A-ahh..." Wala akong masabi. Akala ko ay hindi na kami magkikita pa pero heto
ngayon at nasa harap ko na naman siya.

Binalingan ko ang paligid at nakita ang mga sales lady na nasa amin ang atensyon.
Namula ang mga pisngi ko sa kahihiyan.

"I-Ikaw pala ang may-ari nito? S-Sige alis na ak—"

"Mommy!" Biglang tawag saakin ni Ashleigh at tumatakbong lumapit saakin.

Mas lalo akong kinabahan nang makita ang pagkunot ng noo ni Ashton habang nakatanaw
kay Ashleigh. Agad kong hinila si Ashleigh papalayo doon. Nakita ko pa ang pagsunod
nang mga mata ni Ashton saamin nang lingunin ko siya.

Akala ko ba Astherielle hindi mo ipagkakait si Ashleigh sa ama niya?! Tanong ng

isip ko. Pero ewan ko ba at parang may pumipigil saakin at nagsasabing hindi pa ito
ang tamang panahon. Sumakay kami ng Elevator pero nang kaunti nalang ang kulang
para masara 'yon ay humahangos na Ashton ang nakita ko. Galing ito sa pagtakbo.

Nagkatitigan kami at pipigilan niya na sana ang pagsara ng elevator pero huli na
ang lahat at tuluyan na 'yong sumara.

"Mommy where are we going? We're not yet done." Sambit ni Ashleigh pero inilingan
ko lang siya.

"I'm sorry anak pero next time nalang ulit." Ani ko at hinila ulit siya nang
makalabas ng elevator. Naglakad kami palabas. Nasa harap namin ay isang pedestrian
lane.

Isang batang babae at ang ina nito na masasabi mo talagang mga pulubi at walang
tirahan ang tumawid doon. May dalang doll ang bata at nahulog 'yon sa gitna ng
kalsada.

"Mommy! The girl dropped her doll!" Sambit ni Ashleigh.

"Hayaan mo na anak." Turan ko at kinalkal ang bag ko para sana kunin ang susi ng
kotse nang makita ko ang pagtakbo ni Ashleigh patungo doon. Nanlaki ang mga mata ko
at hinabol ito pero nang hindi ko pa ito mahabol ay isang humaharurot na kotse ang
patungo sa direksyon ng anak ko.

"Ashleigh!!" Sigaw ko at tumakbo ng mabilis para sana kunin siya pero huli na ang
lahat nang mayakap ko siya at bigla nalang kaming nasagasaan ng kotseng 'yon.

Napahiga kami sa kalsada at nakita ko ang daloy ng dugo na nagmumula sa anak ko.
Nanghihina ako pero nakayanan ko parin ang sumigaw nang makita ang kalagayan ni
Ashleigh.

Wala itong malay habang umaagos ang dugo nito.

Hindi! No...ang anak ko!

"A-Ashleigh a-anak ko!" Sigaw ko at niyakap siya ng mahigpit at napaluha. Pero ang
katawan ko ay hindi na sumasabay dahil sa nararamdaman ko na rin ang panghihina ko
hanggang sa isang baritonong boses ang narinig kong sinigaw ang pangalan ko at
tuluyan na ngang nagdilim ang aking paningin.

_____________

A/N: LATE UPDATE AGAIN🤧 Pasensya Pasensya!

Pero gaya ng post ko. Ito ang importante kong sasabihin:

I'm planning to end TBP soon🙂

Any comment for today's update? Put your feedback at the reply section!

CHAPTER THIRTY SIX

|CHAPTER THIRTY SIX|

MASAKIT ang katawan ko nang magkamalay ako at maimulat ko ang aking dalawang mata.

Biglang bumalik ang alaala ko tungkol sa pagtakbo ni Ashleigh habang papunta sa

kaniya ang humaharurot na kotse. Sabay kaming nasagasaan at maraming dugo....

Maraming dugo ang nawala sa anak ko! Si Ashleigh!

Napabangon ako pero kaagad din napaigik dahil sa sakit ng katawan ko. Bigla akong
nakaramdam ng hilo at napabalik nalang ulit sa pagkakahiga.

Ano nang nangyari sa anak ko?

Pumikit ako at isang butil ng luha ang lumabas mula saaking mata. Ilang segundo
lang ay may marahas na bumukas ng pinto. Dumilat ako at nakita ang kakapasok lang
na si Ashton. Seryoso ang mukha nito at nakakuyom ang kamao. Para itong galit...
Parang palagi naman eh. Pero hindi ko alam kung ano ang dahilan.

Kasunod nito ay isang lalakeng naka uniporming pang doktor at may hawak itong isang
papel.

Lumapit ito saakin at nginitian ako. Hindi naman ako makaganti ng ngiti sa kaniya
dahil hindi ko kayang ngumiti sa sitwasyon ngayon.

"Hello Ms. Monterial. I'm Doctor Vincent Lagaro. And I'm also Mr. Santiago's
friend." Pagpapakila niya saakin. Tinignan ko lang siya.

"I have good news and bad news for you Ms. Monterial." Panimula niya.

"Uunahin ko ang good news. And the good news is 12 hours kang tulog and thank God
kasi ilang bali lang ng mga buto ang natamo mo at hindi naman malala ang
pagkakabali. Usually kasi ay aabutan ng dalawang araw bago magising pero mabuti at
nagising ka rin naman kaagad. Pahinga na lang ang gagawin mo at iinom din ng iilang
mga gamot." Mahabang sambit niya. Pagkatapos ay bumuntong-hininga ito at seryoso
nang tumingin saakin.

"The bad news is...your daughter, Ashleigh—" Tumingin muna ito sa likod, kay Ashton
at bumaling ulit saakin.

Bigla naman akong kinabahan nang binanggit nito ang pangalan ng anak ko.

"Hindi maganda ang lagay ng anak mo Ms. Monterial. Maraming dugo ang nawala sa
kaniya at kailangan namin gawin ang blood transfusion. Hindi naman pwedeng ikaw ang
kunan namin ng dugo dahil nasagasaan ka rin at mahina ka pa. That's the bad news."
Pagtatapos niya dahilan para mas lalo akong kabahan.

Siguro kaya ko pa naman 'diba? Kaya ko pang magbigay ng dugo sa anak ko!

"So we asked someone who's willing to donate and Mr. Santiago is willing." Sambit
ulit ng doktor na nagpatigil saakin.

Bumaling ako kay Ashton na ngayo'y masama ang tingin saakin.

"Tinest namin kung match ba ang dugo nila. Your daughter is type AB. Pagkatapos
naming itest ay magkapareho sila ni Mr. Santiago. At dahil kaibigan niya ako at
sigurista." Mahina itong tumawa.

"I run a DNA test and I found out that Mr. Santiago's blood and your daughter's
blood are the same. They have the same white blood cells. Ninety-nine percent the
same." Ngumiti ito. "Anak niya ang anak mo." Turan nito na nagpalaki ng mga mata
ko.

Galit na galit ang mukhang nakatangin si Ashton saakin.

Alam na niya? Alam na niyang anak niya si Ashleigh?

"Natahi na ang sugat ng anak mo at nasalinan na siya ng dugo. Maayos na ang lagay
niya ngayon. Gigising na siya anytime soon."

"That's all Ms. Monterial. Aalis na ako." Huling turan ng doktor 'saka umalis.

Kaming dalawa nalang ni Ashton ang nasa kwartong ito. Namumuo ang nakabibinging
katahimikan pagkatapos umalis ng doktor. Galit na galit siya. Alam ko 'yon.
Nagsinungaling ako tungkol sa anak namin kaya dapat lang na magalit siya.

Naglakad ito palapit saakin at huminto lang sa gilid.

Mataman niya akong tinitigan habang nakakuyom parin ang kamay niya.

"Mas lalo lang akong nagalit sayo Astherielle. Pero hindi ito ang tamang oras na
tanungin ka at magalit sayo." Huminga ito ng malalim.

"Rest Astherielle. Pupuntahan ko lang si Ashleigh. Pagkatapos mong magpahinga mag-

uusap tayo. Marami tayong pag-uusapan tungkol sa anak natin." Diniin niya ang
huling salita.

"And we also need to talk about my paternity to Ashleigh." Huling sambit nito 'saka
naglakad papalayo saakin. Patungo sa pinto.

Binalingan pa ako nito ng huling tingin at tuluyan 'yong isinirado.

Napatanga nalang ako sa kinahihigaan. Anong ibig sabihin ng huli niyang sinabi?

Ngayong alam na niyang anak niya si Ashleigh, anong gagawin niya?

Kukunin niya ba ito saakin? Ilalayo?

Nanikip ang dibdib ko sa naisip.

Hindi pwede. Hindi ko siya hahayaang ilayo si Ashleigh saakin.

________
MAGAAN na ang pakiramdam ko makalipas ang tatlong araw. Hindi na gaanong masakit
ang katawan ko dahil na rin siguro sa mga gamot na iniinom ko.

Si Ashleigh naman ay ngayon ang labas nito sa ospital habang ako ay kahapon pa
nakalabas. Nasa silid ako nito habang nakaupo sa gilid niya. Si Ashton ay
inaasikaso ang paglabas ng anak.

"Mommy?" Napabaling ako sa anak ko nang magsalita ito.

"Yes anak? Do you need something? May masakit ba sayo?" Tanong ko at tinignan pa
ang katawan nito.

Umiling naman siya at ngumiti. "I'm fine mommy. I just want to ask something."
Aniya na ikinatango ko.

"What is it, anak?" Tanong ko ulit.

"Who is that guy mommy?" Tanong nito na nagpaawang ng bibig ko.

"A-Ah—" Nauutal ako. Hindi alam ang isasagot sa kaniya.

"Is that my daddy, mommy?" She asked again.

Napatigil ako at tinitigan ang anak ko. Huminga ako ng malalim at bumuntong-
hininga.

Hinawakan ko ang kamay nito ng mahigpit at nginitian siya. Alam na din naman ni
Ashton na anak niya si Ashleigh kaya sasabihin ko nalang din sa anak ko ang totoo.

Dahan-dahan akong tumango bilang sagot sa tanong niya. "Y-Yes anak. He is your
daddy. He is Ashton Santiago." Sagot ko na ikinagulat nito at bumalatay din kaagad
ang saya sa mukha niya.

"Really?! He's my daddy?" Parang hindi makapaniwalang tanong niya.

Tumango-tango ako at napangiti ng malapad sa kasiyahan niya.

Bumukas ang pinto ng silid at iniluwa doon si Ashton. Pumasok ito at binalingan
kaagad kaming dalawa.

"Daddy!" Sigaw ni Ashleigh sa kaniya.

I saw Ashton stilled. Dahil siguro sa narinig niyang pagtawag sakaniya ni Ashleigh
ng daddy.

Tumingin ito saakin at nginitian siya.

This is your chance Ashton. Pagkakataon mo na itong maging ama sa anak natin.

Nang makita niyang nginitian ko siya ay nag-iwas siya ng tingin at lumapit kay
Ashleigh.

"Hey...how are you?" Tanong nito ng makalapit at hinalikan pa ang pisngi ng anak
niya.

