You are on page 1of 4

Khutbah I

ْ ْ َ َ َّ َ ‫ً َخ َال َف ُُه َو َع‬ ُْ َ ‫ً َؤ َط‬ ْ ‫ْال َح ْم ُ ُد ل ّٰل ُه ْاْلُ ْىع ُم َع َلى َم‬
‫ ال ِري ٌَ ْعل ُُم َما ؤظ َه َس ُُه ال َع ْب ُ ُد َو َما‬،‫ص ُاه‬ ُ ْ ‫ اْل ْى َخ ِق ِ ُم ِم َّم‬،‫ض ُاه‬ َ ‫اع ُُه َو َّاج َب َ ُع ز‬ ُ ِِ ِ ِ
َٰ َْ ُ َ ْ َ ُ َ ْ َ َ َ َ َ َ َ َ ُ َ َ ْ ُ ُ ُ َ ْ َ ُ َ ْ َ َ َ ْ ُ ْ ً َ ِ َ ُ ُ ْ َ َ َ َ َ َ َ ُْ ْ َ
‫ ؤشه ُد ؤ ُن ُل ِإل ُه‬.‫ ؤحمد ُه طبحاه ُه وحعالى على ماؤعطاه‬،‫اه‬ ُ ‫ك ؤحدا ِمنه ُم والًيظ‬ ُ ‫اق ِعب ِاد ُِه ف ُل ًتر‬ ُ ِ ‫ اْل َخك ِّف ُُل ِبإ ْزش‬،‫ؤخ َف ُاه‬
ْ َّ ُ َ َ ْ َ َ َّ َ ْ َ ْ َ ْ َ َ َ َ َ ُ َ َ ْ َ َ ُ َ ْ َ ُ َّ
ُُ ‫ َوؤش َه ُ ُد ؤ َّ ُن َط ِّي َدها ُم َح َّم ًدا َع ْب ُد ُُه َو َز ُط ْىل ُُه ال ِري اخ َخا َز ُُه‬،‫للا‬
‫للا‬ ‫ش ِإ ُال‬ ُ ‫ك ل ُه شهاد ُة عب ٍ ُد ل ُم ًخ‬ ُ ٍ‫للا وحد ُه الش ِس‬ ُ ‫ِإ ُال‬
َ ْ َ َ ْ َ َ ٰ َ َ َ َّ َ ُ َ ّ َ َ َ ْ ّ َ َ ّ َ َّ ُ ّٰ ُ َ َ ْ َ
‫ً َوالا ُُه‬ ُ ‫ وعلى ا ِل ِ ُه وصح ِب ِ ُه وم‬،‫ الله ُم ص ِ ُل وط ِل ُم على ط ِي ِدها محم ٍد‬.‫واصط ُفاه‬
ُُ ‫ال‬
‫للا‬
َ ْ َ
َُ ‫ ق‬،‫ض ِل ِ ُه َو ُال جك ُُف ُس ْو ُه‬
َ ُ
ْ ‫للا َو َج َح َّدثىا ب َف‬ ُ ُ
‫ء‬َ ‫ َو ْاذ ُك ُسوا َآال‬،‫اش ُك ُس ْو ُه‬ ْ َ ْ ٌ َّ َ
‫و‬ ُ
‫م‬ ‫ك‬ ‫ب‬ ُ
‫م‬ ‫ع‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ف‬ ‫ا‬‫و‬ْ ‫ َو َج َف َّك ُس‬، ‫للا‬َ ‫ ا َّج ُقىا‬،‫اض‬
ُ ُ ‫الى‬ َّ ‫َؤ ُّي َها‬
ِ ِ ‫ز‬
ِ ِ ِ ِ ِ
ََ ْ ّٰ ْ َ ْ َّ َ َُُْ َْ َْ ُ َْ َ ََُ ْ َْ ُْْ َ َ
‫ ُ﴿ و ُال‬،‫ً الس ِحي ِم‬ ْ َّ ٰ َّ
ُ ِ ‫ ِبظ ِ ُم الل ِ ُه السحم‬،‫ان الس ِجي ِم‬ ْ َّ ُ ِ ‫ً الشيط‬ ُ ‫ ؤعى ُذ ِباهللِ ِم‬،‫ق الق ِائ ِلين‬ ُ ‫آن الع ِظي ِ ُم وه ُى ؤصد‬ ُ ِ ‫ح َعالى ِفي القس‬
َ َ َّ َّ َ َ َ َ َّ َ َ ْ َ َ ُ َّ َ ُّ َّ َ َ َ َ ْ ُ ْ ُ ْ ُ ْ ‫َ ُ َ َ َ ْ َ ُ َ َ ْ ُ ُ ْ َ ْ َ ْ َن‬
‫ب الل ُُه ق ْى ًما ْاب َخل ُه ُُم‬ ُ ‫ ِإذا ؤح‬،‫للا علي ِ ُه وطلم‬ ُ ‫صلى‬ ‫ال الى ِب ُي‬ ُ ‫ وق‬،﴾‫ت ِهىىا و ُال جحصهىا وؤهخ ُم ْلاعلى ُ ِإ ُن كىخ ُم مؤ ُِم ِىين‬
َ ُ ْ َ َ ُ ْ َ ُ ْ َ ُ ْ ُ َ َ َ َ َ ْ َ ُ َ َ َ ُ َ َ ْ ُ َ َ َ َ ْ َ َ ُ ْ َّ ُ َ َ َ َ َ ْ َ َ ُ َّ
ْ ْ ُ ْ
‫ً َع ُلى‬ ُ ‫ب الك ِسٍ ُم وهح‬ ُ ‫ق زطىل ُه الح ِبي‬ ُ ‫للا الع ِظي ِ ُم وصد‬ ُ ‫ق‬ ُ ‫ً ج ِص ُع فل ُه الجص ُع صد‬ ُ ‫ وم‬،‫ً صب ُر فل ُه الصبر‬ ُ ‫ فم‬،‫الله‬
َ َ ْ ْ ّ َّ ً َ
‫ ؤ َّما َب ْع ُُد‬،‫ب ال َع ِاْل ْي َن‬ ُ ‫ً َوال َح ْم ُ ُد‬
ُ ّ ِ ‫هللِ َز‬ ُ َ ٍْ‫ً َوالش ِاك ِس‬ ُ َ ًْ ‫الش ِاه ِد‬ ُ َ ‫ك ِم‬ُ َ ‫ذ ِل‬
Hadirin sidang Jumah anu mulya
Langkung ti payun hayu urang sami-sami manjatkeun puji sareng syukur ka Alloh Robbun Gofur.
Dzat anu teu liren-liren ngalimpahkeun ni„mat ka urang sadayana, kalebet ni„mat taufik sareng
hidayah-Na. Sahingga dina waktos anu mulya ieu, urang sadayana tiasa ngalaksanakeun salah sawios
parentah-Na, nyaeta solat Jumat berjamaah.

