AUTHOR'S NOTE: THIS STORY IS NOT PERFECT, HINDI KO PA NA EDIT ITO SINCE NATAPOS SIYA.

SO
EXPECT THE GRAMMATICAL ERRORS AND TYPOS.

*****

Giovann Mercedez POV

"Damn it!" Tumingala ako at pumikit nang mariin. Ang sarap sa pakiramdam habang pinapaligaya ng
babaeng ito ang p*********i ko.

So slut, huh!

"Faster, darn! Ganyan nga!" Halos mabilaukan na ang babae, dahil idiniin ko pa ang alaga ko sa bibig
niya.

"Arck!" she moan.

"Shit!"

Mas pinag-igihan niya pa ang ginagawa niya. Pinaikot niya ang dila niyang mainit sa dulo ng naguumigting
kong alaga. Sinipsip niya ito na nagdala sa akin sa sarap.
Sinakop ko ang buong buhok niya bago ko binayo ang malaki niyang bibig. Suck that bitch!. Halos
mamula na ang mukha niya at mamuti ang mata niya sa tindi ng pagbayo ko sa kanya.

Bibig palang 'di na kaya ang kalakihan ko, paano kapag naipasok ko na ito sa laspag niyang p********e.

"Ack!"hirap niyang ungol.

Napangisi na lang ako. That's what you get, you want to layed down with me? Mag dusa ka!

"f**k!" I curse under my breath.

Sa huling pagbayo ko sa bibig niya. Agad akong nilabasan, nilunok niya nang walang pag alinlangan ang
katas na lumabas sa akin. Ngumiti pa ang babaeng ito habang may nang aakit na tingin.

I won't fall for that. You want harder?

I smirk.

"Ang sarap ng alaga mo. I'm still wet, Giovann." malanding sabi niya. Umupo siya sa kandungan ko at
gumalaw-galaw.

Nabuhay naman ang alaga ko dahil sa kalandian niya. Tutok na tutok ang matigas kong pagka lalaki sa
basang-basang niyang pagka babae. Hinawakan niya ito at hinagod sa uhaw niyang puri.

Sinandal ko ang buong likod ko sa sofa at hinayaan ang babaeng itong menomolestiya ang matigas kong
espada. Make sure you will gonna satisfied me. If not, pasensiyahan nalang hindi ko tataposin ito.

"Ciggarette. I need ciggarette," sambit ko habang naka pikit.

"Okay, Mr. Mercedez" Kinagat niya muna ang punong tenga ko bago siya kumuha ng isang stick ng
sigarilyo. Siya na ang kusang naglagay sa bibig ko pagkatapos sinindihan niya ito.

"You're f*****g hot," she whispered, tila inaakit ako.

Nginisihan ko siya. "I am more than hot if you stop playing my god damn shaft. Insert that bulk of mine
into your wet fuckin' vagina," bastos kung sabi. I raise my brows up.

Tumawa siya ng malakas and bite her lower lips " 'Yan ang na gustuhan ko sa isang, Giovann Mercedez"

Binuga ko ang usok ng sigarilyo sa mukha niya. Umubo siya nang malanghap niya ang usok, but still she's
smiling. Wala man lang mababakas na inis sa

mukha niya dahil sa ginawa ko.

Good! I don't want to hear any complain.

"Make myself c*m and zip your mouth" I said darkly.

She smiled, kinuha niya ang sigarilyo sa bibig ko para mahalikan niya ako. Kinagat niya ang labi ko ng
mariin. Agad kung pinutol. I push her chest. Just to stay away her lips into mine.

"No kissing," I spit rudely.

"Oh...Okay, " nahihiya niyang saad.

Hinawakan ko ang magkabilang bewang niya para igiya papasok ang alaga ko sa basa niyang pagka
babae. Nang maipasok ko na ng tuluyan nagtaas baba ang katawan niya.

"You're tight, huh," ungol ko sa labi niya. And she's noisy as f**k.

" Not to mention, Giovann" Mas lalo siyang naganahan sa pag-galaw.

Mas binilisan niya pa ang pagtaas baba niya sa kandungan ko. Ungol niya ang bumalot sa buong kwarto
at ang lagapak sa paglabas masok ng kahabaan ko sa puri niyang basa.

"Your c**k are damn big, Mr. Mercedez. Nakakabaliw ka at ang alaga mo," paungol na bulong niya sa
tenga ko.

Sasagot na sana ako ngunit tumunog ang cell phone ko sa tabi. Inabot ko 'yon ng walang hirap.
Napamura pa ako dahil sa distorbong tumatawag. But my world stop for a moment and processing who's
calling. Dahil bumungad sa screen ang babaeng pagmamay-ari ko.

Pagmamay-ari? Is that a redicolous word to describe her? Is it too much? Or I just call her a rat rag?
Much better.

"G-giovann, I love you," rinig kong sabi ni Alexa. I smirk and shoke my head. What now? Are you falling
for me? Such a slut. No strings attached.

"We're just f*****g don't say anything that can ruin our night"," mabagsik kung saad.

Nagbago ang ekspresyon niya. "S-Sorry. But I'm not lying."

"Tss" Kinunotan ko lang siya ng noo bago ko sinagot ang tawag. I don't have time to talk to her. And
listen her nonsense feelings.
"Babe?" nakangising bungad ko. Such a nice enderment right? Babe. That's too premitive to call her that.

Patuloy parin sa paglabas masok si Alexa sa pagka lalaki ko. Hindi inindang may katawagan ako ngayon.
Ang lakas niya pang umungol. I covered her mouth just to shut her damn noisy mouth.

"V-Vann saan kana? Hindi ko alam papuntang bahay mo."

Umungol pa lalo si Alexa. Siya nalang ang nasarapan dahil natuon ang atensyon ko sa katawagan.

"M-may ka sex ka ba?" she stuttering, and I hate hearing those shaking voice.

Rinig ko sa boses niya ang pait. Matgal akong sumagot, dahil pinakiramdaman ko pa siya. So what if I
have a woman to layed, huh? Why you're asking?

I want to ask those. But my mind, can't process properly, what's good to respond on her statement.

"None of your business. Hintayin mo ako riyan, susunduin na kita," walang gatol kong wika.

Dammit! Nakalimutan kong may susunduinnga pala ako ngayon.

"O-okay" Her voice is shaking. Klaro roon ang pagka- tension.

Natigilan ako sandali.

"Sigurado kana ba sa plano mong tumira sa bahay ko?"

Sinenyasan ko si Alexa na tumigil sa ginagawa. But she keep on pumping her self. She's moaning like a
f**k.

Dammit! I want to focus on talking to a woman in the phone. But she keep on distracting me. It pissed
me a lot. I don't enjoy this anymore.

"O-oo"

Tangina bakit nauutal 'to? Are you scared? Nagda-dalawang isip ba siya sa plano niya? That must be no
f*****g way. She need to fix her decision.

Tinulak ko si Alexa. Naiirita na.

"Move, nawalan na ako ng gana, " walang ka buhay-buhay kong sabi.

Nanlaki naman ang mata niya sa ginawa ko. Tinaasan ko lang siya ng kilay bago tumayo. Nakakawala pala
ng gana pag 'yong kausap mo sa kabilang linya. Nauutal. That woman, binabagabag nanaman ako.

"What the hell, Giovann!"

Sinuot ko pabalik ang boxer at pantalon ko at dali-dali nang lumisan sa kwarto na iyon. Naiwan ang
babaeng nabitin ng todo. My sperm came out awhile ago and I was satisfied. No more second round. I
don't do that. Lalo pa't masiyadong boring ang babaeng 'yon.

I sigh deeply.

Kahit ngayon lang kailangan kong magpigil. Kailangan ko munang harapin ang babaeng ito, na mukhang
kanina pa naghihintay sa akin, sa pinapasukan niyang paaralan.
"Nandiyan ka pa ba?" Binalik ko sa tenga ko ang cell phone bago pinaharurot ang kotse nang mabilis.

"Iniwan mo ang babae mo?"

Natigilan ako sa pait niyang katanongan. Anong pakialam mo? Answer my questions Andrea. Don't ask
me, some useless questions. When in fact it's obvious.

"You already paid, Ms. Morales make sure, magampanan mo ng maayos ang trabaho mo," tagis bagang
kong sambit.

Isinawalang bahala ko ang tanong niya sa pamamagitan non. Kasi nagsisimula nanaman ako sa kakaibang
pakiramdam sa tuwing nahihimigan ko ang pakikialam niya sa buhay ko. Naalala ko ang kagagawan ng
kanyang magulang.

"Kaya kong tumupad sa usapan, Mr. Mercedez."

"Mabuti ng magkaliwangan babe." I smirk

Natigilan siya sa kabilang linya. Mukhang pinoproseso pa ang pagtawag ko sa kanya ng ganon.

" 'Wag mo 'kong tawaging babe, Vann. Dahil katulong mo lang ako. Hindi isa sa mga babaeng parausan
mo."

Hininto ko ang kotse dahil nag- stop light saka ako nag salita. Humigpit ang hawak ko sa manobela. Hindi
na gustohan ang narinig.

"Mahirap ka lang, kaya kitang bilhin bilang labasan ng libog ko, Andrea. Tandaan mo, malaki ang dapat
mong pag bayaran bago ka makalabas sa puder ko."
Pinatay ko na ang tawag. Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya.

Oras na tumapak siya sa bahay ko. Magiging impyerno na ang buhay niya. Mali ang kalabanin ako.
Maling-mali. Dapat pag bayarin ng babaeng 'yon ang lahat. Ang pamilyang Morales ang dahilan kaya
naging ganito ako at ang babaeng 'yon ang mag babayad ng lahat. She's going to be a, 'WOMANIZER'S
PROPERTY' from now on.ANDREA's POV

"That's all for today. See you on monday."

Inunahan ko na sa paglabas ang last subject teacher ko. Patakbo akong lumabas ng campus dahil akala ko
naghihintay ang lalaking ubod ng sama sa akin sa labas ng gate pero ni-anino niya wala akong makita.