Ngumiti ng malapad si Ashleigh. "I'm fine daddy. Wow! You're so handsome!" Sambit
nito at ngumisi na nagpatawa saamin ni Ashton.
Siguro ay kailangan ko muna silang bigyan ng oras para mag-usap. Kaya tumayo ako at
napatingin silang dalawa saakin.

"Iwan ko muna kayo." Sambit ko at ngumiti. Pagkatapos ay lumabas doon para hayaan
silang mag-ama na mag-usap.

NAMALAYAN ko nalang na nakasakay na kami sa kotse ni Ashton at hindi ko alam kung

saang lugar kami nito dadalhin. Gabi na rin kami nakalabas ng ospital.

Tahimik lang ako habang panay naman ang tanong at salita ni Ashleigh sa papa niya
na sinasagot din naman ni Ashton.

"Where are we going daddy?" Tanong na naman ni Ashleigh.

"We're going to my condo." Sagot ni Ashton habang nagda-drive parin.

Ngayon ay alam ko na kung saan kami pupunta. Now I wonder kung nasaan na si Blythe
at ang anak nila. At kung okay lang ba kay Blythe na pumunta kami sa condo ni
Ashton?

"We're here." Anunsyo ni Ashton makalipas ang ilang sandali.

Tumingin ako sa labas at nakita ko ang mataas na building. Hindi ako pamilyar sa
lugar na ito. Siguro ay bagong bili ang condo dito ni Ashton.

Ipinark nito ang kotse niya at nauna itong lumabas para pagbuksan kami ni Ashleigh
na buhat-buhat ko ngayon.

"Let me carry her..." Aniya.

Ibinigay ko sa kaniya si Ashleigh at agad naman yumakap sa kaniya ang anak.

Nauna itong maglakad at sumakay sa elevator. Sumunod ako sa kaniya hanggang sa

makarating kami sa isang pintuan. Binuksan 'yon ni Ashton gamit ang password nito
at bumukas ang pinto. Nauna ulit itong pumasok na buhat parin si Ashleigh na ngayon
ay tulog na.

Ipinasok ni Ashton ang anak niya sa isang silid. Hindi na ako sumunod pa at
pinasadahan nalang ng tingin ang buong condo.

Umupo ako sa isang sofa at hinintay si Ashton na lumabas. Ilang minuto lang ay
lumabas ito sa pinasukan niya. Tumayo ako at sinalubong ang tingin niya saakin.

"We'll talk in my room." Aniya na nagpalaki ng mga mata ko.

Bakit sa kwarto niya pa?

"P-Pwede bang d-dito nalang?" Nauutal kong tanong.

Kumunot ang noo niya. "Ashleigh might hear us. It's better kung sa kwarto ko
nalang. It's soundproof." Sagot niya dahilan para kabahan ako.

Soundproof?

Anong balak niyang gawin? Bakit ba sa kwarto pa kami mag-uusap?

"D-Dito nalang Ashton. Hindi naman siguro maririnig ni Ashleigh kasi—"

"We will talk in my room Astherielle. Kung dito tayo mag-uusap, siguradong mag-
aaway at magsisigawan na naman tayo. Ayokong marinig ni Ashleigh." Putol nito
saakin.

Ang advance niya namang mag-isip. Talaga bang ini-expect niya na mag-aaway na naman
kami? Pero kung sa kwarto kami baka may iba pang mangyari bukod sa pag-uusap na
sabi niya.

Nag-init ang pisngi ko.

Ini-expect mo din ba Astherielle na may mangyayari sa inyo? Shit!

Hindi! Hindi ako sasama sa kaniya. Alam ko ang sarili ko. Marupok ako pagdating sa
kaniya.

"A-Ayoko Ashton." Turan ko na ipinagtaka niya.

"Why Astherielle? Takot ka bang gapangin kita?" Sumupil ang mapanudyong ngiti sa
labi nito na mas nagpa-init ng aking mga pisngi.

Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya para makawala sa kahihiyan.

Lumapit ito saakin. Gusto ko sanang umatras pero ayaw makisabay ng mga paa ko.

Mas lalo itong lumapit saakin.

Hinawakan nito ang panga ko at pinalingon sa kaniya. Nagkatitigan kaming dalawa.

Hinawakan nito ang kamay ko ng mahigpit at hinila patungo sa isang kwarto. Abot-
abot ang kaba kong nararamdaman nang binitawan ako nito at inilock ang pintoan.

"Ba't mo ni-lock?" Tanong ko.

Nagkibit balikat lang siya at hindi ako sinagot.

Humakbang na naman ito palapit saakin. "A-Ano ba ang pag-uusapan natin? Kung
tungkol kay Ashleigh, hindi ko naman na siya ilalayo sayo atsaka hindi ko naman
siya ipagkakait sayo. You can visit into our house kung gusto mo siyang makita—"

"Gusto kong tumira siya saakin Astherielle." Putol nito sa sasabihin ko.

"Titira siya sa bahay ko. Titira kayo sa bahay ko." Dugtong niya na may diin ang
bawat salita. Kumunot ang noo ko at nagtaka.

"Hindi pwede."

"And why not, Astherielle? I'm her father. I have the right. Lalo nang inilayo mo
siya saakin ng ilang taon." Turan niya pero umiling lang ako.

May Blythe at anak siya. Hindi ako pwedeng tumira sa bahay nito.

"Hindi pwede Ashton. Kung gusto mo bisitahin mo nalang siya sa bahay nami—"

"Then I will file a custody." Putol na naman nito. Nanlaki naman ang aking mga mata
sa sinabi niya.

"A-Ano?" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"Titira kayo sa bahay ko o kukunin ko sayo si Ashleigh at ilalayo? Believe me, kaya
kong gawin lahat ng gusto ko. Now, choose Astherielle." Lumapit ang mukha nito
saaking tenga.

"I suggest you should choose the first choice." Bulong nito at kinagat ang aking
tenga dahilan para tumayo ang mga balahibo sa katawan ko.

________________

CHAPTER THIRTY SEVEN

|CHAPTER THIRTY SEVEN|

"EXPLAIN ASTHERIELLE." Turan ni Ashton pagkatapos nitong kagatin ang tenga ko at

binulungan.

"Sabihin mo sa'kin kung bakit mo itinago si Ashleigh saakin. I want an explanation

Astherielle. Sa ilang taon na nagdaan inakala kong patay na ang anak natin kagaya
ng sinabi ng papa mo. Tapos ngayon malalaman ko nalang na buhay pala siya at
tinatago mo lang?" Nagtagis ang bagang nito.

"Gano'n na ba talaga ako kawalang kwentang tao para ilayo mo siya? Para lumayo kayo
sakin?" Sunod-sunod na tanong nito. Yumuko ako dahil nararamdaman ko siya. 'Yong
sakit niya.

"A-Ashton si papa ang may gawa no'n. Sinabi niya sayong wala na ang anak natin at
inilipat ako sa ibang ospital. Sinabi niya rin na kailangan kong hindi magpakita at
magparamdam sayo ng isang buwan dahil gusto ni papa na patunayan mo ang sarili mo
sa kaniya. Sa akin." Turan ko at maigi siyang tinignan.

"N-Naghintay akong tawagan mo ako. Naghintay ako na magpakita ka sa'kin at

patunayan ang sarili mo saamin." Nag-iinit ang gilid ng aking mga mata habang
sinasambit 'yon.

"P-Pero wala...h-hindi ka dumating." Sambit ko at dumaloy sa aking mukha ang

munting luha.

"Yong nakita mong mga litrato namin ni David, hindi 'yon totoo. Set up ang lahat ng
'yon. Ang mommy mo ang nag set up saamin at ginawa ang lahat ng mga kasamaang
'yon." Sambit ko sa katotohanan.

Kumuyom ang kamao niya at dumilim ang mukha.

"Walang nangyari saamin ni David. Ikaw lang ang hinayaan kong angkinin ang katawan
ko Ashton. Ikaw lang." Turan ko pa rin at inangat ang kamay ko upang haplusin ang
mukha niya.

"Umalis ako pagkatapos maghintay sayo ng isang buwan. Tapos nalaman ko pa na

engaged ulit kayo ni Blythe. Ang sakit malaman na matapos ang mga sinabi mong hindi
mo ako iiwan at mahal mo ako ay puro kasinungalingan lang pala. M-Masakit Ashton."
Pumiyok ang boses ko.

"Masakit para saakin na 'yong taong mahal na mahal ko ay hindi pala para sakin. Na
hindi pala kaming dalawa ang tinadhana." Bumuhos ulit ang luha ko.
"Pumunta ako sa Italy at doon pinagbuntis si
naranasan ko. Tuwing umaga nagigising ako at
ko. But thank God nasa tabi ko si papa at si
ang mas lalong pagdilim ng mukha niya. Dahil
David.
Ashleigh. Hindi naging madali ang
sumusuka. Isama narin ang mga cravings
David para tulungan ako." Nakita ko pa
siguro sa narinig niya ang pangalan ni

"No'ng pinanganak ko si Ashleigh ang saya ko. Kasi kahit masakit ang mga naranasan
ko sa pagbubuntis, nakayanan ko. Isang achievement na para saakin ang maipanganak
si Ashleigh at lumaki itong mabait. Taon ang lumipas at nakapagpatayo ulit ako ng
sarili kong restaurant. The A and A Restaurant. Hindi na ako nakatanggap ng mga
balita tungkol sayo. At ayoko rin naman talagang makabasa o makakita ng mga
balitang ikaw ang pinag-uusapan. Basta ang alam ko lang ay kasal na kay...Blythe.
Hanggang ngayon." Sambit ko.

"Hindi kami umuwi ng Pilipinas dahil ayokong makita ka. Kasi ayokong bumalik 'yong
sakit na pinaramdam mo. Ayoko rin na makagulo pa sa pamilya mo. Lalo nang may
asawa't anak ka na." Mahabang lintaya ko. Hindi siya umimik nang tumigil ako sa
pagsasalita.

"Kung hindi pa kayo naaksidente, hindi mo pa rin sasabihin sa'kin?" Tanong niya
makalipas ang ilang sandaling katahimikan.

Kumurap-kurap ako sa tanong niya at huminga ng malalim. "P-Para din naman sa

ikabubuti niyo 'yon Ashton. 'Gaya ng sabi ko, ayokong maging hadlang sa inyo ni
Blythe at ng anak mo-"

"You know what Astherielle? You're so selfish!" Sigaw niya saakin.

Umawang ang labi ko at natigilan sa pagsigaw niya. "Sinasabi mong para sa ikabubuti
ko ang ginagawa mo pero hindi naman eh! You don't know nothing Astherielle! Huwag
kang umakto na para bang ikaw ang nagpapasya para sakin!" Dagdag niya at humakbang
paalis ng kwarto.

Padabog nitong sinirado ang pinto at iniwan akong mag-isa doon. Napabuntong-hininga
nalang ako sa inakto niya. Ano bang mali sa mga sinabi ko? Gusto ko lang na maging
masaya siya. Gusto kong maging kuntento siya sa pamilya niya ngayon. Ayokong maging
hadlang. Ano bang problema niya? Sa inakto niya ngayon parang ayaw niya pang
mangyari na maging masaya na siya kasama sina Blythe.