Solawat sareng salam anu sampurna mugi salamina dicurahkeun ka Panutan Alam, nyaeta Kangjeng
Nabi Muhammad saw. Solawat sareng salam oge mugi dicurahkeun ka para sahabatna, para tabi„in,
tabi„ tabi„in, dugika urang sadayana salaku umatna. Mudah-mudahan urang sadayana kenging taufiq
hidayah kanggo tumut kana ajaran mantenna kalayan di akherat kenging syafaatna. Amin ya robbal
alamin.
Sidang Jumah rohimakumulloh
Sateuacan ngalajengkeun ieu khutbah, sakumaha biasa, khotib seja wasiat khusus ka diri pribadi,
umum ka hadirin sadayana, hayu urang sami-sami ningkatkeun kaimanan sareng katakwaan ka Alloh
swt. Sabab, takwa teh pang hade-hadena bekel urang, terutami bekel mayunan kahirupan lana
akherat tea anu disebat alam panjang poe padang nagara tanjung sampurna.
Sidang jumah anu mulya,
Salah sawios anu ngamotivasi urang dina milampah amal soleh, nyaeta sifat roja„ atanapi miharep
rohmat Alloh. Sabalikna, salah sawios anu ngadorong urang ngeureunan padamelan goreng jeung
dosa nyaeta sifat khouf atanapi rasa sieun kana bebendu Alloh.
Pada dasarna, nalika midamel amal hade, urang teu tiasa mastikeun naha amal urang teh ditarima
atanapi ditolak ku Alloh. Nyakitu keneh nalika urang midamel dosa tuluy tobat, naha tobat urang
ditampi atanapi henteu.
Pertanyaannana, kedah kumaha cara urang roja„ atawa miharep rohmat Alloh, oge khouf atanapi
boga rasa sieun ka Alloh? Dina kaayaan kumaha urang kudu khouf atawa sieun? Sareng dina kaayaan
kumaha urang kudu roja„ atawa miharep rohmat Alloh?
Patali sareng hal ieu, Imam Al-Muhasibi parantos nguningakeun dina kitab Adabu Nufus yen
sifat roja„ teh nyaeta urang ngarep-ngarep rohmat Alloh supaya amal urang ditarima oge
diageungkeun pahalana. Sagigireun ti eta, urang ngagaduhan sifat khouf atanapi rasa sieun amal
urang teu ditarima sareng teu dipika rido ku Mantenna.
Tah ieu teh karek tingkatan roja„ anu paling handap anu aya dina diri hiji hamba nalika manehna
migawe amal. Sabab tingkatan roja„ anu pang luhurna mah nyaeta, nalika manehna amal, lain
miharep pahala sareng balasan surga, tapi miharep rido-Na Alloh swt. karena ku rido-Na Alloh,