"Andrea, sinong hinihintay mo?"

Napatingin ako sa likod ko ng marinig ang boses ng isa sa kaklase ko sa isang subject. Naka ngiti ang
kanyang labi.

"Uy Aaron, ikaw pala, hinihintay ko ang sundo ko."

"Sino, boyfriend mo?" kunot noong tanong niya.

Nanlaki ang mata ko.Sabay iling.

"H-ha! H-hindi. Ano, ang kapatid ko. Oo, ang kapatid ko ang sundo ko," hindi komportable kong saad.

Humagalpak naman siya nang tawa. Tinapik niya ang balikat ko bago siiya nagpaalam.

"Akala ko may boyfriend kana. Sege, una na ako sayo. Mag iingat ka rito."
Tinanguan ko lang siya. Umalis na rin siya kalaunan, sakay ng motor niya. Nginitian niya pa ako bago
lumayo ang magara niyang motor.

Bumuntong hininga ako saka umupo sa waiting sheed. Marami pang estudyante sa labas ng campus,
hinihintay ang kanilang sundo. Samantalang hinintay ko naman ang amo ko, na kukunin raw ako rito sa
labas ng gate.

Lumipas ang isang oras. Wala paring lalaking sumulpot sa harapan ko. Halos ubos na ang studyante na
nandito sa labas ng campus at halos gumabi na. Bagot na bagot na ako kakahintay sa kanya.

"Saan na ba ang lalaking 'yon?" sambit ko.

Ang usapan namin susunduin niya ako pagka-uwian pero anong oras na. Kung pu-pwede lang takasan
ang problemang haharapin ko sa kanya, baka kanina pa ako tumakas. Kaso may pumipigil sa akin.
Natatakot akong babalik nanaman ako sa kulongan. Naalala ko no'ng pumunta siya sa bahay namin
panay ang tago ko para hindi ko lang siya makaharap.

Sobrang takot na takot ako sa panahon na 'yon. Hindi ko alam, kung sa'n ako pupunta o magtatago para
lang matakasan siya.

"Alam kong nasa loob ka lang, Andrea. Lumabas ka riyan bago ko pa sirain itong bahay niyo. Huwag
mong ubosin ang natitira kung pasensiya. Get the hell out! Now!" gigil na sigaw ni Giovann sa labas ng
bahay namin.

Limang araw ng hindi nagpapakita ang mga magulang ko, pati si kuya. I don't have an idea, what's going
on. Nabalitaan ko nalang na may nagawa silang kasalanan.

Nagnakaw sila sa company ng kanilang boss. And their boss, is no other than, the man who's shouting in
the outside. Hinahanap ang mga magulang ko. Ang hindi ko makuha, bakit pati ako, hinahanap niya?.

Panay tulo na ang luha ko dahil sa sobrang kaba.

Kahit kinabahan, nag tago parin ako sa loob ng bahay. Balak ko pa sanang tumalon sa bintana para lang
talaga matakasan siya. Kaso huli na ang lahat, nakapasok na siya sa bahay, kasama ang mga pulis at NBI.
May dala silang search warrant na ika-lugmok ko.

Hinalughog nila ang buong bahay. Iyong mga gamit namin itinumba nila iyon. Maraming kabinet silang
binuksan. Pinasok din nila ang kwarto ko, kwarto ni kuya at kay mama at papa.

"Wala kayong makukuha rito. Umalis na kayo" Pigil ko pa.

"Sir, may nakuha kaming shabu at baril sa kwarto," Biglang labas ng isang pulis galing sa kwarto ni kuya,
sabay nilang pinasok 'yon. Sumunod din ako.

Hindi ako makapaniwala sa nasaksihan ko. Sa pagkakaalam ko hindi nagbibisyo ang kapatid ko. Bakit may
ganyan siya. Sobrang bait ng kapatid kung 'yon, siya ang nagsasabi sa akin palagi na hindi ako dapat
magpadala sa mga ilegal na bisyo. Pero bakit...

Nagulat nalang ako ng may tumapik sa aking likuran. Dahil sa pagkatulala hindi ko na alam kung anong
nangyari sa paligid. Ang tanging narinig ko...

"May shabu rin ang babaeng ito. Nasa bulsa ng pantalon niya"

Nanghina agad ang mga buto ko ng may nabunot silang naka balot sa plastic na shabu. I am sure, I didn't
use those. Paano nagkaroon ng ganoong bagay sa bulsa ko?

"H-Hindi akin 'yan," hinang-hina kung sabi.

"Sa presinto kana magpaliwanag." pinosasan ako ng isang pulis. Nagpupumiglas agad ako at pilit
kumuwala.
"Please hindi ako gumagamit ng ganon, maawa kayo. Hindi po talaga," iyak kung sabi.

"Bitawan niyo ako!" Nagpumiglas ako sa pagkakahawak ng mga pulis sa akin.

Nilapitan ako ni Vann, seryoso ang kanyang mukha. Nakita ko pa ang madilim niyang ngisi.

" So, you're a drug adik?" madilim niyang sabi.

"Hindi ako gumagamit ng droga----"

"Ganyan ba ang pamilyang Morales? Sa sobrang pagka-adik sa bisyo nagnakaw nalang ng pera? Tapos
mahilig pang tumakas. Hindi pa talaga kayo nakuntento sa binigay kong bahay sa inyo. Nagawa niyo pang
magnakaw sa companya ko? I'll make sure, your parents will be root in that f*****g jail!"

Napapikit ako sa inis. Hindi na alam kong ano ng nangyari sa buhay ko. Napapahamak ako sa
kabulastugan ng pamilya ko. Bakit may pamilya akong mag nanakaw? And I thought sobrang bait nila,
iyon pala may tinatago silang hindi ko nalalaman.

"Saan ang magulang mo, dapat mabilanggo rin sila katulad mo. Malaking pera ang ninakaw nila sa
companya ko. One billion, Andrea."

Napatunganga nalang ako sa laki ng perang nakuha ng magulang ko. Nagtatrabaho ang si mama at papa
sa pagiging janitor. Samantalang si kuya, ang pinagkakatiwalaan niyang sekretary sa kanyang kompanya.
Tapos iyon pala, tinatrydor siya.

Yumuko na lang ako. Hindi na kayang makipagsagotan. Akala ko mababait sila, hindi nila kayang gawin
ang pagnanakawo,oras na pumasok sila sa company ni Vann. Iyon pala mas grabeng kagagohan ang
nagawa nila. Lagi nalang akong napapahamak. And this is worst.

Hindi ko nga alam kong bakit alam ng lalaking ito ang pangalan ko. Siguro pinapaimbestigahan niya ang
pamilyang Morales. Siya naman, kilala ko lang siya dahil sikat siyang business tycon. Sa news man o sa
magazine napapalabas siya. Pumupunta rin ako sa Kompanya niya upang tulongan ang magulang ko
sakanilang trabaho. At isang beses ko palang siyang nakita, at galit p siya sa panahong iyon. Sa
pagkaka-alam ko pangalawang beses na itong nagkasagupa kami.

"Ikulong niyo ang babaeng 'yan!"

Para na akong robot habang kaladkad ako ng mga pulis papalabas ng bahay. Lahat nang kahihiyan,
dala-dala ko na yata, pati dignidad ko natapakan na habang nasa loob ako ng kulungan.

Kahit anong deny ko, sa presinto, na hindi ako gumagamit ng droga, ngunit nagulat nalang ako ng
lumabas sa test na positive ako. Grabeng iyak ang nangyari. Hindi ko akalain na ganon lang kadali ang
lahat. I am so sure, I didn't use drugs. Alam kung set-up lang itong pagkakulong ko. Isang tao lang ang
alam kung nagset up nito. Walang iba kundi si Giovann. Siya lang naman itong gusto rin akung makulong.

Sobrang dilim ng kulongan, ang pighati at pagka poot naghalo-halo na lahat. Para akung nanaginip, guato
kung isipin na panaginip lang itong nangyari sa buhay ko. Pero hindi, nangyari talaga ang 'di dapat
mangyari.

Ako nalang mag-isa. Saan nga ba ang magulang ko at kapatid? Ayon tumakas na pagkatapos makuha ang
isang billion na pera ni Giovann Mercedez.

"Ms. Morales may dalaw ka."

Agad akong napatayo sa sinabi ng pulis. Nakahinga pa ako ng maluwag dahil akala ko ang pamilya ko ang
bumisita sa akin pero nagkakamali ako. Oo nga pala, pinapahanap sila sa pulisiya, hindi sila makakadalaw
sakin.

Pagkalabas ko ng rehas si Giovann Mercedez ang bumungad sa akin. Siya lang ang ka una-unahang taong
dumalaw sa akin. Nagdidilim sa galit ang mukha niya. Igting ang kanyang panga pero kahit na ganon,
agaw pansin parin ang kanyang mukha.

Halos mabali na ang leeg ng mga babaeng dumadalaw at iyong mga preso kakatitig sa kanya. Yes! I
admit, Vann, is deadly hot and handsome. He is a top notcher bachelor. And a successful business man at
a young age.

Siya lang yata ang pinaka batang business man na nakilala ko.

"Vann," sambit ko. Hindi alam kung saan ako magsisimula.

" Is it nice seeing you here, Miss" Humalukipkip siya sa kanyang upuan. Tiim ang bagang, tila nagpipigil na
magalit ng husto.

"Bakit mo ginawa sa akin ito? I didn't do anything. Wala akong alam sa mga binibintang sa akin. I didn't
use drugs, why you do this to me." Todo pigil ako sa luhang ko upang hindi maglandasan.

"I know," walang gatol niyang pag amin. " I set up you. That's why, you're f*****g here," mariin niyang
sabi.

Umawang ang labi ko. So siya nga talaga ang nagset-up sa lahat kaya ako nakakulong ngayon. Those
drugs are not mine. What about doonsa kwarto ni kuya? Set up rin ba ang baril at drugs na nakita ng mga
pulis nun?