Huminga ako ng malalim at humiga nalang sa kama.

SINAG ng araw ang gumising saakin kinaumagahan. Pinasadahan ko ang gilid ko pero
wala doon si Ashton. Hindi ko naman ina-assume na tatabi siya saakin. Pero kasi
kwarto niya ito. Saan kaya siya natulog?

Nag-inat ako at tumayo mula sa pagkakahiga. Pumunta ako sa banyo at tinignan kung
may extra toothbrush ba akong makikita at meron naman. May tuwalya din na hindi pa
nagagamit. Kumuha nalang ako ng malaking t-shirt at boxer sa closet ni Ashton.
Nagsimula na akong maligo at pagkatapos ay lumabas na ng kwarto.

Pagkalabas ko ay nakarinig na ako ng mga tawanan at hagikhikan sa loob ng kusina

kaya doon ako tumungo. Nakita kong nakaupo sa stool si Ashleigh habang si Ashton at
walang pang-itaas na suot at nagluluto. Tumatawa si Ashleigh pati din ang daddy
nito.

Napangiti ako sa eksena ng dalawa.

"So may brother po ako?" Tanong ni Ashleigh kay Ashton na ikinakunot ng noo ko.
Nag-uusap ba silang dalawa tungkol sa anak ni Ashton at Blythe?

Tumango si Ashton sa tanong ng anak. "Yes. He's two months older than you." Sagot
niya na ikinagulat ko.

Dalawang buwan na mas matanda kay Ashleigh? Anong ibig sabihin non? Palihim ba
silang nagtatalik no'ng kami pa ni Ashton?! Nagngitngit ako sa galit sa nalaman. So
talagang napaka unfaithful nang lalakeng 'to!

"I want to see him daddy! I want to see my brother." Sambit ulit ni Ashleigh na
ikinatango ni Ashton.

"We will go to my parents' house later to see him." Sagot na naman nito na
ikinatango-tango ng anak ko at ikinasaya.

Pero teka...

Pupunta mamaya sa bahay ng mga magulang nito?

No! Hindi ako papayag. Trinato na ako doon ng masama at ayokong maranasan din 'yon
ni Ashleigh.

Kaya pumasok ako ng tuluyan dahilan para mapalingon sila saakin.

Seryoso na ang mukha ko at wala na ang ngiti sa labi ko kanina.

"Hindi Ashton. Hindi ako papayag na dalhin mo si Ashleigh sa bahay ng mga magulang
mo." Angil ko sakaniya.

Kumunot lang ang noo nitong nakatingin saakin. Napatingin ako sa katawan nito at
nakita ang mga abs nito na kitang-kita sa katawan. Napakamacho!

Nag-init ang pisngi ko at pilit na bumalik sa angil ko kanina.

"Why not?" Tanong niya.

"K-Kasi hindi pwede. Ayoko!" Sagot ko.

Umiling lang siya sa sinabi ko. Nagpapahiwatig na hindi niya nagustuhan ang pag-
angil ko.

"No Astherielle. Pupunta tayo do'n mamaya to see my son and for you to know the
truth." Aniya.

Gusto kong mainis dahil sa pagdiin nito sa salitang my son. Pero nakuha ang
atensyon ko sa sinabi niyang truth.

"What do you mean?" Tanong ko. Nagkibit balikat lang siya at tinapos ang niluluto
nito.

Inilagay niya 'yon sa isang plato at inilapag sa lamesa. Napabuga nalang ako ng
hangin at binalingan si Ashleigh.

"Good morning baby." Bati ko at niyakap siya.

"Good morning mommy!" Bati niya rin.

"How's your sleep?" Tanong ko.

Ngumiti naman siya. "Fine mommy! You po?"

"Okay lang din. Uminom ka na ba ng milk?" I asked again.

She nodded. "Yes po. Pinagtimplahan po ako ni daddy." Sagot niya na nagpatango na
rin sa'kin.

Nilingon ko si Ashton na naghahanda at nahuli ko itong nakatingin saamin ni

Ashleigh na nag-uusap. Nang mapansin niyang tumingin ako sa kaniya ay nag-iwas ito
at tumikhim.

"Let's eat." Anunsyo niya at nilapitan si Ashleigh para kargahin ito at pinaupo.

Nagluto ito ng hotdog, bacon at eggs. Atsaka may fried rice rin. Bigla akong
nakaramdam ng gutom kaya umupo nalang din ako at sumalo sa kanila.

_____________

ABOT-ABOT ang kaba ko habang nakasakay sa kotse ni Ashton papunta sa bahay ng mga
magulang nito. Para itong eksena noon na magkasama kami ni Ashton para humarap sa
mga magulang niya. Pero hindi naman maganda ang kinalabasan non.

Ngayong kasama namin si Ashleigh ay hindi ko alam ang mangyayari. Magiging okay
lang kaya?

Marahas akong napabuga ng hininga habang nanlalamig ang mga kamay ko.

"Are you nervous?" Napabaling ako kay Ashton nang magtanong ito.

Wala sa sarili akong tumango sa kaniya.

"Don't be nervous. Everything will be fine." Pag-alo niya pero pagak lang akong
napatawa.

"Yan din ang sinabi mo sakin noon. Pero hindi rin naman maganda ang kinalabasan."
Ani ko.

Hindi nalang siya umimik pa at nagpatuloy nalang sa pagmamaneho.

Nang makarating ang sasakyan sa tapat ng bahay ay mas lang akong kinabahan. Gano'n
parin ang disenyo ng bahay. Parang walang pinagbago.

"Wow! Is that the house of your parents daddy?" Manghang tanong ni Ashleigh sa
daddy niya.

"Yes baby." Sagot ni Ashton at ipinasok ang kotse nito sa gate. Pinark nito ang
kotse at naunang lumabas.

Umikot siya para pagbuksan ako at si Ashleigh.

"Salamat." Ani ko nang makababa at tinignan ang paligid. Napahinga ako malalim at
hinawakan ang kamay ng anak ko.

"Let's go." Sambit ni Ashton at iginaya kami papasok.

Hindi ako mapakali habang naglalakad. Dapat iniiwasan ko sila pero heto at ako pa
ang lumalapit!
"Magandang tanghali po sir!" Bati ng katulong sa kay Ashton. Tinanguan lang niya
ito at nagpatuloy parin kami sa paglalakad. Kita ko ang mga tingin ng mga katulong
saamin. Lalong-lalo na kay Ashleigh.

"Where's Zach?" Tanong ni Ashton sa katulong.

"Nasa kwarto niya po. Bababa na rin po 'yon mamaya." Sagot ng katulong.

"Si mom at dad?" Tanong nito ulit.

"Nasa kwarto rin po nila-"

"Daddy!" Napabaling kaming lahat sa sumigaw mula sa hagdan. Bumaba mula doon ang
isang batang lalaki.

Napaawang ang bibig ko habang tinititigan ang bata. Magkasing edad lang sila ni
Ashleigh. Kitang-kita sa mukha ng bata ang hawig nito kay Blythe.

Ang anak nila ni Blythe.

Nanikip ang dibdib ko habang tinitigan ang batang tumatakbo palapit sa daddy niya.

"Zach." Tawag ni Ashton sa bata nang makalapit ito at ginulo ang buhok.

"How are you?" Tanong nito.

"I'm fine daddy..." Sagot ni Zach at dahan-dahan na bumaling ang tingin niya
saamin. Lalo na kay Ashleigh. Napako ang tingin niya sa anak ko.

"Hi brother!" Bati ni Ashleigh sa kaniya.

Kumunot ang noo ni Zach at nagtatakang tumingin sa daddy niya.

Lumuhod si Ashton para pantayan si Zach. "She's Ashleigh. Your sister." Aniya at
kay Ashleigh naman tumingin.

"And Ashley, this is your brother. Zach." Pagpapakilala niya sa anak.

"Daddy said that you're two months older than me! It's nice to see you." Masayang
sambit ni Ashleigh sa kay Zach. Ngumiti ng tipid si Zach kay Ashleigh at bumaling
saakin.

"Zach. This is Astherielle." Pagpapakilala ni Ashton saakin at tumayo. Lumapit ito

saakin at hinawakan ang kamay ko.

"And you can call her your mommy." Sambit ni Ashton sa anak niya at kinindatan ito.

Ang kanina namang tipid na ngiti ni Zach ay lumapad at sumaya ang mukha.

"Really?! She's my mommy?" Tanong nito na ipinagtaka ko.

Naguguluhan akong tumingin sa kay Ashton.

Anong sinasabi niya? I'm not Zach's mother. Si Blythe ang mommy nito.

"Anong sinasabi mo? I'm not his mother." Mahinang boses kong sambit sa kaniya.
Tinitigan ako nito at bumaling sa mga anak.

"Pwede na kayong maglarong dalawa. Mag-uusap muna kami ng mommy niyo." Turan nito
sa mga bata at hinila ako papuntang swimming pool kung saan walang tao at kaming
dalawa lang.

Nakakunot parin ang noo kong nakatingin sa kaniya.

Namewang siya at mataman akong tinignan.

"Anong pag-uusapan natin Ashton? At bakit sinabi mong tawagin akong mommy ni Zach?
Ano nalang ang sasabihin ni Blythe? Baka magalit siya saaki- "

"I'm not married to Blythe." Putol nito saakin na ikinatigil ko.

"A-ano?"

"I'm not married to her Astherielle. 'Yong nalaman mong na engaged ulit ako sa
kaniya? Peke ang lahat nang 'yon. Walang nangyaring engagement. Si Blythe lang at
ang pamilya nito ang may pakana sa balitang 'yon." Aniya dahilan para hindi ako
makaimik.

A-Ano?

"Zach is not also mine. No'ng umalis ka dalawang buwan na palang buntis no'n si
Blythe. Sinabi niyang sa'kin daw 'yon kaya hindi ako nakabisita at nakatawag sayo
nang isang buwan dahil nalaman ng mga magulang namin. Gusto nilang panagutan ko
siya but I know that it's not mine. Pinagkalat nito na ako ang ama ng pinagbubuntis
niya. I don't know kung nalaman mo ba 'yon." He sighed.

"After your father told me that our child is gone. Para akong binagsakan. Nanghina
ako at hindi makapaniwala. Lalo na no'ng sinabi din ng papa mo na layuan na kita.
Na sinabi mo dawng ayaw mo na saakin. Tapos nalaman ko nalang na pumunta ka ng
Italy kasama si...David. Ang sakit isipin na pinagpalit mo agad ako sa kaniya.
Siguro nga ay hindi talaga ikaw ang para saakin. So I stopped chasing you. Kaya ko
namang paimbestigahan ka. Kahit kidnappin ka ulit kaya ko Astherielle. Pero hindi
ko ginawa. Kasi ayoko rin na maging hadlang sayo." Aniya at hinawakan ang kamay ko.