dimana wae hiji hamba ditempatkeun pasti bakal kenging kabagjaan. Nanging moal mungkin Alloh
nempatkeun hamba-Na di tempat anu dipersiapkeun keur ngahukum hamba-hamba-Na anu maksiat.
Salajengna, hadirin sadayana, Al-Muhasibi nyebatkeun yen jalmi-jalmi anu roja atanapi anu miharep
ka Alloh teh aya tilu. Nu kahiji nyaeta:
َ َ َ َ َ ُ ُْ َ َ َ ْ َ ‫َز ُج ٌُل َعم َُل َح َظ َى ًُت َو ُه َُى‬
‫ب ث َى َاب ُُه ف ُه َُى ًَ ْس ُج ُى ق ُب ْىل َها َوث َى َاب َها َو َم َع ُُه‬
ُ ‫ص ِف ْي َها ًُ ِسٍْ ُ ُد للا ِبها وٍطل‬ ُ ٌ ‫ق ِفي َع َم ِل َها ُمخ ِل‬ ُ ٌ ‫ص ِاد‬ ِ
َْْ
‫اق ِف ْي َها‬ ُ ُ ‫ْلاش َف‬
Hartosna, “Jalma anu midamel kahadean sareng bener-bener oge ikhlas dina midamelna. Anjeuna
murni miharep rido Alloh oge murih balesannana. Miharep amalna ditarima oge dibales.
Ngalangkungan amal eta, anjeuna oge miharep welas asih-Na.”
Bentuk roja„ anu kadua nyaeta:
َْْ َ َ ْ َْ ْ َ َ َ َ َ َ ُ ً
ُ ُ ‫للا ف ُه َُى ًَ ْس ُج ُى ق ُب ْى َُل ج ْى َب ِخ ِ ُه َوث َى َاب َها َو ٍَ ْس ُجىا ال َع ْف َُى َع ْن َها َواْلغ ِف َس ُة ل َها َو َم َ ُع ْلاش َف‬
‫اق‬ ُِ ‫اب ِم ْن َها ِإلى‬ ُ َ ‫َز ُج ٌُل َع ِم َُل َط ِّي َئ ُت ث َُّم ج‬
َ َ َ
‫ؤ ْ ُن ُال ٌُ َع ِاق َب ُُه َعل ْي َها‬
Hartosna, “Jalma anu midamel goreng tuluy tobat ka Alloh. Satuluyna manehna miharep tobatna
ditarima, miharep balesan tobatna, sareng miharep ampunan oge magfiroh Alloh. Salian ti eta,
anjeuna miharep supaya Alloh teu ngahukum dirina.
Bentuk roja nu katilu nyaeta:
َ َ ْ َ َ ْ َْ ُ ْ َ َ َ ْ َ ُّ ُ َ َ َ ُ ُّ َّ ‫َف ُه َُى‬
‫ً غ ْي ُِر ج ْى َب ٍ ُت َو ُه َُى َم َ ُع‬ُ ‫للا ِب ِ ُه وٍسج ُى اْلغ ِفس ُة ِم‬ ُ ‫ب ؤ ْ ُن ًَل َقى‬
ُ ‫ب َو ِف ْي َما ُال ًُ ِح ُّب ُُه ِل َى ْف ِظ ِ ُه و ُال ً ِح‬ ُ ِ ‫ج ُُل ًَ َخ َم َادي ِفي الره ْى‬ ُُ ‫الس‬
َ َ َ َ َ َ
‫ك ًَ ْس ُجى‬ُ َ ‫ب ِم ْن َها َو ُال ُم ْق ِل ٌ ُع َع ْن َها َو ُه َُى َم َُع ذ ِل‬ُ ٍ ‫ك غ ْي ُُر ج ِائ‬ ُ ‫ذ ِل‬
Hartosna, ”Jalma anu lamokot ku dosa oge ku perkara-perkara anu teu dipikahayang ku dirina,
manehna oge teu miharep Alloh nimpakeun dirina kana perkara-perkara tadi, ngan manehna masih
miharep ampunan tanpa migawe tobat. Nyakitu keneh manehna teu ngalesotkeun pagawean dosana.
Sanajan kitu, manehna tetep miharep ka Alloh.”