"P-Pero bakit? Wala akung kasalanan. Hindi ako ang nagnakaw sayo? Bakit pati ako sinali mo?"hindi
makapaniwala kung sabi.
"Simple. Because you're one of the Morales. Gusto kung lahat kayo magdusa. You didn't get my
point,Miss?"

"Per-----"

"Sucks family of yours, Andrea. Dapat ikaw ang mag bayad sa lahat ng ginawa nila." Sa puntong ito,
medyo tumaas ng bahagya ang kanyang boses.

"Anong nangyari? Bakit ako ang magbabayad sa kasalanang hindi ko nagawa!" Gusto kung sabunotan
ang sarili dahil sa frustration.

"Akala mo ba, 'yang pagnanakaw lang ng pera ang nagawang kasalanan ng walanghiya mong pamilya?
Do you think, ipapakulong kita dahil lang doon. No! Your family made a big mistake. A damn big mistake
that can ruin your life. You should pay all thier debt."

Napatanga ako sa sinabi niya. What's my family do this time?

"A-anong ibig mong sabihin?"

May nilagay siyang brown envelope sa lamesa. Nagtagis bagang parin ang kanyang panga at matalim na
tingin parin ang ipinukol niya sa akin.

Para bang sumpa ako sa buhay niya. 'Di ko tuloy maiwasang hindi kabahan, para kasing may ginawa
nanaman ang pamilya kong ikinagalit niya ngayon. I'm frustrated and exhausted at same time.

Para akong maubusan ng dugo sa tingin niya sa akin. Hindi ako mapakali sa upuan ko.

"Open the envelope para malaman mo kong ano ang kasalanan ng mga magulang mo. Open it!"
Ka muntikan na akung mapatayo sa sindak niyang boses. Nanginig na inabot ko ang envelope. Bawat
galaw ko nakamasid lamang siya, para bang ene-examine bawat galaw ko.

Pagka bukas ko sa envelope, may nakita agad akong mga litratong nakakasukang pagmasdan.

"A-ano ang mga 'to?"

Hindi siya nagsalita, hinayaan niya lang akong, pinoproseso ng utak ko ang mga litratong hawak ko
ngayon.

Bawat litratong nakikita ko 'di ko maiwasang pandirihan. Wala akong ibang nakita sa picture kundi ang
isang taong naka handusay, walang saplot, duguan ang buong katawan at nakatakip ang kanyang buhok
sa buong mukha. Isang babaeng mukhang ginahasa.

Sa huling litrato nabitawan ko ito. Doon na nawindag ang mundo ko. Ang babaeng duguan ang katawan
at walang damit ay...

"T-teka si---"

Inangat ko ang tingin kay Vann. Hindi ko magawang tapusin ang sasabihin ko dahil kilala ko ang babaeng
nasa picture. Siya ang sikat na artista sa larangan ng industriya at halos lahat ng tao ay kilala siya dahil sa
angkin niyang kabaitan. At magaling umarte sa harapan ng camera.

"Haven't the news about her, ay di pa ba kumalat dito Ms.Morales." Nag- smirk siya pero madilim parin
ang aura niya. Blangko ang tingin at makapanindig balahibo.

May nagbabara yata sa lalamunan ko. Kumurap-kurap ako para pigilan ang luha kong babagsak na.
"Sino ang pumatay sa kanya? S-sino, Mr. Mercedez?" tanong ko. Kahit may pumasok na sa isip ko kung
sino 'yon.

Hindi siya pupunta rito kong walang nagawang masama ang magulang ko. Two weeks na ako sa kulungan
pero ni-isa walang dumalaw sa akin. Siya palang ang dumalaw sa akin dito at may masamang balita pa
siyang dala-dala. Na mas guguho pa sa akin.

"Your dumbass, fathe, raped my girlfriend. The day she visited me in my company and he's not
contented, pinatay niya pa ito. Gusto kong patayin ang ama mo dahil sa kahayopan niya, pero 'di pa ako
nasisiraan ng bait para gawin iyon."

Napatakip ako sa bibig ko. Ang girlfriend niyang si Ella Torres, ni-rape ng ama ko at pinatay pa ito.

"H-h-hindi gagawin ng a-a-ama ko ang g-ganon."

"Bullshit, Andrea! Bobo ka ba o sadyang tanga ka lang! Your father is a drug addict. Pati 'yong kuya mo.
They are some wild animal. f**k them! Come too think of it. Sinong matinong tao ang susulpot sa
company ko? Kahit na pinapahanap ko ito. He kidnap my girlfriend base in the investigation. And he
raped my..."

Nagbabagsakan ang mga luha kong nakatingin sa kanya. Sumisikip ang dibdib ko. Ang ama ko, ang lagi
kong nakakasundo at kakampi. Siya ang nag a-advice sa akin sa mabuting gawain. Bakit nagka ganito na.
Kinain lang niya ang mga pinapayo niya sa'kin. Napaka hayop niyang ama, upang gawin ito sa girlfriend ni
Giovann. Kaya ba, lakijg galit niya lang sa akin noong pumunta siya sa bahay namin, kasama ang mga
pulis? Bakit wala akung alam sa lahat. Nabulag ako sa bali-balita.

"S-saan ang ama ko? Ang kapatid kong lalaki? Ang ina ko? Nahanap na ba?" di magkamuwang-muwang
kung tanong.

"Your father is in jail together with your mother. And your asshole brother? Patuloy ko pang
pinapahanap. At ikaw? tutunganga ka lang ba habang hinihintay ang kamatayan ng ama mo?"
Pakiramdam ko lahat ng mabibigat na bagay sa mundo ay pasan ko. Paano ko sila madadalaw sa
kulungan, gayong nakakulong rin ako. Pero anong sabi ni Vann?

"K-kamatayan? p-papatayin ang ama ko?" wala sa sariling banggit ko.

"Exactly, kapalit ng kademonyo ni Rafael Morales hahatulan siya ng kamatayan. It's easy to do that, ang
ipapatay ang ama mo. Also your mother. I can pay a hired killer in that jail para patayin ang magulang
mo. How cool, right? Is it exciting? "

"You're an evil monster!" sigaw ko pa. Hindi makapaniwala sa narinig. Nanubig ang mga mata ko sa ka
demonyohan niya. Kaya niyang pumatay ng tao para maghiganti? Kahit pa, hindi siya ang gagawa ng
krimen pero dahil utos niya, para siya pa rin ang gumagawa ng pagpatay, kung mangyayari man 'yon.

"It's payback time, Andrea. Mali ang kalabanin ako. Maling-mali ang binangga niying tao. Kaya kong
gawin lahat sa paghihiganti ko sa kababuyan at katarantadohan ng pamilya mo. Buhay ang nawala,
buhay rin ang kapalit."

"Giovann, huwag mong gawin 'yan. Nagmamaka-awa ako" nilayo niya ang nakapatong na kamay sa
lamesa nang akmang hahawakan ko ito.

Iniling niya ang ulo "I'm not done. Baka sa oras na ito, pinapatay na sila ng kasamahan nila sa
kulongan-----"

Natigil siya sa pag sasalita nang lumuhod ako sa harapan niya. Wala akong paki-alam kong pinag titingan
ako ng mga taong nakapalibot ngayon sa aming dalawa. Wala akong paki alam kong nagmumukha akong
kaawa-awa sa harapan niya. Wala akong paki alam, kong wala na akong natirang pride sa sarili ko. Wala
na akong paki-alam.

"Please. I beg you. Huwag mong gawin ito, maawa ka. Gagawin ko ang lahat, gagawin ko, itigil mo lang
ang binabalak mong p******************g ko. Please, Vann, maawa ka, nag mamakaawa ako sayo.
Hayaan mo na sila."

Panay na ang tulo ng luha ko at panay bulungan na rin ang mga tao sa paligid naming dalawa.

Sabihin na nating wala akong kasalanang nagawa para ikulong ako. Hindi rin ako sumali sa pagnakaw ng
pera, pero pamilyang Morales ako. Dapat rin akong mag bayad sa kasalanan ng pamilya ko dahil ang
perang ninakaw ng pamilya ko ay nagamit ko para sa pangangailangan ko, binayad ko sa paaralan para
makapag aral ako. I didn't know everything. But I want them safe. Ayaw kong may mangyari sakanila.

Kung alam ko lang na nakaw ang perang binigay nila sa akin, hindi ko tatanggapin. I don't know kung
kailan naganap ang pagkuha ng pera, ang pagnakaw nila but all I know. Nagamit ko ito sa
pangangailangan ko. Akala ko sahod nila 'yon bilang janitor 'yon pala, ninakaw nila ito.

"Stand up,Miss!"

"N-nag mamakaawa ako, itigil mo ang p******************g ko, itigil mo, Mr. mercedez. Gagawin ko
laha--"

"Tayo!"

Natigilan ako sa maowtoridad niyang boses. Pinahid ko lang ang luha ko saka umiling. Hindi ako tumayo,
naka luhod parin ako sa harapan niya habang naka yuko. Pumapatak sa semento ang luha ko.

"Tayo sabi!"

Hindi ko sinunod ang utos niya bagkos mas lumapit pa ako lalo sa kanya para mahawakan ko ang paa
niya.
"Hindi ako tatayo hangga't hindi ka pumayag na itigil ang kamatayan ng ama ko"

"I am not a saint para lumuhod ka sa harapan ko. Nagmumukha ka lang tanga, Andrea."

Napa-angat ang tingin ko sa kanya. Isang napakaitim na mata ang nasagupa ko, tiim ang kanyang bagang
at malamig na titig ang ipinukol niya sa akin. Wala paring ipinagbago mula pa kanina.

"Pinatay ng ama mo ang girlfriend ko and worse he raped her. Do you think because of what you are
doing right now is enough?"

Napamaang ako sa sinabi niya, bagsak ang balikat ko. Yumuko ako para itago ang luha kong namumuo
muli. Nang nahulog ang dalawang butil ng luha ko. Nag-angat ulit ako ng tingin sa kanya.