"No'ng pinanganak si Zach pakiramdam ko parang anak ko na rin siya. Inalagan ko

siya at pinalaki. Did you see the happiness in his face when I said that he can
call you mommy? Kasi kahit kailan hindi naging ina si Blythe sa kaniya. Sinisigawan
niya ito at sinasaktan dahil daw sa ama niya kaya nasira ang buhay nito. And now
that you're here again Astherielle-" Humigpit ang hawak niya.

"I want to win you back again. I want you to be mine forever. I want you to be my
property forever. Let's start again." Aniya at inilapit ang mukha nito.

Dumampi ang labi nito saakin at malamyos akong hinalikan.

______

𝗔/𝗡: The end is coming! What will happen next?🤔

CHAPTER THIRTY EIGHT

|CHAPTER THIRTY EIGHT|

HINDI ako makagalaw. Hindi ako makaimik pagkatapos ng mga sinabi niya.

Totoo ba ang lahat ng narinig ko?

He's not married to Blythe and Zach is not his child!

Ito ba ang sinasabi ni Ashton na truth?

Para akong naginhawaan matapos malaman at marinig ang lahat nang 'yon. Para akong
nabunutan ng mga tinik sa dibdib.

Malugod kong sinuklian ang iginawad niyang halik saakin. Napakapit ako sa batok
niya nang mas naging mapusok ang halik nito. Naramdaman ko naman ang kamay niya sa
aking bewang. Patuloy kami sa ginagawa nang ilang minuto lang ay may biglang
tumikhim sa harap namin.

Pareho kaming napahiwalay at kaagad na bumalatay ang inis sa mukha ni Ashton.

Binalingan ko ang tumikhim at nanlaki ang mga mata ko nang makita kung sino ang mga
'yon.

It's Ashton's parents. Malawak ang ngiti ng mommy nito habang ang daddy niya naman
ay nakangiti rin.

Kaagad akong nakaramdam ng kaba nang makita sila.

Dapat expected ko na makikita ko sila kasi nasa bahay nila ako.

Yumuko ako at bahagyang nagtago sa likod ni Ashton. Nahihiya ako. Pakiramdam ko

sobrang laki na nang kasalanan ko sa pamilya nila dahil sa nakita ng mga magulang
ni Ashton kanina.

"Mom, Dad." Sambit ni Ashton sa malamig na boses.

"Asthon, anak! It's nice to see you again." Turan ng daddy nito.

Nag-angat ako ng tingin sa kanila at nakitang nakatitig si Emily saakin.

Hindi ko maintindihan kung bakit masaya ang mukha nitong nakatingin sakin. 'Diba ay
galit siya? Ba't ngayon parang masaya pa siyang nakikita ako?

Bumaling naman siya kay Ashton at nginitian ito at nilapitan para mahalikan sa
pisngi at mayakap ang anak niya.

"Ang sabi ng maid ay dumating ka raw. Nagkita na ba kayo ni Zach? Hindi ko kasi
nakita ang batang 'yon ngayon." Turan nito matapos mayakap si Ashton.

"Maybe he's in the playroom." Sagot ni Ashton sa ina niya.

Tumango-tango naman ang mommy nito at muling tumingin sakin.

"So, you're with your... girlfriend?" Tanong niya sa mapanuyang boses at ngumisi.

"Emily..." Sambit ng daddy ni Ashton. Tila nagwa-warning sa asawa.

Tumawa naman ng hilaw ang mommy nito at medyo nawala ang ngisi sa labi.

"D-Don't mind my question! Uh—I told the maids to prepare the food. Let's just go
inside and eat—" Naputol ang sasabihin sana nito ng may sumigaw.

"Daddy!"

"Daddy!"

Sabay na sigaw ni Zach at Astherielle habang tumatakbo palapit saamin.

Pareho kaming apat na napabaling sa dalawa. Nang makita kong pinasadahan ng tingin
ng mga magulang ni Ashton si Ashleigh ay mas lalo lang akong kinabahan.

Anong sasabihin ko? Paano ko 'to ie-explain sa kanila na may isa pa silang apo at
si Ashleigh 'yon?

Lumapit ang dalawa sa kay Ashton at tumayo sa magkasing gilid niya.

"Hello lolo! Hi lola!" Bati ni Zach sa parents ni Ashton ngunit ang dalawa ay
napako parin ang tingin sa anak ko. Sa kay Ashleigh na ngayon ay nakakunot ang noo
na nakatingin rin sa lolo't lola nito.

Parang napansin ni Ashton ang pagtataka nila kaya lumuhod ito at pinantayan si
Ashleigh.

"Ashleigh...he's your grandfather or your lolo." Ani Ashton at tinuro ang daddy
nito.

Tinuro niya naman ang mommy niya. "And he's your grandmother or your lola." Nanlaki
ang mga mata ng mga magulang nito dahil sa mga sinabi ni Ashton. Tumayo siya at
tinuro naman si Ashleigh.

"Mom, Dad. She's your granddaughter. She's my child. Anak namin ni Astherielle."
Dagdag nito na mas lalo lang nilang ikinagulat.

"W-W-What?" Nauutal na tanong ng mommy ni Ashton.

"W-Wait, I d-don't understand—she's yours?!" Pasigaw na tanong nito at lumuhod para

mapantayan si Ashleigh.

"Y-You're my apo?" Parang hindi siya makapaniwala. Hinaplos nito ang pisngi ni
Ashleigh at tumingin sakin.

"I-I thought s-she's gone?" Tanong nito pero umiling lang ako.

"Gawa-gawa lang ng papa niya ang pagkawala ng anak namin, mom. Pumunta silang Italy
para makalayo sakin." Ani Ashton.

Kumurap-kurap naman ito at tumingin sa anak ko.

Niyakap niya ito ng mahigpit at ngumiti. Lumabas sa mukha nito ang luha. Umiiyak
siya...

"I-I'm sorry! I-I'm sorry! It's my fault!" Sambit nito na at mas humigpit pa ang
pagkakayakap niya kay Ashleigh.

Naguguluhan at nagtataka ang anak ko sa inasal ng Lola niya. Hinagod niya ang likod
nito at niyakap pabalik ang Lola.

"Please don't cry lola...." Sambit ng anak ko na nagpainit ng aking puso.

Natigilan ang lola niya at humiwalay sa yakap. Sinakop ng mga kamay nito ang mukha
ni Ashleigh at sobrang lapad ng ngiti.

"I'm so sorry!" Anito ulit.

"Why are you saying sorry Lola? Wala ka naman po bad na ginawa sakin." Turan ng
anak ko.

Napailing-iling lang ang lola niya at tumayo. Lumapat ang tingin niya saakin at
naglakad patungo kung nasaan ako.

Hindi ako makaatras at makagalaw hanggang sa hinawakan nito ang kamay ko.

"A-Astherielle...I'm sorry! I'm really sorry! It's all my fault! Kung hindi lang
ako nakialam at naging hadlang sa inyo ay hindi mangyayari 'toh! I'm sorry..."
Tumulo na naman ang mga luha nito.

Kita ko sa mukha niya ang pagsisisi.

May kasalanan siya. Pero may kasalanan din naman ako. Hindi naman ako ang tipo na
hindi nagpapatawad. Naiintindihan ko siya. She just wants the best for his son. And
she thinks that Blythe is the best for him. Not me... masakit. Pero nakaraan na
'yon. Naging masaya na din naman ako kasama ang anak ko. Ang akala ko ay habang
buhay na kaming dalawa nalang ni Ashleigh. Pero ito ang nangyari at nalaman ni
Ashton. And he wants me back. With our daughter.

Aaminin kong masakit. Nagalit ako sa kanila. Pero ngayon na ang mommy ni Ashton ang
humihingi ng tawad saakin. Kaya ko naman. Kaya kong magpatawad.

Tinitigan ko ang mukha ng mommy ni Ashton habang hawak-hawak parin nito ng mahigpit
ang kamay ko.

Dahan-dahan itong lumuhod na nagpaawang sa labi ko.

"T-Tumayo po kayo—"

"No Astherielle! Wala akong pakialam kung lumuhod man ako. Basta patawarin mo lang
ako Astherielle. Please forgive me." Nagmamakaawa ito.

Napakurap ako at napabuntong-hininga.

"Pinapatawad ko na po kayo." Turan ko na ikinatigil niya.

Nanlaki ang kanyang mga mata at napaawang ang bibig.

Ngumiti ako sa kaniya. "Naiintindihan ko po. You only want the best for Ashton. At
satingin mo ay hindi po ako ang the best para sa anak niyo. Madami kayong nagawang
kasalanan sakin pero may kasalanan din naman po ako. Pero ngayon na humihingi ka na
nang patawad ay handa po akong patawarin ka. Lahat naman tayo nagkakamali. Pero sa
bawat pagkakamali natin may natututunan tayo. Ang mahalaga ay natuto ka at nagbago.
Hindi po ako ang tipo na kinikimkim ang sama ng loob. Handa po akong patawarin ka.
At sana mapatawad mo rin po ako sa kasalanan ko." Mahaba kong lintaya at pinatayo
siya.

"Peace na po tayo." Ani ko at ngumisi na ikinangiti nito.

"Oh God! Thank you so much!" Aniya at sinugod ako ng yakap.

Napatawa nalang ako at niyakap rin ito ng pabalik.

"Now, I want you for my son. I am sure that you are the best for Ashton. Please
come back to him and start a new life." Bulong nito saakin na ikinagilid ng luha ko
sa mata.

Ang saya sa pakiramdam na tanggap ka ng nanay ng mahal mo.

Wait, sinabi ko bang mahal?

Mahal ko pa ba si Ashton?

"Thank you po." Bulong ko rin at nagkalas kaming dalawa sa yakapan. Pinahid nito
ang kaniyang luha at tumawa.

"I'm so dramatic!" Aniya at binalingan ulit si Ashleigh.

"Welcome to your home apo." Aniya at niyakap ulit ito.

Napangiti ang anak ko at niyakap rin ang Lola niya.

"Thank you Lola..." Sambit ni Ashleigh.

"Okay let's stop the drama. Pumasok nalang tayo at kumain. Nagugutom na ako."
Sambit ng daddy ni Ashton na ikinangiti ko.

Um-agree ang dalawang bata at tumatakbong pumasok. Natawa nalang kami sa kakulitan
nila.

Kakakita palang nila pero magkasundo na.

"So we're settled now." Anunsyo ni Ashton at lumapit para hapitin ako sa bewang.

Pareho kaming napangiti at tumango.

"Pasok na tayo?" Aya ng mommy ni Ashton. Pareho kaming pumasok sa loob ng bahay.

Magaan ang pakiramdam ko. Sobrang gaan. Pakiramdam ko parang nawala ang mga batong
matagal nang nakadagan sakin.

__________________

TAWANAN at kuwentuhan ang nangyari sa hapag kainan. Marami kaming napag-usapan. Isa
na doon ang tungkol kay Ashleigh. Kinuwento ko sa kanila ang pinagdaanan ko sa pag-
aalaga kay Ashleigh sa nakalipas na mga taon. Tahimik lang si Ashton habang
sinasabi ko ang tungkol do'n. Ang mommy naman nito ay aliw na aliw at maraming
tinatanong.