Tah numutkeun Imam Al-Muhasibi, tipe jalma anu katilu nyaeta jalma anu katipu. Harepan, cita-cita,
sareng kahayangna pinuh ku kapalsuan.

Kalih ti eta, jalma anu boga sikap kitu, sarua jeung jalma anu megatkeun rohmat Alloh tina hatena.
Sabalikna, manehna terus-terusan malengos ti Alloh. Manehna tetep tenang aya dina tipu daya Alloh.
Manehna jongjon jeung siksaan Alloh anu mungkin wae diheulakeun. Makana, manehna disebut
jalma anu katipu sareng kabobodo tenjo kasamaran tingali.

Ku sabab kitu, nalika migawe amal hade atanapi tobat ka Alloh, urang sapapaosna kedah miharep
kana rohmat Alloh, miharep ridho sareng panghampura Alloh. Nyakitu deui nalika urang migawe
dosa kudu sieun ku bebendu Alloh. Malahan, nalika migawe hade oge sakedahna mah urang teh tetep
sieun ka Alloh. Sieun amal sae nu dipigawe ku urang teu dipika rido ku Alloh.
Walhasil, khouf atanapi rasa sieun ka Alloh kudu leuwih gede tibatan roja atanapi ngarep-ngarep
rohmat-Na. Sabab, mungkin wae, sanajan nuju midamel amal hade oge, amal urang teu dipika rido ku
Alloh.
Sanos kitu, urang teu kenging putus asa miharep rohmat Alloh, sanaos urang kalebet jalmi anu
bobolokot ku dosa. Nanging, sajero miharep rohmat eta, urang kedah midamel tobat oge leres-leres
uih kana jalan anu dipika rido ku Alloh, sabab Alloh nyaeta pangeran anu maha welas asih tur maha
ngahampura, sakumaha dawuhannana:

