Nejra Herdić (4HC)

La Fabrica – Ricardo Bofill (1973)

La Fabrica (1973)
In 1973 kocht Ricardo Bofill de voormalig vervallen fabriek, waarin hij de
kans zag om er een prachtig en creatief huis van te maken. Het gebouw
bevindt zich vlak bij Barcelona.
De fabriek moest eerst flink gerenoveerd worden voordat Ricardo en zijn
team er echt mee aan de slag konden. Dit meesterwerk is voor mij een
kunstwerk omdat het gebouw een resultaat is van creatief en ambitieus
denken en dat vervolgens in de praktijk brengen. Bovendien is het een
fenomenaal en uniek huis en kan ik uren naar foto’s er van kijken; de
buitenkant, maar ook de binnenkant en het interieur is erg kunstzinnig. Het
gebouw is een perfect voorbeeld van ‘’out-of-the-box’’ denken. Het gebruik
van verschillende materialen zoals hout, steen, planten en delen van de
fabriek, creëren een unieke dynamiek. Het contrast is dus erg opvallend,
Ricardo slaagde erin om het een elegant en aantrekkelijke woning te maken
zonder te veel van de originele fabriek weg te halen.
Maar naast het fantastische design van dit gebouw, is het ook nog eens
functioneel ingericht, met meerdere onderlinge verbonden paden,
binnenplaatsen en terrassen die zowel privacy als een gevoel van openheid
bieden.
Wat is kunst?
Mijn definitie van kunst is dat het een uitlaatklep is voor de verbeelding,
emoties en ideeën is die wij als diverse individuelen hebben. Er zijn
verschillende vormen voor deze uitlaatklep, zoals schilderkunst, dans,
fotografie, literatuur, maar ook architectuur en veel meer. Kunst draait om
zelfexpressie, communicatie en het vertellen van een verhaal. Daarnaast is
kunst ook een weerspiegeling van culturen, waarden en overtuigingen van de
kunstenaar. Het gebruik van kunst is er om gevoelens op te roepen en om de
kunstbeschouwer uit te dagen en te inspireren.
Voor mij persoonlijk is kunst een manier om contact te leggen met de
gevoelens die ik meestal wegdruk. Dit doe ik vooral door te schrijven en de
kunst te beoefenen van het vinden van de juiste woordgebruik en de juiste
symbolisatie. Het is voor mij een momentopname, maar ook een uitlaatklep
voor alles wat ik niet met de buitenwereld durf te delen. Het is een manier
om de emoties die ik diep van binnen verafschuw, toch in iets ‘’moois’’ te
veranderen.