"Talagang inaalagaan mo si Ashleigh. Si Blythe kasi ay palaging pinapagalitan at

sinisigawan ang anak. Ewan ko pero dala narin siguro 'yon dahil sa sakit niya kaya
mainitin ang ulo." Napailing-iling ito.

"Mom. Stop it." Turan ni Ashton. Nagbababala ang boses.

"What? Astherielle needs to know!" Aniya at tinignan ako.

"Remember when you saw us in the hospital? Nagpapa-check up siya no'n. Nagkita lang
din kami kasi nandon rin ako for my monthly check up." Aniya na nagpakunot ng noo.

Ba't siya nagpapa check up?

"Well... Blythe is sick. She has a lung cancer. And she's in the hospital now for
almost two weeks." Dagdag nito na ikinagulat ko.

Lung cancer?!

"After she gave birth to Zach, she always go to the bar. Palaging nag-iinom.
Naninigarilyo. And now, anong resulta? Nagkasakit." Nagkibit balikat siya at
disappointed ang mukha.

Kaya pala sobrang payat na niya no'n. Malayong-malayo sa dating Blythe na kilala
ko.

"Stop that mom. Hindi kasali si Blythe dito." Saway ni Ashton.

"I know. Pero incase na nababahala si Ashleigh na bumalik sayo dahil kay Blythe—I
just want her to know na walang nang hadlang sa inyo ngayon kung magkabalikan man
kayo." Aniya at ngumiti ng matamis saakin.

Hindi naman ako nag-iisip ng gano'n pero medyo tama rin naman siya.

Ang akala ko kasi ay kasal silang dalawa ni Ashton.

"Stop it Emily. You know that si Astherielle lang ang gusto ni Ashton simula pa
lang." Turan naman ng daddy ni Ashton na ikinainit ng mga pisngi ko. Feeling ko
para na akong kamatis dahil sa pula ng mga pisngi.

Tumawa naman ang mommy ni Ashton. "Yeah, and I'm looking forward for their wedding.
Kung may ganon bang magaganap?" Tukso nito na mas lalo ko lang talagang ikinapula.

Kasal agad?! Eh hindi pa nga namin napag-uusapan ni Ashton kung magsisimula ulit ba
kami.

Pero... May parte sakin na sana ay ganon na nga lang. Na sana ay mangyari ang kasal
na sinasabi nila. Kasi kahit anong tanggi ko alam ko naman sa sarili na gusto kong
mangyari 'yon.

Na sa makalipas na ilang taon ay hindi parin nawawala ang nararamdaman ko kay

Ashton.

Na kahit paulit-ulit kong sabihin na hindi ko na siya mahal. Hindi ko maloloko ang
puso ko.

Because I still love him...

CHAPTER THIRTY NINE

|CHAPTER THIRTY NINE|

HINDI maalis sa isipan ko ang tungkol sa pagkaka-ospital ni Blythe dahil sa sakit

nitong lung cancer.
Hindi ko rin in-expect na mangyayari sa kaniya 'to. The-almost-perfect Blythe is
now suffering? Oo galit ako sa kaniya na to the point na gusto kong magdusa siya.
Pero hindi ko aakalain na ito ang kabayaran ng lahat nang kasamaan niyang ginawa.

Napatigil ako sa pag-iisip nang biglang may yumakap sa'kin mula sa likuran.
Nagtutupi kasi ako ng mga damit namin. Nakatira kami ngayon sa bahay ng mga
magulang ni Ashton. Ayaw pa sana ni Ashton dahil may condo naman siya para matirhan
naming apat. Pero hindi nagpapigil ang mga magulang niya at talagang pinilit kaming
magstay dito ng two weeks. Gabi na at tulog na sina Zach at Ashleigh sa sarili
nitong mga kwarto. Kaagad nakatulog dahil pagod sa kakalaro.

"What are you thinking?" Tanong ni Ashton at ipinatong ang kaniyang ulo sa balikat
ko.

"Uh...naalala ko lang 'yong sinabi ng mommy mo two days ago tungkol kay Blythe.
Hindi ko ini-expect na ga'non ang mangyayari sa kaniya." Sagot ko.

"Why are you thinking about her?" Tanong nito ulit.

"Hindi lang talaga ako makapaniwala. Sobrang ganda niya. Sosyal tapos siya 'yong
tipong lahat ng lalaki mahuhumaling sa kaniya. Siguro nga pati ikaw eh." Asar ko sa
kaniya.

"Don't say that. Baka mag-away na naman tayo tapos iiwan mo na naman ako dahil sa
kaniya." Seryosong boses nitong sambit na ikinatigil ko.

"I'm just kidding Ashton. Natuto na ako. Ang sabi pa nga ng mommy mo wala nang
hahadlang satin." Ani ko at humarap sa kaniya para matitigan siya ng maigi.

"Pero kahit may humadlang man ulit satin Ashton, hindi ko sila hahayaan. Natuto na
ako. Lalo na ngayong may anak tayo. I will never ever leave you again Ashton."
Dagdag ko at inilapat ang aking labi sa pisngi niya at ngumiti.

"Gusto kong bisitahin si Blythe bukas." Salita ko matapos ang ilang sandaling
katahimikan.

Kumunot ang noo niya. "Why? You don't have to." Angil niya pero umiling lang ako.

"I want to visit her. Kasi kahit gaano pa siya kasama sa mga mata natin, alam kong
may rason siya. And you should also be thankful because she gave you Zach." Sambit
ko at inangat ang kamay para mahaplos ang pisngi kung saan ko dinampian ng halik.

Bumuntong-hininga siya at tumango. "Okay then." Aniya na ikinalapad ng ngiti ko.

"Malapit na pala birthday mo? Next month na ah." Ani ko at tinapos na ang pagtutupi
ng mga damit. Tumabi ako sa kaniya ng higa at humilig sa matigas na dibdib nito.

"Yeah..." Aniya at niyakap ako.

"Anong gusto mong gift?" Tanong ko para naman may topic kami.

"I want you and our children Astherielle. Just stay with me forever. That will be
the best gift of my life." Bulong siya saakin at isiniksik ang mukha sa leeg ko.

Nag-init naman ang aking puso. Ang mukha niya ay nasa leeg ko habang ako naman ay
ipinulupot ang aking braso sa katawan nito. Ang kamay niya din naman ay nakapulupot
sa bewang ko.

I can feel his heat. Ramdam na ramdam namin ang isa't-isa. Mas inilapit ko ang
katawan ko sa kaniya at pumikit. Idinantay ko ang hita ko sa mga paa niya.

"Are you teasing me?" Tanong nito na ikinagulat ko.

"A-Ano? Hindi no—"

"Damn it Astherielle. My buddy is alive." Walang patubiling aniya na ikinainit ng

pisngi ko. Sinapak ko siya sa dibdib.

"Ambastos mo!" Turan ko pero tumawa lang siya at mas niyakap ako.

"I want to make love with you tonight..." Bulong nito sa tenga ko na ikinataas ng
aking mga balahibo.

"A-Ashton—" Hindi ko alam kung anong isasagot sa kaniya.

Parang...parang gusto ko ang sinasabi niya.

Bigla ako nitong dinaganan na ikinatili ko.

"Ashton ano ba!" Sigaw ko dahil ambigat niya. Para akong mawawalan ng hininga sa
sobrang bigat.

Tumawa siya at itinuko ang dalawang kamay sa magkabilang ulo ko. Bahagyang tumaas
ang katawan niya kaya hindi na ako nadadaganan.

"I want to own you tonight." Mapangakit ang boses niya dahilan para mag-init ang
aking katawan.

Dahan-dahan na lumapit ang mukha niya saakin at idinikit ang aming mga labi.
Naglapat ang mga labi namin at isang malamyos at mapusok na halik ang aming
pinagsaluhan.

Namalayan ko nalang na nag-iisa na ang aming mga katawan. Pareho kaming napapaungol
sa sarap ng sensasyong iginagawad saamin ng pagtatalik. Sabay kaming sumisigaw at
humahalinghing sa bawat pag-ulos ng pagkalaki nito sa pagkababae ko.

Paulit-ulit namin na naaabot ang langit at kasukdlan at paulit-ulit rin nito akong
inangkin. Wala siyang kapaguran hanggang sa sumapit ang madaling araw. Sabay kaming
napahiga sa kama habang hinihingal. Yumakap ako sa kaniya ng mahigpit at napangiti
nalang hanggang sa tuluyan na akong nakatulog.

____________

TINANGHALI ako ng gising kinabukasan. Masakit ang katawan ko. Tapos mahapdi pa
'yong gitna ko. I'm sore! Buset na Ashton hindi ako tinigilan hangga't hindi
nagsasawa!

Nakasuot na ako ng pajama at malaking white t-shirt. Binihisan yata ako ni Ashton.
Tumayo nalang ako kahit masakit para makaligo at para mahimasmasan ng konti.

Nang matapos ako sa pagligo ay agad akong lumabas ng kwarto at nakasalubong ko

kaagad ang mga katulong. Isa-isa nila akong binati at binabati ko rin naman sila.

Bumaba ako papuntang dining area at nakita ang tatlo na nagtatawanan. Tumigil ako
at humilig sa dingding para tignan sila. Masaya si Ashleigh at si Zach habang
kinakausap ng daddy nila.

Pakiramdam ko tuloy anak ko na rin si Zach. Sa ilang araw lang kasi naming
pagkikita ay nagkakamabutihan na kami. Gustong-gusto ko kapag tinatawag niya akong
mommy. Feeling ko ako ang tunay niyang ina. Umangat ang tingin ni Ashton saakin at
kaagad ko siyang nginitian. Tumingin na din ang dalawa at kaagad na nagsitakbuhan
para mayakap ako at mabati.

"Good morning mommy!" Bati ni Ashleigh.

"Morning 'my!" Sambit naman ni Zach.

I smiled sweetly at them. "Good morning too my babies!" Bati ko pabalik na

ikinasimangot ni Zach.

"I'm not a baby 'my!" Angal niya na ikinatawa ko.

"Okay okay! You're not a baby anymore and you're already a big kuya to Ashleigh."
Ani ko at ngumisi na ikinasaya ng mukha niya.

"Yes 'my! I'm Ashleigh's big kuya!" Aniya at inakbayan ang kapatid pagkatapos ay
ginulo ang buhok nito.

"Argh! Don't do that again kuya!" Reklamo ni Ashleigh sa kuya niya.

Dalawang buwan lang ang gap nila pero gusto ni Ashleigh na tawagin si Zach na kuya.
Gustong-gusto rin naman ni Zach.

Tumawa lang ako sa inasta nila at bumaling kay Ashton na ngayo'y masaya ang mukhang
nakatanaw sa'min.

"You woke up late. Kumain ka na." Sambit niya na ikinasimangot ko at inirapan siya.

"It's because of you! Ang sakit tuloy." Ani ko pero tumawa lang ang gago.

"It's also because of my big buddy!" Aniyang nang-aasar. Inirapan ko nalang siya at
nagtungo sa lamesa para makakain. Nagugutom na ako...

ALAS tres na ng hapon nang pumunta kami sa ospital kung saan naka confine si
Blythe. Nagtanong kami kung saan ang room nito at itinuro naman samin 'yon.