َْ ُ ُّ ْ َ َّ ُ َ َ ْ َ َ ُ َ َ ْ َّ َ َ َ ْ ُ
ُ‫ب َج ِم ْي ًعا ِا َّه ُُه ُه َُى الغ ُف ْى ُز‬
ُ َ ‫للا ٌَغ ِف ُُس الره ْى‬ ُ ْ ‫ً ؤ ْط َسف ْىا َعلى ؤه ُف ِظ ِه ُْم ُال ج ْق َىطىا ِم‬
ُِ ‫ً َز ْح َم ِ ُت‬
ُ ‫للا ِإ ُن‬ ُ ً‫ي ال ِر‬
ُ ‫ق ُل ًا ِعب ِاد‬
‫الس ِح ْي ُُم‬
َّ
Hartosna, “He hamba-hamba Kaula anu kaleuleuwihi kana dirina, ulah rek putus asa aranjeun tina
rohmat Alloh. Saenya-enyana Alloh eta dzat anu maha ngahampura kana dosa-dosa. Oge saenya-
‫‪enyana Alloh teh dzat anu Maha Ngahampura sareng anu Maha Welasasih,” (QS. Az-Zumar [39]:‬‬
‫‪53).‬‬
‫‪Hadirin sadaya,‬‬
‫‪Mugia wae urang kagolongkeun jalam anu teu pegat tina rohmat Alloh, kagolong jalma-jalma anu‬‬
‫‪salawasna miharep rohmat Alloh, oge jalma-jalam anu tobat oge balik ka jalan Alloh, oge jalma-jalma‬‬
‫‪anu kenging panghampura ti Alloh.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ ُ ْ َ َ ُ ْ ْ ُ ْ ْ َ ْ َ َ َ َ ْ َ َّ ُ ْ َ ْ َ ْ َ َ ّ ْ ْ‬
‫للا ِم ِ ّن ُْي َو ِم ْىك ُْم‬‫الرك ُِس ال َح ِك ْي ِم‪َ ،‬وج َق َب َُّل ُُ‬
‫اث و ِ‬
‫ً لْاً ِ ُ‬‫آن الع ِظي ِم‪ ،‬وهفع ِن ُي وِإًاك ُم ِبما ِفي ُِه ِم ُ‬ ‫للا ِل ُي ولك ُم ِفي القس ِ ُ‬ ‫ك ُ‬‫باز ُ‬
‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫اث‬ ‫الظ ِم ْي ُ ُع ال َع ِل ْي ُم‪ ،‬ؤق ْى ُُل ق ْى ِل ُْي َهرا َوؤ ْطخغ ُِف ُُس َُ‬
‫للا ال َع ِظ ْي َُم ِل ُْي َولك ُْم َوِل َظا ِئ ُِس اْل ْظ ِل ِم ْي ُن َواْل ْظ ِل َم ِ ُ‬ ‫جل َوجه‪ ،‬إه ُه ُه َُى َّ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ّ‬
‫اطخغ ِف ُسو ُه إه ُه ه َُى الغف ْى ُُز ّ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ف ْ‬ ‫َ‬
‫الس ِح ْي ِ ُم‬ ‫ِ‬

‫‪Khutbah II‬‬

‫ْ َ ْ َ ْ َ ُ َ ْ َ َ َ َّ ُ َ ْ َ ُ َ َ ْ َ َ ُ َّ ُ َ‬ ‫اد َو ْ ِالا ْعخ َ‬ ‫َ ْ َ ْ ُ َّ َّ ْ َ َ ْ ّ‬