Pagod ko siyang tiningnan. I close my eyes so tight. Nag-iisip sa tamang sasabihin.

"Ilabas mo ako rito. You're right, ako na ang mag babay---"

" 'Wag mo akong utosan, Morales. I know what, I'm doing."

Nagmulat ako ng mata at isang galit na Giovann Mercedez ang nakita ko. He was furious mad, any
moment he can grab me and hurt me using his punch.

"Then what's your point?" nanghihinang tanong ko.

"Kahit hindi ka pa magma-makaawa, buo na ang desisyon ko, na ikaw ang pag babayarin sa lahat ng
kasalanan ng pamilya mo. I will stop your father's death and you'll be working with me."

Kumunot ang noo ko.

"Working with you? In what way?"

He breath deeply.

"Follow all my orders and you'll be paid"

Wala akong magawa sa araw na iyon kun'di ang tumanganga sa harapan niya. Pinoproseso pa ng utak ko
ang lahat, mahirap para sa akin ang desisyong ito. Gayong, wala pa akung kasiguradohan sa mangyayari
sa akin.

Oo nga't follow all his order lang ang sinabi niya at bayad na ako, bayad na ang magulang ko sa
kasalanang nagawa nila. Paano kung mahirap ang iuutos niya? Makakaya ko bang sundin. Paano kung
ginagago lang niya ako.

Malaki ang naging kasalanan ng pamilya ko sa kanya. Una isang billion ang ninakaw sa kanya. And I'm
sure. Si kuya ang maygawa nun, dahil siya ang secretary nito. pangalawa ni rape, ang kanyang girlfriend
sa ama ko, pangatlo pinatay pa ito .

Doble-doble na ang kasalanan ng pamilya ko sa kanya. At ang kapalit ng lahat ay ipapatay niya ang
magulang ko sa kulongan. Mahirap para sa akin kung mawala ang ama ko at ina, kaya kahit labag sa loob
ang desisyon kong ito, wala akong magawa kundi ang tumango ng ilang ulit.

"P-payag ako, itigil mo na, please Vann mahal na mahal ko ang ama ko. Pabayaan mo na sila. Kaya kung
bayaran 'yon lahat, basta huwag mo lang silang ipahamak."
'Yan ang huling pagmamakaawa ko sa kanya sa mga oras na iyon bago ako tumayo sa pagkakaluhod at sa
mga oras na iyon. Isang tawag niya lang sa kung sinong tao, nahinto ang kamatayan ng magulang ko sa
kulongan.

"Stop the plan. Huwag niyong galawin ang mag-asawa riyan. Huwag niyo ng ituloy kung ayaw niyong
malintikan sa akin."

'Yan ang narinig ko sa kanya habang kausap ang kabilang linya. I don't know, whose connection that he
had, but all I know , kaya niyang magpabagsak ng tao sa iisang utos niya lang.

Hindi ko alam kung paano napatigil ni Vann ang lahat saka paano niya napapayag ang mga tauhan niya.
Basta huling sabi niya...

"Stop thier death, ayaw ko ng maraming tanong. Do what I say." Parang kulog ang boses niya habang
kausap ang nasa kabilang linya.

Sa araw rin na iyon, mabilis pa sa kidlat akong nakalabas ng kulungan. Isang sabi niya lang sa mga pulis na
ang lawyer na niya ang makakaharap nila at tanging tango lang ang naging sagot ng mga pulis.
Ganyan ang nagagawa ng isang Giovann Mercedez, kaya niyang mapasunod ang tao. Na kahit ako, kaya
niyang manipulahin at takotin ng todo.

"V-Vann saan kana, 'di ko alam papuntang bahay mo."

'Di ko na talaga napigilang tawagan siya. Halos gumabi na at tatlong oras na akong naghihintay sa kanya
sa labas ng campus.

Inip na inip na ako kakahintay sa kanya. Gusto ko siyang sigawan dahil pinaghintay niya ako ng tatlong
oras pero natigilan ako ng may narinig akong ungol sa kabilang linya.

Pumikit ako ng mariin.

"M-may ka sex, ka ba?"

Rinig sa boses ko ang pait, kaya pala hanggang ngayon wala pa siya dahil abala siya, abala siyang makipag
talik sa babae niya. Naiisip ko palang kung paano niya magawang paungolin ang mga babae niya
kinikilabutan na ako.

Minsan naisip ko nga kung womanizer ba talaga siya noon pa kahit girlfriend niya si Ella Torres? Cheater
ba siya sa babae? Pero isa rin sa naisip kong dahilan, ay dahil sa mahal niya si Ella at nasaktan siya ng
todo sa pagkamatay ng girlfriend niya. Kaya nagka ganyan siya. Sa iba, naghahanap ng kaligayahan.
Sobrang unfair sa part ni Ella 'yon kung ganon.

"None of your business. Hintayin mo ako riyan susunduin na kita."

Napailing-iling ako ng ulo. Hindi alam kung anong ere-react, mahirap ang ganito, kahit isang linggo na ang
naka lipas mula nung nakalabas ako ng bilangguan, wala pa siyang pinapagawa sa akin. Wala pa nga
akong natatanggap na, paghihirap galing sa kanya. Tanging sa Aunte Michelle lang ako naghirap.

"O-okay," utal na sagot ko na ramdam kong natigilan siya.

"Siguardo kana ba sa plano mong tumira sa bahay ko?"

Ako naman ngayon ang natigilan. Nagisip sa tamang desisyon kung ito. Hindi ako mapipilitang tumira sa
bahay niya kundi dahil kay tita Michelle. Pagkalabas ko kasi sa bilangguan kay tita Michelle na ako
nakatira.

Kinuha kasi ni Vann ang bahay niyang para sa amin sana. Sa kanya naman talaga ang bahay na 'yon,
bawat workers ni Mr. mercedez na naka abot ng 1year ay bibigyan niya ng bahay. Ang pamilyang
Morales lang nga ang naiba dahil one month palang sina mama at papa sa pagtatrabaho binigyan agad
sila ng bahay nito.
"O-oo," sagot ko.

Narinig ko sa kabilang linya ang sinabi ni Vann sa babae niya.

"Move nawalan na ako ng gana,"

at ang sigaw ng babae,

"What the hell Giovann!"

Kinagat ko ang pang ibabang labi. Hindi ko akalaing makakasagupa ako ng ganitong eksena, natulala
tuloy ako sa kawalan.

"Nandyan ka pa ba?"

Nabalik ako sa ulirat ko pagka rinig ko ulit sa boses niya.

"Iniwan mo ang babae mo?"

Para akong tangang tinatanong 'yon sa kanya.

"You already paid, Ms. Morales. Make sure magampanan mo ng maayos ang trabaho mo"

Isinawalang bahala niya ang tanong ko sa pamamagitan non.

"Kaya kong tumupad sa usapan, Mr. Mercedez"

Napapikit ako ng mariin, naalala ko ang kaganapan kahapon.

Hindi ko inasahang pupuntahan niya ako sa bahay ni tita Michelle, at di ko inasahang sa harap pa talaga
niya akong napahiya ng husto.

"Lumayas ka rito, wala kang kwenta! Bakit hindi mo nilabhan ang damit ng asawa ko! Putangina ka!
Sumama ka roon sa ama at ina mong walang kwenta sa kulungan! Doon ka nababagay, hindi rito,punyeta
ka!"

Grabenghiya ang naramdaman ko nun dahil sa labas ng bahay talaga ako sinigawan ni tita, at nandon
pala si Vann sa labas, naka-abang. Nakatingin lang sa akin habang prenteng naka sandal sa sasakyan niya.
Hindi niya ininda ang mga kapitbahay ni tita na pinapalibutan siya at halos tumulo na ang laway dahil sa
nag uumapaw niyang karangyaan at sa nag uumapaw niyang gwapong mukha. Agaw pansin din ang
kanyang mamahaling sasakyan na nakaparada.

Imbis na sa akin makikiusyoso ang mga tao nabaling sa kanya ang atensyon ng lahat. Gusto ko na ngang
lamunin ng lupa sa araw na yon...

"Umalis kana rito! Alis na! Bwesit kalang sa buhay namin! Alis,pwe!" Dinuraan niya pa ako sa mukha, na
ika-pikit ko nalang.

"Tita, hindi na mauulit. Dito na lang po ako."

"Hindi pwede! Dagdag palamunin ka lang.Hala! Alis! "

Panay ang tulo ng luha ko habang minamasdan ang mga damit ko na hinahagis ni tita papunta sa akin.

Gusto kong sabihin kay tita na nakalimutan ko lang sa paglaba ang damit ni tito kasi sa dami na ng
ginagawa ko para lang maayos ang bahay niya kahit papano.Samantalang siya buong araw sa sugalan.

Bakit may mga taong mapang api, bakit may mga taong walang puso, sila ang nag papahirap ng
sitwasyon ng isang tao.

"Leave her."

Natigil sa pagkaladkad sa akin si tita Michelle nang hinawakan ako ni Giovann at tinakpan niya ako sa
kanyang likuran. Na para bang pinoprotektahan niya ako.

"Sino ka namang bata ka-----"

"Just leave the girl alone. Here take this!"

Hindi magkmuwang-muwang ang saya ni tita ng inabutan siya ng pera ni Giovann. Agad niya itong
kinuha.

"Aba'y para sa'n ito?"

"Bayad sa babaeng ito. I will take here right now."

Kumurap-kurap ako. Pilit pinoproseso ang sinabi niya.

"Wala rin naman 'yang silbi. Sege kunin mo na 'yan. Akin na itong pera." Tiningnan ako ni tita sa likuran
ni Vann "Hoy, babae! Sumama kana sa mayamang lalaking ito. Swerte mo, may kukopkop sa'yong
mayamam."

Hindi ako nagsalita. Nakatitig lang ako kay tita na humahalakhak pabalik sa loob ng kanilang bahay.
Susundan ko sana ngunit pinigilan ako ni Giovann.