Nagdadalawang isip ako kung papasok ba ako pero buo na ang loob kong pumasok nalang
na mag-isa.

Binalingan ko si Ashton nang huminto kami sa tapat ng pinto ng room ni Blythe.

"Stay here. Ako nalang ang papasok sa loob." Turan ko na ipinagtaka niya.

"No. Sasama ako." Pagmamatigas niya.

"Please Ashton? May mga sasabihin lang ako sa kaniya then aalis na tayo. Just wait
okay?" Pakiusap ko.

Ilang segundo siyang hindi umimik pero napabuntong-hininga rin sa huli.

"Fine. I'll wait here. Careful okay?" Aniya na ikinatango ko at ngumiti.

Hinarap ko ang pinto at dahan-dahan na binuksan 'yon. Walang tao sa loob at

nakalatay si Blythe.

Nang isinara ko ang pinto at lumikha 'yon ng tunog ay dumilat ang mga mata nito at
napako ang tingin saakin.
Pinasadahan ko siya ng tingin. Mas lalo lang siyang pumayat at sobrang putla na ng
balat. May mga nakakabit sa kamay niya. Naaawa ako sa kaniyang kalagayan.

Humakbang ako palapit at ngumiti sa kaniya.

"Hi!" Bati ko. Tumalim ang tingin niya.

"What are you doing here?" Tanong niya na para bang ayaw niya akong makita dito.

"Uh—I just want to visit you. Tita Emily said kasi na naka confine ka daw dahil sa
sakit na lung cancer..." Sagot ko. Nanliit ang mga mata niya. Nagsusuplada.

"Ano naman ang mapapala mo sa pagbisita sa'kin?" Aniya at umirap. Hanga ako sa
babaeng 'to eh. May sakit na nga kaya pang umirap.

"Are you here para kaawaan ako? Kung gan'on nga then leave. I don't need your
presence here." Turan niya sa malditang boses.

Napabuntong-hininga nalang ako. Talagang hindi kumukupas ang kamalditahan.

"Blythe, hindi ako pumunta dito para makipag-away sayo." Malumanay kong sambit.

"Gusto ko lang talagang bisitahin ka. Oo, naaawa ako sayo. Kasi ang dating Blythe
na kilala ko noon ay ibang-iba na ngayon. And I know na pinagsisisihan mo na ang
mga ginawa mo kaya ka nagkasakit." Turan ko at tinitigan siyang maigi.

"Is that all? You can leave now. Mamamatay na din naman ako at wala namang may
pakealam kaya umalis ka nalang—"

"Si Zach." Putol ko sa kaniya na ikinatigil niya at tumingin sa'kin.

"I know he cares for you. You're still his mother kahit anong ginawa mo sa kaniya.
Alam kong nag-aalala siya at iniisip ka rin Blythe. Gusto niya ring maranasan ang
pagiging ina mo sa kaniya." Mahabang lintaya ko at ngumiti.

"Nagkabalikan na kami ni Ashton." Turan ko dahilan para bumalatay sa mukha niya ang
gulat.

"I understand what you did Blythe. Nagmahal ka lang naman. Minahal mo lang si
Ashton to the point na kaya mong gawin lahat para sa kaniya. Na kahit ang gumawa ng
masama sa kapwa ay kakayanin mo." Usal ko.

"Pero I hope you learned your lesson. Na kahit anong gawin mo kung hindi talaga
siya para sayo, hindi siya magiging sayo." I sighed. Tinitigan ko siya at nakita ko
siyang nag-iwas ng tingin at bakas sa mukha ang sakit.

"Pero naniniwala pa din naman ako Blythe na kaya mong baguhin ang lahat nang 'yon.
Apologize to your son. Humingi ka ng tawad sa kaniya bago ka mawala sa mundong 'to.
Alam kong malambot ang puso mo pero pinapatigas mo lang para walang makakita sayong
nasasaktan. Minsan kasi kailangan nating maging mahina. Dahil kung patuloy tayong
nagtatapang-tapangan, patuloy din natin niloloko ang mga sarili." Usal ko ulit.

Nakita kong tumulo ang mga luha niya sa kaniyang mukha.

Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang kamay nito.

"M-Masakit! N-Nagsisisi ako sa l-lahat nang mga g-ginawa ko..." Nauutal niyang
sambit habang patuloy na humihikbi.
"N-Nagmahal lang naman ako pero bakit ganito? Bakit sobrang sakit ng iginawad
sa'kin ng pagmamahal ko sa isang tao?" Aniya.

Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya.

"Maging malakas ka. Everything will be fine Blythe. You know you always have your
son." Ani ko.

"I-I want to see my son." Aniya na ikinatango ko.

"Dadalhin ko siya bukas dito." Sagot ko at nginitian siya.

Tinitigan niya ako. "B-Bakit Astherielle? Bakit ka ganito sa'kin? Malaki ang
kasalanan ko sayo." Aniya na parang hindi makapaniwala.

Nginitian ko lang siya. "Kasi naiiintindihan kita. Lahat ng tao may kasalanan. At
lahat tayo may pag-asang mapatawad. At handang magbago." Turan ko.

"Bibista ulit ako bukas kasama si Zach. Magpahinga ka na."

Ngumiti siya saakin. "Thank you very much Astherielle and I-I'm sorry..." Hingi
niya ng patawad na ikinasaya ko.

"You're welcome and you're forgiven." Nakangiti kong sambit at ipinangako na

bibista ulit ako kasama ang anak niya.

At gano'n nga ang nangyari. Nagkamabutihan ang mag-ina at nagpatawaran.

I am so happy for my Zach and for his mother.

Everyone deserves a second chance.

Lahat ay may chance na magpatawad at humingi ng tawad.

At lahat ay may chance na magbago.

___________

A/N: NEXT: CHAPTER 4O AND EPILOGUE!

BTW, PLEASE FOLLOW ME ON WATTPAD!

VOTE FOR MY STORY!

COMMENT AND SHARE MY STORIES TO YOUR FRIENDS!

ROAD TO 1K FOLLOWERS NA TAYOOO! YEHEY! WALANG IWANAN MGA READERS HA?

CHAPTER FORTY

Dedicated to: Rachel Paz, Angeline Morales, Yniliram Light, Lyn Pajel, Novy Liccub,
Shie'Lance, Raids Madidis, Nica Cheszel, and last but not the least, Queen Eliza.

|CHAPTER FORTY|

IT'S Ashton's birthday! Isang buwan na ang lumipas at sa loob ng isang buwan na
'yon ay naging masaya ang buhay namin. Kahit na nawala si Blythe at pumayapa na
dahil lumala lang ang sakit nito sa loob lang ng isang buwan. Alam namin na masakit
para kay Zach pero kinaya naman niya. Kinaya namin. Sa isang five star hotel
magaganap ang party para kay Ashton. Nandito ako kasama ang mga bata para personal
tignan ang mga designs ng paligid. Ayokong pumalpak ang birthday party na ito.

"I'm so excited!" Tili ni Ashleigh habang tumutulong sa pagpapalobo ng mga balloons

para sa party mamaya. Gusto niya kasi ng balloons kaya pinagbigyan namin kahit
matanda na si Ashton at ang weird naman kung may pa balloons pa. Pero dahil sa
kagustuhan ng anak namin, wala na kaming magagawa.

Ashton is with his friends. Alam naman nito na may party na magaganap at madaming
imbitado. And I'm also excited for tonight's event.

"I'm tired 'my!" Reklamo ni Zach. Wala pa ngang isang oras na nagpapalobo kami ng
mga balloons, pagod na agad. Napailing nalang ako.

"Stop ka muna diyan." Ani ko na ginawa niya naman kaagad.

"You're so tamad kuya!" Asik ni Ashleigh na ikinangisi ko.

"I'm just really tired!" Rason ni Zach. Hindi na ulit umimik pa si Ashleigh at
nagfocus nalang sa ginagawa.

Bumalik ulit kami sa pinagkaabalahan habang si Zach ay inaabala nalang ang sarili
sa pagtanaw sa mga taong busy sa paghahanda at pagdi-design. Ilang minuto pang
kaming gano'n hanggang sa tanawin ko ulit si Zach.

Nakatanaw ito sa malayo at napakaseryoso ng mukha. Nilingon ko ang tinitignan niya

at nakitang isang batang babae 'yon. The girl is pretty. Sobrang puti ng balat at
napakaganda tignan ng makulot at mahaba nitong buhok.

Ang alam ko ay anak 'yon ng may-ari ng hotel na ito dahil minsan na kaming nakapag-
usap ng may-ari at pinakilala nito saamin ang anak niya.

Mataman na tinititigan ni Zach ang batang babae nang mapansin niyang nakatingin ako
sa kaniya. Nang mapagtanto niyang tinatanaw ko siya at ang tinititigan niya ay nag-
iwas siya ng tingin sa bata at saakin na para bang nahihiya siya. Napangisi ako sa
nalaman. Pakiramdam ko may gusto siya sa batang babaeng 'yon. Aww, may gusto ng
babae ang baby Zach ko? Pero ang bata pa niya!

Malapit nang maggabi at magsisimula na ang party kaya pinatayo ko na ang dalawa
para makapaghanda na kami sa susuotin. Umalis na kami sa hotel na 'yon at sumakay
ng kotse pabalik ng mansion.

Pagkabalik namin ay nadatnan namin ang parents ni Ashton. Kaagad silang ngumiti
saamin at bumati.

"Oh! Nandito na pala ang mga apo ko." Anunsyo ng mommy ni Ashton at sinugod ng
yakap ang mga apo.

Ang daddy naman ni Ashton ay nginitian lang ako at tinanguan. Ngumiti rin ako sa
kaniya at bumaling ulit sa mga anak. Nang matapos sila ay binalingan naman ako ng
mommy ni Ashton.
"Hija..." Bati niya kaya ngumiti ako.

"Ma, buti at nakabalik na po kayo." Ani ko.

Gusto niya kasing tawagin ko na siyang mama. Medyo hindi pa ako komportable noong
una pero unti-unti ay nakasanayan ko na rin.

Galing rin sila sa Switzerland dahil gusto nilang magbakasyon mag-asawa. Siguro ay
kaninang tanghali lang sila nakabalik para sa birthday ni Ashton.

"Kaninang tanghali pa kami dumating. Galing ba kayo sa venue ng birthday party?"

Tanong nito kaya tumango ako.

"Gusto po kasi ni Ashleigh na maglagay ng balloons kaya tumulong nalang din kami
do'n." Sagot ko.

"Ga'non ba? Oh siya sige, aakyat na kami para makapaghanda na para mamaya. Kayo
din." Turan ni mama na tinanguan ko lang ulit at iginaya na sina Zach at Ashleigh
sa kwarto.

We spent 3 hours para sa paghahanda. Binihisan ko si Ashleigh ng color pink na

dress at nilagyan din ito ng color pink na head band na may color pink din na
ribbon sa ibabaw no'n. While Zach is wearing a black tuxedo. Formal kasi ang party
at gusto ko na pareho sila ni Ashton ng susuotin mamaya. A tuxedo. Ako naman ay
isang color white na floral dress at pinarisan ng white din na sandal. Light make
up lang din ang nilagay ko sa aking mukha at medyo pinakulot ang aking buhok.