‫اه و ْع ُب ُدُ‬ ‫ك له‪ِ ،‬إً ُ‬ ‫للا وحد ُه الش ِسٍ ُ‬ ‫للا اْل ِخي ِن‪ .‬ؤشه ُد ؤ ُن ُال ِإل ُه ِإ ُال ُ‬ ‫ام ِب َح ْب ِ ُل ُِ‬ ‫ص ُِ‬ ‫ِ‬ ‫ي ؤ َم َسها ِبا ِال ِج َح ِ ُ‬
‫الحم ُد ِلل ِ ُه ال ِر ُ‬
‫َ َّ ُ َ ْ َ ْ ُ َ َ ْ َ ُ َ َّ ُ َ َّ ً َ ْ ُ ُ َ َ ُ ْ ُ ُ َ ْ َ ْ ُ ْ ُ َ ْ َ ً ْ َ َ ْ َ َ َّ ُ َّ َ ّ َ َ َ ّ َ ُ َ َّ َ َ َ‬
‫ث زحم ُت ِللع ِاْلين‪ .‬الله ُم ص ِ ُل على ط ِي ِدها محم ٍُد وعلى ِآل ِ ُه‬ ‫وِإًاه وظخ ِعين‪ .‬وؤشه ُد ؤ ُن محمدا عبد ُه وزطىلهُ‪ ،‬اْلبعى ُ‬
‫ص ُّل ْى َ ُن َع َلى َّ‬ ‫اط َخ َط ْع ُخ ُْم َو َطاز ُع ْىا إ َلى َم ْغف َس ُة َز ّ ُ ْ َ َ ْ َ َّ َ‬
‫للا َو َم َلئ َك َخ ُُه ًُ َ‬ ‫َ‬ ‫َو َؤ ْ‬
‫الى ِب ّ ِي‪،‬‬ ‫ب الع ِاْلين‪ِ .‬إ ُن ُ ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬
‫للا َما ْ‬ ‫ص َح ِاب ِ ُه ؤ ْج َم ِع ْي َن‪ِ .‬ا َّج ُقىا َُ‬
‫َّ‬
‫ص ْح ِب ِ ُه َو َطل َُم‬ ‫ص َّلى للا َع َلى َط ّي َد َها َو َم ْىَال َها ُم َح َّم ٍ ُد َو َع َلى آل ُه َو َ‬ ‫ص ُّل ْىا َع َل ْي ُه َو َط ّل ُم ْىا َح ْظل ْي ًما ‪َ ..‬و َ‬
‫ً َء َام ُى ْىا َ‬
‫ُ‬ ‫ًَ َاؤ ُّي َُها َّالر ًْ َ‬
‫ِِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬

‫َ‬ ‫َْ‬ ‫َ َّ ُ َّ ْ ْ ْ ُ ْ ْ َ َ ْ ُ ْ َ َ ْ ُ ْ ْ َ َ ْ ُ ْ َ َ َ‬
‫ب َّ‬
‫الد َع َى ِ ُ‬
‫اث َو ٍَا‬ ‫اث ِإ َّه َ ُ‬
‫ك َط ِم ْي ٌ ُع ق ِسٍْ ٌ ُ‬
‫ب ُم ِج ْي ُ ُ‬ ‫اء ِم ْن ُه ُْم َوالا ْم َى ْ ُ‬
‫اث الا ْح َي ُِ‬
‫ُن ُو اْلظ ِلم ِ ُ‬ ‫الله ُم اغ ِف ُس ِللمؤ ِم ِىي ُن واْلؤ ِمى ِاجىاْلظ ِل ِمي ُ‬
‫ك ًَا َا ْز َح َُم َّ‬
‫الس ِح ِم ْي َ ُن‬ ‫اث ِب َس ْح َم ِخ َ ُ‬ ‫َ‪.‬قاض َُي ْال َح َ‬
‫اج ِ ُ‬ ‫ِ‬

‫َ‬ ‫َ َّ‬ ‫ُ َ ْ َ ُ َ ْ َ َ َ ْ ْ َ َ ُ ْ َ َ َّ ْ َ َ َ ُ َ َ َ ْ َ‬ ‫َ َّ‬ ‫َ ًّ ُ َّ َ ْ َ‬


‫ص ِل ْ ُح ل َىا ِآخ َسج َىا ال ِتي ِف ْي َها َم َع ُادها‬‫ص ِل ْ ُح ل َىا ِد ًْي َىا ال ِري ه ُى ِعصم ُت ؤم ِسها وؤص ِل ُح لىا دهياها ال ِتي ِفيها معاشىا وؤ‬ ‫الله ُم ؤ‬
‫ُ ّ َ ْ َ ْ َ ْ َ ْ َ َ َ ً َ َ ْ ُ ّ َّ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ َ ْ ََ َ َ ًَ َ‬
‫ً ك ِ ُل ش ٍُس‬
‫ث زاح ُت لىا ِم ُ‬
‫اة ِشٍاد ُة لىا ِفي ك ِ ُل خي ٍُر واجع ِ ُل اْلى ُ‬
‫واجع ِ ُل الحي ُ‬