"I'll already own you, Miss. Don't you dare beg again to that old woman or else..." nagbabanta niyang
saad.

Napahilamos ako ng mukha. Hindi alam kung ano pang sasabihin ko sa katawagan ngayon, pagkatapos
maalala ang kaganapan kahapon.

"Mabuti ng magkaliwanagan babe."

B-babe? kumunot ang noo ko sa huling banggit niya.

" 'Wag mo 'kong tawaging babe dahil katulong mo lang ako, Vann. Hindi isa sa mga babaeng parausan
mo."

Kaya pala siya pumunta sa bahay ni tita, para mapag-usapan namin ang tungkol sa gagawin kong pag
bayad sa kanya. Oo, natigil ang kamatayan sa magulang ko pero hindi sila pwedeng makalabas ng
kulungan. Hindi ganon kadali, gayong mas malaking kaso ang nakapatong sa dalawa. Mas mabuti na ang
ganon kesa naman mawala ang ama at ina ko sa mundo. At isa sa napag usapan namin ay ang pagiging
katulong ko sa loob ng bahay niya.

"Mahirap ka lang, kaya kitang bilhin bilang labasan ng libog ko, Andrea. Tandaan mo, malaki ang dapat
mong bayaran bago ka makalabas sa puder ko"

'Yan, yang mga salita niyang 'yan ang nagpatigil sa mundo ko. Ito ba ang papel ko sa mundo? Ang puro
pasakit na lang. Sana tama ang desisyon kong tumira sa bahay niya at sana bilang katulong niya lang ang
ipapagawa niya, wala ng iba pa. Sana nga, sana wala ng dagdag pa.

"Sakay..."

Galing sa pagkakayuko ko, umangat ang tingin ko sa lalaking nasa harapan ko ngayon. Magulo ang
kanyang buhok, maluwag ang necktie, igting ang panga at higit sa lahat malamig ang kanyang matang
nakatitig sa akin.

Nandito na si Giovann Mercedez ang lalaking katawagan ko kanina lang, ang bilis niya naman yatang
naka punta sa paaralan ko.

"Sakay, Morales. Don't stare at me too much."

Napaamaang ako. Ganito niya ako niyaya kahapon, Kahapon kong saan hiyang-hiya ako sa harapan niya.
Kahapon kong saan nagmumukha akong pulubi kakapulot sa mga damit ko.

"O-okay, Mr. Mercedez."

"Tss. Bilisan mo!"

He's cold as an ice.Tahimik kaming dalawa sa kotse niya. Walang umimik o magtangkang magsalita man
lang.

Nakahilig ako sa bintana habang tinatanaw ang labas. Sinulyapan ko si Giovann sa tabi ko. Seryoso ang
kanyang mukha. Nakatukod ang siko niya sa bintana habang hinimas-himas ang kanyang mapupulang
labi saka ang isang kamay naman niya ginamit niya sa pagmamaneho.

Hindi ko mapigilang suminghap sa simpleng postura niya ngayon. Gumalaw-galaw ang ugat at muscles
niya sa braso at kamay sa konting pag-galaw niya lang, ang kanyang maitim na mata sa tuwing
natatamaan ng ilaw ay kumikislap. Ang magulo niyang buhok ay nakapag dagdag lang sa appeal niya
ngayon.

Umiwas ako ng tingin nang mapagtanto kong nasobrahan na ako sa pagsusuri sa kanya. Masyado siyang
nakaka-attract sa paningin ko habang nagmamaneho. Sa tuwing iniikot niya ang manobela at ang
kambyo ng kotse. 'Di ko maiwasang hindi humanga sa bawat galaw niya.

Para sa akin maswerte si Ella Torres dahil may boyfriend siyang ganito ka kisig, ka attractive at ka gwapo
saka sobrang yaman pa. Ngunit sabi nga nila, nobody's perfect. Kung sa panlabas na anyo maganda ang
pagkaka-describe sa kanya. Samantalang sa loob naman, napakasama ng pagka -describe ko sa kanya.
Kung sa ugali naman mahirap sabihin kong asal demonyo ba siya dahil hindi ko pa siya masyadong kilala.
But all I know, he is dangerous.

"Give me your schedule, para malaman ko kung kailan kita kailangan at anong oras kita ipakuha galing
University sa pinasukan mo, baka maligaw ka pauwi at takasan mo ang responsibilidad mo bilang
katulong.So lend me your sched."

Napaigtad ako sa biglaan niyang pag sasalita. Sinulyapan niya ako sandali dahil sa reaksyon ko. Kumunot
ang kanyang noo, bago niya tinuon pabalik ang kanyang mga mata sa kalsada.

"Okay,' tanging sagot ko.

"You're fourth year in college and your age is twenty-five? What happened? You're old enough para
magtrabaho. Kawalan ba ng pera kaya matanda ka ng nakapag simula sa pag-aaral?"

Kinunotan ko siya ng noo. Napatunganga sa tanong niya.

Bakit alam niya ang mga 'yan? Bakit alam niyang bente singko na ako? And still, nasa fourth year pa?

Nawala ang mga tanong sa isip kong 'yon nang mapagtanto ko, na pinapaimbestigahan niya pala ang
pamilyang Morales. Pati rin siguro background ko kaya alam niya.
"Mahirap lang kami kaya natagalan ako sa pagtatapos," parang bulong lang 'yon.

"At naisipan niyong sa pamamagitan ng pagnakaw, yayaman kayo? Is that it? " sarcastic niyang saad.

Pumikit ako ng mariin. Bakit pinapamukha niya sa akin ngayon, na kahit anong gawing namin para
yumaman hindi namin makamit at hanggang nakaw lang ang magagawa namin.

"Hindi ako kasali sa pagnanaka---"

"Exactly Andrea! Hindi ka nga kasali, pero anong mapapala ko sa ina at ama mo kung nasa kulungan sila
at matatanda na ang mga ito. So, I don't have a fuckin' choice but you, you're only my choice."

Hindi na ako nakapag salita, dahil nagtutubig ang mga mata ko habang sinasambit niya ang mga iyon.
Pakiramdam ko nag-iisa nalang ako sa mundo. Wala akong kakampi, walang tutulong sa akin kundi ang
sarili ko lang.

Tahimik na kaming dalawa, hindi na siya tumangkang magsalita pa hanggang sa makarating kami sa
bahay niya. Nasa village ang kanyang bahay

. Halos magkapareho na ng disenyo ang bawat kabahayan na madaanan namin. Ang gaganda ng mga ito,
para lang siyang doll house kung titingnan.

Napaka tahimik rin at sobrang peaceful ng village, para bang ghost town. Kokonti lang ang nakikita kong
tao sa labas ng bawat bahay at panay ngiti pa sila, habang nakatingin sa sasakyan ni Vann na dumaraan.

May nakita pa nga akong matandang babae na nasa terrace at panay kaway sa kotse ni Mr. Mercedez.

Kumunot ang noo ko, nakikita ba kami sa loob ng sasakyan? Dahil sa pagkakaalam ko, sobrang tinted ng
sasakyan niya, saka bakit ang sasaya ng mga tao? Para bang ka respe-respeto talaga ang lalaking kasama
ko ngayon kung makangiti sila. Bawat madadaanan namin, para silang kinikilig na ewan kapag dumaan na
ang kotse ni Vann?

Gusto ko sanang magtanong sa kanya kung bakit sila ganyan. Ngunit sa lagay at aura ni Giovann
Mercedez, parang ayaw niya ng ingay at matanong na tao. Baka konting kibo ko lang mairita na agad
siya. He looks not in the mood at this moment.

Pa simple ko nalang na minasid ang kanyang galaw sa tabi ko. Sinusulyapan niya ang mga taong
nadaanan ng kanyang sasakyan, naka kunot lang din ang noo, tila wala talaga sa huwisyo para sumaya
kahit konti. Hanggang marating na talaga namin ang makalaglag panga niyang bahay. Kunot noo parin
siya.

Ang laki ng bahay niya, mas malaki pa sa kabahayan na nasa village na ito. Para na itong mansion sa
sobrang ganda ng desinyo at laki. Kahit nasa labas palang ang kanyang sasakyan. Tapos naka tanaw
palang ako. Klarong-klaro ko na ang kagandahan nito.

Itong bahay niya yata ang pinakamalaking nakikita ko rito sa village at hindi basta-bastang gate lang ang
nasaksihan ko nang bumukas. Napaka taas ng bakal at hindi mo masyadong makikita ang loob. Kalahati
lang ang nakikita sa bahay niya.Pag nasa labas ka lang.

Nang bumukas lang ng kusa ang gate kahit walang nagbukas nito. Sobra akong na amaze. Hindi akalain
na ganon, kagandang bahay ang bumungad sa akin pagka pasok ng sasakyan sa garage.

Nasilayan agad ng mga mata ko ang malaking garahe na may naka parking na limang sasakyan na sa
tingin ko sobrang mamahalin saka tatlong malalaking motor. May garden rin akong nakikita bago ka
makatapak sa garage. Halos malula na talaga ako sa lahat nang nakikita ko. I didn't expect na ganito siya
ka yaman.

Kulang ang salitang napaka ganda para e-discribe ang bahay or should I say, ang kanyang mansion. Sa
pelikula ko lang nakikita ang ganito ka rangyang bahay. And the reality suddenly hit me. I will be staying
here. Hindi ko akalaing dito na ako titira. Sa malaking bahay na ito, magsisimula ang kalbaryo ng buhay
ko.
"Morales!"

Galing sa pagkakatingala sa napakalaking bahay, natuon ang atensyon ko kay Vann, na ngayon nasa
malaking pinto naka abang. Akala mo isa siyang hari roon na tinatanaw ang kanyang katulong gamit ang
kanyang mabagsik na mata.Malalim pa rin ang kulay na nakatingin sa akin. Naka igting ang panga at
magulo ang kanyang buhok kagaya kanina. Mas lalo lang bumagay sa kanya ang ganoong hair style.