Kuntentong-kuntento na ako sa imahe naming tatlo kaya bumaba na kami at sakto din
ang pagdating ni Ashton. Nakasuot narin ito ng black tuxedo. He looks so hot
wearing that tux. Mas lalo lang niyang naipakita ang kagwapuhan at kakisigan na
taglay. Napakaseryoso ng mukha niya habang naglalakad papasok ng mansion, ngunit
nang makita kami ng mga anak niya ay agad na sumilay sa kaniyang mukha ang saya. He
smile at us at sinalubong ang dalawang anak na tumakbo patungo sa kaniya.

"Happy birthday daddy!" Bati ni Ashleigh.

"Happy birthday dad." Si Zach naman.

Lumapad ang ngiti ng ama nila at pinasalamatan ang mga anak. Nang matapos sila ay
saakin naman bumaling si Ashton.

I smiled sweetly at him at niyakap ito ng magkalapit kami.

"Happy birthday." Bulong ko at hinalikan ito sa kaniyang pisngi nang kumalas ako sa
yakap.

Gusto ko sanang halikan siya sa labi pero nasa harap namin ang mga bata kaya sa
pisngi muna.

"Damn, you're so beautiful in that dress. Parang ayaw ko nalang pumunta sa party at
gusto ko nalang na ikulong ka sa kwarto buong gabi." Nakangisi niyang sambit na
ikinasimangot ko at bahagya siyang hinampas.

"Ang halay mo talaga!" Asik ko pero tumawa lang siya at hinawakan ang kamay ko.

"Let's go." Matigas na boses niyang sambit at iginaya na kami patungo sa kotse
nito.
Habang bumibyahe kami papunta sa hotel ay sobrang ingay nina Zach at Ashleigh.
Sobrang kulit ni Ashleigh habang kausap ang kuya. Napapatawa nalang ako at
napapangiti tuwing nakikita silang sobrang close sa isa't-isa kahit hindi sila
tunay na magkadugo at magkapatid.

Magkadugo man o hindi, ang importante ay totoo ang pinapakita mong pagmamahal at
pag-aalaga mo sa taong 'yon.

Sobrang saya ko kapag nakikita sila. Sina Zach at Ashleigh, lalo na si Ashton. Wala
na yatang makakapantay sa sayang nararamdaman ko tuwing kasama sila.

"Shit! I'm nervous..." Dinig kong bulong ni Ashton sa sarili. Napakunot ang noo ko
at nagtaka sa sinabi niya.

"Why?" Tanong ko kaya nanlaki ang mga mata niyang tumingin sakin.

"N-Nothing. Nevermind." Aniya at nag-iwas ng tingin, nagpatuloy nalang sa

pagmamaneho. Hindi ko nalang din siya pinansin at nagfocus nalang para mamaya.

Kinakabahan ako. Kakayanin ko kaya?

Nakarating kaagad kami sa hotel. Magkahawak kamay kaming dalawa habang hawak-hawak
din namin ang mga bata. Nang namataan kami ng may-ari ng hotel ay sinabi niya ito
sa announcer.

Kaya habang pumapasok kami sa malaking entrance door ay inanunsyo na ang aming
pagdating.

"The birthday celebrant is here! Let's all welcome, Mr. Ashton Santiago together
with his family!" Masayang sambit ng host dahilan para tumingin lahat saamin ang
mga taong imbitado.

Nagpalakpakan silang lahat pero kitang-kita sa kanilang mga mukha ang gulat at
pagtataka. Siguro ay nabigla sila sa kanilang nalaman na may pamilya na ang isang
sikat at successful na billionaire.

May mga medias at dumaan pa si Ashton sa mga katanungan ng mga reporters habang
kami ng mga bata ay pinauna na niya sa table kasama ang mga pamilya nito.

"Good evening po." Bati ko sa parents ni Ashton pati na rin sa iba pa nitong
relatives.

"Oh everyone! This is Astherielle Zanniah Monterial, my son's soon to be wife."

Anunsyo ni mama Emily. Namula ang mga pisngi ko. Binati ako ng mga kasamahan nila.
Kilala na nila ako dahil rin sa kompanya namin ni papa.

Nagsimula na ang party. Dumating na rin si papa kasama si Tita Elena. Sobrang saya
ng mga mukha nila. Halatang nagmamahalan.

"Papa! Tita Elena!" Bati ko sa kanila.

"Anak!" Sambit ni papa at ngumiti saakin si Tita.

Nagkuwentuhan pa kami ng ilang sandali hanggang sa ni-request na ng host ang mga

pamilya ni Ashton na magbigay ng mensahe sa harap ng stage.

Nauna ang daddy nito. Kasunod ay ang mommy ni Ashton. Sumunod ang mga tita at tito
ni Ashton hanggang sa ni-request na rin na magbigay ng message ang papa ko kay
Ashton.
Sobrang nakaka-touch ng mga mensahe nila. Natutuwa ako para kay Ashton.

"May I request Mr. Ashton and Ms. Astherielle to come on stage and give some sweet
message to each other?" Mapunayang sambit ng host na ikinatili ng mga tao at
tumawa.

Nag-init ang mga pisngi ko sa kahihiyan. Kailangan pa ba 'yan?

"Baby, let's go." Aniya at hinila na ako paakyat sa stage kaya wala na akong nagawa
pa.

"Happy birthday once again Mr. Asthon! Pwede ka bang magbigay ng mensahe kay Ms.
Astherielle?" Tanong ng host. Ngumiti si Ashton at tumango. Kinuha nito ang isang
microphone.

"So—" Humarap ito sa mga tao. "I want to thank all of you for coming here. Thank
you for all the greetings and for the gifts. Thank you to my family and relatives.
Thank you for the all the messages. And thank you for preparing all of these! This
is one of the best birthday of mine." Humarap ito saakin.

"And to my one and only love—" Tumawa ito ng nagtilian ang mga tao. Nahihiya parin
ako at namumula ang mga pisngi. Pakiramdam ko para na akong kamatis sa sobrang
pula.

"Thank you. You're the best gift of my life. Thank you for making me feel loved.
Kahit na hindi naging mabuti ang nakaraan natin. Ang importante ay nandito tayo
ngayon at nagmamahalan ulit." Huminga siya ng malalim.

"Ang saya ko no'ng nalaman kong buntis ka. No'ng pinagbubuntis mo ang anak natin,
si Ashleigh." Aniya at tinuro si Ashleigh na ngayo'y nakangiti saamin.

"Pero no'ng nangyari ang gabing 'yon at nawala ka sa'kin, para akong pinatay ng
paulit-ulit. Matapos kong malaman na nawala ang anak natin at umalis ka para iwan
ako. Sa loob ng ilang taon nagdusa ako. I thought you already have a husband. Na
hindi talaga tayo sa isa't-isa. Hindi na ako nangialam pa sayo. Ayokong humadlang
sa kung saan ka na masaya. Kasi sobrang sakit na ang naparanas ko sayo, and I am
very sorry for that. But now, na kasama ko na ulit kayo. With my Zach," Dagdag nito
at tumingin kay Zach.

Muli na naman siyang tumingin sakin.

"I will promise that I will make it up to you. With our children. Na kahit anong
mangyari hindi na ulit kita patatakasin pa." Usal niya at ngumisi. "Kahit sino o
ano man ang humadlang sa'tin ngayon, pinapangako kong hindi ko na sila hahayaan
pang humadlang." Aniya at dahan-dahan na lumuhod na ikinanlaki ng mga ko at
ikinasinghap ng mga tao.

May dinukot ito sa bulsa habang mataman siyang nakatitig saakin at nakangiti.

"I'm nervous, you know." Aniya at tumawa.

"Astherielle Zanniah Monterial. My woman. My life. My everything. My happiness. My

hope. My love. My forever. And my property." Usal niya at huminga ng malalim.

"Can you be mine forever? Can you be my property forever? Can you be the mother of
our children? Can you spend the rest your life with me and with our children?"
Dagdag niya na nagpainit ng puso ko. Nangingilid ang mga luha saking mata.
"Can you be...my wife? Will you marry me Astherielle?" Tanong niya at inilahad ang
maliit na red box na may lamang isang napakagandang singsing. Halatang sobrang
mahal no'n.

Tumulo ang aking mga luha at nagsimula na ang hiyawan ng mga tao.

"Say yes!"

"Marry him!"

Sigaw ng mga tao pero titig na titig na ako sa singsing na nakalahad sa harap ko
ngayon.

I'm happy. I am very very happy. Sunod-sunod na tumulo ang mga luha sa mukha ko
habang nag-aabang parin si Ashton sa isasagot ko. Nakikita ko ang pangangamba sa
mukha niya.

Tama siya. Hindi naging maganda ang nakaraan namin. Pero ngayon na heto kami at
magsisimula ulit. Handa na ako.

I slowly nodded my head and smiled at him.

"Yes... Yes! Yes! I will marry you Ashton." Sigaw ko na ikinanlaki ng kaniyang mga
mata at bumakas sa mukha ang sobrang tuwa.

Patuloy na namamalisbis ang aking mga luha. Ang saya ko. Ang saya ko sa nangyayari!

"Damn! Yes yes yes!" Sigaw niya at ipinasok ang singsing sa aking daliri pagkatapos
ay tumayo at niyakap ako ng mahigpit.

Naghiyawan at tilian ang mga tao. Masayang-masaya din para sa'min.

"Thank you so much! I love you." Bulong niya.

Ngumiti ako at yumakap ng higpit sa kaniya.

"I also have something to tell you..." Bulong ko kaya kumalas siya sa yakapan namin
at tinignan ako.

"What?" Tanong niya.

Ngumiti ako ng malapad at itinuro ang aking tiyan.

Tumingin din siya doon at napakunot ang noo. Nagtataka sa ginawa ko.

"Ashton. I'm...pregnant." Ani ko na ikinagulat niya.

"W-W-What?" Naguguluhan niyang tanong. Hindi agad naproseso sa kaniya ang sinabi
ko.

"I'm two weeks pregnant Ashton. You're going to be a father again." Madamdamin kong
usal.

Ang kaninang naguguluhan niyang mukha ay napalitan kaagad ang saya at tumalon.

"Oh God! Yes! Yes! I'm going to be a father again! She's pregnant! Astherielle is
pregnant!" Sigaw ni Ashton dahilan para mas humiyaw pa ang mga tao. Marami ang nag
congratulate saamin.
Bumaling ulit siya sa'kin at sinugod na naman ako ng yakap.

"I love you. I love you..." Paulit-ulit niyang bulong.

"I love you too Ashton. I am willing to be your wife. I can be your love forever. I
will stay by your side forever. And also, I can be your property Ashton." Bulong ko
pabalik. Kumalas ulit siya sa yakap at inilapit ang aming mga mukha.

"I'm so happy right now. I love you Astherielle." Dagdag niya kasabay no'n ang
kaniyang paglapit saaking mukha.

Naglapat ang aming mga labi at malamyos ako nitong hinalikan. Napapikit ako at
napangiti ng tago.