‫َ ُ‬ ‫َْ‬ ‫َ ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ َّ َ َ َ ُ ُ َ ْ َ‬ ‫َّ ُ َّ َّ َ ُ ُ َ ْ َ‬


‫ك ِم ًُْ‬ ‫ىذ ِب َ ُ‬ ‫ال َوو ُع ُ‬ ‫الد َّج ِ ُ‬ ‫ً ِف ْخ َى ُِت اْل ِظ ِ ُ‬
‫يح َّ‬ ‫ك ِم ْ ُ‬ ‫اب ال َق ْب ُِر َوو ُع ُ‬
‫ىذ ِب َ ُ‬ ‫ً َعر ِ ُ‬ ‫ك ِم ُ‬ ‫ىذ ِب ُ‬ ‫ُم ووع ُ‬ ‫اب جهى ُ‬ ‫ً َعر ِ ُ‬ ‫ك ِم ُ‬ ‫ىذ ِب ُ‬ ‫الله ُم ِإها وع ُ‬
‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ َ َْ ْ َ‬
‫ً ال ُج ْب ِ ُن‬ ‫ك ِم ْ ُ‬‫ىذ ِب َ ُ‬
‫ً ال َع ْج ُِص َوالك َظ ِ ُل َُو و ُع ُ‬ ‫ىذ ِب َ ُ‬
‫ك ِم ْ ُ‬ ‫ً ال َه ِ ُّم َوال َح َص ِ ُن َوو ُع ُ‬ ‫ىذ ِب َ ُ‬
‫ك ِم ْ ُ‬ ‫اث‪ ،‬الل ُه َُّم ِإها و ُع ُ‬ ‫ِفخى ِ ُت اْلح َيا واْل َم ِ‬
‫َ‬ ‫ً‬ ‫ُّ ْ َ َ َ َ ً َ‬ ‫الد ًْ ُ َ َ ْ ّ‬ ‫ً َغ َل َب ُت َّ‬ ‫ْ ْ َ ُ‬
‫الى ُِ‬
‫از‬ ‫اب َّ‬ ‫لْاخ َس ُِة َح َظ َى ُت َو ِق َىا َعر َ ُ‬
‫ال ‪َ ،‬زبىا آ ِجىا ِفي الدهيا حظى ُت و ِفي ِ‬
‫الس َج ُ َّ َ َ‬
‫ً وقه ُِس ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ك ِم ُ ِ‬
‫ىذ ب َ ُ ْ‬
‫ِ‬ ‫َوال ُبخ ِ ُل َوو ُع ُ‬
‫ُ ُ َ َّ ُ‬ ‫ُْ َ ْ ْ‬ ‫ْ ُ َْ َ َ ْ َ َ ْ َ‬ ‫ْ‬ ‫َّ َ ْ ُ ْ‬
‫أء َواْلىك ُِس َوال َبغ ُِي ٌَ ِعظك ُْم ل َعلك ُْم‬ ‫ً ال َف ْحش ُِ‬ ‫أئ ِذي القسبى وٍىهى ع ِ ُ‬ ‫ان َُوِإ ًَخ ِ ُ‬
‫للا ًَإ ُم ُسك ُْم ِبال َع ْد ِ ُل َو ِلْا ْح َظ ِ ُ‬
‫للا‪ِ ،‬إ ُن ُ‬ ‫اد ِ‬ ‫ِع َب َُ‬
‫َ ْ َ ْ َ َ ْ ُ ُْ ْ َ ْ ُ ْ ُ َ ْ َ ْ َ ُ ْ ََ ْ ُ َ ْ‬ ‫َ ُْ‬ ‫َ َ َّ‬
‫للا ؤك َب ُُر‬‫ب لك ُم ول ِرك ُس ُِ‬ ‫للا الع ِظي ُم ًركسك ُم وادعى ُه ٌظخ ِج ُ‬ ‫جرك ُس ْو َن‪ .‬فاذك ُسوا ُ‬

You might also like