"Matutulala ka na lang ba riyan? 'Wag kang magalala. Because from now on. You can touch anything in
these house. Mahahawakan mo bawat parte ng bahay ko dahil ikaw ang katulong ko rito. Ikaw ang
tagasilbi, 'yon lang," sambit niyang nagdala sa akin sa pagka insulto.

Bakit nga ba ako nainsulto? Dahil minamaliit niya ang pagkatao ko? Ganon ba? Bakit nga ba naiinis ako
kahit sa simpleng sasabihin niya lang? Kahit para sa kanya balewala lang ito, para sa akin, ang lakas ng
impact nun.

Pakiramdam ko, lahat ng sasabihin niya, may sumpa sa pandinig ko kasi ang sakit pakinggan. Naninikip
ang dibdib ko sa diko malamang dahilan.

"Pasok na, ang ayaw ko sa lahat 'yong mga tanga-tangang tao. Do you get me? So, stop being stupid and
ignorant."

Gusto ko siyang pagsalitaan ng masasakit na salita pero wala akong lakas ng loob para sigawan siya. Ang
tanging ginawa ko lang ay ang yumuko habang papasok ng bahay niya. Tila hindi na kayang
makipaglaban.

"Ihahatid na muna kita sa kwarto mo para makapag pahinga na ako. Follow me."

Sinundan ko siya sa pag lalakad papuntang dalawang palapag. Bawat hakbang niya ay nagsusumigaw
iyon, na wala talagang pwedeng tumapak sa kanya,bawal ang maliitin siya. Hindi pwedeng, hindi siya
sundin. Iyan ang nakikita ko sa aura niya ngayon. Para siyang hari sa malaking mansion na ito.
Di ko tuloy maiwasang 'di mangliit sa sarili ko. Gaya nga ng sabi niya, katulong lang ako rito, wala ng iba.

Naglalakihang chandelier at malinis na tiles at mga kagamitang mamahalin ang agad kung nasilayan
pagkapasok. May mga paintings rin ang nakikita ko sa second floor.

Kung tinatanong niyo kong ano ang

itsura sa first floor?. May napaka lawak na kusina roon, na kompleto sa kagamitan, may dinning table,
visitors table, at sala na may malaking flatscreen t.v at malaking sofa. Marmol ang sahig pati ang
staircase paakyat.

"May katulong ako rito pero matanda na kaya pinatigil ko sa pagtatrabaho. And now you're here, be
responsible."

Huminto siya sa isang stainless na pinto bago ako hinarap. Walang emosyon ang kanyang mga mata, tila
tamad akong kausapin. I can still see his irritated look towards me. Napakagat labi ako. Biglang
kinabahan.

"This is your room, and that room." Tinuro niya ang pinto sa may 'di kalayuan ng kwarto ko. Pareho lang
kami ng pinto at 20 steps pa ang lalakarin mo bago ka makarating sa kwarto niya "That's my room, you
can't enter my room, unless, I said so."

"Okay sir Vann, "tinanguan ko siya.

"Kung na gugutom ka, eat all you want downstairs, but don't you dare steal anything from here, Morales.
Baka ibalik kita sa bilangguan"

Napanganga ako sa tabas ng dila niya, tial walang preno sa mga sinasabi.
"Hindi ako gano'ng tao. Hindi ako magnanak------"

"Shut up, will you? I'm tired. We will talk tomorrow."

Naglakad na siya papuntang kwarto niya pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang tumagos
hanggang buto ko, masakit ang sinabi niya pero kakayanin ko. I need to fight. Bukas na ang simula ng
lahat, warning palang ito sa kasamaan ng isang Giovann Mercedez.

Giovann's POV

I turned off my alarm, dahil panay ang tunog nito. Saturday morning, it is good to jog around my village.
Tumayo ako sa pagkakahiga sa kama para maligo.

Agad kong ini-on sa napakalamig na tubig ang shower. Just to wake up my tired body.

All of my senses are lost while walking inside the shower, earlier. Inaantok pa ako pero dahil sa
napakalamig na shower na dumampi sa mainit kong balat, nagising ang kaluluwa ko.

"Honey, I love you so much. 'Wag kang magloko oras na mawala ako. I will surely kill you" She giggled.
It's sound so good in my ears.

"Don't say that, I won't let anything happen to you. You can't leave me. I love you more, Ella"

Pumikit ako ng mariin. Bumabalik sa isipan ko ang malambing na boses ni Ella. Kahit anong pilit kong
kalimutan ang mahal ko, hindi ko kaya. Fvck this!

"I miss you so damn much," I whispered.

Isinandal ko ang noo sa marmol na dingding at hinayaan ang tubig na dumaloy sa buong katawan.

Before my girlfriend died, ang got rape by that bastard old man. Mayroong awayan pang naganap sa
aming dalawa. We're not in a good term before she past away. Nakakainis, hindi ko man lang nalaman
ang totoo. Ang totoo, kung sino 'yong kasama ni Ella bago siya nawala ng ilang araw non. Basta ko nalang
siyang pinagsalitaan ng masama. Basta-basta nalang akong nagalit ng makita kong may kausap siyang
lalaki. Hindi ko man lang inatubling inalam ang eksplenasyon niya. Hindi ko inasahang sa araw na iyon. Sa
araw kong kailan nalaman ko ang lahat. Katapusan na pala ng buhay niya. Dapat nakinig ako. What if?
Nagsisinungaling lang siya nun?

But the investigation was confirming it, that she's...

Sinuntok ko ang marmol wall nang paulit-ulit hanggang sa dumugo ang kamay ko. I can't say it on mind.
I'm stuck my thoughts that, it is not true. Na 'yong lahat ng inamin niya sa akin bago siya mawala ay hindi
'yon totoo. That she's lying on me. Na may dahilan siya kaya niya 'yon sinabi sa akin.

"Tangina!"

Umupo ako sa tiles habang sapong-sapo ang buong mukha. May likidong tumulo sa mata ko kasabay ng
pag tulo ng dugo sa kamay kong nagkanda sugat-sugat.

Hindi ko alam kung paano ko ipaghigante ang pumatay sa girlfriend ko. Basta tanging nakalap ng mga
tauhan ko noong pinapa-imbestIgahan ko ang pamilyang Morales, mapahanggang ngayon. Nakuha agad
ang atensyon ko sa anak nilang babae. Si Andrea.

That woman, who is victim or maybe she knows everything. Nagde-deny lang. Wala akong paki-alam
kung nakakaawa pa siya, para sa akin salot ang pamilya niya. Also her, she's going to be here forever.

At sa kanya ko ilabas ang lahat ng galit ko. Siya ang maghirap kahit wala pa siyang kasalanan. That girl
should be suffer, ang laki niyang tangang tumira sa pamamahay ko. Hindi niya makamtan ang
kaligayahang nais niya. She deserves my punishment.
Right. Hindi na pala ako nag-iisa sa pamamahay ko. May kasama na pala akong basura. Ang basurang
bibilangguin ko sa bahay na ito. Ang basurang aalilain ko ng husto. Galing siya sa putik gagawin ko ring
putik ang buhay niya. Ipaparamdam ko sa babaeng 'yon na mali ang napasukan niyang gulo.

Pagkatapos kong mahimasmasan sa pagiging lugmok ko sa banyo, Mabilis akong naligo. Iniisip pa rin
kung anong mga hakbang ang gagawin ko kay Andrea.

Pagka labas ko ng banyo. Nagbihis agad ako ng jogging pants at isang white sleeveless together with my
nike shoes. Pinaresan ko ito ng hoody jacket before getting my headseat and ipod to complete my
jogging routine every weekends.

Pagkalabas ko palang sa kwarto, 'di ko maiwasang hindi tingnan ang pinto ng kwarto ni Andrea. I look at
my wrist watch. It's 4:50 in the morning. Masyado pang maaga para paglulutuin siya ng breakfast.

Nagkibit balikat muna ako saka lumabas ng bahay para simulan na ang ehersisyo. I inserted one headseat
in my ears and play a rock music in my ipod.

I look around and greeted to those people, I pass by. Maraming nakatira sa village , may kumukuway sa
akin at ngingitian ako sa tuwing na dadaanan ko sila and I'll do the same. This villa is my family. They
treat me like a greek god. Nirerespeto nila ako dito. Not because this is my land but because I respect
them also. Gigising lang ang iba para bantayan kung kailan dadaan ako sa harapan ng bahay nila para
batiin ako sa umaga.

"Kuya, Giovann! Hihihi ang gwapo mo po talaga!"

I stop running when a cute little girl approach infront of me. May dala siyang mineral water at ang laki ng
ngiti niya habang nakatingala sa akin.

I pat her head and squat, leveling her height. I smiled before pinching her reddish cheeks.

"Hi little girl."She pouted.

"I told you, I am not a littlte girl kuya Giovann. I am big na."

"Alright." I shrug.

Lumaki ang ngisi niya " I prepared this water for you. I know it, you will come here at these hour. Alam ko
kasi magjo-jogging ka ngayon. So I wake up early so that, I can see you kuya. Here take this."

Nilahad niya ang mineral water na dala niya sa akin.Tinaggap ko ito and say my 'Thank you' to her before,
drinking it. She always give me some water kapag naka abot na ako sa bahay ng batang ito sa pag
jogging. Laging nag-aabang ang batang cute na ito kapag weekends para lang...

"I'll give you water na kuya. Can I kiss your cheeks? Pretty please?" Pinagtiklop niya ang dalawang kamay,
dinadaan ako sa pagpapa-cute niya.

I laugh and nod.

Ang bata pa marunong ng kiligin pero nakakagigil ang batang ganito. She's fat at namumula-mula pa ang
pisngi.

"Really? Can I ?" excited niyang tanong.

Nginitian ko siya saka tumango

"Go on"

Tumagilid ako para maharap niya ang pisngi ko. Hindi siya nagdalawang isip na halikan ang pisngi ko nang
paulit-ulit.
"Satisfied, little girl?"