This is it... This is the start of our happy ending.

And I'm glad that I am his property.

That I am The Billionaire's Property.

_____________

A/N: NEXT: EPILOGUE!

EPILOGUE

Music: You're still the one by Shania Twain/Vivoree

: PLEASE READ THE AUTHOR'S LAST NOTE

|EPILOGUE|

Ashton's Point of View

MARRYING the person you love is the best feeling. Sobrang tagal kong hinintay ang
pagkakataon na 'to. Ang maikasal siya saakin at maangkin siya habang buhay.

Naglalakad na ito sa gitna ng aisle habang suot-suot ang kaniyang wedding gown at
hawak-hawak ang bulaklak. She's escorted by her father.

Mariin ko siyang tinitigan.

Ang akala ko noon ay wala na talaga kami. Na wala na talaga akong pag-asa sa
kaniya. Pero gumawa ulit ang tadhana ng paraan at muli kaming pinagtagpo. We are
really meant for each other. Pagkatapos ng lahat ng sakit, hirap at mga hadlang sa
pagmamahalan namin, kami parin talaga sa huli.

"Bakit siya Ashton?! Nandiyan naman si Blythe! Bakit ang babaeng 'yon pa?!" Sigaw
ni mommy saakin matapos nitong maka recover agad sa atake. And now, I am all alone.

She left me. Our child is gone. Her dad said that she doesn't love me anymore. Na
galit na galit na siya sa'kin.

Kasalanan ko lahat nang 'to! But the photos. Totoo ba ang lahat nang 'yon?!

Umigting ang bagang ko at napakuyom ang kamao.

"Why do you keep on chasing that girl?! She is nothing compared to Blythe. Blythe
is rich. She's pretty and sexy. She's almost perfect! Bakit 'di nalang siya ang
piliin mo? Marry her!" Sigaw ulit ni mommy pero mas lalo lang akong nagalit.

"For you she is nothing. But for me, Astherielle is my everything. Are you happy
now mom? She left me! Our child died!" Sigaw ko at dumilim ang mukha.

Natigilan siya at nagulat sa pagsigaw ko sa kaniya. Sanay siyang sinusunod ko ang

mga gusto niya at hindi siya sinisigawan. Pero eto? Ang mangialam siya at gawan ng
masama ang babaeng mahal ko? Hindi ko 'yon matatanggap!

"Our unborn child is gone mom! Masaya ka na ba?! Iniwan niya na ako! Ayaw na niya
sa'kin!" Dagdag ko at sinuntok ang dingding sa malapit ko.

Napasigaw siya sa gulat at napaatras.

"A-Ashton—"

"Tell me mom. Ikaw ba ang may kagagawan ng lahat ng 'to? The photos! Ikaw rin ba?!"
Tanong ko. May kutob akong siya nga. Kasi siya lang naman at si Blythe ang may ayaw
saamin ni Astherielle at gustong magkahiwalay kami.

"A-Ashton please c-calm down—"

"Just fucking answer my question mom! Ikaw ba?! Kayo ba ni Blythe?!" Sigaw ko.
Aligaga na siya at nakikita ko ang takot sa mukha niya.

Sorry mom pero sumosobra ka na.

"Ashton w-we only did those things for your sake." Aniya na ikinagalit ko na naman.

"So marami pala kayong ginawa sa kaniya?!" Pasigaw kong tanong.

Natikom niya ang kaniyang bibig at dahan-dahan na tumango.

"Fuck!" Sigaw ko sa galit at masama siyang tinignan.

"This is all your fault mom! Kasalanan mo 'tong lahat!" Asik ko at padabog na
lumabas ng kwartong 'yon.

I can still remember that day na sobrang galit na galit ako kay mommy dahil sa mga
ginawa nito. I heard pumunta si Astherielle sa Italy. At kasama niya si David.
Isang buwan lang kaming hindi nagkita nakakita na kaagad siya ng bago?!

Masakit para saakin 'yon pero na realized kong...hindi talaga kami ang para sa
isa't-isa. Kaya ko siyang paimbestigahan ulit at pilitin siyang bumalik sa'kin. I
can even kidnapp her again. Pero hindi ko ginawa. Kasi ayokong maging sagabal sa
kung saan na siya masaya. Kung masaya na siya, I'll support her. Kahit masakit para
sa'kin.

🎶 Looks like we made it

Look how far we've come, my baby

We mighta took the long way

We knew we'd get there someday🎶

The music started to play. Nagkatitigan kaming dalawa habang naglalakad parin ito
kasama ang papa niya.

🎶They said, "I bet they'll never make it"

But just look at us holding on

We're still together, still going strong🎶

The song is right. Marami nga ang naging hadlang at problema sa'min pero heto parin
kami. We're still together and still going strong.

🎶You're still the one I run to

The one that I belong to

You're still the one I want for life🎶

She's still the girl I want. Siya parin. Siya parin 'yong babaeng kayang palambutin
'yong puso ko. Siya 'yong babaeng kayang maiparamdam sa'kin ang totoong pagmamahal
at pag-aalaga.

🎶You're still the one that I love

The only one I dream of

You're still the one I kiss good night🎶

Yes, she's still the one I love. She's the girl that I only dream. And she will
always be the girl that I will kiss forever. She's still the one. My property.

Tuluyan siyang nakarating sa harap ko. Inabot ko ang kaniyang kamay at nang
mahawakan 'yon ay hinigpitan ko ang pagkakahawak.

Iginaya ko siya sa harap ng altar. Sa harap ng Diyos at sa harap ng madaming tao.

The ceremony starts at siya ang unang magva-vow.

Ngumiti siya saakin na mas lalo ko lang na ikinahulog sa kaniya.

"Ashton. Naaalala mo pa ba no'ng kinidnapped mo ako?" Tanong niya at tumawa dahilan

para mapatawa na rin ang mga tao.

Ako naman ay ngumisi.

"Ang sabi mo sakin hindi moko pakakawalan hangga't hindi ako nahuhulog ulit sayo at
lalong-lalo na kapag hindi mo ako mabubuntis." Tumawa ulit sila.

Nakakahiya.

"Ashton hindi nawala ang pagmamahal ko sayo sa loob ng ilang taon. Ikaw parin
talaga. Ikaw lang 'yong lalakeng mahal na mahal ko. Ikaw lang 'yong lalakeng
pinapangarap kong maging asawa at maging ama ng magiging anak natin. At ngayon,
unti-unti na 'yong nangyayari. Eto na. Kinakasal na tayo. May dalawa na tayong anak
at madadagdagan pa ng isa." Aniya at hinaplos ang kaniyang may umbok nang tiyan.

May lumabas na luha sa mata niya at ngumiti ulit saakin. "I love you so much
Ashton. At ikaw lang ang gusto kong makasama hanggang sa tumanda na tayo at mawala
sa mundo. Kung bibigyan ulit tayo ng pagkakataon ay ikaw parin ang paulit-ulit na
pipiliin ko. And I vow to love you forever. I will take care of you and our
children. " Nag-init ang aking puso. Me too Astherielle. Ikaw rin ang paulit-ulit
kong pipiliin.

Ipinasok niya ang singsing sa aking daliri and she mouthed I love you to me.

Now, it's time for my vow...

Kinuha ko ang kaniyang kamay at inihanda muna ang singsing na isusuot ko sa kaniya.

"Thank you. Salamat sa lahat ng pagtitiis na ginawa mo. Sa lahat ng pagmamahal at

pag-aalaga na iginawad mo sa'kin. Astherielle, you're my life. You're my
everything. Hindi ko kaya kung mawawala ka pa sa'kin. At ikaw rin ang paulit-ulit
kong pipiliin kahit ano man ang mangyari. Kasi ikaw lang din eh. Ikaw lang 'yong
babaeng mahal na mahal ko din na kapag hindi ka lang makita ng ilang segundo ay
nababahala na ako." Panguna ko at ngumiti din sa kaniya.

"Saksi ang lahat ng nandito lalong-lalo na ang Diyos kung gaano kita kamahal. Kung
gaano ka totoo ang lahat ng mga sinasabi kong 'to. Astherielle Zanniah Monterial. I
also vow to love you forever. Aalagaan din kita at ang mga anak natin. You will
always be mine. You will always be my girl. You will always be my love. And you
will always be my property. I love you." I inserted the ring on her finger.

"I now pronounced you husband and wife. You may now kiss the bride." The priest
said.

Ngumiti ako ng malapad at itinaas ang nakaharang sa mukha nito. I smiled again at
her. Dahan-dahan kong inilapit ang aking mukha sa kaniyang mukha at ginawaran siya
ng isang malalim, malamyos, at puno ng pagmamahal na halik.

"I love you my wife." I said to her. I kissed her again and again.

"Humanda ka sa'kin mamaya. Hindi kita titigilan hanggang sa hindi ka na makalakad."

I teased her. Tumawa siya ng mahina.

"I am willing Ashton. Angkinin mo ako ng paulit-ulit. You have the right Ashton
because I am your property."

THE END

Date started: O4-2O-20

Date ended: O7-O4-2O

A/N: READ THE AUTHOR'S LAST NOTE FOR THIS STORY PLEASE!

Please give your feedback of the whole story! Comment down po😊

AUTHOR'S LAST NOTE

AUTHOR'S LAST NOTE FOR THIS STORY

Isang kuwento na naman po ang aking natapos. Thank you for reading and supporting
THE BILLIONAIRE'S PROPERTY!

Tapos na po sina Asthon at Astherielle! Ano feedback niyo sa buong story? This is
my third story and I really hope that you like my 3rd story kahit matagal ang
update.

PLEASE GIVE YOUR FEEDBACK ABOUT THE WHOLE STORY. PLEASE?

Gusto ko pong malaman ang comments niyo about sa story ni Ashton at Astherielle. No
more book 2 and no more special chapters 😊

Once again, Salamat po sa mga tumutok at naghintay sa bawat update ko. Sa lahat ng
mga positive at magagandang comments na nabasa ko!

Salamat sa mga readers na nagchat sa'kin at pasensya na po sa mga hindi ko na

replyan dahil po sa sobrang busy ko. Sana po ay naiiintindihan niyo.

Pasensya na din sa mga hindi na nagustuhan ang flow ng story ko. Hindi naman talaga
ako magaling kaya sana maintindihan niyong lahat. But don't worry, I will do my
best to reach your expectations next time!

Pasensya din po sa mga typographical errors at sa lahat ng mga maling words na

natype ko sa story.

So, this is not a goodbye message kasi magkikita pa tayo sa susunod na kuwento ko!

Atsaka road to 1K followers na po tayo! 'Saka na po ako gagawa ulit kapag naka 1K
followers na po ako sa wattpad

THANK YOU MY DEAR READERS! HANGGANG SA SUSUNOD NA KUWENTO ULIT!

Follow me on Wattpad:

@Miss_Lashie

Please follow me, vote for my stories, comment your thoughts about my stories, and
please do not forget to share my stories to your friends!

Add me on Facebook:

@Lashie WP

You can chat me anytime tapos chat² tayo😊

Thank you once again and see you soon my readers! I love you all!