"Yup, yup kuya handsom! But, stop calling me little girl. I'm big na, eh. Hmmp!"Nag-cross arm siya at
tinalikuran ako. Parang nagtampo bigla. Napahawak nalang ako sa batok, hinimas. Hindi alam kong
anong dapat sabihin.

"But you're five years old kaya bata ka pa." Tinawanan ko siya, dahilan para mas lalong lumubo ang
pisngi niya.

" I'm big na nga, 'di tayo bati, ah!"

Nagtatakbo na ang bata sa loob ng bahay niya. Napailing-iling nalang ako pagkatapos tumayo para mag
patuloy na sa pag jogging. I'm just saying the truth. She's too child to felt attraction towards me, damn.

"Good morning handsome," bati ng babaeng naka cycling na itim at naka racer back tube na suot.
Maganda ang babae, but she's not my type.

"Morning," I simply said.

"Ang ganda pala mag-jogging nang ganitong oras noh, Giovann? Lalo pa't ikaw ang maabotan ko."

Tumabi sa akin ang babaeng may malaking ngiti sa labi, pasimple niya pang hinawakan ang braso ko.
Sinundan ko ang kamay niya saka binalewala.

"Yeah" I noded, nilahad niya ang kamay sa harapan lo, tinibgnan ko lang ito at nagtaas ng kilay.

" Valerie," pakilala niya. Malaki ang ngisi niya. Tanging tango ang ginawa ko bago siya nilagpasan.
Ayaw kong pumatol sa kapitbahay. I know her intention, sinadya niya talagang abangan ako ngayon. I'm
not cheap, she's hot but the hell I care. Halatang may gusto ang babaeng 'yon sa akin. I'll always see her,
every time I jog. Ngayon lang yata siya naglakas loob na lapitan ako. Girls are easy to read when they like
a guy.

Pagkatapos kong libutin ang buong village at hintayin ang pag labas ng araw. Umuwi na ako sa bahay ko.
It's already, 8 oclock in the morning when I enter in my house.

Pagka bukas ko palang ng malaking pinto bumungad agad sa ilong ko ang amoy ng kaldereta sa ilong ko.
Kumalam ang tiyan ko ng nanuot 'yon sa ilong. I usually don't eat in the morning but I think I need to eat
right now.

That food that I had smell, is my favorite.

Dali-dali akong pumasok ng bahay at bumungad agad sa mata ko ang babaeng nagluluto sa kusina.
Nakatalikod siya sa akin kaya malaya kong natingnan ang kabuuan niya.

She's wearing a cottony shorts and a white sleeveless na hapit sa katawan niyang may shape rin kahit
papaano. Nakatali ang kanyang buhok na hanggang balikat ang haba. I heard her humming while
cooking. She looks like...

I shifted my gaze. Bothered by the image in front of me.

"Luto na ba 'yan, gutom na ako" sambit kong nagpapaso sa dila niya. Sinubukan niya kasing tikman ka-
onti ang luto niya pero dahil parang clumsy ang babaeng ito, naigtad siya pagka rinig sa boses ko.

"Aray!"

"Tanga, 'wag mag-iinarte. Bilisan mo, nagugutom ako. Prepare everything."

Umupo ako sa upuan, narinig ko mabilis niyang pagkuhang plato at nilagay sa lamesa. Mukha pa siyang
nataranta nang matitigan ko bawat galaw niya nang mataimtim.

Bawat galaw niya pinagmasdan ko. I'd make sure that she's scared. Nanginginig ang kamay niya habang
nilalagyan niya ng kanin ang plato ko.

"Paano maayos ang trabaho mo kong pasmado 'yang kamay mo, 'di ba uso sayo ang kumain?" naiinis na
sambit ko. "Kaya pala ang payat mo," pagalit kong wika.

Napatingin siya sa akin, kagat niya ang pang ibabang labi niya at medyo pula ang mata niya. She's
obviously hurt by my words. Dapat lang, kasi nagmumukha siyang tangang babae sa harapan ko kapag
ipinagpatuloy niya pa ang panginginig sa tuwing lumalapit siya sa'kin.

"Hindi ako payat. At kumakain ako sa wastong oras."

"Walang silbi. Masiyado kang mahinhin sa paningin ko at ayoko ng ganon. Lalo na pag tatanga-tanga.
Naintindihan mo ba!"

"O-Oo," she's stuttering. Almost break down while hearing me.

Binalik niya ang sarili sa pag aasikaso sa pagkain ko. Tumikhim ako bago itinuon ang atensyon sa mapula
niyang labi, patungo sa matangos niyang ilong, hanggang sa medyo chinita niyang mata. I admit, her
features and angle face looks good. She had an angelic face. But still, my blood are boiling when I saw
that face. She's part of family Morales, too bad.

Galing sa mata niya, dumako naman ang tingin ko sa bandang leegan , pababa sa kanyang dibdib. I saw
her cleavege dahil naka sleeveless lang naman siya. Normal lang ang laki nito. At naramdaman kong
nabuhay ang alaga ko habang tinatanaw ang bandang dibdib niya.
Umiwas ako ng tingin at kinuyom ang kamao ko, nagpipigil sa kung ano man itong biglang ika-galit ko
ngayon. Nagtagis rin ang bagang ko. Bakit ang sarap niyang ihiga sa lamesa para parusahan. f**k
hormones!

"Titimplahan kita ng kape. Sandali lang."

Bago siya bumalik sa counter ng kusina, hinila ko ang strap ng sleevesless niya na ika-gulat niya ng husto.
Nalantad pa ang bra niyang kulay blue. Dahilan para mas lalong namuo ang kakaibang naramdaman ko
sa sarili, which is not familiar to me kapag nasa mga babae ako. This is my first time to felt so horny
because of her fitted shirt. God dammit!

"Vann!" gulat niyang sigaw.

"Kung ayaw mong rapin kita, 'wag na 'wag kang magsuot ng ganitong damit. Baka pag 'di ko mapigilan
ang sarili ko,sa kama ang bagsak mo," mariin na sabi ko sabay bitaw sa strap ng sleeveles niya na
mukhang mapuputol na sa lakas nang pagkahila ko.Andrea POV

Gulat na gulat ako sa pag biglaang hila ni Giovann Mercedez sa strap ng sleeveless ko. Hindi nga ako
makagalaw habang titig na titig siya sa mata ko.

Todo pigil ako sa sarili para lang hindi ko siya masampal. Nakalantad sa kanyang harapan ang dibdib.
Gusto kong maiyak, gusto kong sumigaw sa sobrang pagkagalit. Ngunit sa mga titig palang niya sa akin.
Parang mas nag-aalab pa siya sa galit kaysa sa akin, at may isa pang tingin niya na, hindi ko mawari kung
ano. Kakaiba kasi ito, kinikilabutan ako.

"Mag bihis ka, 'yong natatakpan ang balat mo. Wala ka sa club para magsuot ng ganyan!" pagalit niyang
sindak.

Kinagat ko muna ang pang ibabang labi ko bago tumango. Nawalan na ako ng kibo. Labis na 'yong
panginginig ko sa takot sa kanya.
Mabilis akong nagtatakbo papasok sa loob ng kwarto para mag bihis.

Habang nag bibihis hindi ko maiwasang suminghot ng suminghot para pigilan ang luha kong 'wag tumulo.

Kamuntikan niyang makita ang dibdib ko buti nalang mayroon pa akong bra. Naninikip ang dibdib ko sa
sobrang inis kay Giovann. Gusto ko siyang sampalin sa kabastosan niya pero natood na ako.
Nagmumukha nalang akong robot kanina.

Huminga ako ng malalim bago ko napag pasyahang lumabas ng kwartong, may malambot na kama,
marmol na semento. Mapuputing kagamitan, katulad ng kabinet na nasa sulok, puting bedside table at
puting kurtina. Maganda ang pagtutulogan ko, hindi rin ako nilalamok dahi may aircon.

Pagbaba ko sa hagdanan nasagupa ko si Vann na papaakyat. May katawagan siya. Agarang kumabog ang
dibdib ko. Gusto ko nalang bumalik sa kwarto para hindi siya masagupa ngayon. Pero nakita na niya
akong pababa. Huli na para bumalik.

Sinenyasan niya akong huminto sa paglalakad. Sinunod ko naman ito at tiningnan nalang siyang may
katawagan sa kanyang mamahaling cell phone. Tatlong hakbang lang ng hagdan ang namamagitan sa
aming dalawa. Maabot niya lang ako.

"I'll be there. Huwag mong paalisin"

Sinuyod ako ng tingin ni Vann mula ulo hanggang paa habang sinabi niya iyon sa katawagan niya.
Bumuntuong hininga ako, siguro naman okay na itong suot ko. Naka jeans na ako at v-neck shirt.

"I'll call you later, Tess." Binaba niya ang cell phone, pagkatapos nagdalawang hakbang siya upang lapitan
ako.

"Linisin mo ang pinagkainan ko, Andrea. And then go to my room."

"Masusunod sir, Vann." I nod in respond.

Sa huling pagkakataon sinuyod niya ulit ako ng tingin mula ulo hanggang paa, bago ako nilagpasan.

Bumuga ako ng hininga pagkawala niya sa harapan ko. Kanina ko pa pinipigilan ang paghinga ko. Akala ko
may problema nanaman siya sa akin at sa suot ko. Mabuti nalang wala na siyang komento. Pero yong
katawagan niya, babae niya kaya iyon?

Kung sino man a ng Tess na 'yon. Wala na ako don.

Mabilis kong nilinis ang pinagkakainan ni Giovann, napapaisip tuloy ako kung nagugustuhan niya ba ang
kalderetang luto ko. Hindi pa kasi ako kumakain kaya 'di ko pa natikman ang sariling luto.

Hinugasan ko muna ang platong pinagkainan niya bago ako pumunta sa kwarto ni Vann.

Kumatok muna ako ng tatlong beses pero walang nagbukas. Pinihit ko ang seradura at bumukas naman
agad ito.

'Hindi naka lock?'

Bumilis ang takbo ng puso ko habang papasok sa loob. Bakit nga ba ako kinakabahan? Siguro dahil ito
kanina. Takot na tuloy ako ngayong lapitan siya dahil sa strap ng sleeveless kong hinila nalang niya bigla,
dahilan para lumantad ang bra ko. Nakakahiya 'yon.

Para talaga akong maubusan ng hininga kanina. Siya ang kauna-unahang lalaking nakakita sa bra ko at
dibdib, pero kung umasta siya parang wala lang. Hindi man literal ang pagkakita niya sa dibdib ko,
malaking kabastosan parin iyon.

"Vann?"
Nakapasok ako ng tuluyan sa kwarto niya pero wala akong Giovann Mercedez na nadatnan sa loob.

Hinimas ko ang braso ko dahil sa lamig. Naka full yata ang aircon niya sa kwarto.

Naglakad ako papunta sa sofa na nasa sulok. Hindi ko maiwasang hindi humanga sa malaking kwarto
nito. Mas malaki ang kwarto ni Vann kesa sa kwarto ko sa kabila.

Mayroon siyang king size bed sa pinaka gitna. May mini ref siya at sofa na inuupuan ko ngayon.
Malayo-layo ang sofa na'to sa king size bed. May maliit na lamesa namam sa harapan ko. Wala siyang
masiyadong desinyo o kahit paintings, maski picture wala. Plain lang pero sobrang ganda na.

Sa bed side naman, may lamesa rin doon. Naka lagay ang lamp shade at ang mamahaling relo ni Vann.
May malaki ring flat screen t.v sa paanan ng bed niya.

Mayroon pang dalawang pinto. Ang isa, kulay white at 'yong isa, kulay brown. Tingin ko, banyo ang
puting pinto dahil rinig ko ang lumalagasgas na tubig galing sa loob. Naligo yata ang amo ko. Ang brown
na pinto naman ewan ko kung ano 'yon. Siguro closet niya.

Habang nakatunganga sa bawat parte ng kwarto na mapahanggang ngayon humanga parin ako sa
sobrang ganda. Bigla na lang bumukas ang pinto ang kulay puti at lumabas ang lalaking makapanindig
balahibo sa kakisigan. Parang nasalo na yata ang lahat ng ganda. Gandang katawan, gandang mukha.

Naka topless siya. May puting tuwalya sa kanyang bewang na tinatakpan ang ibabang parte. Tumutulo
ang tubig sa eight packs abs niya. Lumunok ako, hindi makapaniwala sa rebultong nakita ngayon. May
abs si Vann at otso pa talaga ito. Nakikita ko ang muscles niyang gumagalaw sa konting kilos ng braso
niya.

Napa-angat ang tingin ko sa seryoso niyang mukha. Salubong ang kanyang kilay habang deretso ang
tingin sa akin nang maabotan ko. Nalaglag ang panga ko. Bakit nasobrahan yata ang kagwapuhan niya?
May tumutulo pang tubig sa kanyang buhok pababa sa abs at masyadong pula ang labi niya ngayon. Tila
ba may kahalikan sa loob ng banyo.
"Morales!" gamit ang malamig niyang boses tinawag niya ang apelyido ko. Ngunit nakatunganga lang ako
sa kanya.

Napalunok ako ng ilang beses, biglang natuyuan ang lalamunan. Lalo na nung mapatingin ako sa kanyang
leegan.

May naka sabit na maliit na towel doon, ginamit niya pang pahid sa ulo.

Kinagat ko ang pang ibabang labi habang nakatunganga parin sa kanya. Parang nagkaroon ng magnet ang
mata ko, dahil kahit anong sabi ko sa sarili na umiwas nang tingin, hindi ko magawa.

"Alam kong na-attract kana riyan. Ang mabuti pa, 'yan ang atupagin mong tingnan hindi ang katawan at
mukha ko. Your stare is annoying. It pissed me big time, you stupid rag!"

Nabalik ako sa ulirat dahil sa sindak niyang boses. Lalo na nu'ng marinig ko ang 'stupid rag'. Huminga ako
ng malalim, pinakalma ang sarili.

Nang nasa harapan ko na si Vann, tinapon niya sa mukha ko ang isang bondpaper. Para bang nagtatapon
lang ng basura at ako ang ginawa niyang taponan.

Kumurap-kurap ako sa ginawa niya. Para akong nasampal sa katotohanang, wala akong karapatang
tumitig sa katawan niyang halos perpekto.

Umangat ang tingin ko sa kanyang mukha. Igting ang kanyang panga at malalim na mata ang nasagupa
ko. Napatingin nanaman ako sa katawan niyang may abs tsaka nagiwas ng tingin para pulutin ang
bondpaper na nasa marmol na sahig.

Nahulog kasi ito nung tinapon niya ito sa pag mumukha ko. Napaka walanghiya talaga ng ugali niya.
"Hindi ako na-attract sa'yo," banggit ko.

I lied. Humanga na talaga ako sa angkin niyang anyo. Iba kasi ito, para bang isang titig mo lang sa kanya
ma-attract kana. Ang lakas ng karisma niya sa katawan. No wonder, palaging kwento sa akin ni papa
noon, na marami siyang babae sa opisina niya. Minsan kliyente raw pero pinapatos niya, pero 'di ko
aaminin na na aattract ako sa kanya, lalo na sa imahe niya ngayon. Attraction lang naman 'yan walang
masama do'n.

Matakot na ako kung mas malalim pa ang attraction ko sa kanya pero sa gaspang ng ugali niya. Mukhang
malabong lumalim pa ito.

"Talaga lang ba, Andrea? You're not attracted to me? "

Nanlaki ang mata ko nang pag-angat ko ng tingin galing sa pagkakapulot ng bondpaper. Mukha niya agad
ang bumungad sa akin.

Nakayuko siya para magka-level ang mukha namin. Gusto kong mapapikit sa bango ng hininga niya pero
'di ko na magawa dahil natuliro ako sa mga titig niya. Ang lapit ng mukha niya sa akin. Mga one inch ang
agwat. Konti na lang magkasangka na ang ilong naming dalawa. Pigil hininga ako.

"Talaga lang Andrea? Ano 'yang titig mo sa'kin kanina? Na parang inaakit mo ako?" Tinagilid niya ang ulo
niya kaunti. Ramdam pa tuloy ng pisngi ko ang mabango niyang hininga.

"H-hindi lang ako sanay na makakita ng topless at hindi ako nang aakit sayo, Vann."

Buong tapang kong tiningnan ang mata niya kahit ang totoo, nanginginig na ang tuhod ko at parang
lalabas ang puso ko sa lakas ng pintig nito.

Matagal siyang umimik. Titig na titig lang siya sa mukha ko pababa sa leeg. Naasiwa parin ako sa katawan
niya at sa titig niyang makapanghina.
"Good to hear that. Mabuti nang magka liwanagan dahil wala kang karapatang ma-attract o magkagusto
sa akin, dahil isa ka lang basurang katulong sa pamamahay na ito"

Ngumisi siya nang nakakainsulto bago siya umayos sa pagkakatayo.

Walang salitang lumabas sa bibig ko dahil pinoproseso pa ng utak ko ang mga salitang binibitawan niya.
Ang lakas ng impact sakin, parang nayanig ang mundo ko sa bawat bigkas niya sa mga salitang tumagos
sa puso hanggang kaluluwa.

Ako ay isang basurang katulong sa paningin niya?

Pero hindi pa nga ako nakamove-on sa sinabi niya mayroon pa siyang dinugtong na nagdala sa pag iinit
ng mata at ulo ko.

"I'll give you my credit card, para makapag groceries ka man lang. Bumili ka na rin ng damit mo para hindi
ka magmukhang basahan sa paningin ko. Nagmumukha kang dugyot kahit anong ayos mo."

pumikit ako ng mariin. Natapakan na talaga ako ng lalaking 'to. Sumusobra na talaga siya. Sobra-sobra na
ang pang-iinsulto niya.

Hindi ko namalayan nagusot ko na pala ang bondpaper na hawak ko sa sobrang inis.

Tumayo ako sa pagkakaupo at galit siyang tinignan. Tanging pang iinsultong titig ang ginawad niya sa
akin.

"Mukha man akong basahan at basura sa paningin mo, pero ano, Vann? Gusto mo akong rapin. Ang
katulad kong basura ay gusto mong rapin diba?"
Umiigting ang panga niya sa sumbat ko. Tinalikuran ko siya para makalabas sa kwarto niya. Ngunit naka
isang hakbang palang ako, hinigit niya ang braso ko ng mariin at matalim niya akong tinitigan. Nagaapoy
sa galit ang kanyang mga mata.

"Tangina, Andrea! Oo gusto kitang rapin dahil iyon ang ginawa ng ama mo kay Ella!" Humigpit ang kapit
niya sa braso ko atsaka nilapit niya ang bibig sa may punong tenga ko mismo "Pero naisip ko na ang
isang, Giovann Mercedez hindi na kailangan gawin iyon dahil ikaw mismo. Ikaw, Andrea! Luluhod ka ng
kusa sa harapan ko. Once you'll beg...I will not hesittate to fvck you. I will fvck you, Morales hanggang
malaspag ka!"

Nasampal ko siya ng malakas. Pumula ang pisngi niya sa ginawa ko. Nabaling pa ang mukha niya sa lakas
ng sampal na iyon.

Nanginginig ako sa galit. Para akong na bastos kahit sa salitang lang niya. Sa bawat bigkas niya ng salita
mas lalo lang akong natatapakan.

"Hinding-hindi ako mag mamakaawa sa'yo. Hinding-hindi," mariin kong

sambit.

"Labas!" Baling pa rin ang mukha niya "This is your warning. Slap me again and I will torture you. Baka
pagsisihan mo kong bakit nabuhay ka sa mundo, oras na inubos mo ang kakaonting pasensiya ko. Try
me."

Sa napaka lamig niyang boses at sa nagbabanta niyang pananalita hindi ko maiwasang kabahan.